ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΕΝΟΡΙΑΣ ΧΡΥΣΕΛΕΟΥΣΗΣ ΣΤΡΟΒΟΛΟΥ

Transcript

1 ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΕΝΟΡΙΑΣ ΧΡΥΣΕΛΕΟΥΣΗΣ ΣΤΡΟΒΟΛΟΥ ΕΤΟΣ 6 ο, ΤΕΥΧΟΣ 4 ο, ΙΟΥΛΙΟΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2018

2 ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΧΡΥΣΕΛΕΟΥΣΗΣ ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΟΦΙΑΣ Εἰκόνα ἐξωφύλλου: Παναγία δεομένη, 16ος αἰ., προσκυνηματικὴ εἰκόνα τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Παναγίας Χρυσελεούσης Στροβόλου. 2

3 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΕΝΟΡΙΑΣ ΧΡΥΣΕΛΕΟΥΣΗΣ ΣΤΡΟΒΟΛΟΥ Ἔτος 6 ο, Τεῦχος 4 ο, Ἰούλιος - Αὔγουστος 2018 ΙΕΡΟΙ ΝΑΟΙ: Παναγίας Χρυσελεούσης Τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ Ἐκδότης/Ἰδιοκτήτης: Ἐκκλησιαστικὴ Ἐπιτροπὴ Ἐνορίας Παναγίας Χρυσελεούσης Στροβόλου Ὑπεύθυνος σύνταξης: Πρωτ. Μαρῖνος Παπαχριστοδούλου (τηλ ) Συνεργάτες: Οἰκ. Ἀνδρέας Ζορπᾶς Πρωτ. Κωνσταντῖνος Χριστοδούλου Πρωτ. Ἰωάννης Uliniuc Πρεσβ. Νικόλαος March Πρεσβ. Αντρέας Χρίστου Διάκ. Θεόδωρος Πιτταρᾶς Μαρία Οὐλινιούκ Γιάγκος Εὐθυμιάδης Θωμᾶς Ἀν. Παπαθωμᾶς ἐπικοινωνίας: enoriako.deltio@gmail.com ΕΠΙΚΑΙΡΑ 4 Λίγα λόγια γιὰ τὴν ἀληθινὴ ἐξομολόγηση ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ 8 Ἡ Ἁγία Μεγαλομάρτυς Μαρίνα - 17 Ἰουλίου ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ / ΥΜΝΟΛΟΓΙΑ 11 Τόπος Λατρείας ΑΠΟ ΤΗ ΣΟΦΙΑ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΜΑΣ 15 Περὶ ἱερᾶς ἐξομολογήσεως - Προσευχόμενος Η ΓΩΝΙΑ ΤΩΝ ΝΕΩΝ 17 Ἀπόστολος Βαρνάβας, ὁ ἱδρυτὴς καὶ προστάτης τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ 20 Φίλιππου Μαμαλάκη - Μεγαλώνοντας παιδιὰ γιὰ τὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ΙΕΡΕΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ 21 ΙΟΥΛΙΟΥ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΔΟΓΜΑ ΚΑΙ ΖΩΗ 27 Ἡ ἐνανθρώπιση τοῦ Λόγου ἡ μόνη ὁδὸς γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου (μέρος Β ) ΠΟΡΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ 29 ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ Ἡ ἐλευθερία τοῦ παιδιοῦ καὶ τὸ κύρος τοῦ γονέα ΠΑΤΕΡΙΚΑ 33 Ἁγίου Κυρίλλου Ἱεροσολύμων - Μυσταγωγικαὶ Κατηχήσεις - Κατήχηση Μυσταγωγικὴ Δ Γιὰ τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ A MESSAGE OF FAITH 38 Abortion and our response ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΙΕΡΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ 41 ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΔΩΡΗΤΕΣ ΕΝΟΡΙΑΚΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ 42 Παράλληλη δημοσίευση: facebook.com/inagiassofias 3

4 ΕΠΙΚΑΙΡΑ Λίγα λόγια γιὰ τὴν ἀληθινὴ ἐξομολόγηση τοῦ Μητροπολίτη Ἄντονυ (Μπλούμ) τοῦ Σουρόζ Ἐπιμέλεια: Πρωτ. Μαρίνου Παπαχριστοδούλου 4 Ὅταν ἕνα παιδὶ ἔρχεται γιὰ ἐξομολόγηση μοῦ μεταφέρει, ἀπὸ μνήμης ἢ σὲ γραπτό, μιὰ σύντομη ἢ μακριὰ λίστα ἁμαρτιῶν. Ὅπως ἀνακαλύπτω στὴ συνέχεια, ἔχει συνήθως συνταχθεῖ χωρὶς τὴ συμμετοχὴ τοῦ ἴδιου τοῦ παιδιοῦ καὶ ἀντανακλᾶ μόνο τὰ παράπονα καὶ τὴν κριτικὴ τῶν γονέων του. Παρόμοια ἐμπειρία ἔχει κανεὶς μὲ ἐνήλικες ἀνθρώπους ποὺ ἐμφανίζονται μὲ λίστες ποὺ ἀνακάλυψαν σὲ σχετικὰ βιβλία ἢ συνέταξαν μὲ τὴ συνδρομὴ τῶν πνευματικῶν τους γερόντων. Ἔτσι, τὸ ἑπόμενο βῆμα εἶναι νὰ θέσω τὸν ἄνθρωπο μπροστὰ στὸν προβληματισμὸ νὰ διερευνήσει τὴ δική του, προσωπικὴ σχέση μὲ τὸν Χριστό. Οἱ περισσότεροι δὲν ἔχουν παρὰ μιὰ ἐπιφανειακή, ἐξ ἀκοῆς γνωριμία μαζί Του, γι αὐτὸ καὶ τοὺς ἐνθαρρύνω νὰ Τὸν γνωρίσουν καλύτερα μέσα ἀπὸ τὴν ἀνάγνωση τοῦ Εὐαγγελίου. Ἀπὸ μιὰ τέτοια προσέγγιση ἀρχίζει κανεὶς νὰ καταλαβαίνει ἂν τὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ τὸν ἑλκύει, ἐὰν ἐπιθυμεῖ νὰ γίνει ὅμοιος μὲ τὸν Χριστὸ καὶ νὰ κτίσει μὲ Ἐκεῖνον μιὰ σχέση φιλίας. Ἂς ἀναρωτηθοῦμε, λοιπόν, ἂν τὸ στοιχεῖο τῆς φιλίας ὑπάρχει στὴ δική μας σχέση μὲ τὸν Χριστό. Ἂς ρωτήσουμε τὸν ἑαυτό

5 μας ἐὰν προσπαθήσαμε μὲ κάποιο τρόπο νὰ Τοῦ δώσουμε χαρὰ καὶ νὰ συμπαρασταθοῦμε στὸ ἔργο Του. Ἂν τὸ συμπέρασμα εἶναι ὅτι ἡ σχέση αὐτὴ μᾶς ἀφήνει ἀδιάφορους, θὰ χρειαστεῖ νὰ ἐπανεξετάσουμε τί σημαίνει τελικὰ νὰ εἴμαστε Χριστιανοί. Ἐὰν ὅμως νιώθουμε εἰλικρινὰ τὸν Χριστὸ ὡς φίλο, ἂς ἀρχίσουμε νὰ ρωτοῦμε τὸν ἑαυτό μας καθημερινά: Τί ἔκανα, τί εἶπα, τί σκέφτηκα καὶ αἰσθάνθηκα, ποὺ μπορεῖ νὰ Τοῦ δώσει χαρὰ ἢ θλίψη; Κι αὐτὸ ἀκριβῶς τὸ βίωμα ἂς μεταφέρουμε στὴν Ἐξομολόγηση: Ἀνάμεσα στὴν τελευταία καὶ τὴ σημερινὴ ἐξομολόγηση ὑπῆρξα ἕνας ἄπιστος, ἕνας ἀδιάφορος, ἕνας δειλὸς σύντροφος ἢ ἀντιθέτως, παραστάθηκα ὡς φίλος... Ὅταν προσερχόμαστε στὴν ἐξομολόγηση σπεύδουμε πρόσωπο μὲ πρόσωπο πρὸς ἕναν φίλο. Δὲν πρόκειται νὰ μᾶς κρίνει καὶ νὰ μᾶς καταδικάσει κανείς. Ἂς πολεμήσουμε τὸν φόβο ποὺ μᾶς διακατέχει γι αὐτὸ ποὺ πρόκειται νὰ συμβεῖ. Ἐρχόμαστε στὸν Ἕνα τῆς Τριάδος ποὺ ὄντας Θεὸς ἐπέλεξε ἀπὸ ἀγάπη γιὰ μᾶς νὰ γίνει Ἄνθρωπος, ν ἀναλάβει πάνω Του τὴν ἀνθρώπινη φθορὰ καὶ νὰ δώσει τὴ ζωή Του γιὰ μᾶς. Ἡ ζωὴ καὶ ὁ θάνατός Του εἶναι ἡ ἀπόδειξη ὅτι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸν ἄνθρωπο εἶναι τόσο μεγάλη ὥστε νὰ μποροῦμε νὰ τὸν πλησιάσουμε χωρὶς δισταγμό, μὲ τὴν προσδοκία ὅτι σὲ κάθε περίπτωση θὰ ἀγκαλιάσει τὴν ἀδυναμία μας, πέρα ἀπὸ ἠθικὲς ἀξιολογήσεις. Ἂς εἴμαστε βέβαιοι ὅτι, ἐὰν κάποιος πρόκειται νὰ θρηνήσει γιὰ τὴν ἀναξιότητα καὶ τὴν ἁμαρτία μας μὲ συμπόνια, ἔλεος, ἀγάπη δὲν εἶναι παρὰ Ἐκεῖνος ποὺ θὰ ἦταν πρόθυμος νὰ σαρκωθεῖ καὶ νὰ πεθάνει ἔστω καὶ γιὰ ἕναν μόνο ἁμαρτωλό, γιατὶ δὲν μπορεῖ νὰ ὑπομείνει τὴν ἀπώλεια κανενός. Αὐτός, λοιπόν, εἶναι ὁ Χριστός, στὸν Ὁποῖο προσερχόμαστε κατὰ τὴν ἐξομολόγηση. Προσδοκᾶ τὴν ἴαση, τὴν παραμυθία, τὴν στήριξή μας ὄχι τὴν κρίση καὶ καταδίκη μας. Καὶ τότε ποιὸς εἶναι ὁ ρόλος τοῦ ἱερέως; Στὴν εὐχὴ ποὺ διαβάζει ὁ κληρικὸς πρὶν τὸ μυστήριο ὀνομάζεται μάρτυρας. Καλεῖται ἀπὸ τὸν Κύριο νὰ παρευρίσκεται ἐνώπιον τοῦ ἁμαρτωλοῦ γιὰ νὰ μαρτυρήσει τὸ γεγονὸς τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ γιὰ ἐκεῖνον, νὰ βεβαιώσει ὅτι ὁ Κύριος εἶναι παρὼν καὶ ἡ μόνη ἐπιθυμία καὶ 5

6 6 πρόθεσή Του εἶναι ἡ σωτηρία καὶ ἡ αἰώνια εὐφροσύνη τοῦ μετανοοῦντος. Ἐπίσης, ὁ ἱερέας παρευρίσκεται στὸ ὄνομα τοῦ ἁμαρτωλοῦ, γιὰ νὰ ἱκετεύσει καὶ νὰ μεσιτεύσει στὸν Κύριο γιὰ τὴν συμφιλίωση τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὴν Ἐκκλησία. Ἂς ἀλλάξουμε, λοιπόν, τὸν τρόπο τῆς ἐξομολόγησης: ἂς διώξουμε τὸν φόβο τῆς τιμωρίας ἢ τῆς ἀπόρριψης κι ἂς βροῦμε τὸ θάρρος νὰ ἐλαφρώσουμε τὴν καρδιά μας ἀπὸ κάθε ἀμφιβολία. Ὁ Χριστὸς δὲν πρόκειται νὰ μᾶς ἀρνηθεῖ. Ἴσως ἡ ἐξομολόγησή μας νὰ εἶναι γιὰ Ἐκεῖνον ἕνας νέος σταυρός, ἀλλὰ θὰ τὸν δεχθεῖ, ἀφοῦ μᾶς ἀγαπᾶ πέρα ἀπὸ κάθε κρίση, μέχρι θανάτου: Ὁ θάνατός του ἔγινε ἡ δική μας ζωή ζωὴ μέσα στὸν χρόνο καὶ ζωὴ στὴν αἰωνιότητα. Ἡ ἐξομολόγηση πρὶν ἀπὸ ὅλα εἶναι συνάντηση καὶ συμφιλίωση. Εἶναι συνάντηση μὲ τὸν Χριστὸ ποὺ ποτὲ δὲν μᾶς στρέφει τὰ νῶτα, ἂν κι ἐμεῖς φεύγουμε μακριά. Μερικὲς φορὲς μιὰ τέτοια συνάντηση μπορεῖ νὰ γίνει ἔμπνευση γιὰ ὁλόκληρη τὴ ζωὴ καὶ νὰ μᾶς δώσει δύναμη καὶ κουράγιο νὰ διάγουμε τὸ ὑπόλοιπο τοῦ βίου. Συχνὰ ἁμαρτάνουμε σοβαρὰ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Ὑπάρχουν κάποιες στιγμὲς τῆς ζωῆς ποὺ μᾶς χωρίζουν ἀπὸ Ἐκεῖνον μὲ ἕναν ἰδιαίτερα βίαιο τρόπο, στιγμὲς μεγάλης ἀπιστίας. Θυμηθεῖτε τὸ περιστατικὸ μὲ τὴν προδοσία τοῦ Πέτρου. Ὅταν ἀργότερα μετὰ τὴν Ἀνάσταση ἡ Μαρία Μαγδαληνὴ συναντᾶ τὸν Ἄγγελο Κυρίου στὸν τόπο τοῦ μνημείου, αὐτὸς τῆς παραγγέλλει: Ὑπάγετε, εἴπατε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ καὶ τῷ Πέτρῳ..., γιατὶ ὁ Πέτρος ὄντας προδότης δὲν λογάριαζε πλέον τὸν ἑαυτό του ὡς ἕνα τῶν μαθητῶν. Εἶχε ἀπαρνηθεῖ τὸν Χριστὸ κι αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος ποὺ ὁ Κύριος τὸν ὀνοματίζει ἰδιαιτέρως, θέλοντας νὰ τὸν βεβαιώσει ὅτι ἡ φιλία τους διατηρεῖται ἀλώβητη κι ὅτι παραμένει τὸ ἴδιο ἀγαπητὸς ὅσο καὶ τότε ποὺ ἦταν ἔμπιστος. Καὶ τέλος ὑπάρχουν φορὲς ποὺ προσερχόμαστε στὴν ἐξομολόγηση γιατὶ θέλουμε νὰ ἀνανεώσουμε τὴν ἐγγύτητα τῆς σχέσης ποὺ ἔχει τραυματιστεῖ. Ἂς ἔχουμε κατὰ νοῦ, ὅτι γιὰ νὰ ἐπανασυνδέσουμε τὴ φιλία μας χρειάζεται ν ἀνοίξουμε μὲ

7 εἰλικρίνεια τὴν καρδιά μας καὶ νὰ φανερώσουμε τὶς ἀστοχίες καὶ τὰ λάθη ποὺ ἔχουν πληγώσει αὐτὴ τὴ σχέση. Δὲν χρειάζεται νὰ καταφεύγουμε σὲ λίστες ἁμαρτιῶν, οὔτε νὰ ἐρευνοῦμε τὰ βιβλία γιὰ ν ἀνακαλύψουμε τὴν ἁμαρτία μας. Ἀλλὰ μόνο νὰ σκύψουμε μέσα μας καὶ νὰ ἐξετάσουμε τὴ συνείδησή μας. Ἂς χρησιμοποιήσουμε ἁπλοὺς τρόπους γι αὐτοῦ τοῦ εἴδους τὴν αὐτογνωσία. Τί ἦταν αὐτὸ ποὺ προτιμήσαμε στὴ θέση τοῦ Χριστοῦ; Τί εἶναι αὐτὸ ποὺ μᾶς κράτησε σὲ ἀδράνεια, ὥστε νὰ παραμείνουμε χωρὶς καρπό; Στὴν πραγματικότητα δὲν ἔχει τόση σημασία ἂν ἀθετήσαμε κάποιους κανόνες. Αὐτὸ ποὺ μᾶς ζημιώνει εἶναι ὅτι ἀπομακρυνόμαστε ἀπὸ τὴν εὐλογημένη κοινωνία τῆς χάριτός Του... Ὅταν τὰ παλιά μας πάθη ζωντανεύουν ἐνώπιόν μας, καταλαβαίνουμε ὅτι δὲν εἶναι δυνατὸν μέσα σὲ μιὰ στιγμὴ νὰ ἐλευθερωθοῦμε ἀπὸ τὸ παρελθόν. Χρειάζεται χρόνο γιὰ νὰ βαδίσουμε στὸν δρόμο τῆς ἐλευθερίας. Αὐτὸ δὲν σημαίνει ὅτι ὁ Χριστὸς μᾶς ἀρνεῖται τὴ συγχώρεση... Ἡ ἄφεση δὲν σβήνει τὸ παρελθόν. Τὸ θεραπεύει μέσα ἀπὸ τὴ συνέργεια τὴ δική μας μὲ τὸν Θεό. Ἂς ἐμπιστευόμαστε, λοιπόν, καθημερινὰ τὸν λογισμό μας στὸν Θεὸ μὲ εἰλικρίνεια. Κι ὅταν προσερχόμαστε στὴν Ἐξομολόγηση, ἡ εὐχὴ τῆς συγχωρήσεως θὰ ἔχει ἀληθινό, πραγματικὸ νόημα: τὴν ἐπανασυγκρότηση μιᾶς φιλίας, ποὺ ὅσον ἀφορᾶ τὸν Θεὸ παραμένει ἀναλλοίωτη, ἀλλὰ ὡς πρὸς τὸ δικό μας μέρος χρειάζεται νὰ τὴν ἐπιδιώξουμε. Κι αὐτή μας ἡ πρόθεση πρέπει νὰ στηρίζεται ἀπὸ ἀποφασιστικότητα, κι ἡ ἀποφασιστικότητα ἀπὸ πράξη καὶ καινότητα ζωῆς. 7

8 ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ Ἡ Ἁγία Μεγαλομάρτυς Μαρίνα 17 Ἰουλίου Πηγές: Ἰωάννας Δ. Κατσούλα, «Μορφὲς ἀπὸ τὸ Συναξάρι», Ἐκδ. Κυπρῆς, Ἀθήνα Ἱερομονάχου Μακαρίου Σιμωνοπετρίτου, Διασκευὴ ἐκ τοῦ Γαλλικοῦ: Ξενοφῶντος Κομνηνοῦ, «Νέος Συναξαριστὴς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», Τόμος ἑνδέκατος, Ἰούλιος, Ἐκδ. Ἴνδικτος, Ἀθῆναι «Μηναῖον τοῦ Ἰουλίου» Ἐκδ. Ἀποστολικὴ Διακονία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, Ἀθῆναι Οἰκονόμου π. Ἀνδρέα Ζορπᾶ Ἡ Ἁγία κατήγετο ἀπὸ κάποιο χωριὸ τῆς Πισιδίας στὰ μέρη τῆς Ἀντιόχειας, ἦταν κόρη κάποιου Αἰδεσίου, ἱερέα τῶν εἰδώλων καὶ ἔζησε τὸν 3ο αἰώνα μ.χ.. Ὅταν ἦταν περίπου δώδεκα ἐτῶν, ἔχασε τὴ μητέρα της καὶ ὁ πατέρας της τὴν ἔδωσε σὲ μιὰ γυναίκα ἀπὸ τὰ μέρη ἐκεῖνα γιὰ νὰ τὴ μεγαλώσει. Ἡ συναναστροφὴ μὲ τοὺς Χριστιανοὺς τοῦ τόπου ἐκείνου, σὲ συνδυασμὸ μὲ τὶς φυσικὲς κλίσεις πρὸς τὸ καλὸ συνήργησαν ὥστε ὁ σπόρος τῆς ἀληθινῆς πίστης νὰ δώσει τοὺς καρπούς του. Στὴν ἡλικία τῶν δεκαπέντε ἐτῶν, ἀφοῦ βαπτίσθηκε καὶ ἔγινε Ἁγ. Μαρίνα, Πεδουλᾶς, Κύπρος ( ) χριστιανή, φλεγόταν σὲ τέτοιο βαθμὸ ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, ὥστε ἕνα πράγμα σκεπτόταν καὶ ποθοῦσε μόνο, νὰ προσφέρει κι ἐκείνη τὸ αἷμα της ὡς θυσία μὲ τοὺς Ἁγίους μάρτυρες γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Τὶς διαθέσεις της αὐτὲς δὲν τὶς κρατοῦσε μυστικές, ἀλλὰ χωρὶς φόβο διακήρυττε μεγαλόφωνα ὅτι ἦταν χριστιανή, 8

9 γεγονὸς ποὺ κίνησε τὸ μίσος τοῦ πατέρα της, ὁ ὁποῖος καὶ τὴν ἀποκλήρωσε. Σὲ κάποια ἔξοδό της ἀπὸ τὸ σπίτι ἐντελῶς τυχαῖα συναντήθηκε μὲ τὸν ἡγεμόνα τῆς πόλης, ὁ ὁποῖος, βλέποντας τὴν ὄμορφη κόρη, θέλησε νὰ τὴν κάνει γυναίκα του. Βέβαια τὸ ὅτι ἡ κόρη τοῦ ἱερέα τῶν εἰδώλων Αἰδεσίου ἔγινε χριστιανὴ μαθεύτηκε σὲ ὁλόκληρη τὴν πόλη καὶ ἔφθασε στὰ αὐτιὰ τοῦ Ρωμαίου διοικητῆ τῆς πόλης Ὀλυμβρίου, ὁ ὁποῖος ἔστειλε τοὺς στρατιῶτες του νὰ τὴν συλλάβουν. Ὁ ἡγεμόνας, μόλις ἀντίκρυσε τὴν 15χρονη Μαρίνα προσπάθησε νὰ κερδίσει τὴ συμπάθειά της καὶ νὰ τὴ σώσει. Ἡ νεαρὴ Μαρίνα κατάλαβε ὅτι κινδύνευε ἡ ἁγνότητά της, γι αὐτὸ μὲ μεγαλύτερη πνευματικὴ δύναμη κήρυττε ὅτι εἶναι Χριστιανὴ καὶ ἄλλο Νυμφίο ἀπὸ τὸν Χριστὸ δὲν ἐπιθυμεῖ. Μπροστὰ σ αὐτὴ τὴν ὁμολογία της ὁ ἡγεμόνας, γιὰ νὰ τὴν φοβίσει, τὴν ἔκλεισε στὴ φυλακή. Σὲ λίγες μέρες διοργανώθηκε μεγάλη εἰδωλολατρικὴ γιορτή. Ὁδηγούμενη πάλι στὸ δικαστήριο ἐκλήθη νὰ θυσιάσει στοὺς θεοὺς μαζὶ μὲ τοὺς ὑπόλοιπους κατοίκους. Ἐκείνη ἀπάντησε ὅτι θὰ πρόσφερε θυσία αἰνέσεως στὸν Κύριο καὶ Θεό της ἀλλὰ ποτὲ στὰ ἄψυχα καὶ βουβὰ εἴδωλα. Τὰ κάλλη τῆς σάρκας μαραίνονται καὶ χάνονται, ἐνῶ τὰ μαρτύρια ποὺ ὑπομένει κάποιος γιὰ τὸ Ὄνομα τοῦ Χριστοῦ καλλύνουν καὶ ὀμορφαίνουν τὴν ψυχὴ καὶ τὴν ἑτοιμάζουν γιὰ τὴν αἰώνια κοινωνία γάμου μὲ τὸν Σωτήρα Χριστό. Ὁ δικαστὴς ἐξοργισμένος ἀπὸ τὴν τόλμη της πρόσταξε νὰ τὴν ἁπλώσουν στὸ χῶμα, νὰ τὴν κτυπήσουν μὲ ἀγκαθωτὲς βέργες καὶ νὰ τῆς ξεσχίσουν τὶς σάρκες μὲ σιδερένια ἄγκιστρα. Τὸ αἷμα της ἀνέβλυζε καὶ ἔβαφε τὸ χῶμα, ἀλλὰ ἡ ἴδια παρέμεινε ἀτάραχη δοξολογώντας καὶ εὐχαριστώντας τὸν Κύριο ὡσὰν νὰ ὑπέφερε ἄλλος στὴ δική της θέση. Ἀφοῦ τὴ βασάνισαν γιὰ ἀρκετὲς ὧρες, τὴν ὁδήγησαν πίσω στὴ φυλακή, ὅπου παρακαλοῦσε τὸν Κύριο νὰ μὴν τὴν ἐγκαταλείψει στὴ δοκιμασία της καὶ τὴν ὁμολογία τῆς Πίστεως, ὅταν ἕνας φοβερὸς σεισμὸς συγκλόνισε τὸ κτίριο τῶν φυλακῶν καὶ ἀπὸ μιὰ γωνιὰ πρόβαλε ἕνας τεράστιος δράκοντας ἐρχόμενος πρὸς τὸ μέρος τῆς Ἁγίας, ρίχνοντας φωτιὰ γύρω ἀπὸ τὸ βασανισμένο σῶμα της. Ἡ Ἁγία ὅμως κατάλαβε ὅτι ὁ δαίμονας, ποὺ ἀρνήθηκε νὰ προσκυνήσει καὶ δὲν μπόρεσε νὰ τὴν καταβάλει μὲ τὰ ὄργανά του, ἦρθε ὁ ἴδιος νὰ τὴν τρομοκρατήσει. 9

10 Ἐπικαλέσθηκε τὸν Κύριο καὶ ὁ δράκος μεταμορφώθηκε σὲ ἕνα μαῦρο καὶ ἄγριο σκυλὶ μὲ κέρατα. Ἡ Ἁγία μὲ θάρρος τὸ ἅρπαξε ἀπὸ τὰ κέρατα καὶ μὲ ἕνα σίδερο ποὺ βρέθηκε δίπλα της ἄρχισε νὰ τὸ κτυπᾶ καταβάλλοντάς το. Ἀμέσως μετὰ γέμισε τὸ κελλί της μὲ ἕνα λαμπρὸ φῶς ποὺ χυνόταν ἀπὸ ἕναν πελώριο Σταυρὸ καὶ ἕνα λευκὸ περιστέρι ἦλθε κοντὰ στὴν Ἁγία καὶ τὴν μακάρισε, γιατὶ νίκησε τὸν πονηρὸ καὶ τὸν κατήσχυνε, καὶ γιατὶ ἦλθε ἡ ὥρα νὰ λάβει τὸ καλλίνικο στεφάνι ἀπὸ τὸν Νυμφίο καὶ Βασιλέα της. Τὴν ἑπομένη συνεχίστηκαν τὰ μαρτύρια ἐπιδεικνύοντας σταθερότερο φρόνημα καὶ τὴν ἔριξαν μὲ τὸ κεφάλι σὲ ἕνα μεγάλο δοχεῖο μὲ νερό. Τότε ἐμφανίστηκε πάλι τὸ περιστέρι καὶ φωτεινὸς Σταυρὸς ὑψώθηκε πάνω ἀπὸ τὸ δοχεῖο ἐλευθερώνοντάς την ἀπὸ τὰ δεσμά της. Μπροστὰ σ αὐτὸ τὸ θαῦμα πλῆθος εἰδωλολατρῶν πίστεψαν στὸν Χριστό. Ὀργισμένος καὶ νικημένος ὁ ἡγεμόνας ἔδωσε ἐντολὴ νὰ ἀποκεφαλισθοῦν ὅλοι μαζὶ μὲ τὴν Ἁγία. Ὁ Κύριος δεχόμενος τὴν Ἁγία ψυχή της τὴν στεφάνωσε μὲ ἀμάραντο τριπλὸ στεφάνι γιὰ τὴν Ἁγνότητά της, τὴν θαρραλέα ὁμολογία της καὶ τὴν μέχρις αἵματος θυσία της χαρίζοντάς της πλούσια χαρίσματα καὶ θαυματουργικὴ δύναμη γιὰ ὅσους τὴν ἐπικαλοῦνται. Ἂς παρακαλέσουμε τὸν Κύριο νὰ χαρίσει καὶ στὴ σημερινὴ ἐποχή μας ζέση πίστεως καὶ θυσιαστικὸ φρόνημα καὶ νὰ μιμηθοῦμε τὴν Ἁγία Μαρίνα καὶ ὅλους τοὺς Ἁγίους. Ἀμήν. Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ. Ἀνδρείαν καὶ φρόνησιν σὺ κεκτημένη σεμνή, ἀνδρείως κατεπάτησας ὄφιν ἀρχέκακον, Μαρίνα πανεύφημε ἤσχυνας Ὀλυμβρίου τὰς πικρὰς τιμωρίας εὔφρανας Ἀσωμάτων τὰς χορείας ἀθλοῦσα διὸ ἀπαύστως πρέσβευε Χριστῷ εἰς τὸ σωθῆναι ἡμᾶς. 10 Ἐξήγηση: Ἀφοῦ εἶχες ἀποκτήσει ἀνδρεία καὶ φρόνηση, σεμνὴ Μαρίνα πανένδοξε, καταπάτησες μὲ ἀνδρεία τὸν ἀρχηγὸ τῆς κακίας διάβολο. Καταντρόπιασες τὶς πικρὲς τιμωρίες τοῦ Ὀλυμβρίου χαροποίησες μὲ τοὺς ἄθλους σου τοὺς χοροὺς τῶν ἀγγέλων γι αυτὸ πρέσβευε ἀκατάπαυστα στὸν Χριστὸ γιὰ νὰ σωθοῦμε.

11 ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ/ΥΜΝΟΛΟΓΙΑ Τόπος Λατρείας Πηγή: π. Γεωργίου Σ. Κουγιουμτζόγλου, Πρεσβυτέρου, «Λατρευτικὸ Ἐγχειρίδιο» (Στοιχεῖα Ἀγωγῆς γιὰ τὴν Τάξη καὶ τὴ Λατρεία τῆς Ἐκκλησίας), Στ ἔκδοση, Θεσσαλονίκη Ἐπιμέλεια: Πρωτ. Κωνσταντίνου Χριστοδούλου Ὁ Χριστιανικὸς Ναός Ὁ Χριστιανικὸς Ναός - καλεῖται καὶ Ἱερὸς Ναὸς ἢ Ἅγιος Ναός - εἶναι ὁ Οἶκος (ἡ κατοικία) τοῦ Θεοῦ, ἐπειδὴ μέσα σ αὐτὸν λατρεύεται ὁ Τριαδικὸς Θεός. Τὸ ἄνω μέρος τοῦ Ναοῦ συμβολίζει τὸν οὐρανό, ἐνῶ τὸ κάτω, τὰ ἐπὶ τῆς γῆς. Ἡ ὀνομασία Ἐκκλησία σημαίνει συνάθροιση καὶ μὲ τὴν ἔννοια Ἱερὸς ναός αὐτὴ χρησιμοποιήθηκε ἀπὸ τὸν Κύριο καὶ τοὺς Ἀποστόλους γιὰ νὰ δηλωθεῖ τὸ σύνολο τῶν Χριστιανῶν τῆς οἰκουμένης ἢ ἑνὸς τόπου (Ματθ. ιστ 18 καὶ ιη 17 Πράξ. β 47 καὶ θ 31 Ρωμ. ιστ 4 κ.ἄ.). Στὸν Ἱερὸ Ναὸ τελεῖται κυρίως καὶ συνεχῶς τὸ Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας, δηλαδὴ τὸ Μυστήριο τῆς ἀναίμακτης θυσίας, ἡ ὁποία γιὰ πρώτη φορὰ ἔγινε στὸ Ὑπερῶο, τὴ Μεγάλη Πέμπτη. Θύτης καὶ θῦμα ὑπῆρξε ὁ Κύριός μας: «Λάβετε φάγετε Πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες Τοῦτο ποιεῖτε εἰς τὴν ἐμὴν ἀνάμνησιν». Καθὼς τὸ Μυστήριο αὐτὸ ἐπαναλαμβάνεται σὲ κάθε Θεία Λειτουργία, ἔχουμε ἐπανάληψη τῆς θυσίας τοῦ Κυρίου στὸν Γολγοθᾶ. Οἱ ἀπορρέουσες συνέπειες καὶ εὐλογίες ἀπὸ τὴν πράξη αὐτὴ τῆς Ἐκκλησίας ὑπῆρξαν καὶ εἶναι πολλαπλὲς καὶ μέγιστες. Γι αὐτὸ ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος τονίζει ὅτι ὁ Ἱ. Ναὸς εἶναι ἰατρεῖο, στὸ ὁποῖο 11

12 ὁ ἄνθρωπος μὲ τὴ συμμετοχή του στὴ θεία Κοινωνία ἰατρεύει τὶς πληγές του. Καὶ ὅτι, ὅπως ὑπάρχουν λιμάνια γιὰ τὰ καράβια ποὺ ταξιδεύουν στὰ πελάγη, ἔτσι καὶ στὶς πόλεις καὶ στὰ χωριὰ ἔφτιαξε ναοὺς ὁ Θεός, γιὰ νὰ ξεκουράζονται οἱ Χριστιανοὶ ἀπὸ τὶς πολλὲς βιοτικὲς μέριμνες. Πρῶτος Ναὸς ὑπῆρξε τὸ Ἱερὸ τῆς Ἱερουσαλήμ, ὁ ναὸς τοῦ Σολομῶντος, ποὺ καλεῖται καὶ οἶκος προσευχῆς, οἶκος τοῦ Πατρὸς καὶ Ἱερό. Αὐτὸς στὴν Καινὴ Διαθήκη ἐγκαταλείπεται καὶ ἔχουμε ὡς Ναούς, διαδοχικά, τὸ «Ὑπερῶον», τῶν Ἀποστόλων, τίς «κατ οἶκον» Ἐκκλησίες, τὶς Κατακόμβες - τάφους τῶν Ἀποστόλων ἢ Μαρτύρων, τοὺς μικροὺς Ναοὺς στὴν περίοδο τῶν διωγμῶν καὶ τέλος τοὺς μεγαλοπρεπεῖς Ναοὺς μετὰ τὴν ἀναγνώριση τῆς Χριστιανικῆς Θρησκείας ἀπὸ τὸν Μέγα Κωνσταντῖνο. Οἱ τελευταῖοι εἶναι διαφόρων ρυθμῶν: Βασιλικῆς - μονόκλιτη ἢ τρίκλιτη, Βασιλικῆς μετὰ τρούλου ἢ Βυζαντινοῦ ρυθμοῦ. Ἡ εἰκονογράφηση τῶν ναῶν γίνεται μὲ τὴν τέχνη τῆς Βυζαντινῆς ἁγιογραφίας, ἡ ὁποία εἶναι ἐκκλησιαστικὴ καὶ διδακτική: Αἰσθητοποιεῖ τὴ θεία Ἀποκάλυψη καὶ διδάσκει τὶς ἀλήθειες τῆς χριστιανικῆς πίστεως, ἐξαϋλώνοντας τὰ πρόσωπα, διότι ἔτσι ἐκφράζεται ἡ μακαριότητα τοῦ καινοῦ ἐν Χριστῷ ἀνθρώπου. Τοιχογραφία Ναοῦ Ἡ διάταξη τῆς ἁγιογραφήσεως τοῦ Ναοῦ περιλαμβάνει τρεῖς εἰκονογραφικοὺς κύκλους: Τὸν Δογματικό: Παντοκράτωρ, Ἄγγελοι, Προφῆτες, Εὐαγγελιστὲς στὸν τροῦλο. Τὸν Λειτουργικό: Θέματα τοῦ Μυστηρίου τῆς Θ. Εὐχαριστίας: Ἡ Πλατυτέρα, ἡ θεία Μετάληψη τῶν Ἀποστόλων, ἡ θυσία τοῦ Ἀβραάμ, οἱ μεγάλοι Ἱεράρχες στὴν κόγχη τοῦ Ἱεροῦ καὶ 12

13 Τὸν Ἱστορικό: Στὶς τέσσερις καμάρες καὶ στοὺς πλάγιους τοίχους: Τὸ Δωδεκάορτο, Ἱεράρχες, Ὅσιοι, Μάρτυρες καὶ διάφορες ἄλλες σκηνὲς ἀπὸ τὴ ζωὴ τῆς Παναγίας καὶ τῶν Ἁγίων. Στὸν Νάρθηκα: ἡ ἐξορία τοῦ Ἀδάμ, ἡ Δευτέρα Παρουσία κ.λπ. Κάθε Ναὸς διαιρεῖται σὲ τρία μέρη γιὰ τὴν ἐξυπηρέτηση τῶν λατρευτικῶν ἀναγκῶν. Τὸ Ἅγιο Βῆμα εἶναι ὁ τόπος τοῦ Κλήρου, ὁ κυρίως Ναός, ὁ τόπος τῶν πιστῶν καὶ ὁ Νάρθηκας, ὁ τόπος τῶν Κατηχουμένων. α. Τὸ Ἅγιο Βῆμα Τὸ ἱερώτερο μέρος τοῦ Χριστιανικοῦ Ναοῦ, ἡ κεφαλή, τὸ εὐγενέστερο μέρος τοῦ ὅλου σώματος εἶναι τὸ Ἅγιο Βῆμα, τὸ ὁποῖο ὀνομάζεται καὶ Ἱερὸ Βῆμα, Θυσιαστήριο, Ἅγια Ἁγίων κ.λπ. Ὑπέρκειται συνήθως τοῦ ἐδάφους τοῦ κυρίως Ναοῦ, ἀλλὰ καὶ διαχωρίζεται ἀπὸ αὐτὸν μὲ τὸ εἰκονοστάσιο, τὸ τέμπλο. Ἐντὸς τοῦ Ἁγίου Βήματος δικαιοῦνται νὰ Μέρος Ἁγίου Βήματος εἰσέρχονται κανονικὰ μόνο οἱ Ἱερεῖς 1 καὶ κατ ἐξαίρεση Μοναχὲς γιὰ νὰ διακονοῦν, (15ος Κανὼν Νικολάου Κων/πόλεως). Οὔτε ἄνδρες οὔτε γυναῖκες πρέπει νὰ εἰσέρχονται στὸ Ἅγιο Βῆμα, βάσει τοῦ 69ου Κανόνα τῆς ΣΤ Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Ἀκόμη καὶ οἱ 1 Ὅταν κτιζόταν ὁ Ναὸς τῶν Ἱεροσολύμων ἐπὶ Ἡρώδου, «τὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων ἐκτίστηκαν ἀπὸ χίλιους εὐλαβεῖς Ἱερεῖς καὶ ὄχι κανονικοὺς κτίστες, γιὰ νὰ μὴν ἔλθει σ ἐπαφὴ μὲ χέρια λαϊκῶν οὔτε ἡ ὕλη τοῦ Ἱεροῦ! Καὶ ἂν αὐτὰ ἀληθεύουν προκειμένου περὶ Ἑβραϊκοῦ Ναοῦ, ποία ἆρα γε ἁγιότης χρειάζεται γιὰ νὰ εἰσέλθει κανεὶς στὸ Ἱερὸ Βῆμα τῆς Χάριτος;» (Κ. Καλλίνικος). 13

14 χρισμένοι Αὐτοκράτορες σέβονταν αὐτὸν τὸν Κανόνα καὶ δὲν εἰσέρχονταν ὁποτεδήποτε στὸ Ἱερό 2. Τὸ Ἅγιο Βῆμα εἰκονίζει τὰ ἐπουράνια, ὅπου καὶ ὁ θρόνος τοῦ Θεοῦ καὶ εὑρίσκεται στοὺς Ὀρθόδοξους Ναούς - οἱ Δυτικοὶ δὲν τὸ προσέχουν αὐτό - πάντοτε στὴν ἀνατολικὴ πλευρά τους, ὥστε οἱ πιστοὶ νὰ προσεύχονται στραμμένοι πρὸς τὴν ἀνατολή. Ἔτσι πρέπει νὰ μάθουμε καὶ νὰ ἐπιζητοῦμε ὅλοι μας τὴν ἀρχαία πατρίδα μας, τὸν Παράδεισο 3, τὸν ὁποίο ἐφύτευσε ὁ Θεὸς στὴν Ἐδέμ, «κατ ἀνατολάς», ἀπ ὅπου προσδοκοῦμε νὰ δοῦμε τὸν Χριστὸ κατὰ τὴ δευτέρα παρουσία Του. Στὸ Ἅγιο Βῆμα εὑρίσκονται: ἡ Ἁγία Τράπεζα, ἡ Ἱερὰ Πρόθεση, τὸ Σύνθρονο, τὸ Σκευοφυλάκιο καὶ ὁ Νιπτὴρ μὲ τὸ χωνευτήριο. Στὸ μέσο τοῦ Ἁγίου Βήματος εὑρίσκεται τὸ ἅγιο ἢ ἀναίμακτο θυσιαστήριο, ἡ μυστική, φρικώδης, πνευματική, φοβερά, βασιλική, ἀθάνατη θεία Τράπεζα. 14 «Ἐν ἐκκλησίαις εὐλογεῖτε τόν Θεόν» 2 Πρέπει κάποτε νὰ μάθουμε καὶ ν ἀποφασίσουμε νὰ τηροῦμε μὲ εὐλάβεια αὐτὸ τὸν Κανόνα καὶ νὰ προσέχουμε ποιὸς ἢ τί θὰ εἰσέρχεται στὸ Ἅγιο Βῆμα. Οἱ ἱερεῖς πρέπει νὰ τὸ τονίζουν καὶ οἱ λαϊκοὶ νὰ τὸ ἐφαρμόζουν χωρὶς νὰ τὸ παρεξηγοῦν γιὰ δική τους, κυρίως, ὠφέλεια. 3 Διάλογος μεταξὺ τοῦ Μάρτυρα Παμφίλου ( 309) καὶ τοῦ εἰδωλολάτρου Δικαστοῦ: - Τίς ἡ πατρίς σου; - Ἡ ἄνω Ἱερουσαλήμ, ἡ ἐλευθέρα. - Ποῦ κεῖται αὕτη; - Κατ ἀνατολάς!

15 ΑΠΟ ΤΗ ΣΟΦΙΑ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΜΑΣ Περὶ ἱερᾶς ἐξομολογήσεως Προσευχόμενος π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος ( ) Πηγή: Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου Κεχαριτωμένης Θεοτόκου Τροιζῆνος, «Ὑποθῆκες ζωῆς. Ἀπὸ τὴ ζωὴ καὶ τὴ διδασκαλία τοῦ πατρὸς Ἐπιφανίου Ι. Θεοδωροπούλου», Ἔκδ. Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον Κεχαριτωμένης Θεοτόκου, Τροιζῆνα, Ἐπιμέλεια: Ἀντωνίου Ν. Στυλιανάκη Περὶ ἱερᾶς ἐξομολογήσεως Συχνὰ ἔλεγε: - Δὲν ὑπάρχει γιὰ μένα μεγαλύτερη ἱκανοποίηση ἀπὸ τὸ νὰ παραμένω ἐπὶ ὧρες στὸ κάθισμα τοῦ ἐξομολογητηρίου καὶ νὰ συμφιλιώνω τὸν ἄνθρωπο μὲ τὸν Θεό. * * * Εἶχε ἕνα καταπληκτικὸ ταλέντο νὰ ἀνοίγει καρδιὲς στὴν ἐξομολόγηση. Κι αὐτὸ ἦταν βέβαια χάρισμα Θεοῦ. Ἕνα καλοκαίρι τὸν εἶχαν καλέσει, νεοχειροτόνητο Ἱερέα, σὲ μιὰ χριστιανικὴ κατασκήνωση νὰ ἐξομολογήσει τὰ παιδιά. Ὅπως ξέρουμε, οἱ νέοι δυσκολεύονται λίγο στὴν πρώτη τους ἐξομολόγηση. Τί τρόπο βρῆκε, λοιπόν, γιὰ νὰ περάσουν τὰ παιδιὰ ἀπὸ τὸ ἐξομολογητήριο; Τοὺς λέει: - Παιδιά, ἂν δὲν θέλετε νὰ ἐξομολογηθεῖτε, μὴν ἐξομολογηθεῖτε. Πάντως ἐγὼ θέλω νὰ σᾶς γνωρίσω ὅλους. Ἐλᾶτε, λοιπόν, στὸ ἐξομολογητήριο, ἁπλῶς νὰ συζητήσουμε. Στὸ τέλος ἔφυγαν ὅλοι ἐξομολογημένοι! * * * Προσευχόμενος Κατὰ τὰ πρῶτα χρόνια τῆς ἐξομολογητικῆς του διακονίας ἔμενε στὸ Ἵδρυμα τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν. Συνέβαινε πολλὲς φορὲς μετὰ ἀπὸ μιὰ ἐξαντλητικὴ ἡμέρα νὰ ἀνεβαίνει μὲ πολλὴ δυσκολία 15

16 τὰ σκαλοπάτια γιὰ τὸ δωμάτιό του κρατώντας τὰ κάγκελα τῆς σκάλας. Μᾶς διηγεῖτο λοιπόν: - Μοῦ ψιθύριζε ὁ Πονηρὸς στὸ αὐτί: «Τώρα εἶσαι κουρασμένος. Γιατί νὰ κάνεις τὸ Ἀπόδειπνο; Δὲν θὰ καταλάβεις τίποτα. Θὰ τὸ κάνεις μηχανικά». Κι ἐγὼ ἀπαντοῦσα: «Ἂν δὲν τὸ κάνω καθόλου, θὰ εἶναι ὅλη ἡ νίκη δική σου. Ἂν τὸ κάνω ὅμως ἔστω καὶ μηχανικά, ἡ μισὴ νίκη θὰ εἶναι δική μου». Καὶ τὸ ἔκανα. * * * Μετὰ τὴν πρώτη του ἐγχείρηση εἶχε πεῖ: - Παρεκάλεσα τὸν Θεὸ ἐντόνως νὰ παρατείνει τὴ ζωὴ τῆς θείας Ἀλεξάνδρας «ἵνα μὴ λύπην ἐπὶ λύπην σχῶ» (Φιλιπ. β 27). Κατάλαβα ὅμως ὅτι ὁ Κύριος δὲν μὲ ἄκουγε. - Πῶς τὸ καταλάβατε, Γέροντα; - Ὅταν ἡ προσευχή μου εἶναι εἰσακουστή, ἡ γλώσσα μου πηγαίνει νεράκι. Ὅταν δὲν εἶναι ὅμως, μπερδεύω τὰ λόγια μου. * * * Μετὰ ἀπὸ πολύωρη κοπιώδη ἐξομολόγηση ἐπιστρέφοντας βράδυ στὸ σπίτι, πρὶν καθίσει, κοιτοῦσε τὸν Ἐσταυρωμένο καὶ ἔλεγε: «Ἴδε τὴν ταπείνωσίν μου καὶ τὸν κόπον μου καὶ ἄφες πάσας τὰς ἁμαρτίας μου» (Ψαλμ. κδ 18). * * * Τοῦ ἄρεσε πάρα πολὺ τὸ τροπάριο «Τί ἀνταποδώσωμεν τῷ Κυρίῳ» τῶν Αἴνων τοῦ βαρέος ἤχου. Γι αὐτὸ καὶ καθιέρωσε νὰ ψάλλεται στὸ μοναστήρι μετὰ τὸ «Δι εὐχῶν» τοῦ Ἀποδείπνου. Ξεχείλιζε ἐπίσης ἀπὸ εὐγνωμοσύνη ἡ καρδιά του, ὅταν ἔλεγε τὸ «Ὕμνος ἅπας ἡττᾶται» τοῦ Ἀκαθίστου. Ὅταν μάλιστα στὰ τελευταῖα του δὲν μποροῦσε νὰ κάνει μόνος του τὶς Ἀκολουθίες καὶ παρακαλοῦσε τὰ πνευματικοπαίδια του νὰ τοῦ τὶς διαβάζουν, τοὺς ἔβαζε νὰ ἐπαναλαμβάνουν δύο φορὲς τὸν Οἶκο αὐτό. 16

17 Η ΓΩΝΙΑ ΤΩΝ ΝΕΩΝ Ἀπόστολος Βαρνάβας, ὁ ἱδρυτὴς καὶ προστάτης τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου Θωμᾶ Ἀν. Παπαθωμᾶ Στὶς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων γίνεται ἀναφορὰ ὅτι οἱ Κύπριοι ἦταν ἀπὸ τοὺς πρώτους ποὺ ἐκχριστιανίστηκαν καὶ προώθησαν τὸν Χριστιανισμὸ καὶ ἐκτὸς Ἱεροσολύμων. «Ἦσαν δέ τινες ἐξ αὐτῶν ἄνδρες Κύπριοι». Ἡ σημαντικότερη μορφὴ τῆς περιόδου ἦταν ὁ Ἀπόστολος Βαρνάβας. Ποιὸς εἶναι ὅμως ὁ Ἀπόστολος αὐτὸς ποὺ συνέδεσε τὸ ὄνομά του μὲ τὴν Ἐκκλησία τῆς Κύπρου καὶ θεωρεῖται προστάτης της; Ὁ Ἀπόστολος Βαρνάβας ἦταν Ἰουδαῖος στὸ γένος, ἀπὸ τὴ φυλὴ τῶν Λευΐ, ἡ καταγωγή του ὅμως ἦταν ἀπὸ τὴν Κύπρο. Οἱ πρόγονοί του, λόγω πολέμων στὴν περιοχὴ τῆς Ἰουδαίας, βρῆκαν καταφύγιο στὴν Κύπρο, ὅπου γεννήθηκε καὶ ὁ Βαρνάβας. Τὸ ἀρχικό του ὄνομα ἦταν Ἰωσῆς. Τὸ ὄνομα Βαρνάβας τοῦ δόθηκε ἀπὸ τοὺς Ἀποστόλους ἀργότερα καὶ σημαίνει «υἱὸς παρακλήσεως», δηλαδὴ παρηγορίας, ἄνθρωπος ποὺ ἀνακουφίζει τοὺς ἄλλους. Οἱ γονεῖς του τὸν ὁδήγησαν στὰ Ἱεροσόλυμα γιὰ νὰ διδαχθεῖ τὸν Μωσαϊκὸ Νόμο καὶ τοὺς Προφῆτες. Διδάσκαλός του ὁ νομοδιδάσκαλος Γαμαλιὴλ καὶ συμμαθητής του ὁ Σαῦλος, μετέπειτα Ἀπόστολος Παῦλος. Τὴν περίοδο τῆς μαθητείας του στὰ Ἱεροσόλυμα, ἦρθε ὁ Ἰησοῦς στὴν πόλη. Ὁ Βαρνάβας ὄντας 17

18 18 ἀνήσυχο πνεῦμα τὸν ἄκουσε, εἶδε τὰ θαύματά του καὶ πίστεψε σὲ Αὐτόν. Ὁ Χριστὸς σύχναζε στὸ σπίτι ὅπου ἔμενε ὁ Βαρνάβας μὲ τὸν ἀνιψιό του Μάρκο τὸν Εὐαγγελιστὴ καὶ τὴν μητέρα του. Ὁ Μυστικὸς Δεῖπνος, ὅπως ἀναφέρεται, σὲ αὐτὸ τὸ σπίτι ἔγινε. Ὁ Βαρνάβας κατατάχθηκε στὸν εὐρύτερο κύκλο τῶν μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ, ἀνῆκε στοὺς 70 καὶ μάλιστα ἦταν ὁ πρῶτος τους, ὅπως ψάλλεται στὸ ἀπολυτίκιό του: «τῶν ἑβδομήκοντα πρῶτον, τῶν δώδεκα ἰσοστάσιον». Κατὰ τὴν πρώτη Ἀποστολικὴ περιοδεία, συνόδευσε τὸν παλαιὸ συμμαθητή του Παῦλο καὶ γύρω στὸ 45 μ.χ. κάνουν τὸν πρῶτο τους σταθμὸ στὴν Κύπρο. Σὲ αὐτὴν τὴν πρώτη ἐπίσκεψη στὴν Κύπρο δίδαξαν τὸ εὐαγγέλιο ἀπὸ τὴ Σαλαμίνα μέχρι καὶ τὴν Πάφο καὶ ἔκαναν πολλοὺς νὰ μεταστραφοῦν στὸν Χριστιανισμό. Ἀπὸ ἐκεῖ συνέχισαν καὶ κήρυξαν σὲ διάφορες πόλεις τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Στὴν δεύτερη περιοδεία τοῦ Παύλου, οἱ δυὸ φίλοι χωρίστηκαν καὶ ὁ Βαρνάβας κατέληξε στὴν Κύπρο. Ὁ Βαρνάβας μαζὶ μὲ τὸν Μάρκο ἐργάσθηκαν ἀσταμάτητα καὶ ἐνδυνάμωσαν τοὺς χριστιανοὺς τῆς Κύπρου. Ὅταν ἔφτασαν στὴν Σαλαμίνα, ὁ Βαρνάβας ὑπέστη μαρτυρικὸ θάνατο ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους, οἱ ὁποῖοι τὸν λιθοβόλησαν καὶ ἔκαψαν τὸ σῶμα του. Τὸ σῶμα του παρέμεινε ἀβλαβὲς καὶ τάφηκε κρυφὰ τὴν νύκτα ἀπὸ τὸν Μάρκο καὶ τοὺς συνοδούς του. Ὁ ἀπόστολος Βαρνάβας ἵδρυσε τὴν ἐκκλησία τῆς Κύπρου καὶ μαρτύρησε γι αὐτήν. Ἀκόμα ὅμως καὶ μετὰ τὸν θάνατό του, ὁ ἀπόστολος προστάτευε τὴν ἐκκλησία τῆς Κύπρου. Συγκεκριμένα κατὰ τὸ ἔτος 488 μ.χ, ὁ τότε ἀρχιεπίσκοπος Ἀνθέμιος, μετὰ ἀπὸ θεία ἀποκάλυψη, βρῆκε τὸ ἱερὸ λείψανο τοῦ ἀποστόλου μὲ τὸ εὐαγγέλιο τοῦ Ματθαίου στὸ στῆθος. Ὁ ἀρχιεπίσκοπος Ἀνθέμιος, ἀφοῦ ἄφησε μὲ τιμὲς τὸ λείψανο στὴ Σαλαμίνα, πῆγε στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ μετέφερε τὸ εὐαγγέλιο στὸν αὐτοκράτορα Ζήνωνα. Ὁ αὐτοκράτορας Ζήνωνας καὶ ὁ πατριάρχης Ἀκάκιος μέσα ἀπὸ τὴ Σύνοδο ἐπικύρωσαν τὸ αὐτοκέφαλο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, θέτοντας τέρμα στὶς ἐπιδιώξεις τοῦ πατριάρχη Ἀντιοχείας

19 νὰ ὑπαγάγει κάτω ἀπὸ τὴν δικαιοδοσία του τὴν ἐκκλησία τῆς Κύπρου. Μὲ χορηγία τοῦ αὐτοκράτορα ὁ Ἀνθέμιος ἀνήγειρε μεγαλοπρεπὴ ναὸ στὸ ὄνομα τοῦ Ἁγίου ἐκεῖ ποὺ βρέθηκε τὸ ἱερὸ λείψανό του. Ἡ Μονὴ τοῦ Ἁγίου στὴ Σαλαμίνα βρίσκεται σήμερα κάτω ἀπὸ τουρκικὴ κατοχὴ καὶ ἔχει μετατραπεῖ σὲ Μουσεῖο Ἀρχαιοτήτων τῆς περιοχῆς. Σήμερα στὴν Κύπρο ὑπάρχουν πολλοὶ ναοὶ καὶ ἱδρύματα ποὺ φέρουν τὸ ὄνομα τοῦ Ἁγίου, ὁ ὁποῖος τιμᾶται ἰδιαιτέρως. Ἡ μνήμη τοῦ Ἀποστόλου Βαρνάβα τιμᾶται στὶς 11 Ἰουνίου. Ἀπολυτίκιο Ἀποστόλου Βαρνάβα Ἦχος Α Τὸ μέγα κλέος τῆς Κύπρου, τῆς Οἰκουμένης τὸν κήρυκα, τῶν Ἀντιοχέων τὸν πρῶτον, τῆς χριστωνύμου κλήσεως ἀρχιτέκτονα, τῆς Ῥώμης τὸν κλεινὸν εἰσηγητήν, καὶ θεῖον τῶν ἐθνῶν σαγηνευτήν, τὸ τῆς χάριτος δοχεῖον, τοῦ Παρακλήτου Πνεύματος τὸν ἐπώνυμον Ἀπόστολον τὸν μέγαν, τὸν τοῦ θείου Παύλου συνέκδημον, τῶν ἑβδομήκοντα πρῶτον, τῶν δώδεκα ἰσοστάσιον, πάντες συνελθόντες σεπτῶς οἱ πιστοί, τὸν Βαρνάβαν ᾄσμασι στέψωμεν, πρεσβεύει γὰρ Κυρίῳ, ἐλεηθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν. 19

20 ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ Φίλιππου Μαμαλάκη Μεγαλώνοντας παιδιὰ γιὰ τὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ Ἐκδόσεις: Ἐν πλῷ, Μάρτιος 2018 Ἐπιμέλεια: Διακ. Θεοδώρου Πιτταρᾶ «Αὐτὸ τὸ βιβλίο θὰ βοηθήσει τοὺς γονεῖς νὰ κάνουν τὴ σύνδεση μεταξὺ τῆς πνευματικῆς ζωῆς, ὅπως τὴν κατανοοῦμε στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καὶ τῶν διαρκῶν προκλήσεων τῆς ἀνατροφῆς τῶν παιδιῶν μας, μεταξὺ αὐτοῦ ποὺ ὁ Θεὸς ἔχει ἀποκαλύψει στοὺς ἁγίους διαμέσου τῶν αἰώνων καὶ αὐτοῦ ποὺ Ἐκεῖνος ἀποκαλύπτει σ ἕναν ἄλλο ἅγιο, τὸ παιδί μας, τὴν ὥρα ποὺ ζωγραφίζει μὲ μαρκαδόρους στὸν τοῖχο. Θέλουμε νὰ συνδέσουμε αὐτὸ ποὺ συμβαίνει στὴν Ἐκκλησία τὴν Κυριακὴ τὸ πρωὶ καὶ μὲ αὐτὸ ποὺ συμβαίνει στὰ σπίτια μας κάθε ἡμέρα, καθὼς ἀγωνιζόμαστε νὰ σηκώσουμε τὰ παιδιὰ ἀπ τὰ κρεβάτια τους κάθε πρωὶ καὶ νὰ φύγουμε ἀπ τὸ σπίτι χωρὶς ἐπεισόδια. Χρειάζεται νὰ κάνουμε αὐτὲς τὶς συνδέσεις γιὰ μᾶς, ὄχι ἁπλῶς γιὰ τὰ παιδιά μας, καὶ χρειάζεται νὰ μάθουμε ὅτι ἡ οἰκογενειακὴ ζωὴ εἶναι ἕνα κοινὸ ταξίδι ποὺ ὡς ἄξονα ἔχει τὴν ἀγάπη, ὄχι μιὰ σειρὰ καθηκόντων πρὸς διεκπεραίωση. Αὐτὸ τὸ βιβλίο εἶναι οἱ «ὁδηγίες χρήσης» ποὺ θὰ εὐχόμουν νὰ εἶχε δώσει κάποιος σὲ μένα καὶ τὴ Γεωργία, τὴ σύζυγό μου, ὅταν ἡ Κυράννα, τὸ πρῶτο μας παιδί, γεννήθηκε πρὶν ἀπὸ 21 χρόνια...» 20

21 Ακολουθίες στο Παρεκκλήσιο Αγίου Λουκά Κριμαίας ΑΠΟΛΛΩΝΕΙΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ Ἰούλιος: Πέμπτη 5/7/2018 Παράκληση 18:00 Σάββατο 14/7/2018 Θ. Λειτουργία 06:00 Αὔγουστος: Πέμπτη 2/8/2018 Παράκληση 18:00 Πέμπτη 23/8/2018 Παράκληση 18:00 - Τὸν Ἰούλιο καὶ Αὔγουστο ὁ Ἑσπερινὸς ἀρχίζει στὶς 18:30. Σημειώνεται ὅτι Ἑσπερινὸς τελεῖται στὸν ἱερὸ Ναὸ ποὺ τελεῖται Θεία Λειτουργία τὴν ἑπομένη. Ὁ Ὄρθρος ἀρχίζει στὶς 06:30. - Τὴν Κυριακή, 1 Ἰουλίου καὶ 5 Αὐγούστου, θὰ δοθεῖ στὸν ἱερὸ Ναὸ τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας ὁ ἁγιασμὸς γιὰ τοὺς μῆνες αὐτούς. - Γιὰ ὁποιαδήποτε ἐκκλησιαστικὰ θέματα: Ἐξομολόγηση, Θεία Κοινωνία, Ἁγιασμό, πνευματικὲς συμβουλὲς καὶ ἄλλα, οἱ πιστοὶ μποροῦν νὰ ἐπικοινωνοῦν μὲ τοὺς Ἱερεῖς τῶν Ἱερῶν Ναῶν Παναγίας Χρυσελεούσης, π. Ἀνδρέα Ζορπᾶ, στὸ τηλ , π. Νικόλαο March, στὸ τηλ καὶ π. Ἀνδρέα Χρίστου, στὸ τηλ καὶ τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας, π. Μαρῖνο Παπαχριστοδούλου, στὸ τηλ , π. Κωνσταντῖνο Χριστοδούλου, στὸ τηλ , π. Ἰωάννη Uliniuc στὸ τηλ καὶ Διάκονο π. Θεόδωρο Πιτταρᾶ στὸ τηλ Κατὰ τὴ διάρκεια τῶν μηνῶν Ἰουλίου καὶ Αὐγούστου, γιὰ νὰ ὁρίσουν Γάμο ἢ Βάπτιση στὸν Ἱερὸ Ναὸ τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας, ἢ γιὰ ὁποιοδήποτε ἄλλο θέμα, οἱ πιστοὶ μποροῦν νὰ ἀπευθύνονται στοὺς ἱερεῖς τοῦ Ναοῦ στὰ τηλέφωνα ποὺ φαίνονται πιὸ πάνω. - Γιὰ νὰ ὁρίσουν Γάμο ἢ Βάπτιση στὸν Ἱερὸ Ναὸ Παναγίας Χρυσελεούσης, οἱ πιστοὶ πρέπει νὰ ἐπικοινωνοῦν μὲ τὸν π. Ἀνδρέα Χρίστου, στὸ τηλ Τηλ. Ἱ. Ν. τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας: Τηλεομοιότυπο: Τηλ. Ἱ. Ν. Χρυσελεούσης

22 ΙΕΡΕΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ ΙΟΥΛΙΟΥ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ 1 ΚΥΡΙΑΚΗ 5 Πέμπτη 7 Σάββατο 8 ΚΥΡΙΑΚΗ 11 Τετάρτη 12 Πέμπτη 13 Παρασκευή ΕΟΡΤΑΖΟΝΤΕΣ ΑΓΙΟΙ ΙΕΡΕΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ Ε ΜΑΤΘΑΙΟΥ. Κοσμᾶ καὶ Δαμιανοῦ τῶν Ἀναργύρων ΧΡΥΣΕΛΕΟΥΣΑ ΑΓ. ΣΟΦΙΑ 06:30-09:45 06:30-09:45 Παράκληση 18:30-19:15 Κυριακῆς Μεγαλομάρτυρος Θωμᾶ Ὁσίου τοῦ ἐν Μαλεῷ ΣΤ ΜΑΤΘΑΙΟΥ Προκοπίου Μεγαλομάρτυρος 06:30-08:45 06:30-08:30 06:30-10:00 06:30-09:45 ΣΤΗ ΧΡΥΣΕΛΕΟΥΣΑ: Μνημόσυνο Κυπριανοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου, Μητροπολιτῶν Πάφου Χρύσανθου, Κιτίου Μελετίου καὶ Κυρηνείας Λαυρεντίου, Σάββα τοῦ Προσκυνητοῦ, Εὐεργέτου τῆς Κοινότητας Στροβόλου καὶ πάντων τῶν Μαρτυρησάντων τὴν 9ην ΙΟΥΛΙΟΥ 1821, προϊσταμένου τοῦ Ἐπισκόπου Καρπασίας κ. Χριστοφόρου. Εὐφημίας Μεγαλομάρτυρος, Ὄλγας Ἰσαποστόλου τῆς βασιλίσσης Ἑσπερινός Παράκληση στὴν Ἁγία Μαρίνα Παϊσίου ὁσίου τοῦ Ἁγιορείτου Ἑσπερινός Παράκληση στὴν Ἁγία Μαρίνα Ἡ Σύναξις τοῦ Ἀρχαγγέλου Γαβριήλ, Ἁγίων Ἡλιοφώτων ΑΠ. ΑΝΔΡΕΑΣ 06:30-08:45 ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΝΑ* 19:00-21:00 ΑΓ. ΜΑΡΙΝΑ* 06:30-08:45 06:30-08:30 19:00-21:00 ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΝΑ* 06:30-08:45 22 * Καθόλη τὴ διάρκεια τῆς πανηγύρεως τῆς Ἁγίας Μαρίνης, 11 Ἰουλίου (19:00 ἀπόγευμα) - 17 Ἰουλίου (βράδυ), τὸ Παρεκκλήσιο θὰ εἶναι ἀνοιχτὸ ἀπὸ 06:00 13:00 καὶ ἀπὸ 16:00 23:00 καὶ θὰ ἐκτίθενται γιὰ προσκύνηση ἱερὰ Λείψανα τῆς Ἁγίας Μεγαλομάρτυρος Μαρίνας καὶ ἄλλων ἁγίων.

23 ΙΕΡΕΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ ΙΟΥΛΙΟΥ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ Παρασκευή- Σάββατο 15 ΚΥΡΙΑΚΗ 16 Δευτέρα 17 Τρίτη ΕΟΡΤΑΖΟΝΤΕΣ ΑΓΙΟΙ ΙΕΡΕΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου Ἀκύλα Ἀποστόλου ΑΓΡΥΠΝΙΑ - Ἀπόδειπνο - Χαιρετισμοὶ στὴν Ἁγία Μαρίνα - Ἑσπερινός - Ἐγκώμια στὴν Ἁγία Μαρίνα - Ὄρθρος - Θεία Λειτουργία Ἁγ. 630 Πατέρων Δ Οἰκ. Συνόδου Κηρύκου καὶ Ἰουλίττης τῆς μητρὸς αὐτοῦ, Μαρτύρων Ἑσπερινός Παράκληση στὴν Ἁγία Μαρίνα Ἀθηνογένους Ἱερομάρτυρος Προεόρτια Ἁγίας Μαρίνης Πανηγυρικὸς Ἑσπερινὸς προϊσταμένου τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Μεσαορίας κ. Γρηγορίου ΜΑΡΙΝΗΣ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ Ἑσπερινός Παράκληση στὴν Ἁγία Μαρίνα ΧΡΥΣΕΛΕΟΥΣΑ ΑΓ. ΣΟΦΙΑ ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΝΑ* 20:00-01:00 ΑΓ. ΜΑΡΙΝΑ* 06:30-10:00 19:00-21:00 ΑΓ. ΜΑΡΙΝΑ* 06:30-08:45 19:00-20:30 ΑΓ. ΜΑΡΙΝΑ* 06:30-09:30 ΑΓ. ΜΑΡΙΝΑ* 19:00-21:00 06:30-09:45 Ἀπολυτίκιον Ἁγίας Μαρίνης. Ἦχος πλ. α. Μνηστευθεῖσα τῷ Λόγῳ, Μαρίνα ἔνδοξε, τῶν ἐπιγείων τὴν σχέσιν πᾶσαν κατέλιπες, καὶ ἐνήθλησας λαμπρῶς ὡς καλλιπάρθενος τὸν γὰρ ἀόρατον ἐχθρὸν κατεπάτησας στερρῶς ὀφθέντα σοι Ἀθληφόρε. Καὶ νῦν πηγάζεις τῷ κόσμῳ τῶν ἰαμάτων τὰ δωρήματα. 23

24 ΙΕΡΕΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ ΙΟΥΛΙΟΥ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ 20 Παρασκευή 21 Σάββατο 22 ΚΥΡΙΑΚΗ 24 Τρίτη 25 Τετάρτη 26 Πέμπτη 27 Παρασκευή 28 Σάββατο 29 ΚΥΡΙΑΚΗ ΕΟΡΤΑΖΟΝΤΕΣ ΑΓΙΟΙ ΙΕΡΕΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ ΧΡΥΣΕΛΕΟΥΣΑ ΑΓ. ΣΟΦΙΑ Ἠλιοῦ Προφήτου τοῦ Θεσβίτου 06:30-08:45 06:30-08:30 Ἰωάννου Ὁσίου καὶ Συμεὼν τοῦ διὰ ΣΤΕΓΗ Χριστὸν Σαλοῦ ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΝΑ Ἑσπερινός (Παρασκευὴ 20 Ἰουλίου) 16:00-17:00 Ὄρθρος Θεία Λειτουργία 06:30-08:45 Η ΜΑΤΘΑΙΟΥ Ἁγίου Μενελάου, Μαρίας Μαγδαληνῆς, Μαρκέλλης 06:30-09:45 06:30-09:45 παρθενομάρτυρος τῆς Χιοπολίτιδος Χριστίνης Μεγαλομάρτυρος 06:30-08:45 Ἑσπερινός Παράκληση στὴν Παναγία 18:30-20:00 Ἡ Κοίμησις τῆς Ἁγίας Ἄννης Μητρὸς τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου Ὀλυμπιάδος Διακόνου, Εὐπραξίας 06:30-08:45 ὁσίας Παρασκευῆς Ὁσιομάρτυρος, Ἑρμολάου, Ἑρμίππου καὶ Ἑρμοκράτους 06:30-08:45 06:30-08:30 Ἱερομαρτύρων Παντελεήμονος Μεγαλομάρτυρος τοῦ 06:30-08:45 06:30-08:30 Ἰαματικοῦ Προχόρου, Νικάνορος, Τίμωνος καὶ Παρμενᾶ Ἀποστόλων καὶ Διακόνων, Εἰρήνης ὁσίας, Χρυσοβαλάντου 06:30-08:45 Θὰ συνεορτασθοῦν μὲ Ἅγ. Παντελεήμονα Θ ΜΑΤΘΑΙΟΥ 06:30-09:45 06:30-09:45 Ἀπολυτίκιο Ἁγίας Μαρίνης. Ἐξήγηση. Ἀφοῦ τὸν Λόγο Χριστὸ μνηστεύθηκες, κάθε σχέση μὲ τὰ γήινα διέκοψες, Μαρίνα δοξασμένη, καὶ λαμπροφόρα ἀγωνίσθηκες σὰν ἄριστη παρθένα, γιατὶ σταθερὰ κατανίκησες τὸν ἀόρατο ἐχθρὸ μόλις τὸν ἀντίκρυσες, Ἀθλοφόρα. Καὶ τώρα γιὰ τὸν κόσμο εἶσαι πιὰ πηγὴ θεραπευτικῶν δωρεῶν. 24

25 ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ 1 Τετάρτη 2 Πέμπτη 3 Παρασκευή ΙΕΡΕΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΕΟΡΤΑΖΟΝΤΕΣ ΑΓΙΟΙ ΙΕΡΕΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ Ἡ Πρόοδος τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, τῶν Ἑπτὰ Μακκαβαίων Παίδων, τῆς μητρὸς αὐτῶν Σολομονῆς καὶ τοῦ διδασκάλου αὐτῶν Ἐλεαζάρου Ἑσπερινός-Μικρὸς Παρακλητικὸς Κανών Ἡ Ἀνακομιδὴ τῶν Λειψάνων τοῦ Πρωτομάρτυρος καὶ Ἀρχιδιακόνου Στέφανου, Φωτεινῆς ὁσίας τῆς Καρπασίτιδος (Ἁγίας Φωτοῦς) Ἑσπερινός-Μέγας Παρακλητικὸς Κανών Ἑσπερινός-Μικρὸς Παρακλητικὸς Κανών ΧΡΥΣΕΛΕΟΥΣΑ 06:30-08:45 ΑΓ. ΣΟΦΙΑ 18:30-20:00 18:30-19:30 06:30-08:45 4 Σάββατο Τῶν ἐν Ἐφέσῳ 7 παίδων 06:30-08:45 5 ΚΥΡΙΑΚΗ 6 Δευτέρα 7 Τρίτη 8 Τετάρτη Ι ΜΑΤΘΑΙΟΥ Προεόρτια Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ Ἑσπερινός-Μικρὸς Παρακλητικὸς Κανών Δομετίου Ὁσιομάρτυρος 06:30-08:45 18:30-20:00 18:30-19:30 18:30-20:00 18:30-19:30 06:30-09:45 06:30-09:45 06:30-09:30 06:30-09:00 18:30-20:00 18:30-19:30 Ἑσπερινός-Μέγας Παρακλ. Κανών 18:30-20:00 18:30-20:00 Αἰμιλιανοῦ Ἐπισκ. Κυζίκου, Μύρωνος Ἐπισκ. Κρήτης Ἑσπερινός-Μικρὸς Παρακλητικὸς Κανών 06:30-08:30 18:30-20:00 18:30-19:30 9 Πέμπτη Ἑσπερινός-Μέγας Παρακλ. Κανών 18:30-20:00 18:30-19:30 10 Παρασκευή Ἑσπερινός-Μικρὸς Παρακλητικὸς Κανών 18:30-20:00 18:30-19:30 Σημείωση: Κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ Δεκαπενταυγούστου, στὸν Ἱερὸ Ναὸ τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας, θὰ τελεῖται μόνον ὁ Παρακλητικὸς Κανὼν χωρὶς ἑσπερινό, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν περίπτωση κατὰ τὴν ὁποία θὰ τελεσθεῖ Θεία Λειτουργία τὴν ἑπομένη (7 Αὐγούστου). 25

26 26 ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ 11 Σάββατο 12 ΚΥΡΙΑΚΗ 13 Δευτέρα 14 Τρίτη 15 Τετάρτη 16 Πέμπτη 19 ΚΥΡΙΑΚΗ 24 Παρασκευή 26 ΚΥΡΙΑΚΗ 27 Δευτέρα 29 Τετάρτη 30 Πέμπτη 31 Παρασκευή ΙΕΡΕΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΕΟΡΤΑΖΟΝΤΕΣ ΑΓΙΟΙ ΙΕΡΕΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ (Μετὰ τὴν ἑορτὴν τῆς Μεταμορφώσεως), Ἁγ. Σπυρίδωνος Μικρὸς Παρακλητικὸς Κανών (Παρασκευὴ 10 Αὐγούστου) Ὄρθρος Θεία Λειτουργία ΧΡΥΣΕΛΕΟΥΣΑ 06:30-08:45 ΣΤΕΓΗ ΑΓ. ΜΑΡΙΝΑ 16:00-17:00 06:30-08:45 ΑΓ. ΣΟΦΙΑ ΙΑ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (Μετὰ τὴν ἑορτὴν τῆς Μεταμορφώσεως) 06:30-09:45 06:30-09:45 Φωτίου καὶ Ἀνικήτου Μαρτ. Ἑσπερινός-Μέγας Παρακλ. Κανών 18:30-20:00 18:30-19:30 Ἀπόδοσις τῆς ἑορτῆς τῆς Μεταμορφώσεως 06:30-08:45 Ὁσ. Μαξίμου Ὁμολογητοῦ Ἑσπερινός-Μικρὸς Παρακλ. Κανών 18:30-20:00 18:30-19:30 Προεόρτια τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου 06:30-08:45 Ἑσπερινός - Ἐγκώμια (Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου) 18:30-19:30 18:30-19:30 Η ΚΟΙΜΗΣΙΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ 06:30-09:15 06:30-09:00 ΚΑΙ ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΟΥ ΜΑΡΙΑΣ Τοῦ Ἁγίου Μανδηλίου Σταματίου, Διομήδους Μαρτύρων 06:30-08:45 Παράκληση 18:30-19:15 ΙΒ ΜΑΤΘΑΙΟΥ Μετὰ τὴν ἑορτὴν τῆς Κοιμήσεως τῆς 06:30-09:45 06:30-09:45 Θεοτόκου. Ἀνδρέου τοῦ Στρατηλάτου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ νεομάρτυρος Εὐτυχοῦς Ἱερομάρτυρος 06:30-08:45 ΙΓ ΜΑΤΘΑΙΟΥ Ἀδριανοῦ καὶ Ναταλίας μαρτύρων 06:30-09:45 06:30-09:45 Ποιμένος Ὁσίου, Φανουρίου μάρτ. Χρυσοστόμου ἐπ. Σμύρνης ἱερομ. 06:30-08:45 06:30-08:45 Μνήμη ἀποτομῆς Τιμίας Κεφαλῆς Ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου 06:30-08:45 06:30-08:45 Ἑσπερινός Παράκληση στὴν Παναγία 18:30-20:00 Ἡ Κατάθεσις τῆς Τιμίας Ζώνης τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου 06:30-08:45 06:30-08:30

27 π. Ἰωάννη Uliniuc ΔΟΓΜΑ ΚΑΙ ΖΩΗ Ἡ ἐνανθρώπιση τοῦ Λόγου ἡ μόνη ὁδὸς γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου (μέρος Β ) Ἡ ἐκ παρθένου σύλληψη, λοιπόν, τοῦ Χριστοῦ εἶναι οὐσιαστικὸ στοιχεῖο τῆς Δογματικῆς, δὲν μποροῦμε νὰ τὸ παραμερίσουμε. Καὶ ὅταν ληφθεῖ ὑπ ὄψιν αὐτό, μετὰ τίθεται τὸ θέμα, γιατί ἡ ἐκ παρθένου σύλληψη τοῦ Κυρίου ἔγινε μὲ τὸν τρόπο ποὺ ἔγινε, δηλαδὴ ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς Παρθένου. Ὁ λόγος εἶναι ὅτι δὲν ἦταν ἁπλῶς ἀπαραίτητο νὰ ἀναλάβει τὸ ἄκτιστο τὴν πρωτοβουλία καὶ ὁ Χριστὸς νὰ ἦταν ἄκτιστος στὴν ὑπόστασή Του, ἀλλὰ ἦταν ἐπίσης ἀπαραίτητο ὅλη αὐτὴ ἡ διαδικασία νὰ γίνει ἐλεύθερα. Ἐλεύθερα ἀπὸ τὴν πλευρὰ τοῦ Λόγου, ποὺ σαρκώθηκε, καὶ ἐλεύθερα ἀπὸ τὴν πλευρὰ τοῦ ἀνθρώπου. Διότι δὲν ἦταν νοητό, ἀφοῦ ἄφησε ὁ Θεὸς ἐλεύθερο τὸν Ἀδὰμ νὰ πραγματώσει τὸ σχέδιο τῆς σωτηρίας, καὶ ἐκεῖνος ἐλεύθερα ἀρνήθηκε νὰ τὸ πραγματώσει, δὲν ἦταν νοητὸ σ αὐτὴ τὴ φάση ποὺ θέλει ὁ Θεὸς νὰ διορθώσει τὴν κατάσταση, νὰ ἄρει τὴν ἐλευθερία καὶ νὰ ἐπέμβει κατὰ τρόπο αὐθαίρετο. Νὰ πεῖ δηλαδὴ ὁ Θεός: θέλει δὲν θέλει ὁ Ἀδάμ, θέλει δὲν θέλει ὁ ἄνθρωπος, ἐπεμβαίνω καὶ σώζω τὸν κόσμο. Τὸ ὅτι τηρήθηκε ὁ κανόνας, ὁ ὅρος τῆς ἐλευθερίας, αὐτὸ τὸ βλέπουμε στὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο ἔγινε ἡ ἐνσάρκωση καὶ κυρίως στὸν ρόλο τὸν ὁποῖο διαδραμάτισε ἡ Παναγία. Ἐδῶ θὰ πρέπει νὰ ἐπιμείνουμε, νὰ τονίσουμε τὴ σημασία τοῦ ρόλου τῆς Παναγίας, ἡ ὁποία σημασία συνίσταται στὸ «Ναὶ» ποὺ εἶπε στὴν κλήση τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴν πραγμάτωση αὐτοῦ τοῦ μυστηρίου τοῦ Χριστοῦ. Τὸ 27

28 28 «Ναὶ» τῆς Παναγίας ἦταν ἡ ἔκφραση τῆς ἐλευθερίας τοῦ ἀνθρώπου, ἡ συγκατάνευση, ἡ συναίνεση τῆς ἐλευθερίας τοῦ ἀνθρώπου στὴν πρωτοβουλία αὐτὴ τοῦ Θεοῦ. Καὶ γι αὐτὸ ἔχει μεγάλη σημασία, διότι μποροῦσε ἡ Παναγία νὰ πεῖ ὄχι, καὶ βέβαια ἡ πρόσκληση ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ νὰ προσφέρει ἡ Παναγία τὸν ἑαυτό της γιὰ ἕνα τέτοιο σχέδιο προσκρούει φυσιολογικὰ στὴ λογικὴ σὲ τέτοιο βαθμό, ὥστε θὰ περίμενε κανεὶς τὸ φυσιολογικό, τὸ λογικὸ νὰ ἦταν μιὰ ἄρνηση τῆς Παναγίας, διότι δὲν ἦταν λογικὸ χωρὶς ὑπέρβαση τῆς λογικῆς, χωρὶς πίστη, νὰ συγκατανεύσει ἡ Παναγία σὲ αὐτὴ τὴν κλήση τοῦ Θεοῦ. Συνεπῶς, ὁ Ἀδὰμ ἐν τῇ ἐλευθερίᾳ του ἐπιζεῖ καὶ στὴν περίπτωση τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Χριστὸς γίνεται πλέον ὁ ἄνθρωπος, ὁ Ἀδάμ, ὁ ὁποῖος ἀπὸ τὴν ἴδιά του τὴν σύσταση τὴν βιολογική, ἂς ποῦμε, δὲν εἶναι ἕνα ἀναγκαστικὸ ὄν, τὸ ὁποῖο δουλεύει στὴν ἀνάγκη, ἀλλὰ εἶναι ἕνα ἐλεύθερο ὄν, ἕνα ὂν τὸ ὁποῖο πηγάζει ἀπὸ μιὰ ἐλεύθερη συγκατάνευση, συναίνεση τοῦ ἀνθρώπου. Τὸ ὅτι συνεπῶς γεννᾶται κατ αὐτὸ τὸν τρόπο ὁ Χριστὸς εἶναι καὶ αὐτὸ μιὰ προϋπόθεση γιὰ νὰ ἰσχύσει ὅλο αὐτὸ ποὺ εἴπαμε μέχρι τώρα στὴν Δογματική, δηλαδὴ ἡ προσωπικὴ σχέση μεταξὺ Θεοῦ καὶ κόσμου. Ἡ ἐνσάρκωση τοῦ Χριστοῦ συνεπῶς, διαφέρει ἀπὸ τὶς διάφορες ἐνσαρκώσεις, ποὺ παρατηροῦμε σὲ ἄλλες θρησκεῖες καὶ ἀπὸ τὶς διάφορες γεννήσεις καὶ ἀναγεννήσεις τῶν θεῶν διὰ μέσου τῶν φυσικῶν φαινομένων, διότι ὅλες αὐτὲς οἱ γεννήσεις, οἱ Θεογονίες καὶ οἱ ὁποιεσδήποτε γεννήσεις στὶς θρησκεῖες εἶναι ἀναγκαστικές, δὲν στηρίζονται σὲ μιὰ ἐλεύθερη προσωπικὴ συγκατάθεση ἐκ μέρους τοῦ ἀνθρώπου. Στηρίζονται πάνω σὲ φυσικοὺς νόμους. Ὁ Χριστὸς γεννᾶται κατ αὐτὸ τὸν τρόπο, χωρὶς νὰ παρεμβαίνουν οἱ φυσικοὶ νόμοι, ὄχι ἁπλῶς γιὰ νὰ δείξει τὴν δύναμή Του, ὅτι εἶναι Θεός, ἀλλὰ γιατὶ μιὰ μὴ θαυματουργικὴ γέννησή Του θὰ σήμαινε τὴν συμμόρφωση στὴν ἀνάγκη τῶν βιολογικῶν νόμων τῆς φύσεως. Δὲν θὰ ἦταν προϊὸν ἐλευθερίας ἡ γέννηση τοῦ Χριστοῦ, τὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Καὶ ἔτσι θὰ φεύγαμε ἀπὸ ἐκείνη τὴν ἀρχικὴ κατάσταση, στὴν ὁποία τὰ ἄφησε ὅλα ὁ Θεὸς στὴν ἐλευθερία, σὲ σημεῖο ποὺ ὁ Ἀδὰμ ἀνέτρεψε ὅλα τὰ σχέδιά Του. Ὅ,τι εἶχε σκεφτεῖ ὁ Θεὸς ἀνετράπη ἐξαιτίας τῆς ἐλευθερίας τοῦ Ἀδάμ. Αὐτή, λοιπόν, ἡ ἐλευθερία τῆς Παναγίας νὰ συγκατανεύσει εἶναι μιὰ ἐλευθερία ἡ ὁποία συνεχίζεται σ ὅλο τὸ μυστήριο τοῦ Χριστοῦ, σ ὅλο τὸ μυστήριο τῆς σωτηρίας.

29 ΠΟΡΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ Ἡ ἐλευθερία τοῦ παιδιοῦ καὶ τὸ κύρος τοῦ γονέα π. Συμεὼν Κραγιοπούλου, «Γονεῖς καὶ παιδιά», τόμος Α, Πανόραμα Θεσσαλονίκης, 2004, σελ Πηγή: Ἐπιμέλεια: Μαρία Οὐλινιούκ «Ξέρουμε σήμερα πώς, γιὰ νὰ βοηθήσουμε τὸ παιδὶ στὴν ἀνάπτυξή του, πρέπει ταυτόχρονα νὰ ἐξασφαλίσουμε ἀρκετὴ ἐλευθερία στὶς ἐνέργειές του, καὶ νὰ τὸ κάνουμε νὰ νιώσει κάποια ἀσφάλεια, ποὺ προκύπτει ἰδίως ἀπὸ τὸ κύρος καὶ τὴν ἐπιρροὴ ποὺ ἀσκοῦμε ἐπάνω του.» (*) «Ἀντιπαραθέτουμε γενικά, ἐσφαλμένα ὅμως, τὴν ἐλευθερία καὶ τὴν ἐπιβολὴ σὰν δυὸ ἀντίθετες μορφὲς ἀγωγῆς. Εἶναι ἀπεναντίας δυὸ ἀνάγκες τοῦ παιδιοῦ συμπληρωματικές. Ὀφείλουμε νὰ ἀφήνουμε τὸ παιδὶ ἐλεύθερο νὰ κυκλοφορεῖ μέσα στὸ σπίτι, νὰ τρέχει ἔξω, νὰ προτιμάει ἢ νὰ μὴν προτιμάει νὰ παίζει μὲ τὸ ντόμινο, νὰ τρώει καρότα ἢ νὰ φοράει ἕνα κόκκινο πλεκτό, κάθε φορὰ ποὺ αὐτὸ δὲν εἶναι κακὸ μήτε γι αὐτὸ μήτε γιὰ τοὺς ἄλλους.» Ἐφόσον δὲν εἶναι κακό, καὶ θέλει ἔτσι νὰ κινηθεῖ ἐλεύθερα τὸ παιδί, ὀφείλουμε νὰ τοῦ τὸ ἐπιτρέπουμε. «Χρέος ἔχουμε νὰ σεβόμαστε τὴν ἡλικία, διαφορετικὴ γιὰ τὸ κάθε παιδί, ποὺ ἔχει τὴν ἐπιθυμία καὶ τὴ δυνατότητα νὰ περπατάει, νὰ διαβάζει. Τὸ παιδὶ ὅμως ἔχει ἀνάγκη νὰ ἀσκεῖ τὴν ἐλευθερία του στὸ πλαίσιο ὁρισμένων κανόνων ὄχι ἀσυδοσία.» 29

30 30 Ἐμεῖς πρῶτα δὲν πρέπει νὰ τοῦ τὸ ἐπιτρέπουμε αὐτό, ἀλλὰ καὶ τὸ παιδὶ αἰσθάνεται τὴν ἀνάγκη νὰ μὴν κινεῖται μέσα σὲ ἀσυδοσία, ἀλλὰ νὰ κινεῖται μέσα σὲ κανόνες, σὲ ὁρισμένους κανόνες. «Τοὺς περιμένει ἀπὸ μᾶς σὰν ἕνα κιγκλίδωμα στημένο γιὰ τὴν ἀσφάλειά του, καὶ ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ τὴ δική μας ἐξουσία, γιὰ νὰ μπορεῖ νὰ τοὺς τηρεῖ.» Οἱ κανόνες αὐτοὶ ποὺ θὰ βάλουμε στὸ παιδὶ εἶναι σὰν κάγκελα μέσα στὰ ὁποῖα θὰ κινεῖται τὸ παιδί. «Ἔχει παρατηρηθεῖ πὼς τὴν ἐξουσία αὐτὴ τὸ μικρὸ παιδὶ τὴ δοκιμάζει κατὰ φυσικὸ τρόπο, πὼς ὑποτάσσεται βαθύτατα σ αὐτήν, καὶ τοῦτο, ἀκόμη καὶ ὅταν γιὰ μιὰ στιγμὴ λέει ὄχι στὸ κάλεσμά μας.» Ὅταν ποῦμε κάτι στὸ παιδὶ μέσα στοὺς κανόνες ποὺ ἔχουμε βάλει, μπορεῖ νὰ πεῖ ὄχι, ἀλλὰ κατὰ βάθος τὸ παιδὶ τελικὰ ὑπακούει καὶ τοὺς θέλει αὐτοὺς τοὺς κανόνες. «Ἡ τάση αὐτὴ γιὰ ἐναντίωση εἶναι πολλὲς φορὲς μονάχα πείραγμα.» Θέλει νὰ κάνει ἕνα πείραγμα τὸ παιδί. «Ἤ, προπάντων, σὲ ὁρισμένες ἡλικίες εἶναι μιὰ ἁπλὴ ἀνάγκη νὰ ἐκφράσει τὴν ἀνεξαρτησία του.» Αὐτὸ πρέπει πολὺ νὰ τὸ προσέξουμε καὶ στὰ μικρὰ παιδιὰ καὶ στοὺς μεγάλους. Κάθε ἄνθρωπος ποὺ ἔρχεται σ αὐτὸν τὸν κόσμο ἔχει ἀνάγκη εἶναι ἀπὸ τὸν Θεὸ βαλμένο μέσα του καὶ ὅταν εἶναι ἀκόμη μικρὸ παιδὶ καὶ ὅταν μεγαλώσει, νὰ ἐπιβεβαιώνει τὴν ὕπαρξή του. Ὅτι δηλαδὴ ὑπάρχει, ὅτι ζεῖ, ὅτι δὲν μπαίνει κανεὶς μέσα στὰ οἰκόπεδά του, ὥστε νὰ μπορεῖ ἔτσι νὰ νιώθει ἀνεξαρτησία, ἐλευθερία, καὶ νὰ ζεῖ αὐτὴ τὴ βεβαιότητα ὅτι ὑπάρχει. Κάθε ἄνθρωπος ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ αὐτό. Ὁ Θεός, ποὺ τὸ ἔβαλε μέσα μας, τὸ σέβεται ἰδιαίτερα αὐτό. Ὁ ἄνθρωπος πρέπει πλήρως νὰ ὑποταχθεῖ στὸν Θεό, ἀλλὰ νὰ ὑποταχθεῖ ὄχι ἔτσι ποὺ σὰν νὰ σβήνει μέσα στὸν Θεό, ἀλλὰ ἔτσι ποὺ ὑπάρχει καὶ βρίσκει τὴ ζωή του στὸν Θεό. Δὲν ἀναμειγνύεται μὲ τὸν Θεὸ οὔτε ἐξαφανίζεται μέσα στὸν Θεό. Ἅπαξ καὶ ἔλθει ἕνας ἄνθρωπος σ αὐτὸν τὸν κόσμο, ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ αὐτό, ἀκόμη καὶ τὸ παιδὶ ποὺ εἶναι στὴν κούνια του.

31 Ὅταν, λοιπόν, αὐτὰ τὰ καμώματα ποὺ κάνει τὸ παιδί, εἴτε γιὰ πείραγμα εἴτε διότι θέλει νὰ ἐπιβεβαιώσει τὴν ἀνεξαρτησία του, ἐμεῖς δὲν τὰ παίρνουμε, λέει, στὰ σοβαρά, τότε τὸ κύρος μας μεγαλώνει. Ἀντίθετα, ἂν τὰ παίρνουμε στὰ σοβαρὰ αὐτὰ καὶ μπερδευόμαστε μὲ τὰ καμώματα τοῦ παιδιοῦ, πάει τὸ κύρος μας. «Πολλὲς φορὲς ἐμεῖς εἴμαστε ἐκεῖνοι ποὺ μηδενίζουμε τὸ κύρος μας. Τὸ χάνουμε, ὅταν ἀπαγορεύουμε ἢ ὅταν διατάζουμε ἀκατάπαυστα καὶ χωρὶς ἀνάγκη, ὁρίζοντας χίλιες λεπτομέρειες στὸ φέρσιμο τοῦ παιδιοῦ, φοβερίζοντας μὲ χίλιες τιμωρίες, ποὺ δὲν ἐκτελοῦμε.» Ἐκεῖνος ποὺ ἔχει κύρος ἢ ποὺ θέλει νὰ ἔχει κύρος θὰ πεῖ αὐτὸ ποὺ ἔχει νὰ πεῖ, ἀλλὰ δὲν θὰ ἐπαναλαμβάνει κάθε τόσο: «Μά, γιατί δὲν τὸ ἔκανες; Κάν το», καὶ ξανὰ καὶ πάλι. Δὲν μπορεῖ νὰ σταθεῖ ἔτσι τὸ κύρος τοῦ γονέα. Ἀναφέρει ἐδῶ μερικὰ παραδείγματα. Λέει, π.χ., ὁ πατέρας ἢ ἡ μητέρα: «Στάσου πιὸ ἴσια. Μὴ χαζεύεις ἔτσι. Ἄσε ἥσυχο τὸ πιρούνι σου. Ἂν συνεχίσεις, θὰ σὲ χαστουκίσω». Πόσες φορὲς λένε τέτοια οἱ γονεῖς, καὶ καμιὰ φορὰ τὴν ὥρα τοῦ φαγητοῦ, ἐνῶ ἰδιαιτέρως τὴν ὥρα ποὺ τρώει ὁ ἄνθρωπος δὲν πρέπει νὰ γίνονται τέτοιες συζητήσεις. Πόσο στοιχίζουν αὐτὰ στὰ παιδιά! Ἀλλὰ καὶ στὸν δρόμο, ἀκόμη καὶ μέσα στὸ λεωφορεῖο, λένε τέτοια οἱ γονεῖς καὶ δὲν ἀφήνουν τὸ παιδὶ οὔτε νὰ ἀναπνεύσει. «Τὸ χάνουμε τὸ κύρος ἀκόμη, ὅταν θυμώνουμε, ὅταν παραπονιόμαστε, ὅταν συζητοῦμε πολλὴ ὥρα. Τὸ χάνουμε ἐπίσης, ὅταν μαλώνουμε, ὅταν φωνάζουμε, ὅταν ἐπικρίνουμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλο μπροστὰ στὸ παιδί.» Λέει, ἂς ποῦμε, ὁ πατέρας στὴ μητέρα ἢ ἡ μητέρα στὸν πατέρα μπροστὰ στὸ παιδί: Ἄφησε ἐπιτέλους ἥσυχο τὸ παιδί. Δὲν ξέρεις πῶς νὰ τοῦ φερθεῖς. «Χάνουμε τὸ κύρος μας καὶ ὅταν λογομαχοῦμε, ὅταν ἀλλάζουμε γνώμη.» Λέει κανεὶς στὸ παιδί του: Αὐτὴ τὴ φορὰ μόνο σοῦ τὸ ἐπιτρέπω. Καὶ ἐνῶ λέει ὅτι αὐτὴ τὴ φορὰ μόνο τοῦ τὸ ἐπιτρέπει, ποὺ δὲν ἔπρεπε νὰ πεῖ ἔτσι, τοῦ ἐπιτρέπει καὶ δεύτερη καὶ τρίτη. Πῶς μπορεῖ νὰ σταθεῖ ἔτσι τὸ κύρος; «Χάνουμε τὸ κύρος, ὅταν εἴμαστε ἄδικοι, ὅταν δὲν κρατοῦμε τὴν ὑπόσχεσή μας, ὅταν λέμε κάτι ὄχι σωστό, ὅταν ἐπικαλούμαστε τὴν ἠθική, γιὰ νὰ ἐπιτύχουμε κάτι ποὺ εἶναι σ ἐμᾶς ὠφέλιμο.» Ἂν 31

32 ξαναβρεῖς τὰ ματογυάλια μου, θὰ εἶσαι καλὸ ἀγοράκι. Ἐνῶ ὅλο τὸ βάρος πέφτει στὸ νὰ βρεθοῦν τὰ ματογυάλια, καὶ ὄχι νὰ εἶναι καλὸ τὸ ἀγοράκι, λέει στὸ παιδί: θὰ εἶσαι καλὸ ἀγοράκι. Πόσα τέτοια γίνονται κάθε μέρα! Καπηλεία δηλαδὴ τῆς ἠθικῆς γιὰ τὴ δική μας ἄνεση. Πῶς μπορεῖ νὰ σταθεῖ ἔτσι τὸ κύρος τῶν γονέων; Τὸ παιδὶ βέβαια μπορεῖ νὰ μὴν τὰ καταλαβαίνει διανοητικά, διαισθάνεται ὅμως ὅτι δὲν στέκονται αὐτά. «Ὑπάρχουν καὶ ἄλλοι πολλοὶ τρόποι, γιὰ νὰ χάσουμε τὸ κύρος μας, καὶ αὐτὸ εἶναι πάντοτε κάτι σοβαρό πολὺ πιὸ σοβαρὸ γιὰ τὸ παιδί μας παρὰ γιὰ μᾶς. Διαπιστώνουμε ἀπεναντίας πὼς τὸ κύρος μεγαλώνει μὲ μιὰ ἤρεμη καὶ σιωπηρή, ὑπομονετικὴ καὶ διαρκὴ σταθερότητα, ποὺ συνοδεύεται ἀπὸ ἐμπιστοσύνη καὶ στοργή. Βρίσκεται πολὺ περισσότερο στὴ στάση, στὸν τόνο τῆς φωνῆς, παρὰ στὶς λέξεις τὶς ἴδιες.» Δὲν ἔχει τόσο μεγάλη σημασία τί λέξεις θὰ χρησιμοποιήσει κανεὶς γιὰ νὰ πεῖ στὸ παιδὶ ὅ,τι ἔχει νὰ πεῖ, ὅσο τὸ τί στάση παίρνει ἐκείνη τὴν ὥρα, καὶ ποιὸς εἶναι ὁ τόνος τῆς φωνῆς. «Καὶ ἂς θυμούμαστε τοῦτο τὸ βασικὸ σημεῖο: τὸ παιδὶ πρέπει νὰ νιώθει πὼς ἀσκοῦμε τὴν ἐξουσία μας γιὰ τὸ καλό του καὶ ὄχι γιὰ τὴ δική μας ἄνεση.» Βέβαια, ὑπάρχουν πολλοὶ πατέρες, πολλὲς μητέρες ποὺ λένε: Παιδί μου, γιὰ τὸ καλό σου τὰ κάνω ὅλα αὐτά. Ναί, γιὰ τὸ καλό του, ἀλλὰ τὸ παιδὶ καταλαβαίνει ὅτι στὸ βάθος ἐνεργεῖ ἔτσι ἡ μητέρα, ἐνεργεῖ ἔτσι ὁ πατέρας, γιατὶ ἀλλιῶς χαλάει ἡ ἄνεσή τους. (*) Τὰ ἐντὸς εἰσαγωγικῶν ἀποσπάσματα ποὺ χρησιμοποιεῖ ὁ π. Συμεὼν προέρχονται ἀπὸ ἄρθρο στὸ βιβλίο «Οἱ καθημερινὲς δυσκολίες τῆς ἀγωγῆς» τῆς Σχολῆς γονέων καὶ παιδαγωγῶν στὸ Παρίσι, ἔκδ. Δίπτυχο, Ἀθήνα 1965, σελ

33 ΠΑΤΕΡΙΚΑ Ἁγίου Κυρίλλου Ἱεροσολύμων Μυσταγωγικαὶ Κατηχήσεις Κατήχηση Μυσταγωγικὴ Δ Γιὰ τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ Οἰκονόμου π. Κωνσταντίνου Γ. Κούκου, Περιοδικὸ «ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ», Ἔτος Λ, Τεῦχος 216, Ἀπρίλιος Ἰούνιος Ἁγιογραφικὴ ἀνάγνωση ἀπὸ τὴν Α πρὸς Κορινθίους ἐπιστολή: «Ἐγὼ γὰρ παρέλαβον ἀπὸ τοῦ Κυρίου, ὃ καὶ παρέδωκα ὑμῖν» 79 καὶ τὰ ἑξῆς. Α Κι αὐτὴ ἡ διδασκαλία τοῦ μακαρίου ἀποστόλου Παύλου εἶναι χρήσιμη κι ὠφέλιμη. Σᾶς πληροφορεῖ γιὰ τὰ ἱερὰ μυστήρια ποὺ καταξιωθήκατε ν ἀποδεχθεῖτε. Μ αὐτὰ γίνατε πιὰ ἕνα σῶμα κι ἕνα αἷμα μαζὶ μὲ τὸν Χριστό. Μόλις τώρα ἀκούσατε τὸν μεγάλο ἀπόστολο νὰ βροντοφωνάζει: «Ὁ Κύριος Ἰησοῦς, τὴ νύκτα ποὺ ἦταν νὰ παραδοθεῖ στοὺς σταυρωτές Του, πῆρε ψωμί, κι ἀφοῦ ἔκανε εὐχαριστήρια προσευχή, τὸ ἔκοψε καὶ τὸ ἔδωσε στοὺς μαθητές Του, λέγοντας: Λάβετε, φάγετε, αὐτὸ εἶναι τὸ Σῶμά μου. Κι ἀφοῦ πῆρε στὰ χέρια τὸ Ποτήρι κι εὐχαρίστησε, εἶπε: Λάβετε, πίετε, αὐτὸ εἶναι τὸ Αἷμά μου» 80. Ἀφοῦ, ἑπομένως, Αὐτὸς εἶπε γιὰ τὸν ἄρτο, «Τοῦτο εἶναι τὸ Σῶμά μου», ποιὸς τολμᾶ νὰ τὸ ἀμφισβητήσει; Κι 79 Α Κορ. 11, Πρβλ. Α Κορ. 11,

34 ἀφοῦ ὁ Ἴδιος βεβαίωσε, λέγοντας «Τοῦτο εἶναι τὸ Αἷμά μου», ποιὸς δικαιοῦται νὰ ἔχει ἐνδοιασμοὺς καὶ νὰ λέγει τὸ ἀντίθετο; Β Αὐτός, ποὺ στὴν Κανᾶ τῆς Γαλιλαίας, μ ἕνα Του νεῦμα, μετέβαλε τὸ νερὸ σὲ οἶνο, δὲν εἶναι τόσο ἀξιόπιστος ὥστε νὰ μεταβάλει τὸν οἶνο σὲ αἷμα; Στὸν γάμο, ὅπου προσκλήθηκε, θαυματούργησε τὸ πρῶτο περίδοξο ἔργο Του. Παρόμοια, δὲν μποροῦσε ὁ Ἴδιος νὰ πραγματοποιήσει ἔργο μεγαλύτερο γιὰ χάρη τῶν μαθητῶν καὶ φίλων Του 81 ; Δὲν εἶχε τὴν ἰσχὺ καὶ τὸ δικαίωμα νὰ χαρίσει σ αὐτοὺς τὴν ὑπέρλογη διατροφὴ καὶ πόση, προσφέροντας σ αὐτοὺς τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμά Του; Γ Εἴμεθα, ἑπομένως, βέβαιοι ὅτι μεταλαμβάνουμε τὸν ἄρτο καὶ τὸν οἶνο μὲ τὴ βεβαιότητα ὅτι εἶναι Σῶμα καὶ Αἷμα Χριστοῦ. Μὲ τὴ μορφὴ τοῦ ἄρτου σοῦ δίδεται τὸ Σῶμα καὶ μὲ τὴ μορφὴ τοῦ οἴνου σοῦ δίδεται τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ. Ἔτσι γίνεσαι ἕνα σῶμα κι ἕνα αἷμα μὲ τὸν Χριστό, σύσσωμος καὶ σύναιμος Χριστοῦ. Ἔτσι γινόμεθα Χριστοφόροι. Διαδίδεται καὶ κυκλοφορεῖ σ ὅλα τὰ μέλη τοῦ σώματός μας τὸ δικό Του Σῶμα καὶ τὸ δικό Του Αἷμα κι ὅπως λέγει ὁ μακάριος Πέτρος γινόμεθα κοινωνοὶ τῆς Θείας φύσεως 82. Δ Κάποτε ὁ Χριστός, μιλώντας στοὺς Ἰουδαίους, ἔλεγε: «Ἂν δὲν φάγετε τὴ σάρκα μου καὶ πίετε τὸ αἷμά μου, δὲν ἔχετε μέσα σας ζωή» 83. Ἐκεῖνοι, ἐπειδὴ δὲν κατάλαβαν τὸ πνευματικὸ περιεχόμενο τῶν λόγων Του, σκανδαλίσθηκαν κι ἔφυγαν ἀπὸ μπροστά Του. Νόμισαν ὅτι ὁ Σωτήρας τοὺς προέτρεπε νὰ γίνουν σαρκοφάγοι φίλων τοῦ νυμφῶνος = φίλοι τοῦ Νυμφίου, τοῦ ἔχοντος τὸν νυμφικὸ θάλαμο. 82 Β Πέτρου 1, 4 83 Ἰω. 6, Ἰω. 6, 61-63, 66

35 Ε Ὑπῆρχαν καὶ στὴν Παλαιὰ Διαθήκη ἄρτοι τῆς προθέσεως 85. Ἀλλά, ἐπειδὴ ἀνῆκαν στὴν Παλαιὰ Διαθήκη, τερματίσθηκε ἡ χρήση τους. Στὴν Καινὴ Διαθήκη, ὅμως, ἀπολαμβάνουμε Ἄρτον οὐράνιον καὶ Ποτήριον σωτηρίας 86, ποὺ ἁγιάζουν τὴν ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα. Ὅπως τὸ ψωμὶ εἶναι κατάλληλη τροφὴ γιὰ τὸ σῶμα, ἔτσι κι ὁ Λόγος τρέφει καὶ ἁγιάζει τὴν ψυχή. ΣΤ Ὁ καθαγιασμένος, λοιπόν, Ἄρτος καὶ Οἶνος δὲν εἶναι κοινὸς ἄρτος καὶ οἶνος εἶναι, μετὰ τὸν καθαγιασμό, Σῶμα καὶ Αἷμα Χριστοῦ, ὅπως ὁ Κύριος σαφέστατα μᾶς δίδαξε. Κι ἂν ἡ γεύση σου σὲ κάνει νὰ νοιώθεις ἔτσι, ὅμως ἡ πίστη νὰ σὲ βεβαιώνει γιὰ τὸ ὅτι ἐσθίεις Σῶμα καὶ Αἷμα Χριστοῦ. Μὴν κρίνεις, βασιζόμενος στὴ γεύση. Ἀπὸ τὴν πίστη νὰ ἀντλεῖς ἀνενδοίαστη τὴν πληροφορία ὅτι καταξιώθηκες νὰ γίνεις κοινωνὸς τοῦ Σώματος καὶ τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ. Ζ Κι ὁ μακάριος Δαυῒδ σοῦ ὑπαγορεύει τὴν ἴδια διδαχή, λέγοντας: «τραπέζι μοῦ ἑτοίμασες ἀντίκρυ στοὺς ἐχθρούς μου» 87. Αὐτὰ σημαίνουν: Πρὶν ἀπ τὴ δική Σου παρουσία, οἱ δαίμονες ἑτοίμαζαν γιὰ τοὺς ἀνθρώπους τραπέζι μολυσμένο, γιομάτο ἀπὸ διαβολικὴ ἐνέργεια ἀλλὰ μετὰ τὴν παρουσία Σου, Κύριε, ἑτοίμασες γιὰ μένα Τράπεζα. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος, ἀπευθυνόμενος στὸν Θεό, λέγει, «ἑτοίμασες μπροστά μου Τράπεζα» 88, τί σημαίνει παρὰ τὴ μυστικὴ καὶ νοερὴ Τράπεζα; Αὐτὴν ἑτοίμασε μπροστά μας ὁ Θεὸς κατὰ πρόσωπο καὶ σὲ πεῖσμα τοῦ δαίμονα, σ ἀντίθεση μ ἐκεῖνο τὸ τραπέζι ποὺ μᾶς ἔστρωναν οἱ δαίμονες πρὶν τὸν ἐρχομὸ τοῦ Χριστοῦ. Ἡ συμμετοχὴ στὸ τραπέζι τοῦτο σήμαινε δαιμονικὴ κοινωνία. Ἀντιθέτως, ἡ συμμετοχὴ στὴν ἁγία Τράπεζα, σημαίνει κοινωνία Θεοῦ. «Ἐμύρωσες μὲ λάδι τὸ κεφάλι μου» 89. Μὲ μύρο σ 85 Α Παραλ. 9, , Πρβλ. Ψαλμ. 115, 4 87 Ψαλμ. 22, 5 88 Ψαλμ. 22, 5 89 Ψαλμ. 22, 5 35

36 ἔχρισε στὸ μέτωπο. Δέχθηκες ἔτσι τὴ σφραγίδα τοῦ Θεοῦ γιὰ νὰ γίνεις ἅγιο ἀποτύπωμά Του 90. «Τὸ Ποτήρι Σου ξέχειλο ἀπὸ οἶνο κράτιστο μὲ μεθύει» 91. Τὸ ποτήρι αὐτὸ τοῦ ψαλμωδοῦ προλέγει τὸ ποτήρι τοῦ Ἰησοῦ. Αὐτὸ τὸ Ποτήρι, ἀφοῦ τὸ ὕψωσε μὲ τὰ χέρια Του κι εὐχαρίστησε τὸν Πατέρα Του, εἶπε: «Αὐτὸ εἶναι τὸ Αἷμά μου, ποὺ χύνεται γιὰ συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν» 92. Η Γι αὐτὸν τὸν λόγο καὶ ὁ Σολομών, ὑπονοώντας αὐτὴ τὴ χάρη λέγει στὸ βιβλίο του Ἐκκλησιαστής : «Ἔλα, φάγε εὐφραινόμενος τὸ ψωμί σου» 93, τὸ πνευματικὸ ψωμί σου. Μὲ τὴ λέξη Ἔλα, ἐννοεῖ τὴ σωτήρια καὶ μακαριοποιὸ κλήση: «καὶ πιὲς μ εὐχάριστη διάθεση τὸ κρασί σου» 94, τὸ πνευματικὸ κρασί, «καὶ πάντα νὰ βάζεις στὸ κεφάλι σου λάδι ἀρωματικό» 95. Βλέπεις πὼς ἐδῶ ὑπονοεῖ καὶ τὸ Μυστήριo τοῦ Χρίσματος; «Καὶ λευκὰ ἂς εἶναι τὰ φορέματά σου γιὰ πάντα» 96, γιατὶ ὁ Κύριος τώρα συμπάθησε τὰ ἔργα σου. Τώρα συμπάθησε τὰ ἔργα σου. Πρὶν ἔρθει ἡ χάρη ματαιότης ματαιοτήτων 97 χαρακτήριζε τὰ ἔργα σου. Τώρα, ἀφοῦ ξεντύθηκες τὰ παληὰ φορέματα καὶ φόρεσες τὰ πνευματικῶς λευκά, πρέπει νὰ μείνεις γιὰ πάντα ἔτσι λευκοφορεμένος. Φυσικὰ δὲν ἐννοοῦμε πάντα νὰ φορεῖς λευκὰ ροῦχα. Νὰ φορεῖς τὰ πραγματικὰ λευκὰ καὶ λαμπερὰ εἶναι ἀπαραίτητο γιὰ νὰ μπορεῖς νὰ ἐπαναλαμβάνεις τὰ λόγια τοῦ μακαρίου Ἡσαΐα: «Ἂς χαίρεται ἡ ψυχή μου γιὰ τὸν Κύριο. Μὲ τὴ σωτηρία Του μὲ ἔντυσε, χιτώνας μου ὁλόλαμπρος εἶν ἡ προστασία Του» Πρβλ. Ἐξ. 28, Ψαλμ. 22, 5 92 Πρβλ. Ματθ. 26, Ἐκκλ. 9, 7 94 Ἐκκλ. 9, 7 95 Ἐκκλ. 9, 8 96 Ἐκκλ. 9, 8 97 Ἐκκλ. 1, 2 98 Ἡσ. 61, 10 36

37 Θ Τώρα ποὺ τά μαθες αὐτὰ καὶ πληροφορήθηκες, ὅτι ὁ φαινόμενος ἄρτος δὲν εἶναι ἄρτος, ἂν καὶ ἄρτος στὴ γεύση μένει, εἶναι Σῶμα Χριστοῦ. Παρόμοια καὶ ὁ φαινομενικὰ οἶνος δὲν εἶναι οἶνος, ἂν καὶ τὴ γεύση τοῦ οἴνου ἔχει, ἀλλὰ εἶναι Αἷμα Χριστοῦ. Τὴν ἀλήθεια αὐτὴ ὁ Δαυῒδ προανάγγελλε, ψάλλοντας, «στεριώνει τὴν καρδιά του τὸ ψωμὶ καὶ τὸ πρόσωπό του λαμπερὸ τὸ λάδι κάμνει» 99. Στήριζε, λοιπόν, τὴν καρδιά σου μὲ τὸν Ἄρτον τῆς Θείας Εὐχαριστίας, τὸν πνευματικό, καὶ κάμνε πρόσχαρο τῆς ψυχῆς σου τὸ πρόσωπο. Μακάρι καὶ σύ, λοιπόν, «χωρὶς κάλυμμα στὸ πρόσωπο, μὲ καθαρὴ τὴ συνείδηση, σὰν σὲ καθρέφτη, ν ἀτενίζεις τοῦ Κυρίου τὴ δόξα» 100. Σ αὐτὴ τὴ λαμπρὴ εἰκόνα νὰ μεταμορφώνεσαι καὶ νὰ προχωρεῖς σταδιακὰ ἀπὸ τὴ μιὰ δόξα σ ἀνώτερη δόξα μὲ τὴν ἐνέργεια τοῦ Κυρίου μας. Σ Αὐτὸν ἀνήκει ἡ δόξα στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων. Ἀμήν. Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος: «Ἤκουσα ἕνα ἱερομόναχον ὅπου μοῦ ἐμπιστεύθη ὡς φίλος μου γνήσιος καὶ μοῦ εἶπεν ὅτι δὲν ἐλειτούργησε ποτὲ ὅπου νὰ μὴν ἰδῇ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, καθὼς τὸ εἶδεν ὅπου ἦλθεν εἰς αὐτὸν ὅταν τὸν ἐχειροτονοῦσε εἰς ἱερέα ὁ ἀρχιερεύς» (Ἔκδ. Ζαγορ. σελ. 554). 99 Ψαλμ. 103, 15: «Καὶ ἄρτος καρδίαν ἀνθρώπου στηρίζει, τοῦ ἱλαρῦναι πρόσωπον ἐν ἐλαίῳ». 100 Β Κορ. 3, 18 37

38 38 A MESSAGE OF FAITH Abortion and our response Πρεσβ. Νικολάου March During the first week of April, we, the Faithful of Cyprus remembered our Lord, God and Savior s final week, His sufferings and His Holy Passion, which took place for the Life of the World and our salvation. Unfortunately, at the same time, the sufferings of many of the unborn babies of Cyprus began, as they too can now legally suffer their own passion in the womb. During Holy Week, out of all weeks in the year, the week before we celebrated the Life Giving Resurrection of Jesus Christ, the Government of the Republic of Cyprus debated and ultimately passed legislation that decriminalizes the taking of life through abortion. Our Lord gave life to the lawless world, while our Government decided to allow the lawful taking away of the life of unborn babies. Since that week, the people of Ireland, another conservative Christian society, have also voted to allow abortions. Several South American countries are debating the topic as well. All of this is done to advance human rights without regard to the distinct, unique, unrepeatable HUMAN life that is forever extinguished when a baby is aborted from within its mother s womb. These advancements in human rights that are sweeping through many once-christian nations, go completely against the fundamental and ancient teachings of the Church. When such practices are adopted, societies cease to be Christian and become secular humanistic, or even atheistic societies that seek their own paths and own destinies regardless of God s teachings and plans for Humanity. Thus, the civil society and the Christian society cease to be one and the same thing, and both must

39 go their own separate ways since none of the two can simultaneously serve God and mammon. Though it may not seem so obvious within Cyprus, the separation of the civil society and the Christian society has also taken place. Though the politicians may want to say they serve both sides, so they can advance their careers even more, each one of them who voted in favor of the legislation decriminalizing abortion has chosen the side which they really serve. We, the Christian society of Cyprus, can morn for this new reality and grieve for the loss. What we must, though, also do is strive towards protecting ourselves and our children. We must do this so that the Christian society may continue in Cyprus and not be extinguished, just as the unborn babies of Cyprus can now be extinguished, by any newly-established laws that restrict or attack the Church and the teachings of Jesus Christ. How can we protect the Ancient Christian society that has been a part of this island since the First Missionary Journey of St. Paul and St. Barnabas? Addressing letters, staging protests, and electing new politicians will not fix what has already been broken, nor return us to any bygone era. The civil society in general here in Cyprus and in Europe has moved away from its Christian past. We cannot change the mindset of the society only the minds of individuals. Civil disobedience and riots are against the teachings of our Lord Jesus Christ just as much as abortion is against His Word. What, then, are we to do? First, we must understand and accept that the civil society and the Christian society of Cyprus are two distinct things. The Faith and the Fatherland (ἡ πατρίδα) are not identical; those who defend, protect, and die for one might not necessarily do the same for the other. The civil society and the Christian society should no longer be confused as the one and the same thing. By now, there are clearly two wills, each ultimately wanting to achieve distinct goals for Cyprus and the World. Being proud of Cyprus and for one s Cypriot identity is fine. However, one must realize that there may come times when we will have to choose which is more important and which should be preserved: their Cypriot or their Christian identity. The bond between Nationalism and the Church has been broken; 39

40 40 they no longer jointly serve as the two heads of the same animal. Second, we must use whatever influence we have with the Government of Cyprus to provide help and protection to others involved in abortion decisions. We should support the passage of laws that would protect the Faithful from civil punishment for following their beliefs and preserving life in the womb. Doctors who do not wish to perform abortions, educators who do not wish to teach abortion in their classrooms, should be protected by us and the laws of Cyprus, so that they do not have to make compromises between their personal and professional lives. This also should be everyone s Human Right: to not compromise who they are and what they believe to be right. Finally, we should seek out and provide alternatives to abortion for the women who live in Cyprus. Counseling should be offered to women, both before and after they make their decision regarding the life of their child. God did not condemn neither Adam nor Eve for the sinful choices they made; they had to face the consequences but God still remained close to help and guide them and their decedents back to Heaven. Adoption services should also be offered to give women a true choice in the matter. We may look at other countries in the Middle East as barbaric for killing women in so called honor killings, to preserve their family s honor. But we, the Faithful of Christ, must do everything we can to prevent the legal honor killings of so many more innocent babies, simply because people want to hide the shame that stems from an unwanted pregnancy. These are the things we can do as the Church here on this island. It may not seem like much, but these things are important for us and the future of the Christian society here on the island of Cyprus. We are no longer the dominant voice in Cyprus. Many members of the civil society choose to ignore what we proclaim as the Truth and Salvation of the whole World. We have been thrown out of the palace and into the wilderness. May it be blessed. We need to be the voice crying out in the wilderness of today s secular society calling to repentance all those individuals who are willing to hear us and leading them towards salvation.

41 ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΙΕΡΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΔΩΡΗΤΕΣ στὸν Ι. Ν. τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας καὶ στὰ Παρεκκλήσια ποὺ βρίσκονται σ αὐτόν. Α ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΟΦΙΑΣ Τιμή 1 Ἀρτοφόριον Ἁγίας Τράπεζας * 2 Καντήλια Ἁγίας Τράπεζας * 3 Κουρτίνες ἱεροῦ μὲ κεντητὲς παραστάσεις τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Ἀγγέλων * * Γιὰ περισσότερες πληροφορίες μπορεῖτε νὰ ἀποτείνεστε στὸν π. Μαρῖνο Παπαχριστοδούλου, στὸ τηλ Β ΒΗΜΟΘΥΡΑ (ἔχουν ἤδη τοποθετηθεῖ) Παρεκκλήσιον Ἁγ. Φωτίου Τιμή: Γ ΦΟΡΗΤΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΕΟΡΤΩΝ (100 Χ 60 ἑκ.) Τιμή Ἡμερομ. ἑορτῆς 1 Ἀποστόλου Βαρνάβα /6 2 Σύναξις τῶν 12 Ἀποστόλων /6 3 Ἁγίου Εὐδοκίμου τοῦ Βατοπαιδινοῦ 570 5/10 Εἰκόνες τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ** 4 Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας Α Νηστειῶν 5 Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ 570 Β Νηστειῶν 6 Σταυροπροσκυνήσεως Γ Νηστειῶν Εἰκόνες Πεντηκοσταρίου ** 7 Ἡ Ψηλάφησις τοῦ Θωμᾶ Ἀντίπασχα 8 Πεντηκοστή Πεντηκοστῆς 9 Ἁγίων Πάντων Ἁγ. Πάντων Δ ΚΑΝΤΗΛΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙΑ 700 ἕκαστο Ὅσοι ἀπὸ τοὺς πιστοὺς ἐνδιαφέρονται νὰ συνεισφέρουν γιὰ τὴν ἁγιογράφηση μίας ἢ περισσοτέρων εἰκόνων ἢ γιὰ τὴν ἀγορὰ ἱερῶν ἀντικειμένων, μποροῦν νὰ ἐπικοινωνήσουν στὰ τηλέφωνα καὶ **Κινητὲς ἑορτὲς ποὺ καθορίζονται ἀνάλογα μὲ τὴν ἑορτὴ τοῦ Πάσχα. 41

42 ΕΝΟΡΙΑΚΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ Μνημόσυνο Ἐθνομαρτύρων 8 Ἰουλίου 2018 (ἰδὲ ὀπισθόφυλλο) Πανήγυρις Ἱ. Ν. Ἁγίας Μαρίνης Στροβόλου Ἰουλίου 2018 (ἰδὲ σελ ) Κατηχητικὲς Συνάξεις Ἐνορίας Χρυσελεούσας Μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ οἱ Κατηχητικὲς συνάξεις ἐπαναρχίζουν τὸ Φθινόπωρο. 42

43 Μνημόσυνο Εθνομαρτύρων ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΧΡΥΣΕΛΕΟΥΣΗΣ ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΟΦΙΑΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣ ΣΤΡΟΒΟΛΟΥ Οἱ ἱερεῖς τῶν ἱερῶν Ναῶν Παναγίας Χρυσελεούσης καὶ τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας Στροβόλου, ὁ Πρόεδρος καὶ τὰ Μέλη τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἐπιτροπῆς καὶ ὁ Δήμαρχος καὶ τὰ Μέλη τοῦ Δημοτικοῦ Συμβουλίου Στροβόλου, τελοῦν τὴν Κυριακή, 8 Ἰουλίου 2018, στὸν ἱερὸ Ναὸ Παναγίας Χρυσελεούσης τὸ ἐτήσιο μνημόσυνο τοῦ Ἐθνομάρτυρα Ἀρχιεπισκόπου Κυπριανοῦ καὶ ἄλλων κληρικῶν καὶ προκρίτων ποὺ φονεύθηκαν ἀπὸ τοὺς Τούρκους τὴν 9ην Ἰουλίου 1821 καὶ σᾶς προσκαλοῦν ὅπως παραστεῖτε στὴν Ἀρχιερατικὴ Θεία Λειτουργία. Τῆς Θείας Λειτουργίας θὰ προστεῖ ὁ Ἐπίσκοπος Καρπασίας κ. Χριστοφόρος. Τὸν ἐπιμνημόσυνο λόγο θὰ ἐκφωνήσει ὁ Πρύτανις τοῦ Πανεπιστημίου Κύπρου κ. Κωνσταντῖνος Χριστοφίδης. Θὰ ἀκολουθήσει Τρισάγιο καὶ κατάθεση στεφάνων στὴν προτομὴ τοῦ Ἐθνομάρτυρα Κυπριανοῦ ποὺ βρίσκεται στὸ προαύλιο τῆς Ἐκκλησίας καὶ δεξίωση στὸ Ἐνοριακὸ Πνευματικὸ Κέντρο Ἱεροῦ Ναοῦ Παναγίας Χρυσελεούσης Στροβόλου «Οἰκ. π. Κωνσταντῖνος Γ. Κοῦκος». Εἰκόνα ὀπισθοφύλλου: Ἐπίχρυσο ἀργυρὸ Ἅγιο Ποτήριο μὲ κάλυμμα (1814), Ἱερὸς Ναὸς Παναγίας Χρυσελεούσης Στροβόλου. 43

44