ΠΕΡΙ ΥΨΟΥΣ 1-8 Introducción

Transcript

1 ΠΕΡΙ ΥΨΟΥΣ 1-8 Introducción [1] Τ ὸ μὲ το ῦ Καικιλίου συγγραμμάτιο, ὃ περ ὶ ὕψου συετάξατο, ἀασκοπουμέοι ἡμῖ ὡ οἶσθα κοι ῇ, Ποστούμιε Τερετια ὲ φίλτατε, ταπειότερο ἐφάη τῆ ὅλη ὑποθέσεω κα ὶ ἥ κιστα τῶ καιρίω ἐφαπτόμεο, ο ὐ πολλή τε ὠφέλεια, ἧ μάλιστα δε ῖ στοχάζεσθαι τὸ γράφοτα, περιποιοῦ τοῖ ἐτυγχάουσι, εἴγ' ἐπ ὶ πάση τεχολογία δυεῖ ἀπαιτουμέω, προτέρου μὲ τοῦ δεῖξαι τί τ ὸ ὑποκείμεο, δευτέρου δ ὲ τ ῇ τάξει, τ ῇ δυάμει δ ὲ κυριωτέρου, πῶ ἂ ἡμῖ αὐτ ὸ τοῦ το κα ὶ δι' ὧ τιω μεθόδω κτητὸ γέοιτο, ὅμω ὁ Καικίλιο ποῖο μέ τι ὑπάρχει τ ὸ ὑψηλὸ διὰ μυρίω ὅσω ὡ ἀγοοῦσι πειρᾶται δεικύαι, τ ὸ δ ὲ δι' ὅτου τρόπου τὰ ἑαυτῶ φύσει προάγει ἰσχύοιμε ἂ εἰ ποσὴ μεγέθου ἐπίδοσι οὐκ οἶδ' ὅπω ὡ οὐκ ἀαγκαῖο παρέλιπε πλὴ ἴ σω τουτο ὶ μὲ τὸ ἄδρα οὐχ οὕτω αἰτιᾶσθαι τῶ ἐκλελειμμέω ὡ αὐτῆ τῆ ἐπιοία καὶ σπουδῆ ἄξιο ἐπαιεῖ. ἐπε ὶ δ ὲ ἐεκελεύσω κα ὶ ἡμᾶ τι περ ὶ ὕψου πάτω εἰ σὴ ὑπομηματίσασθαι χάρι, φέρε, ε ἴ τι δ ὴ δοκοῦμε ἀδράσι πολιτικοῖ τεθεωρηκέαι χρήσιμο ἐπισκεψώμεθα. αὐτὸ δ' ἡμῖ, ἑταῖρε, τ ὰ ἐπ ὶ μέρου, ὡ πέφυκα κα ὶ καθήκει, συεπικριεῖ ἀληθέστατα ε ὖ γὰρ δ ὴ ὁ ἀποφηάμεο τί θεοῖ ὅμοιο ἔχομε εὐεργεσία εἴπα κα ὶ ἀ λήθεια. γράφω δ ὲ πρὸ σέ, φίλτατε, τὸ παιδεία ἐπιστήμοα, σχεδὸ ἀπήλλαγμαι κα ὶ το ῦ δι ὰ πλειόω προϋποτίθεσθαι ὡ ἀκρότη κα ὶ ἐξοχή τι λόγω ἐστ ὶ τ ὰ ὕψη, κα ὶ ποιητῶ τε ο ἱ μέγιστοι καὶ συγγραφέω οὐκ ἄλλοθε ἢ ἐθέδε ποθὲ ἐπρώτευσα κα ὶ ταῖ ἑαυτῶ περιέβαλο εὐκλείαι τὸ αἰῶα. ο ὐ γὰρ εἰ πειθ ὼ τοὺ ἀκροωμέου ἀλλ' εἰ ἔκστασι ἄγει τ ὰ ὑπερφυ ᾶ πάτη δέ γε σὺ ἐκπλήξει το ῦ πιθαο ῦ κα ὶ το ῦ πρὸ χάρι ἀε ὶ κρατε ῖ τ ὸ θαυμάσιο, εἴγε τ ὸ μὲ πιθαὸ ὡ τὰ πολλ ὰ ἐφ' ἡμῖ, ταῦτα δ ὲ δυαστεία κα ὶ βία ἄμαχο προσφέροτα πατὸ ἐπάω το ῦ ἀ κροωμέου καθίσταται. κα ὶ τὴ μὲ ἐμπειρία τῆ εὑρέσεω κα ὶ τὴ τῶ πραγμάτω τάξι κα ὶ οἰκοομία οὐ κ ἐξ ἑὸ οὐδ' ἐκ δυεῖ, ἐκ δ ὲ το ῦ ὅλου τῶ λόγω ὕφου μόλι ἐκφαιομέη ὁρῶμε, ὕ ψο δέ που καιρίω ἐξεεχθὲ τά τε πράγματα δίκη σκηπτο ῦ πάτα διεφόρησε κα ὶ τὴ το ῦ ῥήτορο εὐθὺ ἀθρόα ἐεδείξατο δύαμι. ταῦτα γὰρ οἶμαι κα ὶ τ ὰ παραπλήσια, Τερετια ὲ ἥδιστε, κἂ αὐτὸ ἐ κ πείρα ὑφηγήσαιο. [2] Ἡμῖ δ' ἐκεῖο διαπορητέο ἐ ἀρχ ῇ, ε ἰ ἔστι ὕψου τι ἢ βάθου τέχη, ἐπεί τιε ὅ λω οἴοται διηπατῆσθαι τοὺ τ ὰ τοιαῦτα ἄγοτα εἰ τεχικ ὰ παραγγέλματα. γεᾶται γάρ, φησί, τὰ μεγαλοφυ ῆ κα ὶ ο ὐ διδακτ ὰ παραγίεται, κα ὶ μία τέχη πρὸ αὐτ ὰ τ ὸ πεφυκέαι χείρω τε τ ὰ φυσικὰ ἔργα, ὡ οἴοται, κα ὶ τ ῷ πατ ὶ δειλότερα καθίσταται ταῖ τεχολογίαι κατασκελετευόμεα. ἐγ ὼ δὲ ἐλεγχθήσεσθαι τοῦθ' ἑτέρω ἔχο φημί, ε ἰ ἐπισκέψαιτό τι ὅτι ἡ φύσι, ὥσπερ τ ὰ πολλ ὰ ἐ τοῖ

2 παθητικοῖ κα ὶ διηρμέοι αὐτόομο, οὕτω οὐκ εἰκαῖό τι κἀκ πατὸ ἀμέθοδο εἶαι φιλε ῖ, καὶ ὅτι αὐτ ὴ μὲ πρῶτό τι κα ὶ ἀρχέτυπο γεέσεω στοιχεῖο ἐπ ὶ πάτω ὑφέστηκε, τὰ δὲ ποσότητα κα ὶ τὸ ἐφ' ἑκάστου καιρὸ ἔτι δ ὲ τὴ ἀπλαεστάτη ἄσκησί τε κα ὶ χρῆσι ἱκαὴ πορίσαι κα ὶ συεεγκεῖ ἡ μέθοδο, κα ὶ ὡ ἐπικιδυότερα αὐτ ὰ ἐφ' αὑτῶ δίχα ἐ πιστήμη ἀστήρικτα κα ὶ ἀερμάτιστα ἐαθέτα τ ὰ μεγάλα, ἐπ ὶ μό ῃ τ ῇ φορ ᾷ κα ὶ ἀμαθε ῖ τόλμ ῃ λειπόμεα δεῖ γὰρ αὐτοῖ ὡ κέτρου πολλάκι οὕτω δ ὲ κα ὶ χαλιο ῦ. ὅπερ γὰρ ὁ Δημοσθέη ἐπ ὶ το ῦ κοιο ῦ τῶ ἀθρώπω ἀποφαίεται βίου, μέγιστο μὲ εἶαι τῶ ἀγαθῶ τ ὸ εὐτυχεῖ, δεύτερο δ ὲ κα ὶ οὐ κ ἔλαττο τ ὸ ε ὖ βουλεύεσθαι, ὅπερ οἷ ἂ μ ὴ παρ ῇ συααιρε ῖ πάτω κα ὶ θάτερο, τοῦτ' ἂ κα ὶ ἐπὶ τῶ λόγω εἴποιμε, ὡ ἡ μὲ φύσι τὴ τῆ εὐτυχία τάξι ἐπέχει, ἡ τέχη δ ὲ τὴ τῆ εὐ βουλία. τ ὸ δ ὲ κυριώτατο, ὅτι κα ὶ αὐτ ὸ τ ὸ εἶαί τια τῶ ἐ λόγοι ἐπ ὶ μό ῃ τ ῇ φύσει οὐκ ἄλλοθε ἡμᾶ ἢ παρ ὰ τῆ τέχη ἐκμαθεῖ δε ῖ. ε ἰ ταῦθ', ὡ ἔφη, ἐπιλογίσαιτο καθ' ἑαυτὸ ὁ τοῖ χρηστομαθοῦ σι ἐπιτιμῶ, οὐκ ἂ ἔτι, μοι δοκ ῶ, περιττὴ κα ὶ ἄχρηστο τὴ ἐπ ὶ τῶ προκειμέω < ἡ γή>σαιτο θεωρία. LACUNA [3] κα ὶ καμίου σχῶσι μάκιστο σέλα. ε ἰ γάρ τι' ἑστιοῦχο ὄψομαι μόο, μία παρείρα πλεκτάη χειμάρροο, στέγη πυρώσω κα ὶ καταθρακώσομαι ῦ δ' ο ὐ κέκραγά πω τ ὸ γεαῖο μέλο. ο ὐ τραγικ ὰ ἔτι ταῦτα, ἀλλ ὰ παρατράγῳδα, α ἱ πλεκτάαι, κα ὶ τ ὸ πρὸ οὐραὸ ἐξεμεῖ, κα ὶ τ ὸ τὸ Βορέα αὐλητὴ ποιεῖ, κα ὶ τ ὰ ἄλλα ἑξῆ τεθόλωται γὰρ τ ῇ φράσει κα ὶ τεθορύβηται ταῖ φατασίαι μᾶλλο ἢ δεδείωται, κἂ ἕκαστο αὐτῶ πρὸ αὐγὰ ἀασκοπῇ, ἐκ το ῦ φοβερο ῦ κατ' ὀλίγο ὑποοστε ῖ πρὸ τ ὸ εὐκαταφρόητο. ὅπου δ' ἐ τραγῳδί ᾳ, πράγματι ὀγκηρ ῷ φύσει καὶ ἐπιδεχομέ ῳ στόμφο, ὅμω τ ὸ παρ ὰ μέλο οἰδεῖ ἀσύγγωστο, σχολ ῇ γ' ἂ οἶ μαι λόγοι ἀληθιοῖ ἁρμόσειε. ταύτ ῃ κα ὶ τ ὰ το ῦ Λεοτίου Γοργίου γελᾶται γράφοτο Ξέρξη ὁ τῶ Περσῶ Ζεύ, κα ὶ γῦπε ἔμψυχοι τάφοι, καί τια τῶ Καλλισθέου ὄτα οὐχ ὑψηλά, ἀλλὰ μετέωρα, κα ὶ ἔτι μᾶλλο τ ὰ Κλειτάρχου φλοιώδη γὰρ ἀὴρ κα ὶ φυσῶ κατ ὰ τὸ Σοφοκλέα μικροῖ μὲ αὐλίσκοισι, φορβειᾶ δ' ἄτερ. τά γε μὴ Ἀμφικράτου τοιαῦτα κα ὶ Ἡγησίου καὶ Μάτριδο πολλαχο ῦ γὰρ ἐθουσιᾶ ἑαυτοῖ δοκοῦτε ο ὐ βακχεύουσι, ἀλλ ὰ παίζουσι. ὅ λω δ' ἔοικε εἶαι τ ὸ οἰδεῖ ἐ τοῖ μάλιστα δυσφυλακτότατο. φύσει γὰρ ἅπατε ο ἱ μεγέθου ἐ φιέμεοι,

3 φεύγοτε ἀσθεεία κα ὶ ξηρότητο κατάγωσι, οὐκ οἶδ' ὅπω ἐπ ὶ τοῦθ' ὑ ποφέροται, πειθόμεοι τ ῷ μεγάλω ἀπολισθαίει ὅμω εὐγεὲ ἁμάρτημα. κακο ὶ δ ὲ ὄγκοι κα ὶ ἐπ ὶ σωμάτω κα ὶ λόγω ο ἱ χαῦοι κα ὶ ἀαλήθει κα ὶ μήποτε περιιστάτε ἡμᾶ εἰ τοὐατίο οὐδὲ γάρ φασι ξηρότερο ὑδρωπικο ῦ. ἀλλ ὰ τ ὸ μὲ οἰδοῦ ὑπεραίρει βούλεται τ ὰ ὕψη, τ ὸ δ ὲ μειρακιῶδε ἄ τικρυ ὑπεατίο τοῖ μεγέθεσι ταπειὸ γὰρ ἐξ ὅλου κα ὶ μικρόψυχο κα ὶ τ ῷ ὄτι κακὸ ἀ γεέστατο. τί ποτ' οὖ τ ὸ μειρακιῶδέ ἐστι; ἢ δῆλο ὡ σχολαστικ ὴ όησι, ὑπ ὸ περιεργασία λήγουσα εἰ ψυχρότητα; ὀλισθαίουσι δ' εἰ τοῦτο τ ὸ γέο ὀρεγόμεοι μὲ το ῦ περιττο ῦ κα ὶ πεποιημέου καὶ μάλιστα το ῦ ἡδέο, ἐξοκέλλοτε δ ὲ εἰ τ ὸ ῥωπικὸ κα ὶ κακόζηλο. τούτ ῳ παράκειται τρίτο τι κακία εἶδο ἐ τοῖ παθητικοῖ, ὅπερ ὁ Θεόδωρο παρέθυρσο ἐκάλει. ἔστι δ ὲ πάθο ἄκαιρο καὶ κεὸ ἔθα μ ὴ δε ῖ πάθου, ἢ ἄμετρο ἔθα μετρίου δε ῖ. πολλ ὰ γὰρ ὥσπερ ἐκ μέθη τιὲ εἰ τὰ μηκέτι το ῦ πράγματο ἴδια <δ'> ἑαυτῶ κα ὶ σχολικ ὰ παραφέροται πάθη, εἶτα πρὸ οὐδὲ πεποθότα ἀκροατὰ ἀσχημοοῦσι εἰκότω, ἐξεστηκότε πρὸ οὐκ ἐξεστηκότα πλὴ περ ὶ μὲ τῶ παθητικῶ ἄλλο ἡμῖ ἀπόκειται τόπο. [4] Θατέρου δ ὲ ὧ εἴπομε, λέγω δ ὲ το ῦ ψυχρο ῦ, πλήρη ὁ Τίμαιο, ἀὴρ τ ὰ μὲ ἄ λλα ἱκαὸ κα ὶ πρὸ λόγω ἐίοτε μέγεθο οὐκ ἄφορο, πολυΐστωρ, ἐπιοητικό, πλὴ ἀλλοτρίω μὲ ἐλεγκτικώτατο ἁμαρτημάτω ἀεπαίσθητο δ ὲ ἰδίω, ὑπ ὸ δ ὲ ἔρωτο το ῦ ξέα οήσει ἀε ὶ κιεῖ πολλάκι ἐκπίπτω εἰ τ ὸ παιδαριωδέστατο. παραθήσομαι δ ὲ τἀδρὸ ἓ ἢ δύο, ἐπειδ ὴ τ ὰ πλείω προέλαβε ὁ Καικίλιο. ἐπαιῶ Ἀλέξαδρο τὸ μέγα, ὃ τὴ Ἀσία ὅλη φησί ἐ ἐ λάττοσι< ἔτεσι> παρέλαβε ἢ ὅσοι τὸ ὑπὲρ το ῦ πρὸ Πέρσα πολέμου παηγυρικὸ λόγο Ἰ σοκράτη ἔγραψε. θαυμαστή γε το ῦ Μακεδόο ἡ πρὸ τὸ σοφιστὴ σύγκρισι δῆλο γάρ, ὦ Τίμαιε, ὡ οἱ Λακεδαιμόιοι δι ὰ τοῦτο πολ ὺ το ῦ Ἰσοκράτου κατ' ἀδρεία ἐλείποτο, ἐπειδ ὴ ο ἱ μὲ < ἐ > τριάκοτα ἔτεσι Μεσσήη παρέλαβο, ὁ δ ὲ τὸ παηγυρικὸ ἐ μόοι δέκα συετάξατο. τοῖ δὲ Ἀθηαίοι ἁλοῦσι περ ὶ Σικελία τία τρόπο ἐπιφωε ῖ; ὅτι εἰ τὸ Ἑρμῆ ἀσεβήσατε καὶ περικόψατε αὐτο ῦ τ ὰ ἀγάλματα, δι ὰ τοῦτ' ἔδωκα δίκη, οὐχ ἥκιστα δι' ἕα ἄδρα, ὃ ἀπ ὸ τοῦ παραομηθέτο δι ὰ πατέρω ἦ, Ἑρμοκράτη τὸ Ἕρμωο. ὥστε θαυμάζει με, Τερετιαὲ ἥδιστε, πῶ ο ὐ κα ὶ εἰ Διούσιο γράφει τὸ τύραο ἐπε ὶ γὰρ εἰ τὸ Δία κα ὶ τὸ Ἡ ρακλέα δυσσεβὴ ἐγέετο, δι ὰ τοῦτ' αὐτὸ Δίω κα ὶ Ἡρακλείδη τῆ τυραίδο ἀφείλοτο. <κα ὶ> τί δεῖ περ ὶ Τιμαίου λέγει, ὅπου γε κα ὶ ο ἱ ἥρωε ἐκεῖοι, Ξεοφῶτα λέγω κα ὶ Πλάτωα, καίτοιγε ἐκ τῆ Σωκράτου ὄτε παλαίστρα, ὅμω δι ὰ τ ὰ οὕτω μικροχαρ ῆ ποτε ἑαυτ ῶ ἐπιλαθάοται; ὁ μέ γε ἐ τ ῇ Λακεδαιμοίω γράφει πολιτεί ᾳ ἐκείω [μὲ] γοῦ ἧττο μὲ ἂ φωὴ ἀκούσαι ἢ τῶ λιθίω, ἧττο δ' ἂ ὄμματα στρέψαι ἢ τῶ χαλκῶ, αἰδημοεστέρου δ' ἂ αὐτοὺ ἡγήσαιο καὶ αὐτῶ τῶ ἐ τοῖ ὀφθαλμοῖ παρθέω. Ἀμφικράτει κα ὶ ο ὐ Ξεοφῶτι ἔπρεπε τὰ ἐ τοῖ ὀφθαλμοῖ ἡμῶ κόρα λέγει παρθέου αἰδήμοα οἷο δ ὲ Ἡράκλει τ ὸ τὰ ἁπάτω ἑξῆ κόρα

4 αἰσχυτηλὰ εἶαι πεπεῖσθαι, ὅπου φασὶ οὐδε ὶ οὕτω ἐσημαίεσθαι τή τιω ἀαίδεια ὡ ἐ τοῖ ὀφθαλμοῖ, < ὡ κα ὶ ὁ Ἀχιλλεὺ το ῦ Ἀγαμέμοο ὀειδίζω τ ὸ ἐ τοῖ ὀφθαλμοῖ> ἰταμὸ οἰοβαρέ, κυὸ ὄμματ' ἔχω φησί. ὁ μέτοι Τίμαιο, ὡ φωρίου τιὸ ἐφαπτόμεο, οὐδ ὲ τοῦ το Ξεοφῶτι τ ὸ ψυχρὸ κατέλιπε. φησ ὶ γοῦ ἐπ ὶ το ῦ Ἀγαθοκλέου κα ὶ τ ὸ τὴ ἀεψιὰ ἑτέρῳ δεδομέη ἐκ τῶ ἀακαλυπτηρίω ἁρπάσατα ἀπελθεῖ ὃ τί ἂ ἐποίησε ἐ ὀφθαλμοῖ κόρα, μ ὴ πόρα ἔχω; τί δέ; ὁ τἆλλα θεῖο Πλάτω τὰ δέλτου θέλω εἰπεῖ γράψατε φησί ἐ τοῖ ἱεροῖ θήσουσι κυπαριττία μήμα. κα ὶ πάλι περ ὶ δ ὲ τειχῶ, ὦ Μέγιλλε, ἐγ ὼ ξυμφεροίμη ἂ τ ῇ Σπάρτ ῃ τ ὸ καθεύδει ἐᾶ ἐ τ ῇ γ ῇ κατακείμεα τ ὰ τείχη κα ὶ μ ὴ ἐπαίστασθαι. κα ὶ τὸ Ἡροδότειο ο ὐ πόρρω, τ ὸ φάαι τὰ καλὰ γυαῖκα ἀλγηδόα ὀφθαλμῶ. καίτοιγε ἔχει τιὰ παραμυθία, ο ἱ γὰρ παρ' αὐτ ῷ ταυτ ὶ λέγοτέ εἰσι[ ο ἱ] βάρβαροι κα ὶ ἐ μέθ ῃ, ἀλλ' οὐδ' ἐ κ τοιούτω προσώπω δι ὰ μικροψυχία καλὸ ἀσχημοεῖ πρὸ τὸ αἰῶα. [5] Ἅπατα μέτοι τ ὰ οὕτω ἄσεμα δι ὰ μία ἐμφύεται τοῖ λόγοι αἰτία, δι ὰ τ ὸ περ ὶ τὰ οήσει καιόσπουδο, περ ὶ ὃ δ ὴ μάλιστα κορυβατιῶσι ο ἱ ῦ ἀφ' ὧ γὰρ ἡμῖ τἀγαθά, σχεδὸ ἀπ' αὐτῶ τούτω κα ὶ τ ὰ κακ ὰ γεᾶσθαι φιλε ῖ. ὅθε, ἐπε ὶ φορὸ εἰ συταγμάτω κατόρθωσι τά τε κάλλη τῆ ἑρμηεία κα ὶ τ ὰ ὕψη κα ὶ πρὸ τούτοι α ἱ ἡδοαί, κα ὶ αὐτ ὰ ταῦτα, καθάπερ τῆ ἐπιτυχία, οὕτω ἀρχα ὶ κα ὶ ὑποθέσει κα ὶ τῶ ἐατίω καθίσταται. τοιοῦτό πω κα ὶ αἱ μεταβολα ὶ κα ὶ ὑπερβολα ὶ κα ὶ τ ὰ πληθυτικά δείξομε δ' ἐ τοῖ ἔπειτα τὸ κίδυο, ὃ ἔ χει ἐοίκασι. διόπερ ἀαγκαῖο ἤδη διαπορεῖ κα ὶ ὑποτίθεσθαι δι' ὅτου τρόπου τὰ ἀ ακεκραμέα κακία τοῖ ὑψηλοῖ ἐκφεύγει δυάμεθα. [6] ἔστι δέ, ὦ φίλο, ε ἴ τια περιποιησαίμεθ' ἐ πρώτοι καθαρὰ το ῦ κατ' ἀλήθεια ὕψου ἐπιστήμη κα ὶ ἐπίκρισι. καίτοι τ ὸ πρᾶγμα δύσληπτο ἡ γὰ ρ τῶ λόγω κρίσι πολλῆ ἐστι πείρα τελευταῖο ἐπιγέημα ο ὐ μὴ ἀλλ', ὡ εἰπεῖ ἐ παραγγέλματι, ἐτεῦθέ ποθε ἴσω τὴ διάγωσι αὐτῶ οὐκ ἀδύατο πορίζεσθαι. [7] Εἰδέαι χρή, φίλτατε, διότι, καθάπερ κἀ τ ῷ κοι ῷ βί ῳ οὐδὲ ὑπάρχει μέγα ο ὗ τὸ καταφροεῖ ἐστι μέγα, οἷο πλοῦτοι τιμα ὶ δόξαι τυραίδε κα ὶ ὅσα δ ὴ ἄλλα ἔχει πολ ὺ τ ὸ ἔ ξωθε προστραγῳδούμεο οὐκ ἂ τ ῷ γε φροίμ ῳ δόξειε ἀγαθ ὰ ὑπερβάλλοτα ὧ αὐτ ὸ τ ὸ περιφροεῖ ἀγαθὸ ο ὐ μέτριο θαυμάζουσι γοῦ τῶ ἐχότω αὐτ ὰ μᾶλλο τοὺ δυαμέου ἔχει κα ὶ διὰ μεγαλοψυχία ὑπερορῶτα τῇδέ που κα ὶ ἐπ ὶ τῶ διηρμέω ἐ ποιήμασι κα ὶ λόγοι ἐ πισκεπτέο, μή τια μεγέθου φατασία ἔχοι τοιαύτη, ᾗ πολ ὺ πρόσκειται τ ὸ εἰκ ῇ προσααπλαττόμεο, ἀαπτυττόμεα δ ὲ ἄλλω εὑρίσκοιτο χαῦα, ὧ το ῦ θαυμάζει τ ὸ περιφροεῖ εὐ γεέστερο. φύσει γάρ πω ὑπ ὸ τἀληθοῦ ὕψου ἐπαίρεταί τε ἡμῶ ἡ ψυχ ὴ κα ὶ γαῦρό τι ἀ άστημα λαμβάουσα πληροῦται χαρᾶ κα ὶ μεγαλαυχία, ὡ αὐτ ὴ γεήσασα ὅπερ ἤκουσε. ὅτα οὖ ὑπ' ἀδρὸ ἔμφροο κα ὶ ἐμπείρου λόγω πολλάκι ἀκουόμεό τι πρὸ μεγαλοφροσύη τὴ ψυχὴ μὴ συδιατιθ ῇ μηδ' ἐγκαταλείπ ῃ τ ῇ διαοί ᾳ πλεῖο το ῦ λεγομέου τ ὸ ἀαθεωρούμεο, πίπτ ῃ δέ, ἂ

5 αὐτ ὸ συεχὲ ἐπισκοπῇ, εἰ ἀπαύξησι, οὐκ ἂ ἔτ' ἀληθὲ ὕψο εἴη μέχρι μόη τῆ ἀκοῆ σῳζόμεο. τοῦτο γὰρ τ ῷ ὄτι μέγα, ο ὗ πολλ ὴ μὲ ἡ ἀαθεώρησι, δύσκολο δ ὲ μᾶ λλο δ' ἀδύατο ἡ κατεξαάστασι, ἰσχυρ ὰ δ ὲ ἡ μήμη κα ὶ δυσεξάλειπτο. ὅλω δ ὲ καλ ὰ όμιζε ὕψη καὶ ἀληθι ὰ τ ὰ δι ὰ πατὸ ἀρέσκοτα κα ὶ πᾶσι. ὅτα γὰρ τοῖ ἀπ ὸ διαφόρω ἐ πιτηδευμάτω βίω ζήλω ἡλικιῶ λόγω ἕ τι κα ὶ ταὐτὸ ἅμα περ ὶ τῶ αὐτῶ ἅπασι δοκ ῇ, τόθ' ἡ ἐξ ἀσυμφώω ὡ κρίσι κα ὶ συγκατάθεσι τὴ ἐπ ὶ τ ῷ θαυμαζομέ ῳ πίστι ἰσχυρὰ λαμβάει κα ὶ ἀαμφίλεκτο. [8] Ἐπε ὶ δ ὲ πέτε, ὡ ἂ εἴποι τι, πηγαί τιέ εἰσι α ἱ τῆ ὑ ψηγορία γοιμώταται, προϋποκειμέη ὥσπερ ἐδάφου τιὸ κοιο ῦ ταῖ πέτε ταύται ἰδέαι τῆ ἐ τ ῷ λέγει δυάμεω, ἧ ὅλω χωρὶ οὐδέ, πρῶτο μὲ κα ὶ κράτιστο τ ὸ περ ὶ τὰ οήσει ἁδρεπήβολο, ὡ κἀ τοῖ περ ὶ Ξεοφῶτο ὡρισάμεθα δεύτερο δ ὲ τ ὸ σφοδρὸ κα ὶ ἐθουσιαστικὸ πάθο ἀλλ' α ἱ μὲ δύο αὗται το ῦ ὕψου κατ ὰ τ ὸ πλέο αὐθιγεεῖ συστάσει, α ἱ λοιπα ὶ δ' ἤδη κα ὶ δι ὰ τέχη, ἥ τε ποιὰ τῶ σχημάτω πλάσι (δισσ ὰ δέ που ταῦτα, τ ὰ μὲ οήσεω, θάτερα δ ὲ λέξεω), ἐπ ὶ δ ὲ τούτοι ἡ γεαία φράσι, ἧ μέρη πάλι ὀομάτω τε ἐκλογ ὴ κα ὶ ἡ τροπικ ὴ κα ὶ πεποιημέη λέξι πέμπτη δὲ μεγέθου αἰτία κα ὶ συγκλείουσα τ ὰ πρ ὸ αὐτῆ ἅπατα, ἡ ἐ ἀξιώματι κα ὶ διάρσει σύθεσι φέρε δὴ τ ὰ ἐμπεριεχόμεα καθ' ἑκάστη ἰδέα τούτω ἐπισκεψώμεθα, τοσοῦτο προειπότε, ὅτι τῶ πέτε μορίω ὁ Καικίλιο ἔστι ἃ παρέλιπε, ὡ κα ὶ τ ὸ πάθο ἀμέλει. ἀλλ' ε ἰ μὲ ὡ ἕ τι ταῦτ' ἄ μφω, τό τε ὕψο κα ὶ τ ὸ παθητικό, [κα ὶ] ἔδοξε αὐτ ῷ πάτη συυπάρχει τε ἀλλήλοι κα ὶ συμπεφυκέαι, διαμαρτάει κα ὶ γὰρ πάθη τι ὰ διεστῶτα ὕψου κα ὶ ταπει ὰ εὑρίσκεται, καθάπερ οἶκτοι λῦ παι φόβοι, κα ὶ ἔμπαλι πολλ ὰ ὕψη δίχα πάθου, ὡ πρὸ μυρίοι ἄλλοι κα ὶ τ ὰ περ ὶ τοὺ Ἀλῳάδα τῷ ποιητ ῇ παρατετολμημέα, Ὄσσα ἐπ' Οὐλύμπ ῳ μέμασα θέμε αὐτὰρ ἐπ' Ὄσσ ῃ Πήλιο εἰοσίφυλλο, ἵ' οὐραὸ ἄμβατο εἴη κα ὶ τ ὸ τούτοι ἔτι μεῖζο ἐπιφερόμεο, Kαί ύ κε ἐξετέλεσσα. παρά γε μὴ τοῖ ῥήτορσι τ ὰ ἐγκώμια κα ὶ τ ὰ πομπικ ὰ κα ὶ ἐπιδεικτικ ὰ τὸ μὲ ὄγκο κα ὶ τὸ ὑψηλὸ ἐξ ἅπατο περιέχει, πάθου δ ὲ χηρεύει κατ ὰ τ ὸ πλεῖστο, ὅθε ἥκιστα τῶ ῥητόρω οἱ περιπαθεῖ ἐγκωμιαστικο ὶ ἢ ἔμπαλι ο ἱ ἐπαιετικο ὶ περιπαθεῖ. ε ἰ δ' α ὖ πάλι ἐξ ὅλου μ ὴ ἐ όμισε ὁ Καικίλιο τ ὸ ἐμπαθὲ <εἰ> τ ὰ ὕψη ποτ ὲ συτελεῖ κα ὶ δι ὰ τοῦτ' οὐχ ἡγήσατο μήμη ἄ ξιο, πάυ διηπάτηται θαρρῶ γὰρ ἀφορισαίμη ἂ ὡ οὐδὲ οὕτω ὡ τ ὸ γεαῖο πάθο, ἔ θα χρή,

6 μεγαλήγορο, ὥσπερ ὑπ ὸ μαία τιὸ κα ὶ πεύματο ἐθουσιαστικῶ ἐκπέο κα ὶ οἱοε ὶ φοιβάζο τοὺ λόγου.

7 9, 11 ss. Comparación entre la Ilíada y la Odisea ἀλλ ὰ γὰρ Ὅμηρο μὲ ἐθάδε οὔριο συεμπε ῖ τοῖ ἀγῶσι, κα ὶ οὐκ ἄλλο τι αὐτὸ πέποθε ἢ μαίεται, ὡ ὅτ' Ἄρη ἐγχέσπαλο ἢ ὀλοὸ πῦρ οὔρεσι μαίηται, βαθέη ἐ τάρφεσι ὕλη, ἀφλοισμὸ δ ὲ περ ὶ στόμα γίγεται. δείκυσι δ' ὅμω δι ὰ τῆ Ὀδυσσεία (κα ὶ γὰρ ταῦτα πολλῶ ἕεκα προσεπιθεωρητέο), ὅ τι μεγάλη φύσεω ὑποφερομέη ἤδη ἴδιό ἐστι ἐ γήρ ᾳ τ ὸ φιλόμυθο. δῆλο γὰρ ἐκ πολλῶ τε ἄ λλω συτεθεικὼ ταύτη δευτέρα τὴ ὑπόθεσι, ἀτὰρ δ ὴ κἀκ το ῦ λείψαα τῶ Ἰλιακῶ παθημάτω διὰ τῆ Ὀδυσσεία ὡ ἐπεισόδιά τια [το ῦ Τρωικο ῦ πολέμου] προσεπεισφέρει, κα ὶ ὴ Δί' ἐκ το ῦ τὰ ὀλοφύρσει κα ὶ τοὺ οἴκτου ὡ πάλαι που προεγωσμέοι τοῖ ἥρωσι ἐταῦ θα προσαποδιδόαι. ο ὐ γὰρ ἀλλ' ἢ τῆ Ἰλιάδο ἐπίλογό ἐστι ἡ Ὀδύσσεια ἔθα μὲ Αἴα κεῖται ἀρήιο, ἔθα δ' Ἀχιλλεύ, ἔθα δ ὲ Πάτροκλο, θεόφι μήστωρ ἀτάλατο ἔθα δ' ἐμὸ φίλο υἱό. ἀπ ὸ δ ὲ τῆ αὐτῆ αἰτία, οἶμαι, τῆ μὲ Ἰλιάδο γραφομέη ἐ ἀκμ ῇ πεύματο ὅλο τ ὸ σωμάτιο δραματικὸ ὑπεστήσατο κα ὶ ἐαγώιο, τῆ δ ὲ Ὀδυσσεία τ ὸ πλέο διηγηματικό, ὅπερ ἴ διο γήρω. ὅθε ἐ τ ῇ Ὀδυσσεί ᾳ παρεικάσαι τι ἂ καταδυομέ ῳ τὸ Ὅμηρο ἡλί ῳ, ο ὗ δίχα τῆ σφοδρότητο παραμέει τ ὸ μέγεθο. ο ὐ γὰρ ἔτι τοῖ Ἰλιακοῖ ἐκείοι ποιήμασι ἴσο ἐταῦθα σῴζει τὸ τόο, οὐδ' ἐξωμαλισμέα τ ὰ ὕψη κα ὶ ἱζήματα μηδαμο ῦ λαμβάοτα, οὐδ ὲ τὴ πρόχυσι ὁμοία τῶ ἐπαλλήλω παθῶ, οὐδ ὲ τ ὸ ἀγχίστροφο κα ὶ πολιτικὸ κα ὶ ταῖ ἐκ τῆ ἀ ληθεία φατασίαι καταπεπυκωμέο ἀλλ' οἷο ὑποχωροῦτο εἰ ἑαυτὸ Ὠκεαο ῦ κα ὶ περ ὶ τ ὰ ἴ δια μέτρα ἐρημουμέου τ ὸ λοιπὸ φαίοται το ῦ μεγέθου ἀμπώτιδε κἀ τοῖ μυθώδεσι κα ὶ ἀ πίστοι πλάο. λέγω δ ὲ ταῦτ' οὐκ ἐπιλέλησμαι τῶ ἐ τ ῇ Ὀδυσσεί ᾳ χειμώω κα ὶ τῶ περ ὶ τὸ Κύκλωπα καί τιω ἄλλω, ἀλλ ὰ γῆρα διηγοῦμαι, γῆρα δ' ὅμω Ὁμήρου πλὴ ἐ ἅπασι τούτοι ἑξῆ τοῦ πρακτικο ῦ κρατε ῖ τ ὸ μυθικό. παρεξέβη δ' εἰ ταῦθ', ὡ ἔφη, ἵα δείξαιμι ὡ εἰ λῆρο ἐίοτε ῥᾷστο κατ ὰ τὴ ἀπακμὴ τ ὰ μεγαλοφυ ῆ παρατρέπεται, οἷα τ ὰ περ ὶ τὸ ἀσκὸ κα ὶ τοὺ ἐ Κίρκη συοφορβουμέου, οὓ ὁ

8 Ζωίλο ἔφη χοιρίδια κλαίοτα, κα ὶ τὸ ὑπ ὸ τῶ πελειάδω ὡ εοσσὸ παρατρεφόμεο Δία κα ὶ τὸ ἐπ ὶ το ῦ αυαγίου δέχ' ἡμέρα ἄσιτο τά τε περ ὶ τὴ μηστηροφοία ἀπίθαα. τί γὰρ ἂ ἄ λλο φήσαιμε ταῦτα ἢ τ ῷ ὄτι το ῦ Διὸ ἐύπια; δευτέρου δ ὲ εἵεκα προσιστορήσθω τ ὰ κατ ὰ τὴ Ὀδύσσεια, ὅπω ᾖ σοι γώριμο ὡ ἡ ἀπακμ ὴ το ῦ πάθου ἐ τοῖ μεγάλοι συγγραφεῦσι καὶ ποιηταῖ εἰ ἦθο ἐκλύεται. τοιαῦτα γάρ που τ ὰ περ ὶ τὴ το ῦ Ὀδυσσέω ἠθικῶ αὐτ ῷ βιολογούμεα οἰκία οἱοε ὶ κωμῳδία τί ἐστι ἠθολογουμέη.

9 15 Fantasía Ὄγκου κα ὶ μεγαληγορία κα ὶ ἀγῶο ἐπ ὶ τούτοι, ὦ εαία, κα ὶ α ἱ φατασίαι παρασκευαστικώταται οὕτω γοῦ < ἡμεῖ>, εἰδωλοποιία <δ'> αὐτὰ ἔιοι λέγουσι καλεῖται μὲ γὰρ κοιῶ φατασία πᾶ τ ὸ ὁπωσοῦ ἐόημα γεητικὸ λόγου παριστάμεο ἤδη δ' ἐπ ὶ τούτω κεκράτηκε τοὔομα ὅτα ἃ λέγει ὑπ' ἐθουσιασμο ῦ κα ὶ πάθου βλέπει δοκῇ κα ὶ ὑπ' ὄψι τιθῇ τοῖ ἀκούουσι. ὡ δ' ἕτερό τι ἡ ῥητορικ ὴ φατασία βούλεται κα ὶ ἕτερο ἡ παρ ὰ ποιηταῖ οὐκ ἂ λάθοι σε, οὐδ' ὅτι τῆ μὲ ἐ ποιήσει τέλο ἐστὶ ἔκπληξι, τῆ δ' ἐ λόγοι ἐάργεια, ἀ μφότεραι δ' ὅμω τό τε <παθητικὸ> ἐπιζητοῦσι κα ὶ τ ὸ συγκεκιημέο. κα ὶ ὦ μῆτερ, ἱκετεύω σε, μ ὴ 'πίσειέ μοι τὰ αἱματωποὺ κα ὶ δρακοτώδει κόρα αὗται γάρ, αὗται πλησίο θρώσκουσί μου. οἴμοι, κταε ῖ με πο ῖ φύγω; ἐταῦθ' ὁ ποιητὴ αὐτὸ εἶδε Ἐριύα ὃ δ' ἐφατάσθη, μικρο ῦ δεῖ θεάσασθαι κα ὶ τοὺ ἀκούοτα ἠάγκασε. ἔστι μὲ οὖ φιλοποώτατο ὁ Εὐριπίδη δύο ταυτ ὶ πάθη, μαία τε καὶ ἔρωτα, ἐκτραγῳδῆσαι, κἀ τούτοι ὡ οὐκ οἶδ' ε ἴ τισι ἑτέροι ἐπιτυχέστατο, ο ὐ μὴ ἀλλ ὰ καὶ ταῖ ἄλλαι ἐπιτίθεσθαι φατασίαι οὐκ ἄτολμο. ἥκιστά γέ τοι μεγαλοφυὴ ὢ ὅμω τὴ αὐτὸ αὑτο ῦ φύσι ἐ πολλοῖ γεέσθαι τραγικὴ προσηάγκασε, κα ὶ παρ' ἕκαστα ἐπ ὶ τῶ μεγεθῶ, ὡ ὁ ποιητή, οὐρ ῇ [δ ὲ] πλευρά τε κα ὶ ἰσχίο ἀμφοτέρωθε μαστίεται, ἑὲ δ' αὐτὸ ἐποτρύει μαχέσασθαι. τ ῷ γοῦ Φαέθοτι παραδιδοὺ τὰ ἡία ὁ Ἥλιο, ἔλα δ ὲ μήτε Λιβυκὸ αἰθέρ' εἰσβαλώ κρᾶσι γὰρ ὑγρὰ οὐκ ἔχω ἁψῖδα σὴ κάτω διήσει,

10 φησί, εἶθ' ἑξῆ ἵει δ', ἐφ' ἑπτ ὰ Πλειάδω ἔχω δρόμο. τοσαῦτ' ἀκούσα παῖ ἔμαρψε ἡία κρούσα δ ὲ πλευρ ὰ πτεροφόρω ὀχημάτω μεθῆκε, α ἱ δ' ἔπτατ' ἐπ' αἰθέρο πτύχα. πατὴρ δ' ὄπισθε ῶτα Σειρίου βεβὼ ἵππευε παῖδα ουθετῶ ἐκεῖσ' ἔλα, τῇδε στρέφ' ἅρμα, τῇδε. ἆρ' οὐκ ἂ εἴποι, ὅτι ἡ ψυχ ὴ το ῦ γράφοτο συεπιβαίει το ῦ ἅρματο κα ὶ συγκιδυεύουσα τοῖ ἵπποι συεπτέρωται; ο ὐ γὰρ ἄ, ε ἰ μ ὴ τοῖ οὐραίοι ἐκείοι ἔργοι ἰσοδρομοῦσα ἐφέρετο, τοιαῦ τ' ἄ ποτε ἐφατάσθη. ὅμοια κα ὶ τ ὰ ἐπ ὶ τῆ Κασσάδρα αὐτ ῷ, ἀλλ', ὦ φίλιπποι Τρῶε. το ῦ δ' Αἰσχύλου φατασίαι ἐπιτολμῶτο ἡρωικωτάται, ὥσπερ κα ὶ <ο ἱ> Ἑπτ ὰ ἐπ ὶ Θήβα παρ' αὐτῷ ἄδρε (φησὶ) ἑπτ ὰ θούριοι λοχαγέται, ταυροσφαγοῦτε εἰ μελάδετο σάκο, κα ὶ θιγγάοτε χερσ ὶ ταυρείου φόου, Ἄρη τ' Ἐυ ὼ κα ὶ φιλαίματο Φόβο ὁρκωμότησα, [...] τὸ ἴδιο αὑτῶ πρὸ ἀλλήλου δίχα οἴκτου συομύμεοι θάατο ἐίοτε μέτοι ἀ κατεργάστου κα ὶ οἱοε ὶ ποκοειδεῖ τὰ ἐοία κα ὶ ἀμαλάκτου φέροτο, ὅμω ἑαυτὸ ὁ Εὐριπίδη κἀ κείοι ὑπ ὸ φιλοτιμία τοῖ κιδύοι προσβιβάζει. κα ὶ παρ ὰ μὲ Αἰσχύλ ῳ παραδόξω τ ὰ το ῦ Λυκούργου βασίλεια κατ ὰ τὴ ἐπιφάεια το ῦ Διούσου θεοφορεῖται ἐθουσι ᾷ δ ὴ δῶμα, βακχεύει στέγη ὁ δ ὲ Εὐριπίδη τ ὸ αὐτ ὸ τοῦθ' ἑτέρω ἐφηδύα ἐξεφώησε,

11 πᾶ δ ὲ συεβάκχευ' ὄρο. ἄκρω δ ὲ κα ὶ ὁ Σοφοκλῆ ἐπ ὶ το ῦ θῄσκοτο Οἰδίπου κα ὶ ἑαυτὸ μετ ὰ διοσημία τιὸ θάπτοτο πεφάτασται, κα ὶ κατ ὰ τὸ ἀπόπλου τῶ Ἑλλήω ἐπ ὶ τἀχιλλέω προφαιομέου τοῖ ἀ αγομέοι ὑπὲρ το ῦ τάφου, ἣ οὐκ οἶδ' ε ἴ τι ὄψι ἐαργέστερο εἰδωλοποίησε Σιμωίδου πάτα δ' ἀ μήχαο παρατίθεσθαι. ο ὐ μὴ ἀλλ ὰ τ ὰ μὲ παρ ὰ τοῖ ποιηταῖ μυθικωτέρα ἔχει τὴ ὑπερέκπτωσι, ὡ ἔφη, κα ὶ πάτη τ ὸ πιστὸ ὑπεραίρουσα, τῆ δ ὲ ῥητορικῆ φατασία κάλλιστο ἀε ὶ τ ὸ ἔ μπρακτο κα ὶ ἐάληθε, δεια ὶ δ ὲ κα ὶ ἔκφυλοι α ἱ παραβάσει ἡίκ' ἂ ᾖ ποιητικὸ το ῦ λόγου κα ὶ μυθῶδε τὸ πλάσμα κα ὶ εἰ πᾶ προεκπῖπτο [τ ὸ] ἀδύατο, ὡ ἤδη ὴ Δία κα ὶ ο ἱ καθ' ἡμᾶ δειο ὶ ῥ ήτορε, καθάπερ ο ἱ τραγῳδοί, βλέπουσι Ἐριύα κα ὶ οὐδ ὲ ἐκεῖ ο μαθεῖ ο ἱ γεαῖοι δύαται, ὅτι ὁ λέγω Ὀρέστη μέθε μί' οὖσα τῶ ἐμῶ Ἐριύω μέσο μ' ὀχμάζει, ὡ βάλῃ ἐ τάρταρο, φατάζεται ταῦθ' ὅτι μαίεται. τί οὖ ἡ ῥητορικ ὴ φατασία δύαται; πολλ ὰ μὲ ἴσω κα ὶ ἄλλα τοῖ λόγοι ἐαγώια κα ὶ ἐμπαθ ῆ προσεισφέρει, κατακιραμέη μέτοι ταῖ πραγματικαῖ ἐ πιχειρήσεσι ο ὐ πείθει τὸ ἀκροατὴ μόο, ἀλλ ὰ κα ὶ δουλοῦται. κα ὶ μὴ ε ἴ τι φησί αὐτίκα δ ὴ μάλα κραυγῆ ἀκούσειε πρ ὸ τῶ δικαστηρίω, εἶτ' εἴποι τι, ὡ ἀέῳκται τ ὸ δεσμωτήριο, ο ἱ δὲ δεσμῶται φεύγουσι, οὐδεὶ οὕτω οὔτε γέρω οὔτε έο ὀλίγωρό ἐστι ὃ οὐχ ὶ βοηθήσει καθ' ὅσο δύαται ε ἰ δ ὲ δή τι εἴποι παρελθὼ ὡ ὁ τούτου ἀφεὶ οὗτό ἐστι, οὐδ ὲ λόγου τυχὼ παραυτίκ' ἂ ἀπόλοιτο. ὡ ὴ Δία κα ὶ ὁ Ὑπερείδη κατηγορούμεο, ἐπειδ ὴ τοὺ δούλου μετ ὰ τὴ ἧττα ἐλευθέρου ἐψηφίσατο, τοῦτο τ ὸ ψήφισμα εἶπε οὐχ ὁ ῥήτωρ ἔγραψε, ἀλλ' ἡ ἐ Χαιρωεί ᾳ μάχη. ἅμα γὰρ τ ῷ πραγματικῶ ἐπιχειρεῖ ὁ ῥήτωρ πεφάτασται, δι ὸ κα ὶ τὸ τοῦ πείθει ὅρο ὑπερβέβηκε τ ῷ λήμματι. φύσει δέ πω ἐ τοῖ τοιούτοι ἅπασι ἀε ὶ το ῦ κρείττοο ἀκούομε, ὅθε ἀπ ὸ το ῦ ἀποδεικτικο ῦ περιελκόμεθα εἰ τ ὸ κατ ὰ φατασία ἐκπληκτικό, ᾧ τὸ πραγματικὸ ἐγκρύπτεται περιλαμπόμεο. κα ὶ τοῦτ' οὐκ ἀπεικότω πάσχομε δυεῖ γὰ ρ συταττομέω ὑφ' ἕ, ἀε ὶ τ ὸ κρεῖττο εἰ ἑαυτ ὸ τὴ θατέρου δύαμι περισπ ᾷ. Τοσαῦτα περ ὶ τῶ κατ ὰ τὰ οήσει ὑψηλῶ κα ὶ ὑπ ὸ μεγαλοφροσύη < ἢ> μιμήσεω ἢ φατασία ἀπογεωμέω ἀρκέσει.

12 26 Segunda persona imaginaria Ἐαγώιο δ' ὁμοίω κα ὶ ἡ τῶ προσώπω ἀτιμετάθεσι, [κα ὶ] πολλάκι ἐ μέσοι τοῖ κιδύοι ποιοῦσα τὸ ἀκροατὴ δοκεῖ στρέφεσθαι φαίη κ' ἀκμῆτα κα ὶ ἀτειρέα... ἄτεσθ' ἐ πολέμ ῳ ὣ ἐσσυμέω ἐμάχοτο. κα ὶ ὁ Ἄρατο ὧδέ που κα ὶ ὁ Ἡρόδοτο μ ὴ κεί ῳ ἐ ὶ μη ὶ περικλύζοιο θαλάσσ ῃ. ἀπ ὸ δ ὲ Ἐλεφατίη πόλεω ἄ ω πλεύσεαι, κα ὶ ἔπειτα ἀφίξ ῃ ἐ πεδίο λεῖο διεξελθὼ δ ὲ τοῦτο τ ὸ χωρίο αὖ θι εἰ ἕτερο πλοῖο ἐμβὰ πλεύσεαι δύ' ἡμέρα, ἔπειτα ἥξει ἐ πόλι μεγάλη, ᾗ ὄομα Μερόη. ὁρᾷ, ὦ ἑταῖρε, ὡ παραλαβώ σου τὴ ψυχὴ δι ὰ τῶ τόπω ἄγει τὴ ἀκοὴ ὄψι ποιῶ ; πάτα δ ὲ τ ὰ τοιαῦτα πρὸ αὐτ ὰ ἀπερειδόμεα τ ὰ πρόσωπα ἐπ' αὐτῶ ἵστησι τὸ ἀκροατὴ τῶ ἐεργουμέω. κα ὶ ὅτα ὡ ο ὐ πρὸ ἅπατα, ἀλλ' ὡ πρὸ μόο τι ὰ λαλῇ Τυδείδη δ' οὐκ ἂ γοίη ποτέροισι μετείη ἐμπαθέστερό τε αὐτὸ ἅμα κα ὶ προσεκτικώτερο κα ὶ ἀγῶο ἔμπλεω ἀποτελέσει, ταῖ εἰ ἑαυτὸ προσφωήσεσι ἐξεγειρόμεο.

13 32 Metáforas Περ ὶ δ ὲ πλήθου [κα ὶ] μεταφορῶ ὁ μὲ Καικίλιο ἔοικε συγκατατίθεσθαι τοῖ δύο ἢ τ ὸ πλεῖ στο τρεῖ ἐπ ὶ ταὐτο ῦ ομοθετοῦσι τάττεσθαι. ὁ γὰρ Δημοσθέη ὅρο κα ὶ τῶ τοιούτω ὁ τῆ χρεία δὲ καιρό, ἔθα τ ὰ πάθη χειμάρρου δίκη ἐλαύεται κα ὶ τὴ πολυπλήθεια αὐτῶ ὡ ἀ αγκαία ἐταῦθα συεφέλκεται. ἄθρωποι φησί μιαρο ὶ κα ὶ κόλακε, ἠκρωτηριασμέοι τὰ ἑαυτῶ ἕκαστοι πατρίδα, τὴ ἐλευθερία προπεπωκότε πρότερο Φιλίππ ῳ, υ ὶ δ ὲ Ἀλεξάδρ ῳ, τ ῇ γαστρὶ μετροῦτε κα ὶ τοῖ αἰσχίστοι τὴ εὐδαιμοία, τὴ δ' ἐλευθερία κα ὶ τ ὸ μηδέα ἔχει δεσπότη, ἃ τοῖ πρότερο Ἕλλησι ὅροι τῶ ἀγαθῶ ἦσα κα ὶ καόε, ἀατετροφότε. ἐταῦθα τ ῷ πλήθει τῶ τροπικῶ ὁ κατ ὰ τῶ προδοτῶ ἐπιπροσθε ῖ το ῦ ῥήτορο θυμό. διόπερ ὁ μὲ Ἀριστοτέλη καὶ ὁ Θεόφραστο μειλίγματά φασί τια τῶ θρασειῶ εἶαι ταῦτα μεταφορῶ, τ ὸ ὡσπερε ὶ φάαι καὶ οἱοε ὶ κα ὶ ε ἰ χρ ὴ τοῦτο εἰπεῖ τὸ τρόπο κα ὶ ε ἰ δε ῖ παρακιδυευτικώτερο λέξαι ἡ γὰ ρ ὑποτίμησι, φασί, ἰᾶται τ ὰ τολμηρά. ἐγ ὼ δ ὲ κα ὶ ταῦτα μὲ ἀποδέχομαι, ὅμω δ ὲ πλήθου καὶ τόλμη μεταφορῶ, ὅπερ ἔφη κἀπ ὶ τῶ σχημάτω, τ ὰ εὔκαιρα κα ὶ σφοδρ ὰ πάθη κα ὶ τ ὸ γεαῖ ο ὕψο εἶαί φημι ἴδιά τια ἀλεξιφάρμακα, ὅτι τ ῷ ῥοθί ῳ τῆ φορᾶ ταυτ ὶ πέφυκε ἅπατα τἆ λλα παρασύρει κα ὶ προωθεῖ, μᾶλλο δ ὲ κα ὶ ὡ ἀαγκαῖα πάτω εἰσπράττεσθαι τ ὰ παράβολα, καὶ οὐκ ἐᾷ τὸ ἀκροατὴ σχολάζει περ ὶ τὸ το ῦ πλήθου ἔλεγχο δι ὰ τ ὸ συεθουσιᾶ τ ῷ λέγοτι. ἀλλ ὰ μὴ ἔ γε ταῖ τοπηγορίαι κα ὶ διαγραφαῖ οὐκ ἄλλο τι οὕτω κατασηματικὸ ὡ ο ἱ συεχεῖ κα ὶ ἐπάλληλοι τρόποι. δι' ὧ κα ὶ παρ ὰ Ξεοφῶτι ἡ τἀθρωπίου σκήου ἀατομ ὴ πομπικῶ καὶ ἔτι μᾶλλο ἀαζωγραφεῖται θείω παρ ὰ τ ῷ Πλάτωι. τὴ μὲ κεφαλὴ αὐτο ῦ φησι ἀ κρόπολι, ἰσθμὸ δ ὲ μέσο διῳκοδομῆσθαι μεταξ ὺ το ῦ στήθου τὸ αὐχέα, σφοδύλου τε ὑ πεστηρίχθαι φησὶ οἷο στρόφιγγα, κα ὶ τὴ μὲ ἡδοὴ ἀθρώποι εἶαι κακο ῦ δέλεαρ, γλῶσσα δ ὲ γεύσεω δοκίμιο ἄαμμα δ ὲ τῶ φλεβῶ τὴ καρδία κα ὶ πηγὴ το ῦ περιφερομέου σφοδρῶ αἵματο, εἰ τὴ δορυφορικὴ οἴκησι κατατεταγμέη τὰ δ ὲ διαδρομὰ τῶ πόρω ὀομάζει στεωπού τῇ δ ὲ πηδήσει τῆ καρδία ἐ τ ῇ τῶ δειῶ προσδοκί ᾳ κα ὶ τ ῇ το ῦ θυμο ῦ ἐπεγέρσει, ἐπειδ ὴ διάπυρο ἦ, ἐπικουρία μηχαώμεοι φησί τὴ το ῦ πλεύμοο ἰδέα ἐεφύτευσα, μαλακὴ κα ὶ ἄ αιμο κα ὶ σήραγγα ἐτὸ ἔχουσα ὁποῖο μάλαγμα, ἵ' ὁ θυμὸ ὁπότ' ἐ αὐτ ῇ ζέσ ῃ πηδῶσα εἰ ὑπεῖ κο μ ὴ λυμαίηται. κα ὶ τὴ μὲ τῶ ἐπιθυμιῶ οἴκησι προσεῖπε ὡ γυαικωῖτι, τὴ το ῦ θυμο ῦ δὲ ὥσπερ ἀδρωῖτι τό γε μὴ σπλῆα τῶ ἐτὸ μαγεῖο, ὅθε πληρούμεο τῶ ἀποκαθαιρομέω μέγα κα ὶ ὕπουλο αὔξεται. μετ ὰ δ ὲ ταῦτα σαρξ ὶ πάτα φησί κατεσκίασα, προβολὴ τῶ ἔξωθε τὴ σάρκα, οἷο τ ὰ πιλήματα, προθέμεοι ομὴ δ ὲ σαρκῶ ἔφη τ ὸ αἷ μα τῆ δ ὲ τροφῆ ἕεκα φησί διωχέτευσα τ ὸ σῶμα, τέμοτε ὥσπερ ἐ κήποι ὀχετού, ὡ ἔ κ

14 τιο άματο ἐπιότο, ἀραιο ῦ ὄτο αὐλῶο το ῦ σώματο, τ ὰ τῶ φλεβῶ ῥέοι άματα. ἡ ίκα δ ὲ ἡ τελευτ ὴ παραστ ῇ, λύεσθαί φησι τ ὰ τῆ ψυχῆ οἱοε ὶ εὼ πείσματα, μεθεῖσθαί τε αὐτὴ ἐλευθέρα. ταῦτα κα ὶ τ ὰ παραπλήσια μυρί' ἄττα ἐστὶ ἑξῆ ἀπόχρη δεδηλωμέα, ὡ μεγάλαι τε φύσι εἰσὶ α ἱ τροπικαί, κα ὶ ὡ ὑψηλοποιὸ α ἱ μεταφοραί, κα ὶ ὅτι ο ἱ παθητικο ὶ κα ὶ φραστικο ὶ κατὰ τ ὸ πλεῖστο αὐταῖ χαίρουσι τόποι. ὅτι μέτοι κα ὶ ἡ χρῆσι τῶ τρόπω, ὥσπερ τἆλλα πάτα καλὰ ἐ λόγοι, προαγωγὸ ἀε ὶ πρὸ τ ὸ ἄμετρο, δῆλο ἤδη, κἂ ἐγ ὼ μ ὴ λέγω. ἐπ ὶ γὰρ τούτοι κα ὶ τὸ Πλάτωα οὐχ ἥκιστα διασύρουσι, πολλάκι ὥσπερ ὑπ ὸ βακχεία τιὸ τῶ λόγω εἰ ἀκράτου καὶ ἀπηεῖ μεταφορὰ κα ὶ εἰ ἀλληγορικὸ στόμφο ἐκφερόμεο. ο ὐ γὰρ ῥᾴδιο ἐπιοεῖ φησί ὅτι πόλι εἶαι <δε ῖ> δίκη κρατῆρο κεκερασμέη, ο ὗ μαιόμεο μὲ οἶο ἐγκεχυμέο ζε ῖ, κολαζόμεο δ' ὑπ ὸ ήφοτο ἑτέρου θεο ῦ, καλὴ κοιωία λαβώ, ἀγαθὸ πόμα κα ὶ μέτριο ἀπεργάζεται. ήφοτα γάρ, φασί, θεὸ τ ὸ ὕδωρ λέγει, κόλασι δ ὲ τὴ κρᾶσι, ποιητο ῦ τιο τῷ ὄτι οὐχ ὶ ήφοτό ἐστι. τοῖ τοιούτοι ἐλαττώμασι ἐπιχειρῶ ὅμω αὐτ ὸ κα ὶ ὁ Καικίλιο ἐ τοῖ ὑπὲρ Λυσίου συγγράμμασι ἀπεθάρρησε τ ῷ πατ ὶ Λυσία ἀμείω Πλάτωο ἀποφήασθαι, δυσὶ πάθεσι χρησάμεο ἀκρίτοι φιλῶ γὰρ τὸ Λυσία ὡ οὐδ' αὐτὸ αὑτό, ὅμω μᾶλλο μισε ῖ [τῷ πατ ὶ] Πλάτωα ἢ Λυσία φιλε ῖ. πλὴ οὗτο μὲ ὑπ ὸ φιλοικία, οὐδ ὲ τ ὰ θέματα ὁ μολογούμεα, καθάπερ ᾠήθη. ὡ γὰρ ἀαμάρτητο κα ὶ καθαρὸ τὸ ῥήτορα προφέρει πολλαχ ῇ διημαρτημέου το ῦ Πλάτωο τ ὸ δ' ἦ ἄρα οὐχ ὶ τοιοῦτο, οὐδ ὲ ὀλίγου δε ῖ. Fuente: Longinus. On the sublime, D. A. RUSSELL, ed., Oxford, Clarendon Press, 1964.