Κυκλοφορεί κάθε δεύτερο Σάββατο ΚATΩ H KYBEPNHΣH TΩN ΣAMAPO-BENIZEΛΩN

Transcript

1 15ήμερη Επαναστατική Εφημερίδα / Φύλλο 552 / Σάββατο 29 Ιουνίου 2013 / Τιμή: 1,50 Κυκλοφορεί κάθε δεύτερο Σάββατο ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΦΥΛΛΟ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗΣ ΘΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕΙ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 20 ΙΟΥΛΙΟΥ 2013 ΕΞΕΓΕΡΣΗ (και) ΣΤΗ ΒΡΑΖΙΛΙΑ Ανταπόκριση του Osvaldo Coggiola από το Σάο Πάολο Διάβαζε σελ. 8-9 ΔΙΕΘΝΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ Η ΕΥΡΩΠΗ ΣΕ ΚΡΙΣΗ Διάβαζε σελ. 6-7 Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΕΚΡΗΓΝΥΤΑΙ Διάβαζε σελ ΖΑΠΑΤΙΣΤΑΣ Διάβαζε σελ ΚATΩ H KYBEPNHΣH TΩN ΣAMAPO-BENIZEΛΩN Aνακυκλώνοντας τα πιο φθαρμένα, άχρηστα, τιποτένια, γελοία και αντιδραστικά πρόσωπα, ο Aντωνάκης σχημάτισε τη «νέα» του κυβέρνηση. Η επιλογή του πολιτικού επιτελείου της αστικής διακυβέρνησης είναι ασφαλώς μέτρο της κρίσης και κατάπτωσης της αστικής κυριαρχίας στην Ελλάδα. Το σχήμα της τρικομματικής δεν άντεξε τους κραδασμούς της ταξικής πάλης, όταν ο αλαζόνας Σαμαράς σκόνταψε όχι απλά στην αντίσταση των εργαζομένων της EPT, αλλά στο τείχος της γενικευμένης λαϊκής αγανάκτησης. H κυβέρνηση Σαμαρά Bενιζέλου Kουβέλη διαλύθηκε. Kαι τώρα; Tώρα τα δυο κόμματα που κυβερνάνε εναλλάξ τη χώρα από την ανατροπή της δικτατορίας, οι κύριοι υπεύθυνοι για τις μίζες, τη διαφθορά, τα σκάνδαλα, την οικονομική και πολιτική χρεοκοπία της χώρας και την υπαγωγή στο καθεστώς των Mνημονίων, θα συνεχίσουν να μας κυβερνάνε Xωρίς το ροζ μακιγιάζ της υποταγμένης, εξημερωμένης, καθεστωτικής ψευτοαριστεράς του Kουβέλη. Mε επικεφαλής τον Aντωνάκη, που γέρνει την κεφαλή για να μοιάζει ναπολέων. Kι από πάνω τον Bενιζέλαρο του ΠAΣOK, που δεν ήξερε τίποτα για τη λίστα Λαγκάρντ. Στο κρίσιμο υπουργείο υγείας βάλανε ένα γελοίο φασιστοειδές ικανό για τηλεοπτικές εμφανίσεις και τηλεπωλήσεις εθνικοπατριωτισμού. Για να διαλύσει τα νοσοκομεία, τη δημόσια υγεία και τα προγράμματα ψυχικής υγείας και απεξάρτησης. Oι «επιτυχημένοι» στη θέση τους. Όλο το οικονομικό επιτελείο του εντολοδόχου της τρόικας Στουρνάρα και ο Bρούτσης στο εργασίας μιας και κατάφερε να ανεβάσει την ανεργία από το 14 στο 27%. Kι ο «Ξένιος» ένδιας για να συνεχίσει τις κρατικές «σκούπες» κατά των μεταναστών συναγωνιζόμενος σε βαρβαρότητα την ναζιστική παρακρατική συμμορία. Προς ενίσχυσή του ο Αθανασίου στο δικαιοσύνης με σύμβουλο τον αρνητή του Άουσβιτς Κωτούλα. Στο ανάπτυξης τον σφαγιασμό των EKO ανέλαβε ο πάντα πρόθυμος Xατζηδάκης, ενώ το Mητσοτακέικο έδωσε τον Kυριακούλη να κάνει τις απολύσεις των χιλιάδων υπαλλήλων του δημοσίου που απαιτεί η τρόικα. Όλοι οι δουλευταράδες στις θέσεις τους. Kαι ο Mιχάλης Xρυσοχοΐδης του ΠAΣOK, που δεν είχε διαβάσει το Mνημόνιο όταν το ψήφιζε, στο Yποδομών Mεταφορών και ικτύων, ίσως για να οργανώνονται καλύτερα οι παρακολουθήσεις των επικοινωνιών Kαι στο υπουργείο Πολιτισμού, που ξαναδημιουργείται, από καραμπόλα ο απαίδευτος Πάνος Παναγιωτόπουλος. H ανακυκλωμένη κυβέρνηση είναι πιο σαθρή και αδύναμη από την προηγούμενη και τυπικά στηρίζεται σε μια ισχνή πλειοψηφία 3 εδρών και στην «κατά περίπτωση» ψήφο της κουβελοαριστεράς. Eίναι κυβέρνηση κρίσης που βγαίνει μέσα από την όξυνση της άλυτης κρίσης εξουσίας της άρχουσας τάξης. Kι επειδή είναι ανίκανη και αδύναμη, γι αυτό είναι σκληρή και βάρβαρη. Προήλθε από την σκληρή πρόσκρουση στην EPT και θα συνεχίσει όχι μόνο με τη διάλυση της EPT αλλά και της παιδείας, της υγείας, τις απολύσεις στο δημόσιο και το σφαγιασμό της απασχόλησης στον ιδιωτικό τομέα, όπου ένα νέο κύμα κλεισίματος επιχειρήσεων είναι εν εξελίξει. Eίναι μια αντιδραστική, παραπαίουσα κυβέρνηση κρίσης, που επιβάλλει στο λαό και την εργατική τάξη τα εξοντωτικά μέτρα μιας κρίσης που δεν μπορεί να διαχειριστεί. Mιας κρίσης που την προσεχή περίοδο, με τις αλλαγές στη διεθνή οικονομική στρατηγική που εγκαινιάζει ο Mπερνάνκι της αμερικάνικης ομοσπονδιακής τράπεζας, θα βαθύνει την κρίση χρέους, την ύφεση και την ανεργία. Αυτή η κυβέρνηση πρέπει να πέσει αμέσως. Mε γενική πολιτική απεργία και εξέγερση. Tο EEK καλεί την εργατική τάξη και την πρωτοπορία της, πολιτικές και συνδικαλιστικές οργανώσεις, κόμματα και συλλογικότητες σε ενιαίο ταξικό μέτωπο πάλης για την ανατροπή της κυβέρνησης των Σαμαρο-Bενιζέλων και τη συντριβή των φασιστικών παρακρατικών μορφωμάτων. Mια εργατική εναλλακτική λύση είναι αναγκαία για να αντιμετωπιστεί η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση. Aυτό θέτει με επείγοντα τρόπο το ζήτημα της πάλης για ανατροπή της κυβέρνησης και της εξουσίας των καπιταλιστών, για την εργατική εξουσία και μια διεθνή - διεθνιστική σοσιαλιστική διέξοδο από την κρίση του παρηκμασμένου καπιταλισμού.

2 σελίδα 2 σάββατο 29 Ιουνίου 2013 σάββατο 29 Ιουνίου 2013 σελίδα 3 KATAΓΓΕΛΛΟΥΝ ΤΗ ΙΩΞΗ Προκλητική η παραπομπή σε δίκη του Σάββα Μιχαήλ και του πρώην πρύτανη του ΕΜΠ Κων/νου Μουτζούρη ΨΗΦΙΣΜΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ Nα απορριφθεί η μήνυση των ναζιστών Nα παύσει κάθε δίωξη κατά του γραμματέα του EEK Σάββα Mιχαήλ και του πρώην πρύτανη του EMΠ Kων/νου Mουτζούρη TΟ «SUCC ERT STORY *» ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ Η κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου μπροστά σε τριπλό αδιέξοδο Αίσθηση και αντιδράσεις έχει προκαλέσει η δίωξη κατά του γ. γραμματέα του ΕΕΚ Σάββα Μιχαήλ και του πρώην πρύτανη του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου κ. Κωνσταντίνου Μουτζούρη. Κλητήριο θέσπισμα της εισαγγελέως καλεί σε δίκη τους παραπάνω ύστερα από μήνυση που υπέβαλαν οι ναζιστές της Χρυσής Αυγής - ανάμεσά τους ο Η. Παναγιώταρος και επί η χρόνια φυγόδικος Θέμις Σκορδέλη. Νομικοί κύκλοι τόνιζαν ότι οι κατηγορίες είναι ανυπόστατες και κανονικά η μήνυση θα έπρεπε να έχει τεθεί στο αρχείο. Προφανώς υπάρχει σκοπιμότητα στην παραπομπή σε δίκη. Τη στοίχιση των κρατικών εισαγγελικών αρχών με τη φασιστική αντισημιτική οργάνωση καταγγέλουν πολίτες, πολιτικές οργανώσεις και αριστερά κόμματα. ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΗ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΙ Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ την παραπομπή σε δίκη σε ψήφισμά της. «Η ΑΝΤΑΡ- ΣΥΑ καταγγέλλει την πρωτοφανή απόφαση του εισαγγελέα να παραπέμψει σε δίκη το σύντροφο Σάββα Μιχαήλ, γραμματέα του ΕΕΚ, αλλά και τον τέως Πρύτανη του ΕΜΠ Κ. Μουτζούρη ύστερα από μηνύσεις της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής», αναφέρει το κείμενο και συνεχίζει. «Αποτελεί τεράστια αντιδημοκρατική και αυταρχική πρόκληση το γεγονός ότι ο εισαγγελέας αντί να βάλει αμέσως στο αρχείο την υπόθεση έφτασε στο σημείο να ασκήσει δίωξη και να έχουμε παραπομπή σε δίκη. είχνει αυτό ότι στο πλαίσιο της γενικότερης αυταρχικής στροφής τμήματα του κρατικού μηχανισμού κάνουν ανοιχτά τις πλάτες Δεκαπενθήμερο όργανο της Κ.Ε. του Εργατικού Επαναστατικού Κόμματος (ΕΕΚ - Τροτσκιστές) Κυκλοφορεί στα κεντρικά περίπτερα και στα βιβλιοπωλεία σε όλες τις μεγάλες πόλεις. Εκδίδεται από την Ε.Μ.Ε. - ΝΕΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ Αστική μη κερδοσκοπική εταιρία Αρχισυντάκτης Θ. Κουτσουμπός στη Χρυσή Αυγή. Άλλωστε, το μήνυμα το έχει δώσει η ίδια η τρικομματική κυβέρνηση που έχει σπεύσει να υιοθετήσει κρίσιμες πλευρές της ρατσιστικής αντιμεταναστευτικής και αυταρχικής ρητορικής και πολιτικής της Χρυσής Αυγής. Εμείς δεν πρόκειται ούτε να σιωπήσουμε ούτε να σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε ενάντια στη Χρυσή Αυγή, αυτή τη ναζιστική συμμορία που ευθύνεται για πλήθος βιαιοπραγίες, ακόμη και για δολοφονικές επιθέσεις. Με ένα μεγάλο μαζικό ενωτικό κίνημα ενάντια στο ρατσισμό και το φασισμό, με κοινή πάλη ελλήνων και μεταναστών θα διώξουμε τους φασίστες από κάθε γειτονιά. Απαιτούμε να σταματήσουν τώρα οι διώξεις και οι παραπομπές σε δίκη». ΕΠΙΣΗΣ, Η ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΙΕθνιστική Κίνηση με τίτλο Κάτω τα χέρια από τον συναγωνιστή Σάββα Μιχαήλ - ΝΑΖΙ και αστική δικαιοσύνη Σελιδοποίηση - Μοντάζ Βιβλιοτεχνία Ο.Ε. Ζωοδόχου Πηγής 52Α, Εξάρχεια Τηλ vivliotexnia@ hotmail.com Eκτύπωση ΧΕΛΙΟΣ-ΠΡΕΣ Α.Β.Ε.Ε. Ιερά Οδός 81, Αθήνα Διεύθυνση Εφημερίδας Καποδιστρίου 38, Αθήνα Τηλ.-Fax: Ετήσια συνδρομή-ενίσχυση Εσωτερικού: 45 Ευρώπη: 60 Υπόλ. Χώρες: 75 Τσεκ-εμβάσματα στη διεύθυνση: «Νέα Προοπτική» Θ. Κουτσουμπός Καποδιστρίου Αθήνα διώκουν την Αριστερά καταγγέλλει την απόφαση του εισαγγελέα να παραπέμψει σε δίκη τον σ. Σάββα Μιχαήλ και τον τέως Πρύτανη του ΕΜΠ Κ. Μουτζούρη. Η ανακοίνωσή της τονίζει: «Είναι ένα ακόμη στιγμιότυπο του Κοινοβουλευτικού Ολοκληρωτισμού, της δράσης του Κράτους έκτακτης ανάγκης για την επιβολή των βάρβαρων ταξικών μέτρων και των Μνημονίων, συνέχεια των απαγορεύσεων στην απεργία και στη διαδήλωση, στην Επιστράτευση όλων των εργατικών αγώνων και στο Μαύρο στην ΕΡΤ με τους χιλιάδες απολυμένους. Αυτό το κράτος έχει ανάγκη την Χρυσή Αυγή στην καταστολή των κοινωνικών αγώνων και στην καθυπόταξη των μεταναστών. Για αυτό ενσωματώνει τα ναζιστικά τάγματα θανάτου στο βαθύ ελληνικό κράτος, έχει υιοθετήσει κρίσιμες πλευρές της ρατσιστικής αντιμεταναστευτικής και αυταρχικής ρητορικής και πολιτικής της Χρυσής Αυγής. Η αστική δικαιοσύνη των καλοπληρωμένων δικαστών που στάθηκε τυφλή απέναντι στην εγκληματική δράση των ΝΑΖΙ, στρέφεται κτηνωδώς ενάντια σε κάθε αγώνα, στην Αριστερά, στους συντρόφους που σέρνονται στα εδώλια, καθώς τιμωρούνται για την συνέπεια των απελευθερωτικών λόγων και έργων τους». Ήδη, κυκλοφορεί κείμενο συλλογής υπογραφών το οποίο δημοσιεύουμε σε διπλανή στήλη. Καλούμε φίλους και συντρόφους, συλλογικότητες, πολιτικές οργανώσεις και κόμματα να υπογράψουν το ψήφισμα ή να εκδόσουν ανακοινώσεις αλληλεγγύης. Θ.Κ. Η Ναζιστική «Χρυσή Αυγή» κατέθεσε το 2009, μετά τα βίαια επεισόδια που προκάλεσε στον Άγιο Παντελεήμονα Αθηνών, μηνυτήρια αναφορά εναντίον όλης της ελληνικής Αριστεράς, διαφόρων συλλογικοτήτων και μεμονωμένων προσωπικοτήτων, μαζί και κατά του Σάββα Μιχαήλ-Μάτσα, γενικού γραμματέα του ΕΕΚ, κατηγορώντας τον για μια προκήρυξη του ΕΕΚ που δημοσιεύτηκε στη Νέα Προοπτική και η οποία, σύμφωνα με τους Ναζί, ενέχονταν για «συκοφαντική δυσφήμιση», «διέγερση σε βιαιοπραγίες και αμοιβαία διχόνοια» και «διατάραξη της κοινής ειρήνης». Αργότερα, τον εκέμβριο του 2012, μετά από μια σειρά ομιλιών του Σάββα Μιχαήλ σε αντιφασιστικές εκδηλώσεις, οι Ναζί κυκλοφορούν στο διαδίκτυο ένα κατάπτυστο λίβελλο με φωτογραφίες του γραμματέα του ΕΕΚ και με το δολοφονικό αντισημιτικό κάλεσμα «Λιώστε το Εβραϊκό σκουλήκι». στην επαναστατική μαρξιστική εφημερίδα που παλεύει: Λίγο πριν, τον Νοέμβριο του 2012, οι ελληνικές κρατικές εισαγγελικές αρχές δέχτηκαν την μήνυση της ΧΑ του 2009 και διέταξαν ανακρίσεις από την ΓΑ Α. Τώρα, τον Ιούνιο του 2013, παραπέμπουν σε δίκη, από όλο τον μακρύ κατάλογο των μηνυομένων, κατ επιλογή, τον Σάββα Μιχαήλ και τον πρώην Πρύτανη του Εθνικού Μετσοβείου Πολυτεχνείου κ. Kωνσταντίνο Μουτζούρη, τον οποίον κατηγορούν ότι επέτρεπε την λειτουργία του εναλλακτικού ιστότοπου Athens Indymedia από τον χώρο του Πολυτεχνείου. Η δίκη θα διεξαχθεί στο Πρώτο Mονομελές Πλημ/κείο Αθηνών στις 3 Σεπτεμβρίου 2013, στις 9 π.μ. Καταγγέλλουμε αποφασιστικά το κυνήγι μαγισσών που οργανώνουν οι Ναζί με τη σύμπραξη των Ελληνικών αρχών και απαιτούμε την παύση της δίωξης του Σάββα Μιχαήλ, του πρώην πρύτανη κ. Μουτζούρη και όλων των αντιφασιστών. Άνεργοι - Άνεργες από τις γειτονιές της Αθήνας anergoi_geitonies@espiv.net ΓΙΝΕ ΣΥΝ ΡΟΜΗΤΗΣ ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα ενάντια στον εθνικισμό, το ρατσισμό, το φασισμό, τον πόλεμο για το σοσιαλισμό και την εξουσία των εργατικών σουμβουλίων για την οργάνωση του επαναστατικού διεθνιστικού κόμματος της εργατικής τάξης για την επανίδρυση της Τετάρτης Διεθνούς ΧΩΡΙΣ «ΑΡΙΣΤΕΡΟ» ΔΕΚΑΝΙΚΙ, Μ ΑΝΟΙΧΤΑ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΜΕΤΩΠΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΥΦΕΣΗ ΝΑ ΒΑΘΑΙΝΕΙ ΤΟ ΝΕΟ ΔΙΔΥΜΟ ΤΟΥ ΜΑΞΙΜΟΥ ΘΑ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΕΙ Λέγεται -και σωστά- πως «κάθε τέλος είναι, ταυτόχρονα, μια νέα αρχή». Ομως, το τέλος της τρικομματικής κυβέρνησης Ν -ΠΑΣΟΚ- ΗΜΑΡ, μετά την αποχώρηση του κόμματος του Κουβέλη, σηματοδοτεί την απαρχή μιας νέας κρίσης της αστικής πολιτικής εξουσίας στην Ελλάδα και όχι ενός ξεπεράσματός της. Και αυτό γιατί μια όσο ποτέ εσωτερικά διασπασμένη αστική φιλομνημονιακή κυβέρνηση θα πρέπει να προχωρήσει στην εφαρμογή του πιο δύσκολου κομματιού του Μνημονίου, δηλαδή των διαρθρωτικών αντι - μεταρρυθμίσεων την ίδια στιγμή που η ύφεση στην Ελλάδα αναμένεται να είναι βαθύτερη σε σχέση με τις επίσημες προβλέψεις, ενώ το διεθνές οικονομικό και πολιτικό περιβάλλον επιδεινώνεται. Η κυβέρνηση έμεινε μισή απ ό,τι ήταν ένα χρόνο πριν Μετά την απομάκρυνση της Η- ΜΑΡ, η «νέα» κυβέρνηση είναι πολιτικά πιο αδύναμη όσο και αν ο πρόεδρος της, ο Σαμαράς, και ο νέος αντιπρόεδρός της, Βενιζέλος επαίρονται για το αντίθετο. Και αυτό γιατί: Λείπει πλέον από την κυβέρνηση το αριστερό και, σχετικά με τους άλλους διεφθαρμένους πρώην συνεταίρους του (σ.σ. Ν -ΠΑΣΟΚ), πιο «αψεγάδιαστο» δεκανίκι της. Από το νέο κυβερνητικό συνονθύλευμα Σαμαρικών ακροδεξιών τσαρλατάνων (πχ Γεωργιάδης) και Βενιζελικών και μη πρώην «εκσυχρονιστών», επίσης τσαρλατάνων (Χρυσοχοΐδης), έχουν αφεθεί στην άκρη ο σκληρός πυρήνας της Ν και του ΠΑΣΟΚ, δηλαδή οι «Καραμανλικοί» και οι «Παπανδρεϊκοί» αντίστοιχα, οι οποίοι δεν φαίνονται διατεθειμένοι να αποδεχθούν το ρόλο του «κομπάρσου». Με τον ωμό πραξικοπηματικό τρόπο με τον οποίο η κυβέρνηση έκλεισε την ΕΡΤ έχασε, παράλληλα, τη στήριξη ενός ορισμένου κοινωνικού δυναμικού που είχε ακόμα αυταπάτες για τη δυνατότητα μιας «δημοκρατικής» και «ευρωπαϊκού» τύπου διαχείρισης της μνημονιακής πολιτικής, που ειδικά αρμόζει σε μία χώρα, η οικονομία μάλιστα- της οποίας «ανακάμπτει», όπως διατείνεται ακόμα το οικονομικό επιτελείο. και είναι ακόμα στα μισά του δρόμου και τα πιο δύσκολα είναι μπροστά Παρά τις πολύ βαριές πολιτικές απώλειες τις οποίες υπέστη, η κυβέρνηση ή καλύτερα, ό,τι απέμεινε απ αυτήν, είναι υποχρεωμένη από το Μνημόνιο το οποίο έχει ψηφίσει και στηρίζει αναφανδόν να εφαρμόσει το «μοντέλο ΕΡΤ» σε όλο το δημόσιο αλλά και το «μοντέλο ΑΛΤΕΡ» σε όλο τον ιδιωτικό «τομέα» της οικονομίας. Αυτό σημαίνει: Μαζικές καταργήσεις φορέων της γενικής κυβέρνησης (νοσοκομεία, δημοτικές υπηρεσίες, σχολεία, σχολές, ασφαλιστικά ταμεία) και απολύσεις δεκάδων χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων. Νέα «λουκέτα» σε ιδιωτικές επιχειρήσεις, νέες απολύσεις και, σε δεύτερο πλάνο, παραπέρα επέκταση της μερικής απασχόλησης, επίσημης και ανεπίσημης (πχ η αρτοβιομηχανία «Κατσέλης» αναμένεται να πετάξει εργαζομένους στο δρόμο). Την ίδια στιγμή, όμως, θα πρέπει να εξατομικευθεί η ασφάλιση-σύνταξη -με την επιβολή της υποχρεωτικής ιδιωτικής ασφάλισης-, να κατασχεθούν οι περιουσίες όσων χρωστούν σε εφορίες-τράπεζες- ΤΕΒΕ, να ξεπουληθεί η δημόσια περιουσία από ένα Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων στα χέρια της Ε.Ε. και να εξαρτηθεί η εγχώρια βιομηχανία από ξένες εργολαβίες. Αυτές είναι οι βασικότερες περίφημες «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις», δηλαδή οι «μεταρρυθμίσεις» οι οποίες στοχεύουν στην ριζική αλλαγή των εργασιακών και, ευρύτερα των κοινωνικών σχέσεων σε βάρος της εργασίας και όχι απλά στη μείωση της μισθολογικής, ασφαλιστικής, κοινωνικής δαπάνης του κεφαλαίου και του Κράτους του προς την εργασία. Αν δεν προχώρησαν έως τώρα, ήταν γιατί πέρα από τις μαζικές αντιστάσεις- οι ελληνικές τράπεζες, γονατισμένες καθώς ήταν από τις ζημιές του «κουρέματος» των ελληνικών κρατικών ομολόγων (PSI), της πολυετούς βαθιάς ύφεσης και της διαρροής καταθέσεων, αδυνατούσαν να χρηματοδοτήσουν οποιαδήποτε ελληνική επιχείρηση προκειμένου να καλύψουν οι οικονομικά «υγιείς» επιχειρήσεις το κενό που αφήνουν οι «ασθενείς» ενώ το ενδεχόμενο μιας βαθύτερης από την αναμενόμενη ύφεση έρχεται πιο κοντά Η δεινή κατάσταση των ελληνικών τραπεζών δεν πρόκειται να αλλάξει τα επόμενα 2-3 χρόνια τουλάχιστον, ακόμα και μετά την «επιτυχημένη» ανακεφαλαιοποίηση τους που μόλις ολοκληρώθηκε. Αυτή κάλυψε κυρίως τις ζημιές από το PSI. Οι ζημιές από τα μη - εξυπηρετούμενα δάνεια και από τις καταθέσεις που εξαφανίστηκαν και αναμένεται να επιστρέψουν με πάρα πολύ αργούς ρυθμούς, πως θα καλυφθούν; Με ένα «κούρεμα» των υψηλών καταθέσεων όπως στην Κύπρο; Με κατασχέσεις ακίνητης περιουσίας; Με μερικές «διαγραφές» χρεών; Πιθανόν, με ένα συνδυασμό όλων αυτών ή και άλλων παρομοίων μέτρων. Το σίγουρο πάντως είναι πως με τις τράπεζες να αδυνατούν να ανοίξουν τις στρόφιγγές τους προς τις εγχώριες επιχειρήσεις, είναι αδύνατο να μην μειωθούν ακόμα παραπέρα οι επενδύσεις. Ήδη οι επενδύσεις στο α τρίμηνο του 2013 έπεσαν κατά 11,5% σε σχέση με πέρσι. Μ άλλα λόγια, απαλείφεται ο μοναδικός παράγοντας ο οποίος θα μπορούσε, σύμφωνα με την κυβέρνηση, να «ρηχαίνει» την ύφεση από φέτος. Ούτε από το εξωτερικό, θα πρέπει να περιμένει κανείς κάποια εντυπωσιακή επενδυτική κίνηση. Το όψιμο ενδιαφέρον διαφόρων ξένων επενδυτικών ταμείων για την Ελλάδα είναι πολύ πιθανόν να τελειώσει μαζί με το τέλος της επεκτατικής νομισματικής πολιτικής (σ.σ. εξαιρετικά χαμηλά επιτόκια δανεισμού) που έχει προαναγγείλει ο επικεφαλής της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ (Fed), η οποία έχει γεμίσει το πλανήτη με χρηματιστικά κεφάλαια που αναζητούν εύκολες αποδόσεις Την ίδια στιγμή, οι ελληνικές εξαγωγές πέφτουν εξαιτίας της ύφεσης στην ευρωζώνη και της επιβράδυνσης στις αναδυόμενες οικονομίες (πχ Τουρκία). Το 2014 κάθε άλλο παρά υπάρχουν ενδείξεις κάποιας δυναμικής ανάκαμψης της ευρωπαϊκής οικονομίας. Εξάλλου, αμέσως μετά τις γερμανικές εκλογές του προσεχούς Σεπτεμβρίου και, προπαντός, μετά τις κρισιμότατες Ευρω-εκλογές του Μαΐου 2014, θα ξεκινήσει ανοιχτά ο νέος κύκλος δημοσιονομικής προσαρμογής σε όλη την Ε.Ε. με συντριπτικά αρνητικές συνέπειες για τους ρυθμούς ανάπτυξης στη γηραιά ήπειρο. Την ίδια στιγμή, η διαφαινόμενη αύξηση της τουριστικής κίνησης (6%) στην Ελλάδα δεν θα αυξήσει τον τζίρο του κλάδου και, έτσι τη συνεισφορά του στο ΑΕΠ, μιας και η πτώση στις τιμές των τουριστικών «πακέτων» είναι ήδη πολύ μεγαλύτερη (25-30%)! Η κατανάλωση, παράλληλα, καταποντίζεται δεδομένου ότι οι φετινές μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις δεν έχουν το προηγούμενό τους. Την ίδια στιγμή, νέες περικοπές προετοιμάζονται από το τέλος του 2013, μιας και το ΝΤ ήδη προβλέπει τεράστιες αποκλίσεις από τους στόχους μείωσης των δαπανών (τα ασφαλιστικά ταμεία αναμένεται να έχουν έλλειμμα 5% έως το εκέμβρη) πέραν εκείνων στα φορολογικά έσοδα (ΦΠΑ). Παράλληλα, η ανεργία θα αγγίζει το 30% από το 27,5% που είναι σήμερα, οι οποίες θα ρίξουν ακόμα περισσότερο την αγοραστική δύναμη των λαϊκών στρωμάτων. Όλο αυτό το σκηνικό κάνει ακόμα και ερευνητές του κρατικά χρηματοδοτούμενου Κέντρου Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών (ΚΕΠΕ) να μιλούν για μία ύφεση στην Ελλάδα που μπορεί να φτάσει φέτος ακόμα και το 6,4-7,2%, δηλαδή όσο ήταν πέρσι και πρόπερσι, αντί για 4,5% που προβλέπει το Μνημόνιο! Ενδεικτικά, αναφέρουμε πως η ύφεση στο α τρίμηνο του 2013 ήταν 5,6%. Φυσικά, αν κάτι τέτοιο συμβεί, τότε καμία κυβέρνηση Σαμαρά Βενιζέλου δεν πρόκειται να «εξαντλήσει την τετραετία».κ. *Το λογοπαίγνιο succ ΕΡΤ story είναι παρμένο από το πρωτοσέλιδο της απεργιακής εφημερίδας των σωματείων στα ΜΜΕ που εκδόθηκε την Κυριακή 16 Ιούνη (A ΕΣΜΕΥΤΗ ΓΝΩΜΗ). Συνδυάζει τα περί ελληνικού success story που θέλει την Ελλάδα να επιτυγχάνει τους Μνημονιακούς στόχους της με τον αγώνα στην ΕΡΤ που αποδεικνύει το αντίθετο.

3 σελίδα 4 σάββατο 29 Ιουνίου 2013 σάββατο 29 Ιουνίου 2013 σελίδα 5 Ο συνδικαλιστής δημοσιογράφος Θ. Βογιατζής, γνωστός για τον αγώνα του ενάντια στις αντεργατικές ρυθμίσεις της εργοδοσίας της εφημερίδας ΘΕΣΣΑΛΙΑ, όχι μόνο απολύθηκε (16/11/2011) αλλά βρέθηκε αντιμέτωπος με τη συνδικαλιστική γραφειοκρατική ηγεσία του σωματείου του, της ΕΣΗΕΘΣΕ (Ένωση Συντακτών Ημερ. Εφημερ. Θεσσαλίας Στερ. Ελλάδας Εύβοιας), η οποία του επέβαλλε ποινή προσωρινής διαγραφής (9/5/2013) καθώς διακίνησε προκήρυξη της γραμματείας του ΠΑΜΕ Μαγνησίας. Στη συγκεκριμένη προκήρυξη καταγγέλλονταν η στάση δημοσιογράφου της ίδιας εφημερίδας που ζητούσε την επέμβαση εισαγγελέα κατά την περίοδο των κινητοποιήσεων EPΓATIKO EΠANAΣTATIKO KOMMA KΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΤΗΣ ΕΡΤ! Η βία των Σαμαρο-βενιζέλων δεν θα περάσει! Γενική Πολιτική Απεργία ιαρκείας τώρα! O αγώνας των απολυμένων της EPT, μαζί με το εκρηκτικό κύμα αλληλεγγύης που πυροδότησε το «μαύρο» στις ραδιοσυχνότητες, έρριξε την τρικομματική κυβέρνηση σε οξεία κρίση. O Σαμαράς θέλησε να δώσει ένα Blitzkrieg, ένα κεραυνοβόλο κτύπημα, όπως στους καθηγητές, στο Mετρό και στους ναυτεργάτες, αλλά απέτυχε. H αντίσταση των απολυμένων της EPT που κατέλαβαν το ραδιομέγαρο και οι εκατοντάδες χιλιάδες αλληλέγγυοι σε όλη τη χώρα διάσπασαν τη κυβέρνηση της εσωτερικής τρόικας. O ένας εταίρος, αφού έκανε τη βρόμικη δουλειά, αποχώρησε για να σχηματισθεί μια δικομματική κυβέρνηση. Tα δυο κόμματα του κεφαλαίου που επί 4 δεκαετίες κυβέρνησαν και διαγούμισαν αυτόν τον τόπο, που ρήμαξαν και διασπάθισαν το δημόσιο πλούτο, αυτοί που χρεοκόπησαν την Eλλάδα, φτώχυναν τον ελληνικό λαό και έσπρωξαν στην ανεργία ανθρώπους και ιδίως τους νέους, τώρα θα συγκυβερνάνε χωρίς τον ψευτο-μανδύα «εθνικής σωτηρίας» που τους έρριχνε ο αμίμητος Kουβέλης. Kαι ποια είναι η πρώτη πράξη της νέας εκδοχής της σαπισμένης συγκυβέρνησης; Oι απειλές του εκπροσώπου της τρόικας και των τραπεζιτών, Στουρνάρα, προς τους εργαζόμενους που από τις 11 Iουνίου παραμένουν μέσα στο ραδιομέγαρο της Aγ. Παρασκευής και η προετοιμασία των MAT να επέμβουν. H BIA KAI H TPOMOKPATIA EN ΘA ΠEPAΣOYN! Kαλούμε όλη την εργατική τάξη να αντιταχθεί στη βίαιη καταστολή των κοινωνικών αγώνων. Oι εργαζόμενοι της EPT έχουν το δικαίωμα να αγωνίζονται για το δικαίωμα στη δουλειά και στη ζωή, για να μην κλείσει η δημόσια ραδιοτηλεόραση. O αυταρχισμός του Σαμαρά και των ακροδεξιών συμβούλων του πρέπει να βρεί ΙΑΓΡΑΦΕΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ και ΝΙΚΕΣ στο ΣΥΝ ΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ στους ΟΤΑ. Μετά από πολύμηνο αγώνα του ίδιου και της ταξικής αλληλεγγύης εργαζομένων και οργανώσεων που απαιτούσαν την άμεση ανάκληση της διαγραφής, που επιβλήθηκε από το πειθαρχικό συμβούλιο, η ένσταση του Θ.Β. εκδικάστηκε στις 26/6/2013 σημειώνοντας νίκη για τον ίδιο αλλά και για κάθε μαχόμενο δημοσιογράφο και εργαζόμενο. Η επώνυμη καταγγελία αποσύρθηκε επαναφέροντας τον Θ.Β. με πλήρη δικαιώματα στο σωματείο του. Ο συνδικαλιστικός και πολιτικός αγώνας έχει νόημα και δύναμη ακόμη και όταν τον ποινικοποιούν και τον καταστέλουν. Επίσης, ο συνδικαλιστής Στάθης Μιχάλης, εργαζόμενος στην εταιρεία ΚΙΟΛΕΪ ΗΣ, μέλος του Σ του τοπικού σωματείου μετάλλου ΜΗΤΣΟΣ ΠΑΠΑΡΗΓΑΣ, απολύθηκε παράνομα, ενώ η απόλυσή του επιδόθηκε από δικαστικό κλητήρα το απόγευμα στο σπίτι του. Η εργοδοσία επέλεξε την κοινοποίηση της απόλυσης την ημέρα της γενικής απεργίας (13/6), ενώ οι εργάτες της εταιρείας παραμένουν μήνες απλήρωτοι κι ο Σ.Μ. έχει βρεθεί στην πρώτη γραμμή για τα δεδουλευμένα ως μέλος του σωματείου και της διοίκησής του. Παράλληλα, η εργοδοσία επιβάλλει αυτήν την περίοδο ατομικές συμβάσεις εργασίας που μειώνουν τους μισθούς κατά 30%. Ο κλάδος του μετάλλου πλήττεται θανάσιμα με την ύφεση να βαθαίνει, αποτέλεσμα της καπιταλιστικής παρακμής, οδηγεί σε νέο κύκλο αποβιομηχάνισης και ανεργία μαμούθ. Ο αγώνας για την όλο το εργατικό κίνημα και τα ευρύτερα στρώματα του εργαζόμενου λαού ενωμένα σε ένα σιδερένιο μέτωπο αγώνα. Tο χτύπημα των μαχόμενων εργαζομένων της EPT είναι χτύπημα σε όλο το εργατικό κίνημα. Kαλούμε τα πρωτοβάθμια σωματεία, τα σωματεία του ΠAME, τη ΓΣEE και A E Y να κηρύξουν άμεσα γενική απεργία. Aν τολμήσουν να στείλουν τα MAT στην Aγ. Παρασκευή και σ άλλα κτήρια της EPT να ξέρουν ότι όλη η χώρα θα παραλύσει από γενική απεργία διαρκείας. Καλούμε όλες τις αγωνιζόμενες συλλογικότητες να περιφρουρήσουν το χώρο της EPT. Nα επαναλειτουργήσει άμεσα η EPT. Oι ίδιοι οι εργαζόμενοι να αποκαθάρουν τα του οίκου της από τους χρυσοκάνθαρους τοποτηρητές της κάθε εξουσίας. Για μια ΕΡΤ δημόσια και ποιοτική σε ένα κράτος εργατικό! Για μια κοινωνία με δουλειές κι όχι απολύσεις! Για τον πανανθρώπινο πολιτισμό και όχι την καπιταλιστική βαρβαρότητα! Aθήνα 21 Iουνίου 2013 ακύρωση της απόλυσης του Σ.Μ. δεν περνά μέσα από τις τυπικές διαμαρτυρίες και τις παραστάσεις στα όργανα του αστικού κράτους. Η απάντησή μας για τα στοιχειώδη συνδικαλιστικά, εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα, όπως έδειξε περίτρανα και το λουκέτο στην ΕΡΤ, απαιτεί την επαναστατική κινητοποίηση των εργαζομένων κι ανέργων που θα βάλει τέλος όχι απλά στη δεξιά κυβέρνηση αλλά στο καπιταλιστικό σύστημα της διαρκούς εκμετάλλευσης και καταπίεσης για την εγκαθίδρυση της κομμουνιστικής κοινωνίας. 19/6/2013 ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ (Κ.Ο. ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ) 7ο ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΒΟΛΟΥ 29 & 30 ΙΟΥΝΙΟΥ (ΠΑΡΑΛΙΑ ΒΟΛΟΥ-ΗΡΩΟ) Το φασισμό βαθιά κατάλαβέ τον. Δεν θα πεθάνει μόνος, τσάκισέ τον! Ο χώρος του Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ κατά το διήμερο των εκδηλώσεων θα γεμίσει από συμπολίτες μας και κάθε λογής επισκέπτες. Συζητήσεις, θεατρικά δρώμενα, προβολές και παιδότοπος, μαζί με θεματικές εκθέσεις, ποικίλες μουσικές, πολυπολιτισμικές κουζίνες και πολλαπλά χρώματα θα συνθέτουν ένα περιβάλλον μέσα από το οποίο επιδιώκουμε να αναδείξουμε απόψεις που αντιστέκονται στο σκοταδισμό και τον εθνικισμό και αντιπροτείνουν τη συμμετοχή στα κινήματα, το σεβασμό στο διαφορετικό, την αλληλεγγύη και την αξιοπρέπεια και την ανάπτυξη των κοινωνικών αντιστάσεων που προβάλλουν αιτήματα ισότητας και αλληλεγγύης, που διεκδικούν ίσα κοινωνικά δικαιώματα για μετανάστες και τα ευάλωτα κοινωνικά στρώματα εν γένει. Ιδιαίτερα φέτος, στην κορύφωση της επίθεσης στα δικαιώματα όλων μας και ακόμα περισσότερο- στην κορύφωση των κινημάτων αντίστασης που κατακλύζουν τις πλατείες και τους δρόμους από την Αίγυπτο και την Τουρκία ως την αχανή Βραζιλία, το 7 ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Βόλου από μια γιορτή αλληλεγγύης γίνεται χώρος συνάντησης κοινωνικών κινημάτων και αντιστάσεων. Υψώνουμε τη σημαία της ισότητας, σηκώνουμε το όπλο της αλληλεγγύης και καλούμε για μαζικά, βροντερά «όχι» στη ρατσιστική βία, «όχι» στην περιστολή των πανανθρώπινων δικαιωμάτων, «όχι» στην απαξίωση της κοινωνίας. Το δικαίωμά μας στην ζωή είναι αδιαπραγμάτευτο και το υπερασπιζόμαστε με κάθε τρόπο και θυσία. «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη, του απεργού, του άνεργου και του μετανάστη», για μια κοινωνία καθολικής χειραφέτησης χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο! ΑΘΗΝΑ IOYNIOY M.X., Βόλος, 26/06/2013 ΓΕΡΜΑΝΙΚΕΣ ΜΙΖΕΣ ΚΑΙ ΣΤΟ MΕΤΡΟ ΑΘΗΝΑΣ; Όχι, δεν πρόκειται για σκάνδαλο της κλίμακας του σκανδάλου Zήμενς. Eκεί είχαμε να κάνουμε με δισεκατομμύρια, εδώ με μερικές εκατοντάδες ψωροχιλιάρικα (σε ευρώ). H Deutsche Welle της 19ης Iουνίου 2013 δίνει δημοσιότητα σε ένα άλλο σκάνδαλο γερμανο-ελληνικής κοπής που έφερε στο φως της δημοσιότητας ο δημοσιογράφος Kλάους Oττ στην εφημερίδα Süddeutsche Zeitung του Μονάχου. O ίδιος δημοσιογράφος είχε αποκαλύψει παλαιότερα το «σκάνδαλο Siemens» στην ίδια εφημερίδα. Τόσο ο ίδιος, όσο και η εφημερίδα του τιμήθηκαν το 2012 με το δημοσιογραφικό βραβείο Henri Nannen για τα όσα προσέφεραν στην ερευνητική δημοσιογραφία. Τελικά αρνήθηκαν να παραλάβουν το βραβείο, γιατί μαζί με αυτούς επρόκειτο να βραβευθεί και η γνωστή άμωμη «Bild». Tο σκάνδαλο με το Mετρό Aθήνας αφορά μίζες που δόθηκαν από τους γερμανικούς σιδηροδρόμους για την επέκταση των γραμμών προς το αεροδρόμιο, προς Πειραιά και προς Kόρινθο (;). Ο Οττ επικαλούμενος πηγές της εισαγγελίας της Φραγκφούρτης κάνει λόγο για συνολικό ποσό ευρώ, το οποίο, όπως λέει, διοχετεύθηκε από τη Γερμανία σε Έλληνες «αρμοδίους» μέσω εταιρίας συμβούλων που εδρεύει σε φορολογικό παράδεισο. Μιλώντας στην Deutsche Welle, ο Κλάους Οττ εξηγεί την ροή των χρημάτων: «Σύμφωνα με την εισαγγελία της Φραγκφούρτης δόθηκαν χρήματα με τη βοήθεια εταιρίας στα νησιά της Μάγχης, συγκεκριμένα πρόκειται για εταιρία συμβούλων με έδρα τη νήσο Τζέρσεϊ. Τα χρήματα αυτά λοιπόν διοχετεύθηκαν στην Ελλάδα και με αυτά δωροδοκήθηκαν κάποιοι που ήταν αρμόδιοι για την κατασκευή της γραμμής μετρό από το αεροδρόμιο προς το κέντρο της Αθήνας, προς το λιμάνι και προς την Κόρινθο». Οι «μίζες» δεν δόθηκαν για τα ίδια τα έργα κατασκευής, αλλά για την παροχή υπηρεσιών συμβούλων. Ποιοι είναι όμως οι «αρμόδιοι»; Πρόκειται για συμβούλους, τεχνοκράτες, δημοσίους υπαλλήλους ή μήπως ακόμα και για πολιτικά πρόσωπα; Ο Κλάους Οττ δηλώνει ότι δεν υπάρχει συγκεκριμένη απάντηση, τουλάχιστον προς το παρόν. «Το ποιος πήρε εν τέλει τα χρήματα, αυτό είναι κάτι που η εισαγγελία της Φραγκφούρτης προφανώς δεν έχει καταφέρει να εντοπίσει μέχρι στιγμής. Κατ αρχήν οι έρευνες επικεντρώνονται εδώ στη Γερμανία και στα όσα συμβαίνουν στους γερμανικούς σιδηροδρόμους». Για όλα αυτά τα ωραία, «το ικαστήριο της Φραγκφούρτης έχει ήδη επιβάλει πρόστιμο ευρώ στην εταιρία Lahmeyer που εδρεύει στο κρατίδιο της Έσσης και συμμετείχε σε αυτό το πρότζεκτ, επιπλέον σε πρώην στέλεχος της Lahmeyer επιβλήθηκε πρόστιμο ευρώ και άλλοι τέσσερις συνεργάτες της εταιρίας τιμωρήθηκαν με μικρότερα πρόστιμα. Οι έρευνες θα συνεχιστούν, οι ύποπτοι είναι συνολικά 37, οι περισσότεροι εκ των οποίων πρώην συνεργάτες των γερμανικών σιδηροδρόμων. Θεωρείται σίγουρο ότι θα υπάρξουν και άλλες καταδικαστικές αποφάσεις και άλλα πρόστιμα». Ύστερα από την καταδίκη οι γερμανικοί σιδηρόδρμοι εμφανίζονται άμεμπτοι. Θα κάνουν μια νέα αρχή χωρίς διαφθορά και εμπλοκή σε σκάνδαλα. Mάλιστα, κατά δηλώσεις αρμοδίων θα αποχωρήσουν από χώρες όπου παρουσιάζεται υψηλός κίνδυνος εμπλοκής σε σκάνδαλα. Πάντως, από την πλευρά της Eλλάδας δεν έχει σημειωθεί καμιά αντίδραση. Κανείς δεν έχει διωχθεί και καμμιά έρευνα δεν φαίνεται να διεξάγεται. Άλλωστε, τα 315 ψωροχιλιάρικα θα μας απασχολούνε; Eδώ με τις μίζες εκατομμυρίων της Zήμενς η κοινοπραξία N και ΠAΣOK και με τη βούλα του άμεμπτου Kουβέλη- φρόντισε να μπει η υπόθεση στο αρχείο και κανείς να μη διωχθεί. Kαι τα ονόματα που είχαν δημοσίως εμπλακεί και αναφέρονταν στις αποφάσεις των γερμανικών δικαστηρίων ήταν τρανταχτά ονόματα του πολιτικού κατεστημένου που ο Xριστοφοράκος κρατούσε γερά δεμένους. Το ζήτημα με το νέο σκάνδαλο δεν είναι το μικρό ή μεγάλο μιζοτίμημα. Όπως δεν είναι κανείς ολίγον έγκυος έτσι δεν μπορεί να είναι ολίγον διεφθαρμένος επειδή το αναφερόμενο ποσό είναι μικρό. Tο ζήτημα είναι ότι η διαφάνεια με την οποία ο Aντωνάκης και ο βαρύς Bενιζέλος λένε πως θα κυβερνήσουν φαίνεται να είναι διάτρητη. Tα κόμματα των λαμογιών που κυβερνούν επί τέσσερες δεκαετίες παίρνοντας τη σκυτάλη από το Mπαλόπουλο της χούντας πώς θα μπορούσαν να παραβιάσουν την ταξική τους ομερτά; Αναμένουμε την σιωπή τους έως ότου θα τους είναι αδύνατον. Θ.K. Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΣΑΚΚΑ ΣΕ ΑΜΕΣΟ ΚΙΝ ΥΝΟ Ενώ η ζωή του Κώστα Σακκά βρίσκεται σε άμεσο κίνδυνο από την απεργία πείνας που έχει ξεκινήσει από τις 4 Ιουνίου, το δικαστικό συμβούλιο αποφάσισε, την Τετάρτη 26/6, να παρατείνει την προφυλάκισή του άλλο ένα 6μηνο, στα 3 χρόνια! Πρόκειται για μια εξοντωτική απόφαση των ταγών της αστικής δικαιοσύνης. Εξοντωτική γιατί ο εξασθενισμένος οργανισμός του 29χρονου απεργού πείνας ίσως δεν αντέξει. Και άδικη γιατί κανένας νόμος δεν δίνει τη δυνατότητα να παραμένει προφυλακισμένος ένας κατηγορούμενος για 3 χρόνια. Ακριβώς ενάντια σ αυτήν την ωμή παραβίαση των δικαιωμάτων του κατηγορούμενου -του κάθε κατηγορούμενουκάνει απεργία πείνας ο κατηγορούμενος για συμμετοχή στη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς Κώστας Σακκάς. Με δηλώσεις της, η γιατρός Όλγα Κοσμοπούλου, μέλος της Ε.Γ. της ΟΕΝΓΕ και επιμελήτρια του Γενικού Κρατικού Νοσοκομείου Νικαίας όπου έχει μεταφερθεί ο απεργός πείνας φρουρούμενος, προειδοποιεί για τους κινδύνους αμετάκλητης βλάβης της υγείας του Κώστα Σακκά. Την αλληλεγγύη τους στον Κώστα Σακκά εκφράζουν δεκάδες συλλογικότητες, ενώ το Σάββατο 29 Iουνίου 2013, στις π.μ., οργανώνεται διαδήλωση στην Αθήνα (Μοναστηράκι). Με ανακοίνωσή τους το ΕΕΚ και η ΟΕΝ απαιτούν την άμεση απελευθέρωση του Κώστα Σακκά. ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΣΑΚΚΑ! Ο Κώστας Σακκάς συνελήφθη στις 4 εκέμβρη 2010 και προφυλακίστηκε με κατηγορίες τη συμμετοχή σε άγνωστη τρομοκρατική οργάνωση και διακεκριμένη οπλοκατοχή, κατηγορίες τις οποίες αρνείται. Μετά από 4 μήνες, στις 12 Απριλίου του 2011, τον κατηγορούν και πάλι χωρίς στοιχεία, ότι αυτή η άγνωστη οργάνωση δεν είναι πλέον άγνωστη: είναι η «Συνωμοσία των Πυρήνων της φωτιάς». Χωρίς κανένα ενοχοποιητικό στοιχείο τον προφυλακίζουν ξανά. Ο Κώστας Σακκάς μένει φυλακισμένος σχεδόν ενάμισυ χρόνο. Λίγο πριν το 18μηνο, στις 6 Απριλίου του 2012, προφυλακίζεται ξανά με την κατηγορία ότι διέπραξε 160 εμπρηστικές και βομβιστικές ενέργειες κατηγορία που δεν αποδεικνύεται από πουθενά. 2,5 χρόνια μετά ο Κώστας Σακκάς βρίσκεται προφυλακισμένος χωρίς δίκη. Aν ήταν δολοφόνος κατά συρροή, βιαστής ή διαπλεκόμενο λαμόγιο των δημοσίων ταμείων ή του παραδικαστικού θα ήταν ελεύθερος μετά τη συμπλήρωση της 18μηνης προφυλάκισης, μέχρι να γίνει η δίκη. Όμως, ο Kώστας Σακκάς είναι αναρχικός και για το κράτος και τις διωκτικές αρχές είναι επικίνδυνος. Έτσι, τον κρατάνε προφυλακισμένο για 2,5 χρόνια κατά παράβαση των δικών τους δικονομικών κανόνων. Tο κράτος σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης για μια ακόμη φορά δείχνει την ταξική αναλγησία του. Με παράνομες μεθόδους κρατά προφυλακισμένο τον Kώστα Σακκά. Ποδοπατάνε τους δικούς τους δικονομικούς κανόνες, προετοιμάζοντας το νομικό δεδικασμένο για να το στρέψουν ενάντια σε κάθε εργάτη απεργό και κοινωνικό αγωνιστή. O Κώστας Σακκάς στις 4 Ιουνίου 2013 ξεκίνησε απεργία πείνας ζητώντας την άμεση αποφυλάκισή του. Το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα εκφράζει την ταξική του αλληλεγγύη στον Kώστα Σακκά και καλεί όλον τον λαό, τους νέους, άνεργους και εργαζόμενους, αναρχικούς και αριστερούς αγωνιστές να παλέψουν για την άμεση απελευθέρωσή του και όλων των αγωνιστών που βρίσκονται στα μπουντρούμια. Να παλέψουν ενάντια στο κράτος της ταξικής εκμετάλλευσης της καταπίεσης και αναξιοπρέπειας που καταστέλλει τις φωνές αντίστασης, επιστρατεύει απεργούς και πολεμά οποιονδήποτε συγκρούεται με την βαρβαρότητα της κρίσης και της παρακμής του καπιταλιστικού συστήματος. Η υπόθεση του Κώστα Σακκά μας αφορά όλους! Σήμερα είναι ο Σακκάς, αύριο θα είμαστε όλοι εμείς! ΚΑΝΕΝΑΣ ΟΜΗΡΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ! ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΣΑΚΚΑ! ΝΑ ΠΑΥΣΕΙ ΚΑΘΕ ΙΩΞΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ! Πάρτε μέρος στη διαδήλωση Σάββατο 29 Iουνίου 2013, π.μ., Μοναστηράκι, Αθήνα

4 σελίδα 6 σάββατο 29 Ιουνίου 2013 σάββατο 29 Ιουνίου 2013 σελίδα 7 ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΑ ΤΕΛΟΣ ΓΙΑ ΜΠΕΡΙΣΑ ΔΙΕΘΝΗΣ EΡΓΑΤΙΚΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ Η ΕΥΡΩΠΗ ΣΕ ΚΡΙΣΗ Μια ιστορική περίοδος τελειώνει στην Αλβανία μετά την λήξη των εθνικών εκλογών της 23 Ιουνίου. Νικητής των εκλογών αναδεικνύεται ο επικεφαλής του Σοσιαλιστικού Συνασπισμού κομμάτων, Έντι Ράμα που παίρνει 86 έδρες από τις 140 (μέχρι στιγμής έχουν καταμετρηθεί το 95% των ψηφοδελτίων). Είναι η μεγαλύτερη σε διαφορά νίκης που έχει πετύχει κόμμα από το Η συμμετοχή ανήλθε στο 60%, ποσοστό μεγαλύτερο από αυτό του Επίσης, μεγάλη ήταν η συμμετοχή των ψηφοφόρων από τις γειτονικές χώρες (Ελλάδα, Ιταλία). Για τα δεδομένα της Αλβανίας μπορούμε να πούμε ότι τα πράγματα κύλησαν πολύ ήρεμα. Σίγουρα, δεν έλλειψαν και θύματα. Η μόνη μελανή σκιά είναι ένας νεκρός και ένας σοβορά τραυματίας στην πόλη Λέζα. Κανείς δεν περίμενε αυτή τη μεγάλη ήττα για τον πρωθυπουργό Μπερίσα. Αυτό που φαινόταν τους προηγούμενους μήνες ήταν ένα μικρό προβάδισμα του Σοσιαλιστικού Συνασπισμού, αλλά όχι αυτή την συντριπτική νίκη. Η περίοδος Μπερίσα είναι πλέον παρελθόν και έπειτα από 23 χρόνια αποχαιρετά την πολιτική σκηνή της Αλβανίας. Tο βράδυ της Tετάρτης 26 Iουνίου, ο Mπερίσα επίσημα αναγνώρισε τη νίκη των σοσιαλιστών αντιπάλων του, τους συνεχάρη και ανακοίνωσε την παραίτησή του από την ηγεσία του ημοκρατικού Kόμματος, ωστόσο, είπε θα παραμείνει βουλευτής. Ο Αλβανικός λαός καταψήφισε μαζικά τον Μπερίσα, ακόμα και στα παραδοσιακά κάστρα του στο βορρά της χώρας. εν κατάφερε να πάρει μεγαλύτερο ποσοστό ούτε στο Κούκες και Σκόδρα. Είναι κυρίως μια ψήφος κατά της κυβέρνησης Μπερίσα. Ο Μπερίσα τα τελυταία χρόνια λειτουργούσε σαν βασιλιάς παρά σαν πρωθυπουργός. Είχε προσωποποιήσει την εξουσία του σαν ένας άλλος Ενβέρης. Οι πολιτικές που καταδίκασαν τον Μπερίσα στη συνείδηση του κόσμου, είναι η αυθαιρεσία, η παραχώρηση στους ιδιώτες όλου του δημόσιου πλούτου και κυρίως οι 4 δολοφονίες στις 14 Γενάρη του Ο Αλβανικός λαός πλέον απαιτεί καλύτερες συνθήκες διαβίωσης και Ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας. Βέβαια, ο Αλβανικός λαός δεν πρέπει να έχει αυταπάτες ότι οι Σοσιαλιστές θα μειώσουν την ανεργία, θα προσφέρουν κοινωνικές υπηρεσίες (υγεία, παιδεία που είναι σχεδόν ιδιωτικοποιημένες) σε μια περίοδο παγκόσμιας οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού. Το μόνο που θα κάνουν οι Σοσιαλιστές είναι να βγάλουν τα γαλάζια παιδιά και να βάλουν τα μοβ στις δημόσιες καρέκλες. Η μόνη λύση για τον λαό της Αλβανίας, είναι μαζί με τους λαούς των Βαλκανίων και της Ευρώπης στις ενωμένες Σοσιαλιστικές Πολιτείες της Ευρώπης. M.Σ. Tελική Aπόφαση RedMed, 14 Ιουνίου 2013 Εμείς, που πήραμε μέρος στη ιεθνή Εργατική Ευρω-συνδιάσκεψη στις 9 και 10 Ιουνίου στην Αθήνα, αγωνιστές που προερχόμαστε από είκοσι χώρες της Ευρώπης, ύσης και Ανατολής, Βορρά και Νότου, αλλά και από τη Μέση Ανατολή, την Ασία, την Αφρική και τη Λατινική Αμερική, που αγωνιζόμαστε σε δεκάδες διάφορες πολιτικές οργανώσεις και κόμματα της επαναστατικής και αντικαπιταλιστικής αριστεράς, των μαχητικών συνδικάτων, των κοινωνικών κινημάτων, των συλλογικοτήτων λαϊκής αυτο-οργανωμένης πάλης, καλούμε τους εργαζόμενους, τους ανέργους, τους εξαθλιωμένους και τις κοινωνικά αποκλεισμένες μάζες σε κάθε χώρα να ενωθούμε σε ένα κοινό αγώνα για μια διεθνιστική επαναστατική διέξοδο από την κοινωνική καταστροφή που διαχέει η σημερινή παγκόσμια κρίση του καπιταλισμού. Περισσότερα από έξι χρόνια τώρα, μια άνευ προηγουμένου παγκόσμια κρίση έχει καταπιεί τον καπιταλιστικό κόσμο. εν είναι ούτε μια συηθισμένη, κλασική κυκλική κρίση, ούτε μια συγκυριακή διαταραχή, αλλά μια καθολική, συστητική, ιστορική κρίση που θέτει τις μεγαλύτερες προκλήσεις για το παρόν και το μέλλον της ανθρωπότητας. Για όλους εμάς, τους καταπιεσμένους και εκμεταλλευμένους, αυτή είναι η στιγμή της απόφασης και του αγώνα για να πάρουμε τη μοίρα μας στα χέρια μας. εν είναι αυτό ή εκείνο το αίτημα που απειλείται, αλλά η ίδια μας η ζωή - το δικαίωμα για μια ζωή της καθολικής ανθρώπινης χειραφέτησης, απαλλαγμένης από την εκμετάλλευση, την καταπίεση, την ταπείνωση ανθρώπου από άνθρωπο. Έχοντας ξεκινήσει από το κέντρο του παγκόσμιου καπιταλισμού, τις HΠΑ, η κρίση σύντομα έθεσε την Ευρωπαϊκή Ένωση στο επίκεντρό της. Οι καπιταλιστές, οι κυβερνήσεις τους, η ΕΕ, η ΕΚΤ και το ΝΤ προσπαθούν να κάνουν τους εργαζόμενους να πληρώσουν για την πτώχευση του δικού τους εκμεταλλευτικού συστήματος, καταστρέφοντας τις ζωές, τις θέσεις εργασίας, τους μισθούς και τις συντάξεις, τα σπίτια, τα δικαιώματα των εκατομμυρίων με τα πιο βάρβαρα -και εντελώς αναποτελεσματικά- προγράμματα λιτότητας και κοινωνικού κανιβαλισμού. Παρ όλες τις διαφορές στο βαθμό, τη μορφή και το ρυθμό ανάπτυξης, η κρίση πλήττει την Ευρώπη στο σύνολό της, Νότια και Βόρεια, υτική και Ανατολική. εν περιορίζεται αποκλειστικά στην περιφέρεια ή στη Νότια Ευρώπη. Η πτώχευση της Ελλάδας ήταν το προανάκρουσμα, δείχνοντας τι θα επακολουθούσε σε ηπειρωτικό και διεθνές επίπεδο. Το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα, η ευρώ-ζώνη και το σύνολο του έργου για μια ΕΕ, αντιμετωπίζουν την απειλή της αποσύνθεσης, ενώ οι λαοί της Ευρώπης απειλούνται να θαφτούν κάτω από τα ερείπια του «Ευρωπαϊκού οικοδομήματος», το οποίο οικοδομήθηκε πάνω στις σάπιες βάσεις του καπιταλισμού. Οι ευρωπαϊκές άρχουσες τάξεις απέτυχαν να πραγματοποιήσουν το παλιό τους όνειρο να ενοποιήσουν την Ήπειρο ώστε να επικρατήσουν στον ανταγωνισμό τους με τις Hνωμένες Πολιτείες και την Aσία. H πορεία μας προς τα μπρος, για μια πραγματική εναλλακτική λύση στην Ευρώπη και μια σοσιαλιστική διέξοδο από τον εφιάλτη του χρεοκοπημένου καπιταλισμού, δεν μπορεί να περιοριστεί στο σχηματισμό «ενός μετώπου των φτωχών του Νότου» ενάντια στον «πλούσιο» Βορρά, πολύ λιγότερο ένα μέτωπο των φτωχών του Νότου με τους πλούσιους του Νότου, μαζί με τους Ραχόι, Λέττα, Ολάντ, Σαμαρά, Αναστασιάδη ή Kοέλιο εναντίον των φτωχών του Βορρά, των γάλλων ή γερμανών εργαζομένων ή των φτωχών της Husby στη Στοκχόλμη. Πρέπει να σφυρηλατήσουμε ένα ενιαίο επαναστατικό διεθνιστικό μέτωπο όλων των καταπιεσμένων και αποκλεισμένων, όλων των κολασμένων της Γης, σε Νότο και Βόρρά, Ανατολή και ύση, από τη Λισαβόνα μέχρι το Βλαδιβοστόκ στην Ευρώπη, στη Μεσόγειο, τη Μέση Ανατολή της Άνοιξης των Λαών που επαναστατούν εναντίον όλων των τυράννων, των τοπικών δικτατόρων και των ξένων ιμπεριαλιστών, μια ενωμένη διεθνιστική δύναμη αντίστασης και χειραφέτησης που θα καλύπτει ολόκληρο τον πλανήτη. Για όσους από εμάς αγωνιζόμαστε στην ΕΕ, το επίκεντρο της κρίσης, είναι ζωτικής σημασίας να αποφύγουμε τις «ευρωπαϊστικές» φιλελεύθερες ή ρεφορμιστικές αυταπάτες, ότι αυτή η ιμπεριαλιστική Ένωση των τραπεζιτών και τοκογλύφων, των μεγάλων βιομηχάνων και των διεφθαρμένων πολιτικών παλιόφιλων, αυτή η αυταρχική, καταπιεστική συμμαχία της άρχουσας ελίτ που μετατρέπει την Ευρώπη σε ένα τεράστιο στρατόπεδο επισφαλούς εργασίας, θα μπορούσε ποτέ, ειδικά τη στιγμή αυτή της ιστορικής κρίσης της, να μεταρρυθμιστεί σε μια «κοινωνική και δημοκρατική Ευρώπη». Μια Βαστίλη πέφτει, δεν μεταρρυθμίζεται. Από την άλλη πλευρά, ο «ευρωσκεπτικισμός» είχε πάντα ένα αστικό αντιδραστικό περιεχόμενο, ακόμα και αν χρησιμοποιεί ένα είδος αριστερής λαϊκιστικής ρητορείας. Μια εναλλακτική διέξοδος από την κρίση, δεν είναι η αλλαγή του νομίσματος από το ευρώ σε μια (υποτιμημένη) δραχμή ή λιρέτα ή πεσέτα κ.λπ., αλλά η ριζική αλλαγή του ίδιου του κοινωνικού συστήματος, πράγμα το οποίο είναι ζωτικής σημασίας. Μια εθνικιστική αναδίπλωση στα ασφυκτικά εθνικά σύνορα, υπό την εθνική αστική τάξη του ίδιου χρεοκοπημένου κοινωνικού συστήματος και τον έλεγχο της εθνικής αστυνομίας, εθνικών στρατηγών ή εθνικών δεσμοφυλάκων δεν είναι μια πραγματικά επιθυμητή ή εφικτή εναλλακτική λύση. Η αυτάρκεια, μια αντιδραστική ουτοπία (ή μάλλον δυστοπία), οδήγησε σε καταστροφές στη δεκαετία του 30 σε συνθήκες καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης είναι μια καταστροφική φάρσα. Ένα τέτοιο όραμα δεν μπορεί παρά να προωθεί το ρατσισμό, την καταπίεση και τις διακρίσεις, επιτείνοντας την ήδη κατάσταση κόλασης στις κοινότητες των μεταναστών στην Ευρώπη. Σήμερα, ο δηλητηριώδης εθνικιστικός λαϊκισμός, παρά τα διάφορα τα δεξιά ή «αριστερά» χρώματα, και, επιπλέον, η εθνικιστική εξιά και ακροδεξιά, κι ακόμα χειρότερα, οι επικίνδυνοι ανοιχτά ναζιστικοί σχηματισμοί, όπως η «Χρυσή Αυγή» στην Ελλάδα ή το Jobbik στην Ουγγαρία, δείχνουν σαφώς το σκοτεινό δρόμο προς την βαρβαρότητα που παράγεται από το καπιταλιστικό συστημικό αδιέξοδο. Ο Γόρδιος δεσμός πρέπει να κοπεί με το διεθνιστικό σπαθί: πρέπει να συνδυάσουμε τον αγώνα για τη διάλυση της ιμπεριαλιστικής Ευρωπαϊκής Ένωσης των ληστών «από πάνω μας», των εκμεταλλευτών και καταπιεστών, με την πάλη για μια σοσιαλιστική ενοποίηση «από τα κάτω», σε ένα κοινό αγώνα όλων των εργαζομένων και των λαϊκών μαζών της Ηπείρου, για να εγκαθιδρυθεί αυτό που στην επαναστατική παράδοση των καταπιεσμένων λέγεται Ενωμένες Σοσιαλιστικές Πολιτείες της Ευρώπης. Για να προχωρήσουμε προς το στρατηγικό στόχο, είναι επειγόντως απαραίτητο, για όλες αυτές τις συλλογικότητες, τα κινήματα, τις οργανώσεις και τους αγωνιστές που προέρχονται από διαφορετικές παραδόσεις και συμμετέχουν στην ταξική πάλη και όλους τους αγώνες για τη χειραφέτηση να συζητήσουν ανοιχτά, συλλογικά, με ένα μη σεχταριστικό τρόπο, σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο, τους βασικούς άξονες ενός Προγράμματος διεξόδου από την κρίση και να αρχίσουμε να συντονίζουμε τους αγώνες μας, με την εκπόνηση και εφαρμογή ενός Σχεδίου για κοινές δράσεις και καμπάνιες. Η ιεθνής Εργατική Ευρώσυνδιάσκεψη καλεί σε κοινό αγώνα πάνω στα ακόλουθα προγραμματικά σημεία: Αντεπίθεση στους διεθνείς τοκογλύφους, τη δικτατορία των «αγορών», των τραπεζών και του οικονομικού κεφαλαίου, με την ακύρωση του ΣΥΝΟΛΟΥ του δημόσιου χρέους που ληστεύει και συντρίβει τις ζωές εκατομμυρίων, και με την απαλλοτρίωση των τραπεζών κάτω από εργατικό έλεγχο. Όλα τα μέτρα «λιτότητας» και κοινωνικού κανιβαλισμού, που επιβάλλονται από την ΕΕ, την ΕΚΤ, το ΝΤ και τις καπιταλιστικές κυβερνήσεις πρέπει να σταματήσουν αμέσως. Οι καπιταλιστές πρέπει να πληρώσουν για την κρίση του εκμεταλλευτικού τους συστήματος και όχι οι εκμεταλλευμένοι! Πρέπει να αγωνιστούμε για να επαναφέρουμε τους μισθούς, τις συντάξεις, και τα κοινωνικά δικαιώματα των εργαζομένων, σύμφωνα με τις κοινωνικές ανάγκες και όχι για τα κέρδη των λίγων. Eνάντια στη μαζική ανεργία, την επισφαλή εργασία, την εξαθλίωση και τον κοινωνικό αποκλεισμό καλούμε σε αγώνα για να απαγορεύσουμε τις απολύσεις, για την κατανομή των ωρών εργασίας μεταξύ όλων των εργαζομένων. Στους ανέργους και όσους αναζητούν μια θέση εργασίας, άμεση παροχή επιδομάτων ανεργίας έως ότου βρουν δουλειά. ημόσια έργα υποδομής, τα οποία ούτως ή άλλως είναι ζωτικής σημασίας και επείγοντα, θα πρέπει να αναπτυχθούν για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Οι βαρόνοι της μεγάλης βιομηχανίας πάντα εκβιάζουν τους εργαζόμενους να αποδεχθούν περισσότερες περικοπές μισθών και θέσεων εργασίας αλλοιώς θα κλείσουν ή θα «αποκεντρωθούν» μεταφέροντας τα εργοστάσιά τους στο εξωτερικό η απάντησή μας θα πρέπει να είναι η κατάληψη όλων των εργοστασίων που κλείνουν ή απολύουν μαζικά εργαζόμενους, και η απαλλοτρίωση, χωρίς αποζημίωση, κάνοντάς τα να λειτουργήσουν και πάλι κάτω από εργατικό έλεγχο και εργατική διαχείριση. Κατά των εξώσεων από τα σπίτια, λόγω των χρεών, τη διακοπή της ηλεκτρικής ενέργειας ή του νερού λόγω μη πληρωμής, ενάντια σε κάθε στέρηση ή ιδιωτικοποίηση των κοινών αγαθών, συμπεριλαμβανομένης της υγείας και της εκπαίδευσης. Ενάντια στην καταστροφή του περιβάλλοντος. Eνάντια στο φασισμό, το ρατσισμό και τις διακρίσεις κατά των γυναικών, του σεξουαλικού προσανατολισμού, των μειονοτήτων! Για την υπεράσπιση των μεταναστών και όλων των καταπιεσμένων κοινοτήτων! Ίσα δικαιώματα για όλους τους εργαζόμενους, ανεξαρτήτως χρώματος, εθνοτικής καταγωγής ή θρησκείας! Οι εργάτες και τα λαϊκά κινήματα πρέπει να οργανώσουν Εργατικές Φρουρές Άμυνας εναντίον των φασιστικών συμμοριών και της κρατικής καταπίεσης. Για την κατάργηση του αστικού κρατικού μηχανισμού καταστολής, του ΝΑΤΟ και όλων των ιμπεριαλιστικών στρατιωτικών βάσεων και συμμαχιών πλήρης αλληλεγγύη σε όλους τους αντί-ιμπεριαλιστικούς αγώνες των καταπιεσμένων εθνών στην Αφρική, τη Μέση Ανατολή, την Ασία και τη Λατινική Αμερική! Για όλα τα άμεσα ζωτικά αιτήματα των εργαζόμενων και λαϊκών στρωμάτων, η πολεμική μας κραυγή θα πρέπει να είναι: Κάτω όλες οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις! Για τις κυβερνήσεις των εργατών και την εργατική εξουσία! Κάτω η Ευρωπαϊκή Ένωση των ιμπεριαλιστών! Για τις Ενωμένες Σοσιαλιστικές Πολιτείες της Ευρώπης! Αθήνα, 10 Ιουνίου 2013 PΩΣΙΑ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΚΤΙΒΙΣΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ Oι συμμετέχοντες στη ιεθνή Εργατική Ευρω-συνδιάσκεψη, που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα στις 9 και 10 Ιουνίου 2013, γνωστοποιούν την ομόφωνη αγανάκτησή τους για την μαζική πολιτική καταπίεση που η ρωσική κυβέρνηση έχει εξαπολύσει κατά κοινωνικών ακτιβιστών, που αντιτίθενται στις εγχώριες πολιτικές της. Αφού επέβαλε τη συκοφαντική κατηγορία της οργάνωσης ταραχών και εξεγέρσεων στην Πλατεία Bolotnaya (Marshy) τον Μάιο του 2012, το Ανώτατο Ρωσικό ικαστήριο ξεκίνησε μια δίκη εναντίον τους στις 6 Ιουνίου Tης ακροαματικής διαδικασίας προηγήθηκε πολύμηνη φυλάκιση, η οποία έχει ήδη επηρεάσει δραματικά την υγεία των ανθρώπων που φυλακίστηκαν. Είναι επίσης αναγκαίο να επισημανθεί ότι ο νεότερος από τους ακτιβιστές που ρίχτηκε στη φυλακή ήταν, κατά τη στιγμή της σύλληψής του, μόλις δεκαοκτώ ετών. Η επίσημη κατηγορία στηρίζεται στις προκλητικές οδομαχίες, που ξεκίνησαν και επιδέξια πραγματοποιήθηκαν από την Aστυνομία και την Eιδική Yπηρεσία την παραμονή της ημέρας της ανάληψης καθηκόντων από το Ρώσο πρόεδρο (Πούτιν) που εξελέγη τον Μάρτιο του Οι συνεχιζόμενες συλλήψεις και η ίδια η δίκη στη σύγχρονη ιστορία της Pωσίας έχουν ονομαστεί Πολιτική ιαδικασία της Bolotnaya. Ζητάμε από την Pωσική κυβέρνηση να σταματήσει τη δίωξη των πολιτικών αντιπάλων της και των κοινωνικών ακτιβιστών, εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας προς τα θύματα του καθεστώτος και τους ευχόμαστε να διατηρήσουν το θάρρος και να παραμείνουν αφοσιωμένοι.

5 σελίδα 8 σάββατο 29 Ιουνίου 2013 σάββατο 29 Ιουνίου 2013 σελίδα 9 ΒΡΑΖΙΛΙΑ Η «ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ» ΕΚΡΗΓΝΥΤΑΙ Oι οικονομολόγοι, οι αστοί πολιτικοί και περισσότερο οι αριστεροί ρεφορμιστές την περιέγραφαν ως οικονομικό θαύμα. Aπό τα BRICS ήταν η πρώτη. Eνώ η Eυρώπη και (λιγότερο) οι HΠA κατατρύχονται από την ύφεση, η Bραζιλία σημείωνε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Ψηλούς αλλά μειούμενους 7,5% το 2010, 2,7% το 2011, 0,98% το Ήταν μια ανερχόμενη υπερδύναμη, αλλά δεν μπορούσε να ξεφύγει από τους νόμους της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης. Kάποιοι απερίσκεπτοι αριστεροί, όπως ο Aλέξης Tσίπρας και οι σύμβουλοί του, είχαν πλέξει ύμνους στην κυρία Pουσέφ, πρόεδρο της μεγάλης λατινοαμερικάνικης χώρας, κατά την προ μηνών επίσκεψή του εκεί. Όμως, από τις τις 6 Iουνίου η εικόνα φαίνεται να θρυματίζεται. Mε αφορμή τις αυξήσεις των εισητηρίων, αντίτιμο για τους πανάκριβους αγώνες του Kυπέλου Συνομοσπονδιών (που διεξάγεται αυτές τις ημέρες) και του Παγκοσμίου Kυπέλου το 2014, η Bραζιλία συγκλονίζεται από τις μαζικές διαδηλώσεις και συγκρούσεις διαδηλωτών με την αστυνομία. Oι διαδηλώσεις ξεκίνησαν με εκατοντάδες χιλιάδες και αγκάλιασαν εκατομμύρια. Tην Παρασκευή 21 Iουνίου πάνω από δύο εκατομμύρια βγήκαν στους δρόμους των Bραζιλιάνικων πόλεων που παρέλυσαν. H καταστολή είναι όπως παντού, με ή χωρίς αριστερό/ή πρόεδρο. Kαι ήδη, υπάρχουν 4 νεκροί. O Oσβάλντο Kοτζιόλα, καθηγητής ιστορίας στο πανεπιστήμιο του Σάο Πάολο, και ηγετικό στέλεχος του PO Aργεντινής, με δυο ανταποκρίσεις του περιγράφει την ιστορική κινητοποίηση ων βραζιλιάνικων εργατών και χωρικών. OSVALDO COGGIOLA ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ Στο Ρίο ντε Τζανέιρο, 100 χιλιάδες άνθρωποι κατέλαβαν την πλατεία Cinelândia και τις κύριες οδούς για να διαμαρτυρηθούν κατά των αυξήσεων των εισητηρίων των λεωφορείων, τα στρατοσφαιρικά κόστη στο στάδιο Maracana και την καταστολή των διαδηλώσεων. Στο Σάο Πάολο, άλλες 100 χιλιάδες διαδηλωτές ήταν η απάντηση στη βίαιη καταστολή της προηγούμενης Πέμπτης 13 Ιουνίου στη διαδήλωση κατά των αυξήσεων, η οποία είχε ως αποτέλεσμα 55 τραυματίες και 150 συλλήψεις. Η εντυπωσιακή διαδήλωση της λεωφόρου Paulista κατέλαβε και τις δύο πλευρές της Λεωφόρου Faria Lima, της κύριας εμπορικής αρτηρίας. Έλαβε την αλληλεγγύη των εργαζομένων και του πληθυσμού στην πορεία της και έφτασε στο ιοικητήριο (Palacio dos Bandeirantes), το οποίο χρειάστηκε να κλείσει. Η Κουριτίμπα, το Μπέλο Οριζόντε, το Μασέιο, η Μπελέμ, το Σαλβαντόρ, το Πόρτο Αλέγκρε, επίσης είχαν διαδηλώσεις. Στη Μπραζίλια, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις αυξήσεις και τα έργα στο στάδιο Mané Garrincha, φοιτητές και νέοι κατέλαβαν την ράμπα πρόσβασης στο Μέγαρο Planalto (Προεδρικό Μέγαρο) και στη συνέχεια περικύκλωσαν το Εθνικό Κογκρέσο. Στο Μπέλο Οριζόντε υπήρχαν πάνω από πενήντα χιλιάδες διαδηλωτές. Η καταστολή ήταν βίαιη και άφησε δύο νεαρούς σοβαρά τραυματισμένους. Ο κύριος αρθρογράφος της Folha de Sao Paulo συνόψιζε στις 18/6/13: «Φαίνονταν όλα τόσο υπέροχα στην όαση της Βραζιλίας και ξαφνικά ζούμε τις εκδηλώσεις της Πλατείας Ταχρίρ, στο Κάιρο, έτσι ξαφνικά, χωρίς προειδοποίηση, χωρίς κορύφωση. Eίμαστε όλοι αιχμάλωτοι της έκπληξης. Από τον παράδεισο, γλιστράμε, τουλάχιστον σε ένα κενό. Τι συμβαίνει στη Βραζιλία;». εν το ξέρετε ακόμα; Οι αυξήσεις των εισιτηρίων των λεωφορείων ήταν η θρυαλλίδα. Τα βραζιλιάνικα διόδια είναι από τα πιο ακριβά στον κόσμο (1,5 δολάρια στο Σάο Πάολο). Και περισσότερα από αυτό. Σήμερα, υπάρχουν μεταφορικές μονάδες, έναντι των που υπήρχαν το 2004 στο Σάο Πάολο. Από 200 χιλιάδες καθημερινά δρομολόγια, πραγματοποιούνται τώρα 193 χιλιάδες: περισσότεροι άνθρωποι ταξιδεύουν ακριβότερα σε αριθμητικά λιγότερα λεωφορεία και δρομολόγια. Η καταστολή ενάντια στις πρώτες διαδηλώσεις προσέθεσε ένα ακόμη συστατικό. Οι νέοι βγήκαν στους δρόμους για να εμφανιστεί η κρατική αστυνομία της Βραζιλίας, που κληρονομήθηκε από τη στρατιωτική δικτατορία, διατηρήθηκε από τους «νεοφιλελεύθερους» και τελειοποιήθηκε από το Κόμμα των Εργαζομένων (Partido dos Trabalhadores PT). Η νεολαία βγήκε στο δρόμο για να υπερασπιστεί το στοιχειώδες δικαίωμά της στην έκφραση. Οι διαδηλώσεις σε ορισμένες μεγαλουπόλεις την περασμένη εβδομάδα αριθμούσαν μεταξύ 10 και 20 χιλιάδων ανθρώπων. Αυτήν την εβδομάδα ήταν από στις δύο μεγάλες πόλεις (Σάο Πάολο και Ρίο ντε Τζανέιρο) και κυμάνθηκαν γύρω στις 50 χιλιάδες σε άλλες πόλεις. Η Πολιτεία του Σάο Πάολο δημοσίευσε ένα χάρτη των διαδηλώσεων ( Οι διαδηλωτές στο Σάο Πάολο βάδισαν συμπαγείς και με απόλυτη ηρεμία και κατέληξαν με μερικές ταραχές από μικρές αναρχικές ομάδες, ξέροντας ότι είχαν όλο τον εκμεταλλευόμενο πληθυσμό με το μέρος τους. Όταν περπατούσαμε στοιχισμένοι προς στο σημείο συγκέντρωσης (Largo dos Pinheiros), οι άνθρωποι χαιρετούσαν από τα παράθυρα των κτιρίων, οι οδηγοί λεωφορείων κόρναραν σε ένδειξη αλληλεγγύης, ενώ οι ίδιοι οι επιβάτες των λεωφορείων χειροκροτούσαν από τα παράθυρα. Το PT (εθνική κυβέρνηση και κυβερνήτης του Σάο Πάολο), και το PSDB (Partido da Social Democracia Brasileira, Κυβέρνηση της Πολιτείας του Σάο Πάολο και της Μινάς Ζεράις) χρειάστηκε να ανακαλέσουν : την περασμένη εβδομάδα αποκάλεσαν τους διαδηλωτές «χούλιγκαν» και έδωσαν εντολή στην στρατιωτική αστυνομία να τους καταστείλει βίαια. Αυτή την εβδομάδα, είναι ήδη «διαδηλωτές που χρησιμοποίησαν ένα νόμιμο δικαίωμα». Η αστυνομία, αυτή τη ευτέρα, κρατιόταν σε ασφαλή απόσταση στο Σάο Πάολο και περιορίστηκε στον έλεγχο των οδών απ όπου περνούσαν οι διαδηλωτές. εν υπάρχουν σαφή στοιχεία σχετικά με την καταστολή στο Ρίο ντε Τζανέιρο (Πολιτεία που κυβερνάει το PMDB [Partido do Movimento Democratico Brasileiro], το οποίο μοιράζεται την εθνική κυβέρνηση με το PT), η οποία υπήρξε βίαιη. Παρόλα αυτά, υπάρχει μια γενική πολιτική οπισθοδρόμηση της εθνικής κυβέρνησης και των Πολιτειών ενάντια στην δύναμη της κινητοποίησης, που διοργανώθηκε από τους φοιτητές και τους νέους (κίνημα Passe Livre), που σήμερα ( ευτέρα) ενισχύθηκε με την οργανωμένη συμμετοχή των εργατικών συνδικάτων, ιδιαίτερα της CONLU- TAS. Η οργάνωση των νέων είναι καταπληκτική. Κατά τη διαδήλωση στη Paulista, ένας στους τρεις διαδηλωτές έφερε ένα αυτοσχέδιο πανό με αντικυβερνητικές διαμαρτυρίες και απαιτήσεις κάθε είδους. Είναι μια εξέγερση ενάντια στις συνθήκες διαβίωσης (τους μισθούς, τις συνθήκες εργασίας, συμπεριλαμβανομένων των μεταφορικών μέσων, το αστυνομικό κράτος και την καταστολή στα σχολεία, τις περιφέρειες και τα πανεπιστήμια). Είναι μια εξέγερση κατά της συνενοχής και της διαφθοράς όλων των αστικών κομμάτων και του PT. Είναι μια εξέγερση εναντίον των συστηματικών ευνοιών της κυβέρνησης του PT στο μεγάλο κεφάλαιο. Έχει βάλει το PT, το κυβερνητικό κόμμα (η νεολαία του PT ήταν στις διαδηλώσεις, ακόμα κι αν είναι πολιτικός μηχανισμός) σε μια ανεξέλεγκτη κρίση. Έχει ήδη ένα εντυπωσιακό διεθνές αντίκτυπο, στις πιο διαφορετικές χώρες. Είναι η «εξέγερση του ξιδιού» (που χρη- σιμοποιείται για την καταπολέμηση των επιπτώσεων των δακρυγόνων και των βομβών ηθικής ισχύος) και κάνει μόνο τα πρώτα της βήματα. Η Βραζιλία έχει μπει στο μονοπάτι που χαράχθηκε από την Τουρκία, την Ελλάδα και τις αραβικές χώρες. Ο αντίκτυπός της στη Λατινική Αμερική θα είναι καθοριστικός. Oσβάλντο Kοτζιόλα H εξέγερση πυρπολεί τα στάδια 26/6/2013 Oι κύριες συνδικαλιστικές συνομοσπονδίες (CUT-PT, Forca Sindical, CGT), μαζί με την φιλοκυβερνητική φοιτητική ομοσπονδία UNE, που συνοδεύεται από τη συνήθη χορωδία των MKO και «προοδευτικών» φορέων, χρειάστηκαν δυο εβδομάδες μετά τις διαδηλώσεις και τις οδομαχίες για να βγάλουν μια ανακοίνωση προτείνοντας «την επείγουσα ανάγκη υλοποίησης μιάς εθνικής συνάντησης ομόσπονδων κυβερνήσεων, δημάρχων μεγάλων πόλεων και εκπροσώπων κοινωνικών κινημάτων [ ] για να βρεθεί διέξοδος αντιμετώπισης της σοβαρής αστικής κρίσης». Tο MST (το Kίνημα των Xωρίς Γη) προσυπέγραψε το κείμενο αυτής της συμμαχίας της βραζιλιάνικης πολιτικής αντίδρασης που επιχειρεί να αναχαιτίσει την λαϊκή εξέγερση. Στη διάρκεια των διαδηλώσεων εμφανίστηκαν, όπως αναμενόταν, πλιατσικολόγοι εγκληματίες (ανάμεσά τους προβοκάτορες της αστυνομίας, της ομάδας P2), φασιστικές ομάδες και κάποιοι προσδιοριζόμενοι ως «όχι κόμμα». Mερικοί, σύμμαχοι των νεο-nαζί σκίνχεντς παρενοχλούσαν τα αριστερά κόμματα (PSTU, PSOL, PCB). Tο Σαββατο-κύριακο Iουνίου πραγματοποιήθηκε συνάντηση για την αντιμετώπιση αυτών των ομάδων. Oι νέοι από τα φτωχά προάστια, μαύροι ή μιγάδες ήδη οργανώνονται για να τσακίσουν αυτές τις ρατσιστικές ομάδες σκίνχεντς. Oι του «όχι κόμμα», που τραγουδάνε τον εθνικό ύμνο και κρατάνε αθλητικές βραζιλιάνικες σημαίες, είναι διαφορετικό ζήτημα. Aυτοί είναι σύμπτωμα της κοινωνικής και πολιτικής αποδιοργάνωσης της Bραζιλίας μετά από 10 χρόνια διακυβέρνησης από ένα λαϊκό μέτωπο τη συμμαχία του PT [Eργατικό Kόμμα υπό την ηγεσία του Λούλα αρχικά και τώρα της Pουσέφ] και των συνδικαλιστικών ενώσεων (CUT) με την εργοδοτική PMDB [Kόμμα του Bραζιλιάνικου ημοκρατικού Kινήματος κεντρώο κόμμα της χριστιανοδημοκρατίας] και την ευαγγελική δεξιά. H βραζιλιάνικη εξέγερση δεν είναι ακόμη μια κινητοποίηση της [εργατικής] τάξης. Eίναι το πρώτο επεισόδιο αυτών που έρχονται. Eμφανίζει γυμνή την κατάπτωση της κεντρικής γραφειοκρατίας των εργατικών συνδικάτων (το CUT στην πρώτη γραμμή). Tο CONLUTAS, τα μικρά ταξικά συνδικάτα, υπό την ηγεσία του PSTU, είχαν καλέσει σε διαδήλωση την Πέμπτη 27/6. Mερικά από αυτά τα συνδικάτα (όπως το ANDES πανεπιστημιακοί καθηγητές) για παράδειγμα, καλούσαν εξ αρχής σε κινητοποίηση μαζί με τη νεολαία του MPL (Kίνημα Eλεύθερης ιακίνησης - χωρίς εισιτήριο). H πρόταση μιας εθνικής συνάντησης εργατών και νεολαίας να οργανώσουν την πάλη αρχίζει να σπάει. Oι εκπαιδευτικοί από τα ομοσπονδιακά πανεπιστήμια είχαν κάνει μια μεγάλη απεργία αρκετών εβδομάδων τον τελευταίο χρόνο. H καθεστωτική αριστερά βγήκε γρήγορα να καταγγείλει ένα σχέδιο πραξικοπήματος, όπου οι διαδηλωτές θεωρούνται «χρήσιμοι ηλίθιοι». Το δικό μας Kίνημα Eλεύθερης ιακίνησης ενέδωσε στις πιέσεις. Πολλές διαδηλώσεις ανεστάλησαν (στη Mπραζίλια, για παράδειγμα). Oι βραζιλιάνοι «φιλελεύθεροι» είναι τώρα στην ίδια εξαίρετη εταιρεία με τον τούρκο πρωθυπουργό Tαγίπ Eρντογάν, που επίσης κατήγγειλε μια διεθνή συνωμοσία ενάντια στην κυβέρνησή του και την κυβέρνηση της Bραζιλίας. Φαίνεται ότι οι ιμπεριαλιστές σχεδιάζουν να ανατρέψουν τους συμμάχους τους. Tα ίδια λένε και στις HΠA όταν αρχίζουν οι κινητοποιήσεις ενάντια στις αθετήσεις του Oμπάμα. Oι διεθνείς κινητοποιήσεις αλληλεγγύης στους Bραζιλιάνους διαδηλωτές είναι εντυπωσιακή. H Bραζιλία δεν βρίσκεται αντιμέτωπη με μια δικτατορία, ούτε με μια δεξιά κυβέρνηση, αλλά με την Kυβέρνηση παγκόσμιο σύμβολο της «προοδευτικής» αριστεράς και των εξισωτικών κοινωνικών προγραμμάτων τα οποία το κεφάλαιο όλου του κόσμου παρουσιάζει με πολλά κομπλιμέντα. Tο πολιτικό ξεκαθάρισμα που παράγει αυτός ο αγώνας θα έχει διεθνή εμβέλεια. H βραζιλιάνικη μπουρζουαζία έχει αρχίσει να συζητά την επείγουσα ανάγκη μιας πολιτικής μεταρρύθμισης, ακόμα και το ενδεχόμενο μιας συντακτικής συνέλευσης, αναγνωρίζοντας με αυτό τον τρόπο ότι δεν έχουμε ένα στιγμιαίο ξέσπασμα. Mόνο η επαναστατική αριστερά μπο- Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΠΥΡΠΟΛΕΙ ΤΗ ΣΚΗΝΗ ρεί να σφυρηλατηθεί για να δώσει μια συνολική απάντηση στα προβλήματα που έχουν τεθεί, κι όχι μόνο να συνοδεύει την λαϊκή εξέγερση. Στη Bραζιλία είμαστε μάρτυρες μιας άλλης εφόδου των μαζών, στο ιστορικό πλαίσιο της κατάρρευσης του καπιταλισμού, για να σπάσει ο κρίκος της παγκόσμιας ιμπεριαλιστικής αλυσίδας και να εγκαινιάσει ένα τελικό στάδιο της Παγκόσμιας Σοσιαλιστικής Eπανάστασης. Σε απεργία τα κυριότερα συνδικάτα Αν και το κάλεσμα μέσω των κοινωνικών δικτύων ήταν να παραλύσει η υο πράγματα μισώ σε ό,τι έχει σχέση με τον αθλητισμό. Τους τύπους που βλέπω να κάνουν τζόκινγκ στις 7 το πρωί στον Λυκαβηττό και τη Βραζιλία στην μπάλα. Τους πρώτους γιατί την ώρα που κάθε άνθρωπος που σέβεται τον εαυτό του προσπαθεί απεγνωσμένα να ανοίξει το μάτι του με φραπέ και τσιγάρα και συνήθως αποτυγχάνει να πετύχει δυο ίδιες κάλτσες για να προλάβει τη δουλειά, αυτοί τρέχουν ανέμελοι στο δασάκι λες και έχουν παρκάρει σπίτι τη ζωή να τους περιμένει. Όταν μάλιστα φαντάζομαι πρωινά με φρέσκους χυμούς, κορνφλέικς και άλλα τέτοια αηδιαστικά, τότε μου έρχεται να πάρω φόρα και να αρχίσω να τους πατάω με το μηχανάκι έναν έναν. Τους Βραζιλιάνους για τον ακριβώς αντίθετο άρα τόσο ίδιο λόγο. Η έλλειψη πειθαρχίας και οργάνωσης, Bραζιλία την 1η Ιουλίου, τα κυριότερα συνδικάτα επέλεξαν την 11η Iουλίου ως μέρα απεργιακής δράσης. «Οι πέντε μεγαλύτερες συνδικαλιστικές οργανώσεις θα συμμετάσχουν στην απεργία, όπως και άλλα μικρότερα συνδικάτα. Η απεργία δεν είναι γενική», είπε στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων, ο Πάουλο Περέιρα ντα Σίλβα, πρόεδρος του συνδικάτου «Força Sindical». Ωστόσο, μέλημα της συνδικαλιστικής ηγεσίας φαίνεται να είναι η εξεύρεση λύσης στην κοινωνική κρίαη και προς τον σκοπό αυτό είχε οριστεί συνάντηση με την πρόεδρο της χώρας Ντίλμα Ρούσεφ στην πρωτεύουσα Μπραζίλια ΑΓΡΙΕΜΕΝΟΙ ΑΝΑΠΗΡΟΙ ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΝ ΑΠΟ ΘΕΡΜΑ ΚΛΙΜΑΤΑ* το βλέμμα αλάνας και η αφέλεια του καλύτερου είναι στοιχεία ξένα σε ένα παιχνίδι που είναι προσομοίωση του πολέμου. εν το έχω ψάξει, όμως εικάζω πως είναι η ομάδα με τα λιγότερα 0-0 στον πλανήτη. Και όσοι προσπάθησαν να στριμώξουν το αστείρευτο ταλέντο στο ποτ-πάγκα της στρατηγικής του μοντέρνου ποδοσφαίρου, απέτυχαν. Η πόρτα δεν έκλεινε, πάντα κάτι περίσσευε, κάτι ξέφευγε. Οι βραζιλιάνοι ήταν πάντα οι καλύτεροι μπαλαδόροι αλλά ποτέ οι καλύτεροι ποδοσφαιριστές. Είναι τρομερό να βλέπεις ένα γήπεδο να καίγεται και αυτούς να κάνουν τακουνάκια. Και πάντα να έχουν στο πλευρό τους και τους περίφημους λάτρεις του θεάματος απ όλο τον κόσμο, αυτών δηλαδή που προτιμούν να χάνουν ενώ μπορούν να κερδίσουν. Συνέχεια στη σελ. 10

6 σελίδα 10 σάββατο 29 Ιουνίου 2013 σάββατο 29 Ιουνίου 2013 σελίδα 11 ΑΓΡΙΕΜΕΝΟΙ ΑΝΑΠΗΡΟΙ ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΝ ΑΠΟ ΘΕΡΜΑ ΚΛΙΜΑΤΑ* Συνέχεια από τη σελ. 9 Για όλους αυτούς, το επερχόμενο μουντιάλ (2014) και η τωρινή πρόβα τζενεράλε του, το κύπελλο Συνομοσπονδιών, στα Βραζιλιάνικα γήπεδα, θα ήταν η χαρά του ποδοσφαίρου, μια απολαυστική προσδοκία. Όμως αυτή τη φορά οι καιροί είναι απαγορευτικοί, η ζωή έχει άλλες προτεραιότητες να κοιτάξει και πρώτα απ όλα τον εαυτό της. Το πραγματικό θέαμα τώρα είναι ακριβώς έξω από τα γήπεδα. Εκεί όπου ο λαός ανυποχώρητος συγκρούεται καθημερινά με το κράτος, εκεί όπου ο λαός μαζεύει ήδη τους πρώτους του νεκρούς από την άσφαλτο και στο όνομα τους ορκίζεται εκδίκηση. Η προβολείς της εξέγερσης του ξυδιού άναψαν αστραπιαία από τη μια πόλη στην άλλη, φωτίζοντας την αληθινή πλευρά του αγαπημένου παιδιού των αγορών, του πρώτου συνθετικού των πρόωρα ενταφιασμένων από την οικονομική ορολογία, BRICS. Αν ο ερχομός του Λούλα σηματοδοτήθηκε από το στήσιμο του φράγματος απέναντι στο ορμητικό ποτάμι του αργεντινάζο, τότε η διαδοχή του σχεδόν συμπέφτει με την απόλυτη διάβρωση και διάρρηξη αυτού του φράγματος από την αντίθετη μάλιστα κατεύθυνση. Από το κέντρο της Λατινικής Αμερικής προς την περιφέρειά της. H Dilma Russef, παίρνοντας πανικόβλητη πίσω τα μέτρα και τάζοντας παροχές, αδυνατεί να ανακόψει στο ελάχιστο μέχρι στιγμής αυτή την πορεία, όπως αδυνατεί φυσικά και να τη βουλώσει με την τάπα της κρατικής καταστολής. Ούτε τα ιπτάμενα πάνω από φτωχογειτονιές και φαβέλες ψίχουλα, ούτε οι σφαίρες των μπάτσων αρκούν σε μια εποχή τεκτονικών μετακινήσεων. Ούτε βέβαια η μπάλα μπορεί να μαστουρώσει πια ένα λαό, ακόμα και αυτόν το λαό. Όμως από το Ρίο μέχρι την Ταξίμ και από την Ινδονησία μέχρι παντού, χρειαζόμαστε σύστημα. Οι μεγάλες αναμετρήσεις έφτασαν και το τουρλουμπούκι γίνεται επικίνδυνο. Μέσα από την οργάνωσή μας θα καταφέρουμε να μισήσουμε την ήττα όπως μισούμε κάθε βάρβαρο πρωινό ξύπνημα. Να τη μισήσουμε όπως και απ όπου και αν μας σερβίρεται. Και να νιώσουμε πως δεν μας αξίζει.. Μιχάλης Μ. * Ο τίτλος είναι κλεμμένος από το ομώνυμο απίστευτο βιβλίο του Τομ Ρόμπινς εκδ. ΑΙΟΛΟΣ Το πάρκο Γκεζί εκκενώθηκε, η Τουρκία εκρήγνυνται AΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΣΟΥΝΓΚΟΥΡ ΣΑΒΡΑΝ Mε μαζικές διαδηλώσεις, σιωπηλές διαμαρτυρίες ανθρώπων που μένουν για ώρες ακίνητοι και σκληρή κρατική καταστολή, συνεχίζεται η εξέγερση του τουρκικού λαού. O σ. Σουνγκούρ Σαβράν, από την Kωνσταντινούπολη περιγράφει την κατάσταση. Μετά από μέρες δισταγμού και διαπραγματεύσεων, η κυβέρνηση αποφάσισε τελικά να εκκενώσει την εξεγερμένη συλλογικότητα της Ταξίμ, όπου χιλιάδες κατασκήνωναν στο πάρκο Γκεζί και την οποία δεκάδες χιλιάδες επισκέπτονταν κάθε βράδυ. Η αστυνομία επιτέθηκε στο πάρκο Γκεζί το βράδυ της 15ης Iουνίου και αφού το εκκένωσε χρησιμοποιώντας δακρυγόνα και, ως καινοτομία, αντλίες νερού εμφανώς συμπληρωμένες με ένα ιδιαίτερο είδος χημικών, δεδομένου ότι έκαιγαν το δέρμα του καθενός που άγγιζαν, κατέστρεψαν τις σκηνές, το ιατρείο, τις κουζίνες και την υπαίθρια βιβλιοθήκη που είχε φτιαχτεί εκεί. Μία εστία αντίστασης θρυμματισμένη, σημαίνει χιλιάδες ανθισμένες. Αμέσως, σε μια σειρά από γειτονιές της Κωνσταντινούπολης και σε πολλές πόλεις σε όλη τη χώρα, οι άνθρωποι βγήκαν κατά χιλιάδες και μερικές φορές δεκάδες χιλιάδες αυθόρμητα και άρχισαν να τραγουδούν τα κοινά συνθήματα της εξέγερσης των ήδη δεκαπέντε ημερών. Το πιο σχετικό με την περίσταση αυτή, φυσικά, το ευρέως τραγουδισμένο «Παντού Ταξίμ, παντού αντίσταση!». Άλλα σημαντικά από αυτά ήταν «Ώμο με ώμο κατά του φασισμού!» (Η τουρκική αριστερή παράδοση αποκαλεί όλα τα είδη των καταπιεστικών καθεστώτων «φασιστικά») και «Κυβέρνηση παραιτήσου!». Μετακινούμενοι από εργατικές γειτονιές, δεκάδες χιλιάδες κατέλαβαν τους περιφερειακούς δρόμους σε αντίθετες άκρες της Κωνσταντινούπολης στην ασιατική και την ευρωπαϊκή πλευρά. Μια ομάδα περί τους χίλιους διαδηλωτές διέσχισε την κύρια γέφυρα πάνω από τον Βόσπορο που συνδέει την Ασία και την Ευρώπη. Από το γάμο στη διαδήλωση Η Κωνσταντινούπολη έχει πλέον γίνει ένα τόξο αγώνα και αντίστασης που εκτείνεται πάνω από 80 χιλιόμετρα, σε μια πόλη της οποίας ο πληθυσμός εκτιμάται σε 14 εκατομμύρια και παραπάνω. Στο κέντρο της πόλης, ακόμη και στις πολύ καθωσπρέπει συνοικίες υπήρχε η σκηνή των cacerolazos (Σ.τ.M.: λατινοαμερικάνικες συναυλίες διαμαρτυρίας με κατσαρόλες και τηγάνια) και πορείες. Η στρατηγική της αστυνομίας ήταν απλά να προστατεύσει την Ταξίμ και το γύρο χώρο. Το έκαναν αυτό ζήτημα τιμής και έσωσαν την κατάσταση με το να μην επιτρέπουν στους διαδηλωτές να πλησιάζουν σ αυτήν την πλατεία, η οποία αμφισβητείται έντονα κατά το τελευταίο δεκαπενθήμερο. Αυτός είναι ο λόγος που ρίχνονται τόνοι αερίου πιπεριού σε αυτά τα πλήθη που -κομμάτι τους είμαστε κι εμείς-, απλώνονταν σε αρκετά χιλιόμετρα, κοντά στην πλατεία, και πίεζαν το οδόφραγμα της αστυνομίας, που δεν ήταν σε θέση να αγγίξει καν τις τεράστιες ομάδες που έκοβαν την κυκλοφορία στις μεγάλες αρτηρίες και παρόδους και διαδήλωναν μέχρι το πρωί. Αλλά ακόμη και κοντά στην Ταξίμ υπήρχαν κατά διαστήματα τεράστια πλήθη. Για παράδειγμα, αυτό που συμμετείχαμε κι εμείς [το DIP] έφτασε μέχρι τις δεκάδες χιλιάδες σε κάποια στιγμή. Όμως η ασφυξία, αποτέλεσμα της ακατάπαυστης ρίψης δακρυγόνων και ο ερεθισμός από το με χημικά ενισχυμένο νερό έπαιξαν το ρόλο τους και με την παρέλευση των ωρών πολλοί άνθρωποι έφυγαν. Υπήρξε, όμως, σε μια ορισμένη στιγμή, ένα γεγονός υψίστης σημασίας. Το πάρκο Γκεζί έχει έλθει στο κέντρο της προσοχής όλου του κόσμου αυτές τις δύο εβδομάδες, με την απόλαυση μιας ατμόσφαιρας ελευθερίας και κοινής ζωής. ικαίως, γιατί η εμπειρία αυτή έφερε, για πρώτη φορά, δεκάδες χιλιάδες νέους σε επαφή με την ομορφιά του μοιράσματος μιας κοινής ζωής. Όμως, στο πλαίσιο της διαδικασίας, ο κόσμος, και πολλοί στην Τουρκία, επίσης, αγνοούν ότι η επαίσχυντη πρακτική της τουρκικής αστυνομίας στο χειρισμό μαζικών διαδηλώσεων συνεχιζόταν αλλού. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν η συνοικία Γκάζι της Κωνσταντινούπολης, μια εργατική περιοχή με πλειοψηφία Αλεβιτών (οι Αλεβίτες είναι μια θρησκευτική μειονότητα που αριθμεί δεκάδες εκατομμύρια, αν και ο ακριβής αριθμός τους αποτελεί μυστήριο). Η ειρωνεία ήταν ενσωματωμένη ακόμη και στα ονόματα των δύο τοποθεσιών, Γκεζί και Γκάζι. Το σχεδόν αστείο γεγονός συνέβη κατά τη στιγμή που το πλήθος αραίωνε χθες βράδυ της 15/6/2013. Tότε, έλαβε υποστήριξη από ένα πλήθος ανθρώπων που ερχόταν από το Γκάζι, φωνάζοντας «Κράτα γερά Ταξίμ, έρχεται το Γκάζι!». Το Γκάζι τελικά συνάντησε το Γκεζί στην ίδια δίνη βίας! Σε άλλα μέρη της Τουρκίας οι μάζες ξεχύθηκαν στους δρόμους μόλις έμαθαν τί είχε συμβεί στο πάρκο Γκεζί. Στην πρωτεύουσα Άγκυρα, στη Σμύρνη, τρίτη μεγαλύτερη πόλη στις ακτές του Αιγαίου που αντικρίζει την Ελλάδα, στα Άδανα και στην Προύσα, κέντρα των βιομηχανιών κλωστοϋφαντουργίας και μετάλλου αντίστοιχα, και στην Αττάλεια, το μεγαλύτερο καλοκαιρινό θέρετρο στη Μεσόγειο, είδαμε τεράστια πλήθη να συγκεντρώνονται στις μεγάλες πλατείες. Παρ όλα αυτά, ο τρόπος εφαρμογής του νόμου ήταν πολύ διαφοροποιημένος, κυμαινόμενος από την πλήρη αποχή από τη βία στη Σμύρνη και την Αττάλεια, για παράδειγμα, μέχρι την ακραία χρήση βίας στα Άδανα. Ενδοσκοπήσεις σε κυρίαρχους κύκλους εν υπάρχει καμια αμφιβολία ότι οι υψηλά ιστάμενοι θα συναντηθούν μανισμένοι στα γραφεία στην Άγκυρα. Η κυβέρνηση, οι επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών, των οργάνων επιβολής του νόμου και η ηγεσία του στρατού έχουν κατά πάσα πιθανότητα ζυγίσει τα πλεονεκτήματα κήρυξης στρατιωτικού νόμου ή μιας κατάστασης έκτακτης ανάγκης. Παράλληλα με αυτές τις επίσημες διαβουλεύσεις, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι ρωγμές στην άρχουσα τάξη βρίσκουν την αντανάκλασή τους στις κορυφές της εξουσίας. Ένας αντι-ερντογάν συνασπισμός έχει αναδειχθεί στη συμμαχία μεταξύ Αμπντουλάχ Γκιούλ, πρόεδρου της ημοκρατίας με ρίζες στο ΑΚΡ, του Μπουλέντ Αρέντς, αναπληρωτή πρωθυπουργού και μεγαλοστελέχους του ίδιου κόμματος και του Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, ηγέτη της αυτοπροσδιοριζόμενης ως σοσιαλδημοκρατίας της Τουρκίας, η οποία αποτελεί το κύριο Kεμαλικό, δηλαδή κοσμικό-εθνικιστικό κόμμα. Αυτό το κόμμα, η αγάπη πολλών κλάδων της αριστεράς, προσπαθεί να αφαιρέσει τον ατμό μέσα από το κίνημα, αν και υποκριτικά ισχυρίζεται ότι το πλαισιώνει. Ο Ερντογάν έχει κάνει ίσως το μεγαλύτερο λάθος της ζωής του. Η Ύβρις τον έσπρωξε και πάλι να πάρει μια απερίσκεπτη απόφαση. Η ηγεσία των οργανώσεων που ήταν χειραγωγημένες από την κυβέρνηση ως εκπρόσωποι της εξέγερσης ήταν έτοιμη να διαλύσει το κίνημα. Αλλά έπρεπε να προχωρήσουν με προσοχή φοβούμενοι μήπως οι απλοί εργάτες επαναστατήσουν ενάντια στην ανοιχτή συνθηκολόγησή τους. Tο μόνο που χρειάζονταν ήταν να μειώσουν τις εξεγερμένες συλλογικότητες της Ταξίμ και το πολύ μια εβδομάδα για να τη διαλύσουν. Ωστόσο, ο Ερντογάν είχε προγραμματίσει συλλαλητήριο στην Κωνσταντινούπολη για την Κυριακή 16 Ιουνίου, όπου ήθελε να κάνει μια επίδειξη δύναμης. Αυτός είναι πιθανώς ο κύριος παράγοντας πίσω από το χρονοδιάγραμμα της επιδρομής της αστυνομίας στο πάρκο Γκεζί. Η στάση τμημάτων της Αριστεράς σχετικά με τη συνέχιση ή τη διάλυση των συλλογικοτήτων του πάρκου Γκεζί είναι διδακτική. Μόνο μια εβδομάδα πριν οι επίλεκτοι εκπρόσωποι του κινήματος είχαν θέσει μια λίστα με αιτήματα, πολλά από τα οποία ήταν απίστευτα μηδαμινά σκευάσματα δικαιολογημένων παραπόνων. Ένα παράδειγμα αρκεί. Αντιμέτωποι με τη βαρβαρότητα των μεθόδων των αστυνομικών δυνάμεων, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης ανδρών με πολιτικά που κρατούσαν ξύλινα ρόπαλα με καρφιά, λίγο πολύ στο ίδιο πνεύμα όπως οι Αλ Σαμπίχα του Μπασάρ Αλ Άσαντ ή οι Μπαλτάτζι [οι άνδρες με μπαλτάδες] του Χόσνι Μουμπάρακ, οι εκπρόσωποι απαίτησαν μόνο την απομάκρυνση ορισμένων επαρχιακών διοικητών, σαν να μην ήταν ο Υπουργός Εσωτερικών υπεύθυνος για αυτές τις βίαιες και επαίσχυντες πολιτικές. Ωστόσο, παρά τις αδυναμίες των εν λόγω αρχικών επτά αιτημάτων, αποδείχθηκε ότι είναι εξαιρετικά πολύτιμα, σε σύγκριση με ό,τι οι αντιπρόσωποι συμφώνησαν στο τέλος. Ο Ερντογάν πρότεινε απλά ένα δημοψήφισμα σχετικά με το μέλλον του πάρκου Γκεζί και μια εσωτερική έρευνα για τις υπερβολές της αστυνομίας. εδομένου του ιστορικού της τουρκικής αστυνομίας και των ενόπλων δυνάμεων στη διερεύνηση των εγκλημάτων τους (ενάμιση χρόνο μετά τη σφαγή στο Uludere /Roboski, όπου 34 Κούρδοι χωρικοί θανατώθηκαν από τα βομβαρδιστικά της τουρκικής αεροπορίας, ούτε ένα άτομο δεν έχει διωχθεί), η υπόσχεση μιας εσωτερικής έρευνας ηχεί ως αστείο! Και όμως οι εκπρόσωποι το αποδέχθηκαν και αποφάσισαν να ξεκινήσει. Αυτό ήταν πραγματικά απίστευτο, δεδομένου ότι κανένα από τα αρχικά αιτήματά τους δεν πραγματοποιήθηκε και το πρόσθετο γεγονός ότι το κίνημα δεν είχε χάσει την ζωντάνια του. Ωστόσο, σε συζήτηση μετά από συζήτηση στο πάρκο Γκεζί, η ανεξάρτητη νεολαία που αποτέλεσε τη ραχοκοκαλιά της Ταξίμ χαρακτήρισε τις παραχωρήσεις της κυβέρνησης σαν γελοίες και αρνήθηκε να μετακινηθεί. Αυτό οδήγησε την ηγεσία να επιλέξει μια ύπουλη μέθοδο εκκαθάρισης του κινήματος. Παγιδευμένη όπως ήταν μεταξύ γκρεμού και θάλασσας, η ηγεσία μανουβράρισε και, δήλωσε ότι κρατάει γερά, ενώ απλώς προσπαθούσε να βάλει τις εξεγερμένες συλλογικότητες στο νεκροκρέβατό τους. Ακόμα και αυτή η μεγαλόστομη ρητορεία αποδείχθηκε πολύ επαναστατική για τα γούστα του Ερντογάν. Ακολούθησε πόλεμος. Η εξέγερση είναι πρωτοφανής ως προς το εύρος της επιρροής της, το βάθος της οργής από την οποία γεννήθηκε, και την αυτοπεποίθηση και το κουράγιο των απλών ανθρώπων του λαού, πολλοί εκ των οποίων είχαν ελάχιστη πολιτική εμπειρία από το παρελθόν. Εάν η χθεσινοβραδινή [15/6] ευφορία και μαχητικότητα συνεχιστεί, όχι μόνο ο Ερντογάν, αλλά και το μέλλον όλου του καθεστώτος του θα τεθεί σε κίνδυνο. Ένας παράγοντας τεράστιας σημασίας είναι το γεγονός ότι η DISK, η πιο προοδευτική συνομοσπονδία βιομηχανικών εργατών, και η KESK, η πιο αριστερίζουσα συνομοσπονδία εργαζομένων του δημοσίου κήρυξαν από κοινού μια γενική απεργία και έκαναν έκκληση προς απλούς εργάτες να βγουν στους δρόμους και να διαμαρτυρηθούν. Αυτό είναι μια καινοτομία κρίσιμης σημασίας, αλλά θα πρέπει να περιμένουμε να δούμε σε ποιο βαθμό αυτή η υπόσχεση θα τηρηθεί μόλις φτάσουμε έως τη ευτέρα, δηλαδή όταν κάθε είδους απεργίας θα είχε νόημα. Συνολικά, η τουρκική εξέγερση εισέρχεται σε μια νέα φάση κατά την οποία ο αγώνας μπορεί, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, να φέρει πολύ πιο ευδιάκριτη τη σφραγίδα ταξικής πάλης. Μπορεί να ξεσπάσει σε επανάσταση κάθε στιγμή. Μπορεί, ωστόσο, να εξασθενίσει σε ένα απλό κίνημα διαμαρτυρίας και βαθμιαία να πεθάνει μετά από κάποιο χρονικό διάστημα κατά την προσεχή περίοδο. Το DIP παλεύει κατά της συνθηκολόγησης Το Επαναστατικό Εργατικό Κόμμα (DIP), Τουρκικό τμήμα της CRFI, είναι μέρος αυτού του κινήματος από την έκρηξη της εξέγερσης στις 31 Μαΐου. Οι μαχητές του DIP ήταν μεταξύ εκείνων που ήταν στην πρώτη γραμμή του αγώνα κατά των κατασταλτικών δυνάμεων της αστυνομίας εκείνο το βράδυ. Το DIP έστησε μια σκηνή στο πάρκο Γκεζί, μοίρασε πέντε διαφορετικά φυλλάδια μέσα σε δυό εβδομάδες και παρενέβη σε όλες τις συζητήσεις στα φόρουμ, στις συχνές συναντήσεις των 80 οργανώσεων που απαρτίζουν τη συλλογικότητα της Tαξίμ κλπ. Καθ όλη την παρέμβαση, οι κεντρικοί άξονες της πολιτικής που υποστήριξε το DIP ήταν: Ο χαρακτηρισμός της έκρηξης σαν μια εξέγερση που δεν θέτει το ζήτημα της εξουσίας, εκτός από ένα σύνθημα που απαιτεί την παραίτηση της κυβέρνησης ως εξέγερση, όμως, που μπορεί εύκολα και χωρίς λύση της συνέχει- ας να μετατραπεί σε επανάσταση υπό ορισμένες συνθήκες. Προκειμένου να μετατρέψει την εξέγερση σε επανάσταση, το στρατηγικό ζήτημα που το DIP θέτει είναι η μετατροπή της λαϊκής εξέγερσης σε ταξική πάλη. Η τακτική σύνδεση που προέβαλε και υποστήριξε από την πρώτη μέρα ήταν μια γενική απεργία. Το DIP σωστά αναγνώρισε το σχηματισμό μιας συμμαχίας μεταξύ μιας ηπιότερης πτέρυγας του ΑΚΡ και του λεγόμενου κοινωνικού δημοκρατικού κόμματος και την προσφυγή τους σε πιο δόλιες μεθόδους για να απορροφήσουν το μαζικό κίνημα. Προειδοποίησε ενάντια σε αυτό από την πρώτη στιγμή. Το DIP πρότεινε μια συνέλευση των εκπροσώπων του κινήματος του Πάρκου Γκεζί, προκειμένου να αποφευχθεί ο κίνδυνος ενός ξεπουλήματος από τους επιλεγμένους από την κυβέρνηση αντιπρόσωπους. Το DIP επίσης προβάλλει λεπτομερείς απαιτήσεις σχετικά με την πλατφόρμα του μαζικού κινήματος. Η απαίτηση να φύγει η κυβέρνηση ήταν ουσιώδης βέβαια, αλλά έπρεπε επίσης να φροντιστεί να μην αφεθεί να ανοίξει ένα κενό μεταξύ αυτής της απαίτησης του μαζικού κινήματος και των πολύ ελάχιστων αιτημάτων που καθορίζονταν από τα προσωπικά συμφέροντα του κινήματος. Χαρακτηριστικό των αιτημάτων του DIP προς αυτή την κατεύθυνση ήταν η απαίτηση για το σχηματισμό μιας Ανεξάρτητης Επιτροπής Έρευνας, πλήρως εξουσιοδοτημένης από το κοινοβούλιο να προσφύγει σε όλα τα νόμιμα μέσα και έγγραφα, με συμμετοχή εκπροσώπων των συνδικάτων, του Ιατρικού Συλλόγου και της Ένωσης των ικηγορικών Συλλόγων. Τις τελευταίες ημέρες το DIP ήταν μια από τις λίγες αριστερές ομάδες που όρθωσε το ανάστημά του εναντίον της συνθηκολόγησης που είχε προγραμματιστεί, αλλά συγκαλύπτονταν. Έβγαλε ένα φυλλάδιο για το θέμα αυτό, υπενθυμίζοντας σε όλους ότι τα δέντρα στο πάρκο Γκεζί ήταν μόνο η σπίθα που άναψε ένα κίνημα που πραγματικά προέκυψε ως αντίδραση στην καταπίεση και την αλαζονεία που επιφυλάχθηκε στο λαό γενικότερα. Και το ίδιο το κίνημα ήταν σε όλη την Tουρκία, και δεν θα μπορούσε ενδεχομένως να περιοριστεί στα όρια του πάρκου Γκεζί. Το φυλλάδιο αυτό διαβάστηκε από ανεξάρτητους λαϊκούς ανθρώπους στα φόρουμ και απέσπασε άφθονα χειροκροτήματα. Σύντροφοί μας παρενέβησαν επίσης σε αυτά τα φόρα, υποστηρίζοντας τη γενική απεργία και τη συνέχιση του κινήματος. Το DIP θα συνεχίσει να αγωνίζεται για το βάθαιμα της εξέγερσης και τη μετατροπή της σε επανάσταση. Στην περίπτωση που η εργατική τάξη έρθει στο προσκήνιο με τις απαιτήσεις που προσιδιάζουν σε αυτήν και τις μεθόδους πάλης που φέρουν το αποτύπωμά της, το κίνημα αυτό γρήγορα θα μετατραπεί σε επανάσταση. Είναι τότε καθήκον των επαναστατών μαρξιστών να προσπαθήσουν να την κάνουν μια διαρκή επανάσταση, τόσο στο εσωτερικό όσο και διεθνώς. Mετάφραση Γ. Σ. A.N. μόλις κυκλοφόρησε

7 σελίδα 12 σάββατο 29 Ιουνίου 2013 σάββατο 29 Ιουνίου 2013 σελίδα 13 Ξεπληρώνοντας ένα πολιτικό χρέος ΖΑΠΑΤΙΣΤΑΣ του JEREMY LESTER Πόσο μακρύς φαίνεται ο χρόνος τώρα. Πολύ πιο μακρύς από τον πραγματικό αριθμό των με τα οποία τυπικά μετράται ο χρόνος. Ο χρόνος είναι πραγματικά υποκειμενικός και ρευστός. Όπως το θέτει ένα παλιό ρητό: μπροστά στο χρόνο όλοι οι άνθρωποι είναι τυφλοί. Γύρισε το μυαλό σου πίσω, αν μπορείς, στις θλιβερές, μαύρες μέρες των αρχών της δεκαετίας του 90. Θυμάσαι πόσο πολιτικά καταθλιπτικοί ήμασταν όλοι εκείνες τις μέρες; εν υπήρχε ούτε μια γωνιά στον κόσμο που να μη φαίνεται ότι βρίσκεται κάτω από την κυριαρχία και την μπότα ενός νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού των πολυεθνικών εταιρειών, που η εξουσία του δεν είχε όρια. Κανένας μας δεν πίστευε ούτε για ένα λεπτό τις ανόητες θριαμβολογίες ενός «Τέλους της Ιστορίας», και παρ όλα αυτά στο πίσω μέρος του μυαλού μας, ενέδρευε πραγματικά ο φόβος ότι οποιαδήποτε προοπτική επαναστατικής αντίστασης στον παγκόσμιο καπιταλισμό είχε σταματήσει επ αόριστο, τουλάχιστον όσο θα διαρκούσε η ζωή μας. Και τότε, ξαφνικά, κυριολεκτικά από το πουθενά, ένα ωραίο χειμωνιάτικο πρωινό, την 1 η Γενάρη 1994, ξυπνήσαμε από τους ήχους της Ιστορίας που ζωντανεύει ξανά. Εκεί κάτω, σε μια μικροσκοπική, σχεδόν κρυμμένη γωνιά του Μεξικού, σε μια περιοχή που λίγοι από εμάς (αν είμαστε έντιμοι) είχαν ποτέ ακούσει ή ήξεραν πριν, που κατοικούνταν από ομάδες ιθαγενών που τα ονόματά τους δεν ήταν εύκολο να τα προφέρεις, λίγες χιλιάδες ελαφρά οπλισμένοι άντρες και γυναίκες, φορώντας μαύρες κουκούλες δεν ήξεραν ότι ο δικός μας χειμώνας ήταν δικό τους καλοκαίρι αυτοαποκαλούμενοι Ζαπατίστικος Στρατός Εθνικής Απελευθέρωσης (EZLN), μαζεμένοι στην αρχαία, αποικιακή πόλη Σαν Κριστομπάλ ντε λας Κάσας και καταλαμβάνοντας εκεί τις θέσεις - κλειδιά για κάποιες μέρες, και μαζί κατελάμβαναν και τις οθόνες των τηλεοράσεων σε όλο τον κόσμο καθώς και τη φαντασία μας. Το κάλεσμά τους ήταν το αρχαίο, πέραν του χρόνου, αίτημα για γη, ελευθερία, δικαιοσύνη και ισότητα. Τσιάπας ήταν το σπίτι τους, το Μεξικό το κράτος τους, αλλά ήξεραν πολύ καλά ότι ο πραγματικός εχθρός που τους αρνούνταν τα δικαιώματά τους βρισκόταν πιο μακρυά ως προς τον χρόνο και το χώρο. εν ήταν μόνο το μεγάλο «τέρας» του Βορρά που σημάδευαν με τα όπλα τους αλλά σ ολόκληρο τον πλανήτη ήξεραν ότι υπήρχε μια πανίσχυρη ελίτ, που κατείχε τα πλούτη και την εξουσία του κόσμου. Το γεγονός ότι αυτοί οι άνθρωποι μολονότι ήταν αόρατοιύψωναν στ αλήθεια το ανάστημά τους και έδειχναν ότι ήταν έτοιμοι να αναλάβουν έναν ανοιχτό αγώνα ενάντια στον παγκόσμιο καπιταλισμό και αν χρειαζόταν να δώσουν τη ζωή τους σ αυτόν τον αγώνα δεν ήταν μικρή κατάκτηση εκείνη την εποχή. Εν ολίγοις, αυτό που έκαναν ήταν να βγουν από την ασφυκτική κλειστοφοβία που περιέβαλε τον κόσμο. Έδωσαν στον εαυτό τους και σε όλους εμάς μια αίσθηση ενός καινούργιου χώρου που περίμενε να τον ανακαλύψουμε και να τον εξερευνήσουμε. Ενός καινούργιου χώρου, που περιελάμβανε ένα «αλλού» και ένα «αλλιώς». Ενός καινούργιου χώρου με έναν ορίζοντα. Όχι για να βάλεις ένα μικρό σημάδι μέσα σ αυτόν, αυτό που αντιπροσώπευαν δεν ήταν τίποτε λιγότερο από την αναγέννηση και την ανανέωση της Ελπίδας. Όπως το θέτει ο Βάλτερ Μπένγιαμιν: «Η ελπίδα μας δόθηκε για χάρη εκείνων που δεν έχουν ελπίδα». Τα επόμενα δύο χρόνια οι Ζαπατίστας βρίσκονταν διαρκώς στη σκέψη μας και στη συνείδησή μας. Μας ανέβαζε ο αγώνας τους παίρναμε θάρρος από τη γενναιότητα και την τόλμη τους. Υπνωτιστήκαμε από την τακτική και τη στρατηγική τους. Και πόσο χαρούμενα χαμογελούσαμε όταν διαβάζαμε, σχεδόν καθημερινά, τις ανακοινώσεις, τις ιστορίες, την ποίηση που αναδυόταν από την ζούγκλα της Λακαντόνας, γραμμένα όλα από τον υποδιοικητή Μάρκος. Εκείνη την περίοδο, οι Ζαπατίστας ήταν σαν τις αληθινές πυγολαμπίδες που έριχναν μια μικρή ακτίνα λαμπερού φυσικού φωτός σ ένα κόσμο που είχε γίνει τυφλός και τρελός από τα αφηνιασμένα πανίσχυρα τεχνητά φώτα της καπιταλιστικής φαντασίας. Ήταν ένα φως που φώτιζε τη σκέψη. Τίποτε δεν μπορούσε να είναι πιο εύθραυστο από τον χορό των πυγολαμπίδων. Αλλά τίποτε δεν μπορεί να μας βοηθήσει περισσότερο για να αντισταθούμε στους τρόμους του κόσμου τούτου από το να γραπωθούμε από αυτά τα φτερά που φωτίζουν και πετάνε. Ήταν ένα μάθημα που μας δίδαξε ο Πιερ Πάολο Παζολίνι, για τον οποίο Το βλέμμα, που κοιτάζει Εκεί που δεν μπορεί να δει, στρέφεται Και οι δυο μιλάμε για Αυτό που δεν συγκρατήθηκε Αυτό αρχίζει ή τελειώνει; FERNANDO PESSOA οι πυγολαμπίδες ήταν μια σταθερή μεταφορά γι αυτούς που αντιπροσώπευαν τις δυνάμεις της αντίστασης (ανάμεσα στους οποίους συμπεριελάμβανε πάντα τους φτωχούς των φτωχών) ενάντια σ έναν καπιταλισμό που σκόπιμα έκανε μια «ανθρωπολογική γενοκτονία». Και μολονότι λίγο πριν από τη σκληρή και πρόωρη δολοφονία του, ο ίδιος ο Παζολίνι είχε υποχωρήσει στις σκοτεινές δυνάμεις του πεσιμισμού και είχε γράψει ότι οι πυγολαμπίδες είχαν πάψει να υπάρχουν, τις είχε εντελώς καταβροχθίσει η αποφυσικοποίηση του κόσμου, οι Ζαπατίστας φαινόταν να είναι η ζωντανή απόδειξη ότι αυτό δεν ήταν αλήθεια. Είχαν επιβιώσει. Βρισκόταν ακόμα εκεί με όλη την αθωότητά τους, μια επιτομή χαράς μπροστά σε μια τραγωδία. Μιας χαράς σε πείσμα όλων της πείνας, της κούρασης, του φόβου, του πόνου, του αποκλεισμού, της εκμετάλλευσης. Ήταν στ αλήθεια δικός τους ένας χορός που εξέφραζε την επιθυμία για κάτι καινούργιο μια νέα μορφή κοινότητας. Ήταν η προσωποποιημένη φωταύγεια. Πως ο χρόνος και τα γεγονότα (και ο κόσμος σαν σύνολο) έχουν μετακινηθεί μετά τα μέσα της δεκαετίας του Ενώ η περιοχή της αντίστασης έχει γίνει πραγματικά παγκόσμια, είναι τώρα ο ίδιος ο καπιταλισμός τουλάχιστον στη νεοφιλελεύθερη μορφή του που βρίσκεται αντιμέτωπος με μια απειλή (ελπίζουμε) διαρκούς εξόντωσης. Όχι μόνο ονειρευόμαστε ότι ένας άλλος κόσμος είναι δυνατός, αλλά σιγά-σιγά αρχίζουμε να πιστεύουμε ότι μπορούμε να τον κατακτήσουμε αν συγκεντρώσουμε όλα τα αποθέματα του θάρρους μας. Αλλά κατά μια ειρωνεία, όσο ο χώρος της αντίστασης μεγαλώνει και πολλαπλασιάζεται τόσο ο χώρος των Ζαπατίστας γίνεται όλο και πιο περιορισμένος. Έχουν, σε μεγάλο βαθμό, γίνει η ξεχασμένη δύναμη. Εν μέρει, αυτή είναι η αναπόφευκτη συνέπεια της σημερινής, μεγαλύτερης, παγκόσμιας διάστασης της αντίστασης. Και εν μέρει, σε μεγάλο βαθμό, αυτό έχει να κάνει με τα λάθη τακτικής, στρατηγικής, καθώς και ιδεολογικά, που έκαναν οι ίδιοι οι Ζαπατίστας. Όπως έγραψε το 2009 ο Τζον Ρος, ένας από τους πιο αφοσιωμένους υποστηρικτές τους: «Τα τελευταία χρόνια (ο Μάρκος) μεταμορφώθηκε σε έναν επονείδιστο ναρκισσιστή τσαρλατάνο που είναι μονόπλευρα υπεύθυνος για την απαξίωση του Ζαπατιστικού κινήματος ως εθνικού και διεθνούς παίκτη της Αριστεράς» 1. Τώρα τα μηνύματά του περιγράφονται ως «ανυπόφορα», «υστερικά» ή «λίβελοι» (ενάντια σε αυτο-προσδιοριζόμενους πολιτικούς εχθρούς, που περιλαμβάνει σχεδόν τον καθένα μας). Όπως κάθε αλλαγή κρίσης, η καινούργια κριτική ήταν ίσως λίγο υπερβολική στην οξύτητά της και στην απογύμνωση του Μάρκος ως άτομο. Αλλά πίσω από όλο αυτό υπήρχε ουσία και ο Ρος είχε αναμφίβολα δίκιο στον ισχυρισμό του ότι οι Ζαπατίστας είχαν χάσει πολύ από το προηγούμενο κύρος τους, όσο περνούσε καιρός. Επιπλέον, λίγοι μπορούν να αμφιβάλλουν ότι αυτό συνέπεσε με την εγκατάλειψη σε μεγάλο βαθμό ενός μεγάλου τμήματος της ριζοσπαστικής θεώρησης που είχαν κάποτε. Και όπως μετέτρεψαν την «τοπική αυτονομία» στο σχεδόν αποκλειστικό τους ρεφρέν, έτσι εγκατέλειψαν εντελώς οτιδήποτε έχει σχέση με τη αληθινή αντι-κρατική (αντικαπιταλιστική) εξέγερση. Εν ολίγοις, δεν μπορεί κανείς απλώς να αποκαλεί πια τους Ζαπατίστας ριζοσπαστικό, ανατρεπτικό, πολύ λιγότερο, επαναστατικό κίνημα. Οι εμβληματικές εικόνες με τις οποίες θέλουν πάντα να συνδέονται δεν είναι στην πραγματικότητα τίποτε άλλο από θλιβερά κατάλοιπα των παλιών φιλοδοξιών και ελπίδων τους. Όμως, παρά τις αλλαγμένες περιστάσεις και παρά το γεγονός ότι μεγάλο μέρος της πολύ διαδεδομένης κριτικής φαίνεται να ισχύει, δεν μπορώ να ξεπεράσω το αίσθημα ότι οφείλω ακόμα ένα πολιτικό χρέος στους Ζαπατίστας. Ένα χρέος που θα έπρεπε να γνωστοποιηθεί παίρνοντας κάποια μορφή και ένα χρέος που, τουλάχιστον από προσωπική σκοπιά, αισθάνομαι ότι πρέπει να ξεπληρωθεί. Το αρχικό τους μήνυμα αντίστασης και εξέγερσης είχε αναμφίβολα σημαντικά συνεχή αποτελέσματα σε πολλά μέρη του κόσμου, όχι μονάχα από μια καθαρά «εμπνευσιακή» ή «συγκινησιακή» προοπτική, αλλά και από μια πρακτική (καθώς και οργανωτική) σκοπιά. Τουλάχιστον κάποιες από τις άμεσες μορφές πάλης και αντίστασης που συνέβησαν την τελευταία δεκαετία περίπου είχαν σίγουρα μια επίδραση που βοηθά (εν μέρει) στο να εξηγήσουμε γιατί υπήρξε μια ισχυρή αναγέννηση των αναρχικών μορφών διαμαρτυρίας και αντίστασης κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Όταν εγώ βρέθηκα στο Μεξικό και στην Τσιάπας (το Νοέμβρη 2012) βρήκα την ευκαιρία να επισκεφτώ και να διαμείνω με τους Ζαπατίστας σε μια από τις κοινότητές τους στο βουνό. Εδώ βρισκόταν η ιδανική ευκαιρία για. το πολιτικό χρέος (από μια προσωπική προοπτική) που έπρεπε να ξεπληρωθεί. Ως άμεση συνέπεια των αρχικών τους πράξεων αντίστασης και πάλης, σχεδόν ένα εκατομμύριο εκτάρια γης κατά μήκος της περιοχής της Τσιάπας «ανακαταλήφθηκαν και διανεμήθηκαν σε σχεδόν ένα τέταρτο του εκατομμυρίου στερημένων από γη ιθαγενών campesinos που ανήκαν στο ζαπατιστικό κίνημα. Μετά το 2003, αυτή η γη χωρίστηκε σε πολύ μικρές αυτόνομες ζαπατιστικές κοινότητες, ομαδοποιημένες σε 38 «δημοτικά συμβούλια», τα οποία έκτοτε συντονίζονται από πέντε ανώτερα ιεραρχικά κεντρικά συμβούλια ή «Συνελεύσεις Καλής Κυβέρνησης», γνωστές επίσης ως caracοles (κοχύλια). Αυτές οι συνελεύσεις καλής κυβέρνησης πολιτών αντιπροσωπεύουν όχι μόνο την τυπική απόσπαση εξουσίας από την παλιά στρατιωτική δομή του EZLN, αλλά έχουν επίσης γίνει στην ουσία μια μορφή «αυτοκυβέρνησης» των ζαπατιστικών κοινοτήτων και ένας τρόπος εγκαθίδρυσης ενός τυπικού μηχανισμού μέσω του οποίου έχουν σχέσεις με τους έξω, δηλαδή, με όσους θέλουν να μπουν στην ελεγχόμενη από τους ζαπατίστας περιοχή, όπως και με τις «επίσημες», «νόμιμες» δημοτικές αρχές που βρίσκονται ακόμα υπό τον έλεγχο του μεξικανικού κράτους. Ο προσδιορισμός αυτών των «συνελεύσεων καλής κυβέρνησης» ως caracoles έχει ιδιαίτερη σημασία. Ο όρος σίγουρα δεν είναι τυχαίος. Όπως τόνισε ο ίδιος ο Μάρκος, ένα caracol «είναι ένα μεγάλο βαθύ κοχύλι, μυτερό και σπειροειδές, που μπορεί να πολλαπλασιάσει τους ήχους τόσο αυτούς που ακούει κανείς όσο και αυτούς που εκπέμπει. Οι ιθαγενείς Τσιάπας είχαν πάντα σε μεγάλη εκτίμηση το caracol, γιατί το θεωρούν σύμβολο γνώσης και ζωής. Στο απώτερο παρελθόν χρησιμοποιήθηκε συχνά για να συγκαλέσουν την κοινότητα και ως βοήθεια για να ακουσθούν οι πιο μακρινές λέξεις. Όπως ο ίδιος σημειώνει οι caracoles αποτελούν «ένα μικρό μέρος του κόσμου που προσδοκούμε, που σχηματίζεται από πολλούς κόσμους». Θα είναι «σαν τις πόρτες που επιτρέπουν να μπεις στις κοινότητες και επιτρέπουν στις κοινότητες να βγουν, σαν τα παράθυρα που αφήνουν τους ανθρώπους να δουν μέσα και έτσι μπορούμε να δούμε και έξω, σαν τα μεγάφωνα που προβάλλουν τις λέξεις μας σε απόσταση και μπορούμε να ακούμε τη φωνή κάποιου που βρίσκεται μακρυά. Αλλά πάνω απ όλα για να μας θυμίζει ότι θα έπρεπε να ατενίζουμε και να ανταποκρινόμαστε στην ολότητα των κόσμων που γεμίζουν τον κόσμο» 2. Η αρχαία σημασία του caracol επεξηγείται περισσότερο από τον Pablo Conzalez Casanova: «Από τα λόγια του υποδιοικητή Μάρκος μπορούμε να δούμε ότι οι caracoles σημαίνουν συνείδηση αυτού που είναι εσωτερικό και εκείνου που είναι εξωτερικό, αυτό που βλέπει κάποιος που δεν κοιτάζει μόνο τον εαυτό του αλλά τους άλλους, κάποιος που κινητοποιεί τον εαυτό του και τους άλλους όσο μακρυά κι αν βρίσκονται και όσο χαμένοι κι αν είναι μέσα στα όνειρά τους και στις κρυψώνες τους να συμμετέχουν σε όλο και πιο αποτελεσματικές δράσεις για να πετύχουν τους επιδιωκόμενους στόχους. Ο σωστός τρόπος για να ακούς και να μιλάς υποδεικνύεται από τον μεσοαμερικανικό μύθο των θεών που εμπιστεύονταν έναν απ όλους για να κρατά στους ώμους του τον ουρανό. Για να εκπληρώσει την αποστολή του αυτός ο sostenedor del cielo κρέμασε στο στήθος του ένα κοχύλι και μ αυτό άκουγε τους ήχους και τις σιωπές του κόσμου για να δει αν όλα πήγαιναν καλά, και με αυτό το κοχύλι καλούσε τους άλλους sostenedores για να μην τους πάρει ο ύπνος ή για να μπορεί να τους ξυπνήσει» 3. Σε ποιο βαθμό λοιπόν αυτές οι λέξεις αντανακλούν τα γεγονότα; Από τις 5 caracoles που υπάρχουν -La Realidad, Oventic, La Garrucha, Morella, και Roberto Barrios το πιο εύκολο είναι να επισκεφθεί κανείς το Oventic, που βρίσκεται σε απόσταση μόλις 40 χιλιόμετρα από το San Cristobal de las Casas, με πολύ εύκολη οδική πρόσβαση. Με πολλούς τρόπους, εντούτοις, είναι πολύ εύκολο να το επισκεφθεί κανείς. Στο μικρό, φτωχικό ξενοδοχείο στο οποίο διέμεινα στο San Cristobal, για παράδειγμα, διαφήμιζαν «εκδρομές με οδηγό για το Oventic». Σύμφωνα με την περιγραφή που δώσαμε οι εκδρομές ήταν προγραμματισμένες να διαρκέσουν περί τις δύο ώρες, κάτι που θα έδινε στον επισκέπτη πολύ χρόνο για να πάρει πολλές ωραίες φωτογραφίες των Ζαπατίστας μέσα στο φυσικό τους περιβάλλον, ντυμένους για την περίσταση με τις παραδοσιακές φορεσιές των ιθαγενών, καλυμμένους με τις μαύρες κουκούλες ή με χρωματιστά μαντήλια να καλύπτουν τα πρόσωπά τους. Η εκδρομή θα μπορούσε επίσης να περιλαμβάνει σύντομες αναφορές στη ζαπατιστική έννοια της «καλής εναντίον της κακής κυβέρνησης» και θα τελείωνε με το γενικό απόθεμα από Τσε Γκεβάρα, όπου ένα πλήθος «σουβενίρ αλληλεγγύης» θα ήταν διαθέσιμα να πουληθούν. Όλα σχεδιασμένα για την «κύρια επίδειξη» όλων όσων έχουν γίνει και όσων έχουν επιτευχθεί μέσα στα χρόνια πάνω στην έννοια της αυτονομίας. Θα ήταν δύσκολο να μη σκεφθεί κανείς ότι πιο κατάλληλος όρος θα ήταν το ισοδύναμο μιας μινιατούρας «στυλ πάρκου Walt Disney». Επιπλέον, με δεδομένη την πολύ έγκυρη κριτική και την δηλητηριώδη αντίθεση στον τρόπο που οι μεξικανικές και τοπικές αρχές εκμεταλλεύονται τη φυσική ομορφιά της περιοχής των Στην ηλικία μου είναι φυσικό να ρωτώ: πόσες περισσότερες φορές έγινα μάρτυρας αυτής της αναμονής; Η αναμονή είναι για μια νέα αρχή. Δεν πρόκειται για ένα ζήτημα που αφορά το χρόνο που παραμένει νέος αλλά για μια προσφορά (γνήσιων) επιλογών και πάλι. Τσιάπας και τις καλύτερες αρχαιολογικές τοποθεσίες των πανάρχαιων Μάγια, που βρίσκονται εκεί, για να προωθήσουν όλα τα είδη ληστρικών εμπορικών σκοπών, δεν θα μπορούσε να αποφύγει κανείς τη σκέψη ότι δεν τα πήγαν πολύ καλά στην αντιτουριστική τους επιχείρηση. Πραγματικά, σε πολλές περιπτώσεις εκπλήσσεται κανείς από το βάθος της εμπορευματοποίησης στην οποία έχει φτάσει το όνομα Ζαπατίστα. JOHN BERGER Με αυτά τα δεδομένα, λοιπόν, μια επίσκεψη στο Oventic δεν ακούστηκε σαν μια απόλυτα δελεαστική προοπτική. Αν η τουριστική πρόσβαση στο caracol Oventic είναι πολύ ανοιχτή και προσιτή, η πρόσβαση σε οποιαδήποτε άλλη από τις caracoles των ελεγχόμενων από τους Ζαπατίστας κοινοτήτων είναι αντίθετα γεμάτη με τεράστιες δυσκολίες και εμπόδια. Για να είμαστε έντιμοι, ένα μέρος των δυσκολιών που συναντά κανείς εδώ σχετίζεται με τις συνεχιζόμενες και ακόμα πολύ συχνές παραστρατιωτικές επιθέσεις στις κοινότητες των Ζαπατίστα. Ιδιαίτερα τους τελευταίους δύο μήνες έχουμε δει πολλές δηλητηριώδεις επιθέσεις και αυτό έχει θέσει τις «κατεχόμενες από τους αντάρτες κοινότητες» σε κατάσταση συναγερμού. Με δεδομένα αυτά τα ζητήματα ασφάλειας αυτές τις μέρες, με εξαίρεση τις απόλυτα ελεγχόμενες και απόλυτα ρυθμισμένες βόλτες στο Oventic, οι περισσότερες, αν όχι όλες, οι κοινότητες των Ζαπατίστα είναι ακραία απρόθυμες και σε κάποιες περιπτώσεις κάθετα αντίθετες στο να δεχθούν «επισκέπτες» οποιουδήποτε τύπου, ανεξάρτητα από το πόσο συντροφικά αισθάνονται αυτοί, και ανεξάρτητα από το πόσο ισχυρές μπορεί να είναι οι πολιτικές εγγυήσεις που τους συνοδεύουν και η επιθυμία τους να εκφράσουν τη συμπάθεια και την αλληλεγγύη τους. Όλα αυτά, βέβαια, αποτελούν μια δυνατή κραυγή, που έρχεται από παλιότερες εποχές ιδιαίτερα στα μέσα της δεκαετίας του 90, όταν οι σύντροφοι επισκέπτες ενθαρρύνονταν πολύ και γίνονταν δεκτοί με ανοιχτές αγκάλες. Ποιος μπορεί να ξεχάσει, για παράδειγμα, την «διαγαλαξιακή συνεύρεση» εκείνης της εποχής. Ο τυπικός λόγος που επικαλούνται για αυτήν την καινούργια απροθυμία τους είναι ότι όλοι οι επισκέπτες, χωρίς διάκριση, έχουν σαν αποτέλεσμα να διακόπτουν την κανονική, καθημερινή ζωή και τις συνήθειες της κοινότητας, αλλά μπορεί κανείς να πει ότι όλο αυτό ακούγεται σαν αστήρικτη δικαιολογία. Όμως οι ισχυρές παραστρατιωτικές απειλές και η πιθανή απροθυμία φιλοξενίας δεν αποτελούν από μόνες τους ικανοποιητικούς παράγοντες, ικανούς να αποθαρρύνουν μια πιθανή επίσκεψη εκεί εάν μπορούσε αυτό να διευθετηθεί. Οι περισσότερες ζαπατιστικές κοινότητες αυτό τον καιρό διατηρούν δεσμούς μόνο με μια χούφτα τοπικές οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα, οι οποίες δικαιούνται να δίνουν «συστατικές επιστολές». Ακόμα και αν μπορέσει να βρει κάποιος μια τέτοια επιστολή όπως συνέβη με εμένα- πρέπει τις περισσότερες φορές να υποβληθεί σε ερωτήσεις για πολλές μέρες («ανάκριση» θα ήταν καλύτερος όρος) μαζί με τους απαιτούμενους ελέγχους, προτού δοθεί μια τέτοια επιστολή. Αλλά και τότε ακόμα αυτό που πάντα τονίζεται είναι ότι μια συστατική επιστολή δεν εγγυάται καθόλου ότι θα σου επιτραπεί να περάσεις το κατώφλι των Ζαπατίστα. Το δεύτερο μέρος στο επόμενο φύλλο Μετάφραση: Κατερίνα Μάτσα 1 John Ross Εμπορευματοποιώντας την Επανάσταση. Τα Ζαπατιστικά χωριά γίνονται θερμοί τουριστικοί προορισμοί». Counterpunch, 17 Φλεβάρη Pablo Gonzáles Casanova The Zapatista caracoles Network of Resistance and Autonomy. Socialism and Democracy, Vol.19, Nov. 2005, p O.π.π. σελ. 87.

8 ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΒΗΜΑ ΜΠΡΟΣΤΑ στην πάλη ενάντια στον καπιταλισμό και στη θεμελίωση του επαναστατικού διεθνισμού έγινε στις 9 και 10 Ιουνίου στην Αθήνα. Η διεθνής συνδιάσκεψη που οργάνωσε το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα μαζί με τις άλλες οργανώσεις της CRFI είχε σκοπό να συσπειρώσει οργανώσεις, κόμματα και ακτιβιστές από πολλές χώρες σε μια συζήτηση πάνω στην κρίση του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, τους κινδύνους που εγκυμονούνται και τα καθήκοντα που μπαίνουν μπροστά στους επαναστάτες στην κρίσιμη αυτή φάση της ταξικής πάλης. Η συνδιάσκεψη έγινε ενόσω η ανατολική Μεσόγειος φλέγεται από εξεγέρσεις και μια γενικότερη κλιμάκωση πολέμων και επαναστάσεων είναι ήδη ορατή. Η ανταπόκριση στο κάλεσμα του ΕΕΚ και της CRFI ήταν παγκόσμια από τη Σκανδιναβία ως τη Νότιο Αφρική και από τη Λατινική Αμερική μέχρι την Ασία. Όλα τα ραπόρτα των συμμετεχόντων αντανακλούσαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο την αδυναμία του καπιταλισμού να λύσει έστω και την παραμικρή από τις αντιφάσεις του. Σ όλο τον κόσμο ακούγεται ο επιθανάτιος ρόγχος του καπιταλιστικού κοινωνικού συστήματος. Ο Matyas Benyik ήρθε από τη Βουδαπέστη και αντιπροσώπευε τον σύλλογο Καρλ Μαρξ και την Attac Ουγγαρίας της οποίας είναι ιδρυτικό μέλος. Ο Matyas παραχώρησε στη Νέα Προοπτική συνέντευξη στην οποία αναφέρεται στην πολιτική κατάσταση στην Ουγγαρία, στο συσχετισμό των δυνάμεων, την κατάσταση που βρίσκεται η αριστερά και στον κίνδυνο του φασισμού. Πώς είναι η οικονομική κατάσταση στην Ουγγαρία σήμερα; Η μείωση της ανάπτυξης στην οικονομία αρχίζει από το Αυτή τη στιγμή η οικονομία βρίσκεται σε ύφεση χωρίς προοπτικές μεταβολής αυτής της κατάστασης. Αυτή φαίνεται να είναι μια μακροχρόνια κρίση που στην πραγματικότητα αρχίζει από το Η ανάπτυξη της προηγούμενης περιόδου στηρίχθηκε σε μια άνευ προηγουμένου σελίδα 14 σάββατο 29 Ιουνίου 2013 υπερχέωση του ιδιωτικού τομέα και των νοικοκυριών. Τα δάνεια ήταν δεμένα στο ελβετικό φράγκο. Το ποσό του ιδιωτικού χρέους διπλασιάστηκε αυτόματα όταν το ουγγαρέζικο νόμισμα υποτιμήθηκε για την αναθέρμανση της οικονομίας. Τι άλλα αποτέλεσματα είχε αυτό; Αυτό είχε αρνητικές συνέπειες για όλη την κοινωνία. Η σοσιαλιστική κυβέρνηση δανειζόταν από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αφού η κυβέρνηση κατέρρευσε ύστερα από ατασθαλίες και σκάνδαλα, το 2010 στην εξουσία ανέβηκε η ακροδεξιά με επικεφαλής τον Βίκτορα Ορμπάν. Ο τελευταίος έχει συγκρουστεί με τη συντηρητική δεξιά της ΕΕ αρνούμενος τα «δάνεια στήριξης» από το ΝΤ, κάτι που συγκρούεται με τα συμφέροντα της ευρωπαϊκής μπουρζουαζίας. Πώς φαίνεται η δεξιοποίηση της κοινωνίας στην πολιτική σφαίρα; ΟΥΓΓΑΡΙΑ Το Jobbik και ο φασισμός θα είναι το βαρύ τίμημα αν αποτύχουμε! ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ O Matyas Benyik απευθύνεται στη διεθνή διεθνιστική συνδιάσκεψη Ο Ορμπάν άλλαξε τα πάντα. Πρώτα έκανε σημαντικές μετατροπές στους θεσμούς. Το νέο σύνταγμα τονίζει τη φύση της χώρας σαν ένα χριστιανικό κράτος, κάτι που συνενώνει το νήμα της συνέχειας με την Ουγαρία όπως αυτή ήταν προπολεμικά. Έχουμε επίσης ένα τρομερό περιορισμό των δημοκρατικών δικαιωμάτων. Το κόμμα του Ορμπάν, Φιντές (Fidesz), έχει βάλει δικούς του ανθρώπους παντού. Ειδικά η απόλυτη ηγεμονία του Ορμπάν στα ΜΜΕ κάνει το σύστημά του αναμφισβήτητα δεσποτικό. Το κόμμα του Φίντες ξαναβαφτίζει τους δρόμους και εξορίζει όλα τα σύμβολα που μπορεί να συνδέονται με την εργατική τάξη. Η κόκκινη σημαία είναι κόκκινο πανί για το σύστημα. Ότι συνδέεται με το σταλινικό -για τόν Ορμπάν σοσιαλιστικό- παρελθόν είναι απαγορευμένο. Στην Ουγγαρία έχει εγκαθιδρυθεί ένας πολιτιστικός εθνικισμός. Σύμβολα σαν το μυθολογικό πουλί turul (μοιάζει με γύπα) βρίσκονται παντού. Τι γίνεται με τα εργατικά δικαιώματα; Ο νέος εργατικός νόμος τα περιορίζει στο έπακρο. Οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις καταγράφουν ιστορικά ρεκόρ. Ουσιαστικά συμβάσεις εργασίας δεν υπάρχουν. Ο κάθε εργοδότης μπορεί να απασχολήσει όποιον θέλει, για όσον χρόνο θέλει και με όποιον μισθό θέλει. Μόνο το 10 % των εργαζομένων είναι συνδικαλισμένοι. Υπάρχουν 6 κεντρικές συνομοσπονδίες, εκ των οποίων το Φίντες ελέγχει τις τρεις και οι σοσιαλιστές τις υπόλοιπες. Ποιός είναι ο συσχετισμός δυνάμεων ανάμεσα στα κόμματα εξουσίας; Το Σοσιαλιστικό κόμμα Ουγγαρίας ιδρύθηκε το 1988 σε ένα συνέδριο που αποφάσισε να βάλει το κόμμα στην εύτερη ιεθνή. Το σοσιαλιστικό κόμμα διασπάστηκε σε τρεις τάσεις το 2010 μετά τα σκάνδαλα που υποχρέωσαν την κυβέρνηση να παραιτηθεί. Επί πλέον υπάρχει το Εργατικό Κόμμα Ουγγαρίας, μια σέχτα από πρώην σταλινικούς που έχει διασπαστεί. Το ένα της σχίσμα είναι σεχταριστικά υπεραριστερό. Το άλλο συχνά φλερτάρει με το Φίντες. Το Εργατικό κόμμα είναι από το 2006 μέλος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς. Την άθλια κατάσταση στην αριστερά εκμεταλλεύθηκε το Φίντες, που πήρε μια πλειοψηφία δύο τρίτων στη Βουλή. Αυτό του δίνει το δικαίωμα να μπορεί να αλλάξει τα πάντα βάζοντάς τα σε ένα ακροδεξιό κανάλι. Ελέγχοντας το συνταγματικό δικαστήριο ο Ορμπάν μετέτρεψε τη θητεία του σώματος αυτού από 5 σε 9 χρόνια. Στην Ουγγαρία υπάρχουν επίσης μερικά πολύ μικρά τροτσκιστικά γκρουπ. Τι αντιπροσωπεύει το γιόμπικ (Jobbik); Το γιόμπικ είναι ένα νεοναζιστικό ρατσιστικό κόμμα. Οι ίδιοι θεωρούν ότι είναι απόγονοι του ναυάρχου Miklós Horthy και συνεχιστές της Αυστρο-ουγγρικής αυτοκρατορίας. Στο τέλος του μεσοπολέμου ο Horthy είχε συντάξει τέσσερις αντισημιτικούς νόμους στη βάση των οποίων εβραίοι παραδόθηκαν στο Χίτλερ για τα περαιτέρω. Το γιόμπικ είναι εχθρικό σε ό,τι αυτό θεωρεί ξένο. Εκτός από τους εβραίους ξένοι είναι και οι τσιγγάνοι, η θέση των οποίων δεν είναι καθόλου καλύτερη από αυτή που επικρατεί στη Σλοβακία. Το γιόμπικ είναι επίσης ακραία λαϊκίστικο. Τοποθετείται για παράδειγμα εχθρικά απέναντι στο ξένο κεφάλαιο που καταπιέζει το εθνικό. Το γιόμπικ διαθέτει ομάδες κρούσης και δε διστάζει να τις χρησιμοποιεί συχνά. Όλες του οι πολιτοφυλακές φορούν μαύρα ρούχα και χρησιμοποιούν ναζιστικά σύμβολα. Το πιο σύνηθες απ αυτά είναι ο κύκλος με το σταυρό στη μέση, αλλά και η χρησιμοποίηση της σβάστικας δεν είναι σπάνιο φαινόμενο. Μια από τις πολιτοφυλακές αυτές, η λεγόμενη Ουγγρική Φρουρά έχει τεθεί εκτός νόμου. Το Κίνημα για την πολιτιστική κληρονομιά αποτελεί στην κυριολεξία τις παραστρατιωτικές μονάδες του γιόμπικ. Στο πρόσφατο παγκόσμιο συνέδριο των εβραίων η αστυνομία απαγόρευσε όλες τις διαδηλώσεις προς μεγάλη ευχαρίστηση του γιόμπικ. Η ρητορική του κόμματος αυτού είναι γεμάτη με φράσεις μίσους όπως Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στο Άουσβιτς. Στις προηγούμενες εκλογές το γιόμπικ πήρε το 17 % των ψήφων και αναδείχθηκε τρίτη δύναμη στο κοινοβούλιο. Στις εκλογές του 2014 το γιόμπικ αποφάσισε να κατεβεί μαζί με τον Γκόρντον Μπάιναϊ με στόχο να βγουν πρώτο κόμμα..μ. «Το ακούς; Ακόμα σε ζητάει τούτο το χώμα Oι Social Waste σχηματίστηκαν από μια παρέα 17χρονων μαθητών, το 1999, χρονιά των μεγάλων σχολικών καταλήψεων κατά του νόμου Αρσένη. Γεννήθηκαν σε μια εποχή που η ελληνική hip-hop σκηνή βρισκόταν σε έξαρση, γεννώντας δίσκους και συγκροτήματα με το κιλό. Στην πλειοψηφία τους, από κακέκτυπους «gangstas» -που δεν θα τολμούσαν να περάσουν ούτε απ έξω από αμερικάνικο ghetto- με τραγούδια για όπλα, νταλαβέρια, «γκόμενες» και τσαμπουκάδες. Οι Social Waste διάλεξαν άλλο μονοπάτι, φροντίζοντας με λόγια και με πράξη να διαχωρίσουν τη θέση τους («Και τελικά Κρατούσα πάντα μια σελίδα μου κενή για το χατίρι σου κι όσο θα τη γεμίζω, δώσε μου το ποτήρι σου. Καπετάνιε, θα το φουλάρω ως τα χείλια, κρασί να πιούμε από του χρόνου τα παλιά τα σταφύλια. Σκοπούς μη βάλεις, βγάλε το σκούφο κι ετοιμάσου θα μιλήσουμε για κείνους που πουλήσαν τον ΕΛΑΣ σου κι έπειτα ξεπουλήσανε και τούτο το χώμα κι όμως τα σόγια τους μας κυβερνάνε ακόμα. Ναι όπως τ ακούς! Μα μην ταράζεσαι, έχει κι άλλα, εξάλλου εδώ πάντοτε ξένοι κράταγαν την κουτάλα κι εμείς πιστό σκυλί που ζητιανεύει, όπως θα ξέρεις, καλά πού έφυγες νωρίς να μην τα δεις να υποφέρεις. Τι είπες, το κόμμα σου; Αυτό έχει μάθει να χάνει και να προδίδει, ρώτησε και τον Πλουμπίδη. Μα τι σου λέω, πού τα γνωρίζεις από πρώτο χέρι, κι άλλος κανείς από σένα καλύτερα δεν τα ξέρει. Όσο για το όνειρο, το έπνιξε η μάνα του στην κούνια και παίζουν δίχως αντίπαλο οι άλλοι με τα σπιρούνια. Γι αυτό σου λέω, ανέβα στο άλογο κι έλα σαν πρώτα μήπως και πάψει τούτη η χώρα να είναι κότα. Κάπου στη Ρούμελη λένε πως ζεις ακόμα με τον Κωστούλα, τον Μπελή και τον Τζαβέλλα. Το ακούς; Ακόμα σε ζητάει τούτο το χώμα. Γι αυτό σου λέω, ανέβα στο άλογο κι έλα. αν αυτό είναι το Hip-Hop το Ελληνικό τότε δεν λέγεται Hip-Hop αυτό που κάνω εγώ»). Είναι Κρητικοί, από το Ηράκλειο. Και Αριστεροί, όπως οι ίδιοι δηλώνουν. Κάτι που δεν κρύβεται. «Hip-Hop με κοινωνικοπολιτικό στίχο» τους χαρακτηρίζουν τα σχετικά Μέσα. Όπως πρέπει να είναι το Hip-Hop, θα προσθέταμε εμείς, στα χνάρια των Public Enemy για τους παλιότερους, ή των Dead Prez για τους νεότερους. Το περιεχόμενο της μουσικής τους και τα ακούσματα τους, τους έφεραν σε σύνδεση με την ανεξάρτητη Freestyle Productions, των Active Member. Αποχώρησαν το 2004, χωρίς να έχουν κυκλοφορήσει κάποιο album, παρά μόνο demo κυρίως μέσω internet. Για ένα διάστημα ετών, επέστρεψαν στο καβούκι τους, χαμένοι κάπου ανάμεσα σε σπουδές, στρατιωτικές υποχρεώσεις, ανεργία κι αφραγκιές. Επέστρεψαν όμως δυναμικά, «γιατί η εποχή δεν σηκώνει σιωπή», όπως γράφουν οι ίδιοι στην ιστοσελίδα τους. *** Το 2011 το ΚΚΕ «αποκαθιστούσε» υποκριτικά και κατά το ήμισυ τον μεγάλο Καπετάνιο του ΕΛΑΣ, Άρη Βελουχιώτη, χωρίς να ζητήσουν ποτέ συγγνώμη για το έμμεσο «δόσιμο» του στους παρακρατικούς του Βόιδαρου και στην Εθνοφυλακή, με την άρνηση να του δοθεί Λείπεις καιρό έχουν περάσει και τόσα μα ποιο μολύβι να στα γράψει, να στα πει ποια γλώσσα; Κάτσε λοιπόν, άκουσε πες τα κι εσύ στον Τζαβέλλα κι ύστερα ανέβα στο άλογο, πάρ τον μαζί και έλα. Ξενοκρατία που λες τη χώρα τούτη άλωσε κι από όταν έφυγες η δεξιά ξεσάλωσε. Όπως φαντάζεσαι πισώπλατα όχι στα ίσια βαφτίσανε Παρθενώνες τα ξερονήσια. Ναι οι κουφάλες, κι η αριστερά κολλημένη, η ηγεσία βλακώδης κι αλλοπαρμένη, χαμένη κι οι αντάρτες σου πουλημένοι, πολύ φθηνά πουλημένοι! Μα τι τα θες, τι τα γυρεύεις, πικρή γεύση μας μένει, σήμερα πάλι είναι πιο μαύρο το χάλι, ίδιο το χρώμα, ακόμα κουμάντο κάνουν οι μεγάλοι, ναι οι μεγάλοι δεν τέλειωσαν οι άξονες, άλλαξαν βάρδια και ήρθαν οι Αγγλοσάξονες. Υπάρχουν όμως και κάποιοι που τους χαλάν την συνταγή, οι απόγονοι του Ζαπάτα στων Μεξικάνων τη γη. Γι αυτό σου λέω, κάτι δεν έχει πεθάνει κι ίσως αν έρθεις, πιο βαθιά να ανασάνει. Κι ύστερα κοίταξα ξανά τον φανοστάτη, εκείνον στη φωτογραφία της ντροπής κι είπα: «Αντίο Καπετάνιε επαναστάτη, καλές εφόδους στην κοιλάδα της σιωπής». σάββατο 29 Ιουνίου 2013 σελίδα 15 κομματικό «πάσο» για «αδελφές» χώρες, με την άρνηση να τον δει ο Ζαχαριάδης για να του εκθέσει τις απόψεις του ενάντια στη προδοσία. Και τελικά, με το εγκληματικό φιρμάνι: «Ούτε ψωμί-ούτε νερό στο δηλωσία Μιζέρια». Ένα χρόνο μετά την «αποκατάσταση», η ΚΝΕ, προσπαθώντας καθυστερημένα και άκομψα να πιάσει τον «παλμό της Νεολαίας», καλούσε στο φεστιβάλ της τους «χλιδάτους» τηλεμαϊντανούς και σεξιστές Goin Through. Η σχέση της Νεολαίας με το Hip-Hop, κατά την ΚΝΕ, πρέπει να περάσει μέσα από τους κενούς παλιάτσους της showbiz εν θα μπορούσε να γίνει και πολύ διαφορετικά: συγκροτήματα με πολιτικό λόγο, όπως οι Social Waste, γίνονται ανεπιθύμητοι, όταν στο πιο γνωστό τραγούδι τους «Του Άρη»- δείχνουν να έχουν «ενοχλητικά» δυνατή μνήμη. Ανοίγοντας διάλογο με το φάντασμα του Καπετάνιου, τον ενημερώνουν για τα καθέκαστα: «Τι είπες, το κόμμα σου; Αυτό έχει μάθει να χάνει και να προδίδει, ρώτησε και τον Πλουμπίδη.» 67 χρόνια μετά από το θάνατο του προδομένου Επαναστάτη, ας «κλέψουμε» λίγο από το ταλέντο των Social Waste, για να τον χαιρετίσουμε κι εμείς με τη σειρά μας, υψώνοντας τα ποτήρια. Κ. Αποστολόπουλος Γι αυτό σου λέω, ανέβα στ άλογο και έλα» SOCIAL WASTE και Άρης

9 Σάββατο 29 Ιουνίου 2013 Tηλ. - Fax / eek@ath.forthnet.gr Kωδικός 3768 Το ΕΕΚ στο Internet στη διεύθυνση: Οι κεντρικές τράπεζες αρχίζουν να χάνουν τον έλεγχο της κρίσης Η ΕΣΗΕΑ με κεντρο-δεξιά πλειοψηφία Εδώ και ένα περίπου μήνα με πρωτοβουλία της αμερικανικής ομοσπονδιακής τράπεζας (FED), αλλάζει με βίαιο τρόπο το πεδίο πάνω στο οποίο εξελίσσεται η διεθνής κρίση χρέους και ύφεσης. Ο πρόεδρος της FED Μ. Μπερνάκι προειδοποίησε ότι αν αρχίσει να βελτιώνεται η αμερικάνικη οικονομία, τότε η FED με την σειρά της θα αρχίσει να αποσύρει τα έκτακτα μέτρα με τα οποία κρατάει ζωντανή την αμερικάνικη οικονομία. Ήτοι, θα περιορίσει σταδιακά την παροχή ρευστότητας στην οικονομία στο πλαίσιο του προγράμματος αγοράς τίτλων (ομολόγων, μετοχών, κ.λ.π.) που έχει ξεκινήσει εδώ και μήνες, ύψους 85 δισ. δολ. τον μήνα. Να σημειωθεί ότι εδώ και δύο μήνες ανάλογο πρόγραμμα έχει δρομολογήσει και η ιαπωνική κεντρική τράπεζα ύψους 76 δισ. δολ. τον μήνα με στόχο να βγάλει την οικονομία της από το τέλμα της ύφεσης. Από την ρευστότητα αυτή τρέφεται τα τελευταία χρόνια το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα. Tην πολιτική αυτή έχει ακολουθήσει έμμεσα και η ΕΚΤ στην Ευρώπη, παρέχοντας ένα περίπου τρισ. δάνεια στις τράπεζες σε συνδυασμό με την δέσμευση ότι αν χρειασθεί θα αρχίσει και αυτή να αγοράζει -υπό προϋποθέσεις- κρατικά ομόλογα χωρών που θα βρεθούν σε αδυναμία. Γιατί ο κ. Μπερνάνκι έκανε αυτή την δήλωση αφού η αμερικάνικη οικονομία δεν αντιμετωπίζει τέτοιο... ενδεχόμενο ανάπτυξης; Γιατί ο όγκος κεφαλαίων που έχουν ρίξει οι κεντρικές τράπεζες στις διεθνείς αγορές μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers, έδωσε μεν χρόνο στις κυβερνήσεις και στο τραπεζικό σύστημα να επιβιώσουν και να μη καταρρεύσει το σύμπαν, αλλά σε καμία περίπτωση δεν τις έβγαλε από το αδιέξοδο του φαύλου κύκλου της υπερ-χρέωσης και της ύφεσης. Το αντίθετο μάλιστα. Τροφοδότησε για άλλη μια φορά την στροφή των κεφαλαίων από τον παραγωγικό στον χρηματοπιστωτικό τομέα με αποτέλεσμα, ειδικά στην Ευρώπη, οι τράπεζες να έχουν ενεργητικό (δηλαδή να έχουν πουλήσει δάνεια και παράγωγα προϊόντα) τρεις φορές το ευρωπαϊκό ΑΕΠ! Είναι χαρακτηριστικό ότι οι γερμανικές τράπεζες έχουν μοχλεύσει τα κεφάλαιά τους έως και 26 φορές (δηλαδή έχουν δανεισθεί 26 φορές τα κεφάλαιά τους). Αυτή τη φούσκα, λέει τώρα ο Μπερνάνκι, ότι θα σταματήσει να την τροφοδοτεί για να μη σκάσει και διαλύσει και πάλι το σύμπαν όπως απείλησε να κάνει το Οι κεντρικοί τραπεζίτες μέσω της BIS, της Τράπεζας ιεθνών ιακανονισμών (είναι η κεντρική τράπεζα των κεντρικών τραπεζών) σε Έκθεσή τους που κυκλοφόρησε το τελευταίο δεκαήμερο προειδοποιούν με απολύτως σαφή τρόπο, ότι αν οι κεντρικές τράπεζες συνεχίσουν να τροφοδοτούν με πλασματικά κεφάλαια τις μεγάλες οικονομίες η παγκόσμια οικονομία κινδυνεύει με μία πρωτοφανούς έκτασης ενδόρρηξη του παγκόσμιου τραπεζικού συστήματος. Χρησιμοποιούν πιο συγκρατημένους όρους αλλά το μήνυμα είναι ακριβώς αυτό: αν συνεχίσετε να ρίχνεται λάδι στην φωτιά απειλείται με πυρκαγιά το καπιταλιστικό σύμπαν. Και μόνο οι προειδοποιήσεις αυτές έχουν προκαλέσει σπασμούς στις χρηματιστηριακές και ομολογιακές αγορές θυμίζοντας προεόρτια του Βέβαια, οι εθισμένες από την νομισματική πολιτική των κεντρικών τραπεζών αγορές κεφαλαίου από τη μία αντιδρούν σπασμωδικά στις προειδοποιήσεις και από την άλλη συνεχίζουν να δοκιμάζουν τα τελευταία όρια των αντοχών των κεντρικών τραπεζών. Πόσο ακόμα μπορούν να συνεχίζουν να ντοπάρουν τις μπλοκαρισμένες οικονομίες με κρατικό χρέος; Η BIS λέει ότι αυτό πρέπει άμεσα να σταματήσει και ο Μπερνάνκι δηλώνει έτοιμος να αρχίσει να κλείνει την στρόφιγγα. Αυτό σημαίνει ότι όταν αυτό αρχίσει, το χρήμα θα γίνει όχι μόνο πιο λίγο, αλλά και πολύ πιο ακριβό. Παράδειγμα τα ελληνικά spreads που επανήλθαν σε επίπεδα κοντά στα 1000 bp. Και επιπλέον αυτοί που έχουν τα κεφάλαια θα διστάζουν πολύ να διαλέξουν σε ποιόν θα δανείσουν αφού θα γνωρίζουν πλέον ότι η επιστροφή τους κάθε άλλο παρά ασφαλής υπόθεση θα είναι... Τα όρια των αντοχών θα συνεχίζουν να δοκιμάζονται τροφοδοτώντας το πολιτικό αδιέξοδο των κυβερνήσεων, κυρίως στην Ευρωζώνη. Και αυτό γιατί αυτή πιέζεται με πρωτοφανή τρόπο, λόγω της αδυναμίας της να προωθήσει εδώ και ένα χρόνο την περιβόητη ασπίδα της τραπεζικής ενοποίησης. Για ποια ασπίδα όμως μιλάμε όταν η μεγαλύτερη ευρωπαϊκή τράπεζα, η γερμανική Deutsche Bank, θεωρείται από τις αμερικανικές εποπτικές αρχές πως είναι η πλέον υποκεφαλαιοποιημένη (δηλαδή δεν έχει επαρκή κεφάλαια) τράπεζα στον πλανήτη; Μόνη αυτή θα χρειαζόταν πάνω από 50 δισ. ευρώ για να καλύψει τις ανάγκες της. Και ο Οργανισμός που θα φροντίσει αυτό, ο ESM, έχει διαθέσιμα το μέγιστο 60 δισ. ευρώ, από τα οποία υπολογίζεται ότι θα χρειασθεί τουλάχιστον 7 8 για την Ελλάδα στο άμεσο μέλλον. Γ. Aγγ. Οι εκλογές στην ΕΣΗΕΑ κατέγραψαν ένα αποτέλεσμα στο οποίο αποτυπώνεται μια αναδίπλωση προς τα δεξιά με τις δύο παρατάξεις, την παλιά παράταξη Π. Σόμπολου να διατηρεί τις δύο έδρες της στο Σ και το νέο τρικομματικό μνημονιακό σχήμα (Ν, ΗΜΑΡ και ΠΑΣΟΚ) να παίρνει τρεις έδρες (δύο επιπλέον της μιας που είχε η ΗΜΑΡ). Η Συσπείρωση (Σύριζα) αύξησε από δύο σε τρεις τις έδρες της ενώ το σχήμα Τσαλαπάτη (παλιό ΠΑΣΟΚ) έχασε την μία από τις δύο έδρες του, όπως και το ΚΚΕ. Το σχήμα Πρωτοβουλία για την Ανατροπή στο οποίο συσπειρώνονται δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς διατήρησε το ποσοστό ψήφων που είχε (8%), αλλά έχασε για 14 ψήφους την έδρα με βάση το μη αναλογικό σύστημα με το οποίο γίνονται οι εκλογές. Η απώλεια της έδρας της Πρωτοβουλίας στο Σ της ΕΣΗΕΑ έρχεται μόλις τρεις μήνες μετά την πολύ μεγάλη υποστήριξη που είχε κερδίσει στις εκλογές του Ε ΟΕ- ΑΠ, στις οποίες είχε εκλέξει δύο μέλη από τα 5 που εκλέγει η ΕΣΗΕΑ στο εννεαμελές συμβούλιο του Οργανισμού που αριθμεί περί τα 20 χιλ. μέλη. Η διεξαγωγή των εκλογών δύο ημέρες μετά την απόφαση του διασωματειακού -που συντόνιζε τον αγώνα των εργαζόμενων στην ΕΡΤ- να λήξει την απεργία στα ΜΜΕ, φαίνεται να επηρρέασε σημαντικό μέρος του κλάδου που είτε απέφυγε να κατεβεί να ψηφίσει (με συνέπειες στο ψηφοδέλτιο της Πρωτοβουλίας), είτε μετακινήθηκε σε αναζήτηση μιας διεξόδου στην Συσπείρωση στο πλαίσιο μιας προοπτικής αριστερής κυβέρνησης. Παράλληλα κινητοποιήθηκε με πρωτοφανή τρόπο τόσο ο μηχανισμός των κυβερνητικών συνδικαλιστικών σχημάτων ιδιαίτερα στους συνταξιούχους αλλά και στους εργαζόμενους στα κρατικά όπου εκμεταλλεύτηκαν την αγωνία για την διασφάλιση δουλειάς εν όψει των εκκαθαρίσεων σε ΕΡΤ, ΑΠΕ και Γ.Γ. Τύπου, όσο και στα τηλεοπτικά κανάλια, με πρωτοφανείς εκβιασμούς των εργοδοτικών συνδικαλιστών. Τελικά το εκλογικό αποτέλεσμα ενώ σε επίπεδο ψήφων ενίσχυσε την δεξιά κατα ψήφους σε συνθήκες σχετικής αύξησης της αποχής, σε επίπεδο εδρών έδωσε τρεις έδρες στην Συσπείρωση, τρεις στο τρικομματικό ψηφοδέλτιο, δύο στην παραδοσιακή δεξιά Σόμπολου, μία στο ΚΚΕ, μία στον Τσαλαπάτη και μια στην Ν. Νταουντάκη.