1Ἀπό τόν 17ο αἰώνα καί ἔπειτα ἡ μαθηματική

Μέγεθος: px
Εμφάνιση ξεκινά από τη σελίδα:

Download "1Ἀπό τόν 17ο αἰώνα καί ἔπειτα ἡ μαθηματική"

Transcript

1 Διαλεκτική τοῦ χριστιανισμοῦ καί τῆς Νεωτερικότητας tοῦ Θάνου Λίποβατς Ψυχησ ΔΡΟμΟΙ, t. 2, Ἀπό τόν 17ο αἰώνα καί ἔπειτα ἡ μαθηματική καί ἡ φυσική ἐπιστήμη αὐτονομήθηκαν ἀπό τήν κυριαρχική ἑρμηνεία τοῦ δόγματος, κάτι πού ὁδήγησε σταδιακά στήν πλήρη ἀπομάγευση καί ἀπομυθοποίηση τοῦ παραδοσιακοῦ, κλειστοῦ κοσμοειδώλου τῆς φύσης. Αὐτό εἶχε ὡς συνέπεια τήν ὑπέρβαση τῆς πίστης σέ δαίμονες, κακά πνεύματα, μάγισσες, φετίχ / εἴδωλα καί μαγικές πρακτικές, ὅπως αὐτές εἶχαν ἐπιβιώσει μέσα στά πλαίσια τοῦ χριστιανισμοῦ. Εἶχε δέ ὡς ἀποτέλεσμα γιά τούς χριστιανούς, νά ἀνακαλύψουν τήν δυνατότητα μιᾶς καθαρῆς, πνευματικῆς πίστης στόν Θεό: ὑπῆρξε μία πραγματική «πρόοδος στήν πνευματικότητα» 1. Ὁ Descartes προϋποθέτει τήν πρωταρχική ἐμπιστοσύνη τοῦ ὑποκειμένου σ ἕναν καλό Θεό, ὁ ὁποῖος δέν ἀπατᾶ τόν ἄνθρωπο. Τό 1. H. Küng, Das Christentum. Wesen und Geschichte, 1995, σ. 760 κ.ἑ. 1

2 Δ Ι Α Λ Ε Κ Τ Ι Κ η Τ Ο υ χ Ρ Ι σ Τ Ι Α Ν Ι σ μ Ο υ Κ Α Ι Τ η σ Ν Ε Ω Τ Ε Ρ Ι Κ Ο Τ η Τ Α σ Ὁ Κant θεωρεῖ ὅτι δέν εἶναι δυνατόν νά ὑπάρξουν ἐπιστημονικές ἀποδείξεις γιά τήν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ. ὑποκείμενο ἔτσι ἐμπιστεύεται στή συνέχεια στόν ὀρθό Λόγο του, ὑπερβαίνει τίς ἀμφιβολίες του καί ἀποφασίζει νά ἀρχίσει νά παράγει ἀληθῆ γνώση γιά τή φύση, ἀπελευθερωμένος ἀπό τήν δουλεία στίς αἰσθήσεις, τίς προλήψεις καί προκαταλήψεις, καθώς καί στήν ἄκριτη αὐθεντία τῆς παράδοσης 2. Αὐτό τό ἐπαναστατικό, «κοπερνίκειο» βῆμα δέν ὁδηγεῖ ἀναγκαστικά στόν ἀθεϊσμό. Τό σημεῖο ἐκκίνησης τῆς γνώσης δέν εἶναι ἕνα ἕτοιμο, δεδομένο ἀντικείμενο, ἀλλά ἡ ἀνθρώπινη νόηση, ἡ ὁποία «συγκροτεῖ» ἐνεργά τό ἀντικείμενο, μέσα στά προϋπάρχοντα πλαίσια τῶν ὑπερβατολογικῶν δομῶν τοῦ χώρου, τοῦ χρόνου, τῆς γλώσσας καί τῆς λογικῆς. Ὁ Κant ἤθελε δέ στά τέλη τοῦ 18ου αἰώνα, ὅπου εἶχε ἐμφανισθεῖ ὁ ἀμοραλιστικός, σοφιστικός ἀθεϊσμός, νά διασώσει τήν πίστη στόν Θεό. Ὑποστήριζε τήν ἠθικά-θρησκευτικά ἑδραιωμένη ἄποψη ὅτι πρέπει νά τεθοῦν ὅρια στόν ὀρθό Λόγο: ὅ,τι δέν μπορεῖ νά γνωρίζει ὁ ὀρθός Λόγος (τῆς φυσικῆς ἐπιστήμης), μπορεῖ ὡστόσο νά ὑπάρχει. «Ἔπρεπε νά ὑπερβῶ τή γνώση γιά νά κάνω τόπο στήν πίστη» 3. Πρίν ἀπό αὐτόν δέ ὁ Pascal μιλοῦσε γιά τόν «Λόγο τῆς καρδιᾶς» 4, ἐνῶ ὁ Rousseau θεωροῦσε ὅτι ἡ πίστη εἶναι ἡ «ἀλήθεια τῆς καρδιᾶς» (ἡ ἠθική συνείδηση τοῦ ἀτόμου). Ὁ Κant θεωρεῖ ὅτι δέν εἶναι δυνατόν νά ὑπάρξουν ἐπιστημονικές ἀποδείξεις γιά τήν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ (πλήν ὅμως αὐτές οἱ ἀποδείξεις, ὅπως τίς παρουσιάζει ὁ Descartes, μποροῦν μέσα στά πλαίσια μιᾶς ψυχαναλυτικῆς ἑρμηνείας ν ἀποκτήσουν ἕνα νόημα). Μιλᾶ δέ παραπέρα γιά τήν ἀξιοσύνη τοῦ προσώπου, καί κατέληξε στήν πίστη τῆς καθολικῆς ὕπαρξης τῆς «Κατηγορικῆς Προσταγῆς», ἐπέκεινα τῶν νόμων τῆς φύσης: ἐδῶ ὁ Θεός εἶναι ἡ προϋπόθεση δυνατότητας ὕπαρξης τῆς ἠθικῆς καί τῆς μακαριότητας στόν ἄνθρωπο. Τονίζει δέ ὅτι ὁ φιλοσοφικός στοχασμός (ὄχι ἁπλά ἡ καθημερινή πρακτική) ὀφείλει νά ξεκινᾶ ἀπό τό ἀνθρώπινο πρόσωπο ὡς ἕνα δομικά ἠθικό ὄν, τοῦ ὁποίου ἡ ἐλεύθερη θέληση ἀποφασίζει ἀνάμεσα στό καλό καί στό κακό. Ὁ στόχος εἶναι νά καταλήξει στόν Θεό, ὡς τό ὑπέρτατο ἠθικό ὄν καί δημιουργό τοῦ κόσμου Ἡ ἑνότητα τοῦ παραδοσιακοῦ, κλειστοῦ τρόπου σκέψης ἄρχισε νά χάνεται στόν 17ο αἰώνα. Στό ἐπίκεντρο τέθηκε ὁ ἄνθρωπος ὡς ἄτομο/ὑποκείμενο (νεωτερική μορφή ναρκισσισμοῦ), ὁ ὁρίζων τοῦ κόσμου διευρύνθηκε ὥς τό Ἄπειρο (κοσμικά, γεωγραφικά, ἐπιστημονικά, πολιτισμικά) καί ἡ γῆ ἔπαψε νά εἶναι τό κέντρο τοῦ κόσμου: αὐτό ὑπῆρξε ἕνα μεγάλο τραῦμα στόν παραδοσιακό ναρκισσισμό τοῦ ἀνθρώπου. Τό νέο δέ Παράδειγμα συνοδεύτηκε ἀπό μία κριτική στροφή τῆς σκέψης τῶν μορφωμένων στρωμάτων 2. Ὅ.π., σ S. Toulmin, Cosmopolis. The Hidden Agenda of Modernity, Free Press, I. Kant, Πρόλογος στήν δεύτερη ἔκδοση τῆς Κριτικῆς τοῦ καθαροῦ Λόγου (1781), σ Β. Pascal, Pensées, No 180, τόμος 34, Pléiades, I. Kant, Kritik der praktischen Vernunft (1788). H. Küng, ὅ.π., σ

3 ΘΑΝΟσ ΛΙΠΟΒΑΤσ ἐνάντια στήν κλειστή, θεσμοποιημένη χριστιανική γνώση (εἶχε προηγηθεῖ ἡ οὑμανιστική Ἀναγέννηση, ἐνῶ ἡ προτεσταντική Μεταρρύθμιση ὑπῆρξε σύγχρονη μέ τήν νέα Ἐπιστήμη 6 ). Οἱ κίνδυνοι τῆς νεωτερικότητας καί ἡ ἀμφιρροπία της ὁδηγοῦν ὅμως στήν δοκιμασία τῆς πίστης: μία ὁρισμένη στάση Ὁ Θεός ἐμπιστεύθηκε τήν πραγματικότητα αὐτοῦ τοῦ νεωτερικοῦ κόσμου στήν μέριμνα τοῦ ἀνθρώπου: ὄχι πλέον ἀποκλειστικά ὡς ἕνα σύμβολο τοῦ κόσμου τοῦ Πνεύματος, οὔτε ὡς μία γρήγορα παρερχόμενη σκηνή παρουσίας τῆς ἐγκόσμιας ὕπαρξης. ζωῆς καί σκέψης ὠθεῖ τά ἄτομα νά ἐνδίδουν στόν πειρασμό τῆς θέωσης τῆς φύσης καί τῆς αὐτοθέωσης τοῦ ἀνθρώπινου ὑποκειμένου. Πρόκειται γιά μιά ἀπόλυτη αὐτονομία τοῦ πεπερασμένου ὄντος δίχως ἀναφορά στόν ἄπειρο Ἄλλο, στόν δημιουργό. Ἡ νεωτερικότητα παρήγαγε ἔτσι συγχρόνως ἕναν κόσμο τῆς ἐμμένειας, ὁδηγώντας σ ἕναν νέο πανθεϊσμό καί γνωστικισμό 7. Ὁ M. Weber μιλᾶ ἐδῶ γιά τόν «πολυθεϊσμό τῶν ἀξιῶν», παραπέμποντας στήν ὕστερη νεωτερική αὐτονόμηση καί συστημική διαφοροποίηση τῶν διαφόρων ὑποσυστημάτων, πού συγκροτοῦν τόν λεγόμενο «πολιτισμό» 8. Οἱ ἄνθρωποι παίρνουν πολύ «στά σοβαρά» κάθε πεπερασμένο πράγμα καί συμβάν, ἀντίθετα ἀπ ὅ,τι συνέβαινε στόν Μεσαίωνα 9. Ὡστόσο ἀποτέλεσε καί ἀποτελεῖ μεγάλο λάθος ἡ ἐξύψωση τοῦ Μεσαίωνα (σέ Ἀνατολή καί Δύση) σέ ἰδανική πραγματοποίηση μιᾶς χριστιανικῆς κοσμοθεωρίας. Τά ὅρια τοῦ μεσαιωνικοῦ τρόπου ζωῆς καί σκέψης ὑπῆρξαν ἀποτέλεσμα ἑνός «θρησκευτικοῦ βραχυκυκλώματος»: κάθε ἐγκόσμιο συμβάν ἑρμηνευόταν ἀφελῶς, ἄμεσα καί βιαστικά ὡς ἕνα σύμβολο τοῦ θεϊκοῦ θέλειν, ἔτσι ὥστε ἡ ἰδιαιτερότητά τους ἐξαφανιζόταν. Τό θετικό στοιχεῖο τῆς νεωτερικότητας ἔγκειται ἀντίθετα στό ὅτι ἦρθε στό προσκήνιο τό πεπερασμένο ἀνθρώπινο ὑποκείμενο ὡς μία ἀτομική καί συλλογική ὕπαρξη (καί τά ἄλλα ὄντα, τά ζῶα), καί μαζί της ἡ καταστασιακή σοβαρότητα τοῦ δημιουργήματος: ἡ πληρότητα ἀλλά καί ἡ σκληρότητα, ἡ τυχαιότητα καί ἡ ἔλλειψη δεδομένου νοήματος τῆς ὕπαρξης 10. Ὁ Θεός ἐμπιστεύθηκε τήν πραγματικό- 6. Τ. S. Kuhn, The Structure of Scientific Revolutions, University of Chicago Press, 1962, σ. 175 κ.ἑ. [ Ἡ δομή τῶν επιστημονικῶν ἐπαναστάσεων, ἐκδ. Σύγχρονα θέματα, 1997]. H. Küng. ὅ.π., σ Μ. Kehl, Eine Theologie der Schöpfung, Freiburg, 2006, σ. 222 κ.ἑ. 8. Μ. Weber, Gesammelte Aufsätze zur Wissenschaftslehre, Tübingen Θ. Λίποβατς, «Ὁ πολυθεϊσμός τῶν ἀξιῶν. Μ. Weber». Στό Ἐπιστήμη καί Κοινωνία, τ. 21, R. Guardini, Welt und Person, Paderborn 1988, σ R. Guardini, ὅ.π., σ. 25 κ.ἑ. 3

4 Δ Ι Α Λ Ε Κ Τ Ι Κ η Τ Ο υ χ Ρ Ι σ Τ Ι Α Ν Ι σ μ Ο υ Κ Α Ι Τ η σ Ν Ε Ω Τ Ε Ρ Ι Κ Ο Τ η Τ Α σ τητα αὐτοῦ τοῦ νεωτερικοῦ κόσμου στήν μέριμνα τοῦ ἀνθρώπου: ὄχι πλέον ἀποκλειστικά ὡς ἕνα σύμβολο τοῦ κόσμου τοῦ Πνεύματος, οὔτε ὡς μία γρήγορα παρερχόμενη σκηνή παρουσίας τῆς ἐγκόσμιας ὕπαρξης. Ἡ νεωτερική πραγματικότητα, μαζί μέ τούς κινδύνους πού αὐτή ἐνέχει, συγκροτεῖ τήν καταστασιακή σοβαρότητα τῆς ὕπαρξης, γιά μία «χειραφετημένη» πίστη 11. Στή νεωτερικότητα οἱ ἔννοιες «φύση», «ὑποκείμενο», «πολιτισμός», κτλ, δίχως νά χάσουν τήν ἀμφιρροπία πού τίς χαρακτηρίζει, ἀπαιτοῦν ἀπό τά ὁμιλοῦντα καί δρῶντα ὑποκείμενα μιά στάση ἐντιμότητας καί μιά νοήμονα προσήλωση ἀπέναντί τους. Ἡ ὑπευθυνότητα ἀπέναντι στά ἐγκόσμια πράγματα δέν πρέπει ν ἀποδυναμώνεται μέσω τῆς ἀναγωγῆς τους σ ἕναν μυστικό καί θεωρησιακό Λόγο. Ἡ ὑπευθυνότητα συνεπάγεται τήν ἀπόφαση γιά τήν πρακτική «ἀναδημιουργία» τοῦ κόσμου μέσω ἑνός δημιουργικοῦ καί κριτικοῦ ὀρθοῦ Λόγου, πού ἐνέχει στοιχεῖα μιᾶς πραγματικῆς «προόδου στήν πνευματικότητα», καί δέν ἀνάγεται ἁπλά σ ἕναν ἐργαλειακό Λόγο Ἡ συμφιλίωση τῆς χριστιανικῆς πίστης μέ τήν θετική πλευρά τῆς νεωτερικότητας εἶναι καί δυνατή καί ἐπιθυμητή. Στήν περίοδο , στήν ὁποία ἀναπτύχθηκαν οἱ πόλεις, ἡ καθολική ἐκκλησία προσέφερε πολλά στήν προώθηση τῆς ἐκνομίκευσης τῆς κοινωνίας μέ στόχο τήν δικαιοσύνη καί τήν εἰρήνη. Ὁ διάλογος ἀνάμεσα στήν πίστη καί στή γνώση, ὅπως καί ἀνάμεσα στήν ἀγάπη καί στή δικαιοσύνη, ὑπῆρξε τό θεμέλιο τῆς ἀνάπτυξης τῆς μεσαιωνικῆς φιλοσοφίας καί τῆς θεολογίας στά πανεπιστήμια. Στή συνέχεια ἡ ἀποξένωση ἀνάμεσα στήν νεωτερικότητα καί στήν ἐκκλησία ὀφείλετο καί ὀφείλεται ὅμως στό ὅτι ἡ καθολική ἐκκλησία (ὅπως καί ἡ ὀρθόδοξη ἐκκλησία, ἡ ὁποία κατέληξε στή συνέχεια στήν παραδοσιολατρία) ταυτίστηκε σέ μεγάλο βαθμό (παρ ὅλες τίς ἀντιθέσεις ἀνάμεσά τους) μέ τό ἀπολυταρχικό κράτος καί τήν κάστα τῶν εὐγενῶν γαιοκτημόνων, ἀσκώντας ἡ ἴδια παράλληλα κοσμική Oἱ ἱεραρχίες συγκάλυπταν καί συγκαλύπτουν ἐπίσης συστηματικά τά κακῶς κείμενα στούς κόλπους τοῦ κλήρου. ἐξουσία καί νομιμοποιώντας τήν κοσμική ἐξουσία. Ἀπό τήν ἄλλη ἤγειρε τήν ἀπαίτηση μιᾶς αὐταρχικῆς, ἀπόλυτης χειραγώγησης τῆς σκέψης τῶν μορφωμένων στρωμάτων, μέσω ἑνός ἐκνομικευμένου δόγματος διατυπωμένου σέ μία μή ὁμιλούμενη γλώσσα, καί μέσω μιᾶς ὑποστασιοποιημένης πνευματικῆς αὐθεντίας, καταδικάζοντας στή σιωπή κάθε δικαιωμένη κριτική σκέψη. Οἱ μή παραδοσιακές, εὐαγγελικές 11. Ὅ.π. 12. Ὅ.π., σ. 26, 36. H. Jonas, Das Prinzip Verantwortung, Frankfurt a.m E. Lévinas, Totalité et Infini, Paris 2000, σ Τοῦ ἰδίου, Autrement qu Etre ou au-delà de l essence, Paris 2000, σ Τοῦ ἰδίου, Difficile Liberté, Paris 1997, σ. 39. Γιά τήν Ἀρχή τῆς ὑπευθυνότητας: Θ. Λίποβατς, «Ὁ πολυθεϊσμός τῶν ἀξιῶν...», ὅ.π. 4

5 ΘΑΝΟσ ΛΙΠΟΒΑΤσ ἐκκλησίες ἀπό τήν ἄλλη, ἐνῶ προσπάθησαν νά ὑπερβοῦν πολλά ἀπό τά ἐλλείμματα τῶν παραδοσιακῶν ἐκκλησιῶν, ἐν τούτοις γρήγορα ταυτίστηκαν μέ τήν κοσμική ἐξουσία τῶν ἡγεμόνων καί τῆς κυρίαρχης ἀστικῆς τάξης, ἐνῶ ἀπό τήν ἄλλη ὑπερτόνισαν τόν ὑποκειμενισμό τῶν ἀτόμων. Ὡστόσο σημαντική ὑπῆρξε ἡ προσφορά τους μέσω τοῦ τονισμοῦ τῆς ἐλευθερίας συνείδησης, τῆς ἀξιοπιστίας, τῆς ἐνδοκόσμιας ἀσκητικῆς καί τῆς ἠθικῆς τῆς ἐργασίας τῶν ἀτόμων 13. Ὁ κόσμος δέν εἶναι συνέπεια μιᾶς ἀναγκαιότητας, ἀλλά ἀποτέλεσμα μιᾶς προσωπικῆς ἀπόφασης καί δράσης ὡς μία πράξη χάρης/ἀγάπης. Πέραν αὐτῶν ὅμως οἱ ἐκκλησίες δέν ἐμπόδισαν τήν παρουσία τοῦ ἀνιμισμοῦ, τοῦ φετιχισμοῦ, τῆς κυριαρχίας τῆς ρουτίνας, τῆς καταπιεστικῆς ἠθικολογίας καί τῆς δαιμονοποίησης τῆς σεξουαλικότητας. Ἀπό τή μία οἱ ἱεραρχίες συγκάλυπταν καί συγκαλύπτουν ἐπίσης συστηματικά τά κακῶς κείμενα στούς κόλπους τοῦ κλήρου. Ἐδῶ χρησιμοποιεῖται ἕνας ὁλιστικός, «ἱερός Λόγος» περί ἁγιοσύνης καί ἀγάπης, ὁ ὁποῖος καταλήγει στόν ἐκφοβισμό τῆς ἐλευθερίας τοῦ χριστιανοῦ, τόσο στά πλαίσια τοῦ κλήρου, ὅσο καί στήν κατάθλιψη καί τήν ἀποξένωση τῶν εἰλικρινά πιστῶν. Ἀπό τήν ἄλλη δέν ἀποφεύγεται ἕνας φονταμενταλιστικός, φανατικός καί μισαλλόδοξος Λόγος δαιμονοποίησης τοῦ Ἄλλου, ὅπως ὁ ἀντιιουδαϊσμός (καί ἄλλες περιπτώσεις), ὁ ὁποῖος ἄφησε πολύ τραυματικά ἴχνη, καί δέν ἔχει ἐξαφανισθεῖ μέχρι σήμερα. Ἡ ἀντίφαση πού χαρακτήριζε πάντα τόν Λόγο τῶν ἐκκλησιῶν, μέσα καί ἔξω ἀπό τούς κόλπους τους μέχρι σήμερα, εἶναι ὅτι, παρά τήν ἐπίσημη καταγγελία τῆς ἀδικίας, καθώς καί τῆς βίας τοῦ πολέμου, ὅλες οἱ ἐκκλησίες δέν ἔπαψαν νά συμβιβάζονται μαζί τους στήν πράξη. Ἀπό τήν ἄλλη, τόν Λόγο τους τόν συνόδευαν καί ἀποτυγχάνουσες τάσεις παρέμβασης στά ἐγκόσμια πράγματα (ἤ ἡ φυγή ἀπό τά ἐγκόσμια, ἤ ἡ θεοκρατία καί ὁ φονταμενταλισμός). Μέσα σ αὐτά τά πλαίσια ἐμφανίστηκε ἡ καινούργια πίστη στήν δύναμη τοῦ ἀνθρώπινου ὀρθοῦ Λόγου μέσα στόν κόσμο, καί στήν «πρόοδο» τοῦ ἀνθρώπινου γένους μέσα στήν ἱστορία. Αὐτές οἱ ἰδέες δέν ἦταν μέν ξένες στόν χριστιανισμό (ἐφόσον στήν μεσαιωνική φιλοσοφία τονίστηκε ἰδιαίτερα ἡ σχέση πίστης καί ὀρθοῦ Λόγου), ἀλλά ἦταν συχνά ὑποβαθμισμένες ἀπό τό πνεῦμα τοῦ δογματισμοῦ, ἀπό τό 1500 ὅμως ἀπέκτησαν μία αὐτόνομη 13. M. Weber, Ἡ προτεσταντική Ἠθική καί τό πνεῦμα τοῦ καπιταλισμοῦ, ἐκδ. Gutenberg, Θ. Λίποβατς, «Πολιτική Θεολογία καί Νεωτερικότητα», στό Θ. Λίποβατς, Ν. Δεμερτζής, Β. Γεωργιάδου (ἐπιμ.), Θρησκεῖες καί Πολιτική στή Νεωτερικότητα, ἐκδ. Κριτική, Στόν ἴδιο τόμο: Θ. Λίποβατς, «Ἐθνικισμός καί θρησκεία στή νεωτερικότητα». Θ. Λίποβατς, «Ὀρθόδοξος χριστιανισμός καί ἐθνικισμός: δύο πτυχές τῆς σύγχρονης ἑλληνικής πολιτικῆς κουλτούρας», στό Θ. Λίποβατς, Ψυχανάλυση, Φιλοσοφία, Πολιτική Κουλτούρα, ἐκδ. Πλέθρον,

6 Δ Ι Α Λ Ε Κ Τ Ι Κ η Τ Ο υ χ Ρ Ι σ Τ Ι Α Ν Ι σ μ Ο υ Κ Α Ι Τ η σ Ν Ε Ω Τ Ε Ρ Ι Κ Ο Τ η Τ Α σ ὕπαρξη. Ὁ ὀρθός Λόγος (Vernunft, Raison, Reason) ἀνακηρύχθηκε σέ περιεχόμενο τῆς «φύσης» τοῦ ἀνθρώπου, καί τονίστηκε τό γενικό καί τό ἀνιστορικό 14. Ἡ αὐτονομία τοῦ Φυσικοῦ Δικαίου (στωικῆς καί οὑμανιστικῆς προέλευσης), τό «ἔμφυτο φῶς τοῦ Λόγου», ἀποτέλεσε δέ τόν πυρήνα μιᾶς «φυσικῆς θρησκείας» καί μιᾶς θρησκείας τοῦ «ὀρθοῦ Λόγου», ἡ ὁποία ἐπίσης λειτούργησε καί ὡς «πολιτική θρησκεία». Ἡ ἰδεολογία τῆς προόδου (ἡ ὁποία δέν πρέπει νά συγχέεται μέ τήν ἰδέα τῆς προόδου), ἐμφορούμενη ἀπό μία μονοδιάστατη αἰσιοδοξία, ταύτισε κριτικά γιά πρώτη φορά τήν (μεταρρυθμιστική ἤ/καί ἐπαναστατική) ἱστορική διαδικασία μέ τήν συλλογική θέληση γιά πραγμάτωση («ἐνσάρκωση») τοῦ ὀρθοῦ Λόγου μέσα στήν ἱστορία (Ηegel) 15. Ἀπό τήν ἄλλη, μετά ἀπό τούς φονικούς θρησκευτικούς πολέμους (μέσα 16ου-μέσα 17ου αἰώνα), ἡ θρησκευτική ἀνεκτικότητα ὑπῆρξε ἕνα ἰσχυρό αἴτημα ἀνεξιθρησκίας, ἐνάντια στήν θρησκευτική μισαλλοδοξία, ἡ ὁποία στηριζόταν στήν κρατική καταπίεση. Ὡστόσο ἡ ἀνεκτικότητα συνοδεύτηκε ἀπό ἕναν θρησκευτικό σχετικισμό, ὁ ὁποῖος εἶχε ἤδη ἐμφανισθεῖ στήν Ἀναγέννηση, τόσο μέ τήν ἀναβίωση τοῦ ἑλληνορωμαϊκοῦ παγανισμοῦ καί τοῦ (νέο-)πλατωνισμοῦ, ὅσο καί μέ τήν ἀνακάλυψη τῆς κινεζικῆς καί ἄλλων θρησκειῶν ἐκτός τῆς Εὐρώπης 16. Ἡ ἀπόρριψη τοῦ ἐπίσημου χριστιανισμοῦ ἀπό ἕνα τμῆμα τῆς διανόησης συνοδεύτηκε ὅμως καί ἀπό πολλές προσπάθειες συμφιλίωσης καί διαμεσολάβησης ἀνάμεσα σ αὐτόν καί σέ ἄλλα θρησκευτικά καί φιλοσοφικά ρεύματα 17. Ὁ 17ος καί ὁ 18ος αἰώνας ὑπῆρξαν μιά συναρπαστική ἐποχή διαμάχης καί διαλόγου ἀνάμεσα σέ νεοπαγανιστικές, νεογνωστικές καί πανθεϊστικές σέκτες. 4. Ὁ διαφωτισμός τοῦ 18ου αἰώνα ὑ- πῆρξε μιά ἐξέγερση ἐνάντια στόν αὐταρχισμό τῶν ἐκκλησιῶν καί ὁδήγησε σταδιακά σέ ἕναν διχασμό καί σέ μία ἐκκοσμίκευση. Ἐκδηλώθηκε ὡς μία ἀπόσταση ἀπό τίς ἐκκλησίες καί ὡς μία χειραφέτηση τῶν μορφωμένων στρωμάτων, ὡς ἕνα αἴτημα ἐλευθερίας ἐνάντια σ αὐτό πού θεωροῦσαν ὅτι εἶναι μία ἐξουσία καί μία αὐθεντία, μή νομιμοποιημένες ἀπό τόν ὀρθό Λόγο 18. Ἡ καθολική ἐκκλησία ἔχασε τότε μία εὐκαιρία: ἀντί νά ἐγκαταλείψει τήν προσήλωσή της στήν ἐγκόσμια κυριαρχία καί σ ἕνα ξεπερασμένο μοντέλο σκέψης, κάτι πού τότε πολλοί ζητοῦσαν, πέρασε πρῶτα στήν ἐπίθεση καί συνέχεια στήν ἄμυνα ἐνάντια στήν νεωτερικότητα. Ὁδηγήθηκε ἔτσι στήν μερική περιθωριοποίησή της, καί ἀπογοήτευσε πολλούς ἀνθρώπους καλῆς θέλησης H. Küng, ὅ.π., σ R. Koselleck, Art. Fortschritt στό: Geschichtliche Grundbegriffe, Bd. II, Stuttgart 1975, σ H. Küng, ὅ.π., σ G. E. Lessing, Nathan der Weise (1779), στο Werke Bd. I, 1982, σ L. Kolakowski, Chrétiens sans Église, H. Küng, ὅ.π., σ I. Kant, Beantwortung der Frage: was ist Aufklärung? (1783), στό Werke Bd. VI, σ D. Martin, A General Theory of Secularization, Oxford, Θ. Λίποβατς, «Χριστιανισμός καί ἐκκοσμίκευση στή νεωτερικότητα», στό Φαντασιακή καί ἀληθής ἐλευθερία, ἐκδ. Πλέθρον, R. Spaemann, Reflexion und Spontaneität. Studien über Fénelon, Stuttgart,

7 ΘΑΝΟσ ΛΙΠΟΒΑΤσ Ἀπό τήν ἄλλη οἱ προτεσταντικές ἐκκλησίες ὑπῆρξαν ἀντίθετα πιό ἀνοιχτές στό νέο πνεῦμα. Ἔτσι στά πλαίσια τοῦ προτεσταντισμοῦ ἀναδύθηκαν ἀπό τό 1770 μέχρι τό 1900 ἡ ἱστορική καί κριτική ἀνάγνωση τῶν βιβλικῶν κειμένων καί ἡ ἑρμηνευτική ἐπιστήμη 20. Ἡ τελευταία ἔδειξε ὅτι τά βιβλικά κείμενα δέν ἐξισώνονται μέ τά παγανιστικά κείμενα, παρ ὅλον ὅτι ἐμπεριέχουν ἐπίσης μυθολογικά στοιχεῖα. Ἕνας νεωτερικός, σκεπτόμενος ἄνθρωπος δέν μπορεῖ νά πιστεύει ἀφελῶς μέ τόν ἴδιο τρόπο ὅπως ἕνας ἄνθρωπος τῆς ἀρχαιότητας ἤ τοῦ Μεσαίωνα. Δέν μπορεῖ ν ἀποδέχεται τά μυθολογικά στοιχεῖα «τοῖς μετρητοῖς», ἀλλά καλεῖται νά τά ἑρμηνεύει ὡς ἕναν μεταφορικό Λόγο. Δηλαδή ἐδῶ ἀπαιτεῖται τρόπον τινά μία «δεύτερη ἀφέλεια», μετά τήν ὑπέρβαση τῆς πρωταρχικῆς ἀφέλειας ἀπό τόν κριτικό Λόγο, ὑπό τήν προϋπόθεση ὅτι ὁ τελευταῖος ἀποδέχεται τά ὅριά του. Παρ ὅλη τήν «πρόοδο στήν πνευματικότητα» πού εἰσήγαγε ἡ ἀπομάγευση τοῦ κόσμου 21, πρῶτα ἀπό τόν Ἰουδαϊσμό καί στή συνέχεια ἀπό τόν χριστιανισμό, τό μυθικό κοσμοείδωλο ἐπιβίωσε μερικῶς καί μετά τό Στά πλαίσια τοῦ μονοθεϊσμοῦ οἱ ἀφηγήσεις τῶν κειμένων ἐξέφραζαν ὁρισμένα μηνύματα μέ ἕνα συμβολικό τρόπο. Ὅμως διέτρεχαν πάντα καί τόν κίνδυνο συσκότισής τους. Ἡ νεωτερική βιβλική σκέψη προσέφερε πολλά ἐδῶ, καί ὁδήγησε στόν 20ό αἰώνα σέ μία πραγματική πρόοδο καί ἀνανέωση τῆς προτεσταντικῆς καί τῆς καθολικῆς θεολογίας 22. Ἡ «καλή εἴδηση» τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ στά κείμενα τῆς Γραφῆς εἶναι συγχρόνως καί τό προϊόν ἐμπνευσμένων ἀλλά πεπερασμένων ἀνθρώπων, καί ἐνέχουν γι αὐτό διφορούμενα καί σκοτεινά σημεῖα 23. Σέ κάθε ἐποχή ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ μεταδίδεται καί ἑρμηνεύεται δέ ξανά μέσα σ ἕνα ὁρισμένο ἱστορικό πλαίσιο. Τά προϊόντα τῆς ἀνθρώπινης γραφῆς ποτέ δέν ἀποφεύγουν ὁλικά τίς ἀστοχίες καί τά σφάλματα. Ὅμως οἱ ἐμπνευσμένοι καί σκεπτόμενοι ἀναλυτές καί ἀναγνῶστες καλοῦνται ἀπό τόν ἀπόλυτο Ἄλλο παρ ὅλ αὐτά, νά ἀποφασίσουν νά διαβάζουν καί νά κηρύττουν τόν Λόγο τοῦ Θεοῦ σέ κάθε ἱστορική ἐποχή, καθιστώντας τον καί πάλι ἀληθινό καί ζωντανό. Στή νεωτερικότητα θεωρεῖται (μερικῶς) ὅτι τό θεμέλιο τῆς ἀξιοσύνης τῶν πεπερασμένων ὄντων ἔγκειται στό γεγονός ὅτι εἶναι δημιουργήματα (οὑμανισμός). Ὅμως ἀπό τήν ἄλλη κυριαρχεῖ ἡ μονοδιάστατη αἰτιοκρατική ἄποψη ὅτι ὁ κόσμος «λειτουργεῖ» μέσα ἀπό τόν μηχανισμό τῆς συνεχοῦς ἁλυσίδας τῶν ἀναγκαίων αἰτίων. Ἐδῶ χάνεται ἡ χριστιανική ἰδιαιτερότητα, 20. H. Küng, ὅ.π., σ A. Schweizer, Geschichte der Leben-Jesu-Forschung, Tübingen, 1913, σ. 4, Μ. Weber, Ἡ προτεσταντική Ἠθική..., ὅ.π. Σ. Φρόυντ, Ὁ ἄνδρας Μωυσῆς καί ἡ μονοθεϊστική θρησκεία, ἐκδ. Ἐπίκουρος, 1997 («Πρόοδος στήν πνευματικότητα», Ἐξορθολογισμός), σ. 216 κ.ἑ. Θ. Λίποβατς, «Ὁ άνδρας Μωυσῆς καί ἡ μονοθεϊστική θρησκεία: ἡ προβληματική κατασκευή τοῦ ἔργου καί ἡ ἐπιθυμία τοῦ Φρόυντ», στό Δημοκρατικός Λόγος, Ψυχανάλυση, Μονοθεϊσμός, ἐκδ. Πλέθρον, Θ. Λίποβατς, «Μονοθεϊσμός: Πρόοδος καί παλινδρομήσεις στήν πνευματικότητα», Σύναξη, τ. 112, Α. v. Harnack, Lehrbuch der Dogmengeschichte, Darmstadt R. Gibellini, Ἡ θεολογία τοῦ 20οῦ αἰώνα, ἐκδ. Ἄρτος Ζωῆς Η. Κüng, ὅ.π., σ

8 Δ Ι Α Λ Ε Κ Τ Ι Κ η Τ Ο υ χ Ρ Ι σ Τ Ι Α Ν Ι σ μ Ο υ Κ Α Ι Τ η σ Ν Ε Ω Τ Ε Ρ Ι Κ Ο Τ η Τ Α σ γιά τήν ὁποίαν ἡ δημιουργία εἶναι κάτι τό μοναδικό, τό Νέο, πού δέν ἀπορρέει ἀπό μία «ὑπερρέουσα, πρωταρχική ἐνέργεια», ἀλλά εἶναι κατ ἐξοχήν τό ἔργον μιᾶς ἄπειρης, ἀπόλυτης, ἐλεύθερης θέλησης. Ὁ κόσμος δέν εἶναι συνέπεια μιᾶς ἀναγκαιότητας, ἀλλά ἀποτέλεσμα μιᾶς προσωπικῆς ἀπόφασης καί δράσης ὡς μία πράξη χάρης/ἀγάπης. Ἔτσι τό ἐρώτημα τοῦ «αἰτίου» τῆς δημιουργίας παραμένει ἀναπάντητο. Ὅμως ἡ πίστη στή δημιουργία (τοῦ νέου, τοῦ μή προβλέψιμου) μπορεῖ ἐδῶ νά ὁδηγήσει στήν ὑψηλή, νεωτερική ἐκτίμηση τοῦ πεπερασμένου ὄντος, στήν σοβαρότητα τῆς πεπερασμένης πραγματικότητας 24. Ὁ κόσμος δέν εἶναι οὔτε μία ἐκροή τοῦ πλωτινικοῦ «Ἑνός», οὔτε ἕνα παίγνιο, οὔτε μιά παραίσθηση: δέν ἀπαξιώνεται νά εἶναι μόνον ἡ «διαφάνεια» τοῦ Θεοῦ, οὔτε ὑ- περτιμᾶται νά εἶναι τό μοναδικό θεμέλιο τῶν πάντων. Αὐτή ἡ θέση δέν νομιμοποιεῖ τίς ἁπλοϊκές ἀπόψεις τῶν φονταμενταλιστῶν καλβινιστῶν ἤ ὀρθόδοξων (ἤ μωαμεθανῶν), οἱ ὁποῖοι διαβάζουν κατά γράμμα τήν Γραφή ὡς ἕνα ἀπόλυτα θεόπνευστο ἔργον. Ἡ θεωρία τοῦ «ἔξυπνου σχεδίου» πίσω ἀπό τόν κόσμο, καί ἡ ἀπόρριψη τῆς δαρβινικῆς θεωρίας στήν βιολογία δέν νομιμοποιοῦνται ἀπό τίς προηγηθεῖσες ἀναλύσεις. Οἱ ντετερμινισμοί τῶν φυσικῶν καί τῶν κοινωνικῶν ἐπιστημῶν δέν ἀναιροῦνται, ἀλλά ἡ προοπτική τοῦ σκεπτόμενου καί τοῦ θέλοντος/δρῶντος ὑποκειμένου ὑπερβαίνει τό μονοδιάστατο πεδίο τους, δίχως νά τό διαγράφει. Αὐτό γίνεται κατανοητό στόν χῶρο τῶν Ἐξέλιξη, πρόοδος καί σωτηρία, ἀποκλειστικά μέσα στόν κόσμο, εἶναι οἱ τρεῖς κύριες ἔννοιες τῆς νεωτερικῆς ἰδεολογίας. ἀνθρώπινων σχέσεων καί πράξεων, ὅπου δέν κυριαρχεῖ ἀποκλειστικά τό ἐξηγητικό, αἰτιοκρατικό μοντέλο τῶν θετικῶν ἐπιστημῶν, ἀλλά τό κατανοητικό μοντέλο τῶν ἑρμηνευτικῶν καί ἱστορικῶν ἐπιστημῶν 25. Ἡ ὕπαρξη τοῦ «νοήματος», τοῦ «ἀσυνείδητου», τῆς «ἐλεύθερης θέλησης» δέν μπορεῖ ν ἀποδειχθεῖ «ἐπιστημονικά» (οὔτε χρειάζεται). Τά βιολογικά φαινόμενα δέν «ἐξηγοῦν» τό πνεῦμα, τό ὁποῖο δέν «ἀνάγεται» σ αὐτά. Ἡ κλασική νεωτερικότητα ( ) μπόρεσε ὡστόσο ν ἀνακαλύψει σοβαρά τήν ἰδέα μιᾶς ὁλοκληρωμένης αὐτονομίας τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ κόσμου. Ἀλλά ὁ ἄνθρωπος χάνει τό βλέμμα γι αὐτό πού τόν χαρακτηρίζει ὡς ἕνα δημιούργημα, θέλει νά γίνει «θεός». Ὅμως ὁ πιστεύων ἄνθρωπος βλέπει ἐδῶ ὅτι ἡ ἀπαρχή τοῦ κόσμου πρέπει ἀντίθετα νά βρίσκεται σέ μία ἄπειρη ἐλεύθερη θέληση, ὅτι ἡ αὐτονομία του ἀποκτᾶ νόημα μόνον ὡς μία ἐλεύθερη σχέση ἀλλονομίας μέ τόν ἄπειρο Ἄλλο, καί ὄχι ἁπλά ὡς μία ἐξάρτηση καί ἑτερονομία: ὁ Θεός δέν θέλει οἱ ἄνθρωποι νά εἶναι οὔτε μαριονέττες, οὔτε σκλάβοι του, ἀλλά παιδιά του. 24. Μ. Κehl, ὅ.π., σ Μ. Weber, Gesammelte Aufsätze zur Wissenschaftslehre, Tübingen, 1968, σ Τοῦ ἰδίου, Οἰκονομία καί Κοινωνία. 3: Κοινωνιολογία τῆς θρησκείας (Μετάφραση Ἀ. Γκιούρας), ἐκδ. Σαββάλας, 2005, σ

9 ΘΑΝΟσ ΛΙΠΟΒΑΤσ 5. Ἡ ἀπομάγευση τοῦ κόσμου πού ἄρχισε μέ τόν Ἰουδαϊσμό, ὁλοκληρώθηκε μέ τόν χριστιανικό προτεσταντισμό καί ἐπικράτησε στά πλαίσια τοῦ διαφωτισμοῦ. Ὡστόσο ἀπό τό 1750 καί ἔπειτα, ὁ ἀναδυόμενος ἀθεϊσμός δέν σταμάτησε στά ὅρια τοῦ ὀρθοῦ λόγου, ὅπως τά ἔθεσε ὁ Κάντ. O δογματικός, μή καντιανός διαφωτισμός ἀπολυτοποίησε τόν κριτικό ὀρθό Λόγο 26 και, ὑποκύπτοντας στόν ἄκρατο σκεπτικισμό, ἀμφισβήτησε τόν πυρήνα τοῦ χριστιανικοῦ δόγματος, στό ὄνομα τῆς ἀπόλυτης κυριαρχίας ἐπάνω στή φύση καί στήν ἱστορία, καθώς καί τῆς αὐτο-κυριαρχίας ἑνός ἐγω-κεντρικοῦ ἀτόμου. Στόχος ἦταν ἡ ἀπόλυτη ἀτομική ἐλευθερία δίχως τό ἔρεισμα τοῦ ἠθικοῦ Νόμου: ἐδῶ ἔγκειται ἡ «διαλεκτική τοῦ διαφωτισμοῦ» 27. Ἡ ἀνθρώπινη ἀπόφαση γιά τήν ἀποδοχή τῆς ὑπευθυνότητας ἀπέναντι στόν κόσμο σημαίνει συγχρόνως ὅτι ὁ ἄνθρωπος ξεκινᾶ ἀπό τήν ἀναζήτηση τοῦ ἑαυτοῦ του πρῶτα καί μπορεῖ νά καταλήξει στή συνέχεια νά ἀνακαλύψει τόν Θεό. Στήν ἀναδυόμενη ἀστική κοινωνία, ἡ ἐγκόσμια «ἠθική» αὐτονομήθηκε ἀπό τή θρησκεία καί τήν ὑποκατέστησε 28. Ἀλλά ἐδῶ, ἐκτός ἀπό τήν σκέψη τοῦ Κάντ καί τοῦ Hegel, ἐπικράτησε μία ρηχή ἁπλούστευση στά πλαίσια ἑνός ἰδεαλιστικοῦ Λόγου περί τοῦ «φύσει εὐγενοῦς καί καλοῦ ἀνθρώπου», καθώς καί μία ρηχή αἰσιοδοξία ὅτι ἡ «ἀρετή ὁδηγεῖ στήν εὐτυχία, καί τό κακό μπορεῖ νά ἐκλείψει ἀπό τόν κόσμο». Ἐξέλιξη, πρόοδος καί σωτηρία, ἀποκλειστικά μέσα στόν κόσμο, εἶναι οἱ τρεῖς κύριες ἔννοιες τῆς νεωτερικῆς ἰδεολογίας 29. Οἱ ἄνθρωποι ὑποτάσσονται στά «γεγονότα» τοῦ πολιτισμοῦ ἄκριτα καί μοιρολατρικά, θεωρώντας ὅτι «ἔτσι ἐξελίσσονται τά πράγματα», ὅτι «ὅλα» ἔχουν μία αἰτιοκρατική ἐξήγηση, καί ὅτι δέν ὑπάρχει τό μή νόημα μέσα στήν ἱστορία. «Πιστεύουν» ὅτι ἡ «πρόοδος βαδίζει» ἀπό τό μή νόημα πρός τό πλῆρες νόημα. Τέλος «ἐλπίζουν» ὅτι ἡ ἐγκόσμια σωτηρία ἐκ μέρους ὁδηγῶν/ἀρχηγῶν, κινημάτων καί κομμάτων, θά ὁδηγήσει στήν πλήρη ἐπικράτηση τοῦ νοήματος ἐπάνω στό μή νόημα. Παρ ὅλ αὐτά παραμένουν τά θετικά στοιχεῖα τοῦ διαφωτισμοῦ: ἡ καθολικότητα τοῦ ἀνθρώπου καί ἡ αὐτόνομη ἀτομικότητα τοῦ ὑποκειμένου 30. Καί οἱ δυό εἶναι χριστιανικές ἰδέες, οἱ ὁποῖες χάρη στόν διαφωτισμό πραγματοποιήθηκαν στήν πράξη γιά πρώτη φορά στήν ἱστορία, μέσα σ ἕνα ἐκκοσμικευμένο πλαίσιο, ὅπως τό δια- 26. R. Koselleck, Kritik und Krise, Frankfurt a. M., Η. Κüng, ὅ.π., σ M. Gauchet, Le désenchantement du monde, Paris Ὅ.π., σ Α. Juranville, L Evénement, Paris 2007, σ. 251 κ.ἑ., 461 κ.ἑ., 748 κ.ἑ. 30. R. v. Dülmen, Die Entdeckung des Individuums , Frankfurt a.m N. Elias, Die Gesellschaft der Individuen, Frankfurt a.m., Th. Kobusch, Die Entdeckung der Person. Metaphysik der Freiheit und modernes Menschenbild, Darmstadt Λ. Ντυμόν, Δοκίμια γιά τόν ἀτομικισμό, ἐκδ. Ἐυρύαλος,

10 Δ Ι Α Λ Ε Κ Τ Ι Κ η Τ Ο υ χ Ρ Ι σ Τ Ι Α Ν Ι σ μ Ο υ Κ Α Ι Τ η σ Ν Ε Ω Τ Ε Ρ Ι Κ Ο Τ η Τ Α σ μόρφωσε ἡ κατάργηση τῶν προνομίων, τῶν βασανιστηρίων καί (ἀργότερα) τῆς δουλείας, ἡ χειραφέτηση τῶν Ἑβραίων, ἡ ἀνεξιθρησκία, ἡ ἐλευθερία συνείδησης, ὁ χωρισμός κράτους καί ἐκκλησιῶν, τά δικαιώματα τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ πολίτη. Ἐλεύθερη θέληση, ὀρθός Λόγος, μεταρρυθμιστική πράξη γιά μιά ἐλεύθερη καί δίκαιη κοινωνία: αὐτό ἦταν καί εἶναι τό οἱονεί ἐσχατολογικό μήνυμα τῆς νεωτερικότητας. Πολλοί ἱερεῖς, πάστορες, μοναχοί καί λαϊκοί χαιρέτισαν τήν ἀμερικανική καί τήν γαλλική Ἐπανάσταση καί τίς ἰδέες «Ἐλευθερία, Ἰσότητα, Ἀδελφοσύνη», οἱ ὁποῖες ἔγιναν σ ὅλο τόν 19ο καί στόν 20ό αἰώνα τό πρόταγμα τῆς πολιτικῆς καί τῆς κοινωνικῆς ἀπελευθέρωσης στίς χῶρες τῆς Εὐρώπης, τῆς Λατινικῆς Ἀμερικῆς, τῆς Ἀσίας καί τῆς Ἀφρικῆς. 6. Γύρω στό 1900 ὅμως ἄρχισαν νά κυριαρχοῦν ἀπαισιόδοξες διαγνώσεις γιά τήν «κρίση» καί τήν «παρακμή τοῦ νεωτερικοῦ πολιτισμοῦ» 31. Αὐτό φαίνεται μεταξύ ἄλλων στά ἔργα τῶν C. Schmitt, W. Benjamin, Th. W. Adorno, κτλ., οἱ ὁποῖοι ἐντόπισαν τίς ἑξῆς τάσεις: Α. Μία ἐπιστημονική πρόοδο δίχως ἠθικά θεμέλια καί στόχους, ἡ ὁποία χαρακτηρίζεται ἀπό τήν κατάχρησή της στήν ὑπηρεσία τοῦ κεφαλαίου καί τοῦ κράτους. Β. Μία ὑψηλή τεχνολογία πού ἔχει ξεφύγει ἀπό ἕναν ἀξιακό ἔλεγχο. Γ. Μία οἰκονομία τῆς ἀγορᾶς στήν ὁποία τό ἀνεξέλεγκτο κεφάλαιο καταστρέφει τίς ἀνθρώπινες σχέσεις καί λεηλατεῖ τήν φύση. Δ. Μία λαϊκίστικη δημοκρατία τῶν μαζῶν, τῶν διοικητικῶν μηχανισμῶν καί τῶν Μέσων, στήν ὁποία ἡ φορμαλιστική ἐλευθερία ἄνευ ἠθικοῦ περιεχομένου γίνεται ἀσυδοσία, καί ἡ φορμαλιστική ἰσότητα γίνεται ἰσοπέδωση. Ἡ ἔλλειψη σεβασμοῦ τῶν ἠθικῶν ἀξιῶν ὁδηγεῖ στήν αὐτοϋπονόμευση τήν ὑπαρκτή δημοκρατία, ἐφόσον χάνει ἔτσι τό κύρος καί τήν σοβαρότητά της. Παράλληλα μέ αὐτά ἐμφανίστηκε καί ἡ κρίση ἀξιῶν καί ταυτοτήτων: ἔγινε φανερό τό ἀτομικιστικό, ἰσχυρό, κατακτητικό, ἑνιαῖο «ἐγώ» τῆς κλασικῆς νεωτερικότητας, τό ὁποῖο ἀπωθοῦσε καί ἀπωθεῖ τόν ὑπαρξιακό διχασμό του, δηλαδή τήν ἔλλειψη καί τήν περατότητα. Αὐτό ἐκφράστηκε μέσα ἀπό τήν νιτσεϊκή ρήση γιά τόν «θάνατο τοῦ Θεοῦ», ὁ ὁποῖος συνεπάγεται καί τόν «θάνατο τοῦ Ἀνθρώπου». Ἀλλά ἡ γενιά τοῦ 1900 ἀνακάλυψε καί τίς ἀναλύσεις τοῦ S. Kierkegaard γιά τήν ὑπαρξιακή ἐμπειρία τοῦ ἄγχους, καί τίς ἑρμήνευσε ποικιλοτρόπως 32. Ὅμως δίπλα στίς ἐκκοσμικευμένες ἑρμηνεῖες του (ντεσιζιονισμός, ὑπαρξισμός, κτλ.), ἡ ἀνανέωση τῆς θεολογικῆς σκέψης στόν 20ό αἰώνα ὀφείλεται στήν ἀποδοχή ἐκ μέρους της τῶν θεολογικῶν καί ὑπαρξιακῶν ἀναλύσεων τοῦ Kierkegaard 33. Ἔτσι ἔγινε δυνατή ἡ κριτική στόν ἀτομικισμό, ὡς μιᾶς ἰδεολογίας πού διαβρώνει τήν ἔννοια τῆς αὐτόνομης ἀτομικότητας, σέ ὅλες τίς παραλλαγές της. Οἱ τάσεις κρίσης φάνηκαν ἰδιαίτερα μέσα ἀπό τίς συνέπειες τῶν μεγάλων καταστροφῶν τοῦ 20οῦ αἰώνα, στόν ὁποῖον ἐμφανίστηκαν ὡς μορφές τοῦ ριζικά κακοῦ (Κant), δύο παγκόσμιοι πόλεμοι, δύο ὁλοκληρωτισμοί, ἡ Shoah καί τό Auschwitz 34, 31. Η. Κüng, ὅ.π., σ S. Kierkegaard, Der Begriff Angst, Frankfurt a.m., K. Barth, Der Römerbrief, München, H. Jonas, Ἡ ἔννοια τοῦ Θεοῦ μετά τό Auschwitz, ἐκδ. Ἀρμός,

11 ΘΑΝΟσ ΛΙΠΟΒΑΤσ καθώς καί τό Gulag, ὁ μηδενισμός καί ὁ ἀμοραλισμός. Ἀπό τήν ἄλλη ἡ κρίση στά τέλη τοῦ 20οῦ αἰώνα («μετανεωτερικότητα») πῆρε στή συνέχεια τή μορφή τῆς κριτικῆς ἀπέναντι στήν νεωτερική πίστη στόν ὀρθό Λόγο, στήν συνεχῆ ἐξέλιξη καί πρόοδο τῆς κοινωνίας καί τῆς οἰκονομίας, καθώς καί στίς «μεγάλες ἀφηγήσεις» («ἐκκοσμικευμένες θρησκεῖες») τοῦ ἐθνικισμοῦ καί τοῦ κομμουνισμοῦ. Συγκεκριμένα ἡ κριτική ἀφορᾶ τήν πίστη στήν αὐτοθέωση τοῦ ὀρθοῦ Λόγου καί τήν συρρίκνωσή του σ ἕναν ἐργαλειακό Λόγο 35. Ἐπίσης τήν πίστη στήν ἐξέλιξη καί στήν πρόοδο τῆς ἐπιστήμης καί τῆς κοινωνίας: στόν ἐργαλειακό προγραμματισμό τῶν πάντων. Ὅλα γίνονται ἐδῶ ἀντικείμενο ἑνός Λόγου τῆς γνώσης πού ἐμφορεῖται ὡστόσο ἀπό τήν θέληση γιά κυριαρχία, ἐνῶ ὅλοι ὀφείλουν νά παράγουν καί νά καταναλώνουν πιό γρήγορα, πιό πολύ, πιό καλά, μέ ἀποτέλεσμα τήν ψυχική καί τήν κοινωνική ἀποσταθεροποίηση. Τέλος ἀφορᾶ τήν πίστη στίς φαντασιώσεις ἐγκόσμιας σωτηρίας στό ὄνομα τῆς ἰσχύος τοῦ ἔθνους, τῆς εὐημερίας, τοῦ λαοῦ, τοῦ προλεταριάτου, κτλ. 36 Ὅμως ἡ ἀμφίρροπη «διαλεκτική τῆς νεωτερικότητας» ἔδειξε ὅτι παράλληλα μέ αὐτές τίς τραυματικές ἐμπειρίες, ἰδιαίτερα τοῦ πρώτου μισοῦ τοῦ 20οῦ αἰώνα, ὑ- πῆρξαν καί ὑπάρχουν στήν Εὐρώπη καί ἀλλοῦ πολλά θετικά ἐπιτεύγματα, τά ὁποῖα ὑπερασπίζεται ἡ κοινωνία πολιτῶν. Αὐτά τά στοιχεῖα δέν πρέπει ν ἀμφισβητοῦνται ἤ νά θεωροῦνται ἀσήμαντα ἤ αὐτονόητα. Ἡ «μετανεωτερική», ριζική κριτική στή νεωτερικότητα ἀποτελεῖ ὡστόσο μιά ἐσφαλμένη ἀπάντηση στήν σημερινή κατάσταση, γιατί υἱοθετεῖ μία ἀμοραλιστική καί μηδενιστική στάση ἐστέτ ἀπέναντι στήν κρίση, ἀπορρίπτοντας συγχρόνως σχετικιστικά καί κάθε ἠθική ἤ θρησκευτική ἀξία. Ἀντίθετα, ἡ φροϋδική καί λακανική ψυχανάλυση ἀποτελεῖ ἐδῶ τόν ἀντίποδα τόσο τῆς κλασικῆς νεωτερικῆς ὅσο καί τῆς μετανεωτερικῆς ἰδεολογίας, ἐφόσον τονίζει τήν ὕπαρξη τοῦ ἀσυνείδητου, ὡς ἐκείνου τοῦ ψυχικοῦ φορέα κάθε ὁμιλοῦντος καί ἐπιθυμοῦντος, διχασμένου ὑποκειμένου, ὁ ὁποῖος παραμένει μή ἐνσωματώσιμος στίς προσπάθειες κοινωνικῆς καί ἰδεολογικῆς χειραγώγησής του. Ὁρίζοντας τό ἄτομο ἐξ ἀρχῆς ὡς ἕνα ὑποκείμενο τό ὁποῖο ὑπάρχει μόνον μέσα ἀπό τή σχέση διαλόγου καί ἀντιλόγου μέ τόν Ἄλλο, ἡ ψυχανάλυση συγχρόνως ἐντοπίζει τόσο τίς ἀπαρχές τοῦ ἠθικοῦ Νόμου ὅσο καί τήν ἄρνησή του, στό ἀσυνείδητο, τονίζοντας τήν κεντρική σημασία τῆς ἔλλειψης καί τῆς περατότητας τοῦ ὑποκειμένου. Ἡ ψυχανάλυση ἀποδομεῖ τήν παγανιστική ἄποψη ὅτι ὑπάρχει μιά ὀντολογική «ἁρμονία», μιά «συμπληρωματική σχέση» ἀνάμεσα στό «ἀρσενικό καί στό θηλυκό», ἤ ἀνάμεσα στή μητέρα καί τό παιδί, ἐφόσον ὑπάρχει πάντα ὁ Τρίτος, ὁ Ἄλλος, τό Πνεῦμα, τό ὁποῖο «ἐνοχλεῖ» αὐτή τή σχέση καί καλεῖ τά ὑποκείμενα νά μποῦν στό δρόμο τῆς μετουσίωσης. Τό ἴδιο ἰσχύει καί γιά τήν μή ὕπαρξη μιᾶς προκαθορισμένης ἁρμονίας ἀνάμεσα καί μέσα στίς κοινωνικές ὁμάδες, ἤ ἀνάμεσα στά ἄτομα καί στήν κοινωνία. Ἡ ψυχανάλυση ἔτσι μπορεῖ νά συνεισφέρει τόσο στήν ἀποδόμηση τῶν μορφῶν τῆς θρησκευτικῆς καί τῆς πολιτικῆς παθολογίας, ἀτομικά καί συλλογικά, ἐπέ- 35. Η. Κüng, ὅ.π., σ Η. Κüng, ὅ.π., σ

12 Δ Ι Α Λ Ε Κ Τ Ι Κ η Τ Ο υ χ Ρ Ι σ Τ Ι Α Ν Ι σ μ Ο υ Κ Α Ι Τ η σ Ν Ε Ω Τ Ε Ρ Ι Κ Ο Τ η Τ Α σ κεινα κάθε μυστικισμοῦ, ἰδεαλισμοῦ καί θετικισμοῦ, ὅσο καί στήν καλύτερη κατανόηση τῆς ἐγγενοῦς χριστιανικῆς ἀνθρωπολογίας. Ὅμως γιά νά τό ἐπιτύχει αὐτό ὀφείλει νά μήν γίνεται ἡ ἴδια ἐργαλεῖο θρησκευτικῆς καί πολιτικῆς κυριαρχίας καί ἐκλογίκευσης. Ἡ ψυχανάλυση τοῦ Σ. Φρόϋντ καί τοῦ Ζ. Λακάν ἀποτελεῖ ἔτσι μέχρι σήμερα (πέρα ἀπό τίς προβληματικές ἑρμηνεῖες πολλῶν ἐχθρῶν καί φίλων γι αὐτήν), παράλληλα μέ τήν ἀφομοίωση τῆς ὑπαρξιακῆς φιλοσοφίας τοῦ Kierkegaard, μία κριτική προσπάθεια ἀντιμετώπισης τῆς ὑπαρξιακῆς κρίσης τοῦ ὑποκειμένου Ἡ ὑπαρξιακή κατανόηση τοῦ ἀνθρώπου στήν προτεσταντική θεολογία τοῦ 20οῦ αἰώνα καί στή συνέχεια στήν καθολική θεολογία τῆς Β Βατικανῆς Συνόδου, ξεκινᾶ ἀπό τήν ἀξιοσύνη τοῦ ἀνθρώπινου προσώπου, ὡς τή συνέπεια τοῦ ὅτι εἶναι ἕνα δημιούργημα κατ εἰκόνα καί ὁμοίωση τοῦ Δημιουργοῦ 38. Ὁ Θεός ἔχει ἀναλάβει ἀπό ἀγάπη (καθαρή ἐκδήλωση χάρης/δωρεᾶς) τήν εὐθύνη γιά τόν κόσμο πού δημιούργησε «ἄνευ ἄλλου αἰτίου», «ἐκ τοῦ μηδενός». Δέν εἶναι ὡστόσο ὑπεύθυνος γιά τό κακό μέσα στόν κόσμο, ἀλλά συμπαραστέκεται σ αὐτόν. Ὅμως ὁ κάθε ἄνθρωπος ἁμαρτάνει καί ἀρνεῖται αὐτή τήν θεϊκή χάρη καί ἐκλογή, θέλοντας νά γίνει ἕνας θεός ὁ ἴδιος. Ἀλλά ἡ ἀξιοσύνη τοῦ προσώπου μπορεῖ νά ἀνανεωθεῖ μέσα ἀπό τήν πίστη στόν Σταυρωθέντα καί Ἀναστάντα Χριστό. Ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ, ἐνσαρκωθείς στόν Χριστό, συνοδεύει στούς δρόμους τους τά δημιουργήματα, σταυρωθείς ὑποφέρει τά πάθη τους καί συμφιλιώνεται μέ τούς ἁμαρτήσαντες, τούς ὁποίους ἔχει καλέσει νά μετανοήσουν. Τό ἄνοιγμα στήν ὑποδοχή τῆς χάρης ἀπό τό ὑποκείμενο συντελεῖται μόνον τότε, ὅταν πραγματοποιηθεῖ μέσα ἀπό τήν γνήσια, ἐπανειλημμένη ἐμπειρία τῆς ἐλλειμματικότητάς του, ἡ ἀπόλυτη ἀναγ- Τό Βασίλειο τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι «ἐκ τοῦ κόσμου τούτου», ὅμως οἱ χριστιανοί καλοῦνται νά δροῦν μέσα στόν κόσμο: ὀφείλουν νά ἀποφεύγουν τούς πειρασμούς τοῦ γνωστικισμοῦ, τοῦ ἡσυχασμοῦ, τῆς ἐνδοστρεφοῦς ἐσωτερικότητας, τοῦ νομικισμοῦ, τοῦ ἀποκαλυπτικοῦ, βίαιου ἀκτιβισμοῦ. 37. Θ. Λίποβατς, «Τό Ἐπιθυμεῖν τοῦ ὑποκειμένου, τό πολιτικό Πράττειν, τό ἐπέκεινα τοῦ Εἶναι», στό Θ. Λίποβατς, Β. Ρωμανός (ἐπιμ.), Τό ὑποκείμενο στήν ὕστερη νεωτερικότητα, ἐκδ. Νῆσος, Τοῦ ἰδίου, «Ἡ διαλεκτική τῆς αὐτονομίας καί τῆς ἀλλονομίας καί ἡ ἀνάδυση τοῦ ὑποκειμένου», στό Θ. Λίποβατς, Π. Παπαθεοδώρου (ἐπιμ), Τό νεωτερικό ὑποκείμενο ἐμπρός στό αἴτημα τοῦ Ἄλλου, ἐκδ. Νῆσος, Τοῦ ἰδίου, Τό Ὄνομα τοῦ πατέρα καί ἡ Δυσφορία μέσα στόν πολιτισμό, ἐκδ. Πόλις, P. Tillich, Die verlorene Dimension, Stuttgart, M. Kehl, ὅ.π., σ R. Guardini, ὅ.π., σ K. Rahner, Zur Theologie der Zukunft, München,

13 ΘΑΝΟσ ΛΙΠΟΒΑΤσ καιότητα τῆς χάρης ἐκ μέρους του. Αὐτό σημαίνει τήν πνευματική ἀπεξάρτησή του ἀπό κάθε ἄλλο βοήθημα κοινωνικοῦ ἤ θρησκευτικοῦ τύπου, τό ὁποῖο θά τοῦ ἀπέκρυπτε τήν σοβαρότητα καί τήν τόλμη τοῦ διαβήματός του. Ἡ ἀναγνώριση τῆς ἐλλειμματικότητας ἀποτελεῖ τό ὑπόβαθρο τῆς πίστης, τῆς ἀγάπης καί τῆς ὑπαρξιακῆς ἐλπίδας. Τό ἐπανειλημμένο πέρασμα στήν διαλεκτική κίνηση τῆς χριστιανικῆς ζωῆς εἶναι «ἕνας θάνατος καί μία ἀνάσταση», ἡ αὐθεντική συμμετοχή στόν Χριστό 39. Ὁ χριστιανός ἄνθρωπος ἐγκαθίσταται τότε ἀπό τόν Θεό ὡς ὁ ἀντιπρόσωπός του (βλ. Pannenberg), ἐπωμιζόμενος ἀτομικά καί συλλογικά τήν ὑπευθυνότητά του ἀπέναντι στόν κόσμο καί στήν ἱστορία. Καλεῖται ἔτσι ἀπό τόν ἀπόλυτο Ἄλλο νά λογοδοτήσει (Verantwortung, Responsibility) (βλ. Jonas, Levinas) ἀπέναντί του στό ἐρχόμενο μέλλον γιά τίς πράξεις του 40. Ἡ ὑπαρξιακή κατανόηση ὑπερβαίνει μιά μυστικιστική ἤ μεταφυσική ἄποψη γιά τόν ἄνθρωπο: ἡ γλωσσική σχέση διαλόγου /ἀντιλόγου τοῦ ὑποκειμένου μέ τόν Ἄλλο (τόν Πλησίον καί τόν Θεό), τοῦ προσφέρει συγχρόνως καί τό πλαίσιο γιά τήν δημιουργική πράξη του. Ἐδῶ πρόκειται γιά μία μή ἑγελιανή διαλεκτική, ἡ ὁποία συμπεριλαμβάνει καί τό πνεῦμα οἰκουμενισμοῦ ἀνάμεσα στίς ἐκκλησίες στόν 21ο αἰώνα 41. Ἡ ἀνθρώπινη ἀπόφαση γιά τήν ἀποδοχή τῆς ὑπευθυνότητας ἀπέναντι στόν κόσμο σημαίνει συγχρόνως ὅτι ὁ ἄνθρωπος ξεκινᾶ ἀπό τήν ἀναζήτηση τοῦ ἑαυτοῦ του πρῶτα καί μπορεῖ νά καταλήξει στή συνέχεια νά ἀνακαλύψει τόν Θεό. Ἡ κυριαρχία ἐπάνω στή φύση δέν σημαίνει δέ μία ἁπλή ἐργαλειακή σχέση ἐκμετάλλευσης καί καταστροφῆς της, ἀλλά τήν καλλιέργεια καί τήν διατήρηση τῆς αἰσθητικῆς καί ἠθικῆς της διάστασης, ὡς μιᾶς προϋπόθεσης τῆς ἐλευθερίας τοῦ ἀνθρώπου καί τῆς ἀλήθειας τῆς γνώσης του γιά τήν δημιουργία 42. Ἡ Θεία Πρόνοια (τήν ὁποία ὁ Kierkegaard ἀντιπαραθέτει στήν παγανιστική μοίρα) ἀφορᾶ τόσο τά ἄτομα ὅσο καί τήν ὁλότητα τῆς ἀνθρωπότητας μέσα στήν ἱστορία, ἀλλά πρέπει νά ἀποφεύγονται οἱ παράλογες καί μαγικές ἑρμηνεῖες της 43. Ὁ στόχος της εἶναι ἡ τελείωση τοῦ ἔργου τῆς συμφιλίωσης τῶν ἀνθρώπων μέ τόν Θεό, μέσω τῆς Προόδου στήν Πνευματικότητα (στήν πίστη, στήν γνώση καί στήν πράξη), καί μέσω τῆς προετοιμασίας τῆς Ἔλευσης τοῦ Βασιλείου τοῦ Θεοῦ 44. Ἀλλά κανένας ὀρθός προγραμματισμός τῶν ἀνθρώπων δέν πρέπει νά λησμονεῖ αὐτό τό στόχο, καί νά γίνεται ἕνας αὐτοσκοπός μέσα στήν ἐμμένεια τοῦ κόσμου (δίχως νά ἐγκλωβίζονται τά ὑποκείμενα σέ φαντασιώσεις ἀποκαλυπτικῆς βίας καί εἰκοτολογίας). 39. Η. Jonas, Augustin und das paulinische Freiheitsproblem, Göttingen, 1965, σ W. Pannenberg, «Die christliche Legitimität der Neuzeit» στό Gottesgedanke und menschliche Freiheit, Göttingen 1978, σ. 121, H. Blumenberg, Die Legitimität der Neuzeit, Frankfurt a. M., 1966, σ. 9 κ.ἑ. Θ. Λίποβατς, «Νεωτερικότητα καί ἐκκοσμίκευση», στή Νέα Ἑστία, Ὀκτώβριος Τοῦ ἰδίου, «Ὀρθός Λόγος καί θέληση στό χριστιανισμό», στό Ψυχανάλυση, Φιλοσοφία, Πολιτική Κουλτούρα, ἐκδ. Πλέθρον, Μ. Kehl, ὅ.π., σ. 229, R. Guardini, Die Existenz des Christen, München 1976, σ Ὅ.π., σ R. Guardini, ὅ.π., σ Μ. Kehl, ὅ.π., σ R. Guardini, Welt und Person ὅ.π., σ. 173, 178, 184 κ.ἑ. S. Kierkegaard, Der Begriff Angst, ὅ.π., σ. 89 κ.ἑ. 44. M. Kehl, Eschatologie, Frankfurt a. M Dein Reich komme!, Würzburg

14 Δ Ι Α Λ Ε Κ Τ Ι Κ η Τ Ο υ χ Ρ Ι σ Τ Ι Α Ν Ι σ μ Ο υ Κ Α Ι Τ η σ Ν Ε Ω Τ Ε Ρ Ι Κ Ο Τ η Τ Α σ Ὁ Θεός προσφέρει τό πλαίσιο τῆς Δημιουργίας στόν ἄνθρωπο καί τόν καλεῖ νά δημιουργήσει μέσα σ αὐτό, ἀγωνιζόμενος γιά τήν Δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ μέ τά πεπερασμένα μέσα του. Ἐδῶ ἰσχύει ἡ ἐσχατολογική ἐπιφύλαξη: ἡ ἀτομική καί συλλογική πράξη τῶν ἀνθρώπων ὀφείλει ν ἀποφεύγει τόσο τήν ἡσυχαστική ἀδράνεια καί παθητικότητα ὅσο καί τόν ἀνυπόμονο, βίαιο ἀκτιβισμό ἐνάντια στό κακό μέσα στήν ἱστορία 45. Γιά ὅ,τι κάνουν οἱ ἄνθρωποι φέρουν ἐξ ὁλοκλήρου οἱ ἴδιοι τήν εὐθύνη, δέν μποροῦν νά ἰσχυρίζονται ὅτι εἶναι φερέφωνα τοῦ Θεοῦ. Δέν μποροῦν νά ἐκβιάσουν τήν Ἔλευση τοῦ Βασιλείου, οὔτε νά καταργήσουν τήν ἄπειρη ἀπόσταση ἀπό τήν Ὑπερβατικότητα τοῦ Θεοῦ. 8. Ἡ νεωτερικότητα συνεπάγεται ἐξ ἀρχῆς τήν ὕπαρξη μιᾶς ἐκκοσμικευμένης καθώς καί μιᾶς χριστιανικῆς μορφῆς τῆς ἐσχατολογίας, οἱ ὁποῖες ὅμως ἔχουν τήν δική τους λογική ἡ καθεμία. Ἡ καθολικότητα τῆς ἐλευθερίας, τῆς δικαιοσύνης, τῆς ἀδελφοσύνης καί τῆς εἰρήνης, τοῦ ὀρθοῦ Λόγου καί τῆς προόδου ἔχουν διπλή ρίζα. Ἀπό τήν ἄλλη ἡ νεωτερικότητα χαρακτηρίζεται ἀπό ἕνα δίλημμα: ἡ πραγματοποίηση τῆς καθολικότητας τῶν ἀνωτέρω στόχων ἐμποδίζεται ἀπό τήν ἀδυναμία συγκερασμοῦ ἀνάμεσά τους. Αὐτό γιατί ἡ ἰδιαιτερότητα τῶν ἐπιμέρους συμφερόντων ἀντιφάσκει μέ τήν καθολικότητα τῶν ἀξιῶν 46. (Πρόκειται γιά μία μή ἑγελιανή διαλεκτική.) Περίοδοι ἀνάτασης καί ἀνανέωσης διαδέχθηκαν περιόδους στασιμότητας στό οἰκονομικό, πολιτικό, πολιτισμικό καί ὑπαρξιακό ἐπίπεδο, καί ἀντίστροφα. Ἡ κυριαρχία τῆς «μετανεωτερικότητας», μαζί μέ τήν ἐπικράτηση τοῦ νεοφιλελευθερισμοῦ καί τῆς ἐμφάνισης τῆς Κίνας καί τῆς Ἰνδίας στήν παγκόσμια σκηνή, στίς δεκαετίες μετά τό 1980, ὁδήγησαν στόν 21ο αἰώνα στήν ριζικοποίηση καί στήν ἐμβάθυνση τῆς κρίσης (κάτι πού εἶχε συμβεῖ πάλι στήν μεσοπολεμική περίοδο ). Οἱ ἰδεολογίες τοῦ δημοκρατικοῦ πολιτικοῦ φάσματος, καθώς καί οἱ ὑπαρκτοί δημοκρατικοί θεσμοί στίς ἀναπτυγμένες χῶρες ἀδυνατοῦν νά βροῦν καί νά ἐφαρμόσουν πειστικές λύσεις στά κοινωνικά καί στά ψυχικά προβλήματα τῶν πολιτῶν, πού πληθαίνουν. Ἀπό τήν ἄλλη παγκοσμίως οἱ κοινωνικοοικονομικές καί πολιτισμικές πολώσεις καί οἱ ξεριζωμοί δυναμώνουν. Ὅμως, ὅπως κάθε περίοδος κρίσης τοῦ χριστιανισμοῦ, ἔτσι καί κάθε κρίση τοῦ (καντιανοῦ) διαφωτισμοῦ ἐνέχουν τόν κίνδυνο μιᾶς πολιτισμικῆς παλινδρόμησης καί καταστροφῆς: σήμερα βλέπουμε τήν ἐπάνοδο βίαιων μορφῶν ἐθνικισμοῦ καί ρατσισμοῦ καθώς καί ξεπερασμένων, ἀρχαϊκῶν μορφῶν θρησκευτικότητας. Ἀλλά ἔτσι ἐπανέρχονται στό προσκήνιο ξεπερασμένες καί πρωτόγονες μορφές (πολιτικῆς, θρησκευτικῆς, ἐγκληματικῆς) βίας, καθώς καί ἀριστεροί καί δεξιοί ἐξτρεμισμοί: τό φάντασμα τῆς ἀναρχίας, τῆς τρομοκρατίας καί τοῦ νεοφιλελεύθερου σοσιαλδαρβινισμοῦ ἐπανέρχεται γενικευμένο M. Kehl, σ R. Guardini, σ Θ. Λίποβατς, «Ὕπαρξη καί Ἐσχατολογία». Στό Φαντασιακή καί ἀληθής Ἐλευθερία, ἐκδ. Πλέθρον, M. Weber, Gesammelte Aufsätze... ὅ.π., σ. 213, 245 κ.ἑ., 503, H. Jonas, «Gnosis, Existentialismus und Nihilismus», στο Zwischen Nichts und Ewigkeit, Göttingen,

15 ΘΑΝΟσ ΛΙΠΟΒΑΤσ Οἱ ἐξτρεμισμοί ἀποτελοῦν ἐδῶ γνωστικιστικές καί ἀποκαλυπτικές μορφές πολιτικοῦ μεσσιανισμοῦ. Ἡ Δημοκρατία ἔτσι κινδυνεύει νά αὐτοαναιρεθεῖ, ἐφόσον ἐκτρέφει καί ἀνέχεται τίς δυνάμεις πού τήν ὑπονομεύουν (ὑποβάθμιση καί ἀπάρνηση τοῦ Συμβολικοῦ καί τοῦ Νόμου, ἀσυδοσία κεντρόφυγων, ἐχθρικῶν ὁμάδων συμφερόντων πάσης φύσης), ἐνῶ ἡ πίστη στίς ἀξίες τοῦ δημοκρατικοῦ κράτους δικαίου ἔχει συρρικνωθεῖ 48. Στό σημεῖο αὐτό ὁ ὑπαρκτός χριστιανισμός ὀφείλει παγκοσμίως νά σταθεῖ στό ὕψος τῶν περιστάσεων, ὅμως βρίσκεται σέ μιά περίοδο ἀνημπόριας καί στασιμότητας. Τό πνεῦμα τῆς χριστιανικῆς ἐσχατολογίας ἔχει ἐξασθενήσει, ἐνῶ οἱ ἐκκλησίες ἔχουν περιχαρακωθεῖ καί ἐπαναπαυθεῖ στά θεσμικά κεκτημένα τους. Ὁ χριστιανισμός (ὅλων τῶν ἐκκλησιῶν) ὡστόσο χαρακτηριζόταν ἀνέκαθεν ἀπό ἕνα δίλημμα: τό μήνυμά του εἶναι ἐπαναστατικό, ὅμως δέν ταυτίζεται μέ τούς ἐγκόσμιους πολιτικούς μεσσιανισμούς 49. Τό Βασίλειο τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι «ἐκ τοῦ κόσμου τούτου», ὅμως οἱ χριστιανοί καλοῦνται νά δροῦν μέσα στόν κόσμο: ὀφείλουν νά ἀποφεύγουν τούς πειρασμούς τοῦ γνωστικισμοῦ, τοῦ ἡσυχασμοῦ, τῆς ἐνδοστρεφοῦς ἐσωτερικότητας, τοῦ νομικισμοῦ, τοῦ ἀποκαλυπτικοῦ, βίαιου ἀκτιβισμοῦ. Ὀφείλουν ἐπίσης νά διδάσκονται καί ἀπό τήν ἰουδαϊκή ἐσχατολογική παράδοση, ἡ ὁποία δέν ἀπορρίπτει τήν δράση γιά τήν δικαιοσύνη μέσα στά ἐγκόσμια. Ἡ ἐμπειρία τῆς διαλεκτικῆς Νόμου καί Χάρης ἀπαιτεῖται ἀπό κάθε χριστιανό, ἐφόσον ἡ ἐμπειρία τοῦ Νόμου γιά τήν ἐγκόσμια ζωή παραμένει ἡ πάντα παροῦσα προϋπόθεση γιά τήν ἐμπειρία ὑποδοχῆς τῆς Χάρης 50. Ὡστόσο οἱ χριστιανοί ταλαντεύονταν πάντα ἀνάμεσα σέ μία στάση συνεργασίας μέ τήν κοσμική ἐξουσία, καθώς καί τῆς ἰδεολογικῆς νομιμοποίησής της ἀπό τή μία, καί σέ μία ἀπορριπτική στάση ἀπέναντί της ἀπό τήν ἄλλη. Ὡστόσο τό δίλημμα εἶναι ψευδές, γιατί τό αἴτημα τῆς ἀλλαγῆς τῶν ἐγκοσμίων καί τῆς ριζικῆς, μή βίαιης μεταρρύθμισής τους δέν ἐγκλωβίζεται μέσα σ αὐτό, ἐφόσον ὑπῆρξαν καί διαφορετικές ἐμπειρίες στό παρελθόν. Ἡ κατάσταση παρακμῆς καί κρίσης στίς ἀρχές τοῦ 21ου αἰώνα μᾶς παραπέμπει στήν παρόμοια κατάσταση τῆς ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας πρίν χρόνια. Τότε ἕνας «μαχόμενος» χριστιανισμός μπόρεσε νά νικήσει τόσο τόν γνωστικισμό ὅσο καί τόν παγανισμό, καί ἔγινε ὁ κληρονόμος τῶν θετικῶν στοιχείων τῆς ἀρχαιότητας καί ὁ ἐμπνευστής ἑνός νέου εὐρωπαϊκοῦ πολιτισμοῦ, καθώς καί τῆς νεωτερικότητας. Σήμερα καλεῖται καί πάλι νά συνειδητοποιήσει τή θέση του σέ παγκόσμια κλίμακα, νά ἀναγνωρίσει τόν πλουραλισμό τῶν πολιτισμῶν καί τῆς θετικῆς προσφορᾶς τῆς νεωτερικότητας, καί νά βοηθήσει μέσα ἀπό ἕνα οἰκουμενικό πνεῦμα στήν ἀναβίωση τῶν ἀξιῶν τοῦ πολιτισμοῦ καί στήν ἀναγέννηση τῆς ἀληθινῆς ἀξιοσύνης τοῦ ὑποκειμένου. Ἀλλά γι αὐτό θά 48. Θ. Λίποβατς, «Ὁ Ἐθνικοσοσιαλισμός, ὡς πολιτικός μεσσιανισμός», στή Νέα Ἑστία, Ἄνοιξη J. Moltmann, Theologie der Hoffnung, München H. Jonas, Augustin und das paulinische Freiheitsproblem, ὅ.π., σ

16 Δ Ι Α Λ Ε Κ Τ Ι Κ η Τ Ο υ χ Ρ Ι σ Τ Ι Α Ν Ι σ μ Ο υ Κ Α Ι Τ η σ Ν Ε Ω Τ Ε Ρ Ι Κ Ο Τ η Τ Α σ πρέπει νά ἔχει μιά κριτική φωνή καί νά μήν λειτουργεῖ ὡς ἰδεολογία καί ὡς πολιτική θρησκεία 51. Ὁ Θάνος Λίποβατς ἀπό τό 1962 ἀκολούθησε σπουδές φυσικῆς ἐπιστήμης στό Τεχνικό Πανεπιστήμιο τοῦ Δυτικοῦ Βερολίνου. Στή συνέχεια ( ) ἀκολούθησε σπουδές Κοινωνιολογίας, Οἰκονομίας καί Φιλοσοφίας στό Ἐλεύθερο Πανεπιστήμιο τοῦ Βερολίνου καί τό 1973 πῆρε τό δίπλωμα Κοινωνιολογίας. Τήν περίοδο ἦταν ἐπιστημονικός βοηθός (διδάσκων) στό Ἰνστιτοῦτο Κοινωνιολογίας τοῦ ἴδιου Πανεπιστημίου καί παράλληλα ἀκολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές Ψυχολογίας. Τό ἦταν ἐρευνητής σέ προγράμματα κοινωνιολογικῆς ἔρευνας στό Παρίσι καί τό ἐπιστημονικός βοηθός στό τμῆμα Ψυχανάλυσης στό Πανεπιστήμιο VIII (Vincennes-Saint Dennis) τοῦ Παρισιοῦ. Τό 1981 ὑποστήριξε διδακτορική διατριβή στό τμῆμα Φιλοσοφίας καί Κοινωνιολογίας τοῦ Ἐλεύθερου Πανεπιστημίου τοῦ Βερολίνου (Dr. Phil). Τό δίδαξε ὡς ἐπισκέπτης καθηγητής στό τμῆμα Κοινωνιολογίας τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Ὀλντενμπούρκ. Τό 1986 ὑποστήριξε ὑφηγεσία στό τμῆμα Φιλοσοφίας καί Κοινωνιολογίας τοῦ Ἐλεύθερου Πανεπιστημίου τοῦ Βερολίνου. Τόν Ὀκτώβριο τοῦ 1987 ἐκλέχτηκε ἀναπληρωτής καθηγητής στήν ἕδρα Πολιτικῆς Ψυχολογίας τοῦ Παντείου Πανεπιστημίου καί ἀπό τό 1991 μέχρι τό 2010 ὑπῆρξε τακτικός καθηγητής. Ἔχει δημοσιεύσει βιβλία καί πολλά ἄρθρα σέ διάφορες γλῶσσες. 51. P. Valadier, Un christianisme d avenir. Pour une nouvelle alliance entre Raison et Foi, Paris J. B. Metz, Unterbrechungen. Theologisch-politische Perspektiven und Profile, Gütersloh Σ. Ἀγουρίδης, Θεολογία καί Ἐπικαιρότητα, ἐκδ. Ἄρτος Ζωῆς, Τοῦ ἰδίου, Θεολογία καί Κοινωνία σέ διάλογο, ἐκδ. Ἄρτος Ζωῆς, Ἄν ὁρισμένοι ἀναγνῶστες ἀποκτήσουν ἀπό τήν ἀνάγνωση αὐτοῦ τοῦ κειμένου τήν ἐντύπωση ὅτι «δέν τούς ἀφορᾶ», τότε ἰσχύει γι αὐτούς τό ρωμαϊκό ρητό: De alio in oratione, tua res agitur (Ὁ λόγος περί ἄλλου, ἐσένα ἀφορᾶ). 1 6

17 Α Γ Ω Ν Ι Α Κ Α Ι Μ Ο Ι Ρ Ο Λ Α Τ Ρ Ι Α Περίπτωση 5: Ἀγωνία και μοιρολατρία Tῆς Πανωραίας Κανελλοπούλου Πόσο δύσκολο εἶναι νά ζήσει κανείς τή δική του ἐπιθυμία γιά ζωή δίχως τό φόβο τῆς ἀπόρριψης ἀπό τούς σημαντικούς του ἄλλους... Ὄντας σέ μία κοινωνία πού στιγματίζει τούς ἀπογαλακτισθέντες, πού θεωρεῖ σκανδαλῶδες τό νά ἐγκαταλείψει κάποιος τό μάρσιπο τῆς μάνας γιά νά ἀνοιχτεῖ σέ μιά ζωή ἐλευθερίας ἀπό τήν ἀνάγκη, πῶς νά ἀντέξει τό ὄνειδος τῆς ἀποκοπῆς τῶν διαψυχικῶν του ὀμφάλιων λώρων; Ἔτσι, ἀναπόφευκτα θά δημιουργηθοῦν ἐκδορές καί σκισίματα στόν ψυχολογικό του χιτώνα πού θά ἐπενδυθοῦν μέ «μπαλώματα» ἀπό ἐμμονές, ἰδεοληψίες, φοβίες καί ὅ,τι ἄλλο πρόσφορο διαθέτει ὁ ψυχισμός σάν ἄμυνα ἐνάντια στήν ματαίωση τῆς γνήσιας ἐπιθυμίας γιά αὐτοπραγμάτωση, τό δικαίωμα νά διεκδικήσει ἕνας ἄνθρωπος τήν ὑπόστασή του ὡς αὐτόνομο ὑποκείμενο... Καί ἡ ἔλλειψη θά εἶναι πάντοτε ἐκεῖ, ἄλλοτε ὡς ἀνικανοποίητο, ἄλλοτε ὡς μιά διάχυτη αἴσθηση ὅτι ὁ κόσμος εἶναι μή πραγματικός, σά νά ἀνήκει κάπου ἀλλοῦ, εἴτε φαντασιωτικά εἴτε συμβολικά, πάντως ἀλλοῦ... Κάρμα, μετενσάρκωση ἤ Παράδεισος. Ἡ μάνα συνδέεται μέ τό νῆμα, νόημα τῆς ζωῆς. Ἡ ταύτιση μαζί της μᾶς καθηλώνει μή ἐπιτρέποντάς μας συχνά νά συνεργαστοῦμε μέ τή Χάρη γιά νά ἐνηλικιωθοῦμε. Συνάμα ὑπάρχει κι ἡ ἐντολή τῆς Παλαιᾶς Σχέσης μέ τόν Θεό, «τίμα τόν πατέρα σου καί τήν μητέρα σου» ( Ἐξ. 20,12), πού δίχως ἐπαρκῆ διασαφήνιση τοῦ τί σημαίνει σεβασμός καί τί ἐξάρτηση, πολλές φορές ἀκούσια μᾶς ὑποχρεώνει νά παραμείνουμε ἀνήλικοι στήν παιδαριώδη παντοδυναμία τοῦ «καλοῦ παιδιοῦ» πού ζεῖ γιά νά εὐχαριστεῖ τούς γονεῖς του. Πῶς ἀλήθεια μπορεῖ νά ἐξηγήσει ὁ θεραπευτής στόν θεραπευόμενό του ὅτι αὐτός ὁ νόμος καταργήθηκε ἀπό τή χάρη τῆς Καινούργιας Σχέσης μέ τόν Θεό, ὅτι μιά ἄλλη παραίνεση, «Ὁ φιλῶν πατέρα ἤ μητέρα ὑπέρ ἐμέ οὐκ ἔστί μου ἄξιος» (Ματθ.10,37) ἦρθε νά ὑποκαταστήσει τή βιολογική σχέση μέ μιά πνευματική παλιγγενεσία; Ὅτι εἶναι ἀπαραίτητος ἕνας συμβολικός ἀποχωρισμός, ἕνας ψυχολογικός εὐνουχισμός (Ματθ.19,12), πού θά μᾶς ἐπιτρέψει νά ἀκούσουμε Αὐτόν πού μιλᾶ σκληρά σ ἐκεῖνες τίς ἀνθρώπινες παρεμβάσεις πού μᾶς ἐμποδίζουν νά ἀκολουθήσουμε πιστά καί ὁλοκληρωμένα τήν κλήση Του: «Τί ὅτι ἐζητεῖτέ με; Οὐκ ᾔδειτε ὅτι ἐν τοῖς τοῦ πατρός μου δεῖ εἶναί με;» (Λουκ.2,49). Δέν ἀποτελεῖ λοιπόν ἔνδειξη ἀφοσίωσης ἡ προσκόλληση στό γράμμα τῶν γονιῶν ἀλλά κώλυμα πού ἐμποδίζει τόν ἄνθρωπο νά ἀνακαλύψει τήν οὐσία τῆς ἀληθινῆς του ὕπαρξης ἐν Χριστῷ. Ἡ ἀληθινή ἀγάπη, πάντοτε ἄνευ ὅρων ἀλλά ὄχι ἄνευ ὁρίων, δέν ἀπειλεῖ τό πρόσωπο ἀλλά τό ἐλευθερώνει ἀπό τό φόβο, τή ντροπή, τήν ἐνοχή (καί ἐνίοτε τόν οἶκτο) ὅτι παρέβη τό θέλημα τοῦ αὐθέντη γονιοῦ. Ἡ ζωή μας δέν ἀνήκει στούς γεννήτορές μας, οὔτε κάν στόν ἑαυτό μας, εἶναι τοῦ Δωρητῆ. Ἡ ψυχή, ἡ βαθεῖα καρδία τοῦ ἀνθρώπου, μόνο γιά τόν Θεό δέν εἶναι ἄ- βατο. Γιά ὅλους τούς ἄλλους ἀνθρώπους εἶναι, ὅ,τι κι ἄν φοροῦν. Πιό εἰδικά τώρα γιά τήν Δήμητρα. Πολύ συχνά θά ἔρθει, ἀπό τίς πρῶτες συνεδρίες, ὑπόρρητο τό ἐρώτημα: «Δέν εἶναι ἁμαρτία νά κρίνω τή μητέρα μου πού τόσο θυσιάστηκε γιά μένα;». Μιά ἄλλη πιθανή ἀνέκφραστη παράφραση: «Μπορῶ ΓΕΦΥΡΕΣ 1 7

18 ΠΑΝΩΡΑΙΑ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ ΓΕΦΥΡΕΣ νά ἀπομυθοποιήσω τή μητέρα μου;». Κι ἄν ἡ μετάφραση τοῦ θεραπευτῆ δέν εἶναι δυνατό νά εἰσακουστεῖ, τότε τά συμπτώματα θά γίνουν οἱ κραυγές τοῦ ψυχισμοῦ γιά βοήθεια 1. Σέ μιά τέτοια περίπτωση, ἄν «ὁ Γέροντάς μου εἶπε νά μήν τά σκαλίζω ὅλα αὐτά γιατί δέν κάνει, οἱ γονεῖς εἶναι γονεῖς», ἡ θεραπεία θά βρεῖ πολλές ἀντιστάσεις. Εἶναι ἀδύνατο νά προχωρήσουμε δίχως παράλληλη συνεργασία καί συμφωνία θεραπευτῆ-πνευματικοῦ πάνω στό τί εἶναι ἁμαρτία. Ἡ ἐπαναμάθηση ἑνός ἄλλου τρόπου ἀνάγνωσης τῆς προσωπικῆς μας ἱστορίας χρειάζεται καί τήν κατήχηση, πού δέν μπορεῖ νά τήν ἀναλάβει ὁ θεραπευτής. Στό σύνηθες θρησκευτικό μοντέλο ἐπιβάλλεται πλέον ἕνα γενναῖο ξεκαθάρισμα τοῦ τί εἶναι θεραπεία, μιά ἔντιμη ὁριοθέτηση τοῦ ρόλου τοῦ πνευματικοῦ καί τοῦ εἰδικοῦ ψυχικῆς ὑγείας πάνω στό τί εἶναι πίστη καί τί θρησκευτικότητα, μετάνοια καί ὄχι μεταμέλεια, ψυχολογική ἐμπειρία καί πνευματική καί προπάντων μία ταπεινή ἐπίγνωση ὅτι ὅλα αὐτά δέν διαχωρίζονται ποτέ πλήρως, ὁ ἄνθρωπος δέν τεμαχίζεται. Χρειάζεται διάκριση. Καί οἰκονομία γιά κάθε ἀσθενῆ προσωπικά. Στήν προσωποκεντρική προσέγγιση αὐτό πού ἔχει σημασία δέν εἶναι οὔτε ἡ διάγνωση οὔτε ἡ ἑρμηνεία τοῦ γιατί διάλεξε ὁ ἀσθενής νά ζήσει δίχως σθένος τή ζωή του. Ἀκολουθώντας τή ροή τῆς ἐμπειρίας του, ὁ ἄνθρωπος θά ἀνακαλύψει ὁ ἴδιος ὅτι ὅλες οἱ ἑρμηνεῖες λειτουργοῦν σάν ἀσπίδες προστασίας ἀπό τόν πόνο τῆς συνειδητοποίησης ὅτι ὑπάρχει πάντα «μία ζωή πού δέν ἔζησα γιατί...». Καί κάθε φορά θά ὑπάρχει μιά διαφορετική ἐκδοχή αὐτοῦ τοῦ «γιατί», κάθε φορά τό ἴδιο τό τραυματικό γεγονός θά ἐπανέρχεται μέ διαφορετικά προσωπεῖα ἀπό παρορμητικές ἀνάγκες (π.χ. παράλληλες σχέσεις δίχως ἠθικούς φραγμούς) πού θά ὑπονομεύουν τή μόνη ἀληθινά γνήσια ἐπιθυμία γιά αὐτοπραγμάτωση, νά ὁλοκληρωθεῖ ὁ ἄνθρωπος. Νά γίνει σῶος 2.Ἡ ἔννοια τῆς αὐτοπραγμάτωσης στήν προσωποκεντρική θεωρία, δάνειο τῆς οὑμανιστικῆς φιλοσοφίας, εἶναι μία πολύ ταλαιπωρημένη ἔγνοια γιά τό πῶς ἐν-νοοῦμε τήν πραγμάτωση αὐτοῦ πού ὁρίζουμε ὡς Ἑαυτό. 1. «Τό σύμπτωμα σάν μιά εἰδική κλήση γιά βοήθεια νά ξεπεραστεῖ ἡ ἔλλειψη αὐθεντικότητας». Σάν ἕνα σημάδι ὅτι ὑπάρχει κρυφή μιά ψυχική πληγή, μιά κραυγή ἀποτυπωμένη στό σῶμα, ἕνας λυγμός τῆς ψυχῆς πού δέν βρῆκε ἀκόμα δίοδο πρός τήν ἐπίγνωση τοῦ «γιατί ὑποφέρω». Ἔτσι τό σύμπτωμα μετατρέπεται σέ μιά πρό(σ)κληση ἤ προτροπή νά ἀκούσει κάποιος τήν ἀνάγκη τοῦ ἀνθρώπου πού πονάει, σάν ἕνα δειλό ἄνοιγμα πρός τόν ἄλλο (θεραπευτή) ὥστε νά γεφυρωθεῖ ἐπιτέλους ἡ ἀποξένωση. Περισσότερα στό ἄρθρο τοῦ Peter Schmid «Authenticity and alienation: Towards an understanding of the person beyond the categories of order and disorder» (σ ) στό βιβλίο Person-Centred psychopathology: a positive psychology of mental health, ed. St. Joseph, R. Worsley et al., PCCS Books, Ἡ «τάση πραγμάτωσης» (actualizing tendency) στήν Προσωποκεντρική θεωρία τοῦ Carl Rogers ἀποτελεῖ τό μοναδικό κίνητρο τῆς ἀνθρώπινης συμπεριφορᾶς. Ἀπό αὐτήν προέρχεται ἡ αὐτοπραγμάτωση καί ἐξηγεῖ τή φαινομενική ἀντίφαση ἀπό τή μία νά θέλει κάποιος νά πραγματωθεῖ ἐποικοδομητικά ἀλλά ἀπό τήν ἄλλη νά διαλέγει καταστρεπτικούς τρόπους. Αὐτό πού πραγματώνεται εἶναι ὁ πάντα «ὑπό ὅρους» ἑαυτός, ἡ συμπεριφορά διαμορφώνεται μέ τά ὅσα κατέληξε κάποιος νά πιστεύει γιά τόν ἑαυτό του καί ἐξελίσσεται βαθμιαῖα σέ αὐτοεκπληρούμενη προφητεία, ὅπως στήν περίπτωση τῆς Δήμητρας πού συχνά φοβᾶται ὅτι θά τῆς συμβεῖ κάποιο κακό. Βλ. Τόνυ Μέρυ, Πρόσκληση στήν Προσωποκεντρική Προσέγγιση, Καστανιώτης, 2002, σ

19 Α Γ Ω Ν Ι Α Κ Α Ι Μ Ο Ι Ρ Ο Λ Α Τ Ρ Ι Α Προσωπικά βοηθήθηκα πολύ νά κατανοήσω τόν ἀγγλικό ὅρο «realisation» 3 μέ τόν θεολογικό ὅρο τοῦ ἁγίου Μαξίμου «ἀληθοποίηση». Μιά πράξη ἀλήθειας ἀπέναντι στό κάλλος τῆς δικῆς μας δωρισμένης εἰκόνας νά γίνει ἀληθινή, πραγματική. Μιά μεγάλη συζήτηση, πού δέν χωράει ἐδῶ τώρα... 4 Ἡ Δήμητρα τῆς ἱστορίας θά πρέπει νά διαλέξει τό πῶς θά ζήσει, νά ἐπιλέξει μόνη της ἄν θά μεγαλώσει ἤ ἄν θά παραμείνει τό παραμελημένο παιδί μιᾶς ἱστορίας δίχως τέλος, σκοπό, προορισμό, λόγο ζωῆς. Ἡ ψυχολογική θεραπεία της συνίσταται σ αὐτό: στό νά ἀπελευθερωθεῖ ἀπό ὅ,τι τήν κρατάει δέσμια, ταυτισμένη μέ τήν μητέρα, νά συγχωρέσει γιά νά προχωρήσει πνευματικά, νά συνδεθεῖ μέ τήν ἀληθινή Μητέρα, τόν ἀληθινό της Πατέρα, τήν ἀληθινή της Οἰκογένεια, τήν Ἐκκλησία. Κι ἐδῶ δέν ὑπάρχει καμία πρόβλεψη. Ὁ δρόμος τοῦ κάθε προσώπου εἶναι μοναδικός καί ἡ προσωποκεντρική προσέγγιση τό ἀναγνωρίζει αὐτό. Ἀνήκει στά γνωρίσματα τοῦ θεραπευτῆ τό βαθύ του νοιάξιμο καί ὁ σεβασμός τῆς ἀληθινῆς ἐπιθυμίας τοῦ πελάτη, ἀκόμα κι ἄν δέν τόν βλέπει νά πορεύεται πρός τά ἐκεῖ πού ὑπάρχει ἡ ὄντως Ἐλευθερία. Καί νά θυμᾶται ἐπίσης ὅτι πέρα ἀπό τόν ὑπαρξιακό τόπο πού βρίσκεται ὁ ἴδιος δέν μπορεῖ νά τόν εἰσοδεύσει. Γιά νά μιλήσω πιό προσωπικά. Δέ θά ἦταν ἀληθινό γιά μένα, τή στιγμή πού στή θεραπεία ὁ ἄνθρωπος συνειδητοποιεῖ τίς προδοσίες στίς ὁποῖες ἔχει ὑποχρεώσει τόν ἑαυτό του, τότε πού ἡ ἀπελπισία ἀπειλεῖ νά τόν συντρίψει ἤ τότε πού συνειδητοποιεῖ τό μέγεθος τῆς ἐγκατάλειψης ἀπό τούς ἄλλους ἤ καί στούς ἄλλους, ἤ τότε πού, ἀκόμα πιό σκληρά καί ἀνελέητα, ἔρχεται ἀντιμέτωπος μέ τό θάνατο 5, νά μήν ΓΕΦΥΡΕΣ 3. Στά ἀγγλικά ὁ ὅρος συνειδητοποιῶ (realize) σημαίνει ἐπίσης πώς γίνομαι πιό ἀληθινός στό ἐδῶ καί τώρα. Μέ τήν τάση πραγμάτωσης (actualize) δέ, γίνομαι καί πραγματικός. «Ἡ καρδιά τῆς προσωποκεντρικῆς θεραπείας εἶναι ὑπαρξιακή καί πνευματική» (Br. Thorne, D. Mearns, Person-Centred Therapy Τoday, Sage, 2005, σ ). Δηλαδή, ψυχολογικά μιλώντας, ὅσο διψῶ νά βρῶ ἀληθινά τήν προσωπική μου ἀλήθεια, τό πρόσωπό μου, προχωρῶ οὐσιαστικά καί πνευματικά. Αὐτό σηματοδοτεῖ ἕνα πέρασμα κατά τόν ἅγιο Μάξιμο σέ ἕναν ἄλλο τρόπο ὕπαρξης. Ὁ ἄνθρωπος καθώς συνειδητοποιεῖ ὄντως τήν ὕπαρξή του βρίσκει τήν Ἀλήθεια (Χριστό) ὡς Λόγο της, ἀληθοποιείται. Γιά περισσότερες πηγές, ἀναζητῆστε τά: «Εὐχαριστιακή Ὀντολογία» τοῦ π. Ν. Λουδοβίκου, Δόμος, «Ὁδός Θεογνωσίας» τοῦ π. Ἰ. Πόποβιτς, Γρηγόρης «Θεός Λόγος καί ἀνθρώπινος λόγος», π. Χρυσοστόμου Διονυσιάτου, Ἅγιον Ὄρος, Βλ. π. Ν. Λουδοβίκου, Ἡ κλειστή πνευματικότητα καί τό νόημα τοῦ ἑαυτοῦ, Ἑλληνικά Γράμματα «Ὅταν κρατῶ τό βλέμμα μου προσηλωμένο στά ὑπαρξιακά δεδομένα τῆς ζωῆς, δέν ἀντιλαμβάνομαι νά ὑπάρχει ξεκάθαρο ὅριο ἀνάμεσα στούς ἀσθενεῖς μου, ἐκείνους πού ὑποφέρουν, καί στόν ἑαυτό μου, ἐκείνον πού γιατρεύει. Οἱ συνηθισμένες περιγραφές ρόλων καί οἱ χαρακτηρολογικές διαγνώσεις παρεμποδίζουν τή θεραπεία ἀντί νά τή διευκολύνουν. Ἐπειδή πιστεύω ὅτι τό ἀντίδοτο γιά πολλές ἀγωνίες εἶναι καί μόνη ἡ ἀνθρώπινη ἐπαφή, προσπαθῶ νά ζήσω μέσα στήν ὥρα πού περνῶ μέ τόν ἀσθενή μου, χωρίς νά ἐγείρω τεχνητά καί ἄχρηστα τείχη. Μέσα στή διαδικασία τῆς ψυχοθεραπείας εἶμαι γιά τόν ἀσθενῆ μου ἕνας ἐξειδικευμένος ἀλλά ὄχι ἀλάθητος ξεναγός... Δέν φοράω στολές ἤ κουστούμια. Δέν παρατάσσω τά πτυχία μου... Δέν προσποιοῦμαι ὅτι γνωρίζω πράγματα πού δέν κατέχω... Δέν ἀρνούμαι ν ἀπαντήσω σέ ἐρωτήσεις. Δέν κρύβομαι πίσω ἀπό τόν ρόλο μου. Καί τέλος δέν κρύβω ὅτι εἶμαι κι ἐγώ ἄνθρωπος κι ὅτι ἔχω κι ἐγώ τίς δικές μου εὐάλωτες περιοχές» (Irvin Yalom, Στόν Κῆπο τοῦ Ἐπίκουρου, Ἄγρα, 2008, σ ). 1 9

20 ΠΑΝΩΡΑΙΑ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ ΓΕΦΥΡΕΣ στρέψω τόν πάσχοντα ἄνθρωπο στόν Χριστό, στήν Παναγία 6. Χρειάζεται νά εἶμαι εἰλικρινής, στήν αὐτοαποκάλυψή μου, ἄν ρωτηθῶ γιά τό πῶς βιώνω ἐγώ τήν πίστη. Καί πολύ συχνά καλοῦμαι, ἄν δέν μπορῶ νά παραπέμψω σέ πνευματικό ἤ σέ κατηχητή, νά δώσω ἐγώ θεολογική ἀπόκριση. Στήν προσέγγισή μου ἡ αὐθεντικότητα καί ἡ διαφάνεια εἶναι θεραπευτικές συνθῆκες 7 καί σιγά-σιγά ἡ ἴδια ἡ θεραπεία σέ ἐκπαιδεύει στό νά μάθεις νά διακρίνεις μ ἐνσυναίσθηση τό τί μπορεῖ ν ἀκούσει, νά δεχτεῖ νά συλλαβίσει, νά ἀφομοιώσει, δίχως νά μπερδευτεῖ, τό πρόσωπο πού σέ τιμᾶ μέ τήν ἐμπιστοσύνη του κι ὅλο αὐτό νά τό ἀποδέχεσαι ὡς ὅριο δικό του καί δικό σου. Δέν ξέρω ἄν ἡ Δήμητρα θά θελήσει νά θεραπευθεῖ, ἄν ἡ Δήμητρα θ ἀντέξει πραγματικά ν ἀκούσει τή φωνή της, τή Φωνή Του. Οὔτε θά ἤθελα νά μάθω πληροφορίες πάνω στίς λεπτομέρειες τῆς ζωῆς της. Δέ θά χρησίμευαν σέ τίποτα. Γνωρίζω πώς αὐτό πού ἔχει σημασία εἶναι νά ἀκούσει ὁ ἴδιος ὁ πάσχων ἄνθρωπος τό πῶς διαβάζει τό βίωμά του («ἆρά γε γινώσκεις ἅ ἀναγινώσκεις;» Πράξ.8: 31) καί νά συνειδητοποιήσει τό περιεχόμενο τῆς ἐλευθερίας πού τοῦ δόθηκε ὡς τάλαντο ἀλλά ἀγνοεῖ κι ὁ ἴδιος, ὥς τό τέλος, τό πῶς θά τό ἐξαργυρώσει. Ἀναγνωρίζω δέ πώς ἡ κάθε Δήμητρα ἔχει ἀνάγκη νά εἶναι κάποιος μάρτυρας ἐκεῖ, ν ἀκολουθεῖ στή διαδρομή της, πιστός, ἀνοιχτός καί ὑπομονετικός ὅτι ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ πάντα προπορεύεται, ἀκόμα κι ὅταν ἐμεῖς νομίζουμε πώς χάσαμε τόν δρόμο Βλ. Peter Masden Gubi, Prayer in Counselling and Psychotherapy, Jessica Kingsley Publishers, Οἱ θεραπευτικές συνθῆκες τῆς προσωποκεντρικῆς θεωρίας εἶναι ἕξι καί ὄχι τρεῖς, ὅπως ἐσφαλμένα καταγράφεται σέ ἄρθρα (συγ)κριτικῆς προσέγγισης. Περισσότερα βλ. Peggy Natiello, The person-centred approach: a passionate presence, PCCS Books, 2004, σ Βλ. Brian Thorne, Τhe mystical power of person-centred therapy: hope beyond despair, Whurr Publishers,

Εἰς τήν Κυριακήν τῆς Ὀρθοδοξίας (Α Κυριακή τῶν Νηστειῶν).

Εἰς τήν Κυριακήν τῆς Ὀρθοδοξίας (Α Κυριακή τῶν Νηστειῶν). 25 Φεβρουαρίου 2018. Εἰς τήν Κυριακήν τῆς Ὀρθοδοξίας (Α Κυριακή τῶν Νηστειῶν). Ἰωάν. 1, στίχ. 44 52. «Ἔρχου καί ἴδε» (Ἰωάν. 1, 47). Μία ἀπό τίς μεγαλύτερες ἀγωνίες τοῦ ἀνθρώπου εἶναι νά θέλει νά μιλήσει,

Διαβάστε περισσότερα

ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ (μάθημα επιλογής) Α τάξη Γενικού Λυκείου Α) Αναλυτικό Πρόγραμμα Σπουδών (ΑΠΣ) Στο πλαίσιο της διδασκαλίας του μαθήματος επιλογής «Ελληνικός και Ευρωπαϊκός πολιτισμός»,

Διαβάστε περισσότερα

Εὐλογημένη ἡ ἐπιθυμία τοῦ πλούσιου νέου σήμερα νά

Εὐλογημένη ἡ ἐπιθυμία τοῦ πλούσιου νέου σήμερα νά 13η Κυριακή Λουκᾶ (Λκ. 18, 18 27) 26 Νοεμβρίου 2017 «...πάντα ὅσα ἔχεις πώλησον καί διάδος πτωχοῖς,...καί δεῦρο ἀκολούθει μοι» Εὐλογημένη ἡ ἐπιθυμία τοῦ πλούσιου νέου σήμερα νά μάθει τόν τρόπο τῆς σωτηρίας

Διαβάστε περισσότερα

Επιδιώξεις της παιδαγωγικής διαδικασίας. Σκοποί

Επιδιώξεις της παιδαγωγικής διαδικασίας. Σκοποί Επιδιώξεις της παιδαγωγικής διαδικασίας Σκοποί Θεματικές ενότητες Διαμόρφωση των σκοπών της αγωγής Ιστορική εξέλιξη των σκοπών της αγωγής Σύγχρονος προβληματισμός http://users.uoa.gr/~dhatziha/ Διαφάνεια:

Διαβάστε περισσότερα

Διαφωτισμός και Επανάσταση. 3 ο μάθημα

Διαφωτισμός και Επανάσταση. 3 ο μάθημα Διαφωτισμός και Επανάσταση 3 ο μάθημα 24.10.2018 Διαφωτισμός Τι πρεσβεύουν οι Διαφωτιστές; 1. τον ορθολογισμό και την πίστη στην πρόοδο, 2. αλλαγές σε όλες τις πτυχές της ανθρώπινης δράσης (στους πολιτικοκοινωνικούς

Διαβάστε περισσότερα

Ἕνα συγκλονιστικό περιστατικό ἀκούσαμε σήμερα

Ἕνα συγκλονιστικό περιστατικό ἀκούσαμε σήμερα 6η Κυριακή Λουκᾶ (Λκ. 8, 27 39) 22 Ὀκτωβρίου 2017 «Τί ἐμοί καί σοί, Ἰησοῦ υἱέ τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου; δέομαί σου, μή μέ βασανίσῃς» Ἕνα συγκλονιστικό περιστατικό ἀκούσαμε σήμερα στήν εὐαγγελική περικοπή.

Διαβάστε περισσότερα

«Παγκοσμιοποίηση και Ταυτότητες»

«Παγκοσμιοποίηση και Ταυτότητες» 17/12/2018 «Παγκοσμιοποίηση και Ταυτότητες» / Ενορίες Στο πλαίσιο των εκδηλώσεων «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει» του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Πειραιώς και σε συνεργασία με το Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα του Πανεπιστημίου

Διαβάστε περισσότερα

Η έννοια της Θρησκευτικής Εµπειρίας στη Διαπροσωπική Θεωρία Ψυχανάλυσης του Erich Fromm: Προεκτάσεις στη διδασκαλία του µαθήµατος των Θρησκευτικών

Η έννοια της Θρησκευτικής Εµπειρίας στη Διαπροσωπική Θεωρία Ψυχανάλυσης του Erich Fromm: Προεκτάσεις στη διδασκαλία του µαθήµατος των Θρησκευτικών Η έννοια της Θρησκευτικής Εµπειρίας στη Διαπροσωπική Θεωρία Ψυχανάλυσης του Erich Fromm: Προεκτάσεις στη διδασκαλία του µαθήµατος των Θρησκευτικών Erich Fromm (1900-1980) Γεώργιος Χαλκιάς Σχολικός Σύµβουλος

Διαβάστε περισσότερα

Σκοποί της παιδαγωγικής διαδικασίας

Σκοποί της παιδαγωγικής διαδικασίας Σκοποί της παιδαγωγικής διαδικασίας Θεματικές ενότητες Διαμόρφωση των σκοπών της αγωγής Ιστορική εξέλιξη των σκοπών της αγωγής Σύγχρονος προβληματισμός Διαμόρφωση των σκοπών της αγωγής Η παιδαγωγική διαδικασία

Διαβάστε περισσότερα

Οικολογία, βιβλική θεολογία και ο κόσμος

Οικολογία, βιβλική θεολογία και ο κόσμος ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΑΝΟΙΚΤΑ ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ Οικολογία, βιβλική θεολογία και ο κόσμος Ενότητα 13 : 13 ο μάθημα Αικατερίνη Γ. Τσαλαμπούνη Τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας

Διαβάστε περισσότερα

Γιατί ο Ιησούς Χριστός ήταν και είναι «σημείον αντιλεγόμενον» Διδ. Εν. 6

Γιατί ο Ιησούς Χριστός ήταν και είναι «σημείον αντιλεγόμενον» Διδ. Εν. 6 Γιατί ο Ιησούς Χριστός ήταν και είναι «σημείον αντιλεγόμενον» Διδ. Εν. 6 Υπαπαντή του Κυρίου «θα είναι σημείο αντιλεγόμενο, για να φανερωθούν οι πραγματικές διαθέσεις πολλών» (Λουκ. 2, 34-35) Διχογνωμία

Διαβάστε περισσότερα

Κυριακή 19 Μαΐου 2019.

Κυριακή 19 Μαΐου 2019. 14 Κυριακή 19 Μαΐου 2019. Κυριακή τοῦ παραλύτου Ἰω. 5, 1 15. «... μετὰ ταῦτα εὑρίσκει αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς ἐν τῷ ἱερῷ καὶ εἶπεν αὐτῷ ἴδε ὑγιὴς γέγονας μηκέτι ἁμάρτανε, ἵνα μὴ χεῖρόν σοί τι γένηται» (Ἰω. 5, 14).

Διαβάστε περισσότερα

Κυριακή 28 Ἰουλίου 2019.

Κυριακή 28 Ἰουλίου 2019. 69 Κυριακή 28 Ἰουλίου 2019. Κυριακή ΣΤ Ματθαίου Μτθ. 9, 1 8. «...ἐξουσίαν ἔχει ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἐπί τῆς γῆς ἀφιέναι ἁμαρτίας...» (Μτθ. 9, 6) Πάντοτε ὁ λόγος περί ἐξουσίας εἶναι ἐπίκαιρος, διότι οἱ ἄνθρωποι

Διαβάστε περισσότερα

2 ο Σεμινάριο ΕΓΚΥΡΗ ΠΡΑΞΗ & ΣΥΝΟΧΗ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ. Δίκτυο σχολείων για τη μη-βία

2 ο Σεμινάριο ΕΓΚΥΡΗ ΠΡΑΞΗ & ΣΥΝΟΧΗ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ. Δίκτυο σχολείων για τη μη-βία 2 ο Σεμινάριο ΕΓΚΥΡΗ ΠΡΑΞΗ & ΣΥΝΟΧΗ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ Δίκτυο σχολείων για τη μη-βία Α Μέρος: ΘΕΩΡΗΤΙΚΟ Τα επίπεδα συνείδησης Ύπνος Μισοξύπνιο Αφύπνιση Ελάχιστη εργασία των εξωτερικών αισθήσεων Με εικόνες

Διαβάστε περισσότερα

Κυριακή 30 Ἰουνίου 2019.

Κυριακή 30 Ἰουνίου 2019. 45 Κυριακή 30 Ἰουνίου 2019. Κυριακή Β Ματθαίου Σύναξις τῶν ἁγίων ἐνδόξων 12 ἀποστόλων Μτθ. 9, 36 καί 10, 1 8. Εἶναι ἄδικο οἱ κατώτεροι καί οἱ μέτριοι νά ὁμιλοῦν γιά τούς ἀρίστους καί τούς τελείους. Ἐντούτοις

Διαβάστε περισσότερα

ΜΑΘΗΜΑ 11 Ο Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

ΜΑΘΗΜΑ 11 Ο Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑ 11 Ο Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ Να συμπληρώσετε κάθε μια από τις προτάσεις 1, 2, 3, 4 και 5, επιλέγοντας τη σωστή απάντηση, σύμφωνα με τη διδασκαλία της Εκκλησίας, από τις αντίστοιχες φράσεις α, β,

Διαβάστε περισσότερα

Ένα γόνιμο μέλλον. στο παρόν και πνευματικές ιδιότητες που εκδηλώνουν οι Έλληνες όταν κάνουν τα καλά τους έργα

Ένα γόνιμο μέλλον. στο παρόν και πνευματικές ιδιότητες που εκδηλώνουν οι Έλληνες όταν κάνουν τα καλά τους έργα 1 Ένα γόνιμο μέλλον Ένα γόνιμο μέλλον χρειάζεται μια καλή συνείδηση στο παρόν και πνευματικές ιδιότητες που εκδηλώνουν οι Έλληνες όταν κάνουν τα καλά τους έργα Χρειαζόμαστε οι Έλληνες να συνδεθούμε πάλι

Διαβάστε περισσότερα

Κυριακή 3 Μαρτίου 2019.

Κυριακή 3 Μαρτίου 2019. 44 Μήνας Μάρτιος 2019. Κυριακή 3 Μαρτίου 2019. Κυριακή τῆς Ἀπόκρεω. Ματθ. 25, 31 46. «...δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τήν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπό καταβολῆς κόσμου» (Ματθ.

Διαβάστε περισσότερα

Η Προκήρυξη. Υπάρχει ένα Νέο Μήνυμα του Θεού στον Κόσμο. Προέρχεται από τον Δημιουργό όλης της ζωής.

Η Προκήρυξη. Υπάρχει ένα Νέο Μήνυμα του Θεού στον Κόσμο. Προέρχεται από τον Δημιουργό όλης της ζωής. Η Προκήρυξη Όπως αποκαλύφτηκε στον Μάρσαλ Βιάν Σάμμερς στης 15 Φεβρουαρίου 2007 στο Μπόλντερ, Κολοράντο, ΗΠΑ Υπάρχει ένα Νέο Μήνυμα του Θεού στον Κόσμο. Προέρχεται από τον Δημιουργό όλης της ζωής. Έχει

Διαβάστε περισσότερα

Εἰς τήν Κυριακήν τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ. (Β Κυριακή τῶν Νηστειῶν).

Εἰς τήν Κυριακήν τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ. (Β Κυριακή τῶν Νηστειῶν). Μήνας Μάρτιος 4 Μαρτίου 2018. Εἰς τήν Κυριακήν τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ. (Β Κυριακή τῶν Νηστειῶν). Μάρκ. 2, 1-12 «...ἰδών δέ ὁ Ἰησοῦς τήν πίστιν αὐτῶν λέγει τῷ παραλυτικῷ τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ

Διαβάστε περισσότερα

Κυριακή 29η Σεπτεμβρίου 2019 (Κυριακή Β Λουκᾶ).

Κυριακή 29η Σεπτεμβρίου 2019 (Κυριακή Β Λουκᾶ). 21 Κυριακή 29η Σεπτεμβρίου 2019 (Κυριακή Β Λουκᾶ). Λκ. 6, 31 36. «ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς ὑμῶν» Λκ. 6, 35. Ἀπ ὅλα τά λόγια καί τίς διδασκαλίες τοῦ Ἰησοῦ αὐτός ὁ λόγος Του φαντάζει ὡς ὁ πιό δύσκολος. Ἡ ἀγάπη

Διαβάστε περισσότερα

Επιτρέπεται να αρθρώνει η Εκκλησία πολιτικό λόγο;

Επιτρέπεται να αρθρώνει η Εκκλησία πολιτικό λόγο; 15 Ιανουαρίου 2019 Επιτρέπεται να αρθρώνει η Εκκλησία πολιτικό λόγο; Θρησκεία / Κοινωνικά θέματα Γεώργιος Παύλος, Καθηγητής Φυσικής στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο και Δρ Φιλοσοφίας Α.Π.Θ. Βεβαίως η Εκκλησιαστική

Διαβάστε περισσότερα

Κυριακή 27 Ἰανουαρίου 2019

Κυριακή 27 Ἰανουαρίου 2019 14 Κυριακή 27 Ἰανουαρίου 2019 15η Κυριακή τοῦ Λουκᾶ. Λουκᾶ 19, 1 10 «...καί σπεύσας κατέβη» (Λκ. 19, 6) Ὁ μικρόσωμος Ζακχαῖος σήμερα παρουσιάζεται μέσ ἀπό τήν εὐαγγελική περικοπή πού ἀκούσαμε ὡς ἕνας γίγαντας

Διαβάστε περισσότερα

παρακαλώ! ... ένα βιβλίο με μήνυμα

παρακαλώ! ... ένα βιβλίο με μήνυμα παρακαλώ!... ένα βιβλίο με μήνυμα Ένα μήνυμα πού δίνει απάντηση στο βασικό ερώτημα ποιος είναι ο σκοπός της ζωής. Ένα μήνυμα πού ανταποκρίνεται σε κάθε ερωτηματικό και αμφιβολία σου. Η βίβλος μας φανερώνει

Διαβάστε περισσότερα

Δερμάτινοι Χιτῶνες Ἀναφορά στήν βιολογική ζωή, τίς ἀσθένειες, τά γηρατειά, τόν θάνατο καί τήν ὥρα τοῦ θανάτου

Δερμάτινοι Χιτῶνες Ἀναφορά στήν βιολογική ζωή, τίς ἀσθένειες, τά γηρατειά, τόν θάνατο καί τήν ὥρα τοῦ θανάτου Δερμάτινοι Χιτῶνες Ἀναφορά στήν βιολογική ζωή, τίς ἀσθένειες, τά γηρατειά, τόν θάνατο καί τήν ὥρα τοῦ θανάτου Περιεχόμενα Εἰσαγωγικά Α Ἀπό τό εἶναι στό εὖ εἶναι καί στό ἀεί εὖ εἶναι 1. Φυσικοί νόμοι καί

Διαβάστε περισσότερα

Περιεχόμενα. Προλογικό Σημείωμα... 17

Περιεχόμενα. Προλογικό Σημείωμα... 17 11 Προλογικό Σημείωμα... 17 Ενότητα Ι: Δημιουργική Αναζήτηση... 19 Δ01 Ο Ιωνικός Διαφωτισμός και η Ανάδυση της Επιστημονικής Σκέψης...21 Δ1.1 Ο Ιωνικός Διαφωτισμός... 21 Δ1.2 Η Επιστημονική Σκέψη... 22

Διαβάστε περισσότερα

Επιλέγω τα συναισθήματα που βιώνω, και αποφασίζω για τον στόχο που θέλω να πετύχω.

Επιλέγω τα συναισθήματα που βιώνω, και αποφασίζω για τον στόχο που θέλω να πετύχω. Η ΕΥΘΥΝΗ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΒΛΕΠΕΙΣ - Από το Κεφάλαιο 21, II. THE RESPONSIBILITY FOR SIGHT - 1. Έχουμε πει επανειλημμένα το πόσα λίγα σου ζητούνται για να μάθεις αυτά τα μαθήματα. Είναι η ίδια μικρή προθυμία που

Διαβάστε περισσότερα

Στοιχεία συνάντησης της εξομολόγησης με την προσωποκεντρική θεωρία

Στοιχεία συνάντησης της εξομολόγησης με την προσωποκεντρική θεωρία 12 Δεκεμβρίου 2018 Στοιχεία συνάντησης της εξομολόγησης με την προσωποκεντρική θεωρία Θρησκεία / Ποιμαντική πρωτοπρεσβύτερος Ευστράτιος Καρατσούλης Ένα κοινό σημείο αναφοράς αποτελεί ο χρόνος της θεραπείας

Διαβάστε περισσότερα

ΜΟΡΦΕΣ ΕΜΦΑΝΣΗΣ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ-ΔΙΑΥΛΩΝ. Βιβλίο-Δίαυλος 1: Η ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ

ΜΟΡΦΕΣ ΕΜΦΑΝΣΗΣ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ-ΔΙΑΥΛΩΝ. Βιβλίο-Δίαυλος 1: Η ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ ΜΟΡΦΕΣ ΕΜΦΑΝΣΗΣ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ-ΔΙΑΥΛΩΝ Βιβλίο-Δίαυλος 1: Η ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ Ι. Συνοπτική παρουσίαση του Βιβλίου-Διαύλου Η Ψυχική Υγεία: Η Ψυχική Υγεία εγγυάται τη συνοχή ομοειδών ιδιοτήτων και χαρακτηριστικών

Διαβάστε περισσότερα

Εἰς τήν Κυριακήν τοῦ Θωμᾶ.

Εἰς τήν Κυριακήν τοῦ Θωμᾶ. Μήνας Ἀπρίλιος 15 Ἀπριλίου 2018. Εἰς τήν Κυριακήν τοῦ Θωμᾶ. Ἰωάν. 20, 19 31. Κυριακή τοῦ Ἀντίπασχα σήμερα καί ἐδῶ καί μία ἑβδομάδα εἰσήλθαμε στήν πιό χαρούμενη περίοδο τοῦ ἔτους, στήν περίοδο τοῦ Πεντηκοσταρίου.

Διαβάστε περισσότερα

Μέτρο για όλα ο άνθρωπος; (Μέρος 2o)

Μέτρο για όλα ο άνθρωπος; (Μέρος 2o) 31 Ιανουαρίου 2015 Μέτρο για όλα ο άνθρωπος; (Μέρος 2o) / Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός ( 2009) Αν και το πρόβλημα του καλού και του κακού είναι το πιο δύσκολο και βασανιστικό για την ανθρώπινη ζωή και συνείδηση,

Διαβάστε περισσότερα

Κυριακή 10 Φεβρουαρίου 2019.

Κυριακή 10 Φεβρουαρίου 2019. 25 Κυριακή 10 Φεβρουαρίου 2019. 17η Κυριακή τοῦ Ματθαίου Ματθ. 15, 21 28. «ὁ δὲ οὐκ ἀπεκρίθη αὐτῇ λόγον» (Ματθ. 15, 23). Μέ τό περιστατικό τῆς Χαναναίας πλουτίζει τή σημερινή ἡμέρα ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία,

Διαβάστε περισσότερα

β) Αν είχες τη δυνατότητα να «φτιάξεις» εσύ έναν ιδανικό κόσμο, πώς θα ήταν αυτός;

β) Αν είχες τη δυνατότητα να «φτιάξεις» εσύ έναν ιδανικό κόσμο, πώς θα ήταν αυτός; 1 α) H πραγματική ζωή κρύβει χαρά, αγάπη, στόχους, όνειρα, έρωτα, αλλά και πόνο, απογοήτευση, πίκρες, αγώνα. αν λείπουν όλα αυτά τα συναισθήματα και οι ανατροπές, αν χαθεί η καρδιά και η ψυχή, η ελευθερία,

Διαβάστε περισσότερα

Κυριακή 23 Ἰουνίου 2019.

Κυριακή 23 Ἰουνίου 2019. 39 Κυριακή 23 Ἰουνίου 2019. Κυριακή τῶν Ἁγίων Πάντων Μτθ. 10, 32 33, 37 38, καί 19, 27 30. «ἀποκριθεὶς ὁ Πέτρος εἶπεν αὐτῷ ἰδοὺ ἡμεῖς ἀφήκαμεν πάντα καὶ ἠκολουθήσαμέν σοι τί ἄρα ἔσται ἡμῖν;» (Μτθ. 19,

Διαβάστε περισσότερα

Δημιουργώντας μια Συστηματική Θεολογία

Δημιουργώντας μια Συστηματική Θεολογία Ερωτήσεις Επανάληψης 1 Οι Θεολογικές Δηλώσεις στην Συστηματική Θεολογία Διάλεξη Τρίτη από την σειρά Δημιουργώντας μια Συστηματική Θεολογία Οδηγός Μελέτης Περιεχόμενα Περίγραμμα Ένα περίγραμμα του μαθήματος,

Διαβάστε περισσότερα

ΜΑΘΗΜΑTA ΓΙΑ ΜΕΡΟΣ Δ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ V ΜΑΘΗΜΑ 171. Ο Θεός είναι µόνο και µόνο Αγάπη και εποµένως το ίδιο είµαι κι Εγώ.

ΜΑΘΗΜΑTA ΓΙΑ ΜΕΡΟΣ Δ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ V ΜΑΘΗΜΑ 171. Ο Θεός είναι µόνο και µόνο Αγάπη και εποµένως το ίδιο είµαι κι Εγώ. ΜΑΘΗΜΑTA ΓΙΑ ΜΕΡΟΣ Δ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ V ΜΑΘΗΜΑ 171 Ο Θεός είναι µόνο και µόνο Αγάπη και εποµένως το ίδιο είµαι κι Εγώ. Ι. (151) Όλα τα πράγµατα είναι αντίλαλοι της Φωνής του Θεού. 2 Ο Θεός είναι µόνο και µόνο

Διαβάστε περισσότερα

Να ιεραρχήσετε τα παρακάτω στάδια από τις φάσεις της θείας οικονομίας

Να ιεραρχήσετε τα παρακάτω στάδια από τις φάσεις της θείας οικονομίας ΜΑΘΗΜΑ 7 Ο Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ Να ιεραρχήσετε τα παρακάτω στάδια από τις φάσεις της θείας οικονομίας σύμφωνα με τη χρονική σειρά που πραγματοποιήθηκαν: 1. Προαναγγελία του Μεσσία

Διαβάστε περισσότερα

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΗΘΙΚΗ. Ενότητα 11: ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΕΤΕΡΟΝΟΜΙΑ. ΜΑΡΙΑ Κ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΙΑ Τμήμα Ιερατικών Σπουδών

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΗΘΙΚΗ. Ενότητα 11: ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΕΤΕΡΟΝΟΜΙΑ. ΜΑΡΙΑ Κ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΙΑ Τμήμα Ιερατικών Σπουδών ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΗΘΙΚΗ Ενότητα 11: ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΕΤΕΡΟΝΟΜΙΑ ΜΑΡΙΑ Κ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΙΑ Τμήμα Ιερατικών Σπουδών Άδειες Χρήσης Το παρόν εκπαιδευτικό υλικό υπόκειται σε άδειες χρήσης Creative Commons. Για εκπαιδευτικό

Διαβάστε περισσότερα

τι είναι αυτό που κάνει κάτι αληθές; τι κριτήρια έχουμε, για να κρίνουμε πότε κάτι είναι αληθές;

τι είναι αυτό που κάνει κάτι αληθές; τι κριτήρια έχουμε, για να κρίνουμε πότε κάτι είναι αληθές; ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ; τι είναι αυτό που κάνει κάτι αληθές; τι κριτήρια έχουμε, για να κρίνουμε πότε κάτι είναι αληθές; ποια είναι η σχέση των πεποιθήσεών μας με την πραγματικότητα, για να είναι αληθείς και

Διαβάστε περισσότερα

5 Μαρτίου Το μυστήριο της ζωής. Θρησκεία / Θεολογία. Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς ( 1979)

5 Μαρτίου Το μυστήριο της ζωής. Θρησκεία / Θεολογία. Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς ( 1979) 5 Μαρτίου 2019 Το μυστήριο της ζωής Θρησκεία / Θεολογία Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς ( 1979) Η ζωή πάνω στη γη έλκει την καταγωγή της από τον ουρανό η ζωή του ανθρώπου έλκει την καταγωγή της από τον Θεό. Τα

Διαβάστε περισσότερα

β. έχει κατοχυρωμένο το απόρρητο και από την Εκκλησία και από την Πολιτεία

β. έχει κατοχυρωμένο το απόρρητο και από την Εκκλησία και από την Πολιτεία ΜΑΘΗΜΑ 24 Ο ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ Να συμπληρώσετε την παρακάτω πρόταση επιλέγοντας τη σωστή απάντηση, σύμφωνα με τη διδασκαλία της Εκκλησίας, από τις φράσεις α, β, γ, δ. Να τεκμηριώσετε με συντομία

Διαβάστε περισσότερα

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ ΒΙΒΛΙΩΝ ΜΕ ΕΙ ΙΚΗ ΘΕΜΑΤΟΛΟΓΙΑ

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ ΒΙΒΛΙΩΝ ΜΕ ΕΙ ΙΚΗ ΘΕΜΑΤΟΛΟΓΙΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ ΒΙΒΛΙΩΝ ΜΕ ΕΙ ΙΚΗ ΘΕΜΑΤΟΛΟΓΙΑ Εγκαινιάζουµε µια νέα σελίδα που θα αφορά παρουσιάσεις βιβλίων - προτάσεις προς τα µέλη µας, µε ένα κοινό θέµα κάθε φορά. Η αναφορά δεν θα έχει βιβλιοκριτικό

Διαβάστε περισσότερα

Κυριακή 5 Μαΐου 2019.

Κυριακή 5 Μαΐου 2019. 1 Μέρος Γ, Μάιος Αὔγουστος 2019 Μήνας Μάιος Κυριακή 5 Μαΐου 2019. Κυριακή τοῦ Θωμᾶ Ἰω. 20, 19 31. Χριστός Ἀνέστη! Εἶναι τό μήνυμα καί τό τραγούδι τῆς ἐλπίδας καί τῆς χαρᾶς, πού παιανίζει ἀπό τό λαμπροφόρο

Διαβάστε περισσότερα

Η θεολογική διδασκαλία της προς Εβραίους. Οι βασικές θέσεις και οι ιδιαιτερότητες της επιστολής σε σχέση με τα υπόλοιπα βιβλία της Κ.Δ.

Η θεολογική διδασκαλία της προς Εβραίους. Οι βασικές θέσεις και οι ιδιαιτερότητες της επιστολής σε σχέση με τα υπόλοιπα βιβλία της Κ.Δ. Η θεολογική διδασκαλία της προς Εβραίους Οι βασικές θέσεις και οι ιδιαιτερότητες της επιστολής σε σχέση με τα υπόλοιπα βιβλία της Κ.Δ. Διαπιστώσεις Α. Δεν εντοπίζονται άμεσοι φιλολογικοί δεσμοί με τους

Διαβάστε περισσότερα

Προσωπο-κεντρική θεωρία (person-centred) [πρώην Πελατο-κεντρική θεωρία ]

Προσωπο-κεντρική θεωρία (person-centred) [πρώην Πελατο-κεντρική θεωρία ] Προσωπο-κεντρική θεωρία (person-centred) [πρώην Πελατο-κεντρική θεωρία ] Φαινομενολογική θεωρητική κατεύθυνση η οποία υποστηρίζει ότι ο άνθρωπος διαθέτει από μόνος του την ικανότητα για προσωπική ανάπτυξη

Διαβάστε περισσότερα

Κυριακή 2 Ἰουνίου 2019.

Κυριακή 2 Ἰουνίου 2019. 24 Μήνας Ἰούνιος Κυριακή 2 Ἰουνίου 2019. Κυριακή τοῦ τυφλοῦ Ἰω. 9, 1 38. Σήμερα ἡ Ἐκκλησία θέλει νά μᾶς δώσει νά καταλάβουμε ὅτι ὁ Χριστός, ὡς τέλειος Θεός, εἶναι ὁ Μέγας Δημιουργός τοῦ σύμπαντος. Ἡ δημιουργική

Διαβάστε περισσότερα

Η ανθρωπότητα βρίσκεται στα πρόθυρα μεγάλης αλλαγής και ενός αβέβαιου μέλλοντος...

Η ανθρωπότητα βρίσκεται στα πρόθυρα μεγάλης αλλαγής και ενός αβέβαιου μέλλοντος... Υπάρχει ένα Νέο Μήνυμα του Θεού στον Κόσμο «Οι λαοί και τα έθνοι του κόσμου εισέρχονται σε μια περίοδο μεγάλων δυσκολιών και αλλαγών. Οι πόροι του κόσμου ελαττώνονται. Οι πληθυσμοί αυξάνονται. Και καθώς

Διαβάστε περισσότερα

Αναπληρωτής Καθηγητής Γεώργιος Παύλος. 1 Ο πολιτισμός ευαθείον του ανθρώπου, η φαντασία της προόδου και ο φετιχισμός της τεχνικής

Αναπληρωτής Καθηγητής Γεώργιος Παύλος. 1 Ο πολιτισμός ευαθείον του ανθρώπου, η φαντασία της προόδου και ο φετιχισμός της τεχνικής ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΙΣ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ Για τους ΦΟΙΤΗΤΕΣ του ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΗΛΕΚΤΡΟΛΟΓΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ & ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΩΝ Αναπληρωτής Καθηγητής Γεώργιος Παύλος ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

Διαβάστε περισσότερα

Κυριακή 14 Ἰουλίου 2019.

Κυριακή 14 Ἰουλίου 2019. 56 Κυριακή 14 Ἰουλίου 2019. Κυριακή Δ Ματθαίου, τῶν ἁγίων καί θεοφόρων πατέρων τῆς ἐν Χαλκηδόνι Δ Οἰκουμενικῆς Συνόδου Μτθ. 5, 14 19. «ὅς δ ἄν ποιήσῃ καί διδάξῃ, οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν

Διαβάστε περισσότερα

Ενότητα σώματος και ψυχής κατά τον Max Scheler

Ενότητα σώματος και ψυχής κατά τον Max Scheler Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών Τμήμα Φιλοσοφίας Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας Ακαδημαϊκό Έτος 2015-2016 Εαρινό Εξάμηνο Ενότητα σώματος και ψυχής κατά τον Max Scheler

Διαβάστε περισσότερα

Ορθόδοξο Ορφανοτροφείο στην Ινδία. Ανακτήθηκε από (8/9/2016). * * *

Ορθόδοξο Ορφανοτροφείο στην Ινδία. Ανακτήθηκε από  (8/9/2016). * * * Β ΛΥΚΕΙΟΥ ΘEMATIKH ΕNOTHTA 2. ΘΡΗΣΚΕΙΑ Β_ΘΕ 2.1 ΙΕΡΟΤΗΤΑ (Νοηματοδοτώντας) Ορθόδοξο Ορφανοτροφείο στην Ινδία. Ανακτήθηκε από http://photodentro.edu.gr/lor/r/8521/8872?locale=el (8/9/2016). Γυναίκα που

Διαβάστε περισσότερα

Εἰς τήν Κυριακήν τῆς Σταυροπροσκυνήσεως (Γ Κυριακή τῶν Νηστειῶν).

Εἰς τήν Κυριακήν τῆς Σταυροπροσκυνήσεως (Γ Κυριακή τῶν Νηστειῶν). 11 Μαρτίου 2018. Εἰς τήν Κυριακήν τῆς Σταυροπροσκυνήσεως (Γ Κυριακή τῶν Νηστειῶν). Μάρκου 8, 34 9, 1. Ἡμέρα πανεπίσημη σήμερα ἄγει ἡ Ἐκκλησία μας. Ἡμέρα πού ὑψώνεται μπροστά στά ἑκατομμύρια τῶν ὀρθοδόξων

Διαβάστε περισσότερα

στις οποίες διαμορφώθηκαν οι ιστορικοί και οι πολιτισμικοί όροι για τη δημοκρατική ισότητα: στη δυτική αντίληψη της ανθρώπινης οντότητας, το παιδί

στις οποίες διαμορφώθηκαν οι ιστορικοί και οι πολιτισμικοί όροι για τη δημοκρατική ισότητα: στη δυτική αντίληψη της ανθρώπινης οντότητας, το παιδί 160 ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ Τα δικαιώματα του παιδιού και οι συνέπειες της αναγνώρισής τους σε διεθνές επίπεδο αντιπροσωπεύουν μια τεράστια αλλαγή των αντιλήψεων και των νοοτροπιών για το παιδί, γεγονός που συνοδεύτηκε

Διαβάστε περισσότερα

Θρησκεία: ένα παναθρώπινο φαινόμενο. Διδ. Εν. 3

Θρησκεία: ένα παναθρώπινο φαινόμενο. Διδ. Εν. 3 Θρησκεία: ένα παναθρώπινο φαινόμενο Διδ. Εν. 3 Η έννοια της θρησκείας Ο όρος «θρησκεία» συνδέεται με το φαινόμενο της θρησκείας γενικά και με τις επιμέρους θρησκείες ειδικότερα Με το πολυδιάστατο και

Διαβάστε περισσότερα

Ανάλυση Πολιτικού Λόγου

Ανάλυση Πολιτικού Λόγου ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΑΝΟΙΧΤΑ ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ Ενότητα 9η: Ο λόγος της Πολιτικής Οικολογίας 2 Γιάννης Σταυρακάκης, Καθηγητής ΑΠΘ Άδειες Χρήσης Το παρόν εκπαιδευτικό υλικό υπόκειται

Διαβάστε περισσότερα

ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ

ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ 1 ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ Β ΤΑΞΗ ΓΕΝΙΚΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ 2 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4Ο ΒΑΣΙΚΕΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗ 4.1 Η πολιτική 4.1 Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ 1/21 Η λέξη πολιτική

Διαβάστε περισσότερα

Ατομική Ψυχολογία. Alfred Adler. Εισηγήτρια: Παπαχριστοδούλου Ελένη Υπ. Διδάκτωρ Συμβουλευτικής Ψυχολογίας. Υπεύθυνη καθηγήτρια: Μ.

Ατομική Ψυχολογία. Alfred Adler. Εισηγήτρια: Παπαχριστοδούλου Ελένη Υπ. Διδάκτωρ Συμβουλευτικής Ψυχολογίας. Υπεύθυνη καθηγήτρια: Μ. Ατομική Ψυχολογία Alfred Adler Εισηγήτρια: Παπαχριστοδούλου Ελένη Υπ. Διδάκτωρ Συμβουλευτικής Ψυχολογίας Υπεύθυνη καθηγήτρια: Μ. Μαλικιώση- Λοΐζου Ατομική Ψυχολογία Τονίζει τη μοναδικότητα της προσωπικότητας

Διαβάστε περισσότερα

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΑΙ ΕΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ ΚΕΝΤΡΟ ΕΚΠΑΙ ΕΥΤΙΚΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΗΣ Γ ΛΥΚΕΙΟΥ ΣΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΑΙ ΕΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ ΚΕΝΤΡΟ ΕΚΠΑΙ ΕΥΤΙΚΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΗΣ Γ ΛΥΚΕΙΟΥ ΣΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΑΙ ΕΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ ΚΕΝΤΡΟ ΕΚΠΑΙ ΕΥΤΙΚΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΗΣ Γ ΛΥΚΕΙΟΥ ΣΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΑΘΗΝΑ 1999 Υπεύθυνος Οµάδας Αλέξανδρος Καριώτογλου, ρ. Θεολογίας Οµάδα Σύνταξης

Διαβάστε περισσότερα

1)Στην αρχαιότητα δεν υπήρχε διάκριση των κοινωνικών επιστημών από τη φιλοσοφία. Σ Λ

1)Στην αρχαιότητα δεν υπήρχε διάκριση των κοινωνικών επιστημών από τη φιλοσοφία. Σ Λ 1.2.1 1)α)Σε ποιους, ας τους πούμε κλάδους, διαιρούσε ο Αριστοτέλης τη Φιλοσοφία (6 μονάδες); β)ποιο ήταν το περιεχόμενο κάθε κλάδου από αυτούς; β)ποιος από αυτούς ασχολούνταν, έστω και έμμεσα, με την

Διαβάστε περισσότερα

Εἰς τήν Κυριακήν τοῦ Ἀσώτου.

Εἰς τήν Κυριακήν τοῦ Ἀσώτου. Μήνας Φεβρουάριος 4 Φεβρουαρίου 2018. Εἰς τήν Κυριακήν τοῦ Ἀσώτου. Λουκᾶ 15, 11 32. «...ἄνθρωπός τις εἶχε δύο υἱούς» (Λουκᾶ 15, 11). Μεγάλη ἀμηχανία αἰσθάνεται κάποιος, ὅταν πρέπει νά ἀγγίξει τή σημερινή

Διαβάστε περισσότερα

ζωή για τη δική της ευδαιμονία. Μας κληροδοτεί για το μέλλον προοπτικές χειρότερες από το παρελθόν. Αυτό συμβαίνει για πρώτη φορά.

ζωή για τη δική της ευδαιμονία. Μας κληροδοτεί για το μέλλον προοπτικές χειρότερες από το παρελθόν. Αυτό συμβαίνει για πρώτη φορά. Φίλες και Φίλοι, Από το 2007, όταν έθεσα για πρώτη φορά υποψηφιότητα για την ηγεσία της προοδευτικής παράταξης, χάσαμε πολλά. Μία ολόκληρη δεκαετία. Γύρω μας, ο κόσμος αλλάζει. Δυστυχώς,τώρα που ξαναγράφεται

Διαβάστε περισσότερα

α. αποτελούνταν από τους Αποστόλους και όσους βαπτίστηκαν την ημέρα της Πεντηκοστής.

α. αποτελούνταν από τους Αποστόλους και όσους βαπτίστηκαν την ημέρα της Πεντηκοστής. ΜΑΘΗΜΑ 15 Ο ΣΥΝΑΓΜΕΝΟΙ ΣΤΗ Θ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ Να συμπληρώσετε την παρακάτω πρόταση επιλέγοντας τη σωστή απάντηση, σύμφωνα με τη διδασκαλία της Εκκλησίας, από τις φράσεις α, β, γ, δ. Να τεκμηριώσετε με συντομία

Διαβάστε περισσότερα

Λόγοι για την παιδαγωγική της οικογένειας (Γέρων Εφραίμ Κατουνακιώτης)

Λόγοι για την παιδαγωγική της οικογένειας (Γέρων Εφραίμ Κατουνακιώτης) 22 Οκτωβρίου 2019 Λόγοι για την παιδαγωγική της οικογένειας (Γέρων Εφραίμ Κατουνακιώτης) Θρησκεία / Κοινωνικά θέματα / Πνευματική ζωή «Είναι πολλά πράγματα, τα οποία ο άνθρωπος δεν τα γνωρίζει, ή, αν τα

Διαβάστε περισσότερα

ENA, Ινστιτούτο Εναλλακτικών Πολιτικών Ζαλοκώστα 8, 2ος όροφος T enainstitute.org

ENA, Ινστιτούτο Εναλλακτικών Πολιτικών Ζαλοκώστα 8, 2ος όροφος T enainstitute.org Ιδρυτική Διακήρυξη 1. 2. 3. Το Ινστιτούτο Εναλλακτικών Πολιτικών - ΕΝΑ ενεργοποιείται σε μια κρίσιμη για την Ελλάδα περίοδο. Σε μια περίοδο κατά την οποία οι κοινωνικοί και πολιτικοί θεσμοί λειτουργούν

Διαβάστε περισσότερα

Κυριακή 10 Μαρτίου 2019.

Κυριακή 10 Μαρτίου 2019. 50 Κυριακή 10 Μαρτίου 2019. Κυριακή τῆς Τυρινῆς. «...Τό στάδιον τῶν ἀρετῶν ἠνέωκται...» (Ἰδιόμελον τῶν Αἴνων, πλ. α ). Μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ ἀρχίζει καί πάλι φέτος ἡ μεγάλη καί εὐλογημένη περίοδος τῆς Ἁγίας

Διαβάστε περισσότερα

Σέλλινγκ (Friedrich Wilhelm Joseph Schelling )

Σέλλινγκ (Friedrich Wilhelm Joseph Schelling ) FRIEDRICH W. SCELLING ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ 1 Σέλλινγκ (Friedrich Wilhelm Joseph Schelling 1775-1854) (ΜΕΡΙΚΑ ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ*) Από το φιλοσοφικό έργο του Σέλλινγκ "Η ΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ"

Διαβάστε περισσότερα

ΘΩΜΑΣ ΑΚΙΝΑΤΗΣ

ΘΩΜΑΣ ΑΚΙΝΑΤΗΣ http://hallofpeople.com/gr/bio/aquinas.php ΘΩΜΑΣ ΑΚΙΝΑΤΗΣ Ο μεγαλύτερος και σπουδαιότερος φιλόσοφος του δευτέρου μισού του Μεσαίωνα ήταν ο Θωμάς ο Ακινάτης, που έζησε από το 1225 ως το 1274. Υπήρξε ο σημαντικότερος

Διαβάστε περισσότερα

Εἰς τήν Κυριακήν τῆς Τυρινῆς.

Εἰς τήν Κυριακήν τῆς Τυρινῆς. 18 Φεβρουαρίου 2018. Εἰς τήν Κυριακήν τῆς Τυρινῆς. Ματθ. 6, 14 21. «Σήμερον μνείαν ποιούμεθα τῆς τοῦ Παραδείσου ἐξορίας τοῦ Ἀδάμ». Μ αὐτή τή φράση ὑποδηλώνει ὁ Συναξαριστής τῆς σημερινῆς ἡμέρας τό περιστατικό

Διαβάστε περισσότερα

Kataskinosis2017B_ ÎÔ Ï 8/28/17 6:58 PM Page 1. Κατασκήνωση «ΘΑΒΩ Ρ» τῆς Ὀρθοδόξου Ἀδελφότητος. «Η ΟΣΙΑ ΞΕΝΗ» στήν ΕΛΑΝΗ Κασσανδρείας

Kataskinosis2017B_ ÎÔ Ï 8/28/17 6:58 PM Page 1. Κατασκήνωση «ΘΑΒΩ Ρ» τῆς Ὀρθοδόξου Ἀδελφότητος. «Η ΟΣΙΑ ΞΕΝΗ» στήν ΕΛΑΝΗ Κασσανδρείας Kataskinosis2017B_ ÎÔ Ï 8/28/17 6:58 PM Page 1 Κατασκήνωση «ΘΑΒΩ Ρ» τῆς Ὀρθοδόξου Ἀδελφότητος «Η ΟΣΙΑ ΞΕΝΗ» στήν ΕΛΑΝΗ Κασσανδρείας Σεπτέμβριος 2017 Kataskinosis2017B_ ÎÔ Ï 8/28/17 6:58 PM Page 2 Ἀφιέρωμα

Διαβάστε περισσότερα

Θρησκευτικά Α Λυκείου GI_A_THI_0_10296 Απαντήσεις των θεμάτων ΘΕΜΑ Α1

Θρησκευτικά Α Λυκείου GI_A_THI_0_10296 Απαντήσεις των θεμάτων ΘΕΜΑ Α1 Θρησκευτικά Α Λυκείου GI_A_THI_0_10296 Απαντήσεις των θεμάτων ΘΕΜΑ Α1 α) Να συμπληρώσετε κάθε μια από τις προτάσεις 1, 2, 3, 4 και 5 επιλέγοντας τη σωστή απάντηση, σύμφωνα με τη διδασκαλία της Εκκλησίας,

Διαβάστε περισσότερα

Η μαγεία της κλασικής ρωσικής λογοτεχνίας. Ελένη Σκοτεινιώτη. δρ. Φιλολογίας

Η μαγεία της κλασικής ρωσικής λογοτεχνίας. Ελένη Σκοτεινιώτη. δρ. Φιλολογίας Η μαγεία της κλασικής ρωσικής λογοτεχνίας Ελένη Σκοτεινιώτη δρ. Φιλολογίας Η μαγεία της ρωσικής λογοτεχνίας Ν. Καζαντζάκη Ιστορία της Ρωσικής Λογοτεχνίας (έκδ. 1930) Μήτσου Αλεξανδρόπουλου, Η Ρωσική Λογοτεχνία,

Διαβάστε περισσότερα

Μητρ. Δημητριάδος: Η Μακεδονία είναι μία και ελληνική

Μητρ. Δημητριάδος: Η Μακεδονία είναι μία και ελληνική 28/12/2018 Μητρ. Δημητριάδος: Η Μακεδονία είναι μία και ελληνική Μητροπολιτικό Έργο / Ι.Μ. Δημητριάδος και Αλμυρού Σκέψεις στην ανατολή του νέου χρόνου Σκέψεις καρδιάς κατέθεσε ο Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος

Διαβάστε περισσότερα

ΛΕΟΝΤΕΙΟ ΛΥΚΕΙΟ ΝΕΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ ΤΟΜΕΑΣ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗΣ

ΛΕΟΝΤΕΙΟ ΛΥΚΕΙΟ ΝΕΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ ΤΟΜΕΑΣ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗΣ ΛΕΟΝΤΕΙΟ ΛΥΚΕΙΟ ΝΕΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ ΤΟΜΕΑΣ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗΣ 2014 Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή «Αυτός σήκωσε τις αμαρτίες μας με το ίδιο Του το σώμα στο σταυρό, για να πεθάνουμε κι εμείς ως προς την αμαρτία και να

Διαβάστε περισσότερα

Ο Ρόλος του Κριτικού Στοχασμού στη Μάθηση και Εκπαίδευση Ενηλίκων

Ο Ρόλος του Κριτικού Στοχασμού στη Μάθηση και Εκπαίδευση Ενηλίκων ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΑΝΟΙΚΤΑ ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ Ο Ρόλος του Κριτικού Στοχασμού στη Μάθηση και Εκπαίδευση Ενηλίκων Ενότητα 5: Η Έννοια της Κριτικής Συνειδητοποίησης Γιώργος Κ. Ζαρίφης

Διαβάστε περισσότερα

ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΗ ΗΘΙΚΗ. Ενότητα 4: Ιατρική ηθική. Παρούσης Μιχαήλ. Τμήμα Φιλοσοφίας

ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΗ ΗΘΙΚΗ. Ενότητα 4: Ιατρική ηθική. Παρούσης Μιχαήλ. Τμήμα Φιλοσοφίας ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΗ ΗΘΙΚΗ Ενότητα 4: Ιατρική ηθική Παρούσης Μιχαήλ Τμήμα Φιλοσοφίας 1 Σκοποί ενότητας 1.Υποβοηθούμενη αυτοκτονία 2. Ευθανασία 3.Αρχή της αυτονομίας 4. Αρχή του αληθούς συμφέροντος 5.Αρχή της ιερότητας

Διαβάστε περισσότερα

Τίτλος: Power/ Knowledge: Selected interviews and other writings

Τίτλος: Power/ Knowledge: Selected interviews and other writings ACADEMIA ISSN, 2241-1402 http://hepnet.upatras.gr Volume 3, Number 1, 2013 BOOK REVIEW Τίτλος: Power/ Knowledge: Selected interviews and other writings 1972-1977 Συγγραφέας: M.Foucault Σελίδες: 288 Επιστημονική

Διαβάστε περισσότερα

Κυριακή 12 Μαΐου 2019.

Κυριακή 12 Μαΐου 2019. 8 Κυριακή 12 Μαΐου 2019. Κυριακή τῶν μυροφόρων Μρκ. 15, 43 16, 8. Οἱ μεγάλες ἀποφάσεις, τά μεγάλα ἐμπόδια, οἱ μεγάλες νίκες. Αὐτός θά μποροῦσε νά εἶναι ἕνας καλός τίτλος γιά τή σημερινή Κυριακή. Ἡ Ἐκκλησία

Διαβάστε περισσότερα

ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ ΓΕΝΙΚΑ ΟΡΙΣΜΟΣ ΑΙΤΙΑ

ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ ΓΕΝΙΚΑ ΟΡΙΣΜΟΣ ΑΙΤΙΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ ΓΕΝΙΚΑ Η παγκοσμιοποίηση έχει διαταράξει την παραδοσιακή διεθνή κατάσταση. Σαρωτικές αλλαγές, οικονομικές και κοινωνικές συντελούνται ήδη, η ροή των γεγονότων έχει επιταχυνθεί και η πολυπλοκότητα

Διαβάστε περισσότερα

Γιώργος Πολίτης: «Τα καταφέραμε σε πιο δύσκολες εποχές, θα τα καταφέρουμε και τώρα»

Γιώργος Πολίτης: «Τα καταφέραμε σε πιο δύσκολες εποχές, θα τα καταφέρουμε και τώρα» Ο συγγραφέας στο νέο του βιβλίο παρουσιάζει μια ορθολογική θέαση της κρίσης Γιώργος Πολίτης: «Τα καταφέραμε σε πιο δύσκολες εποχές, θα τα καταφέρουμε και τώρα» 23 Jan 201611.00 ΜΕΓΕΝΘΥΝΣΗ Συνέντευξη στη

Διαβάστε περισσότερα

Ηθική ανά τους λαούς

Ηθική ανά τους λαούς Ηθική ανά τους λαούς Ηθική ως όρος Όταν μιλάμε για ηθική, εννοούμε κάθε θεωρία που θέτει αντικείμενο θεωρητικής εξέτασης την πρακτική συμπεριφορά του ανθρώπου. Η φιλοσοφική ηθική διακρίνεται επομένως τόσο

Διαβάστε περισσότερα

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΗΘΙΚΗ. Ενότητα 21: Ο ΗΘΙΚΟΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ. ΜΑΡΙΑ Κ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΙΑ Τμήμα Ιερατικών Σπουδών

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΗΘΙΚΗ. Ενότητα 21: Ο ΗΘΙΚΟΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ. ΜΑΡΙΑ Κ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΙΑ Τμήμα Ιερατικών Σπουδών ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΗΘΙΚΗ Ενότητα 21: Ο ΗΘΙΚΟΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΜΑΡΙΑ Κ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΙΑ Τμήμα Ιερατικών Σπουδών Άδειες Χρήσης Το παρόν εκπαιδευτικό υλικό υπόκειται σε άδειες χρήσης Creative

Διαβάστε περισσότερα

ΕΙΣΑΓΩΓΗ Το Άγιο Πνεύμα και Πνευματικότητα

ΕΙΣΑΓΩΓΗ Το Άγιο Πνεύμα και Πνευματικότητα ΕΙΣΑΓΩΓΗ Το Άγιο Πνεύμα και Πνευματικότητα Όλοι λίγο πολύ έχουμε ακούσει τα λόγια: «Σε βαπτίζω στο όνομα του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος» είτε έχουμε βαπτιστεί είτε όχι (δείτε Ματθ. 28/κη

Διαβάστε περισσότερα

Friedrich Nietzsche: Χριστιανική και νεωτερική ηθική

Friedrich Nietzsche: Χριστιανική και νεωτερική ηθική Friedrich Nietzsche: Χριστιανικήκαι νεωτερικήηθική Nietzsche Ηαγάπηείναιηκατάστασηόπου ο άνθρωπος βλέπει τα πράγµατα, κατά το πλείστον, όπως δεν είναι (1/10) Κατάτον Freud, η «αρχήτηςηδονής» προσδιορίζεται

Διαβάστε περισσότερα

Η Αγάπη και το πρόσωπο: τόπος συνάντησης της εξομολόγησης με την προσωποκεντρική θεωρία

Η Αγάπη και το πρόσωπο: τόπος συνάντησης της εξομολόγησης με την προσωποκεντρική θεωρία 28 Νοεμβρίου 2018 Η Αγάπη και το πρόσωπο: τόπος συνάντησης της εξομολόγησης με την προσωποκεντρική θεωρία Θρησκεία / Ποιμαντική πρωτοπρεσβύτερος Ευστράτιος Καρατσούλης Η Αγάπη Ακόμη η αγάπη είναι ένα πολύ

Διαβάστε περισσότερα

Πανήγυρη Αγίου Γεωργίου 2016

Πανήγυρη Αγίου Γεωργίου 2016 1 Πανήγυρη Αγίου Γεωργίου 2016 Αγαπητοί μου Αδελφοί, λίγες ημέρες μετά από τη λαμπρή πανήγυρη της Ανάστασης του Κυρίου, πλημμυρισμένοι από πνευματική χαρά εορτάζουμε σήμερα τον Μεγαλομάρτυρα Άγιο Γεώργιο,

Διαβάστε περισσότερα

GEORGE BERKELEY ( )

GEORGE BERKELEY ( ) 42 GEORGE BERKELEY (1685-1753) «Ο βασικός σκοπός του Berkeley δεν ήταν να αμφισβητήσει την ύπαρξη των εξωτερικών αντικειμένων, αλλά να υποστηρίξει την άποψη ότι τα πνεύματα ήταν τα μόνα ανεξάρτητα όντα,

Διαβάστε περισσότερα

Εἰς τήν Κυριακήν τοῦ Παραλύτου.

Εἰς τήν Κυριακήν τοῦ Παραλύτου. 29 Ἀπριλίου 2018. Εἰς τήν Κυριακήν τοῦ Παραλύτου. Ἰω. 5, 1-15 «Ἄνθρωπον οὐκ ἔχω...» (Ἰω. 5, 7). Μέ τόν πλέον ἀπόλυτο καί ἀδυσώπητο τρόπο θέτει σήμερα ὁ παράλυτος ἕνα πολύ μεγάλο καί δύσκολο θέμα, τό θέμα

Διαβάστε περισσότερα

β) Αν είχες τη δυνατότητα να «φτιάξεις» εσύ έναν ιδανικό κόσμο, πώς θα ήταν αυτός;

β) Αν είχες τη δυνατότητα να «φτιάξεις» εσύ έναν ιδανικό κόσμο, πώς θα ήταν αυτός; 1α) H πραγματική ζωή κρύβει χαρά, αγάπη, στόχους, όνειρα, έρωτα, αλλά και πόνο, απογοήτευση, πίκρες, αγώνα. Aν λείπουν όλα αυτά τα συναισθήματα και οι ανατροπές, αν χαθεί η καρδιά και η ψυχή, η ελευθερία,

Διαβάστε περισσότερα

Εντυπώσεις μαθητών σεμιναρίου Σώμα - Συναίσθημα - Νούς

Εντυπώσεις μαθητών σεμιναρίου Σώμα - Συναίσθημα - Νούς Εντυπώσεις μαθητών σεμιναρίου Σώμα - Συναίσθημα - Νούς A...Τα αισθήματα και η ενεργεία που δημιουργήθηκαν μέσα μου ήταν μοναδικά. Μέσα στο γαλάζιο αυτό αυγό, ένιωσα άτρωτος, γεμάτος χαρά και αυτοπεποίθηση.

Διαβάστε περισσότερα

Εἰς τήν Κυριακήν τῶν Μυροφόρων.

Εἰς τήν Κυριακήν τῶν Μυροφόρων. 22 Ἀπριλίου 2018 Εἰς τήν Κυριακήν τῶν Μυροφόρων. Μαρκ 15, 43 16, 8 «...καί ἀναβλέψασαι θεωροῦσιν ὅτι ὁ λίθος ἀποκεκύλισται, ἦν γάρ μέγας σφόδρα» (Μάρκ. 16, 4). Κυριακή τῶν Μυροφόρων σήμερα καί τά μηνύματα

Διαβάστε περισσότερα

Κοινωνιολογία του Πολιτισμού

Κοινωνιολογία του Πολιτισμού Παιδαγωγικό Τμήμα Νηπιαγωγών Κοινωνιολογία του Πολιτισμού Ενότητα 2: Κοινωνιολογία - πολιτισμός - κουλτούρα. Επίκ. Καθηγητής: Νίκος Φωτόπουλος e-mail: nfotopoulos@uowm.gr Τηλ. Επικοινωνίας: 23850-55150

Διαβάστε περισσότερα

ΥΠΑΡΞΗ ΚΑΙ ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ

ΥΠΑΡΞΗ ΚΑΙ ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ ΥΠΑΡΞΗ ΚΑΙ ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ Την έρευνα για τη φύση του την αρχίζει ο άνθρωπος θέτοντας στον εαυτό του την ερώτηση: «Ποιός είμαι; Τι είμαι;» Στην πορεία της αναζήτησης για την απάντηση, η ερώτηση διαφοροποιείται

Διαβάστε περισσότερα

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΗΘΙΚΗ. Ενότητα 7: ΠΗΓΕΣ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΗΘΙΚΗΣ. ΜΑΡΙΑ Κ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΙΑ Τμήμα Ιερατικών Σπουδών

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΗΘΙΚΗ. Ενότητα 7: ΠΗΓΕΣ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΗΘΙΚΗΣ. ΜΑΡΙΑ Κ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΙΑ Τμήμα Ιερατικών Σπουδών ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΗΘΙΚΗ Ενότητα 7: ΠΗΓΕΣ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΗΘΙΚΗΣ ΜΑΡΙΑ Κ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΙΑ Τμήμα Ιερατικών Σπουδών Άδειες Χρήσης Το παρόν εκπαιδευτικό υλικό υπόκειται σε άδειες χρήσης Creative Commons. Για εκπαιδευτικό

Διαβάστε περισσότερα

Η ΕΥΡΩΠΗ ΤΟ 17 ο ΚΑΙ 18 ο ΑΙΩΝΑ

Η ΕΥΡΩΠΗ ΤΟ 17 ο ΚΑΙ 18 ο ΑΙΩΝΑ Η ΕΥΡΩΠΗ ΤΟ 17 ο ΚΑΙ 18 ο ΑΙΩΝΑ Α. ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ αύξηση πληθυσμού αγροτική επανάσταση (μεγάλα αγροκτήματα νέες μέθοδοι εισαγωγή μηχανημάτων) ανάπτυξη εμπορίου α. Ευρώπη Αφρική Αμερική (τριγωνικό

Διαβάστε περισσότερα

Βασικές Θεωρίες Αστικής Κοινωνιολογίας. Σημειώσεις της Μαρίας Βασιλείου

Βασικές Θεωρίες Αστικής Κοινωνιολογίας. Σημειώσεις της Μαρίας Βασιλείου Βασικές Θεωρίες Αστικής Κοινωνιολογίας Σημειώσεις της Μαρίας Βασιλείου Ηπόλη, όπως την αντιλαμβανόμαστε, είναι μια ιδέα του Διαφωτισμού Ο Ρομαντισμός την αμφισβήτησε Η Μετανεωτερικότητα την διαπραγματεύεται

Διαβάστε περισσότερα

Οικοδομώντας μια Συστηματική Θεολογία

Οικοδομώντας μια Συστηματική Θεολογία Οικοδομώντας μια Συστηματική Θεολογία Διάλεξη Τέταρτη Οι Δογματικές Θέσεις στην Συστηματική Θεολογία Δόγματα στην Συστηματικότητα 1 Οδηγός Μελέτης Περίγραμμα Ένα περίγραμμα του μαθήματος, Σημειώσεις Ένα

Διαβάστε περισσότερα

Η ελευθερία του προσώπου

Η ελευθερία του προσώπου 23 Νοεμβρίου 2018 Η ελευθερία του προσώπου Θρησκεία / Ποιμαντική πρωτοπρεσβύτερος Ευστράτιος Καρατσούλης Το θέμα της ελευθερίας του ανθρώπου είναι ένα κεφαλαιώδες ζήτημα στην ορθόδοξη ανθρωπολογία. Σύμφωνα

Διαβάστε περισσότερα

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΑΠΟΔΕΛΤΙΩΣΗ

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΑΠΟΔΕΛΤΙΩΣΗ Ημερομηνία 10/3/2016 Μέσο Συντάκτης Link http://www.in.gr Τζωρτζίνα Ντούτση http://www.in.gr/entertainment/book/interviews/article/?aid=1500064083 Νικόλ Μαντζικοπούλου: Το μυστικό για την επιτυχία είναι

Διαβάστε περισσότερα

Ο σχεδιασμός για προστασία της «παλιάς πόλης» ως σχεδιασμός της «σημερινής πόλης»

Ο σχεδιασμός για προστασία της «παλιάς πόλης» ως σχεδιασμός της «σημερινής πόλης» ΒΑΣΙΛΗΣ ΓΚΑΝΙΑΤΣΑΣ' Ο σχεδιασμός για προστασία της «παλιάς πόλης» ως σχεδιασμός της «σημερινής πόλης» Α. ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ Το θέμα του συνεδρίου, Ήέες πόλεις πάνω σε παλιές", είναι θέμα με πολλές

Διαβάστε περισσότερα

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΝΟΗΤΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΝΟΗΤΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ Αλέξης Καρπούζος ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΝΟΗΤΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ Η περιπέτεια της ανθρώπινης χειραφέτησης Εγχειρίδιο έρευνας και διδασκαλίας Εργαστήριο Σκέψης - Αθήνα 2011 Τίτλος: Εισαγωγή στην κατανοητική φιλοσοφία

Διαβάστε περισσότερα