Ομιλία του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς στο Μέγαρο Μουσικής

Transcript

1 Αθήνα 18 Μαΐου 2012 Ομιλία του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς στο Μέγαρο Μουσικής Αξιότιμες κυρίες, αξιότιμοι κύριοι, Ήρθα σήμερα να σας συναντήσω στην Αθήνα, διότι έχω την αίσθηση ότι εμείς στην Ευρώπη τον τελευταίο καιρό μιλάμε πάρα πολύ για την Ελλάδα και ελάχιστα με τους Έλληνες. Στην Ευρώπη πρέπει να ξαναμάθουμε να ακούμε ο ένας τον άλλον. Όποιος θέλει να αλλάξει κάτι, πρέπει πάντοτε να αρχίζει από τον εαυτό του. Για το λόγο αυτό βρίσκομαι σήμερα μαζί σας. Για την Ελλάδα θα μπορούσα να μιλήσω από οποιοδήποτε μέρος της Ευρώπης. Όμως, εγώ ήθελα να μιλήσω μαζί σας εδώ, στην Αθήνα. Ήθελα να σας εξηγήσω την οπτική γωνία μου. Και ταυτόχρονα θέλω να σας ακούσω, εάν θα θέλατε να μου εκφράσετε τη γνώμη σας. Για το λόγο αυτό βρίσκομαι σήμερα εδώ και μιλώ μπροστά σας. Στην πραγματικότητα, είχα προγραμματίσει επίσκεψη στην Αθήνα ήδη για την προηγούμενη Δευτέρα ωστόσο, ύστερα από συμβουλή του προέδρου σας, του κ. Παπούλια, την μετέθεσα για σήμερα. Σε καμιά περίπτωση δεν ήθελα να δώσω την ψευδή εντύπωση ότι στη δύσκολη φάση του σχηματισμού κυβέρνησης θέλησα να αναμιχθώ στις εσωτερικές υποθέσεις της Ελλάδας. Σε σχέση με την αποτυχημένη προσπάθεια σχηματισμού κυβέρνησης και την προκήρυξη νέων εκλογών, πρέπει, εντελώς ειλικρινά, να σας πω ότι αισθάνομαι καταθορυβημένος. Η Ελλάδα βρίσκεται σε σταυροδρόμι. Ως φίλος της Ελλάδας εύχομαι από την καρδιά μου ο ελληνικός λαός να συνεχίσει να βαδίζει στον ευρωπαϊκό δρόμο. Ποτέ άλλοτε όσο σήμερα δεν ήταν τόσο σημαντικό να συνεχίσουμε εκ του σύνεγγυς τον διάλογο σε κλίμα εμπιστοσύνης, σε μια ειλικρινή προσπάθεια αλληλοκατανόησης. Πριν από δύο μήνες ήμουν ήδη στην Αθήνα και μίλησα με Ελληνίδες και Έλληνες. Σήμερα βρίσκομαι εδώ ώστε να συνεχίσω αυτές τις συνομιλίες. Σήμερα το πρωί συζήτησα με συνταξιούχους, των οποίων η σύνταξη περικόπηκε ύστερα από μια ολόκληρη ζωή σκληρής εργασίας συνταξιούχους που δεν ξέρουν πώς να πληρώσουν το λογαριασμό του ηλεκτρικού από την πενιχρή σύνταξή τους συνταξιούχους που δεν ξέρουν πώς θα μπορέσουν να συνεχίσουν να στηρίζουν τα παιδιά τους, τα οποία ύστερα από μακρόχρονη ανεργία δεν εισπράττουν πλέον κανένα δημόσιο επίδομα.

2 Σήμερα συζήτησα με φοιτητές, οι οποίοι διαθέτουν άριστη μόρφωση, είναι πολύγλωσσοι και ανοιχτοί στον κόσμο, και όμως αντικρίζουν το μέλλον με αγωνία, απόγνωση και οργή. Ο λόγος είναι ότι στη χώρα σας ο ένας στους δύο νέους αδυνατεί να βρει δουλειά. Είναι επίσης ότι όταν βρίσκουν δουλειά, ο μισθός είναι τόσο χαμηλός που δεν φτάνει να ζήσουν. Σήμερα το απόγευμα μίλησα με επιχειρηματίες, για τους οποίους ξέρω ότι αναζητούν με απόγνωση επενδυτές, ξέρω ότι δεν βρίσκουν καμιά τράπεζα να τους δανείζει χρήματα. Επιχειρηματίες που δεν ξέρουν πώς να πληρώσουν τους εργαζομένους τους επόμενους μήνες. Σήμερα μου διηγήθηκαν για οικογένειες που δεν ξέρουν πώς να βρουν φαγητό για τα παιδιά τους. Μου είπαν για μητέρες, οι οποίες δίνουν τα παιδιά τους σε ιδρύματα επειδή δεν είναι πια σε θέση να τα συντηρήσουν. Έλαβα το μήνυμα επειγόντως: ο ελληνικός λαός υποφέρει. Καταλαβαίνω την απόγνωσή σας. Καταλαβαίνω την παραίτησή σας. Καταλαβαίνω την οργή σας. Η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη επιβάλλει να σταθούμε ο ένας πλάι στον άλλον. Οι Έλληνες πολίτες δεν ευθύνονται για τη σημερινή κατάσταση και όμως επωμίζονται το κύριο βάρος. Αξιότιμες κυρίες, αξιότιμοι κύριοι, Τις προηγούμενες ημέρες παρακολούθησα με πολύ μεγάλη προσοχή τον ελληνικό Τύπο. Πρόσεξα ότι συχνά αναφέρεται πως η ΕΕ απειλεί την Ελλάδα με αποπομπή από το ευρώ, ότι η ΕΕ εκβιάζει κυριολεκτικά την Ελλάδα με τη φράση ότι «εάν η Ελλάδα δεν φέρει εις πέρας την πολιτική λιτότητας, τότε θα την πετάξουν έξω». Για το λόγο αυτό, θέλω εδώ και τώρα να σας το πω όσο πιο ξεκάθαρα γίνεται: Η ΕΕ θέλει να κρατήσει την Ελλάδα στην ευρωζώνη. Για το καλό της Ελλάδας για το καλό της Ευρώπης. Και ξέρω ότι το 80% του ελληνικού λαού θέλει να μείνει στο ευρώ. Θα ήταν τώρα για μένα πολύ ευκολότερο να σας πω αυτό που ίσως θα θέλατε πολύ να ακούσετε, ότι τα σκληρά μέτρα λιτότητας δεν είναι απαραίτητα, ότι οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις μπορούν να περιμένουν, ότι όλα θα είναι καλά από αύριο. Όμως αυτό δεν μπορώ να σας το πω.

3 Αν σας το έλεγα, θα σας έλεγα ψέματα. Δεν είναι πάντοτε απλό να είναι κανείς ειλικρινής όταν έχει να θέσει επί τάπητος σκληρές αλήθειες. Όμως στους φίλους είναι που πρέπει να λέει κανείς την αλήθεια. Αυτή είναι μια ιδιαίτερη ευθύνη που έχουμε απέναντι στους φίλους μας. Η πρώτη σκληρή αλήθεια είναι: τα μέτρα λιτότητας και οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις είναι αναπόφευκτα. Είναι ένας δρόμος οδυνηρός, επειδή οι στερήσεις της λιτότητας γίνονται αμέσως αισθητές, ενώ τους καρπούς των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων τους γευόμαστε αργότερα. Πρέπει να το αναγνωρίσουμε: το εξαιρετικά υψηλό επίπεδο του χρέους, που φτάνει σε ποσοστό 160% του ΑΕΠ, δεν είναι βιώσιμο. Πρέπει να το παραδεχτούμε: σήμερα η ελληνική οικονομία δεν είναι ανταγωνιστική. Αυτές είναι σκληρές οικονομικές αλήθειες. Ισχύουν ανεξάρτητα από το αν η Ελλάδα ανήκει στην ΕΕ και στη ζώνη του Ευρώ. Ακόμα και αν η Ελλάδα μέσα σε μια νύχτα έπαυε να ανήκει στην ΕΕ και στη ζώνη του Ευρώ, και πάλι θα ήταν αναγκασμένη να εξοφλήσει χρέη και να πραγματοποιήσει μεταρρυθμίσεις. Αντιλαμβάνομαι ότι πολλοί άνθρωποι είναι αρνητικοί απέναντι σε μια γραφειοκρατική δύναμη που δρα στη χώρα σας ως ανώνυμη Τρόικα. Γι αυτό και λυπάμαι που έχουν έρθει στην Ελλάδα τόσο λίγοι πολιτικοί από την ΕΕ για να τεκμηριώσουν και να εξηγήσουν τα μέτρα και να καλλιεργήσουν κλίμα εμπιστοσύνης. Η πολιτική πρέπει να έχει ανθρώπινο πρόσωπο, για να μην προκαλεί φόβο. Πρέπει όμως να το πούμε καθαρά: Η Τρόικα της ΕΕ δεν έχει αποικιοκρατικά σχέδια αλλά αντιθέτως εφαρμόζει ένα πρόγραμμα διάσωσης! Η δεύτερη σκληρή αλήθεια είναι ότι καμιά χώρα της ΕΕ δεν πρόκειται να εγκρίνει την επόμενη δόση του πακέτου βοηθείας 130 δισεκατομμυρίων ευρώ, εάν η επόμενη ελληνική κυβέρνηση δεν τηρήσει τις υποχρεώσεις που ανέλαβε η προηγούμενη κυβέρνηση. Η Ευρώπη στηρίζεται στην αρχή «pacta sunt servanda», δηλαδή οι συμφωνίες πρέπει να τηρούνται. Αν κάποιος δεν κρατήσει το λόγο που έδωσε, κανείς δεν θα τον εμπιστεύεται πια. Πρόκειται για την αξιοπιστία της Ελλάδας. Πρόκειται επίσης για την αξιοπιστία της Ευρώπης. Η λεγόμενη ευρωκρίση προκλήθηκε από απώλεια εμπιστοσύνης στη βούληση των κυβερνήσεων της Ζώνης του Ευρώ να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις μιας νομισματικής Ένωσης. Η ελληνική κυβέρνηση, ως αντιπρόσωπος της χώρας, κατέληξε σε μια συμφωνία με την τρόικα: πρόγραμμα εξυγίανσης με αντάλλαγμα οικονομική βοήθεια. Εάν θέλει η Ελλάδα να τηρήσει η τρόικα την υπόσχεσή της, και να καταβάλει την επόμενη δόση, την οποία η Ελλάδα χρειάζεται το αργότερο έως τα τέλη Ιουνίου, τότε η Ελλάδα πρέπει και εκείνη να τηρήσει την υπόσχεσή της και να συνεχίσει το πρόγραμμα εξυγίανσης. Δεν έχω καμιά κατανόηση για όσους δεν πληρώνουν φόρους και βγάζουν τα χρήματά τους έξω από τη χώρα ένας αληθινός πατριώτης δεν κάνει κάτι τέτοιο, σε μια τέτοια κατάσταση, στη χώρα του και στους συμπολίτες του.

4 Επαναλαμβάνω λοιπόν την έκκληση στους πλούσιους πολίτες της χώρας, να δώσουν πίσω μερικά από όσα τους έχει δώσει η χώρα. Δεν είναι μόνο στην Ελλάδα που υποφέρουν άνθρωποι με τις επιπτώσεις της χρηματοπιστωτικής και οικονομικής κρίσης. Τις προηγούμενες βδομάδες βρισκόμουν στην Ισπανία και στην Ιταλία, και συζήτησα εκεί με νέους που δεν βρίσκουν δουλειά, που έχουν εμπλακεί σε ένα φαύλο κύκλο άμισθων περιόδων εξάσκησης, συμβάσεων ορισμένου χρόνου και ανεργίας. Η καλύτερα μορφωμένη γενιά που γνώρισε ποτέ η ήπειρός μας βρίσκεται σε απόγνωση. Το μεγάλο δυναμικό των ανθρώπων αυτών δεν αξιοποιείται. Πρόκειται για πολλές ατομικές τραγωδίες, αλλά και για μια τραγωδία για την ευρωπαϊκή μας κοινωνία. Υπάρχουν κράτη της ΕΕ τα οποία και τα ίδια βρίσκονται σε εξαιρετικά δυσχερή θέση και όμως μένουν πιστά στο καθήκον αλληλεγγύης τους. Βοηθούν την Ελλάδα με δισεκατομμύρια πιστώσεων. Στην εκλογική μου περιφέρεια, στο Άαχεν, με πλησιάζουν άνθρωποι και μου διηγούνται ότι εξαιτίας της κρίσης είναι πλέον άνεργοι, ότι έχασαν λόγω της κρίσης την ιδιωτική τους σύνταξη, ότι δεν μπορούν πλέον να εξοφλούν το στεγαστικό τους δάνειο. Πρόκειται για κατεστραμμένες ζωές, για σκληρή μοίρα που με αγγίζει βαθειά. Πισίνες, δημόσια θέατρα, βιβλιοθήκες, ακόμα και σχολεία κλείνουν ή παρέχουν μειωμένες υπηρεσίες, δεν κατασκευάζονται ούτε συντηρούνται δρόμοι, γιατί πρέπει να γίνουν οικονομίες. Αυτό επιδρά άμεσα στην ποιότητα ζωής των ανθρώπων. Και οι άνθρωποι αυτοί με ρωτούν: για ποιο λόγο δίνετε όλα αυτά τα χρήματα στην Ελλάδα; Γιατί δεν βοηθάτε εμάς; Γιατί δεν βοηθάτε τη δική μας κοινότητα; Γιατί δεν επενδύετε τα χρήματα αυτά εδώ σε μας; Εμείς στη Γερμανία πραγματοποιήσαμε πρώτοι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις με την «Ατζέντα 2010» γιατί λοιπόν να πρέπει τώρα να πληρώνουμε και για άλλους; Οι άνθρωποι αυτοί είναι οι εκλογείς μου έχω ευθύνη απέναντί τους είμαι υπόλογος απέναντί τους. Στους ανθρώπους αυτούς, τους ψηφοφόρους μου στον τόπο μου, λέω το εξής: ναι, πρέπει να βοηθήσουμε τον ελληνικό λαό, επειδή εμείς στην Ευρώπη είμαστε μια κοινότητα αλληλεγγύης, στεκόμαστε ο ένας πλάι στον άλλον και μαζί αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα. Τους λέω ότι δεν βοηθάμε μόνο την Ελλάδα, βοηθάμε όλους μας. Γιατί εμείς στην Ευρώπη βρισκόμαστε όλοι στο ίδιο πλοίο. Γιατί μόνο μαζί μπορούμε να αντεπεξέλθουμε στην καταιγίδα. Και γιατί ο καθένας πρέπει να αναλάβει το μερίδιο που του αναλογεί σε αλληλεγγύη και σε ευθύνη. Άλλοι με οικονομική βοήθεια, άλλοι υλοποιώντας μεταρρυθμίσεις. Η πατρίδα μου, η Γερμανία, παρέχει αυτή τη στιγμή εγγυήσεις ύψους 401 δισεκ. ευρώ στο πλαίσιο του ταμείου διάσωσης. 401 δισεκατομμύρια ευρώ! Είναι περισσότερα από ολόκληρο τον ετήσιο προϋπολογισμό της Γερμανίας. Η χορήγηση των χρημάτων αυτών πρέπει να εγκριθεί στη γερμανική Ομοσπονδιακή Βουλή από τους βουλευτές. Οι βουλευτές δέχονται τις ίδιες ερωτήσεις από τους εκλογείς τους όπως και εγώ.

5 Οι ευρωπαϊκοί γειτονικοί σας λαοί καταβάλλουν τις τεράστιες αυτές προσπάθειες για να σας βοηθήσουν. Ας πάρουμε την Εσθονία ή τη Σλοβακία. Εκεί, το κατά κεφαλή εισόδημα είναι σημαντικά χαμηλότερο από αυτό της Ελλάδας. Ωστόσο, οι χώρες αυτές συμμετέχουν στο πρόγραμμα διάσωσης. Δείχνουν πραγματική ευρωπαϊκή αλληλεγγύη. Η Ευρώπη στέκεται αλληλέγγυα στο πλευρό σας. Η εμπιστοσύνη βασίζεται στην αξιοπιστία και των δύο εταίρων. Αν τώρα η επόμενη ελληνική κυβέρνηση δεν τηρήσει υποσχέσεις που έχουν δοθεί, και συμφωνίες που έχουν συναφθεί, θα δοθεί αναπόφευκτα σε πολλούς ανθρώπους στις γειτονικές χώρες η εντύπωση ότι η Ελλάδα δεν κρατάει τον λόγο της! Πώς λοιπόν να δώσει κανείς βοήθεια με νέα δάνεια; Είναι φυσικό, ο κόσμος να ζητάει πίσω τα χρήματα που έχει δανείσει ή έχει δώσει για εγγύηση. Αν τώρα γυρίσετε την πλάτη σε εκείνους τους ευρωπαίους πολιτικούς που είχαν δείξει ως τώρα επανειλημμένα την αλληλεγγύη τους στην Ελλάδα, αν απογοητεύσετε εκείνους που ήταν πρόθυμοι να σας υποστηρίξουν με τα χρήματα των φορολογουμένων τους, τότε θα έχετε πλέον να αντιμετωπίσετε στις διαπραγματεύσεις σας όσους βλέπουν μόνο αριθμούς και όχι ανθρώπους. Γνωρίζω τι έχετε υποφέρει τα τελευταία χρόνια. Σας καταλαβαίνω όταν διερωτάστε, γιατί θα έπρεπε να σας ανησυχεί η χρεοκοπία του κράτους τη στιγμή που εσείς οι ίδιοι έχετε χάσει τα πάντα και αγωνίζεστε για την επιβίωση. Τι χειρότερο θα μπορούσε ακόμα να συμβεί; Αν όμως τώρα εγκαταλείψετε την προσπάθεια, πάνε χαμένα δύο χρόνια λιτότητας, δύο χρόνια οδυνηρών θυσιών. Αν τώρα εγκαταλείψετε την προσπάθεια, δεν θα καταβληθεί η επόμενη δόση της βοήθειας και αυτό σημαίνει ότι το ελληνικό κράτος δεν θα έχει αύριο χρήματα για να πληρώσει μισθούς, συντάξεις, και επιδόματα ανεργίας, ούτε για να κρατήσει σε λειτουργία σχολεία και νοσοκομεία. Όσοι υποστηρίζουν ότι απλώς πρέπει να διακοπεί η αποπληρωμή των δανείων αποκρύπτουν το γεγονός ότι τότε η Ελλάδα δεν θα μπορεί πλέον να δανείζεται ούτε από τράπεζες ούτε από κράτη. Εκείνοι που λένε ότι δεν αποδέχονται το μνημόνιο αλλά μπορούν ταυτόχρονα να μείνουν στην ευρωζώνη τρέφουν φρούδες ελπίδες. Υπόσχονται ελάφρυνση αλλά στην πραγματικότητα οδηγούν τη χώρα στην καταστροφή. Όσοι υποστηρίζουν ότι η Ελλάδα δεν πρέπει να τηρήσει τις συμφωνίες, απευθύνονται ίσως στο ένστικτό σας. Καταλαβαίνω εκείνους που σκέφτονται τώρα: καλύτερα ένα φρικτό τέλος παρά μια ατέλειωτη φρίκη. Αλλά αυτό το ένστικτο ξεγελάει. Όσοι υποστηρίζουν ότι η Ελλάδα δεν πρέπει να τηρήσει τις συμφωνίες αποκρύπτουν το γεγονός ότι αυτό μπορεί να έχει μόνο μία συνέπεια: την έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη. Δεν λένε τι θα ακολουθήσει, με ποιο τρόπο η Ελλάδα θα ξανασταθεί στα πόδια της, δεν λένε ότι η έξοδος από την ευρωζώνη θα είναι μόνον η αρχή της φρίκης για τον ελληνικό λαό, ότι θα πληγούν χειρότερα εκείνοι που ήδη υποφέρουν περισσότερο. Ο δρόμος που ακολουθείται σήμερα είναι σκληρός, αλλά ο δρόμος εκτός ευρωζώνης θα ήταν ακόμα σκληρότερος.

6 Γνωρίζω σε ποιες θυσίες υποβάλλεστε καθημερινά. Μην αφήσετε να πάνε χαμένες αυτές οι θυσίες. Μην εγκαταλείψετε το σκάφος τη στιγμή ακριβώς που επιτέλους αλλάζει πορεία. Τα σημάδια στην Ευρώπη δείχνουν αλλαγή. Τα σημάδια στην Ευρώπη δείχνουν αλλαγή κατεύθυνσης, στροφή προς την αναπτυξιακή πολιτική! Μην εγκαταλείψετε το σκάφος τώρα που διαφαίνεται επιτέλους ελπίδα στον ορίζοντα! Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ζητάει από καιρό τώρα να προστεθεί κι ένα σύμφωνο ανάπτυξης στα, αναγκαία βεβαίως, μέτρα λιτότητας. Τα μέτρα λιτότητας είναι σωστά αλλά μόνο στον βαθμό που δεν μετατρέπονται σε μονόπλευρη προσταγή για λιτότητα και δεν πνίγουν κάθε προσπάθεια ανάπτυξης. Ο δεύτερος πυλώνας, η αναπτυξιακή πολιτική, δεν επιτρέπεται να παραμεληθεί. Τώρα το αίτημά μας για μια ισορροπία μεταξύ πολιτικής λιτότητας και αναπτυξιακής πολιτικής επιτέλους εισακούεται από εκπροσώπους των λαών της Ευρώπης: - από τους αρχηγούς των κυβερνήσεων της ΕΕ, που θα συνέλθουν την προσεχή Τετάρτη σε σύνοδο κορυφής για την ανάπτυξη - από την Επιτροπή, της οποίας ο Πρόεδρος, Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο υπέβαλε τώρα προτάσεις για ένα σύμφωνο ανάπτυξης - από τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Μάριο Ντράγκι, που ζητεί δεκαετές σχέδιο αναπτυξιακής πολιτικής - από τον νέο Πρόεδρο της Γαλλίας, Φρανσουά Ολάντ, που ανήγγειλε μιαν άλλη Ευρώπη, την Ευρώπη της ανάπτυξης Όποιος διαβάζει τα σημεία των καιρών, βλέπει να διαφαίνεται μια αλλαγή πορείας στην Ευρώπη: στρεφόμαστε σε μια αναπτυξιακή πολιτική. Αυτό είναι σημάδι ελπίδας για την ευρωπαϊκή οικονομία. Είναι σημάδι ελπίδας για τους ανθρώπους σε όλη την Ευρώπη, που καλούνται να επωμιστούν τις συνέπειες της χρηματοπιστωτικής και οικονομικής κρίσης. Είναι σημάδι ελπίδας για τον ελληνικό λαό, που χρειάστηκε να υποστεί τόσο επώδυνες στερήσεις. Ο ελληνικός λαός χρειάζεται αναπτυξιακές πρωτοβουλίες για την ανάκαμψη της οικονομίας, τη δημιουργία θέσεων απασχόλησης και την ενίσχυση της ζήτησης, αλλά και για να μπορέσει να αποπληρώσει πιο εύκολα το τεράστιο χρέος. Τους τελευταίους μήνες έχω τονίσει επανειλημμένα ότι πιστεύω στο μεγάλο οικονομικό δυναμικό της Ελλάδας. Επεσήμανα επανειλημμένα την ευνοϊκή γεωγραφική θέση της Ελλάδας. Η Ελλάδα μπορεί να αξιοποιήσει τη θέση της ως διασύνδεση προς άλλες δυναμικές περιφέρειες της Ευρώπης στην άμεση ανατολική και νοτιοανατολική γειτονία της.

7 Από την απαρχή της Αραβικής Άνοιξης πριν από ένα χρόνο, διανοίγεται ένα νέο μέλλον στη Βόρεια Αφρική. Ο Νότος της Ευρώπης είναι ο φυσικός εταίρος της. Τώρα η Ένωση καλείται να δώσει νέα πνοή στη Μεσόγειο, για να καταστεί η ελπίδα των νέων και στις δύο όχθες της Μεσογείου. Η Ελλάδα πρέπει να αξιοποιήσει αυτές τις δυνατότητες και να διαδραματίσει, για παράδειγμα με τα λιμάνια της, κεντρικό ρόλο στο εμπόριο. Όταν οι επιχειρήσεις δουν ότι εδώ στην Ελλάδα εξαλείφονται τα γραφειοκρατικά δεσμά, θα αρχίσουν πάλι οι ιδιωτικές επενδύσεις. Αυτό αφορά όλως ιδιαιτέρως τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και κυρίως την ηλιακή ενέργεια, που προσφέρουν δυνατότητες για ανάπτυξη και θέσεις απασχόλησης. Αξιότιμες κυρίες, αξιότιμοι κύριοι, Εξ ονόματος των συναδέλφων μου στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, που προωθούν καθημερινά μεταξύ των ψηφοφόρων τους σε όλη την Ευρώπη την αλληλεγγύη απέναντι στον ελληνικό λαό, που καλούνται να απαντήσουν σε δύσκολες ερωτήσεις και αμφιβολίες σε σχέση με το πακέτο βοήθειας, και ζητούν εδώ και μήνες μια ευρωπαϊκή πρωτοβουλία για την ανάπτυξη, σας λέω: Ο ελληνικός λαός δεν είναι μόνος. Οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες δεν είναι εχθροί σας άλλα έθνη εγγυώνται για σας, με μεγάλο μέρος του προϋπολογισμού τους, πιστώσεις δισεκατομμυρίων. Στεκόμαστε στο πλευρό σας. Θέλουμε να σας βοηθήσουμε -αφήστε μας να σας βοηθήσουμε. Θέλουμε να αγωνιστούμε μαζί σας αγωνιστείτε μαζί μας. Αξιότιμες κυρίες, αξιότιμοι κύριοι, τις τελευταίες δεκαετίες πετύχαμε στην Ευρώπη τόσο πολλά: Πάνω στα συντρίμμια του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου εκπονήσαμε ένα σχέδιο που συνδυάζει με μοναδικό τρόπο τη δημοκρατία και την ειρήνη, την ελευθερία και την αλληλεγγύη. Καταφέραμε να δώσουν τα χέρια οι εχθροί και να γίνουν φίλοι. Μια περιοχή που μαστιζόταν από την πείνα μετατράπηκε στην πλέον ευημερούσα κοινή αγορά στον κόσμο. Λαοί απελευθερώθηκαν από δικτατορίες και εγκαθίδρυσαν τη δημοκρατία στα κράτη τους. Μαζί το φτιάξαμε αυτό το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο. Πόσα εμπόδια ξεπέρασαν οι Ευρωπαίοι και οι Ευρωπαίες τις τελευταίες δεκαετίες! Θέλουμε να είμαστε περήφανοι γι' αυτό που πετύχαμε. Πρέπει να αναλογιζόμαστε ότι ήμασταν πάντα δυνατοί όταν ήμασταν ενωμένοι και ενεργούσαμε με σύμπνοια. Από τις επιτυχίες του παρελθόντος οδηγούμαστε στην πεποίθηση ότι μαζί θα ξεπεράσουμε κι αυτή την καταιγίδα. Μαζί θα τα καταφέρουμε. Σας ευχαριστώ!

8 EN Ladies and gentlemen, I have come to meet you in Athens today because I have the feeling that we in Europe have spoken far too much recently about Greece, and far too little with the Greeks. We Europeans should learn to listen to each other once again. If one wishes to change anything, one must always start with oneself. That is why I am here with you today. I could talk about Greece wherever I went in Europe. However, I should like to talk with you. I should like to explain my point of view to you. And I will also listen to you, if you would like to give me your views. That is why I am in Athens today and making a speech to you. Actually I had planned to visit Athens last Monday, but postponed it until today on the advice of President Papoulias. I had absolutely no wish to create the false impression that I wanted to interfere in Greece s domestic affairs at the critical juncture when efforts were being made to form a government. In all honesty, I have to say that I am deeply dismayed at the failure of attempts to form a government and the announcement that fresh elections are to be held. Greece is standing at a crossroads. As a friend of Greece, I sincerely hope that the Greek people will continue to follow the European path. It has never been more important than it is today to maintain the dialogue, on a basis of closeness and mutual trust and in a genuine effort to reach mutual understanding. I came to Athens two months ago and spoke with members of the Greek public. I am here today to continue those conversations. This morning I spoke with pensioners who, after working hard all their lives, have had their pensions reduced. Some of them do not know how they are going to pay their electricity bills out of their meagre pensions. Some of them do not know how they are going to be able to continue to support adult children who have been unemployed for a long time and are no longer receiving any State support. Today I have been speaking with school-age students who have received an excellent education, speak several languages and have a cosmopolitan outlook and yet are contemplating the future with fear, despair and anger. Why? Because, in your country, one young person in two is unable to find work. Because, even if they do find a job, the pay is too low to live on. Today I have been speaking with entrepreneurs. Business people are desperately looking for investors, and cannot find a bank that will lend them money. These entrepreneurs do not know how they are going to pay their employees over the next few months.

9 Today I have been told about families who do not know how they will be able to provide food for their children. I have been told about mothers placing their children in care because they are no longer able to care for them themselves. Walking around the streets of Athens are homeless people; people begging; people rifling through dustbins for something to eat. In my earlier trips to Athens I have never seen such scenes. I have received the message loud and clear: the Greek people is suffering. I understand your despair. I understand your resignation. I understand your anger. European solidarity demands that we stand by each other. The citizens of Greece are not to blame for the current situation, and yet are having to bear the main burden of it. Ladies and gentlemen, In the last few days I have been following the Greek press particularly closely. I have been struck by how often it was reported that the EU is threatening to throw Greece out of the eurozone, and that the EU is in effect blackmailing Greece by threatening that, if you do not implement the austerity policy, you will have to leave. That is why I want to say, here and now, as clearly as possible: The EU wants to keep Greece in the eurozone. Both for the sake of Greece and for the sake of Europe. And I know that 80% of the Greek people want to stay in the eurozone. It would be much easier for me now to tell you what you, perhaps, would like to hear: that the harsh spending cuts are not necessary, that structural reforms can be dispensed with, that everything will be better tomorrow. I cannot say that to you, however. If I did, I would be lying to you. It is not always easy to be honest and to openly state the hard facts. But friends, of all people, must speak the truth to each other. They have a particular responsibility to do so. The first hard truth is this: austerity measures and structural reforms can not be circumvented. It is a painful path to follow, because the privations of austerity are felt at once, but the benefits of structural reform can only be reaped later. We must recognise this: an extremely high government debt of 160% of GDP is not sustainable. We must recognise that the Greek economy is currently unable to compete.

10 These are hard economic facts. They continue to exist, irrespective of whether Greece stays in the EU and in the eurozone or not. Even if Greece ceased overnight to be either in the EU or in the eurozone, it would have to reduce its debts and undergo a process of reform. I fully understand how many people are uncomfortable about a bureaucratic power operating in their country as an anonymous troika. I am sorry, therefore, that so few EU politicians have come to Greece to explain these measures and try to win your trust. Politics needs a human face in order to dispel fears. The EU troika is not harbouring colonial ambitions, but implementing a rescue package. The second hard truth is this: no EU country will release the next instalment of the EUR 130 billion rescue package unless the next Greek government adheres to the commitments that have already been made. Europe is based on the principle that agreements must be complied with: pacta sunt servanda. People stop trusting an individual who breaks his word. Greece s reliability is at stake; but so is Europe's. The socalled 'euro crisis' was also partly caused by a loss of confidence in the European governments' will to fulfil the requirements of a monetary union. The Greek Government, as this country s representative, reached an agreement with the Troika: an austerity programme in exchange for a support package. If Greece wants the Troika to keep its promise to pay the next instalment, which Greece needs by the end of June at the latest, Greece must also keep its promise s I have no sympathy with people who pay no taxes and send their money out of the country: no true patriot treats his country and his fellow citizens in such a way and in such a situation. I repeat my appeal to the rich people of this country, therefore, to give back some of what this country has given you. It is not only in Greece that people are suffering the consequences of the financial and economic crisis. In recent weeks I have been to Spain and Italy, where I spoke with young people who are unable to find work and are caught in an endless spiral of unpaid internships, short-term contracts and unemployment. The best educated generation our Continent has ever produced is in despair. The huge potential of these young people is going to waste. This represents not only a great number of individual tragedies, but also a tragedy for European society as a whole. There are EU countries which are in an extremely difficult situation themselves, and yet are meeting their obligation to show solidarity. They are helping Greece by providing billions of euros in loans. In my own constituency, in Aachen, people come and tell me that they have lost their job as a result of the crisis, or lost their private pension as a result of the financial crisis, and can no longer meet the payments on their mortgage. It is deeply moving to hear how people s lives have been disrupted and the difficulties they are facing. Swimming pools, libraries, theatres even schools are being closed or are forced to limit their services: streets are not being build or kept in shape, because of budget cuts; This impacts on the quality of life of people. These people ask me, why are you giving all that money to Greece? Why aren't you helping me? Why aren't you helping my community? Why are you not investing that money here in our country? We underwent structural reform in Germany with the Agenda 2010 programme, are we now supposed to pay for other people too?

11 These people are my constituents; I have a responsibility towards them; I am accountable to them. What I say to them is: yes, we must help Greek people, because we in Europe form a community that practices solidarity, and we stand up for each other and tackle problems together. I tell them we are not only helping Greece, but all of us. Because we Europeans are all the same boat. Because it is only by acting together that we can weather this storm. And because everyone must play their part, out of solidarity and responsibility. Some by providing support in the form of loans, others by introducing reform measures. My own country, Germany, has guaranteed EUR 401 billion under the rescue package. EUR 401 billion! That is more than Germany's entire annual budget. This sum has to be approved, in the German Bundestag, by German Members of Parliament. Their constituents are asking them the same questions as mine are. Your fellow peoples of Europe have undertaken to make these huge efforts in order to help you. Europe is standing beside you in solidarity. Take Estonia or Slowakia as an example. The per head income is below the one in Greece. Still, these countries are contributing to the rescue mechanism. This is true European solidarity! Trust is founded in the reliability of both partners. If the next Greek government does not keep the promises that have already been made and adhere to the agreements that have already been reached, many people in neighbouring countries will have the impression that Greece does not keep its word. Who would approve new loans then? It is only natural for people to want to get back the money they have lent. If you let down those European politicians who, up to now, have called again and again for Europe to show solidarity with Greece, and if you disappoint the very people who were prepared to support you from their taxes, the only people who will be left to negotiate with you in the end will be the ones who see only figures, not people.. I know what you have suffered in recent years. I can understand why you are asking why should I care about the country going bankrupt, when I myself have lost everything and am struggling to survive? How could the situation get any worse?. But if you give up now, the last two years of austerity and painful sacrifice will have been in vain. If you give up now, the next instalment of the bailout will not be paid. What that means is that the Greek State will have no more money in future to pay salaries, to pay pensions, to pay unemployment benefit, to keep the schools and hospitals going.

12 People who say that all you have to do is not pay anything back are failing to mention that Greece would then receive no more credit, either from banks or from countries. Those who say we don't accept the memorandum, but we will stay in the euro zone, nourish a fake hope. They promise relief but in reality they will lead the country into devastation. People who say that Greece need not abide by the agreements may be reflecting your gut feeling. I understand people who are now thinking: better get the horror over with. But that gut feeling is misleading. The people who say that Greece need not abide by the agreements are failing to say that that can lead to only one thing, Greece's departure from the eurozone. They do not say what will happen next, and how Greece will get back on its feet again. They fail to say that, once outside of the eurozone, the horror will only just begin for the Greek people, and the people who will be most severely affected will be those who are already suffering most. You have a hard path to follow now, but the path would be even harder outside the eurozone. I know what sacrifices you are making every day. Do not allow these sacrifices to have been made in vain! Don't abandon ship just when it is finally beginning to change course! The signs in Europe point to a change of direction: we are setting our course towards a policy of growth. Do not abandon ship now that there is at last hope on the horizon! The European Parliament has been insisting for a long time that, in addition to the - necessary - austerity measures, we should introduce a growth pact. Austerity measures make sense, but only so long as they do not impose an austerity regime which is so one-sided that it chokes off any prospect of growth. The second pillar, growth policy, must not be overlooked. We, the representatives of the peoples of Europe, have been calling for a balance to be struck between austerity policies and growth policies. And now, at last, we are receiving a hearing. Those who are listening to us include: - the EU heads of government, who are holding a growth summit next Wednesday; - the Commission, whose President, José Manuel Barroso, has now circulated proposals for a growth pact; - the President of the European Central Bank, Mario Draghi, who is calling for a ten-year plan and a policy of growth; - the new French President, Francois Hollande, who has announced an alternative Europe, a Europe of growth. One only has to read the writing on the wall to recognise that there are signs of a change of direction in Europe: we are changing course towards a policy of growth. That is a sign of hope for the European economy.

13 It is a sign of hope for the people who, everywhere in Europe, have had to bear the burden of the consequences of the financial and economic crisis. It is a sign of hope for the Greek people which has had to suffer such painful sacrifices. The Greek people needs growth initiatives in order to promote economic recovery, create jobs, boost demand and also make it easier to clear our mountainous debts. In recent months I have stressed again and again that I believe in Greece's great economic potential. I have drawn attention again and again to Greece's favourable geographic position. As the stepping-off point to other, dynamic regions in Europe's immediate neighbourhood to the east and south-east, Greece can really develop a new momentum. Since the beginning of the Arab spring a year ago, North Africa has been emerging into a new future. Southern Europe is its natural partner. Now is the time to breathe new life into the Union for the Mediterranean, so that it can fulfil the hopes of young people on either side of the Mediterranean sea. Greece must exploit this potential by, for example, playing a central role, through its ports, in trade. As soon as entrepreneurs see that Greece is freeing itself from bureaucratic restrictions, private investment will follow once again. This applies, in particular, to renewable energy, including solar energy. This has great potential for growth and jobs. On behalf of my colleagues in the European Parliament, who, throughout Europe, and every day, are appealing to their constituents for solidarity with the Greek people; who must ask themselves difficult questions, and harbour doubts, about whether the rescue package makes sense, and who have been calling for a European growth initiative for months now, let me say: the Greek people is not alone. The other peoples of Europe are not your enemies; other countries are committing billions of euros in loans - large proportions of their national budgets - for your sake. We are standing by your side. We want to help you - let us help you. We want to fight for you - so fight alongside us. Ladies and gentlemen, We have achieved so much together in the last few decades in Europe.

14 We have created, out of the ruins of the Second World War, a project that combines democracy and peace, freedom and solidarity in a way that is unique. We have succeeded in persuading enemies to reach out to each other in reconciliation and become friends. A region that used to be plagued by famine has become the most prosperous internal market in the world. People have freed themselves from dictatorships and turned their countries into democracies. Together, we have created this European model of society. Think how many obstacles we Europeans have overcome in the last few decades! Let us be proud of what we have achieved. Let us remember that we have been strong whenever we have stood together and acted together. May the successes of the past convince us that we will also be able to weather this storm together. Together, we can do it. Ladies and gentlemen, thank you for your attention. * * *

15 DE Sehr geehrte Damen und Herren, Ich bin heute zu Ihnen nach Athen gekommen, weil ich das Gefühl habe, dass wir in Europa in der letzten Zeit viel zu viel über Griechenland und viel zu wenig mit den Griechen sprechen. Wir sollten in Europa wieder lernen, einander zuhören. Wer etwas ändern will, der muss immer bei sich selbst anfangen. Deshalb bin ich heute bei Ihnen. Über Griechenland reden, das könnte ich an jedem beliebigen Ort in Europa. Ich möchte aber mit Ihnen reden - hier in Athen. Ich möchte Ihnen meine Sichtweise erläutern. Und ich will Ihnen zugleich zuhören, wenn Sie mir Ihre Meinung sagen möchten. Deshalb bin ich heute hier und halte meine Rede vor Ihnen. Eigentlich hatte ich bereits für vergangenen Montag einen Besuch in Athen geplant; habe diesen jedoch auf Anraten Ihres Präsidenten Papoulias auf heute verschoben. Keinesfalls wollte ich den falschen Anschein erwecken, dass ich mich in der heiklen Phase der Regierungsbildung in die inneren Angelegenheiten Griechenland einmischen wollte. Über den gescheiterten Versuch einer Regierungsbildung und die Ankündigung von Neuwahlen, bin ich, das muss ich ganz ehrlich sagen, tief bestürzt. Griechenland steht am Scheideweg. Als Freund Griechenlands wünsche ich mich mir von Herzen, dass das griechische Volk den europäischen Weg weiter beschreitet. Nie war es wichtiger als heute, einen engen, vertrauensvollen Dialog im ehrlichen Bestreben einander zu verstehen weiterzuführen. Vor zwei Monaten war ich bereits in Athen und habe mit griechischen Bürgerinnen und Bürgern gesprochen. Heute bin ich hier, um diese Gespräche fortzusetzen. Ich habe heute Morgen mit Rentnern gesprochen, denen nach einem harten Arbeitsleben, die Rente gekürzt wird; Rentner, die nicht wissen, wie sie von ihrer knappen Pension die Stromrechnung bezahlen sollen; Rentner, die nicht wissen, wie sie weiterhin ihre Kinder unterstützen sollen, die nach langer Arbeitslosigkeit keine staatliche Unterstützung mehr erhalten. Ich habe heute mit Schülern und Studenten gesprochen, die eine exzellente Ausbildung haben, mehrsprachig und weltoffen sind - und doch mit Angst, Verzweiflung und Wut in die Zukunft blicken. Weil in ihrem Land jeder zweite Jugendliche keine Arbeit findet. Weil selbst wenn sie einen Job finden, das Gehalt doch zu niedrig zum Leben sein wird. Ich habe heute Nachmittag mit Unternehmern gesprochen, von denen ich weiß, dass sie verzweifelt nach Investoren suchen, keine Bank finden, die Ihnen Geld leiht. Unternehmer, die nicht wissen, wie sie ihre Angestellten in den kommenden Monaten bezahlen sollen. Man hat mir heute von Familien erzählt, die nicht mehr wissen, wie sie ihren Kindern Essen auf den Tisch stellen können. Man hat mir von Müttern erzählt, die ihre Kinder in Heime geben, weil sie nicht mehr für sie sorgen können.

16 In den Straßen Athens leben Obdachlose. Menschen, die betteln. Menschen, die in Mülltonnen nach Essbarem suchen. Von meinen früheren Besuchen in Athen kenne ich solche Bilder nicht. Eindringlich habe ich die Botschaft vernommen: Das griechische Volk leidet. Ich verstehe Ihre Verzweiflung. Ich verstehe Ihre Resignation. Ich verstehe Ihre Wut. Die europäische Solidarität gebietet, dass wir einander beistehen. Die griechischen Bürger tragen an der jetzigen Situation keine Schuld und haben dennoch die Hauptlast zu schultern. Sehr geehrte Damen und Herren, In den vergangenen Tagen habe ich die griechische Presse besonders aufmerksam verfolgt. Dabei ist mir aufgefallen, wie oft davon die Rede war, dass die EU damit droht, Griechenland aus dem Euro zu werfen, dass die EU Griechenland regelrecht erpresst - nach dem Motto, wenn ihr die Sparpolitik nicht durchzieht, dann fliegt ihr raus. Deshalb will ich hier und heute mit aller Deutlichkeit sagen: Die EU will Griechenland in der Eurozone halten. Um Griechenlands willen; um Europas willen. Und ich weiß, dass 80 Prozent der griechischen Bevölkerung im Euro bleiben wollen. Es wäre für mich jetzt viel leichter, Ihnen das zu sagen, was Sie vielleicht gerne hören möchten: dass die harten Sparmassnahmen nicht notwendig sind, dass die Strukturreformen ausbleiben können, dass alles ab morgen gut wird. Das kann ich Ihnen aber nicht sagen. Denn wenn ich das sagen würde, dann würde ich Sie anlügen. Es ist nicht immer einfach, ehrlich zu sein, die harten Fakten auf den Tisch zu legen. Aber gerade unter Freunden muss man sich die Wahrheit sagen. Das ist eine besondere Verantwortung, die man Freunden gegenüber hat. Die erste harte Wahrheit ist: Die Sparmassnahmen und die Strukturreformen sind unumgänglich. Es ist ein schmerzhafter Weg, weil die Entbehrungen des Sparens sofort spürbar sind, die Früchte der Strukturreformen jedoch erst später geerntet werden können. Wir müssen erkennen: ein extrem hoher Schuldenstand von 160 Prozent des Bruttoinlandprodukts ist nicht tragbar. Wir müssen einsehen: Die griechische Wirtschaft ist derzeit nicht wettbewerbsfähig. Das sind harte ökonomische Fakten. Die bestehen unabhängig davon, ob Griechenland in der EU und im Euro ist oder nicht. Selbst wenn Griechenland über Nacht weder in der EU noch im Euro wäre, müsste es Schulden abbauen und Reformprozesse durchlaufen. Ich kann nachvollziehen, dass viele Menschen Unbehagen angesichts einer bürokratischen Macht hegen, die in ihrem Land als anonyme Troika wirkt. Deshalb bedaure ich, dass so wenige EU-Politiker nach Griechenland gekommen sind, um die Maßnahmen zu begründen, zu erklären und um Vertrauen zu werben. Politik braucht ein menschliches Gesicht, um keine Ängste zu wecken. Aber es muss klar gesagt werden: Die EU-Troika hegt keine kolonialistischen Pläne - sondern sie setzt eine Rettungsaktion um! Sehr geehrte Damen und Herren, Die zweite harte Wahrheit ist:

17 Kein EU-Land wird die nächste Tranche der 130 Milliarden des Hilfspakets freigeben, wenn die nächste griechische Regierung nicht bereits getroffene Verpflichtungen der Vorgänger-Regierung einhält. Europa beruht auf dem Grundsatz "pacta sunt servanda", Verträge sind einzuhalten. Ein Mensch, der sein gegebenes Wort nicht einhält, dem vertraut man nicht mehr. Es geht um Griechenlands Verlässlichkeit. Es geht auch um Europas Verlässlichkeit. Die sogenannte Eurokrise begründet sich auch aus einem Vertrauensverlust in den Willen der Euro-Regierungen, die Erfordernisse einer Währungsunion zu erfüllen. Die griechische Regierung als Vertretung dieses Landes hat mit der Troika eine Vereinbarung getroffen: Sanierungsprogramm gegen Hilfszahlungen. Will Griechenland, dass die Troika ihr Versprechen einhält, die Zahlung der nächsten Tranche, die Griechenland bis spätestens Ende Juni braucht - dann muss Griechenland auch sein Versprechen einhalten und das Sanierungsprogramm fortsetzen. Kein Verständnis habe ich für jene, die keine Steuern zahlen und ihr Geld außer Landes schaffen - ein wahrer Patriot tut so etwas in solch einer Situation seinem Land und seinen Mitbürgern nicht an! Ich wiederhole deshalb den Appell an die reichen Bürger dieses Landes, etwas von dem zurückzugeben, was dieses Land Ihnen gegeben hat! Sehr geehrte Damen und Herren Nicht nur in Griechenland leiden Menschen unter den Folgen der Finanz- und Wirtschaftskrise. In den vergangenen Wochen war ich in Spanien und Italien, sprach dort mit jungen Menschen, die keine Arbeit finden, die in einer endlosen Spirale aus unbezahlten Praktika, befristeten Verträgen und Arbeitslosigkeit gefangen sind. Die bestausgebildete Generation, die unser Kontinent je hatte, verzweifelt. Das große Potenzial dieser Menschen wird nicht genutzt. Das sind viele individuelle Tragödien, das ist auch eine Tragödie für unsere europäische Gesellschaft. Es gibt EU-Länder, die selbst in einer extrem schwierigen Lage sind und dennoch zu ihrer Solidaritätspflicht stehen. Sie helfen Griechenland mit Milliardenkrediten. In meinem Wahlkreis in Aachen kommen Menschen zu mir und erzählen mir, dass sie in der Krise arbeitslos geworden sind, ihre private Altersvorsorge in der Finanzkrise verloren haben, die Hypothek ihres Hauses nicht mehr tilgen können. Das sind gebrochene Lebensläufe, harte Schicksale, die mich tief berühren. Schwimmbäder, öffentliche Theater, Bibliotheken, sogar Schulen werden geschlossen oder bieten verminderte Leistungen an, Strassen werden nicht gebaut oder instand gehalten, weil gespart werden muss. Das betrifft die Lebensqualität der Menschen direkt. Diese Menschen fragen mich dann, warum gebt ihr all dieses Geld nach Griechenland? Warum helft ihr nicht mir? Warum helft ihr nicht meiner Gemeinde? Warum investiert ihr dieses Geld nicht hier bei uns? Wir in Deutschland haben mit der Agenda 2010 erst Strukturreformen durchgemacht, jetzt sollen wir auch noch für andere zahlen? Diese Menschen sind meine Wähler; ich habe Verantwortung ihnen gegenüber; ich bin ihnen Rechenschaft schuldig. Denen, meinen Wählern zu Hause, sage ich dann: Ja, wir müssen dem griechischen Volk helfen. Weil wir in Europa eine Solidargemeinschaft sind, füreinander einstehen und gemeinsam die Probleme anpacken. Ich sage meinen Wählern dann, dass wir nicht nur Griechenland helfen, sondern uns allen helfen.

18 Weil wir in Europa in einem Boot sitzen. Weil wir nur gemeinsam den Sturm meistern können. Und weil jeder seinen Teil beitragen muss; in Solidarität und Verantwortung. Die einen mit Hilfskrediten, die anderen, indem sie Reformmaßnahmen einleiten. Mein Heimatland Deutschland verbürgt sich gerade für 401 Milliarden Euro im Rahmen der Rettungsschirme. 401 Milliarden Euro! Das ist höher als der gesamte Jahreshaushalt von Deutschland. Dieses Geld muss im Deutschen Bundestag von den Abgeordneten freigegeben werden. Sie bekommen dieselben Fragen von ihren Wählern gestellt wie ich. Ihre europäischen Nachbarvölker unternehmen diese ungeheuren Kraftanstrengungen, um Ihnen zu helfen. Nehmen wir Estland oder die Slowakei. Dort liegt das Pro-Kopf-Einkommen deutlich unter dem hier in Griechenland. Dennoch beteiligen sich diese Länder an dem Rettungsschirm. Das ist wahre europäische Solidarität! Europa steht solidarisch an Ihrer Seite. Vertrauen baut auf der Verlässlichkeit von beiden Partnern auf. Wenn die nächste griechische Regierung jetzt bereits gegebene Versprechen, bereits getroffene Vereinbarungen nicht einhält, dann wird sich bei vielen Menschen in den Nachbarländern der Eindruck aufdrängen, Griechenland stehe nicht zu seinem Wort! Wie soll da noch jemand neue Hilfskredite bewilligen? Es ist normal, dass Menschen verliehenes oder verbürgtes Geld zurückbekommen wollen. Wenn Sie jetzt jene europäischen Politiker im Stich lassen, die solange immer wieder dafür geworben haben, mit Griechenland solidarisch zu sein, jene Menschen enttäuschen, die bereit waren, Sie mit Ihrem Steuergeld zu unterstützen - - dann bleiben Ihnen für Ihre Verhandlungen am Ende nur mehr jene übrig, die nur Zahlen und keine Menschen sehen. Ich weiß, was Sie in den vergangenen Jahren erduldet haben. Ich verstehe, dass Sie sich fragen, warum soll ich mich um einen Staatsbankrott kümmern, wenn ich selbst alles verloren habe und ums Überleben kämpfe. Was könnte jetzt noch schlimmer kommen? Aber wenn Sie jetzt aufgeben, dann waren zwei Jahre Sparanstrengungen, zwei Jahre schmerzhafte Opfer vergebens. Wenn Sie jetzt aufgeben, dann wird die nächste Tranche des Hilfspakets nicht ausgezahlt und das bedeutet nichts anderes, als dass der griechische Staat morgen kein Geld mehr hat, um Gehälter zu bezahlen, um Renten zu bezahlen, um Arbeitslosengeld zu zahlen, um Schulen und Krankenhäuser am Laufen zu halten. Jene, die erzählen, man brauche einfach nichts mehr zurückzuzahlen, verschweigen, dass Griechenland dann keine Kredite mehr erhalten wird, weder von Banken noch von Staaten. Jene, die sagen wir akzeptieren das Memorandum nicht, können aber zugleich in der Euro-Zone bleiben, nähren eine trügerische Hoffnung. Sie versprechen Erleichterung - in Wahrheit führen sie Land in ein Desaster! Jene, die erzählen, Griechenland brauche sich nicht an die Vereinbarungen zu halten, die mögen vielleicht zunächst Ihr Bauchgefühl ansprechen. Ich verstehe die Menschen, die jetzt denken: lieber ein Schrecken mit Ende als ein Ende ohne Schrecken. Aber dieses Bauchgefühl trügt. Jene, die erzählen Griechenland müsse die Vereinbarungen nicht achten, verschweigen, dass daraus nur eines folgen kann: der Austritt Griechenlands aus der Eurozone. Sie sagen nicht, was danach kommen wird, wie Griechenland dann wieder auf die Beine kommen soll...

19 Sie verschweigen, dass außerhalb der Eurozone der Schrecken für das griechische Volk erst beginnen wird; dass die Menschen am Härtesten getroffen würden, die bereits heute am Meisten leiden. Der jetzige Weg ist hart, aber der Weg außerhalb der Euro-Zone wäre noch härter! Ich weiß, welche Opfer sie jeden Tag erbringen. Lassen Sie diese Opfer nicht vergeblich gewesen sein! Verlassen Sie nicht das Boot, just in dem Moment, wenn das Boot endlich eine Kursänderung vornimmt! Die Zeichen in Europa stehen auf Veränderung. Die Zeichen in Europa stehen auf Richtungswechsel - wir nehmen Kurs auf in Richtung Wachstumspolitik! Verlassen Sie nicht jetzt das Boot, wenn sich endlich Hoffnung am Horizont abzeichnet! Das Europäische Parlament fordert schon lange, dass wir zusätzlich zu den Sparmaßnahmen - die ja notwendig sind, auch einen Wachstumspakt auflegen. Sparmaßnahmen sind sinnvoll; aber nur, solange sie nicht zu einem einseitigen Spardiktat werden und jedes Wachstum erdrosseln. Die zweite Säule, die Wachstumspolitik, darf nicht vernachlässigt werden. Jetzt finden wir europäischen Volksvertreter mit unserer Forderung nach einer Balance zwischen Sparpolitik und Wachstumspolitik endlich Gehör: - bei den EU-Regierungschefs, die für den nächsten Mittwoch einen Wachstumsgipfel angesetzt haben; - bei der Kommission, deren Präsident José Manuel Barroso jetzt Vorschläge für einen Wachstumspakt unterbreitet hat; - bei dem Präsidenten der Europäischen Zentralbank, Mario Draghi, der nach einem 10-Jahresplan und Wachstumspolitik verlangt; - bei dem neuen französischen Präsidenten Francois Hollande, der ein anderes Europa angekündigt hat, ein Europa des Wachstums. Wer die Zeichen an der Wand liest, erkennt: es deutet sich ein Richtungswechsel in Europa an - wir steuern auf eine Wachstumspolitik zu. Das ist ein Hoffnungszeichen für die europäische Wirtschaft. Das ist ein Hoffnungszeichen für die Menschen, die überall in Europa die Folgen der Finanz- und Wirtschaftskrise schultern mussten. Das ist ein Hoffnungszeichen für das griechische Volk, das so schmerzliche Entbehrungen zu rleiden hat. Das griechische Volk braucht Wachstumsinitiativen, um den Wirtschaftsaufschwung anzukurbeln, um Jobs zu schaffen, um die Nachfrage zu stärken und auch um die Schuldenberge leichter abtragen zu können. In den vergangenen Monaten habe ich immer wieder betont, dass ich an das große wirtschaftliche Potenzial Griechenlands glaube. Immer wieder habe ich auf die günstige geographische Lage Griechenlands verwiesen: Griechenland kann als Schnittstelle zu anderen dynamischen Regionen in Europas unmittelbarer östlicher und südöstlicher Nachbarschaft Fahrt aufnehmen. Seit dem Beginn des Arabischen Frühlings vor einem Jahr bricht der Norden Afrikas auf in eine neue Zukunft. Der Süden Europas ist sein natürlicher Partner. Jetzt gilt es die Union für das Mittelmeer mit neuem Leben zu erfüllen, damit sie zur Hoffnung von jungen Menschen auf beiden Seiten des Mittelmeers wird. Griechenland muss dieses Potential nutzen und beispielsweise mit seinen Häfen eine zentrale Rolle im Handel spielen. Sobald die Unternehmen sehen, dass hier in Griechenland bürokratische Fesseln abgeworfen werden, werden auch wieder private Investitionen folgen.

20 Das gilt ganz besonders für erneuerbare Energien, ganz besonders die Solarenergie. Hier gibt es Potenzial für Wachstum und Jobs. Sehr geehrte Damen und Herren, Im Namen meiner Kollegen und Kolleginnen im Europäischen Parlament, die überall in Europa jeden Tag bei ihren Wählerinnen und Wählern für Solidarität mit dem griechischen Volk werben, sich harten Fragen und Zweifeln am Sinn der Hilfspakete stellen müssen und seit Monaten eine europäische Wachstumsinitiative fordern, sage ich Ihnen: Das griechische Volk steht nicht allein. Die anderen Länder in Europa sind nicht Eure Feinde; andere europäische Nationen bürgen mit Milliardenkrediten, großen Anteilen ihrer nationalen Haushalte, für Euch. Wir stehen an Eurer Seite. Wir wollen Euch helfen - lasst uns euch helfen. Wir wollen für Euch kämpfen - kämpft mit uns. Liebe Freunde, wir haben in Europa in den vergangenen Jahrzehnten soviel gemeinsam erreicht: Wir haben auf den Trümmern des Zweiten Weltkriegs ein Projekt errichtet, das in einzigartiger Weise Demokratie und Frieden, Freiheit und Solidarität miteinander verbindet. Wir haben es geschafft, dass Feinde sich zur Versöhnung die Hände reichten und Freunde wurden, dass eine von Hunger geplagte Region sich zum wohlhabendsten Binnenmarkt der Welt entwickelte; Völker sich von Diktaturen befreiten und ihre Staaten in Demokratien verwandelten; Gemeinsam haben wir dieses europäische Gesellschaftsmodell geschaffen. Welche Hindernisse, haben die Europäer und Europäerinnen, in den vergangenen Jahrzehnten genommen! Wir sollten stolz auf das Erreichte sein! Und uns darauf besinnen, dass wir immer dann stark waren, wenn wir zusammen standen und gemeinsam gehandelt haben. Aus den Erfolgen der Vergangenheit wollen wir die Gewissheit ziehen, dass wir auch diesen Sturm gemeinsam meistern werden. Gemeinsam schaffen wir es! Ich danke Ihnen für Ihre Aufmerksamkeit! For further information: Armin Machmer Spokesperson Mobile: