ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΟΥ ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ (ΔΠΣ) ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ ΗΜΕΡΗΣΙΩΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ ΑΘΗΝΩΝ (ΕΣΗΕΑ) ΕΦΕΣΗ

Transcript

1 ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΟΥ ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ (ΔΠΣ) ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ ΗΜΕΡΗΣΙΩΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ ΑΘΗΝΩΝ (ΕΣΗΕΑ) ΕΦΕΣΗ Του Συμεών Κεδίκογλου του Βασιλείου, Δημοσιογράφου, Βουλευτή, Υφυπουργού στον Πρωθυπουργό και Κυβερνητικού Εκπροσώπου, κατοίκου Αθηνών, Βουλή των Ελλήνων, ΚΑΤΑ Της υπ αριθμ. 17/2013 απόφασης του Πρωτοβάθμιου Πειθαρχικού Συμβουλίου (ΠΠΣ) της Ένωσης Συντακτών Ημερήσιων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ) ****** Ι. Με την εκκαλουμένη κρίθηκα από το ΠΠΣ με πλειοψηφία 4 μελών του Συμβουλίου έναντι 1 ως πειθαρχικά ελεγκτέος για παράβαση του άρθρου 7 παρ. 1 εδ. α και δ του Καταστατικού της ΕΣΗΕΑ, του άρθρου 1 περ. α, β, δ και του άρθρου 6 εδ. α του Κώδικα Δεοντολογίας του Δημοσιογραφικού Επαγγέλματος και μου επιβλήθηκε η ποινή της οριστικής διαγραφής από τα μητρώα της ΕΣΗΕΑ. Εκκαλώ την απόφαση αυτή σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 24 του Εσωτερικού Κανονισμού των Πειθαρχικών Συμβουλίων της Ενώσεως Συντακτών Η.Ε.Α., διότι (α) κατά παράβαση κάθε στοιχειώδους κανόνα σεβασμού των συνταγματικών μου δικαιωμάτων, παραπέμφθηκα και κρίθηκα πειθαρχικά ελεγκτέος με ένα κατηγορητήριο έμπλεο μεροληπτικότητας, αοριστίας, συκοφαντικό και ψευδές, (β) κατά κακή εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών και αποδείξεων κρίθηκα πειθαρχικά ελεγκτέος και μου επιβλήθηκε η ανωτέρω ποινή, ενώ (γ) κατά παραβίαση των άρθρων 21 και 22 του Εσωτερικού Κανονισμού των Πειθαρχικών Συμβουλίων της Ενώσεως Συντακτών Η.Ε.Α. η εκκαλουμένη στερείται αιτιολογίας, άλλως φέρει ανεπαρκή αιτιολογία, ενώ δεν στηρίζεται ως θα έπρεπε, σε αποδεδειγμένα πραγματικά γεγονότα, αλλά σε απλές υπόνοιες, που ουδόλως επιβεβαιώθηκαν ή αποδείχτηκαν με τους μάρτυρες, καθώς και σε πλήθος υβριστικών και μεροληπτικών χαρακτηρισμών τους οποίους αναπαράγει. 1

2 ΙΙ. Ειδικότεροι λόγοι της έφεσης Α. Αοριστία ανυπόστατο κατηγορητηρίου ακυρότητα διαδικασίας Κατά τη διάταξη του άρθρου 4 του Εσωτερικού Κανονισμού των Πειθαρχικών Συμβουλίων της Ένωσης Συντακτών Η.Ε.Α. «Στην έγκληση πρέπει να αναγράφονται λεπτομερώς και αναλυτικώς τα πραγματικά περιστατικά που συνιστούν το πειθαρχικό παράπτωμα, καθώς και τα στοιχεία και ο ακριβής χρόνος που διαπράχθηκε τούτο.» Εν προκειμένω ελέγχθηκα πειθαρχικώς για παραβίαση: (α) του άρθρου 7 παρ. 1 εδ. α και δ του Καταστατικού, σύμφωνα με το οποίο τα μέλη της ΕΣΗΕΑ έχουν την υποχρέωση «α).να τηρούν την επαγγελματική αλληλεγγύη και να δείχνουν διαγωγή, συμπεριφορά και ήθος ανάλογες με το λειτούργημα που ασκούν» και «δ)..να υπερασπίζονται συναδέλφους τους που συκοφαντούνται», χωρίς να αναφέρονται στο κατηγορητήριο, τουλάχιστον κατά ορισμένο και σαφή τρόπο, τα πραγματικά περιστατικά που συνιστούν το πειθαρχικό παράπτωμα και ο ακριβής χρόνος τέλεσης των ανωτέρω πειθαρχικών παραπτωμάτων. (α.1) Ειδικότερα, ως προς το πρώτο (δήθεν) πειθαρχικό παράπτωμα του άρθρου 7 παρ. 1 εδ. α του Καταστατικού Το ΠΠΣ επικαλέστηκε την υπ αριθμ. 189/2011 σχετική ανακοίνωση του Εποπτικού Οργάνου Δεοντολογίας (ΕΟΔ), η οποία ούτε λίγο ούτε πολύ αναφέρεται σε «. φαινόμενα παρανομίας, ευνοιοκρατίας και διαφθοράς στο χώρο της κρατικής ραδιοτηλεόρασης με στόχο το απροστάτευτο δημόσιο χρήμα..για κακουργηματικές πράξεις, οι αποκαλύψεις για εξωφρενικές αμοιβές εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ και άλλα ανάλογα, (που) έχουν προκαλέσει την έντονη αγανάκτηση του κοινωνικού συνόλου, που με τις εισφορές του καλύπτει τις δαπάνες λειτουργίας της ΕΡΤ». Επειδή, λοιπόν, τα φαινόμενα παρανομίας, ευνοιοκρατίας και διαφθοράς στην ΕΡΤ ήταν γνωστά τοις πάσι κι επομένως κανείς δεν ήταν σε θέση να τα αντικρούσει, κατασκευάστηκε η εξής σε βάρος μου κατηγορία. Συγκεκριμένα, ως εξέθεσα και στο απολογητικό υπόμνημά μου, η κατηγορία μου προσάπτει, πρώτα πρώτα, ότι ενώ «προφανώς» (τι υπέροχη λέξη πάγιο μπάλωμα της απουσίας αποδείξεων) γνώριζα τις θέσεις του ΕΟΔ, δεν κατόρθωσα ενός έτους να περιορίσω, 2

3 αν όχι εξαλείψω, τα αρνητικά φαινόμενα στην ΕΡΤ που κατήγγειλε το ΕΟΔ. Διερωτώμαι, όμως, εν προκειμένω για ποια πράξη ακριβώς κατηγορούμαι και υπό ποια ιδιότητα κρίνομαι. Ελέγχομαι πειθαρχικά λόγω της ιδιότητάς μου ως δημοσιογράφου και ως μέλους της ΕΣΗΕΑ ή υπό την ιδιότητα του κυβερνητικού εκπροσώπου και πολιτικού; Και αν κρίνομαι υπό την ιδιότητα του κυβερνητικού εκπροσώπου και πολιτικού το ΠΠΣ έχει δικαίωμα να με ελέγξει υπό την ιδιότητά μου αυτή; Σε κάθε περίπτωση η μεροληπτική συλλογή πληροφοριών από το ΠΠΣ προκειμένου να στηρίξει την κατασκευασμένη σε βάρος μου κατηγορία είναι προφανής. Επικαλείται απόσπασμα της από συνέντευξης μου προς τους ανταποκριτές ξένου τύπου, επικαλούμενο ότι κατ αυτόν τον τρόπο συκοφάντησα τους συναδέλφους μου, περί του οποίου αναφέρομαι παρακάτω, ενώ δεν έχει λάβει υπόψη του άλλο σημείο της ίδιας συνέντευξης, όπου ανέφερα τι έκανα ένα χρόνο πριν. Αντιγράφω σχετικό απόσπασμα από την άνω συνέντευξή μου: «...Αυτά τα νοσηρά φαινόμενα του παρελθόντος θα εκλείψουνε. Και για να προλάβω ερώτησή σας. Μα, δεν μπορούσατε όλα αυτά ένα χρόνο τώρα να τα κάνετε; Σας πληροφορώ ότι προσπάθησα. Αν θυμάστε έφτασα στο σημείο να καταγγείλω μέσω συνεντεύξεων μου το γεγονός ότι δεν συνεδρίαζε το Πειθαρχικό Συμβούλιο της ΕΡΤ για να αποπέμψει υπαλλήλους με βαρύτατες κατηγορίες, βαρύτατα αδικήματα. Μιλάμε για εκβιασμούς, μιλάμε για αποσπάσεις χρηματικών ποσών με υπόσχεση το διορισμό στην ΕΡΤ. Μιλάμε για τέτοια πράγματα και όπως παρέμεναν επί χρόνια στην ΕΡΤ. Και παρότι επί μήνες ο αρμόδιος Υπουργός ζητούσε τη σύγκληση του Πειθαρχικού Συμβουλίου, για να γίνει το αυτονόητο, αυτό δεν γινόταν.» Τα ανωτέρω τα κατέθεσα σε ανύποπτο χρόνο και πριν την άσκηση της αυτεπάγγελτης δίωξης του ΠΠΣ. Επομένως, ό,τι μου προσάπτεται πέραν του ότι δεν στοιχειοθετεί διωκόμενο πειθαρχικό παράπτωμα, είναι αναληθές. Εν συνεχεία, σίγουρα όχι σε μια επίδειξη.ευφράδειας, αντικειμενικής και ψύχραιμης θεώρησης των πραγμάτων, η κατηγορία μου προσάπτει ότι «.όπως καταγγέλλεται, θεώρησε ευκαιρία για διορισμούς «από το παράθυρο» φιλικών του ατόμων, αλλά και συγγενών, κουμπάρων, φίλων και πολιτικών στελεχών». Ωστόσο επιμελώς δεν παρατίθεται ποιους φέρομαι να διόρισα «από το παράθυρο», ενώ ουδείς μάρτυρας δεν ανάφερε καν συγκεκριμένο περιστατικό. Επομένως, πρόκειται για ακραία αοριστία της κατηγορίας, που δεν θεραπεύθηκε κατά τη 3

4 διαδικασία. Πρόκειται για κατηγορία, που με βλάπτει, με συκοφαντεί, και δεν ερείδεται επί πραγματικών γεγονότων αλλά επί ανυπόστατων υπονοιών. Εν συνεχεία η κατηγορία μου αποδίδει το κλείσιμο της ΕΡΤ και τις εντεύθεν απολύσεις, μεταξύ άλλων, και δημοσιογράφων. Όμως, ούτε έκλεισα την ΕΡΤ, ούτε απέλυσα δημοσιογράφους. Αντιθέτως, η λύση του νομικού προσώπου της ΕΡΤ Α.Ε., αλλά και των συμβάσεων εργασίας του προσωπικού του (δεν έλαβε καμία απόλυση κατά την έννοια του νόμου) έλαβε χώρα με Νόμο που ψήφισε το Ελληνικό Κοινοβούλιο (άρθρο 14β ν. 3429/2005, όπως προστέθηκε με το άρθρο 66 ν. 4022/2011 και συμπληρώθηκε με την ΠΝΠ της 10/6/2013, την οποία υπέγραψε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μετά από πρόταση του Υπουργικού Συμβουλίου). Και η εκκαλουμένη δεν εκθέτει καν πώς ισχυρίζεται ότι εγώ είμαι που έκλεισα την ΕΡΤ και απέλυσα προσωπικό της. Ή μήπως ισχυρίζεται η κατηγορία ότι,..έμπλεος πάθους, χειραγώγησα τη Βουλή, το Υπουργικό Συμβούλιο και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας; Δεν θα ήταν σοβαρό κάτι τέτοιο! Επομένως, η κατηγορία είναι εξ ορισμού ανυπόστατη, αλλά είναι και ακραίως αόριστη, διότι δεν εξηγεί καν πως φέρομαι να έκανα όσα αορίστως μου προσάπτει, ούτε καν πώς τάχα είχα τη δυνατότητα να το κάνω. (α.2) Ως προς το δεύτερο (δήθεν) πειθαρχικό παράπτωμα του άρθρου 7 παρ. 1 εδ. δ του Καταστατικού Κατηγορούμαι ότι συκοφάντησα το σύνολο των δημοσιογράφων της ΕΡΤ και απαξίωσα το σύνολο του προσωπικού της. Όμως, η κατηγορία παραθέτει αποκλειστικά και μόνο μία περικοπή δήλωσής μου της , συγκεκριμένα ότι «.απεργούσαν οι δημοσιογράφοι γιατί τους είχαμε κάνει ειδικό μισθολόγιο, το οποίο τους καθιστούσε τους πλέον προνομιούχους του ελληνικού δημοσίου». Η δήλωση αυτή, καταρχήν, δεν αναφέρει το παραμικρό για το προσωπικό της ΕΡΤ, πλην δημοσιογράφων. Επομένως, ως εξέθεσα και με το απολογητικό μου υπόμνημα το τμήμα αυτό της κατηγορίας μου είναι εκ προοιμίου απορριπτέο. Ως γνωστόν συκοφαντία 1 είναι «η σκόπιμα ψευδής κατηγορία, που εκτοξεύεται εναντίον κάποιου, για να τον μειώσει, να τον διασύρει δημοσίως», ενώ κατά τη νομική ορολογία το αδίκημα της συκοφαντικής δυσφήμησης τελείται όταν ο τελών το αδίκημα ισχυρίζεται ή διαδίδει για κάποιον με οποιονδήποτε τρόπο ενώπιον τρίτου ψευδές γεγονός ενώ γνωρίζει ότι αυτό είναι ψευδές για να βλάψει 1 Λεξικό Νέας Ελληνικής Γλώσσας, Γ. Μπαμπινιώτη

5 την τιμή ή την υπόληψη του. Σε κάθε περίπτωση η συκοφαντία θα πρέπει να έχει συγκεκριμένο αποδέκτη. Εν προκειμένω, πέραν του ότι δεν υπήρχε οιαδήποτε πρόθεση να βλάψω οποιονδήποτε, δεν καταφέρθηκα εναντίον κανενός συναδέλφου μου προσωπικά και ουδείς μάρτυρας κατηγορίας κατέθεσε το αντίθετο. Αυτό που κατατέθηκε με την άνω δήλωση ήταν ότι οι δημοσιογράφοι απεργούσαν, αν και είχαν ειδικό μισθολόγιο κι επομένως άλλα προνόμια. Προς απόδειξη της αλήθειας των όσων ανωτέρω κατέθεσα και ότι επομένως δεν συκοφάντησα, αλλά ούτε και άφησα εγώ τουλάχιστον συναδέλφους μου να συκοφαντηθούν, σας παραπέμπω στο από Ψήφισμα της Γενικής Συνέλευσης Δημοσιογράφων της ΕΡΤ. Σχετικώς αντιγράφω από αυτό: «Σε μια μαζική συνέλευση οι δημοσιογράφοι της ΕΡΤ αποφάσισαν με συγκεκριμένες κινήσεις και βήματα να κλιμακώσουν τον αγώνα τους που ήδη μετράει 3 και πλέον μήνες. Είχε προηγηθεί η συνάντηση του Σωματείου με τη διοίκηση της ΕΡΤ από την οποία δεν προέκυψε καμία συγκεκριμένη απάντηση ή δέσμευση για τα προβλήματα τα οποία χρονίζουν. Μάλιστα από τη συζήτηση προέκυψε πως το θέμα του ενιαίου μισθολογίου.. υπάρχει ακόμα στο τραπέζι.». Επομένως, το ότι οι δημοσιογράφοι απεργούσαν λόγω του μισθολογίου τους, αυτό είναι μια πραγματικότητα. Μένει να εξεταστεί και αν ο χαρακτηρισμός προνομιούχος είναι μια πραγματικότητα. Ως προνομιούχος ορίζεται ο έχων προνόμια. Συνεπώς, όταν ένας κλάδος έχει ιδιαίτερο μισθολόγιο, και δη σε περίοδο που οι αποδοχές όλων των εργαζομένων αδιακρίτως συρρικνώνονται, θεωρείται ότι έχει προνόμιο. Άλλο είναι το ζήτημα αν για τον ευνοούμενο αυτό το προνόμιο θεωρείται μικρό ή μεγάλο. Προνόμιο, όμως, παραμένει έναντι των υπολοίπων που δεν καλύπτονται από το ιδιαίτερο μισθολόγιο. Συγκεκριμένα, ως γνωστόν με το ν. 4024/2011, ως αυτός ισχύει σήμερα, όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι υπήχθησαν στο ενιαίο μισθολόγιο, ενώ ορίστηκε ρητά ότι οι μισθολογικές προβλέψεις του Κεφαλαίου Β αυτού δεν μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο συλλογικών διαπραγματεύσεων (άρθρο 29 παρ. 4 του ν. 4024/2011). Ωστόσο στη διάταξη του άρθρου 32 παρ. 3 του ν. 4024/2011, όπως αυτή αντικαταστάθηκε με την παρ. 5 του άρθρου 1 της από Π.Ν.Π. (ΦΕΚ Α 268/ ) ορίζεται «Οι αποδοχές των δημοσιογράφων που απασχολούνται με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου στους φορείς που υπάγονται στο πεδίο εφαρμογής της παραγράφου του άρθρου 4 και του άρθρου 31 του νόμου αυτού καθορίζονται με κοινή απόφαση του Υπουργού Οικονομικών και του κατά 5

6 περίπτωση αρμόδιου Υπουργού, μετά από διαβούλευση με τις οικείες δημοσιογραφικές οργανώσεις.» Και αναρωτιέμαι ο καθορισμός των αποδοχών των δημοσιογράφων με ΚΥΑ μετά από διαβούλευση με τις οικείες δημοσιογραφικές οργανώσεις δεν αποτελεί προνόμιο έναντι των λοιπών δημοσίων υπαλλήλων που στερούνται καλώς ή κακώς, δεν αποτελεί αντικείμενο της παρούσας - της δυνατότητας συλλογικής διαπραγμάτευσης για καθορισμό των αποδοχών τους;; Και αναρωτιέμαι δεν είναι αλήθεια ότι έγιναν διαβουλεύσεις με τις οικείες δημοσιογραφικές ενώσεις τον Δεκέμβριο του 2012; Και αναρωτιέμαι δεν είναι αλήθεια ότι εξεδόθη ειδικώς για τις αποδοχές των δημοσιογράφων η υπ αριθμ. ΚΥΑ 2/17805/0022/ ; Και αναρωτιέμαι παρόλο που έγιναν όλες αυτές οι προσπάθειες δεν συνεχίστηκαν οι κινητοποιήσεις των δημοσιογράφων, διότι δεν ήταν ευχαριστημένοι (ιδ. ανωτέρω Ψήφισμα της ); Επομένως γιατί κατηγορούμαι ότι συκοφάντησα συναδέλφους μου, όταν εγώ απλώς εξέθεσα πραγματικά γεγονότα; (β) Τέλος ως προς την δήθεν παραβίαση του Κώδικα Δεοντολογίας και το Καταστατικό της ΕΣΗΕΑ είναι προφανές με βάση τα παραπάνω ότι δημοσιοποίησα την αλήθεια και μόνο, δεν διαστρέβλωσα γεγονότα και σίγουρα δεν εκτόξευσα εναντίον συναδέλφων μου ασύστατες κατηγορίες. Σε κάθε περίπτωση οι όποιες συνεντεύξεις και ανακοινώσεις μου έγιναν υπό την ιδιότητα μου ως κυβερνητικού εκπροσώπου και άσκησα συνταγματικά αναγνωρισμένο δικαίωμά μου, για το οποίο κακώς διώκομαι. Η άνω κατηγορία, πέραν από νομικώς και πειθαρχικώς παντελώς ανεπέρειστη, αντίκειται στο Σύνταγμα, δεδομένου ότι κατ άρθρο 60 παρ. 1 Σ «1. Οι βουλευτές έχουν απεριόριστο δικαίωμα της γνώμης και της ψήφου κατά συνείδηση», ενώ κατ άρθρο 61 παρ. 1 Σ «Ο βουλευτής δεν καταδιώκεται ούτε εξετάζεται με οποιονδήποτε τρόπο για γνώμη ή ψήφο που έδωσε κατά την άσκηση των βουλευτικών καθηκόντων του.» Σε κάθε περίπτωση και προς αποφυγή αναμενόμενων σχολίων ότι χρησιμοποιώ την πολιτική μου ιδιότητα για να μην ελεγχθώ πειθαρχικά, δηλώνω ότι δεν έχω κανένα πρόβλημα με το ότι ελέγχομαι πειθαρχικά. Είναι, όμως, ανάξιο να χρησιμοποιείται ως απειλή της διακοπής της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, που φέρεται να συνεπάγεται η διαγραφή από την ΕΣΗΕΑ, προκειμένου να εκβιαστεί Δημοσιογράφος, Βουλευτής και Υπουργός να μην εκφράζει τη γνώμη του, μόνο και μόνο επειδή ήταν δυσμενής για τη συνδικαλιστική ηγεσία της ΕΣΗΕΑ και να μου επιβάλλεται η ποινή της οριστικής διαγραφής επειδή 6

7 ως κυβερνητικός εκπρόσωπος, εκτελώντας τα καθήκοντά μου, όφειλα να αναγνώσω μια ανακοίνωση, που αποτύπωνε την πολιτική βούληση της κυβέρνησης. Ανεξαρτήτως δε όλων των ανωτέρω, όλες οι παραβιάσεις στοιχειωδών ελευθεριών και δικαιωμάτων μου, τις οποίες επικαλέστηκα και με το υπόμνημά μου ενώπιον του ΠΠΣ (δίωξη, κατηγορία και κρίση από το ίδιο όργανο, παραβίαση δικαιώματος υπεράσπισης, ορισμού συνηγόρου, εξέτασης μαρτύρων, εν γένει του δικαιώματος σε δίκαιη δίκη, καθώς και της ελευθερίας της έκφρασης), καθιστούν άκυρη την όλη διαδικασία και την εκκαλουμένη, η οποία, και ως εκ τούτου, πρέπει να εξαφανιστεί, κι εγώ να απαλλαγώ κάθε κατηγορίας. Συμπερασματικά των ανωτέρω η κατηγορία, η σε βάρος μου δίωξη και η όλη διαδικασία είναι άκυρες, ως αντίθετες στο Σύνταγμα και ως παντελώς αόριστες και ανυπόστατες, καθώς περιορίζονται να με χαρακτηρίσουν δυσμενώς και υβριστικώς, χωρίς να μου προσάπτουν απολύτως κανένα συγκεκριμένο πραγματικό περιστατικό, που να στοιχειοθετεί την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση συγκεκριμένου παραπτώματος που να προβλέπεται και να τιμωρείται από συγκεκριμένη διάταξη. Επομένως η εκκαλουμένη πρέπει να εξαφανιστεί. Β. Κακή εκτίμηση αποδείξεων και πραγματικών περιστατικών Το ΠΠΣ έλαβε υπόψη του την από ανακοίνωση καταγγελία του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΣΗΕΑ, τις σχετικές καταγγελίες υπ αριθμ. πρωτ. 1323/ και 1342/ αντίστοιχα των Μιμής Τουφεξή και Κώστα Μπετινάκη, καθώς και σχετικά δημοσιεύματα και άσκησε αυτεπάγγελτη πειθαρχική δίωξη. Επομένως, τα καταγγελλόμενα όφειλαν να αποδειχθούν και οι καταγγελίες δεν μπορούν να αποτελούν και αποδεικτικά μέσα. Ως προς τις μαρτυρικές καταθέσεις, που ελήφθησαν υπόψη σημειώνω, ως ισχυρίστηκα και με το απολογητικό μου υπόμνημα τα ακόλουθα: (α) Ο κ. Φιλιππάκης μου αποδίδει αποκλειστικώς το εξής: «..Δεν γνωρίζω αν είναι ο ίδιος, που έδωσε προφορικά ή έγγραφα εντολή για να πέσει μαύρο στην ΕΡΤ, αλλά θεωρώ ότι αφενός από το διάγγελμα που διάβασε στις , είχε 7

8 συμμετοχή στη λήψη της απόφασης..». Δηλαδή Έλληνας Δημοσιογράφος ισχυρίζεται ότι ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος, Μέλος της Βουλής των Ελλήνων, ο οποίος στο πλαίσιο της άσκησης των αρμοδιοτήτων του διάβασε ανακοίνωση της Κυβέρνησης, συμμετείχε εξ ορισμού στη λήψη της κυβερνητικής απόφασης, και πρέπει να κολαστεί για αυτό! Κι αυτό (καθώς και η απόφαση του ΠΠΣ, ότι εγώ ευθύνομαι για Νόμο και ΠΝΠ) δεν συνιστά παραβίαση του άρθρου 6 εδ. α του Κώδικα Δεοντολογίας της ΕΣΗΕΑ περί απαγόρευσης εκτόξευσης ασύστατων κατηγοριών!!! Αλλά ακόμη κι αν δεν συνιστά κάτι τέτοιο, είναι σαφές ότι ο κ. Φιλιππάκης βεβαίωσε αποκλειστικά ότι διάβασα μια ανακοίνωση της Κυβέρνησης, πράγμα που, βεβαίως, δεν μπορεί να απαγορεύεται από καμία διάταξη. Κατά συνέπεια, με βάση την κατάθεση Φιλιππάκη, απαλλαγή μου επιβαλλόταν και εσφαλμένως δεν απηλλάγην των αποδιδομένων σε εμέ κατηγοριών. (β) ο κ. Μπετινάκης καταθέτει κι αυτός γνώμες και απόψεις του και μου προσάπτει αποκλειστικά την κυβερνητική ανακοίνωση (την αναφέρει ως «διάγγελμα»). Ισχύουν τα προαναφερθέντα. Αξιοσημείωτο είναι πάντως ότι στην καταγγελία του ο κ. Μπετινάκης δηλώνει επί λέξει ότι «με παραπέμπει». Κυριολεκτικά εντυπωσιάζει αλγεινώς η άκυρη και παράνομη πειθαρχική διαδικασία. (γ) Ο κ. Τσαλαπάτης παραδέχεται ότι η ΕΡΤ έβριθε ρουσφετιών, τα οποία με κατηγορεί ότι ανακάλυψα όψιμα, πράγμα άσχετο προς την κρινόμενη υπόθεση. Στη συνέχεια παραπονείται για τις υπέρογκες αμοιβές δύο σταρ, τις οποίες λάμβαναν όταν εγώ δεν είχα καμία σχέση με την ΕΡΤ, όπως ο ίδιος παραδέχεται, πράγμα, όπως, επίσης άσχετο με την κρινόμενη υπόθεση. Μετά με κατηγορεί για επιλεκτική μνήμη, διορισμούς (χωρίς να αναφέρει κανένα συγκεκριμένο), κατάθεση τροπολογίας άσχετης με την υπόθεση, υπογραφή Κ.Υ.Α. άσχετης προς την υπόθεση (μάλιστα αναφέρεται και σε επίορκους συνδικαλιστές, αλλά υποψιάζομαι ότι σε αυτόν επιτρέπεται να εκφράζεται έτσι και δεν κινδυνεύει με πειθαρχική δίωξη), τη μετεκπαίδευσή μου (!) και «γκεμπελική έμπνευση» (υποψιάζομαι και πάλι ότι το Καταστατικό και ο Κώδικας Δεοντολογίας της ΕΣΗΕΑ δεν εφαρμόζονται στον εν λόγω κύριο, ειδάλλως αποτελεί μυστήριο το γιατί το ΠΠΣ δεν έχει ασκήσει ακόμη δίωξη εναντίον του, έστω κατ επίφαση τήρησης της αρχής της ίσης μεταχείρισης των μελών της Ένωσης!). 8

9 Εν πάση περιπτώσει, εν μέσω των άσχετων με την υπόθεση ασυναρτησιών του, ο κ.τσαλαπάτης παραδέχθηκε κάτι σημαντικό: Ότι όντως οι δημοσιογράφοι έχουν ιδιαίτερο μισθολόγιο και έχουν εξαιρεθεί του ενιαίου. Από τα παραπάνω προκύπτει ότι καμία από τις πράξεις για τις οποίες κατηγορούμαι δεν αποδείχθηκε. Ακόμα και στο λεγόμενο κατά τους μάρτυρες διάγγελμα η όποια αναφορά γινόταν στο «φαινόμενο» ΕΡΤ και ουδόλως στρεφόταν κατά των δημοσιογράφων. Η ανακοίνωση, που ως Κυβερνητικός Εκπρόσωπος, ανέγνωσα αναφερόταν σε τεράστια περιουσία της ΕΡΤ που δεν αξιοποιείτο, σε έξι λογιστήρια που δεν επικοινωνούν μεταξύ τους, σε αδιαφάνεια διαχείρισης των συμβάσεων και του υλικού της ΕΡΤ. Το ίδιο το ΠΠΣ με την εκκαλουμένη επιβεβαιώνει τα ανωτέρω αναφερόμενο το ίδιο σε παράδειγμα προέδρου ΕΡΤ, δημοσιογράφου, που είχε συμφωνήσει να λάβει ειδική αποζημίωση δρχ. μετά την αποχώρηση του από την ΕΡΤ, σε κακουργηματικές πράξεις στελεχών της ΕΡΤ σχετικά με την οικονομική διαχείριση, σε υπέρογκες αμοιβές επίορκων μελών της δημοσιογραφικής οικογένειας καταλήγοντας ότι η ΕΡΤ δεν αποτελούσε εξαίρεση, αντίθετα μάλιστα είχε εξέχουσα θέση, σε όλο τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, όπου η λεηλασία του δημόσιου χρήματος, κυριαρχούσε. Παρόλα αυτά, όμως, σε εμένα επιβλήθηκε η ποινή της οριστικής διαγραφής από την ΕΣΗΕΑ, ενώ η από ανακοίνωση που ανέγνωσα δεν περιείχε καμία αναφορά για τους δημοσιογράφους κι ενώ αποδείχτηκε κατά τα υπό Α ανωτέρω αναφερθέντα ότι δεν συκοφάντησα δημοσιογράφους. Επομένως, κι εξ αυτού του λόγου η εκκαλουμένη πρέπει να εξαφανιστεί. Γ. Έλλειψη αιτιολογίας, άλλως ανεπαρκή αιτιολόγηση, της εκκαλουμένης Κατά τη διάταξη του άρθρου 21 του Εσωτερικού Κανονισμού των Πειθαρχικών Συμβουλίων της Ενώσεως Συντακτών Η.Ε.Α. «Η πειθαρχική απόφαση πρέπει να στηρίζεται σε αποδεδειγμένα πραγματικά γεγονότα και όχι σε απλές υπόνοιες και να είναι πλήρως αιτιολογημένη, τόσο στην περίπτωση της ενοχής, όσο και στην επιβολή ή επιμέτρηση ποινής». Εν προκειμένω με την εκκαλουμένη μου αποδίδονται πειθαρχικά παραπτώματα χωρίς να υπάρχει καμία αναφορά στα πραγματικά περιστατικά που στοιχειοθετούν κάθε πειθαρχικό παράπτωμα, ούτε να αναφέρεται ο χρόνος και τρόπος τέλεσης τους κατά παράβαση και του άρθρου 22 του άνω Κανονισμού. 9

10 Επίσης, η εκκαλουμένη με έκρινε «..προφανώς συνεργό(ς) και συνυπεύθυνο(ς), ως αρμόδιο(ς) υπουργό(ς), συμμετέχοντα στις κυβερνητικές αποφάσεις». Έτσι, όμως πέραν του ότι το ΠΠΣ προέβη σε υπέρβαση εξουσίας, τα ανωτέρω δεν έχουν καμία σχέση με τα αποδιδόμενα σε εμένα πειθαρχικά παραπτώματα. Αμέσως πιο κάτω αναφέρεται στην εκκαλουμένη «Ανέλαβε μάλιστα να αντιμετωπίσει την εξαγρίωση των πολιτών με την ευτελή μέθοδο της διαστρέβλωσης της πραγματικότητας. Στο στόχαστρο το σύνολο των εργαζομένων με την πλήρη και γενική κατασυκοφάντηση, όπως στο κατηγορητήριο αναφέρεται, αλλά και από τους περισσότερους μάρτυρες υπογραμμίστηκε.». Η παραπομπή στο κατηγορητήριο και η αναφορά γενικά και αόριστα στις μαρτυρικές καταθέσεις δεν συνιστά επαρκή αιτιολογία, αφού δεν αιτιολογείται ποιο από τα αποδιδόμενα σε εμένα πειθαρχικά παραπτώματα έχει συντελεστεί και με ποιες πράξεις. Τέλος, η εκκαλουμένη καταλήγει «ότι ο δημοσιογράφος Σίμος Κεδίκογλου, κυβερνητικός εκπρόσωπος, επέλεξε να υπηρετήσει την πολιτική σκοπιμότητα, διαστρεβλώνοντας την αλήθεια, κατασυκοφαντώντας μεταξύ άλλων και το σύνολο των εργαζομένων στην ΕΡΤ δημοσιογράφων. Και μάλιστα η απαράδεκτη αυτή στάση του εκδηλώθηκε με παραγνώριση του γεγονότος ότι εκείνοι την ώρα όλοι βρίσκονταν σε τραγική κατάσταση, αφού έχαναν την εργασία τους, και περνούσαν στην ανεργία, με οξύ πρόβλημα επιβίωσης για τους ίδιους και τις οικογένειές τους. Στο πλαίσιο ενός ιδιότυπου εθνικού κανιβαλισμού, που αδίστακτα ακολουθείται, με θύματα εκατομμύρια ανθρώπους.«για την έξοδο από την κρίση» Έτσι, ήλθε κατ εξακολούθηση σε πλήρη αντίθεση με όσα το Καταστατικό και ο Κώδικας Δεοντολογίας της ΕΣΗΕΑ επιβάλλουν στα μέλη της Ενώσεως, ιδιότητα την οποία εκείνος δεν αποποιήθηκε. Αλλά και με καταφανή αναλγησία, βαναυσότητα, παραβίασε στοιχειώδεις αρχές της επιβαλλόμενης κοινωνικής ηθικής». Η άνω αιτιολογία είναι παντελώς αόριστη και γενικόλογη για άλλη μια φορά. Αναφέρεται σε κατ εξακολούθηση πλήρη αντίθεση μου με όσα το Καταστατικό και ο Κώδικας Δεοντολογίας της ΕΣΗΕΑ προβλέπει, ενώ εγώ ελέγχομαι πειθαρχικά για συγκεκριμένα πειθαρχικά παραπτώματα, για τα οποία όφειλε το ΠΠΣ να ελέγξει αν πληρούται η υποκειμενική και η αντικειμενική τους υπόσταση και σε καταφατική περίπτωση να επιβάλει την ανάλογη ποινή. Η απόφαση για το κλείσιμο της ΕΡΤ ήταν πολιτική απόφαση. Στην σχετική ανακοίνωση που ανέγνωσα ως κυβερνητικός εκπρόσωπος δεν υφίσταται καμία αναφορά για τους δημοσιογράφους. Υπήρχε αναφορά για την αδιαφάνεια και κατασπατάληση δημόσιου χρήματος στην ΕΡΤ, γεγονότα που και το ΕΟΔ και το ίδιο 10

11 το ΠΠΣ αποδέχεται και δεν αμφισβητεί. Άρα δεν υπάρχει καμία διαστρέβλωση της αλήθειας. Στην άνω ανακοίνωση ελλείπει οιαδήποτε αναφορά για τους δημοσιογράφους και τις αποδοχές τους. Εφόσον, όμως, δεν υπάρχει καμία αναφορά για τους δημοσιογράφους, επομένως αποκλείεται να τους συκοφάντησα. Έτσι, όμως, η εκκαλουμένη λόγω της έλλειψης, άλλως ανεπαρκούς αιτιολόγησης της πάσχει ακυρότητα λόγω παράβασης των καταστατικών διατάξεων των άρθρων 21 και 22 του Εσωτερικού Κανονισμού των Πειθαρχικών Συμβουλίων της Ενώσεως Συντακτών Η.Ε.Α. Και τούτο, διότι η εκκαλουμένη δεν κατορθώνει να κρύψει ότι δεν διώκομαι και τιμωρούμαι επειδή παραβίασα κάποια Διάταξη ή Κανονισμό, αλλά αποκλειστικώς και μόνο επειδή τόλμησα να έχω και να εκφράσω άποψη διάφορης αυτής της συνδικαλιστικής ηγεσίας της Ε.Σ.Η.Ε.Α. Γ ι α τ ο υ ς λ ό γ ο υ ς α υ της ο ύ ς επιφυλασσόμενος κάθε δικαιώματός μου, καθώς και κάθε αξίωσής μου κατά παντός φυσικού ή νομικού προσώπου α ι τ ο ύ μ α ι την εξαφάνιση της εκκαλουμένης και την απαλλαγή μου από κάθε κατηγορία. Αθήνα, 14 Αυγούστου 2013 Ο εκκαλών 11