ΤΙΜΟΥΜΕ τοὺς ΗΡΩΕΣ πού ἔπεσαν γιὰ τὴν ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Transcript

1 ΠΕΡΙΟΔΟΣ Δ - Ἀρ. φύλ. 13 (93), ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ - ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2010 ΝΕΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ Ἐδῶ καὶ δύο μῆνες ἔχουμε ἤδη εἰσέλθει στὸ νέο σωτήριο ἔτος Ὅπως εἶναι φυσικὸ, εὐχὴ ὅλων μας εἶναι ὁ καινούργιος χρόνος νὰ πραγματοποιήσῃ ὅλες τὶς προσδοκίες, ποὺ ἔχουμε γιὰ τὰ ἐθνικά μας θέματα, εἰδικώτερα δὲ γιὰ μᾶς, τὸν ΠΑΣΥΒΑ καὶ τὴν ΣΦΕΒΑ, γιὰ τὸ Βορειοηπειρωτικό. Κοιτάζοντας τὸν χρόνο ποὺ πέρασε κι ἀτενίζοντας στὴν ἀρχή του τὸ 2010, δὲν αἰσθανόμαστε καὶ πολὺ αἰσιόδοξοι. Γιατὶ τὸ 2009 ἔγινε, ἀτυχῶς, ἡ διάσπαση τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ Ἑλληνισμοῦ μὲ τὶς γενικὲς ἐκλογὲς ποὺ διεξήχθησαν στὴν Ἀλβανία. Ἔγινε, δηλαδή, τὸ χειρότερο, αὐτὸ ποὺ φοβόμασταν ὅλοι, ὅσοι σοβαρὰ καὶ νηφάλια παρακολουθούσαμε τὰ ὅσα συνέβαιναν μέσα. Οἱ φιλοδοξίες, οἱ ἀντιζηλίες, οἱ κομματισμοὶ τῶν παραγόντων τῆς Ἐθνικῆς Μειονότητος, ἦταν φανερὸ ὅτι ὡδηγοῦσαν σὲ συρρίκνωση καὶ ταπείνωση τὸν Ἑλληνισμὸ τῆς Βορείου Ἠπείρου. Ἐπὶ πλέον δὲ καὶ ἡ ἐμφανὴς καὶ σκανδαλώδης ἀνάμειξη τῶν δύο Ἑλλαδικῶν κομμάτων ἐξουσίας προκάλεσε σύγχυση καὶ ἀναταραχή. Γιατί, δυστυχῶς, καὶ τὸ ΠΑΣΟΚ καὶ ἡ Ν.Δ., ἀποβλέποντας νὰ ἀγρεύσουν τὶς ψήφους τῶν ἐν Ἑλλάδι Βορειοηπειρωτῶν, οἱ ὁποῖοι ἔχουν ἤδη ἀποκτήσει τὴν Ἑλληνικὴ ὑπηκοότητα, ἑπομένως δὲ καὶ τὸ δικαίωμα νὰ ψηφίζουν, δὲν ἐφρόντισαν νὰ στηρίξουν καὶ νὰ ἐνδυναμώσουν τὴν «ΟΜΟΝΟΙΑ», ὥστε νὰ γίνῃ ἰσχυρὴ ἡ παρουσία καὶ ἡ φωνὴ τῶν Βορειοηπειρωτῶν ἀπέναντι στὸ ἀλβανικὸ κατεστημένο. Εἶναι δὲ διπλᾶ λυπηρὸ τὸ γεγονός: Γιατί, μετὰ τὴν ἐκλογικὴ συντριβή, δὲν ἔδειξαν κανένα ἐνδιαφέρον γιὰ νὰ στηρίξουν, ἔστω καὶ ἐκ τῶν ὑστέρων, τὸν Ἑλληνισμό, ποὺ γιὰ μιὰ ἀκόμη φορά, βρέθηκε «ξεκρέμαστος», χωρὶς τὴν ἠθικὴ ἔστω, ἐνίσχυση τῆς Μητέρας Πατρίδας. Καὶ θὰ λέγαμε, ὅτι ὄχι μόνο τῶν δύο κομμάτων ἐξουσίας, ἀλλὰ καὶ ὅλου τοῦ πολιτικοῦ κόσμου καὶ τῶν πνευματικῶν Ἱδρυμάτων καὶ τοῦ φοιτητικοῦ κινήματος, εἶναι χαρακτηριστικὴ ἡ ἀδιαφορία καὶ ἡ ἀπάθεια ἔναντι τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ ζητήματος. Ὅλα τὰ ἐνδιαφέροντα περιστρέφονται γύρω ἀπὸ τὸ οἰκονομικὸ πρόβλημα. Ἀλλὰ ἡ Ἑλλάδα δὲν ἀντιμετωπίζει γιὰ πρώτη φορὰ οἰκονομικὲς δυσκολίες. Ὑπῆρξαν ἐποχὲς (ὄχι καὶ λίγες), ποὺ ἔφθασε μέχρι τὸ χεῖλος τῆς καταστροφῆς. Ἐν τούτοις, τὶς ξεπέρασε. Ὅταν, ὅμως, δὲν δραστηριοποιήθηκε, ὅπως ἔπρεπε, στὰ ἐθνικὰ θέματα, ἔχασε τὴν Ἀνατολικὴ Ρωμυλία, τὴν Ἀνατολικὴ Θράκη, τὴν Μικρὰ Ἀσία καὶ τὴν μισὴ Κύπρο. Γι αὐτὸ, εἶναι καιρὸς γιὰ ἐθνικὴ ἀφύπνιση. Νὰ κοιτάξουμε, ἐκτὸς τῶν ἄλλων, καὶ τὴν Βόρειο Ἤπειρο ὅσο εἶναι ἀκόμη καιρός. Προέχει ἡ σωτηρία τῆς Βορείου Ἠπείρου. Τὰ γεγονότα καὶ οἱ ἐξελίξεις τρέχουν. Καὶ θὰ εἴμαστε ἀναπολόγητοι, ἄν τυχὸν ἀμελήσουμε καὶ δὲν πράξουμε τὸ χρέος μας γιὰ τὸν πολύπαθο Βορειοηπειρωτικὸ Ἑλληνισμό. «ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΝ ΒΗΜΑ» ΤΙΜΟΥΜΕ τοὺς ΗΡΩΕΣ πού ἔπεσαν γιὰ τὴν ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Στὶς ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ λέμε ΝΑΙ Ὁ Ἕλληνας χωρὶς ψωμὶ ζῆ. Χωρὶς Χριστό καὶ Ἑλλάδα ὄχι Γιὰ νὰ βγῆ ἡ Χώρα μας ἀπὸ τὸ δεινὸ οἰκονομικὸ ἀδιέξοδο, ἡ Κυβέρνηση βρῆκε, ἀνάμεσα σὲ ἄλλους, κι αὐτὸν τὸν τρόπο: Στὶς 22 Ἰανουαρίου τ.ἔ. ὁ ὑπουργὸς Ἐθνικῆς Ἀμύνης ἐδήλωσε - φυσικά, μὲ τὴν σύμφωνη γνώμη τῆς Κυβερνήσεως -ὅτι «χωρὶς τὴν συμμετοχὴ μηχανοκίνητων μέσων θὰ πραγματοποιοῦνται στὸ ἑξῆς οἱ παρελάσεις, μὲ τὴν εὐκαιρία τῶν ἐθνικῶν ἑορτῶν ἤ ἐπετείων» καὶ ὅτι «στὶς παρελάσεις θὰ λαμβάνουν μέρος μόνο πεζοπόρα τμήματα, ἐνῷ τὰ μηχανοκίνητα μέσα τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων καὶ τὸ ἔργο τῶν σχετικῶν μονάδων θὰ ἐπιδεικνύωνται κατὰ τὴν διάρκεια ἐπιθεωρήσεων στοὺς τόπους ὅπου ἑδρεύουν οἱ μονάδες αὐτές». Ἐξ ἄλλου, στελέχη τοῦ ὑπουργείου Ἐθνικῆς Ἀμύνης γιὰ τὴν λήψη τῆς ἐν λόγῳ ἀποφάσεως ἐπικαλοῦνται «λόγους οἰκονομικοὺς ἀλλὰ καὶ ἐπιχειρησιακούς». Ἡ ἀπόφαση αὐτὴ εἶναι ἐξωπραγματικὴ καὶ ἀπαράδεκτη. Γιατὶ ἄν θέλῃ ἡ Πολιτεία, μπορεῖ νὰ κάνῃ περικοπὲς δαπανῶν σὲ ἄλλους τομεῖς καὶ ὄχι στὶς ἐθνικὲς παρελάσεις, πού, ἐπὶ τέλους, γίνονται δὺο φορὲς τὸν χρόνο: στὶς 25 Μαρτίου καὶ στὶς 28 Ὀκτωβρίου. Καὶ δὲν ἀναλογίζεται ὁ κ. ὑπουργός, καὶ μαζί του καὶ ἡ Κυβέρνηση, πόσο ἐξυψώνεται τὸ ἐθνικὸ φρόνημα τοῦ λαοῦ ὅταν βλέπῃ καὶ τὰ σύγχρονα ὁπλικὰ μέσα τῶν Ἐνόπλων μας Δυνάμεων; Τὶ ἐπιδιώκουν μὲ τὴν ἐν λόγῳ ἀπόφασή τους καὶ τὶς φαιδρὲς δικαιολογίες γιὰ περικοπή, τάχα, τῶν δαπανῶν; Πῶς θὰ φρονηματίζεται ἡ νέα γενιά, ἀλλὰ καί, γενικώτερα, ὁ Ἑλληνικὸς Λαός, ἄν τυχόν - ὅ μὴ γένοιτο - προκληθῇ ἀπὸ κάποιον ἀπὸ τοὺς γείτονές μας καὶ χρειασθῆ νὰ ὑπερασπίσῃ τὰ αἱματοπότιστα ἐδάφη τῆς Ἑλληνικῆς μας Πατρίδος ; Ὁ Ἕλληνας, κύριε ὑπουργέ, χωρὶς ψωμὶ ζῆ. Χωρὶς Χριστό, ὅμως, καὶ Ἑλλάδα δὲν ζῇ. Αὐτὸ μαρτυρεῖ ἡ ὑπερτρισχιλιόχρονη Ἱστορία μας. Μὴ κάνουμε τὰ ἱερὰ τοῦ Ἔθνους θέμα μόνο οἰκονομικό. Εἶναι, λοιπόν, ἐπιτακτικὴ ἀνάγκη νὰ ἀνακληθῇ πάραυτα ἡ ἐν λόγῳ ἐξωφρενικὴ ἀπόφαση. Γιατί, πότε καταργῶντας τὰ ὑπουργεῖα Μακεδονίας - Θράκης καὶ Αἰγαίου, πότε ἀφαιρῶντας τὸν ὅρο «ἐθνικός» ἀπὸ τὰ ὑπουργεῖα Παιδείας καὶ Ἀμύνης, πότε καταργῶντας τὴν παρουσία τῶν μηχανοκινήτων τμημάτων ἀπὸ τὶς παρελάσεις τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων, ἀλλὰ καὶ πότε ἐπιχειρῶντας τὴν νομιμοποίηση χιλιάδων λαθρομεταναστῶν πρὸς ἄγραν ψήφων, φρονοῦμε ὅτι ξεπουλᾶμε οὐσιαστικὰ τὴν Πατρίδα μας, στὴν ὁποία, ὅπως πᾶμε, θὰ καταντήσουμε νὰ εἴμαστε ξένοι... Χωρὶς νὰ ὑποτιμοῦμε τὴν φιλοπατρία κανενός, κάνουμε, ἐν τούτοις, γιὰ ἄλλη μιὰ φορὰ θερμοτάτη ἔκκληση νὰ ἀνακληθῇ ἡ ἀπόφαση τοῦ Ὑπουργείου Ἐθνικῆς Ἀμύνης σχετικὰ μὲ τὶς παρελάσεις, ὑπενθυμίζοντας τὸν λόγο τοῦ Πνεύματος : «οὐκ ἐπ ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ἄνθρωπος...». Πρόσχωμεν! Στῶμεν καλῶς! Οἱ καιροὶ οὐ μενετοί. Ἱερὰ Μητρόπολις Δρυϊνουπόλεως Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης

2 2σελ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ - ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2010 Θυ μᾶ μαι Γρά φει ὁ Χρ. Σι χλι µοί ρης sixry@yahoo.com (φωτό 1) 12 Ἰανουαρίου 1985 σημερινός πρόεδρος τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας κ. Κάρολος Ὁ Παπούλιας ὡς ΥΠΕΞ, σηκώνει τή μπάρα τοῦ ἀλβανικοῦ φυλακίου Κακαβιᾶς (φωτό 1) ἡ ὁποία ἦταν κατεβασμένη ἀπ τό 1945, μετά τή λήξη τοῦ Β Παγκοσμίου Πολέμου καί τήν περιχαράκωση τῶν δύο κόσμων σέ ἀνατολικό καί δυτικό μπλόκ. Στήν Ἀλβανία τότε ἐπικράτησε ὁ Ἐνβέρ Χότζα πού μάντρωσε τόν Ἀλβανικό λαό ἐντός τῶν συνόρων μέ μία ἰδιαιτερότητα στήν Ἑλληνοαλβανική συνοριογραμμή. Τοποθέτησε διπλή περίφραξη μέ ἠλεκτροφόρα καλώδια 3 μέτρα στό ὕψος (φωτό 2) καί ἐπανδρωμένα φυλάκια κατά μῆκος τῶν συνόρων (φωτό 3), ἐσωτερικότερα τῆς συνοριογραμμῆς ὥστε σέ περίπτωση πού μπορέσουν καί τά διαπεράσουν, νά μποροῦν οἱ ἀλβανοί φρουροί νά πυροβολήσουν μέσα στό ἀλβανικό ἔδαφος καί μέ τήν βοήθεια τῶν εἰδικῶν σκυλιῶν νά συλλάβουν τούς φυγάδες... (φωτό 3) Μαζεύτηκαν λοιπόν στήν Κακαβιά καί στά πλαίσια τῆς ἑδραίωσης τῆς ἑλληνο ἀλβανικῆς φιλίας πού διατυμπάνιζε τότε τό ΠΑΣΟΚ, ἔλαβε χώρα τό περίφημο «ἄνοιγμα τῆς Κακαβιᾶς» Ὅλα μελετημένα ἀπό τούς Ἀλβανούς.πού φρόντισαν ὅ,τι γίνει, νά γίνει μέσα στό ἀλβανικό ἔδαφος ἀφήνοντας τήν ἑλληνική ἀντιπροσωπεία νά περάσει ὅλη στό δικό τους χῶρο γιά νά ἐλέγχουν πλήρως τά τεκταινόμενα καί νά μήν μπορεῖ κανείς ἀπό τούς δύστυχους Βορειοηπειρῶτες νά περάσει στό ἑλληνικό ἔδαφος καί νά ζητήσει πολιτικό ἄσυλο.(μετά τή μπάρα μπροστά στό σπιτάκι καί τό φυλάκιο πού δέν ὑπάρχουν σήμερα) Ἔτσι λοιπόν καί μ αὐτό τόν τρόπο κοροϊδία τῶν Ἀλβανῶν ἔγινε τό «ἄνοιγμα» γιά τό ὁποῖο περηφανεύθηκε τότε ὁ κ. Παπούλιας.. γι αὐτές τίς δυό ὧρες ὅπου χόρεψαν, ἤπιαν κι ἔφυγαν καί πού κάποιοι μιλημένοι ἀπό πρίν συνάντησαν τούς δικούς τους πού εἶχαν τόσα χρόνια νά τούς δοῦν. τό μόνο ἴσως καλό Καί ξανάκλεισαν ἑρμητικά τά σύνορα, καί (φωτό 2) παρέμειναν τά συρματοπλέγματα πάνω στά ὁποῖα «χάθηκαν» παλλικάρια στήν προσπάθειά τους νά διαφύγουν στή μάνα Ἑλλάδα Ἄραγε δέν εἶδε οὔτε ὁ κ. Παπούλιας, οὔτε ἄλλος ἀπό τήν ἀντιπροσωπεῖο τά συρματοπλέγματα δίπλα τους, δέν προβληματίστηκε ἀπό τά στεγνά καί προσποιητά χαμόγελα τῶν παρευρισκομένων πού «ἔλεγαν πολλά», οὔτε ἀπό τή δυστυχία καί τή φτώχεια τους παρ ὅλο τό γλυκό κρασί καί τό τσίπουρο ἁγνό καί ποιοτικό πού ἔφερε τό καθεστώς γιά νά θολώσει τήν εἰκόνα ; Κι ἡ ὑπερηφάνεια τῶν ἑλλήνων ἰθυνόντων γιά τόν φίλο ἀλβανικό λαό καί τόν Ἐνβέρη καλά κρατοῦσε. 17η Φεβρουαρίου: ἡμέρα Ἀνακηρύξεως τῆς Αὐτονομίας τῆς Βορείου Ἠπείρου Ἡ 17η Φεβρουαρίου 1914, ἡμέρα Ἀνακηρύξεως τῆς Αὐτονομίας τῆς Βορείου Ἠπείρου, ἀποτελεῖ κορυφαῖο ὁρόσημο στὴν πολυκύμαντη ἱστορικὴ πορεία τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ἡ μαχητικότητα τῶν Βορειοηπειρωτῶν καὶ ἡ ἀταλάντευτη προσήλωση στὴν ἑλληνική τους συνείδηση ἀλλὰ καὶ ὁ πόθος τους γιὰ ἐλευθερία εἶχαν ὡς ἀποτέλεσμα τὴν ὑπογραφὴ τοῦ Πρωτοκόλλου τῆς Κερκύρας (17 Μαΐου 1914), κειμένου νομικὰ ἰσχυροῦ μέχρι σήμερα, μὲ τὸ ὁποῖο παρείχετο πλήρης Αὐτονομία στὴν Βόρειο Ἤπειρο. Στὸν αἰώνα ποὺ μεσολάβησε μέχρι σήμερα παρὰ τὶς κοσμογονικὲς ἀλλαγὲς ποὺ διαδραματίστηκαν καὶ τὰ νέα γεωπολιτικὰ δεδομένα ποὺ προέκυψαν στὴν εὐρύτερη περιοχὴ τῆς Βαλκανικῆς, ἀναλλοίωτος παρέμεινε ὁ στόχος τῆς Ἀλβανίας γιὰ φυσικὴ καὶ ἐθνικὴ συρρίκνωση τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ Ἑλληνισμοῦ. Στὴν παροῦσα ἱστορικὴ συγκυρία, τὸ ἐκπαιδευτικό, τὸ περιουσιακὸ καὶ ἡ ἔλλειψη ἀσφάλειας, σὲ συνάρτηση μὲ τὴν πληθυσμιακὴ αἱμορραγία τῆς Βορείου Ἠπείρου, ἀποτελοῦν κομβικὰ ζητήματα γιὰ τὸ μέλλον τῶν ἀδελφῶν μας σὲ ὅτι ἀφορᾶ τὴν παραμονή τους στὶς πατρογονικές τους ἑστίες. Ἡ ἀπογραφὴ τοῦ πληθυσμοῦ μὲ βάση τὸ θρήσκευμα καὶ τὴν ἐθνικὴ καταγωγή, ποὺ θὰ πραγματοποιηθεῖ στὴν Ἀλβανία τὸ 2011, θὰ πρέπει νὰ ἀποτελέσει τόσο γιὰ τὴν ἑλληνικὴ κυβέρνηση ὅσο καὶ γιὰ τοὺς Βορειοηπειρῶτες τὸ ἐφαλτήριο γιὰ ἀνασύνταξη δυνάμεων μὲ μοναδικὸ στόχο τὴ σωτηρία τῆς Βορείου Ἠπείρου. 17 Φεβρουαρίου Φεβρουαρίου 2010 Σὲ μία ἐποχὴ ἰσοπεδώσεως καὶ ἐθνομηδενισμού, οἱ ἀγωνιστὲς τῆς Αὐτονομίας τῆς Βορείου Ἠπείρου ἐμπνέουν καὶ καθοδηγοῦν τὴ συλλογικὴ συνείδηση σὲ νέους ἀγῶνες. Τo Κ.Δ.Σ τῆς Σ.Φ.Ε.Β.Α Ὅσοι ἀνα γνῶστες ἐπι θυ μοῦν νὰ λαμ βά νουν τὸ κατ οἶκον, μπο ροῦν νὰ στεί λουν τὰ στοι χεῖα τους στὴν ἠλε κτρο νικὴ διεύ θυν ση vor.vima@imdpk.gr ἤ νὰ ἐπι κοι νω νή σουν στὸ τη λέ φω νο Ἀποστέλλεται δω ρεὰν.

3 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ - ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ σελ Ὁ Βορειοηπειρωτικὸς Ἑλληνισμὸς καὶ τὰ πολιτικὰ κόμματα στὴν Ἀλβανία. (Α ΜΕΡΟΣ) Γράφει ὁ Θεόδωρος Ἀσβεστόπουλος Μαρτίου 1991, ἔχοντας δικαίωμα ὅμως νὰ κατεβάσει ὑποψηφίους μόνο στὶς ἐκλογικὲς ζῶνες ποὺ ἀποτελοῦσαν τὰ 99 ἀναγνωρισμένα ὡς ἑλληνικὰ μειονοτικὰ χωριὰ ποὺ ἀναγνώριζε τὸ χοτζικὸ καθεστώς, στὶς ἐπαρχίες τοῦ Βούρκου, τῶν Ριζῶν, τοῦ Πωγωνίου καὶ τῆς Δερόπολης. Συνεπῶς δὲν μποροῦσε νὰ διεκδικήσει ἕδρες οὔτε στὶς πόλεις τοῦ Ἀργυροκάστρου, τῶν Ἁγίων Σαράντα καὶ τὰ μὴ ἀναγνωρισμένα χωριά τους, ἀλλὰ οὔτε καὶ στὴ Χιμάρα ἢ τὴν Κορυτσά. Τὸ ἀποτέλεσμα ἦταν νὰ ἐκλέξει πέντε βουλευτές: Στὸν νομὸ Ἁγίων Σαράντα τούς Ἀνδρέα Ζαρμπαλὰ (πρόεδρος), Γιάννη Γκιζέλη καὶ Θωμὰ Μήτσιο καὶ στὸν νομὸ Ἀργυροκάστρου τοὺς Γιάννη Γιάννη καὶ Παναγιώτη Μπάρκα. Ὑπῆρχαν βέβαια καὶ αὐτοὶ ποὺ παρέμειναν πιστοὶ στὸ ΚΕΑ, ὅπως ὁ Κώστας Καλόγερος καὶ ὁ Κίτσος Μουστάκης (Ὑπουργὸς ἐπὶ Χότζα) ποὺ ἀναδείχτηκαν βουλευτές του στὸ νομὸ Ἁγίων Σαράντα. Τὸ σύστημα οὐσιαστικὰ ἦταν τὸ Στὶς 11 Ἰανουαρίου 1991 ἱδρύεται στὴν Δερβιτσάνη ἡ «Ὁμόνοια» καὶ ἀπὸ τότε συμμετέχει σὲ ὅλες τὶς ἐκλογικὲς μάχες ἔστω καὶ μὲ τὴν μορφὴ τοῦ Κ.Ε.Α.Δ.- συγκεντρώνοντας ἄλλοτε περισσότερο καὶ ἄλλοτε λιγότερο τὴν ἐμπιστοσύνη τῶν Βορειοηπειρωτῶν ψηφοφόρων λειτουργία κομμάτων ποὺ θὰ εἶχαν χαρακτήρα ἐθνικὸτοπικιστικὸ ἢ θρησκευτικό, μὲ συνέπεια ἡ «Ὁμόνοια» νὰ τεθεῖ ἐκτὸς νόμου. Ἡ ὀργάνωση αὐτὴ δειλὰ δειλὰ εἶχε ἀρχίσει νὰ διεκδικεῖ ὁρισμένα ἀπὸ τὰ δικαιώματα τῶν Ἑλλήνων τῆς Βορείου Ἠπείρου. Ἀναγκάστηκε λοιπὸν νὰ προσαρμοσθεῖ στὰ νέα δεδομένα, δημιουργώντας τὸ Κόμμα Ἕνωσης γιὰ τὰ Ἀνθρώπινα Δικαιώματα (ΚΕΑΔ). Ἕνα κόμμα ποὺ θὰ ἀπευθυνόταν σὲ ὅλες τὶς μειονότητες τῆς Ἀλβανίας καὶ θὰ συμμετεῖχε σὲ ὅλες τὶς ἐκλογικὲς περιφέρειες τῆς χώρας, μέσα ἀπὸ τὸ ὁποῖο θὰ ἐκφραζόταν καὶ ἡ «Ὁμόνοια». Στὶς 22 Μαρτίου 1992 ἔγιναν ἐκ νέου ἐκλογὲς ὅπου οἱ ἕδρες τῆς ἀλβανικῆς βουλῆς περιορίστηκαν στὶς 140. Τὸ ΚΕΑΔ κατάφερε νὰ ἀναδείξει δύο βουλευτές: τὸν Θωμὰ Μήτσιο στὸν νομὸ Ἁγίων Σαράντα καὶ τὸν Κώστα Μακαριάδη στὸν νομὸ Ἀργυροκάστρου. Ἡ κοινοβουλευτικὴ περίοδος μέχρι τὸ 1996 σημαδεύτηκε ἀπὸ τὴν ἔνταση ποὺ προκλήθηκε ἀπὸ τὴν κυβέρνηση τοῦ Σαλὶ Μπερίσα λόγω τῆς σύλληψης καὶ φυλάκισης πέντε ἡγετικῶν στελεχῶν τῆς «Ὁμόνοιας». Στὶς ἐκλογὲς τῆς 26ης Μαΐου 1996 τὸ ΚΕΑΔ ἀνέδειξε τρεῖς Βουλευτές: τὸν Θωμὰ Μήτσιο καὶ πάλι στὸ νομὸ Ἁγίων Σαράντα, τὸν Βαγγέλη Ντοῦλε στὸ νομὸ Ἀργυροκάστρου καὶ τὸν πρόεδρο Βασίλη Μέλιο ἀπὸ τὴ λίστα τῆς ἐπικρατείας. Ὅμως ἡ οἰκονομικὴ κρίση ποὺ ξέσπασε τὴν ἴδια χρονιὰ μὲ τὴν κατάρρευση τῶν παρατραπεζῶν, ὁδήγησε τοὺς πολίτες στὴν ἔνοπλη ἐξέγερση καὶ ὁλόκληρη τὴν Ἀλβανία στὸ χάος. Οἱ ἐκλογὲς φυσικὰ ἐπισπεύστηκαν καὶ ἀπὸ τὶς κάλπες τῆς 29ης Ἰουνίου 1997 τὸ ΚΕΑΔ ἀνέδειξε τέσσερις βουλευτές: στὸ νομὸ Κορυτσᾶς τοὺς Χρῆστο Γκότση καὶ Γρηγόρη Καραμέλιο, στὸ Νομὸ Ἁγίων Σαράντα τὸν Ζῆσο Λούτση καὶ ἀπὸ τὴ λίστα ἐπικρατείας τὸν πρόεδρο Βασίλη Μέλιο. Ἀπὸ αὐτὴν ὅμως τὴν ἀναμέτρηση ἀναδείχθηκε καὶ ἕνας δεύτερος πόλος στὴν πολιτικὴ σκηνὴ ἐντός του Βορειοηπειρωτικοῦ Ἑλληνισμοῦ. Στὶς ἐπαρχίες τῆς Δερόπολης καὶ τοῦ Πωγωνίου τὸ Σοσιαλιστικὸ Κόμμα Ἀλβανίας (μετεξέλιξη τοῦ Ἐργατικοῦ), κατάφερε νὰ ἐκλέξει βουλευτῆ τὸ δικό του ὑποψήφιο, τὸν Βαγγέλη Τάβο. Αὐτὴ ἦταν καὶ ἡ ἀπαρχὴ γιὰ μία ἔντονη διαμάχη στὸ ἐσωτερικό της Ἐθνικῆς Ἑλληνικῆς Μειονότητας ὅπου οἱ Βορειοηπειρῶτες χωρίστηκαν γιὰ πρώτη φορὰ τόσο φανερὰ σὲ ἀριστεροὺς καὶ δεξιούς. Ὅπως πολὺ καλὰ γνωρίζουμε ὁ τελευταῖος χρόνος χαρακτηρίστηκε ἀπὸ τὴν ἔνταση ποὺ ἐπικράτησε στὰ πολιτικὰ πράγματα τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ Ἑλληνισμοῦ. Μὲ ἀφορμὴ τὶς πρωτοφανεῖς ἐξελίξεις θὰ ἐπιχειρήσουμε νὰ κάνουμε μία σύντομη ἀναδρομὴ γιὰ τὴν πολιτικὴ παρουσία τῶν Βορειοηπειρωτῶν μέσα ἀπὸ τὰ κόμματα ποὺ συμμετέχουν στὴν ἀλβανικὴ βουλὴ ἀπὸ τὸ 1991 ἕως σήμερα. Στὶς 11 Ἰανουαρίου 1991, λίγο πρὶν καταρρεύσει ὁριστικὰ τὸ κομμουνιστικὸ καθεστὼς ποὺ εἶχε ἐγκαθιδρύσει στὴν Ἀλβανία ὁ Ἐνβὲρ Χότζα, ἱδρύεται στὴ Δερβιτσάνη Ἀργυροκάστρου, ὁ πολιτικὸς φορέας ποὺ θὰ ἐκπροσωποῦσε τὴν Ἐθνικὴ Ἑλληνικὴ Μειονότητα στὴν Ἀλβανία μὲ τὸ ὄνομα «Ὁμόνοια». Τὰ περισσότερα ἀπὸ τὰ πρόσωπα ποὺ ἀπαρτίζανε τὸ νέο αὐτὸ κόμμα, ἦταν λογικὸ θὰ λέγαμε ὑπὸ αὐτὲς τὶς συνθῆκες νὰ εἴχανε ἕνα παρελθὸν ὡς πρὸς τὴν ἀφοσίωσή τους στὸ Κόμμα Ἐργασίας Ἀλβανίας (ΚΕΑ) κατὰ τὴν περίοδο τῆς κυριαρχίας του. Τὸ ἴδιο φυσικὰ ἰσχύει καὶ γιὰ τὸ πρῶτο ἀλβανικὸ κόμμα ποὺ ἱδρύθηκε κατὰ τὴ «μεταπολίτευση», τὸ «Δημοκρατικό» τοῦ Σαλὶ Μπερίσα. Ἔτσι ἡ «Ὁμόνοια» συμμετεῖχε στὶς πρῶτες πολυκομματικὲς ἐκλογὲς ποὺ ἔγιναν στὴν Ἀλβανία στὶς 31 ἴδιο μὲ αὐτὸ τῆς «Λαϊκῆς Συνέλευσης» ποὺ ἴσχυε μέχρι τὸ 1990 καὶ ἀποτελεῖτο ἀπὸ 250 μέλη, μὲ τὰ «κουκιὰ μοιρασμένα» ἐκ τῶν προτέρων. Χαρακτηριστικὴ ἡ συντριπτικὴ ἐπικράτηση τοῦ ΚΕΑ, μὲ 169 ἕδρες! Τὴν ἴδια χρονιὰ ὅμως ἡ ἀλβανικὴ νομοθεσία ἀπαγόρευσε τὴ

4 4σελ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ - ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2010 Η ΒΑΛΚΑΝΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟΥ Ἡ συζήτηση τοῦ νομοσχεδίου ποὺ προωθεῖ ἡ κυβέρνηση γιὰ τὴν ρύθμιση πτυχῶν τοῦ μεταναστευτικοῦ προβλήματος ἔχει ἤδη προκαλέσει πολλὲς ἀντιπαραθέσεις καὶ εἶναι προφανὲς ὅτι τὸ ζήτημα εἶναι λίαν εὐαίσθητο καὶ πολύπλοκο. Οἱ γενικόλογες ἀπόψεις περὶ «Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων» ἔχουν ἀρχίσει νὰ ξεφτίζουν μετὰ καὶ τὴν σαφῆ τοποθέτηση τοῦ Συνηγόρου τοῦ Πολίτη Γ. Καμίνη Δὲν εἶναι σώφρων πολιτικὴ νὰ ἀδιαφορήσουμε γιὰ τὶς ἐπικίνδυνες βλέψεις τοῦ ἀλβανικοῦ ἐθνικισμοῦ καὶ νὰ δημιουργήσουμε μόνοι μας ἀπὸ ἀφέλεια μία εἰσαγόμενη μειονότητα στὴν πατρίδα μας στὴν προσπάθειά μας νὰ συνδυάσουμε τὶς ἀρχὲς τῆς δημοκρατίας καὶ τοῦ ἀνθρωπισμοῦ μὲ τὶς ἀπαιτήσεις τῆς ἐθνικῆς μας ἀσφάλειας καὶ τῆς ἐδαφικῆς ἀκεραιότητας τῆς χώρας. Αὐτὸν τὸν συνδυασμὸ ἄλλωστε ἐπιχειρεῖ κάθε εὐρωπαϊκὴ χώρα ποὺ σέβεται τοὺς νόμους της, τοὺς πολίτες της καὶ τὰ μακροπρόθεσμα συμφέροντα, τὰ δικά της καὶ τῆς Εὐρώπης γενικότερα. Πρῶτο στοιχεῖο μὲ βαλκανικὴ διάσταση εἶναι αὐτὴ καθεαυτὴ ἡ ὁμάδα ποὺ συνέταξε τὸ νομοσχέδιο, τὸ ὁποῖο ἡ Κυβέρνηση ἀξιοποίησε στὴ συνέχεια. Ὅπως διαβάσαμε στὸν τύπο (ἐφημ. ΑΞΙΑ, ἔνθετο ΑΠΟΨΗ, ) τὸ κείμενο ἦλθε ἕτοιμο ἀπὸ μία Μ.Κ.Ο., ὁρισμένα μέλη τῆς ὁποίας βλέπουν μὲ συμπάθεια τὰ μειονοτικὰ αἰτήματα τοῦ σκοπιανοῦ καὶ τοῦ ἀλβανικοῦ ἐθνικισμοῦ. Δεύτερο στοιχεῖο ποὺ πρέπει ἰδιαιτέρως νὰ προσεχθεῖ εἶναι τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ παρουσία Ἀλβανῶν στὴ χώρα μας εἶναι δυσανάλογη ὡς πρὸς τὶς ἄλλες ἐθνικὲς ὁμάδες μεταναστῶν. Φυσικὰ οὐδεὶς μπορεῖ νὰ παραβλέψει τὴν πλειοψηφία τῶν Ἀλβανῶν ἐργαζομένων ποὺ εἶναι φιλήσυχη καὶ ἐργατική. Ὅμως δὲν εἶναι λογικὸ ἀπὸ πλευρᾶς ἐθνικοῦ συμφέροντος Κωνσταντῖνος Χολέβας Πολιτικὸς Ἐπιστήμων Ὁ χάρτης τῆς Μεγάλης Ἀλβανίας. Γιάννενα, Πρέβεζα, Φλώρινα καὶ Καστοριὰ συγκαταλέγονται στὸν ἱστορικὰ ἐθνικὸ χῶρο τῆς Ἀλβανίας!!!... Διαδήλωση Μουσουλμάνων ποὺ κρατοῦν στὰ χέρια τους τὸ ἱερό τους βιβλίο, τὸ Κοράνιο Ἡ λύση τοῦ μεταναστευτικοῦ προβλήματος πρέπει νὰ συνδυάσει τὶς ἀρχὲς τῆς δημοκρατίας καὶ τοῦ ἀνθρωπισμοῦ μὲ τὶς ἀπαιτήσεις τῆς ἐθνικῆς μας ἀσφάλειας καὶ τῆς ἐδαφικῆς ἀκεραιότητας τῆς χώρας. ὅτι ἡ παροχὴ ἰθαγενείας δὲν εἶναι ἀνθρώπινο δικαίωμα τοῦ μετανάστη, ἀλλὰ κυριαρχικὸ δικαίωμα τοῦ ἐθνικοῦ κράτους καὶ ἅπτεται τοῦ σκληροῦ πυρήνα τῆς ἐθνικῆς καὶ κρατικῆς κυριαρχίας. Ἐπίσης θὰ πρέπει νὰ προσεχθεῖ καὶ ἡ πτυχὴ τῆς ἐθνικῆς ἀσφαλείας, κάτι ποὺ τόνισε κομψὰ ἀλλὰ ξεκάθαρα ὁ Ὕπατος Ἁρμοστὴς τοῦ ΟΗΕ γιὰ τὴ Μετανάστευση Ἀντόνιο Γκουτιέρες κατὰ τὴ συνάντησή του μὲ τὸν Ἕλληνα Πρωθυπουργὸ στὴν Ἀθήνα (βλέπε ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ). Πιστεύω ὅτι θὰ ἦταν χρήσιμο καὶ κρίσιμο νὰ ἀναδείξουμε τὴ βαλκανικὴ διάσταση τοῦ μεταναστευτικοῦ προβλήματος πάντα νὰ νομιμοποιηθεῖ ἢ καὶ νὰ ἀποκτήσει ἰθαγένεια μεγάλος ἀριθμὸς Ἀλβανῶν, ὅταν ἔχουμε συνεχεῖς προκλήσεις ἀλυτρωτισμοῦ, ἐπεκτατισμοῦ καὶ ἱστορικῶν διαστρεβλώσεων ἀπὸ τὴ γειτονικὴ χώρα. Ποιὸς μπορεῖ νὰ ἀποκλείσει ὅτι ἡ μαζικὴ ἐλληνοποίηση Ἀλβανῶν Ἑκατοντάδες λαθρομετανάστες περνοῦν καθημερινὰ τὰ σύνορα τῆς Ἑλλάδας. θὰ ὁδηγήσει στὴ δημιουργία μειονοτικοῦ ζητήματος, ἰδίως σὲ περιοχὲς τῆς Β.Δ. Ἑλλάδος; Θυμίζω κάποιες πρόσφατες ἐνέργειες ποὺ μᾶς ἀνησυχοῦν: Στὶς ἀρχὲς Ἰανουαρίου ὁ Πρόεδρος τοῦ Κοινοβουλίου τοῦ Κοσσυφοπεδίου καὶ πρώην ἐκπρόσωπος τύπου τῶν ἐνόπλων αὐτονομιστῶν Γιακοὺπ Κρασνίκι ὑποστήριξε τὴν ἐνοποίηση ὅλων τῶν Ἀλβανῶν σὲ ἕνα κράτος, προωθώντας τὴ γνωστὴ ἰδέα τῆς Μεγάλης Ἀλβανίας. Ἀνέφερε ὅτι κάθε χρόνο ἔρχεται πιὸ κοντὰ ἡ ἐπιδίωξη γιὰ τὴν ἕνωση ὅλων τῶν Ἀλβανῶν καὶ ὑπέδειξε ὀνομαστικὰ ὡς περιοχὲς ὅπου «οἱ Ἀλβανοὶ ἔχουν τὴν πλειοψηφία τοῦ πληθυσμοῦ» τὴ Νότια Σερβία, περιοχὲς τῆς Ἑλλάδος καὶ τοῦ Μαυροβουνίου. Δεδομένου ὅτι στὴν Ἑλλάδα δὲν ὑπάρχουν σήμερα τέτοιες περιοχὲς μήπως περιμένουν τὴν ἐφαρμογὴ τοῦ ὑπὸ συζήτηση νομοθετήματος; Ἐξ ἄλλου στὸ Ἀλβανικὸ Ἐγκυκλοπαιδικὸ Λεξικό, ποὺ κυκλοφόρησε προσφάτως ἡ Ἀκαδημία Ἐπι- στημῶν τῶν Τιράνων μὲ κρατικὴ χρηματοδότηση, τὰ Ἰωάννινα, ἡ Ἠγουμενίτσα, ἡ Ἄρτα καὶ ἡ Πρέβεζα παρουσιάζονται σὰν ἀλβανικὰ ἐθνικὰ ἐδάφη ἐνῶ ὁ Μάρκος Μπότσαρης καὶ ὁ Πύρρος Δήμας χαρακτηρίζονται γνήσιοι... Ἀλβανοί. Γιὰ τὴν ἐπιστημονικὴ ἐλὶτ τῆς γείτονος χώρας ἡ περιοχὴ τῆς Ἠπείρου θεωρεῖται ἀλβα- å

5 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ - ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ σελ νικὸ ἔδαφος τὸ ὁποῖο «κατέλαβε» στρατωτικὰ ἡ Ἑλλάδα τὸ Τὸ ἴδιο Λεξικὸ δικαιώνει τὴν προπαγάνδα τῶν Τσάμηδων ποὺ διεκδικοῦν τὴ Θεσπρωτία καὶ λησμονεῖ ὅτι 1900 ἀπὸ αὐτοὺς καταδικάσθηκαν τὸ 1945 ἀπὸ τὸ Δικαστήριο Δοσιλόγων Ἰωαννίνων ὡς συνεργάτες τῶν κατακτητῶν Γερμανοϊταλῶν. Ἐπίσης τὸ Λεξικὸ χαρακτηρίζει τοὺς Βορειοηπειρῶτες σὰν ἐποίκους, γράφοντας ὅτι δὲν εἶναι γηγενεῖς, ἀλλὰ ἦλθαν γιὰ νὰ ἐργασθοῦν σὲ χωράφια τσιφλικάδων. Αὐτὰ γράφουν οἱ δύο πρῶτοι τόμοι ποὺ ἔχουν κυκλοφορήσει. Τὸ ἔργο θὰ ὁλοκληρωθεῖ μέχρι τὸ τέλος τοῦ 2010 καὶ ἀναμένονται νέες ἐκπλήξεις! Δὲν εἶναι σώφρων πολιτικὴ νὰ ἀδιαφορήσουμε γιὰ τὶς ἐπικίνδυνες βλέψεις τοῦ ἀλβανικοῦ ἐθνικισμοῦ καὶ νὰ δημιουργήσουμε μόνοι μας ἀπὸ ἀφέλεια μία εἰσαγόμενη μειονότητα στὴν πατρίδα μας. Οἱ Ρῶσοι ποὺ δὲν συνορεύουν μὲ τὴν Ἀλβανία ἔχουν ἤδη ἐκφράσει τὴ σχετικὴ ἀνησυχία τους γιὰ τὰ μεγαλοαλβανικὰ σχέδια. Σχετικὴ δημόσια δήλωση ἔκανε περὶ τὰ μέσα Ὀκτωβρίου 2009 ὁ Ρῶσος ΥΠΕΞ Σεργκέι Λαβρὸφ ἐπισκεπτόμενος τὸ Βελιγράδι. Τὸ τρίτο στοιχεῖο βαλκανικοῦ ἐνδιαφέροντος εἶναι τὸ ἑξῆς: Ὁρισμένοι ἀπὸ τοὺς ἐνδιαφερομένους νὰ ἀποκτήσουν ἑλληνικὴ ἰθαγένεια πιθανὸν νὰ εἶναι φανατικοὶ ἰσλαμιστές. Καὶ πάλι καλὸ εἶναι νὰ διαχωρίσουμε τὴν πλειοψηφία τῶν νομοταγῶν μουσουλμάνων ἀπὸ τὶς μειοψηφίες τῶν φανατικῶν, οἱ ὁποῖες ὅμως εἶναι ὑπαρκτές. Τὸ ζήτημα ἀφορᾶ τὴν ἀσφάλεια ὄχι μόνον τῆς Ἑλλάδος δεδομένης καὶ τῆς παρουσίας φανατικῶν σὲ διάφορα πυρίκαυστα σημεῖα τῶν Βαλκανίων, ὅπως ἡ Βοσνία. Τὸ Ἰσραὴλ ποὺ ἔχει συνήθως καλὴ πληροφόρηση φρόντισε ἤδη νὰ προειδοποιήσει τὸν Σκοπιανὸ Πρωθυπουργὸ Νίκολα Γκρούεφσκι, ὅταν ἐκεῖνος ἐπισκέφθηκε στὶς τὴν Ἱερουσαλήμ. Ὁ Ἰσραηλινὸς ΥΠΕΞ Λίμπερμαν τοῦ εἶπε νὰ προσέχει τὴν παρουσία ὀπαδῶν τοῦ Τζιχὰντ στὴ Βαλκανικὴ χερσόνησο. Ἴσως μερικοὶ συμπατριῶτες μας θεωρήσουν ὑπερβολικὴ τὴν ἐκτίμηση, ἀλλὰ μία συνετὴ πολιτικὴ ἀσφαλείας ὀφείλει νὰ τὴ λάβει ὑπ ὄψιν. Καὶ ἂς μὴ λησμονοῦμε ὅτι ἡ ἄκριτη ἐλληνοποίηση φανατικῶν μουσουλμάνων θὰ δημιουργήσει προβλήματα στὴ γειτονικὴ Βουλγαρία, στὴν ὁποία θὰ εἰσέρχονται ἐλεύθερα λόγω Ε.Ε. καὶ ἡ ὁποία ἔχει ἤδη μία σημαντικὴ μουσουλμανικὴ μειονότητα, ἡ ὁποία ἐκπροσωπεῖται δυναμικὰ ἀπὸ ἕνα φιλοτουρκικὸ κόμμα. Στὰ μεταναστευτικὰ θέματα ἀπαιτεῖται περίσκεψη καὶ ὄχι βιασύνη. «Ἀτζέντα 2014»: Ὄχι στὴν ἔνταξη τῆς Ἀλβανίας στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση πρὶν τὴ λύση τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ. Ἡ ἐπίσημη ἑλληνικὴ πολιτεία, ἁρμόδιοι φορεῖς καὶ δυστυχῶς καὶ πολλοὶ Βορειοηπειρῶτες, ἔχουν ἀφήσει τὸ ἐθνικὸ θέμα τῆς Βορείου Ἠπείρου στὸν «αὐτόματο» πιλότο τῆς ψευδαίσθησης τῶν «εὐρωπαϊκῶν» Βαλκανίων τοῦ 2014, μὲ τὴ συμπλήρωση 100 ἐτῶν ἀπὸ τὴν ἔναρξη τοῦ Ά Παγκοσμίου Πολέμου. Σίγουρα βολικὸς καὶ τεμπέλικος τρόπος ἀντιμετώπισης τῶν ἐθνικῶν θεμάτων, ἀλλὰ εἶναι ἀποτελεσματικός; Ἂς πάρουμε τὴν περίπτωση τῆς Βουλγαρίας, τῆς πιὸ φιλικῆς μας χώρας στὴν περιοχή. Ἐντάχθηκε στὴ εὐρωπαϊκὴ οἰκογένεια χωρὶς ἀντιρρήσεις καὶ μᾶλλον χωρὶς συνεννοήσεις γιὰ κοινὰ θέματα ἐθνικοῦ ἐνδιαφέροντος (Σκόπια- Τουρκία) ἀπὸ ἑλληνικῆς πλευρᾶς. Οἱ ἑλληνικὲς ἐπιχειρήσεις ἐκεῖ δίνουν χιλιάδες θέσεις ἐργασίας, ἐνῶ ἡ ὑπόλοιπη ἀνεργία καὶ ἄλλα κοινωνικά τους προβλήματα ἐξάγονται στὴν Ἑλλάδα. Ἂν καὶ παλιότερα μᾶς «φοβέριζαν» ὅτι μὲ τὰ Σκόπια καὶ τὴν Ἀλβανία θὰ κάνουν τὴν «Παραεγνατία», (τὰ ἴδια «κορδελλάκια» μᾶς κάνουν καὶ γιὰ τὸν περίφημο ἀγωγὸ Πύργου- Ἀλεξανδρούπολης), εἶναι οἱ πιὸ ὠφελημένοι, μαζὶ μὲ τοὺς Τούρκους, στὶς μετακινήσεις τους στὴν ἐκπληκτικὴ καὶ δωρεὰν Ἐγνατία ὁδό. Καὶ ὅμως πρόσφατα, ὡς εὐγενικὴ ἀνταπόδοση, εἴχαμε μία ἄκομψη παρέμβαση τοῦ Βούλγαρου πρωθυπουργοῦ στὶς κινητοποιήσεις τῶν Ἑλλήνων ἀγροτῶν καὶ ἀπειλὲς γιὰ προσφυγὴ στὶς Βρυξέλλες. Τὸ χειρότερο εἶναι ὅτι ὑπάρχει κίνδυνος ἀναβίωσης καὶ ἐθνικῶν προβλημάτων. Ἀπὸ τὸ νηπιαγωγεῖο οἱ Βούλγαροι γαλουχοῦνται μὲ τὴν ἰδέα τῶν «κατακτημένων βουλγαρικῶν ἐδαφῶν» τῆς Μακεδονίας καὶ τῆς Θράκης. Τὰ κανάλια τους στὴν ἐπέτειο τῆς ὑπογραφῆς τῆς συνθήκης τοῦ Ἁγίου Στεφάνου ποὺ ἐνσάρκωνε τὸ ὄνειρο τῆς Μεγάλης Βουλγαρίας, στέλνουν ἀνταποκριτὲς νὰ κάνουν ζωντανὲς συνδέσεις στὴν Καβάλα καὶ στὴν Ξάνθη.(Φανταστεῖτε Ἕλληνα δάσκαλο νὰ μιλάει γιὰ τὴν Ἀνατολικὴ Ρωμυλία καὶ ἑλληνικὴ ἐκπομπὴ - ποὺ δὲν ἔχει θέμα τὰ καζίνο καὶ τὰ χειμερινὰ σπὸρ- νὰ μεταδίδεται ζωντανὰ ἀπὸ τὴ Μεσημβρία καὶ τὴ Φιλιππούπολη!). Σημειώνονται καὶ κρούσματα σχετικῆς «διαφώτισης» περὶ τῆς καταγωγῆς τους σὲ Βορειοελλαδίτες φοιτητὲς ἀπὸ διδάσκοντες τῆς βουλγαρικῆς γλώσσας σὲ ἑλληνικὰ Πανεπιστήμια. Μὲ ἀφορμὴ μάλιστα τὴ λειτουργία κάποιου «βουλγαρικοῦ» σχολείου στὴ Θεσσαλονίκη, ἄρχισαν καὶ τὰ γνωστὰ φληναφήματα ὅτι «ἡ Ἑλλάδα δὲν ἀναγνωρίζει μειονότητες» καὶ ἄλλα τέτοια «εὐρωπαϊκά». Σὲ καμιὰ περίπτωση δὲ θέλουμε νὰ διαταράξουμε σχέσεις καὶ συμμαχίες σωτήριες στὸ παρελθὸν καὶ Ὁ χάρτης τῆς Μεγάλης Βουλγαρίας ὅπως προέκυψε ἀπὸ τὴν συνθήκη τοῦ Ἁγίου Στεφάνου (1878) Γράφει ὁ Δημήτρης Πέτκος Διαδήλωση Τσάμηδων. «Ἡ Τσαμουριὰ εἶναι τὸ κλειδὶ τῆς Ἑλληνοαλβανικῆς φιλίας» χρήσιμες στὸ μέλλον. Ἀλλὰ τὸ συμπέρασμα βγαίνει ἀβίαστα: Ἡ ἔνταξη στὴν Εὐρώπη προσφέρει εὐρὺ πεδίο δράσης στοὺς ἀποφασισμένους, ἀλλὰ οὔτε λύνει ἐθνικὰ θέματα, οὔτε ἀνασταίνει ἐθνικὰ ψοφοδεεῖς. Ἰδιαίτερα στὴν περίπτωση τῆς Ἀλβανίας ὑπάρχουν καὶ διμερῆ θέματα ποὺ δὲν συνδέονται ἄμεσα μὲ τὴν Ἐθνικὴ Ἑλληνικὴ Μειονότητα ποὺ πρέπει νὰ λυθοῦν. Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ σταματᾶμε πολὺ σωστὰ-τὰ Σκόπια καὶ νὰ βάζουμε τὴν Ἀλβανία στὸ ΝΑΤΟ χωρὶς νὰ ζητήσουμε νὰ ἀναθεωρήσει τὴν ἀνακήρυξη τῆς 27ης Ἰουνίου ἀπὸ τὸ Ἀλβανικὸ Κοινοβούλιο ὡς ἡμέρα μνήμης τῆς δῆθεν «γενοκτονίας» τῶν Τσάμηδων ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες! Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ «φράζει» ἡ Σλοβενία τὸ δρόμο πρὸς τὴν Εὐρώπη στοὺς Κροάτες τὸ 2009 γιὰ ἥσσονος σημασίας θέματα καὶ ἐμεῖς νὰ στρώνουμε κόκκινα χαλιὰ πάνω στὰ ἄταφα ὀστᾶ τῶν ἡρώων τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ Ἔπους τοῦ 1940! Ἡ Ἀλβανία εἶναι εὐπρόσδεκτη στὴν εὐρωπαϊκὴ οἰκογένεια, ὅπως καὶ ὅλες οἱ χῶρες, μόνο ὅταν ἐκπληρώσει τὰ κριτήρια καὶ τὶς ὑποχρεώσεις της στὸ ἀκέραιο. Ἐπιπλέον, ἀποτελεῖ ὑποχρέωση ὅλων τῶν Ἑλλήνων, τῶν ὑπόλοιπων Εὐρωπαίων καὶ ἰδίως τῶν Βορειοηπειρωτῶν, τὸ πρῶτο τμῆμα της ποὺ θὰ γίνει δεκτὸ στὴν Ἑνωμένη Εὐρώπη νὰ εἶναι ἡ Αὐτόνομη Βόρειος Ἤπειρος, μὲ τὴ συμπλήρωση, τὸ 2014, 100 ἐτῶν ἀπὸ τὴν ἀνακήρυξη τῆς Αὐτονομίας της.

6 6σελ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ - ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2010 ΤΙΜΗΘΗΚΑΝ ΟΙ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ ΤΗΣ ΚΟΝΙΤΣΗΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΤΟΥ 1947 Ὁ κεντρικὸς ὁμιλητής κ. Δήμ. Θεοχάρης Μὲ πρωτοβουλία τοῦ συνδέσμου τῆς Ἐθνικῆς Ἀντιστάσεως ΕΟΕΑ-ΕΔΕΣ «Ν.ΖΕΡΒΑ» ἐπαρχίας Κονίτσης καὶ τὴ συνδρομὴ τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Κονίτσης, τὴν Κυριακὴ 10 Ἰανουαρίου 2010 τελέστηκε στὸν Ἱ. Ν. Ἄγ. Νικολάου Κονίτσης μνημόσυνο γιὰ τὴν ἀνάπαυση τῶν ψυχῶν τῶν πεσόντων ὑπὲρ πατρίδος Ἀξιο/κῶν καὶ Ὁπλιτῶν τοῦ Ἑλληνικοῦ Στρατοῦ καὶ τῆς Ἑλληνικῆς Βασ/κῆς Χωροφυλακῆς τῆς θρυλικῆς μάχης τῆς Κονίτσης. Ἡ μάχη τῆς Κονίτσης ἦταν μία ἀπὸ τὶς πιὸ σημαντικὲς μάχες τὴν ἐποχὴ τοῦ ξενοκίνητου συμμοριτοπολέμου ( ) καί διεξήχθη ἀπὸ τὶς 25η Δεκ ἕως τὴν 3η Ἰανουαρίου Στὴν Θεία Λειτουργία καὶ στὸ σεπτὸ μνημόσυνο χοροστάτησε ὁ Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Δρυινουπόλεως, Πωγωνιανῆς κ Κονίτσης κ.κ. Ἀνδρέας μὲ πλειάδα Ἱερέων. Τὴν κεντρικὴ ὁμιλία ἐντός τοῦ ναοῦ ἐκφώνησε ὁ κ. Θεοχάρης Δημήτριος, καθηγητὴς Θεολόγος. Ὁ κ. Θεοχάρης μὲ γλαφυρότητα, ἱστορικὴ ἀκρίβεια καὶ ἐθνικὸ παλμὸ ἀναφέρθηκε στὴ θρυλικὴ μάχη. Μὲ τὴν ἀφήγησή του μᾶς γύρισε πίσω στὸ χρόνο καὶ τὴν τραγικὴ ἐκείνη ἐποχή. Ἀναφέρθηκε στὴν ἐπίθεση τῶν κομμουνιστῶν ἀνταρτῶν τοῦ ΕΑΜ-ΕΛΑΣ κατὰ τῆς Κονίτσης, οἱ ὁποῖοι ἐὰν καταλάμβαναν, τότε, τὴν Κόνιτσα θὰ δημιουργοῦσαν δική τους κυβέρνηση, θὰ ἀποσχίζονταν ἀπὸ τὸν ἐθνικὸ κορμὸ τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους καὶ θὰ ἐνισχύονταν στὸ ἔργο τους ἐπίσημα πλέον ἀπὸ τὰ κράτη τοῦ σιδηροῦ παραπετάσματος. Κάτι τέτοιο ὅπως ἐπισήμανε ὁ ὁμιλητής, δὲν ἐπετεύχθη διότι οἱ κομμουνιστοσυμμορίτες βρῆκαν μπροστά τους τὰ ὀλιγάριθμα ἀλλὰ γεμάτα γενναιότητα τμήματα τοῦ Ἑλληνικοῦ Στρατοῦ ποὺ ὑπερασπίζονταν τὴν Κόνιτσα. Ἐπεσήμανε ὁ κ. Θεοχάρης τὶς μάχες ποὺ γινόταν σῶμα μὲ σῶμα στὴν κάτω Κόνιτσα καὶ τὴν ἡρωικὴ ἀντίσταση στὶς ἐπιθέσεις τῶν Κ/συμμοριτῶν τοῦ 582 Τ.Π. στὸν Προφήτη Ἠλία. Δὲν παρέλειψε νὰ ἀναφερθεῖ καὶ στὴν ἐπίσκεψη τῆς ἀείμνηστης Βασίλισσας Φρειδερίκης στὴν Κόνιτσα τὴν 7η Ἰαν ποὺ μὲ κίνδυνο τῆς ζωὴ της (οἱ συμπλοκὲς μὲ τοὺς ἀντάρτες συνεχίζονταν ἀκόμη στὰ γύρω χωριὰ) προσῆλθε στὴν ἡρωικὴ κωμόπολη γιὰ νὰ μεταφέρει τὸν θαυμασμὸ καὶ τὰ συγχαρητήρια τῆς τότε πολιτικῆς ἡγεσίας, τοῦ ἄρρωστου Βασιλέως Παύλου καὶ ὁλόκληρου τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ. Στηλίτευσε ὁ ὁμιλητής τὴν ἀδιαφορία τῆς Πολιτείας πρὸς τοὺς ἡρωικοὺς πεσόντες. Ἀναφέρθηκε στὶς ἀπαράδεκτες προκλήσεις τοῦ ΚΚΕ καὶ τῆς ἀριστερᾶς ποὺ μέχρι καὶ ἄγαλμα τοῦ Π. Κόκκαλη ἔστησαν στὸ Γράμμο. Ἔκλεισε τὴν ὁμιλία του λέγοντας ὅτι εἶναι χρέος ὅλων τῶν Ἑλλήνων νὰ θυμοῦνται καὶ νὰ τιμοῦν τὴ μνήμη τῶν πεσόντων οἱ ὁποῖοι ἔσωσαν μαζὶ μὲ τὴν Κόνιτσα τὴν τιμὴ καὶ τὴν ἐδαφικὴ ἀκεραιότητα ὁλόκληρης τῆς πατρίδος μας. Ἀμέσως μετὰ, τὸ λόγο ἔλαβε ὁ Μητροπολίτης Κονίτσης κκ. Ἀνδρέας.Μὲ τὴν πύρινη ὁμιλία του σκόρπισε ἐνθουσιασμὸ καὶ ἀναπτέρωσε τὸ ἐθνικὸ φρόνημα ὅλων τῶν προσκυνητῶν. Ἐκθείασε τὴ θυσία τῶν πεσόντων παλικαριῶν τοῦ Στρατοῦ, τῶν ἀνδρῶν τῶν Μ.Α.Υ. καὶ τοῦ ἀμάχου πληθυσμοῦ ποὺ δὲν ἐπέτρεψαν στοὺς ἀπάτριδες ἄνδρες τοῦ Μάρκου Βαφειάδη νὰ ἀλώσουν τὴν Κόνιτσα καὶ νὰ διαλύσουν τὴν Ἑλλάδα. Ἐπεσήμανε χαρακτηριστικὰ ὅτι δυστυχῶς: «Στὴν Ἑλλάδα ὁ κομμουνισμὸς ζεῖ καὶ βασιλεύει. Καὶ εἴτε φανερὰ εἴτε παρασκηνιακὰ ἐπιβάλλει τὶς θέσεις του. Γιατί δὲν πρέπει νὰ ξεχνᾶμε ἀγαπητοὶ ἀδελφοὶ πὼς ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὶς προθέσεις τῶν ἑκάστοτε κυβερνήσεων, μέσα στὰ Ὑπουργεῖα καὶ σὲ ἄλλα ἀξιόλογα πόστα ζοῦν καὶ δροῦν ἄτομα ποὺ βυσσοδομοῦν εἰς βάρος τοῦ ἔθνους». Ἔκρουσε τὸν κώδωνα τοῦ κινδύνου γιὰ τὴν ἀπόδοση τῆς ἰθαγένειας στοὺς λαθρομετανάστες. Τόνισε ὅτι: «Ὑπάρχει κίνδυνος οἱ Ἕλληνες νὰ βρεθοῦμε ξένοι στὴν ἴδια μᾶς τὴν πατρίδα. Ἀφοῦ οἱ μετανάστες κατὰ κανόνα μουσουλμάνοι θὰ ἐπιβάλλουν τὰ ἤθη καὶ τὰ ἔθιμά τους, ὅποτε βαθμιαίως θὰ ἀλλοιωθεῖ ἡ σύνθεση τοῦ πληθυσμοῦ καὶ ἡ Ὀρθόδοξη πίστη». Ὁ Σεβασμιότατος θύμισε τί ἔγινε μὲ τὸ Κοσσυφοπέδιο στὴ Σερβία ποὺ ἀπὸ κοιτίδα τῶν Σέρβων πέρασε στὰ χέρια τῶν Ἀλβανῶν. Ἀποδοκίμασε τὴν κατάργηση τοῦ προσδιορισμοῦ «Ἐθνικοῦ» ἀπὸ τὰ Ὑπουργεῖα Παιδείας καὶ Ἀμύνης, ἐνῶ ἀναρωτήθηκε γιὰ ποιὸ λόγο καταργήθηκαν τὰ Ὑπουργεῖα Μακεδονίας-Θράκης καὶ τὸ Ὑπ. Αἰγαίου. Κλείνοντας τόνισε ὅτι δὲν πρέπει κανεὶς πατριώτης νὰ χάνει τὸ κουράγιο του ἀλλὰ νὰ ἀντιστέκεται καὶ νὰ φυλᾶ Θερμοπύλες. Διότι κάτω ἀπὸ τὴ σκέπη τῆς Παναγίας καὶ τοῦ Μακαριστοῦ ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ ἡ Ἑλλάδα θὰ ζεῖ καὶ θὰ μεγαλουργεῖ. Μετὰ τὶς ὁμιλίες κλῆρος καὶ λαὸς ἐν πομπὴ κατευθύνθηκαν στὸ μνημεῖο τῶν πεσόντων τῆς Μάχης. Ἐκεῖ ἐψάλει τρισάγιο καὶ ἀκολούθησε κατάθεση στεφάνων ἀπό: τὸν Μητροπολίτη Κονίτσης κ.κ. Ἀνδρέα, τὸν ἐν ζωὴ ὑπερασπιστὴ τῆς Κονίτσης καὶ μαχητὴ τοῦ Ε.Δ.Ε.Σ. κ.ρ. Ἐζνεπίδη, τὸ μαχητὴ τοῦ Γράμμου κ. Γκέλη Γ., τὴν Ἕνωση Ἀποστράτων Ἀξιωματικῶν Στρατοῦ Ἰωαννίνων καὶ Ἄρτας, τὴν Ἕνωση Ἀποστράτων Χωροφυλακῆς Ἰωαννίνων καὶ Ἄρτας, ἐκπροσώπους τῶν παραρτημάτων τῆς Βασιλικῆς Ἑνώσεως Ἰωαννίνων, Κονίτσης, Ἄρτας, Θεσπρωτίας, τῆς ἐθνικῆς ἀντίστασης Π.Α. Θεσσαλονίκης, τῶν κομμάτων Λ.Α.Ο.Σ. καὶ Χρυσῆς Αὐγῆς, τοῦ συνδέσμου Ὁπλιτῶν Ν. Ἠλείας κ.α. ὀργανώσεων. Κρατήθηκε ἑνὸς λεπτοῦ σιγὴ καὶ ἐψάλει ὁ ἐθνικός μας ὕμνος. Τέλος ἀξίζει νὰ τονισθεῖ ὅτι οὐδεὶς ἐπίσημος ἢ ἐκπρόσωπος τῆς κυβέρνησης ἢ τῆς ἀξιωματικῆς ἀντιπολίτευσης παρευρέθηκε στὸ ἱερὸ μνημόσυνο. ΑΡΤΕΜΙΟΣ

7 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ - ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2010 Προσφώνηση Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης κ. Ἀνδρέου γιὰ τὸν ἑορτασμὸ τῆς «Μάχης τῆς Κονίτσης» ( ) ἐναντίον τῶν Συμμοριτῶν. (Κόνιτσα, Κυριακή, ) -Α- «Ὁ φετινὸς ἑορτασμὸς τῆς ἐπετείου τῆς «Μάχης τῆς Κονίτσης» βρίσκει σὲ δεινὴ κρίση τὴν ἀγαπημένη Ἑλληνική μας Πατρίδα. Καὶ δὲν ἐννοῶ, ὅπως ἴσως νομίζετε, τὴν οἰκονομικὴ δυσπραγία, ποὺ ἔχει ὁδηγήσει σὲ ἐξαθλίωση καὶ χρεοκοπία πολλὰ νοικοκυριά, σημαντικὸ ἀριθμὸ μικρομεσαίων ἐπιχειρήσεων, ἀλλὰ καὶ πολλοὺς νέους, ἰδίως, ἀνθρώπους, ποὺ ζοῦν μὲ τὸ φάσμα τῆς ἀνεργίας, ἢ ποὺ ὑποαπασχολοῦνται μὲ ἐλάχιστα χρήματα γιὰ ἀμοιβή, καὶ αὐτὰ ὄχι πάντοτε. -B- Ὅταν, λοιπόν, ὁμιλῶ γιὰ τὴν κρίση ποὺ μαστίζει τὴν Ἑλλάδα, ἐπαναλαμβάνω ὅτι δὲν ἐννοῶ τὰ ζητήματα τῆς οἰκονομίας. Ἐννοῶ τὴν ἠθικὴ καὶ πνευματικὴ κρίση, ποὺ ταλανίζει τὴν κοινωνία καὶ τὸ Ἔθνος, καὶ ποὺ πίσω ἀπὸ αὐτὴν κρύβεται ὁ ἀδυσώπητος ἐχθρός τῆς Πατρίδος μας, ὁ κομμουνισμός. Γιατί, μπορεῖ στὴν περιλάλητη «Μάχη τῆς Κονίτσης» νὰ νικήθηκαν οἱ συμμοριακὲς ὀρδὲς τοῦ Μάρκου Βαφειάδη, μπορεῖ στὸ Βίτσι καὶ στὸν Γράμμο νὰ συνετρίβη ἡ ξενοκίνητη κομμουνιστικὴ ἀνταρσία ἀπὸ τὸν Ἐθνικό μας Στρατό, μπορεῖ, ἐδῶ καὶ χρόνια νὰ κατέρρευσαν τὰ κομμουνιστικὰ καθεστῶτα στὴν Σοβιετικὴ Ἕνωση καὶ στὶς ἄλλες χῶρες τοῦ σιδηροῦ παραπετάσματος, μπορεῖ στὴν Εὐρώπη νὰ γιορτάστηκε τὸν περασμένο μήνα ἡ συμπλήρωση εἴκοσι (20) ἐτῶν ἀπὸ τὸ γκρέμισμα τοῦ «τείχους τοῦ αἴσχους», τὸ 1989, στὸ Βερολίνο, μπορεῖ οἱ λαοὶ τῆς ἀνατολικῆς Εὐρώπης, ποὺ γιὰ χρόνια ὁλόκληρα εἶχαν ζήσει στὸ πετσὶ τους τὴν φρίκη, τὴν ἀθλιότητα καὶ τὴν ἀπανθρωπιὰ τοῦ κομμουνισμοῦ, νὰ τὸν ἀναθεματίζουν τώρα καὶ νὰ τὸν στέλνουν στὸν ἀγύριστο, μπορεῖ νὰ ἔγιναν (καὶ ἔγιναν) ὅλα αὐτά, ὅμως ἐδῶ, στὴν Ἑλλάδα ὁ κομμουνισμὸς «ζεῖ καὶ βασιλεύει». Καὶ εἴτε φανερά, εἴτε παρασκηνιακά, ἐπιβάλλει τὶς θελήσεις του. Γιατί δὲν πρέπει νὰ ξεχνᾶμε, πὼς ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὶς προθέσεις τῶν ἑκάστοτε κυβερνήσεων, μέσα στὰ ὑπουργεῖα καὶ σὲ ἄλλα ἀξιόλογα πόστα, ζοῦν καὶ δροῦν ἄτομα ποὺ βυσσοδομοῦν εἰς βάρος τοῦ Ἔθνους. -Γ- 1) Καὶ πρῶτα πρῶτα, πάρτε τὸ θέμα τῶν λαθρομεταναστῶν, πολλοὺς ἀπὸ τοὺς ὁποίους ὑπάρχει σχέδιο νὰ τοὺς «Ἑλληνοποιήσουν». Τί θὰ γίνει; Πέρα ἀπὸ ἕνα σημαντικὸ ἀριθμὸ ψήφων ποὺ προσδοκᾶ ἡ Πολιτεία στὶς ἑκάστοτε ἐκλογές, ὑπάρχει βάσιμος φόβος νὰ βρεθοῦμε οἱ Ἕλληνες ξένοι στὴν ἴδια μας τὴν Πατρίδα, ἀφοῦ οἱ μετανάστες αὐτοί, κατὰ κανόνα μουσουλμάνοι, θὰ ἐπιβάλλουν τὰ ἤθη καὶ τὰ ἔθιμά τους, ὅποτε βαθμιαία θὰ ἀλλοιωθεῖ ἡ σύνθεση τοῦ πληθυσμοῦ ἢ ἡ ὀρθόδοξη πίστη του. Μπορεῖ, ἴσως, νὰ φαίνεται ὑπερβολικός, ὁ λόγος αὐτός. Ἂν σκεφθοῦμε, ὅμως, τί ἐξελίξεις δρομολογήθηκαν στὸ Κοσσυφοπέδιο, ποὺ ἀπὸ ἐθνικὴ κοιτίδα τῶν Σέρβων ἔφθασε νὰ γίνει κράτος ἀλβανικὸ τότε θὰ πρέπει πολὺ νὰ μᾶς προβληματίσει ὁ σχεδιασμὸς τῆς Πολιτείας γιὰ τὴν «Ἐλληνοποίηση» τῶν λαθρομεταναστῶν. Ἄν, μάλιστα, παρατηρήσετε προσεκτικά, θὰ δεῖτε πίσω ἀπ αὐτὴ τὴν ὑπόθεση νὰ ὑπάρχει πολὺ «ρὸζ» χρῶμα! Καταλαβαίνετε τί ἐννοῶ 2) Πρὸ καιροῦ τὸ Εὐρωπαϊκὸ Δικαστήριο μὲ σχετικὴ ἀπόφασή του ἐδικαίωσε μία Ἰταλίδα μητέρα, ἡ ὁποία εἶχε προσφύγει σ αὐτό, ζητώντας νὰ ἀφαιρεθεῖ ἡ εἰκόνα τοῦ Ἐσταυρωμένου ἀπὸ τὴν τάξη ὅπου φοιτοῦσε τὸ παιδί της (σὲ Δημοτικὸ Σχολεῖο). Ὁλόκληρος ὁ πολιτικὸς κόσμος τῆς Ἰταλίας, ἀπὸ τὴν ἄκρα δεξιά, μέχρι τὴν ἄκρα ἀριστερά, ἀντέδρασε ἔντονα σ αὐτὴν τὴν ἀπόφαση. Δηλώθηκε, μάλιστα, ἐπίσημα ὅτι ἡ Ἰταλία ἔχει σύμβολα καὶ ἀρχές, ποὺ εἶναι ζυμωμένα μὲ τὴν ἱστορία της, καὶ δὲν πρόκειται νὰ συμμορφωθεῖ μὲ τὴν ἀπόφαση τοῦ δικαστηρίου. Ἀντίθετα, οἱ Ἕλληνες ἀριστεροὶ καὶ ψευτοπροοδευτικοὶ ἐπεκρότησαν τὴν ἀπόφαση τοῦ δικαστηρίου. Καὶ περιμένουν πὼς καὶ πώς νὰ ἐκδικασθεῖ ἡ ἔφεση ποὺ ἄσκησε ἡ Ἰταλικὴ Κυβέρνηση, ἐλπίζοντας ὅτι θὰ εἶναι ἀρνητικὴ ἡ ἀπόφαση γιὰ τὸν ἐσταυρωμένο καὶ τὶς εἰκόνες, ὁπότε, πιέζοντας τὴν Κυβέρνηση, θὰ ἀπομακρύνουν τὰ θρησκευτικὰ σύμβολα ἀπὸ τὰ Σχολεῖα. 3) Ἀλλὰ καὶ σὲ σχολικὰ βιβλία, ἰδίως τῆς ἱστορίας, τῶν θρησκευτικῶν καὶ τῶν Ἀναγνωσμάτων, ἔχει βάλει τὸ χεράκι της ἡ ἀριστερὴ «διανόηση» καὶ θολοκουλτούρα γιὰ νὰ ἀπομακρύνει τὰ παιδιὰ ἀπὸ κάθε τί τὸ ἐθνικὸ καὶ ἐκκλησιαστικό. Οἱ Ἕλληνες ἀριστεροὶ καὶ ψευτοπροοδευτικοὶ ἐπεκρότησαν τὴν ἀπόφαση τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ δικαστηρίου ποὺ ζητάει τὴν ἀπομάκρυνση τοῦ ἐσταυρωμένου ἀπὸ τὶς σχολικὲς τάξεις. 4) Ἀκόμη καὶ ἡ ἀπομάκρυνση τῶν Πνευματικῶν ἀπὸ τὰ σχολεῖα, λέτε πῶς δὲν εἶναι δάκτυλος τῶν ἀριστερῶν; Ἢ ἡ πρωινὴ προσευχὴ καὶ ὁ Ἐκκλησιασμός, πού σὲ πολλὰ σχολεῖα ἔχουν καταργηθεῖ; Ἐδῶ θὰ μποροῦσε Μπορεῖ στὴν περιλάλητη «Μάχη τῆς Κονίτσης» νὰ νικήθηκαν οἱ συμμοριακὲς ὀρδὲς τοῦ Μάρκου Βαφειάδη, σήμερα ὅμως στὴν Ἑλλάδα ὁ κομμουνισμὸς «ζεῖ καὶ βασιλεύει». Καὶ εἴτε φανερά, εἴτε παρασκηνιακά, ἐπιβάλλει τὶς θελήσεις του. νὰ πεῖ κανεὶς τὸ «πίσω μου σ ἔχω σατανᾶ καὶ σὺ μπροστά μου βγαίνεις». Ἑλληνική μας Πατρίδα. -Ε- Καὶ μεῖς ἐδῶ, ἐνῶ τὰ σπίτια μας καίγονται, τραγουδᾶμε ἀμέριμνοι, φροντίζοντας νὰ νομοθετήσουμε τὸν «γάμο» τῶν ὁμοφυλοφίλων, τὸ σύμφωνό της ἐλευθέρας συμβιώσεως καὶ ἄλλα ἀποκυήματα νοσηρῶν ἐγκεφάλων. Μήπως, λοιπόν, ἑάλω ἡ Ἑλλάς; Προσωπικῶς, πιστεύω πὼς ὄχι. Αἰσιοδοξῶ. Καὶ βασίζω αὐτὴ τὴν αἰσιοδοξία μου σὲ δύο σημεῖα: 1) Ρίχνω τὸ βλέμμα μου στὸ γαλάζιο Αἰγαῖο καὶ βλέπω: Βλέπω τὰ Ἑλληνικὰ fandom ποὺ τὰ ὁδηγοῦν οἱ ἀτρόμητοι ἀεροπόροι μας νὰ ἀναχαιτίζουν τὰ τουρκικὰ μαχητικὰ ἀεροσκάφη, παίζοντας κορῶνα γράμματα τὴν ζωή τους, σχεδὸν ἐπὶ καθημερινῆς βάσεως. 2) Ἡ καρδιά μου καὶ ἡ σκέψη μου γυρίζουν στὴν Θεσσαλονίκη, στὴν μεγάλη στρατιωτικὴ παρέλαση, ἐπ εὐκαιρία τῆς περυσινῆς ἐπετείου τοῦ «ΟΧΙ». Καὶ βλέπω: Βλέπω τοὺς Εὐέλπιδες, τοὺς αὐριανοὺς ἡγήτορες τοῦ Στρατοῦ μας, παρελαύνοντας λεβέντικα ἐνώπιόν τοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας, νὰ ψάλουν, ἐκτὸς προγράμματος, ἀλλὰ ἀπὸ συμφώνου ὅλοι μαζί, ἕνα πατριωτικὸ τραγούδι, ὑπὸ τὰ θυελλώδη χειροκροτήματα καὶ τὶς ἐπευφημίες τοῦ παρισταμένου λαοῦ. Βέβαια, κάποιοι ἀριστεροὶ κονδυλο- 7σελ φόροι ἐζήτησαν τὴν κεφαλὴ τοὺς «ἐπὶ πίνακι». Ἂς εἶναι. Κι ἂς κοάζουν οἱ βάτραχοι. Ἐγώ, βλέπω καὶ ἀκούω αὐτὰ καὶ λέω: Μὲ τέτοιους λεβέντες ἡ Ἑλλάδα δὲν πεθαίνει. Μὲ τέτοια Ἑλληνόπουλα, ποὺ τὶς καρδιὲς τοyς δονεῖ ἡ ἀγάπη γιὰ τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Ἑλλάδα, ὁ κομμουνισμὸς καὶ ὁ γραικυλισμὸς δὲν θὰ περάσει. -ΣΤ- Θαρσεῖτε, λοιπόν, ἀδελφοί. Μὴ πτοεῖσθε. Ἐμεῖς ἐδῶ, ὅσο ὁ Θεὸς θὰ ἐπιτρέπει νὰ ζοῦμε καὶ μὲ τὴν δική Του εὐλογία, θὰ ἐξακολουθοῦμε νὰ φυλᾶμε ἐθνικὲς Θερμοπύλες, κάτω ἀπὸ τὴν σκέπη τῆς Παναγίας, τοῦ Ἁγίου Νικολάου καὶ τοῦ ἀνυποχώρητου ἀγωνιστοῦ καὶ προκατόχου μου κυροῦ ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ, συνεχίζοντας τὴν παράδοση ὅλων τῶν κατὰ καιροὺς λαμπρῶν ἀγωνιστῶν. Κι ἀπὸ τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς μας ἀναφωνοῦμε: Αἰωνία ἡ μνήμη τῶν ἠρωϊκῶν μαχητῶν τῆς Κονίτσης. Ἡ Ἑλλάδα μας νὰ ζεῖ καὶ νὰ μεγαλουργεῖ. Ζήτω ὁ Στρατός, τὸ Ναυτικὸ καὶ ἡ Ἀεροπορία μας. ΑΜΗΝ.

8 8σελ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ - ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2010 ΟΙ ΦΡΟΥΡΟΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ Μέσα στὸν ὀρυμαγδὸ τῶν τελευταίων δυσμενῶν ἐξελίξεων γιὰ τὴν οἰκονομικὴ κατάσταση στὴ χώρα μας, καὶ καθὼς συμβαίνουν μιά σειρὰ ἀπὸ τουλάχιστον ὕποπτες «ἀλλαγὲς» ἢ «βελτιώσεις» σὲ ζητήματα ποὺ ἀγγίζουν εὐαίσθητες πτυχὲς τῶν ἐθνικῶν μας θεμάτων (κατάργηση ὑπουργείων Μακεδονίας καὶ Αἰγαίου, κατάργηση στρατιωτικῶν ὀχημάτων ἀπὸ παρελάσεις, ἀφαίρεση τοῦ ὄρου «ἐθνικὸς» ἀπό τά ὑπουργεῖα Παιδείας κα Ἀμύνης, νομιμοποίηση χιλιάδων λαθρομεταναστῶν πρὸς ἄγραν ψήφων κ.α.) προβλήθηκαν ἐλάχιστα 2 γεγονότα, τὰ ὁποῖα δείχνουν ξεκάθαρα, πὼς στὴν τόσο ταλαιπωρημένη καὶ «εὐνουχισμένη» πνευματικὰ καὶ ἠθικὰ κοινωνία μας, ὑπάρχουν νέοι ἄνθρωποι ποὺ ἐξακολουθοῦν νὰ σέβονται ἰδέες, ἀξίες, ἀρχὲς καὶ θεσμούς, ἀντίθετα μὲ τὴν ἀδιάφορη καὶ ἀπαθῆ στάση τῶν πολλῶν. Ἡ στάση τους αὐτὴ μᾶς γεμίζει ἐλπίδα γιὰ τὸ μέλλον τῆς πατρίδας μας ἀλλὰ καὶ βαθειὰ αἴσθηση ὑποχρέωσης νὰ μιμηθοῦμε ὅλοι τὸ παράδειγμά τους, εἰδικὰ στὶς δύσκολες στιγμὲς ποὺ περνάει ὁ τόπος. Τὸ πρῶτο γεγονὸς ἀφορᾶ στὸν τραγικὸ θάνατο τοῦ Ὑπολοχαγοῦ Χαράλαμπου Χαραλάμπους στὴν Κύπρο στὶς 7 Νοεμβρίου Ὁ νεαρὸς Ὑπολοχαγὸς ἔπεσε στὸ βωμὸ τοῦ καθήκοντος πρὸς τὴν πατρίδα, κατὰ τὴν παραλαβὴ τοῦ πολεμικοῦ ὑλικοῦ του λόχου του ποὺ βρίσκεται στὴν πρώτη γραμμή. Προτίμησε νὰ θυσιαστεῖ γιὰ νὰ γλιτώσει τοὺς στρατιῶτες του. Δὲν πέταξε μία ὁπλοβομβίδα ποὺ εἶχε ἀπὸ μόνη της ὁπλίσει, ἀλλὰ τὴν κράτησε στὴν ἀγκαλιὰ του δίνοντας σὲ τρία ἄλλα νεαρὰ παιδιὰ, τὸν ἐλάχιστο χρόνο ποὺ χρειάζονταν γιὰ νὰ ἀπομακρυνθοῦν ἀπὸ τὸ φυλάκιο. Ὁ ἴδιος σκέπασε μὲ τὸ σῶμα του τὴν ὁπλοβομβίδα ποὺ μὲ τὴν ἔκρηξή της τοῦ προκάλεσε θανάσιμα τραύματα. Τὸ φυλάκιο βρίσκεται στὴν πρώτη γραμμὴ τῆς Λευκωσίας, ἀκριβῶς ἀπέναντι ἀπὸ τοὺς εἰσβολεῖς καὶ τὸν προμαχώνα Ρόκας, κοντὰ στὴν Πύλη Πάφου. Τὸ τραγικὸ ἀτύχημα ἔγινε ὅταν καταμετράτο τὸ πολεμικὸ ὑλικό τοῦ φυλακίου μὲ τὴν ἀλλαγὴ τῆς διοίκησης τοῦ λόχου. O 29χρονος ὑπολοχαγὸς εἶχε στὰ χέρια του τὴ μοιραία ὁπλοβομβίδα ὅταν ἀκούστηκε ἕνα παράξενο κλὶκ στὸ ἐσωτερικό της. Γιὰ ἄγνωστη αἰτία ὅπλισε ὁ πυροκροτητὴς καὶ ἡ ἀντίστροφη μέτρηση ἄρχισε. Ὁ δόκιμος Ἀντρέας Χριστοδούλου στὰ 4 μὲ 5 δευτερόλεπτα ποὺ μεσολαβοῦν μόλις πρόλαβε νὰ τοῦ πεῖ «μήπως καὶ ἐκραγεῖ, κύριε λοχαγέ». Ἔκανε τρία βήματα πρὸς τὰ πίσω μαζὶ μὲ ἄλλους δύο στρατιῶτες ποὺ ἦταν παρόντες, τὴν ἴδια στιγμὴ ποὺ ὁ ὑπολοχαγὸς ἴσως προσπαθοῦσε νὰ κάνει κάτι. Σύμφωνα μὲ ὅσα εἶπε ὁ νεαρὸς δόκιμος, εἶδε τὸν ὑπολοχαγὸ νὰ παίρνει τὴ χειροβομβίδα κοντὰ στὸ στῆθος του καὶ νὰ τὴν κρύβει μὲ τὰ χέρια καὶ τὸ σῶμα του. Εἶχε καταλάβει ὅτι ἡ ἔκρηξη θὰ ἀκολουθοῦσε τὴν ἑπόμενη στιγμὴ καὶ θέλησε νὰ σώσει τὰ ἄλλα τρία παιδιὰ ποὺ ἦταν μαζί του στὸ στενὸ καὶ ἀποκλεισμένο χῶρο τῶν πυρομαχικῶν. Ἀκολούθησε ἡ ἔκρηξη καὶ ὁ δόκιμος μὲ τοὺς δύο στρατιῶτες βρέθηκαν ἐκτός του χώρου ποὺ πνίγηκε μέσα σὲ καπνούς, σκόνες καὶ θραύσματα. Ὁ δόκιμος γύρισε μετὰ ἀπὸ λίγα δευτερόλεπτα πίσω καὶ βρῆκε νεκρὸ τὸ λοχαγό του, πεσμένο σὲ μία λίμνη αἵματος. Βγῆκε ἀκολούθως ἔξω καὶ μὲ τὸ κινητό του τηλεφώνησε στὸ Νοσοκομεῖο καὶ στὸ ΓΕΕΦ. Οἱ σκοποὶ εἰδοποιήθηκαν γιὰ τὴ ἐπικείμενη ἔκρηξη καὶ ἀπάντησαν: «Θὰ μείνουμε στὴ θέση μας. Θὰ κάνουμε αὐτὸ ποὺ ΠΡΕΠΕΙ. Οὔτε λιγότερο, οὔτε περισσότερο. Τὸ καθῆκον μας μόνο» Ὁ πατέρας τοῦ δόκιμου Γιῶργος Χριστοδούλου δήλωσε ὅτι ἂν ἀκολουθοῦσε ἔκρηξη τῶν πυρομαχικῶν ὅλο τὸ τετράγωνο θὰ ἀνατιναζόταν καὶ θὰ κατέρρεε μὲ πολλὰ θύματα. «Ἔν ὁ Θεὸς ποὺ μᾶς λυπήθηκε καὶ ἡ αὐτοθυσία τοῦ ὑπολοχαγοῦ νὰ καλύψει μὲ τὸ σῶμα του τὴν ἔκρηξη» εἶπε χαρακτηριστικά. Οἱ εἰδικοὶ ἀνέφεραν ὅτι οἱ ὁπλοβομβίδες δὲν ἐκρήγνυνται μόνες τους, ἀλλὰ κάτι σίγουρα πῆγε στραβά. Ἔγινε ἀποκόλληση καὶ ὁ πυροκροτητὴς ἐνεργοποιήθηκε. Σὰν ἀποτέλεσμα ἕνα λαμπρὸ παλικάρι, ἕνας ἐξαίρετος ἀξιωματικὸς ἀπόφοιτός τῆς Σχολῆς Εὐελπίδων ἔχασε τὴ ζωή του καὶ ἄφησε ἀσήκωτο πόνο στὴν οἰκογένειά του καὶ τὴ νεαρή του σύζυγο Φρόσω. Ὁ ἄτυχος ὑπολοχαγὸς Πάμπος Χαραλάμπους εἶναι γιὸς τοῦ Μιχάλη Χαραλάμπους ἀπὸ τὸ Μένοικο καὶ τῆς Δήμητρας Πατσαλοσαββῆ ἀπὸ τὸν κατεχόμενο Καραβά. Ἡ γυναίκα του εἶναι ἐπίσης παιδὶ προσφύγων ἀπὸ τὸ Μαραθόβουνο Μεσαορίας. Τὸ ἄκουσμα τοῦ θανάτου του προκάλεσε βαρὺ πένθος καὶ θλίψη στὴν Ἐθνικὴ Φρουρὰ καὶ στὸν κυπριακὸ Ἑλληνισμὸ καθὼς καὶ πολλὰ ἐρωτηματικὰ γιὰ τὶς συνθῆκες ἀσφάλειας τῶν πυρομαχικῶν στὰ στρατόπεδα. Ὡστόσο ἡ ἡρωική του ἀπόφαση μέσα σὲ κλάσματα δευτερολέπτου νὰ θυσιασθεῖ ὁ ἴδιος γιὰ νὰ σώσει τοὺς τρεῖς συστρατιῶτες του (ἀλλὰ καὶ πολὺ περισσότερους ἂν ἐκρήγνυντο καὶ τὰ ἄλλα πυρομαχικὰ) τὸν καθιστᾶ μάρτυρα καὶ πρότυπο αὐταπάρνησης καὶ αὐτοθυσίας γιὰ ὅλους μας. Δυστυχῶς ἡ ἡρωική του πράξη δὲν προβλήθηκε καθόλου ἀπὸ τὰ ἑλλαδικὰ Μ.Μ.Ε. ποῦ ἀναλίσκονται νὰ παρουσιάζουν παρακμιακὰ καὶ διεφθαρμένα πρότυπα καὶ ἀγνοοῦν ἢ ὑποβαθμίζουν τέτοιες ἐκδηλώσεις θυσίας. Τὸ δεύτερο γεγονὸς συνέβη στὶς 9 Ἰανουαρίου τοῦ 2010 καὶ σχετίζεται μὲ τὴν βόμβα ποὺ τοποθέτησαν κάποιοι «ἐπαναστάτες» στὸν περιβάλλοντα χῶρο τοῦ μνημείου τοῦ Ἀγνώστου Στρατιώτου στὸ Σύνταγμα. Οἱ τρεῖς Εὔζωνες ποὺ φύλαγαν τὸ μνημεῖο, εἰδοποιήθηκαν ἀπὸ τὴν ἀστυνομία γιὰ τὴν ἐπικείμενη τρομοκρατικὴ ἐπίθεση, ἀφοῦ προηγήθηκε προειδοποιητικὸ τηλεφώνημα στὴν ἐφημερίδα Ἐλευθεροτυπία, λίγα λεπτὰ πρὶν ἀπὸ τὴν ἔκρηξη τῆς βόμβας. Πρόκειται γιὰ τὸν 19χρονο Μάριο Θεοδώρου ἀπὸ τὴν Λειβαδιὰ ὁ ὁποῖος ἀπολύεται στὶς 18 Μαρτίου, τὸν 21χρονο Βασίλη Βερνίκο ἀπὸ τὴ Νάξο καὶ τὸν Γιάννη Ἀνδρεάκο 28 ἐτῶν ἀπὸ τὴ Μάνη, οἱ ὁποῖοι ἀπολύονται στὶς 18 Μαΐου τοῦ Ὁ παρατηρητὴς φρουρᾶς ποὺ εἶχε ἤδη ἐνημερωθεῖ ὅτι ὑπάρχει βόμβα πλησίασε ἐσπευσμένα τοὺς δύο εὐζώνους, τοὺς ἐνημέρωσε καὶ τοὺς ρώτησε ἐὰν θέλουν νὰ ἀπομακρυνθοῦν. Ὁ Μάριος Θεοδώρου ποὺ εἶναι καὶ ὁ παρατηρητής, δήλωσε: «Ἀποφασίσαμε νὰ κάνουμε αὐτὸ ποὺ ἔπρεπε. Οὔτε κάτι λιγότερο, οὔτε κάτι περισσότερο. Κάναμε τὸ καθῆκον μας. Τὸ σύμβολο τῆς Δημοκρατίας δὲν τὸ ἀφήνεις. Ρώτησα τοὺς σκοποὺς, ἀφοῦ τοὺς ἐνημέρωσα, ἂν θέλουν νὰ μείνουν καὶ μοῦ ἀπάντησαν «μὲ τὰ μάτια», ὅτι ΝΑΙ θέλουν νὰ μείνουν. Τὰ τρία μέλη τῆς προεδρικῆς φρουρᾶς ἐπέλεξαν νὰ παραμείνουν στὶς θέσεις τους, μπροστὰ στὸ μνημεῖο τοῦ Ἄγνωστου Στρατιώτη. Ὁ λοχίας τῶν δύο Εὐζώνων στάθηκε ἀνάμεσά τους, καθὼς τὸ φυλάκιό του βρισκόταν σὲ ἀπόσταση μόλις πέντε μέτρων ἀπὸ τὴ θέση ποὺ εἶχαν δώσει ὡς σημεῖο τοποθέτησης τῆς βόμβας οἱ τρομοκράτες. Ἀπὸ τὴν ἔκρηξη ποὺ ἀκολούθησε, εὐτυχῶς σημειώθηκαν μόνο μικρὲς ὑλικὲς ζημίες στὸ φυλάκιο τοῦ λοχία. Οἱ τρεῖς λεβέντες εὔζωνοι ποὺ μᾶς κάναν περήφανους τιμήθηκαν ἀπὸ τὸν πρόεδρο τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας

9 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ - ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ σελ Πρὸς τιμὴν του ὁ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας κ. Κάρολος Παπούλιας ἔσπευσε ἀμέσως στὶς 11 Ἰανουαρίου 2010 νὰ καλέσει στὸ προεδρικὸ Μέγαρο καὶ νὰ τιμήσει τοὺς τρεῖς Εὐζώνους ποὺ παρέμειναν μὲ γενναιότητα στὶς θέσεις τους, δείχνοντας ὅτι ὑπάρχουν ἀκόμη θεσμοὶ στὴ χώρα μας ποὺ λειτουργοῦν ὅπως πρέπει σὲ μία σοβαρὴ καὶ εὐνομούμενη κοινωνία. Στὴ δημόσια βράβευσή τους ὁ πρῶτος πολίτης τῆς Χώρας διερμηνεύοντας τὸ κοινὸ αἴσθημα, δήλωσε πὼς μὲ τὴν πράξη τους οἱ τρεῖς Εὔζωνες «δώσανε ἕνα μήνυμα ἀφοσίωσης στὸ καθῆκον. Στὰ δύσκολα φαίνεται ἡ ψυχὴ τοῦ Ἕλληνα». Καὶ εἶναι ἀλήθεια ὅτι στὴ ζοφερὴ ἐποχὴ ποὺ ζοῦμε ὅταν εἶναι τόσο ἔντονη ἡ ἀπουσία τῆς πνευματικῆς ἡγεσίας τοῦ τόπου καὶ ὅταν τὸ μόνο ποὺ προβάλλεται εἶναι τὸ σαχλό καὶ τὸ ἀσήμαντο, σὲ ξαφνιάζει καὶ σὲ γεμίζει ἐλπίδα ἡ σεμνὴ παρουσία τριῶν νέων ποὺ μὲ τὸ παράδειγμά τους συγκλόνισαν τὸ πανελλήνιο καὶ μᾶς κάλεσαν ὅλους «νά πράξουμε το αὐτονόητο» ὅπως τόνισαν, νά μείνουμε πιστοί στὸ καθῆκον. Τρία νέα παιδιά, ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ ἐπαρχία ποὺ ἀδιαφορώντας γιὰ τὸν προφανῆ κι ἄμεσο κίνδυνο γιὰ τὴ ζωὴ τοὺς, ἁπλῶς παρέμειναν στὴ θέση τους ἄγρυπνοι, ἀποφασισμένοι, ΦΡΟΥ- ΡΟΙ. Οἱ δῆθεν «ἐπαναστάτες» ἔδωσαν τὴν εὐκαιρία σὲ τρία νεαρὰ παιδιὰ νὰ δώσουν σὲ ὅλους μας ἕνα μεγάλο μάθημα. Στ ἀλήθεια ἀξίζει τιμὴ στοὺς ἴδιους καὶ στοὺς γονεῖς ποὺ τοὺς ἀνάθρεψαν ἀλλὰ καὶ σέ ὅσους τοὺς ἐνέπνευσαν τό φιλότιμο καί τὴν αἴσθηση τοῦ καθήκοντος καὶ τῆς ἀγάπης γιὰ τὴν πατρίδα. Τὸ παράδειγμα τῶν τριῶν Εὐζώνων ἀλλὰ καὶ τὸ μαρτυρικὸ τέλος τοῦ Χαράλαμπου Χαραλάμπους, ἀποτελοῦν γιὰ μᾶς τοὺς νέους τῆς ΣΦΕΒΑ φωτεινοὺς ὁδοδεῖκτες στὸν ἀγώνα μας γιὰ τὴν στήριξη τοῦ ἑλληνισμοῦ στὴν πολυβασανισμένη Βόρειο Ἤπειρο. Παράλληλα ὅμως στέλνουν καὶ ἕνα σαφὲς διπλὸ μήνυμα. Πρῶτα στὸ κομμάτι ἐκεῖνο τῆς ἑλληνικῆς νεολαίας ποὺ δηλητηριασμένο ἀπὸ ψεύτικα διλήμματα καὶ Στοὺς 4 νέους πού μέ τόν ἡρωισμό καί τή σεμνότητά τους συγκίνησαν το Πανελλήνιο, πιστεύουμε ὅτι ταιριάζει ἀπόλυτα τὸ γνωστὸ ποίημα τοῦ ἀλεξανδρινοῦ μας ποιητοῦ Κ. Καβάφη, τὸ ὁποῖο καὶ παραθέτουμε. ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ Τιμὴ σ ἐκείνους ὅπου στὴν ζωὴν των ὅρισαν καὶ φυλάγουν Θερμοπύλες, ποτὲ ἀπὸ τὸ χρέος μὴ κινοῦντες. Δίκαιοι κι ἴσιοι σ ὅλες των τὲς πράξεις, ἀλλὰ μὲ λύπη κιόλας κ εὐσπλαχνία γενναῖοι ὁσάκις εἶναι πλούσιοι κι ὅταν εἶναι φτωχοί, πάλ εἰς μικρὸν γενναῖοι, πάλι συντρέχοντες ὅσο μποροῦνε, πάντοτε τὴν ἀλήθεια ὁμιλοῦντες, πλὴν χωρὶς μίσος γιὰ τοὺς ψευδομένους. Καὶ περισσότερη τιμὴ τοὺς πρέπει, ὅταν προβλέπουν (καὶ πολλοὶ προβλέπουν) πῶς ὁ Ἐφιάλτης θὰ φανεῖ στὸ τέλος, κι οἱ Μῆδοι ἐπιτέλους θὰ διαβοῦνε. στερημένο ἀπὸ ἀξίες καὶ ἰδανικὰ θεωρεῖ ὅτι ἐπαναστατεῖ προσβάλλοντας καὶ περιφρονώντας τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσια της πατρίδας μας, ὅτι ἡ ἑλληνικὴ νεολαία ἐξακολουθεῖ νὰ τιμᾶ τὴν ΠΑΤΡΙΔΑ καὶ νὰ ὑπερασπίζεται τὰ ἱερά της καὶ ὅτι εἶναι γελασμένοι ὅσοι πιστεύουν ὅτι θὰ ξερριζώσουν ἀπὸ τὴν ψυχὴ τοῦ Ἕλληνα τὴν ἀγάπη γιὰ τὴν ΠΑΤΡΙ- ΔΑ. Δεύτερον πρὸς τοὺς ἀδελφούς μας Βορειοηπειρῶτες ποὺ τὴν περίοδο αὐτὴ δοκιμάζονται ἀπὸ τὶς συνέπειες τῆς διχόνοιας στὴν ὁποία τοὺς ἔριξαν τὰ προσωπικὰ συμφέροντα ἀλλὰ καὶ ἐν πολλοῖς καὶ ἡ ἄφρων ἑλλαδικὴ πολιτική. Νὰ ἀφήσουν πίσω τους τὰ μίση καὶ τὶς στεῖρες ἀντιπαραθέσεις καὶ νὰ προτάξουν τὴν αὐτοθυσία, τὴν αὐταπάρνηση καὶ τὴν ἀφοσίωση στὸ καθῆκον ποὺ ἔδειξαν οἱ 4 νέοι καὶ τὴν ὁποία ἔδειξαν καὶ τόσοι ἄλλοι μάρτυρες τῆς Βορείου Ἠπείρου στὰ δύσκολα χρόνια τοῦ καθεστῶτος τοῦ Χότζα καὶ νὰ ἀγωνιστοῦν ἑνωμένοι γιὰ τὴ σωτηρία τῆς πατρίδας τους γιατί «οἱ καιροὶ οὐ μενετοὶ» Φιλόθεος Κεµετσεντζίδης Πρόεδρος Σ.Φ.Ε.Β.Α. Θεσσαλονίκης Ὁ ἥρωας ὑπολοχαγὸς Πάμπος Χαραλάμπους Οἱ δῆθεν «ἐπαναστάτες» ἔδωσαν τὴν εὐκαιρία σὲ τρία νεαρὰ παιδιὰ νὰ ἐμπνεύσουν στοὺς σύγχρονους νέους τὸ φιλότιμο, τὴν αἴσθηση τοῦ καθήκοντος καὶ τῆς ἀγάπης γιὰ τὴν πατρίδα.

10 10σελ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ - ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2010 ΣΥ ΑΠΟΜΕΙΝΕΣ ΕΛΠΙΔΑ ΝΕΟΛΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ Γράφει ὁ Γεώργιος Ζάβαλης Εἰκόνα ἀπὸ τὰ σύγχρονα Δεκεμβριανὰ Πέρασε ἕνας χρόνος καὶ πλέον, ἀπ ὅταν μεγάλο μέρος τῆς νεολαίας τῆς χώρας μας ἐξεγέρθηκε ἐναντίον τοῦ συστήματος. Γιὰ πρώτη φόρα εἴδαμε τότε δεκάχρονα παιδιὰ καλύπτοντας τὰ πρόσωπά τους μὲ κουκοῦλες νὰ βρίσκονται στὸ δρόμο συμμετέχοντας σὲ ἐπεισόδια ποὺ ξεκίνησαν ἀπὸ κάποιους ποὺ ἔγραψαν σ ἕναν τοῖχο στὴν Ἀθήνα «Σ αὐτὰ τὰ Δεκεμβριανὰ ἐμεῖς θὰ νικήσουμε». Ὅπως τὸν Δεκέμβρη τοῦ 1944, ἐνῶ ἀρχικὰ ὅλα φαίνονταν μαῦρα, στὸ τέλος νίκησαν οἱ δημοκρατικὲς καὶ πατριωτικὲς δυνάμεις τῆς χώρας, τὸ ἴδιο πράγμα συνέβη καὶ πέρυσι. Βλέποντας πλέον τὰ γεγονότα μὲ νηφαλιότητα καὶ ἐπειδὴ ὁ χρόνος φανερώνει τὴν ἀλήθεια, ὁ κάθε νουνεχὴς ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ κρίνει εὔκολα τὴν πραγματικὴ ἄξια τῶν περυσινῶν ἐκδηλώσεων ποὺ ἔλαβαν χώρα σὲ ὅλο τὸ μῆκος καὶ τὸ πλάτος τῆς πατρίδος μας. Οἱ συμμετέχοντες ἐκείνων τῶν ἐκδηλώσεων, πολλοὶ ἐκ τῶν ὁποίων σήμερα ντρέπονται γιὰ τὴ συμμετοχὴ τους σ αὐτές, δήλωναν πὼς ἡ συμπεριφορὰ τους ἦταν ἀποτέλεσμα πολλῶν πραγμάτων ὅπως α) τοῦ θανάτου τοῦ Ἀλέξανδρου Γρηγορόπουλου β) τῆς ἀστυνομικῆς βίας γ) τῆς οἰκονομικῆς δυσπραγίας δ) τῶν σκανδάλων ποὺ ἀφοροῦσαν ὑπουργούς τῆς τότε κυβερνήσεως καὶ ε) τῆς κοινωνικῆς ἀδικίας. Ἂν ὅμως αὐτὲς ἦταν οἱ πραγματικὲς αἰτίες ἐκείνης τῆς ἔκρηξης θὰ συνεχίζονταν μέχρι σήμερα οἱ διαδηλώσεις ἀφοῦ δὲν ἔχουν ἐπιλυθεῖ ἀκόμα αὐτὰ τὰ προβλήματα. Ἐπειδὴ λοιπὸν ἡ ὑποκρισία περισσεύει πρέπει νὰ εἰπωθεῖ πὼς ἡ πραγματικὴ αἰτία ἦταν καὶ εἶναι ἡ ἀπομάκρυνση τῆς νεολαίας ἀπό τίς ἀξίες τῆς Πατρίδας καί τῆς Εκκλησίας. Μέσα ἀπ αὐτές τίς ἀξίες θὰ βγοῦν τὰ ἑλληνόπουλα ἀπ τὸ ὁποιοδήποτε ἀδιέξοδο καὶ ὄχι ὑπηρετώντας μία διεφθαρμένη ἰδεολογία ποὺ βασίζεται στὸ μίσος καὶ τὴν καταστροφή. Χρειάζεται ὅμως, μιάς καὶ σχεδὸν κανεὶς δὲν τὸ ἔκανε, νὰ ἀναφερθοῦν καὶ οἱ ὑπεύθυνοι γιὰ τὴν εἰκόνα ποὺ παρουσίασε ἐκεῖνες τὶς ἡμέρες ἡ πατρίδα μας. Πρῶτοι καὶ χειρότεροι οἱ δημοσιογράφοι ποὺ γιὰ λόγους τηλεθέασης ἔριξαν λάδι στὴ φωτιὰ ἀφοῦ παριστάνοντας τοὺς αὐτόπτες μάρτυρες τόνιζαν πὼς ὅλα ξεκίνησαν ἀπὸ τὴν ἐν ψυχρῶ δολοφονία ἑνὸς νέου παιδιοῦ ἀπὸ ἕναν ἀστυνομικό. Αὐτοὶ ποὺ κόπτονται μάλιστα γιὰ τὴ δημοκρατία στὴ χώρα μας ἔκλειναν τὰ ματιὰ μπροστὰ στὶς ἀπόπειρες δολοφονίας ἐνάντιον ἀστυνομικῶν, στὶς καταστροφές, στὶς ληστεῖες καὶ στοὺς ἐμπρησμούς. Δὲν σταμάτησαν ὅμως ἐκεῖ. Ἀκόμα καὶ σὲ τρομοκράτη τῆς «17 Νοέμβρη» ἔδωσαν τὸν λόγο γιὰ νὰ καταγγείλει δημόσια τὴν ἀστυνομικὴ βία. Ἂς τοὺς χαιρόμαστε λοιπόν! Μιμητὲς δὲν ἄργησαν νὰ βρεθοῦν. Πολλοὶ ἐκπαιδευτικοί, ἰδίως τῶν ΑΕΙ καὶ τῶν ΤΕΙ, ἄμεσα παρακίνησαν τὴν μαθητικὴ καὶ φοιτητικὴ κοινότητα νὰ μὴ χάσουν τὴν εὐκαιρία ἀλλὰ ἀμέσως νὰ ξεκινήσουν καταλήψεις μαζικὲς σὲ σχολεῖα καὶ σχολές. Αὐτὴ ἡ μερίδα τῶν ἐκπαιδευτικῶν θὰ πρέπει νὰ βάλει καλὰ στὸ μυαλὸ της τὸν σοφὸ καὶ προφητικὸ λόγο τοῦ Ἅγιου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλου, ὁ ὁποῖος ἔλεγε «Ὅταν ἀνοίγει ἕνα σχολεῖο, κλείνει μία φυλακή». Στὶς ημέρες μας πού οἱ φυλακὲς «Σ αὐτὰ τὰ Δεκεμβριανὰ ἐμεῖς θὰ νικήσουμε» ἔγραφε τὸ σύνθημα σὲ κάποιο τοῖχο τῆς Ἀθήνας, θυμίζοντάς μας τὸ Δεκέμβριο τοῦ 1944 καὶ προειδοποιώντας γιά τὸ τί θὰ ἀκολουθήσει εἶναι ἀσφυκτικὰ γεμάτες καὶ τὰ σχολεῖα κλείνουν ἀπ τοὺς ἴδιους τούς μαθητὲς αὐτὸς ὁ λόγος ἐπιβεβαιώνεται. Φυσικὰ εὐθύνη ἀναλογεῖ καὶ στοὺς ἐθνοπατέρες μας οἱ ὁποῖοι ἀμέσως πῆραν τὸ μέρος τῆς ἄμυαλης μάζας. Ἔτσι, πλὴν ἐλάχιστων φωτεινῶν ἐξαιρέσεων, βιάστηκαν νὰ συμπαρασταθοῦν στὰ παιδιὰ ποὺ ὅπως εἶπαν δίκαια ἐξεγέρθηκαν. Γιὰ τοὺς πολιτικούς τῆς ἀριστερᾶς αὐτὸ τὸ φαινόμενο δὲν εἶναι παράξενο ἀφοῦ πάντοτε ὑποστήριζαν τὶς ἐπαναστάσεις ἐντὸς τῶν σύνορων. Ἡ τότε κυβέρνηση ὅμως ἀδικαιολόγητα ἀντιμετώπισε τὰ ὄργανα τῆς τάξεως ὡς ἐχθροὺς τῶν πολιτῶν μόνο καὶ μόνο ἐπειδὴ φοβήθηκε τὶς ἄναρθρες κραυγὲς τῶν ἀριστεριστῶν. Ὁ τότε πρωθυπουργὸς μάλιστα ἀντὶ νὰ μιμηθεῖ τὸ παράδειγμα τῶν ὁμοϊδεατῶν του, Πούτιν καὶ Σαρκοζί, οἱ ὁποῖοι δὲν ὑποκύπτουν σὲ τέτοια φαινόμενα ἀλλὰ ἀντίθετα τὰ ἀντιμετωπίζουν σθεναρά, ἄφησε τὴ χώρα στὸ ἔλεος τῶν ταραξιῶν ἀντιμετωπίζοντας παθητικά τούς βάρβαρους. Συγχαρητήρια λοιπὸν καὶ στοὺς πολιτικούς μας. Τέλος μεγάλη εὐθύνη ἔχουν κι αὐτοὶ ποὺ κατηγορήθηκαν λιγότερο γιὰ ὅσα ἔγιναν, δηλαδὴ οἱ πρωταγωνιστὲς ἐκείνων τῶν γεγονότων. Οἱ χιλιάδες νέοι, ποὺ ἐνῶ θὰ ἔπρεπε νὰ διαδηλώνουν γιὰ νὰ σταματήσουν στὴ χώρα μας οἱ ἐκτρώσεις καὶ οἱ θάνατοι χιλιάδων ἑλληνόπουλων ἀπ τὰ ναρκωτικά, ἔκαναν πορεῖες γιὰ χάρη τῶν ἀναρχικῶν στοιχείων. Εἶναι μεγάλη ντροπὴ νέοι της Ἑλλάδος νὰ δημιουργοῦν ὀργανώσεις γιὰ νὰ συντονίσουν καλύτερα τὶς καταλήψεις τῶν σχολείων τους, νὰ χλευάζουν τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσια τῆς πατρίδος καὶ νὰ φωνάζουν συνθήματα ὅπως «Θέλουμε σχολεῖα δημοκρατικά, οὔτε παρελάσεις, οὔτε θρησκευτικά». Τὸ παρήγορο ὅμως εἶναι ὅτι μέσα στὴν ἑλληνικὴ νεολαία ὑπάρχουν ἄτομα καὶ ὁμάδες ποὺ δὲν ὑπέστειλαν, δὲν ὑποστέλλουν, οὔτε θὰ ὑποστείλουν τὴ σημαία τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Εἶναι αὐτὰ τὰ ἄτομα ποὺ δὲν ἀνήκουν στὰ ὀργισμένα νιάτα ἀλλὰ στὰ χριστιανικὰ καὶ τὰ ἑλληνόψυχα. Αὐτοὶ οἱ νέοι δὲν παρασύρονται ἀπ τὸν συρμὸ καὶ τῆς σειρῆνες τῆς ἐποχῆς μας ποὺ φωνάζουν «Σπάστε-Κάψτε- Διασκεδάστε». Αὐτὴ ἡ νεολαία μένει σταθερὴ κι ἀκλόνητη στίς ἀξίες τῆς Θρησκείας καί τῆς Πατρίδας ὅσο κι ἂν τίς λοιδοροῦν ὅσοι δὲν ἔχουν μέσα τους ὑψηλὰ ἰδανικά. Αὐτὴ τὴ νεολαία πρέπει ὅλοι νὰ στηρίξουν κι αὐτὴ νὰ προβάλλουν ὡς πρότυπο. Γιατί μόνο αὐτὴ ἀποτελεῖ φάρο κι ἐλπίδα σ αὐτοὺς τοὺς δύσκολους καιροὺς πού ἀνελέητα βάλλεται κάθε τί ποὺ ἔχει σχέση μὲ τὴν Ὀρθοδοξία καὶ τὴν Ἑλλάδα. Κανεὶς νὰ μὴν ξεχνᾶ ὅτι αὐτοὶ οἱ νέοι ἀποτελοῦν τὸ σίγουρο μέλλον τῆς Ἑλλάδος κι αὐτοὶ εἶναι οἱ αὐριανοὶ ἀγωνιστὲς τοῦ ἔθνους καὶ μιμητὲς κάποιων ἄλλων παλληκαριῶν ποὺ ἔχυσαν τὸ αἷμα τους στὴ Βόρειο Ἤπειρο τὸ 1914 καὶ τὸ 1940, στὸ Βίτσι καὶ στὸ Γράμμο τὸ 1949 καὶ στὴν Κύπρο ἀπ τὸ 1955 ἕως τὸ 1959 καὶ τὸ Γι αὐτήν τήν νεολαία γράφτηκε ὁ ὑπέροχος στίχος: «Στὴ γλυκειά μας τὴν πατρίδα τὴν τρανὴ κι ἱστορικὴ, σὺ ἀπόμεινες ἐλπίδα, Νεολαία Ἑλληνική». Νεολαία: τὸ μέλλον καὶ ἡ ἐλπίδα τοῦ ἔθνους

11 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ - ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ σελ Η ΑΓΝΩΜΩΝ ΑΛΒΑΝΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΑΛΥΟΜΕΝΑ ΣΚΟΠΙΑ Ὅσοι θυμοῦνται τὴ γνωστὴ ἰταλικὴ κωμωδία τῆς δεκαετίας τοῦ 1970 «Οἱ ἐντιμότατοι φίλοι μου», τὴν ὁποία ἐπαναπροβάλλει συχνὰ ἡ ἑλληνικὴ τηλεόραση, μποροῦν κάλλιστα νὰ φανταστοῦν πόσο χρήσιμος θὰ ἦταν ἕνας καλὸς σκηνοθέτης γιὰ τὴν περίπτωση τῶν δύο βαλκανίων γειτόνων μας: τῆς Ἀλβανίας καὶ τῶν Σκοπίων. Θὰ γύριζε ἄνετα τὴν ταινία «Οἱ ἐντιμότατοι βαλκάνιοι γείτονές μας». Τὰ πρόσφατα γεγονότα ἔρχονται νὰ ἐμπλουτίσουν τὴ φαντασία τοῦ σεναριογράφου. Ἡ Ἀλβανία μᾶς ἀνταποδίδει τὴν οἰκονομικὴ καὶ πολιτικὴ στήριξη μὲ κουρέλιασμα τῆς συμφωνίας γιὰ τὴν ὑφαλοκρηπίδα καὶ ἡ ΦΥ- ΡΟΜ μᾶς προκαλεῖ τὴν ὥρα ποὺ βαίνει πρὸς διχοτόμηση. Ἡ ἀγνώμων Ἀλβανία καὶ τὰ διαλυόμενα Σκόπια εἶναι οἱ κύριοι πρωταγωνιστὲς τῆς ταινίας αὐτῆς, τῆς ὁποίας τὸ σενάριο ἔχει ἀρχίσει νὰ γράφεται ἀπὸ τὸ Στὴν Ἀλβανία τὸ Συνταγματικὸ Δικαστήριο μετὰ ἀπὸ προσφυγὴ τῆς Σοσιαλιστικῆς ἀντιπολίτευσης θεώρησε ἄκυρη τὴ συμφωνία μεταξὺ Ἀθηνῶν καὶ Τιράνων γιὰ τὰ θαλάσσια σύνορα καὶ τὴν ὑφαλοκρηπίδα στὸ Ἰόνιο. Ἡ συμφωνία σὲ νομικὸ ἐπίπεδο εἶχε τύχει σοβαρῆς ἐπεξεργασίας ἀπὸ ἑλληνικῆς πλευρᾶς. Ἐπιπλέον ἦταν ἕνα καλὸ νομικὸ προηγούμενο, τὸ ὁποῖο μποροῦσε ἡ Ἑλλάδα νὰ ἐπικαλεσθεῖ ἔναντί τῆς Τουρκίας στὸ μοναδικὸ ζήτημα ποὺ ἀναγνωρίζουμε ὡς ἐκκρεμότητα, δηλαδὴ τὴν ὑφαλοκρηπίδα τῶν νήσων τοῦ Αἰγαίου. Ἡ Ὁ Μεντούχ Θάτσι, ἡγέτης τῶν Ἀλβανῶν τῶν Σκοπίων ἀλβανικὴ ἀντιπολίτευση πιστεύει ὅτι ἡ κεντροδεξιὰ κυβέρνηση Μπερίσα κακῶς ὑπέγραψε, διότι ἡ συμφωνία ἔβλαπτε τὰ ἀλβανικὰ συμφέροντα καὶ εὐνοοῦσε σκανδαλωδῶς τὴν Ἑλλάδα. Τὸ δυσάρεστο εἶναι ὅτι αὐτὴ ἡ πολιτικοδικαστικὴ συμπαιγνία ἔρχεται ἀπὸ μία χώρα, ἡ ὁποία ἔχει βοηθηθεῖ καὶ στηριχθεῖ ἠθικά, πολιτικὰ καὶ οἰκονομικὰ ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα κατὰ τρόπο μονομερῆ χωρὶς ἀνταλλάγματα. Ἡ χώρα μας συντηρεῖ καὶ δίνει ἐργασία σὲ ἑκατοντάδες χιλιάδες Ἀλβανῶν ὑπηκόων, οἱ ὁποῖοι μὲ τὴ σειρὰ τους χρηματοδοτοῦν τὴν ἀλβανικὴ οἰκονομία. Ἔχουμε δώσει ἀκόμη καὶ στρατιωτικὴ στήριξη στὴ γείτονα χώρα, ὅταν κινδύνευε νὰ διαλυθεῖ σὲ βόρειο καὶ νότιο τμῆμα τὸ Ἔχουμε ὑποστηρίξει τὴν πορεία τῆς Ἀλβανίας πρὸς τὴν Εὐρώπη παρὰ τὴν κακὴ διαγωγὴ τῶν Τιράνων στὸ θέμα τῶν περιουσιῶν, τῆς παιδείας καὶ τῆς ἐθνικῆς ταυτότητος τῶν Βορειοηπειρωτῶν. Καὶ βλέπουμε ὅλα αὐτὰ τὰ θετικὰ μας ἔργα νὰ μὴν ἐκτιμῶνται καὶ νὰ ἀνταμείβονται μὲ ἀγνωμοσύνη. Ἂς σκεφθοῦμε καλὰ τὸ παράδειγμα αὐτὸ γιὰ νὰ μὴν ἐκπλαγοῦμε δυσάρεστα καὶ ἀπὸ τὰ Σκόπια. Ὅπως ἡ Ἀλβανία πρῶτα λαμβάνει στήριξη ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα καὶ μετὰ ἀνταποδίδει μὲ ἀνατροπὴ σοβαρῶν συμφωνιῶν, ἔτσι καὶ ἡ ΦΥΡΟΜ θὰ ὑποχωρήσει μερικῶς γιὰ νὰ ἐξασφαλίσει τὴν στήριξή μας στὸ ΝΑΤΟ καὶ στὴν Εὐρ. Ἕνωση καὶ ἀφοῦ ἐνταχθεῖ θὰ ἐπανέλθει στὸν ἀκραῖο ἐθνικισμὸ καὶ στὴν ὑφαρπαγὴ τῆς ἱστορίας καὶ τῶν συμβόλων μας. Μιλώντας πάντα γιὰ τὴν Ἀλβανία καλὸ εἶναι νὰ θυμόμαστε καὶ τὴν προαναγγελθεῖσα ἀπογραφή, ἡ ὁποία θὰ διεξαχθεῖ τὸ Μέχρι σήμερα ἡ ἐπίσημη ἄποψη τῶν Τιράνων εἶναι ὅτι ὑπάρχουν μόνο Ἕλληνες στὴ Βόρειο Ἤπειρο καὶ μάλιστα σὲ περιοχὲς αὐστηρὰ καθορισμένες ἀπὸ τὴ δικτατορία Χότζα καὶ Ἀλία. Πρέπει νὰ προετοιμασθοῦν ἐγκαίρως οἱ πολλοὶ Βορειοηπειρῶτες ποὺ ἐργάζονται στὴ χώρα μας νὰ βρίσκονται στὴν Ἀλβανία κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς ἀπογραφῆς, διότι τὰ ἐρωτήματα θὰ περιλαμβάνουν τὴν ἐθνικὴ καταγωγὴ καὶ τὸ θρήσκευμα. Στὴ ΦΥΡΟΜ λάδι στὴ φωτιὰ ἔριξε ἡ πρόσφατη συνέντευξη τοῦ Μεντοὺχ Θάτσι, ἰσχυροῦ ἡγέτη τοῦ ἀλβανικοῦ κόμματος DPA. Ὁ Θάτσι ποὺ δὲν μετέχει στὴν κυβέρνηση Γκρούεφσκι δήλωσε στὸ σκοπιανὸ τηλεοπτικὸ δίκτυο Kanal 5 ὅτι ἂν ἡ σλαβικὴ πλειοψηφία δὲν σταματήσει νὰ τρομοκρατεῖ τοὺς Ἀλβανοὺς τῆς ΦΥΡΟΜ καὶ δὲν ἀποδεχθεῖ μία λύση γιὰ τὴν ὀνομασία τοῦ κράτους, τότε ἡ χώρα ἐνδέχεται νά ἀντιμετωπίσει ἕνα πόλεμο, ὁ ὁποῖος αὐτὴ τὴ φορὰ θὰ τελειώσει μὲ ἥττα. Προφανῶς ὑπενθυμίζει τὴν ἔνοπλη ἐξέγερση τῆς πολυάριθμης ἀλβανικῆς κοινότητας τὸ 2001 ποὺ ἔληξε μὲ τὴ συμφωνία τῆς Ἀχρίδας. Ὁ Θάτσι λέει γι αὐτὴ τὴ συμφωνία: «Μὴν χειροκροτεῖτε τὴν πολιτικὴ τοῦ κ. Γκρούεφσκι. Οἱ Ἀλβανοὶ στὴ «Μακεδονία» εἶναι ταπεινωμένοι καὶ ἡ συμφωνία-πλαίσιο εἶναι νεκρή». Καὶ συνέχισε: «Ἡ πολιτικὴ ταπείνωσης τῶν Ἀλβανῶν ὁδηγεῖ ἀπευθείας σὲ πόλεμο. Τὰ σύνορα μὲ τὸ Κόσσοβο καὶ τὴν Ἀλβανία θὰ πέσουν μέσα σὲ μία νύχτα. Οἱ «Μακεδόνες» δὲν μποροῦν νὰ κερδίσουν τὸν πόλεμο... Ἂν ἡ χώρα θέλει νὰ ὑπάρχει, τότε θὰ πρέπει νὰ εἶναι χώρα τόσο τῶν «Μακεδόνων» ὅσο καὶ τῶν Ἀλβανῶν», δήλωσε ὁ Θάτσι, ὁ ὁποῖος δὲν ἀπέκλεισε τὴν πιθανότητα νὰ διαιρεθεῖ ἡ ΦΥΡΟΜ σὲ δύο χωριστὲς γεωγραφικὲς καὶ ἐθνικὲς ζῶνες. Σχετικὰ μὲ τὸ ὄνομα δήλωσε ὅτι ἡ λύση εἶναι πιθανὴ μόνον ἂν ἡ ΦΥΡΟΜ ἀποδεχθεῖ τὶς ἑλληνικὲς θέσεις. Προφανῶς ἐκφράζει τὴ γνωστὴ βιασύνη τῶν Ἀλβανῶν νὰ λυθεῖ ἡ διαμάχη μὲ τὴν Ἑλλάδα γιὰ νὰ ἐνταχθεῖ ἡ ΦΥΡΟΜ στὴν Ε.Ε. καὶ στὸ ΝΑΤΟ. Αὐτὸ καὶ μόνο ἐνδιαφέρει τὴν πολυπληθῆ ἀλβανικὴ κοινότητα τῶν Σκοπίων κι οὐδόλως νοιάζονται γιὰ τὸ ὄνομα, μὲ τὸ ὁποῖο ἡ χώρα θὰ καθιερωθεῖ διεθνῶς. Τὸ ἄλλο μεγάλο ἀλβανικὸ κόμμα τῆς χώρας, τὸ Κόμμα Δημοκρατικῆς Ἔνταξης τοῦ Ἀλὶ Ἀχμέτι ποὺ μετέχει στὴν κυβέρνηση, δὲν σχολίασε τὶς δηλώσεις Θάτσι, ἀλλὰ θυμίζω ὅτι μόλις πρὸ ἑνὸς ἔτους ὁ Ἀχμέτι εἶχε ἀποκαλύψει ὅτι εἶχε καὶ αὐτὸς συζητήσει μὲ ἡγέτες τῆς Σλαβικῆς Ἀπέναντι στὴν ἀγνώμονα Ἀλβανία καὶ στὰ ὑπὸ διάλυσιν Σκόπια ἡ Ἑλλὰς πρέπει νὰ εἶναι περισσότερο πιεστικὴ καὶ ὄχι ὑποχωρητική. πλειοψηφίας τὴν πιθανὴ διχοτόμηση-διάλυση τῆς χώρας. Ἀπέναντι στὴν ἀγνώμονα Ἀλβανία καὶ στὰ ὑπὸ διάλυσιν Σκόπια ἡ Ἑλλὰς πρέπει νὰ εἶναι περισσότερο πιεστικὴ καὶ ὄχι ὑποχωρητική. Κωνσταντῖνος Χολέβας

12 12σελ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ - ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2010 Μορφές τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ Ἑλληνισμοῦ παπα-μιχάλης Ντάκος, ὁ θρυλικὸς Βορειοηπειρώτης ἱερέας Τοῦ Μιχαήλ Γ. Τρίτου Καθηγητοῦ Α.Π.Θ. Ὅπως εἶναι γνωστὸ, μὲ τὸ ὓπ ἀρ. 4337/ διάταγμα τοῦ προεδρείου τῆς Λαϊκῆς Δημοκρατίας τῆς Ἀλβανίας, ἡ Ἀλβανία ἔγινε τὸ πρῶτο καὶ μοναδικὸ κράτος στὸν κόσμο, ποὺ συνταγματικὰ ἀπαγόρευσε κάθε θρησκευτικὴ ἔκφραση. Ὅπως παρατηρεῖ ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλβανίας Ἀναστάσιος, «οἱ περισσότεροι κληρικοὶ συνέχισαν τὴ ζωή τους ὡς ἐργάτες στοὺς δρόμους, στοὺς σταύλους, γενικὰ σὲ ταπεινωτικὲς ἐργασίες. Ἐλάχιστοι ἱερεῖς συνέχισαν καὶ κάτω ἀπὸ τὶς συνθῆκες αὐτὲς νὰ λειτουργοῦν. Ἀρκετοὶ ἀντιστάθηκαν καὶ πλήρωσαν τὴν πιστότητά τους, μὲ φυλακὴ καὶ ἐξορία καὶ πέθαναν χωρὶς νὰ ἀνακαλυφθοῦν ποτὲ τὰ ἴχνη τους. Μερικοὶ ἔμειναν ἔγκλειστοι στὸ σπίτι τους γιὰ νὰ μὴν ξυριστοῦν καὶ βγάλουν τὰ ράσα..» Ὅταν ὁ Μακαριώτατος Ἀναστάσιος ἐπισκέφτηκε γιὰ πρώτη φορὰ τὴν Ἀλβανία, τὸ ἔτος 1991, ὑπῆρχαν μόνον 15 ὀρθόδοξοι κληρικοί, ποὺ ἀπέμειναν ἀπὸ τοὺς 347 ἱερεῖς πρὸ τοῦ διωγμοῦ. Μεταξὺ τῶν ἐλαχίστων ἱερέων ποὺ ἐπέζησαν κάτω ἀπὸ τὸ ἀθεϊστικὸ καθεστὼς ἦταν καὶ ὁ ἡρωικὸς Παπα-Μιχάλης Ντάκος τῆς Δερβιτσάνης ποὺ ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ τὴν 9η Μαρτίου Μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς συμπληρώσεως δώδεκα ἐτῶν ἀπὸ τὴν κοίμησή του, κρίνουμε σκόπιμο νὰ ἀναφερθοῦμε στὴ ζωὴ καὶ στὸ ἔργο του, τιμώντας στὸ πρόσωπό του, ὅλους ἐκείνους τοὺς μάρτυρες κληρικοὺς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἀλβανίας, οἱ ὁποῖοι στὰ δύσκολα χρόνια τῆς κομμουνιστικῆς θηριωδίας «ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνω μαχαίρας ἀπέθανον» Ὁ παπα-μιχάλης Ντάκος, γιὸς τοῦ Φίλιππα καὶ τῆς Γιαννούλας Ντάκου γεννήθηκε τὸ 1918 στὴ Δερβιτσάνη, τὸ μεγαλύτερο σὲ πληθυσμὸ καὶ ἑλληνικὴ ὁμοιογένεια κεφαλοχώρι τῆς Βορείου Ἠπείρου. Τὰ πρῶτα γράμματα ἔμαθε στὸ δημοτικὸ σχολεῖο τῆς γενέτειράς του. Στὴ συνέχεια ἀκολούθησε τὸ ἐπάγγελμα τοῦ πατέρα του, ποὺ ἦταν κτίστης. Παράλληλα ἐπειδὴ ὁ πατέρας του ἦταν καὶ νεωκόρος τοῦ ναοῦ τοῦ χωριοῦ, ζοῦσε ἀπὸ κοντὰ τὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας, ὑπηρετώντας ἀρχικὰ ὡς ἱεροψάλτης. Προικισμένος μὲ καλὴ φωνὴ ἔγινε ἕνας πολὺ καλὸς ἱεροψάλτης. Στὴν ἐφημερίδα «Βορειοηπειρωτικὸς Ἀγών», Μαρτίου-Ἀπριλίου 1998, ὁ πρόεδρος τῆς Ἑνώσεως Δροπολιτῶν Βορείου Ἠπείρου, Βασίλειος Διαμάντης, γράφει τὰ ἑξῆς χαρακτηριστικά: «Θυμᾶμαι ἀκόμη πολὺ ἔντονα τὴ Μεγάλη Παρασκευὴ τοῦ 1939, τὴ χρονιὰ ποὺ οἱ Ἰταλοὶ εἶχαν καταλάβει τὴν Ἀλβανία καὶ ὁ κόσμος ἦταν τρομοκρατημένος γιὰ τὸ τί θὰ ξημέρωνε αὔριο. Ὁ τότε εἰκοσάχρονος Μίχο- Ντάκος ἔψαλλε στὴ γεμάτη ἀπὸ τὸν φοβισμένο κόσμο ἐκκλησία, πρὶν ἀπὸ τὴν ἀποκαθήλωση τοῦ Χριστοῦ, τὸ τροπάριο «Σήμερον κρεμᾶται ἐπὶ ξύλου, ὁ ἐν ὕδασι τὴν γῆν κρεμάσας» Σὰν παιδὶ συνέδεσα τόσο ἄμεσα τὶς ὧρες τῆς κορύφωσης τοῦ θείου δράματος μὲ τὴ μορφή του, καὶ στὴν ψυχή μου χαράχτηκε τόσο ἔντονα ἡ εἰκόνα του, ὥστε ἡ στεντορεία καὶ ἁρμονικὴ φωνὴ του ἀντηχεῖ ἀκόμη στ αὐτιά μου. Ἀπὸ τὸ 1950 ὥς το 1953 φοίτησε στὴν ἱερατικὴ σχολὴ Ἀργυροκάστρου. Στὴ συνέχεια νυμφεύθηκε τὴ Βικτωρία, τὸ γένος Μίχ. Γκούτζου. Καρπὸς τοῦ γάμου τους ἦταν ἔξι παιδιὰ, τέσσερα ἀγόρια καὶ δύο κορίτσια. Τὸ 1952 χειροτονήθηκε διάκονος καὶ τὸ 1954 πρεσβύτερος ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Ἀργυροκάστρου Δαμιανό. Ὡς διάκονος ὑπηρέτησε στὸν Ἱερὸ Μητροπολιτικὸ Ναὸ Ἀργυροκάστρου καὶ ὡς πρεσβύτερος τοποθετήθηκε στὸν ἱερὸ Ναὸ Κοιμήσεως Θεοτόκου Δερβιτσάνης, ὅπου ἀνέπτυξε μεγάλη θρησκευτική, ἐθνικὴ καὶ κοινωνικὴ δράση. Στὰ δύσκολα χρόνια της κομμουνιστικῆς δικτατορίας τοῦ Ἐμβὲρ Χότζα, τοῦ ζητήθηκε ἀπὸ τὴ φοβερὴ Σιγκουρίμι νὰ γίνει καταδότης τῆς Ἀσφάλειας. Ὁ ἡρωικὸς ὅμως Παπα- Μιχάλης ἀπάντησε: «Αὐτὸ πού μοῦ ζητᾶτε δὲν μπορῶ νὰ τὸ κάνω, γιατί θὰ προδώσω τὸν ὅρκο ποὺ ἔδωσα ὡς ἱερωμένος, καὶ θὰ παραβῶ τοὺς θείους κανόνες τοῦ μυστηρίου τῆς ἐξομολογήσεως, ἂν προδώσω τὰ ὅσα οἱ χριστιανοί μοῦ ἀποκαλύπτουν κατὰ τὴν ἐξομολόγησή τους.» Αὐτὸ στοίχισε πάρα πολὺ στὸν Παπα- Μιχάλη καὶ τὴν οἰκογένειά του ἀφοῦ τὸ κομμουνιστικὸ καθεστὼς ἦταν πολὺ σκληρὸ ἀπέναντί τους. Τὸ 1967 ὅταν διὰ νόμου καταργήθηκε ἡ ἐκκλησιαστικὴ λατρεία, τοῦ ζητήθηκε νὰ παραδώσει στὰ ὄργανα τοῦ κόμματος τὰ κλειδιὰ τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ τῆς Δερβιτσάνης. Ὁ πάπα Μιχάλης Ντάκος ἀντιστάθηκε δυναμικά. Μὴ μπορώντας ὅμως νὰ συνεχίσει τὴν ἀντίστασή του, πρὶν τοὺς παραδώσει τὰ κλειδιά, πῆρε ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τὸ Εὐαγγέλιο καὶ τὸ Ἅγιο Δισκοπότηρο, τὰ ὁποία διαφύλαξε στὸ σπίτι του. Δυστυχῶς ἡ ἱστορικὴ ἐκκλησία τῆς Δερβιτσάνης, ἀφοῦ λεηλατήθηκε, μετατράπηκε σὲ ἀποθήκη λιπασμάτων τοῦ γεωργικοῦ συνεταιρισμοῦ, καὶ παρέμεινε σ αὐτὴν τὴν κατάσταση ὡς τὸ Τὸ ὄνομα τοῦ Παπα-Μιχάλη συνδέθηκε μὲ τὴν ἱστορικὴ θεία Λειτουργία τῆς , γιορτῆς τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος, λίγο πρὶν τὴν πτώση τοῦ κομμουνιστικοῦ καθεστῶτος. Ὅπως γράφει ὁ πρόεδρος τῆς Ἑνώσεως Δροπολιτῶν Βασίλειος Διαμάντης, ὁ π. Μιχαὴλ «χωρὶς ράσα καὶ ἱερὰ ἄμφια, πῆρε τὸ Εὐαγγέλιο καὶ τὸ Ἅγιο Δισκοπότηρο ποὺ εἶχε διαφυλάξει κρυμμένα καὶ πῆγε ψηλὰ στὸ βουνό, ὅπου βρίσκεται τὸ ξωκκλήσι τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς. Ἐκεῖ ἐνώπιον πολλῶν παράτολμων Στὰ δύσκολα χρόνια της κομμουνιστικῆς δικτατορίας τοῦ Ἐμβὲρ Χότζα, τοῦ ζητήθηκε ἀπὸ τὴ φοβερὴ Σιγκουρίμι νὰ γίνει καταδότης τῆς Ἀσφάλειας. Ὁ ἡρωικὸς ὅμως Παπα-Μιχάλης ἀπάντησε: «Αὐτὸ πού μοῦ ζητᾶτε δὲν μπορῶ νὰ τὸ κάνω, γιατί θὰ προδώσω τὸν ὅρκο ποὺ ἔδωσα ὡς ἱερωμένος». Ἀπὸ τότε ἡ ζωὴ του ἔγινε ἕνα μαρτύριο. χριστιανῶν τῆς Δερβιτσάνης κάνει τὴν πρώτη μετὰ τὴν κατάργηση τῆς θρησκείας τὸ 1967, θεία λειτουργία σὲ ὅλη τὴν Ἀλβανία. Τὸ γεγονὸς μεταδίδεται ἀστραπιαῖα ἀπὸ στόμα σὲ Ὁ πατὴρ Μιχαὴλ Ντάκος κατὰ τὴν τέλεση τῆς πρώτης θείας λειτουργίας μετὰ ἀπό 23 χρόνια κομμουνιστικῆς ἀθεΐας στόμα σὲ ὅλη τὴ Βόρειο Ἤπειρο καὶ οἱ χριστιανοὶ νιώθουν ψυχικὴ ἀγαλλίαση καὶ παίρνουν κουράγιο» Ἀπὸ τὴν ἡμέρα ἐκείνη ὁ πάπα- Μιχάλης λειτουργεῖ κανονικὰ στὴν ἐκκλησία τῆς Δερβιτσάνης καὶ γίνεται πολύτιμος συνεργάτης τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀναστασίου, ὁ ὁποῖος τὸν ὅρισε Ἀρχιερατικὸ Ἐπίτροπο τῆς Μητροπόλεως Ἀργυροκάστρου. Ἀπὸ τὴ θέση αὐτὴ πρόσφερε πολύτιμες ὑπηρεσίες στὸν βορειοηπειρωτικὸ ἑλληνισμό. Ἐπόπτευε 218 ἐνορίες μὲ 20 ἱερεῖς. Ἔτρεχε ὅπου τὸν καλοῦσαν γιὰ νὰ ἁγιάσει καὶ παρηγορήσει τοὺς πιστούς, νὰ τονώσει τὸ ἐθνικό τους φρόνημα καὶ νὰ τοὺς παρακαλέσει μετὰ δακρύων νὰ μείνουν καὶ νὰ δημιουργήσουν στὸν τόπο τους. Ὁ π. Μιχαὴλ μὲ τὴν ἁγία του ζωὴ καὶ τὴ γενικότερη δραστηριότητα του ἔγινε τὸ ἐθνικὸ καὶ θρησκευτικὸ σύμβολο τῶν Βορειοηπειρωτῶν. Πλήρης ἡμερῶν, ἀλλὰ καὶ ἔργων ἀγαθῶν, ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ, τὴν Κυριακὴ , λίγο πρὶν ἀρχίσει τὴν κυριακάτικη Θεία Λειτουργία. Ὁ Ἀρχηγὸς τῆς ζωῆς καὶ τοῦ θανάτου, ὁ Τελειωτὴς Ἰησοῦς τὸν πῆρε στὸ ἐπουράνιο θυσιαστήριο, γιὰ νὰ μετάσχει μὲ τοὺς ἀγγέλους καὶ τοὺς ἁγίå ὁ παπα - Μιχάλης στὸ ἐσωτερικό τοῦ κεντρικοῦ ναοῦ τῆς Δερβιτσάνης

13 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ - ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ σελ Ἡ ὁριοθέτηση τῶν θαλασσίων ζωνῶν μέ την Αλβανία Γράφει ὁ ΑΠ.Π.ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ Ὁ παπα-μιχάλης μαζὶ μὲ Βορειοηπειρῶτες, μαθητὲς τοῦ σχολείου τῆς Δερβιτσάνης καὶ μέλη τῆς ΣΦΕΒΑ μπροστὰ στὸ πολιτιστικὸ κέντρο τῆς Δερβιτσάνης «Μητροπολίτης Δρυινουπόλεως Σεβαστιανὸς» ους τῆς ἐπουρανίου μυσταγωγίας. Νὰ πὼς περιγράφει τὴν τελευτὴ τοῦ π. Μιχαὴλ ὁ Βασίλης Διαμάντης. «Ἡ Κυριακὴ ἦταν γραφτὸ νὰ εἶναι ἡ τελευταία τῆς ζωῆς τοῦ π.μιχαήλ Ντάκου. Τὸ πρωὶ ἐκεῖνο, συνοδευόμενος ἀπὸ τὸ συγχωριανὸ του καντηλανάφτη Κων. Σταμούλη, πῆγε στὴν ἐκκλησία τῆς Κοιμήσεως Ὁ παπα-μιχάλης ἦταν ἕνα φωτόμορφο τέκνο τῆς Ἐκκλησίας ποὺ εἶχε ὑποστεῖ «τὴν καλὴν ἀλλοίωσιν» ὅλα τὰ χρόνια ποὺ ἡ Ἐκκλησία στὴν Ἀλβανία ἦταν σὲ κατάσταση σκληροῦ διωγμοῦ. Ἦταν μία μαρτυρία Ὀρθοδοξίας καὶ Ἑλληνισμοῦ τῆς Θεοτόκου καὶ εἰσῆλθε στὸ ἱερὸ γιὰ νὰ προετοιμαστεῖ γιὰ τὴν καθιερωμένη Θεία Λειτουργία. Μετὰ ἀπὸ λίγα λεπτὰ ὁ καντηλανάφτης τὸν ρώτησε ἂν ἦταν ὥρα νὰ κτυπήσει τὴν καμπάνα καὶ σὰν δὲν πῆρε ἀπάντηση καὶ στὴ δεύτερη ἐρώτησή του, μπῆκε στὸ ἱερὸ νὰ δεῖ τί συμβαίνει. Ἐκεῖ ἀντίκρυσε τὸν παπᾶ, σὰν θεϊκὸ ὅραμα καὶ σὲ στάση κατανυκτικῆς προσευχῆς νὰ εἶναι πεσμένος ἐπάνω στὴν Ἁγία Τράπεζα ἀγκαλιὰ μὲ τὸν σταυρὸ τοῦ Ἐσταυρωμένου Χριστοῦ» Ἡ κηδεία τοῦ παπα-μιχάλη ἔγινε τὴν Τετάρτη 11 Μαρτίου στὴ Δερβιτσάνη μέσα σὲ κλίμα βαθύτατης συγκίνησης. Τῆς νεκρωσίμου ἀκολουθίας προέστη ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀναστάσιος, ὁ ὁποῖος στὸν ἐπικήδειο λόγο του ἐξῆρε τὴν προσωπικότητα καὶ τὸ πλούσιο ἐκκλησιαστικὸ ἔργο τοῦ μεταστάντος. Μὲ θερμὰ ἐπίσης λόγια ἀποχαιρέτισαν τὸν ἀείμνηστο παπα- Μιχάλη, ὁ πρόξενος τῆς Ἑλλάδας στὸ Ἀργυροκάστρο κ. Κώστας Κακούσης, ὁ Βαγγ. Ντοῦλες ἐκ μέρους τῆς ΟΜΟΝΟΙΑΣ, καὶ ὁ Μιχ. Νάσιος ἐκ μέρους τῶν συγχωριανῶν του. Στὶς ἐπανειλημμένες ἐπισκέψεις μου στὴν Ἀλβανία καὶ στὸν βορειοηπειρωτικὸ χῶρο μοῦ δόθηκε ἡ εὐκαιρία νὰ συνεργασθῶ μὲ τὸν π. Μιχαήλ. Ἦταν γιὰ μένα μία ξεχωριστὴ ἐμπειρία. Στὸ πρόσωπό του διέκρινες τὸν σταυροαναστάσιμο χαρακτήρα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἀλβανίας, τὴν ἔκφραση τῆς γνήσιας καὶ βιωμένης ἁπλοϊκῆς πίστεως, ἀλλὰ καὶ τὴ γλυκιὰ ἐλπίδα ὅτι θὰ ἔλθει καὶ γιὰ τὴ μαρτυρικὴ Βόρειο Ἤπειρο «ἡ αὐγὴ τῆς μυστικῆς ἡμέρας.» Ντυμένος μὲ τὰ ἁπλοικὰ καὶ μπαλωμένα ἱερά του ἄμφια, ἔβλεπες νὰ ἀκτινοβολεῖ στὸ ἀσκητικό του πρόσωπο τὸ μεγαλεῖο τῆς ἀποστολικῆς ἁπλότητας καὶ ἡ δόξα τῆς ἐκκλησίας τῶν κατακομβῶν. Ἡ τέλεση τῆς θείας λειτουργίας ἦταν συγκλονιστική. Λειτουργοῦσε βιωματικὰ, μὲ κατάνυξη καὶ διαρκῆ πνευματικὴ ἔγερση. Τὰ ροζιασμένα ἀπὸ τὶς σκληρὲς χειρωνακτικὲς ἐργασίες χέρια του κρατοῦσαν μὲ εὐλάβεια τὸ ἅγιο ποτήριο γιὰ νὰ μεταδώσουν τὴ Θεία κοινωνία στὸ διψασμένο ἀπὸ τὴν πολυετῆ στέρηση της, βορειοηπειρωτικὸ λαό, εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ ζωὴν αἰώνιον. Ὁ παπα-μιχάλης ἦταν ἕνα φωτόμορφο τέκνο τῆς Ἐκκλησίας ποὺ εἶχε ὑποστεῖ «τὴν καλὴν ἀλλοίωσιν» ὅλα τὰ χρόνια ποὺ ἡ Ἐκκλησία στὴν Ἀλβανία ἦταν σὲ κατάσταση σκληροῦ διωγμοῦ. Ἦταν μία μαρτυρία Ὀρθοδοξίας καὶ Ἑλληνισμοῦ. Ἕνας γνήσιος ἐκφραστὴς τῆς ἀγωνίας, τῶν πόθων καὶ τῶν ἐλπίδων τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ἂς ἔχουμε τὴν εὐχή του. Nά σημειώσουμε μόνο στό πολύ ἐνδιαφέρον ἄρθρο τοῦ κ. καθηγητοῦ, τόν ὁποῖο εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τή συνεργασία, πώς τά ἄμφια γιά τήν πρώτη Θεία Λειτουργία τοῦ π. Μιχαήλ, στις μεταφέρθηκαν διά μέσου τῶν συνόρων μέ ἄκρα μυστικότητα καί κίνδυνο τῆς ζωῆς τους, ἀπό μέλη τῆς ΣΦΕΒΑ, σέ συνεννόηση μέ νέους τοῦ χωριοῦ. Ἡ ὁριοθέτηση τῶν θαλασσίων ζωνῶν, ἤτοι τῶν χωρικῶν ἐν γένει Ὑδάτων Ἑλλάδος- Ιταλίας, ὕστερα άπό ἀλλεπάλληλες συζητήσεις, ἐπετεύχθη μέ τήν Ἑλληνοαλβανική Συμφωνία, τόν Ἀπρίλιο 2007, καί ὑπεγράφη πανηγυρικῶς παρουσία καί τῶν δύο Πρωθυπουργῶν μόλις στίς , χωρίς ἰδιαίτερες διαφωνίες καί ἀπό τήν Ἀντιπολίτευση. Παρά ταῦτα τό Σοσιαλιστικό Κόμμα, ὑπό τόν κ. Ἔντι Ράμα, πιεζόμενο ἀσφαλῶς καί ἀπό ἄλλα ἐθνικιστικά στελέχη, κατέθεσε αἴτηση στό Συνταγματικό Δικαστήριο τῆς Ἀλβανίας, γιά ἀκύρωση τῆς Συμφωνίας αὐτῆς, διότι «θίγονται τά ἐθνικά συφέροντα, καί μάλιστα, μέ ἀπώλεια 354 τετραγ. χλμ θαλάσσης, πού ὡδήγησε κατ αὐτάς τό Δικαστήριο αὐτό στήν ἀκύρωση τῆς ἐν λόγω Συμφωνίας. Αὐτό, ἀσφαλῶς, ἀναστάτωσε τίς σχέσεις μεταξύ τῶν δύο Λαῶν καί κυβερνήσεων, ὅσο κι ἄν ἡ Ἀλβανική Κυβέρνηση δηλώνει ὅτι θά σεβασθῆ τήν ἀπόφαση, ἑνῶ ἡ Ἑλληνική πολύ δειλά τήν χαρακτήρισε ἁπλῶς ἀρνητική, καί ὅτι «πρόκειται γιά ἐσωτερική διαδικασία στήν Ἀλβανία, τήν ὁποία δέν ἔχουμε καί ἄλλη ἐπιλογή, παρά νά τή σεβαστοῦμε», ἀναμένοντας τήν ἐπίσημη ἀπόφαση τοῦ Δικαστηρίου, γιά τά περαιτέρω! Ὅπως ἤδη ἐδηλώσαμε, πιστεύομεν, ὅτι ἡ μελλοντική ἀναπόφευκτη ἐπανεξέταση τοῦ Προβλήματος ἀποτελεῖ καί μιά νέα εὐκαιρία,γιά μιά είλικρινῆ ἐπανεξέταση τοῦ θέματος, μέ ἀμοιβαία κατανόηση, τὸ Συνταγματικὸ Δικαστήριο τῆς Ἀλβανίας ἀκύρωσε τὴν ὑπογραφεῖσα συμφωνία μεταξὺ Ἑλλάδας καὶ Ἀλβανίας γιὰ τὴν ὁριοθέτηση τῶν θαλασσίων ζωνῶν ἀποδεικνύοντας γιὰ μία ἀκόμη φορᾶ τὴν ἀφερυγγυότητα τῆς Ἀλβανίας στὶς διμερεῖς μας σχέσεις γιά ἐπίλυση καί τῶν ἐπί μέρους ζητημάτων, περί τό ΒΗπειρωτικό καί τίς λοιπές Ἐλληνοαλβανικές, τυχόν διαφορές, ἐπ ἀγαθῶ και τῶν δύο χωρῶν Ἔτσι, ὅπως καί ἄλλοτε ἐπισημάναμε, αὐτή καθ ἐαυτήν ἡ ἀκυρωθεῖσα Συμφωνία ἐνεῖχε καί κάποιες παγίδες, ὅπως π.χ. ἔμμεση ἀναγνώριση τῶν σημερινῶν Ἑλληνοαλβανικῶν συνόρων, τά ὁποῖα, ὅμως, ὡς γνωστόν, ὅσο κι ἄν σιωπηρῶς ἀναγνωρίζονται, ἐν τούτοις, διπλωματικῶς ἐκκρεμοῦν γιά τήν ὁριστική Συμφωνία, ἤδη ἀπό τό 1946 στό Διεθνές Συμβούλιο τῶν ΥΠΕΞ τῶν Νικητριῶν Δυνάμεων τοῦ Β Παγκοσμίου Πολέμου. Μήπως λοιπόν καί γιά τό ΒΗΠειρωτικό θά πρέπῃ νά γίνεται καί κάποια σχετική ὑπόμνηση, ὥστε νά ἐπιλυθῆ καί τοῦτο εἰρηνικά, καί ὁριστικά, ἐν ἀνἀγκῃ καί μέ τή συγκρότηση τοῦ Ἀνωτέρω Συμβουλίου, ὅπως ἄλλωστε, συνέβη καί γιά τά ἄλλα δύο σχετικά θέματα, τά ὁποῖα ἐπελύθησαν ἤδη ( τό Αὐστριακό, 1959, καί τό Γερμανικό, Καί, φυσικά, ὅπως συμβαίνει σέ τέτοιες Συμφωνίες, ὄχι χωρίς δίκαια τυχόν ἀνταλλάγματα, ἀλλά γιά τήν ἐπίλυση, τουλάχιστον, τόσων ἐκκρεμούντων ζητημάτων εἰς βάρος τῶν ἀδελφῶν μας ΒΗπειρωτῶν, (ὅπως τό ἰδιοκτησιακό, τό Δημογραφικό, ἡ ἐλεύθερη γενική Ἀπογραφή). Ἀκόμη καί τό «Πρωτόκολλο τῆς Κερκύρας (5/ ), τό κατ εξοχήν ἰσχυρό διπλωματικό ἔγγραφο, ὑπογεγραμμένο καί ἀπό τήν Ἀλβανική πλευρά, θά μποροῦσε, ἴσως, νά συζητηθῆ, γιά μιά ἀνάλογη Αὐτοδιοίκηση στή Β.Ἤπειρο, προσαρμοσμένη καί στά σημερινά σχετικά ἰσχύοντα διεθνῆ δεδομένα. Ἐν προκειμένῳ ὅμως ὀφείλουν νά ἐπαγρυπνοῦν καί οἱ ἁπανταχοῦ ἀδελφοί μας ΒΗπειρῶτες, ἐνδιαφερόμενοι περισσότερο γιά τίς προαιώνιες ἑστίες τους! Εὔχομαι, λοιπόν νά μή ἐγκαταλειφθῆ καί αὐτή ἡ εὐκαιρία, ὅπως τόσες ἄλλες καί τῶν λοιπῶν Ἐθνικῶν Θεμάτων, τίς ὁποῖες στή συνέχεια πολύ ἀκριβά πληρώνομε!

14 14σελ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ - ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2010 ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΔΡΥΪΝΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΠΩΓΩΝΙΑΝΗΣ & ΚΟΝΙΤΣΗΣ Ἀριθ. Πρωτ. 5 Ἐν Δελβινακίῳ τῇ 19ῃ Φεβρουαρίου 2010 ΟΙ ΤΣΑΜΗΔΕΣ «ΞΑΝΑΧΤΥΠΗΣΑΝ» Ὁ Τσάμης βουλευτὴς Τ. Μουχεντίνι Ἀναιτιολόγητη καὶ ἀδικαιολόγητη ἐπίθεση ἐναντίον τοῦ Προέδρου τοῦ ΚΕΑΔ Βαγγέλη Ντοῦλε ἔκαναν, μέσα στὴν Ἀλβανικὴ Βουλή, οἱ δύο Τσάμηδες Βουλευτὲς τοῦ νεοσύστατου «Τσάμικου» κόμματος, μὲ ἀφορμὴ τὴν ὁμιλία τοῦ Προέδρου τοῦ ΚΕΑΔ. Παρ ὅτι δὲ κανεὶς ἀπὸ τοὺς παρόντες ὑπουργοὺς καὶ βουλευτὲς τοῦ Δημοκρατικοῦ Κόμματος δὲν ἀντέδρασε, ὁ κ. Ντοῦλες ἀντιμετώπισε μὲ ψυχραιμία τὸ συμβὰν καὶ ἀπέτρεψε μὲ τὴν συμπεριφορά του τὰ χειρότερα. Πάλι, λοιπόν, οἱ περιβόητοι «Τσάμηδες» στὸ προσκήνιο, καὶ μάλιστα μὲ ἰδιαίτερη θρασύτητα. «Ξαναχτύπησαν» φραστικά, βέβαια, ἐναντίον τοῦ Προέδρου τοῦ ΚΕΑΔ. Ὅπως δὲ πληροφορηθήκαμε, ἐκτοξεύουν καὶ ἀπειλὲς ἐναντίον τῆς ζωῆς του, γεγονὸς γιὰ τὸ ὁποῖο ὁ κ. Ντοῦλες ἔκανε ἀναφορὰ καὶ καταγγελία στὴν εἰσαγγελία τοῦ ἀλβανικοῦ κράτους. Ἐπὶ πλέον, μέσῳ τῶν διπλωματικῶν ἀρχῶν ἐνημερώθηκε ἡ Ἑλληνικὴ Πολιτεία γιὰ τὴν ἀναίτια καὶ βάρβαρη πρόκληση. Αὐτὰ ἔγιναν τὸν περασμένο Δεκέμβριο. Ὅμως, ἐνῷ πέρασε ἀρκετὸ διάστημα ἀπὸ τότε, δὲν ἀκούστηκε ὅτι ὑπῆρξε ἡ σχετικὴ ἀντίδραση τῆς Ἑλλάδος. Ἀλήθεια, γιατί; «Β.Β.» Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης κ. ΑΝΔΡΕΑΣ, ἔκανε τὶς ἀκόλουθες Δηλώσεις : «Στὴν φιλοκυβερνητικὴ ἀθηναϊκὴ ἐφημερίδα «ΕΘΝΟΣ» δημοσιεύθηκε ἡ ἐξοργιστικὴ εἴδηση, ὅτι «μὲ μιὰ πρωτοφανῆ ἐνέργεια τὸ ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν ἐπιβάλλει τὴ ματαίωση τῶν ἑορταστικῶν ἐκδηλώσεων, ποὺ ὀργανώνονται στὶς Ἑλληνικὲς πρεσβεῖες καὶ προξενεῖα ἀνὰ τὸν κόσμο, γιὰ λόγους... οἰκονομίας»! Ἐξ ἄλλου, «σύμφωνα μὲ ἐγκύκλιο, ἡ ὁποία στάλθηκε σὲ ὅλες τὶς ἑλληνικὲς διπλωματικὲς Ἀρχὲς τοῦ ἐξωτερικοῦ μὲ θέμα «ἑορτασμὸς Ἐθνικῆς Ἐπετείου ἀπὸ Ἀρχὲς Ἐξωτερικῆς Ὑπηρεσίας ὑπὸ παροῦσα δυσχερῆ οἰκονομικὴ συγκυρία», δίδεται ἐντολὴ νὰ μὴν παρατεθοῦν οἱ καθιερωμένες δεξιώσεις γιὰ τὴν 25η Μαρτίου». Τέλος, ἡ ἐφημερίδα, ἀφοῦ χαρακτηρίζει «ΓΚΑΦΑ ΤΟΥ ΥΠΕΞ» τὴν ἐν λόγῳ ἐνέργεια, σημειώνει πὼς «μᾶλλον ἀρνητικὸ μήνυμα ἐκπέμπει γιὰ τὴ χώρα μας τὸ γεγονός, ὅτι φέτος μόνο οἱ πρεσβευτικὲς καὶ προξενικὲς Ἀρχὲς τῆς Ἑλλάδας σὲ ὅλο τὸν κόσμο δὲν θὰ ἑορτάσουν τὴν ἐθνικὴ ἐπέτειο τῆς χώρας τους». Πρὸς ἐπιβεβαίωση, μάλιστα, τῆς εἰδησεογραφίας του τὸ «ΕΘΝΟΣ» παραθέτει καὶ φωτοτυπία τῆς Ἐγκυκλίου τοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν γιὰ τὴν ματαίωση τῶν ἐκδηλώσεων γιὰ τὴν 25η Μαρτίου. Κάθε Ἕλληνας δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ νοιώσῃ ἀγανάκτηση καὶ πόνο βαθὺ γιὰ τὴν ἀπαράδεκτη αὐτὴ ἐνέργεια. Ἀντί, δηλαδή, τὸ Ἐθνικὸ Κέντρο νὰ τονώνῃ τὸ φρόνημα τῶν ὅπου γῆς Ὁμογενῶν μας, ποὺ ἐργάζονται καὶ προοδεύουν καὶ τιμοῦν τὸ ὄνομα τῆς Ἑλλάδος, φροντίζει νὰ τὸ ὑποβαθμίζῃ μὲ τέτοιου εἴδους ἀθλιότητες, οἱ ὁποῖες μόνο μὲ μιὰ λέξη μποροῦν νὰ χαρακτηρισθοῦν: ΝΤΡΟΠΗ! Διαμαρτύρομαι μὲ ὅλη τὴ δύναμη τῆς ψυχῆς μου. Καὶ καλῶ τὸν κύριο Πρωθυπουργό, ὡς Ὑπουργὸ τῶν Ἐξωτερικῶν, νὰ ἀνακαλέσῃ τὴν μικρόψυχη καὶ κακοήθη αὐτὴν Ἐγκύκλιο. Σὲ ὧρες δύσκολες, ὅπως ἡ παροῦσα, χρειάζεται νὰ εἶναι ἑνωμένος ὁλόκληρος ὁ Ἑλληνισμὸς μὲ ὑψηλὸ τὸ ἐθνικὸ του φρόνημα. Μὴ παίζωμεν ἐν οὐ παικτοῖς». (Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως). ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑΣ OMONOIA Ἅγιοι Σαράντα 21/1/2010 ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ Μὲ πλαστὰ ὀθωμανικὰ φιρμάνια καταπατοῦνται οἱ περιουσίες τῶν Ἑλλήνων στὴ Β.Ἤπειρο. Ἡ Ἑλληνικὴ Μειονότητα στὴν Ἀλβανία συνεχίζει νὰ ἀποτελεῖ καθημερινὸ στόχο τῶν καταπατητῶν χωραφιῶν καὶ λιβαδιῶν. Τεράστιες ἐκτάσεις δίνονται σὲ «πρώην ἰδιοκτῆτες», μὲ τεκμήρια πλαστὰ ὀθωμανικὰ φιρμάνια καὶ σύμμαχο τὸ Ἀλβανικὸ παρακράτος. Δικαστήρια, ὑποθηκοφυλακεῖα, ἐπιτροπὲς ἐπιστροφῆς τῶν περιουσιῶν καὶ ἄλλες κρατικὲς ὑπηρεσίες, γίνονται πρόθυμοι σύμμαχοι τῶν καταπατητῶν ὅταν οἱ ἐκτάσεις ποὺ διεκδικοῦνται εἶναι στὴν περιοχὴ τῆς Ἑλληνικῆς Μειονότητας. Μὲ συνοπτικὲς διαδικασίες, στὴν οἰκογένεια Xhelo Xhelili, παραχωρήθηκαν 260 στρέμματα λιβαδιῶν καὶ ἀγροτικῶν ἐκτάσεων στὸ χωριὸ Φανάρι τῆς Ἐπαρχίας Ἀλύκου. Ὁ συγκεκριμένος κύριος, διεκδικοῦσε πρὶν ἀπὸ κάποιους μῆνες, ἐκτάσεις σὲ ἄλλο χωριὸ τῆς Ἐπαρχίας. Μετὰ τὴν ἀρνητικὴ ἀπάντηση τοῦ Ἔπαρχου Ἀλύκου στὶς διεκδικήσεις του, ἐμφανίστηκε στὴν Ἐπαρχία, ἔχοντας τίτλους ἰδιοκτησίας σὲ μία ἄλλη περιοχή. Γιὰ τὴν παραχώρησή τους, ὄχι μόνο δὲν ὑπάρχει ἴχνος νομιμότητας, ἀλλὰ δὲν τηρήθηκαν οὔτε οἱ τυπικὲς διαδικασίες. Ἀρκεῖ νὰ ἀναφέρουμε ὅτι 1) Παραχωρήθηκαν χωράφια ποὺ ἀνήκουν στὸ χωριὸ Φανάρι μὲ τὸν νόμο 7501, κάτι ποὺ ἀπαγορεύεται ρητὰ ἀπὸ τὸ νόμο. 2) Στὸ δικαστήριο - ποὺ ἀμφιβάλουμε ἂν ἔγινε ἢ ὑπογράφηκε ἀπὸ κάποιο δικαστὴ δὲν καλέστηκαν ὡς ἐνδιαφερόμενα μέρη ἡ κοινότητα τοῦ Φαναριοῦ καὶ ἡ Ἐπαρχία Ἀλύκου. Ἐκφράζουμε τὴν ἀγανάκτησή μας γιὰ αὐτὰ τὰ φαινόμενα καὶ δηλώνουμε ὅτι δὲν πρόκειται νὰ ἀνεχθοῦμε καμία ἀδικία. Ὅλες οἱ ὑποθέσεις ἐπέστρεψαν στὰ δικαστήρια, ἐνημερώνοντας παράλληλα καὶ τὸν διεθνῆ παράγοντα τὸν ὁποῖο καλοῦμε νὰ μὴν περιορίζεται σὲ δηλώσεις κατανόησης. Καλοῦμε τὶς εἰσαγγελικὲς ἀρχὲς ἐπιτέλους νὰ ἀσχοληθοῦν μὲ θέματα οὐσίας, ὁδηγώντας τοὺς ἐμπλεκόμενους κρατικοὺς λειτουργοὺς στὴ δικαιοσύνη καὶ ὄχι μὲ θέματα φτηνῆς ἐπικαιρότητας καὶ ἐντυπώσεων. Ἡ ἰσονομία καὶ οἱ δεσμεύσεις τοῦ πρωθυπουργοῦ φαίνεται δὲν εἶναι ἱκανὲς νὰ μᾶς προστατεύσουν ἀπὸ τὸ παρακράτος ποὺ θέλει νὰ ἀπογυμνώσει τὴν Ἑλληνικὴ Μειονότητα ἀπὸ τὶς περιουσίες της. Γι αὐτὸ καλοῦμε τὸν πρωθυπουργὸ τῆς χώρας, ἐφόσον εἶναι εἰλικρινὴς στὶς δηλώσεις του, νὰ προχωρήσει σὲ κατάλληλες νομοθετικὲς ρυθμίσεις δημιουργώντας εἰδικὸ καθεστὼς στὰ περιουσιακά της μειονότητας Γραφεῖο Τύπου καὶ Ἐπικοινωνίας Τό πλῆρες πρόγραμμα βρίσκεται στήν ἰστοσελίδα τῆς Μητροπόλεως Τηλ.: Fax: Διεύθυνση: «Ράδιο Δρυϊνούπολη» Κόνιτσα Θὰ συνεχίσουμε τὸν ἀγῶνα μέχρις ὅτου, ἡ Ἑλληνικὴ Σημαία καὶ ὁ Σταυρὸς θὰ ὑψωθοῦν στὸ Ἀργυρόκαστρο, στὴν Κορυτσά, στὴν Χειμάρρα, στοὺς Ἁγίους Σαράντα, στὸ Τεπελένι, σ αὐτὰ τὰ ἡρωϊκὰ καί αἱματοβαμμένα χώματα. + Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ Ιστοσελίδα της ΣΦΕΒΑ

15 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ - ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ σελ Οἱ ὑπαρκτὲς μειονότητες Ἴμβρος: Ἦταν κάποτε σχολεῖο Διάφορα παιγνίδια στὸ ὄνομα τῶν μειονοτήτων παίζονται εἰς βάρος τῆς χώρας μας. Προσφάτως εἴδαμε τὸν τουρκικὸ τύπο νὰ ἀνακινεῖ θέμα καταπίεσης τῶν Μουσουλμάνων ποὺ ζοῦν στὴν Κῶ. Προφανῶς δὲν τοὺς ἀρκεῖ ὁ ὑπονομευτικὸς ρόλος τοῦ Προξενείου τους στὴ Θράκη, τὸ ὁποῖο θέλει νὰ εἶναι κράτος ἐν κράτει, ἀλλὰ ἐγείρουν νέα ζητήματα γιὰ νὰ στηρίξουν τὶς θεωρίες τους γιὰ γκρίζες ζῶνες καὶ γιὰ ἀποστρατιωτικοποίηση τῶν Δωδεκανήσων. Ταυτοχρόνως κάποιοι ἄλλοι ἀνακοινώνουν ὅτι θὰ ἱδρύσουν στὴν Ἔδεσσα ἵδρυμα μελετῶν ἀφιερωμένο στὸν Κίρστε Μισίρκοφ, τὸν ὁποῖο θεωροῦν ὡς πνευματικὸ πατέρα τοῦ τεχνητοῦ «μακεδονικοῦ ἔθνους». Σκεφθεῖτε ἂν ζητούσαμε ἐμεῖς τὴν ἵδρυση Ἰνστιτούτου στὰ Σκόπια ἢ στὸ Μοναστήρι μὲ τὸ ὄνομα τοῦ Ἴωνος Δραγούμη ἢ τοῦ Παύλου Μελᾶ, πῶς θὰ ἀντιδροῦσαν οἱ Σκοπιανοί! Ἐν πάση περιπτώσει ἡ φαιδρὴ πλευρὰ τῆς ὑποθέσεως εἶναι ὅτι ὁ Μισίρκοφ ἦταν Βούλγαρος μὲ δεδηλωμένη βουλγαρικὴ ἐθνικιστικὴ ἰδεολογία, ὅπως ἐξηγεῖ μὲ ντοκουμέντα ὁ Σπυρίδων Σφέτας στὸ συλλογικὸ ἔργο «Μακεδονικὲς ΘΕΜΑ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΥΠΑΡΞΕΩΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΤΗΝ ΒΟΡΕΙΟ ΗΠΕΙΡΟ Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ταυτότητες στὸ χρόνο (Ἐκδόσεις Πατάκη, 2008). Ἀλλὰ αὐτὸ ὁρισμένοι τὸ θεωροῦν λεπτομέρεια. Τὸ μόνο ποὺ τοὺς ἐνδιαφέρει εἶναι νὰ διαφημίζουν τὴν ἀνύπαρκτη μακεδονικὴ μειονότητα.. Νομίζω ὅτι εἶναι καιρὸς νὰ μιλήσει ἡ διπλωματία μας μὲ τεκμηριωμένο ἀλλὰ καὶ ἔντονο τρόπο γιὰ τὶς ὑπαρκτὲς ἑλληνικὲς μειονότητες ἐκτὸς συνόρων. Πρὸς τὴν Τουρκία ἀξίζει νὰ τεθεῖ τὸ ἐρώτημα τί γίνεται μὲ τὸν Ἑλληνισμὸ τῆς Ἴμβρου καὶ Τενέδου. Κατὰ τὴ Συνθήκη τῆς Λωζάννης θὰ ἔπρεπε ἡ παιδεία καὶ ἡ ἀστυνομία νὰ εἶναι στὰ χέρια τῶν Ἑλλήνων κατοίκων, πρόβλεψη ποὺ ἔχει παραβιασθεῖ ἐδῶ καὶ δεκαετίες. Ἡ Ἴμβρος μετετράπη σὲ ἀνοικτὴ φυλακὴ μὲ κρατουμένους ποὺ τρομοκρατοῦσαν τὶς λίγες ἑκατοντάδες ὁμογενῶν μας, ἐνῶ στὴν Τένεδο ἔμειναν μερικὲς δεκάδες Ἑλλήνων. Ἔναντι τῶν Σκοπίων καλὸ εἶναι νὰ θέσουμε ἐπισήμως αἴτημα γιὰ τὴν ἀντικειμενικὴ καταμέτρηση -μὲ εὐρωπαϊκὲς ἐγγυήσεις- τῶν διαφόρων ἐθνικῶν ὁμάδων ποὺ ἀποτελοῦν τὸ θνησιγενὲς αὐτὸ κράτος. Νὰ μάθουμε πόσοι αἰσθάνονται Ἕλληνες καὶ καταπιέζονται. Νὰ πλησιάσουμε τὸν ξεχασμένο Βλαχόφωνο Ἑλληνισμὸ τῆς περιοχῆς. Νὰ ρωτήσουμε γιατί καταστρέφονται ἑλληνικὲς ἐπιγραφὲς στὰ κοιμητήρια καὶ στοὺς ναούς. Ἔχουμε τὴν Ἱστορία καὶ τὸ Διεθνὲς Δίκαιο μὲ τὸ μέρος μας. Θάρρος χρειάζεται. Κ.Χ. Ἕνα ἀπὸ τὰ σπουδαιότερα θέματα, τὰ ὁποῖα ἀπασχολοῦν τὴν Ἐθνικὴ Ἑλληνικὴ Μειονότητα στὴν Ἀλβανία, εἶναι τὸ θέμα τῆς διδασκαλίας τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας. Στὴν Πολύτσανη, στὸ μοναδικὸ χωριὸ τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ Πωγωνίου, ἐξακολουθεῖ νὰ λειτουργεῖ τὸ Δημοτικὸ Σχολεῖο, μὲ πολλὲς προσπάθειες καὶ δυσκολίες. Ἐπὶ τῆς Βασιλείας Ζώγου, τῆς Ἰταλικῆς Κατοχῆς, ἀκόμη καὶ τῆς Κομμουνιστικῆς περιόδου, ὑπῆρχε πάντοτε πλήρης διδασκαλία τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσας ἀπὸ Ἑλληνοφώνους δασκάλους, ποὺ εἶχαν τὰ ἀπαραίτητα τυπικὰ καὶ οὐσιαστικὰ προσόντα. Ἐφέτος, (σχολικὴ χρονιὰ ) ἡ κατάσταση, ὅπως μᾶς πληροφοροῦν, ἐμφανίζεται προβληματικὴ καὶ γεννᾶ πολλὲς σκέψεις. Ὁ διορισθεὶς καὶ ἐμφανισθεὶς ὡς ἑλληνόφων διδάσκαλος ἐμφανέστατα στερεῖται γνώσης καὶ μετάδοσης τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας, διαθέτει - ὡς λέγεται - κάποιο δίπλωμα, ἐξ αὐτῶν ποὺ χορηγοῦνται ἀθρόα ἀπὸ ἄγνωστη σχολὴ καὶ ἐκπαιδευτήρια τῆς περιοχῆς Ἀργυροκάστρου καί, παρὰ τὶς φιλότιμες προσπάθειες ἀδυνατεῖ νὰ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΧΡΩΣΤΑΓΑΝ ΖΗΤΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΡΕΣΤΑ. ΑΛΛΑ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ... ΑΓΡΥΠΝΟΥΝ. Ἐξελίξεις ἔχουμε γιὰ τὸ θέμα ποὺ εἴχαμε ἀσχοληθεῖ στὸ προηγούμενο φύλλο (12ο) τῆς Ἐφημερίδος μας (τελευταία σελίδα) μὲ τίτλο «Ἡ θρασύτητα καὶ ἡ ὑπομονὴ ἔχει καὶ τὰ ὅριά της». Λέγαμε τότε, ὅτι κάποιοι Ἀλβανοὶ φωτορεπόρτερς καὶ δημοσιογράφοι ἔκαναν περιοδεῖες στὴν εὐρύτερη περιοχὴ τῆς Πάργας, βιντεοσκόπησαν τὴν περιοχὴ, (κάστρα, σπίτια, παραλίες) μὲ ἀπότερο σκοπὸ νὰ τὴν παρουσιάσουν ὡς σκλαβωμένη «Τσαμουριά». Κάποιοι ὅμως πατριῶτες ἑλληνόψυχοι κατάλαβαν τὶς προθέσεις τους καὶ τοὺς ἐξεδίωξαν «κακὴν κακῶς». Φεύγοντας οἱ δημοσιογράφοι (τὸ ὄνομα τῆς ὑπεύθυνης δημοσιογράφου τὸ ἔχουμε) προέβαλαν στὴν ἀλβανικὴ τηλεόραση ὅ,τι βιντεοσκοπήσεις μπόρεσαν νὰ διασώσουν, παρουσιάζοντας τὰ ἑλληνικότατα μέρη τῆς Πάργας, τῆς Πέρδικας, τοῦ Μαργαριτίου, τῆς Παραμυθιᾶς, τῆς Ἠγουμενίτσας, τῶν Σιβότων κ.λ.π. ὡς τὴν «σημερινὴ Τσαμουριά» (Tsameria today) ποὺ ἀναμένουν τὴν λευτεριά τους ἀπὸ... τοὺς Ἀλβανούς. Βεβαίως δὲν ἀρκέστηκαν νὰ προβάλουν μόνον αὐτὰ τὰ μέρη ἀλλὰ συμπεριέλαβαν στὴν «σκλαβωμένη» ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες «Τσαμουριά» τὴν Ἄρτα μὲ τὸ περίφημο γεφύρι της, τὴν Πρέβεζα μὲ τὴν Νικόπολη, τὰ Ἰωάννινα μὲ τὸ τζαμί του. Σ ὅλα αὐτὰ παρεμβάλονταν τεχνιέντως ὡς φόντο ὁ χάρτης τῆς Μεγάλης Ἀλβανίας καὶ γιὰ νὰ προκαλέσουν περισσότερο τοὺς Ἀλβανοὺς ἐθνικιστὲς «ζούμαραν» σὲ κάποιες ἑλληνικὲς σημαῖες δηλώνοντας ἔτσι, πὼς οἱ Ἕλληνες προκαλοῦν ἔχοντας στὰ... «μέρη μας» τὴν γαλανόλευκη. Οἱ Ἀλβανοὶ καὶ οἱ «Τσάμηδες» δουλεύουν ποικιλοτρόπως ἑστιάζοντας περισσότερο τὸ ἐνδιαφέρον τους πρὸς τὴν Θεσπρωτία, τὴν ὁποία ὀνομάζουν «Τσαμουριά». Οἱ παραλίες, τὰ κάστρα, τὸ εὔφορο τῆς περιοχῆς προσελκύουν τὴν ἁρπακτικὴ διάθεσή τους. Καὶ μεῖς κοιμώμαστε. Κοιμώμαστε ὡς Κράτος, ὡς Ἑλλάδα. Ὄχι ὅμως ὡς Ἕλληνες. Καὶ εὐτυχῶς. Διότι μετὰ τὸ ἐπεισόδιο αὐτὸ συναγερμὸς ἔγινε στὴν περιοχή. Ἤδη συστήθηκαν πυρῆνες ἀπὸ ἑλληνόψυχους γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσουν παρόμοιες καταστάσεις καὶ προκλήσεις. Ἀφοῦ ἡ Ἑλληνικὴ Πολιτεία ἀφήνει ἀνεξέλεγκτα τοὺς Ἀλβανοὺς νὰ δροῦν, ἀφοῦ οἱ ἀστυνομικὲς δυνάμεις στὴν περιοχὴ εἶναι ἐλάχιστες, οἱ Ἕλληνες πρέπει νὰ ἀντιδράσουν καὶ νὰ αὐτοαμυνθοῦν. Δὲν πάει πλέον ἀδιάφορα νὰ σφυρίζουμε γιὰ τὸ μέλλον τοῦ τόπου μας καὶ τῶν παιδιῶν μας. Ἀρκετὰ οἱ «Τσάμηδες» στὴν περιοχὴ κατὰ τὴν ἰταλογερμανικὴ κατοχὴ ( ) συνεργάστηκαν μὲ τοὺς Ἰταλοὺς καὶ τοὺς Ναζί ἐγκληματώντας, σφάζοντας καὶ ρημάζοντας τὸν τόπο. Τώρα θὰ τοὺς ἀφήσουμε νὰ ἀπειλοῦν. Τὸ αἷμα τῶν 49 Προκρίτων τῆς Παραμυθιᾶς ποὺ ἐκτελέστηκαν στὶς 29 Σεπτεμβρίου τοῦ 1943, ἀφοῦ πρῶτα τοὺς ἀνάγκασαν νὰ σκάψουν οἱ ἴδιοι τὸ τάφο τους, βοᾶ ἀκόμα. (Περισσότερα περὶ «Τσάμηδων» μπορεῖ κανεὶς νὰ δεῖ καὶ στὴν ἰστοσελίδα τῆς Σ.Φ.Ε.Β.Α. στὴν διεύθυνση sfeva.gr/6cd59a2d.el.aspx). Φτάνει πιά. «Ἐκεῖ ποὺ μᾶς χρώσταγαν... μᾶς πῆραν καὶ τὸ βόδι καὶ ζητοῦν καὶ τὰ ρέστα», ὅπως λέει ὁ λαός μας. Ἀλλὰ δὲν θὰ τοὺς ἀφήσουμε. Οἱ Ἕλληνες καὶ ὁ ἀπανταχοῦ ἑλληνισμός ἀγρυπνοῦν καὶ θὰ δώσουν τὸ μάθημα ποὺ τοὺς ἀξίζει καὶ πάλι. Καὶ γι αὐτὸ νὰ εἶναι σίγουροι. Χ. Παρατηρητής Ἡ Εἰκόνα τοῦ Ἁγ. Ἀθανασίου στὴν Πέρδικα Πάργας καθὼς καὶ τὸ γέρικο δέντρο ἔξω ἀπὸ τὸ παρεκκλήσιο τοῦ Ἁγίου πολλὰ ἔχει να ἀφηγηθεῖ στὸν ἐπισκέπτη γιὰ τὸν τόπο συναντήσεως τῶν Ἑλλήνων στὶς δύσκολες ἐποχές ἐναντίον τῶν Τσάμηδων ἀντεπεξέλθει στὰ καθήκοντά του. Ἀρχικά, ὅταν τὸ πρόβλημα ἐντοπίσθηκε καὶ ὑπῆρξαν κάποιες διαμαρτυρίες, ἐδόθηκαν ὑποσχέσεις περὶ διορισμοῦ καὶ ἄλλου δασκάλου. Ἔκτοτε ὅμως, μέχρι σήμερα, ὑπῆρξε ἀπόλυτη σιγὴ ἐκ μέρους τῶν ἁρμοδίων - ἐπάρχου, προξενικῆς Ἀρχῆς κ.ἄ. - ποὺ συστηματικὰ ἀποσιωποῦν καὶ ὑποβαθμίζουν τὸ πρόβλημα. Οἱ Πολυτσανίτες καὶ γενικότερα οἱ ἀνὰ τὴ γῆ ἐγκατεστημένοι Πωγωνήσιοι τῆς Βορείου Ἠπείρου, εἶναι ἀναστατωμένοι γιὰ τὸ γεγονός, καὶ καλοῦν ὅλους τοὺς ἐμπλεκομένους νὰ συνεργαστοῦν, γιὰ τὴν ἐπανόρθωση καὶ λύση τοῦ ζωτικοῦ αὐτοῦ ζητήματος. Ἀπὸ τὸ βῆμα αὐτό, ποὺ ἐπὶ 75 χρόνια μάχεται γιὰ τὰ ἀπαράγραπτα δίκαια τῶν δύστυχων ἀδελφῶν Βορειοηπειρωτῶν, καλοῦμε καὶ παρακαλοῦμε θερμά, τὸν ἀξιότιμο Γενικὸ Πρόξενο στὸ Ἀργυρόκαστρο, τὴν ἁρμόδια Διεύθυνση τοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν, ὡς καὶ κάθε ἄλλο ἁρμόδιο, ὅπως ἐπανεξετάσουν τὸ θέμα καὶ συναποφασίσουν τὴν θετικὴ ἔκβασή του. Ἡ Βόρειος Ἤπειρος δὲν ἀντέχει ἄλλα ἐθνικὰ «χαστούκια» καὶ λάθη! Πρέπει νὰ περισωθεῖ, πάσει θυσίᾳ, ἡ Ἑλληνικὴ γλώσσα καὶ ἡ συνέχειά της... (Ἄρθρο τῆς κας Ἑλένης Ἀθ. Γκογκώνη στὴν Ἐφημερίδα «Ἠπειρωτικὸν Μέλλον», Φύλ. Δεκεμβρ. 2009)

16 16σελ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ - ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2010 ΣΧΟΛΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ «ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ», ΑΛΛΑ ΠΟΥ; Ὁ δήμαρχος τῆς Χιμάρας Βάσ. Μπολάνος Τὸ ἀρχοντικὸ τῶν Ζαππαίων ὅπως εἶναι σήμερα ΤΟ ΑΡΧΟΝΤΙΚΟ ΤΩΝ ΖΑΠΠΑΙΩΝ Στὸ Λάμποβο τῆς Βορείου Ἠπείρου, ἰδιαίτερη πατρίδα τῶν Ἐθνκῶν Εὐεργετῶν Εὐαγγέλη καὶ Κωνσταντίνου Ζάππα, σώζεται τὸ ἀρχοντικό τους, ἀλλὰ σὲ ἐρειπιώδη κατάσταση. Ἀπὸ μακροῦ ἤδη χρόνου Mὲ ἀφορμὴ τὴν νέα δίωξη τοῦ Δημάρχου τῆς Χειμάρρας καὶ Προέδρου τῆς «ΟΜΟΝΟΙΑΣ» κ. Βασίλη Μπολάνου, ἡμερήσια ἀθηναϊκὴ ἐφημερίδα στὸ σχετικὸ ρεπορτὰζ ἔβαλε τίτλο: «Προστασία ζητοῦν οἱ Ἕλληνες τῆς Ἀλβανίας». Γράφει, μάλιστα, ὅτι «οἱ ὁμογενειακὲς ἑνώσεις ζητοῦν τὴν συμπαράσταση τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας προκειμένου νὰ ἀποτραποῦν δυσάρεστες γιὰ τὴν ὁμογένεια ἐξελίξεις στὴν περιοχὴ τῆς Χειμάρρας». Ἀλλὰ ἡ καλὴ ἐφημερίδα φαίνεται ὅτι ζῇ ἤ στὰ σύννεφα ἤ σὲ ἄλλη χώρα. Γιατὶ ἀπ ὅσο γνωρίζουμε, ἡ Ἑλληνικὴ Πολιτεία ἀδιάφορα καὶ ψυχρὰ ἀντιμετωπίζει τὶς περιπέτειες τῶν Βορειοηπειρωτῶν, οἱ ὁποῖες, τελευταῖα, ἔχουν πληθυνθῆ. Ἑπομένως, ἀπὸ τὸν Ἑλλαδικὸ πολιτικὸ κόσμο, γενικῶς, οἱ Ὁμογενεῖς μας τῆς Βορείου Ἠπείρου δὲν ἔχουν νὰ περιμένουν πολλὰ πράγματα. Ἄς δοῦν τὶ μποροῦν ἀπὸ μόνοι τους νὰ κάνουν καὶ ἄς ἀπευθυνθοῦν σὲ διεθνεῖς Ὀργανισμοὺς μήπως καὶ βροῦν τὸ δίκηο τους. Ἐμεῖς θὰ παρακολουθοῦμε στενὰ τὸ ζήτημα ποὺ προέκυψε μὲ τὸν κ. Μπολάνο καὶ τὴν Χειμάρρα γενικώτερα. Καὶ θὰ ἀγωνιζώμαστε γιὰ τὴν συνένωση ὅλου τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ Ἑλληνισμοῦ, ὁ ὁποῖος, μὲ τὴν διάσπαση ποὺ ἤδη ἔχει συντελεσθῇ, πολὺ λίγα πράγματα μπορεῖ νὰ πετύχῃ. ἔχει ξεκινήσει μιὰ προσπάθεια γιὰ νὰ σωθῇ τὸ σπίτι αὐτό, πάνω στὸ ὁποῖο ὁ χρόνος καὶ ἡ ἐγκατάλειψη ἔχουν ἀφήσει ἔντονα τὰ σημάδια τους, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ κινδυνεύῃ νὰ καταρρεύσῃ. Ἡ Ζάππειος Ἐπιτροπή ἔχει κάνει κάποιες προσπάθειες γιὰ τὴν σωτηρία καὶ τὴν ἀναστήλωση τοῦ ἱστορικοῦ κτιρίου, οἱ ὁποῖες ὅμως, γιὰ διαφόρους λόγους, δὲν ἔχουν τελεσφορήσει. Γι αὐτό, ὁ Βορειοηπειρωτικῆς καταγωγῆς γνωστὸς φιλόλογος καὶ τ. Λυκειάρχης κ. Νίκος Ὑφαντῆς, προτείνει νὰ ἐνισχυθῇ οἰκονομικὰ ἡ Ἀρχιεπισκοπὴ Ἀλβανίας, ὥστε νὰ ἀγοράσῃ τὸ σπίτι μὲ ὅλο τὸ οἰκόπεδο καὶ τὸν περιβάλλοντα χῶρο, προκειμένου νὰ ἀρχίσῃ χωρὶς χρονοτριβὴ ἡ ἀναστήλωση. Ἐμεῖς, ἐπικροτοῦμε τὴν πρόταση καὶ εὐχόμεθα τὴν σύντομη ὑλοποίησή της. Αὐτὸ θὰ εἶναι ἐλάχιστο δεῖγμα εὐγνωμοσύνης πρὸς τοὺς μεγάλους ἐθνικοὺς εὐεργέτες, τὸν Εὐαγγέλη καὶ τὸν Κωνσταντῖνο Ζάππα. «Β.Β.» ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ «Β.Β.» Τὸ «ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΝ ΒΗΜΑ», ποὺ ἀγωνίζεται γιὰ τὰ δίκαια καὶ τὰ δικαιώματα τῶν ἀδελφῶν μας τῆς Βορείου Ἠπείρου, κ υ κ λ ο φ ο ρ ε ῖ δ ω ρ ε ά ν Βέβαια, ὁ σκοπὸς εἶναι ἅγιος καὶ ἱερός. Ὅμως, τὰ ἔξοδά του εἶναι πολλὰ καὶ δυσβάστακτα γιὰ τὸ ἰσχνὸ βαλλάντιό μας. Γι αὐτὸ ὅσοι μποροῦν, ἄς συνδράμουν αὐτὴ τὴν προσπάθειά μας. Καὶ ἡ πιὸ μικρὴ προσφορὰ θὰ πιάσῃ τόπο. Ἐμεῖς, πάντως, σὺν Θεῷ, συνεχίζουμε τὴν προσπάθειά μας. ΠΑΣΥΒΑ - ΣΦΕΒΑ Τρόποι συνδρομῆς: α) Μέ ἐπιταγή στὸν Ἀριθμό Λογαριασμοῦ ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΗΣ 386/ ) β) Μὲ ταχυδρομικὴ ἐπιταγή στὴν διεύθυνση: «ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΝ ΒΗΜΑ» ΚΟΝΙΤΣΑ «ΤΟ ΤΕΙΧΟΣ ΤΟΥ ΑΙΣΧΟΥΣ» Τὸν περασμένο Δεκέμβριο, στὴν Εὐρώπη ἔγιναν γιορτὲς καὶ πανηγύρια, ἐξ αἰτίας τῆς συμπληρώσεως εἴκοσι (20) ἐτῶν ἀπὸ τὴν πτώση τοῦ τείχους ποὺ χώριζε στὰ δύο τὴν Γερμανία. Τὸ τεῖχος αὐτὸ ὑψώθηκε, μετὰ τὸ τέλος τοῦ Β Παγκοσμίου Πολέμου, ἀπὸ τοὺς ἀνατολικογερμανοὺς κομμουνιστές. Στὴν διάρκεια τῶν ἐτῶν ποὺ πέρασαν μέχρι τὸ 1989, ἀρκετοὶ ἐδολοφονήθησαν στὴν προσπάθειά τους νὰ περάσουν στὴν Δυτικὴ Γερμανία καὶ στὸν ἐλεύθερο κόσμο. Δικαιολογημένα, λοιπόν, χαρακτηρίστηκε ὡς «τεῖχος τοῦ αἴσχους» καὶ ὡς ἔνα ἀπὸ τὰ τελευταῖα κατάλοιπα τοῦ κομμουνισμοῦ, ὁ ὁποῖος, ὅπου ἐπεκράτησε καὶ ἔγινε ἐξουσία, ἄφησε πολυάριθμα θύματα, φτώχεια, δυστυχία καὶ ὀπισθοδρόμηση. Στὴν Ἀλβανία, γιὰ παράδειγμα, ὑπάρχουν διάσπαρτα ὅσα πολυβολεῖα ἔχουν ἀπομείνει ἀπὸ ἐκεῖνα ποὺ εἶχε στήσει ὁ ἀλήστου μνήμης κομμουνιστὴς δικτάτορας Ἐνβὲρ Χότζα.. Ὁ ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος ΑΞΙΟΛΟΓΗ ΔΗΛΩΣΗ Στὶς 31 Δεκεμβρίου 2009, ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου κύριος Χρυσόστομος ἔκανε μιὰ ἀξιόλογη δήλωση. Καὶ γιὰ μὲν τὴν θέση τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὸ σπουδαῖο φιλανθρωπικό της ἔργο στὴν Κύπρο, δὲν εἶναι ἁρμόδια ἡ Ἐφημερίδα μας νὰ σχολιάση. Ἐμεῖς θὰ μείνουμε στὸ σημεῖο ἐκεῖνο, ὅπου ὁ Μακαριώτατος ἀναφέρεται στὸ ἐθνικὸ θέμα τῆς Κύπρου. Λέει, λοιπόν, ὅτι ὁ Κύπριος Πρόεδρος κ. Χριστόφιας «ἄκουσε τόσο ἀπὸ τὸν ΘΛΙΒΕΡΑ «ΣΚΗΠΤΡΑ» Τὸ Συντονιστικὸ Ὄργανο Διώξεως Ναρκωτικῶν στὴν πρόσφατη (10η κατὰ σειρά) ἔκθεσή του, ἀναφέρει μὲ λεπτομερῆ στοιχεῖα, ὅτι «οἱ ἀλβανικὲς ἐγκληματικὲς ὀργανώσεις εἶναι αὐτὲς ποὺ ἔχουν τὴ μεγαλύτερη συμμετοχὴ στὴ διακίνηση μεγάλων ποσοτήτων ἡρωΐνης καὶ κάνναβης στὴ Χώρα μας». Ἦταν, βέβαια, γνωστό, ἐδῶ καὶ χρόνια, πὼς ἀπὸ τὴν Ἀλβανία ἔφθαναν τεράστιες ποσότητες ναρκωτικῶν στὴν Ἑλλάδα. Μάλιστα, τελευταῖα, γίνεται λόγος γιὰ εἰσαγωγὴ τόννων Ἡ «πράσινη γραμμὴ» στὴν Κύπρο Δικαιολογημένοι, ἑπομένως, καὶ οἱ πανηγυρισμοί. Ὅμως, μὲ τὸ ἄλλο «τεῖχος τοῦ αἴσχους» στὴν Κύπρο, δηλαδή μὲ τὸ τουρκοκυπριακὸ ψευδοκράτος, τὶ γίνεται; Μὲ τὸ τεῖχος ποὺ βάζει γύρω ἀπὸ τοὺς Βορειοηπειρῶτες ἡ Ἀλβανία, πότε καταπατῶντας τὰ κτήματά τους, πότε κατακρατῶντας τὴν ἐκκλησιαστικὴ περιουσία κ.ο.κ., ποιὸς θὰ ἀσχοληθῇ; Ἄς μὴ ξεχνᾶνε, λοιπόν, οἱ Εὐρωπαῖοι καὶ τὰ ἄλλα «τείχη». Ὄχι δυὸ μέτρα καὶ δύο σταθμά». «Β.Β.» Τοῦρκο Πρόεδρο, ὅσο καὶ ἀπὸ τὸν Τοῦρκο Πρωθυπουργό, ὅτι στὴν Κύπρο θέλουν δύο κράτη, ὄχι ὅμως Ὁμοσπονδία, καὶ μάλιστα λειτουργικὴ Ὁμοσπονδία. Ἐὰν φέρει (σημ.: ὁ κ. Χριστόφιας) τέτοιο σχέδιο, ποὺ νὰ προβλέπει δύο κράτη, καὶ πάλι νομίζω, δὲν θέλει νὰ τοῦ ποῦμε ἐμεῖς ὅτι δὲν περνᾷ ἀπὸ τὸν λαό. Λέμε μερικὲς ἀλήθειες, καὶ ἐπειδὴ ὁ Πρόεδρος δὲν εἶναι πρωτάρης - ἔχει πολλὰ χρόνια ποὺ προΐσταται μιᾶς ὁλόκληρης παράταξης - πρέπει νὰ μάθει νὰ ἀκούει καὶ ἀντίλογο. Ἔχουμε δημοκρατία, ἔχουμε ἐλευθερία τοῦ λόγου, καὶ δὲν νομίζω ὅτι πρέπει νὰ ἀναστατώνεται, ὅταν κάποιος κάνει μιὰ δήλωση, ποὺ δὲν τοῦ ἀρέσει. Δὲν πρέπει νὰ ἀκοῦμε καὶ ἐκεῖνα ποὺ δὲν μᾶς ἀρέσουν, φτάνει νὰ εἶναι σωστά». Χαιρόμαστε γιατὶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου ἀντιτάσσεται σθεναρὰ στὸ «σχέδιο Ἀνάν», ποὺ ἔρχεται τώρα μὲ καινούργια δῆθεν μορφή, καὶ ποὺ στὴν πραγματικότητα ἀπεργάζεται τὴν διχοτόμηση τῆς Μεγαλονήσου. Γι αὐτὸ καὶ προσυπογράφουμε τὴν δήλωση τοῦ Προκαθημένου τῆς Κυπριακῆς Ἐκκλησίας, τὸν συγχαίρουμε ὁλόθερμα (ὅπως καὶ ὅλη τὴν ἐκεῖ Ἐκκλησιαστικὴ Ἱεραρχία), διότι προμαχεῖ γιὰ τὰ δίκαια τοῦ Κυπριακοῦ Ἑλληνισμοῦ. Οἱ ταπεινὲς προσευχές μας τοὺς συνοδεύουν. «Β.Β.» ἀπὸ τὰ προϊόντα αὐτὰ τοῦ θανάτου. Ὅμως, τώρα, ἔχουμε ἐπίσημη καὶ πανηγυρικὴ ἐπιβεβαίωση τῆς θλιβερῆς καὶ ἰδιαίτερα ἐπικίνδυνης αὐτῆς καταστάσεως. Παρὰ τὶς φιλότιμες καὶ συνεχεῖς προσπάθειες τόσο τῶν τελωνειακῶν ὑπαλλήλων, ὅσο καὶ τῶν Συνοριακῶν Φρουρῶν, οἱ Ἀλβανοὶ ἔμποροι τοῦ θανάτου, ὄχι ὅλοι βέβαια, ἀλλά, πάντως, ἀρκετοὶ ἀπ αὐτούς, καταφέρνουν νὰ περνᾶνε τὰ σύνορα. Κι αὐτό, γιατί, δυστυχῶς, ἔχουν καὶ Ἑλλαδῖτες συνεργάτες, ἐνῷ μὲ τὰ κινητὰ τηλέφωνα εἶναι πανεύκολη ἡ μεταξύ τους ἐπικοινωνία καὶ συνεννόηση. Τὸ κακὸ ἔχει πάρει διαστάσεις, ποὺ τείνουν νὰ γίνουν ἀνεξέλεγκτες, δεδομένου, μάλιστα, ὅτι οἰ διακινητὲς τῶν ναρκωτικῶν εἶναι ἀδίστακτοι, φθάνοντας συχνὰ μέχρι καὶ τὸ ἔγκλημα. Γι αὐτὸ ἀπευθύνουμε θερμοτάτη ἔκκληση στοὺς ἐν Ἑλλάδι κρατοῦντες νὰ κινηθοῦν δραστήρια, χωρὶς ἀναβολή, προκειμένου νὰ παταχθῆ τὸ ἀπεχθές αὐτὸ «ἔμποριο», ποὺ ἀπειλεῖ ὁλόκληρο τὸν Ἑλληνισμό. «Β.Β.»