ΓΙΑ 40 ΕΙΔΙΚΟΥΣ ΙΑΤΡΟΥΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ;

Transcript

1 χχχ XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΩΩΩΩΩΩΩΩΩΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ ΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚΚ ΤΕΥΧΟΣ ΙΟΥΝΙΟΥ 2013 ΠΕΡΙΟΔΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ (ΕΝΤΥΠΗ ΚΑΙ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ) ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ (Ε.Ε.Ι.Ε.Π.) ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΗΜΟΚΡΙΤΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΡΑΚΗΣ ΤΜΗΜΑ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ ΥΓΙΕΙΝΗ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΥΠΟΒΟΛΗΣ ΑΙΤΗΣΕΩΝ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ 6ο ΚΥΚΛΟ ΣΠΟΥΔΩΝ ΣΤΟ Π.Μ.Σ. ΥΓΙΕΙΝΗ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ Για τα ακαδημαϊκά έτη και θα λειτουργήσει ο έκτος Κύκλος Σπουδών του Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών Υγιεινή και Ασφάλεια της Εργασίας (Π.Μ.Σ. Υ.Α.Ε.), που οργανώνεται από το Τμήμα Ιατρικής της Σχολής Επιστημών Υγείας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης (Δ.Π.Θ.) σε σύμπραξη με το Τμήμα Δημόσιας Υγιεινής και το Τμήμα Νοσηλευτικής Α της Σχολής Επαγγελμάτων Υγείας και Πρόνοιας του Τεχνολογικού Εκπαιδευτικού Ιδρύματος (Τ.Ε.Ι.) Αθήνας. Το ανωτέρω Π.Μ.Σ. Υ.Α.Ε. οδηγεί στην απονομή Μεταπτυχιακού Διπλώματος Ειδίκευσης (Μ.Δ.Ε.) στην «Υγιεινή και Ασφάλεια της Εργασίας». Στο Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών Υγιεινή και Ασφάλεια της Εργασίας (Π.Μ.Σ. Υ.Α.Ε.) για το Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Ειδίκευσης (Μ.Δ.Ε.) γίνονται δεκτοί πτυχιούχοι των Τμημάτων Ιατρικής, Οδοντιατρικής, Νοσηλευτικής των Πανεπιστημίων της ημεδαπής και αντιστοίχων Τμημάτων ομοταγών Ιδρυμάτων της αλλοδαπής, καθώς και άλλων Πανεπιστημιακών Τμημάτων συναφούς γνωστικού αντικειμένου. Επίσης γίνονται δεκτοί πτυχιούχοι των Τμημάτων Δημόσιας Υγιεινής, Νοσηλευτικής, Επισκεπτών Υγείας, Φυσιοθεραπείας, Ραδιολογίας - Ακτινολογίας των Τ.Ε.Ι., καθώς και άλλων Τμημάτων συναφούς γνωστικού αντικειμένου. Ο ετήσιος αριθμός εισακτέων στο Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών Υγιεινή και Ασφάλεια της Εργασίας (Π.Μ.Σ. Υ.Α.Ε.) ορίζεται κατ ανώτατο όριο σε τριάντα (30) μεταπτυχιακούς φοιτητές. Για την επιλογή των υποψηφίων σπουδαστών λαμβάνεται υπόψη: Ο βαθμός του πτυχίου. Η γνώση της αγγλικής γλώσσας (με σχετική πιστοποίηση). Η βαθμολογία σε συναφή προπτυχιακά μαθήματα. H συνάφεια διπλωματικής εργασίας (εφόσον προβλέπεται στο πτυχίο). Οι σχετικές επιστημονικές εργασίες, δημοσιεύσεις, ανακοινώσεις ή άλλες ερευνητικές και μετεκπαιδευτικές δραστηριότητες, που έχουν συνάφεια με το αντικείμενο της Υ.Α.Ε. Η επαγγελματική εμπειρία των υποψηφίων. Οι γνώσεις και η εμπειρία του υποψηφίου στη χρήση ηλεκτρονικών υπολογιστών και στατιστικών πακέτων ανάλυσης δεδομένων (εφόσον υπάρχει σχετική πιστοποίηση). Συστατικές επιστολές από μέλη ΔΕΠ Ανώτατης Εκπαίδευσης ή από μέλη ερευνητικών κέντρων και σχετικών φορέων. Ανάλυση ερευνητικών ενδιαφερόντων του υποψηφίου και συσχέτιση τους με το Π.Μ.Σ. Υ.Α.Ε. (τουλάχιστο 500 λέξεις). Η αξιολόγηση της προσωπικής συνέντευξης των υποψηφίων από τα μέλη της επιτροπής επιλογής. Οι ενδιαφερόμενοι παρακαλούνται να υποβάλλουν τα δικαιολογητικά τους μέχρι τη Δευτέρα 01 Ιουλίου 2013, κατά τις εργάσιμες ημέρες και από 09:00 π.μ. έως 14:00 μ.μ. στα Γραφεία Πρωτοκόλλου του Τμήματος Ιατρικής Δ.Π.Θ., Πανεπιστημιούπολη, Δραγάνα, Αλεξανδρούπολη 68100, σε 2 (δύο) αντίτυπα, με κλειστό φάκελο, στον οποίο θα αναγράφεται η ένδειξη: Αίτηση για το Π.Μ.Σ. «Υγιεινή και Ασφάλεια της Εργασίας» και θα περιλαμβάνει πτυχία (επικυρωμένα εφόσον είναι της ημεδαπής και αναγνωρίσεις και αντιστοιχίσεις από το Δ.Ο.Α.Τ.Α.Π. (πρώην ΔΙ.Κ.Α.Τ.Σ.Α.) εφόσον είναι της αλλοδαπής, τηλέφωνα επικοινωνίας, ταχυδρομική και ηλεκτρονική διεύθυνση. Οι προσωπικές συνεντεύξεις θα πραγματοποιηθούν την Δευτέρα από 11:00 π.μ. στην Αίθουσα Γ.Α. Σταθόπουλου του Π.Μ.Σ. Υ.Α.Ε. στο Ισόγειο της Βιβλιοθήκης του Τμήματος Ιατρικής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης στην Αλεξανδρούπολη. Αλεξανδρούπολη, Ο Διευθυντής του Π.Μ.Σ. Υ.Α.Ε. Θ.Κ. Κωνσταντινίδης Αναπληρωτής Καθηγητής Τμήματος Ιατρικής Δ.Π.Θ. ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΛΕΓΧΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΛΗΨΗΣ ΝΟΣΗΜΑΤΩΝ ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ Σύμφωνα με πληροφορίες, η Πρόεδρος και ο Διευθυντής του ΚΕ.ΕΛ.Π.ΝΟ. τοποθέτησαν στη θέση του Επιστημονικού Συνεργάτη στο Γραφείο Διευθυντή την μέχρι τώρα Αναπληρώτρια Διευθύντρια του ΚΕ.ΕΛ.Π.ΝΟ., Υπεύθυνη του Δικτύου Εργαστηρίων Δημόσιας Υγείας (Δ.Ε.Δ.Υ.). ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΣΧΕΤΙΚΗ ΕΝΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΚΑΤΑΤΕΘΗΚΕ ΑΠΟ ΕΞ.Υ.Π.Π. ΑΚΥΡΗ Η ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ Δ.Ε.Η. ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ ΓΙΑ 40 ΕΙΔΙΚΟΥΣ ΙΑΤΡΟΥΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ; Ο ΙΑΤΡΟΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΕΝΕΡΓΕΙ ΩΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ; ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ Σύμφωνα με πληροφορίες έχει κατατεθεί ένταση για την πρόσφατη προκήρυξη της Διεύθυνσης Υγείας και Ασφάλειας στην Εργασία της Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού Α.Ε. που αναφέρεται σε πρόσληψη σαράντα (40) θέσεων Ιατρών για παροχή υπηρεσιών Ιατρικής της Εργασίας για Μονάδες του Ομίλου Δ.Ε.Η. Φαίνεται ότι η έκφραση της σχετικής ανακοίνωσης ότι: «Ο Ιατρός θα ενεργεί ως ανεξάρτητος επαγγελματίας και θα επιλέγει ελεύθερα το χρόνο εκτέλεσης του έργου, ο οποίος δεν θα συνδέεται με το ωράριο εργασίας των υπηρεσιών της Δ.Ε.Η.» παρερμηνεύεται ως αποκλεισμός από την προκήρυξη των εταιρειών Εξωτερικών Υπηρεσιών Προστασίας και Πρόληψης (ΕΞ.Υ.Π.Π.), ενώ είναι απόλυτα σαφές ότι αφορά μόνο το ωράριο εργασίας. Η προκήρυξη της Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού Α.Ε. έχει συνταχθεί, όπως και στο παρελθόν, σύμφωνα με τις διατάξεις του Νόμου 3850/ και τις σχετικές κανονιστικές διατάξεις. ΕΡΩΤΗΣΗ ΤΟΥ K.K.E. ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΤΥΧΗΜΑ ΣΤΟ ΟΡΥΧΕΙΟ ΤΟΥ ΠΡΟΣΗΛΙΟΥ ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΩΩΩΩΩΩΩΩΩΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ «Εργοδοτικό έγκλημα» καταγγέλλουν οι βουλευτές του Κ.Κ.Ε. κ.κ. Θεοδόσης Κωνσταντινίδης, Ελένη Γερασιμίδου και Σπύρος Χαλβατζής, με ερώτηση που κατέθεσαν για το εργατικό ατύχημα που σημειώθηκε την 1η Ιουνίου στο ορυχείο της Μ.Ε.ΤΕ. Α.Ε. στο Προσήλιο της Π.Ε. Κοζάνης, προς τους Υπουργούς Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας και Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής και ζητούν την άμεση και ολοκληρωμένη διερεύνηση του εργατικού ατυχήματος και την απόδοση των ευθυνών. Το πλήρες κείμενο της σχετικής ερώτησης των βουλευτών του Κ.Κ.Ε. έχει ως ακολούθως: «Η εργατική τάξη παρ ολίγο να θρηνήσει άλλο ένα θύμα στο βωμό αύξησης της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Συγκεκριμένα στις το μεσημέρι, στα ορυχεία στο Προσήλιο της Π.Ε. Κοζάνης, που τα εκμεταλλεύεται η Μεταλλευτική Εμπορική Τεχνική Ανώνυμη Εταιρεία (Μ.Ε.ΤΕ. Α.Ε.), υποχώρησε χωμάτινος όγκος με αποτέλεσμα να καταπλακωθεί και να εγκλωβιστεί στο χειριστήριο ο χειριστής εκσκαπτικού μηχανήματος, ο οποίος τραυματίστηκε σοβαρά στα πόδια. Λόγω μάλιστα της σοβαρότητας του τραύματος, κρίθηκε αναγκαία η μεταφορά του σε Νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης. Πρόκειται για ένα εργοδοτικό έγκλημα, αφού είναι γνωστό ότι στο συγκεκριμένο ορυχείο κυριαρχεί για τους εργαζόμενους η ανασφάλιστη δουλειά, η έλλειψη μέτρων ασφαλείας και η εντατικοποίηση της δουλειάς κάτω από την ανοχή των κρατικών μηχανισμών. Η πολιτική της τρικομματικής Κυβέρνησης Ν.Δ., ΠΑ.ΣΟ.Κ., ΔΗΜ.ΑΡ., η οποία σε περίοδο καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, ακολουθώντας πιστά την αντεργατική πολιτική των προηγούμενων Κυβερνήσεων του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και της Ν.Δ., εξακολουθεί να παίρνει συνεχώς αντεργατικά μέτρα που μειώνουν συνεχώς την τιμή της εργατικής δύναμης. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα οι εργοδότες να αποθρασύνονται και οι εργαζόμενοι κάτω από την πίεση της μεγάλης ανεργίας που μαστίζει την μεγάλη πλειοψηφία της εργατικής τάξης, ιδιαίτερα της περιοχής, να αναγκάζονται να εργαστούν κάτω από αυτές τις συνθήκες για ένα μεροκάματο, το οποίο είναι στην κυριολεξία του τρόμου, όταν ο εργάτης πηγαίνει στην δουλειά του και δεν ξέρει αν θα γυρίσει πίσω. Ερωτώνται οι κ.κ. Υπουργοί σε ποιές ενέργειες θα προβεί η Κυβέρνηση: Για την άμεση και ολοκληρωμένη διερεύνηση του εργατικού ατυχήματος και την απόδοση των ευθυνών. Για την δημιουργία Επιθεώρησης Μεταλλείων στην Κοζάνη και την ταυτόχρονη ενίσχυση της Περιφερειακής Διεύθυνσης του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας (Σ.ΕΠ.Ε.) Δυτικής Μακεδονίας προκειμένου μέσα και από συστηματικούς ελέγχους να δημιουργηθούν ασφαλείς συνθήκες εργασίας στους εργαζομένους των ορυχείων». ΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΚΟΖΑΝΗΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΕΙ ΕΛΛΕΙΨΗ ΜΕΤΡΩΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΣΤΑ ΟΡΥΧΕΙΑ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΤΥΧΗΜΑ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΑΠΟΘΕΣΗΣ ΛΙΓΝΙΤΗ ΤΟΥ Α.Η.Σ. ΚΑΡΔΙΑΣ ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΩΩΩΩΩΩΩΩΩΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ Την έλλειψη ελέγχων και μέτρων ασφαλείας και κυρίως προληπτικών (σηματοδότηση, αναχώματα κ.λ.π.) στους εργασιακούς χώρους της Δ.Ε.Η., με αποτέλεσμα τα ατυχήματα να είναι μεγάλης συχνότητας στην περιοχή μας, καταγγέλλει το Εργατικό Κέντρο Κοζάνης, με αφορμή το νέο εργατικό ατύχημα που σημειώθηκε στις 6 Ιουνίου στην απόθεση λιγνίτη του Α.Η.Σ. Καρδιάς. Η ανακοίνωση έχει ως εξής: «Νέο εργατικό ατύχημα έγινε στις το πρωί στην αυλή Λιγνίτη του Α.Η.Σ. Καρδιάς. Συγκεκριμένα φορτηγό αυτοκίνητο της ΤΕΝΑ Α.Ε. κατά την διάρκεια απόθεσης λιγνίτη παρασύρθηκε με απότέλεσμα να ανατραπεί και να τραυματισθεί ο οδηγός του, ο οποίος μεταφέρθηκε στο Γενικό Νομαρχιακό Νοσοκομείο Πτολεμαΐδας. Καταγγέλουμε την έλλειψη ελέγχων και μέτρων ασφαλείας και κυρίως χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχψψψψψψψψψψψψψχχχψψψψψψψψψψψχχχχχχχχχχχ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΤΥΧΗΜΑ ΜΕ 119 ΝΕΚΡΟΥΣ ΑΠΟ ΠΥΡΚΑΓΙΑ ΣΕ ΟΡΝΙΘΟΤΡΟΦΕΙΟ xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxχχχχχχχχχχχχχχxxxxxxxxxxxxxxxxxx Tην Μεγάλης τελευταία έκτασης του πυρκαγιά πνοή πάνω που στο προκλήθηκε Ο πλοίαρχος από διαδοχικές του φορτηγού εκρήξεις πλοίου σε καράβι ορνιθοτροφείο όπου στη εργαζόταν, Βορειοανατολική άφησε Κίνα ο είχε αισθάνθηκε ως αποτέλεσμα αδιαθεσία να χάσουν και τη έχασε ζωή τους τις Ελληνας τουλάχιστον πλοίαρχος 119 άνθρωποι, που ήταν σε ηλικίας ένα από 51 τα αισθήσεις χειρότερα του. εργατικά Του παρασχέθηκαν δυστυχήματα που οι ετών σημειώθηκε και ήταν στη χώρα ναυτολογημένος τα τελευταία στο χρόνια. πρώτες Σύμφωνα βοήθειες, με αλλά αναφορές όταν κινεζικών έφτασε φορτηγό ειδησεογραφικών πλοίο πρακτορείων, Argyroula πολλοί σημαίας από γιατρός τους θανάτους στο προκλήθηκαν πλοίο διαπιστώθηκε εξαιτίας των ο Marshall κλειστών Islands. ή ακατάλληλων εξόδων κινδύνου στο θάνατός ορνιθοτροφείο. του. Στην προσπάθειά τους Το να διαφύγουν πλοίο βρισκόταν από το στο φλεγόμενο λιμάνι κτίριο, της πολλοί Η σωρός εργαζόμενοι του ναυτικού εγκλωβίστηκαν μεταφέρθηκε στην στο Οδησσού εσωτερικό όταν με αποτέλεσμα συνέβη το να περιστατικό, καούν ζωντανοί. αρμόδια Κάποιοι ιατροδικαστική από τους επιζήσαντες Υπηρεσία της σύμφωνα τραγωδίας με δήλωσαν τη σχετική πως ανακοίνωση το δυστύχημα που προκλήθηκε Οδησσού εξαιτίας για νεκροψία της αρχιτεκτονικής και νεκροτομή. του εκδόθηκε κτιρίου ενώ στην άλλοι Αθήνα ισχυρίστηκαν από το ότι Γραφείο τη στιγμή Προανάκριση που ξέσπασε πρόκειται η πυρκαγιά να σε διενεργηθεί ολόκληρο Τύπου το κτίριο του υπήρχε Λιμενικού μόνο Σώματος. μία πόρτα ανοιχτή. Η από καταστροφή το Κεντρικό ήρθε Λιμεναρχείο σε μια περίοδο Πειραιά. κατά την οποία το διεθνές ενδιαφέρον έχει στραφεί στην ασφάλεια των εργοστασίων της Ασίας. Ο Πρόεδρος της Κίνας κ. Σι Τζινπίνγκ, ο οποίος βρίσκεται στο εξωτερικό, έδωσε εντολή για την αρωγή των τραυματιών, υπογραμμίζοντας ότι οι έρευνες για τον εντοπισμό των υπευθύνων θα είναι εξαιρετικά αυστηρές. ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΕΛΒΕΤΟΥ ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΜΙΑΝΤΟ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ Σε δεκαοχτώ χρόνια κάθειρξη καταδικάστηκε με απόφαση που εξέδωσε το Εφετείο του Τορίνο ο ελβετός βιομήχανος κ. Στέφεν Σμιντχάινι για την εκ προμελέτης πρόκληση σοβαρών βλαβών στην υγεία που σχετίζονται με χιλιάδες θανάτους εξαιτίας της χρήσης αμιάντου από την εταιρεία του Ετερνιτ στην Ιταλία. Υπολογίζεται ότι μόνο στη βιομηχανική μονάδα του Καζάλε Μονφεράτο, στην περιφέρεια της Αλεσάντρια στη Βόρεια Ιταλία, ο αμίαντος έως το 1986 χρονιά κατά την οποία σταμάτησε η παραγωγή του προκάλεσε τον θάνατο τουλάχιστον ανθρώπων, εργαζομένων και κατοίκων. Οι νεκροί σε ολόκληρη την Ιταλία όπου λειτουργούσαν άλλες τρεις μονάδες υπολογίζεται ότι ανήλθαν σε 3.000, ενώ χιλιάδες είναι και όσοι εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν χρόνια προβλήματα υγείας. Σύμφωνα με τους δικαστές, οι εργαζόμενοι της εταιρείας δεν διέθεταν κανέναν τρόπο να προστατευτούν ενώ ουδέποτε ενημερώθηκαν για το ότι η έκθεση στον αμίαντο και η εισπνοή μικροϊνών του μπορούν να προκαλέσουν θανατηφόρες παθήσεις. προληπτικών μέτρων (σηματοδότηση, αναχώματα κ.λ.π.) με αποτέλεσμα τα ατυχήματα να είναι μεγάλης συχνότητας στην περιοχή μας. Η εξάλειψη τους μπορεί να γίνει με την πιστή εφαρμογή του Μεταλλευτικού Κανονισμού, της σωστής επιτήρησης των χώρων, αλλά και της προληπτικής παρέμβασης των αρμόδιων υπηρεσιών, της Δ.Ε.Η. και της Επιθεώρησης Μεταλλείων. Θα το επαναλάβουμε για πολλοστή φορά ότι είναι άμεση ανάγκη να δημιουργηθεί η Επιθεώρηση Μεταλλείων στην Κοζάνη και να διατηρηθεί η Περιφερειακή Διεύθυνση του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας (Σ.ΕΠ.Ε.) Δυτικής Μακεδονίας στελεχώνοντας επαρκώς όλα τα τμήματα. Ευχόμαστε καλή ανάρρωση στον συνάδελφο και απαιτούμε από τους υπεύθυνους και αρμόδιους την διερεύνηση των αιτιών και την απόδοση ευθυνών». ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ Ε.Ι.Ν.Α.Π. ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΜΟΙΒΕΣ ΕΦΗΜΕΡΙΩΝ ΣΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ Τα προβλήματα που έχουν προκύψει με τις πληρωμές των και εφημεριών, το χρονοεπίδομα του καθώς τα προσλήψεις συζητήθηκαν κατά τη συνάντηση αντιπροσωπείας καθώς τα Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΙΝΑΠ και Επιτροπών νοσοκομείων της Αθήνας με τον Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης κ. Νικόλαο Πολύζο, στο πλαίσιο της στάσης των της Κυβέρνησης από τη μέχρι τώρα δέσμευσή της, για επάνοδο στο καθεστώς που υπήρχε μέχρι το Νοέμβριο του Καθιερώνεται μια πολύπλοκη γραφειοκρατική διαδικασία που θα σημάνει, καθώς τα πιθανότατα, μεγάλες καθυστερήσεις στην πληρωμή των εφημεριών κάθε μήνα. Παρ όλα αυτά υπήρξε προφορική δέσμευση ότι θα, ο Γενικός Γραμματέας αναγνώρισε το δίκαιο του αιτήματος και δεσμεύτηκε για άμεσες ενέργειες που θα λύσουν.

2 ΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣΟΔΗΓΙΕΣΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣΤΗΣΥΓΕΙΑΣ 2 ΑΠO ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΠΡΟΝΟΙΑΣ XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX «Ζούμε σε μια παράξενη εποχή... Εχει κανείς την εντύπωση ότι κάτι σαν κύμα μάς παρασύρει και μας τσακίζει». Με αυτά τα λόγια, ο πολιτειολόγος Μπερνάρ Λακρουά συνοψίζει την απόγνωση που έχει καταλάβει συνδικαλιστές, διανοούμενους, αντιπρόσωπους του λαού και πολίτες, μπροστά στις αναδιαρθρώσεις του κράτους [1]. Οι μεταρρυθμίσεις διαδέχονται η μια την άλλη, δίχως συνοχή. Ο τεχνικός χαρακτήρας τους τις καθιστά αδιαφανείς. Οι επιπτώσεις τους γίνονται αισθητές μόνον εκ των υστέρων, όταν εξειδικεύονται και περνούν στο στάδιο της πρακτικής εφαρμογής. Κι όμως, πίσω από το θολό αυτό τοπίο, έχει ξεκινήσει μια άνευ προηγουμένου κινητοποίηση για τη δημιουργία ενός κράτους με μειωμένο μέγεθος μεν, αλλά με ενισχυμένες τις δομές της διοίκησής του. ΜΕΓΓΕΝΗ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ Στη Γαλλία, για παράδειγμα, η συρρίκνωση του κράτους εκφράζεται με ιδιαίτερα ριζοσπαστικό τρόπο, με τη Γενική Μεταρρύθμιση των Δημόσιων Πολιτικών (RGPP), η οποία δρομολογήθηκε από τον Νικολά Σαρκοζί στις 20 Ιουνίου 2007 ενώπιον του υπουργικού συμβουλίου. Επιταχύνει (και συντονίζει) τα προγενέστερα εγχειρήματα, συνθλίβοντας τις δραστηριότητες του Δημοσίου στη μέγγενη δημοσιονομικών περιορισμών που έχουν οριστεί εκ των προτέρων. των κ.κ. Bonelli Laurent και Pelletier Willy Monde Diplomatique Μετάφραση: Βασίλης Παπακριβόπουλος Εξι μήνες αργότερα, 96 μέτρα προβλέπουν συγχωνεύσεις και αναδιαρθρώσεις κρατικών υπηρεσιών, καθώς και την κατάργηση άλλων. Ήδη από τον Οκτώβριο του 2007, στελέχη του υπουργείου Δικαιοσύνης, αγνοώντας την κριτική που τους ασκούν, «εκσυγχρονίζουν» με καταιγιστικό ρυθμό τον δικαστικό χάρτη της χώρας. Σύμφωνα με το σχέδιό τους, έως την 1η Ιανουαρίου του 2011 θα έχουν καταργηθεί, στο όνομα της «αποτελεσματικότητας», 178 Πρωτοδικεία και 28 Εφετεία. Στο μεταξύ, το υπουργείο Παιδείας κλείνει τα γυμνάσια που έχουν λιγότερους από 200 μαθητές, επειδή θεωρεί ότι κοστίζουν υπερβολικά ακριβά. Υλοποιεί την επιθυμία του (σοσιαλιστή) πρώην Υπουργού Παιδείας Κλοντ Αλέγκρ [2], για «κούρα δίαιτας στο μαμούθ της εκπαίδευσης» και καταργεί περισσότερες από θέσεις εκπαιδευτικών κάθε χρόνο [3]. Εξάλλου, κανένα υπουργείο δεν τολμάει να μείνει έξω από το χορό των μεταρρυθμίσεων. Αντίθετα, όλα προσπαθούν να γίνουν πρωτοπόρα στη μείωση θέσεων εργασίας, καθώς είναι η νέα μεγάλη προτεραιότητα του Κράτους, το οποίο, όπως δήλωσε ο Γάλλος Πρωθυπουργός Φρανσουά Φιγιόν, τον Σεπτέμβριο του 2007, έχει χρεοκοπήσει. Στο υπουργείο Εσωτερικών και Δημόσιας Τάξης, οι νομαρχίες πέφτουν και αυτές θύματα της «κούρας δίαιτας». Οι διαγωνισμοί για την πρόσληψη αστυνομικών που είχαν προβλεφθεί για τον Σεπτέμβριο του 2009 ακυρώθηκαν, ενώ μέχρι το 2012 θα έχουν καταργηθεί θέσεις [4]. Το Υπουργείο Αμυνας είχε ήδη προπορευθεί στην εφαρμογή αυτής της πολιτικής: κλείσιμο στρατοπέδων και κατάργηση θέσεων εργασίας μέχρι το Το Υπουργείο Υγείας κλείνει τις Μαιευτικές Κλινικές των δημόσιων νοσοκομείων που πραγματοποιούν λιγότερους από τριακόσιους τοκετούς ετησίως, θεωρώντας ότι κοστίζουν υπερβολικά ακριβά. Το ίδιο ισχύει και για τις Χειρουργικές Κλινικές, οι οποίες πλέον οφείλουν να πραγματοποιούν περισσότερες από ιατρικές πράξεις ετησίως. Στο Υπουργείο Εξωτερικών καταργούνται δεκάδες προξενεία, ενώ στο Υπουργείο Πολιτισμού αναδιοργανώνονται τα Εθνικά Αρχεία. Το δε Υπουργείο Οικονομικών «εξορθολογίζει» τις υπηρεσίες του σε όλα τα επίπεδα. Η συρρίκνωση του κράτους συνοδεύεται από μεταβίβαση δραστηριοτήτων του δημόσιου τομέα στον ιδιωτικό. Πρόκειται για πραγματικό κατακερματισμό των δημόσιων επιχειρήσεων και την πώληση των τμημάτων τους. Οι ιδιωτικοποιήσεις πραγματοποιούνται σταδιακά ή με την παράκαμψη των αντιδράσεων που παρουσιάζονται, χωρίς να κατονομάζονται ως τέτοιες. Ικανοποιούν τις προσδοκίες των υποψήφιων αγοραστών για κερδοφορία, αλλά λαμβάνουν υπόψη και την ιστορία και τους αγώνες των εργαζομένων κάθε κλάδου, καθώς και το ιδιαίτερο καθεστώς που οι ίδιοι έχουν σε κάθε επιχείρηση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο διαφορετικός χρόνος που επελέγη για τις μεταρρυθμίσεις στη France Telecom και στο Ταχυδρομείο. Παρόμοιοι είναι και οι μηχανισμοί που θα καθορίσουν την πορεία που θα ακολουθήσουν η Gaz de France (GDF), η Electricité de France (EDF), αλλά και η Εθνική Εταιρεία των Γαλλικών Σιδηροδρόμων (SNCF). Η απόσυρση του κράτους αρχίζει κάθε φορά με τον διαχωρισμό των δραστηριοτήτων των δημόσιων επιχειρήσεων. Ετσι, το 1990, ο διαχωρισμός του Ταχυδρομείου από τις Τηλεπικοινωνίες που συναποτελούσαν τον ενιαίο οργανισμό ΡΤΤ, οριοθετεί τους τομείς δραστηριότητας που πρέπει «να ανοίξουν στον ανταγωνισμό». Πράγματι, οι τηλεπικοινωνίες εμφανίζονταν ήδη ως ένας κλάδος που μπορούσε να εξασφαλίσει υψηλή κερδοφορία, αντίθετα από εκείνον των ταχυδρομείων, τα οποία απαιτούν πολυάριθμο εργατικό δυναμικό [5]. Αλλωστε, οι σιδηροδρομικοί υπάλληλοι φημίζονται για τη συνδικαλιστική μαχητικότητά τους. Η ΠΡΩΤΗ ΚΙΝΗΣΗ Η μεταφορά στον ιδιωτικό τομέα σπάνια πραγματοποιείται απότομα: αντίθετα, επιχειρείται σταδιακά. Το γεγονός αυτό συμβάλλει στην αποτελεσματικότητα της ακολουθούμενης τακτικής, καθώς κάθε στάδιό της βιώνεται ως η λογική συνέχεια του προηγούμενου βήματος. Έτσι, το πρώτο άνοιγμα του κεφαλαίου της France Telecom στο ιδιωτικό κεφάλαιο πραγματοποιήθηκε το 1997 και το δεύτερο το Παρά την επένδυση 78 δισεκατομμυρίων ευρώ για τη διάσωση της ζημιογόνου, πλέον, εταιρείας οι ζημίες της οφείλονταν στο σκάσιμο της κερδοσκοπικής φούσκας του Ιντερνετ και της κινητής τηλεφωνίας το μερίδιο του κράτους στην εταιρεία μειώθηκε σε λιγότερο από μισό το 2004 και σε λιγότερο από το ένα τρίτο το 2005, με αποτέλεσμα το Δημόσιο να χάσει το δικαίωμα βέτο. Το 1994, χάρη στη μαζική απεργία του προσωπικού διατηρήθηκε το καθεστώς του δημοσίου υπαλλήλου για τους εργαζόμενους. Βέβαια, αυτό δεν εμπόδισε τη σταδιακή αλλά συνεχή αλλαγή του τρόπου λειτουργίας και οργάνωσης της εταιρείας, η οποία από δημόσια επιχείρηση μετατράπηκε σε αμιγώς ιδιωτική: υποχρεωτικές μετακινήσεις προσωπικού, μάνατζμεντ προσηλωμένο στην επίτευξη στόχων και στην άσκηση πιέσεων στο προσωπικό, συνεχείς αναδιαρθρώσεις υπηρεσιών, μείωση του ανθρώπινου δυναμικού (μεταξύ 2005 και 2008 καταργήθηκαν θέσεις εργασίας), εντατικοποίηση της εργασίας [6]... Οι τεχνικοί των ηλεκτρονικών υπηρεσιών οφείλουν να αναβαπτιστούν σε πωλητές. Η επιχείρηση που είχε ως αποστολή τον εξοπλισμό της χώρας με σύγχρονα δίκτυα τηλεπικοινωνιών και τη συμβολή στη χωροταξική ανάπτυξη, ξαφνικά βρέθηκε αντιμέτωπη με τον ανταγωνισμό των Bouygues, SFR, Cegetel και Free, κι έτσι άρχισε να λειτουργεί με μοναδικό κριτήριο την κερδοφορία και την οικονομική απόδοση των επενδύσεων. Στην περίπτωση του Ταχυδρομείου (La Poste) ή του οργανισμού σιδηροδρόμων SNCF, ο κατατεμαχισμός παίρνει διαφορετική μορφή. Η μεταφορά δραστηριοτήτων προς τον ιδιωτικό τομέα είναι πιο αργή κι ανεπαίσθητη. Πραγματοποιείται με τη δημιουργία θυγατρικών και με την ανάθεση ορισμένων υπηρεσιών στον ιδιωτικό τομέα, ανάλογα με τη φύση των δραστηριοτήτων. Η Ελέν Αντάμ, του συνδικάτου SUD-ΡΤΤ, μας αποκαλύπτει τους μηχανισμούς που χρησιμοποιήθηκαν στην περίπτωση του Ταχυδρομείου : «Το άνοιγμα στον ανταγωνισμό πραγματοποιείται κατ αρχάς σε συνάρτηση με το βάρος των αντικειμένων που διανέμονται. Ο τομέας των δεμάτων είναι ο πρώτος που ανοίγει στον ανταγωνισμό. Καθώς οι εταιρείες FedEx και DHL διεισδύουν στην εγχώρια αγορά και επιβάλλουν σε αυτή τις δικές τους, καθαρά εμπορικές πρακτικές, η εγγύηση και η ταχύτητα μετατρέπονται σε πλεονεκτήματα που πληρώνονται τοις μετρητοίς. Ετσι το Ταχυδρομείο δημιουργεί τη θυγατρική Geopost για να ευθυγραμμιστεί και να εφαρμόσει τα ίδια κριτήρια διοίκησης με αυτές, με αποκλειστικό σκοπό την κερδοφορία. Η νομική μορφή που επιλέγεται είναι εκείνη της εταιρείας συμμετοχών (holding), η οποία διευθύνεται από έναν από τους διευθυντές του Ταχυδρομείου, τον Διευθυντή του κλάδου δεμάτων και εφοδιαστικής αλυσίδας (logistics). Στην εταιρεία συμμετοχών περιλαμβάνονται αρκετές θυγατρικές, ανάμεσα στις οποίες και η επιχείρηση ταχυμεταφορών Chronopost. Στις θυγατρικές του Ομίλου Geopost πλέον εργάζονται υπάλληλοι, ενώ στη μητρική εταιρεία απέμειναν 7.000, οι οποίοι εργάζονται στον κλάδο της διανομής αλληλογραφίας. «ΟΑΕΔ» ΣΕ ΙΔΙΩΤΕΣ Ο δεύτερος "οικονομικά αποδοτικός" τομέας, η παροχή χρηματοοικονομικών υπηρεσιών, έχει ήδη ανατεθεί σε θυγατρική εταιρεία, με τη δημιουργία άλλης μιας εταιρείας συμμετοχών, της Banque Postale (Ταχυδρομική Τράπεζα), η οποία ευθυγραμμίζεται με τις πρακτικές του υπόλοιπου τραπεζικού τομέα». Στον Pôle emploi (Πόλος Απασχόλησης, αντίστοιχος του ελληνικού ΟΑΕΔ), ακολουθήθηκε παρόμοια μεθοδολογία. Δεδομένου ότι δεν έχουν γίνει προσλήψεις δημοσίων υπαλλήλων, η προβλεπόμενη εξατομικευμένη παρακολούθηση των φακέλων των ατόμων που αναζητούν εργασία ανατέθηκε σε ιδιωτικά γραφεία εύρεσης και πρόσληψης προσωπικού (Sodie) και σε πρακτορεία εύρεσης προσωρινά απασχολούμενου προσωπικού (Manpower). Επίσης, οι ιδιωτικοποιήσεις πραγματοποιούνται «διακριτικά», με την υιοθέτηση ενός οργανωτικού μοντέλου στο οποίο συνυπάρχουν εργαζόμενοι με διαφορετικό εργασιακό καθεστώς (δημόσιοι υπάλληλοι και συμβασιούχοι ιδιωτικού δικαίου). Όπως υποστηρίζει η Ελέν Αντάμ, «το προσωπικό του Ταχυδρομείου εργάζεται με ολοένα περισσότερο επισφαλείς συνθήκες εργασίας, καθώς είναι διαιρεμένο σε δημόσιους υπάλληλους και σε μισθωτούς με συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου των διάφορων θυγατρικών, ανάμεσα στις οποίες υπάρχουν στεγανά λόγω της ύπαρξης της εταιρειών συμμετοχών. Η πρόσληψη εργαζομένων με το καθεστώς του δημοσίου υπαλλήλου έχει σταματήσει από το Όχι όμως και η πρόσληψη μισθωτών με συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου (αορίστου ή ορισμένου χρόνου). Μάλιστα, οι συσχετισμοί αλλάζουν, καθώς, με την πάροδο του χρόνου, οι δημόσιοι υπάλληλοι συνταξιοδοτούνται. Το 2003, το ταχυδρομείο απασχολούσε εργαζόμενους ( δημόσιους υπαλλήλους και υπαλλήλους με συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου). Το 2008, από τους εργαζόμενους, οι δημόσιοι υπάλληλοι είχαν περιοριστεί στους , ενώ οι εργαζόμενοι με συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου είχαν αυξηθεί στους Φέτος, ο αριθμός των εργαζομένων σε αυτές τις δύο κατηγορίες θα κυμανθεί στο ίδιο επίπεδο». Η ΣΕΙΡΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ Η ιδιωτικοποίηση του Ταχυδρομείου έχει ήδη αρχίσει. Μάλιστα, έχει προηγηθεί κατά πολύ του νόμου με τον οποίο θα ανοίξει το κεφάλαιο της επιχείρησης στους ιδιώτες. Επιπλέον, με τις διαδοχικές διευρύνσεις του μεριδίου των ιδιωτών, η επιχείρηση θα καταλήξει να μετατραπεί και επίσημα σε ανώνυμη εταιρεία. Τέλος, δεν πρέπει να ξεχνάμε και τη μεταφορά αρμοδιοτήτων στην τοπική αυτοδιοίκηση. Στη Γαλλία, η Αποκέντρωση του 1982 και η Δεύτερη Φάση της (Acte ΙΙ) που δρομολογήθηκε από τον (συντηρητικό) Πρωθυπουργό Ζαν Πιέρ Ραφαρέν ο οποίος τη χαρακτήριζε «μητέρα όλων των μεταρρυθμίσεων» έδωσαν στους άρχοντες της αυτοδιοίκησης νέες αρμοδιότητες. Πλέον, οι τομείς της επαγγελματικής κατάρτισης, των μεταφορών, της διαχείρισης των κτιρίων και του εργατοτεχνικού προσωπικού της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, όπως επίσης και η κοινωνική δράση, ανήκουν στις νομαρχίες και στις περιφέρειες. Ωστόσο, πολύ συχνά, οι πόροι που τους μεταβιβάζει το κράτος δεν επαρκούν για την κάλυψη των εξόδων που συνεπάγονται όλες αυτές οι αποστολές. Οπως επισημαίνει ο Ζιλ Γκαρνιέ, Πρόεδρος της κομμουνιστικής ομάδας στο Νομαρχιακό Συμβούλιο του Σεν-Σεν Ντενί, «θεωρήθηκε ότι, για ορισμένα δικαιώματα όπως το RMI (ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα που χορηγείται σε όλους τους άπορους άνω των 25 ετών), οι λογαριασμοί παγώνουν την ημέρα που πραγματοποιείται η μεταβίβαση της αρμοδιότητας. Την 1η Ιανουαρίου του 2004, όλοι οι δικαιούχοι όφειλαν να πληρώνονται από την τοπική αυτοδιοίκηση, στην οποία και μεταβιβάστηκαν οι σχετικοί πόροι. Ωστόσο, από εκείνη την ημερομηνία και μετά, η καταβολή του RMI σε κάθε νέο δικαιούχο που προστίθεται στον κατάλογο των απόρων βαρύνει τη νομαρχία, η οποία και οφείλει να βρει τους αντίστοιχους πόρους». Η «Πράσινη» Αναπληρώτρια Περιφερειάρχης της Ιλ ντε Φρανς (του ευρύτερου πολεοδομικού συγκροτήματος του Παρισιού, με 11 εκατομμύρια κατοίκους) παρατηρεί ότι το ίδιο ακριβώς ισχύει και για την κατάρτιση των εργαζομένων στις κοινωνικές και υγειονομικές υπηρεσίες. «Από τα 160 εκατομμύρια του προϋπολογισμού, τα 10 δεν καλύφθηκαν. Και να σκεφθεί κανείς ότι προηγήθηκαν τρία χρόνια σκληρών διαπραγματεύσεων, αναπροσαρμογής των οφειλόμενων από το κράτος ποσών, αλλά και τέσσερις προσφυγές. Εκ των πραγμάτων, το μόνο που έχουμε εξασφαλίσει είναι η διατήρηση της υπάρχουσας χρηματοδότησης», εξηγεί. Γι αυτόν το λόγο, η ίδια συμπεραίνει ότι το κίνητρο αυτής της μεταρρύθμισης «δεν ήταν να γίνουν οι θεσμοί πιο καινοτόμοι ή να βρίσκονται πιο κοντά στους πολίτες και στους δικαιούχους των παροχών οι μηχανισμοί που διεκπεραιώνουν αυτές τις υποθέσεις. Το ζητούμενο ήταν να μειωθεί η οικονομική συμμετοχή του κράτους». ΑΝΟΔΟΣ ΤΟΥ ΑΥΤΑΡΧΙΣΜΟΥ Η πολύμορφη συρρίκνωση του μεγέθους του κράτους συνοδεύεται από μια λιγότερο ορατή τάση αυταρχισμού στη λειτουργία της κρατικής μηχανής, την ενίσχυση των ιεραρχιών και του ελέγχου πάνω στους δημόσιους υπάλληλους. Βέβαια, η πολιτική επιβολή νέων προτεραιοτήτων στους θεσμούς δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Αν και κυβερνήσεις διορίζουν πρόσωπα της απόλυτης εμπιστοσύνης τους Επικεφαλής των Υπηρεσιών της Δημόσιας Διοίκησης, οι επιλογές τους δεν αποτελούν εγγύηση για την αποτελεσματικότητα των μέτρων που θα ληφθούν, καθώς οι δημόσιοι υπάλληλοι που θα κληθούν να τα εφαρμόσουν, τα ερμηνεύουν, τα τροποποιούν και τα προσαρμόζουν στην επαγγελματική ρουτίνα της κάθε υπηρεσίας [7]. Μάλιστα, οι ελίτ ορισμένων κλάδων αντιστέκονται. Ετσι, οι γιατροί, οι πανεπιστημιακοί, οι δικαστικοί ή οι μηχανικοί προβάλλουν το επιχείρημα ότι ίσως γνωρίζουν καλύτερα από τον υπουργό τις προτεραιότητες του κλάδου τους. Το ίδιο ισχύει και για τους γενικούς επιθεωρητές της δημόσιας διοίκησης. Προέρχονται μεν από τομείς του κρατικού μηχανισμού που βρίσκονται στη δίνη του κυκλώνα, η αποστολή τους συνίσταται στο να συνηγορούν υπέρ των μεταρρυθμίσεων, ωστόσο προτείνουν συμβιβαστικές λύσεις και διαμεσολαβήσεις που ακυρώνουν εν μέρει τον ριζοσπαστικό χαρακτήρα των αρχικών σχεδιασμών. Για τους πολιτικούς υπεύθυνους που εμπνεύστηκαν αυτά τα σχέδια, η κατάσταση θεωρείται απαράδεκτη. Το ίδιο ισχύει και για τα υψηλόβαθμα στελέχη του υπουργείου Οικονομικών, τα οποία, κάμποσα χρόνια τώρα, επιχειρούν να επιβάλλουν στα «σπάταλα» υπουργεία έναν νέο ορισμό του «δημόσιου συμφέροντος», την αυστηρή επίτευξη των δημοσιονομικών ισορροπιών, περιφρονώντας τις διεκδικήσεις τους [8]. Μέχρι σήμερα, ο ζήλος τους εξισορροπούνταν, σε κάποιον βαθμό, από τους κανονισμούς λειτουργίας των δημόσιων υπηρεσιών, οι οποίες διατηρούσαν κάποια περιθώρια αυτονομίας. Υποδέχτηκαν, λοιπόν, με ενθουσιασμό τα πολιτικά προγράμματα που προέβλεπαν την επιβολή απόλυτου ελέγχου και τον διορισμό «μάνατζερ» με ευρύτατες εξουσίες. Χαρακτηριστική ήταν η περίπτωση των νοσοκομείων. Επικεφαλής των νεοσύστατων Περιφερειακών Οργανισμών Υγείας (ARS) τίθεται ένας πραγματικός «υγειονομικός περιφερειάρχης», ο οποίος διορίζεται από το υπουργικό συμβούλιο και είναι υπεύθυνος για ολόκληρη την αλυσίδα της περίθαλψης στο επίπεδο της περιφέρειας. Μάλιστα, σύμφωνα με την πρώτη εκδοχή του νόμου «Νοσοκομείο, ασθενείς, υγεία και περιφέρειες», που ψηφίστηκε τον Ιούλιο του 2009, μπορούσε ακόμα και να διορίζει τους Διευθυντές των νοσοκομείων και να τους παύει ανά πάσα στιγμή. ΤΟ «ΜΟΝΑΔΙΚΟ» ΑΦΕΝΤΙΚΟ Οι τελευταίοι κινητοποιήθηκαν και πέτυχαν τροποποίηση ως προς αυτό και ταυτόχρονα την ενίσχυση της δικής τους εξουσίας μέσα σε κάθε νοσηλευτικό ίδρυμα... Πράγματι, ο νόμος διευρύνει τις εξουσίες τους στα ζητήματα του καθορισμού των στόχων και της διοίκησης του προσωπικού. Οι επιθυμίες τους συνέπιπταν με εκείνες του Νικολά Σαρκοζί να «υπάρχει ένα μονάχα αφεντικό σε κάθε νοσοκομείο». Βέβαια, η εξέλιξη δεν διευκολύνει τον διάλογο. Όπως αναφέρει ο Καθηγητής Αντρέ Γκριμαλντί, Διευθυντής της Διαβητολογικής Υπηρεσίας, «προηγουμένως, επικρατούσε μια λογική συνδιαχείρισης. Ο Διευθυντής όφειλε να εξασφαλίσει τη συμφωνία των γιατρών στις αποφάσεις που λάμβανε. Πλέον, όμως, οι γιατροί δεν έχουν λόγο». Στην Ανώτατη Εκπαίδευση, η κατάσταση παρουσιάζει εκπληκτικές ομοιότητες. Ο «νόμος για τις ελευθερίες και τις ευθύνες των πανεπιστημίων» (LRU), ο οποίος θεσπίζει την «αυτονομία» των ιδρυμάτων, αποσκοπεί στην εξασθένιση κάθε συλλογικής μορφής εξουσίας. Κι όπως εξηγεί ο κοινωνιολόγος Φρεντερίκ Νεϊρά, «με τις μεταρρυθμίσεις του 2003 και του 2007 έχουμε περάσει σε ένα στάδιο αυταρχικής διοίκησης με κριτήρια μάνατζμεντ». Ο νόμος δίνει στους Προέδρους των Πανεπιστημίων των οποίων η πλειονότητα συμφωνεί με τις διατάξεις του σημαντικές εξουσίες απέναντι στους πανεπιστημιακούς. Για παράδειγμα, μπορούν να προσλαμβάνουν προσωπικό με το εργασιακό καθεστώς του δημοσίου υπαλλήλου, είτε του συμβασιούχου και να ακυρώνουν τις αποφάσεις Συλλογικών Οργάνων, όπως οι Επιτροπές και τα Συμβούλια των Πανεπιστημίων.

3 ΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣΟΔΗΓΙΕΣΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣΤΗΣΥΓΕΙΑΣ XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔΔXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX 3 ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ «ΜΑΝΑΤΖΕΡ» Η ίδια δυναμική εφαρμόζεται και στον κλάδο της Δικαιοσύνης. Στην Εισαγγελία, κατ αρχάς, όπου, με τον νόμο της 9ης Μαρτίου 2009, οι εισαγγελείς τίθενται υπό την ιεραρχική εξουσία του υπουργού, με αποτέλεσμα να αποκτά ο Υπουργός τη δυνατότητα να παρεμβαίνει και να καθοδηγεί τη διαδικασία σε κάθε υπόθεση. Στη συνέχεια, όσον αφορά τους δικαστές, επιδιώκεται ο περιορισμός της ανεξαρτησίας τους μέσα από την «κινητικότητα». Εάν δεν είναι δυνατόν να μετατεθούν σε άλλη περιφέρεια, μπορούν να μετατεθούν σε άλλες θέσεις, ανάλογα με τις οργανωτικές ανάγκες του δικαστηρίου. Όπως υπενθυμίζει ο δικαστικός Ζιλ Σενατί, «σε έναν δικαστή που χειρίζεται ζητήματα αποφυλάκισης και κράτησης και ο οποίος θα μπορούσε να θεωρηθεί "υπερβολικά επιεικής", όσον αφορά τις ποσοστώσεις απέλασης αλλοδαπών που έχει καθορίσει για τον Νομό ο Νομάρχης [9], μπορεί με μεγάλη ευκολία να του ανατεθούν οι οικογενειακές διαφορές και οι κηδεμονίες...». Ομως το αποκορύφωμα αυτής της τάσης συνίσταται στο γεγονός ότι, από το 2009, οι δικαστικοί αποτελούν μειοψηφία στο Ανώτατο Συμβούλιο του Δικαστικού Σώματος (CSM), το οποίο είναι αρμόδιο για τις τοποθετήσεις τους και τα πειθαρχικά ζητήματα του κλάδου. Πλειοψηφούν πλέον προσωπικότητες εκτός δικαστικού σώματος που διορίζονται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και από τους προέδρους της Βουλής και της Γερουσίας. Η ενίσχυση του ελέγχου περνάει επίσης από το σφίξιμο των λουριών σε τομείς που απολάμβαναν μια σχετική αυτονομία. Ο Νοέλ Ντοσέ, ο Γενικός Γραμματέας του Εθνικού Ενωτικού Συνδικάτου του «Πόλου της Απασχόλησης» σήμερα, ήταν εκείνος που έκανε πρώτος λόγο για συγχώνευση του Εθνικού Οργανισμού για την Απασχόληση (ΑΝΡΕ) και των Οργανώσεων για την Απασχόληση στη Βιομηχανία και το Εμπόριο (Assedic - οι οποίες, μεταξύ άλλων, χορηγούν επικουρικό επίδομα ανεργίας επιπλέον εκείνου του ΑΝΡΕ). Ετσι, τον Ιανουάριο του 2009, δημιουργήθηκε ο νέος οργανισμός, «Πόλος της Απασχόλησης». Ενώ ο ΑΝΡΕ ήταν δημόσιος φορέας, το Unedic (ο συλλογικός φορέας των Assedic) ήταν οργανισμός ιδιωτικού δικαίου, η διοίκηση του οποίου ασκούνταν ισότιμα από τις εργοδοτικές και τις συνδικαλιστικές οργανώσεις. Σε τοπικό επίπεδο, η συγχώνευση αυτών των δύο δομών ενίσχυσε σημαντικά τις αρμοδιότητες του κρατικού μηχανισμού. ΜΑΝΑΤΖΕΡ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ Το διοικητικό συμβούλιο του «Πόλου της Απασχόλησης» αποτελείται από πέντε εκπροσώπους του κράτους, δύο προσωπικότητες που διορίζονται από τον υπουργό, πέντε εκπροσώπους των εργοδοτών και πέντε των εργαζομένων [10]. Οσον αφορά τον Πρόεδρο του Διοικητικού Συμβουλίου, διορίζεται απευθείας από την Κυβέρνηση, καθώς η γνωμοδότηση του Διοικητικού Συμβουλίου έχει μονάχα συμβουλευτικό χαρακτήρα. Σήμερα, ο Πρόεδρος είναι ο Κριστιάν Σαρπί, στέλεχος του Πρωθυπουργικού Γραφείου την περίοδο και στη συνέχεια Διευθυντής του ΑΝΡΕ. Αξίζει επίσης να αναφερθεί και το ζήτημα της διαχείρισης του κονδυλίου που προκύπτει από την παρακράτηση από τις Assedic του 1% του μισθού και το οποίο διατίθεται για τη στέγαση των εργαζομένων: άν και στο παρελθόν ασκήθηκε κριτική για την αδιαφανή διαχείρισή του, σήμερα ξεφεύγει εντελώς από τη διαχείριση των κοινωνικών εταίρων και περνάει στην αρμοδιότητα της δημόσιας διοίκησης. Φυσικά, δεν λείπουν οι υποψήφιοι για τις νέες θέσεις μάνατζερ που ανοίγουν στον δημόσιο τομέα. Για την πρόσβαση σε αυτές καθοριστικό ρόλο παίζουν οι σχέσεις με τον αρχηγό του κράτους ή τους συμβούλους του, οι οποίοι έχουν έτσι τη δυνατότητα να συγκροτήσουν μια πελατεία ατόμων που τους είναι απόλυτα υποχρεωμένοι. Οι διορισμοί δεν έχουν μόνο συμβολικό χαρακτήρα: τα μπόνους και η αμοιβή ανάλογα με την επίτευξη των «στόχων» συμπληρώνουν ή αντικαθιστούν το μισθολόγιο που προβλέπεται για τα στελέχη της δημόσιας διοίκησης. Με τις διάφορες μορφές της και τις χρονικές στιγμές που επιλέγονται για την υλοποίησή της, η διπλή τάση για μεταρρύθμιση του κράτους (από τη μια πλευρά συρρίκνωση, ιδιωτικοποίηση και μεταφορά αρμοδιοτήτων, κι από την άλλη κρατικοποίηση και ενίσχυση του ελέγχου) επηρεάζει με διάφορους τρόπους το σύνολο των δημόσιων υπηρεσιών. Κι όλα αυτά πραγματοποιούνται στο όνομα των «επιδόσεων», οι οποίες έχουν αναχθεί σε πραγματικό φετίχ της δράσης του κράτους. Η επιθυμία για έλεγχο των δημόσιων υπηρεσιών δεν είναι καινούρια. Εδώ και πολύ καιρό αποτελεί στόχο του Κοινοβουλίου, του Ελεγκτικού Συνεδρίου και των επιθεωρητών του Υπουργείου Οικονομικών. Όμως μόνο πρόσφατα οι «δείκτες επιδόσεων» μετατράπηκαν σε αποκλειστικό κριτήριο. Από αυτή την άποψη, ο οργανικός νόμος για τον προϋπολογισμό (LOLF), ο οποίος ψηφίστηκε το 2001, σηματοδοτεί όσο τίποτε άλλο τον θρίαμβο των αντιλήψεων των υψηλόβαθμων στελεχών του υπουργείου Οικονομικών που είναι ένθερμοι οπαδοί της εισαγωγής των μάνατζερ και των ιδεών του μάνατζμεντ στον δημόσιο τομέα [11]. Ο LOLF επιβάλλει στις δημόσιες υπηρεσίες μια διοίκηση και μια στρατηγική που στηρίζονται στην επίτευξη στόχων και στην υιοθέτηση δεικτών, οι οποίοι πρέπει να ενημερώνονται συνεχώς. Σε κάθε κλάδο, οι δημόσιοι υπάλληλοι οφείλουν να παρουσιάσουν ένα Ετήσιο Σχέδιο Επιδόσεων (ΡΑΡ), για την επίτευξη των οποίων είναι υπεύθυνοι [12]. ΟΙ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΩΣ ΠΡΟΪΟΝ Στην πράξη, κάθε δραστηριότητα περιορίζεται στη λογιστική της οπτική και λογική, η οποία θυμίζει τους ισολογισμούς των επιχειρήσεων. Κι όπως συνοψίζει ο Καθηγητής Γκριμάλντι για την περίπτωση του νοσοκομείου, «δημιούργησαν τεχνητά την ιδέα ότι υπάρχουν ασθενείς συμφέροντες από οικονομική άποψη και ασθενείς μη συμφέροντες. Και τι συμφέρει από οικονομική άποψη; Οτιδήποτε μπορεί εύκολα να ποσοτικοποιηθεί, δηλαδή οι καθαρά τεχνικές ιατρικές διαδικασίες μέσης σοβαρότητας, οι οποίες μπορούν να προγραμματιστούν εύκολα, σε άτομα που δεν παρουσιάζουν ψυχολογικά ή κοινωνικά προβλήματα. Για παράδειγμα, μπορεί εύκολα να προγραμματιστεί πλήθος επεμβάσεων καταρράκτη μέσα σε μία ημέρα. Και τι δεν είναι συμφέρον από οικονομική άποψη; Ο,τι θεωρείται πολύπλοκο: οι χρόνιες παθήσεις, οι ηλικιωμένοι ασθενείς, οι ψυχικά και κοινωνικά πάσχοντες. (...) Ξέχασαν, απλούστατα, ότι το νοσοκομείο οφείλει να περιθάλπει φτωχούς ασθενείς και σοβαρά περιστατικά...». Βεβαίως, είναι γνωστό ότι το προσωπικό βρίσκει τρόπους για να παρακάμψει ή να φέρει στα μέτρα του το διαχειριστικό αυτό ιδανικό. Έτσι, πέρα από το γεγονός ότι τα στελέχη των δημόσιων υπηρεσιών δαπανούν μεγάλο μέρος του χρόνου τους και της ενεργητικότητάς τους για να τροφοδοτούν με στοιχεία τους δείκτες, επινοούν επίσης και τρόπους για να τους «διαχειρίζονται». Οπως εξηγούσε ένα υψηλόβαθμο στέλεχος της Αστυνομίας στο 32ο Συνέδριο του Συνδικάτου των Αστυνομικών Διευθυντών και των Υψηλόβαθμων Στελεχών της Αστυνομίας (SCHFPN) που πραγματοποιήθηκε στο Μονλισόν το 2003, «υπάρχει προφανώς ο κίνδυνος να παρουσιάζουν οι υπεύθυνοι την εικόνα που τους εξυπηρετεί. Φυσικά, δεν θα νοθεύσουν τους αριθμούς, αλλά θα καταφύγουν σε πονηρά τεχνάσματα». Ετσι, για να επιτευχθούν οι δύο κυριότεροι στόχοι του Ετήσιου Σχεδίου Επιδόσεων για την Αστυνομία μείωση των δεικτών της καταγραφόμενης εγκληματικότητας και αύξηση του ποσοστού της διαλεύκανσης των υποθέσεων η φαντασία των αστυνομικών είναι αστείρευτη. Αρνούνται να καταγράψουν υποβολές μηνύσεων, παραπέμπουν τον μηνυτή σε άλλο αστυνομικό τμήμα το οποίο υποτίθεται ότι είναι αρμόδιο, συνενώνουν περισσότερες υποθέσεις σε μία, αλλάζουν τον ποινικό χαρακτήρα της καταγγελλόμενης πράξης, επικεντρώνουν τη δράση των υπηρεσιών της αστυνομίας στις παράνομες πράξεις που είναι περισσότερο «συμφέρουσες» στις στατιστικές (ναρκωτικά ή αλλοδαποί) [13]. Η υποχρέωση της επίτευξης των «σωστών» αριθμών δεν περιορίζεται στη δημόσια τάξη, αλλά έχει επιβληθεί σε όλα τα επίπεδα της ιεραρχίας της δημόσιας διοίκησης. Η πρόσφατη ιστορία αποκαλύπτει την έκταση του εκσυγχρονισμού διά των μάνατζερ. Στη Δυτική Ευρώπη, η ανάπτυξη της δημόσιας διοίκησης αποτέλεσε τη λύδια λίθο για την οικοδόμηση της έννοιας του δημόσιου συμφέροντος, σε αντιδιαστολή με το συμφέρον του μονάρχη. Σηματοδότησε δε το πέρασμα από την ιδιωτική και προσωπική διαχείριση των δημόσιων υποθέσεων από τον Βασιλικό Οίκο, στη συλλογική και απρόσωπη διαχείριση από τις δημόσιες υπηρεσίες. Η δομή του σύγχρονου κράτους θεμελιώθηκε σε ένα όραμα που καθιστά τις δημόσιες υπηρεσίες φορείς μιας ανιδιοτελούς δραστηριότητας, προσανατολισμένης στην επίτευξη οικουμενικών στόχων [14]. Ομως, σήμερα, αυτή ακριβώς η αντίληψη για την αποστολή του κράτους δέχεται πυρά από όλες τις κατευθύνσεις. Με τον επανακαθορισμό της αποστολής κάθε επαγγελματικού κλάδου της δημόσιας διοίκησης, εργαζόμενοι όπως οι εφοριακοί, το προσωπικό του «Πόλου της Απασχόλησης» και οι εκπαιδευτικοί δεν αισθάνονται πλέον, όπως στο παρελθόν, ότι η αποστολή τους είναι να «προσφέρουν υπηρεσίες» στους πολίτες, αλλά βιώνουν επώδυνα αυτές τις αλλαγές, νιώθουν ξεκρέμαστοι, ξένοι σε οτιδήποτε αφορά την άσκηση του επαγγέλματός τους. Η αίσθηση του καθήκοντος και της προσωπικής ολοκλήρωσης που συνδέεται με την εκπλήρωσή του δεν συνάδει με τα νέα κριτήρια αξιολόγησης. Το χάσμα ανάμεσα στον δημόσιο υπάλληλο και τον πολίτη βαθαίνει καθημερινά, καθώς ο πρώτος δυσκολεύεται να εξυπηρετήσει τον δεύτερο αποτελεσματικά. Η αίσθηση εξάντλησης που προκύπτει από αυτήν την κατάσταση δεν είναι δυνατόν να συμβιβαστεί με τις διάφορες μορφές «μάνατζμεντ μέσω της καθιέρωσης στόχων». «ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ» Το μόνο που απομένει είναι η φυγή από την υπηρεσία. Αυτοκτονίες, απόπειρες αυτοκτονίας, αναρρωτικές άδειες, κατανάλωση ψυχοτρόπων ουσιών από τους δημόσιους υπαλλήλους που βρίσκονται αντιμέτωποι με την «ενοχή των αριθμών». Ο Πιέρ Λε Γκοά, εφοριακός στο Λανιόν, εξομολογείται: «Κάθε μέρα, πηγαίνουμε στη δουλειά σχεδόν με το ζόρι. Με τους συναδέλφους, οι συζητήσεις καταλήγουν πάντα στο ζήτημα της σύνταξης: Πόσος καιρός μας μένει ακόμα μέχρι να ξεμπερδέψουμε με όλα αυτά;» [15]. Ακολουθεί η κατάρρευση. Σύμφωνα με τη μαρτυρία της Ντελφίν Καρά, υπεύθυνης της συνδικαλιστικής οργάνωσης SNU - Pôle Emploi στη Βανδέα, «με την αύξηση του φόρτου της εργασίας, η ατμόσφαιρα είναι τόσο τεταμένη που, σε πολλά γραφεία, οι υπάλληλοι ξεσπάνε σε κλάματα» [16]. Ο «εκσυγχρονισμός» του Κράτους διαβρώνει την καθημερινότητα, διεισδύοντας ακόμα και στις πιο ανώδυνες πράξεις των εργαζόμενων. Κι αυτό συμβαίνει καθώς ανεξάρτητα από τις θυσίες, την οδύνη, την αίσθηση αποπροσανατολισμού και τις εντάσεις οι εργαζόμενοι που υφίστανται τον «εκσυγχρονισμό» δεν έχουν άλλη επιλογή από το να συμμετέχουν σε αυτόν, να τον υλοποιούν ανά πάσα στιγμή και να συμβιβάζονται. Μάλιστα, βρίσκουν μόνοι τους, τους καλύτερους τρόπους για να το κατορθώσουν και να αντέξουν τις αφόρητες συνθήκες εργασίας, παρά τον υπερβολικό φόρτο. Γιατί, διασώζεται ακόμα μια κάποια αφοσίωση στην «αποστολή των δημόσιων υπηρεσιών». ΑΙΣΘΗΣΗ ΚΑΘΗΚΟΝΤΟΣ Για παράδειγμα, αυτή ακριβώς η αφοσίωση ωθεί τη Μαρί-Ζο, εργαζόμενη στον Πόλο της Απασχόλησης της Νίκαιας, να μεταφέρει με USB τα αρχεία της υπηρεσίας στο σπίτι της, για να τα δουλέψει εκτός ωραρίου. Και επιβιώνουν μερικές συνήθειες που είχαν οι εργαζόμενοι για να εκπληρώνουν το καθήκον τους, «όταν είχαμε να κάνουμε με ανθρώπους και όχι με φακέλους», όπως σχολιάζει η Φρανσουάζ από τον Πόλο της Απασχόλησης της Γκρας [17]. Όσον αφορά το ξήλωμα του κράτους, η αποτελεσματικότητα του εγχειρήματος οφείλεται στο εξής παράδοξο: Η παραδοσιακή αποστολή των δημόσιων υπηρεσιών, η οποία χαρακτηριζόταν από την αφοσίωση στη δουλειά, την αίσθηση του καθήκοντος και τα κοινωνικά κριτήρια, είναι η ίδια που επιτρέπει σήμερα την εφαρμογή μεταρρυθμίσεων που ακυρώνουν αυτές ακριβώς τις μορφές με τις οποίες έως τώρα εκπληρωνόταν. Συνεπώς, η μετάλλαξη του Κράτους δεν μπορεί να περιοριστεί στην κινητοποίηση των υψηλόβαθμων στελεχών των κρατικών υπηρεσιών που την προωθούν και υπερηφανεύονται, τόσο για τις περισπούδαστες οδηγίες που δίνουν, όσο και για τους ικανοποιητικούς απολογισμούς που παρουσιάζουν. Βέβαια, ο ανταγωνισμός για να γίνουν αρεστοί (στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, στον Υπουργό ή στον υπεύθυνο του Υπουργικού Γραφείου), όπως επίσης και η αδιάκοπη μεταπήδησή τους από τον ιδιωτικό στον δημόσιο τομέα και αντιστρόφως, συμβάλλουν σημαντικά σε αυτήν την εξέλιξη. Η εγκαθίδρυση του κράτους - μάνατζερ προκύπτει επίσης, σε καθημερινό επίπεδο, από τη διαρκή και σωρευτική δραστηριότητα χιλιάδων δημόσιων υπαλλήλων, οι οποίοι, όσο κι αν είναι αντίθετοι με αυτές τις εξελίξεις, στον βαθμό που ασκούν το επάγγελμά τους συμβιβάζονται με αυτές έστω κι άν αυτό τους κοστίζει σε προσωπικό επίπεδο και τις ενσωματώνουν, κατά το δυνατόν, στη δουλειά που οφείλουν να κάνουν. Ωστόσο, οι διαμαρτυρίες είναι άφθονες. Ενάντια στη μεταρρύθμιση του δικαστικού χάρτη της χώρας κινητοποιήθηκαν δικαστικοί, δικηγόροι και το προσωπικό των δικαστηρίων. Τον Οκτώβριο του 2009, απέργησαν υπάλληλοι του Πόλου της Απασχόλησης. Για μεγάλο χρονικό διάστημα, οι πανεπιστημιακοί αρνήθηκαν τη μεταρρύθμιση του κλάδου τους. Την άνοιξη, οι νοσοκομειακοί γιατροί διαδήλωναν για τη σωτηρία του δημόσιου νοσοκομείου. Οι εκπαιδευτικοί της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης πολλαπλασιάζουν τις κινητοποιήσεις. Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ Ομως, όσον αφορά τις επαγγελματικές τους έγνοιες, το κοινωνικοοικονομικό τους επίπεδο, τις κοινωνικές τους καταβολές και τον τρόπο με τον οποίο ενεργούν (ή ακόμα και κινητοποιούνται), οι καθηγητές της ιατρικής σχολής διαφέρουν πολύ από τους ταχυδρομικούς, τους συμβούλους των Γραφείων Απασχόλησης, τους αστυνομικούς ή τους γραφείς των δικαστηρίων. Πώς είναι δυνατόν να ενδιαφερθούν οι μεν για τους δε αυθόρμητα και να εκδηλώσουν την έμπρακτη αλληλεγγύη τους; Απ ό,τι φαίνεται προς το παρόν, κανένας δεν υποστηρίζει κανέναν και η έλλειψη αλληλεγγύης αυξάνει τη γενικευμένη αίσθηση της συντριβής από τις «μεταρρυθμίσεις». Ομως το κύμα των επιχειρούμενων αλλαγών αντλεί τη δύναμή του όχι μόνο από τις νέες αντιπαραθέσεις που προκαλεί (ανάμεσα στους δημόσιους υπάλληλους και τους χρήστες των υπηρεσιών τους, αλλά και ανάμεσα σε δημόσιους υπάλληλους διαφορετικών βαθμίδων και υπηρεσιών), αλλά και από την αποσιώπηση του γεγονότος. Η αποκάλυψη των μηχανισμών που διέπουν αυτό το σύνολο σημαίνει ήδη ότι αντιτιθέμεθα σε αυτό και ότι έχουμε συνειδητοποιήσει πως διακυβεύεται η υπεράσπιση ενός μοντέλου πολιτισμού. ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ [1] Tο άρθρο αποτελεί την περίληψη του συνεδρίου που οργάνωσε η «Le Monde diplomatique» και το Fondation Copernic τον Ιούνιο του 2009 με τίτλο «Το ξήλωμα του κράτους» (L Etat démantelé). Οι παρεμβάσεις στις οποίες γίνεται αναφορά θα δημοσιευτούν σε βιβλίο που θα κυκλοφορήσει από τον εκδοτικό οίκο La Découverte την άνοιξη του [2] (ΣτΜ) Στον Κλοντ Αλέγκρ άρεσε ανέκαθεν να παριστάνει τον «αιρετικό», προβάλλοντας απόψεις που εξόργιζαν τη βάση του κόμματος και κυρίως τους εκπαιδευτικούς και τους Οικολόγους, καθώς είναι ο σημαντικότερος αρνητής της κλιματικής αλλαγής στη Γαλλία. Μάλιστα, οι σφοδρές αντιδράσεις των Πράσινων του στοίχησαν και τον υπουργικό θώκο που ετοιμαζόταν να του προσφέρει ο Σαρκοζί στο πλαίσιο της «διεύρυνσης» με αριστερούς πολιτικούς. [3] Παράλληλα με την μείωση του αριθμού των ωρών μαθήματος, την αύξηση του αριθμού των μαθητών ανά τάξη, την μη αντικατάσταση των απόντων καθηγητών (ΣτΜ: στη Γαλλία, υπάρχουν σε κάθε περιοχή καθηγητές χωρίς οργανική έδρα, οι οποίοι είναι στη διάθεση του γραφείου εκπαίδευσης και καλούνται να αντικαταστήσουν τους καθηγητές της ειδικότητάς τους που απουσιάζουν από την τάξη τους, έστω και μια ημέρα, έτσι ώστε να μην χάνονται ώρες μαθήματος), αλλά και την προτροπή να μην γράφουν οι γονείς τα παιδιά στο νηπιαγωγείο πριν συμπληρώσουν την ηλικία των 3 ετών. [4] «Le Figaro», Παρίσι, 17 Αυγούστου [5] Το 1991, στο ταχυδρομείο υπήρχαν εργαζόμενοι, σχεδόν όλοι με το καθεστώς του δημοσίου υπαλλήλου. [6] (ΣτΜ) Πρόσφατα, η εταιρία βρέθηκε στο επίκεντρο της δημοσιότητας εξαιτίας του κύματος αυτοκτονιών των υπαλλήλων της. Μόλις το περασμένο Σαββατοκύριακο σημειώθηκαν δύο νέες αυτοκτονίες, ανεβάζοντας τον συνολικό αριθμό των κρουσμάτων τα τελευταία δύο χρόνια ( ) στα 37! [7] Βλέπε κυρίως Vincent Dubois, «La Vie au guichet. Relation administrative et traitement de la misère», Economica, Παρίσι, [8] Όσον αφορά τις βολονταριστικές πολιτικές της χρησιμοποίησης του δραστικού περιορισμού των δημοσίων εσόδων ως μοχλό για την προώθηση των μεταρρυθμίσεων, βλέπε Sébastien Guex, «La politique des caisses vides. Etat, finances publiques et mondialisation», «Actes de la recherche en sciences sociales», αρ , Παρίσι, Μάρτιος 2003 [9] (ΣτΜ) Ο Σαρκοζί έχει καθορίσει ετήσιους στόχους απέλασης μεταναστών χωρίς χαρτιά και έχει επιμερίσει αυτόν τον αριθμό στις νομαρχίες. Στους νομάρχες που δεν επιδεικνύουν ιδιαίτερο ζήλο για την επίτευξή τους, επιβάλλονται κυρώσεις. [10] Νόμος της 13ης Φεβρουαρίου 2008 για την μεταρρύθμιση της οργάνωσης των δημόσιων υπηρεσιών που είναι αρμόδιες για την απασχόληση. Στο Διοικητικό Συμβούλιο συμμετέχει επίσης κι ένας εκπρόσωπος της τοπικής αυτοδιοίκησης. [11] Βλέπε Philippe Bezes, «Réinventer l Etat. Les reformes de l administration française ( )», Presses Universitaires de France, Παρίσι, 2009, σελ [12] Το σύνολο των ΡΑΡ είναι προσβάσιμο στην ιστοσελίδα [13] Μπορεί να βρει κανείς έναν αρκετά πλούσιο κατάλογο αυτών των πρακτικών στο έργο των Jean-Hugues Matelly και Christian Mouhanna, «Police. Des chiffres et des doutes», Michalon, Παρίσι, [14] Pierre Bourdieu, «La Noblesse d Etat. Grandes Ecoles et esprit de corps», Editions de Minuit, Παρίσι, 1989, σελ [15] «L Humanité», Παρίσι, 21 Οκτωβρίου [16] «Le Monde», 22 Οκτωβρίου [17] «L Humanité», 20 Οκτωβρίου 2009.

4 Στο ΡΩΠΑΪΚΕΣΟΔΗΓΙΕΣΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣΤΗΣΥΓΕΙΑΣ 4 ΑΡΘΡΟ ΤΩΝ D. STUCKLER ΚΑΙ S. BASU ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «NEW YORK TIMES» ΠΩΣ Η ΛΙΤΟΤΗΤΑ ΣΚΟΤΩΝΕΙ; ΩΩΩΩΩΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΩΩΩΩΩΩΩΩΩΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΩΩΩΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ "Το κόστος της λιτότητας μπορεί να υπολογιστεί σε ανθρώπινες ζωές". Με πυρήνα αυτήν τη διαπίστωση, δύο πανεπιστημιακοί ερευνητές, ο Dr. D. Stuckler* από το χώρο της κοινωνιολογίας και ο Dr. S. Basu* από τον χώρο της ιατρικής, εξηγούν μέσα από τις σελίδες των New York Times πώς η πολιτική διαχείριση μιας οικονομικής κρίσης μπορεί να έχει "αυτοκαταστροφικά" και "θανατηφόρα" αποτελέσματα. Παρατηρώντας σωρεία παραδειγμάτων ανά τον κόσμο και κάνοντας ιδιαίτερη μνεία στην ελληνική περίπτωση, οι συγγραφείς επικεντρώνονται στη δημοσιονομική πολιτική και πιο συγκεκριμένα στον τομέα της υγείας, υπογραμμίζοντας πως οι περικοπές σε αυτόν τον κρίσιμο τομέα οδηγούν τόσο σε απώλειες ανθρώπινων ζωών όσο και σε περαιτέρω επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού. των Dr. D. Stuckler* και Dr. S. Basu* Μετάφραση: Μαρία Καλυβιώτου Καθέναν από τους τελευταίους μήνες, μια τριπλή αυτοκτονία καταγραφόταν στην παραθαλάσσια πόλη της Civitanova Marche, στην Ιταλία. Ένα παντρεμένο ζευγάρι, η κ. Άννα - Μαρία Σοπράντζι, ετών 68 και ο κ. Ρομέο Διονίσι, ετών 62, αγωνίζονταν να ζήσουν με την μηνιαία σύνταξη της γυναίκας, περίπου 500 ευρώ και είχαν μείνει πίσω στην πληρωμή του ενοικίου τους. Επειδή ο προϋπολογισμός λιτότητας της ιταλικής κυβέρνησης αύξησε το όριο ηλικίας για τη συνταξιοδότηση, ο κ. Διονίσι, πρώην οικοδόμος, έγινε ένας από τους εξόριστους (esodati) της Ιταλίας μεγαλύτεροι σε ηλικία εργαζόμενοι, βυθισμένοι στην φτώχεια, χωρίς δίχτυ προστασίας. Στις 5 Απριλίου, αυτός και η γυναίκα του άφησαν ένα σημείωμα πάνω στο αυτοκίνητο ενός γείτονά τους, ζητώντας συγχώρεση κι έπειτα κρεμάστηκαν στην αποθήκη του σπιτιού τους. Όταν ο αδελφός της κ. Σοπράντζι, ο 73χρονος κ. Τζουζέπε Σοπράντζι, έμαθε τα νέα, πνίγηκε στην Αδριατική. Η συσχέτιση μεταξύ της ανεργίας και της αυτοκτονίας παρατηρείται από τον 19ο αιώνα. Για ανθρώπους που αναζητούν εργασία, υπάρχουν διπλάσιες πιθανότητες να θέσουν τέρμα στη ζωή τους, σε σύγκριση με αυτούς που έχουν δουλειά. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, τα ποσοστά αυτοκτονιών, τα οποία αυξάνονται αργά από το 2000, εκτοξεύθηκαν κατά τη διάρκεια και μετά της ύφεσης της περιόδου Σε ένα νέο βιβλίο, υπολογίζουμε ότι "υπερβαίνουσες" αυτοκτονίες δηλαδή, περισσότεροι θάνατοι από όσους θα προέβλεπαν οι προϋπάρχουσες τάσεις εμφανίστηκαν από το 2007 έως και το Τα ποσοστά αυτών των αυτοκτονιών ήταν σημαντικά υψηλότερα στις πολιτείες που βίωναν την μεγαλύτερη απώλεια θέσεων εργασίας. Το 2009, οι θάνατοι από αυτοκτονία ξεπέρασαν τους θανάτους από αυτοκινητιστικά δυστυχήματα. Εάν οι αυτοκτονίες αποτελούσαν μια αναπόφευκτη συνέπεια της οικονομικής ύφεσης, αυτή θα ήταν άλλη μια ιστορία σχετικά με το ανθρώπινο τίμημα της Μεγάλης Ύφεσης. Αλλά δεν είναι έτσι. Χώρες που καρατόμησαν τον προϋπολογισμό για την υγειονομική και την κοινωνική προστασία, όπως η Ελλάδα, η Ιταλία και η Ισπανία, έχουν δει εκ διαμέτρου χειρότερα αποτελέσματα για την υγεία από ό,τι έθνη όπως η Γερμανία, η Ισλανδία και η Σουηδία, τα οποία διατήρησαν τα κοινωνικό τους δίχτυ προστασίας και επέλεξαν το κίνητρο αντί για τη λιτότητα. (Η Γερμανία κηρύττει της αρετές της λιτότητας για τους άλλους). Ως μελετητές της δημόσιας υγείας και της πολιτικής οικονομίας, έχουμε παρακολουθήσει εμβρόντητοι πολιτικούς να συζητούν αενάως για χρέη και ελλείμματα, με ελάχιστη μέριμνα για το ανθρώπινο κόστος των αποφάσεών τους. Κατά τη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας, αλιεύσαμε τεράστια σύνολα δεδομένων, από όλον τον κόσμο, προκειμένου να καταλάβουμε πως τα οικονομικά σοκ από τη Μεγάλη Ύφεση (του 1929) στο τέλος της Σοβιετικής Ένωσης, την ασιατική οικονομική κρίση και την Μεγάλη Ύφεση (την τωρινή) επηρεάζουν την υγεία μας. Αυτό που ανακαλύψαμε είναι ότι οι άνθρωποι δεν αρρωσταίνουν ή παθαίνουν αναπόφευκτα, επειδή η οικονομία έχει κλονισθεί. Η δημοσιονομική πολιτική, απόδεικνύεται, μπορεί να είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου. Στο ένα άκρο είναι η Ελλάδα, η οποία βρίσκεται εν τω μέσω μιας καταστροφής στη δημόσια υγεία. Ο εθνικός προϋπολογισμός για την υγεία υπέστη περικοπές της τάξεως του 40%, από το 2008, εν μέρει για την κάλυψη των στόχων επί του ελλείμματος που έχουν τεθεί από την τρόικα το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή (Κομισιόν) και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ως κομμάτι του πακέτου μέτρων λιτότητας του Έτσι, ιατροί, μερικές νοσοκόμες και άλλοι εργαζόμενοι στον κλάδο της υγείας έχασαν τη δουλειά τους. Οι εισαγωγές στα νοσοκομεία έχουν εκτοξευθεί, αφού οι Έλληνες απέφευγαν να παίρνουν προληπτική αγωγή, εξαιτίας των μεγάλων περιόδων αναμονής και τις αυξανόμενες τιμές των φαρμάκων. Η βρεφική θνησιμότητα αυξήθηκε κατά 40%. Οι νέες λοιμώξεις από H.I.V. υπερδιπλασιάστηκαν, λόγω της αύξησης της ενδοφλέβιας χρήσης ναρκωτικών αφού ο προϋπολογισμός για τα προγράμματα ανταλλαγής βελονών κόπηκε. Μετά το κλείσιμο και των προγραμμάτων ψεκασμού των κουνουπιών, στην Νότιο Ελλάδα, έχουν καταγραφεί περιπτώσεις μαλάριας σε σημαντικούς αριθμούς, για πρώτη φορά από τις αρχές τους Αντιθέτως, η Ισλανδία απέφυγε μια καταστροφή της δημόσιας υγείας, άν και βίωσε, το 2008, τη μεγαλύτερη στην ιστορία της κρίση του χρηματοπιστωτικού της συστήματος, ανάλογης με το μέγεθος της οικονομίας της. Αφότου τρεις κύριες εμπορικές τράπεζες απέτυχαν, το συνολικό χρέος έφτασε στα ύψη, η ανεργία εννεαπλασιάστηκε και η αξία του νομίσματός της, η κορόνα, κατέρρευσε. Η Ισλανδία έγινε η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα που επιδίωξε να διασωθεί από το ΔΝΤ, από το Αλλά αντί να διασώσει τις τράπεζες και να πετσοκόψει τους προϋπολογισμούς, όπως απαιτούσε το ΔΝΤ, οι πολιτικοί της Ισλανδίας έκαναν ένα ριζοσπαστικό βήμα: Έθεσαν τη λιτότητα σε ψηφοφορία. Σε δύο δημοψηφίσματα, το 2010 και το 2011, οι Ισλανδοί ψήφισαν, συντριπτικά, να εξοφλήσουν τους ξένους πιστωτές σταδιακά, αντί να τα δώσουν όλα με τη μία, μέσω λιτότητας. Η οικονομία της Ισλανδίας έχει ανακάμψει σε μεγάλο βαθμό, ενώ της Ελλάδας παραπαίει και βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Κανένας δεν έχασε την ασφαλιστική του κάλυψη υγείας ή την πρόσβαση σε φάρμακα, ακόμη και καθώς η τιμή των εισαγόμενων φαρμάκων αυξανόταν. Δεν υπήρχε κάποια σημαντική αύξηση των αυτοκτονιών. Τον περασμένο χρόνο, η πρώτη Παγκόσμια Έκθεση για την Παγκόσμια Ευτυχία, από τον ΟΗΕ κατέταξε την Ισλανδία ανάμεσα στα πιο ευτυχισμένα έθνη του κόσμου. Οι σκεπτικιστές θα επισημάνουν διαρθρωτικές διαφορές ανάμεσα στην Ελλάδα και την Ισλανδία. Η προσχώρηση της Ελλάδας στην ευρωζώνη έκανε την υποτίμηση του νοσμίσματος αδύνατη και είχε λιγότερο πολιτικό χώρο για να απορρίψει τις απαιτήσεις του ΔΝΤ για λιτότητα. Αλλά η αντίθεση υποστηρίζει τη θέση μας ότι μια οικονομική κρίση δεν πρέπει απαραιτήτως να περιλαμβάνει μία κρίση της δημόσιας υγείας. Κάπου ανάμεσα σε αυτά τα άκρα είναι η Ηνωμένες Πολιτείες. Αρχικώς, το πακέτο κινήτρων στηριζόταν στο δίχτυ ασφαλείας. Αλλά υπάρχουν σημεία που προειδοποιούν πέρα από τα αυξημένα ποσοστά αυτοκτονιών ότι υπάρχει επιδείνωση στις εξελίξεις για την υγεία. Οι συνταγές για αντικαταθλιπτικά έχουν εκτοξευθεί. Τα τρία τέταρτα από τον πληθυσμό ενός εκατομμυρίου ανθρώπων (κυρίως νέοι άνδρες χωρίς δουλειά) έχουν στραφεί στην ευκαιριακή και άμετρη κατανάλωση αλκοόλ. Πάνω από 5 εκατομμύρια Αμερικανοί έχουν χάσει την πρόσβασή τους στην υγειονομική περίθαλψη, κατά τη διάρκεια της ύφεσης, επειδή έχασαν τις δουλειές τους (και είτε δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά να παρατείνουν την ασφάλισή τους, βάσει του νόμου και είτε δεν μπορούσαν να αντέξουν οικονομικά να επεκτείνουν ασφαλιστικές τους βάσει του νόμου Cobra είτε έχουν εξαντλήσει την επιλεξιμότητά τους). Οι προληπτικές ιατρικές επισκέψεις μειώθηκαν, καθώς άνθρωποι καθυστέρησαν την ιατρική τους περίθαλψη και κατέληξαν στις κλίνες εκτάκτου ανάγκης (ο νόμος του Προέδρου Ομπάμα για την υγεία επεκτείνει την κάλυψη, αλλά μόνο σταδιακά). Η "κατάσχεση" των 85 δισ. δολαρίων που ξεκίνησε την 1η Μαρτίου θα μειώσει τις επιδοτήσεις διατροφής για περίπου εγκύους, νεογέννητα και βρέφη μέχρι το τέλος του χρόνου. Οι κρατικοί προϋπολογισμοί κατοικιών θα μειωθούν κατά σχεδόν 2 δισ. δολάρια το τρέχον έτος, ακόμη και ενώ 1,4 εκατομμύρια σπίτια είναι σε κατάσχεση. Ακόμη και ο προϋπολογισμός των Κέντρων Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων, η κύρια άμυνα του έθνους κατά των επιδημιών, όπως μύκητες και το ξέσπασμα επιδημίας μηνιγγίτιδας του περασμένου έτους, κόβεται, κατά τουλάχιστον 18 εκατομμύρια δολάρια. Για να ελέγξετε την υπόθεσή μας ότι η λιτότητα είναι θανατηφόρα, έχουμε αναλύσει στοιχεία από άλλες περιοχές και εποχές. Μετά από τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, το 1991, η οικονομία της Ρωσίας κατέρρευσε. Η φτώχεια αυξήθηκε και το προσδόκιμο ζωής μειώθηκε, ιδιαίτερα μεταξύ των νέων, σε ηλικία εργασίας, ανδρών. Αλλά αυτό δεν συνέβη παντού στην πρώην σοβιετική σφαίρα. Η Ρωσία, το Καζακστάν και οι Βαλτικές Χώρες (Εσθονία, Λετονία και Λιθουανία) οι οποίες ενέκριναν τα προγράμματα οικονομικής «θεραπείας σοκ», που συνιστώνται από τους οικονομολόγους όπως ο Jeffrey D. Sachs και ο Lawrence H. Summers βίωσαν τις χειρότερες αυξήσεις στις αυτοκτονίες, καρδιακές προσβολές και θανάτους που σχετίζονται με το αλκοόλ. Χώρες όπως η Λευκορωσία, η Πολωνία και η Σλοβενία, υιοθέτησαν μια διαφορετική, σταδιακή προσέγγιση, υποστηριζόμενη από οικονομολόγους όπως τον Joseph E. Stiglitz και τον πρώην ηγέτη της Σοβιετικής Ένωσης, Μιχαήλ Σ. Γκορμπατσόφ. Οι χώρες αυτές ιδιωτικοποίησαν τις κρατικά ελεγχόμενες οικονομίες τους σε στάδια και είδαν πολύ καλύτερα αποτελέσματα για την υγεία από ό,τι στις γειτονικές χώρες που επέλεξαν τις μαζικές ιδιωτικοποιήσεις και τις απολύσεις, οι οποίες προκάλεσαν σοβαρές οικονομικές και κοινωνικές αναταραχές. Όπως και η πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, η ασιατική οικονομική κρίση του 1997 προσφέρει μελέτες περιπτώσεων σε ισχύ, ένα φυσικό πείραμα που αξίζει να εξεταστεί. Η Ταϊλάνδη και η Ινδονησία, οι οποίες υπεβλήθησαν σε σκληρά σχέδια λιτότητας που επιβλήθηκαν από το ΔΝΤ, βίωσαν μαζική πείνα και απότομες αυξήσεις των θανάτων από λοιμώδη νόσο, ενώ η Μαλαισία, η οποία αντιστάθηκε στις συμβουλές του ΔΝΤ, διατήρησε την υγεία των πολιτών της. Το 2012, το ΔΝΤ απολογήθηκε επισήμως για το χειρισμό της κρίσης, εκτιμώντας ότι η ζημία από τις συστάσεις του μπορεί να ήταν τρεις φορές μεγαλύτερη από ό,τι είχε αρχικά υποτεθεί. Η εμπειρία της Αμερικής σχετικά με την Ύφεση είναι επίσης διαφωτιστική. Κατά τη διάρκεια της Ύφεσης, τα ποσοστά θνησιμότητας στις Ηνωμένες Πολιτείες μειώθηκαν κατά περίπου 10 τοις εκατό. Το ποσοστό των αυτοκτονιών στην πραγματικότητα αυξήθηκε μεταξύ του 1929, οπότε και κατέρρευσε η χρηματιστηριακή αγορά και του 1932, όταν ο Franklin D. Roosevelt εξελέγη Πρόεδρος. Όμως, η αύξηση των αυτοκτονιών αντισταθμίστηκε και με το παραπάνω από την "επιδημιολογική ή δημογραφική μετάβαση " βελτιώσεις στην υγιεινή που μείωσαν τους θανάτους από μολυσματικές ασθένειες όπως η φυματίωση, η πνευμονία και η γρίπη και από μια απότομη πτώση των θανατηφόρων τροχαίων ατυχημάτων, καθώς οι Αμερικανοί δεν μπορούσαν να αντέξουν οικονομικά να οδηγούν. Συγκρίνοντας ιστορικά στοιχεία μεταξύ των κρατών, εκτιμούμε ότι κάθε $100 σε New Deal κατά κεφαλήν δαπάνες συσχετίστηκε με: Μείωση των θανάτων από πνευμονία, 18 ανά άτομα. Επιπλέον, μείωση των βρεφικών θανάτων της τάξεως των 18 ανά γεννήσεις και μια πτώση στις αυτοκτονίες, δηλαδή τεσσάρων ανά άτομα. Η έρευνά μας δείχνει ότι η επένδυση $1 σε προγράμματα δημόσιας υγείας μπορεί να αποφέρει μέχρι και $3 σε οικονομική ανάπτυξη. Οι δημόσιες επενδύσεις για την υγεία όχι μόνο σώζουν ζωές σε ύφεση, αλλά μπορούν και να βοηθήσουν στην επιτάχυνση της οικονομικής ανάκαμψης. Τα ευρήματα αυτά υποδηλώνουν ότι οι τρεις αρχές που θα πρέπει να κατευθύνουν την απόκριση σε οικονομικές κρίσεις. Κατ αρχάς, μην κάνετε κακό: Αν η λιτότητα δοκιμαζόταν σαν ένα φάρμακο σε μια κλινική δοκιμή, θα είχε σταματήσει εδώ και πολύ καιρό, δεδομένων των θανάσιμων παρενεργειών της. Κάθε έθνος πρέπει να δημιουργήσει ένα ανεξάρτητο, αυτοτελές Γραφείο Ευθύνης Υγείας, στελεχωμένο από επιδημιολόγους και οικονομολόγους, προκειμένου να αξιολογήσει τις επιπτώσεις των δημοσιονομικών και νομισματικών πολιτικών στην υγεία. Δεύτερον, αντιμετωπίστε την έλλειψη εργασίας ως αυτό που είναι, δηλαδή μια πανδημία. Η ανεργία είναι η κύρια αιτία της κατάθλιψης, του άγχους, του αλκοολισμού και του αυτοκτονικού ιδεασμού. Οι πολιτικοί στη Φινλανδία και τη Σουηδία, βοήθησαν στην πρόληψη της κατάθλιψης και των αυτοκτονιών κατά τη διάρκεια της ύφεσης, επενδύοντας σε «ενεργά προγράμματα εργασίας - αγοράς» που στόχευαν τους πρόσφατα ανέργους και τους βοηθούσαν να βρουν δουλειά γρήγορα, με καθαρά οικονομικά οφέλη. Τέλος, επεκτείνετε τις επενδύσεις στη δημόσια υγεία, όταν οι καιροί είναι κακοί. Το κλισέ ότι μια ουγγιά της πρόληψης αξίζει μια λίβρα της θεραπείας, συμβαίνει να είναι αληθινό. Είναι πολύ πιο δαπανηρό να ελέγξεις μιας επιδημία, από το να την αποτρέψεις. Η Νέα Υόρκη ξόδεψε 1 δισ. δολάρια, στα μέσα της δεκαετίας του 1990, για να ελέγχει την εξάπλωση της ανθεκτικής στα φάρμακα φυματίωσης. Το ανθεκτικό στα φάρμακα στέλεχος του ιού προέκυψε από την αποτυχία της πόλης να εξασφαλίσει ότι οι χαμηλού εισοδήματος ασθενείς με φυματίωση ολοκληρώνουν την αγωγή τους με φθηνά γενόσημα φάρμακα. Κάποιος δεν χρειάζεται να είναι οικονομικός ιδεολόγος εμείς σίγουρα δεν είμαστε για να αναγνωρίσει ότι το κόστος της λιτότητας μπορεί να υπολογιστεί σε ανθρώπινες ζωές. Δεν απαλλάσσουμε τις φτωχές πολιτικές αποφάσεις του παρελθόντος και δεν καλούμε σε καθολική άφεση του χρέους. Είναι στο χέρι των υπευθύνων χάραξης πολιτικής στην Αμερική και την Ευρώπη να καταλάβουν τη σωστή μίξη της δημοσιονομικής και της νομισματικής πολιτικής. Αυτό που εμείς βρήκαμε είναι ότι η λιτότητα σοβαρή, άμεση, οι αδιάκριτες περικοπές στις κοινωνικές και υγειονομικές δαπάνες δεν είναι μόνο αυτοκαταστροφική, αλλά θανατηφόρα. * Ο Dr. David Stuckler είναι Ανώτερος Επικεφαλής Ερευνών στην Κοινωνιολογία, στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και ο Dr. Sanjay Basu είναι Επιδημιολόγος, Επίκουρος Καθηγητής Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ και Ερευνητής στο Κέντρο Έρευνας Πρόληψης του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ. Ο Dr. David Stuckler και ο Dr. Sanjay Basu μαζί συνέγραψαν το βιβλίο "Η οικονομία του σώματος: Γιατί η λιτότητα σκοτώνει;"

5 ΡΩΠΑΪΚΕΣΟΔΗΓΙΕΣΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣΤΗΣΥΓΕΙΑΣ xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx ΜΕ ΜΥΟΣΚΕΛΕΤΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΤΑΛΗΓΟΥΝ ΟΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ ΤΟΥ ΚΛΑΔΟΥ ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ ΣΤΟ «ΦΟΡΕΙΟ» ΤΑ ΠΛΗΡΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΟΦΟΡΩΝ Οι μυοσκελετικές κακώσεις και ιδιαίτερα οι οσφυαλγίες που χτυπούν τους εργαζομένους είναι αποτέλεσμα των καθημερινών φορτίσεων που συσσωρεύονται. της κ. Δ. Ευθυμιάδου, Δημοσιογράφου Εφημερίδα Ελευθεροτυπία, Σαν να μην έφθανε το Μνημόνιο και οι περικοπές στις αποδοχές τα συνεχή προβλήματα και οι ελλείψεις στα οχήματα, τα πληρώματα των ασθενοφόρων έχουν να αντιμετωπίσουν και τις επιβαρύνσεις που προκαλεί στο μυοσκελετικό τους σύστημα το ίδιο το επάγγελμα τους. Ελληνες ερευνητές του Τμήματος Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού, του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, οι οποίοι διερεύνησαν τους φυσικούς παράγοντες που συμβάλλουν στην εμφάνιση μυοσκελετικών προβλημάτων στα πληρώματα των ασθενοφόρων, χαρακτηρίζουν το επάγγελμα αυτό «υψηλής επικινδυνότητας». Στην έρευνα συμμετείχαν 253 μόνιμοι υπάλληλοι του ΕΚΑΒ, 186 άνδρες και 67 γυναίκες, 23 έως 60 ετών, και τα ευρήματά της ήταν ανησυχητικά. Συγκεκριμένα, το 37,2% είχε πρόβλημα οσφυαλγίας και από αυτούς το 31,6% αντιμετώπιζε ισχιαλγία και το 9,1 % αυχεναλγία. Μάλιστα, οι διασώστες ανήκουν σε ομάδα υψηλής επικινδυνότητας για καταπόνηση της σπονδυλικής τους στήλης. Πού οφείλονται όμως αυτά τα προβλήματα; Οπως διαπίστωσαν οι ερευνητές, στατιστικά σημαντικοί ενοχοποιητικοί παράγοντες για οσφυαλγία αποδείχθηκαν ο αριθμός των ωρών εργασιών την εβδομάδα, το σήκωμα βαρών άνω των 25 κιλών, η ηλικία τους (30-34 ετών) αλλά και ο δείκτης μάζας σώματος (2529,9). Παρόλα αυτά, τα ποσοστά απουσίας από την εργασία δεν ήταν αυξημένα. Μία με επτά ημέρες απουσίαζε μόλις το 4%, αλλά η μείωση της επαγγελματικής απόδοσης ήταν συγκριτικά σημαντικότερη και διαμορφώθηκε στο 18,6%. Μεγάλος σε ποσοστό ήταν και ο φόβος ότι στο μέλλον η κατάστασή τους θα επιδεινωθεί και θα παρουσιάσουν πρόβλημα οσφυαλγίας, με 13,8% να εμφανίζονται σίγουροι γι' αυτή την εξέλιξη και 14,2% να το θεωρούν πιθανό. Οι μυοσκελετικές κακώσεις και ιδιαίτερα οι οσφυαλγίες που χτυπούν τους εργαζομένους είναι αποτέλεσμα των καθημερινών φορτίσεων που συσσωρεύονται και οδηγούν σε ανικανότητα, μείωση της απόδοσης, χαμένες εργατοημέρες και αυξημένες απαιτήσεις περίθαλψης. Στις βιομηχανικά αναπτυγμένες χώρες, το 70% του γενικού πληθυσμού υποφέρει από οσφυαλγία. Μάλιστα, τα προβλήματα της σπονδυλικής στήλης θεωρούνται τρίτα σε συχνότητα μετά τα καρδιαγγειακά και τις αρθροπάθειες και συνδέονται άμεσα με το σωματικό stress στην εργασία, αποτέλεσμα της ανύψωσης βάρους, των επαναλαμβανόμενων κινήσεων και της χρήσης ειδικών μηχανημάτων. Η συμμετοχή των πληρωμάτων των ασθενοφόρων σε διασώσεις ατόμων σε τροχαία ατυχήματα και η διακομιδή των ασθενών επιβαρύνει καθημερινά το μυοσκελετικό τους σύστημα, 0δηγώντα5 στο σωματικό στρες, αφού τα βάρη και το ανεβοκατέβασμα σε σκάλες είναι στις προδιαγραφές του επαγγέλματός τους. Ωστόσο, οι επιστήμονες κρίνουν απαραίτητη την περαιτέρω διερεύνηση τόσο της σωματικής όσο και της ψυχολογικής επιβάρυνσης, η οποία μπορεί να ενισχύει την εμφάνιση μυοσκελετικού άλγους. ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ ΠΡΟΛΗΨΗ ΚΑΙ ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΩΝ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΕΚΠΟΜΠΩΝ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΟΔΗΓΙΑΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ 2010/75/ΕΕ ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ Ολοκληρωμένη πρόληψη, καθώς και έλεγχος των βιομηχανικών εκπομπών αναπτύσσεται μέσω της νέας Οδηγίας 2010/75/ΕΕ. Οι βιομηχανικές δραστηριότητες από τη μια συμβάλουν στην οικονομική ευημερία και ανάπτυξη της κοινωνίας, από την άλλη όμως ευθύνονται, έμμεσα ή άμεσα, για ένα σημαντικό μερίδιο του συνόλου της ρύπανσης στον αέρα, τα νερά και το έδαφος. του κ. Απόστολου Σίσκου* εφημερίδα Ημερησία Η βιώσιμη ανάπτυξη είναι από τις σημαντικότερες πολιτικές προτεραιότητες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Για την επίτευξη των στόχων της βιώσιμης ανάπτυξης η EE προχώρησε στην έκδοση της Οδηγίας 2010/75/ΕΕ για την ολοκληρωμένη πρόληψη και τον έλεγχο των βιομηχανικών εκπομπών. H Οδηγία αποτελεί διάδοχο της Οδηγίας IPPC (2008/1/ EE) και ενσωματώνει το σύνολο των νομοθετημάτων που σχετίζονται με τις βιομηχανικές εκπομπές (Industrial Emission Directive-IED). Οι φορείς εκμετάλλευσης των βιομηχανικών εγκαταστάσεων που καλύπτονται από το παράρτημα I της Οδηγίας απαιτείται να εκδώσουν νέα ολοκληρωμένη άδεια. Περισσότερες από εγκαταστάσεις εμπίπτουν στην Οδηγία IED σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Η IED (Industrial Emission Directive) βασίζεται σε διάφορες αρχές: 1. Η ολοκληρωμένη προσέγγιση σημαίνει ότι οι άδειες πρέπει να λαμβάνουν υπόψη το σύνολο της περιβαλλοντικής επίπτωσης της εγκατάστασης και να καλύπτουν, π.χ. εκπομπές στον αέρα, το νερό και το έδαφος, την παραγωγή αποβλήτων, τη χρήση των πρώτων υλών, την ενεργειακή απόδοση, το θόρυβο, την πρόληψη των ατυχημάτων, καθώς και την αποκατάσταση του χώρου μετά το κλείσιμο. Σκοπός της Οδηγίας είναι να εξασφαλιστεί ένα υψηλό επίπεδο προστασίας του περιβάλλοντος στο σύνολο του. 2. Οι όροι της αδειοδότησης και οριακές τιμές εκπομπών (ELVs) πρέπει να βασίζονται στις Βέλτιστες Διαθέσιμες Τεχνικές (ΒΔΤ) και στα σχετικά έγγραφα αναφοράς ΒΔΤ (τα λεγόμενα «BREF»). 3. Η IED περιέχει ορισμένα στοιχεία ευελιξίας, επιτρέποντας στις αρχές έκδοσης αδειών να καθορίσουν λιγότερο αυστηρές οριακές τιμές εκπομπών σε συγκεκριμένες περιπτώσεις όπου η εφαρμογή των ΒΔΤ θα οδηγούσε σε δυσανάλογα υψηλό κόστος σε σχέση με τα αντίστοιχα περιβαλλοντικά οφέλη. 4. H IED περιλαμβάνει υποχρεωτικές απαιτήσεις για τις περιβαλλοντικές επιθεωρήσεις. Τα κράτη μέλη θεσπίζουν ένα σύστημα περιβαλλοντικών επιθεωρήσεων και καταρτίζουν σχέδια επιθεώρησης. HIED απαιτεί επιτόπια επίσκεψη να λαμβάνει χώρα τουλάχιστον κάθε 1 έως 3 χρόνια, με βάση μια σειρά από κριτήρια εκτίμησης του κινδύνου. 5. Η οδηγία εξασφαλίζει ότι το κοινό έχει το δικαίωμα να συμμετέχει στη διαδικασία λήψης αποφάσεων, καθώς και να ενημερώνεται για τις συνέπειες της εφαρμογής της, έχοντας πρόσβαση σε κατάλληλα στοιχεία. Συνοψίζοντας, το σύστημα γίνεται πολύ πιο απαιτητικό στην παρακολούθηση των οριακών τιμών εκπομπών για τις ρυπαντικές ουσίες γιατί πλέον υπάρχει συγκεκριμένη: } μεθοδολογία υπολογισμού των εκπομπών με βάση διεθνή πρότυπα ΕΝ και ISO } συχνότητα λήψης δειγμάτων για παρακολούθηση 1 διαδικασία αξιολόγησης και τέλος υποχρέωση ενημέρωσης της αρμόδιας αρχής, τουλάχιστον σε ετησία βάση, σχετικά με τα αποτελέσματα της παρακολούθησης των εκπομπών. Η Οδηγία έχει τέθηκε σε ισχύ στις 6 Ιανουαρίου 2011, θα καταργήσει σταδιακά όλες τις οδηγίες που αφορούν σε βιομηχανικές εκπομπές και θα έπρεπε να έχει μεταφερθεί στην εθνική νομοθεσία έως τις 7 Ιανουαρίου 2013, πράγμα που φυσικά δεν έχει γίνει ακόμα. * Ο κ. Απόστολος Π. Σίσκος είναι Γενικός Διευθυντής της Envirometrics ΕΠΕ ( η οποία είναι διαπιστευμένο, από το ΕΣΥΔ ΑΕ, κατά ΕΝ ISO εργαστήριο για την περιοδική παρακολούθηση των βιομηχανικών εκπομπών και την βαθμονόμηση εγκατεστημένων αυτόματων αναλυτών μέτρησης ρύπων σε βιομηχανικές καμινάδες. Κατέχει ηγετική θέση στην ελληνική αγορά και δραστηριοποιείται επίσης στα Βαλκάνια και την Κύπρο. Αναλαμβάνει, μεταξύ άλλων, το project management της εφαρμογής των περιβαλλοντικών όρων (ΑΕΠΟ) μιας βιομηχανικής εγκατάστασης.. ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΤΗΣ Δ.Ε.Η. ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΤΑΙΡΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ xxχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx Σε μια πολύ δύσκολη οικονομική περίοδο για τη χώρα η ΔΕΗ Α.Ε. - με μια μοναδική συμβολή στην ανάπτυξη της Ελληνικής Οικονομίας και άνοδο της Κοινωνικής Ευημερίας για πάνω από 60 χρόνια συνεχίζει να επιτελεί ένα εξαιρετικά σημαντικό Οικονομικό, Κοινωνικό και Περιβαλλοντικό Έργο. Η ΔΕΗ έχει θέσει την Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη ως αναπόσπαστο και βασικό στοιχείο του στρατηγικού της σχεδιασμού, αναλαμβάνοντας υπεύθυνες πρωτοβουλίες και εφαρμόζοντας συγκεκριμένες πολιτικές αναφορικά με: - την παροχή υψηλής ποιότητας υπηρεσιών στους πελάτες της - τη διαχείριση του αποτυπώματος που αφήνει στις τοπικές κοινωνίες και το περιβάλλον - την αειφόρο ανάπτυξή της, προς όφελος της κοινωνίας και των εργαζομένων. Για τη ΔΕΗ, η Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη προβλέπει τη μέριμνα για την κατά το δυνατόν ικανοποίηση των προσδοκιών όλων των ενδιαφερόμενων μερών (πελατών, εργαζομένων, μετόχων, προμηθευτών, τοπικών κοινωνιών κ.λπ.), με τρόπο εξισορροπητικό, προς όφελος της κοινωνίας και της Επιχείρησης. Με δεδομένη την ένταξη της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης στο στρατηγικό σχεδιασμό της, με κύριο στόχο τη συστηματική διαχείριση της και με βασικό άξονα την ουσιαστική επικοινωνία της με όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη, στο τέλος του 2012 εκδόθηκε ο 2ος κατά σειρά Απολογισμός Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης της ΔΕΗ Α.Ε., με έτος αναφοράς το Στόχος του Απολογισμού είναι να παρουσιάσει την επίδοση της επιχείρησης στα θέματα Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης και Βιώσιμης Ανάπτυξης, με βάση το τρίπτυχο «Οικονομία - Περιβάλλον - Κοινωνία» και απευθύνεται σε όλες τις ομάδες ενδιαφερόμενων μερών της επιχείρησης, όπως είναι οι πελάτες της, οι μέτοχοι και οι επενδυτές, οι συνεργάτες της, οι εργαζόμενοι" της, οι θεσμικοί και δημόσιοι φορείς, οι τοπικές κοινωνίες, κ.ά. ΣΤΟΧΟΙ ΓΙΑ ΒΙΩΣΙΜΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ Όπως αναφέρει στο εισαγωγικό του μήνυμα ο κ. Αρθούρος Ζερβός, Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της ΔΕΗ, παρουσιάζονται με λεπτομέρεια και διαφάνεια, σύμφωνα με τις απαιτήσεις των κατευθυντήριων οδηγιών του διεθνούς προτύπου Εταιρικής Υπευθυνότητας Global Reporting Initiative, οι πρωτοβουλίες που ανέλαβε η επιχείρηση προκειμένου να ανταποκριθεί υπεύθυνα στις προκλήσεις και να συνεχίσει να πετυχαίνει τους στόχους της για βιώσιμη ανάπτυξη. Στο πλαίσιο αυτό, η ΔΕΗ εφάρμοσε τις διαθέσιμες τεχνολογίες σε συστήματα εξοικονόμησης ενέργειας, μείωσης αέριων ρύπων (το 2011 οι εκπομπές οξειδίων του θείου παρουσίασαν μείωση κατά 31%), αποτελεσματικότερης διαχείρισης των αποβλήτων, επαναχρησιμοποίησης του νερού, περιορισμού του ανθρακικού της αποτυπώματος, με τη μείωση των μετακινήσεων και τη χρησιμοποίηση έξυπνων μετρητών για τις καταμετρήσεις, υποστηρίζοντας, παράλληλα, προγράμματα για την προστασία του οικοσυστήματος. Οσον αφορά την υποστήριξη της Κοινωνίας, η ΔΕΗ υλοποίησε δράσεις και προγράμματα που ανταποκρίνονται στις ανάγκες της, δίνοντας προτεραιότητα στις ευπαθείς κοινωνικά ομάδες και στις Τοπικές Κοινωνίες των περιοχών στις οποίες δραστηριοποιείται. Όλες της οι ενέργειες υποστηρίζουν μακροπρόθεσμα την ανάπτυξη και οικονομική ευημερία των όμορων περιοχών, τη δημιουργία θέσεων εργασίας, την αγορά αγαθών και υπηρεσιών από τοπικούς προμηθευτές και την κατασκευή έργων υποδομής. Επιπλέον, η ΔΕΗ συνέχισε τα προγράμματα τηλεθέρμανσης πόλεων, καθώς και την παροχή αντισταθμιστικών οφελών. Παράλληλα, θεωρώντας ότι η υγεία και η ασφάλεια των εργαζομένων της είναι ιδιαίτερα σημαντικές, συνέχισε να επενδύει στους ανθρώπους της, οργανώνοντας κύκλους εκπαίδευσης σε θέματα υγείας και ασφάλειας. Επιπρόσθετα, συνέχισε να πιστοποιεί τους Σταθμούς Παραγωγής της, σύμφωνα με τις απαιτήσεις του διεθνούς προτύπου OHSAS 18001, ενώ έγινε και η πιστοποίηση της Διεύθυνσης Υγείας και Ασφάλειας στην Εργασία, σύμφωνα με το Πρότυπο ΕΛΟΤ. ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΟ ΑΠΟΤΥΠΩΜΑ Όπως υπογραμμίζει ο κ. Ζερβός, η ΔΕΗ μεσοπρόθεσμα παραμένει προσηλωμένη στο στόχο της να κτίσει μια εταιρία ανθεκτική και βιώσιμα ανταγωνιστική, εφαρμόζοντας αρχές πλήρους διαφάνειας και καθιερώνοντας σχέσεις εμπιστοσύνης μεταξύ των εργαζομένων, των συνεργατών και των πελατών της. Προτεραιότητα της για το επόμενο διάστημα παραμένει η περαιτέρω μείωση του περιβαλλοντικού της αποτυπώματος, μέσω πολλαπλών δράσεων που θα οδηγήσουν στην προώθηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, τη μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα και την εφαρμογή Συστημάτων Περιβαλλοντικής Διαχείρισης και στις υπόλοιπες μονάδες παραγωγής της. Παράλληλα, πρέπει να σημειωθεί πως η επιχείρηση προχωρά στην υιοθέτηση μιας πιο πελατοκεντρικής αντίληψης και ενισχύει το διάλογο και τη λογοδοσία προς τους κοινωνικούς της εταίρους, μεταξύ άλλων και μέσω της πρακτικής δημοσίευσης Απολογισμών Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης. Ο Απολογισμός έχει συνταχθεί σύμφωνα με τις Κατευθυντήριες Οδηγίες του Global Reporting Initiative (GRI - έκδοση G3). Επιπλέον, έχει ληφθεί υπόψη και το συμπλήρωμα για τον ενεργειακό κλάδο (GRI - Electric Utilities Sector Supplement). Τέλος, το επίπεδο εφαρμογής του Απολογισμού είναι C+ και επιβεβαιώθηκε από τον βιο τον Οργανισμό GRI, ενώ, για την εξωτερική διασφάλισή του, ανεξάρτητος φορέας εφάρμοσε το Διεθνές Πρότυπο Εργασιών Διασφάλισης 3000 (ISAE 3000). Η επιχείρηση δεν ξεχνά και τους εργαζόμενους. Ετσι, δείχνει Μέριμνα για την αντιμετώπιση θεμάτων Υγείας και Ασφάλειας στην Εργασία, μέσω της λήψης συγκεκριμένων μέτρων προστασίας και εφαρμογής κανόνων ασφαλείας, όπως, προληπτικός έλεγχος της υγείας των εργαζομένων, αναβάθμιση του ρόλου των Τεχνικών Ασφαλείας σε όλες τις υπηρεσιακές μονάδες, έκδοση και διακίνηση πληροφοριακού υλικού, διεξαγωγή μετρήσεων και αξιολόγηση των βλαπτικών παραγόντων στους εργασιακούς χώρους, κ.ά. Παράλληλα, ήδη η Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού έχει προχωρήσει σε: - Εισαγωγή σύγχρονου συστήματος διοίκησης της απόδοσης στελεχών. - Εξασφάλιση ίσων ευκαιριών στα δύο φύλα, τόσο στις νέες προσλήψεις, όσο και στην ιεραρχική εξέλιξη. - Συνεχή ανάπτυξη των δεξιοτήτων και των γνώσεων των εργαζομένων, μέσω ενδοεπιχειρησιακών προγραμμάτων εκπαίδευσης και ανάπτυξης. - Χορήγηση ειδικών αδειών σε εργαζόμενους με μονογονεϊκή οικογένεια. - Λειτουργία ιδιόκτητων παιδικών κατασκηνώσεων και βρεφονηπιακών σταθμών για τα παιδιά των εργαζομένων. Σύμφωνα με το Ελληνικό Δίκτυο για την Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη, η ΔΕΗ θεωρεί ότι η ευθύνη της δεν περιορίζεται στον τομέα δραστηριοποίησής της, αλλά επεκτείνεται και στο να είναι ενεργά συμμέτοχη στην κοινωνία, έχει θέσει την Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη ως αναπόσπαστο και βασικό στοιχείο του στρατηγικού της σχεδιασμού, αναλαμβάνοντας υπεύθυνες πρωτοβουλίες και συγκεκριμένες πολιτικές αναφορικά με: Τη διαχείριση της επίδρασης που έχει στις τοπικές κοινωνίες και στο περιβάλλον. Την ανάπτυξή της με αρωγό τους εργαζόμενους και την κοινωνία. Την υψηλή ποιότητα των υπηρεσιών που παρέχει στους πελάτες της.

6 6 Στο ΡΩΠΑΪΚΕΣΟΔΗΓΙΕΣΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣΤΗΣΥΓΕΙΑΣ ΑΡΘΡΟ ΤΩΝ D. STUCKLER ΚΑΙ S. BASU ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «NEW YORK TIMES» ΠΩΣ Η ΛΙΤΟΤΗΤΑ ΣΚΟΤΩΝΕΙ; ΩΩΩΩΩΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΩΩΩΩΩΩΩΩΩΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΩΩΩΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ "Το κόστος της λιτότητας μπορεί να υπολογιστεί σε ανθρώπινες ζωές". Με πυρήνα αυτήν τη διαπίστωση, δύο πανεπιστημιακοί ερευνητές, ο Dr. D. Stuckler* από το χώρο της κοινωνιολογίας και ο Dr. S. Basu* από τον χώρο της ιατρικής, εξηγούν μέσα από τις σελίδες των New York Times πώς η πολιτική διαχείριση μιας οικονομικής κρίσης μπορεί να έχει "αυτοκαταστροφικά" και "θανατηφόρα" αποτελέσματα. Παρατηρώντας σωρεία παραδειγμάτων ανά τον κόσμο και κάνοντας ιδιαίτερη μνεία στην ελληνική περίπτωση, οι συγγραφείς επικεντρώνονται στη δημοσιονομική πολιτική και πιο συγκεκριμένα στον τομέα της υγείας, υπογραμμίζοντας πως οι περικοπές σε αυτόν τον κρίσιμο τομέα οδηγούν τόσο σε απώλειες ανθρώπινων ζωών όσο και σε περαιτέρω επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού. των Dr. D. Stuckler* και Dr. S. Basu* Μετάφραση: Μαρία Καλυβιώτου Καθέναν από τους τελευταίους μήνες, μια τριπλή αυτοκτονία καταγραφόταν στην παραθαλάσσια πόλη της Civitanova Marche, στην Ιταλία. Ένα παντρεμένο ζευγάρι, η κ. Άννα - Μαρία Σοπράντζι, ετών 68 και ο κ. Ρομέο Διονίσι, ετών 62, αγωνίζονταν να ζήσουν με την μηνιαία σύνταξη της γυναίκας, περίπου 500 ευρώ και είχαν μείνει πίσω στην πληρωμή του ενοικίου τους. Επειδή ο προϋπολογισμός λιτότητας της ιταλικής κυβέρνησης αύξησε το όριο ηλικίας για τη συνταξιοδότηση, ο κ. Διονίσι, πρώην οικοδόμος, έγινε ένας από τους εξόριστους (esodati) της Ιταλίας μεγαλύτεροι σε ηλικία εργαζόμενοι, βυθισμένοι στην φτώχεια, χωρίς δίχτυ προστασίας. Στις 5 Απριλίου, αυτός και η γυναίκα του άφησαν ένα σημείωμα πάνω στο αυτοκίνητο ενός γείτονά τους, ζητώντας συγχώρεση κι έπειτα κρεμάστηκαν στην αποθήκη του σπιτιού τους. Όταν ο αδελφός της κ. Σοπράντζι, ο 73χρονος κ. Τζουζέπε Σοπράντζι, έμαθε τα νέα, πνίγηκε στην Αδριατική. Η συσχέτιση μεταξύ της ανεργίας και της αυτοκτονίας παρατηρείται από τον 19ο αιώνα. Για ανθρώπους που αναζητούν εργασία, υπάρχουν διπλάσιες πιθανότητες να θέσουν τέρμα στη ζωή τους, σε σύγκριση με αυτούς που έχουν δουλειά. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, τα ποσοστά αυτοκτονιών, τα οποία αυξάνονται αργά από το 2000, εκτοξεύθηκαν κατά τη διάρκεια και μετά της ύφεσης της περιόδου Σε ένα νέο βιβλίο, υπολογίζουμε ότι "υπερβαίνουσες" αυτοκτονίες δηλαδή, περισσότεροι θάνατοι από όσους θα προέβλεπαν οι προϋπάρχουσες τάσεις εμφανίστηκαν από το 2007 έως και το Τα ποσοστά αυτών των αυτοκτονιών ήταν σημαντικά υψηλότερα στις πολιτείες που βίωναν την μεγαλύτερη απώλεια θέσεων εργασίας. Το 2009, οι θάνατοι από αυτοκτονία ξεπέρασαν τους θανάτους από αυτοκινητιστικά δυστυχήματα. Εάν οι αυτοκτονίες αποτελούσαν μια αναπόφευκτη συνέπεια της οικονομικής ύφεσης, αυτή θα ήταν άλλη μια ιστορία σχετικά με το ανθρώπινο τίμημα της Μεγάλης Ύφεσης. Αλλά δεν είναι έτσι. Χώρες που καρατόμησαν τον προϋπολογισμό για την υγειονομική και την κοινωνική προστασία, όπως η Ελλάδα, η Ιταλία και η Ισπανία, έχουν δει εκ διαμέτρου χειρότερα αποτελέσματα για την υγεία από ό,τι έθνη όπως η Γερμανία, η Ισλανδία και η Σουηδία, τα οποία διατήρησαν τα κοινωνικό τους δίχτυ προστασίας και επέλεξαν το κίνητρο αντί για τη λιτότητα. (Η Γερμανία κηρύττει της αρετές της λιτότητας για τους άλλους). Ως μελετητές της δημόσιας υγείας και της πολιτικής οικονομίας, έχουμε παρακολουθήσει εμβρόντητοι πολιτικούς να συζητούν αενάως για χρέη και ελλείμματα, με ελάχιστη μέριμνα για το ανθρώπινο κόστος των αποφάσεών τους. Κατά τη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας, αλιεύσαμε τεράστια σύνολα δεδομένων, από όλον τον κόσμο, προκειμένου να καταλάβουμε πως τα οικονομικά σοκ από τη Μεγάλη Ύφεση (του 1929) στο τέλος της Σοβιετικής Ένωσης, την ασιατική οικονομική κρίση και την Μεγάλη Ύφεση (την τωρινή) επηρεάζουν την υγεία μας. Αυτό που ανακαλύψαμε είναι ότι οι άνθρωποι δεν αρρωσταίνουν ή παθαίνουν αναπόφευκτα, επειδή η οικονομία έχει κλονισθεί. Η δημοσιονομική πολιτική, απόδεικνύεται, μπορεί να είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου. Στο ένα άκρο είναι η Ελλάδα, η οποία βρίσκεται εν τω μέσω μιας καταστροφής στη δημόσια υγεία. Ο εθνικός προϋπολογισμός για την υγεία υπέστη περικοπές της τάξεως του 40%, από το 2008, εν μέρει για την κάλυψη των στόχων επί του ελλείμματος που έχουν τεθεί από την τρόικα το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή (Κομισιόν) και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ως κομμάτι του πακέτου μέτρων λιτότητας του Έτσι, ιατροί, μερικές νοσοκόμες και άλλοι εργαζόμενοι στον κλάδο της υγείας έχασαν τη δουλειά τους. Οι εισαγωγές στα νοσοκομεία έχουν εκτοξευθεί, αφού οι Έλληνες απέφευγαν να παίρνουν προληπτική αγωγή, εξαιτίας των μεγάλων περιόδων αναμονής και τις αυξανόμενες τιμές των φαρμάκων. Η βρεφική θνησιμότητα αυξήθηκε κατά 40%. Οι νέες λοιμώξεις από H.I.V. υπερδιπλασιάστηκαν, λόγω της αύξησης της ενδοφλέβιας χρήσης ναρκωτικών αφού ο προϋπολογισμός για τα προγράμματα ανταλλαγής βελονών κόπηκε. Μετά το κλείσιμο και των προγραμμάτων ψεκασμού των κουνουπιών, στην Νότιο Ελλάδα, έχουν καταγραφεί περιπτώσεις μαλάριας σε σημαντικούς αριθμούς, για πρώτη φορά από τις αρχές τους Αντιθέτως, η Ισλανδία απέφυγε μια καταστροφή της δημόσιας υγείας, άν και βίωσε, το 2008, τη μεγαλύτερη στην ιστορία της κρίση του χρηματοπιστωτικού της συστήματος, ανάλογης με το μέγεθος της οικονομίας της. Αφότου τρεις κύριες εμπορικές τράπεζες απέτυχαν, το συνολικό χρέος έφτασε στα ύψη, η ανεργία εννεαπλασιάστηκε και η αξία του νομίσματός της, η κορόνα, κατέρρευσε. Η Ισλανδία έγινε η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα που επιδίωξε να διασωθεί από το ΔΝΤ, από το Αλλά αντί να διασώσει τις τράπεζες και να πετσοκόψει τους προϋπολογισμούς, όπως απαιτούσε το ΔΝΤ, οι πολιτικοί της Ισλανδίας έκαναν ένα ριζοσπαστικό βήμα: Έθεσαν τη λιτότητα σε ψηφοφορία. Σε δύο δημοψηφίσματα, το 2010 και το 2011, οι Ισλανδοί ψήφισαν, συντριπτικά, να εξοφλήσουν τους ξένους πιστωτές σταδιακά, αντί να τα δώσουν όλα με τη μία, μέσω λιτότητας. Η οικονομία της Ισλανδίας έχει ανακάμψει σε μεγάλο βαθμό, ενώ της Ελλάδας παραπαίει και βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Κανένας δεν έχασε την ασφαλιστική του κάλυψη υγείας ή την πρόσβαση σε φάρμακα, ακόμη και καθώς η τιμή των εισαγόμενων φαρμάκων αυξανόταν. Δεν υπήρχε κάποια σημαντική αύξηση των αυτοκτονιών. Τον περασμένο χρόνο, η πρώτη Παγκόσμια Έκθεση για την Παγκόσμια Ευτυχία, από τον ΟΗΕ κατέταξε την Ισλανδία ανάμεσα στα πιο ευτυχισμένα έθνη του κόσμου. Οι σκεπτικιστές θα επισημάνουν διαρθρωτικές διαφορές ανάμεσα στην Ελλάδα και την Ισλανδία. Η προσχώρηση της Ελλάδας στην ευρωζώνη έκανε την υποτίμηση του νοσμίσματος αδύνατη και είχε λιγότερο πολιτικό χώρο για να απορρίψει τις απαιτήσεις του ΔΝΤ για λιτότητα. Αλλά η αντίθεση υποστηρίζει τη θέση μας ότι μια οικονομική κρίση δεν πρέπει απαραιτήτως να περιλαμβάνει μία κρίση της δημόσιας υγείας. Κάπου ανάμεσα σε αυτά τα άκρα είναι η Ηνωμένες Πολιτείες. Αρχικώς, το πακέτο κινήτρων στηριζόταν στο δίχτυ ασφαλείας. Αλλά υπάρχουν σημεία που προειδοποιούν πέρα από τα αυξημένα ποσοστά αυτοκτονιών ότι υπάρχει επιδείνωση στις εξελίξεις για την υγεία. Οι συνταγές για αντικαταθλιπτικά έχουν εκτοξευθεί. Τα τρία τέταρτα από τον πληθυσμό ενός εκατομμυρίου ανθρώπων (κυρίως νέοι άνδρες χωρίς δουλειά) έχουν στραφεί στην ευκαιριακή και άμετρη κατανάλωση αλκοόλ. Πάνω από 5 εκατομμύρια Αμερικανοί έχουν χάσει την πρόσβασή τους στην υγειονομική περίθαλψη, κατά τη διάρκεια της ύφεσης, επειδή έχασαν τις δουλειές τους (και είτε δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά να παρατείνουν την ασφάλισή τους, βάσει του νόμου και είτε δεν μπορούσαν να αντέξουν οικονομικά να επεκτείνουν ασφαλιστικές τους βάσει του νόμου Cobra είτε έχουν εξαντλήσει την επιλεξιμότητά τους). Οι προληπτικές ιατρικές επισκέψεις μειώθηκαν, καθώς άνθρωποι καθυστέρησαν την ιατρική τους περίθαλψη και κατέληξαν στις κλίνες εκτάκτου ανάγκης (ο νόμος του Προέδρου Ομπάμα για την υγεία επεκτείνει την κάλυψη, αλλά μόνο σταδιακά). Η "κατάσχεση" των 85 δισ. δολαρίων που ξεκίνησε την 1η Μαρτίου θα μειώσει τις επιδοτήσεις διατροφής για περίπου εγκύους, νεογέννητα και βρέφη μέχρι το τέλος του χρόνου. Οι κρατικοί προϋπολογισμοί κατοικιών θα μειωθούν κατά σχεδόν 2 δισ. δολάρια το τρέχον έτος, ακόμη και ενώ 1,4 εκατομμύρια σπίτια είναι σε κατάσχεση. Ακόμη και ο προϋπολογισμός των Κέντρων Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων, η κύρια άμυνα του έθνους κατά των επιδημιών, όπως μύκητες και το ξέσπασμα επιδημίας μηνιγγίτιδας του περασμένου έτους, κόβεται, κατά τουλάχιστον 18 εκατομμύρια δολάρια. Για να ελέγξετε την υπόθεσή μας ότι η λιτότητα είναι θανατηφόρα, έχουμε αναλύσει στοιχεία από άλλες περιοχές και εποχές. Μετά από τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, το 1991, η οικονομία της Ρωσίας κατέρρευσε. Η φτώχεια αυξήθηκε και το προσδόκιμο ζωής μειώθηκε, ιδιαίτερα μεταξύ των νέων, σε ηλικία εργασίας, ανδρών. Αλλά αυτό δεν συνέβη παντού στην πρώην σοβιετική σφαίρα. Η Ρωσία, το Καζακστάν και οι Βαλτικές Χώρες (Εσθονία, Λετονία και Λιθουανία) οι οποίες ενέκριναν τα προγράμματα οικονομικής «θεραπείας σοκ», που συνιστώνται από τους οικονομολόγους όπως ο Jeffrey D. Sachs και ο Lawrence H. Summers βίωσαν τις χειρότερες αυξήσεις στις αυτοκτονίες, καρδιακές προσβολές και θανάτους που σχετίζονται με το αλκοόλ. Χώρες όπως η Λευκορωσία, η Πολωνία και η Σλοβενία, υιοθέτησαν μια διαφορετική, σταδιακή προσέγγιση, υποστηριζόμενη από οικονομολόγους όπως τον Joseph E. Stiglitz και τον πρώην ηγέτη της Σοβιετικής Ένωσης, Μιχαήλ Σ. Γκορμπατσόφ. Οι χώρες αυτές ιδιωτικοποίησαν τις κρατικά ελεγχόμενες οικονομίες τους σε στάδια και είδαν πολύ καλύτερα αποτελέσματα για την υγεία από ό,τι στις γειτονικές χώρες που επέλεξαν τις μαζικές ιδιωτικοποιήσεις και τις απολύσεις, οι οποίες προκάλεσαν σοβαρές οικονομικές και κοινωνικές αναταραχές. Όπως και η πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, η ασιατική οικονομική κρίση του 1997 προσφέρει μελέτες περιπτώσεων σε ισχύ, ένα φυσικό πείραμα που αξίζει να εξεταστεί. Η Ταϊλάνδη και η Ινδονησία, οι οποίες υπεβλήθησαν σε σκληρά σχέδια λιτότητας που επιβλήθηκαν από το ΔΝΤ, βίωσαν μαζική πείνα και απότομες αυξήσεις των θανάτων από λοιμώδη νόσο, ενώ η Μαλαισία, η οποία αντιστάθηκε στις συμβουλές του ΔΝΤ, διατήρησε την υγεία των πολιτών της. Το 2012, το ΔΝΤ απολογήθηκε επισήμως για το χειρισμό της κρίσης, εκτιμώντας ότι η ζημία από τις συστάσεις του μπορεί να ήταν τρεις φορές μεγαλύτερη από ό,τι είχε αρχικά υποτεθεί. Η εμπειρία της Αμερικής σχετικά με την Ύφεση είναι επίσης διαφωτιστική. Κατά τη διάρκεια της Ύφεσης, τα ποσοστά θνησιμότητας στις Ηνωμένες Πολιτείες μειώθηκαν κατά περίπου 10 τοις εκατό. Το ποσοστό των αυτοκτονιών στην πραγματικότητα αυξήθηκε μεταξύ του 1929, οπότε και κατέρρευσε η χρηματιστηριακή αγορά και του 1932, όταν ο Franklin D. Roosevelt εξελέγη Πρόεδρος. Όμως, η αύξηση των αυτοκτονιών αντισταθμίστηκε και με το παραπάνω από την "επιδημιολογική ή δημογραφική μετάβαση " βελτιώσεις στην υγιεινή που μείωσαν τους θανάτους από μολυσματικές ασθένειες όπως η φυματίωση, η πνευμονία και η γρίπη και από μια απότομη πτώση των θανατηφόρων τροχαίων ατυχημάτων, καθώς οι Αμερικανοί δεν μπορούσαν να αντέξουν οικονομικά να οδηγούν. Συγκρίνοντας ιστορικά στοιχεία μεταξύ των κρατών, εκτιμούμε ότι κάθε $100 σε New Deal κατά κεφαλήν δαπάνες συσχετίστηκε με: Μείωση των θανάτων από πνευμονία, 18 ανά άτομα. Επιπλέον, μείωση των βρεφικών θανάτων της τάξεως των 18 ανά γεννήσεις και μια πτώση στις αυτοκτονίες, δηλαδή τεσσάρων ανά άτομα. Η έρευνά μας δείχνει ότι η επένδυση $1 σε προγράμματα δημόσιας υγείας μπορεί να αποφέρει μέχρι και $3 σε οικονομική ανάπτυξη. Οι δημόσιες επενδύσεις για την υγεία όχι μόνο σώζουν ζωές σε ύφεση, αλλά μπορούν και να βοηθήσουν στην επιτάχυνση της οικονομικής ανάκαμψης. Τα ευρήματα αυτά υποδηλώνουν ότι οι τρεις αρχές που θα πρέπει να κατευθύνουν την απόκριση σε οικονομικές κρίσεις. Κατ αρχάς, μην κάνετε κακό: Αν η λιτότητα δοκιμαζόταν σαν ένα φάρμακο σε μια κλινική δοκιμή, θα είχε σταματήσει εδώ και πολύ καιρό, δεδομένων των θανάσιμων παρενεργειών της. Κάθε έθνος πρέπει να δημιουργήσει ένα ανεξάρτητο, αυτοτελές Γραφείο Ευθύνης Υγείας, στελεχωμένο από επιδημιολόγους και οικονομολόγους, προκειμένου να αξιολογήσει τις επιπτώσεις των δημοσιονομικών και νομισματικών πολιτικών στην υγεία. Δεύτερον, αντιμετωπίστε την έλλειψη εργασίας ως αυτό που είναι, δηλαδή μια πανδημία. Η ανεργία είναι η κύρια αιτία της κατάθλιψης, του άγχους, του αλκοολισμού και του αυτοκτονικού ιδεασμού. Οι πολιτικοί στη Φινλανδία και τη Σουηδία, βοήθησαν στην πρόληψη της κατάθλιψης και των αυτοκτονιών κατά τη διάρκεια της ύφεσης, επενδύοντας σε «ενεργά προγράμματα εργασίας - αγοράς» που στόχευαν τους πρόσφατα ανέργους και τους βοηθούσαν να βρουν δουλειά γρήγορα, με καθαρά οικονομικά οφέλη. Τέλος, επεκτείνετε τις επενδύσεις στη δημόσια υγεία, όταν οι καιροί είναι κακοί. Το κλισέ ότι μια ουγγιά της πρόληψης αξίζει μια λίβρα της θεραπείας, συμβαίνει να είναι αληθινό. Είναι πολύ πιο δαπανηρό να ελέγξεις μιας επιδημία, από το να την αποτρέψεις. Η Νέα Υόρκη ξόδεψε 1 δισ. δολάρια, στα μέσα της δεκαετίας του 1990, για να ελέγχει την εξάπλωση της ανθεκτικής στα φάρμακα φυματίωσης. Το ανθεκτικό στα φάρμακα στέλεχος του ιού προέκυψε από την αποτυχία της πόλης να εξασφαλίσει ότι οι χαμηλού εισοδήματος ασθενείς με φυματίωση ολοκληρώνουν την αγωγή τους με φθηνά γενόσημα φάρμακα. Κάποιος δεν χρειάζεται να είναι οικονομικός ιδεολόγος εμείς σίγουρα δεν είμαστε για να αναγνωρίσει ότι το κόστος της λιτότητας μπορεί να υπολογιστεί σε ανθρώπινες ζωές. Δεν απαλλάσσουμε τις φτωχές πολιτικές αποφάσεις του παρελθόντος και δεν καλούμε σε καθολική άφεση του χρέους. Είναι στο χέρι των υπευθύνων χάραξης πολιτικής στην Αμερική και την Ευρώπη να καταλάβουν τη σωστή μίξη της δημοσιονομικής και της νομισματικής πολιτικής. Αυτό που εμείς βρήκαμε είναι ότι η λιτότητα σοβαρή, άμεση, οι αδιάκριτες περικοπές στις κοινωνικές και υγειονομικές δαπάνες δεν είναι μόνο αυτοκαταστροφική, αλλά θανατηφόρα. * Ο Dr. David Stuckler είναι Ανώτερος Επικεφαλής Ερευνών στην Κοινωνιολογία, στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και ο Dr. Sanjay Basu είναι Επιδημιολόγος, Επίκουρος Καθηγητής Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ και Ερευνητής στο Κέντρο Έρευνας Πρόληψης του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ. Ο Dr. David Stuckler και ο Dr. Sanjay Basu μαζί συνέγραψαν το βιβλίο "Η οικονομία του σώματος: Γιατί η λιτότητα σκοτώνει;"

7 ΡΩΠΑΪΚΕΣΟΔΗΓΙΕΣΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣΤΗΣΥΓΕΙΑΣ 7 H ΙΑΤΡΙΚΗ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΤΟ ΗΝΩΜΕΝΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΩΩΩΩΩΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ Η Ιατρική της Εργασίας αποτελεί μια από τις 61 επίσημα αναγνωρισμένες ιατρικές ειδικότητες στο Ηνωμένο Βασίλειο (GMC, Αύγουστος 2011) και ανήκει στον ευρύτερο τομέα της Κοινωνικής και Προληπτικής ιατρικής (Social and Preventive Medicine). Είναι η κλινική ειδικότητα που έχει ως αντικείμενο την πρόληψη, την διάγνωση και την αντιμετώπιση των εργατικών ατυχημάτων και των χρόνιων νοσημάτων που σχετίζονται με χρόνια έκθεση σε επιβλαβείς για την υγεία παράγοντες καθώς και την αποκατάσταση ασθενών που πάσχουν από κάποια επαγγελματική νόσο. της κ. Ελενας Βασιλείου, Ιατρού Επιστημονικής Συνεργάτιδας του Εργαστηρίου Υγιεινής και Προστασίας Περιβάλλοντος Τμήματος Ιατρικής Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης Οι ραγδαίες δημογραφικές αλλαγές με την αύξηση της γήρανσης του πληθυσμού, την αθρόα οικονομική μετανάστευση που χαρακτηρίζει την βρετανική κοινωνία καθώς και η αυξημένη επιχειρηματική δραστηριότητα με έμφαση στην αύξηση της παραγωγικότητας με το μικρότερο δυνατό κόστος καθιστούν ολοένα και πιο απαραίτητη την στρατολόγηση ειδικών γιατρών εργασίας και την εκπαίδευση στην ιατρική εργασίας στην Βρετανία επιτακτική αποτελώντας πόλο έλξης για τους εκκολαπτόμενους γιατρούς. Επιπρόσθετα, η αυξημένη επίπτωση νοσηρότητας και θνησιμότητας από επαγγελματικά νοσήματα όπως καταδεικνύει μελέτη του UK Labour Force ενισχύει την ανάγκη για εξειδικευμένη επίβλεψη των χώρων με στόχο την ασφάλεια των εργαζομένων κατά την επιτέλεση της εργασίας και επιστημονική παρέμβαση για βελτίωση τόσο των συνθηκών εργασίας άλλα και εξασφάλιση της παροχής των προβλεπόμενων συντάξεων και επιδομάτων. Σχετικά με την εκπαίδευση και ειδίκευση στην ιατρική εργασίας: Ο Ιατρικός Σύλλογος της Μεγάλης Βρετανίας (General Medical Council - GMC) σε συνεργασία με την Επιστημονική Εταιρία της Ιατρικής Εργασίας (Faculty of Occupational Medicine - FOM) καθορίζουν τα κριτήρια και τις δεξιότητες που πρέπει να πληρούν οι ιατροί που επιθυμούν να ειδικευτούν στην ιατρική εργασίας. Το πλήρες πρόγραμμα της ειδικότητας περιγράφεται στο πρωτόκολλο για την εκπαίδευση στην ιατρική εργασίας (specialist training curriculum for occupational medicine) με επιμέλεια της FOM. Παράλληλα οι γιατροί εργασίας δεσμεύονται από τους κανόνες του GMC για ορθή ιατρική πρακτική (good medical practice). Ο μέσος χρόνος ειδίκευσης για την απόκτηση του τίτλου ειδικότητας της ιατρικής εργασίας στο Ηνωμένο Βασίλειο, υπολογιζεται σε 8 έτη, όπως άλλωστε ισχύει και για τις υπόλοιπες ιατρικές ειδικότητες πλην τις γενικής ιατρικής, ενώ είναι απαραίτητη η επιτυχής ολοκλήρωση των 2 προκαταρτικών ετών (Foundation years) και της κύριας εκπαίδευσης (Core Training - CCT ή Acute Care Core Training - ACCT) σε παθολογία ή χειρουργική. Η είσοδος στην ιατρική ειδικότητα γίνεται στο επίπεδο του ST3 και διαρκεί μέχρι το ST6 όπου οι γιατροί γίνονται μέλη της FOM. Εναλλακτικά, την ιατρική εργασίας μπορούν να ακολουθήσουν όσοι βρίσκονται σε επίπεδο ST1 ή ST2 σε ψυχιατρική, χειρουργική και δημόσια υγεία. Επίσης, η FOM δίνει την δυνατότητα σε γενικούς ιατρούς που επιθυμούν να ασκήσουν την ιατρική εργασίας σε επίπεδο μερικής απασχόλησης να το κάνουν με την λήψη του διπλώματος ιατρικής εργασίας (Diploma of Occupational Medicine) μετά από 2ετή εκπαίδευση. Ωστόσο, δεν αναγνωρίζονται ισότιμα με τον Ειδικό Ιατρό Εργασίας και έχουν μισθολογικές και επιστημονικές διαφορές με τους ειδικούς γιατρούς να υπερέχουν. Σύμφωνα με το πρόγραμμα σπουδών, οι γιατροί εργασίας καλούνται να αποκτήσουν συγκεκριμένες επαγγελματικές δεξιότητες (competencies). Αυτές περιλαμβάνουν την λήψη επαγγελματικού ιστορικού, την τήρηση και διαχείριση αρχείου των εργαζομένων, τη διαχείριση ασθενών με χρόνιες παθήσεις, την μελέτη και πρόληψη νοσημάτων, την προαγωγή υγείας στον χώρο της εργασίας, την ανεύρεση και διαχείριση ιατρικών πληροφοριών. Επιπλέον, οι Ειδικοί Ιατροί Εργασίας πρέπει να είναι σε θέση να διεξάγουν αξιολόγηση (specialist assessment) για τους κινδύνους για την υγεία που απορρέουν από το εργασιακό περιβάλλον, να μπορούν να αξιολογούν τα προβλήματα υγείας και νοσήματα καθώς και αξιολογούν την καταλληλότητα για εργασία (fitness for work) εξασφαλίζοντας την τοποθέτηση του κατάλληλου εργαζόμενου στην κατάλληλη θέση. Αν και ο ιατρός εργασίας οφείλει να αξιολογεί οποιοδήποτε πρόβλημα υγείας του εργαζόμενου, αυτά που απαντώνται συχνότερα στην εργασιακή πρακτική σχετίζονται με την ψυχιατρική, την τοξικολογία, την δερματολογία, την καρδιολογία, την πνευμονολογία, την ΩΡΛ, την εργονομία και το σύνδρομο HAVS (Hand-arm vibration syndrome). Επίσης, ο Ειδικός Ιατρός Εργασίας οφείλει να αναγνωρίζει τις επιπτώσεις στην υγεία που προκύπτουν από τις βιομηχανικές δραστηριότητες και την επίδρασή τους στο περιβάλλον καθώς και το νομικό πλαίσιο που διέπει τις εργασιακές σχέσεις. Επιπλέον, εκτός από την κλινική φύση της ειδικότητας μεγάλη βαρύτητα δίνεται στον σχεδιασμό αλλά και την διεξαγωγή έρευνας κατά την εκπαίδευση των γιατρών εργασίας. Οι ειδικευόμενοι γιατροί είναι υποχρεωμένοι να εκπονήσουν διπλωματική εργασία με την μορφή ενός ερευνητικού project, καλύπτοντας ένα θέμα σχετικό με την ιατρική εργασίας προκειμένου να γίνουν μέλη της FOM. Σχετικά με την εργασιακή αποκατάσταση των ιατρών εργασίας πρέπει να επισημανθεί: Οι ιατροί εργασίας στο Ηνωμένο Βασίλειο έχουν ένα μεγάλο φάσμα επιλογών για την εργασιακή τους αποκατάσταση, ενώ παράλληλα συνεισφέρουν στην βελτίωση της ποιότητας ζωής του εργαζόμενου πληθυσμού. Σύμφωνα με τα στοιχεία του British Medical Association, τα 2/3 των ιατρών εργασίας απασχολούνται στον ιδιωτικό τομέα, ενώ το 1/3 απασχολείται στο βρετανικό Εθνικό Σύστημα Υγείας (National Health System - NHS). Οι μισθοί των ιατρών εργασίας που απασχολούνται στο NHS κυμαίνονται από βρετανικές λίρες για τους ειδικευόμενους (ST3-ST6), βρετανικές λίρες για τους ειδικούς ιατρούς με εμπειρία ως 5 έτη και έως για ειδικούς ιατρούς με εμπειρία πάνω από 5 έτη (senior occupational physicians). Επιπλέον οι Ειδικοί Ιατροί Εργασίας έχουν την επιλογή της αυτοαπασχόλησης ή την απασχόλησή τους σε ιδιωτικές εταιρείες παροχής υπηρεσιών ιατρικής εργασίας. Ο μέσος χρόνος εβδομαδιαίας απασχόλησης είναι 40 ώρες. Μεγάλο μέρος των ιατρών εργασίας απορροφούνται στο στρατό, το ναυτικό και την αεροπορία, λόγω του σωματικά και ψυχολογικά πιεστικού περιβάλλοντος, ώστε να διασφαλίζουν το αξιόμαχο από πλευράς σωματικής και ψυχικής υγείας του προσωπικού. Μπορούν επίσης να απασχοληθούν σε τομείς όπως η ταξιδιωτική ιατρική (travel medicine), η αξιολόγηγη ατόμων με αναπηρία (disability assessment medicine), αεροπορική ιατρική (aviation medicine), επαγγελματική δερματολογία (occupational dermatology), πνευμονολογία, αθληιατρική, πυρηνική ιατρική και diving medicine. Το μεγαλύτερο μέρος των επιχειρήσεων έχουν το δικό τους Τμήμα Ιατρικής Εργασίας, όπως επίσης τα Πανεπιστήμια και άλλοι δημόσιοι φορείς (Πυροσβεστική, Αστυνομία). Τα συνήθη καθήκοντα του ιατρού εργασίας αποτελούν τα παρακάτω: Τακτική παρακολούθηση του χώρου εργασίας και παροχή συμβουλών που αφορούν την αποφυγή ατυχημάτων και την υγεία του προσωπικού. Προαγωγή της συμμόρφωσης σε θέματα υγιεινής και ασφάλειας στην εργασία. Παροχή βοήθειας στην ανάπτυξη πολιτικών για την προαγωγή και διατήρηση της φυσικής, πνευματικής και κοινωνικής ευεξίας των εργαζομένων. Την αξιολόγηση της καταλληλότητας των εργαζομένων για συγκεκριμένες εργασίες και τοποθέτηση του κατάλληλου εργαζόμενου στην κατάλληλη θέση. Παρακολούθηση της υγείας των εργαζομένων που εκτίθενται σε πιθανούς κινδύνους. Ανάλυση δεδομένων και επιστημονική επιδημιολογική επεξεργασία για την ανίχνευση τάσεις στην υγεία του εργασιακού πληθυσμού Παροχή συμβουλών σε εργοδότες και εργαζόμενους σχετικά με θέματα υγείας και εργασίας. Πραγματοποίηση τακτικού εμβολιασμού στον χώρο εργασίας. Μείωση της απώλειας εργατοωρών από απουσία λόγω ασθενείας. Συμμετοχή μαζί με τον θεράποντα ιατρό στην θεραπευτική αντιμετώπιση του ασθενούς εργαζόμενου, με στόχο την πιο γρήγορη ανάρρωση και επιστροφή στην εργασία. Σύσταση για κατάλληλη αλλαγή περιβάλλοντος εργασίας όταν ένας εργαζόμενος δεν μπορεί να αποδώσει στην εργασία του, είτε σε προσωρινή είτε σε μόνιμη βάση εξαιτίας προβλήματος υγείας. Διασφάλιση της ενημέρωσης του εργαζόμενου πληθυσμού σχετικά με την ασφάλεια στην εργασία και την αποφυγή κινδύνων. Διασφάλιση ότι οι εργαζόμενοι που διεκδικούν συνταξιοδότηση και αναπηρικά επιδόματα πληρούν τα ιατρικά και νομικά κριτήρια. Η ιατρική εργασίας συνδράμει πολλαπλά στη Βρετανική κοινωνία καλουμένη συνεχώς να καλύπτει όλα τα ζητήματα που απορρέουν από την πολυεπίπεδη σχέση που διέπει την εργασία και την υγεία. Με την εφαρμογή της πρόληψης και της προαγωγής της υγείας στο χώρο της εργασίας, την ανάδειξη των επαγγελματικών κινδύνων και την τοποθέτηση του κατάλληλου ατόμου στην κατάλληλη θέση με γνώμονα την προάσπιση της υγείας του κάθε εργαζόμενου οι γιατροί εργασίας βελτιώνουν την υγεία του εργαζόμενου πληθυσμού, αυξάνουν την εργασιακή απόδοση συμβάλλοντας ταυτόχρονα στην αύξηση στης ανταγωνιστικότητας και της παραγωγικότητας των επιχειρήσεων. Επιπλέον, μειώνονται οι δημόσιες δαπάνες για ασφαλιστικά, συνταξιοδοτικά και αναπηρικά επιδόματα αλλά και η απώλεια εργατοωρών λόγω ασθένειας. Ο πολυδιάστατος ρόλος της και η σχέση αλληλεξάρτησης από τα κοινωνικο-οικονομικά δρώμενα αλλά και το ευρύ φάσμα της επαγγελματικής αποκατάστασης την καθιστούν δελεαστική στους εκκολαπτόμενους ιατρούς που επιθυμούν να ακολουθήσουν μια καριέρα «διαφορετική» από τους άλλους κλάδους της ιατρικής. ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ /CURRI- CULUM_AUG_2010_Occupational _Medicine_FINAL_doc_PDF.pdf_ pdf_ pdf 4. Health and Safety Executive. Occupational Health Statistics Bulletin 2004/05: gov.uk/statistics/overal/ohsb0405.h tm 5. Jones J, Huxtable C, Hodgson J. Self-reported work-related illness in 2003/2004: Results from the Labour Force Survey. Sudbuy, Suffolk: HSE; Good Medical Practice. London: General Medical Council; / contracts/occupational-health

8 ΗΞxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxΗ xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx εργασiαυγεία ΠΕΡΙΟΔΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ (Ε.Ε.Ι.Ε.Π.) jjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjj Τα κείμενα και τα άρθρα που δημοσιεύονται δεν εκφράζουν αναγκαστικά τις απόψεις του Διοικητικού Συμβουλίου της Ελληνικής Εταιρείας Ιατρικής της Εργασίας και Περιβάλλοντος χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ Μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της Ελληνικής Εταιρείας Ιατρικής της Εργασίας και Περιβάλλοντος (Ε.Ε.Ι.Ε.Π.), καθώς και της Επιστημονικής Επιτροπής της περιοδικής έκδοσης είναι οι ιατροί: Πρόεδρος Θ.K. Κωνσταντινίδης Γενική Γραμματέας Πανταζή Ευγενία Αντιπρόεδρος Δρακόπουλος Βασίλης Αντιπρόεδρος Πανταζοπούλου Αναστασία Ταμίας Ορφανίδης Μωυσής Μέλος Κουρούκλης Γεώργιος και Μέλος Πατούχας Δημήτριος Εκδότης (Υπεύθυνος σύμφωνα με το Νόμο): Θ.Κ. Κωνσταντινίδης Ειδικός Ιατρός Εργασίας, Αν. Καθηγητής Τμ. Ιατρικής Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης Ι ό Ε ί ΧΧ ΧΟΛΗΣΤΕΡΙΝΗ - ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑ ΣΤΙΣ Η.Π.Α. ΒΛΑΠΤΟΥΝ ΤΗΝ ΤΣΕΠΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ! ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧχχχχχχχχχΧΧΧΧΧΧΧ ΧΧ Θέλοντας να μειώσουν το κόστος της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης του προσωπικού τους και να κουρέψουν τους μισθούς οι αμερικανικές επιχειρήσεις βάζουν ποινές σε όσους εργαζομένους έχουν κάποιο πρόβλημα υγείας ή πιθανόν να έχουν στο μέλλον. Στην εταιρεία ελαστικών Michelin κοστίζει δολάρια παραπάνω η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, σε όποιον εργαζόμενο έχει περίμετρο μέσης μεγαλύτερη των 101,6 εκατοστών. Aκριβά κοστίζουν στους Αμερικανούς εργαζομένους η χοληστερίνη, τα τριγλυκερίδια, η υπέρταση και τα παραπανίσια κιλά. Αν κάποιος εργάζεται στη γνωστή εταιρεία ελαστικών Michelin και έχει περίμετρο μέσης μεγαλύτερη των 101,6 εκατοστών, θα κληθεί από του χρόνου να καταβάλλει έως και δολάρια περισσότερα σε σχέση με τους υπόλοιπους συναδέλφους του για την ιατροφαρμακευτική του περίθαλψη. Ομοίως, οι εργάτες της General Electric, που δηλώνουν καπνιστές, υποχρεούνται να πληρώνουν για τον ίδιο λόγο 652 δολάρια περισσότερα σε σχέση με τους άλλους συναδέλφους τους. Θέλοντας να μειώσουν το αυξανόμενο κόστος της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης του προσωπικού τους και πλαγίως να κουρέψουν τους μισθούς οι αμερικανικές επιχειρήσεις αναγγέλλουν η μία μετά την άλλη ποινές για όσους εργαζομένους έχουν κάποιο πρόβλημα υγείας ή πιθανόν να έχουν στο μέλλον λόγω της σημερινής φυσικής τους κατάστασης. Κριτήρια των ποινών που επιβάλλονται είτε με τη μορφή των υψηλότερων εισφορών είτε με μείωση των εκπτώσεων στη φορολόγησή τους μπορεί να είναι το μέγεθος της μέσης, το βάρος, το επίπεδο του σακχάρου στο αίμα, η πίεση του αίματος, η γλυκόζη, η χοληστερίνη ή τα τριγλυκερίδια. Μια σειρά δηλαδή από αυστηρά προσωπικά δεδομένα που αφορούν την υγεία των εργαζομένων και θέλουν πάση θυσία να γνωρίζουν και οι επιχειρήσεις. Τον προηγούμενο μήνα η αλυσίδα φαρμακείων CVS Caremark απείλησε τους υπαλλήλους της με πρόστιμο 600 δολαρίων άν αυτοί δεν δηλώσουν στην ασφαλιστική εταιρεία της επιχείρησης τις σχετικές μετρήσεις γα το λίπος τους σώματός τους, το σάκχαρο του αίματος, την πίεση και τα επίπεδα της χοληστερόλης. Πρόστιμο 100 δολαρίων «υποσχέθηκε» και η εταιρεία κατασκευής πατωμάτων και χαλιών Mohawk Industries για όσους εργαζομένους αρνούνταν τη συμμετοχή τους σε τεστ αποτίμησης της κατάστασης της υγείας τους. Οι κινήσεις αυτές προδιαγράφουν ζοφερό το μέλλον για όσους εργαζομένους βιώνουν χρόνιες καταστάσεις στην υγεία τους, όπως για παράδειγμα η υπέρταση. Πέρα από τις ποινές, η κατάσταση της υγείας τους θα μπορούσε να τους κοστίσει προαγωγές ή ακόμη και αυτήν την πρόσληψή τους. Πρόσφατη έρευνα μεταξύ 800 μικρομεσαίων επιχειρήσεων διαπιστώνει ότι στα επόμενα χρόνια 6 στους 10 εργοδότες σχεδιάζουν την επιβολή ποινών σε όσους εργαζομένους δεν προχωρούν σε μέτρα βελτίωσης της υγείας τους. Μια άλλη έρευνα υποστηρίζει ότι ο αριθμός των εργοδοτών που σχεδιάζει την επιβολή αντίστοιχων ποινών θα διπλασιαστεί το 2014 στο 36%. Οι επιχειρήσεις υποστηρίζουν ότι καθώς το μέσο κόστος τους ανά εργαζόμενο για παροχές υγείας θα φτάσει φέτος τα δολάρια, οι ποινές είναι αναγκαίες. Τονίζουν ότι εξαναγκάζονται στην επιβολή ποινών, αφού οι παροχές οικονομικών κινήτρων για τη συμμετοχή των εργαζομένων σε προγράμματα βελτίωσης της φυσικής τους κατάστασης που είχαν θεσπίσει τα προηγούμενα χρόνια απέτυχαν. Από την πλευρά τους, οργανώσεις που μάχονται υπέρ των δικαιωμάτων των εργαζομένων τονίζουν ότι τα πρόστιμα σημαίνουν διακρίσεις οι οποίες έχουν απώτερο στόχο τη μείωση των μισθών. Υπογραμμίζουν ακόμη ότι τα σχετικά προγράμματα των εταιρειών προσφέρουν στους εργοδότες ένα μεγάλο κομμάτι ακόμη και αυτήν την πρόσληψή τους. Πρόσφατη έρευνα μεταξύ 800 μικρομεσαίων επιχειρήσεων διαπιστώνει ότι στα επόμενα χρόνια 6 στους 10 εργοδότες σχεδιάζουν την επιβολή ποινών σε όσους εργαζομένους δεν προχωρούν σε μέτρα βελτίωσης της υγείας τους. Μια ποινών, αφού οι παροχές οικονομικών κινήτρων για τη συμμετοχή των εργαζομένων σε προγράμματα βελτίωσης της φυσικής τους κατάστασης που είχαν θεσπίσει τα προηγούμενα χρόνια απέτυχαν. Από την πλευρά τους, οργανώσεις που μάχονται υπέρ των δικαιωμάτων των εργαζομένων τονίζουν ότι τα πρόστιμα σημαίνουν διακρίσεις οι οποίες έχουν απώτερο στόχο τη μείωση των μισθών. Υπογραμμίζουν ακόμη ότι τα σχετικά προγράμματα των εταιρειών δεν προχωρούν σε μέτρα βελτίωσης της υγείας τους. Μια άλλη έρευνα υποστηρίζει ότι ο αριθμός των εργοδοτών που σχεδιάζει την επιβολή αντίστοιχων ποινών θα διπλασιαστεί το 2014 στο 36%. Οι επιχειρήσεις υποστηρίζουν ότι καθώς το μέσο κόστος τους ανά εργαζόμενο για παροχές υγείας θα φτάσει φέτος τα δολάρια, οι ποινές είναι αναγκαίες. Τονίζουν ότι εξαναγκάζονται στην επιβολή ποινών, αφού οι παροχές οικονομικών κινήτρων για τη συμμετοχή των εργαζομένων σε προγράμματα βελτίωσης της Από την πλευρά τους, οργανώσεις που μάχονται υπέρ των δικαιωμάτων των τη μείωση των μισθών. Υπογραμμίζουν ακόμη ότι τα σχετικά προγράμματα των εταιρειών προσφέρουν στους εργοδότες ένα μεγάλο κομμάτι ελέγχου στην ιδιωτική ζωή των εργαζομένων. «Ανοίγει το κουτί της Πανδώρας» ανέφερε χαρακτηριστικά με δήλωσή του στην εφημερίδα New York Times αγριεμένος υπάλληλος της CVS συμπληρώνοντας: «Δεν είναι δουλειά τους». ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΜΙΣΙΟΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ ΥΓΕΙΑΣ - ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ XXXXXXXXXXXXXXXXΩΩΩΩΩΩ XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXΤΑΙΡΩΝ Δημόσια διαβούλευση για να συλλέξει στοιχεία και απόψεις από το κοινό, πέρα από τα αποτελέσματα της αξιολόγησης της ευρωπαϊκής στρατηγικής για την ασφάλεια και την υγεία κατά την εργασία ενεργοποίησε ήδη η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Σύμφωνα με την Κομισιόν, αυτό θα συμβάλει στον εντοπισμό σύγχρονων και μελλοντικών προκλήσεων στον τομέα της επαγγελματικής ασφάλειας και υγείας, αλλά και λύσεων για την αντιμετώπισή τους. Στη διαβούλευση αυτήν, η οποία θα είναι ανοιχτή έως τις 26 Ιουλίου 2013, καλούνται να συμβάλουν όλοι οι πολίτες και οι οργανώσεις και αναμένονται απόψεις από εκπροσώπους των δημόσιων αρχών, από οργανώσεις των εργαζομένων και των εργοδοτών, καθώς και από εμπειρογνώμονες του τομέα της επαγγελματικής ασφάλειας και υγείας. Ο Eπίτροπος Απασχόλησης, Κοινωνικών Υποθέσεων και Κοινωνικής Ενταξης κ. Laszio Andor, δήλωσε: «Τα ατυχήματα κατά την εργασία βρίσκονται σε ιστορικά χαμηλό επίπεδο και τα πρότυπα επαγγελματικής ασφάλειας και υγείας της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποτελούν σημείο αναφοράς για τον υπόλοιπο κόσμο. Η επένδυση στην επαγγελματική ασφάλεια έχει ως αποτέλεσμα τη βελτίωση της παραγωγικότητας και της ευεξίας του προσωπικού, τη μείωση των συχνών απουσιών και της αλλαγής προσωπικού και τη μεγαλύτερη επαγγελματική ικανοποίηση του προσωπικού, ιδίως κατά τη διάρκεια της κρίσης. Ωστόσο, αυτός ο τομέας πολιτικής αντιμετωπίζει και προκλήσεις, για τις οποίες πρέπει από κοινού να βρούμε λύσεις». Δημόσια διαβούλευση προκειμένου να συλλέξει στοιχεία και απόψεις από το κοινό, πέρα από τα αποτελέσματα της αξιολόγησης της Ευρωπαϊκής Στρατηγικής για την Ασφάλεια και την Υγεία κατά την Εργασία , ενεργοποίησε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αυτό θα συμβάλλει ουσιωδώς στον εντοπισμό σύγχρονων και μελλοντικών προκλήσεων στον τομέα της επαγγελματικής ασφάλειας και υγείας, αλλά και λύσεων για την αντιμετώπισή τους. Στη διαβούλευση, η οποία θα είναι ανοικτή έως τις 26 Ιουλίου 2013, καλούνται να συμβάλουν όλοι οι πολίτες και οι οργανώσεις και αναμένονται, ιδιαίτερα, απόψεις από εκπροσώπους των δημόσιων αρχών των κρατών-μελών, οργανώσεις των εργαζομένων και των εργοδοτών, καθώς και από ενδιαφερόμενους και εμπειρογνώμονες που δραστηριοποιούνται στον τομέα της επαγγελματικής ασφάλειας και υγείας. Ως βάση για τη διαβούλευση, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δημοσίευσε σήμερα τα αποτελέσματα της αξιολόγησης της Ευρωπαϊκής Στρατηγικής για την Ασφάλεια και την Υγεία στην Εργασία Τα συμπεράσματα αυτής της αξιολόγησης επιβεβαιώνουν τη σπουδαιότητα της ευρωπαϊκής διάστασης της πολιτικής για την επαγγελματική ασφάλεια και υγεία, ιδίως όσον αφορά στη θετική τάση μείωσης των επαγγελματικών ατυχημάτων και το ρόλο της στρατηγικής της E.E. στο συντονισμό των προσπαθειών και στη διαμόρφωση ενός πλαισίου κοινής δράσης. Σύμφωνα με την Ε.Ε., στο μέλλον πρέπει να γίνουν ακόμη πολλά, ιδίως να βελτιωθεί η εφαρμογή των διατάξεων για την επαγγελματική ασφάλεια και υγεία στις ΜΜΕ και στις πολύ μικρές επιχειρήσεις, να αναπτυχθούν πιο ακριβή εργαλεία παρακολούθησης και συλλογής πραγματικών στοιχείων, να επισημανθούν περισσότερο οι αναδυόμενοι κίνδυνοι και οι επαγγελματικές ασθένειες και να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά τα προβλήματα της επαγγελματικής ασφάλειας και υγείας που συνδέονται με τη γήρανση του εργατικού δυναμικού. Από το 2002 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εκπληρώνει τον πολιτικό ρόλο της στον τομέα της επαγγελματικής ασφάλειας και υγείας μέσω πολυετών στρατηγικών, τις οποίες αναπτύσσει η Επιτροπή έπειτα από διαβουλεύσεις και εφαρμόζουν εθελοντικά τα κράτη-μέλη και οι ενδιαφερόμενοι. Μέχρι τώρα έχουν υιοθετηθεί δύο στρατηγικές για την υγεία και την ασφάλεια στην εργασία, η πρώτη το 2002, καλύπτοντας την περίοδο έως το 2006, και η δεύτερη το 2007, για την περίοδο έως το Η Στρατηγική έθετε ένα φιλόδοξο στόχο για όλα τα κράτη-μέλη: τη μείωση των ατυχημάτων κατά την εργασία κατά 25%. Επιπλέον, τέθηκε μια σειρά ειδικών στόχων, όπως: Βελτίωση και καλύτερη εφαρμογή του ρυθμιστικού πλαισίου της Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την επαγγελματική ασφάλεια και υγεία. Προσαρμογή του πλαισίου σε αλλαγές στον χώρο εργασίας. Ανάπτυξη συνεκτικών εθνικών στρατηγικών, προσαρμοσμένων στο ειδικό πλαίσιο κάθε κράτους - μέλους. Ενθάρρυνση αλλαγών συμπεριφοράς και προαγωγή μιας προληπτικής προσέγγισης σε όλα τα τμήματα της κοινωνίας.