Física P.A.U. ÓPTICA 1 ÓPTICA

Μέγεθος: px
Εμφάνιση ξεκινά από τη σελίδα:

Download "Física P.A.U. ÓPTICA 1 ÓPTICA"

Transcript

1 íica P.A.U. ÓPTICA ÓPTICA INTRODUCIÓN MÉTODO. En xeral: Debúxae un equema co raio. Compárae o reultado do cálculo co equema. 2. No problema de lente: Trázae un raio paralelo ao eixe óptico que ao chegar á lente refráctae a) cara ao foco imaxe e é converxente, ou b) afatándoe del (de xeito que a úa prolongación paa polo foco obxecto) e é diverxente. Trázae un egundo raio que paa polo centro da lente en deviare. 3. No problema de epello: Trázae un raio paralelo ao eixe óptico que ao chegar ao epello reflíctae a) cara ao foco e é cóncavo, ou b) afatándoe del (de xeito que a úa prolongación paa polo foco) e é convexo. Trázae un egundo raio que paa polo centro de curvatura do epello en deviare. RECOMENDACIÓNS. arae unha lita con dato, paándoo ao Sitema Internacional e non o etiveen. 2. arae outra lita coa incógnita. 3. Debuxarae un ebozo coa ditancia coherente coa ituación. Deberán incluír cada unha da forza ou da intenidade de campo, e a úa reultante. 4. arae unha lita de ecuación que conteñan a incógnita e algún do dato, mencionando á lei ou principio ao que e refiren. 5. No cao de ter algunha referencia, ao rematar o cálculo farae unha análie do reultado para ver i é o eperado. En particular, comprobar que o vectore campo electrotático teñen a dirección e o entido acorde co ebozo. 6. En moito problema a cifra ignificativa do dato on incoherente. Reolverae o problema upoñendo que o dato que aparecen con unha ou dúa cifra ignificativa teñen a mema preciión que o reto do dato (polo xeral tre cifra ignificativa), e ao final farae un comentario obre o a cifra ignificativa do reultado. ACLARACIÓNS. O dato do enunciado do problema non adoitan ter un número adecuado de cifra ignificativa, ben porque o redactor pena que a íica é unha rama da Matemática e o número enteiro on número «exacto» (p.ej a velocidade da luz: m/ cre que é , m/) ou porque aínda non e decatou de que e pode uar calculadora no exame e parécelle mái inxelo uar que m/). Por io upuxen que o dato teñen un número de cifra ignificativa razoable, cae empre tre cifra ignificativa. Meno cifra darían reultado, en certo cao, con ampla marxe de erro. Aí que cando tomo un dato como c = m/ e reecríboo como: Cifra ignificativa: 3 c = 3, m/ o que quero indicar é que upoño que o dato orixinal ten tre cifra ignificativa (non que a

2 íica P.A.U. ÓPTICA 2 teña en realidade) para poder realizar o cálculo cunha marxe de erro mái pequena que a que tería e empregáemo o dato tal como aparece. (3 0 8 m/ ten unha oa cifra ignificativa, e un erro relativo do 30 %. Como o erro adóitane acumular ao longo do cálculo, o erro final ería inadmiible. Entón, para que realizar o cálculo? Cunha etimación ería uficiente).

3 íica P.A.U. ÓPTICA 3 PROBLEMAS DIOPTRIO PLANO. Un raio de luz de frecuencia Hz incide, cun ángulo de incidencia de 30, obre unha lámina de vidro de cara plano-paralela de epeor 0 cm. Sabendo que o índice de refracción do vidro é,50 e o do aire,00: a) Enuncia a lei da refracción e debuxa a marcha do raio no aire e no interior da lámina de vidro. b) Calcula a lonxitude de onda da luz no aire e no vidro, e a lonxitude percorrida polo raio no interior da lámina. c) Calcula o ángulo que forma o raio de luz coa normal cando emerxe de novo ao aire. Dato: c = 3, m/ (P.A.U. Set. 4) Rta.: b) λ aire = 6, m; λ vidro = 4, m; L = 0,6 cm; c) α r 2 = 30,0º Dato Cifra ignificativa: 3 recuencia do raio de luz f = 5, Hz Ángulo de incidencia α i = 30,0º Epeor da lámina de vidro e = 0,0 cm = 0,00 m Índice de refracción do vidro n v =,50 Índice de refracción do aire n a =,00 Velocidade da luz no baleiro c = 3, m/ Incógnita Lonxitude de onda de luz no aire e no vidro λ a, λ v Lonxitude percorrida polo raio de luz no interior da lámina L Ángulo de deviación do raio ao aír da lámina α r 2 Ecuación Índice de refracción dun medio no que a luz deprázae á velocidade v medio n medio = c Relación entre a velocidade v, a lonxitude de onda λ e a frecuencia f Lei de Snell da refracción a) A lei de Snell da refracción on: ª O raio incidente, o raio refractado e a normal etán no memo plano. 2ª A relación matemática entre o índice de refracción n i e n r do medio incidente e refractado e o ángulo de incidencia e refracción α i e α r, 30º é: n i en α i = n r en α r v medio v = λ f n i en α i = n r en α r Na figura pódee ver o raio incidente que forma un primeiro ángulo de incidencia de 30º, eguido do raio refractado que forma o primeiro ángulo de refracción α r, eguido do egundo ángulo de incidencia α i 2 e o egundo ángulo de refracción α r 2 ao aír o raio de luz da lámina. b) A velocidade da luz no aire é: Polo tanto, a lonxitude de onda da luz no aire é: A velocidade da luz no vidro é: v aire = c = 3,00 08 m/ =3, m/ n aire,00 aire = v aire = 3,00 08 m/ f 5, =6, m A 0 mm L α r α i 2 B C α r 2

4 íica P.A.U. ÓPTICA 4 Polo tanto, a lonxitude de onda da luz no vidro é: v vidrio = c = 3,00 08 m/ =2, m/ n vidrio,50 vidrio = v vidrio = 2,00 08 m/ f 5, =4, m Como o epeor da lámina vale 0 cm, a lonxitude percorrida polo raio é a hipotenua do triángulo ABC. O primeiro ángulo de refracción α r pódee calcular aplicando a lei de Snell Polo tanto a hipotenua L vale,00 en 30º =,50 en α r enα r =,00 en30 º =0,333,50 α r = arc en 0,333 = 9,5º L= e 0,0 cm = =0,6 cm coα r co9,5 º c) Como a lámina de vidro é de cara paralela, o egundo ángulo de incidencia a i 2 é igual ao primeiro ángulo de refracción: α i 2 = α r = 9,5º Para calcular o ángulo co que ae da lámina, vólvee a aplicar a lei de Snell entre o vidro (que agora é o medio incidente) e o aire (que é o medio refractado):,50 en 9,5º =,00 en α r 2 enα r 2 =,50 en9,5 º =0,500,00 α r 2 = arc en 0,500 = 30,0º Análie: Ete reultado é correcto porque e abe que o raio ae paralelo ao raio incidente orixinal. 2. Un raio de luz paa do auga (índice de refracción n = 4 / 3) ao aire (n = ). Calcula: a) O ángulo de incidencia e o raio reflectido e refractado on perpendiculare entre i. b) O ángulo límite. c) Hai ángulo límite e a luz incide do aire á auga? (P.A.U. Xuño 3) Rta.: a) θ i = 36,9º; b) λ = 48,6º Dato Cifra ignificativa: 3 Índice de refracción do aire n =,00 Índice de refracción da auga n a = 4 / 3 =,33 Ángulo entre o raio refractado e o reflectido θ i = 90,0º Incógnita Ángulo de incidencia n v Ángulo límite λ Ecuación Lei de Snell da refracción n i en θ i = n r en θ r a) Aplicando a lei de Snell da refracción:,33 en θ i =,00 en θ r aire θ r 90º θ i θ rx auga

5 íica P.A.U. ÓPTICA 5 Á vita do debuxo debe cumprire que θ r + 90º + θ rx = 80º Como o ángulo de reflexión θ rx é igual ao ángulo de incidencia θ i, a ecuación anterior convértee en: θ i + θ r = 90º É dicir, que o ángulo de incidencia θ i e o de refracción θ r on complementario. Se abemo que o eno dun ángulo é igual ao coeno do eu complementario, entón a primeira ecuación queda:,33 en θ i = en θ r = co θ i tgθ i =,33 =0,75 θ i = arc tg 0,75 = 36,9º b) Ángulo límite λ é o ángulo de incidencia tal que o de refracción vale 90º,33 en λ =,00 en 90,0º en λ =,00 /,33 = 0,75 λ = arc en 0,75 = 48,6º c) Non. Cando a luz paa do aire á auga, o ángulo de refracción é menor que o de incidencia. Para coneguir un ángulo de refracción de 90º o ángulo de incidencia tería que er maior que 90º e non etaría no aire. Tamén pode deducire da lei de Snell.,00 en λ =,33 en 90º o que é aburdo. en λ =,33 /,00 > 3. O ángulo límite vidro-auga é de 60º (n a =,33). Un raio de luz que e propaga no vidro incide obre a uperficie de eparación cun ángulo de 45º refractándoe dentro da auga. Calcula: a) O índice de refracción do vidro. b) O ángulo de refracción na auga. (P.A.U. Set. 03) Rta.: a) n v =,54; b) θ r = 55º Dato Cifra ignificativa: 3 Ángulo límite vidro-auga λ = 60,0º Índice de refracción da auga n a =,33 Ángulo de incidencia θ i = 45,0º Incógnita Índice de refracción do vidro Ángulo de refracción na auga Ecuación Lei de Snell da refracción a) Ángulo límite é o ángulo de incidencia tal que o de refracción vale 90º n v θ r n i en θ i = n r en θ r

6 íica P.A.U. ÓPTICA 6 n v en 60,0º =,33 en 90,0º n v =,54 auga θ r Análie: o índice de refracción do vidro é maior que o da auga, o que correponde á un medio mái «deno» opticamente. b),54 en 45º =,33 en θ r θ r = arc en 0,86 = 54,7º θ i vidro Análie: Ao er menor o índice de refracción da auga, o raio afátae da normal. B 4. Sobre un prima equilátero de ángulo 60 (ver figura), incide un raio luminoo monocromático que forma un ángulo de 50 coa normal á cara AB. Sabendo que no interior do prima o raio é paralelo á bae AC: a) Calcula o índice de refracción do prima. b) Determina o ángulo de deviación do raio ao aír do prima, debuxando a traxectoria que egue o raio. A C c) Explica e a frecuencia e a lonxitude de onda correpondente ao raio luminoo on ditinta, ou non, dentro e fóra do prima. Dato: n aire = (P.A.U. Set. ) Rta.: a) n p =,5; b) α r 2 = 50º Dato Cifra ignificativa: 2 Ángulo do triángulo equilátero α = 60º Ángulo de incidencia α i = 50º Índice de refracción do aire n a =,0 Incógnita Índice de refracción do prima n p Ángulo de deviación do raio ao aír do prima α r 2 Ecuación Lei de Snell da refracción n i en α i = n r en α r a) Na lei de Snell da refracción B n i en α i = n r en α r n i e n r repreentan o índice de refracción do medio incidente e refractado e α i e α r o ángulo de incidencia e refracción que forma cada raio coa normal á uperficie de eparación entre o dou medio. 50º A α r Da figura pódee ver que o primeiro ángulo de refracción α r que forma o raio de luz ao entrar no prima vale 30º. (É igual ao que forma a normal ao lado AB coa bae AC) n p =n r = n enα i i,0 en 50 º = =,5 en α r en 30 º b) Cando o raio ae do prima, o ángulo de incidencia α i 2 do raio coa normal ao lado BC vale 30º. Volvendo aplicar a lei de Snell que correponde ao ángulo de 50º enα r 2 = n en α i i 2,5 en 30 º = =0,77 n r,0 A B α i 2 α r 2 C C

7 íica P.A.U. ÓPTICA 7 α r 2 = arc en 0,77 = 50º c) A frecuencia f dunha onda electromagnética é unha caracterítica da mema e non varía co medio. A lonxitude de onda λ etá relacionada con ela por c = λ f A velocidade da luz nun medio tranparente é empre menor que no baleiro. O índice de refracción do medio é o cociente entre ámbala velocidade. n medio = A velocidade da luz no aire é practicamente igual á do baleiro, mentre que no prima é,5 vece menor. Como a frecuencia é a mema, a lonxitude de onda (que é directamente proporcional á frecuencia) no prima é,5 vece menor que no aire. c v medio ESPELLOS. Un epello cóncavo ten 50 cm de radio. Un obxecto de 5 cm colócae a 20 cm do epello: a) Debuxa a marcha do raio. b) Calcula a poición, tamaño e natureza da imaxe. c) Debuxa unha ituación na que non e forma imaxe do obxecto. (P.A.U. Xuño 4) Rta.: b) b) ' =,00 m; y' = 25 cm; V,, > Dato (convenio de igno din) Cifra ignificativa: 2 Radio de curvatura do epello R = -50 cm = -0,50 m Tamaño do obxecto y = 5,0 cm = 0,050 m Poición do obxecto = -20 cm = -0,20 m Incógnita Poición da imaxe ' Tamaño da imaxe y' Outro ímbolo Ditancia focal do epello f Ecuación Relación entre a poición da imaxe e a do obxecto no epello ' = f Aumento lateral no epello A L = y' y = ' Relación entre a ditancia focal e o radio de curvatura f = R / 2 a) b) f = R / 2 = -0,50 [m] / 2 = -0,25 m ' + 0,20 [m] = 0,25 [ m] ' = +,0 m A imaxe atópae a,0 m á dereita do epello. A L = -' / = -,0 [m] / -0,20 [m] = 5,0 C O f ' I y' = A L y = 5,0 5,0 cm = 25 cm R

8 íica P.A.U. ÓPTICA 8 A imaxe é virtual, dereita e (cinco vece) maior. Análie: O reultado do cálculo coincide co do debuxo. c) Cando o obxecto e atopa no foco, o raio aen paralelo e non e cortan, polo que non e forma imaxe. C O f R 2. Un obxecto de,5 cm de altura etá ituado a 5 cm dun epello eférico convexo de raio 20 cm, determina a poición, tamaño e natureza da imaxe: a) Graficamente. b) Analiticamente. c) Pódene obter imaxe reai cun epello convexo? (P.A.U. Set. 09) Rta.: b) ' = +6,0 cm; y' = 6,0 mm Dato (convenio de igno DIN) Cifra ignificativa: 2 Radio de curvatura do epello convexo R = +0,20 m Tamaño do obxecto y =,5 cm = 0,05 m Poición do obxecto = -0,5 m Incógnita Poición da imaxe ' Tamaño da imaxe y' Outro ímbolo Ditancia focal do epello f Ecuación Relación entre a poición da imaxe e a do obxecto no epello ' = f Aumento lateral no epello A L = y' y = ' Relación entre a ditancia focal e o radio de curvatura f = R / 2 a) b) ' + 0,5 [m] = 0,0 [m] O V I C ' f R A imaxe atópae a 6,0 cm á dereita do epello. A imaxe é virtual, dereita e menor. ' = 0,060 m A L = -' / = -0,060 [m] / -0,5 [m] = 0,40 y' = A L y = 0,40,5 cm = 0,60 cm = 6,0 mm Análie: O reultado do cálculo coincide co do debuxo. c) A imaxe producida por epello convexo on empre virtuai. Da ecuación do epello: ' = f

9 íica P.A.U. ÓPTICA 9 ' = f ' = f Polo criterio de igno < 0, e no epello convexo f > 0, polo que f 0 Polo tanto, ' > 0 empre. A imaxe vaie formar á dereita do epello e vai er virtual (o raio de luz non atravean o epello) 3. Un obxecto de 5 cm de altura, etá ituado a unha ditancia x do vértice dun epello eférico cóncavo, de m de radio de curvatura. Calcula a poición e tamaño da imaxe: a) Si x = 75 cm b) Si x = 25 cm No dou cao debuxa a marcha do raio. (P.A.U. Set. 04) Rta.: a) ' = -,5 m; y' = -0 cm; b) ' = 0,5 m; y' = 0 cm. Dato (convenio de igno din) Cifra ignificativa: 2 Radio de curvatura do epello R = -,0 m Tamaño do obxecto y = 5,0 cm = 0,050 m Poición do obxecto: No primeiro cao = -75 cm = -0,75 m No egundo cao 2 = -25 cm = -0,25 m Incógnita Poición da imaxe en ámbolo dou cao ', 2 ' Tamaño da imaxe en ámbolo dou cao y ', y 2 ' Outro ímbolo Ditancia focal do epello f Ecuación Relación entre a poición da imaxe e a do obxecto no epello ' + = f Aumento lateral no epello A L = y' y = ' Relación entre a ditancia focal e o radio de curvatura f = R / 2 a) f = R / 2 = -,0 [m] / 2 = -0,50 m ' + 0,75 [m] = 0,50 [ m] ' = -,5 m A imaxe atópae a,5 m á equerda do epello. A imaxe é real, invertida e maior (o dobre). b) A L = -' / =,5 [m] / -0,75 [m] = -2 y' = A L y = -2 5 cm = -0 cm I C f O R '

10 íica P.A.U. ÓPTICA 0 ' + 0,25 [m] = 0,50 [ m] ' = +0,50 m A imaxe atópae a 0,50 m á dereita do epello. A L = -' / = -0,50 [m] / -0,25 [m] = 2 y' = A L y = 2 5 cm = 0 cm A imaxe é virtual, dereita e maior (o dobre) C f O I ' R Análie: en ámbolo dou cao, o reultado do cálculo coincide co do debuxo. 4. Un epello eférico cóncavo ten un radio de curvatura de 0,5 m. Determina analítica e graficamente a poición e o aumento da imaxe dun obxecto de 5 cm de altura ituado en dúa poición diferente: a) A m do epello. b) A 0,30 m do epello. (P.A.U. Set. 05) Rta.: a) ' = -0,33 m; A L = -0,33; b) ' = -,5 m; A L = -5. Dato (conveño de igno DIN) Cifra ignificativa: 2 Radio de curvatura do epello R = -0,50 m Tamaño do obxecto y = 5,0 cm = 0,050 m Poición do obxecto: No primeiro cao = -,0 m No egundo cao 2 = -0,30 m Incógnita Poición da imaxe en ámbolo dou cao ', 2 ' Aumento da imaxe en ámbolo dou cao A, A 2 Outro ímbolo Ditancia focal do epello f Ecuación Relación entre a poición da imaxe e a do obxecto no epello ' = f Aumento lateral no epello A L = y' y = ' Relación entre a ditancia focal e o radio de curvatura f = R / 2 a) f = R / 2 = -0,50 [m] / 2 = -0,25 m ' +,0 [ m] = O C I V 0,25 [ m] f ' = -0,33 m R A imaxe atópae a 33 cm á equerda do epello. ' A L = -' / = 0,33 [m] / -,0 [m] = -0,33 A imaxe é real, invertida e menor (a terceira parte). b) y' = A L y = -0,33 5,0 cm = -,7 cm

11 íica P.A.U. ÓPTICA I C O V R ' f A imaxe atópae a,50 m á equerda do epello. A imaxe é real, invertida e maior (cinco vece). ' + 0,30 [ m] = 0,25 [ m] ' = -,5 m A L = -' / =,5 [m] / -0,30 [m] = -5,0 y' = A L y = -5,0 5 cm = -25 cm Análie: En ámbolo dou cao, o reultado do cálculo coincide co do debuxo. 5. Dado un epello eférico de 50 cm de radio e un obxecto de 5 cm de altura ituado obre o eixe óptico a unha ditancia de 30 cm do epello, calcula analítica e graficamente a poición e tamaño da imaxe: a) Se o epello é cóncavo. b) Se o epello é convexo. (P.A.U. Xuño 06) Rta.: a) ' = -50 cm; y' = -25 cm; b) ' = 4 cm; y' = 2,3 cm Dato (convenio de igno DIN) Cifra ignificativa: 2 Radio de curvatura do epello cóncavo R = -0,50 m Radio de curvatura do epello convexo R = +0,50 m Tamaño do obxecto y = 5,0 cm = 0,050 m Poición do obxecto = -0,30 m Incógnita Poición da imaxe que dan ámbolo dou epello ', ' 2 Tamaño da imaxe que dan ámbolo dou epello y', y' 2 Outro ímbolo Ditancia focal do epello f Ecuación Relación entre a poición da imaxe e a do obxecto no epello ' = f Aumento lateral no epello A L = y' y = ' Relación entre a ditancia focal e o radio de curvatura f = R / 2 a)

12 íica P.A.U. ÓPTICA 2 I C O V R ' f + ' 0,30 [ m] = 0,25 [m] ' =,5 m A imaxe atópae a,50 m á equerda do epello. A L = -' / =,5 [m] / -0,30 [m] = 5,0 y' = A L y = 5,0 5 cm = 25 cm = -0,25 m A imaxe é real, invetida e maior (cinco vece) b) + ' 2 0,30 [m] = 0,25 [ m] O V I C ' 2 = 0,4 m ' f A imaxe atópae a 0,4 m á dereita do epello. R A L = -' / = -0,4 [m] / -0,30 [m] = 0,45 y' = A L y = 0,45 5 cm = 2,3 cm = 0,023 m A imaxe é virtual, dereita e menor. Análie: En ámbolo dou cao, o reultado do cálculo coincide co do debuxo. 6. Un obxecto de 3 cm etá ituado a 8 cm dun epello eférico cóncavo e produce unha imaxe a 0 cm á dereita do epello: a) Calcula a ditancia focal. b) Debuxa a marcha do raio e obtén o tamaño da imaxe. c) En que poición do eixo hai que colocar o obxecto para que non e forme imaxe? (P.A.U. Xuño 08) Rta.: a) f = 0,40 m; b) y' = 3,8 cm Dato (convenio de igno DIN) Cifra ignificativa: 3 Poición do obxecto = -8,00 cm = -0,0800 m Poición da imaxe ' = 0,0 cm = -0,00 m Tamaño do obxecto y = 3,00 cm = 0,0300 m Incógnita Ditancia focal do epello f Tamaño da imaxe y'

13 íica P.A.U. ÓPTICA 3 Ecuación Relación entre a poición da imaxe e a do obxecto no epello Aumento lateral no epello ' = f A L = y' y = ' a) 0,00 [m] + 0,0800 [ m] = f f = -0,400 m C O I b) A L = ' = 0,00 [m] 0,0800 [m] =,25 A imaxe é virtual, dereita e maior. Análie: O reultado etán de acordo co debuxo. y' = A L y =,25 3,00 cm = 3,75 cm = 0,0375 m c) No foco. O raio que aen dun obxecto ituado no foco aen paralelo e non e cortan, polo que non e forma imaxe. 7. Un epello eférico forma unha imaxe virtual, dereita e de tamaño dobre co obxecto cando ete etá ituado verticalmente obre o eixe óptico e a 0 cm do epello. Calcula: a) A poición da imaxe. b) O radio de curvatura do epello. Debuxa a marcha do raio. (P.A.U. Xuño 02) Rta.: a) ' = +0,20 m; b) R = 40 cm Dato (convenio de igno DIN) Cifra ignificativa: 2 Poición do obxecto = -0 cm = -0,0 m Aumento lateral A L = 2,0 Incógnita Poición da imaxe ' Radio de curvatura do epello R Outro ímbolo Ditancia focal do epello f Tamaño do obxecto y Tamaño da imaxe y' Ecuación Relación entre a poición da imaxe e a do obxecto no epello ' = f Aumento lateral no epello A L = y' y = ' Relación entre a ditancia focal e o radio de curvatura f = R / 2 a)

14 íica P.A.U. ÓPTICA 4 A L = 2,0 = ' / ' = -2,0 = -2,0 (-0 cm) = 20 cm = 0,20 m A imaxe atópae a 20 cm á dereita do epello. Análie: Nun epello, a imaxe é virtual e forma «á dereita» do epello, xa que o raio que aen reflectido ó e cortan «á equerda». b) 0,20 [ m] + 0,0 [ m] = f f = -0,20 m R = 2 f = 0,40 m = 40 cm C O I ' f R Análie: O igno negativo indica que o epello é cóncavo, xa que o eu foco e o eu centro de curvatura atópane «á equerda» do epello. O epello ten que er cóncavo, xa que o epello convexo dan unha imaxe virtual pero menor que o obxecto. O reultado de ' e f etán de acordo co debuxo. LENTES. Un obxecto de 3 cm de altura itúae a 75 cm e verticalmente obre o eixe dunha lente delgada converxente de 25 cm de ditancia focal. Calcula: a) A poición da imaxe. b) O tamaño da imaxe. ai un debuxo do problema. (P.A.U. Xuño 03) Rta.: a) ' = 38 cm; b) y' = -,5 cm Dato (convenio de igno DIN) Cifra ignificativa: 2 Tamaño do obxecto y = 3,0 cm = 0,030 m Poición do obxecto = -75 cm = -0,75 m Ditancia focal da lente f = 25 cm = 0,25 m Incógnita Poición da imaxe ' Tamaño da imaxe y' Outro ímbolo Aumento lateral A L Ecuación Relación entre a poición da imaxe e a do obxecto na lente ' = f ' Aumento lateral na lente A L = y' y = ' a) ' 0,75 [ m] = 0,25 [m] ' = 0,38 m

15 íica P.A.U. ÓPTICA 5 Análie: A imaxe é real xa que é poitiva, é dicir á dereita de lente que é a zona onde e forman a imaxe reai na lente. b) y ' 0,38 [ m] = 0,030 [m] 0,75 [m] y = 0,05 m = -,5 cm Análie: O igno negativo indícano que a imaxe é invertida. O reultado numérico etán en cononancia co debuxo. 2. Un obxecto de,5 cm de altura itúae a 5 cm dunha lente diverxente que ten unha focal de 0 cm; determina a poición, tamaño e natureza da imaxe: a) Graficamente. b) Analiticamente. c) Pódene obter imaxe reai cunha lente diverxente? (P.A.U. Set. 09) Rta.: b) ' = -6,0 cm; y' = 6,0 mm Dato (convenio de igno DIN) Cifra ignificativa: 2 Tamaño do obxecto y =,5 cm = 0,05 m Poición do obxecto = -5 cm = -0,5 m Ditancia focal da lente f = -0 cm = -0,0 m Incógnita Poición da imaxe ' Tamaño da imaxe y' Outro ímbolo Aumento lateral A L Ecuación Relación entre a poición da imaxe e a do obxecto na lente ' = f ' Aumento lateral na lente A L = y' y = ' a) b) Para unha lente diverxente, f = 0,0 m: ' 0,5 [ m] = 0,0 [ m] ' = 0,060 m y ' [ m] = 0,060 0,005 [ m] 0,5 [m] y = 0,0060 m = 6,0 mm Análie: A imaxe é virtual xa que ' é negativa, é dicir á equerda de lente que é a zona onde e forman a imaxe virtuai na lente. O igno poitivo do tamaño indica que a imaxe é dereita. O reultado numérico etán en cononancia co debuxo. c) A imaxe producida pola lente diverxente on empre virtuai. Da ecuación da lente:

16 íica P.A.U. ÓPTICA 6 ' = f ' = f '= f Polo criterio de igno < 0, e na lente diverxente f < 0, polo que f 0 Polo tanto, ' < 0 empre. A imaxe vaie formar á equerda da lente e vai er virtual (o raio de luz atravean a lente e forman a imaxe reai á dereita dela) 3. Un obxecto de 3 cm de altura itúae a 75 cm dunha lente delgada converxente e produce unha imaxe a 37,5 cm á dereita da lente: a) Calcula a ditancia focal. b) Debuxa a marcha do raio e obtén o tamaño da imaxe. c) En que poición do eixo hai que colocar o obxecto para que non e forme imaxe? (P.A.U. Xuño 08) Rta.: a) f = 0,25 m; b) y' = -,5 cm Dato (convenio de igno DIN) Cifra ignificativa: 3 Tamaño do obxecto y = 3,00 cm = 0,0300 m Poición do obxecto = -75,0 cm = -0,750 m Poición da imaxe ' = 37,5 cm = 0,375 m Incógnita Ditancia focal da lente f ' Tamaño da imaxe y' Outro ímbolo Aumento lateral A L Ecuación Relación entre a poición da imaxe e a do obxecto na lente ' = f ' Aumento lateral na lente A L = y' y = ' a) 0,375 [ m] 0,75 [ m] = f ' f' = 0,250 m Análie: A ditancia focal dá poitiva, que etá de acordo co dato de que a lente é converxente. b) y ' 0,375 [ m] = 0,0300 [ m] 0,750 [ m] ' y = 0,050 m =,50 cm

17 íica P.A.U. ÓPTICA 7 Análie: O igno negativo indícano que a imaxe é boca abaixo. O reultado numérico etán en cononancia co debuxo. c) No foco. O raio que aen dun obxecto ituado no foco aen paralelo e non e cortan, polo que non e forma imaxe. 4. Unha lente converxente proxecta obre unha pantalla a imaxe dun obxecto. O aumento é de 0 e a ditancia do obxecto á pantalla é de 2,7 m. a) Determina a poición da imaxe e do obxecto. b) Debuxa a marcha do raio. c) Calcula a potencia da lente. (P.A.U. Set. 2) Rta.: a) = -0,245 m; ' = 2,45 m; c) P = 4,48 dioptría Dato (convenio de igno DIN) Cifra ignificativa: 3 Aumento da lente A L = 0,0 Ditancia entre o obxecto e a úa imaxe d = 2,70 m Incógnita Poición do obxecto e da imaxe, ' Potencial da lente P Outro ímbolo Ditancia focal da lente f Ecuación Relación entre a poición da imaxe e a do obxecto na lente ' = f ' Aumento lateral na lente A L = y' y = ' Potencia dunha lente P= f a) Do aumento lateral podemo etablecer a relación matemática entre a ditancia do obxecto á lente e ' da imaxe á lente. A L = ' = 0,0 A ditancia do obxecto á pantalla (onde e forma a imaxe) é a uma dea dúa ditancia (en ter en conta o igno): + ' = 2,70 m Tendo en conta que, polo criterio de igno, a ditancia do obxecto á lente é negativa, < 0, pero a ditancia da imaxe, cando é real, á lente é poitiva ' > 0, queda - + ' = 2,70 m Aínda que no din que o aumento é 0, o igno correcto é -0, polo que, a relación co igno adecuado entre a dúa ditancia é: = - 0,0 ' Subtituíndo ' e depexando, queda - 0,0 = 2,70 m 2,70 [m] =,0 = 0,245 m

18 íica P.A.U. ÓPTICA 8 = - 0,0 = 2,45 m b) c) 2,45 [ m] 0,245 [m] = f ' =P P = 4,48 dioptría 5. Un obxecto de 3 cm de altura colócae a 20 cm dunha lente delgada de 5 cm de focal. Calcula analítica e graficamente a poición e tamaño da imaxe: a) Se a lente é converxente. b) Se a lente é diverxente. (P.A.U. Set. 06) Rta.: a) ' = 0,60 m; y' = -9,0 cm; b) ' = -0,086 m; y' =,3 cm Dato (convenio de igno DIN) Cifra ignificativa: 2 Tamaño do obxecto y = 3,0 cm = 0,030 m Poición do obxecto = -20 cm = -0,20 m Ditancia focal da lente f = 5 cm = 0,5 m Incógnita Poición da imaxe en ámbala dúa lente ', 2 ' Tamaño da imaxe en ámbala dúa lente y ', y 2 ' Outro ímbolo Aumento lateral A L Ecuación Relación entre a poición da imaxe e a do obxecto na lente ' = f ' Aumento lateral na lente A L = y' y = ' a) Para a lente converxente, f = +0,5 m: ' 0,20 [ m] = 0,5 [m] ' = 0,60 m y ' 0,60 [m] = 0,030 [m] 0,20 [m] y = 0,090 m = -9,0 cm Análie: A imaxe é real xa que ' é poitiva, é dicir á dereita da lente que é a zona onde e forman a imaxe reai na lente. O igno negativo do tamaño indícano que a imaxe é invertida. O reultado numérico etán en cononancia co debuxo. b) Para a lente diverxente, f = 0,5 m: ' 0,20 [ m] = 0,5 [ m] = 0,086 m '

19 íica P.A.U. ÓPTICA 9 y ' [ m] = 0,086 0,030 [m] 0,20 [ m] y = 0,03 m =,3 cm Análie: A imaxe é virtual xa que ' é negativa, é dicir á equerda de lente que é a zona onde e forman a imaxe virtuai na lente. O igno poitivo do tamaño indícano que a imaxe é dereita. O reultado numérico etán en cononancia co debuxo. 6. Un obxecto de 3 cm itúae a 20 cm dunha lente cuxa ditancia focal é 0 cm: a) Debuxa a marcha do raio i a lente é converxente. b) Debuxa a marcha do raio i a lente é diverxente. c) En ambo o dou cao calcula a poición e o tamaño da imaxe. Rta.: c) (c) ' = 0,20 m; y' = -3,0 cm; (d) ' = -0,067 m; y' =,0 cm (P.A.U. Xuño 2) Dato (convenio de igno DIN) Cifra ignificativa: 2 Tamaño do obxecto y = 3,0 cm = 0,030 m Poición do obxecto = -20 cm = -0,20 m Ditancia focal da lente f = 0 cm = 0,0 m Incógnita Poición da imaxe en amba lente ', 2 ' Tamaño da imaxe en amba lente y ', y 2 ' Outro ímbolo Aumento lateral A L Ecuación Relación entre a poición da imaxe e a do obxecto na lente ' = f ' Aumento lateral na lente A L = y' y = ' ' a) Análie: A imaxe é real xa que é poitiva, é dicir á dereita da lente que é a zona onde e forman a imaxe reai na lente. O igno negativo do tamaño indícano que a imaxe é invetida. O reultado numérico etán en cononancia co debuxo. b) Análie: A imaxe é virtual xa que é negativa, é dicir á equerda de lente que é a zona onde e forman a imaxe virtuai na lente. O igno poitivo do tamaño indícano que a imaxe é dereita. O reultado numérico etán en cononancia co debuxo. ' c) Para a lente converxente, f = +0,0 m: ' 0,20 [ m] = 0,0 [m] = 0,20 m y ' 0,20 [m] = 0,030 [m] 0,20 [m] y = 0,030 m = -3,0 cm

20 íica P.A.U. ÓPTICA 20 Para a lente diverxente, f = 0,0 m: ' 0,20 [ m] = 0,0 [ m] = 0,067 m y ' [ m] = 0,067 0,030 [m] 0,20 [ m] y = 0,00 m =,0 cm 7. Quéree formar unha imaxe real e de dobre tamaño dun obxecto de,5 cm de altura. Determina: a) A poición do obxecto e e ua un epello cóncavo de R = 5 cm. b) A poición do obxecto e e ua unha lente converxente coa mema focal que o epello. c) Debuxa a marcha do raio para o dou apartado anteriore. (P.A.U. Xuño ) Rta.: a) e = - cm; b) l = - cm Dato (convenio de igno DIN) Cifra ignificativa: 2 Tamaño do obxecto y =,5 cm = 0,05 m Aumento lateral A L = -2,0 Radio do epello cóncavo R = -5 cm = -0,5 m Incógnita Poición do obxecto ante o epello e Poición do obxecto ante a lente l Outro ímbolo Ditancia focal (do epello e da lente) f Tamaño da imaxe y' Ecuación Relación entre a poición da imaxe e a do obxecto no epello ' + = f Relación entre a poición da imaxe e a do obxecto na lente ' = f Aumento lateral no epello A L = y ' y = ' Aumento lateral na lente A L = y ' y = ' Relación entre a ditancia focal e o radio de curvatura dun epello f = R / 2 a) Se a imaxe e real e de dobre tamaño, ten que er invertida, polo que o aumento lateral erá negativo. A L = -2,0 = ' / ' = 2,0 f e = R / 2 = -0,075 m I C f O R ' ' + = f 2,0 + = 0,075 [ m]

21 íica P.A.U. ÓPTICA 2 e =3 ( 0,075 [m]) = 0, m 2 Análie: Nun epello, a imaxe é real cando e forma «á equerda» do epello, xa que o raio que aen reflectido ó e cortan «á equerda». b) Se a lente é converxente, a ditancia focal é poitiva. f l = 0,075 m Como a imaxe é real o aumento lateral é negativo. A L = -2,0 = ' / ' ' = -2,0 ' = f 2,0 = 0,075 [ m] 3 0,075 [ m] l = = 0, m 2 CUESTIÓNS DIOPTRIO PLANO.. Cando un raio de luz monocromática paa dende o aire á auga (n auga = 4/3), prodúcee un cambio: A) Na frecuencia. B) Na lonxitude de onda. C) Na enerxía. (P.A.U. Set. 0) B? O índice de refracción «n» dun medio é o cociente entre a velocidade «v» da luz nee medio e a velocidade da luz «c» no baleiro. n auga = v auga c Do valor n auga = 4/3, dedúcee que a velocidade da luz na auga é v auga = 3/4 c < c A frecuencia dunha onda harmónica é caracterítica e independente do medio polo que e propaga. É o número de ocilación (no cao da luz como onda electromagnética) do campo eléctrico ou magnético na unidade de tempo e correponde ao número do onda que paan por un punto na unidade de tempo. Ao paar dun medio (aire) a outro (auga) no que a velocidade de propagación é menor, a frecuencia «f» mantene pero, da relación entre a velocidade de propagación «v» e a lonxitude de onda «λ», v = λ f a lonxitude de onda, «λ» diminúe proporcionalmente. A enerxía dunha luz monocromática é, egundo a ecuación de Planck, E f = h f

22 íica P.A.U. ÓPTICA 22 proporcional á frecuencia (h é a contante de Planck) e non variaría ao cambiar de medio e ete non aborbee a luz. A auga vai aborbendo a enerxía da luz, polo que produciríae unha perda da enerxía, que ao longo dunha certa ditancia faría que a luz deixae de propagare pola auga. 2. Cando a luz incide na uperficie de eparación de dou medio cun ángulo igual ao ángulo límite io ignifica que: A) O ángulo de incidencia e o de refracción on complementario. B) Non e oberva ralo refractado. C) O ángulo de incidencia é maior que o de refracción. (P.A.U. Set. 05) B Cando un raio paa do medio mái deno ao meno deno e incide na uperficie de eparación cun ángulo uperior ao ángulo limite, o raio non ae refractado enón que ofre reflexión total. Se o ángulo de incidencia é igual ao ángulo limite, o raio refractado ae cun ángulo de 90º e non e oberva. 3. Cando e oberva o leito dun río en dirección cae perpendicular, a profundidade real con relación á aparente é: A) Maior. B) Menor. C) A mema. Dato n auga > n aire (P.A.U. Xuño 97, Set. 03) A Aplicando a ecuación do dioptrio eférico: n' ' n = n' n R tendo en conta que para unha uperficie plana R =, n = n (auga) e n' = (ar), xa que o raio de luz ven dende o fondo do río cara a no, queda ' n =0 ' = n é dicir, a imaxe do obxecto e forma ante do dioptrio ( < 0, polo que < 0) e é, polo tanto, virtual. Como n > para a auga, a ditancia ' á que e formará a imaxe é menor que a ditancia do obxecto. (Véxae o diagrama). ' 4. Un raio luminoo que viaxa por un medio do que o índice de refracción é n, incide con certo ángulo obre a uperficie de eparación dun egundo medio de índice n 2 (n > n 2). Repecto do ángulo de incidencia, o de refracción erá: a) Igual. b) Maior. c) Menor. (P.A.U. Set. 02) B Segundo a egunda lei de Snell da refracción, enθ i enθ r = c i c r = n r n i no que θ i é o ángulo que forma o raio luminoo incidente coa normal á uperficie de eparación, θ r é o ángulo que forma o raio luminoo refractado coa normal á uperficie de eparación, c i é a velocidade da luz no

23 íica P.A.U. ÓPTICA 23 medio incidente e c r é a velocidade da luz no egundo medio, e n i e n r on o índice de refracción da luz no primeiro (incidente) medio e o egundo (refractado). A ecuación anterior pódee ecribir: n en θ = n 2 en θ 2 Se n > n 2 entón: en θ < en θ 2 θ < θ 2 O ángulo de refracción (θ 2 ) é maior co ángulo de incidencia (θ ). 5. Un raio de luz incide dede o aire (n = ) obre unha lámina de vidro de índice de refracción n =,5. O ángulo límite para a reflexión total dete raio é: A) 4,8º B) 90º C) Non exite. (P.A.U. Set. 08) C Para que exita ángulo límite, a luz debe paar dun medio mái deno opticamente (con maior índice de refracción) a un meno deno. Pola lei de Snell n en θ = n 2 en θ 2 O ángulo límite é o ángulo de incidencia para o que o ángulo de refracción vale 90º. Se n 2 > n entón: o que é aburdo. n en λ = n 2 en 90º = n 2 en λ = n 2 / n > 6. O ángulo límite na refracción auga/aire é de 48,6º. Si e poúe outro medio no que a velocidade da luz exa v medio = 0,878 v auga, o novo ángulo límite (medio/aire) erá: A) Maior. B) Menor. C) Non e modifica. (P.A.U. Xuño 04) B O ángulo límite é aquel ángulo de incidencia para o que o ángulo de refracción é de 90º Aplicando a 2ª lei de Snell da refracción: Para o ángulo límite λ auga : en i /en r = v i / v r en λ auga /en 90º = v auga / v aire Co dato: en λ auga = v auga / v aire v auga = v aire en λ auga = 0,75 v aire Para un novo medio no que v medio = 0,878 v auga, v medio < v auga (en λ medio = v medio / v aire ) < (v auga / v aire = en λ auga ) λ medio < λ auga

24 íica P.A.U. ÓPTICA 24 Co dato: en λ medio = 0,878 v auga / v aire = 0,878 0,75 v aire / v aire = 0,66 λ medio = 4º < 48,6º 7. Se o índice de refracción do diamante é 2,52 e o do vidro,27. A) A luz propágae con maior velocidade no diamante. B) O ángulo limite entre o diamante e o aire é menor que entre o vidro e o aire. C) Cando a luz paa do diamante ao vidro o ángulo de incidencia é maior que o ángulo de refracción. (P.A.U. Xuño 05) B O ángulo limite λ é o ángulo de incidencia para o que o ángulo de refracción vale 90º. Aplicando a 2ª lei de Snell da refracción: n i en i = n r en r O índice de refracción do aire "n a " é o cociente entre a velocidade da luz no baleiro "c" e a velocidade da luz no aire "v a ". Como on practicamente iguai O ángulo limite entre o diamante e o aire é λ d : n a = c / v a = n d en λ d = n a en 90º = Analogamente para o vidro: λ d = arc en ( / n d ) = arc en ( / 2,52) = 23º λ v = arc en ( /,27) = 52º A) Da definición de índice de refracción, n = c / v queda v d = c / n d = [m/] / 2,52 =,2 0 8 m/ v v = c / n v = [m/] /,27 = 2,4 0 8 m/ C) Cando a luz paa dun medio mái deno opticamente (diamante) a outro meno deno (vidro) o raio refractado afátae da normal (o ángulo de incidencia é maior menor que o ángulo de refracción) 8. Cando un raio de luz incide nun medio de menor índice de refracción, o raio refractado: A) Varía a úa frecuencia. B) Achégae á normal. C) Pode non exitir raio refractado. (P.A.U. Set. 07) C Cando a luz paa dun medio mái deno opticamente (con maior índice de refracción) a outro meno deno (por exemplo da auga ao aire) o raio refractado afátae da normal. Pola egunda lei de Snell da refracción: Se n i > n r entón en r > en i, e r > i n i en i = n r en r

25 íica P.A.U. ÓPTICA 25 Pero exite un valor de i, chamado ángulo límite λ, para o que o raio refractado forma un ángulo de 90º coa normal. Para un raio incidente cun ángulo maior que o ángulo límite, non aparece raio refractado. Prodúcee unha reflexión total. 9. No fondo dunha picina hai un foco de luz. Obervando a uperficie da auga veríae luz: A) En toda a picina. B) Só no punto enriba do foco. C) Nun círculo de raio R arredor do punto enriba do foco. (P.A.U. Set. 0) C A uperficie circular iluminada débee a que o raio que veñen dede a auga e inciden na uperficie de eparación con ángulo uperior ao ángulo límite non aen ao exterior, porque ofren reflexión total. O ángulo límite é o ángulo de incidencia para o que o raio refractado ae cun ángulo de refracción de 90º. Pola 2ª lei de Snell h R λ 90º n auga en i = n aire en r n auga en λ = en 90º λ = arc en (/n auga ) Do triángulo rectángulo do debuxo dedúcee que: R = h tg λ ESPELLOS.. Nun epello eférico convexo a imaxe que e forma dun obxecto, é: A) Real invertida e de maior tamaño có obxecto. B) Virtual dereita e de menor tamaño có obxecto. C) Virtual dereita e de maior tamaño có obxecto. (P.A.U. Set. 02) B Véxae a marcha do raio. A imaxe fórmae «detrá» do epello, polo que é virtual. O tipo de imaxe e independente da ditancia do obxecto ao epello. O I C ' f R 2. A imaxe formada no epello é: A) Real e o epello é convexo. B) Virtual e o epello é cóncavo e a ditancia obxecto é menor que a focal. C) Real e o epello é plano. (P.A.U. Set. 06) B Tal como e ve na figura.

26 íica P.A.U. ÓPTICA 26 Si e aplican la ecuación de lo epello: ' = f Depexando ' ' = f f Como a coordenada e f on negativa, e < f C f O I ' R > f e ' = ( )( ) / (+) >0, o que indica que a imaxe é virtual («fórmae» detrá do epello) 3. Si con un epello e quere obter unha imaxe maior co obxecto, haberá que empregar un epello: A) Plano. B) Cóncavo. C) Convexo. (P.A.U. Set. 08) B No epello plano o tamaño da imaxe é igual e no convexo é empre menor. Haberá que uar un epello cóncavo e ituar o obxecto dentro da ditancia focal, tao como e ve na figura. Se e aplican a ecuación do epello: ' = f e A L = y' y = ' Para que a imaxe exa maior, o aumento lateral ha de er, en valor aboluto, maior que a unidade, e xa que logo: Depexando f ' > C f O I ' R f = ' Si ' > ' A coordenada é negativa e e a ' é poitiva, (o que ocorre cando a imaxe é virtual e fórmae á dereita do epello) e f < 0, o que indica que o epello debe er cóncavo ' 0 4. Se un epello forma unha imaxe real invetida e de maior tamaño que o obxecto, trátae dun epello: A) Cóncavo e o obxecto etá ituado entre o foco e o centro da curvatura. B) Cóncavo e o obxecto etá ituado entre o foco e o epello. C) Convexo co obxecto en calquera poición. (P.A.U. Xuño 2) A

27 íica P.A.U. ÓPTICA 27 No epello convexo o tamaño da imaxe é empre menor. Haberá que uar un epello cóncavo e ituar o obxecto entre o centro de curvatura e o foco tao como e ve na figura. I C f O 5. Para obter unha imaxe na mema poición en que etá colocado o obxecto, que tipo de epello e en que lugar ha de colocare o obxecto?: A) Cóncavo e obxecto ituado no centro de curvatura. B) Convexo e obxecto ituado no centro de curvatura. C) Cóncavo e obxecto ituado no foco. A ' R (P.A.U. Set. ) O reultado vee na figura, na que O é o obxecto, I a imaxe, C o centro de curvatura e o foco do epello cóncavo. 6. Se e deexa obter unha imaxe virtual, dereita e menor que o obxecto, úae: A) Un epello convexo. B) Una lente converxente. C) Un epello cóncavo. B Véxae a marcha do raio. A imaxe fórmae «detrá» do epello, polo que é virtual. O tipo de imaxe é independente da ditancia do obxecto ao epello. O C I (P.A.U. Xuño 3) 7. Un epello cóncavo ten 80 cm de radio de curvatura. A ditancia do obxecto ao epello para que a úa imaxe exa dereita e 4 vece maior é: A) 50 cm. B) 30 cm. C) 60 cm. O I C ' f R (P.A.U. Set. 3) Dato (convenio de igno DIN) Cifra ignificativa: 3 Radio de curvatura R = -80,0 cm = -0,800 m Aumento lateral A L = 4,00 Incógnita Poición do obxecto Outro ímbolo Ditancia focal do epello f Poición da imaxe ' Tamaño do obxecto y Tamaño da imaxe y' Ecuación Relación entre a poición da imaxe e a do obxecto no epello ' = f Aumento lateral no epello A L = y' y = '

28 íica P.A.U. ÓPTICA 28 B A ditancia focal do epello é a metade do radio de curvatura. Como o epello é cóncavo o foco atópae á equerda, e, polo convenio de igno, a ditancia focal é negativa O aumento lateral en epello é Subtitúene f, ' na ecuación do epello f = R / 2 = -0,400 m A L = ' =4,00 ' = -4,00 4,00 + = 0,400 [m] e multiplicando ámbolo lado por (-4,00 ) queda unha ecuación inxela cuxa olución é: 4,00 = 0 = -0,300 m 8. Dou epello plano etán colocado perpendicularmente entre i. Un raio de luz que e depraza nun terceiro plano perpendicular ó dou, reflíctee uceivamente no dou epello. O raio reflectido no egundo epello, con repecto ao raio orixinal: A) É perpendicular. B) É paralelo. C) Depende do ángulo de incidencia. (P.A.U. Set. 04) B Véxae a figura. Se chamamo α ao ángulo que forma o raio co epello horizontal, o ángulo con que ae o raio reflectido no epello vertical repecto á horizontal, tamén vale α. r 2 Cúmpree que: β = π α α i r i 2 β i 2 = -β = -α r 2 = - i 2 = α LENTES.. Nunha lente converxente, o raio que aen do foco obxecto: A) Converxen no foco imaxe. B) Emerxen paralelo. C) Non e devían. (P.A.U. Set. 98) B

29 íica P.A.U. ÓPTICA 29 Na lente converxente, o raio converxen. É dicir, o raio que chegan paralelo converxen no foco imaxe, e tamén o raio que aen do foco obxecto aen paralelo. Aplicando a ecuación da lente delgada ' = f ' e = f (o obxecto colócae no foco), e tendo en conta que f = -f ', queda ' =. A outra opción: A: converxen no foco imaxe o raio que chegan paralelo a unha lente converxente. C: non e devían o raio que paan polo centro óptico dunha lente converxente. 2. Na lente diverxente a imaxe empre é: A) Dereita, maior e real. B) Dereita, menor e virtual. C) Dereita, menor e real. (P.A.U. Xuño 03, Xuño 06) B Dereita, menor e virtual. De acordo coa repreentación gráfica: O I 3. Ao atravear unha lente delgada, un raio paralelo ao eixe óptico: A) Non e devía. B) Devíae empre. C) Devíae ou non, dependendo do tipo de lente. (P.A.U. Set. 98) B Se a lente é converxente, o raio devíae e paa polo foco imaxe. Se a lente é diverxente, o raio devíae e a úa prolongación paa polo foco obxecto. Aplicando a ecuación da lente delgada ' = f ' e = (o raio ven dende o infinito), queda ' = f ' (e a lente é converxente) ou, tendo en conta que f ' = f, queda ' = f (e a lente é diverxente). 4. Se e deexa formar unha imaxe virtual, dereita e de menor tamaño que o obxecto, débee utilizar: A) Un epello cóncavo. B) Unha lente converxente. C) Unha lente diverxente. (P.A.U. Xuño 07) C O debuxo motran a formación de imaxe no cao no que o obxecto atópae depoi do foco obxecto e ante do foco obxecto. En todo o cao a imaxe é virtual, dereita e menor que o obxecto O I O I

30 íica P.A.U. ÓPTICA Si con un intrumento óptico e forma unha imaxe virtual, dereita e de maior tamaño que o obxecto, trátae de: A) Unha lente diverxente. B) Un epello convexo. C) Unha lente converxente. (P.A.U. Xuño 0, Xuño 09) C O diagrama motra a formación da imaxe cando o obxecto atópae dentro da ditancia focal. A outra opción: A e B. ala. A lente diverxente e o epello convexo empre producen imaxe virtuai, dereita pero de menor tamaño que o obxecto. I O ONDAS LUMINOSAS. Tre core da luz viible, o azul o amarelo e o vermello, coinciden en que: A) Poúen a mema enerxía. B) Poúen a mema lonxitude de onda. C) Propágane no baleiro coa mema velocidade. (P.A.U. Xuño 04) C A core da luz viible on onda electromagnética que, por definición, propágane no baleiro coa velocidade c de km/. Ditínguene entre ela na úa frecuencia ν e na úa lonxitude de onda λ = c / ν. A enerxía dunha onda depende do cadrado da frecuencia e do cadrado da amplitude, polo que a enerxía que tranporta non ten por que er a mema. 2. A luz viible abarca un rango de frecuencia que van dede (aproximadamente) 4,3 0 4 Hz (vermello) ate 7,5 0 4 Hz (ultravioleta). Cal da eguinte afirmación é correcta? A) A luz vermella ten menor lonxitude de onda que a ultravioleta. B) A ultravioleta é a mai enerxética do epectro viible. C) Amba aumentan a lonxitude de onda nun medio con maior índice de refracción co aire. (P.A.U. Xuño 0) B ago notar que, etritamente, a luz ultravioleta non é viible, pero limita coa violeta, que i o é, nea frecuencia. Na teoría cláica, a enerxía dunha onda é directamente proporcional ao cadrado da amplitude e da frecuencia. Como a frecuencia da luz ultravioleta é maior ca da luz vermella, terá maior enerxía. (Na teoría cuántica, a luz pódee coniderar como un feixe de partícula chamada fotón. A enerxía E que leva un fotón de frecuencia f é: E = h f na que h chámae contante de Planck e ten un valor moi pequeno: h = 6, J Nee cao, canto maior exa a frecuencia, maior erá a enerxía do fotón) A outra opción: A. A lonxitude de onda «λ» etá relacionada coa velocidade de propagación «v» e a frecuencia «f» por: v = λ f

31 íica P.A.U. ÓPTICA 3 Nun medio homoxéneo, a lonxitude de onda e a frecuencia on inveramente proporcionai. Como f u = 7,5 0 4 > 4,3 0 4 = f v λ u < λ v C. O índice de refracción dun medio co repecto ao baleiro «n m» é o cociente entre a velocidade da luz no baleiro «c» e a velocidade da luz no medio «v m». n m = c / v m Se o índice de refracción do medio e maior que o de o aire, a velocidade da luz nee medio ten que er menor, por er inveramente proporcionai. n m > n a v m < v a Como a frecuencia da luz é caracterítica (non varía ao cambiar de medio) e etá relacionada coa velocidade de propagación da luz no medio por: v m = λ m f Como on directamente proporcionai, ao er menor a velocidade, tamén ten que er menor a lonxitude de onda. 3. Nunha onda de luz: A) O campo eléctrico E e magnético B vibran en plano paralelo. B) O campo E e B vibran en plano perpendiculare entre i. C) A dirección de propagación é a de vibración do campo eléctrico. (Debuxa a onda de luz). (P.A.U. Xuño 4) B Unha onda electromagnética é unha combinación dun campo eléctrico e un campo magnético ocilante que e propagan en dirección perpendiculare entre i. Campo eléctrico Campo magnético LABORATORIO. ai un equema da práctica de óptica, ituando o obxecto, a lente e a imaxe debuxando a marcha do raio. (P.A.U. Xuño 97) Se colocamo o obxecto a unha ditancia maior que a ditancia focal f, > f, a imaxe que e forma é como a da figura, ou exa, real, invertida e maior, e ituada a unha ditancia ' que vén dada pola relación: O tamaño da imaxe y', comparado co do obxecto y, é: ' = f '

32 íica P.A.U. ÓPTICA 32 y ' y = ' 2. Na práctica de óptica, púidoe e como determinar a ditancia focal da lente? (P.A.U. Xuño 4, Set. 98) Si. íxoe a montaxe da figura e foie variando a poición da lente D e movendo a pantalla E ata obter unha imaxe enfocada. A B C D E Medíane o valore de (ditancia do obxecto á lente = CD) e ' (ditancia da imaxe á lente ' = DE) Aplicando a ecuación da lente calculábae a ditancia focal f' para cada medida. Logo facíae a media do valore calculado. ' = f ' 3. Dipone dunha lente delgada converxente. Decribe brevemente un procedemento para coñecer o valor da úa ditancia focal. (P.A.U. Set. 06) Véxae o exercicio de Set Se nunha lente converxente un obxecto ituado no eixe óptico e a 20 cm non forma imaxe, cal é a potencia e a ditancia focal da lente? Debuxa a marcha do raio. Como ería a imaxe e = 0 cm? (P.A.U. Set. 99) Se colocamo o obxecto á ditancia = -0,20 m e non forma imaxe, etamo no foco da lente. f' = 0,20 m. 20 cm A potencia é: P = / f' = / 0,20 [m] = 5 dioptría Se = -0,0 m, calculamo ' da relación da lente: ' = f ' ' 0,0 [ m] = 0,20 [m] 0 cm 20 cm

33 íica P.A.U. ÓPTICA 33 ' = -0,20 m = -20 cm. A imaxe etá ante da lente, e é virtual. Da ecuación de aumento lateral: A L = y' y = ' y ' [ m] = 0,20 y 0,0 [ m] =2 y' = 2 y A imaxe é dereita (y' > 0) e maior (y' > y) que o obxecto. 5. No laboratorio traballa con lente converxente e recolle nunha pantalla a imaxe dun obxecto. Explica o que ucede, axudándoche do diagrama de raio, cando itúa o obxecto a unha ditancia da lente inferior á úa ditancia focal. (P.A.U. Set. 4) Se colocamo o obxecto á ditancia inferior á ditancia focal, a imaxe fórmae ante da lente, é virtual e non e pode recoller nunha pantalla. O 6. Que clae de imaxe e forman nunha lente converxente e o obxecto e encontra a unha ditancia inferior á focal? E e e encontra na focal? Debuxa a marcha do raio. (P.A.U. Xuño 00) Véxae o exercicio de Set Nunha lente converxente, un obxecto atópae a unha ditancia maior que o dobre da focal (2f). ai un equema da marcha do raio e explica que clae de imaxe e forma (real ou virtual, dereita ou invertida) e que ocorre co aumento. (P.A.U. Xuño 00 e Set. 03) Se colocamo o obxecto a unha ditancia maior que o dobre da ditancia focal f, > 2 f, a imaxe que e forma é como a da figura, ou exa, real, invertida e menor. Da relación: 2 ' = f ' dedúcee que e > 2 f, entón: < 2 f e como f' = -f,

34 íica P.A.U. ÓPTICA 34 ' = f ' 2 f f = 2 f = 2 f ' Como ' < 2 f' A L = y' y = ' y'= y ' y 2 f ' 2 f = y y' < -y 8. Cunha lente converxente deéxae formar unha imaxe virtual, dereita e aumentada. Onde debe colocare o obxecto? ai un equema da práctica. (P.A.U. Set. 00) Véxae o exercicio de Set Na práctica da lente converxente debuxa a marcha do raio e a imaxe formada dun obxecto cando: a) Se itúa no foco. b) Se itúa entre o foco e o centro óptico. (P.A.U. Xuño 0, Xuño 02) a) Nete cao non e forma imaxe, porque o raio aen paralelo depoi de atravear a lente. b) A imaxe é virtual, dereita e maior, e ituada entre - e o foco. O Hai que facer contar que nada dito e pode facer na práctica. Cando o obxecto e pon no foco, a imaxe non e forma (fórmae no infinito), e cando e pon entre o foco e a lente, a imaxe é virtual, e non e pode recoller nunha pantalla para facer medida. Pero e o facemo no laboratorio, en ámbolo dou cao unha imaxe parece que e I O forma na pantalla ó que non é unha imaxe definida. Como non podemo obter unha imaxe definida, puidera er que tomemo a imaxe que e forman na pantalla como imaxe reai. 0. Nunha lente converxente, e coloca un obxecto entre o foco e a lente, como é la imaxe? (Debuxa a marcha do raio) (P.A.U. Set. 02) Véxae o exercicio de Set Na práctica da lente converxente explica i hai algunha poición do obxecto para a que a imaxe exa virtual e dereita, e outra para a que a imaxe exa real e invertida e do memo tamaño co obxecto.

35 íica P.A.U. ÓPTICA 35 (P.A.U. Xuño 04) A imaxe virtuai non e poden recoller nunha pantalla. Na práctica de laboratorio con lente converxente e itúa un obxecto (unha placa cun ímbolo na traxectoria do raio paralelo) a unha certa ditancia dunha lente converxente, e cunha pantalla búcae a poición de imaxe nítida. Non e pode, polo tanto, obter unha imaxe virtual. Teoricamente a poición do obxecto para que unha lente converxente dea unha imaxe virtual e dereita, pode calculare da ecuación da lente A L = y' y = ' xa que i a imaxe é dereita, y' > 0, e i é virtual, ' < 0. ' = f ' I O = ' f ' = f ' ' f ' Como f ' > 0y ' < 0 = ' f ' f ' ' f ' ' > ' = f ' o obxecto debe atopare dentro da ditancia focal. En canto a imaxe real, a ecuación da lente no dan que a poición do obxecto para que a imaxe é real e invertida e do memo tamaño (y' = -y)é: ' = - 2 / = / f = 2 f O equema da marcha do raio é: ' f ' ' f ' 2. Dipone dun proxector cunha lente delgada converxente, e deéxae proxectar unha tranparencia de xeito que a imaxe exa real e invertida e maior que o obxecto. Explica como facelo. (ai un debuxo amoando a traxectoria do raio) (P.A.U. Xuño 05) Se a diapoitiva (obxecto) atópae a unha ditancia da lente comprendida entre f < < 2 f

Física P.A.U. ÓPTICA 1 ÓPTICA

Física P.A.U. ÓPTICA 1 ÓPTICA Física P.A.U. ÓPTICA 1 ÓPTICA PROBLEMAS DIOPTRIO PLANO 1. Un raio de luz de frecuencia 5 10 14 Hz incide, cun ángulo de incidencia de 30, sobre unha lámina de vidro de caras plano-paralelas de espesor

Διαβάστε περισσότερα

Física P.A.U. ÓPTICA 1 ÓPTICA

Física P.A.U. ÓPTICA 1 ÓPTICA Física P.A.U. ÓPTICA 1 ÓPTICA PROBLEMAS DIOPTRIO PLANO 1. Un raio de luz de frecuencia 5 10¹⁴ Hz incide cun ángulo de incidencia de 30 sobre unha lámina de vidro de caras plano-paralelas de espesor 10

Διαβάστε περισσότερα

Exercicios de Física 04. Óptica

Exercicios de Física 04. Óptica Exercicios de Física 04. Óptica Problemas 1. Unha lente converxente ten unha distancia focal de 50 cm. Calcula a posición do obxecto para que a imaxe sexa: a) real e tres veces maior que o obxecto, b)

Διαβάστε περισσότερα

ÓPTICA- A LUZ Problemas PAAU

ÓPTICA- A LUZ Problemas PAAU ÓPTICA- A LUZ Problemas PAAU XUÑO-96 CUESTION 2. opa Disponse de luz monocromática capaz de extraer electróns dun metal. A medida que medra a lonxitude de onda da luz incidente, a) os electróns emitidos

Διαβάστε περισσότερα

CUESTIÓNS DE SELECTIVIDADE RELACIONADOS CO TEMA 4

CUESTIÓNS DE SELECTIVIDADE RELACIONADOS CO TEMA 4 CUESTIÓNS DE SELECTIVIDADE RELACIONADOS CO TEMA 4 2013 C.2. Se se desexa obter unha imaxe virtual, dereita e menor que o obxecto, úsase: a) un espello convexo; b)unha lente converxente; c) un espello cóncavo.

Διαβάστε περισσότερα

Tema: Enerxía 01/02/06 DEPARTAMENTO DE FÍSICA E QUÍMICA

Tema: Enerxía 01/02/06 DEPARTAMENTO DE FÍSICA E QUÍMICA Tema: Enerxía 01/0/06 DEPARTAMENTO DE FÍSICA E QUÍMICA Nome: 1. Unha caixa de 150 kg descende dende o repouso por un plano inclinado por acción do seu peso. Se a compoñente tanxencial do peso é de 735

Διαβάστε περισσότερα

PAU Xuño Código: 25 FÍSICA OPCIÓN A OPCIÓN B

PAU Xuño Código: 25 FÍSICA OPCIÓN A OPCIÓN B PAU Xuño 00 Código: 5 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos ( cada cuestión, teórica ou práctica). Problemas 6 puntos ( cada apartado). Non se valorará a simple anotación dun ítem como solución

Διαβάστε περισσότερα

FÍSICA OPCIÓN 1. ; calcula: a) o período de rotación do satélite, b) o peso do satélite na órbita. (Datos R T. = 9,80 m/s 2 ).

FÍSICA OPCIÓN 1. ; calcula: a) o período de rotación do satélite, b) o peso do satélite na órbita. (Datos R T. = 9,80 m/s 2 ). 22 Elixir e desenrolar unha das dúas opcións propostas. FÍSICA Puntuación máxima: Problemas 6 puntos (1,5 cada apartado). Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica). Non se valorará a simple

Διαβάστε περισσότερα

EXERCICIOS AUTOAVALIABLES: RECTAS E PLANOS. 3. Cal é o vector de posición da orixe de coordenadas O? Cales son as coordenadas do punto O?

EXERCICIOS AUTOAVALIABLES: RECTAS E PLANOS. 3. Cal é o vector de posición da orixe de coordenadas O? Cales son as coordenadas do punto O? EXERCICIOS AUTOAVALIABLES: RECTAS E PLANOS Representa en R os puntos S(2, 2, 2) e T(,, ) 2 Debuxa os puntos M (, 0, 0), M 2 (0,, 0) e M (0, 0, ) e logo traza o vector OM sendo M(,, ) Cal é o vector de

Διαβάστε περισσότερα

EXERCICIOS DE REFORZO: RECTAS E PLANOS

EXERCICIOS DE REFORZO: RECTAS E PLANOS EXERCICIOS DE REFORZO RECTAS E PLANOS Dada a recta r z a) Determna a ecuacón mplícta do plano π que pasa polo punto P(,, ) e é perpendcular a r Calcula o punto de nterseccón de r a π b) Calcula o punto

Διαβάστε περισσότερα

FISICA 2º BAC 27/01/2007

FISICA 2º BAC 27/01/2007 POBLEMAS 1.- Un corpo de 10 g de masa desprázase cun movemento harmónico simple de 80 Hz de frecuencia e de 1 m de amplitude. Acha: a) A enerxía potencial cando a elongación é igual a 70 cm. b) O módulo

Διαβάστε περισσότερα

Física P.A.U. ELECTROMAGNETISMO 1 ELECTROMAGNETISMO. F = m a

Física P.A.U. ELECTROMAGNETISMO 1 ELECTROMAGNETISMO. F = m a Física P.A.U. ELECTOMAGNETISMO 1 ELECTOMAGNETISMO INTODUCIÓN MÉTODO 1. En xeral: Debúxanse as forzas que actúan sobre o sistema. Calcúlase a resultante polo principio de superposición. Aplícase a 2ª lei

Διαβάστε περισσότερα

Física P.A.U. VIBRACIÓNS E ONDAS 1 VIBRACIÓNS E ONDAS

Física P.A.U. VIBRACIÓNS E ONDAS 1 VIBRACIÓNS E ONDAS Física P.A.U. VIBRACIÓNS E ONDAS 1 VIBRACIÓNS E ONDAS PROBLEMAS M.H.S.. 1. Dun resorte elástico de constante k = 500 N m -1 colga unha masa puntual de 5 kg. Estando o conxunto en equilibrio, desprázase

Διαβάστε περισσότερα

FÍSICA. = 9, kg) = -1, C; m e

FÍSICA. = 9, kg) = -1, C; m e 22 FÍSICA Elixir e desenvolver un problema e/ou cuestión de cada un dos bloques. O bloque de prácticas só ten unha opción. Puntuación máxima: Problemas 6 puntos (1 cada apartado). Cuestións 4 puntos (1

Διαβάστε περισσότερα

1.- Evolución das ideas acerca da natureza da luz! Óptica xeométrica! Principio de Fermat. Camiño óptico! 3

1.- Evolución das ideas acerca da natureza da luz! Óptica xeométrica! Principio de Fermat. Camiño óptico! 3 1.- Evolución das ideas acerca da natureza da luz! 2 2.- Óptica xeométrica! 2 2.1.- Principio de Fermat. Camiño óptico! 3 2.2.- Reflexión e refracción. Leis de Snell! 3 2.3.- Laminas plano-paralelas! 4

Διαβάστε περισσότερα

PAU XUÑO 2012 FÍSICA

PAU XUÑO 2012 FÍSICA PAU XUÑO 2012 Código: 25 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica) Problemas 6 puntos (1 cada apartado) Non se valorará a simple anotación dun ítem como solución

Διαβάστε περισσότερα

Procedementos operatorios de unións non soldadas

Procedementos operatorios de unións non soldadas Procedementos operatorios de unións non soldadas Técnicas de montaxe de instalacións Ciclo medio de montaxe e mantemento de instalacións frigoríficas 1 de 28 Técnicas de roscado Unha rosca é unha hélice

Διαβάστε περισσότερα

PAU XUÑO 2011 MATEMÁTICAS II

PAU XUÑO 2011 MATEMÁTICAS II PAU XUÑO 2011 MATEMÁTICAS II Código: 26 (O alumno/a debe responder só os exercicios dunha das opcións. Puntuación máxima dos exercicios de cada opción: exercicio 1= 3 puntos, exercicio 2= 3 puntos, exercicio

Διαβάστε περισσότερα

Código: 25 XUÑO 2014 PAU FÍSICA OPCIÓN A OPCIÓN B

Código: 25 XUÑO 2014 PAU FÍSICA OPCIÓN A OPCIÓN B PAU Código: 25 XUÑO 204 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos ( cada cuestión, teórica ou práctica). Problemas 6 puntos ( cada apartado). Non se valorará a simple anotación dun ítem como solución

Διαβάστε περισσότερα

Ano 2018 FÍSICA. SOL:a...máx. 1,00 Un son grave ten baixa frecuencia, polo que a súa lonxitude de onda é maior.

Ano 2018 FÍSICA. SOL:a...máx. 1,00 Un son grave ten baixa frecuencia, polo que a súa lonxitude de onda é maior. ABAU CONVOCAT ORIA DE SET EMBRO Ano 2018 CRIT ERIOS DE AVALI ACIÓN FÍSICA (Cód. 23) Elixir e desenvolver unha das dúas opcións. As solución numéricas non acompañadas de unidades ou con unidades incorrectas...

Διαβάστε περισσότερα

PAU XUÑO 2011 FÍSICA

PAU XUÑO 2011 FÍSICA PAU XUÑO 2011 Código: 25 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica). Problemas 6 puntos (1 cada apartado). Non se valorará a simple anotación dun ítem como solución

Διαβάστε περισσότερα

1.- Carga eléctrica. Cuantización Lei de Coulomb Traballo Campo Electrostático Potencial Electrostático 6

1.- Carga eléctrica. Cuantización Lei de Coulomb Traballo Campo Electrostático Potencial Electrostático 6 CMPO ELECTROSTÁTICO 1.- Carga eléctrica. Cuantización 1.1. Tipo de carga:.- Lei de Coulomb 3 3.- Traballo 4 3.1.-Enerxía Potencial Electrotática 5 4.- Campo Electrotático 5 5.- Potencial Electrotático

Διαβάστε περισσότερα

FÍSICA. ) xiran arredor da Terra con órbitas estables de diferente raio sendo r A. > m B

FÍSICA. ) xiran arredor da Terra con órbitas estables de diferente raio sendo r A. > m B ÍSICA Elixir e desenvolver un problema e/ou cuestión de cada un dos bloques. O bloque de prácticas só ten unha opción. Puntuación máxima: Problemas 6 puntos ( cada apartado). Cuestións 4 puntos ( cada

Διαβάστε περισσότερα

EXERCICIOS DE SELECTIVIDADE DE FÍSICA CURSO

EXERCICIOS DE SELECTIVIDADE DE FÍSICA CURSO Física Exercicios de Selectividade Páxina 1 / 9 EXERCICIOS DE SELECTIVIDADE DE FÍSICA CURSO 16-17 http://ciug.cesga.es/exames.php TEMA 1. GRAVITACIÓN. 1) PROBLEMA. Xuño 2016. A nave espacial Discovery,

Διαβάστε περισσότερα

PAAU (LOXSE) Setembro 2009

PAAU (LOXSE) Setembro 2009 PAAU (LOXSE) Setembro 2009 Código: 22 FÍSICA Elixir e desenvolver un problema e/ou cuestión de cada un dos bloques. O bloque de prácticas só ten unha opción. Puntuación máxima: Problemas 6 puntos ( cada

Διαβάστε περισσότερα

Código: 25 PAU XUÑO 2014 FÍSICA OPCIÓN A OPCIÓN B

Código: 25 PAU XUÑO 2014 FÍSICA OPCIÓN A OPCIÓN B PAU XUÑO 2014 Código: 25 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica). Problemas 6 puntos (1 cada apartado). Non se valorará a simple anotación dun ítem como solución

Διαβάστε περισσότερα

PAAU (LOXSE) Xuño 2002

PAAU (LOXSE) Xuño 2002 PAAU (LOXSE) Xuño 00 Código: FÍSICA Elixir e desenvolver unha das dúas opcións propostas. Puntuación máxima: Problemas 6 puntos (1,5 cada apartado). Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica).

Διαβάστε περισσότερα

PAU XUÑO 2010 MATEMÁTICAS II

PAU XUÑO 2010 MATEMÁTICAS II PAU XUÑO 010 MATEMÁTICAS II Código: 6 (O alumno/a deber responder só aos eercicios dunha das opcións. Punuación máima dos eercicios de cada opción: eercicio 1= 3 punos, eercicio = 3 punos, eercicio 3 =

Διαβάστε περισσότερα

A LUZ. ÓPTICA XEOMÉTRICA

A LUZ. ÓPTICA XEOMÉTRICA A LUZ. ÓPTICA XEOMÉTRICA PROBLEMAS. Un espello esférico ten 0,80 m de radio. a) Se o espello é cóncavo, calcular a qué distancia hai que colocar un obxecto para obter unha imaxe real dúas veces maior que

Διαβάστε περισσότερα

PAAU (LOXSE) Xuño 2006

PAAU (LOXSE) Xuño 2006 PAAU (LOXSE) Xuño 006 Código: FÍSICA Elixir e desenvolver unha das dúas opcións propostas. Puntuación máxima: Problemas 6 puntos (1,5 cada apartado). Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica).

Διαβάστε περισσότερα

FÍSICA. = 4π 10-7 (S.I.)).

FÍSICA. = 4π 10-7 (S.I.)). 22 FÍSICA Elixir e desenvolver un problema e/ou cuestión de cada un dos bloques. O bloque de prácticas só ten unha opción. Puntuación máxima: Problemas, 6 puntos (1 cada apartado). Cuestións, 4 puntos

Διαβάστε περισσότερα

Tema 3. Espazos métricos. Topoloxía Xeral,

Tema 3. Espazos métricos. Topoloxía Xeral, Tema 3. Espazos métricos Topoloxía Xeral, 2017-18 Índice Métricas en R n Métricas no espazo de funcións Bólas e relacións métricas Definición Unha métrica nun conxunto M é unha aplicación d con valores

Διαβάστε περισσότερα

PAU XUÑO Código: 25 FÍSICA OPCIÓN A OPCIÓN B

PAU XUÑO Código: 25 FÍSICA OPCIÓN A OPCIÓN B PAU XUÑO 013 Código: 5 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica). Problemas 6 puntos (1 cada apartado). Non se valorará a simple anotación dun ítem como solución

Διαβάστε περισσότερα

Física P.A.U. VIBRACIÓNS E ONDAS 1 VIBRACIÓNS E ONDAS

Física P.A.U. VIBRACIÓNS E ONDAS 1 VIBRACIÓNS E ONDAS Física P.A.U. VIBRACIÓNS E ONDAS 1 VIBRACIÓNS E ONDAS INTRODUCIÓN MÉTODO 1. En xeral: a) Debúxanse as forzas que actúan sobre o sistema. b) Calcúlase cada forza. c) Calcúlase a resultante polo principio

Διαβάστε περισσότερα

PAU SETEMBRO 2013 FÍSICA

PAU SETEMBRO 2013 FÍSICA PAU SETEMBRO 013 Código: 5 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica). Problemas 6 puntos (1 cada apartado). Non se valorará a simple anotación dun ítem como solución

Διαβάστε περισσότερα

EXERCICIOS DE SELECTIVIDADE DE FÍSICA CURSO

EXERCICIOS DE SELECTIVIDADE DE FÍSICA CURSO Física Exercicios de Selectividade Páxina 1 / 8 EXERCICIOS DE SELECTIVIDADE DE FÍSICA CURSO 15-16 http://ciug.cesga.es/exames.php TEMA 1. GRAVITACIÓN. 1) CUESTIÓN.- Un satélite artificial de masa m que

Διαβάστε περισσότερα

EXERCICIOS DE SELECTIVIDADE DE FÍSICA CURSO

EXERCICIOS DE SELECTIVIDADE DE FÍSICA CURSO Física Exercicios de Selectividade Páxina 1 / 10 EXERCICIOS DE SELECTIVIDADE DE FÍSICA CURSO 17-18 http://ciug.gal/exames.php TEMA 1. GRAVITACIÓN. 1) PROBLEMA. Xuño 2017. Un astronauta está no interior

Διαβάστε περισσότερα

24/10/06 MOVEMENTO HARMÓNICO SIMPLE

24/10/06 MOVEMENTO HARMÓNICO SIMPLE NOME: CALIFICACIÓN PROBLEMAS (6 puntos) 24/10/06 MOVEMENTO HARMÓNICO SIMPLE 1. Dun resorte elástico de constante k= 500 Nm -1 colga unha masa puntual de 5 kg. Estando o conxunto en equilibrio, desprázase

Διαβάστε περισσότερα

PAAU (LOXSE) Setembro 2004

PAAU (LOXSE) Setembro 2004 PAAU (LOXSE) Setembro 004 Código: FÍSICA Elixir e desenvolver unha das dúas opcións propostas. Puntuación máxima: Problemas 6 puntos (1,5 cada apartado). Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou

Διαβάστε περισσότερα

Código: 25 MODELO DE EXAME ABAU FÍSICA OPCIÓN A OPCIÓN B

Código: 25 MODELO DE EXAME ABAU FÍSICA OPCIÓN A OPCIÓN B ABAU Código: 25 MODELO DE EXAME FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica). Problemas 6 puntos (1 cada apartado). Non se valorará a simple anotación dun ítem como

Διαβάστε περισσότερα

PAU Xuño 2011 FÍSICA OPCIÓN A

PAU Xuño 2011 FÍSICA OPCIÓN A PAU Xuño 20 Código: 25 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos ( cada cuestión, teórica ou práctica). Problemas 6 puntos ( cada apartado). Non se valorará a simple anotación dun ítem como solución

Διαβάστε περισσότερα

PROBA DE AVALIACIÓN DO BACHARELATO PARA O ACCESO Á UNIVERSIDADE (ABAU) CONVOCATORIA DE XUÑO Curso

PROBA DE AVALIACIÓN DO BACHARELATO PARA O ACCESO Á UNIVERSIDADE (ABAU) CONVOCATORIA DE XUÑO Curso PROBA DE AVALIACIÓN DO BACHARELATO PARA O ACCESO Á UNIVERSIDADE (ABAU) CONVOCATORIA DE XUÑO Curso 2017-2018 Elixir e desenvolver unha das dúas opcións. As solución numéricas non acompañadas de unidades

Διαβάστε περισσότερα

PAU XUÑO 2010 FÍSICA

PAU XUÑO 2010 FÍSICA PAU XUÑO 1 Cóigo: 5 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos (1 caa cuestión, teórica ou practica) Problemas 6 puntos (1 caa apartao) Non se valorará a simple anotación un ítem como solución ás cuestións;

Διαβάστε περισσότερα

IX. ESPAZO EUCLÍDEO TRIDIMENSIONAL: Aplicacións ao cálculo de distancias, áreas e volumes

IX. ESPAZO EUCLÍDEO TRIDIMENSIONAL: Aplicacións ao cálculo de distancias, áreas e volumes IX. ESPAZO EUCLÍDEO TRIDIMENSIONAL: Aplicacións ao cálculo de distancias, áreas e volumes 1.- Distancia entre dous puntos Se A e B son dous puntos do espazo, defínese a distancia entre A e B como o módulo

Διαβάστε περισσότερα

PAU XUÑO 2014 FÍSICA

PAU XUÑO 2014 FÍSICA PAU XUÑO 2014 Código: 25 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica), problemas 6 puntos (1 cada apartado) Non se valorará a simple anotación dun ítem como solución

Διαβάστε περισσότερα

PAU SETEMBRO 2014 FÍSICA

PAU SETEMBRO 2014 FÍSICA PAU SETEMBRO 014 Código: 5 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica). Problemas 6 puntos (1 cada apartado). Non se valorará a simple anotación dun ítem como solución

Διαβάστε περισσότερα

PAU Setembro 2010 FÍSICA

PAU Setembro 2010 FÍSICA PAU Setembro 010 Código: 5 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica). Problemas 6 puntos (1 cada apartado). Non se valorará a simple anotación dun ítem como solución

Διαβάστε περισσότερα

Exame tipo. C. Problemas (Valoración: 5 puntos, 2,5 puntos cada problema)

Exame tipo. C. Problemas (Valoración: 5 puntos, 2,5 puntos cada problema) Exame tipo A. Proba obxectiva (Valoración: 3 puntos) 1. - Un disco de 10 cm de raio xira cunha velocidade angular de 45 revolucións por minuto. A velocidade lineal dos puntos da periferia do disco será:

Διαβάστε περισσότερα

Código: 25 PAU XUÑO 2012 FÍSICA OPCIÓN A OPCIÓN B

Código: 25 PAU XUÑO 2012 FÍSICA OPCIÓN A OPCIÓN B PAU XUÑO 2012 Código: 25 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica). Problemas 6 puntos (1 cada apartado). Non se valorará a simple anotación dun ítem como solución

Διαβάστε περισσότερα

PAU XUÑO 2012 MATEMÁTICAS II

PAU XUÑO 2012 MATEMÁTICAS II PAU Código: 6 XUÑO 01 MATEMÁTICAS II (Responder só aos exercicios dunha das opcións. Puntuación máxima dos exercicios de cada opción: exercicio 1= 3 puntos, exercicio = 3 puntos, exercicio 3= puntos, exercicio

Διαβάστε περισσότερα

Exercicios de Física 02a. Campo Eléctrico

Exercicios de Física 02a. Campo Eléctrico Exercicios de Física 02a. Campo Eléctrico Problemas 1. Dúas cargas eléctricas de 3 mc están situadas en A(4,0) e B( 4,0) (en metros). Caalcula: a) o campo eléctrico en C(0,5) e en D(0,0) b) o potencial

Διαβάστε περισσότερα

EJERCICIOS DE VIBRACIONES Y ONDAS

EJERCICIOS DE VIBRACIONES Y ONDAS EJERCICIOS DE VIBRACIONES Y ONDAS 1.- Cando un movemento ondulatorio se atopa na súa propagación cunha fenda de dimensións pequenas comparables as da súa lonxitude de onda prodúcese: a) polarización; b)

Διαβάστε περισσότερα

Código: 25 SETEMBRO 2013 PAU FÍSICA OPCIÓN A OPCIÓN B

Código: 25 SETEMBRO 2013 PAU FÍSICA OPCIÓN A OPCIÓN B PAU Código: 25 SETEMBRO 2013 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica). Problemas 6 puntos (1 cada apartado). Non se valorará a simple anotación dun ítem como

Διαβάστε περισσότερα

FÍSICA. 2.- Cando se bombardea nitróxeno 14 7 N con partículas alfa xérase o isótopo 17 8O e outras partículas. A

FÍSICA. 2.- Cando se bombardea nitróxeno 14 7 N con partículas alfa xérase o isótopo 17 8O e outras partículas. A 22 FÍSICA Elixir e desenvolver unha das dúas opcións propostas. Puntuación máxima: Problemas 6 puntos (1,5 cada apartado). Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica). Non se valorará a simple

Διαβάστε περισσότερα

PAAU (LOXSE) Setembro 2006

PAAU (LOXSE) Setembro 2006 PAAU (LOXSE) Setembro 2006 Código: 22 FÍSICA Elixir e desenvolver unha das dúas opcións propostas. Puntuación máxima: Problemas 6 puntos (,5 cada apartado). Cuestións 4 puntos ( cada cuestión, teórica

Διαβάστε περισσότερα

TRIGONOMETRIA. hipotenusa L 2. hipotenusa

TRIGONOMETRIA. hipotenusa L 2. hipotenusa TRIGONOMETRIA. Calcular las razones trigonométricas de 0º, º y 60º. Para calcular las razones trigonométricas de º, nos ayudamos de un triángulo rectángulo isósceles como el de la figura. cateto opuesto

Διαβάστε περισσότερα

Código: 25 XUÑO 2012 PAU FÍSICA OPCIÓN A OPCIÓN B

Código: 25 XUÑO 2012 PAU FÍSICA OPCIÓN A OPCIÓN B PAU Código: 25 XUÑO 2012 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica). Problemas 6 puntos (1 cada apartado). Non se valorará a simple anotación dun ítem como solución

Διαβάστε περισσότερα

Física e Química 4º ESO

Física e Química 4º ESO Física e Química 4º ESO DEPARTAMENTO DE FÍSICA E QUÍMICA Física: Temas 1 ao 6. 01/03/07 Nome: Cuestións 1. Un móbil ten unha aceleración de -2 m/s 2. Explica o que significa isto. 2. No medio dunha tormenta

Διαβάστε περισσότερα

Probas de acceso a ciclos formativos de grao superior CSPEB03. Código. Proba de. Física

Probas de acceso a ciclos formativos de grao superior CSPEB03. Código. Proba de. Física Probas de acceso a ciclos formativos de grao superior Proba de Física Código CSPEB03 1. Formato da proba A proba consta de cinco problemas e nove cuestións, distribuídas así: Problema 1: dúas cuestións.

Διαβάστε περισσότερα

EXERCICIOS DE ÁLXEBRA. PAU GALICIA

EXERCICIOS DE ÁLXEBRA. PAU GALICIA Maemáicas II EXERCICIOS DE ÁLXEBRA PAU GALICIA a) (Xuño ) Propiedades do produo de marices (só enuncialas) b) (Xuño ) Sexan M e N M + I, onde I denoa a mariz idenidade de orde n, calcule N e M 3 Son M

Διαβάστε περισσότερα

Proba de Avaliación do Bacharelato para o Acceso á Universidade XUÑO 2018

Proba de Avaliación do Bacharelato para o Acceso á Universidade XUÑO 2018 Proba de Avaliación do Bacharelato para o Acceso á Universidade Código: 23 XUÑO 2018 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica). Problemas 6 puntos (1 cada apartado).

Διαβάστε περισσότερα

Física P.A.U. GRAVITACIÓN 1 GRAVITACIÓN

Física P.A.U. GRAVITACIÓN 1 GRAVITACIÓN Física P.A.U. GRAVITACIÓN 1 GRAVITACIÓN PROBLEMAS SATÉLITES 1. O período de rotación da Terra arredor del Sol é un año e o radio da órbita é 1,5 10 11 m. Se Xúpiter ten un período de aproximadamente 12

Διαβάστε περισσότερα

A circunferencia e o círculo

A circunferencia e o círculo 10 A circunferencia e o círculo Obxectivos Nesta quincena aprenderás a: Identificar os diferentes elementos presentes na circunferencia e o círculo. Coñecer as posicións relativas de puntos, rectas e circunferencias.

Διαβάστε περισσότερα

Exercicios de Física 03b. Ondas

Exercicios de Física 03b. Ondas Exercicios de Física 03b. Ondas Problemas 1. Unha onda unidimensional propágase segundo a ecuación: y = 2 cos 2π (t/4 x/1,6) onde as distancias se miden en metros e o tempo en segundos. Determina: a) A

Διαβάστε περισσότερα

Proba de Avaliación do Bacharelato para o Acceso á Universidade XUÑO 2018 FÍSICA

Proba de Avaliación do Bacharelato para o Acceso á Universidade XUÑO 2018 FÍSICA Proba de Avaliación do Bacharelato para o Acceso á Universidade XUÑO 2018 Código: 23 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica). Problemas 6 puntos (1 cada apartado)

Διαβάστε περισσότερα

ln x, d) y = (3x 5 5x 2 + 7) 8 x

ln x, d) y = (3x 5 5x 2 + 7) 8 x EXERCICIOS AUTOAVALIABLES: CÁLCULO DIFERENCIAL. Deriva: a) y 7 6 + 5, b) y e, c) y e) y 7 ( 5 ), f) y ln, d) y ( 5 5 + 7) 8 n e ln, g) y, h) y n. Usando a derivada da función inversa, demostra que: a)

Διαβάστε περισσότερα

MATEMÁTICAS. (Responder soamente a unha das opcións de cada bloque temático). BLOQUE 1 (ÁLXEBRA LINEAL) (Puntuación máxima 3 puntos)

MATEMÁTICAS. (Responder soamente a unha das opcións de cada bloque temático). BLOQUE 1 (ÁLXEBRA LINEAL) (Puntuación máxima 3 puntos) 1 MATEMÁTICAS (Responder soamente a unha das opcións de cada bloque temático). BLOQUE 1 (ÁLXEBRA LINEAL) (Puntuación máxima 3 puntos) Opción 1. Dada a matriz a) Calcula os valores do parámetro m para os

Διαβάστε περισσότερα

Resorte: estudio estático e dinámico.

Resorte: estudio estático e dinámico. ESTUDIO DO RESORTE (MÉTODOS ESTÁTICO E DINÁMICO ) 1 Resorte: estudio estático e dinámico. 1. INTRODUCCIÓN TEÓRICA. (No libro).. OBXECTIVOS. (No libro). 3. MATERIAL. (No libro). 4. PROCEDEMENTO. A. MÉTODO

Διαβάστε περισσότερα

Proba de Avaliación do Bacharelato para o Acceso á Universidade XUÑO 2017 FÍSICA

Proba de Avaliación do Bacharelato para o Acceso á Universidade XUÑO 2017 FÍSICA Proba de Avaliación do Bacharelato para o Acceso á Universidade XUÑO 2017 Código: 23 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica). Problemas 6 puntos (1 cada apartado)

Διαβάστε περισσότερα

XEOMETRÍA NO ESPAZO. - Se dun vector se coñecen a orixe, o módulo, a dirección e o sentido, este está perfectamente determinado no espazo.

XEOMETRÍA NO ESPAZO. - Se dun vector se coñecen a orixe, o módulo, a dirección e o sentido, este está perfectamente determinado no espazo. XEOMETRÍA NO ESPAZO Vectores fixos Dos puntos do espazo, A e B, determinan o vector fixo AB, sendo o punto A a orixe e o punto B o extremo, é dicir, un vector no espazo é calquera segmento orientado que

Διαβάστε περισσότερα

Reflexión e refracción. Coeficientes de Fresnel

Reflexión e refracción. Coeficientes de Fresnel Tema 5 Reflexión e refracción Coeficientes de Fresnel 51 Introdución Cando a luz incide sobre a superficie de separación de dous medios transparentes de índice de refracción diferente, unha parte entra

Διαβάστε περισσότερα

Problemas xeométricos

Problemas xeométricos Problemas xeométricos Contidos 1. Figuras planas Triángulos Paralelogramos Trapecios Trapezoides Polígonos regulares Círculos, sectores e segmentos 2. Corpos xeométricos Prismas Pirámides Troncos de pirámides

Διαβάστε περισσότερα

Problemas y cuestiones de electromagnetismo

Problemas y cuestiones de electromagnetismo Problemas y cuestiones de electromagnetismo 1.- Dúas cargas eléctricas puntuais de 2 e -2 µc cada unha están situadas respectivamente en (2,0) e en (-2,0) (en metros). Calcule: a) campo eléctrico en (0,0)

Διαβάστε περισσότερα

Física P.A.U. ELECTROMAGNETISMO 1 ELECTROMAGNETISMO

Física P.A.U. ELECTROMAGNETISMO 1 ELECTROMAGNETISMO Física P.A.U. ELECTROMAGNETISMO 1 ELECTROMAGNETISMO PROBLEMAS CAMPO ELECTROSTÁTICO 1. Dúas cargas eléctricas de 3 mc están situadas en A(4, 0) e B(-4, 0) (en metros). Calcula: a) O campo eléctrico en C(0,

Διαβάστε περισσότερα

Interferencia por división da fronte

Interferencia por división da fronte Tema 9 Interferencia por división da fronte No tema anterior vimos que para lograr interferencia debemos superpoñer luz procedente dunha única fonte de luz pero que recorreu camiños diferentes. Unha forma

Διαβάστε περισσότερα

Física e química 4º ESO. As forzas 01/12/09 Nome:

Física e química 4º ESO. As forzas 01/12/09 Nome: DEPARTAMENTO DE FÍSICA E QUÍMICA Problemas Física e química 4º ESO As forzas 01/12/09 Nome: [6 Ptos.] 1. Sobre un corpo actúan tres forzas: unha de intensidade 20 N cara o norte, outra de 40 N cara o nordeste

Διαβάστε περισσότερα

1. Un saltador de trampolín, mentras realiza o seu salto manten constante: A/ O momento de inercia. B/ A velocidad angular. C/ O momento angular.

1. Un saltador de trampolín, mentras realiza o seu salto manten constante: A/ O momento de inercia. B/ A velocidad angular. C/ O momento angular. EXAMEN 1ª AVALIACION FISICA 2º BACHARELATO PROBLEMAS 1. Unha pelota de 2 kg de masa esbara polo tellado que forma un ángulo de 30º coa horizontal e, cando chega ó extremo, queda en libertade cunha velocidade

Διαβάστε περισσότερα

INTERACCIÓNS GRAVITATORIA E ELECTROSTÁTICA

INTERACCIÓNS GRAVITATORIA E ELECTROSTÁTICA INTEACCIÓNS GAVITATOIA E ELECTOSTÁTICA AS LEIS DE KEPLE O astrónomo e matemático Johannes Kepler (1571 1630) enunciou tres leis que describen o movemento planetario a partir do estudo dunha gran cantidade

Διαβάστε περισσότερα

PAU XUÑO 2016 MATEMÁTICAS II

PAU XUÑO 2016 MATEMÁTICAS II PAU XUÑO 06 Código: 6 MATEMÁTICAS II (O alumno/a debe responder só os exercicios dunha das opcións. Puntuación máxima dos exercicios de cada opción: exercicio = 3 puntos, exercicio = 3 puntos, exercicio

Διαβάστε περισσότερα

A proba constará de vinte cuestións tipo test. As cuestións tipo test teñen tres posibles respostas, das que soamente unha é correcta.

A proba constará de vinte cuestións tipo test. As cuestións tipo test teñen tres posibles respostas, das que soamente unha é correcta. Páxina 1 de 9 1. Formato da proba Formato proba constará de vinte cuestións tipo test. s cuestións tipo test teñen tres posibles respostas, das que soamente unha é correcta. Puntuación Puntuación: 0.5

Διαβάστε περισσότερα

PAU XUÑO 2016 FÍSICA

PAU XUÑO 2016 FÍSICA PAU XUÑO 2016 Código: 25 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica) Problemas 6 puntos (1 cada apartado) Non se valorará a simple anotación dun ítem como solución

Διαβάστε περισσότερα

Física A.B.A.U. GRAVITACIÓN 1 GRAVITACIÓN

Física A.B.A.U. GRAVITACIÓN 1 GRAVITACIÓN Física A.B.A.U. GRAVITACIÓN 1 GRAVITACIÓN PROBLEMAS 1. A luz do Sol tarda 5 10² s en chegar á Terra e 2,6 10³ s en chegar a Xúpiter. a) O período de Xúpiter orbitando arredor do Sol. b) A velocidade orbital

Διαβάστε περισσότερα

PAU XUÑO 2011 MATEMÁTICAS II

PAU XUÑO 2011 MATEMÁTICAS II PAU XUÑO 2011 MATEMÁTICAS II Código: 26 (O alumno/a debe responder só os exercicios dunha das opcións. Puntuación máxima dos exercicios de cada opción: exercicio 1= 3 puntos, exercicio 2= 3 puntos, exercicio

Διαβάστε περισσότερα

LUGARES XEOMÉTRICOS. CÓNICAS

LUGARES XEOMÉTRICOS. CÓNICAS LUGARES XEOMÉTRICOS. CÓNICAS Páxina REFLEXIONA E RESOLVE Cónicas abertas: parábolas e hipérboles Completa a seguinte táboa, na que a é o ángulo que forman as xeratrices co eixe, e, da cónica e b o ángulo

Διαβάστε περισσότερα

SOLUCIONES DE LAS ACTIVIDADES Págs. 101 a 119

SOLUCIONES DE LAS ACTIVIDADES Págs. 101 a 119 Página 0. a) b) π 4 π x 0 4 π π / 0 π / x 0º 0 x π π. 0 rad 0 π π rad 0 4 π 0 π rad 0 π 0 π / 4. rad 4º 4 π π 0 π / rad 0º π π 0 π / rad 0º π 4. De izquierda a derecha: 4 80 π rad π / rad 0 Página 0. tg

Διαβάστε περισσότερα

CADERNO Nº 2 NOME: DATA: / / Os números reais

CADERNO Nº 2 NOME: DATA: / / Os números reais CADERNO Nº NOME: DATA: / / Os números reais Contidos. Os números reais Números irracionais Números reais Aproximacións Representación gráfica Valor absoluto Intervalos. Radicais Forma exponencial Radicais

Διαβάστε περισσότερα

VII. RECTAS E PLANOS NO ESPAZO

VII. RECTAS E PLANOS NO ESPAZO VII. RETS E PLNOS NO ESPZO.- Ecuacións da recta Unha recta r no espao queda determinada por un punto, punto base, e un vector v non nulo que se chama vector director ou direccional da recta; r, v é a determinación

Διαβάστε περισσότερα

Corpos xeométricos. Obxectivos. Antes de empezar. 1. Poliedros... páx. 4 Definición Elementos dun poliedro

Corpos xeométricos. Obxectivos. Antes de empezar. 1. Poliedros... páx. 4 Definición Elementos dun poliedro 9 Corpos xeométricos Obxectivos Nesta quincena aprenderás a: Identificar que é un poliedro. Determinar os elementos dun poliedro: Caras, arestas e vértices. Clasificar os poliedros. Especificar cando un

Διαβάστε περισσότερα

PÁGINA 106 PÁGINA a) sen 30 = 1/2 b) cos 120 = 1/2. c) tg 135 = 1 d) cos 45 = PÁGINA 109

PÁGINA 106 PÁGINA a) sen 30 = 1/2 b) cos 120 = 1/2. c) tg 135 = 1 d) cos 45 = PÁGINA 109 PÁGINA 0. La altura del árbol es de 8,5 cm.. BC m. CA 70 m. a) x b) y PÁGINA 0. tg a 0, Con calculadora: sß 0,9 t{ ««}. cos a 0, Con calculadora: st,8 { \ \ } PÁGINA 05. cos a 0,78 tg a 0,79. sen a 0,5

Διαβάστε περισσότερα

Caderno de traballo. Proxecto EDA 2009 Descartes na aula. Departamento de Matemáticas CPI A Xunqueira Fene

Caderno de traballo. Proxecto EDA 2009 Descartes na aula. Departamento de Matemáticas CPI A Xunqueira Fene Departamento de Matemáticas CPI A Xunqueira Fene Nome: 4º ESO Nº Páx. 1 de 36 FIGURAS SEMELLANTES 1. CONCEPTO DE SEMELLANZA Intuitivamente: Dúas figuras son SEMELLANTES se teñen a mesma forma pero distinto

Διαβάστε περισσότερα

Tema 1. Espazos topolóxicos. Topoloxía Xeral, 2016

Tema 1. Espazos topolóxicos. Topoloxía Xeral, 2016 Tema 1. Espazos topolóxicos Topoloxía Xeral, 2016 Topoloxía e Espazo topolóxico Índice Topoloxía e Espazo topolóxico Exemplos de topoloxías Conxuntos pechados Topoloxías definidas por conxuntos pechados:

Διαβάστε περισσότερα

a) Ao ceibar o resorte describe un MHS, polo tanto correspóndelle unha ecuación para a elongación:

a) Ao ceibar o resorte describe un MHS, polo tanto correspóndelle unha ecuación para a elongación: VIBRACIÓNS E ONDAS PROBLEMAS 1. Un sistema cun resorte estirado 0,03 m sóltase en t=0 deixándoo oscilar libremente, co resultado dunha oscilación cada 0, s. Calcula: a) A velocidade do extremo libre ó

Διαβάστε περισσότερα

MATEMÁTICAS. (Responder soamente a unha das opcións de cada bloque temático). BLOQUE 1 (ÁLXEBRA LINEAL) (Puntuación máxima 3 puntos)

MATEMÁTICAS. (Responder soamente a unha das opcións de cada bloque temático). BLOQUE 1 (ÁLXEBRA LINEAL) (Puntuación máxima 3 puntos) 21 MATEMÁTICAS (Responder soamente a unha das opcións de cada bloque temático). BLOQUE 1 (ÁLXEBRA LINEAL) (Puntuación máxima 3 Dada a matriz a) Calcula os valores do parámetro m para os que A ten inversa.

Διαβάστε περισσότερα

ONDAS. segundo a dirección de vibración. lonxitudinais. transversais

ONDAS. segundo a dirección de vibración. lonxitudinais. transversais PROGRAMACIÓN DE AULA MAPA DE CONTIDOS propagan enerxía, pero non materia clasifícanse ONDAS exemplos PROGRAMACIÓN DE AULA E magnitudes características segundo o medio de propagación segundo a dirección

Διαβάστε περισσότερα

Química 2º Bacharelato Equilibrio químico 11/02/08

Química 2º Bacharelato Equilibrio químico 11/02/08 Química º Bacharelato Equilibrio químico 11/0/08 DEPARTAMENTO DE FÍSICA E QUÍMICA Nome: PROBLEMAS 1. Nun matraz de,00 litros introdúcense 0,0 10-3 mol de pentacloruro de fósforo sólido. Péchase, faise

Διαβάστε περισσότερα

Exercicios de Física 01. Gravitación

Exercicios de Física 01. Gravitación Exercicios de Física 01. Gravitación Problemas 1. A lúa ten unha masa aproximada de 6,7 10 22 kg e o seu raio é de 1,6 10 6 m. Achar: a) A distancia que recorrerá en 5 s un corpo que cae libremente na

Διαβάστε περισσότερα

PAU XUÑO 2010 MATEMÁTICAS II

PAU XUÑO 2010 MATEMÁTICAS II PAU XUÑO 010 MATEMÁTICAS II Código: 6 (O alumno/a deber responder só aos eercicios dunha das opcións. Puntuación máima dos eercicios de cada opción: eercicio 1= 3 puntos, eercicio = 3 puntos, eercicio

Διαβάστε περισσότερα

Tema 3.5 Fundamentos da difracción

Tema 3.5 Fundamentos da difracción Tema 3.5 Fundamentos da difracción 3.5.1. Introducción Ademáis da interferencia, existe outro conxunto de fenómenos que non son explicables mediante a óptica xeométrica. Cando a luz atravesa pequenas aberturas

Διαβάστε περισσότερα

PAU. Código: 25 SETEMBRO 2012 FÍSICA OPCIÓN A OPCIÓN B

PAU. Código: 25 SETEMBRO 2012 FÍSICA OPCIÓN A OPCIÓN B PAU Código: 5 SETEMBRO 01 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teóica ou páctica). Poblemas 6 puntos (1 cada apatado). Non se valoaá a simple anotación dun ítem como solución

Διαβάστε περισσότερα

RADIACIÓNS ÓPTICAS ARTIFICIAIS INCOHERENTES

RADIACIÓNS ÓPTICAS ARTIFICIAIS INCOHERENTES Nº 33 - www.issga.es FRANCISCO JAVIER COPA RODRÍGUEZ Técnico superior en Prevención de Riscos Laborais Instituto Galego de Seguridade e Saúde Laboral Edita: Instituto Galego de Seguridade e Saúde Laboral

Διαβάστε περισσότερα