Μετάφράση άνδρονίκη άντωνίάδου

Transcript

1 Μετάφραση ΑΝΔΡΟΝίκη ΑΝΤΩΝΙΑΔΟΥ

2 Σειρά: Παιδική Εφηβική Λογοτεχνία Μετάφραση: Ανδρονίκη Αντωνιάδου Επιμέλεια κειμένου-διόρθωση: Ευαγγελία Δημητριανάκη Σχεδιασμός εξωφύλλου, σελιδοποίηση: Πωλίνα Κοντογεώργη Υπεύθυνος έκδοσης: Αποστόλης Αντωνόπουλος Tίτλος πρωτοτύπου: Eco-Worriers DOLPHIN DISASTERS Kathryn Lamb Copyright Kathryn Lamb, 2007 Copyright ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΟΥΚΑΜΙΣΑΣ, 2013 για την ελληνική γλώσσα σε όλο τον κόσμο ISBN: SET: Απαγορεύεται η με οποιονδήποτε τρόπο, μέσο και μέθοδο αναδημοσίευση, αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, θέση σε κυκλοφορία, παρουσίαση, διανομή, και η εν γένει πάσης φύσεως χρήση και εκμετάλλευση του παρόντος έργου στο σύνολό του ή τμηματικά, καθώς και της ολικής αισθητικής εμφάνισης του βιβλίου (στοιχειοθεσίας, σελιδοποίησης κ.λπ.) και του εξωφύλλου του σύμφωνα με τις διατάξεις της υπάρχουσας νομοθεσίας περί προστασίας πνευματικής ιδιοκτησίας και των συγγενικών δικαιωμάτων περιλαμβανομένων και των σχετικών διεθνών συμβάσεων. Σωτήρος & Αλκιβιάδου 132, Τ.Κ Πειραιάς Τ F

3 Στους Safia, Jasper, Lexus, Lunah και Juliette

4

5 «Είναι πολύ άδικο!» αναφωνώ, αγανακτισμένη. Η μαμά μόλις μου είπε ότι η γειτόνισσά μας, η ηλικιωμένη κυρία Μπάγκοτ, παραπονέθηκε ότι βρήκε ένα πλαστικό μπουκάλι στην μπροστινή της αυλή. Είπε στη μαμά ότι έχει δει κάποια παιδιά, καθοδόν για το σχολείο, να αγοράζουν σνακ και αναψυκτικά από το μαγαζί στη γωνία και μετά να πετάνε τη συσκευασία και τα άδεια πλαστικά μπουκάλια στον δρόμο ή τις αυλές των σπιτιών. «Τι θράσος!» λέω σε μια έκρηξη θυμού. «Δεν έχω κάνει ποτέ κάτι τέτοιο!» «Δεν νομίζω ότι εννοούσε συγκεκριμένα εσένα, αγάπη μου» λέει η μαμά, παρηγορητικά. «Ξέρεις πώς είναι η Ίνιντ Μπάγκοτ το χόμπι της είναι να παραπονιέται. Αλλά κάπου έχει δίκιο τώρα τελευταία έχω παρατηρήσει πολλά σκουπίδια στο δρόμο. Η κυρία Μπάγκοτ είπε ότι τα σκουπίδια είναι εθνική ντροπή, και πιστεύει ότι οι γονείς και τα σχολεία θα έπρεπε να ξεκινήσουν μια καμπάνια για να καθαρίσουν την περιοχή». 5

6 Οικο-μαχήτριες «Ακόμα νομίζω ότι είναι άδικο να κατηγορούμε μόνο τους μαθητές του σχολείου» λέω. «Θα μπορούσε να είναι ο οποιοσδήποτε πολλοί άνθρωποι πετούν σκουπίδια. Αλλά συμφωνώ ότι είναι σιχαμερό». «Η κυρία Μπάγκοτ λέει ότι μέρος του προβλήματος είναι ότι οι νέοι άνθρωποι δεν τρώνε σωστό πρωινό» συνεχίζει η μαμά. «Φουσκώνουν, λοιπόν, με σνακ και αναψυκτικά καθοδόν για το σχολείο εξού και τα σκουπίδια». «Αχά! Άρα σίγουρα δεν είμαι εγώ!» λέω με τουπέ, τελειώνοντας το υγιεινό, θρεπτικό μου πρωινό σιτάρι με μισή μπανάνα, μια φέτα τοστ με ψωμί ολικής άλεσης και μερέντα, συν μια επιπλέον κουταλιά γεμάτη μερέντα για έξτρα ενέργεια. Αυτό είναι σημαντικό για φερέλπιδες ολυμπιακούς αθλητές, όπως εγώ. Υποσχέθηκα στον εαυτό την Πρωτοχρονιά να προπονούμαι περισσότερο ποδηλασία και κολύμπι και να κάνω τη διαδρομή προς και από το σχολείο τρέχοντας «Κόψε λίγο ταχύτητα!» λέει αγκομαχώντας η Ίβι, παλεύοντας να με φτάσει. «Σε παρακαλώωωωωω, κόψε λίγο!» «Μα πρέπει να συνεχίσω να τρέχω» απαντάω, κοιτώντας πάνω από τον ώμο μου. «Ήταν η υπόσχεσή μου θυμάσαι;» Είμαι αποφασισμένη να κρατήσω την υπόσχεσή μου, καθώς ήδη είμαι σε φόρμα μπορώ να κουμπώσω πλέον το εφαρμοστό μου τζιν χωρίς να λαχανιάζω και κάθομαι χωρίς να ξεκουμπώνεται! «Αλλά η Πρωτοχρονιά έχει περάσει εδώ και έναν μήνα!» διαμαρτύρεται η Ίβι. «Οι περισσότεροι νορμάλ άνθρωποι έχουν εγκαταλείψει τις πρωτοχρονιάτικες υποσχέσεις τους στα μισά του Ιανουαρίου δεν τις πάνε μέχρι τον Φεβρουάριο». «Εγώ έχω θέληση σε αντίθεση με κάποιους άλλους» της φωνάζω, γελώντας και τρέχοντας μακριά, πριν 6

7 ΔΕΛΦΙΝΟΑΠΕΙΛΗ προλάβει να με φτάσει και να μου ρίξει μία με την τσάντα της. Μια από τις πρωτοχρονιάτικες υποσχέσεις της Ίβι ήταν να σταματήσει να τρώει σοκολάτα αυτό κράτησε μέχρι τα μισά του απογεύματος της πρώτης Ιανουαρίου, όταν και καταβρόχθισε μια ολόκληρη σακούλα σοκολατένια νομίσματα. Άλλη μια πρωτοχρονιάτικη υπόσχεσή της ήταν να είναι ευγενική με όλους. Αυτή την κράτησε μέχρι τις δύο Ιανουαρίου, όταν τσακώθηκε με τον αδερφό της, τον Λίαμ, αφού ανακάλυψε ότι της είχε φάει τις υπόλοιπες χριστουγεννιάτικες σοκολάτες, υποθέτοντας λανθασμένα ότι δεν τις ήθελε πια. «Έλα, Ίβι!» της φωνάζω. «Σκέψου πόσο σε φόρμα θα είσαι έπειτα από όλη αυτή την άσκηση!» «Σκέφτομαι πόσο πεθαμένη θα είμαι εάν δεν ελαττώσεις ταχύτητα!» λέει αγκομαχώντας η Ίβι. «Ω, κοίτα!» Σταματάει και κοιτάει τα κλαδιά ενός δέντρου, όπου έχει πιαστεί μια σακούλα του σουπερμάρκετ, παλεύοντας ελαφρά με το αεράκι. Σταματάω και το κοιτάζω, νευριασμένη. Σαν αφοσιωμένες Οικο-μαχήτριες, την Ίβι και εμένα, μας απασχολούν και τις δύο οι πλαστικές σακούλες που πετάγονται στις χωματερές, προκαλώντας μόλυνση, αντί να ανακυκλώνονται ή να ξαναχρησιμοποιούνται. Λέω στην Ίβι για το παράπονο της κυρίας Μπάγκοτ σχετικά με τα σκουπίδια που της ρίχνουν στην μπροστινή αυλή της, την ώρα που με σπρώχνει προς τα πάνω για να τραβήξω και να κατεβάσω τη σακούλα. Τη βάζω στην τσάντα μου σε περίπτωση που τη χρειαστώ κάποια στιγμή. Συμφωνούμε ότι πρέπει να γίνουν περισσότερα για να πειστεί ο κόσμος να μαζεύει τα σκουπίδια και να τα πετάει, και αποφασίζουμε να διπλασιάσουμε τις οικο-προσπάθειές μας, τόσο στο σπίτι όσο και στο σχολείο. «Οι Οικο-μαχήτριες θα θριαμβεύσουν!» φωνάζει η Ίβι. «Μαζί θα νικήσουμε το πλαστικό τέρας!» 7

8 Οικο-μαχήτριες Είναι το πρωινό διάλειμμα της Δευτέρας και καθόμαστε στην αυλή, όπου φυσάει, χτυπώντας τα πόδια μας για να ζεσταθούμε. Ένας δριμύς αέρας στριφογυρίζει κάνα-δυο πεταμένα περιτυλίγματα από μπάρες δημητριακών γύρω από τους αστραγάλους μας. «Ο κόσμος ακόμα δεν έχει πάρει το μήνυμα!» αναφωνεί νευριασμένη η Ίβι, σκύβοντας να μαζέψει τα περιτυλίγματα. «Γιατί όλοι κάθεστε τριγύρω με τα σκουπίδια μέχρι τα γόνατα; Γιατί δεν κάνετε κάτι γι αυτό, όπως να τα μαζέψετε;» Δεν απευθύνεται σε κάποιον συγκεκριμένα, αλλά η Αΐσα το παίρνει προσωπικά. «Πάντα μαζεύω τα σκουπίδια μου!» ανταπαντά. «Οπότε σταμάτα να μου τη λες! Έχω κουραστεί με την γκρίνια σου!» «Ναι, σταμάτα να μας κάνεις όλους να αισθανόμαστε άσχημα!» λέει ο Τζακ. «Δεν σας κάνω!» αναφωνεί η Ίβι. «Εννοώ ότι δεν θέλω να σας κάνω να αισθάνεστε άσχημα. Απλώς θέλω όλοι να βοηθήσουν να ξεφορτωθούμε τα σκουπίδια με υπευθυνότητα, και να χρησιμοποιούμε τους κάδους ανακύκλωσης όταν μπορούμε, αλλιώς ποιο το νόημα να τους έχουμε;» Ο Τζακ προσποιείται ότι τον έχει πάρει ο ύπνος, ροχαλίζοντας δυνατά. Η Ίβι τού ρίχνει ένα άγριο βλέμμα. «Ίσως θα μπορούσαμε να οργανωθούμε και να μαζέψουμε τα σκουπίδια» προτείνω, θέλοντας να υποστηρίξω την Ίβι, αλλά χωρίς να ακουστώ γκρινιάρα. «Δεν είναι δύσκολο. Απλώς βάλτε τα σκουπίδια σας στις τσέπες σας ή στην τσάντα σας μέχρι να φτάσετε στους κάδους της ανακύκλωσης, εάν πρέπει». «Μπλιαχ!» αναφωνεί η Σαχίν. «Δεν θέλω τα σάπια σκουπίδια των άλλων ανθρώπων στις τσέπες μου ή στην τσάντα μου!» «Μπλιαχ!» λέει η Αμέλια, η οποία έχει προστεθεί στην παρέα μας μαζί με την ακολουθία της, τα Τόσο 8

9 ΔΕΛΦΙΝΟΑΠΕΙΛΗ Τέλεια Κορίτσια, όπως τα λέμε. «Ξέχνα το! Σίγουρα δεν πρόκειται να το κάνω αυτό! Σκέψου πόσα μικρόβια!» Η Αμέλια κουνάει τα χέρια της μπροστά από το πρόσωπό της σαν να έχει τάση λιποθυμίας. «Ήμουν σίγουρη ότι θα είχατε τέτοια σκουπιδο-ιδέα!» μας λέει χλευαστικά. Όλα τα Τόσο Τέλεια Κορίτσια λένε όλες μαζί με μια φωνή «ΜΠΛΙΑΧ!» «Είσαι για τα σκουπίδια, Αμέλια!» ανταπαντά απότομα η Ίβι. «Γιατί δεν πας να ανακυκλώσεις τον εαυτό σου και να επιστρέψεις πιο ευγενική;» «Μίλα για τον εαυτό σου, οικο-φρικιό!» ανταπαντά η Αμέλια. Η Αμέλια και τα Τόσο Τέλεια Κορίτσια απομακρύνονται, ρίχνοντάς μας ένα σαρκαστικό βλέμμα πάνω από τον ώμο τους. Η Ίβι και εγώ τούς γυρίζουμε την πλάτη μας. «Εντάξει» συνεχίζω. «Όπως σας έλεγα, πριν από αυτή την αγενή διακοπή, δεν με νοιάζει με ποιον τρόπο θα το κάνουμε ίσως θα μπορούσαμε να φέρουμε έναν σάκο σκουπιδιών αύριο». «Ανακυκλώσιμο, φυσικά» διακόπτει η Ίβι. «Ναι ανακυκλώσιμο και θα μπορούσατε να τον χρησιμοποιείτε για να βάζετε τα σκουπίδια». Τους κοιτάζω όλους και χαμογελώ πλατιά, ελπίζοντας ότι τους έχω πείσει. Υπάρχει ξεκάθαρη σιωπή. «Γιατί η Έλεν, η Τζέμα, η Βικτόρια και η Ντανί, που στέκονται εκεί πέρα, ψιθυρίζουν και σε κοιτάζουν περίεργα;» ρωτάει ο Λι στην Ίβι. «Δεν έχω ιδέα» απαντάει η Ίβι. Έχει ακόμη τα χέρια της σταυρωμένα. Κοιτάζω επιφυλακτικά εκεί που στέκονται η Έλεν, η Τζέμα, η Βικτόρια και η Ντανί. Τις χαιρετάω, αλλά δεν με χαιρετάνε. Έχουν προστεθεί στην παρέα τους η 9

10 Οικο-μαχήτριες Κάσια και η Σάλμα, και αμέσως αρχίζουν να τους ψιθυρίζουν και να κοιτάνε την Ίβι και εμένα περίεργα. «Έτσι μου έρχεται να πάω και να τις ρωτήσω ποιο είναι το πρόβλημά τους!» μου μουρμουρίζει η Ίβι νευριασμένη. «Γιατί είναι τόσο περίεργες;» ρωτάει τους άλλους αλλά η κουβέντα έχει πάει στο πιο ενδιαφέρον θέμα, τη σχολική εκδρομή που θα πάμε την επόμενη εβδομάδα σε ένα θαλάσσιο πάρκο. Η Ίβι κι εγώ είμαστε ενθουσιασμένες που θα πάμε, και όλοι οι άλλοι, επίσης αν και ο Τζακ και ο Λι είναι ενθουσιασμένοι κυρίως με τη σκέψη ότι μία μέρα δεν θα κάνουν μάθημα. Συμμετέχουμε στην ευχάριστη κουβέντα αλλά είναι κρίμα που δεν μπορέσαμε να συγκεντρώσουμε τον ίδιο ενθουσιασμό για τα σκουπίδια. Νιώθω απογοητευμένη κατά τη διάρκεια του διώρου των μαθηματικών, κάτι όχι και τόσο ασυνήθιστο για μένα, αλλά σήμερα η απογοήτευσή μου είναι περισσότερη εξαιτίας της άσχημης αντίδρασης «των φίλων μας» στην ιδέα του μαζέματος των σκουπιδιών, και την «οικολογική κούραση» που φαίνεται να έχει διαπεράσει το σχολείο τώρα τελευταία κανείς δεν ενδιαφέρεται να είναι οικολόγος. Η Ίβι και εγώ αναγκαστήκαμε να εγκαταλείψουμε τον πάγκο με τα Φρέσκα Προϊόντα λόγω έλλειψης υποστήριξης. Το ενδιαφέρον του κόσμου λιγόστεψε και ανακαλύψαμε ότι χαλάγαμε περισσότερα χρήματα απ όσα κερδίζαμε. Επίσης ανακάλυψα ότι τα βλέμματα του κόσμου τείνουν να χάνονται κάθε φορά που είτε η Ίβι είτε εγώ αναφέρουμε τη φράση «σώστε τον κόσμο». Η αντίδραση του Τζακ όταν η Ίβι μιλούσε για την ανακύκλωση προσποιούμενος ότι τον πήρε ο ύπνος έχει γίνει ανησυχητικά κοινότοπη. 10

11 ΔΕΛΦΙΝΟΑΠΕΙΛΗ Δεν είμαι σίγουρη τι μπορούμε είτε η Ίβι είτε εγώ να είμαστε οι κατάλληλες για κάτι τέτοιο, και μάλλον φαίνομαι ανήσυχη γιατί ο κύριος Χόμπσον, ο μαθηματικός, με πλησιάζει και μου λέει ευγενικά: «Ξέρω ότι βρίσκεις τις εξισώσεις πρόκληση, Λόλα, αλλά σε παρακαλώ, μη στενοχωριέσαι! Άσε με να σε βοηθήσω». Το επόμενο μάθημα, μετά το δίωρο των μαθηματικών, είναι η γεωγραφία. Πριν ξεκινήσει το μάθημα, η Ίβι κι εγώ πλησιάζουμε τον κύριο Γούντσεϊτζ στην έδρα, ενώ παράλληλα ακούγονται ομιλίες και καρέκλες που σέρνονται, τον ρωτάμε εάν μπορεί να μας βοηθήσει να κάνουμε και τους συμμαθητές μας να οργανωθούν σωστά ώστε να μαζεύουν τα σκουπίδια από τους χώρους του σχολείου. Μας λέει ότι είναι καταπληκτική ιδέα, και ότι θα τη σκεφτεί οπωσδήποτε και θα μας ενημερώσει. Καθώς γυρνάμε στις θέσεις μας, η Αμέλια μας σφυρίζει: «Τα τσιράκια του δασκάλου!». Την αγνοούμε. Το μάθημα ξεκινά. Μαθαίνουμε για την πλαστική δίνη στον Ειρηνικό Ωκεανό. Είναι μια τεράστια στριφογυριστή μάζα από πλαστικά σκουπίδια, που έχει συγκεντρωθεί στη μέση του ωκεανού, και αποτελείται κυρίως από πλαστικές τσάντες και πλαστικά μπουκάλια. Λυπάμαι πολύ γι αυτό, και δεν μπορώ να το ελέγξω αυτά τα πράγματα είναι πολύ εύκολο να ξαναχρησιμοποιηθούν και να ανακυκλωθούν, αλλά επειδή ο κόσμος δεν ενδιαφέρεται, καταστρέφουν τον ωκεανό, σκοτώνοντας όλα τα θαλάσσια πλάσματα. Ελπίζω ότι αυτό θα εμπνεύσει τον κόσμο να ασχοληθεί με το μάζεμα των σκουπιδιών. Ο κύριος Γούντσεϊζ μας λέει πολλά ενδιαφέροντα πράγματα, όπως τι συμβαίνει όταν το πλαστικό φτάνει στη στεριά. «Είναι σαν μεγάλο ζώο» μας λέει. «Κολυμπάει και, μόλις φτάσει στη στεριά, ξερνάει κι έτσι έχετε μια παραλία γεμάτη πλαστικά σκουπίδια». 11

12 Οικο-μαχήτριες «Μπλιαχ!» αναφωνεί η Αΐσα. «Αηδιαστικό!» Το μάθημα συνεχίζεται. Ο κύριος Γούντσεϊτζ κάνει παρατήρηση στην Αμέλια γιατί ψιθυρίζει. Κάνει παρατήρηση στην Τζεμίμα γιατί ψιθυρίζει. Κάνει παρατήρηση στον Τζακ γιατί ψιθυρίζει. Ακόμα και στη Σαχίν, η οποία ποτέ δεν παρεκτρέπεται, κάνει παρατήρηση γιατί ψιθυρίζει. Κοιτάω τριγύρω ανήσυχη. Τι συμβαίνει; Γιατί όλοι τους ψιθυρίζουν; Παρατηρώ ότι η Έλεν με κοιτάει, και η Κάσια ρίχνει ένα σκληρό βλέμμα στην Ίβι. Η Ίβι την κοιτάει και κουνώντας τα χείλη της τη ρωτάει: «Τι;». Πιάνω το βλέμμα της Αμέλια και μου ρίχνει ένα μεγάλο, ύπουλο χαμόγελο. «Μπορείτε όλοι σας να συγκεντρωθείτε στη δουλειά σας;» λέει σε όλους ο κύριος Γούντσεϊτζ, βγάζοντας τα μικρά στρογγυλά του γυαλιά και καθαρίζοντάς τα. Έχει κοντά μαλλιά, κομμένα καρφάκια, και ένα κοντό καλοκουρεμένο γένι, και είναι ο πιο οικολόγος από όλους τους δασκάλους. Είναι πολύ δημοφιλής και συνήθως δεν αντιμετωπίζει προβλήματα στην τάξη του. Καθώς φεύγουμε από την τάξη στο τέλος του μαθήματος, η Έλεν με σπρώχνει βίαια. «Πρόσεχε, Έλεν!» αναφωνώ. «Κόντεψες να με ρίξεις!» «Σου αξίζει!» μου φωνάζει. «Τι; Τι εννοείς;» απαιτώ να μάθω μαζί με την Ίβι, ακολουθώντας αυτήν και την Κάσια στον διάδρομο. «Μπορεί κάποια να μου πει τι συμβαίνει;» «Ξέρεις!» ανταπαντά η Έλεν, γυρίζοντας και κοιτάζοντάς με. «Τι ξέρω;» τη ρωτάω ικετευτικά. «Εσύ και η Ίβι θέλετε ο κύριος Γούντσεϊτζ να μας δώσει επιπλέον εργασία για το σπίτι. Θέλετε να μας δώσει επιπλέον οικο-εργασία για το σπίτι. Είστε τόσο επίμονες 12

13 ΔΕΛΦΙΝΟΑΠΕΙΛΗ να μας επιβάλετε τη μαζέψτε-τα-πλαστικά-περιτυλίγματακαι-σώστε-τον-κόσμο καμπάνια σας κάτω στο λαιμό μας που θέλετε να μας δώσει οικο-τιμωρίες εάν δεν κάνουμε αρκετά καλά την οικο-εργασία μας! Και όλοι μας θα φάμε οικο-τιμωρίες εάν δεν μαζέψουμε όλα τα σκουπίδια από το σχολείο! Δεν θα είχα πρόβλημα να σας βοηθήσω εάν δεν προσπαθούσατε συνέχεια να αναγκάσετε τον κόσμο να γίνουν οικολόγοι και τώρα βάζετε έναν δάσκαλο να βεβαιωθεί ότι όλοι θα το κάνουμε». «Μα, αυτά είναι αηδίες, κυριολεκτικά!» αναφωνώ. «Ποιος σας τα είπε όλα αυτά;» ρωτάει η Ίβι. «Η Αμέλια». «Και την πίστεψες;» ρωτάει η Ίβι εξαγριωμένη. «Μα, ξέρεις πώς είναι η Αμέλια!» λέω στην Έλεν με ικετευτικό ύφος. «Πάντα ξεκινάει τα κουτσομπολιά και μπερδεύει τα πράγματα!» «Δεν το πιστεύω ότι την πήρες στα σοβαρά» λέει η Ίβι, περνώντας τα δάχτυλά της από τις κόκκινες μπούκλες της αγανακτισμένη. «Και τώρα το είπες και σε άλλους, και σε πίστεψαν;» «Πίστεψαν ότι θα έκανες τα πάντα προκειμένου να μαζεύουν οι άλλοι τα σκουπίδια και να κάνουν ό,τι θέλεις εσύ. Και νομίζουν ότι καλοπιάνεις τον κύριο Γούντσεϊτζ γιατί έχετε τον ίδιο οικολογικό σκοπό». «Δεν καλοπιάνουμε τον κύριο Γούντσεϊτζ!» εκρήγνυται η Ίβι. «Το μόνο που κάναμε ήταν να ζητήσουμε τη βοήθεια του για να οργανώσουμε ένα μάζεμα σκουπιδιών! Δεν θα ζήταγα ποτέ επιπλέον εργασία. Για πόσο ηλίθια με περνάς; Και κανείς δεν θα πάρει οικο-τιμωρίες, οπότε δεν χρειάζεται να ανησυχείτε». «Μας κάνετε να ακουγόμαστε σαν να είμαστε οικοτραμπούκοι» λέω χαμηλόφωνα, και πολύ πληγωμένη. «Έχετε την τάση να μιλάτε συνέχεια για σκουπίδια και ανακύκλωση και διάφορα άλλα» παρατηρεί ο Λι, 13

14 Οικο-μαχήτριες που βαδίζει δίπλα μας, στο διάδρομο. «Και λέτε. Και λέτε» «Λοιπόν, συγγνώμη!» αναφωνεί η Ίβι, με το πρόσωπό της κατακόκκινο πίσω από τις φακίδες της. «Λυπάμαι τόσο που ενδιαφερόμαστε για τον κόσμο που ζούμε!» Και τρέχει στις γυναικείες τουαλέτες κλαίγοντας. Τρέχω ξοπίσω της. Δυστυχώς, η Αμέλια και ένα πλήθος από τα Τόσο Τέλεια Κορίτσια είναι και αυτές στις τουαλέτες. «Ω, αγαπητή μου!» λέει με συρτή φωνή η Αμέλια. «Τι σου συμβαίνει, Ίβι; Έχεις γίνει κατακόκκινη. Υποφέρεις από υπερθέρμανση;» Τα Τόσο Τέλεια Κορίτσια γελάνε και μαζεύονται γύρω από την Αμέλια. «Άσε ήσυχη την Ίβι!» φωνάζω στην Αμέλια. «Και σταμάτα να διαδίδεις ηλίθιες φήμες, Αμέλια, γίνεσαι αξιολύπητη!» «Εσύ είσαι αξιολύπητη!» ανταπαντά η Αμέλια. «Δεν το έχεις παρατηρήσει; Κανείς δεν σε συμπαθεί!» «Πάμε κάπου αλλού» μουρμουράω στην Ίβι, πιάνοντάς την από το μπράτσο και τραβώντας την έξω από τις τουαλέτες πριν εκραγεί μπροστά στην Αμέλια. Βράζει ολόκληρη. Καθόμαστε στην αυλή να φάμε το μεσημεριανό μας, κουρνιασμένες γύρω από το αγαπημένο μας δέντρο. Αλλά όλη η γεύση μοιάζει να έχει φύγει μέσα από το σωληνάριο με τη λιαστή ντομάτα με πέστο και τα ψημένα κουκουνάρια. Και η Ίβι φαίνεται να έχει χάσει την όρεξή της, επίσης. Κανείς δεν έρχεται να κάτσει στην παρέα μας ή να μας μιλήσει. «Μήπως μυρίζουμε;» ρωτάει η Ίβι. «Υποθέτω ότι οι ηλίθιες φήμες της Αμέλια είχαν επίδραση» λέω «ακόμα κι αν όλοι αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι ήταν ψέματα». 14

15 ΔΕΛΦΙΝΟΑΠΕΙΛΗ «Το απεχθάνομαι όταν ο κόσμος μιλάει πίσω από την πλάτη σου!» αναφωνεί η Ίβι. Δεν φαίνεται πρόθυμη να αποδεχτεί καμία ευθύνη σχετικά με την αναστάτωση που προκλήθηκε, αν και καταλαβαίνω ότι οι συνεχόμενες προσπάθειές μας να περάσουμε το οικο-μήνυμά μας ίσως και να έχουν νευριάσει τους άλλους. Ίσως θα έπρεπε για λίγο διάστημα να μιλάμε για κάτι άλλο, όπως μουσική, ρούχα, σχολικές εκδρομές και άλλα. Αλλά δεν έχω όρεξη να ταράξω κι άλλο την Ίβι λέγοντας κάτι τέτοιο. Ίσως να της μιλήσω αργότερα σχετικά με τη διεύρυνση των θεμάτων προς συζήτηση. Μια λεπτή, κρύα ψιχάλα πέφτει. Η Ίβι μαζεύει μερικά άδεια πλαστικά μπουκάλια, και εγώ πάω μαζί της να τα πετάξουμε στους κάδους ανακύκλωσης. Οικο-πληροφορία 13 εκατομμύρια πλαστικά μπουκάλια πετάγονται ετησίως στο Ηνωμένο Βασίλειο, τα οποία θα μπορούσαν να είχαν ανακυκλωθεί ή, ακόμα καλύτερα, ξαναχρησιμοποιηθεί. Πολλά προϊόντα παράγονται από ανακυκλωμένο πλαστικό από καινούργια πλαστικά μπουκάλια, μέχρι επενδύσεις για σκουπιδοτενεκέδες, ακόμα και μπουφάν με φοδραρισμένη γούνα! 15