NON-BREEDER SEX 100% FAGAZINE.gr. Γιώργης Χριστοδούλου Χρήστος Ιωαννίδης ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΓΙΑ ΑΤΟΜΑ ΑΝΩ ΤΩΝ 18

Transcript

1 100% NON-BREEDER EX FAGAZINE.gr 18+ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΓΙΑ ΑΤΟΜΑ ΑΝΩ ΤΩΝ 18 Γιώργης Χριστοδούλου Χρήστος Ιωαννίδης 004 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2012

2 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ 3 04 George LeNonce n sujet Σ αυτό το τεύχος deux fois clivé, deux fois pervers 04 Xaris Instict Περί αγάπης 004 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2012 FAGAZINE Ιδιοκτησία G. T. MEDIA ERVICE LTD, Μάρκου Δράκου 17, 2108 Αγλαντζιά Λευκωσία Εκδότης, Διευθυντής Γιώργος Τσιτιρίδης Σχεδιασμός Άρης Μπατσιούλας Διευθύνεται από συντακτική επιτροπή Α. Μπατσιούλας, Γ. Τσιτιρίδης, Γ. Στριφτάρης Νομικός Συμβουλος Θεσσαλονίκης Στέλιος Μαυρίδης Επικοινωνία info@fagazine.gr 12 Χρήστος Ιωαννίδης Μας συστήνεται με το πρώτο του βιβλίο το «Κάτι άλλαξε» και μας υπόσχεται πολλά ακόμα για το μέλλον. 18 Γιώργης Χριστοδούλου Είναι ο εκπρόσωπος της πιο ποιοτικής και εκλεπτυσμένης pop που γνώρισε η εγχώρια μουσική των τελευταίων χρόνων; 32 Guest List: Χρήστος Παρίδης Θηλυπρέπεια = διάθλαση της σοβαροφάνειας = ράπισμα στην φαλλοκρατία. Αμέ! 40 Ανθρώπων έργα Μαζί μας ο Georgethebeast κατά κόσμον Γιώργος Παναγόπουλος Υπεύθυνος marketing Γιώργος Τσιτιρίδης tsitiridis@yahoo.com, Key Account Management The Trendsetters By Morantis Experience Creators, info@morantis.com Στο τεύχος αυτό συνεργάστηκαν Γιώργος Τσιτιρίδης, Άρης Μπατσιούλας, Αντώνης Μποσκοΐτης, George LeNonce, Στέλιος Μαυρίδης, Τέλλος Φίλλης, Μπιμπελόγατα η Θεσσαλονικιά, Μπιμπελόγατα η Χαμουτζού, Xaris Instict, Γιώργος Στριφτάρης, Αναστασία Μπαρτζιουλιάνου, Τάσος Λαμάκης, Στράτος Μπακάλης, gaysexualhealth.gr, Filtig, Χρήστος Παρίδης Φωτογραφία εξωφύλλου Γιώργος Στριφτάρης Στο εξώφυλλο ο εικαστικός Μορφέας Παπουτσάκης Τα κείμενα των συνεργατών εκφράζουν μόνο προσωπικές απόψεις. 06 Vox Populi Ανδρική πορνεία: Από τό «επάγγελμα» στο ποινικό αδίκημα 08 But is it Art? Θητεία, Birdy: Το αγόρι-πουλί, Συμβαίνει τώρα, Κατερίνα Γώγου: Για την αποκατάσταση του μαύρου 24 Αθάνατη Ελληνική Λεβεντιά Επτά καυτά sessions με τον Θεοδωρο Κωλοκοτρώνη, Το κλαμπ των αποτυχημένων, I m on fire 26 Βγες Έξω! + Οδηγός πόλης 36 In tero Annie on my mind: 30 χρόνια μετά 38 Πισωγλέντης 44 Καμμένη πουστάρα Πουστάρα από κούνια 44 Quotedious Χιόνι 46 Συμβουλές για καλύτερα γαμήσια Πάρε μου μια πίπα 48 Το αγόρι του μήνα 50 Σκάσε, ηλήθια! Μεταπτυχιακά στην τέχνη του ευγενούς κοινωνικού σχολιασμού Editorial Τα περισσότερα ταξίδια μου από Θεσσαλονίκη προς Αθήνα τα έκανα με τρένο. Δεν ήταν πάντα οικονομικοί οι λόγοι. ραδινή αμαξοστοιχία, συνήθως η τελευταία, γνωστή και ως 501, για να μην πάει χαμένη η ημέρα αλλά και γιατί μου αρέσει το βραδινό δρομολόγιο. Την εποχή που κάπνιζα στεκόμουν στο διάδρομο και άναβα τσιγάρο. Ήταν και μια πολύ ωραία πρόφαση για γνωριμίες. Μου δίνετε την φωτιά σας; Περισσεύει ένα τσιγάρο; Είναι καλά τα τσιγάρα που καπνίζετε; Ελαφριά ή βαριά; Έλα, πάρε να δοκιμάσεις Να σου δώσω και από τα δικά μου. Και η συζήτηση δεν αργούσε να ξεφύγει να πάει αλλού. Μερικά χρόνια αργότερα απαγορεύτηκε αυστηρά το κάπνισμα εντός του τρένου. Ένας από τους κύριους λόγους για να ταξιδεύω ήταν γιατί με περίμενε κάποιο αίσθημα. Συνήθως οι δεσμοί αυτοί ήταν κακές επιλογές. Δεν ξέρω αν γινότανε εσκεμμένα, αλλά μιλάμε πάντοτε είτε για τον λάθος άνθρωπο είτε για τον σωστό αλλά στη λάθος πόλη, μακριά πολύ μακριά, τόσο που κάποτε έσβηνε το συναίσθημα, ξεθώριαζε μέσα στα χιλιόμετρα καπνού του καρβουνιάρη. Όταν δεν υπήρχε τίποτα να με περιμένει παρά μόνο η πόλη με τις χιλιάδες υποσχέσεις ότι θα περάσω καλά, τότε το καμάκι επιβάλλονταν.συχνότερα το παιχνίδι γινότανε με ένστολους που καυλωμένοι επέστρεφαν στο σπίτι τους ή πίσω στο στρατόπεδο. Ανταλλαγές τηλεφώνου ή ερωτικές συνευρέσεις, γρήγορες, αθόρυβες, γεμάτες ένταση και πάθος, μέσα στα κουπέ και τις τουαλέτες. Οι φαντάροι δεν κυκλοφορούν πια με την στολή και τα κουπέ αντικατέστησαν οι νέες θέσεις τύπου «λεωφορείο» με διπλά τζάμια που δεν ανοίγουν και κλιματισμό. Μετά βίας πια ακούς τον ήχο της μηχανής στις ράγες του τρένου. Το τελειωτικό χτύπημα που έφεραν οι διαφορετικές συνήθειες, οι διαφορετικές ανάγκες και η οικονομική κρίση, ήταν η κατάργηση της βραδινής κλινάμαξας. Αντίο στις κλινάμαξες που χρόνια ολόκληρα ταξίδευαν τα όνειρα μας.τα ταξίδια και οι προσδοκίες τους χάθηκαν, έγιναν πια ένα κομμάτι της μνήμης. Λένε πως όταν θυμάσαι και αναφέρεις πράγματα από το παρελθόν που μια μεγάλη μερίδα ατόμων δεν τα έχει καν ζήσει, τότε σημαίνει ότι μεγαλώνεις. Εύχομαι να συμβαίνει με το καλύτερο τρόπο. Είναι άλλωστε αναπόφευκτο, όπως όλα σ αυτή τη ζωή Υ.Γ και κάτι για το τέλος. Το τέλος του έρωτα. Σε έχει πάρει γλυκά ο ύπνος μέσα στο αυτοκίνητο και τότε ένας κραδασμός από μια λακκούβα σε ξυπνάει απότομα. Δεν έχεις προλάβει ούτε καν να χρωματίσεις το όνειρο επιστροφή στην πραγματικότητα. Γιώργος Τσιτιρίδης FAGAZINE Μας τιμούν με τη φιλοξενία τους Θεσσαλονίκη tretto Καρόλου Ντηλ 18 Γαζία Καρόλου Ντηλ 22 Βιβλιοπωλείο Ιανός Αριστοτέλους 7 Βιβλιοπωλείο Πρωτοπορία Λ. Νίκης 3 Bigaroon Παύλου Μελά 14 Κινηματογράφος «Ολύμπιον» Αριστοτέλους 10 even Gallery Αλ. Σβώλου 45 BarMe Αγίου Μηνά 3 Enola Βαλαωρίτου 19, 2ος όροφος AZA Αλ. Σβώλου 6 Don t tell mamma Στ. Καλλάρη 9 Allos Mondo Στ. Καλάρη 6 Ζουρνάλ Παπασωτηρίου Τσιμισκή 87 pirto Π. Μελά & Ζεύξιδος Residents Στρ. Καλάρη 4 Bluevision Αφροδίτης 6, Βαρδάρης Πυξίδα Πατριάρχου Ιωακείμ 2 Μπαρμπουνάκης Το Κατώι του βιβλίου Αριστοτέλους 6 Ψιλικology Ζεύξιδος 4 Videorama DVD Gay Club Οδυσσέως 13, Πλατεία Βαρδάρη Kama utra Εθνικής Αμύνης 35 Bel Ami Ανδρέου Γεωργίου 4 Your sex shop Καραολή Δημητρίου 37 T bar Αλ. Σβώλου 24 Paul.M Παύλου Μελά plash sauna Αφροδίτης 23 G point Αλ. Σβώλου 24 Σινέ Λαϊκόν Μοναστηρίου 2 tar ex hop Αισώπου 18 ΔΥΝΑΜΟ οδός Τύπου 5 κάθετη στη Βαλαωρίτου Σαιξπηρικόν βιβλιοπωλείο Εθνικής Αμύνης 14 tereodisc Αριστοτέλους 4 akis Kastanis Γρ. Παλαμά 19 Coo Βασιλέως Ηρακλείου 4, Πλατεία Χρηματιστηρίου Fragile bar (Ταράτσα) Bαλαωρίτου 29 Dada Fresh Ναυμαχίας Έλλης 4, Λαδάδικα hadow Περιστερίου 4 Λαδάδικα Εν τέχνες Ναυμαχίας Έλλης & Δόξης, Λαδάδικα Balu Π.Π. Γερμανού 33 iheart Νικολάου Επισκόπου Κίτρους 7, Ροτόντα Μυρό Ν. Φωκά 8 Kalos Klio Τσιμισκή 96 Colors Hotel Βαλαωρίτου 21 Αθήνα odade Τριπτολέμου 10 Moe Κελαιού 1-5 -cape Army Academy Ιερά Οδός & Μεγ. Αλεξάνδρου 139 Freedom Copy hop Στάϊκου 1-3 και Σκουφά 75 Del ol Βουτάδων 44 Fou Κελαιού 8 Ταξίδι Ζαγρέως 23 Blue Train Κωνσταντινουπόλεως 84 Noiz Κωνσταντινουπόλεως 78 Μυροβόλος Γιατράκου 12 Alexander auna Μεγ. Αλεξάνδρου 134 Στέκι μεταναστών Τσαμαδού 13 Flex auna Gym Πολυκλείτου 6 Big Bar Φαλαισίας 12 & Ιερά Οδός FC_K Κελεού 3 My Garden Bar Κελεού 1 5 Κούκλες Ζαν Μορέας 32 & Συγγρού Πολύχρωμο Λεμπέση 12 TRAP Κορυτσάς 15 (κάθετη Κωνσταντινουπόλεως 123) Micraasia Κωνσταντινουπόλεως 70 Booze Cooperativa Κολοκοτρώνη 57 Ήρα Baths Ζήνωνος 4 Αθηναϊκόν Κρατίνου 11 ilver tar Κλεισθένους 4 Test Me Πιπίνου 64 ammi s Φυλής 34 Το περιβόλι της Οικολογίας Ανδρέα Μεταξά Fantastico Αριστοτέλους 37 Λουκουμαδούπολη Κωνσταντινουπόλεως 68 Almaz Τριπτολέμου 12 Holly Bar Κωνσταντινουπόλεως 70 1ος όροφος EROXXX Σταδίου 61 Bearcode Κωνσταντινουπόλεως 8 Hot Celebrities Λ. Συγγρού Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο Θεμιστοκλέους 37 The Breeder Περδίκα 6 Λαΐς Ιερά Οδός 48 & Μεγ. Αλεξάνδρου Different Ιερά οδός 49 Ξενοδοχείο Αττική Τσιμισκή 37 & Χαρίλαου Τρικούπη Ομοφυλοφιλική Λεσβιακή Κοινότητα Ελλάδας Χαλκοκονδύλη 25 Βεστιάριο Σάμπα Κοδριγκτώνος 33 tarlite Φαλήρου 76, Κουκάκι Κέντρο Ζωής Διοχάρους 9 Πολύχρωμος Πλανήτης Αντωνιάδου 6 Κανέλα Κωνσταντινουπόλεως 70 Οδός Πανός Διδότου 39 Ginger Ale Θεμιστοκλέους 74, πλατεία Εξαρχείων The apartment Ιθάκης 29Α ATTRAXX Ιάκχου 36, Γκάζι Mod s hair Lab Μιαούλη 6, Ψυρρή Φασόλι Ιπποκράτους 22, Εμ. Μπενάκη 45 και Περικλέους 32 Cine Orfeo Ζαχία 4, Πλατεία Αττικής Adult Theaters Καρόλου 8, Μεταξουργείο My Bar Κακουργιοδικείου 6 Θέατρο Βικτώρια Μαγνησίας 5 pray Club Κολωνού 76 και Οδυσσέως 14 Rooster Πλατεία Αγίας Ειρήνης 4 (Μοναστηράκι) Glee Δεινοκράτους 19 ny lon Δαμοκλέους 10 Γκάζι Δυάρι café Μεγάλου Αλεξάνδρου 124 Vice Versa Κωνσταντινουπόλεως 84 Υπόλοιπη Ελλάδα Λάρισα Emanuell sex shop Φαρμακίδου 3, Λάρισα Erotic Boutique 3 χλμ. Λαρίσης - Βόλου, Λάρισα T-Bar Μανδηλαρά 18 & Παπαναστασίου Φαρσάλων 3-5, Λάρισα Α83 Cafe Bar Αεροδρομίου 38 (Έναντι παλαιών σφαγείων), Λάρισα Βόλος T-Bar Ιάσονος 23 & Σεφέλ, Βόλος Όσο πατάει η γάτα Αγορά Λιμένα Κ26, Βόλος Κοζάνη T-Bar Ολυμπίου Γεωργάκη 3 Πάτρα YMCA Κανακάρη 147, Πάτρα Κρήτη Eros Bar Εμμ. Τσαγκαράκη, Μάλια Pig s Love hop Κριάρη 40, Χανιά Θράκη oho City Boutique Cafe Λ. Δημοκρατίας , Αλεξανδρούπολη Erotic hop Μανδαλίδου 15, 2ος όροφος, Διδυμότειχο Ιωάννινα T-Bar Γρ. Σακκά 17 Σκιάθος DeFacto bar Οδός Γρηγορίου Ε Ρόδος Berlin Ορφανίδου 47 Μεσιανό Γιαννιτσών Κομμωτήριο «Ελπίδα» Κύπρος Club ecrets Αρτέμιδος 67 Λάρνακα Alalum Λουτρών 1, Λεμεσός Cafe Π Κυτίου Κυπριανού 27, Παλαιά Λεμεσός Escape from Yourself Λεωφ. Μακαρίου 81, Λεμεσός T-Bar Ε.Κ. City Plaza Λ. Μακαρίου 28, Λευκωσία T-Bar Εμπορικό Κέντρο The Mall of Cyprus hacollas Emporium Park, Λευκωσία NGO Κέντρο υποστήριξης (upport Center) Εζεκία Παπαϊωάννου 27, Λευκωσία Καλά καθούμενα Nικοκλέους 21, Στοά Εκκλησίας Παναγίας Φανερωμένης Λευκωσία Different Αγίας Νάπας 6-7 Πάφος Υπόλοιπη Ευρώπη Βερολίνο Barbie Deinhoff s chlesische tr. 16, Kreuzberg Λονδίνο Dalston uperstore 117 Kingsland High treet, Hackney Θες το μαγαζί σου να γίνει σημείο διανομής του περιοδικού; Επικοινώνησε μαζί μας στο fagazinegr@gmail.com ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική, μερική ή περιληπτική, ή κατά παράφραση, ή διασκευή απόδοση του περιεχομένου του παρόντος εντύπου με οποιονδήποτε τρόπο, μηχανικό, ηλεκτρονικό, φωτοτυπικό ή άλλο, χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια του εκδότη, σύμφωνα με τον νόμο 2121/ % NON- BREEDER EX Η αντίσταση είναι γόνιμη. Καλούς απογόνους. Αντί προλόγου, από τόν Αθάνατο Έλληνα Λεβέντη.

3 4 ΑΛΗΘΙΝΗ ΖΩΗ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΕΡΓΑ 5 N JET DEX FOI CLIVÉ, DEX FOI PERVER «Μου αρέσουν πολύ τα κείμενά σου, με αναστατώνουν. Θέλω να έρθω να σε βρω, να σε αγκαλιάσω, να σε φιλήσω, να σου χαρίσω το σώμα μου, να σου υποταχθώ, αυτο είναι το όνειρό μου, μία τρυφερή ερωτοπραξία μαζί σου.» Τὸ μήνυμα τοῦ ἄγνωστου ἀναγνώστη τοῦ ἱστολογίου μου συνόδευε ὁ ἀριθμὸς τοῦ τηλεφώνου του καὶ τρεῖς φωτογραφίες. Ἤθελε νὰ τὸν δῶ, νὰ ἐγκρίνω τὴ μορφή του, νὰ ἐπιθεωρήσω τὸ σῶμα ποὺ μοῦ ὑποτασσόταν, νὰ θαυμάσω τὰ θέλγητρά του, νὰ τὸν ἐπιθυμήσω. Δὲν εἶχε σημασία ὅτι ἐκεῖνος δὲν μὲ εἶχε δεῖ ποτέ, δὲν ζητοῦσε νὰ τοῦ στείλω καὶ ἐγὼ φωτογραφίες, ζητοῦσε μόνο μία ἐπείγουσα συνουσία, γοητευμένος μᾶλλον ἀπὸ τὴν ἴδια τὴ φαντασία του, σαγηνευμένος ἀπὸ τὰ θέλγητρα δεκάδων ἄλλων νεαρῶν ἀνδρῶν ποὺ καθρεφτίζονταν στὰ κείμενά μου. Ἐγώ, ὡς συνήθως, ἤμουν ἁπλῶς ὁ ἐνδιάμεσος, ἡ ἀσώματη ὁδὸς ποὺ θὰ τὸν ὁδηγοῦσε στὴν ἐπιθυμία του, ἐγὼ ὁ ἴδιος δὲν ὑπῆρχα, ὺπῆρχε μόνο τὸ διαδικτυακό μου φάντασμα ποὺ ἔπρεπε νὰ τὸν γαμήσει. Ἡ πρώτη φωτογραφία ἔδειχνε τὸ πρόσωπό του. Χαμογελαστός, μὲ πολὺ κόκκινα καὶ πολὺ σαρκώδη χείλη, μὲ μαῦρα κοντὰ μαλλιά, μὲ δέρμα παράδοξα λευκό, μὲ μάτια σὰν νὰ κοιμόταν τὸ σῶμα του, λιπόσαρκο, ἀκόμη πιὸ λευκὸ ἀπὸ τὸ πρόσωπό του. Οἱ ρῶγες σκοτεινές, μὲ μικρὲς μαῦρες τριχίτσες γύρω γύρω, γιὰ τὴν ἀντίθεση. Σὰν ἔργο ζωγραφικὸ ἦταν αὐτὸ τὸ σῶμα, ὡραῖο ἀπίστευτα, αἰσθητικό, πάθη δὲν δημιουργοῦσε ἐντούτοις, πόθο δὲν ξύπναγε, καθόμουν καὶ κοίταζα τὴ φωτογραφία καὶ μοῦ ἔφερνε στὸ νοῦ στίχους μεσοπολεμικῶν ποιημάτων. Ἐλασσόνων, βεβαίως, ποιητῶν. Ἀλλὰ ἡ τρίτη φωτογραφία. Αὐτὴ ἦταν ἀλλιώτικη. Αὐτὴ ὑποσχόταν ἡδονές. Ὁλόγυμνος καὶ πάλι ὁ ἄγνωστος ἀναγνώστης, ὄρθιος ὅμως, ὁλόρθος, μὲ τὸν ποῦτσο σφύζοντα, κατακόκκινο, καυλωμένο, μὲ τὰ χείλη μισάνοιχτα, ἱδρωμένος σὰν νὰ μαχόταν ὧρες στοὺς κήπους τῶν ἀπολαύσεων πρὶν καταδεχθεῖ νὰ φωτογραφισθεῖ, καὶ κοίταζε τὸν ἀόρατο φωτογράφο μὲ λαγνεία τρομακτική. Τὸν συνάντησα τὸ ἴδιο βράδυ. Δὲν περίμενα ὅτι θὰ μὲ κοιτάξει καὶ δὲν μὲ κοίταξε. Εὐδαίμων μὲ χαιρέτησε, ἔβγαλε Xaris Instict: Καθέτως ΠΕΡΙ ΑΓΑΠΗΣ Αγάπη είναι το πρώτο χάδι στο κρεβάτι. Αγάπη είναι η καλημέρα σου όταν έχω ξυπνήσει από άσχημο όνειρο. Αγάπη είναι ένα ακόμα μήνυμα σου, στο κινητό μου. Αγάπη είναι να είσαι εδώ κι εγώ να το νιώθω. Αγάπη είναι κι όταν είμαστε χώρια, να κοιτάζουμε το ίδιο κομμάτι ουρανού. Αγάπη είναι να έρχεσαι κάθε φορά που σε χρειάζομαι πριν στο ζητήσω. Αγάπη είναι να σε χρειάζομαι. Αγάπη είναι να μου φανερώνεσαι με λέξεις αλλά και με όσα δεν έχουν ειπωθεί. Αγάπη είναι να βλέπω στα μάτια σου, την καρδιά σου. Αγάπη είναι να έρθεις με δυο εισιτήρια στο χέρι και να μου πεις, θέλω κι αυτό να το μοιραστούμε. Αγάπη είναι να πίνουμε από την ίδια κούπα τον καφέ της Κυριακής. Αγάπη είναι να μου δίνεις, δίχως να μου υπόσχεσαι. Αγάπη είναι όσο σε ελευθερώνω εσύ να δένεσαι πάνω μου. Αγάπη είναι αυτό που δεν πετυχαίνεται με τη λογική. Αγάπη είναι να συγχωρείς το λάθος μου όταν το έχω μετανιώσει. Αγάπη είναι να μισούμε το ψέμα. Αγάπη είναι να θυμάσαι, να με θυμάσαι. Αγάπη είναι στο αύριο που ονειρεύεσαι να μαστε πάλι αντίκρυ. Αγάπη είναι να στριμωχνόμαστε στον ίδιο καναπέ κι ας μη βολευτούμε ποτέ. Αγάπη είναι να μ αγαπάς, με δίχως αντάλλαγμα τη δική μου αγάπη. Αγάπη είναι να μου λείπεις κι όταν σε έχω αγκαλιά. Αγάπη είναι να μου φέρνεις ταινίες όταν είμαι άρρωστος. Αγάπη είναι να σου σιάζω τα μαλλιά πριν βγεις έξω. Αγάπη είναι να με στηρίζω ακόμα κι όταν όλοι προσπαθούν να σε ρίξουν. Αγάπη είναι να σε πιστεύω. Αγάπη είναι ότι καλό έχουμε μέσα μας. καστανά, μὲ βλέμμα ἔντονο καὶ ἄφοβο. Ἀκριβῶς τὸ εἶδος τοῦ προσώπου ποὺ θὰ μποροῦσα νὰ ἐρωτευθῶ, ἀκριβῶς τὸ εἶδος τοῦ προσώπου ποὺ θὰ ποθοῦσα νὰ φιλήσω. Ἡ δεύτερη φωτογραφία τὸν παρουσίαζε ὁλόκληρον, γυμνό, ξαπλωμένο. Ἥσυχο βιαστικὰ τὰ ροῦχα του, «εἶμαι δικός σου», μοῦ εἶπε, «κάνε με ὅ,τι θέλεις». Τὸν φίλησα στὸ στόμα ὥρα πολλή, θώπευσα ὁλόκληρο τὸ κάτασπρο σῶμα του, θαύμασα τὸ θεῖο μέλος, τρύγησα τὸ σπέρμα του καὶ τὸν διακόρευσα σὰν σάτυρος, ἐνθουσιώδης καὶ ἀδιάφορος τὸν διέφθειρα. «Ἤξερα ὅτι γράφει κανεὶς γιὰ νὰ ἀγαπηθεῖ» μοῦ εἶπε τὴν ἑπομένη, τὴν ὥρα τῆς ἐξομολόγησης, ὁ αὐχμηρὸς παιδικός μου φίλος, «ἀλλὰ δὲν φανταζόμουν ὅτι τόσο θὰ εὐτελισθεῖς, ὅτι θὰ φθάσεις νὰ ἐρωτοτροπεῖς γιὰ νὰ διαβάζεσαι. Τελικὰ τὸν ποῦτσο σου προωθεῖς ἢ τὴ γραφή σου;» Δὲν ἔχει σημασία, τοῦ ἀπάντησα. Ἂς ποῦμε ὅτι αὐτὴ εἶναι ἡ ἀπόλαυση τοῦ κειμένου. F Μα πιο δύσκολο από το να αγαπάς, είναι να πείσεις ότι αγαπάς! ἱστοχῶρος νοσηρῶν ἡδονῶν

4 6 VOX POPLI ΑΝΔΡΙΚΗ ΠΟΡΝΕΙΑ: ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΣΤΟ ΠΟΙΝΙΚΟ ΑΔΙΚΗΜΑ Η είδηση που είδε το φως της δημοσιότητας είναι, από κάθε απόψη, ενδιαφέρουσα: λόγω, λέει, της σοβούσης οικονομικής κρίσης και της ανεργίας, αυξήθηκε τα τελευταία έτη το ποσοστό της πορνείας. Και αυτό που κάνει τη μεγαλύτερη εντύπωση είναι ότι αυξήθηκε ο αριθμός των ανδρών που εκδίδονται! Ισως μία τέτοια είδηση να μην έκανε εντύπωση στους αρχαίους ημών προγόνους μας, τη δόξα και τα επιτεύγματα των οποίων είθισται να επικαλούμαστε σε αυτούς τους καιρούς κρίσης: πράγματι, η πορνεία αποτελούσε σημαντικό στοιχείο του ιδιωτικού αλλά και του δημόσιου βίου των αρχαίων Ελλήνων. Ειδικά στις πόλεις-λιμάνια, η πορνεία εξελίχθηκε σε σημαντική οικονομική δραστηριότητα: μην ξεχνάμε ότι η Κόρινθος, διάσημο λιμάνι του αρχαίου κόσμου, με μεγάλη εμπορική κίνηση, είχε αποκτήσει επίσης και αξιοσημείωτη άσωτη δραστηριότητα με πολλούς και πολυτελείς οίκους ανοχής. Από κει προέκυψε και η φράση ου παντός πλειν ες Κόρινθον, δηλαδή δεν μπορεί ο καθένας να ταξιδέψει στην Κόρινθο, αν δεν έχει μεγάλη οικονομική δύναμη για να ξοδέψει και να ικανοποιήσει τις προτιμήσεις του. Ετσι, η πορνεία δεν λογαριαζόταν ως παράνομη: στην Αθήνα, επί των ημερών του νομοθέτη Σόλωνα συναντάται και η ίδρυση κρατικών πορνείων με τιμές για όλα τα βαλάντια και προφανώς για όλα τα γούστα : σε μία σχεδόν αποκλειστική ανδρική πελατεία αντιστοιχούσαν γυναίκες διαφόρων ηλικιών αλλά και νεαρά αγόρια που εκδίδονταν. Οι άνδρες που εκδίδονταν ήταν γνωστοί και ως «πόρνοι». Απευθύνονταν και σε γυναικεία πελατεία (είναι το αντίστοιχο αυτού που σήμερα ονομάζουμε «ζιγκολό»). Η ανδρική πορνεία, ωστόσο, διαβάζουμε ότι αφορούσε μόνον νέους εφηβικής ηλικίας. Η σχέση ανάμεσα σε ενήλικα και έφηβο συνιστούσε όχι εμπορική πράξη αλλά μορφή εκπαίδευσης και κοινωνικοποίησης. Φαίνεται, λοιπόν, ότι η ανδρική πορνεία δεν ήταν σκάνδαλο για τους προγόνους μας. Και σήμερα; Ας αφήσουμε τις έννοιες ζιγκολό, συνοδοί, escort boys και άλλες που επικράτησαν σε διάφορες χρονικές περιόδους και επί δεκαετίες σημάδεψαν παρόμοιες δραστηριότητες, που κάποτε ενέπιπταν στην αρμοδιότητα του Τμήματος Ηθών της Ασφάλειας. Σήμερα, λόγω της οικονομικής κρίσης και της ανεργίας, φτάσαμε σε πιο brutal καταστάσεις: όλα τα δημοσιεύματα κάνουν λόγο για αύξηση της ανδρικής πορνείας που οφείλεται σε ημεδαπούς άνεργους νέους αλλά και στους οικονομικούς μετανάστες. Χαρακτηριστική είναι η επικρατούσα κατάσταση στο κέντρο της Αθήνας με τις γνωστές πλέον Πλατεία Κουμουνδούρου και Πλατεία Ομόνοιας. Ποιά η ποινική απαξία μίας τέτοιας δραστηριότητας, δεδομένου μάλιστα ότι συνήθως σε τέτοιες καταστάσεις και υπό τέτοιες συνθήκες δεν λαμβάνονται τα απαραίτητα μέτρα προφύλαξης και αυτό εγκυμονεί σοβαρότατους κινδύνους για τη δημόσια υγεία; Στη χώρα μας, η ομοφυλοφιλία έγινε νόμιμη το 1951 απο τον νέο τότε Ποινικό Κώδικα. Ωστόσο, κάποιες ανάρμοστες, για την τότε κρατούσα ηθική, πράξεις μεταξύ ανδρών, διασώθηκαν έκτοτε από τις κατά καιρούς τροποποιήσεις του Κώδικα και ισχύουν μέχρι και σήμερα: η διάταξη του άρθρου 347 ΠΚ, ενταγμένη στο κεφάλαιο των εγκλημάτων κατά της γενετήσιας ελευθερίας, τιμωρεί με φυλάκιση τουλάχιστον 3 μηνών την «ασέλγεια παρά φύση» (μεταξύ ανδρών) αλλά με 2 προϋποθέσεις (πολύ λογικό, αφού, ΑΝ τιμωρούνταν απλά η ασέλγεια παρά φύση, τότε απλώς θα υπήρχε ποινικοποίηση αυτής ταύτης της ομοφυλοφιλίας!): αυτή να τελεστεί με κατάχρηση μιας σχέσης εξάρτησης μεταξύ των 2 ανδρών ή από ενήλικο με αποπλάνηση προσώπου νεότερου από 17 ετών ή από κερδοσκοπία. Στο ίδιο κεφάλαιο εντάσσονται και άλλες νομοτυπικές μορφές αδικημάτων που άπτονται της σεξουαλικής εκμετάλλευσης (όχι αποκλειστικά μεταξύ ανδρών), όπως π.χ. η διευκόλυνση της ακολασίας άλλων, η πορνογραφία ανηλίκων, η μαστροπεία, η ασέλγεια με ανήλικο έναντι αμοιβής, αλλά γι αυτά θα μιλήσουμε σε άλλο ιδιαίτερο σημείωμά μας. Το ερώτημα είναι: χρειαζόταν ο Ποινικός Κώδικας να ασχοληθεί με την σεξουαλική πράξη μεταξύ ανδρών και να την ποινικοποιήσει ως συμπεριφορά, έστω και υπό τους όρους που θέτει; Οι πράξεις του 347 ΠΚ προβλέπονται και από άλλες διατάξεις, στο ίδιο μάλιστα κεφάλαιο, που αφορούν τις ετεροφυλοφιλικές σχέσεις (πχ 343 και 339 Π.Κ). Σημειώνεται, δηλαδή, μία σαφής στοχοποίηση και ηθική επιβάρυνση της ανδρικής ομοφυλοφιλικής πορνείας, έναντι των ίδιων πράξεων όταν δράστες τους είναι άτομα διαφορετικού φύλου. Σχετική είναι και η κριτική που ασκήθηκε στο άρθρο αυτό από την Διεθνή Αμνηστία ( news_details.asp?newsid=13258). Ο ιδιαίτερος αυτός χρωματισμός της (παρά φύση) ασέλγειας μεταξύ ανδρών, που θεωρήθηκε σκόπιμο να διατηρηθεί στο ποινικό μας δίκαιο επί τόσες δεκαετίες, έχει να κάνει και με την πρακτική των αστυνομικών οργάνων κατά τα μπλόκα σε συγκεκριμένους ύποπτους χώρους (σκεφτείτε τι προκαλεί σε έναν αστυνομικό ο συνδυασμός ομοφυλόφιλου άνδρα με το Πεδίον Αρεως!) και την προσαγωγή ατόμων του ιδίου φύλου: οι προσαγωγές συνοδεύονται συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις από δυσμενή σχόλια για τις γενετήσιες επιλογές των προσαχθέντων, τις οποίες τα αστυνομικά όργανα αυτόβουλα συμπεραίνουν. Ως εκ τούτου, και για να ελαφρύνουμε την ατμόσφαιρα: όποιος μείνει άνεργος και ζήλεψε τη δόξα του Ρίτσαρν Γκηρ, καλόν είναι να προβληματιστεί περισσότερο για τον τρόπο που θα δικαιολογήσει την νέα του δραστηριότητα κατά την έναρξή της στην εφορία, παρά για το εάν αυτή είνα ποινικά κολάσιμη ή όχι! Είναι κι αυτό μία κάποια παρηγοριά στους χαλεπούς καιρούς. F Επιμέλεια: Στέλιος Α. Μαυρίδης & συνεργάτες Μαχόμενη & Συμβουλευτική Δικηγορία, Θεσσαλονίκη, smavr@yahoo.gr Η στήλη αυτή αποσκοπεί στη νομική πληροφόρηση των αναγνωστών της και δε συνιστά καθ οιονδήποτε τρόπο ούτε υποκαθιστά τη νομική συμβουλή, για την οποία απαιτείται προσωπική επαφή δικηγόρου και εντολέα.

5 8 BT I IT ART? Το τραγούδι του μήνα: Θητεία Η ιστορία πηγαίνει μία εικοσαετία πίσω, τότε που ο Μάνος Χατζιδάκις είχε παρουσιάσει τον συνθέτη Δημήτρη Μαρκατόπουλο και τον στιχουργό Χρήστο Γ. Παπαδόπουλο με ένα τραγούδι τους στους Αγώνες Ελληνικού Τραγουδιού Καλαμάτας. Όταν οι δύο νέοι δημιουργοί έδωσαν στον Χατζιδάκι και άλλα κομμάτια τους, εκείνος προθυμοποιήθηκε να τα εκδώσει σε δίσκο από τον Σείριο του και μάλιστα τους έδωσε τον τίτλο «Τα τραγούδια του χαμένου ποιητή». Δυστυχώς όμως έφυγε από τη ζωή κι έτσι το έργο κυκλοφόρησε μία δεκαετία αργότερα, πάντα από τον Σείριο, υπό την εποπτεία του Γιώργου Χατζιδάκι, του θετού γιού του. Ε πρόκειτο για ένα αρκούντως ποιητικό άλμπουμ, από τα τελευταία μάλιστα της ελληνικής δισκογραφίας που χρησιμοποίησαν εξ ολοκλήρου φυσικό ήχο και φυσικά όργανα, στο οποίο συνυπήρξαν υφολογικά οι φόρμες του λαϊκότροπου τραγουδιού («Το χασάπικο του λούμπεν») και της έντεχνης μπαλάντας («Ουσιαστικό»), η rock όπερα («Quid donum»), ο Nino Rota («Χαμένος ποιητής») και βέβαια ο Χατζιδάκις («Αναμονή») ως μαγικές αύρες. Στην πραγματικότητα, όμως, «Τα τραγούδια του χαμένου ποιητή» αξιοποίησαν όλο αυτό το κράμα βυζαντινισμού και ερωτισμού της σχολής της Θεσσαλονίκης με κυριότερους εκπροσώπους της τον Ασλάνογλου, τον Ιωάννου και τον Χριστιανόπουλο. Θητεία Μουσική: Δημήτρης Μαρκατόπουλος, Στίχοι: Χρίστος Γ. Παπαδόπουλος, Ερμηνεία: Παντελής Θεοχαρίδης, Δίσκος: «Τα τραγούδια του χαμένου ποιητή» (Σείριος, 2001) Κείμενο Αντώνης Μποσκοΐτης Το φεγγάρι λάμπει στα στρατόπεδα κι οι φαντάροι βγαίνουν ομορφόπαιδα δίχως άδεια ξεγλιστρούν και χάνονται στα σκοτάδια, στο παντού, στο πάντοτε Λιποτάκτες το φεγγάρι ζήλεψαν μεσ στις στάχτες μιαν αγάπη γύρεψαν Μεσ στην πόλη κουρασμένοι στάθηκαν κι είναι όλοι...είναι όλοι όσοι χάθηκαν... Μια φορά στη γραμμή δε χτυπήσαν προσοχή... Η θητεία του παράλογου στήνεται πρόχειρα, ώσπου πέφτει σαν χαρτί η αυλαία. Τα καράβια βγήκανε περίπολο στο Αιγαίο, στον καιρό τον ύπουλο και οι ναύτες τρίβουν την αρμύρα τους, βλαστημάνε κλαίγοντας τη μοίρα τους. Στον αέρα όσοι δε σηκώθηκαν αεροπόροι με τη γη ενώθηκαν μεσ στην πόλη μοναχοί τρελάθηκαν κι είναι όλοι... n Wife I Am My Owement as B s io 84 / Ι Οι υπηρετούντες αυτή τη Θητεία θα μπορούσαν να είναι μακρινά ξαδέρφια των ενόπλων δυνάμεων που παρελαύνουν στους πίνακες του Γιάννη Τσαρούχη. Θα μπορούσαν να είναι κι αυτοί φαντάροι στο Κέντρο Διερχομένων και στα Λαϊκά σινεμά του Γιώργου Ιωάννου, ο στρατός της Νυχτερινής Ηδυπάθειας του Ντίνου Χριστιανόπουλου, οι ανώνυμοι στρατιώτες που μπαινοβγαίνουν στα μαγαζιά της τρούμπας του ελληνικού κινηματογράφου ή ακόμα και φίλοι με τον Φαντάρο του Μανώλη Ρασούλη. Βγαίνουν χρωματιστοί -χακί, λευκοί ή μπλε ραφ- λιποτάκτες στη λογική από τη θητεία του παραλόγου, λιποτάκτες της μνήμης στο σήμερα, εικόνες απόστρατες πια κι επιταγμένες για μια τρίλεπτη παράσταση στο τραγούδι όλων όσων χάθηκαν στο παντού και στο πάντοτε με τη γεύση της στάχτης από τα αποκαΐδια των νιάτων τους. Μια ωδή στους χαμένους έφεδρους της Θητείας. Της όποιας θητείας. Χ. Γ. Παπαδόπουλος Κάιρο, Ι Λ Υ Ο Π Ι Ρ Ο Γ Α Ο BIRDY: Τ 8) liam Wharton ( Αμερικανός συγγραφέας Wil ένοθ σκη ο νώς γνωστός, εάν πιθανώς να μη γινόταν διεθ ο έργ ό τρικ θεα το ρε στην οθόνη της Alan Parker δεν μετέφε. του οση έκδ την ά μετ αδή μια εξαετία του Birdy εν έτει 1984, δηλ το α τώρ ία του Parker και βλέποντας Γνωρίζοντας κανείς την ταιν ς που σκηνοθέιστή αφ ογρ ματ κινη ο ο θεατρικό, καταλαβαίνει πόσ ότερο στον Pink Floyd, εστίασε περισσ τησε και το The Wall των έντονο gay το τας φον λοί έργου, απα αντιπολεμικό χαρακτήρα του αιρετώαυθ τα, ίθε αντ, κος Νά Πέτρος στοιχείο του συγγραφέα. Ο κείμενο, υπο έμεινε πιστός στο πρωτότ ντας σαφώς λιγότερο, παρ στικά ηρι ακτ χαρ ικά δραματουργικά αξιοποιώντας και τα τρία βασ η. λυσ ανά ψυχ την και ό ομοερωτισμ του: τον αντιμιλιταρισμό, τον, κρατώκος Νά ο σε έτη νοθ σκη που Με δυο λόγια, η παράσταση Αλ, είναι ρόλο του ήρωα, του λοχία τον του τό εαυ τον για ς ντα με το ίσα το πρώ τική, αφού από το απλά συγκινητική. Συγκινη Ο Πειραιώς / 2004 «Best Play» Tony Award for Drama Pulitzer Prize «Outstanding Play» 20 Awards ds Drama Deskter Critics Circle Awar 2004 Ou Play» g Broadway «Outstandin δανικός ερμηνευτής ήταν ο Παντελής Θεοχαρίδης, μία από τις πιο αισθαντικές αρρενωπές φωνές στο εγχώριο τραγούδι, ο οποίος κουβαλούσε ήδη τη μεγάλη επιτυχία της α εκτέλεσης της «Μικρής πατρίδας» των Γιώργου Ανδρέου/ Παρασκευά Καρασούλου. Παρ ότι ο Μάνος Χατζιδάκις αγαπούσε ιδιαιτέρως το κομμάτι «Άναρχος έρωτας», επιλέξαμε ως τραγούδι του μήνα τη «Θητεία», λόγω του αδιαμφισβήτητου τσαρουχικού κλίματος της και των, μάλλον αντικομφορμιστικών, προθέσεων του στιχουργού: οι φαντάροι λιποτακτούν από τα στρατόπεδα τους εξ αιτίας του λαμπερού φεγγαριού, ουσιαστικά όμως υποκινούμενοι από το ασίγαστο ερωτικό ορμέμφυτο. Η λιποταξία τους αυτή, τόσο σε σχέση με τα στρατιωτικά τους καθήκοντα, όσο και με την ευρύτερη στάση ζωής τους, τους καταδικάζει μοιραία στα μαρτύρια της μοναξιάς και της παράνοιας. Ζητήσαμε από τον Χρίστο Γ. Παπαδόπουλο, μόνιμο κάτοικο Καΐρου, να μας μιλήσει ο ίδιος για την ιδέα της «Θητείας» του που μελοποίησε ο Δημήτρης Μαρκατόπουλος και έγινε το τέταρτο κατά σειρά τραγούδι στον κύκλο «Του χαμένου ποιητή». Τον ευχαριστούμε για την άμεση ανταπόκριση του: Συμβαίνει τώρα ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ J. Edgar Ως ο εκπρόσωπος της επιβολής του νόμου στην Αμερική για περίπου 50 χρόνια, ο Τζέι Έντγκαρ Χούβερ ενέπνεε τον φόβο και τον θαυμασμό, ενώ τις πράξεις του άλλοι τις καταδίκασαν και άλλοι τις εκθείασαν. Πίσω όμως, από τις κλειστές πόρτες, υπήρχαν μυστικά που αν διέρρεαν θα κατέστρεφαν την εικόνα, την καριέρα και τη ζωή του. Ο υποψήφιος για Όσκαρ Λεονάρντο ΝτιΚάπριο ( Inception, Blood Diamond ) πρωταγωνιστεί στον ομώνυμο ρόλο της ταινίας J. Edgar, ενός δράματος που διερευνά την δημόσια και προσωπική ζωή μιας εκ των πιο ισχυρών, αντιφατικών και αινιγματικών προσωπικοτήτων του 20ού αιώνα. Ο βραβευμένος με Όσκαρ Κλιντ Ίστγουντ ( Gran Torino, Million Dollar Baby, nforgiven ) σκηνοθετεί την ταινία, σε σενάριο του βραβευμένου με Όσκαρ, Ντάστιν Λανς Μπλακ ( Milk ). Δίπλα στον Ντι Κάπριο, θα δούμε την υποψήφια για Όσκαρ, Ναόμι Γουότς ( 21 Grams ) στον ρόλο της Έλεν Γκάντι, της επί μακρόν γραμματέα του Χούβερ, την Τζούντι Ντέντς ( hakespeare in Love ) στον ρόλο της υπερπροστατευτικής μητέρας του, τον Άρμι Χάμερ ( The ocial Network ) στον ρόλο του Κλάιντ Τόλσον, (προστατευόμενου του Χούβερ που η σχέση τους φέρεται να ξεπερνούσε το επαγγελματικό πλαίσιο) και τον Τζος Λούκας ( Life As We Know It ) στον ρόλο του θρυλικού αεροπόρου Τσαρλς Λίντμπεργκ. Σκηνοθεσία: Κλιντ Ίστγουντ. Πρωταγωνιστούν: Λεονάρντο ΝτιΚάπριο, Ναόμι Γουότς, Τζούντι Ντεντς, Άρμι Χάμερ, Τζος Λούκας, Ντέιμον Χέριμαν, Κεν Χάουαρντ n ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ Κι ο κλήρος έπεσε στον Σμάιλι (Tinker, Tailor, oldier, py) Ο Γκάρι Όλντμαν, ο Κόλιν Φερθ και ο Τομ Χάρντι ηγούνται ενός all star καστ σε ένα συγκλονιστικό, κατασκοπικό θρίλερ, που αποτελεί κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου best-seller του Τζον Λε Καρέ. Ο Τζορτζ Σμάιλι, ένας πράκτορας της ΜΙ6 που πρόσφατα αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, καταβάλλει φιλότιμες προσπάθειες για να προσαρμοστεί στη νέα του ζωή, εκτός των μυστικών υπηρεσιών. Όταν ένα διεφθαρμένος πράκτορας θα ξανακάνει την εμφάνισή του, ενημερώνοντας ότι υπάρχει ένα «καρφί» στους κύκλους τους, ο Σμάιλι θα αναγκαστεί να ξαναμπεί στον ζοφερό κόσμο της κατασκοπίας. Αποστολή του να διερευνήσει ποιος από τους πρώην έμπιστους συνεργάτες του, πρόδωσε τόσο τον ίδιο όσο και την πατρίδα του. Η έρευνά του θα εστιάσει σε τέσσερις υπόπτους που όλοι τους είναι έμπειροι και επιτυχημένοι πράκτορες αλλά παλιότερες έχθρες και φιλίες, θα κάνουν δύσκολο τον εντοπισμό αυτού που διαβρώνει εκ των έσω την ακεραιότητα της βρετανικής υπηρεσίας. Το βιβλίο, στο οποίο βασίζεται η ταινία, κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Καστανιώτη, με τίτλο «Κι ο Κλήρος Έπεσε στον Σμάιλι». Σκηνοθεσία: Τόμας Άλφρεντσον, Πρωταγωνιστούν: Γκάρι Όλντμαν, Κόλιν Φερθ, Τομ Χάρντι, Κιάραν Χιντς, Μαρκ Στρονγκ, Τζάρεντ Χάρις n ΜΟΥΣΙΚΗ Gang Gang Dance Eye Contact Δεν ήμουν φαν των Gang Gang Dance από το ξεκίνημά τους. Μου ακούγονταν πολύ θορυβώδεις για τα γούστα μου τότε. Αλλά εξελίχθηκαν, με τη μουσική τους να προχωράει ακάθεκτη ενσωματώνοντας επιρροές από πολλά διαφορετικά είδη μουσικής και κουλτούρες. Και φαίνεται να έχουν καταφέρει κάτι πολύ σοβαρό εδώ. Μη φοβάστε, δεν το εννοώ με τον πατροπαράδοτο στεγνό, ασφυκτικό, ξενέρωτο τρόπο. Αντίθετα ακούγονται πιο χαλαροί από ποτέ. Αλλά πλέον ο ήχος τους είναι πιο συμπαγής σα σύνολο. Ανυψωτικός. Ακόμα περίεργος, με εκείνον τον καλό, οργανικό τρόπο, που βγαίνει λες από τα σωθικά σου. Ακούγονται και ποπ αλλά δεν λες ποπ τη μουσική τους. Μάλλον καλύτερα χρησιμοποιούν ποπ υλικό για να τονίσουν την πιο αφαιρετική και εξωφρενική μουσική τους με τρόπο που να την κάνουν οικεία στα αυτιά και φιλική. Πνευματική κιόλας. «Our dreaming space is open λέει ένας στίχος σε κάποιο από τα τραγούδια εδώ. Ακριβώς έτσι. Και εμείς είμαστε μέσα για να ονειρευτούμε μαζί τους. Επιλογές: Glass Jar, Mindkilla, Chinese High n ΜΟΥΣΙΚΗ When aints Go Machine Konkylie Ο δεύτερος δίσκος είναι πάντα παγίδα για έναν καλλιτέχνη. Πρέπει Αν αναρωτηθήκατε πώς θα ακούγονταν το παιδί του Άντυ Μπελ των Erasure με τον Άντονυ Χέγκαρτυ (Anthony & The Johnsons, Hercules & Love Affair), παίρνετε την απάντησή σας σε αυτό το δίσκο: ο Nikoladj Vonsild έχει αυτή τη μαγική φωνή που μπορεί να λιώσει την καρδιά σου καθώς ακούς τα τραγούδια των When aints Go Machine (τι όνομα και τούτο!). Και τι τραγούδια! Ηλεκτρονικά, synth-pop τοπία, που πλησιάζουν σχεδόν σε νεοκλασσικά μερικές φορές, χωρίς ρυθμούς να διαλύσουν τη φωνή, μου θυμίζουν πολύ Cocteau Twins και μια αρσενική Elisabeth Frazer μόνο τώρα πιο ποπ. Μερικές φορές νομίζεις ότι όλα εδώ γίνονται για τη φωνή, ούτε για τα τραγούδια, ούτε για τις ιστορίες. Αλλά πράγματικά τι φωνή. Επιλογές: Add Ends, Chestnuts, Only If For A Night, Parix n DOG WRIGHT I AM MY OWN WIFE Lothar Berfelde γεννήθηκε το 1928 στο Βερολίνο. (Αγόρι.) Έγινε μέλος της Νεολαίας του Χίτλερ το (Φασίστας.) Σκότωσε τον πατέρα του με έναν πλάστη το (Δολοφόνος.) Βγήκε από το αναμορφωτήριο με την πτώση του Τρίτου Ράιχ. Στο Ανατολικό (πια) Βερολίνο, άρχισε να μαζεύει αντικείμενα από τα βομβαρδισμένα σπίτια. Άρχισε και να ντύνεται πιο θηλυκά. Μάζευε ό,τι άφηναν πίσω τους όσοι δραπέτευαν στη Δύση. Το 1960, στην έπαυλη των Von Mahlsdorf, με τα αντικείμενα που μάζευε άνοιξε ένα μουσείο. Κι έγινε η Charlotte Von Mahlsdorf. (Γυναίκα.) Από το 1970 και μετά, οι gay του Ανατολικού Βερολίνου, είχαν στο μουσείο της έναν χώρο, όπου μπορούσαν να συγκεντρώνονται και να συναναστρέφονται ο ένας τον άλλον. (Ευεργέτης.) Μετά την πτώση του Τείχους της απονεμήθηκε το μετάλλιο τιμής για την προσφορά της στο gay κίνημα της Ανατολικής Γερμανίας. (Ηρωίδα.) Μέχρι που άρχισαν να κυκλοφορούν έντονες φήμες, ότι η Charlotte ήταν πράκτορας της Στάζι και «εξαγόραζε» την ανοχή των αρχών, με αντάλλαγμα πληροφορίες για τους θαμώνες του άτυπου gay bar της. (Προδότης.) Ποια «ταμπέλα» μας ανήκει; Τι καθορίζει αυτό που είμαστε; Οι άνθρωποι που περνάνε απ τη ζωή μας; Οι μνήμες; Αυτό που είμαστε καθορίζεται; Ή είμαστε απλά μια συλλογή από αντικείμενα, από σχέσεις, από συμπεριφορές και αλληλεπιδράσεις; Είμαστε όλοι οι άνθρωποι της ζωής μας; Μια συλλογή που εξελίσσεται σε μουσείο; Με το πολυβραβευμένο έργο του Doug Wright, όπου ένας ηθοποιός (Χάρης Αττώνης), υποδυόμενος 40 ρόλους αφηγείται την ιστορία της Charlotte Von Mahlsdorf, ο Ιωσήφ Βαρδάκης (μετάφραση-σκηνοθεσία) δημιουργεί μια παράσταση που εξερευνά την έννοια της ατομικής ταυτότητας. n rton y του W. Wha βάσει το Birdτου Ε. Μπελιέ, είτε η Είτε έχετε δια ασ φρ A. Parker, ή με τά στην κλασικ πασίγ νωστη ταινία τουκολουθήσετε ν ό έχετε δει τη ατε την τύχη να παρα χώρα μας απ είχ είτε ακόμ η έβασ μα του έργου στη η, ευκαιρία το πρώτο ανέρευνας του Δ. Ποταμίτa Pars (Μεγ. το Θέατρο περάσε τε από το Alter ) ικός, τη λ. 21 να είναι τώρα να 123, Κεραμε αθεωρήσε τε, Αλεξάνδρου να συγκρίνετε, να αν να εισπράξετε προκειμένου θυ μηθείτε και βέβαιαι ανθρωπιάς. να γνωρίσετε, δόσεις συγκίνησης κα γενναίες απόδραει να στήσει ένα παραμύθι τελευταίο λεπτό, καταφέρν ικό τέλος αμβ ίρων του σήμερα. Το θρι σης από την χρεοκοπία ονε ένο τισμ βαφ Αλ ο από την τρέλα, τον με τον Μπέρντι λυτρωμέν ο, μέν εινω ταπ ο ίατρ στρατόκαυλο ψυχ στην αυτογνωσία και τον ηστη άσβ ως και ού Κακ του ού επί λειτουργεί ως νίκη του Καλ τούτο ιρο ζωντανό στον μάταιο όνε το εί τηθ κρα να για ελπίδα πόσο ε δειξ απέ s δα του Altera Par κόσμο. Αν μη τι άλλο, η ομά στους κου Νά του η γησ την καθοδή πολύ δούλεψε το έργο, από τα ση, νού Μα Π. του ούς τισμ ς φω έξι ηθοποιούς του μέχρι του θέτη συν του Χειμώνα και τους ήχους αποψάτα κοστούμια της Δ. ς όπε οτρ ψυχ ς ατε ουν στο κοινό αόρ Ν. Τσέκου, οι οποίοι μοιράζ χό φτω τον και ν ισα πότ εχομένως να ουσίες, απ αυτές που ενδ αν. Αξίζουν τνάμ και να τον αποτρέλαν Βιε στο τι έρν Μπ αντι-ήρωα ς ρόλους του παιδιά που κέρδισαν διπλά συγχαρητήρια στα νέα τι) που αξιέρν (Μπ ν Γεράσιμο Πετικάρη τους κατόπιν οντισιόν: στο ηθοποιού, α του χορευτή, πέραν του οποιώντας και την ιδιότητ κατατονιτου ο ρόλ ο τικά δύσκολ ανταποκρίθηκε στον πραγμα κία) και ηλι ρή νεα σε (Αλ α Τρίκ ν Ο. κού αγοριού - πουλιού. Στο r ego alte τα ), έρντι σε νεαρή ηλικία στον Π. Ασημακόπουλο (Μπ ηση ποί αξιο την αντιστοίχως, για του Νάκου και του Πετικάρη κραικών προσόντων τους. Συγ κριτ υπο και ν ικώ των κινησιολογ μέλστο λον θα τους ακούμε συχνά τήστε τα ονόματα τους, μάλ απο λο, που τον Σίμο Κυπαρισσό λον! Να μην αδικήσουμε και μου οκό νοσ του ένω και εν προκειμ λύτως εντός του ρόλου του κρικοσμητικός ή αμελητέος συγ δια υ όλο καθ ος Ρενάλντι - ρόλ εί την ωπ ροσ εκπ να σε ρού μπο θα τικά με τους άλλους, εφόσον ύ αμεριείδηση του ιμπεριαλιστικο συν ρική ιστο η μέν αρη βεβ αρκώενσ ός αυτ ς, αρχίατρο Βάι κανικού έθνους! Όσο για τον ουσία παρ με ό ποι ηθο ν ένα Γ. Σουξέ, θηκε καταλλήλως από τον.n αση, κινηματογράφο και τηλεόρ τριών δεκαετιών σε θέατρο Συμβαίνει τώρα: Για τον κινηματογράφο γράφει ο Τέλλος Φίλης. Τον Τέλλο, μαζί με πολλές άλλες ταινίες και προτάσεις, θα τον βρείς στο seven film gallery, Αλεξ. Σβώλου 45, Θεσσαλονίκη, sevenfilmgallery.blogspot.com. Μουσικές προτάσεις από τον Στράτο Μπακάλη. Ο Στράτος έχει εκπομπή στον poplie.eu και δύο ενδιαφέροντα blog, τα sandman-chronicles.blogspot.com και fashiondollchronicles.blogspot.com

6 ΗΡΘΕ! 10 BT I IT ART? Ξ Η Σ Α Τ Σ Α Τ Α Κ Ο ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠ Υ ΤΟΥ ΜΑΥΡΟ εκίνησαν τα γυρίσματα του κινηματογραφικού πορτραίτου της αναρχικής ποιήτριας και ηθοποιού Κατερίνας Γώγου ( ), που σκηνοθετεί αυτόν τον καιρό ο συνεργάτης μας, κινηματογραφιστής και δημοσιογράφος Αντώνης Μποσκοΐτης. Πρόκειται για ντοκιμαντέρ, το οποίο θα περιλαμβάνει σπάνιο οπτικοακουστικό υλικό, μαρτυρίες ανθρώπων που συμπορεύθηκαν με την πεισιθάνατη καλλιτέχνιδα, αλλά και δραματοποιημένες σκηνές, για τις ανάγκες των οποίων η καλή νέα ηθοποιός Λουκία Μιχαλοπούλου θα ενσαρκώσει ορισμένες οριακές στιγμές του «καταραμένου βίου» της Γώγου. Μεταξύ αυτών που συμμετείχαν ήδη και που θα συμμετάσχουν στο ντοκιμαντέρ του Μποσκοΐτη, είναι οι ποιητές Νάνος Βαλαωρίτης, Γιώργος Χρονάς, Θανάσης Νιάρχος και Γιώργος Δάγλας, ο τραγουδιστής Βασίλης Παπακωνσταντίνου και το συγκρότημα Magic de pell, οι σκηνοθέτες Ανδρέας Θωμόπουλος, Λευτέρης Ξανθόπουλος, Γιώργος Κορδέλλας και Ανδρέας Ταρνανάς, οι ηθοποιοί Μάρω Κοντού, Νίκος Καλογερόπουλος, i.n.f.o. «Κατερίνα Γώγου Για την Α ποκατάσ ταση του Μαύρου» Σενάριο, έρευνα, σκη νοθεσία Αντώνης Μπ οσκοΐτης Φωτογραφία Δημήτρ ης Θεοδωρόπουλος Ήχος Γιώργος Πόταγα ς Μουσική Κωνσταντίνος Τσιώλης & Τεφλόν Τραγούδια Παντελής Θεοχαρίδης - Λόλεκ Μακιγιάζ Εύη Ζαφειρο πούλου - Ιωάννα Λυγ ίζου Σκηνικά, κοστούμια Γιούλα Ζωιοπούλου Κομμώσεις Χρόνης Τζή μος Βοηθός σκηνοθέτη Θρασύβουλος Καλαϊτζ ίδης Παραγωγή Τζίνα Πετ ροπούλου - VOX Docu mentaries Massive Productions Όλια Λαζαρίδου, Ρήγας Αξελός και Μανώλης Δεστούνης, ο πολιτικός ακτιβιστής Γιάννης Φελέκης, η ακαδημαϊκός Ελένη Πορτάλιου, η συγγραφέας Αγάπη - Βιργινία Σπυράτου και γενικώς άνθρωποι από τους χώρους της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, της ποίησης, των εκδόσεων, της μουσικής, του θεάτρου και του κινηματογράφου. Αξίζει να αναφέρουμε ότι σε μία δραματοποιημένη σκηνή του ντοκιμαντέρ συμπρωταγωνιστής της Λουκίας Μιχαλοπούλου είναι ο φωτογράφος του fagazine και ηθοποιός, Γιώργος Στριφτάρης. Βρεθήκαμε πριν μερικές εβδομάδες σε κάποια από τα γυρίσματα και έχουμε να μεταφέρουμε τα καλύτερα ως κλίμα και ως αίσθηση - άλλωστε ο Αντώνης έχει δοκιμαστεί με επιτυχία και έχει βραβευθεί για τα προηγούμενα ντοκιμαντέρ του για την ερμηνεύτρια Φλέρυ Νταντωνάκη, την ελληνική ροκ σκηνή των 70s και τον σκηνοθέτη Νίκο Κούνδουρο. Του ευχόμαστε καλή επιτυχία και τον θεωρούμε τον πλέον αρμόδιο για να μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη την προσωπικότητα της δημιουργού του «Τρία κλικ αριστερά» και του «Ξύλινου παλτού»! F ΝΕΑ ΤΕΥΧΟΣ ON-LINE ΑΡΘΡΑ DVD ΕΡΩΤΙΚΑ ΑΞΕΣΟΥΑΡ ΕΣΩΡΟΥΧΑ.GR Ξεκίνησαν τα γυρίσματα του κινηματογραφικού πορτραίτου της ηθοποιού και ποιήτριας Κατερίνας Γώγου ( ), που σκηνοθετεί αυτόν τον καιρό ο συνεργάτης μας, κινηματογραφιστής και δημοσιογράφος Αντώνης Μποσκοΐτης. ΚΑΡΑΟΛΗ ΗΜΗΤΡΙΟΥ 37, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ T ,

7 12 ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ 13 Συνέντευξη Γιώργος Τσιτιρίδης Φωτογραφίες Γιώργος Στριφτάρης Δεν του αρέσει η στασιμότητα. Θέλει να είναι δημιουργικός να διοχετεύει κάπου την ενέργεια του. Εξάλλου πιστεύει ότι όλα κάνουν κύκλους και όλα αλλάζουν τίποτα δεν μένει ίδιο. Ο Χρήστος Ιωαννίδης μας συστήνεται με το πρώτο του βιβλίο το «Κάτι άλλαξε» (κυκλοφορεί απο τις εκδόσεις Τετράγωνο) και μας υπόσχεται πολλά ακόμα για το μέλλον. Πού γεννήθηκες και μεγάλωσες; Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη. Μεγάλωσα σε διάφορες περιοχές της πόλης, γιατί μετακομίζαμε συχνά όταν ήμουν μικρός. Μέναμε κυρίως στη δυτική Θεσσαλονίκη μέχρι να τελειώσω το σχολείο, και έπειτα μετακομίσαμε στην παραλία. Ο πατέρας μου μένει ακόμη εκεί, στο Φάληρο. Ήταν πάρα πολύ ωραία τα χρόνια στη Θεσσαλονίκη, μου λείπουν πολύ. Είναι καλά να μεγαλώνεις σε αυτή την πόλη. Πέρασε όμως η φάση της Θεσσαλονίκης ανεπιστρεπτί. Και πώς βρέθηκες στο Λονδίνο; Αρχικά πήγα γιατί μου άρεσε η πόλη, η νυχτερινή της ζωή, τα μουσεία, οι συναυλίες, τα θέατρα, και γενικότερα η ποικιλία επιλογών που έχει κανείς εκεί. Είναι πολύ ζωντανή πόλη. Δεν προλαβαίνεις να βαρεθείς. Όλα αλλάζουν διαρκώς. Έψαχνα μια δικαιολογία να μείνω στο Λονδίνο. Έτσι ξεκίνησα ένα μεταπτυχιακό στη Νομική και παράλληλα δούλευα δεξιά και αριστερά. Αλλά το μεταπτυχιακό ήταν μόνο η αφορμή. Μόλις τελείωσα τις σπουδές μου, άρχισα να δουλεύω στη Faber Music, που τότε εκπροσωπoύσε αποκλειστικά στην Ευρώπη τα πνευματικά δικαιώματα της Disney, της Ε.Μ.Ι. και της Warner/ Chappell. Έκανα τις συμφωνίες για τα πνευματικά δικαιώματα ανατύπωσης στίχων και μουσικής σύνθεσης των τραγουδιών. Όταν αργότερα βρήκα δουλειά στο BBC, σταμάτησα πλέον να σκέφτομαι την επιστροφή στην Ελλάδα. Θεωρείς σωστό η τέχνη να έχει «πνευματικά δικαιώματα» ή θα έπρεπε να είναι ελεύθερη; Η τέχνη πρέπει να έχει «δικαιώματα» και να προστατεύεται από το Νόμο, γιατί ως άυλη ιδιοκτησία έχει εξίσου μεγάλη οικονομική αξία με την υλική ιδιοκτησία, μερικές φορές μεγαλύτερη. Μια καλλιτεχνική δουλειά δε δημιουργείται εύκολα. Χρειάζεται πολύ χρόνο, πολλή ενέργεια, και κυρίως πολλά χρήματα. Είναι άδικο κάποιος τρίτος να θεωρεί πως έχει την ελευθερία ή το δικαίωμα να οικειοποιείται το αποτέλεσμα των κόπων των δημιουργών, να κλέβει στοιχεία από τη δουλειά τους ή ακόμη και να την παρουσιάζει ως δική του δουλειά, να την αναπαράγει χωρίς προηγούμενη άδεια. Είναι καθαρή κλοπή ιδιοκτησίας και το κόστος για την τέχνη είναι μεγάλο, γιατί σε κανέναν δεν αρέσει να δουλεύει χωρίς να αμοίβεται. O περισσότερος κόσμος δεν το καταλαβαίνει αυτό. Είναι σαν να μπαίνει κάποιος στο σπίτι σου να κοιμηθεί χωρίς να σε ρωτήσει ή να παίρνει το αυτοκίνητό σου να πάει μια βόλτα χωρίς την άδειά σου. Πώς είναι να είσαι Έλληνας στο Λονδίνο; Είναι λίγο περίεργα. Στην αρχή προσπαθείς να ενταχθείς μέσα στην Αγγλική πραγματικότητα. Τον πρώτο καιρό είσαι έξω από τα νερά σου. Η απότομη αλλαγή σε κάνει να αισθάνεσαι μόνος σου σε μια τεράστια πόλη, διαφορετική από εκείνη που είχες συνηθίσει. Το καλό είναι βέβαια ότι στο Λονδίνο υπάρχουν τόσες πολλές εθνικότητες που δεν αισθάνεσαι ότι βρίσκεσαι στην Αγγλία αλλά σε μια διεθνή πόλη. Νιώθεις από την αρχή σαν στο σπίτι σου, γιατί ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού βρίσκεται στην ίδια θέση με σένα, έρχονται δηλαδή από άλλες χώρες. Το γεγονός ότι έχεις πάντα πολλά πράγματα να κάνεις βοηθάει να προσαρμοστείς γρήγορα. Αν δεν προσαρμοστείς στην ταχύτητα της πόλης, δεν αντέχεις. Πολλοί έρχονται και φεύγουν μετά από λίγο. Δεν είναι για όλους. Πρέπει να σου ταιριάζει για να μείνεις. Πώς είναι το να είσαι γκέι στο Λονδίνο σε σχέση με μια Ελληνική πόλη; Ε καλά αυτό εξαρτάται από εσένα, από το αν αισθάνεσαι άνετα με τη σεξουαλικότητά σου ανεξάρτητα από τη χώρα που βρίσκεσαι. Δε θέλω να πιστεύω ότι ο μέσος Έλληνας είναι πιο ομοφοβικός από τον μέσο Άγγλο. Απουσιάζω όμως χρόνια και ίσως έχω μια εξιδανικευμένη άποψη για το πώς είναι να είσαι γκέι στην Ελλάδα. Η Αγγλική κοινωνία είναι πιο ανοιχτή στις αλλαγές. Αυτό είναι σίγουρο. Γίνονται πολλές ενέργειες για να προστατευτεί το δικαίωμα στη διαφορετικότητα, γίνονται διαρκώς μικρά βήματα. Στην Ελλάδα τα πράγματα είναι πιο στατικά. Πρέπει να έχεις υπομονή εδώ. Πάντως προβλήματα υπάρχουν παντού. Στο Λονδίνο για παράδειγμα τα τελευταία χρόνια ενώ έχουν πέσει τα ποσοστά εγκληματικότητας, έχουν αυξηθεί τα εγκλημάτα μίσους λόγο σεξουαλικής προτίμησης. Επομένως ούτε εκεί είναι όλα ρόδινα. Αυτό έχει να κάνει με την παιδεία, με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Δεν ξέρω τι φταίει. Υπάρχει και εκεί ομοφοβία πάντως. Σίγουρα είναι πιο εύκολο να ξεπεράσεις κάποιες αναστολές, γιατί οι Λονδρέζοι έχουν συνηθίσει να βλέπουν π.χ ζευχάρια αντρών ή γυναικών να φιλιούνται στο δρόμο, να πιάνονται χέρι χέρι κλπ. Κάτι που δε βλέπει κανείς το ίδιο συχνά στις Ελληνικές πόλεις. Θα επέστρεφες στην Ελλάδα; Παρά την πολυκοσμία και τους κουραστικούς ρυθμούς του Λονδίνου, δεν θα επέστρεφα στην Ελλάδα τουλάχιστον μέσα στα επόμενα χρόνια. Αλλά αυτό δεν έχει να κάνει με την Ελλάδα, γιατί ως χώρα μου αρέσει πολύ. Μου λείπει ο ζεστός καιρός, η μεσογειακή κουζίνα, η ζεστασιά των ανθρώπων - όσο και αν ακούγονται κλισέ όλα αυτά. Όλα είναι πιο χαλαρά στην Ελλάδα. Μπορείς να κάνεις φίλους πιο εύκολα, ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΚΟ ΚΑΠΟΙΟΣ ΤΡΙΤΟΣ ΝΑ ΘΕΩΡΕΙ ΠΩΣ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΟΙΚΕΙΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΤΟ ΑΠΟΤΕ ΛΕ ΣΜΑ ΤΩΝ ΚΟΠΩΝ ΤΩΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝ, ΝΑ ΚΛΕΒΕΙ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥΣ Η ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΩΣ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΔΟΥΛΕΙΑ, ΝΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΑ ΡΑΓΕΙ ΧΩΡΊΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΑΔΕΙΑ. Ευχαριστούμε το Rooster για την φιλοξενία

8 14 ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ 15 Υπάρχουν ομοφυλόφιλοι συγγραφείς που δε γράφουν γκέι λογοτεχνία. Ισχύει και το αντίθετο. Η Μαργαρίτα Καραπάνου, ας πούμε, για μένα έγραφε γκέι λογοτεχνία, χωρίς να είναι η ίδια λεσβία. Νομίζω πως αυτό που κάνει μια κατηγορία λογοτεχνικών κειμένων να είναι γκέι δεν είναι οι σεξουαλικές προτιμήσεις των συγγραφέων, ούτε η θεματολογία και η σεξουαλική δραστηριότητα των λογοτεχνικών ηρώων, αλλά η αισθητική του κειμένου, το στυλ με το οποίο είναι γραμμένο, έτσι ώστε να ανταποκρίνεται στην αισθητική των ομοφυλόφιλων. Το ίδιο ισχύει για όλες τις μορφές τέχνης. Για μένα το λογοτεχνικό ύφος του συγγραφέα, ο οποίος όταν γράφει ξέρει σε ποιους απευθύνεται και ποιο κοινό τον ενδιαφέρει, έχει καθοριστική σημασία. να πεις μια σαχλαμάρα χωρίς να παρεξηγηθείς. Άλλα μ αρέσει και το Λονδίνο. Έχω τακτοποιήσει τώρα τη ζωή μου εκεί. Και για επαγγελματικούς λόγους θα ήταν δύσκολο για μένα να αφήσω αυτό που κάνω και να επιστρέψω μόνιμα στην Ελλάδα. Έχω άλλωστε και Άγγλική υπηκοότητα. Θα ήταν μεγάλο μπέρδεμα να ξαναγυρίσω πίσω και να αρχίσω από την αρχή. Ειδικά τώρα, με την οικονομική κρίση που υπάρχει, θα δυσκολευόμουν πολύ να ξεκινήσω οποιαδήποτε δουλειά εδώ. Με Έλληνες έχεις επαφές; Έχω πολλούς φίλους Έλληνες και διατηρώ τις επαφές μου με τους φίλους μου εδώ, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Ας είναι καλά η τεχνολογία. Ήμουν τυχερός, γιατί πριν πάω στην Αγγλία είχα ήδη φίλους εκεί που γνώριζα από τη Θεσσαλονίκη, πράγμα που έκανε την προσαρμογή μου πολύ εύκολη. Τις πρώτες εβδομάδες χρειαζόμουν καθοδήγηση για διάφορα πράγματα. Από το πώς να ανοίξω έναν τραπεζικό λογαριασμό ως το πιο απλό πράγμα, όπως ας πούμε πού μπορούσα να αγοράσω φτηνές μαξιλαροθήκες και σεντόνια. Και μέσα σε όλα αυτά πώς αποφάσισες να γράψεις ένα βιβλίο; Αυτό ήταν κάτι που μου άρεσε από πάντα. Το γράψιμο, εννοώ. Δεν ξέρω γιατί. Είναι σχεδόν μια αυτόματη διαδικασία για μένα. Δεν έχω σκεφτεί τους λόγους που το κάνω. Το θεωρώ κομμάτι του εαυτού μου, του χαρακτήρα μου. Νομίζω πως δε θα μπορούσα να μη γράφω. Έχω προσπαθήσει να σταματήσω, αλλά δεν τα κατάφερα. Κάποιες φορές απογοητεύομαι από το αποτέλεσμα, γιατί δε μου άρεσουν πάντα όσα γράφω και θέλω να τα παρατήσω. Αλλά έχω μάθει να κάνω διαλείμματα όταν κάτι δε λειτουργεί. Συνήθως σταματάω για λίγες εβδομάδες και όταν είμαι έτοιμος ξαναρχίζω. Δε μου αρέσει να γράφω για προσωπικά θέματα, ούτε κρατάω ημερολόγιο, οπότε πρέπει να ωριμάσει μια ιδέα στο μυαλό μου πριν συνεχίσω να τη δουλεύω. Γράφω μόνο φανταστικές ιστορίες, σενάρια, διηγήματα, μυθιστορήματα. Το Κάτι Άλλαξε είναι το πρώτο μου μυθιστόρημα. Όταν δε δημιουργώ κάτι, βαριέμαι. Σε μια φάση της ζωής μου που δεν αισθανόμουν πλήρης από τη δουλειά μου, αποφάσισα να οργανώσω το χρόνο μου έτσι ώστε να μπορώ να γράφω, να διοχετεύω κάπου την δημιουργικότητά μου. Έχεις προσπαθήσει να γράψεις στα Αγγλικά; Έχω προσπαθήσει, αλλά η ικανοποίηση δεν ήταν ίδια. Δε μου άρεσε. Το κείμενο μού φαινόταν ψυχρό. Επειδή είμαι χρόνια στην Αγγλία, όταν κάθομαι να γράψω, πολλές εκφράσεις μού έρχονται στα Αγγλικά και άλλες φορές ψάχνω αγγλικές λέξεις στο λεξικό για να τις μεταφράσω στα ελληνικά. Έτσι διατηρώ και την επαφή μου με την Ελληνική γλώσσα. Το να γράφω στα Αγγλικά θα ήταν για μένα καταπίεση. Θα μπορούσα να το κάνω, αλλά σαν αγγαρεία. Το γράψιμο στα Ελληνικά είναι ευχαρίστηση, δεν το κάνω με πίεση παρόλο που γίνεται όλο και πιο δύσκολο για μένα να θυμάμαι ελληνικές φράσεις. Θα μεταφραζες το Κάτι Άλλαξε στα αγγλικά; Aκόμα και να μου ζητούσαν να το μεταφράσω δε θα ήθελα να το κάνω ο ίδιος. Θα ήταν σαν να έγραφα το ίδιο βιβλίο από την αρχή. Θα έπρεπε να κάνει τη μετάφραση κάποιος άλλος για μένα, γιατί αλλιώς θα ήταν εντελώς αντιπαραγωγικό. Και πώς κατέληξε το βιβλίο σου στον Νίκο Μουρατίδη και τις εκδόσεις Τετράγωνο; Όταν αποφάσισα ότι το βιβλίο ήταν έτοιμο για έκδοση, έκανα μια έρευνα στο ίντερνετ να βρω εκδοτικούς οίκους στο ίδιο μήκος κύματος με μένα και την ιστορία που ήθελα να εκδώσω. Έστειλα το βιβλίο σε αυτούς τους εκδότες μόνο. Οι εκδόσεις Τετράγωνο ήταν στην κορυφή της λίστας τόσο γιατί εκτιμώ τον Νίκο Μουρατίδη ως επαγγελματία, αλλά και επειδή στην πορεία διαπίστωσα ότι οι εκδόσεις Τετράγωνο είναι ένας αξιόλογος, σοβαρός εκδοτικός οίκος. Δεν έπεσα έξω. Λόγω της έντονης τηλεοπτικής παρουσίας του Νίκου, ο κόσμος παραβλέπει τις άλλες δραστηριότητές του. Δε μου αρέσει να είμαι προκατειλημένος. Είναι στενόμυαλο. Αν έπρεπε να χαρακτήριζες με δυο λόγια το βιβλίο σου τι θα έλεγες; Ας πούμε θα το χαρακτήριζα αληθινό και ειλικρινές. Δε μπορώ να δώσω πιο συγκεκριμένους χαρακτηρισμούς. Παρόλο που μου αρέσει ο ορός γκέι λογοτεχνία, θέλω να διαβαστεί το βιβλίο από ένα ευρύτερο κοινό. Πιστεύω πως μπορεί να αγγίξει πολλούς αναγνώστες. Το βιβλίο μιλάει για τις ανθρώπινες σχέσεις που αλλάζουν χωρίς την δική μας θέληση και την δύναμη που χρειαζόμαστε να αποδεχτούμε την ευάλωτη πλευρά μας, να βρούμε τον πραγματικό μας εαυτό όταν χάνουμε το δρόμο μας. Είπες πριν για την γκέι λογοτεχνία. Τι είναι η γκέι λογοτεχνία. Υπάρχει γκέι λογοτεχνία; Φυσικά υπάρχει, αν και ο ορισμός της είναι λίγο αφηρημένος και υποκειμενικός. Νομίζω πως αυτό που κάνει μια κατηγορία λογοτεχνικών κειμένων να είναι γκέι δεν είναι οι σεξουαλικές προτιμήσεις των συγγραφέων, ούτε η θεματολογία και η σεξουαλική δραστηριότητα των λογοτεχνικών ηρώων, αλλά η αισθητική του κειμένου, το στυλ με το οποίο είναι γραμμένο, έτσι ώστε να ανταποκρίνεται στην αισθητική των ομοφυλόφιλων. Το ίδιο ισχύει για όλες τις μορφές τέχνης. Για μένα το λογοτεχνικό ύφος του συγγραφέα, ο οποίος όταν γράφει ξέρει σε ποιους απευθύνεται και ποιο κοινό τον ενδιαφέρει, έχει καθοριστική σημασία. Υπάρχουν ομοφυλόφιλοι συγγραφείς που δε γράφουν γκέι λογοτεχνία. Ισχύει και το αντίθετο. Η Μαργαρίτα Καραπάνου, ας πούμε, για μένα έγραφε γκέι λογοτεχνία, χωρίς να είναι η ίδια λεσβία. Τα ποιήματα του Καβάφη αγγίζουν τόσους πολλούς αναγνώστες, και όμως πρόκειται για γκεί ποίηση. Ίσως να μη συμφωνούν όλοι με αυτό. Άλλοι συγγραφείς, όπως ο Dennis Cooper, ο Edmund White, o Alan Hollinghurst έχουν πολύ ξεκαθαρισμένο προσανατολισμό. Δεν υπάρχουν στεγανά ούτε στη λογοτεχνία. Δεν είναι απίθανο μια γκέι ιστορία να αρέσει σε πολλούς ετεροφυλόφιλους, με τον ίδιο τρόπο που ένας γκέι μπορεί να απολαύσει μια πολεμική ταινία χωρίς να ξεράσει. Έχεις καταλάβει το δικό σου κοινό ποιο είναι; Όχι ακόμη. Βλέπω όμως ότι υπάρχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον από άτομα που δεν το περίμενα. Πρόκειται για ευχάριστη έκπληξη. Μου γράφουν πολλές στρέητ γυναίκες με ενθουσιασμό για το βιβλίο και χαίρομαι γιατί δεν περίμενα να τους ενδιαφέρει τόσο. Μου έχουν γράψει ενθαρρυντικά μηνύματα και άτομα μεγαλύτερης ηλικίας. Οι προκατειλημμένοι αναγνώστες τελικά δεν είναι πολλοί. Το βιβλίο δεν είναι βιωματικό; Καθόλου, εκτός από ένα κεφάλαιο, αλλά καλύτερα να μη σου πω ποιο είναι το κεφάλαιο. Αν κρατούσα δηλαδή ημερολόγιο αυτό το κεφάλαιο θα μπορούσε να ήταν βγαλμένο από εκεί, χωρίς πολλές αλλαγές. Κολλούσε στην ιστορία όμως, μπορούσε να μεταφερθεί με ευκολία, και έτσι το έβαλα. Υπάρχουν βέβαια στο κείμενο και διάσπαρτες εκφράσεις που χρησιμοποιώ πολύ όταν μιλάω. Όσοι με ξέρουν λένε «εδώ μιλάς εσύ». Δε γίνεται να το αποφύγεις αυτό. Κάποια στιγμή θα βγάλεις τον εαυτό σου στο κείμενο, τις περισσότερες φορές χωρίς να το καταλαβαίνεις ο ίδιος. Σου αρέσει το σινεμά και κατά πόσο σε επηρέασε στο τρόπο που έγραψες το βιβλίο; Μου αρέσει πάρα πολύ ο κινηματογράφος. Βλέπω στο σινεμά δυο-τρεις καινούργιες ταινίες την εβδομάδα, και βλέπω και άλλες, παλιότερες ταινίες, στο σπίτι. Στο Κάτι Άλλαξε το κάθε κεφάλαιο το φανταζόμουν σαν σκηνή κινηματογραφικής ταινίας. Πιστεύω ότι καταλαβαίνει εύκολα κανείς πως είναι γραμμένο με κινηματογραφική δομή, ακολουθεί κάποιους σεναριακούς κανόνες χωρίς να γίνεται σενάριο όμως. Ετοιμάζεις κάτι καινούργιο; Ναι, έχω ξεκινήσει ένα δεύτερο μυθιστόρημα που έχει σαν βάση τον «Υπνοβάτη», το βιβλίο της Καραπάνου. Είναι πολύ διαφορετικό από το πρώτο μου μυθιστόρημα. Πώς ήταν η εμπειρία του να παρουσιάζεις ένα βιβλίο; Η πρώτη παρουσίαση, δηλαδή εκείνη της Θεσσαλονίκης, έγινε κάτω από περίεργες συνθήκες, γιατί το πρωί τη ίδιας ημέρας έχασα ένα πολύ αγαπημένο μου πρόσωπο και ήμουν χάλια. Ήθελα να ακυρώσω την παρουσίαση. Δεν αισθανόμουν άνετα να αφήσω την κηδεία για να πάω στον Ιανό να μιλήσω για το βιβλίο, αλλά ήταν πολύ αργά για να ακυρωθεί η εκδήλωση. Ελπίζω στο μέλλον να μη μου συμβούν άλλες τέτοιες κουλαμάρες. Για αυτό το λόγο δεν μπορώ να πω ότι ευχαριστήθηκα την παρουσίαση, αν και την περίμενα πως και πως. Δεν την απόλαυσα όσο θα ήθελα. Βιαζόμουν να τελειώσει για να πάω πίσω στην κηδεία, στην οικογένειά μου. Η παρουσίαση πήγε καλά όμως. Το πάνελ ήταν εκπληκτικό και έσωσε την κατάσταση. Θεωρείς ότι το βιβλίο σου είναι απαισιόδοξο ή αφήνει στο τέλος μια ελπίδα; Τίποτα από τα δύο. Είναι όπως η ζωή η ίδια. Μια έτσι, μια αλλιώς. Το τέλος αφήνει μια ελπίδα από την άποψη ότι αγγαλιάζει την απαισιοδοξία σαν κάτι που είναι μέρος της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης. Δε θα μπορούσα να γράψω κανένα γλυκερό χάπι εντ. Το έγραψα με την έννοια ότι το τέλος του κόσμου δεν ήρθε ακόμη, χωρίς να σημαίνει όμως ότι τα προβλήματα των ηρώων τελείωσαν με το τέλος του βιβλίου και ξαφνικά έγιναν σούπερ-ήρωες και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα. Πώς βιώνεις την κρίση στο Λονδίνο; Ακόμα και πριν ξεκινήσει η κρίση είχα προσπαθήσει να αλλάξω το στιλ της ζωής μου, να την απλοποιήσω γιατί είχα βαρεθεί το τρέξιμο, με είχαν κουράσει το άγχος και οι ρυθμοί της πόλης. Η καριέρα και το χρήμα στο Λονδίνο είναι το παν. Σου γίνεται μια πλήση εγκεφάλου, ξεχνάς τι έχεις