Μια φορά και έναν καιρό ήταν τα παραμύθια των παιδιών!!!

Transcript

1 Μια φορά κι έναν καιρό ήταν. τα παραμύθια των παιδιών!!! Δεύτερος Τόμος Στ1 τμήμα Δημοτικού Σχολείου Δεμενίκων Πατρών Πάτρα 2014 [1]

2 I.S.B.N [2]

3 Με λίγα λόγια Έπειτα από τη συγγραφή του πρώτου τόμου των παραμυθιών, κατά το σχολικό έτος , επιχειρήσαμε, με τους μαθητές του Στ1 τμήματος του Δημοτικού Σχολείου Δεμενίκων Πατρών, τη συγγραφή του παρόντος, δεύτερου τόμου. Η διαδικασία που ακολουθήσαμε ήταν η ίδια με αυτή του προηγούμενου τόμου. Στους μαθητές δόθηκε η παρακάτω άσκηση, που βασίζεται στην τεχνική των ημιτελών φράσεων: «Με τις παρακάτω φράσεις να φτιάξεις ένα παιδικό παραμύθι. Η φαντασία σου μπορεί να δουλέψει ελεύθερα, αλλά πάντα στα όρια ενός καλού παραμυθιού. ζούσε ένας ξακουστός βασιλιάς, που όμως δεν ήταν ευτυχισμένος διότι Το βασίλειό του δεν ήταν σαν όλα τα άλλα Η μητέρα του, η γριά βασίλισσα, πάντα του έλεγε ότι Και σαν να μην έφτανε αυτό, κάποια μέρα Ο βασιλιάς είπε στον εαυτό του: «Πρέπει αυτή η υπόθεση να πάρει τέλος, δεν πάει άλλο». Τότε Ώσπου μια μέρα ήρθε στο παλάτι ένας παράξενος επισκέπτης Ευτυχώς, που όλα πήγαν καλά και» Τα κείμενα των μαθητών, έπειτα από τη συγγραφή τους, αξιολογήθηκαν από τους ίδιους και από τους συμμαθητές τους και έγιναν οι απαραίτητες διορθώσεις σύμφωνα με τις παρατηρήσεις τις δικές τους και των συμμαθητών τους. Τα κείμενά τους [3]

4 εμπλουτίστηκαν με καινούρια στοιχεία και το αποτέλεσμα ήταν αυτό που ακολουθεί. Τα παραμύθια δακτυλογραφήθηκαν και εικονογραφήθηκαν με εικόνες σχετικές με τη θεματική των παραμυθιών. Την επιμέλεια των κειμένων την ανέλαβε ο δάσκαλος του Στ1 τμήματος του Δημοτικού Σχολείου Δεμενίκων. Η πρόθεση όλων μας ήταν, αυτή η συλλογή των παραμυθιών να αποτελέσει για τους μαθητές ένα αναμνηστικό της τελευταίας τάξης του Δημοτικού Σχολείου, με μια δική τους εργασία που συντελέστηκε σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο. Η προσπάθειά τους καθώς και οι ώρες που αφιέρωσαν πιστεύουμε ότι ανταμείφθηκαν με τη συγκεκριμένη συλλογή. Επειδή τους ανήκει, το βιβλίο αυτό αφιερώνεται σε όλους τους μαθητές συνεργάτες μου. Ο δάσκαλός τους Λάγιος Βασίλειος [4]

5 Περιεχόμενα 1. Ο βασιλιάς, η μάγισσα και το μαγικό αλογάκι! Το πριγκιπόπουλο! Ο βασιλιάς και η μάγισσα γυναίκα του! Ένας ξακουστός βασιλιάς! Ο βασιλιάς και η κοπέλα που την έλεγαν Σίσσυ! Ο βασιλιάς και ο δράκος! Ο βασιλιάς και το κράτος! Δίχως φίλους δεν μπορείς! Ο ξακουστός βασιλιάς! Ο ξακουστός βασιλιάς που δεν άκουγε τίποτα! Ο θλιμμένος βασιλιάς! Ο βασιλιάς και το τραγούδι της πριγκίπισσας! Ο ξακουστός βασιλιάς! Ο άκαρδος βασιλιάς! Τα πέντε βασίλεια! Το παράξενο βασίλειο! O χαρισματικός βασιλιάς! Η ιστορία ενός βασιλιά! Ο βασιλιάς και το μαγεμένο βασίλειο! Η περιπέτεια ενός πρίγκιπα! Ο τσιγκούνης βασιλιάς! Η λύπη έφερε χαρά! Ο βασιλιάς Αντόνιο και η Σίση! Ο καταπιεσμένος βασιλιάς! H ευτυχία του παλατιού! [5]

6 [6]

7 1. Ο βασιλιάς, η μάγισσα και το μαγικό αλογάκι! Αναστασίου Ελένη - Μαρία Μια φορά και έναν καιρό ζούσε ένας ξακουστός βασιλιάς που όμως δεν ήταν ευτυχισμένος, διότι μια κακιά μάγισσα βασάνιζε το βασίλειό του με τα μάγια της. Παντού υπήρχαν διάφορα τέρατα: Βρικόλακες, λυκάνθρωποι, ακόμα και μπαμπούλες. Τα σπίτια ήταν καλυμμένα από κλαδιά γεμάτα αγκάθια και είχαν πολύ υγρασία, έτσι οι υπήκοοί του ήτανε πολύ φιλάσθενοι και εύκολη λεία για τα τέρατα που δημιουργούσε η μάγισσα. Το βασίλειο δεν ήταν σαν όλα τα άλλα και όλοι υπέφεραν, ο καημένος ο βασιλιάς προσπαθούσε από μόνος του με τον στρατό του να σταματήσει τη μάγισσα πριν αυτή του καταστρέψει το βασίλειο, ολοκληρωτικά. Έψαχνε να βρει τρόπους να λύσει το πρόβλημα, πώς δηλαδή να καταφέρει να διώξει την μάγισσα για να μπορέσουν επιτέλους οι υπήκοοί του να χαρούν την ζωή τους, όμως μάταια. Η μητέρα του, η γριά βασίλισσα, πάντα του έλεγε ότι ένας καλός βασιλιάς δεν αφήνει ποτέ το βασίλειό του να υποφέρει και ότι θα έπρεπε να κάνει τα πάντα για να λύσει το πρόβλημα με την [7]

8 μάγισσα, ακόμα και αν έδινε για ανταμοιβή, σε αυτόν που θα έβρισκε την λύση, όλα του τα πλούτη. Σαν να μην έφτανε αυτό κάποια μέρα η μάγισσα έκανε μάγια στον παλάτι και φύτρωσαν παντού αγκάθια. Η κατάσταση γινόταν απελπιστική για τον βασιλιά που είχε χάσει πολλούς από τους στρατιώτες του στις μάχες με τα τέρατα και την ίδια την μάγισσα. Μέσα στην απελπισία του ο βασιλιάς είπε στον εαυτό του: «Πρέπει αυτή η υπόθεση να πάρει ένα τέλος, δεν πάει άλλο». Τότε αποφάσισε να στείλει τους αγγελιοφόρους σε όλα τα γειτονικά βασίλεια και να ζητήσει βοήθεια για να διώξει τη μάγισσα ή να τη σκοτώσει και να σταματήσει επιτέλους τον θάνατο των υπηκόων του και τη βέβαιη καταστροφή του βασιλείου του. Πέρασαν πολλές ημέρες από τότε που έφυγαν οι αγγελιοφόροι και δεν είχε φανεί κανείς ακόμη να του προτείνει μια λύση στο πρόβλημά του. Μια μέρα ήρθε στο παλάτι ο Δούκας της Πονηρούπολης και του είπε: - Βασιλιά μου το πρόβλημά σου είναι μεγάλο. Εγώ θέλω να μου δώσεις την ευκαιρία να σε βοηθήσω, θα είναι μεγάλη τιμή για μένα. - Πως θα με βοηθήσεις; τον ρώτησε ο βασιλιάς. - Θα φτιάξουμε ένα μαντζούνι που θα κάνει την μάγισσα να κοιμηθεί για πάντα, απάντησε ο Δούκας της Πονηρούπολης. - Και τι χρειάζεσαι για να το φτιάξεις; ρώτησε ο βασιλιάς. [8]

9 - Χρειάζομαι φύκια από την θάλασσα, είπε ο δούκας. - Και πού θα τα βρούμε τα φύκια αφού η θάλασσα είναι πολύ μακριά; Δεν θα μπορέσει ποτέ να φέρει κάποιος τόσα φύκια όσα αυτά που χρειάζεσαι, φώναξε αγριεμένος ο βασιλιάς και τον έδιωξε απογοητευμένος. Μετά από λίγες μέρες παρουσιάστηκε ο αρχηγός του Πέρα- Πέρα. Αυτός πρότεινε στον βασιλιά να φτιάξουν ένα δηλητηριώδες ποτό για τη μάγισσα, το οποίο θα την σκότωνε και θα έλυνε με αυτό και όλα της τα μάγια. Ο βασιλιάς χάρηκε ακούγοντας ότι όχι μόνο δε θα σκότωνε την μάγισσα αλλά θα γλύτωνε το βασίλειό του και από όλα τα μάγια που είχε κάνει η κακιά μάγισσα. - Και τι χρειάζεσαι για να φτιάξεις αυτό το δηλητήριο; ρώτησε ανυπόμονος ο βασιλιάς. - Βασιλιά μου, χρειάζομαι μόνο λίγα πορτοκάλια και λίγο δηλητήριο από μέδουσα, απάντησε ο αρχηγός του Πέρα-Πέρα, που βέβαια δεν γνώριζε τι είχε συμβεί. Ο βασιλιάς από την απογοήτευσή του έγινε έξαλλος μόλις άκουσε ότι χρειάζεται μέδουσα και άρχισε να φωνάζει: - Πάρτε τον από εδώ! Δεν υπάρχει θάλασσα στο βασίλειό μου. Ο βασιλιάς δεν άντεχε άλλο και αποχώρησε λυπημένος από τη μεγάλη αίθουσα του θρόνου, όπου υποδέχονταν όλους αυτούς τους ανθρώπους με τις φοβερές ιδέες τους που δεν μπορούσαν όμως να τις πραγματοποιήσουν, αφού πάντα κάτι έλειπε και το [9]

10 οποίο δεν ήταν ποτέ δυνατόν να το βρουν και να το φέρουν στο βασίλειό του. Και τότε μέσα στην μεγάλη απογοήτευσή του εμφανίστηκε ένα όμορφο πριγκιπόπουλο από το μακρινό Ορεινό Βασίλειο που ονομαζόταν Ιβάν, μαζί με το παράξενο αλογάκι του που το φρόντιζε και το αγαπούσε πάρα πολύ, παρά την εξωτερική του εμφάνιση. Ο Ιβάν ζήτησε να δει τον βασιλιά για να του πει πώς θα απαλλαχτεί από τη μάγισσα. - Μεγαλειότατε, του είπε, υπάρχει μόνο ένας τρόπος για να διώξετε την μάγισσα. - Ποιός είναι αυτός ο τρόπος; ρώτησε με αγωνία ο βασιλιάς. - Θα πρέπει με κάτι να πείσουμε την μάγισσα για να ανεβεί πάνω στο αλογάκι μου, είπε ο Ιβάν. Ο βασιλιάς μας απόρησε με την ιδέα του Ιβάν και δεν μπορούσε να καταλάβει το σχέδιό του, όμως δέχτηκε αφού η ιδέα του Ιβάν δεν χρειαζόταν κάτι το μακρινό και εξωτικό για να γίνει. Γεμάτος περιέργεια ζήτησε να δει το αλογάκι του Ιβάν και έμεινε με το στόμα ανοιχτό όταν είδε μπροστά του αυτό το παράξενο πλάσμα με τα δύο μεγάλα αυτιά σαν του λαγού και τις δύο καμπούρες στην πλάτη σαν καμήλα. Ο Ιβάν και το παράξενο αλογάκι του έμειναν έτσι στο παλάτι του βασιλιά. Οι μέρες περνούσαν και η μάγισσα δεν εμφανίστηκε. Ο Ιβάν άρχισε να ανησυχεί ότι το σχέδιό του δεν θα έμπαινε ποτέ σε εφαρμογή. Έτσι, πήγε στον βασιλιά και του είπε [10]

11 ότι θα έπρεπε να κάνει έναν διαγωνισμό με μεγάλη ανταμοιβή για να τραβήξουν την προσοχή της μάγισσας. Έτσι, ο βασιλιάς έστειλε τελάληδες σε όλο το βασίλειο να ανακοινώσουν το γεγονός: «Ακούσατε, ακούσατε! Με διαταγή του βασιλιά, όποιος νικήσει στον διαγωνισμό που θα γίνει στο παλάτι κατά την επόμενη πανσέληνο, θα κερδίσει το δεκαπλάσιο του βάρους του σε χρυσάφι». Με την επόμενη πανσέληνο πράγματι άρχισε να μαζεύεται πολύς κόσμος και ανάμεσά τους η μεταμφιεσμένη μάγισσα. Την οποία όμως το παράξενο αλογάκι του Ιβάν μπορούσε να αναγνωρίσει. - Τι διαγωνισμός είναι; ρωτούσε ο κόσμος. - Όποιος καταφέρει να κρατηθεί πάνω σε αυτό το παράξενο αλογάκι τον περισσότερο χρόνο και να διανύσει την μεγαλύτερη απόσταση θα είναι ο νικητής, φώναξε ο ντελάλης. Πάρα πολλοί άνθρωποι προσπάθησαν. Όμως το αλογάκι του Ιβάν μόλις καταλάβαινε ότι ο αναβάτης δεν είναι η μάγισσα αντιδρούσε και τους πέταγε κάτω. Η μάγισσα παρακολουθούσε όλη την ώρα και σκέφτηκε: «Γιατί να μην πάρω το χρυσάφι του βασιλιά, αφού μπορώ να κάνω μάγια στο αλογάκι και να κρατηθώ για τον περισσότερο χρόνο». Έτσι πήγε και αυτή. Ανέβηκε στο αλογάκι καμαρωτή και σίγουρη για τον εαυτό της ότι θα κερδίσει. Το αλογάκι αμέσως την κατάλαβε και έκανε στην αρχή προσπάθεια να την ρίξει κάτω και σιγά-σιγά άρχισε να απομακρύνεται από το παλάτι. Κάλπαζε συνέχεια μέχρι που χάθηκε μέσα στο φως του φεγγαριού. Πέρασαν οι μέρες και ούτε το αλογάκι φάνηκε ούτε η κακιά μάγισσα. Μέρα με την μέρα που περνούσε, άρχισαν να εξαφανίζονται από το βασίλειο τα διάφορα τέρατα που είχε δημιουργήσει η μάγισσα. Τα χόρτα από τις σκεπές των σπιτιών ξεράθηκαν και αυτά. Τα αγκάθια άρχισαν να εξαφανίζονται. Λουλούδια άρχισαν να ανθίζουν, η υγρασία μειώθηκε. Οι άνθρωποι θεραπεύτηκαν. Όλοι κατάλαβαν ότι η μάγισσα κέρδισε τον διαγωνισμό και ήταν η πρώτη φορά που χάρηκαν για κάτι που κέρδισε η μάγισσα. Το αλογάκι του Ιβάν την είχε πάει πολύ μακριά, τόσο μακριά που χάθηκαν και όλα τα μάγια που είχε κάνει. Όλοι ήταν ευτυχισμένοι και χαρούμενοι. Ο βασιλιάς, επιτέλους, ήταν ευτυχισμένος μετά από πολύ-πολύ καιρό. Όμως ο [11]

12 Ιβάν ήταν απαρηγόρητος γιατί έχασε το αγαπημένο του, παράξενο, αλογάκι που το φρόντιζε και το αγαπούσε και ήταν τόσο φίλοι όλα αυτά τα χρόνια. Ο βασιλιάς του έδωσε την ανταμοιβή του διαγωνισμού, όμως ο Ιβάν αρνήθηκε και του ζήτησε μόνο να τον φιλοξενήσει για λίγο ακόμα στο παλάτι του. Πέρασε αρκετός καιρός και ο Ιβάν κοίταζε κάθε μέρα από το παλάτι μήπως και φανεί το αγαπημένο του αλογάκι. Ώσπου μια μέρα ήρθε στο παλάτι ένας παράξενος επισκέπτης σκεπασμένος με μια κάπα που δεν φαινόταν ούτε το πρόσωπό του. Πλησίασε τον Ιβάν και του είπε: - Δεν με γνωρίζεις αγαπημένε μου Ιβάν; Ο Ιβάν τα έχασε και δεν μπορούσε να καταλάβει ποιος ήταν κάτω από την κάπα. -Εγώ είμαι, το αγαπημένο σου αλογάκι που το φρόντιζες και το αγαπούσες τόσα χρόνια χωρίς να σε ενοχλεί η εμφάνισή μου. Δεν ήμουν πάντα αλογάκι, ούτε τόσο άσχημη. Και πέταξε την κάπα και εμφανίστηκε μπροστά του μια υπέροχη κοπέλα. - Απλά μια μέρα η κακιά μάγισσα με συνάντησε και με μεταμόρφωσε σε ένα άσχημο αλογάκι, το οποίο όμως εσύ αγάπησες και φρόντισες τόσα χρόνια. Προσπαθούσα καιρό να λύσω τα μάγια και ο μόνος τρόπος ήταν να πάει πάρα πολύ μακριά η μάγισσα, συμπλήρωσε η όμορφη κοπέλα. Αμέσως, αγκάλιασε τον Ιβάν και του είπε ότι την λένε Νατάσσα. Ο Ιβάν κατάλαβε αμέσως ότι βρήκε την αγάπη της ζωής του και την ζήτησε σε γάμο. [12]

13 Ευτυχώς, που όλα πήγαν καλά και η μάγισσα εξαφανίστηκε, ο βασιλιάς έγινε ευτυχισμένος όπως και όλο το βασίλειό του. Ο Ιβάν βρήκε την αγάπη στο πρόσωπο της Νατάσσας. Ο βασιλιάς για να δείξει την ευγνωμοσύνη του στον Ιβάν, ζήτησε να τους παντρέψει. Και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα. [13]

14 [14]

15 2. Το πριγκιπόπουλο! Αποστολόπουλος Αντρέας - Νικόλαος Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε ένας ξακουστός βασιλιάς που όμως δεν ήταν ευτυχισμένος, διότι είχε όλα τα πλούτη του κόσμου αλλά δεν είχε παιδιά. Ήταν πάντα θλιμμένος και απαρηγόρητος. Σκεφτόταν, όταν θα πέθαινε, ποιος θα έπαιρνε τον θρόνο του. - Σκέψου λίγο και τους υπόλοιπους κατοίκους του βασιλείου που έχουν πάρα πολλά βάσανα, είπε η βασίλισσα για να παρηγορήσει τον βασιλιά. Ο βασιλιάς μας έβρισκε παρηγοριά για λίγο και μετά της έλεγε: - Αχ, βασίλισσά μου, άμα λείπει το παιδί από το σπίτι λείπουν τα πάντα, γιατί το παιδί είναι η ζωντάνια του σπιτιού. Πέρασαν τα χρόνια και ο βασιλιάς με τη βασίλισσα γέρασαν, όμως παιδί δεν κατάφεραν να κάνουν. Η βασίλισσα παρακάλαγε συνέχεια να αποκτήσει ένα παιδί. Συνέχεια η μάνα του, η γριά βασίλισσα, του έλεγε ότι πρέπει να αποκτήσει ένα παιδί για να πάρει τον θρόνο του. [15]

16 Σαν να μην έφτανε αυτό, η μουρμούρα της γριάς, κάποια μέρα που είχε βγει στο πάρκο, είδε πολλά παιδιά, που γελούσαν δυνατά και έτρεχαν γύρω - γύρω. Αυτό του σπάραζε την καρδιά. Τότε, ο βασιλιάς είπε ότι αυτό δεν πάει άλλο, κάτι έπρεπε να γίνει. Έβλεπε τη βασίλισσα κάθε μέρα, με τα μάτια βουρκωμένα και δεν μπορούσε να κρατήσει κι αυτός τα δάκρυά του. Ώσπου, μια μέρα στο παλάτι ήρθε ένας παράξενος επισκέπτης. Ήταν μια γριούλα καμπουριασμένη που κρατούσε ένα ραβδί. Η γριά ζήτησε από τον βασιλιά ένα ποτήρι νερό. Ο βασιλιάς διέταξε να της πάνε νερό και φαγητό. Η γριά έμεινε πολύ ευχαριστημένη από τον βασιλιά. - Βασιλιά μου έχεις όλα τα πλούτη του κόσμου, γιατί τα μάτια σου είναι θλιμμένα; Τότε ο βασιλιάς της είπε τον πόνο του και το μεγάλο πρόβλημα που είχαν. Η γριούλα τον άκουσε προσεκτικά και του είπε. - Εγώ θα σας βοηθήσω και θα σας κάνω αυτή τη χάρη, θα σας δώσω ένα παιδί. Μόλις το άκουσε αυτό ξετρελάθηκε από τη χαρά του. Η γριά τον ρώτησε πώς θα ήθελε να είναι το παιδί του, τι χαρακτηριστικά θα ήθελε να έχει. Ο βασιλιάς της απάντησε. - Θέλω να είναι παλικάρι, να έχει καλή καρδιά και να αγαπάει τον λαό του, να τον βοηθάει και να γίνει ένας άξιος βασιλιάς. [16]

17 Τότε η γριά έφυγε τρέχοντας και όντως έτσι κι έγινε. Μετά από ένα χρόνο η βασίλισσα έμεινε έγκυος και έφερε στον κόσμο ένα υγιέστατο αγόρι και το βασίλειο γέμισε από χαρά. Ο βασιλιάς έκανε μεγάλη γιορτή και τους κάλεσε όλους στο βασίλειο για να φάνε και να πιούνε. Όμως το πριγκιπόπουλο είχε ένα ελάττωμα, ήταν πολύ άσχημο. Η βασίλισσα του είπε: - Βασιλιά μου θα ήθελες το παιδί μας να είναι όμορφο και να μην είναι παλικάρι; Θα ήθελες να είναι όμορφος και να έχει μια καρδιά από πέτρα; Τότε ο βασιλιάς έκατσε, το σκέφτηκε και της είπε: - Όχι, βασίλισσα μου προτιμώ το παιδί μας να έχει όλα τα παραπάνω κι ας είναι και άσχημο. Η ομορφιά είναι στην ψυχή του. Κι όμως πέρασαν τα χρόνια και το παλικάρι μεγάλωσε. Όλα τα κορίτσια ήτανε ερωτευμένα με το πριγκιπόπουλο. Τον έβλεπαν πανέμορφο λες και είχε τον ήλιο στο πρόσωπό του. Κανείς δεν έβλεπε το πριγκιπόπουλο άσχημο, τον αγαπούσε ο λαός του, γιατί αυτός έκανε όλο καλοσύνες στον λαό, βοηθούσε τους ανήμπορους και είχε μια καρδιά μάλαμα. Η φήμη του έφτασε και σε άλλα βασίλεια. Όλοι έρχονταν να δούνε το καλό πριγκιπόπουλο και να τον γνωρίσουν από κοντά. Όλος ο κόσμος τον λάτρευε. Όμως η βασίλισσα που ήθελε να είναι και εξωτερικά όμορφος, σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να την βοηθήσει η μάγισσα [17]

18 του παλατιού. Κι όντως έτσι κι έγινε. Με το μαγικό φίλτρο που έδωσε στον πρίγκιπα αμέσως μεταμορφώθηκε σε έναν πολύ όμορφο άντρα. Όλα τα κορίτσια, μόλις τον είδαν, έμειναν άφωνα με την ομορφιά του. Αυτός ήτανε ένας άλλος λόγος να τον αγαπάνε περισσότερο. Το πριγκιπόπουλο είχε όλα τα καλά και την εξωτερική αλλά και την εσωτερική ομορφιά. Όμως, την καρδιά του την έκλεψε η όμορφη Ελένη και ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα. [18]

19 3. Ο βασιλιάς και η μάγισσα γυναίκα του! Αφαλωνιάτης Ανδρόνικος Κάποτε ζούσε ένας ξακουστός βασιλιάς που όμως δεν ήταν ευτυχισμένος, διότι η γυναίκα του ήταν μάγισσα και πάντα τον φώναζε και τον είχε σαν σκλάβο της. Το βασίλειο του δεν ήταν σαν όλα τα άλλα. Επειδή η γυναίκα του ήταν μάγισσα, μάγευε συνέχεια το βασίλειο, και το είχε γεμίσει με διάφορα μαγικά φίλτρα και τα πιο πολλά ήταν μαγικά εξαρτήματα. Το μόνο καθαρό μέρος ήταν το δωμάτιο του βασιλιά και τα δωμάτια των παιδιών του. Η μητέρα του βασιλιά, η γριά βασίλισσα, του έλεγε πάντα να πάρει μια καλή γυναίκα να παντρευτούν, να φροντίζει τα παιδιά του, να κάνει τις δουλειές του σπιτιού και γενικά να περνάνε αρμονικά τη ζωή τους. Όμως ο βασιλιάς επειδή ήταν ξεροκέφαλος ποτέ δεν άκουγε την μητέρα του γιατί τον είχε κακομάθει, και έτσι έκανε το λάθος και πήρε αυτή την αγενή, κακιά και αχάριστη γυναίκα. Και σαν να μην έφτανε αυτό, κάποια μέρα η γυναίκα του ήπιε ένα μαγικό φίλτρο, με την ελπίδα ότι θα γινότανε πιο δυνατή και πιο έξυπνη, αλλά δεν έγινε τίποτα και άρχισε να μαγεύει έναν από τους γιούς του βασιλιά και τελικά [19]

20 τον έκανε βάτραχο. Ο βασιλιάς ήταν πάρα πολύ εξοργισμένος και είπε: - Ως εδώ αυτή η υπόθεση πρέπει να τελειώσει. Γυναίκα θέλω να χωρίσουμε. - Γιατί; τον ρώτησε η γυναίκα του. - Επειδή εγώ δεν αντέχω να μου φωνάζεις, να με κοροϊδεύεις και να μεταμορφώνεις τα παιδιά μου σε ζώα, τέρατα και ό,τι άλλο έχεις κάνει. - Μη μου λες τέτοια πράγματα, είμαστε πολλά χρόνια μαζί. - Δεν πειράζει εγώ σε αγάπησα και εσύ έκανες χαζομάρες και με πρόσβαλες. Και έτσι χώρισαν. Μετά από λίγο καιρό ο βασιλιάς πήγε σε μια γιορτή και εκεί γνώρισε μια κοπέλα όμορφη, γλυκιά και έπειτα γνωριστήκανε και μετά παντρευτήκαν και έκαναν ακόμα δυο παιδιά και ήταν πάρα πολύ ευτυχισμένοι, όπως νόμιζε ο βασιλιάς. Ευτυχώς που όλα πήγαιναν καλά με τον βασιλιά και με τη γυναίκα του. Μια μέρα όμως συνέβη κάτι ξαφνικό και αποδείχθηκε ότι η γυναίκα του βασιλιά ήταν και αυτή μάγισσα όπως και η προηγούμενη. Άρχισε λοιπόν και αυτή να μαγεύει το κάστρο, τα παιδιά τώρα να τα κάνει ψάρια, γάτες, σκυλιά και μυρμήγκια, άρχισε να προσβάλει τον βασιλιά μπροστά σε όλο τον κόσμο που ερχόταν στο βασίλειο για να τους δώσουν ευχές επειδή παντρευτήκανε. Η μάγισσα όμως δεν καταδεχόταν τίποτα. Τότε της είπε ο βασιλιάς: [20]

21 - Αυτό το θέμα πρέπει να τελειώσει εδώ. Δεν μπορώ να είμαι καλά όταν κάνεις εσύ όλα αυτά τα πράγματα. - Όχι άντρα μου, μη χωρίσουμε, παρακάλαγε η γυναίκα του. Ο βασιλιάς, επειδή ήταν η δεύτερη φορά που χώριζε, έπεσε σε βαθιά κατάθλιψη και όλοι τον παρηγορούσαν και του έλεγαν να μη στενοχωριέται και ότι θα βρει άλλη γυναίκα, η οποία δεν θα είναι μάγισσα, δεν θα του μαγεύει τα παιδιά και ούτε θα τον προσβάλει και θα τον κοροϊδεύει. Ο βασιλιάς επειδή είχε περιέργεια να μάθει τι συμβαίνει, έψαξε και μετά από πολύ προσπάθεια, ανακάλυψε ότι αυτές οι δυο γυναίκες που είχε παντρευτεί, έως τώρα, ήταν ξαδέρφες και για αυτόν τον λόγο ήταν και οι δυο τους μάγισσες. Ύστερα από λίγο καιρό βρήκε μια άλλη κοπέλα αλλά αυτή έμοιαζε τελείως διαφορετική από τις άλλες. Ήταν γοητευτική, ευγενική, σοβαρή και δέχονταν ότι της έλεγε χωρίς να τον κοροϊδεύει. Το κυριότερο από όλα ήταν ότι η συγκεκριμένη δεν ήταν μάγισσα αλλά μια παρά πολύ όμορφη γυναίκα με την όποια κατέληξαν να παντρευτούν και στον γάμο τους κάλεσαν πολύ κόσμο. Όταν παντρευτήκαν έπειτα από λίγο καιρό έκαναν άλλα πέντε πολύ όμορφα παιδιά. Τέσσερα αγόρια και ένα κορίτσι. Καθώς περνούσε ο καιρός αποφάσισαν να πάνε διακοπές σε ένα ήσυχο νησάκι. Εκεί διασκέδασαν και έκαναν πολλές δραστηριότητες μαζί κάθε μέρα. Φαίνεται, ότι η τελευταία γυναίκα του βασιλιά ήταν και πολύ όμορφη και άξια να είναι γυναίκα του. Αν και ο βασιλιάς στάθηκε λίγο άτυχος στις προηγούμενες γυναίκες του, αυτή η τελευταία τον έκανε τον πιο ευτυχισμένο [21]

22 άνδρα στον κόσμο, κάτι που δεν κατάφεραν να κάνουν οι άλλες δυο κακές μάγισσες. Αυτή η γυναίκα και ο βασιλιάς έζησαν μαζί και έκαναν τόσα πολλά και όμορφα πράγματα. Και το καλύτερο είναι ότι βοηθούσαν ο ένας τον άλλο σε ό,τι χρειαζόταν κάποιος από τους δυο. Μαζί βοηθούσαν, επίσης, τα παιδιά τους στα μαθήματα του σχολείου που είχαν κάθε μέρα και κατάφεραν να τα μεγαλώσουν και να γίνουν τα καλύτερα παιδιά του κόσμου. Τέλος, αυτή η ευτυχισμένη οικογένεια έζησε πολλά χρόνια μαζί ενωμένη και πάντα χαρούμενη. Και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα! [22]

23 4. Ένας ξακουστός βασιλιάς! Γεωργαντόπουλος Αλέξανδρος Μια φορά και έναν καιρό ζούσε ένας ξακουστός βασιλιάς, που είχε ένα φανταστικό παλάτι στον βυθό της θάλασσας. Το βασίλειο του δεν ήταν σαν όλα τα άλλα παλάτια που δεν μπορούσες να δεις τίποτα. Το παλάτι ήταν γυάλινο που μπορούσες να δεις την πανέμορφη θάλασσα. Μέσα ήταν όλο από γυαλί, υπήρχαν πολλά δωμάτια, εικόνες από ψηφιδωτά, μεταξωτά υφάσματα που τα έφτιαχνε η μητέρα του και το σημαντικότερο είχε εικόνες παλιών ιπποτών και είχε τα όπλα τους και τις πανοπλίες τους. Έξω υπήρχε ένα τεράστιο μπαλκόνι με πολλά λουλούδια, ένα μεγάλο τραπέζι, μια τεράστια τέντα και κάτω από το παλάτι είχε ένα γκαράζ, γκαζόν με κούνιες που έπαιζε παλιά όταν ήταν μικρός. Ο βασιλιάς δεν ήταν ευτυχισμένος, διότι δεν είχε αδέλφια, δεν είχε φίλους, έμενε μόνος του με την μητέρα του και το σημαντικότερο δεν είχε ούτε γυναίκα. Ωστόσο η μητέρα του ήταν σε μεγάλη ηλικία, είχε πολλά προβλήματα υγείας και αυτός δεν μπορούσε να της πάρει φάρμακα. Ο βασιλιάς φοβόταν για την μητέρα του γιατί νόμιζε ότι θα πέθαινε και την πήγαινε κάθε φορά στον γιατρό. [23]

24 Η μητέρα του η γριά βασίλισσα, πάντα του έλεγε ότι άμα κλαίει δεν θα μπορεί να βοηθήσει τον εαυτό του, ώστε να βρει φίλους και, το σημαντικότερο, γυναίκα. Τότε ο βασιλιάς σκέφτηκε όλα αυτά που του είπε η μητέρα του. Πέρασαν πολλές μέρες και δεν είχε βρει τίποτα και άρχιζε πάλι να κλαίει. Και σαν να μην έφτανε αυτό, κάποια μέρα του ήρθε μια ιδέα να βγει από το παλάτι και να κάνει μια βόλτα μήπως βρει κανέναν φίλο. Αλλά μάταια έψαχνε γύρω - γύρω και δεν έβλεπε τίποτα εκτός από τα ψάρια, τα φύκια, τις φάλαινες και τους καρχαρίες. Μια μέρα ο βασιλιάς είπε στην μητέρα του να πάνε ένα ταξίδι πολύ μακριά από το παλάτι. Κατόπιν άρχισαν να ετοιμάζονται για να φύγουν. Πήραν ένα καράβι, το οποίο θα τους πήγαινε μακριά από το παλάτι. Ο βασιλιάς έλεγε στη μητέρα του ότι δεν θέλει να ξαναγυρίσει πίσω γιατί άμα γυρίσουν θα κάτσει στο δωμάτιο και θα κλαίει συνέχεια αλλά ούτε θα βγαίνει για να παίζει, να τρώει και να πηγαίνει βόλτα. Ο βασιλιάς όλο έλεγε στον εαυτό του: «Πρέπει αυτή η υπόθεση να πάρει τέλος, δεν πάει άλλο». Τότε όλο σκεφτόταν ιδέες αλλά δεν μπορούσε να κάνει τίποτα, γιατί ήταν στο καράβι για να φύγει μακριά από το παλάτι. Η μητέρα του έλεγε να πάει να πει στον καπετάνιο ότι ήθελε να γυρίσει πίσω. Ο βασιλιάς όταν πήγε, του είπε αυτά που του είπε η μητέρα του. Ο καπετάνιος τον άκουσε, γύρισε το καράβι και του είπε ότι θα βρει έναν παράξενο επισκέπτη. Ο βασιλιάς όταν το άκουσε πήγε στη μητέρα του με ένα μεγάλο χαμόγελο στα χείλη και της είπε: [24]

25 - Θα γυρίσουμε γρήγορα στο παλάτι γιατί εκεί θα μας περιμένει μια έκπληξη. - Εντάξει γιόκα μου, του απάντησε εκείνη. Όταν γυρίσανε στο παλάτι έτρεξε κι έκανε μπάνιο, έβαλε τα λαμπερά ρούχα και αρωματίστηκε με τις καλύτερες κολόνιες. Το πρωί η μητέρα του τον ξύπνησε και του είπε χρόνια πολλά γιατί είχε τα γενέθλια του. Ο βασιλιάς ξύπνησε στενοχωρημένος επειδή τα γενέθλια του τα πέρναγε με τη μητέρα του και με κανέναν άλλον. Βγήκε έξω κι έκατσε στο πανέμορφο τραπέζι. Εκεί που κοίταγε λυπημένος το βυθό της θάλασσας είδε από μακριά να λάμπει κάτι. Αυτό πήγαινε όλο και πιο κοντά του και γινόταν πιο λαμπερό. Έφυγε από το μπαλκόνι και πήγε κοντά, στην ακτή. Όταν το λαμπερό αντικείμενο έφτασε κοντά του τού είπε: - Χρόνια πολλά. - Σε ευχαριστώ πολύ, απάντησε εκείνος απορημένος. Ήταν μια γοργόνα που από την κοιλιά της και κάτω ήταν ψάρι και πάνω ήταν μια πανέμορφη γυναίκα. Είχε γαλανά μάτια, τα μαλλιά της ήταν ξανθά και μακριά. Ο βασιλιάς την κοίταζε θαμπωμένος από την ομορφιά της. Μίλησαν πολύ ώρα για τη ζωή τους. Μέτα αυτός της είπε: - Μπορείς να έρχεσαι πάντα στο παλάτι και άμα θέλεις μπορούμε να γίνουμε οι καλύτεροι φίλοι, στον βυθό της θάλασσας, επειδή δεν έχω κανέναν άλλο φίλο. - Εντάξει, του είπε η γοργόνα. Έτσι και έγινε. Ο βασιλιάς ετοιμαζόταν κάθε φορά, το βασίλειο γινόταν όλο και πιο όμορφο και η γοργόνα όπως πάντα [25]

26 ντυνόταν πανέμορφα. Ώσπου μια μέρα ο βασιλιάς πήρε δαχτυλίδι για να τις προτείνει να γίνει γυναίκα του. Όταν ήρθε η γοργόνα της έδωσε το διαμαντένιο δαχτυλίδι και τη ρώτησε: - Θέλεις να παντρευτούμε; - Ναι, του απάντησε η γοργόνα και ήταν πολύ ευτυχισμένη. - Μπορείς να φέρεις τους φίλους σου, τα αδέλφια σου, τα ξαδέλφια σου και όποιον άλλον θέλεις, της είπε ο βασιλιάς. Η μέρα αυτή ήρθε, για να παντρευτούν και ήρθαν όλοι οι καλεσμένοι, τα αδέρφια της, τα ξαδέλφια της και οι φίλοι της ήρθαν κι αυτοί, ήταν όλα τα ζώα του βυθού της θάλασσας. Ο βασιλιάς περίμενε την γοργόνα. Η γοργόνα ήρθε με έναν ιππόκαμπο που την κουβαλούσε. Όταν την φίλησε όλα τα πράγματα άλλαξαν. Αυτή έγινε μια πανέμορφη πριγκίπισσα. Τα ξαδέλφια της, τα αδέλφια της, οι φίλοι της έγιναν άνθρωποι με ωραίο ρούχα και το απίστευτο ήταν ότι ο ιππόκαμπος έγινε μια ωραία άμαξα. Έγινε τότε ένας φανταστικός γάμος όπου όλοι ήταν πολύ χαρούμενοι. Ο βασιλιάς τώρα ήταν πραγματικά ευτυχισμένος και δεν του έλειπε τίποτα. Έκαναν πολλά παιδιά και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα!!! [26]

27 5. Ο βασιλιάς και η κοπέλα που την έλεγαν Σίσσυ! Γεωργαντοπούλου Μαρία Μια φορά και έναν καιρό ζούσε ένας ξακουστός βασιλιάς, που όμως δεν ήταν ευτυχισμένος, διότι η μητέρα του ήθελε να τον παντρέψει με μια βασίλισσα, η οποία ήταν άσχημη. Ο βασιλιάς στεναχωριόταν συνέχεια, δεν έτρωγε, είχε σκύψει το κεφάλι κάτω και δεν μίλαγε, ούτε γελούσε. Το βασίλειο του δεν ήταν σαν όλα τα άλλα. Ήταν ένα μεγάλο κάστρο, με μεγάλους κήπους, πολλά δωμάτια και μεγάλες βεράντες. Η μητέρα του, η γριά βασίλισσα, πάντα του έλεγε ότι πρέπει να παντρευτεί για να κάνει οικογένεια. Και σαν να μην έφτανε αυτό κάποια μέρα ήρθε μια πρόσκληση στο βασίλειο, για μια δεξίωση που την έκανε μια όμορφη κοπέλα που την έλεγαν Σίσσυ. Ο βασιλιάς διάβασε την πρόσκληση και είπε «ας πάω». Όταν πήγε στη δεξίωση, με τη μητέρα του, κάθισαν σε ένα τραπέζι. Είδε κοπέλες αλλά καμία δεν του άρεσε. Ο βασιλιάς είπε στον εαυτό του: «πρέπει αυτή η υπόθεση να πάρει τέλος, δεν πάει άλλο». Τότε είδε μια όμορφη κοπέλα και του άρεσε. Της έδωσε ένα κόκκινο τριαντάφυλλο που ήταν ένα από τα [27]

28 υπέροχα λουλούδια. Όταν τελείωσε η δεξίωση πήγαν πίσω στο παλάτι. Ώσπου μια μέρα ήρθε στο παλάτι ένας παράξενος επισκέπτης που ήταν μάγος και του είπε: - Πρέπει να πάρεις εκείνη την κοπέλα που ήταν στο πάρτι. - Μα, δεν θυμάμαι ποια ήταν η κοπέλα εκείνη, απάντησε ο βασιλιάς. - Της έδωσες κάτι, του είπε ο μάγος. - Ναι, της έδωσα ένα λουλούδι, θυμήθηκε ο βασιλιάς. - Να ψάξεις όλα τα σπίτια να δεις σε ποια έδωσες το λουλούδι, τον συμβούλεψε ο μάγος. Έτσι και έκανε ο βασιλιάς. Με πρόφαση ένα άλλο θέμα, πήγε και χτυπούσε όλα τα κουδούνια για να δει σε ποια κοπέλα το έδωσε. Σε ένα από τα σπίτια που πήγε, μια όμορφη κοπέλα, η Σίσσυ, άνοιξε την πόρτα, ο βασιλιάς είδε το τριαντάφυλλο και κατάλαβε ότι ήταν αυτή που της το είχε δώσει. Η Σίσσυ ζούσε σε ένα σπίτι με τη μητριά της. Με αυτή, άλλωστε, είχε πάει στη γιορτή πριν από μερικές ημέρες. Δεν συμπαθούσε τη Σίσσυ και την έβαζε συνέχεια να κάνει τις δουλειές στο σπίτι. Η μητριά της ζήλευε πολύ, που ο βασιλιάς δεν έδωσε το τριαντάφυλλο σε αυτήν και το έδωσε στη Σίσσυ. Τότε ο βασιλιάς είπε στη Σίσσυ: - Εσύ πρέπει να έρθεις μαζί μου στο παλάτι. Η Σίσσυ δεν ήθελε να πάει στο παλάτι, γιατί δεν ήθελε να φύγει από το σπίτι της, που παρόλο τη μητριά της, το αγαπούσε [28]

29 πολύ. Ο βασιλιάς επέμενε και τελικά την έπεισε και πήγε στο παλάτι. Όταν την είδε η βασίλισσα της είπε κατευθείαν: - Φύγε από το παλάτι μου, δεν σε θέλω εδώ. Η όμορφη Σίσσυ στεναχωρήθηκε πολύ και έφυγε τρέχοντας από το παλάτι. Ο βασιλιάς τότε θύμωσε πολύ με τη γριά βασίλισσα. Την άλλη μέρα το πρωί πήγε στο σπίτι της να της ζητήσει συγνώμη αλλά δεν ήταν εκεί. Ρώτησε, εκεί στη γειτονιά, μήπως την είδε κανείς, αλλά κανείς δεν ήξερε. Έπειτα πήγε στο δάσος να δει μήπως ήταν εκεί και την είδε κάτω από ένα δέντρο να κλαίει. Όταν πήγε κοντά της αυτή δεν ήθελε καθόλου να του μιλήσει, αυτός της ζήτησε συγνώμη και αυτή την δέχτηκε. Εκείνη την ώρα ο βασιλιάς της ζήτησε να τον παντρευτεί. Αυτή έμεινε με το στόμα ανοιχτό. Αμέσως δέχτηκε, επειδή τον αγαπούσε τον βασιλιά. Ευτυχώς, που όλα πήγαν καλά και παντρεύτηκαν και έκαναν μια ευτυχισμένη οικογένεια και έτσι έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα. [29]

30 [30]

31 6. Ο βασιλιάς και ο δράκος! Γεωργιόπουλος Κωνσταντίνος Μια φορά και έναν καιρό, σε ένα μακρινό βασίλειο, ζούσε ένας ξακουστός βασιλιάς που δεν ήταν ευτυχισμένος, διότι ένας δράκος είχε περικυκλώσει το βασίλειό του. Ο δράκος δεν άφηνε κανέναν ούτε να μπει αλλά ούτε να βγει από το βασίλειο, με αποτέλεσμα να έχει σταματήσει το εμπόριο. Η μητέρα του βασιλιά, η γριά βασίλισσα, πάντα του έλεγε ότι κάποτε το βασίλειο θα ελευθερωθεί από τον δράκο. Με αυτά τα λόγια ο βασιλιάς έπαιρνε θάρρος. Μια μέρα η μητέρα του πέθανε και ο βασιλιάς έπρεπε να στηριχθεί στον εαυτό του. Λίγους μήνες αργότερα ο βασιλιάς κάλεσε στο παλάτι του τους τρεις πιο σοφούς ανθρώπους που είχε στο βασίλειό του. Όταν ήρθαν και οι τρεις, ο βασιλιάς τους είπε ότι έχουν μια εβδομάδα να σκεφτούν ένα σχέδιο για να διώξουν τον δράκο. Ο πρώτος σοφός ήταν ψηλός, νέος και φορούσε πράσινα ρούχα. Το σχέδιό του ήταν ότι ο λαός έπρεπε να φτιάξει ένα άγαλμα που να απεικονίζει ένα τέρας, ώστε να τρομάξει ο δράκος και να μαζέψει τα μπογαλάκια του και όπου φύγει - φύγει. Του βασιλιά του άρεσε η ιδέα και διέταξε τον [31]

32 προσωπικό του μηχανικό να σχεδιάσει το τέρας και να πάρει όσους εργάτες ήθελε για την κατασκευή του. Πράγματι, σε τρεις μήνες ένα ξύλινο τέρας ήταν έτοιμο, το τοποθέτησαν στο πιο ψηλό σημείο, ώστε να το δει ο δράκος και να τρομάξει. Στην αρχή ο δράκος το κοίταζε σαστισμένος και φοβόταν να το πλησιάσει και έκανε συνέχεια νευρικές κινήσεις, χωρίς να παίρνει τα μάτια του από πάνω του, σιγά σιγά όμως το πλησίαζε και κάποια στιγμή έβγαλε μια δυνατή κραυγή και μια φλόγα ξεπήδησε από το στόμα του και σημάδεψε τo τέρας. Αυτό ήταν, σε ένα λεπτό το ξύλινο τέρας αποτελούσε παρελθόν. Τότε ο βασιλιάς πάρα πολύ απογοητευμένος και επάνω στα νεύρα του, διέταξε να συλλάβουν τον πρώτο σοφό και να τον φυλακίσουν για δέκα χρόνια. Αμέσως μετά ο βασιλιάς κάλεσε τον δεύτερο σοφό, που ήταν μεσήλικας, κοντός και φορούσε κόκκινα ρούχα και πρότεινε στον βασιλιά να φτιάξουν χιλιάδες μεγάλα τύμπανα, τα οποία θα τα χτυπούν οι κάτοικοι μέρα και νύχτα ασταμάτητα, ώστε ο δράκος να μην μπορεί να κοιμηθεί και μετά από λίγες μέρες να αναγκασθεί να φύγει. Του βασιλιά του άρεσε η ιδέα και διέταξε τον προσωπικό του μουσικό να πάρει όσους εργάτες ήθελε για την κατασκευή τους. Πράγματι, σε τρεις μήνες τα τύμπανα ήταν έτοιμα και αφού οι κάτοικοι χωρίστηκαν σε τρεις βάρδιες, πρωί - απόγευμα νύχτα, άρχισαν να τα χτυπούν ασταμάτητα. Το πρώτο βράδυ ο δράκος πήγε να ξαπλώσει, αλλά σε λίγο σηκώθηκε και έκανε βόλτες όλο νεύρα, αυτό γινόταν συνέχεια [32]

33 μέχρι το πρωί, με αποτέλεσμα να μην κοιμηθεί για ένα βράδυ. Τότε οι κάτοικοι χάρηκαν πολύ και πήραν κουράγιο για να συνεχίσουν για πολλές μέρες ακόμη. Τα τύμπανα συνέχισαν να χτυπούν έως το άλλο βράδυ και όταν η ώρα έγινε δώδεκα, που ήταν η ώρα που κοιμόταν συνήθως ο δράκος, σαν να μην συνέβαινε τίποτε είδαν τον δράκο να πέφτει για ύπνο ανενόχλητος. Αυτό ήταν κάτι που δεν το περίμεναν, αλλά συνέχισαν να χτυπούν τα τύμπανα μέχρι που ξημέρωσε και τότε ανακάλυψαν ότι ο δράκος είχε καλύψει τα αυτιά του με λάσπη και δεν άκουγε τίποτα. Τότε ο βασιλιάς απογοητευμένος και επάνω στα νεύρα του, διέταξε να συλλάβουν και τον δεύτερο σοφό και να τον φυλακίσουν για είκοσι χρόνια. Αμέσως μετά ο βασιλιάς κάλεσε τον τρίτο σοφό, που ήταν γέρος και φορούσε μπλε ρούχα και πρότεινε στον βασιλιά να φτιάξουν χιλιάδες μεγάλους κεφτέδες που ήταν το αγαπημένο φαγητό του δράκου και με έναν μεγάλο καταπέλτη να τους πετάνε κάθε φορά και μακρύτερα, ώστε στην προσπάθειά του να τους φάει όλους, να απομακρύνεται κάθε φορά και περισσότερο, έως ότου να απομακρυνθεί τόσο πολύ, που να χάσει το δρόμο της επιστροφής. Του βασιλιά του άρεσε η ιδέα και διέταξε τον προσωπικό του μάγειρα να πάρει όσους βοηθούς ήθελε για να φτιάξει τους μεγάλους κεφτέδες και τον προσωπικό του οπλουργό να φτιάξει τον μεγαλύτερο καταπέλτη του κόσμου. Πράγματι, σε τρεις μήνες οι κεφτέδες και ο καταπέλτης ήταν έτοιμοι. [33]

34 Πρωί πρωί πέταξαν τον πρώτο κεφτέ πεντακόσια μέτρα πίσω από τον δράκο, τότε ο δράκος έτρεξε μακριά για να φάει τον κεφτέ, σε λίγο πετάνε και τον δεύτερο κεφτέ χίλια μέτρα μακριά και είδαν τον δράκο να απομακρύνετε περισσότερο, αυτό τους έδωσε ελπίδες και συνέχισαν να πετούν κεφτέδες κάθε φορά και πιο μακριά, έως που ο δράκος χάθηκε από τα μάτια τους και όλοι πίστεψαν ότι τα κατάφεραν, για αυτό έστησαν ένα τρελό γλέντι όλο το βράδυ. Το πρωί, όμως, είδαν τον δράκο στο βάθος του ορίζοντα να έρχεται προς το μέρος τους και κάθε πεντακόσια μέτρα περίπου, να σταματάει για λίγο και μετά να πλησιάζει, να σταματάει ξανά για λίγο και να ξαναπλησιάζει. Τότε κατάλαβαν ότι ο δράκος δεν είχε προλάβει να φάει ολόκληρους τους κεφτέδες, κάθε φορά που απομακρυνόταν για να φάει έναν καινούργιο κεφτέ και γύρισε πίσω για να φάει ό,τι είχε αφήσει, χωρίς να χάσει τον δρόμο του, αφού η μυρωδιά από τους κεφτέδες του έδειχνε τον δρόμο. Τότε ο βασιλιάς απογοητευμένος και επάνω στα νεύρα του, διέταξε να συλλάβουν και τον τρίτο σοφό και να τον φυλακίσουν για τριάντα χρόνια. Αρκετά χρόνια αργότερα, που ο βασιλιάς είχε γεράσει και είχε αναλάβει ο γιος του, ο νεαρός πρίγκιπας, ο δράκος ήταν ακόμα εκεί. Μια μέρα, καθώς ο πρίγκιπας σκεφτόταν πώς να διώξει τον δράκο, εμφανίσθηκε από το πουθενά ένας παράξενος επισκέπτης [34]

35 και είπε στον πρίγκιπα, ότι για να φύγει ο δράκος πρέπει να εξοριστεί ένα μέλος της βασιλικής οικογένειας. Ο παράξενος αυτός επισκέπτης ήταν ένας γέρος με μεγάλα άσπρα γένια και φορούσε μαύρο ράσο και μαύρη κουκούλα που κάλυπτε το πρόσωπό του και είπε ότι βρήκε αυτήν την απάντηση στα βιβλία της παλιάς βιβλιοθήκης του παλατιού. Όταν ο βασιλιάς άκουσε για την εξορία, αποφάσισε να εξοριστεί ο ίδιος. Έτσι εξορίστηκε σ ένα ερημωμένο νησί, ελπίζοντας να φύγει ο δράκος και να επιστρέψει στο βασίλειο να δει τα παιδιά του και τα εγγόνια του να μεγαλώνουν. Η ζωή εκεί ήταν πολύ δύσκολη, γιατί δεν είχε κανέναν δίπλα του να του κρατάει συντροφιά. Ευτυχώς που όλα πήγαν καλά και οι κάτοικοι του βασιλείου κοιτάζοντας από τα παράθυρά τους δεν έβλεπαν τον δράκο, τότε όλοι βγήκαν από τα σπίτια τους και γλέντησαν ως το πρωί. Μετά από μία εβδομάδα ο γερο-βασιλιάς επέστρεψε και είδε την πριγκίπισσα να κρατάει στα χέρια της το πρώτο του εγγόνι και χάρηκε πολύ. Από την χαρά του διέταξε να βγάλουν από την φυλακή τους τρεις σοφούς που τους είχε φυλακίσει άδικα, επάνω στα νεύρα του, και για να τους αποζημιώσει τους γέμισε χρυσάφι και ό,τι άλλο χρυσαφικό υπήρχε στο παλάτι. Περνώντας τα χρόνια, όλοι ξέχασαν την περιπέτεια με τον δράκο, που δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ένας άνθρωπος μεταμορφωμένος σε δράκο εξαιτίας των μαγικών που έκανε ένας παλιός βασιλιάς. Και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα! [35]

36 [36]

37 7. Ο βασιλιάς και το κράτος! Γεωργόπουλος Αθανάσιος Κάποτε, σε μια μακρινή χώρα υπήρχαν πολλά σπίτια, βαμμένα με διάφορα χρώματα, τα οποία ήταν χτισμένα σε έναν υπέροχο κάμπο. Οι άνθρωποι ήταν χαρούμενοι, επειδή δεν πλήρωναν τους φόρους τους για τον βασιλιά. Όμως, ήταν όλοι τους πολύ εργατικοί και έβγαζαν τα χρήματα τους με πολύ κόπο και με τίμιους τρόπους. Στην απέναντι πλευρά της χώρας, σε ένα μικρό παλάτι, ζούσε ένας νέος ξακουστός βασιλιάς. Όμως, δεν ήταν και τόσο ευτυχισμένος, διότι ο λαός του δεν τον φοβόταν, ούτε και που πλήρωναν τους φόρους που τους αναλογούσαν, και το πιο σημαντικό ήταν ότι δεν του έδινε κανείς σημασία. Μια μέρα ο βασιλιάς καθόταν στο θρόνο του και σκεφτόταν. Ώσπου ήρθε στο μυαλό του το βασίλειό του και τα άλλα βασίλεια, από τις διπλανές χώρες. Τα συνέκρινε και κατάλαβε ότι το βασίλειο του δεν ήταν σαν όλα τα άλλα. Αναρωτιόταν τι έλειπε από το βασίλειο του. Τα σκέφτηκε όλα. Για αρχή ξεκίνησε από τον βασιλιά. [37]

38 Ο βασιλιάς είμαι εγώ. Έχω τους πασάδες μου. Έχω τους υπηρέτες μου. Έχω τη βασίλισσα μου. Έχω τον λαό μου. Έχω το παλάτι μου. Έχω τον στρατό μου Μέχρι που κατάλαβε τι έλειπε από το βασίλειό του. Τα χρήματα για να πληρώσει τον πολυάριθμο στρατό που είχε. Κάποια στιγμή η πόρτα χτύπησε και μπήκε σιγά - σιγά μέσα η μητέρα του η γριά βασίλισσα, που του είπε: - Όσο τα σκέφτεσαι αυτά τόσο κακό κάνεις στον εαυτό σου, και αυτό δεν σου κάνει καλό. - Μα μητέρα, το δικό μας βασίλειο ξεχωρίζει από όλα τα υπόλοιπα. Τα αλλά βασίλεια είναι μεγαλύτερα από το δικό μας, απαντούσε ο βασιλιάς. - Εντάξει, είναι πιο μικρό, αλλά δεν πειράζει, είπε η μητέρα του. - Μα δεν είναι μόνο αυτό. Έχουν υπέροχους κήπους, έχουν πολλούς υπηρέτες, έχουν στρατό, μικρότερο βέβαια από τον δικό μας, έχουν μεγάλες εκτάσεις γης, έχουν μεγάλα εισοδήματα από τον λαό τους και από τα εμπορεύματα. Εμείς δεν έχουμε ούτε εισόδημα ούτε εμπόριο, για αυτό [38]

39 ξεχωρίζουμε πολύ, αρνητικά βέβαια, από τα άλλα βασίλεια. Και το κυριότερο είναι ότι δεν έχουμε μεγάλη έκταση γης. Και σαν να μην έφτανε αυτό, κάποια μέρα ήρθε ένα βασιλικό ζεύγος από μια άλλη μακρινή χώρα για να δουν τι κάνει αυτός ο ξακουστός βασιλιάς. Η χώρα τους ήταν ωραία και το κράτος τους έβγαζε πολλά χρήματα. Είχαν πολλές και τεράστιες εκτάσεις γης. Ο βασιλιάς δεν ήξερε ότι θα ερχόταν ένα βασιλικό ζεύγος. Διέταξε να ετοιμάσουν το καλύτερο τραπέζι για τους καλεσμένους του, με όλα τα υπέροχα φαγητά. Μετά από λίγη ώρα το τραπέζι ήταν έτοιμο. Το βασιλικό ζεύγος κάθισε πρώτο και μετά ο βασιλιάς με τη βασίλισσα. Οι υπηρέτες σέρβιραν πρώτα το βασιλικό ζεύγος και μετά το βασιλιά με τη βασίλισσα. Το βασιλικό ζεύγος άρχισε τις ερωτήσεις στο βασιλιά. - Πώς τα πας με τον λαό σου και με το κράτος σου; - Ο λαός μου δεν πληρώνει τους φόρους του και γι αυτό δεν μπορώ να πληρώσω τον στρατό μου για να επεκταθούμε περισσότερο και να κατακτήσουμε περισσότερη γη. Με όλους αυτούς τους στρατιώτες που έχω, θα μπορούσα να κάνω αρκετές επεκτάσεις στη γη του βασιλείου μου. Μόνο αυτό το πρόβλημα έχει το κράτος μου, του απάντησε ο βασιλιάς. - Έχεις πολύ μεγάλο στρατό; - Τον μεγαλύτερο της επικράτειας, γύρω στα δυο χιλιάδες άτομα. [39]

40 - Και τους χρειάζεσαι όλους; - Όχι, αλλά τι να κάνω; Να τους διώξω; Η συζήτηση κάπου εκεί σταμάτησε, αλλά ο βασιλιάς της άλλης χώρας φαινόταν ότι κάτι είχε στο μυαλό του. Η βασίλισσα από το βασιλικό ζεύγος ρώτησε τη βασίλισσα του παλατιού: - Πόσο μεγάλο είναι το δωμάτιο σου και πώς είναι διακοσμημένο. - Δεν είναι και τόσο μεγάλο και δεν έχει όμορφα αντικείμενα, επειδή δεν έχουμε πολλά χρήματα, της απάντησε η βασίλισσα. Κάποια στιγμή, όταν είχαν τελειώσει το φαγητό τους, το βασιλικό ζεύγος αποφάσισε να γυρίσει πίσω στη χώρα του. Μόλις έφυγε το βασιλικό ζεύγος, ο βασιλιάς γύρισε στον θρόνο. Εκεί που καθόταν θυμήθηκε τα λόγια της συζήτησης που είχε κάνει με τον βασιλιά της άλλης χώρας. Καθώς τα σκεφτόταν αυτά, του σταμάτησαν τη σκέψη δύο στρατιώτες και του είπαν: - Πότε επιτέλους θα πληρωθούμε εμείς άρχοντα μου, οι στρατιώτες μας διαμαρτύρονται. Ο βασιλιάς είπε στον εαυτό του: «Πρέπει αυτή η υπόθεση να πάρει τέλος, δεν πάει άλλο». Τότε διέταξε τους στρατιώτες του: - Να πάτε σε κάθε σπίτι και να ζητήσετε από τους κατοίκους να πληρώσουν τους φόρους που χρωστάνε και όποιος δεν πληρώσει εκείνη τη στιγμή να τον φυλακίσετε. [40]

41 Τελικά, όμως, τα αποτελέσματα δεν ήταν και πάλι τόσο καλά, γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι δεν τον πλήρωσαν. Ο βασιλιάς ήταν πολύ έξαλλος με το λαό του. Διέταξε να τον αφήσουν για να σκεφτεί τι θα κάνει. Ώσπου μια μέρα ήρθε στο παλάτι ένας παράξενος επισκέπτης μαζί με πενήντα άμαξες γεμάτες χρήματα, πετράδια, ζαφείρια, διαμάντια και διάφορα χρυσά αντικείμενα. Ο βασιλιάς ξαφνιάστηκε. Στην αρχή νόμιζε πως έβλεπε όνειρο αλλά τελικά δεν ήταν. Ο βασιλιάς διέταξε να τον φέρουν μέσα για να μάθουν τι γύρευε εδώ. Ο επισκέπτης είπε στον βασιλιά: - Βασιλιά μου, σου φέρνω όλα αυτά τα χρήματα και τα πετράδια για να μου δώσεις πεντακόσιους από τους στρατιώτες σου. Ξέρω ότι προς το παρόν δεν τους χρειάζεσαι και έχεις ανάγκη αυτά τα χρήματα, όπως με πληροφόρησε ο ξάδερφός μου, ο βασιλιάς που του έκανες το τραπέζι πριν από μερικές ημέρες. - Με μεγάλη μου χαρά, του απάντησε ο βασιλιάς. Είχε μείνει άφωνος. Διέταξε να φύγουν γρήγορα πεντακόσιοι από τους στρατιώτες του, για να πάνε στο βασίλειο του επισκέπτη του. Ευτυχώς, που όλα πήγαν καλά με το πρόβλημα του βασιλιά και με τα χρήματα που πήρε έφτιαξε ένα καινούργιο μεγαλύτερο παλάτι και επέκτεινε περισσότερο το κράτος του και έπειτα από λίγο καιρό ανέπτυξε και το εμπόριο για να έχει μεγάλα εισοδήματα. Όλα, από εδώ και πέρα, πήγαιναν πολύ καλά για το βασίλειό του. Και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα. [41]

42 [42]

43 8. Δίχως φίλους δεν μπορείς! Γιαννακοπούλου Κανέλλα Πριν από πάρα πολλά χρόνια, ζούσε ένας ξακουστός βασιλιάς που όμως δεν ήταν ευτυχισμένος, διότι δεν είχε κανέναν φίλο και ήταν απογοητευμένος. Με κάθε άνθρωπο που προσπαθούσε να γίνει φίλος, αυτός γινόταν μόνο και μόνο για τα χρήματα του. Ο βασιλιάς ήταν ψηλός, γεροδεμένος με καστανόξανθα μαλλιά και με πράσινα μάτια. Παρά την ομορφιά του, οι γυναίκες πάντα τον ερωτεύονταν μόνο για τα πλούτη του. Όσο και να έψαχνε δεν μπορούσε να βρει καμία να τον αγαπήσει αληθινά και να ήταν άξια για βασίλισσα. Κάθε μέρα, ο γελωτοποιός του προσπαθούσε να του φτιάξει το κέφι αλλά μάταια! Δεν μπορούσε να τον κάνει χαμογελαστό, όπως ήταν παλιά. Δεν κατάφερνε τίποτα ο γελωτοποιός ούτε με τα αστεία του τραγούδια, ούτε με τα απίθανα, ξεκαρδιστικά του κόλπα. Τίποτα! Ο βασιλιάς περίμενε κάθε ώρα και στιγμή να αποκτήσει έναν φίλο αλλά τσάμπα σπαταλούσε την ώρα του. Όταν χτυπούσε η [43]

44 πόρτα ένα χαμόγελο σχηματιζόταν στο πρόσωπό του αλλά στο λεπτό χανόταν, γιατί δεν περίμενε αυτόν τον επισκέπτη. Άλλοτε ήταν κάποιοι φτωχοί για ζητιανιά, άλλοτε κάποιοι μηχανικοί και πολλοί άλλοι. Το βασίλειο του δεν ήταν σαν όλα τα άλλα. Είχε πολλούς που ζούσαν σε φτωχές καλύβες. Όλοι οι φτωχοί έτρωγαν και έπιναν από τα συσσίτια του βασιλιά. Τον ευχαριστούσαν πάντα αλλά κάτι παραπάνω ήθελαν. Ο βασιλιάς ήταν ξακουστός για τις ελεημοσύνες και για την αγάπη που έδειχνε στο βασίλειο του. Όποιος δεν είχε που να κοιμηθεί, πήγαινε παλάτι του και κοιμόταν σε ένα από τα 300 δωμάτια που είχε. Όταν βοηθούσε το φτωχικό του βασίλειο ήταν πολύ χαρούμενος αλλά υπήρχε ένα κενό στην καρδιά του, επειδή δεν είχε φίλους. Ο βασιλιάς ήθελε όλοι να είναι ευτυχισμένοι αλλά ο ίδιος του ο εαυτός δεν τα κατάφερε ποτέ μέχρι τότε. Το βασίλειο του είχε πολλούς εχθρούς που δεν αντιμετωπίστηκαν έγκαιρα. Γι αυτό αν το επισκεπτόσασταν, εκείνη την εποχή, θα το βλέπατε μισό-διαλυμένο. Ο βασιλιάς δεν είχε χρόνο να επισκευάσει τα τείχη, διότι πάντα κάτι άλλο τον απασχολούσε. Ο χρόνος του βασιλιά ήταν περιορισμένος. Σκεφτόταν αυτό το πρόβλημα, που εδώ και εβδομάδες δεν είχε καταφέρει να το λύσει. Οι σκέψεις του ήταν χρονοβόρες, όπως έλεγε κι αυτός «αυτές οι σκέψεις είναι βασιλικές». Η μητέρα του, η γριά βασίλισσα, πάντα του έλεγε να τα σκέφτεται όλα, χωρίς να αφήνει τίποτα από έξω. Ο βασιλιάς [44]

45 προσπαθούσε να τηρήσει αυτή τη συμβουλή αλλά δεν τα κατάφερνε. Η μητέρα του ήταν μία καθώς-πρέπει κυρία. Ήταν μία αρχόντισσα. Παρόλο που το αξίωμα της, θα το έπαιρνε κάποια άλλη, το διατηρούσε ακόμη με υπερηφάνεια. Οι συμβουλές της γριάς βασίλισσας ήταν πάντοτε σωστές. Αυτές τις ακολουθούσε χωρίς αμφιβολία ο βασιλιάς. Τα προβλήματα του γιού της όλα τα ήξερε, εκτός από αυτό που τον απασχολούσε εδώ και πολλές μέρες. Όμως, υπήρχε και κάτι άλλο ήταν που τον προβλημάτιζε. Πως θα της έλεγε αυτό που τον απασχολούσε; Σκεφτόταν: - «Μητέρα το και το. - Είσαι καλά παιδί μου, δεν βλέπεις τι συμβαίνει γύρω σου; Και εσύ θέλεις φίλους; θα έλεγε η γριά βασίλισσα». Γι αυτό δεν είχε ανοίξει το στόμα του και περίμενε την κατάλληλη στιγμή. Και σαν μην έφτανε αυτό, κάποια μέρα οι Λάουτζαρ, οι χειρότεροι τους εχθροί, τους κήρυξαν πόλεμο. Ο βασιλιάς τότε, πρόσταξε να πάρουν όλοι οι άνδρες όπλα, κανόνια και ό,τι άλλο είχαν και να πάνε να πολεμήσουν. Η μάχη ήταν πολύ σκληρή και οι άνδρες απροετοίμαστοι. Φαινόταν ότι θα έχαναν από την πρώτη στιγμή αλλά με την βοήθεια των γυναικών όλα καλυτέρευαν μέχρι στιγμής. Ήταν απρόσμενο. Δεν είχε σκεφτεί το ενδεχόμενο του πολέμου. Τώρα χρειαζόταν τη βοήθεια της βασίλισσας. Όλα από το χέρι της περνούσαν και εξαρτιόνταν. Σκέφτηκε, σκέφτηκε και ξανασκέφτηκε αλλά τίποτε δεν μπορούσε να βρει. Ο βασιλιάς λοιπόν, έκανε έκτακτο συμβούλιο όπου αντί να βρίσκονται εκεί μεγάλοι, βρίσκονταν μικροί. Υπέθεσε ότι αυτά τα παιδιά θα είχαν κάποια ιδέα. Αυτό έπιασε. Κάθε μικρούλης έλεγε από μία φανταστική ιδέα. Όμως, οι ιδέες ήταν επηρεασμένες από τα κινούμενα σχέδια που έβλεπαν. Ο βασιλιάς, για να τους ενθαρρύνει, τους έδωσε φαγητό και πολλά λαχταριστά γλυκά. Τα μυαλά τους τώρα άρχισαν να σκέφτονται διαφορετικά. Σκέφτονταν: «όσες πιο πολλές ιδέες τόσο πιο πολλά φαγητά και γλυκά. Γιούπι!». Ευτυχισμένα τώρα πια, άρχισαν να κατεβάζουν πιο πολλές ιδέες. Και δώσε του ιδέες και άλλες ιδέες. Είχαν γεμίσει ένα μεγάλο, χοντρό, καφέ τσουβάλι. [45]

46 Η λύση, όμως, δεν είχε βρεθεί. Ο βασιλιάς σκέφτηκε πως με έναν καλό υπνάκο θα μπορούσαν να βρουν μια λύση. Όση ώρα κοιμούνταν, είχαν συνέδριο οι γυναίκες. Αλλά τίποτα δεν έγινε! Τελικά, όταν τα παιδιά ξύπνησαν, είπε ένας μικρούλης, που φαινόταν ότι ήταν λογικός: - Νομίζω ότι για να σταματήσει ο πόλεμος, πρέπει να μιλήσετε με τον αρχηγό των εχθρών μας. Κι έτσι έγινε. Την επόμενη μέρα πήγε στον αρχηγό και μίλησαν. Ο αρχηγός ήθελε χρυσάφι. Ήθελε 100 καράτια χρυσάφι! Ο βασιλιάς είπε στον εαυτό του: «αυτή η υπόθεση πρέπει να πάρει τέλος, δεν πάει άλλο». Τότε, πήγε στον αρχηγό των Λάουτζαρ με ένα μεγάλο, πράσινο και βελουδένιο σακούλι με τα 100 καράτια χρυσάφι. Όμως ο βασιλιάς του είπε: - Αν θέλεις το χρυσάφι, θα μου κάνεις μία χάρη. - Τι θέλεις; - Θέλω να να τώρα που θα σταματήσει ο πόλεμος και δεν θα είμαστε εχθροί να να γίνουμε φίλοι. - Αλήθεια; Κι εγώ! Τότε, ο αρχηγός των Λάουτζαρ του εξήγησε ότι και αυτός ήθελε να γίνουν φίλοι πριν από πολύ καιρό. Κι έτσι από χειρότεροι εχθροί έγιναν οι καλύτεροι φίλοι. Ο βασιλιάς πήρε σπουδαίες αποφάσεις. Άρχισε να επισκευάζει τα τείχη με τη βοήθεια του καινούργιου του φίλου. Όχι μόνο τα τείχη χτίστηκαν αλλά και σπίτια για το φτωχό του βασίλειο. [46]

47 Οι κάτοικοι ήταν ευτυχισμένοι. Από τότε δεν ήταν φτωχοί και μπορούσαν να αγοράσουν πια το δικό τους φαγητό. Οι άνδρες βρήκαν δουλειά ως οικοδόμοι. Το βασίλειο του έγινε αριστοκρατικό. Έτσι έζησαν για πολλά χρόνια, χωρίς πολέμους και τσακωμούς ή διαμάχες. Ώσπου μια ημέρα, ήρθε στο παλάτι ένας παράξενος επισκέπτης. Ο βασιλιάς τον υποδέχτηκε με χαρά. Αυτός, όμως, κακά μαντάτα έφερνε. Του είπε ότι η μητέρα του ήταν πολύ άρρωστη και ότι ήταν στο νοσοκομείο. Ο βασιλιάς διέταξε τους υπηρέτες του να τον βγάλουν έξω από το παλάτι. Συλλογίστηκε για λίγο και φώναξε ξανά τους υπηρέτες του. Ζήτησε να φέρουν τη μητέρα του από το δωμάτιο της για το μεσημεριανό φαγητό. Της διηγήθηκε τι είχε συμβεί, αλλά η μητέρα του ήταν μια χαρά. Την επόμενη μέρα, ήρθε στο παλάτι ο ίδιος παράξενος επισκέπτης. Ο βασιλιάς δεν τον υποδέχτηκε τόσο χαρούμενος. Αυτή τη φορά είπε ότι ένα παιδί είχε λέπρα. Η λέπρα είναι μια κολλητική ασθένεια. Ο επισκέπτης βγήκε έξω με τις κλωτσιές. Έστειλε λοιπόν υπηρέτες να το ελέγξουν. Αλλά κανείς δεν είχε αυτή την κολλητική ασθένεια. Ύστερα, το είπε στη μητέρα του και εκείνη του απάντησε ότι θα τον αναλάβει αυτή την επόμενη φορά. Αναρωτιούνταν τι ήταν αυτός και τι ήθελε. Ο βασιλιάς δεν κοιμήθηκε καθόλου όλη νύχτα. Την επόμενη ημέρα ήρθε ξανά. Αυτή τη φορά είπε ότι ο αρχηγός των Λάουτζαρ δεν ήταν πια με το βασιλιά. Η γριά βασίλισσα τον ρώτησε πώς τον λένε και εκείνος της απάντησε ότι τον λένε Άντερ. [47]

48 Εκείνη τη στιγμή, διέταξε να βρουν πληροφορίες για αυτόν. Αργότερα, βρήκαν ότι ήταν ένας μάντης και έλεγε το ανάποδο από αυτό που έλεγε. Η γριά βασίλισσα χαιρέτησε τον επισκέπτη χαρούμενη και είπε στο βασιλιά τι είχε συμβεί με αυτόν τον παράξενο επισκέπτη. Ευτυχώς που πήγαν όλα καλά και αυτός ο επισκέπτης δεν έλεγε την αλήθεια. Ο βασιλιάς ανακουφίστηκε πολύ. Από τότε τίποτα δεν εμπόδισε την ευτυχία του βασιλιά, της γριάς βασίλισσας και ολόκληρου του βασιλείου! [48]

49 9. Ο ξακουστός βασιλιάς! Γιαννοπούλου Χαρίκλεια Μια φορά κι έναν καιρό, σε μια μακρινή χώρα που είχε όλα τα καλά της γης, ζούσε ένας ξακουστός βασιλιάς που όμως δεν ήταν ευτυχισμένος, διότι δεχόταν συνεχείς επιθέσεις από τους γειτονικούς λαούς που ήθελαν να υποδουλώσουν την χώρα του. Ο λαός ήταν ένας φιλήσυχος και ειρηνικός και για να μπορέσει να είναι ελεύθερος, ενώ δεν είχαν άλλη λύση, ο βασιλιάς αναγκάστηκε να κάνει πόλεμο μαζί τους. Επακολούθησαν πολλές και σκληρές μάχες και οι εχθροί του νικήθηκαν και τράπηκαν σε φυγή. Πέρασε ο καιρός και όλοι ζούσαν ειρηνικά, σαν να μην είχε συμβεί τίποτα. Ώσπου μια μέρα οι εχθροί τους, ύπουλα μέσα στην νύχτα και χωρίς να τους προειδοποιήσουν, τους έκαναν επίθεση και ο βασιλιάς μη έχοντας άλλη λύση αναγκάστηκε να κάνει πάλι πόλεμο μαζί τους, που κράτησε πιο πολύ καιρό. Είχαν και οι δύο πλευρές απώλειες και πολλές δυσκολίες. Ο βασιλιάς όμως κατόρθωσε ξανά να κατατροπώσει τους εχθρούς του και να βγει νικητής για άλλη μια φορά. Στο διάστημα αυτό, μετά τον πόλεμο, ο βασιλιάς οργάνωσε καλύτερα τη χώρα του και έχτισε τείχη γύρω από το βασίλειο του, για να το προστατέψει. [49]

50 Το βασίλειό του δεν ήταν σαν όλα τα άλλα, επειδή ήταν χτισμένο στην καρδιά ενός μεγάλου δάσους, που το φώτιζε ο ήλιος κάθε πρωί με τις ακτίνες του. Υπήρχαν πολλά μικρά αλλά και αιωνόβια δένδρα και έτσι ήταν το μοναδικό βασίλειο στον κόσμο που ήταν ντυμένο μέσα στα πράσινα. Επίσης υπήρχαν πολλά ζώα που κρύβονταν στις φυλλωσιές τους και διάφορα είδη πουλιών που κελαηδούσαν ασταμάτητα και έβγαζαν πολύ όμορφες μελωδίες. Καθώς αυτός ο λαός προσπαθούσε να βρει την ηρεμία του και να έχει φιλία και ειρήνη με όλους τους γειτονικούς λαούς που ήταν τριγύρω του, αυτοί είχαν αντίθετη γνώμη και ήθελαν να πολεμούν συνέχεια εναντίον του, προσπαθώντας να τους κατακτήσουν. Έτσι επιτέθηκαν για τρίτη φορά και πίστευαν πως αυτή τη φορά θα έβγαιναν νικητές. Ο βασιλιάς είπε στον εαυτό του: «πρέπει αυτή η υπόθεση να πάρει τέλος, δεν πάει άλλο». Τότε λοιπόν, αντί να κάνει μαζί τους πόλεμο, τους ζήτησε να μαζευτούν όλοι σε ένα μέρος και να υπογράψουν συμφωνία ειρήνης μεταξύ τους. Όταν τελείωσαν όλα αυτά και δεν είχε πλέον το μυαλό του στους πολέμους, η μητέρα του η γριά βασίλισσα του είπε: - Πρέπει να είσαι καλός βασιλιάς, πιστός στον Θεό και να υπηρετείς με αγάπη και φροντίδα το λαό σου. - Ναι μητέρα, της απάντησε αυτός. Ο βασιλιάς ακολούθησε τις συμβουλές της μητέρας του, προσευχόταν μαζί με τη βασίλισσα καθημερινά, μέχρι την ημέρα που απέκτησαν ένα όμορφο και υγιές μωράκι, που τους έκανε [50]

51 πολύ ευτυχισμένους. Ο βασιλιάς ήταν πολύ χαρούμενος που απέκτησε έναν διάδοχο και έδωσε διαταγή να γίνουν διάφορες εκδηλώσεις σε όλη τη χώρα και κάλεσε το λαό του να γιορτάσει μαζί του αυτό το χαρμόσυνο γεγονός. Και σαν να μην έφτανε αυτό, κάποια μέρα ενώ είχε πάει για κυνήγι με τους σωματοφύλακές του, καθώς κυνηγούσε μέσα στο πυκνό δάσος, μαζί με τα άλογα και τα σκυλιά τους, ξαφνικά ο καιρός χάλασε απότομα. Μαύρα, μεγάλα σύννεφα, πυκνά και απειλητικά σκέπασαν τον καταγάλανο ουρανό. Άρχισε να αστράφτει και να πέφτουν κεραυνοί. Δεν άργησε να ξεσπάσει, σε λίγο, καταιγίδα. Έβαλε δυνατό αέρα και πολύ κρύο, το κυνήγι διακόπηκε και έτρεξαν όλοι για να προστατευτούν, από τη δυνατή βροχή που έπεφτε ασταμάτητα, σε μια απόκρημνη σπηλιά. Για καλή τύχη, όσο καθόταν ο βασιλιάς με την συνοδεία του μέσα στη σπηλιά, αντίκρισε στο βάθος κάτι που δεν φαινόταν καθαρά γιατί ήταν μακριά και πολύ σκοτεινά. Όταν πήγε πολύ κοντά, ανακάλυψε με την συνοδεία του έναν αμύθητο θησαυρό από χρυσάφι, πολύτιμα διαμάντια και ρουμπίνια, που χρειάστηκαν πολλές μέρες για να τα μεταφέρουν στο βασίλειό του. Η χαρά του ήταν απερίγραπτη... Από εκείνη την ημέρα και μετά, τον προβλημάτιζε συνέχεια το πώς θα διαχειριζόταν τον θησαυρό που βρήκε και σε ποιους θα τον χάριζε για να είναι περισσότερο χρήσιμος και να είναι όσο πιο δίκαιος γινόταν με όλους. [51]