ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΑΝΤΙΣΤΑΘΜΙΣΗΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΩΝ ΣΕ ΜΟΝΑΔΕΣ ΔΕΣΜΕΥΣΗΣ CO 2 ΜΕ ΧΡΗΣΗ ΔΙΑΛΥΤΩΝ

Transcript

1 ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΑΝΤΙΣΤΑΘΜΙΣΗΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΩΝ ΣΕ ΜΟΝΑΔΕΣ ΔΕΣΜΕΥΣΗΣ CO 2 ΜΕ ΧΡΗΣΗ ΔΙΑΛΥΤΩΝ Θ. Δαμαρτζής Τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, Θεσσαλονίκη Α.Ι. Παπαδόπουλος Ινστιτούτο Χημικών Διεργασιών και Ενεργειακών Πόρων, Εθνικό Κέντρο Έρευνας και Τεχνολογικής Ανάπτυξης, Θέρμη Θεσσαλονίκη Π. Σεφερλής Τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, Θεσσαλονίκη M.S. Ashhab Department of Mechancal Engneerng, The Hashemte Unversty, Zarqa 13115, Jordan ΠΕΡΙΛΗΨΗ Η παρούσα εργασία περιλαμβάνει την αξιολόγηση εναλλακτικών συνδυασμών διαλυτών / διαγραμμάτων ροής σε μονάδες δέσμευσης CO 2 με χρήση αμινών με βάση τόσο τις οικονομικές επιδόσεις αυτών όσο και κριτήρια ελεγξιμότητας κατά τη λειτουργία σε μόνιμη κατάσταση. Διάφοροι διαλύτες εισάγονται σε ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο το οποίο υποστηρίζει το βέλτιστο σχεδιασμό, θεωρώντας τη λειτουργία κάτω από ένα πλήθος μεταβολών στις παραμέτρους και στις διαταραχές της διεργασίας. Η λειτουργικότητα της διεργασίας διερευνάται μέσω της ενσωμάτωσης ενός σχήματος ελέγχου πολλών μεταβλητών με το οποίο καθορίζεται η προτεραιότητα των στόχων ελέγχου αλλά και η χρήση των διαθέσιμων πόρων κάθε διεργασίας. Η συμπεριφορά της διεργασίας σε λειτουργία μόνιμης κατάστασης εξετάζεται μέσω μιας μεθόδου ανάλυσης ευαισθησίας και ποσοτικοποιείται με τη βοήθεια ενός δείκτη λειτουργικότητας που αντιπροσωπεύει την προσπάθεια του συστήματος να αντισταθμίσει την επίδραση των εξωγενών διαταραχών στους στόχους ελέγχου. Συνδυασμοί υδατικών μιγμάτων μονοαιθανολαμίνης (MEA) και 3-άμινο-1-προπανόλης (MPA) με διάφορες δομές διεργασιών μέσα από τις οποίες γίνεται αξιοποίηση των διαφορετικών τύπων συνδεσμολογιών αξιολογούνται με βάση την οικονομική επίδοση τους αλλά και κριτήρια ελεγξιμότητας. ΕΙΣΑΓΩΓΗ Οι μονάδες δέσμευσης CO 2 θα πρέπει γενικά είναι σχεδιασμένες ώστε να λειτουργούν σε μεταβαλλόμενες συνθήκες. Αυτές προέρχονται είτε λόγω μεταβολών στα επίπεδα παραγωγής που σχετίζονται με τη στρατηγική λειτουργίας τόσο της παρακείμενης μονάδας παραγωγής CO 2 όσο και με τη μονάδα δέσμευσης του CO 2, είτε λόγω της επίδρασης εξωγενών διαταραχών. Για την επίτευξη της βέλτιστης λειτουργίας και την ικανοποίηση των οικονομικών ή λειτουργικών προδιαγραφών τέτοιων μονάδων, είναι απαραίτητος ο σχεδιασμός αποτελεσματικών συστημάτων ελέγχου τα οποία θα έχουν τη δυνατότητα να αποσβένουν τις επιδράσεις των διαταραχών στους στόχους ελέγχου. Μια ολοκληρωμένη προσέγγιση για το σύστημα που περιλαμβάνει τόσο τη διεργασία αλλά και το σύστημα ελέγχου απαιτεί τη διερεύνηση, αξιολόγηση και κατάταξη μιας σειράς από υποψήφιες δομές διεργασιών και ελέγχου υπό την επίδραση πολλαπλών και μεγάλων σε ένταση διαταραχών που θα αντιπροσωπέυουν πραγματικά σενάρια λειτουργίας. Η ανάλυση γίνεται με τη βοήθεια μιας τεχνικής μη γραμμικής ανάλυσης ευαισθησίας διαταραχών και αποκαλύπτει την αποτελεσματικότητα του συστήματος διεργασίας/ελέγχου [1]. Η μη γραμμική ανάλυση ευαισθησίας διαταραχών έχει συνδυαστεί στο παρελθόν με βελτιστοποίηση διεργασιών επιλέγοντας κατάλληλα ζεύγη ελεγχόμενων και χειραγωγούμενων μεταβλητών με τη βοήθεια πινάκων κέρδους σταθερής κατάστασης [2] και υπολογισμών στο πεδίο συχνοτήτων [3]. Οι Rcardez-Sandoval et al. [4] μελέτησαν τα χειρότερα πιθανά σενάρια κατά την ολοκλήρωση των σταδίων σχεδιασμού και ελέγχου για διεργασίες μεγάλης κλίμακας. Οι Papadopoulos and Seferls [5] πρότειναν ένα γενικευμένο πλαίσιο για ολοκληρωμένη επιλογή διαλυτών, σχεδιασμό διεργασιών και αξιολόγηση της ελεγξιμότητας χρησιμοποιώντας ανάλυση ευαισθησίας. Στρατηγικές ελέγχου για μονάδες δέσμευσης CO 2 έχουν μελετηθεί από τους Panah and Skogestad [6-7] οι οποίοι ενσωμάτωσαν ένα σχήμα ελέγχου που επιτέπει την ανίχνευση της οικονομικά βέλτιστης διαδρομής για τη διεργασία. Οι Nttaya et al. [8] πρότειναν δομές ελέγχου διεργασιών θεωρώντας τα διανύσματα σχετικών κερδών, οι Léonard et al. [9] ερεύνησαν τη δυναμική και τον έλεγχο τέτοιων διεργασιών και οι McDowell and Shah [10] μελέτησαν τη δυναμική συμπεριφορά πολύπλοκων δομών δέσμευσης. Η παρούσα εργασία εξερευνά

2 τις αλληλεπιδράσεις ανάμεσα στους διαλύτες για διάφορες δομές διεργασιών υπό την επίδραση πολλαπλών διαταραχών μέσω μιας συστηματικής μη γραμμικής ανάλυσης ευαισθησίας. ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ Η προτεινόμενη μεθοδολογία περιλαμβάνει μια αποτελεσματική και συστηματική μέθοδο δυο σταδίων για την επιλογή και αξιολόγηση δομών και διαλυτών για τη δέσμευση του CO 2, με βάση την οικονομική επίδοση αλλά και την ελεγξιμότητα τους. Οι δομές διεργασιών επιλέγονται αρχικά με βάση ένα οικονομικό κριτηρίο μέσα από ένα στάδιο βέλτιστου σχεδισμού (στάδιο 1). Στο στάδιο βέλτιστου σχεδισμού υπολογίζεται η βέλτιστη συνδεσμολογία χρησιμοποιώντας μια αναπαράσταση υπερδομής της διεργασίας με ευέλικτα πρότυπα και πολλαπλές συνθήκες λειτουργίας [11]. Ένα συγκεκριμένο διάγραμμα ροής επιλέγεται για κάθε διαλύτη. Ο υπολογισμός των βέλτιστων συνθηκών γίνεται υπό τους ίδιους στόχους και περιορισμούς για κάθε περίπτωση. Αν και ο αρχικός σχεδιασμός γίνεται στη μόνιμη κατάσταση, οι διεργασίες δέσμευσης CO 2 λειτουργούν στη γενική περίπτωση κάτω από δυναμικά περιβάλλοντα που υπόκεινται σε αλλαγές στις συνθήκες λειτουργίας καθώς και εξωγενείς διαταραχες. Έτσι, με βάση τη βέλτιστη στρατηγική λειτουργίας, η μονάδα δέσμευσης μπορεί να λειτουργεί με μεταβαλλόμενη απόδοση, ενώ οι διαταραχές μπορεί να επιδράσουν στην ογκομετρική παροχή, τη σύσταση και τη θερμοκρασία του ρεύματος εισόδου. Η απόκριση μόνιμης κατάστασης της διεργασίας δέσμευσης υπό την επίδραση πολλαπλών διαταρχών πεπερασμένου μεγέθους αξιολογείται σε ένα στάδιο ανάλυσης ευσαισθησίας διαταραχών (στάδιο 2). Για κάθε συνδυασμό διαλύτη/διαγράμματος ροής ορίζονται οι στόχοι ελέγχου. Τέτοιοι στόχοι μπορεί να περιλαμβάνουν την ποσότητα του δεσμευμένου CO 2, την καθαρότητα του ρεύματος μετά τη δέσμευση, το ενεργειακό κόστος του διαχωρισμού αλλά και το συμπλήρωμα του διαλύτη. Αυτοί οι στόχοι συνδέονται άμεσα ή έμμεσα με μεταβλητές που σχετίζονται με τη διεργασία. Με βάση τους Seferls and Grevnk [12], το πρόβλημα ανάλυσης ευαισθησίας διαταραχών εκφράζεται ως: Mn yu, T T y ysp Wy y ysp u uss Wu u uss f s.t. h xyup,,, 0 g xyup,,, 0 y y y, u uu lb ub lb ub (1) όπου το W y αντιπροσωπεύει ένα διάνυσμα βαρών που χρησιμοποιείται για να αποτρέψει την εκτροπή των ελεγχόμενων μεταβλητών y, από τις επιθυμητές τους τιμές (y sp ), και το W u αντιπροσωπεύει το διάνυσμα βαρών που χρησιμοποιείται για να αποτρέψει την εκτροπή των χειραγωγούμενων μεταβλητών u, από τις επιθυμητές τους τιμές (u ss ). Επιπλέον το x δηλώνει το διάνυσμα κατάστασης και το p το διάνυσμα των παραμέτρων του συστήματος. Το πρόβλημα (1) λύνεται για διάφορες τιμές του διανύσματος παραμέτρων ακολουθώντας τις παραμετροποιημένες εξισώσεις Karush-Kuhn-Tucker. Η συνολική μεταβολή στις διαταραχές αντιπροσωπεύεται από ένα βαθμωτό μέγεθος ζ, που δρα σαν συντεταγμένη στο πεδίο των διαταραχών. Ένας δείκτης ελεγξιμότητας σε μόνιμη κατάσταση αποτελεί το εργαλείο για την αξιολόγηση και σταχυολόγηση των εναλλακτικών συνδυασμών διαλύτη/διαγραμμα ροής/δομή ελέγχου. Ο δείκτης ελεγξιμότητας σε μόνιμη κατάσταση Ω SC ορίζεται ως: Ω SC w u, u u u y w y, y 0 y 0 2 (2) Οι όροι των βαρών, w, στην εξίσωση (2) καθορίζουν τη σημασία κάθε υπολογιζόμενου τμήματος κατά μήκους της διεύθυνσης μεταβολής και θέτουν την ιεραρχία επίτευξης των επιθυμητών στόχων. Γενικά, από την εξίσωση (2), μια μεγαλή τιμή για το Ω SC φανερώνει μεγάλα σφάλματα κατά τη δυναμική μετάβαση από ένα σημείο λειτουργίας μόνιμης κατάστασης σε ένα άλλο. Η μέθοδος συνέχισης πρόβλεψης-διόρθωσης PITCON [13] χρησιμοποιείται για την επίλυση με το ζ ως την ανεξάρτητη παράμετρο συνέχισης για τον υπολογισμό της διεύθυνσης των βέλτιστων λύσεων.

3 10ο ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΧΗΜΙΚΗΣ ΜΗΧΑΝΙΚΗΣ, ΠΑΤΡΑ, 4-66 ΙΟΥΝΙΟΥ, ΕΦΑΡΜΟΓΗ Δύο διαφορετικά διαγράμματα ροής και δύο διαλύματα αμινών αξιολογήθηκαν χρησιμοποιώνταςς ανάλυση ευαισθησίας διαταραχών (Σχήμα 1). Το συμβατικό διάγραμμαα ροής (CF) αποτελείται α από τη βασική διεργασία απορρόφησης-ανάκτησης. Ένα εναλλακτικό διάγραμμα ροής με μια στήλη ανάκτησης δύο τμημάτων καθώς και πλευρικούς εναλλάκτες για την ψύξη της στήλης απορρόφησης (DSS-ICA) συνδυάζει την επίδραση της πολλαπλής τροφοδοσίας της στήλης ανάκτησης με τη μείωση της μέσης θερμοκρασίας κατά την απορρόφηση [11]. Σχήμα 1. Τα διαγράμματα ροής CF (A) και DSS-ICA (B) Ένα τυπικό ρεύμα απαερίων προερχόμενο από μονάδα ασβεστοποίησης χρησιμοποιείται σαν ρευμα εισόδου με στόχο την απομάκρυνση του CO2 από αυτό χρησιμοποιώντας υδατικά διαλύματα μονοαιθανολαμίνης (MEA) 30 % κ.β. και 3-άμινο-1-προπανόλης (MPA) 300 % κ.β. στα προτεινόμενα α διαγράμματαα ροής. Ο υπολογισμός των θερμοδυναμικών ιδιοτήτων τωνν διαλυτών έγινε με τη βοήθεια της καταστατικής εξίσωσης SAFT-VR [14-15]. Και στις δυο περιπτώσεις οι ελεγχόμενες μεταβλητές που αποτελούν και τους στόχους της διεργασίας δ περιλαμβάνουν: (α) την απόδοση της δέσμευσης του CO 2 (εκφρασμένηη ως το % ποσοστό του CO 2 που κατακρατήθηκε από την αμίνη), (β) τη θερμοκρασία του φτωχού σε αμίνη ρεύματος, ρ (γ) το μοριακό λόγο CO 2 / αμίνη στο φτωχό σε αμίνη ρεύμα. Οι χειραγωγούμενες μεταβλητές που χρησιμοποιούνται για την επίτευξη των στόχων της διεργασίας περιλαμβάνουν: (α) το θερμικό καθήκον του αναβραστήρα, (β) τοο θερμικό καθήκον του ενδιάμεσου ψύκτη, (γ) τις μοριακές ροές συμπληρώματος νερού και αμίνης α και για την περίπτωση του διαγράμματος ροής DSS-ICA, (δ) τα τ θερμικά καθήκοντα των πλευρικών εναλλακτών για την ψύξη της στήλης απορρόφησης και (ε) τον λόγο διαχωρισμού γιαα την τροφοδότηση της στήλης ανάκτησης. Τα άνω όρια των χειραγωγούμενων μεταβλητών τέθηκαν στο +20 % των ονομαστικών τιμώνν τους εκτός από το θερμικό καθήκον του αναβραστήρα, του οποίο το όριο τέθηκε στο +5 %. Το αυστηρό αυτό όριο στο θερμικό καθήκον του αναβραστήρα προσομοιάζει μια περιορισμένη περίπτωση, με την οποία εξετάζεται η συμπεριφορά του συστήματος διεργασίαα / δομή ελέγχου στην περίπτωση εξάντλησης της διαθέσιμης ενέργειας για τηνν εξάτμιση του διαλύτη στη στήλη ανάκτησης. Σχήμα 2. Μεταβολή του ρεύματος απαερίων κατά το σενάριο διαταραχής.

4 Το εξεταζόμενο σενάριο διαταραχών περιλαμβάνει μια αύξηση κατα 20 % της ογκομετρικής ροής των απαερίων με ταυτόχρονη αύξηση της θερμοκρασίας εισόδου κατά 10 % (Σχήμα 2). Έμφαση δίνεται στην επίτευξη 90 % απόδοσης κατά την απορρόφηση, θέτοντας ανάλογα τους αντίστοιχους όρους του W y στην εξίσωση 1. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΥΖΗΤΗΣΗ Η απόκριση του θερμικού καθήκοντος του αναβραστήρα φαίνεται στο Σχήμα 3 με εμφανές το αυστηρό όριο που έχει τεθεί. Σχημα 3. Μεταβολή του θερμικού καθήκοντος του αναβραστήρα. Σχήμα 4. Μεταβολή της απόδοσης δέσμευσης CO 2. Ο συνδυασμός MPA/DSS-ICA φαίνεται να μπορεί να διαχειριστεί τη διαταραχή καλύτερα από τους υπόλοιπους συνδυασμούς καθώς εμφανίζει μικρότερη αρχική κλίση κατά την αύξηση του θερμικού καθήκοντος. Αυτό αποδίδεται στους επιπλέον πόρους που μπορούν να χρησιμοποιηθούν στο διάγραμμα ροής DSS-ICA (π.χ. πλευρικοί εναλλάκτες ψύξης) για την αντιμετώπιση της αυξημένης θερμοκρασίας των απαερίων. Η MPA επίσης φαίνεται να είναι περισσότερο αποτελεσματική από την MEA και για τα δύο διαγράμματα ροής όπως φαίνεται από τη συμπεριφορά σε μόνιμη κατάσταση στα Σχήματα 3 έως 8. Η μεταβολή στην απόδοση δέσμευσης CO 2 όπως παρουσιάζεται στο Σχήμα 4 φαίνεται να ειναι ηπιότερη για το συνδυασμό MPA/CF. Οι απότομες μεταβολές κλίσης στο Σχήμα 4 μπορούν να εξηγηθούν αν αναλογιστεί κανείς τις αποκρίσεις των υπόλοιπων μεταβλητών του συστήματος. Πράματι, αυτές οι μεταβολές συμβαίνουν όταν κάποιος άλλος βαθμός ελευθερίας του συστήματος δεσμεύεται λόγω φυσικών περιορισμών του συστήματος. Συγκεκριμένα, για την περίπτωση του συνδυασμού MEA/CF, αυτό αντιστοιχεί στο σημείο όπου το θερμικό καθήκον του ψύκτη φτάσει στο άνω όριό του (Σχήμα 5), ενώ για τις δύο περιπτώσεις όπου χρησιμοποιείται το διάγραμμα ροής DSS-ICA, η πτώση της απόδοσης δέσμευσης CO 2 ξεκινά μόλις και οι δύο πλευρικοί εναλλάκτες ψύξης φτάσουν στο άνω όριό τους (Σχήμα 6). Σχήμα 5. Μεταβολή του θερμικού καθήκοντος του ψύκτη. Σχήμα 6. Μεταβολή των θερμικών καθηκόντων των πλευρικών εναλλακτών ψύξης.

5 Αναφορικά με τη χρήση των διαθέσιμων πλευρικών εναλλακτών ψύξης, παρατηρείται μια διαφοροποίηση ανάμεσα στους δύο διαλύτες. Στην περίπτωση της μονάδας δέμευσης με MEA, προτιμάται η χρήση και η γρήγορη εξάντληση των δύο εναλλακτών ψύξης σε μια προσπάθεια να διατηρηθεί η απόδοση δέσμευσης κοντά στην επιθυμητή τιμή. Ωστόσο το αποτέλεσμα στην τελική τιμή της απόδοσης δέσμευσης ήταν χειρότερο από την περίπτωση της MPA κατά περίπου 2 %. Μια βασική παράμετρος για τη λειτουργία της μονάδας δέσμευσης είναι το ποσό του διαλύτη που χρησιμοποιείται ως συμπλήρωμα για να αντισταθμίσει την απώλεια του στην αέρια φάση (Σχήμα 7). Η συμπληρωματική ροή αμίνης είναι καθοριστικός παράγοντας που επηρεάζει το ολικό λειτουργικό κόστος. Είναι λοιπόν απαραίτητο αυτή η ροή να διατηρέιται σε όσο το δυνατόν χαμηλότερη τιμή ώστε το ολικό κόστος της διεργασίας να κυμαίνεται σε αποδεκτά επίπεδα. Παρατηρείται ότι ο συνδυασμός MPA/DSS-ICA επιτυγχάνει τις μικρότερες ροές συμπληρώματος αμίνης και έτσι οδηγεί σε μια ενισχυμένη οικονομική επίδοση σε σχέση με τους υπόλοιπους συνδυασμούς διαλύτη/διαγράμματος ροής. Σχήμα 7. Μεταβολή της ροής του συμπληρωματικού ρεύματος αμίνης. Σχήμα 8. Δείκτης ελεγξιμότητας της διεργασίας. Συνολικά, η υπεροχή του συνδυασμού MPA/DSS-ICA αναφορικά με την αντιστάθμιση των διαταραχών φαίνεται ξεκάθαρα από το Σχήμα 8, στο οποίο παρουσιάζεται η απόκριση του δείκτη ελεγξιμότητας Ω SC σαν συνάρτηση της μεταβολής της διαταραχής. Παρατηρείται ότι ο συνδυασμός MPA/DSS-ICA οδηγεί σε μικρότερες τιμές του Ω SC σε όλο το εύρος της διαταραχής, όπως επίσης ότι και οι δύο περιπτώσεις στις οποίες χρησιμοποιείται η MPA έδωσαν μικρότερες τιμές για τον δείκτη ελεγξιμότητας. Η καλύτερη συμπεριφορά της MPA σε σχέση με τη MEA μπορεί να αποδοθεί στη μικρότερη ευαισθησία των θερμοδυναμικών ιδιοτήτων της πρώτης καθώς οι συνθήκες λειτουργίας της διεργασίας, όπως θερμοκρασία και μερική πίεση, αλλάζουν. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Στην παρούσα εργασία παρουσιάζεται μια συστηματική και αποτελεσματική μέθοδος για την αξιολόγηση, κατάταξη και επιλογή εναλλακτικών συνδυασμών διαλυτών, διαγραμμάτων ροής και δομών ελέγχου για μονάδες δέσμευσης CO 2 με διαλύματα αμινών. Η ικανότητα των συνδυασμών διαλύτης-διάγραμμα ροής-δομή ελέγχου να αντισταθμίζουν την επίδραση συχνά εμφανιζόμενων διαταραχών που οφείλονται στη διακύμανση των συνθηκών λειτουργίας των συστημάτων διερευνάται με ένα παράδείγμα μέσω του οποίου δοκιμάζεται η ευστάθεια του συστήματος σε ταυτόχρονες εξωγενείς διαταραχές. Ο συνδυασμός MPA/DSS-ICA οδήγησε στην καλύτερη επίδοση ανάμεσα στις εξεταζόμενες περιπτώσεις. Η συγκεκριμένη μελέτη ελεγξιμότητας δρα συμπληρωματικά με τα στάδια επιλογής διαλύτη και βέλτιστου σχεδιασμού και προσθέτει μια νέα διάσταση στην οποία η επίδοση των μονάδων πρέπει να αξιολογηθεί και να αναλυθεί. ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ Οι συγγραφείς θα ήθελαν να ευχαριστήσουν τις Καθ. Clare Adjman και Καθ. Amparo Galndo, καθώς και τον Καθ. George Jackson και τον Dr. Alexandros Chremos από το Imperal College London για τη χρήση του θερμοδυναμικού μοντέλου SAFT VR. Η έρευνα που οδήγησε σε αυτά τα αποτελέσματα έλαβε χρηματοδότηση από το 7 ο Πρόγραμμα Πλαίσιο (FP7/ ) της Ευρωπαϊκής Επιτροπής μέσω του έργου ENERGY CAPSOL.

6 ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ [1]. Seferls P., Grevnk J., Comput. Chem. Eng. 25: (2001). [2]. McAvoy T.J., Ind. Eng. Chem. Res. 38:2984, (1999). [3]. Lewn D.R., Comput. Chem. Eng. 20:13 25 (1996). [4]. Rcardez-Sandoval L.A., Douglas P.L., Budman, H.M. Comput. Chem. Eng. 37: (2011). [5]. Papadopoulos A.I., Seferls P., Comput. Ad. Chem. Eng. 26: (2009). [6]. Panah M., Skogestad S., Chem. Eng. Process. 50: (2011). [7]. Panah M., Skogestad S., Chem. Eng. Process. 52: (2012). [8]. Nttaya T., Douglas P.L., Croset E., Rcardez-Sandoval L.A., Fuel 116: (2014). [9]. Léonard G., Mogador B.C., Belletante S., Heyen G., Comput. Ad. Chem. Eng. 32: (2013). [10]. McDowell N., Shah N., Int. J. Greenh. Gas Con. 27: (2014). [11]. Damartzs T., Papadopoulos A.I., Seferls P., Clean Technol. Env. Pol. 16: (2014). [12]. Seferls P., Grevnk J., Comput. Ad. Chem. Eng. 17: (2004). [13]. Rhenboldt W.C., J. Wley & Sons, New York (1986). [14]. MacDowell N., Llovell F., Adjman C.S., Jackson G., Galndo A., Ind. Eng. Chem. Res., 49: (2010). [15]. Chremos A., Forte E., Papaoannou V., Galndo A., Jackson G., Adjman C.S., AIChE Annual Meetng, paper 711d (2014).