Μετά την αριστερή παρένθεση... ξανά αριστερά! - Άποψη του συνάδελφου Ανδρέα Μπάφη για τις επερχόμενες εκλογές

Transcript

1 Μετά την αριστερή παρένθεση... ξανά αριστερά! - Άποψη του συνάδελφου Ανδρέα Μπάφη για τις επερχόμενες εκλογές Οι τελευταίοι μήνες και τα όσα διαδραματίστηκαν στην περίοδο της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ αποτελούν σταθμό στην ιστορία της χώρας μας, αλλά και της Ευρώπης. Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι τα όσα βιώσαμε με αγωνία, αποτέλεσαν τομή σε σχέση με την προηγούμενη σάπια κατάσταση που επικρατούσε. Συντριπτική νίκη ενός αριστερού κόμματος για πρώτη φορά στην ελληνική ιστορία μετά από πολλά χρόνια στον ευρωπαϊκό χάρτη, συγκυβέρνηση της αριστεράς με ένα λαϊκό δεξιό κόμμα, πραγματική και σκληρή μέχρι τα όρια της υπερβολής, διαπραγμάτευση, για πρώτη φορά μετά τη βίαιη είσοδο της κρίσης στις ζωές μας, δημοψήφισμα μετά από 40 ολόκληρα χρόνια, κατάρρευση της διαπλοκής των κατευθυνόμενων ΜΜΕ στη συνείδηση του κόσμου, ωμός εκβιασμός και παρέμβαση των ευρωπαϊκών συντηρητικών οικονομικών κέντρων στο εσωτερικό πολιτικό γίγνεσθαι της χώρας, υπογραφή ενός τρίτου μνημονίου με σκληρούς όρους, απώλεια της δεδηλωμένης του πρώτου κόμματος στη Βουλή και υποστήριξή του από την αντιπολίτευση (!) και εκ νέου προκήρυξη εκλογών μέσα σε ένα ασταθές και ασαφές πολιτικό περιβάλλον. Γεγονότα αναμφισβήτητα κοσμοϊστορικά, συμπυκνωμένα σε μία περίοδο εφτά μηνών, που μπορεί να διαμορφώσουν την πορεία της χώρας και της ΕΕ, ενώ παράλληλα φανέρωσαν τις πραγματικές προθέσεις των εμπλεκομένων, τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και στο εξωτερικό (συνήθως μάλιστα με αρνητικό και σκληρό

2 πρόσημο) διαμόρφωσαν συνειδήσεις ανάμεσα στους έλληνες πολίτες. Και πλέον βρισκόμαστε στο κατώφλι των εκλογών και όπως είναι φυσικό το ερώτημα που πλανάται πάνω από μία μουδιασμένη χώρα είναι πού βαδίζουμε και ποιον θα πρέπει να επιλέξουμε για να λάβει τις κρίσιμες αποφάσεις ώστε να αποφύγουμε την εθνική καταστροφή. Οι επερχόμενες εκλογές αποτελούν επομένως μία διαδικασία-σταθμό για την πατρίδα μας και την προοπτική της και θα πρέπει όλοι να σκεφτούμε με σύνεση, αλλά ταυτόχρονα και εκτός του συνηθισμένου πλαισίου, για το πού θα καταλήξει η ψήφος μας. Οι περισσότεροι με γνωρίζετε μέσα από την κοινή μας πορεία στην τράπεζα, από τις μάχες που δώσαμε μαζί, ακόμα και από τις διαφωνίες που μπορεί να είχαμε. Γνωρίζετε επίσης ότι έχω δώσει μεγάλους κοινωνικούς αγώνες και η δραστηριοποίησή μου ήταν πάντα έντονη για τα δικαιώματα των συναδέλφων απέναντι σε μία ισχυρή εργοδοσία και κοινωνικό περίγυρο. Ακόμη γνωρίζετε πολύ καλά ότι η ιδεολογία και η πρακτική μου ήταν, είναι και θα παραμείνει ταυτισμένη με την αριστερά. Η αριστερά εξελέγη για πρώτη φορά στην ιστορία της πατρίδας μας και ήρθε στην κυβέρνηση. Και η αλήθεια είναι ότι όλοι εμείς που στηρίξαμε αυτό το εγχείρημα, βρισκόμαστε σε μία εσωτερική σύγκρουση. Νιώθουμε ένα περίεργο και πρωτόγνωρο συναίσθημα, ένα κράμα απογοήτευσης και ελπίδας, υποδούλωσης και περηφάνιας, θυμού και αποφασιστικότητας. Νιώθω κι εγώ αυτές τις σκέψεις και τα συναισθήματα να με πλημμυρίζουν. Αφουγκράζομαι επίσης και τις ανησυχίες, τις φοβίες, τις επιδιώξεις, τις προσδοκίες των συντρόφων μου, αλλά και των απλών ελλήνων πολιτών που πραγματικά είδαν στο ΣΥΡΙΖΑ την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον. Είναι σίγουρο ότι οι εφτά μήνες της κυβερνητικής θητείας δημιούργησαν σοβαρά ερωτηματικά και προβληματισμούς για τη δυνατότητα άσκησης εξουσίας από ένα αριστερό κόμμα σε μία τόσο

3 κρίσιμη περίοδο και σε ένα διεθνές περιβάλλον στο οποίο επικρατεί το νεοφιλελεύθερο μοντέλο και που χαρακτηρίζεται από αστάθεια, αλλά και εχθρική διάθεση προς ένα ριζοσπαστικό κόμμα. Επιπλέον, στο διάστημα αυτό είχαμε τη διαφωνία ενός σημαντικού μέρους των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ με τις κυβερνητικές επιλογές, που οδήγησε τελικά στη διάσπασή του και την πτώση της κυβέρνησης. Η θέση μου επ αυτής της εξέλιξης διαχρονικά είναι ξεκάθαρη. Το σύνδρομο της διάσπασης διατρέχει όλη την ιστορία της αριστεράς και δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι είναι εγγεγραμμένο στο dna της. Παρόλα αυτά, θεωρώ ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση μπορεί να λειτουργήσει λυτρωτικά ως προς το πλειοψηφικό κόμμα της αριστεράς. Πρόκειται, ουσιαστικά, για μία απαραίτητη διαδικασία προκειμένου να οδηγηθεί προς την πραγματικότητα και σε ρεαλιστικές θέσεις, ώστε να διατηρήσει ακέραιες πιθανότητες να συμβάλει στην επιτυχή έξοδο της ελληνικής κοινωνίας και του λαού από το τέλμα στο οποίο μας βύθισε η κρίση. Προεκλογικά είχα κι εγώ σοβαρότατες ενστάσεις για το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, θεωρώντας ότι σε πολλά σημεία ήταν ανεφάρμοστο και συνεπώς διολίσθαινε προς το λαϊκισμό. Κάθε λογικός πολίτης, εξ άλλου πιστεύω, ότι είχε κατά νου ότι ένα τέτοιο πρόγραμμα δε θα μπορούσε να υλοποιηθεί, καθώς είχε σοβαρές αποκλίσεις από την πραγματικότητα και από τις ασφυκτικές πιέσεις που ασκούνται στη χώρα μας. Επομένως, επειδή ουδέν κακόν αμιγές καλού, ίσως τελικά η διάσπαση αυτή να αποβεί μία λυτρωτική διαδικασία που θα βοηθήσει το ΣΥΡΙΖΑ -που πιστεύω ότι θα κερδίσει τις εκλογές- να απαντήσει με ρεαλιστικό και υπεύθυνο τρόπο στα διλήμματα που θέτει η ανάληψη της κυβέρνησης, ώστε σταδιακά να αναπτύξει αξιόλογο κυβερνητικό έργο και να ανακτήσει την εξουσία. Μία ακόμα πτυχή της πολιτικής που θα πρέπει να ακολουθήσει ο ΣΥΡΙΖΑ αφορά ουσιαστικά και την επαλήθευση μία θεμελιώδους αρχής της αριστεράς, που εξυψώνει τα λαϊκά αιτήματα σε ύψιστη προτεραιότητα. Οι απλοί πολίτες απαιτούν να καταπολεμηθεί η

4 διαφθορά που διαπερνά πολυεπίπεδα την ελληνική κοινωνία, την πολιτική, τους θεσμούς και να ξεκαθαρίσει το τοπίο της διαπλοκής που χωρίς αιδώ και συμπόνοια, εξυπηρετώντας μεγάλα συμφέροντα, επέφερε τόσα δεινά στον τόπο, αφού ουσιαστικά υπερέβαινε κυβερνήσεις και πολιτικές. Σίγουρα, όμως, το τρίτο σκέλος της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ εφόσον επανεκλεγεί, η εφαρμογή του μνημονίου, που αποτελεί και ως σύλληψη αλλά και ως περιεχόμενο, μία νεοφιλελεύθερη επιλογή που δεν μπορεί να παντρευτεί με το αριστερό dna, δημιουργεί και τους περισσότερους προβληματισμούς και οδηγεί τους αριστερούς ψηφοφόρους σε μία κρίση ταυτότητας. Δυστυχώς, όμως, κατέστη, πιστεύω, ξεκάθαρο ότι επρόκειτο για ένα μονόδρομο χωρίς δυνατότητα επιλογής. Η εκούσια και αδιαμαρτύρητη αιχμαλωσία της χώρας τα προηγούμενα χρόνια σε συμφωνίες-εκτρώματα είχε ως αποτέλεσμα πλέον να είναι πολύ αργά για να γυρίσουμε πίσω και πολύ επικίνδυνο να συνεχίσουμε στο δρόμο που έχουμε πάρει. Η αλήθεια όμως, που νομίζαμε, ότι είναι ο άλλος δρόμος ισοδυναμούσε με την καταστροφή. Και το γεγονός ότι αυτή είναι και η άποψη που επικρατεί σθεναρά στις σκέψεις των πολιτών, έγινε φανερό μετά την επικράτηση του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα, καθώς η συντριπτική πλειονότητα όσων είπαν το δεύτερο μεγάλο ΟΧΙ στην σύγχρονη ελληνική ιστορία, συνέχισαν σε επίσης συντριπτικά μεγάλο ποσοστό να επιθυμούν την παραμονή στην ευρωζώνη. Οι πιέσεις, οι εκβιασμοί, τα βρώμικα παιχνίδια και οι συνωμοσίες της διαπλοκής έπαιξαν ένα πολύ σκληρό παιχνίδι στις πλάτες ενός λαού τους τελευταίους μήνες και τελικά κατάφεραν να πείσουν την κυβέρνησή του να υπογράψει μία επίπονη συμφωνία με κόστος την περηφάνια του λαού και την οικονομική δυσλειτουργία. Είναι ξεκάθαρο ότι λειτούργησε η λογική του μη χείρον βέλτιστον! Αυτές οι εξελίξεις, βεβαίως και δημιουργούν αμφιβολίες για την ψήφο στο ΣΥΡΙΖΑ. Παρόλα αυτά, ακόμα και με αυτές τις παθογένειες και τα ελαττώματα, συνεχίζω να πιστεύω ότι η μόνη διέξοδος υπέρ του λαού και της πατρίδας δεν μπορεί παρά να

5 είναι η αριστερά και ο ΣΥΡΙΖΑ. Και όχι λόγω κάποιας στείρας μονολιθικότητας, αλλά επειδή σε περιόδους κρίσης, που η αβεβαιότητα, η ανασφάλεια και ο φόβος κατατρώνε τον ψυχισμό των πολιτών, μόνο η αριστερά μπορεί να παρουσιάσει το ανθρώπινο πρόσωπο της εξουσίας που θα προσπαθήσει να ισορροπήσει ανάμεσα στις επιταγές του μνημονίου και την ανθρωπιστική κρίση που αναμφίβολα έχει δημιουργήσει. Ο ελληνικός λαός θα εμπιστευθεί και πάλι το ΣΥΡΙΖΑ παρά τις ανέφικτες υπερβολές που δεν μπόρεσε βεβαίως να πραγματοποιήσει και τις αστοχίες του κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησής του. Γιατί είναι ο μόνος ριζοσπαστικός πολιτικός σχηματισμός που μπορεί να αποτελέσει την κεντρική συνισταμένη μίας κυβέρνησης συνεργασίας, ώστε να μην οδηγηθούμε σε οικουμενική κυβέρνηση, όπως επιδιώκει το ιερατείο των Βρυξελλών και η οικονομική διαπλοκή της Ελλάδας. Γιατί πρέπει να είναι μία κυβέρνηση με προοδευτικό προσανατολισμό που θα μπορέσει να διαχειρισθεί αυτό το δύσκολο και νεοφιλελεύθερο μνημόνιο με τον πλέον σωστό τρόπο. Γιατί είναι μία κυβέρνηση που επιθυμεί πραγματικά να διαμορφώσει ένα νέο παραγωγικό μοντέλο, με ανατροπές και μεταρρυθμίσεις, ώστε να καταστεί εφικτή η λογική και με προοπτική διαχείριση της οικονομικής κρίσης και του δημοσιονομικού εκτροχιασμού. Στις εκλογές της 20ής Σεπτεμβρίου οι έλληνες πολίτες έχουν να επιλέξουν τον ηγέτη που θα τους οδηγήσει μέσα από τα δύσβατα μονοπάτια των επόμενων ετών. Θα είναι κάποιος από το παρωχημένο πολιτικό σύστημα; Ή θα είναι ο Αλέξης Τσίπρας που πράγματι έφερε μία νέα πνοή στο πολιτικό σκηνικό; Το σύνθημα που ουσιαστικά κυκλοφορεί από στόμα σε στόμα στο ΣΥΡΙΖΑ είναι καιρός να ξεμπερδεύουμε με το παλιό και με υπευθυνότητα και σοβαρότατη διαχείριση να διαμορφώσουμε κάτι καινούργιο και πιστεύω ότι τελικά αντικατοπτρίζει με σαφήνεια τις ανάγκες του λαού και της πατρίδας. Εν κατακλείδι, υπό τις παρούσες συνθήκες, είμαι σίγουρος ότι οφείλουμε να δώσουμε στην αριστερά και το ΣΥΡΙΖΑ μία δεύτερη ευκαιρία, για να μην κάνουμε τη χάρη σε όλους αυτούς που

6 προσπάθησαν λυσσαλέα να αποτελέσει τη λεγόμενη αριστερή παρένθεση, αισιοδοξώντας πως αυτήν τη φορά η κυβέρνηση της ριζοσπαστικής αριστεράς θα ανταποκριθεί στο ύψος των προσδοκιών του ελληνικού λαού. Ανδρέας Μπάφης, συνταξιούχος τραπεζικός μέλος Νομαρχιακής Επιτροπής ΣΥΡΙΖΑ Αχαΐας Τηλέφωνο επικοινωνίας: