VOCABULA A DAHLERO PRiETERMlSSA.

Transcript

1 VOCABULA A DAHLERO PRiETERMlSSA. " ΛΑΝΙ1ΘΑΣ,. Hesychio δεντερίαε olvos, Vinum secundarium, Lora." H. " AANIZEI, Hesychio Χαγγάζει, βρέχει." Η. " ΛΑΠΗΝΗ, Suidae άμαξα, Rheda : quae et Λαμπήνη et άπήνη." H. " ΛΑΠΙΖΕΙ, Hes. exp. στανροΰται. Alioqui λαπίζειν est άλαζονεύεσθαι, teste Etym., Insolentius et arrogantius se efferre, Jactitare se. UNDE Αάπισμα, Jactantia, κόμπος, καύχημα. Cic. ad Att. 9, [13.] 16. Ego hunc ita paratum video peditatu, equitatu, classibus, auxiliis Gallorum, quos Matius έσάλπιζεν, ut puto: sed ccc.m. dicebat peditum, equitum LX,, polliceri sumtu suo annos decern. Sed sit hoc λάπισμα: magnas habet certe copias: et habebit non ille vectigal, sed civium bona. Ετ Λαπιστήε, Jactator, Hesychio * κανχητήε, ψεύστης, φλύαρος, ό έγγνς τον προπετοϋε, Gloriator, Nugator, Mendax, Temerarius : item τρνφερόε, μή έχων φροντίδα, Delicatus et mollis, Nihil pensi babens. Idem, itidemque Suid., affert et Λαπίστρια pro θέλονσα ενωχείσθαι, item ρεμβομένη, μετεωριζομένη. Innuit autem idem Hes. haec derivata esse παράτούελαπίθαε, quae Gens fuit Thessalica ferox : ut sane et Eust. λαπίθην dici ait * avχηματίαν : addens, παρά τό τονε λαούς ε'ιε όπιν άγειν καί έπιστροφήν ols πείθει τινά περιαντολογούμενοε: sed id etymon videtur coactum." Η. " Λαπίζω, Brunck. Soph. 3, 519 Λαπιστήε, Jacobs. Anth. 7, 45." Schaef. " ΛΑΡΒΑΣΟΝ, τό, Barker, ad Etym. M Corai. ad Heliod. 2, 355." " ΛΑΡΙΣΣΑΙΟΣ, Wessel. ad Herod. 73. Jacobs. Anth. 7, 77. ad Diod. S. 2, 486." Schaef. " ΛΑΣΑ, Hesychio τράπεζα πληρέστατη, Mensa refertissima. Λάσαν Idem dici scribit τήν λάρισσαν." Η. " ΛΑΣΑΡΟΝ Κνρηνάίκόν, ap. Apsyrtum in Hippiatr. Laser Cyrenaicum, quod Hippocr. όπόν,σίλφίον appellat." Η. * Λασάριον, Gl. Laser." " ΛΑΣΔΟΙΑΤΟ, Dorice pro λαζοίατο, h. e. λαμ βάνοιτο, Hes." Η. " Laconice, Bast, ad Greg. Cor. 598." " ΛΑΣΙΤΟΣ, Hesychio κίναιδοε, Cinaedus. Idem et Λαίσιτοε attulerat pro κίναιδοε, πόρνη, Cinaedus, Scortum, Prostibulum : quod et Λάσθη." Η. " Ad Moer. 250." Schaef. " ΛΑΣΙΧΝΕΥΟΥΣΑ, Siculis πλάνωμένη, Hes." H. " ΛΑΣΤΑΡΝΗ, Hesychio μάστιξ, Flagellum, Scutica." H. ΛΑΣΤΑΙ, Hesychio πόρναι, Prostihula, Scorta : quae et Λάσιτοι s, Λαίσιτοι." Η. " Λάστη, Ruhnk. Ep. Cr. 86." Schaef. " ΛΑΓΓΑΓΈΙ, Hesychio ψοφεί: qtiod et Aaraγει." Η. " A AT ΑΙΑ, affertur pro Gladiolus, Culter, qui majori gladio adjungitur. Apud H^g. legitur, sed non sua serie, nimirum ante Λατνπη: ita ut videatur scr. λατταία gemino τ. exp. vero παραξιφίς καϊ ή περϊ ζώνην μάχαιρα, Gladiolus, Pugio." Η. " ΛΑΤΑβ, ayos, ή, Hesychio ψόφος ό άπό κοττάβων γινόμενος, Sonitus s. Strepitus, qui inter cottabizandum editur potus reliquiis e poculo in altum sublato in pelvim subjectam defusis: quomodo et VERB. ΛαταγεΊ exp. ψοφεί, τνπτει, Strepit, Percutit. Suidae λάταξ est ή μεγάλη σταγών, Magna gutta : ex Epigr. in exemplum afferenti λατάγων πλήγμασι τερπόμενος : parum recte; nam λάταξ, s. Χατάγη, Athen. [479 ] dicitur τό έκπίπτον έκ τής κύλικος, quae sc. κότταβος s. κοττάβων dicitur, νγρόν. Quo sensu ibid, dicit de cottabismo loquens,"eset γάρ eis τόν άριστερόν άγκώνα έρείσαντα, καϊ τή δεξιφ κνκλώσαντα, νγρώε άφείναι τήν Χάταγα. Sic aliquanto post dicit μάνην vocari τό έπϊ τοϋ κοττάβου έφεστηκοε, εφ' ον τάς Χάταγας έν παιtic έπεμπον. Et rursum in exp. loci cujusdam A- ristoph. Έκπώματα grow καϊ τό τοις άποκοτταβίζονσι δε όξύβαφον τιθέμενον, είς ο ras λάταγαs έγχέουσι. Nec vero ille tantum sic usurpat h. v., et cum eo J. Poll., sed etiam vetustiores his poetae. Dionysius dxlv cognomento Chalcus, de cottabizantibus, "Ομματι βηματίσασθε τόν αιθέρα τον κατακλινή Eis οσον αί Χάταγεε χωρίον έκτέταται: solebant enim αϊ Χάταγes poculo in sublime elevato dejici. Et Critias in Elegiis, Κότταβος έκ ΣικεΧήε έστι χθονός έκπρεπές έργον, Όν σκοπόν eis Χατάγων τόξα καθιστάμεθα. Ubi ut ό κότταβοε dicitur Siculum esse inventum, ita Dicaearchus Milesius in libro de Alcaeo scribit τήν Χατάγην quoque esse Σικελικόν 'όνομα. Soph, in Inacho τήν Χάταγα appellat άφροδισίαν, Veneream, quoniam oi έρώμενοι in primis solebant άποκοτταβίζειν : qua de re plura vide in Κότταβοε. [Cf. Athe: ] Apud Suid. reperio ET Ααταγεία, ET Aarayas, sed sine exp.: tantum enim fem. ea esse dicit. Si mendo carent, videtur hoc i. esse q. λάταξ s. Χατάγη : illud, i. q. κοτταβισμόε S. άποκοτταβισμόε, h. e. Lusus ille, quo reliquiae potus e poculo alte sublato in subjectam pelvim ita dejiciuntur, ut sonum reddant. Sane VERB. Ααταγείν signif. Strepitum s. sonitum reddere effusis ταίε λάταξιν : ut ap. Lucian. Lexiph. Ύμείε δέ ϊσωε ώεσθε μή Χαταγείν τονε κοττάβονε. Sed notandum, in vet. Ms. Cod. legi, Ααταγεία, καϊ θη- Χνκόν Ααταγάε. Ad Λάταξ porro ut redeam, est id et Animalis nomen, et quidem quadrupedis, amphibii, aerem, non humorem, recipientis, crocodili more : πλατύτερον est έννδρίδοε, dentesque habet validissimos: siquidem noctu exit, dentibusque excindit τάε περϊ τόν ποταμόν κερκίδας : habet τρίχωμα σκχηρόν καϊ τό είδοε μεταξύ τον τήε φώκηε τριχώματος καϊ τον τής έλάφον, ut tradit Aristot. Η. Α. 8, 5. ubi Gaza quoque Latacem vocat. At Latacen Plin. 26, 4. in sermone de herbis magicis, dari solitam a Persarum rege legatis, ut quocunque venissent, omnium rerum copia abundarent." H. " Αάταγες, Gl. Stuppi." " Αάταξ, Athen. p. 28. Ruhnk. Ep. Cr Toup. Opusc. 2, Valck. Diatr Toup. Emendd. 2, 472. ad Charit. 329 Valck. Callim Τ. H. ad Aristoph. Π. p Brunck. Soph. 3, Callim. 1, 467. Jacobs. Anth. 11, 56. ad Lucian. 2, 325. Αατ.αγέω, Valck. Callim ad Lucian. 2, 325. Αατάγη, Mcer et n.: Valck. Callim Λαταγείον, Jacobs. Anth. 11, 56." Schaef. " ΛΑΤΙΝΟΣ, 0, Latinus : Filius Ulyssis et Circes, Progenitor Italorum, qui ab eo Λατίνοι dicti sunt, Latini. Ab hoc FEM. Λατινϊς, ίδος, ή, Latina: ut in Epigr. Λατινϊς μοϋσα, Latina musa. Et ADV. Λατινιστϊ, Latine, Latinorum ritu, Latinorum ser mone : quod et 'Ρωμάίστί, a Roma Latini soli capite." H. "*Λατεϊον, τό, Strabo 4. p. 285.; sed ap. Appian. B. C. 2. p scriptum est * Λάτιον." " Λατίνος, ad Lucian. 1, 680. Λατινϊς, Christod. Ecphr * Λατινικός, Boissonad. Philostr. 412." Schaef. " AATMENEIA, Hesychio δονχεία: quae et άτμενία." Η. " AATPABAZEIN, Hes. άσήμως λαλείν : afferens ET Λατραβόε pro Χαμνρόε : AT Λατραβών pro άλαζονενόμενος." Η. " ΛΑΤΡΑΖΕΙΝ, Eid. βαρβαρίζειν, Barbarizare, Barbare loqui." H. " ΛΑΤΡΑΠΙΑ, Eid. Χαμνρία μετά * έρνθριάσεως : pro quo forsan scr. Χατραβία, cum Χατραβός afferat pro Χαμνρόε." Η. " ΛΑΤΡΑΨ, Eid. ύετός, Nimbus: qualis fere Χαίλαψ." Η. " ΛΑΤΩΟΣ, Latous, Fluvius sic dictus ex eo, quod ap, eum Latona partum ediderit. Etym. M," H. " * ΑΑΤΩΡΕΙΑ, Vini species. Athen. 1, 24." " ΑΑΦΘΑΝΗ, Hesychio γλώσσα, Lingua." H. " ΑΑΦΘΙΑ, Hesychio ή άσπϊε, Scutum s. Clypeus." H. " ΑΑΦΝΗ, Pergaei pro δάφνη, Laurus, Hes." H. " ΛΑΦΟΣ, Hesychio ό αριστερή χεψ\ χρώμένος, Qui laeva s. sinistra utitur manu, Laevus, Sinister." H. " * ΛΑΦΡΪΑ, Epith. Minerva, Lycophro 356."

2 ccccxxviii LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM. " Toup. Opusc. 1, 526.; Emendd. 2,318." Schaef. " ΛΕΒΕΡΝΟΙ, Suidae πλοία πολεμικά, τριήρειε νηεε: eadem quae Αίβερνοι et Αιβυρνίδεε, Liburnicae naves." H. " ΛΕΒ1ΝΘΙΟΙ, Hesychio έρέβινθοι, Cicer." H. " ΛΕΓΑΙ γυναϊκεε, ab Archilocho dictae feruntur Mulieres libidinosae et lecti semper appetentes. I- TEMQUE Αεγαίνειν, mutatione literae pro λεχαίνειν dictum volunt, q. e. τοϋ λέχουε έπιθυμεϊν." Η. " ΛΕΙΝΑ, Cyprii έρια, Lanas, Hes. Infra Αήνεα." Η. " ΛΕΑΕΓΙΕΣ, Hesycbio κόχλακε5 s. κοχλιώδε«τόποι." Η. Schaef. ΛΕΛΕΓΗΪΟΣ, Jacobs. Anth. 7, 243." י " ΛΕΜΝΑ, το, Plantae genus in Orchomenio lacu nascens, Theophr.Ή. P. 4, 11. Sunt qui λέμμα scribant, et sic dictum existiment, quod sit veluti λεπί!" Η. Steph, " Lemna Palustris Linn. " " ΛΕΥΪΤΗΣ, Leyita : ap. Judaeos ίερεύε, Sacerdos: quoniam familia Levi ίερατείαε τάξιν έπλήρου. Meminit horum et Plut. Symp. 4. fin. sed profanam appellationis causam afferens. Ibi enim cum dixisset Judaeos Bacchum colere, et ejus in honorem θυρσοφορίαν agitare, Καί κιθαρίζοντεε, inquit, έτεροι προίάσιν, ούε αύτοι Αευίταε προσονομάζουσιν, είτε παρά τόν λυσιον, ε'ίτε μάλλον παρά τόν ευϊον τηε έπικλήσεωε γεγενημένηε. Dicitur signif. etiam διάκονοε, Minister, Famulus." Η. " ΛΕΥΡΑΙ, Hesychio ενρίσκειν : quod et Ευραι s. Εΰρεϊν," Η. " ΛΗΔΕΙΝ, Hesychio κοπιφν, κεκμηκέναι: afferenti itidem Αηδήσαε pro κεκμηκώε, κοπιάσαε, Labore fractus, Defessus." H. " ΛΗΔΟΝ, ro, Ledum s. Ladum : Cisti genus, simili quo cistus modo nascens, sed foliis longioribus et nigrioribus, quae verno tempore quiddam pingue attrahunt. Ex eo fit, quod DICITUR Αήδανον : capras enim ajunt matutinis pastibus ladum rodere, deinde nebula sole discussa, madentibus rore villis pinguem ilium succum abstergere, quod viscosus sitet villis facile adhaerescat; huncque postmodum depecti, colari et in offas cogi. Alii tradunt, cum pingue hujus plantae insideat, attractis funiculis herbam earn convolvi, atque ita offas fieri. Diosc. 1, 129 Plin. 12, 17. Sed Plin. herbam vocat et ladam et ledam : succum detersum, et ladanum et ledanum. Sunt, inquit I.e., qui herbam in Cypro e qua ladanum fiat, ledam appellent: etenim illi ledanum vocant. Et 26, 8. Lada appellatur herba, e qua ladanum fit in Cypro barbis caprarum adhaerescens. Herod. 3, 128. λήδανον vocat το λάδαι ον: To έέ δή λήδανον, τό Άράβιοι καλέουσι έστι λάδανον, έν δυσοδμοτάτω γινόμενον, ευωδέστατόν τών γάρ αιγών τών τράγων έν τοϊσι 7τώγωσι ευρίσκεται εγγινόμενον, οίον γλοώε άπό τήε ύληε." Η. " Cistus Creticus Linn. Tournefort Reise 1. S Pococke Reise 2. S. 333." " Αήδον, Brunck. A- ristoph. 2, 166. Toup. Addend, in Theocr Αήδανον, ad Herod Plut. de S. Ν. V. 29." Schaef.. Galen 2,. 160 Wakef. " ΛΗΔΟΣ, εοε, τό, Vestis e panno raro aut detrito : Philemoni εύτελέε τριβώνιον s. χλαμύδων παλαιόν. Dores, inquit Didymus, ro λήδοε dicunt λάδοε, ut Alcman, λάδοε είμένα καλόν. INDE Αηδάρων, ΕΤ Αηδίον, SIVE Αήδων, itidem τριβώνιον εύτελέε. Suid. ληδάριον esse dicit εύτελέε ιμάτιον θερινόν, θέριστρον, Vestem vilem, qualis aesfate ferri solet: tunc enini leves rarasque ac magis detritas induunt vestes: ut Aristoph. 0. [715.] χρή χλαϊναν πωλεΐν ήδη, και ληδάρών η πρίασθαι. Ad praecedens λήδιον quod attinet, Philemo et Didymus ipsum παροξύνουσι, Eust. vero προπαροξύνει, itemque Hes. et Suid. Sed addit Eust. scr. per η cum i.ascripto s. subscripto, utpote derivata παρά τό λεϊον. Apud Hes. sane διαλελυμένώε εύτελέε Ιμάτιον : ut et ap. Athen. REPERIO Αηϊδων, 13. καινό ν ληίδιον. Ετ Αηϊδιώδειε, * τριβωνιώδειε: pro λήδιον et ληδιώδειε." Η. «Ae*τόν λήδιον, Athen Olear. ad Philostr ubi p. 160 Αη- δια άνασείειν έπιπλα, Vela agitare" " Ληίοι item * Αήδον. Hac forma legitur ap. Theocr. xxi' ubi intfer piscatoria instrumenta recensentur τοί κ8λα μοι, τάγκιστρα, τά φυκιόεντά τε λήδα. Scilicet Retia lacera et usu detrita: dicitur autem λήδα φυκιάεντa ut χλαίνα λινοΰλκοε, χιτών τριγλοφόροs, et si quae alia ejusmodi. Toup. ad Theocr. Etym. M. Αήδιον φ ( \!}. μων φησί σημαίνειν εύτελέε χιτώνων, fj χλανί&α πα. λαιάν. Αηδάριον ιμάτιον." Brunck. " Αήίοι Brunck. Aristoph. 2, 166. Toup. Addend. intheoct! 401. Λάέοϊ, Brunck. ), c. Λαϊδοι, ibid. Αηδψον, Αη ιδάριον, ibid. Τ. Η. ad Aristoph. Π. p ad Moer Ατ/δων, Toup. 1. c. Jacobs. Exerc. 2,125. Wakef. S. C.'3, 121. ad Herod.416. Αγδιον, A^V Αηιδων, Τ. Η. 1. c. Brunck. 1.. c Schaef. - Aj»δοε, Eust. II. / 1199 Wakef. " ΛΗΜΝΟΣ, f!, Lemnus: Insula Thraciae iinitima, sacra Vulcano. Ejus incolae, DICUNTUR ΑΉΜΝΙΟΙ, Lemnii. Sed Αήμνιοε adj. quoque usurpatur, ut et Lemnius, pro Qui Lemniorum est, s. Qualis Lemnidrum est: ut Aristoph. [Εφ ] Αήμνιαι άμπάοι. Femina; ejus insulae dicuntur Λήμνιαι, Lemniae, ΝΈΟ NON Αημνιάδεε, Lemniades. Hisce Venus ob sui ne glectum dicitur immisisse foetorem, ita ut mariti ipsas aversarenlur, et cum Thracicis feminis consuescerent: quamobrem zelotypia tactae, et maritos et Tbressas occidere. Ε quo facinore Αήμνων κακόν dicitur το μέγα κακόν, Magnum et audax malum, teste Suida; quod et e Plut. Erotico patet, «Νεανικό τό τόλμημα καϊ Αήμνων ώε άληθώs. Sic Αημνίφ χειρ'ι dicitur pro ώμή καί παρανόμφ, ab eod. Lemniarum facinore. Netnon Αημνία δίκη pro κάκιστη, auctore Suida. Eod. modo Αήμνων βλέπων, S. Αήμνων κακόν βλέπων,pro Truculentum et vindictae avidum vultum prafereds, At Αήμνων πϋρ Proverbialiter dici tradunt, quoniam in Lemno sit αναφορά TIS πυρός χαλεπή. Ab ead. insula locale ADV. Αημνόθεν, Ε Lemno. Suid. fj Apud Hes. legitur et λήμνων exp. νήσων, Iusularum: acsi λήμνοε non proprium tantum s sit, sed appellativum etiam, de Quavis insula dici solens." H. "Αψ μνόθεν, Lucian. de Domo 910." " Wakef, Phil, 203. Αήμνιοε, ad Moer. 267 Toup. Opusc. 2, 247. Wakef. Phil Jacobs. Anth. 9, 497. Maximus,de malo aliquo, ad Herod Αημνία βοϋε, Brunck. Soph. 3, 427 Αημνία βώλοε, Boissonad. Philostr Αήμνιαι conf. cum ΛΙμναι, Kuster. Aristoph. 117 Αημνιάε, Lucillius 88. Brunck. Soph. 3, 426 * Αημναϊοε, Wakef. Phil Schaef. " ΛΗΝΑΙ, Arcadibus dictae Βάκχαι, Bacchae, Mulieres bacchantes : ut alii volunt, Torcularinm uymphae, Epigr." H. " Λ1ΒΕΡΝΑ, ET Αιβερνίδεε, Suidae el&os πλοϊον, Navigii genus. Infra λιβυρνίδεε, Liburnics naves. Idem Suid. λίβερνον dictum fuisse ait Locum ilium, in quem hiantem Curtius se praecipitarat cuinequo. Historiam ap. eum vide, et ap. Liv." H. " ΛΙΒΤΡΝΟΝ, Hesychio πολεμικόν πλοϊον, Bellicum navigium, [Gl. Liburnum :]quod ET ΑιβνρνκET Λιβυρνικόν πλοϊον dicitur, Liburnica: a Liburniss. Liburna geute, rei nauticae et bellicae peritissima. Ap- F. Τ. Τ L IL «.)..:./.. levibus navigiis praedaretur : u n d e etiamnum Roma- Χιβνρνίΐν nos τά κούφα καί οξέα δίκροτα appellare Ista Appiani verba sunt: haec, Luciani in Amoribus, Έπ' Ίταλίαν μοι πλεϊν διανοούμένφ, ταχυναυτονν^α φοε εύτρέπιστο τούτων των δίκροτων, οίε μάλιστα χρί«' Αιβνρνοϊ δοκοϋσιν. Plura de his navigiis vide ap. Bayf. de Re navali, p H. " ΛΙΓΤΣ, vos, 5, f!, Ligur : et plur. Αίγνει, Ligures: Gens ejus regionis Italicae, quae ab ipsis Dici: TUR Αιγυρία, Liguria. IN DE Αιγυστικόε, [ή, ov,] Ligusticus : ut λιγυστικόν πέλαγοs, Mare Ligusticum Et Αιγυστικόν, Ligusticum: Herba sic appellata, quod in Liguria utplurimum reperiatur, in Apennino mon te, teste Diosc. 3, 58. Itidem Plin. 19, 7 Ligusticnm sylvestre est in Liguriae suae montibus: sentur UDI- a que: suavius sativum, sed sine viribus: Panacem qui vocant. [Laserpitium Siler Linn., Ligusticum W; visticum Linn.] Inde ΕΤ Αίγυρον, SIVE Λιγνριον,αι

3 VOCABULA A DAHLERO PRjETERMISSA. Ctiim putant Ligurium lapidem. Joseph. A. J. Λίθοι δώδεκα μεγέθει καί κάλλει διαψέροντει, ού κτητόι άνθρώwon κόσμοι διά τιμή! ΰπερβοΧήν οντει, σάρδόνυξ, τόπα- 01, σμάραγδο!, άνθραξ, ϊασπιι, σάπφειροι, λίγυροι, ά- μέθυστοι, άχάτηι, χρυσόλιθοι, όνυξ, βήρυλλοι: pro quo Exodi 28. λιγύριον, et in vet. versione Ligurius, in nova Lyncurius. Quam scripturam si sequamur, erit Succinum, s. Electrum, quod alni sudare feruntur ad Padum, qui Ligurum Vagiennorum finibus visendo fonte profluit. Ac probahilis esset haec opinio, nisi Josephus diceret has gemmas incomparabiles esse magnitudine et pulcritudine. Sed huic responderi objectioiii queat, olim in pretio fuisse ob raritatem, nunc ob copiam esse viliorem." H. Stepb. " Λιγυβτικόι s. * Λιγυστίνοι, Strabo 2. p : 4. p * Λίγυστιι, de Circe, Eur. Troad. 437." " Λίγυι, Diod. S. 1, 446. * Λιγυστήι, ibid, et n." Schaef. " ΛΙΔΡΙΟΝ, Hesychio τρυβλίον, Scutella." H. " AIZEI, Hesychio βήσσει, στάζει, παίζει, Tussit, Stillat, Ludit." Η. " ΑΙΖΟΝΕΣ, pro όλίζονει, h. e. έλάσσονει, Μίηο 1 res, Hes." H. " Α1ΣΓAPION, Ligo. Utitur h. v. Schol. Theocr. [4, 10.] in exponendo σκαπάνη : ut inde conjiciam fuisse linguae vulgaris." H. " Suid. v. Σκαψεία, Salmas. Exerc. Plin Ducang. Glossar. Demin. est a * Αίσγοι, η, quod vocab. Coraius Plutarcho Vit. Parall. 6. p restituit. Cf. Artemid. 2, 24. Schneider. Lex. v. Μιοχοί." " ΑΙΣΚΟΣ, Hesychio δίσκοι." Η. ΑΙΣΣΑΝΙΟΣ, Laconibus άγαθόι, Hes." Bonus, H. " Aristoph. A ubi * Ανασάνω!." " Brunckw Aristoph. 3, 179 " Schaef. " ΛΙΤΡΑ, ή, Libra : Mensurae et Ponderis nomen duodecim continentis uncias. Passim de Pondere usurpant: quamobrem ubi ambiguitas est, addunt Vel μέτρω, vel σταθμω. Gal. των κ. Γένη 1. Σταθμό! Ιστω μια!,λίτρα! έκατέρου, συναμφοτέρων δέ, 'ίσον ελαίου μέτρον. Et Plaut. Laserpitii libram pondo diluunt. Et sic passim ap. Scrib. Largum. Verum id scire oportet, libram et unciam mensuralem, atque adeo mensuram omnem, certam atque immobilem semper fuisse : pondera autem rerum omnia fere varia esse, pro eorum, quae expenduntur, varietate. Attamen ut Plin. pro mina vertit libram, quae tamen quatuor drachmis est minor: ita Gr. contra nonnunquam centum drachmis libram, non minam, exprimunt, ubi quatuor drachmae redundant. Testatur id Gal. τών Κ. Γένη 6. Τίοτέ,μέν γάρ άντϊ τή! λίτρα!, ρ' δραχμάι γράψουσιν αυτοί' ποτέ δέ, άντϊ τη! μν&ι. Et similiter ibid. 1. "Άστε ή αυτή άνάλογία σώζεται, μηδέν μέγα διαψέροντοι ε'ίτε ταίι εκατόν δραχμάι! τών μεταλλικών, είτε ταΐ» ένενήκοντα εξ, α'ι δύο κοτύλαι τοΰ ελαίου μιγνύοιντο. Ad h. vero 1. Scribonii Largi, In libra denarii octoginta quatuor ap. nos, quot drachmae ap. Gr. incurrunt: ad h. inquam 1. respondetur, Scribonium pleraque medicamenta vertisse e Graecis, qui rp.libra usi sunt in suis compositionibus, dividentes earn more Romano in duodecim uncias, unciam vero in septern drachmas, denarios intelligentes : ita ut more illorum Scribonius locutus videatur: alioqui libra drachmarum est sex et nonaginta. Haec infer alia Gorr. Λίτρα est etiam Numismatis genus, et id parvi admodum pretii. J. Poll, enim 9. tradit Siculis τήν λίτραν facere όβολόν ΑΙγινάίον: unde ήμί- Χιτρον et δεκάλιτρον dici pro ro ήμισυ τοΰ όβολοΰ et τού! δέκα ןόβολοΰ : nec vero Dores solum ita usurpare, poetas in primis, sed Atticos etiam Comicos. Dores, ut Epicharm. "Αλλη Se λίτραν, αί δ' άν' ήμί- Χιτρον δεχόμενοι. Atticos, ut Diphil. in Siculo, μη δεν h' έχειν Εΐ μή κικίννουι άξιου! λίτραιν δυόϊν. Idem tradit J. Poll. 4, 24. afferens et e Sophrone duo exempla, baecque subjungens: Aristot. in Agrigentinorum Republ. cum dixisiet, 'Εζημωΰντο πεντήι&ντα Χίτραιι, subjicit, Ή δέ λίτρα δύναται όβολόν Αίγινάίον. In Himeraeorum vero Republ. scribit Sicilienses τοΰ! δύο χαλκοΰ! vocare έξάλιτρα : sex autem, ήμίλιτρον, [Diosc. 342.] Obolum, λίτραν. Corin- ccccxcix thium staterem, δεκάλιτρον, ut qui δέκα 0/30X0υι δύναται. Per risum vero λίτραν ετών ζήσα! quidam in Epigr. dixisse fertur pro Modico temporis. Nota τήι λίτρα1 compendiaria haec est, X, et haec, X. COMP. Αιτροσκόπου! Hes, dici scribit τού! άργυραμοιβούι, από τοΰ Σικελικού νομίσματα, quod λίτρα vocatur. Itidem κολλυβισταί." Η. " Gl.; ' Λίτρα Libra, Pondo. Λίτρα καί ήμισυ Sesquilibra. * Λιτραίο! Libralis._* Λιτριαίο! Libralis. *Λίτρασμόι, (a ν. * Λιτράζω ) Libratio. * Δίλιτρο! Bilibris, Dupondius. * Διλιτριαίοί Bilibralis. * Τρίλιτρον Tripondium.' Λιτριαίο! extat ap. Dionys. H. 1,561. Vide Δεκάλιτρον supra." " Έξάλιτροι, Qui sex librarum est. Aristot. vero in Himeraeorum Politia tradit τού! δύο χαλκοΰι a Siculis vocari εξάλιτρα : et τόν όβολόν, λίτραν, ut refert J. Poll. 4, c. 24." H. Stepb. " 'Ημίλιτρον, Dimidiata λίτρα s. Libra. Apud Siculos Semiobolus s. Sex aerei. Nam λίτραν Obolum vocant, ut J. Poll, ex Aristot. tradit. Epicharm. ap. eund. J. Poll, g."αλλη δέ λίτραν, αί δ' αν ήμίλιτρον δεχόμεναι." H. " Gl. Semilibra, Selibra. Bekkeri Anti-Atticista : * Ήμιλίτρων Επίχαρμο» Χειρωνι." "Λίτρα, ad Diod. S. 1, Jacobs. Anth. 6, , 224. Τ. H. ad Aristopb. Π. p Brunck. Soph. 3, 520. Bentl. Ep. ad T. H. p. 83. ad Mcer Toup. Opusc. 2, 73. Conf; cum λίτρον, Brunck. Aristoph. 1, 282. Λιτραίοι, Jacobs. Antb. 10, 221. Λιτροσκύποι, Brunck. Soph. 3, 520." Schaef. " Α1ΤΡΙΣ, Hesychio πυξϊι * σωματοδόχο!, Loculus, Area." H. " ΛΟΝΔΙΣ, Hesychio βωμολόχο!, είρων, Scurra." Η. Stepb. 326." G. 1, * ΛΟΥΚΟΤΛΛΕΙΟΝ, Fabric. Β. Schaef. " ΛΟΥΝΟΝ, Hesychio λαμπρόν, Splendidum, Lucidum." H. " ΛΥΓΔΗ, Hesychio ή λεύκη, τό δένδρον, Populus alba." Η. " ΛΥΓΔΟΣ, ή, Lygdus: Lapis genus, teste Suida. Hes. esse dicit λίθον εί! τα ζώδια, Lapidem, e quo sigilla animalium fiunt: s. τόν ΤΙάριον, Parium lapidem. Apud Suid. ex Epigr. οΐά τε λύγδου Λεπτήν παρθενίην βριθομένην χαρίτων. Ibid, hinc derivatum adj. MATER1ALE, Λύγδινο!, [Η, [, ov Lygdinus, Ε lygdo confectus: Κ,άν στέρνοι! ετι κείνα τα λύγδινακώνια μαστών"έ,στηκε μίτρη! γυμνά περιτρομάδο!. Et rursum, Γλΰψαι έπώλει λύγδινόν τι! Έρμείαν. Meminit et Plin. 36, 8. Lygdini lapidis : Lygdiuos in Tauro repertos, amplitudine qua lances craterasque non excedant, antea ex Arabia tantum advelii solitos, candoris eximii. Unde patet lygdurn esse marmoris genus : quibusdam tamen iuterpr. etiam Calculum litoralem, Glaream." H. " Diod. S. 2, 52. Ή Παρ/α λύγδοι." " Λύγδοι, Jacobs. Anth. 8, 139. Rutin. 38. Toup. Emend. 1, 444. Wakef. S. C. 2, 10. ad Diod. S. 1, 164. ad Charit Λύγδινο!, Jacobs. Anth. 8, , 178., 12, 62. Toup, Opusc. 2, 249 ad Diod. S. 1, 164. Λυγδίνεοι, Jacobs. Anth. 10, 178." Scbaef. " ΛΥΔΟΣ, <5, Lydus. Sunt autem Lydi, Populi quidam Asiae: quorum regio DICITUR Λυδία, Lydia: sc. χώρα ζ.γή: e MASC. Λύδιο!, [A, ov,] Ly L dius, poss. παρα τού!. Λυδού! : Ut Λύδιον μέλοι, et Λύδιο! άρμονία, inventa et usurpata a Lydis. Sie Λύδιο! λίθο!, s. Λυδία λίθοι, Lydius lapis : Coticulae genus in Lydia frequens, auri probatione admodum celebratum : alio nomine dictum βάσανοι. [Λυδία λίθοι μανύει χρυσόν, Bacchyl. Theophr. de Lap.] At παρά Λύδιον άρμα πεζό! ίχνεύων ap. Pind. Proverbialiter dictum volunt pro Celeriter currens, a Lydii currus. velocitate. Ex hoc Λύδιο! FIT Λυδιακόι, [J), ov,] quemadmodum Φρυγιακό! e Φρύγιο!. Athen. 12. citat Xanthi lib. 2. Λυδιακών, Lydiacorum, Rerum iu Lydia memorabilium. Apud Hes. cum diphthongo Λύδειοι pro Λύδιοι: ut Λυδεία έσθήι, Λυδεία μάχαιρα, Λύδειοι νόμοι: NECNON Λυδική λίθοι, pro Λυδία s. Λυδεία λίθοι, Lydius lapis. Est a AuSos et COMP. Λυδοπαθήι, ό, ή, Obnoxius iis πάθεσι, quibus Lydi, h.e.voluptarius, Mollis, Effeminafrisj tales enim

4 ccccxxviii LEX. VOCUM PEREGR. IN erant Lydi: nam olim cum seditiosi essent, jusserat eos Cyrus de Crcesi consilio, armis abstinere, sinuosas ferre tunicas, cithara et tibiis ludere, Baccho et Veneri operam dare: unde et iesch. Pers. [41.] p άβροδιαίτων Λυδών οχλοϊ. Utitur autem vocab. isto Αυδοπαθεί! pro ήδυπαθει!, Anacr., teste Schol. jescli.: afferente ET Αυδοφοίτηε, dicenteque hoc etiam nomine notari eorum τήν τρυφήν: nam ista voce dici rov μυροπώλην, qui Lydiam peragrare solebat, et unguenta inde affen-e cum alia, turn τήν βάκχάριν, quae ap. eos erat nobilitata. Denique inde est VERB. Αυδιάζω, SIVE Ανδίζω, Lydios imitor: utrumque ap. Suid. exp. τά τών Λυδών φρονώ, Lydos sequor, Cum Lydis facio. Inde ADV. Αυδιστϊ, Lydoruin imitatione, Lydorum more, Lydice: ut ή Αυδιστϊ άρμονία ap. Aristot. Polit. 8. quae a Luciano vocatur Αΰδιοε άρμονία, ac dicitur esse βακχική." Η. " Gl. Αύδιοε Laticus. Αυδία Maeonia. Ubi Ducang. legit, Lydius. Αυδοπαθήε, Athen Eust. 1195, 42. Αυδίζω, Aristoph. I Β.: Λυδια' ή χώρα, τό έθνικόν, Λυδοϊ καί * Αυδαίο!." " Αυδόί, Toup. Opusc. 1, 508. ad Lucian. 1, Wakef. Ale Jacobs. Animadv. 40. ad Charit Conf. cum Λύκιοι, Zeun. ad Xen. Κ. Π ; cum δοϋλοϊ, ad Herod Jacobs. Anth. 7, 404.; cum ahros, αϋλόε, Wessel. ad Herod. 40. ad Dionys. Η. 1, 87. Valck. Callim Λυδόν eis πεδίον, Toup. Emend. 2, 496. Λυδών κόραι, Kuster. A- ristoph. 58. Λύδιοι, Toup. Opusc. 1, 508. Zeun. ad Xen. Κ. Π ad Herod. 377 Thom. M De tibia Lydia, Huschk. Ep. in Propert. 46. Λυδία πέτρα, Τ. Η. ad Lucian. 1, 212. Λυδία λίθοι, Jacobs. Anth. 6, 281. Brunck. Soph. 3, 514. Λυδίβω, Valck. Callim Αυδιστϊ, Boeckh. de Metr. Pind * Λυδίαs, (Macedoniae fluvius,) Musgr. Bacch. 572." Schaef. " Λυδί<=ω, Philostr. 239." Wakef. " Μιξολυδιστϊ, Lydia harmonia mixta. Aristot. Polit. 8. p. [455.] Ή μιίρλυδιστϊ καλουμένη άρμονία." Η. " Plato de Rep. 3." p. 398(= 194.) Plut. p. 46. * Μίξολιίδίοι, ό, ή, Strabo 12. p. 857 " " Miζολυδιστϊ, Plut. Mor Boeckh.de Metr. Pind. 225." Schaef. " ΐίαραμιξολυδιάσαι, redditur Ad mixolydium tonum alludere, ap. Plut. de Musica [10, 694.] Ζημιώσαί τε τόν έπιχειρήσαντα πρώτον τοίs πλείοσι τών επτά χρήσασθαι παρ* αυτοίs χορδών, καί παραμιξολυδιάζειν έπιχειρήσαντα. Alii interpr. Transcendere mixolydium cantum." H. Stepb. " * Ύπερμιξολΰδιο!, ό, f!, Athen Bekkeri Phrynichus Σο0. Πρ07ταρ.: Άρμογή' μουσικόν τοΰνομα, τιθέμενον έπι τών άρμόσεων, Ss ποιούνται οί μουσικοί, έπειδάν έξ άρμονίαs eis ετέραν άρμονίαν μετίωσι, φέρε έκ Αωρίων eis * Ύπιώνια, ή έκ Φρυγίων ειε Ύπερμιξολύδια, ή όλωs έκ Ttvos τόνου ε'ιι έτερον τόνόν' ου ταυτόν ούσα ή άρμογή τή μεταβολή." " *Συντονολυδιστϊ, Plato de Rep. 3. p. 286." " Boeckh. de Metr. Pind. 225." Schasf. ",! Υπερλύδιο * 6, ή, Schneider. Lex. v. Νόμο!." " Ύπολύδιο!, ό, ή, q. d. Sub- Lydius, ead. forma qua Ύποδώριοι, quod vide." H. " Schneider. Lex. v. No>os." 71. A.R. 2, *ΛΥΔΙΩΝ, Ludio, Dionys. Hal. Appian. Punic. 66. *Λυδόί, ό.". " * ΛΥΚΙΑ, ή, Lycia, * Λυκίηθεν, Apoll. R. 2, 676. * Λυκιάρχηε, Strabo 14. p * Λυκιακό!, A- then Lucian. Navig. 933 " " Λυκία, Heyn. Horn. 5, 33 Conf. cum Λυδία, 5, 10. ad Diod. S. 2, 287. Λυκίηθεν, Brunck. Apoll. R. 81." Schref. " ΛΥΚΙΟΝ, τό, Lycium : Spinosa arbor, alio nomine πυξάκανθα dicta: ex ea Medicamentuni lit ejusdem nominis: appellatione ex eo imposita, quod utplurimum in Lycia proveniat. Alioqui et Indicum Lycium est e frutice, qui Lonchitis appellatur. Diosc. 1, 133. Plin. 34, 14. Lycium praestantius e spina fieri tradunt, quam et pyxacanthon Chironiam vocant. Ibid, de rhamno sylvestri dixerat, Hujus radice decocta in aqua, fit Medicamentuni, quod vocatur Lycium. Vide ibid, et de Indico Lycio. \\ Adhaec Λύκιον Thessalici loci nomen est ex eo, quod lupus ibi Pelei boves invadens, in saxum est conversus. Etym." H. Bergler. Alciphr. 153." iscnaei. SCRIPTT. GR. OBVIARUM. " ΛΥΚΙΟΥΡΓΉΣ, iot, fi, Confectus in Lycia: s. Lycio artificio elaboratus : ut Λvuovpyeh φώχ^ ap. Athen. [486.] quas tamen nonnulli volunt esse a Lycio s. Lycone quodam confectas, minus recte,.nt ipse Athen. ibid, docet. Ibid, ex Herod. 7, [16.] p., 259 meae Ed. προβόλουs δύο Λυκtepykas, Ion. pro Αυκιουργεί! : ubi scriptum λυκοεργέαι, Ut in Aid, etiam : ego utrobique malim Λυκιοεργάκ, ut sane ibid, memorantur τόξα Αύκια. Rursum ap. Atheu paulo ante ista, quae modo attuli verba, ex ejusdem Herod. 7 Προ/3όλουϊ δύο λυκιουργήσαs ήμιεργέαι: sed perperam, ut arbitror, illo λυκιοεργέαι diviso in Xv«. ουργήσαε ήμιεργέαι: cum sensum etiam verba ea reddant parum commodum. Dicuntur autem iig verbis signif. ακόντια προs λύκων θήραν επιτήδειας Λυκίψ είργασμένα." Η. " Αυκιουργέί, rtl, Pho tius 172. Λυκιοεργήε, Λυκιουργήε, Wessel. Dies. He rod. 59. ad Herod Αυκιουργέω, Wessel. Diss. Herod. 58." Schaef. " Λυκιουργή!, In Lycia fa ctus, Eust. II. 868, 24." Wakef. " ΛΥΚΟΦΩΝΑΣ et Λυκόφονα!, ap. Plut. reperjmus pro ead. herba positum, Inst. Lacon % δέ τω χειμΰ>νι TOVS λεγομένουε λυκοφώνα! ΰτεβάλλοντο καϊ κατεμίγνυσαν ταϊs στιβάσι' θερμαντικόν έχει? τι TT!S ϋληε δοκοΰσηε. Et in Lycurgo [26.] p..91 iisdem ista verbis, nisi quod ibi scriptum λυκόφονα! pro illo λυκοψωναε. Forsitan existimet quis λυκοφάνουι scr., Hes. tradente λυκόφανον a Messeniis, viciuis Lacedae inoniorum, vocari rov έχινόποδα : qui έχινόιτον! est Herba aculeata referens figura sua pedes ecbini marini, ut vult Etym." H. " Plut. Mor. 1,949 (=2, 237.)" Schaef. " ΛΥΚΩΡΕΥΣ, dicitur Apollo παρά τήν Ανκιί ρειαν, a Lycorea, Vico Delphico, in quo colebatur: unde POSS. Αυκωρείη κιθάρη, Cithara Apollinis LJ corei, Epigr. Plura B. et Etym.. Μ H. Stepb, " * Αυκωρηί, Etym. M Omnino v. Barker, ih Classical Journal 29, 165. Αυκωρευε, Callim. H, in Apoll. 19. Apoll. R. 4, 190. Orph. H. in ApolL 1." " Αυκώρειο!, Brunck. Apoll. R ad Paus Jacobs. Anth. 11, "Schsf. " ΛΥΜΝΟΣ, Hes. dici scribit pro γυμνό!, Nu dus." H. " ΛΥΜΠΗ, Hesychio πόνοι, Labor, jerumna." H. י " ΛΥΜΠΡΩΧΟΣ, Hesychio τό λυχνίον, Lucernula." H. " * ΛΥΡΝΗΣΟΣ, Heyn. Horn. 7, 607 8, * Αυρνησσι!, 7, 660. Ανρνησσο! (sic,) Boissonad. Philostr Boeckh. ad Plat. Sim. p.. xxxvi Schaef. " ΛΥΤΡΩΝ, ώνοί, ό, i. q. άφεδρών, Secessus ad deponendum onus ventris: forsan παρα τό εκεί - e X1σθαι τήν κοίλίαν." Η. " Bekkeri!way. Ae. χρησ. : Άπόπατον άπόπατον κα'ι κοπρώνα λίγουβιν ο δ' άφεδρών Kat λυτρών βάρβαρα." " ΛΩΓΑΛ10Ν, τό, Hesychio των βοών ro wro.rhv τράχηλον χάλασμα. At Αωγάλιοι, Eid. αστράγαλοι s. πόρνοι. Ac ut λωγάλιοι exp. πόρνοι, ita ΕΤ Auya«affert pro πόρνη, Meretrix, Scortum." Η. * ΛΩΓΑΝΙΟΝ, τό, Lexiph. Paleare, Lucian. 526=2, 324=5, 181." " ΛΩΓΑΣΟΣ, Eid. ταυρεία μάστιξ, Flagrum e tau rina pelle." H. Steph,» " ΛΩΓΕΩ, Dico : unde έλύγευν Hesychio ελεγο*. Η. " ΛΩΓΗ, Eid. καλάμη, Stipula : et συναγωγή σίτο ν, Frumenti collectio." Η. " ΛΩΕΣΣΑΝ, Hesychio τήν άμαξαν, Currum s. Carrucam : quam et λώλεσσαν." Η. " ΛΩΛΕΣΣΑΝ, Hesychio τήν άμαξαν: quam et λώεσσαν." Η. " ΛΩΛΟΝ, Idem esse dicit Edulium, quod puens ex acinis et ficubus paratur." H. " ΛΩΡΟΝ, Hesychio πικρόν, Amarum." H-Stepn. " ΛΩΡΥΜΝΟΝ, Hes. exp. βαθύτατα, κατώτατα, Profundissime, Infime." H.. " ΛΩΤΕΥΝΤΑ πεδία, II. Μ Heyn. Horn, ο, Αωτίζω, Musgr. Iph. A. 791 AUT,rot,

5 VOCABULA A DAHLERO PRiETERMlSSA. Fischer. Anacr. 20. Λωτοτρόφοε, Eur. Phoen cf. Valck. Hipp. p. 17!.Λωτοφάγοι, Jacobs. Anth. 12, 67 Boissonad. Philostr. 582." Schaef., " AilTPON, Laconibus esse δείλινόν άλιμμα, Unctionem vespertinam, auctor Hes. Videtur Dor. potius dictum pro λοντρόν, Lavacrum." H. M. " ΜΑΓΑΡΙΣ, Hesychio μικρά σπάθη, Parva spatha." H. " ΜΑΓΑΡΙΣΚΟΣ, Hesychio πινακίσκοs, Parvus discus." H. " Schneider. Lex." «Τ. H. ad Aristoph. Π. p. 275." Schaef. " ΜΑΓΑΡΟΝ, non μέγαρον, dici, είε δ τά μυστικά lepa κατατίθενται, tradit ap. Eust. [1387, 18.] jeiius Dionysius, Sacellum, Fanum." H. י' * Μαγαρικόε, Schneider. Lex." " Τ. H. ad Aristoph. Π. p Μάγαρον, ibid. 275." Schaef. " ΜΑΓΝΗΣ, ητοε, ό, Magnes: et propr. et gentile nomen. Dicuntur η. Μάγνητεε, Populi quidam Asiae, quondam a Cimmeriis funditus deleti: unde Prov. Μαγνήτων κακά. FEM. Μάγνησσα, ap. Callim. [et Orph.] et Μάγνησιε ap. Parthen.: ap. Soph. Μαγνη- TU, teste B. qui Urbem horum τών Μαγνητών et Μαγνηπ'δων vocari Μμγνησίαν auctor est. Item Μάγνηε dicitur Quidam κνβεντικόs βόλοε, Jactus tesserarii ludi s. aleae. Necnon Lapis quidam Μάγνηε ac Μαγνήτη! dicitur, vel etiam fem. Μαγνήτιε, propterea quod in Magnesiaco agro magna ejus sit reperta copia. Nicander ab inventore appellatum scribit, in Ida repertum, clavis crepidarum et baculi cuspide haerentibus, cum armenta pasceret; trahitur enim ab hoc lapide ferrum, domitrix aliarum rerum materia, adeo ut ad eum currat, et ubi propius venit, assistat, teneatur, et complexu haereat: ob quam vim nominatur et 'Ηράκλειο! λίθοι, necnon Σιδηρΐτιε, propterea quod ferrum ita ad se cogat. Sic itaque Alex. Aphr. Probl. 2."Ελκεται υπό μάγνητοε σίδηρο!. Et in Praef. Probl. Λίθο! ή μαγνήτιε ελκει μόνον τόν σίδηρον. Et Diosc. 5, 148. τοΰ μαγντ!του λίθου eum pro bat, qui τόν σίδηρον ενχερώε έλκει et τήν χρόαν κυανίζει: reperitur enim in Magnesia Asiae et candidus neque attrahens ferrum, similis pumici, omnium magnetum deterrimus, teste Plin. Achilles Statius Μαγνησία ν λίθον appellat: in Eroticis, 'Epy γοϋν ή Μαγνησία λίθοε σιδήρον. Hes. et, Ηρακλεώπν vocat, forsan quod Heracleae etiam reperta praedicetur." H. " Eur. ap. Plat. Ion. p Bip. Theophr. de Lap Heins. Ή μαγνήτιε αΰτη λίθοs ή και όψει περιττόν έχονσα καϊ ώε γε δή Γίνε! θανμάζονσι τήν όμοίωσιν τψ άργύρφ, μηδαμώε οζσαν συγγενή. * Μαγνητικό!, iesch. Pers. 492." " Μάγνη^ Jacobs. Anth. 11, 304. Qui est e Magnesia, Thom. M Μαγνητών κακά, Act. Traj. 1, 98. Μαγνήτιε, Jacobs. Anth. I. c. Μάγνησσα, Thom. Μ. 1. c. Μαγνησία, Ruhnk. ad Veil. Paferc. p. 13." Schaef. " ΜΑΓΎΔΑΡΙΣ, Magudaris : Radix silphii, s. laserpitii. Scribit enim Diosc. 3, 94. τήν ρίζαν τοϋ σιλφίου nominari μαγνδαριv τά δέ φύλλα, μάσπετα. J. Poll, vero 6,.c. 10. annotat τό σπέρμα τοϋ σιλφίου νοcari μαγύδαριν, ita enim reponenduiu pro μάνδαριν, Radicem autem, σίλφιον: Folium, μάσπετον τό φντόν, καυλό ν. Sane ap. Theophr. Η. P. 6, 3. legimus silphii radicem έπϊ τοΰ μέσον habere κεφαλήν: e qua καλού enasci τόν κανλόν : et ex hoc μαγνδαριν καϊ τό μβνον φύλλο v. Sed sunt qui mendosum eum 1. esse dicant,sicque restituant, Έ{ ij!s δή τμηθείσηε ρείν όπόν ώs γάλα μετά ταϋτα δέ φύεσθαι τόν κανλόν, καλείσθαι χρυ δέ μαγύδαριν' έκ δέ τούτον τό καλούμενον φύλλον σοειδέε' τοϋτο δ' είναι σπέρμα : ita enim leg. e Plin. 19, 3. Tradunt in laserpitii radice tuber esse super terram : hoc inciso profluere solitum succum ceu lactis, iupernato caule, quem magydarin vocarunt: folia aurei coloris pro semine. Paulo post, idem Theophr. scribit τήν καλουμένην μαγύδαριν esse έτερον τον σιλφίου, μανωτερόν τε καί ήττον δριμύ, καϊ τόν όπόν οΰκ έχει ν; ut et Plin. eod. in 1., Alterum genus est, quod magydaris vocatur, tenerius et minus vehemens, sine succo- Hoc quoque Laserpitium quosdam vocare, Theophr. et Plin. docent ibid,: quin et verum sil- dxlix phium eo adulterari." H. " Columella 6, 17, 7. p Theophr. H. P. 1, 11." -! " ΜΑΔΔΑΝ, Suidas Megarenses vocare scribit τήν μαϊαν s. τροφήν." Η. " Act. Traj. 1, 239 Valck. Adoniaz. p Brunck. Aristoph. 3, 94." Schaef. " ΜΑΔΡΥΑ, Seleucus in Γλώσσα eadem esse dicit, quae βράβυλα S. κοκκύμηλα, quasi μαλόδρυα. Athen. [50.] et Eust." H. " Theophr. H. P. 9, 13." " ΜΑΔΩΝΑΙΣ, Madonais, a Bceotis dicitur ή ννμφαία, Nymphaea herba, ut est ap. Theophr. H. P. 9, [13.]" H. " ΜΑΕΓΓΑΙ, Hesychio μωρολογεί, Fatua et stulta loquitur." H. " MAZION, Hesychio ολίγον, Parum." H. " ΜΑΘΑΑΑΙΔΑΣ, Pamphilus nominari suspicatur Genus έκπώματοε vel μέτρου : Diodorus exp. κύλικα!, ap. Blaesum in Saturn. 'Ετπ-a μαθαλλίδαε επίχεε ήμίν τώ γλυκυτάτω. Athen. [487.] Hes. unico λ scriptum habet, itidem exponens." H. " Epitome Athen. et Eustathio * Μασθαλί!, Valck. Adoniaz. p. 294." " ΜΑΘΥΊΑΙ, Hesychio γνάθος Malae, Maxillae." H.. " * ΜΑΪΟΣ, Plut. Numa 1, 517 Quaest. Rom Dionys. Η. 1. p " " MAIPA, Canicula, Sidus, vel Intensissimus aes tus. Quidam Lunam ita dici tradunt. Nonuulli Masram fuisse unam e filiabus Prceti, sororem iethras. Tarentini vero Μαιριήν dicunt τό κακώς έχειν, Male habere. Ita Hes." H.' " Μαϊρα, Anal. 2,146. Eratosth.. Fr. ap. Heraclit. Alleg έπεί ρά έ μάίραν έπ αυτήν Κεκλιμένην άκτίνεε άειθερέεε πυρύωσιν, ubi al. μοίρα ν, et Schol. Ven. p. 429 * μαΰραν habet. Schneider. Lex." " Ruhnk. Ep. Cr Valck. ad II. 22. p. 63. Jacobs. Antb. 6, , 399." Schaef "Nonn. D. 5, 221. Lycophro 269. Crinag. 23." Wakef.. " ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ, Macedones, Populi Graecis vicini, quorum Regio dicitur Μακεδονία, Macedonia, sub. χώρα. Nec enim Μακεδονικό! solum,"sed etmaκεδονιοε dicitur παρά τουε Μακεδόναε, teste Β. : ac poetae, ut illud Μακεδόνιο! versum intret, ε in eo producunt versum in η. Mimnermus ap. Athen. 13. 'Αλλά Μακηδονίης πάσαε κατενίσατο λαύραε. Prosae vero scriptt. ut dicunt Μακεδόνικη γη,'ita etiam Maκεδονικόε γέρων, Μακεδονική δύναμιε, Μακεδονικόν οπλον, Μακεδονικόν ήθοε, et similia. Apud eosd. ADV. Μακεδόνικων, Macedonice, Macedonico more: ut Maκεδονικώε καθωπλισμένην, Athen. 13. ITEM Μακεδονίζω, Macedones sequor,. Cum Macedonibus facio: ap. Plut. [Antonio 27. Alex. 30.: Demosthene 4, 431.] et Athen. [122.] Uude ADV. Μακεδονίστϊ, Macedonum imitatione, Macedonico more vel sermone. Plut. Alex. Μακεδονιστί καλών τονε ύπασπιστάε. Dicitur et Μακεδόνα pro Μακεδονία, s. Μακεδόνικη. Necnon Μακέτη! pro Μακεδών : cujus FEM. Marer(!,quod ET Μάκεσσα, s. Att. Μάκεττα. Sic Μακεττία dicitur ή Μακεδονία, teste Hes." H. " Blomf. ad Callim. p Gaisford. Min. Gr. Po< t. p. 541." " *, ΜακεδονΪΓ (ή,) Schol. Theocr. 15, 21." Boissonad. " * Μακεδονίσιον, Salmas. in Solin Μακέπι, Antbol. Lucian. Alex B." " Μακεδών, Thucyd. Epigr. Rex Macedonum, Toup. ad Longin Μακεδονικό!, ad Charit * Maκηδόνιοε, Jacobs. Anth. 6, , Μακηδοvia, Leon. Tar. 22. Antip. S. 18. Paulus Sil. 83. E- pigr. adesp Ruhnk. Ep. Cr ad Paus. 31. Μακεδονίέω, ad Charit Μακεδνό!, Wessel. Herod * Μακέτη, Toup. Emend. 4, 478. Maκέτιε, Bianor 13. Jacobs. Anth. 9» 236. ad Lucian. 2, 214." Schaef. " ;Elian. H. A. 15. init. Μακεδονίζω, Dio Chrys. 1, 159." Wakef. " ΜΑΚΚΟΣ, Hesychio βασιλεύε, Rex." H. " MAKOP, Instrumentum rusticum, ut δίκελλα, Hes.: forsan i. q. μάκελλα s. μάκελα." Η. " MAKOYNION, Hesychio δίκτυον κιχλών, quod et νεφέλη." Η. " Huschk. Anal. 136." Schsef.

6 dxx LEX. VOCUM PEREGR. tn " MAAEIAN, Eid. ε'ύφημον, Ί\συχον, πραείαν. Alioqui Μάλεια, s. Μαλια, est et Promontorii nomen Laconici, teste Eod. ldipsum et MaXe/as vocant plur. Gentile nom, inde derivatum est MaXearqy, et MaXciaios: quorum illud est a Μαλέα, quod sine diphthongo scribitur." H. "Μαλέα, ad Diod. S. 1, Jacobs. Anth. 9, , , 224. MaXea, * Μαλέαϊ, Bergler. Alciphr. 40. * Ma- X1e7s, ad Diod. S. 2, " Schaef, " MAA1KA1 πέδιρ, Hesychio * χοιρώίφ beσμω, qui 'etiam addit, Τροχηλιά et Παγίϊ vocantur μαλικά." H. " MAAION, Hesychio μάλλον, Magis. Μαλιωτέρα, Eid. προσφιλεστέρα." Η. " ΜΑΛΚΟΝ, dici pro μαλακόν, Molle, auctor Hes." H. " ΜΑΛΑΟΣ, Ciliciae urbs: cujus Incola ΜαλΧώτηι, et fem. Μαλλωτυ. At Μαλ'λοί, ap. Plut. Alexandro, gens Iudica : pro quo ap. Β. MaXo«, unico λ. Α Μαλλοϊ, Vellus, est COMP. Μαλλο^όροϊ, ό, ή, Vellus ferens, s. Laniger. Cereris id esse cngnomen dicitur in Megaride." H. " MUXXOJ, (sic,) ad Diod. S. 2, " Schaef. " ΜΑΝΑΣ, olim vocare solebant TOVS οίκέτα!', s. rovs δούλου!, Famulos, Servos, άπό τον μάνηι, quod fuisse dicitur 'όνομα δονλικόν. Inde Aristoph. O. [523.] ΰμάι πάντει πρότερον μεγάλονι άγιου! τ' ένύμι- 0V Νΰν δ', άνδράποδ', ήλιθίονι, μανάι." Η. " Aristoph. Θ Anal. 1, 201. Dorv. Cr. Vann Hinc Μανία, ή." " ΜΑΝΤΙΧΩΡΑΣ, ου, ό, Mantichora, Bestia horrenda:. de qua vide Aristot. H. A. 2, 1.:.(Elian. 4, 20. Plin. 8, Apud Ctes. Indicis p. 13. scriptum μαρτιχώρα!: ut et ap. Philostr. V. A. [3,,45.]: ap. Paus. vero iu Boeoticis.μαρτιώραι, sine χ," Η..... ΜΑΠΠΙΟΝ, Gl. Matfa." " ΜΑΡΑΘΡΟΝ, ro, Maiathrum, s. Foeuiculum: Herba satis nota. Ea vocatur ET Mdpa60s, ό, sine יb ρ, ut Athen. 13. Καϊ rov μάραθον εσθουσι, πυρού! ού μάλα. [" Sed et neutr. ro * Μάραθον, certe plur. Μόραθα usurpavit idem Epicharm. ap. Athen. 71 " Schweigh. Vide et ] Sic Ovid, de Med. fac. Profuit et marathos beneolentibus addere myrrhis. [" Etiam in plur. dixit Epicharm. ap. Athen. 70. Μήκων, μάραθοι, τραχέει τε κάκτοι." Schweigh. ] Sed- Mapa60s est etiam Nom. Urbis Acarnanise, cujus Incola et Civis Μαραθηνόί dicitur, s; Μαραθουσιοϊ, teste B. Quin ET Μαραθών, qui est bήμos 'Αττικόι τή! Αεονπ'έοί φυλήι, dictus videri queat παρά τόν μάραθον, Quod magna ibi marathi s. fceniculi esset copia. Ejus Civis, Μαραθώνιο«dicitur: a quo est POSS. Μαραθωνιακόι. Ab eod. sunt ADW. localia, Μαραθωνόθεν, et Μαραθώνι: quo-.rum illud, motnm de loco, hoc, in loco signif.: ut ap. Aristl'dem, Τήν,Μαραθώνι μάχη ν μιμ ηβάμενο!,. Pugnam Marathone factam : a qua pugna DICUNTUR Μαραθωνομάχοι άνδρει, ab Aristoph. N. [986.] Viri qui Marathone pugnarunt, et nobilem illam de Darii exercitu victoriam reportarunt." H. " Gl. Μάραθοι Fceniculum.. Μάραθρον Fceniculum. Anethum Fceniculum Linn." " Μάραθρον, G. Lecapen. in Matth. Lectt. Mosq. 52." Boissonad p. Diosc. 3, 81. * Μαραθρών, έ, Strabo 3. * Μαραθρίτη!, Geop. 8, 9. * Μαραθοειέήϊ, ό, ή, Diosc. θ, 156. * Μαραθωνομάχε, Aristoph,. Α Anal. 2,515. Μαραθώνό/ζαχ0ί, Athen. 253." " Μάραθον, Jacobs. Anth. 7» 114. Μάραθοϊ, Μάραθον, Casaub. ad Athen * Εΰμάραθοι, Leon. Tar. 56. Heringa Obs. 27J. Μαραθών, Thom. M ad Charit De genere, Bergler. Alciphr ad Herod Μαραθώνι, ad Herod Bergler. Alciphr Μαραθώνια, τά, Dionys. Η. 2, 886. Μαραθωνομάχοι, ad Timaei Lex. 157 Valck. Orat ad Herod Μαραθωνομάχε, Jacobs. Anth. 10, 406. Brunck. Aristoph. 3, 66.; Kuster. 119." Schief. " Μάραθον, Nicand. Θ. 33,392. et Schol. Maραθωνομάχο5. Diog. L. 1, 56." Wakef., MAPIΑΡΟΝ ; ra,e Paus. Arcad. affertur pro ז Unio: itidemque ex Epig*: μάργαρα pro Margarita. SCRIPTT. GR. OBVIARUM. [Procop. 1.] Sed fre'quentius Ha?c gemma dicrti» Μαργαρίτη! λίθο!, s. Μαργαρίτα λίθοι, masc. vel fem, [" Theophr. ap. Athen! 93. Ό μαργαρίτη! καλούπι λίθο!. Androsthenes ap. Eund. ibid. Ή μαργαριπι λίθοι. Et nude, Πλείστην μαργαρίτιν βΰρίσκεβθαι. Isidorus ap. Eimd, ibid." Schweigh. ] Gignitur veluti χάλαζα in ostreo illo, quod βέρβερι dicitur magnitudine qua oculus piscis est, colore alias auieo alias argenteo, alias albo. Plura vide ap. Athen. 3' ubi inter alia dicit κινδυνεϋειν τον! θηρωντα! rofo papγαρίται, quoniam ό κύγχοι soleat μύειν et urinatoti digitos priescindere, cum eum accedere sentit. Vide et ;Elian. 10, , 8. item Pliri. $, 35. Hanc ip. sam gemmam vocari etiam 'IvbiKov λίθον ajunl, a Luciano λίθον έρνθραίον. Tacitus ct Margarita dicit cocblea! plur. neutr. Hinc ap. Plin. Margaritiferae et ap. Jul. Firm. Margaritarius, qui Gr. papyapmh dici potest, ut πορφνρεύι: Athenaeo, ό θηρύν rois pup. γαρίτα!" II, " Gl. Μαργαρίτη! Margarita. Μαργαρίται μέγαλοι Margaritas, Elenchi. Mapyafitai μέγαλοι * μονόκοκκοι Uniones." "'*Mapyapoφόροι, (ό, ή,) Const. Manass. Chron. p *Mapγαροφορέω, 114. * Μαργαροφορία, ({120,ן,) * Mqpyaρογονία, ({!,) Tzetz. Chil. 11, 462. * Μςργαρόστερηι, (ό, ή,) Nicet. Eugen. 4, , 377 * Mapyapforp«. tos, (ό, ή,) Const. Manass. Chron. p. 3(=7.) * Μαργαρωδηι, (ο, f!,) Acta Jun. Bacchip. 88. Combef." Boissonad. " * Μάργαροι, &, jelian. H. A. 15, 8. Erot. 38. '0- bk 'Ivboi μάργαροι. Schnei ;.י Heliod. 2,102 der. Lex. Eust. 829 Corai. ad * Μαργαρώει' 'ίσως γραπτέον, Μαργαρίτι&ει' Xeyefai γάρ 6 μαργαρίτη!, καί ן} μαργαρίτα,.καί τό μάργαροι ενρηται he καί μάργαροι άρσενικωι, καί * μυργαρί&ηι, εί χβή πιβτενειν τοίι λεγομένοιΐ παρά τω Φω7ίω (Κώί. Ζ,γ ). Αί be παρά τω Πλιν/ω (ΙΓ, έ') μαργαρίΐε!, im τον ένικον μαργαρίι, ethos είσι φοινίκων. ΜαργαρΙt, Philostr. 3, * Μαργαριτοφόροι (sic,) Orig, 3. p. 450." "Μαργαρίτη!, Praf, Gloss. Lapis dictus, ad Ammian. 1, * Mapyepiτάριον, Lobeck. Aj. p. 357 Μάργαροι, Jacobs. Ani madv. 208.; Anth. $, 410." Schaef. "Μάργαροι, Philostr. 913." Wakef. ", Αμάργαροι, '0,η, Margaritis carens." H. " * Καταμάργσροι, (ό, h,) Const. Manass. Chroii, p " Boissonad. " * ΜΑΡΓΕΛΑΙΑ, τά, Cosmas Indicopl. 11,9 ubi perperam * άργέλλια, i. q. * Μαργηλίίε!, Plinio 13, 4. Margarides, Voss. ad Melam 277 " " ΜΑΡΕΩΤΙΣ, Vitis species est, Hes. Sic Ma-,צי ρεωτη! oivomp. Athen. 2. nomen id adeptus a 1 Fonte Alexandriae." H. "ΜΑΡΙΖΕΤΣ, Lapis quidam, qui aqua instiflat ardet, Hes." H. 10, Paus., Equus, ΜΑΡΚΑ *» Gallorum lingua, Steph, H. 19 " * MAPKIATON μύρον,trail, l. p ' * MAPNA, Virgo, B Μάρνη,'i affertur pro Manus; sed. sine ullo testimonio." H. " Schol. Oppian. p. 11." Wakef. * ΜΑΡΝΑΣ, Schneider. Lex" "MAPON, Montis et Herbae nom., Hes." H. "Diosc. 3, 49. Plin. 12, 24., Teucrium Ma rum Linn.".. " MAPOYAION et Μα 10ι 5λ ί0 ν, e Psello affertur pro θρώακίνη." Η. " * Μαροϊλλα, rn, Trail. 1 Ep. de. Lumbr " * ΜΑΡΟΤΣΙΟΝ, Gl. Vulga." " MAPPON, Hesychio εργαλείον σιδηρούν, loitrumentum ferreum. Simile, quid esse dicitur Marrba ap. Columellam." H. " * ΜΑΡΣΙΚΟΣ, Gl. Marsicus." Dionyi.H. * ΜΑΡΤΙΟΣ, Plut. Numa 156, 157 1,124."»» «Mapeari " ΜΑΡΤΑΝΔΗΝΟΙ, ap. Etym. et. ap. Atheu. legitur: perperam pro Mapiaybuyot', nt tum ap. eund. Athen., tum ap. Eust. et Stepn.» - Map 1 scriptum est: ap. quem est proparox\to!w1)s, et Μαριάν$υν: ac fem. MapwWI ( at ac MapiavSwis. Fuerunt olim hi Mariandym racleotis in sorvitutem redact!, ut oi EfXwret a Spar

7 tanis : unde sicut EiXur«, ita Μαριανδυνοί vocantur Mancipia, Serri. Euphor. [ap. Athen. 263.] eos δω ροφόμουι appellat, Αωρβφόροι καλέοvrqi, * νποφρίβσοντει &ιακται: sicut et Callistratus Aristophaneus scribit, quod τούι Μαριανδυνού! vocarint δωροφόρουι, Αφαιροΰντει τό Κικρρν τήι άπό των οίκετων προσηγορίαι, ut Spartiatae Iwiτών Ειλώτων fecerunt, Thessali έπϊ των ΪΙενεστών, Cretenses έπϊ των Κλαρωτών. Haec inter alia Athen. 6. ubi plura vide de iisdem." H. ". Esch Pers. 941." " Ad Timaei Lex. 314." Scheef. " ΜΑΣΚΗ, Hesychio ϋκελλα, Ligo, Bidens." H. ΜΑΣΟΤΧΑ, Herba, Trail. 7. p. 106." " " ΜΑΣΠΕΤΑ, Eid. τοΰ σιλφίου τά πρώτα πέταλα, Prima silphii folia: recte; scribit enim et Diosc. lilphii radicem dictam a quibusdam esse μαγύδαριν, folia autem μάσπετα.. Itidemque Plin. 19, 13. de silphio, Hujus folia, maspetum vocabant, apio maxime similia: ex his Theophr. H. P. 6,3. To δέ φύλλον, ό καλοΰσι μάσπerov, ομοιον τψ σελίνψ. Perperam ap. J. Poll, δάσπετον pro μάσπετον scriptum est, et μάνδαρι! pro μαγύδαρα." Η. " Ad Phalar. 321." Schaef.., " * ΜΑΣΣΑΓΕΤΑΙ, Jacobs. Anth. 7, 6.; Proleg. 65*'' Schaef. 8, Horn. «tμασσαλιίϊγικοσ, [ή, όν,] Heyn. 58. Wassenb. ad Horn * Μασσαλι^ται, ad Diod. S. 1, 714." Schaef. " Μασσαλιωπκοϊ, Strabo 4. p Hippocr. 626." " ΜΑΣΤΡΟΙ, ap. Rhodios * βουλευτήρει: at Maστρίαι, Hes. auctore, ai των αρχόντων εύθύναι." Η. " ΜΑΤΙΣ, Hesychio μέγαι: addens, quosdam accipere έπϊ τοΰ βασιλέωι." Η. " ΜΕΓΑΑΑΡΤΟΣ. Polemo ap. Athen. [109.] scribit iv Σκώλψ τψ Βοιωτικψ Μεγάλάρτου καϊ Μεγάλομάζου Αγάλματα ϊδρΰσθαι, Magnorum panum datoris. IBID. Μβγαλαρτία, Festum magnorum panum. Tra dtt enim e Semo Delio, τούι άχαάνου! esse άρτόυι με- γάλουι, Thesmophoriis fieri solitos : ac Festum, quo offerantur, appellari Μεγάλαρτίαν: eos vero, qui offerant, canere se offerre Άχαιίνην στέατο! έμπλεον τρά- γον κριβανίτην." Η. " ΜΕΓΑΡΑ, Loci nomen; ita enim dicitur Urbs quaedam Isthmo vicina, media inter Peloponnesum, Atticatn et Bceotiam, Ejus Cives DICUNTUR Meyap&s, Lat. Megarenses. Est inde POss. Μεγαρικόι, [ή, όν,] Megaricus, [Aristoph. A. 521.] ut Μεγαρικά Λεράμβα, Μεγαρικά πιθάκνια, Μεγαρικοϊ θύννοι, quorum Megaris copia est. : Αί-Μβγαρικαΐ σφίγγει, Proverb, de meretricibus, teste Hes., qui et aliud Proverb, affert, Μεγαρέων δάκρυα, pro Fictitiae lacrymae, quod multae ap. Megarenses hascerentur caepae, quae non veras cient lacrymas. Item ή Μεγαρική dicitur pro $. Μεγαρική γή, Megarica terra, Megarensium ager: quae ET Μεγαρίι nominatur: nam Μεγαρική «t Μβγαρί«synonyma sunt. [* Μεγαρικώϊ,' Eust. 112, 31.] Est inde et VERB. Μεγαρίέω, Megarenses imitors, sequor, [Diog. L. 1.,p. 249 ] Aristoph. A. 822.] Κλάων Meyepielf* ουκ άφήσειι τόν σάκον; Megarensium modo flebis; quippe qui cum hostis sis, audeas hue commeare et porcos vendere. Nisi malis, Poehas'dabis et lacrymaberis, utqui Megarensium fatitionem ceu hostis secutus sis. Sunt inde et localia ADW. Μεγ< ραδε, ET Μεγαροϊ, ET [ap. Athen. 13, 6.] Μεγαρόθεν : quorum primum signif. ε it Μέγαρα, Megara : secundum, ev Μέγαρο», Megaris: tertium, ex s. άπό Μεγάρων, Megaris, Έ Megarensium agro." H. " Μεγαρεν», Chardon Magaz. Encycl. N. I. Ti l p. 94. Bergler. Alciphr Μβγ<> peu, Jacobs. Anth. 7, 261. Μεγαρίκόί, Brunck..ArN Stoph. 1,73. 2, Τ. H. ad Plut. p Argum. Acharn. Μεγαρίκώι, Fischer, ad Weller. G. G. 2, 219., Μεγαρήϊοι Huschk. Anal Meyaρίξω, Tyrwh. ad Aristot. Poet Μβγάρ'αδε, A- charn Μεγαροϊ, 758. Toup. Opusc. 2, 284. Koen. ad Greg Μεγαρόθεν, Brunck. Aristoph. T, 68. 2i 202. Lucian. 1, 627 Chardon Magaz. Encycl. N p. 104." Schaef. VOL. I. VOCABULA A DAHLERO PRjETERMISSA. ccccxcix. Hes " ΜΕΓΑΣΤΡΝΟΣ, Uvae species incnido, H.. " ΜΕΖΕA, ra, Pudenda, Verenda, Genitalia membra. Hesiod. E. [510,] de brumali tempore, Qfjpes δέ φρισσσυσ\ ουρά! δ' ύπο μέζε' έθεντο, i. e. υπό τα αιδοία. Apud Hes. oxytona»s Mes?os, exp. αι'δοϊον." Η. " Cf. Μήδεα, Barker, ad Etym. M ubi * E»/1e1Seos." " Koen. ad Greg. 253." Schaef. " MEAKA, η, a P.. gin. esse dicitur όφον διά γάλακτοι, itidemque Galeno, qui esse dicit iv των έν 'Ρώ/it; εύδοκιμούντων εδεσμάτων, ut et ro άφρόγαλα, testate praecipue corned i solitum stomach! refrigerandi causa. Paxamus ap. Geop. 18. fin. melcam bonam fieri scribit, si lac iu vasa, quae prius aceto bullierint, infundatur. Vide 1. Sed v. h., licet ab istis Lat. esse dicatur, tamen ap. Lat. non invenitur: ut recentem fuisse suspicio sit. Saxones et ceteri inferioris Germanise incolae Laeeimili nomine appellant." H. Steph; " * ΜΕΑΚΑίΡΤΟΣ, Hercules Phoenicibus dictus, teste Philone Bybl. Scaliger. ad Euseb." Gataker. " MEAKION, Hesychio κρήνη, Fons: βί'παίγνιον, Ludicrum." H. " ΜΕΝΕΔΗΜΟΣ ap. Cythnios, Clem. Alex. Protr. p. 35." " * ΜΕΝΕΣΤΑΙ s.meveorai.servorum quoddam genus ap. Thessalos, qui postea ΪΙενέσται s. Πενεσταϊ dicti sunt."schweigh. " Athen. 264." " * ΜΕΝΙΣΤΗΡΙΟΝ, Gl. Deluca, leg. Delphica. Vide Μηνιστήριον." " * ΜΕΝΟΥΘΙΣ, et Εύμενουθϊι, Barker, in Claseical Journal 29,169." " ΜΕΡΑ, Hesychio 'όμματα, Oculi." H. Stepb. " ΜΕΡΚΗΔΙΝΟΣ s. Μερκηδόνιοα, Romae olim dictus fuit ό εμβόλιμοι μήν, qui Februario inserebatur, a Numa institutus. Vide Plut. Numa 131. Caesare 1349." H. " ΜΕΣΟΔΟΜΑ, Laconibus γυνή, Hes. Sed suspeeta haec reddunt quae paulo ante.leguntur ap. Eund., Μεσόδμα γυμνή ± Quare εφεκτέον." Η. 550." ΜΕΣΣΗΝΙΑΚΟΣ, ή, όν, Strabo 426. " "Ad Paus * Μεσσήνη, ad Diod. S. 1, , ad Plialar Jacobs. Anth, 8, Fac. ad Paus.. 1, 547., Μεσσήνιοι * Μεσσάνιο!, * Metrf/vios, ad Charit Casaub. ad Athen. 1, 21. ad Herod ad Diod. S. 1, 402^ Μεσσήνιοι conf. cum Μιλήσιοι, ad Diod. S. 1, 702." Schaef.... " ΜΗΔΕΑ, Hesychio.non solum βούλευμα τα, Consilia : ut, Ει ' πυρϊ δή βουλαί re γενοίατο, μήδεά r' ανδρών: sed etiam ra αιδοία, Pudenda, Verenda, ut, Μήδεά τ έξερύσαι δ φ η κνσϊν ώμάδάσασθαι." Η. " Manetho 6, 297 Eust Cf. Μέίεα. Oppinn. Κ. 4, 441." " Porson. Phoen Anton. Lib. p Verh." Schaef. " Urina, Oppian. K. 4, 441." Wakef. " ΜΗΔΟΣ, ό, Medus : Filius Medeae, a quo Μήδοι dicti sunt Populi,,'qui Caspiis a^jacentem portis regionem incolunt, ut Persae a Persa ejus fratre, regionem babitantes vicinam. Illorum regio DJCITUR Miji/a, Media: pro Μηδία χώρα, Media regio: ex ADJ. Μ^ΈΙΟΪ, [a, [, 01 Medius: e quo Mij&oi, s. διοι άνδρει, dicuntur 01 Μήδοι, Medi, Qui a Medo originem trahunt: auctore Stepb. B. Hes. autem M^Stoi exp. μαλακοί, Mollis: procul dubio a vitio ejus gentis ; fuisse enim eos μαλακούs καί άβρούs tam in cultu corporis, quam in victu, praeter alios A- then, tradit 12. Rursum Hes. et Herbam quandam hoc nomine esse ait, necnon λίθον Μηδιάτην. De herba vide Diosc. 4, 18. e quo haec Plin. 27,12. init. Medion folia babet iridis sativae, caulem tripedalem et in eo florem grandem, purpureum, rotundum, semine minuto, radicem semipedalem: in saxis opacis nascitur. [Campanula Laciniata Linn., Michauxia Campanulata.] Meminit idem et Medeae gemmae, 37, 10.: Medea nigra est, a Medea illa fabulosa inventa : habet venas aurei coloris: sudorem reddit croci, saporem autem vini. Praeter hoc Μ//δι0ϊ3 Medis deriv. ET Μηδικό*, [ή, iv,] Medicus, Medorum proprius: ut 4 A י

8 dlii ccccxxviii LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM. Μηδική στολή, Amictus s. Habitus Medicus. Et Μη- Μη δική βοτάνη, Medica herba : sic dicta άπό τοϋ έν δί$ πλεονάζειν, Quod magna ejus in Media copia sit: maxima praedita vi nutriendi equos, inquit Sirabo 11. et ex eo refert B. Sic et Plin. 18, 16'. Medica externa etiam Graeciae, ut a Medis advecta per bella Persarum, quae Darius intulit. Sed vel in primis dicenda ; tanta dos ejus est: cum uno satu amplius quam tricenis annis duret. Similis est trifolio, caule foliisque geniculate. quicqnid in caule assurgit, folia contrahuntur. Vide et Caton. R. R. 42. Varron. 1, 42. 2, 2. Columell. 2, 2. item Aristot. H. A. 8. et Diosc. 2,177. Rursum Strabo 1. c. Fert, inquit, Media et ro σίλφιον: unde succus ejus dicitur Μηδικόε όπόε, Medicus succus : Cyrenaico multo inferior, nonnunquam et praestantior. Idem est ap. B. Est et Μηδική μηλέα, Medica malus: et Μηδικόν μήλον, Medicum malum : de quibus vide in Μήλον, et Plin. 12, 3. 11, 35. ubi itidem malum Medicum vocat, nec aliam arborem in Medis laudari ait. Quin et Virg. Georg. 2. Media fert tristes succos tardumque saporem Felicis mali: quo non praesentius ullum, Pocula si quando saevae infecere novercae, Miscueruntque herbas et non innoxia verba, Auxilium venit, ac membris agit atra venena. Ipsa ingens.arbos, faciemque simillima lauro, Et, si non alium late jactaret odorem, Laurus erat; folia haud ullis labentia ventis, Flos apprima tenax : animas et olentia Medi Ora fovent illo, et senibus niedicantur anhelis. Item Μηδικό«opvis, Medica avis, dicitur ό ταώε, Pavo, quod e Media' in haec citeriora loca sit transvectus. Plur. τά Μηδικά ap. Historicos pro Res contra Medos gestae, Bella Persica. Aristot. Polit. 5. Μετά τά Μηδικά. Ibid. Μικρόν ύστερον τών Μηδικών. rursum, Έν τοϊς Μηδικο~ις. Inde Μηδοφόνοι, Medorum occisores, in bello sc. contra eos, s. contra Persas, gesto. Epigr. Pro Μηδική, s. Μηδι'α, dicitur etiam Μηδίϊ, cujus B. meminit: ut Μηδίϊ γυνή, Μηδίϊ χώρα. Denique a Medis est VERB. Μηδίζω, Medos imitor. Item Medos sequor, h. e. Medorum partes sequor, Cum Medis s. Persis facio. Xen. Έ. 3. On μόνος Έρετριέων μηδίσας εφυγεν. [Thuc. 3, 62.] Unde VER Β A LE Μηδισμός, ό, Cum Medis s. Persis facere, Herod. [8, 92.] 'Es τών Αίγινητέων Mηδισμόν όνειδίζων." II. " Cf. 4, 165. Μηδική, Diosc. Nolha 442. Glossae: Μηδική χόρτος' Medica. Μηδικόν Cilreum. Μηδικοί λίθος, Trail. 9. p *, ί - Μηδ Strabo 764. Barker. acl Etym. M " "* Μήδεια, Act. Traj. 1, 199. Μήδοϊ, Bergler. Alciphr Jacobs. Anth. 10, 11. Μήδοι, Thom. M Persae, Casaub. ad Athen Μηδία, Schneider, ad Xen. Κ. A ad Diod. S. 1, 657 2, ad Lucian. 2, Μηδική, Diod. S. 1,210. Ύρυφή Μηδική,Toup. Opusc. <2, 297. Trt Μηδικά, Boissonad. Philostr Comparat., Hutchinson, ad Xen.K.IL Μηδο *κτόνος, Monum. Byz. 19- Μηδο^ήνοϊ, Lollius Bass. 8. Μηδί$ω, ad Herod Μηδισμόι, Paus..1, 343. * Μήδειοί, Bergler. Alciphr. I75. Simonid. 28. * Μήδη, Callim. 1, 489 Schaef. " Μηδίέω, Schol. ieschinis p * Ήμίμηδοε, CEnomaus et Apul. ap. Wessel. ad Herod. 1, 91. Euseb. P.E.213." " ΜΗΛΟΣ, ή, Melus: Insula una e Cycladibus, in qua Urbs ejusdem nominis. Ejus Civis, Μήλιοϊ, Melius. Ab Aristoph. N. [830.] Socrates vocatur Μήλιοϊ, non quod e Melo oriundus esset, sed quod videretur facere cum Diagora Melio, qui "Αθεος Habebatur : posito ibi τώ Μήλιοϊ pro άθεοε καί ασεβής ώς Διαγόρας ό Μήλιοϊ. Apud Eund. [Ο. 186.] Proverb. Μήλιοϊ Χιμός, Melia fames, pro Maxima ; quia talis olim Me- Ium pressisse dicitur. Ab hac ipsa insula denominata Μηλία γή, Terra Melia, coloris cinericii ut Eretria, non medicis tantum usitata ad corpus reddendum purum, sed pictoribus etiam ad diuturnitatem colorum. Vide Diosc. 5, 180. Vocatnr eadem et Μηλί*. Ita enim ap Plut. de discern. Amico et Adul. Apelpictor Megabyzo volenti aliquid disserere de Mneis et umbra respondit,'ορ^τά παιδάρια ταντί τά τήν μηλιδα τριβοντα ; A Theophr. de Lap. [400.1 nomi- «atur et Μηλία et Μηλιά*: ubi etiam dicit pictores ea uti quod sit καλή, διά τό λίπος έ χ ν και πυκνότητα καϊ λεώτητα. Apud Hippocr. vero de Ule. μηχ^ ώμης Gal. exp. τfjs άπό.μήλον χαλκίτεως V στυπτηρίη ν quoniam eod. lib. bis pro eod. dicit, στυντψίην μψ λείην: attestante et DiosC. τήν «Μηλία esse στυπτηριώδη τή δυνάμει, Aluminosa vi praedilam, lat τήν Μηλίαν γήν appellant Melinum: ut Plin. 35 g 7. et Paul. Jurisc. Pand. 31. de Legatis 3. Ita Vitruv. 7, 7 Melinum nomen habet ex eo, quod ejus vis me. talliinsulae cycladi Melo dicitur esse. Necnon Plant, Mostell. Neque cerussam, neque melinum, neque aliam offuciam. At Μήλιαι, Hesychio άστράγαλοι. Alioqui Μηλία est et Urbs Thessaliae vicina Trachini: cujus Incolae dicuntur Μηλιείε, ut tradit Schol. Soph. Trach. p qui ab iisdem et ΜήλιάδαιΜμ. fas denominari scribit in Pbiloct. p Ab eadem urbe dicta Μηλ«λί^» ϊ7 a Soph. Trach. p. 353.: et Μηλιακόϊ κόλπο* a Schol. ibid., qui etiam addit,eum ΧΙμνην dixisse pro θάχασσαν.. Mentio horum ap, B. quoque, qui ΜηΧίαν esse dicit etiam Vicum Acarnaniae." H. " Mr/λιοϊ, ad Herod. 548.M. πόντος, Theogn Μ. λιμό;, Brunck. Aristoph.^ 144. Μήλιαι, Nymphae, ad Anton. Lib Verh. ΜηΧΪ!, Regio, Wessel. Diss. Herod. 126.; ad Herod Soph. Trach Pictorum, Plut.Mor.l, 222. Μηλ/δεϊ, Bergler. Alcipbr MjjXidSes, ibid! ad Anton. Lib Verh. Soph. Phil Villois. ad Long Μηλιεύϊ, Soph. Phil. 4. Brunck. Ari. stoph. 1, 73. Conf. cum Μήλιοϊ, Kuster M1p Xiels, ΜαλίεΤϊ conf., Bast Lettre 114. Μαλιε«, Μι; Χιεύς, Santen. ad Catulli Eleg. ad Manlium 53. (Gott. Anz St.) ad Herod ad Diod: S. I, 405." Schaef. " Μηλί*, adj. fem., Terra, lian. V. H. 71. Color quis, Plut. 2, 58. Μηλιάδεί, Eust. II. 797, 5. * Μηλίκαΐ, i. q. Μηλιάδεε, Long. p. 88." W3kcf Mss ι " * ΜΗΝΙΣΤΗΡΙΟΝ, Gl. is Ίουβενάλιοι, Abaci delphica. Vide Μενιστήριον." " ΜΙΔΑΣ, Midas: Rex Phrygiae olim ditissimus: a quo Mjias denominalur δ παμπχ0ύσι05, Praedives; item δ φΐλήχρυσοε, quod ille auri esset cupidissimus. Est etiam Nom. κυβευτικοϋ βόλου, teste Hes. et Suid. εΰβουλότα unde esse volunt Prov. Μιδαϊ δ ev κΰβοις TOS. [An leg. ei/30\0rar0s il Ita vocatur etiam βηροιόν τι διεσθίον τοϋε κυάμουε, Bestiola quaedam fabas pere dens, teste Hes'. necnon Theophr. C. P. 4, 16..0ipb πυροί και αί κριθαί,,τουε κι as, sc. generant: ό be κΰαμος, τόν υπό τίνων καλούμενον μίδαν." Η. "*Μ(,- beans, ή, Theocr. 13, , 1." " Uibas, Jacobs. Anth. 7, 409. ad,diod. S. 1, 229 Nom. jactas tesserarii, Toup. Opusc. 1, 267 ; Emendd. 1, 406. De gen., Bast Lettre 37" Schaef. " ΜΙΘΑΙΚΟΣ, Suidae δ ταχύε: alioqui est Nom. propr." H. " * ΜΙΟΡΙΔΑΤΙΚΟΣ, ή, όν, Athen Strabo * Μιθριδατισμέ, 0, Strabo 913. a v. * Μιθριδατίζω. * ΜιθριδαΓειοί, δ, ή, Trail. 5. p. 77" * Μίθριοε, * Μιθρακική, Laurus, App. ad Diosc * M10p1bav1os, Scordium, 458 " Boissonad. " ΜΙΛΗΣΙΟΥΡΓΕΣ,.(TO,) Milesio opere factum, s. Milesiaco opificio ; celebrantur enim Milesii artifices ז a quibus et Μιλήσια στρώματα. Laudantur etiam Μιλήσια epia, et Μΐλησίαι κυπάρισσοι. Est autem Miletus Urbs Asiatica." H. MiXir σιουργήε, Athen * Μιλησιακόϊ, ή, όν, Lucian..» MAijjwX 294. Amor Plut. Crasso 3, Strabo " " Μιλησιουργ'ες, ad Herod ad Diod. S. 1, 492. Μιλήσιο*, ad Charit Μ. στρώματα, Μ. ίρια, Valck. Adoniaz. p. 406 Meurs. ad Apoll. Dysc. 67 Bergler.'Alciphr. 27 Οίκοι τά Μ ιλήσια, ad Herod Μίλητος, M» 1 Koen. ad Greg. 280." Schaef. " ΜΙΜΑΙΚΥΛΟΝ, ro, dicitur δ καρπός του κομαρου, Fructus arbuti, Pomulum arbuti: simile roespilo- Theophr. ap. Athen. 2, [35.]Κόμαροεή τόμψαίκνλον συ φέρουσα τό έδώδιμον. Amphis ibid. Ή συκάμινο! καμίνους, ώε δρφε, 0 φέρει pivosזי άκύλουε, ηκομαρο( μιμαίκυλα. Ibid. Theopompus,. Τράγονσι μύρτφ και πύπο.να μιμαίκυλα. Varie peccatur in h. ν, scriptura. alicubi enim μεμαίκυλον pro eo reperitur. aiicuw μαιμαίκνχον, alicubi μεμήκυλον, alicubi akte^. sea

9 VOCABULA A DAHLERO PRffiTERMlSSA. omlies eae scripturae mendosae sunt: haec non ap. Eust. solum et Athen. extat, sed earn confirmat etiam Gl paries alphabetica Hesychiani Lex." H. " Μαμίκυλον Fraga." " Μιμαίκυλον, Jacobs. Anth. 8, 205." Scbaef. " Athen. 50." Wakef. " ΜΙΜΑΣΤΑ, Hesychio άγρια λάχανα, Sylvestria olera." H. " MINYON, Hesychio το βλίτον, Blitum: et άρωματικόν rt: item ro κιννάβαρι, quod Lat. Minium." H. " * ΜΙΝΟΣ, * Mtvyos, Barker, ad Etym. M " " ΜΙΡΓΩΣΑΙ, Hesychio π-ηλώσαι, Lutoobducere." H.. " MIPEA, Hesychio λάχανα, Olera." H. Stepb.. " MIPKA, Hes. pro είανθής, ποικίλη ανθεσι." Η. " ΜΙΤΥΛΛΟΝ, Lacedaemonii vocant ίσχατον γήπιον, Hes." Η.. " MNAPON, Hesychio μαλακόν, θυμήρες, ήδύ, Molle, Animo gratum, Jucundum. [Schneider. Lex.] Exp. etiam κόρημα : quomodo et Μνάριον a Boeotis vocari τό κάλυντρον ait, Scopas." H- " ΜΝΑΣΤΗΡ, dictus fuit Mensis quidain, Hes." H. " * ΜΟΓΙΑΩ, Laconice pro μογίω, Aristoph. A Ut *, Αδικιάω, * Έπαινιάω." " ΜΟΔΑ, Hesychio στρώματα, Stramenta s. Stragula." H. "ΜΟΙΟΣ, Hesychio σκυθρωπός, Tetricosus, Vultuosus." H. Vide Σμοίος." " ΜΟΠΌΙ έντιμοι, ap. Hes. ut Cujatius quoque Obss. 11, 37. e Sophr. affert μοιτόν ίντιμον: ex hoc μοιτός derivari. posse dicens Lat. Mutuus: idemque Proverb. Siculum ap. Hes. sic legit, f! γάρ χάρις μοιrev ιασβι χάριν." Η. " ΜΟΛΓΟΝ, J. Poll. 10. Tarentinorum linguq scribit vocari rov βόειον άσκόν, Utrem e bubulo corio: unde Vulcanum a Theodorida dici φυσσητήρσι μολγίνοις χρήσθαι, Follibus coriaceis." Η. "*ΜΟΛΙΣ,ii, Venus, Nic. Damasc. p. 20(=429 ): Kat έπώμοσε. τόν τε Βηλον και τήν Μόλιν οΰτως γάρ τήν Άφροδίτην καλοΰσι.βαβυλώνιοι."» qui " ΜΟΛΟΣΣΟΣ s. Μολοη-όϊ, ap. Metricos Pes dapn dicitur, uimirum 0 * τρίμάκρος, qui trihus longis syllabis constat.. Nomen accepisse fertur a Molosso Pyrrhi et Andromaches filio, qui cantilenas quasdam hoc carminis genere in Dodonaeo templo recitarit. Μολοσσοί vero s. Μολοπ-οί, Populi sunt Epiri: quorum Regio Μολοσσια dicitur: necnon Μολοσσ», ut Plut. Probl. Hell. "Ωικησαν περϊ τήν Μολοσσίδα. Inde ΜολοΓπ'δεϊ κύνες ap. J. Poll, quae Xen. K. MoXorrtKat κύνες: Athen. 7 Μολοτηκο! κύνες. Horat. domus alta Molossis Personuit canibus : at Virg. subst. Veloces Spartae catulos acremque Molossum. At μολοσσική έμμέλεια a pede molosso dicitur: ap. Athen. 14. Δάκτυλοι, ιαμβικοί, μολοσσική έμμέλεια, κόρδαζ." Η. " Μ0λ0Γ κόί, Aristoph. Θ. 448." " Canis Molossus, Bergler. Alciphr. 379 Μολοσσικόί, Thom. M Μολοσσικόί, Μολοττ., ad Herod *Μολόσσιος, Markl. Suppl. 367" Schaef. "Moλοσσός, Valde longus, Hephaest. 82." Wakef. ΜΟΣΣΥΝ, Hesychio πύργος, έπαλζις, Turris, Propugnaculum. Sed peculiariter dici volunt de Turri lignea, de Propugnaculo ligneo: necnon de Muro ligneo. UNDE Μοσσύνοικοι appellentur Qui in ligneis turribus sedes suas et domicilia habent.. Testis Apoll. R. 2, [ ] Tjj δ' επιμοσσννοικοι όμούριοι ίιλήεσσαν 'Εξείης ήπειρον υπώρειας τε νέμονται, Δουρατέοις πυργοισιν έν οικία τεκτ^ναντεί Κάλλιμα καϊ πύργους εΰπηγέας,, οΰς κάλέουσι Μόσσυνας' καϊ δ' αΰτοϊ επώνυμοι ίνθεν εασσι. Idem μόσσυνα vocat Sedem 11 gneam, Tribunal s.suggestumiigne1. m,2, [1027 ]Αΰΐάρέν ΰφίστω βασιλεύς μόσσυνι θαάσσων Ίθείας πολέεσσι δίκας λαοίσι δικάζει. A Mossyncecis, gente Pontica, Didymus Μοσσυνοίκια dici scribit ξ,νλίνονς πίνακας, eosque μεγάλονς, adeo ut in iis etiait άλφιτα μάασεαθαι queant; s. μαζονόμια ξύλινα. μεγάλα : proculdubio quod 9p. Mossyncecos ejusmodi disci fierent. dliii At Μοσσυνείν, Hes. exp. μασσάσθαι βραδέως, Taide mandere," H. " Μόσννα, τα, Nicet. Annal. 15,7 Μόσνν, Dionys. Η. 1. p. 21. Strabo 825.: Μόσσνν, Lycophro 433. Dionys. Perieg Μοσσυνοικος, Aristot. de Mirab. A use. 1, Straho 1. c." " Μόσσνν, ad Diod. S. 1, 666. Brunck. Apoll. R. 90. ad Dionys. Η. 1, 70. Μόσσνν, Μόσνν', Ruhnk. Ep. Cr. 207 Wessel. Herod Μοσσύνοικοι, Μοσνν., ad Charit Brunck. Apoll. R. 91. Wakef. Heracl. 51 ad Diod. S. 1, 666. Ruhuk. 1. c. Wessel. 11. cc. Ms Mossyncecuin, Merrick. Tryphiod. Angl. p. 23. * Μοσύνη, Ruhnk. 1. c. Wessel. 11. cc. * Μόσσννο!, ad Herod *.Μοσννείται, Act. Traj. 2, 250." Schaef. " Μόσννοι, Orph. Arg. 740." Wakef. " * ΜΟΣΤΗΝΟΣ, Adj. dubiae auctoritatis et signif. ap. Athen. 52., ubi de nucibus, (τοις καρύου,) agens ait, ut quidem vulgo legitur, Καλείται δέ τινα και μόστηνα κάρυα: ubi quod pro και μόστηνα leg. * Πραινεστΐνα censuit Salmas., ea quidem inanis videtur conjectura : nam particula καϊ recte ibi posita est, nec loco movenda." Schweigh. " * ΜΟΣΥΛΟΝ, ro, * MomAtris, Genus cinnamomi, Diosc. l, 13." " ΜΟΤΓΟΦΑΓΙΑ, ή, Sacrificium, quod Salamine, Urbe Cypri, peragi solet, Hes.: Suid. unico r scriptum, eodem modo explicans." H.. " * ΜΟΥΣΑΙ, Nic. Damasc Os πλαζόμενος περί τινα λίμνην, ήτις απ' αυτής Ύορρηβία έκλήθη, ψθογγης Νυμφών άκουσας,, άς και Μούσας. Λυδοϊ καλοΰσι, καϊ. μουσικήν έδιδάχθη, κ. τ. λ." " ΜΥΑΛΟ Ν, Hesychio i. q. κυλλόν, h. e. καμπύλον, σκολιόν, στρεβλόν, Curvum, Tortuosum. [Schneider. Lex.] 1. Dicit esse etiam Piscis speciem: etproverbio dici de Eo, qui surditatem simulat, cum tamen audiat; fuisse vero et Comoediarum scriptorem hoc nomine. Eust. inter haec discrimen facit: paroxytonas quidem enim dici Μνλλον. Comoediarum ilium scriptorem, qui miniatarum personarum usum repererit: oxytonws vero μυλλόν vocari τον διεστραμμένον τήν όψιν, Eum, qui oculis. est distortis, Strabonem. Apud Athen. 14 μυλλοϊ sunt etiam Placentarum species. Ibi enim tradit ex Heraclide Syracusio Θεσμοφο περϊ Θεσμών, Syracusis τοις παντέλείοις των ρίων e sesamo et melle confici έφήβαια γυναικεία, quae per universam Siciliam vocari. μυλλούς,! et circumferri deabus, sc. Cereri et Proserpinae:. ut sint Placentae, quae pubem s. pectinem muliebrem imagine repraesentarent. Apud Gal. vero de Alim. 3 Εί το ταριχον ε'ίη. των Τίοντικών εκείνων, ά καλοΰσι μύλλους: proculdubio de Piscis genere,, quod Μύλ.- Xos nominatur. Oppianus, ut tradunt nonnulli, hunc μνλλον * Platacum appellat, cum majusculus. est: Gnotidion, cum pusillus-: a Gr. vulgo * Mylocopion vocatur, Molgus. Ita illi. Sane Athen. 3. e Dorione refert quos pisces nonnulli μύλλους vocant, ab aliis appellari πλατιστακούς, ab aliis γνωτίδια, utpote qui iidem sint. At Μύλλη, Hesychio' λεία." H. " Μύλλοί, Aristoph. Fr. 259 Μνλλοί, Pudendum muliebre, Jacobs, ad Theocr. p. 51. cf. Heringa Obs. 206." Schaef. " Curvus, Polemo 252. unde * Μυλλάω, Hes." Wakef. " ΜΥΝΔΟΣ, Hesychio άφωνος,. Mutus: qui alibi Μύδος. [Μννδότερος νεπόδων, Callim.: Soph: ap. Ε- tym. M. Lycophro 1375 ] Item ίνθεος, Divino numine afflatus. Est boc nomine et Urbs Asiae: ciyus Civis s. Incola Miv&os dicitur. B. Cariae urbem esse tradit." H. "Μι'ινδός, Brunck. Soph. 3, 521. Callim. 1, 532." Schaef. " B. 152." Wakef. " ΜΥΟΠΑΡΩΝ, ωνος, ή, Myoparo, Genus navigii e duobus dissimilibus formatum : nam et midion et paron per se sunt. Ita Festus Pomp. Quod ad paronem attinpt, meminit ejus Schol.. Aristoph., scribens Κέρκονρον dici a Corcyra insula,, in qua fieri soleret: Πάρωνα a Paro itidem. At.Midii.nulla mentio.ap. ipsum nisi eo 1., nec ap. alios; quare mendosum.esse dico : nihil tamen habeo quod pro eo reponam, cum nihil nec ap..lat..nec. Gr. quod reponi queat, inveaiam.' Bayfii conjectura est esse Navigii

10 ccccxxviii LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM. τό άπόπλυμα, ν ίτρωμα κεφαλής Squama. Ν/τρον Nl* trum. Νίτρωμα κεφαλής Squama." "Νιτρόω, Hip- Phrynich. 134." Schaef. " * Άπονιτρόω, י pocr. 879." " Έκνιτρόω, Nitro eluo, s. Nitro perfrictum expurgo. Alexis ap. Athen. [230.] Τάκτύματ eis τό φαν$ρόν εκνενιτρωμένα Θεϊναι. Item 01 εκ νιτρωθέντες, Nitro perfricti." Η. י. Steph " Bernard. ad Theoph. Nonn. 1, 46." Schaef. "Ilpoemgenus compositum e navigio, quod Myiinte, et navi gio, quod in Paro fieri soleret. Utut sit, Velocis navigii genus fuisse constat, et ideo a piratis usitati. Plut. Lucullo, de ipso Lucullo festinanter in iegyptum proficisci jusso, Έξέπλενσε τρισίν Έλληνικαίς μυοπάρωσι, καϊ δικρότοις "ισαις 'Ροδιακαίς. Appian. in Mithrid. de piratis, Μυοπάρωσι πρώτον και ήμιλίαις, είτα δικρότοις καί τριήρεσι κατά μέρη περιπλέοντες. Lat. masc. Myoparonem dicunt. Salust. 3. Forte in navigando cohors una grandi faselo vecta a ceteris deerravit, marique placido a duobus praedonum myoparonibus circumventa. Cic. de Rep. 3. Quo scelere impulsus mare haberet infestum uno myoparone. Idem Verr. 7 Hie te praetore Heracleo archipirata cum quatuor myoparonibus parvis ad arbitrium suum navigavit. Et Verr. 5. An quod in portu Syracusanopiraticus myoparo navigavit." H. " Jacobs; Anth. 10, 22." Schaef. " ΜΎΤΛΟΣ, pro Mytilus dicit Athen. 3. Τήν τελλίναν λεγομένην 'ίσως δήλοι, ήν 'Ρωμαίοι μντλον όνομάζουσι." Η. " ΜΎΤΤΑΚΕΣ, Siculis μύκαι, Fungi: lonibus πώγωνες, quae et MiWa/ces. Hes." Η. " Μύτταξ, Valck. Adoniaz. p Μιίταξ, ibid. Μύσταξ, ibid. ad Antou. Lib Verh. Wyttenb. ad Plut. S. N. V. 25. Thom. M " Schaef. " Clem. Alex. 290." Wakef. " ΜΩΛΥΣ s. Μώλυξ, Indoctus, Ineruditus. Ambo ap. Hes., afferentem nimirum μώλνς pro αμαθής, et notantem μώλνκα a Zacynthiis dici τόν άπαίδευτον." Η. Ν. Diod. * ΝΑΒΑΤΑΙΟΣ, Strabo 1126." " Ad S. 2, " Schaef. ΝΑΒΑΤΗΝΟΣ, Joseph. A. J. l, 12, 4." י " ΝΑΕΛΕΙΣ, Thessalis πρόσφατοι: qui aliis - ea «λεϊς. Hes." H. steph. " ΝΑΕΙΟΤΡΓΗΣ, 6, ή, Naxio opere factus: ut Ναξιουργε κάνθαρος ap. Aristoph.: a Naxo insula, cujus Incolae Νά ιοι. Et Ναξ/α λίθος dicebatur ή άκόνη, Cos, quod praestantes Naxus ferret." H. " Zonar. xcv.: Ναξια λίθος et πέτρα, Pind. I. 6,107. Cotes Naxia, Plin. 36, 7 et 22." " Πέτρα Ναίία, Jacobs. Anth. 7, 213. Ναζιονργής, ad Diod. S. l, 373. ad Herod Brunck. Aristoph. 3, 123." Schaef. " * ΝΑΡΒΩΝΙΤ1Σ, Strabo " " ΝΑΡΝΑΞ, Hesychio κιβωτός: quae et Αάρναί." H. " ΝΕΔΙΑΣ, Hesychio τάς αίθυίας, Mergos." Η. " ΝΕΙΛΟΣ, Νειλώ, * Νειλώ*, Νειλωο!, Νειλώίος, * Νειλώειος, Barker, ad Etym. Μ ; * Νείλιος, *Νείλειος, Νειλφος, *Νειλώτις, in Classical Journal 31, 114. Νείλος, Olear. ad Suid Greg. Naz. in Jul ; Chirurgi nom., Bernard, ad Theoph.Nonn. c. 46. Rex, Jo. Lydus de Mens. 82. ; de Nili inundatione, Nili nomm Νε/λε!0ί, Not. ad Orac. Vett. p Supra p. cccxviii. a. dele punctum post Cosmas: dele quoque asteriscum ante Είληθερή positum. Liban. Epist Καί φόβος εύθύς μή παλαισαι προελόμενος πρός τόν λόγον, καταβάλης μέν τόν, «διδάσκαλο 'Αριστοφάνει δέ τό Νείλου περιστήσης κακόν. ' Nili inundationem, puto, innuit, simul vero flumen orationis Juliani, quod Aristophani fraudi esse potuisset. Ita Suid. Chrysostomo Νειλ^ους καταρράκτας tribuit, Tzetzes vero NetXyW ρυακάς commemorat, habito utrimque ad eloquentiam respectu.' Wolf. Andromachus intheriace ap. Salmas. in Solin Tjjs δή τοι κυάμοιο τόν [sic] ϊτρεφεν εΰ'. σκιον ύδωρ Τέλμα σι, και πολλοίς κρυπτόμενον πετάσοις Νειλψου κυάμοιο. Ut Νεΐλο*, Νειλό sic όρφός όρφώς Athen Hes." " Νεϊλ ΟΪ, Bergler. Alciphr 238. ad Diod. S. 1,?2. Callim. 1, 462. Νείλου πόλις, Jacobs. Anth. 12, 310. Νειλώα, Wessel. ad Diod S I, Νειλαίος, Leon. Alex. 17. Νειλαιεύ*, Hennga Obs Leon. Alex. 26. Νειλώ,ν, Epigr. adesp *Νειλογενής, Leon. Alex. 8. *Νειλομέ- ץ τριον, Wessel. ad Diod. S. 1,. 44 * NfMp WO f, WJJ. sel. Ep. ad Venem. 5. Heringa Obs. igo. Tou'n η puse. 2, 56. Jacobs. Anth. 9,99. Νβιλο«ο* Wessel. ad Diod. S. 1, 44." Schaef. "ΝΕΚΤΑΡ, quidam dicunt fuisse Vi i g enusin Lydiae Olympo e favis permixtis et floribus odoratij concinnatum, ut tradit Athen. 2." H. Steph, " ΝΕΜΕΑ, Hesychio * Ιύνδενδροι τόποι, Locaarboribus densa, Loca sylvosa: qualia sunt Nemora ap. Lat. Alioqui Νέμεα dicebantur etiaiu Ludi qui. dam solemnes in honorem Jovis: quibus qui vicis. sent, VOCAB ANTUR Νεμεονίκαι, ut tradit Schol.Pind! Dicta porro τα νέμεα παρά τήν, «Νεμέα a Nemea' Loco Eliaci s. Argivi agri: cujus Incolae appellant!» Νεμ εάίοι, et Νεμεήται, auctore B.: ap. quen itidem Νεμεαϊ05 Zeus, et Νεμεήτης Zevs, coli ibi so. litus. Item Νεμεαίος λέων, Nemeaeus leo : ab Hercule interfectus. Inde et Νεμεάδε5 πύλαι Argis, sic dictae διά τό προs τή Νεμέρ τετράφθαι, Hes. Idem tamen huic νεμεάδεs et alias tribuit expp., nimirum όρη άνειμένα, λειμώνες, βλαστοί, απόγονοι, ϊχθύει. Ad Νεμέαν ut redeam, vocatur eadem ET fiepeia poet., Ion. inserto 1, propter versum. UNDBNCμειαίοε λέων ap. Hesiod. Θ. 327 Ex Epigr, vero affertur ET Νέμειος χλαίνα pro Spolioquod Hercules gestabat Nemeaeo leoni detractum. Itidem Νέωια pro Νέμεα dicitur. Paus. Att. Πένταθλον Νεμείαν άνηρημένον νίκην." H. "*Νεμειήτψ λίαν, '. 3,4 Ν. Maxim. Καταρχ Νεμεάs, Pind. * Ne/ieaws, ή, όν, Schol. Pind. Ν. l, 7. etad titulum Odae." Boissonad. " Callim Νεμεα, Neinea, i. e. Ludi, Heyn, ad Apollod. l'52.ad Diod. S. 2, 366. Νεμέα, Boissonad. Philostr, 353. Νεμεάί, ad Diod. S. 1, 707. Νέμειο*, Eur. Herc.F; 151. Tull. Gem. 4. Νέμειον, Jacobs. Anth. 7,360. *Νέμεοί, Heins. ad Prudent ad Diod. S. 1, 453. * Νεμέηθε, Callim. 1, 475." Schjef. " Ne μειαίοί, Quint. Sm. 6, 208." Wakef. " * ΝΕΡΩΝ ΙΑΝΟΣ, Arrian. in Epict. 4, 5, 18. χαρακτήρ." " ΝΙΑ, Suidae τά σχοινιά, Funes." Η. Stepb. " ΝΙΔΕΣ, a Siculis dicuntur τά αιδοία ή rh όρνεί&ια παύίων, Pudenda s. Testiculi puerorum, auctore Suida. Hes. habet N5 e s, exp. itidem παίδων aiioia." H. " ΝΙΚΟΜΗΔΙΣ, Nicomedis, Ouerariae navis gemw a loco denominatum, ut tradit Bayf." H. " N1PON, Hes. affert pro μέγα, Magnum." H. " NITPON, ro, Nitrum, Succus concretussali finitimus; isque vel nativus, vel factitius: nativitam id, quod effoditur, quam id, quod in speluncis colligitur, Άώρόνιτρον dicitur, quod molle sit ac spurns simile. Quod extra terram reperitur sua sponte ex ea efflorescens, * Άλμιράγα appellant. Factitii vero varia sunt genera, de quibus praeter alios Gorr um consule. INDE Νιτρώδης, ο, ή, [Gal. "On apitrr. Ίατρ Cor.] Nitrosus, Nitri naturam imi tans : item Nitri saporem referens." H. "Ni τρον, Lobeck. ad Phrynich. Eel. 134=305. Vide'A λίνιτρον, Άμμόνιτρον, et Άφρόνιτρον. Galen. 2, Beckmann. Gesch. der Erfind. 5, 4. * Nirpoποιος, ό, ή, Schol. Aristoph. Β *,! Νιτροπηγικο Trail. 1.ו p. 191." " Νίτρον, Phrynich. 134.ad Charit Brunck. Aristoph. 1, , 167 ad Lucian. 2, 320. Casaub. ad Athen Toup. Append, in TheocT. 27. Valck. Adoniaz. p ad Moer g. Greg. C. 63. Wessel. Herod ad Diod. S. 1, 218. Locus, ubi n. venit, Toup. Ί. c. ad Moer Νιτρώδης, Paulus Sil et Jacobs. Casaub. 11. cc." Schaef. " * Ύπονιτρωδψ,ο, ί,»»' Τι Athen. 79. *,Nirpdw, unde * Ν ίτρωμα, τό, Gl.

11 VOCABULA A DAHLERO PRjETERMISSA. τρόω, -Nitfo prius perfrico. Diosc. 5, 1. Δεί δέ προβκνιτρβνν τόν τόηβν : 4, 138. ΤΙροεκνιτρώσας τήν κεφα- Η. " ΌΡΙΝΑΔΕΣ, Hesychio τα ανωτέρα, Superiora." T λήν." Η. " Λίτρον, Attice pro νίτρον dicitur, Nitrum. Unde Λιτρώδης, [ό, ή,] Nitrosus : ut Athen. "ΌΡΙΨΑ, Hesychio,! «Ep Furia, Erinnys. Infra-Όρπα." H. 2. *Ύδατα τραχΰτερα κα\ λιτρωδέστερα." Η. " ΌΡΜΙΚΑΣ, Hesychio μύρμηκας,. Formicas H. " Herod. 2, 86. Creuzer. Comment. Herod " " Phrynich ad Charit Brunck. A ""ΟΡΠΑ, Hesychio 'Epivvis: pro quo supra"oριφα." Η. ristoph. 1, , 167. ad Moer Greg. Cor. 63. Wessel. Herod Casaub. Athen. 85. " "OPPION, Hesychio όρίγανον, Origanum, Her. ba H. / A " 141 Λ,ιτρώδης, Casaub. 11. cc." Schaef. τρον, Nicand. A * Αιτροδόκη, Phot." Wakef. " ΌΡΣΙΊΉΣ, ap. Cretenses Saltationis quidam modus/athen. [629-] forsan sic dictus τταρά τό δρσαι." ««" ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ, Schol. iesch. Pr. 457 Anthol." Η. "ΌΡΥΕΣ, Oryes, Animalia Africas ap. Herod. 4. Forsan scr. ορυγεε, ab δρυξ, quod vide." H. Stepb. " Vide Forster. ad Strab " ΗΑΝΔΑΡΟΣ, Hesychio Animal simile bovi ap. Atlanticum Mare." H. " ΞΕΙΡ1Σ, [ίδος, 4,] Hesychio άρωματικόν τι φυτόν: Μ *, OPTZION Barker, in Classical Journal " " "ΟΡΤΜΟΣ s. "Ορυμβοϊ, Hesychio βωμός. Supra pro quo ap. Diosc. [4, 22.] svpts." H. foetidissima Linn." " Iris Όρτό!." Η. " ΟΥΓΚΙΑ, vide supra. Bekkeri Anti-Atticista; 5 Ύριούγ- Ύρίζεατον Semicongium." * Ήμιούγκιον' Επίχαρμο! Αμύκψ. Glossae : * Gl., ΕΣΤΗΣ " 5ΙΡΙΣ, Herba quaedam ap. Theophr. H. P. 9, 9. Apud Diosc. Bvpls, 4, 22.: ap. Plin. item Xyris, 21, κιον Quadrans. * Ύετραοΰγκιον Triens." OYPOTAA, ap. Arabes. Herod. 3, 8. Δώνυσον ' 20." a δε θεόν μοϋνον και τήν Ουρανίην, ήγωνται είναι, όνομάζουσι " * EYNHMA, ή τή Κελτική φωνή καλονμένη, Jaculandi δε τόν Διάνυσαν ΟίτροΓαλ, τήν δέ Ο υρανίην ratio quaedam, memorata Arriano Tact. 94. * Άλΐλάτ. Solis notionem in hoc nomine inesse judicat Blanc." Schweigh. Selden. de Diis Syris 2. p. 175."M0ser. ad Nonn. Dionys. p O. " ΌΦΙΚΟΙ, Hes. teste, dicebantur olim, qui nunc ""ΟΓΜΩΣ. Lucian. Hercule, 3, 82. Wetst. τόν'ηρακλέα οπτικοί." Η. oi KeXroi "Ογμων όνομάζονσι φωνή τή έγχωρίφ " ΌΦΝΙΣ, Hesychio vwu, αροτρον, Vomer, Ara- Q. ad l.illustrandum Adelung. (Mithrid. 2, 69.) commendat hosce auctores: John Toland, Select Pieces, " ΌΨΙΑΝΟΣ λίθοι, Arrian. Peripl. Erythr. Orph. trum." H. 1, 33. Martin, Religion des Gaulois i, et de Lap. Plinio 36, 26. Lapis Obsidianus." "Arrian. T. 145." Wakef. Frid. Sam. Schmidt, in Archxiol. Britt. i, 33." Schweigh. "Toup. Opusc. 2,263." Schaef. % Oculi, "ΟΘΜΑΤΑ, ieoles dicunt pro όμματα, Hes." H. " Nicand. Θ. 444." Wakef. " ΌΘΡΕ1Ν, Hesychio &γειν, Agere, Ducere." H. Hes., ΟΘΡΥΣ Cretensibus est ro όρος, Mons, Unde Όθρυόεν, Eid. τραχύ, κρημνώδες, Asperum, Praeruptum : item δασύ, νλώδες, Sylvosum, Arboribus et arbustis hirtum. Infra Όκρυόεν." Η. " ΌΛΙΝΥΗ, Argivis est όλίγη, Pauca vel Parva, Hes." H. " Όλινύα, Koen. ad Greg. 159." Schaef. " * ΌΛΙΟΣ, i. q. ολίγοι, Comicus Meleager in Etym. M." Wakef. " Secundum Tarentinos." " ΌΑΙΣΑΤΡΟΝ, affertur pro Olus atrum, Petroselinum : sed άμαρτύρως." Η. " * ΌΜΑΜΑΓΓΑ, Vox Sicula, Hesychio τα ούρήματ a. ieschylus 8, 256. Butler.", ΟΜΩΜΙ * 'iegyptii gaudebant nominibus in 1 " desinentibus. Sic * "Αθυρι, vel potius * 'ΑθυρΙ, habet Plut. de Is. et Os. 56. * Τ pt 10. Κϋφι "Ομωμι, 46. quod Genus herbae Jabl. non attulit.' Sturz. Imo vero etiam recte e Glossario suo Vocum Mg. ομωμι rejecit Jabl., quippe quod vox sit origiue Persica. Plut. enim 1. c. loquitur de Zoroastreet Persis, non de /Eg. Heyn. Opusc. Acad. 1, 381. Barker. ad Etym. M. 926." " ΌΜΩΧΕΤΑΙ θεοί, Hesychio οΐ συμμετέχοντα τών αύτών σπονδών, Earundem libationum participes : s. όμοβώμιοι και * όμόναοι, Qui eodem templo eademque ara honorantur. Legitur ap. Thuc. 4, [97.] p in oratione Boeotici κήρυκος ad Athenienses, 'Y7re d re τοϋ θεοϋ και έαυτών Βοιωτούς επικαλουμένους τούς όμωχέτας δαίμονας καϊ τόν Άπόλλω. Ubi Schol. itidem exp. συμμετέχοντας τών αύτων ναών καϊ τών αύτών ίερωνut sit, Apollinem Delphicum et ceteros deos, quos eodem templo iisdemque sacris honorant Bajoti." H. Stepb. " Schneider. Lex. Plut. 7, 173." " ΌΠΛΙΑΣ, Hes. a Locrensibus dictos fuisse scribit τούς τόπους, iv 01» συνελαύνοντες άριθμούσι τά προβατα καϊ τά βοσκήματα : forsan ab ungulairium vestigiis." Η. Stepb. Π. "ΠΑΓΓΛΑΔΙΑ, Festum ap. Rhodios celebrari solitum, quando vineae putabantur. Ita VV. LL.; sed absque auctoris nomine. Fortasse rectius Παγκλάέια " Η. " ΠΑΓΚΕΑΤΙΟΝ, Vocabulum a Budaeo fictum e, πάς et KeXroi, ad formam τοϋ ΤΙανιώνιον et Παναιτώλιον. Vide Prior. Aunot. in Pand." H. Erida- ΠΑΔΟΣ, Lat. Padus, qui Gr. 'Hp,δανός, nus. Suid. et alii. Plut. Symp. 5. Καί των 'Ιταλικών οί περι τόν ΤΙάδον οίχοϋντεs." Η. " Luzac. Exerc. 50." Schaef., χαλβάνην " ΠΑΚΟΣ, Theophr. ait in Syria nasci Galbanum, εκ τοϋ πάκου καλουμένου, Ε paco dicto. Sic Gaza, Hist. PI. 9, 7 ubi tamen έκ τον πάκουέ'ιβgitur. VV. LL." Η. " ΠΑΚΤΩΑΟΣ, 6, Pactolus, Aurifer ille fluvius Lydire." H. " Wakef. Phil. 3g3. Toup. Opusc. 1, , 87 ad Herod. 428." Schaef. " ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ, Palaestina, Syriae pars." H, " Ad Diod. S. 1, 209" Schcef. " ΠΑΛΤΑΡΙΑ, Siligo, Simila, σεμίδαλις, Suid." H. " Vide ΥΙαλνντή." " ΠΑΝΘΕΙΟΝ, Pantheum : Suida auctore, Romae fuit νεώ! κοινός πάντων τών θεών, Templum omnibus diis commune. Dio 53. Πάνθειον scribit nominatum ex eo videri, quod ia simulacris Martis et Veneris multas deum imagiues acciperet; vel potius quod forma convexa fastigiatum, cceli similitudinem ostenderet: ut et Amm. Marcell. Pantheon velut regionem teretem speciosa celsitudine fornicatum. Plim id Jovi ultori ab Agrippa factum auctor est, itemque Dio 1. c. Bonifacius vero summus Pontifex a Phoca imperatore acceptumdono in templum Omnium sanctorum convertit." H. " Τ. H. ad Plut. p Fabric. B. G. 1, 326." Schaef. " ΠΑΝΣΑΓΙΑ, ah Etym. et Lex. meo vet. exp. πανοπλία, derivarique dicitur a σάκος, teste Seleuco. Schol. Aristoph. [A. 573.] σάγην esse dicit ro οπλον: et inde πανσαγίάν τήν πανοπλίαν, Omnibus armis munitum esse." H. " Soph. Antig. 107." " Valck. Phoen. p " Schaef. " Πασσαγία, i. q. Πανσ. Suid." Wakef. ccccxcix

12 ccccxxviii LEX. VOCUM PEREGR. IN " ΠΑΡΘΟΙ, οί, Parthi, Populi Medisvicini, quiet Πάρθιοι et Παρθυαΐοι nominantur. Regio eorurn dicitur Παρθία et ΐίαρθνήνη : item Παρθίί χώρα S. Παρθναία. Subst. vero Παρθίί signif. interdum Liber de rebiis Parthicis, vel Parthica historia: ut Luciau. de Hist, scrib. Παρθ/δοϊ πρώτον, sicut Άτθίδοι, Ibidem Παρθικών νικών τοσάδε, Parthicarum victoriarum libri tot. Ibid. Demetrius quidam suos libros inscripsit Παρθονικικά, Parthicas victorias, s. Libros de Parthicis victoriis. Παρθικό«όπό5, Parthicus succus :'e deterioribus laseris generibus: laudatissimus enim ό Κυρηνάίκοί οπό!, et post eum b Μηδικόϊ. Praeterea a Parthis est ADV. ΠαρθισΓΐ, Parthico more, vel Parthica lingua." H. " Πάρθοι, Gl. Arsacidae." " Παρθυαΐοι, ad Diod. S. 1, , 339. Παρθίί, Lucian. 2, 43. Παρθονικικόι, Lucian. 1. c." Schaef. " ΠΑΡΙΟΣ, 0, Parius: Qui e Paro insula est. Πάριο( λίθοι, S. Παρία λίθοι, Parius lapis: e marmoreo genere non ignobilis. Plin. 36, 5. Omnes autem tantum candido marmore usi sunt e Paro insula, quem lapidem coepere Lychniten appellare, quoniam ad lucernas in cuniculis caederetur. Esther. 2. legitur etiam, έπϊ στύλοι! Παρίνοιι: et, έπϊ λιθοστρώτου Παρίνον λίθου, pro Παρίου : ap. Paus. Atticis etiam Πάρειοϊ λίθοι, cum diphthongo. Ex Epigr. vero Πάριοϊ affertur pro Pario marmore structus. Hes. πάριον exp., όν πισ7 κάτοχον." Η. " Πάριοί, Toup. Opusc. 1, I89. Valck. ad Ammon Πάρειοί, Paus. ρ, 81." Schaef. "Άναπαριάζειν, esse dicunt Pactis non stare: Proverbio a Pariis sumto, qui, cum bello ab Atheniensibus oppressi promisissent se civitatem illis tradituros, si ab armis discedeient, mox nacti auxilia ab iisdem desciverunt." H. " Ephorus ap. Β. v. ΙΙάροι, Corn. Nep. Miltiade." " Eust. Dionys. P Zenob. 2, 21. B Diog. L. 403." Wakef. " * ΠΑΡΤΟΜΕΤΑΗΛ, Gl. Vernix." " ΠΑΣΚΟΣ, Hesychio πηλό!, Lutu'm." H. " ΠΑΣΟΝ, Lacones pro πάθ05 dicunt, Hes." H. " ΠΑΥΛΟΣ, Hesychio θαυμαστοί rj έκλεκτόι σύμβουλοι." Η. ΙΙαυλοί, i. q. παΰρο!, a παυω, Lat. Paulus.' Schneider. Lex. * Παυλιανόν, τό, Placentae genus, Athen. 4, 15." " * ΠΑΦΛΑΓΟΝΙΚΟΣ, ή, όν, Xen. Κ. Α. 5. Lucian. Fugitiv " " * Παφλαγών, Brunck. Aristoph. 3, 10." Schaef. " ΠΕΑΑΥΝΑ, Hesychio τά έκπέταλα καϊ * φιαλοεώή ποτήρια, cujusmodi supra Πατάνια, Lat. Paterae." Η. " ΠΕΔΕΥΡΟΝ, Hes. affert pro ύστερον, πάλιν, οπίσω: itidem Πεδευρα Lacones pro υστέρα dicere tradens." Η. " ΠΕΛΑΧΝΗ, Hesychio τρυβλίον έκπέταλον : pro quo supra Πάταννον et Πάτανον. Existimatur esse Catinus." H. " ΠΕΛΕΙΟΥΣ, Hes. a Cois et Epirotis τού! γέροντα! καϊ τάι πρεσβυτίδα! appellari tradit, Senes, Vetulas, Anus: afferens aliquanto post Πέλη70ί et Πέλ- Χαι pro πρεσβΰτηι, γέρων. Hesychio Πέλειαι sunt al έν Αωδώνρ θεσπίζουσαι μάντειι, Vates Dodonaeae. Qua de re vide Herod. 2. p. 70. Vide et Soph. Trach. p. 337 H. " ΠΕΪΑΕΟΣ, ap. Achaeum in Phrixo videtur esse i. q. πτελεόι ap. Horn. : sed significare potest etiam τά πέλη τά έν Θεσσαλίψ λεγόμενα, inquit Hes. ; at quid πέλη sint, non exp." H. " * ΠΕΛΙΧΝΗ, Dor. Πελ/χνα, ή, i. q. πέλίκα et πελίκη, Pelvis, Patina, Catinus. Alcman ap. Athen ubi v. Animadv. Eod. vero nomine Boeoti Calicem indigitant, ut dixit Seleucu's ap. Athen. 495." Schweigh. " Supra Πελάχνη." "ΠΕΛΛΑ, s. Πέλλη, Ionice, Athen. teste, 11. est άγγειον * σκυφοειδέι, πυθμένα έχον πλατΰτερον, en ο ήμελγον τό γάλα, Vas, in quod lac emulgebant, simile scypho, fundo latiore. Lat. Vas illud, cui lac immulgetur, vocant Mulctrum s. Mulctram, necnon Mulctrale: ut Virg. Georg. implebunt mulctralia vaccae. Non-solum vero immulgebatur ei.lac,- sed SCRIPTT. GR. OBVIARUM. in ipso eliam reponebatur: nt IL Π. [641,] ij^ μυίαι Σταθμψ ενι βρομέωσι περιγλαγέας κατα. Dicitur idem vas ETIAM Πελλ/1. Hipponax r ad Athen. 495 ] '«κ πελλίδοι πίνοντε! οΰ γαρ Ijy qfo-jj, κύλιξ. Nicander Α. [ 77 ] Πελλίσιν ev γρΰνηην fc ε'ίαρι πίον άμέλζαιι, In cavis mulctris.!ן Hes. γγ tribuit alias etiam signiff. Nam πέλλα ab eo exp.et λίθο!, Lapis: Πελλίϊ vero, s. Πελλα*, λακάνη, Catinus. Alioqui Πέλλα est etiam Nom. urbis Macedonicae: e qua qui oriundus est, nominatur Πελλαΐοι Pellaeus. A pastoritia vero πέλλα DICITUR Π«λλα(Ί τήρ, SIVF, Πελληη)ρ, Is, qui eis τήν πέλλα»» s. irexxifa lac mulget. Prior vox ap. Hes. legitur, 1 afferentem nimirum πελλαντήρα pro άμολγέα. Posterior,, ap, Eund., afferentem sc. πελλητήρει pro άμόλγεϊ!: nec non ap. Athen. [495.] Ibi enim in sermone de πίλ\ β pastoria, e Clitarchi Γλώσσα«refert πελλητήρχ I Thessalis et jeolica gente vocari τον άμολγέα: λα ν vero το ποτήριον. Ubi notandus alius etiam rfjt πέλλη! usus, pro Vase nimirum potorio : ut Plicenix quoque Colophonius τήν πελλίδα posuisse exists tur έτη φιάλη! : os των τότε πολλών ανθρώπων Έίιν άριστο!, 'έλαβε πελλίδα χρυσήν. Hipponax etiam πέλλην pro Potorio vase accepit, 'Εκ δέ τη!, ^έλλ(/! έπινον, άλλοτ' αυτό!, Άλλοτε Άρήτη προύπινεν. Cum vero idem dicit, έκ πελλίδοι πίνοντει' οΰ γάρ ήν aims κύλιξ, non pro Poculo accipit, sed pro Vase illo pa storali, ut satis clare indicant verba illa sequghv tia, oh γάρ ήν αυτοί! κύλιζ." Η.,ן}, Πελλα " unde Lat. Pellis, J. Poll. 10, 57 Glossae: Πελλα Mulctrum, Mulctra. * Πελλορά^ο* Pellarius. Vide ". ΪΙέλ " Πέλλα, Theocr. 1, 26. Ruhnk. Ep. Cr Valck. Ep. ad Rov. p. xix. Jacobs. Praef. ad B. et M. p. xxxii. Lapis, ad Timaei Lex Πελλί*, Ruhnk. 11. cc. Toup. Opusc. 1, 3J Jacobs. Anth, 7, 113. Πελλα*, Ruhnk. Ep. Cr Toup. Opusc. 1, 338. Πελλαϊοί, Jacobs. Anth. 7, 305. ΤΙελλαντήρ, ΙΙελλητήρ, Valck. 1. (?, * ΏΜίϋν, ad Moer. 311." Schaef. " ΠΕΛΛΑΣ et Πέλλητ-ο*, Hesychio πρεσβύτη!: pro quo supra Πέλητοϊ." Η. " ΠΕΛΛΟΝ, Gal. Lex. Hippocr. dicit Zenodotum! πελλα έν τάί! 'Έβνικάί! Λέξεσιν an not are Sicyonios dicere τό κφρόν, Fulvum." Η. Crit. * ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΣΤΙ, Barker. Epist. ad Boissonad. 283.; ad Etym/M " "Theocr. 15, 92. Vide Valck. p !( « Πίλο Koen. ad Greg ad Herod * σοι, Jacobs. Anth. 9, 35. ad Thuc. init. Tzschuck. ad Strab. 4, 230. Boissonad. Philostr * Πελοπόνησο*, Fischer, ad Palaeph Greg. C. 197 ad Herod * ΤΙελοποννήβιο!, ad Charit * Πελοποννησιακοί, ad Diod. S. 1, 610. Jacobs. Anth. 10, 310. Πελοποννησιακά, Toup. Opusc. '1, IleXoVeioi * * Πέλοψ, Fischer, ad Palaeph Valck. Diatr * Πελοπήϊο!,. Cliristod. Ecphr. 120'. * Πελόπιοϊ, Ear. Ion , Wakef * Πελοπίδηϊ, Eur. Helen " Schaef. ΠΕΛΩΡ Ζεύι, ap. Athen. 14. Quovras ΔΓι πέλωρι, τράπεζα! τε λαμπρώι κοσμούνται προτιθέναι: sed diverso quam superiora significatu: πέλωρα eiiim Jo vem vocarunt ibi Pelasgi, propterea quod perpelorum quendam ipsos monuisset Thessalica Tempe terrae motu fissa esse, et e stagnantibus aquis campos pulcerrimos apparuisse. Quivnobrem etiam post occu «pata illa regione Festum in ejus honorem agitaruut, DICTUM Πελώρια, ut fusius ibi exp. Athen.: qui etiam addit, haec Pelasgorum πελώρια et Romanorum Saturnalia eadem propemoduin esse." H. Sleph. " Ζήνα πελώριον pro ϋπατον, Quint. Sm. 11, 273 " ΠΕΝΕΣΤΗΣ, Servus famulus, cujus opera cum aliis in laboribus utimur, turn in colenda terra. Ε" 1. Phrixo, Λάτριι πενέστηι άμόι αρχαίων. δόμιύι Apud Thessalos πενέσ7αι dicti feruntur 01 μή γίν^δοίλοι, sed οί διά πόλεμον ήλωκύτει, Servi bello capti. ut Ε'ίλωτε! ap. Lacedaemonios, ΚλαρώΓαι ap. Cretenses. Archemaclius ύ/30ϊκ. 3 scribit A r o a e a e incolarum eos, qui in Bceotiam migrare nolebant, sed ενί^λο χώρουν, Thessalis se in servitutem dedidisse, eo pa-

13 VOCABULA A DAHLERO PRiETERMISSA. eta ut ab.ipsis nec exigerentur e regione, nec occiderentur, promisisseque se ipsis agros cuituros et ra! συντάξεις άποδώσειν. Itaque άπό τοϋ κατά τάς όμολογ las καταμείνάι, tunc quidem dictos luisse * Μενέτ στας, postea autem Πενέστα! : multos vero eorum ipsis dominis fuisse locupietiores. Eosdem vocatos fuisse * Θετταλόικέτας, Thessalorum famulos, a minir sterio servitioque, quod Thessalis praestabant, auctor est Philocrates Thessalicorum Athen. 6. Suid. et Harpocr. Dicit igitur Philoxenus Thessalus ap. Xen. E. 6. Thessalos facile posse naves άνδρών πληρουν, τοσούτους και τοιούτους έχοντας Πενέστας : ap. Eund. ibid. 3. quidam τούς Πενέστας ώπλισεν έπϊ τούς δέσποτας : [2, 3, 36.] Sic Aristoph. Σ. [1272.] Μόνο! μόνοισι τοις Πενέσταισι ζ,υνήν τοίς Θετταλών, Αύτός Πενέστης ών έλάττων ούδενός : pro δούλοις, θησί. Α- ristot. Polit. 2, 3. eos VOCAT Πενεστεία!, Servilia, Famulitia : ubi dicit τούς γεωργούς qui άποφοράν φέμούσι, si sint τών κτημάτων κύριοι, esse multo magis χαλεπούς καϊ φρονημάτων πλήρεις, quam τάς-παρ' ένίοις Είλωτείας τε, καί Πενεστείας, και δουλείας. Et ibid. 7 Ή Θετταλών Πενεστεία πολλάκις έπέθετο τοις Θετταλοίς' ομοίως δέ τοις Λάκωσι και oi Είλωτες ώσπερ γάρ έφεδρεύοντες τοις άτυχήμασι διατελοϋσι. Hes. generaliter Πενέσται exp. οίτινες ε'ιργάζοντο τήν γήν, έργάται πένητες: ut dici videatur de Pauperioribus, qui ditioribus mercede serviunt in colendis agris aliisve laboribus obeundis : cujusmodi et oi θήτες: videntur certe denomiuati παρά τό πένεσθαι, q.e. έργάζεσθαι simul et πενητεύειν. Sunt tamen qui Thessalicos Πενέστα! dicant fuisse έθνος τήν έπωνυμίαν έχον άπό ΙΙενέστου, Qui genus referret ad Thessalum, filium Herculis: quomodo e Plat, de LL. [2, 776.] affertur τό Πενεστικόν Θετταλών έθνος: attamen appellative expositum, Servilis ap. Thessalos turha." H. " Πενέστη!, Eur. Heracl. 639 Anal. 1, 223. Ruhnk. ad Tim Πενεσ κό!, Athen. 264." " Πενέστης, ad Dionys. Η. 1, , Toup. Append. in Theocr. 32.; Opusc. 1, 526. Verh. ad Anton. Lib ad Timaei Lex Act. Traj. 1, 119. Ammon. 111.; Valck. 192.; Diatr Barnes. Heracl Musgr. ibid. Jacobs. Anth. 7, 76. 8, I89. Perses 3. et Jacobs. Wakef. S. C. 5, 150. Timo Phlias. 21. Πενεστεία, Penestae, ad Timaei Lex Πενεσηκόν, Timaei Lex. 212 et n." Schasf. " Πε» εσ κό!, Athen Πενέστη!, Qui ejusdem familiae est, Diog. L. 4,' 31." Wakef. " ΠΕΝΝΑ, Hesychio πτέρνα, Calx, Calcaneum." H. Steph: " ΠΕΡΓΑΜΗΝΑΙ, Suid αί μεμβράναι, at δέρρεις, Membranae, Pelles. Fuerunt autem Membranae s. Pelles literarum monumentis excipiendis ac diutius conservandis aptatae, inventae post usum charfi^um. In palmarum enim foliis primo scriptitatum, deinde quarundam arborum libris: postea publica monumenta plumbeis voluniinibus, mox et privata linteis confici coepta, aut ceris; pugillarium enim usum fuisse etiam ante Trojana tempora, invenimus ap. Horn.: deinde in iegypto e papyro chartae praeparan cceptaj, diviso acu in prateuues, sed quam latissimas, philuras. Mox asmulatione circa bibliothecas Ptplemaei eteumenis, supprimente chartas Ptolemaeo, membranae Pergami repertae. Plin. 13, 11. Herodotus antiquiorem etiam membranarum usum fuisse testatur : nam 5. p dicit Iones olim έν σπάνει βίβλων usos fuisse διφθέρτ/σι αίγείρσί τέ καϊ οίέρσ': unde et ra! βίβλους ab ipsis vocatas fuisse διφθέραε: quin et sua aetate multos barbarorum έ!:τοιαύταs διφθέραε γράφειν solitos." Η. " Gl. Περγαμηνή' Membrana.", ΠΕΡΓΑΜΙΟΝ, Hes. et Suidae δήμων." Η. ' " ΠΕΡΓΑΜΟΝ, Suida teste, vocant Iones τήν πόλιν : alii vero πάντα τάύφηλά eo nomine accipiunt. Hesychio Πέργαμο! est ή άκρύπολις τοϋ 'Ιλίου, Arx Ilii, Arx Trojae: pro quo ap. Lat. poetas Pergama : ut Virg. Trojam incensam et prolapsa videntem Perfama. Iidem Pergama dicunt pro Ilio, synecdochice. irg. Pergama dum peteret. Unde ap, eosd. Arces Pergameae, Ruinae Pergameae, Gens Pergamea, pro Trojana. Ajioqui Πέργαμοί est Civitas Asiae: Lat. dlvii Pergamus et Pergamum. Unde Περγαμηνόε, Perga- St menus. Et supra hinc Περγαμηναί, sc. beppets s. φθέράι, Pergamenae pelles: in quibus scriptitatum fuit: ac Pergamena fictilia, ap. Plin." H. ",! Πέργαμο iesch. Pr Eur. Phoen. ". 11(9 " Valck. p Brunck. Ind. Soph. Wakef. Phil Heyn. Horn. 4, 648. Πέργαμο!, 5, go.^phrynich: 186. Boissonad. Philostr Περγαμηνός, Wolf. Proleg. 276." Schaef. ", «Πέργαμο Omne altum asdificium, Serv. En. 1, 95. Eur. Andr. 292." Wakef.! " * ΠΕΡΓΑΣΗ, supra p. cxlvi. in textu male editum est Περσαγή." " ΠΕΡΙΒΑΡΑ, Hesychio υποδήματα, Genus calceamentorum : pro quo ap. Suid. scriptum περίβαλα: minus recte, ut opinor. NAM ET Περιβαρίδε! dicuntur fuisse γένος υποδημάτων γυναικε'ιον, Genus calcearnenti muliebre, teste cum Hes., tum Suida, in exemplum a.fferente e Theopompo Comico, υπό σοϋ λαβών τάs περιβαρίδαs. Meminit J. Poll, quoque τών περιβαρίδων, [7, 92 ] dicens fuisse Calceamentum anciliarum maxime. Ita enim Cephisodorum Trophonio, σανδάλια re τών λεπτοσχιδών, 'Ep'.. ols τά χρυσά ταντ' επεστιν άνθεμα. Νι ν, δ' ώσπερ 7/ θεράπαιν' έχω περιβαρίδας." H. " Toup. Emendd. 2, 50. Cf. Σαράβαρα. Aristoph. A. 45." " Toup. Opusc. 1, 340. Brunck. Aristoph. 1,7." Schaef. " ΠΕΡΙΚΙΟΝΟΣ, [leg. * [,! όνιο Περ a Thebanis dictus fuit ό Διόνυσος, Bacchus, quoniam Cadmea regia iulmine tacta ipsum infantem adhuc κισσός περί τούς κίονας φυείς έκάλυφεν, όπως μή αυθημερόν διαφθαρή, Schol. Eur. Phoen. [654.] e Mnasea." Η. Stepli. " Orph. H. 46." " Περ«κ«όνιο!, Valck. Phoen. p " Schaef. " ΠΕΡΙΚΩΝΗΣΑΙ, Hes. exp. σπογγίσαι et * ireριπισσώσαι, Laconicum esse verbum annotans." H. " Barker, ad Etym. M n." " Brunck. Aristoph. 2, 224." Schaef. " * ΠΕΡΙΤΑΝΟΣ, ό,!!, ap. Arcades i. q. εύνοϋχος,. Ptol. Hephaest. 1. p. 307 '. Gale " ΠΕΡΡΑΜΟΣ, Hesychio βασιλεύς, Rex. Etym. vero ^Eolice dici scribit pro Πρίαμο!, ut κόπερρα pro κοπριά."η. " Koen.ad Greg. 311." Schaef. " ΠΕΡΣΕ, usurpatum pro πρός σε affert Hes." H, " ΠΕΡΣΗΣ, ό, Hesychio κυβευτικοΰ βόλου 'όνομα, Nom. jactus tesserarii. Alioqui est Nom. propr.: item Nom. έθνικόν: nam oi Περσαι Gens sunt denominata a Persa filio Medeae, teste B. Ita igitur Xeu. E. 7 dicit, Ό Πέρση! ό φέρων τά γράμματα. Et Plut. Μεγάβυζος ό Πέρσης. Dicitur etiam ό Πέρσηε pro ο τών Περσών βασιλεύς, Persarum rex : ut in Ep. Philippi ap. Demosth. Πρό! rov Πέρσην πρέσβεις άπεστάλκατε. Et rursum, 'Επάγουσι τόν Πέρσην έπϊ τούς Qui "Ελληνας, (nde Poss. Περσίκό!, [ή, όν,] Persicus, vel Qualis Persarum est, Persis proprius et usitatus l ut Περσικό! τρόπος, Περσικός νόμος: item Περσ«κή σκηνή, ΥΙερσικόν έκπωμα, Περσ«κό» περίβλημα, Περσική στολή, Περσική ζώνη : sic Περσ«κά δείπνα, Περσικά. συμπόσια : et Περσική διάλεκτος, Περσική φωνή, Περσικά ονόματα.. Ab ead. gente denominata sunt Περσικά κάρυα, Persicae nuces: quae et βασιλικά κάρυα,, Regiae nuces, Lat. Juglandes: ap. Diosc. 1, Ibid memorantur et Περσικά μήλα, Mala Persica : de quibus vide in Μήλον. At Περσ«κό!. όρνις Aristophani [Ο ] PaVo, [rectius Gallus,] dicitur, qui et Μηδικός όρνις: utpote - e Persarum Medorumque regione advectus in Graeciam et haec loca citeriora. Fem. Περσική, et neutr. Περσικόν, substantive etiain usurpantur interdum.. Dicunt enim Περσικοί pro Περσικοί δαπίδες, Persica tapetia. Athen. 5. Ψ«λαί δε Περσ«καί τήν άνα.μέσον τών ποδών χώραν έκάλυπτον. Item Περσικοί pro Περ-, σικαϊ κρηπ'ιδες, Persicae crepidae, Persici calcei: utap. Aristoph. N. [151.] pulici in ceram liquefactam immerso et refrigerato περιέφυσαν Περσικαί: quas Socrates ύπολύσας, άνεμέτρει τό χωρίον. Β. dicit esse είδος υποδήματος ευτελές, et videri esse γυναικείο v.. Necnon sing. Περσική, pro Περσική,μηλέα, Malus Persica, ap, Schol. Aristoph.. [Μ. Περσική ή Μηξιική^

14 ccccxxviii LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM. Theophr. Η. P. 4, 4. C. P. 1, 11.] Sic neutr. Περσικόν dicitur pro Περσικόν μήλον, ut Lat. quoque Peisicum pro Persicum malum. Plur. Περσικά dicuntur interdum Libri de rebus Persicis : ut Athen. Ό τά Περσικά συγγράφας : item Δίνων έν τοις Περσικοί!, et Κτησίας ίν τοϊς Περσικοϊς. Interdum Res contra Persas gestae: Ut Plut. Μετά τά Περσικά. Et Plato, Προ των Πέρσικών δέκα έτεσι, Decern annis ante bellum cum Persis gestum. A Persarum gente est et aliud poss., sed fem. tantum, NIMIRUM Περσίί, ίδος, i. q. Περσική. Callim. Μηδέ μετρεϊν σχοίνω Περσίδι τήν σοφίαν. Ac sicut Περσική absolute interdum ponitur et substantive, ita etiam Περσίί. Dicitur enim Περσίί pro Περσίί χώρα, s. Περσική χώρα. Paus. Att. Άνοικίσαι σφάς ίς τήν Περσίδα. Sic Virg. pharetratae vicinia Persidis. Et Plin. Ipsa Persis in luxum dives. Item Περσίί pro Περσίί γυνή. Xen. Κ. Π. 8. [311.] Πασι Πέρσαΐί καί Περσίσι. Sic Plut. 'Ορθώς $ Περσίί εΐπεν. Et Περσίί pro Περσική χλαίνα, Persica laena: ut Aristoph. Σ. [1137.] Oi μέν καλοΰσι Περσίδ', 01 δέ καυνάκην : cum paulo ante dixisset, Τηνδί δέ χλαϊναν άναλαβοΰ τρίβωνικώς. Pro Περσική, sc. μηλέα, reperitur ETIAM Περσια, ap. Theophr. et Athen., sed crebrius Περσία, e quo Ion. Περσείη ap. Nicandr. Praeterea a Persis est VERB. Περσιίω, Persas imitor: ut Περσίίειν τή φωνή dicitur, qui Persice loquitur. Alioqui Περσί^ειν signif. etiam Persis favere, Cum Persis facere, Persarum partes sequi : ut Μηδίζειν, Λακωνίζειν, Άττικίζειν, et similia. Inde ADV. Περσιστί, Persarum imitatione, Persarum more s. ritu, Persice. Item Persice pro Persica liugua, Persico sermone. Plut. Artax. Περσιστί πολλάκις αύτοΰ βοώντος, 'Εξίστασθε πενιχροί. Denique inde sunt COMP. Περσοδιώκτηί, Persecutor et profligator Persarum, Epigr. [Theaet. 3.] Ετ Περσοκτόνος, Occisor Persarum. Plut. Μηδέ Μιλπάδου τοΰ Μηδοφόνου, μηδέ τοΰ Περσοκτόνου Θεμιστοκλέους." Η. " Περσίί, Schol. Greg. Naz. in Jul. 65. Herod. 6, Polyb. * Περσικώί, ^Elian. V. H. 12, 1. p Περσικοί, oi, Mala Persica, Alex. Aphrod. Probl. 2, 16. cf. Περσικά, τά, ap. Geopon. 10, 14. Calceamenti genus, Aristoph. Λ. 229 * Περσονόμοί, ό, i!, iesch. Pers τιμή, *Περσονομέομαι,584,.Περσική, Saltationis genus, Athen. 14, 7 * Περσομήδηί, Suid. 2, 15." " Πέρση!, Thom. M Ruhnk. H. in Cer. 24. Persarum rex, Toup. ad Longin Adj., Alcaeus Mess. 16. Lobeck. Aj. p Πέρσικός, Brunck. Aristoph. l, 141. ; Kuster Persea spectans, Diod. S. 2, 586. Plut. 2, 284. Cor. Conf. cum Πέρσηί, ad Diod. S. 1, 708. Περσική, ad Diod. S. I, 394. Ή Περσική, sc. μηλέα, Jacobs. Anth. 12, 134. Περσικά!, ad Od. a. 477 Περσικαί, sc. ύπο δέσεις, Brunck. Aristopb. 1, 21. Τό «Περσικό όρχείσθαι, Zeun. ad Xen. Κ. Π. 767 Τά Περσικά, ad Herod..549 Περσϊς, Charito 84. ad Diod. S. 1, 460. Apollonid. 16. Bianor 12. Valck. Phoen. p Lennep. ad Phal. 63. Περσία, arbor, Wessel. ad Diod. S. 1, Regio, ad 1, 394. Περσεία, Nom. propr., Ruhnk. H. in Cer. 24. *Περσαϊοί, ibid. Περσίζω, Koen. ad Greg. 37 Περσιστί, ibid, ad Herod Περσο/ζήδηί, Toup. Opusc. 2, 137 * Πέρση, Brunck. Apoll. R * Περσηίί, (Hecate,) ibid. Eur. Here. F Rubnk. H. in Cer. 24. Περσεΐοί, Musgr. Hel Περσευί, ibid. * Περσείδηί, ad Lucian. 2, 218. Markl. Suppl. 388." Schaef. " Περσική, Nom. Helenii ap. Diosc * Περσολέτηί, Basil. Sel. Thecl. Vit * Περσό^ρων, Idem Persae Maneti sentiens, Jo. Damasc. Ep. ad Theoph. de Imm. 134." Boissonad. " Μεσοττερσικά, Semi-Persica, putantur esse Calceamenta ad Persicorum formam accedentia. Meminit. Hes H. " *, Ημιπέρσης, (Enomaus et * pul.ap. Wessel. ad Herod. 1,91. Euseb. P.E * Μισοπέρσηί, ό, Xen. Ages. 7, 7." " Hutchinson. 08." Schaef. " ΠΕΣΟΝ, a Cypriis pro χωρίον, ab,eolensibus pro πεδίον usurpari, innuit Hes.: cui est etiam 'όρος." r Η. " ΠΕΣΣΑΙ, Hes. dici tradit pro πείσαι s. παθείν. fcxp. etiam τεχνάσθαι τή διάνοι?, quod erit a v. πέσσω s. πεττω. Nam et ipsum facere fut. πέσσω pro di-, ω / ex eod. Hes. patet, qui Arcades Πέσσεται cere tradit pro όπτήσει: afferens itidem ΐτίσσν Bro οπτήσω άρτον." Η. Quatuor; ΠΕΣΣΤΡΕΣ, Mo\. pro τέσσαρα,» Π έσουρα pro τέσσαρα, teste Hes. : qui et Πι'ιτϊρ α eod. dici testatur. " H. " Vide TUnpJ»^ Adelung, " PETTRINE, Jaculi genus esse ait 74; auctore Arriano in Tactic, p. 57. Ed, Scheie At ap. Arrian. Κ c. (p. 84. Ed. Blanc.) DOD IRERPIVI est, sed ό πέτρινος ονομαζόμενο! τή Κελτών φωνή : nec signif. Jaculi genus quoddam, sed Jaculandi ntj 0 quaedam exequo, quae fit retrorsum dum converter equus." Schweigh. " ΠΗΓΑΣΟΣ, ό, Pegasus, Alatus Persei equus, ita dictus ST' hp 'ίΐκεανοΰ περϊ πηγάς Γείνετό, ut Hesied Θ. tradit. Habuit et Bellerophontes ejusmodi equum aligerum : unde Lucian. Somn. dicit,"οχημα imirrf ρων ίππων τψ πηγάσψ ευικότων. Plin. 8, 21. Sipkiog«^Ethiopia generat, multaque alia monstro iiiaitia pennatos equos et cornibus armatos, quos Pcgin! vocant. At 10, 49. Pegasos equino capite volucres et gryphas aurita aduncitate rostri, fabulosos reor: illos, in Scythia, hos, in ^Ethiopia; quemadmodum Plato quoque ap. Athen. 5. τάς γοργόνα! et rois 1ηγάσοvs numerat inter τάs τη! φύσεως τερατολογία!. INDE Ώηγάσιον πτερον ap. Aristoph. Εΐρ. [76.]pro eo, quod Eur. [Belleroph. Fr. 3.] dicit πηγάαουκτψν, h. e. πτερωτόs πήγασος, Alae pegasi pro Alatus Pegssus. Ετ Ώηγασϊs κρήνη in Epigr., quae aliis dicilur * Ίπποκρήνη, et Persio Fons caballinus : ex eo tacto nomine, quod extiterit e terra Pegasi pede puliifc. Itid em Lat. poetae dicunt Pegasidas undasejusljutis: a quo et Pegasides nymphae ac musae: etpega seium melos ap. Pers.: fluens e labris fonte caballiao prolutis : ut vero πηγάσιον πτερόν dicitur, ita Pega seus volatus." H. " Πήγασβί, Jacobs. Antb, 12, 112. ad Lucian. 1, 197. Πηγασις, Jacobs. Aui madv Antip. Th. 1. Onestes 3. Moschus 3,78." Schaef. " ΠΗΛΟΣ, Vox Syracusana, Phrynich. Eel. tf» " ΠΙΓΓΑΝΕΟΣΣΙΟΝ, Hes. ex Ameria pro y\avκόν, Glaucum." H. " ΠΙΕΡΙΑ, ή, Pieria, Mons Breotiae et Macedonia, sacer Musis : unde ET Πιερίδεί, Pierides, norainan tur a poetis, utpote Pieriam incolentes. Easque Hesiod. E. init. DEVOCAT Πιερίηθεν, Ε Pieria. Ab eod. monte ap. Herod, est Πιερική πίσση, Pierica pix: h. e. Quam fundunt Piericae arbores. Ex Epigr. vero affertur et Πιερική σάλπιγξ." Η. "Πιερίί, Eur. Rhes Iph. A Heringa Obs thερίδεs, ad Charit. 547 Toup. Opusc. 1, , 77 ΤΙιερίηθεν, Apoll. R. l, 31. Toup. Opusc. 2,136. Πΐερ4κό8, 1, 558. Antip. S. 79. Jacobs. Auth. 9,364. Monum. Byz. 13. ad Herod. 367." Schaef. " ΠΙΚΟΣ, Dialecto quadam pro πικρός dicitur, Hes." H. " * ΠΙΝΔΑΡΟΣ, * Πινδάρειος, Aristoph * Πινδαρικώί, Eust. 16,. 30 * " Πινδαρικοί, Ja* cobs. Animadv. 222." Schaef. " *ΠΙΝΔΟΘΕΝ, Pind. Π. 1, 125." "Jacobs. Anth. 11, 358." Schaef. " *ΠΙΡΙΑ s. *Πιρίαϊ, Aviculae nom. ap. Athen, 65." Schweigh. Π φ, as Casaub. ad Athen, 135." Schaef. Co " ΙΙΓΓΑΝΑ, ex Epigr. affertur pro Turina, hors. Apud Hes. legitur Πιτανάτηί στρατοί: quo modo dici scribit τόν των 'Ελλήνων, Graecanicum exercitum : nimirum vel άπό μέρους, vel propter Menelaum Pitanatem, cujus gratia expeditio ista snscepta erat. Ώιτάνην vero fuisse Tribum quandam. Itidem exponendum Πιτανάτηί λόχος videtur: quem dicit llf αντοσχεδιάζεσθαι, ούκ 'όντα ταίς άληθείαιί. At νάτη άγωνι, exp. γυμνικά, έν Πστάνη άγομένψ. - te ' Crvisllt phano Β. Ώιτάνη est Urbs JEolidts: cujus ταναϊος: et Regio Πιτανϊπί, ut Πιτανϊπί νύμφα;tl " Ώιτάνη, Musgr. Troad Jacobs. Antn. 7, 69. 8, 94. Heringa Obs Toup. Opusc. 1, 419. Wessel. ad Herod Π ανδτ«, 1««P 1 c " Schaef Utriculusif» ΠΠΎΑΝΗ, Suidae άσκόί μιή>&*,> י

15 VOCABULA A DAHLERO PRiETERMlSSA. quo ap. Hes. Πιτυδάνή. At Πιτυάνη ειμί, Suid. dici scribit Proverbialiter de iis, qui crebris et prosperitatibus utuntur et infortuniis: a Pitana urbe, quae & Pelasgis in servitutem redacta, ab Eretriensibus liberata fertur. Erasm. habet Pitana sum : cum vulg. tamen consentit etiam Ms. Cod." H.. " ΙΪΛΛΓΓΟΝΙΟΝ, Hes. fuisse dicit μύρον τι ap. Athenienses: cujus J. Poll, quoque meminit, scribens denominatum esse άπό τήs Πλάγγονο!: intelligens, ut opinor,plangonem meretricem Milesiam, quam Athen. 13. ^αβόητον fuisse tradit." H. " Clem. Alex. Paed. 2. p. 207" " ΠΑΑΔΔΙΕΙΝ, ap. Suid. Ms. Cod. exp. παραφροvelv, πολεμέίν : item πελάζειν." Η. " * Πλαδδιάω, Laconice, Aristoph. A Hesychio ματαΐζω, σοβαρεύομαι, pro πλάζομαι, Nugas ago." Schneider. Lex. " *ΠλαδδΓω, Πλαδδιέω, * Πλάδδω, Act. Traj. 1, 246. Koen. ad Greg Πλαδδίω, ΠΧαδδιεω, Brunck. Aristoph. 1, ; Kuster " Scha;f. " ΠΑΗΤΟΜΟΝ, Acarnanes dicunt ro πάλαών, Hes.: qui aliquanto ante Πλήμνω quoque attulerat pro παλαίω, Veteri, Vetusto." H. > " *ΠΑΟΥΜΙΟΝ, * Πλονμάκιον, Gl. Plumaciiim. * Χηνοπλοΰματα, τά, Culcitrae anserum plumis suffultae, Chrys. Horn. 26. T. 8. p. 40." " ΠΟΑΤΌΣ, ό, Puis, Pulmentum. Plut. Symp. 8. Αί «Γαλατώ γνναϊκεs εΐϊ τά_ βαλανεϊα πολτού χύτραs είσφέρουσαι, μετά τών παίδων ήσθιον. Ibid. 4. Κρίμνον άντ'ι πολτού μάττειν. Apud Diosc. non paroxytoniiis tantum, sed oxytonus etiam scriptum legitur: ut 2, 112.'Έ,κ του κρίμνου b πολτό! γίνεται., Etll8.de milio, Άρτοποιηθεϊσα ή י ώσπερ πολτόs σκευασθε'ισα. Ego paroxytonon magis probo, cum id Hes. quoque habeat. [Alcman ap. Athen. 648.] INDE Πολτοτοιέω, Pultem conficio. Pass, πολτοποιε'ισθαι dicitur id, e quo puis s. pulmentum conficitur. Diosc. 2, 128. de farina fabae jegyptiae, Καί πολτοποιούμενον δέ biborai. Et DEMIN. Πολτάριον, τό, Pulticula. Diosc. 2, 114. de athera, E<n1 " be ρόφημα ώσπερ πολτάριον ΰγρόν, παιδίοιι άρ/ίόδιον." Ή. " Vide Παλταρια. Gl.: Πολτοί Puis, Pultes, Farres. Πολτίον Pulticnla. * Πολτώδ^ί, ό, ή, Erotian." " Πολτοί, Heyn. ad Apollod ad Mcer. 350." Schaef. " ΠΟΑΤΥΣ, Etymologo * ζυλόκαστρον, per antipbr. a πέλω, quod est αναστρέφομαι. Pluteum signif. videtur." H. " Ruhnk. Ep. Cr. 230." Schaef. " ΠΟΑΤΥΣ, Nom. propr. regis Thracici." H. H. " ΠΟΛΥΝΤΡΛ, Hesychio άλφιτα, Farin«." " ΠΟΡ, Laeones pro πούt dicunt, Pes, Hes." II. p. ΠΟΡΝΟΠΙΟΣ et Πορνοπίων, Strabo Vide Κόρνωψ et Πάρνωώ." " *ΠΟΥΑΒΙΝΑΡΙΟΝ, Gl.Pulvinus." " * ΠΟΥΛΠΓΓΟΝ, Gl. Pulpitum, Pavimentum.". " ΠΟΥΡΙΟΝ, τό, Placentae genus, Athen. 14, 15."... " ΠΡΛΛΗ3, Hesychio b λίαν άγροικοι." Η. Sieph. " ΠΡΑΜΝΕΪΟΣ, s. Πράμνιο» oivos, Semo auctore dicitur a Pramnia in Icaro insula rupe, vicina moiiti excelso: ut Didymus vult, a Pramnia vite. Alii quasi παραμένιον dictum opinantur, esse dicentes rov πρό! παραμονήν έπιτήbεtov alii : denominatum παρά τό πραϋνειν volunt, utpote πραύνοντα τό μένοι καϊ προσηνειs ποιοΰντα τοϋs π ιόντα!. A nonnullis et * Φαρμακίτην vocari, testatur idem rursum Semus. Unde II. Λ. [638.] κύκησε Ο'ίνφ πραμνείιρ : Od. Κ. [235.] Οίνω πραμνείψ έκύκα. Euudem esse παχύ ν tradit Athen. 1. necnon αΰστηρόν καϊ σκληρόν. Unde Aristoph. dicit rov Αθηναίων δήμον οντε ποιηταί! ήδεσθαι σκληροί! καϊ άστεμφέσιν, οΰτε πραμνίοι! σκληροϊσιν οίνοι! σννάγουσι τά! όφρΰ! τε καϊ τήν καιλίαν, άλλ' άνθ- 1 οσμίφ καϊ πεπόνι νεκταροσταγεΐ. Itidem vero et G8L ap. Hippocr. esse dicit Vinum nigrum et austerum. At Diosc. 5, 9 Ό έκ τή! θειλοπεδευθείση! σταφυλή» γενόμενο», γλυκύς, καλαί/μίνο!.κρήτικθ!, ή VOL. I. dlix πρότροποι, rj πράμνιο!. Ubi nota sine diphthongo Scribi, ut et ap. Aristoph. Olvov be πίνειν ούκ έάσω Ώράμνιον, ΟϋΧΐον, οΰ Θάσιον: per diphthongum vero ap. Hom. Meminit et Plin. 14,5.: Et pramnio, quod idem Horn, celebravit, etiam nunc honos durat; nascitur Smyrna. At Τίράμνημα dicitur τό τή! πραμνίαι αμπέλου κλήμα, Palmes pramniae vitis, teste J: Poll. [7, 150.] Apud Hes. βϊτιράμνη, exp. non modo άμπελοs, sed etiam bίκελλa, Ligo, Bidens." H. " ΐΐράμνειοι S. Πράμνιο!, Diog.'L. 4, 20. Athen Barker. Epist. Cr. ad Boissonad. 243." " Aristoph. Fr Heyn. Horn. 6, 232- Athen. 1, 16. ad II. A Wakef. S. C. 3, 188." Schaef. " ΠΡΑΣΙΑΙ, Laconiae locus: cujus Incola Πρασιεύ! dicitur." Η. " ΠΡΙΑΠΟΣ, Ion. Πρίηποι, Priapus, Veneris et Liberi patris filius, Hortorum et vinearum custos, in quibus simulacrum ejus statuebatur rubrum et erecto veretro, ut ex Epigrr. scriptt. liquet. Athen. 1. Bacchum cognomento Πρίαπον a Lampsacenis coli ait. Ab Arriano vero in Bithyniacis ό Πρίαπο! εί! ήλιον άχληγορεϊται, διά τό γόνιμον, teste Eust., qui etiam addit, vocari eum ab ipso Πρίέπον, per ε. Sed et nomi- Membrum vinle, et quidem intentum, πρίαπον nari interdum tam Lat., quam Gr., sciendum est. UNDE Πριαπίσκοϊ, Priapiscus, Lignum quoddam in Hippocr. Βάθρφ penis in modum teres et arrectum. Ετ [* Πριαπισκόω, unde] όί Πριαπισκω7 μοτο! ap. Gal. in Isagoge, Linamentum in veretri arrecti figuram formatum. NECNON [* Πριαπίίω, Anal. 1, 505. unde] Πριαπισμοε, eodem Gal. auctore, dicitur Stabilis pudendi in longitudiuem ac orbem tumefacti tensio citra rei venereae appetentiam. In qua dolores quales in tetano esse solent, moveri Aetius scribit, quod in- Datum distentumque pudendum convulsionis modo afficiatur. Satyriasin etiam istam tentiginem appellarunt, quod satyri quoque arrecto semper veretro fuisse perhibeantur." H. " Πρίαποs, Nonn. ad Greg. Naz. in Jul Toup. Opusc. 2, 337 Mosch. 3, 27. μελάγχλαινοι Πρίηποι. Eust. 24, 27. Diod. S. p , ή, «,' ΙΙριάπε0 * Schol. Eur. Hec. 629 Dionys. H. 2. p. 7 * Πριαπώδε,ο, ή, Schol. Lycophr ; * Aristoph. A. 981." Πριαπήϊον άγριον, י* Diosc. Viola nigra, App. ad 471. *Πριαπικόν, Satyrium erythronium, 459." Boissonad. " Πρίαποs, Jacobs. Anth. 8, 12. ad Lucian. 1, 273. Πριάπει05, Myrinus 2. Π. μέτρον, Dionys. H. 5, 22. Πριήπειοι, Toup. Opusc. 1, 540. Πριαπώδη!, Kuster. Aristoph * Πριαπίνη, ad Diod. S. I, 394." Schaef. " Πρίεποs, Eust , 38." Wakef. «< * ΠΡΙΓΚΙΠΟΝ, Jacobs. Anth. 10, 397." Schaef. Mss " ΠΡΟΜΕΝΕΙΟΝ, ap. Nicandr. [Α. 49O.] Punici mali genus, a Promeno quodam Cretensi dictum. Meminit et Hes." H. " ΠΡΟΣΕΑEIN, Arcadum dialfecto dicitur ro νβρίζειν. Et forsitan inde ipsi Arcades Προσέληνοι vocati sunt, quod essent λοώορητικοί. Ita Lex. meum vet. ex υποθέσει Προμηθέω! Δεσμώτου: Etym. vero ex νπομνήματι Προμηθέω! Δεσμώτον : sed perperam ap.' eum scriptum est Προυσελλεΐν, et ipsa exp. depravata a librariis. Apud Hes. vero barytonws Προβάλει, προπηλακίζει. Sed superiorem scripturam Suid. confirmat, προσελονμεν [ex Aristoph. B. 730.] afferens pro προπηλακίζομεν. Προσελην&ε! νύμφαι, dicuntur at 'ApKabiKal, ab Arcadibus προσελήνοα. Hes." Η. " Προοελέω, vesch. Pr.433. aelian. Epist. 3. * Προσηλούμενον, Dawes. Misc. Cr. 163." " Προσελέω, Kuster. Aristoph. 70.; Brunck. l l, , 188. Lobeck. Aj. p Brunck. ad iesch. Pr Grot. ad Stob. 531." Schaef. " ΠΡΟΥΑΕΣΙ, Hesychio πεζοϊ!όπλίτάit: pro quo mox Πρυλέσι." Η. י י Jacobs. * ΠΡΟΥΣΑΕΥΣ, ad Lucian. \, 776. Anth. 11,. 403 Schaef " Athen ΠΡΟΥΣΙΑΣ, Poculi genus, 1 " ΠΡΥΑΝΟΣ, Hesychioτ«οϊ. υ H. 4 Β

16 dlx ccccxxviii LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM. " ΠPYΛEEΣ,Eod. teste quibusdam sunt πρόμαχοι, Propugnatores: quibusdam πολλοί λαοί, Populi multitudo in unum congregata: aliis πε οί όπλιται άθρόοι, Pedites conferti. Quae posterior exp. receptior est: unde mox Idem πρυλέα*βχρ. πεζού! όπλίτα!, pedites : utpote πορείφ χρησαμένου!, tracto nomine άπό τή! πορεία! : quomodo Eust. quoque παρά τό περρν dictos tradit quasi περυλέα!. Sunt qui Gortyniorum dialecto ita nominari τού! πεζού! όπλίτα! dicant. Utitur autem eo'vocab. Horn. II. E. [743.] Κυνέην τετραφάληρον Χρυσείην, εκατόν πόλεων πρυλέεσσ άραρυϊαν : Α. [49 Μ. 12, 77 ] Αύτοί δε πρυλέεβ συν τεύχεσι θωρηχθέντε! 'Ρώοντο. Dicitur pro eodem ΕΤ Πρύλι*, teste Hes. et Eust. Sed ille πρνλιν exp. non όπλίτην solum, verum etiam πυρρίχην, Pyrrhicham : quae est Saltatio armata, h. e. quam pedites armati saltant: Ut Callim. H. in J0V. [52.] Οϋλα δέ Κούρητέ! σε πέρι πρύλιν ώρχήσαντο. Ατ Πρυλεν'σει*, Hes. dici scribit επί τη! έκφορά! των τελευτησάντων παρά τώ ίερεϊ." Η. " Oppian. Κ. 3, 125. πρυλέε! τρίζουσι νεοσσοι. Mauetho 2, 215.Πρ15λ«, Schol. Pind. Π. 2, 127 " " Ruhnk. Ep. Cr Wakef. S. C. 3, 95 ad Callim. 1, Πρύλεε5, ad Charit. 577 Jacobs. Anth. 12, 197 Heyn.Horn. 5,137 6, " Schaef. " Multi, Conferti, Oppian. K. 3, 125." Wakef. " ΠΡΩΤΟΚΗΡΙΟΣ, Primicerius. Vide Πριμικήpios." Η. P. " P, ap. Eretrienses frequeuti erat in usu. Earn enim non paucis vocibus contra morem aliorum inserebant." H. " 'PA, ap. Medicos ριζίον τι, Hes. i.e. Parva quaedam radix. Sed ap. hunc scriptum est pa, ap. Diosc. 3, 2., < Ρήο ' pa, cum circumflexo. Idem tradit vocari etiam et in iis, quae supra Bosphorum sunt, regionibus nasci. Esse autem Radicem nigram, centaurio magno similem, sed miuorem et magis rufam : fungosam, aliquantum laevem, sine odore. Lat. Rha Ponticum s. Ponticam appellant. Nomen autem nacta est e fluvio Ponticae regionis, cui nomen Rha : de quo Amm. Marcell. 22, [8.] Tanais, qui inter Caucasias oriens rupes, per sinuosos labitur circumflexus, Asiamque ab Europa disterminans, in stagnis Maeoticis delitescit; huic Rha vicinus est amnis, in cujus superciliis vegetabilis quaedam ejusdem nominis gignitur radix, ad multiplices medelarum usus proficiens. Plerique radicem hanc Rha eandem cum rhabarbaro esse putaruut: sed alii longe diversam esse censent: quorum e numero est Matthiolus." H. "Rheum Linn." " 'ΡΑΑ1Ξ, 1K0i, 6, [imo ή,] Ramus. Nicander Θ. [378.] όροιτύποιο βατήρα Κ άφαντε! ράδικα πολυστεφέο! κοτίνοιο." Η. " 533. περί ρακιδα! άέξει, ubi al. ράδικα!. Diod. S. 2, 53. ράδικε! φοινίκων, cf.theophr. Η. P. 2, 4. ράβδοι. Varron. de L. L. 4. p. 30." " 'Ράδιζ, Ramus. Nicander A. 57 'He νέον ράδικα πολνκνήμοιο καλούσαs: quod Schol. per ράβδον exp.; et 331. ράδικα * κακοφλοίοιο κονύζη! : Diod. S. 1, 165. de Palmis arboribus: Τά τών φοινίκων στελέχή άκρόκομα 'όντα, διαφόρου! έχει τά! άπό τή! κόμηs διαθέσει! ra μέν γάρ πάντη τού! ράδικα! έχει περικεχυμένούι: ubi manifestum est h. v. Ramos signif., non Radices, ut male vertit Nicandri Interpres." Brunck. " * TAIKENTATON, Genus vini, Trail. 2. p. F 182." " 'ΡΑΙΚΟΣ est "Ελλην. Romani autem dicunt Γραικό*, praefixo γ, Hes. Apud Eiist. autem legimus e RhetoricoLex., barbarorum esse 'Ραικου! sine γ proferre, cum Soph, et Lycophro Γραικοί dix'erint. Meminit et Etym. At vero Suid. ράίκό! exp. έ όρμώμενο!. Eund. vide iu Γραικό*." Η. " Brunck. Soph. 3, 527." Schaef., ΡΗΜΟΣ d, Instrumentum, quo panis in furnum " immittitur,, e. Pala, Catoni. Alii Infurnibulum dixerunt Athen. 3. Έπειδάν δ' έμβληθή εί! τόν * φοϋρ. νον,νπαπάσσεται τώ ήμ ψ χόνδρο* τι!, καί τότε έπιτίθε, ται Ο αρτο!. H«c e VV. LL. in quibus additur, videri leg. * ύπερπάσσεται : et V. ρήμον esse Lat. Remum a cujus similitudine pala ita vocata sit: ac fortasse hoc ipsum ea voce aliquando significatum fuisse, Sic eum * ματερία et fovpvos ibid, usurpasse." H. Stepb. " 'ΡΟΔΙΑΝΗ κόλλα, Rhodiacnm glutinum. Diosc! 3, 101. In VV. LL. perperam 'Ροδανί κόλλα, duplici errore." H.,* Ροδιακό *" Eust. 26,41.Athen * 'Ροδιά!, Poculi geuus, Athin! 11, 13." " 'Ροδιακό», Lesbon. de Schem. 178' Fischer, ad Weller. G. G. 1, 53. Depoculis, adphalar. 305." Schaef. " * 'ΡΟΣΑΤΟΣ olvo!, Trail. 8. p. 144." ΡΥΝΑΑΚΙΣ s. * 'Ρυνδάκιοϊ, Apoll. R. 1,!!fa * " Orph. A. 630." af., ΡΥΠΑΙΟΝ pro ietolias monte, e Nicandro " fertur, nisi υ in 1 mutandum est." H. " ΡΥΣΙΜΟΝ, το, Ruta, e Nicandro A. [607.] Ήέ σΰ y' ev πέπερι ρυσίμω * ένομηρία κόφα!. Dicitur et Τύτη." Η. " Vide Έρύσιμον." Σ. " ΣΑΒΑΚΟΣ, Chios ait Hes. vocare τον ιτα80όν. Putridum." Η. " Vide plura in. Ε<Ι<Ι ". & Σα/3ά " * ΣΑΒΕΛΛΙΖΩ, Sabellii partes sequor. Matth. Lectt. Mosq. 2, 55." Boissonad. " ΣΑΓΓΑΡΙΣ, vel potius Σαγγάριο*, Phrygi fluvius. Σάγγαρυ, est etiam Propr. nom. filii Medi, ut annotant VV. LL. ex Etym. Sed ap. eum inveuiosa γαρίδο! τοϋ υ'ιοϋ Μήδου, non Σαγγάριδο!." Η. Stepb. " Σαγγάριο!, Jacobs. Anth. 9, 353." Schaef. Σαλα^αώ, * ΣΑΛΑΜΙΝΙΟΣ, Β. * Strabo 8. p. 517 " * Σαλαμί!, Aristot.Pepl. 7. Σαλαμινι, ad Herod * Σαλαμινί!, Lobeck. Aj. p * Σαλαμινία, ad Herod Argum. Aristoph. '. 191 Nep. Av. Navis, Bergler. Alciphr. 43. ad Corn. Schaef. "Άσαλαμίνιο!, Hesychio άπειρος θα λάττη!, Inexpertus autlmperitus maris et rei nauticse: sed addit, quosdam interpr. οΰ κοινωνικό! υπέρ Σαλαμίνιων. At prior exp. est magis' consentanea: notum enim est Salaminios fuisse rei nauticse peritissimos, Aristoph. certe dicit B. [204.] κφτα πω! δυνήσομβι "Απειρο*, άθαλάττωτος, Άσαλαμίνιο! "ίΐν. eir' Ιλαύ^«; Quomodo potero remos impellere, cum Salaminjus non sim nec rei nauticae marisque expertusl" H. " Porson. Or. 613." Schaef. " ΣΑΛΙΙΗ, Salpa. Piscis genus, qui Bos etiam dicitur. Gaza ap. Aristot. v. Graecaui retinet. Vide Eust. II Σάλπη dictus est et Quidam poeta, qui Παίγνια scripsit: necnon Mulier quaedam Lesfaia, quae itidem Παιγνίων librum edidit. Vide Eust." H. " Hist. Liter. Piscium p Athen *Σάλπη! εσάλπιγ ε." " ΣΑΜΑΙΝΑ, Genus quoddam navis, habent» vos προτομήν, Hes. Quidam tradunt fuisse Nafigii genus bireme, rotundum et concavum, atque in vi tris similitudinem formatum, ut mare percurrereet celeriter converti posset: a Polycrate, Samioruiu tyranno, primo inventore nomen habens, auctore Plut. [Pericle 1, 367.] Vide Bayf. Alii Numisma hoc nomine intelligunt, VV. LL. e Ccelio Rbod." H. " Vide Ύπόπρωρο!.[' «33. Evang. 10, * ΣΑΜΑΡΕΙΤΗΣ, 6, Luc. " μαρείτι!, Jo. 4, 9 Joseph. B. J. 3, 3, 4.; 7,32." " ΣΑΜΒΑΛΑ, Calceamenta quaedam, σάν&α\α, Hes." H. " jeol. pro σάνδαλα, Anal. 1,250., *Σαμβαλίσκα, τά, Hipponax ap. Schol. Lycophr *Άσάμβαλο!, Nonn. Dionys. 32,. 256 Edd " 2, , 99 44, , 623." Kali. "Hf βαλς, Toup. Cur. Post, in Theocr. 4.; Emendd. 7,10 Anth.. Musgr. Bacch Jacobs , 235. Fac. ad Paus. 1, 577. Άσάμβαλο!, Musgr. I. c. Jacobs. Anth. 7, 160." Schaef. " * ΣΑΜΙΚΟΣ, Strabo 8. p Athen. 2, 25. * Σαμιακό!, Eust. 26, 42. Strabo 8. p. 532 * ΣαμΙτψ. 9 ρ άρτο!, Athen. 3, 30. * Σάμιο! οϊνο!, Trail. 1 * Σαμοθρψκική, Laurus Alexandrina, App.aa Diosc. 473." Boissonad. "* Σάμο*, Valck. aa Herod Heyn. Horn. 6, 370. Locus celsior,. a Diod. S. 1, 224. Σ. Θρηίκίη, Toup. Opusc. 1, 409 ubi et de Σαμοθράκη. * Σαμικο!, ad Paus. 379

17 VOCABULA A DAHLERO PRjETERMISSA. Fac. 2, 23. * Σάμιοε, Σαμιακόε, Toup. Opusc. 2, 248. *Σαμοθράκη, Heyn. Horn. 6, 370. *Σαμόθρςικεε, Jacobs. Auth. 7, , 422. Bentl. Opusc ad Lucian. 1, 283. De acc., Fischer, ad Weller. G. G. 1, 285. Eichst. Praef. ad Diod. S. p. xxvii. * Σαμόθετοε, Jacobs. Anth. 6, , 162." Schaef. " *ΣΑΜΦΑΡΓΓΙΚΟΣ, Diosc. 1, 6." " ΣΑΡΑΠΙΑΣ, supra p. cclxx. b. delendus est asteriscus." " ΣΑΡΔΑΝΙΟΣ γέλωε, vel Σαρδόνιοε γέλωε, Risus fictus, aut amarulentus, aut etiam insanus, inquit Erasm. in Proverbio Risus Sardonius : ap. quem et de ejus origine multa leges e Gr. Gramm. petita. Od. Y. [301.] μείδησε δέ θυμώ Σαρδάνιον μόλα τοϊον. Sed ap. Horn, posteros Σαρδόνιον potius habemus, aut Σαρδώνιον cum ω. Plato de Rep. 1. scribit Thrasymachum, quem amarulentum et arrogantem ubique facit, Sardonice risisse: inquit Erasm. subjungens haec illius loci verba, Kat όε άκοϋσαε άνεκάγγασε μάλα Σαρδόνιον' καί είπεν, αυτή έκεΐνη ή είωθυια ειρωνεία Σωκράτουε. Sic autem et Bud. accipit hie pro Amarulente ridere. Legimus et Σαρδόνιον πόντον, ap. Dionys. P. Ut porro Σαρδώνιοε γέλωε litera ω a quibusdam scribitur, sic etiam Σαρδωνία πόα, quae et Σαρδωα, Sardonia herba: quae non aliud est, quam alterum Ranunculi genus, copiosissimum in Sardinia, gustus acerrimi: cujus esu mentem adimi, auctores quamplurimi sunt, atque ita contorqueri ora, ut risus imagiuem referant: qui Sardonius ob id dictus est, et abiit iu Proverbium. Inter venena recensetur a Diosc. 6. Haec Gorr. Σαρδώνιοε πόα in VV. LL. Sardonia herba, quae est Ranunculi species: Scelerata herba ab Apuleio dicitur. Additurque e Diosc. illud ipsum, quod modo commemoratum de herba ista fuit: earn in cibo potuve sumtam, mentis alienationem, et cum labiorum contractione eas convulsiones facere, ut risus speciem praebeat: a quo eventu natum esse Proverbium, Sardonius risus. Ut autem Σαρδάνιον dicit Horn, cum a in secunda quoque, ita et V. Σαρδάίειν invenitur pro Σαρδάνιον γελψν, Sardonium ridere. Invenitur et Σαρδιανοε γέλωε, ut dicetur in Σαρδώ. Apud Schol. Lycophr. extat et Σάρδιοε γέλωε." Η. " Σαρδάζω, Suidae et Photio μετά πικριαε γελφν. Vide Διασαρκώνισμα. Schneider. Lex. v. Σαρδόνιοε." " Σαρδάνιοε, Epigr. adesp Jacobs. Anth. 6, 68. 9> 321.; Animadv Brunck. Soph. 3, 405. Σαρδόνιοε, Jacobs. Anth. - Apol 68. Σαρδόνιοs, Σαρδώνιοε, Σαρδωοε, Heyn. ad 6, lod Graev. ad Rut. Itiner ad Diod. S. 1, 362. ad Herod Γελώ! Σαρδόνιοε, Heyn. Horn. 7, 26. ad Timaei Lex ad Od. Y Heyn. ad Apollod Pierson. ad Mcer. 41. Fabric. B. G. 1, 276. Σαρδώνιοε γέλωε, Timaei Lex et n." Schaef. > " ΣΑΡΔΕΙΣ, gen. Σάρδεων, dat. Σάρδεσι, Lydiai urbs : Crcesi olim regia, teste etiam Flacco. Lydorum metropolin vocat Plut. Rom. Quaest. Gen. Σάρδεων et dat. Σάρδεσι cum ap. alios, tum Xen. extant. Nominativus autem passim est Σάρδειε. Habet tamen Stepb. Β. Σάρδιε cum 1 solo. Vide Etym. et Thuc. Schol., cui certe neminem assensurum puto. Invenifur et Σάρδιεε, et quidem ap. poet, praesertim. B. porro a Σάρδιε ait πολίτην dici Σαρδιανόν : nom. autem κτητικόν esse Σαρδιανικόε. Vide Σαρδώ." Η. Σάρδειε, ad Lucian. 1, 501. Acc., Σάρδιαε, Jacobs. Anth. 10, 90 Σαρδιανοε, Σαρδιανικόε, Ruhnk. ad Xen. Mem *Σαρδιηνόε, Wessel. Herod. 10." Scbaef. «' ΣΑΡΔΙΑΝΙΚΟΝ βάμμα, 8. Σαρδωνικόν, Sardianica tinctura, vel potius Sardonica, Tinctura rubra aut punicea. Vide Schol. Aristoph. et Suid. Vide et Σαρδώ infra." H. " Brunck. Aristoph. 3, ; Kuster. 118." Schaef. " ΣΑΡΔΙΑΝΟΣ, Qui est e Sardibus. Vide in Σάρδειε, necnon in Σαρδώ. Σαρδιανοί &νιοι, Sardiani vaenales : a Sardibus, Urbe Lydiae. Vide Erasm. in Adagiis." H.. ΣΑΡΔΙΝΟΙ, iidem sunt, qui et Sardiani, si quidem vera sunt, quaeab Etym. scribuntur. Apud Eust. autem Σαρ&Ινοι sunt Quidam pisces: quorum et ccccxcix Athen. [328. ubi σαρδινοι,] meminisse puto." H. " * Σάρδα, ή, Sarda, Plin. Athen. 3, 33." " ΣΑΡΔΙΟΣ λίθο!, qui et Σάρδινοε, Sardius lapis, Sarda Plinio, Σαρδώ Luciano. Vulgo Cornaline. Sardibus primum reperta traditur, et inde nomen accepisse, VV. LL. Affertur et Σάρδwv ex Exod. 21. Apud Plat, quoque legimus σάρδια, Phaedone 59[= 294. Forster.] Αιθίδια ταϋτα άγαπώμενα σάρδιά τε καί ίάσπιδαε. Hesychio autem Σάρδίον est ilia Herba Sardonia, de qua dictum fuit in Σαρδάνιοε." Η. Stepb. " Gl. Σάρδίον, το * φηφίον Murra. Orph. A. 16, 5." " Aristoph. Fr Epigr. adesp et n. : Σάρδιοε, ad Diod. S. 1, 221." Schaef. " ΣΑΡΔΟΝΕΣ, Retis partes quaedam, Hes. Orae retis, ut quidam ex J. Poll, interpretantur. Utitur Xen., cujus librum intelligit Hes. cum dicit έν Κννηγετικω: verum σαρδόνιων, non σαρδόνων, habes p fin. Porro cum alii σαρδόνεε scribant, σάρδονεε proparoxytone ap.ilium Lexicogr. legimus." H.Steph, " ΣΑΡΔΟΝΙΚΟΝ λινον, Sardonicum linum, dicitur Gr. Colchium. VV. LL. ex Herod." H. " ΣΑΡΔΟΝΥβ, υχοε, ή, Sardonyx, Lapis ita dictus a candore in sarda, h. e. onyche velut annato, aut carnibus ungue hominis imposito: et utroque translucido. Ita VV.LL. Plinii autem verba sunt 37, 6. Sardonyches olim, ut e nomine ipso apparet, intelligebantur, candore in sarda, h. e., velut carnibus ungue hominis imposito, et utroque translucido. Invenitur etiam Σαρδώνυξ per ω: ut ap. Basil. Σαρδώνυχαε καί ίάσπιδαε. Sic et ap. Aretham. Sed non dubium est, quin σαρδόνυξ per ο scribi debeat: ut etiam corripi a poetis syllabam illam videmus." H. " *Σαρδονύχων, Job. 28, 16." " Σαρδόνυξ, ad Thom. M. 144." Schaef. " ΣΑΡΔΩ, quod declinatur ut Σαπφώ, et Σαρδών, όνοε, f!, Insula maxima, in mari Ligustico: Lat. Sardinia. Σαρδώ τ' εΰρυτάτη, καί άπείριτοε είν αλί Κύρνόε, Dionys. P. Ab hujus autem insulae nomine facta sunt Σαρδώνιοε, et Σαρδωνικόε, et Σαρδψοs: quod postremum usurpans Virg. Sardoas herbas dixit. Hinc supra Σαρδώνιοε γέλωε, vel potius Σαρδόνιοε per 0, in media: Homero Σαρδάνιοε. At Σαρδιανοε quamvis a Σάρδειε esse dictum sit, affert tamen Erasm. e Plut. et Σαρδιανοε γέλωε : Ε'ί τίε εστι τήε ψνχήε Σαρδιανοε γέλωε. Verum ego minime dubito, quin Σαρδιανοε pro Σαρδάνιοε, metathesi literarum, scriptum a negligente librario fuerit. [Plut. c. Epicur. 16.] Erasm. tamen adinittere videtur: a quo alioqui haec annotantur, A Σαρδώ s. Σαρδών insula, cui quondam nomen fuerat Ichnusae, deducitur Sardonius, Sardous, et Sardonicus. A Sardos Illyriae civitate proficiscitur ΣαρδηνοΙ: unde, sicuti reor, mutator in α, Σαρδάνιοι. A Sardis, Lydiae oppido, Sardianus et Sardianicus. Haec ille. Adjungi autem possit his et Σαρδαΐοε e Suida, de eo, qui est'07ro πόλεωε Σάρδεων, idem habet etiam adv. Σαρδόθεν, quod itidem exp. άπο τηε Σάρδεων πόλεωε. Si autem X ap&iavos γέ\(05 defendere oporteat, non video quomodo melius quam e Σάρδιοε γέκωε, quod Lycophr. Schol. habet, defendi possit. Imo vero et βάμμα Σαρδιανικόν, quod ap. Aristoph. legimus A. [112.] scripturae illi non nimis patrocinabitur: cnm de, Tinctura hujus insulae, quae Σαρδώ vocatur, poetam loqui satis constet: atque adeo vocetur etiam Σαρδωνιον βάμμα, ut videre est ap. Suid. Sed ne hoc quidem omittendum est, Σαρδινιακόν in ipsius poeta: textu legi, cum Schol. haheat Σαρδιανικόν. Aid. autem Ed. in textu habet σαρφεινιακόν." Η. Stepli. " Σαρδώ, Σαρδφοε, Barker, ad Etym. M " ' " Σαρδώ, Σαρδών, ad Herod ad Diod. S. 1, , 491. Σαρδωνικόε, Bergler. Alcipbr. 27 Ruhnk. ad Xen. Mem. 228." Schref. Mss " ΣΑΡΔΩΝΗ superioribus addendum est, ex Hes. Σαρδών, inquit, magna Insula jnxta Africam, quje etiam Σαρδώνη dicitur." H. " ΣΑΡ5ΙΦΡΑΓΌΝ, Diosc. πσαρξίώραγοε, Trail. Saxifragum s. Saxifragia. Vox enim ilia e Lat. mutuo sumta est: quae vero sit, controversum. Alii Empetron esse volunt, alii Rutam murariam: alii novam plantam comminiscuntur. Constat Plinii auctoritate, adiantum nigrum, quod calculos frangat, Saxifragum

18 ccccxxviii LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM. appellatum esse. VV. LL." H. φλοιών ζαινομένη! βίσσου." Η. " Vide Mcrafa' " ΣΑΡΟΣ, Suidae Fluvii nomen." H. Schneider. Lex. vv. Μάτ αξα et Μέταξα. Toup. "ΣΑΡΩΝ, ωνος, 6, Libidinosus. Vel, PudeDdum mendd. 2, 50." " Julian. Ep. 24. mercibuslndicis et iis, quae nascuntur in ^lthiopum terra iunajt muliebre, secundum quosdam. Item Venatorium rete. Est Σάρων et Nauticus deus, a quo nomen inditum Saronico mari, ut scribit Aristides Themisto- Persicl seres, id quod certe ego non capio: credide- merces Persarum, και οί Περσικοί πήρες, quod vertitur cle. Paus. scribit Σάρωνα jethiopiae maritimae regi- Salmasii oui imperasse. Hinc et ap. Graecos Proverbium illud serica fila nent, unde ap. Hes. ex emend. rim tamen intelligi debere Bombyces, et vermes, qui de hominibus arti nauticae plurimum deditis, Σάρωνος ναυτικώτερος. Vide Erasm. in Prov., Sarone magis nauticus," H. " ΣΑΡΩΝΙΑΑΙ, de Gallis sacerdotibus, i. e. Druidis, e Diod. S. affertur." H. " ΣΑΡΩΝΙΑΕΣ, [ai,] Arbores cavae, vel potius peculiariter Quercus cavae, ut exp. Etym. in Σαρούμενος. Apud Callim. tamen, H. in Jov. [22.] T H πόλλάς έφύπερθε σαρωνίδας υγρός Ίάων "ϋειρεν, Schol. exp. simpliciter δρΰς : addens, παρά τό σεσηρότα καϊ συνεστραμ μενον τόν φλοιόν έχειν. Sed rectius Quercus hiantes et fissas interpretabimur, meo quidem judicio." H. " Parthen. 11. Κατά στυψελοίο σαρωνίδος. Plin. 4, 5." "Jacobs. Antb. 9, 264. Heyn. Horn. 6, 206. ad Diod. S. 1, 354." Schaef. " ΣΑΡΩΝ1Σ θάλασσα, et Σαρωνικός κόλπος, Saronicum mare. Vide Dionys. P. et Eust. in ilium. Vide et Etym., qui a Sarone quodam venatore, in illud praecipitato, ita vocatum tradit, ex Euphorione." H. " * Σαρωνία, ad Herod. 589 Σαρωνικός, Valck. Hipp. p Eur. 3, 291." Schaef. " ΣΑΤΡΑ, Sepia. Hes. Sed aut aliter scripsit, aut suo loco positum non est ap. eum h. vocab. Apud Herod. Σάτραι est Gentis nomen." H. " *ΣΑΤΟΥΡΝΑΛΙΑ, τά, Athen. 639 Schol. Aristoph. N. 397." " *ΣΕΘΡΟΝ, * Σεθρόη, * Σεθροϊτης, * Σεθρωίτης, Barker, in Classical Journal 31, 116." " ΣΕΛΕΥΚΙΣ, ibos, ή, Poculi genus a Seleuco rege nomen habens. Cognominatae sunt et quaedam triremes σελευκίδες. Vide Bayf. Σελευκίς est etiam Avis locustis vescens : cujus meminit Oppian. Ixeut. Plin. 10, 27. Basil, quoque in Ethicis hujus ita meminit, avarum compellans, Τήν σελευκίδα τό ορνεον έπ' ε&εργεσίφ τών ανθρώπων άκόρεστον είναι ό κτίστης τών όλων έμηχανήσατο συ δέ έπϊ βλάβτ) τών πολλών άκόρεστον σεαυτοΰ τήν φυχήν κατεσκεΰασας. Dictum fuit Σελευκϊς et Quoddam calceamentum muliebre, teste Hes." H. " Turdus Seleucis Linn. Schneider. Eel. Phys. p. 39. Basil. Homil. 2. p. 57 " " Heyn. ad A- pollod Poculi genus, Bentl. Opusc. 12. * Σελευκίζω, Valck. Oratt *Σέλευκος et λευκός conf. ad Diod. S. 2, 312." Schaef. " ΣΕΟΙ, Dii, Dorice. Sic Σεώ affertur pro Geminis, Castore et Polluce. Sed rectius Σιοί et Σιώ scribitur. Vide Σίβυλλα." Η. " Vide Σιώ." Dionys. ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ, Plut. Poplic. 1, 229. " H. 1, 364." " * ΣΕΡΕΦΘΙΝΟΣ οίνος, lego * Σαρεπτίνος, Vinum Sareptinum, ita dictum a Sarepta, Urbe inter Sidonem et Tyrum sita, Trail. 1. p. 9." Lex. Ms. olim Askevianum. A- ΣΕΣΙΛΟΣ, ό, Cochlearum quoddam genus. " then. 65. ex Epicharmo, et Diosc. 2, 9." Schweigh. " Schneider. Lex., ubi * Σεσελίτης." " ΣΗΡΕΣ,οί,Seres, Populus: vel Vermiculi, qui nent sericum. Nam Paus. Seres populum a sere vermiculo dictum censet: Serv. autem ap. Seres vermiculos esse prodit, qui Seres dicantur. Cui assentitur Suid., et complures alii. At Plin. cum Amm. Marcellino Seres esse dixit Popnlos sylvarum lanificio nobiles. Haec e VV. LL. ubi et hi 11. afferuntur: e Virg. Georg. 2. Velleraque ut foliis depectant tenuia Seres. Ε Claudiano, Stamine, quod molli tondent de stipite»eres Seneca, Quae fila ramis ultimis Seres legunt. Hmc Σηρικός, [ή, έν,] ut Σηρική έσθής, Serica vestis. Lucian de Salt. Sic Dio, Ύιβέριος άπεϊπε έσθήτι Σηpitg μτ,δενα άvbpa χρήσθαι. Idem Σηρικόν ϋώασμα di> C.t : ίηρικον ύφασμα, χλιδής βαρβάρου έργον. Legitur et Ιηρικον νήμα ap. Arrian. Periplo Mar. Rubri. Dicitur mterdum et Σηρα-όν sine adjectione. Sic Σηρικά ap. Strab. 15. Toiaira δέ,καϊ τά - Σ ^ l.r... <ικα ηρικα, έκ τινών ΣήρεΓ ζώα νήθοντα μέταξαν, ή 'όνομα έθνους, οθενέρί/t. ται καί τό * όλοσήρικον. Et iterum : Σηρών' σκολήκων τών γεννώντων τα σηρικά. Et videntur tunc bombv^ ces illi in Persia frequentes fuisse, et ex ea regione delati esse in Graeciam et in Rom. imperium; neque enim puto Vestessericas ipsas designari: quod sitamen placer, ego certe nullus repugnabo; sed Interpres ad obscuritatem vitandam vertere Graeca debuis. set, Persici bombyces, vel Persicum sericum, quo no mine non modo vestes, verum etiam ipsa serica stamina et subtegmina possunt intelligi, quomodo et hodie magna vis serici e Persia in occidentem deporta tur." G. Cuper. in Epist. ad Fabric, p (in Reimari de Vita et Scriptis Fabricii Comment.) Glossa: Σηρική Sericum. * Σηρικοπλόκοs Sericarius. * Σψικοφόρο$ Sericatus. * Σηρικοδιαστήί, οΰ, 6, Pallad. de Bracbm. p. 17" " Σήρες, Wessel. Diss. He ' rod ad Charit Σηρικός, Wessel. 1. c. Toup. Opusc. 1, 340. Bergler. Alciphr ad Charit. l.c; ad Lucian. 1, , 301." Schaef. " ΣΙΒΥΛΛΑ, i h Sibylla, Vates, Vaticinatrix. Existimatur autem factum hoc nom. e σώς signif.. Eol. vel Dor., (quod verius esse credo, cum Lacones jurarent νή τώ Σιώ : at Σείυ, quod itidem affertur pro θεός, mendosum puto:) i. q. θεός: et e βουλή, quo signif. Consilium: ut sit σίβυλλα quasi σιοϋ βουλή, Ab enuntiandis dei s. deorum consiliis. Vide Suid. et Lactantium. Quidam autem volunt primo fuisse hoc Cujusdam mulieris vatis propr. uom.: qued postea ceteris, quae itidem vates essent, datum fuerit. Hinc Σιβΰλλειος, [ό, ή,] ut Σιβύλλειοι βίβλοι, Plut. Fabio, Sibyllini libri. Sed interdum εκ τών Σιβνλλείων sine adjectione dicit, ut in Publicola, 'Εκ των Σιβυλλείων ίλασάμενος τώάιδ^. Sic in Rom. Quaest. Ήροσταχθέντες έκ τών Σιβυλλείων. Ab eod. est ΕΤ [* Σιβυλλίζω, unde] Σιβυλλισταί, quod Bud. ap. Plut. [Mar. 42.] interpr. Fatidicos: exp. etiam χρησμολό- /ους. Item verba Σιβυλλαίνειν, [Diod. S. I87.] et Σιβυλλι$ν, quae VV. LL. exp. Vaticinari, Reddere oracula. Item More senum delirare. Afferturque ex Aristoph. I. [61.] ό δέ γέρων σιβυλλιψ. Et addi tur, eum morbum in senibus λήρον, in pueris μώρν σιν vocari, teste Aet. Sed σιβυλλιψν a σιβυλλαίνειν separandum potius est: quod σιβυλλιφν exp. χρησμών έρξ,ν και επιθυμεί ν, item μαντικώς έχειν, et χρησμους φαντάζεσθαι." Η. Sleph. " Σίβυλλα, Diod. S. 4, 66. Σιβύλλειος, Appia π. Bell. Annib. 345 *Σιβυλλιακός, ή, όν, Diod. S. 2, 602." " Σίβυλλα, Voss Virgils vierte Ekloge, S. 44. ad Diod. S. 1, 310. Τά Σιβίλλεια, Dionys. Η. 2, ΣιβυΧλαίνω, ad Diod. S. 1, 310. Fabric. B. G. 1, Σιβνλ λιάω, ad Diod. S. 1, 310. Brunck. Aristoph. 3,7 " Schaef. " * ΣΙΓΙΛΛΑΡΙΟΝ, τό, Marc. Anton. 7, 207." " Ad Diod. S. 2, 607 " Scha:f. " * ΣΙΓΝΟΦΟΡΟΣ, b, ή, Gl. Manipularius." " * Σίγνα, Etym. Μ. v. Σιγναίας." Dahler. " * ΣΙΚΑΝΙΑ, Casaub. ad Athen. 87." Scbaef. " * ΣΙΚΕΑΙΖΩ, Ορχοΰμαι, Sal to, τοίς παλαιοίt, Σικελίξείν (Theophr. ap.) Athen. 22. Sed Hes.: * άτηρεϋεσθαι, 0! Se πονηρείεσθαι. * Σικελικώς, Siculo more, Athen. 286." Schweigh. "Gl. *Σικελόν, Siculum. Diod. S. 5. p * Σικελικός, Strabo 5. p Diod. S. 12. p ad Polyb. 34, 8, 7 * Σικελικώς, Eust. 391, 14. *Σικελιώται, Β. Eust. 741, 14. Diod. S. 5. p. 201.; 16. p. 556'. Athen * Σικελιωτικοι, ή, όν, Diosc. 3, 29 Σικέλίζω, Eust. 316, 49." " Σικελοί, Toup. Opusc. 2, 46. Valck. Phoen. p ad Moer Brunck. ad Theogn Segaar. Ep. ad Valck. 30. Valck. ad Phalar. p. xx. Ammon ad Xen. Eph.

19 VOCABULA A DAHLERO PB^TERMISSA ad Lucian. 1, 389 ad Diod. S. 1, , 525. Valck. Callim ad Charit Probl. Arithm. 22. Brunck. Aristoph. 2, 235. Thom. M Σ. οτρατιώτής, Toup. Opusc. 2, 141. Σικελό! et Σικελικό!, Heindorf. ad Plat. Gorg. 157.; Buttm.521. Σικελοί, * Σικανοί, Diod. S. 2, 640. * Σικελικό!, Bergler. Alciphr. 27. ad Moer Brunck. ad Theogn ad Charit ad Diod. S. 1, 482. Brunck. Aristoph. 2, 235. Σ. τράπεζα, Τ. Η. ad Lucian. Dial. 10. ad Lucian. 1, 360. Σ. σχήμα, Lesbon. de Schem *Σικέλιο$, Christod. Ecphr Jacobs. Anth. 11, 89 Σικελίζω, Athen. 22. Σικελιώτη!, Segaar. Ep. ad Valek. 30. Valck. ad Phalar. p. xx. Ammon ad Xen. Eph d Lucian. 1, 389. ad Diod. S. 1, ad Charit Thom. M Σικελιώται et * Συρακούσιοι conf., ad Diod. S. 2, 411. Luxurie infames, Heindorf. ad Plat. Hipp * Σικελιώπ!, Thom. M ad Diod. S. 1, 528. Σικελιωπκό!, Toup. Opusc. 2, 38. * Σικελίδη!, Jacobs. Anth. 7, 328." Schaef. " Κατασικελίζειν τυρόν, Siculum caseum comedere. Suid. enim et Schol. Aristoph. κατεσικέλιζε exp. κατήσθιε Σικελικό ν τυρόν, in Aristoph. Σ. [910.] Άποδρά! γάρ εί! τήν γωνίαν, τυρόν πολύν Κ,ατεσικέλιζε, κάνέπλητ εν τώ σκότω. Nisi forte sit, Sicula gulositate devoravit." H. "ΣΙΛΦ10Ν, τό, Laserpitium, [Gl.] Frutex, cui radix crassa atque multa, caulis annuus, altitudine et crassitudine quasi ferulae: folium simile apio, quod ineunte vere prosilit, deciduumque est: semen latum, foliaceum. Succus duplex, unus e scapo, alter e radice, vilior ac putrescens. Pellucidior puriorque a radice manat: omnium succorum praestantissimus: ut qui meruerit simpliciter οπό! appellari κατ' εξοχήν: Lat. Laser vocatur. Succus Cyrenaicus dicitur quod optimus exoppido Cyrenarum afferretur. Gorr. Legitur Σιλφώδες φΰλλον in VV. LL., quod exp. Laserpitii folium. Sed a Σίλψιον videtur dicendum σιλ^ιώδε! : et signif. Silphii similitudinem habens." H. " Σίλφιον, Theophr. H. P. 6, 3. Sprengel. Hist. R. H. 84. Arrian. Anab. 3, 28. Plaut. Ruck 3, 2, 16. * Σιλ^ιόει!, εσσα, εν, Nicander Α *Σιλψιοπώληε, ό: et * Σιλφιοφόρος, ό, ή, Strabo 2. ρ. 196.' * Σιλψιωτόε, ή, όν, J. Poll. 6, 69 ex Aristoph. Cf. '* Όξωτό!." " Σίλψιον, Athen. 28. ad Herod Fac. ad Paus. 1, 399. Casaub. ad Athen Sprengel Beytr. St. I. Num. 7. ad Phalar Phrynich. 65. Coray Theophr Schol. ad Plut et Τ. H.: Brunck. Soph. 3, 529. Kuster. Aristoph Σ. Βάττον, ad Herod Σ«λφιωτός, Aristoph. Fr. 228." Schaef. " Σίλφιον, Nicander A. 204 Wakef. " * ΣΙΝΔΡΩΝ, ωνος, ό, i. q. δουλίκδουλος, Servus servo genitus, Athen. 267 e Seleuci Glossis. Cf. Hes. et Schweigh. ad Athen. Eust. 933, , 8." " ΣΙΝΩΠΗ, Nom. propr. Feminae, necnon Urbis. Vide Etym. et Thes. 2, Hinc Σινωπίζειν, Lascivire, more Sinopes, scorti: cujus Celebris erat lascivia. Vel a Sinopensium moribus est tractum. Est etiam adj. Σινωπικόε, ab urbe Siuope. Unde Σ1- νωπική μίλτοι, Sinopicum minium, ap. Diosc. Plin. [5, 111.] et Sinopicum minium et Sinopidem appellat. Meminit Strabo [12. p. 814.] necnon Theophr. de Lapid. sed corrupte ap. eum legi, ώπικήν pro Σινωπικήν, annotatur. Vide Μίλτο!." Η. " Schneider, ad Veget. 7, 6." " *Σινώπειος, Jacobs. Anth. 8, 57." Schaef. " * Σινωπίδιον, (τό,) Schol. Greg. Naz. 59. Montac." Boissonad. " * ΣΙΣΤΕΡΝΟΝ, Gl. Area." " ΣΙΣΥΝΟΝ, τό, Hasta, δόρυ, Hes. Dicitur alioqui potius Σίγυνον, aut Σίγυμνον, necnon Σιβύνη.'' Η, " ΣΙΦΛΟΣ, Eust. teste Lycii ita utebantur, ut rov νάρθηκα dicerent esse σιψλόν τά εντός." Η. " Schneider. Lex." " ΣΙΩ/duali numero, Dii. Sic Lacedaetnonii Geminos, i. e. τοϋ!. Αίοσκούρονς, vocabant, Castorem et Pollucem. Νή τώ,σιώ, Per Geminos, Plut. Apophth. dhii Lacon. Vide Σίβυλλα." Η. " Bast. Spec. HOV. Ed. Aristaen. 41. Xen. E. 4, 4, 10." " Τώ σιώ, ad Herod Phrynich. 83. Ναι σιώ, Brunck. Aristoph. 1, s, Fischer, ad Weller. G. G 1, 75 Koen. ad Greg Valck. Adoniaz. p. 286.; Diatr. 292." Schaef. " ΣΚΑΝΔΕΙΑ, Galeae quoddam genus: est et Urbis nom." H. II. K. 268." 12,35." * ΣΚ1ΜΒΡ0Ν, Scimbrum, Geop. " ΣΚΝΙΦΟΣ, ro, Elei ro Kvtyas vocant, Barker, ad Etym. M * Άποσκνιφόω, ibid. Plut. de Facie Lunae 672." " * ΣΚΟΥΤΑΑ, * Σκουτάριον, Gl. Citra, * Σκούτελλον Scutella." " Σκουτάριον, Τ. Η. ad Plut. 127." Schaef. " ΣΚΥΘΗΣ, ου, ό, Scytha, Qui est e Scytbia. Accipitur autem et pro Ferro : teste B.: unde άποσκυθίσαι est τω σιδήρω τ as τρίχας τ εμεί v. [" At vitiose et perabsurde vulgo ap. B. scribitur, Καί Σκύθη5, ο σίδηρος, cum nude Καί Σκύθηε σίδηρος apposuisset, ubi Σκνθη! idem valet ac Σκυθικό!, Scythicum ferrum, et respicitur ^Esch. Pr Cf. Animadv. ad Athen. 524." Schweigh. ] Sic affertur e Theogn. Ά\\' aye δή Σκύθα κεΐρε κόμην, άπόπαυε δέ κώμον. Hinc est POSS. Σκυθικό!, [ή, [, «ό ut Σκυθική ρίζα, Scythica radix : quae et Γλυκεία ρίζα dicitur, necnon Εΰθυ^λυκεΤα a Theophr. Η. P. 9, 13.abHip-: pocr. γλυκύμη, et a Diosc. comp. Τλυκύρριζα, 3, 7 VV. LL. Item Σκυθικαϊ, sicut Περσικοί, Calceamenti quoddam genus, Stephano B. et Suidae : ap. Hes. autem Σκυθικά: sed illud Σκυθικαϊ reponendum puto, cum Περσικαί eadem forma dicantur quaedam ΰποδήματα. Inde et comp. Σκυθοτοζότη5, Scythicus sagittarius, vel Qui in arte sagittaria Scythas imitatur, [Xen. K. A. 3, 4, 15.] ITEM Σκυθοπιείν, Scythice potare, Scytharum potationes intemperantes imitari. At vero Σκυθί! dicitur Mulier, quae est e Scythia, cum ap. alios, tum ap. Lucian. Inveuiuntur autem et vv. Σκυθίζειν, Έπισκυθίζειν. Sed in hoc comp. de illo simplici simul dictum fuit." H. " Σκυθίσαι, pro μεθύσαι, lnebriari, ap. Athen. 499 * Σκυθιστί, Scytbice, Barbare, 221. Σκυθιστί ψωνεί, de homine ebrio." Schweigh. " Σκυθίζω, Eur. El * Σκνθισμοί, ό, Epiphan. Haer. 1, 8. Σκυθικόν ξύλον, * Σκυθάριον, Schol. Theocr. 2, 88. Barker. Epist. Cr. ad Boissonad. 288.: * Σκυθί!, ή, Schneider. Lex. άμαρτύρως. ' *Σκυθολοιγός, Theod. Prodr. in Not. d. T. 8. P. 2. p. 171.' Boissonad. " " Σκΰθαινα, Ancilla, ΰπηρέτις, Suid. ex Aristoph." H. " * Σκυθικώ!, Schol. Aristoph. Θ Strabo 11. p Plut. Crasso 3, 280. Σκνθιστί, Herod. 4, Strabo 11. p Athen Barker, ad Etym. M " "Σκύθης, Brunck. Aristoph. 1, 19. Wakef. Ion Trach Eum ad Diod. S. 1, 155. Wessel. Herod Ferrum, Musgr. Heracl Barnes. El Lennep. ad Phal. 73. Valck. Callim Pro Σκυθικός, Dial. 36. ad Diod. S. 1, 483. Brunck. Apoll. R Heyn. Horn. 5, 660. Lennep. 1. c. ad Lucian. 1, 395. I. q. δημόσιος, Ruhnk. ad Rutil. Lup Σκυθων ερημιά, Kuster. Aristoph Σκυθων ρήσις, ad Lucian. 3, 307. Ή άπό Σκυθων ρήσις, ad Herod *Σκύθη,ή, Ruhnk. ad Rutil. Lup Σκυθί!, ibid. Wessel. Diss. Herod. 57. ad Charit Σκυθιν, (sic,) Demosth. 1, 2. Reisk. Σκυθίκό!, Jacobs. Anth..6, 68. 7, 111. ad Charit Wessel. Herod Valck. Callim ad Diod. S. 1, 390. Σκυθικαϊ, al, Toup. Opusc. 2, 278. * Σκύθιvo!, Meurs. ad Apoll. Dysc. 44. Teuch. * Σκνθυτρόφος, Const. Manass. Chron Meurs. Σκυθίζω,'Toup. Opusc. 1, 345. Lennep. ad Phal, 73. Σκυθιστί, Brunck. Soph. 3, 436. Toup. Opusc. 1, 345. ; Emendd. 4, 466. Σκυθιστί χειρόμακτρον, Lennep. ad Pbal ad Herod. 476, Σκΰθαινα, Brunck. Aristoph. 1,19." Schaef. " Τό Σκυθικόν, Unguenti species, Schol. Nicandr. A *Elian. H. A. 499 " Wakef. ", Αποσκυθίζειν, Scythico more tondere: h. e. Turpi et oontumeliosa tonsura alicui illudere, aut alicui crines evellere : Proverbio a Scythis desumto: nam quoniam κατασχουσων αν-

20 ccccxxviii LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM. dlxiv τους πλείστων συμφορών, δια το πένθος άμα τόν τ ε τών " Vide Σπυρίδων." βίων ολβον, καϊ τάς κόμας περιεσπάσθηοαν παντός " ΣΤΙΑ et Στίον, Lapillus, Calculus. Schol,Ap 0 έθνους, οί έξω τήν έφ' νβρει κουράν άποσκυθίσαι προση R. 2. [ " 7 os άνηρεφέοε πέλε νηοϋ Σπάω!/, g Cr j. γόρευσαν, inquit Athen. [524.] Sunt qui dicant esse bit στιας a Sicyoniis vocari r as.ψήφους: unde esse Cutim capitis una cum pilis detrahere : quae opinio πολϋστιοε. Sic ap. Hippocr. Στίον est ψηι/ns, 8.» ϊ non videtur contemnenda ; legimus enim ap. Herod. ut exp. Gal. addens, Στια ι γάρ al παρά τή θαλί 4. p Scythas captorum hostium capita amputare et excoriare, ac pelle quidem ejus subacta emol- perperam Στηά : ubi additur et Στηάς: et signif ψηφίδεε: unde Στιώδες dici το σκληρόν. Apud Hes' litaque mantilis loco uti, cranio autem loco poculi, etiam στενοχωρίαν και * λιθοκονίαν. Σπάζει tamen an obducto ei extrinsecus crudo bovis corio. Suid. Eund. cum ι, λίθοιε βάλλει." Η. " Schneider certe proprie άποσκυθίζειν esse dicit TO έπιτεμεϊν τό Lex." " Στια, Toup. ap. Warton. ad Theocr' έπικεφάλαιον δέρμα συν θριξί : abusive autem ro άποκεϊραι : Hes. περιτεμεϊν. At έπισκυθίζειν aliam habet Herod. 479 *Στιοκονία, Toup. 1. c." Scha!f. M s _ 2, 247. ad Callim. 1, 14. Brunck. ad Anal. p9, a( j signif., ut suo loco docebo." H. " Eur. " ΠολύσΓειοϊ, Multos habens calculos, Lapillis abun! Troad. 1006== Barnes. Barker, ad Etym. M. dans. Nicander A. [465.] τον κΰμα πολυστείον rhtv 1082." " Lennep. ad Pbal. 73. ad Herod &λμης, i. e. πολυψήφου θαλάσσης: nam στεϊαι vocan Toup. Opusc. 1, 344. Emendd. 2, 58. Obscoena signif., Jacobs. Anth. 6, 169." Schaef. " Tondeo ibi annotat Schol. De fluvio etiam dicitur, CaUim. tur al ψήφοι τής θαλάσσηε, Calculi litorei maris, ut comas, B Eust. II " Wakef. H. in Jov. υπέρ Κράθιν τε, πολύστειάν τε Merinrijv: " Ένσκυθείν, Hesychio σπαράττειν, Lacerare, Dilaniare." H. " Barker, ad Etym. M " Scribitur etiam στίαι sine diphthongo: unde m\i. itidem pro πολνψηφον, de Metopa Arcadiae fluvio! " 'Επισκυθίζω, Scythas imitor, in potando sc., στιος." Η. " Schol. Apoll. R. 3, 805. Nican Scythicas potationes imitor. Redditur etiam, Meracum bibo, Scythico more: quoniam έπισκυθίσαι, s. Callim. H. in Jov Brunck. Anal, 99. Πολν der Θ. 950." " IloXiWeios,. vide Interprr. ad σκυθιστϊ πιεϊν, quidam volunt esse άκρατοποτεϊν, ζωρύτερον πιείν. Sic etiam Σκυθική πόσις de Intempe- Georg. 155." Schaef. στιος, Toup. ap. Warton. ad Theocr. 2, 247. Wakef. rantia in potando, s. de Potatione meri: quod Scythae " ΣΤΤΜΦΑΛΟΣ, 0, v, Arcadiae civitas, et Fons. et multibibi et merobibi essent. Herod. 6, [84.] p. Verum et pro ipsius Civitatis nomine non solum fem 228. meae Ed. Cleoinenem a Scythis άκρητοποσίην sed masc. etiam effertur. Hinc autem vocata est didicisse tradit. Unde factum esse, ut Lacones, cum Στυμφαλις Λίμνη, i. e. Palus. Et ab hac dictae sunt vellent ζωρύτερον πίνειν, dicereut έπισκύθισον. In aves Στυμφαλίδεε, de quibus lege poetas et bistoricos." H. " * Στυμφηλός, Ion., Wessel. Diss. VV. LL. 'Επισκυτίζεσθαι etiam legitur cum r, pro Intemperantius bibere: sed perperam." H. Herod ad Herod Στυμφαλις, Wakef. Phil. " Athen Barker, ad Etym. M " Nicarchus 36. Jacobs. Anth. 10, 333. Brunck, " Ad Herod. 476." Schaef. " Athen. 427 Apoll. R. 92. ad Paus Στυμφαλίδεε, Voss. Myth. Eust. Od. 29." Wakef. " Περισκυτίζοντος, Suid. Br. 1, 211." Schaef. affert pro * έκδερματίζοντος, Excoriantis. Quae scriptura, licet in Ms. etiam Cod. habeatur, suspecta " ΣΥΒΑΡΙΣ, 10s, et ihos, ή, Sybaris, Urbs Calabriae, vel generalius, Italiae, sequendo B.: tamen mihi est, putoque scr. potius περισκυθίζοντος: cujus verbi paulo ante meminit, ΤΙερισκυθίσαι proprie quae postea dicta fuit Thurion : deliciis et luxui mirum in modum dedita: inde factum est, ut in Pro- esse dicens τό άποτεμεϊν τό έπϊ τήν κεφαλήν δέρμα συν τα~ις θριξϊ, ut άποσκυθίσαι supra, ut sit Scythico more verbium Sybariticus luxus abierit. Quinetiam hoc radere, h. e. Cutem cum crinibus amputare. Idem ipsum vocab. Σΰβαριε de Summo et exquisitissimo Suid. ΐίερισκυθίσαντες exp. etiam σπαράξαντες." Η. luxu Proverbialiter usurpatum a Philostr. [166.] invenitur : ut Συβάριδοε μεστοί ήσαν: [158. Καϊ τηεΰλ* "Περισκυθίζω, Glossae Sacrae Suidae 111. Barker, ad Etym. M * Ώερισκυθισμός, 0, λης Συβάριδοε \ : item, 'Ανθρώπου Σύβαριν ήγονμενοντα Paul. jeg. 6, 7 ubi perperam περισκυφισμός, cf. Meleager 5. * Τίερισκυθιστής et * περισκελιστής conf., ad Themistoclis, Plut. Themist. H1NC ΣΥΒΑΡΊΠ/ί,οι/, 0, πάντα. Est Σύβαρις Fluvii etiam nom.: item Filiae Strab. 11. p S." " Περισκυθίζω, Musgr. Sybarita, Qui est e Sybari. Ut Συβαριτών τράπεζαι, El Jacobs. Anth. 1, 21.12, 371. Toup. Opusc. Sybaritarum mensae, s. Sybariticae mensae: de Mensis non lautissimis solum, sed luxu etiam refertis. Hinc 1, 344. Lennep. Phal. 73." Schaef. fit, ut etiam σνβαρ'ιται exp. τρυφηταί ab Hes. Fem. " * ΣΟΔΟΜΓΓΗΣ, ό, Joseph. B. J. 4, 8, 2.: * Σ0- Συβαρϊτις, Quae est e Sybari. Sed Συβαρίτιίεε dictae δομίτις, ή, 4, 8, 4. A. J. 5, 1, 22." etiam fuerunt a quibusdam Breves fabulaeet cooipendiariae, ut testatur Schol. Aristoph. UNDE Ιυβαρίτι- " ΣΟΡΩΝΙΣ, Abies vetusta. Sed vereor, ne Σ0- ρωνϊς pro Σαρωνίϊ scriptum sit ap. Hes." H. κόε,,(ז] ov,] Sybariticus : ut Συβαριτικός μύθοι, Sjbaritica fabula : item Συβαριτική τράπεζα, ead. signif. " * ΣΟΥΒΟΙ, Gl. Suevi." " ΣΟΥΒΟΣ, Animalis cujusdam nom. ap. ielian. qua Συβαριτών τράπεζα paulo ante : interdum de Eo et Oppian. K. 2. VV. LL." H. " Oppian. K. dicitur, qui est mollis et delicatus, atque adeo luxui 2, 382. ubi Ms. Σα/3 os et Σοϋβλος. Dicitur et * Σοΰyos. Anonym. Aug. Ms. c. 35.Σοϋβος, Stella." βαριτικον dici possit, In quo summus sit luxus. Suid. deditus: τρυφερόε, Hesychio. Quinetiam aliquid " *ΣΟΥΒΡΙΚΙΟΝ, Gl. Subricula." habet non solum Συβαριτικαίε, sed etiam Σνβαρικάΰ, " *ΣΟΥΜΜΟΣ, Jacobs. Anth. 11, 101." Schaef. quod exp. τρυφήλα'ιε : item λαμπραίε, παλυτελέβι. A Σύβαρις est FACTUM Συβαρίζειν, [Archytas ap.stob. * ΣΟΩΝΑΥΤΗΣ, q. d. Servator s. Sospitator nautarum. Nom. est fluvii juxta Heracleam tutissimos pro Deliciis et luxui mirum in modum indulgere, Moj Serm Aristopb. Εφ. 344.] q. d. Sybarissare: habentis et placidissimos portus, unde illi hoc nom. litie luxuque ditfluere: imitando sc. Sybaritarum mol Schol. Apoll. R. 2." H. litiem atque luxum." H. " Toup. Emendd. 1, " ΣΠΑΝΑΚΟΝ, 01 us, quod vulgo vocamus Espi- 13. Hue refer * Συβριάζω, * Συβριασμόε, i, *Συβρια- έννβρί&μ κόε, ή, όν. Hesychio * 'Έγκατασυφράζειν, «arts, ab Architrenio Adriopolitano sic vocatur. Aspanar est Arabum, et denticulatum olus Plinii: Vide Schneider. Lex. * Συβαριτικώς, Suid Atriplexque Hispaniensis Hermolai, VV. LL." H. * Συβάριοε, Schol. Aristoph. 1. c." " Σύβαρη Luxus, Toup. Opusc. 1, 10. Wakef. S. C. 3,121 Boissonad. Philostr Συβαρίτης διά πλατείαε,αλ ψέλλιον, ΣΠΕΛΛΙΟΝ, τό, Armilla, Ro\. pro יי VV. LL." H. Charit Συβαρίτιε, Aristoph. Fr Συβαριτικοί, Τ. Η. ad Lucian. Dial. 10. Brunck. Aristoph. 2,249 " -ΠίΝΔΑΣίί, Avis inter raras et peregrinas, Ari Συβαριτικοί μύθοι, Burgess. Praef. ad Dawes. Mae. stot. Dicitur Inauspicata et incendiaria a Plinio." H. Cr. p. xvi. Wessel. Obss. 127."Schaef. "Ινμψζω, Stob. 269, 48. * Συβαρικόε, Hes. Phot. Σνβάριοι, " ΣΠΥΡΟΥΣ, Syracusani vocant quos alii πυρούε. Unde etiam ap. Hes. σπνρούς Epicharm. in Etym. M." Wakef. et πυρούς pro σπυόόουε et πυρρουε reponendum esse existimo." H. Stepb. " ΣΥΗΝΗ,supra p. eclxxxii. a. delendus est ante-