ΣΙ NTΑΡΤΑ ΕΡΜΑΝ ΕΣΣΕ. Μετάφραση Αία Ζουργού ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ. Σειρά: ΞΕΝΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ. Συγγραφέας: ΕΡΜΑΝ ΕΣΣΕ Μετάφραση: ΛΙΑ ΖΟΥΡΓΟΥ

Μέγεθος: px
Εμφάνιση ξεκινά από τη σελίδα:

Download "ΣΙ NTΑΡΤΑ ΕΡΜΑΝ ΕΣΣΕ. Μετάφραση Αία Ζουργού ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ. Σειρά: ΞΕΝΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ. Συγγραφέας: ΕΡΜΑΝ ΕΣΣΕ Μετάφραση: ΛΙΑ ΖΟΥΡΓΟΥ"

Transcript

1

2 ΣΙ NTΑΡΤΑ Σειρά: ΞΕΝΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ Τίτλος πρωτοτύπου: SIDDHARTHA Συγγραφέας: ΕΡΜΑΝ ΕΣΣΕ Μετάφραση: ΛΙΑ ΖΟΥΡΓΟΥ Μετάφραση Αία Ζουργού Εκτύπωση - Βιβλιοδεσία: Typoffset, Β. Κουκουλής & ΣΙΑ ο.ε. Ιασωνίδου 6, Τηλ Fax Copyright 1985 ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ Κεντρική Δ ιάθεση: ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ Αριστοτέλους Θεσσαλονίκη, τηλ Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική, μερική ή περιληπτική, ή η απόδοση κατά παράφραση ή διασκευή του περιεχομένου του βιβλίου με οποιονδήποτε τρόπο, μηχανικό, ηλεκτρονικό, φωτοτυπικό, ηχογράφησης ή άλλο, χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια του εκδότη. Νόμος 2121/1993 και κανόνες του Διεθνούς Δικαίου, που ισχύουν στην Ελλάδα. ISBN ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

3 Ο ΓΙΟΣ ΤΟΥ ΒΡΑΧΜΑΝΟΥ Στη σκιά του σπιτιού και στον ήλιο της ακροποταμιάς, κοντά στα πλοία, στη σκιά του δάσους και κάτω απ" τον Ίσκιο της συκιάς μεγάλωνε ο Σιντάρτα, ο όμορφος γιος του βραχμάνου, νεαρό γεράκι, μαζί με τον Γκοβίντα το φίλο του, γιος βραχμάνου κι αυτός. Ο ήλιος μαύριζε τους φωτεινούς του ώμους στην ακροποταμιά, όταν κολυμπούσε, στα ιερά λουτρά, στις άγιες θυσίες. Οι σκιές χύνονταν στα μαύρα μάτια του στο άλσος των μάνγκο, ό ταν έπαιζε με τ" αγόρια, όταν άκουγε το τραγούδι της μά νας του, στις ιερές θυσίες, στα μαθήματα του πατέρα του, του σοφού πατέρα του και στις συζητήσεις των άλλων σοφών. Από καιρό συμμετείχε ο Σιντάρτα στους διάλο γους τους, ασκούνταν μαζί με τον Γκοβίντα στον αγώνα των λόγων, στην τέχνη της παρατήρησης, στο καθήκον της περισσυλλογής. Μπορούσε ήδη να προφέρει άφωνα το Ο μ, τη λέξη των λέξεων, ήξερε να το λέει μέσα του σιωπηλά με την εισπνοή και πάλι σιωπηλά να το ξαναλέει με την εκπνοή του, με την ψυχή συγκεντρωμένη και το μέτωπο να ακτινοβολεί από τη λαμπερή διαύγεια του πνεύματος. Κι ακόμα μπορούσε να αναγνωρίζει τον Άτμαν στο βάθος της ύπαρξης του, να τον ανακαλύπτει απρόσ βλητο, ενωμένο με το σύμπαν. Χαρά κυρίευε την καρδιά του πατέρα του, χαρά για το γιο που ήταν τόσο υπάκουος, που τόσο διψούσε για μά θηση, καθώς τον έβλεπε να αναπτύσσεται σ* ένα μεγάλο σοφό και ιερέα, μορφή ξεχωριστή ανάμεσα στους βραχ'- μάνους.

4 Από χαρά πάλλονταν και της μητέρας του τα στήθη όταν τον κοίταζε, όταν τον έβλεπε να βαδίζει, να κάθεται, να σηκώνεται, αυτόν, τον Σιντάρτα της, τόσο δυνατό, τόσο όμορφο και λυγερόκορμο, τόσο ευγενικό καθώς τη χαιρετούσε. Αγάπη τάραζε και τις καρδιές των κοριτσιών των βραχμάνων όταν περνούσε από τους δρόμους της πόλης ο Σιντάρτα με το λαμπερό μέτωπο, το βασιλικό βλέμμα, το λε πτό κορμί. Αλλά αυτός που τον αγαπούσε πιο πολύ απ'όλους τους άλλους ήταν ο Γκοβίντα, ο φίλος του, γιος βραχμάνου κι αυτός. Αγαπούσε τα μάτια του Σιντάρτα και την κα θαρή φωνή του, αγαπούσε το βάδισμα και τις άψογες κι νήσεις του, αγαπούσε όλα όσα έκανε και έλεγε ο Σιντάρτα και κυρίως αγαπούσε το πνεύμα του, τις υψηλές και ορ μητικές του σκέψεις, τη φλογερή του θέληση, τον ιδιαί τερο προορισμό του. Ο Γκοβίντα το ήξερε: ο Σιντάρτα δε θα γινόταν ποτέ ένας συνηθισμένος βραχμάνος, ένας φυγόπονος υπεύθυνος θυσιών, ένας άπληστος έμπορος μαγικών τύπων, ένας ανόητος, ματαιόδοξος ρήτορας, ένας κακός και ύπουλος ιερέας ούτε όμως ένα αγαθό, κουτό πρόβατο, από αυτά που κάνουν τα μεγάλα κοπάδια. Όχι. Ούτε κι ο ίδιος ο Γκοβίντα ήθελε να γίνει τέτοιος, ένας βραχμάνος σαν τόσους άλλους. Ήθελε να ακολουθήσει τον Σιντάρτα, τον εξαίσιο αγαπημένο Σιντάρτα. Κι όταν μια μέρα ο Σιντάρτα θα γινόταν θεός, όταν θα πήγαινε να, συναντήσει αυτούς που ακτινοβολούν, ο Γκοβίντα θα τον ακολουθούσε, σαν φίλος του, σαν συνοδός του, σαν υπηρέτης του, κουβαλητής του κονταριού του, σαν σκιά του. Όλοι αγαπούσαν τον Σιντάρτα, για όλους ήταν πηγή χαράς και ευχαρίστησης. Αυτός όμως, ο Σιντάρτα, δεν εύρισκε καμιά χαρά μέ σα του, καμιά ευχαρίστηση.κι όταν βάδιζε στους ρόδι νους δρόμους του κήπου με τις συκιές, κι όταν καθόταν στη γαλάζια σκιά του άλσους των συλλογισμών, κι όταν εξαγνιζόταν στο καθημερινό ιερό λουτρό, κι όταν θυσίαζε στο βαθύσκιωτο δάσος των μάνγκο με κινήσεις τέλεια αρμονικές, αυτός που όλοι αγαπούσαν, που ήταν η χαρά όλων, καμιά χαρά δεν έκρυβε στην καρδιά του. Τα νερά του ποταμού με τη ροή τους έφερναν όνειρα και σκέψεις δίχως τέλος, το σπινθήρισμα των αστεριών, η λάμψη από τις αχτίνες του ήλιου, ο καπνός των θυσιών, η πνοή των στίχων της Βέδας Ριγκ, η διάχυτη γνώση των γέρων βραχμάνων, όλα αυτά απασχολούσαν το μυαλό του και ξεσή κωναν την ψυχή του. Ο Σιντάρτα είχε αρχίσει να νιώθει δυσάρεστα. Είχε αρ χίσει να αισθάνεται ότι η αγάπη του πατέρα του και η αγάπη της μητέρας του ακόμα και η αφοσίωση του φίλου του Γκοβίντα δε θα τού 'φερναν πάντα ευτυχία, δε θα τον γαλήνευαν, δε θα τον χόρταιναν, δε θα του αρκούσαν. Είχε αρχίσει να υποψιάζεται ότι ο σεβαστός πατέρας του και οι άλλοι δάσκαλοι του, οι σοφοί βραχμάνες, του εί χαν κιόλας προσφέρει το μεγαλύτερο και καλύτερο μέ ρος της σοφίας τους, ότι είχαν χύσει το περιεχόμενο τους στην ανυπόμονη ύπαρξη του και αυτή δε γέμισε, το πνεύμα δεν ικανοποιήθηκε, η ψυχή δεν ησύχασε, η καρδιά δε γαλήνεψε. Τα καθαρτήρια λουτρά ήταν καλά, αλλά ήταν μόνο νερό, δεν ξέπλεναν τις αμαρτίες, δε χόρταιναν τη δίψα του πνεύματος, δε γιάτρευαν το φόβο της καρδιάς. Οι θυσίες ήταν έξοχες και οι επικλήσεις των θεών όμως αυτό ήταν όλο; Χάριζαν οι θυσίες την ευτυχία; Και τί γινόταν με τους θεούς; Ο δημιουργός του κόσμου ήταν ο Πραγιαπάτι; Δεν ήταν ο Άτμαν; Αυτός, ο Μοναδικός, ο Ένας; Οι θεοί δεν ήταν μορφές δημιουργημένες, όπως εγώ και συ, υποκείμενες στο χρόνο, παροδικές;ηταν λοι πόν καλό, ήταν σωστό, είχε νόημα να θυσιάζει κανείς στους θεούς; Σε ποιον άλλο να προσφέρει κανείς θυσίες, ποιον άλλο να λατρεύει παρά Αυτόν, τον Μοναδικό, τον Άτμαν; Και πού κατοικούσε ο Άτμαν, πού να τον βρει κα νείς, πού λοιπόν χτυπούσε η αιώνια καρδιά του: Πού αλ λού παρά στο ίδιο το Εγώ, το εσώτατο και το αναλλοίω το, αυτό που έχει ο καθένας μέσα του. Αλλά πού, πού βρισκόταν αυτό το Εγώ, το βαθύτατο, το έσχατο; Δεν -8 -

5 ήταν ούτε η σάρκα, ούτε τα κόκκαλα, δεν ήταν η σκέψη ούτε η συνείδηση, έτσι δίδασκαν οι σοφοί. Πού, πού λοιπόν βρισκόταν; Και για να φτάσω μέχρι το Εγώ, μέχρι τον Άτμαν υπάρχει κάποιος άλλος δρόμος που αξίζει να αναζητήσω; Αχ, κανένας δε δείχνει αυτόν το δρόμο, κανένας δεν τον ξέρει, ούτε ο πατέρας, ούτε οι σοφοί και οι δάσκαλοι,ούτε οι ιεροί ύμνοι των θυσιών. Όλα τα ήξεραν οι βραχμάνες και τα ιερά βιβλία τους, όλα τα ή ξεραν, για όλα φρόντιζαν και όλα τους απασχολούσαν: η δημιουργία του κόσμου, οι αρχές της γλώσσας, η τροφή, η εισπνοή και η εκπνοή, οι νόμοι των αισθήσεων, οι πρά ξεις των θεών άπειρες γνώσεις είχαν, αλλά τί αξίζει να τα ξέρει κανείς όλα αυτά όταν δεν ξέρει το "Ενα και Μοναδικό, το σπουδαιότερο και σημαντικότερο απ' όλα; Βέβαια, πολλοί στίχοι των ιερών βιβλίων και προπάντων στην Ουπανισάδα της Σαμαβέδας μιλούσαν γι" αυτό το βαθύτατο και το έσχατο, υπέροχοι στίχοι: " η ψυχή σου είναι ο κόσμος όλος" και ακόμα ότι ο άνθρωπος όταν κοιμάται, όταν κοιμάται βαθιά, φθάνει στα βάθη της ψυχής του και βρίσκεται στον Άτμαν. Υπέροχη σοφία υ πήρχε σ' αυτούς τους στίχους, όλες οι γνώσεις των πιο σοφών βρίσκονταν εκεί συγκεντρωμένες σε μαγικές λέ ξεις, σοφία καθαρή σαν το μαζεμένο από τις μέλισσες μέ λι. Όχι, δεν ήταν για περιφρόνηση αυτή η τεράστια συσ σώρευση γνώσεων, που συγκεντρώθηκε και διατηρήθηκε εδώ σ' αυτούς τους στίχους από αναρίθμητες γενιές σο φών βραχμάνων. Αλλά πού ήταν οι βραχμάνες, πού ή ταν οι ιερείς, πού ήταν οι σοφοί, που κατόρθωσαν όχι μό νο να αποκτήσουν ολότελα αυτή τη βαθύτερη γνώση αλλά και να τη ζήσουν; Πού ήταν ο έμπειρος, αυτός που θα έ φερνε στο φως, μαγεύοντας την, τη συνύπαρξη με τον Άτμαν, στη ζωή, στο βάδισμα και στο περπάτημα, στα λό για και τις πράξεις: Ο Σιντάρτα γνώριζε πολλούς σεβαστούς βραχμάνες, πρώτα πρώτα τον πατέρα του, άνθρωπο αγνό, μορφωμένο, αξιοσέβαστο. Ήταν σεβαστός ο πατέρας του, ήρεμοι και ευγενικοί οι τρόποι του, αγνή η ζωή του, σοφά τα λόγια του, εξαίρετες και υψηλές οι σκέψεις που κατοικούσαν το μέτωπο του - αλλά ακόμα κι αυτός, που γνώριζε τόσα πολλά, ζούσε σε ευδαιμονία, είχε ειρήνη, δεν ήταν κι αυτός ακόμα από κείνους που ψάχνουν, ένας διψασμένος; Δεν έπρεπε ξανά και ξανά, πάντα διψασμένος, να πίνει από τις ιερές πηγές, τις θυσίες, τα βιβλία και τις συζητή σεις των βραχμάνων; Γιατί έπρεπε αυτός ο άψογος, κάθε μέρα να καθαρίζεται από τις αμαρτίες, κάθε μέρα να μοχ θεί για την εξιλέωση, κάθε μέρα από την αρχή; Δεν βρι σκόταν λοιπόν ο Άτμαν μέσα του, δεν κυλούσε στη δι κιά του καρδιά η αρχική πηγή; Αυτή έπρεπε να βρει κα νείς, την αρχική πηγή στο ίδιο το Εγώ του, αυτή έπρεπε κυρίως να αποκτήσει. Όλα τα άλλα ήταν μάταιες αναζη τήσεις, υπεκφυγές και πλάνες. Τέτοιες ήταν οι σκέψεις του Σιντάρτα, αυτές ήταν η δίψα του, αυτές ήταν ο πόνος του. Συχνά έλεγε μέσα του τα λόγια μιάς Ουπανισάδας Σαν- Τόγια: "Πραγματικά, το όνομα του βραχμάνου είναι Σατιάμ, δηλαδή αλήθεια, κι αυτός που το ξέρει μπαίνει κα θημερινά στον κόσμο τον ουράνιο και εξαίρετο". Συχνά «φαινόταν κοντά αυτός ο κόσμος ο ουράνιος και εξαίσιος, αλλά ποτέ δεν κατάφερε να τον φτάσει ολότελα, ποτέ δεν είχε χορτάσει τη δίψα του ώς το τέλος. Και από ό λους τους σοφούς που άκουγε τη διδασκαλία τους, δεν υ πήρχε ούτε ένας που να είχε αγγίξει εντελώς αυτόν τον κόσμο τον ουράνιο και εξαίσιο, ούτε ένας που να είχε σβήσει αυτή την ατέλειωτη δίψα. "Γκοβίντα", είπε ο Σιντάρτα στο φίλο του, "Γκοβίντα αγαπημένε, έλα μαζί μου κάτω από το μπανανόδεντρο, ας παραδοθούμε στην περισυλλογή". Πήγαν στο μπανανόδεντρο και κάθησαν, εδώ ο Σιντάρτα και είκοσι βήματα πιο πέρα ο Γκοβίντα. Καθώς κάθησε, έτοιμος να προφέρει το Ο μ, ο Σιντάρτα μουρμουρί ζοντας επαναλάμβανε τους στίχους: "Το Ο μ είναι τόξο, το βέλος είναι η ψυχή, και ο Βράχμαν είναι ο στόχος του βέλους. Αυτόν πρέπει να συναντήσει κανείς με κάθε τρόπο"

6 Όταν πέρασε ο απαραίτητος χρόνος γι' αυτή την ά σκηση αυτοσυγκέντρωσης, ο Γκοβίντα σηκώθηκε. Είχε πέσει το βράδυ και ήταν η ώρα του βραδινού καθαρτήριου λουτρού. Φώναξε το Σιντάρτα με το όνομα του μα αυτός δεν έδωσε καμιά απάντηση. Καθόταν συγκεντρωμένος, τα μάτια του κοίταζαν προσηλωμένα ένα μακρινό στό χο, η άκρη της γλώσσας του μόλις πρόβαλλε ανάμεσα από τα δόντια του, δεν έδειχνε να αναπνέει. Έτσι καθόταν, τον τύλιγαν σκέψεις, συγκεντρωμένος στο Ο μ, με την ψυχή του σαν βέλος τεντωμένη προς το Βράχμαν. Μια μέρα πέρασαν από την πόλη του Σιντάρτα τρεις σαμάνες, ασκητές που πήγαιναν να προσκυνήσουν, τρεις λιγνοί, σβησμένοι άνδρες, ούτε νέοι ούτε γέροι, με σκονι σμένους και ματωμέμους ώμους, σχεδόν γυμνοί, καμέ νοι από τον ήλιο. Πάντα μόνοι, ξένοι και εχθρικοί για τον κόσμο, παρείσακτα και αδύνατα τσακάλια στο βασίλειο των ανθρώπων. Στο πέρασμα τους απλωνόταν η φλογερή πνοή του σιωπηλού πάθους, του καταστρεπτικού καθή κοντος, της άπονης άρνησης του Εγώ. Το βράδυ, μετά την ώρα της περισυλλογής, είπε ο Σιντάρτα στον Γκοβίντα: "Αύριο τα χαράματα, φίλε μου, ο Σιντάρτα θα πάει στους σαμάνες. Θα γίνει κι αυτός σαμάνος". Ο Γκοβίντα χλώμιασε όταν άκουσε τα λόγια του και στην ακίνητη μορφή του φίλου του διάβασε την από φαση, οριστική και ασυγκράτητη, σαν βέλος που έφυγε πια από το τόξο. Ο Γκοβίντα το κατάλαβε αμέσως, με την πρώτη ματιά: τώρα αρχίζει, τώρα παίρνει ο Σιντάρτα το δρόμο του, τώρα αρχίζει να ανθίζει η μοίρα του και μαζί του βλασταίνει και το δικό μου πεπρωμένο. Και χλώμιασε σαν ξερό μπανανόφλουδο. "Σιντάρτα", είπε, "θα στο επιτρέψει ο πατέρας σου, " Ο Σιντάρτα κοίταζε πέρα, σαν να ξυπνούσε. Γρήγορα σαν βέλος διάβαζε την ψυχή του Γκοβίντα, διάβαζε το φό βο, διάβαζε την υποταγή. "Γκοβίντα", είπε σιγά, "ας μη σπαταλάμε τα λόγια μας. Τα ξημερώματα θα αρχίσω τη ζωή του σαμάνου. Μη μιλάς άλλο γγ αυτό". Ο Σιντάρτα μπήκε στο δωμάτιο. Προχώρησε πίσω από τον πατέρα του, που καθόταν σε μια ψάθα και στάθηκε ε κεί, ώσπου αυτός ένιωσε την παρουσία του. Είπε ο βραχμάνος: "Εσύ είσαι Σιντάρτα; Πες λοιπόν αυτό που ήρθες να πεις". Και ο Σιντάρτα είπε: "Με την άδεια σου πατέρα μου. Ήρθα να σου πω ότι θέλω να αφήσω αύριο το σπίτι σου και να πάω στους ασκητές. Η επιθυμία μου είναι να γί νω σαμανος. Μακάρι ο πατέρας μου να μην είναι αντίθε τος". Ο βραχμάνος δε μίλαγε, σώπαινε για πολλή ώρα και μέ χρι η σιωπή να βρει ένα τέλος, τ' αστέρια ταξίδεψαν στο μικρό παράθυρο και άλλαξε το σχήμα τους. Βουβός και ακίνητος, με σταυρωμένα χέρια στεκόταν ο γιος, βουβός και ακίνητος καθόταν στην ψάθα ο πατέρας και τ* αστέρια ταξίδευαν στον ουρανό. Τότε μίλησε ο πατέρας: "Δεν ται ριάζει σ' ένα βραχμάνο να λέει βίαια και οργισμένα λόγια, αλλά αγανάκτηση ταράζει την καρδιά μου. Δε θέλω να α κούσω για δεύτερη φορά αυτή την παράκληση από το στό μα σου". Ο βραχμάνος σηκώθηκε αργά. ο Σιντάρτα στεκόταν βουβός, με σταυρωμένα χέρια. "Τΐ περιμένεις, " ρώτησε ο πατέρας. "Το ξέρεις" είπε ο Σιντάρτα. Αγανακτισμένος ο πατέρας βγήκε από το δωμάτιο, α γανακτισμένος αναζήτησε το κρεβάτι του και ξάπλωσε. Μετά από μια ώρα, καθώς ο ύπνος δε βάρυνε τα βλέφα ρα του, σηκώθηκε ο βραχμάνος, βημάτισε πάνω κάτω, βγήκε από το σπίτι. Κοίταξε από το μικρό παράθυρο του δωματίου και είδε τον Σιντάρτα να στέκεται με σταυρωμέ να χέρια, ακίνητο στην ίδια θέση. Έλαμπε από το φως του φεγγαριού το πάνω μέρος της φορεσιάς του. Με ταραγμέ νη καρδιά γύρισε ο πατέρας στο κρεβάτι του. Μετά από μια ώρα, καθώς ο ύπνος δε βάρυνε ακόμα τα βλέφαρα του, σηκώθηκε και πάλι ο βραχμάνος, βημάτι σε πάνω κάτω, βγήκε από το σπίτι, είδε το φεγγάρι που «Ιχε ανέβει στον ουρανό. Κοίταξε μέσα από το μικρό πα ράθυρο του δωματίου. Ο Σιντάρτα στεκόταν εκεί, αμετα

7 κινητός, με σταυρωμένα τα χέρια και στα γυμνά του πόδια καθρεφτιζόταν το φως του φεγγαριού. Με ανήσυχη και τρομαγμένη καρδιά αναζήτησε ο πατέρας το κρεβάτι του. Και ήρθε πάλι μετά από μια ώρα, και ξανά μετά από δυο, κοίταξε από το μικρό παράθυρο και είδε τον Σιντάρτα να στέκεται στο φεγγάρι, στο φως των αστεριών, στο σκοτάδι. Και ξαναρχόταν κάθε ώρα, σιωπηλός κοίτα ζε στο δωμάτιο, τον έβλεπε να στέκεται ακίνητος και γέ μιζε η καρδιά του με οργή και ανησυχία, φούσκωνε από τον πόνο και τους δισταγμούς. Και την τελευταία ώρα της νύχτας, πριν αρχίσει η μέρα, ξαναγύρισε, μπήκε στο δωμάτιο, είδε το νέο που στεκόταν και του φάνηκε μεγάλος και ξένος. "Σιντάρτα", είπε, "τί περιμένεις, " "Το ξέρεις". "Θα στέκεσαι πάντα έτσι και θα περιμένεις, μέχρι να 'ρθεί η μέρα, το μεσημέρι, το βράδυ,*" "Θα στέκομαι και θα περιμένω". "Θα κουραστείς, Σιντάρτα." "Θα κουραστώ." "Θα αποκοιμηθείς, Σιντάρτα." "Δε θα αποκοιμηθώ." "Θα πεθάνεις, Σιντάρτα." "Θα πεθάνω." "Και προτιμάς να πεθάνεις παρά να υπακούσεις στον πατέ ρα σου, " "Ο Σιντάρτα πάντα υπάκουε στον πατέρα του." "Λοιπόν, θα παραιτηθείς από την επιθυμία σου, " "Ο Σιντάρτα θα κάνει αυτό που θα του πει ο πατέρας του." Το πρώτο φως της ημέρας μπήκε στο δωμάτιο. Ο βραχμόνος πρόσεξε πως τα γόνατα του Σιντάρτα έτρεμαν" ε λαφρό, στο πρόσωπο του όμως δε διέκρινε κανένα τρεμού λιασμα, τα μάτια του κοίταζαν μακριό. Τότε ο πατέρας κατάλαβε ότι ο Σιντάρτα δε βρισκόταν πια κοντά του, δε βρισκόταν πια στον τόπο του, τον είχε αφήσει κιόλας πίσω του. Ο πατέρας άγγιξε τον ώμο του. "Θα πας", είπε, "στο δάσος και θα θα γίνεις σαμάνος. Αν στο δάσος βρεις τη μακαριότητα, έλα και δίδαξε μου την. Αν απογοητευτείς έλα πάλι να συνεχίσουμε μαζί τις θυ σίες στους θεούς. Τώρα πήγαινε, φίλησε τη μητέρα σου και πες της πού πηγαίνεις. Όσο για μένα, είναι ώρα να πάω στο ποτάμι για το πρωινό καθαρτήριο λουτρό". Τράβηξε το χέρι από τον ώμο του γιου του και βγήκε. Ο Σιντάρτα έγειρε στο πλάι καθώς έκανε να φύγει, δάμασε όμως τα μέλη του και υποκλίθηκε στον πατέρα του. Αρ γότερα συνάντησε τη μητέρα του ακολουθώντας τη συμ βουλή του σεβαστού του πατέρα. Ξημέρωμα άφηνε τη σιωπηλή ακόμα πολιτεία, αργά, με πόδια ξυλιασμένα. Από τα τελευταία καλύβια, όπου ή ταν καθισμένη, σηκώθηκε μια σκιά και πλησίασε τον προ σκυνητή ο Γκοβίντα. "Ήρθες", είπε ο Σιντάρτα και χαμογέλασε. "Ήρθα", είπε ο Γκοβίντα. -14-

8 ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ ΣΤΟΥΣ ΣΑΜΑΝ ΕΣ Το βράδυ της Ιδιας κιόλας μέρας πρόφτασαν τους α σκητές, τους λιγνούς σαμάνες, ενώθηκαν μαζί τους και τους υποσχέθηκαν υπακοή. Έγιναν δεκτοί. Στο δρόμο ο Σιντάρτα χάρισε τη φορεσιά του σ' ένα φτωχό βραχμόνο. Κράτησε ένα κομμάτι ύφασμα μόνο για να κρύβει τη γύμνια του και ένα άραφτο πανωφόρι στο χρώμα της γης. Έτρωγε μια φορά μόνο τη μέρα και ποτέ μαγειρεμένη τροφή. Νήστεψε δεκαπέντε μέρες, νήστεψε εικοσιοχτώ μέρες. Η σάρκα από τους μηρούς και τα μάγουλα του χάθηκε. Στα μάτια του που είχαν μεγαλώσει, τρεμόσβηναν φλογερό οράματα, στα σκασμένα δάχτυλα του μάκραιναν τα νύχια και στο πηγούνι του φούντωνε ξε ρή και άγρια γενειάδα.το βλέμμα του πάγωνε όταν συναν τούσε γυναίκες. Οι μορφασμοί φανέρωναν την περιφρό νηση του όταν περνούσαν από μια πόλη με καλοντυμέ νους ανθρώπους. Έβλεπε εμπόρους να πουλούν και να α γοράζουν, πρίγκηπες να πηγαίνουν για κυνήγι, ανθρώ πους με πένθος να θρηνούν τους νεκρούς τους, πόρνες να προσφέρουν το κορμί τους, γιατρούς να φροντίζουν αρ ρώστους, ιερείς να ορίζουν τη μέρα της σποράς, ερωτευ μένους να αγαπιούνται, μητέρες να βυζαίνουν τα μωρά τους και όλα αυτά δεν άξιζαν ούτε ένα βλέμμα, όλα ήταν ψεύτικα, όλα βρωμούσαν από την ψευτιά, όλα εξα πατούσαν: οι αισθήσεις, η ευτυχία, η ομορφιά, όλα ήταν φθαρτά. Πικρή ήταν η γεύση του κόσμου, βάσανο ήταν η ζωή. Ένας ήταν ο σκοπός του Σιντάρτα, ένας και μοναδικός. Να αδειάσει όλο το περιεχόμενο της καρδιάς του, να α παλλαγεί από τη δίψα, την επιθυμία, να απαλλαγεί από τα όνειρα, να απαλλαγεί από τη χαρά και τον πόνο. Να σκοτώσει τον εαυτό του, να μην υπάρχει πιά Εγώ, να βρει την ηρεμία στο κενό της ψυχής και με μια πλήρη αφαίρε ση της προσωπικής του σκέψης, να ανοίξει την πόρτα στο θαύμα που περίμενε. Όταν δαμαζόταν και πέθαινε κάθε μορφή του Εγώ, όταν σώπαινε κάθε μανία και κάθε ορμή της καρδιάς, τότε θα μπορούσε να ξυπνήσει το έ σχατο, το εσώτατο στοιχείο της ουσίας, αυτό που δεν είναι πια Εγώ, αλλά το μεγάλο μυστικό. Σιωπηλός στεκόταν ο Σιντάρτα κι έπεφταν πάνω του οι κάθετες αχτίνες του ήλιου και καιγόταν από τον πόνο και τη δίψα και στεκόταν ώσπου να μη νιώθει πια πόνο και δίψα. Σιωπηλός στεκόταν στις δυνατές βροχές, το νε ρό από τα μαλλιά του έσταζε στους παγωμένους ώμους, στα παγωμένα πόδια του, και ο ασκητής στεκόταν ώσπου οι ώμοι και τα πόδια του να μην αισθάνονται πια το κρύο, ώσπου να ησυχάσουν και να σωπάσουν. Σιωπηλός καθόταν οκλαδόν πάνω στα αγκάθια, αίμα έσταζε από το καυτό δέρμα και πύον από τις πληγές, ο Σιντάρτα όμως παρέμε νε ακλόνητος, παρέμενε ακίνητος ώσπου να σταματήσει το αίμα, να μην τον τρυπάει τίποτα, να μην τον καίει τί ποτα. Ο Σιντάρτα στεκόταν ορθός και μάθαινε να κρατάει την αναπνοή του, μάθαινε να αρκείται σε λίγες ανάσες, μάθαινε να σταματάει την αναπνοή. Μάθαινε, ξεκινώντας από την αναπνοή, να ησυχάζει τους χτύπους της καρδιάς του και να τους ελαττώνει τόσο που σχεδόν να σταματούν. Σύμφωνα με τις διδαχές και κάτω από την καθοδή γηση των πιο γέρων σαμάνων, ο Σιντάρτα δοκίμαζε τη φυ γή από τον εαυτό του, ασκούνταν στην περισυλλογή, ακολουθώντας πάντα τους κανόνες των σαμάνων. Ένας ερωδιός πέταγε πάνω από το δάσος με τα μπαμπού και ο Σιντάρτα δεχόταν το πουλί στην ψυχή του, πετούσε πά νω από το δάσος και το βουνό, γινόταν ερωδιός, πεινούσε σαν πουλί, έτρωγε ψάρια, μιλούσε με το κρώξιμο των ερω

9 διών και πέθαινε με το θάνατο τους. Στην αμμουδιά ήταν ριγμένο ένα άψυχο τσακάλι και η ψυχή του Σιντάρτα τρύπωνε μέσα στο ψοφίμι, γινόταν η ίδια νεκρό τσακάλι αφημένο στο γιαλό, φούσκωνε, βρωμούσε, σάπιζε, το κομμάτιαζαν οι ύαινες, το ξέσκιζαν οι γύπες, γινόταν σκελετός, γινόταν σκόνη και σκόρπιζε στα χωράφια. Και η ψυχή του Σιντάρτα γύριζε πίσω πε θαμένη, σαπισμένη, σκορπισμένη, αφού είχε δοκιμάσει το θολό μεθύσι όλου του κύκλου της ζωής. Όπως ο κυ νηγός στο χάος, καρτερούσε με νέα δίψα να γλυτώσει από αυτόν τον κύκλο, να πάψουν οι αιτίες, να αρχίσει η ανώ δυνη αιωνιότητα. Σκότωνε τις αισθήσεις του, σκότωνε τη μνήμη του, γινόταν θηρίο, γινόταν ψοφίμι, γινόταν πέ τρα, γινόταν ξύλο, γινόταν νερό και κάθε φορά που ξυ πνούσε ξανάβρισκε τον εαυτό του, με ήλιο και με φεγγάρι ήταν πάλι Εγώ, κινιόταν με τον ίδιο τρόπο στον ίδιο χώ ρο, ένιωθε δίψα, την ξεπερνούσε, ένιωθε καινούργια δίψα και πάλι από την αρχή. Πολλά έμαθε ο Σιντάρτα στους σαμάνες, έμαθε να παίρ νει πολλούς δρόμους που οδηγούν μακριά από το Εγώ. Πήρε το δρόμο της άρνησης του Εγώ μέσα από τον πόνο και τα εκούσια πάθη, καταδαμόζοντας και τον πόνο και την πείνα και τη δίψα και την κούραση. Πήρε το δρόμο της άρ νησης, προσηλώθηκε στις αισθήσεις του και τις άδειασε από κάθε παράσταση. Τέτοιους και άλλους δρόμους έμα θε να παίρνει, χιλιάδες φορές εγκατέλειψε το Εγώ του, για ώρες και για μέρες ολόκληρες έμεινε στην ανυπαρξία. Αλλά αν και οι δρόμοι οδηγούσαν μακριά από το Εγώ, το τέλος τους ήταν πάντα το ίδιο το Εγώ. Αν και ο Σιντάρτα χιλιάδες φορές δραπέτευσε από το Εγώ, παρέμεινε στο Τίποτα, έγινε θηρίο και πέτρα, η επιστροφή ήταν ανα πόφευκτη, αναπόφευκτη η ώρα που θα ξανάβρισκε τον ε αυτό του, στο φως του ήλιου ή του φεγγαριού, στη σκιά ή στη βροχή και ήταν πάλι Σιντάρτα και Εγώ και ένιωθε πάλι τον πόνο της ζωής που ξανάρχιζε. Κοντά του ζούσε και ο Γκοβίντα, η σκιά του, διάβαινε τους ίδιους δρόμους, έκανε τις ίδιες προσπάθειες. Σπάνια μιλούσαν μεταξύ τους, όταν δεν το απαιτούσαν το καθήκον και οι ασκήσεις. Κάποτε γυρνούσαν μαζί στα χωριά για να ζητιανέψουν τροφή γγ αυτούς και τους δασκάλους τους. "Τι σκέφτεσαι, Γκοβίντα, τί νομίζεις, έχουμε προχωρή σει καθόλου; Πετύχαμε κάποιο στόχο;" ρώτησε ο Σιντάρτα μια μέρα που βγήκαν να ζητιανέψουν. Ο Γκοβίντα απάντησε: "Μάθαμε και ακόμα μαθαίνουμε. Θα γίνεις ένας μεγάλος σαμανος, Σιντάρτα. Μαθαίνεις γρήγορα κάθε άσκηση, πολλές φορές οι γέροι σαμάνες σε θαυμάζουν. Ω Σιντάρτα, θα γίνεις άγιος". Ο Σιντάρτα μίλησε: "Δε μου φαίνονται έτσι τα πράγμα τα, φίλε μου. Αυτό που έχω μάθει μέχρι σήμερα από τους σαμάνες, αυτό, Γκοβίντα, θα μπορούσα να το μάθω γρηγο ρότερα και ευκολότερα. Θα μπορούσα,φίλε μου, να το μάθω σε κάποιο καπηλειό μιας συνοικίας με πόρνες μαζί με τους αμαξάδες και τους παίχτες ζαριών". Ο Γκοβίντα είπε: "Ο Σιντάρτα αστειεύεται μαζί μου. Πώς θα μπορούσες να μάθεις την περισυλλογή, το κράτη μα της αναπνοής, πώς θα μπορούσες να μάθεις την αδια φορία για την πείνα και τον πόνο εκεί, κοντά σε τέτοια αθλιότητα ;" Και ο Σιντάρτα σιγά, σαν να μιλούσε στον εαυτό του, είπε: "Τί είναι η περισυλλογή; Τί είναι η εγκατάλειψη του σώματος; Τί είναι το κράτημα της αναπνοής; Είναι μια απόδραση από το Εγώ, σύντομο γλύτωμα από τα βάσανα της ύπαρξης, είναι μια σύντομη νάρκωση του πόνου για την ανοησία της ζωής; Τέτοια λύτρωση, τέτοια σύντομη νάρκωση βρίσκει και ο ζευγολάτης στο πανδοχείο, όταν πίνει κανένα ποτηράκι κρασί από ρύζι ή βρασμένο γάλα καρύδας. Τότε δεν αισθάνεται πια το Εγώ του, δεν αισθά νεται τους πόνους της ζωής, βρίσκει τότε μια σύντομη νάρκωση. Και καθώς τον παίρνει λίγο ο ύπνος, πάνω από το ποτήρι με το κρασί, βρίσκει αυτό που βρίσκουν ο Σιντάρτα και ο Γκοβίντα, όταν με επίπονες ασκήσεις ξεφεύ γουν από το σώμα τους και παραμένουν στην ανυπαρξία. Έτσι είναι, Γκοβίντα"

10 Και μίλησε ο Γκοβίντα: "Τα λες αυτά, φίλε μου, αν και ξέρεις ότι ο Σιντάρτα δεν είναι κανένας ζευγολάτης και ότι ένας σαμάνος δεν είναι μέθυσος. Ίσως ο πότης βρίσκει νάρκωση, ίσως βρίσκει κάποια σύντομη φυγή και ξεκού ραση αλλά επιστρέφει από τον κόσμο της φαντασίας και τα βρίσκει όλα όπως πριν, δεν έχει γίνει σοφότερος, δεν απέκτησε γνώση, δεν ανέβηκε κανένα σκαλοπάτι". Απόμεινε να στέκεται στο δρόμο ο Γκοβίντα. Σήκωσε τα χέρια και είπε: "Μη φοβίζεις, Σιντάρτα, το φίλο σου με τέτοια λόγια! Πράγματι τα λόγια σου προξενούν στην καρδιά μου φόβο. Σκέψου αυτό μόνο: τί θα έμενε από την ιερότητα, τί θα έμενε από την αξιοπρέπεια των βραχμάνων, τί θα έμενε από την αγιότητα των σαμάνων αν ή ταν έτσι όπως λες, αν δεν υπήρχε καθόλου μάθηση; Τί θα έμενε απ' όλα αυτά πάνω στη γη, τί θα έμενε ιερό, πο Ο Σιντάρτα χαμογέλασε και είπε: "Δεν ξέρω, δεν υπήρξα ποτέ πότης. Ξέρω όμως ότι εγώ ο Σιντάρτα στις ασκή σεις μου και στη συγκέντρωση βρίσκω σύντομη μόνο νάρ κωση και ότι βρίσκομαι τόσο μακριά από τη σοφία και τη λύτρωση όσο το παιδί από την κοιλιά της μητέρας, αυτό το ξέρω, Γκοβίντα". Και μια άλλη πάλι φορά, που ο Σιντάρτα και ο Γ κοβίντα άφηναν το δάσος για να ζητιανέψουν στο χωριό λίγη τρο φή για τα αδέρφια και τους δασκάλους τους, άρχισε ο Σιντάρτα να μιλάει και είπε: "Λοιπόν Γκοβίντα, βρισκόμαστε αλήθεια στο σωστό δρόμο; Πλησιάζουμε στη γνώση; Πλησιάζουμε στη λύτρωση; Ή μήπως κάνουμε κύκλους εμείς που πιστεύαμε ότι θα ξεφύγουμε από τον κύκλο της ζωής;" Ο Γκοβίντα είπε: "Πολλά μάθαμε, Σιντάρτα, και πολλά έχουμε ακόμα να μάθουμε. Δεν κάνουμε κύκλους, βαδί ζουμε προς τα πάνω, ο κύκλος είναι ελικοειδής, ανεβή καμε κιόλας μερικά σκαλιά". Ο Σιντάρτα απάντησε: "Πόσων περίπου χρόνων νομί ζεις ότι είναι ο γεροντότερος σαμάνος, ο σεβαστός μας δάσκαλος;" Ο Γκοβίντα είπε: "Ο πιο ηλικιωμένος σαμάνος θα πρέπει να είναι γύρω στα εξήντα". Και ο Σιντάρτα: "Είναι εξήντα χρονών και δε βρήκε ακόμα τη Νιρβάνα. Και θα γίνει και εβδομήντα και ογδόν τα και εμείς θα γεράσουμε και θα ασκούμαστε και θα νη στεύουμε και θα συγκεντρωνόμαστε. Αλλά δε θα βρούμε τη Νιρβάνα, ούτε αυτός, ούτε εμείς. Ω Γκοβίντα, πιστεύω ότι απ' όλους τους σαμάνες που υπάρχουν ίσως κανένας να μην αγγίξει, τη Νιρβάνα. Βρίσκουμε παρηγοριές, βρίσκουμε ναρκώσεις, μαθαίνουμε επιδεξιότητες και ξεγελιό μαστε μ* αυτές. Την ουσία όμως, το δρόμο των δρόμων, δε θα τον βρούμε ποτέ". "Δεν επιτρέπεται", είπε ο Γκοβίντα, "να λες τόσο φοβε ρά λόγια, Σιντάρτα. Πώς είναι δυνατό κανένας από τους σοφούς να μη βρει το δρόμο των δρόμων, κανένας από τους τόσους βραχμάνες, κανένας από τους τόσους αυστη ρούς και σεβαστούς σαμάνες, από τους τόσους αναζητη τές, από τους τόσους αφοσιωμένους άνδρες, πώς είναι δυνατόν κανένας να μην τον βρει;" Ο Σιντάρτα με φωνή σβησμένη, που ήταν θλιμμένη και σαρκαστική είπε: "Σύντομα, Γκοβίντα, ο φίλος σου θα α φήσει το δρόμο των σαμάνων, που τόσο καιρό περπάτησε μαζί σου. Υποφέρω ακόμα από δίψα, Γκοβίντα, που σ'.αυτόν το μακρύ δρόμο των σαμάνων δεν ελαττώθηκε κα θόλου. Πάντα διψούσα για γνώση, πάντα ήμουν γεμάτος ερωτηματικά. Ρωτούσα κάθε τόσο τους βραχμάνες, έψαξα στις ιερές Βέδες, ρώτησα τους ήρεμους σαμάνες. Ίσως, Γκοβίντα, να ήταν το ίδιο καλό, το ίδιο συ νετό και το ίδιο ωφέλιμο αν είχα ρωτήσει το ρινόκερω ή το χιμπατζή. Για να μάθω αυτό, Γκοβίντα, χρειάστηκα πολύ καιρό και ακόμα δεν τέλειωσα μαζί του για να κατα λάβω ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να μάθει τίποτα! Στην πράξη δεν υπάρχει, έτσι πιστεύω, εκείνο που ονομάζου με "μάθηση". Υπάρχει, φίλε μου, μια γνώση μόνο και αυ τή είναι παντού, είναι ο " Ατμαν, είναι μέσα μου και μέσα σε κάθε πλάσμα. Και έτσι αρχίζω να πιστεύω ότι αυτή η γνώση δεν έχει χειρότερο εχθρό από την επιθυμία για γνώ ση, από τη μάθηση"

11 λύτιμο, σεβαστό," Και ο Γκοβίντα ψιθύρισε μέσα του σιγανά το στίχο μιας Ουπανισάδας: "Ανείπωτη είναι η μακαριότητα της καρδιάς αυτού, που βυθίζεται στον Άτμαν στοχαστικά με το πνεύμα του εξαγνισμένο". Ο Σιντάρτα όμως σώπαινε. Σκεφτόταν τα λόγια που του είπε ο Γκοβίντα, και τα σκεφτόταν μέχρι το τέλος τους. Στεκόταν με σκυμμένο κεφάλι και σκεφτόταν: αλήθεια, τί απομένει απ* όλα όσα μας φαίνονται Λ ερά, τι απομένει, τί αντέχει στη δοκιμασία; Και κουνούσε το κεφάλι. Θάταν τρία χρόνια που ζούσαν οι δυο νέοι στους σαμάνες και μοιράζονταν τις ασκήσεις τους, όταν έφτασε σ' αυτούς από λογιώ λογιώ δρόμους και δρομάκια μια εί δηση, μια φήμη, ένας μύθος: είχε φανεί κάποιος που τον έλεγαν Γκοτάμα ήταν εξαίσιος, ήταν ο Βούδας, αυτός που κατανίκησε τα πάθη του κόσμου, που σταμάτησε τον τροχό των αναγεννήσεων. Πλαισιωμένος από μαθητές διέσχιζε τη χώρα διδάσκοντας, χωρίς περιουσία, χωρίς πατρίδα, χωρίς γυναίκα, με το κίτρινο ράσο του ασκητή, αλλά με μέτωπο καθαρό, μακάριος. Βραχμάνες και πρίγκηπες υποκλίνονταν μπροστά του και γίνονταν μαθητές του. Αυτός ο μύθος, αυτή η φήμη, αυτό τα παραμύθι ηχούσε, μοσχοβολούσε εδώ κι εκεί, στις πολιτείες μιλούσαν γι* αυτό οι βραχμάνες, στο δάσος οι σαμάνες, παντού εισέβαλλε το όνομα του Γκοτάμα, του Βούδα, στ' αυτιά των νέων, με τρόπο καλό και κακό, με επαίνους και βρισιές. 'Οπως όταν πλακώνει πανούκλα και απλώνεται η είδη ση πως υπάρχει ένας άνδρας, ένας σοφός, ένας έμπειρος, του οποίου ο λόγος και το φύσημα είναι αρκετά για να γιατρέψουν κάποιον που χτυπήθηκε από την επιδημία και όπως αυτή η είδηση διασχίζει τη χώρα και ο καθένας μιλάει γγ αυτήν, άλλοι πιστεύουν, άλλοι αμφιβάλλουν, πολλοί ξεκινούν αμέσως για να αναζητήσουν, να βρουν το σοφό, το σωτήρα, έτσι διέσχιζε τη χώρα αυτή η φήμη, αυτή η έυωδιαστή φήμη για τον Γκοτάμα, το Βούδα, το σοφό από τη γενιά των Σακία. Οι πιστοί έλεγαν ότι κάτεχε ανώτατη γνώση, θυμόταν την προηγούμενη ζωή του, είχε φτάσει στη Νιρβάνα και ποτέ πια δε θα γύριζε στους κύκλους της ύπαρξης, ποτέ ξανά δε θα βυθιζόταν στο θο λό ποτάμι των ανθρώπινων σχηματισμών. Πολλά θαυμα στά και απίστευτα λέγονταν γι' αυτόν. Είχε κάνει θαύματα, είχε υπερνικήσει το σατανά, είχε μιλήσει με τους θεούς. Οι εχθροί του όμως και αυτοί που δεν πίστευαν, έλεγαν ότι αυτός ο Γκοτάμα είναι ένας κούφιος πλανευτής, ότι περνούσε τις μέρες του με άνεση, ότι περιφρονούσε τις θυσίες, ότι δεν είχε πολυμάθεια και δε γνώριζε ούτε άσκηση ούτε ασκητισμό. Γλυκά ηχούσε ο μύθος του Βούδα και οι φήμες ενερ γούσαν σαν μάγια. Ο κόσμος ήταν άρρωστος και η ζωή δυσκολοβάσταχτη καινά, εδώ φάνηκε ότι ανάβλυσε μια πηγή, εδώ φάνηκε ότι ακούστηκε μια κραυγή παρηγορη τική, ήρεμη, γεμάτη πολύτιμες υποσχέσεις. Παντού, όπου έφτανε η φήμη του Βούδα,σ' όλους τους τόπους της Ινδί ας, οι νέοι άκουγαν με προσοχή, ένιωθαν λαχτάρα, ένιω θαν ελπίδα, και κάθε προσκυνητής και ξένος, που έφερνε ειδήσεις από αυτόν, τον εξαίσιο, τον Σακιάμουνι, ήταν κα λοδεχούμενος από τους γιους των βραχμάνων στις πόλεις και τα χωριά. Η φήμη έφτασε μέχρι το δάσος, στους σαμάνες, στον Σιντάρτα και τον Γκοβίντα, αργά, σε σταγόνες, και κάθε στα γόνα βάραινε από την ελπίδα, κάθε σταγόνα βάραινε από την αμφιβολία. Μίλαγαν λίγο γι'αυτόν, γιατί ο γεροντό τερος σαμάνος δεν έδειξε καμιά συμπάθεια γι' αυτή την είδηση. Είχε ακούσει ότι αυτός ο δήθεν Βούδας ήταν κά ποτε ασκητής και ζούσε στο δάσος, ύστερα όμως επέστρε ψε στην άνεση και την καλοζωία και γι' αυτό δεν τον ε κτιμούσε καθόλου αυτόν τον Γκοτάμα. "Σιντάρτα", είπε μια μέρα ο Γκοβίντα στο φίλο του, "σήμερα ήμουν στο χωριό και με κάλεσε ένας βραχμάνος στο σπίτι του και εκεί ήταν ο γιος ενός βραχμάνου από τη Μαγκάντα. Αυτός είδε με τα μάτια του το Βούδα και τον άκουσε να διδάσκει. Η αναπνοή βάρυνε στο στήθος μου -23-

12 και σκεφτόμουνα: να μπορούσα, να μπορούσαμε ο Σιντάρτα κι εγώ να ζήσουμε αυτή την ώρα, να ακούσουμε τη διδασκαλία από το στόμα αυτού του Τέλειου. Πες, φίλε μου, θέλεις να πάμε και εμείς εκεί και να ακούσουμε τη διδασκαλία από το στόμα του Βούδα, " Ο Σιντάρτα είπε: "Πάντα σκεφτόμουν, ο Γκοβίντα θα μείνει στους σαμάνες, πάντα πίστευα ότι σκοπός του ήταν να γίνει εξήντα και εβδομήντα χρονών και πάντα να μελετάει τις τέχνες και τις ασκήσεις που κάνουν οι σαμάνες. Αλλά βλέπεις δε γνώριζα ολότελα την ψυχή του Γκοβίντα. Θέλεις λοιπόν, ακριβέ μου, να ξεκινήσεις ένα νέο μονοπάτι και να πας κατά κει, όπου ο Βούδας κηρύσσει το Λόγο του;" Ο Γκοβίντα είπε: "Σ' αρέσει να πειράζεις τους άλλους. Δεν πειράζει όμως, Σιντάρτα. Δε γεννήθηκε όμως και σε σένα μια απαίτηση, μια επιθυμία να ακούσεις αυτή τη δι δασκαλία; Κι εσύ μου είχες πει κάποτε ότι δε θα ακολου θήσεις για πολύ ακόμα το δρόμο των σαμάνων". Τότε ο Σιντάρτα χαμογέλασε με το δικό του τρόπο, ο τόνος της φωνής του πήρε μια σκιά θλίψης και μια σκιά σαρκασμού και είπε: "Λοιπόν, Γκοβίντα, καλά μίλησες, σωστά θυμάσαι. Πρέπει όμως να θυμηθείς και τα άλλα που άκουσες από μένα, ότι εγώ δηλαδή αισθάνομαι κουρασμέ νος και δύσπιστος απέναντι στις διδασκαλίες και τη μάθη ση και η πίστη μου στα λόγια που μας έρχονται από τους δασκάλους είναι μικρή. Εμπρός όμως, καλέ μου, είμαι έ τοιμος να ακούσω και αυτή τη διδασκαλία, αν και πιστεύω με όλη μου την καρδιά ότι έχουμε ήδη γευτεί τον καλύτε ρο καρπό αυτής της διδαχής". Και ο Γκοβίντα είπε: "Η προθυμία σου γεμίζει χαρά την καρδιά μου. Αλλά πες, πώς μπορεί να είναι δυνατό; Πώς μπορεί η διδασκαλία του Γκοτάμα να μας έχει ήδη προσ φέρει τον καλύτερο καρπό της, πριν ακόμα την ακούσου με;" Είπε ο Σιντάρτα: "Ας απολαύσουμε αυτόν τον καρπό και ας περιμένουμε για τα υπόλοιπα, Γκοβίντα. Αυτός ό μως ο καρπός που τον οφείλουμε στον Γκοτάμα, συνίσταται στο ότι μας οδηγεί μακριά από τους σαμάνες. Αν έχει, φίλε μου, να μας δώσει και κάτι ακόμα καλύτερο, αυτό ας το περιμένουμε με ήρεμη καρδιά". Την ίδια μέρα ο Σιντάρτα ανακοίνωσε στο γεροντότερο σαμάνο την απόφαση τους νά φύγουν. Μίλησε στο γέρο σαμάνο με την ευγένεια και την ταπεινότητα που αρμόζει στο νέο και στο μαθητή. 0 σαμάνος όμως οργίστηκε που οι δυο νέοι ήθελαν να τον αφήσουν και μιλούσε δυνατά με βαριές υβριστικές κουβέντες. Ο Γ κοβίντα τρόμαξε και βρέθηκε σε αμηχανία, ο Σιντάρτα όμως πλησίασε το στόμα του στο αυτί του Γκοβίντα και του ψιθύρισε: "Τώρα θα δείξω στο γέρο ότι κάτι έμα θα κοντά του". Σηκώθηκε και στάθηκε κοντά στο σαμάνο, με συγκεντρωμένη ψυχή, και η ματιά του συνέλαβε το βλέμμα του γέρου, τον μάγεψε,τον έκανε να σωπάσει, τον άφησε αναποφάσιστο υποτάσσοντας τον στη θέληση του, τον διέταξε να κάνει σιωπηλά αυτό που του ζητούσε. Ο γέρος άνδρας σώπασε, το βλέμμα του καρφώθηκε, τα μέλη του λύθηκαν, αδύναμο τον κατέβαλλε η γοητεία του Σιντάρτα. Οι σκέψεις του κυρίεψαν το σαμάνο, έπρεπε να εκτελέσει αυτό που του ζητούσε. Υποκλίθηκε λοιπόν ο γέρος πολλές φορές, τους ευλόγησε και ψέλλισε μια ευ χή για το ταξίδι. Οι νέοι ανταπόδωσαν την υπόκλιση για να ευχαριστήσουν, ανταπόδωσαν την ευχή και έφυγαν από κει χαρούμενοι. Στο δρόμο ο Γκοβίντα είπε: "Σιντάρτα, έμαθες στους σαμάνες περισσότερα απ' όσα φανταζόμουν. Είναι δύσκο λο να μαγέψεις ένα γέρο σαμάνο. Λοιπόν, αν έμενες πε ρισσότερο εκεί, θα μάθαινες σύντομα να περπατάς πάνω στο νερό". "Δε λαχταρώ καθόλου να περπατήσω πάνω στο νερό", είπε ο Σιντάρτα. "Ας ικανοποιούνται οι γέροι σαμάνες με τέτοιες ικανότητες"

13 ΓΚΟΤΑΜΑ Στην πόλη Σαβάθι κόθε παιδί ήξερε το όνομα του υπέροχου Βούδα και κάθε σπίτι ήταν πρόθυμο να γεμίσει την κούπα της ελεημοσύνης των μαθητών του Γκοτάμα, που παρακαλούσαν σιωπηλά. Κοντά στην πόλη βρισκόταν το πιο αγαπημένο μέρος του Γκοτάμα, το άλοος Γεταβάνα που το είχε δωρίσει στον Γκοτάμα και τους μαθητές του ο πλούσιος έμπορος Αναθαπιντίκα, αφοσιωμένος οπαδός του Φωτισμένου. Οι δυο νέοι ασκητές οδηγήθηκαν σ' αυτή την τοποθε-, σία ακολουθώντας τις διηγήσεις που άκουγαν στην αναζή τηση του Γκοτάμα. Και όταν έφθασαν στη Γεταβάνα, τους δόθηκε τροφή από το πρώτο κιόλας σπίτι που στά θηκαν στην πόρτα του παρακαλώντας. Παίρνοντας την τροφή ο Σιντάρτα ρώτησε τη γυναίκα που τους έδωσε το φαγητό: "θα θέλαμε να μάθουμε από σένα, σπλαχνική γυναίκα, πού βρίσκεται ο σεβαστός Βούδας, γιατί είμαστε δυο σαμάνες από το δάσος και ήρθαμε για να δούμε αυτόν, τον Τέλειο και να ακούσουμε το Λόγο του". Η γυναίκα είπε: "Βρίσκεστε πράγματι στο σωστό μέρος, σαμάνες από το δάσος. Μάθετε ότι ο Έξοχος βρίσκεται στη Γεταβάνα, στον κήπο του Αναθαπιντίκα. Εκεί μπορείτε, προσκυνητές, να περάσετε τη νύχτα σας γιατί υπάρχει αρκετός χώρος για όλους τους ανθρώπους, που συρρέουν εκεί για να ακούσουν τη διδασκαλία από το στό μα του". Ο Γκοβίντα γεμάτος χαρά φώναξε: "Νά λοιπόν που πε τύχαμε το στόχο μας και ο δρόμος μας τελειώνει! Αλλά πες μας, μάνα των προσκυνητών, εσύ τον γνωρίζεις, τον έχεις δει με τα μάτια σου το Βούδα;" Η γυναίκα είπε: "Τον έχω δει πολλές φορές, τον Έ ξοχο, πολλές μέρες, να διαβαίνει με το κίτρινο πανωφόρι, σιωπηλός, τα σοκάκια, να στέκεται σιωπηλός στις εξώ πορτες παρακαλώντας με την κούπα στο χέρι και να φεύ γει από κει κρατώντας την γεμάτη". Ο Γκοβίντα άκουγε μαγεμένος και ήθελε να ρωτήσει και να ακούσει κι άλλα ακόμα. Ο Σιντάρτα όμως του θύ μισε ότι έπρεπε να προχωρήσουν. Ευχαρίστησαν τη γυναί κα και έφυγαν. Δε χρειάστηκε να ρωτήσουν καθόλου για το δρόμο γιατί πολλοί προσκυνητές και μοναχοί της κοι νότητας του Γκοτάμα βάδιζαν προς τη Γεταβάνα.Έφτασαν τη νύχτα και συνέχεια κατέφθαναν κι άλλοι και ακούγον ταν οι φωνές και οι ομιλίες αυτών που ζητούσαν να μείνουν εκεί που τελικά έμεναν. Οι δυο σαμάνες, που ζούσαν στο δάσος, βρήκαν γρήγορα και αθόρυβα ένα καταφύγιο και η σύχασαν μέχρι το πρωί. Με την ανατολή του ήλιου είδαν με έκπληξη πόσο με γάλο πλήθος από πιστούς και περίεργους είχε διανυκτε ρεύσει. Σε όλους τους δρόμους του πανέμορφου κήπου περπατούσαν μοναχοί με κίτρινο ένδυμα, κάθονταν κάτω από τα δέντρα εδώ κι εκεί, αφοσιώνονταν στην παρατή ρηση και βυθίζονταν στις σκέψεις τους. Οι σκιεροί κήποι ήταν σαν μια ολόκληρη πόλη, γεμάτοι από ανθρώπους, που συνωστίζονταν σαν τα μελίσσια. Το μεγάλο πλήθος των μοναχών πήγαινε κατά την πόλη, όπου παρακαλώντας για ελεημοσύνη θα γέμιζαν την κούπα τους για το γεύμα, το μοναδικό της μέρας. Ακόμα και ο ίδιος ο Βούδας, ο Φωτισμένος, φρόντιζε από το πρωί να εξοικονομήσει το γεύμα του. Ο Σιντάρτα τον είδε και τον αναγνώρισε αμέσως, σαν να του τον είχε δείξει ο Θεός. Τον είδε, έναν απλό άνδρα με κίτρινο ράσο, να κρατά στο χέρι την κούπα του και ήρεμος να προχωρεί κατά κει κι αυτός. "Δες εδώ", είπε ο Σιντάρτα στον Γκοβίντα σιγανά. "Αυτός εδώ είναι ο Βούδας"

14 Ο Γκοβίντα κοίταξε προσεχτικά τον άνδρα με το κίτρινο ράσο, που δε φαινόταν να διαφέρει σε τίποτα από τους εκατοντάδες μονάχους. Σύντομα τον αναγνώρισε και ο ίδιος. Αυτός ήταν! Τον ακολούθησαν και δεν τον έχασαν από τα μάτια τους. Ο Βούδας προχωρούσε ταπεινά και βυθισμένος στις σκέψεις του. Το πρόσωπο του ήταν ήρεμο, ούτε εύθυμο ούτε θλιμμένο, σαν να κρυφογελούσε, με ένα χαμόγελο αχνό, ήσυχο, απαλό, και δε διέφερε σε τίποτα από ένα παι δί. Ο Βούδας βάδιζε, φορούσε το ράσο και περπατούσε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, όπως όλοι οι υπόλοιποι μονα χοί. Αλλά το πρόσωπο και το βάδισμα του, το ήρεμο χα μηλωμένο βλέμμα του, τα χαλαρωμένα χέρια του, ακόμα και κάθε δάχτυλο των χεριών του μιλούσαν για ειρήνη και τελειότητα, δεν αναζητούσαν, δε μιμούνταν. Ανάπνεε πράος σε μια κατάσταση αιώνιας ηρεμίας, αναλλοίωτης λάμψης και απαραβίαστης ειρήνης. Έτσι βάδιζε ο Γκοτάμα προς την πόλη, για να μαζέ ψει την ελεημοσύνη και οι δυο σαμάνες τον αναγνώρισαν από την τελειότητα της ηρεμίας, τη γαλήνη της μορφής του, η οποία δεν απέπνεε καμιά αναζήτηση, καμιά επιθυ μία, καμιά μίμηση, κανένα κόπο, μόνο φως και ειρήνη. "Σήμερα θα ακούσουμε τη διδασκαλία από το στό μα του" είπε ο Γκοβίντα. Ο Σιντάρτα δεν έδωσε καμιά απάντηση. Λίγο τον ενδιέ φερε η διδασκαλία, δεν πίστευε ότι είχε να του δώσει τίποτα καινούργιο, αφού την είχε ακούσει ξανά και ξανά, όπως και ο Γκοβίντα, ακόμα και από διηγήσεις από δεύ τερο και τρίτο χέρι. Κοίταζε όμως προσεκτικός το κεφάλι του Γκοτάμα, τους ώμους του, τα πόδια του, τα χαλαρω μένα χέρια του, και του φαινόταν ότι ακόμα και κάθε φά λαγγα των δαχτύλων ήταν διδασκαλία, μιλούσε, ανάπνεε, λαμποκοπούσε, μοσχοβολούσε αλήθεια. Αυτός ο άνθρω πος, αυτός ο Βούδας ήταν αληθινός μέχρι την τελευταία κίνηση του δαχτύλου του. Αυτός ο άνθρωπος ήταν άγιος. Ποτέ ο Σιντάρτα δεν είχε λατρέψει έτσι έναν άνθρωπο, ού τε και είχε αγαπήσει τόσο, όσο αυτόν. Οι δυο τους ακολούθησαν το Βούδα μέχρι την πόλη και επέστρεψαν σιωπηλοί, γιατί αποφάσισαν αυτή τη μέρα να αποφύγουν την τροφή. Είδαν τον Γκοτάμα να επιστρέ φει, τον είδαν να γευματίζει περιτριγυρισμένος από τους μαθητές του το φαγητό του ήταν τόσο όσο θα χόρταινε ένα πουλί και τον είδαν να αποσύρεται στη σκιά του δά σους των μάνγκο. Το απόγευμα, μόλις έπεσε η ζέστη και όλοι σηκώθηκαν ζωηροί, αφού συγκεντρώθηκαν, άκουσαν το Βούδα να διδάσκει. Άκουσαν τη φωνή του, και ήταν κι αυτή τέλεια, γεμάτη ηρεμία, γεμάτη ειρήνη. Ο Γ κοτάμα μιλούσε για τον πόνο, για τις αρχές του πόνου, για τον τρόπο κατάργησης του. Η ομιλία του κυλούσε με ηρεμία και σαφήνεια. Η ζωή είναι πόνος, ο κόσμος όλος ήταν γεμάτος πάθη, αλλά η λύτρωση από τον πόνο είχε βρεθεί, την έβρισκε όποιος ακολουθούσε το δρόμο του Βούδα. Με ήρεμη αλλά σταθερή φωνή μιλούσε ο υπέροχος Βούδας, δίδασκε τις τέσσαρες αρχές, περιέγραφε τα οχτώ μονοπάτια, υπομονετικός ακολουθούσε το δρόμο της δι δασκαλίας με παραδείγματα και επαναλήψεις. Φωτεινή και ήρεμη αιωρούνταν η φωνή του πάνω από τους ακρο ατές, σαν το φως, σαν το γεμάτο αστέρια ουρανό. Όταν ο Βούδας και είχε ήδη νυχτώσει τέλειωσε την ομιλία του, πολλοί προσκυνητές βγήκαν μπροστά και ζή τησαν να γίνουν δεκτοί στην κοινότητα, να καταφύγουν στη διδασκαλία. Ο Γκοτάμα τους δέχτηκε και τους είπε: "Ίσως ακούσατε τη διδασκαλία, ίσως σας ήταν κιόλας γνωστή. Ενωθείτε λοιπόν με μας, ζήστε με αγιοσύνη, και ετοιμαστείτε να γνωρίσετε το τέλος του πόνου." Προχώρησε και ο Γκοβίντα ντροπαλός και είπε: "Ζητάω κι εγώ καταφύγιο στον Υπέροχο και τη διδασκαλία του". Ζήτησε να συμμετέχει στην κοινότητα και έγινε δεκτός. Μόλις αποσύρθηκε ο Βούδας για τη νυχτερινή ανάπαυ ση ο Γκοβίντα στράφηκε στο Σιντάρτα και του είπε έντο να: "Σιντάρτα, δε μου πρέπει να σε κατηγορώ. Και οι δυο ακούσαμε τον Υπέροχο και οι δυο ακούσαμε τη διδασκα

15 λία. Ο Γκοβίντα την άκουσε και ζήτησε να προσφύγει και ν' αφοσιωθεί σ' αυτήν. Εσύ όμως, καλέ μου, δε θέλεις να περπατήσεις το μονοπάτι της λύτρωσης; Αμφιβάλλεις ακόμη; Θέλεις να περιμένεις;" Ο Σιντάρτα σαν να ξύπνησε από ύπνο μόλις άκουσε τα λόγια του Γκοβίντα. Κοίταζε για ώρα πολλή το πρόσωπο του φίλου του. Μετά μίλησε σιγανά, χωρίς ειρωνεία: "Γκοβίντα, φίλε μου, τώρα έκανες το βήμα, τώρα διάλεξες το δρόμο σου. Πάντα, Γκοβίντα, ήσουν φίλος μου και πάντα με ακολουθούσες. Συχνά σκεφτόμουν: Θα κάνει ποτέ ο Γ κοβίντα μόνος του ένα βήμα, χωρίς εμένα, από τη δική του ψυχή; Λοιπόν, τώρα ανδρώθηκες και διάλεξες μόνος σου το δρόμο σου. Μακάρι να τον ακολουθήσεις ώς το τέλος, μακάρι να βρεις τη λύτρωση!" Ο Γκοβίντα, που δεν είχε καταλάβει καλά, επανέλαβε την ερώτηση του ανυπόμονα: "Πες λοιπόν, σε παρακαλώ, αγαπημένε μου, πες μου, γιατί δεν μπορεί να είναι αλλιώς, ότι και συ, λατρευτέ μου φίλε, θα προσφύγεις στο θαυμά σιο Βούδα". Ο Σιντάρτα ακούμπησε το χέρι του στον ώμο του Γοβίντα. "Ακουσες την ευχή μου, Γκοβίντα, και την επανα λαμβάνω: Μακάρι να ακολουθήσεις αυτό το δρόμο μέχρι το τέλος, μακάρι να βρεις τη λύτρωση". Μόλις αυτή τη στιγμή κατάλαβε ο Γκοβίντα ότι ο φίλος του τον είχε εγ καταλείψει και άρχισε να κλαίει. "Σιντάρτα", φώναξε με φωνή γεμάτη παράπονο. Ο Σιντάρτα του μίλησε φιλικά: "Μη ξεχνάς, Γκοβίντα, ότι τώρα ανήκεις τους σαμάνες του Βούδα! Απαρνήθηκες πατρίδα και γονείς, απαρνήθηκες καταγωγή και περιου σία, απαρνήθηκες τη δική σου θέληση, απαρνήθηκες τη φιλία. Έτσι απαιτεί η διδασκαλία, έτσι απαιτεί ο Υπέρο χος, έτσι το διάλεξες μόνος σου. Αύριο, Γκοβίντα, θα σε αφήσω". Πολλή ώρα περπάτησαν οι δυο φίλοι στο δασάκι, για πολλή ώρα δεν τους έπαιρνε ο ύπνος. Και συνέχεια ζητού σε ο Γκοβίντα από το φίλο του να του πει γιατί δε θέλει να αφοσιωθεί στη διδασκαλία του Γκοτάμα, τί λάθη βρίσκεισ' αυτή τη διδασκαλία. Και ο Σιντάρτα κάθε φορά του έλεγε: "Να είσαι ευχαριστημένος, Γκοβίντα! Πολύ καλή είναι η διδασκαλία του Έξοχου, πώς μπορώ να της βρω σφάλμα;" Πολύ νωρίς το πρωί ένας ακόλουθος του Βού δα, ένας από τους γεροντότερους μοναχούς του, διασχί ζοντας τον κήπο καλούσε τους νεοφερμένους, που είχαν προσχωρήσει στην κοινότητα, να φορέσουν το κίτρινο ράσο, να τους διδάξει τις αρχές και να τους καθοδηγή σει στα πρώτα τους καθήκοντα. Τότε πια ο Γκοβίντα τραβήχτηκε, αγκάλιασε για άλλη μια φορά το φίλο της νιότης του και ενώθηκε με την ομά δα των νεοφώτιστων. Ο Σιντάρτα σκεπτικός περπάτησε στο άλσος. Εκεί συνάντησε τον Γκοτάμα, τον Εξαίσιο. Τον χαιρέ τισε με σεβασμό και καθώς το βλέμμα του Βούδα ήταν γε μάτο από τόση καλωσύνη και ηρεμία, ο νέος βρήκε το θάρ ρος και ζήτησε την άδεια να του μιλήσει. Σιωπηλός ο Βού δας έγνεψε καταφατικά. Είπε ο Σιντάρτα: "Χθες, Έξοχε, αξιώθηκα να ακούσω την υπέροχη διδασκαλία σου. Για να την ακούσουμε ήρθαμε με το φίλο μου από μακριά. Τώρα ο φίλος μου θα παραμείνει με τους δικούς σου, σε σένα ζήτησε καταφύγιο. Όσο για μένα, θα ξαναπάρω το μπαστούνι της οδοιπορίας". "Όπως αγαπάς", είπε ευγενικά ο Βούδας. "Παραπαίρνω θάρρος", συνέχισε ο Σιντάρτα, "αλλά δε θάθελα ν'αφήσω τον Έξοχο, πριν του πω με ειλικρίνεια τις σκέψεις μου. Θα μου δώσει την προσοχή του για ένα ακόμα λεπτό;" Σιωπηλός ο Βούδας έγνεψε καταφατικά. Ο Σιντάρτα είπε: "Ενα θαύμασα προπάντων στη διδα σκαλία σου, Αξιοσέβαστε! Όλα στη διδασκαλία σου είναι ολότελα σαφή. Παρουσιάζεις τον κόσμο σαν μια τέλεια αλυσίδα μια αιώνια αδιάσπαστη και αχώριστη αλυσίδα, από αιτίες και αποτελέσματα. Ποτέ δεν είχε αντιμετωπι σθεί με τόση σαφήνεια και ποτέ δεν περιγράφηκε τόσο κατηγορηματικά. Πραγματικά, πιο γρήγορα θα πρέπει να

16 χτυπάει η καρδιά κάθε βρσχμάνου, όταν μέσα από τη διδασκαλία σου αντικρύζει τον κόσμο τέλεια ισορροπημένο, χωρίς κενό, διάφανο σαν κρύσταλλο, χωρίς να εξαρτάται από την τύχη και τους θεούς. Αν είναι καλός ή κακός, αν η ζωή είναι πόνος ή χαρά, λίγο ενδιαφέρει και ίσως να μην είναι αυτό το ουσιώδες αλλά η ενότητα του κόσμου, η συνέπεια όλων των συμβάντων, το γεγονός ότι όλα τα πράγματα, μικρά και μεγάλα, συλλαμβάνονται κάτω από τον ίδιο νόμο των αιτίων, της γέννησης και του θανάτου, όλα αυτά φωτίζουν τη διδασκαλία σου. Φωτισμένε. Τώρα όμως, σύμφωνα με τη διδασκαλία σου, αυτή η ενότητα και η συνέπεια όλων των πραγμάτων σε κάποιο σημείο σπάει και από ένα μικρό άνοιγμα ρέει σ'αυτόν τον κόσμο της ενότητας κάτι ξένο, κάτι νέο, κάτι που δεν υπήρχε πριν και που δεν μπορεί ούτε να περιγραφεί ούτε να απο δειχθεί. Και αυτό είναι η διδασκλία σου για την υποταγή του κόσμου, για τη λύτρωση. Όμως αυτό το μικρό κενό, αυτό το μικρό κόψιμο αρκεί για να σπάσει και να καταστρέψει όλη αυτή την αιώνια ενότητα των νόμων του σύμπαντος. Μακάρι να με συγχωρέσεις γι' αυτή μου την αν τίρρηση". Ήρεμος και ακίνητος τον άκουγε ο Γκοτάμα. Του μίλη σε ο Τέλειος με την καθαρή φωνή του, γεμάτη καλωσυνη και ευγένεια: "Άκουσες τη διδασκαλία, γιε του βρσχμάνου και μπράβο σου που σκέφτηκες τόσο βαθιά. Βρήκες κάποιο κενό, ένα σφάλμα. Μακάρι να ερευνήσεις περισ σότερο. Πρόσεξε όμως, εσύ που επιθυμείς τη γνώση, το πλήθος των απόψεων και τις φιλονικίες για τις λέξεις. Οι ιδέες λίγο ενδιαφέρουν, μπορεί να είναι καλές ή κακές, έξυπνες ή ανόητες και ο καθένας μπορεί να προσκολλά ται σ* αυτές ή να τις απορρίπτει. Η διδασκαλία όμως που άκουσες από μένα, δεν αντιπροσωπεύει τις ιδέες μου και ο σκοπός της δεν είναι να εξηγήσει τον κόσμο σ'αυτους που διψούν για γνώση. Ο σκοπός της είναι άλλος, είναι η λύτρωση από τον πόνο. Αυτό διδάσκει ο Γκοτάμα, τίποτε άλλο". "Αχ, μακάρι ο Έξοχος να μην οργιστεί μαζί μου" είπε ο νέος. "Δεν ζητάω να φιλονικήσουμε με τις λέξεις. Έ χεις απόλυτο δίκιο, οι ιδέες δεν έχουν κανένα νόημα. Αλλά επίτρεψέ μου να πω αυτό ακόμα: Ούτε για μια στιγμή δεν αμφέβαλα για σένα. Ούτε για μια στιγμή δεν αμφισβήτη σα ότι είσαι ο Βούδας, ότι έχεις πετύχει τον υψηλότερο στόχο, που τόσοι και τόσοι βρχμάνες με τους γιους τους προσπαθούν να πετύχουν. Βρήκες τη λύτρωση από το θά νατο. Το πέτυχες αυτό με τη δική σου αναζήτηση, ακολου θώντας το δικό σου δρόμο, με τη σκέψη σου, με την πε ρισυλλογή, με τη γνώση, με τη φώτιση, όχι με τις διδα χές. Και-τέτοιες είναι οι σκέψεις μου. Υπέροχε-κανένας δεν μπορεί να βρει τη λύτρωση στις διδαχές. Σε κανέναν. Σεβάσμιε, δεν μπορείς να πεις με λόγια και να μεταδώ σεις με τη διδασκαλία σου αυτό που συνέβη την ώρα της φώτισης σου! Πολλά περιλαμβάνει η διδασκαλία του φω τισμένου Βούδα, πολλά διδάσκει. Να ζεις τίμια και να απο φεύγεις το κακό. Ένα πράμα μόνο δεν περιέχει αυτή η τόσο καθαρή και σεβαστή διδασκαλία. Δεν έχει το μυστι κό, αυτό που ο Φωτισμένος έζησε μόνος του, χώρια από όλους τους ανθρώπους. Αυτό είναι που σκέφτηκα και κα τάλαβα καθώς άκουγα τη διδασκαλία σου. Και αυτός είναι ο λόγος που θα συνεχίσω την οδοιπορία μου όχι για να αναζητήσω μια άλλη καλύτερη διδασκαλία, γιατί ξέρω ότι δεν υπάρχει καμιά, αλλά για να εγκαταλείψω κάθε δάσκαλο και κάθε διδασκαλία και μονάχος να φτάσω το στόχο μου ή να πεθάνω. Συχνά όμως θα σκέφτομαι αυτή τη μέρα. Μεγάλε, και αυτή την ώρα, που είδα με τα μάτια μου έναν άγιο". Τα μάτια του Βούδα κοίταζαν χαμηλά, γαλήνιο το απρο σδιόριστο πρόσωπο του ακτινοβολούσε από την τέλεια ψυχική ηρεμία του. "Μακάρι οι σκέψεις σου να είναι σωστές", μίλησε αργά ο Σεβάσμιος, "μακάρι να φτάσεις το στόχο σου. Αλλά πες μου: είδες την ομάδα των σαμάνων μου, των πολλών αδελφών μου, που αφοσιώθηκαν στη διδασκλαία; Και πι στεύεις, ξένε σαμάνε, ότι θα ήταν καλύτερο για όλους να εγκαταλείψουν τη διδασκαλία και να επιστρέψουν στη ζωή

17 του πλήθους και των απολαύσεων," "Μου είναι ολότελα ξένη μια τέτοια σκέψη", φώναξε ο Σιντάρτα. "Μακάρι να παραμείνουν όλοι στη διδασκαλία σου, μακάρι να πετύχουν το στόχο τους. Δεν έχω δικαίωμα να κρίνω μια άλλη ζωή. Μόνο εμένα τον ίδιο πρέπει να κρίνω, μόνο για μένα πρέπει να διαλέγω, πρέπει να α πορρίπτω. Εμείς οι σαμάνες. Εξαίσιε, ψάχνουμε τη λύτρωση από το Εγώ. Αν γινόμουν τώρα ένας μαθητής σου, αυτό φοβάμαι, νομίζω ότι μόνο φαινομενικά, απατηλό θα ησύχαζα το Εγώ μου και θα ανακουφιζόμουν, στην πραγματικότητα όμως θα ξαναζούσε και θα αυξανόταν γιατί θα γινόταν Εγώ μου η διδασκαλία σου, η αγάπη μου για σένα, η συμμετοχή μου στην κοινωνία των μοναχών". Χαμογελώντας με γαλήνια φωτεινότητα και φιλικότητα κοίταξε ο Γκοτάμα τον ξένο στα μάτια και τον αποχαιρέ τισε με μια άτονη χειρονομία. "Είσαι έξυπνος, σαμάνε", είπε ο Σεβάσμιος, "και έξυ πνα μιλάς φίλε μου. Φυλάξου όμως από την πολλή εξυ πνάδα". Ο Βούδας απομακρύνθηκε και το βλέμμα του και το χαμόγελο του έμειναν για πάντα χαραγμένα στη μνήμη του Σιντάρτα. "Δεν έχω δει άλλον άνθρωπο", σκεφτόταν, "να κοιτάει και να χαμογελάει, να κάθεται και να βαδίζει έτσι. Πραγματικά, θα ήθελα κι εγώ κάποτε να μπορέσω να κοιτάζω και να χαμογελώ, να κάθομαι και να περπατώ τό σο ελεύθερα, τόσο σεβαστά, τόσο διακριτικά, τόσο ει λικρινά, με τόση αφέλεια και τόσο μυστήριο. Μόνο ο άν θρωπος που πραγματικά έχει εισβάλλει στα άδυτα του ε αυτού του μπορεί να βαδίζει και να κοτάζει έτσι. Και εγώ θα προσπαθήσω να φτάσω στο βάθος του εαυτού μου". "Είδα κάποιον", σκέφτηκε ο Σιντάρτα, "κάποιον μονα δικό, που μπροστά του έπρεπε να χαμηλώσω το βλέμμα μου. Σε κανέναν άλλον από δω και πέρα δε θα σκύψω το κεφάλι. Καμιά διδασκαλία δε θα με ξελογιάσει πια, αφού δε με ξελόγιασε αυτός ο άνθρωπος. "Με λήστεψε ο Βούδας" σκεφτόταν ο Σιντάρτα, "με λήστεψε αλλά μου χάρισε κάτι περισσότερο. Μου έκλεψε το φίλο, αυτόν που πίστευε σε μένα και τώρα πιστεύει σ' αυτόν, που ήταν σκιά μου και τώρα είναι σκιά του Γκοτάμα. Μου χάρισε όμως τον Σιντάρτα, τον εαυτό μου"

18 ΤΟ ΞΥΠΝΗΜΑ Όταν πια ο Σιντάρτα άφησε το άλσος όπου είχε μείνει ο τέλειος Βούδας και ο Γκοβίντα, αισθάνθηκε ότι σ' αυτό το άλσος άψηνε και τη μέχρι τώρα ζωή του και ότι χωριζόταν από τον εαυτό του. Σκεφτόταν συνέχεια, καθώς περπατούσε αργά αυτό ακριβώς το αίσθημα που τον είχε καταλάβει ολότελα. Σκεφτόταν βαθιά, βυθιζόταν σ* αυτό το αίσθημα σαν να βυθιζόταν σε νερό, μέχρι να αγγίξει τον πάτο, μέχρι εκεί που οι αιτίες εξηγούνται, γιατί του φαινόταν ότι σκέψη σημαίνει να γνωρίζεις τις αιτίες και έτσι μόνο τα αισθήματα γίνονται γνώση και δεν πάνε χα μένα, αλλά αποκτούν οντότητα και αρχίζουν να ακτινο βολούν το περιεχόμενο τους. Περπατώντας αργά ο Σιντάρτα σκεφτόταν. Συνειδητοποίησε ότι δεν ήταν πια νέος αλλά είχε γίνει άνδρας. Κα τάλαβε ότι κάτι τον είχε εγκαταλείψει, όπως το φίδι αφή νει το παλιό του δέρμα, ότι κάτι δεν υπήρχε πια μέσα του, κάτι που τον συνόδευε σ'όλη τη νιότη του, κάτι που του ανήκε: η επιθυμία να έχει δασκάλους και να ακούει διδα σκαλίες. Τον τελευταίο δάσκαλο, που βρήκε στο δρόμο του, ακόμα κι αυτόν, τον ανώτατο και το σοφότατο δά σκαλο, τον Άγιο, τον Βούδα, τον είχε αφήσει, έπρεπε να τον αποχωριστεί, δεν μπορούσε να δεχθεί ΐη διδασκαλία του. Προχωρώντας πιο αργά ακόμα, σκεφτόταν και αναρω τιόταν: "Τί είναι λοιπόν αυτό, που ήθελες να μάθεις από τους δασκάλους και τις διδασκαλίες και που δεν μπόρε σαν να στο μάθουν ακόμα κι αυτοί που σου έμαθαν τόσα;" Και το βρήκε: Ήταν το Εγώ που ήθελα να μάθω, το νόημα και την ουσία του. Ήταν το Εγώ, από το οποίο ήθελα να γλυτώσω, το οποίο ήθελα να καταδαμάσω. Δεν μπόρε σα όμως να το νικήσω, μπόρεσα μόνο να το ξεγελάσω και να ξεφύγω, μπόρεσα μόνο να του κρυφτώ. Πράγματι, τίποτα στον κόσμο δεν απασχόλησε τόσο πολύ τη σκέ ψη μου όσο αυτό, το Εγώ, αυτό το αίνιγμα, ότι ζω, ότι είμαι ένας, μονάχος και διαφορετικός από τους άλλους, ότι είμαι ο Σιντάρτα. Και για τίποτε άλλο στον κόσμο δεν ξέρω λιγότερα απ* ό,τι για μένα τον ίδιο, τον Σιντάρτα". Προχωρούσε αργά και σκεφτόταν* ξαφνικά στάθηκε, καθώς κατάλαβε αυτή τη σκέψη και αμέσως μια άλλη σκέ ψη ξεπήδησε απ* αυτή, καινούργια, που έλεγε: "Το ότι δεν ξέρω τίποτα για μένα, το ότι ο Σιντάρτα μου είναι τόσο άγνωστος και ξένος, οφείλεται σ' ένα και μοναδικό πράγμα: Φοβόμουν τον εαυτό μου, ήθελα να του ξεφύγω. Αναζητούσα τον Άτμαν, αναζητούσα τον Βράχμαν, ήμουν πρόθυμος να κομματιάσω και να ξεφλουδίσω το Εγώ μου όπως έναν καρπό, για να βρω στον πυρήνα τον Άτμσν, τη ζωή, το θεϊκό, το έσχατο. Έχανα όμως τον εαυτό μου. Ο Σιντάρτα σήκωσε τα μάτια του και κοίταξε γύρω του, ένα χαμόγελο φώτισε το πρόσωπο του και ένα βαθύ αί σθημα τον κατέλαβε μέχρι τις άκρες των δακτύλων τοα σα να ξυπνούσε από έναν ύπνο γεμάτο όνειρα. Και άρ χισε να τρέχει, να τρέχει γρήγορα, σαν κάποιον που έχει να κάνει πολλά πράγματα. "Τώρα δε θ* αφήσω να μου ξεφύγει ο Σιντάρτα", σκέφ τηκε, και έπαιρνε βαθιές αναπνοές. "Δε θ* αρχίσω πάλι τη ζωή μου με τον Άτμαν και με τον πόνο του κόσμου. Δε θέλω πια να βασανίζω και να σκοτώνω τον εαυτό μου, για να βρω τάχα πίσω από τα ερείπια ένα μυστικό. Δεν μπορεί πια να με διδάσκει ούτε η Βέδα Γιόγκα, ούτε η Βέδα Αθάρβα, ούτε οι ασκητές, ούτε καμιά άλλη διδασκα λία. Από τον ευατό μου θέλω να μάθω, θέλω να γίνω μα θητής του και θέλω να γνωρίσω τον εαυτό μου, το μυστι κό που λέγεται Σιντάρτα"

19 Κοίταξε γύρω του σαν να έβλεπε τον κόσμο για πρώτη φορά, όμορφο, πολύχρωμο, περίεργο, αινιγματικό. Εδώ, ήταν γαλάζιος, αλλού κίτρινος, αλλού πράσινος. Τα σύννεφα που έτρεχαν στον ουρανό, ο ποταμός που κυλούσε, το πυκνό δάσος και το βουνό, όλα ήταν όμορφα, όλα ή ταν μαγικά και γεμάτα μυστήριο και ανάμεσα τους αυτός, ο Σιντάρτα, που είχε ξυπνήσει, αναζητώντας τον εαυτό του. Όλ' αυτά τα κίτρινα και τα γαλάζια, τον ποταμό και το δάσος, τα έβλεπε ο Σιντάρτα για πρώτη φορά. Δεν ήταν πια η μαγεία του Μάρα, δεν ήταν το πέπλο της Μάγια, δεν ήταν πια παράλογη και τυχαία η πολλαπλότητα των φαινομένων του κόσμου, που την περιφρονούσαν οι βαθυστόχαστοι βραχμάνες και την αψηφούσαν ψάχνοντας την ενότητα. Το γαλάζιο ήταν γαλάζιο, ο ποταμός ήταν ποταμός και μέσα και στο γαλάζιο και στον ποταμό και τον ίδιο τον Σιντάρτα ζούσε κρυφά το Ένα και το Θείο. 0 χαρακτήρας και η ουσία του ήταν τα ίδια, αλ λού κίτρινο, κι αλλού γαλάζιο. Ε κει ο ουρανός και δάσος και εδώ Σιντάρτα. Το νόημα και η ουσία δεν ήταν κάπου πίσω από τα πράγματα, αλλά μέσα σ' αυτά, μέσα σ' όλα. "Πόσο κουφός και ανόητος ήμουν", σκεφτόταν ανοίγο ντας το βήμα του. "Όταν κάποιος διαβάζει κάποιο γραφτό και θέλει να συλλάβει το νόημα του δεν περιφρονεί τα σημεία και τα γράμματα και δεν τα ονομάζει πλάνη, σύμπτω ση ή κενό, αλλά τα διαβάζει, τα μελετάει και προσέχει αυτά τα γράμματα. Εγώ όμως που ήθελα να διαβάσω το βιβλίο του κόσμου και το βιβλίο της δικιάς μου ύπαρ ξης περιφρόνησα, για χάρη κάποιου φανταστικού νοή ματος, τα σημεία και τα γράμματα, θεώρησα τον κόσμο των φαινομένων πλάνη, ονόμασα τα μάτια και τη γλώσσα μου τυχαία και ανάξια φαινόμενα. Όμως αυτό πέρασε πια, ξύπνησα, και σήμερα ξαναγεννήθηκα". Και ενώ ο Σιντάρτα έκανε αυτές τις σκέψεις, έμεινε ξαφνικά ακίνητος, σαν να αντίκρυσε ένα φίδι, και τότε κατάλαβε κι αυτό αυτός που πράγματι είχε ξυπνήσει και είχε ξαναγεννηθεί έπρεπε να ξεκινήσει τη ζωή του εντε λώς από την αρχή. Όταν το ίδιο πρωί άφηνε πίσω του το άλσος Γεταβάνα, το άλσος εκείνου του Υπέροχου ξυπνών τας και παίρνοντας ήδη το δρόμο για τον ευατό του, σκο πός ήταν, και του φαινόταν φυσικό και αυτονόητο, μετά τη περίοδο της ασκητείας του, να γυρίσει στην πατρίδα του και στον πατέρα του. Τώρα όμως, αυτή ακριβώς τη στιγμή, που στάθηκε σαν να βρισκόταν κάποιο φίδι στο δρόμο του, κατάλαβε και αυτό το πράγμα ακόμα: "Δεν είμαι πια ασκητής, δεν είμαι πια ιερέας, δεν είμαι πια βραχμάνος. Και τί θα κάνω στο σπίτι και στον πατέρα μου; Θα μελετώ; Θα θυσιάζω; Θα ασκούμαι στην περισυλλογή; Όλα αυτά πέρασαν, όλα αυτά δε βρίσκονται πια στο δρόμο μου". Ο Σιντάρτα έμεινε να στέκεται ακίνητος, και για μια στιγμή και όσο κρατάει μια ανάσα πάγωσε η καρδιά του, ένιωσε να παγώνει το στήθος του σαν μικρού ζώου κι ένιωσε σαν πουλί ή σαν λαγός, όταν είδε πόσο μόνος είναι. Για χρόνια ήταν χωρίς πατρίδα και δεν το είχε νιώ σει. Τώρα το αισθάνθηκε. Πάντα, ακόμα και στην πιο βα θιά περισυλλογή, ήταν γιος του πατέρα του, ήταν βραχμάνος, υψηλά ιστάμενος, άνθρωπος του πνεύματος. Τώρα ήταν μόνο ο Σιντάρτα, που είχε ξυπνήσει, τίποτα άλλο. Πήρε βαθιά αναπνοή και για μια στιγμή πάγωσε και ανατρί χιασε. Κανένας δεν ήταν τόσο μόνος όσο αυτός. Κανένας αριστοκράτης που δεν ανήκει στους αριστοκράτες, κανέ νας τεχνίτης που δεν ανήκει στους τεχνίτες αλλά μοιρά ζεται τη ζωή τους και μιλάει τη γλώσσα τους γιατί δεν μπορεί να ζήσει με τους δικούς του, κανένας βραχμάνος που δεν υπολογίζεται σαν τέτοιος και δεν μπορεί να ζή σει μαζί τους, κανένας ασκητής που δε βρίσκει πια κατα φύγιο στις τάξεις των σαμάνων, ακόμα και ο χαμένος στο δάσος ερημίτης δεν είναι τόσο μόνος, ανήκει κι αυτός σε κάποια ομάδα που τον περιβάλλει και που είναι γι' αυτόν πατρίδα. Ο Γκοβίντα έγινε μοναχός και χιλιάδες μοναχοί είναι αδέλφια του, φορούν τη φορεσιά του, πιστεύουν την πίστη του, μιλούν τη γλώσσα του. Αυτός όμως, ο Σιντάρτα, πού ανήκει; Αυτή τη στιγμή, που ο κόσμος γύρω του έλειωσε, που στάθηκε μονάχος σαν αστέρι στον ουρανό, αυτή τη στιγμή

20 που η καρδιά του πάγωσε και το θάρρος του τον εγκατέλειψε, ο Σιντάρτα αντιστάθηκε και υψώθηκε πιο δυνατός, πιο Σιντάρτα από πριν. Το ένιωσε, αυτή ήταν η τελευταία φρίκη του ξυπνήματος, ο τελευταίος σπασμός της γέννας. Και αμέσως προχώρησε πάλι, γρήγορα και ανυπόμονα, ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ όχι προς το σπίτι, όχι προς τον πατέρα, όχι πια προς τα πίσω. ΚΑΜΑΛΑ Ο Σιντάρτα μάθαινε καινούργια πράγματα σε κάθε βή μα που έκανε, γιατί ο κόσμος είχε μεταμορφωθεί και η καρδιά του μαγευόταν. Έβλεπε τον ήλιο να ανατέλλει πάνω από τα βουνά του δάσους και να δύει πίσω από τις φοίνικες της ακρογιαλιάς. Έβλεπε τη νύχτα στον ουρα νό τ' αστέρια με τους σχηματισμούς τους και το μισοφέγ γαρο να κολυμπάει σαν καράβι σε γαλάζια νερά. Έβλεπε τα δέντρα και τ' αστέρια, τα ζώα, τα σύννεφα και το ου ράνιο τόξο, τους βράχους, τα χορτάρια και τα λουλούδια, τα ρυάκια και τους ποταμούς, τα λαμπυρίσματα της πρω ινής δροσιάς στους θάμνους, τα μακρινά βουνά γαλάζια και χλωμά, τα πουλιά να τραγουδούν και τις μέλισσες να βουίζουν, τον άνεμο που ασημένιος έπνεε στον κάμπο με το ρύζι. Όλα αυτά, πάμπολλα και πολύχρωμα, υπήρ χαν πάντα. Ο ήλιος και το φεγγάρι έλαμπαν πάντα, τα πο τάμια πάντα βούιζαν και οι μέλισσες βομβούσαν, αλλά για τον Σιντάρτα τον προηγούμενο καιρό όλα αυτά δεν ήταν παρά ένα παροδικό και απατηλό πέπλο μπροστά στα μάτια του που το παρατηρούσε με δυσπιστία και ήταν προορι σμένο να απομακρυνθεί και να καταστραφεί από τις σκέ ψεις, γιατί δεν ήταν τίποτα ουσιαστικό, γιατί η ουσία βρί σκεται πέρα από τα ορατά. Τώρα όμως το ελεύθερο βλέμ μα του πλανιόταν εδώ κι εκεί, έβλεπε και αναγνώριζε τα πράγματα, έψαχνε για πατρίδα, δεν αναζητούσε την ουσία ή κάποιον άλλον κόσμο. "Ηταν ο κόσμος όμορφος όταν τον έβλεπε κανείς έτσι, χωρίς αναζήτηση, τόσο απλά, τόσο παιδικό. Το φεγγάρι και τ' αστέρια ήταν όμορφα, όμορ

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ ΤΟ Σ ΑΓΑΠΑΩ

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ ΤΟ Σ ΑΓΑΠΑΩ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ ΤΟ Σ ΑΓΑΠΑΩ (Αόρατος) ΑΦΗΓΗΤΗΣ: Κάποτε στη γη γεννήθηκε το Όνειρο. Το όνομά του δεν ήταν έτσι, όμως επειδή συνεχώς ονειρευόταν, όλοι το φώναζαν Όνειρο. Δεν ήταν κάτι το σπουδαίο, ήταν σαν

Διαβάστε περισσότερα

Μια νύχτα. Μπαίνω στ αμάξι με το κορίτσι μου και γέρνει γλυκά στο πλάϊ μου και το φεγγάρι λες και περπατάει ίσως θέλει κάπου να μας πάει

Μια νύχτα. Μπαίνω στ αμάξι με το κορίτσι μου και γέρνει γλυκά στο πλάϊ μου και το φεγγάρι λες και περπατάει ίσως θέλει κάπου να μας πάει Μια νύχτα Μπαίνω στ αμάξι με το κορίτσι μου και γέρνει γλυκά στο πλάϊ μου και το φεγγάρι λες και περπατάει ίσως θέλει κάπου να μας πάει Μια νύχτα σαν κι αυτή μια νύχτα σαν κι αυτή θέλω να σου πω πόσο σ

Διαβάστε περισσότερα

«Ο Αϊούλαχλης και ο αετός»

«Ο Αϊούλαχλης και ο αετός» ΠΑΡΑΜΥΘΙ #25 «Ο Αϊούλαχλης και ο αετός» (Φλώρινα - Μακεδονία Καύκασος) Διαγωνισμός παραδοσιακού παραμυθιού ebooks4greeks.gr ΠΑΡΑΜΥΘΙ #25 Ψηφίστε το παραμύθι που σας άρεσε περισσότερο εδώ μέχρι 30/09/2011

Διαβάστε περισσότερα

ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΑΘΗΤΏΝ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΡΙΩΝ

ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΑΘΗΤΏΝ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΡΙΩΝ ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΑΘΗΤΏΝ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΡΙΩΝ Στο πλαίσιο του μαθήματος της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας της Γ Γυμνασίου οι μαθητές ήρθαν σε επαφή με ένα δείγμα ερωτικής ποίησης. Συγκεκριμένα διδάχτηκαν το ποίημα

Διαβάστε περισσότερα

ΠΑΝΑΓΙΩΣΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΣΡΙΟΤ. Δέκα ποιήματα για τον πατέρα μου. Αλκιβιάδη

ΠΑΝΑΓΙΩΣΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΣΡΙΟΤ. Δέκα ποιήματα για τον πατέρα μου. Αλκιβιάδη ΠΑΝΑΓΙΩΣΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΣΡΙΟΤ Αλκιβιάδη Θεσσαλονίκη Υεβρουάριος 2015 Παναγιώτα Παπαδημητρίου Αλκιβιάδη Θεσσαλονίκη Υεβρουάριος 2015 [3] Παναγιώτα Παπαδημητρίου Αφιερωμένο στον πατέρα μου Αλκιβιάδη Copyright

Διαβάστε περισσότερα

μετάφραση: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου

μετάφραση: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου μετάφραση: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου Δύο Σε μια σπουδαία αρχαία πόλη που την έλεγαν Ουρούκ, ζούσε ένας νεαρός βασιλιάς, ο Γκιλγκαμές. Πατέρας του Γκιλγκαμές ήταν ο βασιλιάς Λουγκαλμπάντα και μητέρα του η

Διαβάστε περισσότερα

ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΑΘΗΤΏΝ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΡΙΩΝ

ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΑΘΗΤΏΝ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΡΙΩΝ ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΑΘΗΤΏΝ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΡΙΩΝ Στο πλαίσιο του μαθήματος της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας της Γ Γυμνασίου οι μαθητές ήρθαν σε επαφή με ένα δείγμα ερωτικής ποίησης. Συγκεκριμένα διδάχτηκαν το ποίημα

Διαβάστε περισσότερα

Από όλα τα παραμύθια που μου έλεγε ο πατέρας μου τα βράδια πριν κοιμηθώ, ένα μου άρεσε πιο πολύ. Ο Σεβάχ ο θαλασσινός. Επτά ταξίδια είχε κάνει ο

Από όλα τα παραμύθια που μου έλεγε ο πατέρας μου τα βράδια πριν κοιμηθώ, ένα μου άρεσε πιο πολύ. Ο Σεβάχ ο θαλασσινός. Επτά ταξίδια είχε κάνει ο 4 Από όλα τα παραμύθια που μου έλεγε ο πατέρας μου τα βράδια πριν κοιμηθώ, ένα μου άρεσε πιο πολύ. Ο Σεβάχ ο θαλασσινός. Επτά ταξίδια είχε κάνει ο Σεβάχ. Για να δει τον κόσμο και να ζήσει περιπέτειες.

Διαβάστε περισσότερα

Εντυπώσεις μαθητών σεμιναρίου Σώμα - Συναίσθημα - Νούς

Εντυπώσεις μαθητών σεμιναρίου Σώμα - Συναίσθημα - Νούς Εντυπώσεις μαθητών σεμιναρίου Σώμα - Συναίσθημα - Νούς A...Τα αισθήματα και η ενεργεία που δημιουργήθηκαν μέσα μου ήταν μοναδικά. Μέσα στο γαλάζιο αυτό αυγό, ένιωσα άτρωτος, γεμάτος χαρά και αυτοπεποίθηση.

Διαβάστε περισσότερα

Ο εγωιστής γίγαντας. Μεταγραφή : Γλυμίτσα Ευθυμία. Διδασκαλείο Δημοτικής Εκπαίδευσης. «Αλέξανδρος Δελμούζος»

Ο εγωιστής γίγαντας. Μεταγραφή : Γλυμίτσα Ευθυμία. Διδασκαλείο Δημοτικής Εκπαίδευσης. «Αλέξανδρος Δελμούζος» Ο εγωιστής γίγαντας Μεταγραφή : Γλυμίτσα Ευθυμία Διδασκαλείο Δημοτικής Εκπαίδευσης «Αλέξανδρος Δελμούζος» 2010-2011 Κάθε απόγευμα μετά από το σχολείο τα παιδιά πήγαιναν για να παίξουν στον κήπο του γίγαντα.

Διαβάστε περισσότερα

Η Μόνα, η μικρή χελώνα, μετακόμισε σε ένα καινούριο σπίτι κοντά στη λίμνη του μεγάλου δάσους.

Η Μόνα, η μικρή χελώνα, μετακόμισε σε ένα καινούριο σπίτι κοντά στη λίμνη του μεγάλου δάσους. Η Μόνα, η μικρή χελώνα, μετακόμισε σε ένα καινούριο σπίτι κοντά στη λίμνη του μεγάλου δάσους. Κάθεται στο παράθυρο του δωματίου της και σκέφτεται, στεναχωρημένη τους παλιούς της φίλους και συμμαθητές.

Διαβάστε περισσότερα

Ελάτε να ζήσουμε τα Χριστούγεννα όπως πραγματικά έγιναν όπως τα γιορτάζει η εκκλησία μας όπως τα νιώθουν τα μικρά παιδιά

Ελάτε να ζήσουμε τα Χριστούγεννα όπως πραγματικά έγιναν όπως τα γιορτάζει η εκκλησία μας όπως τα νιώθουν τα μικρά παιδιά Ελάτε να ζήσουμε τα Χριστούγεννα όπως πραγματικά έγιναν όπως τα γιορτάζει η εκκλησία μας όπως τα νιώθουν τα μικρά παιδιά Πριν πολλά χρόνια, ζούσε σε μια πόλη της Ναζαρέτ μια νέα και καλή γυναίκα που την

Διαβάστε περισσότερα

Τα λουλούδια που δεν είχαν όνομα ''ΜΥΘΟΣ''

Τα λουλούδια που δεν είχαν όνομα ''ΜΥΘΟΣ'' 1 2 Τα λουλούδια που δεν είχαν όνομα ''ΜΥΘΟΣ'' 3 Τα λουλούδια χωρίς όνομα, τα έχει ο καθένας από μας, αλλά δεν το ξέρουμε. Δεν μας μαθαίνουν τίποτα και ψάχνουμε μόνοι μας άσκοπα να βρούμε κάτι, για να

Διαβάστε περισσότερα

ALBUM ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ 2010 ΦΥΣΑΕΙ

ALBUM ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ 2010 ΦΥΣΑΕΙ ALBUM ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ 2010 ΦΥΣΑΕΙ Μη µου µιλάς γι' αυτά που ξεχνάω Μη µε ρωτάς για καλά κρυµµένα µυστικά Και µε κοιτάς... και σε κοιτώ... Κι είναι η στιγµή που δεν µπορεί να βγεί απ' το µυαλό Φυσάει... Κι είναι

Διαβάστε περισσότερα

Το παραμύθι της αγάπης

Το παραμύθι της αγάπης Το παραμύθι της αγάπης Μια φορά και ένα καιρό, μια βασίλισσα έφερε στον κόσμο ένα παιδί τόσο άσχημο που σχεδόν δεν έμοιαζε για άνθρωποs. Μια μάγισσα που βρέθηκε σιμά στη βασίλισσα την παρηγόρησε με τούτα

Διαβάστε περισσότερα

Τράντα Βασιλική Β εξάμηνο Ειδικής Αγωγής

Τράντα Βασιλική Β εξάμηνο Ειδικής Αγωγής Τράντα Βασιλική Β εξάμηνο Ειδικής Αγωγής Ο Μικρός Πρίγκιπας έφτασε στη γη. Εκεί είδε μπροστά του την αλεπού. - Καλημέρα, - Καλημέρα, απάντησε ο μικρός πρίγκιπας, ενώ έψαχνε να βρει από πού ακουγόταν η

Διαβάστε περισσότερα

Τα παραμύθια της τάξης μας!

Τα παραμύθια της τάξης μας! Τα παραμύθια της τάξης μας! ΟΙ λέξεις κλειδιά: Καρδιά, γοργόνα, ομορφιά, πυξίδα, χώρα, πεταλούδα, ανηφόρα, θάλασσα, φάλαινα Μας βοήθησαν να φτιάξουμε αυτά τα παραμύθια! «Χρυσαφένια χώρα» Μια φορά κι έναν

Διαβάστε περισσότερα

Έρικα Τζαγκαράκη. Τα Ηλιοβασιλέματα. της μικρής. Σταματίας

Έρικα Τζαγκαράκη. Τα Ηλιοβασιλέματα. της μικρής. Σταματίας Έρικα Τζαγκαράκη Τα Ηλιοβασιλέματα της μικρής Σταματίας στην μικρη Ριτζάκη Σταματία-Σπυριδούλα Τα Ηλιοβασιλέματα της μικρής Σταματίας ISBN: 978-618-81493-0-4 Έρικα Τζαγκαράκη Θεσσαλονίκη 2014 Έρικα Τζαγκαράκη

Διαβάστε περισσότερα

Αϊνστάιν. Η ζωή και το έργο του από τη γέννησή του έως το τέλος της ζωής του ΦΙΛΟΜΗΛΑ ΒΑΚΑΛΗ-ΣΥΡΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ. Εικόνες: Νίκος Μαρουλάκης

Αϊνστάιν. Η ζωή και το έργο του από τη γέννησή του έως το τέλος της ζωής του ΦΙΛΟΜΗΛΑ ΒΑΚΑΛΗ-ΣΥΡΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ. Εικόνες: Νίκος Μαρουλάκης ΜΕΓΑΛΟΙ ΕΦΕΥΡΕΤΕΣ - ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΦΙΛΟΜΗΛΑ ΒΑΚΑΛΗ-ΣΥΡΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ Αϊνστάιν Η ζωή και το έργο του από τη γέννησή του έως το τέλος της ζωής του Εικόνες: Νίκος Μαρουλάκης Περιεχόµενα Κεφάλαιο 1:...3 Κεφάλαιο

Διαβάστε περισσότερα

Μια φορά κι έναν καιρό, τον πολύ παλιό καιρό, τότε που όλη η γη ήταν ένα απέραντο δάσος, ζούσε μέσα στο ξύλινο καλύβι της, στην καρδιά του δάσους,

Μια φορά κι έναν καιρό, τον πολύ παλιό καιρό, τότε που όλη η γη ήταν ένα απέραντο δάσος, ζούσε μέσα στο ξύλινο καλύβι της, στην καρδιά του δάσους, Μια φορά κι έναν καιρό, τον πολύ παλιό καιρό, τότε που όλη η γη ήταν ένα απέραντο δάσος, ζούσε μέσα στο ξύλινο καλύβι της, στην καρδιά του δάσους, μια γριά γυναίκα. Τ όνομά της ήταν Μαραλά. Κανένας δεν

Διαβάστε περισσότερα

Στην ζωή πρέπει να ξέρεις θα σε κάνουν να υποφέρεις. Μην λυγίσεις να σταθείς ψηλά! Εκεί που δεν θα μπορούν να σε φτάσουν.

Στην ζωή πρέπει να ξέρεις θα σε κάνουν να υποφέρεις. Μην λυγίσεις να σταθείς ψηλά! Εκεί που δεν θα μπορούν να σε φτάσουν. Αποστόλη Λαμπρινή (brines39@ymail.com) ΔΥΝΑΜΗ ΨΥΧΗΣ Στην ζωή πρέπει να ξέρεις θα σε κάνουν να υποφέρεις Μην λυγίσεις να σταθείς ψηλά! Εκεί που δεν θα μπορούν να σε φτάσουν. Θα σε χτυπάνε, θα σε πονάνε,

Διαβάστε περισσότερα

Χριστούγεννα. Ελάτε να ζήσουμε τα. όπως πραγματικά έγιναν όπως τα γιορτάζει η εκκλησία μας όπως τα νιώθουν τα μικρά παιδιά

Χριστούγεννα. Ελάτε να ζήσουμε τα. όπως πραγματικά έγιναν όπως τα γιορτάζει η εκκλησία μας όπως τα νιώθουν τα μικρά παιδιά Ελάτε να ζήσουμε τα όπως πραγματικά έγιναν όπως τα γιορτάζει η εκκλησία μας όπως τα νιώθουν τα μικρά παιδιά Χριστούγεννα (μέσα από ιστορίες και χριστουγεννιάτικα παιχνίδια) 1 Στόχοι: Μέσα από διάφορες

Διαβάστε περισσότερα

Κα λόν ύπ νο και όνειρ α γλυκά

Κα λόν ύπ νο και όνειρ α γλυκά Κα λόν ύπ νο και όνειρ α γλυκά Οδηγίες ανάγνωσης Προσοχή! Μη διαβάσετε ποτέ μεγαλόφωνα το βιβλίο αυτό σε κάποιον που οδηγεί αυτοκίνητο ή άλλο όχημα, διότι το παραμύθι έχει ως σκοπό να αποκοιμίσει αυτόν

Διαβάστε περισσότερα

Ευχαριστώ Ολόψυχα για την Δύναμη, την Γνώση, την Αφθονία, την Έμπνευση και την Αγάπη...

Ευχαριστώ Ολόψυχα για την Δύναμη, την Γνώση, την Αφθονία, την Έμπνευση και την Αγάπη... Ευχαριστώ Ολόψυχα για την Δύναμη, την Γνώση, την Αφθονία, την Έμπνευση και την Αγάπη... τον Δάσκαλο μου, Γιώργο Καραθάνο την Μητέρα μου Καλλιόπη και τον γιο μου Ηλία-Μάριο... Ευχαριστώ! 6 ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ

Διαβάστε περισσότερα

«Ο Σάββας η κλώσσα και ο αετός»

«Ο Σάββας η κλώσσα και ο αετός» ΠΑΡΑΜΥΘΙ #26 «Ο Σάββας η κλώσσα και ο αετός» (Πόντος) Διαγωνισμός παραδοσιακού παραμυθιού ebooks4greeks.gr ΠΑΡΑΜΥΘΙ #26 Ψηφίστε το παραμύθι που σας άρεσε περισσότερο εδώ μέχρι 30/09/2011 Δείτε όλα τα παραμύθια

Διαβάστε περισσότερα

Εργασία Οδύσσειας: θέμα 2 ο «Γράφω το ημερολόγιο του κεντρικού ήρωα ή κάποιου άλλου προσώπου» Το ημερολόγιο της Πηνελόπης

Εργασία Οδύσσειας: θέμα 2 ο «Γράφω το ημερολόγιο του κεντρικού ήρωα ή κάποιου άλλου προσώπου» Το ημερολόγιο της Πηνελόπης Το ημερολόγιο της Πηνελόπης Εργασία Οδύσσειας: θέμα 2 ο «Γράφω το ημερολόγιο του κεντρικού ήρωα ή κάποιου άλλου προσώπου» Το ημερολόγιο της Πηνελόπης Το ημερολόγιο: «ημέρα της αποχώρησης Αγαπημένο μου

Διαβάστε περισσότερα

ΕΡΓΑΣΙΕΣ. Α ομάδα. Αφού επιλέξεις τρία από τα παραπάνω αποσπάσματα που σε άγγιξαν περισσότερο, να καταγράψεις τις δικές σου σκέψεις.

ΕΡΓΑΣΙΕΣ. Α ομάδα. Αφού επιλέξεις τρία από τα παραπάνω αποσπάσματα που σε άγγιξαν περισσότερο, να καταγράψεις τις δικές σου σκέψεις. Α ομάδα ΕΡΓΑΣΙΕΣ 1. Η συγγραφέας του βιβλίου μοιράζεται μαζί μας πτυχές της ζωής κάποιων παιδιών, άλλοτε ευχάριστες και άλλοτε δυσάρεστες. α) Ποια πιστεύεις ότι είναι τα μηνύματα που θέλει να περάσει μέσα

Διαβάστε περισσότερα

ΛΕΟΝΑΡΝΤ ΚΟΕΝ. Στίχοι τραγουδιών του. Δεν υπάρχει γιατρειά για την αγάπη (Ain t no cure for love)

ΛΕΟΝΑΡΝΤ ΚΟΕΝ. Στίχοι τραγουδιών του. Δεν υπάρχει γιατρειά για την αγάπη (Ain t no cure for love) http://hallofpeople.com/gr.php?user=κοέν%20λέοναρντ ΛΕΟΝΑΡΝΤ ΚΟΕΝ Στίχοι τραγουδιών του Από το http://lyricstranslate.com/el/leonard-cohen-lyrics.html (Ain t no cure for love) Σε αγαπούσα για πολύ, πολύ

Διαβάστε περισσότερα

ΣΑΑΝΤΙ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ: «Ο ΚΗΠΟΣ ΜΕ ΤΑ ΡΟΔΑ» ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΑΔΑΜ

ΣΑΑΝΤΙ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ: «Ο ΚΗΠΟΣ ΜΕ ΤΑ ΡΟΔΑ» ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΑΔΑΜ ΣΑΑΝΤΙ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ: «Ο ΚΗΠΟΣ ΜΕ ΤΑ ΡΟΔΑ» ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΑΔΑΜ Τα παιδιά του Αδάμ είναι τα άκρα ενός σώματος, Μοιράζονται όλα την ίδια ρίζα. Όταν ένα άκρο περνάει τις μέρες του

Διαβάστε περισσότερα

Η γυναίκα με τα χέρια από φως

Η γυναίκα με τα χέρια από φως ΛIΛH ΛAMΠPEΛΛH Σειρά: Κι αν σου μιλώ με Παραμύθια... Η γυναίκα με τα χέρια από φως Εφτά παραμύθια σχέσης από την προφορική παράδοση Τρεις τρίχες λύκου Ζούσε κάποτε, σ ένα μικρό χωριό, ένας άντρας και μια

Διαβάστε περισσότερα

ΤΖΑΛΑΛΑΝΤΙΝ ΡΟΥΜΙ. Επιλεγμένα ποιήματα. Μέσα από την Αγάπη. γλυκαίνει καθετί πικρό. το χάλκινο γίνεται χρυσό

ΤΖΑΛΑΛΑΝΤΙΝ ΡΟΥΜΙ. Επιλεγμένα ποιήματα. Μέσα από την Αγάπη.   γλυκαίνει καθετί πικρό. το χάλκινο γίνεται χρυσό http://hallofpeople.com/gr/bio/roumi.php ΤΖΑΛΑΛΑΝΤΙΝ ΡΟΥΜΙ Επιλεγμένα ποιήματα γλυκαίνει καθετί πικρό το χάλκινο γίνεται χρυσό το θολό κρασί γίνεται εκλεκτό ο κάθε πόνος γίνεται γιατρικό οι νεκροί θα αναστηθούν

Διαβάστε περισσότερα

ΕΚ ΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ Α.Ε.

ΕΚ ΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ Α.Ε. ιστορίες της 17 ιστορίες της Πρωτοχρονιάς Παραμύθια: Βαλερί Κλες, Έμιλι-Ζιλί Σαρμπονιέ, Λόρα Μιγιό, Ροζέ-Πιερ Μπρεμό, Μονίκ Σκουαρσιαφικό, Καλουάν, Ιμπέρ Μασουρέλ, Ζαν Ταμπονί-Μισεράτσι, Πολ Νέισκενς,

Διαβάστε περισσότερα

Τα παιδιά της Πρωτοβουλίας και η Δώρα Νιώπα γράφουν ένα παραμύθι - αντίδωρο

Τα παιδιά της Πρωτοβουλίας και η Δώρα Νιώπα γράφουν ένα παραμύθι - αντίδωρο Τα παιδιά της Πρωτοβουλίας και η Δώρα Νιώπα γράφουν ένα παραμύθι - αντίδωρο Ο Ηλίας ανεβαίνει Ψηλά Ψηλότερα Κάθε Μάρτιο, σε μια Χώρα Κοντινή, γινόταν μια Γιορτή! Η Γιορτή των Χαρταετών. Για πρώτη φορά,

Διαβάστε περισσότερα

Μπεχτσή Μαρία του Κωνσταντίνου, 11 ετών

Μπεχτσή Μαρία του Κωνσταντίνου, 11 ετών Μπεχτσή Μαρία του Κωνσταντίνου, 11 ετών Το μυστήριο του πασχαλινού λαγού Του Κώστα Στοφόρου «Να βγούμε;» «Όχι ακόμα», είπε ο μπαμπάς. «Δεν θα έχει έρθει. Είναι πολύ νωρίς. Κάτσε να ξυπνήσει κι ο Δημήτρης».

Διαβάστε περισσότερα

ΠΑΡΑΜΥΘΙ #16. «Η κόρη η μονάχη» (Καστοριά - Μακεδονία) Διαγωνισμός παραδοσιακού παραμυθιού ebooks4greeks.gr

ΠΑΡΑΜΥΘΙ #16. «Η κόρη η μονάχη» (Καστοριά - Μακεδονία) Διαγωνισμός παραδοσιακού παραμυθιού ebooks4greeks.gr ΠΑΡΑΜΥΘΙ #16 «Η κόρη η μονάχη» (Καστοριά - Μακεδονία) Διαγωνισμός παραδοσιακού παραμυθιού ebooks4greeks.gr ΠΑΡΑΜΥΘΙ #16 Ψηφίστε το παραμύθι που σας άρεσε περισσότερο εδώ μέχρι 30/09/2011 Δείτε όλα τα παραμύθια

Διαβάστε περισσότερα

Μαμά, γιατί ο Φώτης δε θέλει να του πιάσω το χέρι; Θα σου εξηγήσω, Φωτεινή. Πότε; Αργότερα, όταν μείνουμε μόνες μας. Να πάμε με τον Φώτη στο δωμάτιό

Μαμά, γιατί ο Φώτης δε θέλει να του πιάσω το χέρι; Θα σου εξηγήσω, Φωτεινή. Πότε; Αργότερα, όταν μείνουμε μόνες μας. Να πάμε με τον Φώτη στο δωμάτιό - Μαμά, γιατί ο Φώτης δε θέλει να του πιάσω το χέρι; Θα σου εξηγήσω, Φωτεινή. Πότε; Αργότερα, όταν μείνουμε μόνες μας. Να πάμε με τον Φώτη στο δωμάτιό μου να παίξουμε; Αν θέλει, ναι. Προσπάθησε να μην

Διαβάστε περισσότερα

Ένα παραμύθι φτιαγμένο από τα παιδιά της Δ, Ε και Στ τάξης του Ζ Δημοτικού Σχολείου Πάφου κατά τη διάρκεια της συνάντησής τους με τη συγγραφέα Αμαλία

Ένα παραμύθι φτιαγμένο από τα παιδιά της Δ, Ε και Στ τάξης του Ζ Δημοτικού Σχολείου Πάφου κατά τη διάρκεια της συνάντησής τους με τη συγγραφέα Αμαλία Ένα παραμύθι φτιαγμένο από τα παιδιά της Δ, Ε και Στ τάξης του Ζ Δημοτικού Σχολείου Πάφου κατά τη διάρκεια της συνάντησής τους με τη συγγραφέα Αμαλία Πικρίδου-Λούκα. 2014 Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε

Διαβάστε περισσότερα

Τοπαλίδης Ιπποκράτης, 13 ετών

Τοπαλίδης Ιπποκράτης, 13 ετών Τοπαλίδης Ιπποκράτης, 13 ετών Το μυστήριο του πασχαλινού λαγού Του Κώστα Στοφόρου «Να βγούμε;» «Όχι ακόμα», είπε ο μπαμπάς. «Δεν θα έχει έρθει. Είναι πολύ νωρίς. Κάτσε να ξυπνήσει κι ο Δημήτρης». «Ο Δημήτρης

Διαβάστε περισσότερα

Εικόνες: Δήμητρα Ψυχογυιού. Μετάφραση από το πρωτότυπο Μάνος Κοντολέων Κώστια Κοντολέων

Εικόνες: Δήμητρα Ψυχογυιού. Μετάφραση από το πρωτότυπο Μάνος Κοντολέων Κώστια Κοντολέων Εικόνες: Δήμητρα Ψυχογυιού Μετάφραση από το πρωτότυπο Μάνος Κοντολέων Κώστια Κοντολέων Το τελευταίο όνειρο της γέρικης βελανιδιάς Κάπου σε κάποιο δάσος, εκεί στον λόφο που βρίσκονταν κοντά σε μια πλατιά

Διαβάστε περισσότερα

Πριν από πολλά χρόνια ζούσε στη Ναζαρέτ της Παλαιστίνης μια νεαρή κοπέλα, η Μαρία, ή Μαριάμ, όπως τη φώναζαν. Η Μαρία ήταν αρραβωνιασμένη μ έναν

Πριν από πολλά χρόνια ζούσε στη Ναζαρέτ της Παλαιστίνης μια νεαρή κοπέλα, η Μαρία, ή Μαριάμ, όπως τη φώναζαν. Η Μαρία ήταν αρραβωνιασμένη μ έναν Πριν από πολλά χρόνια ζούσε στη Ναζαρέτ της Παλαιστίνης μια νεαρή κοπέλα, η Μαρία, ή Μαριάμ, όπως τη φώναζαν. Η Μαρία ήταν αρραβωνιασμένη μ έναν άνδρα που τον έλεγαν Ιωσήφ. Οι γονείς της, ο Ιωακείμ και

Διαβάστε περισσότερα

Μια μέρα μπήκε η δασκάλα στην τάξη κι είπε ότι θα πήγαιναν ένα μακρινό ταξίδι.

Μια μέρα μπήκε η δασκάλα στην τάξη κι είπε ότι θα πήγαιναν ένα μακρινό ταξίδι. ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ ΜΙΑΣ ΠΑΡΕΑΣ ΠΑΙΔΙΩΝ Μια μέρα μπήκε η δασκάλα στην τάξη κι είπε ότι θα πήγαιναν ένα μακρινό ταξίδι. Αμέσως χάρηκαν πολύ, αλλά κι απογοητεύτηκαν ταυτόχρονα όταν έμαθαν ότι θα ήταν ένα

Διαβάστε περισσότερα

Μαρία Παντελή, Β1 Γυμνάσιο Αρχαγγέλου, Διδάσκουσα: Γεωργία Τσιάρτα

Μαρία Παντελή, Β1 Γυμνάσιο Αρχαγγέλου, Διδάσκουσα: Γεωργία Τσιάρτα Μαρία Παντελή, Β1 Γυμνάσιο Αρχαγγέλου, 2013-2014 Διδάσκουσα: Γεωργία Τσιάρτα Ο Ρίτσαρντ Ντέιβιντ Μπαχ γεννήθηκε στις 23 Ιουνίου 1936, στο Oak Park, του Illinois. Ξεκίνησε τις σπουδές του στο Long Beach

Διαβάστε περισσότερα

Όροι και συντελεστές της παράστασης Ι: Αυτοσχεδιασμός και επινόηση κειμένου.

Όροι και συντελεστές της παράστασης Ι: Αυτοσχεδιασμός και επινόηση κειμένου. Όροι και συντελεστές της παράστασης Ι: Αυτοσχεδιασμός και επινόηση κειμένου. Ενότητα 1: Το σπασμένο μπισκότο. Γιάννα Ροϊλού. Τμήμα: Θεατρικών Σπουδών. Σελίδα 1 1 Σκοποί ενότητας..3 2 Περιεχόμενα ενότητας

Διαβάστε περισσότερα

Η Βίβλος για Παιδιά παρουσιάζει. Η Γέννηση του Ιησού Χριστού

Η Βίβλος για Παιδιά παρουσιάζει. Η Γέννηση του Ιησού Χριστού Η Βίβλος για Παιδιά παρουσιάζει Η Γέννηση του Ιησού Χριστού Συγγραφέας: Edward Hughes Εικονογράφηση:M. Maillot Διασκευή:E. Frischbutter; Sarah S. Μετάφραση: Evangelia Zyngiri Παραγωγός: Bible for Children

Διαβάστε περισσότερα

ταν ήμουνα μικρή, σαν κι εσάς και πιο μικρή, ο παππούς μου μου έλεγε παραμύθια για νεράιδες και μάγισσες, στοιχειωμένους πύργους, δράκους και ξωτικά. Εγώ φοβόμουν πολύ και τότε εκείνος μου έσφιγγε το χέρι

Διαβάστε περισσότερα

ΟΝΕΙΡΟ ΜΙΑΣ ΚΑΠΟΙΑΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ. ακριβώς το που.την μητέρα μου και τα αδέρφια μου, ήμουν πολύ μικρός για να τους

ΟΝΕΙΡΟ ΜΙΑΣ ΚΑΠΟΙΑΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ. ακριβώς το που.την μητέρα μου και τα αδέρφια μου, ήμουν πολύ μικρός για να τους ΟΝΕΙΡΟ ΜΙΑΣ ΚΑΠΟΙΑΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ. Γεννήθηκα πολύ μακριά. Δεν γνωρίζω ακριβώς το που.την μητέρα μου και τα αδέρφια μου, ήμουν πολύ μικρός για να τους θυμάμαι. Το μόνο που μου έρχεται στο μυαλό σαν ανάμνηση

Διαβάστε περισσότερα

ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ 12. Οιδίποδας Επτά επί Θήβας

ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ 12. Οιδίποδας Επτά επί Θήβας Ένα μωρό που το πέταξαν, γιατί κάποιος χρησμός έλεγε ότι μεγαλώνοντας θα σκοτώσει τον πατέρα του, έγινε μετά από χρόνια ο βασιλιάς της Θήβας, Οιδίποδας. Χωρίς να φταίει, έφερε καταστροφή, και το χειρότερο,

Διαβάστε περισσότερα

Γεια σας, παιδιά. Είμαι η Μαρία, το κοριτσάκι της φωτογραφίας, η εγγονή

Γεια σας, παιδιά. Είμαι η Μαρία, το κοριτσάκι της φωτογραφίας, η εγγονή ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΚΔΟΣΗ Γεια σας, παιδιά. Είμαι η Μαρία, το κοριτσάκι της φωτογραφίας, η εγγονή της Θείας Λένας. Η γιαγιά μου εξέδωσε αυτό το βιβλίο το 1964. Είναι ένα βιβλίο για μικρά παιδιά, με

Διαβάστε περισσότερα

ΔΕΝ ΜιΛΗΣΑ ΠΟΤΕ, ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ, ΓιΑ ΕΚΕιΝΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑιΡι ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΣΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΣΟΥ. ΗΜΑΣΤΑΝ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΟι ΚΟΝΤΑ 16 ΧΡΟΝιΑ.

ΔΕΝ ΜιΛΗΣΑ ΠΟΤΕ, ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ, ΓιΑ ΕΚΕιΝΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑιΡι ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΣΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΣΟΥ. ΗΜΑΣΤΑΝ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΟι ΚΟΝΤΑ 16 ΧΡΟΝιΑ. ΣΤΡΑΓΓιΣΜΑ ΔΕΝ ΜιΛΗΣΑ ΠΟΤΕ, ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ, ΓιΑ ΕΚΕιΝΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑιΡι ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΣΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΣΟΥ. ΗΜΑΣΤΑΝ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΟι ΚΟΝΤΑ 16 ΧΡΟΝιΑ. ΕΝΑ ΒΡΑΔΥ, ΠΟΥ ΕΣΥ Κι Η ΑΔΕΛΦΗ ΣΟΥ ΛΕιΠΑΤΕ, ΤΗΣ ΤΑ 'ΠΑ ΟΛΑ. ΜΕ ΑΚΟΥΓΕ ΣΟΒΑΡΗ.

Διαβάστε περισσότερα

«Η τύχη του άτυχου παλικαριού»

«Η τύχη του άτυχου παλικαριού» ΠΑΡΑΜΥΘΙ #15 «Η τύχη του άτυχου παλικαριού» (Κοζάνη - Μακεδονία) Διαγωνισμός παραδοσιακού παραμυθιού ebooks4greeks.gr ΠΑΡΑΜΥΘΙ #15 Ψηφίστε το παραμύθι που σας άρεσε περισσότερο εδώ μέχρι 30/09/2011 Δείτε

Διαβάστε περισσότερα

Π Ε Ρ Ι Ε Χ Ο Μ Ε Ν Α

Π Ε Ρ Ι Ε Χ Ο Μ Ε Ν Α Π Ε Ρ Ι Ε Χ Ο Μ Ε Ν Α ΕΙΣΑΓΩΓΗ Η μουσική..............................................11 ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΕΓΧΟΡΔΟ Η αρχοντοπούλα κι ο ταξιδευτής........................15 ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΚΡΟΥΣΤΟ

Διαβάστε περισσότερα

Το ημερολόγιό μου Πηνελόπη

Το ημερολόγιό μου Πηνελόπη Το ημερολόγιό μου Πηνελόπη Οι πρώτες μου σκέψεις Ο Οδυσσέας έφυγε και τώρα είμαι μόνη μου. Πρέπει να τα έχω όλα υπό έλεγχο Όμως, με τους μνηστήρες στα πόδια μου δε μπορώ άλλο!!! Πρέπει κάτι να κάνω γιατί

Διαβάστε περισσότερα

Χρήστος Ιωάννου Τσαρούχης. Στάλες. Ποίηση

Χρήστος Ιωάννου Τσαρούχης. Στάλες. Ποίηση Χρήστος Ιωάννου Τσαρούχης Στάλες Ποίηση ΣΤΑΛΕΣ Χρήστος Ιωάννου Τσαρούχης Διορθώσεις: Χαρά Μακρίδη Επιμέλεια: Κωνσταντίνος Ι. Κορίδης Σελιδοποίηση: Ζωή Ιωακειμίδου Σχέδιο βιβλίου: Λαμπρινή Βασιλείου-Γεώργα

Διαβάστε περισσότερα

ΠΑΡΑΜΥΘΙ #14. «Ο μικρός βλάκας» (Τραγάκι Ζακύνθου - Επτάνησα) Διαγωνισμός παραδοσιακού παραμυθιού ebooks4greeks.gr

ΠΑΡΑΜΥΘΙ #14. «Ο μικρός βλάκας» (Τραγάκι Ζακύνθου - Επτάνησα) Διαγωνισμός παραδοσιακού παραμυθιού ebooks4greeks.gr ΠΑΡΑΜΥΘΙ #14 «Ο μικρός βλάκας» (Τραγάκι Ζακύνθου - Επτάνησα) Διαγωνισμός παραδοσιακού παραμυθιού ebooks4greeks.gr ΠΑΡΑΜΥΘΙ #14 Ψηφίστε το παραμύθι που σας άρεσε περισσότερο εδώ μέχρι 30/09/2011 Δείτε όλα

Διαβάστε περισσότερα

17.Β. ΜΙΚΡΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ ΜΕ ΤΟΝ ΤΟΤΟ 4 - ΧΑΤΖΗΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΜΑΡΙΑ

17.Β. ΜΙΚΡΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ ΜΕ ΤΟΝ ΤΟΤΟ 4 - ΧΑΤΖΗΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΜΑΡΙΑ Ήταν ο Σοτός στην τάξη και η δασκάλα σηκώνει την Αννούλα στον χάρτη και τη ρωτάει: Αννούλα, βρες μου την Αμερική. Σην βρίσκει η Αννούλα και ρωτάει μετά τον Σοτό η δασκάλα: -Σοτέ, ποιος ανακάλυψε την Αμερική;

Διαβάστε περισσότερα

ΣΚΕΤΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ. ΑΡΗΣ (Συναντώνται μπροστά στη σκηνή ο Άρης με τον Χρηστάκη.) Γεια σου Χρηστάκη, τι κάνεις;

ΣΚΕΤΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ. ΑΡΗΣ (Συναντώνται μπροστά στη σκηνή ο Άρης με τον Χρηστάκη.) Γεια σου Χρηστάκη, τι κάνεις; ΣΚΕΤΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΑΡΗΣ (Συναντώνται μπροστά στη σκηνή ο Άρης με τον Χρηστάκη.) Γεια σου Χρηστάκη, τι κάνεις; ΧΡΗΣΤΑΚΗΣ Μια χαρά είμαι. Εσύ; ΑΡΗΣ Κι εγώ πολύ καλά. Πάρα πολύ καλά! ΧΡΗΣΤΑΚΗΣ Σε βλέπω

Διαβάστε περισσότερα

Όσκαρ Ουάιλντ - Ο Ψαράς και η Ψυχή του

Όσκαρ Ουάιλντ - Ο Ψαράς και η Ψυχή του Όσκαρ Ουάιλντ - Ο Ψαράς και η Ψυχή του Μια φορά και έναν καιρό, σε ένα μακρινό ψαροχώρι, ένας ψαράς πήγαινε κάθε βράδυ στη θάλασσα και έριχνε τα δίχτυα του στο νερό. Όταν ο άνεμος φυσούσε από τη στεριά,

Διαβάστε περισσότερα

Μαριέττα Κόντου ΦΤΟΥ ΞΕΛΥΠΗ. Εικόνες: Στάθης Πετρόπουλος

Μαριέττα Κόντου ΦΤΟΥ ΞΕΛΥΠΗ. Εικόνες: Στάθης Πετρόπουλος Ιστορίες που ζεις δυνατά Μαριέττα Κόντου ΦΤΟΥ ΞΕΛΥΠΗ Εικόνες: Στάθης Πετρόπουλος Στο τώρα Έχω δώσει τόσες υποσχέσεις που νομίζω ότι έχω χάσει το μέτρημα. Δεν είναι που λέω ψέματα όταν δεν τις τηρώ, είναι

Διαβάστε περισσότερα

T: Έλενα Περικλέους

T: Έλενα Περικλέους T: 7000 0090 www.greendot.com.cy Έλενα Περικλέους Ο πρασινομπαλίτσας επιστρέφει... γιατί τα παραμύθια λένε πάντα την ΑΛΗΘΕΙΑ Συγγραφή: Έλενα Περικλέους Εποπτεία: Άρτεμις Παλαιογιάννη / Σάκης Θεοδοσίου

Διαβάστε περισσότερα

ΜΠΑ Μ! Μ Π Α Μ! Στη φωτογραφία μάς είχαν δείξει καλύτερη βάρκα. Αστραφτερή και καινούρια, με χώρο για όλους.

ΜΠΑ Μ! Μ Π Α Μ! Στη φωτογραφία μάς είχαν δείξει καλύτερη βάρκα. Αστραφτερή και καινούρια, με χώρο για όλους. ΕΙΝΑΙ ΑΤΥΧΙΑ ΝΑ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙΣ ΜΕ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ. Νούρου Εγώ Κουάμι ο αδερφός μου Ράζακ ένας φίλος που συναντήσαμε στον δρόμο Στη φωτογραφία μάς είχαν δείξει καλύτερη βάρκα. Αστραφτερή και καινούρια, με χώρο για

Διαβάστε περισσότερα

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ ΚΟΥΒΕΝΤΙΑΣΑΜΕ ΚΑΙ ΝΙΩΣΑΜΕ.. ΠΟΣΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ Ο ΕΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ!

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ ΚΟΥΒΕΝΤΙΑΣΑΜΕ ΚΑΙ ΝΙΩΣΑΜΕ.. ΠΟΣΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ Ο ΕΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ! ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ ΚΟΥΒΕΝΤΙΑΣΑΜΕ ΚΑΙ ΝΙΩΣΑΜΕ.. ΠΟΣΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ Ο ΕΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ! Δ ΤΑΞΗ 3 Ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΙΣΩΝΙΑΣ ΣΕΣΚΛΟΥ Όλοι χρειαζόμαστε τη βοήθεια όλων Μια φορά κι έναν καιρό, μια

Διαβάστε περισσότερα

Πριν από λίγες μέρες πήγα για κούρεμα.

Πριν από λίγες μέρες πήγα για κούρεμα. 1. Πριν από λίγες μέρες πήγα για κούρεμα. Καιρό είχες να ρθεις, Κλουζ, μου είπε ο κύριος Κολχάαζε, ανοιγοκλείνοντας το ψαλίδι του επικίνδυνα κοντά στο αριστερό μου αυτί. Εγώ τα αγαπώ τ αυτιά μου. Γι αυτό

Διαβάστε περισσότερα

ΠΕΡΙΓΡΑΦΩ ΕΙΚΟΝΕΣ ΜΕ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥΣ. Μια ολοκληρωμένη περιγραφή της εικόνας: Βρέχει. Σήμερα βρέχει. Σήμερα βρέχει όλη την ημέρα και κάνει κρύο.

ΠΕΡΙΓΡΑΦΩ ΕΙΚΟΝΕΣ ΜΕ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥΣ. Μια ολοκληρωμένη περιγραφή της εικόνας: Βρέχει. Σήμερα βρέχει. Σήμερα βρέχει όλη την ημέρα και κάνει κρύο. ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΠΡΟΦΟΡΙΚΟΥ ΚΑΙ ΓΡΑΠΤΟΥ ΛΟΓΟΥ (Γ ΤΑΞΗ) ΟΝΟΜΑ; ΠΕΡΙΓΡΑΦΩ ΕΙΚΟΝΕΣ ΜΕ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥΣ ΜΕ ΜΙΑ ΛΕΞΗ (ρήμα) Μια ολοκληρωμένη περιγραφή της εικόνας: ΜΕ ΔΥΟ ΛΕΞΕΙΣ ΜΕ ΟΣΕΣ ΛΕΞΕΙΣ ΘΕΛΕΙΣ Βρέχει.

Διαβάστε περισσότερα

Κωνσταντινίδου Αγγελίνα του Χρήστου, 8 ετών

Κωνσταντινίδου Αγγελίνα του Χρήστου, 8 ετών Κωνσταντινίδου Αγγελίνα του Χρήστου, 8 ετών Το μυστήριο του πασχαλινού λαγού Του Κώστα Στοφόρου «Να βγούμε;» «Όχι ακόμα», είπε ο μπαμπάς. «Δεν θα έχει έρθει. Είναι πολύ νωρίς. Κάτσε να ξυπνήσει κι ο Δημήτρης».

Διαβάστε περισσότερα

Εικόνες: Eύα Καραντινού

Εικόνες: Eύα Καραντινού Εικόνες: Eύα Καραντινού H Kοκκινοσκουφίτσα Mια φορά κι έναν καιρό, έμεναν σ ένα χωριουδάκι μια γυναίκα με το κοριτσάκι της, που φορούσε μια κόκκινη σκουφίτσα. Γι αυτό ο κόσμος την φώναζε Κοκκινοσκουφίτσα.

Διαβάστε περισσότερα

Αν δούµε κάπου τα παρακάτω σήµατα πώς θα τα ερµηνεύσουµε; 2. Πού µπορείτε να συναντήσετε αυτό το σήµα; (Κάθε σωστή απάντηση 1 βαθµός)

Αν δούµε κάπου τα παρακάτω σήµατα πώς θα τα ερµηνεύσουµε; 2. Πού µπορείτε να συναντήσετε αυτό το σήµα; (Κάθε σωστή απάντηση 1 βαθµός) ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 1 Φύλλο εργασίας 1 Ερµηνεύουµε σύµβολα! Αν δούµε κάπου τα παρακάτω σήµατα πώς θα τα ερµηνεύσουµε; Επικοινωνούµε έτσι κι αλλιώς 26 2. Πού µπορείτε να συναντήσετε αυτό το σήµα; Σύνολο: (Κάθε σωστή.

Διαβάστε περισσότερα

Αγγελική Δαρλάση. Το παλιόπαιδο. Εικονογράφηση Ίρις Σαμαρτζή

Αγγελική Δαρλάση. Το παλιόπαιδο. Εικονογράφηση Ίρις Σαμαρτζή Αγγελική Δαρλάση Το παλιόπαιδο Εικονογράφηση Ίρις Σαμαρτζή σε όλους αυτούς που οραματίστηκαν έναν καλύτερο κόσμο και προσπαθούν για να γίνει, έστω και λίγο, καλύτερος 6 «Φτώχεια δεν είναι μόνο η έλλειψη

Διαβάστε περισσότερα

ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΠΛΗΜΜΥΡΙΖΟΥΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ

ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΠΛΗΜΜΥΡΙΖΟΥΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ Όμιλος Λογοτεχνίας 2 ο Πειραματικό Δημοτικό Σχολείο Ιωαννίνων Σχ. Έτος 2017-18 ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΠΛΗΜΜΥΡΙΖΟΥΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ Υπεύθυνη εκπαιδευτικός: Αγγελική Χειλάκη- ΠΕ70 «ΤΟ ΑΣΧΗΜΟΠΑΠΟ»

Διαβάστε περισσότερα

Η ΚΟΙΝΗ ΓΙΟΡΤΗ. Σκηνή 1 η

Η ΚΟΙΝΗ ΓΙΟΡΤΗ. Σκηνή 1 η ΠΡΟΣΩΠΑ Μέγας Βασίλειος Γρηγόριος ο Θεολόγος Ιωάννης ο Χρυσόστομος Μαυρόπους Ιωάννης Βασιλίτης 1 ος Βασιλίτης 2 ος Βασιλίτης 3 ος Γρηγορίτης 1 ος Γρηγορίτης 2 ος Γρηγορίτης 3 ος Ιωαννίτης 1 ος Ιωαννίτης

Διαβάστε περισσότερα

Μια φορά και έναν καιρό, σ' ένα μεγάλο κήπο, ήταν ένα σαλιγκάρι μέσα στην φωλιά του. Ένα παιδάκι ο Γιωργάκης, έξω από την φωλιά του σαλιγκαριού

Μια φορά και έναν καιρό, σ' ένα μεγάλο κήπο, ήταν ένα σαλιγκάρι μέσα στην φωλιά του. Ένα παιδάκι ο Γιωργάκης, έξω από την φωλιά του σαλιγκαριού Μια φορά και έναν καιρό, σ' ένα μεγάλο κήπο, ήταν ένα σαλιγκάρι μέσα στην φωλιά του. Ένα παιδάκι ο Γιωργάκης, έξω από την φωλιά του σαλιγκαριού έπαιζε με την μπάλα του. Μετά από ένα δυνατό χτύπημα η μπάλα

Διαβάστε περισσότερα

ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ. Όμορφος κόσμος

ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ. Όμορφος κόσμος ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ Όμορφος κόσμος Φροντίζουμε όλα τα πλάσματα Η Αγία Μελανγκέλ: η προστάτιδα του περιβάλλοντος Εξακόσια χρόνια μετά τη γέννηση του Χριστού, γεννήθηκε στα καταπράσινα δάση της Ιρλανδίας μια

Διαβάστε περισσότερα

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ KANGOUROU ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ 2016

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ KANGOUROU ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ 2016 Thales Foundation Cyprus P.O. Box 28959, CY2084 Acropolis, Nicosia, Cyprus ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ KANGOUROU ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ 2016 Level 3 4 Γ - Δ Δημοτικού 3 Δεκεμβρίου / December 2016 10:00 11:15 Ερώτηση 1 7: 3 βαθμοί

Διαβάστε περισσότερα

Σιώμος Θεόδωρος του Κωνσταντίνου, 11 ετών

Σιώμος Θεόδωρος του Κωνσταντίνου, 11 ετών Σιώμος Θεόδωρος του Κωνσταντίνου, 11 ετών Το μυστήριο του πασχαλινού λαγού Του Κώστα Στοφόρου «Να βγούμε;» «Όχι ακόμα», είπε ο μπαμπάς. «Δεν θα έχει έρθει. Είναι πολύ νωρίς. Κάτσε να ξυπνήσει κι ο Δημήτρης».

Διαβάστε περισσότερα

Ταξίδι στις ρίζες «Άραγε τι μπορεί να κρύβεται εδώ;»

Ταξίδι στις ρίζες «Άραγε τι μπορεί να κρύβεται εδώ;» Ταξίδι στις ρίζες Είχε φτάσει πια η μεγάλη ώρα για τα 6 αδέρφια Ήταν αποφασισμένα να δώσουν απάντηση στο ερώτημα που τόσα χρόνια τα βασάνιζε! Η επιθυμία τους ήταν να μάθουν την καταγωγή τους και να συλλέξουν

Διαβάστε περισσότερα

ΧΑΡΤΙΝΗ ΑΓΚΑΛΙΑ ΟΜΑΔΑ Β. Ερώτηση 1 α

ΧΑΡΤΙΝΗ ΑΓΚΑΛΙΑ ΟΜΑΔΑ Β. Ερώτηση 1 α ΧΑΡΤΙΝΗ ΑΓΚΑΛΙΑ ΟΜΑΔΑ Β Ερώτηση 1 α Το βιβλίο με τίτλο «Χάρτινη Αγκαλιά», της Ιφιγένειας Μαστρογιάννη, περιγράφει την ιστορία ενός κοριτσιού, της Θάλειας, η οποία αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας. Φεύγει

Διαβάστε περισσότερα

«Το δαμαλάκι με τα χρυσά πόδια»

«Το δαμαλάκι με τα χρυσά πόδια» ΠΑΡΑΜΥΘΙ #39 «Το δαμαλάκι με τα χρυσά πόδια» (Ρόδος Δωδεκάνησα) Διαγωνισμός παραδοσιακού παραμυθιού ebooks4greeks.gr ΠΑΡΑΜΥΘΙ #39 Ψηφίστε το παραμύθι που σας άρεσε περισσότερο εδώ μέχρι 30/09/2011 Δείτε

Διαβάστε περισσότερα

«Πώς να ξέρει κανείς πού στέκει; Με αγγίζεις στο παρελθόν, σε νιώθω στο παρόν» Μυρσίνη-Νεφέλη Κ. Παπαδάκου «Νερό. Εγώ»

«Πώς να ξέρει κανείς πού στέκει; Με αγγίζεις στο παρελθόν, σε νιώθω στο παρόν» Μυρσίνη-Νεφέλη Κ. Παπαδάκου «Νερό. Εγώ» «Πώς να ξέρει κανείς πού στέκει; Με αγγίζεις στο παρελθόν, σε νιώθω στο παρόν» Μυρσίνη-Νεφέλη Κ. Παπαδάκου «Νερό. Εγώ» ΚΕΦΆΛΑΙΟ 1 ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ τι πιστεύω για την εξαφάνιση, αλλά δώσε μου λίγο χρόνο. Όχι,

Διαβάστε περισσότερα

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: Παναγιώτα Βλαχάκου-Χαλούλου. ΤΙΤΛΟΣ ΒΙΒΛΙΟΥ: Γηρατειά, πανάθεμάτα! Παναγιώτα Βλαχάκου-Χαλούλου, 2017 ISBN

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: Παναγιώτα Βλαχάκου-Χαλούλου. ΤΙΤΛΟΣ ΒΙΒΛΙΟΥ: Γηρατειά, πανάθεμάτα! Παναγιώτα Βλαχάκου-Χαλούλου, 2017 ISBN ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: Παναγιώτα Βλαχάκου-Χαλούλου ΤΙΤΛΟΣ ΒΙΒΛΙΟΥ: Γηρατειά, πανάθεμάτα!, 2017 ISBN 978-0-9958500-0-2 Επί τέλους η σκέψη μου τέλειωσε με την ολοκλήρωση του μικρού αυτού βιβλίου. Θέλω να γνωρίζετε

Διαβάστε περισσότερα

Και ο μπαμπάς έκανε μία γκριμάτσα κι εγώ έβαλα τα γέλια. Πήγα να πλύνω το στόμα μου, έπλυνα το δόντι μου, το έβαλα στην τσέπη μου και κατέβηκα να φάω.

Και ο μπαμπάς έκανε μία γκριμάτσα κι εγώ έβαλα τα γέλια. Πήγα να πλύνω το στόμα μου, έπλυνα το δόντι μου, το έβαλα στην τσέπη μου και κατέβηκα να φάω. 1 Εδώ και λίγες μέρες, ένα από τα πάνω δόντια μου κουνιόταν και εγώ το πείραζα με τη γλώσσα μου και μερικές φορές με πονούσε λίγο, αλλά συνέχιζα να το πειράζω. Κι έπειτα, χτες το μεσημέρι, την ώρα που

Διαβάστε περισσότερα

ΠΟΛΕΜΟΣ ΦΩΤΙΤΣΑΣ - ΣΤΑΓΟΝΙΤΣΑΣ

ΠΟΛΕΜΟΣ ΦΩΤΙΤΣΑΣ - ΣΤΑΓΟΝΙΤΣΑΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΦΩΤΙΤΣΑΣ - ΣΤΑΓΟΝΙΤΣΑΣ Copyright Συνοδινού Ράνια Follow me on Twitter: @RaniaSin Smashwords Edition ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική, μερική ή περιληπτική ή κατά παράφραση ή διασκευή

Διαβάστε περισσότερα

ΙΕ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΛΕΜΕΣΟΥ (Κ.Α.) ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ:

ΙΕ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΛΕΜΕΣΟΥ (Κ.Α.) ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ: ΙΕ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΛΕΜΕΣΟΥ (Κ.Α.) ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ: 2007-2008 Τάξη: Γ 3 Όνομα: Η μύτη μου είναι μεγάλη. Όχι μόνο μεγάλη, είναι και στραβή. Τα παιδιά στο νηπιαγωγείο με λένε Μυτόγκα. Μα η δασκάλα τα μαλώνει: Δεν

Διαβάστε περισσότερα

Περιεχόμενα. Εφτά ξύλινα αλογάκια κι ένα αληθινό Αν έχεις τύχη Η μεγάλη καφετιά αρκούδα κι εμείς... 37

Περιεχόμενα. Εφτά ξύλινα αλογάκια κι ένα αληθινό Αν έχεις τύχη Η μεγάλη καφετιά αρκούδα κι εμείς... 37 Περιεχόμενα Εφτά ξύλινα αλογάκια κι ένα αληθινό............. 11 Αν έχεις τύχη..................................... 21 Η μεγάλη καφετιά αρκούδα κι εμείς............... 37 7199_alogaki_pasxalitsa_arkouda:7199_alogaki_pasxalitsa_arkouda

Διαβάστε περισσότερα

Απόψε (ξανα)ονειρεύτηκα

Απόψε (ξανα)ονειρεύτηκα Απόψε (ξανα)ονειρεύτηκα της Εβελίνας Στο τέλος κάθε χρόνου, η παλιά μου γυμνάστρια, οργανώνει μια γιορτή με χορούς, παραδοσιακούς και μοντέρνους. Κάθε χρονιά, το θέμα της γιορτής είναι διαφορετικό. (π.χ.

Διαβάστε περισσότερα

Λόγοι για την παιδαγωγική της οικογένειας (Γέρων Εφραίμ Κατουνακιώτης)

Λόγοι για την παιδαγωγική της οικογένειας (Γέρων Εφραίμ Κατουνακιώτης) 22 Οκτωβρίου 2019 Λόγοι για την παιδαγωγική της οικογένειας (Γέρων Εφραίμ Κατουνακιώτης) Θρησκεία / Κοινωνικά θέματα / Πνευματική ζωή «Είναι πολλά πράγματα, τα οποία ο άνθρωπος δεν τα γνωρίζει, ή, αν τα

Διαβάστε περισσότερα

Λίγα λόγια για την προσευχή με το κομποσχοίνι.

Λίγα λόγια για την προσευχή με το κομποσχοίνι. Λίγα λόγια για την προσευχή με το κομποσχοίνι. Το κομποσχοίνι είναι φτιαγμένο για να κάνουμε προσευχή. Δεν είναι διακοσμητικό, ούτε κάτι μαγικό. Είναι όπλο ιερό, μας υπενθυμίζει την προσευχή την οποία

Διαβάστε περισσότερα

κι η τιμωρία των κατηγορουμένων. Βέβαια, αν δεν έχεις πάρει καθόλου βάρος, αυτό θα σημαίνει ότι ο κατηγορούμενος

κι η τιμωρία των κατηγορουμένων. Βέβαια, αν δεν έχεις πάρει καθόλου βάρος, αυτό θα σημαίνει ότι ο κατηγορούμενος 14 Φτάνοντας λοιπόν ο Νικήτας σε μια από τις γειτονικές χώρες, εντυπωσιάστηκε από τον πλούτο και την ομορφιά της. Πολλά ποτάμια τη διέσχιζαν και πυκνά δάση κάλυπταν τα βουνά της, ενώ τα χωράφια ήταν εύφορα

Διαβάστε περισσότερα

ΤΑ ΜΠΑΛΟΝΙΑ ΤΗΣ ΦΙΛΙΑΣ

ΤΑ ΜΠΑΛΟΝΙΑ ΤΗΣ ΦΙΛΙΑΣ ΤΑ ΜΠΑΛΟΝΙΑ ΤΗΣ ΦΙΛΙΑΣ Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε ένα κόκκινο μπαλόνι σε έναν παιδότοπο. Ήταν μόνο του και παρόλο που τα παιδάκια έπαιζαν μαζί του, δεν είχε κανέναν φίλο που να είναι σαν κι αυτό. Όλη

Διαβάστε περισσότερα

Η Βίβλος για Παιδιά παρουσιάζει. Η Γέννηση του Ιησού Χριστού

Η Βίβλος για Παιδιά παρουσιάζει. Η Γέννηση του Ιησού Χριστού Η Βίβλος για Παιδιά παρουσιάζει Η Γέννηση του Ιησού Χριστού Συγγραφέας: Edward Hughes Εικονογράφηση:M. Maillot Διασκευή:E. Frischbutter; Sarah S. Μετάφραση: Evangelia Zyngiri Παραγωγός: Bible for Children

Διαβάστε περισσότερα

Σελίδα 1 Σελίδα 2 Το παρόν έργο είναι πνευματική ιδιοκτησία της συγγραφέα και προστατεύεται σύμφωνα με τις διατάξεις του Ελληνικού Νόμου 2121/1993 και τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν και

Διαβάστε περισσότερα

ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ UÇURTMA Orkun Bozkurt

ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ UÇURTMA Orkun Bozkurt ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ UÇURTMA Orkun Bozkurt - Ι - Αυτός είναι ένας ανάπηρος πριν όμως ήταν άνθρωπος. Κάθε παιδί, σαν ένας άνθρωπος. έρχεται, καθώς κάθε παιδί γεννιέται. Πήρε φροντίδα απ τη μητέρα του, ανάμεσα σε ήχους

Διαβάστε περισσότερα

Ιερά Μητρόπολις Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως Ευλογηµένο Καταφύγιο Άξιον Εστί Κατασκήνωση Αγοριών ηµοτικού

Ιερά Μητρόπολις Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως Ευλογηµένο Καταφύγιο Άξιον Εστί Κατασκήνωση Αγοριών ηµοτικού Ιερά Μητρόπολις Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως Ευλογηµένο Καταφύγιο Άξιον Εστί Κατασκήνωση Αγοριών ηµοτικού Μακρυνίτσα 2013 Ύµνος της οµάδας της Προσευχής Όµορφη ώρα στο προσευχητάρι αηδόνια, τζιτζίκια και

Διαβάστε περισσότερα

Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ. Ο Μικρός Πρίγκιπας. Μετάφραση: Μελίνα Καρακώστα. Διασκευή: Ανδρονίκη

Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ. Ο Μικρός Πρίγκιπας. Μετάφραση: Μελίνα Καρακώστα. Διασκευή: Ανδρονίκη Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ Ο Μικρός Πρίγκιπας Μετάφραση: Μελίνα Καρακώστα Διασκευή: Ανδρονίκη 2 Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα νεαρό αγόρι, που του άρεσε πολύ να ζωγραφίζει. Μια μέρα ζωγράφισε ένα βόα

Διαβάστε περισσότερα

Modern Greek Beginners

Modern Greek Beginners 2017 HIGHER SCHOOL CERTIFICATE EXAMINATION Modern Greek Beginners ( Section I Listening) Transcript Familiarisation Text Τι θέλεις να σπουδάσεις του χρόνου; Θέλω να γίνω φαρμακοποιός. Σε ποιο πανεπιστήμιο;

Διαβάστε περισσότερα

ΤΟ ΣΤΕΡΕΟ ΠΟΥ ΤΡΩΕΙ ΣΟΚΟΛΑΤΑ

ΤΟ ΣΤΕΡΕΟ ΠΟΥ ΤΡΩΕΙ ΣΟΚΟΛΑΤΑ g Μια ιστορία για µικρούς και µεγάλους ένα παραµύθι τεχνολογίας και ζαχαροπλαστικής. ΤΟ ΣΤΕΡΕΟ ΠΟΥ ΤΡΩΕΙ ΣΟΚΟΛΑΤΑ Μια ιστορία της. Λίνα ΣΤΑΡ!!! Τ.Ε.Ε. ΕΙ ΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΣΥΡΟΥ Μαθήτρια: Λίνα Βαρβαρήγου (Λίνα

Διαβάστε περισσότερα

Ευλογηµένο Καταφύγιο Άξιον Εστί Κατασκήνωση Κοριτσιών ηµοτικού

Ευλογηµένο Καταφύγιο Άξιον Εστί Κατασκήνωση Κοριτσιών ηµοτικού Ευλογηµένο Καταφύγιο Άξιον Εστί Κατασκήνωση Κοριτσιών ηµοτικού Μακρυνίτσα 2010 Ύμνος της ομάδας «Ευαγγέλιο» Βιβλία και μαθήματα ζωγραφισμένα σχήματα και τόσα βοηθήματα να μη δυσκολευτώ Απ όλους τόσα έμαθα

Διαβάστε περισσότερα

ΑΠΟΔΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ

ΑΠΟΔΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ ΑΠΟΔΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ - Α,α,α,α,α,α,α! ούρλιαξε η Νεφέλη - Τρομερό! συμπλήρωσε η Καλλιόπη - Ω, Θεέ μου! αναφώνησα εγώ - Απίστευτα τέλειο! είπε η Ειρήνη και όλες την κοιτάξαμε λες και είπε

Διαβάστε περισσότερα

Αυτό το βιβλίo είναι μέρος μιας δραστηριότητας του Προγράμματος Comenius

Αυτό το βιβλίo είναι μέρος μιας δραστηριότητας του Προγράμματος Comenius Μάρτιος 2011 Αυτό το βιβλίo είναι μέρος μιας δραστηριότητας του Προγράμματος Comenius Ο ΘΡΥΛΟΣ ΤΟΥ ΜΑΣΤΡΟ-ΜΑΝΩΛΗ Πολύ παλιά, αιώνες πριν, ο Negru Voda, ο κυβερνήτης της Ρουμανίας, ήθελε να χτίσει ένα μοναστήρι

Διαβάστε περισσότερα

«ΑΓΝΩΣΤΟΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ»

«ΑΓΝΩΣΤΟΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ» «ΑΓΝΩΣΤΟΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ» ΤΑΞΗ Γ1 2 ο Δ Σ ΓΕΡΑΚΑ ΔΑΣΚ:Αθ.Κέλλη ΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ Κατά τη διάρκεια της περσινής σχολικής χρονιάς η τάξη μας ασχολήθηκε με την ανάγνωση και επεξεργασία λογοτεχνικών βιβλίων

Διαβάστε περισσότερα

Γεωργαλή Μελίνα του Νικολάου, 11 ετών

Γεωργαλή Μελίνα του Νικολάου, 11 ετών Γεωργαλή Μελίνα του Νικολάου, 11 ετών Το μυστήριο του πασχαλινού λαγού Του Κώστα Στοφόρου «Να βγούμε;» «Όχι ακόμα», είπε ο μπαμπάς. «Δεν θα έχει έρθει. Είναι πολύ νωρίς. Κάτσε να ξυπνήσει κι ο Δημήτρης».

Διαβάστε περισσότερα

Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΕΚ ΓΕΝΕΤΗΣ ΤΥΦΛΟΥ (Ιω. 9, 1-38)

Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΕΚ ΓΕΝΕΤΗΣ ΤΥΦΛΟΥ (Ιω. 9, 1-38) Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΕΚ ΓΕΝΕΤΗΣ ΤΥΦΛΟΥ (Ιω. 9, 1-38) ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ (Διασκευή ομιλίας στον Γυμνότοπο την 1/6/2003) 1. Το δράμα του σκοταδιού Σήμερα το Ευαγγέλιο μας μίλησε για έναν «τυφλό εκ

Διαβάστε περισσότερα