ENø I T È ÁÈÓÂ ÙÔ Á Ì Ì Ï Ù ÈÓ. 29 ª ƒ π À 2008 TEYXO 3 ETO 2 ÔÓ B ƒπ IMH EYPø 1,70 TEΣ ΚΑΤΑΡΕΣ ΜΟΥ ΝΑ ΕΣΙΕΤΕ ΤΖΙΑΙ ΕΣΕΙΣ ΤΖΙΑΙ Ο ΓΙΟΣ ΜΟΥ

Transcript

1 TEΣ ΚΑΤΑΡΕΣ ΜΟΥ ΝΑ ΕΣΙΕΤΕ ENø I T È ÁÈÓÂ ÙÔ Á Ì Ì Ï Ù ÈÓ ΤΖΙΑΙ ΕΣΕΙΣ ΤΖΙΑΙ Ο ΓΙΟΣ ΜΟΥ 29 ª ƒ π À 2008 TEYXO 3 ETO 2 ÔÓ B ƒπ IMH EYPø 1,70

2 2 π π À ª π ˆÛÈË appleèûˆ T ñ I ÈÔÎÙËÛ ø IH I ø T T.K NOMO EYKø IA - E A TH EOMOIOTY ON: yialousa@cytanet.com.cy. ñ È ı ÓÙ : B ÛÔ ºÙˆ fiappleô ÏÏÔ ñ AÚ ÈÛ ÓÙ ÎÙÈ : EÏÂÓ ÙÛ Ù Ô ñ Ù appleëù ÙÚÈ : E È Ó ÙÛ Ô ÊÔ ñ OÌ ŒÎ ÔÛË : AÏ. MÈ ËÏ Ë, TÂÏ. ÙÚ ÊˆÓÔ ñ ÓÂÚÁ Ù : fiappleë Ú Ì, ÓÙÚ ÓÙ Ë, ÎÔ ÙÛÔ Ú Ë, ºÈÊ πˆ ÓÓÔ, ÓÙÚ È ÚÙ Ë, ÎÔ Ó ÛÙ ÛÈ Ë, ÓÙÚ ªÂÏ ÎÎË, ÈÒÙ Ô Ê Ï Ô. ñ Lifestyling: ÌappleË Ú ÙÛË, ŒÚÛË ÃÚÈÛÙfiÊÈ, Ù Ó ÎÎÂÏ Ô, ÓÙÚÔ ÏÏ ÎÈÔ ÚÔ. ñ OÈÎÔÓÔÌÈÎÔ Ì Ô ÏÔÈ: Ã Ú Ï Ô Ù Ú ÎË, ÈÌ ÏÈÔ ÏÈ Ë. ñ NÔÌÈÎÔ Ì Ô ÏÔÈ: KˆÛÙ ÎË AÈÌÈÏÈ Ó Ë ( ˆÚÂ Ó appleôı ÛÂÈ ) ÙÚÔ X (ÙÈ K ÚÈ Î ) M ÚÈÔ OÚÊ Ó Ë (ÌfiÓÔÓ ÁÈ appleôı ÛÂÈ ÂÓ ÓÙ ÔÓ Ì applefi Ôapple Ô ÙÔ OXI) Ô Î apple ÊÈÏ appleappleô (ÂÁ Ú ÛÂÓ) Ù ÏÈÔ Ú ÌÈÒÙË (fiù Ó ÂÓ Â Ó È ÌÂı ÛÌ ÓÔ ) AÓ Ú ÙÚÔ ( appleôı ÛÂÈ Ì Ûˆ PˆÛ ) XÚ ÛÙÔ KÏËÚ Ë (fiù Ó ÎÂÚ Ô Ì ÙÔ Ï Â Ô) ñ ÈÎ ÛÙ appleô Ô ÌÂÓ Ì ÙËÓ appleô ÁÎ Ì : ÂÓ ÙÔ appleôî Ï appleùô ÌÂ, ÁÈ Ó Ì ÓÔ Ó Ì ÙËÓ appleô ÁÎ Ì. ñ XÚËÌ ÙÔ fiùâ : UNOPS, ÚÔ ÚÈÎfi, Úfi ÚÔÌÔ ÂÙÚ Ë, N ÎÔ K ÙÛÔ Ú Ë (ÎÚ Ê appleô ÙÔÓ XÚ ÛÙÔ ), EÏ ÓË M ÚÔ, ÎÈ ÔÏ M ÚÂ, È ÓÓÔ K ÛÔ Ï Ë (ÌÈÎÚfiÓ appleôûfió), BÁÂÓfiappleÔ ÏÏÔ, ªappleÂÓfiappleÔ ÏÏÔ, ÏÏ ñ Eapple ÛËÌÔÈ ÔÁÔÎÚÈÙ : ÌappleÔ ÁÚfiÙË, ÌappleÔ apple ÁˆÚÁ Ô, ÌappleË Ú ÙÛË GO BACK DOG PUBLICATIONS: TOMBAZI 18, LEFKOSIA, KYPROS. TEL.: All rights reserved. Nothing appearing in Union (and may your blood become avladjin) newspaper may be reprinted, reproduced by sex or transmitted through viri, either holy or in part, by any electronic or mechanical means without prior written permission from the dog. Warning to lawyers: Writs for libels, slander or wrongdoings will not be accepted from anyone. BEWARE OF THE DOG ÎË Ô ÙÚ ÙÔ, Âapple ÛËÌÔ ÛÎ ÏÔ ÙË «ŒÓˆÛÈ». ÚÔÛÔ, ÁÎÒÓÂÈ! AYTA OI ON TA NEA... ª Àà Το επόµενο τεύχος της ΕΝΩΣΙΣ θα κυκλοφορήσει τέλος τού µηνός, δηλαδή στις 27 του Απρίλη (µέρα Σάββατο όπως πάντα). Οπότε, αγαπητοί συνεργάτες, τά κείµενα σας θα πρέπει να καταφθάσουν στά γραφεία µας από τίς 15 τού Απρίλη, ώστε να µπορέσουµε και εµείς να κάµουµε Πάσχα. Τώρα που έχου- µε επανέλθει στήν κανονική ροή της κυκλοφορίας µας σάς παρακαλούµε να τηλεφωνάτε στο πρακτορείον ΧΕΛΛΕΝΙΚ στο όταν δεν βρίσκετε την εφηµερίδα στα περίπτερα. Επίσης υπάρχουν πολλοί περιπτεριούχοι που αποκρύβουν την ΕΝΩΣΙΣ πράγµα που απαγορεύεται, και σας παρακαλούµε να τους καταγγέλλετε τόσο σε µας όσο και στο πρακτορείον. ƒ À ƒ Παρακαλώ όλους τους συνεργάτες όπως γράφουν λιγότερα. Τα κείµενα δεν πρέπει να ξεπερνούν τις 600 λέξεις. Όταν τις ξεπερνούν θα κάνω µε την άδεια του συγγραφέα περικοπές. Εάν ο συγγραφέας δεν θα θέλει την σµίκρυνση του κειµένου του, τότε δυστυχώς δεν θα δηµοσιεύεται. Θέλουµε να βελτιώσουµε και το επιίπεδο της γραφής και την αισθητική της εφη- µερίδας. εν µας φοβίζουν τα µεγάλα ή εκτενή κείµενα. Αντιθέτως, εάν ένα κείµενο είναι σπουδαίο και δύσκολο, πάλι θα το δηµοσιεύσουµε διότι εµείς δεν είµαστε υπέρ της µονολεκτικότητας, ούτε του εύκολου διαβάσµατος. Ούτε όµως µπορεί µια σατιρική µηνιαία εφηµερίδα να είναι γεµάτη µέτρια η ανούσια µακρυνάρια. Έχουµε ΟΛΟΙ την τάση να θέλουµε να τα πούµε όλα και σήµερα. Φτάνει. Η ΕΝΩΣΙΣ θα βελτιωθεί και ας γενεί το γαίµαν µου ρυάκι. ƒ π ø ø Νικήσατε. Καταφέρατε ΟΛΟΙ µαζί, ΑΚΕΛ, ΗΣΥ, ΕΓΓΛΕΖΟΙ, ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ, ΗΚΟ, Ε ΕΚ, ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ, ΚΑΛΑΜΑΡΑ ΕΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΟΙ, ΧΑΤΖΗΚΩΣΤΑΙΙΚΟ, ΚΤΛ ΚΤΛ, µετά από δέκα µηνών σκληρού προεκλογικού αγώνα, να αφαιρέσετε 5000 ψήφους από τον Πρόεδρο Παπαδόπουλο και να τον πετάξετε έξω από τον πρώτο γύρω.τώρα που τα καυτά κάρβουνα της πραγµατικότητας θα κοντεύουν στον κώλο σας ω προδότες του ΑΚΕΛ, θέλω να ξέρετε ότι και εµείς και ο Παπαδόπουλος θα είµαστε παρά το πλευρόν σας σε περίπτωση που θα υπερασπίσετε αυτόν τον τόπο. Αν όµως είστε εντεταλµένοι για να λύσετε το κυπριακό όπως όπως, εµείς τουλάχιστον δεν θα σας αφήσουµε σε χλωρό κλαρί. εν έχουµε καµµία αµφιβολία για το ποιόν της ηγεσίας του ΑΚΕΛ. Θα συνεχίσει την παράδοση του κόµµατος, την παράδοση της προδοσίας. Γι αυτό και ο πόλεµος πια θα είναι µέχρις εσχάτων. ªËÓ ÍÂ Ó Ù ÙËÓ ÈÛÙÔÛÂÏ ÙË «ø π» ÛÙÔ π À À ƒ π ª ø π π ª ε πρωτοβουλία της ΕΝΩΣΙΣ ιδρύεται στο ιαδίκτυο µε έδρα την Λευκωσία το ΙΚΤΥΟ ΕΥΑΓΟΡΑΣ µε σκοπό την ενηµέρωση, τον διάλογο, τον συντονισµό δράσης, και την συλλογική αντίσταση σε ζητήµατα που θα καθορίσουν οι συµµετέχοντες τού ικτύου. Στο ίκτυο θα γίνονται δεκτά άτοµα και οµάδες από Κύπρο, Ελλάδα, και εξωτερικό, τά οποία συµφωνούν µε τις βασικές µας αρχές και επιδιώξεις. µ π ƒã π π 1) Η ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΗΜΟΚΡΑΤΙΑ διαλύεται µόνο για κάτι καλύτερο, π.χ. Ένωση µε την Ελλάδα. Όλα τα κυριαρχικά της δικαιώµατα είναι δεδοµένα και δεν είναι προς διαπραγ- µάτευση ούτε εκχωρούνται για υψηλότερο βιωτικό επίπεδο, ειδικά το δικαίωµα στην υπεράσπιση και στην άµυνα της κρατικής µας κυριαρχίας. 2) Απορρίπτεται η ιζωνική ικοινοτική Οµοσπονδία και όλες οι άλλες µορφές οµοσπονδίας που διαιρούν τον τόπο και τον λαό σε πολιτειακούς, πολιτιστικούς, θρησκευτικούς, και γεωγραφικούς τοµείς. Επίσης απορρίπτεται οποιαδήποτε µορφή οµοσπονδίας η άλλης λύσης που αναιρεί βασικά και αναφαίρετα ΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ δικαιώµατα όλων των πολιτών. 3) Απορρίπτονται όλες οι λύσεις που θα διατηρούν στο νησί Τουρκικά στρατεύµατα κατοχής η και δικαιώµατα ξένων επεµβάσεων, η εγγυήσεων από ξένες δυνάµεις. ƒ À Νοείται ότι κανένα όργανο του κράτους δεν µπορεί να πηγάζει απο ξένες δυνάµεις όπως π.χ. ξένοι δικαστές και ξένοι επιδιαιτητές. 4) Η λύση πρέπει να κατοχυρώνει όλα τα δικαιώµατα της Ελληνικής πλειοψηφίας όπως και ΟΛΑ τα δικαιώµατα των Τουρκοκυπρίων και των άλλων µειονοτήτων της νήσου. Βασική αρχή του πολιτεύµατος, η ΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. 5) Απορρίπτεται η οποιαδήποτε λύση π π π π µ ; È ÓÓ ÎË Ì ÚÔ appleô ÊËÛ ÙËÓ ÓÙÚÔ ÏÏ µ ÛÈÏÂ Ô Ó apple ÂÈ ÛÙÈ µú Í ÏÏ ; Ô ª ÚÈÔ ÚÔÁÈ Ó appleô ÊËÛ ÙÔÓ ÃÚÈÛÙfiÊÈ ˆÚ ÓÙÈappleÔÏ Ù ÛË; ª appleˆ ÙÔ Ú Â Ô Ï Î appleú appleâè Ó ÙÔ ÌÔÈÚ ÛÙÔ Ó ÔÈ fi ÙÔ ÈfiÙÈ Î Ù ÊÂÚ Ó ÙÔ 76% ÙÔ Ãπ Ó ÙÔ Î ÓÔ Ó 32%, Î È ÌÂÙ Ó ÙÔ ÌÂÈÒÛÔ Ó ÛÙÔ 4%; που δεν κατοχυρώνει την επιβίωση των Ελλήνων της Κύπρου τόσον ως εθνικής όσον και ως θρησκευτικής οντότητας. Το δίκτυο ΕΥΑΓΟΡΑΣ δεν θα είναι µία απασχόληση κάποιων διανοουµένων αλλά ένα ζωντανό εκφραστικό κύτταρο ενός ΜΕΤΩΠΟΥ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ που είναι και το ζητούµενο τώρα που η ήττα του Παπαδόπουλου και η διάλυση της προεκλογικής συµ- µαχίας, µάς φέρνουν αντιµέτωπους µε εφιάλτες και, ως εκ τούτου, µε πολύ περισσότερες ευθύνες. Το δίκτυο ΕΥΑΓΟΡΑΣ είναι στα σκαριά, και είναι στα χέρια τα δικά σας να το διαµορφώσουµε. Καλώ όλους τους συναγωνιστές να αποστείλουν σε µας όλα τα σχόλια τους και τις εισηγήσεις τους όσο πιο γρήγορα γίνεται. Για το ΜΕΤΩΠΟ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ θα ενηµερωθείτε µόλις συµπληρώσουµε τις διαδικασίες λειτουργίας τού ικτύου. Tο ίκτυο δεν ασπάζεται καµµία ιδεολογία, και είναι ανοικτό σε όλους, αριστερούς, δεξιούς, και κεντρώους που ασπάζονται αυτές τις βασικές αρχές.

3 ƒπ πƒ 3 ıóèîˆïôáèîfió ÂÎ ÔÙÈÎfiÓ ÛËÌ ˆÌ ÃΑΣΑΜΕ. Τελικά οι ξένοι, οι Ελλαδίτες και οι ντόπιοι Ανανιστές µαζί µε τους Πεµπτοφαλαγγίτες του επιτελείου του Τάσσου Παπαδόπουλου, κάναν καλά την δουλειά τους, και κατάφεραν µετά από έναν µαραθώνιο προεκλογικό αγώνα να ροκανίσουν τα ποσοστά του Προέδρου και να τον εκτοπίσουν από την εξουσία. ΧΑΣΑΜΕ. Νοµίζω ότι δεν έχει ιδιαίτερη σηµασία να δούµε πώς έδρασε ο κάθε παράγοντας προκειµένου να απογυµνωθεί ο Πρόεδρος και να επιτευχθεί ο πρώτος στόχος ΟΛΩΝ των Ανανιστών ο οποίος ήταν η αποµάκρυνση του Παπαδόπουλου. Η διαφορά ανάµεσα στον Παπαδόπουλο και τον δεύτερο ανθυποψήφιο ήταν λίγες χιλιάδες ψήφοι, ποσοστό που µπορεί να αποδοθεί και να επιµεριστεί όχι µόνο στην δουλειά που έκαναν οι εχθροί του αλλά και στις λανθασµένες επιλογές των συµβούλων του και στην υπόσκαψη που είχε υποστεί εκ των έσω. Αναφέρω ενδεικτικά µόνο κάποιους παράγοντες: 1) Η δουλειά που έκανε εδώ ανενόχλητη η Βρετανική πρεσβεία ανάµεσα στους Άγγλους που κατέχουν κυπριακά διαβατήρια, και η υποστήριξη που παρείχε στους άλλους δύο υποψήφιους. 2) Η οµάδα Ντόρας Μπακογιάννη στο ΥΠΕΞ της Ελλάδας για την υποστήριξη του υποψηφίου του ΑΚΕΛ, και η στήριξη που παρείχε η Νέα ηµοκρατία δια µέσου του ανθρώπου της Λούλλη στην προεκλογική καµπάνια του ιδίου υποψηφίου. 3) Η ενορχηστρωµένη απόπειρα του ελλαδικού Τύπου και άλλων ΜΜΕ να δαιµονοποιήσουν τον Τάσσο Παπαδόπουλο. 4) Οι Ελλαδίτες και Κύπριοι επικοινωνιολόγοι, στατιστικολόγοι και δη- µοσκόποι οι οποίοι σκόπιµα η µη εφησύχαζαν το στρατόπεδο του Προέδρου µε τις 43 δηµοσκοπήσεις που τον έφερναν στην πρώτη θέση. 5) Η βροµερή στάση τού συγκροτή- µατος ΙΑΣ να υποσκάπτει τόν Παπαδόπουλον ποικιλοτρόπως. 6) Η εµµονή των συµβούλων του να παραχαϊδεύουν τους ανθυποψηφίους του και ιδιαιτέρως αυτόν του ΑΚΕΛ την στιγµή που ήταν πια ξεκάθαρο σε όλους ότι οι ανθυποψήφιοι του ήθελαν να τον αποµακρύνουν από το αξίωµα µε κάθε τρόπο, και δεν δίσταζαν ακό- µη και προσωπικές επιθέσεις να επιστρατεύσουν. Υπήρξαν µάλιστα στελέχη της προεκλογικής του εκστρατείας που µιλούσαν µε καλύτερα λόγια για το ΑΚΕΛ παρά για τον Πρόεδρο και το έργο του. 7) Η εµµονή των συµβούλων του να κρατήσουν χαµηλούς τόνους ενώ είναι γνωστή η τακτική του ΑΚΕΛ και του ΗΣΥ όσον αφορά στην υπόσκαψη των à ª. µè ÏÈÔappleˆÏÂ Ô È ÏÔ Û αντιπάλων τους όταν τους αφήνεις ελεύθερο το πεδίο. 8) Τα λάθη του ιδίου του Τάσσου ο οποίος φέρθηκε σαν Πρόεδρος και όχι σαν υποψήφιος Πρόεδρος. Είναι χαρακτηριστικό ότι έως και την τελευταία στιγµή αρνιόταν να δει µεγάλες κοινωνικές οµάδες και να τους πουλήσει φού- µαρα όπως οι άλλοι δύο ανθυποψήφιοι του. (Κοινωνικές οµάδες όπως έκτακτοι, πολύτεκνοι, κάτοικοι Ακάµα, υπάλληλοι Κυπρ. Αερογραµµών, αγρότες επαρχίας Αµµοχώστου, κτλ κτλ ) 9) Η υποτίµηση της εµµονής όλων να εξουδετερώσουν τον Παπαδόπουλο και κατ επέκτασιν και πάση θυσία να µετατρέψουν το ΟΧΙ του κυπριακού λαού σε ΝΑΙ. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην κοινή γνώµη πέρασε το µήνυµα ότι ο υποψήφιος του ΑΚΕΛ έφυγε από την συγκυβέρνηση και έβαλε υποψηφιότητα όχι διότι ήθελε και αυτός και οι ξένοι πάτρονες του να τσιµεντώσουν το ΝΑΙ αλλά για να επιβάλει µιαν πιό ανθρώπινη κοινωνία! ΧΑΣΑΜΕ. H ουσία της ήττας είναι ότι πάµε πίσω 30 χρόνια. Πάµε πίσω στην περίοδο που πρέπει να ξαναπείσουµε τον λαό να µην δεκτεί την διάλυση της Κυπριακής ηµοκρατίας έναντι µιάς υπόσχεσης των Τούρκων και των ξένων που έτσι κι αλλοιώς δεν θα είχαν κανέναµ λόγο να τηρήσουν. Η ουσία της ήττας είναι ότι µέσα σε λίγα χρόνια οι Ανανιστές κατάφεραν να εξουδετερώσουν το ΟΧΙ του λαού και να ανοίξουν τους Ασκούς του Αιόλου. ΧΑΣΑΜΕ. Όχι µόνο χάσαµε την ευκαιρία να καταφέρουµε ένα σοβαρό πλήγµα στις δυνάµεις του ΗΣΑΚΕΛ ÔÈ Ì Ù B Û ÏË ªÈ ËÏ Ë τέτοιο που θα άλλαζε ριζικά το πολιτικό µας σκηνικό, αλλά χάσαµε ακόµη και τον ρόλο µας ως αντιπολίτευση. Τώρα τα δύο µεγάλα κόµµατα, ακόµη πιο ενισχυµένα, θα διαλύσουν κυριολεκτικά τις υπόλοιπες δυνάµεις µε αποτέλεσµα το διπολικό σύστηµα αριστερά δεξιά (ποια αριστερά ποια δεξιά;) να κυριαρχήσει για πολλά χρόνια δίχως καν µια ψευδαίσθηση φωτός στην άκρη της σήραγγας. ΧΑΣΑΜΕ. Ακόµη και την ευκαιρία να είµαστε µια συµπαγής αντιπολίτευση τού 32% αρκετή για να τους υπενθυµίζει ότι είµαστε εδώ φύλακες των κεκτηµένων και όχι ρεµάλια που για µια καρέκλα πούλησαν τα ιδανικά και τους µόχθους του κυπριακού ελληνισµού. ΧΑΣΑΜΕ. Την αξιοπιστία µας και την αξιοπρέπεια µας. Όχι εµείς φυσικά αλλά αυτοί που για ένα υπουργείο πούλησαν την δυνατότητα µας να έχου- µε λόγο και δύναµη αντίστασης στα σχέδια που µας έρχονται. Αυτοί που ως κώλγκερλς ολκής πούλησαν ακόµη και την µάνα τους για να παριστάνουν τους έξυπνους. εν λέω ως πουτάνες διότι οι τρείς πουτάνες που γνώρισα καλά στην ζωή µου είχαν και ήθος και αρχές όταν ο κόµπος έφτανε στο χτένι και απειλείτο η οικογένεια τους η το πιστεύω τους. ΧΑΣΑΜΕ. εν θα υποκύψουµε. Ξανά από την αρχή θα δώσουµε τις µάχες µας, τώρα πιό σοφοί, πιό ώριµοι. Εί- µαστε ξανά µόνοι. ΕΝ έχουµε να φοβηθούµε τίποτα. ΕΝ έχουµε να χάσουµε τίποτα παρά τις αλυσίδες µας. ΝΥΝ ΥΠΕΡ ΠΑΝΤΩΝ ΑΓΩΝ. ŒÎÙÔÚÔ 40-42, ËÏ.: O ƒ ƒ º π π Τάσσος Παπαδόπουλος οφείλει να µιλήσει, όχι µόνο διότι πρέπει εµείς που τον τιµήσα- µε µε την υποστήριξη µας να ξέρουµε τί πραγµατικά συνέβη µεταξύ πρώτης και δεύτερης Κυριακής όπου η Συνεργασία κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος, αλλά και για να µην χάσει την αξιοπιστία του, ειδικά τώρα που είναι τόσο αναγκαίος στο νέο ορφανό τοπίο της χώρας µας. Όσα πολιτικά γραφεία κι αν ανοίξει, πάλι πρέπει να δώσει απαντήσεις στον λαό. Τα σενάρια που ακούστηκαν είναι πολλά, και τα περισσότερα δεν τον τιµούν ιδιαιτέρως. Εµείς δεν λέµε τίποτα προς το παρόν, και δίνουµε στον Πρόεδρο πίστωση χρόνου µιας και είναι κατανοητή η θέση κάποιου που πολύ πιθανόν να έχει αποµακρυνθεί και από προδοσίες εκ των έσω και από υποσκάψεις στενών του συνεργατών. Όσο πικραµµένος και αν νιώθει ο Πρόεδρος, άλλο τόσο πρέπει να βρεί το κουράγιο να µιλήσει ώστε επιτέλους να υπάρξει ΚΑΘΑΡΣΙΣ σ αυτόν τον τόπο. Εµείς ακόµη θέλουµε να πιστεύουµε ότι ήταν αµέτοχος των ηλίθιων έως και προδοτικών αποφάσεων τού ΗΚΟ και της Ε ΕΚ. Θέλουµε να πιστεύουµε ότι βάζει την Κύπρο υπεράνω τής οικογένειας του και του κόµµατος του. Λέχθηκε ευρέως ότι ο Νίκος Κατσουρίδης απείλησε τον Πρόεδρο ότι θα δηµοσιοποιούσε σκάνδαλα τού γιού του αν δεν επενέβαινε υπέρ τού υποψηφίου τού ΑΚΕΛ. Αν αυτό ισχύει, κρίµα το ΟΧΙ του. Αν δεν ισχύει, κρίµα που δεν τιµώρησε τον υποψήφιο τού ΑΚΕΛ. Φυσικά, κρίµα και στους εκβιαστές τού ΑΚΕΛ που όχι µόνο είναι και αυτοί φορτωµένοι µε σκάνδαλα αλλά είναι και παλιάνθρωποι και ανάξιοι της ψήφου του λαού όταν γνωρίζουν σκάνδαλα αλλά δεν τα δηµοσιοποιούν. Θέλουµε να πιστεύουµε ότι ο Τάσσος Παπαδόπουλος δεν θα αφήσει τέτοιου είδους κατηγορίες να αιωρούνται στην ατµόσφαιρα. Είναι πολλά τα ερωτηµατικά και πολλές οι εύλογες απορίες. Εµείς θέλουµε την αλήθεια. Όχι για να σκανδαλιστούµε, ούτε για να αρχίσουµε τις χαιρεκακίες. Θέλουµε την αλήθεια για να ξέρουµε µε ποιούς θα βαδίσουµε σ αυτή την δύσκολη διαδρο- µή όπου µας έριξε η ανικανότητα πέντε ολόκληρων κοµµάτων. Η αλήθεια είναι πάντα επαναστατική. Εµείς είτε µε τον Παπαδόπουλο είτε χωρίς αυτόν, πιστοί στις δηλώσεις µας ότι απο τις 25 του Φεβράρη πάλι θα είµαστε αντιπολίτευση, θα είµαστε πάλι εδώ να ξεσκεπάζουµε τους προδότες τόσο του ΗΣΑΚΕΛ όσο και του ΗΚΟΕ ΕΚ. OUR SMALL ENGLISH SUPPLEMENT D ear fucking English bastards, you have won the first two rounds and have managed to bring to power your own chubby fucking errand boy Dimitris fucking Hristofias but you have not won the WAR. You are now rejoycing with all the other fucking enemies of Cyprus because you have masteminded the fall of Tassos Papadopoulos and the election of one of your boys the one-kidney Hristofias. As soon as Hristofias was appointed President of the Republic your fucking Prime Minister fucking shitty Brown telephoned our fucking Tony Blair and invited him and his wife Elizabeth to London for tea and steak and kidney pie. Our idiot accepted oloeshia and started paying back his dues by anouncing that he will not bring up the issue of the British bases in Cyprus. How fucking convinient for all of you and how nice of him to start paying you back so soon. If when he fucking visits you in England you buy him a suit from Bond Street and his wife a dress from Marks and Spencer and promise him that the renovation in the Dhekelia barracks will be given as usual to the AKELic workers of the bases he might even convince his sister to give you her other kidney if you are ever in need of one. You see the blood does not become water. Laugh, fucking Tzionnies, laugh! Papadopoulos may have been thrown out of office and he may have been replaced by your chirakki Hristofias but WE are still here waiting to burn you to the ground. Then you will see how the Greeks laugh. I am sure that in your sleep you still see our boys smiling all the way to the gallows. That smile sends shivers down your spines. Our laughter will make you and Hristofias spineless. You will crumple like jelly, trying to do the pole vault. Until then, a plague on both your houses.

4 4 ªª À ªÈ ÁÎ ÏÈ ÁÈ Ó appleâı ÓÂÈ εν υπάρχει αµφιβολία ότι ο πολιτισµός στην Αθήνα βρίσκεται σε άνθηση. ιαρκώς γίνονται πράγµατα, και µάλιστα αξιόλογα πράγ- µατα. Η πρόοδος του πολιτισµού δεν οφείλεται βέβαια σε διεφθαρµένους µεγαλοπαράγοντες τύπου Ζαχόπουλου και κρατικοδίαιτα σωµατεία που δήθεν προάγουν τον πολιτισµό. Το ταλέντο υπάρχει σε αφθονία. Το αυθεντικό, πηγαίο ταλέντο που αναβλύζει σαν γάργαρο νερό για να δροσίσει όλους εµάς που έχουµε ανάγκη από πολιτιστικό οξυγόνο. Αυτό το ταλέντο δεν χάνεται συνήθως διότι ο ιδιωτικός το- µέας µπορεί να το αξιοποιήσει, χάρις στη στήριξη µιας ολόκληρης κοινωνίας. Χαρακτηριστικό παράδειγµα «Το βήµα των αγγέλων». Μέσα στην απόλυτη αθλιότητα της πλατείας Οµονοίας στραφταλίζει ένα διαµαντάκι, µια πνευ- µατική όαση στην ξηρασία της χυδαιότητας του περίγυρου, ένας παράδεισος µέσα στην κόλαση της έξαρσης του πληρωµένου έρωτα. Εκεί µέσα σε αυτή την έκπτωση, εκεί µέσα στην παρακµή, αντανακλάται η σύγχρονη ελληνική κοινωνία µε τα δύο της πρόσωπα_ τη λατρεία της ύλης, και την έξαρση της πολιτιστικής κίνησης, ο Πήγασος που µια ανεβαίνει µε τα φτερά του στον ουρανό, και µια ζητεί τις απολαύσεις της γης. Σ αυτόν τον πολυχώρο, που αποτελεί ιδιωτική πρωτοβουλία, γίνονται εκθέσεις ζωγραφικής, εικαστικά δρώµενα, µουσικοχορευτικές παραστάσεις στο φουαγιέ, και βεβαίως ανεβαίνουν θεατρικά έργα. Εκεί, λοιπόν, παρακολούθησα µια εξαιρετική από κάθε άποψη παράσταση. Πρόκειται για το έργο του Μάρτιν Μακ Ντόνα «Μια αγκαλιά για να πεθάνεις». Το έργο αναδεικνύει τη βαναυσότητα της εξουσίας, τη σκληρότητα και την αναλγησία των κρατικών λειτουργών, την άρρωστη πλευρά των ανθρώπων, τη βία, αλλά συνάµα και την τρυφερότητα, τη βαθιά αγάπη και κυρίως τον θρίαµβο του πνεύµατος, που δεν εξαλείφεται µε τη φυσική εξόντωση του πρωταγωνιστή. Αλήθειες. Αλήθειες που απαντώνται µόνο στα µύχια της ψυχής του καθενός µας. Και από το βήµα των «αγγέλων» στο βήµα των «διαβόλων». Ο καθένας µπορεί να δει την πρωτόγονη κατάσταση στην οποία βρίσκεται η πολιτιστική δραστηριότητα στον τόπο µας, σε έναν τόπο όπου κορυφαίοι πνευµατικοί άνθρωποι µεγαλούργησαν. Ποιός πολιτικός και ποιός υποψήφιος πρόεδρος νοιάστηκε ποτέ ουσιαστικά για να ανεβάσει λίγο τον πήχυ κάνοντας τόν Κύπριο να στρέψει έστω για λίγο το αδιάφορο πρόσωπό του προς τον πολιτισµό; Άφθονα στρατηγικά σχέδια, φιλόδοξα και µεγαλόπνοα πλάνα, βαρύγδουπες προτάσεις, και η πραγµατικότητα να κοροϊδεύει όλα αυτά τα κούφια λόγια. Το κράτος αποενοχοποιείται προσφέροντας κάποια χρήµατα για τον πολιτισµό, ενώ οι µορφωτικοί λειτουργοί του Υπουργείου αναλώνονται σε ελιτίστικου τύπου βραβεύσεις και παράτες. Απών ο κόσµος και τελικά απών ο πολιτισµός. Σαν ένα αόρατο χέρι να έχει ρίξει βαριά την σκιά του πάνω στο νησί, και το εµποδίζει να δει το εκτυφλωτικό φως των τεχνών, των επιστηµών, και των γραµµάτων. Μια µελαγχολική ατµόσφαιρα παντού. Αναµενόµενο συναίσθηµα, δεδοµένης της αποτυχίας κάθε προσπάθειας, που σαν καβαφικοί Τρώες κάνουν οι πολιτιστικοί µας φορείς. Λίγοι ιστοί αποµένουν πριν κοπούν και καταβαραθρωθεί το νησί στο κενό της πολιτιστικής ανυπαρξίας. Λίγο πριν αρχίσει να αναζητά ο καθένας µας µιαν αγκαλιά για να πεθάνει. Μιχαήλ ούκας ταν η καλύτερη πενταετία από ιδρύσεως της Κυπριακής ηµοκρατίας! Μετά από δεκαετίες νιώσα- µε αξιοπρεπείς και περήφανοι. Η θητεία του Τάσσου Παπαδόπουλου, παρά τα όποια επί µέρους λάθη που έγιναν, έληξε µε θετικό απολογισµό προς όφελος της πατρίδας. Ο Κυπριακός Ελληνισµός είπε όχι στην διάλυση της Κυπριακής ηµοκρατίας, όχι στην εθελούσια ολοκληρωτική υποδούλωση του στους Τούρκους και στους Άγγλους, όχι στην φυσική του εξαφάνιση από τα χώµατα της Κύπρου. Η Κυπριακή ηµοκρατία εντάχθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην Ευρωζώνη πετυχαίνοντας µέσα στην προηγούµενη πενταετία έναν ανεπανάληπτο οικονοµικό άθλο. Για όλα αυτά o Πρόεδρoς Παπαδόπουλος εισέπραξε και το ευχαριστώ! Φάνηκε κύριος και ευπρεπής µε όλους. Έδειξε πώς και ποιος είναι ο αξιοπρεπής πολιτικός. Έδωσε το παράδειγµα του πολίτη που θέτει πάνω από όλα την πατρίδα και που δεν διστάζει να γίνει ακόµα και δυσάρεστος όταν έχει µπροστά του τα τρελά, τα στραβά και τα ανάποδα. εν πειράζει Πρόεδρε! , για 4 χρόνια οι θιασώτες του σχεδίου Ανάν, ντόπιοι και ξένοι, κατάφεραν, µε συστηµατική προπαγάνδα, να ξεχασθεί η Εισβολή, η κατοχή και η µεγάλος ένοχος, η Τουρκία. Το µόνο εµπόδιο για την λύση ήταν ο Τάσσος. Ο Τύπος δέσµιος του ΝΑΙ! Όσες εφηµερίδες δεν ήταν στρατευµένες στην εξόντωση του Τάσσου έδιναν «ουδέτερα» και «αµερόληπτα» φωνή σε όλους! Προσωπικά συµφέροντα ιδιοκτητών των ΜΜΕ τέθηκαν πάνω από εθνικές πολιτικές και στρατηγικές, και ο Τάσσος έγινε ο στόχος ύπουλης και συγκεκαλυµµένης υπονόµευσης. Μαζί τους στον αγώνα της συκοφαντίας και της υπονόµευσης του φρονήµατος του λαού διάφοροι παλιάνθρωποι του κοινού ποινικού δικαίου, συνεργάτες της ΜΙΤ έµποροι ναρκωτικών, λαθρέµποροι, πτωχεύσαντες στο χρηµατιστήριο και στα καζίνα των κατεχοµένων, πράκτορες ξένων υπηρεσιών υπό τον µανδύα «µη κυβερνητικών οργανώσεων», φυγόστρατοι, αυτοί και τα παιδιά τους, παροπλισµένοι ντόπιοι και ξένοι Πώς λέµε γελούν και τά µουστάκια τους; O Συλικιώτης έχει; Αναστασιάδης: «εν κερδίσαµε, ούτε χάσαµε!» ηλαδή; Βγάλατε πρόεδρο; Γιατί, Στυλιανίδη, µόλις κάποιος επιχειρηµατολογήσει εναντίον τών απόψεων σου, χάνεις τήν «νηφαλιότητα» σου, και µε ύφος παρθένας επικαλείσαι την µαρτυρία τών πολιτών; «Ο πολίτης µάς βλέπει και κρίνει.» Εσύ δεν κρίνεσαι; «Μικτή οικονοµία», Χαρίλαε ÂÓ appleâèú ÂÈ, Úfi ÚÂ! πολιτικοί βρικόλακες, διεφθαρµένοι ευρωπαίοι κοινοτικοί υπάλληλοι, ανεκδιήγητοι Αθηναίοι πολιτικοί και δηµοσιογράφοι, όλοι, για 4 χρόνια πάνω στο κεφάλι µας. Για όλα και για όλους βέβαια έφταιγε ο Τάσσος! Σκηνικό όταν οι «χρήσιµοι ηλίθιοι»* συνεπικουρούµενοι από ξένους πράκτορες κατηγορούσαν τον Μακάριο ότι εµπόδιζε την ΕΝΩΣΗ. Η Ιστορία επαναλαµβάνεται µόνο σαν φάρσα όπως είπε και ο Μαρξ. Την Κυριακή 17/2/2008 ολοκληρώθηκε η φάρσα. Με σύνθηµα «να φύγει ο Τάσσος» κάποιο έπαιξαν, και κάποιοι ξανάπαιξαν, τον ρόλο του «χρήσιµου ηλίθιου». Ο Τάσσος είναι πια παρελθόν! Ωραία! Κοπιάστε τώρα Τούρκοι και Αγγλοα- µερικάνοι για ένα ρίπλεϊ! εν πειράζει Πρόεδρε! Ο Τάσσος πήρε τον τόπο µπροστά. Άφησε πίσω του και πέντε πράγµατα σπουδαία και µεγάλα. Από την ΕΟΚΑ µέχρι χθες. Ευχαριστούµε Πρόεδρε, εµείς που δεν ήµασταν «δικοί σου» πριν το 2004, αλλά σε ψηφίσαµε στις 17/2/2008 και είµαστε µαζί σου στην «ήττα». Τώρα πρέπει να αρχίσου- µε να ξαναπροσέχουµε...! Ξ. ΥΓ. Το χρονικό των «χρησίµων ηλιθίων» ( αυτοκριτικός όρος του συγγραφέα Σπύρου Παπαγεωργίου): Χριστούγεννα του 1963, 8 χρονών, βλέπω τους µεγάλους γυιούς των γειτόνων µας, του Λοΐζου και Σταυράκη, µάς τό εξηγάς; Τά ρούχα τής Έλσης θα τά επιµελείται ο Παντελής. Γίνεται να µην πηγαίνει στόν ίδιον παρπέρη µε τόν άντρα της; ιακρίνω µίαν αµηχανία στό ΡΙΚ; Πάντως τό συγκρότηµα ίας τήν έβγαλε καθαρή. Η Οµάδα Πρωτοβουλίας τών Γυναικών είναι ανάγκη να αυτοαναιρείται; Με είκοσι γυναίκες που µαζεύτηκαν γιά τό άνοιγµα τής Λήδρας, ποιό µήνυµα ήθελαν να περάσουν; Μόνο εσείς τό ζητάτε; Ή της Ελισαβούς, να αρπάζουν τα κυνηγετικά και να πηγαίνουν κάτω στον µακρύδροµο να σταµατήσουν τους Τούρκους. Νοέµβριος 1967, ή αχρείαστη επιχείρηση Κοφίνου, επίκειται τουρκική εισβολή, τα αντιεροπορικά στις γειτονιές, χιαστί τέλλες στα τζάµια, φεύγει η Μεραρχία και µαζί της ο Γρίβας. Βρώµικη ιστορία... και τα κυνηγετικά ξαναγίνονται χρήσιµα! , Εθνικό Μέτωπο, ΕΟΚΑ Β, οι «χρήσιµοι ηλίθιοι» αναλαµβάνουν το φινάλε, ο «επίορκος» Μακάριος εξακολουθεί να µην θέλει την Ένωση! Άνοιξη 1974, οι πληροφορίες για Τουρκική εισβολή οργιάζουν, το 70ΤΜ ετοιµάζεται για στρώση ναρκοπεδίων σε Μόρφου, Κερύνεια, Αµµόχωστο αλλά κυβερνώντες και «χρήσιµοι ηλίθιοι» συνεχίζουν την αντιπαράθεση απτόητοι. 15 Ιουλίου 1974, ευτυχώς το Μηχανικό δεν προσφέρεται για πραξικόπηµα! Παρασκευή βράδυ, 19 Ιουλίου 1974, ακτές Κερύνειας, αυτόπτης µάρτυρας της προδοσίας: «...κύριε λοχαγέ ήρθατε προληπτικά, δεν χρειάζεται να ναρκοθετήσετε, πηγαίνετε να κοιµηθείτε...α! να πάρει και ο κύριος δόκιµος ένα αφρολέξ να µην κοιµηθεί χάµω..». Πρωί, 10 Αυγούστου 1974, υψώ- µατα ικώµου για αναγνώριση, στιχοµυθία µε Τάσο Μάρκου, «...βάλε καµιά νάρκη να ανέβει το ηθικό των παιδιών...», στο βλέµ- µα του διακρίνω το πεπρωµένο. µήπως η ληδροποίηση τού Κυπριακού δεν έχει κανένα λαϊκό έρεισµα; Από τά σοφά λόγια τού Αρκά: Η τεχνητή νοηµοσύνη δεν µπορεί να κερδίσει τήν φυσική ηλιθιότητα. Ακόµα και µία κοινωνία ηλιθίων είναι ταξική. Έτσι, ένας ηλίθιος πλούσιος είναι απλά πλούσιος, ενώ ένας ηλίθιος φτωχός είναι απλά ηλίθιος. Η ζωή χωρίζεται σε τρεις φάσεις: επανάσταση, περισυλλογή, τηλεόραση. Ξεκινάς να αλλάξεις τόν κόσµο, και καταλήγεις να αλλάζεις κανάλια.

5 À HYPONOMUS HYPONOMUS 5 koullish@cytanet.com.cy TÔ ÚÈ ÎÔ Ã Ù ËappleÔÏ Î ÚappleÔ ËÌ appleï ÛÙÈÎ Όσο πιο επικίνδυνα εκκωφαντικός ο λυσσασµένος συριγµός των στηµένων µεγαφώνων σου, που πασκίζει να αφιονίσει το µπουκωµένο πλήθος µπροστά σου, τόσο πιο παταγωδώς οικτρή η υπαγορευµένη ξέρεις από ποιους ληρωδία σου. Τσαλαβουτάς αίφνης σε ιερές έννοιες. Θυµάσαι τον ελληνικό πολιτισµό. Τον είχες αφήσει να ξεκουραστεί κάπου µεταξύ γονυκλισίας και τεµενά, όταν βολόδερνες να πείσεις αυτούς που µπορούν ακόµα να ανέχονται εσένα και τους εµετικούς συµπαροµαρτούντας. Μιλάω για το Η χαρά του επικοινωνιολόγου. Η απόλυτη αποθέωση του τίποτα, που µεταµφιέζεται σε σωτήρα. Βεβαίως χειροκροτουµένου από αµέτρητες άλλες παραλλαγές του µηδενός, οι οποίες επιµένουν να περιφέρουν τη γαλανόλευκη ασχάλλουσα. Το πρώτο άλφα στην αλήθεια είναι στερητικό. Το στερητικό της λήθης. Ï fi ; ÂÓ ÍÂ Ó ; Σε παρακολουθώ σε στιγµές που θα µπορούσαν να συνοδεύσουν το λήµµα της χυδαιότητος στα µελλούµενα λεξικά. Να ντύνεσαι κουρέλια ενδόξων καιρών και να περιφέρεσαι σε θλιβερά συλλαλητήρια, αποθεώνοντας τη διαχρονική έννοια του χάσκακα. Να παλαµοκροτάς ευνουχισµένα ανθρωπάρια που σου τάζουν δικαιοσύνη κι ανθρωπιά, σαν να πρόκειται για πολύχρωµες καραµελίτσες της οκάς από το γωνιακό ψιλικατζίδικο. Και για απειροστή φορά στη λίγη ζωή µου σε οικτίρω. Να µην ακούς. Να µην αισθάνεσαι. Να µη συλλογιέσαι. Να µη ζορίζεις ό,τι έχει απο- µείνει στο καθηµαγµένο εγώ σου, µπας και πάρεις µιαν απόφαση της προκοπής. Να βαριέσαι. Να υπακούς. appleôïâ appleâèó ιαφηµίσεις οδοντόκρεµας. Αυτό έκανε πριν από λίγα χρόνια η τηλεοπτική χαµούρα γένους σερνικού εξ Αθηνών, η οποία τώρα χρησιµοποιούσε τη λέξη βουβαµάρα για να µας δώσει να καταλάβουµε κι εµάς τους φτωχούς επαρχιώτες πώς ήταν το κλίµα στο βοµβαρδισµένο επιτελείο του ανθρώπου µας. Η έκφρασή του έβριθε της παγκοίνως γνωστής προσµείξεως ευηθείας, αφελείας και κακεντρεχείας. Ας πού- µε ενός κακοµαθηµένου κωλόπαιδου, που ζητάει επιµόνως από το βαριεστηµένο µπαµπάκα του να δείρει τον ξενηστικωµένο συµµαθητή του, επειδή δεν τον παίζει στο απογευµατινό συνοικιακό δίτερµα. Ο άνθρωπός µας ζήτησε φωτιά για το τσιγάρο του και καύσιµα για το ποτήρι του την ώρα που τα συγκεντρωτικά αποτελέσµατα τον άφηναν εκτός δευτέρου γύρου. Είµαι βέβαιος πως έφερε αλλεπάλληλες γύρες το εξαιρεθέν της επικοινωνιολογίας µουστάκι του µε το ανάστροφο της ελληνοπρεπούς παλάµης του και πως ζήτησε πρώτη φορά τόσο άκεφα από τον οδηγό του να ξεκινήσει το αµάξι. Όταν φτάσανε στο κτήµα, τον άγγιξε θερµά στον ώµο για καληνύχτα κι εκείνος πήγε να ψελλίσει Πρόεδρε... Μα ήταν αργά. VIVA LA REVOLUCION ƒ ƒ µ. ø π «Εις έν και µόνον αποβλέποντες, έν και µόνον επιδιώκοντες. Ένωσιν και µόνον Ένωσιν!» Πολλοί θα µε αποκαλέσουν φασίστα µόνο και µόνο από τη φωτογραφία που βάζω σ αυτό το κείµενο. Ούτε που µ ενδιαφέρει. Επίθετα µάς έχουν κολλήσει αµέτρητα, κι ο λόγος είναι επειδή δεν βρίσκουν άλλον τρόπο να µας αντιµετωπίσουν. Στις 2 Μαρτίου στον Μαχαιρά τιµήσαµε έναν ήρωα, έναν σπουδαίο αγωνιστή της Λευτεριάς και της Ένωσης. Αξιοσηµείωτο το γεγονός ότι ο ίδιος ο Χριστόφιας κατέθεσε στεφάνι στο κρησφύγετο του ήρωα. Όπως ήταν φυσικό, µεγάλη µερίδα του κόσµου που παρέστη στο µνηµόσυνο γιουχάισε τον Πρόεδρο της Κυπριακής ηµοκρατίας. Πιστοί, µαθητές, και φοιτητές φώναξαν αντιοµοσπονδιακά και ενωτικά συνθήµατα θέλοντας να δείξουν γιατί θυσιάστηκε αυτός ο άνθρωπος. Επίσης φώναξαν και συνθήµατα εναντίον της κατάθεσης στεφάνων από τον Χριστόφια και από τους λοιπούς πολιτικούς «σωτήρες του λαού». Γνωρίζοντας εµείς την στάση του ΑΚΕΛ στον Αγώνα της ΕΟΚΑ, η οποία στάση ήταν εναντίον της εξέγερσης, άκαιρη τάχα εκείνην την χρονική στιγµή, και υποστηρίζοντας την µερίδα του κόσµου που φώναξε συνθήµατα εναντίον του Προέδρου, ωστόσο δεν έχουµε κανένα πρόβληµα να καταθέτει στεφάνι το ΑΚΕΛ στους ήρωες της ΕΟΚΑ, αφού βέβαια πρώτα ξεκαθαρίσει τη στάση του για τον Αγώνα, παραδεχτεί πως κράτησε προδοτική στάση, και αφού ζητήσει συγγνώµη από τον λαό που αντιστάθηκε στον εγγλέζικο ιµπεριαλισµό. εν γίνεται να πουλούν στο λαό ψέµατα και συνθήµατα περί αντίστασης και αγώνα την στιγ- µή που εναντιώθηκαν στη µεγαλύτερη Αντίσταση των Ελλήνων της Κύπρου. «ΝΤΡΟΠΗ! ΝΤΡΟΠΗ! ΓΙ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΧΟΥΝ ΠΕΘΑΝΕΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΠΡΟ ΩΣΑΝΕ ΝΑ ΒΑΖΟΥΝΕ ΣΤΕΦΑΝΙ» Σαν δεν ντρέπεται ο κύριος Χριστόφιας, ο οποίος στις δηλώσεις του τόλµησε να πει πως αν ζούσε ο Γρηγόρης Αυξεντίου θα αγωνιζόταν για την ενότητα του λαού! Και ποιος είσαι κύριε Χριστόφια, που θα κρίνεις τί θα έκανε ο Γρηγόρης αν ζούσε; Μα ο Γρηγόρης είναι αλλού τώρα. Κάηκε ζωντανός εξ αιτίας µιας προδοσίας. ολοφονήθηκε εξ αιτίας ενός βοσκού που αγάπησε τα πλούτη περισσότερο από την πατρίδα του. Και σπεύσανε δηµοσιογράφοι, πολιτικοί, και διάφοροι άλλοι, να καταδικάσουν τους «τραµπούκους» και τους «ανεγκέφαλους» που δεν σεβάστηκαν τάχα τον ήρωα, και που φώναζαν συνθήµατα πάνω απ τον τάφο του. Και τι δεν ακούσαµε! Μέχρι και να µην τους ξαναφήσουν να πάνε σε δηµόσια εκδήλωση, ακούσαµε! Μα που ζείτε; ηµοκρατίαν έχουµε... έτσι λέγεται δηλαδή. Το δικαίωµα της έκφρασης είναι αναφαίρετο! εν πρόκειται να σάς αφήσουµε να φιµώσετε κανέναν! Εκτός εάν τού χρόνου, στό µνη- µόσυνο τού Γρηγόρη Αυξεντίου, θα αποφασίσετε, µαζί µε τόν κύριον Χριστόφιαν, ότι προκειµένου να δικαιούται ο κόσµος να πάει να τι- µήσει τόν ήρωα, θα πρέπει να σάς πληρώνει εισιτήριο. Έτσι, γιά να µπούµε και λίγο στό πνεύµα τού βοσκού, αν µέ κατανοείτε... Αλέκος Μιχαηλίδης

6 6 I øµ À ƒ ªπ 499apple.Ã. 17/2/2008 Ì.Ã. «και ενώ πολεµούσαν, ο Στασάνωρ λιποτάκτησε και πήγε µε τους Πέρσες...» (Ηροδότου Ιστορίες) Ονήσιλος ήταν ο πρώτος ΕΝΩΤΙΚΟΣ της κυπριακής Ιστορίας. Κατανόησε καλύτερα από κάθε άλλον πως οι βασιλιάδες της µεγαλονήσου θα έπρεπε να επαναστατήσουν µαζί µε τις ιωνικές πόλεις εναντίον των Περσών. Είχαν περάσει άλλωστε πενήντα χρόνια από τότε που οι Κύπριοι υποτάχθηκαν εθελούσια στους Πέρσες και τους βοηθούσαν πρόθυµα στις εκστρατείες τους. Φαίνεται τελικά πως ανέκαθεν ήµασταν δουλική ράτσα... Ο µακρινός αυτός απόγονος του Τεύκρου, προσπάθησε να πείσει τον αδελφό του Γόργο, βασιλιά της Σαλαµίνας, να οργανώσουν όλες τις κυπριακές πόλεις και να διώξουν τους Πέρσες από την Κύπρο. Ο Γόργος όµως δεν επείθετο, καθώς ήταν καλοζωισµένος και πειθήνιο τσιράκι των Περσών, κι έτσι ο Ονήσιλος, κάνοντας ένα µικρό πραξικόπηµα, έδιωξε τον ανάξιο αδερφό του και κατέλαβε την εξουσία στη Σαλαµίνα. Κι έπειτα, ο λεβέντης αυτός πρόγονός µας, κατάφερε το αδύνατο: να ενώσει όλα τα κυπριακά βασίλεια εναντίον των κατακτητών, πλην των Αµαθουσίων βέβαια, οι οποίοι προτίµησαν να µείνουν δούλοι... Σε συνεννόηση µε τους Έλληνες της Ιωνίας, αποφασίστηκε οι Κύπριοι να πολεµήσουν στην ξηρά, και οι Ίωνες στη θάλασσα. «Όσο µπορούµε, η Κύπρος και η Ιωνία να µείνουν ελεύθερες», τους είπε ο Ονήσιλος. Η µάχη έγινε στην πεδιάδα της Σαλαµίνας. Οι Κύπριοι πολεµούσαν σαν λιοντάρια, αλλά την κρίσιµη στιγµή, ο βασιλιάς του Κουρίου Στασάνωρ και τα πολεµικά άρµατα των Σαλαµινίων λιποτάκτησαν. Κι έτσι ο Ονήσιλος έµεινε στο πεδίο της µάχης προδοµένος. Και έπεσε σαν Έλληνας, σαν φιλόσοφος πολεµιστής. Ήταν ένας ροµαντικός οραµατιστής ο οποίος προδόθηκε, όπως προδίδονται όλοι όσοι ονειρεύονται τα µεγάλα και τα ωραία /2/2008. Ελάχιστες στιγµές µετά τον αποκλεισµό του Τάσσου Παπαδόπουλου από τον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών, το ΗΚΟ και η Ε ΕΚ εγκαταλείπουν τις ιδέες και τα ιδανικά του ανθρώπου που είχαν στηρίξει(;) και σαν φτηνιάρικες πόρνες, βγάζουν τον εαυτό τους σε πλειστηριασµό. Και µια εβδοµάδα αργότερα, χαιρετούν τους αφηνιασµένους υπηκόους τους από την εξέδρα της «νίκης», παρέα µε τον σύντροφο Χριστόφια, ο οποίος τους είχε πολεµήσει λυσσασµένα κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου χρόνια µετά, η ιστορία επαναλαµβάνεται. Ονήσιλοι και Στασάνορες, καιροσκόποι και ήρωες, συναινετικοί και ριζοσπάστες, αδίστακτοι και ιδεολόγοι, θα υπάρχουν εσαεί σ αυτόν τον τόπο. Για να µας θυ- µίζουν πως την οµορφιά και την ασχήµια τις χωρίζει ένα «εύκολο» ναι, ή ένα µεγάλο ΟΧΙ... Απόστολος ÔÈÔ ÙÂÏÈÎ Â Ó È ÔÈ ÈÂÚfiÛ ÏÔÈ; το πρόσφατο µνηµόσυνο του Γρηγόρη Αυξεντίου στο Μαχαιρά και µε αφορµή κάποιες αποδοκιµασίες προς το πρόσωπο του Προέδρου της ηµοκρατίας, ορισµένοι βγήκαν και µίλησαν για ιερόσυλους που δεν σέβονται τους ήρωες, και οι οποίοι αµαύρωσαν το µνηµόσυνο µε τις ενέργειές τους και τα «εθνικιστικά» συνθήµατα που εξεστόµισαν (εθνικιστικά = σωβινιστικά για αυτούς). Κατ αρχήν η ενέργεια του κ. Χριστόφια να καταθέσει στεφάνι στον τάφο του Σταυραετού του Μαχαιρά µπορεί να ερµηνευτεί ποικιλοτρόπως. Ας διώξουµε κάποιες πονηρές σκέψεις και ας προσπαθήσουµε να της δώσουµε θετική ερµηνεία. Οι αποδοκιµασίες κατά τη στιγµή της κατάθεσης στεφάνου ίσως έπρεπε να αποφευχθούν. Παρόµοιες αποδοκι- µασίες ας µη ξεχνάµε ότι έγιναν στον ίδιο χώρο και στο παρελθόν προς ηγετικά στελέχη του Συναγερµού. Τα «σωβινιστικά» συνθήµατα που ακούστηκαν, δηλαδή «Η Κύπρος είναι Ελληνική», «Ελλάς-Κύπρος- Ένωσις» δεν είναι παρά το όραµα, ο σκοπός για τον οποίο ο Αυξεντίου έγινε ολοκαύτωµα. Ενόχλησαν βέβαια και κάποια συνθήµατα υπέρ του ιγενή. Ο ιγενής όµως ήταν ο Αρχηγός και ο απόλυτος καθοδηγητής εκείνου του αγώνα. Χωρίς τη δική του οργάνωση, το ηρωικό µεγαλείο των αγωνιστών δεν θα αναδεικνυόταν. Αν λοιπόν ενοχλούν αυτά τα συνθήµατα, τότε προς τί τα µνηµόσυνα και οι τιµές σ αυτούς τους ήρωες; Τα εθνικά µνηµόσυνα απετέλεσαν και δυστυχώς αποτελούν ακόµη πεδίο καπηλείας λαµπρό, για την ηγεσία του Συναγερµού. Μήπως δεν είναι ιεροσυλία µπροστά στους τάφους των ηρώων της ΕΟΚΑ να µιλάς για διζωνικές δικοινοτικές οµοσπονδίες και άλλες ανοησίες και ταυτόχρονα να ισχυρίζεσαι ότι είσαι συνεχιστής του έργου τους; Μήπως δεν είναι ιεροσυλία στα µνηµεία κάποιων ηρώων να κυµατίζει µια δοτή σηµαία, τουρκικής επινοήσεως; Αναγνωρίζουµε αυτή τη στιγµή τη σηµασία διατήρησης της Κυπριακής ηµοκρατίας, αλλά ούτε ο Αυξεντίου ούτε κανείς ήρωας αγωνίστηκε ή έπεσε για τη σηµαία του Ισµέτ Γκιουνέι. Η ηγεσία του ΑΚΕΛ και όχι µόνο, προσπάθησαν και προσπαθούν µε κάθε τρόπο να µειώσουν τον υπέροχο εκείνο Αγώνα, από τον οποίο απείχαν. Είναι νωπή η τεράστια προσπάθεια τους για ανάδειξη της δήθεν δολοφονίας αριστερών για τα φρονήµατά τους κατά τη διάρκεια του Αγώνα. Μήπως το ΑΚΕΛ ζήτησε ποτέ συγγνώµη για τη στάση του σ εκείνο τον Αγώνα, πέρα από κάποια αυτοκριτική πριν 50 χρόνια και την οποία ουδέποτε επικαλείται; Μήπως είδατε ποτέ µια ανακοίνωση του ΑΚΕΛ που να εξυµνεί το µεγαλείο της ΕΟΚΑ; Ο κ. Χριστόφιας απαντώντας σε ερώτηση δηµοσιογράφου µετά το πέρας του µνηµοσύνου, ανέφερε ότι αν ζούσε ο Αυξεντίου θα µιλούσε για ενότητα. εν διαφωνώ, όλοι µας άλλωστε επιδιώκουµε την ενότητα. Ενότητα όµως για ποιό σκοπό; Για να οδηγηθούµε ενωµένοι προς µια διζωνική δικοινοτική οµοσπονδία που θα µας καταστήσει δορυφόρους της Τουρκίας και θα µας δώσει ως Έλληνες, ηµεροµηνία λήξης σ αυτό το Ελληνικό νησί; Μήπως ο Αυξεντίου θα υποστήριζε κάτι τέτοιο; εν αποκλείεται να το ακούσοµε και αυτό. Είναι δικαίωµα του κάθε ατόµου, του κάθε κόµµατος να πιστεύει σε οποιαδήποτε µορφή λύσης. Όσοι όµως δεν έχουν διάθεση να στηρίξουν διεκδικητική πολιτική και αποδέχονται οδυνηρούς συµβιβασµούς όπως τους αποκαλούν, ας αφήσουν τουλάχιστον τους ήρωες εκείνου του υπέροχου αγώνα ήσυχους. Ο αγώνας του δεν έχει καµµία σχέση µε την ακολουθούµενη ενδοτική πολιτική όλα αυτά τα χρόνια. Ας σεβαστούν και αυτούς που πηγαίνουν για πραγµατικό αναβάπτισµα στα µνηµόσυνα και σε άλλες εκδηλώσεις στη µνήµη τους, και ας µην προκαλούν τα αισθήµατά τους. Αν ο Πρόεδρος της ηµοκρατίας πραγµατικά πήγε στον Μαχαιρά ως κήρυκας ενότητας και συναισθανό- µενος ίσως ότι το αξίωµα που µόλις απέκτησε, θεµελιώθηκε µε το αίµα και τους αγώνες των ολίγων γενναίων της ΕΟΚΑ, θα φανεί πολύ σύντοµα. Αν πάει να καταθέσει στεφάνι στον τάφο του ιγενή, του αρχηγού του αγώνα και βασικού συντελεστή της επιτυχίας στο στρατιωτικό σκέλος του, την 1η Απριλίου, τότε θα πείσει και τον πιο κακόπιστο, ότι άσχετα µε τη γραµµή που ακολουθεί στο Κυπριακό, τουλάχιστον τιµά εκείνο τον Αγώνα. Αν τολµήσει κάτι τέτοιο, τότε δεν θα έχει και κανείς λόγο να τον αποδοκιµάσει ξανά. ιαφορετικά η παρουσία του, όπως και πολλών άλλων βέβαια, σε εθνικά µνηµόσυνα ή εκδηλώσεις θα προκαλεί τα αισθή- µατα των παρευρισκοµένων. Ο Αµετανόητος ÈÎÔÓÔÌ : apple Á ÙÔ ÛÛÔ, ÔÈ ª ÚÍÈÛÙ, Î È Ô ˆÙ Ú ªετά από άοκνες και κοπιώδεις προσπάθειες διάρκειας 4 ετών, ο κυρίαρχος λαός κατάφερε να απαλλαγεί τον Τάσσο Παπαδόπουλο. Ηγετικά Aνανικά στελέχη του ΗΣΥ και του ΑΚΕΛ, η αγγλόφιλος εξιά έτοι- µη για την «υπέρβαση», πλατφορµιστές του ΝΑΙ, επαναπροσεγγιστές, υπέρµαχοι των ανθρωπίνων δικαιωµάτων, θαµώνες των κατοχικών καζίνων, πτωχεύσαντες τζογαδόροι, έµµισθοι της UNOPS, στελέχη µη κυβερνητικών οργανώσεων, ακροβάτες των ντεποζίτων, τσαντάκηδες και µατσάκηδες, κίναιδοι διαφόρων προτι- µήσεων, λαθρέµποροι, ζωέµποροι, σωµατέµποροι και πράκτορες µαζί και µε άλλες δηµοκρατικές πατριωτικές δυνάµεις, δούλεψαν ακούραστα ώστε να καταδείξουν την αλήθεια που αγνοούσε ο Λαός: Ο Τάσσος ήταν ο αποκλειστικός υπεύθυνος για την Εισβολή, την κατοχή, την διχοτόµηση της πατρίδας µας, και την απο- µόνωση των Τουρκοκυπρίων. υστυχώς η αποχώρηση του Τάσσου από την προεδρία της ηµοκρατίας δεν τερµάτισε και τους κινδύνους που αντι- Á! Ο άνθρωπος που άφησε γεµάτα τα δηµόσια ταµεία για να παρασύρει την νέα κυβέρνηση στον κυκεώνα του πληθωρισµού. µετωπίζει ο τόπος. Ο Τάσσος, µε δόλωµα τα γεµάτα κρατικά ταµεία που παρέδωσε στην νέα κυβέρνηση, έστησε µια έντεχνη παγίδα στον έµπειρο µαρξιστή Πρόεδρο και στον νεοφώτιστο κοµµουνιστή Υπουργό των Οικονοµικών οι οποίοι απεφάσισαν να δώσουν το ερχόµενο Πάσχα 14η σύνταξη στους χαµηλοσυνταξιούχους. Ευτυχώς, εµπόδιο στα σατανικά σχέδια του Τάσσου στάθηκε ένας λαµπρός επιστήµονας, ο Γενικός ιευθυντής της ΟΕΒ Μιχάλης È ª ÚÍÈÛÙ! Η πείρα του µαρξιστή/λενινιστή Προέδρου Χριστόφια δεν ήταν αρκετή για να αποτρέψει τον νεοµαρξιστή Υπουργό Σταυράκη να εξαγγείλει αλόγιστες παροχές σε διψασµένους για κατανάλωση χαµηλοσυνταξιούχους. Πήλικος ο οποίος ανεκάλυψε και προειδοποίησε ότι οι αφιονισµένοι γηραιοί συνταξιούχοι των 350 _, οπλισµένοι µε τις 14ες συντάξεις των Χριστόφια Σταυράκη, είναι έτοιµοι να προκαλέσουν πληθωρισµό που δεν µπορεί να αντέξει η οικονοµία. Ο θετικός αντίκτυπος από την ανακάλυψη Πήλικου ότι δηλαδή οι συνταξιούχοι προκαλούν υπερκατανάλωση και πληθωριστικές πιέσεις δεν περιορίσθηκε στο εσωτερικό. Ήδη η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ˆÙ Ú! Μιχάλης Πήλικος, Γενικός ιευθυντής ΟΕΒ. Ανεκάλυψε τον θανάσιµο κίνδυνο για την οικονοµία του τόπου που προέρχεται από συνταξιούχους µε 14η σύνταξη! ζήτησε ενηµέρωση από την ΟΕΒ ώστε να αποσταλεί σχετική προειδοποιητική εγκύκλιος και στις υπόλοιπες χώρες της Ένωσης. Οικονοµικοί κύκλοι στις Βρυξέλλες και στο Λονδίνο εξέφρασαν την αισιοδοξία τους για περιορισµό του πληθωρισµού εντός της ΕΕ µετά την διαπίστωση ότι αυτός δεν οφείλεται µόνο στις ψηλές τιµές του πετρελαίου αλλά κυρίως στους χα- µηλοσυνταξιούχους. Ξ.

7 ƒ À! Àƒø ø À! 7 O MY O ø ƒπø π ø À ª ø π ª ø π π ι Προεδρικές εκλογές του 2008 και κάποιες από τις πτυχές τών αποτελεσµάτων τους πρέπει να διδάσκονται στα πανεπιστήµια ως χαρακτηριστικά δείγµατα της πολιτικής µας Ιστορίας. Σ αυτό το σηµείωµα θα ασχοληθώ µόνο µε µίαν παράµετρο του εκλογικού αποτελέσµατος. Το γεγονός ότι από την πρώτη κιόλας µέρα µετά τον πρώτο γύρο τα κόµµατα που είχαν ηττηθεί άρχισαν τα παζάρια και µε τους δύο απο- µείναντες υποψηφίους, δείχνει την σαθρότητα του πολιτικού µας συστήµατος όχι διότι το εκλογικό σύστη- µα είναι τέτοιο αλλά επειδή χωρίς αιδώ τα ηττηµένα κόµµατα µέσα σε λίγες ώρες µετατρέπουν τον θύτη τους σε σύµµαχο και ήρωα τους. Μιλώ για τα κόµµατα ΗΚΟ, Ε ΕΚ, και ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ τά οποία στον δεύτερο γύρον ψήφισαν, και τελικά ανέδειξαν, τον Ακελικό Πρόεδρο της ηµοκρατίας. Το πρόβλη- µα δεν είναι φυσικά γιατί δεν επέλεξαν τον Κασουλίδη, άνκαι αυτόν έπρεπε να επιλέξουν, µόνο και µόνο για να τιµωρήσουν τον ΑΠΟΣΤΑΤΗ που κατάφερε να ρίξει τον υποψήφιο τους. Το πρόβληµα είναι ότι όλοι έτρεξαν να σώσουν τα κόµµατα τους και τις θέσεις τους στην εξουσία παρά να βρούν τρόπους να ισχυροποιήσουν την αντιπολίτευση και να κάνουν το 32% του Παπαδόπουλου σηµαία και λάβαρο για το µέλλον. Αν το 32% ήταν ενιαίο στον δεύτερο γύρον, όποιος και αν ήταν ο νικητής θα είχε να κάνει µε µία σηµαντική αντιπολίτευση και όχι την άλλη όψη του ΑΚΕΛ δηλαδή τον ΗΣΥ. Ψηφίζοντας τον Ακελικό, τα τρία κόµµατα υπέγραψαν ταυτοχρόνως και την ενσωµάτωση τους στα δύο µεγάλα κόµµατα. Αυτό που κατάφεραν να διασώσουν είναι κάποιες θέσεις στον κρατικό µηχανισµό, όσο θα τους χρειάζεται ο νέος Πρόεδρος δηλαδή, αφού δεν θα έχει κανένα µα κανένα πρόβληµα να τους ασσιχτιρίσει όταν δεν θα του είναι χρήσι- µοι πια. Έσωσαν επίσης και διάφοροι κοµµατικοί ηγετίσκοι τις θέσεις τους στον κοµ- µατικό µηχανισµό ανεξαρτήτως αν όλοι γνωρίζουν ότι ΟΛΟΙ ανεξαιρέτως ΕΧΑΣΑΝ ταυτοχρόνως και την αξιοπιστία τους και την αξιοπρέπεια τους. Νοµίζω ότι οι σκηνές στα επιτελεία του À ª ƒ π À ª Όταν ο υπουργός Σιλικιώτης έδερνεν τούς αστυνοµικούς, µόνον η ΕΝΩΣΙΣ κατήγγειλε το γεγονός. Ουδείς συγκινήθηκε. Τώρα που είναι ξανά υπουργός, αν πάω και τον δέρω θα έρτουν οι ίδιοι αστυνοµικοί του ΟΠΕ να µε δέρουν; Αυτή είναι µία απορία µου. Προτιµώ να έρθουν άλλοι που δεν συµµετείχαν στα έκτροπα, για να µην είναι προκατειληιµµένοι υπέρ µου. Εγώ είµαι δίκαιος στο ξύλο που τρώω. Έχω αλλή µιάν απορία: Αν µε πιάει η πελλάρα, τζιαι την ώρα που πάω να δέρω τόν Σιλικιώτην αντιδράσω στο ξύλο που εννα φάω που τους αστυνοµικούς τζιαι γυρίσω τζιαι γιώ το σιέριν µου τζιαι κτυπήσω κανέναν αστυνο- µικόν, ο µάστρος του ο Σιλικιώτης εννά φκει που τες τηλεοράσεις να καταγγείλει εµέναν τον φασίστα που εκτύπησα έναν καηµένον Ακελικόν µεροκαµαθκιάρην; Έχω αλληµιάν µιτσιάν απορίαν: Άµα τές φάω που τους προοδευτικούς τους µπάτσους, εννά ρτει τζιείνος ο Πολυκάρπου, το φιλούιν του Σιλικιώτη που τα παίρνει που την Ευρωπαϊκήν Ένωση να µε υπερασπίσει; Ωξά επειδή είµαι ποντιακής καταγωγής εν µετρώ για καταπιεσµένος αλλοδαπός; ƒπø π ƒπ ƒ 1 Ο Πάµπος Παπαγεωργίου άλλως «το Παµπούιν» ƒ À ΗΚΟ και της Ε ΕΚ την στιγµή που τα επισκέπτεται ο νεοεκλεγείς Πρόεδρος τα λένε όλα. Κάρογιαν και Οµήρου µαζί µε τα υπόλοιπα κοµµατόσκυλλα αγκαλιάζουν και χαριεντίζονται µε τον άνθρωπο που τους εξευτέλισε, µε τον άνθρωπο που βάλθηκε να εξουδετερώσει τον υποψήφιο τους για να ανοίξει ο δρό- µος τού ξεπουλήµατος της Κύπρου, του τσιµεντώµατος του ΝΑΙ, και τών σταλινοποιήσεων στην καθηµερινή µας ζωής. Αυτές οι σκηνές µόνο σχιζοφρενικές µπορούν να χαρακτηριστούν εκτός και αν τα κόµµατα είχαν κάνει τις συµφωνίες τους πρίν τον πρώτο γύρον, πράγ- µα που τις καθιστά όχι µόνο σχιζοφρενικές αλλά και χυδαίες. Το κερασάκι στην τούρτα δεν ήταν τα σοβιετικά φιλιά που αντάλλαξαν τα ηγετούθκια των κοµµάτων µα το σύνθηµα που εκστόµισε ο περιβόητος λαός από κάτω. Το σύνθηµα αυτό θα µείνει ιστορικό. Οι ιστορικοί του µέλλοντος πρέπει να το έχουν ως µάθηµα στα εκπαιδευτήρια µας, και οι γονιοί να το λένε στα παιδιά τους ως παράδειγµα προς αποφυγήν. Το σύνθη- µα αυτό αποδεικνύει ότι το ανώτατο στάδιο της βλακείας δεν είναι ο ΑΚΕΛισµός αλλά ο ΗΚΟϊσµός. Ιδού το σύνθηµα: ΣΤΟ ΗΚΟ ΑΝΗΚΕΙ ΑΥΤΗ Η ΜΕΓΑΛΗ ΝΙΚΗ. Οι ηλίθιοι ΗΚΟϊκοί εφώναζαν αυτό το σύνθηµα όταν ο αρχηγός τους και υποψήφιος τους ήταν άθαφτος νεκρός στο ανοικτό φέρετρο του! ΤΙ ΝΤΡΟΠΗ! H εβδοµάδα µεταξύ πρώτου και δεύτερου γύρου απέδειξε πέραν πάσης αµφιβολίας ότι δεν υπάρχουν πατριωτικά κόµµατα ούτε πατριωτικές δυνάµεις οι οποίες να είναι σταθερές στις θέσεις τους και στα πιστεύω τους. Το ΗΣΑΚΕΛ έκανε έναν προεκλογικόν αγώνα µε γνώ- µονα την µετατροπή του ΟΧΙ σε ΝΑΙ, και την αποµάκρυνση του Τάσσου Παπαδόπουλου, για να έλθουν µετά το πρώτον γύρο να εκθειάζουν τον πατριωτισµό και το έργο του Παπαδόπουλου, και µάλιστα να υιοθετούν και τις απόψεις του πάνω στο κυπριακό! Τί ξεφτίλα! Το ΗΚΟ και η Ε ΕΚ όχι µόνο υπέσκαψαν τον Πρόεδρο πριν τον πρώτο γύρο αλλά έδειξαν ευθέως και σαφώς την προτίµηση τους προς τον ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ της ΚΥΠΡΟΥ, για τις καρέκλες και τίποτα άλλο. Καλά κάνει αυτός ο περιβόητος ενδιάµεσος χώρος να µας πει ποιά από τα στελέχη του ψήφισαν τον Μητσοτάκη από τον πρώτον γύρο. Στα ίδια χάλια ξέπεσαν δυστυχώς και οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ. Λέω δυστυχώς διότι τελευταίως είχαν αρχίσει να κερδίζουν την εµπιστοσύνη του κόσµου. Τώρα ως ουρά του ΑΚΕΛ, ο κόσµος θα τους πιάνει τον κώλο. Είναι επίσης ενδεικτικό ότι ακόµη και το ΕΥΡΩΚΟ δεν κατάφερε να µαντρώσει τους δικούς του, µε αποτέλεσµα στον Παπαδόπουλο να µείνει µόνο ο πυρήνας των ΝΕΩΝ ΟΡΙΖΟΝΤΩΝ. Όλα τα κόµµατα έδειξαν τον πραγµατικό τους εαυτό. Έδειξαν ότι πάνω απ όλα είναι το κόµ- µα και όχι η πατρίδα. Έδειξαν ότι το µεγαλύτερο αγαθό δεν είναι η πατρίδα αλλά η ΠΑΡΤΙ Α. Ας µας γίνει µάθηµα. Οι πατριωτικές δυνάµεις που µπορεί να βρίσκονται σε όλα τα κόµµατα αποκτούν ιδιαίτερη ση- µασία πια, και ιδιαίτερες ευθύνες. Μαζί πια πρέπει να βρουν τρόπους αυτοοργάνωσης για να µπορέσουν να έχουν ΛΟΓΟΝ στις εξελίξεις που µας έρχονται. Εάν είµαστε έτοιµοι δηλαδή να αντισταθούµε. Αν θέλετε απλώς λύση και όποια λύση και ας είναι, µείνετε εκεί που είστε. Εµείς δεν θέλουµε ανθρωπάκια. Είµαστε εναντίον της κυβέρνησης, είµαστε εναντίον της συµπολίτευσης, εί- µαστε και εναντίον της αντιπολίτευσης. Μας έµεινε ο Λυσσαρίδης ο αειθαλής, και ο Παπαδόπουλος αφού ο τελευταίος ξεκαθαρίσει πρώτα ο ίδιος το τοπίο. Το ΜΕΤΩΠΟ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ είναι εδώ. «Ε» Στείλτε παρακαλώ τις απόψεις και τις εισηγήσεις σας. δηµοσκόπος και καιροσκόπος ολκής, έβαλε και αυτός το ληθαράκι του για να ροκανιστούν οι ψήφοι του Παπαδόπουλου. ικαίωµα του. Έχουµε όµως και µείς το δικαίωµα να του ροκανίσουµε λίγες ψήφους όταν θα τις έχει ανάγκη. ƒπø π ƒπ ƒ 2 εν υπονοώ µε το προηγούµενο σχολιάκι ότι το Παµπούιν ανήκει στην πατριωτική αριστερά. Κάτι τέτοιο δεν συµβαίνει. Απλώς τύποι σαν το Παµπούίν και τον ποιητή Γουλιάµο την ψάχνουν επεγνωσµένα, και γι αυτό έτρεχαν που πίσω που τον Χριστόφια. Έτρεχαν που πίσω του άµπα τζιαι κλάσει τζιαι εν µυριστούν τον πόρτον του. Τον πόρτον του κρατικολαϊκονεοφιλελευθερισµού. ƒπø π ƒπ ƒ 3 Κύριε Γουλιάµε, θά ταν καλά αν µην µας το έπαιζες ουδέτερος αναλυτής. Επροδώνεσουν ότι ήσουν Ακελικός άθελα σου συνεχώς. εν πειράζει, ο καθένας κάνει της κεφαλής του και δεν χάθηκε ο κόσµος που βγήκε το ΑΚΕΛ στην εξουσία. Ρίξαµε πολύ πιο δύσκολους αντιπάλους από εσάς. Πειράζει όµως που χρησηµοποιείς ποιήµατα του Άρη Αλεξάντρου για να δικαιολογήσεις τα αδικαιόλογητα. ª ετά π Àà ª Ãπ ºπ το γιουχάισµα τού Χριστόφια στο µνηµόσυνο του Αυξεντίου, πολλοί καταδίκασαν την ενέργεια αυτή, µόνο που την φόρτωσαν στις πλάτες των νέων ενώ τα γιουχαϊσµατα έγιναν από τους ίδιους τους αγωνιστές. Οι πιτσιρικάδες φώναξαν απλώς τα δικά τους συνθήµατα, και καλά έκαναν. Αλίµονο αν στο κρησφύγετο του Αυξεντίου θα απαγορεύσουµε στους νέους να φωνάξουν ΕΛΛΑΣ ΚΥΠΡΟΣ ΕΝΩΣΙΣ. εν θα ασχοληθώ µε την παρουσία του Χριστόφια. Σηµειώνω µόνο δύο πράγµατα για τον Λάζαρο Μαύρο, τον Σάββα Ιακωβίδη, και τους Συνδέσµους Αγωνιστών που έβγαλαν ανακοινώσεις για να κατατροπώσουν τους νέους. 1) Τους αγωνιστές που γιουχάισαν έπρεπε να κατατροπώσετε αν δεν σας πειράζει που ο Χριστόφιας κατέθεσε στεφάνι τάχατες για λόγους ενότητας και οµοψυχίας, και όχι τους νέους. 2) Αν ο Μαύρος, ο Ιακωβίδης, και οι Σύνδεσµοι των Αγωνιστών θέλουν ενότητα και οµοψυχία, δικό τους πρόβληµα. Εµείς δεν θέλουµε καµ- µία ενότητα για να περάσει κανένα καινούργιο σχέδιο Αννάν, ούτε θέλουµε ενότητες για να µας βγάλει την Πίστη ο Χριστόφιας. Εµείς θέλουµε ένα κίνηµα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ που θα διασπάσει τις πολιτικές δυνάµεις και ηγεσίες που κατευνάζουν και κοιµίζουν τον λαό. Θέλουµε να ενώσουµε τον λαό για έναν σκληρόν και ανελέητο αγώνα ενάντια στην κατοχή και ενάντια σε αυτούς τους δικούς µας ηγέτες που για δεκαετίες τώρα ευνουχίζουν και εκµεταλλεύονται αυτόν το λαό χάριν µιας δήθεν ενότητας και οµοψυχίας. Ελπίζω να µην καταντήσουµε στο σηµείο να παίρνουµε και άδεια και εισιτήριο από τον Χριστόφια και τον Λάζαρο για να πηγαίνουµε στο µνη- µόσυνο. Àª π ο εθνικό συγκρότηµα ΙΑΣ και ο Κωστής Χατζηκωστής µάς ευχαριστούν που τους προτιµήσαµε. Τους ευχαριστεί και το ΑΚΕΛ που έδωσαν σκληρούς αγώνες για να αποµακρύνουν τον Παπαδόπουλο. Ο ΙΑΣ ευχαριστεί και τον Ματσάκη που δέκτηκε να παίξει κι αυτός τον ρόλο του έστω και αν ήταν µικρός, έστω και αν ήταν σε κυπριακή παραγωγή. Ο ΙΑΣ είναι τώρα στα χάι του. Αν γλυτώσει και τους φόρους, θα ανεβεί ψηλά στον Όλυµπο, και σαν θεός θα αναφωνήσει «µπορεί ο Παπαδόπουλος να παρώτρυνε τον Μακάριο να µην µε κάνει υπουργό, όµως εγώ αυτό το µικρό το Παφιτούιν που βλέπετε, από Πρόεδρο έκαµα τον Τάσο. εν τον λένε Τάσσο και κυρ Τάσσο, µόνο Τάσο τον λένε.»

8 8 π øƒ π ËÌÂÈÒÛÂÈ ÁÈ Ó Ì ÙˆappleÔ ÂıÓÈÎ ÓÙ ÛÙ ÛË «Παρέλαβα κράτος διεθνώς αναγνωρισµένο, δεν θα παραδώσω κοινότητα εις αναζήτηση κηδεµόνα» Πρόεδρος Τάσσος Παπαδόπουλος, ιάγγελµα προς τον κυπριακό λαό ƒ À «Προσβλέπουµε σε µια λύση... στο πλαίσιο της οποίας η λειτουργία του κυπριακού κράτους θα είναι υπόθεση των ίδιων των Κυπρίων, χωρίς παρεµβάσεις ή επιδιαιτησίες ξένων» Κάρολος Παπούλιας, Πρόεδρος της Ελληνικής ηµοκρατίας, προσφώνηση στον Πρόεδρο της Κυπριακής ηµοκρατίας ηµήτρη Χριστόφια Αριστερός ή δεξιός, εργάτης ή αστός, κοµµουνιστής ή ενωτικός, ο Έλληνας της Κύπρου, ο πολίτης της Κυπριακής η- µοκρατίας, έσωσε το 2004, µε την ψήφο του στο ηµοψήφισµα, το κράτος του. Έσωσε την Κυπριακή ηµοκρατία, τη διάλυση τής οποίας προέβλεπε το Σχέδιο Ανάν, για να εγκαθιδρύσει στη θέση της µια ικτατορία «Τριών Ξένων ικαστών» και «Τριών Ξένων Στρατών», παρουσιάζοντας αυτό το έκτρωµα, αναµφισβήτητα το χειρότερο Σύνταγµα της παγκόσµιας Ιστορίας, ως δήθεν «λύση», δήθεν «επανένωση» του νησιού! Όλοι µας, χωρίς εξαίρεση, νοιώθου- µε βαθειά οδύνη για την απώλεια των κατεχοµένων, έχουµε όµως ταυτόχρονα διαπιστώσει µε την ίδια, τη δική µας πείρα, µετά το 1974, ότι ποτέ στην Ιστορία µας δεν ζήσαµε καλύτερα και ασφαλέστερα από ότι στα τριάντα πέντε αυτά χρόνια. Είναι αλήθεια ότι το κυπριακό κράτος δεν άσκησε την κυριαρχία του σε ένα µεγάλο µέρος του νησιού. Είναι όµως επίσης γεγονός ότι στο µεγαλύτερο µέρος του νησιού, εκεί που την άσκησε, είχαµε επιτέλους κράτος, ένα πλαίσιο δηλαδή στοιχειώδους ασφάλειας και εντυπωσιακής ευηµερίας, έστω κι αν κοινωνικές ανισότητες ή η έλλειψη επαρκούς αλληλεγγύης στα αµεσότερα θύµατα της Εισβολής την σκίασαν. Προτιµάµε φυσικά να ζούµε σε ένα κράτος χωρίς προβλήµατα, δεν µας αρέσει να ζούµε µε «κυπριακό», θέλουµε η ηµοκρατία µας να ασκεί ανεµπόδιστη την κυριαρχία της σε όλη τη νόµιµη επικράτειά της, χωρίς η Τουρκία και η Βρετανία να διαθέτουν στρατούς στο έδαφός της. Αλλά δεν είµαστε διατεθειµένοι, για να το κάνουµε αυτό, να χάσου- µε το κράτος που τώρα έχουµε, να υπαχθούµε σε µια δικτατορική κατ ουσίαν ρύθµιση, άδικη και ασαφή, να γίνουµε από κράτος προτεκτοράτο. Η Κύπρος είναι, δεν χρειάζεται να γίνει η «Σιγκαπούρη της Μεσογείου», όπως µας υπόσχονται οι Αγγλοαµερικανοί, για να πάρουν το κράτος µας. Αν µάλιστα κάτι χρειάζεται είναι ίσως µια πιο παραγωγική δοµή οικονοµίας, που θα την καθιστούσε περισσότερο ασφαλή έναντι των διακυµάνσεων της παγκόσµιας οικονοµίας και περισσότερο «υγιή» ως κοινωνία. Αλλά έγινε και παραµένει ευηµερούσα «Σιγκαπούρη» χάρις ακριβώς του κράτους που διαθέτει, επειδή κανείς δεν έχει αµφιβολία γι αυτό το κράτος, για το ποιός κάνει «κουµάντο», ασκεί δηλαδή την κρατική κυριαρχία στο νησί, τουλάχιστον νοτίως της «πράσινης γραµµής». Έγινε Σιγκαπούρη επειδή είναι κράτος, επειδή παρέχει ασφάλεια, επειδή δεν είναι «ρύθµιση», προτεκτοράτο, κράτος «τριών ξένων δικαστών και τριών ξένων στρατών», όπως αυτό που προέβλεπε το σχέδιο Ανάν! Η Βυρητός ήταν κι αυτή κάποτε «Σιγκαπούρη» της Μεσογείου. Επειδή όµως ο Λίβανος δεν υπήρξε ποτέ κανονικό κράτος, επειδή δεν ήταν παρά το κοµµένο από τη γαλλική αποικιοκρατία «φιλέτο» της Συρίας (όπως οι Βρετανοί «κόψανε» την Κύπρο από τον ελληνικό κορ- µό, ή τα πετρέλαια του Κουβέιτ από το Ιράκ), επειδή ο Λίβανος λειτουργούσε µε «µπάσταρδες» µετααποικιακές λύσεις τύπου Ζυρίχης, Βοσνίας και Ανάν, γι αυτό καταστράφηκε και ξεθεµελιώθηκε, γι αυτό οι κάτοικοί του έγιναν «µαρµελάδα», παρόλο που η Βυρητός υπήρξε κι αυτή κάποτε «Σιγκαπούρη». Η παγκόσµια εµπειρία και η ιστορική εµπειρία της Κύπρου και των ελληνικών πληθυσµών στην Τουρκία έχει αποδείξει, µε πολύ αίµα και µε πολλές και βαθειές καταστροφές, αυτή την αναµφισβήτητη αλήθεια. Αν υπάρχει στο σηµερινό κόσµο µια σχετική, αλλά πάντως η σηµαντικότερη νοµική και διεθνοπολιτική προστασία που διαθέτει κανείς, αυτή είναι το ανεξάρτητο, δηµοκρατικό, κυρίαρχο κράτος, µε την αστυνοµία και τον στρατό που χρειάζεται για να επιβάλει την κυριαρχία του και να προστατεύεται από ξένες επιβουλές. εν έχει παρουσιαστεί διεθνώς άλλο βιώσιµο µοντέλο, κι αν εµείς επιδιώξουµε να το βρούµε αυτό το µοντέλο, εδώ στην Κύπρο, για να ικανοποιήσουµε τους Βρετανούς αποικιοκράτες και τους Τούρκους στρατηγούς, όπως το κάναµε στο παρελθόν, το µόνο που θα συναντήσου- µε στο δρόµο µας είναι µια εθνική και κοινωνική τραγωδία, όπως αυτή που ζήσαµε. Σε αυτό το κράτος υπάρχει ασφαλώς θέση για τους Τουρκοκύπριους συµπολίτες µας, όπως στους θεσµούς του πρέπει να υπάρχουν ειδικές ρήτρες προστασίας τους. Υπάρχει όµως θέση µόνο για όσους Τουρκοκύπριους είναι διατεθειµένοι να αποποιηθούν τον οµφάλιο λώρο µε το τουρκικό καθεστώς, όσους θέλουν να είναι πολίτες της Κυπριακής, όχι πολίτες της Τουρκικής ηµοκρατίας. Όπως και ρήτρες προστασίας όσο θέλουµε ισχυρές, όχι όµως ρήτρες που καταλύουν τη λαϊκή και κρατική κυριαρχία της Κυπριακής ηµοκρατίας. Οι πολίτες της Κυπριακής ηµοκρατίας µπορεί να θέλουν διζωνική-δικοινοτική οµοσπονδία ή ενιαίο κράτος, διχοτόµηση ή επανένωση, «οδυνηρόν συµβιβασµό» ή «µακροχρόνιο αγώνα», ένωση ή ανεξαρτησία. Να είναι αριστεροί, κεντρώοι ή δεξιοί, να είναι πολιτικοποιηµένοι ή απολιτικοί. Πρέπει όµως να συµφωνήσουµε ότι αυτές οι διαφορές και οι διαµάχες οφείλουν να µη θέτουν σε αµφισβήτηση την ανάγκη κρατικής εξουσίας, ανεξάρτητου, κυρίαρχου, δηµοκρατικού κράτους, µε «σηµαία και µε στρατό», κράτους και όχι προτεκτοράτου, κράτους και όχι ρύθµισης. Αυτό είναι το πραγµατικό νόηµα της ψήφου της 24ης Απριλίου 2004, που, µαζί µε το ηµοψήφισµα του 1950 είναι η πολιτική βάση της κρατικής εξουσίας µας, η συντακτική πράξη του κράτους µας, ισχύος υπέρτερης και αυτών ακό- µα των συνθηκών της Ζυρίχης και του Λονδίνου και του δοτού συντάγµατος που επέβαλαν στον κυπριακό λαό. Και είναι η «Σιγκαπούρη της Μεσογείου» επειδή έχει, όχι επειδή δεν έχει κράτος, επειδή είναι κράτος, όχι επειδή δεν είναι κράτος. Γιατί και η Βυρητός ήταν κάποτε µεγάλο χρηµατιστηριακό κέντρο, προστατευόµενο υποτίθεται από µεγάλες δυνάµεις και τα συµφέροντά τους, κράτος-τουρλουµπούκι, µε µετααποικιακές ρυθµίσεις κυβερνώµενη, όπως θα καταλήγαµε κι εµείς µε το απίστευτο σχέδιο του Ανάν. Επειδή όµως ο Λίβανος δεν ήταν κράτος, ήταν φραγκολεβαντίνικη ρύθµιση, µιαν ωραία πρωία έγινε «µαρµελάδα» η πρωτεύουσά του. Όλοι οι πόλεµοι στην Ευρώπη, µετά το 1945, είναι προϊόν ασαφειών στην κυριαρχία. Οι ασάφειες για την κυριαρχία των ηµοκρατιών µετά τη διάλυση της ΕΣΣ και της Γιουγκοσλαβίας οδήγησαν σε δεκατρείς ένοπλες συρράξεις στο έδαφος των πρώην οµοσπονδιών. Τα πρωτοφανή βέτο που απέκτησε η µειονότητα το 1960 υπήρξαν η κύρια αιτία των διακοινοτικών ταραχών, τα επεµβατικά δικαιώµατα που αναγνωρίστηκαν σε ξένες δυνάµεις από τις συνθήκες Ζυρίχης και Λονδίνου υπήρξαν ο µηχανισµός που οδήγησε στο αµερικανόπνευστο πραξικόπηµα και την τουρκική εισβολή του Η κατάλυση της Κυπριακής ηµοκρατίας, µε µια λύση τής αυτής φιλοσοφίας µε αυτή του σχεδίου Ανάν, όχι µόνο δεν εξασφαλίζει την ειρήνη, όχι µόνο δεν είναι λύση, δεν θα απειλήσει µόνο την ελευθερία και την ευηµερία µας, αλλά εγκυµονεί και τον κίνδυνο να οδηγήσει σε µια πολεµική σύρραξη µε ό,τι αυτό συνεπάγεται. Το διαπιστώσαµε µε τρόµο ότι οι περισσότεροι πολιτικοί µας ηγέτες και τα περισσότερα κόµµατά µας είναι έτοιµοι, υπό ορισµένες συνθήκες και µε πολύ µεγάλη ευκολία, να δώσουν και κράτος και λαϊκή κυριαρχία. ιαπιστώσαµε ότι η πολιτική κουλτούρα τής «ελίτ», όσων διαθέτουν δύναµη και επιρροή στο νησί, είναι αιώνες πίσω από την Ευρώπη, όπου κορδώνονται ότι είναι κιόλας ή θέλουν να µας πάνε, είναι αγκιστρωµένη στη φεουδαλική Ανατολή και στον φραγκολεβαντινισµό, ότι δεν αντιλαµβάνονται καλά-καλά τι σηµαίνει και ποιά είναι η σηµασία του κράτους. Ακό- µα και εµείς οι πολίτες, κινητοποιηθήκαµε µεν για να σώσουµε το κράτος µας, το κάναµε όµως στο πάρα πέντε, περισσότερο µε το ένστικτο και λιγότερο µε το µυαλό. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗ ΣΕΛ. 20. à Àƒπ 1 Πούστηδες και παλληκάρια, τα κάναµε µαλλιά κουβάρια. Πότε µε τους πούστηδες και πότε µε τα παλληκάρια τά χει κάνει µαλλιά κουβάρια. Τώρα καταστάλαξε.. à Àƒπ 2 Πολίτης, Σηµερινή, Αντένα, ΧΡΙΣΤΟΦΙΑΣ. Μην εκπλαγείτε αν αύριο φιγουράρει και για κανένα κυβερνητικό πόστο.. à Àƒπ 3 Επικίνδυνος άνθρωπος. Η µόνη αταξία που έκανε στην ζωή του είναι να λέει σόκιν ανέκδοτα και να γελάει µόνος του. ª ƒ ƒ À 1 Θυµάστε τον στο ΡΙΚ; Κοίµισε γεννιές και γεννιές. Τώρα καληµερίζει την Κύπρο από την Σηµερινή. Έφυγε ο Παπαδόπουλος και ανατέλλει η Κύπρος, λέει ο γέρος της δηµοσιογραφίας. Σαν δεν ντρέπεσαι παλιάνθρωπε! ª ƒ ƒ À 2 Καληµέρα Κύπρος, έγραψε ο πολύς Αντρέου, τήν εποµένη της εκλογής Χριστόφια. Καληµέρα γάδαρε, απαντώ, µε την ίδια λογική που έγραψε αυτός για την νίκη τού Χριστόφια. εν εννοώ ότι ο Χριστόφιας είναι γάδαρος. π Θυµάστε το Κ.Ε.Α του Γαλανού και ύστερα του Πασχαλίδη; Έχουν µέλλον αυτά τα γκρουπούσκουλα. Ο Γαλανός αφού µίσιη µου σιχάθηκε την πολιτική, παραιτήθηκε, και µετά επανήλθε. Και πιο µετά έγινε δήµαρχος Αµµοχώστου, και πιο πιο µετά πήγε µε τον ΗΣΥ, και ο Πασχαλίδης µάς προέκυψε και Υπουργός δηλαδή συνάδελφος µε τον άλλο θεωρητικό των γκρουπούσκουλων Κύπρον Χρυσοστοµίδη. À π À π 1 Η Γιαλούσα έχει τα πρωτεία στην κυβέρνηση του ΑΚΕΛ. Έχει δύο Υπουργούς ανεξαρτήτως αν ο παρπέρης µου ισχυρίζεται ότι µε τον νούν που έχουν άντζιακκι τζιαι συµπληρώνουν έναν. À π À π 2 Παπακώστας και Πασχαλίδης, αποστάτες τού κέντρου, και τώρα υπουργοί τού αποστάτη. Εις ανώτερα, συγχωριανοί! Περίεργο που ακόµη δεν δώσατε και κάποιο πόστο στον άλλον µεγάλο νεοακελικόν συγχωριανό µας, τον Κοκή ηµητρίου. Περίεργο! Àºø π ø ª.ª. Είναι απίστευτο κι όµως Ακελικό. Πρώτη φορά στην Ιστορία της η Κύπρος δεν έχει έστω και µία εφηµερίδα που να ανήκει στην αντιπολίτευση. Νά τό πρώτο βήµα του ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΥ τού νέου ΑΚΕΛ. Τα κόµµατα της συµπολίτευσης-αντιπολίτευσης ΗΚΟ, Ε ΕΚ, και ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ δεν έχουν εκφραστικό όργανο. Ούτε το ΕΥΡΩΚΟ έχει εφηµερίδα. ΟΙ ΠΡΑΒ ΕΣ Χαραυγή, Σηµερινή, Αλήθεια, Πολίτης και Μάχη ανήκουν στην υπηρεσία τού Χριστόφια. Ως γνωστόν η άλλη εφηµερίδα του τόπου µας, ο Φιλελεύθερος, ανήκει στον λαό της. À ƒ À π π Για να λέµε και τού στραβού το δίκαιο, αν σήµερα δεν υπήρχε και ο πολυφωνικός Φιλελεύθερος, ο Τύπος στην Κύπρο θα ήταν για κοµµουνιστικά κλάµατα. Κατά τά άλλα οι δηµοσιογράφοι στην πλειοψηφία τους είναι προοδευτικοί, δηµοκράτες και κάτι τέτοια άλλα φαιδρά.

9 ƒπ À À Àƒ À 9 ÔÈ Ë apple Ú Û Û ; æ ÊÈÛ ÙÔÓ Â Ùfi ÌÔ. apple ÙËÓ Ï ıâè ÛÙÔÓ ÛÔ Ï Ë fiùè ÊÈÛ ÃÚÈÛÙfiÊÈ applefi ÙÔÓ appleúòùô Á Úˆ. Ô ÛÊÈÍ ÙËÓ Î ÚÎÈ Ó ÌÔ Ù È È ÂÓ Â ÂÈÚÔÎÚfiÙËÛ fiù Ó ÔÈ ÎÔ ÂÊˆÓ Ó «ÙÔ Ó ÎÂÈ, Ù Ë ÌÂÁ ÏË Ó ÎË». Ô Â ÚÈÛÙÒ applefi ÙÔÓ appleúòùô Á ÚÔÓ. Ô ÂÎ ÏËÛ ÛÙÔÓ ËÌ ÙÚË appleô ÙËÓ appleúòùë ÚÈ Î. ÂÓ Î Ì Î ÌÌÈ Ó apple Ú ÛË ÈfiÙÈ ÙÔ appleô ÚÁ ÔÓ Ù Ó ÈÎfi ÌÔ fiappleôèô Î È Ó Á ÈÓÂ, ÊÙ ÓÂÈ Ó ÌËÓ appleâúóô ÛÂ Ô ÛÛÔ. Ô Î Ì Ù È ÓÔÓ appleï ÌÔ. Ô ÂÁÚ ÊÙËÎ ÛÙÔÓ Ó ÁÂÚÌfi Á ÌÒ, ÓÙ Ó apple ˆ appleô ÙËÓ Ú Ì ÙÔ. ÂÈ ÌÔ Î ÏÏ ÙÙÂÚ ÏÏ ÙˆÚ ÂÎ ÙÛ ÌÂÓ apple Óˆ. Ó appleôïïô appleô Ô Ó ÛÂÈÚ Ó ÙˆÚ Ó Á ÓÔ Ó appleúfiâ ÚÔÈ. ÚÎÈ ÌÔ Ô ËÌ ÙÚË Î Ù Ê ÚÂÈ Ó Î ÌÂÈ Î ÌappleÔÛ ÎÚ Ù È Ó apple Úˆ Ù È È ÂÁÈÒ Î Ó Ó ÏÏÔÈÒ ÂÓÓ Ûapple Ûˆ. Ó ÌappleÔÚÒ Ó Î ÌÓˆ Û Ó ÂÈ Ó Ï ÛÂÈ appleô ÙËÓ ÙËÏÂfiÚ ÛË. apple Ú ÛË ÌÔ apple Ú ÙÔ ÃÚÈÛÙfiÊÈ Ú- ÈÛ Û appleèô ÙfiÓÔ applefi ÙÔÓ ÂÌappleÙ - ÚË ÙÔ ƒâ apple ÈıÎÈ, Î Ù Ï ÂÙ ÌÂ, ÂÓ appleôïï ÏÂÊÙ ÂÓ ÌÈÛ ÂÎ ÙÔÌÌ ÚÈÔ Ï ÚÂ. Ó ÛÙ ÌÈ Ó ÔÏfiÎÏËÚË Â ÔÌ Ù È È ÛÙÂÚ Âapple Ú ÙËÓ applefiê ÛË Ó appleôûùëú ͈ ÃÚÈÛÙfiÊÈ. ÁÒ Î ÌÓˆ ÌÈ Ó apple Ú ÛË ÙËÓ ËÌ Ú ÊÙ ÓÂÈ Ó ÛÈÂÈ ˆÌ Ó. Î ÊÙËÎ Ó Á Ì Ûˆ ÙÔÓ Ó ÛÙ ÛÈ Ë. ÁÓÒÌËÓ ÂÓ ÏÂapple ÌappleÚÔÛÙ. Mea culpa mea culpa mea maxima culpa Ù È È Ó Ï Ì Óˆ ÙËÓ Â ı ÓË ÏÏ ÂÓ apple Ú ÈÙÔ Ì È ÈfiÙÈ Û Ó ÙËÓ Î Ú ÎÏ ÂÓ ÛÈÂÈ. ÂÓ Î Ï Ë appleúô Ì. ËÓ apple Ú ÛË ÌÔ ÙËÓ Î Ó applefi ÙÔÓ appleúòùô Á ÚÔ. ÙÔÓ ÎË ÙÔÓ Ã Ù Ë Ë- ÌËÙÚ Ô Î È ÂÛ ÁÎÈÓ ıëî Ú apple È È. Ó Î Óˆ! ÕÓıÚˆappleÔ Â Ì È ÎÈ ÂÁÒ. Ô ÌÂÈÓ ÛÙÔ. ÂÓ Î Óˆ appleâú ÛÂÈ, Î Óˆ ÌfiÓÔ Ó ÛÂÈ.

10 10 : ø π À ª À À À ƒ ƒ À Ãπ ºπ ø ƒ π ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ Να σε αποκαλώ κύριε ή σύντροφε; ΧΡΙΣΤΟΦΙΑΣ Και τα δύο παν µου. Μπορείς ακόµη και να µε αποκαλείς «λαµπρόν άστρον του ικώµου», «µεγάλε τιµονιέρη» ακό- µη και «πατερούλη των Κυπραίων». Ό,τι θέλεις. Εµέναν εν επήρεν ο νούς µου αέραν. ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ Λαµπρόν άστρον του ικώµου, λαµπρόν να σε κάψει τζιαι να σε καουρτίσει. ΧΡΙΣΤΟΦΙΑΣ Πρόσεξε πώς µιλάς. Μιλάς µε τον επόµενον πρόεδρον της ηµοκρατίας. ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ ηλαδή εν θα λύσεις το κυπριακό τζιαι θα χρειαστείς άλλην µια θητεία; ΧΡΙΣΤΟΦΙΑΣ Εννοώ της Οµόσπονδης Κύπρου ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ Τότε να σου σιέσω, διότι εγώ θα υπάγοµαι στο Οµόσπονδο κράτος των Τουρκοκυπρίων στον Βορρά. ΧΡΙΣΤΟΦΙΑΣ Σιέσαι όσον θέλεις, εν κολλά τίποτε πάνω µου εκτός ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ που την µίξαν του Κατσουρίδη; ΧΡΙΣΤΟΦΙΑΣ Ουδέν σχόλιον. ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ Μεγάλε τιµονιέρη, οι νεφροπαθείς περιµένουν πολλά από εσένα ΧΡΙΣΤΟΦΙΑΣ Οι νεφροπαθείς όπως και οι υπόλοιποι εννα πιάουν που τα τρία το µυαλλίττερον. ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ Ποιόν εν το µυαλλίττερο; ΧΡΙΣΤΟΦΙΑΣ Το αριστερό µου αρχίδι. ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ Έχετε πέος; ΧΡΙΣΤΟΦΙΑΣ Έχει ο Κατσουρίδης. ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ Λένε ότι έως τώρα το µεγαλύτερο πρόβληµα που αντιµετωπίζεις στο Προεδρικό είναι οι αιµορρόϊδες σου. ΧΡΙΣΤΟΦΙΑΣ Ψέµµατα και συκοφαντίες. Το µεγαλύτερο µου πρόβληµα είναι ότι σιέζω κάτι σαν τα κοτσιρούθκια της αίγιας τζιαι είµαι λλίον δυσκοίλιος. Ξέρεις κανέναν καλόν γιατρό; ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ Ξέρω τόν Λυσσαρίδη. ΧΡΙΣΤΟΦΙΑΣ Έν µου µιλά. Έπιαα του τόν Τάκη τον Χατζηδηµητρίου τζιαι εν µου µιλά. ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ Έσιεις τα µε τον Χατζηδηµητρίου; ΧΡΙΣΤΟΦΙΑΣ Ο Χατζηδηµητρίου έννεν γκέι, Εν λλίον ππούστιης, αλλά έννεν γκέι. ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ Ο Μίλλεττ εν γκέι; ΧΡΙΣΤΟΦΙΑΣ Πρόσεξε πώς µιλάς για τους φίλους µας τους Εγγλέζους. Ο Μίλλεττ εν πολλά καλός άθρωπος. Ήρτεν που τους πρώτους να µου φέρει τα συγχαρητήρια τού Φόρεϊνόφις τζιαι της Ιντέλιτζιενσέρβις. Ο Θεός να τον προσέχει τζιαι τζιείνον τζιαι τον φίλον µου τον Μπράουν. Για τους Τουρκοκύπριους γιατί εν µε ρωτάς; ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ Να σαι ρωτήσω, ο Χρίστου, ο Παπαπέτρου, τζ ο Άντρος ο Κυπριανού, είντα µπου κάµνουν; Eν καλά; (Nτρινγκ ντρινγκ κτυπά το τηλεφωνο, και ο Χριστόφιας το απαντά.) ΧΡΙΣΤΟΦΙΑΣ Χριστόφιας, κάτοχος του Προεδρικού, παρακαλώ! Άµµα, µα εσού είσαι; Εντάξει, λουβίν µε κολοκούιν. Όι άµµα, έσιει δαµέ τσαρτελλούθκια. Να προσέχω που τον Κατσουρίδη; Ναι άµµα, µεν φοάσαι, προσέχω. Σιαιρετίσµατα στον κώλο της όρνιθας; Εντάξει εννα του δώκω. Εντάξει εντάξει, πιάννω σε ύστερα. Εν η µάνα µου, έσιεις τα σιαιρετίσµατα της. ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ Έχω λλία αφκά φρέσκα να σου δώσω να της πάρεις. ΧΡΙΣΤΟΦΙΑΣ Φέρτα τζιαι κανονίζουµεν τα. Ου, Παναϊα µου! Συγγνώµην, αλλά πρέπει να πάω, εννα σιέσω πάνω µου. ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ Ε, τζιαι µιάν φοράν πάνω σου παρά πάνω µας. À À π À την συνέντευξη του στο κρησφύγετο του Αυξεντίου ο εξυπνόβλακας Πρόεδρος Χριστόφιας είπε και µία πολύ µεγάλη µαλακία η οποία πέρασε απαρατήρητη. Είπε ότι εάν ζούσε ο Αυξεντίου σίγουρα θα πάλευε για την επανένωση του νησιού, υπονοώντας ότι αυτός ως µάγος που είναι γνωρίζει καλά τον χαρακτήρα και τις πολιτικές προθέσεις του Αυξεντίου οι οποίες παρεµπιπτόντως είναι οι ίδιες µε τις δικές του! εν ξέρω τι θα ήταν ο Αυξεντίου εάν ζούσε. Μπορεί να ήταν και ΑΚΕΛικός, µπορεί να ήταν όπως άλλοι αγωνιστές ένα Συναγερµικό κοµµατόσκυλο υπέρ τού Σχεδίου Ανάν µπορεί και να εξελίσσετο σε έναν απατεώνα. εν έχω την ικανότητα να ξέρω τι κάνουν οι ανθρώποι µετά από έναν µεγάλο αγώνα. Ξέρω ότι ο Κον Μπετίτ κατάντησε ανθρωπάκι του συστή- µατος. Ξέρω ότι µερικοί κατάφεραν και ΕΝ πούλησαν την ψυχή τους παρότι είναι πολιτικοί, όπως ο δικός µας Βάσος Λυσσαρίδης. Ξέρω επίσης πολλούς αγωνιστές τής ΕΟΚΑ που τώρα έχουν συνθηκολογήσει. Ποτέ δεν µπορεί να ξέρει κανείς τί τού επιφυλάσσει η µοίρα. Ωστόσο ο κάθε αγωνιστής µε τις πράξεις του µάς αφήνει και µια κληρονοµιά, ένα δείγµα της πιθανής δράσης του σε µελλούµενες εποχές. Είµαι της εντύπωσης ότι αν ζούσε ο Αυξεντίου, ως ηγετικό στέλεχος τού Α.Μ.Ε.Κ. (Αντικατοχικό Μέτωπο Ελλήνων Κύπρου) θα έπιανε τον Χριστόφια από το αυτί και θα του έθετε το εξής δίληµµα: «ιάλεξε: ή µε τον βοσκό τού Μαχαιρά, ή µαζί µας.» Φυσικά κάνω και άλλες σκέψεις ως προς το πώς θα αντιδρούσε ο Αυξεντίου στην σηµερινή µαζική αποχαύνωση: Μπορεί να αυτοεπυρπολείτο στην πλατεία Ελευθερίας σε ένδειξη δια- µαρτυρίας. Μπορεί να έµπαινε στα κατεχόµενα και να πυρπολούσε στρατόπεδα και εγκαταστάσεις των Τούρκων εισβολέων, και οι Χριστόφιες να τον αποκαλούσαν προβοκάτορα, και οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ να έλεγαν ότι µε τις πράξεις του δεν προάγει την εθνικήν ενότητα και οµοψυχία. Μπορεί να έκανε πολλά τέτοια πράγµατα, µπορεί και όχι. Ένα όµως είναι σίγουρο: εν θα ήθελε κατ ουδένα λόγο να έχει σχέσεις µε τους ηγέτες του ΑΚΕΛ, και θα είχε σίγουρα το θάρρος να τους έλεγε ότι και σήµερα όπως και χθές πιό κοντά στους κατακτητές βρίσκονται, παρά κοντά στον λαό µας. Μπορεί φυσικά να κάνω λάθος, και ο άνθρωπος να µην ήθελε να δει κανέναν µας µπροστά του. Μπορεί να ήταν βουβός στο σπίτι του, παρέα µόνο µε τον πόνο του, να περιµένει τον Χάρο να τον πάρει ψηλά να ανταµώσει µε τα άλλα αγγελούθκια των εθνικών µας αγώνων, εκεί ψηλά που δυστυχώς οι ΑΚΕΛικοί δεν ανέβηκαν ποτέ. Β.Φ. ª ην γνώρισα στο χωριό, σ ένα τεράστιο σπίτι, γεµάτο ποδηλατάκια, παιδιά να παίζουν και φιγούρες να περιπλανώνται µέσα σε αµέτρητα δωµάτια που κοιτούσαν σε µια εσωτερική αυλή µε συκιές, µεσπιλιές, και κοντόχοντρες παραδουλεύτρες να τρέχουν ξοπίσω κοτόπουλα που τρίκλιζαν ακέφαλα µέσα στα πόδια τής γιαγιάς που πάσχιζε να µας ταΐσει και να φτιάξει µπουρέκια µ ένα µαραφέτι που έµοιαζε µε εργαλείο που κατασκεύασε ο Mad Max µέσα στο φρενοκοµείο του πυρηνικού ολοκαυτώµατος. Καθόµουν στην ψηλή, ξύλινη καρεκλίτσα µου και παρακολουθούσα την λυγερόκορµη µορφή της να πλανιέται στον χώρο και να κάνει χάζι. Η αλήθεια είναι πως µηχανευόταν τρόπο απόδρασης. Τον βρήκε λίγο αργότερα, ένα καλοκαίρι στην Γιαλούσα. Τον έλεγαν Παναγιώτη, και µόλις είχε επιστρέψει για διακοπές από την Αµερική όπου είχε µεταναστεύσει. Ήθελε κοπέλα από τον τόπο του και βιαζόταν να γυρίσει. εν έκανε δεύτερη σκέψη. Τον πήρε κι έφυγε. Συνδέθηκα µαζί της µετά, σε µια κατακόκκινη πολυκατοικία πίσω από το παλιό Γ.Σ.Π., είχαν επιστρέψει για λίγο. Ήταν νιόπαντρη και κάθε πρωί µ έπαιρνε από το χέρι, να κρυφοκοιτάξουµε τον Παναγιώτη όπως έβγαινε από το µπάνιο, να συµφωνήσουνε συνωµοτικά πως ήταν ίδιος βάτραχος. Η αλήθεια είναι ότι τον αγαπούσε βαθειά κι ότι είχε απόλυτη ανάγκη την ισορροπία και την σιγουριά που έφερνε στην ζωή της. Τα απογεύµατα, το µικρό διαµέρισµα τους άνοιγε τις φτερούγες του κι αγκάλιαζε συγγενείς και φίλους, που συνέρρεαν για καµιά κουβέντα και κανένα ποτηράκι. Το αλκοόλ και η νικοτίνη ήταν τότε ουσίες άκακες, κι έτσι σύντοµα θα τους εύρισκε όλους η νύκτα να γελούν, να φωνάζουν και να χειρονοµούν σαν ξωτικά του δάσους, µέσα στην πυκνή οµίχλη του καπνού. Η µάνα µου και η Εδµόνδη ανελάµβαναν τότε δράση κι έχωναν µικρά καψούλια στα τσιγάρα των θαµώνων που ανύποπτοι τα άναβαν, µόνον για να τα δουν να γίνονται χίλια κοµµάτια, µέσα σε πανδαιµόνιο. Εγώ φοβόµουν τις µικρές εκρήξεις και γύριζα να δώ την Εδµόνδη. Αν γελούσε, γέλαγα κι εγώ. Ύστερα ξανάφυγαν για τα καλά. Έκαναν παιδιά, στέριωσαν, ζωντάνεψαν το αµερικάνικο τους όνειρο. Πάλεψε η Εδµόνδη, να κτίσει οικογένεια, να µεγαλώσει τα παιδιά της σαν γνήσιους Αµερικάνους, να ριζώσουν µέσα στα ατέλειωτα δάση της Νέας Υερσέης και ανάµεσα στους αυστηρούς, απόµακρους ουρανοξύστες της Νέας Υόρκης. Τις δικές της ρίζες τις κράτησε βαθειά µέσα της. Μια ζωή πάλευε µαζί τους. Από την µια ήταν τα παιδικά της χρόνια, της ορφάνιας και της εγκατάλειψης. Από την άλλη ήταν η µαύρη σκιά που φωλιάζει πάντα µέσα στην ψυχή του µετανάστη. Συνέχισα να την βλέπω στις καλοκαιρινές καθόδους της στο νησί, να καυγαδίζει µε τον πατέρα µου για τους Κένετυ, τον Ρέκαν, να υπερασπίζεται τον µέσο Αµερικάνο, την νοοτροπία, τον τρόπο ζωής του. Είχε άποψη, παρορ- µητική, έντονη και ζωντανή, µε πείσµα και νεύρο που τρόµαζε. Ύστερα όµως θα γλύκαινε, θα έλεγε ανοησίες, και θα γελούσε βραχνά, ξαφνιάζοντας µε την ζεστασιά, την ευθύτητα της. εν είχε τελειώσει καµιά σχολή δηµοσίων σχέσεων. Τους ανθρώπους τους κέρδιζε, τους µάγευε, ακριβώς µε την απουσία τέτοιας παιδείας, µε τον αυθορµητισµό και την προσωπικότητα της. Με το να είναι ο εαυτός της. Τα χρόνια κύλησαν. Η Εδµόνδη αραίωσε τις επισκέψεις της στο νησί. εν µπορούσε να χωνέψει τον νεοπλουτισµό που είχε τρυπώσει ξεδιάντροπα στα σπίτια των µεσοαστών του τόπου. Την έβλεπα όλο και περισσότερο στην Αµερική, να γίνεται Αµερικάνα. εν αφοµοιώθηκε ποτέ. Εγκλιµατίστηκε όµως και µε όπλα την αξιοπρέπεια, την ψυχή και το πνεύµα της, κατάφερε να κερδίσει τον σεβασµό και την αποδοχή ενός κόσµου που κυριαρχείται από τον πλούτο των εβραίων και την παράδοση των Ιρλανδών. Το κορίτσι από την Πέτρα. Ώσπου αρρώστησε. Έκανε το µακρινό ταξίδι τής επιστροφής, ετοιµοθάνατη, µε τον Παναγιώτη, σχεδόν τυφλό, στο πλευρό της. Μας έδωσε όλους ελπίδα. εν λύγισε ούτε στιγµή, δεν αποκάλυψε ίχνος αδυναµίας. Μόνο που εγώ είχα δει τους σωλήνες της θεραπείας φυτεµένους στο κορµί της. Μας φίλησε κι έφυγε µε την υπόσχεση να γυρίσει το καλοκαίρι. Σε λίγες µέρες πήρε τηλέφωνο. Ελάτε, µου δίνουν µέρες. Πρόλαβα να την πάρω τηλέφωνο στο νοσοκοµείο. Ρώτησε πώς ήταν ο καιρός στην Κύπρο. Ήταν ηλιόλουστος. Χιονίζει µε το τσουβάλι εδώ, µου είπε. Τά χει σκεπάσει όλα, σαν παγωµένο σάβανο απλωµένο παντού, µέχρι εκεί που φτάνει το µάτι. Πότε ήρθε πότε έφυγε, ούτε που πήρα χαµπάρι. Ένα έχω καταλάβει. Το µόνο που ζεσταίνει τους ανθρώπους που κάνουν το παγερό ταξίδι στα σπλάχνα της γης, είναι το καντήλι της θύµησης τους, που ανάβει µέσα στις καρδιές αυτών που αφήνουν πίσω. Νικόλας Σπαρσής ªπ ƒ π Àªøƒ ÃÀ ªπ Ο ηγέτης της Έπαλξης Ανασυγκρότησης του Κέντρου τα κατάφερε πάλι. Ανασυγκροτώντας δεξιά αριστερά έγινε υπουργός και της αριστεράς, επαληθεύοντας την άποψη της συµπαθητικής φυλής των Κάφρων ότι άµα θέλεις να φάεις τα σκατά του ελέφαντα µεν παριστάνεις τον ελέφαντα αλλά παίξε πελλόν τζιαι κάµε τόν χιµπατζή. Αυτά είναι τα τυχερά των καλών γα- µπρών. Οπότε, εσείς καλοί γαµπροί της Λευκωσίας, αν θέλετε να γίνετε υπουργοί στα γρήγορα, µην αγκοµαχάτε στα κόµµατα, κάµετε κι εσείς µιαν έπαλξη, ας πούµε για την ανασυγκρότηση των πεσµένων κώλων, και κάτι θα καταφέρετε κι εσείς. TO Î È Ë ƒ À π ø Τελικά το ΗΚΟ και οι επαναστάτες της Ε ΕΚ και των Οικολόγων έβγαλαν τον αποστάτη Πρόεδρο για να επανέλθουν στο προσκήνιο οι βρυκόλακες τού παρελθόντος Τάκης Χατζηδηµητρίου, Γιώργος Ιάκωβου, Μιχάλης Παπαπέτρου, Αριστερά Πτέρυγα, Τροτσκιστές και Νεοκύπριοι συν η Αντρούλλα, τζιαι τες νύκτες εν τζιοιµούµαστεν. Μπράβο ρε ΗΚΟΕ ΕΚ: σαν την Αντρούλλα στις Βρυξέλλες εν έσιει. Όντως εν µεγάλη η νίκη, τζιαι όντως σάς ανήκει, που να πάτε στ ανάθεµα να πάτε.

11 : ø π µ π 11 ÔÈfiÓ ı ËÊ ÛÂÙ ÛÙÈ ÂÎÏÔÁ ÙÔ 2013; ŸappleÔÈÔÓ Ù È È Ó Ó È, ÚÎÂ Ó ˆ ÂÁÁ - ÛÂÈ ÙÔ ÓÙËÓ ÊÔÚ fiùè ıı appleâú ÛÂÈ ÛÙÔÓ Â ÙÂÚÔÓ Á ÚÔÓ. ŸappleÔÈÔ Î È Ó ÏÂÈ appleô ËÊÈfiÙËÙ, ÂÁÒ ı Â Ì È ÛÙÔÓ Â ÙÂÚÔ Á ÚÔÓ. fl ÙÔ 2013 ÍÈÔ appleôó Ó ÛÂÈ ÕÍÈÔ! ÕÍÈÔ! ÔÓ ÚÔÁÈ Ó. ÓÙ ÍÂÈ; apple ˆ Ó apple ͈ Ì ٠ÎÔappleÂÏÏÔ ıîè ÌÔ ÙˆÚ ; appleôê Û Ûˆ appleôèôó ı ψ, ı ÙÔ Ê Ûˆ Ó È ÚÚ ÛÂÈ Ì ÙÚfiappleÔ, ÌÂÙ ı ÊˆÓ Íˆ ÙÔÓ ÚÈ ÎÔ, ÙÔÓ µ Û ÏË Î È ÙÔÓ ÈÎfiÏ, Î È ÙÔ ı ËÊ ÛÂÈ fiappleôèôó appleô Ó - ÙÔ, ÁÈ Ó apple Ú Ì ӈ Ô appleúfiâ ÚÔ appleô Û - ÂÙ È Ù Û ÏÏÔÁÈÎ fiúá Ó ÙÔ ÎfiÌÌ ÙÔ. Ó Â Ì È appleôïï Í appleóô ; ÔÏÏ ÂÓ ˆ appleôê Û ÛÂÈ ÎfiÌ, ÏÏ ÂÏapple ˆ ÙÔ apple Ú ÓÔÌÔ ÌfiÚÊˆÌ appleô Ï Ì ÓÂÙ È ÙÔ ÓfiÙÈÔ ÙÌ Ì ÙË Ó ÛÔ, Ó ÂappleÈÙÚ ÂÈ ÙËÓ Ó ÂÈÍË ÂÓfi ÙÔ ÚÎÔÎ appleúèô ÛÙÔ apple ÙÔ Í ˆÌ. ÿûûè ÏÏ! È µ ÛÈÏÂ Ô Â Ó È ÔÈ Ï ÓÙÔÓ ÙË appleúô. ÂÓ ˆ Ó appleˆ Ù appleôùâ ÏÏÔ. Ê,  ٠Ò. È Ù ÂÓfiÌÈ appleˆ Ì - ÛÙÔ Ó ÔÈ ÓÓÂÓÙÈ ÙË appleúô. Ì Ó. Ì È Ùfi appleô Ï Ì appleappleâúê ÍÈÔÓÈ- ÛÙ Ú apple È ÌÔ. ª ÂÌ Ó ÙÔ Á Ú Ó ÌÔ applefiùâ ÂÓÓ ÚÙÂÈ; Õ Â ÙÔ! apple Ó Ì ÛÙË ÂÌÂÛfi Ó Î - ÌÓˆ Î ÚÓ ÏÈ Ù È È Ù È ÓÔÈ Î ÌÓÔ Ó apple Ó ÚÎ ÌÔ. ÎÈ ÔÏÂ Ì ÚÂ, ÓÙ ıâï Ó appleˆ Ó È ÛÙÔ ËÌÔ ÊÈÛÌ ÁÒ Â Ì È Û ÓÂapple. appleôèôó appleô ÙÔ À. ÕÈÛÌÂ Ù È È ÎfiÌ ÂÓ ÂÛ Ó Ïı appleô Ó - ÁÎ ÛÙËÎ Ó ËÊ Ûˆ ÛÔ Ï Ë ÛÙÔÓ Â ÙÂÚÔ Á ÚÔ. ÏÂ Î Ï appleô Ù Î Ù ÊÂ- ÚÂÓ Ô ËÌ ÙÚË, Ì Î ÚÈ Ó Ó Î Ï ÙÔ - apple ÔappleÔ ÏÏ ÈÎÔ. Ú apple ÈıÎÈ!

12 12 ƒø ƒπ π π æ ª. Ãπ ºπ π π EMO À À ƒø π ã π Àƒπ π À

13 O ª ƒ ƒ À π π ƒ 13 H À ƒ À π Ãπ ºπ H À ƒ À π Ãπ ºπ ª ε την άνοδο του Χριστόφια συµπληρώθηκε ένας κύκλος. Το ΑΚΕΛ είναι στο πηδάλιο της εξουσίας και δεν έσπασε µύτη. Οι Κύπριοι αριστεροί χαριεντίζονται ότι επιτέλους θα διοικήσουν από µόνοι τους και µε το σπαθί τους, και οι δεξιοί τούς στηρίζουν στο δύσκολο έργο τους. Ο κοµµουνισµός δεν ήρθε, ούτε κατέρρευσε ο καπιταλισµός. Τα Χειµερινά Ανάκτορα του Προεδρικού δεν έπαθαν καµ- µία ζηµιά. Ο Χριστόφιας πέρασε στο Προεδρικό όπως οι προκάτοχοι του. Πέρασε κάτω από τα λιονταρούθκια της αποικιοκρατίας και ούτε που σικκιρτίστηκε όπως θα έλεγε ο ίδιος. Τώρα το ΑΚΕΛ ως κύριος υπεύθυνος της εξουσίας θα δει την γλύκα της ΕΥΘΥΝΗΣ. Τώρα δεν θα µπορεί να κρυφτεί πίσω από κάποιο άλλο κόµµα, ούτε θα µπορεί να δηµαγωγεί και να λαϊκίζει ως αριστερή αντιπολίτευση. Τώρα θα παίξει και θα χάσει. Τώρα δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Τώρα οι ΜΥΘΟΙ έπεσαν. Στα γρήγορα ας δούµε τους µύθους: Το 1959 στο Λονδίνο δεν υπέγραψε κανείς κάποια ρήτρα που να λέει ότι το ΑΚΕΛ δεν µπορεί να πάρει την εξουσία στην Κύπρο. Αντιθέτως τώρα που την πήρε, όλοι, Κύπριοι και Εγγλέζοι, είναι τρισευτυχισµένοι. Το ΑΚΕΛ δεν έχει καµµία σχέση µε τον κοµµουνισµό η τον σοσιαλισµό πλην τού ότι επί ψυχρού πολέ- µου αποτελούσε πρακτορείον της Μόσχας. Το ΑΚΕΛ δεν θέλει καµµία ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ αλλαγή. Θέλει µόνο περισσότερους ΑΚΕΛικούς στον κρατικό µηχανισµό και στις δηµόσιες υπηρεσίες, οπότε, δεξιοί ΑΚΕΛοτροµοκρατούµενοι, µην ανησυχείτε: το ΑΚΕΛ δεν θα δώσει το φτωχικό σας στους µικροαστούς ΑΚΕΛικούς ούτε θα µοιράσει την Εκκλησιαστική γη στους ανύπαρκτους αριστερούς ακτήµονες. Τώρα το χεσµένο ΑΚΕΛ θα είναι πάρα πολύ προσεκτικό. εν έχει πουθενά να φορτώσει τις ευθύνες για όποια αντιλαϊκά µέτρα θα πάρει. Ούτε θα µπορεί να ικανοποιεί τους αγανακτισµένους πολίτες που θα καταφθάνουν έξω από το Προεδρικό, ούτε θα µπορεί να ισχυρίζεται ότι οι µπάτσοι έδειξαν υπερβολικόν ζήλο όταν θα πλακώνουν στο ξύλο, µε δίκες του εντολές, τους διαµαρτυρόµενους πολίτες. Ουδέν κακόν αµιγές καλού. Τώρα θα πάρουµε και µια γεύση από τους άλλους. Έως τώρα το καταραµένο ΑΚΕΛ, αυτό το υπερσυντηρητικό κόµµα των Άγγλων, ήταν συνεξουσία. Τώρα θα το δούµε και µόνο του στην εξουσία. Ίσως καταλάβουµε ότι ΤΙΠΟΤΑ δεν µας σώζει, και επιτέλους να προβληµατιστούµε σοβαρά για το µέλλον αυτού του τόπου. Το µέλλον αυτού του τόπου δεν µπορεί να είναι το πορνείο που λέγεται ΗΣΑΚΕΛ ΗΚΟΕ ΕΚ. ƒπ ø µ ƒª À ø ƒπ ø à ƒ π À π ƒπ ø À ƒ ª À ƒπ ø À π À π ª ª ƒ ª ƒπ À À Àƒ π π ( ª à Àª ºø ƒ ºπ À)

14 14 ƒ π π ª. π π πø π π ª π Àƒπ À π Κυρία Ευανθία, Είµαι απελπισµένη. Χτές το µεσηµέρι ήρθε στο σπίτι µου ο εραστής µου δίχως να µε προειδοποιήσει, επειδή, όπως είπε, έτσι τού εκαβλωσεν, και πάνω στον καναπέ εβίασε µε µε την θέληση µου και που µπροστα και που πίσω. Μάλιστα κατά την πράξη τουύ πισωκολλητού ετσιάνιασεν µε παραπάνω απ ό,τι πρέπει και επετακτήκαν τα γαίµατα µου παντού. υστυχώς ο εραστής µου δεν έκλεισε καλά την πόρτα, και από την σχισµάδα ο άντρας µου, ο οποίος κατέφθασε σπίτι απρόοπτα, παρακολούθησε όλα τα συµβάντα πάνω στον καναπέ. εν είπε λέξη, γι αυτό κι εµείς συνεχίσαµε. Όταν έφτασα στον τέταρτον οργασµό και ούρλιαξα «Σσιίσµε! Σσιίσµε!» τότε άνοιξε εντελώς την πόρτα και άρχισε να φωνάζει «Στόν Νίκο» (Νίκος είναι ο εραστής µου), «Στον Νίκο ανήκει, αυτή η µεγάλη νίκη». Εγώ ενόµισα ότι για να ξέρει και τό όνοµα τού εραστή µου σηµαίνει ότι γνώριζε για την σχέση µας και ήρθε για να µας σκοτώσει.τίποτε δεν έκανε κυρία Ευανθία. Έκατσε πάνω σε µια καρέκλα, και αδιάφορα είπεν µας να συνεχίσουµε. Μόλις εσηκώστηκα και είδεν τα αίµατα πάνω µου που τα τσανιάσµατα, έκαµεν µου παρατήρηση να µην κάνω έρωτα όταν έχω περίοδο διότι, όπως ισχυρίστηκε, είναι ασέβεια προς τους εραστές. Έµεινα, κυρία Ευανθία. Το βράδυ όταν τον ρώτησα αν θέλει διαζύγιο, θύµωσε. εν καταλαβαίνω πού το πάει. Κάθεται πάνω στην καρεκλα του και φαίνεται τρισευτύχισµένος. Τί τρέχει κυρία Ευανθία; Αντρούλλα Γ., Μακεδονίτισσα Αγαπητή µου φίλη, Ο άντρας σου είναι ένας φυσιολογικός ΗΚΟϊκός. Μην σε ενοχλεί το γεγονός ότι είναι αδιάφορος. Έτσι είναι οι ΗΚΟϊκοί. Φτάνει να µην πειράξεις την καρέκλα τους. Εσύ κάνε τίς βρωµίλες σου, και άσε τον στην καρέκλα του. Πρόσεχε µόνο µην τολµήσει κανένας εραστής σου να κάτσει πάνω στην καρέκλα του. H Î Ú E Óı Û Û Ì Ô Ï ÂÈ Κυρία Ευανθία, Που τον τζιαιρό που φκήκεν ο Χριστόφιας, ο σσιύλλος µου επέλλανεν. Ξέρω ότι δεν είσαι σσιυλλολόγος αλλά παρακαλώ βοήθα µε διότι έτσι όπως πάει ο σσιύλλος µου εννα µε γαµήσει τζιαι µέναν. Εκτές έκαµεν επίθεση σε µια σσιυλλούν της γειτονιάς τζιαι επόφκαλεν την. Μόλις δεί την γυναίκα µου βουρά πάνω της τζιαι καβαλλιτζιέφκει πάνω της να την γαµήσει. Το ίδιο κάµνει µε όποιαν δει µπροστά του. Σήµερα το πρωί έχυσε πάνω στην Βαλλούν την µπακκάλισσα. Όταν του είπεν ο µπακκάλλης «καλά να τής κά- µεις» έτσι για πλάκαν, εµούνταρεν τον τζιαι τζιείνον τζιαι εγάµησεν το πόδιν του. Το σιειρόττερον όµως, κυρία Ευανθία, έγινεν όταν έβαλα το ΡΙΚ να δω το Μέρα Μεσηµέρι τζιαι µόλις εµφανίστηκεν ο Χριστόφιας στην οθόνη εκατάλαβεν τον τζιαι άρκεψεν να γαµά την τηλεόραση. Κούσπα τζιαι να κουσπίσεις έριξεν την χαµαί τζι έσπασεν την. Τί να κάµω κυρία Ευανθία; Κυριάκος Κ., Γέρι Αγαπητέ µου φίλε, Ο σσιύλλος σου είναι ενας φυσιολογικός Παπαδοπουλλικός σσιύλλος. Γιατί εν τον φέρνεις µια βόλτα στην Λευκωσία; Φέρτον, και θα σε βοηθήσω να τον αφήσουµε στο Προεδρικό. Θα του αρέσει πολύ εκεί. Κυρία Ευανθία, Ναι, είµαι ΑΚΕΛικός και δεν ντρέποµαι. Τωρά που εκ;aτσαµεν σας την και είµαστεν κυβέρνηση, θέλω να πάρω το γαίµαν µου πίσω τζιαι να έρτω να σου κόψω ένα γα- µήσι να σε µάθω εγιώ να κατηγοράς το ΑΚΕΛ σαν τζιαι είµαστεν τίποτα λεπροί. Εννα σε γαµώ ώσπου να πείς ΖΗΤΩ ΤΟ ΑΚΕΛ. Γ. Ιακώβου, Μακεδονίτισσα. Αγαπητέ κύριε Ιακώβου, Κόπιασε. Η διεύθυνση µου είναι Γρίβα ιγενή 55, Λευκωσία. ƒø ƒπ π À H Κύπρος ήταν πάντοτε Ελληνική. εν υπάρχει κανένα ζήτηµα για την Ελληνικότητα της νήσου. Η πλειοψηφία των κατοίκων της είναι Ελληνες και δίκαια αγωνίζωνται για την Ένωσιν της νήσου µε την Ελλάδα. Η Τουρκική µειονότητα πρέπει να συνεργαστεί µε τους Έλληνες Κύπριους για την απαλλαγή από τον Αγγλικό Ιµπεριαλισµό. Μόνον όταν η νήσος απαλλαγεί από τους Άγγλους Ιµπεριαλιστάς, οι Τούρκοι κάτοικοι του θα µπορέσουν να ζήσουν πραγµατικά ελεύθεροι, κι αυτό δεν µπορεί να γίνει παρά µε την ενότητα του κυπριακού λαού, µε την συνεργασία από Τούρκους και Έλληνες Κυπρίους στην πάλη εναντίον του ξένου δυνάστου. Εκείνοι που προσπαθούν να στρέψουν τους Τούρκους εναντίον των Ελλήνων, µόνο τα συµφέροντα του ξένου κατακτητή εξυπηρετούν. Αυτά γράφονται στήν κοµµουνιστική εφηµερίδα ΑΥΓΗ τών Αθηνών στίς 17 Απριλίου 1955, δηλαδή δεκαεφτά µέρες µετά την έναρξη του αγώνα της ΕΟΚΑ, και λίγες µέρες µετά που η ηγεσία του ΑΚΕΛ συκοφαντεί και ειρωνεύεται τον Αγώνα. Τα λόγια αυτά δεν τα έγραψε κανένας Ελλαδίτης σωβινιστής, ούτε κάποιος Κύπριος αγωνιστής της ΕΟΚΑ. Ούτε ανήκουν σε κανέναν Ελληνικό προπαγανδιστικό µηχανισµό τής εποχής εκείνης. Τα πιό πάνω λόγια ανήκουν στον ΤΟΥΡΚΟ ποιητή ΝΑΖΙΜ ΧΙΚΜΕΤ. Τον ποιητή που οι αριστεροί σε Κύπρο και Ελλάδα πολλές φορές έχουν υιοθετήσει ως δικόν τους. Αυτή την λεπτοµέρεια της ζωής του φυσικά την αποκρύβουν. Ο Χικµέτ τού περιβόητου στίχου που παλιά κοσµούσε τα βιβλία των αριστερών ΑΝ ΕΝ ΚΑΩ ΕΓΩ, ΑΝ ΕΝ ΚΑΕΙΣ ΕΣΥ, ΑΝ ΕΝ ΚΑΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ, ΠΩΣ ΘΑ ΓΕΝΟΥΝΕ ΤΑ ΣΚΟΤΑ ΙΑ ΛΑΜΨΗ. Πού νά ξερε ο καηµένος ο Χικµέτ ότι οι σηµερινοί αριστεροί ΚΑΙΝΕ µόνο το ΠΕΛΕΚΟΥ Ι; π Ότι οι ΑΚΕΛικοί έννεν κοµµουνιστές, είναι πως τίποτε δεν άλλαξε από τότε που βγήκαν στην εξουσία. Ότι ο Κυρµίτσης άλλαξε κόµµωση και όχι µυαλά, είναι το γεγονός ότι δεν φαίνεται η ουλή από κάποια εγχείρηση στον εγκέφαλο. Ότι ο Κατσουρίδης είναι ένας έκφυλος αστός, είναι ότι συχνάζει παραπάνω στο Χίλτον παρά στο σπίτι του. Ότι οι ΑΚΕΛικοί επήραν πάνω τους, είναι το γεγονός ότι τα διπλοκάµπινα περνούν το κότσιινο τζιαι αν τους κάµεις παρατήρησιν σούζουν την κκελλέ τους σαν να σου λαλούν «µεν πείτε άλλην λέξη γιατί κανονίζω σας.» Ότι η Έρση µοιάζει µε την Ακκελίδου, είναι ότι ο Μίλλεττ της Αγγλικής πρεσβείας εφίλησεν τήν Ακκελίδου και την προσφώνησε µε «Madam President, you look lovely!» Ότι ο Μίλλεττ είναι συν τοίς άλλοις τζιαι σσιυλλόστραος, είναι και το γεγονός ότι είπε την πιό πάνω φράση Ότι οι ΑΚΕΛικοί δεν σιέζουν ίσια, είναι το γεγονός ότι ο Χριστόφιας αναγκάστηκε στες τουαλέτες του Προεδρικού να βάλει ταπελλίτσες µε το εξής περιεχόµενο. «Παρακαλώ συντρόφοι να ιγκώνετε κέντρο.» Ότι η Έρση έσιει λλίην τσίππαν πάνω της, είναι το γεγονός ότι επροειδοποίησεν ούλλους τους ΑΚΕΛικούς που κουλιάζουν στο Προεδρικό να χρησιµοποιούν κλήνεξ άµαν θέλουν να φυσούν την µούττην τους τζι όι µε το ένα δάκτυλον να κλείουν το ένα ρουθούνι τζιαι να φυσούν την µίξαν πας στα µαρµαράκια. Ότι ο Χριστόφιας εν αππωµένος, είναι και το γεγονός ότι µόλις εµπήκεν µες στο Προεδρικό επήεν ολόισια πας στο κρεββάτιν του Τάσσου τζι έπαιζεν τραµπολίνα µόνος του τζι εφώναζεν «Είµαι Πρόεδρος! Είµαι Πρόεδρος!» Ότι ο Χριστόφιας εν Πρόεδρος όλων των Ακελικών είναι και το γεγονός ότι το ψυγείο του Προεδρικού εγέµωσεν το µε προϊόντα της ΛΟΕΛ και του Λαϊκού Καφεκοπτείου. Ότι ο Χριστόφιας κάµνει λαϊκίστικες µαλακίες για να δείχνει ότι µίσιη µου κάµνει οικονοµίες, είναι και το γεγονός ότι στην κύρια πόρτα του Προεδρικού έβαλε από αυτήν την σιδερένια λεπίδα που τραβά τες λάσπες που τα παπούτσια τζιαι τις ποϊνες των επισκεπτών. Ότι ο Χριστόφιας είναι ένας καχύποπτος χώρκατος, είναι και το γεγονός ότι µόλις επήεν στο προεδρικό εκοίταξεν που κάτω που την καρκόλαν του Τάσσου για να δει αν εκρύφκετουν καµ- µιά δίµετρη Ρωσσίδα. Ότι οι πολιτικοί µας περιπαίζουν µας, είναι τζιαι το γεγονός ότι που κάτω που το τραπέζι του Εθνικού Συµβουλίου η Έρση ηύρεν καµ- µιάν εκατοστήν µαπππούες που κακκάθκια της µούττης, που προφανώς οι πολιτικοί άµαν εκαθαρίζαν την µούττην τους εστρονγγυλέφκαν τα τζιαι µετά ετοποθετούσαν τα που κάτω που το τραπέζι. Ότι η Έρση έσιει λλίην τσίππαν πάνω της, είναι και το γεγονός ότι εκατάλαβεν ότι κάποια που τα κακκάθκια ήταν του Χριστόφια τζι εθύµωσεν του.

15 π π π ºƒ ª π π 15 ÌÔÈÚ Ô ÎÔ Ó ÛÙ ÛÈ Ë ÙÔ ÏËıÈÓfi appleúfiûˆappleô ÙˆÓ ÂÎÏÔÁÒÓ Η επαφή µε την πραγµατικότητα θα σας γιατρέψει. Φίοντορ Ντοστογιέφσκι, Αδελφοί Καραµαζώφ ο Νοέµβριο του 2000, στην Ουάσιγκτον, ο υψηλόσωµος πρώην αντιπρόεδρος στην κυβέρνηση Κλίντον δεν µπορούσε να χωνέψει το γεγονός ότι έχανε τις εκλογές από κάποιον που πήρε µισό εκατοµύριο λιγότερες ψήφους. Όταν άρχισε να καταλαβαίνει, βοηθούσης και της απόφασης του Ανωτάτου ικαστηρίου (5 µέλη του οποίου είχαν διοριστεί από την οικογένεια Μπους), πως η λαθροχειρία στη Φλόριντα ήταν πια fait accompli, αποδέχθηκε τα τετελεσµένα και το γύρισε στο χιούµορ. Πράγµατι, λίγο καιρό µετά, ο χαµένος θα έπαιρνε σβάρνα τον πλανήτη δίνοντας διαλέξεις για τη σωτηρία του. Γεια σας, συνήθιζε να καλωσορίζει το ακροατήριό του, είµαι ο Αλ Γκορ. Κάποτε ήµουν ο επόµενος πρόεδρος των Ηνωµένων Πολιτειών της Αµερικής. Αν τύχαινε να παρευρισκόταν ο Νίκος Αναστασιάδης στο ακροατήριο σίγουρα θα χαµογελούσε. Όχι γιατί θα µπορούσε να ταυτισθεί µε τον γλυκόπικρο αυτοσαρκασµό του νοµπελίστα από το Τενεσσί όχι, ο Ν.Α. µάλλον γνωρίζει πως έχει ήδη πιάσει το ταβάνι των προσδοκιών του. Θα χαµογελούσε επειδή έχει κι ο ίδιος πείρα στις ανεκπλήρωτες προσδοκίες - τις επέφερε σε εσω- µατικούς αντιπάλους την τελευταία 15ετία, τις προκάλεσε εντελώς πρόσφατα, στον Τάσσο Παπαδόπουλο. Α, θα χαµογελούσε επίσης επειδή έχει χιούµορ. Ο Ν.Α. πρέπει να είναι η µοναδική περίπτωση πολιτικού που έδειξε τον χαρακτήρα του άµα τη εµφανίσει. Αν και βουλευτής ήδη στη δεκαετία του 80, ο νυν πρόεδρος του ΗΣΥ έγινε πραγµατικά γνωστός στις αρχές της δεκαετίας του 90 όταν κατακεραύνωνε από αέρος (αλλά και από εδάφους και πανταχόθεν) τη δύσµοιρη Νέλλυ Τσουγιοπούλου, πρώτη πρύτανη του Πανεπιστηµίου Κύπρου. Με τεράστια µυωπικά γυαλιά, που κατά κάποιο τρόπο υπογράµµιζαν το ήδη αφο- µοιωµένο εισαγγελικό ύφος, ο Ν.Α. εξαπέλυε µύδρους σε όλες τις κλίµακες που διέθετε το, όντως πλούσιο, ρεπορτόριό του. Ειρωνεία, δηκτικότητα, αλαζονεία, επιθετικότητα, τραχύτητα, σαρκασµός. Και, ας µη ξεχνάµε, το γνωστό προτεταµένο δάκτυλο. Μόλις καταλάγιασε η θύελλα, ο Ν.Α. αντιλήφθηκε το, πραγµατικά ανήκουστο για πολιτικό πρώτης γραµµής, ολίσθηµα: είχε αφήσει να διαρρεύσει η πραγµατική εικόνα του. Ευφυής ων, έσπευσε να ανασκευάσει σε συνέντευξη του στις, τότε, Σελίδες, το νεότευκτο ίµατζ του. Ο τίτλος της συνέντευξης: Ειρωνεία τέλος. Οι Αγγλοσάξονες έχουν ένα ρητό σε τέτοιες περιπτώσεις. Easier said than done, ή, στα Ελληνικά, πρώτα βγαίνει η ψυχή και µετά το χούι. εν ξέρουµε αν ο Ν.Α. όντως, µαλάκωσε µε το πέρασµα του χρόνου (πάντως, κι αν τούτο συµβαίνει µάλλον δεν πρέπει να οφείλεται σε καµιά εργώδη ενδοσκόπηση αλλά στις καταπραϋντικές ιδιότητες του πανδαµάτορος) ή αν, απλούστατα, έµαθε να διαχειρίζεται αποτελεσµατικότερα την εικόνα του. Ό,τι κι αν συµβαίνει, στο βάθος παραµένει οξύς, αψύς, σαρκαστικός και παρορµητικός. Και απολαυστικός. Ο πολιτικός λόγος του απέχει έτη φωτός από τη συνήθη ξύλινη γλώσσα. Οι ιλιγγιώδεις παροµοιώσεις του (αν και σπανίως εύστοχες), η απολαυστική (και ολίγον κωµική) σύζευξη νεοελληνικής και καθαρεύουσας, η σπαρταριστή ειλίκρινειά του σε, ούτω καλούµενες, ανθρώπινες συνεντεύξεις, η σπουδή για πρωτοτυπία, καθιστούν τον Ν.Α. µια µοναδική ραδιοτηλεοπτική εµπειρία. Η γράφουσα αδυνατεί να λησµονήσει το εξής περιστατικό: περί τις αρχές του 2003, και αφού ο Αλέκος Μαρκίδης είχε εξαγγείλει υποψηφιότητα για την προεδρία της ηµοκρατίας παρά τις σφοδρές ενστάσεις του Ν.Α., ο τελευταίος ήταν προσκεκληµένος στο ΡΙΚ. ιηγήθηκε ότι ευρισκόµενος σε ξενοδοχείο στην Αθήνα, και στα πλαίσια οµιλίας του για υποστήριξη της υποψηφιότητας Κληρίδη, συναγερµικός ψηφοφόρος τον πλησίασε και τον συνεχάρη για το σατανικό σχέδιο του κόµµατος, ήτοι, να κατέλθουν ως υποψήφιοι αµφότεροι Κληρίδης και Μαρκίδης. Σύµφωνα µε την ανάλυση του ψηφοφόρου, η δυναµική που θα δηµιουργούνταν µεταξύ της πρώτης και δεύτερης Κυριακής, θα εγγυούνταν την κατίσχυση όποιου εκ των δύο περνούσε στο δεύτερο γύρο έναντι του Τάσσου Παπαδόπουλου. Ο Ν.Α., αφού διεκτραγώδησε το συµβάν, εκµυστηρεύτηκε στο παγκύπριο, την αντίδρασή του στο άκουσµα της, οµολογουµένως αιρετικής, άποψης. Ενόµισα πως εσυσσωρεύθη το Ιντερκοντινένταλ επί της κεφαλής µου! είπε κατά λέξη. Τι λαγαρός λόγος, αλήθεια, τι παραστατικότητα. Όπως όλοι οι παρορµητικοί άνθρωποι, ο Ν.Α. ισχυρίζεται ότι είναι αµνησίκακος. Ο ίδιος σεµνύνεται ότι δεν κρατά ποτέ κακία σε κανένα και ακόµα κι αν εξεµάνη κι αν αντάλλαξε λόγια βαριά µε κάποιον, δεν του το κρατά µανιάτικο. Έχουµε την έντονη υποψία ότι τέτοια µεγαθυµία δεν τη συµµερίζεται το Παπαδοπουλέϊκο. Ερχόµαστε έτσι στο εντελώς πρόσφατο παρελθόν, στον Άγιο Φεβρουάριο του Την 17η Φεβρουαρίου, λίγο µετά τις 8 µ.µ., ο Ν.Α. απηύθυνε λογύδριο στο πλήθος που είχε συγκεντρωθεί στο επιτελείο για να γιορτάσει την πρωτιά Κασουλίδη. Εµφανέστατα συγκινηµένος από την απόδοση του κόµµατος (όντως µη αναµενόµενη αλλά όχι για τούτο ιδιαίτερα εντυπωσιακή στο κάτω κάτω, ο Συναγερµός είχε απλώς καταφέρει να επανα- µαντρίσει τους, τήδε κακείσε, αυτόµολους και να συγκεντρώσει το κλασσικό του εκλογικό ποσοστό), ο Ν.Α. πραγµατικά λύγισε όταν αναφέρθηκε στον (παρόντα) ιδρυτή της παράταξης. Τα µάτια του βούρκωσαν, η φωνή του έσπασε, µετά βίας συγκράτησε τα δάκρυά του. Κάποιος όχι ιδιαίτερα χαιρέκακος θα µπορούσε να επισηµάνει ότι αυτό για το οποίο τόσο λοιδόρησε τον Τάσσο Παπαδόπουλο, το πάθαινε τώρα και ίδιος. Και µάλιστα για µια επιτυχία που αφορούσε αποκλειστικά το µαγαζάκι του. Και η οποία επιτυχία τελούσε υπό διαλυτική αίρεση. Οι παρορµητικοί άνθρωποι είναι ολωσδιόλου ανακόλουθοι. Με πραγµατική έκπληξη διαβάσα- µε, σε πλήθος µετεκλογικών αναλύσεων, ότι ο Ν.Α. είναι ανάµεσα στους κερδισµένους των φετινών εκλογών. Η άποψη της γράφουσας δεν θα µπορούσε να απάδει περισσότερο προς την άποψη αυτή, αφού θεωρεί πως ο Ν.Α. ήταν, τόσο σε προσωπικό όσο και σε κοµµατικό επίπεδο, το αληθινά µοιραίο πρόσωπο της πρόσφατης ιλαροτραγωδίας. Σε προσωπικό επίπεδο πέτυχε (ακουσίως και από καραµπόλα, έστω) να καταστήσει εκ νέου τον, ξεγραµµένο, Γιαννάκη Κασουλίδη εν δυνάµει εσωκοµµατικό αντίπαλο και ενδεχόµενο αµφισβητητή της παντοδυναµίας του και µάλιστα σε µια στιγµή όπου, ως γνωστόν, άλλος σοβαρός άνθρωπος στο ΗΣΥ δεν υπάρχει. Σε κοµµατικό επίπεδο, κατάφερε να σπρώξει το ΗΚΟ στις αγκάλες του ΑΚΕΛ και να χάσει την εξουσία µέσα από τα χέρια του, (κι ας ακούγονται λογιών λογιών φήµες που δείχνουν προς άλλες κατευθύνσεις). Οι προσωπικές, ολοµέτωπες επιθέσεις, στον υιό, στον βαφτιστικό, στον γαµπρό, και βεβαίως στον ίδιο τον τέως Πρόεδρο, όσο ροκάνιζαν την καρέκλα του τελευταίου άλλο τόσο δυναµίτιζαν τις γέφυρες συνεργασίας στον δεύτερο γύρο. Το πρόβληµα, ασφαλώς, δεν ήταν οι επιθέσεις αυτές καθ αυτές. Το πρόβληµα ήταν το πρόσωπο που τις εξαπέλυε, σε ποιούς τις εξαπέλυε και µε ποιό τρόπο. Λες και είχε απέναντί του την Τσουγιοπούλου εν θα µπορούσε ο ταλαντούχος Ν.Α. να βάλει ένα (ή πολλά) από τα πρωτοπαλλίκαρά του να κάνουν αυτή τη σκατοδουλειά; Εδώ, θεωρώ, πως έγκειται το µείζον. Ο Ν.Α. δεν τη θεωρούσε σκατοδουλειά. Το απολάµβανε από κορυφής µέχρις ονύχων. Όµως, τα επί προσωπικού κτυπήµατα, ακόµα και αν είναι πάνω από τη µέση, είναι πάντοτε επιζήµια. Αν δεν µας πιστεύει ο Ν.Α. µπορεί να ρωτήσει και τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Σε όσους ηκοϊκούς δεν είχε ιδρώσει το αυτί τους από τα πιο πάνω (κάποιοι, εννοείται, τουναντίον επέχαιραν) πρέπει να τους ήρθε κάπως βαρύ, όταν άκουσαν τον Ν.Α. να ψελλίζει τρεις µέρες πριν την 17η Φεβρουαρίου, ότι ήρθε ίσως η ώρα για την υπέρβαση. Ώστε η αποστροφή δεν ήταν προς το πρόσωπο του Τάσσου και τους συν αυτώ, φαίνεται να σκέφτηκαν κάποιοι στο ΗΚΟ (πολλοί άλλωστε αυτή την αποστροφή τη συµµερίζονταν πλήρως), αλλά προς την πολιτική ΗΚΟ στο Κυπριακό. Το δεύτερο σφάλµα του Ν.Α. ήταν πλέον δυσκολοχώνευτο. Εαν ο Γιαννάκης Κασουλίδης τη δεύτερη Κυριακή συγκέντρωσε όντως το 40% της εκλογικής δύναµης του ΗΚΟ, τούτο οφείλεται µόνο στην πίκρα των ΗΚΟϊκών προς το ΑΚΕΛ και τον ηµήτρη Χριστόφια. Ήταν ψήφος διαµαρτυρίας για τους πρώην συνεταίρους, όχι υπερθεµατισµός του Κασουλίδη. εν γνωρίζουµε αν ο Ν.Α. έχει διαβάσει το βιβλίο του Σουν Τσου, Η Τέχνη του Πολέµου που γράφτηκε γύρω στο 500 π..χ ή αν έχει δει την τριλογία Ο Νονός. Τέλος πάντων, συστήνονται αµφότερα. Στη δεύτερη ταινία της τριλογίας του Φράνσις Φορντ Κόπολα, ο Μάικλ Κορλεόνε λέει, πως ένα από τα πράγµατα που έµαθε από τον πατέρα του ήταν το εξής (στην πραγµατικότητα η φράση απαντάται αρχικώς στο βιβλίο του Σουν Τσου): Κράτα τους φίλους σου κοντά αλλά τους εχθρούς σου κοντύτερα. Πως είπατε; Άλλο οι σχέσεις µεταξύ µαφιόζων και άλλο µεταξύ πολιτικών; Βιργινία Κκαούλα ZH! ENø I T È ÁÈÓ ÙÔ Á Ì Ì Ï Ù ÈÓ ª, µ ƒπ Àà À 2007 X ÏÈÔÈ ÎË Â ı Û Ó ÛÔ Ó ÙÔÓ ÁÒÓ ÛÔ 30 π À π À 2007 TEYXO 6 ETO 1 ÔÓ B ƒπ IMH í1 (EYPø 1,7) ª 34, ƒπ ƒπ ª ƒπ ª π À ø µè ÏÈÔappleˆÏÂ Ô È ÏÔ Û, ŒÎÙÔÚÔ 40-42, ËÏ.: ƒπ Àø π Γράφει η Θούλλα Ιακώβου άθε φορά που έχω περίοδο κατεβάζω συν τοις άλλοις και ιδέες. Να, χθες ενώ έκανα αποτρίχωση κάτω απ τα γόνατα, µού ήρθε η σπουδαία ιδέα να λύσουµε επιτέλους κι εµείς το πρόβληµα της ονοµασίας της µικρής µας πατρίδας. Οφείλω να οµολογήσω πως η µητρότητα της ιδέας δεν είναι αποκλειστικά δική µου. Την µοιράζοµαι µε την αισθητικό µου η οποία είναι Σαλονικιά, και το µαγαζί της είναι στην Μακεδονίτισσα. Αθυρόστοµη όπως είναι, κάποια στιγµή στην κουβέντα µας για το πώς βρέθηκε στην Κύπρο, µου ανέφερε τον Κερυνειώτη σύζυγο της, και στην ερώτηση µου αν έχει επισκεφθεί τα κατεχόµενα αναφώνησε «γαµώ την Άνω Κύπρο τους». Μου άρεσε πολύ η απάντηση της. Όχι όλη η φράση, µόνο το ΑΝΩ ΚΥΠΡΟΣ. Το βράδυ δεν έφαγα τίποτε. Ο προσδιορισµός Άνω Κύπρος σούβλιζε τα µυαλά µου. Την νύκτα δεν έκλεισα µάτι. Όλο ιδέες κατέβαζε το µυαλό µου, και ένα ρυάκι αίµατος το άλλο µου µυαλουδάκι. Σκέφτηκα λοιπόν να τελειώνουµε µε τους εθνικισµούς µια και καλά, και την βόρεια Κύπρο να την λέµε ΑΝΩ ΚΥΠΡΟΣ και τις ελεύθερες περιοχές ΚΑΤΩ ΚΥΠΡΟΣ ώστε το ΤΟΥΡΚΙΑ και ΕΛΛΑ Α και όλα τα παράγωγα τους να εξαφανιστούν, και µαζί τους να εξαφανιστεί και αυτός ο κακός εθνικισµός. Οι Τουρκοκύπριοι θα είναι πια Ανωκύπριοι και εµείς Κατωκύπριοι. Η αδελφή µου που είναι εθνικίστρια, για να καταλάβετε, στην πόρτα του δωµατίου της έχει ακόµη ένα από αυτά τα στίκκερ µε το ΕΝ ΞΕΧΝΩ. Εδώ ανοίγω µια παρένθεση: Στην Αθήνα όταν ήταν φοιτήτρια, είχε ένα τέτοιο στίκκερ στην πόρτα της, µα οι κακές γλώσσες έλεγαν ότι ήταν για να υπενθυµίζει στους εραστές της να φέρνουν τα προφυλακτικά. Τέτοια ήταν η φήµη της που η µάνα µας, που είναι πιο αθυρόστοµη και από την Θεσσαλονικιά, τής είπε κάποτε «έστειλα σε στην Αθήνα για να σπουδάσεις, τζιαι συ ήρτες πίσω µε πτυχίο στο πισωκολλητό». Η αδελφή µου λοιπόν διαφωνεί, διότι λέει ότι είναι πιό εύηχο να πεις «βρωµόσσιυλλοι» παρά «Ανωκύπριοι». Άσε, λέει, που στην λογοτεχνία (γράφει κιόλας η αδελφή µου), θα υπάρχουν προβλήµατα στις περιγραφές. Παραδείγµατος χάριν, τί θα καταλάβει ο αναγνώστης από αυτό το απόσπασµα: «η Κατωκύπρια τον έσυρε κάτω, και σχίζοντας τα ρούχα της ανέβηκε πάνω από τον Ανωκύπριο, και πάνω κάτω µε την γλώσσα της άρχισε να του γλείφει την µύτη. Ο Ανωκύπριος γαργαλιόταν, και µ ένα σάλτο έσυρε την Κατωκύπρια κάτω, ανέβηκε πάνω της, µα, πριν προλάβει να την κατατροπώσει, µπήκε µέσα ο άντρας τής Κατωκύπριας και τα έκανε όλα άνωκατω, µε τον Ανωκύπριο να καλύπτει την κάτω κεφαλή του µήπως και κάποιο γυαλί την τραυµατίσει» Έχει κάποιο δίκαιο η αδελφή µου, µα εγώ θα επιµένω: Αύριο θα δω τον σύντροφο Χριστόφια και θα του πω την ιδέα µου. Είµαι σίγουρη πως θα συγκινηθεί.

16 16 πøƒ µ π π À - µ ªª 𠵃 À π Ú ÙÔ ÎÔ Ó ÛÙ ÛÈ Ë Νίκος Αναστασιάδης έχει ένα αδιαµφισβήτητο χαρακτηριστικό, κοινά παραδεκτό σε όλους: εν µπορεί να κρύψει εύκολα τα συναισθήµατα του! Όπως δεν µπόρεσε να κρύψει την οργή του κατά της ΣΕΚ όταν η συντεχνία κάλεσε τα µέλη της να καταψηφίσουν τον κοµµουνιστή υποψήφιο (ο ίδιος υπολόγιζε ότι στο δεύτερο γύρο θα περνούσαν Τάσσος - Χριστόφιας και ετοιµαζόταν να ψηφίσει µε τα είκοσι του τον Χριστόφια), όπως δεν έκρυβε την απύθµενη λυσσιάρα του όταν καταψηφιζόταν το Σχέδιο Ανάν, έτσι και τώρα δεν µπορεί να κρύψει τη χαρά του για την εκλογή Χριστόφια. εν κρατιέται ο άνθρωπος! Λάµπει ολόκληρος από ευτυχία! ιότι ζητούµενο από τον Αναστασιάδη και τη ναιναιδίστικη κλίκα τού ΗΣΥ (Χάσικος, Πουργουρίδης, Στυλιανίδης) δεν ήταν ποτέ να κερδίσει το κόµµα την εξουσία, ούτε να εµποδιστεί ο «επάρατος κοµµουνισµός». Μοναδικό ζητούµενο ήταν να φύγει ο απορριπτικός Τάσσος, για να ανοίξει ο δρόµος για ένα Σχέδιο τύπου Ανάν. Αυτό βρισκόταν στο µυαλό του Νίκου και των συν αυτώ όταν παραµύθιαζαν τον κόσµο µε επικοινωνιακές πορδές του είδους «το Σχέδιο Ανάν ανήκει στο παρελθόν», «κοιτάµε µπροστά» κ.ο.κ. Ακόµα και ο «Σοφός Γέροντας» ο αυτοκράτορας της πολιτικής απάτης και του ενδοτισµού φέρεται να είπε στο στενό του περιβάλλον: «Μην στενοχωριέστε που εκλέγηκε ο Χριστόφιας. Να στενοχωριόσασταν αν έβγαινε ο Τάσσος, γιατί αυτός δεν θέλει λύση». Στον δεύτερο γύρο το σκηνικό που είχε διαµορφωθεί ήταν δύο υποψήφιοι, µια πολιτική... Ο Συναγερµός δεν πρόκειται να ασκήσει καµιά ουσιαστική αντιπολίτευση στο Χριστόφια ενόσω αυτός ακολουθεί τη γραµµή των Βρετανών, τη γραµµή Ανάν. Αντίθετα ο Νίκος Αναστασιάδης έσπευσε στο Κελλάκι να θέσει στη διάθεση του Χριστόφια όλη την πολιτική του ισχύ για να τον βοηθήσει στην πορεία του. Ο κάθε λαός έχει την ηγεσία που του αξίζει. Ενώ στον δεύτερο γύρο οι δύσµοιροι οι Συναγερµικοί αγχώνονταν για να αποτρέψουν τον... κοµµουνιστικό κίνδυνο, η ηγεσία του Συναγερ- µού µε επικεφαλής τον Αναστασιάδη, άνετη πια, έπλεε σε πελάγη ευτυχίας. Θυµάµαι τον πόλεµο µηνυµάτων, την πόλωση και την αγωνία των Συναγερµικών φίλων µου µεταξύ των δύο Κυριακών, το αληθινό άγχος που τους διακατείχε για να αποτρέψουν τον άθεο κοµµουνιστή από το να κυβερνήσει την Κύπρο, τα , τα SMS, τις ατάκες µε... τον Λένιν, τον Στάλιν και τους υβριστές της ΕΟΚΑ (!) και δεν ήξερα τι να κάνω: να γελάσω ή να κλάψω; Εν τω µεταξύ οι Άγγλοι, οι Αµερικανοί, οι Τούρκοι, οι νεοκύπριοι, οι επαγγελµατίες «αντιρατσιστές» και οι επαγγελµατίες «αντιεξουσιαστές», η UNDP, η UNOPS και το PRIO έχουν ξαναρχίσει την τόσο γνωστή και αποκρουστική δραστηριότητα τους. Φταίτε φίλοι Συναγερµικοί, φταίτε απεριόριστα. Χάριν τού ηλίθιου κοµµατικού πατριωτισµού, ξαναδώσατε στον αντιπαθή σε όλους µας Αναστασιάδη 33%, τον κάνατε πανίσχυρο, και του δίνετε την ευκαιρία ανενόχλητος να ξανασπρώξει µαζί µε το Χριστόφια την Κύπρο σε περιπέτειες που ανοίγουν το δρόµο ώστε το νησί µας να γίνει προτεκτοράτο της Άγκυρας. Χ.Ε. ÙÔ ÚÎÔappleÔ ËÛË ÙÒÓ ÈÛÙÔÚÈÎÒÓ ÙÔappleˆÓ Ì ˆÓ Ì ÛÙ Î Ù fiìâó ό ιεθνές ίκαιο και οι αρχές τής Ευρωπαϊκής Ένωσης θεωρούν κάθε βίαιη ή επιβαλλόµενη µετονοµασία τοπωνυµίων ως έγκληµα. Ο Γ.Γ τών Η.Ε. κ. Κόφι Αννάν, περιφρονώντας τόν ίδιο τόν ΟΗΕ, χρησιµοποίησε στούς χάρτες και στά σχέδιά του γιά τό Κυπριακό τίς παράνοµες µετονοµασίες τών Τούρκων, αντί τών νοµίµων τοπωνυµίων που βρίσκονται κατατεθηµένα στόν Τοµέα Τυποποίησης τού Οργανισµού. Οι τουρκικές δυνάµεις κατοχής έχουν αλλάξει αυθαίρετα 40,000 περίπου ενδώνυµα, δηλαδή παραδοσιακά τοπωνύµια και µικροτοπωνύµια, τά οποία µάλιστα εγκρίθηκαν και από τήν ψευδοβουλή. Οι Τούρκοι προχώρησαν και σε χιλιάδες αλλαγές τοπωνυµίων τής Ελεύθερης Κύπρου, ενώ δεν σεβάσθηκαν ούτε και αυτά τά τουρκικά ενδώνυµα τών Τουρκοκυπρίων. Οι εγκληµατικές τοπωνυµικές µετονοµασίες αποτελούν µέρος τού ευρύτερου σχεδίου τών εισβολέων γιά εθνοκάθαρση και πλήρη τουρκοποίηση τών κατεχοµένων. Οι Τούρκοι επιχειρούν να σβήσουν όλα τά αχνάρια τού παρελθόντος, και να διαµορφώσουν ένα νέο τουρκικό κράτος. Τά τοπωνύµια, ως οι αυθεντικότεροι µάρτυρες τής ιστορικής και εθνικής ταυτότητας τής Κύπρου, επιβάλλεται γι αυτούς να εκτουρκιστούν και εξισλαµισθούν. Οι επιλογές τών νέων ονοµάτων από τίς δυνάµεις κατοχής είναι εκ προθέσεως σκόπι- µες και προκλητικές, αποσκοπούν στήν αναµόχλευση και αναβίωση τού φυλετικού µίσους και στήν διαιώνιση τών διχοτοµικών, σωβινιστικών τετελεσµένων τής Εισβολής. Προς τούτο άλλαξαν όλα τά τοπωνύµια που προέρχονται από ονόµατα αγίων ή έχουν θρησκευτικό περιέχοµενο: Άγιος Βασίλειος-Turkeli, Άγιος Ιάκωβος-Altinova, Άγιος Συµεών-Avtepe, Άγιος Χαρίτων-.. Erkenekon, Άγιος Νικόλαος-Yamackoy,, κ.ο.κ. Στήν πλειοψηφία τους οι τουρκικές τοπωνυµικές επιλογές σχετίζονται µε ονόµατα «ηρώων» και γεγονότα τής Εισβολής, µε ονόµατα Τούρκων πολιτικών και στρατηγών, µε επετείους και γεγονότα τής Ιστορίας τους, κ.τ.λ., που σκοπό έχουν να ταπεινώνουν τούς Ελληνοκυπρίους, να εξάρουν τούς κατακτητές, και να εµπεδώσουν τόν διαχωρισµό. Ενεργώντας προς τήν κατεύθυνση αυτήν, µετονόµασαν: Τόν Άγιον Γεώργιο Κερύνειας σε Karaoglanoglou, από τό όνο- µα Τούρκου στρατηγού που σκοτώθηκε στό Πέντε Μίλι κατά τήν Εισβολή. Τήν Αµµόχωστο, Gazimagusa, δηλαδή πόλη τών Γαζήδων, τών µαχητών τού ιερού πολέµου. Τόν Άγιον Χαρίτωνα, Ergenekon. Έδωσαν δηλαδή στό χωριό τό όνοµα µυστικής παραστρατιωτικής οργάνωσης µε εγκληµατικό παρελθόν. Τόν Καραβά, Alsancak = Ερυθρά σηµαία. Τήν Σίντα, Inonou, από τό όνοµα τού Τούρκου πολιτικού. Τήν Γαλάτεια, Mehmetcik,, τό όνοµα δηλαδή τού στρατού Εισβολής. Τό τουρκικό αυτό έγκληµα ουδόλως συζητήθηκε από τούς πολιτικούς µας, ουδεµία απαίτηση αποκατάστασης προβλήθηκε. Η επιβολή τών εκτουρκισµένων ονοµάτων καθιερώνει τούς Τούρκους ως τούς νέους ιδιοκτήτες τών κατεχοµένων εδαφών µας. Η ανοχή τών µετονοµασιών από µέρους µας αποτελεί πράξη ανάγωρισης τών νέων «ιδιοκτητών» τής πατρίδας µας, και ωρολογιακήν βόµβα που θα τινάξει στόν αέρα τήν οποιαδήποτε «λύση» τού Κυπριακού. Ανδρέας Μακρίδης, φιλόλογος-ιστορικός

17 À π π ; 17 ºÒÙÔ...Û fiïèô ÌÈÎÚfi Ú ÛÙË ÎÎÔ (Ó Ì ÛÂÈ) ÂÓÒ È ÂÈ ÙËÓ Î Ú Óı Î È appleúô ÏËÌ Ù ÂÙ È ÁÈ Ù ÏÈ appleô ı ÂÈ Ó ÓÙÈÌÂÙˆapple ÛÂÈ fiù Ó ÌÂÁ ÏÒÛÂÈ. Ô ÌˆÚfi Á Ï Û Ì ÚÎÂÙ ÚıÚ ÙË ø π, appleè Û fiìˆ Ù ÎÏ Ì Ù ÌfiÏÈ ÓÙ ÎÚ Û ÙËÓ ÊˆÙÔÁÚ Ê ÙÔ Ó ÛÙ ÛÈ Ë Ì ÙÔÓ ÙÛÔ Ú Ë appleï ÙÔ. º ÛÈÔÏÔÁÈÎfi ̈Úfi. ÁÂ! ÌÈÎÚ Ì appleúô ÏÏ appleë Ù ÂÌapplefi È Ó Ó. ªappleÚ Ô ÙË! ÚÔÛ Â٠٠apple appleèâ Û, ÎfiÌË Ù È È ÔÈ ÎÂÏÈÎÔ ÛÛÈ ÏÏÔÈ Ô Ó apple ÚÂÎÙÚ appleâ ÙÂÏ ٠ˆ. Í appleóô ÎfiÏappleÔ ÁÈ Ó appleúôûâáá ÛÂÈ ÙÔ Í ÓÔ ÁÔÚ ÛÙ ÙˆÓ ÎÚ ÛÈÒÓ Ì ÏÏ ÔÏ ÁÔÓ ÛÂÍÈÛÙÈÎfi. Ô Ï ÈÛÙÔÓ ÙÛÈ appleôê ÓıËÎÂ Ô ÎË Ã Ù ËÁˆÚÁ Ô appleô ˆ ÁÓˆ- ÛÙfiÓ ÛÙËÓ È ÏÈÔı ÎË ÙÔ ÂÈ ÂÏÏËÓÈÎ È Ï. ÂÌapple ÏË Î appleú Ô ÊÔÈÙËÙ ÛÙËÓ Ó ÀfiÚÎË appleô Ï ÛÈÔÓÔÌ appleappleô  ÁÈ Ó ÛÂÈ. Ù ÁÂÙ È appleô ÙÔÓ ª ˆÙfiÓ, ÊÈÛ ÃÚÈÛÙfiÊÈ ÛÙÈ ÙÂÏ ٠ ÂÎÏÔÁ Ù È È Â Ó È ÛÙÔ ÓÓ ÙÔ ÙÔ ÙË Ú ÈÙÂÎÙÔÓÈÎ Û ÔÏ ÙÔ.À.U.

18 18 à ƒ ƒ ª ø π ª À; Ó ÙÔ Û Ó ÙÔÓ ÚÙÔ Ó, Î ÚÈ Úfi ÚÂ! Το βράδυ της 14ης Μαρτίου, τα δελτία ειδήσεων µάς επεφύλασσαν µία έκπληξη: τον Χριστόφια πλάι στον Μάνουελ Μπαρόζο στην εαρινή σύνοδο της ΕΕ να µιλά αγγλικά. εν είναι ότι δεν το γνωρίζαµε ή ότι δεν το είχαµε ακούσει, ότι τα αγγλικά του νέου µας προέδρου είναι ένα κι ένα I love you, you love I?-. Απλώς το συγκεκριµένο βράδυ είχαµε την ευκαιρία να το συνειδητοποιήσουµε και εµπράκτως. Ο Πρόεδρος µας, µε την γνωστή απλότητα που τον χαρακτηρίζει, προσπαθούσε µε τα λίγα αγγλικά που γνωρίζει, να εξηγήσει τις προθέσεις του και τις επιδιώξεις του για το κυπριακό. Το αποτέλεσµα ακούστηκε σαν δάσκαλος ο οποίος προσπαθεί να εξηγήσει σε µαθητές τρίτης δηµοτικού τι συµβαίνει στην Κύπρο. Μας θύµισε κάτι από Μακάριο στις συνελεύσεις των Ηνωµένων Εθνών στην Νέα Υόρκη τα ασπρόµαυρα ντοκυµαντέρ του ΡΙΚ-, κάτι από ηγέτες αφρικανικών νεοσύστατων κρατών την δεκαετία του 60, κάτι από δάσκαλο σε σχολική γιορτή. Το ση- µαντικότερο είναι ότι σε καµιά περίπτωση δεν µας θύµισε κάτι από σοβαρόν ευρωπαίο ηγέτη, ο οποίος µπορεί να στηρίξει αυτά που πιστεύει και να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Η σηµασία της εικόνας και του image ενός πολιτικού άντρα ο οποίος θέλει να κινείται στην προµετωπίδα του ευρωπαϊκού πολιτικού σκηνικού είναι αυτονόητα. Έχοντας ζήσει, αρκετοί από εµάς, για µεγάλο χρονικό διάστηµα σε χώρες του εξωτερικού, είµαστε σε θέση να αντιληφθούµε την βαρύτητα της σωστής επικοινωνίας και της ορθής χρήσης µίας ξένης γλώσσας στην κατοχύρωση θέσεων, υποστήριξη απόψεων, διάδοση ιδεών. Και δυστυχώς η εικόνα που µας έδειξε ο πρόεδρος µας στις Βρυξέλλες, δεν θα ήταν αυτή που θα περιµέναµε. εν προσπερνούµε επίσης το περιεχόµενο των δηλώσεων τού προέδρου µας: ευχολόγια κενά περιεχοµένου: απλώνω χέρι φιλίας στον κύριο Ταλάτ, το πρόβληµα πρέπει να λυθεί, οι Κύπριοι θέλουν λύση, το πεπρωµένο του όµορφου νησιού της Κύπρου κλπ. υστυχώς η εντύπωση που έχει δηµιουργηθεί είναι ότι ο πρόεδρος µας, µε τέτοιες παρουσίες στην Ευρώπη, θα γίνει έρµαιο στις ορέξεις Τούρκων και Βρετανών. Η λύση, και ας µας ακούσει ο Πρόεδρός µας, είναι η πρόσληψη και η χρήση διερµηνέα. Μια όµορφη νεαρή κοπέλα, η οποία κατέχει την αγγλική ως µητρικήν της, κι έχει γνώσεις πολιτικού επιστήµονα. Θα αναστρέψετε την εικόνα σας 180 µοίρες. εν χρειάζεται, κύριε Χριστόφια, να επιστρατεύετε τήν γνώση των αγγλικών σας, ούτε να κάµετε ιδιαίτερα σε φροντιστήριο, διότι πολύ απλά δεν έχετε χρόνο. Είστε πρόεδρος τώρα, κι έχετε πολύ πιο σοβαρά πράγµατα να κάνετε. Ο Ερτοάν µια χαρά κινείται στις Βρυξέλλες, µια χαρά προωθεί τις απόψεις του, µια χαρά κάνει τις παρεµβάσεις του, µε την χρήση διερµηνέα. Ακούσατε ποτέ τον Ερτοάν να κάνει δηλώσεις στα αγγλικά; Εσείς γιατί την παλεύετε; Θα µάθετε αγγλικά στην πλάτη ενός λαού, στην πλάτη των θέσεων και των συµφερόντων του; Κάθε πράµα στον καιρό του, κύριε πρόεδρε! εν είναι ώρα τώρα να µάθετε αγγλικά Παρασκευάς Φ. π ƒπ π πƒ ολύ χαρούµενο παρουσιάζεται το ζεύγος Χριστόφια µε την µετακόµιση του στο Προεδρικό Μέγαρο, που το βρίσκει άνετο και αρκετά ευχάριστο σαν οικογενειακή φωλιά. Ήδη άρχισαν τις ανακαινίσεις και το γέµισαν µε αφίσες του Στάλιν, σώβρακα του Τσε Γκεβάρα και αγάλµατα του Σωτήρη Καϊάφα, ενώ στο υπνοδωµάτιο τους τοποθέτησαν σφυροδρέπανα και ιαµατικά dildos. Στην κουζίνα ο ηµήτρης έχει κρεµάσει λουκάνικα και σουτζούκο, σκέφτεται µάλιστα να βάλει και µία φουκού δίπλα από το τραπέζι του πινγκ πονγκ στο σαλόνι, για να ψήνει παστουρµάδες την ώρα που θα σερβίρει. Κακά τα ψέµατα όµως, η πρώτη νύκτα τους εκεί ήταν πολύ δραµατική και λίγο έλειψε η όλη εκδήλωση να τιναχθεί στον αέρα µε απρόβλεπτες συνέπειες για τον τόπο. Συγκεκριµένα, µόλις αποχαιρέτησαν το απερχόµενο ζεύγος Παπαδόπουλου µε σπρωξίµατα και πορτοκλωτσιές, ο ηµήτρης, και ιδιαίτερα η Έρση, άρχισαν να κυυιλιάζουν το υπηρετικό προσωπικό µε τον χειρότερο τρόπο και να τους απειλούν µε µετάθεση στο Λαϊκό Καφεκοπτείο, αν δεν τους έφερναν αµέσως βότκα, πράγµα που έγινε ευθύς. Τότε άρχισαν και οι δύο να πίνουν σαν ψάρια και πολύ σύντοµα έγιναν σκνίπα κι άρχισαν να χορεύουν καζατσόκ µέσα στους διαδρόµους, να καπνίζουν µαριχουάνα και να σπάζουν σφηνάκια πάνω στους τοίχους. Τα πράγµατα πήραν άσχηµη τροπή όταν ο ηµήτρης πήρε τηλέφωνο στην ΠΕΟ και παρήγγειλε δυο Ρωσίδες, για να συνεχίσουν το φεστιβάλ µε ακροβατικά και παρτούζες. Η Έρση φάνηκε αρχικά να δυσφορεί κάπως, µόλις όµως θυµήθηκε ότι τα ίδια έκανε και ο αείµνηστος, πρόεδρος, αρχιεπίσκοπος, εθνάρχης, stp, l.w.b., s80, αρχισυγκολλητής Μακάριος ο Γ, έδωσε την συγκατάθεση της, γνέφοντας καταφατικά µε το κεφάλι. appleúè ŒappleË (Ô ªÂÓÂÏÈfi Ù È È Ô Ã ÌÔÏÈfi ) ούτη η ωραία (φυσικά) ιδέα εν που τον Όµηρο, έσιει τζιαι σεξ, δηλαδή, στο επιστηµονικότερον, ετράβησέν της τον στο τέλος της µιτσιάς.. Είναι η µουνοµαχία του Μενελάου (τριχωτός, κοντός, µουστακαλής πολεµιστής) τζιαι ο ωραίος Πάρις, «αρεστός» µε το ωραίον µπουκλωτόν µαλλί τζιαι µε την βούκκαν, που έκλεψεν την ωραίαν Ελένην που τον άντραν της. Είπασιν να ξεπερτεύκουν µετά από τόσους γρόνους να µαχούµαστιν δίχως αποτέλεσµα, θκυό ππαλιές να τελειώννουµεν, τζιαι αρκέφκει τζιαι η τουριστική σαιζόν. Ο αδελφός του Πάρι, ο Έκτωρ, τζιείνος του "εις οιωνός άριστος αµύνεσθαι περί πάτρης" (αρχαία ελληνική προφορά του «περί πάρτης») προειδοποίησεν του αρφού του, τού Σε αστέρι της νέας κυβέρνησης αναδεικνύεται ο Υπουργός Γεωργίας, πράγµα αναµενόµενο αν αναλογιστεί κανείς την οµοιότητα του µε τον κάπτεν Πάκουος, που πρωταγωνιστούσε στην οµώνυµη πετυχεµένη σειρά κινουµένων σχεδίων. Ο υπουργός έχει έλθει σε µια φανταστική, από κάθε άποψη, συµφωνία µε τον φίλο Λιβανικό λαό και πολύ σύντοµα αρχίζει η µεταφορά νερού από τη γειτονική χώρα µε τους Πάρι, ρε, τούτος εν πολεµιστής, έν καπαρτίζει που γλύτζιες τζιαι ωραίες κουβέντες, εννα σε κάµει µε τα κροµµύθκια τζιαι εννά ακκάσεις χώ- µαν. Αλλά οι θεοί ήτουν πολλά χτιτζιάρηες, τζιαι γλυτώσσαν τον Πάρη φανουσιάρικα (τζιείνη η Κυπραία η πουτανοθεά η Αφροδίτη), εκρύψαν τον σγιαν τον χαµολιόν, τζιαι εγύρισεν ποθκιάντροπος στην ωραίαν κλεµµένη τζιαι κλαµµένην (για λλίον) Ελένη, τζιαι γλυκά γλυκά ετράβησεν της τον πάλιν, διότι κυρίες µου, αµµά τζιαι τον φφάει µιαν βολάν η τζιυρά, στοίσιηµα εννά τον ξαναφφάει πάλιν. Τζιαι ο µουστακαλής ο ροτσής ο άντρας ο σπαθάτος µεινίσκει µανιχός τζιαι ρωθκιέται, αφού ήµουν πρώτος πώς έχασα, τα τζιέρρατά µου τα µαυρογέρηµα, περιµένεις εξής τρόπους: Οι γυναίκες επιβάτες των Κυπριακών Αερογραµµών, θα κάνουν το σύντοµο ταξίδι από την Βηρυτό µε το στόµα γεµάτο νερό, ενώ οι άνδρες θα κουβαλούν προσεκτικά από ένα χαριτωµένο κουβαδάκι ο καθένας, ασφαλώς γεµάτο νερό. Ταυτόχρονα, Λιβάνιοι πυροσβέστες θα µας πιτούν νερό µε το λάστιχο πάνω από την µεσόγειο, την ίδια στιγ- µή που τεράστιες φούσκες θα διασχίζουν την θάλασσα µε φρενήρη ταχύτητα και γενική κατεύθυνση τις κατά τόπους ακτές της Κύπρου µας. Άλλες στρατηγικές ιδέες του Υπουργού περιλαµβάνουν την απαγόρευση του ξυρίσµατος, των σα- µπουάν, των νεροµπογιών, την κατάργηση της µέρας του κατακλυσµού, και τήν φυλάκιση όσων συλλαµβάνονται είτε να βάζουν νερό στο κρασί τους είτε να βάζουν το νερό στ αυλάκι. Αν ούτε αυτά τα µέτρα αποδώσουν, ο Υπουργός δεν θα ξέρει τι να κάνει και θα είναι πολύ απελπισµένος. Απόλυτο δίκαιο φαίνεται να έχουν οι κτηνοτρόφοι του τόπου µας που έχουν κινητοποιηθεί και απευθύνουν προειδοποιήσεις στον λαό για τα µαύρα χάλια που παρουσιάζουν τα εισαγόµενα βουλγάρικα πρόβατα. Πράγµατι, νέα εµπεριστατωµένη µελέτη, καταδεικνύει ότι τα πρόβατα αυτά έχουν πολύ κακούς τρόπους, είναι αµόρφωτα, άλουτα, επιρρεπή στην πορνεία, κλάνουν ασυστόλως, είναι αχάριστα και δεν έχουν καµία σχέση µε τα δικά µας ευπροσήγορα, αξιαγάπητα, µονογαµικά προβατάκια, το κρέας των οποίων είναι λουκούµι, ενώ κάποιος µπορεί να καταβροχθίσει και την κεφαλή τους χωρίς ντροπή, χωρίς αιδώ. Για να µην τον παίρνετε λοιπόν από πίσω, πάρτε τον ένα ντόπιο πρόβατο. Η σκόνη που έστειλαν στο νησί µας οι παλιοαραπάδες για να κάµψουν το ηθικό µας, έχει θέσει σε συναγερµό τις αρχές και άλλες Υπηρεσίες του τόπου που προειδοποιούν µε την σειρά τους τις ευπαθείς οµάδες του πληθυσµού (ζωγράφοι, ηλεκτρολόγοι, αρχιτέκτονες, κτηνοβάτες, ηθοποιοί) να προσέχουν πέραν του δέοντος και να τερµατίσουν αµέσως τις άσκοπες ενέργειες. Ήδη τα ευπαθή αυτά άτοµα, έχουν συµµορφωθεί και κάνουν αποκλειστικά και µόνον σκόπιµες κινήσεις, µέχρι να κάτσουν οι σκόνες, όποτε θα επαναρχίσουν τις πολυαγαπηµένες τους άσκοπες ενέργειες όπως το ράψιµο του ψυγείου, την τοποθέτηση καρότων στα ρουθούνια τους, την χυδαία εξύβριση των κατοικίδιων ζώων τους και τον ψεκασµό των καθισµάτων του ηµοτικού Θεάτρου. Πάντως πολλοί φοβούνται πως αν δεν φύγουν σύντοµα οι σκόνες από τα εδάφη µας, θα ξισκοπιστούµε εντελώς. Βάι βάι ππεζεβενκλέρ. Πορφύριος Ρουπιρόζα που δικηόρον σήµερα να βρει το δίκηον, οι θεοί είναι µιάλοι, τζιαι οι µιάλοι εν φανουσιάρηδες, τζιαι όποιον φατσάρουν εκέρτισεν, τζιαι ο άλλος ας τραβά τα τζιέρρατα του. Η ιστορία έσιει ηθικόν δίδαγµα, αλλά όπως ούλα τα ηθικά διδάγ- µατα που κόφκουν εισιτήρια, εν νάκκον ανήθικον. Έτο, ετραβήσαν µας τον οι σπαθάτοι, ρε σπαθάρηες συµπολεµιστές. Α, ναι, έν τζιαι το άλλον το ηθικόν δίδαγµα, ένα δύο τρία, επήεν πκιον η Τροία. Ιερόν πτολίεθρον επέρσεν, που λαλούσιν τζιαι στα Ποντιακά. Καλήν Σαρακοστή. Τζιαι α-παρηόρητη. Titus Londiniensis (εξ Άγγλε Τέρας)

19 ª ƒ À Ã ø π ª À; 19 Της το είχε πει η αστρολόγος της η Μαρίνα. Στα σίγουρα θα εύρισκε καινούργια αγάπη σε ένα µήνα! Η Θάλεια την πίστεψε. Άρχισε να µετρά τις µέρες. Πέρασε ο µήνας. Έφτασε η µέρα που θα εύρισκε την καινούργια της αγάπη. Την ήθελε µε σγουρά, µακριά µαύρα µαλλιά, βλέµµα µε βάθος, µυαλό µε διαδρόµους. Εκείνο το βράδυ, τέρµα του µήνα, η Θάλεια ακολούθησε το ένστικτό της το οποίο έκανε στάση έξω από µια µεγάλη αίθουσα. Ήταν µια πολύ όµορφη αίθουσα φτιαγ- µένη από πέτρα και Ιστορία. Καµήλες κάποτε µπαινοέβγαιναν. Τυχερές που ήταν! Γεµάτες λίπος και Ιστορία. Αντί τακούνια είχανε κουδούνια. Η όµορφη αίθουσα ήταν στολισµένη µε ασπρόµαυρες φωτογραφίες της χώρας. Ήταν γεµάτη µε ανθρώπους. Όχι τυχαίους. ιανοούµενους. Η Θάλεια µε το που µπήκε στην αίθουσα έµεινε έκπληκτη. εν ήξερε ότι η χώρα της είχε τόσους πολλούς διανοούµενους. Εκείνο το βράδυ, σε εκείνον το χώρο, γιόρταζε το βιβλίο. Θα γινόταν η απονο- µή λογοτεχνικών βραβείων. Κάθησε µπροστά µπροστά η Θάλεια. Να βλέπει καθαρά τι θα διαδραµατιζόταν στην πρώτη γραµµή. Ταγεράκια, ακριβές τσάντες, ακριβά παπούτσια. Την ενοχλούσε λίγο το βλέµµα των ανθρώπων τής πρώτης γραµµής. Λίγο ξεπλυµένο. Λίγο ξέβαθο. Να ήταν άραγε η ιδέα της; Έτσι κι αλλιώς δεν είχε δει ποτέ από κοντά διανοούµενον άνθρωπο. Κάπως αλλιώς θα ήταν το βλέµµα του. Κι άρχισαν τα ψεύτικα τα λόγια τα µεγάλα. Λέξεις, λέξεις βαρυστόµαχες από µια ψιλόλιγνη γυναίκα που όλοι την ήξεραν ως αρχηγό του πολιτισµού. - Συγνώµη, είπε χαµηλόφωνα η Θάλεια στη διανοούµενη κυρία που καθόταν στα δεξιά της, µήπως έχετε καραµέλα πορτοκαλιού; Αγρίεψε η κυρία. Πού είχε θυµηθεί η Θάλεια την καραµέλα πορτοκαλιού; Πάντα η Θάλεια φύλαγε σε µια γωνίτσα του µυαλού της µια καραµέλα πορτοκαλιού µαζί µε δυο άχρηστες πληροφορίες: ότι σε µεγάλες νεροποντές οι γαλοπούλες κοιτάζουν ψηλά και πνίγονται, και ότι οι αστερίες δεν έχουν εγκέφαλο. Τώρα πώς συνδύαζε την καραµέλα µε τη γαλοπούλα και τον αστερία; Μέγας είσαι Κύριε και θαυ- µαστή η Θάλεια. - Μαστίχα Χίου µήπως; - Σςςς σας παρακαλώ! Μου αποσπάτε την προσοχή! - Τσίχλα µε γεύση δυόσµο; Οι λέξεις µε βαρυστοµάχιασαν. Σκασίλα τής διανοούµενης κυρίας αν κάποιος πονούσε το στοµάχι. Η βαρυστοµαχιασµένη άνοιξε το πρόγραµµα τής εκδήλωσης µέχρι να τελειώσει η αρχηγός του πολιτισµού µε τις βαρυστόµαχες λέξεις. Λέξεις χιλιοειπωµένες. Λέξεις που φώναζαν πως ήθελε ακόµα πολύ φως να ξηµερώσει. Πήρε κι ένα στυλό για να σηµειώνει στο πρόγραµµα ό,τι της έκανε εντύπωση. Να περνά και η ώρα. Τέλειωσε την οµιλία η αρχηγός µε το ανέκφραστο πρόσωπο. Ανέβηκε στο βήµα ο πρώτος βραβευµένος. Συµπαθητικός της φάνηκε. Ωραίο ανάστηµα, καθαρά δόντια. Μήπως είχε µαζί του τσίχλα δυόσµου; ŸÛÔ ÌappleÔÚÂ ÌËÓ ÙËÓ ÂÍÂ ÙÂÏ ÂÈ ώδεκα και δυο λεπτά, τα µάτια σου έκλεισες, κείνα τα µάτια που ονειρεύτηκαν φως, λευτεριά κι Ελλάδα... Κι όλα περάσαν απ το νου σου, σαν αστραπή, µία ζωή δεκαοχτώ ετών, τόσο µεγάλη... Τότε που ανέβηκες σ έναν ιστό και ξέσκισες το σύµβολό τους, δεκαπέντε χρονών παιδί, στο δίστρατό σου βρέθηκες µπροστά και διάλεξες αµέσως. Φως, λευτεριά κι Ελλάδα... εν λυπήθηκες για τίποτα. Και βάδισες χαρούµενος Άνοιξε το στόµα του. Η φωνή του ενοχλητική. Της τσίµπησε δυνατά τα αυτιά. - Θυµάστε όταν ήµασταν παιδιά που είχαµε ένα ξύλινο άλογο και µια γυαλιστερή τροµπέτα; Σήµερα δεν έχουµε τίποτα. Το κράτος δε µας δίνει τίποτα. Ούτε ένα ευρώ. Είναι κατάσταση αυτή; - Όχι, φώναξε η Θάλεια. Οι διανοούµενοι δίπλα και πίσω της συγχρονισµένοι φώναξαν µε συνοδεία ήχου ηλεκτρικής τσαγιέρας: - Σςςςςςςςςςςςςςς ησυχία κυρία. Έκανε ησυχία η Θάλεια. Έβαλε ένα µεγάλο Χ δίπλα στο όνοµα του πρώτου βραβευµένου. Μόλις ανοίξει το στόµα του κάποιος, τελικά αποκαλύπτεται. Απογυ- µνώνεται. Φαίνονται όλα του τα σφραγίσµατα. Ανέβηκε στο βήµα ο δεύτερος βραβευ- µένος. Γούρλωσε τα µάτια η Θάλεια. Στα µαύρα ήταν ντυµένος. Μακριά σγουρά µαλλιά είχε. Βλέµµα καθαρό. Φώναζε άνεση, υπεροχή. - Αφιερώνω το βιβλίο µου σε όλους τους δίκαιους των εθνών, είπε µε φωνή ζαχαρωµένη ο βραβευµένος. Έλειωσε η Θάλεια. Επιτέλους είχε βρει την καινούργια της αγάπη στο τέρ- µα του µήνα όπως είχε πει η αστρολόγος της η Μαρίνα. Θέλησε να σηµειώσει στο χαρτί τη δήλωση του διανοούµενου. - Α- φι-ερώνω το βιβλίο µου σε όλους τους δίκαιους των τι είπε ο ποιητής; Είχε ξεχάσει η Θάλεια σε ποιους από όλους τους δίκαιους ήταν αφιερωµένο το βιβλίο του µαυροντυµένου διανοούµενου. Ο υπεύθυνος της εκδήλωσης ήρθε δίπλα της. Της ψιθύρισε στο αυτί. - Σας παρακαλώ να περάσετε έξω. Ενοχλείτε τους διανοούµενους. - Μα δεν άκουσα καλά τι είπε ο ποιητής. Αφιερώνει το βιβλίο του σε όλους τους δίκαιους των - Εθνών κυρία µου σωπάστε τώρα. ιαφορετικά θα αναγκαστώ να σας βγάλω µε το ζόρι έξω. - Καλά είπε η Θάλεια και έσφιξε τα χείλη. Ο καινούργιος αγαπηµένος είχε τελειώσει την οµιλία του. Στεναχωρέθηκε η «ÁÒ ˆ ÛÙËÓ Á fióë ÁÂÏ ÛÙfi...» στην τελευταία κατοικία σου. Τι σήµερα τι αύριο, Ευαγόρα; Όλοι πεθαίνουνε µια µέρα. Είπες πως είναι το καλύτερο πράγµα να πεθαίνει κανείς για την Ελλάδα. Τό πες και τό κανες. Κι ήταν η πιο όµορφη µέρα της ζωής σου. Οι άλλοι σού φωνάζανε «Θάρρος Ευαγόρα!» απ τα κελιά τους, µα εσύ τους χαµογέλασες. εν είχες ανάγκη από θάρρος. Εσύ ήσουν το θάρρος. Τους κοίταξες µε βλέµµα καθαρό, ελληνικό. εν το Θάλεια. εν την είχε ακούσει όλη. Στο τέλος όµως της εκδήλωσης θα τον πλησίαζε και θα του ζητούσε να επαναλάβει τα λόγια του. Θα του έλεγε συγχαρητήρια. Θα τον φιλούσε στο µάγουλο. Στη συνέχεια ανέβηκε στο βήµα µια κυρία. ιανοουµένη κι αυτή. Φορούσε ένα γυαλιστερό φόρεµα. Σαν πανοπλία. Και µπότες µέχρι το γόνατο. - Όµως ο πόλεµος δεν τέλειωσε ακόµα γιατί κανένας πόλεµος δεν τέλειωσε ποτέ Πόσο θα ήθελε η Θάλεια να σηκώσει το χέρι και να ρωτήσει τη διανοουµένη τι ακριβώς εννοούσε - Θέλετε να ρωτήσετε κάτι; Ρώτησε η διανοούµενη από το βήµα. Μήπως είχε διαβάσει το ερωτηµατικό βλέµµα τής Θάλειας; - Ναι, ναι! φώναξε χαρούµενη η Θάλεια. Για ποιο πόλεµο µιλάς; - Πόλεµος για ευρώ χωρίς ευρώ δεν γράφουµε. Με εννοείς; εν την εννοούσε. Νόµιζε ότι οι διανοούµενοι έγραφαν βάζοντας το χέρι στην καρδιά. Έγραφαν την ώρα που κρυφάκουγαν την αγάπη να µιλά για βουνά, βαπόρια, λαθρεπιβάτες, καπνούς στα φουγάρα, γλάρους µε το κύµα κρεµασµένο στο ράµφος τους. Έγραφαν στο φως µιας λάµπας ή ενός κεριού. Η Θάλεια έγραψε µε κεφαλαία γράµµατα δίπλα από το όνοµα της διανοουµένης, ΠΡΕΠΕΙ ΣΥΝΤΟΜΑ ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ ΝΑ ΦΟΡΕΣΕΙΣ ΚΑΡ ΙΑ ΚΑΙ ΕΜΠΝΕΥΣΗ. Τέλειωσαν οι οµιλίες. Η αρχηγός του πολιτισµού κάλεσε τον κόσµο στη διπλανή αίθουσα για δεξίωση. Ωραία σκέφτηκε η Θάλεια. Ένα ποτηράκι κρασί θα µε βοηθήσει να χαλαρώσω, να πλησιάσω την καινούργια µου αγάπη. Πριν σηκωθεί από τη θέση της έγραψε δίπλα από το όνοµα της καινούργιας της αγάπης ένα ποίηµα. Θα το χάριζε στον όµορφο διανοούµενο, µιας και δεν είχε φέρει λουλούδια. - Μια ξυπόλητη πριγκίπισσα µού χτύπησε την πόρτα. Μου ζήτησε πυροτεχνή- µατα και την πρώτη πανσέληνο του καινούργιου χρόνου. Της είπα: γράψε γράµ- µα στον Άγιο Βασίλη. Η διεύθυνση του: µαύρο σύννεφο, γραβάτα φεγγαριού. Έγραψε το ποίηµα η Θάλεια. Ίσιωσε τη φούστα της. άγκωσε τα χείλη να πάρουν χρώµα. Προχώρησε µε τρεµάµενα πόδια στην αίθουσα δεξιώσεων. Παναγία µου τρόµαξε. Πού ήταν οι διανοούµενοι; Γύρω από τα βραβευµένα βιβλία κανείς. Είχαν φύγει; Τόση πολλή ώρα της είχε πάρει να γράψει το ποίηµα της; Το δώρο της για τον καινούργιο αγαπηµένο; Όχι εκεί ήταν οι διανοούµενοι. Όλοι. Είχαν χυµήξει στα φαγητά που ήταν απλωµένα πάνω σε τεράστια τραπέζια στη µέση της µεγάλης αίθουσας. Σαν γύπες ξέσχιζαν σουβλάκια, σιεφταλιά, χαλούµια. - Προσοχή! φώναξε η Θάλεια µαϊντανός στο δόντι σας! Επικράτησε µισού λεπτού σιγή. Βγήκαν καθρεφτάκια να ελέγξουν την παρουσία µαϊντανού. Η σιγή τέλειωσε. Καινούργια επίθεση στα γλυκά. Η Θάλεια έµεινε να κάνει συντροφιά στα παραπεταµένα βραβευµένα βιβλία. Πάνω σε ένα τραπέζι, µες στη γωνιά, τα είχαν πετάξει. Κι όµως αυτά ήταν που γιόρταζαν εκείνο το βράδυ. Γιατί είχαν βάλει οι διοργανωτές τα φαγητά µες στη µέση; Λες κι αυτά ήταν που γιόρταζαν. Θυµήθηκε τον αγαπηµένο η Θάλεια. Πού ήταν; Ήταν µπροστά από το τραπέζι µε τα γλυκά. Τον πλησίασε σφίγγοντας το χαρτί µε το ποίηµα της πάνω στο µέρος της καρδιάς της. - Συγχαρητήρια µου αρέσατε πολύ. Θέλω να πω η αφιέρωσή σας σε όλους τους δίκαιους των πώς το είπατε ξεχνώ - Των εθνών κυρία µου. Έκανε η Θάλεια µια προσπάθεια να τον φιλήσει µα ο διανοούµενος βραβευµένος έκανε πίσω. - Μα η αστρολόγος µου η Μαρίνα είπε Την αγνόησε ο διανοούµενος και έκανε µια στροφή να φύγει. -Συγγνώµη θα ήθελα να σας χαρίσω ένα ποίηµα µαζί µε την αγάπη µου αχχ Ο διανοούµενος πήρε µε χέρια κρύα το τσακισµένο πρόγραµµα της Θάλειας. Έριξε µια µατιά στα ορνιθοσκαλίσµατά της. - ε διαβάζονται τα γράµµατά σας - Μα είµαι µια δίκαια του έθνους. - Ξυπόλητη πριγκίπισσα; Χα χα χα Πολύ της κακοφάνηκε της Θάλειας το ειρωνικό γέλιο του διανοούµενου. Είχε ανοίξει τόσο πολύ το στόµα που - Παναγία µου, διανοούµενε µου, έχετε µαϊντανό στο δόντι! Απογοητευµένη η Θάλεια πήρε αµέσως τηλέφωνο την αστρολόγο της. Καινούργια αγάπη δεν είχε βρει. Μόνο µια καινούργια απάτη µε µαϊντανό στο δόντι. - Ακούω φωνές. Πού βρίσκεσαι; - Σε µια αίθουσα ανάµεσα σε βραβευµένους διανοούµενους. - Τι έκανε λέει; Ναι τα άστρα της Θάλειας έλεγαν µακριά, όσο πιο µακριά από διανοούµενους και βραβευµένους. Και τη ζωή της έπρεπε όσο µπορούσε να µην την εξευτελίζει µες στην πολλή συνάφεια του κόσµου Κατά Καβάφην ευαγγέλιο. Μ.Φ. κατάλαβαν πως ήσουνα ερωτευµένος και πως σε λίγο θα ολοκλήρωνες τον έρωτά σου. Ξεχάσανε πως ήσουν ποιητής. Γιατί την ώρα κείνη, έγραψες το καλύτερό σου ποίηµα. ώδεκα και δυο λεπτά, 13 Μαρτίου. Όµορφος σαν Έλληνας, ταλαντεύτηκες σ ένα σκοινί, δίχως να χάσεις το χαµόγελό σου. Την ώρα εκείνη παίχτηκε η µοίρα του ανθρώπου. Και νικήσαµε, Ευαγόρα... Απόστολος

20 20 πæ π À À, π ª À π À ËÌÂÈÒÛÂÈ ÁÈ Ó Ì ÙˆappleÔ ÂıÓÈÎ ÓÙ ÛÙ ÛË ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΕΛ. 8 Στην πραγµατικότητα αυτό που συνέβη το και αυτό που κινδυνεύει πάντα να ξανασυµβεί, όσο δεν ξεκαθαρίζονται µε κρυστάλλινη καθαρότητα τα ζητήµατα του κράτους και της κρατικής και λαϊκής κυριαρχίας, όσο ο κυπριακός λαός δεν υποχρεώνει το πολιτικό του προσωπικό, τους ηγέτες του, να υπερασπιστούνε αδιαπραγµάτευτα την ύψιστη κόκκινη γραµµή, την κυριαρχία του δηλαδή ακόµα και στις περιοχές που έµειναν ελεύθερες µετά την εισβολή του 1974, είναι το ίδιο µε αυτό που συνέβη το µε τις επανειληµµένες επιθέσεις και την παρ ολίγον κατάλυση της ηµοκρατίας. Τα µέσα είναι σήµερα πολύ διαφορετικά, οι «ιδεολογίες» και οι «προπαγάνδες» στον αντίποδα, οι πρωτεργάτες όµως οι ίδιοι, η Ουάσιγκτον, το Λονδίνο και η Άγκυρα και η επιδίωξη παραµένει η ίδια και τότε και τώρα: η κατάλυση της εξουσίας του κυπριακού κράτους, κατάλυση που, αν την επιτρέψουµε, θα θέσει σε θανάσιµο κίνδυνο την επιβίωση των Ελλήνων, συντριπτικής πλειοψηφίας των νοµίµων κατοίκων της νήσου. Για να αποτρέψουµε τον κίνδυνο επαναφοράς µιας λύσης τύπου Ανάν, που θεωρούµε τον µεγαλύτερο κίνδυνο για το µέλλον του κυπριακού κράτους και την επιβίωση του κυπριακού λαού, θεωρούµε απαραίτητη την οργάνωση µιας εξάµηνης λαϊκής διαβούλευσης για τις «κόκκινες γραµ- ƒ À µές» της διαπραγµάτευσης, που θα µπορούσε ενδεχοµένως να πάρει και τη µορφή ενός ad hoc οργάνου, µιας Συνέλευσης. ιότι διαφορετικά κινδυνεύουµε να βρεθούµε στη δύσκολη θέση να απορρίψουµε εκ των υστέρων ένα αποτέλεσµα διαπραγµάτευσης που, και πάλι, θα τις παραβιάζει. Αλλά και διότι πρέπει να αποφύγουµε µια εσωτερική σύγκρουση που δεν ξέρουµε µέχρι πού µπορεί να φτάσει. εν µπορούµε να συζητάµε µε τόση ελαφρότητα για τα θέµατα του κράτους. Θεωρούµε ότι οποιαδήποτε λύση προκύψει πρέπει να θεσπίζει κράτος και όχι προτεκτοράτο, πρέπει εποµένως να µην κάνει την πλειοψηφία µειοψηφία όπως το σχέδιο Ανάν, και πρέπει να αποκλείει σε κάθε περίπτωση την ύπαρξη ξένων δικαστών, αξιωµατούχων ή στρατών στη δοµή του µελλοντικού κράτους. Τέτοιοι ξένοι αξιωµατούχοι ή στρατοί δεν υπάρχουν πουθενά στον κόσµο, πολύ περισσότερο στην ΕΕ, παρόλο που υπάρχουν πολλά κράτη στα οποία κατοικούν δύο ή περισσότερες εθνότητες. Το λιγότερο που πρέπει να διαφυλαχθεί είναι η ανεµπόδιστη, νοµικά κατοχυρωµένη, άσκηση της κυριαρχίας των Ελληνοκυπρίων νοτίως της πράσινης γραµµής. Πουθενά στην Ευρώπη, στην ΕΕ ή στη Μεσόγειο δεν υπάρχει κράτος χωρίς δικαίωµα αυτοάµυνας Η Κυπριακή ηµοκρατία δεν απειλεί κανέναν, αντίθετα απειλείται η ίδια. Πρέπει εποµένως να φύγουµε από τη θέση του αποστρατιωτικοποιηµένου κράτους, που διατυπώθηκε σε πολύ διαφορετικές συνθήκες. Χρειαζόµαστε, στην Κύπρο, όπως και οπουδήποτε αλλού, ένα κανονικό, «συνηθισµένο», «φυσιολογικό κράτος» Πουθενά επίσης στην ΕΕ δεν υπάρχει κράτος υπό την αίρεσιν επεµβατικών δικαιωµάτων τρίτου κράτους. Κανείς δεν θα µπορούσε π.χ. να αναγνωρίσει στη Ρωσσία δικαιώµατα επέµβασης στα βαλτικά κράτη, όπου κατοικούν, σηµειωτέον, πολύ µεγαλύτερες ρωσσόφωνες µειονότητες απ ό,τι Τουρκοκύπριοι στην Κύπρο. Στην πραγµατικότητα η καµπάνια για την αποχώρηση των τουρκικών στρατευµάτων κατοχής και την προσωρινή αντικατάστασή τους από ευρωπαϊκές δυνάµεις, χωρίς συµµετοχή ελλαδικών ή κυπριακών θα έπρεπε να έχει αρχίσει προ πολλού, όπως επίσης και να συνδεθεί τόσο το θέ- µα αυτό, όσο και η απαίτηση της αναγνώρισης της Κυπριακής ηµοκρατίας και της αποαναγνώρισης της «Τ ΒΚ» εδώ και πολύ καιρό, συνδεόµενη µε την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας. Σήµερα, δεν γίνεται διεθνώς καµµία άξια λόγου ενηµέρωση της διεθνούς (αλλά και της ελληνικής ακόµα!) κοινής γνώµης για το κυπριακό πρόβληµα, ούτε και υπάρχει διεθνώς η παραµικρή εξήγηση τού γιατί οι Ελληνοκύπριοι ψήφισαν όχι το Το κίνηµά µας δεν έρχεται να υποκαταστήσει κόµµατα και πολιτικές οργανώσεις ή ηγεσίες. Προκύπτει από τη συνειδητοποίηση ότι το κράτος µας και το πολιτικό µας προσωπικό στάθηκε, στην καλύτερη περίπτωση, ανεπαρκές στην υπεράσπιση των πιο ζωτικών συµφερόντων του λαού µας. Προκύπτει επίσης από τη συναίσθηση του κινδύνου για την ίδια την υπόσταση του κράτους µας, κινδύνου που είναι πολύ πιο άµεσος από ότι νοµίζαµε έως τώρα. «Ε»