ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΗ ΑΣΜΑΤΙΚΗ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΜΕΤΑΘΕΣΙΝ ΜΕΡΟΥΣ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΛΕΙΨΑΝΟΥ ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΕΛΕΗΜΟΝΟΣ, ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

Transcript

1 ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΗ ΑΣΜΑΤΙΚΗ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΜΕΤΑΘΕΣΙΝ ΜΕΡΟΥΣ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΛΕΙΨΑΝΟΥ ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΕΛΕΗΜΟΝΟΣ, ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ Γενομένην ἐν ἔτει σωτηρίῳ 2006, ἐκ τῆς ΒΙΕΝΝΗΣ εἰς τὴν ἐν Ἀθήναις Ἱερὰν Μονὴν Ἀσωμάτων Πετράκη, ἐν ᾗ τὸ πάλαι ἔκτισται Ἱερὸν Θυσιαστήριον πρὸς τιμὴν τοῦ μεγάλου τούτου Ἱεράρχου. Ψαλλομένη τὴν 12ην Νοεμβρίου. Ποίημα Καθηγουμένης Ἰσίδωρας Μοναχῆς Ἁγιεροθεϊτίσσης. ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΣΩΜΑΤΩΝ ΠΕΤΡΑΚΗ ΠΡΟΛΟΓΟΣ Μετὰ πολλῆς τῆς ἐν Κυρίῳ συγκινήσεως ἡ Ἱερὰ ἡμῶν Μονὴ πρὸ διετίας περίπου, ἤτοι τὴν 12ην Νοεμβρίου τοῦ σωτηρίου ἔτους 2006, ἔλαβεν ἐκ Βιέννης παρὰ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αὐστρίας κ.μιχαήλ, συναινέσει καὶ εὐλογίᾳ τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ.βαρθολομαίου καὶ τῇ συγκαταθέσει τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κυροῦ Χριστοδούλου, τεμάχιον τοῦ Ἱεροῦ Λειψάνου τοῦ Ἁγίου Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας Ἰωάννου τοῦ Ἐλεήμονος, ὅπερ καὶ ἐθησαυρίσθη ἐν τῷ Ἱερῷ Βήματι τῆς Μονῆς, ἔνθα φυλάσσονται τὰ Ἱερὰ Λείψανα. Ὡς γνωστόν, ὁ ἐν ἁγίοις Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας Ἰωάννης ὁ Ε, ὁ ἐπικληθεὶς Ἐλεήμων, ἐγεννήθη εἰς Ἀμαθοῦντα τῆς ἁγιοτόκου νήσου Κύπρου καὶ ἐν ἀρχῇ ἠκολούθησε τὸν ἔγγαμον βίον, πλὴν ὅμως, κατὰ τὰς ἀνεξερευνήτους τοῦ Κυρίου βουλάς, τὰ τέκνα του ἀπέθανον εἰς νηπιακὴν ἡλικίαν, ταῦτα δὲ ἠκολούθησε καὶ ἡ σύζυγος αὐτοῦ. Ἄφροντις πλέον περὶ τὴν κοσμικὴν εὐδοκίμησιν ὁ Ἰωάννης, ἠκολούθησε τὸν μοναχικὸν βίον, ἀφιερωθεὶς σώματι καὶ πνεύματι τῷ Κυρίῳ, εἰς Αἴγυπτον δὲ μεταβὰς ἐγένετο ἀργότερον, ἐν ἔτει 609, Πάπας καὶ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας. Ἐκεῖ ἔλαμψεν ὡς νέος Ἀλεξανδρείας φάρος καὶ ὡς ἀστείρευτος Νεῖλος διεκρίθη διὰ τὴν φιλανθρωπικὴν αὐτοῦ δρᾶσιν. Ὡς διηγεῖται ὁ βιογράφος αὐτοῦ, ἦτο ἐμπεποτισμένος ἀπὸ τὰ παραδείγματα παλαιοτέρων φιλανθρώπων ἀσκητῶν καὶ δὲν ἔπαυε νὰ ἀσκῇ μὲ πολλὴν ἐπιμέλειαν νυχθημερὸν τὸ ἔργον τῆς φιλανθρωπίας, ἔλεγε δὲ χαρακτηριστικῶς πρὸς τοὺς οἰκονόμους τῆς Ἐκκλησίας «Αὐτοὺς ποὺ ὑμεῖς ὀνομάζετε πτωχοὺς καὶ πένητας, ἐγὼ θεωρῶ τούτους κυρίους μου καὶ πνευματικούς μου οἰκοδόμους». Οὕτω, θεωρῶν τὴν πρᾶξιν θεωρίας ἐπίβασιν, συνέταξεν ὀνομαστικὸν κατάλογον πτωχῶν καὶ ἀνέλαβε τὴν καθημερινήν των συντήρησιν. Ὅτε τὸ 614 οἱ Πέρσαι κατέλαβον τὴν Παλαιστίνην καὶ πολλοὶ χριστιανοί, καταλιπόντες τὰς ἑστίας των, κατέφυγον εἰς Αἴγυπτον, ὁ Ἰωάννης δὲν παρέμεινεν ἀσυγκίνητος. Περιέθαλψε τοὺς πρόσφυγας, ἐνισχύων τούτους παντοιοτρόπως, ὁ ἴδιος δὲ δὶς ἢ τρὶς τῆς ἑβδομάδος ἐπεσκέπτετο αὐτοὺς καὶ ἐτόνωνε διὰ λόγων ἀγάπης καὶ πίστεως. Ἀλλὰ καὶ διὰ τοὺς αἰχμαλώτους ἐμερίμνησεν: Ἀπέστειλεν εἰς τὴν Παλαιστίνην ἐπιτροπὰς ἐξ ἐπισκόπων, ἄλλων κληρικῶν καὶ λαϊκῶν μὲ ἄφθονα χρήματα, σῖτον, ἐνδύματα καὶ μεταφορικὰ μέσα, προκειμένου νὰ ἐξαγοράσουν ὅσους ἦτο δυνατόν. Ἐκεῖνο, ὅπερ ὅμως ὄντως καταπλήσσει, εἶναι ὅτι ὁ Ἰωάννης ἵδρυσεν ἑπτὰ μαιευτήρια εἰς διαφόρους συνοικίας τῆς Ἀλεξανδρείας, μὲ τεσσαράκοντα κλίνας ἕκαστον. Ἑκάστη λεχὼ ἠδύνατο νὰ παραμείνῃ ἐπὶ ἑπτὰ ἡμέρας καὶ ἐξερχομένη ἐλάμβανε καὶ ἕν νόμισμα δι ἐνίσχυσιν. Ἐπίσης ἵδρυσε πτωχοκομεῖα καὶ νοσοκομεῖα. Χαρακτηριστικὸν εἶναι καὶ τοῦτο: Κάποτε τοῦ προσέφερον ἓν πολύτιμον σκέπασμα. Ὁ Ἅγιος τὸ ἐπώλησεν, ἠγόρασε 140 σκεπάσματα καὶ τὰ διένειμεν εἰς τοὺς πτωχούς. Ἀλλὰ καὶ ὅταν ὁ Ἰωάννης προσέφερε τὰ πάντα εἰς τοὺς ἐνδεεῖς, δέν ἐδίσταζε νὰ γράφῃ εἰς τοὺς πτωχούς, οἱ ὁποῖοι τὸν εὐγνωμονοῦσαν: «Ἀκόμη δὲν ἔχυσα τὸ αἷμά μου διὰ σέ, ἀδελφέ, ὅπως μὲ διέταξεν ὁ Δεσπότης Χριστὸς ὁ Θεός». Μνήμων καὶ ἡ Ἱερὰ ἡμῶν Μονὴ τῆς διδαχῆς καὶ τοῦ παραδείγματος τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, τῶν Ἱερῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, ποικιλοτρόπως ἔχει ἔλθει κατὰ τὸ παρελθὸν καὶ ἔρχεται καὶ σήμερον ἀρωγὸς εἰς τοὺς ἔχοντας ἀνάγκην. Ἡ ἀποθησαύρισις ὅμως εἰς τὸ Ἱερὸν Θυσιαστήριόν της καὶ ἱεροῦ λειψάνου τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Ἐλεήμονος ἀποτελεῖ ἓν εἰσέτι ἔντονον καὶ ὁρατὸν ἔναυσμα διὰ τὴν περαιτέρω ἀνάπτυξιν τοῦ ἔργου της. Ἄρχιμ. ΙΑΚΩΒΟΣ ΜΠΙΖΑΟΥΡΤΗΣ Καθηγούμενος Ἱερᾶς Μονῆς Ἀσωμάτων Πετράκη 1

2 ΕΝ Τῼ ΜΙΚΡῼ ΕΣΠΕΡΙΝῼ Ἱστῶμεν στίχους δ καὶ ψάλλομεν τὰ ἀκόλουθα Ἦχος α. Τῶν οὐρανίων ταγμάτων. Τῶν Ἀσωμάτων Πετράκη, Μονὴ ἀγάλλεται, τοῦ ἱεροῦ Λειψάνου, τῇ σεπτῇ ἀνακτήσει, μάκαρ Ἰωάννη, Ἱεραρχῶν, ἡ κρηπὶς ἡ κοσμήσασα, Ἀλεξανδρείας τὸν Θρόνον πανευπρεπῶς, τῷ ἐλέει τῶν σῶν πράξεων. Τῶν ἐντολῶν τὴν πρωτίστην, καλῶς ἐτήρησας, ἐκ καθαρᾶς καρδίας, τὸν Θεὸν ἀγαπήσας, ἅμα τὸν πλησίον ὡς σεαυτόν, Ἰωάννη μακάριε, ἐν οἰκτιρμοῖς δὲ πενήτων καὶ ἐνδεῶν, ταύτην ὅλως ἐπηλήθευσας. Χριστομιμήτου ζωῆς σου, τὰ κατορθώματα, ἐν ἐγκωμίων ὕμνοις, Ἰωάννη τιμῶμεν, χαίροις ἐκβοῶντες πλούτου στολή, Ἐκκλησίας θησαύρισμα, ὁ ἁγιάζων καρδίας καὶ τὰς ψυχάς, τῶν ἀεὶ μακαριζόντων σε. Τοῦ Παρακλήτου ἡ χάρις, ἡ πανυπέρτιμος, σοῦ τοῖς σεπτοῖς Λειψάνοις, Ἰωάννη ἐδόθη, ταῦτα εὐλαβείᾳ, ὅθεν πολλῇ, καὶ ἡμεῖς ἀσπαζόμενοι, τῷ σὲ δοξάσαντι δόξαν τε καὶ τιμήν, ἀδιστάκτως ἀπονέμομεν. Δόξα. Ἦχος α. Τοῦ παντίμου σου Λειψάνου, ἡ ἱερωτάτη καὶ σεβάσμιος θήκη, ὡς θεοδώρητον κτῆμα καὶ προσφορὰ τελειωτάτη, ἐκ τῆς Αὐστρίας ἄρτι ἔφθασεν, ἐν τῇ τῶν Ἀσωμάτων Ἀρχαγγέλων παλαιφάτῳ Μονῇ. Φύλαξ οὖν πανασφαλής, πάντων χρηματίζεις τῶν τιμώντων, ἐν περισσῇ εὐλαβείᾳ, τῆς σῆς πολιτείας τὰ ἐξαίρετα χαρίσματα, Ἰωάννη Ἐλεῆμον, τῆς μεγαλοπρεποῦς Ἀλεξανδρείας θεῖε Ἀρχιερεῦ μεγαλόφωνε, κόσμου δὲ παντός, πρεσβευτὰ πρὸς Θεὸν εὐπροσήγορε. Καὶ νῦν. Ἁμαρτωλῶν τὰς δεήσεις προσδεχομένη, καὶ θλιβομένων, στεναγμὸν μὴ παρορῶσα, πρέσβευε τῷ ἐξ ἁγνῶν λαγόνων σου, σωθῆναι ἡμᾶς, Παναγία Παρθένε. ΕΙΣ ΤΑ ΑΠΟΣΤΙΧΑ Ἦχος β. Οἶκος τοῦ Εὐφραθᾶ. Χαίροις Ἱεραρχῶν, τιμία κοσμιότης, Ἀλεξανδρείας στῦλε, θεόφρον Ἰωάννη, ἐλέους ὁ ἐπώνυμος. Στίχος. Τὸ στόμα μου λαλήσει σοφίαν καὶ ἡ μελέτη τῆς καρδίας μου σύνεσιν. Πλήσας τῆς σῆς ψυχῆς, τὸν λύχνον Ἰωάννη, ἐλαίῳ εὐποιΐας, εἰσῆλθες εἰς νυμφῶνα, φωτὸς ἀγαλλιώμενος. Στίχος. Οἱ ἱερεῖς σου Κύριε ἐνδύσονται δικαιοσύνην καὶ οἱ Ὅσιοί σου ἀγαλλιάσονται. Σέβας εἶχε σεπτόν, Μονὴ τῶν Ἀσωμάτων, θυσιαστήριόν σου, σεμνύνεται δὲ ἄρτι, τῷ πλούτῳ τῶν Λειψάνων σου. Δόξα. 2

3 Τριαδικόν Ἅμα σὺν τῷ Πατρί, τὸν Λόγον καὶ τὸ Πνεῦμα, Θεαρχικῆς Τριάδος, τὴν μίαν Βασιλείαν, πιστοὶ συμπροσκυνήσωμεν. Καὶ νῦν. Στάμνος ἡ νοητή, τὸ μάννα κεκτημένη, σὺ Μαριὰμ ὑπάρχεις, ζωῆς ὡς τετοκυῖα, τὸν Ἄρτον τὸν Ἀθάνατον. Ἀπολυτίκιον Ἦχος α. Τῆς ἐρήμου πολίτης. Τοῦ σεπτοῦ σου Λειψάνου Ἰωάννη τὴν ἔλευσιν, ὕμνοις ὑπαντᾷ ὑπερθέοις, καὶ συγχαίρει τῷ πνεύματι Ἀγγέλων Ἀσωμάτων ἡ Μονή, Πετράκη ἐν ᾗ ἔκτισται τὸ πρίν, θεία Τράπεζα Λατρείας τῆς μυστικῆς, ἧς μετασχόντες ᾄδομεν χαίροις τῆς οἰκουμένης θησαυρέ, χαίροις, κανὼν χρηστότητος χαίροις Ἀλεξανδρείας ὁ ποιμήν, ἐλέους ὁ ἐπώνυμος. Δόξα καὶ νῦν. Τοῦ Γαβριὴλ φθεγξαμένου σοι Παρθένε τὸ Χαῖρε, σὺν τῇ φωνῇ ἐσαρκοῦτο ὁ τῶν ὅλων Δεσπότης, ἐν σοὶ τῇ ἁγίᾳ κιβωτῷ, ὡς ἔφη ὁ δίκαιος Δαυΐδ, ἐδείχθης πλατυτέρα τῶν οὐρανῶν, βαστάσασα τὸν Κτίστην σου. Δόξα τῷ ἐνοικήσαντι ἐν σοί, δόξα τῷ προελθόντι ἐκ σοῦ, δόξα τῷ ἐλευθερώσαντι ἡμᾶς διὰ τοῦ τόκου σου. ΕΝ Τῼ ΜΕΓΑΛῼ ΕΣΠΕΡΙΝῼ Ἱστῶμεν στίχους ς καὶ ψάλλομεν τὰ ἑξῆς στιχηρά. Ἦχος α. Ὢ τοῦ παραδόξου θαύματος. Πόλις Ἀλεξάνδρου τέρπεται! τῇ τερπνῇ σου τιμῇ, Ἰωάννη πάνσεπτε, τὸν θρόνον γὰρ ἀγλαῶς, αὐτῆς ἐκόσμησας. Ἐν ἔργοις ὑψοποιοῖς, τὴν Ἐκκλησίαν εὐσήμως ἐδόξασας. Καὶ πράξεσι θαυμαστοῖς, τὸν ἱερὸν σου ἀγῶνα ἐσφράγισας ἐλεημοσύναις πάσαις, ἱλαρῶς ἐνέπλησας, τῆς ψυχῆς σου τὸν λύχνον, διὸ φῶς τὸ μέγα ἔβλεψας. Χαρὰν καινὴν ὑφηγοῦμαι ἐν γῇ! τοῦ Δεσπότου νύμφη, Ἐκκλησία φθέγγεται, τιμῶσα χαρμονικῶς, τὸν ταύτης ἔξαρχον. Τὸν ἔχοντα ἀληθῶς, τοῦ θειοτάτου ἐλέους τὰς χάριτας. Καὶ Νεῖλον ὡς νοητόν, τῆς εὐλογίας, τὸ ὕδωρ προχέοντα. Καὶ τῇ τῶν λειψάνων θήκῃ, τοὺς πιστοὺς πλουτίζοντα, Ἰωάννην τὸν πάνυ, τὸν σοφὸν Χριστοῦ θεράποντα. Γραφῶν φυλάττων προστάγματα, τὴν ἀγάπην πρῶτον, Θεῷ σου ἀπέδωκας, καὶ ἔστερξας τοὺς πτωχούς, ὡς ἀδελφοὺς ἐκ ψυχῆς. Ἐσκόρπισας δὲ αὐτοῖς, ὦ Ἰωάννη τὸν πλοῦτον τὸν ῥέοντα. Ἀντέλαβες δὲ καλῶς, εἰς τοὺς αἰῶνας μισθὸν ἀναφαίρετον τὰς ἐπαγγελίας πάσας, τοῦ Θεοῦ δεχόμενος, τοῦ παρέχοντος πᾶσι, τοῦ ἐλέους χάριν ἄμετρον. Ἕτερα. Ἦχος δ. Ὡς γενναῖον ἐν μάρτυσι. Ἡ τιμία μετάθεσις, τοῦ Λειψάνου σου σήμερον, εἰς χαρὰν συνήγαγε, καὶ εἰς αἴνεσιν τῆς Ἐκκλησίας τὸ πλήρωμα, Ἀγγέλων τὰ τάγματα, Ἱερέων τοὺς χορούς, Μοναζόντων συστήματα καὶ γὰρ δέδοσαι, ἐξ Αὐστρίας παμμάκαρ Ἰωάννη, εἰς τὸ Ἄστυ Ἀθηναίων, ὥσπερ εὐῶδες ἁγίασμα. 3

4 Ὡς ἐλαία κατάκαρπος, ἐν αὐλαῖς τοῦ Κυρίου σου, ἀρετῶν ἐξήνθησας, τελειότητα ἀγαθωσύνην, πρᾳότητα, ἀγάπης πληρότητα, τοῦ ἐλέους θησαυρόν, εὐσπλαγχνίαν χρηστότητα δι ὧν γέγονας, Ἰωάννη λαμπὰς φαεινοτάτη, τοῖς ἐν σκότει καθημένοις, φῶς ἱλαρὸν διαχέουσα. Τοῦ ἡλίου λαμπρότερον, τῶν λειψάνων σου ἔλαμψεν, Ἰωάννη σήμερον ἡ μετάθεσις τῶν Μοναζόντων εὐφραίνουσα, καρδίας ἐν χάριτι, τῶν τιμώντων εὐλαβῶς, καὶ ἀεὶ εὐφημούντων σου θείοις ᾄσμασιν, τὴν σεπτὴν πολιτείαν καὶ τοὺς τρόπους, δι ὧν ὕψη εἰς τὰ ἄνω, ἐν οἰκτιρμοῖς σου κατέπαυσας. Δόξα. Ἦχος πλ. δ. Ὡς θησαυρὸς ὑπερτελής, καὶ πλοῦτος σωτηρίας, καὶ χαρμονῆς πνευματικῆς πρόξενος, καὶ εὐλογίας δώρημα, εἰς ζωῆς αἰωνιζούσης ἀντέκτισιν, ἡμῖν ἐφέστηκεν ἡ τοῦ Λειψάνου σου δόξα καὶ τιμή, Ἰωάννη τιμιώτατε καὶ ὑπερένδοξε Πάτερ. Τὰς καρδίας μὲν ἐν εἰρήνῃ στέργουσα, τῶν μακαριζόντων τὰς πολλάς, καὶ θεαρέστους σου ἀριστείας ἡμᾶς δὲ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτήν, καὶ ἐν δέει σεβομένους, τὴν τοῦ Παρακλήτου ἐνοικοῦσαν ἐν αὐτῇ χάριν τὴν ἄῤῥητον, δίδου τὰ ἐλέη σου. Καὶ γὰρ ἐλεημοσύνης τὴν ἐπωνυμίαν κέκτησαι, ὡς ἐλεήσας τοὺς πτωχούς, ἡμῶν δὲ τὰς πενομένας καρδίας, ἐν ἐλέει νῦν πληροῖς, τῆς τερπνῆς ἀγαλλιάσεως. Καὶ νῦν. Ὁμόηχον,. Ὁ Βασιλεὺς τῶν οὐρανῶν, διὰ φιλανθρωπίαν, ἐπὶ τῆς γῆς ὤφθη, καὶ τοῖς ἀνθρώποις συνανεστράφη. Ἐκ Παρθένου γὰρ ἁγνῆς, σάρκα προσλαβόμενος καὶ ἐκ ταύτης προελθὼν μετὰ τῆς προσλήψεως, εἷς ἐστιν Υἱός, διπλοῦς τὴν φύσιν, ἀλλ οὐ τὴν ὑπόστασιν διὸ τέλειον αὐτὸν Θεόν, καὶ τέλειον ἄνθρωπον, ἀληθῶς κηρύττοντες, ὁμολογοῦμεν Χριστὸν τὸν Θεὸν ἡμῶν, ὃν ἱκέτευε Μήτηρ ἀνύμφευτε, ἐλεηθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν. Εἴσοδος. Φῶς Ἱλαρόν. Παροιμιῶν τὸ Ἀνάγνωσμα. (κεφ. ι 7, γ 13) Μνήμη δίκαιου μετ ἐγκωμίων, καὶ εὐλογία Κυρίου ἐπὶ κεφαλήν αὐτοῦ. Μακάριος ἄνθρωπος, ὃς εὗρε σοφίαν, καὶ θνητός, ὃς εἶδε φρόνησιν. Κρεῖττον γὰρ αὐτήν ἐμπορεύεσθαι, ἢ χρυσίου καὶ ἀργυρίου θησαυρούς. Τιμιωτέρα δέ ἐστι λίθων πολυτελῶν (οὐκ ἀντιτάσσεται αὐτῇ οὐδὲν πονηρόν εὔγνωστός ἐστι πᾶσι τοῖς ἐγγίζουσιν αὐτήν πᾶν δὲ τίμιον οὐκ ἄξιον αὐτῆς ἐστιν. Ἐκ γὰρ τοῦ στόματος αὐτῆς ἐκπορεύεται δικαιοσύνη νόμον δὲ καὶ ἔλεον ἐπὶ γλώσσης φορεῖ. Τοιγαροῦν ἀκούσατέ μου, ὦ τέκνα σεμνὰ γὰρ ἐρῶ, καὶ μακάριος ἄνθρωπος, ὃς τὰς ἐμὰς ὁδοὺς φυλάξει. Αἱ γὰρ ἔξοδοί μου ἔξοδοι ζωῆς, καὶ ἑτοιμάζεται θέλησις παρὰ Κυρίου. Διὰ τοῦτο παρακαλῶ ὑμᾶς, καὶ προΐεμαι ἐμὴν φωνὴν υἱοῖς ἀνθρώπων. Ὅτι ἐγὼ ἡ σοφία κατεσκεύασα βουλήν καὶ γνῶσιν καὶ ἔννοιαν, ἐγὼ ἐπεκαλεσάμην. Ἐμὴ βουλὴ καὶ ἀσφάλεια, ἐμὴ φρόνησις, ἐμὴ δὲ ἰσχύς. Ἐγὼ τοὺς ἐμὲ φιλοῦντας ἀγαπῶ, οἱ δὲ ἐμὲ ζητοῦντες εὑρήσουσι χάριν. Νοήσατε τοίνυν, ἄκακοι, πανουργίαν, οἱ δὲ ἀπαίδευτοι ἔνθεσθε καρδίαν. Εἰσακούσατέ μου καὶ πάλιν σεμνὰ γὰρ ἐρῶ, καὶ ἀνοίγω ἀπὸ χειλέων ὀρθά. Ὅτι ἀλήθειαν μελετήσει ὁ λάρυγξ μου ἐβδελυγμένα δὲ ἐναντίον ἐμοῦ χείλη ψευδῆ. Μετὰ δικαιοσύνης πάντα τὰ ρήματα τοῦ στόματός μου οὐδὲν ἐν αὐτοῖς σκολιόν, οὐδὲ στραγγαλιῶδες. Πάντα εὐθέα ἐστὶ τοῖς νοοῦσι, καὶ ὀρθὰ τοῖς εὑρίσκουσι γνῶσιν. Διδάσκω γὰρ ὑμῖν ἀληθῆ, ἵνα γένηται ἐν Κυρίῳ ἡ ἐλπὶς ὑμῶν, καὶ πλησθήσεσθε πνεύματος. Σοφίας Σολομῶντος τὸ Ἀνάγνωσμα. (κεφ. δ ι) Ἐγκωμιαζομένου δικαίου, εὐφρανθήσονται λαοί ἀθανασία γάρ ἐστιν ἡ μνήμη αὐτοῦ ὅτι καὶ παρὰ Θεῷ γινώσκεται, καὶ παρὰ ἀνθρώποις καὶ ἀρεστὴ Κυρίῳ ἡ ψυχὴ αὐτοῦ. Ἐπιθυμήσατε τοιγαροῦν, ὦ ἄνδρες, σοφίαν, καὶ ποθήσατε, καὶ παιδευθήσεσθε. Ἀρχὴ γὰρ αὐτῆς ἀγάπη, καὶ 4

5 τήρησις νόμων. Τιμήσατε σοφίαν, ἵνα εἰς τὸν αἰῶνα βασιλεύσητε. Ἀπαγγελῶ ὑμῖν, καὶ οὐ κρύψω ἀφ ὑμῶν μυστήρια Θεοῦ. Ὅτι αὐτός, καὶ τῆς σοφίας ὁδηγός ἐστι, καὶ τῶν σοφῶν διορθωτής. Καὶ ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ πᾶσα φρόνησις καὶ ἐργασιῶν ἐπιστήμη. Ἡ πάντων τεχνῖτις ἐδίδαξέ με σοφία ἔστη γὰρ ἐν αὐτῇ πνεῦμα νοερόν, ἅγιον, ἀπαύγασμα φωτὸς ἀϊδίου, καὶ εἰκὼν τῆς ἀγαθότητος τοῦ Θεοῦ. Αὕτη φίλους Θεοῦ καὶ προφήτας κατασκευάζει. Εὐπρεπεστέρα δὲ ἐστιν ἡλίου, καὶ ὑπὲρ πᾶσαν ἀστέρων θέσιν φωτὶ συγκρινομένη εὑρίσκεται προτιμοτέρα. Αὕτη τοὺς θεραπεύσαντας αὐτὴν ἐκ πόνων ἐῤῥύσατο, καὶ ὡδήγησεν ἐν τρίβοις εὐθείαις. Ἔδωκεν αὐτοῖς γνῶσιν ἁγίαν καὶ διεφύλαξεν αὐτοὺς ἀπὸ ἐνεδρευόντων, καὶ ἀγῶνα ἰσχυρὸν ἐβράβευσεν αὐτοῖς, ἵνα γνῶσι πάντες, ὅτι δυνατωτέρα παντός ἐστιν ἡ εὐσέβεια. Καὶ οὐ μὴ κατισχύσῃ ποτὲ κακία σοφίας, οὐδ οὐ μὴ παρελεύσεται πονηροὺς ἐλέγχουσα ἡ δίκη. Εἶπον γὰρ ἐν ἑαυτοῖς, λογισάμενοι οὐκ ὀρθῶς Καταδυναστεύσωμεν τὸν δίκαιον μὴ φεισώμεθα τῆς ὁσιότητος αὐτοῦ, μηδὲ ἐντραπῶμεν πολιὰς πρεσβύτου πολυχρονίους. Ἔστω δὲ ἡμῶν ἡ ἰσχὺς νόμος. Καὶ ἐνεδρεύσωμεν τὸν δίκαιον, ὅτι δύσχρηστος ἡμῖν ἐστι, καὶ ἐναντιοῦται τοῖς ἔργοις ἡμῶν, καὶ ἐπιφημίζει ἡμῖν ἁμαρτήματα παιδείας ἡμῶν. Ἐπαγγέλλεται γνῶσιν ἔχειν Θεοῦ, καὶ παῖδα Κυρίου ἑαυτὸν ὀνομάζει. Ἐγένετο ἡμῖν εἰς ἔλεγχον ἐννοιῶν ἡμῶν. Βαρύς ἐστιν ἡμῖν καὶ βλεπόμενος ὅτι ἀνόμοιος τοῖς ἄλλοις ὁ βίος αὐτοῦ, καὶ ἐξηλλαγμέναι αἱ τρίβοι αὐτοῦ. Εἰς κίβδηλον ἐλογίσθημεν αὐτῷ, καὶ ἀπέχεται τῶν ὁδῶν ἡμῶν, ὡς ἀπὸ ἀκαθαρσιῶν, καὶ μακαρίζει ἔσχατα δικαίων. Ἴδωμεν οὖν, εἰ οἱ λόγοι αὐτοῦ ἀληθεῖς, καὶ πειράσωμεν τὰ ἐν ἐκβάσει αὐτοῦ. Ὕβρει καὶ βασάνῳ ἐτάσωμεν αὐτόν, ἵνα γνῶμεν τὴν ἐπιείκειαν αὐτοῦ, καὶ δοκιμάσωμεν τὴν ἀνεξικακίαν αὐτοῦ θανάτῳ ἀσχήμονι καταδικάσωμεν αὐτόν ἔσται γὰρ αὐτοῦ ἐπισκοπὴ ἐκ λόγων αὐτοῦ. Ταῦτα ἐλογίσαντο, καὶ ἐπλανήθησαν ἀπετύφλωσε γὰρ αὐτοὺς ἡ κακία αὐτῶν. Καὶ οὐκ ἔγνωσαν μυστήρια Θεοῦ οὐδὲ ἔκριναν, ὅτι σὺ εἶ Θεὸς μόνος, ὁ ζωῆς ἔχων καὶ θανάτου τὴν ἐξουσίαν, καὶ σῴζων ἐν καιρῷ θλίψεως, καὶ διδοὺς τοῖς ὁσίοις σου χάριν, καὶ τῷ σῷ βραχίονι τοῖς ὑπερηφάνοις ἀντιτασσόμενος. Σοφίας Σολομῶντος τὸ Ανάγνωσμα. (Σοφία Σολ. η 8) Στόμα δικαίου ἀποστάζει σοφίαν, χείλη δὲ ἀνδρῶν ἐπίστανται χάριτας στόμα σοφῶν μελετᾶ σοφίαν δικαιοσύνη δὲ ρύσεται αὐτοὺς ἐκ θανάτου. Τελευτήσαντος ἀνδρὸς δικαίου, οὐκ ὄλλυται ἐλπίς υἱὸς γὰρ δίκαιος γεννᾶται εἰς ζωὴν καὶ ἐν ἀγαθοῖς αὐτοῦ καρπὸν δικαιοσύνης τρυγήσει. Φῶς δικαίοις διὰ παντός, καὶ παρὰ Κυρίου εὑρήσουσι χάριν καὶ δόξαν. Γλῶσσα σοφῶν καλὰ ἐπίσταται, καὶ ἐν καρδίᾳ αὐτῶν ἀναπαύσεται σοφία. Ἀγαπᾷ Κύριος ὁσίας καρδίας, δεκτοὶ δὲ αὐτῷ πάντες ἄμωμοι ἐν ὁδῷ. Σοφία Κυρίου φωτιεῖ πρόσωπον συνετοῦ φθάνει γὰρ τοὺς ἐπιθυμοῦντας αὐτήν, πρὸ τοῦ γνωσθῆναι, καὶ εὐχερῶς θεωρεῖται ὑπὸ τῶν ἀγαπώντων αὐτήν. Ὁ ὀρθρίσας πρὸς αὐτὴν οὐ κοπιάσει καὶ ὁ ἀγρυπνήσας δι αὐτὴν ταχέως ἀμέριμνος ἔσται. Ὅτι τοὺς ἀξίους αὐτῆς αὐτὴ περιέρχεται ζητοῦσα, καὶ ἐν ταῖς τρίβοις φαντάζεται αὐτοῖς εὐμενῶς. Σοφίας οὐ κατισχύσει ποτὲ κακία. Διὰ ταῦτα, καὶ ἐραστὴς ἐγενόμην τοῦ κάλλους αὐτῆς, καὶ ἐφίλησα ταύτην, καὶ ἐξεζήτησα ἐκ νεότητός μου, καὶ ἐζήτησα νύμφην ἀγαγέσθαι ἐμαυτῷ. Ὅτι ὁ πάντων δεσπότης ἠγάπησεν αὐτὴν μύστις γάρ ἐστι τῆς τοῦ Θεοῦ ἐπιστήμης, καὶ αἱρέτις τῶν ἔργων αὐτοῦ. Οἱ πόνοι αὐτῆς εἰσιν ἀρεταί σωφροσύνην δὲ καὶ φρόνησιν αὕτη διδάσκει, δικαιοσύνην καὶ ἀνδρείαν, ὧν χρησιμώτερον οὐδέν ἐστιν ἐν βίῳ ἀνθρώποις. Εἰ δὲ καὶ πολυπειρίαν ποθεῖ τις, οἶδε τὰ ἀρχαῖα, καὶ τὰ μέλλοντα εἰκάζειν ἐπίσταται στροφὰς λόγων, καὶ λύσεις αἰνιγμάτων σημεῖα καὶ τέρατα προγινώσκει καὶ ἐκβάσεις καιρῶν καὶ χρόνων καὶ πᾶσι σύμβουλός ἐστιν ἀγαθή καὶ ἀθανασία ἐστὶν ἐν αὐτῇ, καὶ εὔκλεια ἐν κοινωνίᾳ λόγων αὐτῆς. Διὰ τοῦτο ἐνέτυχον τῷ Κυρίῳ, καὶ ἐδεήθην αὐτοῦ, καὶ εἶπον ἐξ ὅλης μου τῆς καρδίας Θεὲ πατέρων, καὶ Κύριε τοῦ ἐλέους, ὁ ποιήσας τὰ πάντα ἐν λόγῳ σου, καὶ τῇ σοφίᾳ σου κατασκευάσας τὸν ἄνθρωπον, ἵνα δεσπόζῃ 5

6 τῶν ὑπὸ σοῦ γενομένων κτισμάτων, καὶ διέπῃ τὸν κόσμον ἐν ὁσιότητι καὶ δικαιοσύνῃ δός μοι τὴν τῶν σῶν θρόνων πάρεδρον σοφίαν, καὶ μή με ἀποδοκιμάσῃς ἐκ παίδων σου ὅτι ἐγὼ δοῦλος σός, καὶ υἱὸς τῆς παιδίσκης σου. Ἐξαπόστειλον αὐτὴν ἐξ ἁγίου κατοικητηρίου σου, καὶ ἀπὸ θρόνου δόξης σου, ἵνα συμπαροῦσά μοι διδάξῃ με, τί εὐάρεστόν ἐστι παρὰ σοί καὶ ὁδηγήσῃ με ἐν γνώσει, καὶ φυλάξῃ με ἐν τῇ δόξῃ αὐτῆς. Λογισμοὶ γὰρ θνητῶν πάντες δειλοί, καὶ ἐπισφαλεῖς αἱ ἐπίνοιαι αὐτῶν. ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΙΤΗΝ Ἦχος α. Καυχᾶσθε ἐν Κυρίῳ γηθόμενοι, καὶ τὰς χεῖρας ἐν εὐφροσύνῃ κροτήσατε, τῶν φιλεόρτων τὰ πλήθη, τὴν καινὴν πανήγυριν ἑορτάζοντες, τοῦ μεγάλου Ἱεράρχου τῆς Ἀλεξανδρείας Ἰωάννου τοῦ ἐν ἐλεημοσύναις πρωτεύσαντος, ἐν δὲ καινότητι τῆς ἀγάπης, καλῶς διακριθέντος. Αὐτοῦ γὰρ τὰ πάνσεπτα Λείψανα, ὡς χαριτόβρυτος πηγή, τοῦ ἁγιασμοῦ τὰ ῥεῖθρα, ἀενάως πᾶσι πηγάζουσι. Καὶ τὰς τηκομένας καρδίας, τῷ φλογμῷ τῶν παραπτώσεων, ἐν τῇ πίστει στηρίζουσι. Τῆς δὲ εὐλογίας τὴν δωρεὰν βραβεύουσι, τοῖς προσκυνοῦσιν αὐτά, καὶ Θεὸν ἀνυμνοῦσι, τὸν ἐν θαύμασι δοξάζοντα, τοὺς Αὐτῷ εἰλικρινῶς δουλεύοντας. Ἦχος β. Τῆς Ἀλεξανδρείας ὁ παλαίφατος Θρόνος, ἀξιοπρεπῶς ἀγάλλεται, τῇ θειοτάτῃ σου παρουσίᾳ, Ἱεράρχα Ἰωάννη θεσπέσιε! Χριστοῦ γὰρ εἰς τύπον κατασταθείς, τοῦ καλοῦ ποιμένος, τοῖς ἔργοις σου Αὐτῷ ὡμοιώθης, ὑπὲρ τῶν λογικῶν σου προβάτων, τὴν σὴν ψυχὴν εὐαρέστως θύσας, ἐν ἀγάπης τελειότητι, ἐπισφραγίζων λατρείαν τὴν λογικήν. Διὸ καὶ πάντας συγκαλεῖς, τῆς ἀγαθῆς σου πολιτείας ἀκολουθεῖν τοῖς τρόποις, ἵνα ἀλλήλους ἀγαπῶντες, τὸ ἔλεος εὕρωμεν τὸ ἀμέτρητον. Τούτου τυχεῖν πρέσβευε, τῆς οἰκουμένης πρεσβευτά, καὶ τῶν πενήτων τροφεῦ, ἱλαρώτατε Πάτερ Ἐλεῆμον Θεοδόξαστε. Ἦχος γ. Σκίρτα ἐν Θεῷ τῷ Σωτῆρι καὶ χόρευε, ἡ μεγαλόνησος Κύπρος, τὸν περιώνυμον Υἱὸν σου, Ἰωάννην τὸν Ἐλεήμονα μεγαλύνουσα. Πολλῇ γὰρ ἐν ἀγάπῃ πολιτευθείς, Θεοῦ τοῦ ἀγαπήσαντος ἡμᾶς, φίλος καὶ συγγενὴς ἐγένετο, καὶ οἰκεῖος τῶν ἁγίων. Τῇ ἐπιφανείᾳ δὲ τοῦ γένους αὐτοῦ, τὴν εὐγένειαν τῆς ψυχῆς προσέθετο, ἐν κοσμιότητι διαλάμπων, καὶ ἐν ἀρεταῖς περισσοτέρως, ὡς ἄρχων πολυτελῶς ἐπενδυσάμενος, πάντας παραινεῖ εἰς Θεοῦ ἀναβάσεις τὰς ἐν πνεύματι. Μητροπρεπῶς οὖν βόησον αὐτῷ, χαίροις Πατέρων κορωνίς, χαίροις Ὁσίων ἡ σεμνότης, χαίροις δόξα Ἀρχιερέων, χαίροις τῶν ἐλεημόνων στολὴ ἡ πορφυρότευκτος, χαίροις πάντων ὁδηγός, εἰς ἀγάπης τὴν ἀκρότητα. Ἦχος δ. Τοῦ σοῦ ἐλέους τὴν πλημμυρίζουσαν χάριν, καὶ τῆς σῆς εὐσπλαγχνίας τὸ ἀπροσμέτρητον πέλαγος ἐν πληθύϊ ὕμνων ἱερῶν, ἐγκωμιάζομεν καὶ νῦν, Ἰωάννη Ἐλεῆμον ἀξιέπαινε, Ἀλεξανδρείας στῦλε ἀδιάσειστε, καὶ τῆς Οἰκουμένης Πάντιμε Διδάσκαλε. Ὅτι ἐν ἐλέει τὸν Θεὸν ἐθεράπευσας, καὶ χάριν εὗρες παρ Αὐτῷ ἀγαθότητος, τοῦ παρέχειν δωρεὰς καὶ ἰάματα, τοῖς σε καρδίᾳ ἀδιστάκτῳ ὑμνολογοῦσιν. Καὶ ἡμῶν τὰς ἱκεσίας δεχόμενος, καὶ ἐπακούων τὰς φωνὰς τῶν σὲ προσκαλουμένων, δὸς ἄρτον τῆς σῆς συμπαθείας τοῖς ἐπιδεομένοις. Ἀντιλήπτωρ δὲ γενοῦ ἐν χρηστότητι καὶ ἀκέστωρ ἐν τοῖς πάθεσιν, ἵνα τοῦ ἐλέους τὴν φωνὴν πληρώσῃς, πρεσβεύων Θεῷ τῷ Ἐλεήμονι. Ἦχος πλ. α. Τοῦ Παρακλήτου ἡ ἁγιάζουσα δωρεά, σοῦ τοῖς Λειψάνοις ἐνοικοῦσα, πάντων εὐφραίνει τὰς ψυχάς, καὶ τὰς αἰσθήσεις καθαίρει, τῇ ἐπιπνοίᾳ τῆς χάριτος, Θεοφόρε Πάτερ, τῆς Ἐκκλησίας φωστὴρ ἱλαρώτατε. Ταῦτα οὖν κατέχοντες, ὡς πλοῦτον πολύτιμον, καὶ ὡς θησαύρισμα 6

7 ἔνθεον, προσπίπτομέν σοι λέγοντες. Ἐν τῷ ἐλέει τῆς σῆς ἀντιλήψεως, ἐπίσκεψαι ἡμᾶς, τοὺς καμπτομένους τῷ βάρει τῶν παραπτώσεων καὶ ἐν τῇ χρηστότητι τῆς σῆς συμπαθείας, θεράπευσον τοὺς ἐν ἀνάγκῃ θλιβομένους δούλους σου. Τῷ Θρόνῳ δὲ ὡς παρεστὼς τοῦ ἀγαθοῦ καὶ ἐλεήμονος Θεοῦ, δίδου ἐλέους δαψιλῶς τὰ νάματα, τοῖς εὐλαβῶς ἀσπαζομένοις, τὰ οὐρανόστεπτά σου Λείψανα. Ἦχος πλ. β. Ἐν ταῖς σκηναῖς τοῦ ἀπροσίτου φωτός, ἐν ταῖς μοναῖς τῆς ἀθανάτου δόξης, ἔνθα τῶν ἐλεημόνων ἐστὶν ἡ κατοικία, ἡ ἁγιωτάτη καθαρά, καὶ θεοειδής σου ψυχὴ ἀνεπέπαυται, ὦ Ἰωάννη συμπαθέστατε. Καὶ γὰρ ὡς δίκαιος τὸ πνεῦμά σου Θεοῦ ἐν ταῖς χερσὶ παρέθου. Ὃν ἠγάπας ἀληθῶς καὶ τῇ ὁδῷ τῶν ἐντολῶν Αὐτοῦ ἐβάδισας. Ἡμῖν δὲ κατέλιπες, ὡς θείαν διαθήκην καὶ κλῆρον ἱερόν, τῆς πολιτείας σου τὰ ἐξαίρετα διδάγματα, ἐπισφραγίζοντα τοῦ Θεοῦ τὰ προστάγματα. Εὐαγγελίου γὰρ γνήσιος μαθητὴς ὑπάρξας, καὶ τοῦ Κυρίου περιούσιος υἱὸς καὶ φίλος γέγονας, τοῦ ἐν ἐλέους δωρεαῖς στέφοντος, τοὺς πληροῦντας τῆς ἀγάπης τὰ προστάγματα. Ἦχος πλ. δ. Τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, περιστερὰν τὴν χρυσοπτέρυγα, τὴν τοῦ νοητοῦ κατακλυσμοῦ τῆς τῶν παθῶν συγχύσεως, τὴν κατάπαυσιν ἐπισφραγίσασαν, καὶ τὸ ἔαρ τῆς χάριτος, ἐν εἰρήνης καταλλαγῇ μεταδώσασαν, Ἰωάννην μέλψωμεν τὸν ἐλεήμονα. Ἐν κιβωτῷ τῆς σωτηρίας γὰρ διέμεινε, φέρων ἐλαίας κλάδου ἐν ἐλεήμονι γνώμῃ καὶ ἱλαρᾷ καρδίᾳ, θείως ἐργαζόμενος. Τῆς δὲ εἰρήνης καταγγέλλει τὴν νομήν, καὶ οὐρανίου δόξης τὴν εὐκληρίαν, ἥν παρέχει ὁ Θεός, τοῖς ἐργαζομένοις ἐν πιστότητι, ἀγαθῶν τῶν μεγάλων τὰ κεφάλαια. Δόξα. Ἦχος πλ. α. Τοῦ Οὐρανίου στερεώματος, τὸν φωτοειδῆ ἀστέρα, δεῦτε ἐκλαμπρύνωμεν ἐν ὕμνοις καὶ ᾠδαῖς, Ἰωάννην τὸν θειότατον, καὶ φιλόστοργον ποιμένα. Καὶ γὰρ ὡς λύχνος εὐπρεπής, ἐπὶ ὄρους ἐτέθη ὑψηλοῦ, καὶ τῆς Ἀλεξανδρείας ἐκόσμησε, τὴν θεοσκεύαστον Λυχνίαν. Ἐν ἔργοις δὲ ἀγάπης καὶ φωτός, τὸν Φωτοδότην Χριστὸν ἐδόξασε, καὶ πολιτείᾳ καθαρᾷ, τὸν μεγαλόδωρον Θεὸν κατηύφρανε. Ἀγγέλων τοὺς χοροὺς ὅθεν ἐπέφθασε, τοὺς ψάλλοντας ἐν Θρόνῳ τῷ Ὑψίστῳ, τῆς Τρισαγίου Θεαρχίας τὴν ἀκατάληπτον Ἑνότητα. Πρέσβευε διὸ αἰτούμεθα, Πάτερ Ἀγγελότροπε, ὑπὲρ Μονῆς ἡμῶν τῆς σεβασμίας, τῆς ἐν Ἀγγέλων Ἀσωμάτων τῷ Ναῷ καὶ τῇ φρουρᾷ σεμνυνομένης. Καὶ πάλιν καυχωμένης ἄμετρα, τῷ τοῦ σοῦ θυσιαστηρίου ἁγιαστικῷ τόπῳ, τῷ πάλαι δομηθέντι. Καὶ ἄρτι Λειψάνων σου τῇ ἱερᾷ θήκῃ, ἣν προσκυνοῦντες εὐλαβῶς, Θεὸν δοξάζομεν, τὸν ἐν τοῖς Ἁγίοις Αὐτοῦ, εἰς τοὺς αἰῶνας δοξαζόμενον. ΑΠΟΣΤΙΧΑ Ἦχος πλ. α. Χαίροις ἀσκητικῶν. Χαίροις φιλευσπλαγχνίας κανών, ἀγαθωσύνης ἀκριβὴς ὑποτύπωσις, τὸ λύτρον τῶν ἐν ἀνάγκαις, ὁ ἀρωγὸς ἐν δεινοῖς, τῶν πενητευόντων ἡ περίθαλψις γυμνῶν περιβόλαιον, ἀσθενούντων ἐπίκουρος, τῶν αἰχμαλώτων, ἡ βεβαία ἀνάῤῥυσις, τῶν ἐν θλίψεσι, ἡ γλυκεῖα παράκλησις Πάτερ εὐσυμπαθέστατε ἐλέους ἐπώνυμε, Ἀλεξανδρείας ὁ λύχνος, τῆς εὐλογίας τὸ νόμισμα, σεπτὲ Ἰωάννη, ὁ φαιδρύνας τῷ φωτί σου, τῆς γῆς τὰ πέρατα. Στίχος. Στόμα δικαίου μελετήσει σοφίαν, χείλη δὲ ἀνδρῶν ἐπίστανται χάριτας. Πάλιν ἐν πανηγύρει καινῇ, ὁ ἐλεήμων Ἰωάννης ἐκάλεσε, τὰ πλήθη τῶν φιλεόρτων, ἐν εὐφροσύνῃ ψυχῆς, τούτου μεγαλύναι τὰ θαυμάσια Θεὸς γὰρ Ὃν ἔστερξε, ἐν καρδίας πιστότητι, πλοῦτον ἀγάπης, πατρικῆς τούτῳ ἔνειμε, καὶ ἐδόξασε θεϊκαῖς ἀντιδόσεσιν Χάριν δὲ 7

8 ἀφιλάργυρον, τὰ πάντιμα λείψανα, ποταμηδὸν πλημμυροῦσι, τοῖς κατανύξει προστρέχουσι, αὐτὰ προσκυνῆσαι, καὶ τοῦ θείου Ἱεράρχου, λαβεῖν τὸ ἔλεος. Στίχος. Τὸ στόμα μου λαλήσει σοφίαν καὶ ἡ μελέτη τῆς καρδίας μου σύνεσιν. Δεῦρο ἡ Ἐκκλησία Χριστοῦ, οἷά περ νύμφη ψαλμικῶς ὡραΐσθητι, τιμῶσα μεγαλοθύμως, ἐν εὐαρέστῳ φωνῇ, τὸν νυμφαγωγόν σου τὸν σεβάσμιον λαὸν χριστεπώνυμον, ἐν συνέσει γὰρ ἴθυνε, Εὐαγγελίου, εἰς ἀείζῳα νάματα, καὶ ἐκέρασε, θεῖον νέκταρ τῆς χάριτος χαίροις αὐτῷ μελῴδησον, μεγάλε διδάσκαλε, Θεολογίας ἡ πρᾶξις, τῆς ἀληθείας τὸ ἔσοπτρον, ἀγάπης ἡ στάθμη, Ἰωάννη Ἐλεῆμον, θεομακάριστε. Δόξα. Ἦχος πλ. α. Τῶν σῶν μεγαλείων τὴν χάριν, τίς διηγήσεται ἀξίως, Ἰωάννη Ἐλεῆμον μακάριε, Πατέρων Πάτερ φιλεύσπλαγχνε; ἢ τίς ἀρκούντως ἀνυμνήσει, τῶν πολλῶν σου θαυμάτων, τὸ ἱλαρὸν καὶ ἀμέτρητον ἔλεος; τὸ δὲ χαρίεν καὶ χριστομίμητον δώρημα, τῆς πρᾳοτάτης σου καρδίας, ποίοις χείλεσιν πρεπόντων ἐπαινέσωμεν; Ὅτι ἐν ἀκριβείᾳ τὴν ἀγάπην φυλάξας, πᾶσι εὐαρέστως γέγονας τὰ πάντα, ἵνα Χριστῷ εὐαρεστήσῃς τῷ τὴν ἀγάπην στέργοντι, καὶ ἐν ταῖς καρδίαις τῶν ἀγαπώντων, μυστικῶς κατοικοῦντι. Χριστὸν οὖν ἱκέτευε ὑπὲρ ἡμῶν, τῶν μακαριζόντων τὴν σὴν πολιτείαν, τὴν ἀληθῶς Θεομακάριστον, τοῦ διδόναι ἱλασμὸν καὶ τὸ μέγα ἔλεος. Καὶ νῦν. Ὁμόηχον,. Ναὸς καὶ πύλη ὑπάρχεις, παλάτιον καὶ θρόνος τοῦ Βασιλέως, Παρθένε πάνσεμνε δι ἧς ὁ λυτρωτής μου Χριστὸς ὁ Κύριος, τοῖς ἐν σκότει καθεύδουσιν ἐπέφανεν, Ἥλιος ὑπάρχων δικαιοσύνης, φωτίσαι θέλων οὓς ἔπλασε, κατ εἰκόνα ἰδίαν χειρὶ τῇ ἑαυτοῦ. Διὸ Πανύμνητε, ὡς μητρικὴν παῤῥησίαν πρὸς αὐτὸν κεκτημένη, ἀδιαλείπτως πρέσβευε, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν. Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α. Τῆς ἐρήμου πολίτης Τοῦ σεπτοῦ σου Λειψάνου Ἰωάννη τὴν ἔλευσιν, ὕμνοις ὑπαντᾷ ὑπερθέοις, καὶ συγχαίρει τῷ Πνεύματι Ἀγγέλων Ἀσωμάτων ἡ μονή, Πετράκη ἐν ᾗ ἔκτισται τὸ πρίν, θεία Τράπεζα Λατρείας τῆς μυστικῆς, ἧς μετασχόντες ᾄδομεν χαίροις τῆς οἰκουμένης θησαυρέ, χαίροις κανὼν χρηστότητος χαίροις Ἀλεξανδρείας ὁ ποιμήν, ἐλέους ὁ ἐπώνυμος. Δόξα. Καὶ νῦν. Ὁμόηχον. Τοῦ Γαβριὴλ φθεγξαμένου σοι Παρθένε τὸ Χαῖρε, σὺν τῇ φωνῇ ἐσαρκοῦτο ὁ τῶν ὅλων Δεσπότης, ἐν σοὶ τῇ ἁγίᾳ κιβωτῷ, ὡς ἔφη ὁ δίκαιος Δαυΐδ, ἐδείχθης πλατυτέρα τῶν οὐρανῶν, βαστάσασα τὸν Κτίστην σου. Δόξα τῷ ἐνοικήσαντι ἐν σοί, δόξα τῷ προελθόντι ἐκ σοῦ, δόξα τῷ ἐλευθερώσαντι ἡμᾶς διὰ τοῦ τόκου σου. ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ Μετὰ τὴν α στιχολογίαν. Κάθισμα. Ἦχος α. Τὸν τάφον σου Σωτήρ. Ἐλέους τὴν πηγήν, τὸν Χριστὸν ἀγαπήσας, καὶ Τούτου ἀκριβῶς, τὰς προστάξεις φυλάξας, ἠλέησας τοὺς πένητας, ἱλαρῷ σου φρονήματι καὶ μετέδωκας, χερσὶ πεινώντων τὸν ἄρτον ὅθεν εὕρηκας, ἐν οὐρανοῖς Ἰωάννη, τρυφὴν ἀδαπάνητον. Δόξα. Ὅμοιον. Λειψάνων σου τιμῶ, τὴν πανέντιμον θήκην, τὴν βλύζουσαν ζωῆς, τὰ γλυκύῤῥοα ῥεῖθρα, καὶ ἄνεσιν παρέχουσα, Ἰωάννη τοῖς χρήζουσιν καὶ ἀνάπαυσιν, τοῖς ἐν δεινοῖς κεκμηκόσιν παραμύθιον, καὶ εὐλογίας γὰρ πέλει, ταμεῖον πληρέστατον. 8

9 Καὶ νῦν.. Θεότητος Ναός, καὶ χωρίον ἐδείχθης, ἀνύμφευτε Ἁγνή, Παναγία Παρθένε, Θεὸν γὰρ ἐσωμάτωσας, ἀπειράνδρως ἐν μήτρᾳ σου τὸν ἀνοίξαντα, τοῦ παραδείσου τὰς πύλας καὶ ἑνώσαντα, τὰ διεστῶτα τὸ πρῴην, τῇ ἄκρᾳ χρηστότητι. Μετὰ τὴν β στιχολογίαν. Κάθισμα. Ἦχος γ. Τὴν ὡραιότητα. Κύπρος ἀγάλλεται, τῇ πανηγύρει σου, υἱὸς γὰρ ἔνδοξος, ταύτης τετύχηκας, καὶ Ἀλεξάνδρεια ὁμοῦ, εὐφραίνεται Ἰωάννη, θεῖος γὰρ ἐπίσκοπος, καὶ ποιμὴν Θεοπρόβλητος ταύτης ἐχρημάτισας, εἰς νομὴν τὴν σωτήριον τὰ πρόβατα Χριστοῦ ὡδηγήσας χαίροις πιστῶς σοι ἐκβοῶντα. Δόξα. Ὅμοιον. Ἡ τῶν Λειψάνων σου, θεία μετάθεσις, ἄρτι εἰς αἴνεσιν, πιστοὺς συνήγαγε, ἐν Ἀρχαγγέλων τῇ Μονῇ, ἰσάγγελε Ἰωάννη. ᾌδειν ἐλεήμονος, βιοτῆς σου τὰ ἔπαθλα Νέμειν τε προσκύνησιν, καὶ τιμήν σου προσήκουσαν. Ἐλέους γὰρ τὴν χάριν βραβεύεις πᾶσι τοῖς πόθῳ προσιοῦσιν. Καὶ νῦν.. Βάτος ἡ ἄφλεκτος, σὲ προετύπωσε, Παρθένε ἄχραντε, καὶ Παναμώμητε, ὅτι ἐν μήτρᾳ σου τὸ πῦρ, Θεότητος ὑπεδέξω. Ὅθεν οἱ τηκόμενοι, τῷ φλογμῷ παραπτώσεων χαίροις ἀνακράζομεν, ἐκ βαθέων σοι Δέσποινα τὴν δρόσον μητρικῆς σου εὐνοίας δίδου πλουσίως τῷ λαῷ σου. Μετὰ τὸν Πολυέλεον. Κάθισμα. Ἦχος δ. Κατεπλάγη Ἰωσήφ. Τὸ δοθέν σοι ἐκ Θεοῦ τάλαντον γνώμῃ ἱλαρᾷ, ἐπαυξήσας ἐπαρκῶς, ἐναπεκόμισας καρπόν, πολυπλασίως φιλεύσπλαγχνε Ἰωάννη. Σπείρας γὰρ Χριστοῦ, τὰ προστάγματα, γῇ ἐν ἀγαθῇ τῆς καρδίας σου καὶ γεωργήσας θείοις σου κόποις, ἐν τῇ ἀγάπῃ προέκοψας. Αὐτὴν τηρῆσαι, ἐν ἐπιγνώσει, ἡμῖν δίδου ἑκάστοτε. Δόξα. Καὶ νῦν.. Ὅμοιον. Διασῶσαι βουληθείς, ὁ ὑπεράγαθος Θεός, τοὺς πεσόντας τῷ κρημνῷ, τῆς παραβάσεως βροτούς, ἐν τῇ γαστρί σου σεσάρκωται ἀποῤῥήτως. Ὅθεν οἱ χοροὶ οἱ ἀσώματοι, θαῦμα τὸ ἐν σοὶ ἐκπληττόμενοι περιδεῶς ἱστάμενοι Παρθένε, ἀκαταπαύστως ὑμνοῦσί σε αὐτοῖς συνάμα, καὶ τῶν ἀνθρώπων, ἅπαν γένος δοξάζει σε. Τὸ α Ἀντίφωνον τοῦ δ ἤχου καὶ τὸ Προκείμενον. Τὸ στόμα μου λαλήσει σοφίαν καὶ ἡ μελέτη τῆς καρδίας μου σύνεσιν. Στίχος Ἀκούσατε ταῦτα πάντα τὰ ἔθνη. Εὐαγγέλιον. Κατὰ Ἰωάννην. (Εἶπεν ὁ Κύριος ὁ μὴ εἰσερχόμενος διὰ τῆς θύρας...) Ό Ν Ψαλμός. Δόξα. Ταῖς τοῦ Ἱεράρχου πρεσβείαις Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων. Καὶ νῦν. Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων. Στίχος Ἐλέησόν με ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου... Ἰδιόμελον. Ἦχος β. Ἐν ἐλαίῳ εὐποιΐας, καὶ ἐν ἱλαρότητι τῆς πολλῆς σου συμπαθείας, τὸν ἐλεήμονα καὶ εὐσυμπάθητον Θεὸν ἐθεράπευσας, Ἰωάννη Ἐλεῆμον μακάριε. Καὶ ἐν εὐμεταδότῳ σου ἀγάπῃ, πάντας εὐεργετήσας ὡς ἀδελφούς, τῆς ἀγαθότητος εἰκὼν ἐχρημάτισας, καὶ τῆς ἐπιεικείας 9

10 μέγας διδάσκαλος. Τῷ Εὐεργέτῃ τῶν ὅλων, καὶ Διδασκάλῳ Χριστῷ τῷ Θεῷ, Ὃν ἐφίλεις ἐξ ὅλης σου καρδίας, πρέσβευε δεόμεθα ὑπὲρ τῶν πόθῳ τιμώντων σε. Καὶ πάντας δίδαξον ποιεῖν, τῆς ἀγάπης ἔργα τὰ σωτήρια. Εἶτα ὁ Κανών. Οὗ ἡ ἀκροστιχίς «Χάριν ᾄδω Λειψάνοις σου Ἰωάννη Ἐλεῆμον. Ἰσιδώρας». ᾨδὴ α. Ἦχος πλ. δ. Ἁρματηλάτην Φαραώ. Χαριτοπλόκοις ἐν ᾠδαῖς αἰνέσωμεν, τὸν Ἱεράρχην Χριστοῦ, τὸν ἀγαθοῖς τρόποις, καὶ ἀμέμπτοις ἤθεσι, καὶ εὐπρεπείᾳ λάμψαντα Ἰωάννην τὸν πάνυ, πηγὴν ἐλέους καὶ χάριτος, τῆς Ἀλεξανδρείας τὸν ἔφορον. Ἀγγελικαὶ χοροστασίαι ᾄδουσιν, ἱερωτάταις φωναῖς, τὴν σὴν λαμπρὰν μνήμην, Ἰωάννη ἔνδοξε, καὶ τῶν πιστῶν τὰ τάγματα θεοφρόνως τιμῶσι, τῆς θαυμαστῆς πολιτείας σου, τὰ ὑπερφυῆ κατορθώματα. Ῥύπον κακίας ἐμπαθοῦς ἐξέφυγες, καὶ τῇ ἀγάπη Χριστοῦ, τῇ καθαρᾷ ὅλως, σεαυτὸν προσήρμοσας, καὶ τὸν πλησίον ἔστερξας, Ἰωάννη γνησίως, τὴν σὴν ψυχὴν δὲ ἠνάλωσας, φίλτρον σου πρὸς πάντα δεικνύμενος. Ἱερωσύνης νομικῆς τῷ χρίσματι παρὰ Θεοῦ τιμηθείς, καὶ θεουργὸν χάριν, πιστωθεὶς ἐν πνεύματι τῇ ἐκκλησίᾳ ἔλαμψας, τηλαυγῶς Ἰωάννη, καὶ μυστηρίων μετέδωκας, πλοῦτον ἀγαθὸν ἐν χρηστότητι. Νικητικῶς τὸν δυσμενῆ κατέβαλες, καὶ τοῦ θανάτου Ἁγνή, τὸ ἰσχυρὸν κράτος, παντελῶς συνέτριψας, ὡς τετοκυῖα Κύριον καὶ Θεὸν τῶν ἁπάντων, τὸν Βασιλείαν αἰώνιον, πᾶσι τοῖς βροτοῖς χαριζόμενον. ᾨδὴ γ. Ἦχος πλ. δ. Ὃ στερεώσας κατ ἀρχάς. Ἀγγελικῶς ἐπὶ τῆς γῆς, πολιτευθεὶς Ἰωάννη, καὶ τοῦ κόσμου παριδὼν τὰ ἡδέα, εὗρες χάριν ἐν Θεῷ, καὶ ἀληθῆ ἀπόλαυσιν, ἐν τοῖς ὑψίστοις ᾄδων, ᾆσμα καινὸν ἀγαλλόμενος. Δικαιοσύνης ἐνδυθείς, πανευπρεπῶς τὸν χιτῶνα, τὴν ὀσφύν σου ἐγκρατείᾳ τε ζώσας, Ἰωάννη τὴν ὁδόν, Εὐαγγελίου ὥδευσας, εὐαρεστήσας ἔργοις, θείοις τοῦ νόμου τὸν πάροχον. Ὡσεὶ ἐλαία τοῦ Θεοῦ, ἐν ταῖς αὐλαῖς Ἰωάννη, ἀγαθῶν τὴν παγκαρπίαν ἐδρέψω, τὴν ἀγάπην τὴν χρηστήν, ἐλπιδηφόρον πίστιν τε, δι ὧν ἐλέους εὗρες, πλουτοποιὸν ἀνταπόδοσιν. Λύρα φωνοῦσα οὐρανοῦ, ὑψιπρεπῆ μεγαλεῖα, καὶ καλῶν διηγουμένη τὴν δόξαν, ἀφυπνοῦσά τε ψυχάς, ἐν ἐγρηγόρσει γέγονας, ὦ Ἰωάννη θεῖε, Ἀλεξανδρείας διδάσκαλε. Ἐλευθερίαν διὰ σοῦ, οἱ γηγενεῖς εὑρηκότες, παραβάσει ἣν ἀπώλεσαν πάλαι, τῇ κυήσει σου Ἁγνή, εὐλογημένη Δέσποινα, σὺν τῷ Ἀγγέλῳ χαῖρε, χρεωστικῶς σοι προσάδουσιν. Κάθισμα. Ἦχος πλ. δ. Τὴν σοφίαν καὶ Λόγον. 10

11 Ἐντολῶν τὴν πρωτίστην ἐπεγνωκώς, καὶ αὐτὴν θεαρέστως ἐπιτελῶν, τοῖς πένησιν ἐσκόρπισας, Ἰωάννη τὸν πλοῦτόν σου καὶ ἐνδεῶν ταῖς χρείαις, πλουσίως ἐπήρκεσας, τὴν δὲ ψυχήν σου ἔθυσας, ὑπὲρ τοῦ πλησίον σου ὅθεν καὶ ὡς φίλος, ἀγαθὸς τοῦ Κυρίου, τὸν ἔπαινον, ἔλαβες, παρ Αὐτοῦ καὶ ἐσκήνωσας, εἰς νυμφῶνα ὁλόφωτον. Πρέσβευε Χριστῷ ἐκτενῶς, τὸ θεῖον ἔλεος δοῦναι ἑκάστοτε τοῖς δοξάζουσι πόθῳ, Ἐλεῆμον τὴν μνήμην σου. Δόξα. Ὅμοιον. Τῶν Λειψάνων σου θήκην τὴν ἱεράν, Ἰωάννη ἀσπάζομαι εὐλαβῶς, καὶ ταύτην περιβάλλομαι, ὡς πορφύραν πολύτιμον καὶ ὡς βύσσον θεῖον, καὶ δόξης διάδημα καὶ ὡς λυχνίαν πλήρη, τῆς ἄνω λαμπρότητος. Κράζει γηθοσύνως, ἡ σεπτὴ Ἐκκλησία, καλοῦσα εἰς αἴνεσιν, τῶν πιστῶν τὰ πληρώματα, ἐκβοῶντα συμφώνως σοι Χαίροις νυμφοστόλε σεπτέ, ὁ ἐλεήμονι γνώμῃ δωρούμενος τὸν εὐσυμπάθητον πλοῦτον, ἐλέους τοῖς κάμνουσιν. Καὶ νῦν.. Τὸ μεσότοιχον ἔχθρας τῆς παλαιᾶς, διὰ σοῦ καταβέβληται Μαριάμ, καὶ πάντες ἐκλυτρούμεθα, τῆς κατάρας τῷ τόκῳ σου καὶ εὐλογίας θείας, τὸν πλοῦτον λαμβάνομεν καὶ ἀγαθῶν τῆς χάριτος, ἀφθόνως μετέχομεν. Χαίροις χαρμοσύνως, διὰ τοῦτο βοῶμεν, Παρθένε Θεόνυμφε, τοῦ ἐλέους ἡ ἄβυσσος, ἀγαθότητος πέλαγος. Δίδου συμπαθείας ἡμῖν, τὸ ἀνεξάντλητον Κόρη κεφάλαιον καὶ ἐπάκουσον τάχος, τῶν πιστῶς δεομένων σου. ᾨδὴ δ. Ἦχος πλ. δ. Σύ μου ἰσχὺς Κύριε. Ἰδοὺ φαιδρά, ἔλαμψε, πάλιν παράκλησις θείαν χάριν δόξης ἀνατέλλουσα, τὸ σκυθρωπὸν νέφος τῶν παθῶν, μάκαρ Ἰωάννη, ταχέως ἀποδιώκουσα χαρᾷ ἣν ὑπαντῶντες, εὐχαρίστως βοῶμεν τῷ ἐλέει σου δόξα Φιλάνθρωπε. Ψάλλων Δαυΐδ, ᾄσμασιν, θείως ἀνέμελπε ὡς μεγάλη, ὡς πανυπερένδοξος, ὡς θαυμαστὴ πέλει ἀληθῶς, ἡ ἐν τοῖς Ἁγίοις, σκηνοῦσα θεία ἐνέργεια αὐτὴ καὶ Ἰωάννου, τοῖς Λειψάνοις οἰκοῦσα δωρεὰς πολλαπλῶς μεταδίδωσιν. Αἶνον κοινόν, Ἄγγελοι, ἅμα καὶ ἄνθρωποι μελωδοῦσι ᾄδοντες τὰ τρόπαια, σῆς ἀγαστῆς Πάτερ βιοτῆς, καὶ τῆς θειοτάτης, ψυχῆς σου τὴν ἀγαθότητα παμμάκαρ Ἰωάννη, τοῦ ἐλέους τὴν χάριν ὁ χαράξας πλαξὶ τῆς καρδίας σου. Νέκταρ ζωῆς, στάζουσι, οἱ θεῖοι λόγοι σου διανοίας πάντων κατευφραίνοντες, καὶ γὰρ σεαυτὸν δέδωκας ἡμῖν, τύπον Ἰωάννη, ἀμέτρου συγκαταβάσεως ποιήσας καὶ διδάξας, τὴν πρὸς πάντας ἀγάπην ἥτις νόμου ἐστὶ τὸ κεφάλαιον. Οἶκος Θεοῦ, γέγονας, σοὶ γὰρ ἐσκήνωσε Παναγία Λόγος ὁ προάναρχος, ἄνευ σπορᾶς σῶσαι βουληθείς, τοὺς τῇ ἀπογεύσει, τοῦ ξύλου ἐξολισθήσαντας καὶ πάλιν εἰς τὸ ὕψος, τῆς τιμῆς τῆς προτέρας ἐπανάγειν καθάπερ ηὐδόκησεν. ᾨδὴ ε. Ἦχος πλ. δ. Ἵνα τί με ἀπώσω. Ἱκανόν σε ποιμένα, ψυχῶν ἃς διέπλασε Χριστὸς κατέστησε, ἑρμηνεύειν λόγους, Ἰωάννη σοφίας τῆς ἄνωθεν. Καὶ ἐπὶ ὑδάτων, τῶν ζωτικῶν Εὐαγγελίου, τὰς πηγὰς ὁδηγεῖν τὸ σὸν ποίμνιον. 11

12 Σάλπιγξ θεία ἐγένου, ἠχοῦσα μυστήρια Χριστοῦ τὰ ἄῤῥητα, καὶ τοὺς πλανωμένους, ἐπιστρέφων ὁδοῦ εἰς εὐθύτητα. Καὶ τῆς ἀληθείας, μεγαλοφώνως διαγγέλλεις, Ἰωάννη λαοῖς τὰ θαυμάσια. Σκεῦος Πνεύματος ὤφθης, χωροῦν τῆς λαμπρότητος τὰ προτερήματα, καὶ Ἀλεξανδρείας, τὴν καθέδραν μεγάλως ἐκόσμησας. Ταύτην ὥσπερ λύχνος, θεοπρεπῶς κατηγλάϊσας, Ἰωάννη ἐλέους ἐπώνυμε. Ὁλοτρόπῳ σου νεύσει, Θεοῦ σου ἠτένιζες τὸ φῶς τὸ ἄδυτον, καὶ τὰς ἀντιδόσεις, τῆς Ἐκείνου ἐδέξω λαμπρότητος. Θεωρίας ὕψος, ἐπεγνωκὼς τελειοτάτης, ὡς Μωσῆς Ἰωάννη τὸ πρότερον. Ὑψηλῇ διανοίᾳ, πιστοὶ μακαρίσωμεν τὴν μόνην Πάναγνον, τὴν ἀδιαφθόρως, τὸν Θεάνθρωπον Λόγον κυήσασαν. Τὸν τῆς ἀλογίας τοὺς γηγενεῖς ἐλευθεροῦντα, καὶ ἐξ ᾍδου εἰς ὕψος ἀνάγοντα. ᾨδὴ ς. Ἦχος πλ. δ. Ἱλάσθητί μοι Σωτήρ. Ἰάσεών σε πηγήν, ἐπέγνωμεν εὐμετάδοτον ὠκεανὸν ἀγαθῶν, καὶ κρήνην ἀθόλωτον ταχὺ γὰρ παρίστασαι, τοῖς ἐν θλίψει, οὖσι, Ἰωάννη ἐλεώνυμε. Ὡς μέγαν κόσμον ἡμεῖς, καὶ τόπον ἐπαναπαύσεως καὶ θησαυρὸν ἀληθῆ, πλουτοῦμεν λειψάνων σου τὴν θήκην ἣν σέβοντες, πίστει προσκυνοῦμεν, Ἰωάννη Θεοπάροχε. Ἀκρόπολις ἀρετῶν, παράδεισος ἀγαθότητος καὶ θημωνία καλῶν, ὑπάρχει ὁ βίος σου Χριστοῦ γὰρ ἐτήρησας, Ἰωάννη, πάσας τὰς προστάξεις ἐν πιστότητι. Νηστείαις καὶ προσευχαῖς, καλῶν τε ταῖς ἐπιδόσεσι τῆς σῆς ψυχῆς τὴν στολήν, ἐστόλισας Ὅσιε διὸ καὶ ἐσκήνωσας, εἰς φωτὸς τὰ κάλλη, Ἰωάννη ἐν λαμπρότητι. Νεκρώσεως καὶ φθορᾶς, χιτῶνας ἀπεξεδύθημεν καὶ τῆς ἀφθάρτου ζωῆς, τὸ ἔνδυμα εὕρομεν Θεὸν γὰρ ἐκύησας, μὴ φθαρεῖσα ὅλως, Παναγία ὑπεράμωμε. Κοντάκιον. Ἐντολῶν ἐτήρησας, ὦ Ἰωάννη, τὴν πρωτίστην Κύριον, καὶ τὸν πλησίον ἀγαπῶν, τῶν δὲ πενήτων ἐπήρκεσας ἐν συμπαθείᾳ, ταῖς χρείαις ἑκάστοτε. Ἕτερον. Ὅμοιον. Εὐλογίας νάματα, Χριστοδωρήτου, καὶ ἐλέους βλύζουσιν, τὰ Λείψανα σου ποταμόν, ὦ Ἰωάννη πανθαύμαστε Ἀλεξανδρείας, φωστὴρ ἱλαρώτατε. Ἕτερον. Ὅμοιον. Ἱεροῦ λειψάνου σου, τῇ ἐπιδόσει, Ἰωάννη γάννυται, τῶν Ἀσωμάτων ἡ Μονή, Πετράκη χαῖρε σοὶ κράζουσα Ἀλεξανδρείας φωστὴρ ἱλαρώτατε. Ὁ Οἶκος. Τῆς ἰσαγγέλου σου ζωῆς τὰς ὑψηλὰς ἀναβάσεις καὶ τῶν ἔργων σου χρηστὰς ἐπιδόσεις, ἐν εὐσήμῳ ἑορτῇ τῆς μνήμης σου γεραίρομεν, καὶ ἐν αἰνέσεως φωνῇ, σὲ Ἐλεῆμον Ἰωάννη, πιστῶς δοξάζομεν. Ἡ δὲ πανίερος Μονὴ τῶν Ἀσωμάτων Πετράκη, ἐν Ἄστει τῷ τῶν Ἀθηνῶν, ἡ 12

13 πάλαι καυχωμένη Παρεκκλησίῳ σου σεπτῷ, νῦν τῶν Λειψάνων σου σκιρτᾷ τῇ θείᾳ ἀνακτήσει, καὶ ἐκβοᾷ χαρμονικῶς, χεῖρας κροτοῦσα μυστικῶς καὶ ᾄδουσα λαμπρῶς τοιάδε Χαίροις ὁ λύχνος τῆς εὐσπλαγχνίας χαίροις τὸ φάος τῆς εὐστοργίας. Χαίροις τῆς Ἀλεξανδρείας ὁ ποιμὴν ὁ συνετός χαίροις Κύπρου τῆς μεγάλης περιώνυμος υἱός. Χαίροις τῆς διπλῆς ἀγάπης ὁ πληρέστατος κρατήρ χαίροις τῆς ἐλπίδος μέτρον, πίστεως ὁ χαρακτήρ. Χαίροις ὀρφανῶν προστάτα, τῶν πενήτων κηδεμών χαίροις τῶν ἐν περιστάσει ὁ τερπνότατος λειμών. Χαίροις νουνεχῶς ὁ πτύξας τὸν γεώδη θησαυρόν χαίροις μαργαρίτην μέγαν ὁ κτησάμενος Χριστόν. Χαίροις τῶν πιστῶν ἡ δόξα, Ἐκκλησίας στολισμός χαίροις τῆς Μονῆς Πετράκη Ἀσωμάτων ὁ φρουρός. Χαίροις Πάτερ, Ἀλεξανδρείας φωστὴρ ἱλαρώτατε. Τῇ ΙΒ τοῦ αὐτοῦ μηνός, Μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Ἰωάννου Ἀρχιεπισκόπου Ἀλεξανδρείας, τοῦ Ἐλεήμονος. Στίχοι Ἰωάννης πένησι δοὺς καὶ σκορπίσας, Ὢ ποῖα Χριστῷ νῦν παρεστὼς λαμβάνει! Ὤχετο ἀκτεάνων δυοκαιδεκάτῃ Ἐλεητής. Στίχοι Πτωχοὺς ἐλεῶν ἐν ἱλαρᾷ καρδίᾳ ἐδάνεισας Θεὸν παμμάκαρ Ἰωάννη. Σπουδήν σου χρηστὴν θαυμάσας Ἰωάννη, καὶ αὖθις τιμῶ Λειψάνων σου τὸ θάμβος. Νοεμβρίου δωδεκάτη βίου τὸ πέρας ἔσχες, εὑρὼν τῆς ζωῆς τὸ φέγγος Ἰωάννη, ἐλέους ὁμοῦ τὴν χάριν, Ἐλεῆμον. Τῶν σῶν προσκυνῶ Λειψάνων Εὐλογίαν ὦ Ἰωάννη Μονὴ τῶν Ἀσωμάτων ᾄδει. Συναξάριον Ἰωάννης ὁ θειότατος καὶ μεγαλοπρεπὴς οὗτος ἀνήρ, ὁ τῆς Ἐκκλησίας ἀξιέραστος υἱὸς καὶ τῆς οἰκουμένης λύχνος οὐρανόφωτος, ἐγεννήθη ἐν τῇ νήσῳ Κύπρῳ, ἐκ πατρὸς ἐνάρετου καὶ εὐγενοῦς, τῇ κλήσει Ἐπιφανίου. Τῇ αὐτοῦ προτροπῇ καὶ γνώμῃ τὰ ἱερὰ καλῶς ἐξέμαθε γράμματα, τῆς δὲ ἀρετῆς τὰ στάδια ἐπιτηδείως μετῆλθε. Εἶτα εἰς γάμου κοινωνίαν ἀναγκασθεὶς ἐλθεῖν, πατὴρ τέκνων σαρκικῶν ἐγένετο. Πλήν, ἀπολιπόντων τὸν βίον μετ οὐ πολύ, τῶν τε τέκνων καὶ τῆς γυνῆς αὐτοῦ, ἀπερισπάστως ὁ Ἰωάννης ἐπεδόθη εἰς τὴν ἄσκησιν τῶν ἀρετῶν, ἰδίᾳ δὲ τῆς πρὸς πάντας ἀγάπης, τῆς συμπαθείας πρὸς τοὺς πάσχοντας, τῆς εὐσπλαγχνίας πρὸς τοὺς ἐνδεεῖς, τῆς φιλαδελφίας καὶ ἐλεημοσύνης πρὸς τοὺς πένητας, τῆς ἱλαρότητος καὶ ἀγαθότητος πρὸς τοὺς πάσχοντας, τῆς ἐπιεικείας καὶ συγχωρητικότητος πρὸς τοὺς θλίβοντας αὐτόν, τῆς ἀμνησικακίας καὶ χρηστότητος, τῆς ἀνυποκρίτου προσφορᾶς ἐν πληρότητι τῆς καθαρᾶς καὶ ἀδόλου ψυχῆς αὐτοῦ. Διὸ καὶ Ἐλεήμων δικαίως καὶ εὐλόγως ἐπωνομάσθη, τὴν κλῆσιν τοῖς ἔργοις αὐτοῦ καλῶς ἐπαλήθευσας. Τὸ μέγα δὲ τῆς ἱερωσύνης ἀξίωμα ἐδέξατο, ἐν πολλῇ ἐπιμελείᾳ καὶ συνέσει τοῦτο τιμήσας πρεπόντως, τῷ Θεῷ ἀρέσκειν βουλόμενος καὶ τούτου τὸ θέλημα τηρεῖν ἐσπούδαζεν. Εἶτα καὶ Ἀρχιερεὺς τοῦ τῆς Ἀλεξανδρείας Πανιέρου Θρόνου κατεστάθη, φαίνων τοῦ Εὐαγγελίου τὸ φῶς, ὡς πόλις ἐπάνω ὄρους κειμένη καὶ τύπος γενόμενος τῶν πιστῶν ἐν πᾶσιν. Τὴν δὲ ψυχὴν αὐτοῦ, κατὰ τὴν τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ παραγγελίαν, ὑπὲρ τῶν λογικῶν ἐθυσίαζε προβάτων, ὅλον ἑαυτὸν ἀναλίσκων ὑπὲρ τῆς ποίμνης αὐτοῦ. 13

14 Τὴν τῆς πίστεως ὀρθότητα ἀγρύπνως ἐπέβλεπε, κωλύσας τὴν προσθήκην εἰς τὸν Τρισάγιον ὕμνον τοῦ «Ἅγιος Ἀθάνατος, ὁ σταυρωθεὶς δι ἡμᾶς», καὶ οὕτως διαφυλάξας τὰ ἐκ τῶν Ἁγίων καὶ Θεοφορήτων Πατέρων παραδοθέντα τῇ Ἐκκλησίᾳ δόγματα, τῆς ἀληθείας κῆρυξ ἐγένετο. Καὶ ἕτερα πλεῖστα θαυμαστὰ εἰργάζετο, ὡς δοῦλος πιστὸς καὶ οἰκονόμος φρόνιμος, ὁ Ἐλεήμων οὗτος Ἰωάννης. Τὸ δοθὲν οὖν τούτῳ τάλαντον, φιλοπόνως τῇ φιλαδελφίᾳ καὶ ἐλεημοσύνῃ εἰς ἑκατὸν πολυπλασιάσας, πρὸς τὸν Ἐλεήμονα καὶ Φιλεύσπλαγχνον Θεὸν ἐξεδήμησεν ἐν ἔτει 619 μετὰ Χριστόν, ἑξήκοντα τέσσερα ἔτη ἀνύσας ἐπὶ τῆς γῆς, εἰς δὲ αἰώνιον μεταβὰς ζωὴν καὶ ἀκήρατον λαμπρότητα, Θεὸν ὑπὲρ ἡμῶν ἐκτενῶς δυσωπεῖ καὶ τοῦτον ἀσιγήτως σὺν Ἀγγέλοις δοξάζει. Καὶ τὴν μὲν ἁγιωτάτην ψυχὴν αὐτοῦ εἰς χεῖρας τοῦ πλαστουργήσαντος Θεοῦ παρέθετο, τὸ δὲ σῶμα αὐτοῦ εἰς γῆν ἐτάφη, ἐν τῷ Ἱ. Ναῷ τοῦ Ἁγίου Τύχωνος, ἐν τῇ ἰδίᾳ πατρίδι αὐτοῦ, ἐν τῇ πόλει Ἀμαθοῦντος, ἐν μέσῳ δύο προκοιμηθέντων ἐπισκόπων, τῶν ὁποίων τὰ Λείψανα θαυμαστῷ τῷ τρόπῳ μετετοπίσθησαν ἀφ ἑαυτῶν, πρὸς ὑποδοχὴν τοῦ μεγάλου καὶ οὐρανοφάντορος τούτου Ἁγίου. Ἐκ τοῦ ἱεροῦ τάφου τοῦ ἐλεήμονος τούτου Ἰωάννου, ἄῤῥητος ἡ εὐωδία ἀναδοθεῖσα ἐνέπλησεν ἀγαλλιάσεως τὰ πλήθη τῶν πιστῶν. Τὸ δὲ μῦρον, τὸ ἀναβλύσαν ὡσαύτως ἐκ τῶν σεπτῶν λειψάνων, πᾶσι μετέδωκε τῆς χάριτος τὰς δωρεὰς καὶ τοῦ θείου ἐλέους τὰς δαψιλεῖς χορηγίας, εὐεργετῶν ψυχὰς καὶ σώματα τῶν ἐν ἀνάγκαις παντοίαις θλιβομένων. Πολλαχοῦ δὲ τῆς γῆς, μετὰ τὴν ἀνακομιδὴν τοῦ Ἁγίου τούτου Πατρός, διεμοιράσθησαν τὰ χαριτόβλυτα καὶ πάνσεπτα λείψανα αὐτοῦ, μαρτυροῦντα τῆς πρὸς τὸν Θεὸν παῤῥησίας Αὐτοῦ τὸ οὐράνιον ὕψος. Καὶ ταῦτα προσκυνοῦντες οἱ πιστοί, ἁγιασμοῦ τὰς δωρεὰς λαμβάνομεν καὶ χαρισμάτων τὴν χορηγίαν. Ἓν ἐκ τῶν σημαντικωτέρων τεμαχίων τοῦ Ἱεροῦ Λειψάνου τοῦ Ἁγιωτάτου τούτου Πατριάρχου Ἰωάννου τοῦ Ἐλεήμονος, φυλάσσεται εἰς τὴν Βιέννην τῆς Αὐστρίας, πλεῖστα θαύματα καὶ ἰάσεις ἀναβλύζον τοῖς προστρέχουσιν. Ἐπ ἐσχάτων δὲ τῶν ἡμερῶν, ἐν ἔτει δισχιλιοστῷ ἕκτῳ (2ΟΟ6), μηνὶ Νοεμβρίῳ, ἡμέρᾳ δωδεκάτῃ, καθ ἥν ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία τιμᾷ τὴν μνήμην τοῦ Θεοπρεπεστάτου τούτου Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας, Ἰωάννου τοῦ Ἐλεήμονος, οἱ δὲ ἀπανταχοῦ τῆς γῆς Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ ἐν λατρείαις καὶ δεήσεσιν αἰνοῦσι τὸν Παγκόσμιον τοῦτον Ἅγιον Πατέρα, ἡ ἐν Ἀθήναις ἱερὰ καὶ σεβασμία Μονὴ τῶν Ἀσωμάτων Πετράκη, διπλῆν ἑορτὴν ἀπὸ τοῦ νῦν ἄγει καὶ καινὴν πανήγυριν συγκροτεῖ. Καθόσον ἐν ταύτῃ τῇ πανσέπτῳ καὶ ἱερᾷ ἡμέρᾳ, Ἀρχιερατεύοντος ἐν τῇ Αὐστρίᾳ Μιχαήλ, ἀνδρὸς θεοφιλοῦς καὶ αἰδεσιμωτάτου, τῇ εὐλογίᾳ καὶ συναινέσει τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως κυρίου κυρίου Βαρθολομαίου, μετεφέρθη ἐκ τῆς Βιέννης τεμάχιον ἱεροῦ Λειψάνου τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Ἰωάννου τοῦ Ἐλεήμονος εἰς τὴν σεβασμίαν Μονὴν ταύτην, ἧς ἐν συνόψει τὸ ἱστορικὸν οὕτως ἔχει: Τὸ καθολικὸν τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἀσωμάτων Πετράκη, ἐκτίσθη εἰς δύο περιόδους ἡ κόγχη τοῦ ἱεροῦ Βήματος τὸν 9ον αἰῶνα, ὁ κυρίως Ναὸς τὸν 10ον αἰῶνα, ὁ Νάρθηξ καὶ ἐξωνάρθηξ τὸν 15ον αἰῶνα. Ἐν ἔτει δὲ ὕστερον 1673, ἱδρύθη καὶ ἀνεκαινίσθη αὕτη ὑπὸ τοῦ ἱερομονάχου Παρθενίου Πετράκη, ἰατροῦ ἐκ Δημητσάνης. Πανηγυρίζει δὲ δὶς τοῦ ἔτους τὴν 8ην Νοεμβρίου, μνήμην τῆς Συνάξεως τῶν Παμμεγίστων Ταξιαρχῶν Μιχαὴλ καὶ Γαβριὴλ καὶ πασῶν τῶν ἐπουρανίων Δυνάμεων, οἷς ἡ Μονὴ ἀφιέρωται καὶ τούτων τὴν ἐπωνυμίαν κέκτηται. Καὶ πάλιν τὴν 7ην Φεβρουαρίου, ἑορτὴν τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Παρθενίου, ἐπισκόπου Λαμψάκου, καθ ἥν ἡμέραν τελεῖται τὸ ἐτήσιον κτιτορικὸν μνημόσυνον, εἰς τιμὴν καὶ μνήμην τοῦ πρώτου καθηγουμένου καὶ κτίτορος αὐτῆς, Ἀρχιμανδρίτου Παρθενίου Πετράκη. Ἐντὸς τῆς ἱερᾶς Μονῆς ταύτης, λειτουργεῖ καὶ ἕτερον παρεκκλήσιον, ἀφιερωθὲν εἰς τὸν Ἅγιον τοῦτον Πατριάρχην Ἀλεξανδρείας, Ἰωάννην τὸν Ἐλεήμονα, ὃν εὐλαβῶς τιμῶσιν οἱ ἑκάστοτε Μονάζοντες ἐν τούτῳ τῷ σκηνώματι τῆς δόξης τοῦ Κυρίου. Τῆς δὲ ἐλεημοσύνης καὶ εὐποιΐας, ἧς προΐστατο ὁ Ἁγιώτατος Πατὴρ ἡμῶν Ἰωάννης μετὰ ζήλου ἐπεμελοῦντο οἱ Πατέρες τῆς Μονῆς ταύτης, ἀπὸ τοῦ κτίτορος αὐτῆς Ἀρχιμανδρίτου καὶ Ἰατροφιλοσόφου Παρθενίου Πετράκη ἄχρι τῆς σήμερον. Ἡ Ἱερὰ γὰρ αὕτη Μονὴ ἀείποτε ἐνίσχυε τὸ φιλανθρωπικὸν ἔργον τῆς Ἐκκλησίας, ἐστήριζε τὴν λειτουργίαν Πτωχοκομείων, Νοσοκομείων καὶ ἑτέρων εὐαγῶν Ἱδρυμάτων, ἐφρόντιζε διὰ τὰς ἀνάγκας τῶν ἐνδεῶν καὶ ἐν τῇ θυσίᾳ καὶ προσφορᾷ πρὸς τὸν πλησίον, πολλοὺς τοὺς κόπους καὶ ἀμετρήτους θυσίας κατέβαλλεν, τῆς ἀγάπης μὴ ἐπιλανθανομένη, ἥτις ἐστὶ τῶν ἀρετῶν τὸ κεφάλαιον. Σήμερον δέ, τὸ καθολικὸν τῆς Ἱερᾶς Μονῆς ταύτης, προσφέρεται ὡς Συνοδικὸν Παρεκκλήσιον τῆς Ἑλλαδικῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, ὅπως ἐν αὐτῷ τελῶνται πᾶσαι αἱ Συνοδικαὶ Ἱερουργίαι καὶ αἱ λοιπαὶ τίμιαι Μυσταγωγίαι κατὰ τὰ διωρισμένα, δυνάμει τῆς ἀπὸ Ἀποφάσεως τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου. Ἐν τῷ πλαισίῳ τῶν καθηκόντων αὐτοῦ, ὁ νῦν Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς ταύτης, Ἀρχιμανδρίτης Ἰάκωβος Μπιζαούρτης, ὡς καὶ οἱ Ἡγουμενοσύμβουλοι Ἀρχ/της Ἀντώνιος Ἀβραμιώτης καὶ Ἀρχ/της Θεόφιλος Μανωλᾶτος, ἐνήργησαν ὅπως περιέλθῃ εἰς τὴν Ἱερὰν Μονὴν ταύτην, τίμιον Λείψανον τοῦ Ἁγιωτάτου τούτου Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας Ἰωάννου τοῦ Ἐλεήμονος. 14

15 Εἰρήσθω δέ, ὅτι ὁ εὐλαβὴς καὶ φιλάγιος οὗτος Γέρων Ἰάκωβος, γεννηθεὶς καὶ αὐξηθεὶς ἐν τῇ πόλει τῶν Ἀθηνῶν, καὶ δὴ πλησίον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τῶν Ἀσωμάτων Πετράκη, πολλῇ τῇ εὐλάβειᾳ συνείχετο, τὸν Ἅγιον τοῦτον Ἐλεήμονα τιμῶν ὑπερβαλλόντως καὶ ἐν τῷ παρεκκλησίῳ τῷ εἰς αὐτὸν ἀφιερωθέντι συχνάζων καὶ τῷ Θεῷ λατρεύων ἐκ νεότητος αὐτοῦ, ἅτε παρὰ τῶν εὐλαβῶν αὐτοῦ γονέων ἐξ αὐτῶν τῶν σπαργάνων ὁδηγηθεὶς καὶ ἀνατεθεὶς τῇ σεβασμίᾳ ταύτῃ Μονῇ. Ἐκ ζήλου ὅθεν ἐπαινετοῦ κινούμενος, τῷ Μακαριωτάτῳ Ἀρχιεπισκόπῳ Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κυρίῳ κυρίῳ Χριστοδούλῳ ἀπευθυνθείς, τὴν τοῦ Λειψάνου ἔλευσιν ἐξῃτήσατο. Καὶ οὗτος πάλιν, μετὰ πατρικῆς στοργῆς περισσῆς καὶ μερίμνης ποιμαντικῆς ἀμερίστου, τὴν ἐπιθυμίαν ταύτην ἐξεπλήρωσε. Καὶ ὁλοθύμως ἔστερξεν, ὅπως τὸ τίμιον Λείψανον ἐκ τῆς Βιέννης τῆς Αὐστρίας ἔλθῃ ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ τῶν Ἀσωμάτων Πετράκη, ἐν τῷ ὁμωνύμῳ θυσιαστηρίῳ τοῦ Ἐλεήμονος Ἁγίου Ἰωάννου, τῇ 12ῃ Νοεμβρίου 2006, ἡμέρα τῆς μνήμης αὐτοῦ. Ὑπεραρκούντως καὶ κατὰ χρέος ὅθεν εὐχαριστοῦντες τόν τε Παναγιώτατον Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην κ.κ. Βαρθολομαῖον, τόν τε Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Αὐστρίας κ.κ. Μιχαὴλ καὶ τὸν Μακαριώτατον ὡσαύτως Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν κ.κ. Χριστόδουλον, διὰ τὴν πατρικὴν μέριμναν καὶ τὴν φιλόστοργον φροντίδα, ὁ ὁσιολογιώτατος Καθηγούμενος Ἀρχιμ. Ἰάκωβος Μπιζαούρτης καὶ οἱ σὺν αὐτῷ ἐνασκούμενοι Πατέρες, ἑορτὴν συστήσαντες, τὸ τίμιον Λείψανον ἐδέξαντο. Τὸν δὲ Θεὸν ἡμῶν, τὸν ἐν Ἁγίοις ἀναπαυόμενον καὶ ἐν Αὐτοῖς μεγάλως ἐνδοξαζόμενον καὶ θαυμαζόμενον, εὐλογοῦντες δοξάζουσιν ἀεί, τὸν μέγαν καὶ ὑπερένδοξον, ᾧ πρέπει δόξα, τιμὴ καὶ μεγαλωσύνη, εἰς τοὺς αἰῶνας. ΑΜΗΝ. Ταῖς αὐτοῦ ἁγίαις πρεσβείαις ὁ Θεός, καὶ ἡμᾶς τῇ πρὸς Σὲ καὶ τὸν πλησίον ἀγάπῃ στήριξον, ἵνα τῆς προσδοκίας εὕρωμεν μισθόν, εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν. ᾨδὴ ζ. Ἦχος πλ. δ. Παῖδες Ἑβραίων ἐν καμίνῳ. Ἥκει Λειψάνων σου ἡ θήκη, ὡς θεόδμητον ταμεῖον Ἰωάννη, καὶ παρέχει πολλήν, εἰρήνην τοῖς βοῶσιν ὡς θαυμαστὸς εἶ Κύριε, ὁ Θεὸς ἐν τοῖς Ἁγίοις. Ἔσχες βεβαίαν παῤῥησίαν, πρὸς τὸν Ὕψιστον Θεόφρον Ἰωάννη, τῆς ἀγάπης καὶ γάρ, ἐτήρησας τὸν νόμον ὡς ἀδελφοὺς τοὺς πένητας, φιλοστόργως ἐλεήσας. Λάμπεις πρεπόντως Ἰωάννη, ὡς πολύφωτος ἀστὴρ τῇ οἰκουμένη, καὶ τὸ σκότος δεινῆς, διώκεις ἀσπλαγχνίας τοὺς δὲ νυκτὶ καθεύδοντας, ἱλαρύνεις ἐν ἐλέει. Ἔργα ἀρίστης εὐποιΐας, ἐπετέλεσας ἐν βίῳ Ἰωάννη, διὸ δόξης Θεοῦ, ἐδέξω τοὺς στεφάνους καὶ τοῦ φωτὸς τὴν εὔκλειαν, καθορᾷς εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἥνπερ ἀπώλεσαν ἀφρόνως, οἱ πρωτόπλαστοι τιμὴν τοῦ παραδείσου, ἐπανεῦρον ἐν σοί, Παρθένε Παναγία ὡς τετοκυῖα Κύριον, καὶ Θεὸν ἀνερμηνεύτως. ᾨδὴ η. Ἦχος πλ. δ. Ἑπταπλασίως κάμινον. Μετὰ σαρκὸς ὡς Ἄγγελος, Ἰωάννη ἐβίωσας, καὶ τῶν χαμαιζήλων, τὴν σπουδὴν ἐμίσησας Θεοῦ δὲ τῷ ἔρωτι, εἰς τῆς ἀπαθείας ὕψος ἀρθείς, τὸν Δημιουργόν, καὶ Λυτρωτὴν ἀνεβόας, οἱ παῖδες εὐλογεῖτε, Ἱερεῖς ἀνυμνεῖτε, λαὸς ὑπερυψοῦτε, εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας. Ὁλοσχερῶς ἠγάπησας, Ἰωάννη τοὺς πάσχοντας, καὶ τοῖς δεομένοις, ἀφειδῶς ἐσκόρπισας σὸν πλοῦτον καὶ ἔλαβες, αἰωνιζούσης δόξης τιμήν, τὸ πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Λυτρωτὴν δείξας φίλτρον, Ὃν παῖδες εὐλογοῦσιν, ἱερεῖς ἀνυμνοῦσι, λαοὶ ὑπερυψοῦσιν, εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας. 15

16 Νέκταρ γλυκὺ καὶ ἄῤῥητον, ἐκ χειλέων σου ἔσταξε, καὶ τὴν Ἐκκλησίαν, Ἰωάννη ηὔφρανεν ἐξ ἔργων δὲ θείων σου, ἀναβλυστάνει ὕδωρ τὸ ζῶν, καὶ τοὺς εὐσεβεῖς, εἰς τὸ βοᾷν καταπείθει, οἱ παῖδες εὐλογεῖτε, ἱερεῖς ἀνυμνεῖτε, λαὸς ὑπερυψοῦτε, Χριστὸν εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἱεροφάντωρ ἄριστος, Ἰωάννη γεγένησαι, ὡς ἀδιαλείπτως, τῷ Θεῷ εὐχόμενος τὴν πρᾶξιν ἐπίβασιν, τῆς θεωρίας ὅλως ποιῶν, καὶ ὡς Μωϋσῆς, τῷ Νομοθέτῃ ὡμίλεις, Ὃν παῖδες εὐλογοῦσιν, ἱερεῖς ἀνυμνοῦσι, λαοὶ ὑπερυψοῦσιν, εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας. Στάμνος χρυσῆ γεγένησαι, ὡς ζωῆς Ἄρτον Δέσποινα, καὶ τῆς σωτηρίας, γλυκασμὸν παρέχουσα Θεὸν γὰρ ἐχώρησας, ἐν τῇ γαστρί σου ἄνευ σπορᾶς, τῇ τοῦ Γαβριήλ, θεουργικῇ προσφωνήσει, ἐκ Πνεύματος Ἁγίου, τὸν Ἀδὰμ ἵνα δείξῃς, Θεοῦ συγκληρονόμον, εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας. ᾨδὴ θ. Ἦχος πλ. δ. Ἐξέστη ἐπὶ τούτῳ. Στίχος Μεγάλυνον ψυχή μου, τῆς Ἀλεξανδρείας τὸν πρωθιεράρχην, τὸν μέγαν Ἰωάννην. Ἱέρευσας ἀμέμπτως ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ λατρείας Κυρίῳ προσέφερες, εἰρηνικάς, θύων Ἰωάννη ἐν τῷ Ναῷ, Ἀρχιερεὺς ὡς ἔννομος, τῆς Ἀλεξανδρείας κατακοσμῶν καθέδραν τὴν τιμίαν, καὶ θρόνῳ τῆς Τριάδος, νῦν ἐν ὑψίστοις παριστάμενος. Στίχος Μεγάλυνον ψυχή μου, θεῖον Ἰωάννην, λύχνον τῆς ἀγάπης, ἐλέους τὴν λαμπάδα. Δυσώπει τὸν Σωτῆρα ἀνελλιπῶς, Ἰωάννη ἐλέους ἐπώνυμε, δοῦναι ἡμῖν, λύσιν τῶν πταισμάτων καὶ ἱλασμόν, καὶ τῆς ἀκτίστου χάριτος, τὰς θεοπαρόχους μαρμαρυγάς δοχεῖον γὰρ ὑπάρχεις, φωτὸς τοῦ ἀνεσπέρου, τούτου ἀστράπτων τὴν λαμπρότητα. Στίχος Μεγάλυνον ψυχή μου, πίστεως φωστῆρα, τὸν λελαμπρυσμένον ἀξίως Ἰωάννην. Ὡς ὄρθρον χαρμοσύνου ἀνατολῆς, ὡς αὐγὴν ζωηφόρου ἐγέρσεως, ὡς ὑετόν, δρόσον ἀποστάζοντα μυστικήν, καὶ διαυγῆ ὡς κρήνην σε, ὕδατος δεικνύοντα προχοάς πλουτοῦμεν Ἰωάννη, διὸ καὶ ὁλοθύμως, σοῦ τὰ ἐλέη μεγαλύνομεν. Στίχος Μεγάλυνον ψυχή μου, εὔστοργον πατέρα, τὸν ἀναλωθέντα τοῖς τέκνοις Ἰωάννην. Ῥημάτων μου ἐπάκουσον τῶν πτωχῶν, καὶ Θεῷ Ἰωάννη με σύναψον, πλουτοποιῷ, ἔχεις γὰρ ὡς φίλος Αὐτοῦ πολλὴν καὶ συμπαθῆ χρηστότητα, ἣν καὶ διανέμεις ἐν πλησμονῇ τοῖς πίστει σε τιμῶσι, καὶ σοῦ τῇ ἀντιλήψει, ἐν οἰκειότητι προστρέχουσι. Στίχος Μεγάλυνον ψυχήν μου, Ἄγγελον ἐλέους, τὸν συναναβάντα ἐν ὕψει Ἰωάννην. Ἀγάπης ὁ κτησάμενος θησαυρόν, τῆς ἐλπίδος πονήσας Γεώργιον, καὶ τὸν καρπόν, πίστεως δρεψάμενος δαψιλῶς, ὡσεὶ ἐλαία ἤνθησας, πάντας δὲ στηρίζεις ἐν τοῦ Θεοῦ, τῷ φίλτρῳ Ἰωάννη, παρέχων τοῦ ἐλέους, τὰς ἀντιδόσεις ἀγαθότητι. Στίχος Μεγάλυνον ψυχή μου, τὴν τιμιωτέραν, καὶ ἐνδοξοτέραν τῶν ἄνω στρατευμάτων. Σκηνώσας ἐν τῇ μήτρᾳ σου ὁ Θεός, ὁ τῇ κτίσει Παρθένε ἀχώρητος, τοῦ Οὐρανοῦ, ὤφθης πλατυτέρα καὶ πάσης γῆς, ὑψηλοτέρα Πάναγνε, πλέον ὑπερτέρα τῶν χερουβίμ χορῶν τε ἀσωμάτων, πασῶν ἁγιωτέρα, διὸ ἐνδόξως σὲ δοξάζομεν. Καταβασία. Ἅπας γηγενής. 16

17 ΕΞΑΠΟΣΤΕΙΛΑΡΙΟΝ Ἦχος γ. Ὁ οὐρανὸν τοῖς ἄστροις. Σῶν ἀγαθῶν τὸν πλοῦτον, διασκορπίσας ταῖς χερσί, τῶν ἐνδεῶν Ἰωάννη, παρὰ Θεοῦ τὴν ἀμοιβήν, ἐν οὐρανοῖς ἀντελάβου, καὶ πλησμονὴν τοῦ ἐλέους. Ἕτερον Ἐν ἱλασμοῖς ἀγάπης, καὶ συμπαθείας οἰκτιρμοῖς, εἰς ἑκατὸν ἐπαυξήσας, τὰς τῶν ταλάντων δωρεάς, εἰς τὴν χαρὰν τοῦ Κυρίου, ὦ Ἰωάννη εἰσῆλθες. Ἕτερον Ὡς θησαυρὸς εὐώδης, καὶ εὐλογίας προχοή, ἡ τῶν Λειψάνων σου θήκη, ὦ Ἰωάννη θαυμαστέ, ἄρτι Μονῇ ἐπεδόθη, τῶν Ἀσωμάτων Πετράκη. Τὸν ἀγαθὸν Δεσπότην, ἄνευ θελήματος σαρκός, ἀποτεκοῦσα Παρθένε, ἐπὶ τῆς γῆς σωματικῶς, ἐν δωρεαῖς παραδείσου, τοὺς ἐξ Ἀδὰμ ἀγαθύνεις. ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΙΝΟΥΣ Ἱστῶμεν στίχους δ καὶ ψάλλομεν Στιχηρὰ προσόμοια. Ἦχος πλ. δ. Ὢ τοῦ παραδόξου θαύματος. Χαίροις Ἰωάννη πάντιμε! τῆς συμπαθείας λιμήν, ἡ εἰκὼν ἀγαθότητος, ἐλέους τὸ δώρημα, τῆς ἀγάπης διδάσκαλε τῶν δεομένων χρείαις ἐπήρκεσας καὶ τοῖς πεινῶσιν ἄρτον μετέδωκας νόμου κεφάλαιον, ἀκριβῶς ἐπλήρωσας! ὁλοσχερῶς, στέρξας τὸν πλησίον σου, Χριστῷ πειθόμενος. Στῦλος Ἰωάννη γέγονας! Ἀλεξανδρείας λαόν, ὁδηγῶν ἐν εὐθύτητι, εἰς δόξης σκηνώματα, τῷ φωτὶ τῶν σῶν πράξεων, δικαιοσύνης ἔχων τὴν ἔλλαμψιν ὡς ὁ θεόπτης Μωϋσῆς τὸ πρότερον. Κάλλος τὸ ἄφραστον, τοῦ Χριστοῦ ἑώρακας! Χαρμονικῶς, τῆς ἐπαγγελίας δέ, εἰς γῆν κατέπαυσας. Σκεῦος ἐκλογῆς ὑπέρτιμον! ὥσπερ ὁ Παῦλος τὸ πρίν, Παρακλήτου ταῖς χάρισι, ἀξίως ἐγνώρισαι, Ἰωάννη πανάγιε ἐπὶ τοῦ ὄρους ὅθεν τιθέμενος φωτὸς ἐκφαίνεις τὴν ὡραιότητα. Τούτου ἐλλάμψεσι, μετασχεῖν ἀξίωσον! σοὺς ὑμνητάς, ᾄδοντας τὰ τρόπαια, τῆς πολιτείας σου. Θήκην τῶν σεπτῶν Λειψάνων σου! πανευλαβῶς προσκυνῶ, ἐξ αὐτῆς ἀρυόμενος, ζωήῤῥυτα νάματα, Ἰωάννη πανάγαθε τὸ τοῦ ἐλέους ἔχων γὰρ πλήρωμα. Χριστομιμήτως τοῦτο μετέδωκας. Πᾶσι τοῖς κάμνουσι, ἐν δεινοῖς καὶ πάθεσι! ὡς ἀρεστός, δοῦλος τοῦ Κυρίου σου, τοῦ Ἐλεήμονος. Δόξα. Ἦχος πλ. δ. Μακαρισμῶν τῶν θεϊκῶν, τὰς ἀμοιβὰς ἀξίως ἀπεκόμισας, Ἰωάννη Παμμακάριστε! Τοὺς γὰρ πτωχοὺς ἐλεήσας, ἐν γνώμῃ ἀγαθῇ, καὶ καρδίᾳ ἱλαρᾷ καὶ τρόπῳ θεαρέστῳ, τὸ μέγα τοῦ Θεοῦ ἔλαβες ἔλεος! Αὐτὸς γὰρ ἐπηγγείλατο εἰπών Μακάριοι οἱ ἐλεήμονες, ὅτι αὐτοὶ ἐλεηθήσονται. Νῦν δὲ χάρισαι ἡμῖν, τῶν σῶν δωρεῶν τὸ ἔλεος, τοῖς προσκυνοῦσι τὰ χαριτόβρυτά σου Λείψανα, τὰ σεμνύνοντα ἀπ ἄρτι, τὴν παλαίφατον Μονήν, τῶν Ἀσωμάτων Πετράκη. Ἐν ᾗ ἔκτισται τὸ πρίν, τῷ σῷ σεπτῷ ὀνόματι, τῆς λογικῆς λατρείας Βῆμα ἱερόν, καὶ Τράπεζα ἁγία, τῆς ἀναίμακτου προσφορᾶς. Ταῖς σαῖς πρεσβείαις οὖν φύλαττε ὁμοῦ, τὸν τῆς Ἀλεξανδρείας Χριστεπώνυμον λαόν, ἧς γέγονας ποιμήν, καὶ θεῖος Ἀρχιθύτης. Ἀεὶ δὲ πάντας τοὺς μεγαλύνοντας πιστῶς, τὰς ἀριστείας τῆς ἐλεήμονός σου βιοτῆς, ἐν ἐλαίῳ μυστικῷ στεφάνωσον καλῶς. Ἵνα ἐν εὐποιΐας ἀρεσταῖς, Θεῷ οἰκειωθῶμεν τῷ Ἐλεήμονι, καὶ Τούτου ὡς 17

18 δοῦλοι ἀγαθοί, καὶ φίλοι πιστοὶ καὶ φρόνιμοι οἰκονόμοι, εἰς νυμφῶνα τῆς χαρᾶς, εἰσέλθωμεν ἀγαλλόμενοι, ἔνθα τοῦ φωτός ἐστίν, ἡ κατοικία ἡ αἰώνιος. Καὶ νῦν. Ἐκ παντοίων κινδύνων τοὺς δούλους σου φύλαττε, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἵνα σε δοξάζωμεν, τὴν ἐλπίδα τῶν ψυχῶν ἡμῶν. Δοξολογία Μεγάλη. Εἰς τὴν Λειτουργίαν. Τυπικά. Μακαρισμοί. (γ καὶ ς ᾠδὴ) Ἀπόστολος. Εὐαγγέλιον. ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΑ Χαίροις τῆς ἀγάπης ἡ κορωνίς, χαίροις τῆς ἐλπίδος καὶ τῆς πίστεως ἡ σφραγίς, χαίροις τοῦ ἐλέους τὸ σκεῦος Ἰωάννη ποιμὴν Ἀλεξανδρείας εὐσυμπαθέστατε. Θήκην τῶν Λειψάνων σου προσκυνῶ, ῥεῖθρα ἀπαντλοῦσα Ἰωάννη ζωοποιά, λέγει καυχωμένη Μονὴ τῶν Ἀσωμάτων Πετράκη ἡ Ναόν σου ἔχουσα ἅγιον. Δίστιχα Ἀκροτελεύτια Ἐλέους σου τὰς δωρεὰς παράσχου Ἰωάννη, τῇ σὲ τιμώσῃ ἐν γραφαῖς τῶν ὕμνων Ἰσιδώρᾳ, Καθηγουμένῃ τῆς σεπτῆς Μονῆς τοῦ Κυπαρίσσου, Ἱεροθέου Ἀθηνῶν πρώτου τε Ἐπισκόπου. Τῶν Ἀσωμάτων δὲ Μονὴν Πετράκη ἀεὶ σκέπε, τὴν καυχωμένην σῷ Ναῷ καὶ σῶν Λειψάνων θήκη, ἐλθούσῃ ἄρτι ἐν Αὐτῇ μακρόθεν ἐξ Αὐστρίας, Βαρθολομαίου προσταγῇ ἐν Πόλει Πατριάρχου Ἀρχιερέως Μιχαὴλ τῇ εὐγενεῖ προθέσει, συστάσει τε τῇ πατρικῇ εὐστόργου Χριστοδούλου, Ἀρχιερέως εὐλαβοῦς Καθηγουμένου πόθῳ, ὃς παιδιόθεν ἔστεργεν σὴν Ἐλεῆμον μνήμην, καὶ σῷ Ναῷ προσέτρεχε, ταύτης Μονῆς τῷ κλέει, σέβας σοι νέμειν καὶ τιμὴν πρεπόντως Ἰωάννη. Πάντας δὲ διαφύλαττε ἀτρώτους ἐκ κακίας καὶ τῇ ἀγάπῃ στήριξον τῇ καινοπρεπεστάτῃ, ἵνα Θεοῦ τοῦ ἀγαθοῦ ὀφθῶμεν κληρονόμοι, καὶ τούτῳ δόξαν νέμωμεν ἐν τῷ καινῷ αἰῶνι. ΤΕΛΟΣ, ΚΥΡΙῼ ΔΕ, Τῼ ΜΟΝῼ ΑΓΑΘῼ ΚΑΙ ΕΛΕΗΜΟΝΙ ΘΕῼ, ΔΟΞΑ ΑΡΜΟΖΕΙ, ΑΙΝΕΣΙΣ ΚΑΙ Η ΜΕΓΑΛΩΣΥΝΗ, ΠΑΤΡΙ, ΥΙῼ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙ, ΕΙΣ ΠΑΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΑΣ. ΑΜΗΝ 18