ευ λο γη µε νος ο ερ χο µε νος εν ο νο µα

Transcript

1 28 Ὀκτωβρίου ΤΗΣ ΦΩΤΟΦΟΡΟΥ ΣΚΕΗΣ ΤΗΣ ΥΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΚΑΙ ΑΕΙΑΡΘΕΝΟΥ ΑΡΙΑΣ. Ἑθνικὴ ἑορτὴ ἐπὶ τῷ νικηφόρῳ τῶν Ἑλλήνων ἐν Βορείῳ Ἠπείρῳ πολέμῳ (1940). Ν ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ ΚΗ ΟΡΘΡΟΣ Ἦχος α Θε ος Κυ ρι ος και ε πε φα νεν η µιν ευ λο γη µε νος ο ερ χο µε νος εν ο νο µα τι Κυ ρι ου Στίχος 1. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ. ( Τό ὡς ἄνω ) Στίχος 2. άντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με, καὶ τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς. Θε ος Κυ ρι ος και ε πε φα νεν η µιν ευ λο γη µε νος ο ερ χο µε νος εν ο νο µα τι Κυ ρι ου Στίχος 3. αρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καὶ ἔστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν. ( Τό ὡς ἄνω ) 1

2 Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α'. Τῆς ἐρήμου πολίτης. Της Σκε πης σου αρ θε νε α νυ µνου µεν τας χα ρι τας ην ως φω το φο ρον νε φε ε ε λην ε φα πλοι οις υ περ εν νοι αν και σκε πεις τον λα ον σου νο ε ρως εκ πα σης των εχ θρων ε πι βου λης Σε γαρ σκε ε πην και προ στα τιν και βο η θον κε κτη µε θα βο ων τες σοι δο ξα τοις µε γα λει οις σου Α γνη δο ξα τη θει α Σκε πη σου δο ξα τη προς η µας σου προ µη όξα. τὸ ὡς ἄνω. θει α α Α α χρα αν τε 2

3 Καὶ νῦν... Ἦχος Γα Γ Θε ο το κε Α ει παρ θε νε την α γι αν σου ου Γ Σκε ε πην δι ης πε ρι σκε πεις τους εις σε ελ πι ζον τας κρα ται αν τω Ε θνεισου κα τα φυ γην Γ ε δω ω ρη η η σω ο τι ως πα λαι και νυν θαυ µα στως η µας ε σω σας ως νο η τη νε φε λη τον σον λα ον πε ρι βα α λου Γ σα δι ο δυ σω που µεν σε ει ρη νην τη πο λι τει α σου Γ δω ρη σαι και ταις ψυ χαις η µων το µε γα α ε λε ο ο ο ος 3

4 ετὰ τὴν α Στιχολογίαν, Κάθισμα. Ἦχος α. Τὸν τάφον σου Σωτήρ. Τὴν Σκέπην σου Ἁγνή, τὴν ἁγίαν ὑμνοῦμεν, τὴν σκέπουσαν ἡμᾶς, ἐν παντὶ καὶ φρουροῦσαν, οὓς κλῆρόν σου ἀνέδειξας, καὶ μερίδα ἀπόλεκτον, ἀγαθότητι, καὶ μητρικῇ συμπαθείᾳ. Ἀλλὰ έσποινα, καὶ ἐν μελλούσῃ ἀνάγκῃ, ἡμᾶς διαφύλαττε. (ὶς) ετὰ τὴν β Στιχολογίαν, Κάθισμα. Ἦχος δ. Ταχὺ προκατάλαβε. Ἐξέστη ὡς ἔβλεψεν, ἐν Βλαχερνῶν τῷ ναῷ, Ἀνδρέας ὁ Ὅσιος, σὲ ἐφαπλούσαν ἡμῖν, τὴν θείαν Ἐσθῆτά σου, οὖσαν ἐκεῖσε Κόρη, ἱερῶς τηρουμένην, πᾶσι δὲ φανεροῦσαν, τῆς σῆς σκέπης τὴν χάριν, δι ἧς σκέπεις καὶ σῴζεις ἡμᾶς πάσης θλίψεως. (ὶς) ετὰ τὸν ολυέλεον, Κάθισμα. Ἦχος πλ. δ. Τὴν Σοφίαν καὶ Λόγον. Τὴν ἁγίαν σου Σκέπην καὶ θαυμαστήν, ἣν ἐτύπου νεφέλη ἡ νομική, ἁπλοῦσα ἐκάστοτε, περιβάλλεις τὸ Ἔθνος σου, προσατενίζον Κόρη, τῇ σῇ ἀγαθότητι, καὶ τὴν βοήθειάν σου ἀεὶ ἐκδεχόμενον, ἣν δίδου Θεοτόκε, καὶ ἐχθρῶν τὴν μανίαν, ἀπότρεπε πάντοτε, ἀφ ἡμῶν τῶν 4

5 ὑμνούντων σου, τῶν θαυμάτων τὸ μέγεθος, πρεσβεύουσα τῷ σῷ Υἱῷ καὶ Θεῷ, τῶν πταισμάτων δοῦναι ἡμῖν ἄφεσιν, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ, τὴν πάμφωτον Σκέπην σου. ( ίς) 5

6 Β Εκ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ ΚΗ ΟΡΘΡΟΣ Τὸ α Ἀντίφωνον τοῦ δ Ἤχου. Ἦχος νε ο τη το ος µου πολ λα α πο λε µει µε πα θη αλλ αυ τος αν τι λα βου και σω σον Σω τηρ µου Β ίς Οι µι σουν τες Σι ων αι σχυν θη τε α πο του Κυ ρι ου ως χορ τος γαρ πυ ρι ε σε σθε α πε ξη ραµ µε νοι Β ίς ο ξα α τρι και Υι ω και Α γι ω νευ µα τι Β Α γι ω νευ µα τι πα σα ψυ χη ζω Β ου ου ται και κα θαρ σει υ ψου ται λαµ πρυ νε 6

7 Β ται τη Τρι α δι κη ο να α δι ι ε ρο κρυ φι ως Β Και νυν και α ει και εις τους αι ω νας τον αι Β ω νων α µην Α γι ω νευ µα τι α να βλυ υ ζει τα Β της χα α ρι τος ρει θρα αρ δευ ο ον τα α πα σα ντην κτι ι σιν προς ζω ο γο νι ι αν ροκείµενον. Ἦχος δ. νη σθη η σο µαι του ο νο µα τος σου ( ίς ) εν πα ση γε νε α και γε νε α Στιχ. Σκεπασθήσομαι ἐν τῇ σκέπῃ τῶν πτερύγων σου. 7

8 Τό τρίτον. Του ο νο µα το ος σου εν πα ση γε νε α και γε νε α µνη σθη σο µαι αι αι αι αι 8

9 Τάξις Εὐαγγελίου τοῦ Ὄρθρου. ᾶσα νοὴ Αἰνεσάτω. Ὁ ιάκονος: Τοῦ Κυρίου δεηθῶµεν Ν Ὁ Χορός: Κυ ρι ε ε λε η σον Ὁ Ἱερεύς: Ὅτι Ἅγιος εἶ ὁ Θεὸς ἡµῶν,... Ὁ Χορός: 3 Α µη 3 ην 3 3 α α α Κυ υ ρι ον Τὸ τρίτον σα πνο η αι νε σα τω τον (ίς) Αι νε σα τω πνο η πα σα τον Κυ ρι ο ο ον Ὁ ιάκονος: Καὶ ὑπὲρ τοῦ καταξιωθῆναι.. Ὁ χορός: Ν Κυ ρι ε ε λε η σον Κυ ρι ε ε λε η σον Κυ ρι ε ε λε η σον 9

10 Ὁ ιάκονος: Σοφία. Ὀρθοί, ἀκούσωµεν τοῦ ἁγίου Εὐαγγελίου. Ὁ Ἱερεύς: Εἰρήνη πᾶσι. Ὁ Χορός: Και τω πνευ µα τι σου Ὁ Ἱερεύς: Ἐκ τοῦ κατὰ (...) Ἁγίου Εὐαγγελίου τὸ ἀνάγνωσµα. ὁ Χορός: ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ ΚΗ ΟΡΘΡΟΣ Ὁ ιάκονος: ρόσχωµεν. ο ξα σοι Κυ ρι ε δο ξα σοι Ὁ Ἱερεύς: ( Ἀνάγνωσις Εὐαγγελίου τοῦ Ὄρθρου ) Ὁ Χορός: όξα Σοι, Κύριε, δόξα Σοι. Ὁ Ν ψαλµός χῦµα. Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός Σου, καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου. Ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω, καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστι διαπαντός. Σοὶ μόνῳ ἥμαρτον, καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν Σου ἐποίησα. Ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις Σου, καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί Σε. 10

11 Ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καὶ ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησας τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια τῆς σοφίας Σου ἐδήλωσάς μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ, καὶ καθαρισθήσομαι πλυνεῖς με, καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν Σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου, καὶ πάσας τὰς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. ὴ ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου Σου, καὶ τὸ νεῦμά Σου τὸ Ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου Σου, καὶ πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. ιδάξω ἀνόμους τὰς ὁδούς Σου, καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ Σὲ ἐπιστρέψουσι. 11

12 Ῥῦσαί με ἐξ αἱμάτων, ὁ Θεός, ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τὴν δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν Σου. Ὅτι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσία τῷ Θεῷ, πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεὸς οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ Σου τὴν Σιών, καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφορὰν καὶ ὁλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν Σου μόσχους. 12

13 Ἦχος ι ο ξα α τρι και Υι ω και Α γι ω νευ µα τι Ταις της Θε ο το ο κου πρε σβει αις ε ε λε η µον ε ξα λει ψον τα πλη θη των ε µω ων εγ κλη µα των Και νυν και α ει και εις τους αι ω νας των αι ω νων α µην Ταις της αν α χρα αν του πρε σβει αις ε ε λε η µον ε ξα λει ψον τα πλη θει των ε µω ων εγ κλη µα των 13

14 Εἶτα τό Ἰδιόµελον. Ἦχος α Ε λε η σον µε ο Θε ος κα τα το µε γα ε λε ος σου και κα τα το πλη θος των οι κτοιρ µων σου ε ξα λει ψον το α νο ο µη µα α α α µου Ση µε ρον η πα νυ υ µνη το ο ος α αρ θε ε ε νος την φω ταυ γη αυ της Σκε ε πην ε φα πλω ω ω ω σα α α α σα τοις πι στοις α ρι δη Κ η η η λως ε δη Κ η λω ω ω ω σε την πλου σι αν αυ τη η ης ε ευ νοι οι οι αν εν ευ και ρι ι ι 14

15 ι αι αις και θλι ψε ε ε σι ο ο Κ Γ Γ ο θεν την χα ριν αυ τη Κ η ης αι νου ουν τες οι παρ αυ τη η ης σκε ε ε πο ο ο ο ο µε νοι εν ευ φρο συ υ υ υ νη η βο ο Κ ο η σω ω ω µεν χαι αι αι ρε Κε χα ρι τω ω µε ε νη η η Θε ε ε ε ο ο Κ το ο ο ο κε η σω ζου σα το Γε ε ε νος η η η µων και α σφα λως πε ε ε ρι ε ε ε ε ε που ου ου ου σα και ο δη γου σα εις ο δο ον σω τη ρι ο ο ο ο ον 15

16 Εἶτα ψάλλονται οἱ παρόντες δύο Κανόνες τῆς Θεοτόκου. Κανὼν πρῶτος, Ὠδὴ α. Ἦχος δ. Ὁ Εἱρμός. Ἀνοίξω τὸ στόμα μου καὶ πληρωθήσεται πνεύματος, καὶ λόγον ἐρεύξομαι τῇ βασιλίδι ητρί, καὶ ὀφθήσομαι, φαιδρῶς πανηγυρίζων, καὶ ᾄσω γηθόμενος, ταύτης τὰ θαύματα. (ίς) Στίχ. Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς. Σοφίαν παράσχου μοι, ὡς τοῦ Θεοῦ μήτηρ Ἄχραντε, καὶ λόγον μοι δώρησαι, ἵνα ὑμνήσω φαιδρῶς, τὰ θαυμάσια τῆς σῆς ἁγίας Σκέπης, δι ἧς σκέπεις πάντοτε, τοὺς σὲ γεραίροντας. Στίχ. Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς. Ὑψόθεν ἐφήπλωσας, τὴν ἀστραπόμορφον Σκέπην σου, νεφέλην ὡς πάμφωτον καὶ κατεκάλυψας, οὐ τῶν πόλεων, τὴν βασιλίδα μόνον, ἀλλ ἅπαν τὸ Ἔθνος σου τὸ χριστεπώνυμον. Στίχ. Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς. Ἑώρακε πάλαι σε, ἐν ἀπορρήτῳ θεάματι, Ἀνδρέας ὁ Ὅσιος ἐν Βλαχερνῶν τῷ ναῷ, περισκέπουσαν, Ἁγνὴ τῇ ἀναπτύξει, τῆς θείας Ἐσθῆτός σου, κόσμου τὰ πέρατα. 16

17 Στίχ. Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς. Ἰσχὺν ἀπροσμάχητον, τὸ τοῦ σοῦ Ἔθνους στρατόπεδον, λαβὸν ἐκ τῆς Σκέπης σου, κατετροπώσατο, ἐχθρῶν φάλαγγας, καὶ ἦρε λαμπρὰν νίκην διὸ μέλπει έσποινα, τὰ μεγαλεῖα σου. 17

18 Κανὼν δεύτερος. Ὠδὴ α'. Ἦχος πλ. δ. Ἁρματηλάτην Φαραώ. Στίχ. Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς. Σκέπη τοῦ κόσμου καὶ θερμὴ ἀντίληψις, αρθενομῆτορ Ἁγνή, ἡ τὸν Θεὸν Λόγον, ἀπορρήτως τέξασα, τῇ σῇ πλουσίᾳ χάριτι, τράνωσόν μου τὴν γλῶσσαν, ᾀσματικῶς μεγαλύνοντος, τὴν πανυπερθαύμαστον Σκέπην σου. Στίχ. Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς. Κεκοσμημένη κροσσωτοῖς τοῦ νεύματος, ὡς βασιλὶς τοῦ παντός, καὶ ὑπὲρ ἡλίου, τάς αὐγὰς ἀστράπτουσα, ὡράθης καὶ ἐφήπλωσας, νοερῶς τὴν σὴν Σκέπην, καὶ τὸν λαόν σου ἐσκέπασας, τὸν εἰς σὲ αρθένε ἐλπίζοντα. όξα... Ἐτύπου πάλαι τὴν ἁγίαν Σκέπην σου, νεφέλη ἡ νομική, ἡ τοῦ μαρτυρίου, τὴν σκηνὴν καλύπτουσα καλύπτεις γὰρ ἑκάστοτε, καὶ δροσίζεις καὶ θάλπεις, τὴν Ἐκκλησίαν ανάμωμε, τῇ ἐπισκιάσει τῆς Σκέπης σου. 18

19 Καὶ νῦν... ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ ΚΗ ΟΡΘΡΟΣ λήρης φωτὸς πλήρης ἐλέους έσποινα, ἐν Βλαχερνὼν τῷ ναῷ, μυστικῶς ἐπέστης, καὶ λαμπρῶς ὑπέδειξας, τῆς πρὸς ἡμᾶς εὐνοίας σου, τὴν ἐξαίρετον χάριν, τῇ ἀναπτύξει τῆς Σκέπης σου ὅθεν κατὰ χρέος ὑμνοῦμεν σε. 19

20 Κανὼν πρῶτος. Ὠδὴ γ. Ἦχος δ. Ὁ Εἱρμός. Τοὺς σοὺς ὑμνολόγους Θεοτόκε, ἡ ζῶσα καὶ ἄφθονος πηγὴ, θίασον συγκροτήσαντας πνευματικόν, στερέωσον, καὶ ἐν τῇ θείᾳ σκέπῃ σου, στεφάνων δόξης ἀξίωσον. (ίς) Στίχ. Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς. ηγὴ εὐφροσύνης οὐρανίου, ἡ Σκέπη σου ἡ φωτοειδής, ὑπάρχει αναμώμητε, τοῖς θλίψεσι παλαίουσι, χάριν ἀεὶ καὶ ἔλεος, καὶ σωτηρίαν βραβεύουσα. Στίχ. Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς. Ἀρχῆθεν ἡμᾶς δι εὐσπλαγχνίαν, ὡς Ἔθνος αρθένε ἐκλεκτόν, ἔθου ὑπὸ τὴν Σκέπην σου, καὶ ξένα καὶ παράδοξα, πάλαι καὶ νῦν ἐνήργησας, ἡμᾶς κινδύνων ἐξαίρουσα. Στίχ. Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς. Ῥημάτων Ἀνδρέου τοῦ Ὁσίου, ἀκούσας αρθένε εὐλαβῶς, ὁ θεῖος Ἐπιφάνιος, εἶδέ σε περισκέπουσαν, λαὸν τὸν χριστεπώνυμον, ὡς βασιλίδα οὐράνιον. Στίχ. Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς. 20

21 Θαυμάτων τῆς Σκέπης σου τῆς θείας, ὁρῶντες αρθένε τὴν πληθύν, ἃ ἐνεργεῖς ἑκάστοτε, ἡμῶν εἰς περιποίησιν, χαριστηρίους αἴνους σοι, Ἑλλήνων παῖδες προσάγομεν. 21

22 Κανὼν δεύτερος.ἦχος πλ. δ. Ὁ στερεώσας κατ ἀρχάς. Στίχ. Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς. Ἡ Σκέπη σου ἡ παμφαής, φωτὸς αὐλοῦ βολίδας, ἀπαυγάζουσα ἀεὶ Θεοτόκε, διαλύει τῶν ἐχθρῶν, τὰ ζοφερὰ βουλεύματα, τῶν δὲ πιστῶν εὐφραίνει, τάς διανοίας τῇ δόξῃ σου. Στίχ. Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς. Νόμον ἐπλήρωσας Ἁγνή, τεκοῦσα ἀνερμηνεύτως, τὸν λαλήσαντα ροφήταις ἐν τύποις, καὶ φωτὸς τοῦ νομικοῦ, πλήρωμα κόσμῳ δείξαντα, τὴν φωταυγῆ σου Σκέπην διὸ ὑμνοῦμεν τὴν δόξαν σου. όξα... ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ ΚΗ ΟΡΘΡΟΣ Ὑπὸ τὴν Σκέπην σου Ἁγνή, προστρέχομεν μετὰ πόθου, ὡς νοσσία καθ ἑκάστην ἡμέραν ὅθεν σκέπασον ἡμᾶς, ἐκ τῶν βελῶν τοῦ ὄφεως, εἰρήνην δωρουμένη, ἡμῖν καὶ βίου ἀσφάλειαν. Καὶ νῦν... υρίων πρόξενος καλῶν, τεκοῦσα τὸν Θεὸν Λόγον, ἀνεδείχθης τῶν ἀνθρώπων τῷ γένει, καὶ μυρίων ἀναγκῶν, καὶ πειρασμῶν καὶ θλίψεων, λυτροῦσαι τῇ σῇ Σκέπῃ, τοὺς σὲ αρθένε γεραίροντας. 22

23 Κάθισμα. Ἦχος γ. Θείας πίστεως. Σκέπη πέφηνας, καὶ σωτηρία, καὶ ἀντίληψις, καὶ προστασία, τῶν Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων ανύμνητε ὅθεν τὴν Σκέπην τὴν σὴν μεγαλύνομεν, καὶ τὴν θερμὴν προστασίαν κηρύττομεν, Κόρη αναγνέ, ἡ σκέπουσα τάς ψυχὰς ἡμῶν, ἐκ πάσης ἐπιθέσεως τοῦ δράκοντος. (ίς) 23

24 Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ. Τῇ ὑπερμάχῳ. Ὥσπερ νεφέλη ἀγλαῶς ἐπισκιάζουσα, τῆς Ἐκκλησίας τὰ πληρώματα ανάχραντε, ἐν τῇ πόλει πάλαι ὤφθης τῇ Βασιλίδι. Ἀλλ ὡς σκέπη τοῦ λαοῦ σου καὶ ὑπέρμαχος, περισκέπασον ἡμᾶς ἐκ πάσης θλίψεως, τοὺς κραυγάζοντας Χαῖρε Σκέπη ὁλόφωτε. Ὁ Οἶκος. Ἄνωθεν ἐφαπλοῦσα, τὴν ἁγίαν σοῦ Σκέπην, αρθένε Θεοτόκε αρία, σκέπεις καὶ σῴζεις τὸν σὸν λαόν, καθ ὥραν σε Ἁγνὴ ἐπιβοώμενον νῦν δὲ σου τὰ θαυμάσια, εὐγνωμόνως ὑμνεῖ κραυγάζων Χαῖρε τοῦ κόσμου ἡ Σωτηρία Χαῖρε Ἑλλάδος ἡ προστασία. Χαῖρε τῶν Ἀγγέλων παράδοξον θέαμα Χαῖρε τῶν ἀνθρώπων ἀκλόνητον ἔρεισμα. Χαῖρε ήτηρ Ἀειπάρθενος τοῦ αντάνακτος Χριστοῦ. Χαῖρε σκέπη καὶ ἀντίληψις τοῦ λαοῦ σου τοῦ πιστοῦ. Χαῖρε ὅτι ἐφάνης σκέπουσα τὸ σὸν Ἔθνος. 24

25 Χαῖρε ὅτι παρέχεις νίκας τῷ στρατοπέδῳ. Χαῖρε πηγὴ πλουσίας χρηστότητος. Χαῖρε λαμπὰς Θεοῦ ἀγαθότητος. Χαῖρε δι ἧς τοὺς ἐχθροὺς ἐκνικῶμεν. Χαῖρε πρὸς ἣν καθ ἑκάστην βοῶμεν Χαῖρε Σκέπη ὁλόφωτε. Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν Τῇ ΚΗ τοῦ αὐτοῦ μηνός, νήμη τῶν Ἁγίων αρτύρων Τερεντίου καὶ Νεονίλλης, καὶ τῶν τέκνων αὐτῶν, Νιτᾶ, Σαρβίλου, Ἱέρακος, Θεοδούλου, Φωκᾶ, Βήλη καὶ Εὐνίκης. Στίχοι. Σὺν ἑπτὰ τέκνοις ἡ δυὰς τῶν συζύγων Τιμὴν τομὴν ἡγεῖτο τὴν ἐκ τοῦ ξίφους. ειρὴν ὀγδοάτῃ γε Τερέντιος εἰκάδι κάρθη. Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, νήμη τοῦ Ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Στεφάνου τοῦ Σαββαΐτου, τοῦ καὶ Ἐπισκόπου γενομένου. Στίχοι. Ἐπώνυμος Στέφανος οὐ φορεῖ στέφους, Ὃ πρακτικὴ χεὶρ ἀρετῆς πλέκειν. Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, νήμη τῶν Ἁγίων αρτύρων Τερεντίου, Ἀφρικανοῦ, αξίμου, αμπηΐου, καὶ ἑτέρων τριάκοντα ἕξ. 25

26 Στίχοι. Τέμνουσι Τερέντιον, ὃς βλύσας γάλα, Ἐδειξε καινὸν καὶ τετμημένος τέρας. Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, νήμη τοῦ Ὁσίου ατρὸς ἡμῶν Φιρμιλιανοῦ Ἐπισκόπου Καισαρείας, καὶ ελχίωνος σοφιστοῦ, πρεσβυτέρου Ἀντιοχείας, οἵτινες καθεῖλον αῦλον τόν Σαμοσατέα. Στίχοι. Εἰρηνικῶς θνῄσκουσιν εἰρήνης τέκνα, Φιρμιλιανὸς καὶ σὺν αὐτῷ ελχίων. Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, νήμη τῆς Ἁγίας Φεβρωνίας, θυγατρὸς Ἡρακλείου Βασιλέως καὶ τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Κυριακοῦ, τοῦ φανερώσαντος τὸν τίμιον Σταυρὸν ἐπὶ τῆς Βασιλείας Κωνσταντίνου τοῦ εγάλου καὶ Ἑλένης, τῆς αὐτοῦ μητρός. Στίχοι. ίξας ἐλαίῳ, Κυριακὲ παμμάκαρ, Σὸν αἷμα σεπτόν, μῖγμα καινὸν εἰργάσω. Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ μήτηρ τοῦ Ἁγίου Κυριακοῦ Ἄννα, λαμπάσι φλεχθεῖσα καὶ ξεσθεῖσα, ἐτελειώθη. Στίχοι. Φλεχθεῖσα σάρκα άρτυς Ἄννα λαμπάσιν, Ἀειφανὴς ὑπῆρξε λαμπὰς Κυρίου. 26

27 νήμη τοῦ Ὁσίου ατρὸς ἡμῶν, Ἀθανασίου ατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως τοῦ ἐν τῷ Ἄθω ἀσκήσαντος. Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, νήμη τῶν Ἁγίων ἐνδόξων τεσσάρων Νεομαρτύρων Ἀγγελῆ, ανουήλ, Γεωργίου καί Νικολάου, τῶν ἐν Ῥεθύμνῃ τῆς Κρήτης μαρτυρησάντων ἐν ἔτει αωκδ (1824). Στίχοι. Τετράς στεῤῥῶς ἤθλησε Νεομαρτύρων Καί δόξης ἠξίωται ὑπερκοσμίου. Εἰκάδι ὀγδοάτῃ τετρακτύν τάμον Ἀεθλοφόρων. Τῇ ΚΗ τοῦ αὐτοῦ μηνὸς τὴν ἀνάμνησιν ἑορτάζομεν τῆς Σκέπης τῆς Ὑπεραγίας εσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ Ἀειπαρθένου αρίας, τῆς πάντοτε καὶ κατ ἐξαίρετον τρόπον σκεπούσης τὸ εὐσεβὲς ἡμῶν Ἔθνος, ὡς πάλαι ἔσκεπε τὴν Βασιλίδα τῶν πόλεων. Στίχοι. Σκέπη σου, Ἁγνή, σκέπεις καὶ περιθάλπεις Τοὺς πίστει ἀφορῶντας πρὸς σέ, αρθένε. ητρὸς Θεοῖο Σκέπη Ἑλλάδα θειόφρονα καλύπτει. 27

28 Ταῖς τῆς ἀχράντου ητρός σου πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ διαφύλαξον ἡμᾶς ἐξ ὁρατῶν καὶ ἀοράτων ἐχθρῶν καὶ σῶσον τάς ψυχὰς ἡμῶν. Ἀμήν. 28

29 ᾨδὴ α' Β Καταβασίαι, Ἀνοίξω το στόμα μου. Ἦχος Α νοι ξω το στο µα µου και Β πλη ρω θη Β σε ται νευ µα τος και λο γον ε ρευ ξο µαι τη Βα σι λι δι η τρι και ο φθη σο µαι φαι δρως πα Β νη γυ ρι ζων και α α σω γη θο µε νος τα αυ της τα θαυ µα τα ᾨδὴ γ' Τους σου ους υ µνο λο γους Θε ο το κε η ζω ω σα και α φθο νος πη γη θι α σον συγ κρο τη σαν τας πνευ µα τι κον στε ρε ω ω σον και εν τη θει α δο ξη σου Ὁ α χορός στε φα νων δο ξης α ξι ω σον 29

30 ᾨδὴ δ' Την α νε ξι χνι α στον θει ει αν βου λην της εκ της αρ θε ε νου σαρ κω σε ως σου του υ ψι στου ο ρο φη της Αβ βα κουµ κα τα νο ων ε κραυ γα ζε δο ξα τη δυ να µει σου Κυ ρι ε ᾨδὴ ε' Ε ξε στη τα συµ παν τα ε πι τη θει α δο ξη σου συ γαρ α πει ρο γα µε αρ θε νε εσ χες εν µη τρα τον ε πι πα αν των Θε ον και τε το κας α χρο νον Υι ον πα σι τοις υ µνου σι σε σω τη ρι αν βρα βευ ον τα 30

31 ᾨδὴ στ' Την θει αν ταυ την και παν τι µον τε λουν τες ε ορ την οι θε ο φρονες της Θε ο µη το ρος δευ τε τας χει ρας κρο τη σω µεν τον εξ αυ της τε χθεν τα Θε ον δο ξα ζον τες ᾨδὴ ζ' Ουκ ε λα α τρευ σαν τη κτι σει οι θε ο φρο νες πα ρα τον κτι σαν τα αλ λα πυ ρος α πει λην αν δρει ως πα τη σαν τες χαι ρον τες ε ψαλ λον υ πε ρυ υ µνη η τε ο των α τε ρων Κυ ρι ος και Θε ος ευ λο ᾨδὴ η' γη τος ει Αι νου µεν ευ λο γου µεν και προ 31

32 σκυ νου ου µεν τον Κυ ρι ον αι αι δας ευ α γεις εν τη κα µι νω ο το ο κος της Θε ο το κου δι ε σω σα το το τε µεν τυ που µε νος νυν δε ε νερ γου µε νος την οι κου µε νην α πα σαν α γει ρει ψαλ λου ου σαν τον Κυ ρι ον υ µνει τε τα ερ γα και υ πε ρυ ψου τε εις παν τας τους αι ω ω να α α α ας Τὴν Θεοτόκον καὶ ητέρα. 32

33 ᾨδὴ θ'. Ὁ Εἱρμός. Ἦχος Αγ γε λοι την Σκε πην της Θε ο το κου εν υ µνοις µε γα λυ νου σιν ο τι πι στων τας χο ρει ει ας α παν τα χου ου πε ρι σκε πει Α πας γη γε νης σκιρ τα τω τω πνευ µα τι λα µπα δου χου µε νος πα νη γυ ρι ζε τω ω δε α υ λων νο ω ων φυ σις γε ραι ρου σα την ι ε ραν πα νη γυ ριν της Θε ο µη το ο ρος και βο α α α α τω χαι ροις παµ µα κα α ρι στε Θε ο το κε Α γνη (δίς) α ει παρ θε νε 33

34 Αγ γε λοι την Σκε πην της Θε ο το κου ο ρων τες κα τε πλητ τον το πως πε ρι σκε πει και σω ω ζει τους επ αυ τη η πε ποι θο τας Ι α µα η µιν η δρο σος α να χραν τε η α πο στα ζου σα εκ της θει ας Σκε πη ης σου ως εκ νε φε ε λης α υ λου γι νε ται και παυ ει αρ ρω στη µα τα ψυ χης και σω µα α τος των βο ω ω ω ων των χαι ρε Α ει παρ θε νε ευ φρο συ νη η µω ων και πα ρα κλη σις 34

35 Αγ γε λοι και αν θρω ποι την σε πτην Σου Σκε πην τι µω µεν ε σποι να παν τας γαρ σκε πεις εν τα αυ τη τους σε πι στω ως α νυ µνουν τας νει αν ι ε ραν εις δο ξαν και αι νε σιν των θαυ µα σι ων σου α γει α να µω µη η τε α γαλ λο µε ε νη η Ελ λα ας ση µε ρον και πι στει κα τα φευ γου σα υ πο την Σκε πη ην σου εκ βο α α α α σοι σκε πε µε και φυ λατ\\τε α χρι βι ου τερ µα των α νυ µνη τε 35

36 Αγ γε λοι και αν θρω ποι της α να γνου την Σκε πην µε γα λυ νο µεν σκε πει γαρ αυ τη και σω ω ζει παν τας τους τα αυ την τι µων τας Ο λη τη ψυ χη συ νηλ θο µεν Α χραν τε τη θει α Σκε πη σου αι νον χα ρι στη ρι ι ον ευ γνω µο συ υ νη θερ µη προ σα γον τες ο τι η µας ε ξε λε ξας εις πε ρι ποι η η σιν και εν πα α α α σι πε ρι ε πεις ε σποι να και δι ε πεις και σω ω ζεις εκ θλι ψε ων 36

37 Α χραν τε αρ θε νε θε ο κυ η τορ την ποι µνην σου πε ρι σω ζε σκε που σα ταυ την ση Σκε ε πη και προ νο ου ου σα εν πα σιν Υ περ θεν Α γνη και κυ κλω του Ε θνους σου την θει αν Σκε πην σου οι α πε ρι τει χι ι σµα ε χε αρ θε ε νε πλου τω χρη στο τη τος ε µοι δε τω τους υ µνους σοι η δη υ φα να αν τι δι δου Κο ο ο ο ρη φω τι σµον και ελ λαµ ψιν και πται σµα των την α α φε σιν δε ο µαι 37

38 Κανών δεύτερος. Ἐξέστη ἐπί τούτω. Ἦχος Γα ε γα λυ νον ψυ χη µου της α γνη ης αρ θε νου την πα να γι αν Σκε πην η τρω α καµ πτο µε νη Κο ρη στορ γη προς λα ον τον θερ µως σοι ελ πι ζον τα ως συµ πα θης ξε νω τρο πω η η πλω σας νο ε ρως του τω την θει αν Σκε πην σου οι α περ νε φε ε λην φω το ει δη δι ο ο της σης ευ νοι ας κη ρυ υτ τον τες τον πλου τον σε Θε ο το κε µε γα λυ νο µεν ε γα λυ νον ψυ χη µου της µο νης Θε 38

39 ο το κου την φω το φο ρον Σκε πην Ο πα λαι εν νε φε λη στυ λο ει δει ο δη γη σας λα ον τον α γνω µο να ο σος Υι ος Α χραν τε νε φε ε λην σε λο γι κην και εµ ψυ χον α νε δει ξε σκε που σαν και σω ω ζου σαν θαυ µα στως προς γη ην της α φθαρ σι ας θερ µη η ε πι στα σι α λα ον Α γνη τον πε ρι ου σι ον Ν ο Γ νευ µα τι ξα α τρι και Υι ω και Α γι ω ε γα λυ νον ψυ χη µου την εν τρι 39

40 σι προ σω ποις α ναρ χον Θε ε αρ χι αν Υ ψω σα σα τας χει ρας σου προς Θε ον τον εκ σου προ ελ θον τα ι κε τευ σας υ περ η µων εν θεν ε φα πλω ω σα σα νο ε ρως την φω το φο ρον Σκε πην σου α παν τας ε σκε ε πα σας τους πι στους δι ο ο την του του µνει αν τε λου ουν τες ε τη σι ως σε Θε ο το κε µε γα λυ νο µεν Και νυν και α ει και εις τους αι ω νας των αι ω νων α µην ε γα λυ νον ψυ χη µου της πα να 40

41 χραν του Κο ρης τα ξε να µε γα λει ει α Υ µνουν τες σου της Σκε πης τας πολ λα πλας δω ρε ας και την χα ριν την α φθο νον η τερ Α γνη ων κα τα τρυ φω ω µεν δι η νε κως α πο ψυ χης βο ω µεν σοι ωσ περ πα λαι ε ε σκε πες σον λα ον ου τω και νυν χει ρι Σου σκε πε η µας και σω ζε α χρι τερ µα των βι ου Α χραν τε Εἶτα ψάλλεται ἡ θ ὠδή Αγ γε λοι την Σκε πην της Θε ο το κου εν υ µνοις µε γα λυ νου σιν ο τι πι στων 41

42 τας χο ρει ει ας α παν τα χου ου πε ρι σκε πει Α πας γη γε νης σκιρ τα τω τω πνευ µα τι λαµ πα δου χου µε νος πα νη γυ ρι ζε τω ω δε α υ λων νο ω ων φυ σις γε ραι ρου σα την ι ε ραν πα νη γυ ριν της Θε ο µη το ο ρος και βο α α α α τω χαι ροις παµ µα κα α ρι στε Θε ο το κε Α γνη α ει παρ θε νε ε ε ε ε 42

43 Ἑξαποστειλάριον. Ὁ οὐρανὸν τοῖς ἄστροις. Ἦχος Γα Η θει α Σκε πη σου Κο ο ρη η η η ε πι σκι α α ζει του ους πι στους και το η µε τε ρον Γε ε νο ο ο ος σκε πει δι ε ε πει και αι φρου ρει α πο παν τοι ω ων κιν δυ υ νων α πη µαντον Θε ο το ο ο ο κε Ἕτερον. Ὅμοιον. Τη κρα ται α σου Σκε ε πη η η η και α κοι µη τω ω πρεσβει ει α το των 43

44 Ελ λη νων Γε ε νο ο ο ος φυ λατ τε Κο ο ρη α α βλα βες Σε γαρ κε κτη µε ε θα πα αν τες κα τα φυ γην ε εν α να α αγ καις 44

45 Ἦχος α Ν α α α σα πνο ο η η αι αι αι νε ε σα α α τω ω το Ν ον Κυ υ υ ρι ι ι ι ον αι νει τε τον Κυ ρι ι ον εκ τω ω ω ων ου ρα α νω ων αι νει ει ει τε ε α αυ το ο ον εν τοι οι οις υ ψι Ν ι ι ι στοις σοι πρε ε πει υ υ υ µνος τω ω ω ω Θε ε ε ε ω ω Αι νει τε αυ το ον πα α α αν τες οι Α αγ γε ε λοι οι οι α α α αυ του αι νει ει ει ει τε α α αυ τον πα σαι αι δυ 45

46 να α α µεις α αυ του ου σοι πρε ε πει υ Ν υ µνος τω ω ω Θε ε ε ε ω ω ω ω Αι Εἰς τοὺς Αἴνους. Ἱστῶμεν Στίχους δ, καὶ ψάλλομεν τὰ ἑξῆς ροσόμοια. Ἦχος α'. Τῶν οὐρανίων ταγμάτων. νει τε αυ τον ε πι ταις δυ να στει αις αυ του αι νει τε αυ τον κα τα το πλη θος της µε γα λω συ νης αυ του Την Α ει παρ θε νον Κο ο ρην και Θε ο ο το ο κον Α γνην την των πο λε µου µε νων συµ µα χι αν και σκε πην η µων 46

47 δε ε ξαι ρε τως κα τα φυ γην και ε τοι µην βο η η θει α αν α νευ φη µη σω µεν συµ πα σα η Ελ λας µε γα λυ νον τες την Σκε ε πην Αι αυ της νει τε αυ τον εν η χω σαλ πιγ γος αι νει τε αυ τον εν ψαλ τη ρι ω και κι θα α ρα Την πα να γι αν σου Σκε ε πην και α στρα\\α πο ο µο ορ φον ην ως φω τος νε φε λην ε φα πλοις καθ ε κα στην και σκε πεις και κα λυ πτεις παν τας η µας α ρι δη λως ως 47

48 ε ε γνω ω µεν εν ευ και ρι αις αρ θε νε και συµ φο ραις µα κα ρι ζο µεν γη θο ο µε ε νοι Αι νει τε αυ τον εν τυµ πα νω και χο ρω αι νει τε αυ τον εν χορ δαις και ορ γα α νω Η Βα σι λευ ου σα πο ο λις αρ θε νε ε προ ο τε ε ρον ερ ρυ ε το κιν δυ νων και δει νων πο λε µι ων τη Σκε πη σου τη θει α και θαυ µα στη η Ελ λα ας δε νυν α πα σα τη ταυ της χα ρι τι ρυ ε ται 48

49 χα λε πων συ µφο ρων και πε ρι στα α σε ε ων Αι νει τε αυ τον εν κυµ βα λοις ευ η χοις αι νει τε αυ τον εν κυµ βα λοις α λα λα γµου πα σα πνο η αι νε σα τω τον Κυ ρι ον Ως θαυ µα στη σου αρ θε ε νε πε ρι το ο γε ε νο ος σου πα λαι και νυν τυγ χα νει της ευ νοι ας η χα ρις δι ο υ πο την Σκε πην σου την σε πτην καθ ε κα α στην προ στρε χον\\τες λυ σιν ευ ρι σκο µεν πα 49

50 σης ε πι βου λης και κα λων παν τοι ων µε ε θε ε ξιν όξα... Καὶ νῦν... τῶν αἴνων. Ἦχος α ο ο ξα α τρι ι ι και αι Υι υι ω και Α γι ι ι ω νε ευ µα α α τι Και νυ υ υ υ υν και α ει και εις τους αι αι ω ω ω νας των αι ω ω ω νω ων α α α µην Κ Αι αι δω ρε αι τη ης Σκε πη η ης σου Κ ως α κτι νες παν τα χου α α πλου ου ου ου µε ε ε ε ναι πολ λα χως ευ ερ γε του σιν 50

51 η η µα α α α ας Θε ε ο ο ο το ο ο ο κε νο σων γαρ τη ην α α χλυν δι Κ ι ω ω ω ω κου ου ου ου σι πο λε µι ων τας φα λαγ γα ας εκ τρε ε ε που ου ου ου σιν α δο κη τω ων συ υµ Κ φο ο ρων δι α λυ ου σιν το ον ζο ο ο ο φον και ει ρη η νη ην στα θη η ρα αν η µι Κ ιν πα α ρε ε ε χου ου ου ου σιν αλλ ω Κε χα ρι τω µε ε νη α αρ θε ε νε Κ τους χα ρι στη ρι ους η η µω ω ω ων υ υ υ µνου ους δε ε ε ε ξαι και ι 51

52 σθι η µι ιν συµ µα α α χος και αι αι αι αι αι προ ο ο στα α α α α α α α α α α α τις ὁ β χορός µε ε χρι τε ερ µα α α α α των αι ω νο ος δε ο ο µε ε θα 52

53 Κ οξολογία εἰς ἦχον πλ. α. Ἐπιλογές. Ἦχος α ο ξα σοι τω δει ξαν τι το φως δο ξα εν υ Κ ψι ι στοις Θε ω και ε πι γης ει ρη η νη εν αν θρω ποις ευ δο κι Κ α Υ µνου µεν σε ευ λο γου µεν σε προ σκυ Κ νου µεν σε δο ξο λο γου µεν σε ευ χα ρι στου µεν Σοι δι α την µε γα α λην \σου δο ξαν Κ Κυ ρι ε Βα σι λευ ε που ρα νι ε Θε ε α τερ πα ντο κρα α τορ Κυ ρι ε Υι ε µο νο γε νες Ι η σου Χρι στε και Α γι ον 53

54 νευ µα Κ Κυ ρι ε ο Θε ος ο α µνος του Θε ου ο Υι ο ος του α τρος ο αι αι ρων την α µαρ τι ι αν του κο σµου ε λε η σον η µας ο αι αι ρων τας α µαρ τι ι ας του κο σµου Κ ρο σδεξαι την δε η σιν η µων ο κα θη µε νος εκ δε ξι ω ων του α τρος και ε λε Κ η σον η µας Ο τι συ ει µο νος Α γι ος Συ ει µο νος Κυ ρι ος Ι η σους Χρι στος εις δο ο ξαν Θε ου α τρος α µην 54

55 Κ Καθ ε κα στην η µε ραν ευ λο γη σω σε και αι νε σω το ο νο µα α σου εις τον αι ω ω να και εις τον αι ω να του αι ω νος Κ Κα τα ξι ω σον Κυ ρι ε εν τη η µε ρα ταυ τη α να µαρ τη τους φυ λα χθη ναι η µας Ευ Κ λο γη τος ει Κυ ρι ε ο Θε ος των Κ πα τε ε ρων η µων και αι νε το ον και δε δο ξα σµε ε νον το ο νο µα α σου εις τους αι ω νας α µην 55

56 Γε νοι το Κυ ρι ε το ε λε ος σου εφ η µας κα θα περ ηλ πι ι ι σα µεν ε πι σε Κ Ευ λο γη το ος ει Κυ ρι ε δι δα ξον µε τα δι και ω µα τα Σου Κ (τρίς) Κυ ρι ε κα τα φυ γη ε γε νη θης η µιν εν γε νε α και γε νε α ε γω ει πα Κυ ρι ε ε λε η σο ον µε ι α σαι την ψυ χην µου ου ο τι η µαρ τον Σοι Κ Κυ ρι ε προς σε κα τε φυ γον δι δα ξο ον µε του ποι ειν το θε λη µα α σου ο τι συ ει 56

57 ει ο Θε ος µου Ο τι πα ρα σοι πη γη ζω ης εν τω φω τι σου ο ψο µε θα φως Κ α ρα τει νον το ε λε ος σου ου τοις γι Κ νω σκου σι Σε Α γι ος ο Θε ος Α γι ος Ι σχυ ρος Α γι ος α θα να τος ε λε η σον η µας Κ (τρίς) ο ξα α τρι ι και Υι ω και Α γι ω νευ µα τι Κ Και νυν και α ει και εις τους αι ω νας των αι ω νων α µην 57

58 Κ Α γι ος α θα να τος ε λε η σον η µας Ἀσματικόν. Κ Α γι ι ι ος ο Θε ε ε ος Α α α α γι ι ος Ι ι σχυ υ υ ρος Κ Α γι ος Α α α θα να α τος ε Κ ε λε η η σο ο ον η η η η µα α α ας 58

59 Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α'. Τῆς ἐρήμου πολίτης. Της Σκε πης σου αρ θε νε α νυ µνου µεν τας χα ρι τας ην ως φω το φο ρον νε φε ε ε λην ε φα πλοι οις υ περ εν νοι αν και σκε πεις τον λα ον σου νο ε ρως εκ πα σης των εχ θρων ε πι βου λης Σε γαρ σκε ε πην και προ στα τιν και βο η θον κε κτη µε θα βο ων τες σοι δο ξα τοις µε γα λει οις σου Α γνη δο ξα τη θει α Σκε πη σου δο ξα τη προς η µας σου προ µη θει α α Α α χρα αν τε ε ε ε 59

60 Εἰς τήν Θείαν Λειτουργία. ΚΥΡΙΕ ΕΛΕΗΣΟΝ Ἦχος Νη Ν Κυ Ν Κυ ρι ε ε λε ε η σον ρι ε ε λε ε ε η σον Ν Ν Κυ ρι ε ε λε ε ε η σον Κυρι ε ε λε ε ε η σον Ν Κυ ρι ε ε λε ε ε η σον Ν Ν Ν Κυ ρι ε ε λε ε ε ε η σον ΕΤΕΡΑ Κυ ρι ε ε λε ε ε η η σον Ν Κυ ρι ε ε ε λε ε ε η η σον Κυ ρι ε ε λε η η σον 60

61 Ν Κυ ρι ε ε ε λε η σο ο ον Κυ ρι ε ε λε ε η σον Ν Κυ ρι ε ε λε ε ε η σον Γ Κυ Κυ ρι ε ε λε η σον ρι ε ε λε η σον Κυ ρι ε ε Ν Γ λε η σον Κυ ρι ε ε λε ε η σον Ν Ν Κυ ρι ε ε λε ε ε η σον Ν Σοι Κυ ρι ε 61

62 Ἀντίφωνον α. Ἦχος ι Γ Α Στίχ. α'. µη η ην α ρε στη η Βα σι λισ σα εκ δε ξι ων σου εν 1 µα τι σµω δι α χρυ σω πε ρι βε βλη µε νη πε ποι κιλ µε νη Β Ταις πρε σβει αις της Θε ο το κου Σω τερ σω σον η µας Στίχ. β'. α σα η δο ξα της θυ γα τρος του βα σι λε ως ε σω θεν Β Ταις πρε σβει αις της Θε ο το κου Σω 62

63 τερ σω σον η µας Στίχ. γ'. Το προ σω πον σου λι τα νευ σου σιν οι πλου σι οι του λα ου σου Β Ταις πρε σβει αις της Θε ο το κου Σω τερ σω σον η µας όξα... Καὶ νῦν... Ταις πρε σβει αις της Θε ο το ο κου Σω Β τερ σω σον η µα α ας Ἀντίφωνον β. Α µη η ην Στίχ. α'. Της αι νε σε ως σου Κυ ρι 63

64 ε πλη ρης πα σα η γη Γ Γ Β Σω σον η µα ας Υι ε Θε ου ο εν Α γι Γ ι ι οις θαυ µα στος ψαλ λον τας σοι αλ λη λου Στίχ. β'. ι α Η µε ρα Κυ ρι ου ε πι παν τα υ βρι στην και υ πε ρη φα νον και ε πι παν τα υ ψη λον και µε τε ω ρον Γ Γ Β Σω σον η µα ας Υι ε Θε ου ο εν Α γι Γ ι ι οις θαυ µα στος ψαλ λον τας σοι αλ λη λου ι α 64

65 Στίχ. γ'. Γ Κυ ρι ος Σα βα ωθ συν τα ρασ σει τους εν δο ξους µε τα ισ χυ ος και οι υ ψη λοι τη υ βρει συν τρι βη σον ται Γ Γ Β Σω σον η µα ας Υι ε Θε ου ο εν Α γι Γ ι ι οις θαυ µα στος ψαλ λον τας σοι αλ λη λου ι α ο ξα α τρι και Υι ω και Α γι ω νευ µα τι Γ Β Και νυν και α ει και εις τους αι αι ω νας των αι αι ω νων α µην 65

66 Ο µο νο γε νης Υι ος και Β Λο γος του Θε ου α θα να τος υ πα α α αρ χων Β και κα τα δε ξα µε νος δι α την η µε Γ τε ραν σω τη ρι ι αν σαρ κω θη η Β ναι εκ της Α γι ας Θε ο το κου και α Β ει παρ θε νου α ρι ας α τρε ε πτως ε Γ ναν θρω πη σας σταυ ρω θεις Ν τε Χρι στε ο Θε ος θα να α τω ω θα να τον πα τη σας ει εις ων της Α γι ας Τρι α δος συν Β δο ξα ζο ο µε νος τω α τρι και τω Γ Α γι ω νευ µα τι σω σον η µα α 66 ας

67 Εἶτα τὸ γ Ἀντίφωνον. Ἦχος α νη σθη σο µαι του ο νο µα τος σου εν πα ση γε νε α και γε νε α Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α'. Τῆς ἐρήμου πολίτης. Της Σκε πης σου αρ θε νε α νυ µνου µεν τας χα ρι τας ην ως φω το φο ρον νε φε ε ε λην ε φα πλοι οις υ περ εν νοι αν και σκε πεις τον λα ον σου νο ε ρως εκ πα σης των εχ θρων ε πι βου λης Σε γαρ σκε ε πην και προ στα τιν και βο η θον κε κτη µε θα βο ων τες σοι δο ξα τοις µε γα 67

68 λει οις σου Α γνη δο ξα τη θει α Σκε πη σου δο ξα τη προς η µας σου προ µη θει α α Α α χρα αν τε Στίχ. β'. ιὰ τοῦτο λαοὶ ἐξομολογήσονται σοι εἰς τὸν αἰῶνα καὶ εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος. Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α'. Τῆς ἐρήμου πολίτης. Της Σκε πης σου αρ θε νε α νυ µνου µεν τας χα ρι τας ην ως φω το φο ρον νε φε ε ε λην ε φα πλοι οις υ περ εν νοι αν και σκε πεις τον λα ον σου νο ε ρως εκ πα σης των εχ θρων ε πι βου λης Σε γαρ σκε ε πην και προ στα τιν και βο η θον κε 68

69 κτη µε θα βο ων τες σοι δο ξα τοις µε γα λει οις σου Α γνη δο ξα τη θει α Σκε πη σου δο ξα τη προς η µας σου προ µη θει α α Α α χρα αν τε Στίχ. γ'. Σμύρνα καὶ στακτὴ καὶ κασία ἀπὸ τῶν ἱματίων σου. Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α'. Τῆς ἐρήμου πολίτης. Της Σκε πης σου αρ θε νε α νυ µνου µεν τας χα ρι τας ην ως φω το φο ρον νε φε ε ε λην ε φα πλοι οις υ περ εν νοι αν και σκε πεις τον λα ον σου νο ε ρως εκ πα σης των εχ θρων ε πι βου λης Σε γαρ σκε 69

70 ε πην και προ στα τιν και βο η θον κε κτη µε θα βο ων τες σοι δο ξα τοις µε γα λει οις σου Α γνη δο ξα τη θει α Σκε πη σου δο ξα τη προς η µας σου προ µη θει α α Α α χρα αν τε ε ε ε 70

71 ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ ΚΗ ΟΡΘΡΟΣ Εἰσοδικόν. Ἦχος ι Β ε ευ τε προ σκυ νη σω µεν και προ σπε ε σω ω µε εν Χρι στω ω ω ω ω Γ Β Σω σον η µα ας Υι ε Θε ου ο εν Α γι ι ι οις θα αυ µα στο ο ο Γ ο ος ψαλ λον τας σοι αλ λη λου ι α Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α'. Τῆς ἐρήμου πολίτης. Της Σκε πης σου αρ θε νε α νυ µνου µεν τας χα ρι τας ην ως φω το φο ρον νε φε ε ε λην ε φα πλοι οις υ περ εν νοι αν και σκε πεις τον λα ον σου νο ε ρως εκ 71

72 πα σης των εχ θρων ε πι βου λης Σε γαρ σκε ε πην και προ στα τιν και βο η θον κε κτη µε θα βο ων τες σοι δο ξα τοις µε γα λει οις σου Α γνη δο ξα τη θει α Σκε πη σου δο ξα τη προς η µας σου προ µη θει α α Α α χρα αν τε Ἦχος Γα Γ Θε ο το κε Α ει παρ θε νε την α γι αν σου ου Γ Σκε ε πην δι ης πε ρι σκε πεις τους εις σε ελ πι ζον τας κρα ται αν τω Ε θνεισου κα τα φυ γην ε δω ω ρη η η σω 72

73 Γ ο τι ως πα λαι και νυν θαυ µα στως η µας ε σω σας ως νο η τη νε φε λη τον σον λα ον πε ρι βα α λου Γ σα δι ο δυ σω που µεν σε ει ρη νην τη πο λι τει α σου δω ρη σαι και ταις ψυ χαις η µων το µε γα α ε λε ος 73

74 Ν ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ ΚΗ ΟΡΘΡΟΣ Κοντάκιον. Ἦχος Νη Ν Ωσ περ νε φε ε ε λη α γλα ως Ν ε πι σκι α ζου ου σα της Ν Εκ κλη σι ι ι ας Β τα πλη ρω µα τα α να χρα αν τε Ν εν τη πο λει πα λαι ω ω φθηης τη Βα Ν σι λι δι αλλ ως σκε Β ε πη του λα ου σου και υ περ µα α χος πε ρι σκεπα σον η µας εκ Ν πα α σης θλι ψε ως τους κραυ γα α ζο ον τας Ν χαι ρε Σκε ε πη ο λο φω τε ε ε ε 74

75 ΑΟΣΤΟΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΑ ροκείμενον. Ἦχος γ. εγαλύνει ἡ ψυχή μου τὸν Κύριον καὶ ἠγαλλίασε τὸ πνεῦμά μου ἐπὶ τῷ Θεῷ τῷ σωτῆρί μου. Στίχ. Ὅτι ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴν ταπείνωσιν τῆς δούλης αὐτοῦ. ρὸς Ἑβραίους Ἐπιστολῆς αύλου 9:1-7. Ἀδελφοί, εἶχεν ἡ πρώτη σκηνὴ δικαιώματα λατρείας τό τε Ἅγιον κοσμικόν. Σκηνὴ γὰρ κατεσκευάσθη ἡ πρώτῃ ἐν ᾗ ἥ τε λυχνία καὶ ἡ τράπεζα καὶ ἡ πρόθεσις τῶν ἄρτων, ἥτις λέγεται Ἅγια. ετὰ δὲ τὸ δεύτερον καταπέτασμα σκηνὴ ἡ λεγομένη Ἅγια Ἁγίων, χρυσοῦν ἔχουσα θυμιατήριον καὶ τὴν κιβωτὸν τῆς διαθήκης περικεκαλυμμένην πάντοθεν χρυσίῳ, ἐν ᾗ στάμνος χρυσῆ ἔχουσα τὸ μάννα καὶ ἡ ῥάβδος Ἀαρὼν ἡ βλαστήσασα καὶ αἱ πλάκες τῆς διαθήκης, ὑπεράνω δὲ αὐτῆς Χερουβὶμ δόξης κατασκιάζοντα τὸ ἱλαστήριον περὶ ὧν οὐκ ἔστι νῦν λέγειν κατὰ μέρος. Τούτων δὲ οὕτω κατεσκευασμένων εἰς μὲν τὴν πρώτην σκηνὴν διὰ παντὸς εἰσίασιν οἱ ἱερεῖς τὰς λατρείας ἐπιτελοῦντες, εἰς δὲ τὴν δευτέραν 75

76 ἅπαξ τοῦ ἐνιαυτοῦ μόνος ὁ ἀρχιερεύς, οὐ χωρὶς αἵματος, ὃ προσφέρει ὑπὲρ ἑαυτοῦ καὶ τῶν τοῦ λαοῦ ἀγνοημάτων. Ἀλληλούϊα. (γ ) Ἦχος πλ. β. Ἄκουσον, θύγατερ, καὶ ἴδε. καὶ κλῖνον τὸ οὖς σου, καὶ ἐπιλάθου τοῦ λαοῦ σου, καὶ τοῦ οἴκου τοῦ πατρός σου, καὶ ἐπιθυμήσει ὁ Βασιλεὺς τοῦ κάλλους σου. Στίχ. Τὸ πρόσωπόν σου λιτανεύσουσιν οἱ πλούσιοι τοῦ λαοῦ. 76

77 Ἀντί τοῦ «Ἄξιον ἐστίν». Ἦχος Β Ν Nε Α αγ γε λοι Β την Σκε πην της Θε ε ο ο το ο κου ου εν υ υ υ µνοις µε ε γα α λυ υ νου ου σι ιν ο τι πι στω ω ω ω ων τα ας χο ο ο ρει ει ει ει ει Β ας α παν τα χου ου ου ου ου πε ε ε ε ρι σκε ε ε ε ε πει ει Β Α πας γη γε νη η ης σκιρ τα α Β α τι α α τω ω τω ω ω νε ευ µα α α ι λα αµ πα α δου χου ου µε ε νο ος πα νη γυ υ υ ρι ζε 77 ε ε τω ω ω ω δε

78 Β α υ υ υ λω ων νο ο ων φυ υ υ υ σι ις γε ραι αι ρου ου σα α τη ην ι ε ρα αν πα α νη η η γυ υ ριν της Θε ε ο ο ο µη η η η η το ο ο ο ρο ο ος και αι Β βο ο ο α α α α α τω χαι αι αι ροις πα αµ µα κα α ρι ι στε ε Θε Β ο ο το ο ο ο ο κε α γνη η η η α ει ει α αρ θε ε νε ε ε ε ε 78

79 Κοινωνικόν. Ἦχος α ο τη ρι ι ον σω τη ρι ι ου ου λη η ψο ο ο µαι και το ο νο µα α Κυ υ ρι ι ου ε πι κα λε ε ε σο ο ο ο µαι Αλ λη λου ου ου ι ι ι ι α α α α Στίχος. Ε πι στευ σα δι ο ε λα α λη σα ε γω δε ε τα πει νω θην σφο δρα ο τη ρι ι ον σω τη ρι ι ου ου λη η ψο ο ο µαι και το ο νο µα α Κυ υ ρι ι ου ε πι κα λε ε ε 79

80 σο ο ο ο µαι Αλ λη λου ου ου ι ι ι ι α α α α Στίχος. Τι αν τα πο δω σω τω Κυ ρι ι ω πε ρι πα αν των ων αν τα πε δω κε µει ο τη ρι ι ον σω τη ρι ι ου ου λη η ψο ο ο µαι και το ο νο µα α Κυ υ ρι ι ου ε πι κα λε ε ε σο ο ο ο µαι Αλ λη λου ου ου ι ι ι ι α α α α Στίχος. Τας ευ χας µου τω Κυ ρι ω 80

81 α πο δω ω σω ε ναν τι ον παν το ος του λα ο ου α αυ του τη ρι ι ον σω τη ρι ι ου ου λη η ψο ο ο µαι και το ο νο µα α Κυ υ ρι ι ου ε πι κα λε ε ε σο ο ο ο µαι Αλ λη λου ου ου ι ι ι ι α α α α Στίχος. Ω Κυ ρι ε ε γω δου λος σος ε γω ω δου ου λος σος και υι ο ος της παι δι σκη ης σου δι ερ ρη ξας τους δε σµους µου ο τη ρι ι ον σω τη ρι ι ου ου λη 81

82 η ψο ο ο µαι και το ο νο µα α Κυ υ ρι ι ου ε πι κα λε ε ε σο ο ο ο µαι Αλ λη λου ου ου ι ι ι ι α α α α Στίχος. Ε πι στρε ψον ψυ χη µου εις την α να παυ σιν σου ο τι Κυ ρι ος ευ ηρ γε τη σε σε ο τη ρι ι ον σω τη ρι ι ου ου λη η ψο ο ο µαι και το ο νο µα α Κυ υ ρι ι ου ε πι κα λε ε ε σο ο ο ο µαι Αλ λη λου ου ου ι ι ι 82

83 ι α α α α Στίχος. Ε λε η µων ο Κυ ρι ος και δι και ος και ο Θε ος η µω ων ε λε ει ο τη ρι ι ον σω τη ρι ι ου ου λη η ψο ο ο µαι και το ο νο µα α Κυ υ ρι ι ου ε πι κα λε ε ε σο ο ο ο µαι Αλ λη λου ου ου ι ι ι ι α α α α Στίχος. Ευ α ρε στη σω ε νω πι ον Κυ ρι ου εν χω ρα ζω ων των 83

84 ο τη ρι ι ον σω τη ρι ι ου ου λη η ψο ο ο µαι και το ο νο µα α Κυ υ ρι ι ου ε πι κα λε ε ε σο ο ο ο µαι Αλ λη λου ου ου ι ι ι ι α α α α Στίχος. Σοι θυ σω θυ σι ι ι αν αι νε σε ως και εν ο νο µα τι Κυ ρι ου ε πι κα λε σο µαι ο τη ρι ι ον σω τη ρι ι ου ου λη η ψο ο ο µαι και το ο νο µα α Κυ υ ρι ι ου ε πι κα λε ε ε 84

85 σο ο ο ο µαι Αλ λη λου ου ου ι ι ι ι α α α α Στίχος. Τας ευ χας µου τω Κυ ρι ω α πο δω σω ε ναν τι ον παν τος του λα ου αυ του εν αυ λαις οι κου Κυ ρι ου εν µε ε σω σου Ι ε ρου σα ληµ ο τη ρι ι ον σω τη ρι ι ου ου λη η ψο ο ο µαι και το ο νο µα α Κυ υ ρι ι ου ε πι κα λε ε ε σο ο ο ο µαι Αλ λη λου ου ου ι ι ι ι α α α α 85

86 ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ ΚΗ ΟΡΘΡΟΣ οξολογία ἐπὶ τῇ ἐθνικῇ ἑορτῇ «Εὐλογητὸς ὁ Θεός», καὶ τὸ Ἀπολυτίκιον τῆς ἑορτῆς Της Σκε πης σου αρ θε νε α νυ µνου µεν τας χα ρι τας ην ως φω το φο ρον νε φε ε ε λην ε φα πλοι οις υ περ εν νοι αν και σκε πεις τον λα ον σου νο ε ρως εκ πα σης των εχ θρων ε πι βου λης Σε γαρ σκε ε πην και προ στα τιν και βο η θον κε κτη µε θα βο ων τες σοι δο ξα τοις µε γα λει οις σου Α γνη δο ξα τη θει α Σκε πη σου δο ξα τη προς η µας σου προ µη θει α α Α α χρα αν τε 86

87 Εἶτα τὸ κοντάκιον «Τῇ ὑπερµάχῳ». Ν Ἦχος Νη Ν Τη υ περ µα α α χω στρα τη Ν γω τα νι κη τη ρι ι α Ως Ν λυ τρω θει Β ει ει σα των δει νων ευ χα ρι στη ρι ι Ν α Α να γρα φω σοι η πο λι ις σου Θε ο το Ν κε Αλλ ως ε Β ε χου σα το κρα τος α προ σµα χη η τον Ν Εκ παν τοι ων µε κιν δυ νων ε ε λευ θε ρω σον Ι να κρα α ζω ω σοι Χαι ρε νυ υµ φη α νυµ φευ τε 87

88 Ν Η ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ ΚΗ ΟΡΘΡΟΣ Στίχοι οξολογίας. Ἦχος Νη δε ξι α σου ου ου Κυ ρι ι ε δε δο ο ξα α σται αι εν ι σχυ ει Η δε ξι α σου ου ου Κυ ρι ι ε ε θραυ σεν εχ θρους Αλ λη λου ου ου ι ι ι ι α Ν Εν τω πλη θει της δο ξη η ης σου συ νε τρι ι ι ψας τους υ πε ναν τι ι ους Αλ λη λου ου ου ι ι ι ι α Ν Τα λαι πω ρι α ε τα λαι πω ρη η θη η µεν ε λο γι σθη η η µεν ως προ βα τα σφα γης Αλ λη λου ου ου ι ι ι ι α 88

89 Ν Οι α γροι η η µων δι ε µε ε ρη η σθη η σαν οι οι κοι η µων η ρη µω ω θη η σαν Αλ λη λου ου ου ι ι ι ι α Ν Αυ τοι συ νε πο δυ σθη η σαν και ε ε πε ε σαν η µει εις δε α νε στη η η µεν και α νορ θω θη µεν Αλ λη λου ου ου ι ι ι ι α Ν Αλ λα λα ξα α α τε τω Θε ε ω πα α σα η γη παν τα τα ε θνη κρο τη η σα τε χει ει ρας Αλ λη λου ου ου ι ι ι ι α α α α α α α 89

90 Στίχοι οξολογίας. Γ Ἦχος Γα ο ξα σοι τω δει ξαν τι το φως δο ξα εν υ ψι στοιςθε ω και ε πι γης ει ρη η νη εν αν θρω πεις ευ δο κι ι ι ι α Υ µνου ου µεν σε ευ λο γου µεν σε προ σκυ νου µεν σε δο ξο λο γου µεν σε ευ χα ρι στου ου µε ε ε εν σοι δι α την µε γα ληνσου δο ο ο ο ξαν ροσ δε ξαι την δε η σιν η µων ο κα θη µε νος εκ δε ξι ων του α τρος και ε λε η σον η µας 90

91 Ευ λο γη τος ει Κυ ρι ε ο Θε ος των α τε ε ρων η µων και αι νε τον και δε δο ξα σµε ε ε νον το ο νο µα α α σου εις τους αι ω νας α µην Ευ λο γη τος ει Κυ ρι ε δι δα ξο ο ον µε τα δ και ω ω µα τα σου α ρα τει νον το ε λε ος σου τοις γι νω σκου σι ι ι σε Α α γι ος ο Θε ος α α γι ος Ι σχυ ρος Α γι ος α θα να τος ε λε (τρίς) η σον η µας 91

92 ο ξα α τρι ι και Υι ω και Α γι ω νευ µα τι Και νυ υν και α ει και εις τους αι ω νας των αι ω ω νων α µην Α γι ος Α θα να τος Ε λε η σον η µας Α γι ι ο ο ος ο Θε ε ος Α α α γι ο ος Ι ι ι ι σχυ υ υ υ ρο ος Α γι ι ος α α θα να α το ος ε λε η σο ο ο ον η µα α α α ας 92

93 Εἶτα αἱ ἑξῆς αἰτήσεις τῆς λιτανευτικῆς (ἐκτενοῦς) ἱκεσίας, τῶν χορῶν ψαλλόντων ἐκ περιτροπῆς μεθ ἑκάστην αὐτῶν ἀνὰ ἓν τριπλοῦν «Κύριε, ἐλέησον», ἐξαιρέσει τῆς πέμπτης, μεθ ἣν ψάλλεται «Αἰωνία ἡ μνήμη» γ, καὶ τῆς ἕκτης, μεθ ἣν ψάλλεται τὸ «Κύριε, ἐλέησον» ἀνὰ δέκα ἀμοιβαδὸν τετράκις, πραείᾳ τῇ φωνῇ. «Ελέησον ἡμᾶς, ὁ Θεός...» «Ετι δεόμεθα ὑπὲρ τῶν εὐσεβῶν...» «Ετι δεόμεθα ὑπὲρ τοῦ ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν...» «Ετι δεόμεθα ὑπὲρ τοῦ εὐσεβοῦς ἡμῶν ἔθνους, πάσης ἀρχῆς καὶ ἐξουσίας ἐν αὐτῷ καὶ ἐν τῷ κράτει ἡμῶν, τοῦ κατὰ ξηράν, θάλασσαν καὶ ἀέρα φιλοχρίστου ἡμῶν στρατοῦ, τῆς Ἑλληνικῆς Ἀστυνομίας καὶ πάντων τῶν Σωμάτων Ἀσφαλείας τοῦ Ἕθνους ἡμῶν, ἔτι δε κια ὑπέρ πᾶσης ἀρχῆς καὶ ἐξουσίας ἐν αὐτῶ. «Ετι δεόμεθα ὑπὲρ αἰωνίας μνήμης καὶ μακαρίας ἀναπαύσεως πάντων τῶν ἐν τοῖς ἱεροῖς ἡμῶν ἀγῶσιν ὑπὲρ πίστεως καὶ πατρίδος ἀγωνισαμένων καὶ πεσόντων, καὶ ὑπὲρ τοῦ συγχωρηθῆναι αὐτοῖς πᾶν πλημμέλημα ἑκούσιόν τε καὶ ἀκούσιον». Ἦχος γ Αι ω νι α η µνη η η µη αι ω νι 93

94 α η µνη η η µη αι ω νι α αυ των ων η µνη µη «Ετι δεόμεθα ὑπὲρ τοῦ διαφυλαχθῆναι τὴν ἁγίαν ἐκκλησίαν...» «Ετι δεόμεθα ὑπὲρ τοῦ εἰσακοῦσαι...» «Τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν» καὶ ὁ ἱερεὺς τὴν εὐχήν: Εὐχαριστοῦμέν σοι, Κύριε ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὅτι τῇ σῇ ἀγαθότητι ἐπὶ τὴν εὔσημον ταύτην ἡμέραν ἤγαγες ἡμᾶς ἀναμέλψαισοι ᾠδὴν ἐπινίκιον τῷ σωτῆρι ἡμῶν. Ιδοὺ γὰρ οἱ ἄρχοντες ἡμῶν συνήχθησαν ἐπὶ τὸ αὐτό, καὶ πᾶσα συναγωγὴ λαοῦ ἀνάμνησιν ἐπιτελοῦμεν ἔργου θαυμαστοῦ καὶ μεγάλου, ὃ ἡ δεξιά σου εἰργάσατο ἐν ταῖς ἡμέραις ἡμῶν. Λαὸς γὰρ πόρρωθεν ἱταμὸς καὶ ἀνελέητος ἀνέβη ὡς λέων ἐκ τῆς μάνδρας αὐτοῦ, ἐξῆρε καὶ ἐξῆλθεν ἐκ τοῦ τόπου αὐτοῦ ἐξολοθρεύων ἔθνη, τιθεὶς τὴν γῆν εἰς ἐρήμωσιν καὶ πόλεις καθαιρῶν παρὰ τὸ μὴ κατοικεῖσθαι αὐτάς. Εσαλεύθη καὶ ἔντρομος ἐγενήθη ἡ γῆ. Οἱ κατοικοῦντες αὐτὴν εἶδον τὰ ὄρη, καὶ ἦν τρέμοντα, καὶ πάσας τὰς θαλάσσας ταρασσομένας, τὸν οὐρανὸν φλεγόμενον καὶ πάσας τὰς πόλεις ἐμπεπυρισμένας, καὶ εἰσέδυσαν εἰς τὰ σπήλαια καὶ ἐκρύβησαν εἰς τὰς τάφρους. Καὶ ἧκεν ἐφ ἡμᾶς τὸ ἔθνος τὸ ὁπλομάχον καὶ εἶπον ἡμῖν Κύψατε, ἵνα παρέλθωμεν. Ο δὲ λαός 94

95 σου ἀνέστη καὶ ἐν τῷ ὀνόματί σου ἠμύνατο αὐτοῖς καὶ ἐδίωξεν ὀπίσω αὐτῶν, καὶ ἐδίωξεν εἷς χιλίους καὶ δύο μετεκίνησαν μυριάδας. Αλλ ἔδει πληρωθῆναι τὴν βουλήν σου, ὁ Θεός, καὶ ἔστρεψας τὴν νίκην ἡμῶν εἰς ἧτταν καὶ ἦλθον τὰ ἔθνη εἰς τὴν κληρονομίαν σου καὶ ἐμίαναν τὴν χώραν ἡμῶν. Εθεντο τὰ θνησιμαῖα τῶν δούλων σου βρώματα τοῖς πετεινοῖς τοῦ οὐρανοῦ καὶ τὰς σάρκας τῶν ὁσίων σου τοῖς θηρίοις τῆς γῆς. Εξέχεαν τὸ αἷμα αὐτῶν ὡσεὶ ὕδωρ καὶ ἐπὶ τὸ ἄλγος τῶν τραυματιῶν σου προσέθηκαν πληγάς ἔθου ἡμᾶς ὡς λίθον καταπατούμενον καὶ εἰς χοῦν θανάτου κατήγαγες ἡμᾶς οἱ μισοῦντες ἡμᾶς διήρπαζον ἑαυτοῖς καὶ ἐγενήθημεν ὄνειδος τοῖς γείτοσιν ἡμῶν οἱ υἱοὶ καὶ αἱ θυγατέρες ἡμῶν ἐτελεύτησαν ἐν λιμῷ ἐπένθησεν ἡ γῆ καὶ ἐκ πάσης οἰκίας ἤρθη εὐφροσύνη καὶ χαρά καὶ ἐκλαίομεν οὐ τοὺς τεθνηκότας οὐδὲ ἐθρηνοῦμεν ἐπ αὐτοῖς, ἀλλ ἐκλαίομεν κλαυθμῷ τοὺς ἐκπορευομένους, ὅτι οὐκ ἦν ἐπιστρέψαι ἔτι καὶ ἰδεῖν τὴν γῆν τῆς πατρίδος αὐτῶν. Οτε δὲ συνετελέσθη ἡ πονηρία τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ ἐπλήσθη ἡ ταπείνωσις ἡμῶν, ἐβρόντησεν ἐξ οὐρανοῦ ὁ Κύριος καὶ ὁ Υψιστος ἔδωκε φωνὴν αὐτοῦ καὶ ἐξαπέστειλε βέλη καὶ ἐσκόρπισε τοὺς ἐχθροὺς ἡμῶν καὶ ἀστραπὰς ἐπλήθυνε καὶ συνετάραξεν αὐτούς ἅμα τῷ δοξασθῆναι αὐτοὺς καὶ ἐπαρθῆναι ἐκλιπόντες ὡσεὶ καπνὸς ἐξέλιπον οἱ 95

96 μεγαλορρημονοῦντες ὠνειδίσαντο αἰσχύνην καὶ ἐντροπήν, καὶ ἐγενήθησαν αἰχμάλωτοι οἱ αἰχμαλωτεύσαντες ἡμᾶς, ὅτι ἡμέρα Κυρίου ἐπὶ πάντα ὑβριστὴν καὶ ὑπερήφανον καὶ ἐπὶ πάντα ὑψηλὸν καὶ μετέωρον ὁ γὰρ δεσπότης Κύριος σαβαὼθ συνταράσσει τοὺς ἐνδόξους μετὰ ἰσχύος, καὶ οἱ ὑψηλοὶ τῇ ὕβρει συντριβήσονται. ιὰ τοῦτο, Κύριε, σήμερον τῆς αἰνέσεώς σου πλήρης ἡ γῆ ἡμῶν, καὶ αἱ ψυχαὶ ἡμῶν εὐγνωμοσύνης πλήρεις βοῶσι πρὸς σέ Σὺ βασιλεὺς ἡμῶν, σὺ ἄρχων, σὺ καὶ κριτής, ὅτι ἡ δικαιοσύνη σου εἰς τὸν αἰῶνα ἔσται καὶ τὸ σωτήριόν σου εἰς γενεὰς γενεῶν. Τὰς ὁδούς σου, Κύριε, γνώρισον ἡμῖν καὶ τὰς τρίβους σου δίδαξον ἡμᾶς νομοθέτησον ἡμᾶς ἐν τῇ ὁδῷ σου καὶ ὁδήγησον πάντας ἡμᾶς, τοὺς ἄρχοντας καὶ τὸν λαόν, ἐπὶ τὴν ἀλήθειάν σου, ὅτι ἔτι πολλοὶ κυκλόθεν οἱ ἐχθροὶ ἡμῶν, καὶ μακάριον τὸ ἔθνος, οὗ ἐστι Κύριος ὁ Θεὸς αὐτοῦ. Ετι δὲ καὶ ὑπὲρ τῶν ψυχῶν τῶν μαρτύρων ἀδελφῶν ἡμῶν δεόμεθά σου, Κύριε, ἵνα αὐλισθῶσιν ἐν ἀγαθοῖς καὶ ἀναπαύσωνται ἐν σκηναῖς δικαίων καὶ τὰ ὀστᾶ αὐτῶν ὡς βοτάνη ἀνατείλῃ, ἵνα οἵ τε ζῶντες καὶ οἱ ἐπ ἐλπίδι ἀναστάσεως κεκοιμημένοι εὐχαριστίαν καὶ δόξαν προσφέρομέν σοι τῷ Κυρίῳ τῆς ζωῆς καὶ τοῦ θανάτου εἰς τοὺς αἰῶνας. Ο χορὸς «Αμήν», καὶ ὁ ἱερεὺς τὴν ἀπόλυσιν καὶ «ι εὐχῶν». 96

97 ΕΘΝΙΚΟΣ ΥΝΟΣ Ν. ΑΝΤΖΑΡΟΥ Ν Ἦχος Νη Σε γνω ρι ζω\α πο την κο ψη του σπα θιου την τρο µε ρη σε γνω ρι ζωα πο την ο ψη που µε βια µε τρα ει τη γη Απ τα κο κα λα βγαλ µε νη των Ελ λη νων τα ι ε ρα και σαν πρω τα αν δρειω µε νη χαι ρε ω χαι ρε λευ θε ρι α και σαν πρω τα αν δρειω µε νη χαι ρεω χαι ρε λευ θε ρι α και σαν πρω τα αν δρειω µε νη χαι ρεω χαι ρε λευ θε ρια 97

98 Ἡ εταφορὰ Κειµένων - Καλλιτεχνικὴ ἐπιµέλεια ἔγινε µὲ τὸ πρόγραµµα «ελωδός» τοῦ κ. Σάββα απαδόπουλου ἀπὸ τὸν Βασίλειο Κιαµηλίδη Ἱεροψάλτη στὸν Ι.Ν. Ἁγίου Γεωργίου Κουλούρας Βέροιας. 98