2014 Εκδόσεις Ωκεανός

Transcript

1

2

3 ΘΑΝΑΣΙΜΗ ΠΑΓΙΔΑ

4 Σειρά: Θρίλερ Συγγραφέας:Γεώργιος Φάκος Σελιδοποίηση: Αλίκη Τριανταφυλλίδου Επιµέλεια: Ανθή Μπίσσα Προσαρµογή εξωφύλλου: Έλενα Ματθαίου Απαγορεύεται η αναδηµοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική, µερική ή περιληπτική, ή η απόδοση κατά παράφραση ή διασκευή του περιεχοµένου του βιβλίου µε οποιονδήποτε τρόπο, µηχανικό, ηλεκτρονικό, φωτοτυπικό, ηχογράφησης ή άλλο, χωρίς προηγούµενη γραπτή άδεια του εκδότη. Νόµος 2121/1993 και κανόνες του ιεθνούς ικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα Γεώργιος Φάκος & ΕΚ ΟΣΕΙΣ ΩΚΕΑΝΟΣ Σόλωνος 136, , Αθήνα Τηλ.: Φαξ: ISBN

5 Γ Ε Ω Ρ Γ Ι Ο Σ Φ Α Κ Ο Σ ΘΑΝΑΣΙΜΗ ΠΑΓΙΔΑ

6

7 Αφιερωμένο στη μνήμη του πατέρα μου

8

9 «Εάν κάποιος δεν κατανοεί τη μοίρα, δεν έχει τρόπο να γίνει ανώτερος άνθρωπος. Εάν δεν κατανοεί τις τελετές, δεν έχει τρόπο να κατακτήσει τη θέση του. Εάν δεν καταλαβαίνει τις λέξεις, δεν έχει τρόπο να καταλάβει τους ανθρώπους». ΚΟΜΦΟΥΚΙΟΣ

10

11 Έγκλημα, κατά τον Ποινικό Κώδικα, είναι πράξη άδικη και καταλογιστή στον δράστη της, η οποία τιμωρείται από τον νόμο. Η θεωρία του εγκλήματος αναφέρει ότι ο ένοχος πληροί τρεις προϋποθέσεις: Είχε κίνητρο, είχε τα μέσα και την ευκαιρία. Σύμφωνα με τη θεωρία της εγκληματικότητας, το έγκλημα έχει δύο όψεις: Η μία αφορά τις κοινωνικές συνθήκες μέσα στις οποίες διαπράττεται και η δεύτερη τα κοινωνικά κριτήρια της συμπεριφοράς του εγκληματία, του οποίου η προσωπικότητα έχει τον δικό της τρόπο και περιεχόμενο

12

13 ΜΕΡΟΣ 1 Ο «Πρόσφερε στον εχθρό σου ένα δόλωμα για να τον δελεάσεις. Προσποιήσου ότι βρίσκεσαι σε αναταραχή και χτύπα τον». ΣΟΥΝ ΤΖΟΥ, Η τέχνη του πολέμου

14

15 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 Οανεπαίσθητος θόρυβος από τη δόνηση του κινητού τηλεφώνου, του απέσπασε τη προσοχή. Μόλις είχε ολοκληρώσει μία ακόμη ραδιοφωνική συνομιλία με πολιτικό παράγοντα της περιοχής. Μιας περιοχής που καιγόταν για έκτη συνεχόμενη μέρα. Το ρολόι, που κρεμόταν ακριβώς απέναντί του, έδειχνε ένδεκα και πέντε το πρωί και η ηχολήπτριά του, η Κωνσταντίνα, είχε βάλει να παίζει το διαφημιστικό πακέτο. Έβγαλε τ ακουστικά από τα αυτιά του και τ ακούμπησε προσεκτικά μπροστά του. Στο τηλέφωνο ήταν η γραμματέας του ιδιοκτήτη της εφημερίδας στην οποία εργαζόταν για να του πει πως εκείνος ήθελε να τον δει αμέσως μετά το τέλος της ραδιοφωνικής του εκπομπής. «Σε θέλει αμέσως μόλις τελειώσεις», ακούστηκε η φωνή της από την άλλη άκρη της γραμμής, ψυχρή κι απόμακρη. Έκλεισε το τηλέφωνο πριν προλάβει να της απαντήσει. Χαμογέλασε στη σκέψη πως ο τρόπος που του μίλησε σήμαινε ότι του είχε τηλεφωνήσει μέσα από το γραφείο του ιδιοκτήτη με τον ίδιο να κάθεται δίπλα ~ 15 ~

16 Γ Ε Ω Ρ Γ Ι Ο Σ Φ Α Κ Ο Σ της διαβάζοντας, ή όπως συνήθιζε, γράφοντας. Το συμπέρανε αυτό επειδή η γραμματέας Βίκυ ήταν τ όνομά της ήταν μια θερμή τριανταπεντάρα ανύπανδρη γυναίκα που της άρεσε να επιδίδεται σε τολμηρά ερωτικά φλερταρίσματα μαζί του ακόμη και από το τηλέφωνο. Αρκεί, φυσικά, να μη τους άκουγε ή, πολύ περισσότερο, να μην τους έβλεπε κανείς άλλος. Κάτι σοβαρό θα συμβαίνει, σκέφτηκε ο Άγγελος Αλεξίου, για να θέλει να με δει αμέσως μετά την εκπομπή. Δεν τον είχε συνηθίσει σε τέτοια συμπεριφορά ο ιδιοκτήτης της εφημερίδας παρά μόνο σε πολύ εξαιρετικές περιπτώσεις και μόνο αν είχε προκύψει κάποιο πολύ σοβαρό ζήτημα που έπρεπε επειγόντως να συζητήσουν. Συνήθως του τηλεφωνούσε ο ίδιος και του ζητούσε κάποια στιγμή της ημέρας να περάσει από το γραφείο του. Οι διαφημίσεις έφταναν στο τέλος τους και ο Αλεξίου έκανε νόημα στη Κωνσταντίνα να συνεχίσει με τραγούδι. Θα εξοικονομούσε έτσι περισσότερο χρόνο για να σκεφτεί πού είχε κάνει το λάθος για να τον καλεί επειγόντως εκείνος, βάζοντας μάλιστα τη Βίκυ να του τηλεφωνήσει. Δεν έβρισκε πουθενά ψεγάδι. Εγκατέλειψε την προσπάθεια πεπεισμένος πως κάποιος θιγόμενος πολιτικός ταγός θα είχε εκφράσει πάλι τα έντονα παράπονά του για κάποιο από τα καυστικά του ρεπορτάζ. Ένα αμυδρό χαμόγελο εμφανίστηκε στα χείλη του. Η διοίκηση δεχόταν συχνά παράπονα, κυρίως από τα στελέχη του κυβερνώντος κόμματος, που ένιωθαν να θί- ~ 16 ~

17 Θ Α Ν Α Σ Ι Μ Η Π Α Γ Ι Δ Α γονται από τα όσα έγραφε στην πρώτη σε κυκλοφορία τοπική εφημερίδα. Κάτι που, όπως είχε διαπιστώσει, δημιουργούσε κάποια δυσαρέσκεια στο πρόσωπο του εργοδότη του που φοβόταν πως όλα αυτά θα είχαν οικονομικές επιπτώσεις στην εφημερίδα του. Πώς όμως ο ίδιος θα μπορούσε να κάνει διαφορετικά μπροστά στα αποκαΐδια της φονικότερης πύρινης λαίλαπας που έπληξε ποτέ, όχι μόνο την περιοχή του, αλλά ολόκληρη τη χώρα; Με τα ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία να την έχουν χαρακτηρίσει ως την τέταρτη μεγαλύτερη καταστροφή στην Ευρώπη τα τελευταία εκατό χρόνια, αφήνοντας πίσω της δεκάδες νεκρούς, εκατοντάδες καμένα σπίτια και χιλιάδες στρέμματα δασικού και αγροτοκτηνοτροφικού πλούτου να έχουν γίνει στάχτη; Τη στιγμή, μάλιστα, που κάποιοι πολιτικοί παράγοντες ενδιαφέρονταν μόνο για την επανεκλογή τους στο νέο κοινοβούλιο, μέσα από τη διαδικασία των εθνικών εκλογών που θα διεξάγονταν σε μερικές εβδομάδες, έχοντας αποσιωπήσει το γεγονός ότι η κυβέρνηση, παρά τις προειδοποιήσεις που είχε επανειλημμένως δεχτεί από πολλούς διεθνείς μετεωρολογικούς σταθμούς για τον κίνδυνο ξεσπάσματος μεγάλων πυρκαγιών, λόγω της ασυνήθιστης ζέστης που επικρατούσε το φετινό καλοκαίρι, άφησε την περιοχή απροστάτευτη; Ωστόσο, οι πολιτικοί για να εξασφαλίσουν έστω και λίγες ψήφους παραπάνω, δεν δίσταζαν τώρα να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα πάνω από τα φριχτά, παραμορφωμένα πτώματα. ~ 17 ~

18 Γ Ε Ω Ρ Γ Ι Ο Σ Φ Α Κ Ο Σ «Κανένας πολιτικός και καμμία μορφή πολιτικής, είτε είναι της Αριστεράς είτε της Δεξιάς, ή ακόμη και του Κέντρου, δεν πρόκειται να λύσει κανένα από τα προβλήματά μας», είχε πει σε ομιλία του το 1981 ο Ινδός φιλόσοφος Τζίντου Κρισναμούρτι*. «Οι πολιτικοί δεν ενδιαφέρονται να λύσουν τα προβλήματα, αλλά μόνο το πώς θα διατηρήσουν τις θέσεις τους». «Το άκρον άωτον της διαστροφής ξέρεις ποιό είναι Άγγελε;», τον είχε ρωτήσει ένας αιρετός της Τοπικής Αυτοδιοίκησης σκύβοντας κοντά στο αυτί του την ώρα που ακολουθούσαν το φέρετρο ενός από τα αθώα θύματα στο νεκροταφείο. Τον είχε κοιτάξει με απορία σηκώνοντας αδιάφορα τους ώμους του. «Να είσαι στο νεκροταφείο και να μη θρηνείς για τον νεκρό, αλλά για τους εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες, σταυρούς που πάνε χαμένοι». Μία σαφέστατη ανατριχιαστική, κυνική ομολογία. Σαν κι εκείνη που του είχε εκμυστηρευτεί πριν από χρόνια ένας βουλευτής. «Εμείς Άγγελε έχουμε μια δόση ψυχασθένειας μέσα μας. Αλλιώς, δεν εξηγείται το γεγονός ότι μας βρίζουν και μένουμε απαθείς». Ο Άγγελος Αλεξίου είχε εξοργιστεί με όλην αυτή την κατάσταση. Γνώριζε πολύ καλά μέχρι πού μπορεί να * Τζίντου Κρισναμούρτι [ ]: Θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους στοχαστές και πνευματικούς δασκάλους όλων των εποχών. Για περισσότερο από εξήντα χρόνια ταξίδευε σε όλον τον κόσμο δίνοντας διαλέξεις και προσωπικές συνεντεύξεις. ~ 18 ~

19 Θ Α Ν Α Σ Ι Μ Η Π Α Γ Ι Δ Α φτάσει ένας πολιτικός για να εξασφαλίσει έστω και μία ψήφο παραπάνω. Όμως τώρα όλα ήταν διαφορετικά. Η υποκρισία τους είχε πλέον ξεπεράσει κατά πολύ τα όρια της ανοχής. Ο ίδιος είχε βιώσει όλη αυτή τη φρίκη από την πρώτη στιγμή. Μαζί με άλλους συναδέλφους του βρέθηκαν αμέσως στα σημεία όπου οι πρώτες φλόγες είχαν αρχίσει να εμφανίζονται, ξεκινώντας το καταστροφικό τους έργο, που συνεχιζόταν αμείωτο μέχρι σήμερα. Είχε παρακολουθήσει από κοντά πώς οι φλόγες δυνάμωναν και θέριευαν μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα, την απίστευτη ταχύτητα που ανέπτυσσαν με τη βοήθεια του «στρατηγού ανέμου», όπως χαρακτηριστικά είχε δηλώσει στις τηλεοπτικές κάμερες ένας υπουργός, πνίγοντας στον θανάσιμο κλοιό τους ό,τι έβρισκαν στον δρόμο τους. Ανθρώπους, ζώα, περιουσίες Ήταν παρών στο πρόχειρο κατάλυμα που στήθηκε για να διεξαχθεί η έκτακτη σύσκεψη του Γενικού Γραμματέα της Περιφέρειας με τους αξιωματικούς της Πυροσβεστικής και της Αστυνομίας. Η απόλυτη ασυνεννοησία μεταξύ τους είχε αναγκάσει τον Περιφερειάρχη να εγκαταλείψει τον χώρο βρίζοντας θεούς και δαίμονες. Είχε δει με τα ίδια του τα μάτια τη βοήθεια που κατέφθανε από όλη τη χώρα να μοιράζεται επιλεκτικά στους πυρόπληκτους με μοναδικό κριτήριο ποιός είχε ψηφίσει ποιόν. Είχε βιώσει τον θρήνο και την οδύνη όλων εκείνων ~ 19 ~

20 Γ Ε Ω Ρ Γ Ι Ο Σ Φ Α Κ Ο Σ που αβοήθητοι προσπαθούσαν, μέσα σε αυτήν την καταστροφή, να περισώσουν ό,τι ήταν δυνατόν από τους κόπους μιας ολάκερης ζωής. Γιατί μόλις λίγα δευτερόλεπτα χρειάζονταν οι τεράστιες φλόγες για να μετατρέψουν τα πάντα σε «κρανίου τόπο». Είχε δει τα κουφάρια εκείνων που μέσα στην αγωνία τους να σωθούν εγκλωβίστηκαν από τη φωτιά και κάηκαν ζωντανοί. Είχε μιλήσει με τους συγγενείς, τους φίλους και τους συγχωριανούς τους, είχε παρευρεθεί στις κηδείες των περισσοτέρων αδικοχαμένων ψυχών. Εικόνες φρίκης! Ανατρίχιασε στη σκέψη της απανθρακωμένης μάνας που η φωτιά την τύλιξε στο θανάσιμο αγκάλιασμά της παρέα με τα τρία της παιδιά. Το τέταρτο, το μεγαλύτερο, η φωτιά το πρόλαβε λίγα μέτρα πιο πέρα. Ένιωσε έναν κόμπο στον λαιμό του καθώς θυμήθηκε τον πατέρα που σε κατάσταση αμόκ αναζητούσε την οικογένειά του και την τρέλα που τον κυρίευσε αντικρίζοντας τα καμένα πτώματά τους. Ένιωσε το γνώριμο πλέον σφίξιμο στο στομάχι του αναλογιζόμενος τις εικόνες με τα απανθρακωμένα πτώματα της γιαγιάς με τα εγγόνια της, που η κόρη της είχε αφήσει να τα φυλάει. Δύο πεντάχρονα αγγελούδια! Αναρωτήθηκε ποιές να ήταν οι τελευταίες σκέψεις αυτών των ανθρώπων όταν διαπίστωσαν με φρίκη πως όλοι οι δρόμοι διαφυγής προς τη σωτηρία είχαν κλείσει από τις τεράστιες φλόγες. Όταν αυτές τους είχαν ~ 20 ~

21 Θ Α Ν Α Σ Ι Μ Η Π Α Γ Ι Δ Α εγκλωβίσει κι εκείνοι, μόνοι και αβοήθητοι, περίμεναν να συναντήσουν τη μοίρα τους. Μια άδικη μοίρα στην οποία οδηγήθηκαν από την εγκληματική αδιαφορία και την ανευθυνότητα εκείνων που έπρεπε να είχαν φροντίσει για την ασφάλειά τους. Άραγε, ο καπνός τους έπνιξε προτού αρχίσουν οι φλόγες να καταπίνουν πρώτα τα μαλλιά τους, μετά τα χέρια, τα πόδια, το πρόσωπό τους και τέλος το κορμί τους; Ή μήπως είχαν τις αισθήσεις τους όταν οι πύρινες γλώσσες άρχισαν να γλείφουν τις σάρκες τους; Με πόση ψυχραιμία ο άνθρωπος μπορεί ν αποδεχθεί τον θάνατό του στην πιο φρικτή μορφή του; Τί μπορεί να συγκριθεί μ αυτά που πέρασαν στα τελευταία λεπτά της επίγειας ζωής τους; Απόγνωση απογοήτευση οργή θάρρος θάνατος Αυτό που οι ιστορικοί του μέλλοντος, θυμήθηκε τα λόγια ενός επιστήμονα αποτυπωμένα σε κάποιο βιβλίο που πρόσφατα είχε διαβάσει, θα θεωρήσουν ως τη μεγαλύτερη τρέλα της ανθρωπότητας δεν είναι οι πόλεμοι, αλλά η καταστροφή του βιολογικού πλούτου της γης. Κι αυτά τα έγραφε τότε που οι πρώτες φωτιές άρχισαν να κατακαίουν τα τροπικά δάση της Βραζιλίας για να δημιουργηθούν αγροτοκτηνοτροφικές εκτάσεις. Με τί λόγια ο συγκεκριμένος επιστήμονας θα περιέγραφε τον σημερινό όλεθρο; Υπάρχουν στιγμές που τα γεγονότα σου κλείνουν το στόμα. Η πραγματικότητα, πολλές φορές, ξεπερνάει και ~ 21 ~

22 Γ Ε Ω Ρ Γ Ι Ο Σ Φ Α Κ Ο Σ την πιο τρελή φαντασία. Όμως η ζωή συνεχίζεται πάντα συνεχίζεται και ας μην είναι ποτέ πια ίδια Το νόημα της πρασινομάτας ηχολήπτριάς του τον έβγαλε από τις μαύρες σκέψεις. Το τραγούδι είχε τελειώσει και ο Αλεξίου φορώντας γρήγορα τα ακουστικά του πήρε τη γνώριμη θέση του πίσω από το μικρόφωνο. Δεν είχε λόγο να σκέπτεται τί τον θέλει ο ιδιοκτήτης της εφημερίδας κάνοντας υποθέσεις που εν τέλει μπορεί ν απείχαν πολύ από την πραγματικότητα. Εξ άλλου, σε λίγη ώρα θα μάθαινε από τον ίδιο. Ποιός ο λόγος ν ανησυχεί από τώρα; Από κάπου μακριά ακούστηκε ο θλιμμένος ήχος μιας καμπάνας. Στα περισσότερα χωριά μόνο οι καμπάνες απέμειναν για να σημαίνουν πένθιμα. Κοίταξε έξω από το ανοικτό παράθυρο. Η ατμόσφαιρα εξακολουθούσε να είναι βαριά. Αποκαΐδια πού και πού αιωρούνταν στον αέρα. Ο βαρύς ήχος ενός καναντέρ CL-415 ακούστηκε. Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι... ~ 22 ~

23