Newsletter 01-02/2012 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Φορολογικό 3-21 [ 2 ]

Transcript

1

2 Newsletter 01-02/2012 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Φορολογικό 3-21 [ 2 ]

3 ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ ηµοτική Φορολογία - Γενικά Αριθµός απόφασης: ηµοτική φορολογία. ηµοσίευση αποφάσεων. Αµάχητο τεκµήριο γνώσης από τον ενδιαφερόµενο του περιεχοµένου της κανονιστικής αποφάσεως που δηµοσιεύθηκε. Έναρξη προθεσµίας για την προσβολή της µε αίτηση ακυρώσεως. - Η δηµοσίευση των κανονιστικών αποφάσεων των δηµοτικών και κοινοτικών συµβουλίων για την επιβολή φόρων, τελών κ.λπ. διέπεται αποκλειστικώς από τις διατάξεις του άρθρου 66 του Β /τος της 24.9/ , οι οποίες, ως ειδικές, δεν καταργήθηκαν από τις µεταγενέστερες διατάξεις του ηµοτικού και Κοινοτικού Κώδικα (άρθρο 96 παρ. 6 του Π /τος 410/1995), µε τις οποίες ρυθµίζονται γενικώς τα σχετικά µε τη δηµοσίευση των λοιπών κανονιστικών και ατοµικών αποφάσεων των δηµοτικών και κοινοτικών συµβουλίων. Κατά την έννοια δε των διατάξεων του άρθρου 66 του Β /τος της 24.9/ , προκειµένου να αποκτήσουν νόµιµη υπόσταση οι κανονιστικές αποφάσεις των δηµοτικών συµβουλίων απαιτείται, ως συστατικός τύπος, δηµοσίευσή τους, συντελουµένη µε την τοιχοκόλληση ολοκλήρου του κειµένου τους στο δηµοτικό κατάστηµα. Η κατά τον ανωτέρω τρόπο δηµοσίευση των αποφάσεων αυτών των δηµοτικών συµβουλίων συνιστά πρόσφορο τρόπο γνωστοποιήσεως του περιεχοµένου τους γι αυτούς, τους οποίους αφορούν οι ανωτέρω αποφάσεις. Εξάλλου, η περαιτέρω προβλεπόµενη στην προπαρατιθέµενη διάταξη του άρθρου 66 του από 24.9/ Β /τος δηµοσίευση περιλήψεως των αποφάσεων των δηµοτικών συµβουλίων και σε µία από τις ηµερήσιες εφηµερίδες που εκδίδονται στο δήµο ή, αν δεν υπάρχει τέτοια εφηµερίδα, η τοιχοκόλληση περίληψης των αποφάσεων στην είσοδο των εκκλησιών του δήµου ή και των συνοικισµών του αποβλέπει απλώς στην περαιτέρω γνωστοποίηση των εν λόγω αποφάσεων στο κοινό. Συνεπώς, εφ όσον έχει γίνει νόµιµη, κατά τα προεκτεθέντα, δηµοσίευση, η παράλειψη της τελευταίας αυτής διαπιστώσεως δεν επηρεάζει το κύρος των αποφάσεων αυτών (ΣτΕ 1869/2008, 1768/2010 κ.ά.). - Από τα ανωτέρω παρέπεται ότι, µετά την προαναφερθείσα δηµοσίευση των κανονιστικών αποφάσεων των δηµοτικών ή κοινοτικών συµβουλίων για την επιβολή τέλους, εισφοράς κ.λ.π., συνάγεται αµάχητο τεκµήριο γνώσης από τον ενδιαφερόµενο του περιεχοµένου της κανονιστικής αποφάσεως που δηµοσιεύθηκε. Εποµένως, από το χρονικό αυτό σηµείο και, µάλιστα, από την εποµένη της δηµοσιεύσεως, αρχίζει η κατά το άρθρο 46 παρ. 1 του Π /τος 18/1989 εξηκονθήµερη προθεσµία για την προσβολή της µε αίτηση ακυρώσεως ενώπιον του Συµβουλίου της Επικρατείας. Τούτο, δε, ανεξαρτήτως εάν η απόφαση αυτή του δηµοτικού ή κοινοτικού συµβουλίου έχει περαιτέρω γνωστοποιηθεί µέσω του ηµερήσιου τύπου και εάν η δηµοσίευση δια του τύπου υπήρξε η προσήκουσα. Νόµοι: 1828/1989, άρθ. 25,

4 Π : 18/1989, άρθ. 46, Π : 410/1995, άρθ. 96, 119, ηµοσίευση: INLAW 2011 ηµοτική Φορολογία - Γενικά Αριθµός απόφασης: ηµοτικά τέλη βελτίωσης και ανάπτυξης περιοχών της πόλης. - Σύµφωνα µε το άρθρο 25 παρ. 14 του Ν. 1828/1989 (Α 2), «Με απόφαση του δηµοτικού ή κοινοτικού συµβουλίου µπορεί να επιβάλλονται τέλη ή εισφορές για υπηρεσίες ή τοπικά έργα της περιοχής τους, που συµβάλλουν στη βελτίωση της ποιότητας ζωής, στην ανάπτυξη της περιοχής και στην καλύτερη εξυπηρέτηση των πολιτών. Τα τέλη αυτά ή οι εισφορές αυτές έχουν ανταποδοτικό χαρακτήρα. Το ύψος των τελών ή εισφορών, οι υπόχρεοι στην καταβολή τους και κάθε άλλη αναγκαία λεπτοµέρεια ορίζονται µε την ίδια απόφαση του δηµοτικού ή κοινοτικού συµβουλίου». Νόµοι: 1828/1989, άρθ. 25, ηµοσίευση: INLAW 2011 ιάφορα φορολογικά θέµατα - Τοπικά Ελεγκτικά Κέντρα (ΤΕΚ) Αριθµός απόφασης: 63 Έτος: Τοπικά Ελεγκτικά Κέντρα (ΤΕΚ). - Με το άρθρο 3 παρ.2 περ. α του Ν. 2343/1995 ανατέθηκε τόσο στο Εθνικό Ελεγκτικό Κέντρο (ΕΘΕΚ) και στα Περιφερειακά Ελεγκτικά Κέντρα (ΠΕΚ), όσο και στα Τοπικά Ελεγκτικά Κέντρα (ΤΕΚ), εφόσον η ως άνω διάταξη εφαρµόζεται και στα ΤΕΚ, σύµφωνα µε το άρθρο 10 του Ν. 2771/1999 και το άρθρο 1 του Π 179/2000, αρµοδιότητα ελεγκτική, αφορώσα στον τακτικό (οριστικό) φορολογικό έλεγχο κατηγοριών επιτηδευµατιών και φορολογουµένων εν γένει, κατά τις ειδικότερες διακρίσεις των εν λόγω διατάξεων. Στη συνέχεια όµως, µε το τελευταίο εδάφιο της περ. γ της παρ.4 του ίδιου άρθρου 3 του Ν. 2343/1995, που προστέθηκε µε την παρ. 10 του άρθρου 20 του Ν. 2753/1999 και είναι εφαρµοστέο και προκειµένου περί ΤΕΚ, κατά την παρ. 3 του άρθρου 10 του µεταγενέστερου Ν. 2771/1999, επετράπη η επέκταση των αρµοδιοτήτων των εν λόγω Ελεγκτικών Κέντρων και στην έκδοση των φύλλων ελέγχου, των πράξεων προσδιορισµού φόρου και των λοιπών καταλογιστικών πράξεων, εξουσιοδοτήθηκε δε η κανονιστικώς δρώσα διοίκηση να ενεργοποιήσει, εφόσον το κρίνει σκόπιµο, τη ρύθµιση αυτή. Με τα δεδοµένα αυτά, θεµιτώς από απόψεως τηρήσεως των όρων της παραγράφου 2 του άρθρου 43 του [4]

5 Συντάγµατος εκδόθηκε η ως άνω /5552/ Ε-Β/ απόφαση του Υπουργού των Οικονοµικών. ΚΒΣ: 30, Σ: 43, Π : 51/1987, Νόµοι: 2343/1995, άρθ. 3, Νόµοι: 2753/1999, άρθ. 20, Νόµοι: 2771/1999, άρθ. 10, ηµοσίευση: INLAW 2012 * Λογιστής ΚΕ Ε - Ανακοπή κατά ταµειακής βεβαίωσης Αριθµός απόφασης: Ανακοπή ΚΕ Ε. Αναιρείται η προσβαλλόµενη απόφαση. - Το δικαστήριο το οποίο δικάζει την ανακοπή κατά το άρθρο 73 παρ. 2 του Κώδικος Εισπράξεων ηµοσίων Εσόδων, δεν µπορεί να εξετάσει λόγο ανακοπής, ο οποίος αµφισβητεί το κατ ουσίαν βάσιµο της απαιτήσεως του επισπεύσαντος την αναγκαστική εκτέλεση, στην περίπτωση κατά την οποία ο έλεγχος αυτός έχει ανατεθεί σε δικαστήρια µε την άσκηση προσφυγής κατά του τίτλου, ο οποίος ενσωµατώνει την απαίτηση του ηµοσίου από φόρο ή πρόστιµο για παράβαση του φορολογικού νόµου. Περαιτέρω, όµως, κατά την έννοια των ανωτέρω διατάξεων, ερµηνευοµένων σε συνδυασµό µε το άρθρο 20 παρ. 1 του Συντάγµατος, το οποίο κατοχυρώνει το δικαίωµα παροχής δικαστικής προστασίας, σε περίπτωση, κατά την οποία, δεν εχώρησε καθόλου ή εχώρησε άκυρη κοινοποίηση της πράξεως, κατά της οποίας προβλέπεται από τον νόµο η άσκηση προσφυγής, µε αποτέλεσµα να µην ασκηθεί αυτή, δεν επιτρέπεται στο ηµόσιο να χωρήσει σε αναγκαστική εκτέλεση κατά του υποχρέου, µε τη διενέργεια ταµειακής βεβαιώσεως του οφειλοµένου φόρου και προστίµου για παράβαση του φορολογικού νόµου και την εν συνεχεία επιβολή αναγκαστικής κατασχέσεως για την ικανοποίηση των ως άνω απαιτήσεων του ηµοσίου από φόρο και πρόστιµο (βλ. ΣτΕ 3529/2004, 2097/2004, 3875/2003, 3851/2000, 2281/2000 Ολοµ., πρβλ. ΣτΕ 922/2009, 1489/2008, 2982/2007 7/λούς). ΚΒΣ: 73, ηµοσίευση: INLAW 2011 [5]

6 Κώδικας Βιβλίων και Στοιχείων - Εικονικά φορολογικά στοιχεία - Εικονικές συναλλαγές Αριθµός απόφασης: Εικονικά φορολογικά στοιχεία. - Ο Κώδικας Βιβλίων και Στοιχείων (Π.. 186/1992, Α 84) ορίζει, στο άρθρο 2, όπως τροποποιήθηκε µε το άρθρο 2 παρ. 1 του Π /τος Π 134/1996 (Α'Α105), ότι «1. Κάθε ηµεδαπό φυσικό πρόσωπο, που ασκεί δραστηριότητα στην ελληνική επικράτεια και αποβλέπει στην απόκτηση εισοδήµατος από εµπορική επιχείρηση αναφερόµενοι στο εξής µε τον όρο «επιτηδευµατίας», τηρεί, εκδίδει, παρέχει, ζητά, λαµβάνει, υποβάλλει, διαφυλάσσει τα βιβλία, τα στοιχεία, τις καταστάσεις και κάθε άλλο µέσο σχετικό µε την τήρηση βιβλίων και την έκδοση στοιχείων που ορίζονται από τον Κώδικα αυτό, κατά περίπτωση...", στο άρθρο 11 ότι «1. ελτίο αποστολής εκδίδεται από τον επιτηδευµατία: α) σε κάθε περίπτωση χονδρικής πώλησης ή παράδοσης ή διακίνησης αγαθών προς οποιονδήποτε και για οποιοδήποτε σκοπό, εφόσον δεν εκδόθηκε συνενωµένο δελτίο αποστολής µε φορολογικό στοιχείο αξίας (τιµολόγιο, απόδειξη λιανικής πώλησης, απόδειξη παροχής υπηρεσιών) Στο δελτίο αποστολής αναγράφονται: α) τα στοιχεία του αποστολέα και παραλήπτη...» και στο άρθρο 12, όπως ίσχυε πριν από την τροποποίησή του µε το άρθρο παρ. 4 άρθρ. 3 Ν. 3052/2002 (Α 221), ότι «1. Για την πώληση αγαθών εκδίδεται τιµολόγιο Στο τιµολόγιο αναγράφονται η ηµεροµηνία έκδοσης αυτού, τα πλήρη στοιχεία των συµβαλλοµένων, τα στοιχεία της συναλλαγής, καθώς και ο αύξων αριθµός ή οι αριθµοί των δελτίων αποστολής που εκδόθηκαν κατά τη διακίνηση των αγαθών που αφορά το τιµολόγιο Το τιµολόγιο εκδίδεται κατά την παράδοση ή την έναρξη της αποστολής των αγαθών στον παραλήπτη, κατά περίπτωση. Κατ' εξαίρεση, όταν για τη διακίνηση έχει εκδοθεί δελτίο αποστολής, το τιµολόγιο εκδίδεται το αργότερο σε ένα (1) µήνα από την παράδοση ή αποστολή των αγαθών στον αγοραστή και πάντως µέσα στην ίδια διαχειριστική περίοδο των συµβαλλοµένων...επί επιστροφής αγαθών το πιστωτικό τιµολόγιο εκδίδεται το αργότερο σε ένα (1) µήνα από το χρόνο της παραλαβής τους και πάντως µέσα στην ίδια διαχειριστική περίοδο που παραλήφθηκαν τα αγαθά...». Περαιτέρω, ο Ν. 2523/1997 («ιοικητικές και ποινικές κυρώσεις στη φορολογική νοµοθεσία...», Α 179) ορίζει στο άρθρο 5 ότι 1. Οποιος παραβαίνει τις διατάξεις του Κώδικα βιβλίων και Στοιχείων τιµωρείται µε πρόστιµο που προσδιορίζεται κατά αντικειµενικό τρόπο Οι παρακάτω περιπτώσεις θεωρούνται αυτοτελείς παραβάσεις, για τις οποίες εφαρµόζεται η Βάση Υπολογισµού Νο2 (ΒΑΣ.ΥΠ.2), όπως ειδικότερα προσδιορίζεται στις κατ` ιδίαν διατάξεις, µε τις οποίες προσδιορίζεται και η τιµή του κατά περίπτωση ισχύοντος συντελεστή βαρύτητας: α)... β) Η έκδοση εικονικών φορολογικών στοιχείων θεωρείται ιδιάζουσα φορολογική παράβαση και επιβάλλεται πρόστιµο ίσο µε το διπλάσιο της αξίας κάθε στοιχείου, µη συµπεριλαµβανοµένου του Φ.Π.Α. εφόσον αυτή είναι µεγαλύτερη των τριακοσίων χιλιάδων ( ) δραχµών...» και στο άρθρο 19 ότι « Εικονικά είναι το στοιχείο που εκδίδεται για συναλλαγή [6]

7 ανύπαρκτη στο σύνολό της ή για µέρος αυτής...». Κατά την έννοια των ανωτέρω διατάξεων, στην περίπτωση που αποδίδεται εικονικότητα στα εκδοθέντα φορολογικά στοιχεία, υπό την έννοια ότι δεν έχει πραγµατοποιηθεί η συναλλαγή για την οποία αυτά φέρονται ότι εκδόθηκαν, η φορολογική αρχή βαρύνεται, κατ' αρχήν, µε την απόδειξη της εν λόγω εικονικότητας (ΣτΕ 3411/ πρβλ. ΣτΕ 555/2010, ΣτΕ 347/2006). ΚΒΣ: 2, Νόµοι: 2523/1997, άρθ. 5, 19, Νόµοι: 3052/2002, άρθ. 3, ηµοσίευση: INLAW 2011 * ΦΝ Κώδικας Βιβλίων και Στοιχείων - Εικονικά φορολογικά στοιχεία - Εικονικές συναλλαγές Αριθµός απόφασης: Λήψη εικονικού τιµολογίου. - Όταν αποδίδεται σε ορισµένο επιτηδευµατία η παράβαση της λήψεως εικονικού τιµολογίου, υπό την έννοια είτε ότι δεν έχει πραγµατοποιηθεί η συναλλαγή, στην οποία αυτό αναφέρεται, είτε ότι έχει µεν πραγµατοποιηθεί η συναλλαγή, όχι, όµως, όπως εµφανίζεται, µε τον φερόµενο ως εκδότη του τιµολογίου, η φορολογική αρχή βαρύνεται, κατ αρχήν, µε την απόδειξη της εν λόγω εικονικότητας. Εάν, όµως, πρόκειται για συναλλαγή µε πρόσωπο που δεν είχε δηλώσει την έναρξη του επιτηδεύµατός του ούτε είχε θεωρήσει στοιχεία στην αρµόδια φορολογική αρχή, αρκεί το γεγονός αυτό, νοµίµως αποδεικνυόµενο, για να στοιχειοθετηθεί παράβαση και του επιτηδευµατία που δέχεται τέτοια στοιχεία, εκτός αν ο τελευταίος αποδείξει ότι τελούσε σε καλή πίστη κατά το χρόνο της συναλλαγής (ΣτΕ 1773/2010, 2091, 466/2008, 1644/2007, 3518/2006). Περαιτέρω, σε περίπτωση που τιµολόγια πωλήσεως αγαθών χαρακτηρίζονται από τη φορολογική αρχή ως εικονικά βάσει ορισµένων στοιχείων, το διοικητικό δικαστήριο της ουσίας, ενώπιον του οποίου αµφισβητείται ο χαρακτηρισµός αυτός, υποχρεούται, κατά τα άρθρα 144 επ. του κυρωθέντος µε το άρθρο πρώτο του Ν. 2717/1999 (Α 97) Κώδικα ιοικητικής ικονοµίας που διέπουν τα ζητήµατα της αποδείξεως κατά την εκδίκαση των διοικητικών διαφορών ουσίας από τα τακτικά διοικητικά δικαστήρια, προκειµένου να εκφέρει την κρίση του, να σχηµατίσει πλήρη και βέβαιη δικανική πεποίθηση χρησιµοποιώντας τα επιτρεπόµενα αποδεικτικά µέσα, µεταξύ των οποίων είναι και τα δικαστικά τεκµήρια περί της συνδροµής των κρίσιµων πραγµατικών περιστατικών, αφού εκτιµήσει συνολικά τα υφιστάµενα στο φάκελο της υπόθεσης στοιχεία και όχι µόνο µεµονωµένα το καθένα απ αυτά. Αν δε ήθελε κρίνει το δικαστήριο της ουσίας ότι τα υπάρχοντα στοιχεία είναι ανεπαρκή για το σχηµατισµό βέβαιης δικανικής πεποίθησης, έχει τη δυνατότητα, κατά την κρίση του, είτε να διατάξει, κατ άρθρο 151 επ. (και 96 παρ.3) του Κώδικα ιοικητικής ικονοµίας, τη συµπλήρωση των [7]

8 αποδείξεων είτε να κρίνει την υπόθεση, αφού κατανείµει κατά νόµο το βάρος αποδείξεως µεταξύ των διαδίκων (πρβλ. ΣτΕ 1773/2010, 2091, , 496/2009, 1644, 2842/2007, πρβλ. ΣτΕ 883/2002, /2001). Κ : 144 επ., 151 επ., ΚΒΣ: 11, 12, 18, 32, 33, ηµοσίευση: INLAW 2011 * ΦΝ * ΝοΒ Κώδικας Βιβλίων και Στοιχείων - Εικονικά φορολογικά στοιχεία - Εικονικές συναλλαγές Αριθµός απόφασης: Έκδοση και λήψη εικονικών φορολογικών στοιχείων. Πρόστιµο.Παραβίαση του δικαιώµατος ακρόασης. - Το άρθρο 12 του Κώδικα Βιβλίων και Στοιχείων (Κ.Β.Σ., Π 186/1992, Α 84) ορίζει «1. Για την πώληση αγαθών και την παροχή υπηρεσιών από επιτηδευµατία σε άλλο επιτηδευµατία για την άσκηση του επαγγέλµατός τους ή την εκτέλεση του σκοπού τους, κατά περίπτωση, εκδίδεται τιµολόγιο». Το άρθρο 31 παρ. 1 περ. ζ του Ν. 1591/1986 (Α 50) ορίζει «Θεωρείται εικονικό και το φορολογικό στοιχείο που εκδόθηκε για συναλλαγή, διακίνηση ή οποιαδήποτε άλλη αιτία ανύπαρκτη στο σύνολο ή για µέρος αυτής ή για συναλλαγή που πραγµατοποιήθηκε από πρόσωπα διαφορετικά από αυτά που αναγράφονται στο φορολογικό στοιχείο». Τέλος, σύµφωνα µε το άρθρο 5 του Ν. 2523/1997 (Α 179) «1. Όποιος παραβαίνει τις διατάξεις του Κώδικα Βιβλίων και Στοιχείων τιµωρείται µε πρόστιµο που προσδιορίζεται κατ αντικειµενικό τρόπο. Για το σκοπό αυτό καθιερώνονται δύο βάσεις υπολογισµού. Οι παραβάσεις διακρίνονται σε δύο κατηγορίες γενικές και αυτοτελείς Οι παρακάτω περιπτώσεις επίσης θεωρούνται αυτοτελείς παραβάσεις για τις οποίες εφαρµόζεται η βάση υπολογισµού Νο2 (ΒΑΣ.ΥΠ.2), όπως ειδικότερα προσδιορίζεται στις κατ ιδία διατάξεις, µε τις οποίες προσδιορίζεται και η τιµή του κατά περίπτωση ισχύοντος συντελεστή βαρύτητας: α) β) Η έκδοση πλαστών ή εικονικών φορολογικών στοιχείων και η λήψη εικονικών, καθώς και η νόθευση αυτών θεωρείται ιδιάζουσα φορολογική παράβαση και επιβάλλεται πρόστιµο ίσο µε το διπλάσιο της αξίας κάθε στοιχείου, µη συµπεριλαµβανοµένου του ΦΠΑ, εφόσον αυτή είναι µεγαλύτερη των τριακοσίων χιλιάδων ( )». - Στο άρθρο 79 του Κώδικα ιοικητικής ικονοµίας (Κ ) που κυρώθηκε µε το άρθρο πρώτο του Ν. 2717/1999 (Α 97), ορίζεται ότι «1. Το δικαστήριο ελέγχει την προσβαλλόµενη πράξη κατά το νόµο και την ουσία, µέσα στα όρια της προσφυγής, τα οποία προσδιορίζονται από τους λόγους και το αίτηµά της. Κατ' εξαίρεση, ο κατά νόµο έλεγχος της προσβαλλόµενης πράξης, κατά περίπτωση, χωρεί και αυτεπαγγέλτως, εκτεινόµενος στο σύνολό της, προκειµένου να διακριβωθεί: α) αν συντρέχουν οι λόγοι της περ. α της παρ. 3 ή β) αν η πράξη είναι πληµµελής κατά τη νόµιµη βάση της ή γ) αν υπάρχει παράβαση δεδικασµένου». Από τις παραπάνω [8]

9 διατάξεις συνάγεται ότι η νοµική πληµµέλεια που συνεπάγεται την ακύρωση ή µεταρρύθµιση της πράξης της φορολογικής αρχής αυτεπαγγέλτως από το διοικητικό δικαστήριο, πρέπει να προκύπτει από την ίδια την πράξη ή την έκθεση ελέγχου, στην οποία στηρίζεται η πράξη αυτή (ΣΕ 1748/ πρβλ. ΣΕ /2001 κ.α.). Εξ άλλου, δοθέντος ότι η πράξη της φορολογικής αρχής και η έκθεση ελέγχου, στην οποία η πράξη αυτή στηρίζεται, δεν είναι διαδικαστικά έγγραφα και δεν µπορούν να ληφθούν υπόψη και να εκτιµηθούν από τον αναιρετικό δικαστή, η παράλειψη αυτή είναι ελεγκτή κατ αναίρεση µόνον ύστερα από προβολή σχετικού λόγου, ο οποίος µπορεί να έχει ως βάση τους εξής ισχυρισµούς: είτε ότι από το αναφερόµενο στην προσβαλλόµενη απόφαση περιεχόµενο της πράξης της φορολογικής αρχής ή της έκθεσης ελέγχου προκύπτει ότι η πράξη είναι νοµικώς πληµµελής, είτε ότι ο αναιρεσείων είχε επικαλεσθεί, ή θέσει υπόψη του δικαστηρίου της ουσίας, έστω και µε υπόµνηµα, το περιεχόµενο της πράξης της φορολογικής αρχής, από το οποίο προέκυπτε η πληµµέλεια. Τέλος, η παράβαση ουσιώδους τύπου της διαδικασίας, ως πληµµέλεια της πράξης συνδεόµενη µε πραγµατικό, συνιστά νοµική πληµµέλεια, µε την παραπάνω έννοια, µόνο εφ όσον προκύπτει ευθέως από το περιεχόµενο της πράξης επιβολής προστίµου ή της έκθεσης ελέγχου (πρβλ. ΣΕ 1881/2009, 1862/2008, 1914/2002, 3969/2001 κ.α.), χωρίς να απαιτείται έλεγχος και άλλων στοιχείων του φακέλου ή προσφυγή σε άλλα αποδεικτικά µέσα. Τέτοια δε πληµµέλεια (δηλαδή παράβαση ουσιώδους τύπου της διαδικασίας) συνιστά και η παραβίαση του δικαιώµατος ακρόασης (ΣΕ 591/2011). ΚΒΣ: 12, Κ : 79, Νόµοι: 1591/1986, άρθ. 31, Νόµοι: 2523/1997, άρθ. 5, ηµοσίευση: INLAW 2011 Κώδικας Βιβλίων και Στοιχείων - Κατάσχεση Αριθµός απόφασης: Κώδικας Βιβλίων και Στοιχείων. Φορολογικός έλεγχος. Κατάσχεση βιβλίων και στοιχείων. Αναιρείται η προσβαλλόµενη απόφαση. - Σε κάθε περίπτωση κατά την οποία υπάλληλοι δηµόσιας οικονοµικής υπηρεσίας, κατά τη διάρκεια φορολογικού ελέγχου σε ορισµένο τόπο και δη στην επαγγελµατική εγκατάσταση επιτηδευµατία, αφαιρούν από αυτήν βιβλία, έγγραφα και λοιπά εν γένει στοιχεία, απαιτείται ως ουσιώδης τύπος της όλης διαδικασίας και, συνεπώς, ως προϋπόθεση της νοµιµότητας της επακολουθούσης τυχόν και στηριζοµένης στα εν λόγω στοιχεία καταλογιστικής πράξης ή πράξης περί επιβολής προστίµου της φορολογικής αρχής, η τήρηση της διαγραφοµένης στις διατάξεις αυτές διαδικασίας κατασχέσεως, ήτοι απαιτείται να συντάσσεται επί τόπου από τους ελεγκτές σχετική έκθεση κατασχέσεως και να υπογράφεται αυτή από τους τελευταίους και από τον [9]

10 επιτηδευµατία, στον οποίο θα πρέπει να επιδίδεται αντίγραφο της εν λόγω εκθέσεως. Περαιτέρω, τήρηση της κατά τα ανωτέρω διαδικασίας (ήτοι κατάσχεση των βιβλίων και στοιχείων στην επαγγελµατική εγκατάσταση του υποχρέου, κατά τη διάρκεια φορολογικού ελέγχου, και σύνταξη της οικείας εκθέσεως κατασχέσεως) απαιτείται εκ νέου στην περίπτωση κατά την οποία η προσβληθείσα µε την προσφυγή πράξη της φορολογικής αρχής ακυρωθεί από το δικαστήριο ως νοµικώς πληµµελής, για το λόγο ακριβώς ότι δεν είχε συνταχθεί νόµιµη έκθεση κατασχέσεως (ΣτΕ 274, 1119/2010, , /2009 επτ., 2039/2008, 1422/2008 επτ.). ΚΒΣ: 36, ηµοσίευση: INLAW 2011 Τελωνειακά θέµατα - Λαθρεµπορία Αριθµός απόφασης: Φορολογία πετρελαιοϊδών. Λαθρεµπορία. Πολλαπλό τέλος. Σχέση ποινικής και διοικητικής δίκης. Τεκµήριο αθωότητας. ΤελΚωδ: 89, 97, 100, Κ : 5, Νόµοι: 1165/1918, 89, Νόµοι: 2081/1939, άρθ. 1, ΑΝ: 1514/1950, άρθ. 3, ΑΝ: 1591/1950, Νόµοι: 2096/1952, άρθ. 8, Νόµοι: 2127/1993, άρθ. 1, 2, 4, 11, 61, 65, 67, ηµοσίευση: INLAW 2011 * ΕΕ * ΝοΒ , * Ε Τελωνειακά θέµατα - Πολλαπλό τέλος Αριθµός απόφασης: Λαθρεµπορία. πολλαπλά τέλη. Απόσυρση αυτοκινήτων. Άµεσος δόλος. Αναιρείται η προσβαλλόµενη απόφαση. - Η αναιρεσιβαλλοµένη δεν είναι νοµίµως και επαρκώς αιτιολογηµένη, όπως βασίµως προβάλλεται, δεδοµένου ότι καταλογίζεται σε βάρος του αναιρεσείοντος, υπό την ιδιότητά του ως νοµίµου εκπροσώπου της εταιρείας «ΧΧΧ», όχι άµεσος, όπως απαιτείται, κατά τα εκτεθέντα στην σκέψη 5, για την στοιχειοθέτηση της υποκειµενικής υποστάσεως της λαθρεµπορίας, αλλ απλώς ενδεχόµενος δόλος. Ειδικότερα, το γεγονός και µόνον της χρησιµοποιήσεως από έµπορο αυτοκινήτων [10]

11 πλαστών πιστοποιητικών αποσύρσεως αυτοκινήτων παλαιάς τεχνολογίας, στην πλαστογράφηση, όµως, των οποίων ο ίδιος δεν αποδεικνύεται ότι έχει καθ οιονδήποτε τρόπο συµµετάσχει, και των οποίων την πλαστότητα σε κάθε περίπτωση αγνοεί, δεν αρκεί για την συναγωγή συµπεράσµατος περί συνδροµής αµέσου δόλου στο πρόσωπο αυτού, εν προκειµένω δε το δικάσαν διοικητικό εφετείο αιτιολόγησε την κρίση του περί συνδροµής του στοιχείου του δόλου στο πρόσωπο του αναιρεσείοντος αναφερόµενο κυρίως στο γεγονός ότι αυτός χρησιµοποίησε τα πλαστά δικαιολογητικά, χωρίς να βεβαιώνει µε συγκεκριµένα στοιχεία ότι είχε ανάµειξη στην πλαστογράφησή τους ή ότι τελούσε σε γνώση της πλαστότητός τους (ΣτΕ 914/2011, 1562, 814/2010, 3222, 2684, 1140/2008). Εξάλλου, όπως προκύπτει από την αναιρεσιβαλλοµένη, σε βάρος του αναιρεσείοντος αποδόθηκε η λαθρεµπορική παράβαση του άρθρου 89 παρ. 2 του Τελωνειακού Κώδικα και όχι η κατ αντίθεση προς τις διατάξεις του άρθρου 20 του Ν. 1921/1991 προµήθεια (αγορά) από µέρους του τίτλων αποσύρσεως αυτοκινήτων συµβατικής τεχνολογίας από τρίτα πρόσωπα ή η κατ αντίθεση προς τις ανωτέρω διατάξεις διάθεση εκ µέρους του τίτλων αποσύρσεως αυτοκινήτων συµβατικής τεχνολογίας σε τρίτα, µη δικαιούµενα, ενδεχοµένως, εισαγωγής αυτοκινήτων µε µειωµένες δασµοφορολογικές επιβαρύνσεις, πρόσωπα και, ως εκ τούτου, µη νοµίµως κρίθηκε ότι συντρέχει εξ αυτού του λόγου στο πρόσωπό του το υποκειµενικό στοιχείο του αµέσου δόλου (ΣτΕ 914/2011, 3754, 2018, 814/2010, 284/2009, 3222, 2684, 1874, 1839/2008, 2856/2007, 995, 570/2006). ΤελΚωδ: 89, 97, 100, Νόµοι: 1921/1991, άρθ. 20, ηµοσίευση: INLAW 2011 * ΝοΒ Φορολογία Εισοδήµατος - Γενικά Αριθµός απόφασης: Φορολογία εισοδήµατος. Τόκοι ιδιωτικών δανείων. Αναιρείται η προσβαλλόµενη απόφαση. - Το Ν 3323/1955 («Περί φορολογίας εισοδήµατος φυσικών προσώπων», Α 214) προέβλεπε κατά τον κρίσιµο εν προκειµένω χρόνο στο άρθρο 25 ότι «1. Εισόδηµα εκ κινητών αξιών είναι το καθ έκαστον οικονοµικόν έτος κτώµενον τοιούτον υπό παντός δικαιούχου αυτών, το προκύπτον: α) γ) εκ τόκων παντός τίτλου εντόκου τοις µετρητοίς καταθέσεως ή εγγυήσεως», στο άρθρο 27, όπως τροποποιήθηκε µε το άρθρο 4 παρ. 2 Ν /τος 4242/1962 (Α 135), ότι «1. Χρόνος κτήσεως του εισοδήµατος εκ κινητών αξιών θεωρείται: α) γ) δια τους τόκους της περιπτώσεως γ του άρθρου 25, χρόνος κτήσεως θεωρείται ο χρόνος, καθ όν οι τόκοι καθίστανται ληξιπρόθεσµοι και απαιτητοί» και στο άρθρο 67, όπως τροποποιήθηκε µε το άρθρο 6 παρ.6 του Ν. 1882/1990 (Α 43, διορθ.σφαλµ.α 51/1990), το οποίο ισχύει για φορολογικές υποθέσεις οικονοµικού έτους 1990 και στο εξής (βλ. άρθρο 52 περ. στ Ν. 1882/1990), ότι «1 2.Οι υπόχρεοι που υποβάλλουν ανακριβή δήλωση [11]

12 υπόκεινται: α) Σε πρόσθετο φόρο που ορίζεται σε ποσοστό εκατό τοις εκατό (100%) του φόρου, του οποίου θα απέφευγε την πληρωµή ο υπόχρεος λόγω της ανακρίβειας. β) Σε πρόστιµο, υπολογιζόµενο σε ποσοστό: αα) ββ) τριάντα τοις εκατό (30%) στο ποσό της διαφοράς του φόρου, του οποίου ο υπόχρεος θα απέφευγε την πληρωµή λόγω ανακριβείας και εφ όσον η διαφορά αυτή υπερβαίνει το πενήντα τοις εκατό (50%) του φόρου που οφείλεται µε βάση τη δήλωση». - Στο άρθρο 53 παρ.3 του Π 18/1989 (Α 8), όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 36 παρ. 2 του Ν. 2721/1999 (Α 112) και τροποποιήθηκε µε το άρθρο 5 του Ν. 2944/2001 (Α 222), πριν από την περαιτέρω τροποποίησή του µε το άρθρο 35 παρ. 1 του Ν. 3772/2009 (Α 112/ ), το οποίο άρχισε να ισχύει από την εποµένη της δηµοσιεύσεως του τελευταίου ως άνω νόµου στην Εφηµερίδα της Κυβερνήσεως και, κατά ρητή πρόβλεψη στην παρ. 3 αυτού, δεν καταλαµβάνει τις εκκρεµείς κατά την έναρξη ισχύος του υποθέσεις, ορίζεται ότι " εν επιτρέπεται η άσκηση αίτησης αναιρέσεως, όταν το ποσό της διαφοράς που άγεται ενώπιον του Συµβουλίου της Επικρατείας είναι κατώτερο από δύο εκατοµµύρια ( ) δραχµές. Το ποσό αυτό µπορεί να αναπροσαρµόζεται µε προεδρικό διάταγµα, που εκδίδεται µε πρόταση του Υπουργού ικαιοσύνης, µετά από γνώµη της Ολοµέλειας του Συµβουλίου της Επικρατείας. Κατ εξαίρεση, ασκείται παραδεκτώς αίτηση αναιρέσεως µε αντικείµενο κατώτερο από το παραπάνω ποσό, όταν µε το εισαγωγικό δικόγραφο προβάλλεται από το διάδικο ότι η επίλυση της διαφοράς έχει γι αυτόν ευρύτερες οικονοµικές ή δηµοσιονοµικές επιπτώσεις που δικαιολογούν την άσκηση της αίτησης. Προκειµένου για διαφορές από ασφαλιστικές εισφορές, φόρους, δασµούς, τέλη και συναφή δικαιώµατα, πρόστιµα και λοιπές κυρώσεις, ως ποσό της διαφοράς νοείται το ποσό της εισφοράς, φόρου κ.λ.π. χωρίς προσαυξήσεις και πρόσθετους φόρους που αµφισβητείται ενώπιον του Συµβουλίου της Επικρατείας ". - Κατά την έννοια των ανωτέρω διατάξεων, επί αιτήσεων αναιρέσεως που ασκήθηκαν µετά την έναρξη της ισχύος του Ν. 2944/2001 (ήτοι µετά τη δηµοσίευσή του στην Εφηµερίδα της Κυβερνήσεως στις , σύµφωνα µε το άρθρο 13 του νόµου αυτού) και έχουν χρηµατικό αντικείµενο κατώτερο των δραχµών (5.900 ευρώ, κατόπιν µετατροπής των δραχµών σε ευρώ και αναπροσαρµογής του ποσού σε ευρώ, σύµφωνα µε τη διάταξη του άρθρου 5 παρ. 5 του Ν. 2943/2001, Α 203) απαιτείται, για το παραδεκτό της αιτήσεως, να προβάλλεται, µε το εισαγωγικό δικόγραφο αυτής, ότι η επίλυση της διαφοράς συνεπάγεται για τον αναιρεσείοντα ευρύτερες οικονοµικές ή δηµοσιονοµικές επιπτώσεις. Οι ισχυρισµοί δε αυτοί του αναιρεσείοντος πρέπει να είναι ειδικοί και συγκεκριµένοι και να τεκµηριώνουν, κατά τρόπο πλήρη, τις ως άνω επιπτώσεις (ΣτΕ 1315/2001 Ολ., 336, 1373/2006, 3009, 1666/2007). Εξάλλου, ληπτέο υπ όψιν για το παραδεκτό της αιτήσεως αναιρέσεως είναι το ποσό του κυρίου φόρου, που αµφισβητείται ενώπιον του Συµβουλίου της Επικρατείας, χωρίς προσαυξήσεις και πρόσθετους φόρους (ΣτΕ /2009 Ολ., 1049/2009, 3761/2008, 372/2007, 2402/2005), επί περισσοτέρων δε αναιρεσειόντων ή αναιρεσιβλήτων, για τον προσδιορισµό του αντικειµένου της διαφοράς λαµβάνεται υπ όψιν το ύψος του χρηµατικού ποσού, το οποίο αντιστοιχεί σε καθέναν από αυτούς (ΣτΕ 1545/2010, 3562, 372/2007, 953/2006). [12]

13 - Η κρίση της αναιρεσιβαλλοµένης δεν είναι νοµίµως και επαρκώς αιτιολογηµένη, δεδοµένου ότι το δευτεροβάθµιο δικαστήριο περιορίσθηκε στην κρίση περί του ότι η φορολογική αρχή, χωρίς περαιτέρω έλεγχο των δοσοληψιών του ΧΧΧ µε τα αναγραφόµενα στα κατασχεθέντα στην οικία του τελευταίου ανεπίσηµα στοιχεία πρόσωπα, στηρίχθηκε αποκλειστικώς στα εν λόγω στοιχεία, και δεν εξέφερε, ως όφειλε, προκειµένου να σχηµατίσει το ίδιο πλήρη και βέβαιη σχετική δικανική πεποίθηση, ειδική κρίση ως προς την επάρκεια ή µη των ως άνω στοιχείων προς τον σκοπό αποδείξεως, περαιτέρω, της στοιχειοθετήσεως ή µη της επίδικης παραβάσεως, Εποµένως, για το λόγο αυτό, βασίµως προβαλλόµενο, πρέπει η υπό κρίση αίτηση να γίνει, κατά το µέρος αυτό, δεκτή και ν αναιρεθεί Ν : 3323/1955, Νόµοι: 1882/1990, άρθ. 6, Νόµοι: 7121/1999, άρθ. 36, Νόµοι: 2943/2001, άρθ. 5, Νόµοι: 3772/2009, άρθ. 35, ηµοσίευση: INLAW 2011 Φορολογία Εισοδήµατος - Εκτακτη εισφορά Αριθµός απόφασης: Έκτακτη εισφορά. Υπολογισµός. εδικασµένο. - Στην Ε.3789/128/ , απόφαση του Υπουργού Οικονοµικών, η οποία κυρώθηκε µε το άρθρο 22 του N. 1769/1988 (ΦΕΚ 152/ , τ. Α ) ορίζεται ότι: «Επιβολή έκτακτης εφάπαξ εισφοράς. Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ. Έχοντας υπόψη: α. Το γεγονός ότι λόγω του σταθεροποιητικού προγράµµατος και της περιοριστικής εισοδηµατικής πολιτικής οι επιχειρήσεις αύξησαν τα κέρδη τους κατά τη διαχειριστική χρήση 1986 και... αποφασίζουµε: Άρθρο 1. Επιχειρήσεις που υπόκεινται σε έκτακτη εισφορά. Επιβάλλεται έκτακτη εφάπαξ εισφορά στο συνολικό καθαρό εισόδηµα όλων των επιχειρήσεων που τήρησαν κατά το οικονοµικό έτος 1987 υποχρεωτικά από το νόµο βιβλία τετάρτης κατηγορίας του Κώδικα Φορολογικών Στοιχείων, ανεξάρτητα από τη νοµική µορφή που λειτουργούν, ή αν είναι ηµεδαπές ή αλλοδαπές ή αν υπάγονται στις διατάξεις οποιουδήποτε νόµου ή σε οποιοδήποτε φορολογικό καθεστώς. Άρθρο 2. Βάση υπολογισµού της εισφοράς. Για τον υπολογισµό της εισφοράς λαµβάνεται υπόψη: 1 2. Το συνολικό καθαρό εισόδηµα ή κέρδος των ηµεδαπών ανωνύµων εταιρειών, των δηµοσίων επιχειρήσεων και εκµεταλλεύσεων κερδοσκοπικού χαρακτήρα, καθώς και των αλλοδαπών επιχειρήσεων που λειτουργούν µε οποιαδήποτε µορφή εταιρείας και αλλοδαπών οργανισµών που φορολογούνται σύµφωνα µε τις διατάξεις του Ν 3843/1958, όπως αυτό προσδιορίζεται σύµφωνα µε τις διατάξεις του άρθρου 8 του Ν 3843/1958 για χρονικό διάστηµα δώδεκα (12) µηνών και προκύπτει από ισολογισµούς που κλείνουν µετά τις Άρθρο 4. Βεβαίωση της εισφοράς. 1.Η εισφορά που [13]

14 προκύπτει βεβαιώνεται οίκοθεν από τον Οικονοµικό Έφορο που είναι αρµόδιος για τη φορολογία του φυσικού ή νοµικού προσώπου µε βάση τους τίτλους βεβαίωσης που αναφέρονται στην παράγραφο 1 του άρθρου 59, την παράγραφο 2 του άρθρου 63 και στο άρθρο 16α του Ν 3323/1955, καθώς και στο άρθρο 16 του Ν 3843/1958. Σύµφωνα δε µε το άρθρο 59 παρ.1 του Ν 3323/1955, τίτλοι βεβαιώσεως του χρέους από φόρο εισοδήµατος είναι α) η υποβαλλόµενη δήλωση, β) το φύλλο ελέγχου, που έγινε οριστικό λόγω µη ασκήσεως προσφυγής κατ αυτού και γ) η απόφαση του πρωτοβάθµιου διοικητικού δικαστηρίου. 3. Επειδή, στο άρθρο 197 του Κώδικα ιοικητικής ικονοµίας, που κυρώθηκε µε το άρθρο πρώτο του Ν. 2717/1999 (Α 97), ορίζεται, ότι «1. εδικασµένο δηµιουργείται από τις τελεσίδικες και τις ανέκκλητες αποφάσεις, εφόσον οι τελευταίες δεν υπόκεινται σε ανακοπή ερηµοδικίας, ως προς το, ουσιαστικό ή δικονοµικό, διοικητικής φύσης ζήτηµα που µε αυτές κρίθηκε, εφόσον τούτο τελεί σε άµεση και αναγκαία συνάρτηση προς το συµπέρασµα που µε τις ίδιες έγινε δεκτό 2 3. Το αναφερόµενο στις προηγούµενες παραγράφους δεδικασµένο ισχύει υπέρ και κατά εκείνων που διατέλεσαν διάδικοι, καθώς και αυτών που έγιναν, κατά τη διάρκεια της δίκης ή µετά το πέρας της, καθολικοί ή ειδικοί διάδοχοί τους». Κ : 197, Ν : 3323/1955, άρθ. 16α, Ν : 3843/1958, άρθ. 8, 16, Νόµοι: 1769/1988, άρθ. 22, ηµοσίευση: INLAW 2011 Φορολογία Εισοδήµατος Νοµικών Προσώπων - Γενικά Αριθµός απόφασης: Φορολογία εισοδήµατος. Προβλέψεις για την απόσβεση επισφαλών απαιτήσεων. Αναιρείται µερικώς η προσβαλλόµενη απόφαση. - Στο άρθρο 31 παρ. 1 του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήµατος, που κυρώθηκε µε το άρθρο πρώτο του Ν. 2238/1994 (ΦΕΚ Α 151), όπως ίσχυε κατά τον κρίσιµο εν προκειµένω χρόνο, ορίζονται τα εξής: «Το καθαρό εισόδηµα των επιχειρήσεων, που τηρούν επαρκή και ακριβή βιβλία και στοιχεία τρίτης κατηγορίας του Κώδικα Βιβλίων και Στοιχείων εξευρίσκεται λογιστικώς µε έκπτωση από τα ακαθάριστα έσοδα, όπως αυτά ορίζονται στο προηγούµενο άρθρο, των ακόλουθων εξόδων: α) θ) του ποσού των προβλέψεων για απόσβεση επισφαλών απαιτήσεων. Το ποσό της πρόβλεψης αυτής υπολογίζεται σε ποσοστό µισό τοις εκατό (0,5%) επί της αναγραφοµένης στα τιµολόγια πώλησης ή παροχής υπηρεσιών αξίας προς επιτηδευµατίες, µετά την αφαίρεση : αα) των επιστροφών ή εκπτώσεων, ββ) της αξίας των πωλήσεων ή παροχής υπηρεσιών προς το ηµόσιο, δήµους και κοινότητες, δηµόσιες επιχειρήσεις, οργανισµούς ή επιχειρήσεις κοινής ωφελείας και νοµικά πρόσωπα δηµοσίου δικαίου και γγ) του ειδικού φόρου κατανάλωσης πετρελαιοειδών, [14]

15 του φόρου κατανάλωσης καπνού και λοιπών φόρων που εµπεριέχονται στην τιµή πώλησης.». Εξ άλλου, στο άρθρο 12 του Κώδικα Βιβλίων και Στοιχείων (Π 186/1992, ΦΕΚ Α 84), όπως ίσχυε κατά τον κρίσιµο χρόνο, οριζόταν ότι : «1. Για την πώληση αγαθών για ίδιο λογαριασµό ή για λογαριασµό τρίτου ή δικαιώµατος εισαγωγής και την παροχή υπηρεσιών από επιτηδευµατία σε άλλο επιτηδευµατία και τα πρόσωπα των παραγράφων 3 και 4 του άρθρου 2 του Κώδικα αυτού, για την άσκηση του επαγγέλµατός τους ή την εκτέλεση του σκοπού τους, κατά περίπτωση, καθώς και για την πώληση αγαθών ή την παροχή υπηρεσιών εκτός της χώρας εκδίδεται τιµολόγιο Τα αγαθά που παραλαµβάνονται από τρίτο προς πώληση ή προς επεξεργασία για λογαριασµό του καταχωρούνται, κατ είδος και ποσότητα σε διπλότυπη κατάσταση κατ εντολέα. Στην ίδια κατάσταση καταχωρούνται κατ είδος, ποσότητα και αξία τα αγαθά που πωλούνται ή παραδίδονται µετά την επεξεργασία, οι δαπάνες που πραγµατοποιούνται για λογαριασµό του τρίτου, ο Φ.Π.Α. και κάθε άλλο στοιχείο απαραίτητο για την εκκαθάριση. Στο τέλος κάθε µήνα και µέχρι την δέκατη ηµέρα του επόµενου µήνα και µε ηµεροµηνία έκδοσης την τελευταία ηµέρα του προηγούµενου µήνα εκδίδεται εκκαθάριση κατά εντολέα, στην οποία αναγράφονται τα πλήρη στοιχεία του εντολέα, η συνολική αξία των πωλήσεων ή της αµοιβής κατά συντελεστή Φ.Π.Α., το ποσό του Φ.Π.Α., η προµήθεια που αναλογεί, ο Φ.Π.Α. της προµήθειας, καθώς και οι δαπάνες που πραγµατοποιήθηκαν για λογαριασµό του εντολέα. Η εκκαθάριση µε το ένα αντίτυπο της κατάστασης και τα δικαιολογητικά των δαπανών, που εκδόθηκαν στο όνοµα του εντολέα και αναγράφονται αναλυτικά στην κατάσταση, αποστέλλονται στον εντολέα µέχρι τη δεκάτη ηµέρα του µήνα της εκκαθάρισης και προκειµένου για τον τελευταίο µήνα της διαχειριστικής περιόδου µέχρι την εικοστή ηµέρα του επόµενου µήνα. Η εκκαθάριση και η κατάσταση, ως προς τον εντολέα, υποκαθιστούν τα στοιχεία πώλησης αυτού. Η πιο πάνω κατάσταση µπορεί να µη συντάσσεται εάν τα στοιχεία της αναγράφονται στην εκκαθάριση». - Κατά την έννοια της διατάξεως του άρθρου 31 παρ. 1 περ. θ του Ν. 2238/1994, εν όψει της αδιάστικτης διατυπώσεώς της, δηλαδή του ότι αυτή αναφέρεται ρητώς σε υπολογισµό του ποσού της προβλέψεως επισφαλών απαιτήσεων επί της αναγραφοµένης στα τιµολόγια πωλήσεως αξίας, δικαίωµα σχηµατισµού της ως άνω προβλέψεως υπάρχει αποκλειστικώς και µόνον επί εκδόσεως των ως άνω φορολογικών στοιχείων (τιµολογίων πωλήσεως). Συνεπώς, οι προβλεπόµενες από την διάταξη του άρθρου 12 παρ. 7 του Κώδικα Βιβλίων και Στοιχείων εκκαθάριση και κατάσταση, οι οποίες συντάσσονται ή εκδίδονται από τον αντιπρόσωπο για άλλους σκοπούς και συγκεκριµένα για τον διακανονισµό της συναλλαγής µεταξύ αντιπροσώπου και αντιπροσωπευόµενου, πλην άλλων περιπτώσεων, και επί παραλαβής αγαθών από τρίτο προς πώληση για λογαριασµό του επιτηδευµατία, υποκαθιστούν µεν κατά την διάταξη αυτή τα στοιχεία πωλήσεως του αντιπροσωπευόµενου, δεν παρέχουν όµως δικαίωµα σχηµατισµού προβλέψεως για επισφαλείς απαιτήσεις, δοθέντος, άλλωστε, ότι από την εν λόγω διάταξη του Κ.Β.Σ. δεν υφίσταται οποιαδήποτε υποχρέωση προς διάκριση ή ανάλυση των πωλήσεων επί των παραστατικών αυτών (καταστάσεως και εκκαθαρίσεως) από την άποψη των προϋποθέσεων που τάσσουν για το δικαίωµα προβλέψεως οι ανωτέρω διατάξεις του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήµατος (ήτοι σε πωλήσεις χονδρικές ή λιανικές ή προς [15]

16 ορισµένα πρόσωπα, όπως το ηµόσιο ή οι λοιποί οργανισµοί που αναφέρονται στη διάταξη της υποπερ. ββ της περ. θ της παρ. 1 του ως άνω άρθρου 31). (ΣτΕ 1468/2009, 3747/2010). ΚΒΣ: 12, Νόµοι: 2238/1994, άρθ. 31, ηµοσίευση: INLAW 2011 * ΝοΒ Φορολογία Εισοδήµατος Νοµικών Προσώπων - Εκπιπτόµενες δαπάνες Αριθµός απόφασης: Εκπιπτόµενες δαπάνες επιχείρησης. απάνες διαφηµιζοµένων επιχειρήσεων. Αναιρείται εν µέρει η προσβαλλόµενη απόφαση. - Με τις διατάξεις του άρθρ. 10 παρ. 14 Ν. 2065/1992 «Αναµόρφωση της άµεσης φορολογίας και άλλες διατάξεις» (Α 113), εφαρµοζόµενες και επί νοµικών προσώπων, οι οποίες ακολούθως κωδικοποιήθηκαν στην παράγραφο 2 του άρθρου 31 του Ν.2238/1994 (Α 151) και οι οποίες ήδη καταργήθηκαν και ρητώς µε τις διατάξεις του άρθρ.11 παρ. 11 του Ν.3842/2010 (Α 58), είχαν αντικατασταθεί οι διατάξεις της παραγράφου 2 του άρθρου 35 του Ν 3323/1955 (Α 214) και είχαν προβλεφθεί τα εξής, όσον αφορά τον προσδιορισµού του καθαρού εισοδήµατος, κατά τον κρίσιµο χρόνο: «2. Σε ορισµένες επιχειρήσεις αναγνωρίζεται από την 1η Ιανουαρίου 1992 έως και την 31η εκεµβρίου 1996, έκπτωση, χωρίς δικαιολογητικά, από τα ακαθάριστα έσοδα αυτών, για την αντιµετώπιση ειδικών δαπανών για τις οποίες, λόγω της φύσεώς τους, δεν είναι εφικτή η λήψη αποδεικτικών στοιχείων, υπολογιζόµενη στα αναφερόµενα πιο κάτω ακαθάριστα έσοδα µε βάση την ακόλουθη κλίµακα Ως ακαθάριστα έσοδα, επί των οποίων υπολογίζεται η έκπτωση χωρίς δικαιολογητικά, λαµβάνονται τα εξής: α) β) Για τις επιχειρήσεις που παρέχουν υπηρεσίες και εργασίες στην αλλοδαπή, στα ακαθάριστα έσοδά τους από τις υπηρεσίες και εργασίες αυτές, από τις οποίες συνάγεται συνάλλαγµα». 4. Επειδή, µε τις προεκτεθείσες διατάξεις αναγνωρίσθηκε ποσοστό εκπτώσεως χωρίς δικαιολογητικά από τα ακαθάριστα έσοδα ορισµένων κατηγοριών επιχειρήσεων για την αντιµετώπιση ειδικών δαπανών, για τις οποίες, λόγω της φύσεώς τους, δεν είναι εφικτή η λήψη αποδεικτικών στοιχείων, µεταξύ άλλων και για τις επιχειρήσεις που παρέχουν υπηρεσίες και εργασίες στην αλλοδαπή. Κατά την έννοια δε του νόµου, ερµηνευόµενου εν όψει του κατά τα ανωτέρω διακηρυχθέντος σκοπού του νοµοθέτη (δηλαδή της αντιµετώπισης ειδικών δαπανών, για τις οποίες, λόγω της φύσεώς τους, δεν είναι εφικτή η λήψη αποδεικτικών στοιχείων), η αναγνώριση της εκπτώσεως αφορά καταρχήν µόνο τις υπηρεσίες και εργασίες που παρέχονται στην αλλοδαπή, και όχι και τις υπηρεσίες και εργασίες που παρέχονται για λογαριασµό µεν αλλοδαπών επιχειρήσεων, αλλά στην ηµεδαπή, δοθέντος ότι µόνο στην πρώτη περίπτωση συντρέχει καταρχήν η δικαιολογητική περίπτωση του νόµου, δηλαδή η αδυναµία ή, πάντως, δυσχέρεια λήψης αποδεικτικών στοιχείων. [16]

17 - Το διοικητικό εφετείο εσφαλµένα ερµήνευσε και πληµµελώς εφάρµοσε τον νόµο, δοθέντος ότι η παροχή υπηρεσιών διαφήµισης, όπως περιγράφεται στην προσβαλλόµενη απόφαση, δηλαδή από διαφηµιστική εταιρία που εδρεύει στην Ελλάδα σε αλλοδαπή επιχείρηση, προκειµένου να διαφηµισθούν στην Ελλάδα προϊόντα της τελευταίας, δεν συνιστά παροχή υπηρεσιών στην αλλοδαπή κατά την έννοια των προεκτεθεισών διατάξεων, αλλά παροχή υπηρεσιών στην Ελλάδα για λογαριασµό αλλοδαπής επιχείρησης και συνεπώς δεν δικαιολογείται η έκπτωση δαπανών από τα ακαθάριστα έσοδα της αναιρεσίβλητης χωρίς δικαιολογητικά. Για το λόγο αυτό, που βασίµως προβάλλεται, πρέπει να αναιρεθεί η προσβαλλόµενη απόφαση κατά το µέρος αυτό. Ν : 3323/1955, άρθ. 35, Νόµοι: 1900/1990, Νόµοι: 2065/1992, άρθ. 10, Νόµοι: 2130/1993, Νόµοι: 2238/1994, άρθ. 31, Νόµοι: 3842/2010, άρθ. 11, ηµοσίευση: INLAW 2011 Φορολογία Κληρονοµιών/ ωρεών - Φορολογία Κληρονοµιών Αριθµός απόφασης: 101 Έτος: Φορολογία κληρονοµιών. Επίδοση σε πρόσωπο άγνωστης διαµονής. Η άκυρη επίδοση δεν παράγει αποτελέσµατα και δεν διακόπτει την παραγραφή. - Σύµφωνα µε το άρθρο 102 παρ.1 περίπτωση α) του ισχύοντος εν προκειµένω Κώδικα φορολογίας κληρονοµιών, δωρεών κλπ. (Ν 118/1973, ΦΕΚ Α 202), όπως αντικαταστάθηκε µε το άρθρο 57 του Ν. 1249/1982 (ΦΕΚ Α 43), «Το ηµόσιον εκπίπτει του δικαιώµατος αυτού δια την κοινοποίησιν πράξεως επιβολής φόρου και προστίµου: α) προκειµένου για ανακριβή δήλωση, µετά την πάροδο δεκαετίας από το τέλος τού έτους µέσα στο οποίο υποβλήθηκε η δήλωση». Εξ άλλου, κατ άρθρο 79 παρ.1 του ιδίου Κώδικα «Αι υπό των διατάξεων του παρόντος προβλεπόµεναι πράξεις και προσκλήσεις του οικονοµικού εφόρου επιδίδονται κατά τας περί επιδόσεων διατάξεις του Κώδικος Φορολογικής ικονοµίας». Από τον συνδυασµό των ανωτέρω διατάξεων συνάγεται ότι, αν η κοινοποίηση στον υπόχρεω της οικείας καταλογιστικής πράξεως µέσα στην κρίσιµη δεκαετία είναι πληµµελής ή άκυρη, τότε η εν λόγω κοινοποίηση δεν διακόπτει την παραγραφή του δικαιώµατος του ηµοσίου για την επιβολή του φόρου (ΣτΕ 1260/2011, 2792/1987). - Ο Κώδικας Φορολογικής ικονοµίας (πδ 331/1985 ΦΕΚ Α 116), στον οποίο παραπέµπει το ως άνω άρ. 79 του Ν /τος 118/73, ορίζει στο άρθρο 64 παρ 2 αυτού ότι "Αν εκείνος στον οποίο πρόκειται να γίνει η επίδοση είναι, κατά το χρόνο της επίδοσης, άγνωστης διαµονής, τότε αυτή γίνεται, όταν δεν υπάρχει αντίκλητος, στο δήµαρχο ή στον πρόεδρο της κοινότητας της τελευταίας γνωστής κατοικίας ή [17]

18 διαµονής του, ενώ, αν δεν υπάρχει καµιά γνωστή κατοικία ή διαµονή, στο δήµαρχο ή στον πρόεδρο της κοινότητας της έδρας της αρχής που εξέδωσε την πράξη". Στο άρθρο 55 τού Κώδικα ιοικητικής ικονοµίας [που κυρώθηκε µε το άρθρο πρώτο τού ν. 2717/1999 (Α 97/ )], ως το άρθρο τούτο ίσχυε κατά τον κρίσιµο χρόνο, προβλέπεται ότι: «1. Η επίδοση γίνεται µε θυροκόλληση: α) αν τα πρόσωπα, προς τα οποία προβλέπεται ότι διενεργείται η παράδοση του εγγράφου, δεν βρίσκονται ούτε στην κατοικία ούτε στο χώρο της εργασίας τους ή αρνούνται την παραλαβή του ή την υπογραφή της έκθεσης ή δεν µπορούν να υπογράψουν την έκθεση, ή β) αν τα υπηρεσιακά όργανα, στα οποία παραδίδεται το έγγραφο, σύµφωνα µε τα οριζόµενα στα άρθρα 49, 52, 53 και 54, αρνούνται την παραλαβή ή την υπογραφή της έκθεσης. 2. Η θυροκόλληση συνίσταται στην επικόλληση από µέρους του οργάνου της επίδοσης, µε την παρουσία ενός µάρτυρα, του επιδοτέου εγγράφου στη θύρα της κατοικίας ή του χώρου εργασίας ή του υπηρεσιακού καταστήµατος όπου κατοικεί ή εργάζεται, κατά περίπτωση, το πρόσωπο προς το οποίο έπρεπε να διενεργηθεί η παράδοση του εγγράφου», στο άρθρο 56 ότι «1. Για κάθε επίδοση, το όργανο που τη διενεργεί συντάσσει έκθεση. 2. Η έκθεση πρέπει να µνηµονεύει:», στο άρθρο 57 ότι «Η επίδοση συντελείται, κατά περίπτωση, από το χρόνο της παράδοσης ή της θυροκόλλησης του επιδοτέου εγγράφου, ο οποίος και προκύπτει από την έκθεση» και στο άρθρο 285 ότι «1. Από την έναρξη ισχύος του Κώδικα καταργείται κάθε γενική ή ειδική διάταξη, η οποία αναφέρεται σε θέµα ρυθµιζόµενο από αυτόν. 2. Κατ εξαίρεση, διατηρούν την ισχύ τους οι δικονοµικού περιεχοµένου διατάξεις α)...». Στον ως άνω Κώδικα ιοικητικής ικονοµίας, κατά τον κρίσιµο, εν προκειµένω, χρόνο, δεν περιείχετο ρύθµιση για τις επιδόσεις προς τους αγνώστου διαµονής [βλ και εξαίρεση στις περιπτώσεις των άρθρων 45 (κατά το οποίο, οι επιδόσεις προς τα µη δηλώσαντα τη διεύθυνσή τους ή τη µεταβολή της δηλωθείσας διεύθυνσής τους πρόσωπα, που υποβάλλουν στα διοικητικά δικαστήρια δικόγραφα -αν και είχαν υποχρέωση δηλώσεως δια των υποβληθέντων δικογράφων-γίνονται όπως στο άρθρο τούτο ορίζεται), καθώς και 141 παρ. 3 (κατά το οποίο, σε περίπτωση αυτοδίκαιης επανάληψης της δίκης, η κλήτευση των προσώπων, που δεν µπορούν να ανευρεθούν, γίνεται µε θυροκόλληση της πράξης ορισµού της νέας δικασίµου στο κατάστηµα του δικαστηρίου και στην κατοικία του διαδίκου στο πρόσωπο του οποίου συνέτρεξε ο λόγος που επέφερε τη διακοπή) αυτού]. Μεταγενεστέρως, µε το άρθρο 5 του ν. 3659/08 ( Α 77/ ), προστέθηκε παρ. 2 στο άρθρο 54 του ανωτέρω Κώδικα, κατά την οποία «2. Αν εκείνος στον οποίο πρόκειται να γίνει η επίδοση είναι, κατά το χρόνο της επίδοσης, άγνωστης διαµονής, τότε αυτή γίνεται, όταν δεν υπάρχει αντίκλητος, στον δήµαρχο ή τον πρόεδρο της κοινότητας της τελευταίας γνωστής κατοικίας ή διαµονής του, ενώ, αν δεν υπάρχει γνωστή κατοικία ή διαµονή, στον δήµαρχο ή τον πρόεδρο της κοινότητας της έδρας της αρχής που εξέδωσε την πράξη» (µε διατύπωση δηλ., η οποία επαναλαµβάνει, κατ ουσίαν, την ανωτέρω διατύπωση του άρ. 64 παρ. 2 του Κώδικα Φορολογικής ικονοµίας, ως τούτο, άλλωστε, αναφέρεται και στην αιτιολογική έκθεση του ν. 3659/08). Εφόσον, εποµένως, η κοινοποίηση µε τη διαδικασία της αγνώστου διαµονής δεν αποτελεί, κατά τον κρίσιµο, εν προκειµένω, χρόνο, κατ αρχήν (πλην δηλ. των ανωτέρω ειδικών [18]

19 περιπτώσεων) θέµα «ρυθµιζόµενο» από τον Κώδικα ιοικητικής ικονοµίας, κατά την έννοια του άρ. 285 παρ. 1 αυτού, εξακολουθούν, και µετά τη θέση σε ισχύ του εν λόγω Κώδικα, να εφαρµόζονται, ως προς αυτή, οι διατάξεις του άρθρου 64 παρ. 2 του Κώδικα Φορολογικής ικονοµίας, οι οποίες, εποµένως, είναι εφαρµοστέες και στην περίπτωση που το πρόσωπο στο οποίο γίνεται η κοινοποίηση των αναφεροµένων στο άρ. 79 παρ 1 του Ν /τος 118/1973 πράξεων και προσκλήσεων είναι αγνώστου διαµονής (πρβλ. και ΣτΕ 241/2008 για την επίδοση των πράξεων της διαδικασίας διοικητικής εκτελέσεως πριν από την άσκηση ενδίκου βοηθήµατος κατ αυτών ). - Όπως έχει παγίως κριθεί, κατά την έννοια της διατάξεως του άρθρου 64 παρ. 2 του Κώδικα Φορολογικής ικονοµίας, ο τόπος διαµονής ενός προσώπου θεωρείται άγνωστος, όταν δεν είναι κοινώς γνωστή η µόνιµή του κατοικία ή η προσωρινή του διαµονή, και, γενικότερα, όταν δεν καθίσταται δυνατόν να ανευρεθεί, αν και καταβλήθηκε κάθε προσπάθεια, το οίκηµα όπου διαµένει, ή το κατάστηµα, ή το γραφείο, στο οποίο τυχόν το πρόσωπο αυτό ασκεί το επάγγελµά του. Συνεπώς, το γεγονός ότι ο φορολογούµενος δεν ανευρέθη στην επαγγελµατική διεύθυνση ή κατοικία, που αναγράφεται στην υποβληθείσα δήλωση φόρου, ως και το γεγονός ότι ούτος παρέλειψε να ενηµερώσει τη φορολογική αρχή για την, εν τω µεταξύ, επελθούσα µεταβολή της επαγγελµατικής διευθύνσεως ή κατοικίας του, δεν αρκούν για το χαρακτηρισµό αυτού ως αγνώστου διαµονής (ΣτΕ 3221/1974, /1990). Εξάλλου, για να είναι νόµιµη η κοινοποίηση µε τη διαδικασία της αγνώστου διαµονής, ο δικαστικός επιµελητής ή το όργανο που είναι αρµόδιο για την διενέργεια της επιδόσεως, θα πρέπει να βεβαιώνει στο οικείο αποδεικτικό (ή και σε ιδιαίτερη βεβαίωση) ότι καταβλήθηκε κάθε δυνατή προσπάθεια για την ανεύρεση της κατοικίας ή προσωρινής διαµονής του προσώπου στο οποίο γίνεται η επίδοση και αυτή απέβη άκαρπη, διαφορετικά η επίδοση είναι άκυρη και δεν παράγει κανένα έννοµο αποτέλεσµα (βλ. Σ.τ.Ε. 3156/2005, 3842/2002, /1995, 3226/1984, 578/1992 κ.ά.). Τέλος, η ως άνω βεβαίωση πρέπει να είναι επίκαιρη σε σχέση µε την διενεργηθείσα επίδοση (ΣτΕ 2904, 2059/1999, 2807/2000, 445/2002, 1924/2003, 387/2005). Κ : 45, 54, 55, 57, 64, 285, Ν : 118/1973, άρθ. 79, 102, Νόµοι: 1249/1982, άρθ. 57, Νόµοι: 3772/2009, άρθ. 35, ηµοσίευση: INLAW 2012 Φόρος κατανάλωσης - Αυτοκίνητα Αριθµός απόφασης: Εισαγωγή αυτοκινήτων. Απαλλαγή από τον ειδικό φόρο κατανάλωσης. Κανονισµοί: 918/83, [19]

20 Οδηγίες: 83/183/ΕΟΚ, Νόµοι: 1839/1989, άρθ. 11, Νόµοι: 1882/1990, άρθ. 37, Νόµοι: 2187/1994, άρθ. 15, Νόµοι: 2459/1997, ηµοσίευση: INLAW 2011 Φόρος κατανάλωσης - Μπανάνες Αριθµός απόφασης: Φόρος κατανάλωσης. Μπανάνες. Αναιρείται η προσβαλλόµενη απόφαση. - Όπως προκύπτει από την αναιρεσιβαλλόµενη, αυτή έκρινε µεν, όπως προεκτέθηκε, ότι ο επίµαχος ειδικός φόρος κατανάλωσης αντίκειται στο εδάφιο α του άρθρου 95 (ήδη 90) της Συνθήκης ΕΚ, αλλά δεν έλαβε θέση επί του ζητήµατος που αφορά το κατά πόσο οι επίδικες µπανάνες, οι οποίες ήταν προέλευσης τρίτης χώρας (Ισηµερινού), ήταν σε ελεύθερη κυκλοφορία στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Για το λόγο αυτό πρέπει να γίνει δεκτή η υπό κρίση αίτηση, να αναιρεθεί η προσβαλλόµενη εφετειακή απόφαση, ως προς το πλησσόµενο κεφάλαιο που αφορά την πρώτη αιτιολογία αυτής. ΣυνθΕΚ: 90, Π : 99/1977, άρθ. 45, Νόµοι: 1477/1984, άρθ. 3, Νόµοι: 1798/1988, άρθ. 7, ηµοσίευση: INLAW 2011 Φόρος Προστιθέµενης Αξίας - Γενικά Αριθµός απόφασης: 1 Έτος: Φόρος Προστιθέµενης Αξίας. Επιβολή προστίµου. - Για τον προσδιορισµό των ακαθάριστων εσόδων των επιχειρήσεων που υπόκεινται σε φόρο προστιθέµενης αξίας, εφαρµόζονται οι ίδιες αρχές οι οποίες εφαρµόζονται για τον προσδιορισµό των ακαθάριστων εσόδων των εµπορικών επιχειρήσεων που υπόκεινται σε φόρο εισοδήµατος, κατά τον προσδιορισµό δε των ακαθάριστων εσόδων για την επιβολή φόρου προστιθέµενης αξίας καµία δέσµευση δεν υφίσταται, κατά το νόµο, από όσα έχουν γίνει δεκτά στη φορολογία εισοδήµατος. Συνεπώς, προκειµένου να προσδιοριστούν τα ακαθάριστα έσοδα των επιχειρήσεων που υπόκεινται σε φόρο προστιθέµενης αξίας, διενεργείται αυτοτελής έλεγχος των βιβλίων και στοιχείων της επιχείρησης και συντάσσεται ιδιαίτερη αυτοτελής έκθεση, η οποία περιλαµβάνει τις διαπιστώσεις του ελέγχου, δεν αρκεί δε ο έλεγχος των [20]

21 βιβλίων και στοιχείων που έχει γίνει στη φορολογία εισοδήµατος και ο προσδιορισµός, µε βάση τα δεδοµένα του ελέγχου αυτού, των ακαθάριστων εσόδων τόσο στη φορολογία εισοδήµατος όσο και στη φορολογία προστιθέµενης αξίας, χωρίς πάντως να αποκλείεται να συµπέσουν οι διαπιστώσεις του ελέγχου και στις δύο φορολογίες (ΣτΕ 754-6/2003,2357/2001, σχετ. 3168/2010). Εξάλλου, από τις αυτές διατάξεις προκύπτει ότι η επιβολή προστίµου κατ εφαρµογή των διατάξεων του Κώδικα Βιβλίων και Στοιχείων δεν συνάπτεται µε την επιβολή φόρου προστιθέµενης αξίας ή άλλου φόρου ή προστίµου κατά την οικεία νοµοθεσία, οι σχετικές δε κρίσεις σχετικά µε την επιβολή τους είναι αυτοτελείς, έστω και αν εδράζονται επί των ιδίων πραγµατικών περιστατικών (πρβλ. ΣτΕ 3772/1998). Νόµοι: 1642/1986, άρθ. 1, 2, 4, 5-10, 38, Νόµοι: 3772/2009, άρθ. 35, ηµοσίευση: INLAW 2012 [21]

22 ιδότου 9-11, Αθήνα, τηλ , Fax: [22]