ΤΕΥΧΟΣ ΙΟΥΛΙΟΣ 2011 ΠΕΡΙΟΔΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ALPHA BANK. Καλό καλοκαίρι!

Transcript

1 ΠΕΡΙΟΔΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ALPHA BANK Καλό καλοκαίρι! 51

2 Amagazine Περιεχόμενα Amagazine ΤΟ ΘΕΜΑ 04 Τι σημαίνει επιλεκτική χρεοκοπία 05 H Ιταλία σώζει Ελλάδα και Ευρωζώνη; ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Φ. ΚΟΥΒΕΛΗ 06 «Οι εκλογές θα προκύψουν ως αναγκαστικό γεγονός» ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΕΙΣ 08 Η ζωή αλλάζει δίχως να κοιτάζει τη δική μας μελαγχολία 09 Γιατί με πνίγει η «αγανάκτηση»... ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ 10 To βασίλειο του Facebook 11 Πώς κατάντησε το Σύνταγμα 12 Οι καλύτερες παραλίες της Ελλάδας ΠΕΡΙΟΔΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ALPHA Ιπποκράτους 23, Αθήνα, Τηλ.: , Fax: , Ιδιοκτήτης: Σύλλογος Προσωπικού Alpha Εκδότης: Τάσος Διευθύνεται από Συντακτική Υπεύθυνοι έκδοσης: Θανάσης Παπαδής, Στέλιος Παπαπέτρου A

3 Editorial Πριν από 12 χρόνια, τέτοιον καιρό, η Ελλάδα ζούσε στην παραζάλη του Χρηματιστηρίου. Η ευφορία στο ζενίθ. Οι πάντες «έτρεχαν» μαζί με τις μετοχές. Για πολλούς το limit up είχε γίνει δεύτερη φύση τους. Ούτε τα μπάνια τους δεν μπορούσαν να απολαύσουν ήρεμα, αφού με το ένα πόδι στο νερό και στο άλλο στην αμμουδιά έδιναν εντολές στον χρηματιστή τους να αγοράσει την τάδε ή τη δείνα μετοχή. Ανακάλυπταν ευφάνταστα σενάρια και όλοι είχαν κάποια αποκλειστική πληροφορία για ένα -τάχα μου- ράλι που θα κάνει κάποια μετοχή. Το φετινό καλοκαίρι τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Η ψυχολογία της κοινωνίας βρίσκεται στο ναδίρ. Πολλοί φοβούνται το μοιραίο (βλέπε χρεοκοπία, στάση πληρωμών, επιστροφή στη δραχμή κ.λπ.) και η φημολογία καλπάζει. Κάτι η έλλειψη γνώσης, κάτι οι «μαϊντανοί» που έχουν φυτρώσει παντού, κάτι τα «παιδάκια» της Ευρώπης που δυσκολεύονται να αποφασίσουν, έχουν δημιουργήσει ένα ζοφερό περιβάλλον. Εμείς προτείνουμε πραγματική αντίσταση και πραγματική αγανάκτηση απέναντι σε αυτή τη μίζερη πραγματικότητα. Να γυρίσουμε την πλάτη, σε αυτό το «μαύρο σκηνικό» και να απολαύσουμε το καλοκαίρι. Ο καθένας με τις δυνατότητες που έχει. Στα νησιά μας, στα χωριά μας και στις παραλίες, να πούμε «όχι» στη μιζέρια και να φωνάξουμε ένα βροντερό «ναι» στην αισιοδοξία. Μπορεί να περνάμε δύσκολες στιγμές, αλλά ο πραγματικός κίνδυνος δεν είναι η χρεοκοπία, αλλά να καμφθεί το φρόνημά μας και η αισιοδοξία που ήταν ανέκαθεν το σήμα κατατεθέν του λαού μας. Με χαμόγελο στις αποσκευές μας ας τρέξουμε στις παραλίες. Ας απολαύσουμε το καλοκαίρι, γυρίζοντας έστω και για λίγο την πλάτη σε ό,τι μας πληγώνει. Καλό καλοκαίρι. 3

4 ΤΟ ΘΕΜΑ Τι σημαίνει «επιλεκτική του Θανάση Παπαδή Ο όρος «selective default» δεν αφορά πραγματικό γεγονός (παύση πληρωμών), αλλά είναι βαθμολογία των οίκων αξιολόγησης στην περίπτωση που εκλάβουν τη λύση που θα επιλεγεί ως αδυναμία της Ελλάδος να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της προς ένα μέρος των πιστωτών της. Υπάρχει ένα ερώτημα που απασχολεί ιδιαίτερα τους Ευρωπαίους. Αν τελικά υιοθετηθεί το σενάριο της επιλεκτικής χρεοκοπίας θα πληρωθούν τα CDS ή όχι; Κατηγορηματική απάντηση σε αυτό δεν υπάρχει. Όταν και εφόσον συμβεί η υποβάθμιση της ελληνικής οικονομίας στο SD, τότε θα αποφανθεί η ISDA αν πρόκειται για «πιστωτικό γεγονός» και Η Ε.Ε. δεν μπόρεσε σε καμία στιγμή να δείξει ότι αποτελεί Ένωση με όλη τη σημασία της λέξης πρέπει να πληρωθούν τα CDS ή όχι. Το πιθανότερο είναι πως δεν θα θεωρηθεί πιστωτικό γεγονός, αλλά κανείς δεν πρέπει να το προεξοφλήσει. Τίθεται το ερώτημα αν επιτρέπεται να υπάρξει επαναγορά ομολόγων από τη δευτερογενή αγορά στις μειωμένες τιμές που είναι σήμερα. Ναι, αυτό μπορεί να συμβεί αφού δεν θα πρόκειται ούτε για μονομερή απόφαση, αλλά ούτε και για διμερή. Οι αγορές ομολόγων θα γίνουν απρόσωπα μέσα από την αγορά, χωρίς να απαιτείται συμφωνία αγοραστή και πωλητή, πριν από την πράξη. Τέλος, στο παρελθόν υπάρχει ανάλογο προηγούμενο με την Ουρουγουάη το 1991, όπου και παρέμεινε σε αυτή την αξιολόγηση για 17 ημέρες. 404

5 ΤΟ ΘΕΜΑ Amagazine H Ιταλία σώζει Ελλάδα και Ευρωζώνη; Σε «νευρική κρίση» βρίσκεται η Ευρώπη βλέποντας την κρίση να λαμβάνει διαστάσεις και να απειλεί ολόκληρη τη Γηραιά Ήπειρο. Το μέχρι χθες πρόβλημα που άκουγε στο όνομα «Ελλάδα», έπαψε να αποτελεί προνόμιο της φυλής μας. Δεν είμαστε πλέον το κέντρο του κόσμου. Αποκτήσαμε «παρέα». Η Ιρλανδία και η Πορτογαλία ήταν μόνο η αρχή. Η αδυναμία των Ευρωπαίων ηγετών να βρουν μία πραγματικά βιώσιμη λύση για το χρέος απειλεί να «μολύνει» όλη την περιφέρεια της Ε.Ε., τουλάχιστον σε πρώτη φάση. Η Ιταλία μπήκε στο στόχαστρο των αγορών και οι αρχές της Ε.Ε. «βλέπουν» πως η γείτονα χώρα δεν είναι Ελλάδα, ούτε Ιρλανδία, ούτε Πορτογαλία, ούτε καν Ισπανία. Για να κατανοήσει κανείς το μέγεθος της Ιταλίας, αρκεί να παραθέσουμε μερικούς αριθμούς: Η Ελλάδα είναι το 2% της Ε.Ε., σε ό,τι αφορά το χρέος. Οι τρεις χώρες μαζί αντιπροσωπεύουν το 6%. Η Ισπανία είναι το 8% της Ευρωζώνης. Και η Ιταλία μόνη της αντιπροσωπεύει το 25%. Όπως αντιλαμβάνεται ο καθένας, ένα πρόβλημα στην Ιταλία ίσως να σήμαινε και τη διάλυση της Ευρωζώνης, αφού δεν θα μπορούσε να αντέξει το βάρος. Ο φόβος της Ιταλίας ίσως αποτελέσει την απαρχή για μία αλλαγή στάσης των Ευρωπαίων ηγετών απέναντι σε ένα υπαρκτό πρόβλημα που μέχρι σήμερα ήθελαν είτε να το παραβλέπουν είτε να το εστιάζουν στα «απολωλότα πρόβατα» της Ένωσης. Και μπορεί όντως κάποιες χώρες να ξέφυγαν από τους κανόνες, να υπερέβαλαν, αλλά ο πυρήνας του προβλήματος δεν είναι οι παραστρατημένες χώρες, αλλά ο τρόπος που οι χώρες αυτές αφέθηκαν από ένα ουσιαστικό ανύπαρκτο σύστημα ελέγχου να «παραστρατήσουν» και η αδυναμία μίας Ένωσης να δείξει πραγματικά ότι αποτελεί μία οντότητα. Η Ε.Ε. δεν μπόρεσε σε καμία στιγμή να δείξει ότι αποτελεί Ένωση με όλη τη σημασία της λέξης. Οι ισχυρές χώρες προσπάθησαν μέσα από την Ένωση να αποκομίσουν τα μεγαλύτερα οφέλη για λογαριασμό τους, ενώ οι αδύναμες χώρες το είδαν ως «καταφύγιο» για να καλύψουν τις αδυναμίες. Και οι μεν και οι δε παραβίασαν τις συνθήκες. Είδαν το προσωπικό όφελος και αγνόησαν το συνολικό και σήμερα όλοι μαζί «πληρώνουν» το τίμημα. Πολλοί στις Βρυξέλλες πιστεύουν πως ποτέ δεν είναι αργά να γίνει ένα νέο ξεκίνημα, πάνω σε άλλες βάσεις και το κυριότερο σε μία βάση αλληλεγγύης. Οι επόμενοι μήνες θα δείξουν εάν η Ευρώπη είναι έτοιμη να απαντήσει θετικά στη νέα πρόκληση ή αν θα χάσει μία ιστορική ευκαιρία να σταθεί στα πόδια της και να μπορέσει να δείξει τη δύναμή της. 055

6 ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Φώτης Κουβέλης «Οι εκλογές θα προκύψουν ως αναγκαστικό Η χώρα βρίσκεται μπροστά σε του ΣΤΕΛΙΟΥ δραματικές εξελίξεις για μία ακόμη ΠΑΠΑΠΕΤΡΟΥ φορά. Τα κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά αδιέξοδα συνθέτουν μια πρωτόγνωρη κατάσταση με τους πολίτες να ασφυκτιούν μπροστά στην έλλειψη προοπτικής και ελπίδας για το μέλλον. Πόσο πιθανή είναι η προσφυγή στις κάλπες το ερχόμενο φθινόπωρο; Η κοινωνία είναι αντίπαλη, στη συντριπτική της πλειονότητα, προς την ασκούμενη κυβερνητική πολιτική. Το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα είναι και κοινωνικά άδικο και οικονομικά αναποτελεσματικό. Τα προωθούμενα μέτρα με το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα και τον εφαρμοστικό νόμο πλήττουν βαρύτατα την κοινωνία και ιδιαίτερα 06 τους κοινωνικά αδύναμους. Η κοινωνία δεν πείθεται από τις κυβερνητικές επιλογές όταν βιώνει την ανισότητα, το άδικο των μέτρων και έχει συνείδηση αδιεξόδου. Εκτιμώ ότι οι εκλογές θα προκύψουν ως αναγκαστικό γεγονός. Πιστεύετε ότι ο πρωθυπουργός έχει εξαντλήσει όλα τα μέσα που διαθέτει για να κάνει κάποιες διορθωτικές κινήσεις από δω και πέρα; Αναφέρομαι στο ενδεχόμενο δημιουργίας ενός κυβερνητικού σχήματος έκτακτης ανάγκης από τεχνοκράτες και προσωπικότητες εκτός κοινοβουλίου. Κανένας ανασχηματισμός, καμία «κυβέρνηση προσωπικοτήτων» δεν μπορεί να δώσει αποτελεσματική λύση για τη χώρα, αν δεν υπάρξει αλλαγή πολιτικής, με σταθερές επιλογές την προάσπιση της κοινωνικής συνοχής και την προώθηση της ανάπτυξης. Τέτοιες επιλογές λειτουργούν για ένα μικρό διάστημα ως διαδικασίες εξωραϊσμού, αλλά δεν μπορούν να πείσουν με διάρκεια την κοινωνία. Τα περιθώρια των επιλογών και των κινήσεων του κ. Παπανδρέου σχεδόν έχουν εξαντληθεί. Τι περιθώρια υπάρχουν σήμερα για τη συνεργασία των δυνάμεων από τον ευρύτερο αριστερό χώρο; Ο κατακερματισμός των δυνάμεων της Αριστεράς είναι υπαρκτό ζήτημα και αναμφισβήτητα πρέπει να αντιμετωπιστεί. Η αντιμετώπισή του, όμως, δεν μπορεί να γίνεται ερήμην ουσιαστικών και μεγάλων διαφορών, τόσο στο

7 ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ A Συνέντευξη του Προέδρου της Δημοκρατικής Αριστεράς, Φώτη Κουβέλη, στο Alpha magazine περιεχόμενο της ασκούμενης πολιτικής, όσο και στον στρατηγικό στόχο. Δεν μπορεί να αποτελεί ως μόνο στοιχείο αντιμετώπισης του πολυκερματισμού της Αριστεράς η αντιμνημονιακή στάση. Η Δημοκρατική Αριστερά θα έχει την αυτόνομη παρουσία της στις εκλογές, όποτε και αν γίνουν, με καθοριστικό στοιχείο τις θέσεις της, το πρόγραμμά της και τις ιδέες της. Με αυτά διαμορφώνει συνεργασίες και συνεχώς μεγαλύτερη σχέση πολιτικής εμπιστοσύνης με τους Αριστερούς και προοδευτικούς πολίτες, με τους πολίτες που αναφέρονται στον δημοκρατικό σοσιαλισμό και την αριστερή σοσιαλδημοκρατία, τους πολίτες που αναφέρονται στην πολιτική οικολογία και τα δημοκρατικά κινήματα των πολιτών. Θα συμμετείχατε σε ένα κυβερνητικό σχήμα και με ποιες προϋποθέσεις; Όλες οι επιλογές της Δημοκρατικής Αριστεράς γίνονται στη βάση συγκεκριμένων προγραμματικών δεσμεύσεων και με μόνο γνώμονα το συμφέρον της χώρας. Σήμερα η εκδοχή αυτή αποτελεί σενάριο επί χάρτου. Σε κάθε περίπτωση, όμως, όπως είναι η κατάσταση σήμερα δεν υπάρχουν οι προγραμματικές προϋποθέσεις για τη συμμετοχή σε ένα κυβερνητικό σχήμα. Η Δημοκρατική Αριστερά είναι απέναντι στο μνημόνιο, δεν μπορεί να συμφωνήσει με επιλογές που οδηγούν στη διάλυση της κοινωνικής συνοχής. Οι πλέον πρόσφατες δημοσκοπήσεις δείχνουν μια πρωτόγνωρη συρρίκνωση του εκλογικού ποσοστού αθροιστικά και των δύο κομμάτων εξουσίας. Βρισκόμαστε μπροστά στο «τέλος εποχής» των κομματικών σχηματισμών που κυβέρνησαν τη χώρα μετά τη μεταπολίτευση; Πολλές φορές πολιτικοί, επιστήμονες και αναλυτές έχουν μιλήσει για το τέλος της μεταπολίτευσης και για το τέλος των παραδοσιακών κομματικών σχηματισμών. Νομίζω ότι σήμερα πραγματικά μπαίνουμε σε ένα νέο κύκλο, στον οποίο αποδυναμώνεται εντυπωσιακά ο δικομματισμός και ενισχύονται οι μικρότεροι σχηματισμοί και τα ποσοστά των αναποφάσιστων. Πρόκειται για μια εξέλιξη που δείχνει τόσο την αμφισβήτηση του πολιτικού συστήματος όσο και τις «υγιείς» αναζητήσεις για νέες πολιτικές απαντήσεις. Το πολιτικό σύστημα αποσυντίθεται, απαξιωμένο από το περιεχόμενο της πολιτικής που ο δικομματισμός άσκησε. Το ζητούμενο είναι η ανασύνθεση του πολιτικού συστήματος, όχι με τα φθαρμένα εργαλεία και τις μεθόδους του παρελθόντος, αλλά με όρους κοινωνίας και με ευθύνη απέναντι στη χώρα και τους πολίτες. Ο πρόεδρος της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΉΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, Φώτης Κουβέλης, μιλώντας στο περιοδικό εκτιμά ότι οι εκλογές θα προκύψουν ως αναγκαστικό γεγονός και επισημαίνει ότι καμία «κυβέρνηση προσωπικοτήτων» δεν μπορεί να δώσει αποτελεσματική λύση για τη χώρα εάν δεν υπάρξει αλλαγή πολιτικής. Θεωρεί ότι όπως είναι η κατάσταση σήμερα δεν υπάρχουν οι προγραμματικές προϋποθέσεις για τη συμμετοχή της ΔΗ- ΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ σε ένα κυβερνητικό σχήμα και χαρακτηρίζει αυτή την εκδοχή ως «σενάριο επί χάρτου». Τέλος, επισημαίνει ότι σήμερα το ζητούμενο είναι η ανασύνθεση του πολιτικού συστήματος, όχι με τα φθαρμένα εργαλεία του παρελθόντος αλλά με όρους κοινωνίας και με ευθύνη απέναντι στη χώρα και τους πολίτες. 07 5

8 ΤΕ ΥΧΟ Σ Ι Ο ΥΛΙ Ο Σ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΕΙΣ Η ζωή αλλάζει δίχως να κοιτάζει τη δική μας του ΣΤΕΛΙΟΥ ΠΑΠΑΠΕΤΡΟΥ 08 4 Η πολιτική ελίτ της χώρας, με ελάχιστες εξαιρέσεις, αδυνατεί να κατανοήσει το πνεύμα των καιρών. Μοιάζει κουρασμένη και κυρίως ξεπερασμένη από τη δυναμική των πραγμάτων Κ άπως έτσι πέρασαν περίπου 3 δεκαετίες. Και εξηγούμαι. Από τη λογική του «Τσοβόλα δώστα όλα», φθάσαμε στο «τρόικα πάρτα όλα». Οι περισσότεροι από εμάς, όχι όλοι, κουβαλήσαμε εντός μας μια εκκωφαντική σιωπή. Για δεκαετίες. Σφυρίζαμε αδιάφορα για όσα συνέβαιναν. Και ήταν πολλά! Ο δημόσιος βίος διαβρώθηκε από τη λογική της «αρπαχτής». Τα κόμματα εξουσίας εξακολουθούν να αλληλοκατηγορούνται με μανία, αναζητώντας άραγε τι; Τις αιτίες της παρακμής ή την άφεση αμαρτιών; Από κοινωνία πολιτών (αν υπήρξαμε ποτέ) μετατραπήκαμε σε κοινωνία «πολιτικών πελατών». Τώρα ο λόγος ανήκει στους πολίτες. Ακόμη κι αν ο λόγος αυτός είναι γεμάτος από θυμό, οργή, αγανάκτηση, πίκρα, απογοήτευση, είναι λόγος που πρέπει να ακουστεί. Γιατί; Επειδή μέσα σε 12 μήνες άλλαξαν τα πάντα. Δηλαδή, κατέρρευσαν προσδοκίες και προγράμματα μιας ολόκληρης ζωής. Οι περισσότεροι από εμάς νιώθουμε ότι από δω και πέρα τίποτε δεν θα είναι όπως ήταν επί δεκαετίες. Τέλος εποχής. Οι πλατείες γέμισαν κόσμο. Ένα ετερόκλητο πλήθος ανθρώπων που απλά ήθελε να ακουστεί η φωνή του χωρίς να υπάρχει διαμεσολάβηση. Άνεργοι, επαγγελματίες, φοιτητές, νέοι, ηλικιωμένοι, παιδιά που δουλεύουν για 592 ευρώ μεικτά τον μήνα. Πολλά από αυτά με σπουδές και μεταπτυχιακό. Υπήρξαν και ακραίες συμπεριφορές. Τις κατανοώ, αλλά δεν τις επιδοκιμάζω. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι ξέρουν τι δεν θέλουν. Αλλά δεν γνωρίζουν προς τα πού θα πρέπει να συνεχίσει την πορεία του αυτός ο τόπος και με ποιες προϋποθέσεις. Ήδη έχουμε ανέργους και ποσοστό ανεργίας 16,2%. Όμως: Ο κάθε ένας από τους ανέργους είναι άνεργος 100%. Χωρίς ελπίδα. Χωρίς προοπτική. Ανάμεσά τους οι 4 στους 10 είναι νέοι κάτω των 25 ετών. Οι πλατείες αποδοκίμασαν τους πολιτικούς και την τάξη πραγμάτων που οι τελευταίοι διαμόρφωσαν. Η αγωνία όσων συνθλίβονται από το μνημόνιο και τα οικονομικά μέτρα που αυτό επιβάλλει δεν θα περιοριστεί σε ό,τι είδαμε μέχρι σήμερα. Η πολιτική ελίτ της χώρας, με ελάχιστες εξαιρέσεις, αδυνατεί να κατανοήσει το πνεύμα των καιρών. Μοιάζει κουρασμένη και κυρίως ξεπερασμένη από τη δυναμική των πραγμάτων. Ακόμη και οι αναλυτικές ιέρειες των δημοσκοπήσεων διαπιστώνουν σήμερα ότι τα δημοσκοπικά τους ευρήματα δύσκολα αποκρυπτογραφούνται. Πώς, λοιπόν, να διεκδικήσει κανείς τη μοναδική και αυθεντική ερμηνεία των «αγανακτισμένων»; Μπήκαμε πλέον σε μια περίοδο όπου ο κάθε ένας θα πρέπει να μετρήσει το μπόι του. Και αυτό αφορά τους πάντες. Πολίτες, κόμματα, επιχειρήσεις, συνδικάτα. Αφορά κάθε ατομική και συλλογική έκφραση της ελληνικής κοινωνίας. Τέλος εποχής λοιπόν. Ας μην ξεχνάμε όμως κάτι. Για να βγούμε από αυτή την κατάσταση πρέπει, όπως έγραψε ο ποιητής, να κάνουμε «άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά».

9 Γιατί με πνίγει η «αγανάκτηση»... τhσ ΔΕΣΠΟΙΝΑΣ ΜΠΑΚΑΛΗ Ναι, χιλιάδες Eλληνες σηκώθηκαν από τον καναπέ τους και αποφάσισαν να αντιδράσουν. Μαζί τους και πολλά ανήλικα παιδιά που διδάχτηκαν τη νέα μαγκιά «Μουτζώνουμε τη Βουλή» Amagazine Στις απίστευτα δραματικές στιγμές που ζήσαμε (και δυστυχώς συνεχίζουμε να ζούμε) το φαινόμενο του «πάμε πλατεία» ξάφνου έλαβε άλλες διαστάσεις... Η πρόσκληση ξεκίνησε από το Facebook, έλαβε τον επαναστατικό χαρακτήρα του twitter -με εμφανή τα σημάδια ζήλιας της «πλατείας Tahir»- κορυφώθηκε με την ισπανική πρόκληση του «Ξυπνήστε» (άσχετα αν αυτή αναφερόταν σε ποδοσφαιρικό παιχνίδι) και ολοκληρώθηκε σε ένα σκηνικό με έντονη την οσμή τσίκνας από σουβλάκια (πάντα με πώληση χωρίς απόδειξη), και αρχαιοελληνικής καρικατούρας της Κάτω Πλατείας. Ναι, χιλιάδες Έλληνες σηκώθηκαν από τον καναπέ τους και αποφάσισαν να αντιδράσουν. Μαζί τους και πολλά ανήλικα παιδιά που διδάχτηκαν τη νέα μαγκιά «Μουτζώνουμε τη Βουλή». Μια Βουλή που οι ίδιοι οι αγανακτισμένοι εκλέξαμε ενάμιση χρόνο πριν με τη δική μας ψήφο Μαζί τους, σε παρακάτω πλατεία, η επιστημονική κοινότητα και οι καλλιτέχνες μας. Σηκώθηκαν και αυτοί από τον ύπνο δεκαετιών και αποφάσισαν να αγανακτήσουν Αντί να δένουν σχοινί στο λαιμό τους και να πραγματοποιούν «χαρακίρι» για την αδράνεια, την ανοχή, ακόμη και τη συμμετοχή πολλές φορές, η πνευματική ηγεσία του τόπου αγανακτεί Κανείς από τους αγανακτισμένους δεν φέρει ευθύνη για την κατάσταση της πατρίδας μας σήμερα. Κανείς με τη στάση του, τη νοοτροπία του, τη συμπεριφορά του, την ψήφο του, δεν συνετέλεσε στην κατάντια του σήμερα. Μία κατάντια που επί δεκαετίες στηρίζουμε κοιτώντας μόνο το μικρόκοσμο των συμφερόντων μας, ξεχνώντας ό,τι έχει να κάνει με το σύνολο, την πατρίδα και προπάντων την ατομική μας ευθύνη. Ε, ναι λοιπόν αγανακτώ. Αγανακτώ ενάντια στην όψιμη αγανάκτηση, αυτή που με «ξεκουνά» από την καρέκλα μου μόνο όταν θίγονται τα προσωπικά μου «κεκτημένα». Αγανακτώ ακόμη και στη σκέψη της πιθανότητας να ζήσουν τα παιδιά μου σε μία χώρα εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αγανακτώ και αναλαμβάνω τις ευθύνες μου. Αγανακτώ και δεν «πάω πλατεία». Γιατί η επανάσταση δεν είναι «χαβαλές» που συνεχίζεται με ποτάκι... Γιατί η επανάσταση θέλει ρεαλιστική πρόταση, μα πάνω από όλα θέλει «ξεβόλεμα».. Γιατί η Δημοκρατία, που γέννησε αυτός ο τόπος, δεν είναι παιχνίδι και η πολιτική απαιτεί ουσιαστική θέση και πρόταση και όχι «τηλεοπτικά τσαντίρια». Αγανακτώ και δεν «πάω Πλατεία» γιατί θέλω να κοιτάζω τα παιδιά μου στα μάτια αύριο, αντί να τρώω τη μούτζα που τα έμαθα να δίνουν. 09 5

10 ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ To βασίλειο του Facebook Αντίστοιχα με το Facebook υπάρχουν δεκάδες άλλα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Από τα πιο γνωστά: Twitter γρήγορη επικοινωνία σε 140 χαρακτήρες ΥouTube για την ανάρτηση των video Flickr για την ανάρτηση των φωτογραφιών Linkedin που απευθύνεται καθαρά σε επαγγελματίες Google Plus η απάντηση της Google στο Facebook. Νέα πλατφόρμα που κατακτά όλο και περισσότερους χρήστες. 410 Εχετε ακούσει τον όρο Μέσο Κοινωνικής Δικτύωσης; Αν όχι, σύμφωνα με την πρόσφατη έρευνα του Ινστιτούτου Επικοινωνίας, ανήκετε μόλις στο 26% των Ελλήνων χρηστών internet που δηλώνουν άγνοια του όρου. Ίσως όμως έχετε ακούσει τις λέξεις Facebook, YouTube, Twitter Τι τελικά είναι τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης; Με απλά λόγια είναι διαδικτυακές πλατφόρμες που επιτρέπουν την επικοινωνία μεταξύ των χρηστών, την ανταλλαγή πληροφορίας, ενώ βασίζονται σε ένα νέο στοιχείο που κατακτά την επικοινωνία: στο «μοίρασμα». Οι χρήστες μοιράζονται τη γνώση, την πληροφορία και ακόμη περισσότερο, μοιράζονται τη συναισθηματική κατάσταση, την άποψη, τον προβληματισμό. Ο βασιλιάς Το Facebook, ο βασιλιάς των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης, δημιουργήθηκε τον Φεβρουάριο του 2004 από τον δευτεροετή τότε φοιτητή του Harvard Mark Zuckerberg και τους συμφοιτητές του στο μάθημα των Ηλεκτρονικών Υπολογιστών, με στόχο τη γνωριμία μεταξύ των φοιτητών του πανεπιστημίου. Η ιδέα, όπως και το όνομα προέκυψε από το βιβλίο (book) που δινόταν στους φοιτητές του πανεπιστημίου ώστε να διευκολυνθούν στη μεταξύ τους γνωριμία. Αν και αρχικά πρόσβαση είχαν μόνο οι φοιτητές του Harvard, στη συνέχεια η χρήση του επεκτάθηκε και σε άλλα δύο πανεπιστήμια της Βοστόνης. Σταδιακά επεκτάθηκε στα υπόλοιπα πανεπιστήμια -πριν από το μεγάλο άνοιγμα στα λύκεια- και, τέλος, σε όποιον επιθυμεί να εγγραφεί και δηλώσει ηλικία άνω των 13 ετών. Από τον Ιούλιο του 2010 το Facebook έχει πάνω από 500 εκατομμύρια ενεργούς χρήστες σε όλο τον κόσμο, και εξελίσσεται συνεχώς ξεπερνώντας σήμερα τα 715 εκατομμύρια, δηλαδή 215 εκατ. χρήστες μέσα σε ένα χρόνο... και η Ελλάδα Σε περισσότερα από τρία εκατομμύρια τετρακόσιες χιλιάδες ανέρχονται οι Έλληνες χρήστες του Facebook, με 31,79% διείσδυση στον πληθυσμό και το μαγικό 68,76% διείσδυση στους Έλληνες χρήστες του internet, η χώρα μας κατατάσσεται στην 40η θέση παγκοσμίως (στοιχεία 13/7/11). Και αν τα παραπάνω σας είναι γνωστά, οι παρακάτω πληροφορίες μπορεί να σας ενδιαφέρουν για να τις να μοιραστείτε με τους διαδικτυακούς φίλους Αν το Facebook ήταν χώρα θα ήταν η 3η Το Facebook είναι διαθέσιμο σε 70 διαφορετικές Ο μέσος χρήστης έχει 130 διαδικτυακούς Η πιο διάσημη σελίδα στο Facebook είναι η ίδια η σελίδα του. Facebook με περίπου 48, 5 εκατ. «θαυμαστές», ενώ από τις μάρκες πρώτη έρχεται η Coca- Cola (στοιχεία Στην Αυστραλία επιτρέπονται δικαστικές επιδόσεις μέσω Πανεπιστήμια, ακόμη και σχολεία χρησιμοποιούν το μέσο για τις παραδόσεις Η εκτεταμένη χρήση του Facebook επηρέασε ακόμη και την ψυχιατρική. Πλέον υπάρχει και η διαταραχή «Facebook addiction disorder» Γι αυτούς που ακόμη δεν πείστηκαν για τη δύναμη του μέσου και νομίζουν ότι οι νέοι τρόποι επικοινωνίας δημιουργούν μόνο διαδικτυακές παρέες, ενώ απέχουν από την οικονομία, σας δίνουμε άλλο ένα νούμερο: Η σημερινή αξία του Facebook εκτιμάται μεταξύ 7, 9-11 δισεκατομμύρια (!) δολάρια... Και ο Σύλλογός μας: Με ένα Search του «Σύλλογος Προσωπικού Alpha Bank» ή στο link group.php?gid=

11 ΤΕ ΥΧΟ Σ Ι Ο ΥΛΙ Ο Σ ρεπορταζ Πώς κατάντησε... το Σύνταγμα! 11 5

12 ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ οι καλύτερες παραλίες της Ελλάδας Κουκουναριές Σκιάθος 12 Ζαχάρω -Ν. Ηλείας-

13 ΤΕ ΥΧΟ Σ Ι Ο ΥΛΙ Ο Σ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ Κάθισμα -Λευκάδα- Πόρτο Κατσίκι -Λευκάδα- Μύρτoς -Κεφαλλονιά- Naυάγιο -Ζάκυνθος- Φαλάσαρνα -Χανιά- Γέρακας -Ζάκυνθος- Aγιος Προκόπιος -Νάξος- 13