ΡΟΒΟΛΙΑΡΙΤΙΚΑ ΝΕΑ. Η Ουρανία επί το έργον: ανοίγει δρόμο με το φτυάρι, τη δεύτερη μέρα του Γενάρη

Transcript

1 ΚΕΜΠΑ ΚΩΔ.: ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΡΟΒΟΛΙΑΡΙΤΩΝ Ταγιαπιέρα 3-5 Αθήνα, Τ.Κ Tηλ. - Fax: nellaselias39@gmail.com Ιστοσελίδα: Χρόνος 34ος Αριθμός φύλλου 136 Οκτώβριος - Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2018 Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά στο χωριό Ο καιρός κατά τα προεόρτια ήταν καλός, αλλά ψυχρός. Ό,τι έπρεπε για εμπειρίες στο χωριό με τζάκι, θαλπωρή, όμορφα χρώματα στα γύρω τοπία και χριστουγεννιάτικες γεύσεις. Έτσι ήταν αρκετοί αυτοί που προτίμησαν χωριό. Εκκλησιάστηκαν ανήμερα, ευχήθηκαν ο ένας στον άλλο και σχεδίαζαν να υποδεχτούν εκεί και την Πρωτοχρονιά. Ωστόσο οι βουλές του καιρού ήταν διαφορετικές και ανάγκασε τους περισσότερους να αλλάξουν γνώμη. Ανήμερα Πρωτοχρονιάς το χιόνι έφτασε σχεδόν το μισό μέτρο και οι πιο τολμηροί εγκλωβίστηκαν στο χιόνι. Το απόλαυσαν βέβαια, αλλά οι προβλέψεις για επιδείνωση του καιρού με νέα χιόνια, τους γέμισε αγωνία. Ευτυχώς η δεύτερη μέρα του μήνα είχε λιακάδα, ο Πρόεδρος του χωριού Γιώργος Ζιαγγουβάς άνοιξε το δρόμο με το μηχάνημά του και απεγκλωβίστηκαν. Μια περιπέτεια με αλατοπίπερο. Θα έχουν να τη θυμούνται. Ευχόμαστε ο καινούργιος χρόνος να φέρει χαμόγελα στα χείλη όλων των ανθρώπων, ζεστασιά σε όσες καρδιές παραμένουν παγωμένες και δώρο τη ζωή που τους αξίζει, σε όσους αγωνίζονται. Το Διοικητικό Συμβούλιο Αντί για στολισμένο έλατο ως χριστουγεννιάτικη διακόσμηση στην κεντρική πλατεία, εφέτος πρωτοτύπησαν στο χωριό. Έστησαν και στόλισαν με λαμπιόνια ένα αγιοβασιλιάτικο τάρανδο. (Έμπνευση: Μαρία Σακελλάρη και κατασκευή: Καπετάνιου) Η πλατεία με άφθονο χιόνι και λιακάδα 2 Γενάρη. (Όλες οι παραπάνω φωτογραφίες είναι του Δημήτρη Χρ. Ρίζου) Η Ουρανία επί το έργον: ανοίγει δρόμο με το φτυάρι, τη δεύτερη μέρα του Γενάρη Άλλη μια χιονισμένη γωνιά του χωριού με άφθονο, αφράτο χιόνι (Φωτογρ. Βιβής Αναγνώστου) Η ηλιόλουστη δεύτερη μέρα αναδεικνύει τις χειμερινές ομορφιές του χωριού. Η Ετήσια συνεστίαση του Συλλόγου Το Διοικητικό Συμβούλιο σας προσκαλεί στη χειμερινή συνάντηση συνεστίασή μας που θα γίνει την Κυριακή το μεσημέρι, 3 Μαρτίου 2019 στην ταβέρνα των αδελφών ΚΟΤΡΩΝΙΑ, στο γνωστό μας στέκι (Λεωφόρος Πάρνηθας 360), με ελεύθερο μενού. Για συνεννόηση και κρατήσεις επικοινωνείτε με την Ταβέρνα (τηλ ) ή τον Πρόεδρο του Συλλόγου (Ηλία Νέλλα τηλ ). Παρά τους δύσκολους καιρούς, σκεφτήκαμε ότι δεν θα έπρεπε να στερήσουμε από τα μέλη μας την καθιερωμένη πια συνάντηση, η οποία είναι και ευκαιρία να βλεπόμαστε, να ανταλλάσσουμε ευχές, να ξαναζωντανεύουμε αναμνήσεις και σχέδια, να μαθαίνουμε τα νέα ο ένας για τον άλλο καθώς και τα νέα του χωριού. Αποφασίσαμε, λοιπόν, να μαζευτούμε αυτό το Κυριακάτικο μεσημέρι, να κόψουμε τη Βασιλόπιτα, να ευχηθούμε ΚΑΛΗ ΧΡΟ- ΝΙΑ, να ιδωθούμε, να μιλήσουμε, να φάμε και να πιούμε και γιατί όχι...να γλεντήσουμε και να χορέψουμε αντάμα. Προσπερνώντας κάθε εμπόδιο και δυσκολία, ας βρεθούμε και πάλι μαζί! Το Διοικητικό Συμβούλιο Το Ημερολόγιο του Συλλόγου για το 2019, έργο γνώσης και πνοής Θεματικό και συνδεδεμένο με την παραδοσιακή ζωή του χωριού είναι και το Ημερολόγιο για το 2019 το οποίο ετοιμάστηκε με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου. Είναι αφιερωμένο στα Αρωματικά και Φαρμακευτικά Φυτά του τόπου μας. Με το φετινό ημερολόγιό μας τιμούμε τον τόπο μας αναδεικνύοντας την αξία των Αρωματικών και Φαρμακευτικών Φυτών του και τη σοφία των προγόνων μας να τα εντάξουν στην καθημερινότητά μας με λελογισμένη χρήση. Όπως πάντα υπάρχει ένα εισαγωγικό κατατοπιστικό σημείωμα που αξίζει της προσοχής όλων μας. Α Π Ο Μ Ν Η Μ Ο Ν Ε Υ Μ Α ΤΑ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ (Μήτσος) ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ ( ) Συνεχίζουμε τα απομνημονεύματα του Δημητρίου (Μήτσου) Παπανικολάου. Τα ολοκλήρωσε τον Ιανουάριο του 1975 και έχουν τον τίτλο: «ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΓΕΝΕΟΛΟΓΙΚΟΝ ΔΕΝΔΡΟΝ». Στις 183 σελίδες του αφηγείται τον πολυκύμαντο βίο του και μοιράζεται με τους αναγνώστες του τις σκέψεις ενός αυτοδημιούργητου και δυναμικού συντοπίτη μας. Λόγω του ιδιαιτέρου ενδιαφέροντος που παρουσιάζουν σχετικά με το παρελθόν του χωριού μας: η ζωή, οι δραστηριότητες και οι αγώνες για επιβίωση και προκοπή, αποφασίσαμε να παρουσιάσουμε αποσπάσματά του. Ο αείμνηστος Δημήτριος Παπανικολάου με απαράμιλλη αφηγηματική και περιγραφική δύναμη, με λιτότητα και απλότητα μας μεταφέρει στον τρόπο ζωής ενός ολόκληρου, σχεδόν, αιώνα του 20ού από τις αρχές του μέχρι το 1975, ενός τρόπου σκληρού μεν αλλά ταυτόχρονα και ανθρώπινου. Είναι ένα ντοκουμέντο μιας εποχής με ευρύτερες αναφορές σε απανωτές γενεές των πρόσφατων προγόνων μας. Μας προσφέρει ανάγλυφα μια εποχή με τους ανθρώπους της, τις μεταξύ τους σχέσεις, τους αγώνες και τις αγωνίες τους, τους θριάμβους και τις κακοτυχίες τους. Καταγράφει το μεγαλείο του καιρού του και αποτελεί ένα λαογραφικό-ηθογραφικό κείμενο. Απολαύστε το! Γ ΣΥΝΕΧΕΙΑ Ένας σύντομος «χρυσούς αιών» για το Ροβολιάρι Όμως, με όλα τα δεινά που περνούσαν οι χωριανοί μου, κάποτε ήρθε και σε αυτούς ο «χρυσούς αιών» όπως ομολογούσε ο πατέρας μου τότε, που εγώ ήμουν πέντε ετών, δηλαδή το Αγοράσανε δασώδεις εκτάσεις από τους Γιαννιτσιώτες, κάψανε τα δέντρα και τα κάνανε χωράφια καθώς και πολλά δάση του χωριού μας, οπότε ως φρέσκα έδιναν πολύ σιτάρι και κριθάρι. Την πρώτη χρονιά που τα «ανοίγανε» δια χωράφια τα σπέρνανε κριθάρι και έτσι γεμίζανε τ αμπάρια τους και τους περισσεύανε και το πηγαίνανε στο Καρπενήσι το Συνέχεια στη σελ. 6

2 2 Οκτώβριος - Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2018 Επιτυχίες σε Ανώτερα και Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα (Μας διέφυγε και ζητούμε συγγνώμη) Ο Αθανάσιος Ευ. Καρυώτης γιος της Ανδριάνας Παπαγιάννη από την Ομβριακή πέτυχε στη Σχολή Αξιωματικών του Πυροσβεστικού Σώματος. Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου τον συγχαίρει και του εύχεται: Καλές σπουδές και Καλή σταδιοδρομία. Έφυγαν από κοντά μας Βασίλης Ε. Παπαθανασίου (Ροβολιάρι 1936 Βάρη Αττικής 2018) Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ Ακόμα ένα από τα ιδρυτικά μέλη του Συλλόγου Απανταχού Ροβολιαριτών παίρνει τον δρόμο για εκεί που ήρθε. Γεννήθηκα στο Ροβολιάρι, Ιούλιο του 1936 κατά τα χαρτιά. Αντρώθηκα στο χωριό μου, με διάφορες εργασίες, πότε αγρότης και πότε τσοπάνης και κάποτε στη Λαμία σε διάφορες εργασίες, όπως το 1952 στο καφενείο του Παπανικολάου στη Μακρακώμη κ.τ.λ. Απόφοιτος της ΣΤ τάξης του νυχτερινού σχολείου Ροβολιαρίου με δάσκαλο τον Ιωάννη Παπαθεοδώρου. Ροβολιαρίτικα Νέα Τρίμηνη Έκδοση ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ: Πολιτιστικός Σύλλογος Ροβολιαριτών Έδρα: Ροβολιάρι Φθιώτιδας Γραφεία: Ταγιαπιέρα 3-5 Αθήνα T.K Τηλ. & Fax: και Α.Φ.Μ.: Δ.Ο.Υ.: Λαμίας Εκδότης-Διευθυντής: Πρόεδρος του Συλλόγου * Διοικητικό Συμβούλιο ΠΡΟΕΔΡΟΣ: & ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ: Βασίλειος Δημ. Σκαμάγκης & ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ: Ευάγγελος Βασιλ. Ρίζος & ΤΑΜΙΑΣ: Αθανάσιος Ιωάν. Αναγνώστου & ΜΕΛΗ: Ουρανία Ρίζου, Δημόσιες Σχέσεις, & Πέτρος Νικ. Πισσώνης Νεολαία, & Ηλεκτρονική σελιδοποίηση-διορθώσεις-εκτύπωση: Εκδόσεις - Γραφικές Τέχνες ΚΑΡΠΟΥΖΗ Καρπούζη Αριστέα & Υιοί Ο.Ε. Θεοδοσίου 23 Ίλιον Τηλ.-Fax: karpouzi@otenet.gr * Ενημέρωση Τα ενυπόγραφα κείμενα αντιπροσωπεύουν τις απόψεις και το ύφος γραφής των συγγραφέων τους. Διατηρείται όμως το δικαίωμα συντόμευσης εκτεταμένων κειμένων. Τα υπόλοιπα κείμενα είναι ευθύνη της Σύνταξης και του Δ.Σ. Οι συνδρομές να στέλνονται στoν ταμία του Συλλόγου: Αθανάσιο Ιωάν. Αναγνώστου Λαγκαδίων ΜΟΣΧΑΤΟ Η εφημερίδα δέχεται διαφημίσεις. Για να δημοσιευτούν: Γάμοι, Βαπτίσεις, ή άλλες κοινωνικές ειδήσεις χρειάζεται γραπτή ενημέρωση. Για αλλαγή της διευθύνσής σας, ενημερώνετε απευθείας τις εκδόσεις Καρπούζη, ή οποιοδήποτε μέλος του Δ.Σ. * Παρατηρούνται επιστροφές. Βοηθήστε μας να σας ενημερώνουμε. Η συνδρομή σας είναι η δύναμή μας Στείλτε τη συνδρομή σας στον ΤΡΑΠΕΖΙΚΟ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ: ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ: 825/ ή GR από οποιαδήποτε άλλη Τράπεζα ή με ταχυδρ. επιταγή στον Ταμία: ΑΘΑΝΑΣΙΟ Ι. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ Λαγκαδιών ΜΟΣΧΑΤΟ ή απευθείας στον Ταμία, τον Πρόεδρο, όταν τους συναντάτε, ή στην Ουρανία Ρίζου στο χωριό ή κατά τις συναντήσεις μας: Λαϊκό Πανηγύρι και Συνεστίαση. Κ ο ι ν ω ν ι κ ά Αυτό δεν με εμπόδισε στη ζωή μου σαν αγράμματος (όποιος δεν γνώρισε την Κατοχή, δεν ξέρει τίποτα από φτώχια, πείνα, ανεργία) να σκέπτομαι να κάνω κάτι παραπάνω από τις αγροτικές δουλειές του χωριού. Το 1958 αποφάσισα να μεταβώ στην Αθήνα για μια καλύτερη ζωή, όπως και έγινε. Ήρθα στην Αθήνα χωρίς βαλίτσα και πράγματα, όπως σήμερα. Τότε μια κούτα από γάλα ήταν όλα τα πράγματά μου. Με τη βοήθεια της Παναγίας πήγαν όλα καλά. Εξήντα χρόνια στην Αθήνα και 83 χρόνια στο χωριό μου ψυχικά. Έπρεπε να βρω δουλειά και πήγα στη Σχολή Μωσαϊκών του καθηγητή και εργοδότη Κώστα Φωλιά, όπως όλοι οι χωριανοί και μετά σε άλλους δασκάλους - εργοδότες όπως ο Παύλος Δημητρίου, Απόστολος Ρίζος, Αδελφοί Γερογιάννη κ.λπ. Το σαράκι μέσα μου ήταν να γίνω μάστορας και να παίρνω δουλειές μόνος μου. Με τα χρόνια τα κατάφερα. Το 1961 αποφάσισα να παντρευτώ, παίρνοντας για γυναίκα μου την Καλυψώ Γερογιάννη. Παπούτσι από τον τόπο σου. Παθιασμένος για νοικοκυριό έφτιαξα στην Αργυρούπολη ένα δωμάτιο, κουζίνα, καμπινέ. Mωσαϊκός χωρίς μωσαϊκά στο σπίτι. Αυτό δεν πειράζει, απέκτησα την κόρη μου Γιαννούλα, σήμερα αξιωματικό στο πολεμικό ναυτικό με τον εγγονό μου Βασίλη Παροτίδη, σήμερα μαθητή Λυκείου. Με την υπομονή της γυναίκας μου, τη βοήθεια της Παναγίας και ποιος δεν φιλοξενήθηκε στο σπίτι μου, χριστιανός και φίλος. Χάρη στην καλή ψυχή της γυναίκας μου και τη δική μου φιλοτιμία βοηθήσαμε όλα μου τα αδέλφια (αρραβώνες, γάμους, βαφτίσια, κηδείες, μνημόσυνα). Ποια άλλη νύφη θα έκανε τέτοια θυσία στο σόι του άντρα της με τόση φτώχια που με έδερνε εκείνη την εποχή. Δόξα τω Θεώ, πήγε καλά η δουλειά μου και κατάφερα αυτά που ήθελα χωρίς να βλάψω τον διπλανό μου εσκεμμένα. Είδα ανθρώπους και ανθρώπους, καλούς και αχάριστους, χόρτασα καλοσύνες αλλά και υποκρισίες. Στη δουλειά μου έδωσα σε πολλούς μεροκάματο αλλά και σε πολλούς μόνιμη εργασία χωρίς καμιά υποχρέωση ή ανταμοιβή. Ποιος δεν ζήτησε τη βοήθειά μου και δεν την πήρε απλόχερα. Ποιος δεν με συμβουλεύτηκε και δεν πρόκοψε. Ένα θα σας πω: το 1982 όταν το ΠΑΣΟΚ αλώνισε τα δανεικά χρήματα του κράτους, κάποιο κομματόσκυλο του Ανδρέα έταξε σε έναν εργαζόμενο ότι θα τον έβαζε οδηγό στη Mobil. Κάποια μέρα σταμάτησε από τη δουλειά και έκαψε τα ρούχα λέγοντας «τέρμα η οικοδομή». Μετά από αρκετό καιρό κατάλαβε ότι η κοροϊδία πάει σύννεφο και το ταμείον ήταν μείον. Δεν ήθελε να επιβαρύνει και πιο πολύ τα αδέρφια του και αποφάσισε να έρθει για δουλειά. Τον πήρα πάλι δίπλα μου χωρίς να πω τίποτε και στενοχωρηθεί. Η Κοινωνική μου δράση απλώθηκε και σε πολλούς άλλους τομείς: στον Αθλητικό Όμιλο Αργυρούπολης, τότε Α κατηγορία σήμερα Γ εθνική 4 χρόνια ταμίας ( ), Γενικός Γραμματέας ( ) και πάλι ταμίας ( ). Στον Πολιτιστικό Σύλλογο Βάρης ΓΡΑΦΕΙΟ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ: Τηλ. & FAX: ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ: ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ: ΓΥΜΝΑΣΙΟ: ΛΥΚΕΙΟ: & ΔΑΣΟΝΟΜΕΙΟ: ΔΕΗ: Βλάβες ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ: ΙΚΑ: ΚΕΝΤΡΟ ΥΓΕΙΑΣ: ΚΤΕΛ: ΤΑΞΙ: ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΙΚΗ: ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΟ: ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ & ΑΓΡΟΤΙΚΗ: & ΛΟΥΤΡΑ ΠΛΑΤΥΣΤΟΜΟΥ: & ΤΑΒΕΡΝΑ: Παπαθεοδώρου Νίκος ΦΑΡΜΑΚΕΙΑ: Αργυρίου Βασ Βασιλείου Χρήστος Κελεσιάδου-Κούτρα Ευσ Λαμπρακόπουλος Χαρ ΧΡΗΣΙΜΑ ΤΗΛΕΦΩΝΑ «ΑΝΟΙΞΗ» 20 χρόνια στο Δ.Σ. ΦΙΛΟΖΩΙΚΑ. Όποιος γνωρίζει τα ζώα απομακρύνεται από τους ανθρώπους. Θα μου λείψει η αγάπη των ζώων. Όπως και να το κάνουμε μόνο η δική τους αγάπη είναι γνήσια. Στο Σύλλογο Απανταχού Ροβολιαριτών ιδρυτικό μέλος και ως πλειοψηφών Σύμβουλος το 1974 υπέδειξα στο Διοικητικό Συμβούλιο τον Σεραφείμ Π. Νέλλα για Πρόεδρο, τον Θωμά Σερ. Νέλλα ως Γραμματέα, τον εαυτό μου ως Αντιπρόεδρο, τον Βασίλη Γιαννέλη για Ταμία και τον Ανδρέα Αναγνώστου για Δημόσιες Σχέσεις. Για τα έτη αυτό το Διοικητικό Συμβούλιο ήταν το πιο εργατικό και δυναμικό για το χωριό. Κατόπιν ακολούθησε ως Πρόεδρος ο Κωνσταντίνος Ι. Παπαθεοδώρου, διψασμένος για έργα όπως η Εφημερίδα μας, το Λαϊκό Πανηγύρι του χωριού, η Αγία Παρασκευή και τόσα άλλα. Στη διαδρομή μου απέκτησα πάρα πολλούς φίλους και αρκετούς εχθρούς. Συγχωρώ και τους φίλους αλλά και τους εχθρούς. Τους κατ εξακολούθηση εχθρούς τους αφήνω στο Θεό. Αφήνω τους κόπους μου στην Αθήνα, την ψυχή μου στο Θεό και τα κόκκαλά μου για πάντα στο χωριό. Υπάρχουν άνθρωποι στη Γη, ένας από αυτούς, Βασίλη, ήσουν και εσύ. Στη ζωή μου, με τη δύναμη του Θεού νίκησα πολλές αρρώστιες, ετούτη όχι. Εκεί που σταματάει η επιστήμη ξεκινά η ανθρώπινη δύναμη και η χριστιανική πίστη. Έζησα 83 χρόνια, 305 ημέρες και αμέτρητες εκατοντάδες χιλιάδες ώρες. Βασίλης Παπαθανασίου ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Θα παρακαλέσω το Δ.Σ. του Συλλόγου να λιγοστέψει τις φωτογραφίες και ορισμένα κείμενα στην εφημερίδα, να θυμίσει ορισμένα παλιά κείμενα της εφημερίδας και να θυμηθεί και ορισμένους ανθρώπους του χωριού όπως: ο Καφετζής και εμπορορράφτης του χωριού Ιωάννης Γώγος (Τσαρχάς), ο ιερέας του χωριού μας Παπα-Τελώνης, ο μόνιμος και άμισθος Επίτροπος Κωνσταντίνος Συλεούνης, ο Γραμματέας της Κοινότητας, πάντα πρόθυμος και ετοιμόλογος καφετζής Χρήστος Ρίζος, τι ήταν για το Σύλλογο ο Δημήτρης Καρφής, ο Δάσκαλος των μωσαϊκών Κώστας Φωλιάς και οι άλλοι δάσκαλοι και εργοδότες, Παύλος Δημητρίου, Κώστας Δημητρίου, Βασίλης Γιαννέλης, ο χαμηλών τόνων Απόστολος Ρίζος, ο Ιωάννης Κοτρωνιάς και τόσοι άλλοι. Ευχαριστήριο Μέσω της Εφημερίδας θέλω να ευχαριστήσω όλους όσοι κουράστηκαν υπερβολικά βοηθώντας με στις τελευταίες μέρες και ώρες και όσους μου έδιναν κουράγιο τηλεφωνικά ή με την προσωπική τους παρουσία. Και όσους με συνόδευσαν στην τελευταία κατοικία μου. ΚΑΦΕΝΕΙΑ: ΟΥΡ. ΡΙΖΟΥ ΤΑΒΕΡΝΑ: Π. ΣΚΟΥΡΑ: Βασίλης Παπαθανασίου ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ: έδρα Σπερχειάδα Ιστότοπος Δήμου: Τηλεφωνικό Κέντρο: για όλες τις Υπηρεσίες Δήμαρχος: Γραφείο (κ. Γκόλφη) F Δημοτικό Συμβούλιο: F Νομική Υπηρεσία: Τεχνική Υπηρεσία: & & 252 & 255 Διευθυντής: F ΚΕΠ: & 223 & 224 F 226 ΚΕΦ: Αντιδήμαρχοι, Σπερχειάδα: & 245 Δημοτική Ενότητα Μακρακώμης: Αντιδήμαρχος Ενότητας Μακρακώμης: Δημοτική Ενότητα Αγίου Γεωργίου: & 309 Αντιδήμαρχος Ενότητας Αγίου Γεωργίου: Δημοτολόγιο (Σπερχειάδα): Δημοτολόγιο Ληξιαρχείο: F Πρωτόκολλο (Σπερχειάδα): Οικονομική Υπηρεσία: & 231 & 232 Ταμειακή Υπηρεσία: F Βοήθεια στο σπίτι:

3 Οκτώβριος - Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2018 Βασιλική Δεληγιάννη (Ροβολιάρι Αθήνα ) Κινητοποίηση για τα Κοιμητήρια του χωριού 3 Έφυγε πλήρης ημερών η υπεραιωνόβια Βασιλική Δεληγιάννη. Έσβησε ήρεμα, γαλήνια, χωρίς μεγάλες ταλαιπωρίες δίπλα στα παιδιά, τα εγγόνια και τα δισέγγονά της. Ήταν η πρώτη από τα παιδιά της πολύτεκνης οικογένειας του Αθανασίου Ρίζου (Νασιού). Μεγάλωσε σε δύσκολους καιρούς (Μικρασιατική καταστροφή, Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, Εμφύλιος) στο Ροβολιάρι και έπρεπε να μπει νωρίς στον αγώνα της ζωής για να βοηθήσει στο μεγάλωμα των αδελφιών της που ακολούθησαν. Αγροτικές εργασίες, φροντίδα των οικόσιτων ζώων και αργότερα μεροκάματα στο χωριό ή στον κάμπο. Παντρεύτηκε τον συγχωριανό της Βασίλη Δεληγιάννη και αγωνίστηκαν δίπλα-δίπλα να αναστήσουν τη δική τους οικογένεια. Απόκτησαν τέσσερα παιδιά, τον Βαγγέλη, τον Γιάννη, τη Μαρία και τον Θανάση, και αγωνίστηκαν σκληρά να τα αποκαταστήσουν και τα είδαν να προκόβουν έχοντας κάνει τις δικές τους οικογένειες. Η ίδια ευτύχησε να δει να μεγαλώνουν δίπλα της έξι εγγόνια και πέντε δισέγγονα. Το Δ.Σ. του Συλλόγου εκφράζει προς τους οικείους τους τα ειλικρινή συλλυπητήριά του. ΠΡΟΣΦΟΡΕΣ ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ Γερογιάννης Ανδρέας, Αθήνα στη μνήμη των γονέων του Γεωργίου και Βιολέτας Γερογιάννη και Βασίλη Παπαθανασίου. Χατζάτογλου Γεώργιος και Άννα, Αθήνα υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του πατέρα του και υπέρ υγείας όλων των άλλων. ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟ Η Ελισάβετ Κωστή ευχαριστεί την κ. Ελένη Ουρανού Σκαμάγκη για την προσφορά της στη μνήμη της αδελφής της Έλλης Παπαγιάννη. Σ Υ Ν Δ Ρ Ο Μ Ε Σ Αναγνώστου Βασίλειος, Καλλιθέα Αττικής Γραββάνης Φώτης, Μαλακάσα Κοτρωνιάς Γεώργιος, Μακρακώμη Μιχαήλ Μιχάλης, Αμούρι Παναγιώτου-Φραγκογιάννη Παρασκευή, Αθήνα Πανοπούλου Ευθυμία, Νέα Μάκρη Παπακώστα Ευαγγελία, Αθήνα Παπανικολάου Γεώργιος, Αθήνα Ρίζος Δημήτριος του Αθαν., Αθήνα Ρίζος Δημήτριος και Σταυρούλα, Αθήνα Ρίζου Σωτηρία, Μακρακώμη Σακελλάρη Ειρήνη, Πάρος Σακελλάρης Γεώργιος, Πτελεός Μαγνησίας Στο προηγούμενο φύλλο μας αναφερθήκαμε στα νεκροταφεία του χωριού και την ανάγκη νοικοκυρέματος. Επισημάναμε ιδιαιτέρως το γεγονός ότι, παρ όλο που τα κοιμητήρια είναι στην αρμοδιότητα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, δεν έχουμε να περιμένουμε και πολλά από τον Δήμο. Προτείναμε να πάρουμε εμείς οι ίδιοι την υπόθεση στα χέρια μας. Με πολλή δυσκολία πλέον βρίσκεται χώρος για νέες ταφές και στα δύο κοιμητήρια και η περίφραξή τους είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Ήδη με πρωτοβουλία του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου και τους αγώνες του Σταύρου Νέλλα εξασφαλίστηκε ένα περιβόλι δίπλα στο κοιμητήριο του Αγίου Γεωργίου για την επέκτασή του, για τη διαμόρφωση του χώρου και την ασφαλή περίφραξή του. Το ίδιο και με το κοιμητήριο στον Άγιο Αθανάσιο. Με πρωτοβουλία του Προέδρου του Τοπικού Κοινοτικού Συμβουλίου κ. Γιώργου Ζιαγγουβά εξασφαλίστηκε με δωρεά ένας χώρος για επέκτασή του, διαμόρφωση και ασφαλή περίφραξη. Στον Άγιο Αθανάσιο υπάρχουν περίπου 110 τάφοι αναγνωρίσιμοι και που αρκετοί από αυτούς έχουν συχνή φροντίδα και 10 τάφοι χωρίς στοιχεία αναγνώρισης και φροντίδας. Στον Άγιο Γεώργιο οι αναγνωρίσιμοι τάφοι και αυτοί που δέχονται τη φροντίδα οικείων είναι 78 και χωρίς στοιχεία αναγνώρισης 6. Το σχέδιο και για τα δύο Κοιμητήρια είναι: 1. Στις επεκτάσεις να γίνουν τοιχία για να δημιουργηθούν επίπεδα τμήματα, «πεζούλες» και διάδρομοι. 2. Στα παλιά τμήματα να ενισχυθούν οι διάδρομοι που θα οδηγούν στις επεκτάσεις. 3. Να ξεριζωθούν δέντρα τα οποία φύτρωσαν στο χώρο και θέριεψαν, 4. Να γίνει συνολική περίφραξη και των δύο κοιμητηρίων. 5. Να ζητηθεί από τους συγγενείς όσων «κεκοιμημένων» δεν συντηρούνται οι τάφοι να κάνουν εκταφή και να τοποθετήσουν τα οστά στο οστεοφυλάκιο. Είναι σημαντικό να απελευθερωθούν μερικοί χώροι και να μετακινηθούν κάγκελα και άλλα εμπόδια για να εξασφαλιστεί ασφαλής κυκλοφορία στο χώρο των παλαιών τάφων. Για τις τέσσερις πρώτες ενέργειες θα απαιτηθούν σημαντικά χρηματικά ποσά. Τοπικό Κοινοτικό Συμβούλιο, Εκκλησιαστικό Συμβούλιο και Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου ενώνουν τις δυνάμεις τους για να βρεθούν οι αναγκαίοι πόροι. Καταλήξαμε στις εξής λύσεις: Α. Το Τοπικό Κοινοτικό Συμβούλιο πρότεινε να ζητηθεί από τους συγγενείς των «κεκοιμημένων» ως εφάπαξ συνεισφορά το ποσό των 50 ανά τάφο. Τα άλλα δύο Συμβούλια το βρίσκουν λογικό, το εγκρίνουν και αναλαμβάνουν να το υποστηρίξουν με όλες τους τις δυνάμεις. Β. Ήδη και τα τρία Συμβούλια κάναμε παράσταση στον Δήμο για συνεισφορά του. Λάβαμε την υπόσχεση του Δημάρχου να αναλάβει ο Δήμος την κατασκευή του μεγάλου τοιχίου στο κάτω μέρος του κοιμητηρίου του Αγίου Γεωργίου. Αυτό που συζητούμε τώρα μαζί τους είναι να κάνουν τη μελέτη, να βγάλουν το κόστος και να μας δώσουν το κόστος σε υλικά. Με αυτόν τον τρόπο ελπίζουμε να κάνουμε και άλλα ενδιάμεσα τοιχία, επιβαρυνόμενοι εμείς το κόστος των εργατικών. Γ. Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου αναλαμβάνει την υποχρέωση να ξεκινήσει μέσω της εφημερίδας μια προσπάθεια συγκέντρωσης εθελοντικών προσφορών από μέλη μας, φίλους ή άλλες πηγές. Ήδη, στο διάστημα που μεσολάβησε από την πρώτη δημοσίευση στο προηγούμενο φύλλο, υπάρχουν υποσχέσεις και δεσμεύσεις για σημαντικά ποσά. Και σύντομα θα είμαστε στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσουμε ποσά και ονόματα. Δ. Θα υπάρχει ειδική στήλη στην Εφημερίδα μας όπου θα καταχωρούνται οι προσφορές και η δέσμευση όλων μας να τοποθετηθεί σε κάθε κοιμητήριο και σε περίοπτη θέση ειδική αναμνηστική πλάκα αναγνώρισης της προσφοράς. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι οι συγχωριανοί και κυρίως αυτοί που έχουν τάφους οικείων σε κάθε κοιμητήριο θα ανταποκριθούν πρόθυμα έτσι ώστε μέχρι το τέλος του 2019 να έχει ολοκληρωθεί το έργο. Είναι στο χέρι μας και στην καρδιά μας. Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Ιδιοκτήτες του PLANET PIZZA είναι ο Παναγιώτης Ρέλλας και η Μαρία Βασιλ. Σκαμάγγη Ζωή Γ. Πλωμαρίτη

4 4 Οκτώβριος - Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2018 ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΟΥ Θωμάς Νέλλας, μας λείπει! Το Ροβολιάρι σήμερα, 2018 Συμπληρώθηκαν, και δεν το καταλάβαμε πώς πέρασαν, τα δέκα χρόνια από την απώλεια του αείμνηστου Θωμά Νέλλα. Δυσβάστακτος ο χαμός του για την οικογένειά του, για τα αδέρφια και τους λοιπούς οικείους, για συγγενείς και φίλους, για το χωριό, για το Σύλλογο. Η σύντομη πάλη του με την ασθένειά του κατέληξε άνιση. Τότε, Μάιος του 2008, τον ξεπροβόδισαν συγγενείς και πλήθος φίλων στην τελευταία του κατοικία στα πάτρια εδάφη. Ο συνάδελφός του και Πρόεδρος τότε του Συλλόγου Παντελής Ρίζος μεταξύ των άλλων του είπε: «Στα 74 σου χρόνια, πριν προλάβεις να απολαύσεις τους καρπούς των κόπων σου, έφυγες από τον επίγειο βίο σου. Πέταξες προς τη χορεία των ουράνιων σωμάτων. Ξεκίνησες τον βίο σου 4-5 χρόνια πριν τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο και περνώντας μέσα από τις στερήσεις και τις οδύνες εκείνων των καιρών μεγάλωσες και ανδρώθηκες στο Ροβολιάρι, που τόσο αγάπησες και δεν πρόλαβες να το χορτάσεις. Μαθήτευσες ως αριστούχος στο Γυμνάσιο Σπερχειάδας και στη συνέχεια τελείωσες αριστούχος την Παιδαγωγική Ακαδημία Λαμίας. Εργάστηκες ευσυνείδητα και αποδοτικά επί 30 περίπου χρόνια στη δημόσια Εκπαίδευση και συνέχισες στην ιδιωτική μην μπορώντας να απαρνηθείς το λειτούργημα του δασκάλου. Η ανείπωτη και μεγάλη αγάπη σου για το όμορφο χωριό μας σε έφερνε πάντα, ανελλιπώς, όλα τα καλοκαίρια κοντά του, κοντά στις φυσικές ομορφιές του, κοντά στους ανθρώπους του και αξιώθηκες να του προσφέρεις αρκετά, με την πείσμονα εμμονή που σε διέκρινε, συνεργαζόμενος με όλους μας και με όλους τους κοινωνικούς φορείς του τόπου μας. Χρημάτισες Πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου μας επί τρεις διετίες, συνάμα και εκκλησιαστικός Επίτροπος και πρόσφερες πολλά στη λειτουργία της κοινωνικής ζωής του τόπου μας». Παράλληλα ο ξάδελφος και συνάδελφός του Σταύρος Παπασταύρου τον αποχαιρέτησε τονίζοντας μεταξύ άλλων: «η ζωή σου όλη ήταν ένας διαρκής αγώνας αρετής. Άριστος στο λειτούργημά σου, εδίδαξες τους μαθητές σου και εμφύτευσες στις ψυχές τους εκτός από γνώσεις και τα απαραίτητα εφόδια για τη σταδιοδρομία τους και τα Ελληνοχριστιανικά ιδεώδη. Υπήρξες ένας αληθινός και γνήσιος ιεραπόστολος». Και η αδελφή του Λαμπρινή τον ξεπροβόδισε γράφοντάς του μεταξύ άλλων: «Δεν μπορούμε, δεν θέλουμε να το πιστέψουμε. Μέρα Μαγιού μας μίσεψες, μέρα Μαγιού σε χάσαμε Βδομάδα αναστάσιμη, με το «Χριστός Ανέστη», αδελφέ μου, σε αποχαιρέτησε το Ροβολιάρι μ ένα βουβό ερώτημα: «Θωμά που πας; μη φεύγεις ακόμη, σε θέλουμε κοντά μας, δεν τελείωσες το έργο σου, έχεις πολλά ακόμη να κάνεις». Στο καλό, αδελφέ μου. Εκεί πάνω που βρίσκεσαι να διδάσκεις όλα τα αγγελούδια που έφυγαν από εδώ νωρίς». Για εμάς εδώ στο μετερίζι του Συλλόγου και της Εφημερίδας ο αείμνηστος Θωμάς Νέλλας υπήρξε και παραμένει καθοδηγητής και έμπνευση: με το έργο του, με τις πρωτοβουλίες του, με το ζήλο του, με το ήθος, με τον μεστό και φιλοσοφημένο λόγο του, με την ελκυστική ευγλωττία του, με τη δεινότητα των επιχειρημάτων του, με το γλαφυρό και βαθιά φιλοσοφημένο γράψιμό του, με την άυλη παρουσία του. Το Διοικητικό Συμβούλιο Το Ροβολιάρι στο οποίο γεννήθηκα, έζησα, το αγάπησα και εργάστηκα για την αξιοποίησή του, σήμερα είναι αγνώριστο. Τα τελευταία οκτώ χρόνια, λόγω του προβλήματος υγείας της γυναίκας μου, το στερήθηκα. Αυτό μου στοίχισε πολύ. Όταν ανέβαινα στο χωριό μου ξαναγεννιόμουν. Τα τρία τελευταία χρόνια για την εκπλήρωση ενός τάματος, που είχα από χρόνια σκοπό να πραγματοποιήσω, την αγιογράφηση της Αγίας Παρασκευής που είχα κάνει την ανέγερσή της με τις πρώτες οικονομίες μου το 1963, ανέβηκα στο χωριό με τους αγιογράφους για την τοποθέτηση των εικόνων. Η πρώτη επίσκεψη έγινε ένα τριήμερο του Μαΐου του Η φύση παραδεισένια, οργίαζε το πράσινο. Οι αγιογράφοι θαύμαζαν το περιβάλλον και τραβούσαν φωτογραφίες. Χάρηκα κι εγώ το φυσικό περιβάλλον, αλλά όλα τα σπίτια ήταν κλειστά, οι άνθρωποι ελάχιστοι. Στη συνοικία του Αγίου Γεωργίου 10 άτομα μόνο. Δουλεύαμε από το πρωί στις 7 μέχρι το βράδυ. Δεν εμφανίστηκε κανένας. Έτυχε εκείνες τις ημέρες να είναι στο χωριό ο γείτονας Σεραφείμ Σπυρόπουλος με τη γυναίκα του τη Λουκία. Το βραδάκι πήγαμε με το αυτοκίνητο του Σεραφείμ στον πέρα μαχαλά που λειτουργούσε το μαγαζί και υπήρχαν όλοι και όλοι οχτώ άτομα. Σε όλη δε τη συνοικία οι μόνιμοι κάτοικοι είναι 18 άτομα. Κήποι και χωράφια όλα αγνώριστα, ούτε πιθαμή καλλιεργημένης γης. Ζώα πουθενά. Οι αγιογράφοι απορούσαν: ένα τόσο ωραίο χωριό και δεν έχει κατοίκους! Η ίδια κατάσταση και το τριήμερο του Οκτωβρίου το 2017 που πήγαμε για την τοποθέτηση των εικόνων. Η τρίτη επίσκεψη έγινε στις 22, 23, 24, 25 και 26 Ιουλίου Αυτή τη φορά υπήρχαν μερικοί χωριανοί που είχαν ανέβει στο χωριό. Την Κυριακή 22 Ιουλίου, όταν φτάσαμε στο χωριό στις 9 το πρωί, γινόταν λειτουργία στους Δώδεκα Αποστόλους με ξένο ιερέα και υπήρχαν μερικά αυτοκίνητα στην πλατεία. Κάναμε στάση, ανάψαμε κερί στην εκκλησία όπου υπήρχαν αρκετά άτομα και γιόρταζαν τον Προφήτη Ηλία γιατί στις 20 του μηνός δεν έγινε λειτουργία και προτίμησαν να γίνει η λειτουργία στο χωριό και όχι στο εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία στην κορυφή του βουνού. Παλιότερα γινόταν εκεί η λειτουργία και ανέβαινε όλο το χωριό. Δεν καθίσαμε στη λειτουργία. Πήγαμε στην Αγία Παρασκευή και αρχίσαμε δουλειά για την αγιογράφηση που κράτησε 4 μέρες. Οι αγιογράφοι έφυγαν. Όλες τις φορές που ανέβαιναν η φιλοξενία τους γινόταν στο σπίτι μου και τα φαγητά κ.λ.π. τα είχε αναλάβει η αδελφή μου Κούλα που ανέβαινε από τη Μακρακώμη. Εμείς μείναμε και την άλλη μέρα να τιμήσουμε τη μνήμη της Αγίας Παρασκευής. Ιερέας για τη λειτουργία δεν υπήρχε. Τηλεφωνήσαμε στους αρμόδιους της Μητροπόλεως, αλλά ήταν αδύνατον. Είχαν κανονίσει ιερέα για τη λειτουργία στον Άγιο Παντελεήμονα στις 27 του μήνα που και αυτή έγινε στην κεντρική εκκλησία και όχι στον Άγιο Παντελεήμονα. Με τη μεσολάβηση της αδελφής μου και του γαμπρού μου Ιωάννη Μπαρτσώκα ήρθε και λειτούργησε την ημέρα της Αγίας Παρασκευής ο συνταξιούχος ιερέας Μακρακώμης πατέρας Φιλάρετος. Τον ευχαρίστησα για την τιμή που μας έκανε. Ευτυχώς ήταν και μερικοί χωριανοί και έγινε η λειτουργία και τιμήσαμε τη μνήμη της Αγίας Παρασκευής. Από την παραμονή είχα ετοιμάσει τον χώρο όπως τα παλιά χρόνια με σημαιοστολισμό, που βοήθησε ο γείτονας Σεραφείμ Σπυρόπουλος. Η καθαριότητα της πλατείας και το ασβέστωμα έγινε με εθελοντική εργασία του Τάσου Χουβαρντά γαμπρού του Ηλία Καραγιώργου. Στον καθαρισμό της εκκλησίας και του ξενώνα, εκτός από την αδελφή μου, βοήθησαν και οι κυρίες Μαρία Τσιώλη, Δήμητρα Αναγνώστου και Ροδή Παπακώστα. Η γειτόνισσα κυρία Βιργινία Ρόκου έκανε δωρεά τον ελαιοχρωματισμό των θυρών και παραθύρων. Ψάλτης δεν υπήρχε. Έκανα και τον ψάλτη. Βοήθησαν ο Φώτης Γιαννέλης και ο Θωμάς Τσιώλης. Έγινε και η αρτοκλασία και μετά έφυγα για την Αθήνα. Δεν ξέρω, αν θα μπορέσω να ξαναβρεθώ στο χωριό την ημέρα αυτή γιατί σήμερα είμαι 88 ετών. Ευχαριστώ το Θεό, τον Χριστό, την Παναγία μας, την Αγία Παρασκευή και όλους τους Αγίους που με βοήθησαν να πραγματοποιήσω το τάμα μου παρά την οικονομική κρίση που περνάμε και όσους βοήθησαν ηθικά και οικονομικά και συγκεκριμένα: τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Φθιώτιδας κ.κ. Νικόλαο για τα πάντοτε καλά και ενθαρρυντικά του λόγια και για τις Αγιογραφίες: «Εθαύμασα την αγιογράφηση. Με πρώτη ευκαιρία θα επισκεφθώ το χωριό» και για την οικονομική ενίσχυση: τον ιερέα Παύλο Κοτρωνιά (400 ), την κ. Ελένη Γκούμα, πεθερά του Γιάννη (1.000 ), την Ευθυμία Γώγου-Πανοπούλου (900 ), τον κ. Ηλία Παπανικολάου (500 ), τον Ιωάννη και Κούλα Μπαρτσώκα (500 ). Η δική μου δωρεά για την Αγιογράφηση ήταν Σύνολο Από τα έσοδα της εκκλησίας στα 54 χρόνια λειτουργίας δεν πήρα ούτε μία δραχμή, ούτε ένα ευρώ. Για την ιστορία της ανέγερσης της Αγίας Παρασκευής το 2014, με τη συμπλήρωση 50 χρόνων λειτουργίας, έγραψα ένα φυλλάδιο με το ιστορικό της ανέγερσης με κάθε λεπτομέρεια, να μείνει ως ενθύμιο. Αλλά εκείνο που έκανε εντύπωση και στους αγιογράφους ήταν που και τις τρεις φορές που ανεβήκαμε στο χωριό δεν έδειξε ενδιαφέρον κανένας, ούτε ο ιερέας μας, ούτε οι επίτροποι, ούτε και οι χωριανοί, εκτός ελαχίστων, από περιέργεια να δουν το έργο. Εγώ τους ευχαριστώ και τους τιμώ όλους. Αλλά εκείνο που με λύπησε και αποφάσισα να γράψω αυτό το κείμενο ήταν το πώς κατάντησε ένα χιλιόχρονο χωριό που στο πέρασμα των χρόνων ήταν γεμάτο ζωή, με χίλιους και πλέον κατοίκους, με δύο σχολεία με 150 μαθητές, με εκκλησίες γεμάτες κόσμο, με πανηγύρια, με χορούς και εκδηλώσεις, με χωράφια και κήπους που έβγαζαν όλων των ειδών τα προϊόντα και έτρεφαν τους κατοίκους του. Με οπωροφόρα δέντρα, με χιλιάδες γιδοπρόβατα, με μεταφορικά ζώα (γαϊδουράκια, μουλάρια, άλογα) για όλες τις μεταφορές και που σήμερα εξαφανίστηκαν. Σήμερα, το καλοκαίρι το χωριό γεμίζει αυτοκίνητα για λίγες μέρες.

5 Οκτώβριος - Νοέμβριος - Δεκέμβριος «ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΕΥΘΥΜΙΑΣ» Αναμνήσεις μιας Ολόκληρης, Ολοκληρωμένης και Δραστήριας Ζωής Δ Μέρος: Υπήρχε για αρκετά χρόνια και συγκοινωνία, στην αρχή κάθε μέρα, μετά δύο φορές την εβδομάδα και σήμερα κάθε 15 ημέρες και χωρίς επιβάτες. Είχα κάνει ενέργειες και κάνω μέχρι σήμερα να γίνει ο δρόμος από το χωριό προς τη Ρεντίνα για να έχει τοπική συγκοινωνία, να εξυπηρετεί τους κατοίκους και των δύο χωριών, το ιστορικό μοναστήρι Ρεντίνας, τα Λουτρά Σμοκόβου και να αξιοποιηθεί τουριστικά η περιοχή. Όλοι, Υπουργοί, Περιφερειάρχες, Νομάρχες, Δήμαρχοι αναγνώριζαν το θέμα και υπόσχονταν λύσεις. Υπάρχουν και ολοκληρωμένες μελέτες που μένουν στα χαρτιά. Αυτή είναι η κατάντια σήμερα στο χωριό μας, αλλά και σε πολλά άλλα ορεινά χωριά της πατρίδας μας που από την αδιαφορία των κυβερνώντων έχουν ρημάξει. Λυπηρό το φαινόμενο. Χάθηκαν τα ζωογόνα κύτταρα της κοινωνίας μας. ΔΙΑΤΡΟΦΗ Ευτυχώς που υπάρχουν και οι Σύλλογοι, όπως και ο δικός μας που ζωντανεύουν τα χωριά για λίγες ημέρες το καλοκαίρι. Και στο σημείο αυτό ευχαριστώ το νέο Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου που στο τελευταίο φύλλο των «Ρ.Ν.» του Σεπτεμβρίου 2018 δημοσίευσαν φωτογραφίες από την Αγιογράφηση της Αγίας Παρασκευής και την αρτοκλασία. Εύχομαι καλή επιτυχία στο νέο Δ.Σ. του Συλλόγου και να συνεχίσει το έργο του Συλλόγου, που συμπληρώνει σήμερα 60 χρόνια λειτουργίας, ώστε να ζωντανέψει το χωριό μας. Εύχομαι το Ροβολιάρι μας να ζήσει εις τους αιώνες. Με αγάπη Κωνσταντίνος Ιωάν. Παπαθεοδώρου Συνταξιούχος Δάσκαλος τέως Πρόεδρος του Συλλόγου ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ Αποθέωσή της από τη Σύγχρονη Επιστήμη Η σύγχρονη επιστήμη με τα μέσα που διαθέτει και τις προχωρημένες μεθόδους τις οποίες συνεχώς βελτιώνει μας φέρνει συνεχώς προ εκπλήξεων και μας αφήνει άφωνους για τις επιλογές κάποιων μακρινών προγόνων μας να εντάξουν στο διατροφολόγιό μας ταπεινά χόρτα, λαχανικά και φρούτα όπως τα παντζάρια, το σπανάκι, το μπρόκολο, το μάραθο, το πράσο, το κρεμμύδι, το σκόρδο, τον μαϊντανό, το λάχανο, το σέλερι, τη ρόκα, την τσουκνίδα, αλλά και φρούτα όπως το ρόδι, το λεμόνι, το πορτοκάλι, το μήλο, το κάστανο, το ρόδι και τόσα άλλα. Στα επόμενα θα ασχοληθούμε με ορισμένα από αυτά όχι μόνο για να τα αναδείξουμε σε σούπερ τροφές (όπως είναι της μόδας να λέγονται τώρα), αλλά κυρίως για να τιμήσουμε και να αποκαταστήσουμε τη σοφία και τις επιλογές εκείνων των μακρινών προγόνων μας. Τα παντζάρια Δεν γνωρίζουμε πότε μπήκαν στη διατροφή μας τα παντζάρια ούτε από πού μας ήρθαν. Ίσως και να μην είναι απαραίτητο. Ωστόσο αξίζει να γνωρίζουμε ότι: Τα παντζάρια περιέχουν σε μεγάλες ποσότητες κάλιο, φώσφορο, ασβέστιο, μαγνήσιο, φολικό οξύ, θείο, ιώδιο, σίδηρο, χαλκό και διοξείδιο του πυριτίου. Περιέχουν επίσης ίχνη σπανίων μετάλλων όπως ρουμπίνιο και κάσιο. Είναι πλούσια σε βιταμίνες A, C, B1 και B12, σε υδατάνθρακες, φυτικές ίνες και πρωτεΐνες. Χάρη σε αυτό το εντυπωσιακό πακέτο συστατικών έχουν μεγάλη αποτοξινωτική, αντιοξειδωτική, αντιφλεγμονώδη και αντιγηραντική δράση. Ενισχύουν την άμυνα του ανοσοποιητικού και του γαστρεντερικού συστήματος και συμβάλλουν πολύ στην καλή υγεία του δέρματος, των νυχιών, των τενόντων και των οστών. Μειώνουν τη χοληστερίνη και βοηθούν στην αντιμετώπιση ασθενειών που έχουν να κάνουν με τη γνώση (άνοια, αλτσχάιμερ). Η συστηματική κατανάλωση χυμού παντζαριών ρίχνει την αρτηριακή πίεση, προκαλεί αγγειοδιαστολή, άρα και καλύτερη ροή αίματος και έτσι συνεισφέρει ενεργά στη βελτίωση της καρδιαγγειακής υγείας. Οι αρχαίοι Έλληνες τα είχαν σε μεγάλη εκτίμηση: τα κατανάλωναν ως ορεκτικά μαγειρεύοντας τα φύλλα τους με μέλι και κρασί. Ο μύθος λέει ότι η θεά Αφροδίτη έτρωγε ρίζα παντζαριού για να διατηρήσει την ομορφιά της. Ο Ιπποκράτης, ο πατέρας της ιατρικής, ( π.χ.) χρησιμοποιούσε τα φύλλα παντζαριών για να επουλώνει πληγές. «Μαγικός χυμός» με παντζάρια: Υλικά: 1 παντζάρι, 1 καρότο, 1 μήλο και 1 πορτοκάλι. Διαδικασία: πλένουμε πολύ καλά το μήλο και τα λαχανικά, τα κόβουμε με τη φλούδα, καθαρίζουμε και κόβουμε το πορτοκάλι σε κομμάτια, αφαιρούμε τυχόν κουκούτσια και τα βάζουμε στον αποχυμωτή. Μας δίνει έναν πολύ τονωτικό χυμό. Εναλλακτικά μπορούν να μπουν και σε μπλέντερ που δίνει καλύτερο αποτέλεσμα: συμπεριλαμβάνει και τις ίνες. Συνέχεια από το προηγούμενο φύλλο Ένα βραδάκι, την πρώτη του Δεκέμβρη 1949, μας φόρτωσαν στα αυτοκίνητα και μας πήγαν στο λιμάνι του Δυρραχίου όπου θα μας φορτώνανε σε ένα φορτηγό καράβι που έπειτα από 13 μέρες βγήκαμε στο λιμάνι Ντάνσιγχ της Πολωνίας. Εκεί μας διαμοιράσανε σε διάφορες κατευθύνσεις. Εμένα και πολλούς άλλους μας πήγαν στο Νοσοκομείο σε ένα νησί που τον καιρό του μεγάλου πολέμου ήταν στρατιωτική βάση. Το λέγανε Καμίν και ήταν κοντά στα ρωσικά σύνορα. Τον Αλέκο και πολλούς άλλους τους πήγαν στο Ζγκόρζελετς, μια πόλη κοντά στα πολωνογερμανικά σύνορα και άρχισαν να τους μοιράζουν στα διάφορα Κολχόζ και τα εργοστάσια. Τον Αλέκο τον διάλεξαν για την σχολή αξιωματικών για την πραγματοποίηση της ανοησίας του Ζαχαριάδη να ξεκινήσει καινούργιο αντάρτικο στην Ελλάδα. Η πολιτική του Ζαχαριάδη ήθελε να εκπαιδεύσει αξιωματικούς για το καινούργιο αντάρτικο. Έτσι δημιούργησε τη σχολή στην Πολωνία για 300 άντρες. Μετά την πρώτη σειρά ακολούθησε η δεύτερη και η Τρίτη μέχρι που φάνηκε καθαρά ότι ήταν μια σκέτη τρέλα. Εκεί που περιμέναμε να στείλουν τον Αλέκο στην Ελλάδα με τις πρώτες ομάδες, τον στείλανε στη σχολή αξιωματικών με έδρα το νησί Καμίν που ήμουνα κι εγώ στο Νοσοκομείο. Και εκεί έγινε κάτι το απίστευτο. Ο Αλέκος με μια επιστολή του στην Κ.Ε. του κόμματος ζητούσε να με φέρουν μέσα στη σχολή και να δουλεύω στο μαγειρείο. Το αίτημά του εγκρίθηκε και μπήκα μέσα στη σχολή αξιωματικών μέσα σε 300 άντρες, μια γυναίκα. Αυτό, βέβαια, ήταν εξαίρεση τεραστίων διαστάσεων και πιστεύω ότι έγινε γιατί ο Αλέκος και εγώ είχαμε υψηλή εκτίμηση από το κόμμα. Έπαθα έκπληξη όταν με εκλέξανε αντιπρόσωπο των γυναικών στο Συνέδριο που έγινε στο Ζγκόρζελετς της Πολωνίας που κράτησε τρεις μέρες. Ήταν και αυτή μια ανεπανάληπτη εμπειρία. Όταν τελείωσε η σχολή μια ομάδα από 38 άνδρες και εμένα μας μετακίνησαν στην Ουγγαρία και μας βάλανε σε κάτι δωματιάκια που πρώτα κατοικούσαν οι τσιγγάνοι οι οποίοι φεύγοντας άφησαν πίσω τους μυριάδες κοριούς. Εγώ ήμουν 7-8 μηνών έγκυος στο πρώτο μας παιδί, τον Βασίλη, που γεννήθηκε στις 8 Νοεμβρίου Τρομερές δυσκολίες. Ούτε γλώσσα, ούτε λεφτά, ούτε γνωριμίες. Μια ζωή υποβαθμισμένη, στο ναδίρ. Στο δωμάτιο ούτε ένα πιάτο, ούτε ένα ποτήρι να πιούμε λίγο νεράκι. Μας μαγείρευαν κάτι που έμοιαζε με φαγητό, μόνο φαγητό δεν ήταν. Τους άντρες τους αμόλησαν μέσα στο τεράστιο εργοστάσιο επεξεργασίας σιδήρου να πιάσει ο καθένας τη δουλειά που ήθελε. Τα παιδιά πεινασμένα για δουλειά και χρήμα διάλεξαν τις πιο βαριές δουλειές, οπότε η φθορά τους ήταν σταθερή και με τον καιρό ένας-ένας αφήσανε τα κόκκαλά τους σε ξένους τόπους. Ο Αλέκος είχε προοπτική και μπήκε στη νυκτερινή σχολή ηλεκτρολόγων. Έπειτα από τρία χρόνια κουραστικής δουλειάς και μάθησης πήρε το πτυχίο του ηλεκτρολόγου, οπότε αρχίσαμε σιγά-σιγά να μπαίνουμε στο δρόμο της προόδου. Στις μεγάλες ημέρες των δυσκολιών παρουσιάστηκε μια γυναίκα εβραϊκής καταγωγής και μας βοήθησε να μπούμε μέσα στην κοινωνία. Η γυναίκα αυτή είχε δύο γιους, ο ένας ήταν Υπουργός Εξωτερικών και ο άλλος ταγματάρχης της Φρουράς της Βουλής. Κρατήσαμε επαφές για πάνω από 35 χρόνια. Στο επόμενο φύλλο το 5ο και τελευταίο μέρος

6 6 Οκτώβριος - Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2018 Α Π Ο Μ Ν Η Μ Ο Ν Ε Υ Μ Α ΤΑ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ (Μήτσος) ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ ( ) Συνέχεια από την 1η σελ. Σάββατο, που γινότανε παζάρι και το πουλούσανε. Το πουλούσανε εύκολα και γρήγορα διότι το σιτάρι τους ήτο μια καλή ποικιλία, ένας κουτρουλιάς κάτασπρος και νόστιμος. Μας διηγιότανε ο πατέρας μου πως πήγε και αυτός με έναν γαμπρό του από εξαδέλφη στο παζάρι. Ο πατέρας μου είχε σιτάρι και ο άλλος κριθάρι. Η τιμή του σιταριού τότε ήταν 25 λεπτά και του κριθαριού 18. Πούλησε ο πατέρας μου το φορτίο του όλο μαζί, πήρε τα λεφτά και κάθισε σε ένα καφενείο να πιει τον καφέ του περιμένοντας τον άλλο να πουλήσει το κριθάρι για να φύγουνε μαζί και ούτω έγινε. Πηγαίνει κάποιος και του λέγει «πόσο το κριθάρι;», «πόσο όλο μαζί;». Πηγαίνουνε, το ζυγίζουνε, παίρνει τα λεφτά και φεύγει. Πάνε να πάρουν τα ζώα τους, κοιτάζει ο πατέρας μου και δεν βλέπει σακιά στο σαμάρι του αλλουνού. «Βρε», του λέγει, «πού ναι τα σακιά σου;», «Σε γελάσανε και σου πήρανε το κριθάρι μαζί με τα σακιά;», του λέγει και τότε γυρίσανε μαζί, βρήκανε τον άνθρωπο και τους τα έδωσε. Ήταν σωστός «χρυσούς αιών» διότι καρποφορούσαν όλα τα χωράφια τους επειδή ήταν ανοίγματα. Ακόμη επιδίδονταν και στα κουκούλια και το Ροβολιάρι έγινε τόπος παραγωγής κουκουλιών διότι είχε πολλές σκαμνιές (μουριές) που τα φύλλα τους ήταν η τροφή του σκουληκιού (μεταξοσκώληκα), που έφτιαχνε το κουκούλι. Το Ροβολιάρι ήτο έδρα των εμπόρων. Εκεί ερχότανε οι έμποροι και φέρνανε και από τα γύρω χωριά την παραγωγή τους που ήταν πολύ ολίγη, και όμως, όπως άκουγα μικρός ων, από τον πατέρα μου να λέγει, έφτανε τις 500 δραχμές τότε η παραγωγή του (αυτό σημαίνει κιλά σιτάρι, τεράστια αξία για τα μέτρα του χωριού). Μεσίτες ήταν ο Ντουμανάς και άλλοι Ροβολιαρίτες καθώς και ένας Κουσαής από τη Ρεντίνα. Όπως φαίνεται δεν κράτησε πολλά χρόνια αυτή η ευημερία. Τα κουκούλια σταμάτησαν διότι βγήκαν τα συνθετικά μετάξια, τα χωράφια πέσανε, δεν καρπίζανε όπως πριν που ήταν ανοίγματα. Κατά την περίοδο της ευτυχίας ένας Μασόλας είχε πάρει γυναίκα από τη Γιαννιτσού και πήρε αρκετή έκταση προίκα και τα έκανε σιταροχώραφα όπου έπαιρνε πολύ καρπό και ερχόταν από τα γύρω χωριά και αγοράζανε. Μια Κυριακή ήλθε ένας από τη Ζιώψη (σημερινός Ασπρόκαμπος, χωριό πιο πάνω από τον Άγιο Γεώργιο) να πάρει σιτάρι από αυτόν. Εν τω μεταξύ, ήρθε ο γιος του, που είχε παντρευτεί και ζούσε στο δικό του σπίτι, και ήθελε και αυτός το μερίδιό του και μόλις είδε τον αγοραστή, έτρεξε και λέγει του πατέρα του: «Μην πουλάς άλλο σιτάρι γιατί θέλω και εγώ». Λογομάχησαν και όπως έμπαινε ο πατέρας του μέσα του ριξε ο γιος του με το όπλο «γκρα» που είχε και τον σκότωσε και έτσι μετά πήρε τα βουνά και έγινε κλέφτης. Εγώ τότε είχα πάει στην Πόλη. Γυρίζοντας τα βουνά και τα χωριά κρυφά (φυγόδικος) τον εκμεταλλεύονταν διάφοροι, τον βάζανε και σκότωνε τους αντιπάλους τους και έτσι κατ ομολογίαν είχε σκοτώσει πάνω από 10 ώσπου έγινε ανυπόφορος. Τα χωριά υποφέρανε από τα αποσπάσματα, κυρίως οι κτηνοτρόφοι που τους καλούσε ο Διοικητής αποσπάσματος χωροφυλακής στην πλατεία του χωριού. Κυρίως το Ροβολιάρι. Τους έπαιρνε από έναν έναν και τους έδερνε να μαρτυρήσουν, αν τον είχαν δει και πότε. Δεν κοτούσαν (τολμούσαν) όμως να μαρτυρήσουν, διότι θα τους σκότωνε όλους και έτσι έγινε ανυπόφορος σε όλη την περιφέρεια Μακρακώμης και αναγκάστηκαν οι τότε προύχοντες, κυρίως ο Δήμαρχος Στεργιόπουλος να τον αναγκάσει να φύγει δια την Αμερική*. Πράγματι έφυγε κρυφά με ξένο όνομα, αλλά και εκεί όπου πήγε και δούλευε σε μια σιδηροδρομική γραμμή τσακώθηκε με τον επιστάτη και τον σκότωσε και έφυγε και ήλθε πάλι στα λημέρια του και άρχισε τα παλιά του. Είχε κάνει και τέσσερα παιδιά στο διάστημα της κλεφτουριάς με τη γυναίκα του. Η κατάστασίς του όμως τώρα επεδεινώθη πολύ, διότι το Κράτος ψήφισε νόμο που «όποιος Κλέφτης σκοτώσει άλλον Κλέφτη του δινόταν χάρη και ήταν πλέον ελεύθερος πολίτης», και τότε αναγκάστηκε και έφυγε πάλι δια την Αμερική. Όταν αποκαταστάθηκε το 1915, κάλεσε και την οικογένειά του, τη γυναίκα του και τα παιδιά του και όταν θα έφευγε η γυναίκα του εγώ ήμουν στρατιώτης στη Λαμία και τη βοήθησα να βγάλει τα χαρτιά της και ανεχώρησε δια Αμερική. Αυτά με τον Μασόλα. Ας έρθουμε τώρα στη ζωή των γονέων μου και πάλι. Ήτανε ο καιρός που πηγαίναμε στο σχολείο εγώ και ο Βασίλης και που οι γονείς μας ευημερούσαν ακόμη. Οι σοδειές πήγαιναν καλά καθώς και τα γιδοπρόβατα και μάλιστα θυμούμαι ότι κάθε Κυριακή στη Βαρυμπόπη, τη σημερινή Μακρακώμη, γινότανε παζαράκι και οι γονείς μου πήγαιναν και πουλούσαν βούτυρο. Σαν να λέμε, τα φέρνανε καλά βόλτα καθώς τρέφανε και κουκούλια. Μάλιστα θυμούμαι πως κάποτε σώθηκαν τα σκαμνόφυλλα που χανε και πηγαίνανε στην Παλαιοβράχα και φέρνανε ζαλίγκα* κλαρί δια να θρέψουν το σκουλήκι και το οποίο έγινε μετά αιτία να καταστραφούμε τελείως. ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ: Α. Για την περίπτωση του Μασόλα (Δημήτριος Νέλλας) και τη φυγάδευσή του στην Αμερική βάλαμε στο φύλλο 100 (Οκτ. Νοεμ. Δεκ. 2009) της εφημερίδας μας κείμενο του Σεραφείμ Νέλλα. Αναζητήστε το στο διαδίκτυο (ιστοσελίδα του Συλλόγου) και μελετήστε το. Θα δείτε τις δύο εκδοχές της ιστορίας του και θα έχετε έτσι πιο ξεκάθαρη εικόνα όσων συνέβαιναν στο χωριό μας πάνω από έναν αιώνα πριν. Β. πηγαίνανε στην Παλαιοβράχα και φέρνανε ζαλίγκα κλαρί. Η διαδρομή Παλαιοβράχα Ροβολιάρι είναι πάνω από 4 ώρες ποδαρόδρομος. Σκεφτείτε τώρα πόσο δύσκολη γίνεται η ζωή όταν έχουν να κάνουν αυτή τη διαδρομή μία ή περισσότερες γυναίκες συνήθως αυτές κουβαλούσαν φορτία ζαλίγκα, δηλαδή δεμένο φορτίο στην πλάτη σε δρόμο ανηφορικό και κάτω από δύσκολες συνθήκες. Στο επόμενο φύλλο η 4η συνέχεια ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ: προσοχή Επείγον! Από την ΕΘΝΙΚΟ ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ εκδόθηκε και αναρτήθηκε η παρακάτω ανακοίνωση: ΕΝΑΡΞΗ ΥΠΟΒΟΛΗΣ ΔΗΛΩΣΕΩΝ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΙΣ Π.Ε. ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ ΚΑΙ ΕΥΡΥΤΑΝΙΑΣ Με βάση την 457/ απόφαση του Δ.Σ. του ΝΠΔΔ «ΕΛ- ΛΗΝΙΚΟ ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ» καλούνται από 17/12/2018 όσοι έχουν εμπράγματα ή άλλα εγγραπτέα στα κτηματολογικά βιβλία δικαιώματα σε ακίνητα στις Π. Ε. Φθιώτιδας και Ευρυτανίας να υποβάλλουν δηλώσεις ιδιοκτησίας του Ν. 2308/95. Προθεσμία υποβολής: τρεις (3) μήνες για τους κατοίκους του Εσωτερικού και έξι (6) μήνες για τους κατοίκους του Εξωτερικού. Οι δηλώσεις υποβάλλονται στα Γραφεία Κτηματογράφησης: ΓΚ ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ, Λαμία, 3ο χλμ. Νέας Εθνικής Οδού Λαμίας Αθηνών. Τηλέφωνο: Ωράριο λειτουργίας. Δευτέρα, Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή: 08:00 έως 16:00 και Τετάρτη 08:00 20:00. Εμπρόθεσμες δηλώσεις θα παραλαμβάνονται, από τις αρχές του νέου έτους, και από τις Μονάδες Ενημέρωσης (Μ.Ε.) που θα λειτουργήσουν στις έδρες των λοιπών Καλλικρατικών Δήμων της περιοχής. Δηλώσεις μπορούν επίσης να υποβάλλονται και ηλεκτρονικά με τη χρήση εφαρμογής στο: https// Πρόσθετες πληροφορίες για τα έντυπα, τα απαραίτητα δικαιολογητικά και τη διαδικασία υποβολής παρέχονται στα Γραφεία Κτηματογράφησης, από την ιστοσελίδα του «ΕΛ- ΛΗΝΙΚΟ ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ» και από την ιστοσελίδα του Αναδόχου. ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ 1. Η προθεσμία λήγει στις 18 Μαρτίου 2019 για τους κατοίκους Εσωτερικού. Είναι πολύ σύντομη, ιδιαιτέρως για ορεινά χωριά και περιοχές όπου οι κάτοικοι είναι πλέον λίγοι, οι περισσότεροι ιδιοκτήτες απουσιάζουν στις πόλεις ή το εξωτερικό ή εμφανίζονται μόνο τα καλοκαίρια. Υποχρεώνονται τώρα να εγκαταλείψουν τις δραστηριότητές τους για να ανταποκριθούν σε μια υπόθεσή τους η οποία είναι τόσο πολύπλοκη και χρονοβόρα. 2. Θα λειτουργήσει από τις αρχές του έτους Μονάδα Ενημέρωσης στο Δήμο Μακρακώμης στη Σπερχειάδα. 3. Υπάρχει υποχρέωση καταβολής πάγιου τέλους, χωρίς την πληρωμή του οποίου δεν είναι δυνατό να ολοκληρωθεί η κατάθεση της δήλωσης. Το ποσό του πάγιου τέλους ανέρχεται σε 35 ανά δικαίωμα σε κύριο χώρο (διαμέρισμα, σπίτι, οικόπεδο) και 20 ανά δικαίωμα σε ξεχωριστούς βοηθητικούς χώρους. Για τις αγροτικές περιοχές και για ιδιοκτησίες (εκτός σχεδίου και εκτός ορίου οικισμών) οι ενδιαφερόμενοι που υποβάλλουν δηλώσεις για περισσότερα από δύο δικαιώματα πληρώνουν μόνο για δύο. 4. Υπάρχει ανάρτηση στο διαδίκτυο με οδηγίες για την υποβολή της δήλωσης. Αντίγραφό της υπάρχει και στο καφενείο του χωριού. Μπορείτε να το ζητήσετε από το μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου Ουρανία Ρίζου. Η διαδικασία είναι τόσο πολύπλοκη που είναι δύσκολο να συμπληρωθεί χωρίς τη βοήθεια ειδικού. Οπότε ο κάθε ενδιαφερόμενος έχει να υπολογίσει και τα έξοδα του ειδικού. 5. Σε αγροτικές περιοχές όπως η δική μας το ιδιοκτησιακό καθεστώς είναι περίπλοκο (καμένα ή χαμένα αρχεία υποθηκοφυλακείων λόγω πολέμων, ανυπαρξία τίτλων ιδιοκτησίας, πολυκερματισμένες, πολλαπλές και διαδοχικές κληρονομιές) οι ενδιαφερόμενοι είναι υποχρεωμένοι να υποστηρίξουν τα δικαιώματά τους με την αναγνωριζόμενη επίκτητη χρησικτησία. Όμως η απόδειξή της έχει γίνει πιο πολύπλοκη μια και δεν προβλέπονται οι ένορκες μαρτυρικές καταθέσεις. 6. Όσα ακίνητα (σπίτια, οικόπεδα, αγροτεμάχια) δεν δηλωθούν περιέρχονται στο κράτος, Είναι φανερό ότι μπαίνουμε σε μια δύσκολη διαδικασία η οποία θα έπρεπε να είχε λυθεί εδώ και δεκαετίες και γίνεται δυσκολότερη με τα σφιχτά περιθώρια και τις γραφειοκρατικές ασάφειες. Καλό κουράγιο! Το Δ.Σ.

7 Οκτώβριος - Νοέμβριος - Δεκέμβριος ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ Το τελειότερο εργαλείο Έκφρασης και Στοχασμού «Η αρχαία ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ήτο και είναι η ανωτέρα όλων των παλαιοτέρων και νεωτέρων γλωσσών». «Αυτό το εργαλείο είναι το τελειότερο πνευματικό εργαλείο που σφυρηλάτησε ποτέ η ανθρώπινη νόησις». M. Ventris, Άγγλος επιστήμων ο οποίος αποκρυπτογράφησε τη Γραμμική Γραφή Β «Μη με ρωτάτε πώς μια μαθηματικός αποφάσισε να γίνει μεταφράστρια της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ. Δεν έχω την απάντηση και μάλλον δεν πρόκειται να τη βρω ποτέ. Θυμάμαι ότι τότε κάποιος μου είπε: κάνεις λάθος, παρόλο που είναι μια δύσκολη γλώσσα, είναι σπάνια και, αν τυχόν καταφέρεις να τη μάθεις, δεν θα μπορέσεις εύκολα να βρεις δουλειά. Ακουγόταν σαν πρόκληση. Δε σας κρύβω, ήταν το πρώτο και καλύτερο λάθος που είχα διαπράξει στη ζωή μου. Ήδη αγάπησα την ελληνική γλώσσα από το πρώτο μάθημα. Την αγάπησα για την ψυχή της, τον πλούτο της, για την ομορφιά και την εκφραστικότητά της. Και ξέρετε κάτι; Ανακάλυψα πως μόνον οι άνθρωποι με εκλεκτό γούστο μπαίνουν στη διαδικασία να μάθουν μια τόσο μοναδική ξένη γλώσσα, όπως είναι τα ελληνικά, μια γλώσσα, βαθιά σαν θάλασσα που σε καλεί να μπεις στα βαθιά νερά της. Και μπαίνεις, και μαθαίνεις να κολυμπάς μέσα στα κύματα. Μαζί με τη γλώσσα αγάπησα και τους ανθρώπους». Μαρία.., από το Κίεβο. Βρέθηκε πρόσφατα στην Ελλάδα, φιλοξενούμενη από το Πανεπιστήμιο Αθηνών, και μίλησε στη Βουλή. Εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ με την μαθηματική δομή της είναι η γλώσσα της πληροφορικής και της νέας γενιάς των εξελιγμένων υπολογιστών, διότι μόνο σ' αυτήν δεν υπάρχουν όρια. Μπιλ Γκέιτς, Microsoft Είθε η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ να γίνει κοινή όλων των λαών». Βολταίρος, Γάλλος φιλόσοφος και διανοητής του διαφωτισμού «Όπως το βιολί είναι το τελειότερο μουσικό όργανο, έτσι είναι και η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ». Hellen Keller, η διάσημη Αμερικανίδα τυφλή συγγραφέας «Όλοι οι κλάδοι της λογοτεχνίας και της επιστήμης αρχίζουν με τους Έλληνες. Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ είναι η πιο καθαρή και η πιο πλούσια στον κόσμο». H. F. Kitto, Άγγλος καθηγητής Πανεπιστημίου «Οι άνθρωποι θα ανατρέχουν πάντα στις πηγές της Ελληνικής κλασικής αρχαιότητας για να δροσιστούν». Maurice Kruaze, Γάλλος ακαδημαϊκός «Η γνώση της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ είναι απαραίτητο θεμέλιο υψηλής διανοητικής καλλιέργειας» «Η Γλώσσα της Ελευθερίας, ο Ένδοξος θησαυρός της Ελλάδος, η Δόξα της Ελλάδος, ανήκει σε όλους μας και έχει διαμορφώσει την επιστημονική και λογοτεχνική κληρονομιά του Δυτικού Κόσμου. [...]. Η ιστορία της Ελληνικής γλώσσας αποτελεί την ιστορία της φιλοσοφικής και πολιτιστικής εξέλιξης του ανθρώπου της Δύσης. Από όλα τα ανθρώπινα δημιουργήματα, η Ελληνική γλώσσα είναι το καταπληκτικότερο. Η γνώση της Ελληνικής γλώσσας, της ζωής και των σχέσεων στις οποίες οι Έλληνες εξέφρασαν τη σκέψη τους και τα αισθήματά τους, είναι ουσιαστικά αντιπροσωπευτικά στοιχεία για έναν υψηλό πολιτισμό. Δεν υπάρχει πιο όμορφη γλώσσα από την Ελληνική. Έχει διατηρήσει την ομορφιά της μέσα στους αιώνες, όχι μόνο με τη μορφή και τους ήχους της, αλλά και με τις ηθικές ιδέες που εκφράζει. [...] Οι Έλληνες μας έδωσαν το χρυσό μέτρο και τη χρυσή τους γλώσσα. [...] Η Ελληνική γλώσσα πρέπει να διαιωνιστεί ως πολύτιμος και ωραίος θησαυρός. [...] Πρέπει να ξεκινήσουμε μία νέα σταυροφορία για την υπεράσπιση της Ελληνικής γλώσσας και τη διατήρηση της ιστορικής μνήμης του παρελθόντος. Η Ελληνική γλώσσα είναι ένα γερό κτίσμα όσο ο Παρθενώνας. [...] Ας εργαστούμε όλοι μαζί για να λαμπρύνουμε το θησαυρό της Ελληνικής Γλώσσας και να τον κάνουμε κτήμα προσιτό σε όλον τον κόσμο». Marriane McDonald, Αμερικανίδα καθηγήτρια, Θεάτρου και Κλασικών Σπουδών στο Κέντρο Ελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας (αρχικά στο Irvine και τελευταία στο San Diego) και πρωτεργάτης του TLG (Thesaurus Linguae Graecae). Το ίδρυσε και το χρηματοδοτεί η ίδια με στόχο να ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΑΠΟΨΕΩΝ ΣΗΜΑΝΤΙΚΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ αποθησαυρίσει και να ψηφιοποιήσει όλη την αρχαία ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ. «Τα Αρχαία Ελληνικά δεν είναι μία γλώσσα, είναι «Η Γλώσσα». Όποιος δεν μπορεί να δει τη δωρεά ενός τέτοιου δώρου προς τον άνθρωπο και όποιος δεν μπορεί ν αντιληφθεί τον προορισμό ενός τέτοιου πεπρωμένου είναι όπως ο φυσικός τυφλός που δεν μπορεί ν αντιληφθεί τι είναι το φως και τι είναι το χρώμα». Martin Heidegger, Γερμανός φιλόσοφος Στη γλώσσα έχουμε το σημαίνον (την λέξη) και το σημαινόμενο (την έννοια). Στην Ελληνική γλώσσα αυτά τα δύο έχουν πρωτογενή σχέση, καθώς αντίθετα με τις άλλες γλώσσες, το σημαίνον δεν είναι μια τυχαία σειρά από γράμματα. Σε μια συνηθισμένη γλώσσα όπως τα Αγγλικά μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι να λέμε το σύννεφο car και το αυτοκίνητο cloud, και από την στιγμή που το συμφωνήσουμε να ισχύει. Στα Ελληνικά κάτι τέτοιο είναι αδύνατον. Γι αυτό το λόγο πολλοί διαχωρίζουν τα Ελληνικά σαν «εννοιολογική» γλώσσα από τις υπόλοιπες «σημειολογικές» γλώσσες «Η θητεία μου στην αρχαία Ελληνική γλώσσα υπήρξε η σπουδαιότερη πνευματική μου άσκηση. Στην γλώσσα αυτή υπάρχει η πληρέστερη αντιστοιχία ανάμεσα στην λέξη και στο εννοιολογικό της περιεχόμενο». Werner Heisenberg, Γερμανός φυσικομαθηματικός-φιλόσοφος «Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ είναι η τελειότερη γλώσσα. Συχνά διαπιστώνει κανείς ότι μια σκέψη μπορεί να διατυπωθεί με άνεση και χάρη στην Ελληνική, ενώ γίνεται δύσκολη και βαριά στη Λατινική, Αγγλική, Γαλλική ή Γερμανική. Είναι η τελειότερη γλώσσα επειδή εκφράζει τις σκέψεις των τελειότερων ανθρώπων». G. Murray, καθηγητής της Ελληνικής Γλώσσας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης «Η της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ σαφήνεια, η τελειότης, η ελασιμότης (πλαστικότης) και πλούτος τοσούτοι εισίν ή πάσας άλλας γλώσσας υπερίσχυκε και ικανή του δημιουργείν και αναπτύσσειν τοσούτον πολιτισμόν ή πάσαι άλλαι ήττονες εισίν, αλλ οφειλέται αυτής». Huan Puhana Arza, Βάσκος Ελληνιστής «Μακρινή πηγή του πολιτισμού μας η Ελλάδα, βρίσκεται ζωντανή μέσα στις λέξεις που λέμε. Σχηματίζει κάθε μέρα τη γλώσσα μας. Οι βάσεις και ο εξοπλισμός του επιστημονικού λεξιλογίου ήρθαν από την Ελλάδα, ακόμη και από την αρχαιότητα. Τα δάνεια όμως εξακολούθησαν, και όχι μόνο από συνήθεια. Συνέχισαν, διότι η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ προσφέρεται με αξιοθαύμαστο τρόπο, πολύ περισσότερο από ό,τι η Λατινική, για τη δημιουργία των λέξεων ανάλογα με τις ανάγκες». «Η δομή της γλώσσας τους τούς επέτρεπε να συνθέτουν λέξεις με έναν τρόπο απλό και αποτελεσματικό». Jaen Bouffartigue και Ann-Marrie Delreu, Γάλλοι λεξικογράφοι Κυκλοφορεί και στα Ελληνικά λεξικό με ελληνικές λέξεις στη Γαλλική Γλώσσα καθώς και λεξικό με περίπου ελληνικές στα Αγγλικά. «Δεν μπορεί κανείς να αναφερθεί στα Ελληνικά γράμματα, χωρίς να αναφέρει ότι και η ίδια η γλώσσα, μία από τις ωραιότερες απ όσες μίλησαν ποτέ οι άνθρωποι, εξακολουθεί να ζει και σήμερα στην επιστημονική ορολογία της εποχής μας, παρέχοντάς μας μια αστείρευτη πηγή νέων όρων». Albert Zursen, Γάλλος ακαδημαϊκός (στο βιβλίο του: Η ΙΣΤΟΡΙΑ, οι Άνθρωποι, οι Πολιτισμοί από τις απαρχές) «Είναι στη φύση της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ να είναι ακριβής, καθαρή και σαφής. Μαζί με αυτή τη σαφήνεια και τη δημιουργικότητα, βρίσκουμε επίσης ευαισθησία και άψογη κομψότητα». H. F. Kitto, Βρετανός, καθηγητής του Πανεπιστημίου Bristol ΠΗΓΕΣ: Α. Η ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΜΟΝΑΔΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ, υπό S. Vogazianos-Roy, Eθνολόγος, μόνιμο μέλος του Συμβουλίου του Πανεπιστημίου της Γλασκώβης. Β. Εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, Γ. Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ, του Γιάννη Παυλάκη, φιλολόγου και προέδρου ΟΔΕΓ Πειραιώς. Αναρτημένα στο διαδίκτυο. Από όλον τον Κόσμο για Όλους μας Έλληνες ερευνητές με διεθνή απήχηση Δύο στις δέκα κορυφαίες δημοσιεύσεις παγκοσμίως έχουν γραφτεί από Έλληνες ερευνητές. Σε ιστορικά υψηλό επίπεδο βρίσκεται η διεθνής απήχηση των δημοσιεύσεων Ελλήνων επιστημόνων, σύμφωνα με νέα μελέτη του Εθνικού Κέντρου Τεκμηρίωσης (ΕΚΤ). Όπως αναφέρεται στη μελέτη, ο αριθμός των αναφορών στις ελληνικές δημοσιεύσεις παγκοσμίως την πενταετία φθάνει τις αναφορές. Οι Έλληνες επιστήμονες μάλιστα βρίσκονται στην κορυφή της λίστας με τις δημοσιεύσεις που έχουν την υψηλότερη απήχηση. Πρόκειται για δημοσιεύσεις σε διεθνώς αναγνωρισμένα επιστημονικά περιοδικά και στις οποίες έχουν καταφύγει άλλοι επιστήμονες και τις έχουν χρησιμοποιήσει για να ενισχύσουν τις δικές τους απόψεις. Σε ποσοστό 24,5% των δημοσιεύσεων με ελληνική συμμετοχή που ανήκουν στο top 1%, ο πρώτος «συγγραφέας» προέρχεται από ελληνικό φορέα. Το υπόλοιπο 75,5% προέρχεται από συμμετοχή Ελλήνων του εξωτερικού, μερικοί εκ των οποίων σπούδασαν στην πατρίδα και έφυγαν στο εξωτερικό για ανώτατες σπουδές και εργασία σε ερευνητικά κέντρα και πανεπιστήμια. Προφανώς μέρος των οποίων είναι και όσα παιδιά της Ελλάδας ξενιτεύτηκαν κατά τη διάρκεια της κρίσης (είναι αυτό που λέμε brain drain, φυγή εγκεφάλων, κάπου ). Στο top 5% το ποσοστό αυτό ανέρχεται σε 36% και στο top 10% σε 42,9%. Από τον τύπο της 4ης Οκτωβρίου 2018 Η ΝΕΟΛΑΙΑ «ΦΛΕΓΕΤΑΙ» Με τον όρο φλέγεται, δεν εννοώ ότι η νεολαία είναι σε αναμμένα κάρβουνα ή ότι κάνει την επανάστασή της ή ότι πιάνει την πέτρα και την στύβει ή ότι βράζει το αίμα της. Όχι εννοώ ότι «καίγεται» από αυτούς που την θέλουν καμένη, άβουλη, παραγκωνισμένη, άχαρη και χειραγωγημένη. Δεν φταίει αυτή. Απλά πάει με το ρεύμα της εποχής. Δεν σημαίνει όμως ότι, παρόλο που ακολουθεί την μόδα, δεν πρέπει να βάζει και την προσωπική της πινελιά στο στυλ της. Τώρα πια έχουμε φτάσει στο σημείο να πληκτρολογούμε ότι: Ο, η (όνομα και επίθετο), είναι στην τοποθεσία «σπίτι μου» και αισθάνεται όμορφα, ενώ στην πραγματικότητα αισθάνεται προβληματισμένοςνη, διχασμένος-νη και απομονωμένος-νη. Κάπως έτσι είναι η κατάσταση που βιώνει η νεολαία σήμερα. Ευτυχώς είχα την τύχη να μεγαλώσω και να ευχαριστηθώ την ενήλικη ζωή μου χωρίς τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Τώρα θα μου πεις τι σόι μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι αυτά, όταν ενισχύουν τον εκφοβισμό, την διπροσωπία, την ζήλια και πολλά άλλα. Υπάρχουν και καλά στοιχεία και πολλές δυνατότητες που προσφέρουν τα μέσα αυτά, αλλά αυτό που με προβληματίζει κυρίως είναι ότι δεν αφήνουν τα νέα παιδιά να είναι γνήσια και απλά ο εαυτός τους. Θα μπω στο θέμα με ένα απλό παράδειγμα που μου συνέβη τις προάλλες στο μετρό. Η πλειοψηφία των επιβατών ασχολούνταν με τις συσκευές τους. Τα κεφάλια τους ήταν κατεβασμένα και φωτίζονταν από το φως της ενημέρωσης. Μέσος όρος ηλικίας, Ούτε να μπορέσουν να αντιληφθούν ποιος μπαίνει, ποιος κατεβαίνει, ποιος κάθεται δίπλα τους, ποιος τους χαμογελάει, ποιος ζητάει βοήθεια, ποιος τραγουδάει, ποιος είναι τέλος πάντων; Φοβήθηκα να ανοίξω την τσάντα μου να πάρω το τηλέφωνό μου, γιατί έτρεμα μήπως κολλήσω και εγώ αυτόν τον «μεταδοτικό ιό». Κάτι απλό, σε λίγο δεν θα λέμε ότι είδαμε κάποιον γνωστό στο δρόμο και τα είπαμε λίγο, αφού δεν βλέπουμε μπροστά μας. Σκυμμένα τα κεφάλια μας στα κινητά και στα έξυπνα τηλέφωνα. Ορέ, που πάμε, ορέ, πάντως δεν πάμε για να πατήσουμε την Τριπολιτσά, αλλά για να πατήσουμε like (λάικ). Ας σηκώσουμε όλοι λίγο πάνω τα κεφάλια μας και ας κοιτάξουμε τι συμβαίνει γύρω μας. Κρατάμε την ζωή στα χέρια μας και όχι τα τάμπλετ μας. Ένα κοινωνικό μήνυμα και μία μικρή, απλή και κατανοητή συμβουλή προς τα νέα παιδιά και τους γονείς. Μαρία Β. Σκαμάγκη

8 8 Οκτώβριος - Νοέμβριος - Δεκέμβριος 2018 Ειδήσεις Σχόλια ñ Ειδήσεις Σχόλια Ο Νοέμβρης με τα τσίπουρα Όπως κάθε χρόνο οι μερακλήδες συναντήθηκαν στο Ρακαριό για την καθιερωμένη τελετουργία της απόσταξης των στέμφυλων και την παραλαβή του τσίπουρού τους. Εδώ φαίνονται ΟΛΑ, και τα τρία στάδια της απόσταξης: ο άμβυκας (καζάνι) πάνω από τη φωτιά, ο σωλήνας που οδηγεί τους ατμούς στον ψύκτη (το ορθογώνιο δοχείο με το τρεχούμενο νερό) που υγροποιεί τους ατμούς και το δοχείο με το τσίπουρο. Οι κεραίες κινητής τηλεφωνίας στον Αη-Λιά και η Cosmote Το προηγούμενο Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου έστειλε τον περασμένο Ιούλιο επιστολή στις Εταιρείες Κινητής Τηλεφωνίας οι οποίες διατηρούν κεραίες αναμετάδοσης σήματος στον Αη-Λιά. Η μία κεραία ανήκει στην Cosmote και η άλλη από κοινού στις Vodafone-Wind με κοινή μονάδα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας για τις ανάγκες των κεραιών και η οποία λειτουργεί όλο το εικοσιτετράωρο, όλο το έτος. Στην επιστολή αυτή θέταμε και στις τρεις τα παρακάτω θέματα: Α. Την ανάγκη επισκευής του δρόμου πρόσβασης ο οποίος βρίσκεται σε πολύ άσχημη κατάσταση τόσο από τη χρήση του βυτιοφόρου το οποίο τροφοδοτεί με καύσιμα τη μονάδα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας όσο και από τις καιρικές συνθήκες και έχει γίνει απροσπέλαστη η άνοδος συγχωριανών μας που θα επιθυμούσαν να προσευχηθούν στον υπάρχοντα ναό και να απολαύσουν το τοπίο από το υψηλότερο σημείο του τόπου μας. Β. Επισημαίναμε ότι ο συνεργάτης τροφοδότης με καύσιμα της μονάδας παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας και συντηρητής της «δεν δείχνει την αναγκαία περιβαλλοντική ευαισθησία και ευθύνη και αφήνει επιτόπου σκουπίδια και κυρίως χρησιμοποιημένα ορυκτέλαια». Γ. Ζητούσαμε τη συνδρομή τους - μέσα από τα πολύ γνωστά προγράμματά τους Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης στα οποία έχουν ιδιαίτερες επιδόσεις - προς τον Σύλλογο για τα διάφορα έργα που έχει κάνει στο χωριό και έχουν ανάγκη συντήρησης αλλά και για άλλα καινούργια έργα. Από τις τρεις, μέχρι στιγμής, ανταποκρίθηκε μόνο η Cosmote του ΟΤΕ πρώτα με έργα και μετά με λόγια. Ήδη από τις αρχές Οκτωβρίου επισκεύασε τον δρόμο και μετά με πήρε στο τηλέφωνο ο αρμόδιος υπάλληλος να μου το ανακοινώσει και στη συζήτηση αποφασίσαμε να συναντηθούμε και να τα πούμε διά ζώσης. Έτυχε να είμαι στο χωριό όταν μου τηλεφώνησε και ανέβηκα στον Αη-Λιά για να δω το έργο. Πράγματι η δουλειά που έκανε ο εργολάβος που το ανέλαβε ήταν επαγγελματική. Κάθε τόσο άνοιγε διεξόδους προς την πλαγιά ώστε τα νερά της βροχής να βγαίνουν έξω από το δρόμο και να μην τον διαβρώνουν (αυλακώνουν), όπου Η παλιά εικόνα του δρόμου με τα νεροφαγώματα χρειάστηκε έκανε αυλάκια στο πλάι για να διοχετεύονται εξωτερικά τα νερά της βροχής και έστρωσε με βισαλίθρα ορισμένα σημεία για να μη δημιουργούνται λάσπες. Οι φωτογραφίες το μαρτυρούν. Ενδιαφέρουσα ήταν η συνάντησή μου (αρχές Νοεμβρίου) με τον αρμόδιο υπάλληλο στο μέγαρο του ΟΤΕ στο Μαρούσι. Αρχικά προσπάθησε να αντικρούσει τον ισχυρισμό μας ότι ο χώρος δεν δέχεται την αναγκαία φροντίδα και μου επεσήμανε ότι η Εταιρεία είναι ιδιαιτέρως ευαίσθητη σε θέματα περιβαλλοντικής ευθύνης. Και πράγματι στον εσωτερικό χώρο της κεραίας τους υπάρχουν κάδοι σκουπιδιών. Ωστόσο οι φωτογραφίες με τις οποίες πήγα εφοδιασμένος για την εικόνα πριν την επιστολή μας και για την εικόνα μετά δικαίωναν τη διαμαρτυρία μας. Ως προς το τρίτο και κρίσιμο θέμα δεν ήταν αρνητικός. Αντιθέτως σε πολύ φιλικό και θερμό τόνο μού επεσήμανε ότι για το 2018 δεν μπορεί να γίνει τίποτε γιατί ο προϋπολογισμός τους είναι ήδη σε εφαρμογή, αλλά δεσμεύτηκε «να κάνει κάτι για το 2019». Μου ζήτησε να του καταθέσω επιστολή του Συλλόγου για τις ανάγκες των έργων που έχουμε υπόψη μας να γίνουν με αντίστοιχο κόστος και όταν του μίλησα ενδεικτικά για την ανάγκη αλλαγής ή επισκευής της στέγης του Μουσείου Λαϊκής Τέχνης (του έδειξα φωτογραφίες από το εσωτερικό του) και το εκτιμώμενο κόστος με προσγείωσε λέγοντάς μου ότι «η Εταιρία συμπληρώνει δικούς σας πόρους για κάθε έργο», οπότε δεν δεσμεύτηκε για πλήρη χρηματοδότηση οποιουδήποτε έργου. Εκτιμούμε ιδιαιτέρως την ανταπόκριση του ΟΤΕ τόσο με έργο όσο και με ενθάρρυνση για συνδρομή μας. Αν και ιδιωτικοποιημένη εταιρεία δεν παύει να λειτουργεί για το δημόσιο καλό τόσο με τις άψογες υπηρεσίες που προσφέρει όσο και με τα τόσο εντυπωσιακά προγράμματα Εταιρικής Κοινωνικής Υπευθυνότητας με βασικές προτεραιότητες την Κοινωνία, τους Ανθρώπους, το Περιβάλλον, την Αγορά (υποτροφίες σε φοιτητές, βοήθεια Γονέων για την καθοδήγηση των παιδιών τους στο Διαδίκτυο, πρόγραμμα για ταλαντούχους νέους και νέες με μεταπτυχιακούς τίτλους, προώθηση νέων ψηφιακών τεχνολογιών στους νέους ρομποτική και τόσα άλλα). Ένα άλλο κομμάτι του δρόμου στρωμένο με βισαλίθρα. «Κέρδη» από την αριστερή διακυβέρνηση Κάποιος είχε πει παλιότερα ότι η αριστερή ιδεολογία ωφέλησε περισσότερο τους εργαζόμενους και τους μη έχοντες στις υπό κεφαλαιοκρατικής (καπιταλιστικής) διακυβέρνησης κοινωνίες από ό,τι στα υπό αριστερής διακυβέρνησης καθεστώτα. Με τη σχεδόν τετραετή εμπειρία τής - για πρώτη φορά - αριστερής διακυβέρνησης μπορούμε πλέον να αναφωνήσουμε: Ουφ! ξαλαφρώσαμε από το παραφουσκωμένο είδωλο της κατατρεγμένης, της παρεξηγημένης, της ηθικής, της άφθαρτης, της αδιάφθορης, της ιδεαλιστικής, της φιλολαϊκής ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ. Από τα προεκλογικά μηνύματα του τύπου: «Λεφτά υπάρχουν» του Γιώργου Παπανδρέου το 2009, ως το Καστελόριζο για την αναγγελία του ότι μπαίνουμε σε Μνημόνιο το 2010 και από το «Κανένα σπίτι στα χέρια Τραπεζίτη» του προεκλογικού ΣΥΡΙΖΑ, φτάσαμε στο « πλειστηριασμοί σε έναν χρόνο» και «5,5 εκατ. κατασχέσεις τραπεζικών λογαριασμών, ακόμα και επιδομάτων ανεργίας και αναπήρων τέκνων» (Εφ. ΤΑ ΝΕΑ, 25/10 και 30/10/2018). Από τις προεκλογικές παροχές σε διάφορες ομάδες πίεσης του «παλιού, του σάπιου, του διεφθαρμένου καθεστώτος» στο «Επιλεκτικές αυξήσεις μισθών στο Υπουργείο Οικονομικών με προεκλογικό άρωμα» (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 27/10/2018). Από το «Θα ελεγχθούν όλες οι συμβάσεις και οι υπεύθυνοι της ρεμούλας θα καταλήξουν στη φυλακή», στο «Πληθαίνουν τα ερωτήματα αναφορικά με την υπόθεση της 20ετούς παράτασης της σύμβασης παραχώρησης του Διεθνούς Αεροδρομίου Αθηνών «Ελ. Βενιζέλος», η οποία είχε κλείσει πανηγυρικά από την κυβέρνηση το 2017 με τίμημα 483 εκατ. ευρώ και που όμως υπερδιπλασιάστηκε έπειτα από παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στα εκατ. ευρώ». (ΤΑ ΝΕΑ 26/10/2018). ΑΠΟΡΙΑ: το ζεύγος Παπαντωνίου-Κουράκη φυλακίστηκε για 2,5 εκατ. ευρώ. Για τα 600 εκατ. διαφορά της σύμβασης που ανακάλυψαν οι «κακοί» των Βρυξελλών, θα λογοδοτήσει κανείς; Βλέπει κανείς ότι το διατυμπανιζόμενο «ηθικό πλεονέκτημα» ούτε οι Δεσποτάδες και οι Μητροπολίτες δεν το διεκδικούν της Αριστεράς δεν ήταν από επιλογή, ήταν θεωρητικό επειδή δεν είχε την ευκαιρία να ασκήσει εξουσία. Τώρα που την άσκησε και την ασκεί διαπιστώνουμε όλοι πλέον οι ίδιοι το έχουν συνειδητοποιήσει; πόσο δύσκολο είναι να χώνεις τα δάχτυλα στο μέλι της εξουσίας και να μην τα γλείφεις. Τελικά ΟΛΟΙ από το ίδιο καλούπι βγαίνουν: Αριστεροί, Κεντροαριστεροί, Κεντρώοι, Κεντροδεξιοί, Δεξιοί ή Ακραίοι. Να μην τρέφουμε αυταπάτες! Πολίτες και πολιτικοί μας, από το ίδιο καλούπι. «Εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω», ήταν ένα παλιό σύνθημα του μαθητικού κινήματος. Θα παραμείνουμε σε αυτό το καλούπι και το σύνθημα ή θα πάρουμε, ως πολίτες, την τύχη της χώρας και το μέλλον των παιδιών και των εγγονιών μας στα χέρια μας με γνώση, με όνειρο, με απαιτήσεις για ώριμη συμπεριφορά πολιτών και πολιτικών; Οραματιζόμαστε έναν πολίτη με κοινό Νου, κοινή Λογική και Κρίση, κοινωνικά Υπεύθυνο, Δημοκρατικό, Αυτόνομο και Αυτεξούσιο, Δημιουργικό, Ευαίσθητο. Να μην ανέχεται να τον ταΐζουν σανό και να τον σαγηνεύουν με καθρεφτάκια και χάντρες! Να μπορεί να διαχωρίζει τα κατασκευασμένα επιχειρήματα και γεγονότα από τη διχαστική ρητορική για πολιτικά, οικονομικά ή προσωπικά θέματα στο περιβάλλον του πολιτικού ανταγωνισμού και πολιτισμού. «Το να ρίχνουμε τα πάντα στους πολιτικούς απαλλάσσοντας τους πολίτες από τις ευθύνες τους είναι μεγάλο λάθος» ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΠΛΕΤΣΑΣ, διάσημος καθηγητής στο Μ Ι Τ, από συνέντευξή του στο ΒΗΜΑ 2/7/17 και «Ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να κάνει την «Αριστερά» βρώμικη λέξη», ο ίδιος στην ίδια συνέντευξη. Κατασπατάλησε την αίγλη που κάποιοι αριστεροί απολάμβαναν κατά τη μεταπολίτευση και τους έκανε να χάσουν τα νερά τους και την αυτοεκτίμησή τους. Ο επισκευασμένος δρόμος με διέξοδο των νερών της βροχής στην πλαγιά. Αυλάκι στο πλάι του δρόμου για να φεύγουν τα νερά και να μη δημιουργούνται νεροφαγώματα. Επίστρωση με βισαλίθρα για τις λάσπες στο επίπεδο μέρος του δρόμου.