Ο ΜΠΑΝΤΥ (Buddy) Μέρος Β της σειράς Ο ΓΑΝΤΖΟΣ. Συγγραφέας: Νίκος Τσάμης. ISBN ebook:

Transcript

1

2 Ο ΜΠΑΝΤΥ (Buddy) Μέρος Β της σειράς Ο ΓΑΝΤΖΟΣ Συγγραφέας: Νίκος Τσάμης ISBN ebook:

3 Το μυθιστόρημα Ο ΜΠΑΝΤΥ διατίθεται στο Διαδίκτυο σε ηλεκτρονική μορφή με άδεια Creative Commons (Αναφορά Δημιουργού Μη Εμπορική χρήση - Όχι Παράγωγα έργα)

4 Όλα τα βιβλία του συγγραφέα διατίθενται και σε έντυπη μορφή, σε όλα τα βιβλιοπωλεία καθώς και στο διαδίκτυο στη διεύθυνση: ISBN έντυπης έκδοσης: Το παρόν έργο είναι πνευματική ιδιοκτησία του συγγραφέα και προστατεύεται σύμφωνα με τις διατάξεις του Ελληνικού Νόμου 2121/1993 και τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν και στην Ελλάδα. Απαγορεύεται ρητώς η αντιγραφή ή αναπαραγωγή ή αναδημοσίευση ή διασκευή ή μετάφραση του περιεχομένου του βιβλίου με οποιονδήποτε τρόπο, μηχανικό, ηλεκτρονικό, φωτοτυπικό, ηχογράφησης ή άλλο, χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια από τον συγγραφέα.

5 Photo: Xristina Kalligianni / STUDIO Ο Νίκος γεννήθηκε και σπούδασε πληροφορική στην Αθήνα. Eργάζεται ως ελεύθερος επαγγελματίας, αναλυτής προγραμματιστής, ενώ παράλληλα ασχολείται και με τη συγγραφή μυθιστορημάτων. Το πρώτο του μυθιστόρημα ο Γάντζος εκδόθηκε τον Μάιο του Στο τέλος της ίδιας χρονιάς ο Γάντζος βραβεύτηκε ως μυθιστόρημα της χρονιάς 2011 από το protagon.gr Τον Απρίλιο του 2012 εκδίδει τη συνέχεια του Γάντζου, τον Μπάντυ το οποίο ακολουθεί την ίδια επιτυχημένη πορεία που είχε και το πρώτο της σειράς. Ο Συντονιστής είναι το τρίτο μυθιστόρημα που εκδίδει, στα μέσα του 2013, το οποίο είναι αυτόνομο και ανεξάρτητο της σειράς ο Γάντζος

6 Με λίγη αίσθηση του χιούμορ, λίγο γέλιο, λίγη παιδική αθωότητα, δεν έχεις τίποτα να χάσεις. Τι φοβάσαι; Δεν έχουμε τίποτα. Ερχόμαστε χωρίς να έχουμε τίποτα και θα φύγουμε χωρίς να πάρουμε τίποτα μαζί μας. Προτού φύγουμε, το μόνο που χρειάζεται είναι λίγη περιπέτεια προς το εσωτερικό μας για να δούμε ποιος είναι αυτός εκεί μέσα, πίσω από τα ρούχα, μέσα στον σκελετό. Ποιο είναι αυτό το άτομο που γεννιέται, μεγαλώνει, ερωτεύεται και μια μέρα πεθαίνει και κανείς δεν ξέρει που πηγαίνει... OSHO

7 Ο ΜΠΑΝΤΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 Κεντρικά γραφεία της CIA στο Langley της Virginia, λίγα χιλιόμετρα δυτικά της Washington DC, δύο χρόνια νωρίτερα. Ο Peter Hanks κοιτούσε αποσβολωμένος τον πράκτορα Stinger της CIA να βγαίνει από το δωμάτιο και να κλείνει τη μεγάλη θωρακισμένη πόρτα πίσω του. Στο δεξί του χέρι ο Stinger κρατούσε ένα κλουβί με ένα πολύχρωμο Αμαζόνιο παπαγάλο μέσα, τον μοναδικό σύντροφο του Hanks στα δέκα οκτώ χρόνια της ακούσιας απομόνωσής του. Πίσω από τα λεπτά κάγκελα του μεγάλου κλουβιού, ο Buddy, ταραγμένος κι αυτός από τη βίαιη απομάκρυνσή του, ανεβοκατέβαζε νευρικά το ράμφος του, κοιτάζοντας το ακίνητο αφεντικό του. Η πόρτα ασφάλισε αυτόματα και λίγο αργότερα το κλουβί προσγειωνόταν πάνω στο μεγάλο γραφείο του Stinger, τριάντα επτά ορόφους πάνω από το δωμάτιο-φυλακή, δέκα τρεις εκ των οποίων βρίσκονταν κάτω από τη γη. Όλα ξεκίνησαν την ημέρα που ο Peter Hanks ως διακεκριμένος φυσικός επιστήμονας, ολοκλήρωσε με επιτυχία την έρευνά του για την κατασκευή ενός υπέρ-εξελιγμένου μοντέλου υδρογονοκινητήρα. Ήταν μάλιστα και η μέρα που έμπαινε στην τέταρτη δεκαετία της ζωής του. Η χαρά του Hanks για την ολοκλήρωση της πρωτοποριακής του ανακάλυψης, επισκιάστηκε από την επέμβαση του Συστήματος, με εντολή του τότε

8 8 διευθυντή της CIA, ο οποίος αυθαίρετα αποφάσισε την απαγωγή και φυλάκιση του, μέχρι νεωτέρας. Αυτό το νεωτέρας έδειχνε να παίρνει συνέχεια παράταση, αφού και ο ίδιος ο διευθυντής μετά από λίγο διάστημα συνειδητοποίησε ότι η απόφαση του, εκτός από αυθαίρετη, ήταν και εντελώς λάθος. Η διατήρηση όμως της εικόνας και της θέσης του στην υπηρεσία, δεν τον άφηναν να παραδεχτεί το λάθος του κι έτσι κάθε χρόνος που περνούσε απομάκρυνε όλο και περισσότερο την πιθανότητα να ξαναδεί ο Hanks το φως της ημέρας. Δέκα οκτώ χρόνια πέρασαν από την ημέρα που τον φυλάκισαν και μοναδική του παρέα και παρηγοριά ήταν ο παπαγάλος του, ο Buddy, που τον είχε βρει με σπασμένο φτερό έξω από την πόρτα του σπιτιού του, λίγο καιρό πριν τον απαγάγουν, κι από τότε είχαν γίνει αχώριστοι. Ο ένας βρήκε την αγάπη και τη στοργή που είχε στερηθεί από την κακομεταχείρισή του στο προηγούμενο σπίτι, από το οποίο μάλιστα είχε δραπετεύσει ανοίγοντας μια μέρα την πορτούλα από το κλουβί του, ενώ ο Hanks βρήκε διέξοδο στην ανάγκη να επικοινωνεί κατά καιρούς με κάποιον, πέρα από τα μηχανήματα και τους υπερυπολογιστές που είχε μαζέψει τότε στο εργαστήρι-σπίτι του. Οι απαγωγείς του ευτυχώς πήραν τότε μαζί τους και το κλουβί με τον Buddy, με αποτέλεσμα να μεγαλώνει παρέα με το αφεντικό του στην υπόγεια φυλακή που τους είχαν περιορίσει. Όλα τα προηγούμενα χρόνια ο Hanks έχοντας άφθονο χρόνο στη διάθεσή του, είχε καταφέρει να εκπαιδεύσει τον Buddy να λέει πάνω

9 Ο ΜΠΑΝΤΥ από διακόσιες λέξεις και να συνθέτει και εκφράσεις, που μερικές φορές αφορούσαν στις ανάγκες του για φαγητό ή βόλτα, ενώ τα ακροβατικά που εκτελούσε θα τα ζήλευε και ο πιο τολμηρός κασκαντέρ. Απ όλο το ρεπερτόριο του Buddy, αυτό που έκανε τον Hanks να λιώνει, ήταν όταν τον άκουγε να λέει I love you Peter, αντίδραση εντελώς φυσιολογική, αφού ως ορφανό που δεν γνώρισε ποτέ μητέρα, τη φράση αυτή δεν την άκουσε ποτέ κι από κανένα ανθρώπινο στόμα. Τρεις εβδομάδες πριν την έφοδο του πράκτορα Stinger στο υπόγειο που τους κρατούσαν αιχμάλωτους, ο Buddy καθόταν στον ώμο του αφεντικού του, κάνοντας την πρωινή του βόλτα έξω από το κλουβί. O Hanks έγραφε στον κειμενογράφο του Laptop που του είχαν παραχωρήσει, κάποιες ιδέες για την εξέλιξη των κινητήρων, όταν ξαφνικά ο παπαγάλος προσγειώθηκε μ ένα σάλτο πάνω στο γραφείο, πλησίασε με γρήγορα βήματα τον υπολογιστή, και άρχισε να ανεβοκατεβάζει το ράμφος του πάνω στα πλήκτρα. Στην αρχή ο Hanks χάζευε τον παπαγάλο έκπληκτος από την ταχύτητα και την ακρίβεια που χτυπούσε τα πλήκτρα. Στη συνέχεια όμως έριξε μια ματιά στην οθόνη και πάγωσε βλέποντας να σχηματίζεται στον ανοιχτό κειμενογράφο μια ολοκληρωμένη πρόταση, που τον καλούσε να έρθει πιο κοντά στην οθόνη για να κρύβει τις κάμερες ασφαλείας. Μέσα σε λίγα λεπτά, μια απίστευτη ιστορία ξετυλίχτηκε μπροστά στα μάτια του, με το αδιάκοπο ανεβοκατέβασμα του ράμφους του παπαγάλου. 9

10 10 Ένας Ινδός φωτισμένος Δάσκαλος του έγραφε πως ήταν, ο οποίος είχε βρει τρόπο να βγει από το σώμα του λίγο προτού πεθάνει και παρότι άυλος είχε τη δυνατότητα να δανείζεται σώματα ζώων και μέσω αυτών να έρχεται σε επαφή με ανθρώπους. Ο Buddy είχε γίνει προσωρινός οικοδεσπότης του Δασκάλου. Έτσι μπορούσε τώρα και του έγραφε. Θα μπορούσε και να του μιλήσει αλλά το δωμάτιο είχε τρεις κάμερες ασφαλείας υψηλής ανάλυσης που μετέδιδαν ήχο και εικόνα, οπότε θα ήταν αδύνατο να μην τους ανακαλύψουν. Ο Hanks είχε έρθει πιο κοντά στην οθόνη και παρακολουθούσε το γραπτό μονόλογο του Δασκάλου, μέσω του Buddy, που όσο προχωρούσε γινόταν όλο και πιο ασύλληπτος. Είχε τη δυνατότητα, του έγραφε, να αποκωδικοποιεί και να διαβάζει τις σκέψεις των ανθρώπων, γι αυτό στο εξής, όποτε έπαιρνε τη θέση του Buddy για να επικοινωνήσει μαζί του, θα έκανε αισθητή την παρουσία του λέγοντάς του αρχικά ένα απλό είμαι εδώ. Στη συνέχεια θα μπορούσαν να κάνουν ένα είδος συζήτησης, με τον Hanks να σκέφτεται ό,τι θέλει να ρωτήσει, που να επιδέχεται μόνο ναι ή όχι σαν απάντηση, και τον Buddy να γνέφει καταφατικά ή αρνητικά. Μ αυτόν τον τρόπο κανείς δεν θα μπορούσε να υποψιαστεί το παραμικρό, αφού ο παπαγάλος, έτσι κι αλλιώς, τη μισή μέρα κουνάει το κεφάλι του πάνω κάτω. Ο Hanks σταμάτησε να αναρωτιέται αν ονειρεύεται, όταν είδε τον παπαγάλο να του γράφει ότι γνωρίζει

11 Ο ΜΠΑΝΤΥ για την ανακάλυψή του και κυρίως ότι ήξερε πού βρισκόταν το μοναδικό της αντίγραφο, πράγμα αδύνατο, αφού ο ίδιος δεν είχε μιλήσει ποτέ και σε κανέναν για την ύπαρξη αντιγράφου. Ακόμα και τη στιγμή που του έγραφε ότι ξέρει για το αντίγραφο, το μυαλό του Hanks πήγε αυτόματα στην αυτοσχέδια κρύπτη που είχε φτιάξει κάτω από τη μικρή γλάστρα στο πίσω μέρος της αυλής του σπιτιού που έμενε πριν τον απαγάγουν. Ο Buddy πέρασε στην επόμενη αράδα γράφοντάς του Και τώρα την κρύπτη σου σκέφτηκες. Από εκείνη την ημέρα ο Δάσκαλος είχε ξαναέρθει σε επαφή μαζί του άλλη μία φορά εξηγώντας του με ναι και όχι, ότι από τη διάσταση που βρίσκεται περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να ξαναγεννηθεί και με τη βοήθεια κάποιων ανθρώπων και της εφεύρεσης του Hanks, να προσπαθήσει να αποτρέψει την καταστροφή στην οποία οδηγούσε ο άνθρωπος τον πλανήτη. Στην τελευταία τους συνάντηση, δύο χρόνια πριν από σήμερα, και πάνω που είχαν ξεκινήσει να μιλάνε για τη διάσωση του ίδιου του Hanks από τους δεσμοφύλακές του και τα σχέδια του Δασκάλου, ο πράκτορας Stinger όρμησε στο δωμάτιο και πήρε το κλουβί με το πολύχρωμο πουλί, αφού του έδειξε τυπωμένο ένα καρέ από τη μία από τις κάμερες που έδειχνε την οθόνη του υπολογιστή από πολύ κοντά, με ένα μέρος από το κείμενο της πρώτη τους συνάντησης να φαίνεται καθαρά. Το πιο αλλόκοτο μυστικό είχε διαρρεύσει! Όταν ο Hanks έμεινε τότε μόνος στο δωμάτιο, 11

12 12 ένιωσε ότι μαζί με τον Buddy, του είχαν πάρει και το τελευταίο ίχνος αξιοπρέπειας και ελπίδας. Το μυαλό του θόλωσε και όλα τα συναισθήματα που καταπίεζε τόσο καιρό μέσα του μετατράπηκαν σε μίσος για τον άνθρωπο που μπορούσε να κάνει τόσο κακό σε αθώο συνάνθρωπό του. Το συναίσθημα σιγά σιγά κορυφώθηκε και έγινε τόσο έντονο που τον έκανε να βγει από τα όρια της λογικής και να μισήσει όλο το ανθρώπινο είδος. Μέσα στην τρέλα που τον είχε κυριεύσει, μια δυνατή παρόρμηση για άμεση εκδίκηση, τον έκανε να βγάλει τη ζώνη από το παντελόνι του και να στραφεί ενάντια στον μοναδικό διαθέσιμο εκπρόσωπο του είδους του εκείνη τη στιγμή, τον εαυτό του. Λίγες στιγμές αργότερα το σώμα του κρεμόταν άψυχο από τη δερμάτινη μαύρη ζώνη του, ενώ ο ίδιος ένιωθε να αιωρείται στην αρχή, και στη συνέχεια ένα κατάλευκο φως να τον καλεί προς το μέρος του. Στην πορεία του προς το λυτρωτικό αυτό φως, ένιωσε περισσότερο, παρά άκουσε, μια φωνή να τον παροτρύνει να βγει από την έλξη του μαγικού λευκού φωτός και να προσπαθήσει να κινηθεί προς τα δεξιά. Κάπου στο βάθος των λιγοστών αναμνήσεών που του είχαν απομείνει από τη ζωή που άφηνε πίσω του, η φωνή του φάνηκε οικεία και γνώριμη, οπότε ασυναίσθητα άλλαξε πορεία νιώθοντας αριστερά πίσω του το λευκό φως να εξασθενεί και τις τελευταίες αναμνήσεις του να ξαναζωντανεύουν, με το μίσος να κυριαρχεί και πάλι. Από τη μεριά του ο Δάσκαλος ένιωσε αμέσως την

13 Ο ΜΠΑΝΤΥ ψυχή του Hanks να αφήνει το σώμα και σύμφωνα με τη δική του εμπειρία από το παρελθόν, ήξερε ότι είχε ελάχιστο χρόνο για να τον οδηγήσει να παραμείνει σ αυτή την ενδιάμεση διάσταση μεταξύ ζωής και θανάτου που βρισκόταν και ο ίδιος τους τελευταίους μήνες. Απ αυτή τη διάσταση προσπαθούσε να οργανώσει τη διάσωση του πλανήτη από την απληστία και τον εγωκεντρισμό του ανθρώπου, με τον Hanks να παίζει πρωταρχικό ρόλο στα σχέδιά του, αφού η ανακάλυψη του υδρογονοκινητήρα που είχαν αποκρύψει από τον κόσμο, μπορούσε να οδηγήσει σε ένα καθαρότερο περιβάλλον, κάτι που τελευταία ήταν επιτακτική ανάγκη για να σταματήσει η καταστροφική αντίστροφη μέτρηση. Όταν όμως ο Hanks βρέθηκε μετέωρος στην ενδιάμεση αυτή διάσταση, ο ίδιος ο Δάσκαλος ήρθε αντιμέτωπος με δύο προβλήματα. Το πρώτο ήταν ότι ο Hanks δεν είχε καμία εμπειρία στις εκτός σώματος περιπλανήσεις, όπως είχε ο ίδιος, οπότε θα ήταν αδύνατο να διατηρήσει τη λεπτή αυτή ισορροπία που χρειάζεται για να παραμείνει κάποιος σ αυτή την άυλη μορφή. Το δεύτερο ήταν ότι αυτοκτονώντας, έφυγε από την προηγούμενη ζωή υπερφορτισμένος με μίσος για ολόκληρο το ανθρώπινο είδος και αυτή ήταν και η αιτία που τον έκανε να στραφεί ενάντια στον ίδιο του τον εαυτό. Μην έχοντας το χρόνο να καθαριστεί οριστικά από τις αναμνήσεις της προηγούμενης ζωής, ήταν σίγουρο ότι ο αυτόχειρας επιστήμονας θα έπαιρνε μαζί του όλη την ένταση και το μίσος που τον είχε κυριεύσει στις 13

14 14 τελευταίες του στιγμές. Στο λίγο χρόνο όμως που είχε στη διάθεσή του ο Δάσκαλος, δεν πρόλαβε να αναλύσει τις συνέπειες του δεύτερου προβλήματος και έτσι άφησε την ενσάρκωση του Hanks να εξελιχθεί τυχαία, στο πρώτο διαθέσιμο έμβρυο εκείνη τη στιγμή πάνω στη γη. Όταν όμως είδε προς τα που κατευθυνόταν η ψυχή του Hanks ως προς τους μελλοντικούς του γονείς και συνδύασε και τις επιπτώσεις από το δεύτερο πρόβλημα που δεν είχε προλάβει να αξιολογήσει, ήταν πλέον πολύ αργά για να κάνει κάτι. ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2 Παραλία Αναβύσσου, νοτιοδυτικά της Αθήνας στην Ελλάδα, σήμερα. Η πρόγνωση του αέρα για ισχυρούς νοτιάδες αυτό το Σαββατιάτικο μεσημέρι του Δεκεμβρίου, ήταν ακριβώς ό,τι χρειαζόμουν. Το γεγονός ότι δεν κατάφερα να εντοπίσω που είχα καταχωνιάσει τη χειμερινή στολή του windsurf δεν με σταμάτησε, εφόσον η αντίστοιχη φθινοπωρινή μαζί με ένα neopren από πάνω, θα μου επέτρεπε να βγω στα στοιχεία της φύσης, χωρίς να παγώσω. Η εικόνα της άλλοτε γεμάτης από λουόμενους παραλίας, τώρα είχε μετατραπεί σε αρένα που εξυπηρετούσε τη λαχτάρα των τρελαμένων του αθλήματος. Τα κύματα που σηκώνονταν σε ύψος έως και δυο μέτρα δημιουργούσαν μεγάλες κοιλάδες αφρού στο πέρασμά τους, αφήνοντας χώρο για τα επόμενα, ενόσω εκείνα κατευθύνονταν προς την ακτή για να

15 Ο ΜΠΑΝΤΥ μουσκέψουν την άμμο και να δημιουργήσουν μικρές λίμνες θαλασσινού νερού. Ο παγωμένος αέρας δημιουργούσε σπιλιάδες που έκαναν το πανί να τινάζεται στα χέρια μου και το σκάφος να πετάει κυριολεκτικά πάνω στην αγριεμένη θάλασσα, σαν να ήθελαν να μου δείξουν πως εύκολα μπορούσαν να γίνουν κυρίαρχοι αυτού του παιχνιδιού κι ας προσπαθούσα να τα τιθασεύσω. Μαύρα σύννεφα είχαν καλύψει τον ουρανό κάνοντας το τοπίο ακόμα πιο άγριο ενώ ήταν ξεκάθαρο ότι οι πρώτες σταγόνες της βροχής δεν θα αργούσαν να εμφανιστούν. Ο γάντζος στη μέση που με κρατούσε δεμένο στη μάτσα του πανιού τραβούσε όλο το ζόρι της κόντρας από τα χέρια μου, που έπαιζαν απλά ρόλο ρυθμιστή της γωνίας πανιού-αέρα επιτρέποντας μου να συγκεντρωθώ στην επόμενη ράμπα που δημιουργούσε το κύμα και να βρεθώ στον αέρα κάνοντας άλματα που πλημμύριζαν το σώμα με αδρεναλίνη. Μισή ώρα αργότερα η βροχή δυνάμωσε, σε αντίθεση με τον αέρα που έπεφτε σταθερά και οι δύο τελευταίοι ατρόμητοι που είχαμε απομείνει στον κόλπο, κατευθυνθήκαμε προς την παραλία. Έβγαλα τα πράγματα εκτός νερού και βιάστηκα να τα ταχτοποιήσω πρόχειρα στην οροφή του μεγάλου πολυμορφικού. Φόρεσα στεγνά ρούχα και έμεινα στη ζέστη του καλοριφέρ να χαζεύω τα στοιχεία της φύσης να δίνουν τη δική τους παράσταση, αυτό το παγωμένο απόγευμα του Δεκεμβρίου. Ο ήχος του βιολιού από το γνωστό κομμάτι του Παγκανίνι που έβαζα συνήθως όταν χαλάρωνα μπροστά στη θάλασσα, με ταξίδευε 15

16 16 για ακόμα μία φορά σε καινούργιες διαδρομές, μία επίδραση που έχουν μόνο τα κομμάτια κλασικής μουσικής κι όχι όλα. Το άδειο στομάχι κάποια στιγμή μ έβγαλε από την ονειροπόληση και με αργές κινήσεις οδήγησα προς το σπίτι. Η βαρυχειμωνιά δημιουργούσε την κατάλληλη ατμόσφαιρα για να υποδεχτούμε τα Χριστούγεννα που πλησίαζαν. Το σπίτι στην Ανάβυσσο ήταν πλέον μόνιμη κατοικία για όλους μας. Η Μύρνα με τον Νίκο και τον μικρό Σταύρο είχαν πάρει την πιο ευρύχωρη κρεβατοκάμαρα που είχε και δεύτερο δωμάτιο συνεχόμενο και απεριόριστη θέα στη θάλασσα, πάνω από τις ομοιόμορφες κορφές των δέντρων του κήπου. Με την Αφροδίτη είχαμε διαλέξει το γωνιακό δωμάτιο του πρώτου ορόφου που είχε δικό του τζάκι και τζακούζι, απομονωμένο σχετικά από το υπόλοιπο σπίτι, στοιχείο απαραίτητο για να μην ενοχλούμε τους υπόλοιπους από τις εξάρσεις του πάθους που ζούσαμε. Ο Timothy και ο Ραχούλ προτίμησαν ισόγεια δωμάτια για να αποφύγουν τις σκάλες λόγω βάρους και ηλικίας αντίστοιχα. Η κυρία Ντίνα δεν είχε σταματήσει να μας εκπλήσσει με τις ασύγκριτες γεύσεις των φαγητών που ετοίμαζε. Προάγγελος κάθε δημιουργίας της οι μυρωδιές που έβγαιναν από την κουζίνα και τυραννούσαν γλυκά την όσφρηση όσων τύχαινε να περνάνε από εκεί. Το σκηνικό που είχαμε δημιουργήσει στο σπίτι του παλιού μου συμμαθητή στην Ανάβυσσο, ήταν

17 Ο ΜΠΑΝΤΥ απίστευτο. Εκείνος ζούσε μόνιμα στην Αμερική, αφού μετά τις σπουδές του παντρεύτηκε Αμερικάνα και έστησαν επιχειρήσεις εκεί μαζί με τον πατέρα της. Το σπίτι στην Ανάβυσσο το κρατούσε περισσότερο για να μένει η κυρία Ντίνα, η οποία τον είχε μεγαλώσει σχεδόν μόνη της, αλλά δεν ήθελε με τίποτα να φύγει από την Ελλάδα για να τους ακολουθήσει εκεί. Αφού κατέβασα και ξέπλυνα τον εξοπλισμό του windsurf για να φύγει το θαλασσινό αλάτι, τράβηξα για την κουζίνα ξέροντας ότι τις Κυριακές η κυρία Ντίνα έδινε ρεσιτάλ μαγειρικής. Η Αφροδίτη καθόταν στο ψηλό σκαμπό πίσω από τον πάγκο της κουζίνας και χάζευε τη βροχή στον κήπο. Το μαύρο κολάν σε συνδυασμό με το εφαρμοστό μπλουζάκι που τόνιζε το πλούσιο στήθος της ξύπνησαν μια δεύτερη πείνα μέσα μου. Μόλις είχε τελειώσει και εκείνη τη γυμναστική της, στο αυτοσχέδιο γυμναστήριο που είχαμε φτιάξει στο υπόγειο του σπιτιού. Τύλιξα τα χέρια μου γύρω της και κόλλησα στην πλάτη της διατρέχοντας με τα χείλια μου απαλά τη βάση του λαιμού της. «Έφαγε το μωρό μου;» Γύρισε προς το μέρος μου και άνοιξε τα χέρια της ενώ το χαμόγελο της έκανε το πρόσωπό της να φωτίζει από αγάπη και πόθο ταυτόχρονα. Την έσφιξα στην αγκαλιά μου και τα χείλια μας ενώθηκαν με την θαλασσινή μου αλμύρα και τον ιδρώτα της να μας ανάβουν ακόμα περισσότερο. «Θα φάμε μαζί αργότερα. Έλα λίγο πάνω, έχω ανάψει το τζάκι και το τζακούζι είναι έτοιμο» Σηκώθηκε από το σκαμπό και τα καλογυμνασμένα 17

18 18 πόδια της διαγράφηκαν ανάγλυφα κάτω από το στενό κολάν. Την ακολούθησα θαυμάζοντας το αέρινο περπάτημά της και λίγο αργότερα δεν άντεξα και κόλλησα πίσω της την ώρα που έκλεινε την πόρτα του δωματίου μας. Η παλάμη του χεριού μου κύλησε αργά από την επίπεδη κοιλιά της προς τα κάτω και ένας γλυκός αναστεναγμός βγήκε απ τα χείλη της, όταν τα δάχτυλά μου χώθηκαν μέσα στο κολάν και παραμέρισαν το μικροσκοπικό εσώρουχο. Την γύρισα προς το μέρος μου και τα χείλια μας ενώθηκαν ξανά, αυτή τη φορά πιο άγρια, ενώ το χέρι μου πλησίαζε αλλά δεν ακουμπούσε το ζεστό επίμαχο σημείο. Κάποια στιγμή δεν άντεξε άλλο και μου άρπαξε το χέρι οδηγώντας τα δάχτυλά μου βίαια μέσα της ενώ δάγκωνε τα χείλια μου για να μην φωνάξει. Μία ώρα αργότερα χαλαρώναμε μέσα στο ζεστό νερό, αφού είχαμε εξουθενωθεί από τον παθιασμένο έρωτα, πάνω στην παχιά φλοκάτη μπροστά στο τζάκι. Είχε καθίσει τώρα απέναντί μου και με κλειστά τα μάτια ακουμπούσε ανάλαφρα τα πόδια της στα δικά μου, χαλαρωμένη εντελώς ύστερα από την ένταση που μόλις είχαμε βιώσει. Μισόκλεισα τα μάτια και κόλλησα στα αλλόκοτα σχήματα που δημιουργούσε στο ταβάνι το μοναδικό φως που υπήρχε, αυτό από τις φλόγες της φωτιάς. Η βροχή είχε δυναμώσει για τα καλά και έπεφτε με ορμή στη μεγάλη τζαμαρία δίπλα μας, δημιουργώντας αυτοσχέδιες υδάτινες κουρτίνες πάνω στην παγωμένη εξωτερική επιφάνεια. Έκλεισα τα μάτια και αφέθηκα στους ήχους των ξύλων που καίγονταν και του νερού πάνω στο τζάμι, αδειάζοντας το μυαλό

19 Ο ΜΠΑΝΤΥ από κάθε σκέψη, απολαμβάνοντας μία αίσθηση πληρότητας, που μόνο, όταν αφήνεσαι εντελώς στο εδώ και τώρα, νιώθεις. Οι διαλογισμοί που κάναμε καθημερινά με τον Νίκο, τον Ραχούλ και την Μύρνα, μας είχαν βοηθήσει και εμάς τους υπόλοιπους που είμαστε αρχάριοι στα εσωτερικά ταξίδια, να δούμε πράγματα μέσα μας που δεν φανταζόμασταν καν ότι υπήρχαν. Με την Αφροδίτη είχαμε αρχίσει να πειραματιζόμαστε με την καθοδήγηση της Μύρνας και στην τεχνική του Τάντρα, με μικρή επιτυχία όμως, αφού το πάθος μας έκανε πάντα να ξεφεύγουμε από την εγκράτεια που χρειάζεται για να μην παρασυρθείς από τις ορμές του σώματος. Το να παραμείνεις συγκεντρωμένος στην αναπνοή, με τα σώματα να γεφυρώνουν τις ψυχές και όχι απλά να προσπαθούν να εκτονωθούν, ήταν ακόμα στη σφαίρα της φαντασίας, με τη λαγνεία που μας κατέκλυζε και τους δύο όταν αγγιζόμασταν. Λίγο πριν με πάρει ο ύπνος μέσα στη βαθιά χαλάρωση ένιωσα το πόδι της Αφροδίτης να ανεβαίνει αργά προς το μέρος μου διαγράφοντας ανάλαφρες διαδρομές σε όλο μου το σώμα, αποφεύγοντας να ακουμπήσει εκεί που ήθελα πιο πολύ να τη νιώσω. Χώθηκα λίγο βαθύτερα στο αφρισμένο νερό και την τράβηξα αργά πάνω μου. Λίγο αργότερα το μεγάλο ρολόι στο διάδρομο χτυπούσε εννέα και η φωνή της κυρίας Ντίνας από την κουζίνα μας θύμισε την πείνα που αγνοούσαμε ώρες τώρα. Στο σαλόνι είχαμε σχεδόν απαρτία. Ο Ραχούλ σε 19

20 20 στάση λωτού καθόταν δίπλα στον μικρό Σταύρο και η εικόνα ήταν μαγική. Ο μικρούλης που πρόσφατα είχε κλείσει το δεύτερο χρόνο της ζωής του, έλαμπε ολόκληρος ενώ ο γέρος ανατολίτης με τη μακριά άσπρη γενειάδα, έμοιαζε με φύλακα άγγελο δίπλα του. Κανείς δεν θα μπορούσε να πιστέψει ότι αυτό το μωρό, στην προηγούμενή του ζωή στη Γη ενσαρκωμένο ως Δάσκαλος στην Ινδία, είχε για μαθητή του τον γέροντα Ανατολίτη που καθόταν δίπλα του, και μάλιστα του είχε δώσει και οδηγίες για το πώς θα ξανασυναντηθούν, λίγο πριν αφήσει το σώμα του, περίπου τρία χρόνια πριν. Από τη στιγμή που ο Ραχούλ, με τη βοήθεια τη δική μας, ήρθε και πάλι σε επαφή με τον Δάσκαλό του, έστω κι αν τώρα ήταν ένα μωρό παιδί, εκείνος συμπεριφερόταν σαν να είχε απέναντί του τον παλιό καλό του Δάσκαλο. Από τη μεριά του βέβαια και ο μικρός Σταύρος δεν είχε καμία σχέση με παιδιά της ηλικίας του. Ποτέ δεν έκλαψε για να απαιτήσει κάτι και από τους πρώτους κιόλας μήνες της τωρινής ζωής του έδειχνε ότι έχει επίγνωση των πραγμάτων και των καταστάσεων γύρω του. Η παιδική αθωότητά του φαινόταν να συνδυάζεται με στοιχεία που καθόρισαν την προηγούμενη ζωή του, με αποτέλεσμα όταν τον αγκαλιάζουμε να νιώθουμε σα να βρισκόμαστε εμείς στην αγκαλιά του, μία αίσθηση που είναι αδύνατο να περιγραφεί με λέξεις. Ο Timothy, στην άλλη πλευρά του τραπεζιού, είχε αρχίσει να παίρνει χρωματάκι από τον καθαρό αέρα στην Ανάβυσσο, μετά τη δεκαετία που είχε ζήσει

21 Ο ΜΠΑΝΤΥ στη Νέα Υόρκη, η οποία καταπίνει κυριολεκτικά ανθρώπους με τους τρελούς ρυθμούς της. Ο ίδιος δηλώνει ότι θα είχε έρθει πολύ νωρίτερα στην Ελλάδα αν ήξερε σε τι παράδεισο ζούμε. Για μεγάλο χρονικό διάστημα ο Timothy ήταν το δεξί χέρι του Δασκάλου, ο οποίος την περίοδο που βρισκόταν σε αναμονή για την καινούργια του ζωή, του έδινε πληροφορίες που αφορούσαν σε επενδύσεις και προγνωστικά αγώνων μέσω της Jessica, του παπαγάλου που είχε, και έτσι συγκέντρωσαν ένα αστρονομικό ποσό, που θα βοηθούσε στην προώθηση της ανακάλυψης του Hanks στον κόσμο. Καθίσαμε με την Αφροδίτη στις συνηθισμένες μας πια θέσεις, αποφεύγοντας να περάσουμε από την κουζίνα για να μην πέσουμε στο όρθιο με τα μούτρα στα λαχταριστά εδέσματα που μας τυραννούσαν τη μύτη. Πίσω μας το ζεύγος Γάντζος-Jessica έκανε βόλτες στο κλαδί που είχαμε τοποθετήσει έξω από το κλουβί τους για να ξεμουδιάζουν όταν είμαστε σπίτι. Και τα δύο πουλιά στο παρελθόν είχαν γίνει προσωρινοί οικοδεσπότες του πνεύματος του Δασκάλου, γεγονός που δεν φαίνεται να επηρέασε καθόλου τη φυσιολογική ροή της ζωής τους. Ο Νίκος με τον Timothy είχαν ανοίξει συζήτηση για την άσχημη τροπή που είχε πάρει η παγκόσμια οικονομία, που επηρέαζε και επηρεαζόταν άμεσα και από τη χώρα μας. Η Κυρία Ντίνα έκανε την είσοδό της στο σαλόνι με μια μεγάλη πιατέλα στα χέρια. «Για πρώτο πιάτο σήμερα έχουμε ρύζι με θαλασσινά. Να τιμήσουμε και τον Κωνσταντίνο μας που πάλευε 21

22 22 όλη μέρα με τα κύματα». «Δηλαδή αύριο κυρία Ντίνα μου που θα παίξω τένις θα φάμε κεφτεδάκια;» «Αν βρούμε κίτρινο κιμά...» συμπλήρωσε η Αφροδίτη και γελάσαμε όλοι. «Μα καλά που είναι η Μύρνα;» Ο Νίκος διέκοψε τη συζήτησή του και κοίταξε προς τη σκάλα. «Έπρεπε να είχε κατέβει ήδη. Έτοιμη ήταν όταν βγήκα». «Ανεβαίνω να δω και μετά έρχομαι στην κουζίνα να σε βοηθήσω κυρία Ντίνα» πήρε την πρωτοβουλία η Αφροδίτη, αλλά πριν ολοκληρώσει η Μύρνα φάνηκε στο κεφαλόσκαλο. Κατέβηκε με αργά βήματα τα πλατιά σκαλοπάτια ενώ στο χέρι της κρατούσε ένα παιδικό τετράδιο. Όταν το φως της τραπεζαρίας έπεσε στο πρόσωπό της τα χαρακτηριστικά της φάνηκαν τραβηγμένα από την υπερένταση. Πριν προλάβει κάποιος να ρωτήσει κάτι ακούμπησε το ανοιχτό τετράδιο στο τραπέζι και έκατσε βαριά στην καρέκλα με τα μάτια καρφωμένα στις γραμμένες σελίδες και ξεφύσησε λέγοντας «Έχουμε πρόβλημα!» ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3 Μοναστήρι Saint John, έξω από το Dodgeville στο Madison του Μιλγουόκι, δυο μέρες αργότερα. Το τσουχτερό κρύο μπήκε ορμητικά από τη

23 Ο ΜΠΑΝΤΥ μισάνοιχτη πόρτα κατεβάζοντας ακόμα περισσότερο τη θερμοκρασία στον προθάλαμο του μοναστηριούορφανοτροφείου. Η μαντεμένια ξυλόσομπα στο κέντρο του δωματίου είχε σβήσει από ώρα, αλλά τα στεγνά ξύλα ήταν στοιβαγμένα έξω, στη μικρή αποθήκη, στην αριστερή πλευρά του διώροφου κτιρίου. Η αδελφή Μαριάμ γέμισε το ζεμπίλι με όσα ξύλα μπορούσαν να σηκώσουν τα αδύνατα χέρια της και βγήκε στην παγωνιά κάνοντας προσεκτικά βήματα πάνω στο λεπτό στρώμα πάγου που είχε σχηματιστεί την πρωινή αυτή ώρα στο προαύλιο. Ακούμπησε το βαρύ φορτίο δίπλα στη μεγάλη σόμπα και έσπρωξε με δύναμη τη μεγάλη πόρτα ώστε να κλείσει, σέρνοντας παράλληλα με το πόδι της και την προβιά στο πάτωμα για να εμποδίζει το κρύο να μπαίνει από το διάκενο. Αφού τελείωσε με τα ξύλα, έφτιαξε ένα ζεστό τσάι του βουνού με μέλι που είχε φέρει από τα χτες η Ηγουμένη και βολεύτηκε κοντά στη σόμπα, χαζεύοντας τις φλόγες να ζωντανεύουν, ενώ έξω από το παράθυρο οι νιφάδες του χιονιού πύκνωναν και το πρώτο φως της ημέρας έκανε δειλά την εμφάνισή του. Το μυαλό της δεν μπορούσε να ξεκολλήσει από τον μικρό Peter που για δεύτερη φορά μέσα στον τελευταίο μήνα είχε καταφέρει να την κάνει να νιώσει το φόβο να την κατακλύζει. Όλα όσα είχαν να κάνουν μ αυτό το μωρό ήταν παράξενα, από την πρώτη κιόλας ημέρα που το βρήκαν έξω από την κύρια είσοδο του μοναστηριού, μέσα σε ένα ψάθινο καλάθι, τυλιγμένο με μια φθαρμένη κουβερτούλα. Ενώ και τότε, δυο χρόνια περίπου πριν, το κρύο ήταν τσουχτερό, το μωρό παρότι ξύπνιο, δεν 23

24 24 έδειχνε να ενοχλείται καθόλου από την παγωνιά και δεν έκλαιγε. Μάλιστα η αδελφή Μαριάμ δεν θυμόταν να το άκουσε να κλαίει και ποτέ μέχρι σήμερα. Κι αυτό το βλέμμα που είχε το μωρό δεν έμοιαζε με βλέμμα δίχρονου. Σε κάρφωνε μέσα στα μάτια και νόμιζες ότι σε κοιτάει μεγάλος άνθρωπος. Άσε που για την ηλικία του μιλούσε άψογα, όταν βέβαια αποφάσιζε να πει κάτι, και οι φορές αυτές ήταν ελάχιστες. Η πρώτη φορά που το άκουσαν να μιλάει ήταν το καλοκαίρι που πέρασε, όταν συζητούσαν με την Ηγουμένη δίπλα στο κρεβατάκι του για το όνομα που θα του έδιναν. Όταν κατέληξαν ότι το Ανδρέας, που είναι και ο προστάτης των άστεγων, ήταν το πιο κατάλληλο, το μωρό ανακάθισε στο κρεβάτι και με καθαρή σταθερή φωνή είπε Peter. Ένα πρωινό, τρεις βδομάδες νωρίτερα περίπου, ο μικρός Peter εξαφανίστηκε. Έπεσε συναγερμός στο μοναστήρι και έψαξαν παντού, μέχρι και στο κελάρι για τα τρόφιμα που ήταν μόνιμα κλειδωμένο, αλλά ο μικρός άφαντος. Πέρασαν ακόμα μερικές ώρες ερευνώντας τη γύρω περιοχή, φωνάζοντάς το όνομά του, χωρίς αποτέλεσμα όμως. Όταν το φως της ημέρας άρχισε να σβήνει η Ηγουμένη πήρε τον σερίφη της περιοχής τηλέφωνο. Μία ώρα αργότερα το περιπολικό έφτασε στο μοναστήρι με τον μικρό Peter στο κάθισμα του συνοδηγού. Η αδελφή Μαριάμ ακόμα θυμόταν τη συζήτηση με τον σερίφη που είχε στείλει ρίγη στη ραχοκοκαλιά της. «Στο δρόμο ήταν και περπατούσε για την πόλη».

25 Ο ΜΠΑΝΤΥ «Ευτυχώς που δεν χάθηκε στο δάσος!» «Δεν έδειχνε χαμένος. Το μόνο περίεργο είναι ότι περπατούσε με κλειστά τα μάτια. Σαν να υπνοβατούσε αλλά με γρήγορο ρυθμό. Όταν βγήκα από τ αμάξι και έκλεισα την πόρτα με θόρυβο, τον είδα να πετάγεται και να ανοίγει τα μάτια του. Έχει ξαναμπεί σε αυτοκίνητο;» «Τον τελευταίο χρόνο από τότε που τον παράτησαν εδώ, όχι, δεν χρειάστηκε». «Με το που έκατσε στη θέση, χωρίς να του πω κάτι, προσπαθούσε με τα χεράκια του να βάλει τη ζώνη! Μάλλον θα βλέπει πολύ τηλεόραση» «Μάλλον» Λίγο αργότερα και αφού ήπιε ένα ζεστό, ο σερίφης τους χαιρέτησε και έφυγε για την πόλη. Η αδελφή Μαριάμ κοιτούσε τα φώτα του αυτοκινήτου να χάνονται στο στενό χωματόδρομο και το μυαλό της δεν μπορούσε να ξεκολλήσει από το θέμα με τη ζώνη, αφού στο μοναστήρι τηλεόραση δεν υπήρχε. Από εκείνη την ημέρα όλα κυλούσαν φυσιολογικά και ο μικρός δεν έδειχνε σημάδια ότι θέλει να ξαναφύγει. Στις ερωτήσεις που του έκανε η αδελφή για το τι ήθελε να κάνει και που ήθελε να πάει, οι απαντήσεις του ήταν μπερδεμένες και αόριστες. Λίγες ώρες νωρίτερα όμως και ενώ η αδελφή Μαριάμ κοιμόταν κουρασμένη από τη χτεσινή ημέρα καθαριότητας, ένας παράξενος θόρυβος από σούρσιμο καρέκλας στο πάτωμα την ξύπνησε. Έριξε πάνω της μια ρόμπα και βγήκε να δει από πού ήρθε τέτοια ώρα ο ήχος. Στο τέλος του διαδρόμου 25

26 26 δεξιά, στο γραφείο της Ηγουμένης, είδε το φως αναμμένο κάτω από την κλειστή πόρτα. Πλησίασε με αργά βήματα και άνοιξε όσο πιο αθόρυβα μπορούσε την πόρτα. Το θέαμα ήταν αδιανόητο. Ο μικρός Peter είχε σπρώξει την καρέκλα μπροστά στο γραφείο και είχε σκαρφαλώσει και στεκόταν όρθιος πάνω της. Μπροστά του ο φορητός υπολογιστής, τελευταίο απόκτημα από δωρεά στο μοναστήρι, ήταν αναμμένος και τα χέρια του μικρού ανεβοκατέβαιναν στα πλήκτρα με υπερβολική ταχύτητα, ενώ το κεφάλι του ήταν γερμένο προς τα πίσω. Η αδελφή Μαριάμ τρέμοντας προχώρησε μέσα στο δωμάτιο και όταν έφτασε πλάι του, είδε ότι τα μάτια του μικρού ήταν κλειστά. «Peter!» Ο μικρός τινάχτηκε, άνοιξε τα μάτια και τράβηξε τα χέρια από το πληκτρολόγιο. Έκανε ένα γύρω με τα μάτια στο δωμάτιο σα να ήθελε να δει που βρίσκεται και πιάστηκε από την πλάτη της καρέκλας για να κατέβει στο πάτωμα. «Τι κάνεις εδώ;» «Νυστάζω Πάω ύπνο» Τον ακολούθησε μέχρι το δωμάτιό του και αφού σιγουρεύτηκε ότι τον είχε πάρει ο ύπνος γύρισε στο γραφείο και έκατσε μπροστά στον υπολογιστή. Το πρόγραμμα ηλεκτρονικής αλληλογραφίας ήταν ανοιχτό και ένα νέο είχε δημιουργηθεί χωρίς όμως να έχει σταλεί ακόμα. Σαν να μην είχε προλάβει ο μικρός να το στείλει, όσο παράδοξο κι αν ακουγόταν αυτό. Ξεκίνησε να διαβάζει το κείμενο και στα μισά του ήδη ένιωθε την καρδιά της να χτυπάει σαν τρελή μέσα

27 Ο ΜΠΑΝΤΥ στο στήθος της. Λίγο αργότερα έκλεισε το μήνυμα χωρίς να το αποθηκεύσει, έκλεισε και το φως και κατέβηκε να φτιάξει ένα τσάι για να συνέλθει. Σε όλη τη διαδρομή έκανε το σταυρό της και προσευχόταν στον Κύριο να είναι όλα αυτά ένα κακό όνειρο. 27 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4 Η Sarah άνοιξε τα μάτια της ταυτόχρονα με το ξυπνητήρι που άρχισε να παίζει το αγαπημένο της κομμάτι των Scorpions. Ο Stinger δίπλα της δεν έδειχνε να ενοχλείται από τη μουσική και συνέχιζε τον ύπνο του ατάραχος. Η χτεσινή βραδιά είχε εξελιχτεί από αθώα συγκέντρωση για μια μπυρίτσα με τα παιδιά από την υπηρεσία, σε ξέφρενο μεθύσι και χορό μέχρι νωρίς το πρωί. Έκλεισε το ξυπνητήρι-cd player που δυνάμωνε από μόνο του και βγήκε αργά από το κρεβάτι για να μην τον ξυπνήσει, αφού ο ίδιος είχε φροντίσει να στείλει πριν κοιμηθεί μήνυμα στην γραμματέα του ότι θα καθυστερήσει. Μεγάλες θέσεις, μεγάλα προνόμια. Ο Stinger είχε παραμείνει διευθυντής του τμήματος Επιχειρήσεων για τα τελευταία δύο χρόνια και οι επιτυχίες διαδέχονταν η μία την άλλη. Όλοι συζητούσαν για την επικείμενη απόσυρση του γενικού διευθυντή της CIA και την αναμενόμενη αντικατάστασή του από τον John Stinger. Η ζωή του ίδιου είχε αλλάξει απρόσμενα ύστερα από την επαφή του με έναν από τους στόχους που του είχε αναθέσει η υπηρεσία, δύο χρόνια νωρίτερα, που

28 28 ήταν και η μοναδική φορά που έπραξε κατά βούληση, υπολογίζοντας τον εαυτό του και όχι την υπηρεσία. Εκείνη την περίοδο ο Stinger κυνηγούσε τον κάτοχο του μοναδικού αντίγραφου της εφεύρεσης του υδρογονοκινητήρα που είχε αφήσει πίσω του ο Peter Hanks, που δεν ήταν άλλος από τον Timothy Gordon. Ακτιβιστής και ενεργό μέλος της Green Peace ο Timothy, είχε πάρει στα χέρια του το αντίγραφο της έρευνας, ακολουθώντας τις οδηγίες που του έδινε ο Δάσκαλος μέσω του δικού του παπαγάλου, της Jessica. Την ίδια περίοδο ο Δάσκαλος ερχόταν σ επαφή και με τον Hanks μέσω του Buddy, του παπαγάλου που είχε ο επιστήμονας μαζί του στο δωμάτιο-φυλακή που τους κρατούσαν. Ο Stinger είχε κρατήσει για δύο μήνες τον Buddy στην υπηρεσία για παρακολούθηση, μετά την ημέρα που το πρώην αφεντικό του αυτοκτόνησε. Όταν κατέληξαν ότι δεν υπήρχε κανένα δείγμα ότι θα μπορούσαν να εκμαιεύσουν κάποια πληροφορία από το ράμφος του, ο Stinger τον πήρε σπίτι του, όπου ο Buddy δεν έπαυε να τον εκπλήσσει με τα κόλπα και τα ακροβατικά που του είχε μάθει το πρώην αφεντικό του, στις ατελείωτες ώρες μοναξιάς που πέρασαν μαζί στην υπόγεια φυλακή τους. Την εποχή που ο Stinger βρισκόταν στην Αθήνα για να ηγηθεί της πορείας των ερευνών για τον εντοπισμό του Timothy και της εφεύρεσης του Hanks, είχε μια τυχαία συνάντηση με τη Μύρνα και το μικρό Σταύρο, τόσο θαυμαστά τυχαία που λες και την οργάνωσαν τα στοιχεία της φύσης υπακούοντας σε κάποιο ανώτερο σχέδιο.

29 Ο ΜΠΑΝΤΥ Η συνάντηση αυτή ήταν καταλυτική για τη ψυχοσύνθεση του πράκτορα, που είχε υποστεί ισχυρό σοκ, όταν αντιλήφθηκε, ενήλικας πια, στα σαράντα εννέα του χρόνια, ότι ολόκληρη η ανατροφή του είχε βασιστεί στην επιθυμία του στρατιωτικού πατέρα του να τον μετατρέψει σε εκτελεστική μηχανή χωρίς συναισθήματα. Ο μικρός Σταύρος ήταν η σταγόνα που χρειαζόταν για να ξεχειλίσει το ποτήρι και να δροσιστεί επιτέλους η στεγνή του ψυχή. Ο εχθρός έγινε φίλος και όλη η παρέα στην Ανάβυσσο, συμπεριλαμβανομένου και του Timothy, αγκάλιασαν τον πρώην διώκτη τους, ο οποίος ανταπέδωσε προστατεύοντάς τους από τον μηχανισμό που είχε στήσει ο ίδιος για τον εντοπισμό τους. Η μεταστροφή του Stinger ήταν θεαματική. Συναισθήματα και ανάγκη για ανθρώπινη επαφή, που καταπιέζονταν χρόνια ολόκληρα, βγήκαν στην επιφάνεια και ο σκληροτράχηλος πράκτορας άρχισε να βλέπει σιγά σιγά την πλευρά της ζωής που οδηγούσε στην ολοκλήρωση και την ευτυχία. Στο πλαίσιο της πορείας του αυτής, όταν γύρισε πάλι στην Αμερική, γνωρίστηκαν και με την Sarah, επικεφαλής δικηγόρο στην υπηρεσία. Ήταν η πρώτη γυναίκα στη ζωή του, με την οποία έκανε έρωτα χωρίς να πληρώσει και ξύπνησε το πρωί με τα χέρια του ακόμα τυλιγμένα γύρω της. Η αίσθηση ήταν απόλυτη. Ο τυφλός που είδε στα σαράντα εννέα του για πρώτη φορά, λιγότερο θα είχε ενθουσιαστεί από τον Stinger που γνώρισε έρωτα και αγάπη ταυτόχρονα. Η Sarah 29

30 30 από τη μεριά της δεν είχε σοβαρές διακυμάνσεις στη μέχρι τώρα ζωή της, οπότε ήταν το ιδανικό άτομο για να βρει ο Stinger τις χαμένες του ισορροπίες. Δύο βδομάδες ύστερα από τη μαγική εκείνη πρώτη τους βραδιά νοίκιασαν μαζί ένα όμορφο σπίτι λίγο έξω από τη βάση της αεροπορίας στο Langley και για πρώτη φορά στη ζωή του ο Stinger ένιωθε να μην υπάρχει κανένα κενό πια μέσα του. Με τους φίλους του στην Ελλάδα διατηρούσε ακόμα επικοινωνία μέσω ειδικού προγράμματος που του είχε ετοιμάσει ο Timothy και πάντα από Internet café. Η θέση του στην υπηρεσία δεν του επέτρεπε να συναναστρέφεται με άτομα που μέχρι πριν λίγο ήταν στόχοι για εντοπισμό και εξολόθρευση, οπότε ήταν αναγκασμένος να διατηρεί την σχέση του με τους καινούργιους του φίλους όσο πιο μυστική γινόταν. Ο Buddy, λόγω του ότι η Sarah είχε πρόβλημα με το άσθμα της, το οποίο επιδεινωνόταν από την οργανική σκόνη που βγάζουν τα πουλιά, ταξίδεψε πρόσφατα στην Ελλάδα, συνοδεία ενός Ελληνοαμερικανού φίλου της. Ο Timothy περίμενε στο αεροδρόμιο για να παραλάβει το κλουβί με το πουλί όπως είχαν συνεννοηθεί με τον Stinger και τελικά ο Buddy εγκαταστάθηκε, προς μεγάλη του χαρά, στο τεράστιο κλουβί που μοιράζονταν ο Γάντζος και η Jessica στο σπίτι στην Ανάβυσσο. H Sarah εξέτασε στον καθρέφτη τις μικρές ρυτίδες που είχαν αρχίσει να εμφανίζονται στο πλάι των ματιών της. Τράβηξε προς τα πίσω τα μαλλιά της σε μια προσπάθεια να θυμηθεί πως ήταν πριν, χωρίς

31 Ο ΜΠΑΝΤΥ αυτές. Ο χρόνος έχει πάντα την τελευταία κουβέντα σκέφτηκε και πήρε την ηλεκτρική οδοντόβουρτσα από τη βάση της. «Καλημέρα μικρή μου!» «Σιγά καλέ μου και κόντεψα να καταπιώ το βουρτσάκι! Σα φάντασμα εμφανίστηκες!» Ο Stinger την αγκάλιασε από πίσω «Κάτι κακό θα σκεφτόσουν νομίζω και σ έπιασα». «Η αλήθεια είναι ότι μετρούσα τα σημάδια του χρόνου πάνω μου». «Εγώ μόνο δικά μου, χθεσινοβραδινά σημάδια, βλέπω πάνω σου. Αυτόν τον κύριο Χρόνο, πως τον είπες, δεν τον ξέρω». «Μας ξέρει αυτός όμως John, εδώ είναι το πρόβλημα». «Δεν είναι πρόβλημα αγάπη μου, ο χρόνος κυλάει έτσι κι αλλιώς, με ή χωρίς εμάς να το προσέχουμε. Όταν όμως εστιάζουμε πάνω του, χάνουμε την τωρινή στιγμή, γιατί σκεφτόμαστε είτε το πριν, είτε το μετά. Πάντα ο χρόνος γίνεται αντιληπτός σε σχέση με γεγονότα του παρελθόντος ή του μέλλοντος». «Εγώ παρατηρούσα τις ρυτίδες στα μάτια μου λίγο πριν έρθεις και την ώρα που τις έβλεπα ήμουν στο παρόν, αλλά οι ρυτίδες έγιναν στο παρελθόν. Γι αυτό τι έχεις να πεις κύριε φιλόσοφε;» «Η εξαίρεση επιβεβαιώνει τον κανόνα» «Πάντα ευέλικτος αγάπη μου». Λίγο αργότερα τηλεφωνούσε και η ίδια στην υπηρεσία ότι θ αργήσει και χανόταν στην αγκαλιά του Stinger, που δεν χόρταινε με τίποτα τις πρωτόγνωρες 31

32 32 ερωτικές στιγμές που ζούσε με τρεις δεκαετίες καθυστέρηση. ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5 «Μύρνα τι έπαθες, τι είναι αυτό το τετράδιο;» Πρώτη φορά την έβλεπα σε τέτοια κατάσταση. Όταν η Μύρνα έλεγε ότι έχουμε πρόβλημα, πράγμα που γινόταν σπάνια, δεν υπήρχε καμία αμφιβολία ότι πρόκειται για κάτι σοβαρό. «Κωνσταντίνε θα σας τα πω περιληπτικά και στα Αγγλικά για να καταλαβαίνει και ο Ραχούλ». Πήρε το ποτήρι με το νερό και αφού ήπιε μια γουλιά, έκλεισε για λίγο τα μάτια, ανάσανε βαθιά και συνέχισε. «Στο τετράδιο αυτό γράφει ο Δάσκαλος!» Η προσοχή μου στράφηκε στον Ραχούλ που είχε ανοίξει διάπλατα τα μάτια. «Τι εννοείς γράφει ο Δάσκαλος; Ποιος Δάσκαλος; Ο Σταύρος;» Όλοι είχαν παγώσει κι εγώ προσπαθούσα να βοηθήσω την Μύρνα να συνεχίσει. «Ναι! Ο Δάσκαλος που εσείς γνωρίσατε μέσω του Γάντζου και της Jessica. Ο ίδιος ο Δάσκαλος του Ραχούλ. Αλλά γράφει μέσω του Σταύρου τώρα». «Μα υποτίθεται ότι ο Σταύρος είναι ο Δάσκαλος!» «Καλύτερα να σας το διαβάσω όπως είναι γραμμένο και βγάζουμε τα συμπεράσματά μας μετά». Πήρε το τετράδιο στα χέρια της, γύρισε μια σελίδα προς τα πίσω και έριξε μια ματιά στο γιο της πριν

33 Ο ΜΠΑΝΤΥ ξεκινήσει την ανάγνωση. Ο Σταύρος είχε βάλει για μαξιλάρι το πόδι του Ραχούλ και χαλάρωνε ατάραχος. «Αγαπημένοι μου φίλοι. Μετά την πετυχημένη, με τη βοήθεια όλων σας, ενσάρκωσή μου στη γη, έχασα κάθε επαφή με το παρελθόν και η υπόστασή μου ως Δάσκαλος με όλες τις αναμνήσεις της προηγούμενης ζωής, χάθηκε με τη μετάβασή μου στο νέο σώμα. Τουλάχιστον έτσι πίστευα ότι θα γίνει. Ένα βράδυ την περασμένη βδομάδα και ενώ ο Σταύρος βρισκόταν στο τέταρτο στάδιο του βαθέος ύπνου, με τον εγκέφαλό του να έχει κατακλυστεί από κύματα τύπου Δέλτα όπως είναι και το φυσιολογικό, αντί να περάσει στο πέμπτο στάδιο που είναι το στάδιο της γρήγορης κίνησης των ματιών και εγρήγορσης του σώματος, βρέθηκε σε ένα επίπεδο ακόμα πιο βαθιά που δεν πιστεύω να έχει ξαναβρεθεί άνθρωπος μέχρι σήμερα. Η ψυχή σ αυτό το επίπεδο κατάργησε το χώρο και το χρόνο και απέκτησε πρόσβαση σε όλες τις προηγούμενες ζωές που έχει βιώσει μέχρι σήμερα. Στην κατάσταση αυτή είναι σα να διαχωρίζεται το σώμα από το πνεύμα, έχεις όμως πλήρη έλεγχο και στα δύο. Το αποτέλεσμα είναι το παρόν κείμενο. Ο Σταύρος υπνοβατώντας, αλλά έχοντας επίγνωση των εμπειριών και των πληροφοριών από όλες τις προηγούμενες ζωές του, μου έδωσε τη δυνατότητα να γράψω αυτό το κείμενο ως ο Δάσκαλος που γνωρίζετε. Όλα αυτά δεν θα είχαν συμβεί και δεν θα έμπαινα στη διαδικασία να σας ταράξω μ αυτή την εμπειρία του μικρού Σταύρου, εάν δεν είχαμε να αντιμετωπίσουμε ένα πρόβλημα που δεν είχα προβλέψει σωστά». 33

34 34 Ο Γάντζος είχε έρθει στην άκρη του κλαριού και πήγαινε σαν τρελός το κεφάλι του πάνω κάτω βγάζοντας μικρές κραυγές. Το περιεχόμενο του κειμένου ήταν εξωπραγματικό για όλους μας και το πουλί είχε πιάσει την ένταση στον αέρα. Το κουτί της Πανδώρας ξανάνοιγε. «Όταν ο Peter Hanks αυτοκτόνησε προσπάθησα να τον κρατήσω στη διάσταση που βρισκόμουν κι εγώ, για να τον γυρίσω κι εκείνον άμεσα πίσω στη γη, πράγμα το οποίο κατάφερα. Το πρόβλημα είναι ότι ο Hanks έφυγε με πολύ έντονο το μίσος για τους ανθρώπους, λόγω του κακού που είχε υποστεί. Το άδικο τον έπνιξε τόσο πολύ, που γύρισε όλο του το μίσος ενάντια στον ίδιο του τον εαυτό, με αποτέλεσμα να βάλει τέλος στη ζωή του. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την μάνα στην οποία είδα ότι κατευθυνόταν η ψυχή του, με έχουν προβληματίσει. Εάν ο Hanks διατηρήσει την ευφυΐα που είχε και τη συνδυάσει με όλο αυτό το μίσος, που δεν θα ξέρει καν από πού προέρχεται, το αποτέλεσμα για την ανθρωπότητα θα είναι ολέθριο. Δεν έχω τη δυνατότητα να γνωρίζω πλέον παντού τι γίνεται, ούτε να διαβάζω σκέψεις ανθρώπων, όπως συνέβαινε όταν με γνωρίσατε, διότι όλα αυτά που βιώνω τώρα δεν είναι παρά μία προβολή του παρελθόντος στο μυαλό του μικρού Σταύρου. Εκεί που μπορώ να βοηθήσω είναι να σας δώσω το όνομα της μητέρας, την ημερομηνία και την πόλη στην Αμερική που γεννήθηκε ο Hanks, αλλά μέχρι

35 Ο ΜΠΑΝΤΥ εκεί. Μερικές μέρες αργότερα έκανα κι εγώ το ίδιο ταξίδι προς τη νέα ζωή στη γη και τον έχασα. Μην ξεχνάτε ότι και ο μικρός Hanks μπορεί να έχει την ίδια δυνατότητα με τον Σταύρο ως προς την πρόσβαση σε προηγούμενες ζωές κατά τη διάρκεια του ύπνου. Πρέπει να τον εντοπίσουμε και να ελέγξουμε τις κινήσεις του. Οτιδήποτε θελήσετε και μπορώ να βοηθήσω απλώς γράψτε το σ αυτό το τετράδιο και αφήστε το στο τραπεζάκι δίπλα στο κρεβάτι του Σταύρου για να το δω την επόμενη φορά, εάν κι εφόσον ο μικρός βρεθεί ξανά στην ίδια κατάσταση». Η Μύρνα σήκωσε τα μάτια και κοίταξε το σοκαρισμένο ακροατήριο. «Μετά ακολουθούν τα στοιχεία που ανέφερε στην Αμερική. Σας ακούω» Έσπασα πρώτος τη σιωπή αφού η ομήγυρη είχε παγώσει. «Καιρός ήταν να εμφανιστεί ένα πρόβλημα! Είχαμε αρχίσει να σκουριάζουμε!» «Κωνσταντίνε φαντάζομαι καταλαβαίνεις τι σημαίνει να έχουμε εναντίον μας τον Hanks! Ο ίδιος δεν έχει καμία ιδέα για την ύπαρξή μας και άντε το πολύ να θυμάται τον Δάσκαλο μέσω του παπαγάλου του, που κανείς δεν θα μπορούσε να τον πείσει μετά τα όσα τράβηξε ότι κι ο ίδιος ο Δάσκαλος δεν ήταν εναντίον του». «Μια χαρά το καταλαβαίνω και θα κινηθούμε άμεσα, απλά την προηγούμενη χρονιά περάσαμε τόσα πολλά που μου φαινόταν σα να είχαμε πέσει σε λήθαργο τελευταία». 35

36 36 «Και τώρα ξύπνησε ο Ιντιάνα μέσα σου;» «Καλά Μύρνα μου, ένα αστειάκι έκανα κι εγώ να χαλαρώσουμε. Ακόμα κι ο Γάντζος κοντεύει να απογειωθεί από την υπερένταση». «Έχεις δίκιο Κωνσταντίνε, αλλά κι εμένα μου ρχεται λίγο βαρύ να ξέρω ότι ο Σταύρος σηκώνεται τα βράδια και γράφει τέτοια πράγματα μέσα στον ύπνο του». Η Μύρνα από τότε που έχασε το δεύτερο παιδί στον τρίτο μήνα της εγκυμοσύνης της, δεν είχε καταφέρει να επιστρέψει εντελώς στην παλιά ηρεμία που όλοι ξέραμε. Ο Ραχούλ και ο Νίκος ήταν βάλσαμο για την ταραχή που είχε υποστεί σωματικά και ψυχικά, αλλά το χρονικό διάστημα που είχε περάσει από το γεγονός ήταν ακόμα μικρό. Ο Timothy που δεν είχε πει τίποτα μέχρι τότε, μας διέκοψε προτείνοντας αυτό που όλοι θα συμφωνούσαμε. «Πρέπει να ενημερώσουμε τον Stinger». ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6 «Νομίζω ότι θα ήταν καλύτερα να στείλουμε τον μικρό Peter στο ορφανοτροφείο στην πόλη!» Η Αδελφή Μαριάμ κοιτούσε το πάτωμα προσπαθώντας να αποφύγει το εξεταστικό βλέμμα της Ηγουμένης. «Γιατί να κάνουμε κάτι τέτοιο; Το παιδί απλά υπνοβάτησε, δεν προσπάθησε να φύγει και δεν έχει δημιουργήσει προβλήματα μέχρι σήμερα. Ίσα ίσα είναι

37 Ο ΜΠΑΝΤΥ από τα πιο ήσυχα παιδάκια που έχουμε». «Ναι δεν λέω, είναι πολύ ήσυχο παιδάκι, αλλά» Σήκωσε τα μάτια και κοίταξε την Ηγουμένη πίσω από την οθόνη του υπολογιστή πάνω στο γραφείο. Δεν είχε περάσει ούτε βδομάδα από την νύχτα που ο μικρός Peter, πιθανόν και πάλι υπνοβατώντας, είχε ανέβει και στεκόταν όρθιος στην ίδια καρέκλα που καθόταν εκείνη τώρα, γράφοντας εκείνο το που το περιεχόμενό του δεν μπορούσε να ξεκολλήσει από το μυαλό της ούτε για μία στιγμή από τότε. Προσπάθησε να σκεφτεί στα είκοσι τρία χρόνια που είχε ζήσει στον έξω κόσμο, πριν τα παρατήσει όλα και ταχθεί στον Κύριο, κάποιο γεγονός που να την είχε συγκλονίσει τόσο πολύ, αλλά δεν έβρισκε τίποτα. Ακόμα και το μεγάλο στραπάτσο της ζωής της που αλυσιδωτά την οδήγησε στη μοναστική ζωή, φάνταζε μικρό και λίγο. Μεγαλωμένη από θεοσεβούμενη οικογένεια στα είκοσι δύο της χρόνια γνώρισε για πρώτη και τελευταία όπως αποδείχτηκε φορά, τον έρωτα, στα μάτια ενός μηχανόβιου τυχοδιώκτη, του Clark, γνωστού σε πολλές πολιτείες για τις βρομοδουλειές του και την εκμετάλλευση άβγαλτων γυναικών. Ψηλός, γεροδεμένος, γεμάτος αυτοπεποίθηση στα τριάντα επτά του χρόνια, εύκολα πλησίαζε και σαγήνευε τα θύματά του, από οποιαδήποτε κοινωνική τάξη κι αν προέρχονταν. Στο τρίτο ραντεβού, του έδωσε την παρθενιά της και μερικούς μήνες αργότερα του είχε δώσει όλες τις οικονομίες της οικογένειας, αφού πρώτα είχαν τελειώσει οι δικές της. Η δήθεν άρρωστη μανούλα του, στην οποία υποτίθεται ότι 37

38 38 πήγαιναν τα χρήματα που ζητούσε, τον είχε πετάξει από το σπίτι στα δέκα οκτώ του, με τη βοήθεια της αστυνομίας, αφού είχε πουλήσει μέχρι και το τραπέζι της κουζίνας πίσω από την πλάτη της. Η πρωτόβγαλτη Μαριάμ ήταν για τον Clark σαν τη μαρίδα μπροστά στον καρχαρία. δεν χρειάστηκε να προσπαθήσει σχεδόν καθόλου για τα ενενήντα χιλιάδες δολάρια που τσέπωσε. Όταν το ρευστό στέρεψε, εκείνος απλά εξαφανίστηκε. Η απογοήτευση του πατέρα της, όταν αποκαλύφθηκαν τα γεγονότα, ήταν τόσο μεγάλη που η αδύναμη καρδιά του δεν άντεξε τη δοκιμασία. Η ίδια αφού είχε μεγαλώσει σ ένα περιβάλλον όπου οι ενοχές ήταν η κινητήριος δύναμη για όλα, χρέωσε τον εαυτό της και για την εξαφάνιση του αγαπημένου της και για το χαμό του πατέρα της. Μετά την κηδεία ετοίμασε τα πράγματά της και με τη βοήθεια του πάστορα της ενορίας, έφτανε μια βδομάδα αργότερα στο μοναστήρι, αποχαιρετώντας για πάντα τη ζωή που είχε φανταστεί ότι θα ζούσε. «Υπάρχει κάτι που δεν ξέρω αδελφή Μαριάμ;» Ξανακατέβασε τα μάτια στο πάτωμα και αποφάσισε να κρατήσει τη σιωπή της, αφού το πιθανότερο θα ήταν να διώξουν την ίδια από το μοναστήρι, εάν έλεγε όσα είχε δει χωρίς να έχει καμία απόδειξη. Η μητέρα της είχε ακολουθήσει ένα χρόνο αργότερα τον πατέρα της, ενώ το υποθηκευμένο τους σπίτι το είχε πάρει η τράπεζα αφού δεν υπήρχε κανείς για να το αποπληρώσει. Το μοναστήρι ήταν πλέον μονόδρομος για την ίδια.

39 Ο ΜΠΑΝΤΥ «Όχι Αγία Ηγουμένη μου, απλά σκέφτηκα μήπως θα ήταν πιο ασφαλής στην πόλη επειδή εκεί υπάρχει περίφραξη στο κτίριο». Μετά τη βραδινή λειτουργία η αδελφή Μαριάμ απομονώθηκε στην κουζίνα και ξεκίνησε να μαγειρεύει για την επομένη. Αποφάσισε να σταματήσει να σκέφτεται. Τελικά όταν ένας άνθρωπος υπνοβατεί, ακόμα κι αν είναι μόλις δύο χρόνων, μπορεί να υποβάλλεται σε καταστάσεις που δεν είναι φυσιολογικές και έτσι να κάνει πράγματα που θεωρούνται αδύνατα. Με την παρηγοριά της σκέψης αυτής, έκλεισε δύο ώρες αργότερα το γκάζι, σκέπασε τις δύο μεγάλες κατσαρόλες και τράβηξε για το δωμάτιό της. Αφού φόρεσε το μακρύ νυχτικό της, έκανε την προσευχή της, έσβησε το φως και έπεσε αμέσως σε βαθύ ύπνο, κάτι που είχε στερηθεί τις τελευταίες μέρες από την αγωνία της για τον μικρό Peter. Το πρώτο φως της ημέρας τρύπωσε από τα παντζούρια σχεδόν ταυτόχρονα με το μικρό ξυπνητήρι που άρχισε να παραπονιέται στις έξι και τριάντα ακριβώς, όπως κάθε πρωί. Η αδελφή Μαριάμ γύρισε πλευρό και σκέφτηκε μισοκοιμισμένη όπως ήταν, ότι αφού είχε μαγειρέψει από την προηγούμενη μπορούσε να χαρίσει μισή ωρίτσα ακόμα ύπνο στον εαυτό της. Άπλωσε το χέρι της μέσα στο μισοσκόταδο να κλείσει το ξυπνητήρι και ένιωσε το γνωστό μαύρο κουμπί να είναι καλυμμένο με κάτι. Έκλεισε τα δάχτυλά της και κατάλαβε ότι αυτό το κάτι ήταν ένα κομμάτι χαρτί. Ανακάθισε στο κρεβάτι και άναψε το πορτατίφ δίπλα 39

40 40 της. Άνοιξε το διπλωμένο στα δύο χαρτί και διάβασε χαμηλόφωνα. «Εάν κάνεις το λάθος και ανοίξεις το στόμα σου θα στο κλείσω μια για πάντα. Χρειάζομαι τη βοήθεια σου για κάποια πράγματα που δεν μπορώ να κάνω μόνος μου. Το ποιος είμαι δεν σε αφορά ούτε χρειάζεται να μάθεις. Ήμουν κάποτε άνθρωπος κι εγώ, αλλά τώρα όταν ο Peter κοιμάται βαθιά έχω πρόσβαση στο σώμα του και στο μυαλό του. Θα έρθεις σε επαφή πάλι με τον Clark γιατί χρειάζομαι έναν άνθρωπο έξω από εδώ. Θα βρω εγώ τρόπο να επικοινωνήσεις μαζί του. Προς το παρόν θέλω να πας στην πόλη και να ανοίξεις ένα λογαριασμό στη Citibank στο όνομα σου για να μεταφέρω ένα ποσό που θα χρειαστούμε για να κάνουμε τον αγαπητικό σου να τσιμπήσει». Η ανάσα της είχε γίνει κοφτή και το αίμα είχε παγώσει στις φλέβες της. Συνέχισε να διαβάζει σαν να είχε μαγνήτη το χαρτί και την τραβούσε ολόκληρη. «Επίσης θα αγοράσεις ένα κινητό τηλέφωνο με σύνδεση AT&T που θα φροντίσεις να μην το δει κανείς. Μην τολμήσεις να ξανακλειδώσεις την πόρτα του γραφείου της Ηγουμένης το βράδυ. Οτιδήποτε θες να μου πεις θα το γράφεις σ ένα χαρτί και θα το αφήνεις κάτω από το μαξιλάρι του Peter. Περιμένω απόψε χαρτάκι με τον αριθμό του λογαριασμού σου. Για σήμερα τελειώνω με τον ίδιο τρόπο που άρχισα. Μίλησες, πέθανες!» Τράβηξε απότομα τα σκεπάσματά της και έτρεξε στην τουαλέτα. Σήκωσε το καπάκι και άδειασε το στομάχι της που είχε γίνει κόμπος από τον τρόμο.

41 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7 Ο ΜΠΑΝΤΥ 41 Η πίστα μπροστά μου, ο Περικλής όπως την έχουν ονομάσει, ήταν γεμάτη με ολόφρεσκο χιόνι ή αλλιώς πούδρα για τους πιο μυημένους. Βρισκόμασταν κάτω από το Γεροντόβραχο, το ψηλότερο σημείο στα Κελάρια του Παρνασσού. Ο περισσότερος κόσμος είχε ήδη φύγει από το βουνό, παρότι σήμερα Σάββατο, ήταν η μοναδική μέρα της εβδομάδας που το χιονοδρομικό συνέχιζε τη λειτουργία του και μετά τις τέσσερις το απόγευμα. Η Αφροδίτη πίσω μου πήρε το επόμενο συρόμενο στη βάση του Περικλή που μας ανέβαζε αργά στην κορφή του πιο οργανωμένου χιονοδρομικού της Ελλάδας. Δεξιά μας, εκεί που είχε δύσει πριν λίγο ο ήλιος, ένα απαλό άλικο φως στεφάνωνε τα βουνά στο βάθος του ορίζοντα. Στη μέση περίπου της διαδρομής ένα διαφορετικό φως απ αυτά που είχαν ανάψει για να βλέπουν οι χιονοδρόμοι, έδινε στο χιόνι ένα περίεργο ασημένιο χρώμα. Λίγα μέτρα πιο πάνω εμφανίστηκε πίσω από την κορφή, από πού προερχόταν. Ένα τεράστιο φεγγάρι, σίγουρα πανσέληνος, έκανε τη μεγαλοπρεπή του εμφάνιση πίσω από το κατάλευκο φόντο του χιονιού. Η ατμόσφαιρα ήταν τόσο καθαρή και το χρώμα του τόσο έντονο που νόμιζες ότι βρίσκεται ακριβώς πίσω από το βουνό και όχι τετρακόσιες χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά. Απ ότι είχα διαβάσει σ ένα άρθρο σ αυτή την πανσέληνο του Ιανουαρίου θα μπορούσαμε να δούμε

42 42 το φαινόμενο του περίγειου που παρατηρείται μία φορά κάθε δέκα οκτώ χρόνια λόγο της ελλειπτικής τροχιάς του φεγγαριού σε σχέση με τη Γη. Το περίγειο είναι η κοντινότερη απόσταση που μπορεί να φτάσει το φεγγάρι στη Γη, η οποία είναι περίπου τριακόσιες πενήντα έξι χιλιάδες χιλιόμετρα. Το ανθρώπινο μάτι, κατά τη διάρκεια του φαινομένου, βλέπει το φεγγάρι δέκα τέσσερα τοις εκατό μεγαλύτερο σε μέγεθος. Αν το συνδυάσεις και με την αραιή ατμόσφαιρα λόγω του υψόμετρου και τη μηδενική σχεδόν φωτορύπανση το αποτέλεσμα είναι εξωπραγματικό. Σταμάτησα στην κορυφή κοιτάζοντας εκστασιασμένος. Από τις στιγμές που αποτυπώνονται στο μυαλό και δεν ξεχνάς ποτέ. «Τι λες για αυτό Αφροδίτη!» «Δεν υπάρχουν λέξεις για να περιγράψεις κάτι τέτοιο! Απίστευτο» Μείναμε ακίνητοι να χαζεύουμε το φυσικό υπερθέαμα. Το χιόνι απορροφούσε κάθε ήχο και η σιωπή της φύσης σε συνδυασμό με την εικόνα απέναντί μας ήταν μοναδική. Ένας πλανήτης με πιθανή αιτία ύπαρξής του τη σύγκρουση ενός άλλου πλανήτη, στο μέγεθος του Άρη περίπου, με τη Γη, πριν από τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια. Τεράστια κομμάτια από τη σύγκρουση αυτή εκτοξεύτηκαν στο διάστημα με αποτέλεσμα να μπουν σε τροχιά γύρω από τη Γη και να ενωθούν σχηματίζοντας τη Σελήνη. Έτσι δικαιολογείται και η ομοιότητα στη σύσταση του εδάφους των δυο πλανητών. Όπως επίσης έτσι δικαιολογείται και η μορφολογία της Γης. Ο φλοιός της Γης μετά τη