ΜΗΝ ΜΑΡΤΙΟΣ ἔχων ἡμέρας τριάκοντα μίαν

Transcript

1 Φεβρουαριοσ ΜΗΝ ΜΑΡΤΙΟΣ ἔχων ἡμέρας τριάκοντα μίαν 1. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ. Εὐδοκίας ὁσιομάρτυρος τῆς ἀπὸ Σαμαρειτῶν, Δομνίνης ὁσίας, Συνεσίου ὁσίου τοῦ ἐν Λύσῃ τῆς Κύπρου ἀσκήσαντος. Ἡ ἀκολουθία τοῦ ὁσίου Συνεσίου εὑρίσκεται εἰς τὰ Κύπρια Μηναῖα. 2. ΣΑΒΒΑΤΟΝ. Ἡσυχίου μάρτυρος τοῦ Συγκλητικοῦ, Θεοδότου ἐπισκόπου Κυρηνείας, Νικολάου ἱερέως τοῦ Πλανᾶ. Ἡ ἀκολουθία τοῦ ἁγίου Θεοδότου εὑρίσκεται εἰς τὰ Κύπρια Μηναῖα. 3. ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΖʹ ΛΟΥΚΑ (Ἀσώτου). Εὐτροπίου, Κλεονίκου καὶ Βασιλίσκου μαρτύρων, Ζήνωνος καὶ Ζωΐλου. Ἦχος πλ. βʹ. Ἑωθινὸν Ϛʹ Τῷ Σαββάτῳ ἑσπέρας, Θʹ Ὥρα Ἀπολυτίκια «Ἀπόστολοι, μάρτυρες». Δόξα «Μνήσθητι, Κύριε». Κοντάκιον «Ὡς ἀπαρχὰς τῆς φύσεως». Ἑσπερινὸς Ἑσπέρια: ἀναστάσιμα τοῦ πλ. βʹ ἤχου 7 καὶ τὰ 2 ἰδιόμελα τοῦ Τριῳδίου «Εἰς ἀναμάρτητον χώραν» εἰς 3. Δόξα: τοῦ Τριῳδίου «Ὤ πόσων ἀγαθῶν». Καὶ νῦν: τὸ αʹ θεοτοκίον τοῦ πλ. βʹ ἤχου «Τίς μὴ μακαρίσει σε». Εἴσοδος. «Φῶς ἱλαρὸν» καὶ τὸ προκείμενον τῆς ἡμέρας «Ὁ Κύριος ἐβασίλευσεν».

2 78 Μαρτιοσ 3 Ἀπόστιχα: τὰ ἀναστάσιμα. Δόξα: τοῦ Τριῳδίου «Τῆς πατρικῆς δωρεᾶς». Καὶ νῦν: τὸ ὁμόηχον θεοτοκίον «Ὁ ποιητὴς καὶ λυτρωτής μου». Ἀπολυτίκια: τὸ ἀναστάσιμον «Ἀγγελικαὶ δυνάμεις». Δόξα, καὶ νῦν, τὸ ὁμόηχον θεοτοκίον «Ὁ τὴν εὐλογημένην». Ἀπόλυσις «Ὁ ἀναστὰς ἐκ νεκρῶν». Τῇ Κυριακῇ πρωΐ, Μεσονυκτικὸν Μετὰ τὸν νʹ ψαλμόν, ὁ τριαδικὸς κανὼν τοῦ πλ. βʹ ἤχου, τὰ τριαδικά «Ἄξιόν ἐστιν», τὸ τρισάγιον, ἡ ὑπακοὴ τοῦ ἤχου καὶ ἡ ἀπόλυσις. Ὄρθρος Ἀπολυτίκια «Ἀγγελικαὶ δυνάμεις». Δόξα, τὸ αὐτό. Καὶ νῦν «Ὁ τὴν εὐλογημένην». Καθίσματα: τὰ ἀναστάσιμα. Τὰ εὐλογητάρια, ἡ ὑπακοή, οἱ ἀναβαθμοὶ τοῦ πλ. βʹ ἤχου καὶ ἅπασα ἡ τάξις τοῦ ἑωθινοῦ (Ϛʹ) Εὐαγγελίου. Ὁ νʹ ψαλμός. Δόξα «Τῆς μετανοίας». Καὶ νῦν «Τῆς σωτηρίας». «Ἐλέησόν με, ὁ Θεὸς, Τὰ πλήθη τῶν πεπραγμένων». Κανόνες: ὁ ἀναστάσιμος καὶ ὁ τοῦ Τριῳδίου μετὰ στίχου «Δόξα σοι, ὁ Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι», εἰς 4 ἕκαστος. Ἀπὸ γʹ ᾠδῆς: τὸ ἀναστάσιμον κοντάκιον καὶ ὁ οἶκος, τὸ κάθισμα τοῦ Τριῳδίου «Ἀγκάλας πατρικάς». Δόξα, καὶ νῦν, τὸ θεοτοκίον «Ἀνύμφευτε ἁγνή». Ἀφ Ϛʹ ᾠδῆς: τὸ κοντάκιον καὶ ὁ οἶκος τοῦ Τριῳδίου, τὸ συναξάριον τοῦ Μηναίου καὶ τὸ ὑπόμνημα τοῦ Τριῳδίου. Καταβασίαι «Τὴν Μωσέως ᾠδήν». Ἡ Τιμιωτέρα καὶ ἡ καταβασία «Τῶν γηγενῶν». Ἐξαποστειλάρια: τὸ Ϛʹ ἀναστάσιμον «Δεικνύων ὅτι ἄνθρωπος», τὰ 2 τοῦ Τριῳδίου «Τὸν πλοῦτον ὅν μοι δέδωκας» καί «Ἐσκόρπισα τὸν πλοῦτόν σου» καὶ τὸ θεοτοκίον «Ἁγία μητροπάρθενε». Αἶνοι: ἀναστάσιμα 5 καὶ τὰ 3 ἰδιόμελα τοῦ Τριῳδίου «Τὴν τοῦ ἀσώτου φωνήν», μετὰ τῶν ἑξῆς στίχων εἰς τὰ δύο τελευταῖα «Ἐξομολογήσομαί σοι, Κύριε, ἐν ὅλῃ καρδίᾳ μου, διηγήσομαι πάντα τὰ θαυμάσιά σου».

3 Μαρτιοσ «Ἀνάστηθι, Κύριε ὁ Θεός μου, ὑψωθήτω ἡ χείρ σου, μὴ ἐπιλάθῃ τῶν πενήτων σου εἰς τέλος». Δόξα: τοῦ Τριῳδίου «Πάτερ ἀγαθέ». Καὶ νῦν «Ὑπερευλογημένη». Δοξολογία μεγάλη καὶ τὸ «Σήμερον σωτηρία». Θεία Λειτουργία Ἀντίφωνα καὶ εἰσοδικόν: τῆς Κυριακῆς. Ἀπολυτίκια «Ἀγγελικαὶ δυνάμεις», τοῦ ἀπ. Βαρνάβα καὶ τὸ τοῦ ναοῦ. Κοντάκιον: τοῦ Τριῳδίου «Τῆς πατρῴας δόξης σου». Ἀπόστολος: τῆς Κυριακῆς ΛΔʹ Ἐπιστολῶν (Ἀσώτου) «Πάντα μοι ἔξεστιν». Εὐαγγέλιον: τῆς Κυριακῆς ΙΖʹ Λουκᾶ (Ἀσώτου) «Ἄνθρωπός τις εἶχε δύο υἱούς». Εἰς τὸ «Ἐξαιρέτως», «Ἄξιόν ἐστιν». Κοινωνικόν «Αἰνεῖτε τὸν Κύριον». Μετὰ τὴν θείαν κοινωνίαν, «Εἴδομεν τὸ φῶς», «Πληρωθήτω τὸ στόμα ἡμῶν». Ἀναγνώσματα καθημερινῶν: Ἀπόστολοι ΛΕʹ ἑβδ. Ἐπιστολῶν καὶ Εὐαγγέλια τῆς ἑβδ. τῆς Ἀπόκρεω. 4. ΔΕΥΤΕΡΑ. Γερασίμου τοῦ ἐν Ἰορδάνῃ, Γρηγορίου ἐπισκόπου Κύπρου. 5. ΤΡΙΤΗ. Κόνωνος ὁσιομάρτυρος τοῦ ἐν Ἰσαυρίᾳ, Κόνωνος τοῦ κηπουροῦ, Εὐλαμπίου μάρτυρος, Κόνωνος ὁσίου τοῦ ἐν Ἀκάμαντι. Ἡ ἀκολουθία τοῦ ὁσίου Κόνωνος εὑρίσκεται εἰς τὸν ΙΑʹ τόμον τῶν Κυπρίων Μηναίων (ἐπίμετρον). 6. ΤΕΤΑΡΤΗ. Τῶν ἁγίων μβʹ μαρτύρων τῶν ἐν Ἀμορίῳ, ἀνάμνησις τῆς εὑρέσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Νηστεία. 7. ΠΕΜΠΤΗ. Τῶν ἐν Χερσῶνι ἐπισκοπησάντων, Παύλου τοῦ ἁπλοῦ, Ἀρκαδίου καὶ Νέστορος ἐπισκόπων Τριμυθοῦντος, Εὐβούλου καὶ Ἰουλιανοῦ μαρτύρων.

4 80 Μαρτιοσ 7 9 Ἡ ἀκολουθία τῶν ἁγίων Ἀρκαδίου, Νέστορος, Εὐβούλου καὶ Ἰουλιανοῦ εὑρίσκεται εἰς τὸν ΙΑʹ τόμον τῶν Κυπρίων Μηναίων (ἐπίμετρον). 8. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ. Θεοφυλάκτου ἐπισκόπου Νικομηδείας, Ἑρμοῦ ἀποστόλου. Νηστεία. 9. ΣΑΒΒΑΤΟΝ. Τῆς Ἀπόκρεω (Ψυχοσάββατον), ἐν ᾧ μνήμην ἐπιτελοῦμεν πάντων τῶν ἀπ αἰῶνος κεκοιμημένων ὀρθοδόξων χριστιανῶν, πατέρων καὶ ἀδελφῶν ἡμῶν, τῶν ἁγίων Τεσσαράκοντα μαρτύρων τῶν ἐν τῇ λίμνῃ τῆς Σεβαστείας μαρτυρησάντων (ὧν ἡ ἀκολουθία μετατίθεται τῇ ἐπαύριον). Τῇ Παρασκευῇ ἑσπέρας, Θʹ Ὥρα Ἀντὶ ἀπολυτίκιου, τὸ τροπάριον «Ὁ ἐν τῇ ἐνάτῃ ὥρᾳ» μετὰ τῶν στίχων αὐτοῦ. Δόξα, καὶ νῦν «Ὁ δι ἡμᾶς γεννηθείς». Ἀντὶ κοντακίου, τὰ τροπάρια «Βλέπων ὁ λῃστής». Δόξα «Ἐν μέσῳ δύο λῃστῶν». Καὶ νῦν «Τὸν ἀμνὸν καὶ ποιμένα». Ἑσπερινὸς (ἄνευ εἰσόδου) Ἑσπέρια: τὰ 3 πρῶτα μαρτυρικὰ τοῦ πλ. βʹ ἤχου «Οἱ μάρτυρές σου, Κύριε» (ζήτει ἐν τῷ τέλει τοῦ Τριῳδίου, στιχηρὰ καὶ καθίσματα τοῦ πλ. βʹ ἤχου, Παρασκευῇ ἑσπέρας) καὶ τὰ 3 προσόμοια τοῦ Τριῳδίου «Τῶν ἀπ αἰῶνος σήμερον νεκρῶν». Δόξα: τοῦ Τριῳδίου «Θρηνῶ καὶ ὀδύρομαι». Καὶ νῦν: τὸ αʹ θεοτοκίον τοῦ πλ. βʹ ἤχου «Τίς μὴ μακαρίσει σε». «Φῶς ἱλαρὸν» καὶ ἀντὶ τοῦ προκειμένου τῆς ἡμέρας, ψάλλεται εἰς ἦχον πλ. δʹ τὸ «Ἀλληλούϊα, ἀλληλούϊα, ἀλληλούϊα» ἐκ γʹ, τὸ μὲν αʹ ἄνευ στίχου, τὰ δὲ δύο ἑπόμενα μετὰ τῶν ἑξῆς «Μακάριοι οὓς ἐξελέξω καὶ προσελάβου, Κύριε». «Καὶ τὸ μνημόσυνον αὐτῶν εἰς γενεὰν καὶ γενεάν». Εὐθὺς τὸ «Καταξίωσον» καὶ τὰ πληρωτικά. Ἀπόστιχα: τὸ τέταρτον μαρτυρικὸν τοῦ πλ. βʹ ἤχου, τὸ ὁποῖον δὲν ἐψάλη εἰς τὰ ἑσπέρια «Ὁ Σταυρός σου, Κύριε» ἄνευ στίχου καὶ τὰ 2 νεκρώσιμα τοῦ πλ. βʹ ἤχου «Ἀρχή μοι καὶ ὑπόστασις» (ζήτει ἐν τῷ τέλει

5 Μαρτιοσ 9 81 τοῦ Τριῳδίου, Παρασκευῇ ἑσπέρας) καί «Ἄλγος τῷ Ἀδὰμ ἐχρημάτισεν» (ζήτει ἐν τῷ τέλει τοῦ Τριῳδίου, Σαββάτῳ πρωῒ εἰς τοὺς αἴνους). Πρὸ δὲ ἑκάστου προτάσσονται οἱ ἑξῆς στίχοι «Αἱ ψυχαὶ αὐτῶν ἐν ἀγαθοῖς αὐλισθήσονται». «Μακάριοι οὓς ἐξελέξω καὶ προσελάβου, Κύριε». Δόξα: τὸ νεκρώσιμον «Ἀρχή μοι καὶ ὑπόστασις». Καὶ νῦν: τὸ θεοτοκίον «Πρεσβείαις τῆς τεκούσης σε». Μετὰ τὸ «Νῦν ἀπολύεις», ψάλλεται ὁ νεκρώσιμος κανὼν τοῦ πλ. βʹ ἤχου «Ἐν οὐρανίοις θαλάμοις» (ζήτει τοῦτον ἐν τῇ Παρακλητικῇ, Σαββάτῳ πρωΐ), ἄνευ εἱρμῶν εἰς 4, μετὰ στίχου εἰς τὸ αʹ τροπάριον ἑκάστης ᾠδῆς «Πρεσβείαις, Κύριε, τῶν μαρτύρων σου ἀνάπαυσον τὰς ψυχὰς τῶν δούλων σου», εἰς τὸ βʹ «Αἱ ψυχαὶ αὐτῶν ἐν ἀγαθοῖς αὐλισθήσονται», εἰς τὸ γʹ «Δόξα» καὶ εἰς τὸ δʹ «Καὶ νῦν». Μετὰ τὴν γʹ ᾠδήν, ψάλλεται τὸ κάθισμα (ἦχος πλ. βʹ) «Ἀληθῶς ματαιότης τὰ σύμπαντα, ὁ δὲ βίος σκιὰ καὶ ἐνύπνιον καὶ γὰρ μάτην ταράττεται πᾶς γηγενής, ὡς εἶπεν ἡ γραφή ὅτε τὸν κόσμον κερδήσωμεν, τότε τῷ τάφῳ οἰκήσομεν, ὅπου βασιλεῖς καὶ πτωχοί διὸ Χριστὲ ὁ Θεός, τοὺς μεταστάντας ἀνάπαυσον, ὡς φιλάνθρωπος». Δόξα, καὶ νῦν, τὸ θεοτοκίον (ἦχος ὁ αὐτός) «Παναγία Θεοτόκε, τὸν χρόνον τῆς ζωῆς μου μὴ ἐγκαταλίπῃς με ἀνθρωπίνῃ προστασίᾳ μὴ καταπιστεύσῃς με ἀλλ αὐτῇ ἀντιλαβοῦ καὶ ἐλέησόν με». Μετὰ τὴν Ϛʹ ᾠδήν, λέγονται χῦμα τὸ κοντάκιον «Μετὰ τῶν ἁγίων ἀνάπαυσον, Χριστέ, τὰς ψυχὰς τῶν δούλων σου, ἔνθα οὐκ ἔστι πόνος, οὐ λύπη, οὐ στεναγμός, ἀλλὰ ζωὴ ἀτελεύτητος». Καὶ ὁ οἶκος «Αὐτὸς μόνος ὑπάρχεις ἀθάνατος, ὁ ποιήσας καὶ πλάσας τὸν ἄνθρωπον οἱ βροτοὶ δὲ ἐκ γῆς διεπλάσθημεν καὶ εἰς γῆν τὴν αὐτὴν πορευσόμεθα, καθὼς ἐκέλευσας ὁ πλάσας με καὶ εἰπών μοι ὅτι γῆ εἶ, καὶ εἰς γῆν ἀπελεύσῃ ὅπου πάντες βροτοὶ πορευσόμεθα, ἐπιτάφιον θρῆνον ποιοῦντες ᾠδήν, τὸ Ἀλληλούϊα». Μετὰ τὴν θʹ ᾠδήν, ψάλλεται ὁ εἱρμὸς αὐτῆς «Θεὸν ἀνθρώποις ἰδεῖν ἀδύνατον, ὃν οὐ τολμᾷ ἀγγέλων ἀτενίσαι τὰ τάγματα διὰ σοῦ δέ, πάναγνε, ὡράθη βροτοῖς, Λόγος σεσαρκωμένος, ὃν μεγαλύνοντες, σὺν ταῖς οὐρανίαις στρατιαῖς σὲ μακαρίζομεν».

6 82 Μαρτιοσ 9 Εὐθὺς τὸ τρισάγιον. Ἀπολυτίκια «Ὁ βάθει σοφίας». Δόξα, τὸ τέλος αὐτοῦ «ἐν σοὶ γὰρ τὴν ἐλπίδα». Καὶ νῦν, τὸ θεοτοκίον «Σὲ καὶ τεῖχος καὶ λιμένα». Εἶτα ἡ ἐκτενὴς τοῦ Ἑσπερινοῦ «Ἐλέησον ἡμᾶς, ὁ Θεός», μετ ἐκφωνήσεως «Ὅτι ἐλεήμων». Καὶ εὐθὺς τὰ τροπάρια «Μετὰ πνευμάτων δικαίων» καὶ μνημονεύονται ἐπὶ τῶν κολλύβων τὰ ὀνόματα τῶν κεκοιμημένων, ὡς ἑξῆς: Ὁ ἱερεύς «Ἐλέησον ἡμᾶς, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου, δεόμεθά σου, ἐπάκουσον καὶ ἐλέησον». Ὁ αʹ χορός «Κύριε, ἐλέησον» (ἐκ γʹ). Ὁ ἱερεύς «Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ μακαρίας μνήμης καὶ αἰωνίου ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν πάντων τῶν ἐπ ἐλπίδι ἀναστάσεως ζωῆς αἰωνίου κεκοιμημένων εὐσεβῶν καὶ ὀρθοδόξων χριστιανῶν, βασιλέων, πατριαρχῶν, ἀρχιερέων, ἱερέων, ἱερομονάχων, ἱεροδιακόνων, μοναχῶν, πατέρων, προπατόρων, πάππων, προπάππων, γονέων, συζύγων, τέκνων, ἀδελφῶν καὶ συγγενῶν ἡμῶν, ἐκ τῶν ἀπ ἀρχῆς καὶ μέχρι τῶν ἐσχάτων. Καὶ τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ (καὶ μνημονεύει ὀνομαστικῶς τῶν κεκοιμημένων ὑπὲρ ὧν τελοῦνται μνημόσυνα) καὶ ὑπὲρ τοῦ συγχωρηθῆναι αὐτοῖς πᾶν πλημμέλημα ἑκούσιόν τε καὶ ἀκούσιον». Ὁ βʹ χορός «Κύριε, ἐλέησον» (ἐκ γʹ). Ὁ ἱερεύς «Ὅπως, Κύριος ὁ Θεός, τάξῃ τὰς ψυχὰς αὐτῶν ἔνθα οἱ δίκαιοι ἀναπαύονται». Ὁ αʹ χορός «Κύριε, ἐλέησον» (ἐκ γʹ). Ὁ ἱερεύς «Τὰ ἐλέη τοῦ Θεοῦ, τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν καὶ ἄφεσιν τῶν ἑαυτῶν ἁμαρτιῶν παρὰ Χριστῷ τῷ ἀθανάτῳ βασιλεῖ καὶ Θεῷ ἡμῶν αἰτησώμεθα». Ὁ βʹ χορός «Παράσχου, Κύριε». Ὁ ἱερεύς «Τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν». Ὁ αʹ χορός «Κύριε, ἐλέησον». Ὁ ἱερεὺς τὴν εὐχήν ΟΘεὸς τῶν πνευμάτων καὶ πάσης σαρκός, ὁ τὸν θάνατον καταπατήσας, τὸν δὲ διάβολον καταργήσας καὶ ζωὴν τῷ κόσμῳ σου δωρησάμενος, αὐτός, Κύριε, ἀνάπαυσον καὶ τὰς ψυχὰς πάντων τῶν ἀπὸ περάτων ἕως

7 Μαρτιοσ 9 83 περάτων τῆς οἰκουμένης κεκοιμημένων εὐσεβῶς ὀρθοδόξων χρι στιανῶν, βασιλέων, πατριαρχῶν, ἀρχιερέων, ἱερέων, ἱερομονάχων, ἱερο διακόνων, μοναχῶν, πατέρων, προπατόρων, πάππων, προπάππων, γονέων, συζύγων, τέκνων, ἀδελφῶν καὶ συγγενῶν ἡμῶν ἐκ τῶν ἀπ ἀρχῆς καὶ μέχρι τῶν ἐσχάτων, ἐν τόπῳ φωτεινῷ, ἐν τόπῳ χλοερῷ, ἐν τόπῳ ἀναψύξεως, ἔνθα ἀπέδρα ὀδύνη, λύπη καὶ στεναγμός πᾶν ἁμάρτημα τὸ παρ αὐτῶν πραχθέν, ἐν λόγῳ ἢ ἔργῳ ἢ διανοίᾳ, ὡς ἀγαθὸς καὶ φιλάνθρωπος Θεός, συγχώρησον, ὅτι οὐκ ἔστιν ἄνθρωπος, ὃς ζήσεται καὶ οὐχ ἁμαρτήσει σὺ γὰρ μόνος ἐκτὸς ἁμαρτίας ὑπάρχεις ἡ δικαιοσύνη σου δικαιοσύνη εἰς τὸν αἰῶνα καὶ ὁ λόγος σου ἀλήθεια. Ὅτι σὺ εἶ ἡ ἀνάστασις, ἡ ζωὴ καὶ ἡ ἀνάπαυσις πάντων τῶν κεκοιμημένων εὐσεβῶς ὀρθοδόξων χριστιανῶν, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν σὺν τῷ ἀνάρχῳ σου Πατρὶ καὶ τῷ παναγίῳ καὶ ἀγαθῷ καὶ ζωοποιῷ σου Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ὁ βʹ χορός «Ἀμήν». Ὁ ἱερεύς «Αἰωνία ὑμῶν ἡ μνήμη, ἀξιομακάριστοι καὶ ἀείμνηστοι ἀδελφοὶ ἡμῶν». Ὁ αʹ χορός «Αἰωνία ἡ μνήμη, αἰωνία ἡ μνήμη, αἰωνία ἡ μνήμη». Ὁ ἱερεύς «Αἰωνία ὑμῶν ἡ μνήμη, ἀξιομακάριστοι καὶ ἀείμνηστοι ἀδελφοὶ ἡμῶν». Ὁ βʹ χορός «Αἰωνία ἡ μνήμη, αἰωνία ἡ μνήμη, αἰωνία ἡ μνήμη». Ὁ ἱερεύς «Αἰωνία ὑμῶν ἡ μνήμη, ἀξιομακάριστοι καὶ ἀείμνηστοι ἀδελφοὶ ἡμῶν». Ὁ αʹ χορός «Αἰωνία ἡ μνήμη, αἰωνία ἡ μνήμη, αἰωνία αὐτῶν ἡ μνήμη». Ὁ ἱερεύς «Σοφία. Ὁ ὢν εὐλογητὸς» καὶ ποιεῖ τὴν συνήθη ἀπόλυσιν. Τῷ Σαββάτῳ πρωΐ, Μεσονυκτικὸν Ἀναγινώσκεται τὸ τοῦ Σαββάτου, εἰς ὅ, μετὰ τό «Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου», λέγεται, ἀντὶ τῶν κατανυκτικῶν τροπαρίων «Ἐλέησον ἡμᾶς», τὸ ἀπολυτίκιον «Ὁ βάθει σοφίας». Ὄρθρος Ἀντὶ τοῦ «Θεὸς Κύριος», τὸ «Ἀλληλούϊα, ἀλληλούϊα, ἀλληλούϊα» τετράκις εἰς ἦχον πλ. δʹ, τὸ μὲν πρῶτον ἄνευ στίχου, τὰ δὲ τρία ἑπόμενα μετὰ τῶν ἑξῆς «Μακάριοι οὓς ἐξελέξω καὶ προσελάβου, Κύριε».

8 84 Μαρτιοσ 9 «Αἱ ψυχαὶ αὐτῶν ἐν ἀγαθοῖς αὐλισθήσονται». «Καὶ τὸ μνημόσυνον αὐτῶν εἰς γενεὰν καὶ γενεάν». Ἀπολυτίκια: ὡς ἐν τῷ Ἑσπερινῷ. Καθίσματα: τὰ μαρτυρικὰ τοῦ πλ. βʹ ἤχου «Ἀθλητικὸν ἀγῶνα», μετὰ τῶν στίχων αὐτῶν. Δόξα, τὸ νεκρώσιμον «Ἀληθῶς ματαιότης τὰ σύμπαντα». Καὶ νῦν, τὸ θεοτοκίον «Ἐλπὶς τοῦ κόσμου ἀγαθὴ» (ζήτει εἰς τὸ τέλος τοῦ Τριῳδίου, Σαββάτῳ πρωΐ). Τὰ νεκρώσιμα εὐλογητάρια καὶ ἡ μνημόνευσις τῶν κεκοιμημένων ὡς ἐν τῷ Ἑσπερινῷ (ἄνευ ὀνομάτων). Εἶτα τὸ κάθισμα «Ἀνάπαυσον, Σωτὴρ ἡμῶν». Δόξα, τὸ τέλος αὐτοῦ «Καὶ πάντα τὰ ἐν ἀγνοίᾳ». Καὶ νῦν, τὸ θεοτοκίον «Ὁ ἐκ Παρθένου ἀνατείλας». Ὁ νʹ ψαλμὸς χῦμα. Κανών: τοῦ Τριῳδίου «ᾎσμα ἀναπέμψωμεν» εἰς 8, μετὰ τῶν εἱρμῶν καὶ στίχου εἰς τὰ τροπάρια «Δόξα σοι, ὁ Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι». Μεθ ἑκάστην ᾠδὴν ἐπαναλαμβάνεται ὁ εἱρμὸς αὐτῆς. Ἀπὸ γʹ ᾠδῆς: τὸ κάθισμα «Ὁ δι ἡμᾶς ὑπομείνας». Δόξα, καὶ νῦν, τὸ θεοτοκίον «Τὴν ταχεῖάν σου σκέπην». Ἀφ Ϛʹ ᾠδῆς: τὸ κοντάκιον καὶ ὁ οἶκος τοῦ Τριῳδίου, τὸ συναξάριον τοῦ Μηναίου καὶ τὸ ὑπόμνημα τοῦ Τριῳδίου. Ἡ Τιμιωτέρα καὶ μετὰ τὴν θʹ ᾠδὴν ὁ εἱρμὸς αὐτῆς «Τὸν προδηλωθέντα ἐν ὄρει». Ἐξαποστειλάρια: τοῦ Τριῳδίου «Ὁ καὶ νεκρῶν καὶ ζώντων», «Ἀνάπαυσον τοὺς δούλους σου» καὶ τὸ θεοτοκίον «Μαρία θεονύμφευτε». Αἶνοι: τὰ 4 προσόμοια τοῦ Τριῳδίου «Δεῦτε πρὸ τέλους πάντες». Δόξα: τοῦ Τριῳδίου «Ὡς ἄνθος μαραίνεται». Καὶ νῦν: τὸ θεοτοκίον «Χαῖρε, Μαρία Θεοτόκε». «Σοὶ δόξα πρέπει», ἡ δοξολογία χῦμα καὶ τὰ πληρωτικά. Ἀπόστιχα αἴνων: τὰ 3 νεκρώσιμα προσόμοια τοῦ πλ. βʹ ἤχου «Ἔχων ἀκατάληπτον» μετὰ τῶν ἐκεῖσε στίχων (ζήτει ἐν τῷ τέλει τοῦ Τριῳδίου, Σαββάτῳ πρωΐ). Δόξα: τοῦ Τριῳδίου «Ἄλγος τῷ Ἀδάμ». Καὶ νῦν: τὸ θεοτοκίον «Σὺ εἶ ὁ Θεὸς ἡμῶν». «Ἀγαθὸν τὸ ἐξομολογεῖσθαι» καὶ τὸ τρισάγιον. Ἀπολυτίκια: ὡς ἐν τῷ Ἑσπερινῷ.

9 Μαρτιοσ Θεία Λειτουργία Ἀντίφωνα καὶ εἰσοδικόν: τῶν καθημερινῶν ἄνευ ἑορτῆς. Ἀπολυτίκια «Ὁ βάθει σοφίας» καὶ τὸ τοῦ ναοῦ. Κοντάκιον: τὸ νεκρώσιμον «Μετὰ τῶν ἁγίων». Ἀπόστολος: ὁ εἰς κοιμηθέντας «Οὐ θέλομεν ὑμᾶς ἀγνοεῖν περὶ τῶν κεκοιμημένων». Εὐαγγέλιον: τοῦ Σαββάτου τῆς Ἀπόκρεω «Βλέπετε μὴ πλανηθῆτε». Εἰς τὸ «Ἐξαιρέτως», «Ἄξιόν ἐστιν». Κοινωνικόν: τοῦ Σαββάτου «Μακάριοι οὓς ἐξελέξω». Μετὰ τὴν θείαν κοινωνίαν, «Εἴδομεν τὸ φῶς», «Πληρωθήτω τὸ στόμα ἡμῶν». Μετὰ τὴν ὀπισθάμβωνον εὐχήν, ψάλλονται τὰ τροπάρια «Μετὰ πνευμάτων δικαίων» καὶ γίνεται ἡ μνημόνευσις τῶν κεκοιμημένων ὡς ἐν τῷ Ἑσπερινῷ. «Εἴη τὸ ὄνομα». Ἀπόλυσις, ὡς ἐν τῷ Ἑσπερινῷ. 10. ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ. Μνείαν ποιούμεθα τῆς δευτέρας καὶ ἀδεκάστου παρουσίας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, Κοδράτου μάρτυρος τοῦ ἐν Κορίνθῳ, Μιχαὴλ τοῦ Μαυρουδῆ νεομάρτυρος. Σήμερον ψάλλεται ἐκ μεταθέσεως καὶ ἡ ἀκολουθία τῶν ἁγίων Τεσσαράκοντα μαρτύρων. Ἦχος βαρύς. Ἑωθινὸν Ζʹ Κατὰ τὴν ἑβδομάδα τῆς Τυροφάγου γίνεται ἀποχὴ κρέατος καὶ κατάλυσις ἰχθύος, τυροῦ καὶ αὐγῶν. Ἀπολυτίκιον «Ὁ βάθει σοφίας». Κοντάκιον «Μετὰ τῶν ἁγίων». Τῷ Σαββάτῳ ἑσπέρας, Θʹ Ὥρα Ἑσπερινὸς Ἑσπέρια: ἀναστάσιμα τοῦ βαρέος ἤχου 4, τὰ πρῶτα 3 προσόμοια τοῦ Τριῳδίου «Ὅταν μέλλῃς ἔρχεσθαι» καὶ τὰ 3 ἰδιόμελα τῶν μαρτύρων «Φέροντες τὰ παρόντα γενναίως» (9ῃ Μαρτίου).

10 86 Μαρτιοσ 10 Δόξα: τοῦ Τριῳδίου «Ὅταν τίθωνται θρόνοι». Καὶ νῦν: τὸ αʹ θεοτοκίον τοῦ βαρέος ἤχου «Μήτηρ μὲν ἐγνώσθης». Εἴσοδος. «Φῶς ἱλαρόν», τὸ προκείμενον τῆς ἡμέρας «Ὁ Κύριος ἐβασίλευσεν» καὶ τὰ ἀναγνώσματα τῶν μαρτύρων (ζήτει τῇ 23ῃ Ἀπριλίου). Ἀπόστιχα: τὰ ἀναστάσιμα. Δόξα: τῶν μαρτύρων «Ἐν ᾠδαῖς ᾀσμάτων». Καὶ νῦν: τοῦ Τριῳδίου «Οἴμοι μέλαινα ψυχή». Ἀπολυτίκια: τὸ ἀναστάσιμον «Κατέλυσας τῷ Σταυρῷ σου». Δόξα, τῶν μαρτύρων «Τὰς ἀλγηδόνας τῶν ἁγίων». Καὶ νῦν, τὸ ὁμόηχον θεοτοκίον «Τοῦ Γαβριὴλ φθεγξαμένου». Ἀπόλυσις «Ὁ ἀναστὰς ἐκ νεκρῶν». Τῇ Κυριακῇ πρωΐ, Μεσονυκτικὸν Μετὰ τὸν νʹ ψαλμόν, ὁ τριαδικὸς κανὼν τοῦ βαρέος ἤχου. Δόξα, τὸ ἐν τῷ Τριῳδίῳ ἰδιόμελον τῆς λιτῆς «Τὰς τοῦ Κυρίου γνόντες ἐντολάς». Καὶ νῦν, τὸ θεοτοκίον «Ὑπὸ τὴν σήν, Δέσποινα, σκέπην». Τὰ τριαδικά «Ἄξιόν ἐστιν», τὸ τρισάγιον, ἡ ὑπακοὴ τοῦ ἤχου καὶ ἡ ἀπόλυσις. Ὄρθρος Ἀπολυτίκια: ὡς ἐν τῷ Ἐσπερινῷ. Καθίσματα: μετὰ τὴν αʹ καὶ βʹ στιχολογίαν, τὰ ἀναστάσιμα. Μετὰ δὲ τὸν πολυέλεον, τὸ τῶν μαρτύρων «Τῶν ἁγίων μαρτύρων τὸ ἐγκαλλώπισμα». Δόξα, καὶ νῦν, τὸ θεοτοκίον «Τὴν ταχεῖάν σου σκέπην». Τὰ εὐλογητάρια, ἡ ὑπακοή, οἱ ἀναβαθμοὶ τοῦ βαρέος ἤχου καὶ ἅπασα ἡ τάξις τοῦ ἑωθινοῦ (Ζʹ) Εὐαγγελίου. Ὁ νʹ ψαλμός. Δόξα «Τῆς μετανοίας». Καὶ νῦν «Τῆς σωτηρίας». «Ἐλέησόν με, ὁ Θεὸς, Τὰ πλήθη τῶν πεπραγμένων». Κανόνες: ὁ ἀναστάσιμος, ὁ τοῦ Τριῳδίου εἰς 6 μετὰ στίχου «Δόξα σοι, ὁ Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι» καὶ ὁ τῶν μαρτύρων ἄνευ εἱρμῶν εἰς 4. Ἀπὸ γʹ ᾠδῆς: τὸ ἀναστάσιμον κοντάκιον καὶ ὁ οἶκος, τὰ καθίσματα τοῦ Τριῳδίου «Τὸ βῆμά σου φρικτόν», «Ἐννοῶ τὴν ἡμέραν». Δόξα, τῶν μαρτύρων «Τῷ Χριστῷ στρατευθέντες μαρτυρικῶς». Καὶ νῦν, τὸ θεοτοκίον «Ἐνθυμοῦμαι τὴν κρίσιν καὶ δειλιῶ». Ἀφ Ϛʹ ᾠδῆς: τὸ κοντάκιον καὶ ὁ οἶκος τοῦ Τριῳδίου, τὸ συναξάριον τῆς ἡμέρας (10ης Μαρτίου), μετὰ τῆς προσθήκης

11 Μαρτιοσ «Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη ἐκ μεταθέσεως τῶν ἁγίων μεγάλων Τεσαράκοντα μαρτύρων, τῶν ἐν Σεβαστείᾳ τῇ πόλει μαρτυρησάντων». Στίχοι «Πληροῦμεν ὑστέρημα σοῦ, Σῶτερ, πάθους, Τεσσαράκοντα, συντριβέντες τὰ σκέλη. Ἀμφ ἐνάτῃ ἐάγη σκέλη ἀνδρῶν τεσσαράκοντα». καὶ εἶτα τὸ ὑπόμνημα τοῦ Τριῳδίου. Καταβασίαι «Βοηθὸς καὶ σκεπαστής». Ἡ Τιμιωτέρα καὶ ἡ καταβασία «Ἀσπόρου συλλήψεως». Ἐξαποστειλάρια: τὸ Ζʹ ἀναστάσιμον «Ὅτι ἦραν τὸν Κύριον», τὰ τοῦ Τριῳδίου «Τὴν φοβερὰν τῆς κρίσεως» καί «Ἰδοὺ ἡμέρα ἔρχεται», τὸ τῶν μαρτύρων «Χορὸς τετραδεκάριθμος» καὶ τὸ θεοτοκίον «Χαῖρε, κατάρας λύτρωσις». Αἶνοι: ἀναστάσιμα 2, τὰ 3 ἰδιόμελα τοῦ Τριῳδίου «Ἐννοῶ τὴν ἡμέραν» καὶ τὰ 3 προσόμοια τῶν μαρτύρων «Δεῦτε μαρτυρικήν, ἀδελφοί», μετὰ τῶν ἑξῆς στίχων εἰς τὰ δύο τελευταῖα «Διήλθομεν διὰ πυρὸς καὶ ὕδατος, καὶ ἐξήγαγες ἡμᾶς εἰς ἀναψυχήν». «Ἐδοκίμασας ἡμᾶς, ὁ Θεός, ἐπύρωσας ἡμᾶς ὡς πυροῦται τὸ ἀργύριον». Δόξα: τοῦ Τριῳδίου «Προκαθάρωμεν ἑαυτούς». Καὶ νῦν «Ὑπερευλογημένη». Δοξολογία μεγάλη καὶ τὸ «Σήμερον σωτηρία». Θεία Λειτουργία Ἀντίφωνα καὶ εἰσοδικόν: τῆς Κυριακῆς. Ἀπολυτίκια «Κατέλυσας τῷ Σταυρῷ σου», «Τὰς ἀλγηδόνας τῶν ἁγίων», τοῦ ἀπ. Βαρνάβα καὶ τὸ τοῦ ναοῦ. Κοντάκιον: τοῦ Τριῳδίου «Ὅταν ἔλθῃς ὁ Θεός». Ἀπόστολος: τῶν μαρτύρων «Τοσοῦτον ἔχοντες περικείμενον ἡμῖν νέφος μαρτύρων». Εὐαγγέλιον: τῆς Κυριακῆς τῆς Ἀπόκρεω «Ὅταν ἔλθῃ ὁ Υἱός». Εἰς τὸ «Ἐξαιρέτως», «Ἄξιόν ἐστιν». Κοινωνικόν «Αἰνεῖτε τὸν Κύριον». Μετὰ τὴν θείαν κοινωνίαν: «Εἴδομεν τὸ φῶς», «Πληρωθήτω τὸ στόμα ἡμῶν».

12 88 Μαρτιοσ Ἀναγνώσματα καθημερινῶν: Ἀπόστολοι καὶ Εὐαγγέλια ἑβδομάδος τῆς Τυρινῆς. 11. ΔΕΥΤΕΡΑ. Σωφρονίου πατριάρχου Ἱεροσολύμων, Θεοδώρας τῆς βασιλίσσης. 12. ΤΡΙΤΗ. Θεοφάνους ὁμολογητοῦ, Γρηγορίου τοῦ Διαλόγου, Συμεὼν τοῦ νέου Θεολόγου. 13. ΤΕΤΑΡΤΗ. Ἡ ἀνακομιδὴ τῶν λειψάνων Νικηφόρου πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως. Σήμερον δὲν τελεῖται θεία Λειτουργία. 14. ΠΕΜΠΤΗ. Βενεδίκτου ὁσίου, Ἀλεξάνδρου μάρτυρος. 15. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ. Ἀγαπίου καὶ τῶν σὺν αὐτῷ μαρτύρων, Ἀριστοβούλου ἀποστόλου ἐπισκόπου Βρεταννίας. Ἡ ἀκολουθία τοῦ ἁγίου Ἀριστοβούλου εὑρίσκεται εἰς τὰ Κύπρια Μηναῖα, καὶ προψάλλεται τῇ παρούσῃ ἑβδομάδι, πλὴν τῆς Τετάρτης καὶ τῆς Παρασκευῆς. Σήμερον δὲν τελεῖται θεία Λειτουργία. 16. ΣΑΒΒΑΤΟΝ τῆς Τυρινῆς. Μνήμην ἐπιτελοῦμεν πάντων τῶν ἐν ἀσκήσει λαμψάντων ὁσίων καὶ θεοφόρων πατέρων ἡμῶν, Σαβίνου, Ἰουλιανοῦ, Ρωμανοῦ μαρτύρων, Χριστοδούλου ὁσίου τοῦ ἐν Πάτμῳ. Ἡ ἀκολουθία τοῦ ἁγίου Χριστοδούλου εὑρίσκεται εἰς τὰ Κύπρια Μηναῖα, καὶ προψάλλεται τῇ παρούσῃ ἑβδομάδι, πλὴν τῆς Τετάρτης καὶ τῆς Παρασκευῆς. Ἡ ἀκολουθία ψάλλεται κατὰ τὴν ἐν τῷ Τριῳδίῳ τάξιν, καταλιμπανομένης τῆς ἀκολουθίας τοῦ Μηναίου. Τῇ Παρασκευῇ ἑσπέρας, Θʹ Ὥρα «Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν, Βασιλεῦ οὐράνιε», τρισάγιον κτλ. «Κύριε, ἐλέησον» (ιβʹ). Δόξα, καί νῦν «Δεῦτε προσκυνήσωμεν» καὶ τοὺς 3 ψαλμοὺς τῆς Ὥρας.

13 Μαρτιοσ Εἶτα, Δόξα, καὶ νῦν «Ἀλληλούϊα, ἀλληλούϊα, ἀλληλούϊα. Δόξα σοι, ὁ Θεὸς» (γʹ). «Κύριε, ἐλέησον» (γʹ) καὶ εὐθὺς χῦμα τὸ τροπάριον τῆς Θʹ Ὥρας «Ὁ ἐν τῇ ἐνάτῃ ὥρᾳ» μετὰ τῶν στίχων αὐτοῦ. Δόξα, καὶ νῦν «Ὁ δι ἡμᾶς γεννηθείς», «Μὴ δὴ παραδῴης», τὸ τρισάγιον καὶ τὰ τροπάρια «Βλέπων ὁ λῃστὴς» κτλ. Εἶτα τὸ «Κύριε, ἐλέησον» (μʹ). Δόξα, καὶ νῦν «Τὴν Τιμιωτέραν», «Ἐν ὀνόματι Κυρίου». Ὁ ἱερεύς «Ὁ Θεὸς οἰκτιρήσαι ἡμᾶς», αἱ μετάνοιαι μετὰ τῆς εὐχῆς τοῦ ἁγίου Ἐφραίμ «Κύριε καὶ Δέσποτα τῆς ζωῆς μου» καὶ ἡ εὐχὴ τῆς Θʹ Ὥρας «Δέσποτα, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ». Εὐθὺς χῦμα τὰ τυπικὰ καὶ οἱ μακαρισμοὶ ὡς ἐν τῷ Ὡρολογίῳ, μεθ οὓς (χῦμα) τὰ τροπάρια «Χορὸς ὁ ἐπουράνιος» κτλ., τὸ «Πιστεύω εἰς ἕνα Θεόν», τὸ «Ἄνες, ἄφες» καὶ τὸ «Πάτερ ἡμῶν». Ὁ ἱερεύς «Ὅτι σοῦ ἐστιν» καὶ ὁ ἀναγνώστης χῦμα τὰ ἑξῆς κοντάκια «Ἐπὶ τοῦ ὄρους μετεμορφώθης», τὸ τῆς ἡμέρας «Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ», τὸ τοῦ ἁγίου τοῦ ναοῦ, τὸ μαρτυρικὸν τῆς ἡμέρας τοῦ βαρέος ἤχου «Οἱ μάρτυρές σου, Κύριε, τὸν ἐχθρὸν» (ὅρα εἰς τὸ τέλος τοῦ Τριῳδίου, Παρασκευῇ πρωΐ, μετὰ τὰ καθίσματα τῆς αʹ στιχολογίας). Δόξα «Μετὰ τῶν ἁγίων». Καὶ νῦν «Προστασία τῶν Χριστιανῶν». Εἶτα «Κύριε, ἐλέησον» (μʹ), «Ὁ ἐν παντὶ καιρῷ». «Κύριε, ἐλέησον» (γʹ). Δόξα, καὶ νῦν «Τὴν Τιμιωτέραν», «Ἐν ὀνόματι Κυρίου». Ὁ ἱερεύς «Ὁ Θεὸς οἰκτιρήσαι ἡμᾶς» καὶ ἄρχεται ὁ Ἑσπερινὸς διὰ τοῦ «Δεῦτε προσκυνήσωμεν». Ἑσπερινὸς (ἄνευ εἰσόδου) Ἑσπέρια: τὰ 3 προσόμοια τοῦ Τριῳδίου «Δεῦτε ἅπαντες πιστοὶ» εἰς 6. Δόξα: τοῦ Τριῳδίου «Τὸ κατ εἰκόνα τηρήσαντες». Καὶ νῦν: τὸ αʹ θεοτοκίον τοῦ βαρέος ἤχου «Μήτηρ μὲν ἐγνώσθης». «Φῶς ἱλαρόν», τὸ προκείμενον τῆς ἡμέρας «Ὁ Θεὸς ἀντιλήπτωρ μου εἶ», ἡ προφητεία, τὸ ἕτερον προκείμενον «Ἐλπισάτω Ἰσραήλ», τὸ «Καταξίωσον» καὶ τὰ πληρωτικά. Ἀπόστιχα: τὸ ἰδιόμελον τοῦ Τριῳδίου «Καθαρίσωμεν ἑαυτοὺς» (δὶς) καὶ τὸ μαρτυρικόν «Τῶν ἁγίων μαρτύρων» (ἅπαξ), μετὰ τῶν στίχων αὐτῶν. Δόξα: τοῦ Τριῳδίου «Τῶν μοναστῶν τὰ πλήθη». Καὶ νῦν: τὸ θεοτοκίον «Χαῖρε, ἁγνείας κειμήλιον».

14 90 Μαρτιοσ 16 Ἀπολυτίκια «Ὁ Θεὸς τῶν πατέρων ἡμῶν». Δόξα, καὶ νῦν «Τὸ ἀπ αἰῶνος ἀπόκρυφον». Ἀπόλυσις «Χριστὸς ὁ ἀληθινός». Τῷ Σαββάτῳ πρωΐ, Μεσονυκτικὸν Ἀναγινώσκεται τὸ τοῦ Σαββάτου, εἰς ὃ μετὰ τὸ «Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου» λέγεται ἀντὶ τῶν κατανυκτικῶν τροπαρίων «Ἐλέησον ἡμᾶς», τὸ ἀπολυτίκιον «Ὁ Θεὸς τῶν πατέρων ἡμῶν». Ὄρθρος Ἀπολυτίκια: εἰς τὸ «Θεὸς Κύριος» «Ὁ Θεὸς τῶν πατέρων ἡμῶν». Δόξα, τὸ αὐτό. Καὶ νῦν «Τὸ ἀπ αἰῶνος ἀπόκρυφον». Καθίσματα: ὡς ἐν τῷ Τριῳδίῳ. Ὁ νʹ ψαλμὸς (χῦμα). Κανών: τοῦ Τριῳδίου μετὰ τῶν εἱρμῶν καὶ στίχου εἰς τὰ τροπάρια «Ἅγιοι τοῦ Θεοῦ, πρεσβεύσατε ὑπὲρ ἡμῶν». Μεθ ἑκάστην δὲ ᾠδὴν ἐπαναλαμβάνεται ὁ εἱρμὸς αὐτῆς. Ἀπὸ γʹ ᾠδῆς: τὰ καθίσματα τοῦ Τριῳδίου «Ἀντωνίου τὸ πρᾶον». Δόξα «Τοὺς δεσμοὺς διαῤῥήξαντες». Καὶ νῦν, τὸ θεοτοκίον «Εἰς ἰλὺν ἐνεπάγην». Ἀφ Ϛʹ ᾠδῆς: τὸ κοντάκιον καὶ ὁ οἶκος τοῦ Τριῳδίου, τὸ συναξάριον τῆς ἡμέρας καὶ τὸ ὑπόμνημα τοῦ Τριῳδίου. Ἡ Τιμιωτέρα καὶ μετὰ τὴν θʹ ᾠδὴν ὁ εἱρμὸς αὐτῆς «Τὸν προδηλωθέντα ἐν ὄρει». Ἐξαποστειλάρια: τὰ δύο τοῦ Τριῳδίου «Οἱ κόσμον ἀρνησάμενοι» καί «Τοὺς ἐν ἀσκήσει». Αἶνοι: τὰ 4 προσόμοια τοῦ Τριῳδίου «Τὴν τῶν πατέρων ἅπαντες πληθύν». Δόξα: τοῦ Τριῳδίου «Ὅσιοι πατέρες». Καὶ νῦν: τὸ θεοτοκίον «Θεοτόκε, σὺ εἶ ἡ ἄμπελος». Δοξολογία μεγάλη καὶ τὸ ἀπολυτίκιον «Ὁ Θεὸς τῶν πατέρων ἡμῶν». Θεία Λειτουργία Ἀντίφωνα καὶ εἰσοδικόν: τὰ ἐπὶ μνήμῃ ἑορταζομένου ἁγίου. Ἀπολυτίκια «Ὁ Θεὸς τῶν πατέρων» καὶ τὸ τοῦ ναοῦ. Κοντάκιον «Προστασία τῶν Χριστιανῶν».

15 Μαρτιοσ Ἀπόστολος: τῶν ὁσίων (ὁ δεύτερος ἐν τῷ Τριῳδίῳ) «Ὁ καρπὸς τοῦ Πνεύματος». Εὐαγγέλιον: τοῦ Σαββάτου τῆς Τυρινῆς «Προσέχετε τὴν ἐλεημοσύνην ὑμῶν». Εἰς τὸ «Ἐξαιρέτως», «Ἄξιόν ἐστιν». Κοινωνικόν «Εἰς μνημόσυνον». Μετὰ τὴν θείαν κοινωνίαν, «Εἴδομεν τὸ φῶς», «Πληρωθήτω τὸ στόμα ἡμῶν». 17. ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ. Μνείαν ποιούμεθα τῆς ἀπὸ τοῦ παραδείσου τῆς τρυφῆς ἐξορίας τῶν πρωτοπλάστων, Ἀλεξίου τοῦ ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ. Ἦχος πλ. δʹ. Ἑωθινὸν Ηʹ Τῷ Σαββάτῳ ἑσπέρας, Θʹ Ὥρα Ἀπολυτίκιον «Ὁ Θεὸς τῶν πατέρων ἡμῶν». Κοντάκιον «Ὡς εὐσεβείας κήρυκας». Ἑσπερινὸς Ἑσπέρια: ἀναστάσιμα τοῦ πλ. δʹ ἤχου 6 καὶ τὰ 4 προσόμοια τοῦ Τριῳδίου «Ὁ πλάστης μου Κύριος». Δόξα: τοῦ Τριῳδίου «Ἐκάθισεν Ἀδάμ». Καὶ νῦν: τὸ αʹ θεοτοκίον τοῦ πλ. δʹ ἤχου «Ὁ βασιλεὺς τῶν οὐρανῶν». Εἴσοδος. «Φῶς ἱλαρὸν» καὶ τὸ προκείμενον τῆς ἡμέρας «Ὁ Κύριος ἐβασίλευσεν». Ἀπόστιχα: τὰ ἀναστάσιμα. Δόξα: τοῦ Τριῳδίου «Ἐξεβλήθη Ἀδὰμ τοῦ παραδείσου». Καὶ νῦν: τὸ ὁμόηχον θεοτοκίον «Ὁ ποιητὴς καὶ λυτρωτής μου». Ἀπολυτίκια: τὸ ἀναστάσιμον «Ἐξ ὕψους κατῆλθες». Δόξα, καὶ νῦν, τὸ θεοτοκίον «Ὁ δι ἡμᾶς γεννηθείς». Ἀπόλυσις «Ὁ ἀναστὰς ἐκ νεκρῶν». Τῇ Κυριακῇ πρωΐ, Μεσονυκτικὸν Μετὰ τὸν νʹ ψαλμόν, ὁ τριαδικὸς κανὼν τοῦ πλ. δʹ ἤχου. Δόξα, τὸ ἐν τῷ Τριῳδίῳ ἰδιόμελον τῆς λιτῆς «Ἥλιος ἀκτῖνας ἔκρυψεν». Καὶ νῦν, τὸ θεοτοκίον «Μυστικῶς ἀνυμνοῦμέν σε». Τὰ τριαδικά «Ἄξιόν ἐστιν», τὸ τρισάγιον, ἡ ὑπακοὴ τοῦ ἤχου καὶ ἡ ἀπόλυσις.

16 92 Μαρτιοσ 17 Ὄρθρος Ἀπολυτίκια «Ἐξ ὕψους κατῆλθες». Δόξα, τὸ αὐτό. Καὶ νῦν «Ὁ δι ἡμᾶς γεννηθείς». Καθίσματα: τὰ ἀναστάσιμα. Τὰ εὐλογητάρια, ἡ ὑπακοή, οἱ ἀναβαθμοὶ τοῦ πλ. δʹ ἤχου καὶ ἅπασα ἡ τάξις τοῦ ἑωθινοῦ (Ηʹ) Εὐαγγελίου. Ὁ νʹ ψαλμός. Δόξα «Τῆς μετανοίας». Καὶ νῦν «Τῆς σωτηρίας». «Ἐλέησόν με, ὁ Θεὸς, Τὰ πλήθη τῶν πεπραγμένων». Κανόνες: ὁ ἀναστάσιμος καὶ ὁ τοῦ Τριῳδίου εἰς 6 μετὰ στίχου «Δόξα σοι, ὁ Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι». Ἀπὸ γʹ ᾠδῆς: τὰ ἀναστάσιμα κοντάκιον καὶ οἶκος, τὰ καθίσματα τοῦ Τριῳδίου «Ἐξεβλήθη ὁ Ἀδάμ». Δόξα «Νῦν ὁ καιρός». Καὶ νῦν «Οὐ σιωπήσωμέν ποτε, Θεοτόκε». Ἀφ Ϛʹ ᾠδῆς: τὸ κοντάκιον καὶ ὁ οἶκος τοῦ Τριῳδίου, τὸ συναξάριον τῆς ἡμέρας καὶ τὸ ὑπόμνημα τοῦ Τριῳδίου. Καταβασίαι «Ὡς ἐν ἠπείρῳ πεζεύσας». Ἡ Τιμιωτέρα καὶ ἡ καταβασία «Θεὸν ἀνθρώποις». Ἐξαποστειλάρια: τὸ Ηʹ ἀναστάσιμον «Δύο ἀγγέλους βλέψασα» καὶ τὰ δύο τοῦ Τριῳδίου «Τῆς ἐντολῆς σου, Κύριε» καί «Ἀποικισθέντες, Κύριε». Αἶνοι: ἀναστάσιμα 5 καὶ τὰ 3 ἰδιόμελα τοῦ Τριῳδίου «Οἴμοι ὁ Ἀδάμ», μετὰ τῶν ἑξῆς στίχων εἰς τὰ δύο τελευταῖα «Ἐξομολογήσομαί σοι, Κύριε, ἐν ὅλῃ καρδίᾳ μου, διηγήσομαι πάντα τὰ θαυμάσιά σου». «Ἀνάστηθι, Κύριε ὁ Θεός μου, ὑψωθήτω ἡ χείρ σου, μὴ ἐπιλάθῃ τῶν πενήτων σου εἰς τέλος». Δόξα: τοῦ Τριῳδίου «Ἔφθασε καιρός». Καὶ νῦν «Ὑπερευλογημένη». Δοξολογία μεγάλη καὶ τὸ «Σήμερον σωτηρία». Θεία Λειτουργία Ἀντίφωνα καὶ εἰσοδικόν: τῆς Κυριακῆς. Ἀπολυτίκια «Ἐξ ὕψους κατῆλθες», τοῦ ἀπ. Βαρνάβα καὶ τὸ τοῦ ναοῦ. Κοντάκιον: τοῦ Τριῳδίου «Τῆς σοφίας, ὁδηγέ».

17 Μαρτιοσ Ἀπόστολος: τῆς Κυριακῆς τῆς Τυρινῆς «Νῦν ἐγγύτερον ἡμῖν ἡ σωτηρία». Εὐαγγέλιον: τῆς Κυριακῆς τῆς Τυρινῆς «Ἐὰν ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις». Εἰς τὸ «Ἐξαιρέτως», «Ἄξιόν ἐστιν». Κοινωνικόν «Αἰνεῖτε τὸν Κύριον». Μετὰ τὴν θείαν κοινωνίαν, «Εἴδομεν τὸ φῶς», «Πληρωθήτω τὸ στόμα ἡμῶν». Τῇ αὐτῇ Κυριακῇ ἑσπέρας, Θʹ Ὥρα Ἀπολυτίκιον «Ἐξ ὕψους κατῆλθες». Ἀντὶ κοντακίου, ἡ ὑπακοὴ τοῦ πλ. δʹ ἤχου «Αἱ Μυροφόροι τοῦ ζωοδότου». Ὁ κατανυκτικὸς Ἑσπερινὸς Ἑσπέρια: ἐκ τοῦ Τριῳδίου τὰ 4 κατανυκτικὰ τοῦ πλ. δʹ ἤχου «Σὲ τὸν βασιλέα καὶ δεσπότην» (ζήτει εἰς τὸ τέλος τοῦ Τριῳδίου) καὶ τὰ 3 προσόμοια «Ἐγκρατείᾳ τὴν σάρκα» καὶ ἐκ τοῦ Μηναίου τὰ 3 προσόμοια «Ὡς ἀστὴρ ἀνατέταλκας» (18ῃ Μαρτίου). Δόξα, καὶ νῦν: τὸ θεοτοκίον τοῦ Μηναίου «Φωτοφόρον παλάτιον». Εἴσοδος, «Φῶς ἱλαρὸν» καὶ τὸ μέγα προκείμενον «Μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου» μετὰ τῶν στίχων ὡς ἐν τῷ Τριῳδίῳ. Ἀπόστιχα: τὸ ἰδιόμελον τοῦ Τριῳδίου «Ἔλαμψεν ἡ χάρις σου, Κύριε» (δὶς) καὶ τὸ μαρτυρικόν «Ὁ ἐνδοξαζόμενος» (ἅπαξ), μετὰ στίχων εἰς τὰ δύο τελευταῖα «Πρὸς σὲ ἦρα τοὺς ὀφθαλμούς μου» καί «Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε». Δόξα, καὶ νῦν: τὸ θεοτοκίον τοῦ Τριῳδίου «Τῶν ἀγγέλων αἱ τάξεις σε». Ἀντὶ ἀπολυτικίων, τὰ τροπάρια «Θεοτόκε Παρθένε», «Βαπτιστὰ τοῦ Χριστοῦ». Δόξα «Ἱκετεύσατε ὑπὲρ ἡμῶν». Καὶ νῦν (χῦμα) «Ὑπὸ τὴν σὴν εὐσπλαγχνίαν». Ἀμέσως ὁ ἀναγνώστης «Κύριε, ἐλέησον» (μʹ). Δόξα, καὶ νῦν «Τὴν Τιμιωτέραν, Ἐν ὀνόματι Κυρίου εὐλόγησον, πάτερ». Καὶ ὁ ἱερεύς «Ὁ ὢν εὐλογητός». Ἐν συνεχείᾳ ὁ ἱερεὺς λέγει τὴν εὐχήν «Ἐπουράνιε βασιλεῦ», τὰς 3 μεγάλας μετανοίας μετὰ τῆς εὐχῆς τοῦ ἁγίου Ἐφραίμ «Κύριε καὶ Δέσποτα τῆς ζωῆς μου». Ἀπόλυσις «Χριστὸς ὁ ἀληθινός». Πρὸ τοῦ «Δι εὐχῶν», ψάλλεται τὸ τροπάριον «Πάντων προστατεύεις ἀγαθή». Τούτου ψαλλομένου οἱ πιστοὶ ἀσπάζονται τὴν χεῖρα τοῦ ἱερέως λαμβάνοντες συγχώρησιν.

18 94 Μαρτιοσ 17 Τυπικὴ διάταξις τῶν ἀκολουθιῶν τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς Μεσονυκτικὸν Ἀναγινώσκεται ὥς ἐστι διατεταγμένον ἐν τῷ Ὡρολογίῳ (τὸ καθ ἡμέραν). Ὄρθρος Ὁ ἱερεύς «Εὐλογητὸς ὁ Θεός, Βασιλεῦ οὐράνιε». Τρισάγιον. «Κύριε ἐλέησον» (ιβ ). Δόξα, καὶ νῦν, «Δεῦτε προσκυνήσωμεν» καὶ τὸ «Ἐπακούσαι σου» ἀργῶς, κατὰ τὴν ἀνάγνωσιν τοῦ ὁποίου ὁ ἱερεὺς θυμιᾶ διὰ κατζίου. Εἶτα, πάλιν τρισάγιον καὶ τὰ τροπάρια «Σῶσον, Κύριε, τὸν λαόν σου». Μετὰ τὸν ἑξάψαλμον καὶ τὰ εἰρηνικά, ψάλλεται τὸ «Ἀλληλούϊα» (γʹ) τετράκις εἰς τόν ἦχον τῆς ἑβδομάδος μετὰ τῶν στίχων «Ἐκ νυκτὸς ὀρθρίζει τὸ πνεῦμά μου» ὡς ἐν τῷ Ὡρολογίῳ. Ἀκολούθως ψάλλονται οἱ τριαδικοὶ ὕμνοι τοῦ ἤχου τῆς ἑβδομάδος (ὅρα τούτους εἰς τὸ Ὡρολόγιον ἢ εἰς τὸ τέλος τοῦ Τριῳδίου). Εἶτα μικρὰ συναπτὴ καὶ ψάλλονται τὰ καθίσματα τῆς αʹ στιχολογίας ἀναλόγως τοῦ ἤχου καὶ τῆς ἡμέρας (ὅρα ταῦτα εἰς τὸ τέλος τοῦ Τριῳδίου). Ἐὰν ὁ ἅγιος τοῦ Μηναίου ἔχῃ κοντάκιον εἰς τὴν Ϛʹ ᾠδήν, ψάλλεται μετὰ τῶν καθισμάτων τῆς αʹ στιχολογίας καὶ τὸ μαρτυρικὸν πρὸ τοῦ θεοτοκίου (ζήτει μετὰ τὰ καθίσματα τῆς αʹ στιχολογίας ἐν τῷ τέλει τοῦ Τριῳδίου). Μετὰ τὴν βʹ καὶ γʹ στιχολογίαν, ψάλλονται τὰ καθίσματα τῆς ἡμέρας τοῦ Τριῳδίου. Ὁ νʹ ψαλμὸς (χῦμα) καὶ ἡ στιχολογία τῶν θʹ ᾠδῶν. Αἱ ἐννέα ᾠδαὶ στιχολογοῦνται ὁλόκληροι μὲν ἐκεῖναι τῶν ὁποίων ὑπάρχουσιν ἐν τῷ Τριῳδίῳ τριῴδια, πλὴν τῆς θʹ ᾠδῆς, τῆς ὁποίας τὸ δεύτερον μέρος μόνον στιχολογεῖται, ἤτοι ἡ προσευχὴ τοῦ Ζαχαρίου, ἐπειδὴ τὸ αʹ μέρος στιχολογεῖται εἰς τὴν Τιμιωτέραν, τῶν δὲ λοιπῶν μόνον ἡ ἀρχὴ καὶ οἱ δύο τελευταῖοι στίχοι μετὰ τοῦ «Δόξα» καὶ τοῦ «Καὶ νῦν». Ἡ τάξις αὕτη σχηματικῶς ἔχει ὡς ἀκολούθως:

19 Μαρτιοσ Ἡμέρα Ὁλόκληρος ἡ ᾠδὴ Ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος Δευτέρα αʹ ηʹ θʹ γʹ δʹ εʹ Ϛʹ ζʹ Τρίτη βʹ ηʹ θʹ αʹ γʹ δʹ εʹ Ϛʹ ζʹ Τετάρτη γʹ ηʹ θʹ αʹ δʹ εʹ Ϛʹ ζʹ Πέμπτη δʹ ηʹ θʹ αʹ γʹ εʹ Ϛʹ ζʹ Παρασκευὴ εʹ ηʹ θʹ αʹ γʹ δʹ Ϛʹ ζʹ Σάββατον Ϛʹ ζʹ ηʹ θʹ αʹ γʹ δʹ εʹ Μετὰ τὰς ᾠδὰς λέγεται ὁ κανὼν τοῦ Μηναίου καὶ τῶν τριῳδίων τῆς ἡμέρας. Καὶ εἰς ἃς μὲν ᾠδὰς ὑπάρχουσι τριῴδια, προηγεῖται ὁ κανὼν τοῦ Μηναίου εἰς 4 μετὰ τοῦ εἱρμοῦ καὶ τοῦ καταλλήλου στίχου εἰς τὰ τροπάρια καὶ ἕπονται τὰ τριῴδια μετὰ στίχου «Δόξα σοι, ὁ Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι». Εἰς ἃς δὲ ᾠδὰς οὐχ ὑπάρχουσι τριῴδια, λέγεται μόνον ὁ τοῦ Μηναίου εἰς 6. Τῇ δὲ Τρίτῃ ἑκάστης ἑβδομάδος, καθ ἣν τὰ τριῴδια ἔχουσι βʹ ᾠδήν, μετὰ τὴν αʹ ᾠδὴν τοῦ Μηναίου, λέγεται ἡ βʹ ᾠδὴ τῶν τριῳδίων μόνη μετὰ τῶν εἱρμῶν καὶ ἕπεται ἡ γʹ ᾠδὴ τοῦ Μηναίου. Μετὰ τὴν γʹ ᾠδήν, ψάλλεται ὁ εἱρμὸς τοῦ Μηναίου. Τῇ Τετάρτῃ ἑκάστης ἑβδομάδος, ὅμως, ψάλλεται ὁ εἱρμὸς ἐκ τοῦ Τριῳδίου, διότι ἡ γʹ ᾠδὴ ἔχει τριῴδια. Ἕπεται μικρὰ συναπτὴ καὶ ψάλλεται τὸ κάθισμα τοῦ Μηναίου. Δόξα, καὶ νῦν, τὸ θεοτοκίον (τῇ Τετάρτῃ καὶ Παρασκευῇ σταυροθεοτοκίον). Μετὰ τὴν Ϛʹ ᾠδήν, ψάλλεται πάντοτε ὁ εἱρμὸς τοῦ Μηναίου, γίνεται πάλιν μικρὰ συναπτὴ καὶ ἀναγινώσκεται τὸ κοντάκιον τοῦ ἁγίου τῆς ἡμέρας, ἢ ἐλλείψει τούτου, τὸ μαρτυρικὸν τοῦ ἤχου τῆς ἡμέρας (ὅρα εἰς τὸ τέλος τοῦ Τριῳδίου, μετὰ τὰ καθίσματα τῆς αʹ στιχολογίας) καὶ τὸ συναξάριον. Μετὰ τὴν ηʹ ᾠδήν, ψάλλεται πάντοτε ὁ εἱρμὸς τοῦ βʹ τριῳδίου μετὰ τοῦ «Αἰνοῦμεν, εὐλογοῦμεν». Εἰς τὴν θʹ ᾠδὴν στιχολογεῖται ἡ Τιμιωτέρα. Ἐν τῷ τέλει δὲ αὐτῆς ψάλλεται πάντοτε ὁ εἱρμὸς τοῦ βʹ τριῳδίου καὶ μετ αὐτὸν εἰς τὸν αὐτὸν ἦχον τὸ «Ἄξιόν ἐστιν». Μικρὰ συναπτὴ καὶ ἀντὶ ἐξαποστειλαρίου ψάλλεται τὸ φωταγωγικὸν

20 96 Μαρτιοσ 17 τοῦ ἤχου τῆς ἑβδομάδος ἐκ γʹ (ζήτει αὐτὰ εἰς τὸ τέλος τοῦ Τριῳδίου ἢ εἰς τὸ Ὡρολόγιον). Εἶτα οἱ ψαλμοὶ τῶν αἴνων χῦμα ὡς ἐν τῷ Ὡρολογίῳ. «Σοὶ δόξα πρέπει», ἡ δοξολογία χῦμα καὶ τὰ πληρωτικά. Εἰς τὰ ἀπόστιχα, τὸ ἰδιόμελον τοῦ Τριῳδίου (δὶς) καὶ τὸ μαρτυρικὸν (ἅπαξ) μετὰ τῶν στίχων «Ἐνεπλήσθημεν τὸ πρωῒ τοῦ ἐλέους σου, Κύριε» καί «Καὶ ἔστω ἡ λαμπρότης Κυρίου τοῦ Θεοῦ» κτλ. Δόξα, καὶ νῦν, τὸ θεοτοκίον (τῇ δὲ Τετάρτῃ καὶ τῇ Παρασκευῇ τὸ σταυροθεοτοκίον). «Ἀγαθὸν τὸ ἐξομολογεῖσθαι», τὸ τρισάγιον, τὸ τροπάριον «Ἐν τῷ ναῷ ἑστῶτες», τὸ «Κύριε, ἐλέησον» (μʹ). Δόξα, καὶ νῦν «Τὴν Τιμιωτέραν, Ἐν ὀνόματι Κυρίου». Ὁ ἱερεύς «Ὁ ὢν εὐλογητὸς, Ἐπουράνιε Βασιλεῦ», αἱ τρεῖς μεγάλαι μετάνοιαι μετὰ τῆς εὐχῆς τοῦ ἁγίου Ἐφραίμ «Κύριε καὶ Δέσποτα τῆς ζωῆς μου», καὶ εὐθὺς ἄρχονται Αἱ Ὧραι Ὥρα Αʹ: Ὁ ἀναγνώστης «Δεῦτε προσκυνήσωμεν» καὶ τοὺς 3 ψαλμούς. Εἶτα Δόξα, καὶ νῦν «Ἀλληλούϊα, ἀλληλούϊα, ἀλληλούϊα. Δόξα σοι, ὁ Θεὸς» (ἐκ γʹ). «Κύριε, ἐλέησον» (γʹ), καὶ ψάλλεται τὸ τροπάριον τῆς Αʹ Ὥρας «Τὸ πρωῒ εἰσάκουσον τῆς φωνῆς μου» μετὰ τῶν στίχων αὐτοῦ. Εἶτα (χῦμα) Δόξα, καὶ νῦν, τὸ θεοτοκίον «Τί σε καλέσωμεν, ὦ Κεχαριτωμένη», καὶ ψάλλονται οἱ στίχοι «Τὰ διαβήματά μου» κτλ. ἐκ βʹ ἕκαστος, ἐκτὸς τοῦ «Πληρωθήτω τὸ στόμα ἡμῶν», ὁ ὁποῖος λέγεται ἐκ γʹ. Εἶτα τὸ τρισάγιον καὶ τὸ κοντάκιον, ἀναλόγως τῆς ἡμέρας, ὡς ἐν τῷ Ὡρολογίῳ. Εἶτα «Κύριε, ἐλέησον» (μʹ), «Ὁ ἐν παντὶ καιρῷ», «Κύριε, ἐλέησον» (γʹ). Δόξα, καὶ νῦν «Τὴν Τιμιωτέραν, Ἐν ὀνόματι Κυρίου». Ὁ ἱερεύς «Ὁ Θεὸς οἰκτιρήσαι ἡμᾶς», καὶ αἱ τρεῖς μεγάλαι μετάνοιαι μετὰ τῆς εὐχῆς τοῦ ἁγίου Ἐφραίμ «Κύριε καὶ Δέσποτα τῆς ζωῆς μου» καὶ ὁ ἱερεὺς τὴν εὐχήν «Χριστέ, τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν». Εὐθὺς ἐπισυνάπτεται ἡ Ὥρα Γʹ: Ὁ ἀναγνώστης «Δεῦτε προσκυνήσωμεν» καὶ τοὺς 3 ψαλμούς. Εἶτα, Δόξα, καὶ νῦν κτλ. ὡς ἐν τῇ Αʹ Ὥρᾳ καὶ ψάλλεται τὸ τροπάριον τῆς Γʹ Ὥρας «Κύριε, ὁ τὸ πανάγιόν σου Πνεῦμα» μετὰ τῶν στίχων αὐτοῦ. Εἶτα (χῦμα), Δόξα, καὶ νῦν «Θεοτόκε, σὺ εἶ ἡ ἄμπελος», καὶ τὸ «Κύριος ὁ Θεὸς εὐλογητός». Εἶτα τὸ τρισάγιον καὶ χῦμα τὰ τροπάρια «Εὐλογητὸς εἶ, Χριστέ» κτλ. Εἶτα «Κύριε, ἐλέησον» (μʹ) κτλ. ὡς ἐν

21 Μαρτιοσ τῇ Αʹ Ὥρᾳ. Μετὰ τὴν εὐχήν «Κύριε καὶ Δέσποτα τῆς ζωῆς μου» καὶ ὁ ἱερεὺς τὴν εὐχήν «Δέσποτα Θεέ». Εὐθὺς ἐπισυνάπτεται ἡ Ὥρα Ϛʹ: Ὁ ἀναγνώστης «Δεῦτε προσκυνήσωμεν» καὶ τοὺς 3 ψαλμούς. Εἶτα, Δόξα, καὶ νῦν κτλ. ὡς ἐν τῇ Αʹ Ὥρᾳ καὶ ψάλλεται τὸ τροπάριον τῆς Ϛʹ Ὥρας «Ὁ ἐν ἕκτῃ ἡμέρᾳ τε καὶ ὥρᾳ» μετὰ τῶν στίχων αὐτοῦ. Εἶτα (χῦμα), Δόξα, καὶ νῦν «Ὅτι οὐκ ἔχομεν παῤῥησίαν», καὶ τὸ τροπάριον τῆς προφητείας ἐκ τοῦ Τριῳδίου. Δόξα, καὶ νῦν, τὸ αὐτό. Εἶτα λέγεται τὸ προκείμενον μετὰ τοῦ στίχου αὐτοῦ, ἡ προφητεία καὶ τὸ ἕτερον προκείμενον. Εἶτα ὁ ἀναγνώστης «Ταχὺ προκαταλαβέτωσαν», τὸ τρισάγιον καὶ τὰ τροπάρια «Σωτηρίαν εἰργάσω». Δόξα «Τὴν ἄχραντον εἰκόνα». Καὶ νῦν, τῇ μὲν Δευτέρᾳ, Τρίτῃ καὶ Πέμπτῃ «Εὐσπλαγχνίας ὑπάρχουσα πηγή», τῇ δὲ Τετάρτῃ καὶ Παρασκευῇ «Ὑπερδεδοξασμένη ὑπάρχεις». Εἶτα «Κύριε, ἐλέησον» (μʹ) κτλ. ὡς ἐν τῇ Αʹ Ὥρᾳ. Μετὰ τὴν εὐχήν «Κύριε καὶ Δέσποτα τῆς ζωῆς μου» καὶ ὁ ἱερεὺς τὴν εὐχήν «Θεὲ καὶ Κύριε τῶν δυνάμεων». Εὐθὺς ἐπισυνάπτεται ἡ Ὥρα Θʹ: Ὁ ἀναγνώστης «Δεῦτε προσκυνήσωμεν» καὶ τοὺς 3 ψαλμούς. Εἶτα, Δόξα, καὶ νῦν κτλ. ὡς ἐν τῇ Αʹ Ὥρᾳ καὶ ψάλλεται τὸ τροπάριον τῆς Θʹ Ὥρας «Ὁ ἐν τῇ ἐνάτῃ ὥρᾳ» μετὰ τῶν στίχων αὐτοῦ. Εἶτα (χῦμα), Δόξα, καὶ νῦν «Ὁ δι ἡμᾶς γεννηθείς», καὶ τὸ «Μὴ δὴ παραδῴης». Εἶτα τὸ τρισάγιον καὶ χῦμα τὰ τροπάρια «Βλέπων ὁ λῃστὴς» κτλ. Εἶτα «Κύριε, ἐλέησον» (μʹ) καὶ εὐθύς «Δόξα, Καί νῦν. Τὴν Τιμιωτέραν, Ἐν ὀνόματι Κυρίου». Ὁ ἱερεύς «Δι εὐχῶν», καὶ αἱ τρεῖς μεγάλαι μετάνοιαι μετὰ τῆς εὐχῆς τοῦ ἁγίου Ἐφραίμ «Κύριε καὶ Δέσποτα τῆς ζωῆς μου», καὶ τὴν εὐχὴν τῆς Θʹ Ὥρας «Δέσποτα, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ». Καὶ εὐθὺς ψάλλονται οἱ μακαρισμοὶ εἰς ἦχον πλ. δʹ, λέγοντες μεθ ἕκαστον τὸ «Μνήσθητι ἡμῶν, Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ βασιλείᾳ σου», ὁμοίως καὶ εἰς τὸ «Δόξα» καὶ εἰς τὸ «Καὶ νῦν». Ἀκολούθως ψάλλονται τὰ «Μνήσθητι ἡμῶν, Κύριε», «Μνήσθητι ἡμῶν, Δέσποτα» καὶ «Μνήσθητι ἡμῶν, Ἅγιε». Εἶτα ὁ ἀναγνώστης τὰ τροπάρια «Χορὸς ὁ ἐπουράνιος» κτλ., τὸ «Πιστεύω εἰς ἕνα Θεόν», «Ἄνες, ἄφες», «Πάτερ ἡμῶν», «Ὅτι σοῦ ἐστιν» καὶ ἀναγινώσκονται τὰ κοντάκια «Ἐπὶ τοῦ ὄρους μετεμορφώθης», τῆς ἡμέρας (ζήτει αὐτὰ εἰς τὸ Ὡρολόγιον εἰς τὴν ἀκολουθίαν τῶν Τυπικῶν), τοῦ ἁγίου τοῦ ναοῦ, τὸ μαρτυρικὸν τοῦ ἤχου τῆς ἡμέρας (ὅρα εἰς τὸ τέλος τοῦ Τριῳδίου, μετὰ τὰ καθίσματα τῆς αʹ στιχολογίας). Δόξα «Μετὰ τῶν ἁγίων». Καὶ νῦν «Προστασία τῶν Χριστιανῶν». «Κύριε, ἐλέησον» (μʹ), «Ὁ ἐν

22 98 Μαρτιοσ 17 παντὶ καιρῷ». «Κύριε, ἐλέησον» (γʹ). Δόξα, καὶ νῦν «Τὴν Τιμιωτέραν». «Ὁ Θεὸς οἰκτιρήσαι ἡμᾶς», τὰς τρεῖς μεγάλας μετανοίας καὶ ἄρχεται ἀμέσως ὁ Ἑσπερινὸς (ἄνευ Προηγιασμένης) ὡς κατωτέρω. Ἐὰν ὅμως πρόκηται νὰ τελεσθῇ Προηγιασμένη, μετὰ τὸ «Ὁ Θεὸς οἰκτιρήσαι ἡμᾶς», λέγεται τὸ τρισάγιον, τὸ «Κύριε, ἐλέησον» (ιβʹ) καὶ ὁ ἱερεὺς τὴν εὐχήν «Παναγία Τριάς». Καί, ἀνοιγείσης τῆς ὡραίας πύλης, ποιεῖ μικρὰν ἀπόλυσιν, μετὰ τὴν ὁποίαν ἄρχεται ἡ Προηγιασμένη, ὡς ἕπεται κατωτέρω. Ἑσπερινὸς ἄνευ Προηγιασμένης Ὁ ἀναγνώστης τὸ «Δεῦτε προσκυνήσωμεν» καὶ τὸν προοιμιακόν, καὶ ὁ ἱερεὺς τὰ εἰρηνικά. Εἰς τὸ «Κύριε, ἐκέκραξα», τὰ 3 προσόμοια τοῦ Τριῳδίου καὶ τὰ 3 τοῦ Μηναίου. Δόξα, καὶ νῦν, τὸ προσόμοιον θεοτοκίον τοῦ Μηναίου (τῇ Τρίτῃ καὶ τῇ Πέμπτῃ σταυροθεοτοκίον). «Φῶς ἱλαρόν». «Ἑσπέρας». Τὰ ἀναγνώσματα μετὰ τῶν προκειμένων καὶ τῶν στίχων ὡς ἐν τῷ Τριῳδίῳ. Εὐθὺς τὸ «Καταξίωσον» καὶ τὰ πληρωτικά. Εἰς τὰ ἀπόστιχα, τὸ ἰδιόμελον τοῦ Τριῳδίου (δὶς) καὶ τὸ μαρτυρικὸν (ἅπαξ) μετὰ τῶν στίχων «Πρὸς σὲ ἦρα τοὺς ὀφθαλμούς μου» καί «Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε». Δόξα, καὶ νῦν, θεοτοκίον (τῇ Τρίτῃ καὶ τῇ Πέμπτῃ σταυροθεοτοκίον). Εἶτα «Νῦν ἀπολύεις», τὸ τρισάγιον καὶ τὰ τροπάρια «Θεοτόκε Παρθένε» κτλ. Εὐθύς «Κύριε, ἐλέησον» (μʹ). Δόξα, καὶ νῦν «Τὴν Τιμιωτέραν». Ὁ ἱερεύς «Ὁ ὢν εὐλογητὸς, Ἐπουράνιε βασιλεῦ» καὶ τὰς τρεῖς μεγάλας μετανοίας, μετὰ τῆς εὐχῆς τοῦ ἁγίου Ἐφραίμ «Κύριε καὶ Δέσποτα τῆς ζωῆς μου». Εἶτα τὸ τρισάγιον, τὸ «Κύριε, ἐλέησον» (ιβʹ) καὶ ὁ ἱερεὺς τὴν εὐχήν «Παναγία Τριάς». Ἀκολούθως ὁ ἀναγνώστης χῦμα τὸ «Εἴη τὸ ὄνομα» (ἐκ γʹ) καὶ τοὺς ψαλμοὺς λγʹ (33) «Εὐλογήσω τὸν Κύριον ἐν παντὶ καιρῷ» καὶ ρμδʹ (144) «Ὑψώσω σε, ὁ Θεός μου ὁ βασιλεύς μου». Εἶτα «Δόξα, καὶ νῦν. Κύριε, ἐλέησον (γʹ). Εὐλόγησον» καὶ ὁ ἱερεὺς τὴν ἀπόλυσιν. Ἑσπερινὸς μετὰ Προηγιασμένης «Εὐλογημένη ἡ βασιλεία». Ὁ προοιμιακός, τὰ εἰρηνικὰ καὶ τὸ ιη κάθισμα τοῦ Ψαλτηρίου «Πρὸς Κύριον» εἰς στάσεις τρεῖς. Μεθ ἑκάστην στάσιν ὁ ἱερεὺς ποιεῖ αἴτησιν μετὰ ἐκφωνήσεως.

23 Μαρτιοσ Εἰς τὴν συνέχειαν ψάλλονται τὰ κεκραγάρια εἰς τὸν ἦχον τοῦ ἰδιομέλου τῆς ἡμέρας μετὰ τῆς στιχολογίας «Θοῦ, Κύριε». Εἶτα, ἀπὸ τοῦ στίχου «Ἐξάγαγε ἐκ φυλακῆς», ψάλλονται τὰ Ἑσπέρια καὶ δοξαστικὰ οὕτως: α) τῇ μὲν Τετάρτῃ, ἐκ τοῦ Τριῳδίου τὸ ἰδιόμελον τῆς ἡμέρας (δίς), τὸ μαρτυρικὸν καὶ τὰ μετ αὐτὸ 3 προσόμοια, καὶ ἐκ τοῦ Μηναίου τὰ 3 προσόμοια τοῦ Ἑσπερινοῦ τοῦ ἁγίου τῆς ἐπαύριον εἰς 4. Δόξα, καὶ νῦν, τὸ θεοτοκίον τοῦ Μηναίου. β) τῇ δὲ Παρασκευῇ, ἐκ τοῦ Τριῳδίου τὸ ἰδιόμελον τῆς ἡμέρας (δίς), τὰ 4 μαρτυρικὰ τοῦ ἤχου τῆς ἑβδομάδος (ζήτει εἰς τὸ τέλος τοῦ Τριῳδίου), καὶ ἐκ τοῦ Μηναίου τὰ 3 προσόμοια τοῦ Ἑσπερινοῦ τοῦ ἁγίου τῆς ἐπαύριον εἰς 4. Δόξα, τὸ μετὰ τὰ ψαλέντα μαρτυρικὰ νεκρώσιμον δοξαστικὸν τοῦ ἤχου τῆς ἑβδομάδος. Καὶ νῦν, τὸ α θεοτοκίον τοῦ αὐτοῦ ἤχου (ζήτει ἀμφότερα εἰς τὸ τέλος τοῦ Τριῳδίου). Εἴσοδος μετὰ θυμιατοῦ (ἢ μετ Εὐαγγελίου, ἐὰν πρόκηται ν ἀναγνωσθῇ Εὐαγγέλιον). «Φῶς ἱλαρὸν» (χῦμα). Ὁ ἱερεύς «Ἑσπέρας». Ὁ ἀναγνώστης «Προκείμενον, ἦχος (δεῖνα), ψαλμὸς (δεῖνα)». Ὁ ἱερεύς «Πρόσχωμεν». Καὶ τὸ προκείμενον μετὰ τοῦ στίχου αὐτοῦ. Ὁ ἱερεύς «Σοφία». Ὁ ἀναγνώστης «Γενέσεως τὸ ἀνάγνωσμα». Ὁ ἱερεύς «Πρόσχωμεν». Καὶ ὁ ἀναγνώστης τὸ ἀνάγνωσμα. Ἀκολούθως λέγεται τὸ ἕτερον προκείμενον καὶ ἀμέσως ὁ ἀναγνώστης ἐκφωνεῖ ἐμμελῶς «Κέλευσον». Καὶ ὁ ἱερεύς, κρατῶν λαμπάδα ἀνημμένην καὶ θυμιατόν, ἵσταται ἐνώπιον τῆς ἁγίας τραπέζης καί, φωτίζων σταυροειδῶς, ἐκφωνεῖ «Σοφία ὀρθοί». Εἶτα στραφεὶς σφραγίζει σταυροειδῶς τὸν λαὸν λέγων «Φῶς Χριστοῦ φαίνει πᾶσι». Ἀκολούθως ὁ ἀναγνώστης τὸ βʹ ἀνάγνωσμα ἐκ τῶν Παροιμιῶν. Εἰς τὸ τέλος τοῦ ἀναγνώσματος ὁ ἱερεὺς πρὸς τὸν ἀναγνώστην «Εἰρήνη σοι», εἶτα στραφεὶς πρὸς ἀνατολὰς λέγει «Σοφία». Καὶ εὐθὺς ψάλλεται τὸ «Κατευθυνθήτω» μετὰ στίχων, ἅπαξ ὑπὸ τοῦ ἱερέως (ὁ ὁποῖος θυμιᾷ κατὰ τὴν τάξιν), τετράκις ὑπὸ τῶν χορῶν,

24 100 Μαρτιοσ 17 καὶ πάλιν ἐκ τοῦ βήματος ἅπαξ ὑπὸ τοῦ ἱερέως μέχρι τοῦ «ὡς θυμίαμα ἐνώπιόν σου», τὸ δὲ τέλος «ἔπαρσις τῶν χειρῶν μου, θυσία ἑσπερινή», συμπληροῖ ὁ αʹ χορός. [Εἰς τὸ σημεῖον τοῦτο ἀναγινώσκεται τὸ Εὐαγγέλιον κατὰ τὴν Μ. Ἑβδομάδα, ἐν μνήμαις δὲ ἁγίων ὁ Ἀπόστολος καὶ τὸ Εὐαγγέλιον αὐτῶν]. Εἶτα ἡ ἐκτενὴς καὶ αἱ αἰτήσεις ὑπὲρ τῶν κατηχουμένων (αἱ ὑπὲρ τῶν πρὸς τὸ φώτισμα εὐτρεπιζομένων παρεμβάλλονται ἀπὸ τῆς Τετάρτης τῆς Δʹ ἑβδομάδος καὶ ἐντεῦθεν) καὶ τῶν πιστῶν. Μετὰ τὴν ἐκφώνησιν «Κατὰ τὴν δωρεὰν τοῦ Χριστοῦ σου», ψάλλεται ἀντὶ χερουβικοῦ ὑπὸ τοῦ αʹ χοροῦ εἰς ἦχον πλ. βʹ τὸ «Νῦν αἱ δυνάμεις τῶν οὐρανῶν». Εἰς τὴν φράσιν «ὁ βασιλεὺς τῆς δόξης», γίνεται ἡ εἴσοδος τῶν τιμίων δώρων ἐν ἄκρᾳ σιγῇ, τοῦ λαοῦ προσπίπτοντος μέχρις ἐδάφους, μεθ ἣν συνεχίζεται ὁ ὕμνος «Ἰδοὺ θυσία μυστική», μέχρι τέλους. Εἶτα τὰ πληρωτικὰ καὶ ἡ Κυριακὴ προσευχή «Πάτερ ἡμῶν». Κοινωνικόν «Γεύσασθε καί ἴδετε, ὅτι χρηστὸς ὁ Κύριος. Ἀλληλούϊα» (ἢ ἐν μνήμῃ ἁγίου «Εἰς μνημόσυνον»). Ἀντὶ τοῦ «Εἴδομεν τὸ φῶς», «Εὐλογήσω τόν Κύριον ἐν παντὶ καιρῷ». Μετὰ τὸ «Πάντοτε, νῦν καὶ ἀεί», «Πληρωθήτω τὸ στόμα ἡμῶν». Ὀπισθάμβωνος εὐχή «Δέσποτα Παντοκράτορ», μεθ ἣν τὸ «Εἴη τὸ ὄνομα» καὶ ἀπόλυσις. Πρὸ τοῦ «Δι εὐχῶν», ἀναγινώσκονται οἱ ψαλμοὶ λγʹ «Εὐλογήσω τὸν Κύριον ἐν παντὶ καιρῷ» καὶ ρμδʹ «Ὑψώσω σε, ὁ Θεός μου ὁ βασιλεύς μου», ἐνῷ διανέμεται ὑπὸ τοῦ ἱερέως τὸ ἀντίδωρον. Μέγα Ἀπόδειπνον Ἡ ἀκολουθία τελεῖται ὡς ἐν τῷ Ὡρολογίῳ. Μετὰ τὴν δοξολογίαν, ψάλλεται ὁ κανὼν τῆς ἡμέρας ἢ τῆς Θεοτόκου, οὕτω: α) κατὰ μὲν τὴν Αʹ ἑβδομάδα τῶν νηστειῶν τὸ ὡρισμένον τμῆμα τοῦ Μεγάλου Κανόνος (τὸ ἐν τῷ Τριῳδίῳ), μετὰ στίχου «Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, ἐλέησόν με». Μετὰ τὴν Ϛʹ ᾠδὴν ψάλλεται ἀργῶς τὸ κοντάκιον «Ψυχή μου, ψυχή μου», καὶ μετὰ τὴν θʹ ᾠδὴν ἐπαναλαμβάνεται ἀργῶς ὁ εἱρμὸς αὐτῆς «Ἀσπόρου συλλήψεως». β) κατὰ δὲ τὰς λοιπὰς κανὼν ἐκ τοῦ Θεοτοκαρίου κατὰ τὸν ἦχον καὶ τὴν ἡμέραν τῆς ἑβδομάδος.

25 Μαρτιοσ γ) κατὰ δὲ τὴν Μ. Ἑβδομάδα τὸ τριῴδιον τῆς ἡμέρας. Μετὰ δὲ τὸν διατεταγμένον κανόνα, ὁ ἀναγνώστης τὸ τρισάγιον, οἱ χοροὶ τὸ τροπάριον «Κύριε τῶν δυνάμεων» καὶ ἡ λοιπὴ ἀκολουθία ὡς ἐν τῷ Ὡρολογίῳ. Πρὸ τοῦ «Δι εὐχῶν» ψάλλεται τῇ μὲν Δευτέρᾳ καὶ Τετάρτῃ τὸ θεοτοκίον «Πάντων προστατεύεις, ἀγαθή», τῇ δὲ Τρίτῃ καὶ Πέμπτῃ τὸ σταυροθεοτοκίον «Σφαγήν σου τὴν ἄδικον, Χριστέ». 18. ΔΕΥΤΕΡΑ (Καθαρὰ Δευτέρα). Κυρίλλου ἀρχιεπισκόπου Ἱεροσολύμων, Τροφίμου, Εὐκαρπίωνος μάρτυρος. Ἄρχεται ἡ ἁγία καὶ Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ Τῷ π ρ ω ΐ. Ἡ μὲν ἀκολουθία τοῦ Μεσονυκτικοῦ παραλείπεται, ἡ δὲ ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου ἄρχεται ὡς ἑξῆς: «Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς, Βασιλεῦ οὐράνιε», τρισάγιον κτλ, «Ὅτι σοῦ ἐστιν», «Κύριε, ἐλέησον» (ιβʹ), «Ἐν ὀνόματι Κυρίου, εὐλόγησον πάτερ», «Δόξα τῇ ἁγίᾳ καὶ ὁμοουσίῳ» καὶ ὁ ἑξάψαλμος. Τῷ ἑ σ π έ ρ α ς. Ἐν τῷ Μεγάλῳ Ἀποδείπνῳ ψάλλεται τὸ αʹ τμῆμα τοῦ Μεγάλου Κανόνος καὶ ἀναγινώσκεται τὸ Εὐαγγέλιον τῆς Παννυχίδος τῆς Δευτέρας τῆς Αʹ ἑβδομάδος τῶν νηστειῶν «Εἶπεν ὁ Κύριος βλέπετε μὴ πλανηθῆτε». 19. ΤΡΙΤΗ. Χρυσάνθου καὶ Δαρείας μαρτύρων. Τῷ ἑ σ π έ ρ α ς. Ἐν τῷ Μεγάλῳ Ἀποδείπνῳ ψάλλεται τὸ βʹ τμῆμα τοῦ Μεγάλου Κανόνος καὶ ἀναγινώσκεται τὸ Εὐαγγέλιον τῆς Παννυχίδος τῆς Τρίτης τῆς Αʹ ἑβδομάδος τῶν νηστειῶν «Εἶπεν ὁ Κύριος προσέχετε τὴν ἐλεημοσύνην». 20. ΤΕΤΑΡΤΗ. Τῶν ἐν τῇ μονῇ τοῦ ἁγίου Σάββα ἀναιρεθέντων ἀββάδων καὶ τῶν ἐν Ἀμινσῷ ἑπτὰ γυναικῶν μαρτύρων. Τῷ π ρ ω ΐ. Μετὰ τὰς ἀκολουθίας τοῦ Μεσονυκτικοῦ, τοῦ Ὄρθρου καὶ τῶν Ὡρῶν, ψάλλεται ὁ Ἑσπερινὸς καὶ ἡ Θεία Λειτουργία τῶν Προηγιασμένων Δώρων Ἑσπέρια: ἐκ τοῦ Τριῳδίου τὸ ἰδιόμελον «Νηστεύοντες, ἀδελφοί, σω

26 102 Μαρτιοσ ματικῶς» (δίς), τὸ μαρτυρικόν «Εἴ τις ἀρετὴ» καὶ τὰ 3 προσόμοια «Φεγγοβόλους ὑμᾶς» καὶ ἐκ τοῦ Μηναίου τὰ 3 προσόμοια «Κόσμου τοὺς θορύβους ἐκφυγὼν» εἰς 4 (21ῃ Μαρτίου). Δόξα, καὶ νῦν: τὸ θεοτοκίον τοῦ Μηναίου «Πάντων θλιβομένων ἡ χαρά». Εἴσοδος μετὰ θυμιατοῦ. «Φῶς ἱλαρόν», τὸ προκείμενον, τὰ ἀναγνώσματα τοῦ Τριῳδίου, τὸ «Κατευθυνθήτω» καὶ ἡ λοιπὴ ἀκολουθία τῶν Προηγιασμένων. Τῷ ἑ σ π έ ρ α ς. Τὸ Μέγα Ἀπόδειπνον καὶ τὸ γʹ τμῆμα τοῦ Μεγάλου Κανόνος. Τὸ Εὐαγγέλιον τῆς Παννυχίδος τῆς Τετάρτης τῆς Αʹ ἑβδομάδος τῶν νηστειῶν «Εἶπεν ὁ Κύριος ἔχετε πίστιν Θεοῦ». 21. ΠΕΜΠΤΗ. Ἰακώβου τοῦ ὁμολογητοῦ, Φιλήμονος καὶ Δομνίνου μαρτύρων, Θωμᾶ πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως. Τῷ ἑ σ π έ ρ α ς. Τὸ Μέγα Ἀπόδειπνον καὶ τὸ δʹ τμῆμα τοῦ Μεγάλου Κανόνος. Τὸ Εὐαγγέλιον τῆς Παννυχίδος τῆς Πέμπτης τῆς Αʹ ἑβδομάδος τῶν νηστειῶν «Αἰτεῖτε καὶ δοθήσεται ὑμῖν». 22. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ (Αʹ στάσις τῶν Χαιρετισμῶν). Βασιλείου ἱερομάρτυρος πρεσβυτέρου τῆς Ἀγκυρανῶν Ἐκκλησίας. Τῷ π ρ ω ΐ. Αἱ ἀκολουθίαι τοῦ Μεσονυκτικοῦ, τοῦ Ὄρθρου καὶ τῶν Ὡρῶν τελοῦνται ὡς προδιεγράφησαν. Ἀκολούθως ψάλλεται Ὁ Ἑσπερινὸς καὶ ἡ Θεία Λειτουργία τῶν Προηγιασμένων Δώρων Ἑσπέρια: ἐκ τοῦ Τριῳδίου τὸ ἰδιόμελον «Δεῦτε, πιστοί, ἐπεργασώμεθα» (δίς), τὰ 4 μαρτυρικὰ τοῦ πλ. δʹ ἤχου «Μάρτυρες Κυρίου, πάντα τόπον ἁγιάζετε» (ζήτει εἰς τὸ τέλος τοῦ Τριῳδίου) καὶ τὰ 4 ἰδιόμελα τοῦ ἁγίου Θεοδώρου «Δεῦτε φιλομάρτυρες πάντες». Δόξα: τοῦ ἁγ. Θεοδώρου «Ὀργάνῳ χρησάμενος». Καὶ νῦν: τὸ αʹ θεοτοκίον τοῦ πλ. δʹ ἤχου «Ὁ βασιλεὺς τῶν οὐρανῶν». Εἴσοδος μετὰ θυμιατοῦ. «Φῶς ἱλαρόν», τὸ προκείμενον, τὰ ἀναγνώσματα τοῦ Τριῳδίου, τὸ «Κατευθυνθήτω» καὶ ἡ λοιπὴ ἀκολουθία τῶν Προηγιασμένων. Τῷ ἑ σ π έ ρ α ς. Ἡ Αʹ στάσις τῶν Χαιρετισμῶν τῆς Θεοτόκου. Ἀναγινώσκεται τὸ Μικρὸν Ἀπόδειπνον ὡς ἐν τῷ Ὡρολογίῳ. Μετὰ τὸ «Ἄξιόν ἐστιν», ψάλλεται ὁ κανὼν τοῦ Ἀκαθίστου «Ἀνοίξω τὸ στόμα

27 Μαρτιοσ μου» μετὰ τῶν εἱρμῶν εἰς 6 τροπάρια ἐν ἑκάστῃ ᾠδῇ. Ὁ μὲν εἱρμὸς ψάλλεται ἄνευ στίχου, τὰ δὲ τροπάρια μετὰ στίχου «Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς», ἀλλ εἰς τὰ 2 τελευταῖα τὸ «Δόξα» καὶ τὸ «Καὶ νῦν». Μετὰ τὴν θʹ ᾠδήν, ψάλλεται τὸ «Τῇ ὑπερμάχῳ» (ἀργόν δίχορον) καὶ ἀναγινώσκεται ἡ Αʹ στάσις τῶν Χαιρετισμῶν (Α Ζ). Τὰ ἀκροτελεύτια ἐφύμνια «Χαῖρε, νύμφη ἀνύμφευτε» καί «Ἀλληλούϊα» ψάλλονται ὑπὸ τῶν χορῶν, ἀρχομένου τοῦ αʹ. Μετὰ τὸ τέλος τῆς στάσεως, ψάλλεται καὶ πάλιν τὸ «Τῇ ὑπερμάχῳ» σύντομον, καὶ ὁ ἀναγνώστης τὸ τρισάγιον καὶ τὸ κοντάκιον τοῦ ἁγίου Θεοδώρου «Πίστιν Χριστοῦ, ὡσεὶ θώρακα, ἔνδον λαβὼν ἐν καρδίᾳ σου, τὰς ἐναν τίας δυνάμεις κατεπάτησας, πολύαθλε, καὶ στέφει οὐρανίῳ ἐστέφθης αἰωνίως, ὡς ἀήττητος». Καὶ ὁ ἀναγνώστης συνεχίζει «Κύριε, ἐλέησον» (μʹ). «Ὁ ἐν παντὶ καιρῷ». «Κύριε, ἐλέησον» (γʹ). Δόξα, καὶ νῦν «Τὴν Τιμιωτέραν, Ἐν ὀνόματι Κυρίου». Ὁ ἱερεύς «Ὁ Θεὸς οἰκτιρήσαι ἡμᾶς». Ἔπειτα οἱ δύο τεταγμένοι ἀναγνῶσται (ὁ εἷς ἐνώπιον τῆς εἰκόνος τοῦ Χριστοῦ καὶ ὁ ἕτερος ἐνώπιον τῆς εἰκόνος τῆς Θεοτόκου) ἀπαγγέλλουσιν ἐμμελῶς καὶ ἐναλλὰξ τὰς εὐχάς «Ἄσπιλε, ἀμόλυντε» κτλ. Μετὰ τὰς εὐχάς, ὁ ἱερεὺς ἐκφωνεῖ «Καὶ ὑπὲρ τοῦ καταξιωθῆναι» καὶ ἀναγινώσκει τὸ Εὐαγγέλιον τῆς Παννυχίδος (Ἰω. ιεʹ 1 7). Εἶτα ποιεῖ τὴν ἀπόλυσιν, λέγων «Δόξα σοι, ὁ Θεὸς ἡμῶν, Χριστὸς ὁ ἀληθινὸς» μετὰ τοῦ «Εὐξώμεθα». Πρὸ τοῦ «Δι εὐχῶν», ψάλλεται τὸ «Τὴν ὡραιότητα». 23. ΣΑΒΒΑΤΟΝ Αʹ ἑβδομάδος τῶν νηστειῶν. Ἀνάμνησις τοῦ διὰ κολλύβων θαύματος τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου τοῦ Τήρωνος, Νίκωνος ὁσίου καὶ τῶν σὺν αὐτῷ 119 μαρτύρων μαθητῶν αὐτοῦ. Ἐν τῷ Μ ε σ ο ν υ κ τ ι κ ῷ. Τὸ τοῦ Σαββάτου ὡς ἐν τῷ Ὡρολογίῳ. Ἐν τῷ Ὄ ρ θ ρ ῳ. Εἰς τὸ «Θεὸς Κύριος», τὸ ἀπολυτίκιον τοῦ ἁγίου Θεοδώρου «Μεγάλα τὰ τῆς πίστεως». Δόξα, τὸ αὐτό. Καὶ νῦν, τὸ θεοτοκίον «Πάντα ὑπὲρ ἔννοιαν». Καθίσματα μετὰ τὴν αʹ στιχολογίαν, τὰ μαρτυρικὰ τοῦ πλ. δʹ ἤχου (ζήτει ἐν τῷ τέλει τοῦ Τριῳδίου) «Φωστῆρες νοεροί», «Θαυμαστὸς ὁ Θεὸς, Οἰκουμένης φωστῆρες». Δόξα «Δι

28 104 Μαρτιοσ ἐγκρατείας». Καὶ νῦν, τὸ θεοτοκίον «Σὲ καὶ τεῖχος» (τὸ νεκρώσιμον παραλείπεται) Μετὰ τὴν βʹ, τὰ τοῦ ἁγίου «Ζέων πίστεως». Δόξα «Θεῖον δῶρον». Καὶ νῦν, τὸ θεοτοκίον «Ἡ τὸν ἀχώρητον Θεόν». Ὁ νʹ ψαλμὸς χῦμα. Κανόνες, οἱ δύο τοῦ ἁγίου ἐκ τοῦ Τριῳδίου, ὁ μὲν αʹ μετὰ τῶν εἱρμῶν εἰς 6 καὶ ὁ βʹ ἄνευ εἱρμῶν εἰς 4, οὕτως: οἱ εἱρμοὶ ἄνευ στίχου, τὸ αʹ τροπάριον ἑκάστης ᾠδῆς τοῦ αʹ κανόνος καὶ τὸ θεοτοκίον αὐτῶν μετὰ τοῦ στίχου «Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς», τὰ δὲ λοιπὰ μετὰ τοῦ «Ἅγιε τοῦ Θεοῦ, πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν». Ἀπὸ γʹ ᾠδῆς, τὰ καθίσματα τοῦ Τριῳδίου. Ἀφ Ϛʹ ᾠδῆς, τὸ κοντάκιον καὶ ὁ οἶκος τοῦ Τριῳδίου, τὸ συναξάριον τῆς ἡμέρας καὶ τὸ ὑπόμνημα τοῦ Τριῳδίου. Καταβασίαι «Ἀνοίξω τὸ στόμα μου» (δʹ ᾠδή «Ὁ καθήμενος ἐν δόξῃ»). Μετὰ τὴν θʹ ὠδήν, στιχολογοῦμεν τὴν Τιμιωτέραν καὶ ἡ καταβασία «Ἅπας γηγενής». Ἐξαποστειλάριον, τοῦ ἁγίου «Στεφανηφόρος, ἅγιε» καὶ τὸ θεοτοκίον «Ἐν τῇ γαστρί σου Κύριος». Εἰς τοὺς αἴνους, τὰ 4 προσόμοια τοῦ ἁγίου «Τὸν ἀριστέα τῆς ἄνω». Δόξα, τοῦ ἁγίου «Ἁγιωσύνης δωρεά». Καὶ νῦν, τὸ θεοτοκίον «Θεοτόκε, σὺ εἶ ἡ ἄμπελος, μετὰ τοῦ ἀθλοφόρου». Δοξολογία μεγάλη 4 καὶ τὸ ἀπολυτίκιον «Μεγάλα τὰ τῆς πίστεως». Ἐν τῇ Λ ε ι τ ο υ ρ γ ί ᾳ. Ἀντίφωνα καὶ εἰσοδικόν, τὰ ἐπὶ μνήμῃ ἑορταζομένου ἁγίου. Ἀπολυτίκια, τοῦ ἁγίου καὶ τὸ τοῦ ναοῦ. Κοντάκιον «Προστασία τῶν Χριστιανῶν». Ἀπόστολος, τοῦ ἁγίου (ὁ βʹ ἐν τῷ Τριῳδίῳ) «Τέκνον Τιμόθεε, ἐνδυναμοῦ ἐν τῇ χάριτι». Εὐαγγέλιον, τῆς ἡμέρας. Κοινωνικόν «Εἰς μνημόσυνον». 24. ΚΥΡΙΑΚΗ Αʹ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ). Ἀνάμνησιν ποιούμεθα τῆς ἀναστηλώσεως τῶν ἁγίων καὶ σεπτῶν εἰκόνων (843 μ. Χ.). Προεόρτια τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου 5, Ἀρτέμονος ἐπισκόπου Σελευκείας τῆς Πισιδίας. 4. Κατὰ τὴν τάξιν τοῦ Τριῳδίου, μετὰ τὰ δοξαστικὰ τῶν αἴνων λέγονται τὸ «Σοὶ δόξα πρέπει», ἡ δοξολογία χῦμα καὶ τὰ πληρωτικά. Εἰς τὰ ἀπόστιχα, τὰ ἰδιόμελα τοῦ ἁγίου Θεοδώρου «Χορεύουσι στίφη» μετὰ τῶν στίχων. Δόξα «Ἀθλητικὴν ἀνδρείαν». Καὶ νῦν «Δέσποινα πρόσδεξαι». «Ἀγαθὸν τὸ ἐξομολογεῖσθαι», τὸ τρισάγιον καὶ τὸ ἀπολυτίκιον «Μεγάλα τὰ τῆς πίστεως». Δόξα, καὶ νῦν «Πάντα ὑπὲρ ἔννοιαν». 5. Ἡ ἀκολουθία τῶν προεορτίων καταλιμπάνεται καὶ ψάλλεται ἡ ἀναστάσιμος μετὰ τῆς τοῦ Τριῳδίου.

29 Μαρτιοσ Ἦχος αʹ. Ἑωθινὸν Θʹ Τῷ Σαββάτῳ ἑσπέρας, Θʹ Ὥρα Ἀπολυτίκιον «Μεγάλα τὰ τῆς πίστεως». Κοντάκιον «Πίστιν Χριστοῦ ὡσεὶ θώρακα». Ἑσπερινὸς Ἑσπέρια: ἀναστάσιμα τοῦ αʹ ἤχου 6 καὶ τὰ 4 προσόμοια τοῦ Τριῳδίου «Σὲ τὸν ἀκατάληπτον». Δόξα: τοῦ Τριῳδίου «Ἡ χάρις ἐπέλαμψε». Καὶ νῦν: τὸ αʹ θεοτοκίον τοῦ αʹ ἤχου «Τὴν παγκόσμιον δόξαν». Εἴσοδος. «Φῶς ἱλαρὸν» καὶ τὸ προκείμενον τῆς ἡμέρας «Ὁ Κύριος ἐβασίλευσεν». Ἀπόστιχα: τὰ ἀναστάσιμα. Δόξα: τοῦ Τριῳδίου «Οἱ ἐξ ἀσεβείας». Καὶ νῦν: τὸ ὁμόηχον θεοτοκίον «Ὤ θαύματος καινοῦ». Ἀπολυτίκια: τὸ ἀναστάσιμον «Τοῦ λίθου σφραγισθέντος». Δόξα «Τὴν ἄχραντον εἰκόνα σου». Καὶ νῦν, τὸ ὁμόηχον θεοτοκίον «Πάντα ὑπὲρ ἔννοιαν». Ἀπόλυσις «Ὁ ἀναστὰς ἐκ νεκρῶν». Τῇ Κυριακῇ πρωΐ, Μεσονυκτικὸν Μετὰ τὸν νʹ ψαλμόν, ὁ τριαδικὸς κανὼν τοῦ αʹ ἤχου. Δόξα, τὸ ἐν τῷ Τριῳδίῳ ἰδιόμελον τῆς λιτῆς «Χαίρετε, προφῆται τίμιοι». Καὶ νῦν «Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου». Τὰ τριαδικά «Ἄξιόν ἐστιν», τὸ τρισάγιον, τὸ ἀπολυτίκιον «Τὴν ἄχραντον εἰκόνα σου» καὶ ἡ ἀπόλυσις. Ὄρθρος Ἀπολυτίκια: ὡς ἐν τῷ Ἑσπερινῷ. Καθίσματα: τὰ ἀναστάσιμα. Τὰ εὐλογητάρια, ἡ ὑπακοή, οἱ ἀναβαθμοὶ τοῦ αʹ ἤχου καὶ ἅπασα ἡ τάξις τοῦ ἑωθινοῦ (Θʹ) Εὐαγγελίου. Ὁ νʹ ψαλμός. Δόξα «Τῆς μετανοίας». Καὶ νῦν «Τῆς σωτηρίας». «Ἐλέησόν με, ὁ Θεὸς, Τὰ πλήθη τῶν πεπραγμένων». Κανόνες: ὁ ἀναστάσιμος καὶ ὁ τοῦ Τριῳδίου εἰς 6 μετὰ στίχου «Δόξα σοι, ὁ Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι».

30 106 Μαρτιοσ 24 Ἀπὸ γʹ ᾠδῆς: τὸ ἀναστάσιμον κοντάκιον καὶ ὁ οἶκος καὶ τὰ καθίσματα τοῦ Τριῳδίου «Τὴν θείαν σου μορφήν». Δόξα «Μορφὰς τῶν προφητῶν». Καὶ νῦν «Τοῖς πόθῳ σου, σεμνή». Ἀφ Ϛʹ ᾠδῆς: τὸ κοντάκιον καὶ ὁ οἶκος τοῦ Τριῳδίου, τὸ συναξάριον τῆς ἡμέρας καὶ τὸ ὑπόμνημα τοῦ Τριῳδίου. Καταβασίαι «Θαλάσσης τὸ ἐρυθραῖον πέλαγος». Ἡ Τιμιωτέρα καὶ ἡ καταβασία «Λίθος ἀχειρότμητος ὄρους». Ἐξαποστειλάρια: τὸ Θʹ ἀναστάσιμον «Συγκεκλεισμένων, Δέσποτα», τοῦ Τριῳδίου «Σκιρτήσατε, κροτήσατε» καὶ τὸ θεοτοκίον «Ῥομφαῖαι νῦν ἐξέλιπον». Αἶνοι: ἀναστάσιμα 4 καὶ τὰ 3 προσόμοια τοῦ Τριῳδίου «Ἐν σοὶ νῦν ἀγάλλεται» εἰς 4 μετὰ τῶν ἑξῆς στίχων εἰς τὰ δύο τελευταῖα «Ἐξομολογήσομαί σοι, Κύριε, ἐν ὅλῃ καρδίᾳ μου, διηγήσομαι πάντα τὰ θαυμάσιά σου». «Ἀνάστηθι, Κύριε ὁ Θεός μου, ὑψωθήτω ἡ χείρ σου, μὴ ἐπιλάθῃ τῶν πενήτων σου εἰς τέλος». Δόξα: τοῦ Τριῳδίου «Μωσῆς τῷ καιρῷ». Καὶ νῦν «Ὑπερευλογημένη». Δοξολογία μεγάλη καὶ τὸ «Σήμερον σωτηρία». Σημείωσις: Ἐν Κύπρῳ εἴθισται εἰς τὸ ᾀσματικὸν «Ἅγιος ὁ Θεὸς» τῆς δοξολογίας ἵνα γίνηται ἡ ἀκόλουθος τελετή Οἱ χοροὶ μεταβαίνουσιν εἰς τὴν βορείαν πύλην τοῦ ἱεροῦ καὶ ἄρχονται ψάλλειν τὸ ᾀσματικὸν «Ἅγιος ὁ Θεός». Ὁ ἱερεὺς θυμιᾷ τὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία κεῖται ἐπὶ τῆς ἁγίας Τραπέζης ἐπὶ δίσκου ηὐτρεπισμένου μετ ἀνθέων καὶ 3 κηρίων. Εἶτα αἴρει τὸν δίσκον μέχρι τῆς κεφαλῆς καὶ ἐξέρχεται διὰ τῆς βορείας πύλης, λιτανεύων ταύτην ἐντὸς τοῦ ναοῦ, προπορευομένων λαμπαδούχων καὶ ἑξαπτερύγων, καὶ τῶν ψαλτῶν, τοῦ δὲ διακόνου θυμιῶντος. Ἐλθόντες εἰς τὸ μέσον τοῦ ναοῦ, ὅπου ὑπάρχει τετραπόδιον ηὐτρεπισμένον, περιέρχονται τοῦτο τρίς. Ὁ μὲν ἱερεὺς ἵσταται πρὸ τοῦ τετραποδίου, οἱ δὲ λοιποὶ ἔνθεν καὶ ἔνθεν αὐτοῦ. Ὁ ἱερεύς, βλέπων πρὸς ἀνατολάς, ἐκφωνεῖ τὸ «Σοφία ὀρθοί». Εἶτα ἀποθέσας ἐπὶ τοῦ τετραποδίου τὸν δίσκον μετὰ τῆς εἰκόνος, θυμιᾷ κύκλῳ αὐτοῦ, ψάλλων τὸ «Τὴν ἄχραντον εἰκόνα σου», ἐπαναλαμβανομένου τούτου ὑπὸ τῶν χορῶν δίς. (Ἐὰν χοροστατῇ ἀρχιερεύς, κατέρχεται ἐκ τοῦ θρόνου καί, θυμιῶν τὴν εἰκόνα σταυροειδῶς, ψάλλει οὗτος τὸ «Τὴν ἄχραντον εἰκόνα σου». Εἶτα ἀσπάζεται τὴν εἰκόνα, εὐλογεῖ τὸν λαὸν καὶ ἀνέρχεται εἰς τὸν θρόνον, τῶν χορῶν ψαλλόντων τὸ «Εἰς πολλὰ ἔτη, δέσποτα»). Εἶτα τὸ «Σήμερον σωτηρία» καὶ ἄρχεται ἡ