**H ΑΛΛΗ ΓΑΛΛΙΑ** 8 ημέρες ΠΕΡΠΙΝΙΑΝ ΚΑΡΚΑΣΟΝ ΤΟΥΛΟΥΖΗ ΛΟΥΡΔΗ ΜΠΟΡΝΤΟ ΛΥΩΝ ΑΒΙΝΙΟΝ ΑΡΛ ΑΙΞ ΑΝ ΠΡΟΒΑΝΣ ΜΑΣΣΑΛΙΑ ΒΑΡΚΕΛΩΝΗ

Transcript

1 **H ΑΛΛΗ ΓΑΛΛΙΑ** 8 ημέρες ΠΕΡΠΙΝΙΑΝ ΚΑΡΚΑΣΟΝ ΤΟΥΛΟΥΖΗ ΛΟΥΡΔΗ ΜΠΟΡΝΤΟ ΛΥΩΝ ΑΒΙΝΙΟΝ ΑΡΛ ΑΙΞ ΑΝ ΠΡΟΒΑΝΣ ΜΑΣΣΑΛΙΑ ΒΑΡΚΕΛΩΝΗ 1 η ΗΜΕΡΑ: ΑΘΗΝΑ ΒΑΡΚΕΛΩΝΗ ΠΕΡΠΙΝΙΑΝ ΚΑΡΚΑΣΟΝ ΤΟΥΛΟΥΖΗ Συγκέντρωση στο Ελ. Βενιζέλος και πτήση για τη Βαρκελώνη. Άφιξη και αναχώρηση για το Περπινιάν. Άφιξη και ακολουθεί περιήγηση στο κέντρο της πόλης. Η σημερινή πρωτεύουσα της περιφέρειας του Ρουσιγιόν, έφτασε σε εντυπωσιακή άνθηση τον 13ο και 14ο αιώνα επί των βασιλέων της Μαγιόρκας. Το οχυρωμένο Palais de Rois, αποτελεί αδιάψευστο μάρτυρα της ευημερίας της πόλης. Στην πλατεία de la Loge του Περπινιάν θα ανακαλύψουμε και ένα από τα ωραιότερα κτίσματα της πόλης, τη στοά Loge de mer. Εκεί όπου τα Πυρηναία καταλήγουν στη Μεσόγειο, ξεκινά η παραλιακή οδός που εκτείνεται κατά μήκος της βραχώδους Cote Vermeille. Στη συνέχεια θα αναχωρήσουμε για την πόλη Καρκασόν. Άφιξη και ξεκινάμε την ξενάγησή μας στην Καστρούπολη της γαλλικής Καταλονίας. Μια πόλη επηρεασμένη από δύο λαούς, αναλλοίωτη στο πέρασμα του χρόνου με αξέχαστες εικόνες και πανέμορφα τοπία. Η περιήγησή μας θα ξεκινήσει από το λόφο της πόλης και θα συνεχιστεί στο κάστρο με το διπλό κυκλικό τείχος, ενισχυμένο με πολεμίστρες και αμέτρητους πυργίσκους. Επόμενη και τελευταία πόλη για σήμερα η όμορφη Τουλούζη, η τέταρτη μεγαλύτερη πόλη της Γαλλίας μετά το Παρίσι, τη Μασσαλία και τη Λυών. Βρίσκεται στις όχθες του ποταμού Γαρούνα, ανάμεσα στη Μεσόγειο θάλασσα και το Ατλαντικό Ωκεανό, κοντά στα Πυρηναία Όρη και τα σύνορα με την Ισπανία. Πρόκειται για το μεγαλύτερο κέντρο δορυφορικής τεχνολογίας και αστροναυτικής βιομηχανίας της Ευρώπης, καθώς και έδρα της αεροκατασκευαστικής εταιρείας Airbus. Με σχεδόν φοιτητές είναι η Τρίτη στη σειρά Γαλλική πόλη με το μεγαλύτερο φοιτητικό πληθυσμό. Άφιξη και τακτοποίηση στο ξενοδοχείο μας. 2 η ΗΜΕΡΑ: ΤΟΥΛΟΥΖΗ ΛΟΥΡΔΗ ΤΟΥΛΟΥΖΗ (ΠΡΟΑΙΡΕΤΙΚΗ) Πρόγευμα και επίσκεψη στη Λούρδη, που είναι κτισμένη σε ένα ειδυλλιακό τοπίο, στους πρόποδες των Πυρηναίων. Πέντε εκατομμύρια πιστών απ όλο τον κόσμο φθάνουν κάθε χρόνο στη Λούρδη για προσκύνημα. Στην ξενάγηση που ακολουθεί, θα επισκεφθούμε το Σπίτι και το Μουσείο της Μπερναντέ Σομπιρού και το θαυματουργό σπήλαιο στο οποίο της φανερωνόταν η Παναγία. Η ιστορία της εκκλησίας έχει ως εξής: στις 11 Φεβρουαρίου 1858, η δεκατετράχρονη Μπερναντέτ Σουμπιρού μάζευε κοντά στη σπηλιά ξύλα. Εκεί είδε μια γυναίκα ντυμένη στ' άσπρα. Αυτό επαναλήφθηκε 17 φορές. Στις 25 Μαρτίου η γυναίκα είπε στη μικρή: "είμαι η άσπιλη σύλληψη" και ότι πρέπει να ιδρύσουν εκκλησία προς τιμή της. Τότε μια πηγή αναπήδησε κάτω από το χέρι της Μπερναντέτ. Η πηγή βγάζει λίτρα νερό την ημέρα. Το 1882 εγκαταστάθηκε κοντά στην εκκλησία, ιατρικό γραφείο, το οποίο γνωματεύει αν μια θεραπεία είναι θαύμα. Οι εμφανίσεις της Παναγίας στη Λούρδη μας υπενθυμίζουν την αγάπη του Θεού, ο οποίος δεν εγκαταλείπει ποτέ τα παιδιά του και με την Πρόνοιά του οδηγεί τα βήματά τους προς τη σωτηρία. Στη συνέχεια θα κάνουμε την ακολουθία του Δρόμου του Σταυρού, ανεβαίνοντας το λόφο όπου υπάρχουν και οι 15 αναπαραστάσεις του μαρτυρίου του Ιησού. Χρόνος ελεύθερος. Επιστροφή στο ξενοδοχείο. Δείπνο και διανυκτέρευση. 3 η ΗΜΕΡΑ: ΤΟΥΛΟΥΖΗ ΜΠΟΡΝΤΟ Πρωινό και μετά από μια σύντομη περιήγηση στην Τουλούζη αναχωρούμε για την πρωτεύουσα του κρασιού, το ιστορικό Μπορντώ. Το Μπορντό (γαλλ. Bordeaux) είναι πόλη της Ν.Δ. Γαλλίας στην ιστορική περιοχή της Ακουιτανίας, πρωτεύουσα του νομού Ζιρόντ. Είναι χτισμένη στην αριστερή όχθη του ποταμού Γκαρόν. Είναι ένα απ' τα πολυπληθέστερα κέντρα της Γαλλίας. Το λιμάνι του είναι απ' τα σπουδαιότερα της Γαλλίας και η πόλη, που η θέση της είναι μακριά απ' τα γαλλογερμανικά σύνορα, έγινε έδρα διάφορων κυβερνητικών υπηρεσιών στους τρεις τελευταίους γαλλογερμανικούς πολέμους. Σήμερα, έχει ναυπηγεία, χυτήρια, βιομηχανία μεταλλουργίας και αναπτυγμένη γεωργία, γνωστή για τα περίφημα κρασιά Μπορντό. Η περιήγησή μας περιλαμβάνει το λιμάνι με τα ιστορικά κτίρια ων αιώνα και στη συνέχεια το κέντρο τις πόλης. Τακτοποίηση στο ξενοδοχείο, διανυκτέρευση.

2 4 η ΗΜΕΡΑ: ΜΠΟΡΝΤΟ Πρόγευμα και συνεχίζουμε την περιήγησή μας στο Μπορντώ. O πληθυσμός του ιστορικού κέντρου της πόλης αυξήθηκε την τελευταία δεκαετία από κατοίκους σε κατοίκους ενώ ο πληθυσμός ολόκληρης της πόλης συμπεριλαμβανομένων και των προαστίων φτάνει τους κατοίκους. Στον πληθυσμό της, εκτός από Γάλλους συμπεριλαμβάνονται και συμπαγείς ομάδες αλλοδαπών (Ιταλοί, Ισπανοί, Πορτογάλοι, Γερμανοί, Βορειοαφρικανοί). Τον 12ο αιώνα έγινε επαρχία του Αγγλικού βασιλείου μετά τον γάμο της κληρονόμου του δουκάτου Ελεονώρας της Ακουιτανίας, με τον Γαλλόφωνο βασιλιά της Αγγλίας Ερρίκο Πλανταγενέτη, που αμέσως μετά ανέβηκε στον Αγγλικό θρόνο ως Ερρίκος Β. Επί της κυριαρχίας των Πλανταγενετών (12ος 15ος αιώνας) η πόλη έγινε σημαντικό εμπορικό κέντρο παραγωγής κρασιού, ενώ κτίσθηκε ο καθεδρικός ναός του Αγίου Ανδρέα. Ο βασιλιάς Εδουάρδος Γ την όρισε σαν ανεξάρτητο κρατίδιο, υπό την έμπιστη σ αυτόν ηγεσία του μεγαλύτερου γιου του Εδουάρδου του μαύρου πρίγκιπα ( ). Το λιμάνι του είναι απ' τα σπουδαιότερα της Γαλλίας και η πόλη, που η θέση της είναι μακριά απ' τα γαλλογερμανικά σύνορα, έγινε έδρα διάφορων κυβερνητικών υπηρεσιών στους τρεις τελευταίους γαλλογερμανικούς πολέμους. Σήμερα, έχει ναυπηγεία, χυτήρια, βιομηχανία μεταλλουργίας και αναπτυγμένη γεωργία, γνωστή για τα περίφημα κρασιά Μπορντό. 5 η ΗΜΕΡΑ: ΜΠΟΡΝΤΟ ΛΙΜΟΖ ΛΥΩΝ Πρωινό και αναχώρηση με ενδιάμεσες στάσεις, για τη Λιμόζ. Η Λιμόζ ιδρύθηκε ως Αουγκουστορίτουμ από τον Καίσαρα Αύγουστο γύρω στο 10 π.χ. επί σημαντικού σταυροδρομιού και στο εσωτερικό της κατασκευάσθηκαν πολυάριθμα Ρωμαϊκά μνημεία: μια γέφυρα από πέτρα επί της αρχικής ποτάμιας διάβασης, μια ρωμαϊκή αγορά στην λοφώδη πλευρά της, αρκετές θέρμες, ένα τεράστιο αμφιθέατρο, που είχε ως σκοπό να παραγκωνίσει τα αντίστοιχα στην Αρλ και την Νιμ, ένα θέατρο στις όχθες του Ποταμού Βιέν, ένας ορθογώνιος ευθυγραμμισμένος δρόμος και πολυτελείς κατοικίες. Από τις αρχές του 4ου αιώνα, η πόλη άρχισε σταδιακά να εγκαταλείπεται από τους κατοίκους της και υπέστη λεηλασία. Ο Άγιος Μαρτιάλ, ο πρώτος επίσκοπος της Λιμόζ, προσηλύτισε τους κατοίκους της περιοχής και η μνήμη του εορταζόταν στο αββαείο, το οποίο πλούτισε από τις επισκέψεις προσκυνητών. Το αββαείο κέρδισε την ανεξαρτησία του από την επισκοπή της Λιμόζ τον 9ο αιώνα και έγινε διάσημο για την βιβλιοθήκη του, τη δεύτερη μεγαλύτερη στη Γαλλία μετά το Κλουνύ και το συγγραφείο του, καθώς και ως μία από τις γενέτειρες της πολυφωνικής μουσικής. Κατά τον Μεσαίωνα η Λιμόζ έγινε γνωστή για τα σμάλτα επί χαλκού, τα οποία εξάγονταν σε όλο τον Χριστιανικό κόσμο. Το 1771 ανακαλύφθηκε στο Σεν-Υριέ-λα-Πέρς, πλησίον της Λιμόζ, πηλός από καολινίτη, εκλεπτυσμένος λευκός πηλός απαραίτητος για την κατασκευή πορσελάνης. Κάτω από την ώθηση του προοδευτικού οικονομολόγου Τυργκό, που είχε οριστεί διοικητικός αξιωματούχος στη φτωχή και απομονωμένη αυτή περιοχή, αναπτύχθηκε μια νέα βιομηχανία κεραμικής και η πορσελάνη της Λιμόζ έγινε διεθνώς γνωστή κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα. Στη συνέχεια αναχωρούμε για την Τρίτη μεγαλύτερη πόλη τις Γαλλίας, την Λυών. Βρίσκεται στην συμβολή των ποταμών Ροδανού (Rhône) και Σον (Saône). Ξεκινάμε την περιήγησή μας από τον λόφο Φουρβιέρ και ακολουθεί το κέντρο της πόλης που βρίσκεται ανάμεσα στους δύο ποταμούς λίγο πριν την συμβολή τους. Έχει την ονομασία presq'île (σχεδόν νησί), λόγω του ότι μοιάζει με χερσόνησο και κυριαρχείται από την πλατεία Μπελκούρ (Place Bellecour), στο κέντρο της οποίας βρίσκεται το άγαλμα του Λουδοβίκου ΙΔ'. Στο μοντέρνο ανατολικό τμήμα της πόλης κυριαρχεί ο ουρανοξύστης της Παρ-Ντιε (Part-Dieu), κέντρο του μεγαλύτερου εμπορικού κέντρου της πόλης, καθώς και ο ένας από τους δύο σιδηροδρομικούς σταθμούς. Το βόρειο τμήμα της πόλης περιέχει το πάρκο του Τετ ντ'ορ (Parc de la Tête d'or). Χρόνος ελεύθερος στη διάθεσή μας. Διανυκτέρευση. 6 η ΗΜΕΡΑ: ΛΥΩΝ ΑΒΙΝΙΟΝ ΑΡΛΣ ΑΙΞ ΑΝ ΠΡΟΒΑΝΣ ΜΑΣΣΑΛΙΑ Πρωινό και αναχώρηση για να δούμε τις ποιο βασικές πόλεις τις Προβηγκίας. Πρώτη η Αβινιόν, που είναι μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς τις UNESCO, το Παπικό Παλάτι, το Επισκοπικό Συγκρότημα, η Γέφυρα της Αβινιόν είναι τα ποιο χαρακτηριστικά αξιοθέατα τις πόλης. Συνέχεια έχει η Arles, η πόλη σύμβολο ως μεγάλο λιμάνι στις εκβολές του ποταμού Ροδανού. Η Άρλ διαθέτει σημαντική κληρονομιά της ρωμαϊκής εποχής, τα οποία ανακηρύχθηκαν το 1981 μνημεία της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς από την UNESCO όπως το Ρωμαϊκό Θέατρο, την αρένα ή Αμφιθέατρο τη ρωμαϊκή νεκρόπολη, τις Θέρμες του Κωνσταντίνου. Το μεσημέρι θα μας βρει στην Αιξ-αν-Προβάνς ή συντομότερα Αιξ (γαλλ. Aix-en-Provence,). Σύντομη περιήγηση στην πόλη, στον καθεδρικό ναό, στην περίφημη οδό Μιραμπό. Αναχώρηση για τη Μασσαλία, φημισμένο κέντρο τεχνών, πολιτισμού και μουσικής. Κατέχει ιστορικό και ναυτικό μουσείο, 5 μεγάλες αίθουσες τέχνης, αναρίθμητες καφετέριες, σινεμά, εστιατόρια. Γνωστότερα θέατρα τα Κριέ, Γυμνάσιο, Τουρσκί. Σημαντικότερη μουσική αίθουσα η Αλκαζάρ, που λειτουργεί από το Κυρίαρχη θέση στην πόλη κατέχει το κτίριο της όπερας. Λειτουργεί όλους τους μήνες εκτός από τους θερινούς, ανεβάζοντας 6-7 όπερες ετησίως.

3 Ο εθνικός ύμνος της Γαλλίας, η «Μασσαλιώτιδα», πήρε το όνομά του από τους Μασσαλιώτες στρατιώτες που τραγουδούσαν τον ύμνο αυτό στους δρόμους του Παρισιού. Τακτοποίηση στο ξενοδοχείο μας. Διανυκτέρευση. 7 η ΗΜΕΡΑ: ΜΑΣΣΑΛΙΑ ΒΑΡΚΕΛΩΝΗ (508 χλμ.) Πρωινό στο ξενοδοχείο μας και αναχώρηση για Βαρκελώνη με ενδιάμεσες στάσεις. Ξενάγηση με μια πανοραμική άποψη της πόλης, ξεκινώντας από το λιμάνι της Βαρκελώνης. Στη συνέχεια θα έχουμε την ευκαιρία να περπατήσουμε στην κεντρική Ramplas και στη γοτθική συνοικία. Θα απολαύσουμε την πανοραμική θέα της πόλης και του λιμανιού από τον λόφο Μοντζουίκ, θα επισκεφθούμε το Πάρκο Γκουέλ, τον καμβά δημιουργίας του διάσημου Γκαουντί, το λιμάνι της Βαρκελώνης, τη Γοτθική συνοικία και επίσης το αξιόλογο έργο του Gaudi, Σαγκράδα Φαμίλια. Τελευταία μας στάση το Ολυμπιακό χωριό και το Ολυμπιακό στάδιο, όπου πραγματοποιήθηκαν οι αγώνες το Επιστροφή στο ξενοδοχείο μας. Διανυκτέρευση 8 η ΗΜΕΡΑ: ΒΑΡΚΕΛΩΝΗ ΑΘΗΝΑ Πρωινό και μεταφορά στο αεροδρόμιο της Βαρκελώνης για την πτήση της επιστροφής στην Αθήνα. Στην τιμή περιλαμβάνονται: Αεροπορικά εισιτήρια μετ επιστροφής Αθήνα Βαρκελώνη Αθήνα. Φόροι αεροδρομίων & επίναυλος καυσίμων. Μεταφορές από και προς τα αεροδρόμια εξωτερικού. Μετακινήσεις με πολυτελές πούλμαν. Διαμονή σε ξενοδοχεία 3*- 4* σε δίκλινο δωμάτιο 2 διανυκτερεύσεις στην Toulouse με πρωινό. 2 διανυκτερεύσεις στο Bordeaux με πρωινό. 1 διανυκτέρευση στη Lyon με πρωινό. 1 διανυκτέρευση στη Μασσαλία με πρωινό. 1 διανυκτέρευση στη Βαρκελώνη με ημιδιατροφή (Calella Del Mar). Εκδρομές, περιηγήσεις, ξεναγήσεις, όπως αναφέρονται στο αναλυτικό πρόγραμμα. Έμπειρος Αρχηγός-Συνοδός του γραφείου μας. Ταξιδιωτική ασφάλεια. Φ.Π.Α. Δεν Περιλαμβάνονται: Είσοδοι σε μουσεία, ιστορικούς-αρχαιολογικούς χώρους, θεματικά πάρκα και γενικά όπου απαιτείται. Επιπλέον γεύματα, ποτά στα γεύματα, αχθοφορικά, φιλοδωρήματα. Πτήσεις Aegean Airlines: Αθήνα Βαρκελώνη: A :45-11:00 Βαρκελώνη Αθήνα: A :50-15:45 Κόστος προαιρετικής εκδρομής: 45 Πρόγραμμα Ημέρες Αναχωρήσεις Τιμή το άτομο σε δίκλινο/τρίκλινο Μονόκλινο Φόροι αερ/μίων Ξενοδοχείο Διατροφή H ΑΛΛΗ ΓΑΛΛΙΑ 8 6, 15, 22/ *- 4* ΠΡΩΙΝΟ+1 ΓΕΥΜΑ

4 Τουλούζη Η Τουλούζη (γαλλ. Toulouse) ή Τολόζα (οξιταν. Tolosa) είναι μητροπολιτική πόλη της νότιας Γαλλίας. Βρίσκεται στις όχθες του ποταμού Γαρούνα, ανάμεσα στη Μεσόγειο θάλασσα και τονατλαντικό Ωκεανό, κοντά στα Πυρηναία Όρη και τα σύνορα με την Ισπανία. Πρωτεύουσα της γεωγραφικής περιοχής των Μέσων Πυρηναίων και του νομού Haute-Garonne, αποτελεί το 5ο μεγαλύτερο πληθυσμιακό κέντρο στη Γαλλία με κατοίκους (Τουλουζάνοι, απογραφή 2007) και το ταχύτερα αναπτυσσόμενο σε ολόκληρη την Ευρώπη.Είναι το μεγαλύτερο κέντρο δορυφορικής τεχνολογίας και αστροναυτικής βιομηχανίας της Ευρώπης, καθώς και έδρα της αεροκατασκευαστικής εταιρίας Airbus. Με σχεδόν φοιτητές στα τρία πανεπιστήμια και τις ανώτατες και τεχνικές σχολές της, είναι σήμερα η τρίτη στη σειρά γαλλική πόλη με το μεγαλύτερο φοιτητικό πληθυσμό, μετά το Παρίσι και την Λυών. Μπορντό Το Μπορντό (γαλλ. Bordeaux - οξιταν. Bordèu) είναι πόλη της Ν. Δ. Γαλλίας στην ιστορική περιοχή της Ακουιτανίας, πρωτεύουσα του νομού Ζιρόντ. Είναι χτισμένη στην αριστερή όχθη του ποταμού Γκαρόν (εξελλ. Γαρούνα). Είναι ένα απ' τα πολυπληθέστερα κέντρα της Γαλλίας. O πληθυσμός του ιστορικού κέντρου της πόλης αυξήθηκε την τελευταία δεκαετία από κατοίκους (απογραφή1999) σε κατοίκους (2007) ενώ ο πληθυσμός ολόκληρης της πόλης συμπεριλαμβανομένων και των προαστίων φτάνει τους κατοίκους. Στον πληθυσμό της, εκτός από Γάλλους συμπεριλαμβάνονται και συμπαγείς ομάδες αλλοδαπών (Ιταλοί, Ισπανοί, Πορτογάλοι, Γερμανοί, Βορειοαφρικανοί). Το λιμάνι του είναι απ' τα σπουδαιότερα της Γαλλίας και η πόλη, που η θέση της είναι μακριά απ' τα γαλλογερμανικά σύνορα, έγινε έδρα διάφορων κυβερνητικών υπηρεσιών στους τρεις τελευταίους γαλλογερμανικούς πολέμους. Σήμερα, έχει ναυπηγεία, χυτήρια, βιομηχανία μεταλλουργίας και αναπτυγμένη γεωργία, γνωστή για τα περίφημα κρασιά Μπορντό. Στην πόλη έχει την έδρα της η ποδοσφαιρική ομάδα Ζιροντέν Μπορντό (FC Girondins de Bordeaux). Γύρω στο 300 π.χ. εγκαταστάθηκε στην περιοχή η Κέλτικη φυλή των Burdigala, παίρνοντας το όνομα της από έναν ποταμό νότια της πόλης. Το 60 π.χ. έπεσε στα χέρια των Ρωμαίων, επί Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας αναπτύχθηκε σημαντικά, κατά τη διάρκεια του 3ου αιώνα μ.χ. έγινε η πρωτεύουσα της αναπτυγμένης Ρωμαϊκής Ακουιτανίας. Αργότερα κυριεύθηκε διαδοχικά από τους Βανδάλους (276, 409), τους Βησιγότθους (414), και τους Φράγκους (498) ξεκινώντας μια εποχή παρακμής για την πόλη. Οι Μεροβίγγειοι βασιλείς ξεκίνησαν μια νέα περίοδο ακμής για την πόλη η οποία έγινε και έδρα αρχιεπισκοπής, λεηλατήθηκε από τους μουσουλμάνους (732) του Άμπντ έρ Ραχμάν έως την δολοφονία του στην μάχη του Τουρ στις 10 Οκτωβρίου του ίδιου χρόνου. Οι Καρολλίγγειοι βασιλείς διόρισαν μία σειρά από κόμητες προκειμένου να προστατέψουν τις όχθες του ποταμού Γαρούνα από τις επιδρομές των Βίκινγκ, αργότερα έγιναν κληρονομικοί ηγεμόνες της περιοχής. Τον 11ο αιώνα η κομητεία κληρονομήθηκε στους δούκες της Γασκωνίας. Τον 12ο αιώνα έγινε επαρχία του Αγγλικού βασιλείου μετά τον γάμο της κληρονόμου του δουκάτου Ελεονώρας της Ακουιτανίας με τον Γαλλόφωνο βασιλιά της Αγγλίας Ερρίκο Πλανταγενέτη που αμέσως μετά ανέβηκε στον Αγγλικό θρόνο ως Ερρίκος Β. Επί της κυριαρχίας των Πλανταγενετών (12ος 15ος αιώνας) η πόλη έγινε σημαντικό εμπορικό κέντρο παραγωγής κρασιού, ενώ κτίσθηκε ο καθεδρικός ναός του Αγίου Ανδρέα. Ο βασιλιάς Εδουάρδος Γ την όρισε σαν ανεξάρτητο κρατίδιο υπό την έμπιστη σ αυτόν ηγεσία του μεγαλύτερου γιου του Εδουάρδου του μαύρου πρίγκηπα ( ) Μετά την ήττα των Άγγλων στην μάχη του Καστιγιόν (1453) πέρασε οριστικά στα χέρια των Γάλλων, ο Γάλλος βασιλιάς Κάρολος Ζ έχτισε ως ένδειξη ηγεμονίας του στην περιοχή το "Chateau Trompette" (Kάστρο της αποφασιστικής νίκης) και το "Fort du Ha". Εγκαταστάθηκε τοπικό κοινοβούλιο (1462), ενώ τον 16ο αιώνα το εμπόριο της πόλης αναπτύχθηκε σημαντικά εκτός του κρασιού και λόγω της διανομής ζάχαρης και σκλάβων από τις Δυτικές Ινδίες. Ενώθηκε πλήρως με το Γαλλικό στέμμα (1653) μετά την είσοδο στην πόλη του βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκου ΙΔ. Τον 18ο αιώνα, η πόλη αναπτύχθηκε περισσότερο από ποτέ και κτίσθηκαν νέα μεγάλα οικοδομήματα. Μάλιστα ο Βίκτωρ Ουγκώ είχε εντυπωσιαστεί τόσο πολύ από την μεγαλοπρέπεια της πόλης που αναγκάστηκε να πει «πάρε τις Βερσαλλίες και την Αμβέρσα και θα έχεις το Μπορντό». Κατά τη διάρκεια των Γαλλογερμανικών πολέμων (1870), του Α και του Β Παγκοσμίου πολέμου έγινε έδρα της Γαλλικής κυβέρνησης. Το Μπορντό είναι μία από τις μεγαλύτερες οινοπαραγωγές πόλεις του κόσμου με εκτάρια αμπελώνων με ετήσια κέρδη 14,5 δισεκατομμύρια ευρώ. Με ετήσια παραγωγή πάνω από 700 εκατομμύρια μπουκάλια με κάθε είδος κρασιού από τα καλύτερα στον κόσμο, ιδιαίτερα κόκκινα και λευκά. Έχει μία από τις μεγαλύτερες βιομηχανίες αεροναυτικής στον κόσμο που απασχολούν κόσμο, η περιοχή του είναι δημοφιλέστατη για τις τουριστικές της δραστηριότητες, με επισκέπτες ετησίως. Το λιμάνι του,

5 το σημαντικότερο λιμάνι της χώρας στον Ατλαντικό Ωκεανό διακινεί ετησίως τόνους αγαθών στο εμπόριο της Γαλλίας με τις χώρες της Αμερικής. Λυών Η Λυών βρίσκεται στην συμβολή των ποταμών Ροδανού (Rhône) και Σον (Saône), στο νοτιοανατολικό τμήμα της Γαλλίας, σε ίση περίπου απόσταση από το Παρίσι και την Μασσαλία. Η κεντρική της γεωγραφική της θέση, σε συνδυασμό με τις μικρές αποστάσεις από Γερμανία, Ελβετία και Ιταλία, της προδίδουν μια ιδιαίτερα σημαντική γεωστρατηγική σημασία. Στην δυτική πλευρά της πόλης κυριαρχούν ο λόφος της Φουρβιέρ (Fourvière), γνωστός ως και "λόφος που προσεύχεται" χάρη στην ύπαρξη της βασιλικής Νοτρ Νταμ ντε Φουρβιέρ (Notre Dame de Fourvière), και ο λόφος της Κρουά-Ρους (Croix-Rousse), γνωστός ως και ο "λόφος που εργάζεται" χάρη στις παραδοσιακές βιοτεχνίες υφασμάτων από μετάξι. Στους πρόποδες των δύο λόφων βρίσκεται το μεσαιωνικό τμήμα της πόλης, γνωστό ως Vieux Lyon(παλαιά Λυών) το οποίο χαρακτηρίζεται από την ύπαρξη στενών μικρών περασμάτων, τα επονομαζόμενα traboules, που επιτρέπουν την διάβαση από τον ένα δρόμο στον άλλον, μέσα από τις αυλές των σπιτιών. Το τμήμα αυτό της πόλης έχει χαρακτηριστεί "ιστορική κληρονομιά" της UNESCO. Στα ανατολικά των 2 λόφων, ανάμεσα στους δύο ποταμούς λίγο πριν την συμβολή τους, βρίσκεται το κέντρο της πόλης. Έχει την ονομασία presq'île (σχεδόν νησί), λόγω του ότι μοιάζει με χερσόνησο, και κυριαρχείται από την πλατεία Μπελκούρ (Place Bellecour), στο κέντρο της οποίας βρίσκεται το άγαλμα του Λουδοβίκου ΙΔ'. Στο μοντέρνο ανατολικό τμήμα της πόλης κυριαρχεί ο ουρανοξύστης της Παρ-Ντιε (Part-Dieu), κέντρο του μεγαλύτερου εμπορικού κέντρου της πόλης, καθώς και ο ένας από τους δύο σιδηροδρομικούς σταθμούς. Το βόρειο τμήμα της πόλης περιέχει το πάρκο του Τετ ντ'ορ (Parc de la Tête d'or), δίπλα στο οποίο βρίσκεται το αρχηγείο της Ιντερπόλ. Η Ιστορία της Λυών ξεκινά το 43 π.χ., όταν ο Ρωμαίος αξιωματικός Λούκιος Μουνάτιος Πλάνκος (Lucius Munatius Plancus), παίρνοντας εντολή από τη Σύγκλητο, ιδρύει την πόλη με την ρωμαϊκή ονομασία Λούγδουνο (Lugdunum) (από τον θεό Λουγ της κελτικής μυθολογίας ή από τη λατινική λέξη lux που σημαίνει φως, με σκοπό την φιλοξενία Ρωμαίων προσφύγων που εκδιώχθηκαν εξαιτίας μιας γαλατικής εξέγερσης. Το 27 π.χ. ανακηρύσσεται πρωτεύουσα μίας εκ των τριών ρωμαϊκών γαλατικών επαρχιών, της Gallia Lugdunensis και γίνεται η έδρα της αυτοκρατορικής εξουσίας για ολόκληρη την Γαλατία (πρωτεύουσα της Γαλατίας), ιδιότητα που θα διατηρήσει για τρεις αιώνες. Το 532, η Βουργουνδία γίνεται μέρος του βασιλείου των Φράγκων, αλλά οι επιδρομές των Αράβων τον 8ο αιώνα ξαναβάζουν σε κίνδυνο την ακεραιότητα της πόλης. Το 843, με την Συνθήκη του Βερντέν και τον διαμελισμό του βασιλείου των Φράγκων σε τρία βασίλεια, το Λούγδουνο δίνεται στο Λοθάριο. Και πάλι όμως, η πόλη θα υποστεί επιδρομές, αυτή τη φορά των Νορμανδών. Τον 13ο αιώνα συναντάμε για πρώτη φορά την επωνυμία Λυών. Η πόλη παραμένει σε μέτρια μεγέθη για τα δεδομένα της εποχής, δεν παύει όμως να αποτελεί σημαντικό θρησκευτικό κέντρο, με αποκορύφωμα την ανακήρυξη του αρχιεπισκόπου της Λυών ως "Εξάρχου των Γαλατών" (Primat des Gaules) από τον Πάπα Γρηγόριο Ζ', το Στην αρχή του 14ου αιώνα, μια διαμάχη του αρχιεπισκόπου με την αριστοκρατία της πόλης, οδηγεί στην ενσωμάτωση της πόλης στο βασίλειο της Γαλλίας, χωρίς διαμαρτυρία από μέρους του Αυτοκράτορα. Από τότε, η Λυών αποκτά ιδιαίτερη σημασία για τις γαλλικές δραστηριότητες στην Ιταλία, γεγονός που την ωφέλησε σε μεγάλο βαθμό χάρη στην οικονομική και πολιτιστική ανάπτυξη της Ιταλίας, την εποχή της Αναγέννησης. Παρένθεση σε αυτή την περίοδο ακμής αποτέλεσε η επιδημία της μαύρης πανώλους που σκότωσε περίπου ανθρώπους στα τέλη της δεκαετίας του Η εποχή της Αναγέννησης σηματοδοτεί για την Λυών μία περίοδο οικονομικής ανάπτυξης, ιδίως στην αρχή του 16ου αιώνα, χάρη στην άφιξη τραπεζιτών από τη Φλωρεντία και στην ανάπτυξη του εμπορίου του μεταξιού. Οι συγκρούσεις των καθολικών με τους Ουγενότους όμως, που κορυφώθηκαν την Νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου, το 1572, οδήγησαν πολλούς εμπόρους στην μετανάστευση προς τη Γένοβα και έβαλαν φρένο στην ανάπτυξη της πόλης. Τον 17ο αιώνα, η Λυών γνωρίζει μια εποχή θρησκευτικής ηρεμίας και ακμής, κυρίως χάρη στην εύνοια της γαλλικής αυλής (η πόλη είχε φιλοβασιλικό χαρακτήρα). Κατασκευάζεται το δημαρχείο της πόλης και η Λυών σταδιακά μετατρέπεται σε μια πόλη των γραμμάτων και των τεχνών. Τον 18ο αιώνα κατασκευάζονται πολλά νέα κτίρια από τον αρχιτέκτονα Ζακ-Ζερμέν Σουφλό (Jacques- Germain Soufflot) και η πόλη ζει μια ειρηνική περίοδο μέχρι την Επανάσταση.

6 Αβινιόν Η Αβινιόν (γαλ. Avignon, οξιτανικά Avinhon) είναι πρωτεύουσα του νομού Βοκλίζ στην περιφέρειαπροβηγκία - Άλπεις - Κυανή Ακτή στη νότια Γαλλία. Βρίσκεται στην αριστερή όχθη του ποταμού Ροδανού και είναι κυρίως γνωστή ως έδρα των 7 παπών γαλλικής καταγωγής την περίοδο Στην περιοχή της Αβινιόν έχουν βρεθεί αρκετά αρχαία αντικείμενα που χρονολογούνται μέχρι και τηνπαλαιολιθική εποχή. Αρχικά η Αβινιόν ήταν γαλατικό χωριό που κατά τον 2ο αιώνα π.χ. έγινε ρωμαϊκός οικισμός με το όνομα Αβένιο. Από το 300 μέχρι το 500 μ.χ. η πόλη δέχτηκε πολλές επιδρομές από Φράγκους, Αλεμάνους, Γότθους και Βουργουνδούς. Το 734 κατακτήθηκε από τουςσαρακηνούς και στη συνέχεια την ελευθέρωσε ο Κάρολος Μαρτέλος το 737. Ενσωματώθηκε με το βασίλειο της Βουργουνδίας το 932 και το 1129 αναγνωρίστηκε ως αυτόνομη κοινότητα από τον κόμη Γουλιέλμο Β'. Αυτό κράτησε μόλις για έναν αιώνα καθώς το 1226, ύστερα από τρίμηνη πολιορκία, την κατέλαβε ο Λουδοβίκος Η' και αφαίρεσε τα όποια προνόμια είχε η πόλη. Την περίοδο η Αβινιόν βρισκόταν κάτω από την παπική εξουσία, μια περίοδος που ηδυτική Καθολική Εκκλησία αποκαλεί Βαβυλωνιακή αιχμαλωσία ή Εξορία της Αβινιόν. Ονομάστηκε έτσι γιατί η εποχή αυτή ήταν πολύ επιζήμια για την Καθολική εκκλησία και αντιθέτως πολύ επικερδής για την πόλη, που διένυσε την χρυσή εποχή της. Από την εγκατάσταση του πρώτου πάπα ο πληθυσμός και η έκταση της πόλης αυξήθηκε σταδιακά. Πολλοί καλλιτέχνες και άνθρωποι των γραμμάτων ακολούθησαν τους πάπες και έτσι η πόλη απέκτησε έναν κοσμοπολίτικο χαρακτήρα, στοιχείο που βοήθησε στην διεύρυνση της πολιτικής της ακτινοβολίας και επιρροής στις γύρω περιοχές. Η ανάπτυξη της πόλης σταμάτησε όταν το 1348 μια επιδημία πανώλους μείωσε σημαντικά τον πληθυσμό, μείωση που συνεχίστηκε με μεγαλύτερο ρυθμό μετά την αποχώρηση του πάπα το1377. Μετά από μια σύντομη περίοδο ακμής η πόλη πλέον άρχιζε να παρακμάζει. Νέες επιδημίες πανώλους αποδεκάτισαν ξανά τους κατοίκους της Αβινιόν το 1580 και το 1721συμβάλλοντας ακόμη περισσότερο στην παρακμή της πόλης. Το 1791, ύστερα από απόφαση της Γαλλικής εθνοσυνέλευσης, που επικυρώθηκε από τον πάπα με την συμφωνία του Τολεντίνο, η Αβινιόν προσαρτήθηκε στη Γαλλία. Τέλος, το 1942 η πόλη κατελήφθη από τους Γερμανούς και απελευθερώθηκε το Αρλ Η Αρλ ιδρύθηκε από τους αρχαίους Έλληνες (Φωκαείς) τον 6ο αιώνα π.χ. με το όνομα Θηλίνη. Καταλήφθηκε από τους Κέλτες Σάλυες το 535 π.χ., που τη μετονόμασαν σε Αρελάτη. Οι Ρωμαίοι κατέλαβαν την πόλη το 123 π.χ. και την ανέπτυξαν σε σημαντικό αστικό κέντρο, με μια διώρυγα προς τη Μεσόγειο Θάλασσα που διανοίχθηκε το 104 π.χ.. Ωστόσο, πάλευε να βγει από τη σκιά της Μασσαλίας. Η ευκαιρία δόθηκε όταν πήρε το μέρος του Ιουλίου Καίσαρακατά της Πομπηίας, παρέχοντας στρατιωτική υποστήριξη. Η ρωμαϊκή Αρελάτη ήταν μία σημαντική πόλη στην επαρχία Gallia Narbonensis. Η έκτασή της ανερχόταν σε 400 στρέμματα και διέθετε πολλά μνημεία, μεταξύ των οποίων το αμφιθέατρο, αψίδα του θριάμβου, ιπποδρόμιο, θέατρο και τείχη σε πλήρη περίμετρο. Η πόλη έφθασε στο μέγιστο της επιρροής της κατά τον 4ο και τον 5ο αιώνα μ.χ., οπότε γινόταν συχνά το αρχηγείο των Ρωμαίων Αυτοκρατόρων κατά τη διάρκεια εκστρατειών. Το έτος 395 έγινε η έδρα του Πραιτωριανού Νομού των Γαλατών, που κυβερνούσε το δυτικό μέρος της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας: την κυρίως Γαλατία, την Ισπανία και την Αρμορική (Βρετάνη). Υπήρξε η αγαπημένη πόλη του Μεγάλου Κωνσταντίνου, που έκτισε «θέρμας» (λουτρά) εκεί, από τα οποία διασώζονται αρκετά ερείπια. Ο γιος του, Κωνσταντίνος Β, γεννήθηκε στην Αρελάτη. Ο σφετεριστής Κωνσταντίνος Γ ανακήρυξε τον εαυτό του αυτοκράτορα στη Δύση ( ) και έκανε την Αρελάτη πρωτεύουσά του το 408. Η πόλη ήταν διάσημο πολιτιστικό και θρησκευτικό κέντρο κατά την ύστερη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Γενέτειρα του σκεπτικιστή έως άθεου φιλοσόφουφαβωρίνου, υπήρξε ταυτόχρονα μια τοποθεσία-κλειδί για τον ρωμαϊκό Χριστιανισμό και σημαντική βάση για τον εκχριστιανισμό των Γαλατών. Από τον επισκοπικό της θρόνο πέρασε σειρά από επιφανείς κληρικούς, αρχίζοντας με τον Άγιο Τρόφιμο περί το 225 και συνεχίζοντας με τον Άγιο Ονώριο και τον Ιλάριο της Αρλ το πρώτο ήμισυ του 5ου αιώνα. Η ένταση στις σχέσεις των επισκόπων της Αρλ με τους Βησιγότθους βασιλείς μπορεί να περιγραφεί μέσα από την ιστορία του επισκόπου Αγίου Καισαρίου της Αρλ ( ), τον οποίο υποπτεύθηκε ο αιρετικός (Αρειανός) Βησιγότθος βασιλιάς Αλάριχος Β ότι συνωμοτούσε με τους Βουργουνδούς για να παραδώσει την πόλη στη Βουργουνδία, οπότε τον εξόρισε για ένα έτος στο Μπορντώ. Και πάλι το 512

7 όταν η Αρλ αμύνθηκε κατά του Θεοδώριχου, ο Καισάριος φυλακίσθηκε και στάλθηκε στη Ραβέννα για να δώσει εξηγήσεις για τις ενέργειές του ενώπιον του βασιλιά τωνοστρογότθων. Η Αρλ επηρεάσθηκε δυσμενώς από την εισβολή των Σαρακηνών και των Φράγκων στην Προβηγκία, με την επακόλουθη κατάκτησή της από αυτούς τον 8ο αιώνα. Το 855 η πόλη έγινε πρωτεύουσα του Φράγκικου «Βασιλείου της Αρλ», που περιελάμβανε τη Βουργουνδία και τμήμα της Προβηγκίας, αλλά δεχόταν συχνά επιδρομές, κυρίως από Σαρακηνούς και Βίκινγκ. Το 888 ο κόμης Ροδόλφος του Οσέρ (Auxerre) (ΒΔ Βουργουνδία) ίδρυσε το Βασίλειο της «Τρανσιουρανής Βουργουνδίας (Bourgogne Transjurane, δηλαδή πέρα από τα όρη του Ιούρα), που περιελάμβανε τη σημερινή δυτική Ελβετία. Το 933 ο Ούγος της Αρλ ("Hugues de Provence") παρέδωσε το βασίλειό του στον Ροδόλφο Β, που συνένωσε τα δύο βασίλεια σε ένα νέο Βασίλειο της Αρλ. Το 1032 ο βασιλιάς Ροδόλφος Γ πέθανε και το βασίλειο κληρονόμησε ο αυτοκράτορας Κόνραντ Β. Παρότι οι διάδοχοί του θεωρούσαν τους εαυτούς τους βασιλείς της Αρλ, λίγοι πήγαν να στεφθούν ως τέτοιοι στη μητρόπολη. Το μεγαλύτερο μέρος του εδάφους του βασιλείου ενσωματωνόταν σταδιακά στη Γαλλία. Την εποχή εκείνη το αμφιθέατρο μετατράπηκε σε φρούριο, με σκοπιές στο κάθε τεταρτημόριο και στο εσωτερικό του κτίστηκε ένας μικρός περίκλειστος οικισμός. Ο πληθυσμός ήταν πλέον ένα κλάσμα αυτού της ρωμαϊκής εποχής και μεγάλο μέρος της αρχαίας Αρελάτης ήταν ερείπια. Η πόλη επανέκτησε πολιτική και οικονομική σημασία κατά τον 12ο αιώνα, με τον αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Φρειδερίκο να ταξιδεύει στην Αρλ το 1178 για τη στέψη του. Το ίδιο αιώνα η Αρλ έγινε ελεύθερη πόλη κυβερνώμενη από εκλεγμένο άρχοντα που διόριζε τις άλλες αρχές, καθεστώς που διατήρησε μέχρι τη Γαλλική Επανάσταση του Αιξ-αν-Προβάνς Η Αιξ-αν-Προβάνς ή συντομότερα Αιξ (γαλλ. Aix-en-Provence, οξιτανικά προβηγκίας Ais de Provença) είναι πόλη στη νότιαγαλλία, 30 χιλιόμετρα βορείως της Μασσαλίας, στην περιφέρεια της Προβηγκίας. Η πόλη έχει πληθυσμό περίπου κατοίκων, ενώ αποτελεί αρχιεπισκοπική έδρα της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας Η Αιξ ιδρύθηκε το 123 π.χ. από το Ρωμαίο ύπατο Σέξτιο Καλβίνο, ο οποίος και έδωσε το όνομά του στην πόλη με τις πολυάριθμες πηγές: Aquae Sextiae. Το 102 π.χ., κοντά στην πόλη έγινε μεγάλη μάχη, στην οποία οι Ρωμαίοι με ηγέτη το Γάιο Μάριο νίκησαν τους Κίμβρους και τους Τεύτονες προβαίνοντας σε μαζική σφαγή. [2] Το 477 καταλήφθηκε από τους Βησιγότθους. Στους επόμενους αιώνες, λεηλατήθηκε επανειλημμένα από Φράγκους καιλομβαρδούς, ενώ καταλήφθηκε από τους Σαρακηνούς το 731 και τον Κάρολο Μαρτέλο το 737. Κατά το Μεσαίωνα η Αιξ ήταν πρωτεύουσα της Προβηγκίας, ενώ μετά το 12ο αιώνα άρχισε να αναπτύσσεται ως σημαντικό καλλιτεχνικό κέντρο και πηγή γνώσης και μόρφωσης. Η Αιξ παραχωρήθηκε στο γαλλικό στέμμα μαζί με την υπόλοιπη Προβηγκία το 1487 και το 1501 ο Λουδοβίκος ΙΒ της Γαλλίας εγκαθίδρυσε το Κοινοβούλιο της Προβηγκίας, που έπαψε να υφίσταται το Η Αιξ έχει το δεύτερο σημαντικότερο Δικαστικό Μέγαρο εκτός του Παρισιού, το οποίο βρίσκεται κοντά στο πρώην Παλάτι των Κομήτων της Προβηγκίας. Το Hôtel de Ville, κτίριο κλασικής αρχιτεκτονικής του 17ου αιώνα, περιλαμβάνει περίτεχνα ξυλόγλυπτα και ταπισερί, ενώ δίπλα του στέκεται ένας πύργος-ρολόι, που κατασκευάστηκε το Σε μικρή απόσταση βρίσκονται οι θερμές πηγές, που έδωσαν στην πόλη το ρωμαϊκό όνομά της, ενώ κοντά στα ερείπια των ρωμαϊκών λουτρών του Σέξτιου χτίστηκε ένα σπα το Η Οδός Μιραμπό είναι ένας στενός δρόμος διακοσμημένος με σιντριβάνια, πλατάνια και περίτεχνα κτίρια. Ακολουθεί τη γραμμή που χάρασσαν τα παλαιά τείχη της πόλης και τη χωρίζει στη Νέα και την Παλαιά Πόλη, η οποία βρίσκεται βόρεια και περιλαμβάνει παλαιούς δρόμους, κατοικίες και επαύλεις που χρονολογούνται από το 16ο ως το 18ο αιώνα. Στη Μιραμπό υπάρχει η μπιραρία (brasserie) Deux Garcons, που χτίστηκε το 1792 κι είναι διάσημη για τους εξέχοντες πελάτες της, όπως οπωλ Σεζάν, ο Εμίλ Ζολά και ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ. Ο καθεδρικός της πόλης βρίσκεται στο βόρειο τμήμα της. Έχει χτιστεί πάνω στα ερείπια μιας αρχαίας ρωμαϊκής αγοράς και ενσωματώνει στοιχεία όλων των αρχιτεκτονικών τεχνοτροπιών από τον 5ο ως το 17ο αιώνα. Στο εσωτερικό του βρίσκονται ταπισερί του 16ου αιώνα, ένα τρίπτυχο του 15ου αιώνα, έναβαπτιστήριο μεροβίγγειας εποχής και ο αναγεννησιακός θόλος του, ο οποίος στηρίζεται σε ρωμαϊκές κολόνες.

8 Μασσαλία Η Μασσαλία (οξιτανικά Marselha [maʀˈsejɔ, maʀˈsijɔ], γαλλικά Marseille[maʀsɛj]) είναι η σημαντικότερη πόλη-λιμάνι της Γαλλίας και η τρίτη σημαντικότερη (ως λιμάνι) της Ευρώπης. Βρίσκεται στον κόλπο της Λυών, στην Δυτική Μεσόγειο. Με περίπου κατοίκους, η Μασσαλία είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Γαλλίας μετά το Παρίσι και ανήκει στην ευρύτερη ιστορική περιοχή τηςπροβηγκίας. Ολόκληρη η αστική περιοχή γύρω από την Μασσαλία έχει περίπου 1,2 εκατομμύρια κατοίκους. Η Μασσαλία βρίσκεται σε υψόμετρο 12 μέτρων πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Όμως, οι λόφοι βόρεια της Μασσαλίας, ξεπερνούν και τα 700 μέτρα σε ύψος. Ανατολικά της πόλης βρίσκονται οι εκβολές του ποταμού Ροδανού. Η περιοχή κατοικείται από την νεολιθική εποχή. Βρέθηκαν πρωτόγονες παρατάσεις σε υποβρύχιο σπήλαιο, που χρονολογούνται μεταξύ και π.χ. Ανασκαφές κοντά στον σιδηροδρομικό σταθμό έφεραν στην επιφάνεια πρωτόγονο τούβλινο οικισμό χρονολογούμενο από το π.χ. Η πόλη της Μασσαλίας ιδρύθηκε από Έλληνες Φωκαείς περί το 600 π.χ., με άγνωστη την ακριβή ημερομηνία ίδρυσης. Σύμφωνα με θρύλους, ο Πρωτέας είχε φύγει από την πατρίδα του Φώκαια προκειμένου να ανακαλύψει στην Μεσόγειο θέσεις κατάλληλες για την ίδρυση εμπορικών κόμβων. Ανακάλυψε τυχαία στον κόλπο του Λακιντόν ένα ρεύμα γλυκού νερού προστατευόμενο από τη φύση του με δύο ακρωτήρια. Η ενδοχώρα κατοικείτο εκείνη την εποχή από διάφορες φυλές Λιγουρίων. Την εποχή της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας η Μασσαλία εξελίχθηκε συνεχώς σε σημαντικό εμπορικό κέντρο. Την αποκλειστική εξουσία είχαν 15 σύμβουλοι που εκλέγονταν από 600 γερουσιαστές. Το μεγαλύτερο μερίδιο της εξουσίας ασκούσε το προεδρείο του συμβουλίου από 3 πρόσωπα. Οι νόμοι της πόλης απαγόρευαν την κατανάλωση του κρασιού στις γυναίκες. Ο χριστιανισμός εμφανίστηκε στην Μασσαλία από τον 1ο αι. μ.χ. Έχουν ανακαλυφθεί κατακόμβες κάτω από το λιμάνι, ενώ υπάρχουν αναφορές και για χριστιανούς μάρτυρες. Η Μαρία Μαγδαληνή ίδρυσε την επισκοπή της Μασσαλίας, η οποία, το 1948, έγινε αρχιεπισκοπή. Μετά την πτώση της Ρώμης η Μασσαλία έπεσε διαδοχικά στα χέρια Βησιγότθων, Οστρογότθων και Φράγκων. ο Καρολομάγνος της έδωσε ιδιαίτερη σημασία, μετατρέποντας την στο σημαντικότερο εμπορικό κέντρο της αυτοκρατορίας του. Μετά τον 10ο αιώνα η πόλη γνώρισε νέα ακμή υπό την φροντίδα των κομήτων της Προβηγκίας. Εξεγέρθηκε (1262) υπό τον Ούγο ντε Βω κατά της κυριαρχίας των Ανδεγαυών με καταστολή της από τον Κάρολο Α'. Το (1347) η πόλη ήταν ένα από τα μεγαλύτερα θύματα της επιδημίας βουβωνικής πανώλους που σάρωσε την Ευρώπη τα δύο επόμενα χρόνια. Μάλιστα, υποστηρίζεται ότι η Μασσαλία ήταν το σημείο εισόδου της πανούκλας στην Ευρώπη. Από τους κατοίκους της πόλης οι περισσότεροι από τους μισούς - πέθαναν από την θανατηφόρο επιδημία, κάτι που ήταν το μεγαλύτερο πλήγμα σε ολόκληρη την ιστορία της πόλης. Η παρακμή της πόλης ολοκληρώθηκε αργότερα (1423) μετά τις επιδρομές λεηλασίας των Αραγωνέζων. Το 1720 η νέα μεγάλη επιδημία πανώλους, ο λεγόμενος μαύρος θάνατος, κόστισε την ζωή σε ανθρώπους στην ευρύτερη περιοχή της πόλης. Ήταν από τις πόλεις που δέχτηκαν με τον μεγαλύτερο ενθουσιασμό τη Γαλλική επανάσταση το 1792, στέλνοντας πολλούς στρατιώτες στο Παρίσι, από τα πολεμικά εμβατήρια των οποίων προήλθε αργότερα ο Γαλλικός εθνικός ύμνος (Η Μασσαλιώτιδα). Τον 19ο αιώνα γνώρισε ακόμα μεγαλύτερη ακμή, ιδιαίτερα μετά την διάνοιξη της διώρυγας του Σουέζ το Στις αρχές του 20ού αιώνα ήταν το κέντρο διοίκησης των εκτεταμένων Γαλλικών αποικιών. Εκεί έφτασε το 1934 ο βασιλιάς της Γιουγκοσλαβίας Αλέξανδρος Α προκειμένου να συναντήσει τον Γάλλο υπουργό εξωτερικών Λουί Μπαρτού, αλλά δολοφονήθηκε από τον επαναστάτη Βλάντα Γκεοργκίεφ. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμουισοπεδώθηκε πάνω από το 1/3 της πόλης από τους βομβαρδισμούς των Γερμανών και των Ιταλών. Η καταστροφή της πόλης ήταν σκόπιμη γιατί οι Γερμανοί πίστευαν ότι στα πυκνοκατοικημένα κτίρια κρύβονταν πολλά μέλη της αντίστασης. Μετά το πέρας του πολέμου, η πόλη ανοικοδομήθηκε κατά τη δεκαετία του 1950, με την Ιταλία και την Γερμανία να εξαναγκάζονται να πληρώσουν τεράστια ποσά αποζημιώσεων για την καταστροφή της πόλης, τους νεκρούς, τους τραυματίες και τους άστεγους. Από το 1962 έγινε το μεγαλύτερο κέντρο εισόδου μεταναστών στην Ευρώπη, καθώς από το λιμάνι της Μασσαλίας πέρασαν τουλάχιστον μετανάστες, ιδιαίτερα από την Αλγερία. Οι περισσότεροι εγκαταστάθηκαν στην ίδια την πόλη ώστε το ένα από τα τέσσερα τμήματά της να είναι το κατ' εξοχήν Γαλλοαφρικάνικο, με την μεγαλύτερη αγορά. Μετά την τελευταία μεγάλη εμπορική κρίση του λαδιού (1973), η πόλη εξελίχτηκε ταχύτατα αποκτώντας τη σημερινή της μορφή.