ΥΛΙΚΟ ΓΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ

Μέγεθος: px
Εμφάνιση ξεκινά από τη σελίδα:

Download "ΥΛΙΚΟ ΓΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ"

Transcript

1 ΥΛΙΚΟ ΓΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ (ΤΟ ΥΛΙΚΟ ΑΥΤΟ ΕΓΚΡΙΘΗΚΕ ΑΠΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΕΤΗ ΑΠΟ ΤΟ Υ.Π.Π. ΚΑΙ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΙΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΕΣ ΤΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ) ΓΙΑ ΠΡΟΩΘΗΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΥΠΟ ΕΜΦΑΣΗ ΣΤΟΧΟΥ ΤΗΣ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ Καλλιέργεια κουλτούρας ειρηνικής συμβίωσης, αμοιβαίου σεβασμού και συνεργασίας Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων με στόχο την απαλλαγή από την κατοχή και την επανένωση της πατρίδας και του λαού μας

2 Κώστας Γραικός ΣΤΑ ΙΔΙΑ ΧΩΜΑΤΑ Τις αναμνήσεις του από το μικτό χωριό του διηγείται ο συγγραφέας, όταν Έλληνες και Τούρκοι ζούσαν αδερφωμένοι κάτω από τον ίδιο γαλανό ουρανό του νησιού μας. Από τη φύση μου ήμουνα ζιζάνιο, έτσι όμως μια σπιθαμή πράγμα, πώς το λεν, τις περισσότερες φορές μου τις έβρεχαν οι μεγαλύτεροι και σαν καλό πειραχτήρι δεν περνούσε μέρα που να μην αρπαχτώ, νά δώσω λίγες και να εισπράξω πιότερες. Έτσι και σήμερα. Κει που παίζαμε σβώλους βλέπω το Χασάνη να τζεπώνει δυο-τρεις και ύστερα να προφασίζεται ότι του γέλασα στο τάξιμο. Άσε τους σβώλους. Εγώ, για εσύ που τους τζέπωσες κιόλας; Να σε ψάξουμε. Για τόλμα. Να λοιπόν, και του κοπανάω μια στο καλάμι του ποδιού. Κάνει να σκύψει από τον πόνο, και την άλλη στιγμή με βουτάει στις χερούκλες του και αρχίζει το μακελιό. Γροθιές, κλοτσιές, δαγκωματιές και άγριες βρισιές που ξεσηκώνουν τη γειτονιά. Στην πιο κρίσιμη στιγμή της μάχης, απάνω που πάω να πέσω νοκ-άουτ επεμβαίνει ο μεγάλος σύμμαχος που είδε τη σκηνή από τη γωνιά του κι έρχεται τρέχοντας. Είναι το Μουσταφάκι, τρία χρόνια πιο μεγάλος και πιο δυνατός από μένα. Χασάνη, κάνε πίσω. Πώς; Αν θες να χτυπηθείς, έλα μαζί μου, άσε το μικρό. Και μην ξεχνάς πως τον έκλεψες κι από πάνω.

3 Αυτός μ' έκλεψε. Ο Νίκος δε λέει ψέματα του μπιστεύουμαι. Έτσι όπως είμαστε αρπαγμένοι, ο Μουσταφάς πιάνει και τα δυο χέρια του Χασάνη κι εγώ βρίσκω την ευκαιρία να βγάλω τ' άχτι μου με δυο-τρία επιπρόσθετα χτυπήματα. Όμως ο σύμμαχος διατάσσει υποχώρηση κι εγώ υποχρεωτικά υπακούω. Μόλις γίνεται η απαγκίστρωση τα δυο παιδιά στέκονται γιά λίγες στιγμές πρόσωπο με πρόσωπο, σε στάση αναγνώρισης και αναμέτρησης της κατάστασης. Μα ξαφνικά ο Χασάνης κάνει πίσω και πετάει το μεγάλο λόγο. Σαν δέν ντρέπεσαι να προστατεύεις ένα γκιαούρη. Είναι φίλος μου. Είναι Έλληνας. Είναι φίλος μου. Μα γκιαούρης ενώ εγώ... Χτες όμως, πέταξες το ψωμί σου, γιατί το βαρέθηκες κι εγώ πεινούσα. Ο Νίκος ό,τι κρατά το μοιράζεται μαζί μου. Και ο μάστρε-παναής ποτίζει τις ελιές μας όταν έχει περισσιμιό νερό. Ο πατέρας σου το κάνει; Ε, πες μου, το κάνει; Γιατί να το κάνει; Σας χρωστάει; Είδες; Ή μάνα σου πότε μου 'φερε πωρικά από τη Χώρα; Η Αννού όμως, η μάνα του Νίκου, ποτέ δε με ξεχνάει κι είναι και χριστιανή, όπως λες. Τι να κάνει το Χασανάκι, καλομαθημένο, όπως ήτανε, να περπατά στα σίγουρα, αφού είχε να κάνει με σωστό αντίπαλο κι όχι με εμένα το μικρότερό του, υποχώρησε. Πάντοτε έτσι λύναμε τις διαφορές μας στη γειτονιά. Μέτρο είχαμε όχι τις φυλετικές διακρίσεις, που δεν τις ξέραμε, αλλά το πόσο βοηθούσε ο ένας τον άλλο, πόσο τον χρειαζούμαστε στις κακές ώρες, και πάνω απ' όλα με το πόσο φίλος είσαι και πώς νιώθεις τον πόνο του άλλου...

4 Κείνους τους καλούς καιρούς δε μετρούσανε τούτα τα τερτίπια που μάθαμε αργότερα: Τούρκος-Έλληνας. (Απόσπασμα) "Στα ίδια χώματα" 1975

5 Νίκου Πενταρά ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟ ΜΕΧΜΕΤ Αγαπητέ μου φίλε Μεχμέτ, Πάνε κιόλας τέσσερα χρόνια από τη μέρα που οι ξένες λόγχες χώρισαν τον τόπο μας στα δυο. Σε Βορρά και Νότο. Η φιλία μας, όμως, όπως είπαμε και την ώρα του αποχαιρετισμού μας, δεν πρόκειται να ξεχαστεί. Δεν πρόκειται να πεθάνει. Όσο κι αν προσπαθήσουν οι εχθροί μας. Όσα χρόνια κι αν περάσουν. Όσες λόγχες κι αν μας εμποδίζουν. Όσο ψηλά συρματοπλέγματα κι αν μας χωρίζουν. Μας ενώνουν τόσα πολλά! Τόσες αναμνήσεις! Ξένα συμφέροντα, μας θέλανε χωρισμένους. Σπείρανε πρώτα το μίσος στις καρδιές των παππούδων μας και των πατεράδων μας. Κι αυτοί, αμάθητοι από τις πανουργίες των ξένων, τους πιστέψανε. Και συνέχισαν μέχρι που έφτασε η τελειωτική καταστροφή. Ό πόλεμος. Και πέτυχαν οι ξένοι το σκοπό τους. Κι αποτέλεσμα: Σκοτωμένοι, αγνοούμενοι, χήρες, ορφανά, πρόσφυγες, εγκλωβισμένοι. Χαλάσματα, ερήμωση, καταστροφή. Τώρα κλαίμε και διαμαρτυρόμαστε για την κατάντια μας. Οι δημιουργοί, όμως, της συμφοράς μας, κλείνουν τ' αφτιά τους. Μας γυρίζουν τις πλάτες. Εμείς, όμως, τα παιδιά, αγαπημένε μου φίλε, πρέπει να το καταλάβουμε. Τα λάθη των γονιών μας, τα παθήματα τα δικά μας, πρέπει να μας γίνουν μαθήματα. Πρέπει να το καταλάβουμε πως αυτός ο τόπος είναι δικός μας. Δεν έχει κανένας το δικαίωμα να μας τον πάρει. Δεν έχει κανένας το δικαίωμα να τον παζαρέψει. Ναι,

6 Μεχμέτ, κανένας, γιατί σ' αυτόν είναι τα Ιερά μας. Σ' αυτόν είναι τα σπίτια μας. Σ' αυτόν είναι σπαρμένα τα κόκαλα των παππούδων μας. Σ' αυτόν είναι οι ρίζες μας. Βλέπω απ' το παράθυρο μου το σπίτι σου απέναντι. Το βλέπω και θυμάμαι τις όμορφες στιγμές που περάσαμε. Όλοι μαζί παρέα. Εγώ, εσύ, ο Μουσταφά, ή Έλλη, ό Κώστας, η Αϊσιέ... Θυμάσαι, Μεχμέτ, θυμάσαι τις τρέλες και τα παιχνίδια μας; Θυμάσαι την κούνια που είχαμε περασμένη στα κλαδιά της μυγδαλιάς σας; Εγώ όλα τα θυμάμαι. Όλα και τα μάτια μου βουρκώνουν. Το παράπονο με πνίγει. Γιατί, μα γιατί να 'ναι τόσο σκληροί οι άνθρωποι; Τι τους φταίξαμε και διάλυσαν τη συντροφιά μας; Ποτίζω ταχτικά το κλήμα και τη βασιλιτζιά στο σπίτι σου. Δεν τ' άφησα να μαραθούν. Η βασιλιτζιά, όμως, απ' τη μέρα που σας πήραν στο Βορρά, μου φαίνεται μαραμένη. Το κλήμα δεν έκαμε από κείνη τη μέρα ούτε ένα τσαμπί σταφύλι. Φαίνεται κι αυτά κατάλαβαν το κακό που μας βρήκε... Θα το κατάλαβαν και λυπούνται μαζί μας. Γι' αυτό σου λέω, Μεχμέτ. Πρέπει να προσπαθήσουμε όλοι μαζί. Και 'σεις και 'μεις. Να γκρεμίσουμε το τείχος που μας χωρίζει. Και να ζήσουμε στον τόπο μας μόνοι. Ανενόχλητοι. Λεύτεροι. Να ξαναφτιάξουμε τη συντροφιά μας. Να ξαναφουντώσουν οι βασιλιτζιές και να ξανακαρπίσουν τα κλήματα. Γι αυτό σου λέω... Ο παντοτινός σου φίλος Νίκος (Περιοδικό «Παιδική Χαρά», τεύχος 136, 1978)

7 Νίκου Πενταρά Δεύτερο γράμμα στο Μεχμέτ Αγαπημένε μου Μεχμέτ, Είναι πικρό πολύ πικρό να ματώνει την Άνοιξη το συρματόπλεγμα. Να της κόβουν το δρόμο τα κανόνια και τα τανκς. Είναι σκληρό, πολύ σκληρό να βλέπεις τα ξανθά μαλλιά της ανακατεμένα και τα γαλανά μάτια της να τα βλέπεις δακρυσμένα. Να βλέπεις το πολύχρωμο φόρεμα της ξεσκισμένο και το πρόσωπο της λυπημένο. Κι αυτό για πέμπτη συνέχεια χρονιά. Σ' αυτό το δύστυχο τόπο. Τον τόπο μας... Σ' αυτή τη γωνιά της γης που της φόρτωσαν τόσα κακά. Τόσες αδικίες... Χωρίς ντροπή... Χωρίς να υπολογίσουν τίποτα... Εμείς, όμως, αγαπητέ μου φίλε, θα το φωνάξουμε και πάλι. Για Πέμπτη κατά συνέχεια φορά. Και θα το φωνάζουμε όσο υπάρχουμε. Και θα το φωνάζουν τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας: Σ' αυτό τον τόπο, καταπιέζεται η Άνοιξη. Σ' αυτό τον τόπο βασανίζεται ή Άνοιξη. Είναι κρίμα και ντροπή ν' ανεχόμαστε το συρματόπλεγμα να ματώνει την Άνοιξη. Τα κανόνια και τα τανκς να της φράζουν το δρόμο. Γιατί να τ' ανέχονται αυτά μερικοί από τους μεγάλους; Γιατί: Εμείς δεν πρέπει να το ανεχτούμε. Δεν πρέπει να το επιτρέψουμε. Πρέπει κάτι να

8 κάνουμε. Ελεύθερη, η Άνοιξη, να τρέξει χαρούμενη να στολίσει με τα όμορφα στολίδια της όλη την Κύπρο. Απ' τις ακρογιαλιές της Πάφου μέχρι το ακρωτήρι του Αποστόλου Αντρέα. Κι αυτό θα το καταφέρουμε αν δώσουμε όλοι τα χέρια. Και 'σεις και 'μεις... Να γκρεμίσουμε το συρματόπλεγμα. Να αχρηστεύσουμε τα κανόνια και τα τανκς. Να ανοίξουμε το δρόμο στην Άνοιξη... Με την αγάπη μου Νίκο (απόσπασμα) (Περιοδικό «Παιδική Χαρά».τεύχος 142, 1979)

9 Νίκου Πενταρά Ο Μεχμέτης και ο Τζαφέρης Ο Οσμάνης ήταν ένας Τουρκοκύπριος από το γειτονικό χωριό, τη Λέμπα. Λεβεντάνθρωπος σωστός! Ψηλός, κοκκιναράς, με σγουρά μαύρα μαλλιά και με μεγάλο μαύρο μουστάκι. Με τον πατέρα τους έδενε μια μεγάλη φιλία. Προσκαλούσε τον πατέρα σε γάμους και σε γλέντια τουρκοκυπριακά και ο πατέρας τον προσκαλούσε σε γάμους και γλέντια δικά μας. Θυμάμαι, ερχόταν τακτικά στο σπίτι μας. Κάθονταν με τον πατέρα και γλεντούσαν με τις ώρες. Έλεγαν τις πίκρες και τα βάσανά τους. Διηγούνταν παλιές ιστορίες και μετά το 'ριχναν στο τραγούδι. Σαν τέλειωνε το γλέντι, καβαλίκευε τη μοτοσικλέτα του και πήγαινε τραγουδώντας στο χωριό του. Ο Οσμάνης είχε και δυο παιδιά. Δυο αγόρια. Το Μεχμέτη και τον Τζαφέρη. Πήγαιναν και τα δυο στο Δημοτικό. Το χωριό τους, όμως, η Λέμπα, ήταν χωριό μικρό. Δεν είχε σχολείο. Έτσι, ήταν αναγκασμένα να πηγαίνουν σχολείο στην τουροκυπριακή συνοικία του Κτημάτου. Και πήγαιναν με τα πόδια. Κάπου πέντε μίλια απόσταση. Τα έβλεπα τακτικά που περνούσαν από τον κύριο δρόμο Κτημάτου - Πέγειας. Μια νύχτα, ο αδελφός μου ο Λευτέρης παρακάλεσε τον Οσμάνη να φέρει καμιά μέρα τα παιδιά του στο σπίτι μας για να παίξουμε. Την άλλη κιόλας μέρα τα 'φερε. Καβάλα στη μοτοσικλέτα του. Μας σύστησε. Αυτά ντρέπονταν και είχαν συνέχεια το κεφάλι σκυφτό. - Ελάτε, μην ντρέπεστε, τους είπε ο Οσμάνης στα ελληνικά. - θα γίνετε φίλοι, πρόσθεσε η μάνα. - Πάμε στ' αλώνι του Τζυρκακού να παίξουμε, είπε ο Λευτέρης και πήρε τα δυο παιδιά από το χέρι.

10 - Να παίξετε και θα περάσω το απόγευμα να σας πάρω, τους είπε ο πατέρας τους φεύγοντας. -Εντάξει, του απάντησαν κι εκείνοι στα ελληνικά. Πήγαμε στ' αλώνι του Τζυρκακού. Εκεί ήταν κι άλλα παιδιά του μαχαλά. Τους συστήσαμε τους νέους φίλους μας. Τους δέχτηκαν με χαρά. Παίζαμε όλοι - Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι - αγαπημένα. Προσπαθούσαμε με κάθε τρόπο να κάνουμε τους ξένους μας να νιώθουν άνετα. Να χαρούν και να διασκεδάσουν μαζί μας. Και το καταφέραμε. Τα δυο παιδιά ήλθαν πολλές φορές στο σπίτι μας και παίξαμε. Και πάντα, μετά το παιχνίδι, μας περίμενε η φέτα το ψωμί και το χαλούμι, που ετοίμαζε η μάνα και που το τρώγαμε με μεγάλη όρεξη. Και την ώρα ακόμα που τρώγαμε, λέγαμε αστεία, κάναμε αστείες γκριμάτσες, πειράζαμε ο ένας τον άλλο και γελούσαμε. - Σιγά... Μας φώναζε η μάνα. Δε γίνεται να τρώτε και να γελάτε. Μπορεί να σας σταθεί το φαγητό... - Όποιος τρώει τζιαι συντυχάνει ή τη γλώσσα του δακκάνει ή κανένα βούκκο χάνει, συμπλήρωνε και η γιαγιά, σαν τύχαινε να βρεθεί εκεί. Κι εμείς, αντί να σταματήσουμε, γελούσαμε ακόμα πιο πολύ. Και συνεχίζαμε μέχρι που ερχόταν ο πατέρας τους και τους έπαιρνε. Με το Μεχμέτη και τον Τζαφέρη γίναμε φίλοι καρδιακοί. Λαχταρούσα πάντα την ώρα που θα έρχονταν στο σπίτι να παίξουμε. Και κάθε φορά που ερχόταν ο πατέρας τους, για να τους πάρει στη Λέμπα, τον παρακαλούσα να τους φέρει και την επομένη μέρα. Αυτός χαμογελούσε μέσ' απ' τα μουστάκια του και μου 'λεγε: «Εντάξει». Όμως, δεν κρατούσε πάντα την υπόσχεσή του και μου κακοφαινόταν. Γι' αυτό, κάθε φορά που ερχόταν, για να τα πιουν με τον πατέρα μου, του 'λεγα το παράπονό μου και του γκρίνιαζα. Αυτός γελούσε με την γκρίνια μου, με χάιδευε στα

11 μαλλιά, για να με καθησυχάσει και μου υποσχόταν πως την άλλη μέρα σίγουρα θα τους έφερνε... (Απόσπασμα /Διασκευή) 2007 «Σε κάθε μπαλκόνι κι ένα χελιδόνι»

12 Φιλίσα Χατζηχάννα ΕΝΑ ΑΛΗΘΙΝΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ Τα βάσανα, τις αναμνήσεις και τις ελπίδες μιας προσφυγικής οικογένειας, που ξεριζώθηκε από τα στρατεύματα του Αττίλα, περιγράφει η συγγραφέας στο βιβλίο της «Χαρές και Λύπες». Μια φορά κι έναν καιρό... Ελάτε, μαζευτείτε κοντά μου. Θ' αρχίσω μια όμορφη, αληθινή ιστορία που μοιάζει σαν παραμύθι. Κι όχι μόνο αυτό αλλά είσαστε και σείς σ' αυτό το παραμύθι. Όπου ξεχνώ εγώ, να συμπληρώνετε εσείς και όπου δεν ξέρω εγώ, να συνεχίζετε εσείς. Ελάτε, λοιπόν, αρχίζω. Τα παιδιά μαζεύτηκαν. Ο Μιχάλης, η Άννα, η Γιωργούλα, ο Χάρης και ο μικρός Θωμάς που άκουε χωρίς να καταλαβαίνει. Ήταν μια Κυριακή απόγευμα. Η Μαρία καθόταν σκεφτική χωρίς να κάνει δουλειά. Πρώτη φορά δε δούλευε. Αλήθεια, μα τι την έπιασε και καθόταν έτσι σαν ονειροπαρμένη, αυτή που ποτέ της δεν άδειαζε; Σήμερα όμως ένιωθε την ανάγκη να μιλήσει με κάποιον. Να πει για μια ζωή όμορφη, για τα χρόνια τα ευτυχισμένα που πέρασε. Σε ποιον όμως να μιλήσει; Μα στα παιδιά της. Ήταν κι αυτά ένα μέρος από τη ζωή και την ευτυχία της, ίσως τό πιο μεγάλο. Μια φορά κι έναν καιρό, σ' ένα νησί πεταμένο σαν μικρό βότσαλο στη Μεσόγειο, ζούσαν άνθρωποι ευτυχισμένοι. Ζούσαν στα όμορφα χωριά τους και τις μικρές τους πόλεις και δόξαζαν το Θεό που τους αξίωσε να 'χουν το σπίτι τους σ' αυτή τη γη. Τίποτα δεν τους έλειπε. Οι νέοι και οι νέες παντρεύονταν και γεννούσαν τα παιδιά τους. Τα μεγάλωναν με τον όμορφο ήλιο, τον καθαρό αέρα, την αγάπη τους, τη φροντίδα τους. Τα παιδιά ξέγνοιαστα, χαίρονταν τη ζωή που τους χάρισαν. Κι ήταν όλα τόσο όμορφα, τόσο παραμυθένια. Μια φορά κι έναν καιρό, κάπου στους πρόποδες ενός βουνού, ήταν ένα μικρό χωριουδάκι. Είχε στα πόδια του τη θάλασσα και για στολίδι στο κεφάλι τα δέντρα του βουνού του. Σ' αυτό το χωριό ξημέρωνε πιο γρήγορα

13 από αλλού. Ο ήλιος το πεθυμούσε και ανάτελλε πρώτα πέρα κει στο βουνό του. Η γριά Μαριάννα καθόταν στον ήλιο και λιαζόταν. Πήρε την καρέκλα της, μπήκε μέσα και κάθισε κοντά στη Μαρία και τα παιδιά της. Η Ιουλία που καθάριζε τις βούρτσες της, σταμάτησε, σταύρωσε τα χέρια και περίμενε. Η γάτα, η Μαυρούλα, έκανε έναν πήδο καί κάθισε στην ποδιά της Μαρίας. Αλήθεια, ξέχασα να σας πω για τη Μαυρούλα. Ήταν το γατί της γειτονιάς. Όλα τα σπίτια ήταν και δικά της. Κοιμόταν όπου βράδιαζε κι όπου πεινούσε έτρωγε. Η Μαρία χάδεψε τη Μαυρούλα και συνέχισε. Με το πρώτο άγγιγμα του ήλιου, το χωριό φαινόταν σαν βρέφος που γεννιόταν μόλις εκείνη τη στιγμή. Τα κοκόρια άρχιζαν το τραγούδι τους, σαν να' δειχναν τη χαρά του χωριού που ξημέρωνε μια άλλη μέρα. Τα κουδούνια των προβάτων αντηχούσαν στο βουνό καθώς πήγαιναν ειρηνικά στη βοσκή τους. Οι σκύλοι γαύγιζαν για να δείξουν ότι έπιασαν δουλειά. Φύλακες πιστοί των κοπαδιών, των σπιτιών, του χωριού. Οι γάτες νιαούριζαν ξαφνιασμένες και παιγνίδιζαν χαρούμενες. Τα παιδιά ξεχύνονταν στις αυλές, στους δρόμους. Ξημέρωσε, δεν έπρεπε να χάνουν τον καιρό τους. Έπρεπε να παίξουν, να παν στο σχολειό, να κάνουν τις τρέλες τους πριν νυχτώσει. Οι άντρες έφευγαν για δουλειά. Οι γυναίκες άρχιζαν τις δικές τους. Η γριά Μαριάννα κουνήθηκε στην καρέκλα της. Μα αυτό μοιάζει με το χωριό μου! Και με το δικό μας, προλαβαίνει ο Μιχάλης. Σ' αυτό το χωριό, λοιπόν, ζούσαν Έλληνες και Τούρκοι αγαπημένοι, αξέχαστοι... Ζούσαν Κύπριοι, θέλεις να πεις, συμπληρώνει ο Χάρης. Ναι, ζούσαν Κύπριοι, αφού το χωριό είναι κυπριακό. Α, δεν είναι το χωριό μου, λέει λυπημένα η Μαριάννα. Στο χωριό μου δεν κατοικούσαν Τούρκοι. Τις Κυριακές πηγαίναμε εμείς στην εκκλησία και κείνοι στο τζαμί τους. Ένας δρόμος μας χώριζε.

14 Ύστερα βγαίναμε, πηγαίναμε στο καφενείο άντρες, γυναίκες και πίναμε τον καφέ μας. Ο Μιχάλης πήγε και κάθισε δίπλα στη μητέρα του. Εμείς φεύγαμε. Πηγαίναμε να παίξουμε με τα άλλα παιδιά. Ο Χασάν, το γειτονόπουλό μας, ήξερε πολύ όμορφα παιγνίδια. Θυμάμαι εκείνο το μεγάλο γήπεδο στη μέση των δυο σχολείων! Πηγαίναμε εκεί για να παίξουμε ποδόσφαιρο. Ο Χασάν, ο Αντρέας, ο Αλή κι εγώ είμαστε οι σπουδαίοι παίχτες. Γι' αυτό μοιραζόμαστε σε δυό ομάδες. Ο Χασάν κι εγώ, ο Αντρέας και ο Αλή. Συμπληρώναμε τις ομάδες μας με παιδιά που βρίσκαμε εκεί στό γήπεδο. (Απόσπασμα) "Χαρές και Λύπες"

15 Ήρα Γενακρίτου (Ο Μάρκος μου κι εγώ, Λ/σία 1991) To Τουρκάκι - Κατερινούλα μου, έρχεσαι μαζί μου ως τον μπακάλη; Με ρωτάει η μητέρα, που αυτές τις μέρες καταλαβαίνει, καθώς φαίνεται, τη μεγάλη μου λύπη και όλο προσπαθεί με βόλτες και κουβέντες και γλυκόλογα να με κάνει να ξεχάσω. Χμ... Αν είναι ποτέ δυνατό να ξεχάσω εγώ, Μάρκο μου, εσένα! - Σ' ευχαριστώ, μαμά. Τώρα, όμως, ζωγραφίζω. Της απαντώ και σκύβω πάλι στα χαρτιά και τα μολύβια μου. - Κατερινάκι, μπαίνει στο δωμάτιο και ο Αντώνης όλο ντροπαλοσύνες και ευγένειες, θέλεις να παίξουμε; Κι αν δε σ' αρέσει το ποδόσφαιρο, εντάξει, μην το σκέφτεσαι... Παίζουμε κλέφτες και αστυνομικούς. Τρεχτό, κρυφτό... ότι θες εσύ. Από μέσα μου γελάω. Απ' έξω μου, όμως, δεν μπορώ βέβαια να φανερώσω το πόσο πολύ διασκεδάζω την ανάγκη που μ' έχει ξαφνικά ο κύριος Αντωνάκης. Ε, βλέπεις Μάρκο μου, εδώ στο νέο συνοικισμό που ήρθαμε, δεν έχει κάνει ακόμα φίλους. Γι' αυτό και... καταδέχεται τώρα τη δική μου παρέα. - Λοιπόν, θα παίξουμε; Στέκεται στο άνοιγμα της πόρτας και περιμένει την απάντησή μου. - Δυστυχώς!... Τώρα ζωγραφίζω. - Η ζωγραφιά μπορεί να περιμένει. Όπου να 'ναι, όμως, θα νυχτώσει και πια, αντίο παιγνίδι... - Αντίο, Αντώνη. Μου 'ρθε έτσι αυθόρμητα και χωρίς άλλη κουβέντα του γύρισα μεγαλόπρεπα την πλάτη. - Λοιπόν, θα έρθεις αμέσως μαζί μου να παίξουμε. Άκουσα όμως τη θυμωμένη φωνή του Αντώνη κι ύστερα τον είδα να πετιέται δίπλα μου και να με αγριοκοιτάζει.

16 - Σου είπα... ζωγραφίζω. Μόλις που βρήκα τη δύναμη να του ψιθυρίσω αυτή τη φορά, τη δικαιολογία μου. Μα η καρδούλα μου το 'ξερε πόσο πολύ φοβήθηκα, Μάρκο μου. - Καλάα... Αφού έτσι το θέλεις, κύριε Πικασσό, μείνε δω μέσα σαν τον τυφλοπόντικα. Θα δεις, όμως, κι εσύ, σαν μου ζητήσεις τίποτα, μου κούνησε απειλητικά το χέρι και η φωνή του θ' ακούστηκε σίγουρα ως τον μπακάλη, που βρισκόταν η μαμά. Ναι, έτσι μου είπε, Μάρκο μου. Κι ύστερα γύρισε απότομα και μουρμουρίζοντας ακόμα,βγήκε από το δωμάτιο. Κορίτσια... Πουφ!.. Ζωγραφιές, λέει, και πράσινα άλογα. Πολύ θα 'θελα να σου πω πως εγώ δε θα ζωγράφιζα ποτέ πράσινα άλογα και πως, αν κλείστηκα στο δωμάτιο μου, ήταν για να φτιάξω, Μάρκο μου, τη δική σου ζωγραφιά, όμως καλύτερα έτσι. Το σπίτι ήτανε τώρα ήσυχο κι εγώ μπορούσα ανενόχλητα να σε ελευθερώσω από τη σκέψη μου και να σε βάλω όμορφα όμορφα στο άσπρο χαρτί που είχα μπροστά μου. Να, λοιπόν, τα στρογγυλά αυτάκια. Να και τα ορθάνοικτα σου χέρια... Αλήθεια, θυμάσαι, Μάρκο μου, εκείνη την πρώτη φορά που σε είχα ζωγραφίσει; Ήτανε στο μάθημα της τέχνης, στο σχολείο. -Τι θα σχεδιάσουμε, κυρία; -Ό, τι θέλετε εσείς. Απλώσαμε που λες κατάχαμα στην αίθουσα πολλές εφημερίδες, βάλαμε ύστερα πάνω τους τις άσπρες μας κόλες και, γονατίζοντας μπροστά τους, αρχίσαμε όμορφα και ωραία να ζωγραφίζουμε. - Τι σχεδιάζεις, Βασιλική; - Το σπίτι μου. - Κι εσύ, Αννα; - Μια ανθισμένη αμυγδαλιά και χελιδόνια. Εσύ; - Εγώ θα ζωγραφίσω το Μάρκο μου. Πάνω κάτω τα πινέλα. Κόκκινα, κίτρινα, μπλε χρώματα. Και το ρολογάκι να μετρά με πεταχτά χοροπηδήματα, εκεί ψηλά στον τοίχο, την ώρα.

17 - Τι ζωγράφισες, Μιχάλη; - Τα αεροπλάνα που βομβαρδίζουν. - Κι εσύ, Ελένη, σκιάχτρο ζωγράφισες; Χι χι... Πολύ πετυχεμένο είναι. - Σ' ευχαριστώ. Όμως δεν είναι σκιάχτρο. - Μα, τότε! Μήπως είναι ένα τέρας; - Όχι, Τουρκάκι είναι! Τικ, τακ, τακ... Χτύπησε η καρδιά στα στήθια μου. - Δηλαδή, έτσι είναι τα Τουρκάκια; Με μυτερά νύχια, τόσο μεγάλο στόμα και τόσο κόκκινα μάτια; - Ε, κάπως έτσι. Αλλιώτικα πώς θα μας έδιωχναν από τα σπίτια μας; Πώς θα σκότωναν και τον πατέρα του Μιχαλάκη; -Ναι... Δίκιο έχεις. Έκανα τρομοκρατημένη από εκείνη τη διαπίστωση κι ούτε ξανασήκωσα πια τα μάτια από τη ζωγραφιά μου. Χριστούλη μου, παρακαλούσα κείνο το βράδυ στην προσευχή μου, κάνε να μη δω ποτέ μου αληθινό Τουρκάκι. Κι ακόμα, κάνε να μικράνουνε τα νύχια τους για να μην μπορέσουνε ποτέ πια να ξανακάνουνε στον κόσμο τόσο κακό. Σε παρακαλούμε, Χριστούλη μου κι εγώ κι ο Μάρκος, το αρκουδάκι μου. Ε, Μάρκο μου!... Είπες κι εσύ μια καλή κουβεντούλα στο Χριστό που ακούει τα παιδάκια κι όλα τα μικρά αρκουδάκια; Θυμάσαι; Αυτά λέγαμε κείνο το βράδυ κι ύστερα ξαπλώσαμε αγκαλιασμένα πιο σφιχτά από κάθε άλλη φορά μην ερχόταν ξαφνικά μες στο σκοτάδι το Τουρκάκι και μας έτρωγε με κείνο το μεγάλο στόμα του. Μπρρρ... Και όμως... Τρεις μόνο μέρες αργότερα, κείνο που τόσο πολύ φοβόμασταν στον ύπνο μας, το πάθαμε, Μάρκο μου, στον... ξύπνιο μας. - Πώς σε λένε; Πλησιάσαμε να ρωτήσουμε το ντροπαλό κοριτσάκι που είχε έρθει μαζί με τη μαμά του να κάνει επίσκεψη στη νέα μας γειτόνισσα, την κυρία Παναγιώτα. - Αϊσέ... Μας χαμογέλασε εκείνο κι ευθύς τα μαγουλάκια του βάφτηκαν, καθώς και τα άνθη της ροδιάς, κατακόκκινα.

18 -Αϊσέ!. Επανέλαβα το όνομα, κοιτάζοντας την με απορία. -Ναι... Ξανακούστηκε, όμως, γλυκιά και σιγανή η φωνούλα της. Είμαι, ξέρεις, Τουρκάκι. Και πο, πο, πο και πο, πο, πο!.. Τρεις τούμπες έκανε από το φόβο της η καρδιά μου. Κι ύστερα χοπ... Μεταμορφώθηκε σε βαγόνι τρένου και άρχισε τα τρελοανεβοκατεβάσματα από ψηλά στο κεφάλι μου ίσα με κάτω χαμηλά μες στις γαλάζιες καλτσούλες και τα γκρίζα γοβάκια που τελείωναν τα πόδια μου. - Του, του, του... Άκουσες, Μάρκο μου, κι εσύ αυτό που άκουσα κι εγώ; Του, του, του, του... - Τρέξε!... Διάβασα τη μελιά συμβουλή στα μάτια σου. - Χμ!.. Εύκολο είναι να το λες, Μάρκο μου! Εμένα, όμως, ετούτη τη στιγμή μ' έχει... ριζώσει ο φόβος μου στη γη και δεν είμαι πια κοριτσάκι αλλά δεντράκι, Μάρκο μου... Δεντράκι σωστό. - Καλά.. Κι εμένα δε με σκέφτεσαι, που σίγουρα το τέρας θα με φάει πρώτο; Ξαναδιάβασα, μελί παράπονο ετούτη τη φορά, στα ματάκια σου. -Αχ! Δίκιο έχεις, Μάρκο μου. Πρέπει να φύγουμε... Πρέπει να τρέξουμε μακριά για να γλυτώσουμε. Έτρεμα... Τώρα θα πεις και πώς γίνεται αυτό, μια και κείνη την ώρα ήμουνα δεντράκι εγώ!... Ε, και λοιπόν; Μήπως και τα δεντράκια λιγότερο τρέμουν μέσα στον άγριο βοριά; Έτρεμα... Και μάλιστα τόσο πολύ που, χωρίς να καταλάβω πώς, γλίστρησες άξαφνα και μέσα από την αγκαλιά μου βρέθηκες καταγής. Τώρα, βέβαια, ποιος ξέρει!... Μπορεί και να έκανες μοναχός σου προσπάθεια να γλυτώσεις, καημενάκι μου! Σημασία πάντως είχε πως βρέθηκες χάμω και μάλιστα μπροστά ακριβώς στα πόδια της Αϊσέ. - Πολύ χαριτωμένο το αρκουδάκι σου. Την είδα, όμως, αντί να σε... καταβροχθίζει, να σε σηκώνει με αγάπη στα χέρια της και να σε χαϊδεύει... Πώς το φωνάζεις; - Μά... Μά... Μάρκο! Της απάντησα μουδιασμένα, νιώθοντας την ίδια ώρα και το βαγόνι του φόβου να πατά φρένα και να σταματά μέσα μου. Λίγα

19 λεπτά αργότερα καθόταν πάλι και η καρδούλα μου ήσυχα κι ωραία στα δεξιά μου, ό... όχι λάθος έκανα... Στ' αριστερά είναι η καρδιά. Λοιπόν, για κοίταξε να δεις κάτι περίεργα πράγματα, Μάρκο μου. Το Τουρκάκι αυτό που στέκεται μπροστά μου σε κρατά στην αγκαλιά του και σε χαϊδεύει, δεν είναι καθόλου, μα καθόλου για να το φοβάσαι. Αντίθετα, θα έλεγα πως είναι, καθώς λέτε κι οι μεγάλοι, αξιαγάπητο! Τόσο, ώστε να μπορείς να του εμπιστευτείς μάλιστα ακόμα και το πιο αγαπημένο σου παιγνίδι. Ακόμα και το Μάρκο σου!.. - Θέλεις να τον κρατήσεις λιγάκι, ακόμη; - Ω! Αλήθεια, μπορώ; Λάμπανε τα ματάκια της. Κάτι ματάκια καστανά, ίδια με τα δικά μου. Ανέμιζαν μέσα στο σιγανό αέρα και τα μαλλιά της. Κοντά, καστανά μαλλάκια, ίδια με τα δικά μου. Κι ούτε το στόμα της ήτανε μεγάλο, ούτε τα νύχια της μακριά και μυτερά. Αϊσέ, πόσο μοιάζεις με μένα! Κι οι δυο μας, πόσο μοιάζουμε με όλα τα παιδιά της γης!... Μου ήρθε ίσα με τα χείλη να της πω, μα πάλι το... κατάπια. Μέσα στο σπίτι της κυρίας Παναγιώτας η μαμά και δυο τρεις άλλες γειτόνισσες, μαζί και η μαμά της Αϊσέ που είχε έρθει από τη Λεμεσό για να τις δει, φτιάχναν μπουρέκια με αναρί και πίτες. Ζεστό καφέ για κείνες και λεμονάδες για μας τα παιδιά. - Σ' αρέσει ο Μάρκος μου; - Πολύ. - Θα 'θελα να μπορούσα να στον χαρίσω. Βλέπεις, όμως, ο Μάρκος είναι σαν το μικρό μου αδελφάκι. Και τα... αδελφάκια δε νομίζω πως χαρίζονται. - Δεν πειράζει. Εγώ έχω αδελφάκι. Το γένησε η μητέρα μόλις πριν έξι μήνες. - Τυχερή που είσαι!..

20 -Κι εσύ είσαι τυχερή. -Α, ναι... Όσο γι' αυτό δεν έχω κανένα παράπονο από το Μάρκο μου. Γελάσαμε... και γελούσαμε ακριβώς το ίδιο! Ύστερα τρέξαμε στην αυλή. Επισκεφτήκαμε και τον κύριο Νικόλα, τον μπακάλη, που μας κέρασε καραμέλες φράουλας. - Λατρεύω τις καραμέλες με φράουλα. - Κι εσύ; Κι εγώ τις λατρεύω. -Θέλεις να γίνουμε φίλες; Τη ρώτησα λίγο αργότερα, που καθισμένες στα σκαλιά τρώγαμε τις ζεστές μας πίτες. Σκούπισε τη ζάχαρη από τα χείλη της και μου άπλωσε το χέρι. -Γίναμε κιόλας... Είπε, χαρίζοντας ένα χαμόγελο σε μένα και δυο, Μάρκο μου, σε σένα. Κείνη ακριβώς τη στιγμή ένα χελιδονάκι, έκανε χαμηλή βουτιά και περνώντας από ανάμεσα μας, ξανανέβηκε φτεροκοπώντας στα ψηλά. Αχ, Παναγίτσα μου καλή, βιάστηκα τότε να κάνω την προσευχή μου, ας πάρει το χελιδονάκι μαζί του και τα χαμογελά μας... Της Αϊσέ, του Μάρκου, το δικό μου χαμόγελο και ας τα κάνει δώρο στη γη, τη σκλαβωμένη. Δώρο στο άγριο συρματόπλεγμα της Πράσινης Γραμμής. Μπας και γίνουν άξαφνα λουλούδια, λέει, τ' αγκαθωτά του τέλια. Κλωνάρια ανθισμένης μυγδαλιάς οι λόγχες και τα όπλα... Ναι, και μη γελάσεις, Μάρκο μου!... Κάθε χαμόγελο παιδιού, το 'χω διαβάσει αυτό στα παραμύθια, μοιάζει με της νεράιδας το μαγικό ραβδάκι. Το αγγίζεις, λοιπόν, κάπου και κάνεις μια ευχή. Το αγγίζεις κι εκεί που είναι νύχτα, άξαφνα πετιέται ο ήλιος και το φως κι η λευτεριά! -Μα τι ζωγραφίζεις; Απόρησε μαζί μου η Ελενίτσα την επομένη που' χαμε πάλι τέχνη στο σχολείο. - Δεν τά 'παμε; Το Μάρκο μου. - Και δίπλα του; - Αυτή, είμαι εγώ. - Και η άλλη;

21 - Η άλλη, είναι η Αϊσέ. Ένα Τουρκάκι που γνώρισα μόλις χτες και που είναι πολύ όμορφο, "κυρία" Ελένη... Να, για να καταλάβεις, σαν δίδυμη αδελφή μου είναι. Κι ακόμα της αρέσουνε πολύ οι καραμέλες με φράουλα, λατρεύει τις πίτες με τη ζάχαρη και αγαπά, όσο κι εγώ, το Μάρκο μου!.. Για λίγο, όλοι τριγύρω, είχανε παρατήσει τις ζωγραφιές τους και με άκουγαν να τους μιλώ για την καινούργια μου φιλενάδα. Και όταν πια τους τα διηγήθηκα όλα, η Ελένη, θυμάσαι που στο ξανάπα, Μάρκο μου, σηκώθηκε, μάζεψε την κόλα από μπροστά της και πήγε ολόισια στη δασκάλα. - Δεσποινίς, μου δίνετε άλλη; Το πινέλο που κρατούσα ήτανε σκληρό πολύ και μου 'κανε μουντζούρες. - Τότε να σου δώσω και άλλο πινέλο... Της χαμογέλασε με κατανόηση η δασκάλα. - Αχ, ναι δεσποινίς! Κι αυτή τη φορά, μαλακό, σας παρακαλώ. -Δηλαδή, Ελενάκι μου, πόσο μαλακό το θέλεις να είναι; - Σαν το κορμάκι του Μάρκου μου δεσποινίς. Πετάκτηκα, ακάλεστη, να βοηθήσω τη φιλενάδα μου την Ελένη. - Σαν το πούπουλο απαλό!... Σήκωσε και η Βασιλική το κεφαλάκι από τη ζωγραφιά της και είπε. -Σαν το μετάξι Άρχισαν να φτάνουν, δροσάτη βροχή από τριγύρω, και άλλες φωνούλες. - Σαν το βαμβάκι. - Σαν το χάδι της μαμάς... - Σαν την παιδική καρδούλα!... Δεν ξέρω πως μου 'ρθε και ξαναφώναξα, Μάρκο μου. Ήμουνα, όμως, σίγουρη πως με ένα τέτοιο πινέλο η Ελένη θα 'φτιαχνε, τούτη τη φορά, ένα Τουρκάκι, έτσι ακριβώς όπως έπρεπε... Με τη μορφή

22 δηλαδή παιδιού σαν και μένα, Μάρκο μου και σαν όλα, μα όλα τα μικρά παιδιά της γης...

23 Μαρία Θεοδοσιάδου (του καημού και της ελπίδας, Λ / σια 1981) ΕΝΑ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ Δεν μπορώ να το πιστέψω πως είμαι μακριά απ το σπίτι μου. Νομίζω πως είναι ένα κακό όνειρο και θα ξυπνήσω σε λίγο για να βρεθώ στο αγαπημένο μου Βαρώσι. Κι όμως η μια μέρα διαδέχεται την άλλη καί αντιμετωπίζω τη σκληρή πραγματικότητα. Είμαι πρόσφυγας, αποδιωγμένος με απονιά από τους ξένους κατακτητές, μακριά απ' το πατρικό μου σπίτι. Ως πότε άραγε; Μας πνίγει το παράπονο, το άδικο. Πότε θα γυρίσουμε, πατέρα; Γιατί μας πήραν τα σπίτια μας; Πότε θα γυρίσει ο Κώστας μας; Ατέλειωτο το μαρτύριο σαν αρχίσει ο μικρός Γιαννάκης: «θέλω κι εγώ το ποδηλατάκι μου». Κοίτα ο Νίκος έχει, θέλω κι εγώ το δικό μου». -Κι εγώ χρειάζομαι εγκυκλοπαίδεια, πώς θα μελετήσω, έχει μείνει στο σπίτι μας. H μαμά κουράζεται, δεν έχομε το πλυντήριό μας, προσθέτει και η κόρη μου. Κι εκείνη να σιωπά... Όλα προσπαθεί να τα βολέψει, να κοιμηθεί στο κάμπετ, να πλύνει στο χέρι, να υποστεί ένα σωρό στερήσεις, ταλαιπωρίες. Πάντα με κουράγιο κι ελπίδα. Μονάχα σαν ξαπλώσει το βράδυ, το βουβό της κλάμα, για το χαμό του λεβεντονιού μας, μου ξεσκίζει την καρδιά. Γίνομαι σωστό θεριό, θέλω να βγω στους δρόμους να φωνάξω μ' όλη τη δύναμη της ψυχής μου! Ως πότε αυτή η αδικία; Πότε οι ξένοι στρατοί θα φύγουν από τον τόπο μας; Δώστε μας πίσω τα παιδιά μας! Κι ό χρόνος κυλά... Μπαίνει χειμώνας! O πρώτος χειμώνας της προσφυγιάς. Χειμώνας στ' αντίσκηνο!

24 Θέλω το πανωφόρι μου. Που είναι το αδιάβροχο; Οι δερμάτινες μπότες μου; Κι ο κρυφός καημός της γυναίκας μου. Την άκουσα να λέει ένα βράδυ στη νέα μας γειτόνισσα. «Τι να σου πω, όλα τα θυμάμαι, σπίτι, έπιπλα. Πιο πολύ όμως τις φωτογραφίες των παιδιών, εκείνη του Κώστα, προπάντων. Πότε θα τον ξαναδώ ;» Όλα τούτα στριφογυρίζουν στο νου μου. Έχω γίνει νευρικός, ανήσυχος. Δεν μπορώ να κλείσω μάτι τα βράδια. Κοιμήσου, Γιάννη. Μα τι έπαθες επιτέλους; Τόσος κόσμος υποφέρει, πρέπει να κάνουμε υπομονή. Πώς έγινες έτσι εσύ; Μήπως είσαι άρρωστος; Έννοια σου, δεν έχω τίποτα καλή μου, κοιμήσου, όλα θα πάνε καλά, δίκαιο έχεις δεν πρέπει νά απελπιζόμαστε. Τό 'χω όμως συλλάβει το σχέδιο μου και κανένας δεν μπορεί να μου το βγάλει απ' το μυαλό. Όσο επικίνδυνο κι αν είναι. Θα πάω στο Βαρώσι, θα φέρω το άλμπουμ, με τις φωτογραφίες του Κώστα μας. Θα δώσω αυτή τη χαρά στη γυναίκα μου, της τη χρωστάω. Κι αν τα καταφέρω θα φέρω τις βαλίτσες και τα χειμερινά ρούχα και το ποδηλατάκι του γιου μου ακόμη. Το Βαρώσι είναι ακατοίκητο, όλοι το λένε. Θα πάω. Μέρες ολόκληρες κατάστρωνα το σχέδιό μου. Ήξερα κάθε σπιθαμή του τόπου μας. Με κλειστά μάτια θα μπορούσα να μπω όχι μονάχα στο δικό μου σπίτι μα και σ' όλη την πόλη. Θυμάμαι την πρώτη φορά που είχα πάει για ανίχνευση. Ήτανε σούρουπο σαν πλησίασα και μόλις φαινόταν η αγαπημένη πόλη. Σταμάτησα το αυτοκίνητο. Δεν μπορούσα να οδηγήσω. H καρδιά μου κτυπούσε δυνατά, τα μάτια μου βούρκωσαν, έσφιξα τις γροθιές μου.

25 Οι ανεμόμυλοι με ασάλευτες τις φτερωτές μου φάνηκαν σαν πελώρια χέρια απλωμένα, που απεγνωσμένα ζητούσαν βοήθεια. Είμαι σίγουρος πως άκουα να με καλούν κοντά τους: «Μη μας ξεχνάτε... Μη μας ξεχνάτε». Κοίταζα, όλο το κοίταζα. Βουβό, περήφανο! Τυλιγμένο στο πέπλο του πόνου και του καημού, απλωνόταν μπροστά μου. Ήθελα να τρέξω! Kι όμως, αν προχωρούσα λίγα βήματα θα 'χανα τη ζωή μου. Στεκόμουνα ακίνητος, θλιμμένος. Μου φάνηκε πως μια πελώρια αράχνη έπλεκε γύρω απ' τη πόλη μας τον ιστό της κι όσο σουρούπωνε γινόταν όλο και πιο πυκνός, ώσπου την έκρυψε σχεδόν απ' τα μάτια μου. Δεν έβλεπα πιά! Μπήκα στο αυτοκίνητο και προχώρησα κατά το Παραλίμνι. Θα 'ρχόμουν άλλη μέρα για ανίχνευση. Τα ταξίδια όλο και πυκνώνουν. Το σχέδιο μου προχωρούσε με μεγάλη μυστικότητα. Επιτέλους ήρθε η μέρα που θα το πραγματοποιούσα. Δεν είπα σε κανένα τίποτα. Άφησα μονάχα στη γυναίκα μου ένα σημείωμα

26 πως θα πήγαινα για δουλειά στην Πάφο και πιθανό να γύριζα την άλλη μέρα. Σαν έπεσε καλά η νύχτα πήρα τα σύνεργά μου, ένα φαναράκι, σχοινί κι ένα κομμάτι ξύλο και προχώρησα με πολλή προφύλαξη. Ήξερα την ώρα που θ' άλλαζε η φρουρά. Παρακολούθησα την ανυπομονησία των Φρουρών να φύγουν. Βαριούνται κι αυτοί τη μοναξιά, βιάζονται. Είναι άραγε δικοί μας οι στρατιώτες; Σίγουρα θα γλιτώσω αν είναι Τουρκοκύπριοι και με τσακώσουν. Προχωρώ αρκουδώντας απ' την πλάγια μεριά του Φυλακίου. Κρατώ και την αναπνοή μου ακόμη. Τα λαστιχένια παπούτσια μου με βοηθούν πολύ. Ακούω το αυτοκίνητο με τους άλλους φρουρούς που έρχονται. Μόλις προλαβαίνω να κρυφτώ πίσω απ' τους θάμνους. Ήρθαν λίγο νωρίτερα απόψε. Παρακολουθώ. Ακούω κουβέντες, γέλια... Κάτι δίνουν στους άλλους στρατιώτες. Βρίσκω ευκαιρία να προχωρήσω στον άλλο θάμνο. Κάτι όμως μπερδεύεται στα πόδια μου και πέφτω κάνοντας κάποιο θόρυβο. Οι φρουροί σκόρπισαν. Σταμάτησαν τα γέλια. Πρόβαλαν τά όπλα. Πάγωσα από τό φόβο μου. Αμέσως όμως συνήλθα. Ό, τι γίνει ας γίνει, λέω μέσα μου και δοκιμάζω να προχωρήσω. Μια και δεν βρήκαν τίποτε οι φρουροί συνέχισαν τα κεραστικά τους. Έγινε κανονικά η αλλαγή κι εγώ έρποντας προχωρούσα, όλο προχωρούσα και το χτυποκάρδι μου όσο πλησίαζα γινόταν όλο και πιο δυνατό. Έχω απομακρυνθεί πια αρκετά. Μπορώ τώρα να περπατήσω. Πλησιάζω, διακρίνω τα πρώτα σπίτια της γειτονιάς. Παντού ερημιά! Ούτε γάτα δε βρισκόταν. Ένα... δυό. Τρίτο σπίτι δεξιά... Να ο τοίχος που έκτισε με τα μπλοκς ο κουμπάρος μου. Ευτυχώς που δεν είναι και πολύ ψηλός. Θεέ μου, ένα πήδημα μονάχα και θα βρεθώ στην αυλή μας. Λυγίζουν τα γόνατά μου, κτυπά η καρδιά μου. Πάει να σπάσει. Δώσε μου δύναμη, Θεέ μου! Νά 'μαι! Πατώ το χώμα της γης μου. Στέκομαι ακίνητος! Με πνίγει το παράπονο, η συγκίνηση. Πρέπει νά 'βιαστώ όμως! Κρατώ το

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ ΤΟ Σ ΑΓΑΠΑΩ

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ ΤΟ Σ ΑΓΑΠΑΩ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ ΤΟ Σ ΑΓΑΠΑΩ (Αόρατος) ΑΦΗΓΗΤΗΣ: Κάποτε στη γη γεννήθηκε το Όνειρο. Το όνομά του δεν ήταν έτσι, όμως επειδή συνεχώς ονειρευόταν, όλοι το φώναζαν Όνειρο. Δεν ήταν κάτι το σπουδαίο, ήταν σαν

Διαβάστε περισσότερα

Από όλα τα παραμύθια που μου έλεγε ο πατέρας μου τα βράδια πριν κοιμηθώ, ένα μου άρεσε πιο πολύ. Ο Σεβάχ ο θαλασσινός. Επτά ταξίδια είχε κάνει ο

Από όλα τα παραμύθια που μου έλεγε ο πατέρας μου τα βράδια πριν κοιμηθώ, ένα μου άρεσε πιο πολύ. Ο Σεβάχ ο θαλασσινός. Επτά ταξίδια είχε κάνει ο 4 Από όλα τα παραμύθια που μου έλεγε ο πατέρας μου τα βράδια πριν κοιμηθώ, ένα μου άρεσε πιο πολύ. Ο Σεβάχ ο θαλασσινός. Επτά ταξίδια είχε κάνει ο Σεβάχ. Για να δει τον κόσμο και να ζήσει περιπέτειες.

Διαβάστε περισσότερα

«Ο Αϊούλαχλης και ο αετός»

«Ο Αϊούλαχλης και ο αετός» ΠΑΡΑΜΥΘΙ #25 «Ο Αϊούλαχλης και ο αετός» (Φλώρινα - Μακεδονία Καύκασος) Διαγωνισμός παραδοσιακού παραμυθιού ebooks4greeks.gr ΠΑΡΑΜΥΘΙ #25 Ψηφίστε το παραμύθι που σας άρεσε περισσότερο εδώ μέχρι 30/09/2011

Διαβάστε περισσότερα

Μια νύχτα. Μπαίνω στ αμάξι με το κορίτσι μου και γέρνει γλυκά στο πλάϊ μου και το φεγγάρι λες και περπατάει ίσως θέλει κάπου να μας πάει

Μια νύχτα. Μπαίνω στ αμάξι με το κορίτσι μου και γέρνει γλυκά στο πλάϊ μου και το φεγγάρι λες και περπατάει ίσως θέλει κάπου να μας πάει Μια νύχτα Μπαίνω στ αμάξι με το κορίτσι μου και γέρνει γλυκά στο πλάϊ μου και το φεγγάρι λες και περπατάει ίσως θέλει κάπου να μας πάει Μια νύχτα σαν κι αυτή μια νύχτα σαν κι αυτή θέλω να σου πω πόσο σ

Διαβάστε περισσότερα

Τράντα Βασιλική Β εξάμηνο Ειδικής Αγωγής

Τράντα Βασιλική Β εξάμηνο Ειδικής Αγωγής Τράντα Βασιλική Β εξάμηνο Ειδικής Αγωγής Ο Μικρός Πρίγκιπας έφτασε στη γη. Εκεί είδε μπροστά του την αλεπού. - Καλημέρα, - Καλημέρα, απάντησε ο μικρός πρίγκιπας, ενώ έψαχνε να βρει από πού ακουγόταν η

Διαβάστε περισσότερα

Ο εγωιστής γίγαντας. Μεταγραφή : Γλυμίτσα Ευθυμία. Διδασκαλείο Δημοτικής Εκπαίδευσης. «Αλέξανδρος Δελμούζος»

Ο εγωιστής γίγαντας. Μεταγραφή : Γλυμίτσα Ευθυμία. Διδασκαλείο Δημοτικής Εκπαίδευσης. «Αλέξανδρος Δελμούζος» Ο εγωιστής γίγαντας Μεταγραφή : Γλυμίτσα Ευθυμία Διδασκαλείο Δημοτικής Εκπαίδευσης «Αλέξανδρος Δελμούζος» 2010-2011 Κάθε απόγευμα μετά από το σχολείο τα παιδιά πήγαιναν για να παίξουν στον κήπο του γίγαντα.

Διαβάστε περισσότερα

Η Μόνα, η μικρή χελώνα, μετακόμισε σε ένα καινούριο σπίτι κοντά στη λίμνη του μεγάλου δάσους.

Η Μόνα, η μικρή χελώνα, μετακόμισε σε ένα καινούριο σπίτι κοντά στη λίμνη του μεγάλου δάσους. Η Μόνα, η μικρή χελώνα, μετακόμισε σε ένα καινούριο σπίτι κοντά στη λίμνη του μεγάλου δάσους. Κάθεται στο παράθυρο του δωματίου της και σκέφτεται, στεναχωρημένη τους παλιούς της φίλους και συμμαθητές.

Διαβάστε περισσότερα

Εικόνες: Eύα Καραντινού

Εικόνες: Eύα Καραντινού Εικόνες: Eύα Καραντινού H Kοκκινοσκουφίτσα Mια φορά κι έναν καιρό, έμεναν σ ένα χωριουδάκι μια γυναίκα με το κοριτσάκι της, που φορούσε μια κόκκινη σκουφίτσα. Γι αυτό ο κόσμος την φώναζε Κοκκινοσκουφίτσα.

Διαβάστε περισσότερα

Και ο μπαμπάς έκανε μία γκριμάτσα κι εγώ έβαλα τα γέλια. Πήγα να πλύνω το στόμα μου, έπλυνα το δόντι μου, το έβαλα στην τσέπη μου και κατέβηκα να φάω.

Και ο μπαμπάς έκανε μία γκριμάτσα κι εγώ έβαλα τα γέλια. Πήγα να πλύνω το στόμα μου, έπλυνα το δόντι μου, το έβαλα στην τσέπη μου και κατέβηκα να φάω. 1 Εδώ και λίγες μέρες, ένα από τα πάνω δόντια μου κουνιόταν και εγώ το πείραζα με τη γλώσσα μου και μερικές φορές με πονούσε λίγο, αλλά συνέχιζα να το πειράζω. Κι έπειτα, χτες το μεσημέρι, την ώρα που

Διαβάστε περισσότερα

ΙΕ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΛΕΜΕΣΟΥ (Κ.Α.) ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ:

ΙΕ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΛΕΜΕΣΟΥ (Κ.Α.) ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ: ΙΕ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΛΕΜΕΣΟΥ (Κ.Α.) ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ: 2007-2008 Τάξη: Γ 3 Όνομα: Η μύτη μου είναι μεγάλη. Όχι μόνο μεγάλη, είναι και στραβή. Τα παιδιά στο νηπιαγωγείο με λένε Μυτόγκα. Μα η δασκάλα τα μαλώνει: Δεν

Διαβάστε περισσότερα

Ο Τοτός και ο Μπόμπος εξετάζονται από το δάσκαλό τους. Ο Μπόμπος βγαίνει από την αίθουσα και λέει στον Τοτό:

Ο Τοτός και ο Μπόμπος εξετάζονται από το δάσκαλό τους. Ο Μπόμπος βγαίνει από την αίθουσα και λέει στον Τοτό: Ο Τοτός και ο Μπόμπος εξετάζονται από το δάσκαλό τους. Ο Μπόμπος βγαίνει από την αίθουσα και λέει στον Τοτό: - "Η πρώτη απάντηση είναι 1821, η δεύτερη Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και η τρίτη δεν ξέρουμε ερευνάται

Διαβάστε περισσότερα

Περιεχόμενα. Εφτά ξύλινα αλογάκια κι ένα αληθινό Αν έχεις τύχη Η μεγάλη καφετιά αρκούδα κι εμείς... 37

Περιεχόμενα. Εφτά ξύλινα αλογάκια κι ένα αληθινό Αν έχεις τύχη Η μεγάλη καφετιά αρκούδα κι εμείς... 37 Περιεχόμενα Εφτά ξύλινα αλογάκια κι ένα αληθινό............. 11 Αν έχεις τύχη..................................... 21 Η μεγάλη καφετιά αρκούδα κι εμείς............... 37 7199_alogaki_pasxalitsa_arkouda:7199_alogaki_pasxalitsa_arkouda

Διαβάστε περισσότερα

Παραμύθι για την υγιεινή διατροφή

Παραμύθι για την υγιεινή διατροφή Παραμύθι για την υγιεινή διατροφή Τζήκου Βασιλική Το δίλημμα της Λένιας 1 Παραμύθι πού έχω κάνει στο πρόγραμμα Αγωγής Υγείας που είχε τίτλο: «Γνωρίζω το σώμα μου, το αγαπώ και το φροντίζω» με την βοήθεια

Διαβάστε περισσότερα

«Ο Σάββας η κλώσσα και ο αετός»

«Ο Σάββας η κλώσσα και ο αετός» ΠΑΡΑΜΥΘΙ #26 «Ο Σάββας η κλώσσα και ο αετός» (Πόντος) Διαγωνισμός παραδοσιακού παραμυθιού ebooks4greeks.gr ΠΑΡΑΜΥΘΙ #26 Ψηφίστε το παραμύθι που σας άρεσε περισσότερο εδώ μέχρι 30/09/2011 Δείτε όλα τα παραμύθια

Διαβάστε περισσότερα

Μαμά, γιατί ο Φώτης δε θέλει να του πιάσω το χέρι; Θα σου εξηγήσω, Φωτεινή. Πότε; Αργότερα, όταν μείνουμε μόνες μας. Να πάμε με τον Φώτη στο δωμάτιό

Μαμά, γιατί ο Φώτης δε θέλει να του πιάσω το χέρι; Θα σου εξηγήσω, Φωτεινή. Πότε; Αργότερα, όταν μείνουμε μόνες μας. Να πάμε με τον Φώτη στο δωμάτιό - Μαμά, γιατί ο Φώτης δε θέλει να του πιάσω το χέρι; Θα σου εξηγήσω, Φωτεινή. Πότε; Αργότερα, όταν μείνουμε μόνες μας. Να πάμε με τον Φώτη στο δωμάτιό μου να παίξουμε; Αν θέλει, ναι. Προσπάθησε να μην

Διαβάστε περισσότερα

ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΑΘΗΤΏΝ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΡΙΩΝ

ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΑΘΗΤΏΝ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΡΙΩΝ ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΑΘΗΤΏΝ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΡΙΩΝ Στο πλαίσιο του μαθήματος της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας της Γ Γυμνασίου οι μαθητές ήρθαν σε επαφή με ένα δείγμα ερωτικής ποίησης. Συγκεκριμένα διδάχτηκαν το ποίημα

Διαβάστε περισσότερα

ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΑΘΗΤΏΝ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΡΙΩΝ

ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΑΘΗΤΏΝ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΡΙΩΝ ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΑΘΗΤΏΝ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΡΙΩΝ Στο πλαίσιο του μαθήματος της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας της Γ Γυμνασίου οι μαθητές ήρθαν σε επαφή με ένα δείγμα ερωτικής ποίησης. Συγκεκριμένα διδάχτηκαν το ποίημα

Διαβάστε περισσότερα

ΠΑΝΑΓΙΩΣΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΣΡΙΟΤ. Δέκα ποιήματα για τον πατέρα μου. Αλκιβιάδη

ΠΑΝΑΓΙΩΣΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΣΡΙΟΤ. Δέκα ποιήματα για τον πατέρα μου. Αλκιβιάδη ΠΑΝΑΓΙΩΣΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΣΡΙΟΤ Αλκιβιάδη Θεσσαλονίκη Υεβρουάριος 2015 Παναγιώτα Παπαδημητρίου Αλκιβιάδη Θεσσαλονίκη Υεβρουάριος 2015 [3] Παναγιώτα Παπαδημητρίου Αφιερωμένο στον πατέρα μου Αλκιβιάδη Copyright

Διαβάστε περισσότερα

Τα παιδιά της Πρωτοβουλίας και η Δώρα Νιώπα γράφουν ένα παραμύθι - αντίδωρο

Τα παιδιά της Πρωτοβουλίας και η Δώρα Νιώπα γράφουν ένα παραμύθι - αντίδωρο Τα παιδιά της Πρωτοβουλίας και η Δώρα Νιώπα γράφουν ένα παραμύθι - αντίδωρο Ο Ηλίας ανεβαίνει Ψηλά Ψηλότερα Κάθε Μάρτιο, σε μια Χώρα Κοντινή, γινόταν μια Γιορτή! Η Γιορτή των Χαρταετών. Για πρώτη φορά,

Διαβάστε περισσότερα

Αποστολή. Κρυμμένος Θησαυρός. Λίνα Σωτηροπούλου. Εικόνες: Ράνια Βαρβάκη

Αποστολή. Κρυμμένος Θησαυρός. Λίνα Σωτηροπούλου. Εικόνες: Ράνια Βαρβάκη διαβάζω ιστορίες Αποστολή Κρυμμένος Θησαυρός Λίνα Σωτηροπούλου Εικόνες: Ράνια Βαρβάκη 11 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2 Το δώρο της γιαγιάς Μόλις χτύπησε το ξυπνητήρι, με έπιασε πανικός. Δεν μπορούσα να καταλάβω για ποιον

Διαβάστε περισσότερα

ΕΚ ΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ Α.Ε.

ΕΚ ΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ Α.Ε. ιστορίες της 17 ιστορίες της Πρωτοχρονιάς Παραμύθια: Βαλερί Κλες, Έμιλι-Ζιλί Σαρμπονιέ, Λόρα Μιγιό, Ροζέ-Πιερ Μπρεμό, Μονίκ Σκουαρσιαφικό, Καλουάν, Ιμπέρ Μασουρέλ, Ζαν Ταμπονί-Μισεράτσι, Πολ Νέισκενς,

Διαβάστε περισσότερα

21 ΜΑΡΤΙΟΥ 2016 ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΆ ΤΟΥ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΦΥΛΕΤΙΚΩΝ ΔΙΑΚΡΙΣΕΩΝ

21 ΜΑΡΤΙΟΥ 2016 ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΆ ΤΟΥ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΦΥΛΕΤΙΚΩΝ ΔΙΑΚΡΙΣΕΩΝ 21 ΜΑΡΤΙΟΥ 2016 ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΆ ΤΟΥ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΦΥΛΕΤΙΚΩΝ ΔΙΑΚΡΙΣΕΩΝ 1 ο Νηπιαγωγείο Κυπαρισσίας Διαβάσαμε το παραμύθι: «ΧΑΡΟΥΜΕΝΟ ΛΙΒΑΔΙ» Ερώτηση: ΠΟΙΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΔΕΧΟΝΤΑΙ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ; - Αυτοί

Διαβάστε περισσότερα

μετάφραση: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου

μετάφραση: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου μετάφραση: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου Δύο Σε μια σπουδαία αρχαία πόλη που την έλεγαν Ουρούκ, ζούσε ένας νεαρός βασιλιάς, ο Γκιλγκαμές. Πατέρας του Γκιλγκαμές ήταν ο βασιλιάς Λουγκαλμπάντα και μητέρα του η

Διαβάστε περισσότερα

ΙΑ ΧΕΙΡΙΣΗ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ

ΙΑ ΧΕΙΡΙΣΗ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ 1η Σελίδα Η Γιώτα θα πάει για πρώτη φορά κατασκήνωση. Φαντάζεται πως θα περάσει πολύ άσχημα μακριά από τους γονείς και τα παιχνίδια της για μια ολόκληρη εβδομάδα. Αγχώνεσαι ή νοιώθεις άβολα όταν είσαι

Διαβάστε περισσότερα

Τι όμορφη μέρα ξημέρωσε και σήμερα. Ως συνήθως εγώ ξύπνησα πιο νωρίς από όλους και πήγα δίπλα στην κυρία Σταυρούλα που κοιμόταν. Την ακούμπησα ελαφρά

Τι όμορφη μέρα ξημέρωσε και σήμερα. Ως συνήθως εγώ ξύπνησα πιο νωρίς από όλους και πήγα δίπλα στην κυρία Σταυρούλα που κοιμόταν. Την ακούμπησα ελαφρά 1 Τι όμορφη μέρα ξημέρωσε και σήμερα. Ως συνήθως εγώ ξύπνησα πιο νωρίς από όλους και πήγα δίπλα στην κυρία Σταυρούλα που κοιμόταν. Την ακούμπησα ελαφρά με τη μουσούδα μου στο πρόσωπό της, τόσο όσο χρειαζόταν

Διαβάστε περισσότερα

Ένα παραμύθι φτιαγμένο από τα παιδιά της Δ, Ε και Στ τάξης του Ζ Δημοτικού Σχολείου Πάφου κατά τη διάρκεια της συνάντησής τους με τη συγγραφέα Αμαλία

Ένα παραμύθι φτιαγμένο από τα παιδιά της Δ, Ε και Στ τάξης του Ζ Δημοτικού Σχολείου Πάφου κατά τη διάρκεια της συνάντησής τους με τη συγγραφέα Αμαλία Ένα παραμύθι φτιαγμένο από τα παιδιά της Δ, Ε και Στ τάξης του Ζ Δημοτικού Σχολείου Πάφου κατά τη διάρκεια της συνάντησής τους με τη συγγραφέα Αμαλία Πικρίδου-Λούκα. 2014 Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε

Διαβάστε περισσότερα

Κείμενα Κατανόησης Γραπτού Λόγου

Κείμενα Κατανόησης Γραπτού Λόγου Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας Πιστοποίηση Επάρκειας της Ελληνομάθειας 18 Ιανουαρίου 2013 A2 Κείμενα Κατανόησης Γραπτού Λόγου Διάρκεια Εξέτασης 30 λεπτά Διάρκεια Εξέτασης 30 λεπτά Ερώτημα 1 (7 μονάδες) Διαβάζετε

Διαβάστε περισσότερα

Χριστούγεννα. Ελάτε να ζήσουμε τα. όπως πραγματικά έγιναν όπως τα γιορτάζει η εκκλησία μας όπως τα νιώθουν τα μικρά παιδιά

Χριστούγεννα. Ελάτε να ζήσουμε τα. όπως πραγματικά έγιναν όπως τα γιορτάζει η εκκλησία μας όπως τα νιώθουν τα μικρά παιδιά Ελάτε να ζήσουμε τα όπως πραγματικά έγιναν όπως τα γιορτάζει η εκκλησία μας όπως τα νιώθουν τα μικρά παιδιά Χριστούγεννα (μέσα από ιστορίες και χριστουγεννιάτικα παιχνίδια) 1 Στόχοι: Μέσα από διάφορες

Διαβάστε περισσότερα

Τα παραμύθια της τάξης μας!

Τα παραμύθια της τάξης μας! Τα παραμύθια της τάξης μας! ΟΙ λέξεις κλειδιά: Καρδιά, γοργόνα, ομορφιά, πυξίδα, χώρα, πεταλούδα, ανηφόρα, θάλασσα, φάλαινα Μας βοήθησαν να φτιάξουμε αυτά τα παραμύθια! «Χρυσαφένια χώρα» Μια φορά κι έναν

Διαβάστε περισσότερα

Στην ζωή πρέπει να ξέρεις θα σε κάνουν να υποφέρεις. Μην λυγίσεις να σταθείς ψηλά! Εκεί που δεν θα μπορούν να σε φτάσουν.

Στην ζωή πρέπει να ξέρεις θα σε κάνουν να υποφέρεις. Μην λυγίσεις να σταθείς ψηλά! Εκεί που δεν θα μπορούν να σε φτάσουν. Αποστόλη Λαμπρινή (brines39@ymail.com) ΔΥΝΑΜΗ ΨΥΧΗΣ Στην ζωή πρέπει να ξέρεις θα σε κάνουν να υποφέρεις Μην λυγίσεις να σταθείς ψηλά! Εκεί που δεν θα μπορούν να σε φτάσουν. Θα σε χτυπάνε, θα σε πονάνε,

Διαβάστε περισσότερα

Τα λουλούδια που δεν είχαν όνομα ''ΜΥΘΟΣ''

Τα λουλούδια που δεν είχαν όνομα ''ΜΥΘΟΣ'' 1 2 Τα λουλούδια που δεν είχαν όνομα ''ΜΥΘΟΣ'' 3 Τα λουλούδια χωρίς όνομα, τα έχει ο καθένας από μας, αλλά δεν το ξέρουμε. Δεν μας μαθαίνουν τίποτα και ψάχνουμε μόνοι μας άσκοπα να βρούμε κάτι, για να

Διαβάστε περισσότερα

ΣΚΕΤΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ. ΑΡΗΣ (Συναντώνται μπροστά στη σκηνή ο Άρης με τον Χρηστάκη.) Γεια σου Χρηστάκη, τι κάνεις;

ΣΚΕΤΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ. ΑΡΗΣ (Συναντώνται μπροστά στη σκηνή ο Άρης με τον Χρηστάκη.) Γεια σου Χρηστάκη, τι κάνεις; ΣΚΕΤΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΑΡΗΣ (Συναντώνται μπροστά στη σκηνή ο Άρης με τον Χρηστάκη.) Γεια σου Χρηστάκη, τι κάνεις; ΧΡΗΣΤΑΚΗΣ Μια χαρά είμαι. Εσύ; ΑΡΗΣ Κι εγώ πολύ καλά. Πάρα πολύ καλά! ΧΡΗΣΤΑΚΗΣ Σε βλέπω

Διαβάστε περισσότερα

ΤΟ ΓΙΟΡΝΑΝΙ ΜΕ ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΓΑΡΟΥΦΑΛΛΑ

ΤΟ ΓΙΟΡΝΑΝΙ ΜΕ ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΓΑΡΟΥΦΑΛΛΑ ΤΟ ΓΙΟΡΝΑΝΙ ΜΕ ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΓΑΡΟΥΦΑΛΛΑ Θεατρικό από τον Πάνο Σακέλη ΠΑΝΟΣ ΣΑΚΕΛΗΣ / ΤΟ ΓΙΟΡΝΤΑΝΙ ΜΕ ΤΣΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΓΑΡΟΥΦΑΛΛΑ / 1 ΤΟ ΓΙΟΡΝΤΑΝΙ ΜΕ ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΓΑΡΟΥΦΑΛΑ Πρόσωπα: ΜΕΣΗΛΙΚΑΣ ΑΝΤΡΑΣ ΓΥΝΑΙΚΑ ΓΕΡΟΣ

Διαβάστε περισσότερα

Η γυναίκα με τα χέρια από φως

Η γυναίκα με τα χέρια από φως ΛIΛH ΛAMΠPEΛΛH Σειρά: Κι αν σου μιλώ με Παραμύθια... Η γυναίκα με τα χέρια από φως Εφτά παραμύθια σχέσης από την προφορική παράδοση Τρεις τρίχες λύκου Ζούσε κάποτε, σ ένα μικρό χωριό, ένας άντρας και μια

Διαβάστε περισσότερα

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΕΛΠΙΔΑ. Είμαι 8 χρονών κα μένω στον καταυλισμό μαζί με άλλες 30 οικογένειες.

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΕΛΠΙΔΑ. Είμαι 8 χρονών κα μένω στον καταυλισμό μαζί με άλλες 30 οικογένειες. ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΕΛΠΙΔΑ Είμαι 8 χρονών κα μένω στον καταυλισμό μαζί με άλλες 30 οικογένειες. Μέχρι πριν λίγες μέρες βρισκόμουν στο χωριό μου το Ριζοκάρπασο, αλλά μετά την εισβολή ήρθαμε με την μητέρα μου

Διαβάστε περισσότερα

Οι αριθμοί σελίδων με έντονη γραφή δείχνουν τα κύρια κεφάλαια που σχετίζονται με το θέμα. ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΜΑΘΗΜΑ

Οι αριθμοί σελίδων με έντονη γραφή δείχνουν τα κύρια κεφάλαια που σχετίζονται με το θέμα. ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΜΑΘΗΜΑ Τί σε απασχολεί; Διάβασε τον κατάλογο που δίνουμε παρακάτω και, όταν συναντήσεις κάποιο θέμα που απασχολεί κι εσένα, πήγαινε στις σελίδες που αναφέρονται εκεί. Διάβασε τα κεφάλαια, που θα βρεις σ εκείνες

Διαβάστε περισσότερα

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΚΟΥΤΣΙΚΟΣ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΦΑΡΚΑΔΟΝΑΣ ΤΡΙΚΑΛΩΝ Γ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ «ΠΡΟΣΕΧΕ ΤΙ ΠΕΤΑΣ, ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ»

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΚΟΥΤΣΙΚΟΣ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΦΑΡΚΑΔΟΝΑΣ ΤΡΙΚΑΛΩΝ Γ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ «ΠΡΟΣΕΧΕ ΤΙ ΠΕΤΑΣ, ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ» 4 ος ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ 2015-2016 2 Ο ΒΡΑΒΕΙΟ ΛΥΚΕΙΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΚΟΥΤΣΙΚΟΣ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΦΑΡΚΑΔΟΝΑΣ ΤΡΙΚΑΛΩΝ Γ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ «ΠΡΟΣΕΧΕ ΤΙ ΠΕΤΑΣ, ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ» «Πρόσεχε τι πετάς, είναι η

Διαβάστε περισσότερα

Το ημερολόγιο της Πηνελόπης

Το ημερολόγιο της Πηνελόπης Το ημερολόγιο της Πηνελόπης Κωνσταντίνα Τσαφαρά Αγαπημένο μου ημερολόγιο, Πάνε δέκα χρόνια που λείπει ο σύζυγός μου, ο Οδυσσέας. Τον γιο του τον άφησε μωρό και τώρα έχει γίνει πια ολόκληρος άντρας και

Διαβάστε περισσότερα

ΕΡΓΑΣΙΕΣ. Α ομάδα. Αφού επιλέξεις τρία από τα παραπάνω αποσπάσματα που σε άγγιξαν περισσότερο, να καταγράψεις τις δικές σου σκέψεις.

ΕΡΓΑΣΙΕΣ. Α ομάδα. Αφού επιλέξεις τρία από τα παραπάνω αποσπάσματα που σε άγγιξαν περισσότερο, να καταγράψεις τις δικές σου σκέψεις. Α ομάδα ΕΡΓΑΣΙΕΣ 1. Η συγγραφέας του βιβλίου μοιράζεται μαζί μας πτυχές της ζωής κάποιων παιδιών, άλλοτε ευχάριστες και άλλοτε δυσάρεστες. α) Ποια πιστεύεις ότι είναι τα μηνύματα που θέλει να περάσει μέσα

Διαβάστε περισσότερα

ΘΕΑΤΡΙΚΟ 2 ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ

ΘΕΑΤΡΙΚΟ 2 ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ ΘΕΑΤΡΙΚΟ 2 ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ ΕΓΓΟΝΟΣ: Παππού, γιατί προτιμάς να βάζεις κανέλα και όχι κύμινο στα σουτζουκάκια; ΠΑΠΠΟΥΣ: Το κύμινο είναι κομματάκι δυνατό. Κάνει τους ανθρώπους να κλείνονται

Διαβάστε περισσότερα

ΠΑΡΑΜΥΘΙ #14. «Ο μικρός βλάκας» (Τραγάκι Ζακύνθου - Επτάνησα) Διαγωνισμός παραδοσιακού παραμυθιού ebooks4greeks.gr

ΠΑΡΑΜΥΘΙ #14. «Ο μικρός βλάκας» (Τραγάκι Ζακύνθου - Επτάνησα) Διαγωνισμός παραδοσιακού παραμυθιού ebooks4greeks.gr ΠΑΡΑΜΥΘΙ #14 «Ο μικρός βλάκας» (Τραγάκι Ζακύνθου - Επτάνησα) Διαγωνισμός παραδοσιακού παραμυθιού ebooks4greeks.gr ΠΑΡΑΜΥΘΙ #14 Ψηφίστε το παραμύθι που σας άρεσε περισσότερο εδώ μέχρι 30/09/2011 Δείτε όλα

Διαβάστε περισσότερα

Τοπαλίδης Ιπποκράτης, 13 ετών

Τοπαλίδης Ιπποκράτης, 13 ετών Τοπαλίδης Ιπποκράτης, 13 ετών Το μυστήριο του πασχαλινού λαγού Του Κώστα Στοφόρου «Να βγούμε;» «Όχι ακόμα», είπε ο μπαμπάς. «Δεν θα έχει έρθει. Είναι πολύ νωρίς. Κάτσε να ξυπνήσει κι ο Δημήτρης». «Ο Δημήτρης

Διαβάστε περισσότερα

Γνωρίζω Δεν ξεχνώ Διεκδικώ

Γνωρίζω Δεν ξεχνώ Διεκδικώ 2014-2015 Γνωρίζω Δεν ξεχνώ Διεκδικώ Η τουρκική εισβολή μέσα από φωτογραφίες Εργασίες από τα παιδιά του Γ 2 Το πρωί της 20 ης Ιουλίου 1974, οι Κύπριοι ξύπνησαν από τον ήχο των σειρήνων. Ο ουρανός ήταν

Διαβάστε περισσότερα

Το παραμύθι της αγάπης

Το παραμύθι της αγάπης Το παραμύθι της αγάπης Μια φορά και ένα καιρό, μια βασίλισσα έφερε στον κόσμο ένα παιδί τόσο άσχημο που σχεδόν δεν έμοιαζε για άνθρωποs. Μια μάγισσα που βρέθηκε σιμά στη βασίλισσα την παρηγόρησε με τούτα

Διαβάστε περισσότερα

Ελάτε να ζήσουμε τα Χριστούγεννα όπως πραγματικά έγιναν όπως τα γιορτάζει η εκκλησία μας όπως τα νιώθουν τα μικρά παιδιά

Ελάτε να ζήσουμε τα Χριστούγεννα όπως πραγματικά έγιναν όπως τα γιορτάζει η εκκλησία μας όπως τα νιώθουν τα μικρά παιδιά Ελάτε να ζήσουμε τα Χριστούγεννα όπως πραγματικά έγιναν όπως τα γιορτάζει η εκκλησία μας όπως τα νιώθουν τα μικρά παιδιά Πριν πολλά χρόνια, ζούσε σε μια πόλη της Ναζαρέτ μια νέα και καλή γυναίκα που την

Διαβάστε περισσότερα

ALBUM ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ 2010 ΦΥΣΑΕΙ

ALBUM ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ 2010 ΦΥΣΑΕΙ ALBUM ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ 2010 ΦΥΣΑΕΙ Μη µου µιλάς γι' αυτά που ξεχνάω Μη µε ρωτάς για καλά κρυµµένα µυστικά Και µε κοιτάς... και σε κοιτώ... Κι είναι η στιγµή που δεν µπορεί να βγεί απ' το µυαλό Φυσάει... Κι είναι

Διαβάστε περισσότερα

Σε μια μικρή παραθαλάσσια πόλη

Σε μια μικρή παραθαλάσσια πόλη Σε μια μικρή παραθαλάσσια πόλη υπάρχει ένα σπίτι με άσπρα παράθυρα. Μέσα σε αυτό θα βρούμε ένα χαρούμενο δωμάτιο, γεμάτο γέλια και φωνές, και δυο παιδιά που θέλω να σας γνωρίσω «Τάσι, αυτή η πιτζάμα σού

Διαβάστε περισσότερα

Μια φορά και έναν καιρό, σ' ένα μεγάλο κήπο, ήταν ένα σαλιγκάρι μέσα στην φωλιά του. Ένα παιδάκι ο Γιωργάκης, έξω από την φωλιά του σαλιγκαριού

Μια φορά και έναν καιρό, σ' ένα μεγάλο κήπο, ήταν ένα σαλιγκάρι μέσα στην φωλιά του. Ένα παιδάκι ο Γιωργάκης, έξω από την φωλιά του σαλιγκαριού Μια φορά και έναν καιρό, σ' ένα μεγάλο κήπο, ήταν ένα σαλιγκάρι μέσα στην φωλιά του. Ένα παιδάκι ο Γιωργάκης, έξω από την φωλιά του σαλιγκαριού έπαιζε με την μπάλα του. Μετά από ένα δυνατό χτύπημα η μπάλα

Διαβάστε περισσότερα

Γεια σας, παιδιά. Είμαι η Μαρία, το κοριτσάκι της φωτογραφίας, η εγγονή

Γεια σας, παιδιά. Είμαι η Μαρία, το κοριτσάκι της φωτογραφίας, η εγγονή ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΚΔΟΣΗ Γεια σας, παιδιά. Είμαι η Μαρία, το κοριτσάκι της φωτογραφίας, η εγγονή της Θείας Λένας. Η γιαγιά μου εξέδωσε αυτό το βιβλίο το 1964. Είναι ένα βιβλίο για μικρά παιδιά, με

Διαβάστε περισσότερα

Αυτό το βιβλίo είναι μέρος μιας δραστηριότητας του Προγράμματος Comenius

Αυτό το βιβλίo είναι μέρος μιας δραστηριότητας του Προγράμματος Comenius Μάρτιος 2011 Αυτό το βιβλίo είναι μέρος μιας δραστηριότητας του Προγράμματος Comenius Ο ΘΡΥΛΟΣ ΤΟΥ ΜΑΣΤΡΟ-ΜΑΝΩΛΗ Πολύ παλιά, αιώνες πριν, ο Negru Voda, ο κυβερνήτης της Ρουμανίας, ήθελε να χτίσει ένα μοναστήρι

Διαβάστε περισσότερα

Σχολικές αναμνήσεις. Η γιαγιά του Χάρη θυμάται

Σχολικές αναμνήσεις. Η γιαγιά του Χάρη θυμάται Η μαμά μου πήγαινε στο 26 ο Δημοτικό Σχολείο Νίκαιας. Η καλύτερη ανάμνηση που έχει είναι οι φίλοι της και η τάξη που μύριζε κιμωλία. Ελευθερία Η γιαγιά μου την τάξη της είχε 87 παιδιά. Τα άτακτα παιδιά

Διαβάστε περισσότερα

Α Σ Τ Ε Ρ Η Σ. -Εσύ είσαι ο Άρχος γιατί είσαι δυνατός και τα φύλλα σου μοιάζουν με στέμμα

Α Σ Τ Ε Ρ Η Σ. -Εσύ είσαι ο Άρχος γιατί είσαι δυνατός και τα φύλλα σου μοιάζουν με στέμμα Α Σ Τ Ε Ρ Η Σ Συγγραφέας: Μαρία Παπαδοπούλου Στην πλαγιά ενός βουνού, μπροστά από μια μεγάλη φουντωτή βελανιδιά, ζούσε ένα μικρό λουλούδι. Ηλιάνθη ήταν το όνομά της και της ταίριαζε πολύ γιατί τα πέταλά

Διαβάστε περισσότερα

Γυμνάσιο Αγ. Βαρβάρας Λεμεσού. Τίτλος Εργασίας: Έμαθα από τον παππού και τη

Γυμνάσιο Αγ. Βαρβάρας Λεμεσού. Τίτλος Εργασίας: Έμαθα από τον παππού και τη Γυμνάσιο Αγ. Βαρβάρας Λεμεσού Σχολείο Ετος: 2013-2014 Τίτλος Εργασίας: Έμαθα από τον παππού και τη γιαγιά μου Όνομα Μαθήτριας: Νικολέττα Χρίστου Τάξη: Γ 4 Όνομα Καθηγήτριας: Σταυρούλας Ιωάννου Λεμεσός

Διαβάστε περισσότερα

ΠΕΡΙΓΡΑΦΩ ΕΙΚΟΝΕΣ ΜΕ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥΣ. Μια ολοκληρωμένη περιγραφή της εικόνας: Βρέχει. Σήμερα βρέχει. Σήμερα βρέχει όλη την ημέρα και κάνει κρύο.

ΠΕΡΙΓΡΑΦΩ ΕΙΚΟΝΕΣ ΜΕ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥΣ. Μια ολοκληρωμένη περιγραφή της εικόνας: Βρέχει. Σήμερα βρέχει. Σήμερα βρέχει όλη την ημέρα και κάνει κρύο. ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΠΡΟΦΟΡΙΚΟΥ ΚΑΙ ΓΡΑΠΤΟΥ ΛΟΓΟΥ (Γ ΤΑΞΗ) ΟΝΟΜΑ; ΠΕΡΙΓΡΑΦΩ ΕΙΚΟΝΕΣ ΜΕ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥΣ ΜΕ ΜΙΑ ΛΕΞΗ (ρήμα) Μια ολοκληρωμένη περιγραφή της εικόνας: ΜΕ ΔΥΟ ΛΕΞΕΙΣ ΜΕ ΟΣΕΣ ΛΕΞΕΙΣ ΘΕΛΕΙΣ Βρέχει.

Διαβάστε περισσότερα

ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ UÇURTMA Orkun Bozkurt

ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ UÇURTMA Orkun Bozkurt ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ UÇURTMA Orkun Bozkurt - Ι - Αυτός είναι ένας ανάπηρος πριν όμως ήταν άνθρωπος. Κάθε παιδί, σαν ένας άνθρωπος. έρχεται, καθώς κάθε παιδί γεννιέται. Πήρε φροντίδα απ τη μητέρα του, ανάμεσα σε ήχους

Διαβάστε περισσότερα

Κώστας Λεµονίδης - Κάπως Αµήχανα

Κώστας Λεµονίδης - Κάπως Αµήχανα Κώστας Λεµονίδης - Κάπως Αµήχανα 1. Παντοτινά δικός σου Ξέρεις ποιος είσαι, ελεύθερο πουλί Μέσα σου βλέπεις κι ακούς µιά φωνή Σου λέει τι να κάνεις, σου δείχνει να ζεις Μαθαίνεις το δρόµο και δεν σε βρίσκει

Διαβάστε περισσότερα

ΖΑΚ ΠΡΕΒΕΡ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ

ΖΑΚ ΠΡΕΒΕΡ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΖΑΚ ΠΡΕΒΕΡ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ Πήγα στην αγορά με τα πουλιά Κι αγόρασα πουλιά Για σένα αγάπη μου Πήγα στην αγορά με τα λουλούδια Κι αγόρασα λουλούδια Για σένα αγάπη μου Πήγα στην αγορά με τα σιδερικά

Διαβάστε περισσότερα

Πριν από λίγες μέρες πήγα για κούρεμα.

Πριν από λίγες μέρες πήγα για κούρεμα. 1. Πριν από λίγες μέρες πήγα για κούρεμα. Καιρό είχες να ρθεις, Κλουζ, μου είπε ο κύριος Κολχάαζε, ανοιγοκλείνοντας το ψαλίδι του επικίνδυνα κοντά στο αριστερό μου αυτί. Εγώ τα αγαπώ τ αυτιά μου. Γι αυτό

Διαβάστε περισσότερα

Π Ε Ρ Ι Ε Χ Ο Μ Ε Ν Α

Π Ε Ρ Ι Ε Χ Ο Μ Ε Ν Α Π Ε Ρ Ι Ε Χ Ο Μ Ε Ν Α ΕΙΣΑΓΩΓΗ Η μουσική..............................................11 ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΕΓΧΟΡΔΟ Η αρχοντοπούλα κι ο ταξιδευτής........................15 ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΚΡΟΥΣΤΟ

Διαβάστε περισσότερα

17.Γ. ΠΡΟΣΤΧΑ ΑΝΕΚΔΟΣΑ ΜΕ ΣΟΝ ΣΟΣΟ 4 - ΧΑΣΖΗΑΛΕΞΑΝΔΡΟΤ ΜΑΡΙΑ

17.Γ. ΠΡΟΣΤΧΑ ΑΝΕΚΔΟΣΑ ΜΕ ΣΟΝ ΣΟΣΟ 4 - ΧΑΣΖΗΑΛΕΞΑΝΔΡΟΤ ΜΑΡΙΑ το Δημοτικό η δασκάλα λέει στους μαθητές της: -Παιδιά, ελάτε να κάνουμε ένα τεστ εξυπνάδας! Ριχάρδο, πες μου ποιο είναι αυτό το ζωάκι: Περπατά στα κεραμίδια, έχει μουστάκι, κάνει νιάου και αλλά έχει και

Διαβάστε περισσότερα

Κωνσταντινίδου Αγγελίνα του Χρήστου, 8 ετών

Κωνσταντινίδου Αγγελίνα του Χρήστου, 8 ετών Κωνσταντινίδου Αγγελίνα του Χρήστου, 8 ετών Το μυστήριο του πασχαλινού λαγού Του Κώστα Στοφόρου «Να βγούμε;» «Όχι ακόμα», είπε ο μπαμπάς. «Δεν θα έχει έρθει. Είναι πολύ νωρίς. Κάτσε να ξυπνήσει κι ο Δημήτρης».

Διαβάστε περισσότερα

Μάθημα 1. Ας γνωριστούμε λοιπόν!!! Σήμερα συναντιόμαστε για πρώτη φορά. Μαζί θα περάσουμε τους επόμενους

Μάθημα 1. Ας γνωριστούμε λοιπόν!!! Σήμερα συναντιόμαστε για πρώτη φορά. Μαζί θα περάσουμε τους επόμενους Μάθημα 1 Ας γνωριστούμε λοιπόν!!! Σήμερα συναντιόμαστε για πρώτη φορά. Μαζί θα περάσουμε τους επόμενους μήνες και θα μοιραστούμε πολλά! Ας γνωριστούμε λοιπόν. Ο καθένας από εμάς ας πει λίγα λόγια για τον

Διαβάστε περισσότερα

Μια μέρα καθώς πήγαινα στο σπίτι είδα έναν κλέφτη να μπαίνει από το παράθυρο και να είναι έτοιμος να αρπάξει τα πάντα...

Μια μέρα καθώς πήγαινα στο σπίτι είδα έναν κλέφτη να μπαίνει από το παράθυρο και να είναι έτοιμος να αρπάξει τα πάντα... Μια μέρα καθώς πήγαινα στο σπίτι είδα έναν κλέφτη να μπαίνει από το παράθυρο και να είναι έτοιμος να αρπάξει τα πάντα... Αμέσως έβγαλα το κινητό από τη θήκη και έστειλα μήνυμα στο κινητό της μαμάς πού

Διαβάστε περισσότερα

Σιώμος Θεόδωρος του Κωνσταντίνου, 11 ετών

Σιώμος Θεόδωρος του Κωνσταντίνου, 11 ετών Σιώμος Θεόδωρος του Κωνσταντίνου, 11 ετών Το μυστήριο του πασχαλινού λαγού Του Κώστα Στοφόρου «Να βγούμε;» «Όχι ακόμα», είπε ο μπαμπάς. «Δεν θα έχει έρθει. Είναι πολύ νωρίς. Κάτσε να ξυπνήσει κι ο Δημήτρης».

Διαβάστε περισσότερα

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ ΚΟΥΒΕΝΤΙΑΣΑΜΕ ΚΑΙ ΝΙΩΣΑΜΕ.. ΠΟΣΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ Ο ΕΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ!

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ ΚΟΥΒΕΝΤΙΑΣΑΜΕ ΚΑΙ ΝΙΩΣΑΜΕ.. ΠΟΣΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ Ο ΕΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ! ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ ΚΟΥΒΕΝΤΙΑΣΑΜΕ ΚΑΙ ΝΙΩΣΑΜΕ.. ΠΟΣΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ Ο ΕΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ! Δ ΤΑΞΗ 3 Ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΙΣΩΝΙΑΣ ΣΕΣΚΛΟΥ Όλοι χρειαζόμαστε τη βοήθεια όλων Μια φορά κι έναν καιρό, μια

Διαβάστε περισσότερα

Αγγελική Δαρλάση. Το παλιόπαιδο. Εικονογράφηση Ίρις Σαμαρτζή

Αγγελική Δαρλάση. Το παλιόπαιδο. Εικονογράφηση Ίρις Σαμαρτζή Αγγελική Δαρλάση Το παλιόπαιδο Εικονογράφηση Ίρις Σαμαρτζή σε όλους αυτούς που οραματίστηκαν έναν καλύτερο κόσμο και προσπαθούν για να γίνει, έστω και λίγο, καλύτερος 6 «Φτώχεια δεν είναι μόνο η έλλειψη

Διαβάστε περισσότερα

Μπεχτσή Μαρία του Κωνσταντίνου, 11 ετών

Μπεχτσή Μαρία του Κωνσταντίνου, 11 ετών Μπεχτσή Μαρία του Κωνσταντίνου, 11 ετών Το μυστήριο του πασχαλινού λαγού Του Κώστα Στοφόρου «Να βγούμε;» «Όχι ακόμα», είπε ο μπαμπάς. «Δεν θα έχει έρθει. Είναι πολύ νωρίς. Κάτσε να ξυπνήσει κι ο Δημήτρης».

Διαβάστε περισσότερα

Συγγραφέας. Ραφαέλα Ρουσσάκη. Εικονογράφηση. Αμαλία Βεργετάκη. Γεωργία Καμπιτάκη. Γωγώ Μουλιανάκη. Ζαίρα Γαραζανάκη. Κατερίνα Τσατσαράκη

Συγγραφέας. Ραφαέλα Ρουσσάκη. Εικονογράφηση. Αμαλία Βεργετάκη. Γεωργία Καμπιτάκη. Γωγώ Μουλιανάκη. Ζαίρα Γαραζανάκη. Κατερίνα Τσατσαράκη Συγγραφέας Ραφαέλα Ρουσσάκη Εικονογράφηση Αμαλία Βεργετάκη Γεωργία Καμπιτάκη Γωγώ Μουλιανάκη Ζαίρα Γαραζανάκη Κατερίνα Τσατσαράκη Μαρία Κυρικλάκη Μαριτίνα Σταματάκη Φιλία Πανδερμαράκη Χριστίνα Κλωνάρη

Διαβάστε περισσότερα

Η καλύτερη στιγμή των Χριστουγεννιάτικων διακοπών

Η καλύτερη στιγμή των Χριστουγεννιάτικων διακοπών Η καλύτερη στιγμή των Χριστουγεννιάτικων διακοπών Κ.Ν Α.Κ.Γ.Κ Η καλύτερη στιγμή μου ήταν η Πρωτοχρονιά που όταν ο παππούς μου έκοβε τη βασιλόπιτα και εγώ κέρδισα το φλουρί που ήταν ένα ευρώ. Ο Μπαμπάς

Διαβάστε περισσότερα

Μια φορά κι έναν καιρό, τον πολύ παλιό καιρό, τότε που όλη η γη ήταν ένα απέραντο δάσος, ζούσε μέσα στο ξύλινο καλύβι της, στην καρδιά του δάσους,

Μια φορά κι έναν καιρό, τον πολύ παλιό καιρό, τότε που όλη η γη ήταν ένα απέραντο δάσος, ζούσε μέσα στο ξύλινο καλύβι της, στην καρδιά του δάσους, Μια φορά κι έναν καιρό, τον πολύ παλιό καιρό, τότε που όλη η γη ήταν ένα απέραντο δάσος, ζούσε μέσα στο ξύλινο καλύβι της, στην καρδιά του δάσους, μια γριά γυναίκα. Τ όνομά της ήταν Μαραλά. Κανένας δεν

Διαβάστε περισσότερα

Μαρία Κωνσταντινοπούλου Ψυχολόγος - ειδική παιδαγωγός

Μαρία Κωνσταντινοπούλου Ψυχολόγος - ειδική παιδαγωγός ΠΑΡΑΞΕΝΑ ΟΜΟΡΦΟ Ένα παραμύθι για τη διαφορετικότητα, για μικρούς αλλά και για μεγάλους (αυτισμός) Τα παιδιά είναι ελεύθερα να ζωγραφίσουν τις παρακάτω σελίδες όπως αυτά αισθάνονται... Μαρία Κωνσταντινοπούλου

Διαβάστε περισσότερα

ΛΕΟΝΑΡΝΤ ΚΟΕΝ. Στίχοι τραγουδιών του. Δεν υπάρχει γιατρειά για την αγάπη (Ain t no cure for love)

ΛΕΟΝΑΡΝΤ ΚΟΕΝ. Στίχοι τραγουδιών του. Δεν υπάρχει γιατρειά για την αγάπη (Ain t no cure for love) http://hallofpeople.com/gr.php?user=κοέν%20λέοναρντ ΛΕΟΝΑΡΝΤ ΚΟΕΝ Στίχοι τραγουδιών του Από το http://lyricstranslate.com/el/leonard-cohen-lyrics.html (Ain t no cure for love) Σε αγαπούσα για πολύ, πολύ

Διαβάστε περισσότερα

Χαρούμενη Άνοιξη! Το μαθητικό περιοδικό του 12ου Δημοτικού Σχολείου Περιστερίου ΜΑΡΤΙΟΣ 2014

Χαρούμενη Άνοιξη! Το μαθητικό περιοδικό του 12ου Δημοτικού Σχολείου Περιστερίου ΜΑΡΤΙΟΣ 2014 Χαρούμενη Άνοιξη! Το μαθητικό περιοδικό του 12 ου Δημοτικού Σχολείου Περιστερίου ΜΑΡΤΙΟΣ 2014 ΒΙΒΛΙΟΠΟΝΤΙΚΕΣ 2013-2014 ΓΕΙΑ ΣΑΣ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ 12 ΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ. ΕΜΕΙΣ ΓΡΑΨΑΜΕ

Διαβάστε περισσότερα

17.Β. ΜΙΚΡΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ ΜΕ ΤΟΝ ΤΟΤΟ 2 - ΧΑΤΖΗΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΜΑΡΙΑ

17.Β. ΜΙΚΡΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ ΜΕ ΤΟΝ ΤΟΤΟ 2 - ΧΑΤΖΗΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΜΑΡΙΑ Λέει ο Σοτός στη μαμά του: - Μαμά, έμαθα να προβλέπω το μέλλον! - Μπα; Κάνε μου μια πρόβλεψη! - Όπου να είναι θα έρθει ο γείτονας να μας πει να πληρώσουμε το τζάμι που του έσπασα!!! Ενώ ο πατέρας διαβάζει

Διαβάστε περισσότερα

ΟΝΕΙΡΟ ΜΙΑΣ ΚΑΠΟΙΑΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ. ακριβώς το που.την μητέρα μου και τα αδέρφια μου, ήμουν πολύ μικρός για να τους

ΟΝΕΙΡΟ ΜΙΑΣ ΚΑΠΟΙΑΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ. ακριβώς το που.την μητέρα μου και τα αδέρφια μου, ήμουν πολύ μικρός για να τους ΟΝΕΙΡΟ ΜΙΑΣ ΚΑΠΟΙΑΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ. Γεννήθηκα πολύ μακριά. Δεν γνωρίζω ακριβώς το που.την μητέρα μου και τα αδέρφια μου, ήμουν πολύ μικρός για να τους θυμάμαι. Το μόνο που μου έρχεται στο μυαλό σαν ανάμνηση

Διαβάστε περισσότερα

17.Β. ΜΙΚΡΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ ΜΕ ΤΟΝ ΤΟΤΟ 4 - ΧΑΤΖΗΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΜΑΡΙΑ

17.Β. ΜΙΚΡΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ ΜΕ ΤΟΝ ΤΟΤΟ 4 - ΧΑΤΖΗΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΜΑΡΙΑ Ήταν ο Σοτός στην τάξη και η δασκάλα σηκώνει την Αννούλα στον χάρτη και τη ρωτάει: Αννούλα, βρες μου την Αμερική. Σην βρίσκει η Αννούλα και ρωτάει μετά τον Σοτό η δασκάλα: -Σοτέ, ποιος ανακάλυψε την Αμερική;

Διαβάστε περισσότερα

Ιωάννα Κυρίτση. Η μπουγάδα. του Αι-Βασίλη. Εικονογράφηση Ελίζα Βαβούρη ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

Ιωάννα Κυρίτση. Η μπουγάδα. του Αι-Βασίλη. Εικονογράφηση Ελίζα Βαβούρη ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ Ιωάννα Κυρίτση Η μπουγάδα του Αι-Βασίλη Εικονογράφηση Ελίζα Βαβούρη ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ Σήμερα ο Αϊ-Βασίλης ξυπνά απ τα χαράματα. Έξι μόνο μέρες μένουν ως την παραμονή της Πρωτοχρονιάς κι ένα σωρό δουλειές τον

Διαβάστε περισσότερα

17.Γ. ΠΡΟΣΤΧΑ ΑΝΕΚΔΟΣΑ ΜΕ ΣΟΝ ΣΟΣΟ 2 - ΧΑΣΖΗΑΛΕΞΑΝΔΡΟΤ ΜΑΡΙΑ

17.Γ. ΠΡΟΣΤΧΑ ΑΝΕΚΔΟΣΑ ΜΕ ΣΟΝ ΣΟΣΟ 2 - ΧΑΣΖΗΑΛΕΞΑΝΔΡΟΤ ΜΑΡΙΑ Βάζει η δασκάλα εργασία για το σπίτι, να ρωτήσουν πως γεννιούνται τα παιδιά. - Μαμά, μαμά, λέει ο Σοτός μόλις πήγε σπίτι, η δασκάλα μας είπε να σας ρωτήσουμε πως γεννιούνται τα παιδιά. - Δεν μπορώ τώρα,

Διαβάστε περισσότερα

Σκηνή 1η Φθινοπωρινή Φυλλαράκι Φθινοπωρινή Φυλλαράκι Φθινοπωρινή Φυλλαράκι Φθινοπωρινή Φυλλαράκι

Σκηνή 1η Φθινοπωρινή Φυλλαράκι Φθινοπωρινή Φυλλαράκι Φθινοπωρινή Φυλλαράκι Φθινοπωρινή Φυλλαράκι Σκηνή 1 η Μουσική... ανοίγει η αυλαία σιγά σιγά... projector τοπίο με τις τέσσερις εποχές του χρόνου... στη σκηνή τέσσερις καρεκλίτσες, η καθεμία ζωγραφισμένη με την αντίστοιχη εποχή... Μπαίνει η πολύ

Διαβάστε περισσότερα

ταν ήμουνα μικρή, σαν κι εσάς και πιο μικρή, ο παππούς μου μου έλεγε παραμύθια για νεράιδες και μάγισσες, στοιχειωμένους πύργους, δράκους και ξωτικά. Εγώ φοβόμουν πολύ και τότε εκείνος μου έσφιγγε το χέρι

Διαβάστε περισσότερα

ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ 12. Οιδίποδας Επτά επί Θήβας

ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ 12. Οιδίποδας Επτά επί Θήβας Ένα μωρό που το πέταξαν, γιατί κάποιος χρησμός έλεγε ότι μεγαλώνοντας θα σκοτώσει τον πατέρα του, έγινε μετά από χρόνια ο βασιλιάς της Θήβας, Οιδίποδας. Χωρίς να φταίει, έφερε καταστροφή, και το χειρότερο,

Διαβάστε περισσότερα

ΧΑΡΤΙΝΗ ΑΓΚΑΛΙΑ ΟΜΑΔΑ Β. Ερώτηση 1 α

ΧΑΡΤΙΝΗ ΑΓΚΑΛΙΑ ΟΜΑΔΑ Β. Ερώτηση 1 α ΧΑΡΤΙΝΗ ΑΓΚΑΛΙΑ ΟΜΑΔΑ Β Ερώτηση 1 α Το βιβλίο με τίτλο «Χάρτινη Αγκαλιά», της Ιφιγένειας Μαστρογιάννη, περιγράφει την ιστορία ενός κοριτσιού, της Θάλειας, η οποία αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας. Φεύγει

Διαβάστε περισσότερα

Bίντεο 1: Η Αµµόχωστος του σήµερα (2 λεπτά) ήχος θάλασσας

Bίντεο 1: Η Αµµόχωστος του σήµερα (2 λεπτά) ήχος θάλασσας ΘΥΜΑΜΑΙ; Πρόσωπα Ήρωας: Λούκας Αφηγητής 1: Φράνσις Παιδί 1: Ματθαίος Παιδί 2: Αιµίλιος Βασίλης (αγόρι):δηµήτρης Ελένη (κορίτσι): Αιµιλία Ήλιος: Περικλής Θάλασσα: Θεοδώρα 2 ΘΥΜΑΜΑΙ; CD 1 Ήχος Θάλασσας Bίντεο

Διαβάστε περισσότερα

Φωνή: Θανούλη! Φανούλη! Μαριάννα! Φανούλης: Μας φωνάζει η μαμά! Ερχόμαστε!

Φωνή: Θανούλη! Φανούλη! Μαριάννα! Φανούλης: Μας φωνάζει η μαμά! Ερχόμαστε! 20 Χειμώνας σε μια πλατεία. Χιονίζει σιωπηλά. Την ησυχία του τοπίου διαταράσσουν φωνές και γέλια παιδιών. Μπαίνουν στη σκηνή τρία παιδιά: τα δίδυμα, ο Θανούλης και ο Φανούλης, και η αδελφή τους η Μαριάννα.

Διαβάστε περισσότερα

Έπαιξαν χιονoπόλεμο, έφτιαξαν και μια χιονοχελώνα, κι όταν πια μεσημέριασε, γύρισαν στη φωλιά τους κι έφαγαν με όρεξη τις λιχουδιές που είχε

Έπαιξαν χιονoπόλεμο, έφτιαξαν και μια χιονοχελώνα, κι όταν πια μεσημέριασε, γύρισαν στη φωλιά τους κι έφαγαν με όρεξη τις λιχουδιές που είχε Xmass_Nona_xelwna_Layout 1 1/10/13 1:14 μ.μ. Page 7 Τ ο πρωί των Χριστουγέννων η νόνα Χελώνα και τα δέκα της εγγόνια ξύπνησαν, όπως κάθε χρόνο, από τον χειμωνιάτικό τους ύπνο, για να γιορτάσουν τη μεγάλη

Διαβάστε περισσότερα

Μήνυμα από τους μαθητές του Ε1. Σ αυτούς θέλουμε να αφιερώσουμε τα έργα μας. Τους έχουν πάρει τα πάντα. Ας τους δώσουμε, λοιπόν, λίγη ελπίδα»

Μήνυμα από τους μαθητές του Ε1. Σ αυτούς θέλουμε να αφιερώσουμε τα έργα μας. Τους έχουν πάρει τα πάντα. Ας τους δώσουμε, λοιπόν, λίγη ελπίδα» Μήνυμα από τους μαθητές του Ε1 «Εμείς, τα παιδιά της Ε1 τάξης, κάναμε μερικά έργα με θέμα τους πρόσφυγες, για να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας σ αυτούς τους κυνηγημένους ανθρώπους. Τους κυνηγάει ο πόλεμος

Διαβάστε περισσότερα

Αδαμοπούλου Μαρία του Δημητρίου, 9 ετών

Αδαμοπούλου Μαρία του Δημητρίου, 9 ετών Αδαμοπούλου Μαρία του Δημητρίου, 9 ετών Το μυστήριο του πασχαλινού λαγού Του Κώστα Στοφόρου «Να βγούμε;» «Όχι ακόμα», είπε ο μπαμπάς. «Δεν θα έχει έρθει. Είναι πολύ νωρίς. Κάτσε να ξυπνήσει κι ο Δημήτρης».

Διαβάστε περισσότερα

«Η τύχη του άτυχου παλικαριού»

«Η τύχη του άτυχου παλικαριού» ΠΑΡΑΜΥΘΙ #15 «Η τύχη του άτυχου παλικαριού» (Κοζάνη - Μακεδονία) Διαγωνισμός παραδοσιακού παραμυθιού ebooks4greeks.gr ΠΑΡΑΜΥΘΙ #15 Ψηφίστε το παραμύθι που σας άρεσε περισσότερο εδώ μέχρι 30/09/2011 Δείτε

Διαβάστε περισσότερα

Νηπιαγωγείο Νέα Δημιουργία Ιούνιος, 2014

Νηπιαγωγείο Νέα Δημιουργία Ιούνιος, 2014 Νηπιαγωγείο Νέα Δημιουργία Ιούνιος, 2014 Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα ολοστρόγγυλο σαν σφαίρα καρπούζι, φορτωμένο μαζί με άλλα καρπούζια πάνωπάνω στην καρότσα ενός αγροτικού αυτοκινήτου. Ο αγρότης πήγαινε

Διαβάστε περισσότερα

Το βιβλίο της Μ. Autism Resource CD v Resource Code RC115

Το βιβλίο της Μ. Autism Resource CD v Resource Code RC115 Το βιβλίο της Μ Γεια σας με λένε Μ. Είμαι 9 χρονών και μένω στο με τους γονείς μου και τα 2 αδέρφια μου, τον Γιάννη που είναι 10 και τον Βασίλη που είναι 3. Έχω κι ένα σκυλάκι που το λένε Κάντι και είναι

Διαβάστε περισσότερα

0001 00:00:11:17 00:00:13:23. Έλα δω να δεις. 0002 00:00:13:23 00:00:15:18. Η Χλόη είναι αυτή; 0003 00:00:16:21 00:00:18:10. Ναι.

0001 00:00:11:17 00:00:13:23. Έλα δω να δεις. 0002 00:00:13:23 00:00:15:18. Η Χλόη είναι αυτή; 0003 00:00:16:21 00:00:18:10. Ναι. 0001 00:00:11:17 00:00:13:23 Έλα δω να δεις. 0002 00:00:13:23 00:00:15:18 Η Χλόη είναι αυτή; 0003 00:00:16:21 00:00:18:10 Ναι. 0004 00:01:06:17 00:01:07:17 Σου έδειξα τη φωτογραφία; 0005 00:01:07:17 00:01:10:10

Διαβάστε περισσότερα

«Πώς να ξέρει κανείς πού στέκει; Με αγγίζεις στο παρελθόν, σε νιώθω στο παρόν» Μυρσίνη-Νεφέλη Κ. Παπαδάκου «Νερό. Εγώ»

«Πώς να ξέρει κανείς πού στέκει; Με αγγίζεις στο παρελθόν, σε νιώθω στο παρόν» Μυρσίνη-Νεφέλη Κ. Παπαδάκου «Νερό. Εγώ» «Πώς να ξέρει κανείς πού στέκει; Με αγγίζεις στο παρελθόν, σε νιώθω στο παρόν» Μυρσίνη-Νεφέλη Κ. Παπαδάκου «Νερό. Εγώ» ΚΕΦΆΛΑΙΟ 1 ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ τι πιστεύω για την εξαφάνιση, αλλά δώσε μου λίγο χρόνο. Όχι,

Διαβάστε περισσότερα

Μάθημα: Νέα Ελληνική Λογοτεχνία ΑΔΙΔΑΚΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ (1883-1957) Αναφορά στον Γκρέκο (απόσπασμα)

Μάθημα: Νέα Ελληνική Λογοτεχνία ΑΔΙΔΑΚΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ (1883-1957) Αναφορά στον Γκρέκο (απόσπασμα) Μάθημα: Νέα Ελληνική Λογοτεχνία ΑΔΙΔΑΚΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ (1883-1957) Αναφορά στον Γκρέκο (απόσπασμα) Μπήκα στο χωριό, νύχτωνε πια, οι πόρτες όλες σφαλιχτές, μες στις αυλές τα σκυλιά μυρίστηκαν

Διαβάστε περισσότερα

Ο Αϊ-Βασίλης και...το όνομα του παιδιού σας...

Ο Αϊ-Βασίλης και...το όνομα του παιδιού σας... Διαβάστε αποσπασματικά το παραμύθι: Ο Αϊ-Βασίλης και...το όνομα του παιδιού σας... Το παραμύθι είναι και για αγοράκι αλλά, για της ανάγκες του δείγματος σας παρουσιάζουμε πώς μπορεί να δημιουργηθεί ένα

Διαβάστε περισσότερα

Έρικα Τζαγκαράκη. Τα Ηλιοβασιλέματα. της μικρής. Σταματίας

Έρικα Τζαγκαράκη. Τα Ηλιοβασιλέματα. της μικρής. Σταματίας Έρικα Τζαγκαράκη Τα Ηλιοβασιλέματα της μικρής Σταματίας στην μικρη Ριτζάκη Σταματία-Σπυριδούλα Τα Ηλιοβασιλέματα της μικρής Σταματίας ISBN: 978-618-81493-0-4 Έρικα Τζαγκαράκη Θεσσαλονίκη 2014 Έρικα Τζαγκαράκη

Διαβάστε περισσότερα

ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ

ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ Σε όλο τον κόσμο υπάρχουν διάφορα και σημαντικά προβλήματα. Ένα από αυτά είναι ο πόλεμος που έχει ως αποτέλεσμα την έλλειψη νερού, φαγητού και ιατρικής περίθαλψης και το χειρότερο

Διαβάστε περισσότερα

Μια μεγάλη γιορτή πλησιάζει

Μια μεγάλη γιορτή πλησιάζει Μια μεγάλη γιορτή πλησιάζει Πλησιάζει το Πάσχα. Η μητέρα άρχισε να καθαρίζει το σπίτι. Πλένει τις κουρτίνες και τα τζάμια. Καθαρίζει τα χαλιά. Συγυρίζει τα ερμάρια και τους πάγκους. Ο πατέρας βοηθά τη

Διαβάστε περισσότερα

Ευχαριστώ Ολόψυχα για την Δύναμη, την Γνώση, την Αφθονία, την Έμπνευση και την Αγάπη...

Ευχαριστώ Ολόψυχα για την Δύναμη, την Γνώση, την Αφθονία, την Έμπνευση και την Αγάπη... Ευχαριστώ Ολόψυχα για την Δύναμη, την Γνώση, την Αφθονία, την Έμπνευση και την Αγάπη... τον Δάσκαλο μου, Γιώργο Καραθάνο την Μητέρα μου Καλλιόπη και τον γιο μου Ηλία-Μάριο... Ευχαριστώ! 6 ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ

Διαβάστε περισσότερα

ΠΑΡΑΜΥΘΙ #20. «Δεκαοχτώ ψωμιά» Διαγωνισμός παραδοσιακού παραμυθιού ebooks4greeks.gr

ΠΑΡΑΜΥΘΙ #20. «Δεκαοχτώ ψωμιά» Διαγωνισμός παραδοσιακού παραμυθιού ebooks4greeks.gr ΠΑΡΑΜΥΘΙ #20 «Δεκαοχτώ ψωμιά» Διαγωνισμός παραδοσιακού παραμυθιού ebooks4greeks.gr ΠΑΡΑΜΥΘΙ #20 Ψηφίστε το παραμύθι που σας άρεσε περισσότερο εδώ μέχρι 30/09/2011 Δείτε όλα τα παραμύθια εδώ Δεκαοχτώ ψωμιά

Διαβάστε περισσότερα

Modern Greek Beginners

Modern Greek Beginners 2017 HIGHER SCHOOL CERTIFICATE EXAMINATION Modern Greek Beginners ( Section I Listening) Transcript Familiarisation Text Τι θέλεις να σπουδάσεις του χρόνου; Θέλω να γίνω φαρμακοποιός. Σε ποιο πανεπιστήμιο;

Διαβάστε περισσότερα