Σ. Σ. Χα;ρκια;νάκης. Σπηλαιώδη τοπία. Πρώτη έκδοση, Άθήνα; 2005 ISBN Σ. Σ. Χα;ρκια;νάκης

Transcript

1

2

3 ΣΠΗΔΑΙΩΔΗ ΤΟΠΙΑ

4 Σ. Σ. Χα;ρκια;νάκης Σπηλαιώδη τοπία Πρώτη έκδοση, Άθήνα; 2005 ISBN Σ. Σ. Χα;ρκια;νάκης Στοιχειοθεσία; κα;ι έκτύπωση: Τυπογρα;φικο έργα;στήρι «Δόμος» ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΟΜΟΣ Μα;υρομιχάλη 16, Άθήνα, Τηλ , Fax

5 Σ. Σ. ΧαρκιανάΚΎ)Ι; ΣΠΗΛΑΙΩΔΗ ΤΟΠΙΑ ι ποιηματα 'Εκδόσειι; Δ όμοι;

6 ΠΟΙΗΤΙΚΑ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ Χωμα και στάχτη, 'Αθήνα Παραλήρημα του Ν6του, 'Αθήνα Άπο φυλακης πρωιας, 'Αθ'ήνα Ε[ς ωτα άκου6ντων, 'Αθήνα Άπαράκλητοι καιροί, 'Αθήνα Ή ο[κει6τητα των α[νιυμάτων, 'Αθ'ήνα τροπικα [δι6μελα, Θεσσαλονίκη Μεροληψίες, Θεσσαλονίκη Έν ΥΊί άλλoτpί~, Ι (συγκεντρωτικη εκδοση), 'Αθήνα Ή αμυνα των νηπίων, Θεσσαλονίκη Πορτραίτα του νερου, Θεσσαλονίκη Χέρια σκιας, Θεσσαλονίκη Διάκριση πνευμάτων, Θεσσαλονίκη ΝοσταλΥία παραμέτρων, 'Αθήνα 'Εν ΥΊί άλλoτpί~, ΙΙ (συγκεντρωτικη έκδοση), 'Αθήνα Ή αλλη εκδοχή, 'Αθ'ήνα Στη δοκιμη του φέυυους, 'Αθ'ήνα Σπασμένοι συνειρμοί, 'Αθ'ήνα ΎΥρα τοπία, 'Αθήνα Fireworks and Sparrows (εκδ. Primavera), Sydney Τεφρές άκτές, 'Αθ"ήνα Έν ΥΊί άλλoτp{~, ΠΙ (συγκεντρωτικη εκδοση), 'Αθήνα ΤΟ αλυος της παρρησίας, 'Αθ'ήνα Μετρητές άλυηδ6νες, 'Αθήνα Έπιφυλάξεις, 'Αθήνα Λιτανεία χρωμάτων, 'Αθ"ήνα "Ομβρια δδατα, 'Αθήνα Ή δομη των κρυστάλλων, 'Αθ'ήνα Ό βαθμος της εκπλήξεως (ανθολογία), 'Αθήνα Νεροσυρμή, 'Αθήνα Austra1ian Passport, δίγλωσση ανθολογία (εκδ. Brandl & Schlesinger), Sydney Οί πρωτες ϋλες, 'Αθήνα 200} 'Εν αινίγματι και έν έσόπτρψ, 'Αθήνα Mother. Α Moving Reflection ofgod, (ATF Press) Adelaide 2005.

7 Μ νήμ.ύj Μ,χαΎ;λ Έμ.μ.. Θέμ.ελΎj

8 Το χαθαρο φορτ{ο μιας χεφονομ{ας προς τ' αστρα πωλ Έλυάρ

9 ΝΕΥΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ "Ολοι οί όμόκεντροι κύκλοι που προξενεί ή πτώση στό νερό εrναι τα σωσίβια του ναυαυου. Ν. Kaηtschev Σημασία δεν εχει ποιο μέλος του σώματος πρωτοστάτησε που εξελίχθηκε σε λειτουργία. Άπορίας αξιο μαλλον το γιατί στην πρώτη κίνηση,ι,,, ι ονομασαμε παντα την πρωτη κινηση «χ εφονομία». 'Ίσως γιατι στον ανθρωπο το ατομο ποτε δεν λειτούργησε στον ένικό. Άκόμη και ή εσχατη πτώση του νευμα μεταδιδόμενο κυκλικα ως το απεφο. Sydηey-Brightoη Le Saηds

10 ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΑΝ ΑΒΑΣΙΣ «"Οσψ περισσότερόν τις γελα τόσψ ανθρωπινότερος είναι.» Έμμ. ΡοιόΊ]ς Για να γελάσεις πρέπει να μπορείς να ξεχνας. Για να ξεχάσεις πρέπει να μπορείς να ελπίζεις. Για να ελπίζεις πρέπει να μπορείς να πιστεύεις. Για να πιστεύεις πρέπει να μπορείς ν' άγαπας. Sydney-Brighton Le Sands

11 ΕΠΙΜΝΗΜΟΣΥΝΟ Πρόβαλε ανθε τση Μάνας Σου και τ' κι όρμήνεια του Κυρου Σου Άοερφου Σου απαντοχη και τση γενιας καμάρι να οεις πως Σε θυμούμαστε \ \, να μην παραπονιεσαι. Άσήκωτος ό χωρισμος μά 'χει ~ ψυχη φτερουγες και σφιχταγκαλιαζόμαστε κάθε πρωι και οειλι και το καντήλι ανάβουμε ωσπου ν' ανταμωθουμε! Sydney-Brighton Le Sands ΟΟ4 -π-

12 ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ Σ,.,.,, ΛΑ πασμενα ηταν τα κρυστα και των άνθρώπων οί πατημασιες σβησμένες πιο γρήγορα κι άπ' τις άέρινες οιαορομες του πελαργου. που πηγαν κείνοι που τραγούοησαν τον ηλιο με σκηνικο μονάχα τ~ν Αυγή; "Οσο ή σφαίρα γυρίζει άνακαινίζοντας κάθε σημείο της ευθείας στ~ μυστικ~ γραμμ~ ποιος είναι κείνος που όρίζει άρχ~ και τέλος; α Sydney-Brighton Le Sands Ι2-

13 ΟΧΟΡΕΥΤΗΣ Κινεί το σωμα σαν να μην είναι δικό του εργαλείο ούοέτερο που δεν άντιστέκεται σ' όπoιoδ~πoτε χεφισμο και δίνει την εντύπωση πως δεν πονα μ ~τε μπορεί καμια προσπάθεια να τον κουράσει. Μονάχα οταν φτάνει στην κορφη της καμπύλης καθως εχουν ύποταχθεί οί ήττημένες άντιστάσεις των οστων των ίστων και των νεύρων βλέπεις στο βλέμμα και την ύγρη άνάσα να πανηγυρίζουν εν ακρι;t σιγ"ώ άδιάσπαστες στο κοινο κατόρθωμα ολες της ψυχης οί δυνάμεις! Sydney-Brighton Le Sands

14 ΜΕΤ Α ΤΗΝ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ Είδα τα βρεγμ.ένα φύλλα τ'ijς έλιιiς να τρεμοπαίζουν μ.α να στέκονται άγέρωχα! Βάννα Μαρκετάκη 'Έτσι γινόταν πάντα. Κι ετσι γίνεται άκόμα. Κι 'ίσως περισσότερο στο μέλλον,ι Ι θ' Ι ετσι παντα α γινεται. Θα μας παpίjγopoυν κάθε φορα χωρις λόγια τα θεωρούμενα αψυχα μέpίj του Σώματος της άδιαίpετίjς ΔΊjμΙOυpγίας καθως αύτα διατίjpoυν σταθερες τις μορφες και τους ρυθμους στις έκρήξεις και τους παροξυσμους του εκπτωτου άνθρώπου. Sydney-Brighton Le Sands

15 ΠΕΡΙΑΓΓΕΛΩΝ Στη Μαρία Ψαρομμάτη (t Ίαν. 2004) Μικρη Μαρία, τώρα μπορω να το πω εν μέσύj Έκκλησί~ εκ μέρους των Γονέων και των Άδελφων και σλων των Φίλων Σου στι πολυ πριν αρρωστήσεις Δωδεκάχρονη είχες δεχθει τόση χάρη χωρις να το ξέρεις ωστε ακολουθοσσες σιωπηλη κατα πόδας τη Μεγάλη Μαρία την \ Π αναγια ',, J,~, ζ', σαν γατακι σπιτισιο που οεν ητ"fjσε τροφη παρα μονάχα συντροφια και γαλήνη. ΤΟ παιδικό Σου σωμα προς το τέλος είχε πάρει το σχημα 1ερης καμπύλης και με τα δάκτυλα ακόμη στο πιάνο συνεχως ρωτοσσες με μάτια όρθάνοιχτα απο απέραντη νοσταλγία μονάχα αν και ΟΙ 'Άγγελοι αρρωσταίνουν. Τίποτε &λλο! Sydney-Brighton Le Sands

16 ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ ΤΥΦΛΗΣ ΟΥΤΟΠΙΑΣ 'Έκαμαν λάθος το μεγαλύτερο λάθος εκαμαν οσοι πίστεψαν πως ή νύχτα όριοθετετται και μάλιστα με στοιχετα συμβατικα συνθ-ηκες απρόσωπες προσδοκίες τυφλ-ης ουτοπίας. ΤΟ πιο ασύμβατο δεδομένο στη φύση εϊναι ή νύχτα τουλάχιστον για τον &νθρωπο φως έκ φωτος έξ όρισμου. "Οσο βαθύτερα μας φωτίσει αύτη ή αλήθεια τόσο λιγότερη νύχτα θα είσβάλει στους χώρους που κυοφορετται ή ζωη ίδιωτικους η δημόσιους αδιακρίτως. Sydney-Brighton Le Sands 28-Ι-2ΟΟ4-16-

17 ΣΕ ΡΙΖΙΜΙΟ ΧΑΡΑΚΙ Άπο τη βέργα του βοσκου κι ως του ζευγα τ' άλέτρι μετράει ό Θεος τον ανθρωπο κι ό ανθρωπος την ψυχή του, 'β', και τα ουνα σωπαινουνε κι οί κάμποι άναρωτιουνται ιντα λογης νά 'ν' ή ζωη στον άποκάτω κόσμο. Μ α " τα μεγα 'λ α μυστικα ' θα μένουν σφραγισμένα, \, \ β, σαμε να στεκουν τα ουνα κι οί κάμποι να διψουνε κι ό ηλιος να μη σταματα,!ι' ', '!Ι' να οιωχνει τα σκοταοια άπο το πρόσωπο της γης. Sydney-Brighton Le Sands Ι]-

18 ΣΧΕΔΟΝ ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΑ Θά 'θελε νά 'ξερε ποιος ετναι,~, 1::' μα οεν ι.,ερει. ΤΟ μόνο που μπορεί να πεί χωρις ντροπη ετναι πως φθονεί τους καταρράχτες κείνα τα υπερεκχειλίζοντα άρσενικα νερα που δεν άντέχουν για πολυ πλ~ξη όριζοντίου. Μη συναντώντας άντίσταση πέρα άπ' τον ανεμο γκρεμίζονται στην 'Άβυσσο άφου σκορπίσουν στη διαδρομη το υγρό τους σωμα κονιορτος άπο λείψανα Ν εομάρτυρος. \, Ι'}:> σε φωτεινα σ~αγoνtoια Melbourne 30-Ι

19 ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΑΝΑΓ ΛΤΦΗ Ν έφη που περιφέρονταν άδέσποτα στα θόλο τ' ουρανου δεν ηταν πάντα ύορατμοι που τους γέννησε άφόρψη ζέστη μ~τε καπνοι άπα έργοστάσια η πυρκαγιές. Κάποτε ηταν στεναγμοι άπελπισμένων που κάποιοι δεν πρόλαβαν η δεν θέλησαν να \ τους \ κρυ 'ψ ουν κι ετσι άνέβηκαν κι εμειναν μετέωροι καταγγελια άνάγ λυφη χρωμα και σχημα προβάτου. Melbourne-Sydney

20 ΧΩΡΙΣ ΕΠΙΦΥΛΑΞΕΙΣ ΤΟ θαυμα υπάρχει έκεϊ που το άναζητας. πα'! Κόξ Θαυμα δεν ετναι το εκτακτο μητε ι το " σπανιο και "λι το ιγο \ \ Ιζ \ \ ΨΙ1: για να χρεια εται να το α"εις \ \ \ σαν τον χρυσο η τους πολύτιμους λίθους. Θαυμα ετναι το τακτικο και το πολυ για να σκεπάζει ολους άπλωμένο ως τον εσχατο κόκκο κονιορτου τ-ης απέραντης δημιουργίας αρκετ να μη θεωρ~σεις τίποτε κι ακόμ η πιο πολυ τίποτε αυτονόητο. τυχατο η ανόητο Sydney-Redfern

21 ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΘΕΟΙ "Ενα πρωι που όεν ~χoυσαν πια. καμπάνες και όεν ύπύjρχαν Ναοι εκεϊνος περίμενε να. όεϊ τον ηλιο ν' άνατέλλει μέσ' άπ' τα. σύννεφα μα. ό ηλιος όεν φαινόταν. "Οταν άλλάζει τόσο ριζικα. των πραγμάτων ή τάξη όεν εϊναι μόνο οί &νθρωποι που άγανακτουν καιζητουνεπανάσταση εϊναι πρωτίστως οί θεοι που εξοργίζονται σαν \ αν "θ ρωποι \ ~\ λ'ζ \ \ θ ' και αεν σπ αχνι ονται πια σαν εοι. Sydney-Brighton Le Sands Ι-

22 ΑΜΦΙΒΟΛΟ ΠΡΩΤΕΙΟ ποτε δεν φιλοδόξησε ό ηλιος μήτε ή σελήνη να συναγωνιστουνε το φως του δικου σου προσώπου εχοντας διδαχθετ άπ' δλα τα συμφραζόμενα πως μόνο για σένα εκτισε ό Θεος άπο το 'Άλφα ως το 'Ωμέγα τον \ υπο "λ οιπο κοσμο. ' Χωρις έσένα ή κτίση δεν θά 'ταν κόσμος αν δεν ύπηρχαν τα δικά σου μάτια θά 'μενε άθέατο το σύμπαν αγνωστος " ο 'Θ' Πόσο θ' άντέξεις νηφάλιος ενα τόσο βαρυ φορτίο νιώθοντας δλο πιο ανισος... εος. και προς τον κόσμο και προς τον Θεο δσο βαθύτερα το συλλογιέσαι; 'Ίσως αύτη ή άνισότητα δσο οεν ντρέπεσαι να την όμολογετς ένώπιον Έθνων και Βασιλέων κυοφορετ πιο πολυ κι άπ' τη δόξα σου \ ~ \,, τη Cιοτη σωτηρια. Sydney-Brighton Le Sands

23 ΠΑΛΙ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΜΑΣ Δεν εχει αδικο ό Σεφέρης πως τα λόγια μας ειναι παιδια κάποιων αλλων! "Ομως αν τα κυοφορήσαμε έμετς ποιος θ' άρνηθετ πως στις φλέβες των τρέχει δικό μας αιμα; Sydney-Brighton Le Sands

24 Η ΟΡΓ ΑΝΙΚΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ Κεϊνος που κολλα σε μια πεpίπτωσίj γίνεται μεpoλίjπτικoς σχεοον είoωλoλάτpίjς. Δεν ~ταν έπαρκης ή πpoειooπoίίjσίj απο τον προσοιορισμο της προθέσεως,,,ι για ολες τις πτώσεις t.\ \, απο το κεντρο ως ΤΊjν περιφερεια στη οιαρκη προσπάθεια αναπτύξεως με πληθος προσκομμάτων; "Οσο θυμούμαστε την προγονικη παpαίνεσίj οια την των ονομάτων έπ{-σκεψη, υπάρχει ακόμίj έλπίοα, ", εστω μικpίj, να μη βρεθουμε έξόριστοι OΊjλαOη αποκομμένοι απ' την οργανικη συνέχεια αφανων αθλίjμάτων. Sydney-Brighton Le Sands

25 Η ΠΡΟ ΙΚΑ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ Μεταλλαγμένες οί τροφες κι οί ακτίνες του ηλιου που διαβρώθηκαν απ' οσα λύματα κουβαλουσε το σύννεφο τ-ης βαριας βιομηχανίας φέρνανε πίσω θανάσιμα απόβλητα προίκα του διαβόλου, ~,,, 'λ λ I~ για παιοια και φυτα και ου ουοια. Sydney-Brighton Le Sands

26 ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΣΤΟ ΔΙΚΑΙΟΥΧΟ ΠoΛUς άέρας φυσουσε άπ' το παράθυρο και όεν ημουν στο σπίτι να καταγράψω άνεpμ~νευτες άλλαγες στα μπιμπελο της βιβλιoθ~κης καθως άνάλαφρα σώματα προσπαθουσαν να άντισταθουν ως Ύ] έλάχιστη τρίτη όιάσταση πότε στον χάρτινο κόσμο της γραφης πότε στον άόιάστατο ογκο του άνέμου. "Ε τσι περιπου 'θ' α συμ β' αινει και "'λ στα με η του όικου μου σώματος άφου όεν μπορω να παpακoλoυθ~σω τις άθέατες λειτουργίες μ ~τε να καταγράψω τις φθορες άρκούμενος σε τροφη και περίθαλψη κι άφ~νoντας τα υπόλοιπα στον όικαιουχο. Sydney-Brighton Le Sands

27 ΤΟΠΡΑΓΜΑ Δουλεια δική σου δεν ετναι να περιγράψεις το πράγμα κείνο που εχει διαπραχθεί μιλάει μόνο του και κάθε λόγος πια γι' αότο κινδυνεύει να το έξωθήσει στην παρεξήγηση. 'Άσε τα πράγματα να μιλα το καθένα οπως ό άδέσμευτος ανεμος ή άναμενόμενη βροχη ή κυνηγημένη όμίχλη. ΤΟ πράγμα ετναι ίερο οσο το βλέπεις και δεν μιλας και προ παντος οσο δεν το προσθέτεις άνώνυμο πλάι στα αλλα για να σχηματίσεις το βέβηλο πληθυντικο του παντοπωλείου. ΤΟ πράγμα ζεί κι άναπνέει όλόκληρο Αότο δεν ετναι μοναξια δεν ετναι ύπεροψία. μονάχα στον ένικό. Μονάχα οταν ολα τα γύρω ξεχασθουν για λίγο \ " θ' σα να ταν περι ωριο μπορείς να δείς όλόκληρο το περίγραμμα ηγουν το στρογγυλο μυστήριο του αγνωστου κλήρου! Sydney-Brighton Le Sands

28 ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΛΥΤΡΩΣΕΙ ΤΟΝ ΑΘΩΟ; ΤΟ πρόβλημα, κόμβος που κράζει και προκαλεϊ. ΤΟ α'ίνιγμα, κόμβος που καφοφυλακτεϊ και \ τρομα 'ζ ει. Ποιος θα λυτρώσει τον αθωο που οεν εμαθε να περπατα και ν' αλλάζει ορόμο μπροστα στην πρόκληση να χαμογελα και ξαφνικα να παγώνει μπροστα στον τρόμο; Sydney-Brighton Le Sands

29 ΜΑΥΣΩΛΕΙΑ ΠΤΩΜΑΤΩΝ "Οποιος μασάει τα λόγια του μοιραίως βγάζει σκοτωμένες αλήθειες όλοζώντανα Ψέματα. Ποιος λόγος τον ωθησε να μιλήσει αφου οεν αντεχε τ~ν ευθύνη του λόγου; "Ε τσι γεμισαν ' τον '" αερα μαυσωλεϊα πτωμάτων. Δεν εοωκαν μάχη για τίποτε \ ~\ Ι Ψ ι γιατι οεν πιστε αν τιποτε. Sydney-Brighton Le Sands

30 ΟΠΕΡΙΓΤΡΟΣ Μιλουν συνεχως για χίλια-δυο δμως είναι λίγα κεϊνα που αισθάνονται για να δέσουν παρέα. 'Έτσι άναγκάζεται καθένας που εξαντλειται σε δσα πρόλαβε να πει με στόχο την προσοχη των περισσοτέρων \ 1:: ' \ 1:: ' να ",αναγυρισει στη μονα",ια του, 'λ \ 'β μετρωντας πα ι τους φο ους \ \ t Ι, για την επομενη μερα δπως μετρας τα χρήματα που μένουν άκόμη ωσπου να πληρωθουν οί εκκρεμότητες. Sydney-Brighton Le Sands

31 Ο ΒΙΟΤΟΠΟΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ 'Ονειρεύομαι όλες τις 6μορφες που περπατοσν μέσα στη νύχτα. πωλ Έλυάρ Κ \ ~\ Ι \ \ ~ Ι ανεις οεν μπορεσε ποτε να οωσει ~/)/, Ι (, ι εναν εστω κατα προσεγγιση ορισμο της νυχτας καθως εκ των προτέρων την ταυτίζουμε με το ρευστο με το βαθυ,\ Ι ~ με το σκοταοι. Διόλου λοιπον τυχατο που τα ονε φα ι, I~' \, Ι τα χουμε παντα οεσει με τη νυχτα. "Ομως, αν νύχτα ό κατεξοχην βιότοπος του ονείρου πως ή ψυχη των ποιητων επιβιώνει βλέποντας ονεφα ντάλα μεσημέρι; Sydney-Brighton Le Sands

32 ΑΝΑΛΟΓΙΕΣ ΕΙΚΟΝΩΝ Βλέπει τον ζητιάνο στο πεζοδρόμιο με άπλωμένο χέρι και το καπέλο στο δάπεδο να μαζεύει κέρματα του κόσμου που σχολνα, \,... \, πηγαινοντας να κρυφτει στη νυχτα τον μόνο χρόνο που δεν εχει προγραμματισμους η σταθερες προβλέψεις κι άνακαλύπτει έκλεκτικες συγγένειες Κι αυτος ζητιανεύει όλημερις ανα, λ' ογιες εικονων. " ηχους και χρώματα κραυγες και ψιθύρους για να πλέξει το ρουχο που θα ντύσει ""Ά ν περισσε 'ψ ει κανενα, ρετα 'λ ι θ ' \ ~ Ι,ι α το οωσει στο γειτονα "1\ \,,'~ 'Θ \ η και στον ιοιο το τ~ γύμνια του.... εο οπως ελεγε ό Ρίλκε! Melbourne

33 ΤΑ ΑΣΥΝΟΔΕΥΤΑ Έαv αvαλάβω τα, πτέρvγά, μοv κατ' Op8pov... (Ψαλμ. 138, 9) 'Ήτανε μουτρωμένος ό μικρος που τον άγουρο ξύπνησαν να πάει σχολείο την ωρα που τα πιο πολλα παιδια κοιμουνται κι αύτος δεν ηταν μήτε έφτα χρονων. Περίμενε στη στάση του λεωφορείου και δεν ηταν μόνο μουτρωμένος. κοιτουσε τώρα άπαρηγόρητος ", \ 'θ \...,. Ι οχι πια για τον υπνο που του στερησαν άλλα γιατι περίμενε μόνος. Δεν θέλησα να του πω λέξη μην τον ένοχλήσω. Άρκέσθηκα σ' ενα φευγαλέο χαμόγελο που δεν βρηκε τη δύναμη ν' άνταποδώσει. Μα αν του μιλουσα θα μπορουσα να του πω πόσα μεταναστόπουλα άπ' το ΚαστεΛλόριζο η άπ' το Τσιρίγο ηλθαν στην ήλικία του άσυνόδευτα στην Αύστραλία ν' άναζητήσουν τον πατέρα που δεν γνώρισαν το μακρινο θείο η αλλο συγγενη χωρις να κουρασθουν να ψάχνουν χωρις να φοβηθουν... ΚαΙ στο τέλος δεν χάθηκαν! Sydney-Brighton Le Sands

34 ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΕΙΝ ΑΙ ΝΕΥΜΑ Για νόημα ψάχνουν ΟΙ φιλόσοφοι ένω το κηρύττουν ΟΙ "~θικoλόγoι άλλα το νόημα δεν είναι νόηση να άπαιτεί σπαζοκεφαλια το νόημα είναι νευμα. Χειρονομία μυστικης άγάπης το νόημα εκθετη τρυφερότητα που σε καλεί να άπολαύσεις τη φύση των οντων καθως σου δίνεται άνθισμένη ξεχνώντας μια στιγμ"η τους άργυραμοιβούς. Brighton Le Sands

35 Ο ΓΕΙΤΟΝ ΛΣ ΜΟΤ Ο ΚΛΛ ΤΜΝΙΟΣ Πρωι τον ειδα απέναντι στην αυλή του να ξυπνα και να πηδάει απ' το κρεβάτι κατευθείαν εξω περπατώντας ξυπόλυτος στις νοτισμένες πλάκες σημάδι πως δεν εσβησε ποτε στο αίμα του "η δίψα του Ά νταίου. ΠΎjρε υστερα μια μεγάλη κούπα θά 'ταν βραστάρι του βουνου φερμένο τελευτατα απ' την Πατρίδα κι αρχισε να ρουφα σαν νέκταρ το υγρο αρωμα την ωρα που ή γυναίκα του με τα παιδια εβλεπαν ίσως ονεφα, το ίδιο γ λυκα κάτω απ' τη θαλπωρη του δικου του μεροκάματου. Φόρεσε στη συνέχεια ενα-ενα ",\ Ι τα τσουραπια του και τα παπουτσια κι ανέβηκε στη σέμι-τρέιλερ σα να σκαρφάλωνε στα αστέρια ν' άρπάξει το '{διο το φεγγάρι που ηταν ακόμη όλόκληρο στον ουρανό. Κίνησε τέλος τη μέρα του με το για νά 'ναι βέβαιος σταυροκόπημα πως θά 'ρθει πίσω το βράδυ. Sydney-Brighton Le Sands

36 ΣΑΝ ΤΟ ΠΑΙΔΙ Στη Στελίτσα Δεν είναι παρελθον μήτε εισέτι παρερχόμενο. ""Αν ηταν ετσι δεν θα μιλούσαμε πια γι' αυτό. Συνήθως μιλουμε γι' αυτο που γίνεται γι' αυτο που βλέπουμε να ερχεται ~ να φεύγει γιατι ξέρομε πως μας «αφορα» δηλαδη μας βλέπει κι αυτο και θα συνεχίσει να μας κοιτάζει ακόμη κι αν κάποια δύναμη το σέρνει βιαίως να το αποσπάσει απο μας σαν το μικρο παιδι που το πηραν ΟΙ γονετς απο μια παρέα κι αυτο ένω αναγκάζεται να ακολουθετ έξακολουθετ να γυρνα πίσω \ \ 'ζ και να κοιτα ει να κοιτάζει έπίμονα \ 'ζ λ \ να κοιτα ει νοστα γικα μη θέλοντας να γίνει παρελθόν. Sydney-Brighton Le Sands!7-4-2ΟΟ4-36-

37 ΑΛΛΟΣ ΟΡΟΣ ΣΤΓΚΡΙΣΕΩΣ Ό μακαρίτης Νίκος Καρουζος δεν χόρτασε ψωμι " λ'β,, λ' για να προ α ει να «απο- αυσει» Θ ',,... εο και ποιηση. "Οσοι δεν εrμαστε αξιοι ν' άκολουθήσουμε εστω μακρόθεν το παράδειγμά του ας του ψάλλουμε έκ βαθέων το «Αίωνία ή μ νήμ η» όχι κυρίως γι' αυτον πρωτίστως για δική μας ύπόμνηση... Sydney-Brighton Le Sands

38 ΠΕΡΑ Απα τα DNA «Φαντάζονται οτι άνακάλυψαν τη ζωη επειο,η άνακάλυψαν το DNA» Άλέκος Φασιανός Δεν ύπάρχει βλασφημία φρικτότερη άπο το να τελετς πράξεις δικές σου έν όνόματι Κυρίου να τολμας δε και να το κηρύττεις άκόμη κι σταν ξέρεις στι ψεύδεσαι, ''Α ν είμαστε σε καλύτερη μοίρα ΟΙ περιλειπόμενοι ας άπαντήσουμε μόνο ευκτικά: θο1), Κύριε, φυλακην τψ στόματί μου... και θύραν περωχψ; περι τα χείλη μου! Sydney-Brighton Le Sands

39 ΝΤΧΤΕΡΙΝΟ ΣΤΙΓΜΙΟΤΤΠΟ 'Ανοίγεις ξαφνικα τα μάτια και πριν δείς το ρολόι εχεις λησμoν~σει πόση ωρα νωρίτερα άγωνίστηκες να τα κλείσεις για να κοιμηθείς. τα μαξιλάρια όλόλευκα εχουν πυρετο σαν να βρίσκεσαι συνεχως σε νοσοκομείο κι ή νύχτα εξω σε περιμένει άνυπόμονη για τον έωθινό σου περίπατο που πάει να γίνει άμφίθυμη εμμoν~. Μα πάνω άπ' δλα τα σκόρπια περιοδικα και βιβλία στ~ μοκέτα του δαπέδου φέρνουν πίσω μακάβριες παιδικες άναμ ν~σεις άπ' τ~ν πλακόστρωτη αύλ~ του πατρικου ι λ ι σκεπασμενη τε ειως με σφαγμένα πρόβατα και χοιρίδια κα θ ως ' περιμεναν f την \ περαιτερω, Όιεκπεραιωση ~ ι πριν καταλ~ξoυν στ~ν πολυώνυμη ι λ ι χριστουγεννιατικη πε ατεια. Sydney-Brighton Le Sands 2Ι-4-2ΟΟ4-39-

40 ΥΠΟ ΟΞΕΙΑΝ ΓΩΝΙΑ Λατρεύαμε την τομη της σελήνης με το κλωνάρι της ροδακινιας. Κλείτος Κύρου Έσυ οεν χρειάζεσαι σκψικες προετοιμασίες, «:,, μ Ύjτε υπoκρoυσύj μoυσικύj δπως κάνουν σε OΎjμΙOυργίες θεάτρου. Φτάνει ά:καριατα να σε χτυπ~σει εικόνα ουνατη κι ά:μέσως το θάμβος ά:ναβλύζει σαν αίμα ά:π' το κομμένο δάχτυλο της σελ~νύjς ένω το θαυμα οιαγράφεται ύπο όξείαν γωνία οείχνοντας το κλωνάρι της ροοακινιας. Sydney-Brighton Le Sands

41 Η ΚΑΤΑΙΣΧΥΝΗ ΤΩΝ ΚΛΗΤΩΝ Τίποτα όεν μπορέσαμε να σοφισθουμε \, Ι t" για να πεσει ο ανεμος \,(,~ να κοπασει η καταιγιοα. Δεν ημασταν, βλέπετε, γόητες η μάγοι κι έ!) μήτε Άπόστολοι θαυματουργοι ας ειχαμε άκούσει τον Διόάσκαλο, β β Ι, ι να ε αιωνει τους πιστευοντας: τψ όvόματί μου δαιμόvια έκβαλουσι!) Υλώσσαι') λαλήσoυσιv KatVaZC; οφει') άρουσι!) κα!) θαvάσιμόv τι πίωσι!) ού μη αύτου') βλάψει έπι άρρώστου') χειρα,> έπιθήσουσι!) και καλω') EfOvatV. Ποιος θά 'χε πρόσωπο να ξαναβγετ στην Άγορα την Έκκλησία του Δήμου τους θιάσους των Σοφιστων με τέτοια άποτυχία σ' δλη την γκάμα,,,~, t.\ '" θ ι ι απ τα οαιμονια ως τους εν ασ ενειαtς κατακειμενους; Sydney-Brighton Le Sands

42 ΑΝΕΚΠΛΗΡΩΤΟ ΧΡΕΟΣ «ή καρδιά μας σκιρτα στο θέαμα μιας χελιδονοφωλιας» Άμάντα Μιχαλοπούλου Άφου χελιδόνια είναι τα πουλια που πανε κι ερχονται τραγουδώντας την ''Α νοιξη 't Ι,,, χωρις η φτωχη των σαρκα να κινησει την κυνηγετική μας αίμοβορία θά 'πρεπε προ πολλου νά 'χαμε γράψει τη συνοπτική των βιογραφία/έργογραφία που θά 'ταν ίσως και για μας «ποιητικα διαπιστευτήρια» στην οικολογία. ''Α ν το άρχαιότατο ονομα «χελι-δων» άπηχεϊ δυο γνώριμους ηχους ητοι το προαιώνιο γλίστρημα του χελtoυ ι 'θ';;-', σε αι ερες υιχως συνορα άλλα και την άλγηδόνα των άναμνήσεων θά 'πρεπε να ρωταμε μόνο τη χελιδονοφωλια, ~!,,--... για οσα περιμεναμε να μας πουν χαρτορίχτρες καφετζουδες,ι, λ' η αστρο ογοι... Sydney-Brighton Le Sands

43 ΚΡΕΙΣΣΟΝ ΤΟ ΣΙΓΑΝ 'Έτι πολλα εχω λέυειv vμίv, αλλ' ου δύvασθε βαστάζειv αρτι. (Ίωάν. 16, Ι2) "Οσα κι αν ηοελες να πετς κάποια στιγμη σωπαίνεις \,, \ Ο' πο λ υ ' πριν απ το ανατο. 'Όχι βεβαίως γιατι δεν είχες &λλα να δηλώσεις άλλα γιατι ξαφνικα είδες τα περισσότερα αυτια πεσμένα κατακορύφως για λόγους άκατανόητους. 'Ίσως γι' αυτό, άντι ν' άκοuν περίμεναν να τα χαί'δέψεις! Sydney-Brighton Le Sands

44 ΝΟΣΗΜΑΤΩΝ ΑΛΕΞΙΤΗΡΙΟΝ Χάθηκε το ίσιο βλέμμα κι ό λόυος ό Υενναιόφρων. Βύρων Λεοντάρης Σε οσους σας αμφισβήτύjσαν μόλις ύπoψιάσθύjκαν κάτι αυθεντικο σε σας που δεν το αντεχαν γιατι δεν μπόρεσαν να το μιμύjθoυν, \ \ λ' μ Ύjτε να το σπι ωσουν σπεύσατε αμέσως να δύjλώσετε πως το θρυλούμενο δεν ~ταν δικό σας πως ~ταν μόνο δάνειο θείου έλέους για μια απόλυτύj ενδεια που δεν μπορουσε για πολυ να την ανεχθετ ή αμετρύj φιλανθρωπία του Θεου. Είναι το μόνο φάρμακο να τους σώσετε οντως το μόνο νoσύjμάτων αλεςιτήριον. και να σωθεττε Sydney-Brighton Le Sands

45 ΚΥΡΙΕ ΤΩΝ ΔΥΝ ΑΜΕΩΝ ΕΤν' ή ζωή μας μια κλωστη κλωστη αδύναμη κλωστη βαμβακερή. Ποιος θα στηρίξει τη ζωή μας μπροστα στον ανεμο; ΕΤν' ή αναπνοή μας σύντομη ανάσα και το βημα μετέωρο ποιος θα μετρήσει πότε πα με μπρος και πότε πίσω; Κύριε των Δυνάμεων Κύριε των 01κτφμων μεθ' ήμων γενου! Sydney-Brighton Le Sands

46 ΠΟΙΟΣ ΞΕΡΕΙ Πουλια ειναι τα λόγια μας και βιάζονται ν' άφήσουν τα χείλη φθαρτη φωλιά. Ποιος ξέρει ποιους όρίζοντες θ' άκολουθήσουν; 'Α ν θα τα πάρουν άπο πίσω παιδια με σφεντόνες αν τα χτυπήσουν κυνηγοι αν θα τα βάλουν &λλοι σε κλουβι να κελαηδήσουν; Sydney-Brighton Le Sands

47 ΑΝΤΑΎ'ΓΕΙΕΣ ΘΕΙΑΣ ΟΎ'ΣΙΑΣ 'Ακόμα μια φορα οί χαμένες φωνες που καλοί)ν βαθια μέσα άπ' τη θάλασσα. Lawrence Ferlinghetti Τ, ι ζ \ Ι \ \, ον κοιτα ε στα ματια και τα χερια κι ενω οεν τον ετχε ξαναοεί καθως μιλουσε άγωνιζόταν να θυμηθεί με ποιον εμοιαζε. Τίνος γνωστου το βλέμμα εβλεπε να φέγγει στα μάτια του αγνωστου; Τίνος τα Οάκτυλα και οί χεφονομίες άναβίωναν εκ νέου άπέναντι στο πρόσωπο του όμιλητη σα να ερχόταν άπ' ευθείας άπο εκείνο τον αλλο που οεν μπορουσε να τον θυμηθεί; Έοω οεν πρόκειται για μίμηση το βλέπεις μήτε για ύποσυνείοητη άντιγραφή. Κάποια οιάχυτη χάρη κοινου θησαυρίσματος κυκλοφορεί με οόσεις στους άνθρώπους κα θ ως ' εκτυ 'λ' ισσονται εις " το απεφο " οί άνταύγειες θείας ουσίας. Sydney-Brighton Le Sands

48 Ψ ΑΧΝΩ ΕΝ Α ΜΤΘΟ Ψάχνω ενα μύθο να χωράει την ψυχή μου απο το δαίμονα τύjς απόκρημ νης μοναξιας ως την κοινωνία τύjς θείας Ευχαριστίας. 'Ένα κλαδι βασιλικο ζητιανεύω να ξορκίσω ραντίζοντας τις χωματερες τύjς κραιπάλης αφου τα τραίνα τύjς έπιστρατεύσεως - ι γυρνανε πισω καθως OL νεοσύλλεκτοι δεν πειθαρχουν να πολεμήσουν πια εξω απ' τα σύνορα! Sydney-Brighton Le Sands

49 ΣΤΟ ΣΚΛΗΡΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ Χαώδεις έκτάσεις στετρες τυφλες προτάσεις μορφες γριφώδεις αποτρόπαιες καθως τις κυνηγοσσες οπως-οπως μ-ήπως τις χάσεις. Το πείραμα χρ"ήσιμο κι rσως απαραίτητο '''' Ι Ι \ ~ J μονο αν περισσευει χρονος για οοκιμες. Άλλιώτικα 'ζ ", <:ο \ κακοφορμι ει σε επικινουνο πειρασμο κι οσοι πεινοσν και διψοσν που δεν είναι λίγοι δεν συγχωροσν ποτε στον ποιητη στο σκληρο μεσημέρι το χασομέρι. Sydney-Brighton Le Sands

50 Ο «ΞιΕΡΟΛΑΣ» "Οταν κάποιος και οη εκ των τα πρωτα φερόντων οεν άκούει αυτους που πρέπει τους «επαtοντες» -οιευκρινίζει ή εμη ταπεινότηςμοιραίως άκούει αυτους που δεν πρέπει γνωματεύει άπα χρόνων άμνημονεύτων ό θυμόσοφος άπλας λαός. Ά νάμεσα σ' αυτους τους σφαλερους Δασκάλους πρωτος συνήθως ετναι ό «Καπεταν "Ενας» που εν τi) άφροσύν"ώ του οεν ύποψιάσθηκε ώς εχθρα ασπονοο ταν (οιο ταν έαυτό του οιευκρινίζει και πάλιν ή εμη ταπεινότης ό οε θυμόσοφος άπλας λαας ταν εχει ηοη χαρακτηρίσει μονολεκτικα με ονομασία όπωσοήποτε βάρβαρη άλλ' ομως σε θαυμαστη κυριολεξία λέγοντας περιφρονητικά: ό «ξερόλας»! Sydney-Brighton Le Sands

51 ΝΥΜΦΙΟΣ ΑΝΥΜΦΕΥΤΟΣ 'Ήλιος είναι το μάτι τ' ουρανου και της ψυχης το φλάμπουρο τουλάχιστον γι' αυτους που άρνήθηκαν το σκοτάδι λατρεύοντας το φως. ΚεΤνος που γεύθηκε την Ύιλιοφάνεια ώς τέκνον φωτος δεν καταδέχεται πια να λοξοδρομήσει. ΦιλοδοξεΤ ενας άντι πολλων ώς συνήθως να μαρτυρήσει για τη μονογαμία της Άγάπης Νυμφίος Άνύμφευτος. Sydney-Brighton Le Sands

52 ΔΙΧΩΣΕΣΕΝΑ Έλθε ό μόνος προς μόνον ότι μόνος είμί. Συμ.εων Νέος Θεολόγος ""Αν δεν προυπηρχε το φως " θ",ι τι νoύjμα α χε το ματι; ""Αν δεν με περίμενες στη στροφη του δρόμου ποιος ό λόγος μια ζωη να στολίζομαι \ \ β 'ζ \ \ β, και να ια ομαι για το ραντε ου; Δίχως 'Εσένα δεν ετμαι άπλως μόνος. ΕΤμαι άνεξ~γψoς αυτοκαταργούμενος όλωσδιόλου περιττός! Sydney-Brighton Le Sands

53 ΤΟΥΣ ΦΤΑΝΟΥΝ ΟΙ ΤΥΨΕΙΣ Άφηστε τους να όλολύζουν νομίζοντας οτι τραγουοουν, λ' ", θ' μια π ανη παραπανω τους κανει συμπα εστερους '!ι>' 'ίί 'ζ' " και οεν αν\α ει το προσωπικο τοπto οταν μάλιστα οι 'ίοtoι γνωρίζουν οσο καν εις &Λλος πόσο οολίως μεταλλαγμένα τα ύλικα και όχι μόνο ή μέθοοος! Κατα βάθος κι έκετνοι στο παρα πέντε οεν εχουν που άλλου να ποντάρουν παρα μονάχα στο μέγα ελεος του μόνου ουνάμενου να έλεήσει. Άφηστε τους στην προσοοοφόρο πλάνη των τους φτάνουν οι άνομολόγητες τύψεις πως οεν ετπαν μήτε μια φορα το &ρρητο όνομα του τελείως Ά νώνυμου του Αίωνίου του μόνου Άληθινου... Sydney-Brighton Le Sands

54 ΤΟ ΤΕΤΡ ΑΓΩΝΟ ΚΑΙ Ο ΚΥΚΛΟΣ Ποιος ό λόγος να τετραγωνίσεις τον κύκλο; Δεν σε στένεψε άκόμη ό τετραπέρατος κόσμος; Οί γωνίες πληγώνουν ι \ ~I λ ματωνοντας τα οακτυ α που ζητοσν να ψηλαφήσουν άκόμη κι οταν είναι όρθες οί γωνίες. Ό κύκλος άπείρως πιο φιλικος κάμπτει συνεχως κάθε σημεϊο της περιμέτρου του θέλοντας να σε περιφέρει άνώουνα σε φιλόξενη περιφέρεια μια άπέραντη άγκαλια,,ι 'λ μια αεναη καμπυ η... Sydney-Brighton Le Sands

55 ΔΙΨ ΑΣΜΕΝΟ ΓΕΡ ΑΚΙ Πάνω απο χαίνουσα χαράδρα Ισορροπώντας \ ~Ψ', το οι ασμενο γερακι νικήθύ)κε απ' το ασύ)μένιο μονοπάτι που ετχε χαράξει νωρίτερα \ σαλιγκάρι, γυμνο, κα θ ως σερνοταν κατασαρκα σε παρατεταμένύ) σιωπη ΙσοΟύναμΎ) με το θάνατο. Sydney-Brighton Le Sands

56 ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΘΕΜΙΤΗ «Παίρνοντας άποστάσεις άπο κάθε κίνηση παγιωμ.ένη στο χωρο της 'Ιστορίας» Έλένη Κονουλη-Μπασούκου 'Ελευθερία δεν ειναι να χεφισθετς κατα το δοκουν οσα ετυχε να συναντήσεις \ \ θ 'θ \ β, σαν να τοπο ετύj ΎJκαν σε ιτρινα, \, μονο για σενα..,. Α ν δεν προλάβεις να νικήσεις προ του τέλους αυτον τον επικίνδυνο πρωτογονισμο θά 'χεις ματαιώσει αναδρομικα οσο τουλάχιστον εξαρταται απο σένα τους φθόγγους και τ~ γραφ~ \' (Ι,, προ παντων ομως τους στεναγμους που κατέγραψαν ΟΙ Προφητες πνευματι, θ"λ ειψ ε αυνομενοι. ' "AσΚΎJσε το προνόμιο της ελευθερίας, ~ \ β' \, Ψ αχνοντας οια ιου στα χωματα και στα σύννεφα για τα κρυμμένα ψήγματα χρυσου αυτα θα δώσουν σχημα στ~ μορφή σου. Sydney-Brighton Le Sands ΙΙ-5-2ΟΟ4-56-

57 ΤΟ ΜΑΝΤΑΡΙΝΙ Π to \, πο λ'" υ απ ΤΎ] σαρκα Ι και το φλοιό του μετρα το κοτσάνι με το φύλλο του!1", ", θ' θλ'β κι Ύ] μυρωοια απ τα τρια κα ως συν ι ονται στις θύ]λες των Οακτύλων. Συναυλία Ά νοίξεως στο Καταχείμωνο! Sydney-Brighton Le Sands ΙΙ-5-2ΟΟ4-57-

58 ΟΡΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΑΝΙΧΝΕΥΣΕΙΣ Μύθος, +ι δίψα της ψυχης. ΑόΎος, το πoτ~pιoν ψυχρου ϋδατος οπως το έπικαλέσθηκε ό Χριστος έλάχιστο και μέγιστο αλληλεγγύης. Sydney-Brighton Le Sands

59 ΑΠΑΙΣΙΟΔΟΞΟ Ό γέρος κάθεται μετρώντας τις μέρες οπως ό άργόσχολος τις χάντρες του κομπολογιου. Δεν τους δένει συγγένεια μήτε άλληλεγγύη κανείς των δεν εχει πρόγραμμα μονάχα εξαντλημένες φιλοδοξίες πικρο επίγραμμα για ενα τάφο που 'ίσως δεν εχει κανένα λόγο νά 'ναι άκόμη άνοιχτός! Sydney-Brighton Le Sands

60 ΟΙΕΛΛΗΝΕΣ ΤΕ να όνειρεύεται αραγε ενα ψάρι σταν χοιμαται έξω άπο το νερ6; J acques Lacarriere Το οτι συνεχιζουν να μιλουν την rδια γλώσσα,, '''!' θ' και για τα ιοια εματα χωρις να πλήττουν δεν σημαίνει ΟΤΙ δεν τόλμησαν να χωρισθουν «συνεχομενοε ι φο 'β ψ». Συνέχεια για τον "Ελληνα ποτε δεν ηταν άπλη συνέπεια ακολουθία αλογη ανάγκη ψυχρου λογισμου. Τούτη ή συνέχεια ετναι μόνο πρωτοπορία οίστρηλασία αμεση απ' τον ουρανό. Γ ',,!"!', 'ζ', λ", «τα κα α και συμφεροντα» ι αυτο οεν καταοεχεται να υγισει του φθεφόμενου κόσμου. Sydney-Brighton Le Sands

61 ΑΝΗΚΟΥΣΤΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ Τότε που ~μασταν παιδια κάθε απειλη που εβγαινε απ' τα χείλη των μεγάλων ",Ι, \" επαιρνε αμεσως σαρκα και οστα \ β \ \ λ' μια αρια σκια π ακωνε την τρομαγμένη ψυχή μας. 'Αργότερα οταν κι έμετς χάσαμε την παιδικότητα τα πράγματα εγιναν ακόμη χειρότερα Κάποια στιγμη ελαβε χώρα σχεδον έφιαλτικά. \, Ι,, μια ανηκουστη ανατροπη κα θ ως \ α "λλ α ξ αν ρο 'λ ους μανα ' και \, κορη: ή απειλη γεννιόταν τώρα, \, ", θ ' κι απο την πιο ανεπαισ ητη σκια... Sydney-Brighton Le Sands

62 ΤΙ ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΤΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ Έγω όεν είμαι χωνευτ~pι γνώσεων κι έντυπώσεων απ' τις φθαρτές μου αίσθ~σεις. Είμαι μονάχα ενα μικρο παιόι που κλαίει απαρηγόρψο έπειόη το ανάγκασαν \ λ' να με γα ωσει... Sydney-Brighton Le Sands

63 Η ΜΕΓ ΑΛΗ ΠΡ ΑΞΗ Πάντων θλιβομένων ή χαρά. (Παρακλ Κανών) Ή θλίψη δεν ~ταν στο πρόγραμμα κανεις δεν μπορουσε να την προβλέψει οσο ή Μάνα προμαχουσε στη ζωη του καθενός μας, Ι" ", και μεσ απ τον ταφο. Ή εύχη της Μάνας δεν ~ταν μόνο σιωπηλη προσευχή. Είχε πάντα προηγηθετ ή μεγάλη πράξη το όλοκαύτωμα του δικου της κορμιου για να ύπάρξουμε για να χαρουμε. Sydney-Brighton Le Sands (Χαρισμ.ένο στην άείμ. νηστη 'Ιωάννα Μεσσάρη)

64 ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ Καθένας τη οική του φωνη τη οική του άναπνοη τη οική του σκέψη. Στο τέλος ολοι το toιo γυμ. νοι μ.προστα στην ενοεια τη μ.οναξια την άμ.cφτtα το θάνατο. Sydney-Brighton Le Sands

65 ΓΙΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣαΥψεμένος άπο το κενο τoίj θεάματος. Νίκος Φωκας Μ ην πεττε τερατολογία του κενου τη σαγ~νyj. Στην κένωσύ; Του εόειξε κι ό Θεος \ λ', Τ ΤΎ) αμπροτερύ) παρουσια ou. πως να μη χαρουμε την έξαίρεσύ) την πλ~ρύ) άπουσία άντιστάσεων άπο ορια και γραμμες που άνακόπτουν το βλέμμα άπο ογκους και ισκιους που μας τρομάζουν; πως να ταυτίσουμε το κενο με μyjόεν ν' άρνyjθουμε την ευνοια την πρόκλyjσyj για μεγαλύτερύ) έλευθερία; Sydney-Brighton Le Sands

66 Η ΠΡΩΙΝΗ ΕΙΡΩΝΕΙΑ ΤΩΝ ΘΕΩΝ Βρέθηκε λαβωμένο ξαφνικα το περιστέρι και μήτε να πετάξει πια μπορουσε ι " ι μητε καν να ΠεΡπατησει στα άρχιτεκτονημένα ίερογλυφικα του πεζόορομου. Πάντως έοω οεν είχε ρίξει κυνηγος οεν είχε όρμήξει γάτος κι ό ορόμος που φωτιζόταν άπ' τα κερια του Λουμπαροιάρη εμοιαζε πρωινη ειρωνεία των θεων \ Ι " πριν γινει ανηφορος. ΤΟ περιπολικο της Άστυνομίας με βάροια ξαγρυπνισμένη το κόκκινο οχημα της Πυροσβεστικης άκινητοποιημένο πιο πέρα σαφετς ένοείξεις πως ό Νόμος άορανετ άοιάφορος σχεοον άνύπαρκτος οσο το Ιοιωτικο οεν μπορετ να υψωθετ στην κραυγαλέα όπτικη του Οημοσίου. Άθήνα (Μακρυγιάννη)

67 ΜΑΚΑΒΡΙΑ ΠΡΟ)'ΠΟΘΕΣΗ Τ Ι ι ο χιονι δεν θα μπορουσε νά 'ναι τόσο λευχο αν δεν ηταν τόσο παγωμένο. 'Εν έναντίίf περιπτώσει θά 'χε λυώσει προ πολλου πιχρη παρηγορία στους φλεγόμενους! Άθήνα (Μακρυγιάννη) Ι7-6-2ΟΟ4

68 ΟΙ ΧΡΗΣΜΟΙ ΤΟΥ XOIKOY "Οση μουσικη παγιοευμένη σε κάθε λέξη έλληνικη μίτος της Άριάονης που μας όοηγεϊ σε θλίψεις που προηγήθηκαν τοσ πένθους και θεραπεύθηκαν σε πρωτο έπίπεοο άπα ήχους πηλίνων χειλέων καθως ηταν άκόμη αγνωστα τα κλειοοκύμβαλα ι, ι ~ νεuσεις σωματος γαιωοους χρησμοι βυθοσ XOLxOU. Άθήνα (Μακρυγιάννη) 24/

69 ΑΘΗΝΑ 2004 Λέω την καλημέρα στους πολλους \' ~,~ 'Ο την ανταποοιοουν συνη ως,., μονο οι γεροντοτεροι κατα κανόνα οε οί άνάπηροι \ ξ' και οι ενοι. που πηγε των Έλλήνων ή χαρα ή ευγνωμοσύνη που σκορπα ή πρωινη του ήλιου άνάβαση; Τί να τους κάμουν τους Όλυμπιακους Ά γωνες άκριβοπληρωμένους μάλιστα παρα ποτε οταν πια οεν μετρα σ' αυτο τον τόπο μήτε ή 'Ολυμπία μήτε ό "Ολυμπος; Άθήνα (Μακρυγιάννη)

70 ΣΠΗΛΑΙΩΔΗ ΤΟΠΙΑ «Τον ύπόλοιπον χρόνον της ζωης ήμων έν είρήν"ω και μετανοίq: έκτελέσαι παρα του Κυρίου αίτησώμεθα.» (Πληρωτικα Θ. Λειτουργίας) Σιγα σιγα οί λέξεις εξαφανίζονται απ' το γλωσσικό μου όρίζοντα κι ετναι κάθε μέρα λιγότερες κετνες που μπορω να επικαλεσθω όποιαδήποτε ώρα. Σταθερο το εκτόπισμα του ογκου πού 'χουν αφήσει ανοιχτο στην όμίχλη της μνήμης για να μην χάνω το γενικο προσανατολισμο δμως δε βρίσκω πια τις ακριβετς συλλαβες να τις προφέρω ευδιάκριτα για μικρους και μεγάλους. Κρατω συνήθως ενα μικρο αριθμο δισύλλαβες η τρισύλλαβες λέξεις που επιπλέουν πρόχειρες στην επιφάνεια δπως τα ψιλα που μετριουνται ευκολα στο εκθετο τάσι του ζητιάνου ενω όλόκληρο τον ύπόλοιπο χρόνο αισθάνομαι τον συνεχιζόμενο καταποντισμο στα δλο σκοτεινότερα νερα του βάθους καθως οί λέξεις τώρα εχουν γίνει αριθμοι που στροβιλίζονται -70-

71 στα έφια:λτικως διογκούμενα: σπηλα:ιώδη τοπία:. Άθήνα (Μακρυγιά.ννη) ('Αφιερωμένο στον Νέστορα Μάτσα) -71-

72 ΑΝΕΜΙΑΙΟΝ ΓΕΝΟΣ Τίποτε όεν μπορεί να μας άγγίξει Ψυχ~ τε και σώματι αν όεν το φέρνει ό ανεμος άπ' τα ψηλα βουνα πνοη άπ' τα ρουθούνια του Θεου, ι,\ θ/λ που κανε ι ποταμους τη α ασσα φτερούγα τον άέρα! Άθήνα (MακρυγιάννΎJ) ('Αφιερωμένο στην 'Άρτεμη Λίζα) -72-

73 Η ΤΙΜΗ ΤΩΝ ΔΩΡΗΜΑΤΩΝ Ή όμορφια. δεν είναι πραμάτεια να. πουλας και ν' άγοράζεις. ''Α νωθεν άδιαπραγμάτευτη ροπη και " επι β ο λ' η συντρίβει δοξαστικα. τις άντιστάσεις σε εκρηξη όλοκαυτώματος. 'Εν έναντίq, περιπτώσει άποτεφρώνει σαθρότητες έλάχιστη μνήμη άφανισμου. χωρις ν' άφήσει Άθήνα (Μακρυγιάννη)

74 ΤΗΣ ΝΤΧΤΑΣ ΤΑ ΣΤΝΩΝΤΜΑ Καλο να θυμασαι τα μουοπάτια των ιχποσιωπητικων. ρουλα Άλαβέρα Νύχτα το αφραγο άμπέλι των όνείρων επικίνδυνη άποχαλίνωση των συνεφμων προσωρινη πανάκεια των μελων του σώματος διφορούμενη συρρίκνωση των θορύβων υποτροπιάζουσα επικράτεια άμφιβόλων πνευμάτων συνωστισμος στεναγμων. Άθήνα (Μακρυγιάννη)

75 ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΣΤΕΓΟΥΣ 'Έως ΤΟ φως εχετε, πιστεύετε Είς ΤΟ φως! ( Ίωάν. 12, 36) Το φως δεν είναι πάντα ό καλύτερος σύμβουλος Ιδίως οταν μας άποκαλύπτει μεγαλύτερη οδύνη άπ' οση άντέχουν τα σπασμένα νευρα. Χρειαζόμαστε τη σκια ώς άνάσα δροσιας, 'λ ", ~ καποτε μα ιστα και το σκοταοι που λειτουργεϊ ώς φάσμα ΠPOστατΕUΤΙΚO στην κατα μέτωπο έπίθεση των άκτίνων άκόμη κι οταν ό ηλιος προσποιεϊται τον άκινδύνως διερχόμενο, "... ",... πισω απο συμπαγεις ογκους νεφων. Μ η " μεινουμε λ" οιπον εκτε θ εψενοι ' στην υπερβάλλουσα ήλιοφάνεια της δημοσιότητας τα έγκαύματα άφήνουν πάντα ούλες όρατες άνεξαρτήτως τίνος βαθμου τα χαρακτήρισε ό θεράπων Ιατρός! Μόνη αύθεντικη συνταγη για τους αστεγους μη μείνωμεν εξω του νυμφωνος Χριστου. -75-

76 ΤΟ ΠΡΩΤΕΙΟ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ "Ολα μπορεί να. τα. ξεχάσουμε απο τον παρερχόμενο κόσμο δμως ποτ : τ~ βροχή. Νερο που κύλησε απ' τον ούρανο θρόμβοι δακρύων αγενεαλόγητης όούνης!ι-ι.,.!ι- ι ι,ι 'λ οεν ηταν ουνατον να χρεωκοπησει σε τε μα. ι ι, λ' χωρις να φυτρωσουν κυκ αμινα. Άθήνα (Μακρυγιάννη) ΟΟ4

77 ΤΑ ΓΙΑΣΕΜΙΑ ΤΗΣ ΕΠΟΜΕΝΗΣ ΑΥΓΗΣ Μύρισε πάλι εοω της συκιας το φύλλο σαν τη μασχάλη σώματος αγαπημένου σημάοι πως ακόμη οεν μας εγκατέλειψε ό ερωτας για τη ζωή. 'Έπρεπε νά 'ρθουμε ξανα στην επαρχία ν' ακούσουμε κοκόρια να λαλουν σκυλια ν' αλυχτουνε για να πιστέψουμε πως οεν τα σκότωσε ακόμη όλα -η μηχανή. Θάνατος που θα σεβασθεϊ τους ρυθμους των χρωμάτων σ' ενα είρηνικο -ηλιοβασίλεμα πως να μην εχει εξασφαλίσει τα γιασεμια της έπόμενης αυγης; Σκύρος (Skiros Palace)

78 ΣΤΟΝ ΑΣΤΕΡΙΣΜΟ ΤΟΥ ΕΝΙΚΟΥ Τ α σημεϊα στίξεως δεν όρίζουν στεγανα λογικης περιοχες νοητικης γεωγραφίας. ΜαΜον βοηθουν να σημειωθεϊ "t \ εστω υπαινικτικα ή ασυμβίβαστη μοναξια δηλαδη ή ακεραιότητα του αlσθ~ματoς κάθε στιγμη που οί αlσθ~σεις γνωρίζουν ΟΤΙ ύφίστανται και λειτουργουν στον αστερισμο του απολύτως Ένικου. Σκύρος (Skiros Palace)

79 Ο ΒΙΑΣΜΕΝΟΣ ΑΕΡΑΣ τα: πρωινα: γαβγίσματα του σκύλου μπορεϊ μεν να: οονουν εν αγαλλιάσει τις φωνητικές του χοροες ομως ξεσκίζουν σα:ν χασε τον αέρα οπερ μεϊζον και χεϊρον. πως ν' αναπνεύσω πια: εγω ανεπιφύλαχτα β Ι, ι ιασμενο αερα γνωρίζοντας πως περνουν μέσ' απ' τα: ρουθούνια μου αιχμ ηρες σαιτες που στηλιτεύουν αθέατες την τρομαγμένη καροιά μου; Σκύρος (Skiros Palace)

80 ΑΝΕΚΠΛΗΡΩΤΗ ΕΝΤΟΛΗ Πές μου Υια τους πολλους που χτίσανε τη Υέφυρα. Kenneth Koch r-ι, \ \",,.::,υπνησα πιο νωρις απ τα κοκορια τύjς χθεσινύjς αυγύjς κι είδα τον ηλιο άνεκπλ~pωτη έντολη πάνω άπο ενα ουδέτερο Αίγαϊο κι α.ς συνέχιζαν άσκ~σεις θανάτου στον αωριο ουρανο τα σιδερένια πουλια Έλλ~νων και Τούρκων. ποια δύναμη έπιτέλους θα σταματ~σει τους πατριδοκάπηλους να άσελγουν προπετώς στο πρωτεϊο τύjς φύσεως τη φωνη τύjς λoγικύjς την είp~νη κουρασμένων άνθρώπων! Σκύρος (Skiros Palace)

81 ΘΕΟΔΙΚΙΑΣ ΠΑΡ ΑΜΕΤΡΟΙ Ό μαθητης πολλαπλη δυσλεξία "'ι Δασκάλα του παχυλη άμβλύνοια πως να συναντηθοσν σε θετικο άποτέλεσμα τόσο άκραιες άρνήσεις; Έδω ετναι που έπαληθεύεται τραγικα το ρηθεν δια Δημητρίου ΝόΛλα: «Στο τέλος, πάντα κυνηγος και θ"ήραμα μοιάζουν»! Σκύρος (Skiros Palace)

82 Ο ΠΕΖΟΔΡΟΜΟΣ Σεβασθεϊτε τον αυτόνομο πεζόδρομο δσο προκλητικες κι αν εϊναι οί ευκαιρίες \ β Ι \ β Ι για παρα ιασεις και στρα οπατηματα. ΤΟ άνθρώπινο βύjμα δεν υπαγορεύεται κάτωθεν &λλωστε μιλουμε για. ΤΟ θέμα δμως εϊναι πάντα, ι,\, Ι τι γινεται με τους ανεμους. homo errectus! Ποιος άγνοεϊ την άσίγαστη άντιδικία που εχουν γενικως με τα. ύψη! Άθ~να (Μακρυγιάννη) 3Ι-7-2ΟΟ4-82-

83 ΑΙΦΝΙΔΙΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ Ή άπόφαση των έφ~βων που κολύμβησαν να έγκαταλείψουν τώρα την άκτη άφου τυλίχθηκαν ξανα τα πρόχειρα ρουχα που οσο οιάφανα κι αν τά 'χουν προβλέψει οεν παύουν να οημιουργουν θρόμβωση στην αυρα των νεανικων σωμάτων οεν ηταν ουνατον να γίνει οεκτη παρα ώς αιφνίοιος θάνατος. Θ..., ' '1"'), α τον καταγγεν\ουν μεχρι ι να, νυχτωσει, οί γλάροι και τα κύματα του άπορφανισμένου τοπίου! Άθήνα (Μακρυγιάννη)

84 ΘΕΣΜΟΓΟΝΙΑ Δύσκολη ή ζωη κι άπλούστατος ό θάνατος. Άργ. Χιόνης Καθένας απο μας μια προ-θεσμία πίστωση χρόνου μ-~πως γίνουμε θεσμος ποιος ομως εγγυαται την εμπνευση στην πορεία!:ι,,ι, οταν μεσα και γυρω μας γκρεμος; Άθήνα (Μακρυγιάνν-Ι])

85 ΑΜΦΙΒΟΛΟ ΠΡΟΝΟΜΙΟ Σκια, σναρ ανθρω1τος. Πίνοα:ρος Δεν είναι μόνο ό ανθρωπος που περνα βιαστικος μέσ' άπ' του ηλιου τη φωτοχυσία "Ολα τα. σώματα γράφουν σκιες οιερχομένων βύjμάτων μέχρι να. ταυτιστουν με το χ ωμα όριστικά. Μόνο προνόμιο εστω κι άμφίβολο στη σκια. του άνθρώπου ό ταυτισμος με τ' ονεφο πολυ πριν άπ' το τέλος. Singapore-Sydney ιο-8-2οο4-85-

86 ΕΝΘΕΩΣ ΤΑΠΕΙΝΩΜΕΝΟΙ Κάτι θνητσ που άρνείται να πεθάνει. Τόλης Νικηφόρου. Πορευόμαστε ύπο ορους και ορια κουβαλώντας άνεπίγνωστες έμμονες που μετεξελίσσονται σε φαντασιώσεις χωρις καν εις να γνωρίζει τη διάρκεια σε κάθε σταθμο της διαδρομης κανεις να μην εϊναι σε θέση να δώσει ενα χέρι η τουλάχιστον να προβλέψει κατα προσέγγιση το διαρκως μετατιθέμενο τέλος. Πως εϊναι δυνατον να συνεχίσουμε για πολυ ενα ταξίδι εστω και παιγνιωδες με τόσες άνοιχτες άντιφάσεις; την άπορία μας ισως δεν θα συγχωρουσαν μ~τε οί πιο φιλάνθρωποι των θεων. "Ομως έμεϊς που δεν φοβούμαστε πια την ϋβρη καθως συνεχως άγωνιζόμαστε ένθέως ταπεινωμένοι δικαιούμαστε να μην όνομάσουμε πια πορεεα μ~τε προ-χοπη ενα δρόμο άδιέξοδο με πολλαπλασιαζόμενες άπορίες ητοι α:νευ πόρων και άρίων και με προκλητικα α:γνωστους ολους τους ορους του παιχνιδιου. Sydney-Brighton Le Sands

87 ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΑΡΝΗΘΗΚΑ ποτε δεν άρν~θηκα ν' άρκεσθω στην εσχατη μετοχη στην πια άπόμερη προστατευτικη σκια ένας αγνωστου χώρου γιατι ποτε δεν αίσθάνθηκα την άνάγκη να μου δοθετ όπoιoυδ~πoτε ε'ίδους προνόμιο. 'Αγανάκτησα κι άντιστάθηκα " \ ~I με νυχια και οοντια μονάχα οταν ετδα τα παντoειδύj τρωκτικα ν' άτιμάζουν τη μν~μη ίδίως τα μεγαλόσχημα των άπ' αίωνος έν Θεφ κεκοιμημένων ύπονομεύοντας δια παντας την Ισορροπία οχι μόνο του γ~ινoυ τοπίου άλλα και του άστρικου... Sydney-Brighton Le Sands

88 ΜΝΗΜΗ ΘΑΝΑΤΟΥ ~Aν ερμος τότε πια σταθείς με Υύρω σου έυκατάλειψη... τους ά:ρχοντικους νεκρους θυμήσου. W.H.Auden την ωρα που πεθαίνεις δεν εχεις πια: τίποτε δικό σου μήτε ακόμη τα: άστα: που στήριξαν το ύδάτινο σωμα σου! Ή τελευταία πνo'~ κατάργησε αίφνιδίως τη γραμμη που χώριζε δημόσιο και ίδιωτικο κι έσυ πορεύεσαι χωρις να: έρωτηθεϊς ενθα ουκ εστι πόνος, ου λύπη, ου στεναγμός. Έλεύθερος απο ευθύνες και διεκδικήσεις βρίσκεσαι πρώτη φορα: συμφιλιωμένος χωρις διόλου να: μνησικακεϊς με δλους τους συνανθρώπους,\ ""..., και τα στοιχεια της φυσεως που θα: συνεχίσουν χωρις έσένα το πανηγύρι δπως γινόταν &Μωστε σ' δλα τα: πάρτυ που πηγες δταν συνέβαινε να: φεύγεις πρωτος. Sydney-Brighton Le Sands 21/

89 ΟΙ ΡΕΟΥΣΕΣ ΦΩΤΟΣΚΙΑΣΕΙΣ Το τοπίο σκεπάζει τα πάντα. πωλ Έλυάρ "Οπου και να βρεθω όποιαδήποτε ωρα ενα συγκεκριμένο τοπίο γίνεται αυτεπαγγέλτως το καινούργιο μου ενδυμα. Προσπαθω να το φορέσω με προσοχ η ωστε να εφαρμόσει στο σωμα μου χωρις εγω να γίνω άστεϊος μήτε ν' άδικηθεϊ το τοπίο. ''Α ν πάντως προσέξουμε λίγο πιο σχολαστικα όλόκληρος ό άνθρώπινος βίος καταγράφεται ώς συνεχως άλλοιούμενη σκηνοθεσία. Ποιος θ' άρνηθεϊ πως μόνα σταθερα σημεϊα εξέχουν πάντα οί ρέουσες φωτοσκιάσεις; Sydney-Brighton Le Sands

90 Γ ΑΝΤΙΑ ΧΕΙΡΩΝ ΑΞΙΑΣ Παρατηρώντας τα γάντια τ'i1ς οουλειας χεριου που οεν ξέρω αν θά 'ναι άνορικο η γυναικείο βλέπω ~oη προ-τυπωμένα στα δάχτυλα τα ένοεχόμενα τ'i1ς όούνης έν wpcf έργασίας και ή ψυχή μου θλίβεται ως το απεφο. Άπέχουν υπερβολικα μεταξύ των τα έργαζόμενα δάχτυλα σαν να μην άνήκουν στην 'ίοια παλάμη εχουν μάλιστα γίνει γιγαντιαία σαν άθλητες ντοπαρισμένοι για να παλέψει το καθένα μόνο του άπαιτήσεις άπρόβλεπτες αίφνίοιες έγκαταλείψεις. 'Εν τέλει κανεις οεν μπορεί να πεί που κυοφορείται είκόνα όουνηρότερη: Στην ~oη φτασμένη μορφ-η που βλέπεις η στο ύπαινικτικο τ'i1ς άχλ'i1ς το άορίστως ένοεχόμενο; Sydney-Brighton Le Sands

91 ΣΑΝ ΤΟΝ ΟΙΔΙΠΟΔΑ ΚανεΙς δεν ξέρει την άν\ηύορία της υλης. Μένης Καλαντζόπουλος ''Α ν κάτι μαθαίνουμε οί χοϊκοι καθως πορευόμαστε μες στην όμίχλη είναι οί άλλεπάλληλοι τοκετοι που μας όδηγουν σαν τον ΟΙδίποδα σε άνανεούμενο παραλήρημα πριν βουβαθουμε όριστικα στη σιγη της τελευταίας άλληγορίας. Sydney-Brighton Le Sands

92 ΕΝ Α ΒΑΘΥ ΡΥ ΑΚΙ "Ήλθες πάνω σε ξυλοπόδαρα μ.παμ.που κάυουτας πως ίππεύεις. Ezra Pound "Ενα βαθυ ρυάκι σκοτεινο χωρίζει τη ζωη άπ' τη συνείδηση. ΚεΤνοι που το άντιλήφθηκαν και σωπαίνουν, τραγικοι. ΚεΤνοι που Ισχυρίζονται ΟΤΙ περιγράφουν ταλαίπωροι ~ τουλάχιστον άφελετς. ΚεΤνοι που κατανυσσονται και ίκετεύουν χθαμαλη τη φωνη 'Ισαπόστολοι άπο της θλίψεως της μεγάλης. Sydney-Brighton Le Sands

93 ΚΕΧΗΝΩΣ ΤΟ βότσαλο μπροστά μου θυμίζει \, \... Ι το αυγο της χηνας. Δεν προλαβαίνω να το προσέξω κι ό νους μου φεύγει μακρια άπ' την πέτρα. Άκούω τη χήνα να διαμαρτύρεται ρωτώντας ποιος εκλεψε το παιδί της. Δεν αίσθάνομαι μήτε βλέπω πια έδω το συγκεκριμένο. Μονάχα άπόμακρες λησμονημένες κραυγες άπο χ'yjνες που πια δεν υπάρχουν μου κλείνουν τον όρίζοντα τ'yjς άμεσότητας κι άπλως κοιτάζω στο απεφο κυριολεκτικα κεχηνώς! Sydney-Brighton Le Sands

94 ΔΙΧΩΣ ΟΝΕΙΡ Α Κακο μευάλο τ' όνεφο άνώφελο να όνεφευόμαστε έδω κάτω. ΜαΎιαχόφσχη Τό 'χουμε προ πομου άντιλύ]φθεϊ οσο κι αν οε θέλαμε να το πουμε πως τ' ονεφο ποτε οεν ηταν λύσύ] μονάχα στιγμιαία καταφυγ"~ Μ α ' πα 'λ ι οιχως <;-, ονεφο " για να μ~ν τρελαθουμε. γίνεται άσήκωτύ] ή ζω~ οι τέσσερις εποχες συρρικνώνονται σε 'β αρυ 'Χ ειμωνα ' ή πpooπτικ~ γίνεται όριστικα τυφλ~ εκοίκύ]σύ] του καθρέφτύ]. Sydney-Brighton Le Sands

95 ΤΟ ΡΙΓΟΣ ΤΗΣ ΣΤΙΓΜΗΣ Δεν άνεβαίνουμε πια σε βάθρο για ν' άπαγγείλουμε στίχους οσο βαθύτερα ή κατάδυση της τυραννισμένης ψυχης τόσο έντονότερη κι ή προσοχη του άκροωμένου. Ποιος ποιητης σήμερα τολμα να έπιβάλει ιδέες; ΕΤν' άρκετο αν υποβάλει το ρίγος της στιγμης. Sydney-Brighton Le Sands Ι5-9-2ΟΟ4 ('Αφιερωμ.ένο στον ΓιωΡΥΟ και την 'Αριστέα) -95-

96 ΥΠΑΝΘΡΩΠΟΙ "Ο,τι και να σου πουν μην τους πιστέψεις αν ή αλήθεια δεν αντανακλαται ανεπιτήδευτη στο βλέμμα τους οπως τ"ην βλέπεις κάθε ανύποπτη στιγμη στο μάτι του αλόγου η του σκύλου η του μικρου παιδιου. Κείνοι που αποφασίσανε να σε γελάσουν έμπλέκοντάς σε στα καταχθόνια σχέδιά τους γυμ νάζονται απο καφο σε πρόγραμμα ακριβείας που έλέγχει οχι μόνο λέξεις και χεφονομίες αμα και της ανάσας το ρυθμο προσαρμόζοντας δλα απ' την αρχη ως το τέλος στα δικά σου δεδομένα λες και ζητουσαν να συντάξουν το πιο ευχάριστο ώροσκόπιο για σένα. Sydney-Brighton Le Sands

97 ΠΡΟΓΡ ΑΜΜΑ ΚΑΙ ΔΙΑΓΡ ΑΜΜΑ Άπεφάριθμες άλλοιώσεις στην εύκλείδεια γεωμετρία του ματιου. Εύγ. ΆρανίτσΊ]ζ ποτε το πρόυραμμα δεν ~ταν δικό μας άδιάφορο τί πιστεύαμε και τι λέγαμε σ' δσους μας θαύμαζαν άδαετς. Τ, Ι \ Ι Ι, ο μονο που καπως μπορουσαμε να έλέγξουμε μαλλον να παpακoλoυθ~σoυμε θά 'πρεπε πάλι να πουμε ~ταν το έξωτερικο διάυραμμα των κιν~σεων μιας σύντομης &λλωστε πορείας για λίγες μετέωρες δεκαετίες κι ό νουνεχης άκόμη κι αν δεν ~ταν θεοφοβούμενος δεν θά 'βρισκε λόγο να καυχηθει Sydney-Brighton Le Sands

98 ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΣΩΜΑ ΊlίσότητατoυO-μιxpoν στάζει αίμα. ]dεν.icαλαντζόποuλος Κεϊνο που πρωτα θέλω έλεύθερο ετν' ή ψυχή μου' να μην υποπιάζει το σωμα μου προσθέτοντας &δεια κελύφη στον συνεχως άνερχόμενο ώκεανό. 'Έχω τρομάξει το κενο που δεν άφήνει μήτε υποψία αιχμης ν' ακουμπήσεις έν wpcf άνάγκης σαν το άβοήθητο παιδι μέσα στη νύχτα που βλέπει όριστικα γκρεμισμένο τον ουρανό. Sydney-Brighton Le Sands

99 ΑΠΟΜΥΘΟΠΟΙΗΣΗ Τώρα που ρίξαν ογκολίθους και κουβάλησαν αμμο πηραν τη θάλασσα μακριά. Μου 'κόψαν την άνάσα μέσ' άπ' τα ρουθούνια! Φοβουμαι μην ξεχάσω το τραγούδι παρα θιν' άλας ατρυυέτοιο! Sydney-Brighton Le Sands

100 ΔΙΕΡΧΟΜΕΝΗ ΗΒΗ Μπροστα τινάζονταν καλπάζοντας εφηβατο το άνήλικο σωμα σου πίσω άκολουθουσαν κατακορύφως πιο πολυ επηρμένα τα \ π λ' ουσια μα λλ' ια σου. που θα βρουμε τη Μάνα που μπόρεσε να σε κρατήσει λίγους μηνες στο δικό της κορμι σαν ελατήριο συνεσταλμένο για να πουμε κι εμετς χωρις να γίνουμε είδωλολάτρες Μακαρία ή κοιλία ή βαστάσασά σε \ \"'θ 'λ, και μαστοι ους ε η ασας. Sydney-Brighton Le Sands

101 ΑΝ ΕΛΕΙΠΑΝ ΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ""Αν ελειπα.ν οι ποιητες θά 'χα.ν εκ των προτέρων μα.τα.ιωθετ οι πιο πα.ράτολμες ελπίδες του κόσμου δπως μα.τα.ιώνοντα.ι ξα.φνικα. λόγψ κα.κοκα.ιρία.ς "Α ν ελειπα.ν οι ποιητες δλα. τα. δρομολόγια. α.εροπ, λ' α.νων κα.ι 'λ' ποιων. 'ίσως κι ό ηλιος δυστροπουσε ν' άνα.τείλει μιας κα.ι δεν θα. ύπηρχε Ιδια.ίτερος λόγος να. βγουν τόσα. πράγμα.τα. στο φως. ""Α ν ελειπα.ν οι ποιητες 1] ιστορία. του κόσμου θά 'τα.ν συντομότερη τα. σχόλια. της επιστ~μης χρ~σιμα. άλλα. θα.να.σίμως άνια.ρα. κι δλες οι τέχνες θα. πενθουσα.ν με Σημα.Τες μεσίστιες. Sydney-Brighton Le Sands

102 ΑΝ ΑΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΥΝΝΕΦΟ ΚΑΙ ΤΟ ΓΡΑΝΙΤΗ "Ολοι μας ξεκινουμε απ' τη βαρύτητα εχοντας υποσυνείδητο καημο την άλληγορία. Δεν εχει σημασία πόσο συχνα άλλάζουμε πρόγραμμα καταθέτοντας βραχυπρόθεσμους δρκους για να Εξαπατουμε έαυτους και άλλήλους ώς προς το αλκιμο της ουσίας προ παντος της μορφης. ποτε.~ άπελευθέρωση δεν ηταν άρατη δσες κι αν υπολογίζαμε συμμαχίες άριζοντίως η κατακορύφως μόνη φιλοδοξία Επιεικως θεμιτη να μη φανουν τα πόδια μας παραπαίοντα άνάμεσα στο σύννεφο και το γρανίτη. Sydney-Brighton Le Sands 13-ΙΟ-2ΟΟ4-102-

103 ΑΜΦΙΒΟΛΑ ΧΑΡ ΑΚΩΜΑΤΑ τα μαυρα κάποτε και τα φαια ηταν το ενδυμα ευλαβων ρασοφόρων δεν χρειαζόταν να τους δε'tς μπροστα στο θυσιαστ~ριo με αμφια κόκκινα η λευκα για να πιστέψεις πως μπορε't και να γίνουν κινούμενοι στύλοι πυρος νεφέλες φωτεινες που σε κρίσιμη ωρα θα όδηγουσαν το πληθος εις νομας σωτηρίους. Χάνοντας σ~μερα την εμπιστοσύνη στα σώματα \ Ι ",... τα χρωματα εγιναν για μας άμφίβολα χαρακώματα \ \ \ ~\ ξι και κανεις πια οεν ερει άπο που να προστατευθει.. Sydney-Brighton Le Sands

104 ΟΤΑΝ ΣΥΜΦΕΡΕΙ Η ΣΥΜΦΟΡΑ <'Ως τα πενήντα ζουμε οί πιο πολλοι έρήμην του θανάτου λες κι Ο,ΤΙ γίνεται στο σπίτι του γείτονα β ι '''ii λ ι συμ αινει σ (XIV\.O π ανητη. Ευχη λοιπον να πέσει συμφορα '~I ι στο cιικo μας σπιτι μήπως και οουμε εστω ιχπ' τον φεγγίτη έλάχιστο κομμάτι ουρανό. Sydney-Brighton Le Sands ΙΟ4-

105 Ο ΑΦΗΡΗΜΕΝΟΣ Χ Ι \ ψι ρονια το αχνω μα δεν μπορω να το βρω ποιος κι άπο ποσ μποροσσε να τον άφαφέσει τον ανθρωπο που προ λίγου ~ταν μαζί μας κοίταζε, ακουε, συνομιλοσσε μα τό 'βλεπες πως δεν άπαντοσσε σ' αύτα που λέγαμε. "Αν δμως «ψάχνω» σημαίνει «ψαύω» ή αίτία βρίσκεται στήν άφή μου είς άπόστασιν χεφος άρκει το χέρι μου νά 'ναι μακρυ ν' άκουμπήσει στο βάθος. Έκει τον βρηκα τον κλέφτη τον άδίστακτο τοσ άφηρημένου συνομιλητη τοσ άκρωτηριασμένου συντρόφου. «"ΕΥνoeα» τον λένε τον &ρπαγα λογισμο που άποψιλώνει τον ανθρωπο άφοσ συνεχως τον άποσυνδέει άφήνοντάς τον εκθετο στή μέση τοσ δρόμου... Sydney-Brighton Le Sands

106 Η ΝΕΑ ΚΛΙΜΑΚΑ Τόσα χρόνια οεν πρόσεξα εοω ΤLς πευκοβελόνες στο Great Keppel Island άνέκαθεν κυριαρχουν ή θάλασσα, ή νέφωση κι ή άλευρώοης άμμουοια με τους πελώριους βράχους να εποπτεύουν ΤLς γειτνιάζουσες συνεχετς κατολισθήσεις οπου όλόκληρα οέντρα μετατρέπονται αίφνιοίως κόβοντας τον ήμισέληνο περίπατο σχεοον στη μέση. Ίοου λοιπον πως οιδάχθηκα τη νέα κλίμακα του νησιου στο άνάστημα της πευκοβελόνας με νικημένες ολες τις άντιστάσεις ομως χωρlς ν' σε όριζόντια φραγη άλλάξει κατ' ουσίαν τίποτε \ λ \,, στο πα ιο γνωριμο τοπιο. Great Keppel Island 12-ΙΙ-2ΟΟ4-106-

107 ΜΕΤΕΩΡΙΣΜΟΙ Β 'θ '!Ι' λ '!Ι" λ", αρυ υμ.ο το οει ινο οεν εει να νυχτωσει κάποιος άόρατος δαίμ.ονας εισηγετται πίσω άπο τα διαλυόμ.ενα δυτικα νέφη αιφνίδια άνατροπη του σκηνικου άναβολη έπ' άόριστον αν οχι και πλήρη μ.αταίωση του προγράμ.μ.ατος. "Ομ.ως ό Derek μ.ε συμ.πληρωμ.ένα τα 86 στρώνει ξανα μ.ονάχος τα τραπεζάκια του για το έπόμ.ενο πρωινο χωρις να μ.πορετ τίποτε να προβλέψει για την άμ.φίβολη πελατεία των backpackers. Great Keppel Island 14-ΙΙ-2ΟΟ4-107-

108 Η ΠΡΩΤΗ ΧΡΗΣΜΟΔΟΤΗΣΗ Ή ροη των φυσικων φαινομένων διαπιστουται συνήθως απο ανατολων προς δυσμάς. ''Α ν οι ανθρωπολόγοι ετχαν προσέξει αρκούντως τον ύπαινιγμο ή ανθρωπότητα ίσως θά 'χε διδαχθετ \,'... λ' μιαν αlv\η γ ωσσα: "Οχι άπλως το «μηδεν αγαν» αμα προ πάντων το ποτε «ανω ποταμων»! Great Keppel Island 18-ΙΙ-2ΟΟ4-108-

109 ΤΑ ΣΤΜΠΤΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΡΡΩΣΤΙΑΣ " ΑραΥε πόσα λόυια έχουν ιχπoδέxτrι; Τίτος Πατρίκιος Κανεις δεν θά 'θελε να θίξει τον ποιητη που ειναι ηδη εκ γενετης πληγωμένος άπ' την ευαισθησία και τη μοναξιά. Πάντως το ερώτημα για παραλήπτη η άποδέκτη μοιραϊα μεταθέτει την ποίηση άπο άνυστερόβουλη κραυγη οδύνης σε υπολογισμένη συναλλαγή. ΤΟ ανθος που μοσχοβολα κάθε 'Άνοιξη πάνω σε άπόκρημνο άπροσπέλαστο βράχο θα ρωτουσε ποτε αν θα υπάρξει ρουθούνι να συλλάβει την ευωδία; ΚαιΡος λοιπον κι οί ποιητες να μετρουνε τα λόγια τους οχι άνάλογα με τ'~ ζήτηση πρόκειται αλλωστε για συμπτώματα μιας άρρώστιας που καταγράφονται γνησιότερα οταν δεν την ξέρεις. Great Keppel Island 19-Π-2ΟΟ4 - Ι09-

110 ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΤΗΣ SEPTUAGINTA κοιτουσε άπ' το μπαλκόνι τη θάλασσα και \ στοχα ζ' οταν τον " ουρανο. ι Άφανης γόνος τυραννισμένης γενιας δεν ηθελε να θυμαται τη Μετοικεσία Βαβυλωνος μήτε ν' άκούει για τις δυναστεϊ:ες Φαραώ. Των Προφητων ό λόγος στη Septuaginta είχε πάρει εμφανως &λλες διαστάσεις χωρις να χρειάζεται Νομοδιδασκάλους η Γραμματοεισαγωγεϊ:ς προ πάντων δμως δεν άνεχόταν επαρση προγονολατρίας μήτε στρεβλώσεις φυλετισμου. Μια γλώσσα τόσο ίερ* επιμιξίας πως ηταν δυνατον να συνυπάρξει με λιμνάζοντα ύδατα; 'Έφερνε πίσω ώς «πνοη βιαία» την πρώτη αύρα της Γενέσεως καθως πνευμα Θεου εφέρετο πάλι επάνω κι όλόκληρο το γένος των βροτων της Άβύσσου γινόταν &λλη μια φορα λαος 'Εξόδου! Great Keppel Island 19-ΙΙ-2ΟΟ4 -ιιο-

111 ΣΤΙΓΜΗ ΚΙ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ Κάθε στιγμη είναι πίστωση μιας ωρας. Κάθε ωρα είναι μια ώραία αιωνιότητα. Και την αιωνιότητα μπορεϊ να την χάσεις άπα τα λάθος μιας στιγμης! Great Keppel Island 19-Π-2ΟΟ4 -ΙΙΙ-

112 Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ Το ΣΚΟΥ ΛΗΚΙ Κατα κανόνα ό νo~μων ανθρωπος ~\, \ λ' οεν πατησε ποτε σκου ηκι δσο συχνα κι αν το βρηκε στο δρόμο του να σέρνεται άπο τους υπονόμους εως τα δέντρα χωρις μια φορα το προνόμιο να άτενίσει τον εναστρο ουρανό. Ό νo~μων ανθρωπος πάνω άπ' δλα θυμαται και μετρα και κρίνει: Για το σκoυλ~κι ό δρόμος ετναι σκολιος καθως δλο το σωμα του συνεχως έφαπτόμενο σε άπροσδιόριστες έπιφάνειες άπαιτετ άνάσα διπλοσ οξυγόνου για να υπερνικηθοσν οί άντιστάσεις σ' δλα τα κύτταρα της άδράνειας... Great Keppel Island 23-!Ι-2ΟΟ4 -ΙΙ2-

113 ΣΤΟΝ ΦΡΑΧΤΗ ΤΟΥ ΥΠΕΡΠΕΡΑΝ Κι' ή γοργόνα χαμ.ουελαστη οικοδέσποινα ύποδέχεται τους πνιυμ.ένους... Ν. Σπανός Έκτιμω την ελευθερία Ιδιαιτέρως στην ποίηση ομως δεν θα καταλάβω ποτε '" ",ι αυτες τις κατα μετωπον αρνησεις \,,~ \ ζ \ στην ιοια τη ωη για να διεκδικήσουμε δύjθεν μεγαλύτερη ζωντάνια "1\," Ι αν οχι και πρωτοτυπια " ",... με στιχους αμεσης ανατροπης. Οί γοργόνες δεν υποδέχονται τους πνιγμένους '\... "~ ι γιατι το πρωτο που κανε ι η γοργονα οσο φιλόξενη κι α.ν είναι ρωτα για τον Μεγαλέξανδρο α.ν πέθανε η ζετ! Άλλα οί πνιγμένοι, ώς γνωστον δεν απαντουν ι, ', περιμενοντας ν αποκτησουν ι περισσοτερες γνωσεις δεν μπορουν ν' απαντήσουν ι μονάχα σιωπουν στην ασύμβατη γλώσσα του υπερπέραν και τότε μόνο ξεπερνουν τα άπλα ψελλίσματα απο χαραμάδες όνείρων. Melbourne 25-ΙΙ-2ΟΟ4 -ΙΙ3-