τευχοσ 1 ΜΑΡΤΗΣ 2010 ? ΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΩΡΕΑΝ µυστικά κουτιά της Σύγχρονης Εποχής

Transcript

1 ? ΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΩΡΕΑΝ τα τευχοσ 1 ΜΑΡΤΗΣ 2010 µυστικά κουτιά της Σύγχρονης Εποχής

2 Γεια σας παιδιά! ιαβάζετε περιοδικά;... Ξέρουµε ότι κυκλοφορούν ήδη αρκετά για τους µικρούς αναγνώστες. Τι θα λέγατε αν προσθέταµε στη συλλογή σας ακόµα ένα;... Ελπίζουµε πως θα το βρείτε ενδιαφέρον! Σ αυτό το καινούργιο περιοδικό θα µπορείτε: Μια ενδιαφέρουσα ανακάλυψη! Να ενηµερώνεστε για τα βιβλία που κυκλοφορούν από τη Σύγχρονη Εποχή. Να µαθαίνετε για τις νέες εκδόσεις που ετοιµάζονται και σας αφορούν. Να πληροφορείστε για τις εκδηλώσεις που πρόκειται να γίνουν στα βιβλιοπωλεία µας (και να παίρνετε µέρος µαζί µε τους φίλους σας) ή να διαβάζετε για όσες έγιναν (αν δεν προλάβατε να έρθετε). Να βλέπετε δηµοσιευµένες τις δικές σας ιστορίες και ζωγραφιές, αν φυσικά µας τις έχετε στείλει! Ναανταλλάσσετετανέατηςτάξηςήτηςγειτονιάς σας µε άλλα παιδιά από όλη την Ελλάδα. Να δίνετε τη γνώµη σας για τις εκδόσεις της Σύγχρονης Εποχής και να µας προτείνετε θέ- µατα για βιβλία και εκδηλώσεις. Να παρακινείτε τους γονείς και τους δασκάλους σας να διαβάζουν την ειδική σελίδα που θα υπάρχει γι αυτούς στο περιοδικό. Αν θέλετε, την διαβάζετε κι εσείς! Να παίρνετε µέρος σε διαγωνισµούς ανάγνωσης και συγγραφής, µόνοι σας ή µε την παρέα της επιλογής σας, κερδίζοντας φυσικά... βιβλία! Και, βέβαια,αν κάτιαπό αυτά δε σας αρέσειήθέλετε να αλλάξει, µπορείτε να µας το πείτε, επικοινωνώντας µαζί µας στα τηλέφωνα και τις διευθύνσεις που θα βρίσκονται στα τεύχη του περιοδικού µας. τα µυστικά κουτιά ΙΑΝΕΜΟΝΤΑΙ ΩΡΕΑΝ Ιδιοκτησία: ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ ΕΚ ΟΤΙΚΗ ΑΕΒΕ, Σόλωνος 130, Aθήνα,Tηλ.: , Fax: , Γ ια να κυκλοφορήσουµε το πρώτο τεύχος του περιοδικού που κρατάτε στα χέρια σας, αξιοποιήσαµε τη βοήθεια ενός ιδιαίτερα πολύτιµου συνεργάτη! Στην αρχή δεν ξέραµε ούτε ότι υπήρχε!... Η αλήθεια είναι ότι, ένας άσχετος που θα τον συναντούσε ξαφνικά µέσα στο βιβλιοπωλείο µας ή θα λιποθυµούσε ή θα ειδοποιούσε την Υγειονοµική Υπηρεσία. Εµείς, βέβαια, σαν πραγµατικοί «βιβλιοφάγοι» που είµαστε, µπορούµε ν αναγνωρίσουµε έναν άλλο «συνάδελφο», σ όποιο είδος κι αν ανήκει... Ο Βιβλιοπόντικας της Σύγχρονης Εποχής είχε καταφέρει να µείνει απαρατήρητος και άγνωστος όλο το προηγούµενο διάστηµα κι είναι ζήτηµα τύχης που τον ανακαλύψαµε, έστω και τώρα. Το πώς βρέθηκε στο βιβλιοπωλείο µας είναι ολόκληρη ιστορία (θα σας την πούµε καµιά φορά...), αφού όµως γνωριστήκαµε, δε διστάσαµε να ζητήσουµε τη συνδροµή του κι εκείνος υποσχέθηκε να µας την δώσει. Στο κάτω-κάτω, ποιος µπορεί να είναι περισσότερο βιβλιόφιλος από... ένα ποντίκι;! Αγαπά τα βιβλία γι αυτά τα ίδια και όχι για το περιεχόµενό τους. Πάντως, για να το ξέρετε (αν δεν το έχετε κιόλας καταλάβει), ο Βιβλιοπόντικάς µας, όπως και πάρα πολλά άλλα ποντίκια που ξέρουµε, είναι ένα... µεταλλαγµένο ποντίκι! Απεχθάνεται απολύτως να... ροκανίζει έντυπα (παθαίνει αλλεργία ακόµα και στη σκέψη!), αντίθετα, ξετρελαίνεται να τα διαβάζει. Ένας ξάδερφός του, µάλιστα, έχει αλλεργία και στο τυπωµένο χαρτί (µόνο που το βλέπει βγάζει σπυριά!), γι αυτό πήγε κι έγινε ποντίκι του υπολογιστή... Ωστόσο, παρά την πολύτιµη βοήθεια του Βιβλιοπόντικα, είµαστε υποχρεωµένοι να οµολογήσουµε ότι βρήκαµε µε δαύτον κακό µπελά... Είχε άποψη για το κάθε τι κι ήθελε ο εγωίσταρος να γίνεται το δικό του! Το αποτέλεσµα της επεισοδιακής συνεργασίας της Σύγχρονης Εποχής µε το Βιβλιοπόντικά της είναι το πρώτο τεύχος του περιοδικού που κρατάτε στα χέρια σας... Πολύτιµη ήταν και η βοήθεια της εικονογράφου Χριστίνας Χρονοπούλου που έκανε τα σκίτσα του Βιβλιοπόντικα! 3

3 Σ ας αρέσει η παρέα;... Εµάς πολύ! «Ανακαινίσαµε», λοιπόν, το βιβλιοπωλείο µας στην Αθήνα κι αποφασίσαµε να καλού- µε τους φίλους µας όσο πιο συχνά µπορούµε. Το βιβλιοπωλείο µας, εκτός από το ισόγειο, όπου θα βρείτε βιβλία, αφίσες και cd, διαθέτει κι ένα πατάρι. Και στα πατάρια µάλλον το ξέρετε γίνονται όλα τα µαγικά πράγµατα του κόσµου ! Χειµώνας... Πιο συγκεκριµένα: Σάββατο, 14 Φλεβάρη! Ση- µαντική για µας ηµεροµηνία. Ήταν η πρώτη φορά που ανοίξαµε τα µυστικά κουτιά του παταριού µας και όσοι µικροί φίλοι το έµαθαν ήρθαν για να δουν τι θα βγαινε από µέσα... Κι επειδή ήταν Απόκριες, εκείνο που είδαν πρώτα-πρώτα οι εκδηλώσεις µας Εκδηλώσεις ήταν ένας... µεταµφιεσµένος κλόουν!! Πώς είναι ένας κλόουν µεταµφιεσµένος; Μα... ένας κλόουν µε ρούχα σαν αυτά που φοράµε όλοι µας! Ο συγγραφέας, ποιητής και συνθέτης Γιώργος Μαρίνος (που στα κανονικά του είναι ένας πολύ διάσηµος κλόουν) εµφανίστηκε τόσο καλά µασκαρεµένος σε συνηθισµένο κύριο, ώστε τα κατάφερε να µην τον αναγνωρίσει κανείς. Και µόνο όταν άρχισε να τραγουδάει µε την κιθάρα του, πήραµε χαµπάρι ποιος ήταν! Κι αφού πια έκλεισαν τα µυστικά κουτιά των αστείων τραγουδιών του (µια και δεν αντέχαµε άλλο να κρατάµε την κοιλιά µας απ τα γέλια), άνοιξαν άλλα κουτιά και βγήκαν από µέσα νόστιµα γλυκά και ωραία δώρα για όλους. Μακάρι να ήσασταν κι εσείς εκεί!... Ο Βιβλιοπόντικάς µας, που έβλεπε ό,τι γινόταν κρυµµένος σ ένα άλλο κουτί (το πιο µυστικό απ όλα, αφού δεν τον καταλάβαµε ούτε εµείς!), έκανε χρέη... δηµοσιογράφου! Μεγάλη βοήθεια εδώ που τα λέµε γιατί, µε όλον εκείνον τον κόσµο, δεν ευκαιρούσαµε καθόλου και για τέτοιες δουλειές. Πάντως, επειδή περάσαµε απίθανα µε τους µικρούς φίλους µας, υποσχεθήκαµε ότι, πολύ σύντο- µα, θα τους ξανακαλούσαµε στη συντροφιά µας. Ήταν να µη γίνει η αρχή!... Στις 11 του Απρίλη (πάλι ένα Σάββατο δηλαδή), κορίτσια και αγόρια 8-11 χρονών µάς τίµησαν µε τη δεύτερη επίσκεψή τους. που έγιναν και τις θυµόµαστε Αυτήν τη φορά, από τα µυστικά κουτιά του παταριού µας βγήκαν παραµύθια! Όχι τυχαία, βέβαια... Για όσα παιδιά δεν το ξέρουν, στις 2 του Απρίλη, γιορτάζεται σε όλο τον πλανήτη η Παγκόσµια Μέρα Παιδικού Βιβλίου. Ο πασίγνωστος ανός παραµυθάς Χανς Κρίστιαν Άντερσεν γεννήθηκε βλέπετε ακριβώς την ηµέρα αυτή, αλλά χρόνια πιο πριν. Το 1805! Τελικά, το 1966, η ιεθνής Οργάνωση Βιβλίων για τη Νεότητα (ΙΒΒΥ) καθιέρωσε τη µέρα των γενεθλίων του Άντερσεν ως παγκόσµια µέρα γιορτής για το παιδικό βιβλίο. Από τότε ως σήµερα (αλλά, σίγουρα, και για πολλά χρόνια µετά), στις 2 Απρίλη, κάποιο διαφορετικό κάθε χρόνο από τα εθνικά τµήµατα της οργάνωσης αυτής στέλνει ένα µήνυµα και φτιάχνει µια αφίσα για τα παιδιά σε κάθε γωνιά της γης! Για να µάθουµε όλα αυτά, βέβαια, χρειαστήκαµε και πάλι τη βοήθεια ενός συγγραφέα. Αφού είδαµε την αφίσα και ακούσαµε το καινούργιο µήνυµα της ΙΒΒΥ που, για το 2009, ερχόταν από την Αίγυπτο, άνοιξαν επιτέλους τα µυστικά κουτιά και το µικρό µας πατάρι πληµµύρισε παραµύθια! Τι κρίµα που δεν µπορέσαµε να σας έχουµε όλους σας κοντά µας... Για λίγη ώρα, η Κάτια Ζαρκάδα και η Κατερίνα Τσίφτη, πήραν τη θέση του ανού παραµυθά και µας µετέφεραν µε τη φωνή τους στη βόρεια χώρα του. Ξέρετε τον Καλικάντζαρο του µπακάλη και τις Γαλότσες της Ευτυχίας;... Όχι;! Τότε, πρέπει οπωσδήποτε να διαβάσετε τα παραµύθια τους για να τους γνωρίσετε όπως εµείς. Τα κουτιά µε τα γλυκά και τα δώρα ξανανοίχτηκαν, όµως, αυτήν τη φορά, κερδισµένη βγήκε η Σύγχρονη Εποχή! Τα παιδιά δεν είχαν έρθει µε τα χέρια αδειανά. Για να τιµήσουν την Παγκόσµια Μέρα Παιδικού Βιβλίου, µας πρόσφεραν παραµύθια και εικόνες που έγραψαν και ζωγράφισαν τα ίδια. Ο Βιβλιοπόντικας, που παρακολουθούσε για άλλη µια φορά από το µυστικό του κουτί (που ακόµα δεν έχουµε βρει ποιο απ όλα είναι!), απαίτησε να δηµοσιευτούν στο τεύχος χωρίς δεύτερη κουβέντα και, σ αυτό ειδικά, συµφωνήσαµε απολύτως! Το µήνυµα της ΙΒΒΥ για την Παγκόσµια Μέρα Παιδικού Βιβλίου 2009* Είµαι ο κόσµος και ο κόσµος είµαι εγώ. Με τα βιβλία είµαι ό,τι επιθυµώ. Λέξεις κι εικόνες, µύθοι και ποιήµατα Στη Γη µε περπατάνε δίχως βήµατα. Τη χώρα που χει τον κρυµµένο θησαυρό Τα λυχνάρια, τα χαλιά τα µαγικά Τα τζίνια, τα φαντάσµατα, τα ξωτικά Στης Σεχραζάντ τα παραµύθια θα τα βρω! Με τις σελίδες του βιβλίου φτερουγίζω, Στο χώρο και στο χρόνο ταξιδεύω Κι ενώ απ όπου είµαι δε σαλεύω, Φανταστικές στεριές και θάλασσες διασχίζω! Κι όσο πιο πολύ διαβάζω Τόσο νιώθω µια χαρά, Που ποτέ δεν την αλλάζω. Βιβλίο µου είσαι τέλεια συντροφιά! * Η απόδοση στα ελληνικά έγινε από τη συγγραφέα Λότη Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου Η συγγραφέας που παραβρέθηκε στην εκδήλωσή µας ήταν η Εύη Κοντόρα. Οι φίλες Κάτια Ζαρκάδα και Κατερίνα Τσίφτη που διάβασαν τα παραµύθια είναι ηθοποιοί. 5

4 Την ιστορία που θα διαβάσετε, την έστειλε στη Σύγχρονη Εποχή µία µικρή φίλη, µαθήτρια της Ε Τάξης, από ένα σχολείο στο Καστέλι της Κρήτης. Σύµφωνα µε κάποιες πληροφορίες που µας έδωσε ο Βιβλιοπόντικας, στην περιοχή της αποβιβάζονται πάρα πολλοί µετανάστες... Τα παραµύθια σας και οι ζωγραφιές σας Τα παραµύθια που θα διαβάσετε είναι «µηνύµατα» από παιδιά που παραβρέθηκαν στην εκδήλωση της Σύγχρονης Εποχής για την Παγκόσµια Μέρα Παιδικού Βιβλίου του Σας τα παρουσιάζουµε µε καµάρι!!! 6 Όλοι µπορούν να γίνουν µετανάστες ια φορά, µια οικογένεια πολύ Μ πλούσια αποφάσισε να έρθει στην Ελλάδα. Αυτήν την απόφαση την πήρε η κυρία Ελίζαµπετ µαζί µε την κόρη της, την Κατερίνα. Ο µπαµπάς της Κατερίνας, σύζυγος της Ελίζαµπετ, δεν του άρεσε αυτή η απόφαση. Τελικά συµφώνησε και ο κύριος Γιάννης. Την άλλη µέρα το πρωί, σηκώθηκαν, πήραν το πρώτο καράβι της Ρώµης και φύγανε. Μόλις έφτασαν στην Ελλάδα σε ένα νησί, πήγαν και έµειναν σε ένα ξενοδοχείο στη Ζάκυνθο. Το πρωί πήγαν στον Πύργο, νοίκιασαν ένα σπίτι κι έµειναν εκεί. Η Κατερίνα την άλλη εβδοµάδα άρχισε να πηγαίνει στο σχολείο. εν ήξερε όµως να µιλάει πολύ. Όλα τα παιδιά την κορόιδευαν και αυτή στεναχωριόταν. Η κυρία Ελίζαµπετ ήταν καθαρίστρια και ο µπαµπάς της οδοντογιατρός. Ο κύριος Γιάννης αναγκάστηκε να κλείσει το οδοντιατρείο γιατί λέγανε ότι εµποδίζει σε αυτό το χώρο που ήταν χτισµένο. Έτσι δεν µπορούσε η κ. Ελίζαµπετ να πληρώνει και το ενοίκιο, τα φροντιστήρια της µικρής, τα φαγητά, τα ρούχα (τα ψώνια δηλαδή), κι έφυγαν από τον Πύργο και πήγαν στην Αθήνα, στον Πειραιά. Εκεί ο κ. Γιάννης βρήκε δουλειά σε ένα οδοντιατρείο και η κ. Ελίζαµπετ βρήκε δουλειά σε ένα µαγαζί στον Πειραιά. Μόλις η Κατερίνα είχε κάνει µια φίλη στον Κλόντια Στενάι Πύργο, φύγανε και πήγαν στον Πειραιά. Στο σχολείο εκεί όλοι γελούσαν µαζί της γιατί φορούσε γυαλιά και σιδεράκια στα δόντια. Μια µέρα, λόγω της νέας γρίπης, τα σχολεία έκλεισαν κι έπρεπε όλοι οι κάτοικοι να φύγουν µακριά από την Ελλάδα, πριν υπάρξουν κιόλας κρούσµατα. Όλοι έφυγαν. Σε κάποια γειτονιά, µια νοικοκυρά είχε ξεχάσει το φούρνο στο σπίτι της ανοιχτό κι εκείνη είχε φύγει. Έπιασε φωτιά όλη η γειτονιά. Οι περισσότεροι πυροσβέστες είχαν φύγει. Φεύγανε και οι κάτοικοι λόγω της φωτιάς και της νέας γρίπης. Η οικογένεια, όµως, της Κατερίνας δεν είχε φύγει. Κάλεσαν πυροσβέστες από τη Ρώµη για να έρθουν να σβήσουν τη φωτιά και οι πυροσβέστες της Ρώµης κάλεσαν και άλλες βοήθειες από άλλες χώρες. Οι κάτοικοι, τρέχοντας, χάθηκαν σε ένα άγριο δάσος. Μαζί τους και η οικογένεια της Κατερίνας. Κανείς δεν κρατούσε µαζί του κινητό, αλλά και να κρατούσαν, δε θα είχε σή- µα. Η Κατερίνα θυµόταν ένα µάθηµα που είχαν κάνει στο σχολείο στη Ρώµη, αλλά το είχαν αφήσει στη µέση. Είχανε µάθει πως, άµα χαθεί κάποιος σε ένα δάσος, θα έπρεπε να περιµένει µέχρι να βραδιάσει και, µόλις βγουν τα αστέρια, να ψάξουν για να βρουν το πιο λαµπρό αστέρι του ουρανού, δηλαδή να περιµένουν τον αστερισµό για να τους βοηθήσει. Έτσι, µόλις βράδιασε και είδαν τον αστερισµό, τους βοήθησε και, σύµφωνα µε αυτόν, έφτασαν σε έναν πολύ ψηλό λόφο. Με τόσο περπάτηµα, το βουνό αυτό θα ήταν ο Όλυµπος. Από εκεί έβλεπαν πολλά πράγµατα. Όλοι είχαν µείνει µε ανοιχτό το στόµα µε τα λόγια που έλεγε η Κατερίνα. Άκουγαν τις λέξεις της προσεκτικά και την θαύµαζαν. Φτάσανε σε µια µικρή πόλη και βρήκαν ένα ταξί. Του είπαν να τους πάει σε ένα λιµάνι. Μόλις έφτασαν, η κ. Ελίζαµπετ τους είπε ότι θα πάνε στη Ρώµη. Αυτοί δε συµφωνούσαν, αλλά δεν είχανε και πού αλλού να πάνε. Έτσι πήγανε στη Ρώµη, µείνανε στο σπίτι της κ. Ελίζαµπετ και του κ. Γιάννη για ένα χρόνο σχεδόν. Μετά γυρίσανε όλοι µαζί στην Αθήνα στα σπίτια τους. εν είχαν καεί γιατί τα πυροσβεστικά σώµατα είχαν κάνει πολύ καλή δουλειά. Κανένας δεν έπαθε τίποτα, µόνο ταλαιπωρηθήκανε και µάθανε πως, άµα χαθούν, πρέπει να περιµένουν τον αστερισµό για να τους βοηθήσει να βρουν το δρόµο. Με όλα αυτά που είχαν συµβεί, η Κατερίνα έγινε πολύ γνωστή. Τον άλλο µήνα, έβγαλε τα σιδεράκια από τα δόντια της, φόρεσε φακούς επαφής κι έβγαλε τα γυαλιά και, όταν πήγε στο σχολείο, κανένας δεν την αναγνώρισε. Η Κατερίνα έγινε και όµορφη και διάσηµη. Οι γονείς της ένιωθαν περήφανοι που είχαν µια τέτοια κόρη. Και όλοι πήγαιναν ταξίδια στην Ιταλία και ιδιαίτερα στη Ρώµη. Μ ια φορά κι έναν καιρό ήταν µια ευτυχισµένη και αγαπη- µένη οικογένεια που ζούσε σε ένα φάρο. Ο φάρος ήταν αρκετά µεγάλος, µιας και χωρούσε πέντε ανθρώπους. Εκεί έµεναν ο µικρός Γιωργάκης, οι γονείς του και η γιαγιά του µε τον παππού του. Ο λόγος που έµεναν εκεί ήταν καθαρά επαγγελµατικός. Ο παππούς του, όταν ήταν νέος, δούλευε εκεί µέσα σα φαροφύλακας και έτσι τώρα το συνεχίζει ο γιος του, δηλαδή ο πατέρας του µικρού µας Γιωργάκη. Η γιαγιά του µε τη µητέρα του ήταν απλές γυναίκες, οι οποίες ασχολούνταν µόνο µε την οικοκυρική, δηλαδή µαγείρεµα, καθάρισµα, κ.ά. Φυσικά, όπως καταλαβαίνετε, η ζωή τους ήταν γαλήνια, όπως η θάλασσα όταν δεν την αγριεύει ο Ποσειδώνας µε την τρίαινά του. Κάθε µέρα ο Γιωργάκης πήγαινε σχολείο. Φοιτούσε στην Α τάξη του ηµοτικού. Οι δάσκαλοί του ήταν πολύ περήφανοι γι αυτόν και πίστευαν ότι αυτό το παιδί θα έχει πολλές επιτυχίες στη ζωή του. Στο σχολείο του έκανε πολλούς φίλους και, φυσικά, µετά από αυτό ήταν ακόµη πιο ευτυχισµένος, γιατί ένιωσε το συναίσθηµα της φιλίας να τον διακατέχει. υστυχώς δεν έπαιζαν κάθε µέρα γιατί έµενε στο φάρο που ήταν µακριά από τα σπίτια των φίλων του. Ο Γιωργάκης αµέσως µετά από το σχόλασµα διάβαζε και ύστερα από το µεσηµεριανό πήγαινε να βοηθήσει τον πατέρα του στις δουλειές του φάρου ή ψάρευε στην άκρη του µόλου τραγουδώντας αγαπηµένα του τραγούδια. Ο Γιωργάκης ήξερε όλα τα κόλπα για το ψάρεµα, τα οποία του είχε µάθει ο παππούς του. Κοντά στο φάρο υπήρχε ένα σπιτάκι ερηµωµένο κι έτοιµο να γκρεµιστεί. Μια µέρα ήρθε στο νησί µια οικογένεια µε ένα αγοράκι που το λέγανε Ανδρέα κι ένα κοριτσάκι που το λέγανε Μαίρη. Αυτοί ήταν οι ιδιοκτήτες του σπιτιού, οι οποίοι αποφάσισαν να εγκαταλείψουν την πόλη και να εγκατασταθούν µόνιµα στο νησί. Ο Γιωργάκης άρχισε να κάνει πολλή παρέα µε τον Αντρέα, γιατί έτυχε να είναι και συνοµήλικοι. Το ευχάριστο όµως είναι ότι και οι γονείς τους έκαναν πολλή παρέα. Ο Γιώργος αµέσως έµαθε όλα τα κόλπα για το ψάρεµα στον Οι δύο αχώριστοι φίλοι και ο φάρος Χρήστος Ανδρόπουλος Αντρέα. Μετά από το σχολείο γύρναγαν µαζί στα σπίτια τους, διαβάζανε πότε στο ένα σπίτι και πότε στο άλλο και αµέσως µετά πηγαίνανε για ψάρεµα στα βράχια. Το όνειρο του Γιωργάκη ήταν να γίνει δύτης, λόγω του ότι από µικρούλης ζούσε µέσα στην «αγκαλιά» της θάλασσας. Πήγαινε και ψάρευε µε ένα καµάκι που του το είχε φτιάξει ο παππούς του. Παράλληλα, όµως, µεγάλωνε και τα φτερά του, µαζί µε του Αντρέα, άνοιγαν. Όταν µεγάλωσε ο Γιωργάκης, το όνειρό του πραγµατοποιήθηκε. Του πήραν οι γονείς του µπουκάλες οξυγόνου κι ένα µεγάλο ψαροντούφεκο µε το οποίο θα µπορούσε να πιάσει µεγάλα ψάρια. Πήγαινε κάθε µέρα φυσικά µε τον Αντρέα, γιατί και αυτός είχε «ερωτευτεί» τη θάλασσα. Μετά από χρόνια, σκέφτηκαν ότι τα ψάρια που έπιαναν θα µπορούσαν να τα πουλάνε και να βγάζουν πολλά λεφτά. Έτσι, µε τα λεφτά που µάζεψαν πήραν µια βάρκα, η οποία µπορούσε να πάει βαθιά, όπου έχει περισσότερα και µεγαλύτερα ψάρια. Μετά από καιρό, έφτιαξαν ένα ψαράδικο, ακολουθώντας τις οδηγίες του παππού του Γιωργάκη και πούλαγαν ψάρια στους ανθρώπους που ζούσαν στο νησί. Μετά από αυτά τα µεγάλα βήµατα στις ζωές τους, ένιωθαν, όπως καταλαβαίνετε, γεµάτοι όρεξη για να προχωρήσουν παρακάτω µε περισσότερες επιτυχίες. Τελικά, τα δύο αυτά παιδιά έµειναν αχώριστα και δεµένα σαν αδέρφια για πάντα, χωρίς να αποχωριστούν τη µεγάλη τους αγάπη, τη θάλασσα!

5 8 Η ταν µια µέρα σαν όλες τις άλλες... Οι µαµάδες προσπαθούσαν να ξυπνήσουν τα παιδιά τους: -Έλα, χρυσό µου, σήκω, θα αργήσεις στο σχολείο. - Μµµµ! Νυστάζω. Στο τέλος όλα τα νυσταγµένα µουτράκια σηκώθηκαν και ξεκίνησαν όλο νεύρα τη µέρα τους. Φτάνοντας στο σχολείο αντάλλαξαν «ξερή» καληµέρα και κάθισαν ο καθένας στο θρανίο του. Ποιος ξέρει τι σκέφτονταν; Σε λίγη ώρα µπήκε στην τάξη η δασκάλα, ηλικιωµένη, ανυποµονούσε να «βγει» στη σύνταξη. εν είχε πια διάθεση να διδάξει. Έκανε ξερά το µάθηµά της χωρίς να µιλάει µε τα παιδιά, κρατώντας µια «ψυχρή» στάση. Τα παιδιά ούτε την συµπαθούσαν ούτε την αντιπαθούσαν... Καθώς, λοιπόν, η κυρία Παναγιώτα δίδασκε αριθµητική στην τάξη, κάτι άλλο συνέβαινε σε έναν άλλο κόσµο, τον κόσµο της σκονισµένης βιβλιοθήκης, που τα παιδιά είχαν εδώ και καιρό ξεχάσει. Μέσα της βρίσκονταν πολλά και περίεργα βιβλία, κανείς όµως δεν είχε το ενδιαφέρον να τα διαβάσει, ούτε καν να τα κοιτάξει. Τα βιβλία αυτά (όπως και όλα τα άλλα) µιλούσαν, µόνο που δεν είχαν τρόπο να προσελκύσουν τον αναγνώστη (πόσο µάλλον τα µικρά «αγριµάκια» της τάξης). Στις ιστορίες «ζούσαν» πολλά πλάσµατα. Ένας δράκος που ήθελε να γίνει καλός, µα κανένας ιππότης δεν τον πίστευε. Ένα φτωχό παλικάρι που η αγαπηµένη του τον παράτησε για έναν πλούσιο πρίγκιπα. Ζώα και πλάσµατα δυσαρεστηµένα από τις ιστορίες τους, που λίγο-πολύ έµοιαζαν µε τη ζωή! Καµιά φορά, λοιπόν, οι ήρωες κρυφοκοίταζαν από τις χαραµάδες της βιβλιοθήκης το µάθηµα των παιδιών, καταλάβαιναν πως τα παιδιά δεν τα πήγαιναν καλά µεταξύ τους και συζητούσαν γι αυτό. Έτσι, λοιπόν, αποφάσισαν να βοηθήσουν. - Κοίτα, ο Γιώργος χτυπάει µε πετραδάκια την Αιµιλία. Κρίµα! Κι εκείνη είναι τόσο καλή, δεν πειράζει κανέναν. - Φταίει και η κυρία Παναγιώτα. εν εξηγεί στα παιδιά πως η συµπεριφορά τους δεν είναι σωστή. Αυτή νοιάζεται µονάχα για τη γραµµατική. Όµως η δουλειά του δασκάλου είναι να µαθαίνει στα παιδιά πώς να γίνονται καλύτεροι άνθρωποι. - Μακάρι να µπορούσαµε να κάνουµε κάτι να αλλάξουν λιγάκι τα πράγ- µατα! είπε ένα πριγκιπόπουλο. - Μα σίγουρα µπορούµε. Είµαστε ήρωες παραµυθιών! Το ξεχάσατε; Άλλωστε ίσως αν βοηθήσουµε τα παιδιά, να λυθούν και τα δικά µας προβλήµατα. Σκεφτείτε πόσο ευτυχισµένοι θα ήµασταν αν τα παιδιά διάβαζαν τις ιστορίες µας. - ίκιο έχεις, απάντησε ένα µικρούλι ξωτικό. Μα πώς µπορούµε να βοηθήσουµε; Για λίγη ώρα κανείς δε µίλησε... Μέχρι που ένας σοφός γέροντας βασιλιάς βρήκε τη λύση: Τα παραµύθια της σκονισµένης βιβλιοθήκης Μυρτώ Καλτικοπούλου Ε Τάξη - Είµαι σίγουρος πως τα παιδιά θα έχουν κάποιο πρόβληµα για να φέρονται έτσι. Τα παιδιά, φίλοι µου, είναι οι πιο αγνές ψυχές. Αν, λοιπόν, καταφέρναµε να µάθουµε την αιτία της άσχηµης συµπεριφοράς τους, ίσως τους βοηθούσαµε. - Αν... επισκεπτόµασταν τα σπίτια τους; ε θα ήταν µια καλή ευκαιρία να τα γνωρίσουµε και να δούµε σε τι περιβάλλον ζουν; µίλησε µε σιγανή φωνή µια χωριατοπούλα. - Μήπως όµως δεν είναι σωστό; - Μα γιατί; Άλλωστε για το καλό τους θα είναι. - Μπορούµε να το κάνουµε σε λίγες µέρες που τα σχολεία θα κλείσουν για τις διακοπές του Πάσχα. Έτσι αποφασίστηκε, λοιπόν. Και οι ήρωες των παραµυθιών γύρισαν στις ιστορίες τους για να αποχαιρετήσουν «τους δικούς τους». Στο µεταξύ το µάθηµα συνεχιζόταν κανονικά, καθώς και οι κόντρες των παιδιών. Πολλά από αυτά ήταν επιθετικά προς τους συµµαθητές τους. Άλλα πάλι φοβόντουσαν να κάνουν φιλίες, να µιλήσουν µε τα άλλα παιδιά. Σύντοµα όµως όλα αυτά θα άλλαζαν... Τα περισσότερα πλάσµατα των παραµυθιών της βιβλιοθήκης θα έφευγαν. Ήθελαν όλα τους να βοηθήσουν... Όταν χτύπησε το κουδούνι για το σχόλασµα, όλα τα παιδιά ξεχύθηκαν σαν ανθρώπινο ποτάµι... Όταν η αίθουσα άδειασε, βγήκαν από την παλιά βιβλιοθήκη ξωτικά, µάγισσες, δράκοι, βασιλιάδες κι άλλοι πολλοί. Είχαν αποφασίσει ποιους θα ακολουθούσε ο καθένας... Το µικρό ξωτικό είχε αναλάβει να επισκεφθεί τρία σπίτια. Του Ιµράν, της Εβελίνας και της δασκάλας. Ο Ιµράν ήταν Πακιστανός, είχε έρθει στην τάξη πριν δύο χρόνια... Το ξωτικό τρύπωσε από µια χαραµάδα στην πόρτα κι έπειτα άρχισε να κατεβαίνει ατελείωτες σκάλες µέχρι που έφτασε σε ένα υπόγειο µε καµιά δεκαριά ανθρώπους. Στο χώρο υπήρχε µεγάλη αναστάτωση. Το ξωτικό έψαξε λίγο µε τα µάτια του, ώσπου βρήκε τον Ιµράν καθόταν σε µια γωνιά µε το κεφάλι του µέσα στα γόνατα. ίπλα του βρισκόταν ένα στρώµα, το µόνο καταδικό του αντικείµενο στο υπόγειο. Το αγόρι ξάπλωσε και τυλίχτηκε µε µια κουβέρτα. Μετά από λίγη ώρα τον πλησίασε µια γυναίκα, κρατούσε ένα δίσκο φαγητό και του τον πρόσφερε. Ο Ιµράν τον πήρε και γύρισε από την άλλη πλευρά. Τότε πλησίασε το ξωτικό, δεν είχε τον φόβο να τον αντιληφθεί κανένας (τα πλάσµατα των παραµυθιών είναι αόρατα στους ανθρώπους). Το παιδί είχε κλειστά τα µά- τια, µα δεν κοιµόταν. Κατάλαβε, για την άσχηµη συµπεριφορά του Ιµράν ευθυνόταν το περιβάλλον όπου ζούσε το παιδί. Υπήρχαν τόσοι άνθρωποι στο υπόγειο κι όµως εκείνος ένιωθε µόνος. Το ξωτικό ανέβηκε τις σκάλες, πέρασε τη χαραµάδα της πόρτας και βγήκε στο δρόµο. Ήταν λυπηµένο, όµως ήξερε πως του έµεναν άλλα δυο σπίτια να επισκεφθεί. Συνέχισε, λοιπόν, µε το σπίτι της µικρής Εβελίνας... Ήταν ένα µεγάλο τριώροφο κτήριο µε φροντισµένο κήπο γεµάτο δέντρα. Ο Μου τρύπωσε από το ανοιχτό παράθυρο και κατευθείαν βρέθηκε σε έναν διάδροµο µε πολλές πόρτες. Καθώς προχωρούσε άκουσε φωνές ανθρώπων και τις ακολούθησε... Μέχρι που βρέθηκε σε ένα µεγάλο σαλόνι... Ήταν η Εβελίνα και οι γονείς της που φώναζαν. Φοβήθηκε να πλησιάσει, γι αυτό έµεινε κρυµµένος να τους παρακολουθεί: - Κοριτσάκι µου, ηρέµησε, σε παρακαλώ, είπε η µαµά της Εβελίνας. - Όχι, Σµαράγδα, άφησέ την, δεν καταλαβαίνει. Εγώ δουλεύω όλη τη µέρα για να µην της λείπει τίποτα κι εκείνη γκρινιάζει, απάντησε ο πατέρας. Και τότε η µικρή άρχισε να φωνάζει και χτυπάει το πόδι της στο πάτωµα... - ε µε νοιάζει αν έχω ακριβά ρούχα και παιχνίδια! Με νοιάζει που εσείς όλη τη µέρα λείπετε. Εγώ θέλω τους γονείς µου, όχι τα λεφτά τους! Ο καβγάς συνεχιζόταν για πολλή ώρα. Το ξωτικό είχε ακούσει όσα τον ενδιέφεραν κι αποφάσισε να φύγει, άλλωστε όλος αυτός ο θόρυβος και οι φωνές του προκαλούσαν πονοκέφαλο... Τώρα φαινόταν καθαρά η διαφορά, αλλά και η οµοιότητα των δύο παιδιών. Και οι δύο τους ένιωθαν µοναξιά, µα ο ένας δεν είχε τίποτα δικό του, ενώ η άλλη είχε τα πάντα... Έµενε, λοιπόν, µόνο το σπίτι της δασκάλας... Βρισκόταν σε µια γειτονιά µε χαµηλά σπίτια, κάπως έτσι ήταν κι αυτό, µε έναν µικρό αφρόντιστο κήπο και δύο χαµηλά παράθυρα. Ο Μου δεν ήξερε από πού µπορούσε να µπει στο σπίτι. Έψαξε λίγο µε τα µάτια του, ώσπου βρήκε έναν κισσό που έφτανε ως το κοντινότερο παράθυρο. Άρχισε να σκαρφαλώνει µέχρι που βρέθηκε στο περβάζι του παραθύρου. Για κακή του τύχη, όµως, παραπάτησε και βρέθηκε µπρούµυτα στο δάπεδο του σπιτιού. Και µάλιστα ακριβώς την ώρα που περνούσε από εκεί η κυρία Παναγιώτα (θα τον πάταγε). Όταν ηρέµησε λιγάκι το ξωτικό ακολούθησε τη δασκάλα στο καθιστικό... Φαινόταν ψόφια από κούραση κι όµως εκείνη πήρε σκούπα και άρχισε να καθαρίζει το σπίτι µέχρι που το έκανε λαµπίκο. Έπειτα, ψόφια από την κούραση έπεσε σε µια πολυθρόνα και κοιµήθηκε. Μετά από περίπου µια ώρα χτύπησε το τηλέφωνο. Η κυρία Παναγιώτα πετάχτηκε και το έπιασε αµέσως! Ο Μου την άκουσε να µιλάει µε κάποιον που είχε να δει πολύ καιρό. - Ναι; - Μητέρα, εγώ είµαι. - Είσαι καλά, αγόρι µου; Πού µένεις; Μήπως δεν τρως καλά και µου αδυνάτισες; Πες µου, αγόρι µου, µίλα µου. - Καλά είµαι, µητέρα. Τηλεφώνησα για να σου πω πως έρχοµαι αύριο. - Εντάξει καµάρι µου! Θα σου φτιάξω σουτζουκάκια, µουσακά και ό,τι άλλο θέλεις. Πες µου τι θέλεις να σου φτιάξω; - Τίποτα δε θέλω, µητέρα, θα µείνω µόνο ένα βράδυ. - Εντάξει, αγόρι µου, γεια σου τώρα! Η κυρία Παναγιώτα έπεσε πάλι στην πολυθρόνα της πιο στενοχωρηµένη από πριν. Της έλειπε ο γιος της. Είχε γεράσει πια και δεν µπορούσε να διδάσκει άλλο. Το µόνο που ήθελε είναι να βρίσκεται κοντά στα δικά της πρόσωπα. Το ξωτικό είχε τελειώσει την αποστολή του. Τώρα θα γυρνούσε στο σχολείο όπου είχαν δώσει ραντεβού µε τα άλλα πλάσµατα των ιστοριών... Ο δράκος από κάποια ιπποτική ιστορία είχε αναλάβει το σπίτι του Γιώργου... Ο Γιώργος ζούσε µε τη γιαγιά του. Η µητέρα του δούλευε όλη τη µέρα, γυρνούσε αργά το βράδυ όταν ο Γιώργος είχε πια κοιµηθεί. Ο πατέρας του εγκατέλειψε τη µητέρα του όταν ήταν έγκυος στο Γιώργο. Του µικρού του έλειπαν οι γονείς του... Όταν ο δράκος έφτασε στο σπίτι δε δυσκολεύτηκε καθόλου να µπει µέσα, η πόρτα ήταν ορθάνοιχτη. Ένας µικρός διάδροµος τον έβγαλε σε ένα µικρό κουζινάκι. Εκεί ήταν ο Γιώργος και η γιαγιά του, έτρωγαν αµίλητοι για πολλή ώρα. Μέχρι που η γιαγιά ρώτησε τον εγγονό της: - Πώς ήταν η µέρα σου, αγόρι µου; - Καλή. - Έγραψες ορθογραφία; - Όχι. - Γιατί, καµάρι µου; - εν είχα διαβάσει. - Αχ! Γιώργο µου! Γιατί το κάνεις αυτό στον εαυτό σου, παιδί µου; Η µάνα σου η καηµένη δουλεύει σα σκυλί για να έχεις να τρως. Μάθε γράµ- µατα, Γιώργο µου, να γίνεις µορφωµένος άνθρωπος, να σπουδάσεις, να µην καταντήσεις σαν τη µάνα σου. Να έχεις µια καλύτερη τύχη, είπε η γιαγιά και τον κοίταξε µε τόση καλοσύνη. 9

6 Για την ίδια µέρα, η Μυρσίνη Μπέλλου µας έστειλε το παρακάτω γράµµα: Ο Γιώργος έβαλε τα κλάµατα και χώθηκε στην αγκαλιά της γιαγιάς του (αυτό το παιδί, που χτυπούσε κι έβριζε, τώρα έκλαιγε µε µαύρο δάκρυ). Ο δράκος, για να µην βάλει κι εκείνος τα κλάµατα, έφυγε γρήγορα από το σπίτι και πήρε το δρόµο για το σχολείο... Η µάγισσα, που ήταν από την ίδια ιστορία µε το ξωτικό, θα πήγαινε στο σπίτι της Αιµιλίας... Η Αιµιλία κάθε πρωί πήγαινε µαζί µε τον αδερφό της στο σχολείο: Όταν γυρνούσαν, µαγείρευε για όλη την οικογένεια. Οι γονείς της γύριζαν αργά το βράδυ από τις δουλειές τους. Η µάγισσα δεν κατάφερε να τρυπώσει από πουθενά. Έτσι, λοιπόν, έµεινε να κοιτάζει τα δύο παιδιά έξω από το παράθυρο... Ο αδερφός της έπαιζε µε ένα µικρό µπαλάκι πάνω στο τραπέζι της κουζίνας. Κοντά του η Αιµιλία πάνω από µια κατσαρόλα. Τα δύο παιδιά συζητούσαν και συχνά η µικρή χάιδευε το κεφάλι του αδερφού της. Η µάγισσα, απορροφηµένη από τις σκέψεις της, πήρε το δρόµο για το σχολείο... Η Αιµιλία ήταν ήσυχο κορίτσι και ώριµη στη σκέψη, άλλωστε κρατούσε τα «βάρη» ενός σπιτιού. Έτσι, λοιπόν, το βράδυ όλοι οι ήρωες των παραµυθιών είχαν συγκεντρωθεί στην τάξη. Όλοι είχαν µαζέψει διαφορετικές πληροφορίες για τα περισσότερα παιδιά της τάξης κι όµως όλοι είχαν καταλήξει στο ίδιο συµπέρασµα: - Τα παιδιά δεν είναι κακά. - Όχι, δεν είναι. Χρειάζονται απλώς λίγη αγάπη. - Θα µπορούσαµε να κάνουµε κάτι ώστε να τους βοηθήσουµε; - Τι θα λέγατε να ζωγραφίζαµε την τάξη και να µοιράζαµε τα παραµύθια µας στα παιδιά; - Ναι, θα µπορούσαµε επίσης να τους µιλήσουµε κι εµείς να γίνουµε φίλοι τους. - Πολύ καλή ιδέα, όµως τα σχολεία σε λίγες µέρες ανοίγουν, πρέπει να πιάσουµε αµέσως δουλειά... Κι έτσι κι έγινε, οι µισοί από τους ήρωες θα ζωγράφιζαν την τάξη µε ανθρωπάκια πιασµένα χέρι-χέρι. Οι υπόλοιποι θα µοίραζαν τις ιστορίες τους στα παιδιά και θα έγραφαν και καινούργιες... Έφτασε, λοιπόν, η µέρα που τα παιδιά επέστρεφαν στο σχολείο τους µετά από τις διακοπές. Ένας-ένας οι µαθητές έµπαιναν στην τάξη και κοιτούσαν έκπληκτοι γύρω τους. Όταν άρχισε το µάθηµα, τα παιδιά, αντί να κάνουν αριθµητική, µίλησαν µε τις µάγισσες, τα πριγκιπόπουλα και τους δράκους για τα προβλήµατά τους. Έπειτα ζήτησαν συγγνώµη από τους συµµαθητές τους στους οποίους είχαν φερθεί άσχηµα και στο διάλειµµα σχηµατίζοντας έναν τεράστιο κύκλο έπαιξαν διάφορα παιχνίδια... Μετά από λίγες µέρες, αποφάσισαν να οργανώσουν µια εκδήλωση µε θέµα το βιβλίο και τη σηµασία του. Η εκδήλωση είχε µεγάλη επιτυχία και οι µαθητές το χάρηκαν πάρα πολύ. Από τότε, λοιπόν, οι ήρωες των ιστοριών της βιβλιοθήκης δεν έµειναν ποτέ µόνοι... Αυτή είναι η όµορφη αφίσα του Θωµά Καλτικόπουλου (Β Τάξη)! Αγαπητοί φίλοι της Σύγχρονης Εποχής. ιάβασα στο «Ριζοσπάστη» για την εκδήλωση που κάνετε για τα βιβλία. Λαµβάνω µέρος ζωγραφίζοντας µια αφίσα, µα δε θα µπορέσω να έρθω, γιατί ζω στην Κεφαλλονιά. Αυτή είναι η όµορφη αφίσα της Μυρσίνης Μπέλλου! Και αυτή είναι µια ζωγραφιά χωρίς όνοµα, αλλά µας αρέσει πολύ! εκδηλώσεις που θα γίνουν και σας περι- µένουµε! Πρόσκληση για συζήτηση Αγόρι ή κορίτσι; Μήπως ανήκεις σ αυτούς που πιστεύουν ότι το φύλο δίνει «πόντους» και σε κατατάσσει σε ανώτερη ή κατώτερη κατηγορία; Νοµίζεις ότι οι εκπρόσωποι του ενός ή του άλλου φύλου πρέπει να παίζουν στη ζωή τους έναν προκαθορισµένο ρόλο; Σε έχουν πείσει ότι τα αγόρια πρέπει να είναι «δυνατά σα λιοντάρια» και τα κορίτσια «λαµπερά σα νεραϊδούλες»; Είναι δικές σου οι απόψεις που έχεις για το ζήτηµα ή θεωρείς σωστό ν ακολουθείς αυτά που συνήθως δέχονται οι άλλοι; Πόσα βιβλία «µόνο για αγόρια» ή «µόνο για κορίτσια» έχεις διαβάσει τελευταία; Τι ρόλο παίζει το φύλο στην επιλογή του επαγγέλµατος; Υπάρχουν «αντρικές» και «γυναικείες» δουλειές; Σε ποιο φύλο ανήκουν οι περισσότεροι φίλοι σου; Πώς περιγράφεις τις καθηµερινές σχέσεις ανάµεσα στα διαφορετικού φύλου άτοµα που είναι στην παρέα σου; Έχεις απορρίψει ποτέ κάποιον µόνο γιατί ανήκει στο ένα ή στο άλλο φύλο; Θέλεις να µας γράψεις και να έρθεις µε τους φίλους σου να κουβεντιάσουµε για το θέµα; Η Σύγχρονη Εποχή προγραµµατίζει ένα κύκλο συζητήσεων µε θέµα: «Αγόρια-κορίτσια, άντρες-γυναίκες». Οι εκδηλώσεις θα γίνουν στους χώρους των βιβλιοπωλείων της (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Γιάννενα) µέσα στο Με ποιο τρόπο νοµίζεις ότι µπορείς να βοηθήσεις; ήλωσε συµµετοχή, γράφοντας την ηλικία σου και φυσικά αν είσαι αγόρι ή κορίτσι. Στείλε γράµµα ή ηλεκτρονική επιστολή και πες µας τη γνώµη σου για τον τρόπο µε τον οποίο θα γίνει καλύτερη η συζήτηση. Έλα µε τους φίλους σου και φέρε µαζί σου τα βιβλία που πιστεύεις ότι έχουν σχέση µε το θέµα. Μπορείς να συµφωνήσεις ή να διαφωνήσεις. Εκείνο που έχει σηµασία είναι να συµµετέχεις! 11

7 Στα Γιάννενα, την πανέµορφη πρωτεύουσα της Ηπείρου, το βιβλιοπωλείο της Σύγχρονης Εποχής δοκίµασε κάτι διαφορετικό. Ας πάρουµε, όµως, τα γεγονότα από την αρχή. Πλησίαζαν Χριστούγεννα... Κι όµως! Σύµφωνα µε κάποιες φήµες, ο Άγιος Βασίλης είχε εξαφανιστεί! Το πιο περίεργο ήταν ότι δε γνώριζαν το παραµικρό ούτε τα ξωτικά του ούτε οι τάρανδοι που έσερναν το ιπτάµενο έλκηθρο! Υπήρχαν όµως κάποιοι που επέµεναν ότι ο Άγιος Βασίλης εξαφανίστηκε γιατί είδε κάτι που δεν του άρεσε! Η Σύγχρονη Εποχή αποφάσισε να το ερευνήσει... Πολύ σύντοµα, ένα έκτακτο δηµοσίευµα έκανε την εµφάνισή του σε κάθε γωνιά της πόλης: Ο Άγιος Βασίλης αγνοείται! Ωστόσο, λίγες µέρες αργότερα, µία παράξενη κάρτα έφτασε στο βιβλιοπωλείο. εν ήρθε µε το ταχυδροµείο, ούτε είδε κανείς ποιος την έφερε. Λες κι έπεσε από τον ουρανό... Υπογραφή δεν είχε (µόνο το αποτύπωµα µιας... µπότας!)... Έλεγε: Θα έχετε νέα µου στις 23. Αν αργήσω, φάτε!... Όπως καταλαβαίνετε, οι µικροί κάτοικοι της περιοχής δεν µπορούσαν ν αδιαφορήσουν µπροστά σε τέτοιας σπουδαιότητας γεγονότα. Το απόγευµα της Τρίτης, 22 του εκέµβρη, µια οµάδα παιδιών παρουσιάστηκε στο βιβλιοπωλείο (28ης Οκτωβρίου 9, Στοά Ορφέα) για να πάρει µέρος στην πρώτη φάση του σχεδίου της Σύγχρονης Εποχής! Τι σχέδιο ήταν αυτό;... Ν αποκαλυφθεί, φυσικά, τι ακριβώς είχε συµβεί στον Άγιο Βασίλη. Τα παιδιά ανέβηκαν στο πατάρι Ο Άγιος Βασίλης αγνοείται! Εκδηλώσεις δε γίνονται µόνο στην Αθήνα! (γιατί, πρέπει να ξέρετε, στα πατάρια βρίσκονται όλα τα µυστικά µας κουτιά!) κι έκαναν το χώρο... χριστουγεννιάτικο! Κάρτες, στολίδια, δέντρα... Όλα πέρασαν απ τα χέρια τους. Χωρίστηκαν µε µία υπόσχεση: Αύριο!... Ήταν, βλέπετε, η κρίσιµη ηµεροµηνία: Τετάρτη, 23 εκέµβρη 2009! Έπρεπε να είναι όλα έτοιµα για τη δεύτερη φάση του σχεδίου: Για τη συνάντηση, δηλαδή, των παιδιών που είχαν σκοπό να λύσουν το µυστήριο της εξαφάνισης του πιο διάσηµου προσώπου των ηµερών. Και ήταν! Το πατάρι της Σύγχρονης Εποχής πληµµύρισε παιδιά που αγωνιούσαν για την τύχη του αγαπηµένου τους χοντρούλη. Και όλα είχαν µία εξήγηση για την απουσία του. Οι συνεργάτες της Σύγχρονης Εποχής είπαν κι εκείνοι τη δική τους εκδοχή. Επίσης, διαβάστηκαν και γράµµατα παιδιών που δεν κατάφεραν να είναι στη συνάντηση, έστειλαν όµως την ιδέα τους γραπτά! Η ώρα περνούσε... Κανένας δεν είχε καταφέρει να δώσει σίγουρη απάντηση: «Τι έγινε αυτά τα Χριστούγεννα ο Άγιος Βασίλης;... Τι µπορεί να είδε κι εξαφανίστηκε;... Και, κυρίως, πού βρισκόταν;!» Θα είχαν τελικά νέα, όπως έλεγε η µυστηριώδης κάρτα µε το αποτύπωµα της µπότας; Στο µεταξύ, υπήρχαν µερικές απορίες για το πρόσωπο που περίµεναν. Έχει, άραγε, τα ίδια χαρακτηριστικά σε όλο τον κόσµο;... Τι πιστεύουν γι αυτόν τα παιδιά σε άλλες, πολύ µακρινές χώρες;... Από πότε υπάρχει και από πού προέρχεται η σηµερινή εικόνα του Άγιου Βασίλη;... Οι συνεργάτες της Σύγχρονης Εποχής απαντούσαν σε ό,τι ήξεραν, ώσπου... µια δυνατή, αλλά άγνωστη φωνή από το κάτω πάτωµα τους ξάφνιασε όλους. Άραγε, ο «αγνοούµενος» είχε επιτέλους αποφασίσει να εµφανιστεί;! Ναι και όχι! Εκείνα που, σίγουρα, έκαναν την εµφάνισή τους ήταν... ένας κόκκινος σκούφος κι ένα γράµ- µα. Ο ίδιος ο Άγιος Βασίλης... πουθενά! Το γράµµα, πάντως, διαβάστηκε. Ανάµεσα σε άλλα έλεγε και τα εξής:! Αγαπητοί φίλοι της Σύγχρονης Εποχής. Έχω να περάσω από πολλά µέρη, αλλά θα το θεωρούσα παράλειψή µου αν δεν έκανα και µια επίσκεψη, έστω και στιγµιαία, στο χώρο του βιβλιοπωλείου σας... Ναι, είµαι αυτός που νοµίζετε! Ή, τελοσπάντων, έτσι είναι αν έτσι νοµίζετε... Ξέρω ότι ανησυχήσατε, αλλά βρίσκοµαι στην ευχάριστη θέση να σας πληροφορήσω ότι είµαι πάντα στο πόστο µου και θα προσπαθήσω, και φέτος, να σας ευχαριστήσω όσο µπορώ. Να ξέρετε, όµως, ότι δεν είναι καθόλου εύκολο αυτό και, σας βεβαιώνω, όσο περνάει ο καιρός γίνεται δυσκολότερο! Όλα όσα φανταστήκατε για µένα θα µπορούσαν να είναι αληθινά. Μερικά ίσως είναι. Αλλά δε θα σας αποκαλύψω τα µυστικά µου, γιατί έτσι θ άφηνα άνεργους µερικούς συγγραφείς. Εξάλλου, αν το έκανα, µάλλον θα σας στερούσα από ένα κοµµάτι φαντασίας, που τόσο πολύτιµη είναι για όλους, ακόµα και για τους µεγάλους. Αρκεστείτε στο ότι, ανάµεσα σε πολλά άλλα, έψαχνα ανυπόµονα να βρω το «Χριστουγεννιάτικο Πνεύµα» που όλο και πιο συχνά µου το σκάει τελευταία. Και, ξέρετε, Χριστούγεννα χωρίς «Χριστουγεννιάτικο Πνεύµα» είναι κάτι σαν ψεύτικο λουλούδι: Ωραία εµφάνιση, αλλά καθόλου µυρωδιά! Πάντως, µην περιµένετε από µένα να διορθώσω τ αδιόρθωτα! Ούτε κι από κανέναν άλλο δηλαδή... Κανείς δεν µπορεί να γίνει σωτήρας του αλλουνού. Η αδικία, βλέπετε, έχει συγκεκριµένες αιτίες και πρέπει να παλέψετε όλοι µαζί, όταν θα µεγαλώσετε, για να εξαφανίσετε αυτές τις αιτίες. ιαφορετικά, οι λίγοι θα εξακολουθήσουν να εκµεταλλεύονται τους πολλούς κι ύστερα θα λένε ότι έρχονται να τους... «σώσουν»! Και κάτι άλλο: Μην εµπιστεύεστε τους «φιλάνθρωπους» (αυτούς, δηλαδή, που βαφτίζουν έτσι τον εαυτό τους)... Πραγµατικός φιλάνθρωπος είναι όποιος αγωνίζεται για ν αλλάξουν έτσι τα πράγµατα, ώστε κανείς να µην τρώει τ αποφάγια κανενός. Να είστε γεροί και γεµάτοι διάθεση να µαθαίνετε όσα περισσότερα πράγµατα µπορείτε. Όχι µόνο αυτά του σχολείου... Μην ξεχνάτε ότι, δυστυχώς, υπάρχουν και παιδιά που δεν µπορούν να πάνε σχολείο! Να έχετε πάντα θετικά συναισθήµατα για όσους τ αξίζουν και µυαλό στο κεφάλι σας για να καταλαβαίνετε ποιοι είναι. Κι επίσης, να χρησιµοποιείτε αυτό το µυαλό για τη γενική πρόοδο και όχι µόνο για τον εαυτό σας. Τούτη, είµαι σίγουρος, είναι η καλύτερη ευχή που µπορεί να σας δώσει ένας γέροντας σαν εµένα!... Σ όλους Καλά Χριστούγεννα, Σ όλους σας Καληνύχτα!... Η αλήθεια είναι ότι, στην αρχή, τα παιδιά απογοητεύτηκαν!... εν τους έκανε την τιµή να µείνει ούτε λίγο...κρί- µα! ωράκια, βέβαια, είχε αφήσει. Βιβλία, µουσική, σοκολάτες κι ένα κοτζάµ γράµµα, αποκλειστικά για τους «φίλους της Σύγχρονης Εποχής»! Επιπλέον, πολλές χριστουγεννιάτικες αναµνήσεις και µια υπόσχεση από τους συνεργάτες του βιβλιοπωλείου (µάλλον ο Άγιος Βασίλης άφησε και σ εκείνους γράµµα µε «συµβουλές»): Σε λίγο καιρό, τα µυστικά κουτιά θα µπορούν να χρησιµοποιούνται συχνότερα, αφού το πατάρι θα µετα- µορφωθεί σε «στέκι» για όλα τα παιδιά που µένουν στα Γιάννενα. Έτσι, θα έχουν την ευκαιρία να πηγαίνουν εκεί µε τις παρέες τους, να φτιάχνουν τις λέσχες τους και να διαβάζουν τα βιβλία τους. Αυτό, σίγουρα, ήταν ένα «δώρο» που δεν είχαν υπολογίσει!... Πώς τα µάθαµε αυτά; υστυχώς, ο Βιβλιοπόντικας δεν µπορούσε να ταξιδέψει µέχρι τα Γιάννενα... Αξιοποίησε, όµως, το ρεπορτάζ µιας υπερηχητικής πυγολαµπίδας που πήγε κι ήρθε µέχρι να στρίψετε το µάτι σας! Εξάλλου, τα παραπάνω γεγονότα αποδεικνύονται από το αρχείο του βιβλιοπωλείου µας στα Γιάννενα. Όσοι το επισκεφθείτε, ζητείστε το µεγάλο ντοσιέ όπου φυλάγονται τα γράµµατα των παιδιών και η µοναδική κάρτα µε το αποτύπωµα της µπότας!

8 το ξέρατε αυτό; Στις 12 Ιουνίου έχουµε την Παγκόσµια Μέρα κατά της Παιδικής Εργασίας 14 Τη δεύτερη Κυριακή του Μαΐου γιορτάζουµε τη γιορτή της Μάνας, ενώ την τρίτη Κυριακή του Ιουνίου είναι η γιορτή του Πατέρα! T α λουλούδια, οι ζωγραφιές κι όλα τα όµορφα πράγµατα που χαρίζετε µε πολλή αγάπη στους γονείς σας, τους γεµίζουν χαρά. Χρήσιµο πάντως θα ήταν να γνωρίζετε και τα παρακάτω, για να µοιραστείτε κι αυτά µαζί τους: Η πρώτη αναφορά στη γιορτή της µητέρας και της µητρότητας έρχεται από την Αρχαία Ελλάδα. Οι αρχαίοι Έλληνες την γιόρταζαν την άνοιξη και λάτρευαν τη Γαία (δηλαδή τη Γη), µητέρα όλων των θεών και των ανθρώπων. Αργότερα την αντικατέστησαν µε την κόρη της, τη Ρέα. Η Ρέα ήταν σύζυγος του Κρόνου, µητέρα του ία και θεά της γονιµότητας. Αυτά από τη Μυθολογία. Σε πιο σύγχρονες εποχές, στην Αγγλία του 1600 (τόσο σύγχρονες!), η Ηµέρα της Μητέρας γιορταζόταν κάθε τέταρτη Κυριακή της Σαρακοστής. Ακόµα και οι υπηρέτες έπαιρναν άδειες από τ αφεντικά τους για να επισκεφθούν τις µητέρες τους (σε άλλες περιπτώσεις, µάλλον δύσκολα θα δινόταν άδεια στους ταλαίπωρους εργαζό- µενους)... Η δεύτερη Κυριακή του Μαΐου ήταν ιδέα µιας Αµερικανίδας από τη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ, που επιθυµούσε να τιµήσει τη µητέρα της. Μετά από δικές της προσπάθειες, το 1914, έγινε και επίσηµη γιορτή, µε προεδρικό διάταγ- µα. Η Ηµέρα του Πατέρα οφείλει την ύπαρξή της σε µία άλλη Αµερικανίδα που ήθελε και αυτή να τιµήσει τον πατέρα της. Αλλά, επειδή οι Πρόεδροι των ΗΠΑ µάλλον έχουν ιδιαίτερη αδυναµία στις φιέστες, καθιερώθηκε επίσηµα και η γιορτή του πατέρα, το 1966, µε προεδρικό διάταγµα επίσης. Και φαίνεται αρκεί ένα αµερικανικό προεδρικό διάταγµα για να υιοθετηθούν µερικά πράγµατα... διεθνώς! Ακούµε παράπονα από πολλούς µπαµπάδες (που δε γνωρίζουν ότι έχουν κι εκείνοι επίσηµη ηµέρα γιορτής) ότι είναι άδικο γι αυτούς να προβάλλεται περισσότερο ο ρόλος της µητέρας από το δικό τους. Μήπως είναι καιρός να πείτε στους µπαµπάδες σας (κι εµείς στους δικούς µας) ότι δεν έχουν κανένα λόγο να παραπονιούνται; Ο ρόλος και των δύο γονιών, αν και διαφορετικός του καθένα, είναι το ίδιο σηµαντικός για τα παιδιά τους! Οι «επίσηµες µέρες γιορτής» δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας τρόπος για να ξαναθυµίσουµε στους γονείς µας ότι τους αγαπάµε! Όµως, ο ρόλος της µητέρας είναι πιο δύσκολος από του πατέρα, επειδή οι γυναίκες είναι φορτωµένες µε περισσότερους και πιο πολύπλοκους ρόλους από τους άντρες. Για ποιο λόγο; Γιατί οι γυναίκες, στις περισσότερες κοινωνίες, δεν αντιµετωπίζονται ακό- µα ισότιµα µε τους άντρες! Στις 8 του Μάρτη, κάθε χρόνο, τιµάµε την Παγκόσµια Μέρα της Γυναίκας! Είτε κορίτσια είστε είτε αγόρια, η ηµέρα αυτή είναι µία καλή ευκαιρία για να θυµίσετε στους µπαµπάδες σας (αν, δηλαδή, το έχουν ξεχάσει!) ότι η ισοτι- µία της γυναίκας, ακόµα και σήµερα, δεν έχει κατακτηθεί. Αυτό σηµαίνει ότι, πολλές φορές, ο νόµος και το κοινωνικό περιβάλλον την αντιµετωπίζουν διαφορετικά, αλλά όχι ισότιµα µε τον άντρα. Έτσι, και ο ρόλος της µητέρας γίνεται δυσκολότερος. Σε πολλά µέρη της Γης η θέση της γυναίκας εξακολουθεί να είναι εφιαλτική γιατί δεν της αναγνωρίζονται παρά ελάχιστα δικαιώµατα. Να εξηγήσετε, λοιπόν, στους µπαµπάδες τα εξής: Η Μέρα της Γυναίκας δεν καθιερώθηκε από κανένα προεδρικό διάταγµα! Στις 8 του Μάρτη το 1857, οι υφαντουργίνες και οι ράφτρες της Ν. Υόρκης βγήκαν στους δρόµους της πόλης τους, ζητώντας καλύτερες συνθήκες και λιγότερες ώρες δουλειάς, αλλά και µεγαλύτερα µεροκάµατα. Οι γυναίκες, ενώ έκαναν την ίδια δουλειά, πληρώνονταν λιγότερο από τους άντρες! Οι αγώνες των εργαζόµενων γυναικών συνεχίστηκαν, αλλά δεν ήταν εύκολοι. Όπως καταλαβαίνετε, τ αφεντικά τους έβγαζαν µ αυτόν τον τρόπο πολλά χρήµατα και δεν είχαν καµιά όρεξη να δίνουνε παραπάνω για την εργασία που είχαν συνηθίσει να πληρώνουν µισοτιµής... Οι εργαζόµενες γυναίκες, που πήραν µέρος σε πολλές απεργίες (όχι µόνο στην Αµερική, αλλά και σε πολλές άλλες χώρες του κόσµου), διεκδικώντας τα δικαιώµατά τους, δέχονταν συχνές επιθέσεις από την αστυνοµία. Από τότε µέχρι σήµερα, οι γυναίκες σε κάποιες χώρες κατέκτησαν µε τους αγώνες τους αρκετά δικαιώµατα, όχι όµως όπως ήδη ξέρετε την ισοτιµία τους. Ένα µικρό παράδειγµα: Στην Ελλάδα, ακόµα και το δικαίωµα ψήφου από το επίσηµο κράτος δόθηκε στις γυναίκες µόλις το 1952! Το 1910, µε πρόταση της Γερµανίδας σοσιαλίστριας Κλάρα Τσέτκιν σ ένα Συνέδριο Γυναικών, η 8η Μάρτη αποφασίστηκε να οριστεί σα µέρα τι- µής, αφιερωµένη στις εργαζόµενες γυναίκες όλου του κόσµου. Φέτος, είναι µια ιδιαίτερη χρονιά γιατί συµπληρώνονται 100 χρόνια από εκείνη την ηµέρα! Το γυναικείο κίνηµα, σε κάθε γωνιά του πλανήτη, δίνει καθηµερινά τον αγώνα του για να µπορέσουν οι γυναίκες της δουλειάς να κερδίσουν επιτέλους όλα τα δικαιώµατα που τους αξίζουν! Ένα από τα αιτήµατα των εργαζόµενων γυναικών που διαδήλωναν στις ΗΠΑ, τον περασµένο και τον προπερασµένο αιώνα, ήταν να καταργηθεί η παιδική εργασία! Εκτός από µεγάλες γυναίκες, στις κλωστοϋφαντουργίες δούλευαν και µικρά κορίτσια, βλάπτοντας την υγεία τους, επειδή είχαν ανάγκη να κερδίσουν µερικές δεκάρες... Κι όµως! Υπάρχει και σήµερα παιδική εργασία! - Περίπου 218 εκατοµµύρια παιδιά στον πλανήτη εξαναγκάζονται να δουλεύουν. - Περίπου 37 εκατοµµύρια (ένα στα έξι παιδιά) δουλεύουν σε περιβάλλον που βλάπτει τη σωµατική και ψυχική τους υγεία. - Στην Ελλάδα, τουλάχιστον παιδιά (από 14 έως 19 ετών) εργάζονται καθηµερινά στα εργοστάσια, στις βιοτεχνίες, στα χωράφια και στους δρόµους. - Για τα παιδιά κάτω των 14 ετών δεν υπάρχουν καν σχετικά στοιχεία!* Ίσως κι εσείς ή κάποιος από τους φίλους σας ανήκετε σ αυτήν την κατηγορία! * από τη ιεθνή Οργάνωση Εργασίας

9 16 το γέλιο δεν έβλαψε ποτέ κανέναν! Υπάρχουν δυστυχώς κάποιοι που, ενώ αποφασίζουν να υιοθετήσουν ένα ζωάκι, σύντοµα το βαριούνται (ίσως γιατί ανακαλύπτουν ότι κι αυτό χρειάζεται τη φροντίδα του!) και στη συνέχεια το ξεφορτώνονται όπου τους έρχεται πιο βολικά. Ο κύριος της ιστορίας µας, θέλοντας ν απαλλαγεί από το γατί του, το µεταφέρει µε το αυτοκίνητο στη διπλανή συνοικία, καµιά εικοσαριά τετράγωνα παρακάτω... Επειδή τα γατιά όπως είναι γνωστό έχουν άριστο προσανατολισµό, το επόµενο πρωί το βρίσκει να περιµένει µπροστά στην πόρτα του! Χωρίς να χάσει καιρό, το ξαναφορτώνει στο αυτοκίνητο και το εγκαταλείπει σε µια πιο µακρινή συνοικία, µπορεί κι εκατό τετράγωνα πέρα από το σπίτι του... Άδικος κόπος. Την άλλη µέρα, ξανά το γατί απ έξω!! Αγαπάτε τα ζώα;... Τον έπιασαν τα νεύρα του. Οδηγεί καµιά δεκαριά χιλιόµετρα, στρίβει αριστερά σε µια γέφυρα, συνεχίζει για άλλα τριάντα, βρίσκει δεξιά άλλη γέφυρα, την περνάει, βγαίνει τελικά από την πόλη και παρατάει το γάτο σε µια ερηµιά (στου διαόλου τη µάνα ήταν!)... Παίρνει το δρόµο της επιστροφής. Μερικές ώρες αργότερα τηλεφωνεί στη γυναίκα του. «Μπας κι έχει γυρίσει σπίτι εκείνο το γατί;» «Βεβαίως!» «Για φέρ τον στο τηλέφωνο...» «...;!» «Έχω χαθεί στο δρόµο και τον χρειάζοµαι για να µου δώσει οδηγίες!!!» Όσοι ζείτε και µε σκυλάκι και µε γατάκι µάλλον έχετε παρατηρήσει τις διαφορές στο χαρακτήρα τους. Αν, λοιπόν, µπορούσαµε να διαβάσουµε τις σκέψεις ενός σκύλου και µιας γάτας δεν αποκλείεται να ήταν κάπως έτσι: Του σκύλου: «Για φαντάσου! Οι άνθρωποι που µε έχουν στο σπίτι τους µε ταϊζουν, µ αγαπάνε, µε νοιάζονται και µε φροντίζουν... Πρέπει να είναι θεοί!». Της γάτας: «Για φαντάσου! Οι άνθρωποι που µε έχουν στο σπίτι τους µε ταϊζουν, µ αγαπάνε, µε νοιάζονται και µε φροντίζουν... Πρέπει να είµαι θεά!!» εν είναι τυχαίο αυτό που λέγεται: Οι σκύλοι έχουν αφεντικά, ενώ οι γάτες µόνο υπηρέτες! Εκτός από θαυµάσια συντροφιά (σαν κατοικίδια), τα κάθε λογής ζώα που ζουν στον πλανήτη µας κρατούν πρωταγωνιστικό ρόλο σε ιστορίες, παραµύθια και ανέκδοτα. Να µερικά: Καλύτερα να µη σας πούµε την αντίδραση του Βιβλιοπόντικα όταν πρωτοδιάβασε τη Στήλη αυτή... Ούτε ένα ανέκδοτο µε ποντίκια; Με το ζόρι τον συγκρατήσαµε για να µη µαζέψει τα ποντικο-µπογαλάκια του. Μαύρη πέτρα ήθελε να ρίξει (το θεώρησε βλέπετε βαρύτατη προσβολή!)... Για να µετριάσουµε κάπως τη δυσαρέσκεια αυτού του ιδιότροπου (αλλ αναντικατάστατου!) συνεργάτη µας, του δώσαµε τη Στήλη µε τις Βιβλιοπροτάσεις... Πότε χρειάζεται επειγόντως να πάρει καταναλωτικό δάνειο µία σαρανταποδαρούσα µε µεγάλη οικογένεια; Όταν έρχεται η ώρα ν αγοράσουν παπούτσια οικογενειακώς! βιβλιο προτάσεις Τα κατορθώµατα της Σβέλτης Είναι µία εύθυµη ιστορία (για παιδιά από 7 µέχρι 10 ετών), µε ηρωίδα φυσικά µια ποντικίνα! Αν δεν παινέψεις το σπίτι σου, θα πέσει να σε πλακώσει... Εξάλλου, η Σβέλτη, µητέρα µιας οικογένειας τρωκτικών µε έξι µέλη, δεν είναι καθόλου τυχαίο ποντίκι. ε βολεύεται µε ό,τι έχει και, κυρίως, δε µένει σε ό,τι ξέρει. Ψάχνει, µε άλλα λόγια, για µια καλύτερη ζωή γνωρίζοντας ότι, αν δεν κάνει κάτι η ίδια, τίποτε καινούργιο δεν πρόκειται να έρθει από µόνο του. Έτσι, ένας άλλος κόσµος, άγνωστος ως τότε για εκείνη, ανοίγεται µπροστά της. Την περιπέτεια της Σβέλτης διηγείται η συγγραφέας Γεωργία Ανεζίνη-Λεράκη. Εικονογράφηση: Κ. Γρηγοριάδης. Είµαι κλέφτρα, λαίµαργη και πονηρή, αλλά δε φταίω... Σαρκοφάγος, αιµοβόρος κι αχόρταγος, ε, λύκος είµαι, δεν είµαι αρνάκι... Μ αρέσει η φλυαρία. Είναι κακό;... Τρία βιβλία µιας σειράς µε ζώα ή πουλιά προτείνει, στη συνέχεια, ο Βιβλιοπόντικας. εν είναι, βέβαια, ποντίκια, αλλά έχουν όλα (ακόµα κι ο ίδιος το παραδέχεται!) µεγάλο ενδιαφέρον. Τα παιδιά (από περίπου 8 έως 11 ετών) θα δουν σίγουρα µε άλλο µάτι την αλεπού, το λύκο, και την κίσσα ή καρακάξα στα τρία βιβλία της σειράς. Είναι βιβλία επίσης εύθυµα, µε πολλές ξεκαρδιστικές, αλλά και χρήσιµες πληροφορίες που τις οφείλουµε στην εκπαιδευτικό και συγγραφέα Ασπασία Κατσούλη-Συµεώνογλου. Την εικονογράφηση έκανε η Χριστίνα Χρονοπούλου. βιβλιο προτάσεις Αισώπου µύθοι (1ος και 2ος τόµος) ύο χορταστικά βιβλία µε τους γνωστούς µύθους που έχουν αγγίξει γενιές µεγάλων και µικρών αναγνωστών, από την αρχαιότητα ως σήµερα. Οι 20 ιστορίες που περιλαµβάνονται σε κάθε τόµο θα σας ξαναθυµίσουν τα πιο γνωστά στιγµιότυπα των µύθων (ο Βιβλιοπόντικας σας συστήνει ιδιαίτερα εκείνο µε το Ποντίκι και το Λιοντάρι!), αλλά και άλλα που, ίσως, δεν έτυχε να γνωρίσετε ως τώρα. Στους Μύθους του Αισώπου δεν υπάρχει περιορισµός στην ηλικία, όµως αυτοί είναι ειδικά διασκευασµένοι από την Αναστασία Περιστεράκη-Ψυχογιού για παιδιά από 6 έως 10 περίπου ετών. Η εικονογράφηση είναι της Χριστίνας Γαγγάδη. Επιµέλεια: Αλέξανδρος Γαγγάδης. Η Πιγκουινία και τα πιγκουινάκια της Πώς σας φαίνεται ένας πιγκουίνος που φοβάται το νερό; Σκέτη δυστυχία... λέει ο Βιβλιοπόντικας, ο οποίος δεν το φοβάται καθόλου (γιατί, πρέπει να ξέρετε, τα ποντίκια ακόµη και τα µεταλλαγµένα είναι εξαιρετικοί κολυµβητές!) και γι αυτό το λόγο προτείνει µια ιστορία για τα µικρά σας αδέρφια που πάνε στο Νηπιαγωγείο. Την ιστορία της «Πιγκουινίας», όπου κατοικεί ο µικρός φοβιτσιάρης, µας διηγείται η παιδαγωγός και συγγραφέας Χρυσάνθη Σπυροπούλου-Σπανού. Εικονογράφηση: Χριστίνα Γαγγάδη. Επιµέλεια:Αλέξανδρος Γαγγάδης. Το κάλεσµα της άγριας φύσης Ο σκύλος Μπακ είναι ένας συνηθισµένος σκύλος, όµως αυτό δεν είναι ένα συνηθισµένο βιβλίο. Βέβαια, κανένα από τα βιβλία που σας προτείνει ο Βιβλιοπόντικας δεν είναι «συνηθισµένο», αφού καθένα έχει τη δική του «προσωπικότητα», άρα αξίζει οπωσδήποτε να διαβαστεί. Η ιστορία του σκύλου Μπακ που εγκαταλείπει για πάντα τον κόσµο των ανθρώπων, µόλις χάνεται ο µοναδικός άνθρωπος που αγάπησε, δεν είναι γραµµένη για παιδιά. Ανήκει όµως σ εκείνη τη µοναδική «κατηγορία» βιβλίων που µπορεί να διαβαστεί

10 18 και από παιδιά επειδή είναι τόσο ξεχωριστός ο συγγραφέας της, ώστε καταφέρνει να µιλήσει σε όλους µε την ίδια γλώσσα. Η προσπάθεια για επιβίωση και ο αγώνας ενάντια στην εκµετάλλευση και κακοµεταχείριση κάθε ζωντανού πλάσµατος είναι θέµατα που αγγίζουν όλες τις ηλικίες. Για «ανήσυχα» παιδιά, «προβληµατισµένους» εφήβους και «σκεπτόµενους» ενήλικους αναγνώστες, από το µεγάλο Αµερικανό συγγραφέα Τζακ Λόντον. Η µελωδία που νίκησε τα όπλα Το θάρρος και το κουράγιο µιας φυλακισµένης καρδερίνας που παλεύει για την ελευθερία της είναι το θέµα της ιστορίας του Αντώνη Λαµπρινίδη. Η ελευθερία είναι δικαίωµα κάθε ζωντανού πλάσµατος πάνω στη γη αλλά, όπως κι η ειρήνη, είναι αγαθό πολύτιµο το οποίο, για να αποκτηθεί και να διατηρηθεί, χρειάζεται θέληση, πείσµα και αγώνα από πολλούς. Θα καταφέρει άραγε η καρδερίνα να ελευθερωθεί από το κλουβί του κυνηγού που την φυλάκισε; Και, αν ναι, µε ποιο τρόπο;... Εσείς, παιδιά, που είστε πάνω από 6 ετών, θα µπορέσετε να το µάθετε, διαβάζοντας φυσικά αυτό το βιβλίο. Εικονογράφηση: Στεφάν Γκεοργκίεφ. Για να µη νοµίζετε ότι ο Βιβλιοπόντικάς µας ξέρει µονάχα ιστορίες µε ζώα, απαίτησε να σας πληροφορήσουµε ότι έχει και πολύ καλή γνώση των παραµυθιών. Πήγε να σκάσει που δεν µπόρεσε να πάρει ενεργό µέρος στην εκδήλωση για την Παγκόσµια Μέρα Παιδικού Βιβλίου, ξεφουρνίζοντας κι ένα παραµύθι δικό του!... Ήταν απασχοληµένος βλέπετε να δουλεύει σα ρεπόρτερ! Του αρκεί πάντως µας είπε να σας προτείνει µερικά: Λαϊκά παραµύθια της Στερεάς Ελλάδας Παραµύθια της Μακεδονίας Κάθε τόπος έχει και τα παραµύθια του, που περιγράφουν περιστατικά από τη ζωή των ανθρώπων σε µια συγκεκριµένη εποχή. Γιατί, πρέπει να ξέρετε, τα λαϊκά παραµύθια δεν ήταν για παιδιά, ούτε και γραµµένα, αλλά µεταφέρονταν από στόµα σε στόµα. Έτσι, ο «παραµυθάς» που κάθε φορά τα έλεγε, πρόσθετε συνήθως και κάτι δικό του. Γι αυτό, άλλωστε, λέγονται και «λαϊκά»! Η συγγραφέας Αυγή Παπάκου-Λάγουσυγκέντρωσε 23 παρα- µύθια στον πρώτο τόµο και 25 στο δεύτερο, διασκευάζοντάς τα κατάλληλα για να διαβαστούν από όλους. Ο παπάς, ο κουµπάρος, ο τεµπέλης, η πεθερά, η χήρα, οι συνυφάδες (και άλλοι διάφοροι...) θα διασκεδάσουν µε τα καµώµατά τους κάθε αναγνώστη από οχτώ χρονών, αλλά δεν πειράζει να τα διαβάσετε κι εσείς που έχετε περάσει τα εκατό!... Η εικονογράφηση του 1ου τόµου ανήκει στην Εύα Μελάκαι του 2ου στη Ρωξάνη Ρουµελίδη. Τα παραµύθια του κόσµου Ο Βιβλιοπόντικάς µας έχει µια ιδιαίτερη αδυνα- µία στα παραµύθια απ όλο τον κόσµο! Και όχι άδικα... Από τα παραµύθια, γνωρίζει κανείς µε τον καλύτερο τρόπο ανθρώπους και συνήθειες. Μέσα από τις προτεινόµενες συλλογές µπορείτε να ταξιδέψετε στο χώρο και στο χρόνο, µαθαίνοντας καταπληκτικά πράγµατα για τους λαούς που σας ενδιαφέρουν, διαβάζοντας ασιατικά, αφρικανικά, γιαπωνέζικα, λευκορώσικα, περσικά, κέλτικα, µογγολικά, τούρκικα και νορβηγικά παραµύθια, αρκεί να ζητήσετε τον τόµο που προτιµάτε. Καλύτερα πάρτε και τους 9! Το ερωτευµένο σύννεφο Άλλος ένας τόµος παραµυθιών (από την Τουρκία αυτήν τη φορά) για αναγνώστες κάθε ηλικίας. «Σ αυτό το βιβλιαράκι διασκεύασα µερικά παραµύθια που µάζεψε από το στόµα του λαού, µαζί µε τους µαθητές του, ο µεγάλος Τούρκος λαογράφος Μπορατάβ», λέει ο συγγραφέας του που δεν είναι άλλος από τον Ναζίµ Χικµέτ!... Και µόνο για τη χαρά να γευτείτε έστω και σε µετάφραση το λόγο ενός µεγάλου «τραγουδιστή» των οραµάτων, αλλά και των αγώνων του τουρκικού λαού, διαβάστε τα! Ο ευτυχισµένος πρίγκιπας Το σπίτι µε τις ροδιές Επίσης µια συλλογή παραµυθιών. Παραµυθένιες ιστορίες που επινοήθηκαν για τους... ονειροπόλους του είδους από ένα συγγραφέα, λάτρη της οµορφιάς. Βασισµένα σε µια σκληρή κοινωνική πραγµατικότητα που είναι αδύνατο να αµφισβητηθεί, τα παραµύθια του Ιρλανδού συγγραφέα Όσκαρ Γουάιλντ αποπνέουν ακατανίκητη γοητεία. Αν θέλετε να διαπιστώσετε πώς είναι η αληθινή «µαγεία» όχι σαν αυτήν την ψεύτικη που έχει κατακλύσει την αγορά µε την επιφανειακή της χρυσόσκονη εσείς, οι γνήσιοι αναγνώστες της πραγµατικής λογοτεχνίας, διαβάστε αυτά τα παραµύθια... Το παραµύθι της µαγικής φλογέρας Νοµίζατε ότι θα το ξέχναγε;... Καλέ, αυτός είδε τη γενιά του κι αναγάλλιασε η καρδιά του! Όταν αποφασίσετε να διαβάσετε ένα παραµύθι στ αδερφάκια σας, επειδή η µαµά κι ο µπαµπάς είναι κουρασµένοι ή λείπουν στη δουλειά πολύ θα ευχαριστηθεί ο Βιβλιοπόντικάς µας αν έχετε διαλέξει αυτό. Έτσι θα µάθετε (µαζί µε τ αδέρφια σας) για την ιστορία µιας ολόκληρης πολιτείας ποντικιών και τη σχέση τους µε τη... µουσική. Ως εδώ επιτρέπει ο «συνεργάτης» µας να σας πού- µε! Για παιδιά προσχολικής ηλικίας, από τη συγγραφέα Ρίτα Μπού- µη-παπά. Εικονογράφηση Σοφία Φόρτωµα. Ο Βιβλιοπόντικας της Σύγχρονης Εποχής έχει και οικολογικές ανησυχίες. Αλλά δε θέλει µόνο να τις εκφράζει. Ενδιαφέρεται να βρει λύσεις και να παλέψει γι αυτές, µαζί µε όσους νοιάζονται πραγµατικά για το περιβάλλον. Σας προτείνει να διαβάσετε: Το άρωµα των λουλουδιών Ένα σύγχρονο παραµύθι για µικρότερα παιδιά (5-8 ετών) διηγείται το χρονικό µιας πάρα πολύ πρωτότυπης... απεργίας. εν απεργούν οι εργάτες αλλά... τα εργοστάσια! Ή µάλλον οι καµινάδες τους που διαµαρτύρονται επειδή είναι υποχρεωµένες να φορέσουν... φίλτρα. Μολύνεται η ατµόσφαιρα από τους καπνούς σας! εν µπορούµε να ζήσουµε πια, φωνάζει όλος ο κόσµος. Τι πρέπει να γίνει για να πειστούν οι καµινάδες; Και τι ρόλο θα παίξουν στην απόφασή τους τα λουλούδια, τα πουλιά και οι εργοστασιάρχες;... Αν θέλετε να το µάθετε, διαβάστε το παραµύθι που έγραψε η συγγραφέας Αναστασία Περιστεράκη- Ψυχογιού και εικονογράφησε η Χριστίνα Γαγγάδη. Ιστορίες µε αντίθετους χαρακτήρες έχουν να προτείνουν δύο πολύ γνωστές σ εσάς συγγραφείς βιβλίων για παιδιά. Ο «συνεργάτης» µας συµφωνεί και... επαυξάνει: Γελαστός κι αγέλαστος από την Αγγελική Βαρελά. Ο Βιβλιοπόντικας έχει την ίδια γνώµη µε τη συγγραφέα: Ότι, δηλαδή, «περιτριγυριζόµαστε από κατσούφηδες και αγέλαστους ανθρώπους τους οποίους συναντάµε καθηµερινά». Μπορεί, άραγε, ένας «Γελαστός» που έρχεται ξαφνικά στη γειτονιά ενός «Αγέλαστου» να τ αλλάξει όλα;... Αν αναρωτιέστε, απλά διαβάστε το βιβλίο. Για παιδιά από 5 ετών µέχρι... (...εξαρτάται από τις δόσεις γέλιου που σας έχει γράψει ο γιατρός). Εικονογράφηση: Τ. Ραΐση-Βολονάκη. Το ταξίδι του έξυπνου και του πονηρού από την Ειρήνη Καµαράτου-Γιαλλούση. Εικονογράφηση: Εύα Μελά. Νοµίζετε ότι ο «έξυπνος» και ο «πονηρός» είναι κάτι σαν ξαδέρφια; Μεγάλο λάθος! εν ανήκουν στην ίδια οικογένεια... ούτε καν γείτονες δεν είναι. Γιατί, αν ήταν γείτονες, δε θα τα κατάφερναν να ζήσουν µαζί. Στην πραγµατικότητα, δε θα τα κατάφερναν να ζήσουν καθόλου! Για ποιο λόγο;... Για έναν πολύ σπουδαίο λόγο. Αν θέλετε να τον ανακαλύψετε, πρέπει οπωσδήποτε να διαβάσετε αυτό το βιβλίο. Είναι γραµµένο για τα παιδιά που θέλουν να µάθουν κάτι σηµαντικό πριν µεγαλώσουν και για τους µεγάλους που, αν και µεγάλωσαν, µάλλον δεν έµαθαν και τόσο πολλά.

11 20 Κι ένα πασίγνωστο βιβλίο που (ευτυχώς!) δε βαριέστε να ξαναδιαβάζετε όσα χρόνια κι αν περάσουν! Καληµέρα ειρήνη! Όµορφα, τρυφερά παραµύθια για την αλληλεγγύη, το σεβασµό στη ζωή, τη φιλία και την ειρήνη. Υπέροχες ιστορίες µε αποδέκτες µικρότερα ή µεγαλύτερα παιδιά, που θα θελήσουν να γνωρίσουν τον κόσµο όπως είναι και, στη συνέχεια, θα προσπαθήσουν να τον αλλάξουν! Η Φρόσω Χατόγλου καταφέρνει να µιλήσει γι αυτόν τον κόσµο µε τη σοφία ενός γέροντα, αλλά και µε τη χάρη ενός παιδιού. Ξαναδιαβάστε το! ωρίστε το στους φίλους σας! ώστε το στα µικρά σας αδέρφια! Εικονογράφηση: Εύα Μελά. Όλοι αγαπάνε την ειρήνη... εκτός από εκείνους που κερδίζουν από τον πόλεµο! Αλλά ποιοι τελικά κερδίζουν από τον πόλεµο; Ο Βιβλιοπόντικας, σα δηµοσιογράφος που είναι, έχει και πείρα... πολεµικού ανταποκριτή. Οι αιτίες των πολέµων είναι, λέει, απλές, αλλά και βαθιές. Και είναι πολιτικές αφού, ό,τι κι αν συµβαίνει γύρω µας, έχει σχέση µε την πολιτική. Στην πραγµατικότητα, η πολιτική εκφράζει µόνο ένα πράγµα: Την πάλη µεταξύ µεγάλων οµάδων ανθρώπων µε αντίθετα συµφέροντα! Τα ξέρετε αυτά κι απ την Ιστορία... Υπάρχουν, λοιπόν, βιβλία για παιδιά (αλλά όχι µόνο!) που θα σας κάνουν να δείτε όσα ξέρετε µε άλλο µάτι... Πέντε πολεµικές µάσκες Το βιβλίο αυτό αναφέρεται σ ένα συγκεκριµένο και σύγχρονο πόλεµο που οι συνέπειές του διαρκούν ακόµη. Ο πόλεµος στο Ιράκ απασχόλησε κι εξακολουθεί ν απασχολεί όλο τον πλανήτη. Γιατί υπήρξε το µοντέλο πολλών άλλων πολέµων που ήδη γίνονται ή θα γίνουν για να κερδίσουν περισσότερα χρήµατα και µεγαλύτερη εξουσία λίγοι «ισχυροί»... Πέντε ιστορίες απ αυτόν τον πόλεµο περιέχει το βιβλίο της Εύης Κοντόρα, που «γεννήθηκαν» µέσα στο δηµιουργικό περιβάλλον κάποιων σχολικών τάξεων. Πέντε µάσκες πολέµου, γιατί «όλα όσα ξέρουµε για τον πόλεµο είναι µονάχα µάσκες», αφού «τόσο τροµερός είναι που κανείς δεν τολµά να τον αντικρίσει µε τα πραγµατικά του χαρακτηριστικά». Ωστόσο, η «µατιά» που έριξαν κατά τη µεριά του οι πέντε ιστορίες του βιβλίου είναι χιουµοριστική και σατιρική! Κότες, δελφίνια, βασιλιάδες, στρατηγοί κι εξωγήινοι παίρνουν µέρος στον τρελό χορό της σύγχρονης πολε- µικής «βιοµηχανίας», µε κύριο στόχο να «ξεκαθαρίσουν» το τοπίο. Για «ανήσυχους» αναγνώστες.εικονογράφηση: Εύα Μελά. Ο Βιβλιοπόντικας της Σύγχρονης Εποχής δεν είναι µόνο κοσµογυρισµένος, αλλά και πολυδιαβασµένος! Γνώριζε ήδη απ έξω κι ανακατωτά τις πληροφορίες που σας δίνουµε στη Στήλη «Το ξέρατε αυτό;...»! Έχει, µάλιστα, να σας προτείνει και σχετικά βιβλία: Το ηφαίστειο Τι γίνεται όταν η έκρηξη του ηφαιστείου χωρίζει ένα νησί στα δύο;... Καταστροφή! Αλλά όχι µόνο φυσική καταστροφή... Γιατί η τύχη τα φέρνει έτσι ώστε να µείνουν οι άντρες στο ένα κοµµάτι του νησιού και οι γυναίκες στο άλλο. Το κακό είναι ότι, µέχρι εκείνη τη στιγ- µή, οι άντρες έκαναν µόνο µερικά πράγµατα και οι γυναίκες µόνο µερικά άλλα. Μήπως πρέπει ν αρχίσουν να βλέπουν τη ζωή τους λίγο διαφορετικά;... Ένα βιβλίο που σκοπό έχει να εξηγήσει στα µικρότερα παιδιά ότι οι ρόλοι µπορούν ν αλλάξουν κι ότι δε βρίσκεται σε αυτούς η αξία των ανθρώπων. Οι λόγοι για τη διαφορετική θέση των γυναικών στις περισσότερες κοινωνίες είναι πιο σύνθετοι, όµως η τρυφερή ιστορία του Γιώργου Μαρίνου είναι µια πρώτη γνωριµία των µικρών παιδιών (από 5 περίπου ετών) µε το «γυναικείο ζήτηµα». Η ανάγκη για σεβασµό στη διαφορετικότητα των ανθρώπων και η σηµασία της συλλογικότητας είναι επίσης δύο από τα σηµαντικά στοιχεία του βιβλίου. ιαβάστε το, ακόµα κι αν έχετε µεγαλώσει, και δώστε το στους γονείς σας για να το διαβάσουν κι αυτοί! Εικονογράφηση: Γιάννης Κυριακίδης. Ο Τριµάτης «Όταν δεν είσαι στη σκέψη σου λεύτερος, θα τρέχεις µόνος και θα ρχεσαι δεύτερος!» Αυτό ακριβώς πιστεύει κι ο Βιβλιοπόντικας, έτσι σας προτείνει ανεπιφύλακτα και πάλι ένα βιβλίο του Γιώργου Μαρίνου. Αυτήν τη φορά ο συγγραφέας, που συνεχίζει (και καλά κάνει!) ν ασχολείται µε τα ζητήµατα της διαφορετικότητας και της συλλογικής προσπάθειας, µας µιλάει για το πιο «καυτό» πρόβληµα που αντιµετωπίζουν οι κοινωνίες των ανθρώπων: Την εκµετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο! Ο Τρι- µάτης (ένα παιδί που γεννήθηκε µε τρία µάτια!) έχει την ικανότητα να βλέπει, εκτός από τα συνηθισµένα, και όσα δε βλέπουν οι άλλοι. Αλλά, µέσα σε ό,τι δε βλέπουν οι περισσότεροι άνθρωποι, κρύβεται κι η βροµιά εκείνων των «λίγων» που εκµεταλλεύονται τους πολλούς γιατί τους βολεύει να κερδίζουν οι ίδιοι από τη δουλειά των άλλων. Και ποιος εκµεταλλευτής επιθυµεί ένα τρίτο µάτι που αποκαλύπτει τα πάντα;!... Κανείς, βέβαια, εµείς όµως που δε µας αρέσει να µας εκµεταλλεύονται θα το θέλαµε πολύ. Σίγουρα κι εσείς. Το βιβλίο είναι γραµµένο για να «υποψιάσει» τα µικρότερα παιδιά (5-8 ετών), όµως ο Βιβλιοπόντικας «υποψιάζεται» ότι όποιος το διαβάσει, θα χει από δώ κι εµπρός «τα µάτια του δεκατέσσερα»! Εικονογράφηση: Χριστίνα Γαγγάδη. Το «βιβλιοφάγο» ποντίκι µας, αν και µικρό στο σώµα, έχει αφήσει πίσω τα παιδικά του χρόνια. Αλλά, όπως οι µεγάλοι στην ηλικία άνθρωποι, έτσι και τα «ενήλικα» βιβλιόφιλα ποντίκια αγαπούν να διαβάζουν ιστορίες που περιγράφουν τις αναµνήσεις όσων µεγάλωσαν πια... Η φλογερή καρδιά του Ντάνκο Από τη Ρωσία µε αγάπη!... Θα µπορούσε να είναι ένας δεύτερος τίτλος για τη συγκεκρι- µένη συλλογή διηγηµάτων, µια και την υπογράφει ο Μαξίµ Γκόρκι. Αλλά και δύο διηγή- µατα από την Ιταλία, µια χώρα που επισκέφτηκε και αγάπησε ο µεγάλος επαναστάτης συγγραφέας, περιέχονται σ αυτήν. Ο Γκόρκι έζησε στερηµένα παιδικά κι εφηβικά χρόνια στην προεπαναστατική Ρωσία. Η ζωή, όπως περιγράφεται στα διηγήµατά του, δύσκολη και άδικη για τα πιο πολλά παιδιά, έχει κοινά στοιχεία µε τη ζωή κάποιων σύγχρονων παιδιών σε όλο τον κόσµο, ακόµα και στην Ελλάδα. Ωστόσο, ό,τι διαβάσετε σ αυτό το βιβλίο ίσως σας κάνει να θελήσετε ν αγωνιστείτε κι εσείς, για να µην υπάρχει πουθενά αδικία και κακοµεταχείριση, φτώχεια και δυστυχία, τόσο για τα παιδιά, όσο και για τους µεγάλους. Το στοιχειωµένο κάστρο Πολύ µεταγενέστερα αυτά τα διηγή- µατα (όχι όµως εντελώς σηµερινά) διηγούνται τη ζωή ενός πιτσιρίκου που έζησε ένα µέρος των παιδικών του χρόνων στη Σοβιετική Ρωσία, µετά από την Οκτωβριανή Επανάσταση. Ο µικρός Θρασάκης, γιος πολιτικών προσφύγων, είναι ένα παιδί που είχε την τύχη και στην προσφυγιά και µετά από τον επαναπατρισµό των γονιών του να ζήσει σαν ένα φυσιολογικό παιδί. Με τα παιχνίδια, τις σκανταλιές, τις αγωνίες και τις χαρές της ηλικίας του, µε γονείς, φίλους κι αδέρφια. Τις χαριτωµένες περιπέτειες του αξιαγάπητου µπόµπιρα διηγείται ο Νίκος Κυτόπουλος µέσα από δεκατρείς ιστορίες. Θα σας διασκεδάσουν και θα σας παρακινήσουν να τις συγκρίνετε µε τις δικές σας. ιαβάστε τις! Εικονογράφηση: Ζωή Κυτοπούλου. Λόγια της Πλώρης Αγαπάτε τη θάλασσα;... Αν ναι, δεν πρέπει ν αφήσετε αδιάβαστο τούτο το βιβλίο! Πρώταπρώτα γιατί γράφτηκε από ένα σπουδαίο Έλληνα λογοτέχνη. Ο Ανδρέας Καρκαβίτσαςδεν έγραψε απλώς µερικά διηγήµατα για τη θάλασσα, αλλά την «τραγούδησε» µε λέξεις που συνθέτουν τη µουσική της! Έγραψε το βιβλίο της θάλασσας ή αν θέλετε το τραγούδι της. Πρέπει όµως να ξέρετε ότι πρόκειται για µια θάλασσα κι έναν κόσµο άλλης εποχής. Μέσα σ αυτό το βιβλίο θα βρείτε θρύλους µεσαιωνικούς, παλιά παραµύθια, µαγείες, ξόρκια, τελώνια... Θα γοητευτείτε, θα µαγευτείτε, θα ταξιδέψετε! Είναι ένα λογοτέχνηµα κλασικό. Όποιος δεν το διάβασε κάτι χάνει... Εκείνος που θα το διαβάσει έχει να κερδίσει πολλά!

12 Η λογοτεχνία είναι ένας τρόπος να βλέπουµε τη ζωή όπως είναι, αλλά κοιτώντας την... µε το κιάλι!. Πάντα όµως χρειάζεται να την αντικρίζουµε και χωρίς αυτό! Ο πρώτος τρόπος είναι πιο γοητευτικός. Πιο ταξιδιάρικος. Ο δεύτερος αναγκαίος και πιο άµεσος. Χρήσιµοι είναι και οι δύο τρόποι. Για τις στιγµές που θέλετε να την κοιτάζετε µε το δεύτερο, ο Βιβλιοπόντικας σας προτείνει µερικά βιβλία γνώσεων που, όµως, δεν τους λείπει η γοητεία. Αντίθετα πιστεύει θα τα βρείτε συναρπαστικά! Αστρονοµία για παιδιά Προσοχή! Άλλο αστρονοµία κι άλλο... αστρολογία! Η αστρονο- µία είναι η επιστήµη που ερευνά κι εξετάζει όλα τα ουράνια σώµατα (τις σχέσεις τους, τις κινήσεις τους, τη δυναµική τους). εν την ενδιαφέρει αν «ο ανάδροµος Ερµής φέρνει κακοτυχία στον τζόγο»... Έτσι, λοιπόν, µέσα από τις γνώσεις του Γαλάζιου Νάνου Πινέζα µπορείτε να µάθετε τόσα για την επιστήµη της αστρονοµίας όσα δεν ξέρουν σίγουρα οι περισσότεροι από τις µαµάδες και τους µπαµπάδες σας. Αν βέβαια έχουν όρεξη (και τους πείσετε!), θα τα µάθετε παρέα. Για όλα τα παιδιά που θέλουν να µάθουν και όλους τους µεγάλους που δεν πιστεύουν ότι τα ξέρουν όλα, από τον Εφρέµ Λεβιτάν. Ο θαυµαστός ήχος Η δαµασµένη φωτιά Άνθρωπος αυτός ο γίγας Τι ξέρετε για τον ήχο; Τι ακριβώς είναι η µουσική;... Κι ακόµα: Ποιο ρόλο έπαιξε η φωτιά στην εξέλιξη του ανθρώπου; Και πώς έγινε η αντικατάστασή της από την ηλεκτρική ενέργεια;... ύο βιβλία γνώσεων που θα σας κάνουν να τα χάσετε όταν βεβαιωθείτε πόσο απλά µπορείτε να µάθετε πράγµατα που σας φαίνονταν πιο πριν ακαταλαβίστικα τελείως! Οι γονείς µπορούν να τα ξαναθυµηθούν ή να τα µάθουν µαζί σας από την αρχή. Από τους Γκουίντο Μπίµπεργκ, Ελφρίντε και Έµπερχαρντ Μπίντερ. Εικονογράφηση: Ελφρίντε και Έµπερχαρντ Μπίντερ. Υπάρχει ένας γίγαντας σ αυτόν τον κόσµο. Έχει χέρια που µπορούν να σηκώσουν µια ατµοµηχανή χωρίς να βάλουν δύναµη. Έχει πόδια που µπορούν να διασχίσουν χιλιάδες χιλιόµετρα σε µια µέρα. Έχει φτερά που µπορούν να τον σηκώσουν πιο ψηλά από κεί που πετούν τα πουλιά. Έχει τη δύναµη να κολυµπά στο νερό, αλλά και στο βυθό της θάλασσας καλύτερα από ψάρι. Έχει µάτια που µπορούν να δουν τα αθέατα, αυτιά που ακούνε εκείνα που λέγονται στο άλλο άκρο του κόσµου. Είναι τόσο δυνατός που µπορεί να διασχίζει τα βουνά και να σταµατά το πιο ορµητικό ποτάµι. Αλλά δεν είναι ο Σούπερµαν (Ο Υπεράνθρωπος) όπως ίσως νοµίζεις. Είναι, απλώς, ο Άνθρωπος. Είσαι Εσύ! Ένα πολύ σπουδαίο βιβλίο για την εξέλιξη του ανθρώπου. Ένα βιβλίο που µπορεί να σου δώσει τις γνώσεις και τη βεβαιότητα πως δεν είναι αλήθεια αυτό που µερικοί προσπαθούν για το συµφέρον τους να σε πείσουν: Ότι δεν αξίζεις τίποτα. Είναι ένα βιβλίο που, αντίθετα, µπορεί να σου δείξει ότι σου αξίζουν τα πάντα! Κι ότι, αν η δράση σου συνδυαστεί µε τη δράση των άλλων (των πολλών, εκείνων που έχουν τα ίδια συµφέροντα µε σένα), η δύναµή σας θα ξεπεράσει το πρότυπο κάθε «υπερ-ήρωα» που δηµιούργησε ή πρόκειται να δηµιουργήσει η φαντασία οποιουδήποτε. Ένα πραγµατικό «ευαγγέλιο» για όλους τους ανθρώπους της δουλειάς και για τα παιδιά τους. Από τους Μ. Ιλίν και Ε. Σεγκάλ. Σκίτσα: Πάνος Ζάχαρης. M ήπως σας αρέσουν τα µυστήρια; Αγαπάτε τις αστυνοµικές ιστορίες; Αν δε φοβάστε να «βασανίσετε» κάπως το µυαλό σας, σε λίγο καιρό θα έρθουν στα χέρια σαςτα µυστήρια της οδού Κενταύρων!* Αλλά µην περιµένετε να σας τα φανερώσουµε από τώρα γιατί, αλλιώς, τι σόι µυστήρια θα ήταν;!... Το µόνο που µπορούµε να σας αποκαλύψουµε είναι πως, ανοίγοντας τις σελίδες του συγκεκριµένου βιβλίου, γρήγορα θα καταλάβετε ότι «τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται και τίποτα δε φαίνεται όπως είναι»! Τα µυστήρια της οδού Κενταύρων είναι, σίγουρα, ένα βιβλίο µε ιδιοµορφίες. Απευθύνεται σε «παιδιά µε ανήσυχη µατιά» αλλά και «σε µεγάλους µε παιδική διάθεση». Μπορεί να διαβαστεί είτε από παιδιά που «µεγάλωσαν» γρήγορα είτε από µεγάλους που δε βιάζονται πολύ να «µεγαλώσουν». Επιπλέον, εκτός από τα µυστήρια των ιστοριών, ο κάθε αναγνώστης θ ανακαλύψει κι ένα «µυστήριο» που τον αφορά προσωπικά, ανεξάρτητα αν είναι «παιδί» ή «µεγάλος». Αν, κάπου στη µέση, παιδιά και µεγάλοι καταφέρουνε να συναντηθούν, τότε το βιβλίο θα έχει πετύχει το σκοπό του! *από την Εύη Κοντόρα Αλλά υπάρχει και µια είδηση που ο Βιβλιοπόντικάς µας επιθυµεί να ανακοινώσει: Η σελίδα των γονιών και των δασκάλων Σηµείωµα της Σύγχρονης Εποχής για τους δασκάλους και τους γονείς Αγαπητοί φίλοι. Τα παιδιά δεν ανήκουν σε µας. Ανήκουν στη ζωή. Ραµπιτρανάθ Ταγκόρ (Ινδός ποιητής) ιανύουµε µια εποχή στην οποία έχουν πάρα πολλά πράγµατα διαφοροποιηθεί. Από την άποψη αυτή, και το βιβλίο αναζητά εναγωνίως τη θέση του στο νέο τοπίο. εν καταγράφεται πλέον στη συνείδηση του αναγνώστη ως το ευρύτατο και αδιαµφισβήτητο µέσο γνώσης, ψυχαγωγίας και επικοινωνίας που υπήρξε κάποτε. Η κακοποίηση της τεχνολογίας και η διαστρέβλωση της χρήσης της έχουν επιβάλει εναλλακτικές λύσεις πιο «πρόχειρες», αλλά όλο και λιγότερο σχετικές µε τον αρχικό χαρακτήρα και τη βασική λειτουργία του βιβλίου. Ειδικά το βιβλίο για παιδιά περνά, µπορούµε να πούµε, µέχρι και κρίση ταυτότητας! Μέσα σ ένα εκδοτικό περιβάλλον έντεχνα κατασκευασµένο ώστε να αποπροσανατολίζει µάλλον και να συσκοτίζει, παρά να οδηγεί και να αποσαφηνίζει αυτήν την ταυτότητα, το βιβλίο για παιδιά µιµού- µενο συστηµατικά την υπάρχουσα τάση στο βιβλίο για τους ενήλικες έρχεται στο φως και στα χέρια του µικρού αναγνώστη ακολουθώντας κυρίως µόδες, που θα το καταστήσουν «ευπώλητο». Η Σύγχρονη Εποχή, σ ένα ζοφερό πραγ- µατικά τοπίο όπου το παιδί, µε κάθε µέσο, γίνεται στόχος προκειµένου ν αποτελέσει τον επιθυµητό πειθήνιο και αδηφάγο καταναλωτή του µέλλοντος, µε κύρια χαρακτηριστικά του την έλλειψη γνώσης, κρίσης, αλλά και την απουσία συνείδησης, νιώθει καθήκον της να γίνει στο βαθµό του εφικτού ένα ανάχωµα αντίστασης. Οι προτάσεις µας γίνονται µε γνώµονες άλλους από εκείνους τους «αγοραίους» που συνήθως επικρατούν στην παραγωγή και πώληση του βιβλίου για παιδιά και νέους. Είµαστε οπαδοί των δρό- µων του ταξιδιού, της αναζήτησης του ονείρου. Αντί για τη σιγουριά της δοκιµασµένης συνταγής, εµείς σας προτείνουµε την περιπέτεια του άγνωστου, του δυσκολοκερδισµένου στόχου και της οµορφιάς που αποκοµίζεται ως αποτέλεσµα µιας όχι και τόσο εύκολης προσπάθειας. Ο κόσµος των βιβλίων είναι µια διαδρο- µή στη ζωή παράλληλη µε τη δική µας. Για τον ενήλικο είναι συνοµιλία µε τον εαυτό του. Για το παιδί, ένα µεγάλο και καινούργιο κάθε φορά παιχνίδι. Για όλους εµάς, τους ανθρώπους της Σύγχρονης Εποχής, ένα βιβλίο οφείλει να δείχνει στους ενήλικους αναγνώστες το δρόµο για να είναι όλο και πιο ειλικρινής και διεισδυτική η εσωτερική τους θεώρηση, όλο και πιο τολµηρή και αγωνιστική η ατοµική τους στάση και η συλλογική τους δράση. Αλλά στα παιδιά οφείλει να δείχνει το δρόµο για την κατανόηση του κόσµου στον οποίο ήδη ζουν και να αποκαλύπτει την πραγµατική εικόνα του κόσµου στον οποίο θα κληθούν να ζήσουν, δίνοντάς τους παράλληλα τα κατάλληλα εφόδια ώστε να θελήσουν και να τον αλλάξουν! Ελπίζουµε ότι θα σας έχουµε αρωγούς και συµµάχους σ αυτό το πραγµατικά δύσκολο εγχείρηµα. 23

13 Εξερευνήσεις σ ένα «µικρόκοσµο»... Σας αρέσει να γράφετε; 24 Τ α βιβλιοπωλεία της Σύγχρονης Εποχής (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Γιάννενα) ενδιαφέρονται για τον προγραµµατισµό σειράς εκδηλώσεων-συζητήσεων που απευθύνονται σε ενηλίκους, αλλά έχουν σχέση µε τη διαπαιδαγώγηση, την εξέλιξη και την καθηµερινότητα των παιδιών. Η συνέχιση, η διεύρυνση και η αναβάθµιση αυτής της προσπάθειας εξαρτώνται, σε µεγάλο βαθµό, από τη δική σας συµµετοχή. Έχουν προηγηθεί: Στα Γιάννενα (28ης Οκτωβρίου 9, Στοά Ορφέα) Τετάρτη, 4 Φλεβάρη 2009 «Ο Βασίλης Ρώτας και το έργο του για παιδιά και εφήβους» Το παράρτηµα Ιωαννίνων της Π.Ε.Α.Ε.Α., η Πολιτιστική Παρέµβαση και το Βιβλιοπωλείο «Σύγχρονη Εποχή» της ίδιας πόλης αξιοποίησαν τον Πολυχώρο του υπογείου του Καλλιτεχνικού Σωµατείου «Οι Αθεράπευτοι», προκειµένου να παρουσιαστεί ένα σηµαντικό βιβλίο µε αναφορά στο έργο ενός σηµαντικού ανθρώπου. Ο Θανάσης Σφήκας (επίκουρος καθηγητής Ιστορίας-Αρχαιολογίας), η Γεωργία Λαδογιάννη (επίκουρος καθηγήτρια Φιλολογίας), ο ηµήτρης Ράτσικας (επίκουρος καθηγητής Παιδαγωγικού Νηπιαγωγών) και ο Απόστολος Παπαϊωάννου (καθηγητής Παιδαγωγικού Νηπιαγωγών) ήταν οι κύριοι οµιλητές. Παρών και ο Θανάσης Καραγιάννης (δρ. των Επιστηµών Αγωγής στο Παν/µιο Ιωαννίνων), συγγραφέας του βιβλίου Ο Βασίλης Ρώτας και το έργο του για παιδιά και εφήβους. Η Χορωδία του 1ου και 2ου ηµοτικού σχολείου Ιωαννίνων ερµήνευσε τραγούδια σε στίχους Βασίλη Ρώτα και µουσική Αλέκου Ξένου. Η εκδήλωση περιελάµβανε επίσης απόδοση θεατρικών και απαγγελία ποιητικών έργων του Βασίλη Ρώτα. Τετάρτη, 25 Νοέµβρη 2009 «Η διαστρέβλωση της Ιστορίας από το αστικό κράτος και ο ρόλος της εκπαίδευσης» Με εισηγητές τον Νίκο Παπαγεωργάκη (µέλος του Τµή- µατος Ιστορίας του ΚΚΕ) και τον Τάσο Τόκα (εκπαιδευτικό), η εκδήλωση επικεντρώθηκε όχι µόνο στη θέση του αστικού κράτους απέναντι στην Ιστορία, αλλά και τη θέση του εκπαιδευτικού απέναντι στους µαθητές του! Οι δύο εισηγήσεις και η συζήτηση που ακολούθησε αποκάλυψαν, µε συγκεκριµένα παραδείγµατα, ότι η αποσπασµατική θεώρηση γεγονότων και η επιλεκτική χρήση πηγών, µε τις οποίες (στην καλύτερη περίπτωση!) προσεγγίζει το αστικό κράτος το συγκεκριµένο επιστηµονικό πεδίο, και αντιεπιστηµονικά λειτουργούν και ως µόνο στόχο έχουν τη χειραγώγηση των συνειδήσεων. Ιδιαίτερη µνεία έγινε στο χρέος του δασκάλου. Πρέπει, άραγε, να πειθαρχεί στο είδος της «διδασκαλίας» που του επιβάλλεται από µια εντελώς ταξική ισχύουσα «νοµιµότητα», µε αποτέλεσµα να στηρίζει έστω και ακούσια το υπάρχον συστήµα εκµετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο; Ή, αντίθετα, οφείλει να τιµά την παρακαταθήκη του. Γληνού ότι «ένας δάσκαλος σκλάβος µόνο δούλους µαθητές µπορεί να βγάλει»;... Πρόσκληση για συγγραφείς και όχι µόνο!... Η Σύγχρονη Εποχή ενδιαφέρεται να προχωρήσει στην έκδοση Ανθολογίας διηγηµάτων για παιδιά ηλικίας από 9 ετών και πάνω, µε θέµατα που αφορούν τη Μετανάστευση. Για το σκοπό αυτό, απευθύνει ανοιχτή πρόσκληση προς κάθε ενδιαφερόµενο να υποβάλει την πρότασή του µέχρι τις 16 Απρίλη Τα κείµενα πρέπει να είναι λογοτεχνικά, προσεγµένα στη γλώσσα και να προάγουν το πνεύµα αλληλεγγύης µεταξύ των µεταναστών και των Ελλήνων εργαζοµένων, το σεβασµό στη διαφορετικότητα και τη φιλία ανάµεσα στους λαούς. Να εµβαθύνουν στις αιτίες και τα προβλήµατα της µετανάστευσης και να ανταποκρίνονται στην ελληνική πραγ- µατικότητα. Κάθε ενδιαφερόµενος έχει το δικαίωµα να υποβάλει µέχρι 3 διηγήµατα, τα οποία πρέπει να είναι ανέκδοτα και αδηµοσίευτα και να µην ξεπερνούν τις πέντε σελίδες Α4 το καθένα (µέγεθος γραµµάτων 12). Η Σύγχρονη Εποχή δε δεσµεύεται σε καµία περίπτωση για την έκδοση οποιουδήποτε κειµένου, διατηρώντας το αποκλειστικό δικαίωµα της επιλογής. Τα έργα που θα επιλεγούν θα περιληφθούν στην Ανθολογία, οι δε συγγραφείς θα τύχουν όλων των νόµιµων δικαιωµάτων που απορρέουν από τη συµµετοχή τους στη συγκεκριµένη έκδοση. Κάθε πρόταση πρέπει να υποβληθεί µέσα σε κλειστό φάκελο ο οποίος, εκτός από τα κείµενα, θα περιέχει τα στοιχεία του συγγραφέα (όνοµα, τηλέφωνα, διευθύνσεις, ηλεκτρονική και κατοικίας) και να σταλεί στη διεύθυνση Σόλωνος 130, Τ.Κ , Αθήνα, µε την ένδειξη προς τις Εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, για την Ανθολογία ιηγήµατος µε θέµα τη Μετανάστευση, µέχρι την καθορισµένη ηµεροµηνία. Για τις εκθέσεις βιβλίου που επιθυµείτε να οργανώσετε σε σχολεία ή Συλλόγους, µη διστάσετε να επικοινωνήσετε µαζί µας. Η Σύγχρονη Εποχή έχει τη δυνατότητα να σας προµηθεύσει τα βιβλία της. 25

14 Αγαπητοί φίλοι, 26 Μέσα στις σελίδες του περιοδικού µας υπάρχουν και ορισµένες νύξεις ή πληροφορίες για ζητήµατα τα οποία, εξορισµένα συνήθως από την ατζέντα του σχολείου και παραγκωνισµένα ίσως από την πιεστική ρουτίνα του σπιτιού, είναι ελάχιστα ή και καθόλου γνωστά στα παιδιά. Επειδή, όπως είναι φυσικό, θα προκύψουν απορίες και, βέβαια, ο περιορισµένος χώρος του εντύπου δεν επιτρέπει λεπτοµερειακή προσέγγιση σε αυτά, προσβλέπουµε στη δική σας βοήθεια. Για οποιαδήποτε επιπλέον πληροφορία µε την οποία θα µπορούσαµε να σας εξυπηρετήσουµε, παρακαλούµε µη διστάσετε να επικοινωνήσετε µαζί µας στα τηλέφωνα και στις διευθύνσεις που θα βρείτε στο τεύχος. Για τα βιβλία που προτείνουµε στα παιδιά σας Ένα από τα πιο «δύσκολα» ζητήµατα που απασχολεί τους γονείς σχετικά µε το λογοτεχνικό κυρίως βιβλίο που απευθύνεται σε παιδιά έχει να κάνει µε την ηλικία τους. Ποιο είναι το κατάλληλο για το δικό µου παιδί;... αναρωτιέται συχνά κι όχι άδικα όποιος κατανοεί ότι ένα βιβλίο, αν και παράγεται µαζικά, µπορεί και χρειάζεται να αναπτύξει µια µοναδική σχέση µε τον κάθε αναγνώστη. Και, ακριβώς επειδή τα παιδιά µας είναι τα ίδια µοναδικά (όπως συµβαίνει και µε τον καθένα από µας), οι ηλικίες που αναφέρουµε για το κάθε βιβλίο στις Βιβλιοπροτάσεις που προηγήθηκαν είναι απολύτως ενδεικτικές. Το παιδί επιλέγει συνήθως µόνο του τι θέλει να διαβάσει. Εσείς δεν έχετε παρά να βοηθήσετε τη διαδροµή του σε όλο αυτό το θαυµάσιο ταξίδι, γνωρίζοντας ποιο είναι, επειδή θα το έχετε κάνει και οι ίδιοι. ιαβάζετε τα βιβλία των παιδιών σας! Η λογοτεχνία για παιδιά δεν είναι απαγορευτική για τους ενηλίκους, αντίθετα, έχει να σας πει πολλά µε τρόπους που, ίσως, ούτε καν µπορούσατε να φανταστείτε... Σηµείωση: Ο κατάλογος της Σύγχρονης Εποχής µε τα βιβλία για παιδιά και νέους δεν εξαντλείται, βέβαια, στις σχετικά λίγες προτάσεις που γίνονται στο τεύχος αυτό. Κάθε έκδοση που κάνουµε είναι για µας πολύτιµη, διαφορετικά δε θα γινόταν καθόλου. Στηρίζουµε όλα ανεξαιρέτως τα βιβλία µας και τους συγγραφείς τους. Κατά συνέπεια, υπάρχουν εξαιρετικά βιβλία, παλιότερα ή και νεότερα, τα οποία δυστυχώς εδώ παραλείπονται. Η συγκεκριµένη επιλογή έγινε µόνο γιατί εξυπηρετεί ένα µοντέλο επικοινωνίας µε τα παιδιά, που γεννήθηκε στο µυαλό µας. Από σας ζητάµε να τα ενθαρρύνετε στο ξεκίνηµα και στη συνέχιση αυτής της επικοινωνίας. Ο πλήρης κατάλογος των βιβλίων βρίσκεται στη διάθεσή σας σε όλα τα βιβλιοπωλεία µας, τα οποία σας καλούµε να επισκεφθείτε! Σ υζητώντας πολλές φορές µε γονείς (και µάλιστα µε µητέρες), συχνά βλέπουµε να τίθενται καθόλου ακαδηµαϊκά, αλλά εντελώς πρακτικά και µε αγωνία ερωτήµατα που αφορούν στην ανατροφή των παιδιών τους. Πόσο εύκολο είναι να µεγαλώσεις σήµερα «σωστά» παιδιά και ποια είναι τα κριτήρια µε τα οποία ορίζεται το «σωστό»;... Γενικά, η αγορά κατακλύζεται από βιβλία γε- µάτα «συµβουλές ειδικών», που εµφανίζονται σα να κατέχουν το κλειδί για την κρύπτη µε τα µυστικά της «σωστής» διαπαιδαγώγησης, δίνοντας στην κάθε υποθετική ερώτηση µία πάντα «αδιαµφισβήτητη» απάντηση... Είναι φανερό ότι δε µας βρίσκει σύµφωνους η αντίληψη αυτή. Μακριά από µας οι έτοιµες συνταγές και οι πρόχειρες απαντήσεις σε κάθε µικρό ή µεγάλο ζήτηµα της καθηµερινότητάς µας, οι οποίες συνήθως περιέχονται σε εύπεπτα εγχειρίδια µε σκόπιµα καθησυχαστικούς τίτλους του τύπου: «Πώς να... ( πετύχετε οτιδήποτε)». Το παρόν πολιτικό σύστηµα έχει στόχο την υποτίµηση της ανθρώπινης προσωπικότητας από τα νηπιακά κιόλας χρόνια. Η συλλογική έκφραση και δράση (η οποία θα την βοηθούσε ουσιαστικά να αναδειχθεί) έντεχνα, µα αποφασιστικά απαξιώνεται. Και η γνώση, ένα εξαιρετικά αποτελεσµατικό όπλο ενάντια στις συγκεκριµένες επιδιώξεις, έχει καταντήσει, για ευνόητους λόγους, µέσο από το οποίο όλο και περισσότερο µας αποκόβουν! Κατά συνέπεια, οι προτάσεις της Σύγχρονης Εποχής πάνω στα σχετικά θέµατα σκοπό έχουν όχι να σας προµηθεύσουν µε προκατασκευασµένες λύσεις (που δεν υπάρχουν!), αλλά να συνδράµουν στη δηµιουργία ενός υπόβαθρου γνώσης, ώστε να επιλέξετε οι ίδιοι ποια είναι η κατάλληλη κάθε φορά απάντηση στην αντίστοιχη ερώτηση. Αν θέλετε να φαρµακώσετε το παιδί σας, δώστε του µια µεγάλη δόση από τη δική σας ευτυχία και θα φαρµακωθεί! Στα ράφια των βιβλιοπωλείων µας µπορείτε να βρείτε: Για µια άλλη προσέγγιση της παιδικής επιθετικότητας «... Το να εξηγείς την επιθετικότητα σα µια ιδιαιτερότητα της ιδιοσυγκρασίας είναι τόσο ακατανόητο από επιστηµονική άποψη όσο το ν αναζητάς την εξήγηση των πολέ- µων στο πολεµικό ένστικτο, σαν έµφυτο στους ανθρώπους.» Συµφωνώντας απόλυτα µε τη θέση του Σοβιετικού ψυχολόγου Α. Ν. Λεόντιεφ, ο δρ. Ελισσαίος Βαγενάς, παιδαγωγός µε ειδίκευση στην «Παιδαγωγική και Εξελικτική Ψυχολογία», επιχειρεί µία επιστηµονική προσέγγιση σ ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον ζήτηµα. Πέρα όµως από τις θεωρητικές αντιλήψεις γύρω από την επιθετικότητα, µε τις οποίες µπορεί ο αναγνώστης να γνωριστεί στο βιβλίο αυτό, υπάρχει κι ένα «πρακτικό» µέρος, εφόσον εξετάζεται, στα πλαίσια έρευνας, µία σηµαντική πλευρά του ζητήµατος: Μπορεί, κι αν ναι, µε ποιον τρόπο ο νηπιαγωγός να επιδράσει στην ανάπτυξη της επιθετικότητας των παιδιών της οµάδας του;... Το βιβλίο απευθύνεται κατ αρχάς στους εκπαιδευτικούς και τους ψυχολόγους. Στο µεγαλύτερό του µέρος, ωστόσο, άνετα πιστεύουµε µπορεί να διαβαστεί, να κατανοηθεί και να βοηθήσει κάθε γονιό, στην καλύτερη κατανόηση της επιθετικής συµπεριφοράς των παιδιών. Mπορείτε πλέον να προµηθεύεστε και το εξαιρετικό βιβλίο του Αντόν Σεµιόνοβιτς Μακάρενκο. Παιδαγωγικό Ποίηµα που εξαντλήθηκε και επανεκδόθηκε. «Το βιβλίο αυτό δεν έχει προηγούµενο. Είναι ένας νέος τύπος βιβλίου. Τίποτα δεν µπορεί να σκιάσει την ακτινοβολία του ή να φράξει το µέλλον του», επισηµαίνει ο Λουί Αραγκόν. Η Οκτωβριανή Επανάσταση βρήκε τον Α. Σ. Μακάρενκο ώριµο επαναστάτη και παιδαγωγό. Με εντολή του σοβιετικού κράτους, εφάρµοσε τις πρωτοποριακές παιδαγωγικές µεθόδους του στο Σταθµό «Μαξίµ Γκόρκι» που προοριζόταν για την ηθική, πολιτική και κοινωνική διαπαιδαγώγηση των ανήλικων παραβατών του νόµου. Το βιβλίο του Μακάρενκο είναι µια λογοτεχνική θεώρηση της παιδαγωγικής του µεθόδου, που γίνεται κατανοητή µέσα από τις καθηµερινές ιστορίες των παιδιών τα οποία του ανατέθηκαν, στα πρώτα χρόνια της επανάστασης. Είναι µια εξαιρετική πρόταση για όσους γονείς και δασκάλους δεν το έχουν ήδη διαβάσει, όπως επίσης για τα µεγαλύτερα παιδιά και τους εφήβους. Πρόκειται για ένα αληθινό (όχι µόνο παιδαγωγικό) ποίηµα ζωής! Α. Σ. Μακάρενκο 27

15 Μας το πε ένα πουλάκι Εκτός από τον Βιβλιοπόντικα που παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο το δη- µοσιογραφικό επιτελείο του περιοδικού µας διαθέτει κι ένα σωρό άλλο κόσµο που κάνει ρεπορτάζ... τρέχοντας, έρποντας, πετώντας ή κολυµπώντας σε κάθε γωνιά της πατρίδας µας (µερικές φορές και στο εξωτερικό...)! Ποιοι είναι όλοι αυτοί;... Είναι συνεργάτες που δεν τους πιάνει το µάτι σου και που τους έχουµε επιστρατεύσει, προκειµένου να µαθαίνουµε νέα σας, ακόµα κι όταν εσείς νοµίζετε ότι είναι αδύνατο να τα έχουµε µάθει. Είναι οι γνωστές «κουτσοµπόλες» (γιατί κάθε έντυπο που θέλει να σέβεται τον εαυτό του πρέπει να χει εύκαιρες κάνα δυο!) κι άµα τις πετύχεις στα κέφια τους, είναι ικανές να γυρίσουν τον κόσµο ανάποδα, για να σου ξετρυπώσουν και την πιο απίθανη λεπτοµέρεια. Η διαφορά τους από τις «συνηθισµένες κουτσοµπόλες» που ξέρετε είναι ότι µαζεύουν πληροφορίες που δε θέλετε να κρύψετε αλλά, µάλλον, δεν µπήκατε στον κόπο να τις στείλετε µόνοι σας ή δεν είχατε σκεφτεί να το κάνετε! Σ αυτήν την περίπτωση, οι «κουτσοµπόλες» µας, που ανήκουν σ όλο το φάσµα της ντόπιας πανίδας (απ τα κουνούπια και τις µύγες µέχρι τους γυρίνους και τα κριλ!), αναλαµβάνουν να διεκπεραιώσουν τις πιο δύσκολες αποστολές µ ευσυνειδησία αληθινού επαγγελ- µατία! Αυτοσχέδιες παραστάσεις που γίνονται από παιδιά σε µια τάξη ή µια γειτονιά, εφηµερίδες µε συντάκτες κάποιους µικρούς «συνάδελφους» του Βιβλιοπόντικά µας, θέµατα που απασχολούν τις παρέες στην περιοχή που µένετε, κοινά προβλή- µατα που λύσατε (ή δε λύσατε) και τα κουβεντιάζετε καθηµερινά µε τους φίλους σας, εκδροµές που πήγατε µε συµµαθητές, βιβλία που διαβάσατε ή ταινίες και θεατρικά έργα που είδατε, καβγάδες και σκανταλιές που κάνατε και µετανιώσατε (ή δε µετανιώσατε) κι άλλα διάφορα... Όλες τις οµαδικές δραστηριότητες των µικρότερων ή µεγαλύτερων παιδιών οι «κουτσοµπόλες» µας τις µαζεύουν! Επειδή όµως η δουλειά τους είναι επικίνδυνη κι η ζωή των πιο πολλών εύθραυστη, τι θα λέγατε να τους δώσετε κι εσείς λίγη βοήθεια, για να τις γλιτώσετε κι απ τον κόπο;... Στείλτε στιγµιότυπα από την οµαδική σας ζωή γράφοντας, ζωγραφίζοντας, ή απλώς ταχυδροµώντας την έτοι- µη δουλειά σας και τις φωτογραφίες σας. Εµπιστευτείτε µας τις ιστορίες σας για το περιοδικό µας. Τηλεφωνείστε µας ή επικοινωνήστε µε όποιον τρόπο βολεύεστε καλύτερα, λέγοντας τη γνώµη σας και κανονίζοντας συναντήσεις µεταξύ σας σ ένα από τα βιβλιοπωλεία µας. Και, φυσικά, ειδοποιείστε µας να σας περιµένουµε! Ο Παγώνδας είναι ένα χωριό στη Σάµο. εν είναι πολύ διαφορετικό από το δικό σας (αν φυσικά µένετε σε χωριό, είτε νησιώτικο είτε στεριανό)... Αλλά πόσα χωριά ξέρετε που να βγάζουν δική τους εφηµερίδα; Και πόσα είναι αυτά που το τοπικό τους έντυπο δεν το βγάζουν ενήλικοι, αλλά παιδιά;!... Υπάρχει, λοιπόν, η Παιδική Φωλιά, µια εφηµεριδούλα που κυκλοφορεί κάθε δυο µήνες στον Παγώνδα της Σάµου, µε τα νέα του χωριού (αλλά όχι µόνο αυτά!) κι έχει κάνει θραύση! ιαθέτει συντακτική επιτροπή µόνο από παιδιά και εκδίδεται εδώ και οχτώ χρόνια! Σηµειώστε ότι δεν είναι εύκολα τα πράγµατα και ποτέ δεν ήταν... Τώρα τελευταία, µάλιστα, λίγο έλειψε να µείνουν χωρίς λεφτά και πήγανε να σκάσουν από τη στεναχώρια τους. Άδικο έχουν;... Την ώρα που άλλα παιδιά µόνο παίζουν, η συντακτική επιτροπή του περιοδικού (που έχει ανανεωθεί, αφού τα µέλη της πρώτης επιτροπής πήγανε κιόλας... στο Πανεπιστήµιο!) σπάει το κεφάλι της και ξεθεώνεται στον ποδαρόδροµο. Κανείς Από τα πολλά ωραία που µάζεψαν οι «ρεπόρτερ» µας, σας παρουσιάζουµε ένα και µοναδικό. Όχι γιατί τα άλλα είναι λιγότερο αξιόλογα, αλλά γιατί αυτό το ένα έχει νοµίζουµε µια ασυνήθιστη ιδιαιτερότητα: τους, ωστόσο, δε µετάνιωσε. Οι γονείς τους, οι δάσκαλοι και οι κυρίες του Συλλόγου «ΟΜΟΝΟΙΑ» που βοηθάνε σ αυτήν την προσπάθεια τα καµαρώνουν! Κι εµείς το ίδιο!!

16 Το σταυρόλεξό µας Το σταυρόλεξό µας Είναι πανεύκολο αν έχετε ήδη διαβάσει το περιοδικό... Λύστε το! 3 1 Ο διαγωνισµός µας! Πώς γεννήθηκε ο Μοµοτάρο; Μπορείτε να θυµηθείτε ένα γνωστό ευρωπαϊκό παραµύθι στο οποίο, µε παρόµοιο τρόπο, έγινε η γέννηση της ηρωίδας και ποιο; Το ρύζι είναι στην Ιαπωνία η βάση της διατροφής των κατοίκων της. Βρείτε τρία φαγώσιµα µε ρύζι (που τρώγονται ή πίνονται) κι αναφέρονται σ αυτά τα παραµύθια. 3. Η µικρή Ακίκο, ύστερα από πολλές περιπέτειες, κατάφερε να φτιάξει το χάνι που ονειρευόταν. Ποιο όνοµα του έδωσε; Σκεφτείτε και γράψτε µας τρία ακόµα παραµύθια µε κακές µητριές. Τα 5 πρώτα παιδιά που θα στείλουν το γράµµα τους µε τις σωστές απαντήσεις µπορούν να διαλέξουν σα δώρο ένα δεύτερο τόµο από τα Παραµύθια του Κόσµου. Η προτεραιότητα θα εξακριβωθεί από την ηµεροµηνία στη σφραγίδα του Ταχυδροµείου. Καλή επιτυχία! 30 Οριζόντια 1. Βασίλης... Έλληνας συγγραφέας που έχει ασχοληθεί και µε το θέατρο για παιδιά. 2. Αν και αρχαίοι, οι... του Αισώπου είναι γνωστοί µέχρι σήµερα. 3. Είναι κλόουν κι έχει γράψει πολλά βιβλία. Ένα από τα τελευταία του είναι ο Ήρωας ενός βιβλίου του Αµερικανού συγγραφέα Τζακ Λόντον. 5. Ο Εφρέµ Λεβιτάν έγραψε ένα βιβλίο σχετικό µε αυτήν την επιστήµη, ειδικά για παιδιά. Κάθετα 1. Το δεύτερο «µικρό» όνοµα ενός µεγάλου ανού συγγραφέα. 2. Ο Μαξίµ Γκόρκι έγραψε για τη φλογερή του καρδιά. 3. Καληµέρα...! Πασίγνωστο βιβλίο της Φρόσως Χατόγλου. 4. Αγαπάει τα ζώα, τους αφιερώνει βιβλία και το δεύτερο επίθετό της είναι Το επίθετο µεγάλου ποιητή και παραµυθά, από την άλλη µεριά του Αιγαίου. Μικρές αγγελίες Ψάχνουµε το παιδί που µας χάρισε τη ζωγραφιά χωρίς όνοµα στην εκδήλωσή µας για την Παγκόσµια Μέρα Παιδικού Βιβλίου! Το παρακαλούµε να επικοινωνήσει µαζί µας για να συµπληρώσουµε τα στοιχεία του στο επόµενο περιοδικό. Όποιο παιδί επισκέπτεται τα βιβλιοπωλεία µας µπορεί να γράψει ό,τι µήνυµα θέλει στα ειδικά βιβλία που υπάρχουν εκεί. Να τα ζητήσει από τους υπευθύνους! Ο Βιβλιοπόντικας αναζητά τους συγγενείς του! Επειδή δεν ξέρετε (ακόµα!) την ιστορία του, επιθυµεί να σας πληροφορήσει ότι, µε εξαίρεση τον ξάδερφο του Yπολογιστή, έχει χάσει τα ίχνη τους εδώ και χρόνια. Αν συναντήσατε κανέναν σε άλλο βιβλιοπωλείο (ή σε καµιά βιβλιοθήκη), σας παρακαλεί να τον ειδοποιήσετε αµέσως!

17 ΣYΓXPONH EΠOXH ΕΚ ΟΤΙΚΗ ΑΕΒΕ Σόλωνος 130, Aθήνα, τηλ.: , fax: BIBΛIOΠΩΛEIA: AΘHNA: Mαυροκορδάτου 3, τηλ.: , fax: ΘEΣΣAΛONIKH: Πλάτωνος 7, τηλ. & fax: ΓIANNENA: 28ης Oκτωβρίου 9 (Στοά Ορφέα), τηλ.: , fax: