The rebirth of a unique family tradition, a Ferrier family tradition, since 1878.

Transcript

1

2 CH10, Swiss made, Stainless steel case, Ø 42 mm, ETA mechanical chronograph movement, Caliber Valjoux 7750, vibrations per hour / 4 Hz, 25 Jewels, Perlée movement decoration Scratchproof sapphire crystal, Transparent screw caseback, Water resistant up to 10bar ( 100m ), Leather strap LUCASFERRIER of is a proud member

3 The rebirth of a unique family tradition, a Ferrier family tradition, since LUCASFERRIER S W I T Z E R L A N D

4

5 intelligent design ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΦΤΙΑΞΟΥΜΕ ΤΟΝ ΤΕΛΕΙΟ ΑΝΤΡΑ, ΑΛΛΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΦΤΙΑΞΟΥΜΕ ΤΟ ΤΕΛΕΙΟ WEBSITE Μπες και δες πως βρίσκουν το νέο σου προφίλ τα υπόλοιπα 6 εκατομμύρια αντρών του Gaydar, ή αν δεν έχεις ακόμη προφίλ είναι ευκαιρία να φτιάξεις και να δοκιμάσεις το GAYDAR για το καλοκαίρι ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΩΡΕΑΝ. Έχουμε κάνει το GAYDAR ακόμη καλύτερο, ώστε να μπορείς να δείχνεις πάντα στα καλύτερά σου και επιπλέον τώρα είναι πολύ πιο εύκολο στη χρήση (δε χάνεις χρόνο για να βρεις αυτό που θες) και στο μάτι. Όλα αυτά σου φαίνονται απίστευτα; Δοκίμασε τη νέα beta έκδοση τώρα στο ΕΡΧΕΤΑΙ ΚΑΙ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ! Download for Android

6 Περιεχόµενα Συνέντευξη: ΑΝΝΑ ΒΙΣΣΗ Ποτέ δε δίσταζε να απαντά. Μια απάντηση ήταν και η τηλεοπτική εκποµπή µε θέµα τη ζωή της. Απάντηση σε όποιον ήθελε να µάθει τι κρύβεται πίσω απ την εικόνα της. Η Άννα Βίσση µίλησε στο antivirus για όσα τολµάει, όσα φοβάται, όσα σκέφτεται και όσα ετοιµάζει. Συνέντευξη: ANTINOOΣ ΑΛΜΠΑΝΗΣ Αφορµή της συνέντευξης µας ήταν το Τανγκό των Χριστουγέννων. Ο Αντίνοος Αλµπάνης κρατά στη νέα ταινία της Village, έναν από τους πρωταγωνιστικούς ρόλους, αυτόν του νεαρού φαντάρου, Λάζαρου Λαζάρου. Από τα Άγρια Παιδιά και το Τρίτο Στεφάνι, µέχρι το I Will Survive και το Γυάλινο Κόσµο, τα πράγµατα ποτέ δεν ήταν καλύτερα για τον ίδιο. Αν η ζωή είναι ένα µεγάλος χορός, τότε το Τανγκό των Χριστουγέννων είναι για τον Αντίνοο το επόµενο µεγάλο βήµα. Fashion: MI-RO Ο Δηµήτρης Μαστρόκαλος και ο Γιάννης Ράπτης, αποτελούν ένα από τα αγαπηµένα δίδυµα στον χώρο της µόδας τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Για το τµήµα µόδας του antivirus είναι µεγάλη µας τιµή που φιλοξενούµε τους αγαπηµένους µας MI-RO, παρουσιάζοντας σας υπέροχες δηµιουργίες από την τελευταία τους collection τόσο στο editorial µόδας, αλλά και στη φωτογράφιση η οποία συνοδεύει τη συνέντευξη του Αντίνοου Αλµπάνη Editorial 8 Τουιτ 10 Taking Notes 12 Πάρτα όλα 14 Out loud 16 Salonikios 18 Αγόρι µόνο ψάχνει 20 Know how 22 My Queer Lady 24 Νεκροφιλία 28 ΑR-ME 30 Συνέντευξη: Αντίνοος Αλµπάνης 38 Συνέντευξη: Άννα Βίσση 42 Culture 50 FASHION: MI-RO 56 Destination: Buenos Aires 66 Greek Gay & Lesbian Guide 70 Fbing 74 Ρώτα τον Γιατρό 76 Κόµικ 78 Τα ζώδια 80 Ταυτότητα τεύχους 82 Αφιέρωµα: AR-ME Η θητεία στο Στρατό είναι σαν αναγκαστική έξοδο σαββατόβραδου που δεν έχεις καµία όρεξη. Ξέρεις πως θα περάσεις δύσκολα, αλλά και τι να κάνεις που σε έχουν πρήξει να πας. Ο στρατός είναι ένας ακόµα κοινωνικός θεσµός. Σε αυτό το σκεπτικό µη ψάχνεις να βρείς νόηµα. Δεν έχει. Destination: Buenos Aires Το τι άκουσα µε το που ανακοίνωσα πως θα πάω Buenos Aires δε περιγράφεται. Ήταν για λίγο, σαν όλοι µου οι φίλοι να χρειαζόντουσαν εξάσκηση Γαλλικών. Και µια και είπα γαλλικώνγι αυτό που λένε ότι είναι το Παρίσι της Λατινικής Αµερικής Μπούρδες. Καλύτερο είναι. 06

7

8 Editorial Πάρε Θέση. Η υποχώρησή στην ελάχιστή σου ατοµικότητα. Φτηνές λύσεις για την προσωρινή χαρά; Ο νεκρόφιλος µεγαλοϊδεατισµός µας δεν µας επιτρέπει να δούµε πέρα από τον ίσκιο που φτιάξαµε εµείς οι ίδιοι για τον εαυτό µας. Η οξυδέρκεια είναι σικάτη γιατί συχνάζει κολωνάκι. Εµείς παιδί µου προλάβαµε τις βιντεοκασέτες, τα γουόκ- µαν και τους εκλεγµένους πρωθυπουργούς. Στα τέλη του 19ου αιώνα υπήρχε το τσίρκο Barnum όπου διάφορα τέρατα παρήλαυναν και ο κόσµος έτρεχε να τα δει. Ο κώλος είναι αυτό που πάνω του κάθεσαι, ενώ η κοιλιά αυτό που µόνο χαϊδεύεις. Η αγκαλιά είναι σπουδαίο πράµα. Σ αγαπά. Και µαθαίνουµε, συνδυάζουµε και εξελισσόµαστε. Η καλύτερη ελπίδα που έχουµε. Καλή χρονιά Υπογραφή στη σελίδα 82 YΓ: Ευχαριστώ από καρδιάς τον Κύριο Κωνσταντίνο Καταλακηνό για όλη τη βοήθεια και τη στήριξή του. 08

9

10 T w e e t T w e e e l e n i r o u Tweet Tweet Tweet Tweet Tweet Εµείς παιδί µου προλάβαµε τα γουόκµαν, τις βιντεοκασέτες και τους εκλεγµένους πρωθυπουργούς. Τουλάχιστον στο βιλαµπάχο ακόµα ψηφίζουν. Δελτίο του µέγκα ρίξε κάτι πάνω σου. Μια τσίπα ας πούµε. Ο καρατζαφέρης δεν είναι αστείος. Ο γούντι άλεν είναι αστείος. Ο καρατζαφέρης είναι φασίστας. Το ρε-να-φτιάξουµε-ένα-σάιτ είναι το νέο ρε-να-ανοίξουµε-ένα-µπαρ. Τότε δεν ξέρανε να σερβίρουν. Τώρα δεν ξέρουν να γράφουν. Ποια δραχµή µου λες, εδώ επιστρέψαµε στη σόµπα. Στο σύµπαν µου δεν υπάρχει πέτρος κωστόπουλος. Η νύστα είναι υπερδύναµη. Όταν φεύγεις νιώθω κάτι σαν ξεστόλισµα χριστουγεννιάτικου δέντρου. Πες στη σεροτονίνη ακόµα την ψάχνω. Κάνουµε καλό καναρίνι κι αυτό βγαίνει στο κλουβί. Η κάρι µπράντσο είναι µια νόσος που προσβάλλει γυναίκες και κείµενα. Τώρα που δε θα χουµε να πληρώσουµε νοίκι και θα γυρίσουµε όλοι στα πατρικά µας, να βρούµε κάτι να τα κάνουµε τα τάπερ. Σε ένα παράλληλο σύµπαν για να γράψεις ένα πράµα πρέπει να χεις διαβάσει εκατό. Είναι το σύµπαν του Γούντι Άλεν. Προσκυνώ λέµε. Θέλω να καταγγείλω αυτό που πολύ συχνά τα κακώς κείµενα καταγγέλλονται µε κακά κείµενα. Κουράστηκα να σκοτώνω τους πρώτους πληθυντικούς σου. Ο τρίτος παγκόσµιος θα είναι πόλεµος νεύρων. Προσοχή στο διάκενο µεταξύ 10

11

12 Taking Notes Σε masturbation material τώρα. Κυκλοφόρησε το ηµερολόγιο του Ben Cohen για το Και κάθεσαι και παρακαλάς να γεµίσει ο πλανήτης Bens. Πάρε µια κοινοτοπία για ξεκίνηµα για να µην έχεις προσδοκίες στην συνέχεια. Η αγκαλιά είναι σπουδαίο πράγµα. Και µια που να χωράς ακριβώς ακόµα σπουδαιότερο. «Η αγκαλιά puzzle» που είπε και η Μαριέττα Φαφούτη σε µια συνέντευξή της. Να ξαπλώνεις, να την νιώθεις µέσα στον ύπνο σου και να ξυπνάς στην αγκαλιά του. Μεγάλη υπόθεση αδερφές µου. Έχει εξαφανιστεί το σύµπαν. Και είναι και καιρός που δεν θες να υπάρχει και πολύ σύµπαν γύρω σου. Δεν ξέρω πώς την βρίσκει ο καθένας. Με µόνιµη ή µε περιστασιακή. Αγκαλιά. Αλλά όπως και να το δεις µεγάλη υπόθεση το λες. Φαφούτη, µια και σε ανέφερα, είσαι υπέρτατη. Η βραδιά της στο Gazoo ήταν για πολλά χαµόγελα. Και είναι πολύ δύσκολο πια να καταφέρνει κάποιος να σου κολλάει ένα χαµόγελο για 2 ώρες. Φεύγεις και είναι λες και σε έχουνε τραβήξει 25 πλαστικοί. Μέσα κι έξω. Η Marietta Fafouti και η µουσική της είναι πλαστική χειρουργική συναισθήµατος υψηλού επιπέδου. Και τα video της αδερφής Κλαίρης µούρλια και οι guests ο ένας καλύτερος από τον άλλο. Ο καθένας στο είδος του. O Tareq πάντα κούκλος και µε ταλέντο από εδώ µέχρι απέναντι. Ο Δρογώσης πάντα λυρικός και βαθειά συγκινητικός. Και ο Δεληβοριάς πάντα ο Φοίβος µας. Αν δεν έχετε δοκιµάσει από το Romance (Try a little romance, ο δίσκος της) της Μαριέττας καλά να πάθετε. Καθήστε εκεί ποζαριστοί στα bars να δω τι θα καταλάβετε. Θα συνεχίσω µε µουσική και µετά θα πάω στα κοινωνικά. Το «Αν αργήσω κοιµήσου» η µουσική και τα τραγούδια που έγραψε ο Θέµης Καραµουρατίδης για την οµότιτλη παράσταση βγήκε στο κλαρί του itunes. Το κατεβάζεις και το ακούς πρωί-µεσηµέρι-βράδυ καθηµερινά. Σαν αντιβίωση. Έχει µέσα και κάτι λόγια (τα περισσότερα γραµµένα από τον Άκη Δήµου, αλλά και από τον Θέµη) που σε βάζουν στην θέση τους. Και υπάρχει και το µεταφυσικό τρελό σουξέ «Κυπαρίσσια» που αν ζούσαµε σε µια χώρα που είχε υψηλότερο δείκτη συναισθηµατικής νοηµοσύνης και περισσότερο χιούµορ θα έπρεπε να είναι το clubάτο hit της χρονιάς. Στα κοινωνικά τώρα. Μου στείλανε τούτο εδώ το link (που σε εσένα που διαβάζεις το τυπωµένο Antivirus δεν λέει και πολλά, αλλά βάλτο στο σπίτι, στο iphone, στο android, όπου θες βάλτο να το δεις): avmag.gr/archives/13184 και έκλαψα µε µαύρο δάκρυ. Γενικά βέβαια δεν θέλω και πολύ. Έχω µια ευαισθησία. Get up (Action for Australia) είναι η οργάνωση και το video είναι φτιαγµένο για να σταµατήσουν οι διακρίσεις στο θέµα γάµος. Και πέρα του ότι ο πρωταγωνιστής είναι κούκλος, ηοµορφιά του (του video) κρύβεται στην απλότητά του. Που την έχουµε ξεχάσει αδερφές µου. Όλοι. Διεκδικείς κάτι λες και είσαι εξωγήινος. Ή µάλλον λες και πρέπει να αποδείξεις ότι δεν είσαι εξωγήινος. Το ότι είσαι άνθρωπος και ότι έχεις τα δικαιώµατα (και τις υποχρεώσεις) που έχει ο κάθε άνθρωπος σ αυτήν την γαµηµένη (στην κυριολεξεία πια) κοινωνία ούτε που περνάει από το µυαλό του Άνθιµου και όποιου Άνθιµου και όποιου κρατικού φορέα. Αλλά θα τα βάζω πάντα πρώτα µε την εκκλησία, γιατί έφτιαξε µια κοινωνία βαθειά συντηριτική και τις φόρεσε παρωπίδες τέτοιες που άλλες παρόµοιες δεν θα βρεις στον πλανήτη. Έφτιαξαν µια κοινωνία που η γυναίκα αν ήταν δυνατό θα έπρεπε να γεννάει µυρίζοντας τον κρίνο, που το σεξ γίνεται µόνο για τεκνοποίηση, που αν φας κρέας την Μεγάλη Εβδοµάδα κλείνει θέση δεξιά από τον Βελζεβούλ και που οι άνθρωποι µια ζωή πρέπει αν µετανιώνουν και να ζητούν συγχώρεση. Και ξέχασαν ένα βασικό, ότι ο «Θεάνθρωπος τους», που είναι ο «Θεός µας» ο βαθειά εσωτερικός και δικός µας ήρθε και µίλησε για αγαπή. Αγάπη για τον εαυτό σου, τον διπλανό, σου, τον παραδιπλανό σου, τον άνθρωπό σου. Την Αγάπη αυτήν λοιπόν εγώ την αγοράζω. Με πείθει το παραµύθι σου και η φιλοσοφία σου Ιησού Χριστέ. Δεν µε πείθει ο κλήρος σου και οι κανόνες του. Και σε τελική κανείς δεν ζητάει τον αποτυχηµένο γάµο των ετερόφυλων ζευγαριών (που χωρίζουν τα µισά, µε επίσηµα στοιχεία) και τις εκκλησιαστικές φιοριτούρες. Ένα χαρτί που να λέει ότι αν πάθει κάτι ο άνθρωπος µου θα µπορώ να µπω στην εντατική να τον δω µπορώ να το έχω; Ένα πάρτυ για τους φίλους µου που να συνοδεύεται από µια υπογραφή κοινωνικής δέσµευσης µπορώ να το έχω; Ε, δεν µπορώ ακόµα. Και δεν θα καταλάβω γιατί όχι Χριστούλη µου. Όχι µόνο για να γίνει πιο όµορφος αισθητικά, αλλά για να γίνει πιο όµορφος ουσιαστικά. Γιατί ο άνθρωπος µπορεί να σταµάτησε να παίζει rugby πια, αλλά δεν κάθεται σπίτι του να τρώει και κλωσσάει τα λεφτά του για να αβγατίσουν. Έφτιαξε το Stand Up Foundation και κάνει βόλτες στον πλανήτη ενάντια στην οµοφοβία. Ε παλικάρι µου, όλα θα τα αγοράσω (αν είχα λεφτά). Και µπλουζάκια και καπελάκια και παπουτσάκια και το ηµερολόγιο εικόνισµα στο προσκεφάλι µου. Καλά, αυτό το τελευταίο ας το αποφύγουµε γιατί καταλαβαίνεις ότι θα είναι δύσκολο κάθε πρωί να σε βλέπω µπροστά µου. Και το αγόρι µου είναι 500 χλµ βόρεια. Δεν θα εκτονώνεται η κατάσταση. Κλείνοντας θα ήθελα να πω ότι δεν ξέρω ποιοι διαβάζετε αυτό το πράγµα που γράφω κάθε µήνα, αλλά εκεί που παίζω κάθε Πέµπτες στο Almaz δεν έχετε πατήσει το ποδαράκι σας να στηρίξετε τον σκληρά εργαζό- µενο. Μόνο ο τύραννος ο κύριος Διευθυντής έρχεται καµιά βόλτα. Και πέρα από τις µαλακίες θα πω και σοβαρότητες. Φέτος µε την Μαρία (που έχει το Almaz και που είναι το ίδιο τύραννος µε τον κύριο δ/ντη του Antivirus) είπαµε ότι θέλουµε αυτό που αγαπάµε να το βρίσκουµε και στο Almaz. Την µουσική που αγαπάµε. Και έτσι από νωρίς (από τις και µέχρι τις 22.00) µαζί µε τον καφέ ακούς και µουσική που διαλέγουν ραδιοφωνικοί παραγωγοί που έχουν κάνει κλικ. Αυτόν τον µήνα (Δεκέµβριο) παίζουν η Μαρία Κοζάκου (Τρίτη), η Ελένη Γοαννοπούλου (Τετάρτη), η Ελένη Μανουσάκη (Πέµπτη) και ο Θανάσης Βούτσινος (Παρασκευή). Και να ξαναπώ ότι τις Πέµπτες από τις και µετά παίζω εγώ. Και περιµένω να δω πότε θα κάνουµε Antivirus µάζωξη. Α, παραλίγο να ξεχαστώ. Καλά Χριστούγεννα. Και Άγιε µου Βασίλη φέρε µου τον άντρα µου καµιά 200αριά χιλιόµετρα (τουλάχιστον) πιο κοντά. Μας έφαγαν τα τρένα. Με το καλό το 12 βρε. Μια ντουζίνα είναι αυτή. Ποτέ δεν ξέρεις! Χρήστος Παπαµιχάλης 12

13 22 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ΣΤΟΥΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥΣ

14 (O Tάσος Θεοδωρόπουλος ) σε αγρειεµένη διάθεση, ονειρεύεται µια επανάσταση κατά µέτωπο και κώλο, φορώντας µουσταρδί φωσφοριζέ µποτίνια).παρτα ΟΛΑ ΤΟ ΠΑΡΤΥ ΤΕΛΕΙΩΣΕ. ΩΡΑ ΓΙΑ ΠΑΡΤΥ Μια µακριά και στραβογεννηµένη γαϊδούρα, πήγε λάθος το γράµµα από την αρχή και καβάλα στην καβάλα το γράµµα έφτασε στους παραλήπτες του, µε ολόκληρες παραγράφους να λείπουν. Θέλω να πω ότι ναι, η λέξη gay µπορεί και πρέπει να σηµαίνει χαρούµενος απλά κάπου στην πορεία, (ξέρεις τώρα πως γίνεται µωρέ µε τις µεταφράσεις, κάθε ένας κοτσάρει και µια δική του λόξα παρέµβασης), από χαρούµενος, βαφτίστηκε σε χαζοχαρούµενος και διακοσµητικός. Ποια είναι η διαφορά; Πολύ απλή και πολύ µεγάλη. Το να είσαι χαρούµενος είναι επανάσταση, το να είσαι χαζοχαρούµενος είναι ταπετσαρία. Μπερδεµένα τα µπούτια όλων µας µε το τι είναι ή το τι νοµίζουµε πως είναι η pop κουλτούρα, µπήκαµε σε ένα περίεργο τρενάκι - γλυφιτζούρι σαλονάτης χαριτωµενιάς, αποτελώντας το µπιµπελό κάθε αστικού σπιτιού που ήθελε να είναι µοδάτο. Ήταν και οι καιροί παράξενοι, ήτανε και η φυσική µας ροπή στη χαριτωµενιά, νοµίσαµε ότι κάπως έτσι βολευτήκαµε σε µια λαθραία αποδοχή διακοσµητικής τοποθέτησης των καλλιτεχνικών µας ροπών από τους ετεροφυλόφιλους, σε ρόλο µπερζέρας. Και αυτοί φταίνε και εµείς. Αλλά επειδή κάθε συνειδητοποίηση ξεκινά από το δικό σου φταίξιµο και όχι από του άλλου, να δούµε πρώτα που φταίµε εµείς. Διψασµένοι για αποδοχή (αντί του σωστού που είναι οργισµένοι µε τη µη αποδοχή) δεχτήκαµε άκριτα, την είσοδο µας στη καθηµερινότητα τους, µε όρους που ουδέποτε συζητήθηκαν όσον αφορά την αξιοπρέπεια του ρόλου µας. Σε καιρούς (επίπλαστης) ευηµερίας, ούτως ή άλλως, κανείς δεν αναρωτιέται για την αξιοπρέπεια του ρόλου του σε αυτήν. Που φταίνε οι άλλοι; Μα δεν αναρωτιέσαι ποτέ που µπορεί να φταίει κάποιος που το οικοσύστηµά του, για να διατηρηθεί προϋποθέτει τη δική σου ανυπαρξία. Γεννηµένος σε οικογένειες µε επαναστατικά πάµπερς, έψαχνα από µικρός να δω αν στις λεγεώνες των αγωνιστών µαρτύρων τους, υπήρχε ένας επίσηµα εγγεγραµένος, σαν gay πεσών. Αρχίδια υπήρχε. Όχι πως δεν υπήρξαν αδερφές σε αγώνες, που µαρτύρησαν κανονικά και παραπάνω για τα πιστεύω τους. Απλά η επίσηµη αγωνιστική ιστορία, τους κατέγραψε σαν παράξενους εργένηδες, κι αυτό χαριστικά. Η δουλειά µας σαν gay, στην επίσηµα καταγεγραµµένη ιστορία της επαναστάσης, ήταν αυτή της Καίτης Λαµπροπούλου στο πλευρό της Βουγιουκλάκη. Να αποδεικνύουµε πόσο όµορφη και λαµπερή είναι η Βουγιουκλάκη. Και η δουλειά της Βουγιουκλάκη από πάνω µας, ήταν να µας κάνει να αισθανόµαστε ευγνώ- µονες που δανειζόµαστε τον πρωθυπουργικό της θόκο εν τη απουσία της, ξεσκονίζοντάς τον. Προσωπικά βαρέθηκα. Και µε αυτούς και µε εµάς. Βασικά δε βαρέθηκα απλά. Άρχισα να ξερνάω. Και να θυµώνω επικίνδυνα. Πλέον δε θέλω να µε λένε gay. Θέλω να µε λένε αγριοπουστάρα ετοιµοπόλεµη. Ψέµµατα, δε θέλω να µε λένε. Δε µε νοιάζει πως µε λένε. Θέλω να είµαι αγριοπουστάρα ετοιµοπόλεµη. Ίσως άργησα και γω να το καταλάβω, σίγουρα άργησα και γω να το καταλάβω. Αλλά τώρα το έχω, το κατέχω. Το πως µπορεί η τακούνα µου από τα µουσταρδί φωσφοριζέ ντίσκο µποτίνια που φοράω το βράδυ στο club, να φορεθεί και το πρωί, στην πορεία και την απεργία. Με τη διαφορά, ότι ενώ σαν φορεσιά θα τα έχω κρατήσει για να τραβήξω µια επαναστατική ενωτική γραµµή ανάµεσα στο βραδινό πάρτυ του χορού και του κώλου µου, µε το πάρτυ της πορείας στη Βουλή, αυτή τη φορά, η τακούνα, θα προσγειωθεί µε την ίδια δολοφονική χάρη τόσο πάνω στο κεφάλι του φασίστα και του µπάτσου, όσο και στο κεφάλι του αριστερού συναγωνιστή που θα τολµήσει έστω και να σκεφτεί ότι τον παίρνει να µε ειρωνευτεί. Πολύ απλά, επειδή σαν πούστης, έµαθα να αγωνίζοµαι και να σέβοµαι και να αγωνίζοµαι για τα ίσα δικαιώµατα των ανθρώπων, πολύ πιο τίµια, ειλικρινά, αντρικά (και στιλιστικά περιποιηµένα) από την δική του, προσβλητική απέναντι σε κάθε αγώνα και ιδεολογία, λιπαρή µπυροκοιλιά. Την οποία µόλις γεµίσει, θα αποσυρθεί από τον αγώνα. Σε αντίθεση, κι αυτό το υπογράφω, από το αν εγώ γεµίσω ή δεν γεµίσω, τον κώλο µου. Ίσως µόνο και µόνο επειδη εκ των πραγµάτων, ο κώλος είναι αυτό που πάνω του κάθεσαι, ενώ η κοιλιά αυτό που µόνο χαϊδεύεις. 14

15

16 Out Loudτου Φώτη Σεργουλόπουλου Ειλικρινά δεν ξέρω από πού να το πιάσω. Η πραγµατικότητα µε ξεπερνά και µε φέρνει σε σκέψεις που πρέπει να πάρω τα πράγµατα από την αρχή, να αναθεωρήσω απόψεις, αλλά και να βάλω καινούργια δεδοµένα. Το καλύτερο που έχω να κάνω είναι να το µοιραστώ µαζί σας, αλλά και ακόµα καλύτερα να εξηγηθώ µε πολύ απλά λόγια. Πρώτον πρέπει να επισηµάνω ότι απευθύνοµαι σε ένα εκπαιδευµένο κοινό, σε κυρίως gay αναγνώστες, ή τέλος πάντων σε ανθρώπους που µε τον άλφα ή βήτα τρόπο είναι µυηµένοι. Αυτό το λέω ώστε να µην παρεξηγηθώ, γιατί αλλιώς είναι να πεις ότι αυτός είναι αδερφή σε ένα σαλόνι γεµάτο αδερφές και αλλιώς να το ξεστοµίσεις την ώρα που σου σφίγγουν τα µπουλόνια στο βουλκανιζατέρ Δεν είναι στην τύχη που τα λέω όλα αυτά, γιατί κι εγώ κάπου θέλω να καταλήξω. Το πρώτο κοµµάτι που έγραψα στο antivirus αναφερόταν στην αγάπη που έχω για τις αδερφές. Αναφερόµουν µάλιστα στον τσαµπουκά που έχει κάποιος να θέλει να εµφανίζεται, αλλά και να συµπεριφέρεται έστω και υπερβολικά, εφόσον το γουστάρει. Τι ήθελα να το πω; Λες και σφύριξα στην αφετηρία και φώναξα Ξαµοληθείτε. Πέρυσι όταν ο Τρύφωνας Σαµαράς ξεκίνησε στην τηλεόραση τις πολλές του εµφανίσεις, που συνοδεύονταν από αποκαλυπτικές συνεντεύξεις του σε περιοδικά, πολύς κόσµος ακόµα και ακτιβίστριες λεσβίες, µου έλεγαν τι µάγκας είναι που βγαίνει να µιλάει τόσο ανοιχτά για τον εαυτό του. Και όντως είναι µάγκας αυτός που εκτίθεται χωρίς να τον νοιάζει τι θα πουν γι αυτόν και από την άλλη, ότι γουστάρει θα κάνει. Έτσι ξαφνικά φέτος οι µιµητές του πολλαπλασιάζονται µε γεωµετρική πρόοδο. Αδερφές παντός είδους, µικρές, µεγάλες, τσαχπίνες, πονηρές, όµορφες, παχιές, λαϊκές και κολωνακιώτισσες, παρελαύνουν στην τηλεόραση ανεξαρτήτως ώρας και γελούν, ουρλιάζουν, φοβούνται, καλιαρντεύονται και γενικά διασκεδάζουν εαυτούς και αλλήλους. Υπάρχει κανένα πρόβληµα; Ξέρω γω; Πάντως εγώ χαίροµαι που τις βλέπω, αλλά περισσότερο χαίροµαι που χαίρονται οι ίδιοι. Το ξέρω ότι δεν συµφωνείτε όλοι και προς τα εκεί το πάω. Όντας ο ίδιος ένα τηλεοπτικό πρόσωπο πολλές φορές αναρωτιόµουν ποια πρέπει να είναι η δόση µίας queer εµφάνισης σε αυτό το µέσο. Πότε πρέπει να γίνει outing, αν πρέπει να γίνει, πότε πρέπει να µιλάς και τι να λες Παλαιότερα είχα διαφωνήσει µε την εµφάνιση gay προσώπων σε εκποµπές ταυτόχρονα µε παπάδες, ή άλλους αντιδραστικούς τύπους για τον λόγο ότι ήξερα πολύ καλά ότι πράγµα θα έφτανε σε ένα αδιέξοδο µε βρισίδια και απώτερο στόχο τον τηλεοπτικό ντόρο. Δεν είµαι σίγουρος αν κέρδισε τις εντυπώσεις ο Παναγιώτης Χατζηστεφάνου όταν έβριζε ασταµάτητα τον κύριο Ανευλαβή πετώντας θεαµατικά το µικρόφωνο από το πέτο του στην Ζούγκλα του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου. Δεν λέω ποιος είχε δίκιο, αλλά ποιός κέρδισε τις εντυπώσεις. Σε συζητήσεις που είχα µε gay ακτιβιστές η γνώµη τους ήταν ότι ακόµα και µια τέτοια εµφάνιση ταρακουνάει την κοινή γνώµη και κάνει καλό στην gay κοινότητα. Δεν είµαι πολύ σίγουρος. Το τηλεοπτικό κοινό είναι βασικά συντηρητικό και αυτό που αναφέρουµε ως heavy viewers άκρως φοβισµένο. Η πλειονότητα του κοινού δεν είναι οι twitter maniacs που θα γράψουν ακόµα δεν έπεσε η θεότητα Κωστέτσου #doi, αλλά άνθρωποι που τις περισσότερες φορές τους έχει ρουφήξει ο καναπές και δεν γνωρίζουν τι συµβαίνει πέρα από το σαλόνι τους. Πιστεύουν κάτι γιατί το είπε η τηλεόραση. Η νέα έξαρση των αδερφών που τροµάζει µε ποντίκια σε περιβάλλον dark room και που ως εύκολη φιλενάδα απευθύνεται στους γύρω της κολλώντας το µωρή σε κάθε πρόταση και το σεξουαλικό υπονοούµενο συνοδεύει τις λέξεις πίσω, κάτω και πλακώνω δεν είναι τωρινή διασκέδαση. Κάθε επιθεώρηση που σεβόταν τον εαυτό της εδώ και πολλές δεκαετίες, είχε το νούµερο µε την αδερφή. Ο Ντίντης, ο Φίφης και άλλες διάσηµες φιγούρες ήταν άκρως διασκεδαστικές ακόµα και σε περιοδεύοντα µπουλούκια. Ότι είναι διασκεδαστικό να βλέπεις τον Λάκη Γαβαλά να χορεύει τσιγκολελέτα είναι σίγουρο. Αν όµως σκεφτώ µία οικογένεια σε ένα ακριτικό χωριό, όπου το δεκαπεντάχρονο αγόρι έχει αρχίσει να δείχνει κάποιες ανησυχίες, να βλέπουν όλοι µαζί στο Black out όπου το µωρή να πέφτει σύννεφο, δεν είµαι απόλυτα σίγουρος ότι το παιδάκι αλλά και οι γονείς του θα κοιµηθούν ήσυχοι το βράδυ. Στα τέλη του 19ου αιώνα υπήρχε το τσίρκο Barnum όπου διάφορα τέρατα παρήλαυναν και ο κόσµος έτρεχε να τα δει. Πλήρωνε εισιτήριο να παρακολουθήσει σιαµαίους, τον άνθρωπο ελέφαντα, τον άνθρωπο µε τα τέσσερα πόδια και πολλά άλλα «αποτρόπαια σφάλµατα» της φύσης. Πολύ µεγάλο σουξέ είχε η γυναίκα µε το µούσι. Η επιτυχία της δεν είµαι σίγουρος ότι ήταν ανάλογη µε την αποδοχή του κόσµου προς τις γυναίκες µε ορµονικές διαταραχές. Λέµε τώρα. 16

17 «ΤO ΝOΥΜΕΡO 1 GAY ΠΕΡΙO ΙΚO ΣΤOΝ ΚOΣΜO» ESPN το περιµένατε......επιτέλους ήρθε piliouras - 210/ από 1η εκεµβρίου στα περίπτερα

18 Γουρσούζη! Ε, γουρσούζη! Χαιρετίζω τα πλήθη και συνάµα χαιρετίζω και το τζινγκλ-µπελς που ηχεί στο χιονισµένο τοπίο. Ορέ καλούδια που πάθαµε από το προηγούµενο τεύχος ως σήµερα! Ο Μπουτάρης Θεσσαλονίκης, σου λέει, ο πρώτος Έλληνας πολιτικός [εν ενεργεία], που ετοιµάζει δράσεις για την ελευθερία της έκφρασης των οµοφυλοφίλων. Ίδοµεν, άλλωστε η ιστορία θα µας κρίνει όλους στο τέλος. Οι γιορτές έχουν την τάση να είναι ελαφρώς µελαγχολικές ακόµα και για τους συζευγµένους και ο Mr. Hohoho είναι ήδη καβάλα στον επιβήτορα Ρούντολφ µε το κατακόκκινο speedo του. Εγώ ούτε µελαγχολία δεν µπορώ να χω! Το ρωτάς γιατί; Όλα τα όµορφα καλά, µα έχω και µια φούρια! Μιαν τσαντίλαν έναν εκνευρισµόν-µον-ον-ν. Ούτε που θέλω να συγκινηθώ, ούτε τίποτα! Κουβέντα! Τείνω παλάµη ανοιχτή και µε στυλ θειάς κουνάω έναένα τα δάχτυλα σε τόνο συµµόρφωσης. Ονόµατα δεν λέµε, υπολήψεις δεν θίγουµε, αλλά πάρε να χεις. Πρώτον: Με εκνευρίζεις άµετρα που ξέρεις το λίγο-από-όλα, το τουρλού, το απάνω-απάνω, το είµαι-υπεργαµάτος. Αυτή η επιστηµονική σου άποψη που καταλύει, µερικώς ή ολικώς, οικονοµικά κοινωνικά πολιτικά ψυχολογικά ζητήµατα µε ορολογία ενίοτε χηµείας, rocket science ή νανοτεχνολογίας σε 27 διαστάσεις... εξωφρενικό! Δεν λέω, καλά κάνεις και σφουγγίζεις κάθε τι που πλανάται και ακούγεται εκλεπτυσµένο, αλλά επίσης λέω ότι αυτή η βιτρίνα της κρυστάλλινα διαυγούς γνώσεως φαίνεται καµιά φορά απίστευτα και ασύστολα επιτηδευµένη. Δεν είναι ζωδιακή η αιτίαση, είναι πάθηση της συνειδητότητας. Να µε συµπαθάς, αλλά τα χείλη δεν τα έχουµε µόνον για να τα βρέχουµε. Δεύτερον: Γιατί βρε πουλάκι µου; Όποια µυθιστορηµατική µαλακία και να χεις διαβάσει... Γιατί; Να σηµειώσω ότι είµαι δριµύς πρόµαχος της ελευθερίας της έκφρασης, αλλά ρε πουλάκι µου, µήπως δεν εννοούσε ο συγγραφέας κυριολεκτικά το «προσπαθήστε να κεντρίσετε το ενδιαφέρον της µε κάθε τρόπο»; Είναι η στιγµή να σου πω ότι η εµφάνιση δη η πρώτη εντύπωση είναι αυτή που θα σε πάει σπίτι µόνο σου ή όχι, 9 στις 10 φορές. Μιλάω για σεξ, σκέτο σεξ. Ήτοι την εποµένη φορά, ΑΝ θες (πρέπει να θες), σκέψου σοβαρά για το εάν θα ντυθείς µε εξοπλισµό του σκι για να µπεις σε γκέι κλαµπ. Από το παραπάνω εξαιρώ αγόρια κλασικής παιδείας, όπως Iglesias, Depp, Bloom, κ.τ.λ. Α, και τα καρναβάλια εξαιρούνται! Τρίτον (ο µέσος ανασηκώνεται): Είσαι ανίκανος, ανήµπορος, αδύναµος, ασταθής, ιδιοτελής, εγωιστής, συµφεροντολόγος και, για να τελειώνουµε: Εγώ µπορώ να κάνω καλύτερα αυτό που κάνεις εσύ µε επιτυχία. Είναι αυτή η ξινίλα λες και µύρισες σκατούλα µωρού, που πρέπει να χαµογελάσεις στο «µοσχοβολάνε» της µάνας, αλλά µε την αναπόφευκτα εµετική έκφραση. Βέβαια! Άκου λέει! Κι εγώ θα µπορούσα να το είχα σκεφτεί! Μην κοιτάς που δεν το σκέφτηκα... Τι νοµίζεις; Είσαι πιο έξυπνος; Χα! Άλλωστε, και στο κάτωκάτω της (αγίας) γραφής, είναι γνωστό στους κολλητούς µου ότι είµαι άριστος, ευφυής και δραστικότατος και κάνουν όλοι το σταυρό τους όταν µιλάνε για µένα. Όχι, σοβαρά τώρα, στο λέω για να µαθαίνεις: Εγώ είχα σχεδιάσει τον πρώτο Η/Υ µε σήµα το µηλαράκι, το Airbus A380 και τη Sagrada Familia, αλλά µε ρουφιάνεψε (κλασσικά) ένας κολλητός, όταν φοιτούσαµε στο Boston University της Μασαχουσέτης κι έτσι κατέληξαν τα σχέδιά µου να πωλούνται για αµύθητα ποσά. Δεν του µιλάω µετά από αυτό. Έπειτα, έφτιαξα το φέισµπουκ, αλλά το παράτησα, για να γίνω εθελοντής αιµοδότης. Πλέον αισθάνοµαι λίγο (παραπάνω) καλύτερος. Τέταρτον: Εεεεε, να σου πω λίγο κάτι, ακτιβισµός δεν είναι σκοτώνω το µονόλεπτο του ευρώ στο χιλιόµετρο κι έπειτα λέω πόσα έχω θυσιάσει. Αυτό το λέµε µπίζνα. Και καλώς πολύ καλώς έχουµε τη διάκριση µεταξύ του «κάνω δωρεά» και του «πλερώνω». Βέβαια, εµείς µπορεί να ξέρουµε τη διαφορά, αλλά εσύ µάλλον όχι, οπότε θέλω εδώ να µάθουµε παρέα τι θα πει ακτιβισµός και τι θα πει επιχειρείν. Λοιπόν, η λεξούλα [activisme] δεν είναι ελληνική, είναι γαλλική. Γιατί χρησιµοποιούµε γαλλική λεξούλα και όχι ελληνική; Γιατί η λέξη αυτή γεννήθηκε από την ανάγκη έκφρασης δύο εννοιών, που ως τότε δεν υπήρχαν στην ελληνική κοινωνική πολιτική ζωή: Ρεαλιστική σκέψη και εθελοντισµός [σ.σ. no money honey]. Στην απλή καθοµιλουµένη, είναι η θέληση να διαµορφώσουµε τον κόσµο γύρω 18

19 µας επί τω βέλτιστω ανάλογα µε τις επιθυµίες µας, µε την ανάλογη δράση µας [σ.σ. no money honey]. O Βολονταρισµός του Νίτσε, ο Θετικισµός του Κοντ, ο Ιδεαλισµός του Φίχτε, και η Συνειδητή Δράση στον Νεοϊδεαλισµό του Όικεν δεν έκαναν αναφορές στην επιχειρηµατική κερδοφορία. Πάµε τώρα στην άλλη λεξούλα. Ελληνικότατη! Επιχειρείν, περιφραστικά «άσκηση επιχειρηµατικότητας» [σ.σ. we talk benjies here]. Τι είναι; Αυτό που όταν ένας (ή και παραπάνω) µέσω της οργανωµένης και συστηµατικής προσπάθειάς του, παράγει και πωλεί σύννοµα αγαθά και υπηρεσίες, των οποίων η ανταµοιβή είναι το κέρδος [σ.σ. µε πιάνεις; Χρήµα!]. Άρα καταλήγουµε: Όταν πουλάω και τα τσεπώνω ΔΕΝ είναι ακτιβισµός, όταν συλλέγω δωρεές για δράσεις µου... κάαατι κάνουµε έτσι. Δεν έχω την πολυτέλεια του χώρου, οπότε σου αφήνω τη λάντζα. Κι επειδή ούτε Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, ούτε Τζον Λένον, ούτε Μαχάτµα Γκάντι σε λένε, χωρίς παρεξήγηση, µην τρελαίνεσαι. Έτσι, για να ξέρεις καναδυό πιασάρικα ονόµατα πριν µου την ξαναπείς. Οκ, αγαπούλα; Πέµπτον: Εθνοπατέρα, εθνοσωτήρα, εθνοσυνελευσιάρχη, εθνοκαλλιεργητή, κατά το εργατοπατέρα, εργατοσωτήρα, εργατοσυνελευσιάρχη, εργατοκαλλιεργητή. Ήθελα πολύ να σε βάλω στον ανασηκωµένο µέσο (σηµείον 3), αλλά σε σκέφτηκα αργά γαµώτη! Επίσης, στο σηµείο 3 θα ήθελα να βάλω και εκείνους τους επαναστατηµένους της κρίσεως, µιας και φαίνεται ότι χρειάζονται τσοµπανο-κοµατόσκυλα για να κατεβάσουν γάλα. Με εκνευρίζουν αυτοί, µε εκνευρίζουν και οι άλλοι. Δεν ξέρω ποιοι, αλλά µε εκνευρίζουν, αλλά από όλους περισσότερο εσύ! Αν δεν υπάρχει εκνευρισµός, πώς θα ανάψουν τα αίµατα; Ολόκληρο αγώνα κάνουµε, αν δεν τον παίξουν στις ειδήσεις για πάρτη µας, τι καταφέραµε; Δεν θα πω τι χρειάζονται τα κανάλια, για να σε παίξουν. Καλά θα πω: Πού**α και ξύλο. Οπότε σε όποια από τα παραπάνω συγκαταλέγεσαι, να ξέρεις ότι η συµπάθεια που σου έχω είναι ίση µε εκείνη του να λούζοµαι στο Θερµαϊκό. Να ξεκαθαρίσουµε ότι η οξυδέρκεια αποτελεί δικό µου προνόµιο, επίκτητο. Με χρυσόβουλο βατοπεδινό aka διαθέτω και pedigree. Η οξυδέρκεια είναι σικάτη, γιατί συχνάζει Κολωνάκι. Άσε που βλέποντας τουρκικό Χόλυγουντ, το επιβεβαίωσα (το σικάτη). Για αυτόν ακριβώς τον λόγο µε ταράζεις! Μου τη δίνει αυτός ο αέρας της εξαιρετικά υπερβολικής ανεµελιάς σου. Γίνε λιγάκι στηµένος κι εσύ να βρεις χαρά! Έλα, παραδέξου το, όλη αυτή η αφ υψηλού αδιαφορία υπάρχει, για να κρύβει άλλα προβλήµατα. Ε; Το ξέρω αυτό το στυλάκι, λίγο νιου γιόρκερ, λίγο µποέµ και το τσιγαριλίκι να κρέµεται µάγκικα αριστερά στα χείλη. Λοιπόν, ένα σου λέω, αν δεν φοβόµουν επτά χρόνια γουρσουζιάς, θα σε τσάκιζα σε εκατοµµύρια κοµµάτια µέχρι να γίνεις 19

20 Αγόρι µόνο ψάχνει [Το όνοµα µου είναι Ikea!] Ο χειµώνας µας την έπεσε κανονικά εκείνο Σάββατο. Μπορεί να ήταν λίγο απότοµος αλλά µερικές φορές αυτά τα ξαφνικά έχουν και τα καλύτερα αποτελέσµατα! Προχωράµε στην Αιόλου παρέα µε τον Θ. ντυµένοι µε σκουφιά, γάντια και όλα τα αξεσουάρ της σεζόν αναπολώντας τις ζεστές µέρες που ήταν µόλις προχθές, αφού την Πέµπτη φορούσα κοντοµάνικο και έπινα καφέ κάτω από τον χαρούµενο ήλιο του κέντρου. Τώρα πώς γίνεται την Πέµπτη να είναι καλοκαίρι και το Σάββατο να έχει βαρυχειµωνιά, δεν µπορώ να το εξηγήσω. «Μάλλον µας ψεκάζουν» µου είπε µια κύρια µε λεοπάρ παλτό και φόρµες στο τραµ και της έγνεψα συνωµοτικά. Η αλλαγή του καιρού µας έχει προκαλέσει και µια αλλαγή στη διάθεση. Το κρύο έχει διώξει την ντάγκλα του καλοκαιριού και µας έχει ξυπνήσει για τα καλά. Συζητά- µε µε µανία για τα γκοµενικά µας, ενώ παράλληλα κάνουµε πολιτικά σχόλια για τη νέα κυβέρνηση και το σύστριγγλο που επικρατεί αυτό τον καιρό στη βουλή. πιούµε;» ρωτάω τον Θ.. «Θα έχει και κρύο οπότε θα είναι καλή φάση για gathering». O φίλος µου, µου γνέφει καταφατικά και µπαίνουµε στην πλησιέστερη καφετέρια που βρίσκουµε κοντά µας, καθώς σκέφτοµαι ότι µε αυτό το κρύο και το καλλιτεχνικό πατινάζ δεν έχουµε να ζηλέψουµε τίποτα από τη Σουηδία (καλά, έχουµε να ζηλέψουµε µερικά δισεκατοµµύρια ευρώ που αυτοί δεν χρωστάνε). «Ο Π. αποφάσισε να κάνει ελεύθερη σχέση µε τον Λ. και o Γ. τα έφτιαξε µε τον πρώην του κολλητού του, ενώ ο Σ. χώρισε µε τον Π., γιατί του είπε ότι δεν είναι σε καλή φάση!». Τα νέα που ακούω δεν µου προκαλούν καµία έκπληξη, αλλά ενισχύουν την άποψή µου ότι οι gay σχέσεις δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τις σχέσεις των Σκανδιναβών φίλων µας.τέτοια άνεση και πολιτισµός ανάµεσα στους χωρισµένους αλλά και στα ζευγάρια µπορείς να συναντήσεις µόνο στη Σουηδία. Σχέσεις προκάτ µε περίεργους τίτλους, που θυµίζουν κατάλογο του Ikea! «Θα µαζευτούµε αύριο σε µένα να δούµε Dancing on Ice και να 20

21 [Σχέση MONGSTAD: ] Όταν ο Π. συνάντησε τον Σ. ο έρωτας έκανε double strike, καθώς µε το βέλος του άνοιξε δύο κεφάλια µαζί αντί για ένα ή έτσι νόµιζε. Μετά από µια εβδοµάδα παθιασµένου sex και όρκους αιώνιας αγάπης, ο Π. αποφάσισε να ενηµερώσει τον Σ. που έπλεε σε πελάγη ευτυχίας, ότι δεν ξέρει ακριβώς τι θέλει, ότι δεν ενδιαφέρεται για σχέσεις αυτή την περίοδο, ότι δεν φταίει ο σύντροφός του αλλά ο ίδιος και θα προτιµούσε να παραµείνουν φίλοι, ενώ θα ήταν καλό να δώσουν και οι δύο προτεραιότητα στις καριέρες τους. Οι γνωστές µπούρδες δηλαδή, που έχουµε πει όλοι µας, όταν θέλουµε να ξεφορτωθούµε µια σχέση, που καταλάβαµε ότι δεν προχωράει και ενώ ξέρουµε ότι θα γαµήσουµε το σύστηµα του συντρόφου µας, εµείς νοµίζουµε ότι κάναµε την καλή πράξη. Ένα µήνα µετά ο Π. και ο Σ. συναντιούνται σε γνωστό gay club της πόλης σφιχταγκαλιάζονται, χορεύουν και αποχαιρετιούνται σαν να µην έγινε ποτέ κάτι µεταξύ τους, µε ψεύτικα χαµόγελα και ευχές που κρύβουν µόνο πικρία. [Σχέση KARLSTAAD:] τους και ο Λ. τα έφτιαξε µε ένα άλλο παλικάρι, οπού και εκεί έπεσε κέρατο και χωρίσανε (το τραβάει ο οργανισµός του το κέρατο) και τελικά το παλικάρι βρήκε να τα έχει µε τον πρώην του Λ. δηλαδή τον Ν. Όχι-όχι, δεν είναι εξίσωση, είναι βγαλµένο από τη ζωή! Τρεις µήνες µετά από όλους αυτούς τους χωρισµούς, οι τρεις τους βγαίνουν για καφέ σαν καλοί φίλοι και ο πρώην δίνει σεξουαλικά tips και συµβουλές στον νυν µε τον οποίο είχε παλιά σχέση για το πώς να εξιτάρει τον κοινό τους γκόµενο. Απλά πράγµατα. Καθηµερινά. Άσχετο βέβαια, αν πίσω από τα άνετα λόγια και τις γαλιφιές ο ένας θέλει να φάει το καρύδι του άλλου. [Σχέση EKTORP:] O Β. βρήκε το κουράγιο να δείξει στον Ζ. το ενδιαφέρον του και έφαγε πόρτα, βρήκε τοίχο, πώς το λένε ρε παιδί µου, δεν βρήκε ανταπόκριση. Αποφάσισαν να παραµείνουν γνωστοί ενώ ο Β. τρέφει ακόµα αισθήµατα. Συχνάζουν στα ίδια µαγαζιά, µιλάνε για γκοµενάκια και πίνουν υποβρύχια, αλλά δεν δηλώνουν ποτέ φίλοι µια και προτιµούν να κρατήσουν τους τύπους. Ο Β. εξακολουθεί να τον κοιτάει ερωτικά και ο Ζ. διατηρεί την επικοινωνία µαζί του για να παίρνει τις ενέσεις αυτοπεποίθησης που χρειάζεται [Σχέση MALM:] την ανοιχτή σχέση που έχουν και σερφάρουν παρέα στο Internet για την εύρεση του νέου εραστή που θα µοιραστούν. Στην πραγµατικότητα ο Κ. βαρέθηκε, αλλά δεν ήθελε να χάσει τη σιγουριά του Φ., οπότε το πρότεινε για να ξενοπηδάει ανενόχλητος. Στην πραγµατικότητα ο Φ. δεν µπόρεσε ποτέ να ξεπεράσει την εξάρτησή του από τον Κ. και δέχτηκε να κάνει sex µε διάφορους τυχόντες, για να µη χάσει τον µεγάλο του έρωτα Σκέφτοµαι ότι οι σχέσεις ίσως είναι σαν τα έπιπλα του Ikea. Λειτουργικά και όµορφα, µε περίεργα ονόµατα και κωδικούς που δίνουµε µόνοι µας στον κάθε δεσµό µας. Μόνο που τα συγκεκριµένα έπιπλα χαλάνε εύκολα, ακριβώς γιατί δεν έχεις επενδύσει πολλά σε αυτά. Για ένα περίεργο λόγο, τα συγκεκριµένα καταστή- µατα είναι γεµάτα gay κόσµο (είναι σίγουρο ότι έχετε πετύχει όλοι σας κάποιον). Λάθος επιλογές; Φτηνές λύσεις για την προσωρινή χαρά; Ή απλά έχουµε γίνει Σουηδοί; Daemian. Ο Λ. τα είχε ένα χρόνο µε τον Ν. και µετά από ένα κέρατο που έπεσε τα χωρίσανε τα τσανάκια Ο Κ. και ο Φ. είναι µαζί δέκα χρόνια. Είναι περήφανοι που έχουν κρατήσει µια τόσο µακροχρόνια σχέση και πιστεύουν ότι τίποτα δεν µπορεί να ταράξει τη γαλήνη τους. Μετά από τόσα χρόνια έχουν αρχίσει να µοιάζουν τόσο εµφανισιακά όσο και σαν προσωπικότητες. Όλο αυτό έχει προκαλέσει µια µονοτονία και για αυτό στα δύο χρόνια σχέσης αποφάσισαν να βάλουν και άλλα άτοµα στο σεξουαλικό παιχνίδι. Και οι δύο δηλώνουν χαρούµενοι για 21

22 know how σ αγαπά δεν σ αγαπά του Βασίλη Ψαριανού Επειδή είσαι µεγάλος άνθρωπος και δεν πιστεύεις στο µάδηµα της µαργαρίτας, να διαβάσεις τα παρακάτω γιατί τα'χει πει ένας σοφός γέροντας που τον εµπιστεύονται µέχρι και καφετζούδες για τις δύσκολες περιπτώσεις. Γνωρίζεστε σε όµορφο µπαρ όπου η πέτρα και το ξύλο παντρεύονται αρµονικά σε ένα περιβάλλον ζεστό και οικείο. Δεν βλέπετε µπροστά σας απ'το ποτό και καταφέρνετε να συρθείτε στο σπίτι να κάνετε ένα ρηµαδοσέξ. Το σεξ υπέροχο, αν και δεν θυµάσαι πολλά το επόµενο πρωί, ποιος έκανε τι, που έβαλε τι, πως και γιατί. Σε ταινίες έχεις δει ότι µετά πίνετε καφέ στο κρεβάτι συζητώντας, στη δική µας περίπτωση µε λίγο πιο άχαρο µαλλί και χάλια κουρτίνες, ανταλάσσετε τηλέφωνα και φεύγει. Σε αποθηκεύει ως "Κώστας/33/marousi/sex", τον αποθηκεύεις "Λουκάς". Βρίσκεστε πέντε έξι φορές, στο σπίτι πάντα, λες και βρίσκεται σε µυστική αποστολή. Του ζητάς να πάτε µαζί µια βόλτα, ένα σινεµά, ένα κοµµωτήριο, στο πάρκο µε σπόρια αλλά η απάντηση είναι µε πέτυχες σε άσχηµη περίοδο (δεν κουρεύεται;). Ε δεν σ'αγαπά. σε κοιτάζει όταν κοιµάσαι. Σ'αγαπά, αλλά αν δεν τα βρείτε για τον χ ψ λόγο βρε αδερφέ εδώ είµαι εγώ. Παιδικός φίλος, κατασκήνωση µαζί, γυµναστήριο µαζί, σε αγκαλιάζει θερµά κάθε φορά που βρίσκεστε. Βαθιά µέσα σου πιστεύεις ότι σε θέλει παθιασµένα αλλά δεν κάνεις το πρώτο βήµα γιατί είναι straight και µόλις παντρεύτηκε. Πλάκα µου κάνεις. Το διαβάζεις, το τυπώνεις σε Α5 και σκονάκι στη τσέπη. Αν σου πει "µα, εγώ, ξέρεις, θα, αλλά, ίσως", βγάζεις χαρτάκι, βλέπεις δεν σ'αγαπά. Τώρα, αν βρεις και µαργαρίτα, µάδα τη να έχουµε και µια δεύτερη γνώµη. google translate: straight=ευθεία Γνωριστήκατε απ'το grindr, σε ρώτησε τι ψάχνεις και του απάντησες έναν άνθρωπο που θα ξυπνήσει µέσα µου όλα τα καλά θαµµένα συναισθήµατα, αυτόν που θα ζήσω τρεις ζωές µαζί του, έναν που χαλί θα γίνοµαι να µε πατάει, χταπόδι να µε πετάει στα βράχια. Αρχικά σκέφτηκε ότι είσαι βλαµµένος αλλά είδε καλύτερα τους κοιλιακούς σου και δεν µπόρεσε ν'αντισταθεί. Μετά από δύο χρόνια που είστε µαζί, εσύ έχεις αρχίσει και κάνεις σχέδια για το πως θα γεράσετε µαζί, αυτός σου λέει ότι πρέπει να πάτε διακοπές µόνοι σας. Δεν σ'αγαπά. Γνωρίζεστε σε φιλικό σπίτι, βρίσκει το τηλέφωνό σου από φίλο, σε παίρνει να βγείτε για φαγητό. Δεν κάνετε σεξ απ'το πρώτο βράδυ (απορώ). Έρχεται να σε πάρει απ'τη δουλειά, στέλνει καληµέρα/καληνύχτα, ανακαλύπτεις ότι 22

23

24 MY QUEER LADY Πριν από λίγες ηµέρες ο παραγωγός του Hollywood Bret Ratner έκανε ένα προσβλητικό για τους gay σχόλιο στη διάρκεια µιας συνέντευξης τύπου όταν απαντώντας σε µια ερώτηση που του έγινε είπε ότι «...οι πρόβες είναι για αδελφές». Συνέπεια της δήλωσής του αυτής ήταν να εξαναγκαστεί υπό την πίεση των ακτιβιστικών οργανώσεων και της ΛΟΑΤ κοινότητας να αποσυρθεί από την παραγωγή των επικείµενων Οσκαρ και επιπλέον να γράψει µια δηµόσια επιστολή στην οποία ζητά συγνώµη από τα ΛΟΑΤ άτοµα και δεσµεύεται να συνεργαστεί µαζί τους για να ευαισθητοποιήσει τους ανθρώπους στη βιοµηχανία του θεάµατος. Σε ένα άλλο περιστατικό ο παρουσιαστής µιας ραδιοφωνικής εκποµπής εθνικής εµβέλειας στις ΗΠΑ αναγκάστηκε, και πάλι υπό την πίεση των οργανώσεων, να ζητήσει δηµόσια συγνώµη και να δικαιολογήσει για ποιό λόγο φιλοξένησε στην εκποµπή του και έδωσε λόγο στον πρόεδρο της οργάνωσης anti-gay family council επιτρέποντάς του να κάνει εσφαλµένους και παραπλανητικούς ισχυρισµούς για τις gay και λεσβιακές οικογένειες. Το σκεπτικό της διαµαρτυρίας των οργανώσεων αλλά και µεγάλου αριθµού των ΛΟΑΤ πολιτών είναι ότι ο καθένας πρέπει να είναι προσεκτικός όταν έχει ένα δηµόσιο βήµα και δεν µπορεί να το χρησιµοποιεί για να εκφράζει στρεβλούς και αβάσιµους ισχυρισµούς που µπορούν δυνάµει να επηρεάσουν αρνητικά τη ζωή πολλών άλλων ανθρώπων. Τρίτο και τελευταίο περιστατικό. Η ιντερνετική εφηµερίδα Huffington Post, µια από τις πιο δη- µοφιλείς του διαδικτύου, αναρτά ένα άρθρο του οποίου ο τίτλος περιλαµβάνει τη λέξη tranny εν είδη αστεϊσµού. Μετά από λίγες µέρες µε συνοπτικές διαδικάσίες και έπειτα και πάλι από τη δηµόσια κατακραυγή για τρανσοφοβία, κατεβάζει το άρθρο, ζητά δηµόσια συγνώµη και δεσµεύεται να προωθήσει µέσω της ιστοσελίδας της τα θέµατα των τρανς ατόµων. Τα τρία παραπάνω περιστατικά είναι ένα πολύ µικρό, αλλά ενδεικτικό δείγµα, της κατάστασης που επικρατεί στη δυτική Ευρώπη και τις ΗΠΑ σε σχέση µε τις ρητορικές µίσους και τη δηµόσια έκφραση ρατσιστικών και µειονωτικών σχολίων ενάντια στα ΛΟΑΤ άτοµα. Κάθε φορά που κάποιος εξυβρίζει, κοροϊδεύει, γελοιοποιεί και µειώνει τα ΛΟΑΤ άτοµα χρησιµοποιώντας τη δύναµη, την προβολή και τη δυνατότητά του να έχει δηµόσιο βήµα, κινητοποιούνται σχεδόν άµεσα όλοι οι φορείς που υπερασπίζονται τα ΛΟΑΤ άτοµα εν γένει και κάνουν όλες τις απαραίτητες ενέργειες προκειµένου ο λόγος αυτός να αποσυρθεί από το δηµόσιο διάλογο, να αναιρεθεί και να καταστεί σαφές ότι κάτι τέτοιο είναι ρατσιστικό και επικίνδυνο. Με τον τρόπο αυτό έχουν επιτύχει κατ αρχάς όλοι όσοι έχουν δηµόσιο λόγο να είναι πιο προσεκτικοί στις δηλώσεις τους και κατά δεύτερον να αναδείξουν την ευθύνη που βαραίνει κάθε δηµόσια έκφραση. Το ακριβώς αντίθετο, όπως θα έχετε ή θα έπρεπε να έχετε παρατηρήσει, συµβαίνει στον εγχώριο δηµόσιο λόγο. Από τους περίφηµους λόγους του αθλιότατου Χριστόδουλου έως τους σηµερινούς οχετούς του Άνθιµου και από τις υβριστικές δηλώσεις του Πλεύρη µέχρι τα οµοβοφικά και ρατσιστικά αστεία του κάθε τηλεαστέρα και της κάθε τελευταίας τηλεπερσόνας, ποτέ µα ποτέ δεν έχει υπάρξει όχι µόνο συντονισµένη αντίδραση αλλά ούτε καν ένα απλό σχόλιο από τον οποιονδήποτε. Ανά πάσα ώρα και στιγµή και µε όλους τους τρόπους µπορεί ο καθένας να καθυβρίσει, να µειώσει και πιο συχνά απ ολα να χλευάσει τα ΛΟΑΤ άτοµα χωρίς να έχει να δώσει λογαριασµό σε κανέναν, χωρίς να έχει έλεχγο και χωρίς ποτέ να τιµωρείται για αυτό. Ο χλευασµός και η κοροϊδία είναι ένα τόσο σύνηθες φαινόµενο που πλεόν δε νοείται καν ως ρατσισµός και οµοφοβία. Τις περισσότερες φορές εκλαµβάνεται ως ένα απλό, αθώο αστειάκι ενώ σπανιότερα µπορεί να θεωρηθεί και ως χοντροκοπιά. Σε κάθε περίπτωση κανείς δε θα λογοδοτήσει για τίποτα, πόσο µάλλον για λίγο χιούµορ. Κι όµως τόσο το χιούµορ όσο και κάθε µορφή δηµοσίου λόγου έχει βαθύτατες επιπτώσεις στη διαµόρφωση, για να µην πω στη χειραγώγηση, της κοινής γνώµης και στην κατασκευή συγκεκριµένων κοινωνικών στερεοτύπων. Κανένας δηµόσιος λόγος δεν είναι αθώος, ούτε ουδέτερος. Διαµορφώνει αντιλήψεις και απόψεις και κατασκευάζει επιθυµητά και µη υποκείµενα. Η απουσία παντελούς ελέγχου στην Ελλάδα έχει οδηγήσει το δηµόσιο λόγο στην αδυσοσία και τη ρητορική µίσους σε συνεχή αύξηση. Για το φαινόµενο αυτό µεγάλη ευθύνη κατά την άποψή µου έχει η ενεργή ΛΟΑΤ κοινότητα. Οι ακτιβιστές, οι κάθε είδους οργανώσεις που υπάρχουν (δεν είναι πολλές, αλλά όσες είναι), τα ΛΟΑΤ περιοδικά (ηµώνσυµπεριλαµβανοµένων) και όλοι όσοι τελως πάντως εµπλέκονται ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΜΕΤΡΑΝΕ, ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΠΟΝΑΝΕ ΠΑΡΕ ΘΕΣΗ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ! σε ακτιβιστικό επίπεδο µε την εγχώριο ΛΟΑΤ σκηνή. Η έλλειψη µιας ανάλογης οργάνωσης όπως η GLAAD ( Gay Lesbian Association Against Defamation) ή έστω µιας συντονισµένης δράσης ενάντια στη δηµόσια ρητορικού µίσους είναι κάτι που θα πρέπει να µας προβληµατίζει και να µας βαραίνει ως µια σοβαρή παράληψη. Πέρα από αυτό όµως ανάλογο µερίδιο ευθύνης έχει, όπως λέω πάντα, το κάθε άτοµο ξεχωριστό. Για την ανοχή που δείχνει σε κάθε κοροϊδία, σε κάθε βρισιά, σε κάθε σχόλιο. Για τη λέξη που δεν αντικρούει, για την προσβολή που δέχεται και όυτω καθεξής. Οι οµάδες αποτελούνται από µονάδες. Μοναδικές µονάδες που έχουν οντότητα και λόγο. Πάρε θέση. Λίνα Λαχανιώτη linalachanioti@gmail.com 24

25

26 Στους δύο τρίτος χωρεί; Το σεξουαλικό ένστικτο είναι το πιο ζωώδες GAY WEB TV από τα ανθρώπινα ένστικτα, γι αυτό και είναι το πιο έντονο. Έτσι, στη φύση υπάρχει ένα ταξί στα ΚΤΕΛ! Δεν υπάρχει το στοιχείο της έκπληξης, η διαδικασία του να βρεις κάποιον µετατράπηκε από διασκεδαστική σε προβλέψιµη και η λύση στην προσωρινά κορεσµένη διάθεσή µας για σεξ µε έναν έγινε σεξ µε περισσότερους! Άγνωστοι-γνωστοί δεν έχει σηµασία, φτάνει να βρεθούµε όλοι στο σωστό µέρος τη σωστή στιγµή, αφαιρώντας τα «πρέπει» µαζί µε τα ρούχα µας και προσθέτοντας όρεξη, ώσπου οι ερωτικές µας φαντασιώσεις να γίνουν reality. Δεν είµαι σίγουρος κατά πόσο τέτοιου είδους ερωτικές περιπτύξεις, κοινώς «τρίο» ή «παρτούζα» στην µόνο ένστικτο που ισοδυναµεί σε ένταση πραγµατικότητα ακουµπούν το µέγεθος της µε το σεξουαλικό και είναι η ανάγκη της ευχαρίστησης που η ιδέα τους µας παρέχει, τροφής. Η διαφορά µε τα άλλα ζώα είναι ότι είµαι βέβαιος, όµως, πως είναι κάτι που θα ο άνθρωπος, σα «νοήµον» ον, ζει δραστήρια θελες, αγαπητέ µου αναγνώστη, να τολµήσεις το σεξ ακολουθώντας τους όρους και τους αν δεν το έχεις κάνει ήδη! Ίσως το ότι ξεπερνάς κανόνες που άλλαξαν µε το πέρασµα των τα όρια, σου προκαλεί µια extra καύλα, που αιώνων. Όλα αυτά πριν απελευθερωθούµε από τείνει να είναι άκρως γοητευτική, καθώς µπαίνεις τη µάστιγα της κοινωνικής τυπικότητας που σε ένα εγκεφαλικό παιχνίδι που διεγείρει τις µας ακολουθούσε µέχρι τα 90s και αφεθούµε αισθήσεις σου όσο οι κανόνες περισσεύουν οµαδικά σε ένα µπαράζ one-night stand σα και ο µόνος νόµος είναι η προσωπική σου µια έκρηξη απωθηµένων που κρατούσαµε ευχαρίστηση. Ίσως να σου αρέσει τόσο φυλακισµένα µέσα µας και περιµέναµε κάποιος πολύ το σεξ, που να θεωρείς το τρίο σαν να κάνει την αρχή, για να βρούµε κι εµείς τη µια πολυπόθητη προέκταση του αγαπηµένου δικαιολογία που χρειαζόµασταν, ώστε να λέµε σου σπορ, αφού σκοράρεις µε περισσότερη την κλασσική ατάκα «πλέον όλοι έτσι κάνουν». µαεστρία σε τέτοιες παρτίδες. Συνεπώς το σεξ οδηγήθηκε να είναι µια Όταν είσαι single, κάθε συµµετοχή σε τέτοιες κατάσταση όπου ο καθένας µπορεί να βρει σε ιστορίες «βαφτίζεται» εµπειρία, που είτε πάρκα, δηµόσιες τουαλέτες, site γνωριµιών, διηγηθείς αργότερα σε φίλους, είτε προτιµήσεις γυµναστήρια κ.τ.λ. γρηγορότερα και από free να την αφήσεις στα µυστικά σου, το µυαλό MARILENA σου θα την αποθηκεύσει στο πίσω µέρος του κεφαλιού σου. Κάτι σαν εφεδρικό σχέδιο για την κάθε φορά που η αυτοπεποίθησή σου χρειάζεται ένα χέρι βοηθείας. Βέβαια, είναι προφανές πως σε περίπτωση που η αυτοεκτίµησή σου µοιάζει µε υπόγειο σε ουρανοξύστη, είναι πιο έξυπνο να εγκαταλείψεις την ιδέα και να απολαύσεις το πατροπαράδοτο one2one. Γιατί σε περίπτωση που κάποιος από το παρεάκι σας δείξει µια ιδιαίτερη απροσδόκητη προτίµηση για οποιονδήποτε άλλον εκτός από εσένα, αφήνοντάς σε να κρατάς το γνωστό φαναράκι, προβλέπω να τρέχεις από την κρεβατοκάµαρα στην κουζίνα και να ψάχνεις µαχαίρι ή καθετί κοφτερό. Και ποιος ξέρει πού θα οδηγήσει αυτή η έκρηξη Για τους δεσµευµένους της παρέας, όµως, έχω αµφιβολίες! Δώστε µου έναν καλό λόγο, που µπορεί ένα ζευγάρι να αναζητήσει «παρέα» στο κρεβάτι του και εγώ θα πάψω να σκέπτοµαι πως αυτή τους η επιθυµία αποτελεί «σεξουαλική πατερίτσα» στη µονότονη προσωπική τους ζωή! Αν έχουµε την... τιµή να κάνουµε µε ζευγάρι που η ερωτική τους διάθεση βρίσκεται όντως στα ύψη και η επιλογή τρίτου ερωτικού παρτενέρ δεν γίνεται για κανένα άλλο λόγο παρά µόνο για κάποιες «πινελιές δράσης», τότε ας µην ξεχνάµε πως µια τέτοια κίνηση είναι κάτι σαν τη χρήση πιστωτικής κάρτας! Όπως µε την πιστωτική δεν είναι συνετό να ξοδεύεις αλόγιστα αν δεν έχεις την ασφάλεια που µπορεί να σου παρέχουν κάποια µετρητά σε λογαριασµούς, έτσι και µε το τρίο, είναι καλύτερα να µην το τολµήσεις αν δεν έχεις ισχυρά αποθέµατα συναισθηµάτων για το έτερόν σου ήµισυ, ώστε να αντέξετε τις δονήσεις που µπορεί να επιφέρουν οι συνέπειες µιας τέτοιας πράξης. Κώστας Πάρης 26

27

28 1. η σεξουαλική έλξη προς ή η συνουσία µε νεκρά σώµατα, 2. η ιδεοληπτική γοητεία µε το θάνατο και τους νεκρούς, 3. η προσήλωση σε ξεπερασµένες και παρωχηµένες ιδέες και αντιλήψεις (µτφ). Νεκροφιλία νεκροφιλία (η) ουσ. 28

29 Όταν κάποιος µη Έλληνας µε ρωτάει σε τι οφείλονται τα προβλήµατα που απασχολούν τη χώρα µου, απαντώ πως για όλα φταίει η νεκροφιλία. Τους φαίνεται αστείο και γελάνε, αλλά εγώ µιλώ πολύ σοβαρά. Η νεκροφιλία αυτή έχει να κάνει µε αυτό που λέµε «αναπαράσταση». Δηλαδή, µε την κοινωνική συγκρότηση της πραγµατικότητας και τη δηµιουργία του νοήµατος. Για να το κάνουµε λιανά, χαρακτηριστικό παράδειγµα αναπαράστασης αποτελεί η εικόνα της Γης που όλοι γνωρίζουµε. Αυτή η οικεία εικόνα δεν είναι µόνο µία αποτύπωση του κόσµου, αλλά έχει µία κοινωνικήπολιτισµική σηµασία σχετικά µε τον τρόπο που αντιλαµβανόµαστε τον εαυτό µας και το περιβάλλον µας. Με άλλα λόγια, έχει φορτιστεί µε νοήµατα πολύ πιο πέρα από την επιστηµονικού ενδιαφέροντος διάστασή της. Άραγε θα ήταν ίδια η εντύπωση που έχουµε για τον κόσµο, για εµάς τους ίδιους, εάν δεν είχαµε δει ποτέ αυτή την εικόνα, παρόλο που θα ίσχυε ούτως ή άλλως; Κάτι τέτοιο συµβαίνει και στην περίπτωση της Ελλάδας και της περιβόητης ελληνικότητας. Όπως όλοι είµαστε δέσµιοι της εικόνας του πλανήτη Γη, έτσι κι οι Έλληνες είµαστε δέσµιοι µιας «εθνικής µυθολογίας», της οποίας βασικό στοιχείο είναι η δόξα του παρελθόντος. Αυτή η «µυθολογία» περιλαµβάνει ήχους, εικόνες, αντιλήψεις, πεποιθήσεις, στίχους, βιβλία, αντικείµενα, τα οποία έχουν επιφορτιστεί µε µία σηµασία σχεδόν µεταφυσική. Νεκροφιλία λοιπόν είναι τα κακοτράχαλα βουνά, είναι τα µατωµένα χώµατα, η Ιστορία ειπωµένη απ τους παππούδες µας, το κρυφό σχολειό, η αυτο-θυµατοποίηση, ο εθνοκεντρισµός. Νεκροφιλία είναι να ζεις σε µία εικονική πραγµατικότητα, σ ένα κοινωνικοπολιτισµικό Μάτριξ που «σεξουαλικοποιεί» το παρελθόν και δαιµονοποιεί το µέλλον. Και το χειρότερο, να µην έχεις ιδέα. Νεκροφιλία είναι η αντίληψη του ελληνικού έθνους ως µία τρισχιλιετή οντότητα, ατέρµονα δοκιµαζόµενη και επιφορτισµένη µε ένα πεπρωµένο διαφύλαξης των ιερών και οσίων της ανθρώπινης φυλής. Έτσι, βάσει κάποιας ουρανοκατέβατης ουσιοκρατίας, η ελληνικότητα αποκτά χαρακτήρα οικουµενικό. Οι Έλληνες ξεχνάµε πως το έθνος-κράτος δεν αποτελεί φυσική δοµή αλλά κοινωνικό κατασκεύασµα. Δεν είναι πολιτική δοµή που αντανακλά την αέναη ενότητα ή «καθαρότητα» ενός έθνους, αλλά ένας µηχανισµός δηµιουργίας αναπαραστάσεων της κυρίαρχης ιδεολογίας. Η αρχαία Ελλάδα, το Βυζάντιο, ο Χριστιανισµός ενώνονται για να δηµιουργήσουν το ιδιότυπο νεοελληνικό κοινωνικό παζλ. Ας το αποδεχτούµε πλέον µια και καλή, η συνέχεια της ελληνικής ταυτότητας -της οποιασδήποτε εθνικής ταυτότητας- δεν υπάρχει. Η εθνική ταυτότητα δηµιουργείται µόνο από τις κοινές εµπειρίες και την κοινή ιστορία που εκφράζονται µέσα από σύµβολα και παραδόσεις, και δεν φανερώνει τίποτε άλλο πέρα από ακριβώς αυτό. Ο περιβόητος τρισχιλιετής ελληνικός πολιτισµός δεν υφίσταται. Η Μεγάλη Ελλάδα, ο µαρµαρωµένος Βασιλιάς, το «πάλι µε χρόνια µε καιρούς...» εµπεριέχουν τη λαγνεία για το παρελθόν, την ανάγκη διαρκούς επιβεβαίωσης µιας εικόνας που έχουµε φτιάξει εµείς οι ίδιοι. Ο φόβος της προδοσίας, της παραπλάνησης, της συνωµοσίας κατέχει κεντρική θέση στην εικόνα αυτή. Θα µπορούσε κάποιος να υποστηρίξει, λιγάκι απλοϊκά, ότι αυτή η µουσειακή δόξα του παρελθόντος που µας έχει στοιχειώσει, συντηρεί ένα παράπονο, κάτι το ανεκπλήρωτο. Το ότι ποτέ δεν θα φτάσουµε τους «προγόνους» µας. Αυτό το ανεκπλήρωτο της εθνικής µας «µοίρας» δηµιουργεί αλλά και τρέφεται από αναπαραστάσεις µια χώρας που δεν µπορεί να πατήσει µε αυτογνωσία και σταθερότητα στο παρόν της. Η αντίθεση ανάµεσα στον προδότη ηγέτη και στον αγνό, αθώο και παραπλανηµένο λαό δείχνει την αδυναµία µας να αποδεχτούµε την πιθανότητα να έχουµε τελικά αποτύχει. Η βεβαιότητα ότι το κράτος αποτελεί υποχείριο ξένων απόκρυφων δυνάµεων που θέλουν να υπονοµεύσουν την Ελλάδα, το µόνο που δείχνει σε εµένα είναι βαθιά ενοχή. Και αυτές είναι µόνο µερικές από τις πολλές -µικρές ή µεγάλεςεκφάνσεις της νεκροφιλίας. Από τον υποτιθέµενο λόγο του Kissinger στο λαϊκισµό του Λαζόπουλου. Και από τον ιδιόµορφο εθνικισµό της ελληνικής Αριστεράς στην «απολιτίκ» αποχή. Όλα στέλνουν το ίδιο µήνυµα: έχουµε την ανάγκη να µεταβιβάζουµε ευθύνες σε οποιονδήποτε άλλο και µε όποιο κόστος, προκειµένου να µην κλονίσουµε τις τόσο ισχυρές αναπαραστάσεις. Ο νεκρόφιλος µεγαλοϊδεατισµός µας δεν µας επιτρέπει να δούµε πέρα από τον ίσκιο που φτιάξαµε εµείς οι ίδιοι για τον εαυτό µας. «Κατηραµένη νήσος, νήσος των Αζορών, που καταστρέφης νέους κε θάπτεις των κορών.» Μποστ Κυριάκος Βογιατζής 29

30

31 Ar/me του Βασίλη Νικορέλου Η θητεία στο στρατό είναι σαν αναγκαστική έξοδο σαββατόβραδου που δεν έχεις καµία όρεξη. Ξέρεις πως θα περάσεις δύσκολα, αλλά και τι να κάνεις που σε έχουν πρήξει να πας. Ο στρατός είναι ένας ακόµα κοινωνικός θεσµός. Σε αυτό το σκεπτικό µην ψάχνεις να βρεις νόηµα. Δεν έχει.

32 Ar/me. Η θητεία στο στρατό είναι σαν αναγκαστική έξοδο σαββατόβραδου που δεν έχεις καµία όρεξη. Ξέρεις πως θα περάσεις δύσκολα, αλλά και τι να κάνεις που σε έχουν πρήξει να πας. Ο στρατός είναι ένας ακόµα κοινωνικός θεσµός. Σε αυτό το σκεπτικό µην ψάχνεις να βρεις νόηµα. Δεν έχει. Γι αυτό και διαιωνίζεται, καταφέρνει να επιβιώνει µε τη µορφή αλλά και το περιεχόµενό του αναλλοίωτα. Αυτό που πάντοτε ξεφεύγει από την κουβέντα για το στρατό, ανάµεσα σε κορόνες είτε αντί είτε υπέρ της στράτευσης, είναι η εξακρίβωση της εφαρµογής αυτού του θεσµού. Ως µια παραγωγική βία, γιατί κάθε θεσµός είναι µια µορφή θετικής ή αρνητικής εξάσκησης βίας, ο στρατός εφαρµόζεται πρώτα από όλα στο σώµα. Η υπαγωγή σου σε συγκεκριµένη ένδυση, πρόγραµ- µα αλλά και χειρισµό του ίδιου σου του κορµιού, είναι ένα από τα βασικά πράγµατα που στοχεύει ο θεσµός. Με αυτό τον τρόπο δε γνωρίζω εάν εκπαιδεύεσαι στρατιωτικά, σίγουρα όµως εκπαιδεύεσαι πολιτικά. Γιατί δε µπορώ να φανταστώ τίποτε πιο πολιτικό από το χειρισµό του κορµιού. Μήπως σε αυτό δεν καταφεύγουµε καθηµερινά; Ο στρατός συνεπώς είναι µια µη εφαρµόσιµη καθηµερινά χειραγώγηση του σώµατός σου. Με αυτό τον τρόπο, από τη σκοπιά στους µείον 20 στον Έβρο µέχρι το µαύρισµα ταξιτζή το καλοκαίρι η εξουσία του κοινωνικού θεσµού εγγράφεται κυριολεκτικά πάνω σου. Είναι ακριβώς αυτή η βία που γέννησε την ανάγκη δηµιουργίας µιας ιεροτελεστίας γύρω από τη στράτευση. Το να αποκαλείς το στρατό µεταβατικό στάδιο σίγουρα είναι σωστό. Εάν διαβάσεις το «Ο µαύρος κυνηγός» του Νακέ, θα ανακαλύψεις γρήγορα πως ήδη από τα αρχαία χρόνια η θητεία είχε ως στόχο την πολιτική και κοινωνική ενεργοποίηση του άνδρα σαφώς µέσα από τη σωµατική αυτή δοκιµασία. Η ελληνική κοινωνία διατήρησε µόνο ένα µέρος αυτού του σκεπτικού. Σαφώς διαστρεβλωµένο και εν ολίγοις φασιστικό. Ο στόχος της στράτευσης τότε ήταν η ανεµπόδιστη συµµετοχή στα κοινά, ενώ τώρα µια απλή διεκπεραίωση µιας συνταγµατικής υποχρέωσης. Σε αυτό το σκεπτικό δε µε πειράζει καθόλου να ακούω για τα διάφορα βύσµατα που υπηρέτησαν 2 τετράγωνα από το σπίτι τους και που η σκοπιά τους έβλεπε Κατεχάκη. Καλώς έπραξαν. DON T ASK DON T TELL Η κατάργηση του νόµου του 1993, ο οποίος είχε µείνει γνωστός µε τη φράση «Don t ask, don t tell» (Μη ρωτάς, µη λες), που απαιτούσε από τους οµοφυλόφιλους που υπηρετούν στο Στρατό να αποκρύπτουν τον σεξουαλικό τους προσανατολισµό, διαφορετικά θα αποπέµπονταν από το Σώµα, θεωρείται µια σηµαντική νίκη για το κίνηµα των δικαιωµάτων των οµοφυλόφιλων. Στις 18 Δεκεµβρίου 2010 η Γερουσία των ΗΠΑ είχε ψηφίσει υπέρ της κατάργησης του νόµου. Ωστόσο ας διευκρινίσουµε πως µε τον όρο φασιστικό δεν εννοούµε φιλοχουντικά σύνδροµα, αλλά µια οργανωµένη εκφορά αντιλήψεων σε µία και µόνο άποψη. Κλισέ δηλαδή όπως «ο στρατός ξεχωρίζει τους άντρες από τα παιδιά», «κάτσε να δεις τι έχεις να περάσεις, να στρώσεις χαρακτήρα» και λοιπά τέτοια φαιδρά. Η αναπαραγωγή τέτοιων αντιλήψεων αγγίζει τα όρια µιας οργανωµένης φαντασίωσης γύρω από το θέµα. Η θητεία είναι το ελάχιστο κοινό σηµείο όλων θεωρητικά των ανδρών στην ελληνική κοινωνία. Είτε µε θετική είτε µε αρνητική αντίληψη, είναι, πριν από το ποδόσφαιρο, η µεγαλύτερη δεξαµενή για κοινωνικοποίηση δίχως πρόθεση. Για αυτό το λόγο και αποτελεί τόσο χαρακτηριστικό σηµείο σε µια καθηµερινή κουβέντα. Όντας κενός νοήµατος, µπορεί να περιέχει οποιαδήποτε αντίληψη από τον οποιονδήποτε. Στην ελληνική λεβεντιά που µας χαρακτηρίζει δε, αυτή την ίδια που άµα πάρουµε κλήση για παρκάρισµα καλούµε υπουργό για να µας τη σβήσει, ο στρατός διαχωρίζεται σε τρεις κατηγορίες: Σε αυτούς που περάσανε το Γολγοθά µόνοι, σε αυτούς που απλά το περάσανε και ούτε γάτα ούτε ζηµιά και σε αυτούς που απλά υπηρετήσανε. Είναι άραγε τυχαίο το ρήµα υπηρετώ; Δεν έχω ακούσει ποτέ κάποιον να το σχολιάζει. Μη σας ξενίζει συνεπώς το συµπέρασµα πως από µια σκοπιά η θητεία είναι µια διαφορετική µορφή του δίπολου master/slave. Και δεν εννοώ σεξουαλική µεταφορά εδώ. Το αντίθετο, είναι τόσο αποσεξουαλικοποιηµένο, που µπορεί να διαρκεί χρόνια. Κάπως έτσι µπορεί να εξηγηθεί και η φετιχιστική θέση του φαντάρου. Κάτι ο Αγγελόπουλος, κάτι το Εξπρές του Μεσονυχτίου, κάτι οι γερµανικές τσόντες, έχει διαµορφωθεί σίγουρα ένα σκεπτικό γύρω από το στρατιώτη (όπως είναι η ορθή χρήση του όρου) σχεδόν ως ερωτικού αντικειµένου. Δεν έχω ακούσει str8, gay, bi, γκόµενο ή γκόµενα που να µην έχει φαντασιωθεί sex µε ή ως φαντάρος. Αυτό που δεν αντιλαµβανόµαστε είναι πως και αυτή η φαντασίωση είναι υπαγορευµένη από τα κοινωνικά πρότυπα που συντηρούν την έννοια του στρατού. Οι συνειρµοί είναι τόσο προφανείς, που θα έπρεπε να µας βάζει σε υποψία η τόση µεγάλη ευκολία τους. Γιατί, λοιπόν, να είναι η εκπλήρωση της θητείας µια πιστο- 32