I ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ, TOMOS θ '. ΦΥΛΑΑΔΙΟΝ 205.

Transcript

1 I ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ, TOMOS θ '. ΦΥΛΑΑΔΙΟΝ 205. Ε Γ Κ Α Θ Ι Δ Ρ Υ Ε Ι Σ τών νέων Αρχών τοΰ Πανεπιστημίου, Τίν 7 toûr x s i A i o v t o s - t e» - Ittp i t í» 105jX V I t. (t. «jt'v ito i» :ñ n n í i t n r í n í i i ) i Ι κ ίσ τ, μ ο ζ ί η χ χ β ί δ ;υ α ι ς tra» * ί ω» * Α χ χ ίτ,μ α ϊ».ώ * Α ρ χω» too it o u « k a t x il t i li- β κ τ μ ιν χ 4 t o 3 π ροιιγ οιιμ ί»οιι s f o u ; Π ρ «τ α * ις K. Φ ί Α ικ κ α ; l» x * * o a ίζ ΐβ τ.* «t í» i i t i T r i > τρ ν τ α» ι:α ( «i t o B x x t x a r x a i» t o u v u t a t o u to u to u i * n * i i i u t T.p í o u, χ χ τ χ ΐ ι ί ζ χ «t í ; t i β ι λ η ώ β ο ς /.xi t à s ) - λ ι ί ψ ιι «. T í» *ξ -. oar ρ ιιια t o * t x ú t w ix 8 < a iy, r.» ( t e r o itox X r.c s p o t - τεινον πρός τή ν α ίγ λ η ν τή ς επ ισ τή μ η ς, ά λ λ ύπερενίκησε τήν βαρείαν εκείνην καί πολυχρόνιον πίεσιν καί ήδη ήρχισε π ά λ ιν νά ά να τείνη τα ι καί ά π λ ώ - τ α ι βαθμηδόν εις τήν φ ω τεινή ν τή ς επιστή μ η ς α τμ όσφαιραν. Τό αίσθημα τοΰ προορισμού του έν τή νέα σ κύτη ζω ή, εις ήν έξηγέρθη μ ετά πολυχρόνιον νάρκην, ένοικοΰν ε ί; τό βάθος τή ς καρδίας τοΰ Ε λ- ληνος, κ ινεΐ αύτόν ώς μυστικόν έλατήριον πρός τ ά ; πράςεις έκείνα ς, δ ι ώ ν έμ ψ υχοΰτα ι ή φιλ.ομάθεια, εύκολύνεται δέ κ α ί προοιβάζεται ή τώ ν λόγω ν καί τή ς επ ισ τή μ η ; έν τή π α τρ ίδ ι αυτού διάδοσις. Ε ν τεύθεν α ί δ α ψ ιλ είς τώ ν π α ντα χ ο ΰ όμογενών χορηγ ία ι εις οικοδομήν σχολείω ν, εις άνέγερσιν ε λ λ η ν ι ο χ ί ς í x o u t l t o π ο λ ν ά ρ ιβ ιιο *»».p o x típ io», χ χ ι χ χ ω ρ ί ζ ο μ ι * s y tx ü O x. κού Π ανεπιστημίου, εις καθίδρυσιν Μουσείου καί U l t * t i» Κ. Φ. *Ito x»» o u λ χ β ώ» t o * λ ο - μ» 5» io s tlp ú ta v is Αστεροσκοπείου, ε ί; διατήρησίν απόρων μ αθητώ ν, K. A. ï t e o û ( * i t o i, ιτ ρ ά ιο * xk* ίύ χ χ ρ ία τ Β ο» S i * t í * ε χ λ ο γ ί * x ü - είς βράβευσιν π ο ιη τικ ώ ν καί επιστημ ονικώ ν δ ια t o ü, i n i i t x o ; ά / ί γ * «o o y í» n ip i t i ; lo to p îx «τ ώ» φ υ α ιχ ώ» i m - γω νισ μ ά τω ν, εις έκδοσιν χρησίμων β ιο λιώ ν κ τ λ, σ τ ο ιχ ώ» i s p x - ji x x t l ï x», χ χ ί á - i i u» i o u «t x «i t x p x i * s a u ; u p i s τ ο ύ ; Εντεύθεν καί ά καταφανής α ύτώ ν πόθος νά μ ζ ν - φοιιητχς. δάνωσι τή ν π νευμ α τικ ή ν τού γ ίν ο υ ; τω ν πρόοδον Π Ρ Ο Λ Ο Γ Ο Ι. καί ιδ ίω ς τή ν πσόοδον τού ήμ.ετέρου ίΐα ν ε π ισ τη - Κύριοι. Ρ,ξ ε τ ά ζ ο ν τ ε ς τ ο ν μ χ κ ρ ό ν τ ο ύ έ λ λ η ν ικ ο ύ μίου. Τά Π ανεπιστήμιο-» έλκ ει φυσικώ τ ώ λόγω πλειότερον τή ν προσοχήν τώ ν α π α ντα χ ο ύ όμογενώ ν, π α ρ ισ τώ ν, ώ ; ε ίπ ε ϊν, τοΰ κοινωνικού τώ ν Ε λ έ θ ν ο υ ς β ίο ν κ χ τ α ν ο ο ύ μ ε ν έ ν α ύ τ ώ έ μ φ υ τ ό ν τ ι ν α κ α ί ί δ ι ά - λήνω ν σώ μ ατος τόν εγκέφαλον, έν $ φ ύο ντα ι, ή ζ ο υ σ α ν π ρ ο ; τ ό φ ώ ς τ ή ς γ ν ώ σ ε ω ς τ ά σ ι ν, ή τ ι ς ο α να π τύσ σ οντα ι, διευκρινούνται κ α ί καθαρίζονται αί μ ο ι ά ζ ε ι τ ή ν τ ά σ ι ν τ ο ΰ φ υ τ ο ύ π ρ ό ς τ ό φ ώ ς τ ο ΰ ή λ ιο υ κ α ί τ ό ν ά έ ρ α. Τ ό ε λ λ η ν ικ ό ν έ θ ν ο ς κ α ί π ε ρ α ι ώ έννοια-., οί άϋλοι, ά λ λ ισχυροί εκείνοι παράγοντες τώ ν π ρ α γμ ά τω ν, α ί π νευμ α τικ ο ί έκεΐναι δυνάμεις, ν α ς π ο λ λ ο ύ ς π ιε σ θ έ ν ύ π ό τ ό β ά ρ ο ς δ ε σ π ο τ ε ία ς α ϊτ ιν ε ; ταχύτερου ή βραδύτερου πραγματούμ εναι β χ ρ β χ ρ ικ ή ς, ώ ς π ι έ ζ ε τ α ι τ ό φ υ τ ό ν ύ π ό τ ή ς έ π ι χ υ - έν τ ή π ο λ ιτικ ή κοινωνία μ ετα β ά λλο υσιν έπ ί τό θείση; βχρείας γής τ ή ; καλυπτούσης τή ν πρ ώ τη ν κρείττον ή τό χείρον αυτήν και γεννώ σι την πολί αύτο ύ β λάστη σιν, δεν κ χ τεπ νίγη δμως, οΰτ' ϊ-ταυσε κήν καί ηθικήν τώ ν λ α ώ ν ςύεξια ν, τή ν ευημερία- 38.

2 298 ΠΑΝ- αύτών καί εύκλειαν, ή άπ εναντίας τήν πολιτικήν άρροιστ.ίαν, τήν δυσημερίαν καί άδοξίαν αύτών. Τόν ρηθέντα των όμογενών πόθον έχοντες μάλιστα ύπ όψιν οί τα τού ήμετέρου Πανεπιστημίου έξ αρχής κανονίσαντε; είσήγαγον τό σκοπιμώτατον έθος, καθ' δ 6 κατ έτο; πρυτανεύων αύτού οφείλει κατά τό πέρα; τής Πρυτανείας του να έρχηται έπ ί τό ακαδημαϊκόν βήμα, άφ' οΰ ό λόγο; αύτού γίνεται έξάκουστος ούχί μόνον πρό; τού; παρόντα; καθηγητάς καί φοιτητάς τού Πανεπιστημίου, άλλά και πρό; τού; άπόντα; ομογενείς,!να έκθέτγ, τά κατά τήν Πρυτανείαν του ακαδημαϊκά γεγονότα. Εί; τό έθος τούτο επόμενο; καί έγώ σήμερον μετά τήν λήξιν τή ; ετησίου Πρυτανεία; μου έρχομαι ενταύθα ϊνα δηλώσω πανδήμως όσα κατά τό έτος τούτο έν τώ Πανεπιστημίω έγειναν οπωσδήποτε άξια τη; προσοχή; τού κοινού. Α. ΦΟΙΤΙΙΤλΙ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ. Αρχόμενο; άπό τών φοιτητών τού Πανεπιστημίου, τών όποιων ή επιστημονική παίδευσι; είναι άμεσος σκοπός τής ίδρύσεως αύτού καί διατηρήσεω;, αναγγέλλω ότι ό αριθμό; αύτών άνέβη κατά τό λήξαν έτος εί; τετρακοσίου; ένενήκοντα, έν ω κατά τό παρελθόν είχεν άναβή εί; πεντακοσίου; όγδοήκοντα τρεις. 11 έλάττοισις αδτη προήλθε ; έκ τούτου, ότι κατά τό παρελθόν έτος πολυάριθμοι υπέρ τό σύνηθε; φοιτηταί (εκατόν ένενήκοντα), περατώσαντες τά μαθήματα των έξητάσθησαν καί άπεσχόλασαν, ή άνευ έξετάσεω; αποφοίτησαν, τραπέντες εί; άλλα έργα. Ο δε αριθμός τών ούτως άπελθόντων άπό τού Πανεπιστημίνυ ήτο τόσω δυσκολώτερον νά άναπληρωθή άμ.έσω; διά τώ ν έκ τών Γυμνασίων τού έλληνικού Βασιλείου, ή τών έξωθεν προσερχομένων νέων, όσω αύστηράτεράι κατέστησαν ήδη πρόςτό συμφέρον αύτών τούτων α"τε απολυτήριοι τώ ν Γυμνασίων εξετάσει; καί α ί τής εξεταστικής τών άλλοδαπών έζιτροπείας. Έκ τώ ν όηθέντων τετρακοσίων ένενήκοντα φοιτητών νέοι μέν προσήλθον καί ένεγράφησαν εί; τόν τού Πανεπιστημίου κατάλογον εκατόν δεκατέσσαοες, έξ ών ένδεκα ένεγράφησαν εί; τήν θεολογικήν Σχολήν, πεντήκοντα καί ξ ε ί; τήν ιατρικήν καί δώδεκα είς τήν φιλοσοφικήν. Οί δέ άνανεώσαντε; τά φοιτητήρια συμ.ποσούνται εί; τριακοσίους έοδομήκοντα έξ, έν οί; άριθμούνται καί δέκα άπό Σχολής ε ί; Σχολήν μετεγγραφέντες. Ανήκουσι δε έκ πάντων αύτών δεκαοκτώ μεν εί; τήν θεολογικήν Σχολήν, εκατόν δ' έβδομήκοντα καί εί; εϊ; τήν Νομικήν,έκατόν Δε καί δεκαπέντε είς τήν Ιατρικήν, τεσσαράκοντα δέ καί επτά είς τήν Φιλοσοφικήν, είκοσι δέ καί πέντε είς τό φαρμακευτικόν σχολείον. Έκ τών νεωστί έγγοαφέντων ε ί; τόν κατάλογον τού Πανεπιστημίου έκατόν δεκατεσσάρων νέων ένδεκα μέν έφερον άπολυτήριον τού Λ.Τυμνασίου τών Αθηνών, πέντε δέ τού Β', επτά τού Γυμνασίου Λαμίας, είκοσι καί τέσαρε; τού Ναυπλίου, δύο τού Τριπόλεως, δεκατρείς τού Πατρών,ισάριθμοι τού Σό ι Ω Ρ Α. Π Α Ν Δ Ω Ρ Α. 299 ρου καί δέκα τ ή ; 'Ριζαρίου Εκκλησιαστική; Σχολής. Είκοσι δέ καί έννέα προσήγαγον αποδείξει; τή; έξεταστική; τώ ν αλλοδαπών επιτροπείας. Β. ΥΠΟΤΡΟΦΟΙ. Εκ τώ ν τετρακοσίων ένενήκον-ά^ φοιτητών τού λήξαντο; ακαδημαϊκού έτους τεσσαράκοντα άριθμοϋνται υπότροφοι. ΔιετηρούντΟ δέ ύπό μέν τή; Β. Κυβερνήσεως δέκα, δηλονότι εί; έν τή Θεολογική Σχολή, έπτά έν τή Νομική εί; έν τή ιατρική καί είς έν τή Φιλοσοφική. Έκ δέ τών κληροδοτημάτων διαφόρων φιλογενών. είκοσιτέσσαρες δηλονότι τρεις έν τή Θεολογική Σχολή, έννέα έν τή Νομική, έπτά έν τή Ιατρική καί πέντε έν τή Φιλοσοφική. Έ κ δέ τού κληροδοτήματος τού α ειμνήστου Βελλίου, δύο, άνήκοντες άμφότεροι εί; τήν Φιλοσοφικήν Σχολήν. Έκ δέ τού κληροδοτήματος τού έν μακαρία τή λήξει Δ. Μαυροκορδάτου δύο, άμφότεροι διδασκόμενοι τά ιατρικά μαθήματα. Έκ δέ τού κληροδοτήματος Ράκου όμοίως δύο, καταλεγόμενοι άμφότεροι εϊ; τήν Θεολογικήν Σχολήν. Εί; τού; καταλεχθέντα; τεσσαράκοντα υποτρόφου; προσθετέου καί τόν πρό διετία; χάριν τελ ειότερα; μαθήσεως εί; Γερμανίαν μεταβάντα Δημήτριον Βερναρδάκην, υπότροφον τού έν Πετρουπόλε, φιλογενεστάτου κυρίου Δημητρίου Μπεναρδάκη. Γ. ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΓΚΡΙΣΕΙΣ. Καί κατά τό λήξαν ακαδημαϊκόν έτο; πολλοί φοιτηταί, έβδομήκοντα δολονότι καί τρεις, περατώσαντε; τά μαθήματα καί έξετασθέντες ηύδοκίμησαν. Έ ξ αύτών δεκαεπτά μέν ένεκρίθησαν είς τούς διδάκτορα; τή ; Νομική; καί είς είς τού; τελειοδιδάκτου; αύτή; τεσσαράκοντα δέ καί τέσσαρες άνηγορεύθησαν διδάκτορες τής 'Ιατρικής δύο δε άπεδείχθησαν διδάκτορες τής Φιλοσοφίας καί είς τελειοδίδακτος αύτή; τρεις δέ έδοκιμάσθησαν εί; τού; διδασκάλους, έξετασθέντες υπό τής ώρισμένης πρό; τούτο έπιτροπεία; πέντε δέ ήξιώθησαν τού πτυχίου τή; Φαρμακοποιίας. Τά Ονόματα αύτών καταλέγονται εί; τόν πίνακα, όστις θέλει παραρτηθή εί; τήν τύπωσιν τού παρόντος λόγου* (ίδε Πιν. α.) Προσέτι άπεφοίτησαν τού Πανεπιστημίου καθ δλον τό έτος φοιτηταί τριάκοντα δύο- ήτοι ; τής Θεολογική; Σχολής, έννέα τής Νομικής, δεκατρείς τής Ιατρικής καί τέσσαρε; τή; Φιλοσοφικής. Έάν θεωρήσωμεν τόν κατάλογον τών κατ έτος εξεταζόμενων καί εϊ; τούς διδάκτορα; ή τελειοδιδάκτου; έγκρινομένων φοιτητών, παρατηροϋμεν μέ λύπην, δτι είς μέν τά θεολογικά μαθήματα ούδεί; σχεδόν εξετάζεται- ε ί; δέ τά τή ς Φιλοσοφικής Σχολής, όλίγιστοι. Πλείστοι δέ εί; τά τής Νομική; καί 'Ιατρικής. Καί ή μέν σπάνις τών έξεταζομένων έν τή Θεολογία έχει κυριωτέραν αιτίαν τήν τή ; Θεολογική; Σχολής μέχρι τούδε ατέλειαν, τήν όποιαν ή Β - Κυβέρνησις δέν ίσχυσεν ακόμη νά θεραπεύσγ,, πανταχού μέν έξ άρχής έρευνήσασα, οϋδαμού δέ δυνη- Οεϊσα νά εύρη άξίου; καθηγητά; τών Οεολογικών μαθημάτων εί; συμπλήρωσιν τ ή ; έν τώ Πανεπιστήμιο» διδασκαλία? αύτών. 'II δέ σπάνι; τών έκ τή; Φιλοσοφικής Σχολή; έξεταζομένων φοιτητών προέρχεται έξ αιτιών άλλων μή όμοίω; έκφευγουσών τήν δύναμιν καί ενέργειαν τής Κυβερνήσεως. Οί περί τήν φιλολογίαν δηλονότι ή τού; λοιπού; τή; Φιλοσοφική; Σχολής κλάδου; ασχολούμενοι ούδένα πόρον άλλον ζω ή; έλπίζουσιν, είμή τόν έκ τ ή ; διδασκαλίας τών μαθημάτων έκείνων, περί & σπουδάζουσιν άλλά τών καθηγητών καί διδασκάλων τά επάγγελμα ούτε ωφελήματα τοσαύτα, ούτε πρόοδον είς τόν πολιτικόν βίον τοιαύτην ύπισχνεϊται, όπόσα καί οΐαν τό επάγγελμα τών θεραπόντων τής Θέμιδυς καί τών όπαδών τού Ασκληπιού. Διά τούτο όλίγιστοι τών νέων έκλέγουσι τό πολυμοχθότερον καί άκερδεστερον τού διδασκάλου ή καθηγη τού έπάγγελμα, καί διά τούτο έπαισθητή είναι ή σπάνι; αύτών, ένεκα τής όποία; πολλαί θέσει; δ ι δασκάλων καί καθηγητών μένουσιν είσέτι κεναί. Ή Β. κυβέρνησις προνοαύσα πάντων τών εί; κοινήν ώ- φέλειαν συντεινόντων καί έκτιμώσα προσήκοντος τήν τόσον λυσ ιτελή όσον καί έργώδη τών δ ιδ α σκάλων καί καθηγητών πρό; τήν πολιτείαν ύπηρε βίαν, έφρόντισεν εσχάτως περί βελτιώσεω; τής κα ταστάσεω; μέρους τινό; αύτών ούδόλω; δ άμφιβάλλομεν, ότι συμφώνως πρό; τό δίκαιον καί τό συμφέρον τ ή ; διδασκαλία; τήν αύτήν πρόνοιαν θέλει λάβει καί περί βελτιώσεω; τή; καταστάσεω; τών λοιπών, αίρουσα έκ μέσου μίαν τών αιτιώ ν, έξ ών προέρχεται ή όλιγότη; τώ ν περί τά φιλολογικά καί λοιπά τής Φιλοσοφικής Σχολής μαθήματα σπουδ^ζόντων. Καί έτερον δε μέσον, δι ού δυνατόν νά αύξηθή 6 αριθμός τών είς τά ρηθέντα μαθήματα έ- νασχολουμένων, ύπάρχει τό έξή; Έξετάζοντε; τόν ανωτέρω κατάλογον τώ ν έν τ ώ Πανεπιστημίω υποτρόφων εύρίσκομεν, ότι όκτώ μόνοι έκ τεσαράκοντα άνήκουσιν εί; τήν Φιλοσοφικήν σχολήν, είκοσι δέ καί τέσσαρες ε ί; τήν Νομικήν κ α ί Ιατρικήν. Τίς ή χρεία χρηματική; βοηθεία; είς σπουδήν τοιούτων επ ι στημών, περί ; πλείστοι ιδία δαπάνη, σπουδάζουσιν, έφελκόμενοι ύπό τής έλπίδος τού κέρδος ή τών έν τή πολεία τιμών καί αξιωμάτων ; Δέν είναι άρα σκοπιμώτερον νάέμψυχώνται διά συντάξεων οί άποροι, άλλ' ευφυείς καί έπιμελεϊ; εκείνοι νέοι. οϊτινε; ασχολούμενοι περί τά φιλολογικά, μαθημα τικά καί λοιπά φιλοσοφικά μαθήμ-ατα παρασκευάζονται πρό; τό διδασκαλικόν έργον τό πολυωφελέστατον μέν εί; τήν κοινωνίαν, όλιγωφελέστατον δέ I ε ί; τούς άναδεχομένους αύτό, Ταΰτα λέγων δέν εννοώ νά παύσφ ή σύνταξις τών έν τή Νομική καί 'Ιατρική σχολή ύπαρχόντων ήδη υποτρόφων, ούτε νά μεταβληθώσιν α ί τώ ν κληροδοτών διατάξεις, ούτε νά κλεισθή τής συντάξεως τό κιβώτιον πρό; έκείνου; τού; νέους, οϊτινε; ένεκα σημαντικών π α τρικών Ουσιών καί υπηρεσιών εχουσι δικαίωμα είς τήν παρά τή; Β. κυβερεήσεω; περίθαλψιν άλλ υ ποδεικνύω μόνον τήν ανάγκη,ν τή; έμψυχώσεω; τών ήν τώ Πανεπιστημίω πρό; τό διδασκαλικόν επάγγελμ α παιδευομένων άν μέλλη νά αύξησή ό αριθμός αύτών, θεραπευθώσι δ έα ί όμολογούμεναι χρείαι τώ ν σχολείων καί Γυμνασίων. Α. ΔΙ1ΑΣΚΑΑΙΑ. 'Η διδασκαλία τών μαθημάτων εί; πάσα; τά ; τού Πανεπιστημίου σχολάς έγεινε καί κατά τό τ ε λεύτησαν ακαδημαϊκόν έτος σύμφωνο; πρό; Τα προγράμματα έξ άνάγκη; δέ προήλθον όλίγαι τινέ; εξαιρέσεις, αί έξή; ά. 'Ο τακτικό; καθηγητή; τής Θεολογίας κύριο; Λ. Κλεόπας πάσχων διέκοψε τήν διδασκαλίαν του περί τάς άρχάς τής χειμερινή; έξαμηνίας, καί κατά συμβουλήν τώ ν ιατρών εζήτησε καί έλαβε παρά τού υπουργείου τών Εκκλησιαστικών δίμηνον απουσία; άδειαν, ϊνα διά τή ; άπό τών πόνων τή ; διδασκαλία; άναπαύσεω; καί τής μεταβολή; τού άέρο; δυνηθή κατ αύτόν τόν χρόνον νά άναλάβή. Μεταβας δέ ε ί; Κωνσταντινούπολιν καί διατρίψα; έκεί ολίγον, έκρινεν, ώ ; φαίνεται, ασυμβίβαστον μέ τήν κατάστασιν τή; υγεία; του τό πολύμοχθον τού καθηγητού έργον. υθεν έστειλεν εί; τό ΰπουργεΐον τώ ν Εκκλησιαστικών τήν άπό τής καθηγεσία; π α - ραίτησίν του, ε ί; ήν καί ένέμεινε, καί π'ερ τού ύ- Ιπουργού προθυμηθέντος νά παρατείνή τόν χρόνον τής έν άδεια απουσία; του, άν άπήτει τούτο ή περιποίησι; τή; υγεία; του. Ούτως έμεινε κατά δυστυχίαν άσυντέλεστον τό μάθημα τή ; Δογματική; ή δέ Θεολογική Σχολή έστερήθη πάλιν τού άξίου καθηγητού, τόν όποιον πρό ολίγου εϊχεν απόκτησή διά τ ή ; μερίμνη; τού ύπουργείου β. Ό Καθηγητή; τού καθ ήμά; Κανονικού Δικαίου κύριος Μ. Ποτλής, μή δυνηθεί; νά παρασκευάσή τό πολλή; άναγνώσεως καί μελέτη; καί πολλών πόνων χρήζον τούτο μάθημα, πρό; 8 ούδένα πρόδρομον έχει, έβράδυνε τήν έναρξιν τή; διδασκαλ ία ; αύτού. Έν τούτοι; έπειδή καί ό τακτικό; τού Εμπορικού νόμου καθηγητή; κύριο; Γ. 'ράλλης, κληθεί; ύπό τού Βασιλέω; εί; τήν διοίκησιν τού ύπουργείου τή; Δικαιοσύνη; καί δαπανώμενο; εί; τάς πολλάς καί σπουδαία; τούτου έογασίας, δέν έδύνατο νά έπαρκέσή ε ί; τήν παράδοσιν τού ρηθέντο; μαθήματος, έκρίθη δέ αύτη τής τού Κανονικού Δικαίου προύργιαιτέρα, άνετέθη προσωρινώ; ή άναπλήρωσις αύτού εί; τόν κύριον Μ. Ποτλήν, ό ;τ ι; καί ηρχισε τήν τού Εμπορικού Νόμου διόασκαλίαν κατά τήν παρελθοϋσαν θερινήν έξαμηνίαν. γ '. Ο τακτικό; Καθηγητή; τού Γαλλικού Αατυκού Νόμου κύριο; Γεώρ. Μαυροκορδάτο; ηρχισε καί κατά τό λήξαν ακαδημαϊκόν έτος τήν διδασκαλίαν του μετά τή; συνήθους αύτώ επιμελεία; άλλά περί τά μέσα τ ή ; χειμερινή; εξαμηνία; νοσήσα; νόσον δεινήν ήναγκάσθη νά διακόψή τήν παράδοσιν. Μέχρι μέν τινα; ύπήρχεν ελπίς τή; τελεία ; άναρρώσεως τού άξίου τούτου ϊεροεάντου τ ή ; θέμιδο; άλλά βραδύτερον έλαβεν ή νόσο; του σοβαρώτερον Iχαρακτήρα καί βαθμηδόν χωρούσα έπί τό χείρον 1έπήνεγκεν εί; αύτόν τόν θάνατον τήν 16 τού πυρελ-

3 300.ΠΑΝ θόντος Αύγουστου. Ο υτω; έστερήθη τ ή ; σο -ή ; του δ.<δασκαλία; τό Πχνεπιστήυίΐον, εις τήν πρόοδον τού όποιου ό αείμνηστο; πολύ σονετέλε«*ν, α π α ύ τ ή ; τής καθιδρύσεώς του μετά ζήλου διδάσκων. Εν τώ ν επ τά Υφηγητών οί μεν τ ή ; Ιατρικής Σχολή; τρεις, ο1 κύριοι Γ. Γεννάδη;, Α. Βιτσάρης καί Σ. Μπαλάνο; έδιδαξαν έπ ιμ ελ ώ ; τά διά του προγράμαατο; προκγγελθέντα μαθήματα, οί δέ λοιποί τέσσαρε;, δηλονότι οί τ ή ; Νομική; κύριο; Λ. Κοντόσταυλος και I. Σεμ τέλος, κα ί οί τήσ Φιλοσοφικής κύριος Γ. Π απασλιώ τη; καί Β. Λάκων, έ/.ωλύθησαν άπό τή ς έν τώ Πανεπιστήμιο» δ ιδ α σκαλίας ϋ - ά λλω ν ασχολιών. Ο δε τής Τουρκική: γλώσσα,; διδάσκαλος κύριος Κ. Αφθονίδη; δέν έδίδαξε τό ετο; τούτο δ ι έλλειψιν μαθητών ε ί; τήν γλώ σσαν τα ύτην ασχολούμενων. Μετά χαρα; αναγγέλλω, δτι α ί όηθεϊσαι τής διδασκαλίας έλλείΐ/ει; αί προελθούσαι έκ ιεαραιτήσεω; ή άποβιώσεω; Καθηγητών, έτι δε καί ά λλα ι τενές, έπληρώθησαν ήδη ύπό το ΰ Β 'Υπουργείου τώ ν Εκκλησιαστικών καί τής Π αιδείας, προθυμουμένου πάντοτε νά καταστή-σν; οσον δυνατόν τελειότερον τό άνώτατον τούτο τού ήμετέρου έθνους διδασκαλεϊον Καί ά μέν ή θεολογική καθέδρα, ή τ ι; έκεν&όθη διά τ ή ; παραιτήσεω; τού κυρίου Κ,λεόπα, έπληρώθη π ά λ ιν άποδειχθέντο; νεωστί έπιτίμ.θυ καθηγητού τ ή ; Θεολογίας τού κυρίου Παναγιώτου Ρομπότου, αρχαίου καί άξιου μαθητου τ ή ; 'Ριζαρείου εκκλησιαστική; σχολής, τελειοποιηθίντο; κατά μέν τα θεολογικά μαθήματα ε ί; τήν εολογικήν σχολήν τ ή ; Π ετρουτόλεω:, κατά δέ τήν λοιπήν επιστημονικήν π α ιδείαν εις τ ά ; Γερμανικά; Ακαδημίας, ευδοκιμώ ; δέ τό άνώτερον θρησκευτικόν μάθημα εί; τά έν Αθήναις Γυμνάσια άρ ένός ήδη έτους διδάξαντος. "Εν τι έχω νά σημειώσω ενταύθα Η έν τώ Π ανεπιστημίω καθηγεσία είναι έργον πολύμοχθον, απαιτούν, δν μελλϊ) νά φερτι τού; προσδοκωμένους καρπούς, ολόκληρον τόν άνθρωπον ώ στε δέν πρέπει νά προστιθήται εί: ά λλα έργα ώ ; έπίμετοον ή παράρτημα. Αιό νομίζει σκόπιμον νά άπαλλαχθή ό καθηγητή; κύριο; Ρομπότη; τ ή ; εν το ΐ; Γυμνά σίοις διδασκαλίας, ϊνα έπιδοθή όλοκλήρω; εί; τήν παράδοσιν τού τ ε άνατεθέντος ήδη ε ί; αύτόν ουσιωδέστατου μαθήματος τής Αογυ.ατική; καί ά λ λω ν θεολογικών μαθημάτων μή διδασκομένων ά- κόυ.η. 3' δέ ή καθηγητική καθέδρα τού γαλλικού ά- στυκού νόμου, ή τ ι; έκενώθη διά τ ά ; πρό μικρού άποβιώσεω; τού ύο ήμών πενθουαένου οιλοπόνου καθηγητού Κ. Γεωργίου Μαυροκοοδάτου, έπληοώθο ήδη διά τής έγκαταστάσεω ; τού κυρίου Μάρκου Ρεν.έρη, άνδρό; γνωστού ε ί; τό κοινόν διά τε τήν νομικήν επιστήμην καί τήν λοιπήν αυτού παιδείαν, όρισθεντο; διά Β. Διατάγματος τή ; 2 5 Αύγουστο» καθηγητού τού τε γαλλικο ύ νόμου καί τ ή ; συγκριτική ς νομοθεσίας. γ '. 'ΐ ΐ Βασιλική Κυβέρνησις, επιθυμούσα νά κουγ. ι γ μέν βαθμηδόν τώ ν π ο λλώ ν μόχθων τό σεβά- Λ Ω Ρ Α. Π Α Ν Δ Ω Ρ Α. 301 σμιον γήοα; τού σοφού καθηγητού κυρίου 'Ασωπίου ήμισυν ήδη αίώ^α ά δ ια λ ε ίπ τ ιί; κολ ώ ντο; ποό; φωτισμόν τώ ν ομογενών του, να καταστήση δε πληρεστέραν τήν διδασκαλίαν π άντω ν τώ ν μαθημ άτω ν, οσα τόν φιλολογικόν κλάδον συναπαρτιζουσιν, έφρόντισε τόν μέν κύριον Ευθύμιον Καστόρχτν νά προβιβάσει άπό επ ιτίμ ο υ ε ί; τακτικόν καθηγητήν τής φιλολογία; έν τώ Π«επιστημίω, ά π * λ- λάςασα αύτόν τή ; έν τώ Γ,.μνασίω διδασκαλία; τόν δέ κύριον Γεώργιον Π απασλιώτην νά άποδείξτι έπιτίμ ιο ν αύτής καθηγητήν. Ή διά μακρά; διδασ καλία; δεδοκιμασμένη ίκανότη; τώ ν δύο τούτων καθηγητών επαγγέλλεται ε ί; τό Πανεπιστήμιον γενναίου; καρπούς. Μένουσιν άκόμη ελλείψ ει; τιν έ ; τ ή ; έν τώ Πανεπιστημίω διδασκαλία; απλήρωτοι, τ ά ; όποια; μνημονεύω ενταύθα μ ετά πεποιθήσεας, δτι ό νύν μετά ζήλου τά τής Π αιδεία; διέπων υπουργό; τού Β ασιλέω; θέλει φροντίστ) νά πλτρώση καί α ύτά ; δ σον τάχιστα, ϊνα π ά ντε; οι κλάδοι τού δένδρου τής επιστήμης λαμβάνωσι τήν προσήκουσαν παρά τ ή ; Κυβερνήσεω; θεραπείαν καί έκ τ ή ; άρδεία; α υτή; τροφήν καί π ά ντε; κατά λόγον καρποφορώσι. Μία τώ ν ελλείψεω ν τούτων είνα ι ή τής δ ιδ α σκαλία; τω ν θεολογικών μαθημάτων, άτινα διά στέρησιν καθηγητών οϋτ'έδιδάχθησαν μέχρι τούδε, ούτε διδάσκονται πάντα. 'Η Β. Κυβερνησις έφρόντισεν έξ α ύτή ; τού Π ανεπιστημίου τ ή ; καθιδρύσ εω ; νά καλέτη εις τήν διδασκαλίαν τώ ν ρηθέντων υ.αθημ.άτων τού; αναγκαίους καθηγητάς. Επειδή δέ οί μέν α ΰτώ ν διά τήν έκ τ ή ; ήλικίας ασθένειαν ουδόλως άνεδέχθησαν τό έργον, οί δ έ χρόνον τινά διδάξαντες ήναγκάσθησαν διά γήρα; νά άποστώσι τ ή ; πολυμόχθου διδασκαλίας, ή έκλήθησαν ε ί; άνωτέραν τινά υπηρεσίαν τ ή ; Εκκλησίας, ή δέ Κυβέρνησις πανταχού ζητήσασα τούς δυναμέ- νους νά άναπληρώσωσι τό κενόν δέν έδυνήθη νά εΰρνι τοιούτου;, ήναγκάσθη πρό τινω ν ετώ ν νά πέμψη ίδ ί'υ ; υποτρόφου; εί; τήν όμόδοξον 'ΐ'ω σσίνν καί ε ί; Γερμανίαν, ϊνα προπαρασκευασθώσιν ε ί; τάν έν τή Θεολογική -χολή καθηγεσίαν. Επειδή δέ έκ τούτων ε ί; μεν έπανήλθεν ήδη καί άπεδείχθη, ώ ; προελέχθη, καθηγητής τής Αογματικής, πληροφορούμεθα δ έ 'δ τ ι καί τρεις ά λλο ι ταχέω ς επανέρχονται ίκανώς πιρεσκευασαένοι πρό; τό έργον, πρ ς S ώρίσθησαν, ποοσδοκώμεν μετά πεποιθέσεως \ικ ϊδωμεν δσον τάχιστα πεπληρωμένην τήν ρηθείσαν τ ή ; Θεολογικής Σχολάς έλλειψ ιν. Έτέρα έλ λ ειψ ις είναι ή τώ ν μαθηματικών ε π ι στημών, τώ ν όποιων ή μεγάλη θεωρητική καί πρακτική άςία ΰπό πάντω ν τώ ν αιώνων όμολογεϊτα ι. Ο φιλόπονος καί άξιος καθηγητά; κύριο; I. Παπαδάκης φέρει μόνο; μέχρι τούδε τό βάρο; τ η ; διδασκαλία; τή ; τ ε στοιχειώδους καί Τή; υψηλότερα;. τ ή ; τε καθαρά; καί τ ή ; έφηραοσμένης μ α θηματική:. \ λ λ είναι φανερόν Srt ε ί; καί μόνος καθηγητής α δυνατεί νά διδάξη μέ τήν προσήκου- σαν εκτασιν ή έν τώ προσήκοντι χρόνιο π ά ντα τά μέρη τής εύρυτάτης καί χρησιμ ω τάτη; ταύτης επ ι στήμη; δ ά τούτο ή μηχανική. κ?1 καθόλου ή έ- φηρμοσμένη μαθηματική έμεινε μ-εχ?ι τούδε έν τω Πανε ιστημίω άδίδακτος. Ύ ποδεικνύω ν ένταύθα τήν έλλειιψ ν ταύτην εύχομαι ϊνα καί αύτή πληρωθή ταχέως έπιμ ελεία τού συνετώς καί φ ιλο τιμ ώ ; τά τή ς Π αιδεία; διευθύνοντος υπουργού. E. Β Ι Β Λ Ι Ο Θ Η Κ Β Κ Α Ι Α Λ Λ Α Ι Σ Υ Λ Α Ο Γ Α Ι. Μέ τήν διδασκαλίαν συνδέονται φυσικώ; τά προ; αυτήν μέσα, δηλονότι ήτε Βιβλιοθήκη καί α ί λοιπ α ί έπιστημονικαί συλλογαί, εί; S ; ή σειρά τού λόγου μέ φέρει. Καί περί μέν τώ ν διαφόρων προσφορών, δ ι ών αύται κατά τόν χρόνον τής έμής Πρυτα νεία ; ηύξήθησαν θέλω εϊπ ει τά δέοντα έν τώ πεοί κληροδοτημάτων κεφαλαίω. Ενταύθα δέ κρίνο» άναγκαΐον νά γνωστοποιήσω, τ ί έσκέφθη μεν καί άπεφάσισε περί τής πληρώσεω; τώ ν έλλείψεων καί περί τού κατά μικρόν πλουτισμού τώ ν ρηθεισών συλλογών ή ακαδημαϊκή σύγκλητος, ένέκρινε δέ ή Κυβερνησις. Η ακαδημαϊκή Σ ύγκλητο; έ- χουσα ΰ π δψιν τήν αΰξησιν, ήν τά κεφάλαια τού Πανεπιστημίου κατά τό έτο; τούτο έλαβον διά τής είσπράξεω; τού άδρού τού αειμνήστου Π λατυγένους κληροδοτήματος, καί άναλογιζαμένη, δτι άφού ή Β. κυβέρνησις προθυμότατα άνεδέχθη, έφ δ σον χρόνον είναι χρεία, τήν δλην τώ ν καθηγητών μισθοδότησιν, ή πρό; αΰτοσυντήρητον έν τώ μέλλοντι υπαρξιν τού Π ανεπιστημίου σκόπιμο; κριθείσα αύξησις τώ ν κεφαλαίων αύτού διά τής κατ έτος προσθήκης τώ ν τόκων ούδαμώς κ α τεπ είγει, έ- κρινεν ώφελιμώτερον καί επομένως πρός τόν σκοπόν τώ ν φιλομούσων κληροδοτών συμφωνότεοον νά χρησιμεύωσιν ε ί; τό έξή; δ ετήσιο; τόκο; ή καί μέρος τ ι τώ ν κεφαλαίων, ε ί; πορισμόν τώ ν μέσων, δ ι ών ή διδασκαλία διευκολύνεται καί τελειοτέρα γίνετα ι. Τοιαύτα δέ μέσα είναι κυρ ώιερον τά βιβ λ ία καί α ί έπιστημονικαί συλλογαί. "θθεν άπε φασίσθη έγκρίσει τού τών Εκκλησιαστικών καί τή ; Παιδείας Β. Υπουργείου νά δαπανώ νται ε ί; τό έ ξης οί τόκοι τών τού Πανεπιστημίου κεφαλαίων, χρείας δέ καλοόσης καί μέρος τ ι τούτω ν, ϊνα άγοράζω νται μέν διά τή ν Βιβλιοθήκην τού Π ανεπιστημίου δσα χρήσιμα βιβλία άκόμη λείπουσι, συμπληρώ νται δέ καί πλουτιζω νται α ί συλλογαί τής φυσικής ιστορίας. Επειδή δέ, ώ ; γνωστόν, «ί συλλογα ί αύται έν μέρει μόνον άνήκον ε ί; τό Πανεπιστήμιον, έν μέοει δέ ήσαν ιδιοκτησία τή ; ένταύθα άπό το ύ έτους 1 8 Ί 6 συσταθείση; Φυσιαγραφική; Ε τ α ι ρίας, τό δέ Π ανεπιστήαιον δέν έδύνατο νά δαπανά χρήματα ίδια εί; συλλογά; άλλοτρίας, έκρίθη πρό πάντω ν άναγκαΐον νά ζητηθή παρά τ ή ; ρηθείση; Ε τα ιρ ία ; ή εις τό Π ανεπιστήμιον παραχώρησι; ολο μην έν τή Ελλάδι, άποβλεπουτα ε ί; τήν μ εγά λη - τέραν κοινήν ωφέλειαν, προεθυμήθη νά παραχοιρήση καί τό ίδιον τών συλλογών μέρος ε ί; τό Π ανεπιστήμιον επ ί τισιν δροι; εύλόγοις, ών κυριώτεροι είναι τό ε ί; τά μέλη αύτή; καί έν τώ μ έλλοντί διατηρητέον δικαίω μα τ ή ; χρήσεως τώ ν συλλογών καί τό τού συνεδριάζειν έν τινι δωμάτιο» τού Π ανεπιστημίου. Δίκαιον κρίνω νά έκφράσο» ένταύθα δημοσία πρό; τήν ρηθείσαν 'Εταιρίαν τ ά ; τού Πανεπιστημίου ευχαριστίας διά τήν άξιόλογον α ύτή; προσφοράν. Τούτων ευτυχώ ; περανθέντων ώρίσθη παρά τ ή ; ά καί ημαϊκής Συγκλήτου τριμελή; έπιτροπεία, συντσταμένη έκ τού Προέδρου τ ή ; φυσιογραφικής έ- ταιρία; κυρίου Η. Μητσοπούλου καί δ ύω αύτή; μελώ ν, τού κυρίου Θ. Αέ-σΒλδραϊχ καί τού καθηγητού κυρίου Θ. Ορφανίδου, ϊνα συντάξη τόν τού φυσιογραφικού Μουσείου κανονισμόν οδτο; δέ συνταχ θ εί; έπ ιμ ελώ ; ύ π αυτών καί επιθεωρηθεί; ϋπό τή ; Συγκλήτου, εστάλη εις τό Β. ύπουργεΐον καί έκυρώθη διά Β. διατάγμ ατος. Α είπεται ήδη νά καταστί κατά τόν κανονισμόν el; άξιο; επ ιμ ελητή ; τού Μουσείου καί εί; ταριχευτής καί διασάκτης, περί ών άπόκειται ή φροντίς εϊς τόν διάδοχόν μου. Ούτως έλ π ίζετα ι νά άπαρτιθώσι ταχέω ς α ί φυσιο- ραφικαί τού Πανεπιστημίου συλλογαί, καί ιδίω ς ή συλλογή τών έν Έ λλάδι φυσικών σωμάτων. Ζ. Π Ρ Ο Σ Α Ρ Τ Η Μ Α Τ Α Τ Ο Υ Π Α Β Ε Π 1 Σ Τ Π Μ 1 0 Τ. Εί; τό Πανεπιστήμιον είναι προσηρτημένά τά ε ξής καθιδρύματα ά. τό εις τήν φιλογένειαν καί γενναιοφροσύνην τού αειμνήστου Βαρώνος Γεωργίου Σίνα όφειλόμενον Αστεροκοπεΐον, άνεγερθέν δαπάνη, αύτού έπ ί τού λόφου, δπου πιθανώς έκειτο πρό είκοσι χ,χϊ τριών αιώνιον τ5 Α^τεροσχοτΰεΙον τοΰ Μ ετωνο;. β'. τό Μ αιευτήρων, καί γ '. τό Α στυκλινικόν, ήτοι τό τής άστυπόλου νοσοκομίας. Πάντα ταϋτα διευθυνόμενα προσηκόντω; ύπό τώ ν ειδικών άνδρών, εί; οδ; ή διεύθυνσι; αύτώ ν άνετέθη, τό μέν Ά στεροσκοπεϊον ϋπό τού καθηγητού κυρίου I. Παπαδάκη.» τό δέ Μαιευτήρων ύπό τού καθηγητού κυρίου Ν. Κωστή, τό δέ τής άστυπόλου νοσοκομίας ϋπό τυ» καθηγητού κυρίου Δημ. Ορφανίδου, καθίστανται κατ έ'τος τελειότερα κ α ί ώφελιμώτερα εί; τήν επ ι στήμην, χρησιμεύοντα μεγάλως ε ί; τήν πρακτικήν διδασκαλίαν τώ ν νέων, δσοι περί τ ά ; μαθηματικά; καί φυσικά; έπιστήμας, ή περί τήν ιατρικήν α σχολούνται. Η. Α Γ Π Ν Ο Θ Ε Σ Ϊ Λ Ι. Εκ τού παρελθόντος είναι γνωστόν, δ τι φιλόμουσοί τινες ομογενείς, έπιθυμούντε; νά συντελέσω σιν εί; ττν πρόοδον τώ ν γραμμάτων καί τήν διάδοσιν τώ ν ώφελέμων γνώσεων ε ί; τό ήμέτερον γένος ά- γωνοθέτησαν σκοπίμου; τιν ά ; αγώνας, τώ ν όπο «ν ή κρίσι; άνετέθη εί; καθηγητάς τού Πανεπιστημίου. κλήρων τω ν φυσιογραφικών συλλογών. Γενομένη; Αί άγωνοθεσίαι αύται είναι τρεΐ; ά. ή π οιττικτ παρά τ ή ; Πρυτανείας τ ή ; προτάσεω; έν όνόματι τής τού κυρίου Αμβροσίου Στεφ. 'Ρ ά λλη. β. ή φιλολογική τού κυρίου Κωνσταντίνου Τσοκάνου και γ. Συγκλήτου, ί, Φυσιογραφική Εταιρία, ή τ ι; ού μικράν υπηρεσίαν προσήνεγκε μέχρι τούδε εί; τήν έπ ιστή- ή πέρυσιν ύπό τού σοφού προκατόχου μου προκτ-

4 302 Π A. Ν Λ Ω Ρ Α. ρυχθεΐσα τού έν ααχαρία τή λήξεt Γεωργίου Μελά, όρίβαντο; πενταχιοχιλίας δραχμάς βραβείου εις τόν οςτις ήθελε συγγράψη συμφώνως πρό; τό έκδοθέν περί τούτου πρόγραμμα τό προσφορώτατον πρός έμ'πνευσιν χριστιανικών αρετών εις τού; έλλη όπαι- δας καί τόν ελληνικόν λαόν πόνημα. Κ.αί ταύτης αέν τής χριστιανικής άγωνοθεσία; τ ά προϊόντα καί ή τύχη μένουσιν είσέτι άγνω στα εις ημάς' διότι ή πρός έκπόνησιν τοιούτου συγγράμματος άρισοεϊσα διετής προθεσμία λήγει την έ. Ίανουαρίου τού έτους. II δέ άγωνοθεσία τού κυρίου Κ. Τσοχάνου, τ ή ; όποιας ή προθεσμία έληξεν ήδη τήν ή τού παρελθόντος Μαΐου, ούδέν παρήγαγεν αποτέλεσμα, ίσω ς δ ιά τή ν δυσχέρειαν τού προκηρυχοέγτος διαγωνίσματος καί τήν έξ επαγγέλματος εις άλλα έργα ένασχόλησιν τώ ν δυναμένων νά άποδυοώσιν έπ ιτυ χ ώ ς εις τόν τοιούτον άγώνα. Ή δ ε ποιητική άγωνοθεσία παρήγαγε καί φέτος ικανά ποιήματα, ές ώ ν έβραβεύοη τό τού κυρίου Θ. Ορφανίδαυ έπιγεγραμμένον Χ ίος ύοϋ.ιή, κριθέν τώ ν ά λ λ ω ν κατά πάντα ύπέρτερον. Πολλά κα ί σοφά παρήνεσε π έ ρυσι περί τής άγωνοο εσίας-ταύτης έν τώ π ρ υτα νικώ αύτού λόγω ό σεβάσμιος προ κάτοχός μου, συνιστώ ν εις τούς νέους ήμών ποιητάς πλειοτέραν μ ε τριοφροσύνην ούδ έγώ δέ δύναμαι νά περατώσω τό περί τώ ν άγωνοοεσιών κεφαλαίου, πριν έκφράσω δημοσία τήν λύπην μου δ ιά τόν άπρεπή καί αξιοκατάκριτον τρόπον, καθ δν τινες τώ ν άποτυγχανόντω ν ε ί; τόν ποιητικόν άγώνα, ή καί τινες φίλοι αύτών -καί συνήγοροι, προσφέρονται πρός τούς κριτά ς. 'Οστις άναλογισθή, δτι οι άναδεχόμενοι τό πολύμοχθον, ώς έπ ί τό πολύ άτερπέ; καί έτι άχάριστον έργον τής χρίσεω; τώ ν κατ έτος προσαγο- μένων εις τόν άγώνα ποιημάτων, αναγκάζονται ένεκα τούτου νά καταλείπω σι τά ίδ ιά τω νέργα μέ ζημίαν ούχί μικράν, νά άναγινώσκωσιν έν χειρογράφοις δισμυρίους καί τρισμυρίους στίχους, το ύ; πλείστους πάσης ποιητικής χάριτος, ένίου; δέ καί γρ αμ μ α τική; όρθοεπείας στερημένους, σημειούντες τά σημειώσεως άξια καί επιτή δεια νά όδηγήσωσιν έπί τέλους τήν κρίσιν τω ν, θέλει όμολογήσνι, δτι καί οί κρινόμενοι καί οί φίλοι τω ν όφείλουσι πρός τούς κριτάς ηθικήν τινα τώ ν αμίσθων πόνων τω ν καί τή ς πολλή ; τω ν υπομονής αμοιβήν, όποία είναι ή ευγνωμοσύνη. Α λ λ δμω ; πόσον άγνωμόνως ένίοτε δέ καί κακοήθως, προσηνέχθησάν τινες πρός αϋ το ύς! 01 κριταί δέν έχουσι τήν οϊησιν, δτι ή κρίσις τω ν είναι άλάνθαστος ά λ λ ή έπίκρισις αϋτή; ώ φειλε νά έχγ σκοπόν καθαρώς φιλολογικόν, νά γίνη ται εύσυνειδήτω; καί εϋσχημόνως, καί στηρίζη ται ε π ί λ ό γ ω ν ά λ λ ά ντί τούτω ν τ ί γίνετα ι. παρεξηγούνται οί λόγοι τώ ν κριτών, παραμορφούντα ι α ί έννοιαί τω ν, διαστρέφονται αί κρίσεις των, χλευάζεται τό Ιργον τω ν, καί τό χειρότερον προβαίνει ένίοτε 71 κακοήθεια κ α ί μέχρι τού κ α θ ισ τίν ύποπτον τήν ευθυδικίαν- καί άγαθοπιστίαν αύτών. Οί κριταί άδυνατούσι βέβαια νά άναγινώσκωσι π ά σας τ α ύ τ α ; τ ά ; δ ι εφημερίδων ή φυλλαδίω ν δημοσιευομένας εμπαθείς τών κρίσεων πικρίσεις ή άκρισίας, καί έ τ ι μάλλον άδυνα?ούσι νά άπολογώνται. Εάν κατεδικαζοντο εϊ; τούτο, ήθελον είσθαι άνδρών άπάντων ταλάντατοι. Αναγκάζονται άρχ νά σιωπώσι καί επομένως νά άφήνωσίν εις τό πλήθος τώ ν άγνοούντων τά πράγματα ϋπόνοιάν τινα, οτι οί έπικρίνοντες, οί διχβάλλοντες, ή χλευάζοντες έχουσι δίκαιον. 11 τοιαύτη αύταπάρνησις καί υπομονή έχει τά όριά τη; ώστε πιθανόν αποτέλεσμα τής ρηθείσης αξιοκατακρίτου τινών ποό; τούς κριτάς διαγωγής θέλει είσθαι ή παραίτησις πάντων άπό τού τόσον αχάριστου έργου τής τώ ν δ ια γω νισμάτων κρίσεως, έπομένως ή αποτυχία τού σκοπού τών φιλοκάλων αγωνοθετών καί ή ψύχρανσι; τού πρός τά καλά ζήλου αύτών. θ ' ΚΛΗΡΟΔΟΤΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΔΠΡΗΜΑΤΑ. ά. Εις χρήματα. Μ εταβιίνων ήδη εί; τά κληροδοτήματα καί δωρήματα δηλοποιώ πρό πάντων μετά χ.αράς, δτι τά άδρόν κληροδότημα τού 'αειμνήστου Δημητρίου Πλατυγένους, δπερ άνηγγέλθη εί; ήμάς πρό δύο περίπου έτών, είσεπράχθη εφέτος-σχεδόν όλόκληρον καί έστάλη εις τό Οανεπιστήμιον. Αί ληφθεϊσαι έξ αύτού δραχμχί 208,2-16 κατετέθησαν ήδη εις τήν εθνικήν Τράπεζαν μένουσι δ έτι άνείσπρακτα φλωρίνια αυστριακά 2,5 7 8, όφειλόμενα κατά τό κατάστιχου τού άειμ.νήστου κληροδότου παρά τού έν Χανίοις τής Κρήτης όμογενούς έμπόρου κυρίου Αθανασίου Πλούμ, δσ τι; δμως ομολογεί εαυτόν οφειλέτην ούχί τού δλου τούτου ποσού, άλλά μόνον φλωρινίων β/βΟ Οί λόγοι, τού; ο ποίους φέρει ό κύριο; Πλούμ υπέρ εαυτού είναι άνίσχυροι- πρός αποφυγήν δμω; δικών έγένετο πρός αύτόν έσχάτως κατά γνώμην τή; ακαδημαϊκή; συγκλήτου διά τού έν Χανίοις ελληνικού Προξένου, πρότασις συμβιβασμού, τήν οποίαν πιστεύομεν, δτι θέλει σπεύσφ νά παραδεχθή ό κύριος Πλούμ, μή καταδεχόμενος νά άδικήσγ, τό άνώτατον τούτο τού έλληνιχού γένους παιδευτήριον, δπερ άλλοι ο μογενείς τε καί αλλογενείς φιλοτ-.μούνται νά εύεργετήσωσι δ ι άδρών κληροδοτημάτων καί δωρημάτων. II εϊσπραξις τού ρηθέντος κληροδοτήματος οφείλεται εί; τήν αξιέπαινου σπουδήν τών εντίμων επιτρόπων τής έν Τεργέστη όροοδόξου κοινότητος, κυρίων Π. Ροδοκχνάκη, Αμβροσίου 2. ράλλη, Α. Βαρδάκα καί Γεωργίου 11. Σχορδή, καί έτι «εί; τήν επιμελή συνεργίαν τού φιλογενεστάτου ελληνικού προξένου κυρίου Αγγέλου Γενικέση καί τού παρ αύτώ γραμματεύοντος Ύποπροξένου κυρίου Κανέλλου. Εκφράζων ενταύθα καί υ/μοσία ά ; δι επιστολών έξέφρασα ήδη πρό; τού: ρηθέντας αξιότιμους ομογενείς ευχαριστίας τού Πανεπιστημίου, κρίνω σκόπιμου νά αναγγείλω έ'ταύ.ώ εις τό δημόσιον δτι τό Πανεπιστήμιου, ευγνωμονούν πρός τόν μέγαν εαυτού ευεργέτην Λ. Πλατυγένην, έτέλεσεν ύπέρ αύτού κατ άπόφασι / τής Συγκλήτου τήν ά τού παρελθόντος Ιουνίου έν τώ ναφ τής ά- Π Α Ν Δ Ω Ρ Α. 303 γία ; Είοήνη; αρχιερατική / λειτουργίαν καί μνημό- μετοχή ή έπί τόκω εί; τήν Έθν,κήν Τράπεζαν, συνον, έν ώ καί β.ογραφικίς τού ά-δρό; λόγος έξε- μένη άνέπαφον, μόνον δέ τό έτήσιον αύτού προϊόν φωνήθη ύπό τού Πρύτανεως. Έδύθη δε και εί; τό- χρησιμεόη πάντοτε εί; σύνταξιν ένός τών εύφυεστέέπιτήδειον παρ' ήμϊν ζωγράφον κύριον Δ. Τσόκον ρων καί έπιμελεστέρων κληρικών φοιτητών τού Πατόν πολλάς ήδη εικόνας τών άποβιωσάντων καθηγητώ ν έπ ιτυχώ ς ζωγραφήσαντα μικρά τις φωτογραφία τού αειμνήστου κληροδότου, ϊνα ζωγρχφηθή έξ αύτή; ή είκών αύτού καί άναρτηθή εί; τ ι μήν αίωνίαν έν τή αιθούση τών τελετών. 'Ομοίως αναγγέλλω, δτι ή αξιότιμο; κυρία 'Ελένη Τοσίτσα έστειλεν εφέτος εις τήν Πρυτανείαν νεπιστημίο ο. ή. Ει; τά ανωτέρω κληροδοτήματα προσθετέου καί τ ά ; σύνδρομά;, τάς οποίας έδωκαν εις τό Πανεπιστήμιου πρός καλλιέργειαν τώ ν παρακειμένων κήπων οί δύο νομοθετικοί τής 'Ελλάδος σύλλογοι, έξ ών ή μέν Βουλή προσήνεγκε κατά τούτο τό έτος δισχιλία; δραχμάς, καί έτι χ ιλία ς καθυστετό έκ δισχιλίω ν πε/ταφράγκων κληροδότημα τού'ρούσα; άπό τού παρελθόντος έτους- ή δέ Γερουσία -. 1 ' * έν μακαρία τή λήξει συζύγου αύτή; Μιχ. Τοσίτσα. χιλίας. Μνημονεύων ενταύθα τάς ρηθείσας συνδρο- Νέα δέ κληροδοτήματα χρηματικά προσετέθη- μ.άς τώ ν δύω νομοθετικών συλλόγων κρίνω καθήκον σαν κατά τό λήξαν ακαδημαϊκόν έτος τά έξής νά έκφράσω δημοσία πρός άμφότερα τήν βαθεϊαν ά. Ό έν μακαρία τή λήξει Αρχιερεύ; Συρμίου τού Π χνεμιστημίου ευγνωμοσύνην δι ήν αείποτε έ Κωνστάντιος έκληροδότησεν ε ί; τό Πανεπιστήμιου δειξαν αξιέπαινου προθυμίαν πρός πλήρωσιν τών φλωρία αυστριακά διακόσια, ήτοι δραχ , α ΐ πολλών καί ποικίλων αύτού χρειών, καί πρός παν τινες καί είσεπράχθησαν. συντεϊνον εί; τήν πρόοδον τών λόγων καί τής έπ ι- β '. 'Ο μακαρίτης Μάριος Καράλης, Χίος τήν πατρίδα, άποθανών έν Σμύρνη,, κατέλιπευ εις τό Πα λαού δεικνύωσι τοσούτον ζήλον ύπέρ τή ς παιδεύ- στήμης έν τή πατρίδι ήμών. "Οταν οί εκλεκτοί τού νεπιστήμιου κληροδότημα έξακισχιλίων δραχμών, σεως καί τού φωτισμού αύτού, προθύμω; καί άφειαίτινες έστάλησαν ήδη εί; τήν Πρυτανείαν ύπο τή; δώς τά πρός ταύτα μέσα παρέχοντες, τίς δέν οιωνίζεται ευτυχές καί ένδοξον τής πατρίδος τά συζύγου αύτού κυρία; 'Ελένης. γ '. 'Η μακαρΐτις Αϊκατερίνα Βιτάλη έκληροδότησεν ε ί; τό Πανεπιστήμιου δραχμάς εκατόν, τ ά ; ο β '. Εις πράγμ.ατα. μέλλον ; ποίας καί έλάβομεν πρό μικρού παρά τού Γερου- Πλήν τών ίηθέντων χρηματικών κληροδοτημάτων σιαστού κυρίου Γ. ψύλλα. προσήλθον κατά τήν έμήν Πρυτανείαν εις τό Πανεπιστήμιου καί άλλα εις πράγματα, τά έξής δ. Ο έν Πορταρία τή ; θετταλομαγνησία; μεταλλάξας τόν βΐον Παρρήσιο; Ιωάννου Χρυσοχού ά. Ο πρό όλίγου άποβιώσας ομογενής ήμών ιατρός έκ Μακρηνύτσης, κληροδοτήσας δισχιλία; Χαριτόφ, γενικός τ ή ς Ελλάδο; έν Πετρουπόλει Πρόξενος, άπέστειλεν, έ τ ι ζώ ν, δώρον ε ί; τό Πανεπι καί πεντακόσια; δραχμάς εί; διάφορα έν "Ελλάδι δημόσια καί φιλανθρωπικά καθιδρύματα, κατέλιπε στήμιου συλλογήν τών ορυκτών τής Σιβηρίας, ήτις καί εις τό Πανεπιστήμιου δραχ. διακόσια; πεντή- μεταχομισθεΐσα ένταύθα θέλει λαμπρύνη τό όρυχτοκυντά, τάς οποίας έμέτρησεν εί; ήμά; ό άνεψιός αύτού Κ.. Κωνσταντίνος Βάϊλας. έ. *0 πρό μικρού έν Τεργέστη άποβ-.ώσας Ιωάννη; Ανδρεάδη; Χίος, χρημάτισες καθ δλον τόν β-ίον του λειτουργός τής παιδείας καί ζηλωτή; τή; εύκλειας τού γένους του, κατέλιπεν ε ί; τό Πανεπιστήμιου διά τής διαθήκης του κληροδότημα δεκακισχιλίων δραχμών, τάς όποιας καί έλάβομεν ήδη δι έπιμελείας τού έπ ί τούτιρ κατασταθέντος επ ι τρόπου ήμών κυρίου Α. Γενικέση. τ. Ο έν Αλεξάνδρειά πρό ολίγου εκμετρήσας τό ζήν όμ.ογενής Θεόδωρος Τούλης έκληροδότησεν εις τό Πανεπιστήμιου πεντάφραγκα χίλια πεντακόσια, ώ ; έπληροφόρησεν ήμας δ έν λθήναι; διαμένων αξιότιμο; τού μακαρίτου αύτάδελφος. ζ. '11 εΰγενεστάτη κυρία Μαρία Μαυροκορδάτου, σύζυγος τού πρό μικρού άναπαυθέντος καί ύφ ήμών πενθουμένου συγκαθηγητού κυρίου Γ. Μαυροκορδάτου, άνήγγειλεν εις τήν Πρυτανείαν διά τού άπό 2 0 Αύγουστου εγγράφου α ύτή;, δτι ό αείμνηστο; σύζυγός τ η ; έδωκε μικρόν πρό τού θανάτου του εντολήν ϊνα δοθώσιν εις τό Πανεπιστήμιου έκ τή; περιουσίας αύτού φλωρία αυστριακά εξακόσια, όρίσας, ϊνα τό κληροδότημα τούτο, κατατεθέν έπί λογικόν ήμών ταμείου. Η συλλογή αδτη τιμ άται ένενήκοντα περίπου χιλιάδω ν δραχμών. β '. *0 κύριος Μιχαήλ ' λο. Βασιλόπουλο; έκ Πελοποννήσου, άποφασίσας μετά πολυετή έν 'Ρωσσία διατριβήν νά επανέλθη εφέτος εις τήν Πατρίδα του, έφιλοτιμήθη νά μή έμφανισθή εις τήν κοινήν ταύτην τών πανταχού Ελλήνων μητέρα μέ χεΐρας κενά;, άλλ ώ ; εύγνωμον τέκνου έκόμισε μεθ έαυτού καί ποοσήνεγκεν εις τό έν αύτή άνώτατον διδασκαλείου μικράν συλλογήν φυσιογραφικών σωμάτων, έξ ώ/ τινα σπάνια. γ'. Ο σοφός Ιωάννης Ροδόλφο;, Γερμανός τό γέ- Iνος, γνωστός εις τόν επιστημονικόν κόσμον, γνωστός δέ καί ε ί; ήμά; διά τάς κατά τήν Πεντέλην π α λαιοζωικά; άνασκαφάς, δ ι ών σπανιώτατά τινα ά- πολιθώματχ ζώων πρόκατακλυσμίων άνεκχλύφθησαν, άποθανών πρό όλίγου έν Συρία, δπου χάριν τής έπιστήμη; περιηγείτο, έκληροδότησεν εί; τό ή- μέτερον Πανεπιστήμιου τήν αξιόλογου φυσιογραφι- κήν του βιβλιοθήκην, τιμωμένην δραχμών περίπου , κειμένην έν τή Ακαδημία τού Μοναχίου. Π Πρυτανεία, άμα λαβούσα εϊδησιν τού κληροδοτήματος τούτου, έσπευσε νά καταστήση έπίτροπον τόν έν Μοναχίω ελληνικόν Πρόξενον κύριον βΐιαιιδ*

5 304 Π A Ν A Ω Ρ A. von K em p fen stein, ϊνα φροντίσφ περί της παραλαβής καί Αποστολής αύτού ενταύθα, ένθα θέλει χρησιμεύει ε ί; εύγνώμονα παρ ήμΐν καί αίωνίαν μνήμην τού μακαρίτου κληροδότου. 5. Προσέτι καί κυβερνήσει; καί ίδ ιώ τα ι διάφοροι. Έ λλη νες καί φιλέλληνες, προσήνεγκαν εις τήν τού Πανεπιστημίου καί τήν δημοσίαν βιβλιοθήκην δισχιλίους περίπου τόμου; καί φυλλάδια διαφόρων συγγραμμάτων, ών ό κατάλογος, περιέχων καί τά τω ν δω ρητώ ν ονόματα, τι δέ καί τά άγορασθέντα καί δ ι ανταλλαγής άποκτηθέντα νέα βιβλία, θέλει προσαρτηθή εις τήν τύπω σιν τού παρόντος λόγου (ίδε π ιν. β.) 'Ενταύθα δέ αναφέρω ώ ; άξιολογωτέρας προσφοράς τ ά ; έξης. 1) Τήν τή ς Αύτοκρατορική; Κυβερνήσεως τής Γ αλλίας, συγκειμενην έξ εκατόν είκοσι καί ένό; τόμ ω ν καί διανομών διαφόρων π ο λυτίμ ω ν συγγραμμ άτω ν. 2) Τήν πολύτιμ ον συλλογήν έλζεβιρείων εκδόσεων συνισταμένην έκ τόμων τριάκοντα έπ τά, προσενεχθεϊσαν διά τής μεγαλειοτάτης ήμών Βασιλίσσης παρά τού φιλέλληνος έφορου τ ή ; έν Ολδεμβούργω δημοσίας βιβλιοθήκης. 3 ) Τήν τού ιππότου κυρίου Ch. de L aw lo n, περιέχουσαν τετρακοσίου; τριάκοντα δύο τόμου; διαφόρων συγγραμμάτων τω ν π λ είσ τω ν ιστορικών. 4 ) Τήν τού βαρώνες d e T o n d er συγκειμένου έκ τόμων πεντήκοντα τριών τώ ν διαφόρων άξιολόγων συγγραμμάτων τού διάσημου ιστορικού 'Ιωσήφ von H am m er, πενθερού αυτού. 5) Τήν τού έν Νεαπόλει κυρίου G aetano Noh ile συνισταμένην έξ έκχτόν πεντήκοντα τόμων κ α ί φυλλαδίω ν. 6) Τήν τον κυρίου Φραγκίσκου Βαρβάρου, βενετού ευπατρίδου, συνισταμένην έξ εντύπω ν τού ιέ αΐώνος ε ί; τομου; τεσσαράκοντα. 7 ) Τήν τού κυρίου Μόστρα, διερμηνέω; τή ς έν Κ ωνσταντινουπόλει αύτοκρατορική; 'Ρωσσικής Πρεσβείας περιέχουσαν τόμους έξακοσίου; άξιολόγων βιβλίω ν (α). 8) Τήν τού έν Τεργέστη φιλογενούς 'Ελληνικού Προξένου κυρίου Λ. Γενικέση συνισταμένην έκ τό μων καί φ υλλαδίω ν εκατόν έβδομήκοντα έπ τά διαφόρων άξιολόγων συγγραμμάτων, τώ ν πλείστω ν περιοδικών. ναι σπανιωτερα* ϋποόεικνύων 'Ενταύθα τήν χρείαν ταύτην, πέποιθα. ότι τό ύτουργεϊον θέλει φροντίτη περί τώ ν μέσων,δι' ώ - ή ρηθεΐσα τή ς Βιβλιοθήκης διασκευή θέλει έκτελεσθή όσον τά χ ισ τα. Γ Π Ο Μ Ι Σ Μ λ Τ Ι Κ Ι Ι Σ Τ Λ Α Ο Γ Η. Καί ή προσηρτημένη ε ί; τήν Βιβλιοθήκην Νομισματική Συλλογή δεν έμεινε κατά τό λήξαν έτο; άναύςητο;, ά λλά πρυσετέθησαν εί; αύτήν έπιμ ελεία τού τε εντίμου 'Εφόρου κυρίου Γ. Τυπάλδον καί τού ά ;ίο υ Νομισματογνώμονος 'Α χ ιλλέω ; Ποστολάκα περί τά εκατόν πεντήκοντα νομίσματα τά πλείστα Ε λληνικά, τά μέν άγορασθέντα έκ τώ ν χρημάτων τού φιλομούσου κυρίου 'Αλεξάνδρου Γιάμαρη, τά δε άποκτηθέντα δι α ντα λλαγή ;. 'Εάν δε ή προσθήκη αυτή άριθμητικώς δεν είναι μεγάλη διά τήν όλιγότητα τώ ν ε ί; αγοράν νομισμάτων μέχρι τούδε ώρισμένων χρημάτων, έχει δμω; νομισματολογικήν αξίαν ούχί μικρά» διότι πολλά έκ τών προστεθέντων νομισμάτων είναι σπάνια καί τινζ δε άνέκδοτα. 'Ο κατάλογο; αύτώ ν θέλει όμοιοι; προσαρτηθή ε ί; τόν παρόντα λόγον (ίδ ε Μ ίν. γ ']. Κ '. Π Ε Ρ Ι Ο Υ Σ Ι Α Τ ο Τ Π Α Ν Ε Π Ι Τ Η Σ Μ ΙΟ Γ. 'Π χρηματική τού Πανεπιστημίου περιουσία πρό τή ; Π ρυτανεία; μου συνίστατο κατά τήν λογοδοσίιν τού προκατόχου μου έκ δραχμών 1 2 4, Προστεθέντων δέ τώ ν χρημάτων, δσα εϊσεπράχθησαν έπ ί τ ή ; έμή; Π ρυτανεία; άπό κληροδοτημάτων καί δωρημάτων, άπό διαφόρων προσόδων τώ ν κτημάτων τού Π ανεπιστημίου, άπό μερισμάτων τώ ν έν τή Ελληνική Τραπέζη μετοχών καί άπό τόκων τώ ν κατατεθειμένων έν αύτή λοιπών κεφαλαίων, άπό δ ιπ λ ω μ ά τω ν καί άποφοιτητηρίων, ηύξήθη εντός τού λή ςα ντο ; ακαδημαϊκού έτου; οΰτω ς, ώστε μετά. τήν άφαίρεσιν τώ ν γενομένων έξ αυτής κατά τό αύτό έτο; ούχί μικρών δαπανών άναβαίνουσιν ήδη τά χρηματικά τού Πανεπιστημίου κεφάλαια εις δραχμάς ,0 1, ώς φαίνεται ε ί; τόν προσαρτηθησόμενον εις τόν λόγον πίνακα (ίδ ε Πίν. δ.) Ή μεγάλη αϋτη τ ή ; χρηματική; περιουσίας τού Πανεπιστημίου αύξησις προήλθε κυρίω; έκ τ ή ; είσπ ράξεω ; τού πλουσίου κληροδοτήματος τού αειμνήστου Δημ. Π λατυγέναυς, μ εγά λο υ τού Π ανεπιστημίου ευεργέτου. Τό ρηθεν ποσόν τώ ν δραχμών 9) Τήν τού κυρίου Παύλου Λάμπρου συγκείμενη» 3 6 2,8 4 9 : 9 4 μένει έν τή 'Ελληνική Τραπέζη, έκ πολυτίμων έλληνικώ ν χειρογράφων τού με- κατατεθειμένον έπ ί τόκω έτησίω 4 τά δραχ- σαιώνο; καί τινω ν εντύπω ν ε ί; τόμου; τριάκοντα μάς. Μικρός μέν είνα ι ό παρά τ ή ; Τραπέζη; τέσσαρα;. διδόμενο; ούτο; τόκο;, άλλά προετιμήθη έπί τού Διά τώ ν τοιούτων προσφορών καί τώ ν ϋπό τού παρόντος διά τό άσφαλέστερον κα ί διότι ό ε ί; ίδ ι άξιοτίμου τής Βιβλιοθήκης Εφόρου έξ άγορά; γινο μένων κ α τ' έτο ; προσκτήσεων ό άριθμό; τώ ν βιβ λ ίω ν ηύξήθη ήδη τοσούτον, ώ στε αναγκαία κ α ώ τ α ; κατά μ ικρ ά; ποσότητα; δανεισμό; τώ ν κ ε φαλαίων τού Πανεπιστημίου ήθελεν άπαιτήση άμέσω ; τήν προσθήκζν ιδιαιτέρου λογιστού καί τ α - θ ίσ τα τα ι ή προσθήκη υπερώ ω ν θηκών ε ί; υποδοχήν μίου, τού ίκανώ ; ήδη πεφορτισμένου Γραμαατέως τώ ν βιβλίω ν εκείνω ν, τώ ν όποιων ή χρήσις εϊ- μηδαμώς έπαρκούντο; ε ί; εργασία; οδτω πολυει- δ εί; καί πολυαρίθμους. I «; AI afio fafx, «U t e, r n p v T,., ώ ; φ,, '., τ χ ι, Έ κτό; τής ρηθείσης καθαρά; χρηματικής περιουσίας * ' Τ } " ú v í x t o i i r p M S T ^ w μ ο ν, l a t a i V r m, i? i t o ; i r r x ù t x. τού Π ανεπιστημίου, ύπάρχουσιν έ τ ι καί ά π α ι- \ Π A Κ Δ Û Ρ Α πλοκών. Επειδή δέ τούτων ή δ ιά λυσ ι; μετά πολ.- λάς φροντίδας καί ένεργεΐα; τής τε Πρυτανείας καί τού έν Πάτραις άξιοτίμου καί έπιμελούς ήμών πληρεξουσίου κυρίου Παυσανίου Χ οϊδά έγγίζει ήδη ε ί; αίσιον τέλος, έλ π ίζω δτι ή παραχώρησε; αύτού θέλει πραγματωθή ταχέως διά τής ακολούθου έπ ι- μ ελ εία; τού διαδόχου μου. β. "U παρά τού μακαρίτου Χριστοδούλου Ευθυμίου κληροδοτηθεϊσα οίκια χρησιμεύουσχ εί; Μαιευτήριον παρεϊχεν ένοίκιον δραχμ κατά μήνα, δπερ ηύξήθη άπό τ ή ; άρχής τού Μαΐου μ η νάς είς δραχμάς ΕΪναι αληθές, δ τι καί διά τήν ευρυχωρίαν, καί διά τήν θέσιν τής οικία; έδυνάμεθα, είς τάς παρούσα; μάλιστα περιστάσεις, νά εΰρωμεν έκμίσθωμα μεγαλάΐτερον ά λ λ επειδή τό Μαιευτήριο» θεωρείται ώ ; προσάρτημα τού Πχνε- ίήσεις τινές ακαθάριστοι καί τινα κτήματα. Η πιστημίου χρησιμεϋον ε ί; πρακτικήν έν τή μαιεία λεπτομερής τούτω ν εκθεσι; δέν Αρμόζει εις τό* δ ιδα σκαλία ν τώ ν φοιτητών τ ή ; Ιατρικής, ή ακαδημαϊκή Σύγκλητος έκρινε δίκαιον νά δειχθή συγ- παρόντα λόγον, τόν όποιον ήθελ.εν έκταίνή υπέρ τό μ έτρον διό άφήνων ε ί; τήν νέαν ακαδημαϊκήν καταβατικωτέρα, ΐνα τό Μ αιίυτήριον μένη πλησίον Σ ύγκλητον τήν φροντίδα νά ζητήση κα ί λάβη λ ό τού Π ανεπιστημίου ε ϊ; εύκολωτέραν τώ ν φοιτητών γον περί αύτών άκριβέστερον αναφέρω ένταύθα συν- έπίσκεψιν. Ε πειδ ή δέ ή οικία ειχε χρείαν γενική; τόμω ; μόνον τά έξηςά. Εί; τό πρό; to Πανεπιστήμιον κληροδότημα τού Πανεπιστημίου κύριο; Γ. Μ ετα ξ ί; νά έξετασ-η τινο ; επισκευή;, προσεκλήθη ό τότε άρχιτέκτων τού μακαρίτου Ίωάννου Σοότσου, γνωστόν ήδη έκ τήν κατάστασιν α ύ τ ή ; καί συντάξτ, τόν προϋπολογισμόν συνταχθέντος δέ τούτου καί έγκριθέντο; τ ώ ν παρελθουσών πρυτανικώ ν εκθέσεων, περιιίχετο 1 ) *Εν προικοδοτικόν γραμμάτιον άγορασθέν ϋπό τε τής Συγκλήτου καί τού 'Υπουργείου έπεπαρά τού κληροδότου καί κατόπιν έξ ήμισεία: σκευάσθη ή οικία. πωληθέν έπ ί τριμήνω προθεσμία πρό; τόν κύριον Στέφανον X. Στεφανόπουλον. 2) Μία χ_ρεωστική τού αύτού κυρίου Στέφανο πούλου πρός τόν κληροδότην ομολογία έκ δραχ , ή τις, κατά τόν ισχυρισμόν τού κυρίου Στε φανοπούλου, έδοθη ύ π ' αύτού ά ντί τής τιμ ή ; τον άγορασθέντα; ήμιμοιρίου τού ανωτέρω προικοδο τικο ύ γραμματίου. 3 ) Δικαίωμα έπ ί ένός οικοπέδου παραχωρητέου παρα τ ή ; Κυβερνήσεως εις τήν νέαν πόλιν τώ ν Πατρών άνθ'ετέρου καταλειφθεντος ε ί; τήν πα λαιάν. Ε πειδή 6 ψηθείς ισχυρισμός τού Κυρίου Στεφανοπούλου έπιθανούτο, ή Ακαδημαϊκή Σύγκλητος, στηριζομένη έπ ί τής γνω μ οδοτήσεω; τώ ν νομομαθών α ύτή ; μ ελώ ν, άπεφάσισε νά συμβιβασθή μετ αύτού. Έ γεινε δέ 6 συμβιβασμό; έπ ί τ ώ δρω νά πλήρωσή μέν ό κύριο; Στεφανόπουλο; ε ί; τό Πανεπιτήμιον δραχ.1537 κεφάλαιονκαί τόκους τής χρεωφικής του όμολογίας, νά έπιγνω σθή δέ ά ντί τού ποσού τούτου ιδιοκτήτης τού ήμίσεως προικοδοτι χού γραμματίου. Τό δέ άνήκον εις τόν κληροδότην I. Σούτσον έτερον ήμισυ τού αύτού προικοδοτικού γραμματίου έπωλήθη εϊ; τόν αύτόν κύριον Στεφα νοπουλον άντί δραχμών , τώ ν όποιων ή είσπραζις, ώ ; καί ή δραχμών λειπομένων έτι έκ τού ανωτέρω δραχ τού συμβιβασμού, ανατ ίθ ε τ α ι ε ϊ; τήν φροντίδα τού διαδόχου μου. Τό δέ έν Πάτραις οΐκόπεδον δέν παρεχωρήθη ακόμη εί» τ ό Π ανεπιστήμιον ένεκα διαφόρων π ερ ι γ'. Καί ή παρά τού μακαρίτου Κατριμάτσου είς τό Π ανεπιστήμιον κεκληροδοτημένη οικία, ούσα παλαιά καί σαθρά, ε?χε μεγίστην χρείαν επισκευή;, ήτις κα ί γ ίνετα ι ήδη κατ άπόφασιν τής Σ υγκλήτου καί έγν.ρισιν τού Υπουργείου, συμφώ νω ; πρό; τόν συνταχθέντα ϋπό τού κυρίου Γ. Μ εταξά προϋπολογισμόν. δ '. Εϊ; τό Π ανεπιστήμιον άνήκουσι καί δκτώ άποθήκαι έν Πρωϊλάβω τής Βλαχίας, κληροδοτηθεΐσαι παρά τού μακαρίτου Βασιλείου Μακρή. Τών μέν τεσσάρων τούτω ν ή έκμίσθω σι; ήρχισε τή ά Αύγούστου , καί έλήφθησαν έξ αύτή; πέρυσι φλωρία αυστριακά α ΐ δ έτεραι τέσσαρες έξ- εμισθώθησαν τ ή ά Αύγούστου 'Επειδή δέ ό έκεϊ ελληνικός Πρόξενος ούτε τό έκμίσθωμα αύτώ ν έπεμψεν, οΰτε έγραψε πρός ήμά'ς, έζητήσαμεν πρό όλίγου διά τού 'Υπουργείου τώ ν Ε ξω τερικών παρ αύτού λόγον. έ. Είς τό Π ανεπιστήμιο» ανήκει προσέτι καί τό πεμπτημόριον τού εισοδήματος τού έν Β λαχία κ τ ή ματος Σιγανεσπίου καλουμένου, ε ϊ; 6 μετεποιήθη τό κληροδότημα τού αειμνήστου έπισκόπου Ίεραπόλ ε ω ; Νεοφύτου. Τό έπιβάλλον είς τό Πανεπιστήμιο» μέρος τού ετησίου εκμισθώματος τού ρηθέντος κ τή ματος, άναβαϊνον είς δραχμ περίπου, έλή- φθη ήδη δ ι έπ ιμ ελεία ; τού έπιτρόπου τού Πανεπιστημίου κυρίου Αποστόλου 'Αρσάκη, οϋτινος τόν φιλόπατριν ζήλον πολυτρόπω ς ήδη τό έαυτοϋ γένος εϋεργετησαντος οφείλομε» δημοσίως ένταύθα νά έπαινέσωμεν. ζ '. Εκ τώ ν ποοτέρων πρυτανικών έ/.οέσεων είναι γνωστόν, δ τι τό Π ανεπιστήμιον έχει έν Βουκουρε- στίω οΐκόπεδον κληροδοτηθέν ϋπό τού μακαρίτου Π. Παπαζόγλου καί ό'τι άπεφασίσθη νά άνεγερθώσιν έπ αύτού έκ συνδρομής τώ ν έν Β λαχία ομογενώ ν άποθήκαι έκμισθω τέαι Elf όφελος τού Πανεπιστημίου έπάνω δέ τώ ν Αποθηκών, Προξενεΐον ελληνικόν, δ ι 8 νάπλη ρ ώ νφό Πρόξενος έκατόν δραχ. μηνιαΐον ένοίκιον. Α λλά περί τάς άρχάς τού λ ή - ξαντος ακαδημαϊκού έτους ό έν Βουκουρεστίω έλληνικάς Πρόξενος άνήνεγκεν, οτι ή έπ ί τ ή ; άνεγέρσεως τώ ν αποθηκών καί τού Προξενείου έπιτροπεία, κρίνουσα τό ρηθέν οΐκόπεδον στενώτερον τού δέοντος ε ί; οικοδομήν Προξενείου, προτείνει νά οίκοδομηθώσιν έπ αύτού μόνον α ί άποθήκαι, νά ά - 39.

6 _ 306 ΙΓ À Ν Δ û Ρ Α; γορασοή δέ αλλαχού δ ιά τού υπολοίπου τώ ν συν έκοινοποιήθη ε ΐ; τό Π ανεπιστήμιον διά τα ΰ τα ουτ^ δρόμων πρόσφορος οικία 8 ιά τόν Πρόξενον. 'ΚπΙ εκλογή νέων υποτρόφων έγένετο. τ ή ; αναφορά; ταύτης τού Προξενείου καί τ ή ; έπι- συναφθείσ/ς τ ή ; ρηθείσης επιτροπεία γνωμοδοτήσ εω ; στηριζομένη ή Σύγκλητος άπεφάσισε νά ζητηθγ παρά τού υπουργείου ή μεταβολή τού περί οικοδομή; τού Προξενείου Β. Διατάγματος 'Λ μα δέ τής μεταβολή; γενομένη; συμφώ νω ; πρό; τήν ρηθεϊσαν τού Προξένου αναφοράν, νέα παρ' αύτού έκθεσι; έρχεται, αναιρούσα τά τής προτέρας καί τό οίκόπεδον ικανόν ε ί; οικοδομήν Προξενείου παριστάνουσα. Εκ τ ή ; άντιφάσεω ; τ α ύ τ η ; πεισθέντε; δτι ώφείλομεν έ ; ιδίας άντιλήψεω ς νά κρίνωμεν δ,τι αρμόδιον, εζητήσαμεν χωρογραφικόν τού οικοπέδου σ/εδιον. "Οταν δέ τούτο σταλή, θέλει δυνηθή ή Σύγκλητος νά κρίντι ασφαλέστερο / περί τού πρακ- τέου. ή. Γνωστόν είναι προσέτι, δ τι ό μακαρίτης Θεόδωρο; Βαρζέλης έκ Πρεβέζης, κα τέλιπ ε κληροδό- τημα γροσίων 45,01)0 ϊνα τοκίζηται πρό; 10 τά εκατόν παρά τώ ν αδελφών του καί δίδηται κ α τ έ τος τό ήμισυ τού τόκου ε ί; τό Πανεπιστήμιον. Εί; άσφάλισιν «ού κληροδοτήματος τούτου έζητήσαμεν κατά γνωμοδότησή τ ή ; ακαδημαϊκής Συγκλήτου παρά τώ ν αδελφών τού κληροδότου νά σταλή εϊ; τά Π ανεπιστήμιον τό έπιβάλλον ήμισυ τού κεφαλαίου, ϊνα φροντίζη, αύτό περί τού τοκισμού. Α λλ ή πρότασις αυτη δέν έγεινε δεκτή παρ αύτώ ν νο- μιζόντων, δτι αντιβαίνει ε ί; τήν διάταξιν τού μακαρίτου έστάλη δέ μόνον ό διετής τόκος τού ήμίσεω; κεφαλαίου. θ'. Έ κ τού τόκου τού κληροδοτήματος τού α ειμνήστου Θεοδώρου 'ράκου διετηρήθησαν μέχρι τούδε εέ; πέρας. δύο υπότροφοι τής Θεολογικής Σχολής, ό Ευγένιο; Δ επάστα; καί Π αναγιώ τη; Μουσκούτης. Περατω- σάντων δέ τούτω ν τά εαυτών μαθήματα άπόκειται εις τόν διάδοχόν μου ή φροντί; περί τ ή ; έκλογής νεων υποτρόφων τ ή ; α ύτή; Σχολή;. ι'. Το προϊόν τού κληροδοτήματος τού άειμνήτου καθηγητού Δημητρίου Μαυροκορδάτου έχρησιμευσε κατα τήν διάταξιν αύτού ε ί; διατήρησίν δύω ΰπο τροφών τής Ια τρική; Σχολής, τού έτίρου τώ ν ό ποιων άποθανόντος, μένει ε ί; τόν διάδοχόν μου ή υροντίς περί τής αναπληρώσει»; αύτού. κ. Καθ' ά ό αξιότιμ ο; ήμών προκάτοχο; έν τή λογοδοσία αυτού ά νήγγειλεν, ή δυοκαιδεκαετής.προ θεσμία τού άπό 2 4 Δεκεμβρίου δωρητηρίου εγγράφου τής φιλογενούς τώ ν ίω νιδώ ν οικογένεια: έληξε κατά τον Σεπτέμβριον τού παρελθόντος έ του; κατά δέ τό αύτό δωρητήριο» έμελλεν ή ρηθείσα οικογένεια νά άποφανθή, άν τό έκ πεντήκοντα χιλιά δ ω ν δραχμών κεφάλαιον ώ φειλε νά χρησι- μεύσφ καί έφεξής ε ί; συντήρησιν υποτρόφων, ή ε ί; άλλον σκοπόν έπίσης κοινωφελή. Α λλ άποβιώσαντος έν τ ώ μεταξύ τού αειμνήστου Κωνσταντίνου ίω νίδου, αρχηγού τ ή ; οικογένειας, άνεφύη μεταξύ τώ ν κληρονόμων διαφω νία καί άμφισβήτησις, ένεκα τ ή ; όποιας ούδεμία μέχρι τούδε άπόφασι; αύτώ ν Α. Ε Ο Ρ Τ Α Ι T O T Π Α Ν Ε Ι Ι ί Σ Τ Η Μ Ι Ο Τ. Τό Πανεπιστήμιον εύγνωμονοΰν πρό; π ά ντα ; τού; εύεργέτα; αύτού, δωρητά; καί φυνδρομητά;, καί πρό; π ά ντα ; τού; έν αύτώ καί ϋπέρ άύτού κοπιάσαντα ; καί κοπιώ ντας, καί πληρούν χρέος πρό; αύτού; ιερόν, έτέλεσε καί εφέτος κατά τά εξ αρχής κανονισθέντα έν τή εορτή τώ ν τριώ ν Ιεραρχών αρχιερατικήν ύπέρ αύτώ ν λειτουργίαν καί μνημόσυνον, έν & καί π ρέπω ν λόγο; έξεφωνήθη ύπό τού Καθηγητού τ ή ; Θεολογία; κυρίου Κ. Κοντογόνου. 'Ομοίως έωρτάσθη τήν 11 Μ αΐου, ήμέραν τώ ν γενεθλίω ν τής Α. Μ. τού Β ασιλέω ;, ή εορτή τής καθιδρύσεως τού Π ανεπιστημίου έν ή ό καθηγητής τ ή ; πολιτικής Οικονομίας κύριο; 1. Σούτσο; έξεφώνησε λόγον άρμόδ.ον. Μ. Ο ΙΚ Ο Δ Ο Μ Η Π Α Ν Ε Π Ι Σ Τ Η Μ ΙΟ Υ. Διά τ ά ; άπό τινω ν έτώ ν δυσχερείς περιστάσεις ή ειδική επ ί τής οικοδομής τού Π ανεπιστημίου ε πιτροπεία δέν έδυνήθη νά συλλέξφ νέας σύνδρομά; εί; κατάρτισιν καί διακόσμησιν τού οικοδομήματος. Έ ν το ύ το ι; έκρίθη άναγκαΐον ύπό τής Συγκλήτου νά δαπανηθώσιν έκ τ ώ ν υπαρχόντω ν κεφαλα ίω ν όλίγα, ά ϊνα ίσοπεδωθή ή πλατεία αύτού, τής όποία; ή ανω μαλία παρίστα ε ί; τήν αϊσθησιν λυπ η - ράν άντίθεσιν πρό; τήνεύρυθμίαν τού οικοδομήματος καί ήσχυνε τό σύνολον τής προσόψεως β'. ϊνα κλεισοή ή πρόσθια μεγάλη Ούρα διά κιγλίδος σιδηράς πρός τε ασφάλειαν καί καλλω πισμ ό ν τού οικοδομήματος. Αμφότερα τα ύ τα τ ά έργα έγγίζουσιν ήδη Επειδή δ λόγος περί τή ς τού Π ανεπιστημίου οικοδομής, κρίνω αρμόδιον νά προσθέσω ένταύθα, ότι α ί συχναί α ύτή ; χρεία, καθιστώ σιν άναγκαίαν τήν συχνήν συνδρομήν αρχιτέκτονας έπισ τήμονος πρός διεύθυνσιν τώ ν εργασιών. "Οθεν, έπειδή ό κύριος Γ. Μετάξάς, όρισθείς κατ αίτησιν τής Πρυτανείας άρχ ιτέκτω ν τού Πανεπιστημίου, παρη,τήθη μ ετ ο λ ί γον, έκρίθη ύπό τής ακαδημ αϊκή; Συγκλήτου καλόν νά παρακληθή ό κύριος Λύσανδρος Κ αυταντζό- γλου, Διευθυντής τού Πολυτεχνείου, νά δεχθή τήν τιμ η τικ ή ν τα ύτη ν Οέσιν. Προθυμηθέντος δέ τού α γαθού τούτου πολίτου καί γνωστού καλλιτέχνου νά δειχθή διά τή ς επιστήμης του χρήσιμος εις τόν ναόν τούτον τ ή ; επιστήμ η;, έγεινεν ή περί τούτου πρότασις, ή τ ι; κα ί ένεκρίθη παρά τού Υπουργείου. Ν. Ν Ε Α 1 Α Ρ Χ Α Ι Ρ Ε Σ 1 Λ Ι. Αί νέαι άκαδημαϊκαί άρχαιρεσ α ι άνέδειξαν υποψηφίου; διά τήν Πρυτανείαν τού; κυρίους Γεώργιον Μακκάν Καθηγητήν τ ή ; ειδική ; Νοσολυγία; καί Κ λινική; Πέτρον Παπαρρηγόπουλον Καθηγητήν τού ρωμαϊκού Δικαίου, καί Λημήτριον Στρούμπον Καθηγητήν τής φυσικής, έξ ών ή Λ. Μ. ό Βασιλεύς έκύρωσεν ώ ; Πρύτανιν τού παρόντος ακαδημαϊκού έτους τόν κύριον Στρούμπον. 'Υποψήφιοι δέ τή ς Κοσμητείας έξελέχθησαν διά μ εν τήν Νομικήν Σχο- Π Α Ν Δ λήν οί κύριοι Π. Αργυρόπουλος καί Σ. Π ήλληκας, έ ; ών έκυρώθη κοσμήτωρ ό Κ. Πήλληκας διά δέ τήν Ιατρικήν Σχολήν, οί κύριοι Α. Ν. Κωστής καί Γ. Πρινάρης, έξ ών έκυρώθη ό κύριος Κωστής διά δέ τήν φιλοσοφικήν Σχολήν, οί κύριοι Α. Βενιζέλος καί 'Η. Μητσόπουλος, έξ ώ ν έκυρώθη ό κύριος Βενιζέλος διά δέ τήν Θεολογικήν Σχολήν έ- ξελέχθη κα ί έκυρώθη ό κύριος Κ. Κοντογόνης. Γ ε νομένη; δ έπ ειτα γενική; τώ ν καθηγητών ψηφηφορία; περί τής συμπληρώσεω; τώ ν μελών τής νέας Συγκλήτου, έξελέχθησαν έκ μέν τώ ν περυσινώ ν μ ε λώ ν οί κύριοι Κ. 'Λσ<»πιο; καί Βασίλειο; Οίκονομίδη; νέα δέ μέλη, οί κύριοι θ. Μανούσης καί Γ. Πρινάρης. Μετά τήν συμπλήρωσιν τ ή ; νέα; ακαδημαϊκής Συγκλήτου παραδίδων νυν τήν Πρυτανείαν εις τόν άξιότιμον διάδοχόν μου εύχομαι τό άρχόμενον α καδημαϊκόν έτος εύτυχέστερον έν πάσι τού παοελ θόντος καί πλειοτέρα; ώ φ ελεία ; παρεκτικόν. Νομίζο» δ ένταύθα εύκαιρον πρώτον μέν νά δηλώσω τήν ευγνωμοσύνην μου δημοσία πρός τά σεμνά τ ή ; Συγκλήτου μέλη δ ι ήν μοί παρέσχον καθ όλον τό έτος τ ή ; Πρυτανείας μου έν βουλή τε καί πράξει πρόθυμον συνδρομήν έπ ειτα δέ νά έκφράσω τά ; εύχαριστίας μου πρό: τόν έντιμον τού Π ανεπιστημίου Γραμματέα διά τήν διηνεκή αύτού περί τήν πολύπλοκο / υπηρεσίαν σπουδήν καί επιμέλειαν- έπί πασι δέ νά επαινέσω τού; κυρίου; φοιτητάς ό'ιά ήν εύτακτον διαγω γήν τω ν, δ ιά τήν ε ί; το ύ; ακαδημαϊκού; νόμου; εύπείθειαν καί διά τήν επιμελή εί; τά μαθήματα ένασχόλησιν. Τοιαύτη διαγωγή τιμά καί αύτού; τούς φοιτητάς καί τό Πανεπιςήμιον είναι δέ επιτήδεια νά έγγεννήστι εις τούς πρεσβυτέρου; ή μ άς, τού; ύπερβάντα; ήδη τόν μεσημβρινόν καί κ λ ί νοντας πρό; τήν δύσιν τού βίου, τήν εΰφρόσυνον ελ π ίδ α, ότι ή νέα γενεά, ή τ ι; παρασκευάζεται νά διαδεχοή τήν ήμετέραν, νά άναβή μεθ ήμ ά; τά ; διδασκαλικά; τα ύτα ; έδρας, ή άλλην τινά τάξιν έν τή ύπηρεσία τής πατρίδο; νά καταλάβνι, θέλει δειχθή κατά πάντα άξία τώ ν ήμετέρων εύχών, κρείσσων δηλονότι ήμών καί Ικανή νά προβιβάσν; περαιτέρω τό μέγα τ ή ; διανοητικής, ηθικής καί πολιτική ς άναγεννήσεω; τού έλληνικού έθνους έργον, όπερ οί προγενέστεροι α ύτή ; μ ετά πόνων πολλών καί έν μέσω μεγάλων κινδύνων, κακουχιών καί στερήσεων ήρχισαν ό'τι εϋμοιρήσασα νά γεννηθή καί άνατραφή ε ί; περιστάσεις πολύ τώ ν ήμετέρων «ύτυχεστέρας, καί έχουσα προχειρότεοα, άφθονώτερα καί τελειότερα τά τής π α ιδ εύσ εω ; μέσα, θέλ ει ύπερτερήση ήμών έν τή επιστήμη καί κ α τα - στή διά βάσιμου καί γνή σια; ελ ληνικ ή ; π α ιδεία; άξία τ ή ; τε παρούσης έποχή; καί τού μέλλοντος τ ή ; Π,ατρίδο; ότι έμπνεομένη αύτή ύπό τ ή ; αγά π η ; π α ντό ; αγαθού καί καλού καί τιμ ίου θέλει δυνηθή νά έμπνεύση τά αυτά σω στικά καί προαγωγά τώ ν κοινωνιών αισθήματα καί ε ϊ; τήν έπομένην γενεάν ότι ουδέποτε εί; ούδένα, συγκοίνοντα αύτήν πρό; τήν γενεάν τώ ν πατέρω ν τ η ;, θέλει Ω V Α. 307 δώση αφορμήν νά εκφώνηση τό ξενοφώντειον α χ α - Ιεπώτip o r ev p eîr â rd p a ç τά γ α θ ά χα.ιώς γ έ ρ ο ν τ α ς ή τ ά χ α χ ά ' τ ά μ έ ν γ ι ρ vgpiv το ΐς πο.ι.ιοίς, τά όέ σω φ ροσύνην π ά σ ιν μ π ο ιιί» μ ή τε νά έφαρμόσφ ε ί; αύτήν τό Τ χκίτειο ν «S ecu n d ae res a - crio rib u s s lim u lisan im o s e x p lo ra n t, q u ia m i- se ria e lo le ra u lu r, fe licita te c o rru m p iiu u r.» Α Μ Α Α Φ Η Ν ί ά π ο λ ο, 7 Σ ι π τ ψ β ^ ί ο ν! 8 5 Κ. Τήν 3 8 Ιουλίου σ έγραφον εκ Λονδίνου (*) έκτοτε περιπλανηθεί;?, μάλλον πετασθείς, έπειδή τα - ξειδεύοντε; σήμερον διά σιδηροδρόμων δένόδοιπορούμεν πλέον ώ ; ά λλοτε, ε ϊ; διάφορα μέρη τή ; Α γγλία ; καί Γερμανίας, κατάντησα ε ί; Νεάπολιν καί έμεινα κάγώ μετά τώ ν ά λλω ν άργών εις Κχστελαμάρε, όπου συρρέουσι τήν ώραν τα ύτη ν τού έτους χάριν άναψυχή; καί λουτρών. Η μ εταξύ Τή; πόλεω ; ταύτης καί τ ή ; Α μάλφη; όδό; είναι τερπνότατη, καί σε βεβαιώ ότι ούδεμία ά λ λ η τώ ν κατά τή ν Ι τα λία ν εκδρομών μου μέ κατεγοήτευσεν όσον ή παρούσα. Φαντάσθητι πλήθος μύλων περί τήν Γοανιάνην, πόλιν κειμένην πρός άνατολάς τής Κ αστελαμάρε, έν μέσψ κισσών καί καππάρεων καί π ο λ λώ ν άλλω ν χλοερότατων φυτώ ν, οϊτινες άεννάως κ ι νούνται διά νά κατασκευάσωσι τ ά περιώνυμα μ α καρόνια καί τά λοιπά έκ τοιαύτης ζύμης είδη, τά όποια καί ήμεϊς άναζητούμεν περιπαθώ; καί πλησίον αύτών χαρτοποιεϊα π λαταγούντα καί συναρμόζοντα τόν πάταγον α ύτώ ν μέ τούς μυκηθμούς τώ ν χειμάρρων, τώ ν οποίων τά ΰδ α τα εκσφενδονίζονται ώς άφροί άπό τούς τροχού; τώ ν καταστημάτων το ύτω ν. Εννοείς, φίλε μου, ότι έν μέσω βαθείας έοημίας οί ήχοι ούτοι γεννώ σιν α ί σθημα τρόμου καί εύσεβείας εις τή ν καρδίαν σου. Διελθιϋν κ α τ άρχάς στενήν όδόν κατεσκευασμένην μεταξύ εύρυχώρων ελαιώ νω ν περί πλευράς βουνών, διέβην έπ ί γεφυρών απλοϊκώ ν μέν ά λ λ επισφαλώ ν χείμαρρον ρέοντα εις τό βάθος τής κοιλάδος. Μόνον τά τετράποδα υποζύγια, ιδίω ς δέ οί όνοι καί οί ήμίονοι, βαδίζουσιν άκινδύνως εις τά απόκρημνα τα ύτα μέρη. Καί όμως αί ώραϊαι οδοιπόροι καί μ ά λισ τα αί Α γγλίδες, προτιμώσι τούς πόδα; τών γω ρικών, μεταφερόντων ρωμαλέως αύτάς άπό τού ένδς εις τόν άλλον κόλπον. Ή θέσις Τής Ά μ άλφης, κείμενη; παρά τόν α ί- γιαλόν ώς φωλεά πτηνώ ν έπ ί ωραίων βράχων, μαγεύει αληθώς τήν όρασίν σου- ή λίυκό τη ς τώ ν οικιών της άναδεικνύεται έτι μάλλον άπό τά αμαυρά φ ύλλα παραφυομένων έλαιώ ν, καί α ί παρά τήν θά- ( ) Γ β ι β υ λ λ ί ί. Ι Ο Ι, 5 ΐ». 2 4 * -

7 IOS ΠΑΝΔΩΡΑ. ΠΑΝΔΩΡΑ. 309 «ΑμάΜρη. fio t.ià ç τω ν u i J u r. λασσαν καμάρχι υπερασπίζονται τάς α λιά δ α ; κατά τώ ν έκμαινομένων κυμάτων.'η μητρόπολις, στηριζομένη άπό ώρχιοτάτους κίο να;, άνυψούται περίλευκος ύπέρ τά γλα υκά υδατα τής μεσογείου θαλάσσης, καί φαίνεται ώ ; λείψανον τ ή ; -πάλαι δημοκοατ ία ;, ήτις είχεν αποκτήσει τόσην ίσχύν διά τής εμπορία; καί τώ ν ό πλω ν. Κί; τήν Αμάλφην αύτήν, άγνωστον σχεδόν γωνίαν τής σημερινής Ιτα λία ς, άνεφάνησαν ήρωες καί σοφοί έρίοαντες προς τάς πλησιοχώρους δημοκρατίας υπέρ τής θαλασσοκρατορίας. Είς τών ναυτώ ν αυτής, δ Φλάοιος 'ΐζ'όγιας, ευεργέτησε τήν ανθρωπότητα έφευρών τήν ναυτικήν πυξίδα ή τις, ώ ; άπεδείχθη μ ετέπ ειτα, ητον έκπαλαι γνωστή είς τήν Κίναν, καί είς τους βράχους τής Λμάλφης άνευρέθησαν οί Π αη^έκται Τό περιώ νυμον τούτο χειρόγραφον, τό όποιον παρέλαβον οί ΙΙισαται κατά τήν έν 113» πολιορκίαν τής Αμάλ φ η ;, μόνον τ ρ άδεια τ ή ; εξουσίας καί έν καιρώ νυκτός έδεικνύετο έπ ΐ τής δημοκρατίας. Μετά τα ϋτα δμω ; έγένετο γνωστόν ό τι καί ά λλα ά ντίγοαφα το>ν Πακόεκτώτ έσώζοντο, καί σήμερον εϊ; τήν Φλωρεντίαν δεν δυσκολεύεσαι νά παρατηρήση; όσον θ έλει; έν καιρώ ημέρας τό έν τή Λαυρεντιανή βιβλιοθήκη. Τής Αμ.άλφη; τεκνον ήτο καί ό Μα ξανιέλλος, ό ήμερήσιο; έ/.εΐνος βασιλεύς, ό άφεί; τήν τελευταία / τ ή ; έλευθερία; φωνήν κατά τώ ν ξένων δεσποτών τ ή ; Ιτα λία ;. Α λλ έπεσε, καί έπεσεν οίκτρώς ή πόλις αύτη μετά τεσσάρων έκατονταετηρίδω ν άκμήν, κα ί μόλις άμ αθεί; τινες μοναχοί κα ί άμ.αθεστεροι ά λ ιε ΐ; κατοικούσιν ε ί; τα ς 'Ιτ α λ ικ ά ; τα ύτα ; Αθήνα; τού μεσαιώνο;. Είς τήν π α ρ' αύτήν κώμην "ατρανήν σ ώ ζετα ι περιεργότατον καί άρχαιο'τατον ( ) μνημεϊον όρειχάλκινοι θύραι τού ναού τού Σωτήρος.. Τό 1852 έτος κατεσκευάσθη όδός αμαξιτή περί τήν θάλασσαν μ εταξύ Βιέτρη; καί Αμάλφη; π ο λ λοί δμ,ως προτιμώσι νά έρχωνται άλλω ς άλλοθεν, διά νά θαυμάζωσι τήν ώραίαν φΰσιν τώ ν μερών έ- κείνων. Δύο ή τρεις λ εύγα ;, παραδείγματος χάριν, μακράν τού Σορρέντου ά π α ντα; τινα ς λόφους, Conti d e lle F o n tan elle όνομαζομένους, δθεν ή θέα τώ ν δύο κόλπων, τής τε ΓΊεαπόλεως καί τού Σαλέρνου, είναι έξαισία. Εις τ ο ύ ; προ'ποδας τώ ν λόφων το ύ τω ν κεΐνται α ί νήσοι Γ ώ λλιαν, οί κατά Βιργίλιον Σκόπελοι τώ ν Σειρήνων, α ϊτινε; κατέτρωγον τού; ανθρώπους, άπό τούς Ονυχας όμως τώ ν όποιων κατώρθωσε νά σωθή ό ήμέτερος πολύμ ητις θδ υσσευς ά λ λ ό Ομηρος τήν νήσον τώ ν Σειρήνων τοποθετεί παρά τήν Σ ικελίαν. Επί τώ ν βράχων τούτων ώκοδομήθησαν πάλαι φρούρια χρησιμεύοντα άντί φυλακώ ν. Τά παράλια τής Α μάλφη; π λοντούσι κοραλίων. ' i l Σκάλα, ή τ ι; ύ.τήρξεν ή καθέδρα τής Π ολιτεία ς τής Α μάλφη;, όνομασθεΐσα ίσως οΰτω διότι κεΐται επ ί αποτόμου λόφου όπου άναβαίνεις διά βαθμιδών, είνα ι όλη έρείπιον, καί μόλις ανακαλύπ τει ; τ ά ίχνη τώ ν τειχ ώ ν, τώ ν πύργων, τού φρουρίου καί τώ ν τριάκοντα πρός ταΐς εκατόν έκκλησιών ττς. Ούδεν ήττον έρείπιον είναι καί ή Έ α- βάλλη.μ όνη δέ ή μονή τ ή ; 'Α γία ; Τριάδο; έ π ί τού όρου; Φενέστρα είναι τό άξιολογώτερον μνημεϊον τού μέρους τούτου τής 'Ιταλίας. Οί μοναχοί, έκ τού τ ά γ ματος ό/τε; τώ ν Βενεδικτείων, άν καί διά τ ά πλούτ ο τω ν έδύναντονά προξενήσωσι μ.εγάλην ώφέλειαν είς ' ' Αμά.Ιψη Κ οι.ιάς τώ? μ ύ.ίω κ τούς πέριξ' κατοίκους, άμαθεϊς όμως καί άγροϊκοι, ούδέν πράττουσιν υπέρ αύτώ ν. Ναι μεν καί αύτοί καθώς καί οί μονάζοντε; είς τά λοιπά μοναστήρια τ ή ; Ιταλίας δίδουσι χρήματα, ά λλά δίδουσιν αύτά ούχί δ ιά νά φω τίζω σιν ή νά καθιστώσιν άνεξαρ τήτους τού; π τω χού;, ά λλά διά ν άγοράζωσιν έτι μάλλον τυφλή ν υποταγήν εϊ; τάς θελήσεις τ ή ; έκ κλησίας, καί νά καθιστάνωσι παχυλοτέραν τήν ά - μάθειάν τω ν. Τό μοναστήριον τ ή ; Α γία; Τριάδο; π λο υτεΐ αρχαίων εγγράφων ϋπέρ παν άλλο κ α τά στημα τής 'Ιταλίας* ά λ λ ουδέ κατάλογον αύτών έκοινοποίησε μέχρι τ ή ; σήμερον. Πρός τό βάθο; τού κόλπου κεΐτα ι τό Σάλερνον, ούτινο; ό λιμήν κατεσκευάσθη τό άπό τόν περιβόητον Ιωάννην Πρόσιδαν, τόν συνδρχμόντχ Μέ φαίνεται ότι μεγαλοπρεπέστερα καί μάλλον ακέραια άλλαχού δεν σώζονται. 'Ο νούς σου ά νυψούται καί ή καρδία σου κα τανύγετα ι τόσω μ ά λ λον, δσω ή πέριξ σιωπή είναι βαθύτατη. Ή π ά λαι λαμπρά πόλις δέν υπάρχει πλ:ον σώζονται μόνον τέσσαρε; π ύλαι α ϊτινε; διήρουν αυτήν εί; τέσσαρα τμ ήμ ατα. 'Μ μ ία μ ά λιστα έξ αύτώ ν ΐσ τα τα ι όρθια, καί οί είδότες λέγουσιν ότι έγένετο έπί τής ρωμαϊκή; έποχής. Πολλά πολύτιμα πράγματα άνευρεθέντα κατά τήν άνασκαφήν αρχαίων τά φ ω ν, καί μάλιστα αγγεία έλληνικά κεχρωματισμένα ένδοθεν, μετεφέρθησαν ε ϊ; Ν εάπολιν. Μία μόνη κατοικία άνθρ ώ -ω ν εύρίσκεται έν μέσω τ ή ; έρημίας ταύτης, ή καλύοη τού φυλάσσοντος τά άρχαΐα. Οτε ήθέλησα νά σχεδιάσω ε ί; τό ιϊραστηρίως δραστηοίως έπ επί τού του λεύκωμά μου το ύ; ναούς, 6 φύλαξ έλθώ-ν μέ ήρώ- Σικελιωτικού 'Εσπερινού Γ,σπερνν/ι/ ι είς., , ι., τήν άποδιω ξιν τώ ν Γ άλλων έκ τ ή ; Ιτα λ ία ς. Τήν τησεν έάν έχω έγγραφον άδειαν. Επειδή δε δεν μητρόπολιν αυτού έκτισε τό 1084 ό αντίπαλο;,είχον δέν μ 'έπ έτρ εψ εν, έπ ιδ είξα ; τ ά ; όδηγίας του. Αλεξίου τού Κομνηνού 'Ροοέρδος Γισκάρδος, σ υ λ - 'θ όδηγός μου δμω; μέ είπεν ότι ;ίνα ι τρόπος νά ι. Γ., Λ, λήσας έπ ί τούτιυ τούς ναού; τ ή ; Ποσειδωνία; (Ρ -[ύπεκφύγω μεν τήν άπαγόρευσιν, χωρίς. νά βλαφθή ή ν 1 συνείδησις»λγ. τού /ηιά/ικη-. φύλακο;. ΠαοεΧαβε Παρελαβε λοιπόν τούτον είς τήν καλύβην του διά νά έτοιυ.άσωσι τό γεύμα τής 'Ε ξοχότη τάς μ υ υ, καί ούτως έμεινα έλεύ- Μ ιιηι). Τή; Εκκλησία; ταύτης άνακαινιζομένης τό έτος, εύρεθη τό σώμα κα ί τό ένδυμα Γρηγορίου τού II. ΐοσούτω δέ κ α λώ ; διετηρούντο άμφότερα, ώστε ό λαό; σέβεται Ικτοτε ώ ; άγιον τόν π άπαν τούτον, καταφυγόντα ενταύθα έν καιρώ θρησκευτικών ταραχών. Εις 'Αμάλφην ύπήρχεν ά λλοτε, κατά τόν μεσαιώνα, έξάκουστο; σχολή τής ΐα-ρικής. 'Επειδή ήλθο'ν ενταύθα μέ ητον αδύνατον νά αναχωρήσω χωρίς νά έπισκεφθώ τά Ιεροσόλυμα τώ ν αρχαιολόγων τής Ιταλία ς, τά ερείπια τώ ν τριών θερος Αφού δέ έτελείω σα τή ν ιχνογραφίαν μου, έλθώ ν κάγώ ε ί; τήν καλύβην είδον βδελυρά καί αποτρόπαια είδον ζώα καί ανθρώπους ά να - μ ίξ κατοικούντας, κα ί ακαθαρσίαν να υτία ν π ρ ο ξενούσαν. καί τινα όντα ύδρωπικά ά λ λ ά καί δ υσω δ ία ν ήσθά/οην άνεκδιήγητον. Εννοείται ό τι, πλήν ολίγου οίνου, διότι ΰδωο πόσ-.μον δέν εύρίσκεται είς Ποσειδωνίαν, ούδεν άλλο ήγγισα είς τά χείλη

8 310 Π Α Ν Δ Ω Ρ Α. λευθεριότητός μου άπεχαιρέτισα τά γιγά ντεια ε κείνα ερείπια. Κ I Ο Ρ Ο Γ Α Ο Υ Σ. ίίιρσιχι) (πο.-ζοιία Σ Τ Ν Α Ν Γ Ι Ι Ι Ι Σ Π Ρ Ω Τ Η. Ό Κιόρογλο >; ήτο Τουρκομάνος έκ φυλής τού Τυκά καί τό μεν καθ αυτά όνομά του ήτο 'Ρουσάν, τό δέ τού πατρός Μίρζα Σερράφ, όστις υπηρετεί 'τον σουλτάν Μουράδ, διοικητήν επαρχία; τινός τής Τουρκιστάν, ώς διευθυντής τω ν Ιπποφορβείων. Μίαν τώ ν ήμερων, έν ω αί φορβάδες έβοσκον είς τούς παρά τόν θξον λειμώνας, νέο; ίππος έξελθών έκ τών ΰδάτων, ήλθεν είς τήν όχθην, εδραμε πρό; τήν αγέλην τών φορβάδοιν, προσέφερεν ώς άλλος νέο; έρωτόληπτος τά ; υποκλίσεις αυτού πρός δυο έξ εκείνων κατά προτίμησιν, και έβυθίσθη πάλιν είς τόν ποταμόν, γενόμενος άφαντος διά παντός. Μόλις έγένετο γνωστόν τό παράδοξον τούτο βυμβεβηκός είς τόν Μίρζα Σερράφ, καί σπεύσας ήλθεν είς τόν λειμώνα, όπου σημαδέυσα; τάς δύο φορβάδας, έπρόσταξε τούς φύλακας νά φροντίζωσιν ιδίως περί αϋτών. 'Επειτα δε έπιστοέψας είς τήν οικίαν του, έσημείωσεν είς τά βιβλία του τά κατά τήν έμφάνισιν τού νέου ίππου, ώς καί τόν χρόνον τού γεγονότος. Γνωστόν ότι ή φορβάς τίκ τει πάντοτε όρθια. "Οταν έφθασεν ό τοκετός, παρών ό Μίρζα Σερράφ, ε λαβε τά νέα πωλάρια είς *ό κράσπεδόν του διά νά μή πέσωσι κατά γής. "Ο ίδιος άνέθρεψεν αυτά μετά πλείστης έπιμελεία; κατά τά δύο πρώτα έτη, καί άγρυπνος έ'πετήρει τήν αύξησίν των. Λυστυχώς όμως ή κακή όψις τω ν δεν παρείχε μεγάλην ελπίδα περί τού μέλλοντος. Εφαίνοντο άσχημα,' καί αί δασείαι τρίχες των ώμοίαζον μάλλον τ ρ ί χας χοίρου. Ό Μίρζα Σερράφ ώφειλε πρός τοΐς άλλοι; νά επισκέπτεται έκ περιτροπής όλα τά ϋπό τήν έπιτήρησίν του Ιπποφορβεία, διά νά έκλέγη, τά καλλίτερα πωλάρια διά τά ιπποστάσια τού ήγεμόνος. "Εξελέ- ξατο δε καί τά δύο ταύτα θαυμαστά πωλάρια. Ο τα ν δέ ό ήγεμών έπεσκέφθη τά ιπποστάσιά του, παρετήρησε μετά προσοχής τού; ίππους τούς όποιου; εφερεν ό Μίρζα Σεόράφ, καί έπεδοκίμασε τήν εκλογήν, πλήν τής τώ ν δύο πωλαρίων. Οσον τά παρετήρει, τόσον τώ εφαίνοντο αποτρόπαια. Προσκαλέσα; λοιπόν τόν διευθυντήν τών ίππορφορβείων είπεν είς αύτόν με όργήν Τί σημαίνει τούτο; Νομίζεις λοιπόν ότι δέν έννοώ τό καλλίτερον, ή σύ έγήρασε; καί δεν ήμπορεί; πλέον νά διακρίνγ,ς τό καλόν από τό κακόν άλογον; Αιά τ ί μ έφερες τά δύο ταύτα πσληάλογα; Καί ταύτα ειπών πλήρη; όργής έπρόσταξε νά έςορυχθώσιν οί οφθαλμοί τού Μίρζα Σερράφ καί ή προσταγή του έξετελέσθη παραχρήαα. Πεπυρακτωμένο; σίδηρος προσαρμοσθείς έπί τανν οφθαλμών τού δυστυχούς Μίρζα, τόν έστέρησε διά παντός τής ό- ράσεως. Τυφλόν καί τεθλιμμένου έφεραν αύτόν είς τήν οικίαν του. Αμα άκούσας ό μονογενής του υιός Ρουσάν, νέος δεκαεννέα ετών, σπουδάζων τότε εί;!ν τών σχολείων τ ίς πόλεως, τήν ποινήν τήν έπιβληθεϊσαν είς τόν πατέρα του, εδραμε πρός αύτάν χύνων πικρά δάκρυα. Μή κλαίη;, υιέ μου, είπεν δ γέρων, ό δποίο; ήτο έκ τών έμπειροτέρων άστρολόγων τού αίώνός του ήρεύνησα τό ώροσκόπιόν σου, καί ή αλάνθαστο; επιστήμη μου μοί άνεκάλυψεν ότι θέλεις καταστή ήρω; περιβόητος, καί οτι θέλεις έκδικηθή τόν άδικον τύραννον διά τήν θηριωδίαν του. ϊπ α γ ε άμέσω; νά ίδγ,ς τόν η γεμόνα και είπέ αύτώ τά έξής Κύριε, σύ έξώρυξας.τούς όφθαλμού; τού; πατρός μου ένεκα πω - λαρίου γενού λοιπόν εΰσπλαγχνο; καί χάρισα, εϊ; αύτόν τό ζώον χωρίς αύτό ό πτω χό; πατήρ μου, γέρων ήδη καί τυφλός ών, δεν θέλει έχει ίππον διά νά άναβή καί νά έλθνι ε ϊ; τό παλάτιόν σου ό ταν διανέμωνται έλεημοσύναι. Καί έπραξεν ό πως διετάχθη από τόν πατέρα του. Ό ήγεμών, τού οποίου ή οργή είχε καταπραϋν- Οή έν τώ μεταξύ, έδωκε τήν άδειαν είς τόν νέον νά είσίλθρ εί; τό ίπποστάσιόν του καί νά έκλέξτ, ό ποιον έκ τώ ν δύο πωλαρίων ήθελεν. 'Ο Ρουσάν έξέλεξε τό ψαρόν διότι 6 π α τήρ του τώ είχεν είπεϊ ότι ή γεννήσσασα αύτό ήτο εύγενεστέρα τής άλλης. Καί έπιστρέψας είς τήν οικίαν μέ τό δώρον τού ήγεμόνος διετάχθη παρά τού πατρό; του νά σκάψη υπόγειον. Θέλει μ ά; χρησι μεύσει, είπεν, ά ντί ίπποςασίου. Κατασκεύασε τεσσαράκοντα φάτνας, καί μεταξύ έκάς-ης κατασκεύασε δεξαμενήν δδατος διά τινων δέ μπχανών τά ; ό.ποίας θέλω σ έρμηνεύσεί νά προσαρμόσηι,ή τροφή καί τό άχυρον θέλουν διαμοιράζεσθαι εί; καιρόν αρμόδιον εί; τό πωλάριον, τό όποιον θέλει τρώγει τήν τροφήν του άνευ βοήθεια; ιπποκόμου. Τό ύδωρ θέλει ερχεσθαι κατά τόν αύτόν τρόπον είς αρμόδιον καιρόν. Πρόσεξε ό μως νά κλείση; καλώ; τήν θύραν καί αύτάς τάς σχισμάδας διότι πρέπει άφεύκτω; νά μένρ έπί τεσσαράκοντα ήμέρας, ώστε ούτε οφθαλμός ανθρώπου, ούτε άκτίς ήλιου νά διακόψν) τήν άπομόνωσίν του. Αί παραγγελίαι τού πατρός έξετελέσθησαν ακριβέστατα άπό τόν υιόν, καί τό πωλάριον περιεκλείσθη εί; τήν κατοικίαν του. Ειχον ήδη παρέλθει τριάκοντα όκτώ ήμέραι άφότου διέμενεν ούτω κεκρυμμένον, ότε τήν τριακοστήν έννάτην ή υπομονή τού "Ρουσάν έξέλιπε πλέον. Προσελθών λοιπόν είς τό ίπποστάσιον ήνοιξεν όπήν Ιχουσαν όφθαλμού μέγεθος, καί εϊδεν είς τό έσωτερικόν. Ό λον τού πωλαρίου τό σώμα έφάνη ε ί; αύτόν λαμπρόν ώ ; λαμπά; άλλά τό φώ ; έξερχόμενον ήμαυρούτο έν άκαρεί, καί έπειτα άπεσβέσθη ένεκα τής άπλή ; παρατηρήσεως τού "Ρουσάν. Φοβηθείς λοιπόν ούτο; έφραξε μετά σπουδής τήν όπήν, καί έπανήλθε πρός τόν πατέρα του μηδέν είπών αύτώ περί τού συμ,βάντος. Τήν έπιβύσαν, τήν ώραν αύ τήν καθ ήν έληγεν ή τεσσαρακοστή ήμέρα τής άποκλείσεως τού πωλαρίου, ό Μίρζα είπεν εί; τόν υιόν του 'Ο καιρό; συνεπληρώθη,ά; ΰπάγωμεν νά έκβάλωμεν τόν ίππον καί ά ; άρχίσωμεν νά τόν δαμάσωμεν. Καί άπήλθον εί; τό ίπποστάσιον. 'Ο τυφλός ψηλαφήσας τό δέρμα τού ζώου καί ψαύσα; τήν κεφαλήν, ~όν λαιμ-όν, τούς προσθίου; καί όπι σθίου; πόδας, ώ ; νά έζήτει πράγμα τ ι, ανέκραξε Τί έκαμες, ταλαίπωρον παιδίον ; προτιμότερον ήτον ν άπέθνητκες μόλις έγε-νήθης! Χθες θ' άφησε; νά προσβάλρ φώ ; τό πωλάριον. Τό έμάντευσες, άπεκρίθη 6 υιός άλλά πώς -, Πώς ; τό ά λογον αύτό είχε πτερά καί πτέρυγα; τά όποια έ πεσαν διά τήν ανοησίαν σου. Ταύτα άκούσας ό Ρουσάν έγένετο περίλυπος, καί περιέπεσεν είς βαθυτάτην λύπην. "Ο Μίρζα είπε τότε Μή χάν-η; τό θάρρος σου κανεν άλογον δέν Οά ήμιίορέση νά προσέγγιση τόν κονιορτόν τώ ν ποδών του. Ταύτα είπών ό τυφλό; έδίδαξε τόν υιόν του πώς νά έπισάττη τό πωλάριον, καί πώ ς νά δαμάσφ α ύ τό. Κατά μέν τάς τεσσαράκοντα πρώ τα; νύκτας νά τό κάμγ,; νά τρέξνι εί; βράχου; καί εί; πετρώδεις πεδιάδας, τάς δ έπομ,ένας τεσσαράκοντα νύκτα; εί; τό ύδωρ καί τά βαλτώδη μέρη. Αφού εγένοντο όλαι αύταί αί παραγγελίαι, δ Μίρζα Σερράφ έξώρμησε τόν ίππο ν είς τό καλπάζειν καθ ό λου; τού; τρόπου;, τό όποιον έπέτυχε θαυμασίως. Συμπληρωθείση; ούτω τής αγωγής τού εύγενούς ζώου, ό Μίρζα έπεχείρησε τήν τού υιού του. "Ανάβα, τόν ίππον σου, είπε, θ άναβώ κ έγώ δπισθέν σου, καί ά ; περάσωμεν τόν θξον. 'Ενώ δέ κατεγίνοντο εί; τοιαύτα, ό πολύπειρο; γέρων έδί δασκε πρός τόν υιόν του τά στρατηγήματα τής ιπ πικής τέχνης καί τής οπλασκίας. Είμαι ευχαριστημένο; άπό τήν πρόοδόν σου. είπεν έπί τέλου; ε ϊ; τόν Ρουσάν μένει όμως α κόμη καί άλλο τ ι. Ό ήγεμών κυνηγεΐ ενίοτε εϊ: τάς όχθα; τού θξιυ έκεί νά τόν περιμένη;. Οταν παρατηρήση; αύτόν ερχόμενον πρός τό μ.έρος σου ένδύσου τήν πανοπλίαν σου, καί άναβά; τόν ίπ ι πον σου, προχώρει θαρραλέοι; είς άπάντησιν τού τυράννου. Τότε είπέ εί; αύτόν ταύτα' ' Αδικε καί σκληρέ ήγεμών, παρατήρησε τό άλογον διά τά ό ποιον έξώρυξα; τού; όφθαλμού; τού πατρό; μου. ΐδ έ το οποίον έγεινε, καί σκάσε άπό τόν φθόνον σου- Ό 'Ρουσάν ύπήκουσεν είς τήν προσταγήν τού πατρό; του καί άμα παρατηρήσας ότι ό ήγεμών έτέρπετο κυνηγών ε ί; τάς όχθα; τού 'θ ξο υ, ένεδύθη τά όπλα του καί έδραμε κατ ευθείαν πρός αύτόν. Ό ήγεμών, καταπληχθείς έκ τής σπανίας ωραιότητα; τού ίππου καί έκ τή ; εϋγενοϋ; θέα; τού Π Α Ν Δ Ω Ρ Α. 311 αναβάτου ήρώτησε τόν βεζίρη ; του' Ποίο; είναι εκείνο; ό νέος ; Ο "Ρουσάν προσκληθείς νά πλησιάσγ τόν ήγεμόνα, έπανέλαβεμέ φωνήν εύσταθή καί άπειλητικήν δ,τι είχεν ύπαγσρεύση πρός αύτόν ό π α τήρ του, προσθ-ίςκαί ταύτα "Ανόητε ήγεμών,νομίζεις ότι είσαι έμπειρος εκτίμησής τών αλόγων; Α κούσε, καί αάθε ποΐα είναι τά σηαεία διά τών ό- V * * ιποίων γνωρίζονται τά καλά άλογα. Καί ταΰτα είπών αυτοσχέδια σε τό έξής ασαα Ερχομαι καί σέ λέγω- "λκουτε, ήγεμών, καί μάθε πώς γνωρίζεται εύγενής ίππος, ΐδε άν είναι δραστήριο; καί ευκίνητος, άν οί μ υκτήμί; του έξογκούνται καί πλατύνω νται άλληλοδιαδόχως άν οί πόδες του ξηροί καί λεπτοί, είναι ώς οί τ ή ; δορ- κάδο; όταν έτοιμάζεται νά άρχίσ/ι τόν δρόμον της. Τά ισχία του πρέπει νά ομοιάζουν τά τή ; α ι γάγρου τό απαλόν στόμα του νά ένδίδνι εί; τήν έ- λαφροτέραν πίεσιν τού χαλινού, ώ ; στόμα νέας καμηλού. *Οταν τρώγη,, οί όδόντες του νά συντρίβουν τήν κριθήν ώ; μυλόπετρα, καί νά τήν κχταπίνη ώ ; πεινχσμένο; λύκος. "Η ράχη του νά όμοιάζνι τήν τού λαγωοϋ, ή χαίτη του νά είναι μελανή καί ψιλή, 6 λαιμός του νά είναι υψωμένος καί μεγαλοπρεπής ώς ταύρος. "Ο καταλληλότερο; καιρός διά νά άναβη, τ ι; αύτόν είναι μεταξύ τού τετάρτου καί πέμπτου έτους. Ί ΐ κεφαλή του νά είναι λεπτή καί μικρά ώς τού μεγάλου όφεως σαχμούχ οί οφθαλμοί του νά εξέχουν ώ ; δύο μήλα. καί οί όδόντες του νά όμοιάζουν μέ άδάμαντας. Τά σχήμα τού στόματός του νά όμοιάζνι τό τή ; άρρενος καμήλου, τά μέλη του νά είναι λεπτά, καί μάλλον στρογγύλα παρά μικρά. 'Οταν τόν εκβάλουν άπό τό ίπποστάσιον νά είναι εύθυμος καί νά σφαδάζ /]. Οί όφθαλμοί του νά ο μοιάζουν τού; τού άετού, καί νά βχδίζνι άνησύχως καί άνυπομόνως ώς λύκος λιμώττων ή κοιλία καί αί πλευραί του νά μήν παίζουν μέσα είς τόν ιμάντα. Οί καλλογεννημένοι νέοι ακούουν εύπειθώ; τάς π α ραγγελίας τώ ν γονέων των αγαπούν τά άλογά τω ν καί περιποιούνται αύτά γνωρίζουν κάλλιστα τήν γεννεαλογίαν καί τήν καθαρότητα τού αϊμ.ατό; τω ν, Δοκιμάζουν πολλάκις τήν δύναμιν τώ ν ποδών των, είς ένα λόγον νά είναι οποίοι καί ό Μίρζα Σερράφ εί; τήν νεότητά του. "Ακούσας ταύτα ό ήγεμών είπεν είς τούς περί αυτ ό ν Αύτό; είναι ό υιό; τού Μίρζα Σερράφ, συλλάβετέ τον άμέσω;. Καί παρευθείς τόν περιεκύκλωσαν παντάχόθεν, άλλ αύτό; χωρίς κάν νά ταραχθρ είπεν είς τόν Σουλτάν-Μουράδ 'Ακούσε, ήγεμών, ήλθεν είς τόν νοϋν μου στροφή τις ωραίων στίχων συγχώρησήν με νά σέ τούς είπω. Καί σνγκατανεύσα; ό ήγεμών προσέταξε τού; σωματοφύλακας του νά μήν έπιβάλλωσι χείρα κατά τού "Ρουσάν έως ού άπαγγείλη τούς στίχου; του. Καί ό "ρουσάν απήγγειλε τά έξής "Ο ήγεμών προσέταξε νά τιμωρηθώ ά λ λ ά, μά τόν Θεόν, γνωρίζω πώς πρέπει νά υπερασπίσω τόν έαυτόν μου θά διαφύγω τάς χεϊοάς σου. Ε ί; μάτην θά μέ προσ-

9 312 ΠΑΝΔΩΡΑ φέρη; τά πλούτη χβΐ τήν είνοιάν σου όπω ς ρ ιχ τεί -έφερ ε σφαγήν τρομερήν ό δέ ίγ εμ ώ ν πεισθείς τ.; τροφήν εις τόν άδδηφάγον καί πείναλέον α ετό ν έπ ί τέλους ό τι καί δλοι οί στρατοί τής γής δεν ϊλ α θα τ ά άπορρίψω. τόν νικώ σι, προσέτκξε τόν βεζύρην του νά π α ρ α ι Ό δέ ήγεμών διαχόψτς αυτόν είπε Παύσε τά ς]τν,ον) τή ς επικινδύνου κ ά ανωφελούς καταδιώ ξεω ς. μ α τα ία ς μεγαλαυχίας σου έλθέ νά μέ υπηρέτης π ισ τώ ς, ά λλω ς θά σέ φονεύσω. Καί ό 'Ρουσάν έτραγούδησε ταύτα Ονομάζομαι θεός εις τήν οικίαν μου ναί. είμ α ι θεός. Ποτέ δέν θά κλίνω τόν αυχένα ένώ πιον άνάνδρου, όποιος είσαι σΰ. Αρκετόν καιρόν τό λα γή νι ήτο. γεμάτον μέ νερόν διά σε, ά λλά τέλος π ά ντω ν έσυντρίφθη. 'Ο δέ ήγεμών ε ίπ ε ν 'Ο πατήρ σου μέ ύπηρέτει πεντήκοντα έτη. Είς ώραν θυμού επρόσταξα καί τόν τύφλωσαν. 'Α λλά ποιο; άρνεΐται δτι ό αύθέντης δέν έχει τό δικαίωμα νά τιμωρή τόν δούλον, δ ιά νά τόν εύεργετήστ; ακολούθως 'Ε λα μαζή μου, θά μάθης νά μέ ευάρεστή; κα'ι θά σέ άντα μείψω. Ο δέ Ρουσάν άπεκρίθη' 'Κσβυσες τό φώς τού πατρός μου, κ α ί αντί τούτου θέλεις νά μέ καταστήσης πλούσιον ; *Αν μ έ δώσνι ό Θεός ζωήν θά σέ αποδώσω τά ίσα. Α λλ' ακούσε! 'Ο ίδιο; κατεσκεύασες τό κτίριον τής καταστροφής σου δταν έδωκες άκρόασιν είς τά ς συκοφαντίας. Θά σου ά φαιρέσω τή ν ζω ήν καί θά ανατρέψω τόν θρόνον σου. Τούς λόγους τούτους άκούσας έμειδίασεν ό τ,γεμ ώ ν, καί τόν ήρώττ,σεν είρωνικώς Πώς κ α τα λαμβάνεις τόν εαυτόν σου τόσον δυνατόν ώστε νά καταστρέψη; τάς πόλεις μου καί νά άνατρέύης τόν θρόνον μ ο υ ; Καί εκείνος τραγούδησε τ ά έπόμινα 'Αρκούν αί φλυαρίαι. Τ ί είναι έμπροσθεν μου τρ ιάκο ντα, έζήκοντα ή καί εκατόν έκ τω ν π ο λεμ ισ τώ ν σου; Τ ί είναι οί βράχοι σου, οί κρημνοί σου, α ί έρημοί σου ύπό τούς όνυχας τού άλογου μου ; Ε ίμαι ή Λεο πάρδαλις τώ ν όρέων καί τώ ν κοιλάδων (α). 'Ο δέ ήγεμών έπανέλαβεν Ελθέ πλησίον μου κ α ί μή φεύγης. Ομνύω εις τή ν κεφαλήν τ ώ ν τεσ σάρων πρώτων καλιφών δτι θά σέ διορίσω σερθάρ (στρατάρχην) τώ ν στρατευμάτων μου 'Εν ιψ δέ έ λ εγ ε τα ύτα θαύμαζε τήν άνδρίαν τού νέου. θ 'Ρουσάν όμως άπήντησε Τού λοιπού τ ά τρ α γούδια καί τά ανδραγαθήματά μου θά γνωρισθούν είς τόν κόσμον ύπό τό όνομα τού Κιόρογλου, τού υιού δ η λ τού τυφλού τού όποιου έξώρυξες τού; οφθαλμού; (β ). 'Ακούσε τούς λόγους τού Κιόρογλου ή ζωή είναι είς έμέ βάρος. Από σήμερον παραδ ίδω τήν κεφαλήν μου είς τά π α ίγνια τής τέχνης, ώς τό φύλλον τού φθινοπώρου παραδίδεται είς τήν «φοδράν πνοήν τού ανέμου. Με τή ν βοήθειαν τού θεού θά ύπάγω είς τήν Περσίαν νά στερεώσω τήν θρησκείαν τού Α λή, τόν όποιον σέβονται έκεΐ. Μόλις τελείωσε τούς λόγους τούτους, καί όρ μήσας είς τό μέσον τή ς συνοδίας τού ήγεμόνος, (» ) Τ ο ύ ; ο π χ ο ν ; Γ ο ύ τ ο ν ; ψ ί λ λ ο ο ο ι ι οί Τ ο ύ ρ κ ο ι «ρ ί ρ α ή ο ««ι κατά τϋ< ίχορί». ( ί ) Κ ι έ ρ, τν ρ λ ο ;, κ α ί ό 7 λ ο 5, «Ιο ς, ώ ; ί λ ι γ. Τ ν φ λ! }» ;. Ο δέ Ρουσάν περάσας τόν ' ον κολυμβών, έσπευσε νά ύπάγη πρός τον πατέρα του ούτος δέ εί"«μ- έζεδικήθης. υιέ μου, είθε ό θεός νά σέ τό άνταποδοίσ/,! λ ; άφήσωμεν τώρα τούτον τόν τόπον- όχι μακράν τού Έ ράτ γνω ρίζω δασιν τινα δπου θά μ. όδηγήσης. Ο Ρουσάν υπηκο/σε, κ α ί δταν έφθασαν είς τήν οασιν, ό Μίρζα Σερράφ έκβαλών έκ τού κόλπου του παλαιόν βιβλιον αστρολογίας τό όποιον έφερε μεθ εαυτού, είπεν ΊΓΙέ μου. εύρέ είς τό β.βλίον τούτο τή ν περικοπήν εκείνην είς τήν οποίαν γίνετα ι λόγος περί έμφανίσεως δύο αστέρων, τού μέν είς τήν ανατολήν, τού δ έ είς τή ν δύσιν. τ ό ηυρα. Κ αλά! ή δασις δπου εϋρισκόμεθα έχει π η γήν νερού δταν φθάσωμεν τήν πρό τής Παρασκευής νύκτα, νά άγρυπνή σης μ έ τό βιβλίον τούτο είς τάς χ ίϊρ α ς, καί νά έπαναλαμβάνης συνεχώς τήν πεοιεχομένην είς τό χωρίον τούτο δ έη σ ιν οί οφθαλμοί σου θά ακολουθούν μέ τήν μεγαλειτέραν προσοχήν τούς δύο αστέρας έως ου συναντηθώσι. Τότε θά ιδ η ; τήν έπιφάνειαν τού νερού νά σκεπασθή άπό λευκόν άφρόν. Λάβε τό άγγεϊον τούτο τό όποιον έφερα επίτηδες, καί σύναξε είς αύτό έπ ιμ ε- λ ώ ς τόν άφρόν καί φέρε με αυτόν ανυπερθέτως. Οτε ή ώρισμένη νύζ έφθασεν, ό ρουσάν έξετέλεσεν δλας τά ς παραγγελίας τού Μίρζα Σερράφ, καί έπέστρεφε φέρων τό άγγεϊον πλήρες τού μ υ στηριώδους άφοού, ό όποιος ήτο τόσον λευκός, τόσον ελαφρός καί τόσον δροσερός, ώστε ό άπειρος νέος μή άντέχω ν είς τήν επιθυμίαν, κατέπιε τόν ά φρόν. Έ ξεπλήρωσα δλας σου τ α ; δια-αγάς, ε ί πεν είς τόν πατέρα του ό άφρός δμοις δέν εφάνη εις τήν επιφάνειαν τής πηγής. Ο Μίρζα Σερράφ άπεκρίθτ, Ο άφρός εφάνη είμ αι βέβαιος. Ομολόγησε, τ ί τόν έκαμες ; Ο Ρουσάν ήτο ειλικρινής, καί ώμολόγησε τήν αμαρτίαν του. Τότε ό γέρων κτυπήσας με τά ς δύο χεΐρας τό γόνυ Τ ί έκαμες, ταλαίπω ρε ; ανέκραξε. Νά είσ α ι κατηραμένος κα ί νά ρημάξη ή οικία σου! Μέ έστέρησες τήν ευτυχίαν νά σέ ξαναίδω. θ άφρός εκείνος ήτον ιατρικόν πολύτιμον καί μοναδικόν, δυνάμενον νά θεραπεύση τήν τύφλωσίν μου. Μέρος αυτού θά μετεχειριζόμην διά τόν έαυτόν μου, καί θά σ έδιδα νά πίης τό έπίλοιπον. Α λλ' αί αποφάσεις τής τύχης είναι άμετάκλητοι σύ μέν θά γείνης ακαταμάχητος πολεμ ιστή ;, εγώ δ έ θά άποθάνω τυφλός. Τ ετέλεσται. 'θ δυστυχ ή ς γέρων ήρχισε τό τε νά ύπαγορεύη τάς τελ ευ ταίας του θελήσεις. Αί ήμέραι μου, είπ ε, συνεπληρώθησαν, έφεξής σύ θά ονομάζεσαι Κιόρογλους δηλ. υίός τού τυφλού. Οί στίχοι καί τά κατορθώματά σου θά φέρουν αείποτε τούτο τό έπώνυμον. Τώρα φέρε με είς τό Μουσχάδ, έπ ί τής ^άχεως τού Κ ιράτ, (ίππου ψαρού) διότι οΰτω πρέπει νά όνομάσης τόν ίππον σου. Ό Κιόρογλου έβαλε τόν γέροντα πατέρα του ό πισθεν του, καί έπορεύθη πρός τήν ίεοάν πόλιν Μουσχάδ, δπου έφθασαν μ ετ ολίγον, χάρις είς τήν ύπερφυά δύναμιν τού ίπ π ο υ. Είς τήν πόλιν ταύτην ένηγκνλίσθησαν τήν π ίσ τιν τού Α λή, καί ασεβ εί; ϊο υννϊτα ι πρότερον όντε; έγειναν αληθείς πιστοί. Ενταύθα ό Μίρζα Σερράφ άπέθανε, καί ιδού οί τ ε λευταίοι λόγοι του 'Α μα ώ ; άποθάνω, ύπαγε είς τήν επαρχίαν Λδερβαϊδζάν, τήν όποιαν εξουσιάζει ό σάχ τής Περσίας. Αύτό; θά Οελήστ, νά σέ προς ελκύση είς τήν αύλήν του, άλλά μή ύπάγη;, υιέ μου δμω; καί νά μή έπαναστατήση; εναντίον του. Ε ίπε καί έξέπνευσε. Κ ατά τήν δευτέραν ταύτην σχ ινάγχησιγ άπήν τησεν ό Κιόρογλου τόν τρομερόν ληστήν Δελί Χ α σάν, δστις νομ.ίζων δτι αύτός έχει τό μονοπώλιον τού διαρπάζειν καί φονεύειν, έγέλασεν οϊκτω κινού μενο; δταν είδεν εχθρόν τόσω νέον ερχόμενον κατά μόνας διά νά τόν προκαλέση είς μ-άχην, έν τώ μεσω τώ ν τεσσαράκοντα καλλιτέρω ν οπαδών του Είς τόν κόσμον δλον άντήχησεν ή φήμη μου άνέκραξεν ό Αελί Χασάν, ό όποιος δεν ήτο καθό λου μετριόφρων. Καί πώ ς, κακούργε; το λμ ά ; νά κόψης τόν δρόμον μου; άπεκρίθη ό Κιόρογλου. "Εως τώρα έπολέμησες μόνον μέ άρνία, δέν γνωρίζεις ακόμη τ ί ε ί να ι κριός. Φ αίνεται δτι τόν κριόν θεωρούσιν οί ποιμένες ώ ; τύπον άνδρίας καί ισχύος διότι 6 Κιόρογλου, όστις δέν είναι έπίοη; μετριόφρων, καυχώμενο; παραβάλλει έαυτάν κατά προτίμησιν μέ τό ζώον τούτο, καί κομπάζω ν λέγει Έ γώ είμ α ι ό Κιόρογλου ό κριός. Ο Δελί Χασάν δέν βιάζεται νά συνάψη τήν μάχην. Οί κομπασμοί τού άντιπάλου του τόν ευχαριστούν, καί τόν επιτρέπουν νά αύτοσχεδιάση καί νά τραγουδήση τάς στροφάς, α ί όποϊαι \C t.lor χαχαβή εις χύγ υοβυ του, καθώς συνειθίζει νά λέγη ό Κιόρογλου είς παρόμοιας περιπτώ σεις. Αί στροφαί αύ τ α ι έχουν κάλλος άγριον, καί ή έπω δή τω ν είναι φωνή ανυπομονησία; Λέ> θά'πο.ίε/ ιήσω μεγ Λοι π ύ γ σ ή μ ερον; ΐδού μία έκ τώ ν έμφαντικωτέρων. Δειξέ με άνδρα δυνάμενον νά έντείνη τό τόξον μου! Δείξε με άνδρα, ό όποιος, ώς χριός, νά κτυπήση τήν κεφαλήν του κατά τής άσπίδο; μου Δύναμαι νά συντρίψω τόν σίδηρον μέ τούς όδόντας μου καί νά τόν πτύσ ω. Ώ! δέν θά πολεμήσωμεν λοιπόν σήμερον ; Έν δσω ό Κιόρογλου τραγουδή τά ς στροφάς του, ό Δελί Χασάν παρατηρών τόν Κιράτ, τόν ά- παράμιλλον Κιράτ, τόν υιόν τού όνοκενταύρου (Γό- ΙαΙυη^ρβοίΓ β), τόν πιστόν Ιππον, τόν φίλον, τήν ευτυχίαν τού Κιόρογλου έτρελλάθη. Χάρισέ με τόν ίππον Αου, είπ ε, καί υπόσχομαι νά μή χύσω τό αϊμά σου. Ό Κιόρογλου άπήντησε διά νέων προκλήσεων κα ί ή μάχη συνεπλάκη. Έν ριπή Π Α Ν Δ Ω Ρ Α οφθαλμού είκοσιν έκ τώ ν συντρόφων τού Δελί Χ α σάν χά-ιησαγ είς χί>γ Μ η γ, οί δε ά λλοι είκοσιν έτράπησαν είς φυγήν διά τής ερήμου. 'Ευ.εινε δέ ό Δελί Χασάν μόνος, καί πνέων όργήν επ ιπ ίπ τει κατά τού εχθρού τ ο ν ά λ λ ό Κιόρογλου τόν κατακυλεϊ καί αφίνει φωνήν ώς ιρωγηγ άεχοΰ, καταβαίνει άπό τό / ϊππον καί καθήσας έπί τό στήθος σύρει ήσύχως τό έγχειρίδιόν του διά νά τού κόψη τήν κεφαλήν. Ο Δελί Χασάν ήρχισε νά κλαίη. 'Ανανδρε, είπεν ό Κιόρογλου, σύ λοιπόν είσαι ά έμπνέων άπό έ- π τά έτών τρόμον είς α ϋτά ; τ ά ; χώρας; σύ είσαι μόνον γυνή ψοφοδεής ά γ α ι θρε, χ ΰ γ εις ύάχρυα διά ιιία ν χοχι.ιιαριάγ α 'ψ α ζο ς! Ακατανίκητε πολεμιστά, άπεκρίθη ό Δελί Χασάν, ώ ιιο σ α είς χ ό γ Θ εύγ χ α ΐ είς ιε αύχόγ γά ύ.χχιρετήσω πισχώ ς (χ είγογ δσχις θιιγηθή π ϊ μέ ρ ίψ η ά γά σχ ι.ια. Λάόε με δούλόν σου, καί είπε με τό ονομα τού κυρίου μου. θ Κιόρογλου κινηθεί; είς οίκτον, εγείρ εται, βάλλ ει τήν μάχαιράν του είς τήν θήκην, καί ακολουθεί τόν Δελί Χασάν είς σπήλαιον δπου τόν καθιστά ουτος κύριον τού ακαταλόγιστου πλούτου,τόν όποιον είχε συνάξει είς διάστημα τού έπταετούς ληστρικού βίου του. Από τ ή ; ημέρας τα ύτη ; γίνεται'ύπηρέτης καί φίλος τού Κιόρογλου. Μένουσιν όμού πολλούς μήνας εί; τό σπήλαιον, καί εξέρχονται μόνον πρός έπαύξησιν τού θησαυρού τω ν διά διαρπαγής τών οδοιπόρων καί διά νά στρατολογήσωσι ληστάς. "Οτε δέ ή συμμορία συνεποσούτο έξ 7 7 άνδρών φοοτόνουν τά λάφυρά τω ν είς καμήλους καί ήμιόνους, καί προχωρούντες πρός τήν επαρχίαν λδαρβαϊδζάν, φθάνουσι μ ετ όλίγον ε ί; τά δρη τού Κ α- φλαγαού, καί καταλιπόντε; τούς συντρόφου; τω ν έπορεύθησαν οί δύο νά εΰρωσιν ασφαλές άσυλον. Εύρον δέ είς τή ν περιφέρειαν Κ αραδάγ πεδιάδα μεγαλοπρεπή, δπου καί καταλύουσι μετά τού πλούτου καί τώ ν συντρόφων τω ν. Τά άνδραγαθήματά τω ν διαχέουσι μ ετ' όλίγον τόν τρόμον είς τήν χώραν καί χ ιϊς γεγνα ΐος έρχεται νά καταταταχθή ύπό τήν σημαίαν τω ν. Έφέρετο ώς πατήρ πρός τούς περί αύτόν, καί εμισθοδότει αυτούς τόσον άδρώς, ώ στε ήδύνατο έ καστο; έξ αύτών νά πληρώση δ ι αργυρίου τό κοΐλον τής άσπίδος του. Μετ ού πολύ δ Κιόρογλου έγίνετο αρχηγό; άνδρών. Τόν αριθμόν τούτον έθεώρει Ιερόν, ουδέ συγκατάνευε νά τόν άναπληρώση είμή δ ι 7 :7 7 7, έάν ήδύνατο νά τό κατορθώση. Έ ν τούτοι; ό διοικητής τής χώρας ανησυχών δ ιά τή ν γειτνία σ ιν τού Κιόρογλου, σ τέλ λ ει είς α ύ τόν πρέσβυν, δστις άνευ ρητοριηής κομψότητος είπ ε ταύτα Ποίο; είσαι σύ, καί δ ια τί ήλθε; έ δ ώ ; Έ άν θέλης νά συνομιλήση; μέ τόν κυριάρχην τού 'ΐράν, ύπαγε πρός αύτόν» ένταυθα δ μ ω ; μή μ ένη; περισσότερον. Έάν δ ' ϊχης τ ί νά νά μέ είπης, θά σέ ά- κούσω διά νά μάθω τ ί είνα ι. Ό λόγος τού πρέσβεως έφχνη είς τόν Κιόρογλου 40.

10 314 Π Α Ν Δ Ω Ρ Α τολμηρός όπω σοϋν ά λ λ ' άναμνησθείς δτι 6 πατήρ του τόν άπηγόρευσεν άποθνήσκων νά έπαναστατήση χατά του σάχου τής Περσίας, προσηνέχθη εις τον πρεσβυν μ ετά μεγάλης δεξιώ σεω ; κ α ί ύπεσχέθη ότι θά άναχωρήση έντός ολίγω ν ήμερων. ΣυναΟροίσας δε το ύ; συντρόφου; του έτραγοόδησεν οδτω Ό καιρός τής άποχωρήσεως έφθασεν. Οστις θέλει νά μ έ άκολουθήσνι εις τό Κουρδιστάν ά ; ε ί ναι έτοιμος. Ας με ακολουθήσω δστις θέλει νά π ιο υν τά χείλη του έ/. τού ποτηριού τής άνδρίας! *Λς μ άκολουθήστ! δστις θέλει νά σχίστ, την σινδόνην τού θανάτου! Οι "7 7 λγσ τα ί αποκρίνονται Ή Κιόρογλου, δεν φοβοόμεθα τόν θάνατον όπου καί άν ΰπάγης, θά ΰπάγωμεν καί ημείς. Λναχωροϋσι λοι πόν, φθάνουσιν ε ί; την κοιλάδα τού Κ αζλί Γκιόλ, κειμένην πλησίον του Κόϊ, καί λτ,στεύουσί τινα ουνοδίαν. Ό διοικητής τοϋ Έ ριβάν, Χουσεΐν Αλί Χχν, έκινήθη άγων στρατόν συγκείμενον έκ χ ιλίω ν πεν τακοσίων ιπ π έω ν ΐνα καταστείλνι τά ς λγ,στείας ταύτας. Μή φοβείσθε ποσώς, ω ψ υχ α ί μ ο υ! ώ τρελλοί μου (Δελιλερίμ)! ο υτω ; όνομ-άζει ό Κιόρογλου φ ιλικώ ς τους συντρόφου; του, κα ί τό ένδοξον τούτο δνομα τοΐς διετήρησαν οι μεταγενέστεροι. Μή φοβείσθε παντάπασι, θά τούς διασκορπίσω εί; μίαν ώραν. Τ αϋτα είπώ ν ό Κιόρογλου καί περιβληθείς τόν Οώρακά του, καί ενδυθείς τήν πανοπ λ ία ν του, περιμένει, στηριχθείς ήσύχως έπ ί τής λό γχ η; του, τόν πρέσβυν τού Χουσεΐν. Εις τάς ε ρωτήσεις δ έ κα ί τάς ά πειλάς τοϋ πρέσβεως ό Κιόρογλου άποκρίνεται κατά τήν συνήθειάν του διά τραγουδιού Σερδάρ, λ έγει, συνειθίζω νά τρα γουδώ στίχους τινάς πρό τή ς μάχης. Τράγου δ'ησε, άν έχ <ις διάθεσιν, ά π α ντά ό σερδάρ, καθό φίλος τής ποιήσεως, ώ ; καί άπαντες οί 'Ασιανοί. Ό Κιόρογλου τραγουδεΐ χ α λλίσ τη ν ενταύθα στροφήν τινα ΐδοΰ ή αλήθεια τώ ν αληθειών! Ακούσε τη» καλώ ς, ώ σερδάρη μου. Είμαι ό άγγελο; τοϋ θανάτου. Κ ύτταξε είμαι ό Ασραήλ. Οί οφθαλμοί μου ένασμενίζονται είς τό χρώμα τοϋ αϊμ,ατος. Ναι, ηλ- Οον νά χωρίσω τάς ψυχάς άπό τά σώματα είμαι ό άληθής Ασραήλ. Θά ίδωμεν μ ετ ολίγον ποια σπλάγχνα, ποια κρανία πρώτον θά διαπεράσνι τό στόμα τή ς μαχαίρα: μου. Σήμερον θά καταλείψτ); τόν κόσμον τούτον ιδού εγώ. 'Ως άληθής 'Ασραήλ έρχομαι νά εκβάλω τ ά ; ψυχάς. Τώρα θά μάθω είς τούς εχθρούς σου νά γελούν καί εί; τού; φίλου; σου νά κλαίουν. 'Εγώ είμαι ό Ασραήλ, ό εξολοθρευτής τώ ν ψυχών. Ό Κιόρογλου άρμα είς τό πυκνότερον μέρος τώ ν εχθρών, φονεύει πάντας τούς άξιου; φόνου, καί λαφυραγωγεί π α ν άξιον λείας. 'Ο Κιόρογλου δεν εμεινεν έν τοσούτω εις τό Κ αζλί Γκιόλ περισσότερον, ά λ λ ήλθε νά χατοικήστ, όριστικώ; είς τό ϊζ α μ λ ΐ πέλ ή φήμη του διεχυθη μ ετ ού πολύ ε ί; τά περίχωρα, κ α ί πανταχόθεν έπέμποντο ε ί; αύτόν χρυσίον κα ί δώρα. { Ε.τετα.ι συ νέχεια ) Β I Β Λ I A R A. 0 0 (Σιι-/ίχ«ια. Ί3ι φυλλάο. 202, και 203.) 2 3. Ακολουθία τού άγιου ίερομάρτυρο; Σεραφείμ Αρχιεπισκόπου Φαναριού καί Νεοχωρίου, δς έμαρτόρησεν κατά α/ά έτος σ ω τή ρ ιο νέσ τί όε ποίημα Αναστασίου ΐερομονάχου τοϋ έκ τής δεύτερα; ετταλίας. Τυπωθείσα δ ιά δαπάνης τού ιερού Μοναστηριού τής Κυρίας Θεοτόκου τής λεγομενης Κωρόνη, διοροωθείσα δε, ώς εφικτόν παρά τού αιδεσιμωτάτου καί λογιω τάτου κυρίου κυρίου Ι ρηγορίου Μοσχοπολίτου. 'Εν Μοσχοπόλει, Παρά Γρηγορίω Ίερομονάχω τ ώ έκ Μοσχοπόλεως. Είς δ 5Υ έκ σελ. 23 Έ ν τ γ προμετωπίδι υπάρχει ή αυτή ξυλογραφία, ή παριστάνουσα τόν Ε υαγγελιστήν Δουκάν, ήτις εύρίσκεται καί έν ταίς δυσίν άλλαις άκολουθίαις έν δε τή τελ ευτα ία σ ελίδ ι, έ τερο; ξυλογραφημένος ήχος (v ig n ette), έν ώ είκονίζετα ι προτομή Τού συνήθους αγίου Ναούμ μ εταξύ δύο ναΐσκων. Η ανωτέρω Ακολουθία μ ετετυπώ θη έν Βενετία τώ 1802 μετά π ολλώ ν προσθηκών, καί έπειδή ουδέ αΰτη άναφέρεται έν τώ Κ αταλόγω τού Κ. Παπαδοπούλου, κρίνω καλόν νά έκθέσω ένταύθα όλ.όκληρον τήν επιγραφήν αύτή; σ Ακολουθία τού άγιου ίερομάρτυρο; Σεραφείμ Αρχιεπισκόπου Φαναριού καί Νεοχωρίου, τού θαυματουργού- νεω σ τί μ ετατυπω θείσα μ,ετά τής αναγκαίας προσθήκη; τώ ν τροπαρίων τής Ακολουθίας τοϋ 'Α γίου, καί έπ ιμ ελώ ; διορθωθείσα.. Έ τυπώθη δέ φ ιλοτιμ ώ δαπάν/) τοϋ εύγενεστάτου άρχοντο; κυρίου κϋρ Λημητρίου Τζιολάκογλου, τού έκ Ί ενδίνη; τώ ν Αγράφων. Προσετέθησαν δέ νϋν πρώτον κανόνες οκτώηχοι, ψαλλόμενοι κατά πάσαν εσπέραν τής δευτέρας. Ού μήν δε καί έγκώμιον είς τόν 'Α γιον, ποίημα τού άγιου Αρχιμανδρίτου Ιωσήφ, α ω β '. Έ νετίγ,σι, 1 S 0 2. Παρά Νικολάω Γ λ υ κ ε ί. Εί; μέγα 8 Σελ Ακολουθία τοϋ Αγίου Μανδηλίου. Έ νετίησιν, ). Παρά Νικολάω Γλυκεί. Είς 4'''' Σελ Συγγραφεϋ; τής Ακολουθία; ταύτη; είναι ό Κωνσταντίνος Καντακουζηνός, Ίίγεμώ ν Ούγγροβλαχίας. 25 Ακολουθία τοϋ άγιου ίερομάρτυρο; Χαραλάμπους τού θαυματουργού, ψαλλόμενη f/j δεκάτ /] τού Φευρουαρίου μηνό:, συντεθείτα παρά Γεωργίου τοϋ Τραπεζουντίου. Νύν πρώτον τύποι; έκδοθείσα καί μ ετ έπιμελείας ότι πλείστης διορθωθείσα. Έ νετίγ,σιν, Παρά Α ντωνίω τ ώ Βόρτολι. Ε ί; 4» Σ ελ. 36. Μ ετετυπώθη τ ώ παρά τ ώ αύτιρ τυ π ο γράφοι καί τ φ παρά Νικολάω Γλυκεί Χρύσανθού Νοταρχ, Πρεσβυτέρου κα ί Αρχιμανδρίτου τού άγιω τάτου πατριαρχικού κα ί άποστολικοϋ Θρόνου τώ ν 'ΐεροσολύμοιν, εισαγωγή εί; τά Γεωγραφικά καί Σφαιρικά, αξιώσει τοϋ έκλαμπροτάτου καί περιβλέπτου κυρίου Σκαρλάτου Μαυροκορδάτου, υιού άξιοπρεπεστάτου τού ύψηλοτάτου εύσεβεστάτου καί σοφωτάτου κυρίου κυρίου Ιωαννου Νικολάου Αλεξάνδρου Μαυροκορδάτου, Αύθέντου καί Πγεμόνος π άση; Ούγγροβραχίας. Έ ν Παρισίοις, Ε ίςφ ύ λ λ. Σελ Σημ. Ο Κ. Παπαδόπουλο; (\ϊέρ- Β'. άρ. 82) εσφαλμένοι; αναφέρει τό σύγγραμμα τούτο ώ ; τυπ ω - θέν τό Ιστορική Μ υσταγωγία, όποϋ όδηγεϊ εύκολα μ έ τή ν μοναχήν ιστορίαν τής Π αλαιάς καί Νεας Διαθήκης κάθε χριστιανόν ε ί; τήν γνώ ρισιν τοϋ α ληθινού Θεού καί Σωτήρος ή μ ώ / Ιησού Χριστού καί είς τ ά δόγματα τή ς Χ ριστιανικής Π ίστεως, π ο λλά αναγκαία είς δλου; κα ί μ ά λισ τα είς τά εκκλησιαστικά πρόσωπα, διά νά δείχνωσι τοϋ άπλουστέρου λαού τήν άκατάληπτον έννοιαν τώ ν θεϊκών λόγων καθώς άκόμη καί εί; τούς πατέρας φαμελίας, δ ιά νά διδασκαλεύωσι τά παιδιά τ ω ν χωρισμένη διά τούτο είς δύο Μέρη. Λφιερωθεϊσα τω ϋψηλοτάτ ω εύσεβεστάτω καί γαληνοτάτω κυρίω κυρίω Ίωάνv7j Κ ωνσταντίνωμ αυροχορδάτω, Ηγεμόνι καί Πρίγκ ιπ ι πάση; Μ ολδοβλαχίας. Έ νετίησιν, αψν'. Παρά. Αντωνίω τώ Βόρτολι, Είς 8 Σελ Σημ. Συγγραφεϋ; είναι δ Αντώνιος Στρατηγός Περί τώ ν διχονοίων τώ ν έν ταίς έκκλησ ία ι; τ ή ς Πολονίας, δοκίμιον ιστορικόν κα ί κρ ιτικόν έ κ τ η ; Γ αλλικής είς τήν κοινοτέραν τώ ν καθ ή μ ά ; Ε λλή νω ν διάλεκτον μεταφρασθέν, μετά καί σημειωμάτων τινώ ν ιστορικών κα ί κριτικώ ν, ο ί; έν τέλ ει προσετέθη καί σχεδίασμα περί τή ς άνεξιθρησκείας Έ ν Λειψία. Είς Μηνί Αύγουστου Α. Ακολουθία τοϋ έν ά γ ιο ι; Πατρός ήμών Αλεξάνδρου Αρχιεπισκόπου Κ ωνσταντινουπόλεως, συντεδείσα (sic) έν ετει αψξζ δ ι άξιώσεως τοϋ ύψηλοτάτου καί εύσεβεστάτου αύθέντου πάσης Ούγγροβλαχίας κυρίου κυρίου Ι ωάν νου Αλεξάνδρου Σκαρλάτου Γκίκα Βοεβόδα καί θεωρηθείσα ύπά τοϋ μακαριωτάτου, σοφωτάτου ή μών Πατριάρχου τής ά γ ια ; πόλεως 'Ιερουσαλήμ καί πάση; Π αλαιστίνης κυρίου Έ φραίμ, 'Αρχιερατεύον το ; τοϋ πανιερωτάτου, λογιωτάτου καί θεοπροβλήτου Μητροπολίτου Ούγγροβλαχίας κυρίου κυρίου Γρηγορίου. Νϋν δέ τυπωθείσα σπουδή καί έπιμελεία τού τιμ ιω τάτο υ καί εύγενεστάτου άρχοντο; έκ Β λαχίας κυρίου Ιωάννου Βακαρεσκούλου, μεγάλου Βεστιάρη καί μεγάλου Δικαιοφύλακος τής Μ εγάλη; Εκκλησίας τού έν Κ ωνσταντινουπόλει άποστολικοϋ Πατριαρχικού Θρόνου. Έ νετίησιν αψοά. Παρά' Νικολάω Γλυκεί. Εί; 8 3 ' Σελ Κ A ΝΔΩΡΑ Ακολουθία τής όσιας μητρός ήμών Θεοδώρας τής βασιλίσσης, ψαλλομένη τή ιά. τοϋ Μαρτίου μηνός, συντεθεισα μέν παρά Ιώβ μοναχού τοϋ Μίλου, τύπ ο ι; δέ νϋν πρώτον έκδοθείσα παρά Πάνου τοϋ Σεκληστινοΰ δ ι ίδ ια ; αύτού δαπάνης επ ι στασία καί επιδιορθώσει τού λογιω τάτου έν 'Ιεροδιακόνοι; Ιακώβου τοϋ Γεραλεξανδρίδου, τοϋ έκ τής έπαρχίας τής Δημητριάδος έκ κώ μη; Λ γυιάς, αψοβ'. Έ νετίησιν. Παρά Αημητρίω Θεοδοσίου. Εί; 8 '' Σελ Περί τής Ακολουθία; ταύτης καί τοϋ ύπό Ιώβ βίου τής άγιας θεοδώρας ίδ ε Έ λληνομνήμονα φυλλάδιον Α', Σελ Ακολουθία το ϋ 'Αγίου ένδοξου ίερομάρτυρο; Βλασίου Α ρχιεπισκόπου Σεβαστίνης. συλλεχθεϊσα -ύπό Στυλιανού Ίερέως Κύτρακα καί άφιερωθείσα τ ο ί; τιμ ιω τά το ις Ίωάνννι Λασκάρει τ ώ έςοχω τάτω Ίατροσοφιστή, καί Βλασίω Π αυλούτζω χρησ.μω - Ιτάτω Ε π ίτρ οποι; τοϋ έν Κέρκυρα πανενδοξου ναού τιμ ω μ ένο υ έπ όνόματι τή ς ύπεραγίας Θεοτόκου Σ πηλαιότησας καί άγιου Βλασίου, αψπς-'. Έ νετίησιν, Παρά Νικολάω Γλυκεί. Εί; 8 ' Σελ. 1 2 καί Π Βίβλος τώ ν ιερών ίίμνων, κοινώς λεγο μένων ψαλμ.ών, νεωστί μεταφρασθεϊσα έκ τής Έ - βραΐδος είς τήν τώ ν νεωτερων Ε λλή νω ν διάλεκτον ε ί; αυτήν προετέθησαν αί υποθέσεις έκάστου ψ α λ- μοϋ, ετι δέ καί όλίγαι τίνές Σημειώσεις. Έν Βενετία, Έν τή Τυπογραφία Νικολάω Γλυκεί. Εί; δ Σελ Τού άγιου ενδόξου μεγαλομάρτυρα; Μηνά τοϋ Α ιγυπτίου άσματική άκολουθία, συντεθείσα μέν παρά τοϋ πανοσιωτάτου καί έλλογιμωτάτου Ιεροκήρυκας καί αρχιμανδρίτου τής α γίας τοϋ Χ ριστού Μεγάλης Ε κκλησία; κυρίου Ιωάννου 'ΐεροσοσολόμου Κεφαληνιέως, προσφωνηθείσα δέ τ ώ τ ι- μ ιω τά τω καί χρησιμωτάτω κϋρ Σκουλ ρ Σηλιβέργω Γούναρει, δστις χάριν τής ή ; εχει πρό; τόν ί - γιον μεγάλης εύλαβείας κα ί διά ώφέλειαν τώ ν ορθοδόξων κ α ί εύλαβών χριστιανών ίδίοις άναλώ - 'μασι τύπ ο ι; αυτήν ήδη έκδίδω σιν. Έ ν τω τοϋ Πα- ιτριαρ/είου τής Κ ωνσταντινουπόλεως Τυπογοαφείω, έτει 18 ) 4. Είς 4' Υ Σελ 'Ακολουθία τοϋ όσιου πατρός ήμών Ανδρέου τοϋ ερημίτου τοϋ έκ Χωρίου Μονοδένδρου νϋν πρώτον έκδοθείσα τύπ ο ι; συνδρομή καί δαπάνρ τοϋ αίδεσιμ ω τάτου κ"υ' Ιωάννου Ίερέως Οικονόμου, Νικολάου Γεροδήμου Χ αλιοπολίτου, αω ζ'. Έ νετίησιν, Είς' 8 5ν Σελ Ακολουθία ή θεία, ιερά καί μαρτυρική ών άγιω ν καί πανε/δόξων τοϋ Χριστού μεγίστων ά- Ολοφόρων τε καί αύταδέλφων Μανουήλ, Σαβέλ καί Ισ μ α ή λ, άθλησάντων έν Ιτει σωτηρίω τξβ, άναγινωσκομενη κα τά τή ν ιζ ' το ύ Ιουνίου ή τις πρώ τον μέν, έραν'.σθείσά τε καί φιλοπονηθείσα παρά Μανουήλ Μάνου τοϋ Βυζαντίου καί έπιδιορθωθεϊσα παρά τού πανοσιοσοφολογιωτάτου διδασκάλου καί ιεροκήρυκες τής ά γία ; τοϋ Χριστού Μεγάλης Έ κ-

11 316 ΠΑΝΔΩΡΑ. κλησίας κυρίου Δωροθέου Βουλησμ.3, είς φως ή- χθη διά δαπάνη; τού έν μακαρία τή λήξει εύγενεστάτου άρχοντος πολκαβνίκου καί καβαλλιέρη κυρίου Μανουήλ Μ πάλσα, νύν δε, αύξηθεϊσα παρά του αύτοΰ ποιητοΰ χάριν εύλαβείας τή προσθήκη, τώ ν τε εγκωμίων, το0 ιερού τώ ν ά ρ ω ν Επιταφίου Ευλογηταρίων καί Κδ ' Οίκων, μ ετά τινω ν τροπαρίων ψαλλομένων έν τή αγρυπνία τής α υτώ ν ετη σίου πανηγΰρεως, έτι δέ συν τέτταρσιν εύχαίς, Μεγαλυναρίοις τ ισ ί, Τ υπικοί; ξ καί τ ο ί; δυσί σπανιω τά το ι; Π ασχαλίοι; μετά καί τινω ν ά λ λ ω ν, ώ; όοάται, ά'περ άπαντα έθεωρήθησαν παρά τού πανιερωτάτου έν Αρχιερεύσιν αγίου Συνάδων κυρίου κυρίου Νικοδήμου, καί τελευταίου κχλλωπισθεΐσα τ α ί; τώ ν χαριτοβρύτων εικόνων τέττα ρ σι χαλκογραφίαι; τώ ν αγίω ν, καί ώ ; οίόν τ ε είς τό εντελές άχθείσα, ήδη δεύτερον συν Θεώ άγίω τύπ ο ι; καθαρωτέροις καί έρυθροΐ; χαρακτήρσιν έκδίδ οτα ι, σπουδ ή μέν καί άναλώμασι τού ταπεινού ποιητοΰ, όπως διανέμηται δωρεάν το ϊ: τε θείοι; Ναοί; τού κυρίου ημ ώ ν καί το ί; φιλομάρτυσ*. Χ ριστιανοί;, έξαιρέτω; δέ το ϊ; όμωνύμοι; τοίς *Ανίοις, υπέρ τής τώ ν π ολλ ώ ν αύτού πλημμελημάτω ν άφέσεως καί τής μετά δικαίω ν τώ ν ψυχών τών γονέων αύτού Σκαρλάτου κα ί Αικατερίνης αιωνίου άνχπαύσεως. Ε πιμελείχ.. ι I - Βραιτκοπφ καί "Ερτελ. Είς Α Ακολουθία τού όσιου καί θεοφόρου πατρός ήμών Νικάνορο; τού θαυματουργού, τού έν τ ώ τού Κ αλλιστράτου δρει άσκήσαντος, ήτις ψάύ.λεται έν τ ή ζ ' τού Αϋγούστου μηνός τανύν πρώτον τύπ ο ι; έκδοθεισα δ.' εξόδων τού τιμ ιω τά το υ, χρησιμωτάτου καί έν πραγματευταϊ; άρίστου κυρίου κυρίου Δήμου Ιωάννου Τολιοπούλου, τού έκ τής χώρα; Κ αλλιανής, παρ ού καί διά ψυχικήν αύτού σ ω τη ρίαν καί μνημόσυνον αιώνιον τώ ν αύτού γονέων ά φιερώθη τή σεοασμία μονή τού 'Α γίο υ, τ ή επονομαζόμενη Ζ αΰόρδα (ή τις εΰρίσκεται έν τή έπαρχία τώ ν Γρεβενών), ϊνα παρέχωσιν αύτήν δωρεάν οί έν αύτή άτκούμενοι Πατέρες το ί; μ ετ εύλαβείας καί πόθου έπικαλουμένοις τήν 'Α γιον. Κερκύρα έν τ ή τυπογραφία τής Διοικήσει»; Εί; 8' Σελ. 5 7.' 3 7. Χριστιανικής διδασκαλίας μάθημα τμ ή μ α τος γ '. Σύνοψι; ίεράς Κατηχήσεω; διά τ άλληλοδιδασκόμενα παιδία ύπό τή ; έπί τή ς προπαιδεία; Επιτροπής. 'Εν Α ιγίννι, έν τή τυπογραφία τού Ορ φανοτροφείου Είς 8 Σελ. 16. (Έ.τεεα ι σ υ τ ίχ ε ια.) II ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΪΠΟΛΙΣ x epl τ α μ ίσ α τής ΙΣ Τ ' χατογταετηρίύος. %» 000 Aagerii Gislonii Baibequii omnia quao extant. I.ugd. Bjtarorum. I(e oflicinn Elzevirian». Anno Ήτοι- Ai-jtfiou ΓνολινίοΌ Βυυβί* απα.τχ τά Otoicjiiva Petri G jltii, De topograph in Conilantinopolcos, et do illiui Antiqaitatibus. Libri Quatuor. I.ugduni Ήτοι I l i r p o u l'u U io U vript τ ο μ ο γ ρ α φ ία ; τ ώ ν α ρ χ α ιο τ ή τ ω ν α ΰ τ ΐ ;. Β ι β λ ί α τ ι ο α α ο α, K u v x r a v n v o u s o X u tc, x a i itip i Τά δύο τα ύτα συγγράμματα, άποβλέποντα τήν ιστορίαν τού ήμετέρου έθνους, είναι άξια πολλής μ ελέτη ς. Καθ όλον τόν δέκατον εκτον αιώνα ο λ ί γ α ; ειδήσεις έχομεν άπό όμογενεΐς συγγραφείς. 'Ο σοι,,καθώ ; οί ανώτεροι, κατοίκησαν μ εταξύ τώ ν τότε Γραικών, άναμιμ,νήσκονται ενίοτε εί; τά συγγράμμ ατα αυτώ ν τόν βαθμόν τής π α ιδ εία ; καί τήν κατάστασιν τού έθνους. Καί τ ί είχον νά γράψωσι περί έθνους, άπολέσαντος πρό ένός μέν αίώνος τήν π ο λιτικήν αύτού αύτονομίαν πρό π ο λλώ ν δέ τήν έλευ- L -, - -, Γ - " Γ Ι ---., ---- I λο ντις τήν τότε πρός τήν ένεστώσαν αύτού κατάστασιν, μανθάνομεν ε ί; πόσην αμάθειαν καί άναι- σθησίαν είχε παρασύρει ήμάς ό χρόνος. Πάντα τόν μή 'Ε λλη να έκάλουν οί πατέρες ήμών βάρβαρον η μείς δέ, οί πρό όλίγου άρχίσαντες νά οωτιζώμεθα, μή γινώμεθα κομπορρήμονες ενώπιον τόσων π επ α ι δευμένων εθνών, ά λ λ ά ; κοπιώμεν εκπαιδευόμενοι έν παιδεία άληθεί καί φόβω Θεού. Πάντες οί μ ε- ριμνώντες ύπέρ τού έθνους δακρύζουν, άναγινώσκοντ ε ; τά περί αύτού έπί τής πολυετούς ξενοκρατίας, τήν π α ντελή λ έγω αμάθειαν, τήν δολιότητα καί τήν μεγίστην κακοήθειαν τοσάκις παρά τώ ν ξένων έκτραγωδηθείσα;. Τοιούτους μ ά; έξεικόνιζον οί ξένοι όσοι ^άριν προπατορικής εύκλειας έπεσκέπτοντο τόν τόπον ήμών, περιεργαζόμενοι μέν τά ερείπια, ά λλά τού; ζώ ντα ; δλους θεωρούντε; ώς αναξίους απογόνου; τώ ν άλλοτε ευκλεών 'Ελλήνων. Έ πεθύμουν τό έθνο: δλον ν άνεγίνωσκεν έξις-ορουμένην τήν κακήν τώ ν ξένων γνώμην περί ήμών κατά τούς δυστυχεί; έκείνους χρόνου; τό μάθημα-ήθελεν εισθαι σωτήριον, ήθελε μάς παροτρύνει εί; πλειοτέρου; κόπου;, είς πλειοτέραν πρός άλλήλους συμπάθειαν, καί κατασιγάζον τάς έριδας ήθελε παρακινήσει π ά ντα ; ήμάς ε ί; τό νά συνεργαζώμ.εθα μ ετ α καμάτου ζήλου πρός φωτισμόν τού έθνουΰ. Τοιαύτην ωφέλειαν παρέ/ουν αί ίστορικαί αύται άναμνήσεις τώ ν άλλογενών κατά τήν δεκάτην έκτην έκα- τονταετηρίδα. Μετά τα ύτα ή άναφυείσα εί; τήν Ευρώπην θρησκευτική άναμόρφωσι; τού Λουθήρου, 'κα ί ή ακάματος τώ ν Ιησουιτώ ν έ-ιμ έλ εια ν άπο- περί αρχόντων καί άρχομένων, καί τώ ν σωζομέ- * Γ τ α.- νω ν τ ή ; άρχαιότητο; λειψάνω ν. 'Ιστορίαν μ.ή π :ρ ι- μ.ένη τ ις άπό τοιούτους περιηγητάς, άλλά τά ς σ υ χ ν ά ; αύτώ ν περικοπά; καί διηγήσεις περί τώ ν έ- θίμων, τού χαρακτήρο; καί τής μαθήσεως τού τότε Γραικικού λαού συναρμολογούντες, δυνάμεθα. κτ/,σιοσιν εί; τήν Ανατολήν όσα άπώλεσαν ε ί; τήν έσπερίχν Ευρώπην, συνεκίνησαν τό έθνος, καί άνεφάνησαν πλειότερα ιστορικά υπομνήματα περί τού Γραικικού πληρώματος. Ακράδαντον άντεστάθη ολόκληρον τό έθνος κατά. τ ώ ν αποστόλων τού Π άπα, κα ί ή πολυμάθεια καί ή άληθής γοητεία πολλών ελλογίμων 'Ιησουιτών δέν ίσ/υσαν νά σχλεύσωσιν αύτό άπό τήν πάτριον αύτού θρησκείαν. Ή έν Κ ωνσταντινουπολει κατά τω ν 'Ιησουιτών πάλη τού Γραικικού κλήρου, περί τάς άρχάς τού 1Ζ' αίώνος, είναι ύπόμνημ.α Ιστορικόν, άξιον'ελληνος συγγραφέως. Συγχρόνως είς τό Α ίγαϊον πέλαγος, όπου είχον εμφωλεύσει τόσοι η γεμονίσκοι ξένοι, οι Τησουϊται εισερχόμενοι εί; ποίμνας άνευ άγρύπνων ποιμένων, άπέσυραν άπό τήν προπατορικήν θρησκείαν πολλούς νησιώτας. Οί τό τε πρέσβεις τής Γ αλλίας, λαβόντες δ ιά συνθήκης τή ν ύπεράσπισιν τώ ν καθολικών παντός γένους, έπροφύλαττον ένταυτώ καί τούς άποστατοϋντας 'Ανατολικούς άπό τε τά ς άράς τού Γραικού Πατριάρχου κα ί τά ς ε'φκτάς τώ ν 'Οθωμανών. Χάρις εις την πρόθυμον ταύτην τώ ν πρέσβεων ύπεράσπισ ιν, πολλοί έγκληματία*. Γραικοί, λαϊκοί τ ε ή κληρικοί, άπέφευγαν πρός καιρόν τώ ν εγκλημ άτω ν αυτ ώ ν τήν δικαίαν τιμω ρίαν. Πολλών άγαθών πρόξενος είς τό έθνος έγινεν ή π ά λη αίίτη διότι ή πολυμάθεια τώ ν Καθολικών άποστόλων, παρώξυνε τούς αντιπάλους Γραικούς είς πλειοτέραν σπουδήν, καί έξύπνισε καί το ύ; λη- θαργοϋντας κληρικούς πρός πλειοτέραν μελέτην τ ή ; πατρίου θρησκείας. 'Από τόν IL' αιώ να αναφαίνονται ε ί; τό Γρχικικόν έθνος Οεολογικά τ ιν α συγγρ ά μ μ ατα, εξηγητικ ά μάλλον ή πολεμ.ικά, διότι οί συγγραφείς έ γραφαν μέ φόβον καί μέ προφανές σέβα; κατά τών Κ αθολικών,τών όποιων ή π ολιτεία είς τή ν Ε λλάδα όλονέν περιστελλόμενη, έπαυσεν όλοτελώς κατά τ ά ; άρχάς τού ΙΗ' αίώνος. Τά συγγράμματα ταύτα, κ α τ έςοχήν τ ά πρώ τα, άποσιωπώντα τά ς δοξασίας τώ ν εναντίω ν, ένίσχυον τό πλήρωμα, κ α ί έσα φήνιζον τά δόγματα τ ή ; 'Ορθοδόξου εκκλησίας Τά δέ τώ ν Καθολικών, τώ ν ήμετέρων πολυμαθέ στερα καί έμβριθέστερα, ευτυχώς μάς έφύλαξαν ποικίλας γνώ σεις περί τε τώ ν κληρικών καί ολοκλήρου τού έθνους ήμών. Α ν, είς τή ν άλληλομαχ ία ν τα ύτη ν καί τόν μ ανιώδη προσηλυτισμόν, έ- κόρεσαν τήν ψυχήν τω ν οί Τησουϊται μ.έ ύβρεις κ α ί..,..... μ ά τω ν. Τ οιαύτας έμ παθεΐ; μαρτυρίας κα τά τού έ θνους όλου καί τής άμα θείας αύτού, άποδίδω είς τόν π ολλάκις άκαρπον καί μάταιον προσηλυτισμόν. Ολόκληρον αιώ να πρό τ ώ ν θρησκευτικών το ύ τω ν έοίδων κατοίκησαν είς τήν 'Α νατολήν καί συνέζησαν μετά τώ ν Γραικών δύω λόγιοι άνδρες, άνευ προλήψεων θρησκευτικών, άνευ πάθους κα τά τώ ν έγκχτςίκω ν, ζητούντες νά φωτίσωσι τή ν Ευρώπην, I Π Α Ν Δ Ω Ρ Α. 317 νά διαφωτίσωμ.εν τήν σκοτεινήν καί άγνωστον κατάστασιν τού έθνους άπό άλώσεως μέχρι τή ς σήμερον. Πολλά τά πλεονεκτήματα τοιούτων συγγρ α φ ώ ν δέν μέμφομαι άλλ'έπαινώ π ά ντα 'Ε λληνα,ζητούντα νά μάθη τήν αλήθειαν, αλήθειαν πικράν είς όλους ήμάς, τήν τό τε παρά π ο λλώ ν περιγραφομε'νην π α χυλήν αμάθειαν ήμών, τήν οίκτράν παραβολήν τώ ν τότε ζώ ντω ν μ.ετά τώ ν Οανόντων προκατόχων, καί τήν περί πάν καλόν καί εύγενέ; αναλγησίαν τώ ν Γραικών όθεν ή φροντίς μου νά εξιστορήσω όλα τά έν παρόδω γραφόμενα καί άπό τούς δύο περικλεείς συγγραφείς τούς όποιου; άνωτέρω ώνόμασα, είς άλλο δέν αποβλέπει, είμή, ώ ς είπα, είς τό νά π α - ροτρυνώμεθα είς πλειότερον ζήλον πρός φωτισμόν τού έθνους. Πλήν τούτου, έν τώ μέσω τοσαύτης καταφοράς, παρηγορία μ.εγίστη είνα ι ότι είς ολίγα έτη, μ ετά τήν παλιγγενεσία ν ήιίώ ν, συνάρσει τής θείας προνοίας, έγεύθημεν τ ά τή ς ελευθερίου π α ι δ εία ; άγαθά, καί άναγεννηθέντες έλπίζομεν πλειοτέοαν πρόοδον, πρόοδον Ελληνικήν καί όχι ξενίζουσαν, ευδαιμονίαν ε ί; τού; αγώ νας ήμ.ών όφειλομένην κα ί μ.ή προσδοκωμένην παρ άλλοτρίων. Πρός σαφεστέραν κατάληψιν τώ ν γραφομένων, παραθέτω σύντομον βιογραφίαν τ ώ ν δύο τούτω ν συγγραφέων. Αύγέριος Γισλένιος, γνωστότερος ύπό τό ό'νομα Βυσβέκ (1 ) άπό κωμόπολιν όμ.ώνυμ.ον τής Ό λλα ν - δ ία ς, όπου ήτο τοπάρχης ό πατήρ αύτοΰ, έγεννήθη είς τήν Φλάνδραν τό!5'22 έπεσκέφθη δέ νέο; έτι τά πλειότερα πανεπιστήμ ια τ ή ; Ευρώπης, καί το - σαύτην φήμην απέκτησε ν, ώ στ ένεκρίθη κ α τά λλη λ ο ; νά πεμφθή ε ί; Κ ωνσταντινούπολιν πρέσβυ; τού αύτοκράτορο; τ ή ; Γερμ.ανίας Φερδινάνδου, πρός Σουλεΐμάνον τόν Μ έγαν. 'II ακαταμάχητος πορεία τώ ν σ τρατευμ άτω ν τού μεγαλεπηβόλου τούτου Σουλτάνου, έφόβιζε τότε άπασαν τήν Ευρώπην, καί τά μικρά όμορα κράτη συνεκινούντο καί συνηγωνίζοντο όπιο; προφυλαχθώσιν άπό τήν πανωλεθρίαν ταύτην τώ ν Τουρκικών επιδρομών. Νουνεχή άνδρα εϋρηκεν ό Φερδινάνδο; κ α ί άν ό Βυσβέκ δέν άπέίπεθύμει 6 κύριός π ικρά; κα τά τώ ν άπιστούντω ν Γραικών λοιδορία;ίκτησε παρά τού Σουλτάνου όσα επεθύρ ιουπόλει διαμο ό νοήμων Γραικός ά ; τά συγχώρηση, συλλογιζόμε-ιτου, καί όσα είς τήν Ιν Κ ωνσταντινουπ νος τήν ωφέλειαν τώ ν πολυτίμων ιστορικών μαθη Ινήν αυ-.υο αύτού άδιαλείπτω ς έζή τει, συνέτει εινεν όυ.ως εις τό νά καταπραΰνη τή ν κα τά τώ ν Γερμανών δυσμένειαν τού οθωμ.ανού αύτοκράτορος. Χάρις είς τήν εύγενή κ α ί δ ιαλλακτικήν αύτού συμπεριφοράν μετά τώ ν έν Τουρκία μεγιστάνω ν, άπελευθερώθησάν τινες χριστιανοί αίχμ αλω τισθέντες ε ί; πολλάς μ ά χ α ; καί H ) Γ? ά? τ α ι Ruibac, B o u s b c c q * α ; Bouib-qa«ά λ '- κ if ττ, qpayi. «<*ι τ, oot.osarifx.

12 311 ΠΑΝ ναυμαχίας ( ΐ ). 'Ο Βυσβέκ έφθασεν εις Κ ωνσταντινούπολην τό καί διέμεινε μέχρι τού , έξαφουμένων μηνών τινω ν απουσίας. Μ ετά τήν τελευταίαν αυτού επάνοδον είς Γερμανίαν, τοιαύτην ύπο ληψιν άπέκτησεν ένεκα τής συνετής κα ί ευτυχούς διεκπεραιώσεοις τώ ν εκκρεμών υποθέσεων, ώστε ώνόμασεν αύτόν διδάσκαλον τώ ν τέκνων του ό διάδοχος τού Φερδινάνδου, Μαξιμιλιανός ό Β. Τό 1570 συνώδευσεν είς Γαλλίαν τήν άρχιδούκισσαν Ισαβέλλαν,μνηστήν τού Καρόλου Θ', Κασιλεω; τής Γ αλλίας. Είς τήν αύλήν ταύτην διέμεινεν ό Βυσβέκ έπί τινα έτη ώς αυλάρχης, καί ενταύθα έγραψε τά ς πρός τόν Έοδόφιλον Β'. πιστολά ς του. Εβδομηκοντούτης ήδη, έζήτησεν άδειαν παρά τού κυρίου του νά μεταβή είς τήν πατρίδα του. Λιερχο'μενος δέ διά τής Νορμανδίας, σπαραττομένης τό τε άπό εμφυλίους σπάσει;, ένέπεσεν εί; χεϊρας στασιαστώ ν. Ό οπλαρχηγός, έξετάσας τά διαβατήρια κα ί τ άλλα έγγραφα τού Βυσβέκ, τ ι μώρησε τούς στρατιώ τας, καί διά παντοίων τρόπων έπροσπάθησε νά εςιλεώση τόν προσβληθέντα αυλάρχην. Αλλ ό Βυσβέκ, μεγίστην μεγαλοψυχίαν δεικνύων, άπεκρίθη, ένώ κατείχετο άπό σφοδρότατον πυρετόν ένεκα τού κόπου καί τού φόβου, δτι ούδεμίαν ίκανοποίησιν ή τιμωρίαν ζη τεί, άλλ ησυχίαν καί άνάπαυσιν. Μετεκομίσθη δέ κ α τ αϊτησίν του είς φίλου τίνος πλησιόχωρον οικίαν, δπου κα ί έτελεύτησε τόν Οκτώβριον τού έτους. Λ. Γ..Π Λ Σ Η Λ Τ Η Σ. ('Έ πεται συνέχ εια.) ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΕΝ ΙΑΠΟΝΙΑ. ("Οφα φολλάδ. 193, σιλ. 23.) όοο Εΐπομεν πώ ς αί γυναίκες θεωρούνται καί πώς διάγουσιν έν Ίαπονία περίεργον δέ νά ίδωμεν καί πώ ς ένδύονται. Καθά λεγουσιν οϊ έπισκεφθέντε; τό κράτος εκείνο ούδαρ.οϋ, ούδ είς τήν Ευρώπην ούδ είς τήν Ασίαν, τώ ν γυναικών τό ένδυμα είναι πολυτελέστερον τού τών ΐαπονίδω ν. Καί τό μέν κεφαλοδέσμιον α ύτώ ν φέρουσιν άτημελώ ς, ούχί Ο μως καί άκόμψως. Έ ν καιοώ μέν θέρου; αί έσθή τες αύτώ ν είναι λεπτο ϋφ έστα τα ι καί διά κεντημάτω ν πεποικιλμέναι, έν ώρα δέ χειμώνος παχειαι καί θερμαί. Τ ί δέ πρό πάντω ν αποτελεί τόν πλούτον, τήν πολυτέλειαν καί τήν χάριν τώ ν Ίαπονίδων ; ό μέ ( 1 ) Ε ι ς τ ιν α ί π ι σ τ Λ ί,ν το υ Σ ο ιιχ ίϊα ά ν ο υ π ρ ο ; τ'ον Γ ερ μ α ν ό ν «ύ τ ο κ ρ ά τ ο ρ α, ά ν α γ ιν ώ σ χ ο μ εν τ ά χ ο ό ο υ Ο * C a e l e r u m q u o s d a m c a p t i v o s, q u o s p o r L e g a l u m v e s i r o m d i m i t l i p o t i i s l i s, s in o o m n i e x a c l i o n e a u r i τ ο Ι a r g e n l i, l i b e r e a d r o s r e d i r e p e r - w i e i m n s. σ ι λ ΔΩΡΑ. γας αριθμός τώ ν έσθήτων με τάς όποιας περιβάλλονται άρχεται δε ό άριθμός ούτος άπό τής πέμτης καί καταντά μέχρι τής εικοστής. "Οσαι κατά τύχην άναγνοίσωσιν έως τ ή ; περιόδου ταύτης τό άρθρον μου, θέλουσι σκιρτήσει άπό χαράν ώς άνακαλύύασαι ίσχυρότατον έπιχείρη,'-ΐα κατά τώ ν άνηλεών κατηγοριών τώ ν ήμετέρων κ ρ ινολίνω ν. Ιόού, θέλουσιν είπεί, δτι καί εις τήν ΐαπονίαν αϋτήν τό ώραΐον φύλον έξογκοϋται καί φυσκόνεται δπω ; καί ήμείς φυσικόν άρα καί άναγκαΐον τό γυναικείον φύσκωμα. Συνομολογώ, διότι καί είς' εμέ άρέσκουσιν αί χ ρ ιν ο λ ΐν α ι- "ίσω ς, άν καί τινες άνδρες έΐερον τοιαύτας, ύπό τόν υλικόν τούτω ν όγκον θά έκρύπτετο 4 ηθικός δγκος α ύ τ ώ ν ά λλά, κυρίαι μου, μή σπεύδετε άναγνώσατε πρώτον ολον τό άρθρον μου, καί ύστερον επιφέρετε συμπεράσματα. *11 ϋμετέρα κ ρ ι ν ο λ ίν α, (έάν έχετε μίαν μόνην) θέλει όλόκληρον ιματιοθήκην διά νά φυλαχθή ύ π ' αύτήν κρύβονται, ώς έσχάτως έμάθομεν, καί ολόσωμοι σ τρ α τιώ τα ι έπίλεκτοι μέ ολην τω ν, άν δεν λανθάνω, τήν πανοπ λ ία ν. Θ έλετε όμως απορήσει δταν μάθετε δτι τρεις καί τέσσαρας έσθήτας ίαπονικάς δύναταί τις νά κρύψη αξιόλογα έντός τού στενωτάτου θυλακίου του- διότι τοσούτον είναι λ επ τα ί, ώστε όλαι όμού δέν έχουσιν ούτε δύο οκάδων βάρος. Ούτε τ ά λ ε πτότερα τώ ν ευρωπαϊκών υφασμάτων προσεγγίζουσι τό αερώδες, ουτω ; είπεί ), τώ ν ίαπονικών. Ή πρώτη όλων τώ ν έσθήτων, κείνη τήν οποίαν φορούσι κατάσαρκα, έπέχει τόπον τού αναπόφευκτου ένδύματος τώ ν ήμετέρων γυναικώ ν, καί είναι μονοχοώματος, λευκή ή γαλανή. Δένονται δέ σύμπασαε αί έσθητες αύτα ί διά μ ια ; μόνη; ζώνης π λα τυτά - τη ; καί πολλά μακράς, δίς τυλισσομένης περί τό σώμα διότι, άλλοίμονον έάν λυθή ή ζώνη!.. 'Ο κόμβος αύτής γ ίνετα ι μεγάλο; κα ί α ί μέν ά γαμοι έχουσιν αύτόν όπισθεν, α ί δέ έγγαμοι έμπροσθεν. Α λλά καί οί άνδρες φέρουσι ζώνην, καί έμπήγουσιν είς αύτόν διάφορα πράγμ.ατα γ ια τ α γ ά ν ια, παραδείγματος χάριν (οί μεγιστάνες μάλιστα έμπήγουσι δύο), ριπίδιον, καπνοσύριγγα, σάκκον μέ καπνόν καί μίαν θήκην μέ ιατρικά. Λί έσθήτες τώ ν γυναικώ ν καί τό ένδυμα τ ώ ν άνδρών είναι ο λάνοικτα είς τό στήθος, καί επομένως, επειδή δέν φοροϋσιν ούτε λαιμ οδέτην ούτε τραχηλιάν, τό στήθος φ αίνεται όλον. Επειδή δέ ώμιλήσαμεν περί καπνοσύριγγος δέν είναι περιττόν νά είπω μ εν δ τι καί αύταί αί γ υ ναίκες καπνίζουσιν είς τήν Ιαπωνίαν. Τάς Ία πω νίδας μιμούμεναι έπ έσχάτων τώ ν ήμερων καί αί Εύρωπαΐαι ήρχισαν καί αύταί νά καπνίζωσιν ό συρμό; ούτος μετεφέρθη μάλιστα ύπό τινω ν κομψοπρεπών κυριών καί ε ί; τήν πρωτεύουσαν τής Ε λ λάδος ευτυχ ώ ; δμως δέν έόρίζωσεν. Αί χειρίδες τώ ν έσθήτων είναι πλατύτατα., α ί τώ ν παρθένων μ άλιστα έγγίζουσι σχεδόν τήν γ η ν ή δέ ούρα τής έξωτέρω, δσον είναι μακρά τόσον ά- ποδεικνύει τόν υψηλόν βαθμόν τής φερούσης. Π Α Ν Δ Ω Ρ Α. 319 θ ά γελάσω τιν ίσως πολλοί άναγινώσκοντες τήν Ίσως μειδίαμα τά ώχρά σου διέσικιλε χείλη,... περιγραφήν ταύτην τού ιαπωνικού ένδύματος* ά λλά Κ ένα παλμόν ευφροσύνης ήσθάνθη τό κρύονσου στήθος, πόσον θά έγέλω ν καί οί κάτοικοι τής Ιαπω νίας Ίσως ήκόνησαν βλέμμα φαιδρόν τ απλανή ομματά σολ ^ έάν έβλεπον τό ήμέτερον, έάν έβλεπον, φέρ είπ εϊν, Ίσως, Γεώργιε, είδες έπτά Χερουβείμ νά σχ.άζουν τό σφίγξιμον τώ ν γυναικών, τάς περί τό στήθος Μέ τά χρυσά των πτερά την ψυχράν τού θανάτου σου κλίνην, αύτώ ν καρφίδας, τάς πόρπας, τά ς τα ινία ς, τά ς... Κ α ί σ»κοίμισαν μ ϊν των βαυκάλισμα, οπως πολλάχ,ς τά ς..., καί τούς πόδας καί τ ά : χεϊρας έν φυλα- Τά άπεχοίμισε; σύ, δταν ήσαν μικρά έτ. βρέφη!... κή ; Πόσον θά έγέλω ν έάν έβλεπον ώ ; άπηγχανι- Ίσως έκπνέων έθάρόεις γλυχύν δτι γεύεσαι ύπνον! σύ-ένον τόν λαιμόν τώ ν άνδρών, καί δύο Ουράς Ώ! εύτυ-χίας κδν ήτο στιγμή ή έσχάτη σου ώρα. κρεμαμένας όπισθεν τω ν, καί δύο πόδας σχεδόν Καί τήν έσχάτην πνοήν σου έκπνέων υπήρξες ευδαίμων, γυμνούς Μέχρι πυομένος κενώσας τό πόμα δεινών καί πικρίας, Ναί μέν α ί Ίαπωνίδες φοροϋσιν εικοσιν έσθή τας, Ευρες εντός τής ίλύος ανίδα κδν μέλιτος μίαν, ά λλά τ ά ; περιβάλλονται δλας διά μιάς- δέν εχου- Καί τών έπτά σου αγγέλων ή θέα άπέκρυψεν ϊσως σιν ανάγκην μυρίων παραρτημάτων δ π ω ; αί εϋρ< >- Τήν αποτρόπαιο» καί ειδεχθή τού Οανάτουσου οψιν. ν»» ^ ν ^ I -----Γ Γ * π α ϊα ΐ' έπίσης εύκολο»; καί άποδύονται- δ ιό τι, φθάνει νά λύσωσι τήν ζώνην τω ν, καί πάντα διαλύο νται έν άκαρεϊ εις τά έξ ών συνετέθησαν. Ή ζώνη αύτη είναι π ο λυτελεσ τάτη, διαπεποι κιλμένη μέ χρυσά καί αργυρά κοσμήματα, μέ μαρ γαρίτας καί μέ άδάμαντας. Καί πλούσιοι καί π τω χοί, δλοι κρατούσι ριπί δια αί γυναίκες έχουσι καί έκτός τής οικίας τήν κεφαλήν γυμνήν μόνον δ έ έν καιρώ μεγάλου ψύ- τ*μ ^ ιό τι. οθχ- Ν»ί Ναί! I ιτλ ΓΜνα*, πλ.ήν καί τούτο 6ά θά τ.ζί ήτο πολλή πολλ'η δ δι σε Ισε 1τΛ ευτυχία! Δέν μάς αφίνει ευκόλως ή μοίρα έκστάσεων ώρας, Ούτ έπιτρέπει στιγμάς αμιγείς πικριών νά γευθώμεν Τις οΐδεν, άν, όταν σύ, τών έπτά σου Οανόντων αγγέλων Βλέπων φαιδρός τάς σκιάς Ιλησμόνεις τό νύγμα τού πόνου; Τις οίδεν, δν δεν σ έφώνει ό όγδοος ζών άγγελός σου, Καί είς τά νέα του χείλη τήν φλέγουσαν χειρά σου θλίβω ν, Δέν σ άνεκάλει παρόν θλιβερόν, Ολιβερότερον μέλλον; Τις οΐδεν, ά ν τής καλής σου συζύγου έν κρύφιον δάκρυ,. < Ν X....I Δ.? 5... κ χους φοροϋσι παχύν ά λλά κομψόν πίλον, δστις Π,πτον άπό τού ύγρού οφθαλμού της έπί τής μορφής σου, σκεπάζει τό έμπροσθεν μέρος τής κεφαλής, είναι p., Έκ.,τ... τών. στηθών.η, :,,. σου βαρύν, S-ml» άλγεινόν άλνκώόν στεναγμόν στενανιιόν δ:ν άπέ άπεση ιεσπα ; άνασηκωμένος εί; τά π λ ά γ ια καί συνδέεται ύπό τόν Ώ! κ είς τού τάφου τό χείλος λοιπόν δέν σ άφή* άφήκεν ή πώ γω να. μοίρα; β Και *.*.» va. οί -V άνδρες - ν. - -, ' αυτοί * - ' - έχουσι - λ τή ν κεφαλήν ί γυ- I Είμαρτο i r W δάκρυ T πυρός Τ ' νά ύγράνη i r * τό %Γ ό μμα Ι σου δύον, * μ.νήν. Διά νά προφυλάττω νται δέ άπό τάς ακτίνας μ.τ 3εμ!αν χαράς σου στιγμήν νά γευθτ,ς άνευ λύπης; " " I " V» ^»*--' /. Γ 1 ~ *» ' - rit. ντι /" ν /ΨΛ σ ι /V r/ λ Ρ Γ Λ- v - V.. λ, ι../'/, rr O τού φλογερού ήλιου κρατούσι σκιάδεια, ή άλεξη- Σ είμαρτο τάφους έπτά ν άνορύξης, ταλαίπωρε φίλε,... λ ια δπω ; πολλοί λέγουσι σήμερον. Τά σκιάδεια δμως Τέκνα έπτά προσφιλή είς τό βάθος τής κάλπης νά ρίψης, τ ά προφυλάσσοντα τά ς εύγενεϊ; κεφαλάς κρατούντα ι άπό ύπηρέτας. Τά τώ ν γυναικώ ν όμοιάζουσιν ώς Καί τού ογδόου σου τέλος αί χείρες τόν σόν ν άνασκάψουν! ημίκλειστα καί δταν έχωσιν ύ π αύτά τά ς κεφαλ.ά; τω ν νομίζεις δ τι φέρουσιν ανάποδα πιθάρια. Π 01II SIS. οοο ΕΙΣ ΘΡΗΝΟΣ.τε roù τάφου τ ο 3 Γ Ε Ω Ρ Γ Ι Ο Υ X. Ζ Α Λ Α Κ Ω Σ Τ Α. S u r l a i l e d o l a i n o r l m o n â m e a n c i e l s e n v o l e J a v a i s o ù l e u r i n s l i n c l e m p o r l o n o s d é s i r s ; J o v a i s o ù lo r e g a r d v o i t b r i l l e r I e s p é r a n c e ; J e v a i s o ù v a lo s o n, q u i d e m o n lu t h s é l a n c e ; O ù s o n t a l l é s t o u s m e s s o u p i r s! L A M A.R T 1 N E.. - Οσαν είς κλίνην βασάνων σ έπάτει ό ποϋς τού θανάτου, Γ Κ έβλεπες ίσως μακράν σου τό χαΐνον τού τάφου σου στόμα,! Π.ία σκληρά ε.μαρμένη γεννώμενον σέ κατηράσθη; Τις φθονερός τών Ιχνών σου κατόπιν έβάδιζε δαίμων, Καί τής πικρίας τό όςος σ έπότιζε, μόλις γελώντα; Τις;... "ίΐ! ό δαίμων έκεΐνος, ό πάν τό ώραΐον μαραίνων, Ο διαλύων μέ μίαν πνοήν του στιγμάς ευτυχίας, Ο ύπό μάλης τό πλήρες κρατών τών δεινών μας δοχ ΐ ν, Καί ές αύτοϋ τούς θνητούς εις εύρείαν ποτίζων φιάλην. Ό έπιχαίρων εις άλγους κραυγάς,εϊς λυ-ρμούς στεναζόντων, Ο μ αγωνίας κραυγάς κοιμιζόμενος καί άφυπνώττων Τήν πανυστάτην πνοήν μας ροφών ώς τερπνήν αμτροσιαν, Καί εις τό δύον μας ό μμα τερπόμενος ν άντανακλαται Η άπαισία, άλλά μειδιώσα μιρφήτου,... Ή μ0'?* ' Ω! ναί, ή μοίρα,... εν φάτμ άποτρόπαιον πλην καί (ύπάρχον. Γο καταρώμεθα όλοι, τά χείλη μας τό βλασφημούσ.ν, Ομως είς μάττ,ν,.. ένώ βλασφημεΐ τών ανθρώπων ή (γλώσσα, Σχίζει τά χείλη αύτών σίδηρους ό βαρύς χαλινός της! Ένεκα άρά γ ημών τό φριχτόν αύτό π) άσμα έπλασθη, Ή μήπως χάριν Ικείνου οί άνθρωποι πάντες υπάρχουν, Οπως ύπάρχτ, βορά διαρκής είς έν απ τ,στ.ν τέρας;... ιίσως τό δεύτερον 1... Π! σ' έθρηνή αμεν όλοι, Γεώργε,. *:λιον όμμα

13 320 ΠΑΝ 'Γοΰ μνήματός σου τήν πλάκα μ* αφθονον εϊϊανε δάκρυ, 1ίαί αν το σίμά σου μνήματος χοΰς Ιπεκάλυψεν ήδη, Πλήν τήν γλυκεϊάν σου μνείαν ή μνήμη μας ολων {ενίζει Καί Οά ξενίζη άκίμη πολλών, καί μή φίλων σου, μνήμη ϊ.ΰ Π ο. η τ ο ΰ σου τούς στίχους, καί τ όνομα του ποιη- (τοϋ των. -* 0 * ~ Α Γ Γ Ε Λ Ο Σ Σ Τ. Β Λ Α Χ Ο Σ. ΑΡΤΟΣ ΑΝ ΕΥ ΣΙΤΟΥ. Τηλεγράφους υποβρυχίου:, ισθμών π λ α τύτα τω ν διορύξτις καί πάντα τά γιγάντια έργα τού 10' αίώνο; θέλε: επισκιάσει Sv νέον επιστημονικόν τόλμημα. Έ πανάστασις φοβερά θέλει συμβή εις τόν βίαν του ανθρωπίνου γένους πάντες οϊ οικονομικοί νόμοι, ή προσφορά καί ή ζήτησις, ή εισαγωγή καί ή εξαγωγή, όλα θέλουσιν άνατραπή ή άρχαιοτέρα τω ν ανθρώπων εργασία θέλει μηδενισθή, καί ά ντί τού σιδηρού αϊώνος θέλομεν έχει τόν χρυσοϋν. Μάς υπόσχονται άφθονον καί έξαιρετον άρτον άνευ σίτου, άνευ καλλιέργειας, άνευ κόπου, άνευ κινδύνων, άνευ σχεδόν άξιυλόγου δαπάνης. 'Η πείνα δ ιώ κετα ι άπό τόν κόσμον. Αί δύο θρεπτικαί ούσίαι τού σίτου, λέγει ό δόκτωρ 1 rankland, είναι τό ύδρογόνον καί ό άνθραξ γνω στή δε ή πρός ά λληλα αναλογία αύτώ ν. Τά δύο τα ύτα στοιχεία εύρίσκονται άφθονα έν τή φύσει. Τί λοιπόν μένει εις τόν χημικόν, νά τά έ- νώσ (ΐ καί οΰτω νά πάραγάγνι ουσίαν θρεπτικήν. Ε δοκίμασαν, καί επί τέλους θέλουσιν επ ιτύχ ει, νά μ εταβάλω σι τόν άνθρακα εις άδάμαντα. 'Ο άρτος δμ.ως είναι βεβαίως χρησιμώτερος τού άδάμαντος, καί διά τούτο προτιμότερου νά άσχοληθή τις εις τή ν κατασκευήν του. 'Ο γαιάνθραξ, 8ν άπεπειράθησαν νά μεταβάλωσιν εις άδάμαντα, περιέχει όλα τά συστατικά άρτου άρίστης ποιότητος. Τήν γνώμην ταύτην πρέπει νά τήν όνομάσωμεν άλχημικόν δνειρον-, Πριν ή άποκριθώμεν, άς άναπολήσωμεν όποια πλούτη μάς έ- χορήγησε τό άφθόνως εις τά έγκατα τή ς γης κρυ πτόμενον μέλαν αύτό ορυκτόν. Μάς εδωκε τό καθ εσπέραν καταυγάζον τάς όδούς, τά θέατρα καί τάς οικίας μας λαμπρόν φώ ς, μάς εδωκε κηρία διαφανέστατα καί ποιότητος κ α λλίσ τη ς, τ ά δέ όμοιάζοντα τήν ίριδα χρώματά του μαρτιιρούσι περί τής π ο ικιλίας τώ ν συστατικώ ν του. Α λλ ίδοΰ τό πάντω ν θαυμασιώτερον. 'Ο F rankland διαβεοχιοί καί τούτο, όχι ά π λώ ς καί ώς i Q ρ α ; έτυχ εν, ά λ λ έντός τής βασιλικής εταιρίας τώ ν επιστημών τού Λονδίνου, ό τι διά τής κράσεως τών εν τ ώ γαιάνθρακι υπαρχόντων στοιχείω ν παοήχθησαν επτακόσιοι περίπου ôpyxvtxal ουσία'., έξ ών τινες εχουσιν άλας τάς ιδιότητας τώ ν ήδυτέρων οπωρών, οίον ά π ίω ν, σταφυλής, ροδάκινού, άνανά καί άλλω ν, έχουσι δηλαδή τήν όσμήν αύτών καί τήν γεύσιν. 'Αρτον λοιπόν άνευ κ α λ λ ιερ γ ε ίς, εναντίον τώ ν δυσκρασιών τής άτυ.οσφαίρας, τώ ν πολιτικώ ν καί εμπορικών κρίσεων, άρτον εις πάντα καιρόν καί εις πάντα τόπον, ιδού τ ί μάς υπόσχεται ή χημ εία, ή μ αγική, ή σκοτεινή, ή φοβερά καί έν τοσούτω ευεργετική αΰτή επιστήμ η. Ο ΟΙΔΙΠΟΥΣ ΤΥΡΑΝΝΟΣ. ( Απόσπασμα έπυγολής).... Από τινω ν ήμερων παριστώσιν έν τώ α Γ αλλικώ θεάτρω» (ihéatre français) μετάφρασιν τού Οΐάί.τοΛος r v p u r ro v ] τού Σοφοκλέους. Εννοείς βεβαίως ότι έν τοίς πρώ τοι: έσπευσα δπως θαυμ-άσω τό ν τούτο τώ ν πολλ,ών αριστουργημάτων τής δραμ.ατικής ήμών ποιήσεως. Ί ΐ μετάφρασις, καί μάλιστα ή έμμετρος, ήν, ώς είκός, δυσχερε- στάτη- ά λ λ ό μεταφράσας Κ. Jules Lacroix, οστις, άν δεν λανθάνω, ήν άλλοτε έν Ε λλάδι, ε πέτυχε πλ.ηρέστατα, διατηρήσας όσον ένεστι τό αρχαϊκόν δφος, κα ί προσπαθών ν άποφεύγη τ ά κακόζηλα καί γελοία εκείνα κλητικά επιφωνήματα τών Γ άλλων τραγικώ ν Sire καί Seigneur καί Madame καί τά τοιαύτα. Τά χορικά μέλη ά π α γγέλ - XovTxt άριστα τονισθέντα έπ ί τούτω. Η σκηνή δεξιόθεν μέν παρίστησι ναόν ου έμπροσθεν ϊσ τα τα ι τό άγαλμα τού Απόλλωνος καί τό τής Σφιγγός άριστεοόθεν δέ τήν είσοδον τώ ν άνακτόοων τού Οίδίποδο; έν τώ μέσω τής σκηνής υπάρχει βωμός έστεφανωμένος, έν δέ τώ βάθει φαίνεται ή πόλις τώ ν Θηβών καί ό Κιθαιρών ύπερκείμενος. Τό ένδυμα τώ ν υποκριτών εισ τίν άπλούν καί ώραΐον. Π εριττόν δε νά σοί είπω ότι τό δράμα τούτο προξενεί τοίς θεωμένοις άληθή ενθουσιασμόν- προχθές εϊδον γυναίκας κλαιούσας, καί έγ ύ δ αύτός έδάκρυσα. n Κατά πρώτον, λέγει 6 άριστος τώ ν Γ ά λλω ν ε π ι κριτών (feuillelouisles) Jules Janin, τό δράμα τούτο εκ π λ ή ττει, είτα παρευθύς γοητεύει, φέρον έν έαυτώ τό έξαίσιον καί ακατανόητου καί άθώον θέλγητρον άριστουργήματος, ώστε κα ί αύτοί οί α μαθέστεροι τώ ν θεατώ ν έκλαυσαν.» Μ. Ν. Δ. Π Α ΡΟ ΡΑ Μ Α Τ Α. Εις τνα αντίτυπα τοΰ φυλλαδ. 204 παρεισέφρησε^ λάθος μεταβάλλον τήν έννοιαν, τό όποιον παρακαλώ ται νά διόρθωση ό άναγνώατης. Εν τή περί τής αναφοράς τοΰ Κ. Κός βιβλιογραφία (σελ. 294, στήλ. 1, στίχ. 52) έγράφη«ών τά ονόματα δε ν σημείωσην'»άλλά τό δ έ ν περιττεύει. Εν τω αύτώ φυλλαδίω (σελ. 295 οτήλ. 2, στίχ. 18) άντι δημοσιευοέντων (καί τούτο είς τι να μόνον άντίτυπα ύπάρχει) γράφε δημοσιευοεισών.