FINANCIAL CRIMES ΜΕ ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΣΠΑΜΕ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΣΤΑ ΜΜΕ ΑΠΑΓOΡΕΥΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΛYΣΕΩΝ ΜΕ ΝOΜΟ. Διαγραφή του χρέους στις τράπεζες

Transcript

1 ΠαγκοσμιοΠοιηστε την αντισταση FINANCIAL CRIMES Φύλλο νο 47 απρίλης μάης 2010 τιμή ενίσχυσης 1 ευρώ ΠεΡιοΔικη εκδοση τησ ΠΡΩτοΒοΥΛιασ γενοβα 2001 ΔημοσιογΡαΦΩν εργαζομενων μμε ΑΠΑΓOΡΕΥΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΛYΣΕΩΝ ΜΕ ΝOΜΟ Διαγραφή του χρέους στις τράπεζες Κρατικοποίηση των τραπεζών με εργατικό έλεγχο ΜΕ ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΣΠΑΜΕ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΣΤΑ ΜΜΕ

2 2 FINANCIAL CRIMES 24 Οκτώβρη! ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΤΕ ΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ 2η Πανελλαδική Εργατική συνάντηση ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΤΕ ΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΤΕ ΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ FINANCIAL CRIMES ΠΕΡΙΟ ΙΚΗ ΕΚ ΟΣΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΓΕΝΟΒΑ 2001 ΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΜΜΕ η τάξη µας Περιο δι κή έκδοση των εκπαι δευ τι κών της Πρω το βου λί ας ΓEΝΟ ΒΑ FINANCIAL CRIMES ΠΕΡΙΟ ΙΚΗ ΕΚ ΟΣΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΓΕΝΟΒΑ 2001 ΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΜΜΕ ΠEPIO IKH ΕΚ ΟΣΗ EPΓAZOMENΩN ΣTHN TOΠIKH AYTO IOIKHΣH η τάξη µας Περιο δι κή έκδοση των εκπαι δευ τι κών της Πρω το βου λί ας ΓEΝΟ ΒΑ Financial Crimes EPΓAZOMENΩN ΣTHN YΓEIA FINANCIAL CRIMES ΠΕΡΙΟ ΙΚΗ ΕΚ ΟΣΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΓΕΝΟΒΑ 2001 ΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΜΜΕ ΠEPIO IKH ΕΚ ΟΣΗ EPΓAZOMENΩN ΣTHN TOΠIKH AYTO IOIKHΣH η τάξη µας Περιο δι κή έκδοση των εκπαι δευ τι κών της Πρω το βου λί ας ΓEΝΟ ΒΑ ΗΕπιτροπή Αλληλεγγύης Συνδικαλιστών και Συνδικάτων μας καλεί ΠEPIO IKH ΕΚ ΟΣΗ EPΓAZOMENΩN ΣTHN TOΠIKH AYTO IOIKHΣH όλους στην 2η Πανελλαδική Εργατική Συνάντηση που οργανώνει την Κυριακή 24 Οκτώβρη στις 11 πμ στο Θέατρο Διάνα στην Αθήνα. Η Επιτροπή Αλληλεγγύης Συνδικαλιστών και Συνδικάτων από τη δημιουργία της πριν από ένα χρόνο στην πρώτη πανελλαδική εργατική συνάντηση, προσπάθησε να παίξει τον ρόλο του στηρίγματος στους αγώνες που ξέσπασαν. Οργάνωσε καμπάνια αλληλεγγύης στους εργαζόμενους του ΟΛΠ που πάλεψαν ενάντια στην Cosco. Στήριξε τους εργαζόμενους με stage και τους συμβασιούχους στην πάλη τους για το δικαίωμα στη δουλειά. Όταν έκλεισε η υποδηματοποιεία ΕΛΙΤ οργανώσαμε μια μεγάλη καμπάνια αλληλεγγύης με αφίσα, κείμενο υπογραφών, εκδηλώσεις σε γειτονιές και χώρους δουλειάς, πικετοφορίες, συναυλία αλληλεγγύης, συλλογή χρημάτων για το ταμείο τους αγώνα των εργαζόμενων στην ΕΛΙΤ. Υπερασπίσαμε το δικαίωμα στον συνδικαλισμό ενάντια σε απολύσεις συνδικαλιστών στην ΑΛΕΞ ΠΑΚ. Οργανώσαμε την συμπαράσταση στους εργαζόμενους των συγκοινωνιών. Σήμερα έχουμε ξεκινήσει μια μεγάλη καμπάνια αλληλεγγύης στους εργαζόμενους του ΟΣΕ για να μην αφήσουμε να περάσει η διάλυση των σιδηροδρόμων και η παράδοσή τους στα αρπακτικά της αγοράς. Όλους τους προηγούμενους μήνες η εργαζόμενοι πάλεψαν ενάντια στα μέτρα και τις επιθέσεις της κυβέρνησης, με αποκορύφωμα την μεγαλειώδη απεργία στις 5 Μάη την μεγαλύτερη απεργιακή κινητοποίηση της μεταπολίτευσης. Σε αυτούς του μήνες των σκληρών αγώνων διαπιστώσαμε όχι μόνο τη διάθεση των εργαζόμενων να παλέψουν αλλά και την ανεπάρκεια και την συμβιβαστική διάθεση των συνδικαλιστικών ηγεσιών στην ΓΣΕΕ την ΑΔΕΔΥ αλλά και πολύ περισσότερο διαφόρων συνδικαλιστικών ηγεσιών στο δικό μας κλάδο. Κάθε στιγμή βρίσκονταν πίσω από τις διαθέσεις των εργατών. Είδαμε την απροθυμία τους να καλέσουν απεργία τον Δεκέμβρη ενάντια στον προϋπολογισμό. Είδαμε την προσπάθεια να φρενάρουν το κίνημα μετά την απεργία στις 5 Μάη, και την υπογραφή μιας συλλογικής σύμβασης εργασίας όπως ακριβώς την επιθυμούσε η κυβέρνηση και η τρόικα. Βλέπουμε καθημερινά ότι δεν κάνουν τίποτε για να οργανώσουν τις μάχες μέσα στα μαγαζιά, ενάντια στις απολύσεις. Στην Ελευθεροτυπία πριν δύο βδομάδες, τώρα στον ΔΟΛ κλπ. Οι Financial Crimes είναι ένα δίκτυο αγωνιστών στον χώρο των ΜΜΕ που από την πρώτη στιγμή της συγκρότησης τους το 2001 προσπάθησαν να ξεπεράσουν αυτές τις αδράνειες των συνδικαλιστικών ηγεσιών, οργανώνοντας από τα κάτω στους χώρους δουλειάς. l Με το εφημεριδάκι μας που μια φορά το δίμηνο προσπαθεί να εξασφαλίσει την ενημέρωση του κλάδου για τα πράγματα που συμβαίνουν στον χώρο αλλά και να φέρει στον κλάδο μας το μήνυμα της αντίστασης και τις εμπειρίες από άλλους χώρους. l Με καμπάνιες αλληλεγγύης σε κλάδους και συνδικάτα που αγωνίζονται. l Με πρωτοβουλίες που ανοίγουν τα μέτωπα, βοηθάνε και στηρίζουν τους συναδέλφους να βγαίνουν μπροστά και να παίρνουν τα πράγματα στα χέρια τους. Και έτσι να αναγκάζουμε τις συνδικαλιστικές ηγεσίες να κινηθούν παρόλο που δεν το θέλουν. Έτσι έγινε με τους εργαζόμενους στα portals που για χρόνια ήταν ανύπαρκτοι για τις Ενώσεις και αναγκάστηκαν από τη δράση των ίδιων των εργαζόμενων (με τη στήριξη των Crimes) να κινητοποιηθούν. Στον ΔΟΛ όπου με τη συγκρότηση της εργασιακής επιτροπής οι εργαζόμενοι κατάφεραν να έχουν ένα πολύτιμο εργαλείο που μπόρεσε και κινητοποίησε τους συναδέλφους στον Οργανισμό και κατάφεραν έτσι να παγώνουν τις απολύσεις που προγραμμάτιζε η διοίκηση. την ΕΡΤ με τους συμβασιούχους, σε μια σειρά από χώρους και μάχες όλο το προηγούμενο διάστημα. Με αυτή τη λογική λειτουργούν οι F.C. και δεν είναι οι μόνοι. Αντίστοιχες συλλογικότητες υπάρχουν και λειτουργούν σε μια σειρά από χώρους. Οι εργαζόμενοι στους Δήμους έχουν το δικό τους έντυπο «την Σκουπιδιάρα» οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία το «Νυστέρι», στην εκπαίδευση υπάρχει «Η Τάξη μας», στους εργαζόμενους στις συγκοινωνίες ξεκίνησαν οι «Εργαζόμενοι σε Κίνηση». Σε κάθε κλάδο γίνεται η προσπάθεια να φτιαχτούν τέτοια δίκτυα αγωνιστών που να οργανώνουν από τα κάτω μέσα στους χώρους δουλειάς τις μάχες των χώρων και χτίζουν δίκτυα αλληλεγγύης κόντρα και ενάντια πολλές φορές στις διαθέσεις των κάθε είδους συνδικαλιστικών ηγεσιών. Στις 24 Οκτώβρη στο Θέατρο Διάνα οι F.C. μαζί με όλα τα εργατικά έντυπα που υπάρχουν στους διάφορους κλάδους και άλλα που δημιουργούνται μέσα στις μάχες της περιόδου, συνδιοργανώνουν μαζί με την Επιτροπή Αλληλεγγύης Συνδικαλιστών και Συνδικάτων την Δεύτερη Πανελλαδική Εργατική Συνάντηση. Για να ανταλλάξουμε εμπειρίες από την μέχρι τώρα δράση μας. Για να συζητήσουμε την προοπτική των αγώνων. Για να οργανώσουμε ακόμη καλύτερα αυτές τις συλλογικότητες μέσα στους χώρους δουλειά, έτσι ώστε να μπορούμε να είμαστε ακόμη πιο αποτελεσματικοί στις μάχες μπροστά μας. Οι Financial Crimes καλούμε κάθε συνάδελφο να οργανώσουμε μαζί την 2η Πανελλαδική Εργατική Συνάντηση. Να δυναμώσουμε ακόμη περισσότερο τα δίκτυα από τα κάτω στους χώρους δουλειάς για να μπορέσουμε να είμαστε νικηφόροι. Στείλτε μας ανταποκρίσεις και νέα από τον χώρο σας στο financial.crimes@hol.gr Επικοινωνείστε με την συντακτική ομάδα στα τηλέφωνα: Νάσος Μ , Αννα Μ , Μωυσής Λ , Μανώλης T , Λήδα Μ , Ειρήνη Φ , Μαρία T , Γιάννα Σ Κώστας Σ Κ.Σ. Αλήθειες για την ΕΣΗΕΑ ε αφορμή τη συνέντευξη του πρόεδρου της Μ ΕΣΗΕΑ Π. Σόμπολου στο κανάλι SPOR TV είναι αναγκαίο να πούμε κάποια πράγματα γιατί οι μισές αλήθειες τις περισσότερες φορές ισοδυναμούν με μεγάλα ψέματα. Για τις σχολές δημοσιογραφίας (εκτός των πανεπιστημιακών) απαντώντας σε σχετική ερώτηση, ο κ. πρόεδρος συνελήφθη ψευδόμενος, λέγοντας ότι είναι συνταγματικό δικαίωμα κάθε ιδιώτη να ανοίγει σχολή και ο ρόλος της ΕΣΗΕΑ είναι απλώς να προειδοποιεί τα νέα παιδιά ότι θα απορροφηθούν δύσκολα. Η αναφορά του κ. Σόμπολου είναι μόνο για τα κέντρα ελευθέρων σπουδών (ΚΕΣ) να υπενθυμίσουμε ότι τόσο τα δημόσια όσο και τα ιδιωτικά ΙΕΚ εποπτεύονται από τον Οργανισμό Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης και το υπουργείο Παιδείας, που αποφασίζουν πόσα σχετικά τμήματα θα ανοίξουν και σε ποιες περιοχές, άρα πεδίο παρέμβασης της ΕΣΗΕΑ προς την εκάστοτε κυβέρνηση υπάρχει, αλλά η ΕΣΗΕΑ κοιμάται εδώ και χρόνια. Συχνά μεγαλοστελέχη εφημερίδων και καναλιών και υποψήφιοι συνδυασμών όλων των αποχρώσεων της ΕΣΗΕΑ, χρησιμοποιούν τα νέα παιδιά σαν φτηνή και ανασφάλιστη δύναμη, αλλά εδώ ο κ. πρόεδρος δεν είδε, δεν άκουσε, δεν ξέρει, απλώς προειδοποιεί τα νέα παιδιά ότι θα απορροφηθούν δύσκολα. Για τα portals και τα ιντερνετικά ΜΜΕ, δήλωσε ότι στεναχωρήθηκε πολύ που η (κατά τις δηλώσεις της «σοσιαλιστική») κυβέρνηση απέσυρε από το νομοσχέδιο τη σχετική ρύθμιση για την ασφάλιση των συναδέλφων και την καταβολή αγγελιόσημου, μετά από πίεση των εργοδοτών. Εμπρός λοιπόν, ιδού πεδίο δόξης λαμπρό, πάρε πρωτοβουλίες και κινητοποίησε τον κόσμο για να πιέσουμε την κυβέρνηση. Για την ΕΣΗΕΑ τόνισε ότι επί των ημερών του αναβαθμίστηκε το κύρος της. Ξέχασε το γιουχάισμα χιλιάδων απεργών όταν ανέβηκε να μιλήσει στην εξέδρα της ΓΣΕΕ το Μάρτη του 2008, καθώς και ότι σταμάτησε να εμφανίζεται σε κινητοποιήσεις, γιατί μαζεύει φάπες, συνοδευόμενες από διάφορα κοσμητικά επίθετα, από διαμαρτυρόμενους πολίτες, όπως έγινε πέρυσι σε απεργιακή προσυγκέντρωση στο Μουσείο. Διευκρινίζουμε ότι εμείς είμαστε εναντίον της αυτοδικίας και υπέρ της πολιτικής αντιμετώπισης των προβλημάτων. Ούτε είδε, ούτε άκουσε τα όσα δικαίως γράφονται για την ανυποληψία της ένωσης τα τελευταία χρόνια. Για τη δεοντολογία, δήλωσε ότι πάντα την τηρούσε ευλαβικά και το μεγάλο παράπονό του, είναι ότι επί της θητείας του δεν κατάφερε να επιβάλλει τη γενικευμένη εφαρμογή της. Η αλήθεια είναι ότι, γιατί πολλοί στον κλάδο θα θυμηθούν πολλά για την ευλαβική τήρηση της δεοντολογίας από τον ίδιο, στην εξέγερση του Δεκέμβρη και στους παραθυράτους δημοσιογράφους στα κανάλια. Βεβαίως πρέπει να υπενθυμίσουμε τη συμφωνία που αναρτήθηκε και στο site της ΕΣΗΕΑ για προσωρινό προεδρείο και που στη συνέχεια παραβιάστηκε με την ανοχή των υπολοίπων του ΔΣ, που άλλοι αγόρασαν χρόνο για να εκμεταλλευτούν τη νέα κυβέρνηση και να πιάσουν κανένα πόστο και να κρυφτούν πίσω από το προεδρείο της ΕΣΗΕΑ όταν το ΔΝΤ μας ρημάζει τη ζωή, άλλοι μήπως και λύσουν τα εσωκομματικά τους και άλλοι για να κάθονται στη γωνία και να καταγγέλλουν εκ του ασφαλούς. Λουστείτε τον αγαπητοί προοδευτικοί συνάδελφοι, που ούτε καν στη διαδήλωση της ΔΕΘ δεν καλέσατε, αλλά τι λέμε τώρα, εδώ στις περισσότερες κινητοποιήσεις της προηγούμενης χρονιάς που οι ίδιοι ψηφίζατε, απουσιάζατε. Νίκος Μανεσιώτης

3 ΦΑΚΕΛΟΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ... Μέτωπο για να τους σταματήσουμε Αν κάποιοι πήραν στα σοβαρά το σλόγκαν του κυβερνητικού επιτελείου «να κάνουμε την κρίση ευκαιρία», αυτοί είναι μέχρι στιγμής οι εργοδότες που συνεχίζουν να κάνουν ότι έκαναν και πριν, αλλά πρώτον με θεσμική κάλυψη και δεύτερον σε σαφώς μεγαλύτερη κλίμακα. Για παράδειγμα το υπουργείο Εργασίας επιτίθεται στις ΣΣΕ και τον ΟΜΕΔ, μειώνονται οι αποζημιώσεις απόλυσης, παγώνουν οι μισθοί, ελαστικοποιούνται οι εργασιακές σχέσεις. Προδρομικά είχαμε τα φαινόμενα του να υπογράφει εκβιαζόμενος ο εργαζόμενος ότι αμείβεται με περισσότερα από αυτά που πραγματικά έπαιρνε, απλήρωτες υπερωρίες, outsourcing (ελάχιστα μισθολόγια και πολλά ΔΠΥ, άρα όχι ΣΣΕ και όχι δώρα, επιδόματα, κλπ). Τώρα αυτά θεσμοθετούνται και οι επιθέσεις συνεχίζονται και κλιμακώνονται. Απολύονται τεχνικοί και δημοσιογράφοι την ίδια ώρα που προσλαμβάνονται με υψηλότατες αποδοχές τηλεπερσόνες (ΑΝΤ1, SKY), απολύονται εργαζόμενοι στα πλαίσια περικοπών, αλλά την ίδια ώρα ο εργοδότης χρηματοδοτεί καλλιστεία (Αττικές Εκδόσεις), εκπαραθυρώνονται συμβασιούχοι για οικονομία και ταυτόχρονα απελευθερώνεται το ύψος της αμοιβής του προέδρου και υπογράφονται συμβάσεις παραγωγών επιπέδου ευρώ τη σαιζόν για το τηλεγλέντι του Σ.Παπαδόπουλου (ΕΡΤ). Κλείνουν κερδοφόρες εφημερίδες μόνο και μόνο γιατί οι εργαζόμενοι διεκδίκησαν τα νόμιμα εργασιακά δικαιώματα (Αιολικά Νέα) για να ανοίξει νέα εφημερίδα ο ίδιος εκδότης, ενώ ακόμα χρωστάει τις αποζημιώσεις των απολύσεων. Επιχειρηματίες κάνουν το κορόιδο στην εξόφληση των συμβατικών τους υποχρεώσεων (Ημέρα Πάτρας) λειτουργώντας κανονικά τις υπόλοιπες επιχειρήσεις τους (όμιλος Καμπέρου). Απολύονται τεχνικοί (τυπογραφείο Ελευθεροτυπίας, αρχίζει η συρρίκνωση ομίλων (πχ ΔΟΛ και Ελληνικά Γράμματα), τέσσερις δημοσιογράφοι στο Έθνος, ταλαιπωρούνται στο Άλτερ και την Απογευματινή μέχρι να πληρωθούν τα δεδουλευμένα και ο κατάλογος δεν έχει τέλος. Την ίδια ώρα η κυβέρνηση που λόγω της κρίσης «έγινε πιο σοσιαλιστική γιατί πρέπει να στηρίξει τους αδύνατους», όπως έλεγε ο πρωθυπουργός τον καιρό που μας έραβε το κουστούμι του ΔΝΤ, μόλις φταρνίστηκαν οι εκδότες, έπαθε πνευμονία και μάζεψε τη ρύθμιση για την εναρμόνιση των ασφαλιστικών και εργασιακών δικαιωμάτων στα ιντερνετικά ΜΜΕ. Αφού λοιπόν «πρέπει να συνεισφέρουμε όλοι για την έξοδο από την κρίση», ας αποκτήσουν μηνιαίες αποδοχές χαμηλοσυνταξιούχου του ΙΚΑ, ή χαμηλόμισθου μισθωτού, ο κ. Πάγκαλος, οι υπουργοί, οι τραπεζίτες, οι εφοπλιστές, κλπ και να ζήσουν με αυτές, αφού κατά την εκτίμησή τους είναι εφικτό. Λεφτά υπάρχουν, που έλεγε και ο Παπανδρέου προεκλογικά, μόνο που πάνε αλλού. Η κρίση χρησιμοποιείται για να πλήξει τα εργασιακά δικαιώματα, διότι οι μειώσεις στο κασέ των «ονομάτων» που οδηγούν σε πιο «χαμηλές» ταρίφες αλλά παραμένουν σε ύψη πολλών χιλιάδων ευρώ, ηχούν προκλητικά στα αυτιά του χαμηλοσυνταξιούχου, του άνεργου, του μισθωτού. «Μα είναι οι κανόνες της αγοράς» θα πουν ορισμένοι. Ας αναρωτηθούμε για την «επιτυχία» των στελεχών της αγοράς που αμείβονταν με δεκάδες χιλιάδες ευρώ και οδήγησαν για παράδειγμα τον Ελεύθερο Τύπο στο λουκέτο και την ΕΡΤ να έχει ελλείμματα. Οι αγώνες μας Είναι αξιοσημείωτες όμως και οι «τροχιοδεικτικές βολές» που παρά τις αδυναμίες τους έδειξαν οι κινητοποιήσεις των τελευταίων μηνών. Από τα εναλλακτικά φύλλα του Ελεύθερου Τύπου και της Ημέρας, στις συνελεύσεις των Αττικών Εκδόσεων με συμμετοχή αρκετού νέου κόσμου που ήταν για χρόνια εκτός της ζωής των αργοκίνητων συνδικάτων, από τις διακλαδικές συνεργασίες στη βάση των εργαζομένων, μέσα στους εργασιακούς χώρους (ΔΟΛ, Αττικές Εκδόσεις). Από την εξωστρεφή κίνηση προς την κοινωνία που εξέφρασε την αλληλεγγύη της (δράσεις εργαζομένων στα Αιολικά Νέων και δράσεις μειοψηφιών από συμβασιούχους και μονίμους της ΕΡΤ, ανοίγματα στην τοπική κοινωνία των εργαζομένων του «επικοινωνία 94FM»). Όπου υπήρξε κινητοποίηση, υπήρξε και αλλαγή σκηνικού, ακόμα και αν στο τέλος η ανεπαρκώς οργανωμένη από κύκλους της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας κινητοποίηση, ή η καλώς οργανωμένη από μερικά κλαδικά σωματεία, αλλά απομονωμένη από τα υπόλοιπα, δεν έφερνε τα επιθυμητά αποτελέσματα. Προφανώς το πρόβλημα είναι πολιτικό και όχι οργανωτικό, αν δηλαδή τα σωματεία αποδέχονται τη λογική των περικοπών (έστω πιο ήπιας και αναλογικής μορφής), όπως έλεγε τον Απρίλιο η ΠΟΣΠΕΡΤ σε μια ανακοίνωσή της (30/3: «Είναι κοινή πεποίθηση ότι σύσσωμος ο Ελληνικός λαός θα συμβάλει στο να ξεπεραστεί η κρίση, με την προσδοκία ότι θα δικαιωθούν οι θυσίες του, καθώς τα βάρη πρέπει να μοιραστούν ακριβοδίκαια και στα πλαίσια των Νόμων»), ή όπως σιωπηρά αποδέχονται στην πράξη άλλα κλαδικά που ούτε καν καλούσαν στις απεργίες ενάντια στα μέτρα του ΔΝΤ ή καλούσαν και δεν εμφανίζονταν, πλην αντιπροσωπειών των τριών ή τεσσάρων ατόμων, με τα τηλέφωνα μεταξύ κυβέρνησης και φιλοκυβερνητικών συνδικαλιστών να έχουν πάρει φωτιά και την προηγούμενη κυβερνητική κατάσταση, το ζήτημα των αντιδράσεων ούτως ή άλλως «να μην το έχει» για λόγους στόχευσης και φιλοσοφίας. Ο δε χώρος της παραδοσιακής αριστεράς στα ΜΜΕ, σπαράσσεται από εσωτερικές κρίσεις στο κεντρικό κομματικό πεδίο και από λογικές αποστασιοποίησης από τις μάχες, πιστεύοντας (βλακωδώς) ότι με εύκολες καταγγελίες εκ του ασφαλούς και χωρίς να οργανώνει ενωτικές αντιστάσεις, μπορεί να διασωθεί. Αμφιβάλλει κανείς ότι οι εργαζόμενοι στον Ξένιο, τον επικοινωνία, τη Μακεδονία, αν δεν έκαναν τις όποιες κινητοποιήσεις, θα ήταν σε σαφώς χειρότερη κατάσταση; Αμφιβάλλει κανείς ότι οι απολύσεις θα ήταν περισσότερες στον κλάδο των ηχοληπτών αν η ΕΤΕΡ δεν έκανε κινητοποιήσεις, ή στις Αττικές εκδόσεις αν δεν υπήρχαν ορισμένες αντιδράσεις; Αυτό που χρειαζόμαστε είναι καλύτερες, πιο συντονισμένες και οργανωμένες κινητοποιήσεις, με συνεργασία των κλάδων των ΜΜΕ, με ανοίγματα στην κοινωνία που αντιμετωπίζει τα ίδια προβλήματα. Άλλωστε η επίθεση δεν είναι μόνο εργασιακή, αλλά και ιδεολογική και προοπτικής. Παρατηρήστε την επιστροφή στο παρελθόν, με υποπροϊόντα τύπου Βig Brother, επαναλήψεις σε σήριαλ, κονσέρβες πάσης φύσεως, ό,τι δηλαδή ρίχνει το κόστος λειτουργίας και υποβαθμίζει την πραγματικά πλουραλιστική ενημέρωση και τον πολιτισμό, ανοίγοντας το δρόμο για εργαζόμενους που «περισσεύουν», με μόνη πραγματική επένδυση στους χρυσοκάνθαρους τηλεεισαγγελείς κινητοποιήσεων που αυτοχρίζονται προστάτες του κοινωνικού συνόλου. Και αυτά είναι ορατές εξελίξεις στα μάτια των εργαζομένων και της κοινωνίας, που αποτελούν τους φυσικούς μας συμμάχους. Να αποτρέψουμε την προοπτική των ενοικιαζόμενων εργαζόμενων τύπου Κούνεβα, που ήδη άρχισε να εφαρμόζεται και στα ΜΜΕ, των ωρομίσθιων «εργολάβων», να καλύψουμε συνδικαλιστικά τα πιο αδύναμα κομμάτια που χρησιμοποιούν κυβέρνηση και εργοδοσία. Μέτωπο λοιπόν και κινητοποιήσεις ενάντια στις απολύσεις, για το δικαίωμα στη δουλειά και τη σύνταξη, για ΣΣΕ και εργασιακά δικαιώματα, για σωματεία-εργαλεία και όχι μαυσωλεία, για ωράρια, μισθούς, ένσημα, αντιμετώπιση της ακρίβειας. Καμία υποστολή στις διεκδικήσεις μας, συνδέοντας τα άμεσα εργασιακά με την προοπτική μιας διαφορετικού τύπου ενημέρωσης και ψυχαγωγίας, πλουραλιστική, ποιοτική και «ζωντανή», ενός κοινωνικού προϊόντος και όχι αποστεωμένης προπαγάνδας συμφερόντων. Νάσος Μπράτσος Το μέλλον στα ΜΜΕ Παρατηρούμε τον τελευταίο καιρό ότι η συχνότητα των απολύσεων αυξάνετε σε όλους τους κλάδους του τύπου και των ΜΜΕ. Με πρόσχημα την κρίση οι εταιρίες, σταδιακά αλλάζουν. Συρρικνώνονται, ανασχηματίζονται, πολυδιασπώνται ή ενοποιούνται. Κινήσεις και τάσεις που δημιουργούν ανασφάλεια και αναστάτωση σε όλο τον επαγγελματικό χώρο. Κοιτάζοντας ιστορικά τις εξελίξεις τα πράγματα γίνονται πιο ξεκάθαρα. Από τα τέλη της δεκαετίας του 80, με το άνοιγμα της ελεύθερης ραδιοφωνίας-τηλεόρασης η ελληνική αγορά, λειτούργησε με ελληνική αντίληψη, βάζοντας δικούς της κανόνες στον τρόπο λειτουργίας των ΜΜΕ. Οι δημοτικές τηλεοπτικές επιχειρήσεις δεν υπήρξαν ποτέ, κάτι που το είδαμε στο ραδιόφωνο. Οι προϋποθέσεις για τα κανάλια άλλαξαν μαζί με τα χέρια, οι άδειες λειτουργίας όμως δε δόθηκαν ποτέ. Σήμερα η Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο ζητά την προσαρμογή της Ελλάδας στην ψηφιακή εποχή και απαιτεί να γίνουν όλα όπως εκείνη είχε προσδιορίσει. Μεταβατικές νομοθεσίες όπως ο νόμος Βενιζέλου, αργότερα ο νόμος Ρουσόπουλου που θεώρησε ως απαραίτητους στους ενημερωτικούς τηλεοπτικούς σταθμούς πανελλαδικής εμβέλειας μόνο 200 εργαζόμενους ενώ στους μη ενημερωτικούς τηλεοπτικούς σταθμούς πανελλαδικής εμβέλειας μόνο 15 εργαζόμενους και επίσης για τους περιφερειακούς σταθμούς σε 30 και 15 εργαζόμενους. αντίστοιχα τακτοποίησαν σε ανύποπτο χρόνο εδώ και καιρό την μείωση των εργαζομένων. Τώρα είναι η διορθωτική, ρύθμιση και προσδιορισμός της Ψηφιακής τηλεοπτικής αδειοδότησης. Η Οδηγία για την Καλωδιακή Τηλεόραση και την παρουσία των ΜΜΕ στο διαδίκτυο είναι πια καθεστώς. Ο αποκλεισμός της διαφήμισης στην κρατική τηλεόραση με την Οδηγία (2007/65/ΕΕ), ο τεμαχισμός της και η ιδιωτικοποίηση της κάτω από το σκεπτικό «στην πραγματικότητα δεν χρειάζεστε δημόσιους σταθμούς. Μπορείτε να έχετε δημόσια τηλεόραση, αλλά αυτό είναι κάτι που μπορεί να γίνει και μέσω των ιδιωτικών καναλιών.» είναι μια πραγματικότητα που εφαρμόζετε εδώ και καιρό στην Αγγλία, στην Ισπανία, την Γαλλία,. την Πορτογαλία. Αλλαγές στο χάρτη των συχνοτήτων, διαχωρισμός των δικαιωμάτων παραγωγής τηλεοπτικού προϊόντος από τις εταιρίες εκπομπής τηλεοπτικού προϊόντος, ένταξη της κινητής τηλεφωνίας (περιεχόμενο «push»). Άγνωστες λέξεις έχουν γίνει τα πνευματικά δικαιώματα, η εθνότητα ιντερνετικών ΜΜΕ και το κράτος εκδίκασης εργασιακών και νομικών ζητημάτων. Ανάλογες είναι οι ρυθμίσεις και για το ψηφιακό και ιντερνετικό ραδιόφωνο. Η ψηφιακή εποχή αφορά και το μέλλον του χάρτου. Ψηφιακά βιβλία, ψηφιακές εφημερίδες, ιντερνετικές συνδρομές, memory stick από το περίπτερο, e-reader, οικολογικές ανησυχίες προκειμένου να καταργηθούν επαγγέλματα την ώρα που θα βομβαρδιστούμε από ακτινοβολίες. Από την άλλη πλευρά ένα γενικευμένο αντεργατικό μέτωπο κατάργησης συλλογικών συμβάσεων με ότι σημαίνει αυτό. Ξεκινώντας από την κατάργηση του κατώτερου μισθού, περνώντας στον εξευτελισμό της αποζημίωσης απόλυσης μετά φορολογήσεως και όπως λένε κάποιοι πολιτικοί κομμάτων εξουσίας, στην Ελλάδα, το τελευταίο άνδρο του κομμουνισμού, πρέπει να καταργηθεί το ωράριο και η κοινωνική ασφάλιση, και να κυριαρχήσει ωρομίσθια, ενοικιαζόμενη εργασία, υπενοικίαση, stage, μπλοκάκια, αυτασφάλιση, ανασφάλεια και δουλεία. Όλα αυτά κάτω από τη σκιά της Οικονομικής κρίσης μιας χώρας με υψηλό Α.Ε.Π. Και εμείς τι κάνουμε; Παρακολουθούμε κάποιους να μας λεηλατούν τη ζωή και το μέλλον, όχι μόνο το δικό μας αλλά και των παιδιών μας. Με μια σειρά ψευδοπροσχήματα με σκοπό καθαρά το κέρδος και την υπεραξία. Ίσως κάποιος σκεφτεί εάν μπορεί να σταματήσει την τεχνολογία προκειμένου να διατηρήσει θέσεις εργασίας. Η απάντηση είναι πάρα πολύ απλή... Η τεχνολογία είναι για να εξυπηρετείται ο άνθρωπος. Η ψηφιακή τεχνολογία έτσι όπως θέλουν να εφαρμοστεί χωρίς εξειδίκευση πάνω στον πολιτισμό και την τέχνη, με εργάτες προϊόντος φασόν, εξυπηρετώντας μόνο το στρατευμένο και ελεγχόμενο προϊόν, φεύγοντας από τον δημόσιο κοινωνικό χαρακτήρα, παύει από τα ΜΜΕ την ιδιότητα της πολιτισμικής επιμορφωτικής σημασίας. Μετατρέπει τα προϊόντα τύπου και ενημέρωσης σε ένα ελιτίστικο προϊόν που θα μπορούν να το απολαμβάνουν μόνο εκείνοι που έχουν την οικονομική δυνατότητα εφόσον οι στρατιές ανέργων δε θα μπορούν να πληρώσουν τις πάγιες εισφορές που επιζητούν από τους συνδρομητές τους. Μανώλης Τρίκας, τεχνικός τηλεόρασης

4 ΦΑΚΕΛΟΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ... Φρένο στις απολύσεις τώρα! ΝΕΑ ΚΟΛΠΑ ΣΤΟΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΜΕΣΑΙΩΝΑ ΤΩΝ ΜΜΕ Εργασιακός μεσαίωνας ξημερώνει το 2011 για τον χώρο των ΜΜΕ με την εργοδοσία να δείχνει το πιο σκληρό της πρόσωπο και να συνοψίζει τις πρακτικές της στο δόγμα «ο σώζων εαυτόν σωθήτω». Η πτώση της διαφημιστικής δαπάνης κατά 10% σε όλα τα ΜΜΕ το 8μηνο του 2010 (και κατά 20% στην τηλεόραση), η ανάγκη για εφαρμογή τακτικών οικονομίας κλίμακας αδιακρίτως με δραματικές επιπτώσεις στην ενημέρωση και το περιεχόμενο, οι «αμαρτίες» του παρελθόντος και τα δραματικά «ανοίγματα» των εισηγμένων επιχειρήσεων σε τρίτους και σε τράπεζες που αγγίζουν το 1 δις ευρώ συνολικά, ωθούν εκδότες και καναλάρχες σε νέα εργασιακά και εργοδοτικά ήθη πέρα και έξω ακόμη από τις επιταγές του απάνθρωπου και σκληρού μνημονίου του ΔΝΤ και της τρόικα. Βασιλικότεροι του βασιλέως, οι επιχειρηματίες των ελληνικών Μέσων πατούν επί πτωμάτων και με άλλοθι την κατάσταση στην οικονομίας, δημιουργούν πανικό Τιτανικού αρχίζοντας τις θυσίες από το έμψυχο δυναμικό. Όπως ακριβώς η κυβέρνηση Παπανδρέου ξεκίνησε την «οικονομική της μεταρρύθμιση» κόβοντας τις χαμηλές συντάξεις, έτσι και οι μηντιάρχες ακολουθούν ένα σκοτεινό σχέδιο αποφόρτισης δήθεν από υπερβάλλον προσωπικό με άλλοθι την κρίση στην οποία και οι ίδιοι έβαλαν το λιθαράκι τους. Δεν είναι καθόλου τυχαίος άλλωστε ο γλοιώδης τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουν τα νέα μέτρα και το πακέτο ΔΝΤ τα μεγάλα κανάλια: όλα γίνονται στο πλαίσιο ενός παιχνιδιού διαπραγμάτευσης A) Για την εξάλειψη του ειδικού φόρου τηλεόρασης (20%) που υποτίθεται ότι θα αρχίσει να εφαρμόζεται από 1ης Οκτωβρίου. Μάλιστα οι καναλάρχες ξαναζούν μέρες βασικού μετόχου καθώς στέλνουν τη διάταξη μέσω Ευρωπαϊκής Ένωσης Ιδιωτικών Τηλεοπτικών Σταθμών ( στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή η οποία καλείται να αποφασίσει αν είναι συμβατός ή όχι ο ειδικός φόρο τηλεόρασης (20%) που επιβάλει στους τηλεοπτικούς σταθμούς η κυβέρνηση. Β) Υπάρχει σθεναρή πίεση για μείωση του αγγελιοσήμου στο 10% ή και για κατάργησή του στο ίδιο διεκδικητικό πλαίσιο. Οι συνέπειες για τους εργαζόμενους και τον ΕΔΟΕ- ΑΠ θα είναι δραματικές. Γ) Ανάλογη είναι και η πίεση που ασκείται στους κεντρικούς υπουργούς για άνοιγμα της κάνουλας για κρατική διαφήμιση. Δ) Τέλος, μέσα στο πακέτο των διεκδικήσεών τους, περιλαμβάνονται ρυθμίσεις για τα λεγόμενα «κόκκινα» δάνεια με μεγάλους τραπεζικούς ομίλους όπως η Εθνική ή η Τράπεζα Πειραιώς (Ελευθεροτυπία, ΔΟΛ, Πήγασος, Mega κλπ). Δεν είναι τυχαίο που η Τηλέτυπος (Mega) εμφανίζει το α εξάμηνο ζημιές 2,931 εκατ. ευρώ, έναντι κερδών προ φόρων ευρώ το προηγούμενο εξάμηνο ούτε ότι η «Ελεύθερη Τηλεόραση (Alter) μπαίνει «μέσα» κατά 6,149 εκατ. ευρώ το τρέχον εξάμηνο, έναντι κερδών προ φόρων ευρώ πέρυσι. Το παράδειγμα δίνει η ίδια η κυβέρνηση Τα νέα ήθη όμως δεν περιορίζονται στον ιδιωτικό τομέα. Η ίδια η κυβέρνηση εμπαίζει τους εργαζόμενους καθώς παίρνει πίσω τις εξαγγελίες για επιστροφή 346 συμβασιούχων δημοσιογράφων στην ΕΡΤ και επανέρχεται με έναν αριθμό πολύ κάτω του μισού (145). Την ίδια ώρα που αφήνει περί τους 500 εργαζόμενους (διοικητικούς, τεχνικούς, δημοσιογράφους) στην ανεργία προσλαμβάνει την πρώην σύμβουλο του Σπ.Βούγια στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη Αφροδίτη Αλ Σάλεχ, για εκπομπή με θέμα τους μετανάστες αξίας ευρώ το επεισόδιο. Και φυσικά τη βουλευτή του ΠΑΣΟΚ, Μάγια Τσόκλη για ταξιδιωτική εκπομπή, τον «επαναστάτη χωρίς αιτία» Στέλιο Κούλογλου ( ευρώ για 13 επεισόδια), ή τον δημοσιογράφο σε αγρανάπαυση Σ.Φυντανίδη με επίσης ευρώ το επεισόδιο. Ψυχάρης, ο εμπνευστής της κρίσης Το σχέδιο αντιμετώπισης της κρίσης του ΔΟΛ, περιέχει πολλές απολύσεις, κλείσιμο εταιρειών και αλλαγή του τρόπου παραγωγής. Όλα αυτά μέσω της γνωστής μεθόδου της συνδικαλιστικής απαξίωσης και της διάσπασης του μπλοκ σε διοικητικούς και δημοσιογράφους με τους τελευταίους να έχουν την εγγύηση του πρώτου τη τάξη στην αυλή του Σταύρου Ψυχάρη, Π.Καψή (διευθυντής Βήματος). Το πρόγραμμα των απολύσεων ήδη ξεκίνησε με το κλείσιμο των «Ελληνικών Γραμμάτων» και την απώλεια εργασίας περίπου 100 εργαζομένων. Στη συνέχεια η παρέμβαση θα γίνει στο διοικητικό προσωπικού του οργανισμού με στόχο την απομάκρυνση του 40% των 382 εργαζομένων. Στην τακτική του ο ΔΟΛ για να μην δεχθεί απεργίες και για να μην αντιμετωπίσει μέτωπο από την ΕΣΗΕΑ και την ΕΠΗΕΑ, δηλώνει μέσω του Σταύρου Ψυχάρη, πως δεν θα υπάρξουν απολύσεις δημοσιογράφων και πως έτσι θα παραμείνουν στην κυκλοφορία όλες οι εφημερίδες του συγκροτήματος. Παράλληλα, υιοθετεί το μοντέλο λειτουργίας των μεγάλων ομίλων του εξωτερικού, όπου μια το newsroom θα είναι ο υποδοχέας των ειδήσεων και των ρεπορτάζ των εργαζομένων του ομίλου. Τα στελέχη που θα εργάζονται εκεί θα αποφασίζουν για το, σε ποιο μέσο θα δημοσιευτεί το παραγόμενο δημοσιογραφικό υλικό. Με κομμένα τα φτερά και ο Πήγασος Στο έτερο μεγάλο μαγαζί, τον Πήγασο απομακρύνθηκαν το καλοκαίρι 4 δημοσιογράφοι με το επιχείρημα ότι καταργείται το τμήμα των ειδικών εκδόσεων. Μπορεί το τμήμα να καταργήθηκε (αφού απολύθηκαν οι δημοσιογράφοι) όμως οι ειδικές εκδόσεις παρέμειναν και τις ανέλαβαν άλλοι συντάκτες εκ των ενόντων. Η εργοδοσία στον Πήγασο πάντως έχει απομακρύνει αρκετούς διοικητικούς από τις επιμέρους εταιρείες, χωρίς να ακουστεί τίποτα και χωρίς να ανοίξει μύτη. Στα κανάλια Μπορεί στο Mega μέχρι στιγμής ό,τι χειρότερο έχει συμβεί να είναι η μείωση αποδοχών κατά 15% στα υψηλόβαθμα στελέχη και κατά 10% στα μεσαία, στον ΑΝΤ1 όμως που διαθέτει τουλάχιστον 620 εκατ. ευρώ από την πώληση του Nova Televisia, το προσωπικό μειώνεται με γεωμετρική πρόοδο τόσο με τη μέθοδο των απολύσεων όσο και με κλείσιμο ολόκληρων τμημάτων αλλά και με εθελούσια έξοδο. Σύμφωνα με την ΕΤΙΤΑ, σκοπός του ΑΝΤ1 είναι η μείωση του μόνιμου προσωπικού του στο ελάχιστο και η αντικατάστασή του με ενοικιαζόμενο προσωπικό το οποίο θα είναι ανασφάλιστο, με δελτίο παροχής υπηρεσιών κατά παράβαση του νόμου και με συνθήκες εργασίας που θυμίζουν μεσαίωνα. Στον Alpha ο Βασίλης Παπαδρόσος υιοθέτηση το εξής φαεινό modus operandi: Να μεταθέσει όλο το enfant gate της ενημέρωσης στα ριάλιτι της ξευτίλας που διαθέτει ο Alpha για να γλύφει τους διαφημιστές ότι κάνει το χατίρι τους λανσάροντας προγράμματα κομμένα και ραμμένα στα μέτρα των πελατών τους (Big Brother, εκπομπές μαγειρικής και σώου για υποψήφια πορνίδια). Παράλληλα στις ειδήσεις έχουν καταφθάσει άσχετοι εργαζόμενοι μη δημοσιογράφοι καθώς θα απασχοληθούν στο newsdesk το οποίο πλέον μετέτρεψε με το έτσι θέλω τις βάρδιες από 6ωρες σε 8ωρες. Στο Star ο διευθυντής ειδήσεων και ενημέρωσης Σταμάτης Μαλέλης είχε μια παραπλήσια έμπνευση. Να συγκεντρώσει τον καλό κόσμο του ειδησεογραφικού τομέα στις εκπομπές και να ενισχύσει την νιόφερτη Τατιάνα Στεφανίδου. Το Alter παραπαίει μέσα στον ξεπεσμό του και τα χρέη του: το ΣΔΟΕ βρίσκεται anta portas, τα χρέη έχουν ξεπεράσει το όριο του ανεκτού, ο Γ.Κουρής την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια προς το Kontra κατά την προσφιλή του τακτική να εγκαταλείπει πρώτος το καράβι όταν βλέπει να βουλιάζει. Κατά τα άλλα ο Νίκος Χατζηνικολάου παίρνει στην ώρα του την αμοιβή του που ανέρχεται στα ευρώ μικτά όταν οι εργαζόμενοι πληρώνονται με το σταγονόμετρο και δεν έχουν λάβει ούτε καν το επίδομα αδείας. Αν αυτό δεν λέγεται τακτική εκφοβισμού και προσπάθεια εξόντωσης του συνδικαλισμού τι λέγεται; Δεν θα περάσει! του ειδικού συνεργάτη μας Αττικές Εκδόσεις Με κινητοποιήσεις πέρασε το καλοκαίρι στις Αττικές Εκδόσεις και έπεται συνέχεια αφού ο ιδιοκτήτης κ. Φιλλιπόπουλος είναι πρωτοπορία στον κλάδο των Περιοδικών για την διάλυση των εργασιακών σχέσεων και τις απολύσεις. Η ιδιοκτησία έχει δηλώσει την πρόθεσή της ότι με αρχή τα περιοδικά πρέπει να εφαρμοστεί «βιομηχανοποιημένη δημοσιογραφική παραγωγή», με «σύντηξη εργασίας», με τον εξαναγκασμό δηλαδή συναδέλφων να καλύπτουν τα κενά που δημιουργούνται από τις απολύσεις, χωρίς ωράρια, με υπερεντατικοποίηση της εργασίας, κάτω από απειλές ή εφαρμογή νέων απολύσεων, μειώσεις μισθών και μείωση της απασχόλησης. Και βέβαια μιλάμε για τον ίδιο άνθρωπο που ενώ «δεν έχει χρήματα εξαιτίας της κρίσης που μαστίζει τον κλάδο» διοργάνωσε μόλις στις αρχές Ιούλη γκλαμουράτα καλλιστεία. Τα χρήματα που του έλειψαν από αυτή τη «θεάρεστη» διοργάνωση που εξυψώνει το πνεύμα, τα ισοφάρισε με τις απολύσεις δύο εργαζόμενων δύο βδομάδες μετά. Οι εργαζόμενοι όμως στον Όμιλο δεν του έκαναν το χατίρι. Απάντησαν με μαζική γενική συνέλευση και στάση εργασίας σε όλο τον όμιλο δείχνοντας αποφασισμένοι να υπερασπίσουνε τις θέσεις εργασίας και τα δικαιώματά τους. Την ημέρα της στάσης εργασίας στις Αττικές Εκδόσεις, εργαζόμενοι από όλα τα κλαδικά σωματεία των ΜΜΕ πραγματοποίησαν απεργιακή συγκέντρωση έξω από το κτίριο. Με το σύνθημα όχι στις απολύσεις, σήμερα εγώ-αύριο εσύ, μπήκε ένα πανό στην Κηφισίας, ενώ στους συγκεντρωμένους μίλησαν οι πρόεδροι της ΕΣΠΗΤ, της ΕΤΙΤΑ, της ΕΤΕΡ, των διοικητικών υπαλλήλων περιοδικού τύπου και των λιθογράφων. Παρούσα και η ΠΟΣΠΕΡΤ με τον πρόεδρό της. Ακολούθως ο κόσμος συγκεντρώθηκε φωνάζοντας συνθήματα, στην πόρτα του κτηρίου, όπου αντιπροσωπεία επισκέφτηκε εκπρόσωπο του εργοδότη. Από τη συγκέντρωση έλαμψε δια της απουσίας της η ΕΣΗΕΑ, όλων των αποχρώσεων. Παρόντες μόνο μέλη της Πρωτοβουλίας για την Ανατροπή που στηρίζουν σταθερά τους εργαζόμενους στις μάχες τους. Η κινητοποίηση ανάγκασε το Φιλλιπόπουλο σε μερική υποχώρηση, αλλά επανήλθε τώρα τον Σεπτέμβριο με άλλες τέσσερις απολύσεις εργαζόμενων. Και τώρα θα χρειαστεί η ίδια απεργιακή αγωνιστική απάντηση. Άμεσο βήμα που πρέπει να γίνει στις Αττικές Εκδόσεις, θα είναι η συγκρότηση στον Όμιλο εργασιακής επιτροπής όπως στον ΔΟΛ για να μπορεί να απαντάει γρήγορα στις επιθέσεις της εργοδοσίας ξεπερνώντας αδράνειες ή συμβιβασμούς από τις ηγεσίες διαφόρων ενώσεων (λέγε με ΕΣΗΕΑ και ΕΠΗΕΑ).

5 ΔΟΛ Δεν θα περάσουν Η οικονομική κρίση είναι η «καραμέλα» που γλείφουν άπαντες - εκμεταλλευόμενοι την περίοδο του μνημονίου - προκειμένου να επιφέρουν όσο το δυνατό πιο συμφέρουσες αλλαγές υπέρ των συμφερόντων τους και των κερδών τους, ανεξαρτήτως του κόστους που αυτές μπορεί να έχουν στους απλούς εργαζόμενους και τις οικογένειές τους. Από αυτήν την πρακτική όχι μόνο δεν εξαιρείται αλλά μάλλον πρωτοπορεί ο Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη που βρήκε την ευκαιρία να «εκκαθαρίσει» κάποιους μικρούς και αδύναμους κρίκους της εκδοτικής του αυτοκρατορίας. Πρόσφατα ανακοίνωσε ότι βάζει λουκέτο στις εκδόσεις «Ελληνικά Γράμματα» πετώντας κυριολεκτικά στο δρόμο 94 υπαλλήλους. Και τα Ελληνικά Γράμματα είναι μόνο η αρχή ενός ανελέητου σχεδίου που δεν πρέπει να το αφήσουμε να υλοποιηθεί και οι εμπνευστές του οποίου ξέρουν να μετρούν αλλά όχι να υπολογίζουν. Μετρούν νούμερα αλλά δεν υπολογίζουν ανθρώπους. Με βάση αυτές τις λογιστικές αλχημείες, λοιπόν, ο ΔΟΛ προχώρησε πριν από λίγες ημέρες και σε νέες ανακοινώσεις περί απολύσεων προσωπικού. Η αυλαία άνοιξε με την εμφάνιση του εκδότη Σταύρου Ψυχάρη στην ΕΣΗΕΑ όπου διαβεβαίωσε τον Πάνο Σόμπολο ότι δεν θα απολύσει κανέναν από τους δημοσιογράφους του Οργανισμού παρά μόνο διοικητικούς. Αντίστοιχη ενημέρωση πραγματοποιήθηκε τις επόμενες ημέρες και στους δημοσιογράφους του Βήματος από τον διευθυντή της εφημερίδας Παντελή Καψή. «Τα πράγματα είναι δύσκολα, πρέπει να γίνουν «νοικοκυρέματα» αλλιώς κινδυνεύουμε να γίνουμε «Ελεύθερος Τύπος», ωστόσο εσάς δε θα σας πειράξουμε», ήταν το γενικό νόημα της ενημέρωσης. Όταν δε, δημοσιογράφοι αναρωτήθηκαν γιατί φτάσαμε ως εδώ και γιατί είναι αναπόφευκτη η απόλυση των συναδέλφων η διεύθυνση άφησε να εννοηθεί ότι μιλάμε για 100 με δόθηκε η εξήγηση ότι μεταξύ άλλων ευθύνονται και οι συνάδελφοι διότι αντιστάθηκαν στον εκσυγχρονισμό και αρνήθηκαν να εντάξουν στη δουλειά τους τις νέες τεχνολογίες. Αυτή η ενημέρωση όμως έγινε μόνο σε δημοσιογράφους και ειδικότερα μόνο στους δημοσιογράφους του βήματος. Οι υπάλληλοι των Ελληνικών Γραμμάτων αλλά και του λογιστηρίου του ΔΟΛ όπως επίσης και οι άλλοι διοικητικοί, λένε πως τίποτα από όλα αυτά δεν είναι αλήθεια. Πως ποτέ δεν αρνήθηκαν να εκσυγχρονιστεί ο τρόπος της εργασίας τους με νέες τεχνολογίες, αντιθέτως ήταν αίτημα και των ίδιων προκειμένου να διευκολυνθούν στη δουλειά τους και να παράγουν καλύτερο αποτέλεσμα. «Ποτέ δεν εισήγαγαν κάποιο πρόγραμμα που αρνηθήκαμε να το δουλέψουμε» λέει στους «Financial Crimes» συνάδελφος από τον ΔΟΛ «αντιθέτως πήραν από εμάς τη μισθοδοσία στην οποία δούλευαν πέντε άτομα και την ανέθεσαν σε εξωτερική εταιρεία, έναντι τιμήματος που μάλλον είναι πολλαπλάσιο των μισθών των συναδέλφων». Την ίδια απάντηση έδωσαν και συνάδελφοι από τα «Ελληνικά Γράμματα»: «Ουδέποτε μας έφεραν κάποια νέα τεχνολογία την οποία αρνηθήκαμε.» Το περίεργο αλλά ταυτόχρονα και εξηγήσιμο της όλης πρακτικής από την πλευρά του ΔΟΛ είναι πως ο εκδότης του ενόψει των απολύσεων διοικητικών υπαλλήλων δεν ενημερώνει την ΕΠΗΕΑ και την ΕΠ- ΠΗΤ, στην οποία ανήκουν οι υπό απόλυση διοικητικοί υπάλληλοι, αλλά την ΕΣΗΕΑ. Και περαιτέρω, η ενημέρωση στην ίδια την επιχείρηση και τους εργαζομένους της δεν αφορά τους διοικητικούς αλλά τους δημοσιογράφους. Και όλα αυτά εξηγούνται αν ανατρέξει κανείς με την μνήμη του στην περασμένη άνοιξη. Όταν ανακοινώθηκαν απολύσεις συνάδελφων οι οποίοι απασχολούνται στη Διοίκηση. Τότε όλοι μαζί οι συνάδελφοι, διοικητικοί και δημοσιογράφοι, καταγγείλαμε τα σχέδια της Διεύθυνσης, κάναμε γενικές συνελεύσεις, καλέσαμε εκπροσώπους της ΕΣΗΕΑ και της ΕΠΗΕΑ, εκδώσαμε ψηφίσματα συμπαράστασης, συστήσαμε Εργασιακή Επιτροπή, δηλώσαμε ότι είμαστε όλοι μαζί, ενωμένοι και ότι μαζί αντιστεκόμαστε προκειμένου κανείς συνάδελφος να μη χάσει τη δουλειά του. Οι περισσότεροι από εμάς, για την ακρίβεια όσοι από εμάς ενημερωθήκαμε για το τι ακριβώς επιχειρείται και με ποιο τρόπο, ήμασταν σε αυτήν την προσπάθεια η οποία επιχειρήθηκε να καμφθεί με εκδοτικά επιχειρήματα του Τύπου: «Εσείς είστε δημοσιογράφοι τι δουλειά έχετε με αυτούς;» «Διαίρει και βασίλευε» η επιχείρηση, «η ισχύς εν τη ενώσει» οι εργαζόμενοι! Τώρα, λίγους μήνες μετά εκείνη την επιτυχία της συλλογικής αντίστασης των εργαζομένων του ΔΟΛ, επιχειρήθηκε μια άλλου τύπου ενημέρωση, διευθυντική ενημέρωση, ενδεχομένως για να μην είμαστε όλοι μαζί και εκεί την επόμενη φορά. Και η επόμενη φορά έχει ήδη φτάσει. Η Εργασιακή Επιτροπή του ΔΟΛ έχει ήδη κυκλοφορήσει κείμενα συμπαράστασης στους απολυμένους των ελληνικών γραμμάτων αλλά και ανακοινώσεις στις οποίες τονίζει ότι όλοι οι εργαζόμενοι είμαστε μαζί, πως οι απολύσεις μας αφορούν όλους και πως μαζί θα μπορέσουμε να τις αποτρέψουμε. Μάλιστα, κάλεσε ήδη σε Γενική Συνέλευση των εργαζομένων του ΔΟΛ, όπου κάλεσε και τους εκπροσώπους των συνδικαλιστικών ενώσεων προκειμένου να συζητήσουμε τους τρόπους που όλα αυτά θα υλοποιηθούν προκειμένου κανένας συνάδελφος, από όποιο τομέα και αν προέρχεται, να μη χάσει τη δουλειά του. Ελευθεροτυπία Στην εφημερίδα Έντονη ανησυχία και προβληματισμό προκάλεσε μεσούντος του καλοκαιριού(10 Αυγούστου) η απόλυση του διευθυντή σύνταξης της εφημερίδας Σήφη Πολυμήλη. Η απόλυση προκάλεσε την άμεση αντίδραση των συντακτών που μετά από αλλεπάλληλες συνελεύσεις κατέληξαν σε ψήφισμα στο οποίο εκδηλώνουν την ετοιμότητά τους για κινητοποιήσεις σε περίπτωση απόλυσης οποιουδήποτε εργαζόμενου στην επιχείρηση. Οι συνελεύσεις έγιναν μάλιστα σε ιδιαίτερο φορτισμένο κλίμα, με απουσία δυστυχώς και εκπροσώπων άλλων ειδικοτήτων(διοικητικοί, τεχνικοί κλπ), σε μία περίοδο που οι εργαζόμενοι στα μέσα ενημέρωσης πρέπει να δείξουν αλληλεγγύη και σύμπνοια για να αντιμετωπίσουν την εργασιακή θύελλα. Στο ψήφισμά τους οι συντάκτες τονίζουν μεταξύ άλλων: «Υπερασπιζόμαστε τις θέσεις εργασίας και δεν διαπραγματευόμαστε την μείωσή τους με απολύσεις Διατηρούμε το δικαίωμά μας να αντιδράσουμε με δυναμικό τρόπο και σε συνεννόηση με το συνδικαλιστικό μας σωματείο σε οποιαδήποτε απόπειρα μελλοντικής παραβίασης των παραπάνω». Η νέα διευθύντρια πάντως Κυρά Αδάμ που ανέλαβε στα τέλη Αυγούστου, διαβεβαίωσε τους συντάκτες στην πρώτη επικοινωνία μαζί τους ότι δεν θα συναινέσει σε απολύσεις. Οι εξελίξεις στην ιστορική εφημερίδα, είναι ενδεικτικές της βαθειάς κρίσης που πλήττει πλέον και τα ΜΜΕ. Μία κρίση που δεν έχει να κάνει μόνο με το εργασιακό αλλά ευρύτερα με τον ρόλο του τύπου και την ταυτότητα εφημερίδων που άφησαν εποχή για τον πλουραλισμό των απόψεων. Δυστυχώς η ΕΣΗΕΑ και τα υπόλοιπα σωματεία του κλάδου δείχνουν ανήμπορα να παρακολουθήσουν τις εξελίξεις και να χαράξουν μία στρατηγική για την υπεράσπιση της δουλειάς των συναδέλφων και την αντιμετώπιση των ραγδαίων αλλαγών στο τοπίο της ενημέρωσης που φέρνει η αυξανόμενη χρήση του ιντερνέτ, η απαξίωση των κυκλοφοριών και η τάση για μετάβαση των εφημερίδων από το χαρτί στην οθόνη του ηλεκτρονικού υπολογιστή. Μωϋσής Λίτσης Στα τυπογραφεία Μετά από κάποια χρόνια μεγάλης κερδοφορίας, άρχισαν οι εφημερίδες τις απολύσεις στα πιεστήρια, θεωρώντας υπαίτιους τους εργαζόμενους για την κρίση που περνάνε και όχι μόνο αυτό, αλλά υποστηρίζουν παράλληλα και ότι οι μισθοί που θα κόψουν, θα τις βοηθήσουν να ορθοποδήσουν, θυσιάζοντας λίγους για το συμφέρον των πολλών. Παραμύθια!! Η αλήθεια είναι ανάποδη, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τις 18 απολύσεις στο τυπογραφείο της ελευθεροτυπίας στο Κορωπί. Οι εργάτες της επιχείρησης δημιούργησαν τα κέρδη των προηγούμενων ετών, με τη σκληρή δουλειά τους, δουλεύοντας «τρελλά» 12ωρα 13ωρα και 15ωρα. Επί χρόνια τους δημιούργησαν κέρδη, επειδή είχαν κόσμο με τη σύμβαση της ΓΣΕΕ, που είναι μικρότερη από τις κλαδικές συμβάσεις των λιθογράφων και της ΕΤΗΠΤΑ. Τους δημιούργησαν κέρδη από το εκ περιτροπής ωράριο που είχε επιβάλλει η εργοδοσία, στερώντας τους το κυριακάτικο μεροκάματο. Σήμερα τους πετάνε στο καλάθι των αχρήστων με τη μεγάλη βοήθεια της κυβέρνησης Παπανδρέου και τους εργασιακούς νόμους που πέρασε, για να έχει ένα εργοστάσιο που απολύει κόσμο με παράνομη, με βάση το πόστο τους αποζημίωση και όταν οι δουλειές ανεβαίνουν, να προσλαμβάνει με λιγότερα δικαιώματα και μικρότερους μισθούς. Αυτές οι απολύσεις δεν είναι οι μόνες τον τελευταίο καιρό, όλα τα αφεντικά του Τύπου, της εκτύπωσης και του χαρτιού, βλέποντας ο ένας τον άλλο, περνάνε σε αντίστοιχα εγκλήματα κατά των συναδέλφων μας. Γιατί η απόλυση είναι έγκλημα στις μέρες μας και θέλει άμεση και πλατεία κινητοποίηση με απεργίες και διαδηλώσεις έξω από τα εργοστάσια. Με όσο το δυνατόν περισσότερους συμπαραστάτες για να μπει ένα φρένο στις ορέξεις των αφεντικών και θέλει σήμερα αγώνα που γίνονται τα χτυπήματα ή ετοιμάζονται τα επόμενα και όχι το μακρινό και θολό πλάνο που έβαλαν οι παμίτες στο ανοιχτό ΔΣ που έγινε την Κυριακή 5 Σεπτέμβρη, στους λιθογράφους με κάποιο συλλαλητήριο κανένα μήνα μετά και μια απεργία ακόμα μακρύτερα. Το εργατικό κίνημα σήμερα δε χρειάζεται «σούπερ συνδικαλιστές» που πίνοντας σουπερμαντολίνη, θα βάλουν κάτω τα αφεντικά και τις ορέξεις τους, για λογαριασμό των εργατών, αντ αυτού δηλαδή, αλλά σωματεία που θα οργανώνουν καθημερινά αγώνες με το σύνολο των εργαζομένων και απλώνοντας, ζητώντας και δίνοντας την αλληλεγγύη σε όλους τους εργάτες και τους ανέργους, ανεξαρτήτως των απόψεών τους, για να δώσει την απάντηση και τη λύση στην κρίση η μόνη δύναμη που μπορεί, η ενωμένη εργατική τάξη Μήτσος Αργυροκαστρίτης, λιθογράφος

6 ΦΑΚΕΛΟΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ... Απολύσεις στις εταιρίες παραγωγής Όταν πήρα το φίλο μου Κώστα για να τον ενημερώσω ότι η εταιρεία που δουλεύω κλείνει και κατ επέκταση εγώ απολύομαι δεν περίμενα ποτέ να μου ζητήσει να γράψω ένα άρθρο για το θαυμαστό κόσμο της τηλεόρασης. Ο θαυμαστός λοιπόν κόσμος της τηλεόρασης με τα ωραία ρούχα, τα πολλά γέλια, τα αστραφτερά χαμόγελα και την επίφαση ότι όλα πηγαίνουν καλά, ο αστραφτερός λοιπόν αυτός κόσμος πάσχει. Οι περισσότεροι συνάδελφοι είναι χωρίς δουλειά, οι εταιρείες κλείνουν η μία μετά την άλλη και εμείς με την πλάτη στον τοίχο περιμένουμε από τα κανάλια να ανακοινώσουν τις νέες παραγωγές με την ελπίδα ότι μπορεί να βρεθούμε στο δυναμικό τους ακόμα και με το μισό μεροκάματο. Ο θαυμαστός κόσμος της τηλεόρασης δείχνει στους εργαζόμενους τα γυαλιστερά του δόντια περισσότερο από ποτέ. Η κρίση Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά. Ήταν Σεπτέμβριος του 2009 όταν στο γραφείο ήρθε ένα γράμμα από το δ/ντη του μεγάλου καναλιού για μείωση των δαπανών κατά 20% στο γενικό κοστολόγιο του κάθε επεισοδίου, ok είπαμε - χωρίς πραγματικά να περιμένουμε τι θα συμβεί παρακάτω - αυτή η σεζόν θα είναι δύσκολη, ας κάνουμε υπομονή και αυτό θα περάσει, στο κάτω-κάτω και οι αμοιβές των ηθοποιών είχαν ξεφύγει, ας επαναπροσδιοριστούν λίγο τα πράγματα. Εμείς συνεχίζουμε ακάθεκτοι τα γυρίσματα και τα χαρτιά ακάθεκτα και αυτά έφταναν στο γραφείο από τη δ/νση του καναλιού το ένα μετά το άλλο και πάντα κάτι μειωνότανε. Υπήρξε μήνας που δεν κάναμε κανένα γύρισμα γιατί τα επεισόδια μας είχαν μειωθεί τόσο πολύ που για την παραγωγή δεν υπήρχε λόγος να βιαζόμαστε. Απλήρωτοι συνάδελφοι με παιδιά, δάνεια, κάρτες, ενοίκια και όλα όσα έχει ένας εργαζόμενος, ανεξαρτήτου επαγγέλματος, ζούσαν την αγωνία του αύριο. Σε όλο αυτό το σκηνικό, όπου εταιρείες έχοντας το άλλοθι των καναλιών και των περικοπών αρχίζουν να αλωνίζουν με τις συμβάσεις εργασίας μας, τα μεροκάματα μας, τις υπερωρίες μας ακόμα και με το φαγητό μας στα γυρίσματα που είναι υποχρεωμένοι να μας παρέχουν. Ότι μπορούν να κόψουν το κόβουν. Σε όλο αυτό λοιπόν το σκηνικό έρχεται να πέσει και το πρώτο κανόνι της αγοράς που βάρεσε η διαφημιστική εταιρεία ΚΙΝΟ αφήνοντας απλήρωτους εργαζόμενους και εξωτερικούς συνεργάτες χωρίς καμία προειδοποίηση εκεί πια, για όλους εμάς που δουλεύουμε στα ηλεκτρονικά μέσα, άρχισε να γίνετε το πρόβλημα κάτι παραπάνω από ορατό. Τα κανάλια ξεκινάνε τις μειώσεις μισθών, λέγετε ότι από την αρχή του χρόνου έχουν γίνει απανωτές μειώσεις στο προσωπικό και όταν πια η κρίση αρχίζει να μεγαλώνει αρχίζουν και οι κάποιες μειώσεις σε μεγαλοστελέχοι και τρανταχτά ονόματα της τηλεοπτικής πιάτσας. Μετά την ΚΙΝΟ συνέχεια στο χορό των απολύσεων και την «παύση πληρωμών» έχουν μπει και μεγαλοεταιρίες όπως η SINEGRAM (η μεγαλύτερη διαφημιστική της χώρας) η MAX, η PLD, η GENESIS και πολλές άλλες. Το πρόβλημα με όλη αυτή την ιστορία όμως είναι ότι κανένας δεν βγαίνει να μιλήσει ανοιχτά για το αν αυτές οι εταιρείες κλείνουν ή για το αν θα κάνουν παύση πληρωμών. Μια αναμονή υπάρχει πάνω από το κεφάλι των εργαζόμενων με μεγάλη διάρκεια και όλο αυτό γιατί οι μεγαλοπαραγωγοί ψάχνουν πως να μειώσουν τη χασούρα τους. Ατελείωτες συζητήσει πίσω από τις κλειστές πόρτες που για τους εργαζόμενους όμως δεν εξασφαλίζουν τίποτα. Για την sinegram έχει ακουστεί ότι μπορεί να αγοραστεί από κάποια άλλη εταιρεία, στην περίπτωση αυτή λοιπόν οι εργαζόμενοι χάνουν οποιοδήποτε δικαίωμα, ακόμη και αν η νέα δ/νση τους κρατήσει στην εταιρεία, τα λεφτά τους τα χάνουν και οι συμβάσεις εργασίας γίνονται από την αρχή, καταλαβαίνεται τώρα, η κρίση Από όπου δηλαδή και να το πιάσεις βρωμάει. Σεναριογράφοι που έχουν δώσει σενάρια 1 χρόνο πριν για σειρές που έχουν είδη γυριστεί και παιχτεί στα κανάλια χάνουν πολλές χιλιάδες ευρώ γιατί δεν έχουν πάρει ούτε τα μισά λεφτά από αυτά που τους αναλογούν. Οι εταιρείες τα ρίχνουν στα κανάλια που δεν πληρώνουν (βλέπε ant1) άρα δεν υπάρχει ρευστό, άρα ή κάνουν παύση μισθών ή κηρύσσουν πτώχευση. Ένα γαϊτανάκι απολύσεων και κανονιών ηχούν στα αυτιά μας όλους αυτούς τους μήνες, δεν ξέρω ποιούς βολεύει όλο αυτό, δεν ξέρω τι θα φέρει, δεν θέλω να πιστέψω ότι θα ζήσουμε ξανά εργασιακό μεσαίωνα και βέβαια δεν μπορώ να πιστέψω ότι μετά από χρόνια επιτυχημένης δουλειάς δεν θα έχω τη δυνατότητα να διαπραγματευτώ τουλάχιστον μια αξιοπρεπή αμοιβή. Γνωρίζω ότι συνάδελφοί μου δουλεύουν με τα μισά λεφτά, γιατί τι να κάνουμε, αυτά έχει η κρίση. Οι εξελίξεις Τα τελευταία νέα λένε ότι η ελληνική τηλεόραση για του χρόνου θα έχει μόνο εκπομπές και ριάλιτι καθώς και πολύ φτηνά σίριαλ που το κόστος τους δεν θα ξεπερνά τα ;. Η φτήνια λοιπόν θα μπει στα σπίτια μας από όλες τις μεριές. Οι παραγωγές που είχαν κινηματογραφικά γυρίσματα ανήκουν πια στο παρελθόν και το στούντιο που είναι φτηνό και με λιγότερο προσωπικό ξαναέρχεται στο προσκήνιο με την ελπίδα να τελειώνουμε τη δουλειά μας σε δύο άντε τρεις μέρες για κάθε επεισόδιο δηλαδή εκτός από τη δουλειά μας χάνετε και η αισθητική μας. Ψιλά γράμματα θα μου πείτε και δεν θα έχετε άδικο αλλά για όλους εμάς που η δουλειά ξεκίνησε ως μεράκι αυτό είναι ένα εφιαλτικό πισωγύρισμα. Όσο για τα κανόνια στις εταιρείες, τα ακούω κάθε μέρα έτσι απλά όλοι δηλώνουν πτώχευση, η πτώχευση είναι η καλύτερη λύση για τους μεγαλοπαραγωγούς αφού δεν έχουν καμία υποχρέωση στους εργαζομένους. Βαθιά μέσα μας ελπίζουμε ότι όλο αυτό θα περάσει ως τότε όμως θα εξακολουθούμε να ακούμε τα κανόνια των εταιρειών που χρόνια πλούτιζαν με τη δουλειά μας να βαράνε το ένα μετά το άλλο και τους συναδέλφους μας διαδοχικά να απολύονται χωρίς αποζημιώσεις γιατί η εταιρεία απλά κήρυξε πτώχευση. Τα δικά μας golden boys & girls Σε όλους εσάς λοιπόν που δεν μπορείτε να φανταστείτε τις αγωνίες που περνάμε όλοι εμείς οι άνθρωποι της τηλεόρασης θέλω να σας υπενθυμίσω την παρουσία μας και να σας πω ότι είμαστε ο κλάδος με την μεγαλύτερη ανεργία, μην μένετε λοιπόν στις φαντεζί γραβάτες του κυρίου Πρετεντέρη ούτε στα χρυσά σταυρουδάκια της κυρίας Τρέμη και φυσικά ούτε στα ζουμερά χείλια της ξανθιάς αγαπητής μεγαλοπαρουσιάστριας. θα ήταν άραγε αγαπητή αν ο κόσμος ήξερε ότι τα Χριστούγεννα συνάδελφοι της παραγωγής για να μην χάσουν τη δουλειά τους και χωρίς καμία αμοιβή της στόλισαν το χριστουγεννιάτικο δέντρο στο σπίτι της, για να το χαρεί με τον άντρα της και τα παιδιά της μαζί με τα φαγητά που είναι υποχρεωμένη να της στείλει η εκάστοτε μαγείρισσα του «καφέ της». Θα την αγαπούσε άραγε ο κόσμος αν γνώριζε ότι είναι η μόνη που δεν δέχτηκε μείωση μισθού θέτοντας εκτός κάποιους εργαζόμενους; Μπορεί και όχι. Να σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη κυρία όπως και διάφοροι αστέρες της τηλεόρασης παίρνουν υπέρογκα ποσά μειώνοντας έτσι κατά πολύ τα κομμάτια από την οικονομική πίτα για όλους εκείνους τους εργαζόμενους που δουλεύουν δεκάωρα μέχρι και δεκαεξάωρα, έτσι ώστε να στήνονται τα δελτία τους, οι εκπομπές τους καθώς και τα σίριαλ που τόσο λατρεύει ο κόσμος. Μπορείς να φανταστείς ότι υπάρχουν τεχνικοί που δουλεύουν τόσες ώρες και παίρνουν 700! το μήνα; Μάλλον όχι, γιατί δουλεύει στη τηλεόραση. Σε έναν ιδεατό κόσμο η κρίση μπορεί και να σήμαινε κάτι καλό μια σωστότερη ανακατανομή ας πούμε, στον κόσμο τον δικό μας όμως η κρίση φέρνει μόνο πινακάκια, γνωστή εταιρεία παραγωγής καλεί τους συναδέλφους δείχνοντάς τους έναν πίνακα με το ποσό που έπαιρναν μέσα σε ένα κουτάκι, ο δ/ντης παραγωγής λέει έπαιρνες αυτά τώρα όμως θα παίρνεις και άμα θες. Τα κουτάκια πια προσδιορίζουν τους μισθούς μας, στη δουλειά μας δεν μετράει πλέον το αν είσαι κάλος αλλά το αν είσαι φτηνός. Εμείς λοιπόν δεν είμαστε αυτοί οι άνθρωποι της τηλεόρασης που παίρνουν τα εκατομμύρια, είμαστε οι σκληρά εργαζόμενοι και λιγότερο αμειβόμενοι που χωρίς εμάς όλα αυτά τα χρόνια κανένα ζουμερό χαμόγελο δεν θα μπορούσε να σταθεί μπροστά σας. Και αυτά που μόλις περιέγραψε δεν είναι δικές μου εντυπώσεις, θα μπορούσε να σας τα πει οποιοδήποτε συνάδελφος, τεχνικός και βοηθός παραγωγής που τους τελευταίους μήνες ακούει κανόνια... Ανταπόκριση απολυμένης από τον χώρο ΕΡΤ: Οι περικοπές οδηγούν στην απαξίωση Σε συνειδητή απαξίωση οδήγησε την ΕΡΤ η απομάκρυνση συμβασιούχων, αφού για μήνες στοιχειώδεις εργασίες δεν ήταν δυνατόν να πραγματοποιηθούν, με ορατές συνέπειες στο πρόγραμμα, το οποίο γέμισε με επαναλήψεις (μεταξύ αυτών και με το ντοκιμαντέρ με τον Τσόκλη να εκθειάζει τους βιασμούς, τον κόσμο να διαμαρτύρεται και την ΕΡΤ να ζητάει συγνώμη). Παράλληλα με την πολύμηνη καθυστέρηση της προκήρυξης των θέσεων για τους συμβασιούχους (αισθητά μικρότερης σε αριθμό), ταχύτατες ήταν οι αντιδράσεις στην απελευθέρωση της αμοιβής της θέσης του προέδρου, καθώς και στην εντός τεσσάρων ημερών εν μέσω δεκαπενταύγουστου, αποκαθήλωση της λίστας με τα Bonus (όπου για ξεκάρφωμα και δημιουργία ισοπεδωτικής θολούρας, μαζί με τα πιράνχας της ΡουσοπουλοΠαναγοπουλικής εποχής, υπήρχαν και μερικοί κανονικοί εργαζόμενοι που είχαν δουλέψει σκληρά, όπως άλλωστε και στη λίστα με τις υπερωρίες, που μερικοί λίγοι τις είχαν κάνει και αρκετοί, καρπώθηκαν παράνομα υπέρογκα ποσά). Την ίδια ώρα η οικονομική ένδεια συνεχίζεται καθώς η ΣΣΕ των δημοσιογράφων έχει λήξει από το 2008 (σε μισθούς εκείνης της εποχής γίνονται οι περικοπές του σήμερα) και για μήνες η τότε διοίκηση της ΕΣΗΕΑ έκανε πλάτη στις πολιτικές λιτότητας της ΝΔ, τακτική που συνεχίζει και σήμερα στην εποχή του ΔΝΤ. Παράλληλα σε εξέλιξη βρίσκονται δικαστικές διαμάχες με η γενιά του Π.Δ. 164 που εντάχθηκε σε θέσεις εργασίας αορίστου χρόνου το 2006, αλλά με τη γαλαντόμα σε bonus και αποκλειστικές συμβάσεις διοίκηση της ΕΡΤ να έχει «μασήσει» σε άλλες περιπτώσεις κλιμάκια και προϋπηρεσία, σε άλλες περιπτώσεις χρήματα από τη διαφορά αμοιβής με δελτίο παροχής, αντί της προβλεπόμενης από τη ΣΣΕ και σε άλλες περιπτώσεις όλα μαζί.

7 FINANCIAL CRIMES 7 Μπορεί να γίνει στάση πληρωμών του χρέους; Ημεγαλύτερη απεργιακή διαδήλωση από τη Μεταπολίτευση στις 5 Μάη, έδειξε τη δύναμη που μπορεί να σταματήσει τα «τανκς» της τρόικας (ΔNT-EE-EKT) και της κυβέρνησης. Είναι εφαλτήριο κλιμάκωσης. Κι όμως απέναντι στο σκληρότερο πρόγραμμα λιτότητας από την πτώση της χούντας, η κυβέρνηση μάς λέει ότι αξίζει να θυσιάσουμε τα πάντα για να μπορέσουν οι κερδοσκόποι τραπεζίτες να καλύψουν τις ζημιές της κρίσης που οι ίδιοι δημιούργησαν. Τίποτε δεν είναι πιο μακριά από την πραγματικότητα. Τα κελεύσματα των αγορών και η υποταγή των κυβερνήσεων στην Ευρώπη έχουν ένα μοναδικό στόχο: Να γίνουν οι φτωχοί φτωχότεροι και οι πλούσιου πλουσιότεροι. Η μεγαλύτερη αφαίμαξη των εργαζομένων και συνταξιούχων για τη μεταφορά πλούτου από κάτω προς τα πάνω -στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας της ζώνης του ευρώ»- είναι η πραγματική επιδίωξη του ντόμινο «προγραμμάτων λιτότητας» που ανακοινώνουν η μια μετά την άλλη οι ευρω-κυβερνήσεις. Eλληνική τραγωδία; Στην αρχή μας έλεγαν ότι το πρόβλημα ήταν η «ελληνική τραγωδία», ή «ελληνική ιδιαιτερότητα». Τώρα που η κρίση του χρέους των κρατών έχει πάρει πανευρωπαϊκές -και παγκόσμιες διαστάσεις- τα στερεότυπα περί «τεμπέληδων» και «αντιπαραγωγικών» εργαζόμενων της Ελλάδας και του ευρω-νότου είναι μόνο για τα σκουπίδια. Τι έγινε ξαφνικά; Όλοι στο δημόσιο (αλλά και στον ιδιωτικό τομέα) στην Ευρώπη της λιτότητας είναι «τεμπέληδες» και «αντιπαραγωγικοί»; Ο χαρακτηρισμός μάλλον πρέπει να επιστρέψει σε αυτούς και το σύστημά τους. Πρώτα οι κυβερνήσεις «έσωσαν» τις τράπεζες κι άλλους αναξιοπαθούντες του επιχειρείν με χρήματα του δημοσίου (φόροι και δημόσιος δανεισμός), όταν ξέσπασε η κρίση στα τέλη του 2008 με την κατάρρευση της Lehman. Και τώρα επιχειρούν να «γαζώσουν» τις δημόσιες δαπάνες και ό,τι έχει σχέση με το κοινωνικό κράτος, απαιτώντας παράλληλα πετσόκομμα μισθών και συντάξεων στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας» για τη σωτηρία του ευρώ και των τραπεζικών τόκων προκειμένου να πάρει μπρος ξανά το σύστημα. Aποτυχία Όμως τίποτε από αυτά τα σχέδια δεν πρόκειται να δουλέψουν. Ο στενός κορσές που συμφωνεί η κυβέρνηση να επιβάλλει υπακούοντας στους επιτηρητές της «τρόικας», είναι ήδη αποτυχημένος. Ακόμα και τα νούμερα που δίνουν οι ίδιοι μιλάνε από μόνα τους: Στο τέλος της 4ετίας σκληρής λιτότητας το δημόσιο χρέος προβλέπεται να είναι ανεβασμένο στο 150% του ΑΕΠ, από 110% περίπου που είναι τώρα. Πώς θα βγουν στις αγορές να δανειστούν, όπως λένε, με τέτοια σχέση χρεών; Σύμφωνα με τις τελευταίες προβλέψεις του ΟΟΣΑ η οικονομία της Ελλάδας θα είναι σε βαθιά ύφεση κοντά στο 4% και ανεργία κοντά στο 15% το Το οικονομικό σύστημα βιώνει παγκοσμίως τα αδιέξοδα της νέας φάσης της κρίσης που ξεκίνησε από τον χρηματοπιστωτικό τομέα και απλώθηκε σε όλους τους τομείς της λεγόμενης «πραγματικής οικονομίας», όταν έφυγε το «μαξιλάρι» των διαρκών χρεών που κρατούσε ψηλά κατανάλωση και κέρδη -αποκαλύπτοντας τη ρίζα των αδιεξόδων. Στη συνέχεια το «μαξιλάρι» αυτό αντικαταστάθηκε από ένα άλλο: τα λεφτά των κρατικών προϋπολογισμών. Πάνω από 14 τρισ. δολ. ξόδεψαν κράτη και κεντρικές τράπεζες σε ΗΠΑ-Ευρώπη-Ασία (όσο το 25% του παγκόσμιου ΑΕΠ). Ο επίτροπος Εσωτερικών Αγορών της ΕΕ, Μισέλ Μπαρνιέ το ομολόγησε ανοιχτά όταν είπε ότι «κατά τη διάρκεια της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008, οι εθνικές κυβερνήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης υποχρεώθηκαν να διαθέσουν για εγγυήσεις και δάνεια έως και το 13% του ΑΕΠ των χωρών τους». Έτσι εκτοξεύτηκαν τα ελλείμματα και τα χρέη, όχι επειδή οι εργαζόμενοι είναι τάχα «αντιπαραγωγικοί» και οι συνταξιούχοι «υπερκαταναλωτικοί». Αυτό έγινε στην Ελλάδα, όπως και σε Ισπανία, Πορτογαλία, Ιταλία, Ιρλανδία, Ιταλία (τα λεγόμενα PIGS) αλλά και σε ισχυρότερες οικονομικά χώρες όπως η Βρετανία, η Γαλλία, ακόμα και η Γερμανία που προχωρούν σε «ντόμινο» προγραμμάτων λιτότητας, ενώ ήδη αρκετοί αναλυτές παρομοιάζουν τις υπερχρεωμένες ΗΠΑ με την Ελλάδα. Το αποτέλεσμα είναι να ζητούν τώρα να πληρώσουν οι εργαζόμενοι τα σπασμένα της κρίσης που άλλοι δημιούργησαν. Και πρώτα απ όλα τις ζημιές των τραπεζών από την κρίση και τους υπέρογκους τόκους των κρατικών ομολόγων που λυμαίνονταν τόσο καιρό. Μας λένε ότι δεν υπάρχουν προτάσεις. Υπάρχουν, απλά τους γεμίζουν ρίγη τρόμου όταν τις ακούν, διότι τους θίγουν τα θησαυροφυλάκια και τα κέρδη τους. Γιατί να μην παγώσουν τα χρέη προς τους τραπεζίτες-κερδοσκόπους, αντί να παγώσουν οι μισθοί και οι συντάξεις; Γιατί να γίνει στάση πληρωμών των ανθρώπων της δουλειάς και όχι των τρωκτικών του τραπεζικού συστήματος; Παύση πληρωμών Οι εργαζόμενοι δεν έχουν κανένα λόγο να επωμίζονται κάθε χρόνο το τεράστιο βάρος εξυπηρέτησης ενός χρέους που δεν δημιούργησαν οι ίδιοι. Με βάση τον κρατικό προϋπολογισμό, που έχει ανατραπεί επί τα χείρω, οι πληρωμές τόκων (13 δισ. ευρώ) είναι διπλάσιες από τις πληρωμές συντάξεων (6,4 δισ.), ενώ τα χρεολύσια (31 δισ.) ξεπερνούν τις δαπάνες προσωπικού (26,5 δισ.)! Οι τράπεζες έχουν λάβει ήδη 50 δισ. δολ. κρατικές στηρίξεις, σε εγγυήσεις και ζεστό χρήμα (τα 28 δισ. ευρώ μαζί με διάφορες ενισχύσεις που προβλέπονται από το «μηχανισμό» ΔΝΤ- ΕΕ-ΕΚΤ). Γιατί να παίρνουν δημόσιο χρήμα, χωρίς δημόσιο έλεγχο; Γιατί, για τους τοκογλύφους το δημόσιο να είναι αρωγός και για μάς η λύση να είναι νεοφιλελεύθερες συνταγές. Η υποκρισία ξεχειλίζει. Ο Γ. Παπανδρέου και ο Στρος Καν του ΔΝΤ κάνουν σαν να μην καταλαβαίνουν. Όπως έκαναν οι ομόλογοί τους στην Αργεντινή το 2000, οι οποίοι εφάρμοσαν τις ίδιες άγριες κι αδιέξοδες νεοφιλελεύθερες συνταγές, οδηγώντας στον γκρεμό την οικονομία και την κοινωνία σε μαζική εξέγερση που οδήγησαν το Ντε λα Ρουα να φύγει με ελικόπτερο από το προεδρικό μέγαρο. Ήδη το ΔΝΤ και η ΕΕ από το 2008 που πάτησαν πόδι σε Ουγγαρία, Λετονία, Ρουμανία κ.α., έχουν βυθίσει σε ύφεση τις οικονομίες και έχουν εκτινάξει την ανεργία. «Ο πλούτος της χώρας κλείνεται στα θησαυροφυλάκια των τραπεζών και μερικών μεγάλων επιχειρήσεων, ενώ τα νοικοκυριά ρίχνονται στη φτώχεια», σημειώνει ο Σπύρος Μαρκέτος, καθηγητής στο ΑΠΘ. «Κάθε νεογέννητο βρίσκεται φορτωμένο με ευρώ δημόσιο χρέος, που δεν δαπανήθηκε για χάρη του και καλείται να δουλεύει ισόβια για να το ξεπληρώσει. Σε τι διαφέρει άραγε από τα παιδιά των μαύρων σκλάβων που γεννιόνταν δούλοι κι έπρεπε έπειτα, τα πιο τυχερά, να εξαγοράσουν την ελευθερία τους;». Η στάση πληρωμών του δημόσιου χρέους διαμορφώνεται σταδιακά ως η μοναδική λύση, εξηγεί ο Σπ. Μαρκέτος. Ο Βρετανός ακαδημαϊκός και συγγραφέας Ντέιβιντ Χάρβεϊ που μετείχε στο 4ημερο «Μαρξισμός 2010» είναι εξίσου αιχμηρός: «Δεν καταλαβαίνω γιατί μια σοσιαλιστική κυβέρνηση θα σταματούσε να πληρώνει τον ίδιο της τον πληθυσμό. Όλοι υποστηρίζουν ότι η παύση πληρωμών είναι αδύνατη. Αυτό που στην πραγματικότητα εννοούν είναι ότι δεν μπορούν να σταματήσουν να πληρώνουν τις τράπεζες, αλλά μπορούν να σταματήσουν να πληρώνουν τους πολίτες. Με αυτούς τους όρους πρέπει να μιλάμε, γιατί διαφορετικά δεν κατανοούμε τι πραγματικά συμβαίνει». «Είναι όπως όταν έχεις ένα χαλασμένο δόντι. Είτε το βγάζεις απότομα και σου προκαλεί πόνο για λίγο ή ζεις με αυτό και πονάς για είκοσι χρόνια. Το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι πως η κυβέρνηση προτείνει να πονέσει το λαό για είκοσι χρόνια, αντί να βγάλει το δόντι λέγοντας: ας κηρύξουμε παύση πληρωμών, ας ξεφορτωθούμε το χρέος και ας ξαναρχίσουμε». Κώστας Σαρρής Αντικαπιταλιστικό Πρόγραμμα Να σταματήσουμε εδώ και τώρα την πληρωμή τόκων και τοκοχρεολυσίων στους τραπεζίτες. Γι αυτό πρέπει να πούμε, ούτε μια δεκάρα για αυτά τα τρωκτικά του ανθρώπινου μόχθου. Να κρατικοποιήσουμε τις τράπεζες με έλεγχο των εργατών, για να ελέγξουμε τον πλούτο και να σπάσουμε τους εκβιασμούς των τοκογλύφων Να φορολογηθούν οι πλούσιοι, για να εξασφαλίσουμε έτσι λεφτά για τα δημόσια σχολεία και νοσοκομεία, για τα ασφαλιστικά ταμεία, για τους μισθούς και τις συντάξεις μας. Να σταματήσουν οι πολεμικοί εξοπλισμοί και να γυρίσει πίσω ο στρατός από το Αφγανιστάν και τις υπόλοιπες 16 χώρες που σταθμεύει για να εξυπηρετεί τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών. Να απαγορευτούν οι απολύσεις με νόμο. Κάθε επιχείρηση που την κλείνει το αφεντικό, ή απολύει εργάτες, να περνάει στα χέρια του δημόσιου χωρίς καμία αποζημίωση στον εργοδότη.

8 Τι έπιασε το ραντάρ των Crimes Τι και αν μεγάλος αριθμός συνδικάτων οργάνωσε γι άλλη μια φορά (και μάλιστα στις παρούσες συνθήκες ΔΝΤ και απολύσεων) την παρουσία του στη ΔΕΘ. Στα ΜΜΕ τα συνδικάτα όλων των αποχρώσεων στις πλειοψηφίες και τις μειοψηφίες των ΔΣ, ηθελημένα συνελήφθησαν κοιμώμενα. Μόνο μια γενική και αόριστη ανακοίνωση και αυτή την τελευταία στιγμή από την ΠΟΕΣΥ, σαν άλλοθι της απραξίας της υπήρξε, έτσι για τα μάτια. Ας μην κρύβονται άλλο πίσω από την πλάτη του γραφικού Σόμπολου, που ανέβηκε στη Θεσσαλονίκη μόνο για να παρουσιάσει το βιβλίο του, οι «προοδευτικοί» του κεντροαριστερού χώρου και της «παραδοσιακής» αριστεράς, η αλήθεια είναι ότι βρέθηκαν πίσω από τις απαιτήσεις των καιρών γι άλλη μια φορά. Έχουμε ζητήσει αρκετές φορές τα στοιχεία για το ποιοι χρωστάνε και πόσα στον ΕΔΟΕΑΠ και έχουμε λάβει την απάντηση ότι είναι «προσωπικά δεδομένα» για τα οποία έχουν σταλεί και εξώδικα για τη μη δημοσιοποίησή τους. Θυμηθήκαμε την παροιμία «καθαρός ουρανός, αστραπές δε φοβάται» και αναρωτιόμαστε, αν δεν υπήρχε πρόβλημα και κατά τις ενδείξεις μεγάλο και σοβαρό, θα εκδηλώνονταν τέτοια συνωμοσία σιωπής; Και όπως έλεγε και ένα παλιό σύνθημα «η σιωπή είναι συνενοχή». Στημένοι από την κυβέρνηση και την εργοδοσία ή πνευματικά μειονεκτούντες; Το δίλημμα αναφέρεται σε όσους στο συνδικαλιστικό χώρο πιστεύουν, με όλα όσα έχουμε δει και έχουν γίνει μέχρι τώρα, ότι θα κάνουν συμφωνίες «εξαίρεσης» από τις πολιτικές του τσεκουριού που εφαρμόζουν κυβέρνηση και τρόικα. Βέβαια όπως παρατήρησε ένας φίλος από τη Βόρεια Ελλάδα, αν δει κανείς τα περιουσιακά στοιχεία όσων είναι «δυσκοίλιοι» στις κινητοποιήσεις, ίσως προσεγγίσει το θέμα και από άλλη βάση, αφού μόνο για χαμηλόμισθοι εργαζόμενοι δε μοιάζουν και οι συνέπειες των περικοπών τους «ακουμπούν» λιγότερο. Απίστευτη σιωπή (για πολλές μέρες, ούτε μια ανακοίνωση αλληλεγγύης από αρκετά κλαδικά των ΜΜΕ) για τις απολύσεις στα «Ελληνικά Γράμματα» και στο τυπογραφείο της «Ελευθεροτυπίας», παρά το γεγονός ότι ήταν σε επιχειρήσεις ομίλων ΜΜΕ και χτύπαγαν το καμπανάκι και για αντίστοιχες καραμπόλες μέσα στους ομίλους. «Και να θέλαμε να αγοράσουμε το ραδιόφωνο δεν μπορούμε γιατί είμαστε απλήρωτοι», τονίζουν οι εργαζόμενοι στον «επικοινωνία 94FM» απαντώντας σε σχετική δήλωση του δημάρχου Ηρακλείου Αττικής (και υποστηριζόμενου και σε αυτές τις εκλογές από τη ΝΔ) Σταύρου Γεωργόπουλου, ότι τους έκανε πρόταση να το αγοράσουν!!! Πρόεδρος του σωματείου ναυπηγείων Σκαραμαγκά, πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Πειραιά, μέλος της διοίκησης της ΓΣΕΕ, σήμερα νομάρχης Πειραιά και αύριο ίσως και Δήμαρχος Πειραιά (κατεβαίνει υποψήφιος) ο Γιάννης Μίχας, σε πρόσφατη τηλεοπτική συνέντευξη αναφέρθηκε στο Κανάλι 1, μιλώντας για υψηλό κόστος και παρεμβάσεις που θα γίνουν. Άραγε συνυπογράφει τις καταγγελίες της ΕΤΕΡ στις πρόσφατες κινητοποιήσεις για μεγάλο πάρτι στη διαχείριση, όταν οι εργαζόμενοι έμεναν απλήρωτοι, ή αν εκλεγεί θα την πληρώσουν αυτοί που δεν φταίνε, δηλαδή οι χαμηλόμισθοι και αμέτοχοι στις ευθύνες διαχείρισης; Καθαρές κουβέντες από τώρα, είναι το αίτημα του κλάδου. Oι συνάδελφοι από το Σωματείο Εργαζομένων ΜΜΕ Λέσβου, μας πληροφόρησαν ότι ο εκδότης Κονδυλούδης, που έβγαζε και έκλεισε (χωρίς να πληρώσει καν τις αποζημιώσεις) τα Αιολικά Νέα, όταν οι εργαζόμενοι ζήτησαν την εφαρμογή των ΣΣΕ, έβγαλε νέα εφημερίδα στο Βόρειο Αιγαίο, αν και μπαταχτσής αφού χρωστάει ακόμα. Φαίνεται θα άκουσε τις παραινέσεις Παπανδρέου για ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας, στο νέο (τροϊκανό) περιβάλλον, αφού στην κατεύθυνση αυτή κινούνται και αυτοί. Εκείνη η καταγραφή των εργαζομένων στα ιντερνετικά ΜΜΕ και οι δράσεις για να εφαρμοστούν εργασιακά και ασφαλιστικά δεδομένα, ισότιμα με τους συναδέλφους τους των υπολοίπων ΜΜΕ θα συνεχιστεί, ή ήταν πυροτέχνημα μπροστά στην κωλοτούμπα της κυβέρνησης να υποκύψει στις εργοδοτικές πιέσεις και να πάρει πίσω τη σχετική ρύθμιση. Τέλος εποχής για τον ΕΔΟΕΑΠ H αυθαιρεσία και ο αυταρχισμός επικράτησε και πάλι τον ΕΔΟΕΑΠ. Για μία ακόμη φορά η Διοίκηση του Οργανισμού, σύσσωμη πάντα-και ας πάψουν πια να κρύβονται πίσω από υποτιθέμενες διαφωνίες ορισμένα μέλη της-και με τη δικαιολογία ότι είναι αιρετή και επομένως θα κάνει κουμάντο όπως νομίζει και με το έτσι θέλω ως τις επόμενες εκλογές, παρέπεμψε στις καλένδες τις όποιες συζητήσεις σχετικά με τα αυθαίρετα πεπραγμένα της. Γράφει η Λήδα Μοσχονά Μετά το καλοκαίρι λοιπόν η τακτική Γενική Συνέλευση που δεν έγινε-και εδώ την ευθύνη για όσα συμβαίνουν μοιράζονται δυστυχώς και όλα τα μέλη-μέτοχοι του οργανισμό που απαξίωσαν να προσέλθουν στην προγραμματισμένη συνέλευση-παρότι υπήρξε η διαβεβαίωση της Διοίκησης ότι θα κηρύξει αμέσως στον προβλεπόμενο χρόνο τη νέα γενική Συνέλευση. Δόθηκε προτεραιότητα στα μπάνια του λαού, ενώ καίγεται η γούνα μας. Και όλα αυτά, ενώ ήδη το 10% του Οργανισμού παραδόθηκε αμαχητί στο κράτος, σύμφωνα με το νόμο Πετραλιά. Παράλληλα οι οφειλές των εργοδοτών στο Ταμείο, για τις οποίες η Διοίκηση, ειρήσθω εν παρόδω, αρνείται να δώσει στοιχεία για το ύψος τους με την έωλη δικαιολογία ότι πρόκειται για προσωπικά δεδομένα, παραμένουν ανεξόφλητες. Το μέλλον του Οργανισμού προμηνύεται σκοτεινό παρά τις αντίθετες διαβεβαιώσεις της Διοίκησης του ΕΔΟΕΑΠ και τις κορώνες για αγώνα διασφάλισης των δικαιωμάτων μας, καθώς τα μέτρα περικοπής της κυβέρνησης δεν έχουν τελειωμό και η δημιουργία των τριών ασφαλιστικών ταμείων στα οποία θα ενταχθούν όλες οι κατηγορίες επαγγελμάτων είναι ήδη προαποφασισμένη. Ο ΕΔΟΕΑΠ κινδυνεύει εξίσου και οι διαβεβαιώσεις δεν είναι παρά στάχτη στα μάτια. Η κωλυσιεργία στις διαπραγματεύσεις και στην ενημέρωση των πεπραγμένων της Διοίκησης, η αυταρχική αντιμετώπιση των μελών οι οποίοι στις 26 Μαΐου αποκλείστηκαν από οποιαδήποτε συζήτηση, αρκούμενοι στο μονόλογο της Διοίκησης και οι όποιες αυθαίρετες αποφάσεις με κατόπιν εορτής ενημέρωση καθιστούν ακόμη πιο κρίσιμο το μέλλον του Ταμείου. Είναι φανερό πλέον ότι το τέλος εποχής αποτελεί και για τον ΕΔΟΕΑΠ τη μόνη ορατή πραγματικότητα(στο στόχαστρο και οι επικουρικές συντάξεις!!) και ο αγώνας για τη διασφάλιση των δικαιωμάτων μας επιβάλλεται σήμερα περισσότερο από ποτέ. Η ανατροπή των δεδομένων βρίσκεται πλέον αποκλειστικά και μόνον στα δικά μας χέρια, συνάδελφοι και συναδέλφισσες. Εκλογές ΕΠΗΕΑ, ψηφίζουμε ΔΙΚΤΥΟ Εμείς σαν ΔΙΚΤΥΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ & ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ θα συνεχίσουμε και το επόμενο διάστημα στηριγμένοι στη δύναμη που εσείς θα μας δώσετε, να δίνουμε την μάχη για να κοντράρουμε ουσιαστικά τις απολύσεις της εργοδοσίας στο κάθε μαγαζί, για να διατηρήσουμε και να επεκτείνουμε τα δικαιώματα μας αλήθεια ποια πρωτοβουλία πήρε η ΕΠΗΕΑ για τις συλλογικές συμβάσεις του 2010-, για να χτίσουμε τη συμπαράσταση μεταξύ των εργαζομένων αλλά και για να παλέψουμε για τη μεγαλύτερη συμμετοχή στις γενικές απεργίες μπροστά στο «επικαιροποιημένο μνημόνιο που τα δίνει όλα στους τραπεζίτες και στους επιχειρηματίες και τα παίρνει από τους μισθωτούς,τους συνταξιούχους, το κράτος πρόνοιας. ΝΑΙ, Διεκδικούμε την αλλαγή συσχετισμών στο Δ.Σ. της ΕΠΗΕΑ γιατί ιδιαίτερα σ αυτή την περίοδο έχουμε ανάγκη ένα συλλογικό όργανο που η πλειοψηφία του δεν θα φοβάται να μπαίνει μπροστά, να οργανώνει τις μάχες του κόσμου και δεν θα βάζει πλάτη για να περάσουν οι επιθέσεις της εργοδοσίας. Δεν θα σταματήσουμε να απευθύνουμε σε όλες τις παρατάξεις ενωτικές πρωτοβουλίες που εκφράζουν τη δυναμική των συναδέλφων στα μέτωπα απέναντι στους εργοδότες, προκειμένου να χτίζουμε κάθε φορά τη μεγαλύτερη δυνατή ενότητα των συναδέλφων, αλλά και να πιέζονται όλες οι παρατάξεις να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Λογοκρισίας το ανάγνωσμα Τι σχέση έχει η οικονομία, ο Τύπος και η ελευθερία της γνώμης (και της γνώσης) στην σημερινή ελληνική πραγματικότητα; Κινούνται και οι δύο σε φθίνοντες ρυθμούς αξιοπιστίας και αύξοντες ρυθμούς εναρμόνισης. Αυξάνονται και πληθύνονται οι ενδείξεις ότι το κυβερνητικό επιτελείο είναι ακόμη μία φορά σε αγαστή συνεργασία με τα κανάλια (κυρίως) αλλά και τα υπόλοιπα Μ.Μ.Ε. προκειμένου να μην αφήσουν να βγει προς τα έξω η φωνή διαμαρτυρίας αλλά και οι εναλλακτικές οικονομικές προτάσεις. Αυτό που γνωρίζουν όλοι (ότι δηλαδή η πτώχευση είναι πολύ κοντά) και το βλέπουμε σε κάθε κοινωνική εκδήλωση φαίνεται ότι αποτελεί ταμπού για ορισμένα Μ.Μ.Ε. τα οποία είτε υποχρεώνονται έμμεσα από τους τραπεζικούς ομίλους στους οποίους έχουν δάνεια είτε άμεσα από κυβερνητικά τηλεφωνήματα να κρατήσουν χαμηλούς τόνους. Τα παραδείγματα πληθαίνουν. Οι περιπτώσεις των συνομιλιών Alpha Bank- Eurobank είναι μόνιμο μότο στις οικονομικές φυλλάδες και διαδικτυακούς τόπους, ωστόσο ουδείς έχει ζητήσει να τηρηθεί η πρακτική της επίσημης δήλωσης. Σε ότι αφορά το περίφημο νορβηγικό fund οι πρόσφατες δηλώσεις του διαχειριστού του έγιναν παντιέρα στα κυβερνητικά επιτελεία και τα κανάλια, ασχέτως του ότι το συγκεκριμένο fund δεν αγόρασε σημαντικές ποσότητες ομολόγων. Διότι, απλούστατα λόγω της υφής του δεν θα μπορούσε να αγοράσει ομόλογα χαμηλής πιστοληπτικής ικανότητας. Και βεβαίως κουβέντα για τα τραπεζικά προβλήματα ρευστότητας και των επισφαλειών που είναι πλέον ορατά. Τέλος, είναι πλέον σαφής ο αντεργατικός εναγκαλισμός των τηλεοπτικών καναλιών με τους επιχειρηματίες και τα Επιμελητήρια. Οι «τηλεδημοσιογράφοι» των μεγάλων καναλιών, δίκην εισαγγελέα δεν ανακρίνουν απλώς τους συνδικαλιστές αλλά επιβάλλουν και ποινές βασιζόμενοι σε αστεία προπαγαδιστικά επιχειρήματα, του στυλ «τα κλειστά πρατήρια, έδιωξαν τον τουρισμό». Φαιδρά επιχειρήματα για φαιδρούς «δημοσιοκάφρους». Άραγε εσείς κύριοι και κυρίες, θα ακυρώνατε τις διακοπές σας σε ξένη χώρα αν δεν υπήρχε βενζίνη λόγω απεργίας; Κάποια στιγμή θα πρέπει να μπει ένα τέλος στις πρακτικές της εναρμονισμένης προπαγάνδας, γιατί αλλιώς «το ξύλο» θα το φάμε όλοι μαζί. N.Σ.