Ένας αγρός μπουμπούκια

Μέγεθος: px
Εμφάνιση ξεκινά από τη σελίδα:

Download "Ένας αγρός μπουμπούκια"

Transcript

1 ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΝΑ Ένας αγρός μπουμπούκια λ έ ν ε π ω ς ό λ ε ς ο ι ι σ τ ο ρ ί ε ς χάνουν κάτι κάθε φορά που τις λες. Αν είναι έτσι, τότε αυτή εδώ δεν έχει χάσει τίποτα, γιατί ακούγεται πρώτη φορά. Γι αυτή την ιστορία κάποιοι άνθρωποι θα πρέπει να παραμερίσουν τη δυσπιστία τους. Αν δεν συνέβαινε σ εμένα, θα ήμουν κι εγώ μία από αυτούς. Πολλοί, όμως, δεν θα δυσκολευτούν καθόλου να την πιστέψουν, γιατί το μυαλό τους είναι ανοιχτό τους το ξεκλείδωσε εκείνο το είδος του κλειδιού που δίνει πίστη στους ανθρώπους. Αυτοί είτε είναι έτσι από γεννησιμιού τους είτε, μωρά ακόμα, τότε που τα μυαλά είναι σαν μπουμπούκια, γαλουχούνται με τρόπο που κάνει τα πέταλά τους ν ανοίξουν σιγά-σιγά και τα προετοιμάζει για να έρθει η ίδια η ζωή να τα θρέψει. Καθώς πέφτει η βροχή και λάμπει ο ήλιος, αυτά μεγαλώνουν, όλο και μεγαλώνουν μυαλά τόσο ανοιχτά που ζουν με επίγνωση και δεκτικότητα, που βλέπουν φως εκεί που υπάρχει σκοτάδι, διακρίνουν ευκαιρίες στα αδιέξοδα, γεύονται τη νίκη όταν οι άλλοι αναμασούν την αποτυχία, αμφιβάλλουν όταν οι άλλοι αποδέχονται με κλειστά μάτια. Λίγο λιγότερο βαριεστημένα, λίγο λιγότερο κυνικά. Λίγο λιγότερο έτοιμα να καταθέσουν τα όπλα. Τα μυαλά κάποιων ανθρώπων

2 12 CECELIA AHERN ανοίγουν αργότερα στη ζωή, ύστερα από μια τραγωδία ή ένα θρίαμβο. Και η τραγωδία και ο θρίαμβος μπορούν ν αποτελέσουν το κλειδί που ξεμανταλώνει και ανοίγει εκείνο το κουτί της δήθεν παντογνωσίας, επιτρέποντας στο μυαλό να αποδεχτεί το άγνωστο, να αποχαιρετήσει τις ευθείες γραμμές και τον πραγματισμό. Υπάρχουν, όμως, κι εκείνοι που το μυαλό τους είναι σαν μπουκέτο από μίσχους, οι οποίοι μπουμπουκιάζουν όποτε μαθαίνουν κάτι καινούριο ένα νέο μπουμπούκι για κάθε νέα πληροφορία αλλά ποτέ δεν ανοίγουν, ποτέ δεν ανθίζουν. Είναι οι άνθρωποι που τους αρέσουν τα κεφαλαία και οι τελείες, όχι όμως τα ερωτηματικά και τα αποσιωπητικά Τέτοιοι άνθρωποι ήταν οι γονείς μου. Παντογνώστες. Άνθρωποι που έλεγαν: «Αν δεν το έχω δει γραμμένο πουθενά ή δεν το έχω ακουστά, τότε παράτα μας με τις βλακείες σου». Άνθρωποι με τετράγωνη λογική και κεφάλια γεμάτα μπουμπούκια που μπορεί να είχαν τα πιο θεσπέσια χρώματα, να ήταν τέλεια περιποιημένα και να ευωδίαζαν γλυκά, αλλά ποτέ δεν άνοιγαν, ποτέ δεν ήταν τόσο ελαφριά ή ντελικάτα ώστε να λικνιστούν στο αεράκι αλύγιστα και στητά, απαθέστατα, παρέμειναν μπουμπούκια μέχρι τη μέρα που πέθαναν. Εντάξει, η μητέρα μου δεν πέθανε. Όχι ακόμη από ιατρικής άποψης τουλάχιστον. Αλλά παρότι δεν είναι νεκρή, ζωντανή δεν τη λες σίγουρα. Είναι σαν ζόμπι που κάπου-κάπου μουρμουράει, σαν να θέλει να βεβαιωθεί πως είναι ακόμα ζωντανή. Αν την έβλεπες από μακριά, θα έλεγες πως είναι μια χαρά. Αν έρθεις όμως πιο κοντά, θα παρατηρήσεις ότι το ανοιχτό ροζ κραγιόν είναι μια υποψία ακανόνιστο και τα μάτια της κουρασμένα και άψυχα, όπως τα σπίτια των τηλεοπτικών σίριαλ που τα στήνουν εξ ολοκλήρου σε στούντιο μια πρόσοψη μοναχά, αλλά ουσία μηδέν από πίσω. Τριγυρίζει στο σπίτι, πλανιέται από δωμάτιο σε δωμάτιο φορώντας μια ρομπ ντε σαμπρ με κλος μανίκια που ανεμίζουν ανάλαφρα, λες κι είναι καμιά καλλονή του Νότου στο αρχοντικό μιας φυτείας από το Όσα παίρνει ο άνεμος, που σκέφτεται πως θα τα σκεφτεί όλα αύριο. Παρά την κύκνεια χάρη της καθώς περιφέρεται στο σπίτι, κάτω από την

3 μια σελιδα για καθε ΑΥΡΙΟ 13 επιφάνεια κλοτσάει μανιασμένα, τινάζει χέρια και πόδια στην προσπάθεια να κρατήσει το κεφάλι έξω απ το νερό, χαρίζοντάς μας πότε-πότε ένα από τα χαρακτηριστικά πανικόβλητα χαμόγελά της για να μας δείξει πως είναι ακόμα εδώ, αν και δεν μας πείθει με τίποτα. Μα δεν την κατηγορώ. Αχ, τι μεγάλη πολυτέλεια να εξαφανίζεσαι όπως αυτή, αφήνοντας τους άλλους να μαζέψουν τα σπασμένα και να περισώσουν ό,τι απέμεινε όρθιο. Ακόμα δεν σας έχω πει τίποτα, θα πρέπει να έχετε μπερδευτεί πάρα πολύ. Με λένε Ταμάρα Γκούντγουιν. Άκου εκεί, Γκούντγουιν. * Είναι από εκείνες τις απαίσιες εκφράσεις που απεχθάνομαι. Κάτι ή είναι νίκη ή δεν είναι. Όπως λέμε «δυσάρεστη απώλεια», «καυτός ήλιος» ή «εντελώς νεκρός». Δύο λέξεις που μπαίνουν χωρίς λόγο μαζί για να εκφράσουν κάτι που θα μπορούσε να ειπωθεί μόνο με τη δεύτερη. Μερικές φορές, όταν συστήνομαι σε κάποιον, παραλείπω μία από τις δύο: Ταμάρα Γκουντ, που ακούγεται πολύ ειρωνικό, επειδή ποτέ δεν ήμουν καλή ή Ταμάρα Γουίν, το οποίο ηχεί κάπως σαν κοροϊδία, γιατί ποιος έχασε τη ρέντα του για να τη βρω εγώ... Είμαι δεκαέξι χρόνων ή έτσι μου λένε τουλάχιστον. Αυτή τη στιγμή αμφιβάλλω για την ηλικία μου, γιατί νιώθω σαν να έχω τα διπλάσια χρόνια. Στα δεκατέσσερα ένιωθα δεκατεσσάρων. Συμπεριφερόμουν σαν εντεκάχρονη και ήθελα να είμαι δεκαοχτάρα. Τους τελευταίους μήνες, όμως, πέρασαν μερικά χρόνια από τη ζωή μου. Γίνεται αυτό; Τα κλειστά μπουμπούκια θα κουνούσαν το κεφάλι πως όχι, αλλά τα ανοιχτά μυαλά θα έλεγαν πιθανόν. Όλα γίνονται, θα έλεγαν. Ε, λοιπόν, ξέρετε κάτι; Δεν γίνονται όλα. Δεν γίνεται να ξαναφέρω τον μπαμπά μου στη ζωή. Προσπάθησα όταν τον βρήκα νεκρό, σωριασμένο στο πάτωμα του γραφείου του εντελώς νεκρό, μπορώ να πω με πρόσωπο μπλάβο, μ ένα άδειο κουτί χάπια δίπλα του κι ένα άδειο μπουκάλι ουίσκι * Goodwin στο κείμενο: good win, «καλή νίκη» ή «καλή επιτυχία». (ΣτΜ)

4 14 CECELIA AHERN στο γραφείο του. Δεν ήξερα τι έκανα, κόλλησα πάντως τα χείλη μου στα δικά του και άρχισα να του μαλάζω σαν τρελή το στήθος. Δεν είχε αποτέλεσμα. Αλλά και στην κηδεία, στο νεκροταφείο, όταν η μητέρα μου έπεσε πάνω στο φέρετρο κι άρχισε να σκούζει και να γρατζουνίζει το λακαρισμένο ξύλο την ώρα που τον κατέβαζαν στο λάκκο ο οποίος είχε, παρεμπιπτόντως, μια επικάλυψη από ψεύτικο πράσινο χορτάρι, λες και ήμασταν τόσο χαϊβάνια που δεν θα καταλαβαίναμε ότι στην πραγματικότητα τον κατέβαζαν στη σκουληκιασμένη γη όπου θα ήταν η αιώνια κατοικία του, ούτε αυτό είχε αποτέλεσμα. Μπορεί να θαυμάζω τη μαμά για την προσπάθειά της, αλλά η κατάρρευσή της στον τάφο δεν τον έφερε πίσω. Και όταν μαζευτήκαμε στο σπίτι μετά την κηδεία, τότε που συγγενείς και φίλοι πήραν μέρος στο διαγωνισμό «Ποιος γνώριζε καλύτερα τον Τζορτζ» και μοιράστηκαν ατέλειωτες ιστορίες για τον μπαμπά μου, παλεύοντας ποιος θα πάρει πρώτος το λόγο και έτοιμοι να πεταχτούν πάνω λέγοντας: «Αυτό το λες αστείο; Τότε πού ν ακούσεις και το άλλο» ή «Μια φορά ήμασταν, που λέτε, με τον Τζορτζ» ούτε έτσι τον έφεραν πίσω. Αλλά και τότε που η μαμά ανακάλυψε ότι τα προσωπικά οικονομικά του μπαμπά έχαιραν υγείας ανάλογης με τη δική του, ούτε αυτό είχε κανένα αποτέλεσμα. Είχε χρεοκοπήσει και η τράπεζα είχε ήδη κινήσει διαδικασίες κατάσχεσης του σπιτιού μας και όλων των υπόλοιπων ακινήτων που είχε ο μπαμπάς στην κατοχή του, οπότε η μαμά αναγκάστηκε να πουλήσει όλα μα όλα τα περιουσιακά μας στοιχεία για να ξεπληρώσει τα χρέη. Ούτε τότε γύρισε πίσω για να μας βοηθήσει. Εκείνη, λοιπόν, τη στιγμή το πήρα απόφαση ότι είχε φύγει. Για τα καλά. Σκέφτηκα πως εφόσον μας άφησε να τα περάσουμε μόνες μας όλα αυτά με άφησε να φυσήξω αέρα στο νεκρό κορμί του, άφησε τη μαμά να γρατζουνίσει το φέρετρό του μπροστά σε όλο τον κόσμο και μετά μας κοιτούσε να χάνουμε όλα όσα ήταν κάποτε δικά μας, τότε είχε φύγει για τα καλά. Έξυπνο από μέρους του που δεν κάθισε να τα δει όλα αυτά. Ήταν τόσο απαίσια και εξευτελιστικά όσο σίγουρα φανταζόταν κι έτρεμε και ο ίδιος.

5 μια σελιδα για καθε ΑΥΡΙΟ 15 Αν οι γονείς μου ήταν προικισμένοι με ανθηρά μπουμπούκια, τότε ίσως, λέω ίσως, να τα είχαν αποφύγει όλα αυτά. Αλλά δεν ήταν. Δεν έβλεπαν φως στο βάθος του τούνελ. Δεν υπήρχαν άλλες δυνατότητες, κανένας άλλος δρόμος δράσης. Ήταν πρακτικοί άνθρωποι, αλλά δεν υπήρχαν πρακτικές λύσεις. Μόνο η πίστη και η ελπίδα μπορούσαν να βοηθήσουν τον πατέρα μου να το ξεπεράσει. Αλλά ο μπαμπάς μου δεν διέθετε τίποτε από τα δύο κι έτσι, όταν έκανε αυτό που έκανε, στην ουσία μάς πήρε μαζί του στον τάφο. Απορώ πραγματικά πώς ο θάνατος που είναι τόσο σκοτεινός και τελεσίδικος μπορεί να φωτίσει το χαρακτήρα κάποιου. Οι όμορφες ιστορίες που άκουσα για τον μπαμπά όλες εκείνες τις εβδομάδες ήταν ατέλειωτες και συγκινητικές. Έβρισκα παρηγοριά και μου άρεσε να χάνομαι σ αυτές τις ιστορίες αλλά, για να πω την αλήθεια, δεν είμαι καθόλου σίγουρη αν ήταν πραγματικές. Ο μπαμπάς μου δεν ήταν συμπαθητικός άνθρωπος. Τον αγαπούσα φυσικά, αλλά ξέρω πως δεν ήταν καλός χαρακτήρας. Σπανίως μιλούσαμε οι δυο μας και όταν το κάναμε ήταν για να διαφωνήσουμε για κάτι, ή μου έδινε χρήματα για να με ξεφορτωθεί. Ήταν οξύθυμος, ξεσπούσε συχνά, αρπαζόταν με το παραμικρό, επέβαλλε τις απόψεις του στους άλλους και ήταν, μπορώ να πω, αλαζόνας. Έφερνε τους άλλους σε δύσκολη θέση, τους έκανε να νιώθουν υποδεέστεροι και το διασκέδαζε με την ψυχή του. Στα εστιατόρια συνήθιζε να στέλνει τρεις και τέσσερις φορές το φιλέτο του πίσω στην κουζίνα μόνο και μόνο για να δει το σερβιτόρο να ιδρώνει και να ξεϊδρώνει. Μπορούσε να παραγγείλει το πιο ακριβό κρασί και μετά να πει ότι ήταν ξινισμένο μόνο και μόνο για να τσαντίσει τον εστιάτορα. Φώναζε την αστυνομία και παραπονιόταν για την ένταση της μουσικής στα πάρτι που γίνονταν στα άλλα σπίτια της γειτονιάς, μουσική που δεν ακούγαμε καν, αναγκάζοντας τους γείτονες να την κλείσουν μόνο και μόνο επειδή δεν ήμασταν κι εμείς καλεσμένοι. Δεν είπα τίποτε από αυτά στην κηδεία ούτε και στη μικρή συγκέντρωση που ακολούθησε μετά στο σπίτι μας. Μάλιστα, δεν είπα τίποτε απολύτως. Κατέβασα ολομόναχη ένα μπουκάλι κόκκινο

6 16 CECELIA AHERN κρασί και κατέληξα να κάνω εμετό στο πάτωμα δίπλα στο γραφείο του μπαμπά, όπου πέθανε. Εκεί με βρήκε η μαμά και με σκαμπίλισε. Είπε πως την κατέστρεψα. Δεν ήμουν σίγουρη αν αναφερόταν στη μοκέτα ή στη μνήμη του μπαμπά, όπως και να είχε όμως, ήμουν απολύτως σίγουρη ότι ο μπαμπάς τις είχε λερώσει και τις δύο από μόνος του. Μη νομίζετε ότι προσπαθώ τώρα να βγάλω το άχτι μου για τον μπαμπά. Κι εγώ απαίσια ήμουν. Χειρότερη κόρη από μένα δεν μπορούσε να υπάρξει. Μου έδιναν τα πάντα, αλλά σπανίως έλεγα «ευχαριστώ». Και να το είπα ποτέ, μάλλον δεν το εννοούσα. Για να είμαι ειλικρινής, δεν νομίζω ότι ήξερα το νόημα της λέξης. Το να λες «ευχαριστώ» είναι δείγμα εκτίμησης, ευγνωμοσύνης. Η μαμά κι ο μπαμπάς μού μιλούσαν διαρκώς για τα μωρά που πέθαιναν από την πείνα στην Αφρική, λες και με αυτό τον τρόπο θα μ έκαναν να εκτιμήσω κάτι. Τώρα που το σκέφτομαι εκ των υστέρων, μου φαίνεται ότι ο καλύτερος τρόπος για να με κάνουν να εκτιμήσω κάτι θα ήταν μάλλον να μη μου έδιναν τα πάντα. Μέναμε σε μια μοντέρνα έπαυλη εξακοσίων πενήντα τετραγωνικών, με έξι υπνοδωμάτια, πισίνα, γήπεδο του τένις και ιδιωτική παραλία στο Κιλάινι, στην κομητεία του Δουβλίνου. Το δωμάτιό μου βρισκόταν στη μία άκρη του σπιτιού και των γονιών μου στην άλλη, και είχε μπαλκόνι με θέα στην παραλία, αλλά δεν νομίζω να κοίταξα ποτέ μου από κει. Είχε δικό του μπάνιο με ντουζιέρα και τζακούζι, καθώς και τηλεόραση πλάσμα TileVision * για την ακρίβεια στον τοίχο πάνω από την μπανιέρα. Είχα μια ντουλάπα γεμάτη τσάντες γνωστών σχεδιαστών, υπολογιστές, PlayStation και κρεβάτι με ουρανό. Τι τυχερή που ήμουν... Ώρα τώρα γι άλλη μια αλήθεια: Ήμουν σκέτος εφιάλτης. Ήμουν αναιδής, αντιμιλούσα, ήθελα τα πάντα και, κάτι ακόμη χειρότερο, νόμιζα ότι δικαιούμουν τα πάντα απλά και μόνο επειδή τα είχαν όλοι οι γνωστοί μου. Ούτε στιγμή δεν μου πέρασε από το μυαλό ότι ούτε αυτοί τα δικαιούνταν ιδιαίτερα. *Αδιάβροχες τηλεοράσεις, κατασκευασμένες ειδικά για το μπάνιο. (ΣτΜ)

7 μια σελιδα για καθε ΑΥΡΙΟ 17 Είχα βρει τρόπο να το σκάω τα βράδια από το δωμάτιό μου και να βγαίνω έξω κρυφά για να σμίγω με την παρέα μου. Σκαρφάλωνα στο μπαλκόνι του δωματίου μου, κατέβαινα από την υδρορρόη και πατούσα στη στέγη της πισίνας, απ όπου με δυο βηματάκια βρισκόμουν στο έδαφος. Στην ιδιωτική μας παραλία υπήρχε ένα σημείο όπου πηγαίναμε να τα κοπανήσουμε με τους φίλους. Τα κορίτσια πίναμε κυρίως πολύχρωμα κοκτέιλ: το περιεχόμενο από τα μπουκάλια της κάβας των γονιών μας ανάκατο σε πλαστικό μπουκάλι. Με αυτό τον τρόπο, παίρνοντας λίγα μονάχα εκατοστά από κάθε μπουκάλι, δεν μας έπαιρναν μυρωδιά. Τα αγόρια έπιναν όποιο μηλίτη έπεφτε στα χέρια τους. Έπαιρναν επίσης όποιο κορίτσι έπεφτε στα χέρια τους και αυτό ήμουν ως επί το πλείστον εγώ. Υπήρχε ένα αγόρι, ο Φιάκρα, τον οποίο έκλεψα από την καλύτερή μου φίλη, τη Ζόι. Αυτός λοιπόν είχε μπαμπά διάσημο ηθοποιό και ας μην κρύβομαι πίσω από το δάχτυλό μου αυτός ήταν ο μόνος λόγος που τον άφηνα, θυμάμαι, να χώνει το χέρι του κάτω απ τη φούστα μου για κάνα μισάωρο κάθε βράδυ. Έλεγα πως μια μέρα θα γνώριζα τον μπαμπά του. Δεν τον γνώρισα ποτέ. Οι γονείς μου το θεωρούσαν σημαντικό να βλέπω τον κόσμο, καθώς και πώς ζουν οι άλλοι άνθρωποι. Όλο μου έλεγαν πόσο τυχερή ήμουν που έμενα στο μεγάλο παραθαλάσσιο σπίτι μας και, προκειμένου να με βοηθήσουν να εκτιμήσω τον κόσμο, ξεκαλοκαιριάζαμε στη βίλα μας στη Μαρμπέλα, τα Χριστούγεννα πηγαίναμε στο σαλέ μας στο Βερμπιέ και το Πάσχα στο Ριτζ της Νέας Υόρκης, όπου επιδιδόμασταν σε ψώνια. Για τα δέκατα έβδομα γενέθλιά μου με περίμενε ήδη ένα ολοδικό μου ροζ κάμπριο Μίνι Κούπερ, ενώ ένας φίλος του μπαμπά μου, ο οποίος είχε στούντιο ηχογραφήσεων, περίμενε να με ακούσει να τραγουδάω και πιθανότατα να μου κλείσει συμβόλαιο. Ωστόσο, από τη στιγμή που ένιωσα το χέρι του να με χουφτώνει από πίσω, δεν ήθελα πια να μείνω στιγμή μόνη μαζί του στο δωμάτιο. Ούτε καν για να γίνω διάσημη. Όλο το χρόνο η μαμά και ο μπαμπάς έπαιρναν μέρος σε φιλανθρωπικές εκδηλώσεις. Η μαμά χαλούσε περισσότερα λεφτά

8 18 CECELIA AHERN για φορέματα απ ό,τι σε τραπέζια, ενώ δύο φορές το χρόνο χάριζε όσα ρούχα είχε αγοράσει παρορμητικά και δεν φορούσε ποτέ στην κουνιάδα της Ρόζαλιν που έμενε στην επαρχία σε περίπτωση που η Ρόζαλιν θα ένιωθε καμιά φορά την ανάγκη να πάει ν αρμέξει φορώντας επώνυμο φόρεμα. Ξέρω τώρα τώρα που είμαστε εκτός του κόσμου στον οποίο ζούσαμε κάποτε ότι δεν ήμασταν και οι πιο συμπαθητικοί άνθρωποι της γης. Νομίζω ότι πίσω από το ανέκφραστο προσωπείο της μητέρας μου, το ξέρει κι αυτή. Όχι ότι ήμασταν κακοί, απλώς δεν ήμασταν καλοί. Ποτέ δεν προσφέραμε τίποτε στον κόσμο, αλλά πήραμε ένα σκασμό. Δεν μας άξιζαν όλα αυτά όμως. Παλιότερα, δεν σκεφτόμουν ποτέ το αύριο. Ζούσα το τώρα. Ήθελα τα πάντα τώρα. Την τελευταία φορά που είδα τον πατέρα μου, του έβαλα τις φωνές, του είπα ότι τον μισώ και μετά του κοπάνησα την πόρτα κατάμουτρα. Δεν έκανα ποτέ βήμα πίσω, ούτε ένα βήμα έξω από το μικρόκοσμό μου, ώστε να σκεφτώ τι στην ευχή έλεγα ή έκανα και πώς αυτό πλήγωνε τους άλλους. Είπα στον μπαμπά ότι δεν ήθελα να τον ξαναδώ ποτέ και δεν τον ξαναείδα. Στιγμή δεν σκέφτηκα την επόμενη μέρα ούτε και διανοήθηκα την πιθανότητα αυτά να είναι τα τελευταία μου λόγια στον πατέρα μου κι εκείνη να είναι η τελευταία μου στιγμή μαζί του. Όλα τούτα είναι δυσβάσταχτα. Είναι πολλά τα πράγματα για τα οποία ζητάω συγχώρεση. Θέλει χρόνο. Τώρα όμως, εξαιτίας του θανάτου του μπαμπά και λόγω του πράγματος που δεν σας έχω αποκαλύψει ακόμα, δεν μου μένει άλλη επιλογή από το να σκεφτώ το αύριο, καθώς και όλους τους ανθρώπους τους οποίους επηρεάζει το αύριο. Τώρα, όταν ξυπνάω το πρωί, χαίρομαι που υπάρχει το αύριο. Έχασα τον μπαμπά μου. Αυτός έχασε όλα του τα αύριο κι εγώ έχασα όλα τα αύριο μαζί του. Μπορείτε να πείτε ότι τώρα είμαι ευγνώμων που συνεχίζουν να έρχονται. Τώρα θέλω να τα κάνω όσο καλύτερα μπορώ.

9 ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΥΟ Δυο χρυσόμυγες o τ α ν τ α μ υ ρ μ ή γ κ ι α θέλουν να βρουν τον ασφαλέστερο δρόμο προς την τροφή, βγαίνει πρώτα ένα μυρμήγκι μόνο του. Μόλις αυτό βρει τη διαδρομή, αφήνει ένα χημικό ίχνος το οποίο θα ακολουθήσουν τα άλλα. Αν τύχει να πατήσετε ποτέ μια σειρά μυρμηγκιών ή, εφόσον δεν είστε τόσο ψυχωτικοί, αν κάνετε την παραμικρή παρέμβαση στο χημικό ίχνος, τα μυρμήγκια χάνουν τον μπούσουλα. Όσα μυρμήγκια μείνουν πίσω αρχίζουν να τρέχουν γύρω-γύρω πανικόβλητα, προσπαθώντας να εντοπίσουν πάλι το ίχνος. Μου αρέσει να κάθομαι και να τα χαζεύω: εντελώς αποπροσανατολισμένα στην αρχή, γυρίζουν σαν τρελά πέφτοντας το ένα πάνω στο άλλο, καθώς προσπαθούν να βρουν ποιο δρόμο να πάρουν έπειτα όμως ανασυντάσσονται και εντέλει ξαναβρίσκουν το δρόμο και μπαίνουν πάλι στη γραμμή τους σαν να μη συνέβη τίποτα. Ο πανικός τους μου φέρνει στο μυαλό εμένα και τη μαμά. Κάποιος ήρθε και διέσπασε τη γραμμή μας, άρπαξε τον αρχηγό μας, κατέστρεψε το μονοπάτι μας και οι ζωές μας περιήλθαν στο απόλυτο χάος. Πιστεύω ελπίζω ότι με τον καιρό θα βρούμε πάλι το δρόμο μας. Μονάχα ένας μπροστάρης χρειάζεται για να οδηγήσει όλους τους άλλους, και εφόσον η μαμά κάθεται άπραγη και

10 20 CECELIA AHERN περιμένει να περάσει η μπόρα, νομίζω πως πρέπει να μπω εγώ μπροστά. Χτες καθόμουν και χάζευα μια χρυσόμυγα που προσπαθούσε να ξεφύγει από το καθιστικό αλλά έπεφτε συνεχώς πάνω στο παράθυρο, κοπανώντας ξανά και ξανά το κεφάλι στο τζάμι. Κάποια στιγμή σταμάτησε να ορμάει σαν βολίδα και πήγε και στάθηκε σε μια γωνιά στο τζάμι, βομβώντας λες κι είχε πάθει κρίση πανικού. Αγανάκτησα όπως την κοιτούσα, κυρίως επειδή αν πετούσε λίγο ψηλότερα, στην κορυφή του παραθύρου, θα κατάφερνε να ελευθερωθεί. Εκείνη όμως συνέχιζε να κάνει την ίδια κίνηση ξανά και ξανά. Φανταζόμουν τον εκνευρισμό της να βλέπει τα δέντρα, τα λουλούδια και τον ουρανό, αλλά να μην μπορεί να πάει κοντά τους. Κάμποσες φορές προσπάθησα να τη βοηθήσω και να την καθοδηγήσω προς την ανοιχτή πλευρά του παραθύρου, αλλά εκείνη πέταξε μακριά και άρχισε να ζουζουνίζει γύρω-γύρω στο δωμάτιο. Εντέλει, γύρισε και κάθισε στο ίδιο σημείο και ήταν σαν να την άκουγα σχεδόν να λέει: «Λοιπόν, έχουμε και λέμε, μπήκα από δω». Αναρωτιέμαι αν αυτό που κάνω που την παρακολουθώ από την πολυθρόνα μου είναι λίγο σαν αυτό που κάνει ο Θεός, αν δηλαδή υπάρχει Θεός. Κάθεται στην πολυθρόνα του και βλέπει την ευρύτερη εικόνα, όπως έβλεπα κι εγώ ότι αν η χρυσόμυγα ανέβαινε στην κορυφή του παραθύρου, τότε θα ελευθερωνόταν. Στην πραγματικότητα δεν είχε παγιδευτεί, απλώς έψαχνε στο λάθος μέρος. Αναρωτιέμαι αν ο Θεός βλέπει κάποιο δρόμο διαφυγής για μένα και τη μαμά. Εφόσον εγώ βλέπω το ανοιχτό παράθυρο για τη μύγα, τότε ο Θεός βλέπει τα αύριο για μένα και τη μαμά. Αυτή η ιδέα μού δίνει παρηγοριά. Μου έδινε μάλλον, μέχρι που έφυγα από το δωμάτιο και όταν γύρισα, λίγες ώρες αργότερα, βρήκα μια νεκρή χρυσόμυγα στο περβάζι. Μπορεί να μην ήταν η ίδια, αλλά και πάλι Και τότε, για να πάρετε μια ιδέα σε τι κατάσταση βρίσκεται το μυαλό μου αυτή τη στιγμή, έβαλα τα κλάματα Ύστερα θύμωσα με τον Θεό, επειδή στο μυαλό μου ο θάνατος της χρυσόμυγας σήμαινε ότι εγώ και η μαμά μπορεί να μην καταφέρουμε να ξεφύγουμε ποτέ από αυτή τη σύγχυση. Τι

11 μια σελιδα για καθε ΑΥΡΙΟ 21 νόημα έχει να είσαι παντεπόπτης, να βλέπεις τα πάντα, αλλά να μην κάνεις τίποτα για να βοηθήσεις; Τότε συνειδητοποίησα ότι στην προκειμένη περίπτωση Θεός ήμουν εγώ, καθώς και ότι προσπάθησα να βοηθήσω τη χρυσόμυγα αλλά εκείνη δεν με άφησε. Και τότε μ έπιασε στενοχώρια για λογαριασμό του Θεού, επειδή κατάλαβα πόση απογοήτευση θα πρέπει να αισθανόταν. Είναι φορές που κάποιος πάει να δώσει ένα χέρι βοήθειας και βλέπει να του αποδιώχνουν το χέρι. Η μεγάλη επιθυμία του ανθρώπου είναι να βοηθάει μόνος του τον εαυτό του. Παλιά, δεν σκεφτόμουν ποτέ αυτά τα πράγματα: τον Θεό, τις χρυσόμυγες, τα μυρμήγκια. Προτιμούσα να με βρουν νεκρή παρά να με δουν καθισμένη σε μια πολυθρόνα σαββατιάτικα, μ ένα βιβλίο στο χέρι, να χαζεύω μια βρoμόμυγα που κοπανιέται στο παράθυρο. Ίσως αυτό να σκεφτόταν και ο μπαμπάς στις ύστατες στιγμές του: «Καλύτερα να με βρουν νεκρό εδώ στο γραφείο μου παρά να υποστώ τον εξευτελισμό να δω να μου παίρνουν όλο μου το βιος». Τα Σάββατα πηγαίναμε με τις φίλες μου στο «Topshop», όπου δοκιμάζαμε ό,τι είχαν και δεν είχαν στο μαγαζί και γελούσαμε νευρικά καθώς η Ζόι παράχωνε όσο περισσότερα αξεσουάρ μπορούσε στο παντελόνι της πριν φύγουμε από το μαγαζί. Αν δεν πηγαίναμε στο «Topshop», τότε καθόμασταν όλη μέρα στα «Starbucks» πίνοντας γκράντε λάτε με γεύση τζίντζερ και τρώγοντας μάφιν μπανάνα-μέλι. Είμαι σίγουρη ότι αυτό ακριβώς κάνουν οι φίλες μου τώρα. Δεν έχω μιλήσει με καμία έπειτα από την πρώτη εβδομάδα που ήρθα εδώ. Πήρα μόνο ένα γραπτό μήνυμα από τη Λόρα, προτού μου κόψουν το τηλέφωνο, με το οποίο με ενημέρωνε για όλα τα κουτσομπολιά το σημαντικότερο ήταν ότι η Ζόι τα ξαναβρήκε με τον Φιάκρα και το έκαναν στο σπίτι της Ζόι το Σαββατοκύριακο που οι γονείς της έλειπαν στο Μόντε Κάρλο. Ο πατέρας της έχει πρόβλημα με τον τζόγο πολύ μας άρεσε αυτό, όπως και στη Ζόι άλλωστε, γιατί όταν μέναμε στο σπίτι της οι γονείς της γύριζαν πολύ αργότερα από τους υπόλοιπους γονείς. Τέλος πάντων, όπως φαίνεται, η Ζόι είπε πως το σεξ με τον Φιάκρα

12 22 CECELIA AHERN πόνεσε περισσότερο και από εκείνη τη φορά που η λεσβία της ομάδας χόκεϊ του Σάτον τη χτύπησε με το μπαστούνι ανάμεσα στα σκέλια πιστέψτε με, ήταν απαίσιο, το είδα με τα ίδια μου τα μάτια και ότι δεν έχει καμιά πρεμούρα να το ξανακάνει. Στο μεταξύ, η Λόρα μου ζήτησε να μην πω τίποτα σε κανέναν, αλλά το Σαββατοκύριακο θα βρισκόταν με τον Φιάκρα για να το κάνουν. Ελπίζει να μην έχω πρόβλημα και με παρακαλεί να μην το πω στη Ζόι. Σιγά, λες κι εδώ που βρίσκομαι θα μπορούσα να πω τίποτα σε κανέναν, ακόμα και να το ήθελα. Πού βρίσκομαι; Δεν σας είπα ακόμα, έτσι; Την κουνιάδα της μαμάς μου, τη Ρόζαλιν, σας την ανέφερα ήδη. Είναι εκείνη στην οποία η μαμά μου, όποτε αποφάσιζε ν αδειάσει την ντουλάπα της, έστελνε τα αφόρετα ρούχα που είχε αγοράσει από παρόρμηση της στιγμής, στοιβάζοντάς τα μέσα σε μαύρες σακούλες σκουπιδιών με τις ταμπελίτσες κρεμασμένες ακόμα πάνω τους. Η Ρόζαλιν έχει παντρευτεί το θείο Άρθουρ, τον αδελφό της μαμάς μου. Μένουν στην επαρχία, σ ένα μέρος ονόματι Μιθ και σ ένα σπίτι που αποτελούσε μέρος της πύλης ενός κάστρου, κατάμονοι στη μέση του πουθενά. Στο παρελθόν είχαμε έρθει ελάχιστες φορές να τους δούμε και πάντα βαριόμουν του θανατά. Κάναμε μία ώρα κι ένα τέταρτο για να φτάσουμε εκεί και την όποια έξαψη της αναμονής ακολουθούσε πάντα η απογοήτευση. Τους θεωρούσα χωριάτες που ζούσαν στις ερημιές. Τους αποκαλούσα το Δίδυμο της Συμφοράς και αυτή είναι η μοναδική φορά που θυμάμαι να γέλασε ο μπαμπάς με αστείο μου. Ο μπαμπάς δεν ερχόταν ποτέ μαζί μας όποτε πηγαίναμε να επισκεφτούμε τη Ρόζαλιν και τον Άρθουρ. Δεν νομίζω ότι είχαν μαλώσει ποτέ ή τίποτα τέτοιο, αλλά όπως με τις πολικές αρκούδες και τους πιγκουίνους, ήταν τόσο μεγάλη η απόσταση που τους χώριζε, ώστε απλώς δεν μπορούσαν να βρεθούν ποτέ στο ίδιο μέρος μαζί. Εδώ μένουμε τώρα πάντως. Στις ερημιές, με το Δίδυμο της Συμφοράς. Το σπίτι είναι γλυκύτατο, το ένα τέταρτο από το παλιό μας σπίτι, που δεν θα το έλεγες και κακό πράγμα, και μου θυμίζει το μπισκοτόσπιτο από το παραμύθι του Χάνσελ και της Γκρέτελ. Είναι χτισμένο με ασβεστόλιθο, ενώ τα τελάρα γύρω από τα παράθυρα

13 μια σελιδα για καθε ΑΥΡΙΟ 23 και τη στέγη είναι βαμμένα λαδιά. Στο πάνω πάτωμα έχει τρεις κρεβατοκάμαρες ενώ στο κάτω κουζίνα και καθιστικό. Η μαμά έχει δικό της μπάνιο, αλλά η Ρόζαλιν, ο Άρθουρ κι εγώ μοιραζόμαστε το κοινό μπάνιο του ορόφου. Καθώς ήμουν συνηθισμένη να έχω δικό μου μπάνιο, το βρίσκω αηδιαστικό, ιδίως αν χρειαστεί να πάω τουαλέτα μετά το θείο Άρθουρ και την καθημερινή ιεροτελεστία της ανάγνωσης της εφημερίδας του. Η Ρόζαλιν είναι μανιακή με την καθαριότητα κι έχει εμμονή με την τάξη στιγμή δεν τη βλέπεις να ησυχάζει. Όλο μετακινεί πράγματα, καθαρίζει, ψεκάζει τον αέρα με χημικά και πετάει κουβέντες για τον Θεό και την Πρόνοιά του. Μια φορά της είπα ότι ευχόμουν ο Θεός να προνοούσε καλύτερα απ ό,τι προνόησε ο μπαμπάς για μας. Με κοίταξε με φρίκη κι έφυγε τρέχοντας για να πάει να ξεσκονίσει κάπου αλλού. Αν πεις από βάθος δε, η Ρόζαλιν μοιάζει με σφηνάκι. Όλα όσα λέει είναι εντελώς άσχετα και περιττά: Ο καιρός. Μια θλιβερή είδηση για έναν κακομοίρη στην άλλη άκρη του κόσμου. Μια φίλη της στο τέρμα του δρόμου που έσπασε το χέρι της ή που ο πατέρας της έχει μόνο δύο μήνες ζωή. Ή η κόρη κάποιου που παντρεύτηκε έναν ανεπρόκοπο που την παρατάει με δύο παιδιά στην αγκαλιά. Γι αυτήν, όλα είναι μαύρα κι άραχλα και τα συνοδεύει πάντα με μια φράση για τον Θεό λόγου χάρη, «Πρώτα ο Θεός» ή «Μεγάλη η Χάρη Του» ή «Ο Θεός να τους έχει καλά». Όχι ότι εγώ λέω τίποτε βαθυστόχαστο, αλλά έτσι και επιχειρήσω ποτέ να συζητήσω κάτι απ όλα αυτά πιο ουσιαστικά να φτάσω, ας πούμε, στη ρίζα του προβλήματος, η Ρόζαλιν είναι εντελώς ανίκανη να παρακολουθήσει τη συζήτηση. Το μόνο που θέλει είναι να μιλάει για θλιβερά προβλήματα, αλλά δεν την ενδιαφέρει καθόλου να κουβεντιάσει τα αίτια ούτε τη λύση. Με αποστομώνει με το τροπάρι της για τον Θεό και με κάνει να νιώθω σαν να μιλάω χωρίς να έχω πάρει το λόγο ή σαν να είμαι τόσο μικρή που είναι αδύνατον να αντιληφθώ την πραγματικότητα. Εγώ πάλι νομίζω πως συμβαίνει το αντίστροφο. Πιστεύω ότι η Ρόζαλιν θίγει κάποια θέματα μόνο και μόνο για να αποτινάξει την αίσθηση ότι τα αποφεύγει, αλλά με το που βγάζει την υποχρέωση από πάνω της δεν ξαναμιλάει ποτέ γι αυτά.

14 24 CECELIA AHERN Νομίζω ότι σ όλη μου τη ζωή δεν έχω ακούσει το θείο Άρθουρ να λέει πάνω από πέντε κουβέντες. Λες και η μαμά πέρασε όλη τη ζωή της μιλώντας για λογαριασμό και των δύο όχι ότι ο θείος Άρθουρ θα συμμεριζόταν καμία από τις απόψεις της. Αυτό τον καιρό ο Άρθουρ μιλάει περισσότερο από τη μαμά. Έχει μια δική του γλώσσα που έμαθα να αποκρυπτογραφώ με αργά αλλά σίγουρα βήματα. Μιλάει με γρυλίσματα, νεύματα και ρουθουνίσματα όποτε διαφωνεί με κάτι, κάνει σαν να ρουφάει τη μύτη του. Όταν δεν του καίγεται καρφί, λέει ένα απλό «Α» και γέρνει το κεφάλι προς τα πίσω. Για παράδειγμα, να πώς κυλάει ένα τυπικό πρωινό γύρω από το τραπέζι. Ο Άρθουρ κι εγώ καθόμαστε στο τραπέζι και η Ρόζαλιν γυροβολάει ως συνήθως στην κουζίνα, όπου καταγίνεται με πιάτα φορτωμένα φέτες του τοστ και πιατάκια γεμάτα σπιτική μαρμελάδα και μέλι. Το ραδιόφωνο παίζει ως συνήθως στη διαπασών, τόσο που από το δωμάτιό μου ακούω ό,τι κι αν λέει ο εκφωνητής ένας εκνευριστικός μίζερος ανθρωπάκος που μιλάει με μονότονη φωνή για όσα τρομερά συμβαίνουν στον κόσμο. Τότε λοιπόν έρχεται η Ρόζαλιν στο τραπέζι με την τσαγιέρα στο χέρι. «Θέλεις τσάι, Άρθουρ;» Ο Άρθουρ τινάζει πίσω το κεφάλι σαν άλογο που προσπαθεί να διώξει μια μύγα από τη χαίτη του. Ναι, θέλει τσάι. Ο τύπος στο ραδιόφωνο λέει ότι έκλεισε ένα ακόμα εργοστάσιο στην Ιρλανδία και ότι εκατό άνθρωποι έχασαν τη δουλειά τους. Ο Άρθουρ παίρνει εισπνοή ρουφώντας μια μεγάλη ποσότητα μύξας από τη μύτη την οποία κατεβάζει στο λαιμό του. Δεν του αρέσει αυτό που ακούει. Η Ρόζαλιν εμφανίζεται στο τραπέζι μ ένα ακόμη πιάτο όπου έχει στοιβάξει φέτες του τοστ. «Ω, τρομερό, ο Θεός να έχει καλά τις οικογένειές τους και τα μικρά που οι μπαμπάδες τους έμειναν χωρίς δουλειά...» «Και οι μαμάδες το ίδιο», λέω και παίρνω μια φέτα. Η Ρόζαλιν με κοιτάζει να δαγκώνω το ψωμί και τα πράσινα μάτια της ανοίγουν διάπλατα καθώς μασάω. Πάντα με κοιτάζει

15 μια σελιδα για καθε ΑΥΡΙΟ 25 όταν τρώω κι αυτό με φρικάρει. Νιώθω λες κι είναι η μάγισσα από το Χάνσελ και Γκρέτελ που με περιμένει να παχύνω για να με ρίξει στο φούρνο δεμένη πισθάγκωνα, μ ένα μήλο στο στόμα ωραίο θα ήταν ένα μηλαράκι όμως, και πολύ πιο ελαφρύ απ οτιδήποτε άλλο μου δίνει να φάω. Καταπίνω την μπουκιά που έχω στο στόμα και αφήνω το υπόλοιπο στο πιάτο μου. Η Ρόζαλιν φεύγει πάλι απογοητευμένη. Στις ειδήσεις λένε για ένα νέο κυβερνητικό μέτρο αύξησης της φορολογίας και ο Άρθουρ ρουφάει πάλι τη μύτη. Άλλη μία άσχημη είδηση ν ακούσει, δεν θα του μείνει χώρος για το πρωινό, τόση μύξα που έχει κατεβάσει. Μπορεί να είναι γύρω στα σαράντα πέντε, αλλά δείχνει και φέρεται σαν πολύ μεγαλύτερος. Από τους ώμους και πάνω μου θυμίζει γαρίδα, έτσι όπως είναι πάντα σκυφτός πάνω από κάτι, είτε φαγητό είτε δουλειά. Η Ρόζαλιν επιστρέφει μ ένα πιάτο κλασικό ιρλανδικό πρωινό, που φτάνει για να ταΐσει τα παιδιά και των εκατό εργατών που μόλις έχασαν τη δουλειά τους από το εργοστάσιο. Ο Άρθουρ γέρνει πάλι το κεφάλι πίσω. Χάρηκε πολύ τώρα. Η Ρόζαλιν στέκεται δίπλα μου και μου βάζει τσάι. Αυτό που θα ήθελα πάνω απ όλα τώρα είναι ένας λάτε με γεύση τζίντζερ, αλλά παρ όλα αυτά βάζω γάλα στο δυνατό τσάι και το πίνω. Δεν ξέρω πόσων χρόνων ακριβώς είναι η Ρόζαλιν, αλλά υπολογίζω εκεί γύρω στα σαράντα με σαράντα πέντε, και αν καταλαβαίνετε τι εννοώ, είμαι σίγουρη πως όποια κι αν είναι η πραγματική ηλικία της, αυτή δείχνει δέκα χρόνια μεγαλύτερη. Φαίνεται σαν να έχει ξεμείνει από τη δεκαετία του 1940, με τα λουλουδάτα βαμβακερά της φορέματα που κουμπώνουν στο κέντρο και με το μεσοφόρι από κάτω. Η μαμά μου δεν φόρεσε ποτέ μεσοφόρι εδώ δεν φοράει εσώρουχα καλά-καλά. Η Ρόζαλιν έχει μουντά καστανά μαλλιά, τα οποία αφήνει μόνιμα κάτω και με αυστηρή χωρίστρα στη μέση που αποκαλύπτει τις γκρίζες ρίζες, και τα κόβει κοντά, μέχρι το πιγούνι. Βάζει συνεχώς τα μαλλιά πίσω από τα αυτιά της, έτσι που πετάνε οι ροδαλές μυτερές άκρες τους. Δεν φοράει ποτέ σκουλαρίκια ούτε βάφεται. Έχει πάντα έναν

16 26 CECELIA AHERN χρυσό σταυρό με λεπτή χρυσή αλυσίδα γύρω από το λαιμό. Είναι από τις γυναίκες που φωνάζουν από μακριά ότι δεν ήρθαν ποτέ σε οργασμό στη ζωή τους, όπως θα έλεγε και η φίλη μου η Ζόι. Την ώρα που αφαιρώ το λίπος από το μπέικον, με τα μάτια της Ρόζαλιν να με κοιτάζουν ορθάνοιχτα, αναρωτιέμαι αν η Ζόι ήρθε σε οργασμό όταν το έκανε με τον Φιάκρα. Αλλά τότε έφερα στο μυαλό μου τη ζημιά που της προξένησε το μπαστούνι του χόκεϊ και αμέσως άρχισα να αμφιβάλλω. Απέναντι από το σπίτι μας βρίσκεται ένα μικρό σπιτάκι. Δεν έχω ιδέα ποιος μένει σ αυτό, αλλά η Ρόζαλιν πηγαινοέρχεται καθημερινά εκεί κουβαλώντας φαγητά. Τρία χιλιόμετρα παρακάτω είναι το ταχυδρομείο, το οποίο λειτουργεί μέσα στην κατοικία κάποιου, και ακριβώς απέναντι το μικρότερο σχολείο που έχω δει ποτέ μου, το οποίο είναι εντελώς άδειο το καλοκαίρι, σε αντίθεση με το σχολείο στο παλιό σπίτι μου, όπου οι δραστηριότητες συνεχίζονται όλο το χρόνο χωρίς ούτε μία ώρα διακοπές. Όταν ρώτησα αν γίνονταν τίποτα μαθήματα γιόγκα ή κάτι άλλο, η Ρόζαλιν μου είπε ότι θα μου μάθαινε να φτιάχνω γιαούρτι. Την είδα τόσο χαρούμενη που δεν μου πήγε η καρδιά να τη βγάλω από την πλάνη της. Την πρώτη βδομάδα την παρακολουθούσα να φτιάχνει γιαούρτι με γεύση φράουλα. Τη δεύτερη βδομάδα το έτρωγα ακόμη. Το οίκημα πάνω από την πύλη που αποτελεί σήμερα το σπίτι του Άρθουρ και της Ρόζαλιν, προστάτευε παλιά, τον 18ο αιώνα, την πλαϊνή είσοδο του πύργου Κίλσανι. Η κεντρική είσοδος του πύργου είναι μια τρομαχτική γοτθική πύλη που δεν χρησιμοποιείται πια, και κάθε φορά που περνάμε από κει φαντάζομαι κομμένα κεφάλια κρεμασμένα απέξω. Ο πύργος κατασκευάστηκε σαν οχυρό της Νορμανδικής Περίφραξης της περιοχής γύρω από το Δουβλίνο, η οποία δημιουργήθηκε έπειτα από τη Νορμανδική Εισβολή υπό τον Στρόνγκμποου, απ όπου Νορμανδοί και Άγγλοι ασκούσαν την εξουσία τους στην ανατολική Ιρλανδία κάπου εκεί ανάμεσα στο 1100 και το 1200, το οποίο είναι κάπως ασαφές αν το καλοσκεφτείς. Για να καταλάβετε το μέγεθος της διαφοράς, είναι σαν να λέει κάποιος ότι κάτι κατασκευάστηκε είτε

17 μια σελιδα για καθε ΑΥΡΙΟ 27 από μένα είτε από τα δισέγγονα των δισέγγονων των δισέγγονών μου... Τέλος πάντων, κατασκευάστηκε για λογαριασμό ενός Νορμανδού πολέμαρχου και αυτός είναι ο λόγος που φαντάζομαι τα κομμένα κεφάλια κάτι τέτοια δεν έκαναν τότε; Η περιοχή στην οποία βρίσκεται ονομάζεται κομητεία Μιθ. Παλιά λεγόταν Ανατολικό Μιθ και μαζί με το Δυτικό Μιθ ποιος να το φανταζόταν; αποτελούσε ξεχωριστή περιφέρεια της Ιρλανδίας, την πέμπτη, επικράτεια του Υψηλού Βασιλέως. Η τέως έδρα των Υψηλών Βασιλέων, ο λόφος Τάρα, βρισκόταν σε απόσταση λίγων μόλις χιλιομέτρων. Τον ακούμε πλέον διαρκώς στις ειδήσεις, αφού εκεί κοντά κατασκευάζεται ένας αυτοκινητόδρομος. Πριν από λίγους μήνες συζητήσαμε αυτό το θέμα στο σχολείο. Εγώ υποστήριξα τη θέση «υπέρ» της κατασκευής του αυτοκινητόδρομου με το σκεπτικό ότι ο ίδιος ο βασιλιάς θα ήθελε να υπάρχει αυτοκινητόδρομος επί των ημερών του, καθώς έτσι θα του ήταν ευκολότερο να πηγαίνει στη δουλειά αντί να πρέπει να διασχίζει ελεεινούς αγρούς. Φανταστείτε πόση λάσπη θα μάζευαν τα σανδάλια του. Είπα επίσης ότι έτσι θα διευκολυνθεί η πρόσβαση για τους τουρίστες. Θα μπορούν να φτάσουν μέχρι πάνω ή να το φωτογραφίσουν από ανοιχτά τουριστικά λεωφορεία που θα τρέχουν στον αυτοκινητόδρομο με εκατόν είκοσι χιλιόμετρα την ώρα. Φυσικά έκανα πλάκα, αλλά η αναπληρώτρια καθηγήτρια νόμισε ότι μιλούσα σοβαρά και έγινε έξω φρενών, γιατί ανήκε σε μια επιτροπή που προσπαθούσε να αποτρέψει την κατασκευή του αυτοκινητόδρομου. Είναι τόσο εύκολο να προκαλείς νευρική κρίση στους αναπληρωτές καθηγητές, ιδίως σε όσους πιστεύουν ότι έχουν να προσφέρουν κάτι στα παιδιά. Σας το είπα ότι ήμουν απαίσιος άνθρωπος. Μετά τον Νορμανδό ψυχασθενή, πέρασαν από το κάστρο κάμποσοι λόρδοι και λαίδες. Στάβλοι και παράσπιτα χτίστηκαν γύρω του. Μάλιστα, μία από τις πιο αμφιλεγόμενες στιγμές στην ιστορία του κάστρου ήταν όταν ένας λόρδος ασπάστηκε τον καθολικισμό, αφού παντρεύτηκε καθολική, έχτισε ένα ναό και τον δώρισε στην οικογένεια. Εγώ και η μαμά, πάλι, πήραμε δώρο μια πισίνα, αλλά περί ορέξεως κολοκυθόπιτα. Το κτήμα περιβάλλεται

18 28 CECELIA AHERN από ένα τείχος της πείνας έργο που είχε σκοπό την παροχή εργασίας στους ανθρώπους που δεν είχαν να φάνε την περίοδο του μεγάλου λιμού εξαιτίας της καταστροφής των καλλιεργειών πατάτας. Βρίσκεται δίπλα ακριβώς στον κήπο και στο σπίτι του Άρθουρ και της Ρόζαλιν, και όποτε το βλέπω ανατριχιάζω. Αν η Ρόζαλιν ερχόταν ποτέ σπίτι μας για φαγητό, πιθανόν ν άρχιζε κι αυτή να χτίζει ένα τείχος γύρω μας, γιατί καμιά μας δεν τρώει υδατάνθρακες. Τουλάχιστον δεν τρώγαμε παλιά, αφού τώρα φροντίζει η Ρόζαλιν γι αυτό. Οι κληρονόμοι του Κίλσανι εξακολούθησαν να ζουν στο κάστρο μέχρι τη δεκαετία του 1920, όταν κάτι εμπρηστές δεν ενημερώθηκαν εγκαίρως πως οι ένοικοι ήταν καθολικοί, οπότε τους έβαλαν φωτιά και τους έκαψαν. * Έπειτα από αυτό, μόνο ένα μικρό τμήμα του πύργου ήταν κατοικήσιμο, επειδή οι κληρονόμοι δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα να τον επιδιορθώσουν και να εξασφαλίσουν θέρμανση, και εντέλει τον εγκατέλειψαν τελείως τη δεκαετία του 90. Δεν ξέρω σε ποιον ανήκει τώρα, πάντως έχει αφεθεί να ρημάξει: η στέγη είναι πεσμένη, οι τοίχοι έχουν γκρεμιστεί, λείπουν οι σκάλες σχηματίζετε μια εικόνα. Στο εσωτερικό, αλλά και γύρω-γύρω στα χαλάσματα, φυτρώνουν κάθε λογής πρασινάδες. Όλα αυτά τα έμαθα κάνοντας μια εργασία για το σχολείο με θέμα τον πύργο. Η μαμά μου πρότεινε να πάω να περάσω ένα Σαββατοκύριακο με τη Ρόζαλιν και τον Άρθουρ για να ερευνήσω λίγο. Εκείνη τη μέρα είχε γίνει τρικούβερτος καβγάς ανάμεσα στη μητέρα και τον πατέρα μου, που όμοιό του ούτε είχα ξαναδεί ούτε είχα ξανακούσει ποτέ, και ο μπαμπάς έγινε ακόμα πιο έξαλλος όταν η μαμά μού πρότεινε να φύγω. Η ατμόσφαιρα ήταν τόσο βαριά που με μεγάλη μου χαρά τους άφησα κι εξαφανίστηκα. Εξάλλου, η προσπάθεια της μαμάς να με πείσει να φύγω απ το σπίτι τσάντισε πάρα πολύ τον *Αναφέρεται στον ανταρτοπόλεμο που εξαπέλυσε από το 1919 έως το 1921 η νεοσύστατη ιρλανδική οργάνωση ΙRΑ κατά των αγγλικών δυνάμεων κατοχής μία από τις τακτικές του ΙRΑ ήταν οι εκτεταμένοι εμπρησμοί. (ΣτΜ)

19 μια σελιδα για καθε ΑΥΡΙΟ 29 μπαμπά, οπότε κι εγώ, θεωρώντας πως είχα καθήκον ως κόρη να του κάνω τη ζωή μαύρη, υπάκουσα χωρίς δεύτερη κουβέντα. Με το που έφτασα εκεί όμως, ανακάλυψα πως δεν μ ενδιέφερε καθόλου να τρυπώνω στο μέρος εκείνο προκειμένου να ανακαλύψω την ιστορία του. Μέχρι το μεσημεριανό φαγητό άντεξα την παρέα της Ρόζαλιν και του Άρθουρ. Μετά κλείστηκα στην τουαλέτα, απ όπου τηλεφώνησα στη Φιλιππινέζα νταντά μου, τη Μέι την οποία αναγκαστήκαμε να στείλουμε πίσω στην πατρίδα της τώρα πια, και την πίεσα να έρθει να με πάρει. Στη Ρόζαλιν είπα πως είχα κοιλόπονο και προσπάθησα να μη γελάσω όταν με ρώτησε μήπως τυχόν έφταιγε η μηλόπιτα. Εντέλει, κατέβασα ένα δοκίμιο για τον πύργο από το Ίντερνετ. Αφού παρέδωσα την εργασία, με κάλεσαν στο γραφείο της διευθύντριας, η οποία μου μηδένισε το γραπτό λόγω λογοκλοπής. Αυτό κι αν ήταν γελοίο, αφού η Ζόι, η οποία έκανε εργασία για το κάστρο Μάλαχαϊντ, έκλεψε τα πάντα από το Ίντερνετ, αλλάζοντας μερικές λέξεις και ημερομηνίες εδώ κι εκεί και κάνοντας σκόπιμα λάθη ώστε να φανεί πως δεν είχε αντιγράψει, και παρ όλα αυτά κατάφερε να πάρει μεγαλύτερο βαθμό από μένα. Σας φαίνεται δίκαιο τώρα αυτό; Το κάστρο περιβάλλεται από τετρακόσια στρέμματα γης. Ο Άρθουρ είναι ο επιστάτης και καθώς έχει τετρακόσια στρέμματα να φροντίσει, φεύγει από το σπίτι πρωί-πρωί και γυρνάει στις πεντέμισι ακριβώς, μουντζουρωμένος σαν ανθρακωρύχος. Ποτέ δεν γκρινιάζει, ποτέ δεν βαρυγκωμάει για τον καιρό απλώς σηκώνεται, παίρνει το πρωινό του υπό τον εκκωφαντικό ήχο του ραδιοφώνου και μετά φεύγει για δουλειά. Η Ρόζαλιν του δίνει ένα θερμός με τσάι και μερικά σαντουιτσάκια για να τον κρατήσουν, και ο Άρθουρ σπανίως γυρίζει πίσω στο ενδιάμεσο, μόνο αν θέλει να πάρει κάτι που ξέχασε από το γκαράζ ή να πάει τουαλέτα. Φαίνεται απλοϊκός άνθρωπος, μόνο που εγώ δεν το πιστεύω. Οι άνθρωποι που μιλούν τόσο λίγο όσο αυτός δεν μπορεί να είναι τόσο απλοϊκοί όσο ίσως φαντάζεστε. Δεν είναι εύκολο να μη μιλάς, γιατί όταν δεν μιλάς τότε σκέφτεσαι, και αυτός σκέφτεται πολύ. Ο μπαμπάς και η μαμά δεν έβαζαν γλώσσα μέσα τους. Οι

20 30 CECELIA AHERN πολυλογάδες δεν σκέφτονται πολύ η φλυαρία τους εμποδίζει τη δυνατότητα ν ακούσουν τις ερωτήσεις που τους θέτει η συνείδησή τους: Γιατί το είπες αυτό; Τι πιστεύεις πραγματικά; Εκείνο τον καιρό, είτε είχα σχολείο είτε ήταν Σαββατοκύριακο, έμενα, θυμάμαι, στο κρεβάτι όσο περισσότερο μπορούσα, μέχρι που ερχόταν η Μέι και με τραβούσε να σηκωθώ με τα χίλια ζόρια. Εδώ όμως ξυπνάω με τις κότες. Επειδή ο τόπος είναι πνιγμένος στα γιγάντια δέντρα, υπάρχουν άπειρα πουλιά, τα οποία κρώζουν τόσο δυνατά που ξυπνάω από μόνη μου, αλλά δεν νιώθω κουρασμένη. Σηκώνομαι πάντα πριν από τις εφτά, πράγμα που ισοδυναμεί με θαύμα για μένα προσωπικά. Η Μέι θα με καμάρωνε. Εδώ πέρα ούτε τα βράδια περνούν εύκολα και γι αυτό πιέζομαι να έχω κάτι να κάνω όσο φέγγει η μέρα. Το εικοσιτετράωρο έχει πάρα πολλές ώρες όταν δεν έχεις τίποτα να κάνεις. Ο μπαμπάς αποφάσισε πως βαρέθηκε τη ζωή του τον Μάιο, ακριβώς πριν από τις σχολικές μου εξετάσεις. Ήταν λίγο άδικο αυτό, γιατί μέχρι εκείνη τη στιγμή νόμιζα πως εγώ έπρεπε, τάχα, να ξεφορτωθώ τον κακό μου εαυτό. Πήγα πάντως κι έδωσα εξετάσεις. Μάλλον δεν πέρασα, όχι ότι με νοιάζει και πολύ, ούτε και κανέναν άλλο, πιστεύω. Τα αποτελέσματα θα βγουν τον Σεπτέμβρη. Σύσσωμη η τάξη μου ήρθε στην κηδεία του μπαμπά και είμαι σίγουρη ότι πολύ το χάρηκαν, γιατί γλίτωσαν το σχολείο εκείνη τη μέρα. Όσο για μένα, τη στιγμή που συνέβαιναν όλα αυτά τα κοσμοϊστορικά γεγονότα στη ζωή μου, το πιστεύετε ότι εγώ ντρεπόμουν επειδή έκλαψα μπροστά τους; Είναι αλήθεια ότι έκλαψα πάντως, παρασύροντας πρώτα τη Ζόι και μετά τη Λόρα. Μια συμμαθήτριά μας, η Φιόνα, στην οποία δεν μιλούσε κανείς, με αγκάλιασε πολύ σφιχτά και μου έδωσε μια κάρτα από την οικογένειά της που έγραφε ότι με σκέφτονταν όλοι. Μου έδωσε τον αριθμό του κινητού της, καθώς και το αγαπημένο της βιβλίο, και μου είπε πως αν ήθελα ποτέ να μιλήσω σε κάποιον, μπορούσα να στραφώ σε αυτήν. Εκείνη τη στιγμή βρήκα λίγο αξιολύπητη την προσπάθειά της να με διπλαρώσει στην κηδεία του μπαμπά μου, αλλά όταν το σκέφτηκα μετά μια συνήθεια που έχω αποκτήσει τώρα τελευταία, κατάλαβα ότι η συμπεριφορά της ήταν ό,τι πιο ευγενικό είχε κάνει ή μου είχε πει κανείς εκείνη τη μέρα.

21 μια σελιδα για καθε ΑΥΡΙΟ 31 Άρχισα να διαβάζω το βιβλίο την πρώτη βδομάδα που ήρθαμε στο Μιθ. Ήταν σαν ιστορία φαντασμάτων για μια κοπέλα που ήταν αόρατη για τους άλλους δεν την έβλεπαν ούτε η οικογένεια ούτε οι φίλοι της, αν και ήξεραν πως υπήρχε. Απλώς γεννήθηκε αόρατη. Δεν θα σας αποκαλύψω τη συνέχεια, αλλά στο τέλος γίνεται φίλη με κάποιον που τη βλέπει. Μου άρεσε η ιδέα και σκέφτηκα πως η Φιόνα προσπαθούσε να μου πει κάτι, αλλά ένα βράδυ που έμεινα στο σπίτι της Ζόι και πήγα να το κουβεντιάσω με τη Ζόι και τη Λόρα, μου είπαν πως ήταν το πιο αλλόκοτο πράγμα που είχαν ακούσει στη ζωή τους και ότι η Φιόνα ήταν ακόμα μεγαλύτερο φρικιό απ ό,τι νόμιζαν. Να σας εξομολογηθώ κάτι; Όσο περνάει ο καιρός, δυσκολεύομαι όλο και περισσότερο να τις καταλάβω. Την πρώτη βδομάδα που μετακομίσαμε εδώ, ο Άρθουρ με πήγε μια φορά στο Δουβλίνο για να μείνω το βράδυ στο σπίτι της Ζόι. Η διαδρομή με το αμάξι κράτησε πάνω από μία ώρα, αλλά εμείς δεν ανταλλάξαμε λέξη στο δρόμο. Το μόνο που είπε ο Άρθουρ ήταν «Ραδιόφωνο;» και όταν έγνεψα καταφατικά το άναψε κι έβαλε έναν από εκείνους τους σταθμούς που δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να μιλούν όλη την ώρα για τα προβλήματα της χώρας χωρίς να παίζουν μουσική, οπότε σε όλη τη διαδρομή ο Άρθουρ τους άκουγε ρουφώντας τη μύξα του. Καλύτερα αυτό πάντως, παρά η απόλυτη σιωπή. Εκείνο το βράδυ που έμεινα με τη Ζόι και τη Λόρα σκυλοβρίζοντας τον Άρθουρ όλη νύχτα με βοήθησε να ξαναπάρω τα πάνω μου. Βρήκα τον παλιό μου εαυτό. Συμφωνήσαμε όλες πως αυτός και η Ρόζαλιν άξιζαν αναμφίβολα τον τίτλο του Διδύμου της Συμφοράς, καθώς και ότι δεν έπρεπε να τους αφήσω να με παρασύρουν στον αλλόκοτο τρόπο ζωής τους. Αυτό σήμαινε πως θα έπρεπε να μπορώ ν ακούω ό,τι διάολο ήθελα στο αμάξι. Την άλλη μέρα όμως, όταν ο Άρθουρ ήρθε να με πάρει με το πενταβρόμικο Λαντ Ρόβερ του, το οποίο η Ζόι και η Λόρα δεν σταμάτησαν να κοροϊδεύουν απροκάλυπτα, ένιωσα άσχημα για τον Άρθουρ. Πολύ άσχημα. Το γεγονός ότι έπρεπε να γυρίσω σ ένα σπίτι που δεν ήταν δικό μου, μ ένα αυτοκίνητο που δεν ήταν δικό μου, για να κοιμηθώ

22 32 CECELIA AHERN σ ένα δωμάτιο που δεν ήταν δικό μου, καθώς και να προσπαθήσω να μιλήσω με μια μητέρα που δεν την ένιωθα δική μου, μ έκανε να θέλω να γαντζωθώ από ένα τουλάχιστον οικείο πράγμα: από τον παλιό μου εαυτό. Δεν λέω ότι ο παλιός μου εαυτός ήταν απαραίτητα κάτι από το οποίο άξιζε να γαντζωθεί κανείς, αλλά από το τίποτα... Έτσι λοιπόν, στο αμάξι, έκανα ολόκληρη φασαρία και είπα στον Άρθουρ ότι ήθελα ν ακούσω κάτι άλλο. Ο Άρθουρ έβαλε τον αγαπημένο μου σταθμό, αλλά άντεξε για ένα μόνο τραγούδι, γιατί τον έπιασαν τόσο πολύ τα νεύρα του ακούγοντας τις Pussycat Dolls να τραγουδούν ότι ήθελαν μεγάλα στήθη, που πέταξε ένα θυμωμένο μουρμουρητό κι έβαλε πάλι τον προηγούμενο σταθμό. Εγώ κοιτούσα φουρκισμένη έξω από το παράθυρο κι ένιωθα μίσος τόσο γι αυτόν όσο και για τον εαυτό μου. Για κάνα μισάωρο ακούγαμε το τηλεφώνημα μιας γυναίκας που έλεγε κλαίγοντας στον παρουσιαστή πως ο άντρας της είχε χάσει τη δουλειά του σ ένα εργοστάσιο ηλεκτρονικών υπολογιστών, ότι δεν μπορούσε να βρει άλλη δουλειά και ότι είχαν τέσσερα παιδιά να θρέψουν. Έριξα τα μαλλιά μπροστά στο πρόσωπο και προσευχήθηκα να μη με έβλεπε ο Άρθουρ να κλαίω. Τώρα πια με συγκινούν κάτι τέτοια θλιβερά γεγονότα. Τα άκουγα και παλιά, αλλά τότε με άφηναν παγερά αδιάφορη. Απλώς δεν συνέβαιναν σ εμένα τέτοια πράγματα. Δεν ξέρω πόσο καιρό θα μείνουμε εδώ. Κανείς δεν θέλει να μου δώσει απάντηση στο ερώτημα αυτό. Ο Άρθουρ δεν μιλάει, η μαμά μου δεν επικοινωνεί και η Ρόζαλιν είναι ανίκανη να αντεπεξέλθει σε ερωτήσεις τέτοιου βεληνεκούς. Η ζωή μου δεν πηγαίνει όπως είχα σχεδιάσει. Είμαι δεκαέξι χρόνων και έπρεπε να είχα κάνει ήδη σεξ με τον Φιάκρα, έπρεπε να είμαι στη βίλα μας στη Μαρμπέλα και να κολυμπάω όλη μέρα, το βράδυ να τρώω ψητά στα κάρβουνα, κάθε νύχτα να χορεύω στο κλαμπ «Άγγελοι και Δαίμονες», και να είχα βάλει ήδη πλώρη για τον υπ αριθμόν δύο τύπο με τον οποίο θα πλάγιαζα. Έτσι και καταλήξω να παντρευτώ τον πρώτο άντρα με τον οποίο θα κοιμηθώ, θα πεθάνω. Και αντί για όλα αυτά τώρα μένω στις ερημιές, σ ένα σπίτι πάνω από την πύλη ενός πύργου μαζί με τρεις τρελούς, ενώ τα κοντινότερα πράγματα σ εμάς είναι ένα σπιτάκι όπου μένουν

23 μια σελιδα για καθε ΑΥΡΙΟ 33 κάποιοι τους οποίους ουδέποτε έχω δει, ένα ταχυδρομείο που λειτουργεί κυριολεκτικά μέσα στο καθιστικό κάποιου, ένα αδειανό σχολείο κι ένα ερειπωμένο κάστρο. Δεν έχω τίποτε απολύτως να κάνω στη ζωή μου. Ή έτσι νόμιζα τουλάχιστον. Επιλέγω να ξεκινήσω την ιστορία από τη στιγμή που έφτασα εδώ.

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ ΤΟ Σ ΑΓΑΠΑΩ

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ ΤΟ Σ ΑΓΑΠΑΩ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ ΤΟ Σ ΑΓΑΠΑΩ (Αόρατος) ΑΦΗΓΗΤΗΣ: Κάποτε στη γη γεννήθηκε το Όνειρο. Το όνομά του δεν ήταν έτσι, όμως επειδή συνεχώς ονειρευόταν, όλοι το φώναζαν Όνειρο. Δεν ήταν κάτι το σπουδαίο, ήταν σαν

Διαβάστε περισσότερα

Τράντα Βασιλική Β εξάμηνο Ειδικής Αγωγής

Τράντα Βασιλική Β εξάμηνο Ειδικής Αγωγής Τράντα Βασιλική Β εξάμηνο Ειδικής Αγωγής Ο Μικρός Πρίγκιπας έφτασε στη γη. Εκεί είδε μπροστά του την αλεπού. - Καλημέρα, - Καλημέρα, απάντησε ο μικρός πρίγκιπας, ενώ έψαχνε να βρει από πού ακουγόταν η

Διαβάστε περισσότερα

Από όλα τα παραμύθια που μου έλεγε ο πατέρας μου τα βράδια πριν κοιμηθώ, ένα μου άρεσε πιο πολύ. Ο Σεβάχ ο θαλασσινός. Επτά ταξίδια είχε κάνει ο

Από όλα τα παραμύθια που μου έλεγε ο πατέρας μου τα βράδια πριν κοιμηθώ, ένα μου άρεσε πιο πολύ. Ο Σεβάχ ο θαλασσινός. Επτά ταξίδια είχε κάνει ο 4 Από όλα τα παραμύθια που μου έλεγε ο πατέρας μου τα βράδια πριν κοιμηθώ, ένα μου άρεσε πιο πολύ. Ο Σεβάχ ο θαλασσινός. Επτά ταξίδια είχε κάνει ο Σεβάχ. Για να δει τον κόσμο και να ζήσει περιπέτειες.

Διαβάστε περισσότερα

Ο εγωιστής γίγαντας. Μεταγραφή : Γλυμίτσα Ευθυμία. Διδασκαλείο Δημοτικής Εκπαίδευσης. «Αλέξανδρος Δελμούζος»

Ο εγωιστής γίγαντας. Μεταγραφή : Γλυμίτσα Ευθυμία. Διδασκαλείο Δημοτικής Εκπαίδευσης. «Αλέξανδρος Δελμούζος» Ο εγωιστής γίγαντας Μεταγραφή : Γλυμίτσα Ευθυμία Διδασκαλείο Δημοτικής Εκπαίδευσης «Αλέξανδρος Δελμούζος» 2010-2011 Κάθε απόγευμα μετά από το σχολείο τα παιδιά πήγαιναν για να παίξουν στον κήπο του γίγαντα.

Διαβάστε περισσότερα

«Πώς να ξέρει κανείς πού στέκει; Με αγγίζεις στο παρελθόν, σε νιώθω στο παρόν» Μυρσίνη-Νεφέλη Κ. Παπαδάκου «Νερό. Εγώ»

«Πώς να ξέρει κανείς πού στέκει; Με αγγίζεις στο παρελθόν, σε νιώθω στο παρόν» Μυρσίνη-Νεφέλη Κ. Παπαδάκου «Νερό. Εγώ» «Πώς να ξέρει κανείς πού στέκει; Με αγγίζεις στο παρελθόν, σε νιώθω στο παρόν» Μυρσίνη-Νεφέλη Κ. Παπαδάκου «Νερό. Εγώ» ΚΕΦΆΛΑΙΟ 1 ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ τι πιστεύω για την εξαφάνιση, αλλά δώσε μου λίγο χρόνο. Όχι,

Διαβάστε περισσότερα

«Ο Αϊούλαχλης και ο αετός»

«Ο Αϊούλαχλης και ο αετός» ΠΑΡΑΜΥΘΙ #25 «Ο Αϊούλαχλης και ο αετός» (Φλώρινα - Μακεδονία Καύκασος) Διαγωνισμός παραδοσιακού παραμυθιού ebooks4greeks.gr ΠΑΡΑΜΥΘΙ #25 Ψηφίστε το παραμύθι που σας άρεσε περισσότερο εδώ μέχρι 30/09/2011

Διαβάστε περισσότερα

ΙΕ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΛΕΜΕΣΟΥ (Κ.Α.) ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ:

ΙΕ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΛΕΜΕΣΟΥ (Κ.Α.) ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ: ΙΕ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΛΕΜΕΣΟΥ (Κ.Α.) ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ: 2007-2008 Τάξη: Γ 3 Όνομα: Η μύτη μου είναι μεγάλη. Όχι μόνο μεγάλη, είναι και στραβή. Τα παιδιά στο νηπιαγωγείο με λένε Μυτόγκα. Μα η δασκάλα τα μαλώνει: Δεν

Διαβάστε περισσότερα

Μαμά, γιατί ο Φώτης δε θέλει να του πιάσω το χέρι; Θα σου εξηγήσω, Φωτεινή. Πότε; Αργότερα, όταν μείνουμε μόνες μας. Να πάμε με τον Φώτη στο δωμάτιό

Μαμά, γιατί ο Φώτης δε θέλει να του πιάσω το χέρι; Θα σου εξηγήσω, Φωτεινή. Πότε; Αργότερα, όταν μείνουμε μόνες μας. Να πάμε με τον Φώτη στο δωμάτιό - Μαμά, γιατί ο Φώτης δε θέλει να του πιάσω το χέρι; Θα σου εξηγήσω, Φωτεινή. Πότε; Αργότερα, όταν μείνουμε μόνες μας. Να πάμε με τον Φώτη στο δωμάτιό μου να παίξουμε; Αν θέλει, ναι. Προσπάθησε να μην

Διαβάστε περισσότερα

Αποστολή. Κρυμμένος Θησαυρός. Λίνα Σωτηροπούλου. Εικόνες: Ράνια Βαρβάκη

Αποστολή. Κρυμμένος Θησαυρός. Λίνα Σωτηροπούλου. Εικόνες: Ράνια Βαρβάκη διαβάζω ιστορίες Αποστολή Κρυμμένος Θησαυρός Λίνα Σωτηροπούλου Εικόνες: Ράνια Βαρβάκη 11 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2 Το δώρο της γιαγιάς Μόλις χτύπησε το ξυπνητήρι, με έπιασε πανικός. Δεν μπορούσα να καταλάβω για ποιον

Διαβάστε περισσότερα

Η Μόνα, η μικρή χελώνα, μετακόμισε σε ένα καινούριο σπίτι κοντά στη λίμνη του μεγάλου δάσους.

Η Μόνα, η μικρή χελώνα, μετακόμισε σε ένα καινούριο σπίτι κοντά στη λίμνη του μεγάλου δάσους. Η Μόνα, η μικρή χελώνα, μετακόμισε σε ένα καινούριο σπίτι κοντά στη λίμνη του μεγάλου δάσους. Κάθεται στο παράθυρο του δωματίου της και σκέφτεται, στεναχωρημένη τους παλιούς της φίλους και συμμαθητές.

Διαβάστε περισσότερα

Μια νύχτα. Μπαίνω στ αμάξι με το κορίτσι μου και γέρνει γλυκά στο πλάϊ μου και το φεγγάρι λες και περπατάει ίσως θέλει κάπου να μας πάει

Μια νύχτα. Μπαίνω στ αμάξι με το κορίτσι μου και γέρνει γλυκά στο πλάϊ μου και το φεγγάρι λες και περπατάει ίσως θέλει κάπου να μας πάει Μια νύχτα Μπαίνω στ αμάξι με το κορίτσι μου και γέρνει γλυκά στο πλάϊ μου και το φεγγάρι λες και περπατάει ίσως θέλει κάπου να μας πάει Μια νύχτα σαν κι αυτή μια νύχτα σαν κι αυτή θέλω να σου πω πόσο σ

Διαβάστε περισσότερα

ΕΚ ΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ Α.Ε.

ΕΚ ΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ Α.Ε. ιστορίες της 17 ιστορίες της Πρωτοχρονιάς Παραμύθια: Βαλερί Κλες, Έμιλι-Ζιλί Σαρμπονιέ, Λόρα Μιγιό, Ροζέ-Πιερ Μπρεμό, Μονίκ Σκουαρσιαφικό, Καλουάν, Ιμπέρ Μασουρέλ, Ζαν Ταμπονί-Μισεράτσι, Πολ Νέισκενς,

Διαβάστε περισσότερα

ΟΝΕΙΡΟ ΜΙΑΣ ΚΑΠΟΙΑΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ. ακριβώς το που.την μητέρα μου και τα αδέρφια μου, ήμουν πολύ μικρός για να τους

ΟΝΕΙΡΟ ΜΙΑΣ ΚΑΠΟΙΑΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ. ακριβώς το που.την μητέρα μου και τα αδέρφια μου, ήμουν πολύ μικρός για να τους ΟΝΕΙΡΟ ΜΙΑΣ ΚΑΠΟΙΑΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ. Γεννήθηκα πολύ μακριά. Δεν γνωρίζω ακριβώς το που.την μητέρα μου και τα αδέρφια μου, ήμουν πολύ μικρός για να τους θυμάμαι. Το μόνο που μου έρχεται στο μυαλό σαν ανάμνηση

Διαβάστε περισσότερα

ΙΑ ΧΕΙΡΙΣΗ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ

ΙΑ ΧΕΙΡΙΣΗ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ 1η Σελίδα Η Γιώτα θα πάει για πρώτη φορά κατασκήνωση. Φαντάζεται πως θα περάσει πολύ άσχημα μακριά από τους γονείς και τα παιχνίδια της για μια ολόκληρη εβδομάδα. Αγχώνεσαι ή νοιώθεις άβολα όταν είσαι

Διαβάστε περισσότερα

Αγγελική Δαρλάση. Το παλιόπαιδο. Εικονογράφηση Ίρις Σαμαρτζή

Αγγελική Δαρλάση. Το παλιόπαιδο. Εικονογράφηση Ίρις Σαμαρτζή Αγγελική Δαρλάση Το παλιόπαιδο Εικονογράφηση Ίρις Σαμαρτζή σε όλους αυτούς που οραματίστηκαν έναν καλύτερο κόσμο και προσπαθούν για να γίνει, έστω και λίγο, καλύτερος 6 «Φτώχεια δεν είναι μόνο η έλλειψη

Διαβάστε περισσότερα

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ ΚΟΥΒΕΝΤΙΑΣΑΜΕ ΚΑΙ ΝΙΩΣΑΜΕ.. ΠΟΣΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ Ο ΕΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ!

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ ΚΟΥΒΕΝΤΙΑΣΑΜΕ ΚΑΙ ΝΙΩΣΑΜΕ.. ΠΟΣΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ Ο ΕΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ! ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ ΚΟΥΒΕΝΤΙΑΣΑΜΕ ΚΑΙ ΝΙΩΣΑΜΕ.. ΠΟΣΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ Ο ΕΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ! Δ ΤΑΞΗ 3 Ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΙΣΩΝΙΑΣ ΣΕΣΚΛΟΥ Όλοι χρειαζόμαστε τη βοήθεια όλων Μια φορά κι έναν καιρό, μια

Διαβάστε περισσότερα

Τα παιδιά της Πρωτοβουλίας και η Δώρα Νιώπα γράφουν ένα παραμύθι - αντίδωρο

Τα παιδιά της Πρωτοβουλίας και η Δώρα Νιώπα γράφουν ένα παραμύθι - αντίδωρο Τα παιδιά της Πρωτοβουλίας και η Δώρα Νιώπα γράφουν ένα παραμύθι - αντίδωρο Ο Ηλίας ανεβαίνει Ψηλά Ψηλότερα Κάθε Μάρτιο, σε μια Χώρα Κοντινή, γινόταν μια Γιορτή! Η Γιορτή των Χαρταετών. Για πρώτη φορά,

Διαβάστε περισσότερα

Πώς γράφεις αυτές τις φράσεις;

Πώς γράφεις αυτές τις φράσεις; Πρόλογος Όταν ήμουν μικρός, ούτε που γνώριζα πως ήμουν παιδί με ειδικές ανάγκες. Πώς το ανακάλυψα; Από τους άλλους ανθρώπους που μου έλεγαν ότι ήμουν διαφορετικός, και ότι αυτό ήταν πρόβλημα. Δεν είναι

Διαβάστε περισσότερα

μετάφραση: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου

μετάφραση: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου μετάφραση: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου Δύο Σε μια σπουδαία αρχαία πόλη που την έλεγαν Ουρούκ, ζούσε ένας νεαρός βασιλιάς, ο Γκιλγκαμές. Πατέρας του Γκιλγκαμές ήταν ο βασιλιάς Λουγκαλμπάντα και μητέρα του η

Διαβάστε περισσότερα

Ο Τοτός και ο Μπόμπος εξετάζονται από το δάσκαλό τους. Ο Μπόμπος βγαίνει από την αίθουσα και λέει στον Τοτό:

Ο Τοτός και ο Μπόμπος εξετάζονται από το δάσκαλό τους. Ο Μπόμπος βγαίνει από την αίθουσα και λέει στον Τοτό: Ο Τοτός και ο Μπόμπος εξετάζονται από το δάσκαλό τους. Ο Μπόμπος βγαίνει από την αίθουσα και λέει στον Τοτό: - "Η πρώτη απάντηση είναι 1821, η δεύτερη Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και η τρίτη δεν ξέρουμε ερευνάται

Διαβάστε περισσότερα

Και ο μπαμπάς έκανε μία γκριμάτσα κι εγώ έβαλα τα γέλια. Πήγα να πλύνω το στόμα μου, έπλυνα το δόντι μου, το έβαλα στην τσέπη μου και κατέβηκα να φάω.

Και ο μπαμπάς έκανε μία γκριμάτσα κι εγώ έβαλα τα γέλια. Πήγα να πλύνω το στόμα μου, έπλυνα το δόντι μου, το έβαλα στην τσέπη μου και κατέβηκα να φάω. 1 Εδώ και λίγες μέρες, ένα από τα πάνω δόντια μου κουνιόταν και εγώ το πείραζα με τη γλώσσα μου και μερικές φορές με πονούσε λίγο, αλλά συνέχιζα να το πειράζω. Κι έπειτα, χτες το μεσημέρι, την ώρα που

Διαβάστε περισσότερα

Οι αριθμοί σελίδων με έντονη γραφή δείχνουν τα κύρια κεφάλαια που σχετίζονται με το θέμα. ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΜΑΘΗΜΑ

Οι αριθμοί σελίδων με έντονη γραφή δείχνουν τα κύρια κεφάλαια που σχετίζονται με το θέμα. ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΜΑΘΗΜΑ Τί σε απασχολεί; Διάβασε τον κατάλογο που δίνουμε παρακάτω και, όταν συναντήσεις κάποιο θέμα που απασχολεί κι εσένα, πήγαινε στις σελίδες που αναφέρονται εκεί. Διάβασε τα κεφάλαια, που θα βρεις σ εκείνες

Διαβάστε περισσότερα

Τριγωνοψαρούλη, μην εμπιστεύεσαι ΠΟΤΕ... αχινό! Εκπαιδευτικός σχεδιασμός παιχνιδιού: Βαγγέλης Ηλιόπουλος, Βασιλική Νίκα.

Τριγωνοψαρούλη, μην εμπιστεύεσαι ΠΟΤΕ... αχινό! Εκπαιδευτικός σχεδιασμός παιχνιδιού: Βαγγέλης Ηλιόπουλος, Βασιλική Νίκα. Ήρθε ένας νέος μαθητής στην τάξη. Όλοι τον αποκαλούν ο «καινούριος». Συμφωνείς; 1 Δεν είναι σωστό να μη φωνάζουμε κάποιον με το όνομά του. Είναι σαν να μην τον αναγνωρίζουμε. Σωστά. Έχει όνομα και με αυτό

Διαβάστε περισσότερα

Το παραμύθι της αγάπης

Το παραμύθι της αγάπης Το παραμύθι της αγάπης Μια φορά και ένα καιρό, μια βασίλισσα έφερε στον κόσμο ένα παιδί τόσο άσχημο που σχεδόν δεν έμοιαζε για άνθρωποs. Μια μάγισσα που βρέθηκε σιμά στη βασίλισσα την παρηγόρησε με τούτα

Διαβάστε περισσότερα

ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ 12. Οιδίποδας Επτά επί Θήβας

ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ 12. Οιδίποδας Επτά επί Θήβας Ένα μωρό που το πέταξαν, γιατί κάποιος χρησμός έλεγε ότι μεγαλώνοντας θα σκοτώσει τον πατέρα του, έγινε μετά από χρόνια ο βασιλιάς της Θήβας, Οιδίποδας. Χωρίς να φταίει, έφερε καταστροφή, και το χειρότερο,

Διαβάστε περισσότερα

Μαριέττα Κόντου ΦΤΟΥ ΞΕΛΥΠΗ. Εικόνες: Στάθης Πετρόπουλος

Μαριέττα Κόντου ΦΤΟΥ ΞΕΛΥΠΗ. Εικόνες: Στάθης Πετρόπουλος Ιστορίες που ζεις δυνατά Μαριέττα Κόντου ΦΤΟΥ ΞΕΛΥΠΗ Εικόνες: Στάθης Πετρόπουλος Στο τώρα Έχω δώσει τόσες υποσχέσεις που νομίζω ότι έχω χάσει το μέτρημα. Δεν είναι που λέω ψέματα όταν δεν τις τηρώ, είναι

Διαβάστε περισσότερα

ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ UÇURTMA Orkun Bozkurt

ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ UÇURTMA Orkun Bozkurt ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ UÇURTMA Orkun Bozkurt - Ι - Αυτός είναι ένας ανάπηρος πριν όμως ήταν άνθρωπος. Κάθε παιδί, σαν ένας άνθρωπος. έρχεται, καθώς κάθε παιδί γεννιέται. Πήρε φροντίδα απ τη μητέρα του, ανάμεσα σε ήχους

Διαβάστε περισσότερα

Παραμύθι για την υγιεινή διατροφή

Παραμύθι για την υγιεινή διατροφή Παραμύθι για την υγιεινή διατροφή Τζήκου Βασιλική Το δίλημμα της Λένιας 1 Παραμύθι πού έχω κάνει στο πρόγραμμα Αγωγής Υγείας που είχε τίτλο: «Γνωρίζω το σώμα μου, το αγαπώ και το φροντίζω» με την βοήθεια

Διαβάστε περισσότερα

Modern Greek Beginners

Modern Greek Beginners 2017 HIGHER SCHOOL CERTIFICATE EXAMINATION Modern Greek Beginners ( Section I Listening) Transcript Familiarisation Text Τι θέλεις να σπουδάσεις του χρόνου; Θέλω να γίνω φαρμακοποιός. Σε ποιο πανεπιστήμιο;

Διαβάστε περισσότερα

ΜΙΚΡΕΣ ΚΑΛΗΝΥΧΤΕΣ. Η Τρίτη μάγισσα. Τα δύο αδέρφια και το φεγγάρι

ΜΙΚΡΕΣ ΚΑΛΗΝΥΧΤΕΣ. Η Τρίτη μάγισσα. Τα δύο αδέρφια και το φεγγάρι ΜΙΚΡΕΣ ΚΑΛΗΝΥΧΤΕΣ Α 1 2017-2018 6 ο Δημοτικό Σχολείο Ευόσμου Περιλήψεις βιβλίων που έχουν διαβάσει τα παιδιά από τη σειρά «μικρές καληνύχτες». Η Τρίτη μάγισσα Τα δύο αδέρφια και το φεγγάρι Μου έκανε εντύπωση

Διαβάστε περισσότερα

Τι όμορφη μέρα ξημέρωσε και σήμερα. Ως συνήθως εγώ ξύπνησα πιο νωρίς από όλους και πήγα δίπλα στην κυρία Σταυρούλα που κοιμόταν. Την ακούμπησα ελαφρά

Τι όμορφη μέρα ξημέρωσε και σήμερα. Ως συνήθως εγώ ξύπνησα πιο νωρίς από όλους και πήγα δίπλα στην κυρία Σταυρούλα που κοιμόταν. Την ακούμπησα ελαφρά 1 Τι όμορφη μέρα ξημέρωσε και σήμερα. Ως συνήθως εγώ ξύπνησα πιο νωρίς από όλους και πήγα δίπλα στην κυρία Σταυρούλα που κοιμόταν. Την ακούμπησα ελαφρά με τη μουσούδα μου στο πρόσωπό της, τόσο όσο χρειαζόταν

Διαβάστε περισσότερα

Τάξη: Γ. Τμήμα: 2ο. Υπεύθυνη τμήματος : ΑΝΕΣΤΗ ΑΣΗΜΙΝΑ. Εκθέσεις μαθητών.. ΜΑΘΗΤΗΣ: ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ.

Τάξη: Γ. Τμήμα: 2ο. Υπεύθυνη τμήματος : ΑΝΕΣΤΗ ΑΣΗΜΙΝΑ. Εκθέσεις μαθητών.. ΜΑΘΗΤΗΣ: ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ. Τάξη: Γ Τμήμα: 2ο Υπεύθυνη τμήματος : ΑΝΕΣΤΗ ΑΣΗΜΙΝΑ. Εκθέσεις μαθητών.. ΜΑΘΗΤΗΣ: ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ. Θέμα :Τι θέλω να αλλάξει στον κόσμο το 2011. Το έτος 2010 έγιναν πολλές καταστροφές στον κόσμο.

Διαβάστε περισσότερα

17.Γ. ΠΡΟΣΤΧΑ ΑΝΕΚΔΟΣΑ ΜΕ ΣΟΝ ΣΟΣΟ 4 - ΧΑΣΖΗΑΛΕΞΑΝΔΡΟΤ ΜΑΡΙΑ

17.Γ. ΠΡΟΣΤΧΑ ΑΝΕΚΔΟΣΑ ΜΕ ΣΟΝ ΣΟΣΟ 4 - ΧΑΣΖΗΑΛΕΞΑΝΔΡΟΤ ΜΑΡΙΑ το Δημοτικό η δασκάλα λέει στους μαθητές της: -Παιδιά, ελάτε να κάνουμε ένα τεστ εξυπνάδας! Ριχάρδο, πες μου ποιο είναι αυτό το ζωάκι: Περπατά στα κεραμίδια, έχει μουστάκι, κάνει νιάου και αλλά έχει και

Διαβάστε περισσότερα

Πρόλογος. Καλή τύχη! Carl-Johan Forssén Ehrlin

Πρόλογος. Καλή τύχη! Carl-Johan Forssén Ehrlin Πρόλογος Νιώθουμε πολύ άσχημα όταν βλέπουμε ένα παιδί να κλαίει ή να πονάει χωρίς να μπορούμε να κάνουμε κάτι, ιδιαίτερα αν είμαστε γονείς. Ανάλογα με τις περιστάσεις τα παιδιά είναι άλλοτε χαρούμενα,

Διαβάστε περισσότερα

Τοπαλίδης Ιπποκράτης, 13 ετών

Τοπαλίδης Ιπποκράτης, 13 ετών Τοπαλίδης Ιπποκράτης, 13 ετών Το μυστήριο του πασχαλινού λαγού Του Κώστα Στοφόρου «Να βγούμε;» «Όχι ακόμα», είπε ο μπαμπάς. «Δεν θα έχει έρθει. Είναι πολύ νωρίς. Κάτσε να ξυπνήσει κι ο Δημήτρης». «Ο Δημήτρης

Διαβάστε περισσότερα

μετάφραση: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου

μετάφραση: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου μετάφραση: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου Τέσσερα ΜΠΡΟΜΠΝΤΙΝΓΚΝΑΓΚ Έπειτα από το ταξίδι του στη μικροσκοπική χώρα των Λιλλιπούτειων, ο Γκιούλλιβερ έμεινε στο σπίτι με τη γυναίκα του και τα παιδιά του αλλά πριν περάσουν

Διαβάστε περισσότερα

Ο νονός μου είναι ο καλύτερος συγγραφέας τρελών ιστοριών του κόσμου.

Ο νονός μου είναι ο καλύτερος συγγραφέας τρελών ιστοριών του κόσμου. Ο νονός μου είναι ο καλύτερος συγγραφέας τρελών ιστοριών του κόσμου. Ζητήστε του την Κοκκινοσκουφίτσα... δεν την ξέρει, τη Σταχτοπούτα ούτε αυτή την ξέρει, τη Μικρή Γοργόνα ή το λύκο και τα τρία γουρουνάκια

Διαβάστε περισσότερα

ΧΑΡΤΙΝΗ ΑΓΚΑΛΙΑ ΟΜΑΔΑ Β. Ερώτηση 1 α

ΧΑΡΤΙΝΗ ΑΓΚΑΛΙΑ ΟΜΑΔΑ Β. Ερώτηση 1 α ΧΑΡΤΙΝΗ ΑΓΚΑΛΙΑ ΟΜΑΔΑ Β Ερώτηση 1 α Το βιβλίο με τίτλο «Χάρτινη Αγκαλιά», της Ιφιγένειας Μαστρογιάννη, περιγράφει την ιστορία ενός κοριτσιού, της Θάλειας, η οποία αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας. Φεύγει

Διαβάστε περισσότερα

Τα λουλούδια που δεν είχαν όνομα ''ΜΥΘΟΣ''

Τα λουλούδια που δεν είχαν όνομα ''ΜΥΘΟΣ'' 1 2 Τα λουλούδια που δεν είχαν όνομα ''ΜΥΘΟΣ'' 3 Τα λουλούδια χωρίς όνομα, τα έχει ο καθένας από μας, αλλά δεν το ξέρουμε. Δεν μας μαθαίνουν τίποτα και ψάχνουμε μόνοι μας άσκοπα να βρούμε κάτι, για να

Διαβάστε περισσότερα

0001 00:00:11:17 00:00:13:23. Έλα δω να δεις. 0002 00:00:13:23 00:00:15:18. Η Χλόη είναι αυτή; 0003 00:00:16:21 00:00:18:10. Ναι.

0001 00:00:11:17 00:00:13:23. Έλα δω να δεις. 0002 00:00:13:23 00:00:15:18. Η Χλόη είναι αυτή; 0003 00:00:16:21 00:00:18:10. Ναι. 0001 00:00:11:17 00:00:13:23 Έλα δω να δεις. 0002 00:00:13:23 00:00:15:18 Η Χλόη είναι αυτή; 0003 00:00:16:21 00:00:18:10 Ναι. 0004 00:01:06:17 00:01:07:17 Σου έδειξα τη φωτογραφία; 0005 00:01:07:17 00:01:10:10

Διαβάστε περισσότερα

ΘΕΑΤΡΙΚΟ 2 ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ

ΘΕΑΤΡΙΚΟ 2 ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ ΘΕΑΤΡΙΚΟ 2 ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ ΕΓΓΟΝΟΣ: Παππού, γιατί προτιμάς να βάζεις κανέλα και όχι κύμινο στα σουτζουκάκια; ΠΑΠΠΟΥΣ: Το κύμινο είναι κομματάκι δυνατό. Κάνει τους ανθρώπους να κλείνονται

Διαβάστε περισσότερα

17.Γ. ΠΡΟΣΤΧΑ ΑΝΕΚΔΟΣΑ ΜΕ ΣΟΝ ΣΟΣΟ 2 - ΧΑΣΖΗΑΛΕΞΑΝΔΡΟΤ ΜΑΡΙΑ

17.Γ. ΠΡΟΣΤΧΑ ΑΝΕΚΔΟΣΑ ΜΕ ΣΟΝ ΣΟΣΟ 2 - ΧΑΣΖΗΑΛΕΞΑΝΔΡΟΤ ΜΑΡΙΑ Βάζει η δασκάλα εργασία για το σπίτι, να ρωτήσουν πως γεννιούνται τα παιδιά. - Μαμά, μαμά, λέει ο Σοτός μόλις πήγε σπίτι, η δασκάλα μας είπε να σας ρωτήσουμε πως γεννιούνται τα παιδιά. - Δεν μπορώ τώρα,

Διαβάστε περισσότερα

- Γιατρέ, πριν την εγχείρηση δεν είχατε μούσι... - Δεν είμαι γιατρός. Ο Αγιος Πέτρος είμαι...

- Γιατρέ, πριν την εγχείρηση δεν είχατε μούσι... - Δεν είμαι γιατρός. Ο Αγιος Πέτρος είμαι... - Γιατρέ, πριν την εγχείρηση δεν είχατε μούσι... - Δεν είμαι γιατρός. Ο Αγιος Πέτρος είμαι... - Γιατρέ, βλέπω μπλε και πράσινους κόκκους.. - Οφθαλμίατρο έχετε δει; - Οχι! Μόνο μπλε και πράσινους κόκκους...

Διαβάστε περισσότερα

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ. Εργασία για το σπίτι. Απαντούν μαθητές του Α1 Γυμνασίου Προσοτσάνης

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ. Εργασία για το σπίτι. Απαντούν μαθητές του Α1 Γυμνασίου Προσοτσάνης ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ Εργασία για το σπίτι Απαντούν μαθητές του Α1 Γυμνασίου Προσοτσάνης 1 ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ Απαντά η Μαρίνα Βαμβακίδου Ερώτηση 1. Μπορείς να φανταστείς τη ζωή μας χωρίς

Διαβάστε περισσότερα

Το ημερολόγιό μου Πηνελόπη

Το ημερολόγιό μου Πηνελόπη Το ημερολόγιό μου Πηνελόπη Οι πρώτες μου σκέψεις Ο Οδυσσέας έφυγε και τώρα είμαι μόνη μου. Πρέπει να τα έχω όλα υπό έλεγχο Όμως, με τους μνηστήρες στα πόδια μου δε μπορώ άλλο!!! Πρέπει κάτι να κάνω γιατί

Διαβάστε περισσότερα

Απόψε (ξανα)ονειρεύτηκα

Απόψε (ξανα)ονειρεύτηκα Απόψε (ξανα)ονειρεύτηκα της Εβελίνας Στο τέλος κάθε χρόνου, η παλιά μου γυμνάστρια, οργανώνει μια γιορτή με χορούς, παραδοσιακούς και μοντέρνους. Κάθε χρονιά, το θέμα της γιορτής είναι διαφορετικό. (π.χ.

Διαβάστε περισσότερα

Περιεχόμενα. Εφτά ξύλινα αλογάκια κι ένα αληθινό Αν έχεις τύχη Η μεγάλη καφετιά αρκούδα κι εμείς... 37

Περιεχόμενα. Εφτά ξύλινα αλογάκια κι ένα αληθινό Αν έχεις τύχη Η μεγάλη καφετιά αρκούδα κι εμείς... 37 Περιεχόμενα Εφτά ξύλινα αλογάκια κι ένα αληθινό............. 11 Αν έχεις τύχη..................................... 21 Η μεγάλη καφετιά αρκούδα κι εμείς............... 37 7199_alogaki_pasxalitsa_arkouda:7199_alogaki_pasxalitsa_arkouda

Διαβάστε περισσότερα

το θύμα, ο θύτης και ο θεατής Σοφία Ζαχομήτρου Μαθήτρια της Ε2 Τάξης

το θύμα, ο θύτης και ο θεατής Σοφία Ζαχομήτρου Μαθήτρια της Ε2 Τάξης το θύμα, ο θύτης και ο θεατής Σοφία Ζαχομήτρου Μαθήτρια της Ε2 Τάξης του 8ου Δημοτικού Σχολείου Σερρών 2013-2014 Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας βάτραχος που τον έλεγαν "Φρογκ" και πήγαινε στην 5η Δημοτικού.

Διαβάστε περισσότερα

A READER LIVES A THOUSAND LIVES BEFORE HE DIES.

A READER LIVES A THOUSAND LIVES BEFORE HE DIES. A READER LIVES A THOUSAND LIVES BEFORE HE DIES. 1. Η συγγραφέας του βιβλίου μοιράζεται μαζί μας πτυχές της ζωής κάποιων παιδιών, άλλοτε ευχάριστες και άλλοτε δυσάρεστες. α) Ποια πιστεύεις ότι είναι τα

Διαβάστε περισσότερα

ΕΡΓΑΣΙΕΣ. Α ομάδα. Αφού επιλέξεις τρία από τα παραπάνω αποσπάσματα που σε άγγιξαν περισσότερο, να καταγράψεις τις δικές σου σκέψεις.

ΕΡΓΑΣΙΕΣ. Α ομάδα. Αφού επιλέξεις τρία από τα παραπάνω αποσπάσματα που σε άγγιξαν περισσότερο, να καταγράψεις τις δικές σου σκέψεις. Α ομάδα ΕΡΓΑΣΙΕΣ 1. Η συγγραφέας του βιβλίου μοιράζεται μαζί μας πτυχές της ζωής κάποιων παιδιών, άλλοτε ευχάριστες και άλλοτε δυσάρεστες. α) Ποια πιστεύεις ότι είναι τα μηνύματα που θέλει να περάσει μέσα

Διαβάστε περισσότερα

Μια φορά κι έναν καιρό

Μια φορά κι έναν καιρό Χριστουγεννιάτικο παραμύθι; Μια φορά κι έναν καιρό Αλλά μήπως δεν ήταν μια φορά κι έναν καιρό, μα μόλις χτες; Ή μήπως όλα αυτά που θα σας αφηγηθώ γίνανε πριν από λίγα μόνο χρόνια; Τι να σας πω κι εγώ;

Διαβάστε περισσότερα

ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΑΘΗΤΏΝ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΡΙΩΝ

ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΑΘΗΤΏΝ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΡΙΩΝ ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΑΘΗΤΏΝ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΡΙΩΝ Στο πλαίσιο του μαθήματος της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας της Γ Γυμνασίου οι μαθητές ήρθαν σε επαφή με ένα δείγμα ερωτικής ποίησης. Συγκεκριμένα διδάχτηκαν το ποίημα

Διαβάστε περισσότερα

Πάει τόσος καιρός από το χωρισμό σας, που δε θυμάσαι καν πότε ήταν η τελευταία φορά

Πάει τόσος καιρός από το χωρισμό σας, που δε θυμάσαι καν πότε ήταν η τελευταία φορά Πάει τόσος καιρός από το χωρισμό σας, που δε θυμάσαι καν πότε ήταν η τελευταία φορά που έκλαψες για πάρτη του! Ωστόσο, ακόμα στοιχειώνουν κάποιες σκέψεις το μυαλό σου. Ήταν μία από τις χειρότερες εμπειρίες

Διαβάστε περισσότερα

Σκηνή 1 η. Μπαίνει η γραμματέας του φουριόζα και τον διακόπτει. Τι θες Χριστίνα παιδί μου; Δε βλέπεις που ομιλώ στο τηλέφωνο;

Σκηνή 1 η. Μπαίνει η γραμματέας του φουριόζα και τον διακόπτει. Τι θες Χριστίνα παιδί μου; Δε βλέπεις που ομιλώ στο τηλέφωνο; Σκηνή 1 η Βρισκόμαστε στο γραφείο του ψυχίατρου Σωτήριου Σώθηκες! Ο γιατρός μιλά στο τηλέφωνο με έναν πελάτη Τι μου λέτε αγαπητέ μου! `Ώστε έτσι έχουν τα πράγματα λοιπόν! Αν σας καταλαβαίνω; Μα είναι ερώτηση

Διαβάστε περισσότερα

ΛΕΟΝΑΡΝΤ ΚΟΕΝ. Στίχοι τραγουδιών του. Δεν υπάρχει γιατρειά για την αγάπη (Ain t no cure for love)

ΛΕΟΝΑΡΝΤ ΚΟΕΝ. Στίχοι τραγουδιών του. Δεν υπάρχει γιατρειά για την αγάπη (Ain t no cure for love) http://hallofpeople.com/gr.php?user=κοέν%20λέοναρντ ΛΕΟΝΑΡΝΤ ΚΟΕΝ Στίχοι τραγουδιών του Από το http://lyricstranslate.com/el/leonard-cohen-lyrics.html (Ain t no cure for love) Σε αγαπούσα για πολύ, πολύ

Διαβάστε περισσότερα

ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΑΘΗΤΏΝ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΡΙΩΝ

ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΑΘΗΤΏΝ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΡΙΩΝ ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΑΘΗΤΏΝ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΡΙΩΝ Στο πλαίσιο του μαθήματος της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας της Γ Γυμνασίου οι μαθητές ήρθαν σε επαφή με ένα δείγμα ερωτικής ποίησης. Συγκεκριμένα διδάχτηκαν το ποίημα

Διαβάστε περισσότερα

Κατερίνα Χριστόγερου. Είμαι 3 και μπορώ. Δραστηριότητες για παιδιά από 3 ετών

Κατερίνα Χριστόγερου. Είμαι 3 και μπορώ. Δραστηριότητες για παιδιά από 3 ετών Κατερίνα Χριστόγερου Είμαι 3 και μπορώ Δραστηριότητες για παιδιά από 3 ετών Περιεχόμενα Συμβουλές για γονείς και παιδαγωγούς... 7 Είμαι 3 και μπορώ!...10 Το κόκκινο...12 Το κίτρινο...13 Κόκκινο Κίτρινο...14

Διαβάστε περισσότερα

ΠΑΡΑΜΥΘΙ #14. «Ο μικρός βλάκας» (Τραγάκι Ζακύνθου - Επτάνησα) Διαγωνισμός παραδοσιακού παραμυθιού ebooks4greeks.gr

ΠΑΡΑΜΥΘΙ #14. «Ο μικρός βλάκας» (Τραγάκι Ζακύνθου - Επτάνησα) Διαγωνισμός παραδοσιακού παραμυθιού ebooks4greeks.gr ΠΑΡΑΜΥΘΙ #14 «Ο μικρός βλάκας» (Τραγάκι Ζακύνθου - Επτάνησα) Διαγωνισμός παραδοσιακού παραμυθιού ebooks4greeks.gr ΠΑΡΑΜΥΘΙ #14 Ψηφίστε το παραμύθι που σας άρεσε περισσότερο εδώ μέχρι 30/09/2011 Δείτε όλα

Διαβάστε περισσότερα

Modern Greek Beginners

Modern Greek Beginners 2016 HIGHER SCHOOL CERTIFICATE EXAMINATION Modern Greek Beginners ( Section I Listening) Transcript Familiarisation Text Καλημέρα. Καλημέρα σας. Μπορώ να σας βοηθήσω; Ήρθα να πάρω αυτό το δέμα. Σήμερα

Διαβάστε περισσότερα

ΠΑΝΑΓΙΩΣΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΣΡΙΟΤ. Δέκα ποιήματα για τον πατέρα μου. Αλκιβιάδη

ΠΑΝΑΓΙΩΣΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΣΡΙΟΤ. Δέκα ποιήματα για τον πατέρα μου. Αλκιβιάδη ΠΑΝΑΓΙΩΣΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΣΡΙΟΤ Αλκιβιάδη Θεσσαλονίκη Υεβρουάριος 2015 Παναγιώτα Παπαδημητρίου Αλκιβιάδη Θεσσαλονίκη Υεβρουάριος 2015 [3] Παναγιώτα Παπαδημητρίου Αφιερωμένο στον πατέρα μου Αλκιβιάδη Copyright

Διαβάστε περισσότερα

«Ο Σάββας η κλώσσα και ο αετός»

«Ο Σάββας η κλώσσα και ο αετός» ΠΑΡΑΜΥΘΙ #26 «Ο Σάββας η κλώσσα και ο αετός» (Πόντος) Διαγωνισμός παραδοσιακού παραμυθιού ebooks4greeks.gr ΠΑΡΑΜΥΘΙ #26 Ψηφίστε το παραμύθι που σας άρεσε περισσότερο εδώ μέχρι 30/09/2011 Δείτε όλα τα παραμύθια

Διαβάστε περισσότερα

ΣΚΕΤΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΠΑΡΕΝΟΧΛΗΣΗ. ΝΑΤΑΣΑ (Μέσα στην τάξη προς το τέλος του μαθήματος) ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ Η Γη, κυρία Νατάσα, έχει το σχήμα μιας σφαίρας.

ΣΚΕΤΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΠΑΡΕΝΟΧΛΗΣΗ. ΝΑΤΑΣΑ (Μέσα στην τάξη προς το τέλος του μαθήματος) ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ Η Γη, κυρία Νατάσα, έχει το σχήμα μιας σφαίρας. ΣΚΕΤΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΠΑΡΕΝΟΧΛΗΣΗ ΝΑΤΑΣΑ (Μέσα στην τάξη προς το τέλος του μαθήματος) Λοιπόν παιδιά αυτό ήταν το σημερινό μας μάθημα. Για να ανακεφαλαιώσουμε. Ποιο είπαμε ότι είναι το σχήμα της Γης;

Διαβάστε περισσότερα

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΚΑΝΑΡΑΚΗΣ ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΟΥ ΕΡΜΗ. Εικονογράφηση Βίλλυ Καραμπατζιά

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΚΑΝΑΡΑΚΗΣ ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΟΥ ΕΡΜΗ. Εικονογράφηση Βίλλυ Καραμπατζιά ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΚΑΝΑΡΑΚΗΣ ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΟΥ ΕΡΜΗ Εικονογράφηση Βίλλυ Καραμπατζιά Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας (Ν. 2121/1993 όπως έχει τροποποιηθεί

Διαβάστε περισσότερα

ΒΟΚΑΚΚΙΟ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΕΚΑΗΜΕΡΟ

ΒΟΚΑΚΚΙΟ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΕΚΑΗΜΕΡΟ ΒΟΚΑΚΚΙΟ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΕΚΑΗΜΕΡΟ Ζούσε κάποτε στο Αρέτσο ένας πλούσιος που τον έλεγαν Τοφάνο και είχε πάρει για γυναίκα του μια ωραιότατη νέα που την λέγανε Μαργαρίτα και που χωρίς να ξέρει το γιατί,

Διαβάστε περισσότερα

17.Β. ΜΙΚΡΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ ΜΕ ΤΟΝ ΤΟΤΟ 4 - ΧΑΤΖΗΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΜΑΡΙΑ

17.Β. ΜΙΚΡΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ ΜΕ ΤΟΝ ΤΟΤΟ 4 - ΧΑΤΖΗΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΜΑΡΙΑ Ήταν ο Σοτός στην τάξη και η δασκάλα σηκώνει την Αννούλα στον χάρτη και τη ρωτάει: Αννούλα, βρες μου την Αμερική. Σην βρίσκει η Αννούλα και ρωτάει μετά τον Σοτό η δασκάλα: -Σοτέ, ποιος ανακάλυψε την Αμερική;

Διαβάστε περισσότερα

T: Έλενα Περικλέους

T: Έλενα Περικλέους T: 7000 0090 www.greendot.com.cy Έλενα Περικλέους Ο πρασινομπαλίτσας επιστρέφει... γιατί τα παραμύθια λένε πάντα την ΑΛΗΘΕΙΑ Συγγραφή: Έλενα Περικλέους Εποπτεία: Άρτεμις Παλαιογιάννη / Σάκης Θεοδοσίου

Διαβάστε περισσότερα

ΑΠΟΔΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ

ΑΠΟΔΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ ΑΠΟΔΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ - Α,α,α,α,α,α,α! ούρλιαξε η Νεφέλη - Τρομερό! συμπλήρωσε η Καλλιόπη - Ω, Θεέ μου! αναφώνησα εγώ - Απίστευτα τέλειο! είπε η Ειρήνη και όλες την κοιτάξαμε λες και είπε

Διαβάστε περισσότερα

Πριν από λίγες μέρες πήγα για κούρεμα.

Πριν από λίγες μέρες πήγα για κούρεμα. 1. Πριν από λίγες μέρες πήγα για κούρεμα. Καιρό είχες να ρθεις, Κλουζ, μου είπε ο κύριος Κολχάαζε, ανοιγοκλείνοντας το ψαλίδι του επικίνδυνα κοντά στο αριστερό μου αυτί. Εγώ τα αγαπώ τ αυτιά μου. Γι αυτό

Διαβάστε περισσότερα

Εικόνες: Eύα Καραντινού

Εικόνες: Eύα Καραντινού Εικόνες: Eύα Καραντινού H Kοκκινοσκουφίτσα Mια φορά κι έναν καιρό, έμεναν σ ένα χωριουδάκι μια γυναίκα με το κοριτσάκι της, που φορούσε μια κόκκινη σκουφίτσα. Γι αυτό ο κόσμος την φώναζε Κοκκινοσκουφίτσα.

Διαβάστε περισσότερα

Αυτό το βιβλίo είναι μέρος μιας δραστηριότητας του Προγράμματος Comenius

Αυτό το βιβλίo είναι μέρος μιας δραστηριότητας του Προγράμματος Comenius Μάρτιος 2011 Αυτό το βιβλίo είναι μέρος μιας δραστηριότητας του Προγράμματος Comenius Ο ΘΡΥΛΟΣ ΤΟΥ ΜΑΣΤΡΟ-ΜΑΝΩΛΗ Πολύ παλιά, αιώνες πριν, ο Negru Voda, ο κυβερνήτης της Ρουμανίας, ήθελε να χτίσει ένα μοναστήρι

Διαβάστε περισσότερα

Φερφελή Ιωάννα του Ευαγγέλου, 9 ετών

Φερφελή Ιωάννα του Ευαγγέλου, 9 ετών Φερφελή Ιωάννα του Ευαγγέλου, 9 ετών Γίνεται Πάσχα χωρίς κόκκινα αυγά; Του Βαγγέλη Ηλιόπουλου Όταν έμαθα ότι για πρώτη φορά ο παππούς και η γιαγιά δεν θα έρχονταν να κάνουν Πάσχα μαζί μας, αλλά θα έμεναν

Διαβάστε περισσότερα

Σε μια μικρή παραθαλάσσια πόλη

Σε μια μικρή παραθαλάσσια πόλη Σε μια μικρή παραθαλάσσια πόλη υπάρχει ένα σπίτι με άσπρα παράθυρα. Μέσα σε αυτό θα βρούμε ένα χαρούμενο δωμάτιο, γεμάτο γέλια και φωνές, και δυο παιδιά που θέλω να σας γνωρίσω «Τάσι, αυτή η πιτζάμα σού

Διαβάστε περισσότερα

ΜΠΑ Μ! Μ Π Α Μ! Στη φωτογραφία μάς είχαν δείξει καλύτερη βάρκα. Αστραφτερή και καινούρια, με χώρο για όλους.

ΜΠΑ Μ! Μ Π Α Μ! Στη φωτογραφία μάς είχαν δείξει καλύτερη βάρκα. Αστραφτερή και καινούρια, με χώρο για όλους. ΕΙΝΑΙ ΑΤΥΧΙΑ ΝΑ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙΣ ΜΕ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ. Νούρου Εγώ Κουάμι ο αδερφός μου Ράζακ ένας φίλος που συναντήσαμε στον δρόμο Στη φωτογραφία μάς είχαν δείξει καλύτερη βάρκα. Αστραφτερή και καινούρια, με χώρο για

Διαβάστε περισσότερα

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΚΟΥΤΣΙΚΟΣ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΦΑΡΚΑΔΟΝΑΣ ΤΡΙΚΑΛΩΝ Γ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ «ΠΡΟΣΕΧΕ ΤΙ ΠΕΤΑΣ, ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ»

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΚΟΥΤΣΙΚΟΣ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΦΑΡΚΑΔΟΝΑΣ ΤΡΙΚΑΛΩΝ Γ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ «ΠΡΟΣΕΧΕ ΤΙ ΠΕΤΑΣ, ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ» 4 ος ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ 2015-2016 2 Ο ΒΡΑΒΕΙΟ ΛΥΚΕΙΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΚΟΥΤΣΙΚΟΣ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΦΑΡΚΑΔΟΝΑΣ ΤΡΙΚΑΛΩΝ Γ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ «ΠΡΟΣΕΧΕ ΤΙ ΠΕΤΑΣ, ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ» «Πρόσεχε τι πετάς, είναι η

Διαβάστε περισσότερα

Λήστευαν το δημόσιο χρήμα - Το B' Μέρος με τους αποκαλυπτικούς διαλόγους Άκη - Σμπώκου

Λήστευαν το δημόσιο χρήμα - Το B' Μέρος με τους αποκαλυπτικούς διαλόγους Άκη - Σμπώκου Λήστευαν το δημόσιο χρήμα - Το B' Μέρος με τους αποκαλυπτικούς διαλόγους Άκη - Σμπώκου - από τον Φουάτ σε τρεις εταιρίες χρήματα... μπλου μπρουμέλ, άλλη μια P.A κάπως έτσι και άλλη μία που μου είχες πει

Διαβάστε περισσότερα

ALBUM ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ 2010 ΦΥΣΑΕΙ

ALBUM ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ 2010 ΦΥΣΑΕΙ ALBUM ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ 2010 ΦΥΣΑΕΙ Μη µου µιλάς γι' αυτά που ξεχνάω Μη µε ρωτάς για καλά κρυµµένα µυστικά Και µε κοιτάς... και σε κοιτώ... Κι είναι η στιγµή που δεν µπορεί να βγεί απ' το µυαλό Φυσάει... Κι είναι

Διαβάστε περισσότερα

ΤΟ ΓΙΟΡΝΑΝΙ ΜΕ ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΓΑΡΟΥΦΑΛΛΑ

ΤΟ ΓΙΟΡΝΑΝΙ ΜΕ ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΓΑΡΟΥΦΑΛΛΑ ΤΟ ΓΙΟΡΝΑΝΙ ΜΕ ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΓΑΡΟΥΦΑΛΛΑ Θεατρικό από τον Πάνο Σακέλη ΠΑΝΟΣ ΣΑΚΕΛΗΣ / ΤΟ ΓΙΟΡΝΤΑΝΙ ΜΕ ΤΣΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΓΑΡΟΥΦΑΛΛΑ / 1 ΤΟ ΓΙΟΡΝΤΑΝΙ ΜΕ ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΓΑΡΟΥΦΑΛΑ Πρόσωπα: ΜΕΣΗΛΙΚΑΣ ΑΝΤΡΑΣ ΓΥΝΑΙΚΑ ΓΕΡΟΣ

Διαβάστε περισσότερα

Φωνή: Θανούλη! Φανούλη! Μαριάννα! Φανούλης: Μας φωνάζει η μαμά! Ερχόμαστε!

Φωνή: Θανούλη! Φανούλη! Μαριάννα! Φανούλης: Μας φωνάζει η μαμά! Ερχόμαστε! 20 Χειμώνας σε μια πλατεία. Χιονίζει σιωπηλά. Την ησυχία του τοπίου διαταράσσουν φωνές και γέλια παιδιών. Μπαίνουν στη σκηνή τρία παιδιά: τα δίδυμα, ο Θανούλης και ο Φανούλης, και η αδελφή τους η Μαριάννα.

Διαβάστε περισσότερα

Μπεχτσή Μαρία του Κωνσταντίνου, 11 ετών

Μπεχτσή Μαρία του Κωνσταντίνου, 11 ετών Μπεχτσή Μαρία του Κωνσταντίνου, 11 ετών Το μυστήριο του πασχαλινού λαγού Του Κώστα Στοφόρου «Να βγούμε;» «Όχι ακόμα», είπε ο μπαμπάς. «Δεν θα έχει έρθει. Είναι πολύ νωρίς. Κάτσε να ξυπνήσει κι ο Δημήτρης».

Διαβάστε περισσότερα

«Το δαμαλάκι με τα χρυσά πόδια»

«Το δαμαλάκι με τα χρυσά πόδια» ΠΑΡΑΜΥΘΙ #39 «Το δαμαλάκι με τα χρυσά πόδια» (Ρόδος Δωδεκάνησα) Διαγωνισμός παραδοσιακού παραμυθιού ebooks4greeks.gr ΠΑΡΑΜΥΘΙ #39 Ψηφίστε το παραμύθι που σας άρεσε περισσότερο εδώ μέχρι 30/09/2011 Δείτε

Διαβάστε περισσότερα

Χαμπάρι ο Γιαννάκης. Η μάνα χαμηλώνει το στερεοφωνικό... Ο Γιαννάκης επιτέλους, γυρίζει! Βλέπει τη μάνα... θυμώνει... της βάζει τις φωνές...

Χαμπάρι ο Γιαννάκης. Η μάνα χαμηλώνει το στερεοφωνικό... Ο Γιαννάκης επιτέλους, γυρίζει! Βλέπει τη μάνα... θυμώνει... της βάζει τις φωνές... 1.... εξ ουρανού... στο δωμάτιό του... ακατάστατο. Ακούει μουσική δυνατά... παίζει ηλεκτρική κιθάρα... χτυπιέται [πλάτη στο κοινό]... πόρτα κλειστή... ανοίγει... μπαίνει η μάνα του... σάντουιτς σε πιάτο...

Διαβάστε περισσότερα

Πρώτες μου απορίες. ΚΟΙΤΑΖΑ τ αγόρια και σκέπτουμουν. [7]

Πρώτες μου απορίες. ΚΟΙΤΑΖΑ τ αγόρια και σκέπτουμουν. [7] A Πρώτες μου απορίες ΚΟΙΤΑΖΑ τ αγόρια και σκέπτουμουν. Ο Λουκάς έγραφε σιωπηλά, τα φρύδια του σουφρωμένα, θυμωμένος ακόμα, ενώ ο Βρασίδας, με τα χέρια στις τσέπες, πήγαινε κι έρχουνταν, κάθουνταν και σηκώνουνταν,

Διαβάστε περισσότερα

Π Ι Σ Τ Ο Π Ο Ι Η Σ Η Ε Π Α Ρ Κ Ε Ι Α Σ Τ Η Σ ΕΛΛΗΝΟΜΑΘΕΙΑΣ Κ Α Τ Α Ν Ο Η Σ Η Π Ρ Ο Φ Ο Ρ Ι Κ Ο Υ Λ Ο Γ Ο Υ Π Ρ Ω Τ Η Σ Ε Ι Ρ Α Δ Ε Ι Γ Μ Α Τ Ω Ν

Π Ι Σ Τ Ο Π Ο Ι Η Σ Η Ε Π Α Ρ Κ Ε Ι Α Σ Τ Η Σ ΕΛΛΗΝΟΜΑΘΕΙΑΣ Κ Α Τ Α Ν Ο Η Σ Η Π Ρ Ο Φ Ο Ρ Ι Κ Ο Υ Λ Ο Γ Ο Υ Π Ρ Ω Τ Η Σ Ε Ι Ρ Α Δ Ε Ι Γ Μ Α Τ Ω Ν Ε Π Α Ρ Κ Ε Ι Α Σ Τ Η Σ ΕΛΛΗΝΟΜΑΘΕΙΑΣ Κ Α Τ Α Ν Ο Η Σ Η Π Ρ Ο Φ Ο Ρ Ι Κ Ο Υ Λ Ο Γ Ο Υ Π Ρ Ω Τ Η Σ Ε Ι Ρ Α Δ Ε Ι Γ Μ Α Τ Ω Ν 2 5 Μ 0 Ν Α Δ Ε Σ 1 Y Π Ο Υ Ρ Γ Ε Ι Ο Π Α Ι Δ Ε Ι Α Σ Κ Α Ι Θ Ρ Η Σ Κ Ε Υ Μ Α

Διαβάστε περισσότερα

Μια φορά και ένα καιρό, σε μια μουντή και άχρωμη πόλη κάπου στο μέλλον, ζούσαν τρία γουρουνάκια με τον παππού τους. Ο Ανδρόγεως, το Θρασάκι και ο

Μια φορά και ένα καιρό, σε μια μουντή και άχρωμη πόλη κάπου στο μέλλον, ζούσαν τρία γουρουνάκια με τον παππού τους. Ο Ανδρόγεως, το Θρασάκι και ο Μια φορά και ένα καιρό, σε μια μουντή και άχρωμη πόλη κάπου στο μέλλον, ζούσαν τρία γουρουνάκια με τον παππού τους. Ο Ανδρόγεως, το Θρασάκι και ο Χαρίδημος. Τις μέρες τους τις περνούσαν βαρετά και μονότονα

Διαβάστε περισσότερα

ΜΕΡΟΣ Ι. Τυμπανιστής:

ΜΕΡΟΣ Ι. Τυμπανιστής: Το σκηνικό μας: Μια γειτονιά με πολύχρωμα σπιτάκια και δυο τρία δέντρα. Το κεντρικό σπίτι είναι πιο μεγάλο από τα άλλα κι έχει μια πόρτα στο κέντρο. Αριστερά και δεξιά υπάρχουν από ένα παράθυρο. Μπροστά

Διαβάστε περισσότερα

Ο Τόμπυ και οι Μέλισσες

Ο Τόμπυ και οι Μέλισσες Ο Τόμπυ και οι Μέλισσες Είναι άνοιξη και, όπως και πέρυσι, ο Τόμπυ επισκέπτεται τον θείο του στο αγρόκτημα. «Επιτέλους, έχω διακοπές!» φωνάζει ο Τόμπυ. Ανυπομονεί να ξαναδεί την αγαπημένη του αγελάδα,

Διαβάστε περισσότερα

Διαγνωστικό Δοκίμιο GCSE1

Διαγνωστικό Δοκίμιο GCSE1 Διαγνωστικό Δοκίμιο GCSE 1 Όνομα:.... Ημερομηνία:... 1. Διάβασε το κείμενο και συμπλήρωσε τις εργασίες. (Στο τηλέφωνο) Παρακαλώ! Έλα Ελένη. Επιτέλους σε βρήκα! Τι κάνεις; Πώς είσαι; Πού ήσουν όλο το Σαββατοκυριάκο;

Διαβάστε περισσότερα

Κωνσταντινίδου Αγγελίνα του Χρήστου, 8 ετών

Κωνσταντινίδου Αγγελίνα του Χρήστου, 8 ετών Κωνσταντινίδου Αγγελίνα του Χρήστου, 8 ετών Το μυστήριο του πασχαλινού λαγού Του Κώστα Στοφόρου «Να βγούμε;» «Όχι ακόμα», είπε ο μπαμπάς. «Δεν θα έχει έρθει. Είναι πολύ νωρίς. Κάτσε να ξυπνήσει κι ο Δημήτρης».

Διαβάστε περισσότερα

Κατανόηση προφορικού λόγου

Κατανόηση προφορικού λόγου Β1 (25 μονάδες) Διάρκεια: 25 λεπτά Ερώτημα 1 Θα ακούσετε δύο (2) φορές έναν συγγραφέα να διαβάζει ένα απόσπασμα από το βιβλίο του με θέμα τη ζωή του παππού του. Αυτά που ακούτε σας αρέσουν, γι αυτό κρατάτε

Διαβάστε περισσότερα

ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ: Ταξίδι στον κόσμο των παραμυθιών μέσα από την εικονογράφηση και επεξεργασία (σελίδα-σελίδα) ενός βιβλίου

ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ: Ταξίδι στον κόσμο των παραμυθιών μέσα από την εικονογράφηση και επεξεργασία (σελίδα-σελίδα) ενός βιβλίου ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ: Ταξίδι στον κόσμο των παραμυθιών μέσα από την εικονογράφηση και επεξεργασία (σελίδα-σελίδα) ενός βιβλίου ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ Γράφουμε στον πίνακα: ΤΙΤΛΟΣ : Το μυστήριο με τα μπλε βέλη

Διαβάστε περισσότερα

κι η τιμωρία των κατηγορουμένων. Βέβαια, αν δεν έχεις πάρει καθόλου βάρος, αυτό θα σημαίνει ότι ο κατηγορούμενος

κι η τιμωρία των κατηγορουμένων. Βέβαια, αν δεν έχεις πάρει καθόλου βάρος, αυτό θα σημαίνει ότι ο κατηγορούμενος 14 Φτάνοντας λοιπόν ο Νικήτας σε μια από τις γειτονικές χώρες, εντυπωσιάστηκε από τον πλούτο και την ομορφιά της. Πολλά ποτάμια τη διέσχιζαν και πυκνά δάση κάλυπταν τα βουνά της, ενώ τα χωράφια ήταν εύφορα

Διαβάστε περισσότερα

Λίνα Μουσιώνη H ΡΟΥΜΠΙΝΗ ΤΩΝ ΔΑΣΩΝ. Εικόνες: Σάντρα Ελευθερίου

Λίνα Μουσιώνη H ΡΟΥΜΠΙΝΗ ΤΩΝ ΔΑΣΩΝ. Εικόνες: Σάντρα Ελευθερίου Ιστορίες που ζεις δυνατά Λίνα Μουσιώνη H ΡΟΥΜΠΙΝΗ ΤΩΝ ΔΑΣΩΝ Εικόνες: Σάντρα Ελευθερίου Ρουμπίνη και Σμαράγδα Ρουμπίνη. Έτσι λένε τη μεγάλη αδελφή μου. Που κάποτε ήταν η πιο καλή αδελφή του κόσμου. Όχι

Διαβάστε περισσότερα

Σιώμος Θεόδωρος του Κωνσταντίνου, 11 ετών

Σιώμος Θεόδωρος του Κωνσταντίνου, 11 ετών Σιώμος Θεόδωρος του Κωνσταντίνου, 11 ετών Το μυστήριο του πασχαλινού λαγού Του Κώστα Στοφόρου «Να βγούμε;» «Όχι ακόμα», είπε ο μπαμπάς. «Δεν θα έχει έρθει. Είναι πολύ νωρίς. Κάτσε να ξυπνήσει κι ο Δημήτρης».

Διαβάστε περισσότερα

Κατερίνα Ανωγιαννάκη Ο ΧΟΡΟΣ ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ. Εικόνες: Πετρούλα Κρίγκου

Κατερίνα Ανωγιαννάκη Ο ΧΟΡΟΣ ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ. Εικόνες: Πετρούλα Κρίγκου Ιστορίες που ζεις δυνατά Κατερίνα Ανωγιαννάκη Ο ΧΟΡΟΣ ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ Εικόνες: Πετρούλα Κρίγκου Κάν το ΚΑΝΟΝΙΚΑ! Με μια λέξη; ΟΥΦ! Τ αγόρια σκαρφαλώνουν στα δέντρα, ψάχνουν στις λάσπες για σκουλήκια, ισορροπούν

Διαβάστε περισσότερα

LET S DO IT BETTER improving quality of education for adults among various social groups

LET S DO IT BETTER improving quality of education for adults among various social groups INTERVIEWS REPORT February / March 2012 - Partner: Vardakeios School of Hermoupolis - Target group: Immigrants, women 1 η συνέντευξη Από την Αλβανία Το 2005 Η γλώσσα. Ήταν δύσκολο να επικοινωνήσω με τους

Διαβάστε περισσότερα

Κείμενα Κατανόησης Γραπτού Λόγου

Κείμενα Κατανόησης Γραπτού Λόγου Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας Πιστοποίηση Επάρκειας της Ελληνομάθειας 18 Ιανουαρίου 2013 A2 Κείμενα Κατανόησης Γραπτού Λόγου Διάρκεια Εξέτασης 30 λεπτά Διάρκεια Εξέτασης 30 λεπτά Ερώτημα 1 (7 μονάδες) Διαβάζετε

Διαβάστε περισσότερα

Μια μέρα καθώς πήγαινα στο σπίτι είδα έναν κλέφτη να μπαίνει από το παράθυρο και να είναι έτοιμος να αρπάξει τα πάντα...

Μια μέρα καθώς πήγαινα στο σπίτι είδα έναν κλέφτη να μπαίνει από το παράθυρο και να είναι έτοιμος να αρπάξει τα πάντα... Μια μέρα καθώς πήγαινα στο σπίτι είδα έναν κλέφτη να μπαίνει από το παράθυρο και να είναι έτοιμος να αρπάξει τα πάντα... Αμέσως έβγαλα το κινητό από τη θήκη και έστειλα μήνυμα στο κινητό της μαμάς πού

Διαβάστε περισσότερα

ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ

ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ Σε όλο τον κόσμο υπάρχουν διάφορα και σημαντικά προβλήματα. Ένα από αυτά είναι ο πόλεμος που έχει ως αποτέλεσμα την έλλειψη νερού, φαγητού και ιατρικής περίθαλψης και το χειρότερο

Διαβάστε περισσότερα

Μαρία Κωνσταντινοπούλου Ψυχολόγος - ειδική παιδαγωγός

Μαρία Κωνσταντινοπούλου Ψυχολόγος - ειδική παιδαγωγός ΠΑΡΑΞΕΝΑ ΟΜΟΡΦΟ Ένα παραμύθι για τη διαφορετικότητα, για μικρούς αλλά και για μεγάλους (αυτισμός) Τα παιδιά είναι ελεύθερα να ζωγραφίσουν τις παρακάτω σελίδες όπως αυτά αισθάνονται... Μαρία Κωνσταντινοπούλου

Διαβάστε περισσότερα

Βρισκόμαστε σε ένα μικρό νησί, που βρίσκεται εκεί που ο κόσμος, όχι όλος, πίστευε και θα πιστεύει ότι παλιά υπήρχε η Ατλαντίδα, δηλαδή για να σας

Βρισκόμαστε σε ένα μικρό νησί, που βρίσκεται εκεί που ο κόσμος, όχι όλος, πίστευε και θα πιστεύει ότι παλιά υπήρχε η Ατλαντίδα, δηλαδή για να σας Βρισκόμαστε σε ένα μικρό νησί, που βρίσκεται εκεί που ο κόσμος, όχι όλος, πίστευε και θα πιστεύει ότι παλιά υπήρχε η Ατλαντίδα, δηλαδή για να σας βοηθήσουμε να καταλάβετε το νησάκι αυτό βρίσκεται ανάμεσα

Διαβάστε περισσότερα