Αυτό που θα σας διηγηθώ δεν είναι παραμύθι. Eίναι η αληθινή ιστορία της διπλής ζωής μου, η οποία αρχίζει με παραμυθένιο και μαγευτικό τρόπο.

Transcript

1 «Μία ιστορία για νεράιδες» Αυτό που θα σας διηγηθώ δεν είναι παραμύθι. Eίναι η αληθινή ιστορία της διπλής ζωής μου, η οποία αρχίζει με παραμυθένιο και μαγευτικό τρόπο. Η ιστορία μου ξεκινάει όταν ήμουν 8 χρονών, δηλαδή ένα μικρό και γλυκό κοριτσάκι με μακριά καστανά μαλλιά και πράσινα μάτια, που όπως έλεγαν οι αγαπημένοι μου γονείς έμοιαζαν με δυο φωτεινά καταπράσινα λιβάδια. Είχα πάντα ένα χαμόγελο στα χείλη και για αυτό είχα υπερβολικά πολλούς φίλους, γιατί τους έδινα συνέχεια μια θετική ενέργεια και η ημέρα τους κυλούσε ευχάριστα. Ζούσα με τη οικογένεια μου στο Λονδίνο, αλλά λόγω της δουλειάς του πατέρα μου που ήταν αστυνομικός, έπρεπε να μετακομίσουμε σε ένα πανέμορφο και γεμάτο λουλούδια χωριό. Τότε θυμάμαι ήμουν κάπου 10 χρονών και δεν με είχε πειράξει τόσο αυτή η αλλαγή στην ζωή μου, αλλά αργότερα άρχισε να με ενοχλεί λίγο το ότι δεν είχε τόσα πράγματα όσα μου παρείχε το Λονδίνο. Το σπίτι μας στο χωριό ήταν χτισμένο δίπλα στο δάσος,αυτό μου είχε τραβήξει την προσοχή παλιά. Πίστευα ότι ήταν μαγικό, νόμιζα ότι βαθιά ανάμεσα στα δέντρα υπήρχαν μάγισσες ή νεράιδες η ακόμα και κάποια άγρια ζώα που θα μου επιτίθενταν άμα προσπαθούσα να το εξερευνήσω κάποια μέρα. Για αυτό προτιμούσα να κάθομαι στο σπίτι. Εξάλλου ήταν όμορφο και είχε μονίμως μια ζεστή ατμόσφαιρα που την λάτρευα.το δωμάτιο μου ήταν παραμυθένιο με ροζ χρώματα και φανταχτερά παιχνίδια και έτσι όταν βρισκόμουν εκεί, ένιωθα σαν πριγκίπισσα. 1 / 6

2 Με το πέρασμα των χρόνων άρχισα να μεγαλώνω. Άλλαζα εμφάνιση,χαρακτήρα αλλά και προσωπικότητα. Ήμουν πια λίγο πιο ώριμη κοπέλα.ξεκίνησα να βγαίνω έξω και να περνάω χρόνο με τις δύο καλύτερες μου φίλες την Λίζα και την Σίντυ. Ήταν δύο καταπληκτικές και όμορφες κοπέλες που έκανα παρέα μαζί τους από πολύ μικρή ηλικία. Πηγαίναμε και οι τρείς στο ίδιο σχολείο και έτσι περνάγαμε όλη την ημέρα μαζί. Μια ηλιόλουστη μέρα αποφασίσαμε εγώ και οι κολλητές μου να εξερευνήσουμε το δάσος. Αυτό με ανησυχούσε λιγάκι διότι δεν είχα ξαναπάει καμία βόλτα κοντά και ειδικά μέσα. Παρά τις μικρές μου διαφωνίες για όλο αυτό, πείστηκα ότι είναι κάτι απόλυτα ασφαλές και το επόμενο πρωί πήρα ένα μπουκάλι νερό και λίγο φαγητό στο σακίδιο μου και χαιρέτησα τους γονείς μου για να φύγω. -Πρόσεχε, μου είπε η μητέρα μου. Στο δάσος μπορεί να υπάρχουν φίδια ή τίποτα άλλο επικίνδυνο. -Θα προσέχω, απάντησα με βιασύνη, την αγκάλιασα και έφυγα γιατί είχα αργήσει. Βγήκα από το σπίτι γρήγορα. Απ?έξω περίμεναν τα κορίτσια και εκείνες με τα σακίδιά τους. Προχωρήσαμε λίγα βήματα από το σπίτι μου και βρεθήκαμε έξω από το δάσος, πήραμε μια βαθιά ανάσα και ξεκινήσαμε πάλι προς τα μέσα. Είχα μία ακόμα μικρή αμφιβολία αλλά εξαφανίστηκε αμέσως. Όλα εκεί ήταν μαγικά, τα δέντρα, η αντηλιά, ο ήχος των πουλιών που κελάηδιζαν σαν να τραγουδούσαν κάποια όμορφη μελωδία. Περπατήσαμε αρκετή ώρα και φτάναμε όλο και πιο βαθιά στο δάσος. Ξαφνικά είδαμε μία λιμνούλα με γαλαζοπράσινο νερό. Αποφασίσαμε να βουτήξουμε για να δροσιστούμε αφού έκανε ζέστη. Αφήσαμε τα σακίδια μας κάτω, βγάλαμε τα παπούτσια μας και μπήκαμε. Μετά από λίγη ώρα ένιωσα παράξενα πίσω στην πλάτη μου. Κατά κάποιον παράξενο τρόπο άρχισα αιωρούμαι πάνω από το νερό και να στροβιλίζομαι. Γύρω μου υπήρχε πολύ μεγάλη ποσότητα χρυσόσκονης. Δεν ξέρω πως, αλλά άρχισα να μεταμορφώνομαι σε νεράιδα. Απέκτησα φτερά και ένα γαλάζιο φόρεμα που γυάλιζε. Ήμουν σαστισμένη για πολύ ώρα και δεν μπορούσα να καταλάβω τι γινόταν εκείνη τη στιγμή. 2 / 6

3 Όταν συνήλθα παρατήρησα ότι και οι δύο φίλες μου είχαν μεταμορφωθεί και εκείνες σε νεράιδες. Κοιταχτήκαμε με απορία και με λίγο τρόμο. Ένιωθα ότι ήμουν σε όνειρο και ότι θα ξυπνήσω και θα είναι όλα φυσιολογικά ξανά. Μετά από λίγη ώρα εξαφανίστηκαν τα φτερά και τα αστραφτερά ρούχα και προσγειώθηκα πάλι μέσα στο νερό με μεγάλη ταχύτητα όπως και τα κορίτσια. Πήρα τα πράγματά μου βιαστικά χωρίς να μιλήσω σε καμία από τις δύο και έφυγα τρέχοντας για να πάω σπίτι μου. Όταν έφτασα, ανέβηκα γρήγορα στο δωμάτιο μου και δεν έδωσα καμία σημασία στους γονείς μου. Η μητέρα μου χτύπησε την πόρτα και μπήκε μέσα. -Τι συμβαίνει; Με ρώτησε. -Τίποτα! Απλά κουράστηκα λίγο και θα ήθελα να ξαπλώσω, της απάντησα εγώ. -Σίγουρα; Μου φάνηκες κάπως ταραγμένη πριν. -Ναι, δεν έχω κάτι. Θέλω να ξεκουραστώ αυτό είναι όλο. -Εντάξει, μου απάντησε και βγήκε από το δωμάτιο. Τα χαράματα ξύπνησα τρομοκρατημένη. Στον ύπνο είδα ξανά το σκηνικό που συνέβη χθες. Έτσι αποφάσισα να πάω στο δάσος όταν ξημέρωνε τελείως. Νωρίς το πρωί ντύθηκα και βγήκα έξω για να ξαναπάω στην λίμνη μήπως έβρισκα τίποτα για να λύσω τις απορίες μου. Μετά από λίγη ώρα έφτασα κοντά στην λιμνούλα που είχα μεταμορφωθεί. Την κοιτούσα για να βγάλω κάποιο συμπέρασμα, αλλά δεν μπόρεσα. Όταν πια είχα κουραστεί να ψάχνω για στοιχεία και αποφάσισα να φύγω, τότε εμφανίστηκε απότομα κάποιος μπροστά μου. Ήταν ένα αγόρι με μπλε φτερά και γαλάζια ρούχα. Τον έλεγαν Ντέιμον, μου είπε ότι είχε έρθει να με βρει για να με βοηθήσει να ελέγξω τις δυνάμεις που μου δόθηκαν. Τον κοίταξα με ένα βλέμμα γεμάτο απορία αλλά μου είπε ότι 3 / 6

4 θα απαντήσει σε όλες μου τις ερωτήσεις. -Πώς γίνεται να συμβαίνει αυτό; Μόνο στην λιμνούλα ήθελα να κολυμπήσω, του είπα. -Θα σου εξηγήσω, είπε. Παλιά αυτή η λίμνη ήταν η πηγή δύναμης όλων των νεράιδων και εξακολουθεί να είναι απλώς μετά από πολλά χρόνια μπορούσες να μεταμορφωθείς σε νεράιδα. Εσύ είσαι μια νεράιδα του νερού. -Και τι δυνάμεις είναι αυτές που έχω; -Θα τις μάθεις όλες όταν θα πάμε για να γραφτείς σε ένα μαγικό σχολείο νεράιδων. Έτσι δεν είπα τίποτα και απλώς συμφώνησα. Ο Ντέιμον με το μαγικό ραβδί του άνοιξε μια πύλη και μπήκαμε μέσα. Εκεί βρεθήκαμε σε ένα σχολείο. Είχα μείνει άφωνη έβλεπα παντού νεράιδες και νεράιδους να περπατούν στους διαδρόμους με ένα χαμόγελο στα χείλη, ενώ εγώ ήμουν τόσο τρομαγμένη. Φτάσαμε στο γραφείο της κυρίας Χέρντερ. Εκείνη μου εξήγησε όλη την ιστορία των νεραϊδών και μαγισσών που φοιτούσαν στο σχολείο. Συνεργάζονταν και οι δύο φυλές για να προστατεύουν τους ανθρώπους από τις κακές νεράιδες, τις Τριξ, που έπρεπε να εκπαιδευτούμε για να τις πολεμήσουμε κάποια στιγμή όταν θα είμαστε έτοιμες. Την επόμενη μέρα και την ίδια ώρα έπρεπε να ξαναπάω ώστε να παρακολουθήσω τα μαθήματα. Όταν έφτασα σπίτι, ενημέρωσα αμέσως την Λίζα και την Σίντυ για το τι έγινε και αποφάσισαν να έρθουν και εκείνες μαζί μου αύριο. Ξημέρωσε και έπρεπε να ετοιμαστώ για να έρθουν τα κορίτσια. Μετά από λίγο ξεκινήσαμε για το δάσος. Ήμασταν εντυπωσιασμένες με όλα αυτά. Περιμέναμε για λίγη ώρα και τότε ήρθε ο Ντέιμον. Του γνώρισα τα κορίτσια όπως και στην κυρία Χέρντερ. Κατευθείαν γνωριστήκαμε με τα παιδιά και πήγαμε στα μαθήματα. 4 / 6

5 Πέρασαν πάρα πολλές μέρες, δεν μπορώ ούτε να τις μετρήσω. Τόσες να φανταστείτε. Ξαφνικά μας ειδοποίησε η διευθύντρια ότι ήμασταν έτοιμες να πολεμήσουμε τις νεράιδες του κακού. Αρχίσαμε να ψάχνουμε πληροφορίες για αυτές. Μάθαμε ότι έκλεβαν και σκότωναν τους ανθρώπους παίρνοντας τις δυνάμεις τους. Μετά από δύο μέρες παρακολούθησης και αφού είχα μάθει να δαμάζω τις δυνάμεις μου και να μεταμορφώνομαι με έστειλαν μαζί με τις φίλες μου άλλα δύο κορίτσια που ήταν νεράιδες της φωτιάς και δυο μάγισσες επίσης για να κατασκοπεύσουμε τις κακές και όταν θα βλέπαμε να κάνουν κακό σε κάποιον θνητό θα τον προστατεύαμε πρώτα και μετά θα πολεμάγαμε τις Τρίξ. Όλα κανονίστηκαν τέλεια ή μάλλον έτσι πιστεύαμε εμείς. Οι δύο μάγισσες δοκίμασαν κάποια ξόρκια ώστε να ανακαλύψουν που βρίσκονταν οι αντίπαλες μας, Ύστερα από λίγο κατάφεραν να τις εντοπίσουν. Εμείς μεταμορφωθήκαμε πήραμε τα μαγικά μας και φύγαμε από το σχολείο αποχαιρετώντας τον Ντείμον και όλα τα παιδία με παραξένεψε όμως κάτι, η κυρία Χέρντερ δεν ήρθε να μας ευχηθεί καλή τύχη. Η πυξίδα που μας οδηγούσε να βρούμε τις Τρίξ μας έβγαζε σε δρόμους σκοτεινούς και μοχθηρούς χωρίς να ξέρουμε που μας οδηγούν. Ανησυχούσα πάρα πολύ για το πώς θα κυλούσε όλη αυτή η ιστορία. Την ώρα που προχωράγαμε κάποια στιγμή και οι δύο μάγισσες έπεσαν κάτω στο έδαφος ακίνητες και δεν μπορούσαν να πετάξουν. Έπρεπε οπωσδήποτε να συνεχίσω την διαδρομή για, αυτό πήρα την πυξίδα και προχώρησα με τις υπόλοιπες. Σταματήσαμε σε ένα έρημο στενό που ήταν αρκετά σκοτεινό και τότε αντίκρισα την μία από τις τρεις κακές να έχει όμηρο την κυρία Χέρντερ, προσπάθησα να της επιτεθώ, αλλά δεν πάθαινε τίποτα γιατί η μάγισσα της την προστάτευε με ειδικά ξόρκια -Οι δύο κακές αδελφές μου θα καταστρέψουν όλη την πόλη και θα κατακτήσουν όλες τις δυνάμεις των ανθρώπων, μου είπε μοχθηρά. -Δεν θα καταστρέψετε τίποτα. Είσαστε τρείς και είμαστε περισσότερες. Δεν θα γλιτώσετε. -Κι όμως αυτό θα γίνει, απάντησε και έπειτα χτύπησε την Σίντυ και τα άλλα δύο κορίτσια και έμεινα μόνο εγώ και η Λίζα. Αμέσως μετά εξαφανίστηκε. Εγώ κοίταξα την πυξίδα για να ανακαλύψω τις άλλες Τρίξ. Τις εντόπισα τελικά στο κέντρο της πόλης. Κατευθείαν 5 / 6

6 πετάξαμε προς τα εκεί εγώ και η Λίζα. Με το που τις αντίκρισα να βλάπτουν ανθρώπους, τους επιτέθηκα ρίχνοντας και τις δύο κάτω. Μετά έβαλα την Λίζα να απομακρύνει τους θνητούς από την περιοχή. Προσπάθησα χωρίς να σταματήσω να τις παγιδέψω, αλλά δεν μπορούσα. Όλα ήταν εναντίον μας. Μα δεν παραδόθηκα γρήγορα και μετά από ώρα κατάφερα να τις κατατροπώσω μετατρέποντας το νερό που έστειλα πάνω τους σε πάγο και έτσι έμειναν ακίνητες για αρκετή ώρα. Μέσα στα επόμενα δευτερόλεπτα εμφανίστηκε και η κακιά αρχηγός απειλώντας με ότι θα τραυματίσει την κυρία Χέρντερ, εάν δεν ελευθερώσω τις αδελφές της. Απελπίστηκα, δεν ήξερα τι να κάνω και ακριβώς την στιγμή εκείνη εμφανίστηκαν οι δύο μάγισσες μας και οι υπόλοιπες νεράιδες και όλες μαζί επιτεθήκαμε προς την αντίπαλη κερδίζοντας την και παίρνοντας την διευθύντρια πίσω. Οι Τρίξ εξαφανίστηκαν μια για πάντα. Το κακό δεν κυριαρχούσε πια. Επιτέλους σώσαμε την πόλη αλλά και το χωρίο μας. Την επόμενη μέρα πήγαμε πάλι στο υπέροχο σχολείο για να γιορτάσουμε την επιτυχία μας. Όλοι ήμασταν χαρούμενοι, ειδικά εγώ διότι η φιλία μου με τον Ντέιμον εξελίχθηκε σε κάτι παραπάνω. Επίσης είχα τις δύο καλύτερες μου φίλες κοντά μου και όλα ήταν φανταστικά. Δεν ήθελα να τελειώσει αυτή η στιγμή. Η υπόλοιπη ζωή μου ήταν μαγευτική! Ήμουν νεράιδα για πολλά χρόνια και αργότερα έγινα και καθηγήτρια στο μαγικό σχολείο. Εγώ και ο Ντέιμον γίναμε οικογένεια, αλλά ακόμα και τότε δεν αποκαλύφθηκα στους γονείς μου. Να θυμάστε όμως ότι άμα δεν είχα ψάξει τότε στο δάσος για να βρω τι ήμουν, δεν θα είχα καταφέρει τίποτα. Για αυτό και πρέπει να μην αφήνουμε τίποτα στην τύχη και να μην ξεχνάτε να κάνετε καλές πράξεις και να πολεμάτε το κακό, όπως έκανα και εγώ. Χρυσόσκονη. 6 / 6