Κλέφτικα τραγούδια. Ομάδα Σταυριάνα Στραβοκεφάλου Βασιλική Χρηστίδου Χριστίνα Τσότρα Μαρία Τσούκα Γιώργος Τσακάλης Πασχάλης Φράγκος

Μέγεθος: px

Εμφάνιση ξεκινά από τη σελίδα:

Download "Κλέφτικα τραγούδια. Ομάδα Σταυριάνα Στραβοκεφάλου Βασιλική Χρηστίδου Χριστίνα Τσότρα Μαρία Τσούκα Γιώργος Τσακάλης Πασχάλης Φράγκος"

Χθόνια Αθανασιάδης
8 χρόνια πριν
Προβολές:

1 Κλέφτικα τραγούδια Ομάδα Σταυριάνα Στραβοκεφάλου Βασιλική Χρηστίδου Χριστίνα Τσότρα Μαρία Τσούκα Γιώργος Τσακάλης Πασχάλης Φράγκος

2 Τα κλεφτόπουλα Μάνα μου τα, μάνα μου τα κλεφτό πουλα, τρώνε και τραγουδάνε, άιντε πίνουν και γλεντάνε. (δις) Μα ένα μικρό, μα ένα μικρό κλεφτό πουλο, δεν τρώει, δεν τραγουδάει, βάι δεν πίνει, δεν γλεντάει. (δις) Μόν' τ' άρματα, μόν' τ' άρματα το υ κοίταζε, Του τουφεκιού του λέει: «Γεια σου Κίτσο μου λεβέντη!». (δις) Τόσες φορές, τόσες φορές με γλύτ ωσες, απ' των εχθρών τα χέρια κι απ' τ ων Τούρκων τα μαχαίρια. (δις) Και τώρα με, και τώρα με παράτησ ες, σαν καλαμιά στον κάμπο, βάι δε ξέ ρω τι να κάνω. (δις)

3 Ένας αϊτός περήφανος 'Ένας αϊτός περήφανος, ένας αϊτός λεβέντης από την περηφάνεια του κι από τη λεβεντιά του, δεν πάει τα κατώμερα να καλοξεχειμάση, μον μένει απάνω 'ς τα βουνά, ψηλά 'ς τα κορφοβούνια. Κ έρρηξε χιόνια 'ς τα βουνά και κρούσταλλα 'ς τους κάμπους, εμάργωσαν τα νύχια του κ' επέσαν τα φτερά του. Κι' αγνάντιο βγήκε κ' έκατσε, 'ς ένα ψηλό λιθάρι, και με τον ήλιο μάλωνε και με τον ήλιο λέει. "Ήλιε, για δε βαρείς κ' εδώ 'ς τούτη την αποσκιούρα, να λειώσουνε τα κρούσταλλα, να λειώσουνε τα χιόνια, να γίνη μια άνοιξη καλή, να γίνη καλοκαίρι, να ζεσταθούν τα νύχια μου, να γιάνουν τα φτερά μου, να ρθούνε τάλλα τα πουλιά και τάλλα μου ταδέρφια".

4 Έχε γεια καημένε κόσμε Έχε γεια καημένε κόσμε, έχε γεια γλυκιά ζωή. Έχετε γεια βρυσούλες, κάμποι, βουνά, ραχούλες, έχετε γεια βρυσούλες, κι εσείς Σουλιωτοπούλες. Στη στεριά δεν ζει το ψάρι, ούτε ανθός στην αμμουδιά, κι οι Σουλιώτισσες δε ζούνε, δίχως την ελευθεριά. Έχετε γεια βρυσούλες, κάμποι, βουνά, ραχούλες, έχετε γεια βρυσούλες, κι εσείς Σουλιωτοπούλες.

5 Κλέφτικη ζωή Μαύρη μωρέ πικρή είν' η ζωή που κάνουμε (δις) Εμείς οι μαύροι κλέφτες, εμείς οι μα ύροι κλέφτες (δις) Όλη μωρέ, όλη μερούλα πόλεμο (δις) όλη μερούλα πόλεμο, το βράδυ καρ αούλι (δις) με φό- μωρέ με φόβο τρώμε το ψω μί(δις) Με φόβο τρώμε το ψωμί, με φόβο περπατάμε (δις) Ποτέ μωρέ, ποτέ μας δεν αλλάζουμε (δις) ποτέ μας δεν αλλάζουμε και δεν ασ προφορούμε.

6 Μαύρη ζωή που κάνουμε εμείς οι μαύροι κλέφτες Παιδιά, σαν θέτε λεβεντιά και κλέφταις να γενήτ ε, νεμένα να ρωτήσετε να σας ομολογήσω της κλεφτουριάς τα βάσανα και των κλεφτών τ α ντέρτια. Μαύρη ζωή που κάνουμε εμείς οι μαύροι κλέφτ αις! Ποτέ μας δεν αλλάζουμε και δεν ασπροφορούμ ε, ολημερίς 'ς τον πόλεμο, τη νύχτα καραούλι. Δώδεκα χρόνους έκαμα 'ς τους κλέφταις καπετ άνιος. Ζεστό ψωμί δεν έφαγα, δεν πλάγιασα σε στρώ μα, τον ύπνο δεν έχόρτασα, του ύπνου τη γλυκάδα, το χέρι μου προσκέφαλο και το σπαθί μου στρ ώμα, και το καριοφιλάκι μου σαν κόρη αγκαλιασμένο.

7 Ο ΓΕΡΟΣ ΚΛΕΦΤΗΣ Γέρασα o μαύρος γέρασα, δε μ πορώ 'α περπατήσω, δε μπορώ 'ά σύρω τάρματα, τα γέρημα τσαπράζια, τοις πέντε αράδες τα κουμπιά, τα φλωροκαπνισμένα. Τουφέκι μου περήφανο, πιστόλι α πέρα πέρα, και συ σπαθί μου διμισκί με τη χρυσή τη χούφτα, δεν πρέπεστε για κρέμασμα, κι' ουδέ για το παζάρι, μόν πρέπεστε για λεβεντιά και για λιανή μεσούλα.

8 Σαράντα παλικάρια Σαράντα παλικάρια από τη Λε-, από τη Λε βαδιά, πάνε για να πατήσουνε την Τροπό-, μωρ την Τροπολιτσά. Στο δρόμο που πηγαίνανε, γέροντα, μωρ γ έροντα απαντούν, Γεια σου, χαρά σου γέρο, καλώς τα τα, κα λώς τα τα παιδιά. Πού πάτε παλικάρια, πού πάτε ορέ, πού π άτε ορέ παιδιά, Πάμε για να πατήσουμε την Τροπό-, μωρ την Τροπολιτσά. Έλα και συ ρε γέρο, να πάμε για, να πάμε για κλεψιά, Δεν ημπορώ παιδιά μου, γιατί μαι γέ-, γιατ ί μαι γέροντας. Περάστε από τη στάνη κι από τα πρό-, κι από τα πρόβατα, και πάρτε τον υιό μου τον πιο μικρό-, τον πιο μικρότερο. Που χει λαγού ποδάρια και πέρδικας, και πέρδικας φτερά, και ξέρ τα μονοπάτια απ όλους πιο, απ ό λους πιο καλά.

9 Σ όλον τον κόσμο ξαστεριά, σ όλον τον κόσμο ήλιος Σ όλον τον κόσμο ξαστεριά, σ όλον τον κόσμο ήλι ος και 'ς τα καϊμένα Γιάννενα μαύρο, παχύ σκοτάδι, τι φέτο εκάμαν τη βουλή οχτώ βασίλεια ανθρώποι κ' εβάλανε τα σύνορα 'ς της Άρτας το ποτάμi κι αφήκανε τα Γιάννενα και πήρανε την Πούντα, κι αφήκανε τα Γιάννενα και πήρανε την Άρτα, κι' αφήκανε το Μέτσοβο με τα χωριά του γύρα.

10 Τα παλληκάρια του Μοριά Τα παλληκάρια του Μοριά κ οι έμο ρφαις της Πάτρας ποτές δεν καταδέχονταν πεζοί να π ερπατήσουν, και τώρα πώς κατάντησαν σκλάβοι 'ς τους Αρβανίταις! Κλαίγουν οι μαύροι τη σκλαβιά, οπ ού είναι σκλαβωμένοι, κλαίγουν και τον ξεχωρισμό, το πώ ς θα ξεχωρίσουν. Ο ζωντανός ο χωρισμός παρηγοριά δεν έχει! Αφήνει η μάννα το παίδι και το πα ιδί τη μάννα, χωρίζει κ εν αντρόγυνο, μια μέρα ανταμωμένο.

11 Της νύχτας οι αρματωλοί και της αυγής οι κλέφταις Της νύχτας οι αρματωλοί και της αυγής οι κλέφταις ολονυχτίς κουρσεύανε και την αυγή κοιμ ώνται, κοιμώνται 'ς τα ψηλά βουνά και 'ς τους παχιούς τους ήσκιους. Είχαν αρνιά και ψένανε, κριάρια σουβλισ μένα, είχαν κ' ένα γλυκό κρασί από το μοναστ ήρι, είχαν και σκλάβα νέμορφη και τους κερν άει και πίνουν. "Κέρνα μας, σκλάβα, κέρνα μας γεμάτα τα ποτήρια, και κείνονε νοπού αγαπάς για διπλοκέρα σέ τον, και 'ς το δικό μου το γυαλί ρήξε σπειρί φαρμάκι, για ναν το πίνω βράδυ αυγή, αυγή και μεσημέρι, να κατακάτση ο σεβντάς, σεβντάς πού χω για σένα".

12 ΤΟΥ ΚΛΕΦΤΗ ΤΟ ΚΙΒΟΥΡΙ Ο ήλιος εβασίλευε κι' ο Δήμος παραγγέλνει: Σύρτε, παιδιά μου, 'ς το νερό, ψωμί να φάτ' απόψ ε, και συ Λαμπράκη μ' ανιψιέ, έλα κάτσε κοντά μου, να σου χαρίσω τ' άρματα, να γένης καπετάνος. Παιδιά μου μη μ' αφήνετε 'ς τον έρημο τον τόπο, για πάρτε με και σύρτε με ψηλά 'ς την κρύα βρύσ η, που ναι τα δέντρα τα δασιά, τα πυκναραδιασμένα. Κόψτε κλαδιά και στρώστε μου και βάλτε με να κάτ σω, και φέρτε τον πνευματικό να με ξομολογήση, για να του πω τα κρίματα, όσά χω καμωμένα δώδεκα χρόνια άρματωλός, σαράντα χρόνια κλέφτης. Και βγάλτε τα χαντζάρια σας, φκειάστε μ' ωριό κιβ ούρι να ναι πλατύ για τάρματα, μακρύ για το κοντάρι. Και 'ς τη δεξιά μου τη μεριά ν' αφήστε παραθύρι, να μπαίνη ο ήλιος το πρωί και το δροσιό το βράδ υ, να μπανοβγαίνουν τα πουλιά, της άνοιξης ταηδόνια, και να περνούν οι γέμορφαις, να με καλημεράνε.

13 ΤΟΥ ΛΑΒΩΜΕΝΟΥ ΚΛΕΦΤΗ Φάτε και πιέτε, βρε παιδιά, χαρήτε να χαρούμε, κ' εγώ δεν έχω τίποτε παρά είμαι λαβωμένος. Πικρή που είναι η λαβωματιά, φαρμακερό είν' το βόλι! Για πάρτε με και σύρτε με ψηλά 'ς τον άη Θανάση, που ναι τα δέντρα τα δασιά με τους παχείς τους ήσκιους. Κόφτε κλαριά και στρώστε μου, κλαριά να με σκεπάστε, και 'ς τη δεξιά μου τη μεριά ν' αφήστε παρεθύρι, να μπαιζοβγαίνη το πουλί, να φέρνη τα χαμπέρια. Άλλο Κλαίνε τα δέντρα, κλαίνε, κλαίνε τα κλαριά, κλαίνε και τα λημέρια που λημέριαζα, κλαίνε τα μονοπάτια που περπάταγα, κλαίνε κ' οι κρυοβρυσούλαις πόπινα νερό, κλαίνε και τα μετόχια πόπαιρνα ψωμί, κλαίνε τα μοναστήρια πόπινα κρασί. Φαρμάκι το μολύβι κ' η λαβωματιά, τα μάτια μου σβησμένα κι' όλο μ' το κορμί, 'ς την ερημιά μονάχος, δίχως συντροφιά, θεριά θενά με φάνε και τάγρια πουλιά.

Σχετικά έγγραφα

ΚΕΙΜΕΝΑ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ Α ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ. Ένας αϊτός περήφανος Κλέφτικο τραγούδι

ΚΕΙΜΕΝΑ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ Α ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ Ένας αϊτός περήφανος Κλέφτικο τραγούδι Ένας αϊτός περήφανος, ένας αϊτός λεβέντης από την περηφάνια του κι από τη λεβεντιά του, δεν πάει τα κατώμερα να καλοξεχειμάσει,