αποθέωση σταρ απαξίωση Sex, drugs & soul Από τη Φρειδερίκη στη Μαρί Σαντάλ για την ταινία «Μετέωρα» της Ελλάδας και το αιώνιο κυνήγι των

Transcript

1 Από τη Φρειδερίκη στη Μαρί Σαντάλ Sex, drugs & soul Τo θανατηφ ηφόρ όρο κοκτέιλ μι ας μεγ εγάλ ης φων ωνής Τo διάδημα ξαναβρέθηκε! ΘΕΜΑ Οι άνθρωποι πίσω από τα πράγματα Πρώτο Θέμα Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2012 Ταμίλα Κουλίεβα Τεό Αλεξάντερ αποθέωση για την ταινία «Μετέωρα» της Ελλάδας Φεστιβάλ Βερολίνου ου ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΑΠΟΣΤΟΛΕΣ και το αιώνιο κυνήγι των σταρ απαξίωση για τους Ελληνες Μπίλι Μπομπ Θόρντον ν Κλάιβ Οουεν Αντζελίνα Τζολί Μπραντ Πιτ Βάσω Λασκαράκη «Εχω ξεχάσει πόσες δουλειές αναγκάστηκα να κάνω» Μίνως Μάτσας, ο νεότερος Το βαρύ όνομα, το καλλιτεχνικό DNA και οι μουσικές για το Χόλιγουντ Zoé Corraface Η άγνωστη κόρη του Γιώργου Χωραφά συστήνεται στο ελληνικό κοινό

2 2 Πρώτο Θέμα Κυριακή 19 Φεβρουαρίου ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ Σκηνές από την ταινία «Μετέωρα» που απέσπασε τις θετικότερες κριτικές Τεό Αλεξάντερ και Ταμίλα Κουλίεβα: οι Ελληνες που αγάπησαν οι Γερμανοί Οι Γερμανοί αποθεώνουν τους Eλληνες δημιουργούς, αλλά απαξιώνουν τους Ελληνες της κρίσης Από όλα έχει ο κινηματογραφικός μπαχτσές της φετινής Berlinale: ελληνική κρίση, Αγανακτισμένους, αμαρτωλές καλόγριες, Μπραντζελίνα, Κλάιβ Οουεν και μια φουκαριάρα δημοσιογράφο να πολεμάει τον (Γερμανό) εχθρό στην καρδιά του παγωμένου σκότους... Αποστολή στο Βερολίνο: Τίνα Μανδηλαρά

3 Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2012 Πρώτο Θέμα 3 δες το τρέιλερ της ταινίας του Βρετανού σκηνοθέτη Τόνι Γκάτλιφ «Indignados» («Αγανακτισμένοι») «Ν α σε κάψω, Γιάννη, να σ αλείψω λάδι», λέει μια λαϊκή παροιμία που μπορεί να μην έχει καμία σχέση με τα αστραφτερά φλας της φετινής Berlinale, αλλά ταιριάζει κάλλιστα στην (ελληνική) περίπτωσή μας. Γιατί πώς αλλιώς να εξηγήσεις το γεγονός ότι, από τη μια, ο μέσος Γερμανός κάλλιστα θα ξανάνοιγε τα παλιά του στρατόπεδα για να μας υποδεχθεί κι από την άλλη σκίζει τα ιμάτιά του για την ελληνική συμμετοχή της ταινίας «Μετέωρα»; Μπορεί, μέχρι τη στιγμή τουλάχιστον που γράφονται αυτές οι γραμμές, να μην ξέρουμε ακόμη ποιος θα σηκώσει τελικά τη Χρυσή Αρκούδα, αλλά καθώς φαίνεται η ταινία του Σπύρου Σταθουλόπουλου έχει ήδη κλέψει τις εντυπώσεις. Οι Γερμανοί κριτικοί κινηματογράφου -είτε από τύψεις είτε επειδή είναι ευαίσθητοι άνθρωποι της κουλτούρας- μόνο καλά λόγια έχουν να πουν. Και μάλιστα στα ίδια έντυπα που λίγες σελίδες πιο κάτω δείχνουν ν να μας θέλουν μακριά από την ευρωπαϊκή τους παρέα. Για παράδειγμα, το γνωστό για τα ανθελληνικά ληνι του αισθήματα «Der Spiegel» έγραφε ότι «η ταινία του Σταθουλόπουλου λου συνιστά μια ιδανική ική επιλογή για συμμετοχή σε φεστιβάλ», ενώ οι κριτικοί της «Die Welt» εξυμνούσαν, με κάθε τρόπο, «τα καλαίσθητα πλάνα, την εσωτερικότητα των Οι Αγανακτισμένοι σκηνών, το πανέξυπνο του Συντάγματος animation». «Οποιο κι αν είναι από την ταινία το αποτέλεσμα», α», έγραφαν, «Indignados» «σημασία έχει ότι η ταινία αυτή θα μείνει στις μνήμες μας ως μία από τις πιο αγαπημένες». Επιπλέον, οι Γερμανοί λάτρεψαν τον ωραίο και άνετο Τέο Αλεξάντερ, ο οποίος μπορεί να είναι ελληνικής καταγωγής αλλά διαθέτει το χολιγουντιανό εκτόπισμα που τόσο αρέσει φέτος στους «μπερλιναλιστές». Ο κόσμος δεν σταμάτησε να φωτογραφίζει τον γνωστό πρωταγωνιστή ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΣΤΗΝ και να του ζητάει αυτόγραφα, ΑΙΘΟΥΣΑ ΑΚΟΥΓΕ υπό πολικές, κυριολεκτικά, ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΜΕΝΟ ΤΗ συνθήκες, αφήνοντας κάπως ΒΟΗ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ παραπονεμένη την Ταμίλα ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ Κουλίεβα, η οποία προσπαθούσε μάταια να κρύψει την ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ αμηχανία της κάτω από το ΚΟΣΜΟΥ. ΕΙΔΙΚΑ ΟΤΑΝ Η ΟΘΟΝΗ ΕΜΕΙΝΕ ΝΑ γυαλιστερό, κατακόκκινο ΔΕΙΧΝΕΙ ΜΟΝΟ ΤΟ φόρεμά της. Δεν βοηθούσε ΣΥΝΘΗΜΑ «ΕΛΠΙΔΑ» και η έξωμη τουαλέτα που επέλεξε η «αμαρτωλή καλόγρια» των «Μετεώρων» - ίσως η χειρότερη επιλογή για το υπαίθριο κόκκινο χαλί των -15 βαθμών Κελσίου. Ούτε οι ανθοδέσμες που έσπευσαν να της προσφέρουν όλο χαρά κάποιοι Ελληνες θαυμαστές -αρκετοί, είναι αλήθεια- φάνηκαν να την ενθουσιάζουν ούτε τα καλά λόγια που εισέπραξε από τους κριτικούς στην press conference. Η ίδια προτίμησε μάλλον να αφήσει όλη τη δουλειά στον ευπροσήγορο πρωταγωνιστή και στον χιουμορίστα σκηνοθέτη οι οποίοι μίλησαν αναλυτικά για την κρίση και την πολύπαθη Αθήνα. Την ίδια στιγμή, άλλωστε, όπου όλοι οι συντελεστές βρίσκονταν στο πάνελ και ο Τεό Αλεξάντερ δήλωνε πως «η απελπισία δεν είναι επιλογή για την Ελλάδα», στην Αθήνα λάμβανε χώρα ένα από τα μεγαλύτερα συλλαλητήρια των τελευταίων χρόνων. Και λίγες ώρες αφότου ο ίδιος ο σκηνοθέτης της μοναδικής επίσημης ελληνικής συμμετοχής έβρισκε αναλογίες ανάμεσα στην «καταστροφική σχέση που βιώνουν οι δυο εραστές και την καταστροφική λαίλαπα που μαστίζει τη χώρα», κατά ειρωνικό τρόπο μερικά από τα ωραιότερα κτίρια της πρωτεύουσας παραδίνονταν στις φλόγες. Η ελληνική κρίση στην καρδιά της Berlinale και η υψωμένη γροθιά του Μπίλι Μπομπ Θόρντον για τη χώρα μας Γι αυτόν ίσως τον λόγο το ελληνικό ζήτημα πρωταγωνίστησε στην ατζέντα των διάφορων φόρουμ -με κορυφαίο εκείνο για την κρίση κατά τη διάρκεια του οποίου μίλησαν οι εξαιρετικοί Ντάνκαν Κάμπελ, Μίντσε Τούμερσαϊτ, Ανγιάλικα Ζάγκαρ- αλλά και στη συζήτηση που ανέλαβε να συντονίσει η ελληνικής καταγωγής και διάσημη visual artist στο Βερολίνο Ανγκελα Μελιτόπουλος. «Παντού φέτος υπάρχει κι ένας Eλληνας», μου είπε αστειευόμενος Γάλλος συνάδελφος ο οποίος το απέδωσε στο φάντασμα του Θεόδωρου Αγγελόπουλου που πλανάται πάνω από το Βερολίνο λόγω του ειδικού αφιερώματος που διοργάνωσε το φεστιβάλ στη μνήμη του. Εκτός από το επιβλητικό βλέμμα του Αγγελόπουλου που σε ακολουθεί παντού μέσα από τις αφίσες που κοσμούν γωνιές των χώρων της Berlinale, το ίδιο ελληνοκεντρικές δείχνουν και οι χειρονομίες των μεγάλων σταρ. Ο Τομ Χανκς που αναμένεται να δώσει το «παρών» τις επόμενες ημέρες ποτέ δεν αρνείται τις κινήσεις συμπαράστασης προς την Ελλάδα, ενώ ο πιο επαναστατημένος Μπίλι Μπομπ Θόρντον έσπευσε σε άτυπη αντίστοιχη δήλωση υψώνοντας δυναμικά τη γροθιά του. Ευχάριστο συμπλήρωμα στις ελληνικές φωνές ήταν και αυτή της «Ελληνίδας Μόνικας Μπελούτσι», όπως μου δήλωσε χαρακτηριστικά κάποιος για τη Δωροθέα Μερκούρη, η οποία κατέφτασε στο παγωμένο Βερολίνο για να διαφημίσει τη συμμετοχή της σε ένα καραμπινάτο θρίλερ με τον τίτλο «Taglionetto» με συνειρμούς που παραπέμπουν αυτόματα στο «Μη Αναστρέψιμος». Κι αν όλα αυτά τα τρομερά και τα ευτράπελα δεν έφτασαν για να γλυκάνουν λίγο την πικρή γεύση που σου αφήνει η συναναστροφή με τους Γερμανούς του Βερολίνου -μια φράου από το φεστιβάλ αρνήθηκε να μου δώσει το ημερήσιο πρόγραμμα!-, τότε υπάρχουν και οι μπακλαβάδες του Αγγελου Αμπατζόγλου. Τουλάχιστον ο τελευταίος, αποφεύγοντας οτιδήποτε είχε να κάνει με πολιτική, μας χάρισε μια νότα αισιοδοξίας με την ελληνοτουρκική συμπαραγωγή «Γλυκά Ανατολής», που επιμένει ότι το σιρόπι Γλυκός μπακλαβάς από την Τουρκία είναι ικανό να γλυκάνει ακόμη και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις (ειδικά όταν στη μέση μπαίνει ένα γλυκό από την Πόλη). Σημασία έχει ότι η γεύση που πήραμε οι περισσότεροι που βρεθήκαμε στο φεστιβάλ, δημοσιογράφοι και κοινό, ήταν από πικρή έως στυφή, κυρίως από τους εξωκαλλιτεχνικούς παράγοντες ή από αυτόν που απλώς θα αποκαλούσαμε «μέσο Γερμανό»: βλέμματα γεμάτα προκατάληψη, ψυχρή συμπεριφορά και γενικώς καμία διάθεση εξυπηρέτησης... Το ελληνικό ηθικό όμως ανέβηκε κατά πολύ όταν προβλήθηκε η πολυσυζητημένη ταινία του Βρετανού σκηνοθέτη Τόνι Γκάτλιφ «Indignados» («Αγανακτισμένοι»). Κάνοντας μια περιήγηση στις πόλεις των Αγανακτισμένων όλου του κόσμου, ο δημιουργός έδειχνε να γοητεύεται από τα πλάνα του Συντάγματος και ζούμαρε εκτενώς στα πρόσωπα και στις γροθιές του κόσμου που είχαν κατακλύσει το καλοκαίρι τις πλατείες. Το κοινό στην αίθουσα άκουγε συγκλονισμένο τη βοή από το κέντρο της πλατείας Συντάγματος και από τις καρδιές του κόσμου. Οταν ειδικά η οθόνη έμεινε να δείχνει μόνο το σύνθημα «Ελπίδα», η αντίδραση από την αίθουσα ήταν δυναμική. Συνθήματα ακούστηκαν επίσης πριν και μετά την προβολή της ταινίας και οι πάντες πια ήξεραν ότι μια μερίδα του κοινού της Berlinale βρισκόταν -επιτέλους!- κοντά στους Ελληνες. Το κυνήγι των αστέρων: από το λακκάκι του Οουεν στα ξυλοπόδαρα της Τζολί Και η βρόμικη δουλειά είναι πολύ περισσότερη απ όσο κανείς φαντάζεται. Προκειμένου να διαπιστώσεις αν το λακκάκι του Κλάιβ Οουεν είναι τόσο γοητευτικό όσο φαίνεται στις φωτογραφίες -που όντως είναι!- πρέπει να περιμένεις όρθια γιατί δεν υπάρχει τραπέζι στο λόμπι του ξενοδοχείου «Hayatt», όπου γίνονται οι συνεντεύξεις, να χρυσοπληρώσεις έναν άθλιο καπουτσίνο και να έχεις ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ 4 >>>

4 4 Πρώτο Θέμα Κυριακή 19 Φεβρουαρίου ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΕΛΙΔΑ 3 >>> Η αξιαγάπητη Μέριλ Στριπ δίπλα στο μέλος της κριτικής επιτροπής Τζέικ Τζίλενχααλ Η Νταϊάν Κρούγκερ O Κλάιβ Οουεν και το σέξι λακκάκι του Η Αντζελίνα με έξι παιδιά δεν προλαβαίνει να βάλει μπουκιά στο στόμα της Ο Μπίλι Μπομπ Θόρντον σήκωσε τη γροθιά του υπέρ της χώρας μας μόλις αντίκρiσε Ελληνες να αντιμετωπίσεις και το ψυχροπολεμικό γερμανικό κλίμα. Οσο για τα πάρτι δεν αποζημιώνουν κανέναν, αφού, σε αντίθεση με τις Κάννες, κανένας κυριολεκτικά διάσημος αστέρας δεν εμφανίζεται ποτέ, εκτός από κάτι Γερμανίδες τηλεδιάσημες που έχουν προλάβει να γίνουν αλοιφή από τις καϊπιρίνιες προτού το ρολόι χτυπήσει δώδεκα. Από τις Γερμανίδες πάντως με τις οποίες μας ζάλισαν κυριολεκτικά οι πατριώτες τους στη φετινή Berlinale, ξεχώρισα την Νταϊάν Κρούγκερ, η οποία συνοδευόταν από την κουκλάρα Βιρζινί Λεντουαγέν, συμπρωταγωνίστριά της στην ταινία «Farewell my queen» με βασιλικό θέμα, από αυτά που τόσο πολύ αρέσουν στους περήφανους Γερμανούς. Οταν πάντως οι Γερμανοί δεν θυμούνται το πρωσικό αυτοκρατορικό παρελθόν τους υποκύπτουν στη γοητεία των Μπραντζελίνα - ποιος δεν το κάνει άλλωστε; Για πέντε μέρες -όσες δηλαδή διέμεινε το ζεύγος στην πόλη- οι πάντες χόρευαν στον ρυθμό τους: οι δρόμοι γύρω από το τρέντι εστιατόριο «VAU», στο κατάμεστο από κόσμο Mitte, είχαν κλείσει από νωρίς προκειμένου να τους υποδεχθούν, ενώ ήταν αδύνατον να πλησιάσεις την Potsdamer, όσο πλησίαζε η ώρα το ζεύγος να εμφανι- στεί στο κόκκινο χαλί. Πάντως το τρίτο βράδυ, το οποίο η Αντζελίνα Τζολί έπρεπε να αφιερώσει στο προμοτάρισμα της ταινίας της «In the land of blood and honey», ο καλός της προτίμησε την παρέα του φίλου του Τζορτζ Κλούνεϊ, με τον οποίο, σύμφωνα με πληροφορίες, τα ήπιανε και φάγανε σε εστιατόριο κεντρικού ξενοδοχείου. Αυτή τη φορά το ζευγάρι προτίμησε να κάνει κοινές εμφανίσεις χωρίς τα τέκνα - τόσο στο κόκκινο χαλί όσο και σε ένα φιλανθρωπι- κό γκαλά όπου τίμησαν την Τζολί για τη συμβολή της στην παγκόσμια ειρήνη... Ο Μπραντ Πιτ δεν της άφηνε κυριολεκτικά το χέρι - της επέτρεψε απλώς έναν χαιρετισμό με τον αλλοτινό Κόμη Δράκουλα Κρίστοφερ Λι, που ήταν κι αυτός στο φεστιβάλ, καθώς και στην grande dame Κατρίν Ντενέβ, που βρέθηκε στην παρέα τους. Από κοντά αμφότεροι επιβεβαιώνουν στο ακέραιο αιο τη φήμη τους που τους θέλει «σούπερ ντούπερ ωραίους και εκθαμβωτικούς», με τη μόνη διαφορά ότι η Αντζε- λίνα θα πρέπει να αρχίσει, επιτέλους, να προσθέσει την καταρα- μένη λέξη «λίπος» -μαζί με το «Σέρβος»!- στο λεξιλόγιό της. Για την ώρα φαίνεται να σιχαίνεται και τα δύο το ίδιο, αφού η ταινία της «In the land of blood and honey» έκανε ό,τι μπορούσε για να μας αποδείξει πόσο καταραμένοι βιαστές είναι οι Σέρβοι και πόσο αγαθοί και θύματα οι Βό- σνιοι. Η ίδια η Τζολί δεν σταμάτησε να καταθέτει τις εμπειρίες της στη συνέντευξη που παρέθεσε στους δημοσιογράφους και σε ένα πάνελ με Βόσνια συνάδελφό της που ακολούθησε. «Γιατί δεν ρωτάει κανείς την ξινή αντροχωρίστρα, σε τι της φταίει το σινεμά και κάνει ταινίες;» ήταν το σχόλιο ενός Βρετανού που μάλλον δεν έβλεπε με τόσο καλό μάτι όλη αυτή την «τζολίτιδα». Κι όμως, η Βόσνια που κουβάλησαν για να μιλήσει μαζί της σε μια κλειστή κουβέντα για τους δημοσιογράφους το τόλμησε. «Μήπως έκανες ταινία στη Βοσνία επειδή είναι φτηνό το καστ;» της είπε μέσα στην αμηχανία της. Και συνέχισε: «Μου είναι δύσκολο να συνεχίσω χωρίς ποτό και τσιγάρα», αφήνοντας σύξυλη την εντυπωσιακή «ομότεχνή» της Τζολί. Η κουβέντα όμως ήταν και για έναν άλλον λόγο χάρμα οφθαλμών: απέναντι στην ντυμένη με χρυσή τουαλέτα και με ένα εκθαμβωτικό δαχτυλίδι από μπριγιάν Αντζελίνα, τόλμησε να αντιπαραθέσει ένα ζευγάρι παλιομοδίτικα παπούτσια κι ένα φτηνό παντελόνι η Βόσνια σκηνοθέτις, που το ντύσιμό της δεν θα το υιοθε- τούσε ούτε καν φρικιό των Εξαρχείων. Οπως αντίστοιχα ποταπή ήταν και η εμφάνιση της Μέριλ Στριπ στην απονομή του ειδικού βραβείου που της έγινε για τη συμβολή της στο σινεμά. Γλυκιά, απλή, προσηνής και υπέροχη, απάντησε με ζεστό χαμόγελο σε όλους, δέχτηκε τα δώρα που της έκαναν και αντάλλαξε αστεία με τον κούκλο -και μέλος της επιτροπής- Τζέικ Τζίλενχααλ. Σε αντίθεση με τους Γερμανούς που στην προσπάθειά τους να εκφράσουν με χιούμορ την υποστήριξή τους στο περιβάλλον έντυσαν πέντε κακομοίρηδες «καρότα» και «αγκινάρες» και τους άφησαν να κάνουν χιουμοριστικά σκετς στη μέση της Potsdamer Platz. «Πόσο πολύ γερμανικά γελάσαμε και σήμερα», ήταν η χαρακτηριστική ατάκα που πέταξε κάποιος - και βρήκε πολλούς σύμφωνους. Υπεύθυνοι ενθέτου: Δημήτρης Παγαδάκης, Τζένη Αγιανδρίτη Eπιμέλεια σύνταξης: Ρομίνα Ξύδα Συντακτική ομάδα: Ανδρέας Δερμιτζάκης, Χρήστος Ζαμπούνης, Μαρία Λεμονιά, Τίνα Μανδηλαρά, Σοφία Χουντάση ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΑ: ΑΠΕ, EUROKINISSI, NDP, ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ, STUDIO PANOULIS, ΛΑΚΗΣ ΓΙΑΚΟΥΜΗΣ, ΤΑΣΟΣ ΚΟΝΤΟΚΩΣΤΑΣ, ΜΑΡΙΑ ΜΑΡΚΕΖΗ, REUTERS, APEIRON, IML, IDEAL IMAGES, VISUALPHOTOS.COM

5

6 6 Πρώτο Θέμα Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2012 Η «Φωνή» σίγησε Δύο βραβεία Emmy, έξι βραβεία Grammy, 30 Billboard Music Awards και 22 American Music Awards είναι μερικά μόνο από τα 415 βραβεία τα οποία θα συντροφεύουν για πάντα τη Γουίτνεϊ Χιούστον στην τελευταία κατοικία της -σύντομης- ζωής της. Μιας ζωής που φαινόταν να είναι γεμάτη λάμψη, προβολή, μουσική, χαμόγελα και αγάπη. Κι όμως, όπως αποδείχτηκε, η ευτυχία ήταν αδικαιολόγητα απούσα Της Φένιας Γιαννουλάδη

7 Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2012 Πρώτο Θέμα 7 Τ α τραγούδια που έντυσε με τη σπάνια φωνή της είναι πάρα πολλά για να αναφερθούν σε λίγες γραμμές και τα ρεκόρ που έσπασε στις πρώτες θέσεις των charts ατελείωτα. Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί πως το χαρούμενο και χαρισματικό 24χρονο κορίτσι στο βιντεοκλίπ του «I wanna dance with somebody» θα κατέληγε μια γυναίκα βυθισμένη στη μαύρη τρύπα των ναρκωτικών, ανίκανη να βρει την έξοδο, όσο κι αν το ήθελε. Κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει πως η απαστράπτουσα πρωταγωνίστρια του «The Bodyguard» θα τραυματιζόταν από «μαχαίρι» που κρατούσε το ίδιο της το χέρι. Οι χρόνιες καταχρήσεις και η διαρκής κακοποίηση του εαυτού της αναγκάζουν κάποια στιγμή ακόμα και τη -μέχρι τότε πιστή- φωνή της να την εγκαταλείψει. Χωρίς αυτή, νιώθει γυμνή. Η κατάθλιψη σύντομα της χτυπά την πόρτα και αυτή -ανυπεράσπιστη πια, μια σκιά του εαυτού της- της ανοίγει. Η «Φωνή», όπως την αποκαλούσαν οι κριτικοί μουσικών περιοδικών, έχει σωπάσει. Η «Diva», όπως τη φώναζαν οι θαυμαστές της, έχει κατέβει από τη σκηνή. Η ίδια αγωνίζεται να πάρει πίσω τα κεκτημένα χωρίς μεγάλη επιτυχία. Υστερα από χρόνια απουσίας αποφασίζει το 2009 να επιστρέψει και να ξαναμπεί στο στούντιο για την ηχογράφηση ενός ακόμη άλμπουμ με τον τίτλο «I look to you». Το εύρος της αγγελικής φωνής της έχει ψαλιδιστεί βάναυσα και η χροιά της έχει χάσει την καθαρότητα και το κρύσταλλο που τη διέκρινε. Ωστόσο, είναι η Γουίτνεϊ Χιούστον. Το άλμπουμ πουλάει. Ο κόσμος και οι συνάδελφοί της συνεχίζουν να την αγαπούν. Ο θαυμασμός όμως έχει αντικατασταθεί από συμπάθεια. Ολοι πλέον υμνούν τη φωνή της Γουίτνεϊ με τη διευκρίνιση «όταν ήταν στα καλά της». Στα «καλύτερά» της ήταν και εκείνο το βράδυ στα τέλη της δεκαετίας του 80, όταν βρέθηκε στην τελετή απονομής των -νέων τότε- Soul Train Music Awards, βραβείων που ασχολούνται με τη μαύρη μουσική κουλτούρα. Δίπλα της καθόταν ο Μπόμπι Μπράουν, καλλιτέχνης της ραπ, από τα γκέτο της Βοστόνης. «Ετσι όπως γελούσα και αγκάλιαζα τις φίλες μου τον χτυπούσα συνεχώς στο κεφάλι», διηγείται η Χιούστον σε συνέντευξή της στο «Rolling Stone» το 1993 και συνεχίζει: «Μια από τις φίλες μου, λοιπόν, το παρατήρησε. Στο τέλος θα γυρίσει και θα σε βρίσει, μου λέει. Σκύβω προς το μέρος του και του λέω: Μπόμπι, με συγχωρείς, οπότε γυρίζει, με κοιτάει με αυτό το βλέμμα σαν να λέει OK, αλλά μην ξανασυμβεί. Θυμάμαι να λέω από μέσα μου Ωωω, αυτός ο τύπος δεν με συμπαθεί. Και όταν κάποιος δεν με συμπαθεί θέλω πάντα να ξέρω τον λόγο. Ετσι λίγο καιρό αργότερα αποφάσισα να τον καλέσω σε ένα πάρτι. Ηταν μεγάλη έκπληξη για μένα όταν μου είπε ότι θα ήθελε πολύ να έρθει. Ηταν ο πρώτος άντρας του σιναφιού με τον οποίο μπορούσα να μιλήσω και να είμαι ο εαυτός μου. Ηταν τόσο προσγειωμένος και τόσο cool! Οταν ξαναβρεθήκαμε σε ένα dinner party τέσσερις μήνες αργότερα με ρώτησε τι θα απαντούσα αν μου Κατά τα πρώτα χρόνια του γάμου της Γουίτνεϊ με τον τραγουδιστή Μπόμπι Μπράουν τίποτα δεν προμήνυε ότι αυτή η σχέση θα γινόταν η αιτία να λήξει η καριέρα της πρότεινε να βγούμε. Αν και τότε έβγαινα με κάποιον, δέχτηκα. Θα περάσω να σε πάρω αύριο στις οκτώ, απάντησε». Υστερα από αρκετό καιρό που ήταν απλοί φίλοι με το «Bad Boy» της ραπ, γίνονται ζευγάρι. Οταν αυτός -αν και πέντε χρόνια μικρότερός της- της ζητάει να τον παντρευτεί, εκείνη του λέει να το ξεχάσει και ότι ένας γάμος εκείνη τη στιγμή δεν ήταν στα σχέδιά της. Εναν χρόνο αργότερα, ωστόσο, αρχίζει να τον ερωτεύεται. Η απάντηση στη δεύτερη πρόταση ήταν «ναι». Από τα γκόσπελ στο «κρησφύγετο ναρκωτικών» Μεγαλώνοντας σε μια τυπική οικογένεια μαύρων με δύο μεγαλύτερα αδέλφια, η Γουίτνεϊ από νωρίς ήταν δεμένη με τη μητέρα της Ciccy, γνωστή τραγουδίστρια γκόσπελ, την οποία πολλές φορές συνόδευε και σε σόου σε νυχτερινά κέντρα. Μαζί τραγουδούσαν και στην εκκλησία και, φυσικά, οι διδαχές του Κυρίου ήταν νόμος. Ο Κύριος μιλούσε για σεβασμό. Η Ciccy μιλούσε για σεβασμό. Ο σεβασμός, λοιπόν, ήταν ίσως η αξία με τη μεγαλύτερη σημασία, γεγονός που ενισχυόταν από τις συζητήσεις των αδελφών της με τους φίλους τους για τις γυναίκες. «Ηξερα όλα τα κόλπα που έκαναν οι άντρες για να ρίξουν μια κοπέλα, από το Α μέχρι το Ω. Ηταν τόσο άσχημος ο τρόπος που μιλούσαν για τα κορίτσια με τα οποία είχαν κοιμηθεί. Δεν ήθελα να συμβεί σε μένα. Ο σεβασμός προς το πρόσωπό σου είναι το βασικότερο για όποιον άντρα θέλει να σε προσεγγίσει», έλεγε η Γουίτνεϊ όταν ήταν ακόμα 30, φρεσκοπαντρεμένη και με τη νεογέννητη κόρη της στην αγκαλιά να συμπληρώνει το παραμυθένιο σκηνικό του γάμου της. Τα επόμενα χρόνια ο άντρας που διάλεξε με τόσο αυστηρά κριτήρια για σύντροφό της θα την οδηγούσε στον απόλυτο εφιάλτη, τη βίαιη αρπαγή ακόμα και του σημαντικότερου σεβασμού που κάθε άνθρωπος πρέπει να έχει: του αυτοσεβασμού. Στα τέλη της δεκαετίας του 90 τα προσωπικά της προβλήματα αρχίζουν να επηρεάζουν τη δουλειά της. Συνεργάτες της αναφέρουν ότι συχνά αργούσε ολόκληρες ώρες σε ραντεβού για συνεντεύξεις, φωτογραφήσεις ή πρόβες, ενώ πολλές φορές ακύρωνε συναυλίες ή εμφανίσεις στην τηλεόραση. Η έντονη απώλεια βάρους σε συνδυασμό με τις ματαιώσεις στις εμφανίσεις της πυροδοτoύν φήμες που θέλουν τη Χιούστον να κάνει χρήση ουσιών με τον σύζυγό της Μπόμπι Μπράουν. Οι φήμες επιβεβαιώνονται όταν το 2000 τους πιάνουν σε αεροδρόμιο της Χαβάης με μικροποσότητα μαριχουάνας. Αν και οι κατηγορίες αποσύρθηκαν, οι φήμες για χρήση ναρκωτικών φούντωσαν. Τα πρώτα χρόνια της καινούριας χιλιετίας είναι γε- ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ 8 >>> δες την αείμνηστη Whitney Houston στο «I wanna dance with somebody» το 1987 ΤΟ 2006 Ο ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΜΟΣ ΘΑ ΕΦΤΑΝΕ ΣΤΟ ΑΠΟΚΟΡΥΦΩΜΑ ΤΟΥ. ΤΟ «NATIONAL ENQUIRER» ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΜΕ ΑΠΕΡΙΓΡΑΠΤΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΣΤΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ ΤΗΣ ΠΡΩΗΝ ΝΤΙΒΑΣ ΤΟΥ ΠΕΝΤΑΓΡΑΜΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ, ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΠΑΝΙΟ ΤΗΣ, ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΙΧΕ ΜΕΤΑΤΡΕΨΕΙ ΣΕ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΚΡΑΚ. ΚΟΚΑΪΝΗ, ΠΙΠΕΣ ΜΑΡΙΧΟΥΑΝΑΣ, ΚΟΥΤΑΛΑΚΙΑ ΜΕ ΥΠΟΠΤΕΣ ΛΕΥΚΕΣ ΣΚΟΝΕΣ, ΑΔΕΙΑ ΚΟΥΤΑΚΙΑ ΜΠΙΡΑΣ ΜΕΣΑ ΣΕ ΕΝΑ ΧΑΟΣ ΑΠΟ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟΤΣΙΓΑΡΑ

8 8 Πρώτο Θέμα Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2012 δες Η «Φωνή» σίγησε τη Whitney Houston σην τελευταία της δισκογραφική δουλειά με το τραγούδι «I look to you» ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΕΛΙΔΑ 7 >>> Σκηνή από την ταινία «Ο σωματοφύλακας», που εκτόξευσε την καριέρα της μάτα από κατηγορίες του Μπράουν για ξυλοδαρμό της συζύγου του, εγκλεισμό στη φυλακή για παραβιάσεις των αναστολών του από κατηγορίες για παράβαση του κώδικα οδικής κυκλοφορίας και την προβολή του ριάλιτι με τη ζωή του, το οποίο παρουσίαζε ανάγλυφα τον κατήφορο της Χιούστον, με επιπτώσεις σε ό,τι είχε απομείνει από την καριέρα της. Το 2006 ο εξευτελισμός θα έφτανε στο αποκορύφωμά του. Το «National Enquirer» κυκλοφορεί με απερίγραπτες φωτογραφίες στο εξώφυλλό του από το εσωτερικό του σπιτιού της πρώην ντίβας του πενταγράμμου και του κινηματογράφου, και συγκεκριμένα από το μπάνιο της, το οποίο είχε μετατρέψει σε εργαστήρι παραγωγής κρακ. Κοκαΐνη, πίπες μαριχουάνας, κουταλάκια με ύποπτες λευκές σκόνες, άδεια κουτάκια μπίρας μέσα σε ένα χάος από σκουπίδια και αποτσίγαρα. Ο τίτλος φωνάζει την παγκόσμια αποκλειστικότητά του: «Μέσα στο κρησφύγετο ναρκωτικών της Γουίτνεϊ!». Στο εσωτερικό της φυλλάδας τα αναγραφόμενα είναι ανελέητα: «Εχει παραισθήσεις και βλέπει δαίμονες να την κυνηγούν. Δαγκώνει και χτυ πάει τον εαυτό της και κατηγορεί τον διάβολο για τα τραύματά της. Οταν η μητέρα της πήγε μαζί με την Αστυνομία στο σπίτι της και την έσυρε για αποτοξίνωση το 2004, αυτή κάπνιζε κρακ στον δρόμο για τις συναντήσεις και αρνιόταν να δώσει ούρα για το τοξικολογικό τεστ λέγοντας: Δεν σας δίνω τίποτα σήμερα. Δεν μου έρχεται τώρα. Οταν βρίσκεται υπό την επήρεια χάνει την τεχνητή της οδοντοστοιχία -αξίας δολαρίων- και εμφανίζεται χωρίς δόντια, τρομάζοντας τα παιδάκια στο σχολείο της ανιψιάς της. Το 2004 ένας έμπορος ναρκωτικών είχε πάρει τηλέφωνο τον Μπόμπι Μπράουν λέγοντάς του να πάει να μαζέψει την εκτός ελέγχου γυναίκα του από το λημέρι του». Ως επιστέγασμα του αποκαλυπτικού ρεπορτάζ, έρχεται λίγο καιρό αργότερα η μαρτυρία της αδελφής του Μπόμπι Μπράουν, Τίνα, η οποία εξαγοράστηκε και πάλι από το «Enquirer» αντί δολαρίων: «Η Γουίτνεϊ έχει πρόβλημα. Αν ήξερες τι μου λέει ο Μπόμπι. Θέλει γυναίκες. Δεν είναι μυστικό. Την έχω δει με γυναίκα μια-δυο φορές. Μπήκα στο σπίτι και τις βρήκα να κυκλοφορούν χωρίς τις μπλούζες τους. Τα sex toys της βρίσκονται παντού. Αναγκάζομαι να τα μαζεύω συνεχώς για να μην τα δουν τα παιδιά. Τα αγοράζει από ένα κατάστημα πορνό στην Ατλάντα. Κλειδώνεται με τις ώρες στο μπάνιο και μπορείς να ακούσεις το βρουμ από τους δονητές. Καπνίζει κρακ και μετά λέει: Τώρα πρέπει να πάω. Υστερα από ώρες αναγκάζομαι να τη φωνάξω, να δω αν είναι καλά. Η φωνή της ίσα που βγαίνει». Λίγες μέρες πριν από τον τραγικό θάνατό της Μπροστά στις κάμερες όλη η οικογένεια έκρυβε τη δυστυχία πίσω από πλατιά χαμόγελα ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ 00s ΘΑ ΒΡΕΙ ΤΗ ΓΟΥΙΤΝΕΪ ΜΕΤΑΝΙΩΜΕΝΗ ΓΙΑ ΟΛΑ. ΘΑ ΣΥΣΦΙΞΕΙ ΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΤΗΣ, Η ΟΠΟΙΑ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ ΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΣΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ, ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ ΜΕΡΙΚΕΣ ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΤΑΒΑΛΛΕΙ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΑΠΕΞΑΡΤΗΣΗΣ. ΟΙ ΖΗΜΙΕΣ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΕΣ, ΜΕΓΑΛΕΣ ΚΑΙ ΜΟΝΙΜΕΣ Ο βάναυσος σύζυγος, η «ταραγμένη» κόρη και το μοιραίο φινάλε Το 2007 οι διαδικασίες για το διαζύγιό τους έχουν ολοκληρωθεί, με τον Μπόμπι Μπράουν να χάνει την κηδεμονία της κόρης τους Μπόμπι-Κριστίνα και τις αξιώσεις του για διατροφή από τη διά σημη σύζυγό του. Εναν χρόνο μετά το «National Enquirer» με εμμονική διάθεση θα αναφερθεί στην απόπειρα αυτοκτονίας της μικρής Μπόμπι-Κριστίνα, αφού πρώτα -κατά τη διάρκεια ενός καβγά- πήγε να τραυματίσει τη μητέρα της με το ξυράφι που κρατούσε. Σύμφωνα με το άρθρο, το κοριτσάκι, το οποίο όλα αυτά τα χρόνια μεγάλωνε μόνο του με την όποια γονεϊκή καθοδήγηση «στον αυτόματο πιλότο», κατέληξε σε πτέρυγα ψυχιατρικής κλινικής της Ατλάντα, λίγες μέρες προτού κλείσει τα 15 της. Το τέλος των 00s βρίσκει τη Γουίτνεϊ μετανιωμένη για όλα. Θα συσφίξει τις σχέσεις με την κόρη της, η οποία θέλει να ακολουθήσει τα βήματά της στο τραγούδι, θα κάνουν μερικές εμφανίσεις μαζί και θα καταβάλλει ειλικρινείς προσπάθειες απεξάρτησης. Οι ζημιές όμως είναι πολλές, μεγάλες και μόνιμες. Η φωνή της δεν μπορεί να συνέλθει. Τα ναρκωτικά έχουν δώσει τη θέση τους σε βαριά αντικαταθλιπτικά και το αλκοόλ. Το 2009 αποφασίζει να εμφανιστεί στην Οπρα και να παρουσιάσει με λεπτομέρειες κάθε πτυχή από τα χρόνια της φρίκης στο πλευρό του Μπόμπι Μπράουν, του «ναρκωτικού» της, όπως τον αποκαλεί. Εκεί, στον καναπέ της διάσημης Αφροαμερικανίδας παρουσιάστριας, η Χιούστον που αποζητούσε τον σεβασμό θα περιγράψει πώς ο σύζυγός της κατά τη διάρκεια ενός καβγά την έφτυσε στο πρόσωπο και μάλιστα μπροστά στα μάτια της κόρης της. Θα περιγράψει πώς τη χαστούκισε και κατέληξε με μαυρισμένο μάτι και σκισμένο χείλος στο νοσοκομείο, αφού του το ανταπέδωσε πετώντας του το τηλέφωνο στο κεφάλι. Θα περιγράψει την τρομακτική δύναμη που ασκούσε πάνω της και θα πει ότι χωρίς αυτόν δεν μπορούσε να κάνει τίποτα. Μια γυναίκα που γνώρισε την απόλυτη δόξα. Μια γυναίκα με ανθρωπιστικές ανησυχίες και ενεργό δράση με πολλές δωρεές. Μια γυναίκα που από τη συνάντηση με τον πρόεδρο των ΗΠΑ στον Λευκό Οίκο το 1990 κατέληξε να παραπατά στο καταγώγιο κάποιου εμπόρου ναρκωτικών λίγα χρόνια αργότερα. Οταν φαινόταν πια πως όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν, ήρθε η σειρά της ίδιας να περάσει στην ιστορία. 11 Φεβρουαρίου Η Γουίτνεϊ βρίσκεται νεκρή στην μπανιέρα της. Αιτία θανάτου, ένα θανατηφόρο κοκτέιλ αντικαταθλιπτικών χαπιών και αλκοόλ. Η «Φωνή» ήταν μόλις 48 ετών. Ευτυχώς, στα τραγούδια της θα βλέπουμε πάντα τις μέρες της λάμψης. Τις μέρες της αποθέωσης. Τις «καλές της μέρες».

9

10 10 Πρώτο Θέμα Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2012 Στο παλάτι του Κρίστιανμποργκ κορυφώθηκαν οι εορτασμοί για τα 40 χρόνια από την άνοδο της βασίλισσας Μαργαρίτας στον θρόνο της Δανίας Το διάδημα ξαναβρέθηκε! Από τη Φρειδερίκη στη Μαρί-Σαντάλ Εθεωρείτο εξαφανισμένο επί μισό αιώνα. Επανεμφανίσθη πριν από λίγες ημέρες στη δεξίωση για τα 40 χρόνια βασιλείας της Μαργαρίτας της Δανίας, κοσμώντας την κεφαλή της πριγκίπισσας Μαρί-Σαντάλ Του Χρήστου Ζαμπούνη τις το πρωί της 13ης Δεκεμβρίου 1967, ο βασιλιάς Κωνσταντίνος επιβλέπει το φόρτωμα των αποσκευών στα αυτοκίνητα Σ που είναι σταθμευμένα εμπρός από τα ανάκτορα Τατοΐου. Τα ανακτορικά αυτοκίνητα αναχωρούν προς το παρακείμενο αεροδρόμιο όπου θα κατευθυνθεί λίγα λεπτά αργότερα σύσσωμη η βασιλική οικογένεια της Ελλάδος. Είναι εκεί, εκτός από τους άνακτες, η βασίλισσα - μητέρα Φρειδερίκη, η βασίλισσα Αννα-Μαρία, η πριγκίπισσα Ειρήνη, η δυόμισι ετών πριγκίπισσα Αλεξία και ο νεογέννητος διάδοχος Παύλος. Το βασιλικό αεριωθούμενο Gulfstream P-9 στο οποίο επιβιβάζονται έχει προορισμό την Καβάλα, απ όπου ο Κωνσταντίνος επιχειρεί να ανατρέψει το δικτατορικό καθεστώς της 21ης Απριλίου Το εγχείρημά του θα αποτύχει. Οι συνταγματάρχες θα ενημερωθούν για τις κινήσεις του και θα συλλάβουν τους πρωταιτίους του κινήματος. Η αναχώρηση προς το εξωτερικό είναι μονόδρομος. Στις 6 το πρωί της 14ης Δεκεμβρίρόμιο του Φιουμιτσίνο της Ρώμης. Η ιστορία θα γράψει ότι εκείνη θα είναι ουσιαστικώς η τελευταία ημέρα του βασιλικού θεσμού στη χώρα μας. Εκτοτε θα γίνουν αρκετές διαμεσολαβητικές προσπάθειες πάθειες για την επιστροφή του Κωνσταντίνου στον θρόνο οι οποίες οίες δεν θα ευοδωθούν. Η τυπική κατάργηση της βασιλείας θα γίνει το Η οικοσκευή της βασιλικής οικογένειας θα μεταφερθεί σε δόσεις, όπως ου το βασιλικό αεροσκάφος θα προσγειωθεί στο αεροδρόμιο και τα κοσμήματα. Σύμφωνα με το ημερολόγιο του αυλάρχη Λεωνίδα Παπάγου, η βασίλισσα Αννα-Μαρία πάνω στη φούρια της αναχωρήσεως ξέχασε ένα βαλιτσάκι με κοσμήματα δίπλα στη σκάλα, το οποίο ο ίδιος έσπευσε να αναζητήσει έναν μήνα αργότερα. Δεν ήταν τα μοναδικά από τη συλλογή του ελληνικού στέμματος που δικαιωματικώς ατικώς λόγω της θέσεώς της είχαν περιέλθει σε αυτή. Ο κύριος όγκος είχε μεταφερθεί στη Ρώμη τη 14η Δεκεμβρίου Από την ημέρα του γάμου της, το 1964, η Αννα-Μαρία είχε φορέσει τα περισσότερα από αυτά σε δημόσιες εμφανίσεις εντός και εκτός της επικράτειας, όχι όμως ένα διαμαντένιο διάδημα που ήταν το αγαπημένο της Φρειδερίκης. Η εμφάνιση της Μαρί- Σαντάλ στους εορτασμούς για τα 40 χρόνια από την άνοδο ο της βασίλισσας Μαργαρίτας στον θρόνο της Δανίας με το εξαφανισμένο επί μισό αιώνα διάδημα επαναφέρει στην καιρότητα το ζήτημα της τύχης των βασιλικών κοσμημάτων. Το «ΘΕΜΑ people» επικοινώνησε με τους ενδιαφερομένους, οι οποίοι επιβεβαίωσαν την ομαλή διαδοχή της συγκεκριμένης τιάρας. Η συγκρότηση της συλλογής των κοσμημάτων του ελληνικού στέμματος επι- ξεκινά Παύλος και Μαρί-Σαντάλ ήταν προσκεκλημένοι της βασίλισσας Μαργαρίτας της Δανίας το 1867 με τους γάμους του ιδρυτή της δυναστείας Γεωργίου Α με τη θυγατέρα του μεγάλου δούκα Κωνσταντίνου της Ρωσίας, Ολγα. Οι Ρομανώφ είναι ευκατάστατοι και γενναιόδωροι. Η νύφη από την Αγία Πετρούπολη θα φθάσει στην Αθήνα με τις βαλίτσες της γεμάτες από πολύτιμους λίθους και παιδικές κούκλες, διότι μόλις έχει κλείσει τα 16. Διαμάντια, ζαφείρια, ρουμπίνια, σμαράγδια θα συνεχίσουν να συρρέουν από τη μητέρα Ρωσία κατά τη διάρκεια του μισού σχεδόν αιώνα που η Ολγα θα είναι βασίλισσα της Ελλάδος. Το ίδιο δεν θα συμβεί με τη νύφη της, πριγκίπισσα Σοφία της Πρωσίας, που θα παντρευτεί τον διάδοχο Κωνσταντίνο. Χαρακτηριστικό είναι το σατιρικό ποίημα που δημοσιεύτηκε στον Τύπο της εποχής: «Η νυφούλα, δε λέγω πως δεν είναι από φαμίλια. Πως αυτοκράτορος δεν είναι αδερφή, προσόντα πως δεν την στολίζουν χίλια, ήγουν παιδεία, φρόνησι, ανατροφή Μα λέγω και τα σύκα πάντα σύκα κι επιθυμούσα ναχε λίγη προίκα». Κι όμως η πρώτη φορά που εθεάθη το συγκεκριμένο διάδημα ήταν στα τέλη του 19ου αιώνος, στολίζοντας την κόμη της βασίλισσας Σοφίας. Οι ιστορικοί διατυπώνουν την υπό- θεση ότι είναι μάλλον απίθανο να ήταν δώρο της βασιλικής οικογένειας της Πρωσίας λόγω μάλλον της περιλάλητης τσιγκουνιάς τους. Φαίνεται τελικώς ότι ήταν δώρο της ελληνικής οικογένειας προς τη νύφη τους. Με τον θάνατο της Σοφίας το 1932 το κόσμημα περιήλθε στον γιο της πρίγκιπα Παύλο, ο οποίος με τη σειρά του το δώρισε στη σύζυγό του πριγκίπισσα Φρειδερίκη του Αννόβερου, που το φόρεσε την ημέρα των γάμων της στις 9 Ιανουαρίου 1938 στη Μητρόπολη των Αθηνών. Επί τρεις δεκαετίες η Φρειδερίκη θα το φορά σε πλείστες ευκαιρίες, συνδυάζοντάς το συνήθως με σειρές μαργαριταριών. Η τελευταία φορά που θα εμφανισθεί με το συγκεκριμένο διάδημα θα είναι στους γάμους του γιου της Κωνσταντίνου με την Αννα-Μαρία. Εκτοτε το κόσμημα θα εξαφανισθεί από προσώπου γης, με τις φήμες περί ενδεχόμε- νης πωλήσεως να φουντώνουν. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο «θησαυρός των Ρομανώφ», όπως χαρακτηριστικώς επωνομάσθη, κινδύνεψε με αφανισμό. Οπως διηγείται ο πρίγκιπας Χριστό- φορος στα απομνημονεύματά του, «καταπώς φαίνεται τα κο- σμήματα της μητέρας μου (της Ολγας) είχαν αβέβαιη τύχη στα χέρια μου». Ο νεαρός πρίγκιπας τα ξέχασε στο «Grand Hotel» της Ρώμης, όταν η μητέρα του τον παρακάλεσε να τα μεταφέρει από το κοσμηματοπωλείο του Cartier, όπου ήταν για συντήρη- ση, στην Αθήνα. Η δεύτερη φορά ήταν όταν η βασίλισσα - μη- τέρα πλέον Ολγα παγιδεύτηκε στη Ρωσία κατά την επανάστα- ση του Χάρη σε ένα τέχνασμα της δεσποινίδας επί των τιμών Μπαλτατζή, ένας Ελληνας φοιτητής εξήλθε του φρουρούμενου από τους μπολσεβίκους ανακτόρου του Παβλόβσκ με τα κοσμήματα κρυμμένα μέσα σε βιβλία. Την τρίτη φορά, περιγράφει η Λιλίκα Παπανικολάου στο βιβλίο που συνέγραψε για τη Φρειδερίκη: «Ζήτησα από τον καμαρότο ένα κουτί, λέγοντάς του πως το χρειαζόμουν για τις βρόμικες πάνες της μικρής. Μου φερε ένα χαρτονένιο κουτί, που απ έξω έγραφε Μπιζέλια. Εβαλα μέσα τα κοσμήματα του στέμματος και τα σκέ- πασα με τις πάνες ( ). Φθάνοντας στον Πειραιά, ο καμαρότος θέ- λησε να πετάξει το κουτί στη θάλασσα». Είμαστε στο 1946 και τα κοσμήματα ταξίδευαν και πάλι από τη θυρίδα μιας τράπεζας του Λονδίνου όπου εφυλάσσοντο κατά τη διάρκεια του Πολέμου, πίσω στην ελληνική πρωτεύουσα μετά την παλινόρθωση της μοναρχίας. Η πώληση ενός ζαφειριού 478 καρατίων που ανήκε στη Φρειδερίκη στη δημοπρασία των Christie s το 2003 επέτεινε τις φήμες και για την πώληση του διαδήματος. Τα σενάρια πήραν τέλος στις 15 Ιανουαρίου 2012 στο παλάτι του Κρίστιανμποργκ, όταν 200 προσκεκλημένοι της βασίλισσας Μαργαρίτας της Δανίας είδαν το διαμαντένιο διάδημα να στολίζει την κώμη της πριγκίπισσας Μαρί-Σαντάλ της Ελλάδος.

11 Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2012 Πρώτο Θέμα 11 Μάρτιος 1964 Φρειδερίκη Η τελευταία φορά που εμφανίστηκε η Φρειδερίκη με το συγκεκριμένο διάδη δημα ήταν στον γάμο του γιου της Κωνσταντίν ίνου με την Ανν ννα-μα Μαρί ρία Ιανουάριος 2012 Μαρί-Σαντάλ Το διαμαντένιο διάδημα στολίζει την κόμη της Μαρί-Σαντάλ σε μία από τις πιο πρόσφα φατε τες εμφανίσεις της

12 12 Πρώτο Θέμα Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2012 «Μετά τα σκουπίδια, ήρθε η εποχή να κάνουμε reset» Μεγάλωσε μέσα στην καλλιτεχνική ελίτ. Θυμάται ακόμη την πληθωρική προσωπικότητα του Μίκη Θεοδωράκη, τα ανέκδοτα του Μάνου Χατζιδάκι, τη γλυκύτητα του Μάνου Λοΐζου και του Νίκου Γκάτσου. Ο εγγονός του ιδρυτή της δισκογραφικής εταιρείας «Μίνως Μάτσας και Υιός» διαθέτει το όνομα και το καλλιτεχνικό DNA του παππού του, αλλά και ταλέντο νέας κοπής, η φήμη του οποίου έχει φτάσει μέχρι το Λος Αντζελες ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΟΛΥΜΠΙΑ ΚΡΑΣΑΓΑΚΗ ΑΓΑΚ Της Μαρίας Λεμονιά

13 Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2012 Πρώτο Θέμα 13 «ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΑ ΕΓΩ ΕΙΧΑ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΕ ΠΡΟΣΩΠΑ -ΠΑΡΟΛΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΗΚΑ- ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΑ ΤΗΝ ΚΑΧΥΠΟΨΙΑ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΚΑΝΑΝ ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΜΟΥ ΑΥΤΟ ΚΑΘΑΥΤΟ, ΑΛΛΑ ΣΤΟ ΠΟΙΟΣ ΕΙΜΑΙ, ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΘΕΩΡΩ ΓΕΛΟΙΟ» Κ αθώς κατευθύνομαι προς το στούντιό του στην οδό Μεσογείων, σκέπτομαι τα όσα μου είπε ως οδηγία προς ναυτιλλομένους κάποια κοινή μας φίλη: «Ο Μίνως είναι γνήσιος καλλιτέχνης. Αρκείται στις νότες, αποφεύγει τα λόγια και είναι αλλεργικός στη δημοσιότητα». Θα τον βρω βυθισμένο σε μελωδίες. Αυτή την εποχή γράφει τη μουσική για την πολυσυζητημένη ταινία του Σμαραγδή «Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι» και για το θεατρικό έργο «Μια πορνογραφική σχέση» με τη Δήμητρα Ματσούκα και τον Στέλιο Μάινα. «Παρόλο που, λόγω οικογένειας, είμαι γεννημένος μέσα στη μουσική, σε ηλικία 17 ετών μπήκα στη Νομική. Την τελείωσα, αν και πάντα ένιωθα ότι και εγώ δύσκολα θα ξέφευγα από την τέχνη», παραδέχεται. Φοράει τζιν και ένα T-shirt, μου προσφέρει μια κούπα γαλλικό καφέ και δράττομαι της ευκαιρίας να τον ρωτήσω για την οικογένειά του. -Τελικά έχει συγκριτικό πλεονέκτημα ή δυσδιάκριτο μειονέκτημα ένας καλλιτέχνης που κουβαλά ένα τόσο σημαντικό επώνυμο όπως το δικό σου; Και τα δύο. Εχω μεγαλώσει ανάμεσα σε σημαντικούς ανθρώπους. Συνθέτες και τραγουδιστές ήταν η δεύτερη οικογένειά μου. Περισσότερο έβλεπα αυτούς από τους θείους μου. Από τη μία εγώ είχα πρόσβαση σε πρόσωπα -παρόλο που δεν το εκμεταλλεύτηκα- και από την άλλη αντιμετώπισα την καχυποψία των δημοσιογράφων που δεν έκαναν κριτική στο έργο μου αυτό καθαυτό, αλλά στο ποιος είμαι, κάτι που προσωπικά θεωρώ γελοίο. Τώρα που τα χρόνια πέρασαν, θα έλεγα ότι θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό γιατί έχω επηρεαστεί από τους καλλιτέχνες τους οποίους έβλεπα από τα γεννοφάσκια μου. Σε ηλικία 5 ετών με πήγαινε ο πατέρας μου στο στούντιο της Πατησίων όπου έγραφε ο Θεοδωράκης. -Ποιες εικόνες κουβαλάς από τα παιδικά σου χρόνια; Θυμάμαι πολύ έντονα τον Μάνο Χατζιδάκι να λέει ανέκδοτα στο στούντιο, τον Νίκο Γκάτσο να βρίσκεται στο διπλανό δωμάτιο σκυφτός, τον Μίκη Θεοδωράκη, μια επιβλητική μορφή, να είναι πάντα ντυμένος στα μαύρα, τον Μάνο Λοΐζο να μιλά με εκείνο τον χαρακτηριστικό γλυκό τρόπο. Νταλάρας, Αλεξίου, Πάριος ήταν συχνά στο σπίτι μας και έπαιζαν μουσική. Η αλήθεια είναι ότι τότε, ως παιδί, δεν συνειδητοποιούσα το μέγεθός τους. -Πότε κάνεις το επαγγελματικό σου ντεμπούτο στη μουσική; Το 94. Τότε, στο υπόγειο του πατρικού μου σπιτιού, γράφω τραγούδια που μελοποιεί ο Ακος Δασκαλόπουλος. Συναντώ μια μέρα στον διάδρομο της «Μίνως» τον Γιώργο Νταλάρα και μου λέει: «Μικρέ, έμαθα ότι γράφεις». Δεν απαντώ τίποτα και όταν τον ξαναβλέπω μετά από έναν μήνα με προτρέπει να πάω να παίξω τα κομμάτια μου για να τα ακούσει. Θυμάμαι ότι θύμωσα πολύ με τον Ακο που μαρτύρησε το μυστικό μας. Θεωρούσα ότι έγραφα για εμάς. Λίγο καιρό μετά αυτά τα κομμάτια συμπεριλήφθηκαν στον δίσκο «Καλώς τους» του Γιώργου Νταλάρα. Μπορεί προς στιγμήν να παρεξηγήθηκα και να του έκοψα την «καλημέρα», χάρη στην επαγγελματική κλοτσιά του Ακου, όμως, έγινε η αρχή. Ακολούθησαν κι άλλοι δίσκοι, με διαφορετικούς καλλιτέχνες, και έπειτα ήρθε η μουσική για τις ταινίες και το θέατρο. -Εχεις δεχτεί τιμητικές επαγγελματικές προτάσεις, πάντως. Πέρυσι έγραψες μουσική για την τηλεοπτική σειρά «Νησί», ενώ πριν από μερικά χρόνια έντυσες μουσικά το ντοκιμαντέρ που είχε κάνει για τον «Παρθενώνα» ο Κώστας Γαβράς. Οταν μου γίνεται μια πρόταση με τρώει η αγωνία για το τι θα γράψω και δεν μένω στα πρόσωπα, γιατί αλλιώς μπορεί να νιώσεις δέος και να μπλοκαριστείς. Αν αρχίσεις να σκέφτεσαι ότι ένας σκηνοθέτης του βεληνεκούς Γαβρά σού «ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΟΝ ΜΑΝΟ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ ΝΑ ΛΕΕΙ ΑΝΕΚΔΟΤΑ,ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΓΚΑΤΣΟ ΝΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟ ΔΙΠΛΑΝΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΣΚΥΦΤΟΣ, ΤΟΝ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ, ΝΤΥΜΕΝΟ ΣΤΑ ΜΑΥΡΑ, ΤΟΝ ΜΑΝΟ ΛΟΪΖΟ ΝΑ ΜΙΛΑ ΜΕ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΓΛΥΚΟ ΤΡΟΠΟ» ζητάει μουσική και αντιληφθείς τα μεγέθη, τελείωσε. Από τη στιγμή που κάποιος σε εμπιστεύεται οφείλεις να λειτουργήσεις πιο απελευθερωμένα. -Το ντοκιμαντέρ του Γαβρά είχε προκαλέσει στην Ελλάδα πολλές αντιδράσεις. Για τη σκηνή με τους παπάδες. Ο Αρχιεπίσκοπος ζητούσε να κοπεί το συγκεκριμένο κομμάτι. Την εποχή που είχε ξεσπάσει σάλος συνάντησα τον Κώστα Γαβρά στο Λος Αντζελες και ήταν απογοητευμένος με τη λογοκρισία που είχε υποστεί για ιστορικά αποδεδειγμένα πράγματα. Τον θυμάμαι να μου λέει: «Δεν θέλω να πω περισσότερα γιατί θα εκθέσω τους Ελληνες». -Στο Λος Αντζελες γιατί πας; Δεν είναι ότι δεν μου έφτανε ο ελληνικός χώρος. Ηταν θέμα προσωπικής αναζήτησης. Πήγα στην Αμερική τη στιγμή που ένιωσα ότι είχα ανάγκη από κάτι άλλο στη ζωή μου. Φοιτούσα δύο χρόνια στο Juilliard School of Music της Νέας Υόρκης και λόγω συγκυρίας βρέθηκα στο Λος Αντζελες. Ξεκίνησα από το μηδέν, γράφοντας μουσική για ταινίες μικρού μήκους και το πρώτο πράγμα που συνειδητοποίησα ήταν η πληθώρα των ανθρώπων που κάνουν το ίδιο πράγμα με μένα. Το να αναμετρηθείς με χιλιάδες ταλαντούχους ανθρώπους είναι από μόνο του μια πρόκληση. Παρόλο που είχα την τύχη να παιχτεί η μουσική μου στη Metropolitan Opera και στο Alice Tully Hall της Νέας Υόρκης, καθώς και να γράψω μουσική για την ταινία «Undisputed» της Warner Brothers, προτιμώ τώρα πια να περνώ περισσότερο χρόνο στην Ελλάδα, αφού εδώ νιώθω ότι «γειώνομαι» περισσότερο και η συνεργασία μου με Ελληνες καλλιτέχνες μου δίνει ιδιαίτερη χαρά. -Συμφωνείς με αυτούς που λένε ότι επί χρόνια «πήξαμε στα σκουπίδια»; Πήξαμε στα σκουπίδια και ήρθε η εποχή να κάνουμε reset σε όλα. Ζούμε σε μια εποχή που ξεβράζει τα πάντα. Ο κόσμος έχει λιγότερη ανοχή στη βλακεία, είτε πνευματική είτε καλλιτεχνική είτε οικονομικοπολιτική, κι αυτό είναι καλό. Δεν υπάρχει συγκατάβαση σε αυτό που είναι ψεύτικο και σε κοροϊδεύει. -Η ελληνική δισκογραφία όπως διαμορφώθηκε τα τελευταία χρόνια σε εκφράζει; Οχι, και νομίζω ότι όλοι έχουν μερίδιο ευθύνης: συνθέτες, στιχουργοί, ερμηνευτές, εταιρείες. Οταν το καλό τραγούδι, η καλή μουσική υποχωρεί και δεν καταφέρνει να εκφράσει τον κόσμο, τη θέση του παίρνουν τα υποκατάστατα. Ας είμαστε ειλικρινείς, κάποια στιγμή αυτό που σχηματικά αποκαλούμε «έντεχνο» τα έκανε θάλασσα, γι αυτό και ο κόσμος αδυνατούσε να ταυτιστεί μαζί του. -Αισθάνεσαι ότι συνεχίζεις τη μουσική παράδοση της οικογένειας με τον δικό σου τρόπο; Ο πατέρας μου πήρε μια μικρή εταιρεία και την έκανε μεγάλη -και μάλιστα σε πολύ δύσκολες εποχές. Είχε όμως ένα όραμα. Ευτυχώς υπάρχει η αδελφή μου που συνεχίζει αυτή τη δουλειά. Εγώ μοιάζω στον παππού μου, που ήταν περισσότερο καλλιτέχνης παρά επιχειρηματίας. Το λένε άλλωστε: «Το DNA επανέρχεται κάθε δεύτερη γενιά». Η ώρα έχει περάσει και είμαστε χαμένοι σε κουβέντες και μουσικές. Του ζητώ να κλείσουμε την συνάντηση με ένα σχόλιο για την κατάσταση που βιώνουμε σήμερα: «Πιστεύω στην ψυχή του Ελληνα και ελπίζω ότι θα περάσουν τα επόμενα χρόνια με τις λιγότερες δυνατόν απώλειες, τον λιγότερο δυνατό πόνο. Ελπίζω μετά από το πάσης φύσης ξεκαθάρισμα να μην ξαναφήσουμε να μας κυβερνήσουν άνθρωποι σαν κι αυτούς που είδαμε τα τελευταία χρόνια». «ΜΟΙΑΖΩ ΣΤΟΝ ΠΑΠΠΟΥ ΜΟΥ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ ΠΑΡΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΑΣ. ΤΟ ΛΕΝΕ ΑΛΛΩΣΤΕ: ΤΟ DNA ΕΠΑΝΕΡΧΕΤΑΙ ΚΑΘΕ ΔΕΥΤΕΡΗ ΓΕΝΙΑ»

14 14 Πρώτο Θέμα Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2012 δες την απολαυστική Βάσω Λασκαράκη στην «Πολυκατοικία» Στη σκηνή του θεάτρου με τον Αργύρη Αγγέλου στο «Σεσουάρ για δολοφόνους» «Εχω ξεχάσει πόσες δουλειές αναγκάστηκα να κάνω» Η «Λουκία» που γνωρίσαμε στην «Πολυκατοικία» είναι μια γυναίκα της διπλανής πόρτας: απλή, προσιτή, ανεπιτήδευτη, μετριοπαθής και πάνω απ όλα εγκάρδια. Η «γειτόνισσα» που θα γινόταν σίγουρα μια πολύ καλή φιλενάδα Της Σοφίας Χουντάση Τ Μετά το τηλεοπτικό ντεμπούτο της στις «Φιλοδο- ξίες» το 2006, ακολούθησε η συμμετοχή της στα «Ιχνη» και αργότερα ρα στο σίριαλ «Ερωτας». Η δουλειά ωστόσο που την έκανε αναγνωρίσιμη στο ευρύ κοινό ήταν η «Πολυκατοικία». «Αυτός ήταν ο πιο σημαντικός σταθμός στη ζωή μου μέχρι σήμερα και ο λόγος που με έκανε να μείνω μόνιμα στην Αθήνα, αφού μέχρι εκείνο το διάστημα πηγαινοερχόμουν Αθήνα - Θεσσαλονίκη. Εκεί γνώρισα επίσης και ερωτεύτηκα τον Γιάννη Τσιμιτσέλη», μου λέει και ένα χαμόγελο διαγράφεται στο πρόσωπό της. Τη ρωτάω κατά πόσο την έχει ενοχλήσει το γεγονός ότι έγινε ευρέως γνωστή μέσα από τη σχέση της με τον Γιάννη Τσιμιτσέλη και η απάντησή της είναι κάτι παραπάνω από ειλικρινής: «Οι άνθρω- ποι που έβλεπαν τηλεόραση με έμαθαν ως Λουκία στην Πολυκατοικία. Η σχέση μου με τον Γιάννη έγινε γνω- στή έπειτα από έναν χρόνο. Από εκεί και ύστερα οι δηο κορίτσι με τα μακριά καστανά μαλλιά και τα αμυγδαλωτά μάτια γεννιέται και μεγαλώνει στην προσφυγική περιοχή Ντεπό της Θεσσαλονίκης. Γονείς της, δύο δεκαεπτάχρονα παιδιά, η Αναστασία και ο Θανάσης, που δουλεύουν πρωί βράδυ στο συνεργείο καθαρισμού πολυκατοικιών που διατηρούν, προκειμένου να μη λείψει τίποτε στη μοναχοκόρη τους. Η Βάσω θα μεγαλώσει με πολλή αγάπη και όταν πλέον περάσει στην εφηβεία δεν θα μεταμορφωθεί σε ένα κλασικό οργισμένο νιάτο αλλά σε μια ντροπαλή δεσποινίδα που θα διαβάζει με πάθος θεατρικά βιβλία και δοκίμια. Ναι, ήθελε ανέκαθεν να γίνει ηθοποιός και ναι, ο άνθρωπος που τη βοήθησε ήταν ο φίλος της και ηθοποιός σήμερα, Χρήστος Σουγάρης. «Ο Χρήστος με καθοδήγησε για το πώς έπρεπε να προετοιμαστώ για τις εξετάσεις του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος και τα κατάφερα», λέει φανερά συγκινημένη, αποκαλύπτοντας ότι την πρώτη «κρυάδα» στο θεατρικό σανίδι την ένιωσε στην παράσταση «Ρομπέρτο Τσούκο» του Μπερνάρ-Μαρί ρί Κολτές. Μια κρυάδα που δεν την πτόησε στο παραμικρό, αφού η Βάσω είναι ένας άνθρωπος που δεν φοβάται τη δουλειά: «Τη ζωή μου την είχα φανταστεί διαφορετική. Δεν ήθελα να είμαι στην Αθήνα και να παίζω σε σίριαλ. Πίστευα ότι θα έκανα μόνο θέατρο και πως θα ζούσα στη Θεσσαλονίκη. Τα πράγματα, όμως, ήρθαν διαφορετικά. Αρχικά δούλεψα στο Πειραματικό Θέατρο, μετά φτιάξαμε μια θεατρική ομάδα, η οποία δεν πήγε καλά, κι έτσι αναγκάστηκα να δουλέψω μεταξύ άλλων ως σερβιτόρα, πωλήτρια, μπαργούμαν, ακόμη και σε γκαρνταρόμπα. Εχω κάνει τόσες δουλειές που τις έχω ξεχάσει. Οταν συνειδητοποίησα ότι στη συμπρωτεύουσα δεν υπήρχε δουλειά για μένα, αποφάσισα να στείλω βιογραφικά σε εταιρείες παραγωγής στην Αθήνα. Κατά τύχη με επέλεξαν για την πρώτη μου τηλεοπτική δουλειά στις Φιλοδοξίες. Και κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα». Ο έρωτας της «Πολυκατοικίας»

15 Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2012 Πρώτο Θέμα 15 «ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΝΤΡΕΥΤΩ. ΒΑΡΙΕΜΑΙ ΤΟ ΝΥΦΙΚΟ, ΤΟ ΣΟΪ ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΣΤΗΜΕΝΑ. ΑΛΛΩΣΤΕ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΣΥΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΟΙ. ΕΝΑ ΧΑΡΤΙ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ. ΕΠΙΣΗΣ ΔΕΝ ΝΙΩΘΩ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΕΤΟΙΜΗ ΝΑ ΚΑΝΩ ΠΑΙΔΙ» μοσιογράφοι και οι άνθρωποι που διαβάζουν κουτσομπολίστικα έντυπα με γνώρισαν μέσα από τις φωτογραφίες που δημοσιεύτη- καν σε αυτά. Στην αρχή σοκαρίστηκα και τους πρώτους έξι μήνες ήμουν πολύ θυμωμένη κάθε φορά που μας κυνηγούσαν για να μας φωτογραφίσουν. Η αντίδρασή μου ήταν έντονη, αλλά μετά το ξεπέρασα. Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν πίστευα ότι θα συμβεί σε μένα», μου λέει και η χροιά της φωνής της γίνεται λίγο πιο βαριά. Με τον Γιάννη Τσιμιτσέλη κλείνουν σε λίγο καιρό τρία χρόνια σχέσης, τα οποία δεν επιφορτίστηκαν αρνητικά ούτε στιγμή από το γεγονός ότι κάνουν το ίδιο επάγγελμα. «Μετα- ξύ μας υπάρχει κατανόηση, ο ένας αντιλαμβάνεται τα προβλή- ματα του άλλου, την κούρασή του, τα νεύρα του, τις δύσκολες στιγμές του. Η γνώμη του Γιάννη μετράει πολύ, με συμβουλεύει και τα συζητάμε όλα. Είναι ένας άνθρωπος που μου εμπνέει σιγουριά, αισιοδοξία και πολύ θετική ενέργεια. Ενα άτομο γεμάτο ζωή», τονίζει λίγο πριν την ρωτήσω αν έχει σκεφτεί το ενδεχόμενο του γάμου. «Δεν θέλω να παντρευτώ. Βαριέμαι το νυφικό, το σόι και όλα αυτά τα στημένα. Αλλωστε με τον Γιάννη συζούμε και είναι σαν να είμαστε παντρεμένοι. Ενα χαρτί δεν κάνει τη διαφορά. Επίσης δεν νιώθω ότι είμαι έτοιμη να κάνω παιδί. Αυτό που έχει σημασία είναι να είσαι ευτυχισμένη με τον σύντροφό σου. Κάνω τον σταυρό μου που είμαστε καλά και ευτυχισμένοι. Αυτό μου αρκεί». Φέτος η Βάσω πρωταγωνιστεί στο καθημερινό σίριαλ του ΜEGA «Κλεμμένα όνειρα», κάτι για το οποίο αισθάνεται πολύ τυχερή: «Το ότι έχω δουλειά την περίοδο αυτή, μία πολύ δύσκολη εποχή για όλους μας, σημαίνει ότι έχω την τύχη με το μέρος μου. Οι απολαβές ωστόσο είναι ένα άλλο θέμα, αφού μέχρι σήμερα δεν έχω πληρωθεί. Ευτυχώς, είμαι και στο θέατρο, στην παράσταση Σεσουάρ για δολοφόνους και με αυτά τα χρήματα μπορώ και ζω. Δεν σου κρύβω ότι με απασχολεί ιδιαίτερα η αβεβαιότητα του αύριο, παρότι είναι μια κατάσταση που υπάρχει πάντα στη δουλειά του ηθοποιού». Θεωρεί άραγε ότι η κρίση θα επιφέρει ένα ξεσκαρτάρισμα στον χώρο της, αφήνοντας στην επιφάνεια μόνο ταλαντούχους ηθοποιούς; «Δεν ξέρω αν θα μείνουν μόνο οι ταλαντούχοι. Το θετικό είναι ότι με αυτή την κρίση θα μπει επιτέλους ένα ταβάνι στα κασέ των ηθοποιών, κάτι που θα έπρεπε να είχε γίνει προ πολλού. Υπήρχαν ηθοποιοί που έπαιρναν υπερβολικά χρήματα. Και αυτά τα υπερβολικά χρήματα του χθες τα πληρώνουμε σήμερα», λέει με ειλικρίνεια. Αραγε η κρίση θα αλλάξει την άποψη κάποιων ηθοποιών οι οποίοι υποστήριζαν ότι θα προτιμούσαν να πεινάσουν από το να παίξουν σε σαπουνόπερα; «Εγώ ξεκίνησα από καθημερινό σίριαλ και δεν ανήκω σε αυτή την κατηγορία ηθοποιών. Πιστεύω ότι πολλοί μπορεί σήμερα να έχουν αλλάξει γνώμη. Αν κάποιος δεν θέλει να παίξει σε καθημερινό σίριαλ, ας κάτσει σπίτι του και ας αφήσει εμάς που θέλουμε να δουλέψουμε. Από εκεί και ύστερα υπάρχουν εκπομπές οι οποίες με κάνουν να ντρέπομαι, όπως τα ριάλιτι που ασχολούνται με τις προσωπικές ζωές των ανθρώπων. Τα Παρατράγουδα, για παράδειγμα, της Αννίτας Πάνια ανήκαν στην κατηγορία της τηλεοπτικής ντροπής»! «Κάνω τον σταυρό μου που είμαστε καλά και ευτυχισμένοι. Αυτό μου αρκεί», λέει η Βάσω Λασκαράκη για τη σχέση της με τον Γιάννη Τσιμιτσέλη

16 16 Πρώτο Θέμα Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2012 Ο περφόρμερ Ενας έφηβος ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΡΕΒΑΤΟΠΟΥΛΟΣ ετών 60 Γλύπτης, ζωγράφος, ηθοποιός, τραγουδιστής, αεικίνητος περφόρμερ. Ο πολυσχιδής Αγγελος Παπαδημητρίου δεν σπαταλά μελάνι για να καταγράψει όσα έχει καταφέρει έως τώρα. Στο βιογραφικό του αναγράφεται απλώς η λέξη «καλλιτέχνης» Συνέντευξη: Εβελίνα Σαραντίδη

17 Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2012 Πρώτο Θέμα 17 «Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΤΟΥ ΜΕΤΡΟΥ ΜΑΣ ΕΦΕΡΕ ΩΣ ΕΔΩ. ΑΝ ΣΤΟΝ ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΟ ΔΩΣΕΙΣ ΦΑΓΗΤΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΕΛΕΓΧΟ, ΘΑ ΦΑΕΙ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΣΚΑΣΕΙ» δες το τρέιλερ της παράστασης «Αναζητώντας τον Αττίκ» Ολος ο θίασος του μιούζικαλ «Αναζητώντας τον Αττίκ» O ποιο πλάνο ερωτήσεων και αν έχεις ετοιμάσει για μια συνέντευξη με τον Αγγελο Παπαδημητρίου είναι απλώς περιττό. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι κάτσεις αναπαυτικά και να απολαύσεις τον ειρμό των σκέψεών του. Με αφορμή τη συμμετοχή του στο μιούζικαλ «Αναζητώντας τον Αττίκ», στο θέατρο Badminton, ο πολυσχιδής καλλιτέχνης τα λέει ωραία. Μνήμη tabula rasa «Οταν έρχονται νέα παιδιά να μου πάρουν συνέντευξη, είναι αυτά που μου υπενθυμίζουν τι έχω κάνει. Ξεχνάω τα πάντα. Αισθάνομαι ένα νέο, ψηλό ξανθό παιδί με γαλάζια μάτια που τώρα αρχίζει τη ζωή του. Αυτό νομίζω ότι είναι το μυστικό της δικής μου καλής διάθεσης. Δεν έχω μνήμη, δεν θυμάμαι τις επιτυχίες, τα βραβεία, τις καλές κριτικές. Σε αυτό το κοσμικό περιβάλλον που ζούμε συνειδητοποιώ το τίποτα και την ίδια στιγμή τη σπουδαιότητα των όσων έχω κάνει έως τώρα. Αλλωστε όταν η μνήμη παίζει παιχνίδια συμφέροντος, θυμάσαι πάντα μόνο ό,τι σε συμφέρει. Ζω και απολαμβάνω το τώρα σαν να είμαι στο ξεκίνημα. Γι αυτό και είμαι εναντίον των κινητών τηλεφώνων, καθώς σου αποσπούν την προσοχή από τη στιγμή και σε πάνε κάπου αλλού». Τέχνη χωρίς συμβιβασμούς «Ποτέ δεν επιδιώκω τίποτα, τα πάντα μού έρχονται και μόνο με τους δικούς μου όρους. Ετσι έγινε και με το θέατρο. Μια μέρα μού τηλεφώνησε ο Βουτσινάς και μου ζήτησε να κάνουμε μια παράσταση στην Επίδαυρο. Θα προτιμούσα να κάνω έναν ψεύτικο γάμο με μια χοντρή παρά να κάνω συμβιβασμούς στην τέχνη μου. Για παράδειγμα, πάντα απεχθανόμουν την έννοια των εξετάσεων, καθώς μέσα σε πέντε λεπτά δεν μπορείς να αποδείξεις τίποτα. Τους έλεγα: Δοκιμάστε με και αν σας κάνω, έχει καλώς, αν όχι, δεν πειράζει. Ηθελα να διαλέγω εγώ τους δασκάλους μου: την Ελένη Βακαλό και τον Γιώργο Μαυροϊδή, για παράδειγμα». Η Ελλάδα τού κιτς «Τα εικαστικά είναι πολύ σοβαρή γλώσσα, αντικειμενική και ρεαλιστική. Μέσα από την ενασχόλησή μου με την τέχνη αυτή συνειδητοποίησα πόσο κιτς είναι η ελληνική κοινωνία, πόσο ψεύτικη και μιμητική ήταν αυτή η κατάσταση μέσα στην οποία ζούσαμε τόσα χρόνια. Μαϊμουδίζουμε. Ολα ήταν μια επίφαση, ενώ εμείς είμαστε ένας λαός-υβρίδιο που, όποτε τον συμφέρει, παίρνει στοιχεία πότε από την Ανατολή και πότε από τη Δύση». «Αναζητώντας τον Αττίκ» «Το μιούζικαλ Αναζητώντας τον Αττίκ είναι μια ευτυχισμένη στιγμή γιατί πρόκειται για μια μεγάλη παραγωγή μέσα σε τόσο χαλεπούς καιρούς. Κοστούμια, πρόσωπα, σκηνικά, επιμέλεια, όλα είναι κομμένα και ραμμένα στα μέτρα σοβαρών παραγωγών «ΘΑ ΠΡΟΤΙΜΟΥΣΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΕΝΑΝ ΨΕΥΤΙΚΟ ΓΑΜΟ ΜΕ ΜΙΑ ΧΟΝΤΡΗ ΠΑΡΑ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΥΣ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΜΟΥ» του εξωτερικού χάρη στον σκηνοθέτη Λάμπρο Λιάβα και τη χορογράφο Σοφία Σπυράτου, τους οποίους ακολουθώ στα τυφλά. Δεν υπάρχουν ρόλοι, είμαστε ένας θίασος που αναζητά την ατμόσφαιρα. Λατρεύω την ελληνική μουσική όσο τίποτε άλλο. Ξεκίνησα από το ελαφρύ τραγούδι σε ηλικία 12 ετών, και έπειτα εμβάθυνα στο λαϊκό, στο ρεμπέτικο και στο έντεχνο. Είχα την τιμή να γνωρίσω από κοντά θρύλους του ελληνικού τραγουδιού, από την Κάκια Μένδρη, τη Βίκυ Μοσχολιού μέχρι τη Μαρινέλλα και την Αλεξίου, με την οποία είμαστε φίλοι από παιδιά». Πιο καλή η μοναξιά... «Γεννήθηκα στο Κιάτο και εκεί επέστρεψα γύρω στα 40 μου πια, εγκαθιστώντας το εργαστήριό μου, από το 1990 έως το Γύρισα στην Αθήνα πέρυσι γιατί μου αρέσει να τελειώνω τα πράγματα, δεν τα αφήνω να τελειώνουν μόνα τους. Τα εικαστικά απαιτούν άπειρο χρόνο απομόνωσης και εγώ τα έχω βρει με τον εαυτό μου ώστε να τα πηγαίνω καλά με τη μοναξιά. Από παιδί κατάλαβα τα τρωτά μου σημεία και έκανα φίλο τον εαυτό μου, δεν τον έβαλα ποτέ απέναντι». «Τι είναι η σοκολάτα;» «Τα παιδικά μου χρόνια τα παρομοιάζω με έναν χυλό ευτυχίας. Μια γλυκιά σούπα που είχε ως συστατικά τους καλύτερους γονείς, τα καλύτερα παιχνίδια, τις καλύτερες στιγμές. Μεγάλωσα σε μια εύπορη οικογένεια, όμως το 1967 χάσαμε ένα μεγάλο μέρος της περιουσίας μας και έτσι έχω ζήσει τη μετάβαση από τα πολλά στα λίγα. Η φτώχεια τότε ήταν πολύ πιο σκληρή απ ό,τι σήμερα. Οι Ελληνες, όμως, ξέχασαν, γιατί γλυκάθηκαν από τον νεοπλουτισμό και την πλαστή άνοδο. Πώς ξαφνικά εκείνα τα παιδιά βρέθηκαν με δύο μεζονέτες και πέντε αυτοκίνητα, δεν μπορώ να καταλάβω. Το πρώτο σοκ στη ζωή μου το έπαθα στα 11, όταν πρόσφερα μια σοκολάτα σε έναν συμμαθητή μου και εκείνος με ρώτησε: Τι είναι σοκολάτα;». info Το μιούζικαλ «Αναζητώντας τον Αττίκ» κάνει πρεμιέρα στις 22/2 στο θέατρο Badminton «Ο ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΣΑΧΛΑΜΑΡΑΣ. Η ΤΕΧΝΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΚΑΙ ΒΛΕΠΕΙΣ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΝΑ ΔΙΝΟΥΝ ΤΟΣΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΛΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΠΥΡΗΝΙΚΗ ΦΥΣΙΚΗ. ΣΙΓΑ ΠΙΑ!» Αχόρταγοι ως Ελληνες «Η έλλειψη του μέτρου μάς έφερε ως εδώ. Αν στον πεινασμένο δώσεις φαγητό και δεν έχει έλεγχο, θα φάει μέχρι να σκάσει. Εγώ επειδή έζησα τον πλούτο έμαθα πάντα να είμαι μετρημένος. Θέλει ένα μέτρο, ένα σύστημα να δούμε ποιοι είμαστε, πού πάμε και τι έχουμε. Πρέπει να ξαναγυρίσουμε σε δοκιμασμένες αξίες. Αρχίζω να πιστεύω ότι τελικά η ανθρώπινη φύση είναι δυσπροσάρμοστη. Ο μεγαλύτερος φόβος μου -και συνήθως πετυχαίνω διάνα- είναι ότι θα ζήσουμε έναν πολύ σκληρό φασισμό. Τον βλέπω να έρχεται». Το κλειστό επάγγελμα των καλλιτεχνών «Λέμε για το κλειστό επάγγελμα των ταξιτζήδων και των φαρμακοποιών. Και όμως δεν υπάρχει πιο κλειστό επάγγελμα από τους καλλιτέχνες. Πρόκειται για ένα αυτιστικό κύκλωμα που ασχολείται μόνο με τον εαυτό του και όσο πάει χειροτερεύει. Αυτά τα στεγανά πρέπει να λήξουν αν θέλουμε να πάμε μπροστά. Ο καθένας έχει δικαίωμα στην τέχνη, δεν είναι φέουδο να πάει από τον παππού στον εγγονό. Αλλωστε ο καλλιτέχνης είναι και σαχλαμάρας. Η τέχνη είναι ένα παιχνίδι και βλέπεις κάποιους να δίνουν τόση σημασία λες και πρόκειται για Πυρηνική Φυσική. Σιγά πια!». Ειδωλολατρική πίστη «Η σχέση μου με την Εκκλησία είναι καβαφική. Οπως λένε και οι στίχοι του μεγάλου ποιητή: Την εκκλησίαν αγαπώ - τα εξαπτέρυγά της, τ ασήμια των σκευών, τα κηροπήγιά της, τα φώτα, τες εικόνες της, τον άμβωνά της. Ωστόσο τα ιδεώδη μου είναι αρχαιοελληνικά. Πιστεύω στην αγάπη για το σώμα και στην απόλαυση της ζωής. Εχω επισκεφθεί αρκετές φορές το Αγιον Ορος και έχω συναντήσει τόσο πνευματικούς ανθρώπους όσο και απατεώνες, φτώχεια αλλά και πλούτο, πίστη και βόλεμα. Θα έρθει κάποια στιγμή το πλήρωμα του χρόνου και όλη αυτή η επίφαση θα καταρρεύσει αυτόματα, όπως το Τείχος του Βερολίνου που έπεσε μέσα σε ένα απόγευμα».

18 18 Πρώτο Θέμα Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2012 Οίκος Παγώνη Η «εθνική» μας γραβάτα έγινε 100 ετών! Καλαίσθητες, πολύχρωμες και πάνω απ όλα διαχρονικές, δέθηκαν «σφιχτά» σε διάσημους λαιμούς, όπως του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, της Σάρον Στόουν, του Αριστοτέλη Ωνάση και του Γιώργου Ζαμπέτα. Το «σπίτι» τους, δε, ένα μικροσκοπικό κατάστημα στην πλατεία Κολωνακίου, μεταμορφώθηκε σε απόλυτο μύθο Της Μαρίας Λεμονιά ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΕΛΕΝΗ ΚΟΥΡΗ Η κυρία Μαριάννα Παγώνη A ρχές του 1900 στην πλατεία Κολωνακίου. Στον οίκο Παγώνη μπαίνει βιαστικός ο Αντώνης Μπενάκης προκειμένου να διαλέξει μια σκουρόχρωμη γραβάτα. Με διαφορά λίγων δευτερολέπτων εισέρχεται φουριόζος και ο Αριστοτέλης Ωνάσης. Οι πωλήτριες σαστίζουν καθώς δεν ξέρουν ποιον να πρωτοεξυπηρετήσουν, με τον Ωνάση να αναλαμβάνει πρωτοβουλία λύνοντας το θέμα: «Κυρία μου», λέει με το χαρακτηριστικό φασαριόζικο στυλ του, «να εξυπηρετήσετε πρώτα απ όλα τον εθνικό μας ευεργέτη. Εγώ διαλέγω και μόνος μου...». Τα παραπάνω ονόματα δεν αποτελούν τους μοναδικούς επώνυμους πελάτες του καταστήματος «Παγώνη». Ο δαιμόνιος επιχειρηματίας φέρνοντας πουκάμισα και γραβάτες από την Ελβετία, την Αυστρία και το Παρίσι, είχε καταφέρει να συγκεντρώσει το αγοραστικό ενδιαφέρον της εγχώριας crème de la crème. Μάλιστα δίπλα στο κατάστημα με τις γραβάτες υπάρχουν δύο ακόμη πετυχημένες επιχειρήσεις: ένα κουρείο και ένα μεσιτικό γραφείο του ιδίου. Ολη η αριστοκρατία της εποχής φτιάχνει την κόμη της, προμηθεύεται πουκάμισα και αγοράζει τα καλύτερα «φιλέτα» της περιοχής, με τις γνωριμίες της οικογένειας Παγώνη να ξεκινούν από μεγαλοεπιχειρηματίες και να φτάνουν μέχρι τα ανάκτορα. Ο γιος του Η Μαριάννα Παγώνη με τον τέως βασιλιά Κωνσταντίνο και τη σύζυγό του Αννα-Μαρία ιδρυτή Τάσος Παγώνης θα λατρέψει τη γραβάτα όσο και ο πατέρας του. Τον χειμώνα του 33 λανσάρει τη μόδα με τις υφαντές γραβάτες στον αργαλειό, συνεχίζοντας την οικογενειακή παράδοση στην οδό Φιλελλήνων. «Στο κατάστημά μας επικρατούσε πάντα το αδιαχώρητο», θυμάται σήμερα η κόρη του, κυρία Μαριάννα Παγώνη. «Οταν βγάλαμε τις υφαντές γραβάτες, που ήταν μια παγκόσμια πατέντα, ακόμη και οι μεγάλοι οίκοι μόδας της εποχής σάστισαν. Αργότερα μας μιμήθηκαν λανσάροντας τις μάλλινες γραβάτες για πιο σπορ εμφανίσεις. Ως παιδί δεν ξέρω ποιον να πρωτοθυμηθώ. Ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος ερχόταν τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα για να πιει καφέ, να τα πει με τον πατέρα μου και να πάρει τη γραβάτα του. Ηταν ένας γλυκός άνθρωπος που τον έβλεπα σαν θείο. Εξίσου γλυκός ήταν και ο Δημήτρης Χορν. Διάλεγε τόσο αθόρυβα γραβάτες, που πολλές φορές δεν τον παίρναμε χαμπάρι. Λάτρης του καταστήματός μας ήταν και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο οποίος ήξερε πάντα τι ήθελε. Φορούσε μόνο γραβάτες μας, γι αυτό και όταν έφυγε στο Παρίσι έστελνε τον αδελφό του να τις αγοράσει και να του τις στείλει. Αξέχαστος θα μου μείνει επίσης και ο Γιώργος Ζαμπέτας. Ηταν πάντα πεντακάθαρος, κολλαριστός και μύριζε κολόνια. Γνωρίστηκε με τον πατέρα μου στο μαγαζί όπου τραγουδούσε. Μεγάλος γλεντζές ο Τάσος Παγώνης: είχε πάντα στο αυτοκίνητό του μια νταμιτζάνα κρασί για κάθε ενδεχόμενο και μια σακούλα γραβάτες για να χαρίζει. Κάποιο βράδυ πάει στον Ζαμπέτα και πάνω στο κέφι βγάζει τη γραβάτα και του την προσφέρει: Με τιμάτε, αλλά δεν θα την πάρω, λέει ο Ζαμπέτας και συνεχίζει: Θα έρθω ο ίδιος αύριο στο κατάστημά σας για να την αγοράσω. Η φιλία του Ζαμπέτα με τον πατέρα μου κράτησε πάνω από 40 χρόνια. Τρεις φορές την εβδομάδα ερχόταν στον οίκο μας και τι έκανε; Λάτρευε να περνά πίσω από τον πάγκο και να πουλά γραβάτες στον κόσμο. Αν με αγαπάτε, αφήστε με να το κάνω. Je t aime το νταραβέρι με τον κόσμο, μας έλεγε με τον δικό του γαλλικό τρόπο...». Ο Σίλβιο, η Σάρον και η γραβάτα των 3 μέτρων Oταν η επιχείρηση θα περάσει στα χέρια της Μαριάννας Παγώνη, τα καταστήματα του ομώνυμου οίκου θα φτάσουν τα δέκα μέχρι και το Ντίσελντορφ θα υποδεχτεί με τον καλύτερο τρόπο τις ελληνικές γραβάτες: «Οταν η Ελλάδα ανέλαβε την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ενωσης, επί πρωθυπουργίας Σημίτη, μας ζήτησαν από το υπουργείο Εξωτερικών να τους σχεδιάσουμε ειδικά μαντίλια και γραβάτες. Σχεδιάσαμε μπλε-σιέλ γραβάτες που έφεραν επάνω τους άσπρα μικρά περιστέρια. Κάποια μέρα χτυπάει το τηλέφωνο και ένας υπάλληλος του υπουργείου μου λέει: Κυρία Παγώνη, ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι θέλει να σας παραγγείλει προσωπικά τρεις από τις συγκεκριμένες γραβάτες και τρία μαντίλια. Οι δημιουργίες σας ενθουσίασαν τη σύζυγό του. Αργότερα έμαθα ότι το ίδιο καλοκαίρι κάλεσε στο σκάφος της τον Armani και τον Valentino για τους τις προσφέρει με την εξής φράση:

19 Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2012 Πρώτο Θέμα Η οικογένεια Παγώνη έξω από το κατάστημα του Κολωνακίου τη δεκαετία του Η Μαριάννα Παγώνη δειγματίζει γραβάτες στον πρώην πρόεδρο της Ν.Δ. Κώστα Καραμανλή και τη σύζυγό του Νατάσα 3. Η Σάρον Στόουν συλλέγοντας γραβάτες Παγώνη σε νυχτερινό κλαμπ της Αθήνας 4. Στο βιβλίο των πελατών έχουν υπογράψει μεγάλα ονόματα του ελληνικού και διεθνούς τζετ σετ 5. Ο Αριστοτέλης Ωνάσης διάλεγε μόνος του τις γραβάτες 6. Ο Γιώργος Ζαμπέτας συχνά περνούσε πίσω από τον πάγκο και πουλούσε γραβάτες στον κόσμο Για να δείτε τι γούστο διαθέτουν οι Ελληνες!», λέει η κυρία Παγώνη και συνεχίζει: «Αυτή δεν είναι η μοναδική φορά που κάποιος αρχηγός κράτους έδειξε γοητευμένος με τις δημιουργίες μας. Επί προεδρίας Ζισκάρ Ντ Εστέν, ο Ευάγγελος Αβέρωφ έχει πάει να παραλάβει τα περιβόητα Μιράζ. Την ώρα της γιορτής στη Γαλλία, ο Ντ Εστέν πλησιάζει τον Αβέρωφ και του ψιθυρίζει: Δεν έχω δει ποτέ πιο φίνα γραβάτα!. Ο Αβέρωφ σαστίζει, αλλά μετά το τέλος του event του την προσφέρει. Εκτοτε το σχέδιο αυτό υπάρχει πάντα στη συλλογή μας και ονομάζεται Αβέρωφ». Της ζητώ να θυμηθεί κι άλλα περιστατικά και στο μυαλό της έρχεται η Σάρον Στόουν. «Θυμάστε τότε που είχε έρθει στην Ελλάδα; Ημουν καλεσμένη στην επίδειξη μόδας όπου ήταν guest, γι αυτό και βρισκόμουν στο κομμωτήριο, όταν χτύπησε το τηλέφωνο και μία υπάλληλος μου είπε με τρεμάμενη φωνή: Κυρία Μαριάννα, βιαστείτε, η Σάρον είναι στο κατάστημα της οδού Βουκουρεστίου. Είχε λατρεία στις γραβάτες και έκανε συλλογή. Γι αυτό και στο πάρτι που διοργανώθηκε προς τιμήν της το ίδιο βράδυ γύριζε ανάμεσα στους παρευρισκόμενους για να δει ποιας φίρμας ήταν οι γραβάτες τους. Οσες ήταν Παγώνη τις κρατούσε για τη συλλογή της». Στο βιβλίο των επισκεπτών του οίκου θα δούμε υπογραφές από ηθοποιούς, επιχειρηματίες, πολιτικά πρόσωπα και βασιλείς όπως ο τέως βασιλιάς Κωνσταντίνος: «Από εμάς προμηθεύεται γραβάτες και ο Αντώνης Καφετζόπουλος. Στο σίριαλ Και οι παντρεμένοι έχουν ψυχή ζήτησε τη συμβουλή μου και εγώ του πρότεινα να φορέσει τις γραβάτες με τα καρτούν που άφησαν ιστορία. Το γούστο μας εμπιστεύονται ακόμη ο Oτο Το μαντίλι και η γραβάτα που παρήγγειλε ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι από τον οίκο Παγώνη Ρεχάγκελ, ο Πέτρος Φιλιππίδης, αλλά και η οικογένεια Κένεντι. Μία ημέρα μπήκε στο κατάστημά μας μια κυρία και αφού αγόρασε καμιά δεκαριά γραβάτες, μου δίνει την κάρτα της και τι να δω; Ηταν η Εθελ Κένεντι, σύζυγος του Ρόμπερτ. Μια άλλη μέρα μας επισκέφθηκε ο Τραϊανός Δέλλας με τη Γωγώ Μαστροκώστα. Ηρθαν σε εμάς για να προμηθευτούν γραβάτα για τον γάμο τους που επρόκειτο να γίνει την επόμενη ημέρα». Τη ρωτάω αν θυμάται περίεργα περιστατικά και εκείνη χαμογελά: «Υπάρχει κυρία των βορείων προαστίων που όποτε κάνει πάρτι προμηθεύεται από εμάς γραβάτα για να τη βάλει στο άγαλμα που έχει στην είσοδο της βίλας της, αλλά και γνωστή κυρία που παίρνει πολύ συχνά παπιγιόν για τον σκύλο της. Δεν θα ξεχάσω ακόμη την παραγγελία που μου έκανε κάποτε ο συχωρεμένος ο Γιάννος Κρανιδιώτης. Μου ζήτησε να του φτιάξω μια γραβάτα 3 μέτρων από ειδικό ύφασμα. Ηρθε, την πλήρωσε και την ώρα που έφευγε μου είπε ότι θα μου εξηγούσε κάποια άλλη στιγμή. Λίγο καιρό μετά σκοτώθηκε και έτσι δεν έμαθα ποτέ περί τίνος επρόκειτο», μας λέει η κυρία Παγώνη. Στα 100 χρόνια παρουσίας του οίκου υπάρχουν σίγουρα πολλές ιστορίες. «Αν η Ελλάδα μας ζούσε καλύτερες εποχές, μπορεί να τις συγκέντρωνα σε ένα βιβλίο», λέει η κυρία Παγώνη και συνεχίζει: «Τώρα όμως το ενδιαφέρον μας είναι αλλού. Η χώρα μας βιώνει τραγικές στιγμές και ο κόσμος υποφέρει. Δεδομένου ότι η γραβάτα σηματοδοτεί τη διάθεση και δίνει στίγμα, λέω φέτος να λανσάρουμε μία που να απεικονίζει την ελληνική σημαία και ένα κουπί μπας και καταλάβουν οι εγχώριοι, αλλά και οι ξένοι πολιτικοί τι ακριβώς μας συμβαίνει...».

20 20 Πρώτο Θέμα Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2012 Η newcomer Ανδριάνα Εμπειρίκου Η πριγκίπισσα Κάρλα φον Αλτ με τους Αρη Πισιώτη, Σαραϊάρ Ράζα, Βικτόρια Μπέικερ Χάρπερ και έναν φίλο τους Η χρυσή νεολαία στο πλευρό της Ελλάδας Φιλανθρωπική βραδιά στη Γηραιά Αλβιώνα με τη gold next generation του Λονδίνου να «χτυπάει κάρτα» προσφέροντας απλόχερα βοήθεια στην Ελλάδα Της Μαρίας Λεμονιά ο dress code ήταν αυστηρό, όπως άλλωστε επέβαλλε η περίσταση. Οι δεσποινίδες φορούσαν μακριές και άκρως εντυπωσιακές τουαλέτες, ενώ οι συνοδοί τους υπέκυψαν στους στυλιστικούς κανόνες του black tie. Τα σημαντικότερα ονόματα της επονομαζόμενης χρυσής next generation από το Λονδίνο και την Αμερική βρέθηκαν εκείνο το βράδυ T στο αριστοκρατικό ξενοδοχείο «Claridges». Tην πρόσκληση απηύθυνε ο φιλανθρωπικός Οργανισμός Life Line που τελεί υπό την αιγίδα της πριγκίπισσας Αικατερίνης της Σερβίας με τις περιζήτητες debutantes και τους φερέλπιδες νέους να ανταποκρίνονται αποδεικνύοντας την αγάπη τους για την Ελλάδα, αφού τα χρήματα προορίζονταν για τους σκοπούς του Ιδρύματος «Θεοτόκος». H αίθουσα της εκδήλωσης διακοσμήθηκε κατάλληλα με φωτισμό, ντεκόρ και ατμόσφαιρα να συμβάλλουν στο θέμα του event που είχε το τίτλο «Love rocks»! Δροσερά κοκτέιλ και κιρ ρουαγιάλ είχαν την τιμητική τους όπως και μοναδικές γεύσεις, με τους μετρ του είδους να δίνουν ρεσιτάλ. Ακόμη και οι πιο απαιτητικοί δεν δίστασαν να σχολιάσουν ότι τις γκουρμέ νοστιμιές που προσφέρθηκαν θα τις ζήλευαν ακόμη και βραβευμένοι σεφ με πολλά αστέρια Michelin όπως ο Φεράν Αντριά. Το πρόγραμμα περιλάμβανε καθιστό δείπνο με το πρωτόκολλο να τηρείται κατά γράμμα αλλά και πολύ χορό. Παρά τα όσα γράφτηκαν στον αγγλικό Τύπο, η Ευγενία Νιάρχου δεν ήταν εκεί. Ηταν όμως η Κάθριν Εμπειρίκου, η Μαριέττα Χανδρή, η Ιλεάνα Κονιαλίδη, η Κάτια Νουνού, η κοντέσα Καμίλα Σενκ, η Λίντια Φόρτε που εδώ και δύο χρόνια είναι ζευγάρι με τον Δημήτρη Χανδρή αλλά και η Μαριάννα Γουλανδρή (εγγονή του Βαρδή και της Μαριάννας Βαρδινογιάννη) που αυτήν την εποχή κάνει και τα πρώτα της βήματα ως σχεδιάστρια μόδας. Πρωτοεμφανιζόμενη στη λονδρέζικη κοσμική ζωή ήταν η Ανδριάνα Εμπειρίκου, της γνωστής οικογενείας, που κέρδισε τις εντυπώσεις. Η βραδιά διέθετε και την καθιερωμένη στα φιλανθρωπικά γκαλά δημοπρασία. Η βραβευμένη σχεδιάστρια Μαίρη Κατράντζου προσέφερε δημιουργίες της όπως έκανε και η Λιάνα Βουράκη με κοσμήματά της... Μαριέττα Χανδρή, Ιλεάνα Κονιαλίδη, Λάουρα Λίμαν, Βερόνικα Εμπειρίκου, Καμίλα φον Στόφενμπεργκ και Κάτια Νουνού Οι πρίγκιπες της Σερβίας Πίτερ και Αλέξανδρος με την Αννα-Μαρία Η πριγκίπισσα της Σερβίας Αικατερίνη με τον πρόεδρο του Ιδρύματος «Θεοτόκος» Νεόφυτο Η Κάθριν Εμπειρίκου με τη Λίντια Φόρτε