PIERCE - ΟΣΕΦΝΗΜΑ ΣΕΤΦΟ 4 Ο

Transcript

1 PIERCE - ΟΣΕΦΝΗΜΑ ΣΕΤΦΟ 4 Ο ΑΥΙΕΡΨΜΑ ΣΟ ΒΙΒΛΙΟ - ΥΙΛΑΝΑΓΝΨΙΑ ΕΝΑ ΑΛΛΙΨΣΙΚΟ ΜΑΘΗΜΑ Παρασκευή πρωί, 27 Ιανουαρίου, στη βιβλιοθήκη του PIERCE. υνάντηση με μια σύγχρονη συγγραφέα, την Αμάντα Μιχαλοπούλου. υζήτηση για τον Οδυσσέα Ελύτη.(σελ. 13) Έργο της Κ. Μιχαήλ, Α3 ΠΟΡΣΡΑΙΣΑ STEVE JOBS Ένας θρύλος της τεχνολογίας, ένα παράδειγμα, ένας πνευματικός ηγέτης, ή ένας απλός διευθυντής μιας επιτυχημένης εταιρείας ; (σελ. 9) ΣΑ ΝΕΑ ΣΟΤ PIERCE ΙΑΝΟΤΑΡΙΟ PROJECTS Α ΛΤΚΕΙΟΤ τις 19/1 και 26/1 οι μαθητές της Α Λυκείου παρουσίασαν στο θέατρο του PIERCE με επιτυχία τις ερευνητικές εργασίες που εκπόνησαν κατά τη διάρκεια του Α Σετραμήνου. (σελ. 2) ΕΠΙΣΗΜΟΝΙΚΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ NEYΡΙΚΗ ΑΝΟΡΕΞΙΑ Η νευρική ανορεξία(anorexia nervosa) είναι μια διατροφική διαταραχή που χαρακτηρίζεται κυρίως από άρνηση για διατήρηση ενός υγιούς φυσιολογικού βάρους και από ένα μανιώδη φόβο για την προσθήκη κιλών σε συνδυασμό με μια λανθασμένη εικόνα που έχουν τα άτομα για τον εαυτό τους. (σελ. 19) ΛΟΓΟΣΕΦΝΙΚΗ ΓΨΝΙΑ Η ζωή όλη είναι ένας κύκλος Προχώρησα με βήματα αργά και σταθερά. Θαύμασα τα δέντρα και τη φύση. Άφησα τον εαυτό μου να ακούσει τον αέρα που γλιστρούσε απαλά μέσα από τα φύλλα των κυπαρισσιών. (σελ. 21) ΕΛ. 1

2 ΣΑ ΝΕΑ ΣΟΤ PIERCE Φωρισμένοι σε ομάδες, σύμφωνα με το πρόγραμμα για το Νέο Λύκειο, έμαθαν να δουλεύουν συλλογικά, να ερευνούν προσεκτικά, να συνθέτουν και να κάνουν παρουσίαση συνοπτική της δουλειάς τους. τη μαγική αυτή διαδρομή της γνώσης κάποιοι ταξίδεψαν στο αρχαίο θέατρο, μελέτησαν και ψυχογράφησαν τους ήρωες της τραγωδίας "Μήδεια" του Ευριπίδη, έφτιαξαν χρυσές θεατρικές μάσκες και μικρογραφίες θεάτρων. Άλλοι ανέτρεξαν σε τεχνοτροπίες, όπως ο ιμπρεσιονισμός και η φευγαλέα του ομορφιά. Μια τρίτη ομάδα προβληματίστηκε γύρω από τα χρώματα και τους συμβολισμούς που κρύβουν, άλλη ομάδα δούλεψε γύρω από τα videogames και την ιστορία τους, άλλη γύρω από τη μουσική, την ακουστική και τους ήχους του παρελθόντος και του παρόντος. Η τελευταία ομάδα ασχολήθηκε με την αρχιτεκτονική και τα μαθηματικά, αναδεικνύοντας την ομορφιά των κτηρίων, τη διακόσμηση του εσωτερικού τους και τις ποικίλες τεχνοτροπίες, που γεννήθηκαν ανά τους αιώνες. ΑΥΙΕΡΨΜΑ ΣΟ ΒΙΒΛΙΟ Από 20/1 ξεκίνησε το αφιέρωμα στο Βιβλίο και η εκστρατεία για τη ΥΙΛΑΝΑΓΝΩΙΑ. Λειτούργησε έκθεση φωτογραφικού υλικού για τον Ν. Καζαντζάκη στη γαλαρία του σχολείου και οι μαθητές την επισκέφθηκαν. Οι μαθητές του τμήματος Α3 εκθέτουν τις αφίσες που έφτιαξαν με σύνθημα τη ΥΙΛΑΓΝΩΙΑ. τις 23/1 οι μαθητές της Α Λυκείου επισκέφθηκαν τη τέγη Γραμμάτων και Σεχνών και παρακολούθησαν την πρόβα της μουσικής παράστασης "Οι 4 εποχές" του Βιβάλντι. τις 27/1 οι μαθητές του τμήματος Β1 στη Βιβλιοθήκη του PIERCE συνάντησαν τη συγγραφέα Αμάντα Μιχαλοπούλου, η οποία τους μίλησε για τον Ελύτη στην Εκπαίδευση. Επιπλέον είχαν την ευκαιρία να της θέσουν ερωτήματα για τη δική της συγγραφική δουλειά και τους προβληματισμούς της, ως διανοούμενη, σε μια εποχή οικονομικής και πνευματικής κρίσης. ΥΕΒΡΟΤΑΡΙΟ ΕΚΘΕΕΙ Από 1-20/2 στη γαλαρία του PIERCE λειτούργησε κινητή έκθεση-αφιέρωμα στον ποιητή και ζωγράφο Νίκο Εγγονόπουλο, στα πλαίσια του αφιερώματος στη Υιλαναγνωσία και το Βιβλίο. Σην έκθεση πρόσφερε το ΕΚΕΒΙ (Εθνικό Κέντρο Βιβλίου). Από 13-22/2 οι μαθητές μας με την καθοδήγηση του καλλιτέχνη Michael Townsend γέμισαν με υπέροχες ζωγραφιέςιστορίες πολλούς τοίχους του χολείου μας, ακολουθώντας το ρεύμα της TapeArt. ΟΜΙΛΙΕ ΕΚΔΗΛΨΕΙ τις 3/2 η βραβευμένη συγγραφέας Δάφνη ΕΛ. 2

3 Καλογεροπούλου (απόφοιτος του PIERCE) μίλησε στους μαθητές της Β Λυκείου και το τμήμα Α3 με θέμα «Σα μονοπάτια της συγγραφής και της έκφρασης», στα πλαίσια συναντήσεων των μαθητών με λογοτέχνες. τις 8/2 η ψυχολόγος κ. Κασσωτάκη μίλησε στους γονείς των μαθητών του Λυκείου για τις σχέσεις γονέων-εφήβων και παρουσίασε τους τύπους γονέων που υπάρχουν, τα χαρακτηριστικά τους και τις συμπεριφορές τους. την παρουσίαση δόθηκαν και τα αποτελέσματα έρευνας που είχε διεξαχθεί στο PIERCE στους μαθητές της Β Λυκείου για το πώς βλέπουν τα παιδιά τους γονείς τους και σε ποιο γονεϊκό τύπο τους κατατάσσουν. τις 9/2 οι μαθητές της Α Λυκείου παρακολούθησαν ομιλία στο θέατρο από τον κ. Ν. Πασχαλάκη με θέμα «Σο ηλεκτρονικό βιβλίο και οι προκλήσεις της νέας εποχής». το τέλος της ομιλίας εκφράστηκαν ερωτήσεις, απορίες και προβληματισμοί για το μέλλον του βιβλίου και το ρόλο της ψηφιακής ανάγνωσης. τις 9/2 οι μαθητές της Γ Λυκείου στο blackbox theater παρακολούθησαν την παρουσίαση αγαπημένων βιβλίων από 4 καθηγητές τους. Η κ. Κουλούρη (φυσικός) παρουσίασε το βιβλίο «Πόλεμος και Ειρήνη», ο κ. Κολοβέρος (γυμναστής) μίλησε για το βιβλίο «Ο μοναχός που πούλησε τη Ferrari του», ο κ. Μισυρλής (μαθηματικός) για το βιβλίο «Ούτε τ όνομά μου» και ο κ. Παρίσης (φιλόλογος) για το βιβλίο «Η Αθανασία». Οι καθηγητές παρουσίασαν την ομορφιά της ανάγνωσης, τη μαγεία του βιβλίου συνδέοντάς το με τα μηνύματα που μας δίνει διαχρονικά. τις 24/2 μουσικά σύνολα μαθητών παρουσίασαν αγαπημένα τους τραγούδια στο πλαίσιο της αποκριάτικης γιορτής. ΕΚΠΑΙΔΕΤΣΙΚΑ ΣΑΞΙΔΙΑ - ΕΠΙΚΕΧΕΙ Από 18-21/2 η ομάδα του απογευματινού προγράμματος για την Πυρηνική Υυσική επισκέφθηκε το Cern στην Ελβετία και ξεναγήθηκε στους χώρους του εργαστηρίου, στο μακρόκοσμο και μικρόκοσμο της Υυσικής, παρακολουθώντας σε προσομοίωση τα βήματα της επιστήμης για το ερώτημα της δημιουργίας του ύμπαντος. Η ομάδα των μαθητών ξεναγήθηκε στη Γενεύη, τη Λωζάνη, το Εβιάν, το Μοντρέ, το κάστρο ιγιόν και την πανέμορφη Βέρνη. τις 23/2 η Β Λυκείου επισκέφθηκε το Μέγαρο Αθηνών και συμμετείχε σε εκπαιδευτικό πρόγραμμα με θέμα τη Μουσική Βιβλιοθήκη. Από 24-27/2 ομάδα μαθητών του PIERCE πραγματοποίησε προσκύνημα στο Πατριαρχείο Κων/πολης και ξεναγήθηκε στην πανέμορφη Κων/πολη. ΘΕΑΣΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΑΗ Σην 1/2 το τμήμα Α3 παρακολούθησε τη θεατρική παράσταση «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» στο θέατρο «Θησείο». Μετά την παράσταση οι ΕΛ. 3

4 μαθητές συμμετείχαν σε εργαστήριο εκπαιδευτικού περιεχομένου. ΕΚΠΑΙΔΕΤΣΙΚΟ ΣΑΞΙΔΙ ΣΟ CERN ΕΛΒΕΣΙΑ 18-21/2/2012 Β Λυκείου Είναι 5:30 το πρωί του αββάτου και η ομάδα του Cern έχει ήδη φτάσει στο αεροδρόμιο ώστε να απογειωθεί για Ελβετία. λοι είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι και βέβαια το κέφι είναι στα ύψη! Καταφτάνουμε στο αεροδρόμιο της Γενεύης και κατευθυνόμαστε προς την Βέρνη που είναι η πρωτεύουσα της Ελβετίας. Εκεί περιηγηθήκαμε στα δρομάκια της Βέρνης, είδαμε το Κοινοβούλιο, το Δημαρχείο, το αστρονομικό ρολόι, το σπίτι του Einstein, την περίφημη τάφρο με τις αρκούδες και τον ποταμό Άαρ. Είχαμε αρκετό ελεύθερο χρόνο για να ευχαριστηθούμε αυτά τα πανέμορφα τοπία. Ση δεύτερη μέρα ξεκινήσαμε για μία μεγάλη εκδρομή γύρω από τη λίμνη Λεμάν. Περάσαμε τα σύνορα της Γαλλίας και κατευθυνθήκαμε προς το χωριό Εβιάν με τις γραφικές πηγές, από όπου και πηγάζει το γνωστό σε όλους μας εμφιαλωμένο νερό Evian. Όστερα, πήγαμε στο Μοντρέ και κάναμε μία υπέροχη βόλτα στον παραλίμνιο δρόμο, όπου ο πάγος είχε δημιουργήσει ένα όμορφο παγοδρόμιο. Δεν παραλείψαμε βέβαια να επισκεφθούμε και το κάστρο ιγιόν, που είχε μια υπέροχη θέα που όλοι μας λατρέψαμε. το εσωτερικό του βιώσαμε λίγο από το μεσαιωνικό πνεύμα. το τέλος της ημέρας, κάναμε μία στάση σε μία από τις ομορφότερες πόλεις της Ελβετίας, τη Λοζάνη. Μία πόλη κομψή και γραφική. Σην τρίτη μέρα ξυπνήσαμε με πολλή όρεξη αφού ήταν η μέρα για να επισκεφθούμε το Cern, το μεγαλύτερο ερευνητικό κέντρο όλων των εποχών. Με τη βοήθεια του ξεναγού μας παρακολουθήσαμε την έκθεση που έχει στήσει το ερευνητικό κέντρο. Μάθαμε πολλές ενδιαφέρουσες πληροφορίες και μας δημιουργήθηκαν πολλές απορίες σε σχέση με το σκοπό του πειράματος στο Cern. ταν τελείωσε το πρώτο μέρος της παρουσίασης, πήγαμε στην όμορφη πόλη της Γενεύης και απολαύσαμε τον ήλιο-αφού ευτυχώς ο καιρός ευνόησε την εκδρομή μας-κάνοντας βόλτες στα ΕΛ. 4

5 στενάκια της πόλης. λοι μας δοκιμάσαμε τις περίφημες σοκολάτες της Ελβετίας και βέβαια θέλαμε όλο και περισσότερες. Η πόλη γοητευτική κάτω από τη σκιά των χιονισμένων βουνών, με τον ψηλό της πίδακα που βγαίνει από τη λίμνη, τα όμορφα κτήρια, τα αγάλματα, τις σημαίες, το λουλουδένιο ρολόι, μας μάγεψε κυριολεκτικά. Η τέταρτη και τελευταία μέρα για την εκδρομή ξημέρωσε. Μία ομάδα μαθητών είχε την ευκαιρία να κατέβει στο πείραμα που διεξαγόταν εκείνη τη στιγμή και να δει πώς περίπου γίνεται αυτό το περίφημο πείραμα. Ο ξεναγός μας, μας έκανε μία πολύ κατατοπιστική παρουσίαση για το τι πρεσβεύει το Cern, ποιός είναι ο σκοπός του, πόσα άτομα δουλεύουν για αυτό το πείραμα, ποια είναι η πορεία των σωματιδίων μέσα στον επιταχυντή και βέβαια κάποια από τα μεγαλύτερα ερωτήματα όπως: Σι είναι το Higgs, τι είναι η υπερσυμμετρία και τι συμβαίνει με την υπεραγωγιμότητα των υλικών. λες αυτές οι εμπειρίες είναι ανεκτίμητες για όλους μας και δεν μπορούν να εκφραστούν εύκολα με λόγια. Ευχόμαστε σε όλα τα παιδιά να μπορέσουν να βιώσουν αυτό το μαγικό ταξίδι! Ευχαριστούμε το PIERCE, που μας προσέφερε αυτή την εμπειρία. Η ομάδα του Cern ΕΛ. 5

6 ΚΟΙΝΨΝΙΚΑ ΜΗΝΤΜΑΣΑ ΣΗ ΔΙΔΑΚΑΛΙΑ ΣΨΝ ΣΡΙΨΝ ΙΕΡΑΡΦΨΝ Ο φετινός εορτασμός της μνήμης των Σριών Ιεραρχών βρίσκει τη χώρα μας και ολόκληρο τον κόσμο σε αναβρασμό. Παντού αγωνία, ανασφάλεια, ανεργία, απογοήτευση, αγανάκτηση. υχνά οι μεγάλοι μας καθησυχάζουν, μας βεβαιώνουν ότι όλα τα δύσκολα θα περάσουν και μας ζητούν να συγκεντρωθούμε στις σπουδές μας. Πώς όμως μπορούμε να παραβλέψουμε ότι γύρω μας οι αξίες καταρρέουν, τα όρια καταργούνται, οι αγώνες διαστρεβλώνονται, η εργασία μετατρέπεται σε ευχή και η μόρφωση απαξιώνεται; Η παγκόσμια οικονομική κρίση δεν είναι ένα φαινόμενο που οφείλεται στη διαφορά μεταξύ παραγωγής και κατανάλωσης των κρατών. Αυτή είναι η κορυφή του παγόβουνου που αποτελεί καρπό μιας άλλης κρίσης, βαθύτερης, της πνευματικής. Πνευματική κρίση υπάρχει πίσω από λαούς και ηγέτες που λειτουργούν ανεύθυνα, παραδομένοι στην ευμάρεια, στον εύκολο πλουτισμό και την καλοπέραση. Από τη μία πλευρά τα πρόσωπα επιδιώκουν το εύκολο κέρδος, στοχεύουν στην εξυπηρέτηση προσωπικών συμφερόντων, προβάλλουν απαιτήσεις επιδεικνύοντας κάποιες φορές αδιαφορία για τις ανάγκες του ευρύτερου κοινωνικού συνόλου και από την άλλη πλευρά οι ηγέτες καταργούν την αξιοκρατία, καλλιεργούν πελατειακές σχέσεις και εξαπατούν με στόχο το κέρδος και την εξουσία. Οι Σρεις Ιεράρχες έζησαν σε μια εποχή που είχε πολλά κοινά χαρακτηριστικά με τη δική μας. Βαριά φορολογία καταπίεζε τις φτωχότερες τάξεις, το δημόσιο χρήμα αναλωνόταν σε υψηλούς μισθούς δημοσίων λειτουργών και σε πομπώδη δημόσια θεάματα, τεράστια ποσά ξοδεύονταν στη συντήρηση του στρατού, η απουσία γεωργικής πολιτικής οδηγούσε σε έλλειψη τροφίμων και εξαθλίωση των οικονομικά ασθενέστερων Πολυτέλεια και στέρηση, πλούτος και ανέχεια ήταν οι αντιθέσεις της καθημερινότητάς τους. Αυτό τους έκανε να αναπτύξουν την τόσο έντονη κοινωνική τους δράση και να τοποθετηθούν απέναντι στα προβλήματα που και σήμερα μας απασχολούν, αναζητώντας λύσεις στις ευαγγελικές αρχές. Ωστόσο, δεν έμεναν στα λόγια. Φωρίς να έχουν σπουδάσει οικονομικές επιστήμες, εργάζονταν και καλούσαν και τους ανθρώπους της εποχής τους να εργαστούν για τη βελτίωση του κόσμου τους. Εμπνευσμένοι από την κοινοχρησία των πρώτων χριστιανικών χρόνων, συνιστούσαν στους εύρωστους οικονομικά Φριστιανούς να είναι ολιγαρκείς και φιλάνθρωποι. Ο ιερός Φρυσόστομος έλεγε ότι «φτωχός δεν είναι εκείνος που έχει λίγα, αλλά εκείνος που επιθυμεί πολλά και πλούσιος δεν είναι εκείνος που έχει πολλά, αλλά εκείνος που αρκείται σε λίγα». ΕΛ. 6

7 Έβλεπαν οι Πατέρες ως αιτία του προβλήματος την πλεονεξία και ως προσωρινή λύση του την ελεημοσύνη. Θεωρούν δε ότι σκοπός δεν είναι η απόκτηση πλούτου, αλλά η διαχείρισή του για το καλό ολόκληρου του κοινωνικού συνόλου. Ο άγιος Γρηγόριος βλέπει τον πλούτο όχι ως ιδιοκτησία, αλλά ως «αγαθό προς χρήση και διαχείριση» και ο Ιωάννης ο Φρυσόστομος έλεγε ότι «τα χρήματα είναι καλά όταν ανακουφίζουν τη φτώχεια του πλησίον». Ο Μέγας Βασίλειος συμπλήρωνε χαρακτηριστικά: «τόσους αδικείς όσους θα μπορούσες να βοηθήσεις και δεν το έπραξες». Εφαρμόζοντας στην πράξη τούς λόγους τους, άφησαν πίσω τους τεράστιο φιλανθρωπικό έργο, εργαζόμενοι προσωπικά, δαπανώντας ολόκληρες τις περιουσίες τους και διαχειριζόμενοι συνετά τα χρήματα των Εκκλησιών τις οποίες διαποίμαναν, θεωρώντας ότι τίποτα άλλο δεν έχει μεγαλύτερη αξία και καμία άλλη υποχρέωση δεν είναι μεγαλύτερη από την υποχρέωση να είσαι ΑΝΘΡΩΠΟ και να τιμάς την ανθρώπινη φύση σου με έργα αγάπης. Η Καισάρεια, η Αντιόχεια και η Κωνσταντινούπολη υπήρξαν οι κύριοι τόποι της δράσης τους. Πόλεις πολυπληθείς και πλούσιες, αλλά με έντονα κοινωνικά προβλήματα. Οι βιογράφοι και των τριών αναφέρονται στις φροντίδες τους για την καθημερινή σίτιση χιλιάδων φτωχών ανθρώπων και για την ακούραστη φροντίδα ορφανών παιδιών, ηλικιωμένων, ασθενών, αναπήρων ή και περαστικών ξένων. Είναι ωστόσο αναπόφευκτο να έρχεται πρώτη στο νου όλων η Βασιλειάδα του Μεγάλου Βασιλείου, το σύνολο εκείνο των κοινωφελών ιδρυμάτων που παραμένει μέχρι σήμερα αξεπέραστη πρωτοβουλία κοινωνικής περίθαλψης. Η εικόνα της σύγχρονης κοινωνίας θα έκανε τους τρεις Καππαδόκες Πατέρες να πονέσουν. Ιδιαίτερα θα πληγώνονταν από τη στάση της κοινωνίας απέναντι στους νέους ανθρώπους, των οποίων το μέλλον κλονίζεται, για να μην πούμε ότι υποθηκεύεται. Η σύγχρονη κοινωνία τείνει να μετατρέψει ακόμα και την Παιδεία σε Εκπαίδευση. Και μάλιστα μια εκπαίδευση «κατ εικόνα» και «καθ ομοίωσίν» της: ευδαιμονιστική, χρησιμοθηρική και ατομικιστική, που αφήνει τους νέους ανθρώπους ανικανοποίητους, αγχώδεις, ανερμάτιστους, χωρίς το αίσθημα της χαράς και της πληρότητας που θα έπρεπε να τους προσφέρει. Σα συναισθήματα μένουν έξω από τις σπουδές και έξω από την εργασία. Οι Πατέρες της Εκκλησίας θεωρούν ότι η οριστική λύση του κοινωνικού προβλήματος βρίσκεται στην ΠΑΙΔΕΙΑ. Μόνο η παιδεία μπορεί να βοηθήσει τον άνθρωπο να αποκτήσει κριτική συνείδηση, ώστε να διακρίνει καθαρά το συμφέρον γι αυτόν και τις επόμενες γενιές. Θεωρούν ότι μόνο η ανθρωπιστική παιδεία μπορεί να ελευθερώσει τον νέο άνθρωπο από τις τεχνητές αναγκαιότητες που θα συναντά μπροστά του μεγαλώνοντας. Μια παιδεία ανθρωπισμού που έχει ως πρότυπό της την αγάπη του Θεού για τους ανθρώπους φαίνεται πως είναι και σήμερα η λύση. Ο άνθρωπος που αγαπά δεν μπορεί παρά να είναι δίκαιος ως φίλος, ως ΕΛ. 7

8 συνάνθρωπος, ως πολίτης. έβεται τον εαυτό του και τους γύρω του και μένει μακριά από την πλεονεξία και τη ματαιοδοξία, υιοθετώντας υγιείς ηθικές αρχές και συνήθειες, που τον καθιστούν εξαιρετικό φίλο. Βελτιώνει με την εργασία τη δική του ζωή, αλλά συμβάλλει και στην ανακούφιση των αναγκών των οικονομικά ασθενέστερων. Νιώθει ότι ο πλούτος ως προϊόν εργασίας έχει κοινωνικό προορισμό. Ως συνάνθρωπος κάνει πράξη την αλληλεγγύη και τον αλτρουϊσμό, αποφεύγοντας τον εγωισμό και την φιλαυτία και ως πολίτης υπακούει στους νόμους του κράτους του, υπηρετώντας όχι τους νόμους, αλλά την κοινωνία. Ίσως τελικά και να υπάρχει λύση. Σο θέμα είναι να μην παραιτηθούμε και καταθέσουμε τα όπλα. Να πιστέψουμε ότι η παιδεία και οι ηθικές αξίες μας είναι τα πιο σταθερά στηρίγματα μέσα στην παγκόσμια θύελλα. Ας πάρουμε το βλέμμα μας από το παρόν που πληγώνει και ας αναζητήσουμε ένα καλύτερο μέλλον Σο δικό μας!... Απόσπασμα από τη σχολική μας γιορτή. Κάποιοι θα πουν ότι όλα αυτά φαντάζουν σαν ένα όμορφο, αλλά μακρινό όνειρο. μως η εποχή μας, που δεν ευνοεί τα όνειρα, χρειάζεται τα όνειρα Τπάρχουν κάποιοι που επιλέγουν να ονειρευτούν. Κάποιοι που πίσω από τις δοκιμασίες βλέπουν εμπειρίες. Που αντιστέκονται. Που μέσα στο σκοτάδι διακρίνουν κάποιο αχνό φως ΕΛ. 8

9 ΠΟΡΣΡΑΙΣΑ Steve Jobs Πολύ των χαρακτήρισαν επιπόλαιο, αυστηρό και τελειομανή ανάμεσά τους και οι συνεργάτες του-, ενώ άλλοι έναν ηγέτη του μέλλοντος,ο οποίος δημιούργησε επαναστατικά προϊόντα. Ιδρυτής της διάσημης πλέον εταιρείας Apple και ενεργό μέλος της εταιρίας Pixar, ο Jobs πέρασε από πολλές φάσεις στη ζωή του, καθώς απολύθηκε από την ίδια του την εταιρεία, μέχρι που αντιμετώπισε δυο φορές τον καρκίνο. Ο Jobs υπήρξε άνθρωπος με άσχημο παρελθόν αλλά με λαμπρό μέλλον, αφού τα τελευταία χρόνια της ζωής του ήταν τα πιο επιτυχημένα για αυτόν. Δημιούργησε το ipod, iphone, ipad, και Mac. την Pixar έφτιαξε το Toy Story. μως ποια η διαφορά ενός θρύλου από ένα «απλό» αφεντικό μιας εταιρείας ; Ένα αφεντικό μιας εταιρείας κοιτάζει το παρόν, ενώ ένας θρύλος από το παρελθόν καταλαβαίνει και προβλέπει το μέλλον. Steve Jobs (24/2/1995-5/10/11) Παναγίδης Ιωάννης, Α 5 ΕΛ. 9

10 Θεόδωρος Αγγελόπουλος (Απρίλιος 1935-Ιανουάριος 2012) 24 Ιανουαρίου 2012 Είναι ίσως άδικο να ξεκινάμε την ιστορία μιας τόσο μεγάλης προσωπικότητας από το τέλος της. Κι όμως, το τέλος, η πρόσφατη απώλεια του Θεόδωρου Αγγελόπουλου, μας θύμισε το μέγεθος της προσφοράς του και την ξεχωριστή παρουσία του στο χώρο του ελληνικού, αλλά και του παγκόσμιου κινηματογράφου. Ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος βρισκόταν σε ένα διάλειμμα από τα γυρίσματα της τελευταίας του ταινίας «Η άλλη θάλασσα», όταν παρασύρθηκε από μια διερχόμενη μοτοσικλέτα. Μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο, όπου και δυστυχώς υπέκυψε στα τραύματά του το βράδυ της 24 ης Ιανουαρίου. Μερικές λέξεις και πολλές σκέψεις για τον Θ. Αγγελόπουλο πως ήταν αναμενόμενο κι όπως συμβαίνει πάντα με τους ανθρώπους των οποίων το έργο στιγματίζει ορισμένες εποχές, ο θάνατός του δεν συγκλόνισε μόνο τον οικογενειακό και φιλικό του κύκλο. Ο Μίκης Θεοδωράκης δήλωσε, «Ο απρόσμενος και τραγικός θάνατος του Θεόδωρου Αγγελόπουλου είναι μεγάλη απώλεια για τον κινηματογράφο, για την τέχνη και την Ελλάδα» Για τον Λευτέρη Παπαδόπουλο ο Αγγελόπουλος, «Πήρε την Ελλάδα από το χέρι και την οδήγησε στο εξωτερικό. Έκανε την Ελλάδα να την κοιτάζουν με θαυμασμό.» Ο Μάρτιν κορτσέζε, ο βραβευμένος με Oscar ιταλοαμερικάνος σκηνοθέτης, θέλησε επίσης να εκφράσει κάποιες από τις σκέψεις του για τον Αγγελόπουλο δηλώνοντας στην εφημερίδα «Athens Voice» πως, «Για εκείνον (τον Αγγελόπουλο), ο κινηματογράφος ήταν τα πάντα. Ένας τρόπος έκφρασης και υπερβατικότητας, ένα ιερό σύμπαν επικοινωνίας και διαλογισμού και μια συνεχής αντίδραση σε έναν κόσμο σε κρίση μάλιστα η ταινία που γύριζε ήταν για την κρίση της ελληνικής οικονομίας. Είναι ένας άνθρωπος που δεν έπρεπε να φύγει. Ο θάνατός του είναι μια πραγματική τραγωδία.». Η ζωή του Γεννήθηκε στην Αθήνα. Έκανε νομικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και έπειτα παρακολούθησε στη Γαλλία μαθήματα γαλλικής φιλολογίας, εθνολογίας και κινηματογράφου. Γυρίζοντας στην Αθήνα, εργάστηκε ως δημοσιογράφος και κριτικός κινηματογράφου. Παρουσίασε την πρώτη του ταινία το 1968 και από τη στιγμή εκείνη αφιερώθηκε πλήρως στην έβδομη τέχνη. ύντροφος της ζωής του, η Υοίβη Οικονομοπούλου με την οποία και απέκτησε τρεις κόρες, η μια από τις οποίες, η Ελένη, αποφοίτησε από το PIERCE το 2002 Η τέχνη Ο Αγγελόπουλος είχε συνδέσει τον κινηματογράφο με τη ζωή του και ο ίδιος τον χαρακτήριζε ως «μια ανθρώπινη περιπέτεια». Σην πρώτη του μικρού μήκους ταινία («Εκπομπή»-1960) ακολούθησε δύο χρόνια μετά η πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους («Αναπαράσταση»). «Ο Θίασος», «Σο μετέωρο βήμα του πελαργού», «Σο βλέμμα του Οδυσσέα», ΕΛ. 10

11 «Μια αιωνιότητα και μία ημέρα», είναι μερικοί από τους τίτλους των έργων που τον έκαναν γνωστό και διαμόρφωσαν την καλλιτεχνική του ταυτότητα. Σα βραβεία Αν και η ίδια η ποιότητα του έργου του αποτελεί ενδεικτικό της αξίας που είχε ως δημιουργός, τα πολυάριθμα βραβεία που απέσπασε κατά τη διάρκεια της πορείας του είναι μια ακόμη επιβεβαίωση. ε αυτά περιλαμβάνονται βραβεία του Υεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, του Κινηματογραφικού Υεστιβάλ Βερολίνου και του Υεστιβάλ των Καννών, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζει ο Φρυσός Υοίνικας που του απονεμήθηκε το 1998 για την ταινία του, «Μία αιωνιότητα και μια ημέρα». Η μοναδικότητα Δεν υπάρχει αμφιβολία πως το καλλιτεχνικό ύφος του Αγγελόπουλου ήταν ιδιαίτερο και απολύτως μοναδικό. Σα περίτεχνα πλάνα και η ποιητική του διάθεση μπορούσαν να πλάσουν εικόνες που ήταν στην πραγματικότητα έντονα ρεαλιστικές. Ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος αποτύπωσε στις ταινίες του στιγμές της ιστορίας και «μίλησε» γι αυτές αντιμετωπίζοντάς τες με την ευαισθησία και τη διαίσθηση που μπορεί να έχει μόνο ένας καλλιτέχνης. Ρημ Φατίμπ,Β 4 ΕΛ. 11

12 Ντίκενς: 200 χρόνια μετά Η Σρίτη 7 Υεβρουαρίου 2012, ήταν πολύ σημαντική μέρα για όλους τους λάτρεις της λογοτεχνίας. Ήταν η επέτειος των 200 χρόνων από τη γέννηση του μεγάλου συγγραφέα, του Καρόλου Ντίκενς (Charles Dickens). Ο Ντίκενς θεωρείται από τους σπουδαιότερους λογοτέχνες παγκοσμίως. Έζησε στη γνωστή Βικτωριανή Εποχή, μια εποχή όπου το Λονδίνο, ο τόπος διαμονής του, βίωνε κάποιες κακές στιγμές. Υτώχεια, κακουχία, κακοποιήσεις παιδιών... Σα χρόνια που ο Ντίκενς πήγε σχολείο μπορούν να μετρηθούν στα δάχτυλα του ενός χεριού. Παρόλα αυτά, ο νεαρός Κάρολος, όταν δεν δούλευε (διότι ήταν υποχρεωμένος να δουλεύει σε εργοστάσιο βερνικιών για να ζει την οικογένεια), έκοβε βόλτες στο Λονδίνο παρατηρώντας και ακούγοντας, μαθαίνοντας τον τρόπο ζωής των ανθρώπων. ωστά, λοιπόν, ο Ντίκενς είναι ο «συγγραφέας των φτωχών, των ανήμπορων και των ξεγυμνωμένων». Πολλά από τα μυθιστορήματά του, με το συνεχές ενδιαφέρον που είχαν για την κοινωνική μεταρρύθμιση, εμφανίστηκαν αρχικά στα περιοδικά σε συνέχειες, κάτι που εκείνη την εποχή ήταν πολύ διαδεδομένο. Κάποια πολύ γνωστά του έργα είναι: Χριστουγεννιάτικη Ιστορία, Δαβίδ Κόπερφιλντ, Μεγάλες Προσδοκίες και πολλά άλλα που έχουν μεταφραστεί σε πάρα πολλές γλώσσες και αξίζει να διαβαστούν. Σο παγκοσμίως γνωστό έργο του παρουσιάζει με πολύ ενδιαφέρον και μαγευτικό τρόπο τη ζωή στο Λονδίνο, καθώς και πολλά άλλα συμπεράσματα σχετικά με τις συμπεριφορές των ανθρώπων. Ο συγγραφέας απεβίωσε το 1870, στο Ρότσεστερ. Η σορός του τάφηκε στο Αββαείο του Γουεστμίνστερ (μεγάλη τιμή!). Σο έργο του θα μείνει αξέχαστο. Πολλές σελίδες μπορούν να γραφούν για τον Ντίκενς, και το λιγότερο που θα μπορούσε να κάνει κανείς, είναι να διαβάσει ένα βιβλίο του, ως φόρο τιμής. Θα καταλάβει τότε, τη δύναμη της Λογοτεχνίας. Βασίλης Μπενόπουλος, β1 ΕΛ. 12

13 ΕΝΑ ΑΛΛΙΨΣΙΚΟ ΜΑΘΗΜΑ Η κουβέντα ξεκινά. Σο τμήμα Β1 Λυκείου και τρεις φιλόλογοι αφουγκράζονται κάτι αλλιώτικο, έναν Ελύτη από μια άλλη οπτική, πέρα από τις σχολικές πληροφορίες και τις λογοτεχνικές αναλύσεις της τάξης. Σον νιώθουν έτσι όπως τον έχει προσεγγίσει, τον κουβαλά, τον μεταδίδει μια σύγχρονη δημιουργός. Η κ. Αμάντα Μιχαλοπούλου αρχίζει ανατρεπτικά. Ως αναγνώστρια λατρεύει τη συλλογή του Ελύτη. Σο ημερολόγιο ενός αθέατου Απριλίου, ένα βιβλίο που βλέπει την απώλεια, το θάνατο, τη σκοτεινή πλευρά της ζωής. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με την ταυτότητα του ποιητή, που έχει μέσα της το φως του Ήλιου. Ο Ελύτης σκιαγραφείται κάπως έτσι: ένας αιώνιος έφηβος, που χρησιμοποιεί τα άκρα (ήλιος-σκοτάδι) κι εκτινάσσεται από τη μια κατάσταση στην άλλη, όπως ο έφηβος με τις συναισθηματικές του μεταπτώσεις ο ποιητής της φύσης που προβάλλει για σύμβολα πράγματα απλά και αιώνια όπως τα βότσαλα, η θάλασσα, τα φεγγάρια, τα ξωκλήσια, τα κοχύλια, ο ήλιος, οι κοπέλες με τα λευκά ρούχα ο άνθρωπος που μίλησε για τα τρία Σ (τέχνη, τύχη, τόλμη) ως κινητήριες δυνάμεις της ζωής ο νέος που διάλεξε να γίνει ποιητής, βγαίνοντας έξω από τις οικογενειακές συντεταγμένες, ζώντας όμως, όπως ένιωθε, ελεύθερα ο κόσμος του ακολουθεί βήματα, όπως η γέννηση, αρχή της ζωής/ο έρωτας στο κέντρο/η επιστροφή στον εαυτό μας, η αποδοχή στο τέλος τα ποιήματα έχουν απ όλα (φωτεινές εικόνες, χιούμορ, λυρικά σημεία, πολιτική πλευρά, τη γνήσια Ελλάδα, την υπερρεαλιστική ματιά) Η ανάγνωση αποσπασμάτων γινόταν τόσο φυσικά, μέσα στον κόσμο των βιβλίων. Μέσα σε λίγη ώρα συναντήσαμε τον ποιητή, τον απολαύσαμε αλλιώτικα, βιωματικά. Κι ύστερα αρχίζουν οι ερωτήσεις προ τη δημιουργό κι εκείνη ξεδιπλώνει τις σκέψεις της αβίαστα, ειλικρινά, αφοπλιστικά, όπως ταιριάζει όταν μιλάς με εφήβους, χωρίς ξύλινο λόγο. Σην ρωτούν πώς συνδυάζεται η συγγραφή με το βιοπορισμό και κείνη απαντά, πως η τέχνη δεν πρέπει να γίνεται υποχρέωση, αυτό είναι το στοίχημα του συγγραφέα. Γράφεις για να σκεφτείς, να καταλάβεις πράγματα στη ζωή, να ξεδιπλώσεις τον εαυτό σου, να διατυπώσεις ερωτήματα, να κάνεις ήρωες/ανθρώπους δηλαδή που ζουν διλήμματα και πληρώνουν για τις πράξεις τους/ άτομα του περιθωρίου συχνά, που σου ασκούν γοητεία στην ψυχή. Γι αυτό χρειάζεται να είμαστε ανοιχτοί στη λογοτεχνία, να διαβάζουμε βιβλία, χωρίς πρέπει κι απαγορευτικά. Διαβάζοντας είναι σα να συνδιαλέγεσαι με όλα τα ΕΛ. 13

14 κείμενα, κουβαλάς τις ιστορίες και τις εμπειρίες των άλλων, νιώθεις τη συγκίνηση της στιγμιαίας ευτυχίας. Αν πρέπει να διαλέξεις ανάμεσα στα βιβλία της, είναι σα να διαλέγεις ανάμεσα στα παιδιά σου. Ίσως έχεις έννοια μεγαλύτερη κάποιο που είναι στο προσκήνιο, όπως ένα παιδί που φροντίζεις περισσότερο, γιατί δίνει εξετάσεις. Έτσι, αυτό τον καιρό ασχολείται με το βιβλίο της Πώς σκότωσα την καλύτερή μου φίλη γιατί ανεβαίνει στο θέατρο. Η συγγραφή βιβλίου τελικά διδάσκεται; Η απάντησή της είναι θετική, όλα διδάσκονται, γιατί έρχεσαι σ επαφή μ αυτό που έχεις και βγάζεις προς τα έξω. Είναι σα να έχεις ένα συρτάρι με πράγματα ανάκατα μέσα, μικρά, μεγάλα, καθημερινά, πολύτιμα και μαθαίνεις να τα βάζεις σε μια τάξη. Η λογοτεχνία είναι βιωματική, γι αυτό και δεν θα έπρεπε να βαθμολογείται, αλλά να δίνει ερεθίσματα σκέψης, να ξυπνά ευαισθησίες, να ετοιμάζει πολίτες γνήσιους. Η κουβέντα έρχεται σε πιο προσωπικά θέματα, όπως γιατί γύρισε από το Βερολίνο σε μια εποχή που πολλοί Έλληνες φεύγουν. Με πολλή παρρησία και ειλικρίνεια η ίδια περιέγραψε πόσα όμορφα πράγματα πήρε ζώντας στο Βερολίνο, μια πόλη γεμάτη καλλιτέχνες, όπου ο λογοτέχνης δεν νιώθει περιθωριακός, γιατί αν βρεθείς σ ένα καφέ και πεις ότι είσαι συγγραφέας ή ζωγράφος, θα πεταχτούν κι άλλοι πολλοί να πουν κι εγώ είμαι. ιγάσιγά όμως αυτό σου προσδίδει μια μαλθακότητα κι είναι σα ν αποκόβεσαι από τον αληθινό κόσμο, από την ταυτότητα την εθνική. Ο καλλιτέχνης έχει ένα σκοτεινό κομμάτι αλήθειας, που ζητά την ελευθερία, την εγρήγορση για δημιουργία. Έτσι έγινε η επιστροφή. Εδώ βρήκε νέα ερεθίσματα για να γράψει, να νιώσει, να καταλάβει. ε μια εποχή, που πολλοί προτρέπουν του νέους να φύγουν από την Ελλάδα, εκείνη προτείνει όχι τη φυγή, αλλά την αντιμετώπιση των καταστάσεων, γιατί ως νέα γενιά πρέπει τα παιδιά συλλογικά να την πάνε αλλού αυτή τη χώρα, πιο πέρα, πιο ψηλά, εκεί που της αξίζει! Ναι, θα ξαναγινόταν συγγραφέας και μέσα από τις ηρωίδες της, μπορεί να γίνει όλα όσα δεν μπόρεσε να κάνει. Λατρεύει να εμπνέεται από το καθετί (από μια συζήτηση με τον ταξιτζή, από ένα πέρασμα από κάποιο χώρο, από μια ερώτηση δική μας). Η διαδικασία της συγγραφής είναι μακροχρόνια, δύσκολη, κουραστική, γεννά όμως την ευτυχία! Για τον κάθε αναγνώστη υπάρχει ένα βιβλίο που θα ερωτευτεί. Ας ψάξει λοιπόν να το βρει, διαβάζοντας! Η εμπειρία της συνάντησης ήταν απλά, μοναδική! Ευχαριστούμε Αγγελική Κεχαγιά ΕΛ. 14

15 «τη ζωή πάντα να δημιουργείτε» Aυτό το Υεβρουάριο επισκέφτηκε το σχολείο μας η γνωστή συγγραφέας Δάφνη Καλογεροπούλου, για να συζητήσει με όλους όσους από εμάς ενδιαφέρονται για τη συγγραφή. Η Δάφνη Καλογεροπούλου αποφοίτησε μόλις πριν από λίγα χρόνια από το σχολείο μας και σπούδαζε στο Ωδείο Αθηνών και στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο φιλολογία, όταν το 2004 διέκοψε τις σπουδές της για να πάει στην Αμερική. Έχει ασχοληθεί με τη μελέτη της ψυχοθεραπείας και της ψυχανάλυσης και μάλιστα σπούδασε ψυχολογία στο Deree College. Επιπλέον έχει εκδώσει ήδη διάφορα βιβλία της, ανάμεσά τους «Σο φαινόμενο της ψυχαλούδας», τα «Απεικάσματα», όπως και μια συλλογή ψυχολογικών διηγημάτων. ταν λοιπόν η Δάφνη Καλογεροπούλου στάθηκε στο βήμα του θεάτρου, η περιέργειά μας να ακούσουμε τι ακριβώς θα μας έλεγε εντάθηκε, αφού συνειδητοποιήσαμε πως επρόκειτο για μια νεαρή γυναίκα και όχι για μια ώριμη συγγραφέα με γυαλιά. Αποδείχτηκε γρήγορα μάλιστα, πως πράγματι, η ίδια δεν είχε καμία πρόθεση να μας νουθετήσει, ούτε να μας δώσει ακριβείς οδηγίες για το πώς θα μπορούσαμε να γράψουμε ένα βιβλίο. Σο αντίθετο θα λέγαμε. Αυτό που έκανε ήταν μονάχα να μας παροτρύνει να γράψουμε ή να εκφραστούμε δημιουργικά με οποιοδήποτε τρόπο θέλαμε. Μας έκανε να καταλάβουμε δηλαδή, ότι η δημιουργία είναι αυτό που μετράει πιο πολύ στη ζωή και πως μέσα από αυτή, οι ιδιαίτερες δεξιότητες και οι ιδέες μας αναδεικνύονται καθημερινά και μας οδηγούν στην αυτογνωσία, την αυτοεκτίμηση και φυσικά ενδυναμώνουν συνεχώς το πάθος μας για τη ζωή. Γιατί η ζωή ολόκληρη είναι μια δημιουργία. Ένας χορός δημιουργικότητας. Η Δάφνη Καλογεροπούλου είχε έναν τρόπο να μιλάει που μας ωθούσε να ψάχνουμε το βαθύτερο νόημα των όσων έλεγε. Γιατί κάποιες φορές οι λέξεις έβγαιναν σαν ζωντανά πλάσματα από το στόμα της, που χόρευαν θαρρείς έναν αλλόκοτο, αργό χορό. ε κάποιες στιγμές ένιωθες σα να χάνεσαι, σαν κάτι να σου ξέφευγε. Ακόμη κι αν δεν ήσουν διατεθειμένος να την ακούσεις προσεχτικά, εν τέλει προσηλωνόσουν στα λόγια της που απλώς μιλούσαν στην καρδιά σου. Με τον ίδιο τρόπο που μιλάει έτσι και γράφει η Δάφνη Καλογεροπούλου. Η γραφή της έχει κάτι το ποιητικό, ένας ανεπαίσθητος ρυθμός ενώνει τις λέξεις, που συχνά διακρίνονται από πολυσημία. Φαρακτηριστικό παράδειγμα, ένα απόσπασμα από το βιβλίο της «Σο φαινόμενο της ψυχαλούδας»: Είμαι το αίμα της καρδιάς, το μάτι του αετού, η θύμηση στα έγκατα του νου. Είμαι η σκέψη σου που ορκίστηκε να μοιάζει στο είδωλό της, η γνώση σου που πείστηκε να ζει το αντίθετό της. Μη δέχεσαι και μη δεχτείς να ζεις το αντίθετό σου, μη φοβάσαι. Αν φοβηθείς κι αν σε στοιχειώνει ο φόβος, μείνε στο παρόν κι αγάπα. Η επίσκεψη της Δάφνης Καλογεροπούλου θα αργήσει να ξεχαστεί. Ο τρόπος μάλιστα με τον οποίο μας αποχαιρέτησε, δηλαδή τραγουδώντας μας κάποιο γνωστό κομμάτι, ΕΛ. 15

16 είναι άξιος αναφοράς. Ευχή όλων λοιπόν να επαναληφθεί μια τέτοια επίσκεψη και -γιατί όχι;- να διοργανωθούν και άλλες παρόμοιες, που θα μας δώσουν την ευκαιρία να έρθουμε σε επαφή και με άλλους ανθρώπους της τέχνης, των γραμμάτων και των επιστημών. Ιωάννα Ευθυμίου, Α2 21 Υεβρουαρίου Παγκόσμια Ημέρα Μητρικής Γλώσσας Πρόκειται για μια πρωτοβουλία της Unesco που έχει καθιερωθεί από το 1999 με στόχο την προώθηση της γλωσσικής πολυμορφίας και τη διάσωση των γλωσσών που τείνουν να εξαφανιστούν. ΜΗΣΡΙΚΗ ΓΛΨΑ: -Η γλώσσα που ηχεί γλυκά στ αυτιά του μωρού ακόμα και μέσα στη μήτρα, σύμφωνα με επιστημονικές έρευνες. -Η γλώσσα που η μητέρα σε νανουρίζει και σε γαληνεύει. -Η γλώσσα που κουβαλά την ταυτότητα του έθνους σου. -Η γλώσσα που φιλοξενεί τον πλούτο γνώσεων και γίνεται φορέας του πολιτισμού σου. -Η γλώσσα με την οποία επικοινωνείς, μοιράζεσαι τις σκέψεις και τα συναισθήματά σου. -Η γλώσσα που σε συνδέει με την ιστορία σου και σε ταξιδεύει στο χρόνο και το χώρο. -Η γλώσσα που ντύνεις τα τραγούδια και τα όνειρά σου. -Η γλώσσα του ολωμού, του Ελύτη, του δημοτικού τραγουδιού. Μητρική γλώσσα η κληρονομιά σου......να τη σέβεσαι και να την αγαπάς! Οι ποιητές γράφουν: «Ση γλώσσα μου έδωσαν ελληνική Σο σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου... Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου στις αμμουδιές του Ομήρου». (Οδυσσέας Ελύτης) Έλληνες ποιητές Ελάχιστοι μας διαβάζουν, ελάχιστοι ξέρουν τη γλώσσα μας, μένουμε αδικαίωτοι κι αχειροκρότητοι σ αυτή τη μακρινή γωνιά, όμως αντισταθμίζει που γράφουμε Ελληνικά. (Κώστας Μόντης Κύπριος ποιητής, ) Αγγελική Κεχαγιά ΕΛ. 16

17 Πέντε Εβδομάδες με το Αερόστατο ΙΟΤΛΙΟ ΒΕΡΝ ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΤΙΑΗ «Ολόκληρη η Αφρική είναι έτοιμη να μας αποκαλύψει τις απέραντες και έρημες εκτάσεις της». Σο μυθιστόρημα του διάσημου συγγραφέα Ιούλιου Βερν, «Πέντε Εβδομάδες με το Αερόστατο», είναι η πρώτη νουβέλα του. Εκδόθηκε το Ο Βερν ήταν ένας από τους πρωτοπόρους των μυθιστορημάτων επιστημονικής φαντασίας. Ο ίδιος θεωρούσε τον εαυτό του συγγραφέα «επιστημονικών εκπαιδευτικών μυθιστορημάτων», καθώς ο προσεκτικός αναγνώστης θα πληροφορηθεί πολλά για τη χλωρίδα, την πανίδα, τη γεωγραφία και την ιστορία των περιοχών, όπου διαδραματίζονται τα έργα του. Σα βιβλία του, που απευθύνονταν κυρίως σε νεανικό και σχετικά μορφωμένο ανδρικό κοινό, δεν ήταν επιτυχίες μόνο στη Γαλλία, αλλά χάρη στις μεταφράσεις τους, και σε όλη την Ευρώπη και την Αμερική. Σα γνωστότερα έργα του είναι: Ταξίδια και περιπέτειες του πλοιάρχου Χατεράς, Ταξίδι στο κέντρο της Γης, Από τη Γη στη Σελήνη, Γύρω από τη Σελήνη, καθώς και το λεύγες κάτω από τη θάλασσα, που πάντα το θεωρούσε το καλύτερο έργο του. Συπώθηκε το 1870 και εξασφάλισε τη φήμη του Βερν ως συγγραφέα επιστημονικών και περιπετειωδών μυθιστορημάτων. Σο βιβλίο αναφέρεται στην εξερεύνηση της Αφρικής, την εποχή που δεν είχε ολοκληρωθεί. Αν και πολλοί εξερευνητές είχαν προσπαθήσει να προχωρήσουν στην ενδοχώρα της Μαύρης Ηπείρου, οι τρεις ριψοκίνδυνοι άνδρες (άμουελ Υέργκιουσον, Ντικ και Σζο) προσπάθησαν να «διασχίσουν την Αφρική από τα ανατολικά στα δυτικά με ΑΕΡΟΣΑΣΟ». Ως πρώιμο έργο του, δεν είναι λογοτεχνικά περίπλοκο και ακολουθεί ένα απλό, αλλά πολύ ενδιαφέρον στιλ γραφής. Ο δρας Υέργκιουσον και οι φίλοι του ξεκινάνε από τη Ζανζιβάρη και περνώντας από το Κιλιμάντζαρο και τη Λίμνη Βικτώρια συνεχίζουν προς τις ακτές στον Ατλαντικό. Μέχρι τη λίμνη οι περιγραφές του Βερν είναι πολύ ακριβείς, αν και μετά, μας παρουσιάζει τα υπόλοιπα τοπία της ανεξερεύνητης Αφρικής βασισμένος σε φήμες. Οι περιγραφές τοπίων και οι ηθογραφίες προσώπων είναι ένα από τα προσόντα του συγγραφέα. Μας δίνει πλήρη εικόνα για το πού είμαστε και ο αναγνώστης νιώθει πως είναι ένας τέταρτος επιβάτης στο αερόστατο Βικτορία. Για παράδειγμα, «Ο Ντικ Κένεντι ήταν κοτσέζος με όλη τη σημασία της λέξης: ανοιχτόκαρδος, αποφασιστικός, πεισματάρης. ( ) Μερικές φορές καταπιανόταν με το ψάρεμα, αλλά βασικά ήταν δεινός κυνηγός, πράγμα διόλου παράξενο για ένα γνήσιο ΕΛ. 17

18 τέκνο της Καληδονίας, που ήξερε να σκαρφαλώνει τα βουνά των Φάιλαντς. ( ) Σο ύψος του ξεπερνούσε τα 1,80 μ. Αν και γεμάτος χάρη και άνεση στις κινήσεις του, έμοιαζε να έχει ηράκλεια δύναμη» (ο Ντικ Κένεντι, 3 ο κεφάλαιο) Και μια ωραία περιγραφή, «αυτό το ύψος ένα ισχυρό ρεύμα παρέσυρε το αερόστατο προς τα νοτιοδυτικά. Ένα υπέροχο θέαμα ξετυλίχτηκε μπροστά στα μάτια των τριών ταξιδευτών! Σο νησί της Ζανζιβάρης απλωνόταν ολόκληρο από κάτω, σα μια ζωηρόχρωμη κηλίδα πάνω σε ένα απέραντο ανάγλυφο χάρτη» (το νησί της Zανζιβάρης, περιγραφή). Πολλοί θα νομίζουν πως αυτή η βαρετή ιστορία είναι όλο περιγραφές. Λάθος. Τπάρχουν πολλές σκηνές περιπέτειας, με συγκρούσεις με ιθαγενείς ή με τη φύση, όπως: Η διάσωση ενός ιεραποστόλου από μία φυλή που ετοιμαζόταν να τον θυσιάσει. Η προσπάθεια εντοπισμού νερού, όταν ακινητοποιούνται εξαιτίας της άπνοιας πάνω από τη αχάρα. Μία επίθεση στο αερόστατο από κόνδορες, που οδηγεί σε δραματικό επεισόδιο καθώς ο Σζο πέφτει έξω από το αερόστατο. Οι συνακόλουθες ενέργειες για τη διάσωση του Σζο. Η μετά βίας αποφυγή των υπολειμμάτων ενός τοπικού στρατού καθώς το αερόστατο φθάνει στο τέλος της ζωής του από την απώλεια του υδρογόνου του. ό,τι πέσει από τον ουρανό (όπως το αερόστατο κάποια στιγμή). Σην εποχή εκείνη, η Αφρική θεωρείτο απόκοσμη και οι Ευρωπαίοι κρατούσαν αποστάσεις. Πολλοί δεν πίστευαν πως οι ιθαγενείς είναι άνθρωποι. Ο Βερν, με το φιλελεύθερο χαρακτήρα του εκφράζει μέσω του Ντικ μια σκέψη: «Και αν τελικά εκπολιτίζονταν οι αφρικανικές φυλές, θα ήταν άραγε πιο ευτυχισμένες; Και ποιος είπε πως ο πολιτισμός αναπτύχθηκε μόνο στην Ευρώπη και όχι εκεί;». Η ιδεολογία του Βερν είναι φανερά πολύ προοδευτική και ο ίδιος βρίσκεται έτη φωτός μπροστά από την εποχή του. πως πάντα συνήθιζε, επιδέξιοι καλλιτέχνες έχουν εικονογραφήσει το έργο του. Άλλο ένα καταπληκτικό έργο του διάσημου λογοτέχνη, που δεν πρέπει να λείπει από τη λίστα αγορών κάθε παιδιού. σον αφορά τους ιθαγενείς, αντιμετωπίζονται ως ανήθικοι και αδαείς, που λατρεύουν Βασίλης Μπενόπουλος, β1 ΕΛ. 18

19 NEYΡΙΚΗ ΑΝΟΡΕΞΙΑ ΕΠΙΣΗΜΟΝΙΚΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ Η διαταραχή αυτή μπορεί να εξελιχθεί σε σοβαρή ψυχική αρρώστια με παρενέργειες και με το υψηλότερο ποσοστό θνησιμότητας από όλες τις ψυχικές ασθένειες. Η πάθηση αυτή όμως δεν είναι ένα πρόσφατο φαινόμενο καθώς πρωτοεμφανίστηκε στη διάρκεια του 16 ου και του 17 ου αιώνα. Σο 19 ο αιώνα αναγνωρίστηκε ως ασθένεια, όταν η κοινή γνώμη στράφηκε στα λεγόμενα «κορίτσια που νήστευαν» και προκάλεσε σύγκρουση μεταξύ της θρησκείας και της επιστήμης, καθώς οι ειδικοί εξέτασαν τις πεποιθήσεις περί πλήρους αποχής από το φαγητό. Από την άλλη πλευρά, οι πιστοί έκαναν αναφορά για διχασμό μεταξύ του μυαλού και του σώματος, ενώ οι σκεπτικιστές άσκησαν κριτική με βάση τους νόμους της επιστήμης. Η ασθένεια αυτή που επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό νεαρές εφήβους ετών και εμφανίζεται κυρίως στα ανώτερα κοινωνικά στρώματα των αναπτυγμένων χωρών οφείλεται είτε σε βιολογικούς είτε σε πολιτιστικούς και κοινωνικούς παράγοντες. Η υιοθέτηση αυτών των διαταραγμένων τρόπων διατροφής, που μπορεί να οδηγήσει μέχρι και στη λιμοκτονία, σχετίζεται σε μεγάλο βαθμό με τις μαιευτικές επιπλοκές. Δηλαδή, διάφορες προγενέθλιες και περιγενετικές επιπλοκές όπως είναι η μητρική αναιμία, ο σακχαρώδης διαβήτης, το έμφραγμα στον πλακούντα και οι καρδιακές ανωμαλίες στο νεογέννητο μπορούν να θεωρηθούν υπαίτιες για αυτήν την κατάσταση. Γενικότερα, επικρατεί και η αντίληψη ότι η ασθένεια αυτή συνδέεται με την κληρονομικότητα. το ανοσοποιητικό σύστημα, τα αντισώματα απέναντι στα νευροπεπτίδια και κυρίως η μελανοκορτίνη έχει αποδειχθεί ότι επηρεάζει τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας που έχουν αλληλένδετη σχέση με τις διατροφικές συνήθειες, όπως εκείνες που επηρεάζουν την όρεξη και τις αντιδράσεις στο στρες. Ευθύνη ωστόσο φέρουν και οι πολιτιστικοί παράγοντες. Μεγάλες εμπορικές βιομηχανίες στα δυτικά βιομηχανοποιημένα έθνη, μέσω της ενημέρωσης προωθούν την αδυναμία ως την ιδανική γυναικεία μορφή. Αυτονόητο λοιπόν είναι ότι άνθρωποι με επαγγέλματα όπου υπάρχει ιδιαίτερη κοινωνική πίεση να έχουν ένα συγκεκριμένο βάρος ή τα άτομα που έχουν περισσότερες επαφές με κοινωνικές πηγές που προάγουν σκελετωμένα πρότυπα, έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να αναπτύξουν ανορεξία. Επιπλέον, το λεπτεπίλεπτο αυτό πρότυπο ασκεί μεγαλύτερη επιρροή στις έφηβες, οι οποίες είναι ιδιαίτερα ευάλωτες λόγω ηλικίας και συνδέουν τον αυτοσεβασμό τους και την αυτοπεποίθησή τους με την εξωτερική τους εμφάνιση και καταπιέζονται να συμμορφωθούν με τα μαζικά πρότυπα. ΕΛ. 19

20 Ένας άλλος παράγοντας που συμβάλλει σε αυτήν την έντονη δυσαρέσκεια με την εικόνα και το βάρος του σώματος, είναι το οικογενειακό περιβάλλον. Ένα νοσηρό περιβάλλον που αδιαφορεί ή απαξιώνει τα νεαρά μέλη σε περίπτωση που δεν ανταποκρίνονται σε κάποιες προσδοκίες, μπορεί να οδηγήσει σε εξίσου νοσηρές συμπεριφορές, όπως η άρνηση της εικόνας του εγώ και η συνακόλουθη αυτοτιμωρία του, δηλαδή η ανορεξία. Ωστόσο, τα θύματα αυτής της πάθησης, μπορεί να εμφανίσουν ποικίλα συμπτώματα, ανάλογα με την περίπτωση.ο υποσιτισμός που τη συνοδεύει, ως επίπτωση της λιμοκτονίας που επιβάλλουν οι ασθενείς στους εαυτούς τους, μπορεί να προκαλέσει σοβαρές επιπλοκές σε βασικά όργανα του σώματος. Δηλαδή εκτός από την προφανή και δραματική απώλεια βάρους κατά τη διαρκεια αυτής της δήθεν «αυστηρής δίαιτας», μικρές, ανοιχτού χρώματος τρίχες φυτρώνουν στο κεφάλι και το σώμα. Επιπλέον, πολλοί πάσχοντες χρησιμοποιούν καθαρτικά, διαιτητικά χάπια, εμετικά σκευάσματα μετά από οποιοδήποτε γεύμα καταστρέφοντας ιστούς και όργανα.δεν αντέχουν το κρύο λόγω της έλλειψης μονωτικού λίπους στο σώμα ή λόγω κακής κυκλοφορίας του αίματος εξαιτίας της χαμηλής πίεσής τους. Επίσης εμφανίζουν υποθερμία καθώς το σώμα προσπαθεί να εξοικονομήσει ενέργεια, πρησμένες αρθρώσεις, κοιλιακό φούσκωμα, ακμή, ξηροδερμία, κάθε είδους δερματίτιδες, φλεγμονή στις μεσοδακτύλιες περιοχές των χεριών και των ποδιών. Εξίσου σοβαρά είναι τα ψυχολογικά προβλήματά τους. Αποτραβιούνται από το οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον, γίνονται μυστικοπαθή, μελαγχολικά, αγχωτικά άτομα για τα επιπλέον κιλά, έχουν εφιάλτες με τη σωματική τους εικόνα και αρνούνται πως είναι ασθενείς,κυρίως ψυχικά. Εκείνοι βλέπουν τα πράγματα και τον εαυτό τους μέσα από το πρίσμα του καθρέφτη τους. Δεν είναι ποτέ ικανοποιημένοι με το είδωλό τους. Η νευρική ανορεξία είναι μια ψυχική ασθένεια πολύ σοβαρή που οδηγεί το άτομο στην απώλεια του Εγώ και τελικά στην απώλεια της ζωής. Ζώντας σε έναν κόσμο που απαιτεί την υποταγή στα καταναλωτικά πρότυπα, μόνο μέσο αντίστασης που έχουμε είναι η κριτική μας ικανότητα και η αυτογνωσία. σο καλύτερα γνωρίζουμε τον εαυτό μας τόσο δυνατότεροι αισθανόμαστε και ξεχωριστοί,τόσο περισσότερο τον αγαπάμε για αυτό που είναι και όχι για αυτό που μας έχουν πει ότι πρέπει να είναι. Άννα Κακριδά, Γ2 ΕΛ. 20

21 Η ζωή όλη είναι ένας κύκλος ΛΟΓΟΣΕΦΝΙΚΗ ΓΨΝΙΑ Δεν μπορούσα να δω τον ουρανό. Σα δέντρα τον κάλυπταν. Σο βλέμμα μου τράβηξε μια γέρικη βελανιδιά. τον κορμό της χαραγμένα τα ονόματα δυο παιδιών και μια καρδιά. νειρα παλιά και αγάπες ξεχασμένες. Με διαπέρασε δέος καθώς άγγιξα τα παλιά της κλαδιά. Πήρα μια ανάσα και προχώρησα πιο βαθιά στο δάσος. Ήμουν και εγώ κάποτε νέος και είχα όνειρα. Είχα και εγώ κάποτε ελπίδες και αγαπούσα. Ήμουν και εγώ ξέγνοιαστος και ευτυχισμένος. Ναι. Ήμουν και εγώ ευτυχισμένος και ερωτευμένος. ταν χανόμουν στα γαλάζια της μάτια και στην αγκαλιά της Ναι. Είχα υπάρξει και εγώ ευτυχισμένος. ταν την είχα πρωτοδεί και μου είχε χαμογελάσει με εκείνο το χαμόγελο Και είχε παίξει με τα μαλλιά της από την αμηχανία. Και ύστερα στο πρώτο μας ραντεβού Ακόμα έχω στο μυαλό μου την εικόνα της με το ροζ πουκάμισο που της φώτιζε το πρόσωπο. Σην είχε φέρει ο αδερφός της και μας είχε κοιτάξει με καχυποψία μερικές στιγμές πριν μπει στο αμάξι του και φύγει. Ήμουν και εγώ ευτυχισμένος. Ση μέρα του γάμου μας που έλαμπε μέσα σε εκείνο το νυφικό την κοιτούσα μαγεμένος καθώς το φως έπαιζε με τα στολίδια της και τα κοσμήματά της. Αλλά τα πιο σπουδαία στολίδια ήταν τα μάτια της. Εκείνα τα μάτια. Και όταν είχε γεννήσει την κόρη μας και οι δυό τους, δύο άγγελοι, καθόντουσαν αγκαλιά. ταν τις είχα δει για πρώτη φορά μαζί, αυτό που ένιωσα δεν περιγράφεται με λόγια. Ήταν ένα είδος ολοκλήρωσης που ποτέ πριν δεν είχα νιώσει. Ένιωθα πώς όλα είχαν αλλάξει και πως τώρα όλα είχαν νόημα και σήμαιναν κάτι. Ζούσα κάθε μέρα για τις δυο τους. Δούλευα για τις δυο τους. Κοιμόμουν με την εικόνα τους. Ανέπνεα και υπήρχα για αυτές. Αλλά μου άρεσε. Γινόμουν για αυτές χίλια κομμάτια. Και το ήθελα.,τι ζητούσε η κόρη μου το είχε. Και ακόμα το έχει. Και αργότερα που κι εκείνη παντρεύτηκε ένιωθα πως πάλι όλα είχαν αλλάξει. Σο κορίτσι μου είχε γίνει γυναίκα και άρχιζε τη δική της οικογένεια. Ση δική της ζωή. Εγώ ήμουν κομμάτι του κόσμου της. Για μένα εκείνη ήταν όλος μου ο κόσμος. Ο λόγος για να ζω. Και μετά ήρθαν τα εγγόνια. Και ο κόσμος έγινε ακόμα πιο πολύχρωμος και χαρωπός και όμορφος. Και εγώ και η γυναίκα μου τους κάναμε όλα τα χατίρια. Σους διαβάζαμε ιστορίες, παίζαμε μαζί τους, τους πηγαίναμε βόλτες, τους προστατεύαμε. Είχα υπάρξει και εγώ ευτυχισμένος. Και αργότερα μεγάλωσαν Και πήγαν σχολείο. Και δεν είχαν χρόνο για εμάς, παρά μόνο τις Κυριακές που τρώγαμε σαν οικογένεια. Αλλά εμάς δεν μας ένοιαζε. Ήμασταν χαρούμενοι μόνο που ακούγαμε τις φωνές τους. Αυτό μόνο μας έφτανε. Ναι. Είχα υπάρξει και εγώ ευτυχισμένος. μως η ζωή είχε κάνει τον κύκλο της. Και είχα ζήσει με τη γυναίκα μου από έφηβος, εκείνη είχε αφήσει αυτόν τον κόσμο. Γιατί έτσι είναι ο κύκλος τη ζωής, είχε απλά κοιμηθεί. Και δεν είχε ξυπνήσει ποτέ Είχε βρει γαλήνη. Και έτσι τώρα, μόνος προχωρώ μέσα στο πάρκο, στο ίδιο πάρκο που μια ζωή περπατούσαμε μαζί Μπούχλη Μαρία, Β3 ΕΛ. 21