Transcript

1

2

3

4

5

6

7 ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΤΗ5 ΕΛΛΗΝΙΚΗ^ THESAURUS #raecae linguae Α Β Η. STEPHANO CONSTRUCTUS. ED1TIO NOVA AUCTIOR ET EMENDATtOR. VOL. IV. HonDini: IN IEDIBUS VALPIAN1S. PKOSTAT ΕΤΙΛΜ APUD BIBLIOl'OLAS LONDINENSES, CANTABRIOIENSES, EDtNENSES, OXONIENSES, Ε Γ DUBLIN! EN3ES. 182*2.

8 t*\\ v, u Spec. Coll. Γ -

9 4387" IA [p ] ΙΑ * ι R I. " I, Nonae ap. Graecos literae nota est, quam ap- A " pellant ιώτα. Ea interdum est pleonastica in me- quod aspiratur. " dio vocum πολνβραχέων, ad explendum metrum " inserta : dicunt enim μεσαιπύλιος pro μεσαπόλιος, " οδοιπόρος pro oboiropos, κείνος pro κενός. Nonnun- " quam κατ' έπέκτασιν Atticam apponitur quibusdam " partibus orationis: ut οΰτοσι, wv\, et siniilia, pro immitte telum. " ovros, νϋν. Est ι et Numeralis nota, significans De- " cem, hoc modo, ί: ab ima antem parte sinistra " praefixum acuti accentus apice, denotat Decern " millia, hoc modo,, ( I, ti: pro qua nota frequentius Δβλψόί rot πρώτιστον εφΰμνιορ εϋρετο " ponitur M. significains μύρια." [" Conf. e. ei, εκηβο\ίηιί> χρνσέων έπebe/κννσο τόξων. Brunck. Apoll. Rh et Add., Aristoph. 1, 268. Τ. H. ad Plutum p Callim. 1, Jacobs. Antb. 6, , , 18. 9, 373. Fischer, ad Weller. Gr. Gr. 1, 89- Heringa Obs I et Γ conf., Brunck. Aristoph. 3, 113. I et Y, 152. Pierson. ad Mcer. 95. I et P, Musgr. Heracl Callim. 1, 484. Valck. p. 70. ad Diod. 'ιή Καρνείε πολύλλιτε: S. 1, i, 231. Heyn. Horn. 4, 309- ad Herod Ilgen. Hymn. 6l0. Pierson. ad Moer. Β xxi Valck. Phoen. p Schweigh. E- nari. mendd. in Suid. 27. Koen. ad Greg. Cor. 97. Brunck. ad Vit. Soph., Trach. 379 I et Η conf., ad ιή. Charit I subscr. cum ν conf., Brunck. Aristoph. 1, 138. Ϊ, Bast Lettre 39- * Ί, Heyn. Horn. 8, 331." Schaef. Mss. *"Γ, i. q. αύτη, Buttra. A. Gr. 1, 290. Apollon. de Pron " I j un g',ur omnibus casibus pronominis OITOS, Philostr Max. Tyr et τοιούτος, Clem. Alex. 228.: A- then. 66. TOVTO b' ημας τηρησαι be~t, οτι ouberepov 'όνομα ovbev εστι παρά ro'is "ΈλΧησιν els ι λήγον, e'i μή μόνον τό μέλι' το γαρ πέπερι και κόμμι και κοίφι, (al. κνφι,) ξενικά" Wakef. Mss.] ""ΙΑ," [leg. ίά,] " Vox : aut Vis. A Suida enim " exp. et βοή et βία. Ab Hes. itidem φωνή και βοή, " Vox et Clamor. Interdum signif. Sola : item " Uua, seu (Jna eademque, e masc. ios. Nonnun- " quam signif. Violas, a nom. sing. "wv. Hes. exp. " non solum άνθη τα πορφυροεώή, sed etiam βέλη, C " Jacula : quae potius lo\, a nom. sing. Us." [Ίά συριγγοί, Auctor Rhesi 553. Vox, TEsch. Pers Herod. 1, 85. 'ίην, sed Schaef. Ιήν restituit. " Heyn. Horn. 8, 25. * Ίαί, Brunck. Soph. 3, 5 J 5." Schaef. Mss.] " Ίασμόί, Lugubre carmen. Hieronym. in Jerem. " 25. Cumque ille rugierit, instar calcantium in " torcularibus celeuma cantabitur: et in effusione (( sanguinis mutui carmen lugubre concinetur, quod " Symmachus κατάληγμα, Aquila ίααμυν vocat: cu- "jus celeumatis et carminis sonitus usque ad ex- " trematerrae perveniet, quia judicium Domini cum " gentibus. Sed suspecta haec vocabula sunt." [" Ίασ/iosj.Cantus calcantium in torculari. Formata est vox ab ία, ία, qua; secundum Syrum vox erat jubilationis calcantium in torculari. Aqu. Jer. 25, 30. ubi vid. Montf. L. Bos. pro Ιασμός leg. censet αίασμύε, quod Lamentationem et Lugubrem cantum signif., aire τον alaieiv, Lamentari, quod est ab al, Heu. Grabius leg. conjicit οίασμός." Schleusn. Lex. D in V. T.] " 'Ii),Vox : φωνή, βοή, Hes. ut et Suid. Ifj μι$ affert " pro μιίρ tpwvy, Una voce. Est etiam Adv. s. Inter " jectio laetis' acclamatioiiibus adliiberi solita : ut " hymnis in Apollinem decantatis, laeto clainore ac- " cini solebat ιή παιαν, seu 'ιή παιων, vel b) παιήων. " Ac sunt qui, ut Scbol. Aristoph. et Suid. tradunt, " ipsum φιλονσι, cum in hymnum non assumitur: " in hymnum autem assunitum volunt haavveaqai. Causa est quod παρά τό ΐέναι factum arbitrentur, Ac sane ad hoc etymon allusisse videtur Callim. Hymno in Apoll. (100.) ΤΙυθώ τοι κατιόντι σννήντετο δαιμόνιος θήρ, AIvos 'όφις' τον μέν συ κατήναρες, άλλον ex' αλλψ Βάλλω»' ώκνν όϊστόν επηντησε be λαός, Ί») ιή παιήον, let βέλος, Ιο Paeon, Ibi tamen nullae Edd., quas quidem ego viderim, aspiratum habent: ut nec paulo ante ubi sese hujus ephymnii causam cognovisse ait, Ίι) u) παιήον άκονομεν' οίινεκα τοντο λαόί,ήμος Utlit sit, constat ex hoc Callimachi loco ephymnii hujus Apollini accini soliti causam esse quod Delphi olim ei in certamen cum Pythio angue descendenti et sagittis eum conficcre paranti acclamarint Ut παιύν, Dimitte s. Immitte Paeon, sc. tela in feram. Paulo ante idem Poeta in eodem hymno dicit, Ίή et circa initium, Ί^ Ιή ψβέ γεσθε' κακόν μακάρεσσιν έρί ειν. Quibus in 11. nota etiam non tenuari solum hoc ίή, sed etiam gemi- Aristoph. quoque geminavit, sed interjecto παιων, Ειρ. (453.) 'Hyut»' b' αγαθά γενοιτ Ιή παιων, Ubi etiam nominis παιων causam innuit, (nimirum παιάνα dictum esse παρά τό,παίειν, Verberare, lcere, Ferire, ex eo quod Delphi Apollini draconem adorturo acclamarint "et, irate, Immitte, feri, s. Dimitte, verbera, sc. belluam jaculis,) dum τό παΐεχν, veluti omiuosum, demere jubet, et lantum dicere hj: ait enim sub persona Trygasi, "A- <pe\e το παίειν' αλλ' h) μόνον λέγε: tacite etiam his verbis istud ephymnium deridens. Ceteruin el Terentianus Maurus hujus ephymnii meniinit," causam et ipse innuens. Sic enim ille de Metris Cum puer infestis premeret Pythona sagittis A-- pollo, Delphici feruntur accolae Hortantes acuisse animum bellantis, ut illos Metus habebat, aut propinqua adorea, Tendebat geminas pavida exclamatio voces, ΊΪ) παιάν, Ιή παιαν, 'ιή παιάν. Et Macrob. Saturn. 1, 17. Cum autem ΐε παιάν per ε literam dicunt, cum aspiratione prioris literae, significant hoc dici in aliquem adversa imprecatioue, βάλλε παιάν, i. e. Immitte Paean feriendo. Qua voce ferunt Latonam usam, cum Apollinem hortaretur impetuin Pythonis incessere sagittis. Eandem vocem, i. e. t'e παιάν, coufirmasse fertur oraculum Delphicum Atheniensibus petentibus opem dei ad versus Amazonas, Theseo regnante ; namque inituros bellum jussit his ipsis verbis semetipsum auxiliatorein invocari hortarique. Itidem Athen. sub. fin refert e Clearcho Solcnsi Latonam olim cum e Chalcide Eubceae Delphos ascenderet Apollinem et Dianam gestans, venissetque ad Pythonis speluncam, et ab irruente in ipsos Pythone infestata esset, ad saxum quoddam accessisse, et Apollini, qui arcuin et sagittas in manibus haberet, dixisse 'ie παϊ\ quod idem est, inquit, ac si diceret aliquis, atpie παΐ, και βάλλε πα'ι, Dimitte puer, et feri puer. Quapropter inde dictum volunt τό te πα'ι et 'te παιων. Nonnulli vero παρεγκμκιντες τήν λέξιν, volunt et Ιπι TO7S beivols άλεξητήριόν τίνα παροιμίαν esse, enuntiantes Ίη παιων, et non te πα'ι. multi autem και έπι ro7s τέλος εχου/τιν έπιφθέγγονται εν παροιμίφ hoc 'ίη παιων, non ut έφνμνιόν. Idem et aliam nominis rationem affert. Scribit enim antiquos epulatum coire solitos in honorem divini nuniinis: eosque sese els είψροιτύνην και άνεσιν μεθιέντας, Poculenturn quidem inde appellasse μέθν, Deum autem qui hoc donasset, nuncupasse ex argumento μεθυμναϊ*.

10 4389 ΙΑΙ [p., i6as.] IAA " ov, λυαίον, e'viov et ίή'ίον : eamque ob reui τό δαι- A " μόνιον 'ίλεω ν άξιοΰνταε γίνεσθαι, acclamasse 'ίη 'ίη : " si tamen non potius aspirate scripsit 'ίη, ut indica- " ret petiisse eos a deo ut laetitiam immitteret, eaque " rnentes eorum laxaret ut corpora vino. Notan- " dum porro hoc ίή et triplicatum reperiri ap, Ari- " stoph. Ei'p. (195.) Ibi enim Trygaeo dicenti, "Iθι " νΰν, κάλεσόν μοι τον Δί', respondet Mercurius ίή " ίή' ίή. ΌΓ' ουδέ μέλλεις εγγύς είναι των θεών. Φροϋ~ " bo ι γάρ είσιν έχθές εξωκισμένοι. Ubi Schol. annotat " hoc triplicatum ίή esse πρόσψθεγμα τον καταφρο- " VOVVTOS, ejusque ingeminatioue significari το μήκος. " Possit videri et χλεναστι.κύν esse : quali fere hodie- " que utimur, cum verba alicujus cum illusione refu- " tamus." [" Ilgen. ad Hymn ad Diod. 2, 478. Heyn. Horn. 7, 66. ad Callim. 1, 45." Schaef. Mss.] " Ίηπαιήων, Apollo cognominatur " qpod in hymnis ei accini soleret ίή παιήων : ut ap. " Apoll. Rh. 2, (702.)Άμφί be δαιομένοις eipvv χορόν " έστήσαντο, Καλοί' ίηπαιήον', ίηπαιήονα Φοΐβον " Μελπύμενοι. Vbi tamen Schol. Apollinem ίη- I " πάιήονα dici llialll.it vel δια το πέμπειν τα βέλη, vel " quoniam deus est ίάσεως a'inos. Qua de re fusius " in synonymo 'I^tos." [* Ίηπαιωνίζω, Aristoph. Ίππ. 408.] " Ίγμή, Hesychio est βοή, Clamor, Vociferatio." [" Jacobs. Anim. 187 " Schaef. Mss.] " Ίώ, hesychio est rj δύναμις et βοή, Vis, Clamor. " Est etiam Nom. propr. filiae Inachi. Item Adverb. " s. Interjectio dolentis et exclamaiitis, ut Io, He.u s. " Eheu, Hei et Ο ap. Latinos. Soph. Aj. ίώ, ίώ μοι, " μοι, Hei, hei mihi. Ibidem addito gen. elliptico, " ίώ μοι έμων νόστων, Hei mihi ob reditus meos. " Ibidem cum nomin. ίώ τάλας, Hei misero mihi, Ο " miserum me. Item cum vocat., ίώ ταλαϊφρον γύναι,. " Ο miseram te. Sit Aristoph. ίώ γένος, ίώ στρατη- " γοί. Et rursum, ίώ νέμεσι βαρΰβρομοί τε βρονταί. " Necnon cum gen. elliptico rei, omisso casu per- " sonae," [Aristoph. Ά ] " ίώ ίώ τραυμάτων " έπωδύνων, Ο vulnera dolorifipa. Ubi nota gemi- " nari. Ex Eur. ίώ ίώ affertur pro Proh prob. At ( " ίώ, Medere, pro ίάου, ab ίάομαι." [" Porson. Hec Wakef. Here. F Antip. Sid. 78. Jacobs. Anth. 8, 328. Epigr. adesp Vah! Valck. Phoen.- p Extra versum, Brunck. ad vesch.pers.106l. S. c. Th ad. Eur. Hec Markl. Suppl Ίώ θεοί extra versum, Valck. Phoen. p Ίώ "νθρωποι, Bast Lettre 61. Ίώ μοι πόνων, Eur. Phoen "Ιω, Valck. Obss. Acad. 9. ad Timaei Lex. 149." Schaef. Mss.] Η. " Ίωή, Vox, Clamor. II. K. (139 ) Φθεγξάμενο* " τον δ' αϊφα περί φρένας ηλνθ' ίωή, i. e. φωνή, Vox : " nimirum clamore exejtantis. Flatus, πνοή : quo " modo accipiunt II. Δ. (276.) νέφος 'Ερχόμενον κατά " πύντον ΰπό εφύροιο ίωής: Λ. (308.) νφόσε δ' άχνη " Σκίδναται έξ άνέμοιο πολυπλάγκτοιο ίωή/. [[, Ίω») ab " Hes. exp. non solum φωνή, κραυγή, πνοή, sed etiam " άποφορά, καπνός, αυγή, ορμή. Idem ίω ρ affert pro " βέλει." [" Wakef. Phil Heyn. Horn. 4, , , 162. Brunck. ad jesch. Pers " Schaef. Mss.] " Ίαν Suidae est σχετλιαστικόν επίρρημα, Adverb. " s. Interjectio indignamtis : ut ap. Eur. quoque esse " dicitur Vox lugubris, sicut ίου et ίώ. Apud Ari- " stoph. vox est του υπακούοντος, Audieutis vocantem " ei respondents. In Ranis enim (271.) Baccho " diceuti, Ό Βανθίας π ου Ξανθιάς; ή Βανθίας : re- " spondet Xanthias servus, Ίαϋ: ubi Schol. esse " vult μίμημα συριγμού. Rustici pro eo dicunt Ilau, " HoetHoia." " 'lev, Aristoph. (Σφ ) esse " dicitur χλευαστικόν επίρρημα", quale.est Hui ap. " Terent." " Ίαι/οϊ, est επιφώνημα quo utuntur " χαραϊ επελθούσης, quale ap. vulgus est Iu. Ari- " stoph. B. (1029.) Ό χορός δ' ευθύς τώ χε'ιρ' ώδϊ ζυγ- " κρονσαε, είπεν ίαυοϊ." " Ίαιβοϊ, αίβοί, dicitur esse " Adv. σχετλιαστικόν ap. Aristoph." [Σφ ] " ΊΑΙΝίί, Calefacio, veltepcfacio : χλιαίνω, θερ- " μαίνω, ut Eust. accipit Od. Κ. (359 ) πυρ άνέκαιε " Πολλοί ΰπό τρίποδι μεγάλφ, ίαίνετο δ' ίίδωρ : sub- 1 jungit enim, Αΰτάρ επειδή εσσεν ϋδωρ, Ferbiut s. " Fervefacta est aqua: qua signif. alibi dicit, " μετο δ ύδωρ. Sic-et act. Θ. (426.) Άβφί δέ οι πυρϊ " χαλκόν iyvare, θέρμετε δ' νδωρ. Nam et Eust. lbl " exp. θερμάνατε, Calefacite. Liquefacio, Dis- " solvo : τήκω, διαλύω : vel etiam Emollio. Od. M. " (175.) Αίψα δ' ίαίνετο κηρύε, επει κέλετο μεγάλη is, " nam ipsum χερσι στιβαροί πίεέον,ήελίυν τ' αυγή. " Itidem ap. Apoll. Rh. 2, (739 ) pruina μεσημβριό- " ωντος ίαίνεται ήελίοιο, Liquitur, τήκεται καΐ λύεται, " Schol. II Perfundo. Hes. enim ίαίνεσθαι exp. bia- «χεϊσθαι, Peifundi. Quomodo Horn, dixit Od. Z. "(156.) μίλα που σφίσι θυμό( Α'ιέν ευφρόσυνων α " ίαίνεται είνεκα σε'ιο, Αευσσόντων το'ιόνδεθάλος χορόν εισοιχνευσαν. Alibi sine ill dat. έϋφροσύντισι dicit " ίαίνεοθαι pro ενφραίνεοθαι. II. Ω. (321.) οί be Ibov " res Γήθησαν, καΐ πασιν ένί φρεσι θυμόί ίάνθη. Od. " Δ. (549 ) αυτα,ρ έμοι κραδίη και θυμός ίγήνωρ AVTIS " ένί στήθεσσι και άχνυμένψ τrep ίάνθη. Et II. Τ. " (174.) 'ίνα πάντες'αχαιοί 'ΟφθαλμοΊσιν 'ίδωσι, στ) be " φρεσίν. r/σιν ίανθής. Itidennque ApoJI. Rh.(2, 63<).) " ΰ δε φρέναε εν$>ον ίάνθη. Metapboram porro hie " esse ab herbis quae imbre aut rore perfusae exbi- " larantur et laetiores redduntur, patet ex II. Ύ. " (597.) TO7o δέ θυμός '\άνθη, ώσεί τε περί σταχνεσσιν " έέρση Αήιον άλδήσκοντος : nam άντιπτωτικωε dicere " vult τούς στάχυας περιχυθέντας δρύσψ φαώρύνεσθαι. " Verum et activa voce usus est iu hac signif. Exhi- " larandi s. Perfundendi laetitia. II. Ω. (1.19 ) Δώρα " b' Άχιλληί ψερέμεν, τά κε θυμόν iyvrj. Itidemque " Theocr. (7, 29.) τό δή μάλα θυμον ίαίνει. Ίαί- " νεται positum etiam pro χολοϋται, πικραίνεται, " παρά τον Ιόν, ap. Phrynich. in iegyptiis, teste " Hes." [" Valck. ad Theocr.. x. Id^p. 56. Dawes. M. Cr Wakef. S< Cr. 3, 168. Jacobs. Anth. 6, Anim. 189 Villois. ad Long Brunck. Soph. 3, 488. Heyn. Horn. 5, , 43. 7, , " Schaef. Mss. Quint. Sm. 1Q, 327- Είοόκε σ ίήγειεν άνιηρών όδυνάων. * Συνιαίνω, Ορρ. Κ. 3, ]67 * " Ίαχρό^, * Ίαχ^όί, Brunck. ad Poet. Guom. p. 278." Schaef. Mss. Vide Schn. Lex.] " ΊηΜνες, Hesychio ευφρο-. " σνναι, χαραι, Laetitiae, Gaudia: item επιθυμία, " Cupiditates : forsan ab ϊεμαι, significante έφίεμαι, " Appeto." [A Schneidero deducitur ab ίαίνω.] " Ί " θαίνειν, Hesychio ευφρονεό'. Ετ Ίθή, Eid. εΰφρο- " σννη, Laetitia, Gandium. At pass, ίθαίνεσθαι, " Ide m exp. θερμαίνεσθαι." [Cf. Ιθαρόί.] " ΊΑΛΕΜΟΣ, ό, lalemus: fertur Calliopes fuis- " se filius, in carmine ineptus ac frigidus: unde " Proverb. 'Ψυχρότερος και οικτρότερος Ίαλέμου item " Ίαλέμου ωδή, de ea quae est ψυχρά και ονδεννε άξια. " Alioqui ίάλεμος dicitur etiam Lamentum, s. Cau- " tilena lamentabilis et lugubris : ab eod. Ialemo: " nam Schol. Apollonii cum ίήλεμον exposuisset " θρηνον, subjungit, είρήσθαιάπό Ίαλέμου τον Μ ούσης " παιδός: forsitan quod carmina ejus lugubria es- " sent. Dicit itaque Apoll. Rh. 4, (1304.) *Ως αϊ ένί " ξανθάς θέμεναι κονίτ/σιν έθείρας, ΤΙαννύχιαι έλεεινόν " ίήλεμον ώδύροντο. Et Athen Έν γάμνιτ " νμέναιος έν δε πένθεσιν, ίάλεμος. Ίάλεμοι He- " sychio sunt etiam θρηνητικοί, bvmvxfis, άθλιοι, " Flebiles, Infortunati, Miseri: item ορφανοί, στςρό- " μενοι, Orbi: ut et ίάλεμος ei est ό κακοδαίμων* ό " στερόμενος καί ορφανός: procul dubio quia, ut Suid. " refert, Calliopes filius lalemus dicitur fuisse κακο- " bai^v καί ΰστερούμενυς καί ορφανός. Ipsi autem " Suidae ίάλεμοι est 6 έπί το'ις άπολωλόσιν άνίαν " φέρων, Qui dolorem percipit ex iis qui, vel quae, " perierunt. Porro ab Ialemo isto DICUNTUR Ία- " λεμύδη, τά φνχρά καί ουδενός άξια, Frigida et nul- " lius pretii: quod talia ejus essent carmina." (Lucian. 8. p. 79. not.] " Ετ Ίαλεμί$ειν, τό θρηνεί ν, " Flere, Lugere. Illud ap. Suid. hoc ap. Hes." [" Ίάλεμος, Jacobs. Anth. 8, 195. Thorn. M Aristoph. Fr Toup, Epist. de Syrac Append. in Theocr. p. 28. Valck. Adouiaz. p. 38Q.Td Moer ad Timaei Lex Eur. Phcen. ] 040." Schaef. Mss.. * ' Ίαλεμέω, Etym. M." Wakef. Mss.] " Ίήλεμος, Ion.' pro ίάλεμος ap. poetas metri

11 4391 IAM ' [μ ΐβί 7 ] IAM 4392 " causa produeto ά. Ac ut ab hoc ίάλεμος est verb. A " Ιαλεμίίειν, significans θρηνεί ν, ita ab ίήλεμοε est " verb. Ίηλεμίέειν, a quo VERB ALE Ίηλεμίστρια, " Ploratrix : vel Qua? lugubria in defunctos carmina " canit, Praefica. Legitur ap. Hes. Is enim ίηλεμι " στρίαιί affert pro θρηνητρίαις: supra habens ήλεμί- " στρια sine ι. Ίήλεμοε autem ex Apoll. Rh. babes " supra in Ίάλεμος. In Lex. meo vet. SCRIPTUM " Ίηλεμήσαι, θρηνήσαι: itidemque ap. Suid. qui ίη- " λεμήσθαι affert pro τεθρηνήσθαι." [" Ίήλεμος, Musgr. Here. F. 107/ 109- Ilgen- Hymn Ίηλεμί ιω, Valek. Callim. 294." Schaef. Mss.] " "ΙΑΜΒΟΣ, Iambus : ρυθμόί TIS, καί μέλος καί " εί8ος ποιήματος, Hes. Recte. Et rhythmus enim " quidam metricus s. pes dicitur Iambus, constans " duabus syllabis, priore brevi, posteriore longa. Et " Iambi dicuniur carmina s. cantica eo rhytbmi s. " pedis metrici genere conscripti: quarum alia δί- " μέτρα uominantur, alia τρίμετρα, alia τετράμετρα. V Athen Θυγάτηρ της 'Αττικής Ιάμβων ποιήτριας: Β " I. 12. ΏΪ ιστορεί και 'Αρχέλαος έν rois 'ιάμβοις. Et " de Anthea Lyndio, Πρώτοί εύρε την δια των " συνθέτων ονομάτων ποίησιν, y Άσωπόδωρος 6 Φλ«χ- " crios ύστερον χρήσατο έν τοις καταλογάδην ίάμ- " βοις, In prosaicis iambis. Ubi nota epitheton illud " Prosaicis: nam, ut Demetr. Phaler. testatur, 6 " Praeterea ιάμβους dictos fuisse τους μίμους s. δει- " κηλιχττας a recentioribus, necnon τα ποιήματα " αυτών, testatur Athen. (622.) Hes. vero et Ur- " bem Trojani agri "Iαμβον dictam perhibet." [" Toup. ad Longin Tyrwh. ad Aristot Thoni. M Jacobs. Anth. 9, , Dawes. M. Cr. 29" Schaef. Mss. Plato de LL. 11. p. 168.] " Porro a metro s. rhythino iilo qui " ίαμβος dicitur, DERIV. Ιαμβογράφος, IatnborUm " scriptor, Qui iambos scribit, i. e. poemata s. car- " minaconstantia rhythmi genere quod 'ίαμβον appel- " lant." [" Tzetz. in II. 150." Schaef. Mss. Append, ad Bast. Ep. Cr ex Eudocia 248. * Ίαμβοει- δής, et contr. * Ίαμβώδης, Philostr * Ίαμβόκρβτος ήχος, ad Greg. Cor, 813. e Schol. Hermog. * " Ίαμβόπλοκος, Const. Manass. Chron. p. 97." Boiss. Mss,] " Ετ Ίαμβοποώε, Qui iambos facit, " Iambicus poeta. Athen. (359 ) Φοίνικα τον Κολο- " φώνιον ίαμβοποιόν." [" Jacobs. Anth. 6, 385. * Ίαμβοποιέω, Tyrwh. ad Aristot. p (Poet, p. 81.)" Schaef. Mss. * " Ίαμβοφανής, Cod. Paris. " fol b." Ind. Scap. Oxon.] "Ίαμβαν- " λεϊν, Iambis adhibere tibiam: Hesychio τό δι' " αυλού * παριαμβίζειν έν rrj κιθάρφ καί ώδί) : si '' tamen ita scripsit." " Δίίαμβος, Duplex s. ge- " minus iambus: pedis genus ap. metricos, e dupli- " cato iambo constans." [" Cf. Corai. Prolegom. ad iesep. p. κζ." Boiss. Mss. * " Ήμίαμβος, Casaub. ad Athen. 48. * Ήμιαμβία, Fischer. Praef. ad Anacr. p. v. ad Anacr. p. 2. J[acobs. Anth. Proleg. 66. * Ήμάαμβα, Fischer, ad Anacr. 1. c." Schaef. Mss.] " Κλεψίαμβοι, Hes. teste sunt μέλη quaedam ap. " Alcmanem." [Athen J. Poll. 4,59.» * " Μελιάμβος, Diog. L. 6, 76." Boiss, Mss.] " Mrj- " νίαμβοι, et Παριαμβίδες, dicti fuerunt quidam νόμοι " κιθαριστήριοι ols καί προσηύλουν. J. Poll. 4. C. 10." [" Casaub. Athen. 1. p. 63." Schaef. Mss.] " Μιξί- " αμβοι, Hes. Xo(bopos: olim enim 'ίαμβοι erant λοι- " bopiat: itaque quibus admixti essent iambi poesi- " bus, μιξίαμβοι dicebantur. Exponit Idem μιξίαμ- " βos non solum λοίδορος, μεμιγμένοε λοιδορίψ, sed " etiam *ποιηματοκόπος." "Παριαμβίδεβ, Polluci(4, " ) mat νόμοι κιθαριστήριοι quibus etiain accine- " bant tibia. Apollodorus ap. Hes. eas dicit πεποι " ησθαι παρά rovs Ιάμβους, et solitas cani a citharoe- " dis. Sunt qui dicant fuisse Genus modulationis " ad citharam, a pariambo, i. e. pyrrhichio, pede " dictum." [Athen Schol. Plat *"Παρίαμβos, Phot." Wakef. Mss. * Ύραγίαμβος, Suid. 1, 282 ] "Ίαμβικόν μίτρον dicitur Metrum iambis con- " 8tan9: de quo vide Schol. Hepbacstionis. Duplex " id facit: alterum enim vocari ait τραγικόν τε καί PARS " κωμικόν: alterum, καθαρόν τε και τρίμετρον. Sunt " tamen et alia ejus genera: de quibus metricos " consule." [" D. R. ad Longin. 243." Schief. Mss. * Ιαμβική, genus Saltationis, Athen. 629.] " Ίαμ- " βέΐον, τό, Iambicus versus. Plut. Alex. ΤΙροενέ- " γκάσθαι τό της Μήδειας ίαμβέϊον, Ύόν δόντα καί γή- " μαντα καί γαμονμένην. Sic Lucian. (2, 2.) Τραγω- " δίαν παρεκινοϋντο, καί ίάμβε'ια έφθέγγοντο, και μέγα " έβόων : (2, 285.) Ενίοτε περιόδων καί τά ίαμβε'ια. " Horat. adjective accepit, de Arte Poet., unde etiam " trimetris accrescere noraen Jussit iambeis: pro " Iambicis : ut Suid. quoque indicat dici non solum " neutraliter et substantive τό ίαμβείον, sed etiam " masculino gen. et adj. ό ίαμβείος λόγος." ["Toup. ad Longin Emendd. 1, 151. Tyrwh. ad Aristot. 1S2. ad Cbarit Aristoph. B ad Dionys. II. 1, 33. Heind. ad Plat. Gorg Versus Iambicus, Valck. Adoniaz. p Hipp, p. 16ο. 1 Ίαμβείος, Dionys. H. 5, 203. * Ιάμβων, ad Charit. 1. c. Toup. Emendd. I.e." Schaef. Mss.] " Ίαμβειογράφος, Iambeorum versuum scriptor, Iam- " bei carminis poieta. Demosth. (274.) Ό βάσκανος " ούτος ίαμβειογράφος Sed potius scr. ίαμβοφάγοε. " Ita enim ^Eschiuem a Demosthene περί στεφάνου " vocari scribit Etym.: a Demosthetie inquam παρα- " παίζοντι ees τον Αίσχίνην, quoniam τά ίαμβε'ια της " τραγωδίας έλεγεν, υποκριτής άν. Veruntamen ίαμ- " ίαμβος est νγελή$, καί frj των πολλών " λέξει βοφάγος eidem Etym. 'όμοιος. dici videtur et ό εν τψ στό- XIV. c " ματι έχων 'ιάμβους, h. e. ό λοίδορος, ό 'έχνν δια στό- " ματος τήν φιλολοιδορίαν, quoniam 'ίαμβος est εμ- " μετροε λοιδορία." [Hermog..2, 284. Sturm. Lobeck. Phryn * Ίαμβειοφανής, ad Greg, Cor. 813.] " Ίαμβίζω, Maledictis et convitiis insector : "quoniam iambico plurimum metro utebautur co- " mici et mimi cum aliquem taxare et traducere " volebant: unde Catullus dicit,, Desissemque tru- " ces vibrare iambos. Et Horat. Quem criinino- " sis cunque voles modum Pones iambis. Hes. " tamen ίαμβίζειν, τό λοιδορέίν, κακολογεϊν, dictum " vult άπό Ίάμβης της κακολόγου: ea enim fer- " tur τήν Αήμητραν λυτουμένην παίζουσα καί άχριj- " στολογοϋσα καί σχήματα άχρηστα ποιούσα, ποιήσαι " γελάσαι, teste Etym., qui earn Panis et Echonis " filiam fuisse tradit. Et ab hoc ίαμβίζειν nonnulli " volunt τον 'ίαμβον nominatum : inter quos est " Schol. Hephaest. Is enim scribit, ίαμβον voca- " turn fuisse ex eo quod ο'ι νβρίζειν καί λοιδορε'ιν " πνάς βουλόμενοι τούτω έχρώντο τψ μέτρψ: nam ίαμ- " βίζειν veteres dixisse τό ύβρίζειν, q. e. πικρίας άνά- " μεστά ρήματα λέγειν. Affert tamen Idem et aliud " etymon. Subjungit enim, posse ianibuin dictum " videri etiam ab Iambequadam puella, quae αίσχρώς " ύβρισθείσα, suspend io -vitam finiit; atque earn ob " rem nonnullos putare iambum e brevi et longa esse " compositum quod ή ύβρις e parvo orta principio " in magnum malum desinat: id quod ab Horn. " quoque coniirmari dum canit, "Hr' όλίγη μέν πρώτα " κορύσσεται, αύτάρ επειταούρανψ έστήριξε κόρη, καί επί " χθονί βαίνει. Itidem vero Nicandri Schol. scribit "τό ίάμβειον μέτρον denominatum fuisse ab Iambe, " serva Metaniras: banc enim, cum vidisset Cererem " ob amissam Proserpinam dolere, ut deam consolare- " tur, quosdam γελοιώδεις λόγους et σκώμματα ei pro- " tulisse ad risum movendum: haec autem fuisse " Ιαμβικψ μέτρω ρυθμισθέντα, et illde Ιάμβους fuisse " denominatos. Nicander certe horum Iambes lu- " suuni meminit et ipse, Ά Θρηΐσσης άθνροισιν "ύπαι ρήτρρσινίάμβης. Sed haec nimis sunt subtilja : " ideoque siniplicius esse puto ίαμβίζειν derivare ab " ίαμβος, quod id carminis genus esse soleref mor- " dax et maledicuinr ut Quintil. quoque 10, I. dicit " iambi acerbitatem in Catullo, Bibaculo et Hora- " tio conspici. Legitur porro verbuin illud ίαμβί- " ζειν ap. Athen. (505.) ubi nimirum Gorgias so- " phista dicitur άναγνούς τον όμώννμον αύτοϋ διάλο- " γον, conscriptum a Platone, ad familiares dixisse, " (lis καλώί όΐδε Πλάτωι' ίαμβί ειν. UNDE Ίαμβισταί " dicuntur Qui iambico metro taxant et insectantur: " ap. eundem Atlien. (181.) Ibi enim dicuntur Athe- " nienses τους Διονυσιακούς χορούς καί rovs κνκλίουί 12 Ζ

12 4393 ΙΑ [pp ] ΙΑ 4394 " προτιμήσαι, Syracusani autem ROWS ίαμβιστάς. SED A 162. Unde? Cattier. Gazoph. 18- Pass., Paus. I, " ET Ίαμβιάζω, ex Epigr." [Anal. 2, 235.] " affer Ί. κακόν κακ<?, ad Herod κακά κακοϊί, ad " tuv positum pro Ιαμβίζω, Ιι. e. λοιδορώ, κακολογώ, Dionys. Η. 4, νοσοϋντα, Longi Pastor, p. 2. " Convitiis et maledictis proscindo. Quqruodo ET Ό τρωσας καί ίάσεται, Heind. ad Plat. Gorg. p. 4. " Ίάμβηλος ab Hes, exp. λοιδορητικόs, Convitiator, Ίαθεί$, ίασθείς, Fac. ad Paus. 1, 277." Schaef. Mss. " Maledicus." " * Ίαμβνκαι, Ίατέον, Hippocr.] dicta fuerunt "Ιαμα,'όργανα Medicamentum, Mcdela» " μουσικά τρίγωνα ev ols roi/s ιάμβους J<W, ijiquiunt Remedium, Lucian. (3, 148 ) Ίάματα προσάπτοντεε " Hes. et Suid.: additque ille, τήν σαμβνκην esse αντφ: Plut. ΐαμα et φάρμακον copulat, (8, 31.) "Ωστε " diversum ab hoc instrumentum et lojige post re- τούτο πρώτον 'ίαμα καί φάρμακο ν έστι του πάθους. Ε " pertum." Plat, de LL. Ίαμα σμικρότατον εχει, pro Sanatur " ΊΑΜΕΝΑΙ, Hesychio oi υλώδεις καί άνυδροι "τόποι και πόαν εχοντες: από του άνιέναι τήν ϋλην " τενάγη καί τέλματα. Quibus verbis indicat ίαμενάς " dici Loca herbosa arbustisque et frutectis densa, " eo quod stagna et loca humecta coenosaque ejus- " modi plantas emittant. Itidem vero ίαμεντ) affert " pro χαθύδρω τόπω. Pro quo supra, per diphthon- " gum είαμενί) et είαμεναί. A Nicandro DICUNTUR ""Iαμνοί hae sive ίαμεναί sive είαμεναί: Θ. 29 'ίνα " ποίη Πρώτα κνίακομένη σκιάει χλοάοντος ίάμνους : Β " 200. Αίγνπτοιοπαρά θρυόεντας ίάμνους: 52>J."Ύδατι " τερπομένην καί άειθάλλουσιν ίάμνους : 901. *Η καί " πουλύγονον λασίων, νπάμησον ίάμνων. Ubi Schol. " quoque ίάμνους esse dicit ίαμεναε, ελη, σύμφυτα " χωρία s. ιτυμφύτους τόπους. Sed in expositione ρο- " stremi loci habet τά ίαμενά ήγουν σύμφυτα χωρία, " quod suspectum est. Hesychio vero ϊαμνοι, "ita enim reponendum esse pro 'ίαμβοι, velalpbabe- " tica series ostendit, sunt θάμνοι, κοίται, νομοί" [" Ίαμεναί, Heringa Obss "Ia/^vot, ad Diod.S. I, 180." Schaef. Mss. " Steph. B. 317." Wakef. Mss. Nonn. D, 12, 346.] ΊΑΟΜΑΙ, Medeor, Sano. Apud Horn, autem ίήσομαι (34, 2.) dea quaedam est a sanando dicta : sicut et ίησάμην, lonice : Od. Τ. (459 ) Τον μεν ap Πανάκεια et Υγεία. Ejus meininit et Aristoph. Πλ. Αΰτόλνκός τε,.καί υίέες Αύτολύκοιυ Ευ ίησάμενοι. Dicitur (701.) sicut τής Πανακβιαί, ubi Schol. utramque ίάσθαί τίνα, τήν νόσον τινός, τινά της νόσου. Nonnunquam vero dicunt etiam 1. rem, quae morbum iesculapii filiam fuisse tradit, secundum quosdam.. Sed ab Aristoph. Amphiarai filiam vocari tradunt aut etiam mortem afferre solet. Exempla sunt ejus Schol. et Hes. [" Valck. Diatr Jacobs. haec. Lucian. (2, 181.) Οΰδ' έθος ΰπάρζαι τούτο, τό c Anth. 8, 390." Schaef. Mss.] 'laros, Sanabilis, VV. 'άπαξ τινά LL. ίασάμενον, sed sine πάντας excmplo. ές άεί Raro θεραιτεύειν. certe in usu Et esse puto» paulo post, Έπεΐ γαρ ε με ίάσω μεμτ/νότα, μέμηνε be ac pro eo potius. dici ιάσιμος. [Aetius 15, 5.] AT καί ή γυνή, ίώ καί ταύτην, καί άπάλλαττε ή&η της Compos. 'Ανίατος valde usitatum est, Insanabilis, νόσου. Quibus in II. observa obiter pro ΐ, dici etiam Immedicabilis. Vide, ιάσιμος et άνίατος opposite paulo θεραιτεύειν, άπαλλάττειν της νόσου. Ead. autem signif. ante in Ιάσιμος. Apud /Eschin. (75.) 'Αν. καί άνηvanda dicitur ί. τήν νόσον, ubi diversitas constr. obserκέστων κακών. Άνιάτως, Insanabiliter : ά. εχο/r, est: SC. άπαλλάττω σε της νόσου, at ϊώμαι τήν Pem. (332.) Insanabilis : ά. μεμγνως, Qui insanabili νόσον σον : interdum tamen et illam τοϋ άπ-αλλάτγω laborat iusania. COM p. secundum est Δυσίατοε, Sa» constr. habef, ut docebo infra. Eur. Belleroph. natu difficilis: Gal. ad Gl. Είιαν/ατον ή καί δεινώςδυσίατον (Fr. 19.) cum dixisset νόσους partim esse αύθαιρέτονς, εμβάντες νόσημα. [iesch. Ag ] CoMP. partim έκ θεών παρείναι, subjuuxit, άλλα τω νόμω tertium Εΰίατος, contr. praecedenti; sonat enim Sanatu Ίώμεθ' αύτάς. Pbalar. Ίάσατό μου νόσον άνήκεστον '. facilis, Diosc. Sic Alex. Aphrod. Τά συνεχών statim post autem cum accus, personae, ΣΙ δέ ουκ αν γινόμενα νοσήματα ευιατότερα τών σπανίων. [Aristot. ονδ' αντός ο τής τέχνης ήγεμών 'Ασκληπιός μετά πάντων Eth. 7, 2.] " 'larncos, i. q. ίατήριος, Sanandi vim ίάσαιτο τών θεών. Rationem autem subjungit, " habens, Qui sanare potest, sanat." [" Chrys. in Σώματος μεν γαρ άρρωστίαν θεραπεύει τέχνη, φυχής δέ Jo. Horn. 36. T. 2. p. 700." Seager. Mss.] Ίατήρ> νόσον ίατρόε ίάται θάνατος. At vero constr. alterius, VEL potius Ίητήρ lonice, Medicus, II. Δ. (190.) Έλ^ sc. ί. τινά τής νόσου, exemplum est iu VV. LL. Ίασόμενος KFLS.B' ίητήρ επιμάσσεται. Et priore correpta, quod αυτόν τής πηρώσεως. A Marco autem additur rarum est, Epigr. 'Ασκληπιός έστιν Ιητήρ. In soluta praep. από, 5, 29 "Ιαται άττυ τής μάστιγος, quam j, orat. pro hoc dicitur ιατρός. Apud Suid. ίαται, ίατήρ. praep. itidem additam ap. alium scriptorem memini Ιατρός. [* Ίητειρα, Marcellus Sid. 1. * " ΊαΓεφοϊ, me legere. Exemplum denique postremi illius usus (sic,) i. q. ίατήριος, Theod. Prodr. 374." Elberling. est in Plut. Symp. 3. "On τό κώνειον eiππινόμενος ιάσασθαι δοκεί πολύς άκρατος. Passive etiam accipitur Mss. 'Iar^pios, Aret. 81.] Ίατηρίη, Ars medica, Medicina, Ιατρική, Hes. " Ίητηρίη, Eid. ιατρική, Ars meillo aor. ίάθην. Sed et praet. ίαται pass, signif. iu " dica, Medicina: vel etiam adjective Medica, Me- Marci 1. habet. Ίάσθαι metaph. sicut Lat. " dicinalis, ab ίητήρ." AT 'Iarqp.av φάρμακον, Sanatorium, Mederi, Thuc. 5, (65.) p Kq/cov κακφ ίασθαι, Sanandi vim habens. ['Ιητήρια νούσ<ι>ν, Quint. Malum malo sanare : quod et proverbialiter dicitur, Sm. 7, 62.] AT VERO Ίατνρία tanquam ab ίάτωρ, e ut Schol. quoque ibi docet. Isocr. Os άλλων τινών Soph.Tr.( 1004.) Curatio, Sanatio. Ίήτωρ, i.q. Ιη Τ ή ρ> ras παρούσας ατυχίας ίασομένων. Jischin. (63.) 'Ορθώς Medicus, Hes. [Apollin. Metaphr. p * Ίητορίιί ίασόμενοι τό Δημοσθένους δωροδόκημα. In VV. LL. annotatur ab Eo accipi ίασθαι pro Emendare et sarcire. Polyb. (3, 7. 7 ) Ία,σθαι δε ρψστόν έστι παντός Greg ; Naz. Epigr..91, 92. Euseb. Praep. Evang. 3, 14.] Έξιώμαι, i. q. ίώμαι, Sano; s. potius i. q. Persano. Apud Herod, tamen έξιήσατο, Sanavit: (3, 132.) ras πρώτας έπιβολάς ααί διαλήφειε, Primis conatlbus inceptisque obviam ire, Bud. [<' Ad Pbalar ad Charit '8. Jacobs. Anth. 7, 269. ad Lucian. 1,628. Heind. ad Plat. Gorg. 4. Bernard. Reliq. 31. Reparare laesa, ad Tliom. M, 26. ad Herod εζιησάμενος, Qui sanavit. Item pro Sarcio ap. Plat. Pe prosodia, Clark, ad 11, A. 67. De quant., Porsoii, Hec, p. xvi, Ed, %. De constr., Epigr, adesp. minimo remedio. "Ιαμα pro ίασις, Sanatio: 1 ad Cor. 12, (9.) Χαρίσματα ίαμάτωy. "Ίημα, Ion. pro " ίαμα." [Hippocr. 296, , 17- " Valck. Hipp, p Porson. Praef. ad Hec. p. xu. ad Phalar Jacobs. Anth. 9» 464." Schaef. Mss. * " Ιαματικός, Jo. Climac " Boiss. Mss. " Chrys. Liturg. 6, 985." Seager. Mss.] "Ια, Sanatio : Μισθο$ τής ίάσεως, Lucian. (1, 86l.) Et ϊασιν ποιείσθαι ap. Eund. Sanare. ["Iησις, Hippocr. 302.] Ιάσιμος, ό, ή, Sanabilis, Plato de LL. 12. Ύφ τον μεν ίσως αν ίάσιμον ετ είναι, τον δ' άνίατον. Apud Phiion. metaph. άμάρτημα ί. At φάρμακα active dicuntur ΐ. q. d. Sanatoria. Ίατήρια in ead. signify sed-βιαια haec esse, admonet J. Poll. [" 'Ιάσιμοι, Thorn. M. 935." Schaef. Mss. * Ίάσιμον, Herba quaedam, Nicander Θ sed Schneid. dedit eipfrσιμόν.] " Ίήσιμος, Ion. pra Ιάσιμος, Sanabilis, Medi- " cabilis, Curabilis, h. e. Qui medela juvari et re- " stitui in integrum potest. Hippocr. de Sacro " Morbo, Όκόταν γαρ b χρόνος γένηται ττ) νούσψ, ουκ " ετι ιήσιμος γίνηται. ΙτίΟΕΜ Ίήσων dicunt poetae " pro Ιάσων, et nominatim Hesiod." [* Ίαζήϊ, Job 13, 4. Vide Schleusn. Lex. in V. T. " Heyn. Horn. 7, 598." Schaef. Mss.] AT Ίασώ ap. Paus. Att. [Phaedon.e 77- Diogenis Epist. 5. nova p. 343' Eur' El Max. Tyr. 1. p. 26.] H 'Ia7pos, o, Medicus, interduin vero et ή ιατρός, [Hellad. p. 8. Meurs.] Medica, ut docebo paula post in Ίάτρια. Ετ 'Ijjrpos lonice ap. Horn., cui nomen hoc E«m significat t qui postea magis peculiati

13 4395 ΙΑ [pp. 163 $ 1640.] ΙΑ 4396 nomine Chinrrgus dictus fuit: ut Podalirius et Macliaon, Α [*"Ίατρο\ογ/α> Medicinae ratio, Philo J. 1, 302." II. A. (832.) Π. (28.) ίητροί πολυφάρμακοι Wakef. Mss.] Άνιατρολόγητος, Jgnarus eorum, quae perhibenlur ελκε' άκειόμίνοι. Idem inferdum dicit de medicina disseruntur. A Vitruv. (1, 1.) ita vocatur tyrpos άνήρ, vacante άνήρ; ut alibi. Ιατρών τάς καύveis Rationis medicinae imperitus. [* " 'Ανία- καί ras τομϊis ύπομένειν, Isocr. Symm. (] 5.) άριστοι, τρος, Jo. Chrys. Horn. p. 14. Coteler." Boiss. Mss. Xen. Κ.Π. 8> (2, 12.) τίγνώμων, Pint.(6, 272.) Hippocr. 18, 4. "Just. M. Evers. Arist. Dogm." Dicunt autem eleganter Ιατρών iralbes pro Ιατροί: Kali. Mss.] SlC φιλιατρό* ΕΤ ΦιλιατρεΊν, significant Lucian. (2, 9 ) Ίστρων πatbes φασι. Metaph. etiam dicitur, Thuc. 6, (14.) Tfjs be πόλεως βουλενσαμένης potius Studiosus medicinai, Studiosum esse medicinae, quam Studiosus medicorum, Studiosum esse ιατρός αν γενέσθαι. Et ab ^Esch. Pr. (378.) λόγοι medicorum,ap. Diosc. (401.) Itidem Plut. Alex. (8.) dicuntur tctrpoi esse οργής νοσονσης, ubi Cic. Mederi Δοκεϊ bέ μοι και τό φιλιατρείν Άλεξάνδρφ προστρίφασθαι posse rationem iracundiae : male omnino λόγους vertens μάλλον ετέρων Αριστοτέλης' ου γαρ μόνον τήν Rationem, si tamen eum Rationem ac non potius θεωρίαν ήγάπησεν, άλλα και νοσονσιν έβοήθει τοις φί- Orationem scripsisse credibile est: qua de re in λο ις, και σννέταττε θεραπείας τινάς και Σαίτας, ώς εκ meis in Cic. Castiggi. disserui. Reponere tamen noh τών επιστολών λαβείν εστίν', ap. Eund. (6, 465.) ausim, Orationem mederi iracundiae, admittendo trochaeum. utramque simul signif. habere potest: Φιλόσοφος γαρ Sic et λύπης 'ιατρός vocatur λόγος a Me- εΐ τήν φύσιν, ώ Μοσχίων, και τφ μή φιλιατροϋντι χαλε- nandro, Λύπης 'ιατρός έστιν άνθρωποις λόγος, ubi ίατρόν non dubitavi Medelam reddere, ita vertens, ^Egrae παίνεις φιλοσόφω. 3, 18. p. 225.] [Φίλοίατροί, Procl. Paraphr. Ptol. AT Ίάτρια ap. Alexidem Comicum, niedeia mentis est oratio. At in Diphilo, Λύπης 8έ Medica mulier, Medicinae perita, Quae medicinam 'πάσης γίγνετ ιατροί χρόνοί, verti γίγνετ Ιατρός uno Β profitetur. Ead. vero et ιατρό?-: ΦησΙ γοϋν Α'ίλιος verbo Medeturr ita interpretans, Medeturomni tempus aegrimoniae. Jam vero in altero isto Menandri male VV. LL. ίάτρεια cum ει. [Schleusn. Lex. in V. Διονύσιος ίατρόν γυναίκα, "Αλεξις bέ ίάτριαν, Eust. At 1. rursum verti Medelam, loquendi genus immutans ; Τ. v. Ιατρεία.] DICITUH et Ίατρίνη, Medica mulier, quo nomine utitur Alex. Aphr. Graecam tamen Iios enim tres versus, To κουφότατόν σε τών κακών πάντων δάκνει Πενία τί γαρ τοντ' εστίν ού γένοιτ' αν esse vocem negavit ΛΪ1. Dionys.: sed Alexander cognominatus 0 Κοττυαεύς, exactius loquens, non Gr., els Φίλος βοηθήσας Ιατρός ραδίως; tribus istis reddidi, Malum te egestas Omnium levissimum Contristat : sed Atticam esse hegavit; In Pand. est etiam Obstetrix. Scribitur autem ίατρήνη in VV.LL., sed perpe- etenim quantulum est istud malum, Cujus medela promta amico sit tuo? '[" Ad Phalar ad Charit. ram. [Lobeck.Phryn Ulpian. D. 1. deextraord Wakef. Ion Musgr Plato Charm, Cognit., Meurs. ad Pallad. Laus In Basilicis p. 68. Valck. Hipp. p Cognomen Neptuni, extat *Ίάτραινα, de qua voce vide " Mulier. ad Koen. ad Greg. Cor Bacchi, Casaub. Athen. Tzetz. p " Schaef. Mss.] 'Ιατρικοί, Ad medicos Λ, 73. De morte, Jacobs. Anth. 7, 151. De quant., pertinens, Medicinalis, Ad medicinam pertinens : Porson. Hec. p. xvi. Ed. 2. Valck. Diatr. p; 245. σικύαι, Plut. (8, 369.) Medicinae s. Medendi peritus, Ή L, Plut. Mor. 1, 564. Cattier. Gazoph Huschk. Anal. 108." Schaef. Mss. * Ίατρομαθηματικο\, Aristot. Sic Plato Protag. Έάν μή τις τύχτ) περί τήν ψυχή ν!. &ν. Unde super), ίατρικώτατος, Meteri Procl. Paraphr. Ptol. p. 24. * "Ίατρόμαια, Grudicinae peritissimus. Plut. Symp. 4. Ιατρική autem, Inscr., Reinesii Ep. ad Nesteros p. 24." Schn. -Lex. * Ίατρόμαντις, ^Esch. Suppl Ag. I6l4.] sub. τέχνη, Medicorum ari, Medica ars, Medicina, Aristot. Eth. 10. ["Jacobs. Anth. 9, 149- Fabric. Ίατρονίκης, Medicorum victor. Sic autem se rao- Bumento suo inscripsisse Thessalum Medicum testatur Plin. 29, 1. [* Ίατροσοφιστής, Suid. 1, 418. * Ίατροσοφιστικός, Epiphari. 1, 709 ] Ίατροτέχνης, Qui medicorum artem profitetur, Aristoph. N. [332.] At Ίατράλείπτης amittit 0 : sic autem vocabatur Medicus unguentis et perfrictionibus corporis morbos curans, Medicus reunctor, unguentarius. At vero a quibusdam 'ιατραλείπται exp. Reunctores medicorum; ut sint Ii, qui medicos reungunt. Quos turpiter falli patet, e Plin. 1. perperam intellecto, in errorem impulsos: 29, 1. Quoniam Prodicus Selymbriae natus, discipulus ejus, instituens quam vocant Iatraleipticen, reunctoribus quoque medicorum ac mediastinis vectigal invenit. Ubi ego Reunctoribus medicorum ac mediastinis poni puto pro 11 lis inter medicos, qui reunctores sunt ac mediastiui: ne iis quidem assentieus, qui Reunctores medicorum ac mediastinos appellari putant eorum ministros, quorum opera in iingendo s. reungendo utebantur. Mediastinos autem vocari eosd. puto, perinde ac si diceret, I His e medicorum numero, qui tfeungendo vile mediastinorum munus obirent. Scici tamen Graecum esse potius quam Lat. huncgenitivi usum: sed quae in aliis scriptt. nova viderentur, ea non itidem in Plin. nova videri debere respondeo. Celsus certe Medicorum appellatione bos s. Unctoies, s. Reudctores, si quidem Plin.'ita scriptum reliquit, minime dignatus est: sed Medicum ab Iatraleipte distinxit, 1, Ϊ. Sanus homo, qui et bene valet; et suae spontis est, nullis obligare se legibus debet, ac iieque medico neque iatraleipte egere. Apud Plin. juniorem legimus in quadam Epist. ad Trajanum, Proximo anno, domine, gravissima valetudine usque ad periculum vitae vexatus, iatraleiptem assuiusi. Ίατραλειπτική, Professio ilia curandi uuguentis et perfrictionibus. Habes in 1. Plinii paulo ante c. At Ίατρολογέω, est potius De medicina dissero, quam De medicis dissero, sicut ψυσιολογώ, De nature dissero, iir Diog. L Υπομνήματα δέ αατέλιπ'εν, έν ols φυσιολογεί, ΙατρολογεΊ, γνωμολογεί. c B. Gr. 1, 15. Additur τέχνη, Ruhnk. ad Timaei Lex. 3." Schaef. Mss. Trail. 11. p. 199 ] Ιατρικώς, Medicorum more, Greg. Naz. Ίατρεΰω, Medeor, Curo, Sano, Aristot. Eth. 5. "ίίσπερ τό υγιάζειν καί τό ίατρεύειν: Plut. (6, 298.) Ού μάλλον ο'ίεσθαι χρή φιλοσοφείν, ή τους τα φάρμακα καί τά μίγματα πωλοΰντας ίατρεύειν. Et pass. ap. Plat, de Rep. 2. Οίον τό γυμνάζεσθαι καί τό κάμνοντα ίατρεύεσθαι άγαθόν έστι. Idem, Ίατρενόμενος bia βίου έ η, άποκναιόμενος εΐ τι τής ε'ιωθυίας biai^ έκβαίη. Medicinam profiteor, Diosc. 7 Sic Diog. L. Άφυή παλαιστών θεασύμενος ίατρεύοντα, Profitentem medicinam, Professorem medicinae. Metaph. ap. Athen. (256.) Ών ίατρεύσαι τήν άγνοιαν oib' Άσκληπιάδαις τοντό γε νομίζω bεbόσθaι. [" Apoll. Dysc. 98. Valck. Diatr Plato Gorg. 104." Schaef. Mss. * Ίατρευτέον, Trail. 12. p. 216.] Ιατρεία, Curatio, Medicatio, Ipsa actio medendi, Plut. (8, 30.) Ταϋτα b' ου κατηγορίαν ήγητέον, άλλ' ί. τής άδολεσχίας, Greg. 'Εξ ι3ν νόσοκομίαι και!. J. Polluci in vulg. exempl. t> Ιατρεία est etiam Merces, quae datur medico; sed Ιατρεία reponendum esse ab ίατρείον, ιηοχ docebo. At Ίάτρεια de Muliere medica perperam in VV. LL. pro Ίάτρια, de quo dixi supra, statim post Ιατρός. [* Ίάτρευμα, Phot. Bibl. 567.] " Ίάτρευσκ, Medica- " tio, Morborum curatio et sanatio, Plato de Rep. 2. " (p. 84.) Ίάτρ. τε καί ό άλλο$ χρηματισμός." Άνιάτρευτος, Non curatus, sanatus : exp. et Insanabilis, Immedicabilis. [" Suid. v. Βρύων." Wakef. Mss. * Άνιατρεύω, Tzetz. Chil. 6. p * " Έξιατρεΰω, Isid. Pelus. 1, 437 " Boiss. Mss. * Προσιατρεύω, Hippocr. 455, 49.] Ίατρείον, Medici s. potius Chirurgi officina : quae et Medicina vocatur a Plauto. Sic autem utitur inter alios Plato nomine ίατρείον. 'Ιατρεία plur. est etiam Merces, quae datur medico, J. Poll. 6, (186.) 'lbiots be, ίατρψ μέρ σώστρα, σωτήρια, καί ί., τψ bk παώεύοντι, btbaσκάλιa, δίδακτρα. Ex hoc autem 1. emendandus est ille I. 4. cujus paulo ante memini, ubi μισθός esse dicitur ιατρεία, et το εργαστήριον, ίατρείον : nec enim dubium cuiquam esse debet, quin

14 4397 ΙΑ [pi 1640.] ΙΑΠ 439«uni eidemque nomini utramque signif. dare voltterit A " mantibus let Ίει βέλος : unde factum fuisse illud J. Poll., sed unain in sing, alteram in plur. Habetur " έφύμνιον, ιή παιήων, a nymphis sc. dimittere jacula autem haec vox et ap. LXX. Exod. 21, (19.)'ATTOτίσει τα ιατρεία, ubi male reddunt simpliciter Irnpensas pro Impensas in medicos. EADEMTarpa etiam vocantur: ίατρα, μισθοί θεραπείας, Hes. Sed hoc ίατρα ita formari ab 'ίαται videtur, ut δίδακτρα a δεδίδακται. Hie tamen, quod eand. cum praecedente signif. habeat, ponendum censui. [" Cattier. Gazoph. 31." Schaef. Mss.] " Ίητρείον, ου, το, itidem pro ίατρείον. Ab Hip- " pocr. liber quidam inscriptus est κατ' ίητρείον, vel " potius duo libri, quoniam in iis περί τώνκατ ίητρείον " πραττομένων ό λόγος αντω γίνεται, teste Galeno, " qui alibi dicit rectius et melius inscriptos fuisse πε- " ρί των κατ Ιητρείον. Sed postea liber ille Hippocr. " in duos fuit divisus, et prior inscriptus περί άγμών, " posterior περί άρθρων, teste Eod. Est autem Ιη- " τρείον sive ίατρείον, Officina medici, Locus ubi " medicus artem suamexercet: nimirum chirurgus. " et iis draconem ferire adhortantibus : et ab hac " acclamatione ipsum denominatum fuisse ίή'ίον. «Quod epith. ei t Soph, tribuit in CEd. T. (154.) " p Ίfjie, Δαλΐ, Παιάν. Alioqui ίήίος ac- " commodatur et rebus inanimis et quidem παθήμα- " σι: legimus enim ίηίονς καμάτους ap. Tragicos : ut " ap. eund. Soph. Ed. T. (171 ) P 158» T f Ύ α 9 ""Εκγονα κλντάς χϋονός Αυξεται' ο'ύτε τόκοισιν Ίηϊων " καμάτων άνέχονσι γυναίκες. Ubi libenter cum " Schol. expono των μετ' ευχής γινομένων: Μΐίήίοι " κάματοι sint In quilius exclamatur ίή παιήων, Affer " opem, Apollo medice et dolorum sedator: s. In " quibus Apollini ίή'ίω vota fiunt. Ac sunt qui hoc " έπίφθεγμα dicant esse commune Dianae cum Apol- " line, quam Dianam mulieres inejusmodi doloribas " invocant. Alii tamen aliam etymologiam sequua- " tur, qui nimirum ίήίων interpr. θρηνητικων. Inter quos Eust. quoque est. Is enim p cum di- " In hoc veroejusdem Hippocr. 1. Epidern Τα δ' Β " xisset, ' Απόλλων ήίο ς, ό ίείς, ως τοξικός ή ο ιατρικός: " Άλλα όκύσα κατ' ίητρείον, άνόσως διήγον, annotat "sudbjungit paulo post, ίή'ίον βέλος et ίή'ίον βοαν in Tra- 1 " idem Gal. duplicem ' reperiri ' ' scripturam ' : quosdam J - " gcedia τήν θρηνώδη dici παρά τό ίώ. Itidemque Hes. " cum annotasset ίήους καμάτους, ita enim ap. eum "scriptum est, a Soph. CEd. T. dici rows κατά τόντό- " κον, έν js ίάσι φωνάς δια τους πόνους καί ras ώδίνας αϊ " enim Codd. habere per ο Ιητρείον, quosdam ίητρεί- " ην: priore scriptura significa>nte τά κατά το ίητρεί- " ον πραττόμενα, posteriore autem τά κατά η)ν ίατρι " κήν ΰλην. Indicare itaque Hippocratem iis verbis " Thasios vel των κατά τό ίατρείον 'έργων επί τοις " κάμ νου σι γινομένων έξω κ αθεστηκέναι, vel τών καθ' " ολην τήν ιατρική v. Itidem in h. I. libri κατ ίητρεί- " ov, ubi ait, τά δ' Is χειρουργίαν κατ' ίητρείον, aniio- " tat nonnullos scribere ίητρείην, ut sensus eorum " verborura sit, τά δ* ές χειρουργί αν τήν κατ' ίατρικήν " τέχνην, εστί τάδε." [" Ίατρείον, Cattier. Gazoph, 52. Τ. Η. ad Plutum p Praemium medici, Yalck. Phoen. p. 18. ψυχής, Wessel. ad Diod. S. 1, 58. ad Phalar. 310." Schaef. Mss. Ίητρείον, Hippocr. 939 ] " Ίήίος, sive Ίή'ίος, Apollinis est epith., teste Hes., " qui addit,'saffi4)s quidem esse άπό τής άφέσεως καί " τής τ οξείας: \φιλώς autem, άπό τής ίάσεως : quippe "quod deus iste sit ιατρός, i. e. Medieus, Sic et " Macrob. Saturnal. 1,17. Eadem opinio sospitalis " et medici dei, in nostris quoque sacris fovetur. " Narnque virgines Vestales ita indigitant, Apollo " medice, Apollo Paean. Cum ergo sint hujusce side- " ris, i. e. solis, duo maximi effectus: alter quo ca- " lore temperato mortalium vitam juvat, alter quo " jactu radiorum nonnunquam pestiferum immit- " tit virus, duo eademque cognomina circa sin- " gulos effectus propriis enuntiationibus signant, ap- " pellantes deum ίή'ίον atque παιάνα: quae cogno- " mina utrique effectui sunt apta: ut sit ίήίος άπό τυϋ " ίασθαι, i. e. A sanando : et παιάν, ά-πα τοϋ παύειν " ras ανίας. Et rursus ίή'ίος, άπό τοϋ ιέ vat, i. e. Ab " imrniltendo, βέλος εχεπευκές' καί παιάν, άπό τοΰπαί- " ειν, i. e. A ferieudo. Obtinuit tamen ut cum sanita- " tem daiisibi precantur, ίή παιαν per η liteiam enun- " tie»t, i.e. Medere Paean: cum autem i'e Tramvpere " literam dicunt, cum aspiratione prioris literae, si- " gnificant hoc dici in aliquem adversa precatione, " βάλλε παιάν, i. e. Immitte feriendo. Hactenus " ille: quibus quae subjungit, habes in ίή paulo ante. " Athen. vero et aliam nominis rationem affert. " Bacchum enim ίή'ίον nominatum innuit quod gau- " dia compotantibus immittat, eoruinque inentes " curis et moeroribus solvat ut corpora vino relaxat. " Qua de re et in Ίή paulo ante, et infra in "H'ior. " Rursum Apollinem ίή'ίον nominatum esse ex eo " quod ei accini in hymnis soleret ίή παιάν, Apoll. " Rh. indicat, 2, (712.) Locum, quia insignis est, et '^ad eos quos supra in *l ) citavi quadrat, afferam. " Dicit igitur eo in loco CEagri filium Bistonia ci- " thara cecildsse, "iis ποτε πετραίης υπό δειράσι Παρ- " νησο'ιο Δελφίνην τόξοισι πθλώριον έξενάριξε, Κοΰρος " έών έτι γυμνός, έτι πλοκάμοισι γεγηθώς' Πολλά δε " Κωρύχιαι νυμφα% ίΐλείοτοιο θυγαrpes, θαρσίινεσκον " 'έπεσαιν, Ίήίε κεκληγυϊαι "Έ,νθεν δή τόδε καλόν έψν- " μνιον επλετο Φοίβρ: indicans iis verbis eum turn " cum draconem jaculis ferire destinasset, a Musis " Coryciis incitatum fuisse ad jaculaodum, accla- " τίκτονσαι, addit, quosdam exponere τους θρηνητικον* " πόνονε, άπό τοϋ Ίαλέμου: ut et paulo ante annotarat " ίή'ίον significare etiam Θρήνον ap. Soph, in Troilo " et Ionem in Erytidis. Sed haec expositio et etymo- " logia mihi nullo modo probatur, in priores aufem " duas pedibus ire non vereor : nisi forte ίή et pro " θρηνητικψ adverbio quisquam usurpatum legerit." [" Eur. El Phoen et Valck. p Ilgen. Hymn Brunck. CEd. T Aristoph. 1, 36. Soph. 3, 515. Jacobs. Anth. 10,412. Heyn. Horn. 7, 66. Ίήίος, 65." Scha;f. Mss.] "Ίηος, ali- " cubi reperitur scriptum pro ίήίος: ut ap. Etym. " ίήων καμάτων, quod exp. θρηνητικων : ut in Ίήίβς " quoqne dixi ap. Hes. scriptum haberi ίήovs καμά- " τους. Sed saltern ι his in 11. subscribendum foret." ""H'wy, per aphaeresin dictum volunt pro Iqios. Est " autem modo Apollinis epith.," [II. O. 365.] " ex " eo quod ipsi acclaniatur ίή παιάν, vel quoniam " jaculorum mittendorum peritus est, παρά τό ίέναι. " Modo Bacchi epith. est hoc ήίος et evios, παρά. TO " ΐεσθαι, a quo μεθίεσθαι, ut et Athen. ap. Eust. " scribit, παρά. τό μεθίεσθαι τους παλαιούς εις ευφρόσυνη ν καί άνεσιν έν τω τιμίρν τό θείον, τό ποτόν νοcasse μέθυ, utpote καθ'ο μεθιέμεθα: deuaque qui hoc dat, appellari μεθυμναίον et Xuatov, et ενιον et ήίον. Hesychio ή tos est πορευ&ιμοε, παιανιστήε * [" Heyn. Horn. 7, 65. Gesner. Ind. in Or ph. Ernest, ad Hymn, in Apoll. 120,. Ilgen. ibid, ad 11. T. 152." Schaef. Mss.] ' " Ίήκοποε, ό, ή, Laboribus et doloribus medens : " παρά τό ίήσασθαι rovs κόπους : ut nonnulli acci " piunt in h. jeschyli versiculo ap. Aristoph. B^ " (1265.) quo Eur. ibi ceu ephymnio utitur, Ίήκο- " πον ον πελάθείί επ' άρωγάν; refereotes nimirum " hoc ίήκοπον ad substantivum άρωγάν. Sed notan- " dum est in primo loco in quo legitur, aliter esse " intelligendum : iu hoc nimirum ex ^Escbyli MYR- " midonibus desumto, Φθιώτ' Άχιλεϋ, τί ποτ' άνδρο<- " δάίκτον άκούων Ίήκοπον οΰ πελάθεις έπ' άρωγάν. " Ibi enim hypodiastole videtur ponenda post ίήκο- " πον, et interrogationis signum post άρωγάν: ut " sensus sit, Phthiota Achilleu, curuam cum audias " virum peremtorum laborem, et iu quo ίήίου Apol- " linis numen imploratur, auxijio non venis Ί Si " tamen secundus ille versus ίήκοπον cum sequen-* " tibus in ilia fabula subjungitur praecedenti: quod " magis dubium videri queat, cum Schol. Aristopb. " ibi άνδροδάίκτον femiuino genere exp. τήν άνδρ&ν " φόνον ποιούσαν." [" Toup. Opusc. 1, 172." Schaef. Mss.] " ΙΑΠΕΤΟΣ, Iapetus : filius Cceli et Terrae: eflvt " διασυρμψ autem ita dicitur b αρχαίος καί μ'ωφ " Suid. et Hes." [" Moer et n., Bergler. ad Al<ciphr ad Lucian. 1, 206. Brunck. Aristoph, 2

15 4399 JAY [pp ,] ΙΑΥ Kuster. 61. * Ίαπετιονάης, Julian, ^Egypt. 24." A tione Lat. Vertentem annum dixisse videntur. Apud Schaef. Mss.] eund. poetam [sc. Horn.] 'έτος, significans itidem Annum, dicitur advenisse περιπλομένοιν ένιαυτών. Utuntur hoc nomine prosae quoque scriptt., sed rarius ta- «ΊΑΣΙΩΝΗ, Iasione: olus sylvestre habetur in " terra repens cum lacte multo : florem fert candi- men quam altero. Thuc. 1, (Ι25.)"0μωε δέ καθισταμένοιε ι3ν έδει ένιαυτόε μεν ου διετρίβη. Xen. Ό ένιαν- " dum : concilium vocant, itiquit inter alia Plin. 22, " 24(±=39.) A Theophr. H. PI. 1, (13, 2.) nume- τόε εληγεν, iu Hell, non semel. Apud Plat, ένιαυτών " ratur inter τά μονόφυλλα? διαγραφήν 'έχοντα μόνον περίοδοι, Annorum conyersiones, Cic. Atque ut dicitur κατ' 'έτοε pro Singulis annis, sic κατ ένιαντόν: " τών πλειόνων: ut et Plin. 21, 17 Iasione, inquit, " unum folium habet, sed ita implicatuin ut plura quod tamen et aliter a Thuc. accipitur. Et άπαξ τοϋ " esse videantur. Hoc autem intelligendum de floris ένιαυτοΰ, pro Semel quotannis, in anno. Poculi " folio." [Theoph. C. PI. 2, 18, 2. et 3. ubi erat ή quoddam genus, fortasse διά τό μεγαλείον εΐναι καί ασίνη. Salmas. Homonym, p. 54.] έπιτελεστικόν, quoniam ένιαυτόε, Annus,τελεσφόρος appellatur, Eust. [" Gesner. Ind. inorph. Valck. Phoen. p. 12. Phryn. Eel. 16Ο. Kuster. Aristoph. 67. Couf. c. έτος, ad Dionys. H. 3, ΈνιαυΓών et έαντών conf., ad Diod. S. 1, 238. Έν. Διόε, Ilgen. Hymn. 35S. Eis έν. έτερον, Wessel. Epist. in Ven. 25. Kar' έν., Moer. 45." Schaef. Mss. " Δι' ένιαυτοΰ, Alternis annis, Tertio anno, Paus Cum έτοε, Eust. II. 144,51." Wakef. Mss. Herodorus ap. Schol. Soph. Trach. 257 τρία έτη λέγει τ.όν έν. Sic Apollodorus 3, 4, 1. Έν. δύο 'έτη, Theophr. Η. Ρ1. 9, 16, 5. * Ένιαυ- ΊΑΥΩ, Commoror, Tempus tero, Deversor, II. E Ζηνόε yap τον άριστου εν άγκοίνφσιν iaveis, i.e. χρονίζεις, διατρίβειε, de qua Eust. interpr. dicam infra; I "Ω$ καί έγώ πολλάε μεν άύπνουε νύκτας Ίανον, Insomnes noctes transigebam, Noctes pervigiles exigebam, agebam, διηγον. Itidem cumaccus. Soph. Aj. (1203.) p. 67 owr' ένννχίαν Τέρψιν ίαύειν Έρώτων, Schol. διατελέίν et άνύειν. Sed interdum pro Dormio : Od. Ε. (ΐ6 ) το\ δ' αρσενεε έκτόε ίανον : Ω.(208.) Έν τψ (sub. κλισίψ) σιτέσκοντο, και ϊξανον ήδέ 'ίανον Δμώεε αναγκαίοι, ubi tamen vult γενικώε τήν διατριβήν signif. Eust., sed addit, Δόξειε δ' αν καί τον κοιμάσθαι νϋν ώε έκ μέρους είναι bηλωτικόv. Ego vero Dormiendi signif. huic aptiorem loco esse censeo, sicut et illi, quem ex II. Ξ. protuli, έν μγκοίνψην ίαΰεις: praesertim cum alibi dicat idem poeta ev άγκοίνφσι Διόε μεγάλοιο μιγέίσα. Idem Gramin. p exacte hoc verbum exponere volens, dicit ίιατριβήν ύπνου signif. non τον άπλώε ολίγον ΰπνον. II Apud Eur. autem μεταβατικώε, Phoen. (1553.) Γεραιόν πόδα δεμνίυις Δύστανοε ίαύων, pro έγκοιμίζων, έγκρύπτων, Schol. cujus ego priorem exp. admitto; posteviorem rejicio. [" Heyn. Horn. 5, , Toup. Opusc. 2, Emendd. 2, 146. Valck. Diatr. 59. Mitsch. Hymn, in Cer. 183." Schaef. Mss. Cum gen., pro παύω, Lycophr. 101.] " Ίαίτεσκον, Ion. pro 'ίανον: alii tamen ab ίανέσκω, " i. q. ίαύω, Dormio, derivare malunt. Pro ίαύω, et " αίίω dicitur, demto t. Ίάδω, Dormio. Hes. enhn " affert ίάέει pro καθεύδει, quod et iavei dicifur. "Tauos, Eid. est κοίτη, Cubile." Ίανθμόε, Locus, in quo quis commoratur, deversatur. Deversorium tamen magis restrictam habet signif. Dicitur et de brutis, pro Stabulo, Lnstro. Lycophr. (606.) ίαυθμούς, ήθάδας διζ-ημενοι. Est etiam Cubile, Somnus. Suid. Hes. " Ίαθμόε Hesychio est κοίτη, οπού τά " κπ'ινη κοιμάται, Cubile, Stabulum : item ύπνος." [* Δίίαύω, Eur. Here. F yulgo διαύω.] Έν ί- αύω, Immoror, Indormio. [Od. I "Toup. Opusc. 2, 197. *Ένιαυθμόε, Valck. ad Rov. 44." Schaef. Mss. Etym. Μ.] " 'Επιαύω, Incubo, Dormio " in. Vel, Dormio inter aut apud. Od. O. (556.) " o<j>p' ϊκετ' αύλήν, 'Ένθα οί ήσαν ves μάλα μνρίαι, ή σι " συβώτης Έσθλόε έών έπίανεν. Schol. videtur le- " gisse ήχι σνβώτηε έπίαυεν, cum exponat καθ' ήν " διέτριβεν. Alioqui scribitur ibidem et ένίαυεν^ eod. sensu." [" Archias 10. Toup. Opusc. 2, 223." Schaef. Mss.] Παριαύω, Juxta moror, commoror, dormio, II. (I. 336.) rrj παριαύων Τερπέσθω, i. e. παρακοιμώμενος. Scribitur tamen et disjunctiin πάρ' ίαύων. ["Casaub. Athen. 48. Heyn. Horn. 5, 597- *Συνιαύω, ibid." Schaef. Mss. Schol. Victorian. II. 1. c.] ΈΝΙΑΥΤΟΣ, 0, Tempus longum, quod alicubi s. in re quapiam teritur. Haec enim est exp., quam e Gramm. praesertimque Eust. colligo, qui etiam έτών χρονίονε ένιαντούε, pro ετών διατριβάς a quibusdam accipi tradit ap. Aristoph. (B. 347.) e quo alii afferuut.^joov/iiiv έτών παλαιούς ένιαυτούς. Sed constat ένιαυτόν pro Anno, conimuni utnsque scriptt. usu receptum esse, magis tamen poetarum. Od. A T Hr' αν, τρυχόμενόε περ, έτι τλαίηε ένιαυτόν, Κ. (469 ) Άλλ' lire δή ρ' ενιαυτυς εην, περί δ' 'έτραπον <3ραι: qui versus et ap. Hesiod. (Θ. 58.) habetur. Alibi itidem (II. B. 295.) περιτροπέων ένιαυτόε, et in plur. (Od. A. 16.) περιπλόμενοι ενιαυτοί. Apud Hesiod. autem (Θ. 493.) επιπλύμενος ένιαυιό». Quorum 11. imita- τοφανήε,. Schn. Lex.] Ένιαυτοφόροε, Annuum fructum ferens, Anniferus, Plin., ένιαύσιον τον καρπόν φέρων. Ένιαντοφορέω, Annuum fructum fero, Anno fructum fero, Bud. [Theophr. H. PI. 3, 4, 1.] AT Υίαρενιαντοφόροε, Alternis annis fructum ferens: cui opp. έττετειοφόροε; ap. Theophr. C. PI. 1,(20,,3.) Π. δε και ούκ έπετειοφόρα τών δένδρων, ώε τύπο) λαβε~ιν, τά ξηρά καί ξυλώδη. [* Αντενίαυτοε, Geop. 2, 21, 10.] Ένιαντίζω, Annum ago, transigo alicubi: ένιαυτίσαι που, Annum alicubi consumere, οίκείν ένιαυτοΰ κύκλον, Eur. (Or. l66l.) Per annum duro. Άπενιαντίζω, Annum totum absum, ea forma, qua άφημερεύω, et similia, Bud. e Xen. Άπ, 1, (3, 13.) Σοι δέ, ώ Κριτύβουλε, συμβουλεύω άπενιαντίσαι' μόλιε γαρ αν 'ίσως έν τοσούτω χρόνω τό δήγμα υγιής γένοιο. Idem Bud. ap. Plat, de LL. 9. άπενιαντίξειν interpr. Unico anno extorrem esse, Comm. 14. Sic ap. Eund. eod. 1. (T. 9, p. 33.) Άπενιαυτιζέτω [ Γε/τω] τρέίε ένιαντούε, Tres annos integros exulet. Άπενιαυτίσαι est etiam Cessare ab aliqua re per annum, J. Poll. 1, (58.) Άπενιαυτίσαι δέ, τό φυγείν έτοε, ή παΰσασθαί τίνος έπ' ένιαυτόν. [Dio Cass. 46, 49.] Άπενιαυτισμός, Absentia, Exilium unius anni, Plato de LL. [Etym. M. 120, 17. Hes. * " Ά 7reviαύτισις, ad Timaei Lex. 39." Schaef. Mss.] Pro άπενιαντίζω vero dicitur ETIAM 'ATτενιαυτέω, Bud. e Plat, de LL. 9, p. 313[=33 ] Άπενιαντησις, i. q. απενιαυτισμόε, Plato 1. c. Καθαίρεσθαι μεν τονε αϊτούς καθαρμούς, τριετείς δέ άπενιαντήσειε διατελείν, Per trienniuni integrum exulare : paulo post, Τών καθαρμών καί ά. [*Έναπενιαυτίζω, Parmeniscus ap. Schol. Eur. Med. 276.] Διενιαυτίςα), Peranno, Per totum annum duro, i. q. διετίζω, Per totum annum alicui rei incumbo, δι' όλου τον ένιαντοΰ τι πράττω, J. Poll. [Herod. 4, 7 ] " Περιενιαντίζεσθαι, ap. Hes. legitur, expositum " έν έαυτφ ένδιατρίβειν, avobibovat έαυτφ : sed ordo " alphabeticus pro eo requirit περιαυτίζεσβαι, ut- " pote interjecto inter περιαυθαδίζεται et περιαυτί- " ζεται: ut sit, In sese praidicando immorari, sicut " περια,υτολογείν." Ύπερενιαυτίζω, Ultra annum duro s. permaneo, Julian. Serapioni, (Ep. 24.) Μόνω be τω σνκψ καί ύπερενιαυτίζειν έξεστι, καί τη τοϋ μέλλοντος καρποϋ γενέσει συνενεχθήναι. f 'Ενιαύσιος, ό, ή, [et α,ον,] Annuus, Anniversarius, Annuatim rediens, Herod, εορτή, Anniversavium festum. Sic πανηγύρεις έ., Coetus solemnes et anniversarii. Herodian. (1, 16, 7.) de calendis Jaimariis, Άρχαί τε επώνυμοι τότε πρώτον τήν ένδοξον καί ένιαύσιον πορφύραν περιτίθενται, Consules tumprimuiii insignem et annuam praetextam induunt, Bud. Theophr. Kara ras έ. ώραε, Certis anni temporibus, VV. LL. Item Animus, i. e. I11 annum durans. Thuc. (4, 117 ) Έ. έκεχειρίαν έποιήσαντο, Inducias annuas, h. e. In annum unum» Theophr. (H. PI. 3, 4, 5.) Ή άρκευθος ένιαύσιον έχειν (rov καρπόν) δοκε'ι περί καταλαμβάνει γάρ ό νέοε τον περυσινόν. Pro quibus Plin. Juniperus anuifera habetur, novusque fructus in his

16 4401 ΙΑΧ [ρ ] IB cum annotino pendet. Item ap. Eur. (Hipp. 37 ) ε. ψυγή, Fuga unius anni, (άπενιαυτισμόε, supra,) sicut ap. Lucian. (3, 252.) τροφή, exp, Alimentuin unius anni. Ενιαύσιοι, Annales, VV. LL. At ενιαύσια, neutr. plur. adverbialiter ponitur pro Quotannis, In singulos annos, Hesiod. ("E. 2, 66.) αν φωνήν γεράι νου έπακούσψ Ύφόθεν εκ νεφέων ενιαύσια κεκληγυίηε, Quotannis clangentis. [" Thorn. Μ Diod. S. 1, , ad Arat. 2, 402. Villois. ad Long Phryn. Eel. ΐ6θ. Schneid. ad Aristot. H. A. 492." Schaef. Mss. Ένιαυσία, Tempus annuum, Plato de LL. 8. p. 307 ] Ένιαυσιαίοε, i. q. ενιαύσιος, Plut. Pericle, Έν ra'is e. στρατηγίαις, Inannuis imperils. [Procl. Paraphr. Ptol Lobeck. Phryn Schol. Theocr. 1, 5. * " Πεντενιαύσιοί., Tzetz. Ch. 8, 281." Elberling. Mss.] " ΊΑΧΩ, Vociferor, Clamo. Od. A. (454.) Ήμεί» " δ' αϊφ' ίάχοντεε επεσσύμεθ': II. Ρ. (317 ) Άργείοι δέ " μέγα 'ίαχον : Τ. (285.) Ί,μερδαλέα ίάχων. Nonn. (Jo. " 259, 15.) transitive, ίαχε φωνήν, Vocem cum cla» " more edidit. Rebus inanimis etiam tribuitur ίά- " X e '"> P ro Resonare, Sonum et strepitum edere, " Crepitare : ut 11. A. (482.) πορφύρεον κύμ'ίαχε νηό» " ίούσης, Resonabat, Strepebat, ήχει: (Od. I. 391.) " πέλεκυν μέγαν, ήέ σκέιταρνον, Είν ΰδατι φυχρψ βά " πτει μεγάλα ίάχοντα Φαρμάσσων, Stl'epentem, vel " potius Stridentem. Item Hesiod. (Ά. 232.) Bat- " νουσέων ίάχεσκε σάκος, Resonabat, Crepitabat : " Τϊχον απετέλεσε. Ubi ίάχεσκε lonice dixit pro " ίαχε." [A Schneidero ab ίά, Vox, deducitur. " Markl. Ipb. p Wakef. Here. F Papius ad Musaeum 267. Heyn. Horn. 4, , , , Ruhnk. ad Hymrt. in Ger. 81. Toup. Opusc. 2, 216. Dawes. M. Cr Conf. c. ΐσχω, Valck. Phoen. p Weisk. ad Longin Northm. ad Tryphiod. vide Ind." Schaef. Mss.] " Ίαχέω, Clamo, Vociferor: interdum et Cum cla- " more s. vociferatione loquor. Epigr Ουδέ μά " την ίάχησαν." [" Musgr. Here. F Wakef Musgr Heyn. Horn. 5, Ruhnk. Ep. Cr " Schaef. Mss.] v " Ίάχημα, Clamor. " Suidae ίαχήματα sunt φδαί Διονυσιακαί, in hoc ex " Epigr. hexametro, Καί Κορυβαντείων ίαχήματα " χάλκεα ρόπτρων :" [Phalaecus 3.] " ubi nota cym- " balis tribui ίαχήματα, quae magis proprie tinniunt, " crepitant." " Ιαχή, Clamor, Vociferatio. II. P. " (266.) Τόσση &pa Ύρώων ιαχή γένετ': Ο. (396.) " Δαναών γένετο ιαχή τε φόβος τε : Π. (373.) ίαχτ) re " φόβω τε Πάσαϊ πλήσάν οδούς. Itidem Hesiod. (Θ. " 708.) φέρον δ' Ιαχήν τ ένοπήν τε. Legitur ap. Hip- " pocr. quoque." [" Jacobs. Anth. 8, 22. Markl. Iph. p Musgr El Or Heyn. Horn. 4, , , 756. Brunck. ad Phoen ad II. Δ Dawes. M. Cr Ruhnk. Ep. Cr. II. cc." Schaef. Mss.] " Ίακ-ή, Clamor. Hes. " enim ίακαίς affert pro βοαίς." [* Ίαχαϊοί, Brunck. (Ed. T *"Ιαχοϊ, i. q. ιαχή, Orph. Hymn. 5, 3. Eur. Tro ] " Άνίαχος, Clamosus, Strepe- " rus. II. N. 40. de Trojanis, "Εκτορι Ώριαμίδή &μο~ " τον μεμαωτες έποντο"αβρομοι, άνίαχοι, quidam hoc " άνίαχοι compositum volunt ex ά epitatico et ίαχέω, " exponentes πολύηχοι, εκάστοτε θορυβώδεις : alii vero " αύΐαχοι legunt, accipientes pro ξηρόφωνοι, παρά τό " αϋον ίαχεϊν : e quorum numero est Chrysippus " Stoicus et Dionysius Thrax. Vide et Άβρωμόύν- " τασχοι. Αύιαχοι, idem Hes. exp. ανευ βοής, " accipiens nimirum pro άίαχοι: sed addit etiam, " αυλοί ήχοϋντες, ac si significarentur ea voce etiam " 01 ίάχοντες αύλοί." [" Heyu. Horn. 6, , 663. Dawes. M. Cr Burgess. Praef. p. xxxi." Schaef. Mss. * Πολνίαχοϊ, Apollon. Lex. p. 10.] " Άμφια- " χέω, s. Άμφιάχω, Circumsono, Clamoribus cir- " cumdo : unde praet. med. partic. feni. άμφιαχυία : " quod Homerus pro simplici ίαχυία posuit, vel sal- " tem pro μεγάλως ίαχυία καί κράξουσα, II. Β. (316.) " Τήν δ' έλελιξάμενο! πτέρυγας λάβεν άμφιαχυίαν \ " nisi malis cum Hes., περί τών τέκνων όδυρομένην : 4402 " qui tamen et simpliciter exp. θρηνούσαν, κραν- " γάβουσαν." " Άνιάχω, seu Άνιαχέω, ExclaffiΟ, " Clamorem tollo : ut Hes. quoque άνίαχεν exp. ave- " βόησεν. Apoll. Rh. 2, (270.) "Hpo.es μεσσηγυ$ " άνίαχον. Exp. etiam Respondeo, afferturque ύ " Nonno, (Jo. 251, 21.) Χριστός άνίαχε. Interdum " et pro Resono accipitur." [Anal. 2,^ 18.] Av- " τιαχέω, Reclamo, Contradico, Nonn." [Jo "Jacobs. Anth. 7, 195. Toup. ap. Warton. ad Theocr. 2. p Άντιάχω, Gesner. Ind. Orph. Schaef. Mss.] " Έπιάχω, seu Έπιαχέω, Acclamo, " II. I. (50.) "Sis έφαθ' οί δ' άρα πάντες έπίαχον υίεί " 'Αχαιών, Μύθον άγασσάμενοι, i. e. έπεβόησαν, " Hes." [* Περίίάχω, Od. I. 395.] " Ύπεριάχω, " Ultra sono, Sonum edo qui est ultra sonos alios, " i. e. eos superat, Epigr." [Antip. Sid. 48.] " Ύποίά- " χω, Subsono, VV. LL." [Anal. 1, 199 * ΊΆΧ^Ο», Gl. Micus. * Ίαχίνη, Barker, ad Etym. M. 692.} " "ΙΒΤΞ, Hesychio est species A vis: Etymologo tlhos όρνέου κρακτικοϋ: e quo dicit esse nomen proprium "Ιβυκοε: ad quod etymon Athen. quoque allusisse videtur cum (601.) dicit, Καί ό 'Ρηγίνος δέ "Iβνκοι βογ καί κέκραγεν. Fuit aulem Ibycus unus ex novem qui celebrantur Lyricis. A quo forma possess. Ίβύκειον ρησείδιον, Dictum Ibyci," [" Lesbon. de chem " Schaef. Mss.] " τό Ίβύκου επος, ap. Suid. Id autem est, μήτι περί θεούς άμπλακών τιμαν προς άνθρώπων άμείφαι. Ab Eod. et quoddara μόνσικόν όργανον dictum est Ίβυκινον, teste eod. Suida: quod Sainbucam fuisse conjicere est: nam aliquanto post, ortum et vitam ejus breviter describens, dicit eum primum. invenisse τήν καλονμένην σαμβύκην, είδος κιθάραs τριγώνου. Ab ave autem ilia ibyce est VERBUM Ίβυκηνίσαι: ita enim Lexicum meum vetus, παρά τό"1βυ, ίβυκος, ίστι δέ τό'ίβυζ είδος όρνέου κρακτικοϋ, γέγονεν Ίβυκηνίσαι' οπερ κατά μεταφοράν λέγουσι Υ5ουκηνίσαι. Suid. autem et verbum ίβυκανίσαι, et nomen ίβυκανίται, una cum instrumento ίβυκάνη, ab Ibyco auctore dictum innuit, sic scribeus, Ί/3νκ ανΐγών, άπό Ίβυκού εύρετοϋ. Et mox, cum dixisset Ίβύκινον esse μουσικόν 'όργανον, άπό Ίβύκου, subjungit veluti exempli loco haec verba suppresso auctoris nomine, Κατά τήν συμπλοκήν τών Κελτών προς 'Ρωμαίους άναρίθμητον ήν τό τών ίβυκανιτών καί σαλπιγκτών πλήθος' ois &μα τοϋ παντός στρατοπέδου παιανίζοντοέ, κραυγή ήν συμμιγήε, o>s καί τους παρακειμένους τόπου» ήχείν, καί δοκείν προίεσθαι φωνήν έκπληκτικήν. Innuit igitur ab Ibyco inventore dictain fuisse Ίβν κάνην, Buccinani: inde Ίβυκανίτας, Buccinatores: et Ίβυκανίσαι, Buccinare : idque multo est verisimilius quam mei Lexici etymon: etsi enim ίβυζ avis sit κράκτική et vociferatrix s. clamosa: tamen vix credibile est earn buccinae sonum edere. Porro notandum est quod ad locum ilium a Suida citatum sine nomine auctoris attinet, esse eum Polybii, desumtum ex ejus Histor. 2, (29, 6.) p. 28. sub finem: sed vulgatas Edd. ibi habere βυχανιτών, ut supra docuiin Βυκάνη." [Lex. VV. Peregr.] "Apud Hes. reperio ETIAM Ίβυκινήσαι, expositum non solum βοήσαι, sed etiam έπευφημήσαι: una cum partic. ίβυκινήσαντες. Quibus subjungit, άπό τού ίβν deductam esse banc λέζιν: id autem esse Ionicum adv. significans το πολύ καί μέγα: alios exponere βοξν, alios τύπτειν, nonnullos εύφήμείν : quosdam δηλοϋν: esse vero et jusjurandum Ionicum. Ac ut ίβυκινήσαι' [ίβυκρινήσαι, Schn. Lex.] " exp. έπευφημήσαι, ita Ίβύκη affert pro ευφημία:. nccnon "Ίβυς pro ευφημία itidem, et Ίβών pro εύφημων: addens tamen hisduobus posterioribus et alias cxpositiones : nimirum ίβυς exponens etiam στιγμή : et Ίβών, etiam στάβων: nisi potius scripsit στίϊων. Praeterea affert Ίβύει pro τύπτει, βοξ.: forsan derivatum ab ibye avi: nam ίβυς sive ίβυζ esse dicitur avis κρακτική et clamosa : a qua et ίβύειν, quod " est τύπτειν, dictum videri queat, ut sit Tundere et Verberare ut ibys suo rostro tundit et perculit." [*Ίβύ$ω, unde * Ίβυκτί,ρ, Hesychio * Ίβίβυος. παιανισμός : * Ίβυδήνας- τους εύφημονντας.] "Ίβύηχα,

17 4403 J Δ [pp. l6 U 1643.] - IE Ρ 4404 " Hesychio σεμνότης, vel σωρόίκρεών:" [pro quo ap. Schn. Lex. ν'.'ιΰ^ω, est Ίβνκχα.] "ΙΔΙΟΣ, Peculiaris, Certae cujusdam et peculiaris speciei, Sui generis. Hoc enim proprie sonare puto, quod ab ιδέα deducam : ut sit quasi Cujus est certa quaedam et minime cum ceteris communis Ιδέα. Haec autem aliaque multa de hujus nominis signif., s. potius signiff., babes supra 1107[ =3534.] ubi post 'Ιδέα positum est inter derivata ab Εΐδω : illuc igitur te reraitto. Sed Ιδιώτης ab Ίδιος deductum, et quod ei subjungi debuit, quoniam omissum ibi fuit, hie tibi dedi. [* " 'Απιδιάζω, Privatim dego, Delitesco, Pseudo-Chrys. Ep. ad Monach. 7, 228." Seager. Mss.] IT 'IStwnjs, ο, Privatus, Privatam vitam agens, Qui non fungitur magistratu. Unde ei opp. δ πολιτευόμενος a Dem. (150.) άρχων ab Herodiano 3, (4, 15.) Γενόμενος μή φαύλος άνθρωπος, μήτε άρχων, μήτε ί., Thuc. 1, (115.) "Ανδρες ί. νεωτερίσαι βονλόμενοι τήν πολιτεΐαν. Dicitur autem et βίος ί., Vita privata. Philo V. M. 3. 'Αλλ' έζήλωσε βίον άπράγμονα και ί. Pro quo dixit Dem. τον τών ί. βίον, (150.) Τον μεν τών ί. βίον ασφαλή καί άπράγμονα καί άκίνδυνον όντα. II Interdum vero opp. πόλει, ubi generaliorem habere puto signif. ut Gall, tin Particulier : velut cum dicimus, Le bien de la ville, et 110η d'un particulier. Thuc. 4. Καί Ιδιώτην ίδιώτρ ^αταλλαγήναι, καί πάλιν πάλει: 1. Καί πόλειίκαί ίδιώττ/ μέγισται τιμαί περιγίγνονται. ^sch. c. Ctes.*H πόλ\ς, ή ιδιώτης, ή έθνος. Alicubi plurali etiam numero, ut Plato de Rep. 2. Οΰ μόνον ίδιώτας, άλλα καί πόλεις. Sic autem et Thuc. 1,(124.) Ταϋτα ξυμφέροντα καί πόλεσι καί ίδιώταιβ είναι, ubi Lat. commodius reddi crediderim adverbio quam nomine: hoc modo, Haec turn publice, turn privatim utilia esse. Ceterum. his 11. confirntari posse meam conjecturam existimo, qua in quodam plebiscito, quod Liban. affert in Argum. in Or. adv. Aristocr. repono πόλις pro πολίτης : 'Εάν δέ ris τον άγόμενον άφέληται ή πολίτης, fj ιδιώτης, εκσπονδος έστω. Bud. tamen hoc mendum non animadvertit, quippe qui interpr., Seu civis, s. privatus. Sed cogitare debuit, meo judicio, eund. hominem et civem et privatum esse posse. Interdum, Unus e vulgo, Plebeius, Epigr. EI6' έξης έβίου κοινόν βίον ws ιδιώτης : Herodian. 4, (10, 4.) Mr; ίδιώτου τινός καί εντελούς γαμβρόν γενέσθαι. Sed per ίδιώτας saepe intelligitur Vulgus indoctum, quo modo et a Dem. accipitur: sic et Lat. Idiota, Gall. Idiot. Hinc ίδιώται opp. τοις πεπαιδευμένοι a Luciano (2, 349.) Sed et peculiariter Ιδιώτης aliquis appellator, ad earn rem, cujus imperitus est, respiciendo, Thuc. 2, (49 ) Αεγέτω μέν ούν περί αίτοϋ ώε έκαστος γιγνώσκει, και ιατρός καί ΐ. Dem. vero (50.) opp. etiam δεινοί et ίδιώται. Dicitur et ιδιώτης τούτο pro κατά τούτο: Herodian. 4,(12,1.) Τά μέν άλλα Ιδιώτης. Xen. autem Κ. Π. (1, 5, 7.) dixit Ίδιώται κατά τους πόνονε: (ibid.) Ίδιώταί ώ$ πρυε νμάε ά.γωνίέεσθαι. Lucian. cum ώ«itidem, (1, 824.)"ΑypoiKOt άνθρωπος καί ί, ώς προς τά υμετέρα. Jam vero et genitivo junxerunt pro Rudi et ignaro. Plato Timaeo, Κριτίαν οίδενos ί. όντα Jv λέγομεν. Sic Gal. Τεχνών μέν λογικών επιστήμονες, ι. δέ τής ιατρικής. II At vero ap. Aristoph. Β. (456.) ίδιώται peregrinis opp. εν-σεβή τε διήγομεν Τρόπον, περί τε ξένους Καί τονς ί., vide Schol. [" Thorn. Μ. 79+ ad Charit Jacobs. Antli. 6, 105. Wakef. S. Cr. 5, 122. ad Lucian. 1, ad Diod. S. 1, , Casaub. Athen. 95. ad Herod ad Xen. Mem 3, 12, J. Act. Traj. 2, 312. Artis expers, opp. artifici, D. R. ad Longin, 258. I. q. 'ίδιος, Aristoph, B. 891 Opp. πόλις, Heind. ad Plat. Gorg Opp. ποιητής, ad Phaedr Conf. c. ιδιωτικός, ad Diod. S, 2, 46θ. τινός, Rei alicujus imperitus, Achill. Tat. 29 " Schaef. Mss.] Ίδιώτις, Privata. Apud Synes. ίδιώτιδεε, Privatae, Privati juris. [" Alciphr. 270," Schaef. Mss. "Joseph, 370, 38. Appian." Wakef. Mss.] Ιδιωτικός, Ad privatos homines pertinens, s. ad vulgus, Privatus: ιδιωτικά χρήματα και δημόσια, Herodian. (J, 9, 22.) El Ιδιωτικό* καί δημόσιος τόπος, Philo. Apud Hermog. A autem ί. λόγοι oppositi δημοσίοis, Privatae et publicae pecuniae: ί. σπάργανα ap. Eund. Cunabula privatorum s. plebeiorum hominum, Vulgaria. Sic ί. ονόματα, Isocr. [" Dionys. H. 4, Thoni. M ad Charit Wakef. S. Cr. 4. tit., ad Diod. S. 2, ad Mcer. 261." Sch^f. Mss.] Ιδιωτικώς, Privatorum hominum, Vulgi more, Lucian. (1, 760.) Apud Eust. autem Sermone, quo vulgus utitur. ["'Ιδ. έχειν, Plato Alcib. l. c. 32. Ίδιωτικώτερυν, Stob. S. 76. p. 462." Boiss. Mss. * Ίδιωπκωτέρω*, Schol. Lycophr * " Ίδιωτίξω, Eust. 109, 42." Seager. Mss.] Ίδιωτισμός, Sermonis forma e vulgo suinta, Loquendi genus e vulgo sumtuni, Longin.(31.) VV. LL. ή τών Ιδιωτών τάξις, ex Hermog. (περί Ίδ. 1. p. 30.) et Epict. [Diog. L. 7. Seneca Controv. 3. Praef., Jul. Rufinian. de Figuris p. 203.] Ίδιωτεΰω, Privatus sum, Privatam ago vitam, Non fungor magistratu. Unde ί. et άρχή opp. ap. Xen. Plato autem ίδιωτεύειν opp. τω δημοσιεύειν, Αρ. Socr. (19.) In Epist. autem Phal. ί. et μοναρχών sibi adversan- B tur: sicut ap, Isocr. ίδιωτεύοντεε et τνρανν'ιται, ut quidem ibi legitur, in Epist. ad Jasonis filios, [τν ραννιώντες Corai.] Rudis sum, s. imperitus, Plato Protag. 392(=3, 1 20.) Ύούτου τον αράγματος, τής άρετής, οϋδένα δει ίδιωτεύειν. Ιδιωτεία, Privata vita, cui opponi άρχή ν a Xen. dixi. Inscitia, Iniperitia, Lucian. [2,35. Plato de LL. 3. p Thuc. 1, 32.] " Ίδιωτία affertur pro Rusticitas, Inscitia. Sed " id potius cum diphtliongo scribitur." [Gl. Rusticitas. " Ad Lucian. 2, 35." Schaef. Mss.] " ΊΔΝΟΩ, Incurvo, Inflecto, Intorqueo: unde pass. " ίδνοϋσθat, quod Eust. exp. σνστρέφεσθαι et veluti " δονείσθαι τό ίνίον: Hes. vero ίδνώθη exp, non so- " lum έκάμφθη, sed etiam έτανύσθη, ut et ίδνωθειι non " solum κάμφθειε, sed etiain τανυσθείς. II. Ν. (6l8.) " Ίδνώθη δέ πεσών : Β. (266.) ΰ δ' ίδνώθη. Hippocr. " quoque Ιδνονται usurpavit pro λοξονται et συνιζά- " vet, teste Gal. Γκναικ. 1. ]. To στάμα οΰκ ορθόν έστι " της μήτρης, άλλα 'ιδνονται καί ου λάζνται τήν γονήν. C " Sic aliquanto ante Idem dicit, Τοδτο δέ ξυμβαίνει " ήν τών μητρέων το στόμα μεμύκτ) ή ίδνωθή, ή ξνστρα- " φή τι τον αιδοίου." [" Jacobs. Anth. 12,' 39 Heyn, Horn. 4, , " Schaef. Mss.] ΊΕΡΟΣ, Sacer: δόμος, Horn. Sacra domns, periphrastice pro νηόε, Templnni: II. Z. cum dixisset v. 88. Νηόν Άθηναίηε κ. τ. λ. proxime sequente versu de eod. dixit ίεροίο δόμοιο. Od. A. (2.) έπεί Τροίης Ιερόν πτολιέθρον έπερσε, ubi certe diceremtrojam sacram vocari eo sensu, quo a Virg. Neptuniam ; nisi et alias urbes eod. dignaretur epitheto : 11. A Ώιχόμεθ' έε <τ)ήβην ίερήν πόλιν Ήετίωνοε, ubi annotat Eust. ιεράς dici urbes, Sacras, sicut et ιερά τείχεα, quoniam unaquaeque eorum, quos intus habet, est tutrix : quod officium divinum est. Ead. vero ratione ιερόν τέλος custodum ab eo nominari. Sed cum aliis multis tribuat istain appellationem hie poeta, quae recensere nimis longum esset, dicam generaliter de illius ap. eum usu. Vocat igitur Horn. D ιερόν interdum Quod generi humano utilitatem aliquam affert; atque ita urbes ίεραί, quia sunt φυλακτικαί, ut modo dictum fuit: sic άλψίτου ιερού άκτήν, itidemque ΐεράε άλωάς, non solum quod Cereri sacratae sint. Quem vocis ιερόν usum imitatus Soph. (Phil. 706.) ίεράν vocavit τήν γήν, Terram. Interdum vero ιερόν appellat Quicquid in suo genere ceteris praestat, magnum est: sicut et ιερόν Ιχθνν quidam ap. eum exp., aliis tamen aliani exp. afferentibus. Sed et ιερόν κνέφαε quidam τό μέγα καί βαθύ esse volunt; qui alioqui ap. Eund. ιερόν ήμαρ referriputant adsacrificia, quae interdiu fieri solebant, et quidem ante meridiem, ut τον ήματοε, Diei, signif. ad tempus antemeridianum referatur; vel ad utilitatem, quam diei lux mortalibus ad sua opera affert, Apud Eund. iepos βονς secundum quosdam est itidem μέγας, aut certe ό άνετος: sicut ίεραί βησσαι, ιερόν άλσος dicta διά τό άστίβητον καί τοις πολλοίς άπρύσβστον. Cum autem personis tribuit hoc epit ietum? ιερόν μ^ος 'Αλκινόου, ft ιερή '($ Τηλεα^

18 4405 ΙΕΡ [pp ] ΙΕΡ χοω, aliaque hujusmodi dicens, tunc quandam s. A animi s. corporis praestantiam indicat, ut cum dicimus aliquem divino quodam ingenio praeditum esse, divina quadam indole, animi magnitudine, &c.; aut etiam quandam magnificentium et splendorem, quendam luxum non regificum solum, ut dicit Virg. epulas regiiico luxu paratas, sed plane divinum. Sic certe et άντίθεον aliquein, nonnunquam propter corporis s. animi bona, nonnunquam propter fortunae bona nominat. Dixi autem Non solum Regificum luxum, sed plane Divinum, ad Od. Δ. 74 respiciens, Ζηνός που τοιί/δε y 'Ολύμπιον ενδόθεν αυλή. In soluta autem oratione ιερός accipitur simplicius pro Sacer, Sacrosanctus. Dicitur autem aliquid ιερόν, interdum Quod alicui ileo consecratum est: qua signif. animalia varia dicuntur Up a, vel sine adjectione, vel adjecto nomine deorum, s. dei, eui sacrum hoc vel illud esse dicitur. Plut. (7, 288.) Χήνες ιεροί περί τον νεών τής "Ηρας έτρέφοντο : (8, 342.) Κύ- KVOVS μεν γαρ ιερόvs, και δράκοντας, και κίνας, και ίππους όνομάζοντες. Cum gen. autem, lit cum dicitur β κύκνος Ιερός έστι τοϋ Απόλλωνος, itidemque Δράκων ιερός εστί τής 'Αθηνάς: qui gen. in Lat. dat. vertitur; ^dicitur enim, Cycnus sacer est Apollini, Draco sacer est Minervae. Homines quoque ιεροί dicuntur, item Ιεροί και δαιμόνιοι, sed alia ratione, ut e Plut. discimus. Quinetiam superl. Ιερώτατος dicitur interdum esse aliquis: Lucian. (3, 228.) Ίερώτατε Κυίντίλλε, i. e. θειότ'ατε, Divinissime, ευσεβέστατε, utsuid. Ιερόν signif. etiam ait τον εύσεβή. Interdum vero dicuntur aliqui ί. καί άσνλοι, Sacri et inviolabiles, ut ap. Plut. dedef. Orac. Sic ί. καί άσνλυι φύλακες ap. Phi- Ion. Sed et aliae res variae variis de causis iepal dicuntur : χρήματα, Xen. (Έ. 7, 4, 33.) ιερά έ&θής, Dem. (519.) πόλεμος, Thuc. aliique historici. Meminit etiam Hes.: item Suid., qui duplex fuisse docet. Vide et Ιερός γάμος ap. eund, Hes. et ιερός λόχος, cum ap. eum, turn ap. Athen. et alios : ιερά ημέρα, atque adeo etiam Ιερώτατη ήμερα, ap. Lucian. Apud Xen. autem (Κ. Ά. 5,6,3.) legitur etiam ιερά συμβουλή, e quo Lucian. sumsisse puto : ac dici ab utroque c proverbial iter, alludendo sc. ad ίεράν άγκνραν, Latino itidem Proverbio dictam Sacram anchoram, de quo lege Erasm. Sed et κινείν τον αφ' iepas dicunt, subaudito substantivo γραμμής, ut quidam tradunt: de quo Proverbio Eund. lege. Apud Medicos legimus etiam ίεράν νόσον, Sacrum morbum ; ίεράν, Medicamenti compositionem : ιερόν όστοϋν, Sacrum os : et ap. J. Poll, ιερά σύριγξ de Meatu vertebrarum. Plut. (10, 83.) Κα/ τοι μέγαν τινές οίονται τον ιερόν, καθάττερ όστοϋν ιερόν, τό μέγα, καί τήν έπιληφίαν, μεγάλην νόσον ούσαν, ίεράν καλονσιν, b'iot δέ κοινώς τον άφέτον καί ίερωμένον. Aretaeus de Diut. AfF. c. 4. (p. 28.) plures de morbo sacro affert etym. Δοκέει γάρ τοίσι ές τήν σελήνην άλιτροίσι άφικνείσθαι ή νοϋσος' τοννεκεν ιερή ν κικλήσκονσι τήν πάθην' άτάρ καί δι' άλλας προφάσιας, ή μέγεθος τον κακού' ιερόν γάρ τό μέγα, rj Ιήσιος ούκ ανθρωπινής, άλλα θείης ή δαίμονος δόξης ές τον άνθρωπον έσόδου, ή ξνμπάντων ομού, τί/νδε έκίκλησκον ίερήν. Gal. in Hipp. 6. scribit έπιληφίαν ve- D teres nominasse μεγάλην νόσον et πάθος παίδων, ut Hippocr. de Aquis, et aere, et locis, quoniam pueritiae tempore abundat: nonnullos Herculeum quoque appellasse, non quod Hercules eo corriperetur, sed quod magnitudinem morbi hoc quoque nomine exprimere voluerint. Reprehendit autem eos Gal., qui sacrum morbum appellatum arbitrarentur, quod divinus esset morbus, et a diis in viudictam immitteretur. Hanc tamen nominis rationem ab Aretaeo inter alias afferri, jam ante indicatum est. Aliam praeterea etymol. affert Alex. Trail. 1, 15. Έκά- - λεσαν δέ αίτό τοϋτό τίνες καί ίεράν νόσον, διά το Ιερόν καί τίμιον είναι τον έγκέφαλον: ab aliis autem Ήράκλειαν νόσον nominari trad it διά τό ίσχυρόν καί δνσμετάθετον της νόσου. Sed ιερά νόσος Budaeo videtur esse etiam Elephantiasis, ap. Greg, περί Φιλοπτωχ. 53. 'Ιερά dicebatur etiam Medicamenti compositio sic κατ' εξοχήν appellati: ea autem varia fuit, et a multis diversimode descripta. Gorr Variam autem dicit, quoniam ιερά alia erat Pacchii Antiochi, alia Andromachi, alia Antipatn, alia Archigenis, alia Galeni, alia Themisonis, alia Justi, alia Logadii, alia lluffi : alia πικρά, quod sc. ex aloe praecipue constaret: alia ή διά κολοκυνθίδος, quae sigillatim ab ipso describuntur. Esse vero et alias multas τών ιερών differentias, sed eas omnes ad dua» referri, sc. είς τήν δι' άλόης, vel εις τήν διά κολοκυν θίδος. Nominis autem rationem tradit Scrib. Larg. de Comp. Med. 99. Danda erit antidotus ιερά: hoc enim nomen tribuit ei duas propter causas, ut existimo ; unam, ne ejus nomen verum diceudo ostenderet qure esset; dicitur enim a quibusdam πικρά, quia amara est: a quibusdam διά κολοκυνθίδος: alteram, quo magis sub tanta specie nominis commendaret medicamentum. Idem ex eo tradit Marc. Emp. II Quod vero ad ιερόν όστοϋν attinet, Plut., ut paulo ante indicatum fuit, id nominatum ita docet propter magnitudinem. Rufus Ephes. To δέ τελευταίον όστοϋν τής όσφύος, ιερόν όστοϋν οι δέ * νποσφόνδυλον καλοϋσι' τό δέ άκρον αυτού, κόκκυγα: alibi tradit in hujus utraque parte coxas esse, τά ισχία: et in his row γλουτούς, i. e. Nates. J. Poll. Ίνα δέ σπόνδυλοι καταλήγουσιν, ιερόν όστοϋν καλείται' καί άρχεται μέν εξ ενρύτητος υπό τήν ράχιν, * νποστενονται δέ κατά τον κόκκυγα καλονμενον, os καί σπονδύλων καί όρροπυγιον ονομάζεται' ου τό υπεράνω, ύσφνς καί ίξύς. Os sacrum, inquit Cam., etiam Latum os vocatur, Gr. ιερόν όστοϋν καί πλατύ. Hoc quasi devertebris quibusdam et ipsum consertum, ita nodis coritineri videtur. Sed est unurn 03 supra, ubi cum spina committitur, latius, infra angustius : ibique Graeci κόκκυγα nominant, σφονδύλιον, όρροπυγιον. Gal. duobus mod is usurpat ιερόν όστοϋν, uno quidem, latius, ut κόκκυγα etiam comprehendat: veluti de Usu Part. 12. cum scribit os sacrum constare ossibus quatuor, tribus videlicet propriis et coccyge, altero autem, specialius pro Ea tantum parte, quae revera iepae$t, Magna et lata, quantum sc. hujus cum osse ilium per synarthrosin jungitur; hac enim sola parte revera ίερον est, Magnum atque latum : tuncque ejus reliquum gracilescens semper ac tenuatum, donee in tres cartilagines acutissimas desinat, Coccygem appellat. 'Iepov autem nominatum hoc os quidam, praeter superiorem hujus nominis rationem, volueruut, quod in ea aliquid sacri arcanique insit: quoniam partus tempore divinitus aperiatur, eductoque foetu solidescat miro quodam naturae opificio: alii vero, quod partes, quae huic ossi adjacent, diis offerre in sacriticiis solerent: id, quod Menandri testimonio confirmant, Οt έέ τήν όσψύν άκραν θΰσαντες. liaec inter alia Gorr. At ιερά σύριγξ, Anatoinicis Medium foramen* quo onines cervicis vertebrae perviae sunt, et spinae medulla a cerebro descendit: quod ad canalis fictilis similitudinem σωλήν etiam nominatur. Gorr. ex J. Poll. [4, 180.] 'Iepa βοτάνη, Sacra herba, vide in Ίεροβοτάνη. Ιερά, Serpentis nomeu, Aristot. H. A. 9, 29. "Εστι δέ τι όφίδιον μικρόν, δ καλοϋσι Tives ίεράν, δ οί πάνν μεγάλοι 'όφεις φεύγονσι' γίνεται δέ το μέγιστον πηχναίον. Gaza Sacrum serpentem interpr. 'lepos ιχθύς, Sacer piscis: sic dicitur Anthias, Aristot. H. A. 9, 37. "Οπου δ' hv άνθι ας όραθγ, ούκ εστι θηρίον ψ και σημείω χρώμενοι κατακολυμβώσιν οί σπυγγείς, καί καλούσιν ιερούς ιχθύς τούτους. Athen. vero (282.) ιερούς ιχθύς vocari tradit ab eo, qui Τελχινιακήν historian! scripsit, δελφίνας et πομπίλους: in quam sententiam epancrate quoque Arcade citat, ΊΊομπίλος, όν καλέουσιν άλίπλοοι ιερόν ίχθύν. Ab Horn. [U. Π. 407 ] ιερόν, ίχθύν, vocari άνθίαν, testatur Plut. (10, 83.) sed Eratosthenem τον χρύσοψρνν videri vocare ιερόν ίχθύν, Εύδρομίην, χρύσειον έπ' όφρύσιν, ιερόν ίχθύν: alios vero τον ελλοπα, eo quod rarus sit et difticulter capiatur. - ["'lepos, Arnaud Var.Conj. 95. ad0d.0.4. Grjev. Lectt. Hes Casaub. Athen ad Xen. Eph. 220, ad.charit (757 ) Valck. Hipp. p ad Herod Gesner. Ind. in Orph., Verh. ad Anton. Lib. 16. Amnion Valck. Anim Phavorin Wyttenb. Ep. Cr. 35. Beck, in Bibl.

19 4407 ΙΕΡ [pp ] ΙΕΡ 4408 Philol. 1, 73. Wakef. ad Bion..1, 29- S. Cr. 5, 143; A Brunck. Aristoph. 3, 149 ad Soph. (Ed. T Ed. Johns., Heyn. Horn. 4, , , 18. 7, , 737- Bast Lettre 68. Musgr. Iph. A Wakef. Ion. 85. Phil Jacobs. Anth. 8, 391. Magnus, Wakef. S. Cr. 2, 52. De urbibus, ad Od. A. 2. De capillis, Jacobs. Anlh. 8, 80. De tempestatibus, Bion p. 6'0. Ed. Mans. 2. De farina, Heyn. Horn. 6, 228. Epith. fluvioruni, ad Xen. Epli 152. Opp. ίδιοε, Saios, ad Herod De quant., Jacobs. Exerc. 2, 202. Anth. 8, 265. Wakef. Trach Cum gen., Paus. 1, 420. Xen. Eph. 72. 'lepos fem., Heyn. Horn. 6,229. 'lepos, ipos, 4, 272. Ί. καί ftytos, Plut. Alex. p. 52. Sclim. 'Iepos TWOS, Heind. ad Plat. Phaedr Ί. άγων, ad Charit Heyn. Horn. 8, 479 κνέφας, 7, 358. iros, ad Charit opvis, Mnasalc. 12. Jacobs. Anth , 5g. viryos, 7, 303. γραμμή, Brunck. Aristoph. 2, 54. aairts, Coray Theophr ήμαρ, Heyn. Honi. 6, Ιχθύς, 7, 210. ad II. Π 'Αθήναι, Bergler. ad Alciphr 'lepos ακτή, Ε Mitsch. Hymn, in Cer ad Herod 'Ιερά, Astrologici libri, Jacohs. Anth. 9, 470. Τά ί., Donaria vasaque sacra, ad Diod. S. 2, 512. Άφ' lepas άρχεσθαι, Ruhnk. ad Schol. Plat., Hceschel. ad Phi- Ion. Opusc. 254." Schaef. Mss.] 'Ιερόν, το, Sacrum, Sacrificium, Hostia, Victima. Quibus in signifl ponitur potius plur. Od. E. (101.) ot τε θεοίσιν '' y τε\ρέζουσι και έζαιτους έκατόμβας. Sic Hesiod. "Ε. (1,"334.) Καδδύναμιν δ' ϊρδειν tip' άθανάτοισι θεοίσιν, Άγνως και καθαρώς. Quibus in II. ιερά videtur reddi posse Sacra; at vero in Od. Γ. (5.) rot δ' έπι θινϊ θαλάσσης ιερά ρέζον, Ύανρονς παμμέλαναε'έ,νοσιχθονι κυανοχμίττ/, magis convenit ιερά ρέζειν ^ vertere Hostias: ρέζον autem, Mactabant. Quod verbum a)ioqui in illo Hesiodi I. commode reddi potest Facere ; at non item in illo Horn., propter sequens έκατόμβας: neque enim ausit quisquam dicere Sacra faciunt et hecatombas, sed dixerit Sacra offerunt et hecatombas; Sacra ferunt et hecatombas. Quod posterius exemplo Virgilii dico, ila < loquentis non semel. Viderit tamen lector an aliud verbum aptius hoc inveniri possit, quod commode cum accus. έκατόμβαε, sicut cum ιερά, jungi queat, sculpit s. peritus est sculpendi ea, quae hieroglyphic* vocantur. DICTA autem 'Ιερογλυφικά ap. jegyptios Sacra quaedam monumenta non literis vocabula, sed ut-ρέέειν cum utroque Horn, junxit. Comperio sculptis rerum animaliumque figuris, signiiicantia, certe in prosa quoque Ιερά significare et Sacra, Sacrificia, Victimas, Hostias: quod sequentibus exem- Bud. Ego Ιερόν in h. v. Mysticum aliquid et arcanum signif. puto: γράμματα certe pro notis poni constat, cum dicitur ιερογλυφικά γράμματα: Lucian. plis docebo. Ac primum ιερά, Sacra, Sacrificia: 439(=3, 609.) Έν τφ θεάτρφ άναγεγραμμίνον 'όνομα quae frequentior est signif., Thuc. 2, (71.) Θύσας έν i. γράμμασιν: nam et ipse alibi exactius loquens, rrj Πλαταιέων άγορφ Διϊ Έλευθερίω Ιερά : 5. Περί μέν fateturnon esse γράμματα, sed σημεία s. χαρακτήρας, τών ιερών τών κοινών, θύειν, και Ιέναι, καϊ μαντεύquibus utuntur jegyptii. Locus est 118(= 1, 786.) 'eσθαι T/ : 'ιερά γάρ τέλεια, ει μηδέ (5, γράμματα 47.) δημοτελή, γράφοιμεν ieschin. έπι τών (4, 1.) κλήρων, sicut et θυσίαι δημοτελείε dicuntur : Xen. (Έ. 6, άλλά τινα σημεία καϊ χαρακτήραε ; οία ταλλά Αιγύπτιοι γράφουσιν αντί τών γραμμάτων, κυνοκεφάλονς 3. 4.) et Dem. (1369 ) άρρητα ιερά. Idem Κ. Π. 8, (7, I.) ιερά cum ^ήμαυ jungit, addens et alia, sicut τινάε ovras, καϊ λεοντόκεφάλουs ανθρώπους. Extat Plut. Synip. 2. Χρησάμενοε rj φήμαις rj iepois : multa Hori Apollinis de istis hieroglypliicis libellus. [" Fa- denique passim extant signif. hujus exeinpla. Alterius autem ei alfinis, qua sc. ιερά vocantur Victims, cum alia, turn haec aiferri posse existimo. Xen. 'E. 4, (7, 7.) Έφάνη αύτφ τά ιερά α\ρβα : 3, (5, 5.) 'Ανέμιμνήσκοντο be καϊ ώί θύειν τ' έν Αύλίδι τον Άγη σίλαον ούκ είων, καί τά τ εθ ν μένα ιερά ώ$ 'έρριψαν άπό ft>v βωμού. Sic autem de ead. re 3, (4, 4.) p Τοϋ re λοιπού εκέλενον μή θύε(ν, και ols ένέτνχον ίεροίς τεθυμένοις, διέρριφαν άπό τοϋ βωμού. At vero ιερά καλά, quod ap. Eupd, saepe occurrit, reddj solet Laeta exta; atque ita etiam Bud. in Κ, Ά. 4, (3, 7.) 'Εθύοντο πάντες -παρόντες ol στρατηγοί' καί τά Ιερά καλά εύξύς. itidemque ιερά αίσια interpr. Polit. ap. Herodian. (8,3, 17.): posse tamen in his II. ιερά accipi in sua prima signif. docebo in verbo Καλλιερώ, Ubi et de hoc loquendi genere, ουκ έγίγνετο τά ιερά, quod ill} alter» opp., disseram. j Sacellum, s, potius Fanum, Templum, Delubrum, Thuc. 2, (16.) 'Εβαρννοντο δέ και ναλεττώί εώερον, οικίας τε κατα- \ιιςόντες καί ιερά, & διαπαντός ήν αύτοίς εκ τής κατά τό άρχαΐον πολιτείμβ πάτρια. Xen. Έ. 3, (2, 14.)"Ενθα ήν'αρτέμιδός τε Ιερόν μάλα άγων. Rursum Thuc. 4. ad nomen Ιερόν addidit etiam νεών, scribens, Τά^ρο^ μέν κύκλφ περ\ τό ιερόν και τόν νεών ^σκμπτμν. PARS XIV. ΑΙΪΟτ qui certe Ιερόν in multis cum aliorum scriptt., turn Pausaniae 11. nihil aliud quam νεών, Templum, signif. constat. [" Amnion Valck ad Diod. S. 2,376. Xen. Mem. 1, 1, 14. ad Anton. Lib Verh., ad Xen. Eph ad Herod ad Charit Musgr. Tro. 96. Hei Dionys. H. 2, 705. Heyn. Horn. 6, 108. Victima, Heyn. ad Apollod ad Herod Musgr. Here. F Dosiad. Ara 1. 'Ιερόν a νάος distinctum, Musgr. Hei Fac. ad Paus. 1, 65. omnino Larcher, ad Herod. 1,465. Palaeph cf. Herod, p. 86, 12. ubi τέμενος i. q. ιερόν, item p ad Diod. S. 1, Valck. Callim Conf. c. ίερεΐον, Musgr. El ad Paus ad Dionys. H. 1, , Zeun. ad Xen. Κ. Π. P 797 cum τόπος, Jacobs. Anim Ί. et τέμενος, Plut. Mor. J, 905. To l. τοϋ Aios, Valck. Oratt De his siinilibusque locutionibus, έν 'Ασκληπιού, έν τοϋ Ά., έν τψ Ά., Fischer, ad Theophr Valck. 1. c. 'Εf ί. καθίσαι, ad Diod. S. 1,438.'Ιερά, ad Charit Res sacrae sacrorumque ritus, ad Herod 'Ιερόν ποιείν πνί, nvos, Verh. ad Anton. Lib. 37. 'Ιερά ποιε'ιν, ad Herod Dionys. Η. 1, 206. Bast Lettre διδόναι, προσφέρειν, ibid. Τά ι. γίγνεται, ad Herod Τά ί. καλά γέγονε, ad Charit Πρόί ιεροί ς ίκετεύειν, Thom. Μ. 751." Schaef. Mss.] [* " Ίερόβατος, Jacobs. Anth. 7, l6l. Toup. Opusc. 2, 136. Emendd. 1, 374." Schaef. Mss.] Ίεροβοτάνη, q. d. Sacra herba, Ιερά βοτάνη etiam dicta disjunctim, Verbena, Verbenaca: ideo Sacra herba vocata, quod praecipuum in lustrationibus usum habeat, suspensa, alligata. Vocatur et περιστερεών. Diosc. (4, 6l.) Cincinnalem a Romanis appellatam auctor est: quem vide, item Plin. Scrib. Largus Vettonicam interpr.: Apuleius Liciniam, Lustraginem, Coluinbinam, Militariam, Vertipedium, Cristam gallinaceam : alii et Exuperam: Aetius vocari etiam Herbam Veneris tradit. 'Ιερά βοτάνη dicitur etiam Salvia, Aetius 1. Ίερογλύφος, [Procl. Paraphr. Ptol. p. 251.] Ετ Ίερογλύπτηε, q. d. Sacra sculpens, Qui bric. B. Gr. 1, 81. 3d Diod. S. 1, * Ίερογλυφέω, Wolf. Prol. Horn. 83." Schaef. Mss. " Horapoll. 2,34." Boiss. Mss. * "ΊερογομφΙα, Synes,-, 114." Wakef. Mss,] Λερογραμματεύι, q. d. Scriba, t velut commentariensis rerum sacrarum, i. e. mysticaruin. Quidam vero inferpj;. Sacer scriba. Sed quid profiterentur, qui Ιερογραμματείε vocabantur, vide ap. Spid. h. v. Lucian. (3, 210.) "ίίσπερ Αιγυπτίων οΐ καθούμενοι ΐ,, Άσσυρίων δέ καϊ 'Αράβων οι έξηγηταϊ τών μύθων. AT VERO Ίερόγραφα SEU Ί«- ρογραφούμενα, Dionysio Areop. Divinarum rerum imagines, adumbrationes. [" Ίερογραψέω, Andr. Cr. 12?. Dionys. Areop ll9 " Kail. Mss. Suicer. Thes, v. Εισάγω, * " Ίερογραφικόε, Andr. Cr, 125. Dionys., Areop. Cael. Hier. 1, 3. 4, 27, Syncell. p. 40. * Ίερογραφιχώs,?6 " Kail. Mss.] EAD EM Ίερόπλαστα ET ΊΕΡΌΗΊΧΑ ab eo nominant^r, Bud. Qui alibi addit, ίερόπλαστα et ΐερότνπα σύμβολα dici Signa sensilia reriim intelligibilium. [" Dionys. Areop. de M. Th. 3." Boiss. Mss,] Ίερογραφία, '[" Const. Manass. Chron. p. 97." Boiss. Mss.] Ετ Ίεροπλαοτία, Rerum divinarum adumbratio per quae : dam signa, Bud Ίεροδώάσκαλοι, Qui sacra docet, 13 A

20 4409 ΙΕΡ ea, quae ad sacrorum ritus pertinent, Qui ad sacra initiat, sicut ίεροτελέστης,bud!edionys. Areop. [Dionys. Η. 1, 128.] Ίερόδουλοί, Sacris inserviens, iedituus, VV. LL. Apud Strab. L γυναίκα, Mulieres deo sacratae. Et peculiariter ίερόδουλοι, Ancillae templi Delphici, Cam. Bud Usi sunt hoc nomine LXX. Esdr de Nathinnaeis. [" Ad Diod. S. 1, ad Charit Valck. Adoniaz. p Phoen. p ad Herod *'lepdepyos, ad Callim. ], * Ίεροεργία, Athen. 1. p " Schaef. Mss.] Ίεροθέτης, Sacrorum institutor, Qui sacra, sacrorum ritus, sacros ritus instituit: ut Christus ap. Dionys. Areop. 'kpoflerew, Sacra s. Sacro- Tum ritus, sacros ritus instituo. A Bud. exp. etiam simpl. Ritus constituo, in Dionys. Areop.Όθεν ή τών Ιερών ιερά ταξιαρχία μετάλαμβάνειν rovs ιερείς tepoθετεί τών θείων. Dicuntur autem ίεροθέτης et ίεροθετώ ead. forma, qua νομοθέτης et νομοθετώ. [* Ίερόθήκη, Gl. Sacrarium.] Ίερόθυτος, Sacrorum ritu mactatus, immolatus, ut quidam interpr. Aristot. CEcon. 2, (20.) Οί δε Ιερύθντα έποίουν, VV. LL. interpr. Sacris offerebant occidenda. Apud Plut. (J, 376.) quidam l. θάνατον appellat Ejus, qui se pro patria devovet. Pbrynich. videtur censuisse signif. Deo immolatus, cum scribit pro eo ab Atticis usurpari θεόθυτος. At τα ί. subst., Athen. Sacrfe hostise, Bud. hoc in 1. Οί παρέργωs δέ παρά τψ Όμήρφ καί τά ορκια και τά ί. κήρυκες κ&μίίουσιν. ["Phryii. Eel. 62. Wakef. Ion Τάΐ Apoll. Dysc. 58. * Ίεροθύσιον, Paus *Ίεροθυτέω, Timaei Lex. 11." Schaef. Mss. " Heraclit. 96." Wakef. Mss. * Ίεροκαυτέω, Phryn. Σοφ. Προπαρ. 51." Boiss. Mss. * "Ίεροκαυτόω, Diod. S. 2, 454." Schaef. Mss.] Ίεροκήρυζ, Sacer praeco, Praeco qui in sacris favere Unguis jubet, Dem. 238(=1371.) Os υπηρετεί rrj τοϋ βασιλέως γυναικί, in sacris quibusdam. Synes. autem Eos quoque, qui in ecclesia favere linguis jubebant, dtini sacra peragebantur, aut aliud quippiam inter rem sacram edicebant,(epo(ri/pi/i.-asappellavit. Bud. [Athen. 149.] Ίερυκόμοί, Qui sacrorum curam gerit. Legitur tamen ίεροκόμαςap. Hes. [* " Ίεροκτόνος, Jo. Damasc. Ep.ad Theoph.de Imag. Edess Combef." Boiss. Mss. * 'IepoX^ros, Gl. Fanaticus, Manfetho 4, 227. * "Ίερόλημπτος, ad Charit. 442." Schaef. Mss.] Ίερολογέώ, De sacris rebus loquor s. dissero, Sacra verba pronutftio, Bud. e Diouys. Areop. 'Ιερολογία, Ea, quae in Ecclesia recitantur, quasi Sacri sennones, ex Eod. Sed ιερολογία tamen dicitur tanquam AB ίερολόγος, [" Lex. Ms." Wakef. Mss.] non ab ίερολογέω. [* Ίερομαθής, Phot. Bibl * Ίερομανία, Clem. Alex. p. 11. * Ίερομαντίa, Schn. Lex. άμαρτύρως. * " Ίερόμαρτυρ, Phot. Erotem. 9. p. 70." BoisS. Mss. * " Ίερομήκης, Eust. in Dionys. P. p. 94. Διά το τοϋ σχήματος ίερόμηκες. Vocem nihili censeo. Cod habet περίμηκες." Bast, ad calcem Scap. Oxon.] Ίερομηνία, Sacrum mensis initium, ut quidam interpr. Alii, Sacra primi diei mensis, novilunii. Bud. autein ap. Dem Ίερομηνία έστι, vertit Ludorum dies: quibus sc. non licebat commeantes capere. Ex Eod. affert ίερομηνίαν dictam περί τών χρονιών, citails p Hes. Ιερομηνίαν~ exp. έορτάσιμον ήμέραν, itidemque Harpocr. ^t Schol. Thuc. έορτώδη ήμέραν, Festum diem : at Suid. Ιεράν έορτήν κατά μήνα. Cam. ap. Dem. in Timocr. ΥΙοιήσασαν I., vertit Quas festos dies instituit. [Thuc. 3, 56. " Ad Charit Musgr. Heracl Kuhn. ad Paus ad Timaei Lex ad Xen. Eph. 132." Schaef. Mss.] Ίερομνήμων, q. d. Sacrarum rerum s. Sacrorum rituum memoriae praefectus. Quidam etiam.vertunt, Sacer scriba, e Schol. Aristoph. Ad verbum, Sacrorum s. Sacrorum rituum memor. Quidam vero interpr. Qui est a commentariis sacrarum memoriarum. Sed peculiariter ίερομνήμονες appellati fuerunt Quiexunaquaque civitate ad Amphictyonicuni concilium mittebailtqr, Harpocr. Exp. etiam οί εις πνλαίαν εκπεμπόμενοι γραμματείς ab Hes. Suida. Vide Μνήμων. In VV. LL. ex Aristot. affertur ίερομνήμονες et pro Magistratibus, ap. quos iu scripta rediguntur privati contra- <itus et judicum sententiae, atque alia hujusmodi. [I Piinio Nomen gemmae. [ieschin. c. Ctes Al- [pp ] IEP 4410 ciphr. 2, 4. Heliod. 2, 145. Dionys. Hal. A. R. 8, 55. Gl. Flamen, Pontifex.] Ίερομνημονέω, tu "S r munere eorum, qui ίερομνήμονες dicuntur, Arisropn. N. (623.) λαγών Ύπέρβολοί Ύήτες ίερομνημονειν. [* " Ίερομυκος, Etym. Μ. 694, 46." Wakef. Mss r * Ίερόμυρτος, i. q. όξνμυρσίνη, Diosc. 4, 146.J 1 ερο μύστης, Qui sacris mysteriis initiat, sacra mystena tradit, & τά ιερά μυστήρια είσηγούμενος, Suid. -Lt ap. Dionys. Areop. ίερομυσται, Theologi primi, qui caeremonias condiderunt, Bud., qui exp. etiam 01 τα ιερα μεμυημένοι. Apud Hes. autem legimus ίερομύστας, ita enim scr. puto pro ίερομύστους, exp. ιερά μαντευομένους. Ίερονίκης, In sacris certaminibus s. uno e quatuor sacris certaminibus victor, Lucian, [2,'41. " Toup. Opusc. 1, 187. Emendd. 1, 2S3. ad Charit Jacobs. Anth. 9, 79" Schaef. Mss.] Ίερονόμος, Sacrae disciplinae et institutionis magister et exactor. Hac enim in signif. utitur Bud. hoc nomine, nescio an alibi invento, an a se ad aliorum hujusmodi exemplum ficto, de Asse 5. istam ipsemet exp. subjungens. [Dionys. Η. 1, 128. * Ίερονουμηνια, i. q. ίερομηνία, Schol. Pind. N. 3, 4. * 'Ιερό? πλαγκτος, Manetho 4, 509 ] Ίεροποιός, q. d. Sacrificus, Sacrificulus ; peculiariter Qui sacra faciebat EumenidibUs praesidibus Areopagi, Bud. e Dem., ap. quern SchoJ. dicit ίεροποιόν esse τον εποπτεύοντα τους μάντεις, οτε θύουσι, μή πού τι κακουργώσι. [" Dionys. Η. 3, , Heind. ad PJat. Lys. 15. ad Diod. S. 1, 33." Schaef. Mss. " Inscr. ap. Reines. 501." Boiss. Mss. Ulpian. ad^dem. Mid. p Junius ad Clem. Epist. 1, 41.] Ίεροποιια, Functio ilia. [" Ammon. 18." Schaef. Mss. " Joseph. 635, 22." Wakef. Mss.] Ίεροποιέω, Fungor illo munere, generalius Sacra facio, Sacro, Dedico, Aristid. Ίεροποιήσας τούτους φαίνεται, οίς τά ιερά δρώμεν, vide et Dem. (552.) ap. Bud [" Heind. ad Plat. Lys. p. 14. Tzetz. Exeg. in II. 113, 7" Schief. Mss. " Aliquem sacrum facere, Clem. Alex. 71." Wakef. Mss.] " Συνιεροποιό$, Qui una sacra facit, Collega " sacrorum. Affertur e Dinarcho in VV. LL. ubi " perperam legitur συνεροποιός." [* " Συνιεροποιέώ, Una sacra facio, Isaeus p. 209." Wakef. Mss.] 'Iepoπολις, Sacra urbs, Sancta civitas, Philo V; M. 3. [* Ίερόπο^πος, not. in Hesych. v. Θεωρικός. * 'Iepoπρακτέω, Lex. Heripanni p. 397.] Ιεροπρεπής, Talis, qualem decet esse eum, qui sacer est, sanctus, Sanctitatem s. Sanctimoniam decens, Sanctimoniae conveniens, Bud. ap. Polyb. nisi forte Polyb. pro alio scripsit, haec de sacerdote dicta, Και νϋν έν rrj έορτί) ιεροπρεπέστατος δοκεΐς είναι τών προγεγενημένων, vertit, Maxime implere majestatem sacerdotii. In VV. LL. affertur ex Auctore anonymo, Ί. έν καταίττήματι, pro Qui est in habitu, qui deceat sacrum et Deo deditum. Ibidem exp. et Sacer, Divinus: et subjungitur e Luciano (1,5370 Ή δέ κνίσσα θεσπέσιος καϊ ',. Apud Philon. Τό Tijs νομοθεσίας ί., pro Sanctimouia. [" Plato Theag. 3." Boiss. Mss.] Ετ Ίεροπρεπως, Ita ut decet sacrum s. sanctum, rem sacram etc. Sancto quodam modo, θεοπρεπώς, Hes. [Strabo p. 567^ Casaub. * Ίεροπρόσνλοκος, Procl. Paraphr. 252.] Ίεροσκόττο*, q. d. Sacrorum inspector, Aruspex. [Orph. Hymu. ], 23. Dionys. Η. 1, 90.] Ίβροσκοπία, Aruspicina. {" Porson. Qr ad Diod. b. 2, 532. Segaar. Epist. ad Valck. 29. Wassenb. ad Horn. 155." Schaef. Mss.] Ίεροσκοπέω, Aruspicinam tactito s. exerceo, Aruspicissacerdotio fungor, Bud.: ιεροσκοπείν, ίερασθαι, Hes. [" Ad Diod. S. 1, 81. ad Mcer. 281." Schajf. Mss. Strabo 43. * 'lepoστάτης, Sacrorum antisfes, Templi curator, 1 Esdr. 7, 2. ιεροστεπτος', /Esch. Suppl. 23. sed * ίριόστεπτος post Stanl. in textum receperunt Schutz. et rors.j Ιερόσυλοι, Qui sacram divinoriini rationem ab oinm expurgati superstitione, ac nimia vacantique sedulitate, in anima gestant, perinde ac in capsula quadam, VV. LL. non nominate Auctore, et non ptntt n^fl S,a -r epravati0ne [Sacrorum adornator. riot Ιεροστολιστής, Porphyr. Abstin. 4, 8.] Ιεροσυλος, Sacnlegus, Plato de Rep. l. (6 182 ) Τ Ζ. lege, ν Per σγα \ * αί T0 'XWi. Ίεροσύλως, Sacri- sacnlegium. Ιεροσυλία, Sacrilegium.

21 4411 ΙΕΡ [pp ] ΙΕΡ 4412 [Diod. S, 12. p. 306., 16. p. 542.] Ίεροσυλέω, Sacrilegium committo, Per sacrilegium s, Sacrilegio rapio, aufero, Spolio aliquem per sacrilegium s. sacrilege. Aristoph. 1<p. (845.) ΕΤΘ' Ιερόσυλη σα: φέρεις; Phalar. Epist. Ίεροσυλήκατε τους θεούς, In deos sacrilegium commisistis, gacrilegi fuistis. Ίεροσύλημα, Quod sacrilegio raptum est, Sacrilegium. [Hes. * Ίεροσύλησι$, Diod. S. 16. p. 518.] Ίεροτελεστής, Sacerdos, Episcopus, Bud. e Dionysio Areop. addens, nostrum etiam Servatorem ab eo l. vocari, sicutet τελετάρχην. Diciturautem quasi ό τελωνταίερά: VV. LL tamen exp. Qui sacris initiat. [Maximi Scholia p. 70. * " Ιεροτελεστία, Suid. v. Άγιασμα." Boiss. Mss. * Ίεροτελεσία, Phav. 8. * Ίερότροχοε, Orph. Hymn, in Rheam 2. " Ad Charit. 788." Schaef. Mss.] Ίερότυπος, Cui sacra figura impressa est, D'onys. ^reop. Ί. εικόνων άνακάθαρσις, Sacrarum imaginum explanatio. Apud Eund. (de M. Th. 3.) Ίερόπλαστα σύμβολα και ί., Signa sensilia rerum intelligibilium, Bud. Ίεροφάντης, Sacrorum antistes, Philo V. Μ. Οΰχ έρμηνείς εκείνους, άλλ' i. καϊ προφήτας προσα,γορεύοντες, Sacrorum antistites et vates, Plut. Numa (9.) Ό δέ μέγιστος των ΤΙοντιψίκων, οίον έξηγητοΰ και προφήτου, μάλλον δέ ι. τάξιν επέχει. Hesychio ό μυσταγωγός, ό τα ιερά δεικνύων, Qui sacra et caeremonias docet, Bud,: Suid. primum appellatum fuisse scribit τον άποφήναντα έκ τοϋ πολέμου άπιόντα τα Ιερά. ["Kuster. Aristoph Valck.Hipp.p. l63.ad Charit ad Lucian. 1, 464. ad Herod. 575." Schaef. Mss. * " 'Iepo^aym. Plut. Sylla 841. HSt." Seager. Mss. Schol. Soph. CEd. C. 713.] Ίεροφαντία, Antistitium, Martian., Antistitis sacrorum digoitas, Plut. Alcibiade (34.) de sacerdotibus, qui arniis tecti ab Alcibiade ad Eleusinia sacra renovanda composito agmine ducebantur, Θέαμα σεμνό ν καί θ,εοπρεπές τήν στρατηγίαν εκείνη ν έπιδεικνύμένος, υπό των μή φθονούντων ΐ. καϊ μυσταγωγίαν προσαγορευομένην. [η VV. LL. ίεροφαντίαι plur. Sacrorum caeremoniae : [" Clem. Alex. 564." Wakef. Mss.] Ίεροφαντικός, Ad sacrorum antistites pertinens, Sacerdo-.tajis: βίβλοι, Libri de jure pontificio, Plut. Numa 22. " Eunap. 33." Wakef. Mss.] Ίεροφαντικώς, More sacrorum antistitum. [Lucian. 2, 246'.] Ίερόφαντέω, Sacrorum antistes sum, Sacra doceo, Lucian. ΈΛμολπος ο πρώτος ίεροφαντών, et, Έδ^δοι/χει be καϊ ιεροφάντει ό Αλέξανδρος, Antistitis officio fungebatur, Bud. [Heracl. Alleg. 64. * Ίεροφάντωρ, Epiphan. 1, 1059 ] " Ίεροφοίτις άηδών, ex Epigr.: per- " peram pro ήερ." [" Olympiod. in Plat. Gorg. πρ. 23." Routh. Mss.] Ίεροφόρος, Sacriferus, Ovid. Qui sacra fert. [Plut. 7, 388. ίεραφ. Reisk.] Ίεροφύλαξ, Sacrorum custos. [Gl. iedituus. Dionys. Η. 1, 128. " Musgr. Iph.T Markl. Iph. p. 355," Schaef. Mss.] ΊεροφυλακεΊον, Locus, ubi sacra custodiuntur, Sacrarium. [*Ίεροφυλάκιον, Lexx. Gr. sine exemplo.] Ίεράφωνος, Sacram s. Magnam vocem ha bens, μεγαλόφωνος, Suid, [Alcman Fr. 12. Antigoni c. 27 * " Ίερόχρψτος, Toup. Opusc. 2, 27" Schaef. Mss.] 'Ιεροψάλτης, Sacer cantor, Qui sacra canit: Δαβίδ, Basil. [2, 72. " Joseph. 482,19." Wakef. Mss. * Ieράψυχος, Joseph, de Maccab. 17, 9 ] [* " Ίεράπολις, ιερά πύλις, Jacobs. Anth. 11, 403. * Ίεραπολιήτις, Epigr. adesp Plut. Mor. 1, 50." Schaef. M$s. * " Ίεραπόλοί, Const. Manass. Chron. p. 91. Inscr. ap. Taylor, ad Dem. pro Cor. I89. Harl.(=229. Reisk.) et in Inscr. Ms., ut puto, Έπι Ίεραπόλου τφ Ά.πόλλωνι τψ Άκτίφ Φιλήμονος. * Τερηπολία, Synes. Η. 3, 362." Boiss. Mss. * " Ίεραπύτνα, Graev. Lectt. Hes. 629." Schaef. Mss. *1εραφόρο5, Reisk. ad Plut. 7» 388. *Ίεραφορια, Dionysii Epitome 16, 7 ] Ίεράγγελος, Qui sacras celebritates denuntiat, ίεροκηρυξ. [Hes. * Ίεραγωγός, Athen. 497 " Hedyl. 8. ad Diod. S. 1, , 415." Schaef. Mss.] Ίεράμοιβοι, Sacri yates, προφήται θεών, Hes. Ίεραοιδός, Sacer cantor, i. e. Poeta, JHes. Ιεράρχης, Qui sacris.prreest, Qui sacris praeest ordinibus, Dionys. Areop. Ό βείος ι. εκφαντορικός εστίν, ώ$ τα λόγιά φησι, την ϋεαρχικών δικαιωμάτων' άγγελος γάρ Κνρίον παντοκράτορας θεού εστί. Idem, "Όθεν ή θεία θεσμοθεσία Α τήν ιεραρχικών τάξεων άγιστείαν καί τήν τοϋ ίεροϋ μύρου τελείωσιν ταίς τών ένθέων ί. τελεσιουργοϊς δυνάμεσιν άπεκλήρωσε, Itaque rituales libri institutaque divina banc conficiendi sacri ungueuti functionem, sacrorumque ordinum consecrationem potestati pontificiae attribuerunt, Bud. Idem Dionys. i. vocat Melchisedecum. Et ή τών ί. τάξις, Ordo episcoporuin, i. q. ιεραρχική τάξις, Bud. 'Ιεραρχία, Sacrum imperium s. In rebus sacris imperium, Dionys. A- reop. Ώί γάρ ίεραρχίαν ό φήσας, απάντων ομού συλλήβδην έφη τών ιερών τήν διακάσμησιν, ούτως Ιεράρχη ν ό λέγων δηλοϊ τον 'ένθεόν τε καί θείον άνδρα, τον πάσης ιεράς έπιστήμονα γνώσεως. Apud Eund. έκκλησιαστική ιεραρχία. Ιεραρχικός, Ad eum, qui sacris praeest pertinens. [Pontificus, Pontificalis.] Exemplum paulo ante habes in Ιεράρχης. 'Ιεραρχικών, More eorum, qui sacris praesunt, Dionys. Areop. 'Ev oh δρώσιν άν ί. Est ab ead. origine ΕΤΙΛΜ 'ίεραρχέω, Praesum sacris ordinibus, Sacro imperio fungor sacroque magistratu, Bud. e Dionys. Areop. Et /ε- Β ραρχέίσθαι, Hujusmodi imperio ac praefectura regi. Idem Dionys. Tus αύτάς έσθ' οτε τών ούρανίων ούσιών διακοσμήσεις ίεραρχούσας έμφαίνουσι, καϊ αύθις ίεραρχουμένας, Nonnunquam substantiarum caelestium ordines eosd. regentes imperantesque ostendunt, et rursus regimini imperioque subditos. Bud. [* Ίερόπτης, Dio Cass Phrynichus Bekkeri p. 44. * " 'Ιερουργός, Amnion. 92." Schaef. Mss.] Ίερουργέω, Operor sacris, Sacra perago, Sacris operam do, Sacrifico, Philo V. Μ. 1. Περί τοϋ τον λεών ίερουργήσοντα έκπέμψαι τών ορών, Ut populum extra fines emittat sacris operaturum, Herodian. 5, (6, l.)xoρεύειν άεϊ καϊ ίερουργέίν δοκών, Ducere choreas et sacra facere : (5, 13.) Προ τών άλλων θεών, οϋς καλοϋσιν ίερουργοϋντες, ονομάίειν τον νέον θεόν Έλεαγάβάλον, Ante alios deos, quorum meminisse inter sacrificandum solent. Accipitur etiam transitive, Ep. ad Rom. 15, (ΐ6.)Έί$ τό είναί με λειτουργόν Ίησοϋ Χριστού εις τά έθνη, ίερουργούντα τό ευαγγέλιον τοϋ Θεοϋ, Ut sim minister Jesu Christi ap. gentes, C operans Evangelio Dei. Greg. Naz. Ίερουργήσαι τήν ήμών αιτών σωτηρίαν. Et in pass, τά ίερουργηθέντα, Victimae caesae, Hostiae, Bud. ap. eund. HerodiaD. 5, (5, 20.) Τά δέ σπλάγχνα τών ίερονργηθέντων, τά τε άρώματα, Exta yictimarum atque aromata, Polit. Reperitur tamen et ίερουργέισθαι active usurpatum pro ίερουργέω, Sacrifico, Sacra facio, Plut. Alex. (31.) Αυτός προ τής σκηνής μετά τοϋ μάντεως Άριστάνδρον διέτριβεν. ιερουργίας τινάς άποβρήτους ίερουργούμενος. Ίερουργεϊν* pro Consecrare etiam accjpi ap. Greg. Naz. 76. annotat Bud. [Porphyr. ad Marc. p. 34. " Ad Charit Amnion Anton. Lib. 12&. Verh." Schaef. Mss.] 'Ιερουργία, Rei divinae peractio, Operatio, restringendo sc. ad sacra, Sacrificium, Philo V. Μ. Έν jj καί πρώτος μήν καϊ τεσσαρεσκαιδεκάτη ήμέρα δεδήλωται τής ί., In qua et mensis et decimusquartus dies sacro cavetur. Pint. Alex, περίεργοι ί., Herodian. 3, (8, 7 ) Καί τάς λοιπάς τελέσας ί., Peractis omnibus de more sacrificiis : 6, (4, 3.) Θύσας τάς έπι ταίς έξόδοις νενομισμένας ί., j) Sacris de more peractis, Polit. Sic Ιερουργίας Ιερουργέίσθαι, Plut. (31.) Sacra facere, Sacris operari. [" Ruhnk. ad Timaei Lex. p. 11." Schaef. Mss. * " Ίερουργικός, Schol.,Eur. Or. 195." Boiss. Mss. * 'Έίκιερουργέω,- Gl. Epigor, pro quo Vulc. Epulor. * Καθιερουργέω, Diod. S. 20. p. 739 * Ίυνιερουργέω, Dionys. II. 1, 210.] 'Ανίερος, ό, ή, Profanus, Qui sacer non est, Philo V. Μ. 3."Αθυτοι θνσίαι, καϊ ά. ΐερονργίαι καϊ εύχαϊ πάλίμφημοι, Ritus profani. Idem <je Mundo, Ά. καί άναξίους τής προρρήσεως, Profani et indigni praedictione, sc. άγγελοι οί πονηροί: quibus opp. ιερούς καϊ άσυλονς. Plut. ad Col. Ά. πόλεως καί άθέον, Profanae et impiae. Qui sacrorum particeps non est, Suid. [Bekk. Anecd. 1, 13. τύχη. " Eur. Hipp Toup. Opusc. 2, 94." Schaef. Mss. * Άνιέρώς, Clem. Alex. Cohort, ad Gent. 19, 3. * Αυσίερος, Plut. 9, 39. * Εύίεροί, Philippus Epigr. 10. *" Παν/epos, Phot. Erotem. 2." Boiss. Mss. * Πανιέρω», Djonys. Areop. de Ccel. Hier. p. 96.]

22 4413 ΙΕΡ [pp ] ΙΕΡ 'IepSs, Sancte, Plut. (Lycurgo 27.) αποθανών. A pontificatu. [" Tzetz. Cb. 3, , 476." Elber- Exp. etiam μεγάλως, sicut lepos, μέγας. [* " Ίερότης, Honoris tilulus, ut 'Αγιότης, Άγιωοΰνη, Tzetz. Ep. 1. p. 267." Elberling. Mss.] 1, (2.) Πεντήκοντα δυοίν δέοντα ίτη ιερωμένηί. Jam 1 ' η ΐερ Γ άο"α ] ι, Sacerdossum, Sacerdotio fungor, Thoc. duodequiuquagintaannos sacerdotio fungente. [ Lfi- 1 ερόω, Sacro, Dedico, Initio, Inauguro: dicitur έτι τών ανατιθεμένων, sicut ίερεΰσαι έπι των θυομένων ιερειών, Amnion.: Thuc. 5. init. Δηλίους άνέστησαν εκ Δήλου, ήγησάμενοι κατά παλαιάν τινα α'ιτίαν ού καθαρούς όνταε ίερώσθαι, Deo sacros esse, ίερώε άνακείσθαι τω Θεώ, Schol. Herodianus 1, (11, 7 ) loqueus de gallis sacerdotibus, 'Αφ' ου τήν έπωνυμίαν φέρουσιν οι rj? θεφ τομίαι Ιερωμένοι, Deae sacri: 5, (3, 8.) de Αηtonino et Alexaudro, Ίέρωντο δέ αύτο\θεφ ήλίψ: (12.) Tovrj» δέ τω θεω δ Βασσιανόε ιερωμένος, Huic deo sacer erat Bassianus. Bud. Ιερωμένον τφ θεψ ap. Herodian. esse tradit non solum Sacrum Deo, sed etiam Sacerdotem : in qua tainen signif. frequentius est ίepώμεvos ab ιεράομαι. Et ap. Paus. Messen. Πανσουσα έμαυτήν ιερουμένην, Abdicatura me sacerdotio. Bud. Comm [" Paus. 1, 420. Sylb ad Timaei Lex Ammon. 72. Phryn. Eel. 82. Β Thorn. M. 470." Schaef. Mss.] Ίέρωμα, Quod consecratum est, Sacrum : ίερώματα, θνσίαι θαυμασται, θείαι, Hes. [2 Maccab. 12, 40. * Ίέρωσ«, Dionys. Η. 1, 589. * Ίερωστι, Gramraaticus Hermanni de E- mend. Gr. Gr. 448.] Άνιερόω, Consecro, Dedico, Ut sacrum repono. Unde άνιερώσαντεε. Et in pass. άνιέρωται, Dicatus est, Sacratus est. Bud. [Strabo 9. p Sieb.] Άνιέρωσιε, Consecratio, Dedicatio : τοϋ ΐεροϋ, Dedicatio templi. [" Ad Dionys. H " Schaef. Mss. * 'Ανθιερόω, Plut. 10,'596.] Άψιερόω, Consecro, Dedico: i. q. άνιερόω, άνατίθημι. Et in pass, άφιερωμένον, Quod deo consecratum, dedicatum est, τό τφ θεφ άνακείμενον, Hes. Et ap. Plut. Numa, Άψιέρωται τω Ερμή, Mercurio sacer, Mercurio dicatus est. Sunt qui vocab. hoc Att. esse negent, ac pro eo dici Att. καθιερόω. [Lobeck. Phryn. 192., 4 Macc. 13, 13..Ssch. Eum 'Αφιέρωμα, Doiiarium, τό άνατιθέμενον, Bud. 'Αφιέ ρωσιε, Consecratio, Dedicatio. [" Phryn. Eel. 82." Schaef. Mss. Diod. S. 1, 10, 57. * " 'Αφιερωτήε, c Dionys. Areop. 68. * Άφιερωτικόε, 134." Kail. Mss.] AT Άφιερίζω, videtur esse Sacrum ac sanctum reddo, Purifico: άφιεριομένα, περικεκαθαρμένα, Hes. " Έζιερόω, Consecro, Dedico," [Hes.] Καθιερόω, Consecro, Dedico, Plato de LL. 5. (8, 242.) Έπονομάσαι καϊ καθιερωσαι τό Χαχόν μέρος έκάστψ τψ θεφ, Nominatim dicare partes singulas singulis diis, ut forte obtigerint, Plut. Mario (26.) Ηΰξατο δέ καϊ Κάτλοε, ομοίως άνασχών τάς χείρας, καθιερώσειν τήν τύχη ν τής ήμέρας έκείνηε, Vovit Catulus etiam subiatis manibus, se consecraturum fortunam illius diei. Synes. Ep. 67. Και τράπεζαν είσφορήσαε, καθιεροί μικρόν οίκίσκον, Consecrat domunculam. At καθιερωσαι νόμον καϊ ψήμην, Sancire, Ferre et posteritati mandare. Bud. e Plat, de LL Devoveo, Plut. Camillo (21.) p. 44. de sacerdotibus, Έξηγουμένου Φ αβίου τοϋ άρχιερέως, έπευξάμενοι τόϊς θεόϊς, ως εαυτούς υπέρ τής πατρίδος rji δαίμονι καθιεροϋντες, Seipsos pro patria diis devoventes. [Lobeck. Phryn " Thorn. M Wakef. Eum Ammon. 72. ad He- D rod. 78. ad Diod. S. I, 25." Schaef. Mss.] " Καθιε- " ρωτέα, Consecranda, Dedicanda. Plato de LL." [7. p. 809.] Καθιέρωσις, Dedicatio, Devotio. [" Ad Lucian. 1, 453." Schaef. Mss.] " Συγκάθιερόω, Una " consecro, dedico." [" Schol. Arat. Philo J. Stob. p. 165." Wakef. Mss.] Ίερωσύνη, Sacerdotium, Plut. Probl. Rom. Άντίρροπον ήν τό τής i. αξίωμα προς τό τής βασιλείας, Dem. (1313.) Προεκρίθην έν τοίς εύγενεστάτοις κληροϋσθαι τής ΐ. τω Ήρακλεί, Inter nobilissimos selectus sum ad sortitionem sacerdotii. [Paus. Achaic. 19, " Cattier. Gazoph. 53. ad Herod Pierson. ad Herodian. Pbilet ad Diod. S. 1, 98. Ίερωσ., ίεροσ., Bengel. ad Chrysost. 376." Schaef. Mss.] AT Ίερώσυνφ, τά, Quae consecrantur, Sacra: rd τφ ΐερώ διδόμενα ίερείά, Hes. [Phot. Etym. Μ. Phrynichus Bekkeri p. 44. Athen. 368.] Άρχιερωσύνη, Summum sacerdotiiira, Pontificatus maxiinus, Philo V. Μ. 1. "Οσα διά τής άρχ. καϊ νομοθετικής κατώρθωσε, Ιη 4414 onys. H. 2, 9. Tows μέν ευπατρίδαε ίερ&σθαί τε καί άρχειν" Schw. Mss.] Alia exempla habes ap. Bud. Comm ubi ίεροϋσθαι quoque in ead. signif. accipi tradit. Philo V. M. 3. Τάξις τών ιερωμένων, Ordo sacerdotia gerentium. Synes. Ep. 57 Ίεράσθαι καϊ πόλεων προστατείν, Episcopi esse et magistrate : 96. Παρ* oh ίεράσομαι, Apud quos episcopus ero, sacerdotii honore fungar. Philo V. M. 3. Νόμου προστάξει σύμπαν τό tdvos ιεραται, Legis imperio tota natio sacrifica est, Turn. Construitur vero aliquandp cum gen. [" Dionys. H. 2, 19 Ίεραται δέ abrns (τή* Περσεφόνης) άνήρ Φρύξ." Schw. Mss.] aliqflando cum dat. Paus. Achaic. (19, 2.) Αέγουσιν ohv συμβήναί ποτέ, Ιεράσθαι τής θεοΰ Κωμαθώ τό είδος καλλίστην παρθένον : Idem, Ίεράσθαι δέ rrj 'Αθηνφ τήνπαρθένον φασί : Idem in 2 Eliac. (11, 2.) 'Αλλά ίεράσθαι μεν Ήρακλεί τον Ύιμοσθένη. Bud. Ab Hes. exp. etiam ίερουργώ, Sacris operor, Sacrifico. Sacerdos fio : Synes. Ep. ad Athan. Καθ' ήν (ήμέραν) ίερασάμην. ["Tbom. Μ. 469 Sylburg. ad Paus Fischer, ad Palaeph ad Timaei Lex. 147 (ubi et de * Ίεράω. ) Valck. Phoen. p. 734* Jacobs. Exerc. 1, 200. ad Herod. 271 " Schaef. Mss.] Ιερατική, Sacerdotalis, Aristot. Pol. 3, 10. Κύριοι δέ ήσαν τήε κατά πόλεμον ήγεμονίας καϊ τών θυσιών, οσαι μή Γ. Et sacrorum eorum, quae sacerdotum non erant propria. Plut. (8, 908.) άγιστείαι. Dionys. Areop. τάξις, Sacerdotum ordo : τελείωσις, Initiatio sacerdotum, ap. Eund. identidem : εδρα, Synes. Sedes sacerdotalis, episcopalis : οί ί. Sacerdotes, Qui sacerdotalis ordinis sunt, vel, ut in VV. LL. exp., Sacris officiis dtditi, Can. 37- Concil. Laodic. Item ή I. PbilosOphia sacra, ή έστι θεών θεραπεία, Suid. Sacris usibus destinatus, Plin. 13, 11. Hieratica (charta) appellabatur antiquitus, religiosis tantum voluminibus dicata, quae ab Augusti adulatione nomen accepit. [" Ί φάρμακον, Trail. 7 p 117 ex ίεράκιον, Herba." Lex. Gr. Lat. Ms. olim Asbev. Forte leg. * ίερακικόν. Idem Alex. Trail. 3. p. 171 ιερατική κεδρία, 7. p κύφεοε. " Valck. ad Ammon. 83. ad Diod. S. 1, Tzetz. Exeg. in II " Schaef. Mss. * " Ίερηπκώ*, Schol. Lucian. Jov. Trag. 8." Boiss. Mss. *" Ένιεράσθαι. Schol. Plat. p Διοε avτρον' ol τά μέγιστα τών τοϋ Διόε μυστηρίων και τών Κουρητών ένιεράσθαι έλέγετο. Cod. Par. Ι8Ο7. habet έκεί δράσθαι. De pleon. οδ εκεί cf. Viger. p. 171." Bast, ad calcem Scap. Oxon. * " Προιεράομαι: προίερωμένην 'Αρτέμιδος, Inscr. Cyzicena b. Caylus 2. pi. 59." Schn. Lex. *Iυνιεράομαι, Plut. 7, 118.] Άρχιεράομαι, Summus sacerdossum, Summum pontiticatum gero, VV. LL. [4 Macc. 4, 18.] 'Αρχιερατικός, Ad summum sacerdotem pertinens, Quipon tificis maximi est, simp). Episcopalis, Bud. Synes. Ep. 67. Τον άρχ. εκείνον θρόνον άποσεμνύνων. Tbeodor. Η. Ε. Τής άρχ. αύτω χάριτος μεταδούς. Et sic identidem, ut de Ambrosio in 4. p. 38. ["Joseph. 628, 36." Wakef. Mss. * " 'Αρχιερατικώε, Theodoret. 3, 1012." Kali. Mss.] Άρχιερατεύω, Summo sacerdotio fungor. [1 Macc. 14, 47. Joseph. A. J. 14, 6, 1-, *"'Αρχιερατεία, Athanas. 1, 191." KalL Mss.] ΊεραΓεΰω, Sacerdotio fungor, i. q. ίεμάομαι, Herodian. 5, (6, 6.) T θε^ϊ, $ ΐεράτευε, Cujus sacerdos erat, Synes. Iχολήε δει μετά φιλοσοφίας ίερατεύοντι. In ead. signif/ accipitur etiam pass. Ίερατεύομαΐ. Paus. TjJ θεφ είλοντο ίερατευσόμένην άντ εκείνης. Sic idem Paus. supra dixerat ίεράσθαι τής θεοΰ, rrj Άθηνφ. Synes. Ep. 67. Ίερατευσαμένου δέ έν τινι πόλει τών Βιθυνών, Qei episcopus fuit. Idem, 'Ερώτησα άνδρδϊ ίερατευμένου, Rogavi hominem sacerdotio functuin. II Ίερατευμένος στεφάνιρ, Sacerdotii portans coronam, Hieronym. ex Aqu. Es. 6l. [" Ίερητεύω, Marmor Lebadeense ap. Cyriac. p. 33. no Corsini Notae Diss. p. lxxxi." Schn. Lex.] Ίεράτευμα, ή περί τους θεούς επιμέλεια, Aristot.: 1 Petri 2, (5.) Ίεράτευμα άγιον: item βασίλειον «. [LXX. Exod.-19,^.

23 4415 ΙΕΡ [pp ] IEt» ' 4416 *'Ieparev/uariKol άγώνεϊ, Inscr. Murator. p. 632:] Λ Ίερατε/α, Sacerdotium, Aristot. Polit.7. Πρώτον δέ είναι bti'rijv περί TOWS θεούς επιμίλειαν, ήν καλοϋσι ν ί. Sic Dionys. quoque, Bud. [" Phryn. Eel Thorn. M ad Herodian Pauw." Schaef. Mss. * 'leparla, Gl. Sacerdotium.] Ατ Ίερατε'ιον, Sacrari- 11m, Theodor. Η. Ε. 1. Καϊρίφας έάυτόν έν τφ ί. επί to πρόσωπον, κείμενος έπι rov εδάφους ηυχετο. [ * " Ίερόλας, Ιερεύς. Σοφ. Αίχμαλώτοις. ως και rov γέροντα γεροίταν, ή γεροντίαν λέγει. Hesych. ab Adr. Heringa emeridatus." Brunck. Lex. Soph.] Ίερεύί, ό, Sacerdos, 11. A. (62.) τινά μάντιν έρείομεν, ή i«!))ja,*h καϊ όνειροπόλον, Sacerdolem aliquem, Mss.] Lucian. (1, 797 ) 'ΕΝ τω τον ίερείου ήπατι, In jecinore victimae. Plato Minoe, (6, 128.) Ίερείά τε qui sc. e victimae visceribus inspectatis diviuat: vide προσφάττοντες προ τής έκφοράς τοϋ νεκρού, Plut. Symp. Θιίοσκόος. Aristot. Polit. 6. Ίερεΐί τε καί-έπιμεληταϊ Ίερεΐον ίπεμφεν αύτω, Misit ei victimam, de Def. O- των περί τά ιερά. Plut. Hell, ιερείς τών θεών : (7, 16*4.) rac. Καί όσοι θύειν φασι τό ίερείον και κατασπένδειν, Τφ ίερεί rod Διός, ον φλάμινα διάλην καλοϋσι. Ε psephismate quodam ap. Athen. (234.) Τά bέ έπιμήνια Qui hostiam se sacrificare dicunt et immolare. Pro quo, facta dialysi Ionica, DICITUR Ίερήίον, II. (X. &υέτω ό 'ιερεύς μετά τών παρασίτων. Plut. (7, 173.) 159 ) έπεί ούχ ίερήίον ούδέ βοείην Άρνύσθην, Nec Δυο δ' ήσαν ιερείς παρ* αύτοίς, ο μέν περϊ τά θεία τεταγμένος, ό δέ περί τά δαιμόνια, i. e. 01 έπι τών θυσιών Β victimam nec pellem bovinam. Per victimam autem ( κατ έζοχήν, Bovem intelligi Eust. annotat. Od. H. άρχοντες, ut paulo ante praecedit. Ε* his omnibus (250.) έγών ιερήία πολλά πάρείχον, Multas victimas. apparet Ιερέα esse euqd., quem θύτην. Id quod ex ["Heyn. Horn. 8, 273. ad Charit Lobeck. Aj. hoc Luciaui quoque 1. apparet clarius (1, 536.) p Thorn. M , Casaub. ad Athen. 35. Ό δ' ιερεύς αυτός ίίστηκεν τ}μαγμένος και, ωσπερ ό Zeun. Ind. Xen. Κ. Π., Hutchinson, ad Κ. Π. p. 24. Κύκλωφ έκείνος, άνατέμνων και τά έγκατα, εξα/ρων,-καί ad Moer Toup. ad Longin Schweigh. κάρδιουλκών, και τό αίμα τω βωμω περιχέων. [Ίερέες, Emendd. in Suid. 56. Villebr. ad Athen. 1, 482. Parish, Amnion. 73 Casaub. ad Dion. Chrys ad II. Lobeck, Phryn. 69. " Ad Charit Heyn. Horn. 4, 33. Dionys. H. 5, 28. ad Herod Pro αρχ., Ω ad Herod. 683." Schaef. Mss.] Άνιέρεως, 6, ad Diod. S. 1, 68. 2, 524. 'Ιερέων et ιερών conf., ad ή, Cui sacra non fiunt, Cui non sacrificatur, ^J ίερεία 2, 199. ad Paus. 312." Schaef. Mss.] Fein, EST μήθύεται, Suid. [Bekk. Anecd. 1,405.] Έφιέρειά, τά, 'Ιέρεια, Sacerdos, Plut. ή της Πολιάδο* ί., Herodian. Donaria, VV.LL.: τά έπϊτοίς ίερείοιςάποθυόμενα, Hes. 4, (6, 9 ) Tas re Εστίας I. ζώσας κατώρυττεν, Vestae sacerdotes, Virgines vestales: γυναίκες Ιέρειαι, Athen. (377 ) e Posidippo Comico. ["Phryn. Eel Ίερείτης, Sacerdos, e Plat, de Rep. 2. [* "Ίερεϊπί ad Hesych. 1, 25, 8." Dahler. Mss.] 'Iepis, ή, Sacerdos, Antistita, Plut. de Def. Orac. Αί δέ τών ίερίδων Thorn. M ad Dionys. Η. 1, 382. ad Herod. καταστάσεις τί βούλονται; Jam antistitarum constitutio quidsibi vult? Item Cognomen iridis ap.vett.gr.: Ιέρεια, ίερεία, ad Moer Herodian Pierson., item not. in Ed. Pauw *Ίερέη, unde et Romani Consecratricem vocarunt. VV. LL. Callim. Epigr. 42. *'Ιεριπ, i. q. Ιέρεια, Valck. Phoen. [*'Ιέρισσα, Lobeck. Phryn " Ad Herodian. p Eur. Iph. T. 34. Markl. p Porson. Or Pauw." Schaef. Mss.] Ίέρη, Sacerdos, Antisti Brunck Aristoph. 3, 212. Soph. 3, 434." < 3 ta, i. q. iepis. Μελλιέρ?; ET ΤΙαριέρη, Quae sacerdos Schaef. Mss.] Άρχιερεύς, Pontifex maxim us, Summus sacerdos, Plut. Άπολύσας δ' αυτήν ό άρχ. Σπο- alias sacerdotii mysteriis initiat, Plut. (9, 176.)'Ev fntura est, Quae sacris initiatur et imbuitur, et Quae ριάς Μινοΰκιος, Philo V. Μ. 3. Τον μέν ούν άδελφόν 'Ρώμ η ταίς Έσηάσί παρθένοις τοϋ χρόνου οιώρισται, τό έζ Απάντων ' επικρίνας- άριστίνδην άρχ., τούς δ' έκείνου μέν μανθάνειν' τό δέ, δρφν τά νενομισμένα' τό δέ τρίτον, ήδη διδάσκειν' και τών έν 'Ε,φέσω περϊ τήν"αρτε- πάιδας Ιερείς' έχέιροτόνησε, Ex omni optimatum numero poirtificem legit. [" Ad Herod ad Diod. μιν ομοίως εκάστου μέλλιέρην τό πρώτον, εΐθ' ΐέρην, τό 5. 1, 298. 'Αρχ. 'Ασίας, Jacobs. Anth. 12, 313. δέ τρίτον παριέρην καλοϋσι. * Άρχιέρεως, Crusius ad Sueton. 103." Schaef. Mss. [* " Ίερίζω, ad Hesych. 1, 57, 4." Dahler. Mss. Herod. 2,37. DioCass.712. *'Αρχιέρεια, 1358, 91. * Ίεριστής, Idem v. Άγνίτης. 'Αψιερίζω, Idem, vide " Άρχιεροπλύκσς, Andr. Cr. 149 * Άρχιερεσία, supra.] Athan. c. Arian. 62. (1, 605.)" Kali. Mss. * Συνιερεύς\ Δυσιερέω, Infelicibus Ιεροίς utor, seu, Ut Bud. interpr., Eust. II. A. p. 26, 15. Dio Cass, saepius. * " Φιλοίέρεύς, Jo. Damasc. Ep. ad Theopb. de Imag. Litare nequeo: opp. τω καλλιερέω. Plut. Caes. (63.) Ώί δέ καί πολλά καταθΰσαντες οΐ μάντεις έφασαν Edess 'Ύευδοίερεύς, 125." Boiss. Mss.] αύτω δυσιερείν, έγνω άψείναι τήν σύγκλητον: (8, 321.) Ίερεόω, Sacrifico, Macto, at ίερόω, Dedico, Consecro, i. q, θύω, Od. B. (56.) Bo is ίερενοντες, καϊ οίς, καί πίονας αίγας, Είλαπινάζουσι, Θ. (59 ) Τοϊσιν δ' 'Αλκίνοος δυοκαΐδεκα μήλ' [έρευσεν, pass. II. Ω. (125.) Τοΐσι δ' Si's λάσιος μέγας έν κλισίφ ιέρευτο. Dicitur etiam ΐερεύειν ζώόν τινι, Sacrificare s. Mactare ani- ] mal in gratiam alicujus, Eust. Od. Ξ. (4ΐ4.)"Αξεθ' υών τον άριστον ίνα ξείνω ΐερενσω Ύηλεδαπφ : posset Δυσιερείν ον δημόσιον, άλλά τών κρατούντων έστι: [" 4, 322. Cor." Schaef. Mss.] Καλλιερέω, SecUnda sacra facio, Prospera sacra facio, quod uno verbo dicitur Lito, Xen. Κ. Π. 6, (4, 5.) "ίΐϊ'δ* έκεκαλλιερήκει μέν ό Κύρος, ή δέ στρατιά παρετέτακτο αύτφ κ. τ. λ. Idem.alibi dat. θεοίς addidit, (Ίππαρχ. 3, 1.)"Οπω$ καλλιερήσρ τοις θεοίς νπέρ τοϋ ιππικού. Plut. P. JLmilio (17.)"Αμα δ' ήμέρφ τφ tamen aliquis hie etiam interpretari, Pro salute hospitis Ήρακλεΐ βουθυτών, ούκ έκαλλιέρει, μέχρις είκοσι. Di- longinqui. Sicut vero θύειν γάμονdicitur, sic citur etiam καλλιερών θύω, a Plat, itidemque θνόμενος etiam' ΐερεύειν δείπνον, pro Sacrificare s. Mactare ad ούκ έκαλλιέρει, ab Aristide. Apud Plut. autem (Alex. parandum prandium, Od. Ω. (214.) Δείπνον δ'αϊψα συών ιερεύσατε, όστις άριστος, Mactate e suibus optimum, ad parandum prandium. Dico, Consecro, Bud. Comm ap. Paus. interpr. ΐερευομένη παρθένος, pro Sacrata et antistite accipi tradens. [" Heyn. Horn. 5, , , 618. Phryn. Eel. 82. Thorn. M Amnion. 72. ad Diod. S. 1, 346." Schaef, Mss. " Occido, Philo J. 2,34. *'Iepeiσιμ^ος, Plut. 8, 909 " Wakef. Mss. * "Ίερεία, Sacrificium, Feria, 2 Reg. 10, 20. 'Αγιάσατε ί. τω Βαάλ, Sanetificate sacrificium Baali. Hesych. ίερείαν,θυσίαν, θΰμα" Schleusn. Lex. in V. T. " Phryn. Eel. 202._ Thom. M. 470." Schaef. Mss.] Καθιερευω, Sacrifico, i, q. simplex ιερεύς, sicut καθιερόω, i. q. simplex Ιερόω, [Plut. 7, 180.] 'IepeTov, TO, Victima, Hostia. Hac enim in signif. passim reperitur hoc nomen. Eust. tamen vult Atticam esse ; scribit enim 'Arnitt3ssignificare τό θυόμενον ζώον s. σφαγιαζόμενον, ["Dicitur vero ϊερείον non modo Victima, quae vere Ιερεύεται, sed et Quodlibet animal ad comedendum jugulatum aut mactari solitum ; siquidem nullum anitnal in proprios etiam usus mactarunt, quin partem ejus deo Cuidam consecrarent. Sic Xen. (Κ. Π. 1,4, 11.2, 2, 2.) Polyb. et alii omnes scriptt." Schw. 69.) legimus et Έκαλλιέρησεν έαντόν pro Semetipsum litavit. Frequens est et pass. Καλλιεροϋμαι: ac interdum quidem καλλιερείται Is, qui sacrificat, pro καλλιερεί, ut Xen. Κ. Ά. 2. Καί καλλιερείται, de ipso Xen. dicitur, interdum vero ipsa Ιερά καλλιερείται, sicut et Lat. Sacra litantur, ut ap. eund. Xen. ('E. 3, 1, 14.) 'Επεί δέ θνομένω άύτψ ουκ έγίγνετο τά Ιερά rrj πρώτρ, rrj ύστεράίφ πάλιν έθύετο' ως δέ ούδέ ταντα έκαλλιερείτο, πάλιν rrj τρίττ). Nonnunquam vero ct sine hac adjectione nominis Ιερά, quod tamen subaudiendum videtur, nisi jam ipso verbo contineri dicamus, ut ap. Herod. (9, 19.) 'Έκαλλιερέετό' σφι: itidemque vox activa, (7, 134.) Καλλιερήσαι θνομένοισι ούκ έδίνατο. Ceterum καλλιερείν scio reddi

24 4417 ΙΕΡ vulgo solere ab iis, qui vim verbi exprimere volunt, A Laeta exta habere: et έκαλλιέρησεν, κεκαλλιέρηςεν, Lseta habuit exta; Laeta ei fuerunt exta: sicut et καλά ίερά reddi Laeta exta, supra docui. At ego Latinos quidem ita loqui fateor, atque ut καλά Ιερά,,per Laeta exta, sic ον καλά Ιερά per Tristia exta posse intelligi: sed dico Ιερά his in II. non esse Exta, si ad verbum interpretari oporteat : imo potius primam suam signif. retinere: ideoque καλλιερειν non dubitavi reddere Secuuda sacra facio, imitatus Virg., qui tamen dixit, ita cogente versu, dum sacra secundus aruspex Nuntiet, pro Dum sacra secunda aruspex nuntiet. Sed possit fortasse his in 11. Ιερά pro Ipsis etiam victimis s. hostiis accipi: cum Herod. σφάγια χρηστά vocet, quae alii καλά ιερά : quo sensu Felicem hostiam dixit Virg., cuiι dicto alia similia ap. ceteros poetas reperisse mihi videor. Venio ad illud loquendi genus, quod hue reservavi: sc. ουκ εγίγνετο Ιερά, cujus exemplum in Xen. 1. c. habetur, et in aliis plerisque Ejusd. II. Sic et Arrian, 4, (4, 3.) " ΐεσθαι pqov, i. e. ψέρεσθαι, quod pernicissima sit Θυομένω δε έπι rfj διαβάσει, τά Ιερά ούκ έγίνετο. Non Β " volucris. II Est ίέραξ et Piscis nomen ap. eund. dubium est certe', quin opponatur hoc jlli, τά Ιερά καλά ήν, τά Ιερά έκαλλιερε'ιτο: quod cum ita sit, vel subaudiendum puto καλά, cum dicitur τά Ιερά οΰκ έγίνετο, vel έγίνετο non simpliciter accipi pro Erant, sed pro Succedebat: quae tamen signif. nescio an in alio genere" loquendi xeperiatur. ['f Diod. S. 1, Alciphr Zeun. Ind, Xen. Κ. Π. Herod cf et n., Schneid. ad Xen. Κ. Ά (2, 2, 3.) Phryn. Eel. 82. Τ. H. ad Plutum p Seq. inf., Herod. 9, 38." Schaef. Mss.] Καλλιέρημα, Sacra litata: καλλιέρημα τελειωθήναι, e Greg, pro Litatum esse. [Suid. Etym. M. "Toup. Opusc. 2, 202." Schaef. Ms?.] Ετ 'Ακαλλιέρητοε: unde ά. ίερά ieschini, Non litata sacra : (72.) Ού το τελευταίον άθύτων καϊ άκαλλιερήχων των ιερών ιόντων εξέπεμψε rovs στρατιώ- Tas επί τον πρόδηλρν κίνδυνον. [" Euseb. Η. Ε. 7, 10." Mend ham. Mss.] [pp ] ΙΕΩ 4418 Ιέρεια ah ιερενε, ίερεύε, Sacerdos. Pro quo» facta dialyei Iouica, dicitur ETIAM Ίρηίη, [Herod. 2, 53, 55.] Ab ίρεύε autem,comp. 'Αρχιρεύι, Summus sacerdos, Pontifex, i. q. άρχιερευε: Unde άρχιρέει, Pontifices, Herod. [2, ] Ίρείον, Sacrum, Sacrificium, Vjctima, Hostia, pro ίερείον. Sicut vero dialysi Ion. pro ίερείον dicitur ίερήίον, ita ETIAM Ίρήίον pro ίρείον, [Herod. 1, , 39 ] In VV. LL. Ίρήίοε quoque est, quod exp. Sacer. Ίρήτειρα, Sacerdos, Antistita: ιέρεια, * θύτι$, Hes. Quod videtur esse al) ίεράομαι, lonice pro ίεράτεψα, ut ίητψ pro ίατήρ. Nisi forte mendosescriptum sit pro άρή τειρα: nam άρητήρα dicit Hom. τον ιερέα, quam signif. et Aristot. Poet, tradit. " ΊΕΡΑΗ, ακοε, 6, Accipiter: avis e genere rfy " Αρπακτικών καί γαμψωνύχωv. de cujus speciebus "Aristot. H. A. 9, 36. Plin. 10,8. Alcman ap. Athen. " (373.) Ανσαν δ' άπρακτα νεανίδεε,'ώστ' ορνειί/έρακοι " υπερπταμένψ. Etym. dictum existimat άπό τον " Athen. (356.) quem a nonnullis Αωρικώτερον yo* " cari ίάρακα, tradit Hes." " Ίάραξ, Hes. teste Αωρι- " κώτερον dicitur Piscis quidam, διά TO εοικέναι τψπτη- " νψ, sc. ίέρακι: item λύχνοι b προs τά ίερά." " Ίέραξ " fuit et Antiochi cujusdam cognomentum. Plut.& " (698.) Άντίοχοε b έπικληθεϊε Ίέραξ. INDE Ίερακί- " σκοε, b, Parvulus accipiter, Aristoph." ["Opr ] " Ετ Ίεράκιον, Hieracium : herba duorum generum, " altera major, altera minor : de quaconsule Diosc. " 3, Plin. 20, 7. Hieraciam lactucam vocat, " simul nominis reddita ratione: Ex his rotunda " folia et brevia habentem sunt qui Hieraciam vocent, " quoniam accipitres scalpendo earn, succoque ocu- " los tingendo, obscuritatem, cum sensere, discu- " tiant. At de hieracio collyrio, vide Eund. 34, 11.", [* " Ίερακικοε, Diosc. Notha447 " Boiss. Mss. * 'IEρακιάε, ή, Genus herbae, Trail. 1. p. 145., 2. p. 48.] " Hinc ET Ίερακίτηε dicitur Lapis quidam. De quo " Plin. 37, 10. Hieraeites alternat tota, milvinis ni- " gricans veluti plumis. Etc. seq. A gruis collo Ge- " ranites cognominatur : Hieraeites, accipitris. No- " tandum vero quod in praeced. loco dicit Milvinis: " iunuens ίέρακα esse Milvium. lonice porro Dici- " TUR "Ιρηξ pro ίέραξ. Hesiod.Έ. (1,210.)"iis Ιώατ* " ώκυπέτηε ίρηξ. II. Ν. (62.) ώστ ϊρηξ ώκύπτεροε ωρτο " πέτεσθαι: Π. (582.) ίρηκι έοικώε Ώκέί : Ν. (819 ) " Θάσσοναε ίρήκων εμεναι." [" Heyn. Hom. 6, , , 207. Fischer, ad Weller. Gr. Gr. 1, 80. Ruhnk. ad Hymn. in Cer. 88. Ammon. 7. ad Herod Gr^g. Cor ad II. 1. 6l5. Φ Od. E. 66. Brunck. ad Poet. Gnom Ίέραξ, Koen. ad Greg. Cor *Ίέρακ:ο$, ibid, ad Lucian. 1, 433." Schaef. Mss. * " Ίερακοεώήι, Jo. Maurop. in Mustox. Syll. Fasc. 2. p. 3=Bois*s. ad Marin. 132." Boiss. Mss. *Ίβρακώδηε, Eunap. ap. Phot. Bibl Schaef.,ad Schol. Apoll. Rh. T. 2. p, 323. Ίερακόμορφοε, Sext. Emp. p Eu- 1Γ 'Ipos, lonice pro t'epos, Sacer, Suid. e quodam poeta, Χώροε ob' ίρόε έστιν ώε άπεικάσαι, Herod, c ipds rov θεού, Sacer Deo, (2, 41.) ίραϊ τήε'ίσιοε, Isidi sacrae. [" Ad Anton. Lib Verb., Valck. Phoen. p. 9. Koen. ad Greg. Cor. 277 Brunck. ad Poet. Gnom Markl. Iph. p Wakef. Ion Stepb. de Dial. Att. Dedicat., Heyn. Hom. 5,6.312." Schaef. Mss.] Ετ Ίρον, subst. Templum, Sacra aedes, ut Ιερόν. Sacrum, Victima, i. q. ίερεϊον, II. Ψ. (207.) ίνα δή καί έγώ μεταδαίσομαι ίρών : (Β. 420.) δέκτο μέν ίρά, Accepif victimas. [" Wessel. Diss. Herod ad Herod Brunck. Apoll. Rh. 202." Schaef. Mss.] Ατ τ Ιρο$, Nom. proprium cujusdam mendici ap. Horn,, ab ε'ίρω, quasi άπαγγελεύε. Appellative vero pro Quovis etiam mendico generaliter usurpatur. Ab eod. vero ε'ίρω sunt qui deducant ETIAM Ίρα, Concio, i. e. Locus, ubi conciones fiunt, Forum, II. Σ. (531.) 'Ιράων προπάροιθε καθήμενοι. Pro QUO Είρα quoque scribi seb. Praep. Ev. 41." Wakef. Mss. * " Ίερακοπόδιον, annotat Eust.: quod non solum άγρράν, sed etiam Diosc. Notha 475." Boiss. Mss. * " Ίερακοπρόσωποε, μαντείαν signif. tradit. Sunt tamen qui etiam scribant ίραϊ ab ipos, accipiendo substantive, quoniam D Euseb. Praep. Ev. 117." Wakef. Mss. * Ίερακοαόφιον. Fabric. Β. Gr. 1, 155. Ed. vet." Schief. Mss. SC. <J τήε άγοραε κύκλοε ίερόε έστι. [* Ίρολογέω, Lucian. 3, 472. * Ίρολογία, 2, 364. e Reitzii emend.] * " Ίερακοτρόφοε, Altor accipitrum, Scriptt. Rei Accip. 35. * Ίερακώενε, Eust. II. 655." Wakef. Mss. Ίρουργία, Operatio, sc qua sacris aliquis operatur, " Valck. Adoniaz. p ad Herod. 252." Schaef. i. q. "ιερουργία, supra. ['Ipopyia, Herod. 5, 83. vide Mss. * Ίερακίξω, Theophr. 6, l, 18. ^lian. H. A. var. lectt.] 'Ιροφάντηε, Sacrorum antistes, i. q. tepoφάντηε supra. Herod. 7, 153 *"Ίρόχθων, Inscr. 7, 7.] Triop. 1, 27" Boiss. Mss. Anal. 2, 301.] "Ίρώβ, " Hesychio θεοπρεπώε, lonice pro ίερώε, Sancte, s. Sa- " crosancte." Ίράομat, i. q. ίεράομαι, Sacerdos sum, ΊΕΩ, Jacio, Jaculor. Mitto, Immitto, Emitto. Herod. (2, 35.) Ίράται θεοΰ, Sacerdos dei est: Ipitiatur deo, VV. LL. [* Ίρόω, unde * 'Iρωσύνη, Ut, in usu est, et quideiu ap. poetas praesertim. A quo th., alioqui inusitato, praet. imperf. 3 sing. Herod. 4, l6l. 6, 56. * Ίρωστί, Bast, ^d Greg. Horn. II. A Ύοίσιν δ'ίκμενον olpov ίει έκαεργρι, Cor. 544.] Ίρείω, i. q. ίερεύω, Sacrifico, Od. μ. Απόλλων, Eis autem secundum ventum mittebat (94.) Ovjroff %v ίρευουσ ίερήίον. Et pass, voce, signif. «act., Apoll. Rh. 2, (302.) επικριδόν ίρεύσαντο βπεα : 221. 'Αλλ' οτε δή ρ 6πα re μεγάλην έκ στήθερε Apollo : duobus simul accusativis junxit, sc. οπα et Μίλα, Sacrihcarunt s. Mactarunt: έθνσαν. 'Ιρεύε, ιει, &αΐ έπεα νιφάδεσσιν εοικότα χειμερίησιν, Vocem Sacerdos, i. q. ίςρεύε, II. Π. (604.) Atos ίρενε Ιδαίον, emittebat et verba, Edebat, Fundebat; Τ fis Sacerdos Jovis Idqei, Od. I. (197 ) Μάρων, Εύάνθεοε Ηφαιστοε ιει λόφον άμφί θαμειάε, Eust. ένήκε, [" Pprson. Hec. p. xxvii. Ed. 2." Schaef. Ms?.] Sic vlos^ 'Ipevs Άπόλλωνο(. A quo FEM. Ίρείη, sicut vero

25 3_lft54;] ΙΗΜΙ ΪΕΩ [pp. 165 praefixis praepp. dicitur άν/et, αφ lei: προίει, tanquam a THEM. Άνιέω, ET Άφιέω, ΕΤ Προ tew : itidemque in ceteris comp. II. O. 24. έμε b' ovb' &s θυμός άνίει Ά ηχής όδύντι Ήρακλήος θείοιο, vel θυμό ν άνίει, et οδύνη, ut in Άνίημι docebo. II. Α. (25.) 'Αλλά κακώς άφίει, κρατερόν δ' έπι μύθον ετελλε. Apud eund. vero poetam non ιrpoiei solum, sed itpoieiv etiam reperitur, ut in Ώροίημι videbis. In Ίννίημίquoque aliqua leges hue pertiuentia. Duo tamen addo in praesentia, quorum unum est, inveniri interdum ap. Comicos quoque poetas hanc inflexionem, Aristoph. Σ^. (355.) "lets σαυτόν κατά τοϋ τείχους, de q. 1. dicam et in Ίημι, atque adeo in prosa etiam, unde άνίει ap. Xen., cujus locum in Άνίημι proferam : alterum est, eod. modo imperativum quoque scribi in hac inflexione: unde προίει ap. Hom. alicubi indie, modi est, in imperfecto tempore, alicubi imperative Sciendum est praeterea literam t in h. v. pro longa haberi, atque adeo produci ab Hom. cum alibi, tum in II. A. (51.) Αύτάρ έπειτ' αυτοίσι βέλος εχεπευκές έφιεϊς, corripi tamen ab Hom. interdum, ut in versu illo, quem ex II. A. modo protuli, esseque hanc συστολήν Ionicam, δι * άναυξησίαν τον έν rj> παρατατικφ biχρόνου, Eust. "ΙΗΜΙ, i. q. praecedens Ίέω, et ab eo factum, ut τίθήμι a τιθω: sed ab Ίέω aliqlia tempora tantum usitata, at"iημι non solum tempora usitata habet, sed et ipsum in usu est, Jacio, Jaculor etc. ut in praeced. Ίέω. II. Γ. (12.) Τόσσον τις τ' έπίλενσσει, όσον τ έπϊ λααν ίησιν, Tantum aliquis prospicit quoad jaciat lapidem, h. e. Prospectus ejus non est ultra lapidis jactum. Jungitur autem επί cum όσον, ne quis fallatur, jungens cum verbo, ut sit έφίησι, pro έφ' όσον διάστημα. Hesiod. (Θ. 684.) έπ άλλήλοΐί ίεσαν βέλεα στονύεντα, ubi tamen iritelligi etiam potest έφίεσαν, juncta praep. έπι cum verbo. II. Γ. (152.) 'όπα λει ριόεσσαν ίείσι, ea forma, qua τιθείσι. Legitur vero et Ιάσι lonice. Invetiitur et ιέμεν intin. ap. Hesiod. ("E. 2, 214.) Praet. perf. ήκα, pro quo POET. "Εηκα etiam dicunt, et quidem in comp. praesertim, ut εφέηκα, ξυνέηκα, προέηκα etc. Imper. mod. Es, aor. 2. sicut et infin. "Εμεν. Utuntur hoc et prosae scriptt.: 'ίημι φωνήν ap. Plat. Emitto vocem. Est vero partic. praesertim in usu. Thuc. 3. Δωρίδα re γλώσσαν Ιέντας. Sciendum est autem illos quoque praet. impcrf. mutuari ab Ίέω, de quo modo dictum fuit, Aristoph. 1φ. (355.) "lei [Teis] σαυτόν κατά τοϋ τείχους, Te projiciebas per murura, dabas pessum per murum. " "Eaavto, Impleverunt: ab εω significante " πληρόω, inquit Schol. Hesiod. 'A at δέ φρένας " εντ' ap 'έσαντο Αίματος άνδρομέου. Itidemque et εντο " pro έπλήρωσαν accipit in hoc Homerico versu, " έπεί βρόσως καϊ έδητύος έξ έρον εντο. Quod tamen et " aliter accipitur, pro Miseruut, έξεντο epov, Emise- " runt foras, Sibi exemerunt." ['let?/, II. T "Ίημι, Kuhn. ad Paus ad Od. A Brunck. CEd. T Thorn. M Wakef. Here. F Heyn. Horn. 7, 409. Simpliciter pro Jaculor, Musgr. Phoen. p De fluvio, Heyn. Hom. 6, 279. Neutrali signif., Lobeck. Aj. p Conf. e> είμι, Fischer. Palaeph Wyttenb. Select ad Charit (528.) ubi omnino de aor. 2., Porson. Med. p. 7. De voce, ad Charit Musgr. Tro Wakef. Ion Here. F Husehk. Anal De quant., Musgr. Phoen. p Wakef. Here. F Brunck. EL 131. Aristoph. 1, , 27. Ίέναι et ίέναι conk, ibid. Porson. Phoen Ήκ-e et θήκε conf., Heyn. Hom. 7, 60. Ίημι, cum dat. rei, quae jacitur, Scheller. Praef. ad ielian. p. ix. De act. et med., ad Timaei Lex φωνήν, Valck. Phoen. p Wyttenb. Ep. Cr. 34. Toup. Opusc. 1, , 92. cf. Hesiod. Θ. 10. ad Herod ad Od. M λιτάς, Musgr. ad Eur. p πόδα, Wakef. Diatr. 14. Ίεσθαι τίνος, (iraev. ad Hesiod Ίη, tei, Heyn. Hom. 4, 499. Ίεσο, Lucian. 2, 237- Ήμενος, Heyn. Hom. 6, 307. 'litres absolute, 4, 396. Δρομαϊος ίετο, Lucian. 2, 222." Schaef. Mss.] flte^uai, relicta signif. act, vocis, Gupio, Desidero: interdum cum gen. Νίκηςίέσθην,'ιεμένων, II. Ψ. (718. A 371.) Ίέμενον νόστοιο, Od. Ο. (69.) sed frequentius cum infin.,"iero γάρ βαλέειν, II. Π. (383.) Et Ε. (434.) ίετο δ' αίει Αινεία ν κτείναι. Sic Hesiod. (Ά. 251.) πάσαι γάρ [δ' όίρ-'] ιεντο Α'ιμα μέλαν πιέειν, ubi animadverte corripi ι: qua de re dixi et in Ίέω. Sed observavi saepe dici θνμόν ίεσθαι ap. Horn, et aliquem θυμφ ίεσθαι: II. Θ. (301.) βαλέειν bέ έ ίετο θυμός, Β. (589 ) μάλιστα bέ ιετο θυμψ Ύίσασθαι, Ν. (386.) ό δέ ίετο θυμώ Ίδομενήα βαλείν. Hue pertinet II. Ψ., ubi post πάτασσε δέ θυμός εκάστου, subjunxit, N/(o/s Ιεμέν'ων. Non memini autem me hunc τοϋ ίεμαι usum reperisse ap. alium prosae scriptorem quam Philon.; sed in ea signif. frequentissimum est έφίεμαι. [" Heyn. Horn. 6, , , , ad Od. P. 5. Abresch. jeseh. 2, 4. Fischer, ad Weller. Gr. Gr. 2, 487- Brunck. Aristoph. 2, 219. Cum infin,, Heyn. Horn. 4, , 288. Ίεμαι, ίεμαι, 4, , Schneid. Anab. p. 6«." Schaef. Mss. * Ίεμένως, Schol. Apoll. Rh. 3, 889. T. 21 p Β Schaef.] AT VERO Ίεμαι cum tenui, Eo cum impetu, Impetu feror: aut etiam simpliciter pro Eo. II. Β. (153.) άϋτμή b' οΰρανόν Ικεν Οίκαδε ίεμένων, ita enim leg., sicut et habet mea Ed.: non οίκάδ' Ιεμένων, ut habent ceterae Edd. quaedam vero et ιεμένων, duplici errore, Schol. όρμωμένων, et ό'ίκαδε άπιέναι προθυμονμενων. Hes. autem ίενται exp. όρμώσιν. Apud eund. Hom. (II. T. 279 ) έγχείή ίεμένη, Hasta impetu delata, incitata, Bud. Utuntur autem prosae quoque scriptt. Plut. Amat. Narr. Ή κόρη φυγοϋσα ίετο διά τής χώρας : Idem ibid. 'Επί rovs βασιλέας ίεται : Popl. Ίεντο παντι τάχει έπϊ τήν πύλιν. Alia exempla vide ap. Bud [" Soph. CEd Br. ter' ενθύ προς τά νυμφικά Αέχη, al. ίκετ'." Schw, Mss. " Toup. Opusc. 1, 387. Brunck. Apoll. Rh Aristoph. 2, Soph. 3, 508. Diod. S. 2, Bast Lettre 190. Heyn. Hom. 6, 320. E- rycius 3. Fischer, ad Weller. Gr. Gr. 2, Ίεσθαι φυγή, Plato Phaedro p *Ίημι, Brunck. ad iesch. Pers Theocr. 22, 87- Zeuu. Ind. Xen. : Κ. Π. ad Herod ad Charit Ίέμην, Toup. Opusc. 2i 224. ubi et de ίείη. 'Ίεσθαι, ad Herod Graev. ad Hesiod " Schaef. Mss.] " Είεσθαι, Hesychio est άκολουθήσαι, ώμοιώ- " σθαι, Sequi, Similem esse. Idem είετο exp. έπε- " θύμα, ύ'ιρμα : quod et 'ίετο s. ίετο per simplex 1." τ Ημ«, Telum missile, Jaculuin, II. Ύ. (891.) bυvά- /ίει τε και ήμασιν επλεν άριστος, Jaculis praestantissi-' mus, i. e. Arte emittendi jacula. [" Heyn. Hom. 8, Ilgen. ad Hyinn Wakef. S. Cr. 1, 28." Schaef. Mss.] "Ημών, ό, ή, Jaculator, Emittendorum telorum peritus, II. Ψ. (886.) Θήκ' ές αγώνα φέρων καί ρ' εστασαν ήμονες άνδρες, [ήμονες άνδρες άνέσταν,] i. e. οί ήμασιν άριστοι, ut paulo post de A- tride dicit. [" Heyn. I. c. Ilgen. I.e." Schaef. Mss. Cf.'Ρήμων.] Ήμοσίνη, Jaculatio, Jaculandi et emittendorum telorum peritia, βλήσις, άκόντισις, Hes, [" Heyn. J. c. Toup. Opusc. 1, 46l. Jacobs. Anth. 8, 120." Schaef. Mss.] " Εύημονία, Hesychio έμ- " πειρία : aliis Peritia jaculandi." 1 " Έσία, Suidae πρεσβεία, Legatio : pro quo έζεσία " ap. Horn. Scr. potius έσία, ab ίημι." [Lex. de Spirit, p. 219.] [* T Hσις, Unde * Ήσιεπής, εύστοχος έν τψ λέγειν, Etym. Μ. ν. Πεισίστρατος,] " Έετώ5, Hes..affert pro ευχερώς, ενκινήτως: for- " sitan poet, pro ετώς s. άφέτως, ab ίημι: ut sit Li- " bere et Remisso s. laxato freno." " Ίήτης, Hesychio τοξότης, 'ιοβόλος, Jaculator." Άνίημι, Submitto, Emitto, eo sensu, quo terra dicitur aliquid emittere : interdum vero et Submittere, Propert. Aspice quos submittit humus formosa colores. Sic autem ante eum locutus erat Lucr. Laetificos nequcat foetus submittere tellus. Hesiod. (Θ. 157.) ές φάος ουκ άνίεσκε : (495.) "Ον γύνον άψ άνέηκε. Sic άνίησι κανλόν, et άνίησι τήν νγρότητα. "Hinc et γή άνείσιδώρα, de quo alibi. Paus. Boeot. "Ανδρας άπό τών οδόντων άνείναι τήν γήν. Aristot. de Mundo, Τά χλιαρά τών ναμάτων άνιάσι: unde recte B\]d. ait signif. etiam Scatebram emitto. Idem citat e Thuc,

26 4421 ΙΗΜΙ [pp> $.] (2, 77.) "VXTJ άπό ταντομάτον πυρ και φλόγα faτ Α ciunt intermissionem a me proscindendo, s. discerpendo oratione. Ita enim exponendum dico IHC αύτον άνήκε: ί. e., inquit, Excitavit, Ernisit, Submisit. Diniitto, II. O. 24. εμε δ' ούδ' &s θυμός άνίει ούδέν άνιάσι, non ut in VV. LL. vertitur, Ips». pro Άζηχής όδύντι Ήρακλήος θείοιο : potius, εμε δ' ούδ' ύς nibilo est qratione me discerpere. In hac enim interpr. datur signif. τφ άνίημι plane inaudita et inuei- θνμόν άνίει Άζηχής όδύντι κ. τ. λ. Hanc enim (ectionem mihi nunc magis probari fateor, licet earn in mea tata. In eod. Lex. citatur e Plat, de LL. άνίημι Editione secutus non sim, utpote api Eust. non animadversam. Signif. antem ούκ άνίει έμέ θυμόν, ea tameu videtur et pro Intermittere, sicut in citato, έπιτιμών, pro Parco, nec libere reprehendo. Ubi dictum forma, qua ποιόν σε ίπος φύγεν έρκος οδόντων, modo exemplo, posse sumi. Est autem vicina signif. Iiaec proxime praecedenti; nam qui intermissio- περί γάρ ρά ε χαλκός ελεφε Φύλλα τε καϊ φλοιόν, Νοη dimittebat animura, Missum non faciebat, ε'ία, κατελίμγανεν, Schol. Sed esse άνίει tanquam a th. Ά- impetum remittit. Fortasse autem et infinitive junnem facit a re aliqua et dfsistit ad tempus, veluti νιέω,, docui in Ίέω : usum vero esse illo άν/et et Xen. ctum in Thuc. 1. paulo ante c., debet eod. modo docebo infra. Άνίημι non solum Dimitto exp., sed verti. Apud Eund. genitivo jungitur pro Desisto; et Manu emitto : rov κύβο v. Libero, Liberum reddo : nam quod dicit άνεϊσαν τής φιλονεικίας, Schol. exp. άνίημι τον ενεχόμενον, Libero, i. e. Acceptum fero άπέστησαν τής μάχης. Tale est hoc, άνιέναι τον προσενχεσθαι, pro Cessare a precando, Desistere a pre- debitum. Synes. "Aves τήν πενθεράν αυτού τής άτοπον ζημίας, Fac ut abeat libera et soluta, Bud., citans e catione. Sciendum est autem interdum dici ούδέν Plut. Solone, άνιέναι τά χρέα> pro Rescindere aes άνιέναι, absolute, i. e. non addito verbo aut nomioe. alieuum : at ego malim Debita remittere, ies alienum remittere. Relinquo, Plut. Popl. (8.) Άργόν Β εσαν : Κ. Π. 1, (4, 22.) Ό δέ Κύρος οίώϊν μάλλον Xen. 'E. 2, (3, 18.) Έττει δέ γε εκείνοι μέν ουδέν άνί- πάντάπασι τό χωρίον άνιέντες τφ θεφ, ubi άνιέντες exp. άνίει, άλλ' ύπό τής χαρμονής άνακαλών τον θείον έδίωκε, ubi observa obiter άνίει tanquam ab Άνιέω, de, Dimittentes: sed aptius exp. Relinquentes : ut Theophr. 8, (11, 9 ) Tas άρούρας άνιάσιν άσπύρους έπϊ δυο quo in Ίέω dixi: supra vero idem άνίει ex Horn, ετη, interpr. Relinquunt. Hie autem meminisse protuli. Laxo, Relaxo, Laxando resero, Aperio: oportet loci Hom. modo c., in quo Schol. άν/et exp. II. Φ. (537.) άνεσάν τε πΰλας, καϊάπώσαν όχήας. La-, non solum eta, sed et κατελίμπανεν, Relinquebat. xandomollius reddo, Laxius etmollius reddo. Diosc, Remitto, Relaxo: iu qua signif. oppositum habet 3. Άνίησι μαστούς χονδριούντας. Solvo, Dissolve επιτείνω. Aristot. Polit. 5. Άνεθώσιν ή έπιταθώσι. vinctum; nam significat inter cetera δεσμού λΰσιν, Cui signif. existimo fuiitimum esse id, quod habet Eust. Thuc. 3, (10.) Τήν μέν τοϋ Μήδου έχθραν άνιέντας, τήν δέ τών ξυμμάχων δούλωσιν έπαγομέκα,vt % in his loquendi formulis, άνιέναι. τήν ψυχή ν, τό πρόσωπον. Heraclides Ponticus ap. Atben. (512.) "Εστι ubi itidem Sehol, ait ductam esse metaph. άπό των γάρ τό μέν ήδεσθαι καϊ τό τρυφψν, έλενθέρων' άνίησι γάρ τους δέσμιους άνιέντων τε καϊ έπαγόντων, όπερ έοτί τάς φυχάς, καϊ αύζει. Lat. quoque Remittere, Rela- σφιγγόντων. So vo, i. e. Liquefacio, eo modo^ quo xare animum. Sic άνίημι τό πρόσωπον, pro φαιδρννομαι, ut sit ad verbum, Relaxo frontem. A Bud. exp. Exporrigo frontem et exhilaro. Sed ego malim ad verbum, Relaxare frontem, exponere, Remittere, Nam cum Lat. dicant, Astringere frontem, non video cur non itidem Relaxare frontem dici possit. Si q,uis tamen άνιέναι τό πρόσωπον, Relaxare ο frontem, nolit interpretari: at Plinii juuioris verbis utens, interpretetur, Remittere. Opponit autem ille Remissionem frontis Severitati, Remitto, pro Condono, Remitto et condono : nam copulata haec duo reperiuntur. Dem. (575.) Tjji φύσει άνείναί τι τής οργής καϊ τρ τνχρ. Bud. autem exemplum ponit duutaxat compositi επανίημι, pro hac signif., ex Hermog. περϊ Προοιμίων, ubi ait, Πωλοϋσι τά τέκνα οί νησιώται' καϊ γράφει τις παρ' Άθηναίοις έπανείναι τον φόρον. Remitto, i. e. Remissum et languidum reddo, Solvo, Xen. Κ. Π. 7, (5, 26.) Καί τά σώματά-γε αντά εν Έχοντα, οπόταν τις αύτά avjj έπϊ ρφδιουργίαν, πονήρως πάλιν έχει, ubi existimo posse reddi Corpora solvere: accipiendo Solvere ut a Virg. G. 4. ponitur, cum dicit Corpora solvere in yenerem. Bud. άνίημι exp. τό ρφθνμέίν ποιώ, quae exp. e Graecis est sumta, et subjungit, Remitto, Languidum reddo: φ έναντίον επιτείνω. Idem, άνίημι, iuquit, Licentiam permitto, Solute et sine disciplina habeo, ut herus nimium servis indulgens. D Aristot. (Econ. 1. 'Ομιλία δέ προς δούλους μήτε νβρίζειν, μήτε άνιέναι. Haec Bud. Ceterum ut pro ρφθν μειν ποιω junctum accusativo accipitur, secundum eum: ita et neutraliter positum pro ρ^θυμώ usurpatur, si quidem credimus Thuc. I,(lg9.) Scholiast: ita enim ille in Epistola regis Persarum ad Pausaniam, Καί σε μήτε νύζ, μήθ' ημέρα έπισχέτω, ώστε άνείναι πράσσειν τι ων έμοϊ υπισχνεί, Schol. ρψθνμήσαι. II Remitto impetum, ut canes in vestigiis non haerentes, sed lassescentes et vestigationem deserentes, Bud. Xen. (K. 3, 8.) Atωκονσι δέ at μέν άρχόμεναι σφόδρα' διά δέ μαλα/α'αν άνιάσι. Notandum est autem et in hac signif. usurpari neutraliter. Sic usurpatur et pro Desisto, Interinitto, cum partic., cujus signif. nulla fit a Bud. mentio. Eur. (Iph. T. 318.) ούκ άνίεμεν πέτρους Βάλλοντες. Sic in h.l, Ουδέν άνιάσι διασπαράττοντές με τφ Xo'yj), [Lucian. Icar. 21.] Non intermittunt me proscindere, i. e. Sine ulla intermission^ me prosciudipt, Nujlam fa- IHMI 4432 nix dicitur solvi, i. e. liquefieri. Gal. ad Gl. 2. Άν&. ναι χρή γλυκεί τό φάρμακον, ή άρνογλωσσου χυλφ. II Inquit Bud., interdum non Remitto laxoqiie, sed contra παρορμώ, Stimulo et urgeo signif. et Acuo, II. E. (422.) Ή μάλα δή τινα Κύπρις Άχαίίάδων άνιείσα 'Γρωσϊν άμ' έσπέσθαι, τους ννν έκπαγλ' έφίλησε,ι et reliqua, avrtroo άναπείθουσα, έπεγείρούσα: (761.)"Αφρανα τούτον άνέντες, οςουτινα οιδε θέμιστα, translatio est a venatoribus, qui e vinculis canes ducunt, et cum occasio adest, emittunt, et in feras incitant. Od. B. (185.) Ούδέ κε Τηλέμαχον κεχολωμένον ωδ' άνιεί^ί,. Extimulares, Irritares, Persuaderes. Isocr, Hei- Enc. (13.) de Theseo loquens, Τόν τε ταϋρον τον άνεθέντα μέν υπό Ποσειδώνος, pro έπαφειμένοϋκ «βι παρορμηθέντα : quod Lat. Imiuittere dicitur a Suet. Ner. : ut Feras in populuin immittere. Aristot. Pol. 8. Οί δέ λίαν εις ταύτα άνέντες rovs παϊδαι, de iis loquens, qui ad exercitationem nimiam urgent pueros. Hacteuus Bud. de hac signif. Sunt autem et alii II. ap. Hom. ubi verbum άνίημι sic usurpat:< II. Φ, (523.) θεών δέ έ μήνις άνήκε : (545.) Ei μή Α- πόλλων Φοίβος Άγήνορα δϊον άνήκε. Ab Hes. άνήκε, cum aliis modis, turn άνέπεισε exp. Jungitur cum infin., ut in )., quern primum citat Bud., II. M. (307.) Σαρπηδόνα θνμόί άνηκε Τεϊχοβ έπαίζαι, Β. (276.) Ού θήν μιν πάλιν ανθις άνήσει θυμός άγήνωρ Νεικείειν βασιλήας όνειδείοις έπέεσσι. - Quibus in II. est etiam notandum cum θυμός jungi hoc verbuqi.. Eust. diversa ponit exempla τον άνιέναι pro άναπαί* θειν et pro παρορ)u$y: ait enim i. esse q. άναπείθειν in Ή μάλα δή τινα Κύπρις άνιείσα, signif. autem παρορμά in Μαργαίνειν άνξηκεν. Dico, Consecr^:, vide pass. Άνίεμαι. 'Avetfcws et 'Avets partici^»' ab act. άνίημι, illud praet. perf., hoc aor. 2., Popl. (19 ) Άνεικότος πολεμικήν παρασκευήν, Cumin-, terniisisset: ut dicitur άνιέναι τόν πόλεμον, pro In-- termittere bellum, Desistere a bello. Exp. autem άνεϊς a Suida άφεϊς, et άνείσα, άφε~ισα. Non dubium est porro, quin haec participia siguiff. omnes, quas verbo dedimus, habere possint. Citatur in VV. LL. άνεϊς ex Aristoph. pro άναπείσas, έφορμήσας :.' et (Β. 700.) άνέντες τής οργής, pro De ira reniittentes. At άνεϊς τήν ύγρασίαν, pro Humorem reddens, emjttens: quam primam signif. τφ άνίημι dedimus. Item άνεϊς ύδατι exp. in Iisdem, Aqua diluens. Άνίεμαι } pro act., Aristqt. de Mirac. Audit". K«\

27 4423 ΙΗΜΙ [pp ] ΙΗΜΙ 4424 rovs καρπούς airois τήν γήν πολχαπχασίους άνίεσθαι Α μένοί βΐοί, Vita remissa et dissoluta, in luxum soluta, των καταβαλλομένων^ Submiltere, Reddere. Gui I. in delicias soluta, effusa, mollis. Sic δίαιτάν άνειμένην, Thuc. 1, (6.) τήν τρυφήχάν: Έν rois Πρώτοι Bud. subjicit ex II. X. (80.) Κόλττον άνιεμένη, ubi Eust. vult esse γυμνοϋσα, Nudaus, Denudans: ut δέ'αθηναίοι τόν τε σίδηρον κατέθεντο και άνειμένρ τρ in Od., inquit, proci dicuutur capras άνίεσθαι pro δι'αίτρ is τό τρυψερώτερον μετέστησαν. Est praeterea Denudare excoriando. Aut, ait ibid., άνιεμένη pro άνειμένοί, Licenter vivens, Solute ac libere quidlibet άνατείνονσα:, ut μα όν άνέσχεν pro άνέτεινε βαστά dicens et faciens, ut Soph. (El. 516.) Άνειμένη μέν, Sflvaa. Κ Άνίεμαι in signif. pariter et voce passiva, pro Solvor, Liquefio, Gal. Καί δείται άνίεσθαι γλνκεί. Idem,.Άνιέμενόν r' έλαίφ. Idem Άνιέμενον ρο&ινψί Diosc. 5. Άνψμενος δ' έστϊν άποιος έν τρ,γεύσει: At in VV. LL. citatur e Diosc. 3, 92. 'Giro's ίπο τον f/klov άνίεται, pro Liquor in sole evanescit, Sole vires amiittit, efflatur et languet. Sed longe simplicior est altera ilia interpr. Potest vero exponi hoc verbum alicubi Macerari, Liquefieri. Bud. ait άνειμένον dici etiam Dissolutum, et nullis finibtis terminatum : Eur Or. (929 ) εί δέ δή κατακτενεϊτ έμέ, Ό νόμος άνέίται, κον φθάνοι θνήσκων ris αν. Vulgo, inquit, dicunt Legis habehas laxare : άνέίται igitur pro άπολέλνται. In VV. LL. άνίεσθαι dicitur <etiam esse Dissolvi et mori: et pro exemplo citatur Soph. (Aj ) ούτος άνέίται στνγερφ Δαίμονι: sed aliud exemplum afferri debuit; nam h. in 1. potest cum alias signiff. habere άνέίται, turn earn, quae proxime sequenti annotatione a nobis ponitur. ] Ά- νίεσθαι pro Permitti, Concedi, Aristot. Polit. Τά$ τιμάςτοίς έπιεικεστάτοιε άνείσθαι, Plut» Numa, Άνέίται Tjj βονλομένρ γάμων μεταλαμβανειν, Permissum est, ConcessUm est. Άνίεσθαι, pro Dicari, Consecrari, Paus. 'Εκεί δέ βωμό* άνείται ΆπόΧΧωνι. Item άνείσθαι dicitur Quod omnibus expositum est et obvium, liulli privatim mancipatum. Basil. Πασιν ομοίως άνέίται τό ώφέλιμον τηs σοφίας. Hinc et άνει- -μένη γη, Terra inculta. Idem Basil."Αλλη (γη) προς βόσκημα των τετραπόδων άνείθη. Bud. Άνίεμαι in signif. neutra, pro Dissolute vivo, me gero, Licenter ago, Aristot. Polit. 2. Άνιέμενοι γάρ ύβρίζονσι, PlatO de LL. 1. (8, 30.) Επαινετά μέν πάντ έστι τά τοιαύτα, οπον τινές ένεισι καρτερήσεις' οπού δ' άνείνται, βχακικωτερα. A Bud. άνειμενος καί άνιέμενος vertitur dudtaxat Licenter agens et vagabundus. Sed άνίεσθαι significat etiam quod dixi Dissolute vivere, Luxuriose vivere, Deliciis et luxu solvi, Luxu diffluere. Athen. 12. Άπωλοντο δέ καί μαγνήτες οί προς τφ Μαίανδροι, διά ro πλείον άνεθήναι. Άνεΐμένος, Relaxatus, Solutus, Dimissus: rijs λειτονργίαε, quasi Dimissus a functione alicujus muneris, Solutus functione, i. e., ut Bud. vertit, Immunitatem consecutus. Relictus, Omnibus expositus et obvius, nulli privatim mancipatus: unde άνειμένη γή, Terra relicta et deserta cultoribus, e quo conse- quitur Inculta. Apud Lucian. (3, 233.) άνειμένα πεδία quidam exp. Interquiescentes campos. Quia autem inculta sola diis dicari solent, inde factum existimo, ut άνειμένον appelletur etiam Quod est deo Cuipiam dicatum et consecratum : ut y>h άχσος; et ^ro eod. fiveros γή. Sciendum est autem interdum dici absolute άνειμένον hoc sensu, interdum addi nomen.dei in dat.: ut άνειμένον ΆπόΧΧωνι. Item, cum absolute dicatur άνειμένον χωρίον pro Inculto, Plut. tamen άνιέντες non itidem sine adjunctione ita usurpavit, sed dixit (Popl. 8.) Άνιέϊτεέ άργόν τό χωρίον τφ θεφ. Q. e 1. fortasse άνειμένον χωρίον ΆπόΧ- Χωνι recte exposuerimus το άνεθέν άργόν ΆπόΧΧωνι: unde consequitur καθιερωμένον. Laxatus, Reseratus, Apertus : lit άνειμένων πόχοιο παμφαων πτυχών, i. e. άνεφγμένων, Suid. Item SolutUs, Eifusus : To els Λδικίαν άνειμένον, Plut. Sic άνειμένοε είε θράσος, eis τό ελεύθερον, quasi Habens laxatas habenas ad aliquid. Remissus, Languidus, Minime acris, nam Remissug et Acris interdum opp., Minime vebemens, contentus: nam ut contentum et remissum ap. Cic. ita άνειμένον et σΰντονον ap. Athen, 14. videmus esse opposita.. Apud Aphthon. χαρακτήρ άνειμέρος, Remissum dicendi genus, Cic. Alicubi etiam verti potest άνειμένος, Languens atque animo remissus, Caesar B. C. 2. Itidem Remissus et dissolutus : copulando.haec duo sicut Cic. Remissionem ac Dissojutionem copulavit, sed ea tribuens animo, ut άνει- is έοικαε, αυ στρέφη, i. e. secundum Eust.,άπόλυτος καϊ άνεπίτακτοε: secundum Suid. άνεσιν έχουσα πανταχόθεν. " Άνέω, e quo άνίημι sua mutuatur tempora, facit " fut. 1. non solum άνήσω, sed etiam άνέσω. SigDif. " autem Remitto, Laxo : ut Eust. quoque II;Φ " οί δ' άνεσάν τε πνχαε παϊ άπώσαν όχήαε, exp. άνηκαν " καί έχαννωσαν : recte. Sequitur enim, αΐ δέ πετα- " σθείσαιτενζμν φάος. Itidemque Hes. άνέσαντες exp. " άνοίζαντεε, et άναλαμβάνοντεε. Signif. etiam " Reveho, Reduco, non solum Remitto : undeaveaei, " quod Hes. exp. άναπέμψει, σώσει, et Domum re^ " ducet: procul dubio respiciensad Od. Σ Tj> Β " ονκ οΐδ' εΐ κεν μ' άνέσει θεός, ή κεν άχώω Αύτοϋ έν " Τροίρ: nam et Schol. ibi exp. άναπέμφει: item " έάσει, ut Eust. quoque άφήσει, άποχΰσει. Rursum " Hes. άνέσαιμι exp. άναπείσαιμι καϊ παρορμήσαιμι, " respiciens II. Ξ. (208.) Εΐ κείνω γ' επέεσοι παραι- " πεπίθουσα φίχον κήρ, Eis evvrjv άνέσαιμι όμωθήναι " φιχότητι. Ubi Eust. itidem άνέσαι εΐ5 εΰν^ν idem " signif. dicit quod άναπέίσαι, Vel etiam άναβιβασάι, " άναθείναι: similem usum hujus verbi esse dicens " et in II. N. (657.) 'Es δίφρον δ'άνέσαντες άγον προτϊ ^"ixtov ίρήν : quem sic exp., eis δίφρον άνακαθίσαντε$ " καί άναθέντεε άπήγον είε Τροίαν. Sed hoc posfre- " mum άνέσαι est potius ab άνέζω, άνακαθίζω, Sub- " latum sedere facio, Sublatum colloco et pono. " II Alia autem interpr. quaerenda huic Xen. 1. ap. " Suid. Έν γάρ rots τοιοΰτοις οί άγαθοϊ Iri πονεΐν " έθέχουσι καί άνείν: si tamen ita scripsit Xen." [" Zeun. ad Xen. Κ. Π. 499 Brunck. Soph. 3, 497. Heyn. Hom. 6, 482." Schaef. Mss.] ["Άνίημι, Brunck. Aristoph. 1, 16. 3, 171. Aj. c 476. (Ed. T Huschk. Anal ad Pint. Vit. 1, 101. Bryan., Villois. ad Longum 128. Fischer. Descr; Lectt p. v. Porson. Or ad Diod. S. 2, Aristoph. Εip Heyn. Horn, 5, , , Meleager 42. et Jacobs., ad Charit Markl. Iph. p. 53. Musgr. Med Hei Ion Here. Fl 625. Wakef Trach Phil k Eum Abresch. yescb. 2, 3. Jacobs. Anim. in Eur. p. 5. Brunck. Andr Or p Antig Wessel. ad Herod ad Lucian. 1,441. ad II. H Lehnep. ad Phal Wyttenb. Select Zeun. ad Xen. Κ. Π , Alciphr Bibl. Crit. 2, 1. p. 72. Pierson. Veris. 63. Bentl. Opusc. 68. Thom. M. 6' Cesso, Remitto, Bast Lettre 131. Eichst. Quaest. 26. Xen. Κ. Π. 70. Toup. Opusc. 1, 21. 2,69. Bergler. Alciphr. 54. Valck. Diatr ad Herod Stimulo, Heyn. Hom. 5, , ad Od. B Consecro, Jacobs. Anth. 9, , D 380. Diod. S. 2, 478. Dionys. Η. 1, 41. 2, ad Lucian. 1, 331. Valck. Adoniaz. p Phoen. p ad Herod Casaub. ad Inscr. Herod, p Cren. Sursum adniitto, Wyttenb. Select Dimitto, Steinbr. Mus, Tur. 1, 191. Dimitto, de vestibus, Musgr. ad Eur. p ad Hec Neutrali signif., Lobeck. Aj. p De somno, Heyn. Horn. 4, 684. I. q. δέρω, Musgr. El Kuster. Bibl. Chois. 83. Cum particip., Dionys. H. 1, 64. 2, 659. καρπόν, Hymn, in Cer cf et me ad Ilgen. Hymn Brunck. CEd. T ras οφειε, Alciphr* 278. κόμην, Valck. Phcen. p πηγήν, ad Lucian. 1, 304. τήν θΰραν, Kuster. Aristoph θνμόν, Heyn. Hom. 7, 255. Άνείναι, ad Charit έχαίφ, Phryn. Eel. 10. Άνιέναι, άνείναι, Lucian. 2, 70 Άνήρ, Heyn. Hom. 4, 201. Άνέσαιμι, 6, 567. Άνεσαν, 8, 213- Άνεθΐί», Jacobs. Anth. 9, 226. Άνιέσκω, Wo f. ad Hesiod. 81. Άνείμαι, Anton. Argiy, Epigr.'A^eiraij Nascitur, Toup, Opusc. 2, 190. ΆνένΤα έχαΰνειν, Morus PARS XIV. 13 Β

28 4425 ΙΗΜΙ [pp. l658~i&.] ΙΗΜΙ 4426 fld. ad Xen. H«H. Άνίεμαι, Musgr. ad Bee A astrictus. "Ανετος yi?, Terra deo cuipfe» dic»ta : Heyn. Horn. 8, 253. Άνίεσθαι κόλπον, Valck. Callim Consecror, ad 1, 242. Diod. S. 1, 327- ή dpyas, και άνειμένη τών θεών τινί. Bud. Et i. foil * δέ.1 άνετος 2. θεοΐς o 7 γη, -.a γη..s ιερά και An αργας. Citatur efcex 386. Άνειμένοί, ad I, 330. Valck. Phoen. p. 70. Hyperide, άγετον pro ιερόν, άνειμένον θεφ τινί. f"aνετλΐ βόες, οι άφετοι καί άγελαϊοι, Eust. vide A<perou Toup. Opusc. 2, 52. Athen. 1,15. Boiss. Philostr Omnia sibi permittens, Effusus, Musgr. Heracl. 3. Amissus, Diod. S. 2, 624. eis τι, Jacobs. Lucian. I, , 97. Heyn. Hom. 4, , 210. [μ Jacobs. Anth. 9, 249- Kuster. Aristoph ad Exerc. I, l63. Cum gen., Dionys. H. 2, 663. δίαιτα, Boiss. P-hilostr Plut. Mor. 1, 42. et n., Bibl. Crit. 3, 1. p. 68. ubi omniuo de h. v., Wyttenb. Select χείλεα siti, Theocr. 22, 63. όζει, Casaub. ad Inscr. Herod Cren. cf. Valclr. Leu lien, ad Phal 'Άνετος γή, Terra deo dicata, Thorn. M. 229." Schaef. Mss.] Phoen. p Lennep. ad fbal. 64." Schaef. Mss.] " Άνάνετος, Remissionis expers, Qui non remittitur, Άνειμένως, Remisse, Reniisso animo, Languide, «Porphyr." [" Isag. 19." Wakef. Mss.] " Εύάνετος, Ignave : άνειμένως, τό μφθύμωί τι ποίειν, Suid. Solute, " Remissu facilis. Item Dissolutu et dilutu facifii, Dissolute, Effuse, Liceuter, Gum omni licentia. Xen. " Facile liquescens. Diosc. 5, 152. de moroclrtho Κ. Π. 4, (5, 4.) Ot -γαρ οίκέται τών. Μήδων, ore τών " lapide, δεσποτών άπεληλυθότων, ά. καί έπινον καί έθορύβουν, 7 ilt και οί όθονοποιοί προς λενκωσιν τών ίμα- " τ ίων χρώνται, μαλακφ καί εύανέτψ οντι, Utpote Nam Medorum^ervi, utpote absei»tibusdomiiijs,cum " molli et facile liquescenti, Ruell." Άνέτως, Solute, Laxe, Remisse,Licenter: [* άνατεταμένως, Ιοφ. omnl licentia poabant et tumultuabantur. Accipitur vero et in honam partem. Isocr. Symm. (16.) Ore περϊ Ύυμπανιστα'ις, Hes.] " Άνετείγσι Hes. affert pro τών λοιπών ούδέν ΰποστειλάμενος, άλλα παντάπασιν ά. I " ιτόρπαις ή φίλαις." Άνετινός, Remissivus, Remissionem indicans, cui opp. έπιτατικόι, Intensivus, In- μέλλω ποιείσθαι τους λόγους, Ingenue loqui et soluta libertate: et, ut ibid, ipse dixit, άποκεκαλυμμένως. tensionem et vehementiam declarans: έπψρήμντέ, Ita quidem Bud., sed fortassis pro Soluta libertate Gramm., sicut ήρέμα, μόγις. [Diosc.] dici etiam posset Solute ac libere, quae duo adverbia copulat Cic. " Άνέδην, Hes. exp. έκκεχνμένως, Effuse, afferent " Άνετέος, Remittendus, Laxandus." [" Plato " ex iescliylo" [SuppK 15.] " φεύγειν άνέδην; ad- Soph. 39." Boiss. Mss.] " densquc, dici κατά στέρησιν τον έσαι, q<. e^ ί&ρνσά*, "Ανεσις, ή, Liquefactio: ut άνιέναι, pro Liquefacere, άνίε*θαι pro Liquefieri poni ostendimus. Diosc. " κυίας. Itidemque Etym.: qui practerea exponi ait " άναστάτους γενομένας ήτοι έκ τον Α&άφονς άνεστψ 4. "Εστίν ό μέν εκ τοϋ γλάυκίον, κρόκϋων έν rjj ά., " έκλελυμένως, et derivari ab άνίημι : ut Eust. etiam ubi tamen vulgus non Liquefactionem, sed Dilutionem exp. Remissio, Relaxatio, interdum in propria " rivatur, cum ponitur pro Licenter, Impune et nullo " exp. άνέτως καί ελευθέρως. Ab άνίημι certe de signif., interdum in metaph. In propria, oppositam ^ probibente, ac quasi dicas Laxatis ; enis habenis: habet vocem έπίτασις, eod 1. plane modo, quo Remissio Contentionem s. lntentionem. Plato dc Rep. " κας επέστησαν ώς μή άνέδην όπως τις έθέλει ύδρευε- " velut in hoc ap. Suid. Arriani I. Tots ψρέασι ψύλα- 1. (6, 104.) ΈΝ rrj έπιτάσει καί ά. τών χορδών πλεονεκτ&ν. Sic ap. Cic. contraria sunt Contentio vocis " ό'νκ είων τους βουλομένους καί δεομένους τοϋ Πυ&ί&κ, " σθαι. Item in hoc ibid. To ιερόν περιστοιχί/σαντεβ, et Remissio, sonum vocis Intendere et Remittere. In " άνέδην παριέναι. Et in hoc, ΟΙϊ d. έβάκχενεν^ ΰτ' i( metaphorica autem, itidem ut Lat. Relaxatio s. Remissio animi, Cic. : Tac.aotem et Plin. junior dicunt " μετά άγριότητός, Alioqui exp. etiam Promiscue, ές Διόνυσον έψοίτα. Et rursum, Ά. έξεπόρθονν Remissiones absolute, pro Relaxationibus animi. In " Nullo discrimine : item Largiter, Ad satietatem hac autem signif. habet opp. nomen σπουδή ap. Plat, " usque, ut a Suida etiam nou solum ακωλντωί, et ώς de LL. Accipitur vero et pro Quaivis intermissione, " ετνχεν, sed etiam δαφίλώς, κατακόρως. Item et pro per quam datur quies et remissio ab aliqua actione. " Palam S. Aperte, φανεράis accipiunt in Demosth. Item pro Quiete ipsa, et feriatione a rebus seriis : cum " (229 ) Πομπείας τής άνέδην ούτωσϊ γεγενημένης." autem feriamura rebus seriis, turn relaxamusanimum, [" Wakef. Phil S. Cr. 4,9. Jacobs. Anth. 8, II Mollilies, quae est animi velut infractio, remissioquc et dissolutio, Cic. Voluptas, VoluptuariUm , Taylor, ad Demosth. 2, 662, 303.9, 501. Τ. H. ad Plutum p ad Diod. S. i, vitae genus, Chrys. in 2 ad'cor. 4. Καί γαρ και οντος Cant., Tzsch. ad Strab. 4, 481. Heyn. Hom. 4, 697. ον μικρός τρόπος κολάσεως, ώσπερΰνν ό έναντίος τρνφής Heind. ad Plat. Gorg Buttm Toup.Opusc. και άνέσεως. Idem opp, θλίφιν rjj άνέσει, de tj6t> 1,22.1. ad Ammon Wyttenb. Plut. 4, 499. loquens: unde Bud. άνεσιν ibi vertit Res secundas. Soph. Phil "Schaef. Mss. Anecd. Bekkeri 400.] If Remissio, Gondonatio: Plut. Popl. τών χρεών, JEris alieni remissio, Debitorum remissio: sic et ap. " Qui iram remisit, Qui se ira liberavit. Item " 'Εξανίημι, Emitto. Affertur et έξανείς οργής pro Eund, antea άνιέναι τά χρέα interpretati sumus e " νήσει pro Dimittet. Hippocr. εζανίεσθαι πόνων Cic., Debita remittere. Sic Idem dicit Remissionem " dicit pro Exolvi et libe;rari laboribus: de Nat. pcenae, ut Gr. άνεσιν τής τιμωρίας, Condonationem. " Hom. Ανάγκη γάρ τουτέονς ταλαίπωρους τε γενέ- Sic dicitur α. τών Αμαρτημάτων, Condonatio peccatorum, [" Herodian. 7, 12. ubi Cod. Ms. Bavar. OT- " σκους ovras, έπειτα δέ έζανεθέντας τών πόνων, σαρ- " σθαι και φιλόπονους Τφ σώματι και έργάτας, νεανίitis." Schw. Mss,] II Licentia et immodica libertas, " κώθήναι μαλθακρ σαρκί. Apud Eund. eod. in L, Bud., citans Plat, de LL. 1., ubi de licentia Sparfanurum mulieruin loquens, dicit, Δεικνύς τών γυναικών " Dissolvitur : Τά τε γάρ ψίιχεα έζανϊει, καί τά ύδατα " aliquanto ante b. 1., legitur έζανίει pro Remittit, παρ' ύμ'ιν άνεσιν : et Aristotelis hunc de iisdem, Polit. 2. "Ert δέ ή περϊ τάς γυναίκας ά. Cui Aristot. I. Hipp. p ad Callim. 1, 187. Markl. Iph. p. 53. " έπιγίνεται." [Cocchii Chirurg.'Vett " Valck. hunc EjuscL apte subjunxerimus, e Polit. 5. Καί δούλων ά. διά τήν αυτήν α'ιτίαν. [" Reiz. Acc. 65. ad 705. Porson. Phoen. 463." Schaef. Mss. Eur. Ipb. Musgr. Iph. T Here. F Wakef. Phil. Cornel. Nep. 8. Stav., ad Charit Diod. S. 1, A Andr Apoll. Rh. 4, 292.] " 'Επανίημι, Thorn. Μ Merit άνέσεως, Bast Lettre " Remitto, Laxo. Lucian. Μει&άσα* ό Zevs, rat pt- 46." Schaef. Mss.] " 'Ave«rt'a, Libertas, Licentia: ut " κρόν έπανεϊςτών οφρύων, Paulum remissis superciliu " άνεσις: testatur enim Suidas Cratinum in Bubulcis " frontisque severitate laxata. Plut. Lyci (22.) 'Eira- " άνεσίαν dixisse τήν άνεσιν καί άδειαν." [Lobeck. " νιέντες τοις νέοις τά σκληρότατα τής αγωγής, Remit- Phryn. 527 * "Άνέσιμος, (ό, ή,) Const. Manass. " '. e» n, tes ' axantes< l ue Xen. Κ. (4, 5.) Αιωκέτωσαν hi Chron. p bis." Boiss. Mss. Schol. Lycophr. 18.] " έρρωμένως καίμή επανιείσαι, σύνπολλρ κλαγγρ, Stre- "Ανετος, 6, ή, Laxus, Greg. 'Οσφύς δέ τοις μέν άλόγοις " nue nec remissa impetus s. cursus contentione, s. # α. έστω και άδετος. Patens, Omnibus apertus et expositus: ό θείος νεώς, Theodorit., qui ei opp. άβα- " condono, Hermog. Καί γράφει τις παρ' Αθηναίοu " Ita ut non relanguescat impetus. Remitto et τον. II Remissus, Dissolutus et licentius habitus: " επανείναι τόν φύρον." [" Heyn. Hom. 5, 83. l65. "Α. έζονσίαν τών στρατιωτών, Herodian. (2, 4, 9 ) Plato Phaedro 313. Heind., Toup. Opusc. 1,91." Sic Bud. Ego existimo interdum sonare ad verbum Schaef. Mss. Sosipater Athenaei 378.] " Έπιανέω, Licenter vagabundus, Solutus omui imperio, Nemini " Hesychio επιτρέπιύ, Permitto. Ionicum pro έπιανύ,

29 4427 ΙΗΜΙ [pp. ΐ6ί 9 Ι66Ο.] ΙΗΜΙ 4423 ^ ab έπανίημι." [* Έττάνεσι^, Aret. 73 ro " πυρετον. A et άφείμένοι interdum hanc constr.jiabet: Άφειμένος *Σννανίημι, Philo J " Una ascendo, Joseph. τών τόκων, Dem. pro Qui missas fecit usuras, 8." Wakef. Mss.} " Ύπανίημι, e Gaza affertur Bud. Invenitur autem Άφίεμαι pass, etiam signif. ίφαν.τήν φωνήν, pro Remitto vocem s. intermilto." pro Omittor, Missus fio, itidemque partic. illud [Plut. 5, 268.] " Ύπανεψένως, Remisse." [" Diosc. άφειμένος: sicut et άφείσθω ap. Aristot. Eth. 9, J. Poll. 40." Wakef. Mss.] Άφείσθω έπϊ τοϋ παρόντος, Omittatur in praesentia, Άφίημι, Dimitto, 11. B. (263.) Αΰτόν δε κλαίοντα Missum fiat. Affertur autem e Luciano άφιέντες θοάς επί νήας αφήσω, Α. (25.) Άλλα κακώς άφίet : cum infin. etiam pro Omittentes : Άφιέντες ταντα eis enim ά^/et scribi observandum est tanquam ab ποιείν. II Άφιέναι τήν δίαιταν, έπϊ τροπή ν, signif. itidem &ψιέώ: nam άφί η, quod in Comm. Eust. legitur, p.42. versu ult., illine an potius librario tribuendum sit, ignoratur: certe in prosa ήφίει itidem inveniri, videtur Missam facere, de quo loquendi ge- nere lege Bud f Remitto, Condono: 'Afeivat Toii πολίταις τόν ορκον, e Plut. Lycurgo, Remittere 1 docebo infra, atque ut ibi verbum άφιέναιcum κα jusjurandum civibus. Sic τό χρέος άφιέναι, Debitum remittere: τό δάνειον, Matth. J 8, (27 ) Dicitur tfss, jungitur, ita Dimittere contuineliose aliquem, Oic. dixit. Nec vero άφιέναι ap. Hom. dicitur is tamen potius altera constr., de qua supra, sc. τον solum, Qui dimittit aliquem a se, sed et Qui e manibus aliquid dimittit: II. Φ. (115.) "Εγχοϊ μέν ρ II Permitto, Sino. Cujus signif. m<auinjt et Plut. (7, χρέους. Sic Gall. Je te quitte la dette, de la dette. άφέηκεν. Quo usus est modo Plut. ei opponens κατέχει, Retinere : de Garrul. Elm ώσπερ οί rralhes τον άφε'ιναι παρακιΐλώσι, Xen. Κ.Π. 1,(2,2.) Άφείσαι παι- 139 ) To δ' άφείναι, σίνερε, και σίιφλέγονσιν, Οταν κρύσταλλον ούτε κατέχειν, ούτε άφείναι θέλυυσι, Queinadmodum pueri glaciem neque retinere neque dimit- Β πώς ούκ άφίησιν άνθρώπύυς είναι τούς ανθρώπους τό χρνδεύειν όπως τις έθέλοι τούς εαυτόν ιταιδας, Chrys. Eiiestere e manibus volunt. Apud Eund. Τούϊ παϊδας σίον; Sic pass, cum infin. Mihi permittitur. Elt άφιέναι παίζειν και σχσλάζειν άπό τών μαθηματών, άφείμαι^ap. Plat, uon semel, PermissUm est mihi.' non dubitarim reddere Dimittere lusum, ea forma, Itidemque άφείθην ap. Chrys. dfe Sacerd. 2. Ούκ qua dixit Horat. Dimittitur dormitum : nos in vernacula lingua dicimus Laisser aller jouer, quod est infin. supra, in Dimittendi signif., ubi tamen et Per- άφέίθην άπολαϋσαι έπιπόλν. Sic vero άφιέναι ciim ad verbum, Sinereire lusum. Dicam autem aliquid mittere, me non magnopere reclamante, reddi possit. de b. 1. et in Άφίημι, Permitto. Άφίημι τήν γυναίκα, sicut Lat. Dimitto uxorem, et interdum Di- II Concedo, ut in Dem.Χ70 )"Οτ Άνθεμούντα μέν αύ τοίς ήφίει. Emitto, Aristoph. Β, (1005.) θαβρών mitto e matrimonio, pro Repudio, Plut. Dimitto, τόν κροννόν άφίει, Chrys. ΓΙηγάς άφίει δακρύων, FoUtes lacryniarum emittebat, Dem. (301.) Οίας ήφίει Mitto militia, Bud. e Pand. Et e Plut. άφειμένοι rrjs στρατέ ί as ί Vacationem habentes. Ponitur pro Dimitto, aliani praeterea babente signif., Lucian. De- φωνάς ό ΦίλίτττΓΟί, Quales, voces Philippus emittebat. Observa autem et ill hoc praet. imperf. diphthongum mon. Νδν μέν σοι άφίημι αυτόν αν δε ύστερον τοιοϋτόν τι τολμηστι ί τί παθείν άξιός έστι; Sic in brevissimo e<, sicut in άφίει ap. Horn., in I., quem protuli, initio skaul et elegantissimo Agesilai Epistolio, Νικ/αν, et tractatus de h. v. Lucian. quoque cum eod. nomine μεν ούκ αδικεί, άφίς" ci h' αδικεί, έμοϊ άφεί' πάντως δέ junxit, (3, 84.) Ακριβώς 'Ελλάδα φωνην άφιείς. Sed άψεί: Nieiam, siquidem est insons, dimitte, sin vero et quod Theo'plir. (H. PI. 6,4, 10 ) de caeto scribit, sons, mihi dimitte, omnino autem dimitte. Vel, Nieiam siquidem nihil commeruit, dimitte, sill quid Plin. vertit, Euiittil a radice caules. Idem, quod Ari- Άφίήσι γαρ έύθύς άπό rijs ρίζης τούς καυλούδ έπιγείους, commeruit, &c. Utor autem et hie verbo Dimittere, stot. decicadisdicit, Άναπίτόμεναι δέ, otav σνμβήτις, diversam a praecedentibus habente signif., earn, άψιασιν νγρόν οίον ύδωρ, vertit, Excitatae cum subvolant, humorem reddunt. Ceterum άφιάσι scr. esse non quam ap. Terent. habet in Phorm. Nunc dimitte auaeso hunc: ceterum posthac si quicquam, nihil άφίασι, ut tamen in illo Aristot. 1. habent exempl., precor. Scio tamen secus etiam legi in vulg. exempl. censet Eust. Transmitto, Plin. ap. Aristot.; nam Omitte, et Amitte: quod posterios agnoscit Donat., haec illius verba de polypis, Προ τοϋ κύτονς δέ ύπέρ scribeus antiquos Amittere quoque dixisse pro Di- τών πλεκτανών έχονσι κοίλον αύλόν, ω τήν θάλατταν mittere. Ubi et hoc ohservandum moneo obiter, nimirum, quod a Terentio dicitur έλλειπτικώς, se. Ceterum posthac si quicquam, esse quod εντελώς in illo Luciani 1. dicitur, *Av δέ ύστερον τοιούτόν τι τολμήσι Bud. autem άφιέναι vertit Missum facere, in simili Dem. 1. Ego ad ea», quae dixi,addo, άφιέναι commode ajicubi reddi posse et verbo Condonare, et quidem sensueod. : ut in ilia Agesilai Epist. Ν«κ /αν έμοίάφες, Niciam mihi condona. Sed et verbo Absolvo redditur interdum άφίημι: ut άφείναί τινα τοϋ εγκλήματος, της αίτιας, Plut. Antonio, Absolvere crimine. Etpass. quoque αφεθείς τών έγκλημάτων. Άφίημι σε τοϋ χρέβνς, Phal. Libero te debito, Bud.; sed potius dicitur mutata constr., s. Condono, Remitto tibi debitum. Qtiibus certe verbis uti et in illo altero I. possunius, Vertendo άφιέναι της αίτιας, Condonare s. Remittere crimen. Libero; est enim άφίημι itfterdum, Libero debitorem per acceptilationemj Acceptum fero, Bud. 271., qui alibi e Libanio affert, Νόμσν παρεχόμενος τον κελεύοντά, περϊ «3ν αν άπαξ άφρ τις καϊ διαλύβηζαι, μηκέτι έξείναι δικάζεσθαι. Et άφείσθαι, Liberatum esse. Omitto, Missum facio, Dem. (277.) Πάντα τάλλ' άφεϊς καϊ παριδών έπέραινεν εφ' οίς έμιαθωθη. Sed in voce pass, cum gen.: Thuc. 2, (60.) Καί μή-^-ταίς κατ οίκον κακοπραγίαις έκπεπληγ μένοι, τον κοινού τής σωτηρίας άφίεσθαι, [ εσθε,] Omittere, Missam facere salutem reip. i. e. curam de salute reip. Ubi reddi etiam potest Deserere salutem teip., Pro derelicta habere. Potissimum autem partic. aor. άφέμενος, ita usurpatur, Lys. (146.) Άφέμενοι he τθΰ νεανίσκου, Lucian. 1, (532.) Τούτων άφί' μενοι τ&ν λόγων. Sic Auctor Axiochi princ. Έδόκει *>lv μοι άφεμένψ τής εύθύ όδού, απαντών αύτοίς. Sed άφιάσι δεξάμενοι τΰ> κντει, ita interpr. Est polypis fistula in dorso, qua transmitkmt mare. Manu initto, ieschin. (59 ) Άφίεσαν tovt αυτών οικέτας. HProjicio, simpl. Jacio, 11. Ψ. (84 5.)Όσβον τις τ' άφέηκε [έρριψε] καλανροπα βουκύλος ανήρ, Plut. Άφεϊς εαυτόν εις ποταμόν. Tale est, Άφείς έκ τειχών έαντόν ets τους πολεμίοϋs. In 1). autem 1.,. Άφήσέιν τό πυρ μέλλοντες, redditur άφήσειν μέλλοντες, non solum Projecturi, sed et Immissuri; quae posterior interpr. nullo modo placet. " Άπίημι, Ionicum est pro άφίημι : " itidemque άπίεμαι pro άφίεμαι, et similia : quae "passim occurrunt ap. Herod. Idem in imperf. " dieit άπίει, pro άφίη, ex inns. til. άφιέω. Signif. " autem Dimitto, Missum facio, Sino : item Emitto. "Falso in VV. LL. exp. etiam Abeo, Proficiscor, " Secedo, Recedo, Transeo, Prodeo, Provenio. " Άφείκα, praet. perf. act., e quo pass, άφείμαι. " Άφεΐμεν autem est aor. 2 act., cujns infin. άφεί- " ναι. Άφέωκα pro άφείκα dicitur, έλλείψεί τον ι, " et pleonasmo τον ω, ut tradit Etvm. ex Herodiano, " qui et Atticum esse dicit: itidemque in tertia * " plur. praet. pass, dici άφέωνται pro άφεινται, et in " prima sing, άφέωμαι pro άφείμαι. Suid. άφέω κα " Doricum esse scribit, άφείκα autem Atticum : ve- " runtamen eo et lones uti, et inter eos Herod. Idem " meminit et passivi άφέωνται, dicens esse αύθνπό- " τακτον, lonice nimirum pro άφώνται: sed mirop " cur haec verba in exemplum afferat, Άφέωνται σο\ " οί άμαρτίαι σου. Ibi enim άφέωνται non est subj^ " modi, sed indie., positum pro άφε'ινταt, Remissa " s. Dimissa sunt. Αφέητε, Ion. dialysi pro άφήχ'ε " dicunt poetae, a th. άφίημι, a quo est particip. " aor. 1. pass, αφεθείς. "Αφες, Dimitte, imper. aor. " 2 act. Dicitur et άφες ζενγννς, pro Desine jun^

30 4429 ΙΗΜΙ [ρρ ] IHMI ***> Ανειμένον Zuv 't Tanquam " gere. Άφοϋ, ^per. aor. 2 med., άπολύθηη, vel Λ '^ρφ περιβόλι? in sacio τφ s'epto κάσμφ liberum Ξώον animal, dimissum vi* ' etiam Dimitte, fyes. Exp. etiam άφίστασο, Abveils : seu, "»"» ut Bud. Ι ^«'"ΐ interpr, Uti animal quo<j(fem " siste, Abscede." liberum, et dedicatum Deo. Plato de Rep. b> p. [» Άφίημι, Thorn. M , ad Charit.. $3."Α. νέμεται, de administrator reip., qui in senectute ad pliilosophiam se confert, quasi jam emeritus Markl. Iph. p. 53. Wakef. Here. F. JO Jacobs. Anth. 6,311. 7, 198. Brunck. Aristoph.' etimmunis : translatione sumta a sacris pecoribus et 2, 54. Soph. 3, 404. ad Eur. Med Fac. ad armentis, Bud.: translatione, inquam, a sacris peco Paus. 2, U. Kuhn. I09. ad Diod. S. 2, ribus et armentis, quemadmodum Cael. Rhodig. refert Heyn. Hom. 4, 29-6, 233. ad Apollod Plato trans Euphrateto Dian Persicae sacras pasci boves Charm. 88. Fischer, ad Palaeph. t64. et lnd Toup. nullo custode, et άφέτους, deae charagmate insignee, Opusc. 1, 61. 2, 290. ad Longin Alberti Peric. Cr. 44. Abresch. Add. ad Aristaen σιουμένας: Athen. (516.) Ο" μόνον δέ Αν&ών γυναίκές Et άφέτους γυναίκας idem Bud. dici annotat τας άφο- Lectt l Thorn. M Valck. Diatr. ά. ουσαι τοις έντυχανσιν, άλλά και τών περί Κύπρόν^ 72. Zeun. ad Xen. Κ. Π ad Herod καϊ πάντων Απλώς τών εταιρισμφ τάς έ αυτών κόρας άφοσίτ ad Phalar Eur. Hipp Musgr. an apas ούντων: atque ά. γυναίκας hie vocari quasi Animalia έφήκαs 1 Absolvo reum, Schuejd. Anab. p. 4. ad Xen. sacra, quze in deorum tantum tutela erant et sine Mem. 2, 9, 6. ^lo dimittere, Plut. Pyrrho 18. Permitto, Valck. aitrhalar. p. xix. Vox nautica, Boiss. urbe arcere nefas censent. Posset tamen hie etiaa pastore, ut ap. nos hodie sues Antoniauae, quae solas Philostr De voc, Wakef. Here. F. exponi Solutae et permissae cujusque libidini, Expositse cuivis. Similis ap. Herod. 1. bistoria est de Sensu neutrali, Lobeck. Aj. p De augm., ad Diod. S. 1, De constr., Boiss. Β Babyloniorum mulieribus, quibus lege impositum est Philostr Lobeck. Aj. p. 279 Cum inf., Jacobs. Anth. 12, 146. "Aifies seq. conj., Wakef. S. Cr. uniuscujusque libidini expositis. Expositus, Pro semel in vita cum exteris coire ad templunl Veneris, 5,69. Med., Diod * S. 2, 89 Cum gen., Dionys. H. derelicto habitus, Bud. ap. Chrys. ad Cot, 3. Καθά>περ παιδίον ά., ό βουλόμενος άνδραποδίζει τήντοιαύ* 3, Plato Gorg. 41. Lucian. 2, Eust. 1339, 12. Rom. φυχήν, Wakef. S. Cr. 4, την φυχήν. 1 Rejectaneus, Bud. exp. ap. Diosc."Ai 37. 5, 47. Heyn. Horn. 6, 453. εαυτόν επί τι, Jacobs. Anth. 8, 82. χρέος, Phryn. Eel φωνήν, ενεκα. Legitur tamen ibi in quibusdam exempl. δέ πάν γάλα σπληνικοίς, ήπατικοίς, «ί μή καθάρσεως Toup. Opusc. 1, 171. ad Herod Ήφίει, άφίει, Thorn. Μ Άφείναι, ad Charit, 467. Άφειμέvos, Liberatus, Eur. Hec Άφέμενός rtvos, Xen. Κ. Π Zeun., Wyttenb. Select Diod. S. 1, 254." Schaef. Mss.] " Άφετέον,^ Di- " mittendum: Adv. positionis, a v. άφίημι, retiuens " accus. ut et primitivum ipsius. Plato de Rep. 2. " Ταντην τήν σκέφιν ουκ άφετέον." [" Wyttenb. Ep. Cr. 49 " Schaef. Mss. Aristot. Eth. 1, 6.] "Λφεμα, το, Id ipsum, quod dimittitur, [Suid. Etym. Μ.] "Αφεσιs, ή, Dimissio, Epist. Philippi ap. Dem Διελέγοντο περϊ τής των πλοίων ά., ι3ν ένα υ- άρχει Λαομέδων: quae Epistolae verba respondent iis, quae paulo ante praecedunt, (249 ) Διαλέγονται προς αύτρν περϊ τοϋ άφεθήναι τόν τε ναύαρχον, καϊ τά πλοία, καϊ τούς στρατιώτας. In Pand. quoque pro Missione militum poni testatur Bud. [" Sic ap. Herodian. 7,11. pro vulg. Πρόί άφιί,ιν τής στρατείας οντες, recte Cod. Bav. άφεσιν praefert, quod et in suo Cod. reperisse Politian. videtur, Emeritae jam aetatis vertens." Schw. Mss.] Peculiariter ponitur quoque pro Dimissione equorum in cursu stadii, pro άφετηρία, qua de re paulo post, ut capiatur non solum pro Dimissione equorum e carceribus, sed etiam pro lpsis carceribus: unde et ϋσπληγζ ab Hes. exp. Item Dimissio s. Missio in c,oloniits; nam άφέσεις ποιούνται, VV. LL. interpr. In colonias mittunt. Dimissio debiti, offensae. Unde in VV. LL. ά. καϊ διάλυσις esse dicitur, Cum accepto latum est et decisuui, 8ταν i> έγκαλών άπολύρ και άφί} τόν φεύγοντα των εγκλημάτων, ύν ένεκάλει αύτφ, Litis decisio. Greg. Naz. "Α. τούτου %λαβες, Hoc tibi remissum s. condonatum est. ApudEund. άφέσεως ένιαυτός, Annus, quo pecc^ta dimittuutur, condonantur, Annus jubilaeus. Item Dimissio uxoris, Repudium, Plut. [" Heyn. Horn. 8, 507. ad Charit ad Phalar Carceres, Moer Musgr. Phoen. p ad Thorn. M Brunck. El Phryn. Eel. 25. ad-charit Remissio debiti, Alberti Peric. Cr. 44. ad Diod. S. 2,446." Schaef. Mss.] " Άπεσία, Hesychio " άνεσις. lonice igitur positum pro ίίφεσις, Dimis- " sio, ut άνεσία pro άνεσις. Exponit vero et ομεδρα: " iu qua signif. scribitur potius άπέσσουα, Laco- " nice." Άφέσιος Ζευς, Jupiter dimissor s. liberator, Etym. ex Arriani Bithyn. 2. Δευκαλίων τοϋ κατακλυ- - σμοϋ γενομένου διαφυγών, και eis τήν άκρα ν τής Αργούς διασωθείς, ίδρύσατο βωμόν Ά. Διός, ότι άφείθη έκ τοϋ κατακλυσμού. [* " Άφέσιμος, Aristid. 1, 612. Andr.Cr Pisid* Μ " Kali.Mss.] "Aperosj ό, ή, Dimissus, Liber, Philo de Mundo, Καί ra τής άνάγκης άνεις δεσμά, ά. ε'ίασε, Liberum e»se, nexuque solutum, Synes. Epist. 57. "ίίσπερ ev άθετον. Absolutus, Bud. ap. Greg., ubi de v. θεός loquitur, 'Αλλ' οίν των πρός τι λεγομένων έστι καϊ ούκ ά., ώσπερ και ή Κύριος φωνή. [Diosc. Epigr. 38, θυιάδες. " Jacobs. Anth. 7, 405. Wakef. Ion D. R. ad Longin Toup D. W. ad Plut. 1, 42. ad Diod. S. 1, 261. Valck. Callim Ά. ζώα, Animalia in bonorem dei dimissa, Casaub. ad Inscr. Her Cren. cf. Lennep. ad Pbal. 64. ad Callim. 1, 242." Schaef. Mss. * " Άφέτως, Libere, Propere, Philo J. 1, 135." Wakef. Mss.] " Άφετήρ, " Dimissor. Legitur ap. Etym. et in Lex. meo vet., " sed sine expos." ["Janibl.Prolr. l6o." Wakef. Mss.] Άφετήριος, ό, ή, Qui mittere s. dimittere potest, Missorius 3. Emissorius : όργανα, Instrumenta ad oppugnandas urbes, Suid. h.e. Instrumenta comparata ad emittenda tormenta. Apud eum hoc exemplum >est, Τα δέ ά. όργανα διίστησιν έπϊ τοϋ τείχους. [Anal. 2, 58. ερμα. Paus. 3, 14. Διόσκουροι.] Ατ Άφετηρία, sub. γραμμή, θύρα, tale aliquid, Carceres, unde equi cursu certaturi dimiituntur, alio nomine νσπληγ βαλβις, άφεσις, i. e. όθεν άφίενται οί σταδιοδρόμοι, J. Poll. Aristoph. Ίππ. άπό τής άφετηρίας μέχρι τοϋ καμπτήρος, A carceribus usque ad metam. Ponitur etiam pro Principio ineundae viae et profectionis; generaliter pro Quovis principio. Synes. Epist. 4. Εΰθυ«μέν ουν, SC. δ/ς που και τρις ένσχεθείσης τής νεώς, σοφό ν έδόκει άποβήναι τής νεώς eif πρώτης άφετηρίας ούκ ευτυχούς, Jam statim a principio inauspicato, Bud. [7 Heyn. Horn. 8, 507. Phryn. Eel. 25. ad Charit, 431. Fac. ad Paus. 1, 39I. ad Moer Toup. O- pusc. 1, 177. Thorn. M ad II. ψ ad Diod. S. 1, 317 " Schaef. Mss.] " Άφετερία, He- " sychio άρχή, ήγεμονία, Imperium, Principatus. "Apud Suid. vero Αφετηρία, άρχή: sed subjun- " gentem, θύρα τοϋ Ιπποδρόμου, Janua hippodromi, " e qua nimirum emittuntur equi ad iueundum curri- " culum." [* " Άφετήριον, Locus, e quo proficiscimur, ingredimur, Chrys. Hom. 10. T. 5. p. 42." Seager. Mss. "Ad Charit ad Diod. S. 413." Schaef. Mss.] Αφέτης, ό, Emissor, Cael. Rhod. 21, 5. Άφέται appellantur ab annorum distributonbus, quos ex apheticis locis putant quodam velut afflatu procursum in vitam elargiri, perinde ac a linea ccrtantes emittuntur quadriga : tales esse arbitrate Ptolemaeus, Solem, Lunam, horoscopuia, partem Fortunae, et praedominantes in ill is locis errantes > stellas. Sunt qui άφέτας dici opinentur, Radiorum emissores, jaculatores, projectores. Haec ule. II Manu missus, Ε servitute dimissus, Libertus, Athen. (271.) Πολλάκ«, φησίν, έλευθέρωσαν Λακεδαιμόνιοι δούλους- καϊ oh μέν άφέτας έκάλεσαν, ούί δέ

31 Άνταφίημι, Vicissim dimitto, emitto, Eur. [Iph. A. 473.] " Αιαψίημι, Dimitto. Basil. Hom. 9. 'Εάν " γάρ υμάς διαφώ, και διαλύω τόν σύλλογον, Si vos " dimittam. Sic Xen.'Ελλ. 4, (4, 13.) Οντω biαφήκε " τό στράτευμα. Inde et διαφειμένος, Dimissus, ap. " Philon. V. M." [" Aristaen. 1, 20." Boiss. Mss. Αιηψίει, Memnon 3.] " ΕΙσαφίημι, Jacio intro, s. pro- " jicio. Aut etiam Jaculor intro." [Intromitto in castra, Xen. Κ. Π. 4, 5, 7 ] Έναφίημι, Immitto e me in alium, Aristot. H. A. 5. loquens de apibus, 'Εργάζονται πρώτον τό κηρίον είτα τόν γόνον έναφιά- σιν, ως μέν εν to ι Χέγόυσιν, εκ τοϋ στόματος, Basil. Ή προς τά φαϋλα συνήθεια μεγάλα κακά ταίς ψυχαϊί εναψίησι. " Έναπήκε,Ιοη. pro έναφ., Herod." ["Herod. 1, 214. ubi v. nott." Schw. Mss. Artemid. 2, 26".] " 'Εζ,αφίημι, Dimitto, Omitto." [" Markl. Iph. p. 53. Brunck; Soph.3, 524." Schaef. Mss.] 'Επαφίημι, Dejnitto super aliquem, Plut. Apophth. Lacon.'En-aφήκε αντφ κεραμίδα, Demisit in eum tegulam. Greg, de Encelado et aliis gigantibus loquens, Οί κεραυνοφόροι βεοϊ, καϊαί τούτοις έπαφιέμεναι νήσοι, βέλητε ομού καϊ τάφοι τοις άπαντήσασι, Superimmissae illis insulae, Superjectae, Bud. Demittoin, Synes. Epist, 4. "ίίσπερ έκ μετανοίας επαφίησι τφ πελάγει, Se demittit in mare. Immitto, isynes. 'Εντεύθεν άποστρέψας τήν ναΰν, επαφίησι τφ πεχάγει, Immittit pelago s. versus altum mare, Bud. Immitto ad irritandum aliquem, Irrito et incito, ut emissis iu feram canibus : quo modo ap. Greg, 129 accipi Bud, testatur. II Immitto et suborno, summittoque, ut άνίημι. Paus. "Are bi έπιατάμενος tits ούκ άξιόμαχοε εϊη προς τούς D 'Ρωμαίους, παρεσκενάζετο ώί, ελέφαντας έπαφήσων σφίαι, Bud. II Admitto. Theophr. II. PI. (8, 7, 4.) Έπαφιάσι τά πρόβατα, Pecora admittunt, VV. LL., Greg. Τί πάσχειν έδει τους πασιν ύμοϋ καϊ δημο'σίψ και επί τοϊς aiayjarois έπαφιέντας τήν ποίησιν; Ηοmerum et Hesiod. poesin edentes publice et posteritati relinquentes, ["Thom. M Wakef. S. Cr. 4, 184. Alciphr. 86. Bergler Abresch. l.ect». Aristaen Toup. Opusc. 1, , 7." Schaef. Mss. * Άντεπαφίημι, Lucian. Zeux. 9. * Χ\ροεπαφίημι, Tox. 54. * "Συνεπαψίημι, Joseph. B.J. 3, 7, 28. * " Κατεφίημι, τό δόρυ διά (τής) χειρός, Plato Lachete (p a.)" Schn. Lex. Legitur tamen in Ed.Bipont. simpliciter έφίει.] " Ώαραφίημι, Trans- "mitto, vel Dimitto. Aristot. Ethic. 8. Τά μέν ουν ' φυσικά των άπορημάτων παραφείσοω' oh γάρ οικεία Χήί παρούσης σκέψεως." [GJ. Omitto. * ΤΙεριαφίημι, Basil. 3, 519. * ΙΙροαφίημι, Hippocr. 688, 27. Dio Cass. 53. * Συναφίημι, Diod,. S * Άσυνάφετος, Osann. Pbilem. p. xx*iv.] c 4431 ΙΗΜΙ [pp ^δεαπότου*, «Cs h"k έρυκτήρας. Idem legitur ap. Eust., A Αιιημι, Transmi^to, Xen. (Έ..2, 4, 28.) Καί διήκε qui. αφέται esse dicit Είλωτα? έλευθερωθέντας. [Athen. τό στράτευμα διά τής χώραs : item in alia Transmits 271.] II At'A^eral, Magnesia; urbs est, inde dicta, tendi signif., ut sc. dicitur aliquid Traqsmitt.ere quod inde δευτέραν άφεσιν.ή'αργώ έποιήσατο : vel humorem : ita.enim Aristot. Auijui πλείω^ ύγρότητα. Sic autem interpr. et Plin. ap. Theophr. r quod ibi Argonautae Herculem reliquerunt, ές τό πέλαγος άφήσειν μέλλοντες: ut partim Stepb. Β. partim nam quod hie dicit, ΤΙυκνόν δέ ούτως ώι μήτε χιόνα Herod. 7» declarant. Apud Herod, tamen scribitur διίέναι, μήθ' νετόν, ille reddit, Abies.folio pinnato densa ut imbres non transinittat, Trajicio 3 Άφέται, accentu in penult. Cujus Gentile nomeu est Άφεταίος, Stepli. B. [Paus. 3, 12,.l. * 'Aureus όδός, sed ap. Plut. (8, 360.) Ξυστόν διήκε των πλευρών, est 3, 12, 2. * " ΝΙεσαφέτη!, Chrys. Horn T. 6. ad verbum Contum vel Jaculum trajecit per latera p. 974.'' Seager. Mss.] Άφετικόε, Emissorius. Caelius I. paulo ante c., Esse in caelesti templo loca s. costas: pro quo potius dicant Lat. Conto trajecit costas. Sed et verbo Transadigo non minus apte' quaedam Graeco nuncupata vocabulo άφετικά, carceuti aliquis possit, cum itidem dicat Virg. Transadigere costas ferro. Dicendum igitur censuerim, Con- (um imagine quadam, quas vocant αφετηρίας. Dicuntur vero sic, quoniam inde vitalem auspicemur tum transegit per costas, ut Lat. quidam poeta dixit decursum. 'Αψήτωρ, Emissor. Sic dicebatur Apollo Trapsegit ensem per pectora : nisi forte et verbo nb edendis oraculis, Cael. Rbod.: II. I. (404.) λάίνος Transadigo constr. hanc dare fas aut utendum ουδός άφήτορος εντός έεργει Φοίβου 'Aπύλλωνος ΠυΟοϊ yerbo Adigere aliove hujusmodi pfm praep. Per: Ί πΐτρηέσ<ηι> Eust. roijovtw, ab emittendis sagittis : hoc modo, Transegit contum per costas. Nisi quis vel * ομοφήτορος καϊ τοϋ πασιν δίδοντος ras όμφάς : a b malit, Immisit contum per medias costas. Dimitto, άφίημι, άπαλλάττω : unde partic. pass, διειμένο^, α, i. e. ομοϋ et <p >: [cf. Ύποφήτωρ, Συμφήτωρ.] Idem β Dimissus. Pint. Demetrio, Λυσίμαχος διειμένο» άπηγγέλλετο. SED Αιεϊς partic. non solum est ab hoc e Strabone docet esse, qui άφήτορα accipiant pro θησανρόν, ut άφήτορος ουδός sit b κατά γής θησαυρός, veluti defossis ibi magnis opibus : sed tunc hoc voca- i. q. Perfundo, Madefacio. διυγραίνω, Diluo. Bud. Αιιημι, verumetiam Α Αίημι trisyllabo, significante bulum linguae alicui peculiare videri. [" Dawes. M. Comm e Theophr. Diosc. Sic Athen. (29,3.} Cr ad Diod. S. 2, 126. Heyn. Hom. 5, , 0ρίοισι ταύτην ε'ίλνσ έλαδίω διεis, Oleo perfundens, 241. Clark, ad II. A. 43." Schaef. Mss..Elian, V. Ηt e Sotade Comico, (500.) ex Amynta, de aeromelite, 6, 9.] UN DE Άφητόριοε, Qui Apollinis Άφήτορος est, Οί δέ, σφαίρας ποιοϋντεε, καί έπειδάν μέλλωσι προσφέρεσθαι, άποκλάσαντες άπ' αύτών έν TO'IS Ί,νλίνοις ποτη- ut aphetorise opes. AT Άφητορεία, Vaticinatio, μαντεία, Hes. piots, ους καλοϋσι ταβαίτας, προβρέχονσι, καί διηθήσαντες πίνουσι' καϊ εστίν ομοιον ώί άν τις μέλι πίοι διείς. " Αιαήσει, Transmittet: a διαίημι poetis usur- " pato pro δάημι, At Αιάησι est Perflat, Perspirat s. " Transpirat, a διάημι. Αιαειμένοs, Transmissus: po- " etice pro διειμένος a διιημι. Apoll. Rhod. 2, (372.) " de Thermodonte fluvio, εύρείης διαειμένος ήτκίροιο y "i. e. διαφερόμενος." ["Ad Charit Wakef. Tracli Porson. Phcen Brunck, Bibl. Crit. 1, 2. p ad Xen. Eph Phryn. Eel. 10. Heyn. Hom. 7, , 452. Laxo, Diod. S. 2, 558. DimiUo, Plut. 5, 74. Reisk. ita leg. p. 97. Transitum do, Toup. Opusc. 1, 86. Α. ξίφος λαιμόν, Valck. Phoen. p όξει, Thom. M ubi omnino de h, v. Derivat Kuster, Aristoph. 13. a Αίημι." Schaef. Mss. Διέμενοε 720. Αιήκε, jesch. Pers. 504.] οξει, Aristoph. Πλ. Αίεσις, ή, Transoiissio, Divisio, Separatio, διαχωρισμός, Suid. II Est etiam Verbum musicuin, significans eum tonum, qui primum sensu percipi potest, principiumque est musicis et elementum, ut punctum et monas arithmeticis, ut ek Aristot. tradit Bud. Comm Vitruv. 5, 4. diesin esse dicit toni partem quartam ; atque ita in hemitonio duas dieses esse collocatas. [" Dionys. H. 5, 63." Schaef. Mss.] Macrob. autem in 2 in Somn. Scipionis, Hemitonium, inquit, vocitaverunt Pythagorici sonum tono minorem, qui ita a tono distat, ut octonarius a novenario : hocque hemitonium Pythagorici veteres Diesin nominabant: sed sequens usus'sonum semitouo minorem diesin constituit nominandum. Apud Boet. 2, 27. dicitur Semitonium minus, ut άποτομή Semitonium majus. Apud Eund. 5, 4. Philolaus spatium esse aitj quo duobus tonis major est sesquialtera proportio, i. e. hemitonium minus : cujus dimidium vocatur διάσχισμα : quanquam in aequas duas partes dividi non potest reipsa, cum contineat δίεαις supra tria commata fere dimidium. Hemitonium autem majus, quae άποτομή dicitur, est hemitonium cum comraate in superpartieute proportione observatum. Plut. (10, 695.) ή έναρμόνιος δίεσις. Ibid. Ταϋτα έ' (οσα περιττά φαίνεται τών διαστημάτων) άν ε'ίη 8σα υπό τής ελαχίστης διέσεως μετρείται περισσάκις'. οίs άκολονθείν ανάγκη καί τό μηδεμίαν τών τετραχορδικών διαιρέσεων χρησίμην είναι πλήν μόνην ταίτην, δι' ής πασιν άρτίοις χρήσθαι διαστήμασι συμβέβηκεν. Suid. διεσιν esse dicit τήν προ μουσικήs φδής κίνησιν, τό έλάχΐστον μέτρον των έναρμονίων διαστημάτων. Perfusio, Madefactio, Percolatio. Diosc. (3, 94.) de croco, 'Επιμήκης, όλο μελής, ανελλιπής, βάπτων έν διέσε{ τας χείρας, Cum madefit vel perfunditur aqua.

32 4433 ΙΗΜΙ Bod. Vid$ Αίημι. [Plut. Artax. 3. Hippocr A Stob. Eclog. Phys * Αιέσιον, Phot, in Nomocan. Tit. 13. c. 30. ap. Stricer. Thes. * Αιεσιαίοε, Suid. v. Χρ&μα. "Euclid. 537." Wakef. Mss. * Akros, tnide * Εΰδ Zeros, Diosc. 1,18.] ΕΙσίημι, Intromitto, Xen. (Έ. 1, 3, 12.) Aw ταντ oltv rovs πολεμίονε εφη είσέσθαι, Admisisse, είσαγαγείν els τήν πάλιν, Bud. " Έσήκέν, Immisit, Herod. (3, " 158.) Έσ>/κε rovs Πέρσαε έε τό τείχοε, lutroduxit." Ρ'Wakef. Eum. 769 Thom. Μ. 279 " Schaef. Mss.] "El'ίημι, Ihjicio, Immitto, II. T. (37 ) θαρσεε ένήκε. Sic P. (156.) Εΐ γάρ vvv Τρώεσσι μένος πολνθαρσέε ενέίη "Ατρομόν. Xen. ('Αχ. 1, 3, 12.)'Ε- 1 νίησι γάρ τι τά φαλάγγια κατά το δήγμα. Alicubi etiam Infigo, Insero, InfundO, exp., Bud Hom. autem dixit etiam δμ&φροσύνγσιν ένήσει, sub. ήράε, pro Gonjiciet nos, si ita loqui liceat, in con- σιν καϊ τδ διά κλνστήρσε 'ένεμα dicere solet. Diosc. 2, 144r. de malva, To δέ άφέφημα αντήε, μαλακτικσν έγκάθισμα ύστέραε, eis τε ένέματα πρόε δημούε εντέρων καί μήτράς καϊ δακτνλίον άρμόδιον: quant Plin. quoque vulvas et cibo et infusione etnollire scribit: item tenesmo et dysentericis utilissime infundi. Perperam tamen ibi SCRIBITUR ένείματα.," "Ενεκμα, ap Diosc. perperam alicubi pro ένεμα." t" Schol. Nicandri 'A. 139." Wakef. Mss. * " Ένεματίίω, Aetius." Schn. Lex.] Ένεσ«, ή, Immissio, Ρ; ^Egiu. Διά τήε τον καθετήρα* έ. Ibid, κάθεσιν de ead. re dicit. " Ένεσίρσιν, Hes. exp. έννοίαιε καϊ " βουλάίε, Consilio, Jussu, s. Immisso consilio: παρά " το ένιέναι. " Έννεσία, pro ένεσία, duplicato ν " metri causa, Consilium, Monitus, Instinctus : et " quidem proprie immissus alicui ab aliquo, παρά " τδ ένιέναι : unde recte exp. νποθήκή, necnon βον- " λή. II. Ε, (894.) Τω σ όιφ κείνης τάδε πάσχειν έν- " νεσίφσι. Hesiod. Θ. (494.) Ταίηε εννεσίγσι πολν- " φρα&έεσσι δολωθείς." [Quint. Sm. 3, 475.] " Έν- D " i/οσία, Hesychio est άλογία, άργία, Dementia, Inertia." [* 'Everos, Appian. Β. C. 1. p. 363.] " Ένετή, " Fibula : περόνη, άπό τοϋ ένίεσθαι τοις ίματίοις, και " έμβάλλεσθαι πρόε τόν πέπλον, Etym. afierens II. Η. ".,(\Hl.)lipvσεlτ εδ, ένετήσι κατά στήθοε περονάτο. Hes.. " quoque ένέτρσι, proparoxytonws enim ap. eum scri- " ptum, exp. περόναιε, πόρπαιε, djrivans et ipse άπό " τον ένίεσθαι." [Callim. Fr. 49.] " Apud Hes. legitur " Ένέτησεν, έπερόνησεν." " Ένετήρ, ήροε, ό, esse d icitur " Inslrumentum medicinale quo ένεμα, i. e. Infusus, " perficitur, quod et κλυστήρ, Lat. Clyster: nec vero " τό οργανϋρ tantum his vocibus significari dicitur, " sed etiam τό έγκλνσμα καϊ ένεμα. Alex. Trail. Λα- " βών αύλίσκον ίατρικόν, έφάρμοσον αυτόν τή χαλκεν- " τικβ φύσφ' καϊ οτάν τούτο ποιήστ]ς, διάστειλον αύτήν " εως ον θεάστ) πάσα ν πληρωθείσαν πνεύματος' καϊ τότε " λοιπόν ώε έπϊ ένετήροε πέμπε τό πνεύμα, σνστείλας " τόν άσκόν." [Mathem. Vett. p. 91.] 'Εξίημι, EmittO, II. Λ. (141.) ΑΖθι κατακτεΐναι, μηδ'έξί μεν αφ ες 'Αχαιούς, Emittere, έκπέμψαι, sc. [pp ] ΙΗΜΙ 4434 Menelaum 'Αγγέλων έλθόντα συν άντώέφ Qui legatui venerat cum Ulysse. Aristot. Η. A. ^ Έξιάσι τόν θβ/wv, Semen emittunt. Alex. Aphr. kfyaai σκίβαλον, Edunt stercus. Dicitur etiam de fluinimbus, sicut έκβάλλω: Πάντες ποταμοί τά ρεύματα επϊ τήν θάλατταν έξιάσι. Eximo, Depono. Apud Hom. saep», Αύτάρ έπεϊ πόσιοε καϊ έδητύος έζ ίρον 'έντο, Postquam cupiditatem potus et cibi sibi exemerunt: pro quo Virg., Postquam exemta fanies epulis. Aut, Postquam cupiditatem bibendi et comedendi deposuerunt. ΙΙ. Ω. (227.) επήν γόου εξ ίρον εΐην. Est autem in his II. tmesis. [" Heyn. Hom. 4, , 148^ 233. Lennep. ad Phal. 73. ad Herod De fluvkv Herod et n., Diod. S. 1, 57. Thom. M. 279* Lobeck. Aj. p 'Εξ ερον elvet, Heyn. Hom. 6, 480. Sic Theogn εξ ίρον ΐέμένον. Έξέμεν, Ruhnk. ad Ηνήιη. in Cer. 477 " Schaef. Mss.] "E^ (io'rdiam s. amicitiam, Immittet. Pro quibus diceretur potius Inducet, Adiget. Nam quod quidam inmissio uxoris, Repudium : άπόπεμφιε γνναικός, ήτοι iris, Emissio, Amandatio, Ablegatio, άπόπεμφ^ Diterpr., Concordia nos una compinget, probafe nullo διαζΰγιμν: quo modo ab Herod. (5, 40.) accipi testatur Eust. Έξεσία, Ablegal'fo, Publica legation modo possum. H Remitto, Plot, de Def. Orac. Τά Β μέν ένιέντας έν καιρφ; τά δ' επιτείνοντας. SlimmittO, qua quis emittitur ad publica negotia tractanda, i.q. 1. e. Clam mitto, Thuc. " Ένεθεί*, alicubi exp. In- αγγελία, H. Ω. (234.) 6 oi Θρτ/κεε πόρον &vhpet 'Εξε* " fusus, ab ένίεμαι, Immittor: ut ap. Diosc. Σνν σίην έλθόντι, Ctim legatuseo venisset, i. e. Άγγελίφ " έλάίφ έψηθέν καϊ ένεθέν, Cum oleo decoctum et έλθέντι, ut paqlo ante habes in 'Εξίημι. Od. Φ. (20.J " infusum. Alicubi Ddutus: nt ap. Eund. 1, 81. Τών ένεκ έξεσίην πολλήν όδόνήλθεν 'Οδυσσεύε. " Δΐ - " Ένεθέν πτνέλω άσίτον, Jejuni hominis saliva di- " ξίημι, Dimitto, vel Emitio : aut Emitto per. Pairticip. διεξιείε Bud. interpr. Perrumpens, Irrumpensy " lutum. Et ένεθέν ϋδατι, Aqua dilufum: " ένεθεϊε jxeff νδατόε, Aqua dilntus s. resolutus." " in h. 1. Thuc. Ποταμόε ρέων έκ Πίνδου, και ές βά- [" Ad Charit Musgr. Tro Phoen. p " λασσαν διεξιείε. At pariicip. διεξιών } et infin. διε- Wakef. Here. E Phaeun. 2. ad Diod. S. 1,685. " ξιέναι cum signif. Perpurrere, Percurrendo expla^ 2, 468. Boiss. Philostr Heyn. Horn. 5, , " nare, a διέξειμι derivata sunt," [Gl. Perrnmpo: , 389. Toup. Opusc. 2, ad II. * Έπεξίημί, Gl. Edissero : male pro έπέξειμι.] "Πα- Ξ Zeun. ad Xen. Κ. Π Ilgen. Hymn. " ρεξίημι, Praeterniitto s. Dimitto, Praeterire sino ad Herod σάλπιγγα, ad Diod. S. 2, 243. " Herod. (7, 210.) Παρε^κε ή μέρας τέσσερας." θνμδν ί Heyn. Hom. 7, 255." Schaef. Mss. Od. M. "άφίημι, Injicio, Immitto, II. Π "Os τοι πρώτος έφήκε βέλος, Πατρόκλεις ίππεν, Qui tibi primut 401. II. K, 696. Apoll. Rh. 4, 356. Moschus 2, 153. Arat. D Mathem, Vett. 98.] " Ένιέω, telum immisit, i. e. Qui pfimus in te conjecit telum. " Immitto." "Ενεμα, Id, quod immittitur, Infusum, Annotat autem hie Eust. videri έφήκεν differre ab Quod per inferna in alvum infunditur; i. q. ίγκλνσμα, κλυστήρ, κλύσμα. Gal. Τήν διά κλνστήρΰε κένω- c ήτοι ένέβαλεν έγγύθεν. II. Α. (51.) Αύτάρ έπειτ' άφήκεν : ut sit ούκ άφήκε βέλος μακρόθεν, sed έφήκεν^ αύτοίσι βέλος έχεπενκές εφιείε Βάλλ', ubi tamen quaedam exempl. perperam scriptum habent άφιείε : (445u) κήδε' έφήκεν, Dolores immisit: et Od. T. (650.) τμρν, utrobique cum dat. personae. Sic χείρας έφείη, Od. A. (254.) et χείρας έφήσής, Ν. (376 ) utrobique cum dat. μνηστήρσι. Remitto, Relaxo : "OXjp. έφιείσα τήν ήνίαν, Greg, Totas habenas relaxans, laxans. Et pro Indulgere, quae affinis est signif., ut έφιέναι τφ θυμω, Ταίς ήδοναίε, Greg. Indulgere irae, voluptatibus. Dico autem affinem esse signif., quoniam qui irae s. voluptatibus indulget, illis velut laxat habenas. Crediderim vero et quod Plato diei't έφιέναι τήν όργήν τφ κακφ,, habere Laxationis habenarum metaphoram; ideoque Budaeo non assentior reddenti simpliciter Exercere iram : de LL. 5. (S, 213.) Έλεεΐν δέ τόν μέν Ιάσιμα έχοντα κακά έγχωρει ' τφ δ' άκράτωε και άπαραμυθήτωε πλημμελε'ι καϊ κακά έφιέναι δει τήν^ όργήν, q. d, Iram in eum laxatie habenis immittere, Iram in eum admittere tanquam sc. equum, cui laxamus habenas, de quo usu mox dicam, aut Suae in eum irae habenas laxare. At Bud. simpliciter, Exercere iram in eum, ut antea. admonui, pro q. v. dicere saltern debebat Effundere, si uno verbo unicum exprimendum esse put tabat. Ceterum έφιέναι, itidem pro Indulgere a Plut» poni videtur, et quidem cum dat. personae, opponente ei έπεμβαίνειν. Reddi autem posse exislimo et Indulgentem esse, Indulgeatia nti. Permitto, Thuc. 1, (95.) OIs ονκέτι έφίεσαν oi ξυμμαχοι τήν ήγεμονίαν. Admitto: τόν ίππον> Admitto equum^ i. e. Ad admissuram et coitum applico, quod et βιβάζω, Bud. ex Aristot. Ego autem addo, εφίημι in alia verbi Admitto signifi videri mihi positura" ab Hesiodo 'A. (306.) ένπλεκεων δ' επί δίφρων Ηνίοχοι βεβαωτεί έφίεσαν ώureas ίππβν^ 'Ρυτά χαλαίνοντές ϊ intelligo autem signif. illam, qua dixitliv. In hostem admitlere equos; Cie. Equo admisso in medi&ni Latinorum aciem irruebat. Scio tamen in illo He* siodi 1. reddi soleresimpliciterlmmittebant. Alias praeterea signiff. habet, quae commode per composite

33 «435 IfiMI [pp ] ΙΗΜΙ 4436 ab Jade ^xprrrmi non poesunt: ut cum Horn, ipsum ittfipitivajungit: veluti Od. S. (464.) de vino, εψέηκε τ&χ^φρονά περ μά\' aelaat, Impulit, Incitavit. Sic II; A. (518.) OT ψ έχθοδοπήσαι έφή&ειε "Ylpy : uti Bad. Urgebis, Coges, Vertit: paulo quidem certe liberius videtur enim in his quoque 11. aliquid de posteriore Imn^itfendi signif. retinere hoc verbum: quoniam quem iinpeuimus et incitamus ad aliquid, eum veluti equum admittimus, et laxatis habenis currere ad id volumus, ad quod eum impellimus. Appelio, i. e. Provoco ad judicem majorem, Bud. ap. Dem. (913.) 'Αλλ' έφήκεν ήμάε eis τό δικαστήριον, Lucian. Έξείναι εφέντι έπ' έμέ δικάζεσθαι. Quibus in Η. aliisque similibus ήοη dubito, quin subaudiatttr accus. ί>ίκην, et verbum.έφίημι aliquam Mittendi sigttif. inclifsam habeat, sed quae haud scio an ullo hujus verbi composito indicari possit. Έψίεμαι, Peto, ea signif., qua dicitur de jaciente, Plut. Pompeio', Έφιέμενοι τών προσώπων, Adversas faoies petentes pilis suis," Bud,. Quidam vero exp. etiam Ad ictum designantes. Appeto : Aristot. Eth. 1. init. Πασα τέχνη, και πάσα μέθοδόε, ομοίως δέ πράξίβ τε καϊ προαίρεσιε, άγαθοΰ τίνος έφίεσθαι δοκεί: 4. ΤώΜ δ' αλλότριων owe έφίενται. Sic et alibi. A Thuc. tamen puto etiam poni pro Consequi, quod est veluti finis eorum, qui appetuiit. Permitto e Plut. Lycurgo, QHJK έφίετο αντοίς τέχνης ίίψασθαι βαναύσον, Non permittebat eis. Et passive, ex Aristot. Metaph. ]. ΈκεΊ γάρ έφείθή σχολάζειν το τών ιερέων γένος, Permissum fuit. Poetice, Mando, Praecipio, jubeo: (Od. Ν. 7 ) Ύμέων δ' άνδρϊ έκάστω έψιέμενοε τάδε ε'ίρω. Sic ap. Soph, saepe, Bud Ex Eod. autem affertur, Aj. (112.) εγώ σ έφίεμαι χαίρειν, ubi redditur Velim ; sed et hie Jubeo verterim potius, ut Lat. Jubeo,tesalvere, valere. ["'Έφίημι, Heyn. Hom. 4, , , ad Charit Musgr. Rhes. 46. ad Diod. S. 1,700. Fac. ad Paus. 2, 11. Fischer, ad Palasph A»bresch. Lectt. Aristaen. 43. Toup. Opusc. 1,138. Emendd. 1, 190. Thom. M Gra;v. Lecit. Hes Valck. Diatr ad Ilerod Zeun. ad Xen. Κ. Π. 6S2. Brunck. Phil El. lill. Appello, Lucian. 1,771. 2, 169. Sensu neu- ti»h, Lobeck. Aj. p Conf. c. άφ. He.yn. Horn. 5, 33. ad Dionys. H. 2, \άσαν έφεϊε όθόνην, Leon. Tar. 57 Jacobs, Anth. 9> 306". Έφ. όργρ, Dionys. Η. 2, Heind. ad Plat. Hipp De act. et med., ad Timaei Lex Έφίεμαι, Thom. Μ Brunck. CEd. T Cupio, Anton. Lib Verh., Ammon. 1Ό4. Zeun. Ind. ad Xeh.K. Π. Jacobs. Anim Anyle 22. Maiido, Markl. Suppl Wakef. Phil. 6l9 Cum inf., Brunck. Soph. 3, 390." Schaef. Mss.] "Έπήσομαι, "Ion. pro έφ., PGrmittam. Herod. Έπήσομαί σοι " άρχεινέλλάδος." [* " Έφετέοε, Permtttendus, Joseph. 167, 39" Wakef. Mss.] "Εφεσιε, ή, Provocatio de judicio ad judicium, Translatio causae de foro ad forum, Lucian. Ή δέ 8. έπϊ τόν Αία έστω, Ad Jovem provocatio esto, Bud. Et in VV. LL/Έωλον τήν'έ. άγωνιρ, (1, 188.) Appellatione frustra prosequeris, Appellationis causam frustra ages, Plut. Solone (18.) Καί γάρ όσα ταίε άργαίε ίταζε κρίνειν, όμοίωε και περί εκείνων eis ro δικαστήριον έφέσειε έδωκε τοίε βονλομένοιε, Quaecunque judiciis magistratuum subjecerat, de iisdem adeundi in forum potestatem volentibus fecit. Item i. δοΰναι, Appellare, i. q. έπικαλεΐσθαι, έφιέναι, Bud. ap. Atistid. Comm. 89. Apud Greg. Naz. autem έφεσιε άσωφρόνιστοε, exp. Dimissio absque castigatione, VV. LL. II Appetitus, Desiderium, Aristot. Eth. 3, 5. Ή δέ τον τέλουε 'έ. ουκ αυθαίρετος, Greg. Naz. Ή Hjs τροφγ/s ε. Aliment! appetitus. [" Stanl. Eum. init., ad Dionys. H. 2, Toup. Opusc. 1, 264. Emendd. 1, 401. ad Charit Heyn. Hom. 5, 95." Schaef. Mss. Plato de LL. 4. p. 187 ] Έφέσιfiosj b, ή, Qui transferri potest ab judicio ad judicium: δίκη, Causa, quae post appellationem agitur. [tttcian. 2, 493.] Gal. Therap. 1. Έπεί δέ πάντα! άνθρώπουε καθίζει δικαστάς, ίσως ένέσται δίκην έ. άγωνίσησθαί τινί, Licebit alicui ad illos a Thessali jiidicio provocare, quandoquidem omnes ipse nobis fert judices. Bud. Et έ. γνώσιε, Cognitio, de qua fit appellatio et provocatio. VV. LL. Έφέται, Judices ap, Athenienses, quibus causae cognitio ab utraque parte permittebatur, Eust. e Clitodemo de Agamemnone et Demophonte contendentibus de palladio, Κρίσιν αύτουε υποσχείν έπϊ πεντήκοντα Αθηναίων καί τοσούτων Άργείων οΰε έφέταε κληθήναι, διά τό παρ' αμφοτέρων έφεθήναι α'ντοιε περϊ, κρίσεως. 'Etym. tradit magistratum fuisse ap. Athenienses, qui de capitalibus causis judicaret: aetate ultra quinquagesimuin annuiu progresses, et de quorum vita optima esset hominum ejiistimatio. Plut. Solone (19 ) Μηδαμον τόν. Αράκοντα λέγειν,, μηδ' όνομάζειν Άρειοπαγίταε, άλλα rots έ. άεϊ διαλέγεσθαι περϊ τών φοινικών. [iesch. Pers. 79 ] " Έφετϊε, Hesychio est παιδίσκή, " διάκοιos, Ancilla." 'Έφετόε,αρ. Suid. ponitur sine expositione, εϊδον εγώ δικαστήν έφετόν μετρονντα τοίε άγορεΰουσι τόν χρόναν, Hes. έφετήν exp. καταληπτή ν. Ε Polyb. (2, 8, 11.) VV. LL. affeiunt ITIDEM έφετώε καί ταχέωί, sed non interpr. " Haud dubie meindosa vox." Lex. Polyb. " Έφετόε, Quod summo studio appetimus et exoptamus, Toup. in Schol. Theocr. p ad Od. Μ. II6" Schaef. Mss. Synes. 54. Simplic. ad Epict Plut. 9, 723.] Έφετικόε, Desiderativus.: ρήματα, Gramm. Verba, quae Concupiscendi actionem significant, ut έπιθνμώ, λιλαίομαι, EuSt. Desiderativa, ut τομάω, βασίλειάω, δρασείω, et similia. [" Clem. Alex.661."Wakef. Mss.] "Έφετίνδα, Hesychio teste Ludi genus est, nimirum " οταν σφάιραν άλλη πρότείνιιντεε, άλλαχή βάλλωσι: " qui etiam addit, factum esse h. vocab. παρά τό " φενακίζειν, cum sit potius παρά τό έφείναι." [" Casaub. Athen. ], 50." Schaef. Mss.] Έφετμή, ή, Mandatum, Jussum, κέλενσις, II. Ε. (508.) έκραίαινεν έφε* τ,μάε Φοίβον Άπόλλωνύε, qiui sc. eum άνώγει Τρώσίν θνμόν έγείραι, Α. (495.) Θέπί δ' οΰ λήθετ' έφετμών Παιδόί έον, [al έφετμέων. Pind.'L 6, 26.] 1 Φετμή, pro eod.: ψετμαίε, έντολαίε,.παραγγελίαιε, Hes. Έ- φημοσΰνη, i. q. έφετ,μή,.κέλενσις, εντολή, Eust. Apoll. Rh. 1, (3.) βάσιλήοε έφημοσύvy Ώελίαο Χρνσειον μετά κώαε ένζνγον ήλασαν 'Αργώ, Jussu regis Pelige. Utitur Horn. quoque. Od. M. (226.) Καί τότε δή Κίρκηε μέν έφημοσννηε άλεγέινήε Αανθανόμην, quae sc. ουτι μ' άνώγει θωρήσσεσθαι. Sic supra in έφετμή dicit άνώγει. [" Wakef. Phil. Π44. Brunck. ibid. Apoll. Rh. p (1, 33. 4, 1115.) Jacobs. Anth. 8, 120. Pierson. Veris Toup. Opusc. 1, 46Ί." Sch<ef. Mss. * " Αιεφίημι, Aristaen. 1, 10." Boiss. Mss.] Είσεφίημι, Intro admitto, i. q. είσίημι. Έζεφίημι, i. fere q. έφίημι: έζεφίεμαι, i. q. έφίεμαι, Mando, Praecipio. Soph. Aj. (795;) Εκείνον είργειν Τενκρος έξεφίεται Σκηνής ϋπαυλον, Praecipit, Mandat ut ilium intra tentorium cohibeamus, έντέλλεται, Schol. [*Προΰζεφίημι, Trach. 761.] Καθίημι, Demitto, Submitto, II. Ω. (641.) Nw δή καϊ σίτου ήασάμην, καί αίθοπα οίνο ν Λανκανίηε καθέηκα, exp. Per guttur demisi : ut sit Demisi (in ventrem) per guttur. Eust. ait valde aptum huic 1. esse istud verbum : quia ut άνίησι, Qui vomit, ita Qui edit et bibit, καθίήσι τον λαιμοί). Herodian. (2, 6, 14.) Καθέ)τεϊ κλίμακα, Cum sca as demisissent,(e niuro.) Apud Aristoph. Σ^.(174.) Οία ν πρόφασιν καθήκεν, metaph. sumta a piscatoribus lineam demittentibus. Philo autem dixit, "Οπου ταε βίζας καθήκεν, pro Ubi radices egerit: quia radices sunt in terram demissae. Ponitur et pro Demittere sese desiliendo, et deorsum librare. Xen. Ίπ.παρχ. (8, 3.) de equis, Οί δέ γε δεδιδαγμένοι καί έπ' όχθους άνάλλεσθαι, καί άφ' υψηλών άσφαλώε καθιέναι, [καπέται.] Itidem vero sine casu ap. Plut.Καθέντε* είε γόνν, quod Bud. exp. In genua succidentes. Aristoph. tamen 1φ. non καθίει solum, sed καθίει σαυτόν dixit. Capitur item pro Demittere, quod et Submittere : καθιέναι τήν φωνήν, Submittere vocem, unde τό καθειμένον rijs φωνήε, Herodian. (5, 2, 7 ) Sed et pro Submittere, eo sensu, quo dicitur Submittere barbam : sed potius voce pass, et signif. act.: καθεϊτο τήν νπήνην, τόν πώγωνα, Lucian.: καθειμένοε τόν πώγωι'π, Bud ex eod. Luciano (1, 214i) Quinetiam ut Sub-

34 4437 ΙΗΜΙ [pp ] mittere sicariurn, percussorem, sic καθιέναι σφαγέα., Quam Submittendi signif. habet et cum dicitur καθιέναι λόχον pro Insidias collocare: quod sc. submitti soleant ii, qui insidias struuut. Eand. retinere videtur etin πείραν καθιέναι, άπόπειραν,ρτο Tentare, Probare. De qua etiam signif. lege Bud Immitto, II. Φ Ζ ωού» b' έν δίνρσι καθίετε μώννχας Ιππουs. Sic autem ap; Thuc. videtur hoc eod. verbo utcunque posse reddi, 6, (16.) p ubi dicit Alcibiades, άρματα μέν επτά καθήκα. Apud Aristoph. 'Ι7Γ7Γ., καθιείς Schol. exp. παρεσκενασ μένος, καθειμένωι, πνέων,\e 1, ut alii reponunt, καθειμένωs πνέων', metaph. a ventis sumtam dicens, et καθιείν, pro quo lego καθιέναι, esse proprie χαλφντά τών νεών ιστία. Καθίεμαι, pass. Demittor, Submittor : καθειμένον, Thuc. Demissum. Interdum autem active accipitur: cujus usus exem(ma habes in praec. tmematio. " Καθείσθαι, " Demissum esse, praet. perf. pass, κατείναι, Demi- " sisse, Ion. pro καθ. Κατήκαν, Ion. pro καθήκαν, " Demiserunt, Herod. Et κατήκε Is πέλαγος, In mare " demisit." [" Thom. M ad Charit : Luzac. Socr Jacobs. Anth. 8, 238. Markl. Suppl Musgr. Hei Ion Wakef. Euro Diatr. 25. Platonius, Monthly Review Febr p Dionys. H. 2, 906. Heind. ad Plat. Theaet Abresch. Add. ad Aristaen Toup. Opusc. 1, 185. Emendd. 1, 280. Ammon. 87- Dawes. M. Cr ad Lucian. 1, 319. ad Herod ad Od. I. 72. Porson. ad Hec Plut. Mor. 1, 46. Immitto subornatum, Boiss. Philostr. 5l6. Scbneid. Anab Conf. c. κατατίθημι, Fac. ad Paus. 1, 63. Sc. έμαυτόν, Brunck. Aristoph. 3, ad Dionys. H, 2, Boiss. Philostr Lobeck. Aj Καθ. fabulam, i. e, Docere, Casaub. Athen. 52. Kuster. Aristoph l6. Callim. 1, 470. ad Lucian. 2, 214. ras χείρας, Diod. S. 2, 625. πληγήν, Wolf. Anecd. Gr. 2, 10, άρμα, Plut. Alcib. 11. Casaub. Atben. 1, 68. γνώμας, ibid, hastam, ad Charit κόμην, 349- Ammon. 84. μόλυβδον, Valck. Anim Καθεθεις, ad Charit Καθειμένος, de barba,thom. M.484. "Οφρυς καθειμένη, Ruhnk. ad Xen. Mfem. 227 " Schaef. Mss.] " Καθειμένως, Deniisse, Remisse, ένδεδομένωε." Κάθεμα, τό, ο κατα στήθους όρμος, Hes.: quemadmodum Hieron. quoque ap. Ezech. 16, (11.) scribit putare se κάθεμα esse e variis gemmis in pectus mulierum monile descendens. Torquem tamen ibi interpr., juxta Aquilae secundam Edit, et Symmachum. Sed cum sit Ornamentum collare, idque a καθίημι dictum, prior' exp. videtur commodior, ut sc. intelligatur Mobile, quod a collo in pectus usque dependeat: qualesfere esse solent catenulae argenteae, aureae, gemmeae, nisi intelligatur Torques, e quo gemmae aut alia ornamenta dependeant, quemadmodum J. Poll, inter monilia et περιτραχήλια e Theopompo Comico affert όρμους, ι5ν κατεκρέμαντο λίθοι τινές. Esaiae 3, (18.) Καί άφελεί Κύριος τήν δό αν τοϋ ιματισμού αύτών, τα έμπλόκια, και τους κορύμβονς, και τούς μηνίσκους, καϊ τό κάθεμα, καί τόν κόσμον τοϋ προσώπου αύτών. ["Abresch. Add. ad Aristaen. 134." Schaef. Mss. Schleusn. Lex. in V. Τ.] Κάθημα pro eod.: J. Poll. enim (5, 98.) inter mulierum περιτραχήλια ornamenta κάθημα quoque recenset, ex Antiphane citans, ac synonymum ei καθετή addens. Sed κάθεμα fortasse scr. Κάθεσις, ή, Demissio, Immissio, Gal. ad Gl. I. Καί κελεύειν έμείν καϊ σπαράττειν τόν στόμαχον ή τοι δακτύλων ή πτερών Καθέσεσι. P. iegin. 6, 59. cum docuisset quomodo catheter vesicae immittendus esset, ΤOIOVTOS μέν ό τής καθέσεως τρόπος. Ibid, dicit, Διά τής τοϋ καθετήρος ενέσεως. Hes. exp. καταγωγή, οίκησις. [" Καθ. dramatis, Kuster. Aristoph. 72. Τ. Η. ad Plutum p. 341." Scbjef. Mss.] Καθετήρ, ό, q. d. Demissor, Immissor. Sic dicitur Hippocrati Linamentum tortum, quod intra ulcera inditur. Gorr. στρεπτόν μοτάριον, dictum a καθίεσθαι, in Hipp. Lex. Gal. exp., e Γυναικείων citans, μοτούν ώμολίνων καθετήρι. Instrument urn chirurgicum cavum, et altera parte recurvuin, quo urina retenta elicitur et vesicae vitia probantur, Gorr. Urinaria fistula, VV. LL. Quidam volunt esse quam IHMI 443» L asneam fistulaoi Celsus 7, 26. appellat. Gal. Metb. 5; Ei's raira μέν γάρ (sc. intestina crassa) διά κλυστήρο*, εις μήτραν δέ διά μητρεγχύτων, τών επιτηδείων τι φαρμάκων ένίεμεν, ώσπερ γε και εις κύστιν διά τών εύθυτρήτων καθετήρων. P. iegin. 6, 59 ubi de eluenda per catheterem vesica scribit, Προσβιβάσωμέν π τόν καθετήρα έως τήν κύστιν κενεμβατήσρ' μετά δε^ τούτο έπισπασώμεθα τό έγκείμενον τψ καθετήρι λίνον, Ίνα τψ έρίψ συνεφελκόμενον τό olpov έπακολονθήστ/, καθάπερ έπι τών σιφώνων γίνεται. Καθετήρ, sicut κάθημα, Polluci Monile, Torques ; 11am 5, l6. de Nominibt» Mundi muliebris, haec duo inter περιτραχήλια et ύποδέραια numerat. Dicitur idem et κάθεμα, de quo paulo ante. [Hippocr. 659ί 20. Gal. 2, 396. Clem. Alex. Paed. 2. p * Καθετήριος, Aret. 110.] Καθετηρισμός, Adniinistrationis chirurgicae ratio, qua injicimus per catheterem in vesicam id, quod ad ejut curationern convenit, eximimus id, quod impedit, ne urina reddatur, s. concretus intus sanguis sit, s. calculus, s. aliud quidpiam,'recto siphone imroisso, 1 quem καθετήρα Graeci vocant. Gorr. Apud iegin.j. c. caput est περϊ καθετηρισμοΰ καί κλυσμοϋ κύσχεω*, De Catheteris et infusi Immissione in Vesicam» [* Καθέτης, Gl. Perpendiculum, Opp. 'A. 3, Artem. Onirocr. 2, 14. *Kanas, Ion. pro * Καθιάί, i. q. καθετήρ, Aetius 8. p. l62. Διελείν τό άπόστηρα * σμιλαρίω ή κατιάδι, Paul..Eg. 6, * Καπάδων, idem, Arelaeus 7, 2. Schn. Lex.] Κάθετος, ό, (ή,) Synes. Epist. 44. p. 20. 'Επειδή σπάταλον είναι τινα φησί παρά σου τόν καταχθέντλ έζειργάσθαι τόν φόνον, Summissum percussorem, Bud* II ΚάθεΓΟϊ, ή, Perpendiculum, Ammon. 'Sis γάρ ό τέ κτων ττ) στάθμτ) κέχρηται όργάνψ προς διάκρισιντών,τε ορθών ξύλων καϊ τών καμπύλων, δμοίωγ καϊ ό οικοδόμος τή καθέτφ διακρινούστ) τούς ορθούς καί τους μή τοιούτονs τών τοίχων. Et κατά κάθετον, Lucian. (3, 6l3.) :Ad perpendiculum, Vitruv.; Ad lineam, Cic. Linea perpendicularis, quae Proclo ap. Euclid, duplex est, ή μέν έπίπεδος, ή δέ στερεά. Sic ap. Vitruv. 3, 3. Et secundum abacum in quatuor partibus volutarum se- ; cundum extremi abaci quadram lineae demittends, qua κάθετοι dicuntur. Altitudo rectis lineis subvecta, Altitudo perpendiculariter ardua, Bud. ap. Strab. p "Opos νφη\όν ο σον τριών * ήμισυστάτ δίων έχον τήν κάθετον, τήν δ' άνάβασιν καϊ τριάκοντα σταδίων εις όζείαν τελεντςί κορνφήν, Altitudinem perpendicularem. Accipiitur quoque pro Linea pisca-f toria, quae, velut perpendiculum, in aquam demittitur. Item pro Reti, in Epigr. quodam, VV. LL. II Κάθετος, ό, dicebatur etiam Agnus, qui in maredemittebatur, ό καθιέμενος εις τό πέλαγος άμνός, Harpocr. Suid.: citat autem Suid. e Lys. et Melitone. [" Valck. Anim. ad Ammon ad Diod. S. 1,333. Linea piscatoria, Jacobs. Antb. 8, 92." Schaef. Mss. Κ. υπό σου, Subornatiis, Synes θνραι, Schol. Eur. Phren. 115.] AT Καθέτη, Retis genus, VV. LL, [" Jacobs. I.e." Schaef. Mss. *" Καθετοώ*, Perpendicularis, Schol. Arat. 112." Wakef. Mss.] Έγκαθίημι,, Immitto, Demitto. [" Luzac. Socr Stanl. Euro. 19. ad Herod Fischer. > Palaepb. 78. Brunck. (Ed. T Conf. c. έγκατατίθημι, Kuster. Aristoph. 238." Schaef. Mss.] Έγκάθετος, ό, ή, Subdolus, Bud. e Basil. 6ll. Ab Hes. exp. δόλιος : κατάσκοπος, Insidiator, VV. LL. [" Fischer. Ind. ieschin., ad Diod. S. 2, 135. Phryn. Eel Luzac. Socr Schweigb. Emendd. in Suid. 11." Schaef. Mss.] "'Εγκαθέτως, e Diod, S. de " Reb. gest. Phil, affertur pro Insidiose et fraudu- " lenter." [" Wessel. Ind. Diod. S., ad 2, 135." Schaef. Mss. Lobeck. Phryn * Έπικαθίημι,Λppian. l, 292.] ν\αρακαθίημι, Utriroque demitto, A- nstot. H. A. 9, 38. de nautilo, "Εχει δέ μετα$ τών πλεκτανών λέπος τι σνννφές, ομοιον τοις στεγανόπϋσ* 1 τοϋ^μεταζύ τών δακτύλων χρήται δ' αντφ 6ταν πνενμά τι y, ιστίω' άντϊ πηδαλίου δέ τών πλεκτανών παρακαθίησι: Cirrorum suorum partem utrimque ad'remi gandum demittit, Bud., cui tamen locus iste mutilatue esse videtur, cum παρακαθιέvat significe.t Utrimque demitto, id autem non conveniat cum guberna eulo. De eod. sic Athen. scribit (318.) 'Επαναστρα-

35 443$ IΗ Ml [pp I ΙΗΜΙ 4440 tjteis δ' 'επίπλεί, άνω ποιήσας δύο τών Πλεκτανών, at A " que μετίεμαι pro μεθ. MereJi, lob. pro μεθεϊς, a * «μεταξύ αυτών λεπτόννμένα άγονοι διαπεφυκύτα,ώς κα\ μεθίημι, Dimitto. Herod. Merets τήν τυραννίδα. τών ορνίθων oi πόδεε ώρώνται μεταξύ των δακτύλων 11 Idem, Μετένται ήμέαε μουναρχιην. Item μετείε τήν δερμάτινον,ύμένα έχοντεs' ctxxas δέ δύο π\εκτάνας καθίτησιν eh τήν θάλασσαν άντϊ ττηδαλίων, Et Plin. Duo " Περσίδα γλώσσαν pro άψείς, Sonans, Loquens." " γνώμην, τήν στράτευσιν. Idem dicit etiam μετείς prima fcrachia retorcfueus membranam inter ilia mirie ["Μεθίημι, Abresch. jesch. 2, 112. Eur. Phoen. tenuitatis exteudit: qua velificante in auras, ceteris subretnigans brachiis, media Cauda ut gubernaculo dirigit. Qui ties de ead. re 11. parum Inter se consentient. Sunt vero qui nodum, quern Bud. non potuit, ita dissolvant, Cirrum utrimque unum demittit, bisque retortis pfo Gubernaculo utitur. Veruntamen ne sic quidem dissolvi videtur, nisi duobus eum gubernaciilis uji dic&mus. [Eur. Hei * Προκαθίημι, I^femostb. I79i Ινγκαθίημι, Una deraitto, (I Suirimitto me, Bud: ap. Aristoph. Probl. 3. 2i p. 12. ubi πepi τών άγωνϊώντων loquitur, Και Υ^βΰυσι ras χείρας και συγκαθιάσι, και εκτείνονται και εξάλκβνται, και ούδέποτε ήρεμοΰσι. [" Plato Theaet. l6s(=369. Heind.)" Routh. Mss. Lobeck " Υ,νγκαθιέναι rfj τιμή, Minuere pretium in gratiam emtows, A then.'313.'" Schw. Mss.] Σνγκάθεσις, Sub- rnissio, qua quis alicui se submittit, et jcedit. Vide "Τφρσις. Item Contentio duorum inter se, Comparatio, VV. LL. [Plut. Antonio 24. al. συγκατάθεσε. * "ΐποκαθίημι, Epbippus Comicus ap. Athen Polyb. 24, 8, 8. Pbrynichus Bekkeri p Μεθίημι, Dimitto, Missum facio y 11. (K. 449.) Ei μϊν γάρ κέ σε νϋν άπολνσομεν, ήέ μεθώ μεν, Π "Εκχώρ μεν κεφαλήφιν επεί λάβε ν, ούχϊ μεθίει, Α. 283, μεβέμεν χόλοι', Missam facere iram, Deponere. Sic Soph. Aj. (372.) χερσι μεν Μεθίρτα rovs άλάστοραε, Ε manibtis dimisi, pro τών χειρών μεθήκα: Synes. Μεθήκεν ου ν ό κυβερνήτης εκ τών χειρών τό πηδάλιο ν. Η Apud Hom. cuih gen. nou semel habet quidem Dimitteodi itidem signif., sed Dimitteodi eum quodam neglectu : adeo ut exponatur etiam Negligo, sicut ab Eust. άμελώ^ Detrecto.: Genitivi autem, quibus potissimnm jungitur in signif. ista, sunt, μάχης, ττολέμοω, άλκήε. Is igitur μεθίησι πολέμοιο, Qui helium missum facit, sed eorum more, qui illud subter- %fagiunt et detrectaut: unde μεθιέναι πολεμάω non incommode reddi potest Detrectare bellum. Invenio autem et idfin. μάχεσθαι pro μάχης, cum eod. verbo, tad signif. H. N "Oaris έπ' ήματι τφδε εκών μεθίησι μάχεσθαι, quidam interpr. Cessat. Ponitur Interdum et sine casu, ac turn signif. po.tius existimo, Remitto coirtentionem, Remisse ago, Ignave me gero II. Y 'Αλλ' οσσον μέν εγώ δύναμαι χερσίν τε, ποσίν τε, Καί φθίνει, ου μ' έτι φημί μεθησέμεν οίδ' ήβα*όν. Sic Ν. (229.) Ότρύνεις δέ καίάλ,λον, ΰθί μέθιέντά "ώηβλ^ Scio autem μεθιέναι cum gen. quoque reddidisse quosdam Remittere, in A 'Ap' γ"λόι, μήπω τι μεθίβτε θούριδοϊ άλκηί: ita enim vertunt, Argivi, ne quid remittatis de strcnua fortitudine. Sed eos in errorein impulit, ut opinof; particula τi, quam cum vacare non intelligerent, cum gen. jungendam putarunt. Habetur vero idem verbum paucis post versibus, Ουστινας ai μεθιέντας 'ίδοι στυγερού πολέμοιο<, ubi qui dicuntur μεθιέντες πολέμοιο, Statim post dicuntur στήναι τεθήπότες, ούδέ μάχεσθαι. f Μεθίημι τά δέοντα πράττει, ap. Xen. ('Απ. 2, 1, 33.) redditur Omitto agere quae decet, officio fungi: sed ut μεθίημι μάχεσθαι ap. Horn., sicut et μεθίημι μάχης, vertitur Pugnam debrecto, sic et τά δέοντα πράττειν ap. Xen. verti posse videtur Detrectat suum officium. Permitto : είρεσίας va\ μεθείναι, e Soph. Aj. (250.)Rcmigia ndvi permittere. Et cum infin. ex Epigr οΰ μεθήκί σε θανείν, Non permisi, sivi te mori. Emitto : Μεθίησι βλαστόν, e Theophr. Emittit germen, in VV. LL. In iisd. μεϋιείς ρεύματα, e Plat, de LL. 8. Item μεθιείσα ro ύδωρ, sine Auctoris nomine. Μεθίεμαι voce pass., sed signif. act., pro Dimitto, Missum facio ; sed cum gen. Aristoph. Πλ. (42.) Έκέλευσε τούτου μή μεθίεσθαί μ' 'έτι'. (75.) Μέθεσθέ νύν μου πρώτον. Euf. Phoen. (ΐ675.) έπει τΰϋδ' ού μεθήσομαι νεκρού. Item cum gen. rei: Plato de Rep. 7. (p. 173.) Ήνίκα τών άναγκαίων γυμνασίων μεθίενται.," Μεθείω, Ion. pro " μεθώ. Μετίημι, Ion. ap. Herod, pro μεθίημι: item- PARS XV Porson Hec ad Lueian. 3, 557. Heyn; Hom. 4, 86. 5, , , , Markl. Suppl Iph. p. 43. II. A coll. Wolf. Prol Musgr. Tro Ion Wakef Ale Trach Clark, ad II. A. 48. Valck. Phcen. p Hipp, p Fischer, ad Anacr. 16. ad Herod ad II. Π Z Brunck. (Ed. T El ad Phalar Sensu neutrali, Lobeck. Aj. p Conf. c. παρ., Jar cobs. Anth. 12, 114. De augm., Wessel. ad Herod De constr., Brunck. Aristoph. 2, 20Ϊ CEd.,T Phil ad Eur. Med contra Dawes. M. Cr Valck. Phcen. p pro Β Dawes., Hipp. p Musgr Ale ad Herod Mitto ad, Hylnn. in Cer γλώσσαν, ad Herod Mefiel' άν, Bibl. Crit. 2, 1. p. 66. Έμεθίει, Heyn. Hom- 7, 123. Mefo'ets, μεθίων, Porson. Hec. p. 85. Ed. Μεθέω, Or. p. 17, Med., ibid. Dionys. Η. 1, , Thom. ' M. 291." Schaef. Mss, Meftiev, pro μεθίεσαν, Od. Φ: 377 ] " Μεθετέον, Dimittendum." [Plato Tim. p. 55. * " Μέθεσίϊ, Pbilo J. 1, 354. ΜεθεηΚοί, Hes. * Μεθητικός, unde * Μεϋητικώϊ, Schol. II. Z. 523." Wakef. Mss.] Μεθήμων, 6, ή, Remissus, Negligens, Cum neglectu quodam dimittens aut missum faciens, ράθυμος, ut Eust. exp. II. (B. 241.) ουκ 'Αχιλήί,χόλος ψρεσϊν, άλλα μεθήμων, i. e. χάννος: alibi (Ζ. 523.) dicit, 'Αλλά εκών μεθιεις. [Od. Ζ. 25.] Μεθημοσύνη^ Remissio animi, N'egligentia, Dimissio cum quodam neglectu, II. N. (120.) in oratione Neptuni ad Argrvos, qui, cum Trojanos murum superassevidissent, animo percellebantur, Τ Ω πέπονες, τάχα δή τι κακόν ποιήσετε μείζον Τρδε μεθημοσΰνη. Ibid. C dicit, Ύμείς δ' ουκ έτι καλά μεθίετε θονρώος αλκής. Atque jbj reddi etiam fortasse possit e Cic. Animi remissio et dissolutio. [* 'Απομεθίημι, Apoll. Rh. 1, 280. * Παραμεθίημι, Hippocr l6. cf * Προμεθίημι, Apoll. Rh. 2, 329. * Ινμμεθιημι, Gl. Competo.] Παρίημι, Praetermitto, Omitto, Plato de Rep. 2. (6, 232.)'Εάν.τίς Tivxis παργ έργου καιρόν, διόλλνται. Sic autem ante eum Thuc. hoc ioquendi genere usus est» 4, (27.) p Μτ?δέ διαμέλλειν, καιρόν παριέντα$. Dem. (314.) 'Αλλά γάρ πάρεις <5ν τήν πενίαν αίηάσαιτ' άν TIS, Omittens, Missa faciens. Jungitur et infinitivo : Όνομάσαι παρήκεν, Plut. Admitto, Intromitto, Plato, Oure air ή ν τήν ξνμμαχίαν παριάσιν, i. e. είσδέχονται: quo etiam utitur in ead. signif. Et Παριέναι εις τήν άκρόπολιν, Xen. Έ. 5, (2, 20.) Admittere, Transmittere. At π.αράναι els τήν ψυχή ν, Platoni non tam est Admittere in auimum, quaiu quod Lat. dicunt Inducerein animum, pro Sibi persuadere. Apud Aristot. παρ*έναι Bud. vertit etiam D Neglectim transmittere. Dimitto, Relinquo : έτέροις, Hermog. Tas άλλας δέ τοί$ βονλομένοις παρήκάμεν, Greg. Apud Aristot. autem μή παριέναι τφ πλησίον, Bud; vertit Non relinquere sumendum : addeiis et jjias interprr., quas vide p Permitto, Sino: cum infin. Herod, παριέναι σφι,βονλεύεσθαι. Aristoph. Πλ. (331.) Αντόν δέ τόν Πλοΰτον παρείην τφ λαβείν. Plato Symp. (10, 222.) Πάρε* μοι 'Αγάθωνα μίκρ άττα ερέσ,θαι, ubi observa cum dat. - et infin. poni. Sic ap. Eund. de Rep. 2. (6, 227.) Μισθούς δέ καί δόξας πάρεε άλλοις έπαινείν. Remitto, Laxo, Solvo, άνίημι, Aristoph. Ίππ.,(440.) τους δή θρίους παρίει. Et, Παρεθείσης τφ ϋπνφ, Greg. Item pro Remissum et languidum reddo, Viris frango, Diosc. de cicuta, Παρίσι δέ τά αιδοία καταπλα* σθείσα, Tabefecit, pro quo Plin. Venerem extinguit. Pass. ΙΙαρίεμαι, Remissus et languidus reddor. Praet, παρείμαι: a quo partic. παρειμένος,qui remissus factus est s. languidus, Cujus vires fractae sunt. Plut. (6,386.) Καί ναρειμέ νον μεν fd,f σώμα καί τήν ψυχή ν υπό Tijs ί 1 13 C

36 4441 ΪΗΜΙ [pp ] ΙΗΜΙ συμφοράς, Animoetci#pore defectum prae mcestitla. A " Cult us : videtur tamen potius signif. άμίλεια,υλ Apud Greg, autem, ToD σώματος παρειμένου rais " μεθημοσύνη, a παρίημι, Transiaitto, Dimitto. Εμ, ήδοναίε,* redditur Corpore effeminajo ; sed verterim παοίημι, Remitto, Laxo*i. q- παρίημι, nisi quod potius Corpore, quod voluptatibus ftycciduin erat praep, sigoif. auget. Et pass, έμπαρίεμαι, Kenmius redditum, marcidum, emarcuerat, marcuerat. Itidem ac languidus reddor, Franguntur vires me», se tcctus παρειμένοί γήρ<}, quod aip. Plat, redditur Confemittunt ac quasi exolvuntur, Greg. Naz. in Trag, senio, eod. illo verbo reddi posse arbifror, hoc Ώδίσί τ' εμπαρειμένη, Partus doloribus fracta ac debilitata. ψ modo, Marcens senectute: Lucr. Corpus' marcet annis ; Ovid, post eum, Vir ma ice t ab annis. Potest Προίημι, Praenutto, προπέμπω, Od. Κ. loo. Aj vero eteffeetus verti. At παρειμένος s. παρεθ'εϊς ύπνω, tot' άγών [εγών] ετάρονς προίειν [προιην] πευθεσθ^ ut παρεθείσης υπνψ in 1., quem modo e Greg, protuli, ιόντας. Item προιει βέλος in imperativo, itideiu pro ex eod. Ovidio interpretari possumus Resolutus soinno, πρόπεμπε, Eust. Od. Ω. (518.) ΑΙψα μάλ' άμπε$ II Cave autem, lector, ne te VV. LL. in erro- λών προιει δολιχόσκιον εγχος : et statim post m im- rem impellant, tempora a πάρειμι confundentia cum iis, quae sunt a παρίημι, et tradentia imperitissime et perf., ubi idem versus repetitur.* Sed et simplici Mitto redditur in aliquot ejusd. poetae 11. tan^mm ineptissime, παρίημι duplicem derivationem habere, pro πέμπω positum Γ II. Γ. (118.) Αύτάρ ό TaXdifify vel a παρά et είμι, vel a παρά. et Ίημι. " Παρώ, Prae- προιει 'κρείων 'Αγαμέμνων Νήας επί γλαφυρός i ίέναι,' " termittam, Transmittam, Dimittam. Plato de ubi observa etiam sequi infin. In hot autem I. (A?. " LL. παρώμεν άρρητον, Iudictum praetermittamus, 795.) Άλλά σέ περ πρυέτω, άμα δ' άλλος λαός έπέσβΰ / " Silentio praetereamus. Παρ^κα, Praeterinisi, Trans- Μυρμιδόνων, Bud. vertit Permittat. Quibus addo, " misi, Dimisi, Permisi." [" Παρίημι, Lenuep. ad Β sumi ab hoc ipso poeta et pro Dimitto, Concede: Phal Beck, ad Suppl Markl. Suppl ad Charit Musgr. Rhes Α. (I27.) 'Αλλά συ μέν νϋν τήνδε θεφ πράες: et Herod. eod. aut plane simili modo usum esse, (1, 24.) Musgr. Here. F Ion Wakef Χρήματα μέν σφι προίέντα, φυχήν δε παραιτεόμ*$&μ Here. F Trach. 939 S. Cr. 3, l67- Platonius, Sonat certe quod Gall, dicitur Leur abandonnant: Jacobs. Anth. 9» 357- Diod. S. 2, 624. quod significantius est quam Dimittent^jn illis, Dionys. H. 1, Bast Lettre 100. Boiss. Concedentem : sc. tale quid, quale esset Permittetf- Philostr Heind. ad Plat. Hipp Valck. Diatr. 71. Bergler. ad Alciphr ad Herod Brunck. Trach Frango, Cattier. Gazoph. 76. Munck. ad Anton. Lib. 88. Verh., Valck. Phcen. p ad Xen. Mem ad Xen. Eph Negligo, ad Diod. S. 1, 695. ad Dionys. Η. 1, 367. Perrtitto, ad 1, 116. Valck. Hipp. p Toup. Opusc. 2, 275. Jacobs. Spec. 11. Brunck. El Solvo, CEd. T Omitto, Xen. Mem. 1, 1,12. Conf. c. πάρειμι, Wyttenb. Select De act. et med., Timaei Lex et n. Med., Deprecor, Plato Apol. Socr Heind., ad Xen. Mem. 2, 2, 14. Ruhnk Eur. Med ΠαρεΊμαι, Porson. Phcen. 866". c Ilapetrat, Omissum est, Subaudiendum est, Schol. II. I παρειμένος, Wakef. Ale ad Diod^S. 1, 193. Παρεϊναί, ad Charit ad Dionys. H. 5, 240. Ilapes, Brunck. Aristoph. 2, 233. Philostr Boiss. Παρείί, Valck. ad Phalar. p. xiv. Wakef. S. Cr. 1, , 159. Toup. Opusc. 1, ad Herod ad Paus. 154." Schaef. Mss.] " Πα- " ρετέος, Praetermittendus, Transmittendus, Remit- «tendus." [Plato de LL. 7- p. 796.] Πάρε<τ«, ή, Remissio, Laxatio: π. αφής καϊ κινήσιοε, Aret. Est etiam Morbi nomen, qui et ραράλνσις dicitur, quo sc. nervi remissi ac laxati motu tactuque aut dimidium corpus aut partem ejus aliquam destituunt. Aret. de D. Α. 7 'Αποπληζίη, παραπληγίη, π., παράλυσε, άπαντα τω γένει τωυτά ή γάρ κινήσεως ή αφής, η άμφοίν έστι έκλειφις^ κοτέ καϊ γνώμης, κοτέ καϊ τής άλλης αίσθήσιος, Alex. Trail. Παρέσεώί πάθος, ο καϊ παράλνσιν όνομάζειν είώθασιν ουδέν άλλο ή αναισθησία καϊ ακινησία τών πεπονθάτων τόπων: paulo post vero πάρεσιν esse dicit τοϋ ήμίσεος σώματος ή ενός μέ- D ρους νέκρωσιν, ή καί τίνων μορίων νευρωδών, έσχηκότων εμφρηξιν, χωρίς τοϋ παθείν ή τόν έγκέφαλονή τόν νω τιάίον. Plut. (8, 588.) ubi dicit ebriosis eadem accidere, quae frig us patientibus, Tois δέ πλείστοις εις π. αί μεθαι τελευτώσιν, όταν έκπληξη παντάπασι καϊ κατασβέστι τό θερμόν δ άκρατος., Speeialiter vero πάρεσιν'aret. esse vult Urinae in vesica aut suppressioneni aut retinendi impotentiam, κΰστιος δέ ούρων, inquit, σχέσιος ή άκρασίης, πάρεσις τό κύριον. Πάρεσις, Budaeo Defectio et languor, Virium corporis extenuatio. Ceterum ab hoc nomine sunt Gall. Paresse, Paresseux, quae Pigritiam, Pigrum signif. " Ήάρησιν, " Hes. affert pro χαύνωσιν, Laxationem, Remissio- " nem r pro πάρεσιν. Exp. etiam Permissio, σύγ- " χώρησις." Πήρετος ι 'ό, (ή,) RemisSus, Laxatus, παρέσει, Nervorum relaxation! s. resolutioni obnoxius. [" Jacobs. Anth. 7, 40S. Chilm. ad Malal. 1, 339. Ruhnk. Ep. Cr. 72. ad Diod. S. 1, 193." Schaef. Mss.] " Παρημοσννη, Hesychio θεραπεία, Cura, 4442 tem suas pecuniae arbitrio, libidini illorum. Bud tradit esse etiam Immitto, Porro ago, In prir mam aciem promoveo :" et affert e Xen. (Κ. Π. 14.) Προείί τάς καμήλους, ubi tamen quidam Praeijiji^ tere interpr., item Ilpoere προς αύτούς τήν τών καμήλων τάζιν. At in Aristoph. Ν. (12140 ΕΓτ' άνδρμ * τών αυτού τι χρή προίένάι; exp. πρόίέναι a Schol,. προδιδόναι et κιχρρν: sed addit esse dictum tanqyaji ρίπτειν, άπολέσαι, σκόρπιζεtv. Ego vero quid de hoc loco sentiam, dicam iu proxime sequente tmemafe^ II Ilpotepat, Projicio : Προέσθαι τόν βίον. Plut; (Anton. 53.) quo Virg. modo dixit Projecere animas, Bud. Idem ap. Dionys. Μεγάλι/ν πόλιν προέσζβφ' > Αακεδαιμονίοις, vult esse, Objicere evertendam, Prodere et condonare. Ab hoc ipso προίεσθαι χρήματα dici tradit, Homini obaerato et egenti et labefactatae fidei credere : sed non addit quo verbo hie reddi debeat προίεσθαι: ego vero apte et hie reddi posse arbitror Projicere, ut sc. qui hiijusmodi homini pecuniae credit, perinde facere dicatur ac si eas projice^ ret: sicut aurum suum projicit gp. Horat. Arisfip*"- pus. Ac crediderim illud quoque Aristoph. προϊένς«λ verbo.projicere verti posse, sequendo Schol. expos!* tioneinβίπτειν et σκορπίζειν. Sed invenio duos praetereg usus, qui duobus verbi Projicio respondere videntur; ham ut dixit Plut. προέσθαι τό καλόν, sic Caesar Projicere virtutem : ^tque ut Xen. (Κ. Π. 7, 5, 26.) Έττί τό αντίκα ήδυ προίένάι αντονς, sic Ad voluptatem praesentem se projicere, 110η dubium est, quin Latine dici possit. Quidam et ap. Aristot. Etb. 3, 5. partic. προέμενος sine adjectione positum, interpr. Qui se effudit ac projecit. Est certe et ubi verbo Profundere commode uti possimus: Aristot.. Eth. 4. To οικείο ν προίενται: itidemque ap. Pbiltm> Υπέρ ής ού μόνον προίεσθαι ras ουσίας. Sed in illo' Dem. I., et plerisque aliis Ejusd. pariter atque aliorum, προίεσθαι sic accipi puto, ut in Herod. 1., quem in Προίημι attuli: sc. pro Perrnittere arbitrio alicur jus, potestati,. libidini ; Tradere potestati, in pote^ statem ; significantius, Objicere potestati. Ε11. illi» est hie Xen. Κ. Π. 5, (2, 5.) P- 71. Am δέ ro μηδένα, αύτοίς ήθεληκέναι προέσθαι μήτε χρήματα πολλά, μήτρ, ' τυραννίδα, μήτε τείχη έρυμνά, μήτε τέκνα άξιέρασ^,.^ Et hie Thuc. 1, (44.) Καί τήν Κέρκνραν έβούλϋντο μή προέσθαι τοis Κορινθίοις : et iste ibid. "Ινα μή'άνδρας τ ε φίλους καϊ ζνγγενείς τοις έχθίστοις πρόησθε. Bud. * tamen 554. in similibus 11. προίεσθαι vertit Prodere^ Condonare. Dem. alia etiam constr. dixit (1380* προέσθαι εις δουλείαν, pro Deserendo conjicere in servitutem, vel desertos. Quidam vero interpr., Objicere servituti. Interdum vero, et srepe quidem, dicitur προίεσθαί τι non adjecto dat., pro Amittere e manibus, Sinere sibi elabi, Pro derelicto habere.

37 4443 ΙΗΜΙ [pp ] ΙΗΜΙ 4444 Qua in signif. jungitur etiam gen. a I^m. (18.) Μή Α Έπιπροίημι, Emitto adversus, Emitlo in, II. Δ. (94.) μόνον πόλεων καϊ τό-ψ,ων, ών ήμέν ποτε κύριοι, φαίνεσθαι πρ'οίεμένονε, άλλα καϊ των υπό τής τύχης παραmitto, Emitto ad, P. (70S.) Κ είνον μέν δ ή νηυσιν έπι- Τλαί^ί κεν Μενελάω έπιπροέμεν ταχύν ιόν : Transσκευασθέντων συμμάχων τε καϊ καιρών. Sed interdum προέηκα θοήσιν ΈλθεΤν els Άχιλήα, Od. Ο. (298.) etiam simplicins pro Dimitto, Relinquo, Missum facio, Abjicio, Dem. (583.) θοιμάτιον προέσθαι, Plut. i.e. έπαφήκεν, Schol. Κ αταπροίημι, Projicio, Ε. ma- "Ενθεν δ' αύ νήσοισιν έπιπροέηκε θορσιν Όρμαίνων, Ού προήσεσθαι τήν δύναμιν, Non dimissurum exercitum. Alicubi etiam προίεσθαι τι exp. Negligere; lyb. 16, (9, 3.) ΙΙάτεί αν καταπροειντο τους καιρούς, nibus dimitto, elabi sino, Cum neglectu abjicio, Po- tied malim Abjicere curam de aliqua re. Sic et Omnes quidem alii occasionem rei bene gerendae προίεσθαι τινα, Curam de quopiam abjicere, solicitudinem ; Deserere quempiam, Destitute suo auxi- quod a Suida in Κατηργηκέναι citatur, Τόν δέ καθή- omisissent, neglexissent; cui simile exemplum est, lio. Thuc. 3. Καί μή πρύησϋε ημάς '. 2, (73.) Αθηναίοι ψασιν έν οίδενϊ ήμας προέσθαι άδικουμένους, ούτε Rerum gerendarum opportunitates transmittere et μενον, κατηργηκέναι, καϊ καταπροίεσθαι τούς καιρούς, νΰν περιό-φεσθαι, βοηθήσειν δέ κατά δύναμιν. Revopat perdere, Bud. : Synes. Προσρειμεν, έλιπαροϋμεν μή autem mihi in mentem verbum Abjicere quendam καταπροέσθαι μηδέπω τάς έσχάτας ελπίδας,: abjicere, ejusd.. Thuc. 1., in quo ita propemodum dixisse videtur προίεσθαι εαυτούς, ut Cic. Abjicere se: addens ρίμν, pro Prodere, Destituere, Praevaricari, Bud. Bud. Dicitur etiam καταπροίέναι τήν δίκην, κατηγο- ei et Prosternere. Is Thuc. 1. est 2, (51.),T7pos γάρ τό Non absimilis signif. est τοϋ καταπροδίδωμι,: unde af/έλπιστον εύθύς τραπύμενοί Ttj γνώμτ), πολλφ μάλλον per hoc καταπροδίδωμι illud exp. Suid. in hoc a se πρρίεντο σφάς αυτούς, κάϊ ούκ άντέϊχον. Budaeo c. 1,.Ώμοσάτην οσοι δεινότατοι Χριστιανοίς όρκοι, όνο- Largior, firogo, Effundo: afferens ex Aristot. Καί Β μάζονται, μή ποτε άλλήλων καταπροήσεσθαι άχρι τών χρήματα πρόοιντ άν κ. τ. λ - Item Cedo et condono ές όλεθρον φερόντων, Destituere et deserere etiam afiiicd. Quarum signiff. exempla vide ap. eum 554. reddi non incommode potest. ["Phryn. Eel. 69." Sed cfuod ad ilium, Aristot. 1. attiuet, in quo dicit Schaef. Mss. Procop. Anecd. 2.] χρήματα πρόοιντ αν, *addo, verbum idem ap. Dem. Προσίημι, Admitto : Xen. K.'A. 4, (5, 5.) OL προσίεσαν προς τό πϋρ τούς όφίζονταε. Sic 7 At multo cum eod. accus. reperiri, simulque cum accus. ορκον. ita ^nim ille in Midiam 242(=582.) Εί δ' ούτοι χρήματα έχοντες μή πρόοιντ άν, πως ύμίν καλόν τόν ορκον usitatior est pass, προσίεμαι: ut Ίππ. (3,3.) Πολλοί γάρ ίπποι χαλεπώς προσίενται, & πρόδηλα, αύτόϊς έστϊν, Βτι πφύέ'σθαι; ubi dico quaerendum videri aliud verbum, προσέμενοι πονέίν άναγκασ&ήσονται. Sed et equus dicitur προσίεσθαι τόν άναβάτην, Admittere ascensorem. quo προέσθαι cum utrpque accus. commode reddi possit. Ego certe verbo Projicere, quod et aliis II. Item pro Admitto, i. e. N011 repudio conditionem. corfvenire jam ostendi, contentus ero, dum aliud Bud. qui et ήτταν προσίεται exp. ap. Xen. (Κ. Π. 3, apliiis quempiam. attulisse intellexerim. Accipitur 3, 20.) Vinci se patitur. Et pro Admitto, i.e. Comprob.o, Non improbo. Gal. Προσίενται μέν αμφότεροι pro Effundo et in alia signif.: Aristot. Καί τό αίδοίον π^ύϊέται σπέρμα, EffanAit, Emittit., ΤΙροίεμαι pass, τουτί. Et cum infin. ap. Xen. (Κ. Π. 8, 1, 14.) Καί etiam reperitur alicubi, sicut et ejus partic. προειμέvo% ap. Dem. [" Athen. 578." Strong. Mss.] " IIpoνποχρίεσθαι δέ τους οφθαλμούς προσίετο. Hunc autem Ejusd. 1. (7, 5, 26.) Προσιέμ,εθα [Προελοψεθα] κακίονες, ή πρόσθεν, γενέσθαι, vertit ille, Hoc committe- 'ί'είνάι, Dimittere s. Negligere, Herod. Προέμεν, " Ddrice pro προε'ιναι. ΪΙροείσθαι, Dimisisse, Ne- <(fi remus ut deteriores quam prius essemus, Comm. jgjexisse, Demosth." [" Heyn. Hom. 4, , 553. Apud eund. Xen. ('Απ. 2, 7, 11.) Οί> ττροσιέ/ΐην c δανείσασθαι redditur Non inducebam in animum aes 185. Scbheid. Anab ad. Charit Wakef. Idn S. Cv.,4,148. Cattier. Gazoph. 89- Jacobs. Anim. 307 Fischer. Praef. ad \Veller. Gr. Gr. p. xiii. Valck. Phoen. p Zeun. ad Xen. Κ. Π ad Phalar Mitto, Ernest, ad II. A Γ coll. 116, ad Od. B I 88. Σ De fluvio, Heyn. Hom. 6, 280, Conf. c. προσ., Wyttenb. Select Τίροήκατο, Heyn. Hom. 5, 236. Προέσθαι εύεργεσίαν, Schneid. Anab. xxiii Ποοϊτ έναιόδόν, ές κίνδυνον τ etc. ad Xen. Eph Upoί'εμαι, Kulin. ad Paus Toup. Opusc. 1, , SSf.'.Bibl. Philol. 2, 173. Toup. Emendd. 1, 92. Vilck. Diatr Koen. ad Greg. Cor. 32. Wyttenb. Select ad Lucian. L 408. Diod. S. 1, 36ο. Kuster. V. Μ. 71. Wakef. S. Cr. 5, 148. Brunck. Soph. 3, 403. Bast Lettre 147. fmήν, Diod. S.'2, 492." Schaef. Mss.] " Προετ-έοϊ, Dimittendus, " Prodeudus. Plut. Galba (4.) πρ. φιλίαν, Pro- " denda amicitia." Πρόεσίί, ή, Dimissio, qua sc. dcstituimns et projicimus rem aliquam; Profusa erogatio ; Erogatio, qua; fit quasi projicjendo, Largitio profusa : cui ap. Aristot. opp. λήψις. Bud. ut πρόεσις τών αιτίων. [Aristot. Probl. 2, 701. Eth. 2, 7- Scho(. Aristoph. Θ Eust. 11. A. p. 101.] Προετικός, Ad largiendum propensus, profundendum, Qui lubenter largitur, Profusus, Aristot. Eth. 4, 1. Πλουτεϊν δ' ού pqbiov τόν ελευθέρων utpote μήτε ληπτικόν όντα, μήτε φυλακτικόν, προετικόν δέ. Const ruitur etiam cum dat. personae, sicut verbum προίεμαι. Aristot. Rhet. 1. Προβη/το^ TOIS τυχονσι και το7ς φίλοις. [Xen. Mem. 3,"1, 6.] IΊροετικώς, Large effuseque, Cic.; Cum quadam profusione. Aristot. Eth. 4, 2. Δαπανήσει δή τά τοιαύτα ό μεγαλοπρεπής τοϋ καλοϋ 'ένεκα' καϊ έτι ήδέως καϊ πρ. : quibus opp, ibi τήν άκριβολογίαν. Άποπροίημι, Emitto, Od. Χ. (81.) «δ* Ιμαρτή δίος 'Οδυσσεύς Ίόν άποπρόίεϊς, βάλλε στήθος παρά' μαζόν. Ι. e., inquit Eust., άπό τ όζου ή άφ' έαυτοϋ προπέμψας. Citatur ex eod. poeta (Od, Η. 26.) et άποπροέηκε pro Emisit. [* Έκπροίημι, Eur. Ion. 118.] "Έμπροίέντα, Hes, exp. ταχύν : sonat "' tamen potius Immittentem, s. Dimittentem in." alienum conflare. Itidemque ap..herod. (6, 10.) Ον προσίεντο τήν προδοσίην, Nop inducebant in animum proditionem facere, animum ad proditionem faciendam. Rursum ap. Xen..('Απ. 2,6,18.) Τά α'ισχρά ήκιστα προσίεσθαι, A turpibus abhorrere. " ΙΙροστ^ατο, Admisit,.,1 aor. med." [" Phryn. Eel Τ. H. ad Plutum p. 34. Aristoph. Fr Conf. c. προίημι, Heind. ad Plat. Phaedr Προσίεμαι, 254. Bos. Animadv. 69. Villois. ad Long Aristoph. 1φ Kuster Diod. S. 393, e,t var. lect., ad Lucian. 1, , Bpiss, Philostr Bibl. Phil. 2, 173. Berglei. ad Alciphr, ] ad Xen. Eph Jacobs. Exerc. 2, 155. Valck. Diatr Wessel.^d Herod. 22. ΙΙρςσίεσΰαι, Vesci, Athen. l, 18." Schaef. Mss. Aristoph. Ί ππ. 369* Eur. Ε' 621. Xen. Ages. 5, 3. * " Αυσπροσίεσθαι, quod Seal, ab Achille Tatio contra analogiae normam procusum culpat, e scripturae vitio natum est, nunc correcto." Lobeck. D Phryn. 632.] Συνίημι, Committo : έριδι ξυνέηκε μάχεσθαι, II. A, (8.) Cortimisit ad pugrjam. Sed aptius, Commisit^iuter se. Eust. exp. συνέβαλε, συνέπλεξε προς 'eptv. II Audio, Intelligo, Od,,Z. (2890 Βείνε,.σύ δ' ώδ' έμέ-, θεν ζννίει έπος, ubi Eust. annotat jungi etiam geni-. tivo Altice: in hoc autem 1. II. B. (182.) ό δέ ζυνέηκε θεής όπα φωνησάσης, ait dubiam esse constr,, utrum sc. ζυνέηκε φωνησάσης 'όπα, an ΐ,υνέηκε όπα φωνησάσης. Herodian. 4, (10, 12.) M>)re τής άλλήλων φωνής συνιέίσιν : eo sensu, quo dicitur aliquis non intelligfere sermonem s. linguam, cujus imperitus est: (15, 15.) Σϊ/νείί οτι e(c. Postquam intellexit.s. Rescivit.. Item pro Intelligo, Animadverto, Sentio, Aristoph. Πλ. (45.) Elr' ού ζυρίης τήν έπίνοιαν τοϋ θεού ', Plut. (Caes. 69.) Συνείς ό Βρ.αϋτας τό πεπρωμένον. Et cum gen. Lucian, (1, 18.) Επειδή τάχιστα συνήκε τοϋ κρείττονος; Simujatque intellexit quod erat melius. Sic Paus. Interduth vero sine casu : Συνίετε καθ- ον τρόπον κελεύει, Dem. Inter,dum,vero cum partic. ut συνίημι εν πάσχων, καταγελώμενος. Item cum infin. ap. Hero*

38 4445 ΙΗΜΙ diau. (1, 13, ΙΟ.) Συνίημι, Scio, Plato cum accus., A Bud.: afferens et συνήκα pro Conscius sum, e Luciano (1, 20(5.) Ούδέ συνήκα ήδύς γύναικϊ διά σε γεγενημένος, Neque milii conscius sum ab aliqua me amatum esse, ^ieque unquam aliqua me amavit per te, quod sciam quidem. Et alibi itidem. Aristot. pro μανθάνειν etiam poni testatur, Eth. (6,10.) A Dem. certe alicubi haec duo ead*. signif. posita observavi. \\Σύνεσθαι, Pacisci, Transigere, II. N. (381.) 'Αλλ' επευ, οφρ' έπϊ νηνσι συνώμεθα ποντοπόροίσιν Άμφϊ γάμω, i. e. συνθώμεν ή συμβώμεν, Eust. 3ίι νετο, ap. Horn, tanquam a ξυνίεμαι, pro ρσθετο : Od. A. 76. Τοϋ δ' αγορεύοντος ξύνετο ξανθοί Μενέλαος, ubi tamen legi et ξύνθετο admonet, sed addens, 'ίσως ού καλώς: cum tamen in textu, qui ejus Conimentariis insertus est, haec ipsa lectio habeatur. At ego in mea Edit, ne mentione quidem hanc alteram γραφήν dignatus sum ; utpote quam certo mendosam existimarem, admirans etiam cur diceret Eust. 'ίσως. Σνvieiv, pro συνιέναι dictum fuisse tcadit Eust. Reperitur certe συνιεί pro Intelligit, " Συνιών pro συνιεϊς, Β " Inteliigens," ap. LXX. Sap. 9, (11.) Sic συνιοϋσι in Ν. T. Sic ό συνιών, ol συνιοΰντες ap. eosd. Interprr. qui etiam utuntur sine acjjectione, ut Lat. Vir inteliigens. At έάν auvirjs, Si intelligas, in Ceb. Tabula, ubi tamen συνίψ vulg. Edd. habent et ξυνιώσι, ap. Xen. putantur esse ut τιθρς et τιθώσι. At ξύνιον ap. Horn, tanquam a ξυνίω, II. A [" Σννιείς, InteUigisne? Athen. 228," Schw. Mss.] " Σύ- " νες, Intellige, Attice tyves. Συνείς, Qui intellexit s. animadvertit. Συ νήσω, Intelligam. Συνήκα, Intel- - " lexi. Sυνήκα, ξυνέηκα, Attice et lonice." [Συνέμεν, pro <rvvelvcu, Pind. Π, 3, 141. 'Εξυνήκα, έσννήκα, Alcaeus et Anacreon ap. Etym. M., qui confert Attica tempora πεπαρφνηκα, ήνώχληκα, παρηνώχληκα. " Villois. ad Long ad Lucian. 2, Boiss. Philostr Valck. Phcen. p Theogn Ammon. 86. Eran. Philo 170. Fischer. Ind. Pakeph. v. Αιαλύειν, ad Charit Brunck. (Ed. T. 62β. Fac. ad Paus. 1, 252. Conf. c. σύνειμι, ad Charit. 467.; cum συνίσημι, ad Dio- c nys. H. 1, 244. De quant., Brunck. Aristoph. 2, De conjug., Heyn. Hom. 4, 86. I>e constr., ad Charit Fut., ad Lucian. 1,399. Σννιείς, eum gen., Thom. M. 184u ΣυνιεIs, συνείς, ad Herod ad Lucian. 1, 351. Συνιέναι, συνείναι, 2, ,302. Davis, ad Justin Abresch. Lectt. Aristaen cf. Dow. ad Charit ad Herod Συνήκα, Brunck. Aristoph. 2,-257. Σύ νες α,τι λέγω, Heind. ad Plat. Phaedr Συνώμεθα, Heyn. Horn. 6, 442. Intelligo, Seulio, Lucian. 1, 13. Wessel. ad Herod. (1,24.) 11. ad Diod. S. 1, 197. Συνιέω, Porson. Or. p. 17." Schaef. Mss. Συνείναι, Plato Cratylo 28.] Σύνεσις, sive ξύνεσις, Coilio, quae duie res in unam coeunt et quasi committuntur: συμβολή els ταυτό. Od. K. (515.) ξύνεσίς τε δύω ποταμών έριδούπων. (] Intelligent, Perspicax animi facultas, qua'committere res inter se potest et discernere, seu, at Bud. interpr,, Perspicacia et prudentia in judicando. A- ristot. Eth. 1. fin. tres ponit virtutcs διανοητικής, d σοφίαν, αύνεσιν, φρόνησιν. At 6, 10. inter φρόνησιν ζί^σύνεσιν distrnguit, φρόνησw esse dicens έπιτακτικήν, ejtisque finem esse quid facto opus sit aut non opus sit: ξύνεσιν autem esse solum κρντικήν : ac ξύνεσιν et εύξυνεσίαν idem esse. Quid autem sit, declarat his verbis, "Εστι. δ' ούτε τό εχειν τήν φρόνησιν, ούτε τό λαμβάνειν, ή σύνεσις' άλλ' ώσπερ τό μανθάνειν λέγεται- συνιέναι, όταν χρήται rjj έπι στη μη, ούτως έν τω χρήσθαι rjj δόξρ έπϊ τό κρίνειν περϊ τούτων, περϊ <3ν ή φρόνησίς εστίν, άλλον λέγοντος, και κρίνειν καλώς. Ibid, tradit σύνεσιν non prorsus idem esse cum επιστήμη, δόζη, nec item particularem aliquam sciential, nec etiam περϊ τών άεϊ όντων καϊ ακινήτων, nec περϊ των γιγνομένων ότουούν, sed περϊ ων άπορή&ειεν άν τις, καϊ βουλεύσαιτο : atque ita versari circa ead., circa quae ή ψρόνησις: quomodo autem different φρόνησνς ipsa et avvetns, ex Eod. jam indicatum est. Plato Cratylo (3, 288.) etym. hujus vocabuli his verbis tradit, Σύνεσις δ' αύ ούτω μέν δόξειεν άν ώσπερ συλλογισμός είναι 8ταν δέ συνιέναι λέγρ, ταυτό ν παν- [pp ίημι ^ 444θ τάπασι συμβαίνει τφ έπίστα&βαι λεγόμενοv. At boo fyvdvni non a ξυνίημι prarcedente esse^ vult, sed a ξύνειμι: unde subjicit, Συμπορεύεσθαι γάρ λέγει τήν φυχήν τοις πράγμασι τό συνιέναι: ita ut hie inteliigenda sit Facultas animi, qui» ξΰνείσι τοις πράγμα*ι { perspiciens et discernens quid faciendum sit, quid non. Id, quod hie Dem. 1. declarat (1394.) γάρ, ϊστιν άπάσης άρετήα άρχή μεν σ., πέρας δε-ανδρεία- καϊ τή μέν δοκιμάζεται τί πρακτέον εστί, Τη δέ σώζεται: sicut Idem (269.) scribit, Trj σ. Και παιδείψ τά καλά καϊ τά αισχρά διαγινώσκεσθιά. Sicut vero ibi Dem. conjungit a. cum ανδρεία, ita Thuc. 4, (81.) p dixit Βρασίδον άρετή καϊ ξ. Ad enjus imitatioaem Bud. ap. Cic. Verr. Minuisti copias m^prum virtute ac sapientia comparatas, ita vertit, 'Εκόλόνσας τάς δυνάμεις τάς τών προγόνων apery καϊ σ. προσκέητημένας. Thuc. 1, (138.) describens φύσεως Ισχύν in Themistocle, Οικεί? γάρ ξ., καί ούτε προμαθώ* ές αυτήν ούδέν, ούτ' έπιμαθών, τών τε παραχρήμα' δι' ελαχίστης βουλής κράτιστος γνώμαν, Suopte ingenio,'quod doctrina neque exercuerat neque auxerat, praesentium et improvisarum rerum brevissima deliberatiobie egregius erat jestimator. Lucian. (2, 45.) in his&mco optimo duo κορυφαιότατα requirit, σύνεσίν πολιτική* et δύναμιν έρμηνευτικήν: quam σύνεΰιν esse wit άδίδακτόν τι τής φύσεως δώρον. Basil. Homil. 9* ΐίύίαν ούχϊ σ. λογικήν άποκρύπτουσιν, Quam humanam intelligentiam et pi'udentiam non superant 1 Thuc. l^, (75.) p* 25. Και προθυμίας ενεκα τής τότε, καί γνωμφ Ι-, αρχής τε ής εχομεν, Schol. προαιρέσεως. Sicut συνίημι accipitur aliquando pro Conscius sum, sie σ. etiam pro Conscientia, Herodian. 4, (7, 1.) Tetawra δή πράττων, ΰπό τε τής τών έργων σ. ΙλαυνόρΚρίΟ^ καί προς τήν έν rrj πόλει διατριβήν άπεχθώί έχων, Polit.' interpr., His actis stimulante malorum conscientia, vitamque perosus urbanam, de Antonino CaracaHa. Sie accipit etiam Eur. Or. (390.) ubi Menelao interroganli, Τί χρήμα πάσχεις ; Vis σ άπόλλυσιν νόσος; respondet Orestes, Ή ξύνεσις- οτι σύροιδα δείν' είργμσμένος. [,f, Heyn. Hom. 8, ad Diod. S. l, 413. Wolf. Herodian. p. xix. ad Anton. Lib Verh., Zeun. ad Xen. Κ. Π Valck. Phoen. p Hipp. p Toup» Opusc. 1, 280. Commissio, Coitio, ad Herod. 391." Schaef. Mss. Aristot. Polit. 8, 7 Nicom. 6, 11. * Αύτοσύνεσις, Epiphan. 1, 1024.] Ώαρασύνεσις ap. Hippocr. [ ] Error non quilibet, sed is, qhi vero proximus est, et ea de causa probabilis; Gorr, e Gal. Comm. 3. Eis ro περϊ άρθρων. Άσυνεσίά, srve Άξυνεσία, Insipientia, Mentis in judicando nulla vis et perspicacia, luscitia, Thuc. 6, (36.) Tons δ' άγγέλλοντας τά τοιαύτα, καϊ περιφόβους' υμάς ποιούντας, τής μέν τόλμης ου θαυμάζω-, τής δέ ά. " In VV. LL. 'Ασύνεάις quoque affertur pro Stul- " titia; sed fictitium esse puto." Εύσυνεσία si ν Ε Εύξυνεσία, i. q. σύνεσις, nisi quod aliquid signification! addit particula εύ, Aristot. Eth. 6, 10. Tewri' γαρ ξύνε'σις καϊ είξ., καϊ γάρ οι ξυνετοϊ, και εύζύνετοι. Vide Σύνεσις; Συνετής, Inteliigens, i. q. συνετός, VV. LL. [" Συνέτης, Τ. Η. ad Plutum p * Συνέτις, Manetho 2, 269. est pacoxytonon." Schaef. Mss.] Συνετός, Qui commissus est, Committi s. Coire in anum potest: α. χι τών, ό συμβ λητος, Hes. Qui intelligi potest, Synes. de Insomn. Ούτως ούδέ τά χρηστήρια πάσι σ. φθέγγεται, Ν on omnibus nota loquuntur. Sic ap. Lucian. quoque usurpatur. Et iiidem in Epist. Aristot. ad Alexandrum conquerentem quod libros acroamaticos edidisset,"i#0i ούν abτους καϊ έκδεδομένους καί μή έκδεδομένους ξονετσϊ γάρ είσι μόνοις τοις ήμών άκούσασιν: i. e., Gellio interpr., Neque editos scito esse, neque non editds ί quoniam; iis solis, qui nos audinnt, cognobiles eruot. Cur suae interpretation! subjicit, Hoc ego verbum ξυνετοί γάρ είσι, qiiaerens uno itidem verbo dicere, alittdnon reperi quam quod est scriptum a Marco Catone in 6 Originum : Itaque ego, inquit, cognobiliorem cogmtionem esse arbitror. Frequentius active capitur pro Inteliigens, Perspicix, Prudens in judicando, Thuc. 6, (39.) p Bovhevirat l ' hv βέλτιστα τους ' ξυνετονς, κρϊναι δ' άν άκούσαντας άριστα τούς πολχσνς :

39 4447 ΙΗΜΙ fpp. l6; 1, (138.) ρ 44. Μάλίστα δέ άπό τον πείραν διδονς ξννβνός φαίνεσθαι, Vel maxinie ex eo sui dans specimen, quod perspicax et prudens esset: de Themistocle, de quo vide ejusd. Thuc. 1. paulo ante in Σύνεσις. Plut. An seni capessenda Resp. de Agide, Έδόκει γάρ 'έμφρων άνήρ είναι, και σ. ιστορείται. Et ap. Thuc. rursus (1, 84.) σ. τα αχρεία, Inutiliter solertes, VV. LL. In Iisd. e Luciano affertur συνετός constructuin cuin gen. ι Σ, των καλώς εχόντων, Prudentes rerum honestaruui. To σ. neutr. substantive aliquando capitur pro σύνεσις, Thuc. 3, (83.) Τφ yap δεδιέναι τό, τε αυτών evbees Kal τό τών εναντίων ξ. Et adversariorum perspicaciam, prudentiam: 2, (15.) Τενόμενος μετά τοϋ^ξ. και δυνατός, Prudeus juxta ac potens. II Sciens : sicut ξννιέναι pro έπίστασθαι accipi Plato et Aristot. testantur. Eur. Iph. A. (1255.) "Εγώ τά τ' οικτρά συνετός εϊμι και τά μι/, Ego et ubi sniseratione opus sit scio, et ubi non. [" Ad Charit Markl. Iph. p. 68. Jacobs. Anth. 7, , ad Mcer Thom. M Eur. Phcen Valck. p Koppiers Obss. 52. Ammon ψνχή, Epigr. adesp Συν., άσύν., Jacobs. Anth. 12, 348. *Σννετόβουλος, Schol. Eur. p. 32. Matth." Schaef. Mss.] Συνετώς, Intelligenter, Prudenter. [" Markl. Iph. p. 68. ad Moer. 106." Schaef. Mss. * " Σννετωτέρως, Chrys. in Jo. Hom. 58. T. 2. γ.792 " Seager. Mss.] 'Ασύνετος, ό, ή, InsipieBs, Qui perspicax et in judieando prudens uon est, Demodocus ap. Aristot. Eth. 7, 8. Μ{λϊ';σκ)ΐ γάρ ά, μεν ούκ ε'ισι, δρώσι δέ, οΐά περ οί ά., Thuc. 6, (39.) Άλλ' έτι και νυν, ώ πάντων Αξννετώτατοι, ε'ι μή μανθάνετε κακά σπεύδοντες, ή αμαθέστατοι έστε <5ν έγώ οτδα'ελλήνων: 2, (34.) Os αν γνίιμτ] τε δοχτ) μή άξύνετος είναι, καί άξιώματι προήκρ. Lucian. (1, 200.) Ά. καί θηριώδες ζώον, Insipiens, Brutum. ["Ad Mcer. 1θ6. Thom. Μ ad Lucian. 1, 179. Amst, Jacobs. Anim Anth. 12, 275. Eur. Phoen Difficilis intellectu, Valck. p " Schaef. Mss. * Άσυνέτως, Imptudenter, Plut. 6, 533. * Άσννετοποιέω, Schol. Aristoph. B ] Άσυνετέω, Desipio, μωραίνω, Suid. Item, Non intelligo, calleo, Heraclit. Epist. 4. p. 147 *Av δέ ύμείς άξυνετήτε γράμματα, ουκ έμή άσέβεια τό ύμών άπαίδεντον. [Hippocr Foes.] " Αυσ- " ξύνετος, Hesychio ασύνετος, Nou inteliigens vel im- " prudens. Passive etiam signif. Difficilis intellectu. " Bud. e Xeia. (JΑπ. 4, 7, 3.) To δέ μέχρι τών δυσξυ- " νέτων διαγραμμάτων γεωμετρίαν μανθάνειν άπεδο- " κίμαζε. Itidemque Eur. Phten. (1510.) dicit δνσf ξυνέτου Σφιγγός: quippe cujus aeuigmata erant " ofoscura et difficilia intellectu." Εύσννετοί, Intellectu facilis: χωρίς σχολίων ούκ εστίν εύξ. ό Θουκυδίδης. Bud. II Ι. fere q. συνετός, sicut εύσυνεσία i. q. σύνεσις, ut ex Aristot. ostendi in Ενσυνεσία paulo ante. Aristot. Eth. 6, 10. K&i έντεΰθεν ίλήλνθε τουνομα ή σίνεσις, καθ' ήν εΰσ., έκ τής έν τφ μανθάνειν : Eth. fin. Ενσννετώτεροι δέ εις ταύτα τάχα άν γένοιντο. [" Markl. Iph. p. 68. (Iph. Τ ) Boiss. Philostr. 49." Schaef. Mss.] Kaiwxrvveros, Prudentia ahutens ad malum, Qui quidem συνετός est, sed in malo, Vafer, Thuc. 6. p Οί δ επί δεσπότου μεταβολή ονκ άξννετωτέρον, κακοξυνετωτέρου δέ. Is doininus, quem cum alio commutare cupiebant, erat non άξννετώτερος, sed Κακοζυνετωτερος quam oporteret, i. e. πατσυργέτερος, Schol. [Dionys. Η. 2, 260.] > 1675.] ΙΗΜΙ 444S Α ναγωνιστής, συνήθης, eratpos.] Συνημοσύνη, Societatis aut Foederis sanctio, Pactum, συνθήκη, όρκοι, συμβόλαια, Hes. συμβίβασά, Eust. : παρά τό είς ταυτόν έφείναι τά τής διανοίας. II. (Χ. 261.) Μι; ftoi, "Εκτορ άλαστε, συνημοσύνας αγόρευε, inquit Achilles ad Hectorem, qui promittebat se, si ipsum occideret, Corpus Achaeis redditurum, et idem ab Achille petebat: ac dixerat, άγε δεϋρο θεούς έπιδώμεθα' τοί γάρ άριστοι Μάρτυροι έσσονται καί επίσκοποι άρμονιάων. Paulo post vero Achilles, verbis illis prius citatis subjicit, ουτε τι νωίν "Ορκια έσσονται : ita ut άρμονίαι, συνημοσ,ύναι et όρκια idem sint: ac specialiter συνημοσύναι, Pacta, quibus interposito juramento coitur: alibi συνθεσίας vbcat. Eust. [" Heyn. Horn. 6, ,294. ad II. N. 38l."Schief. Mss. Apoll. Rb. 3,1105. Theognis278. * Άσυνήμων, jesch. Ag ] * " Έπισννίημι, (Intelligo, Curo,) Hes." Wakef. Mss. * " Εϋσυνίημι, (verbum nihili,) Iren. l, 16." Routh.Mss. * Προσυνίημι, Hippocr. 392, 48. *Προσσννίημι, 75S. 787 ] Β [* Ύπερίημι, Od. Θ. 198 ] Ύψίημι, Submitto: ut ap. Plut. Submittere percussorem, ύψιέναι, Bud.: afferens ex Eod. pro Submittere adornatum homiheni : item ύψιέναι ταώνας ταίς γυναιξί,ex Ejusd. Pericle, pro Submittere pavones mulieribus. At ύφιέναι τοϋ φρονήματος ap. Eund. in Apophth. De aiiimositate submittere, s. potius Remittere. *H τρ δυνάμει πρόσθές, ή τοϋ φρονήματος ϋφες. Et ύφείς τής οργής ap. Herod. Qui de indignatione remisit. Affertur tamen e Theophyl. Epist. 0ύπωμοιτής οργής νφήκας, pro Nondum indignari mihi desiisti. Ύφίεμαι pro ύφίημι, Remitto, Plut. Antonio, Ού μην ύφήκατο της στρατιωτικής τόλμης, Nec tamen quippiam remisit: Demetrio, Τον φρονήματος ύφίεσθαι, Quicquam animorum remisisse. Vide Bud. 25. Idem Plut. Camillo, "Άστε μηδέν οίκτω τής οργής υφέσθαι: sicut et ύφίεσθαι οργής paulo ante. Greg. Οί τής κακίας τί ύφιέμενοι. ' Item sine adjectione pro Remittere vires consuito, de viribus, Non agere totis viribus: ex Aristoph. B. (1220.) νφέσθαι μοί δοκείς. C II Decedo, Concedo, Cedo. Idem, 'τής άγαν εξουσίας ύφίεσθαι, De severitate decessisse, interpr. Bud., videtur tamen et hie Remisisse, posse reddi. Affert ex Eod. Τών έμαυτοϋ δικαίων ύφιέμένος, quod reddit, De meo jure decedens. Et e Xeii. ('ATT. 4, 8, 6.) Οίδενί ανθρώπων Ιφείμην αν, cum infin. pro Nulli hominum in hoc cesserim, ut etc. Item pro Cedo, i. e. Non obnitor, conteudo, Repugnare non audeo : e Greg. To γάρ έν τοις τολμητέοις θαρρείν, άνδρίας έστίν' ώσπερ τό ύφίεσθαι, δουλειάς. Et cum particula τί, ex Eod. Βελτί'ουϊ δέ τών μικρόν τι ύφιεμένων οί σπουδαιότεροι. At vero, Ονδενί τό παράπαν ϊής ανόδου νφιέμενος, Lucian. (2, 923.) pro Nemini concedews ascensum, i. e. permittens. Potest etiam reddi Indulgjfcns, Condonans. Ύφίεμαι, pass, unde partic. νφειμένος, Submissus, ut φωνή, Submissa vox. Item Remissus, Remisse et parce factus ; Diuiinutus, Bud. ap. Dionys. Areop. Et pro Inferior bonitate, Deterior, Procl. Ύφειμίνως, Remisse, Parce, Cessim: ut ύφειμένως καλόν, ap. Eund.-[Gl. Submisse. Cbrys. D in Jo. Horn. 55. T. 2. p. 781., Xen. K. 'A. 7, 7, 10.] II Ύφειμένος est etiam Permissus : ut άντί σον ye κατθανείν ύφειμένη, Eur. (Ale, 524:) Permissa pro te mori s. concessa, Cui permissum est s. concessum, Plut. Lyc. Ύφείτο μηδενί γνώμην ειπείν, Nulli permittebatur s. permissum erat. "'Ύφες, Remitte. " 'Τφησόμενος, particip. verbi ύφίεμαι. Ύπίέναι, Ion. " pro νφ." [" Ύφίημι, Thom. Μ Luzac. Socr Eur. Ion Jacobs. Antli. 9, 306. Fischer, ad Weller. Gr. Gr. 3, 311. Schneider, ad Xen. CEc. p. 14. Heyn. Hom. 4, ad Virg. Bucol. p. 30. Wyttenb. Ep. Cr. 50. ad Plut. l, [*Σ,ννετέω, Hippocr. Gland, c. 5.] Συνετίζω, Intelligentem reddo, Facio intelligere, Dionys, Areop. Et Greg. Σννετίζων τάς άκοάς. Ab Hes. exp. σοφίζω. {" Const. Manass. Chron. p. 56. forte leg. συνεθίζω." Boiss. Mss. Schleusn. Lex. in V. T.] Συνήμων, Socrus, Amicus, συναγωνιστής, παρά τήν 'έσιν, Suid.: Apoll. Rh. 4, (1209.) βασιλήος έΰν 222. τρομέοντες ένιπάς, Αέχθαι μειλίξαντο συνήμονας, Recipere Herod Sensu neutrali, Lobeck. Aj. Toup. Opusc. 1, , Valck. ad sedibus suis ut amicos et socios, ac permittere utibi p De retibus, Toup. Opusc. 1, 315. Cum habitarent. Vel etiam Confeederatos; nam συνέσθαι gen., Kuster. Aristoph. 73. Dionys. Η. 1, , ac σννημοσύνη id quoque signif.: Schol. exp. συνήθεις καί εταίρους, derivans a συνείναι. Suidas ab ήμαι 231. Cor. τ?/ς όργής, Valck. ad Phalar, p. xiv. Len Schol. Soph. El ένέδραν, Plut. 2, 226. quoque derivari scribit, ut sit σύνεδρος: priorem tamen exp. et derivatiouem magis probat. [Photio σν- 692, 714. Plut. Mor. 1, Paus Sic nep. 79- cf. Clark, ad II. A ad Herod. I6l. leg.

40 4449 ΙΗΜΙ [pp ] in Joseplio ap. Ernest. Opusc. Philol Ύφέσθαι, A Kuster. Aristoph. 73. Plut. Alex Schm. Ύφειμένος, Dawes. Μ. Cr Wakef. Ale Kuster. Aristophfc73. Boiss. Philostr Brunck. Antig. 531." Schaef. Mss. "Herod. 3, 126. Κ τείνει μιν ανδραί ο'ι υπείσαε κατ ούδόν : 6, 104. Κτείνουσιν ούτοι μιν νυκτόε νπείσαντεε άνδρας." Schw. Mss. Ύφεϊε, Herod. 1, , 52.] 'Ύφεσis, ή, Remissio contentiouis, cum in censendo cedimus potentiori, Plut. Antonio (24.) Αιαμηχανώμενοι, τήν επί των πραγμάτων ϋφεσιν και συγκατάθεσιν, μή πρόε χάριν ομιλούντων, άλλά τψ φρονείν ήττωμένών φαίνεσθαι, de assentatoribus potentium loquens, qui de industria vincuntur in censendo, s. qui in censendo libenter et cupide faciunt ut victi esse videantur. A Suida exp. rton solum * ύπένδοσε, χάλασε, υποστολή, sed etiam ελάττωσε : unde ap. Greg. Naz. Ούδέ τήε κατά τήν ούσίαν v. interpr. Neque essentiae immiiiutionem. Pro Modestia accipi a Greg. Naz. Epist. testantur VV.LL. [" Gell. Noct. Att. 1, 46. Bip., Thom. M Fischer, ad Weller. Gr. Gr. 2, 355." Schaef. B Mss. Καθ' υφε&ιν τοϋ, Schol. Aristoph. "Opv. 149.] " "Υπεσιε ab Hes. exp. ταπείνωσε et ένδοσιε: videtur " autem Ion. pro ίφ." Καθυφίημι, Submitto, Remitto, Basi. Hexaem. Hom. 5. 'Εάν άρα πεισθωσιν οτι προ τήε ήλιου γενέσεως τά περϊ γήν άπαντα διακεκόσμητο, τοϋ ά μετρ') υ περϊ αύτόν θαύμάτοε καθυφώσιν, Minus jam solem et remissius admirentur,nec ut deum colant, Bud. Cedo, Xen. Έ. 2, (4, 14.) Έν'τόνωςελεγον ώε ού χρή καθυφίεσθαι τόίε έν-τιειραιεί. Prodo, Copdono, i. q. καταπρο'ίεμαι, προδίδωμι, Dem. (343. Καιρόν) έάν τε εκών καθυφί] τοίε έναντίοιε καϊ προδω, Occasiones rerum bene gerendaruin si quis adversariis condonarit et prodiderit. In qua signif. reddi etiam solet Praevaricor, έθελοκακώ, Bud. Comm. 25, et καθΰφεσε paulo post. Dem. (132Ά.) Η ίνα μήτε συκοφαντρ μηδεϊε, μήτ' άδειαν 'έχων έργολαβΐ), καϊ καθυφείτ] τά τήε πό- \εωε, Nec prevaricationes factitet in reipublicae de-^ trimentum, s. publico detrimento prevaricetur, Bud. Deductam autem hanc signif. Bud. scribit ab iis, c qui non pleno conatu aliquid faciunt, sed consulto vires submittunt, ut vincantur: idque in militibus, έθελοκακείν dici: qualis fere Corinna ilia in Arnoribiis Ovidii, quae ita pugnabat tanquam quae vincere nollet,et proditione sua victa est. Dem. 220(=526.) Ίδίιρ, πεισθεϊε, δπόσω δήποτε άργυρίψ, καθυφεϊε τον άγώνα, Praevaricatorie transmittens : (563.) καθυφεϊναι τον άγώνα accipitur pro Desistere ab accusatione, Bud. ΤΙαραινοΰντεε άπαλλαγήναι καϊ καθυφείναι τον άγώνα τουτονί. At ap. Lucian. (1, 189 ) Μηδέ καθυφρε τι τών δικαίων τοϋ πατροε, De nullo patris jure, quod tueri possis, decedas. Interdum καθυφείναι ita usurpatur ut προέσθαι et ένδιδόναι. Dem. Καθυφείναι Λακεδαιμονίοε τινάε 'Αρκάδών: sicut alibi Idem dicit, (Αίρετώτερον) τόν Όρωπόν έξ,ν ή Λακεδαιμονίοε τήν Μεσσήνην προέσθαι και Πελοπόννησον. SlC dicitur etiam καθυφείναι έαυτόν, i. e. ένδιδόνρι, Dedere s. Submittere se, Animum demittere, Succumbere. Polyb. 3, (60, 4.) Πολλοί έέ και καθυφείντο έαντούε ολοσχερώς, διά τήν 'ένδειαν και συνέχειαν τών D πόνων, Suid., έαυτούε έδίδοσαν εΐε όλεθρον : at VV. LL. Animi demissione et contractione mortem sibi consciscebant; nam καθυφείναι e Cic. interpr. Despondere, Demittere ac contrahere animum, Exp. etiam Subtraho, ap. Joseph. 2. Οΰδέν ύμίν καθυφήκαμεν. [" Thom. Μ ad Charit ad Lucian. 1, Abresch. Lectt. Aristaen. 329." Schaef. Mss. Polyaen. 8,24,1.] Καθΰφεσε, Praevaricatio, Ejusmodi praevaricatoris affectus, ut se submittere velit adversario, Bud. Idem alibi, Res, inquit, per collusionem actoris et rei transacta, συγκακούργημα dicitur: e quo genere est praevariegtio, i. e. καθύφςσίβ : ut δίκη καθυφέσεωε, J. Poll., quando sc. aliquis καθυφήκε, καθυφήκατο, προΰδωκεν, ένέδωκε, καταπροήκατο τήν κατηγορίαν, εξέλιπε τόν άγώνα ούκ έπεξελθών, κατηγόρησεy ένδόσιμα, κατά συνθήκαε εχπεν, έθελοκακών, ύποχωρών, κατακλινόμενοε. [Gl.. Praevaricatio : * Καθυ^έτηϊ* Praevancator.] " ΊΟΤΗΣ, ητοε,ή, Consilium, Voluntas; Ι.Τ.(9/) ΙΗΜΙ 4450 " θεών Ιότητι δαμάσθη. Sic Od. Η. (198-Η^πανΓα «θεών ίότητι μόγησα : Π. (232.) Καί 7«μεν εν σπηέσσι " θεών Ιότητι κέονται. II. Σ. (396 ) Μητροε εμήε ιότηκ " κυνώπιδοε: Ο. (41.) Μή δι' έμήν ιότητα Ποσεώβων " ένοσίχθων Πημαίνει Ύρώαε,Non meo consilio et " instinctu, Non me ita volente. Et rursum Od. Λ," " (383.) Έν νόστψ άπόλοντο κακήε 'ιότητι γυναικόε, "Consilio et instinctu improbae mulieris, Apud " Hes. reperio etiam ^τήτυοε, expositum iddem " βουλήσεωε : sed. haud scio an perperam pro Ιότη- " τοε." [" Wakef. Eum Heyn. Hom. 5, , 13. Toup. Opusc. 2, 225. Diod. S, 1, 323.". Schaef. Mss. Άναιδήτω ιότητι, Impudente anitao, Apoll. Rh. 4, 360.]. ΤΟΣ, ό, Missile, Jaculum, s. potius Sagitta,: ab ΐημι, quod pro Jaculor, Sagittas initio, aliquando ac-. cipitur. 11. A. (48.) ιό,ν 'έηκε, Misit sagitlam, i. e. Emisit, Ejaculatus est, 0.(514.) Βλήμενοι η y εγχεί όζυόεντι, Λ. (475.) οντ' έβαλ' άνήρ Ίψ άπό νευρής, Οί (440,) ίοι'ωκύμρροί, και τόξο ν, Π. (773.) Ίοί τε πτε-r ρόεντεε άπό νίευρρσι [νευρήφι] βορόντεε. Apud Eund. alibi ios χαλκϋβαρήε, χαλκήρηε, II. Α. (Ιΐ6 ) 'ιόν,άβλήτα, πτερόεντα, (94 ) Ύλαίης κεν Μενελάω έπιπροέμεν ταχύν 'ιόν, quem paulo posfc όίστόν appellat. Tenuari autem regulariter Ιόε scribit Eust., ro κείσθαι τό ι πρό, φφνήεντοε: quae regula tamen in ίημι non valet. Venenum, quod serpentes et cetera animalia venenata quasi ejaculantur, Spph. Tr. (772 ) de peplo veneno tincto, είτα, φοίνιοε Έχθρας έχίδνηε ίόε ώε, έδαίνυτο, Plut. (8, 225.) Tois σκορπιοίs, έμφΰεσθαι τό κέντρον, οτε τύπτουσι, κιιϊ τάϊε, εχίδναε τόν 'ιόν, οτε δάκνουσι. Item φάρμμκον, Tzetz,, ab ϊάομαι derivans, sed tunc in bonam partem caperetur. Rubigo cujusque nietalli, Diosc. σιδήρου, Rubigo ierri, h. e. Ferrugo : Ίόε σιδήρου ποδαγρικονε ώφελε'ι έπιχριομένοε. Pro quo Plin. Rubigo ferri podagras illita lenit. [Gal. 12, 879.] Philo de Mundo, Σίδηρον γοϋν καϊ χαλκόν και τάε τοιουτοτρόπουε ουσίας εϋρΰιε άν άφανιζυμένας, εξ εαυτών μεν, οταν έρπινώ-^ δους νοσήματος τρόπον ιός έπιδραμών διαφάγοι, Ferrum et aes, aliasque ejusmodi naturas, compertunv habemus sua ipsas sponte exolescere, cum sc. ru-.' bigo gliscens exest ipsas instar morbi serpentis. Pe-; culiariter vero dicitur Rubigo seris, h. e. ierugo sive' ieruca: Succus concretus e liquore cum aeris metal-- lo misto. Duplex ea traditur, nativa et factitia: nativa autem e lapidibus quibusdam nonnihil aeris habentibus efflorescit et abraditur, e quo }όν<ξυστχ>ν, Graeci, Lat. ierugipem rasam s. rasilem appellant, aut e specu quopiam destillat per caniculae ardores: aut foditur, quam, quod in vermiculorum speciem se contrahat, σκωληκίαν vocant, i. e. Vermicujarem. Factitia itidem, aut abraditur ab aere, quae et ipsa, ios ξυστόε vocatur; aut in vermes formatur, aut in mortario aereo efficitur-veteri ex urina: quam aliqui. Chrypocoilam ab effectu nominant. Vide plura ap. Diosc. 5, Plin. 34, [" Heyn. Hom. 8, Wakef. Trach, 716. (771.) 836.., 837. Phil. 7- Eum Huschk. Anal Jacobs.l Anth. 11, , 147- Wessel. Diss. Herpd. 41. ad. Lucian. 1, 288. Dawes. M. Cr ad Charit De spiritu, Heyn. Hom. 4, 575." Schaef. Mss. JE-, rugo, Theophr. de Lapid. p Ίά pro ίοϊ, II. Y. 68.] "Ίava, Hesychio τα βαλλόμενα, Missilia, άπό, "τοϋ Ιέναι:" [forsan. leg. ίά, τά. *Ίοβαρής, Venenata,.Elian. Η. Α. 7, 5. e Pauwii conjectura: cf. 'Α ξιοβαρήε.] Ιοβόλος, δ, ή, Qui sagittis ejaculatur. J Venenum ejaculans, Venenatus, Philo V. M. 1. Μ»;δέν εΐί άγριότητα τών 'ιοβόλων και σαρκοβόρων. διαφέροντεε, Dirl ] / tate et saevitia nihil a venenatis bestiis aut viscere vescentibus feris discrepantes. Et l. θηρία ap. Herodian. 3, [9, 10. " Rhmn. J2. Demodocus 2. Jacobs. Anth. 12,301. Pierson, Veris. I70." Schaf. Mss,] Ίε/βολέω, Sagittas jaculor, Sagittis emitto, Epigr. II Venenum jaculor s. emitto. [" Jacobs Anth. 7, , 446." Schaef. Mss. Apoll. Rh, 4, : 1440.] Ένιοβολέω, pro eod. Hippocr., Ep, ίο! (p ) de rerum facultalibus naturalibus loquens] Καί rats βοτάναε πολλά τών ερπετών ένιοβόλησε, και

41 4451 ΙΗΜΙ tplp Ιβ760 ΙΗΜΙ 4452 περιχανίντα rtj evfos αυρ-g κάκωση' άντ' άλεζήσεωε ανrrjoi A biginem duco : ut Ιωμένα χαλκεία, Aristot. de Color. προσέπνευσε, Venenum herbis immittunt, Ve- Diosc. 5, 89. de squama aeris, Έκκρίνοντεε τήν πα- iieuo herbas inficiunt. 'IojiSopoy, Venenivorus, Venenatus, χείαν καί 'έγκιρρον καί ό'ξουί έπιρραινομένου ίουμένην, Opp. K. 3, (223*) γόν'ον Ιοβόρον * παναμειλί- Quae aceti respersu aeruginem contrahat, Gal. de κτοιο δρακαίνηε, Athen. (304.) σκολόπενδρον, e Ν umenio. LL. Aff. 3. Τά δε φλεγμαίνοντα τρήματα τών λοβών Ab Hes. ίοβόροε exp. παλίγκοτοε, όργίλοε, σκο- έπι παίδων έλαίω έν χαλκω λΰχνω ίωθέντι καταχρίων λιόε, έχθρόε. Ίοδόκοε, Sagittarum receptor, receptrix, υγιάσειε, Oleo, quod in lychno aereo aeruginem contra- Od. Φ. (11.) ήδέ φάρέτρη Ίόδόκοε' πολλοί δ' xerit, aerugjne vitiatum sit. Item ierugine absumor. ενεσαν στονύεντες όίστοΐ. Dicitur substantive ΕΤΙΑΜ Quod enim de aerugine rasa conficienda dicit Diosc. Ίοδόκη, pro' ίοδόκοε φαρέτρα., Pliaretra, Sagittarum 5, 91. "Ενεστι δέ καί έκ ρινισμάτων ποιήσαι, ή λεπίδων, receptaculuiii, Apoll. Rh. 2, (679.) Ίοδόκη τετάνυστο άΐε περιεχόμενα τά χρυσά πέταλα έλαΰνεται, εάν τις κατωμαδόν. Et Themist. in Sophista circa princ. αυτά έπιρραίνων όζει άνακινή τρίε y τετράκιε, άχριε άν ["'Paul. Sil. 20. Jacobs. Anth. 7, 74. 8, 134. Toup. Opusc. ], 15. Fischer, ad,/vnaci. P 16 ' * Ίοδόχη, παντελώς ίωθρ, Plin. sic reddit, Alii delimatam aeris scobem aceto spargunt, versantque spathis saepius Jacobs. Anth. 8, 133." Schaef. Mss.] Ίοειδήε, Rubiginis die, donee absnmatur, sc. ierugine. [Theophr. Char. s. ieruginis, Ferruginis speciem habens, Fer- 10. " Callim. 1, 449." Schaef. Mss.] 'Avisos, ό, ή, rugine'us. [Warton. ad TheOcr. l6, 62. " Venenatus, Rubiginem non sentiens, Qui rubigine non vitiatur, Nicander Θ " Wakef. Mss. *Ίολοχευ- absumitur, ieruginem aut Ferruginem non contra- τοε, PrOclus Anal. 2, 442. * "Ίόμαργοε, Bellicosus, hens: σίδηροε, Aristot. &αυμ. Άκουσμ. [* Έζιόω, Schol. Ι1.Δ. 242." Wakef. Mss.] Ίομιγήε, Veneno mixtus, Arrian. Ep. 4, 11.] Κατιόω, i. q. simplex ίόω. Et Venenatus. ["Julius Polyaenus 4. "Schaef. Mss.] Β κατίόομαι, i. q. ίόόμαι,. Rubiginor,.Eruginem s. Fer- Ίόμωροε, Jaculator, Bellator, II. A. (242.) 'Αργείοι rugihem duco, JErugine consumor : κατιωμένοι ήλοι, ιόμοφοι, έλεγχέεε, Η. (479 ) 'Αργείοι ίόμωροί, άπειλάων Diosc. 4. [Arrian. Diss. Epict. 4, 6. " Rubiginosus άκόρήτοι. Ubi Eust. synecdochice exp. πολεμισταί, sum cutem, G. Nyss. 3, 641." Wakef. Mss. " Kaet plures etym. affert: atque ίομώρους esse dicit vel,τϊόομαι, Maculor, Contaminor. Proprie notat ierugine, τουί μύρον έμποιόϋνταε έν ίο'ιε, vel rovs περϊ ίούε μεμόρημένόυε, Rubigine obducor, et eleganter ad eum trans- i. C. κακοπαθώε έχονταε, verso ο in ω: vel fertur, qui simulat, et callide animum suum tegit. Mrs <3ξε7$ lovs κεκτημένους, eo quod μύρον Cyjprits signif. Sirach. 12, 11.(13.) sec. Alex. Γνώσρ, οτι ούκ είε τέ- οξύ: vel τους τών Ιών άραν, ήγουν φροντίδα, λοέ κατίωται, Cognosces, quod non omnem deposuit εχόνταε, interjecto /x: nullam tamen mentionem facit aeruginem, sc. speculum. Specula olim fiebant ex literae 1, quae in h. v. corripitur, secus quam in ceteris compp. atque adeo ipso ΐύε. Sed fortasse aliquis aere, et proinde aeruginem contrahebant. Cf. Exod. 38, 8. Sermo ibi est de cautionibus in consuetudine «in"ios anceps esse putet ut in ίημι. [" Hevn. Hom. familiari cum inimicis adhibenda, ut adeo borum 4, '603/6, 612. Hesych. 2, 53. et n., ad Od. S. 29." Schaef. Mss. " Brevis aevi, ut viola, cf. Virg. ien. 11, 69." Wakef. Mss. Ίόμωροε, Arcadius 197.] Ίοτόκοε, Venenum pariens, Venenatus, Opp. K. 3, (73.)'Ωχροί verborum sensus sit: Tandem vero cognosces, eum non omnem deposuisse inimicitiam, nec semper amicum etbenevolum erga te animum simulaturum esse. In antecedentibus enim legitur: Ώ$ γάρ ό χάλκόε ίοϋ- τ', Ιοτόκοι τε περί στομάτεσσιν όδ'όντεε. Nisi forte ται, οϋτωε ή πονηρία αΰτοϋ. In reliquis libris legitur J&ubiginosos denies hie intelligere malit, Martial. 'Ioτνττηε, κατίωσε, h. e. Deposuit ieruginem s. malevolentiam. Jaculo s. Sagitta percussus, Sagitta ictus, E- Hesych. κατίωται έρβΰπωται." Schleusn. Lex. in pigr. ["Rufini 20. ad Timaei Lex. 169." Schref. c V. Τ.] Ίιζω, Eruginem refero, ^Erugini s. Ferru-* Mss,] Ίοφόροε, Veneniferus, Ovid.; Venenatus. Opp. gini assimilis sum, Diosc. 5, K. 3, (433.) Ασπίδα δ' ίοφόρον τόίαιε έδαμάσσατοβουλαίε, Veneniferam aspidem. "Ίοφώσσα, Hes. e Pile- "recyde affert pro χάλκειοε." Ίοχέαψα, Sagittis gaudens, Quae sagittis delectatur, II. E. (53.) "Αρτέμιε, Jaculatrix Diana, Ovid.: Epigr. [Mnasalcae 6.] ^aρέτρα, quam ίοδόκον Hom. appellat. " Ίόψαφοε, ap. " HeS. legitur, et Apollinis esse epith. dicitur. Sed " fbrsan ΐόψοφοε scr., ut sit Arcu strepitum edens s. " striddrem. Ίαφέτηε, Qui sagittas emittit, Sagittarius, i. q. ίοβόλοε: nam άφίημι ab Hom. iu ea quoque signif. usurpatur. [Anal. 2, 518.] 'Io'ew, Rubigini obnoxius, II. (850.) τοξευτγσι riflet ίόεντα σίδηρον. Ubi tribus modis Eust. h. v. exp.r ut ίόειε sit vel Accommodus ad Ιονε, Sagittas conficiendas; vel ίοϋ δεκτ,ικόε, Rubiginis capax, Rubigini obnoxius; vel Niger, ab Ίον, ut i. sit q. ΐοειifcy [Ίόεντα θάλασσαν, Nicander Ά cf. Ίοειδήε, s. ν. "Ιόν.] 'Ιώί>?}5, Rubiginosus, jeruginosus, Ferrugineus : tit χολή, ieruginosa bilis, s..eruginis colore, is autem est viridis, Quae valde acris est, calida et mordax, et proxima ίσατώδει, sed nondum tam maligna, Gorr. Apud Diosc. 5, 92. Αέαινε έν ήλίφ έν roii ΰπό κύνα καΰμασιν, έωε rjj μέν χροίφ ιώδηε, rjj δέ συστάσει γλοιώδης γένηται, Donee colorem aeruginis contrahat. Plin. quoque hoc aeruginis genus aestuosissimis diebus circa canis ovtum fieri scribit, teri autem, donee viride fiat. Exp. etiam Venenosus. " Eo significatu et Athen Αύχμών " δέ τότε γενομένων περί τόν ΝεΤλόν, έρρνη τό ϋδωρ '' ιώδες, καί πολλοί τών Αιγυπτίων άπώλοντο. ' Si- " gnificat etiam Violaceus, de quo in Τον." [" Jacobs. Anth. 11, 180. Casaub. Athen. 93. Plut. de S-N.V Wytt." Schasf. Mss. " Pseudo- Clem. Const. Apost. 6,16." Boiss. Mss. Nicander Θ et n.]' Ίόω, Rubigine obduco, Rubigine consumo. Et in^^pass. Ίόομαι, οϋμαι, Rubiginor, ut Apuleius dicit, Gladiua situ'rubiginatur; Rubiginem contraho, Ru- ΊΑΛΛΩ, αλώ, Mitto, Emitto, πέμπω, i. q. Ίημι, derivatumque ex ίώ, unde et ipsum Ίημι, ut άγάλλω ab άγώ, II. Θ. (300.) όίστόν άπό νευργφιν ϊαλλεν 'Έκτοροε άντικρΰ : quo sensu Ίημι quoque dicitur. Item ίάλλω υλακήν, Epigr. Edo latratum. Item alia signif., Emitto, Extendo, Protendo : ίάλλειν χε'ιραε έπϊ τινι, Manum extendere ad capiendum aliquid, Od. K. (375.) Κίρκη δ' ώε ένόησεν έμ' ήμενον, ούδ' έπϊ σίτω Χε'ιραε ίάλλοντα, Η. (453.) et alibi, έπ' όνείατ 'έτοιμα προκείμενα χείραε 'ίαλλον. Peto, Appeto : ea signif. accus. pers. jungitur. Od. N. (141.) χαλεπόν δέ κεν εϊη Ώβεσβντατον καϊ άριστον άτιμϊρσίν ίάλλειν, Ignominiis afficere s. appetere: Cic. lgnominiis omnibus appetitus. Hesiod. Θ. (269.) μεταχρόνιαι γάρ ίαλλον, de Harpyis, Schol. έτρεχον, έπέτοντο, Currebant, Volabant. Eustathio aspirandum videtur, idque probari dicit ex έφιάλλω et έφιάλτηε hinc deriv^tis: ubique tamen tenui'notatum reperitur. " [ Ίάλλει ab D " Hes. exp. non solum πέμπει, έπιβάλλει, εκτείνει : " sed etiam ευρίσκει, item παρέχει, δίδωρι: quan- " quam perispwmenws ap. eum scriptum est ίάλλεί." [Arcad "Jacobs. Anim. 35. Theodorid. 13. Brunck. Aristoph. 2, 251. Heyn. Hom. 5, , 227. Lobeck. Aj. p Toup. Opusc. 2, 125. Wolf, ad Hesiod. 91. Graev. Lectt. Hes Ilgen. Hymn. 392." Schaef. Mss. "Ιχνο$ Ιήλαι, Vestigium figere, Nicander 'A. 242.] " "1>?λά, Hesychio sunt " άκρόδρϋα : pro quo Allien, et Eust. habent ί^λα, " ut supra docui. AHoqui 'ίηλα est etiam aor. l " act. indic.j a th. ίάλλω, siguificante Ίημι, πέμπω : " cujus tertia pers. est 'ίηλε, quod Hes. exp. non," solum 'έπεμψε, επέβαλε, sed etiam περιέβαλε, 'έδησε, " necnon έγραψε." ""Ιαλλοε, Suidae est ό * σκωπτόληι.: " εί'ίαλλοι, τά σκώμματα, forsitan παρά τό ίάλλειν, " q. e. έπιπέμπειν et επιβάλλειν. Dicunt certe Latini " Scommatis impetere, Scommata jacere in aliquem, " Dicteriis incessere. Vide et Etym." [ 'Ίαλτόε, vesch, Choeph. 20.] *' 'Απιάλλώ, Dimitto : unde

42 44.53 ΙΗΜΙ [pp ] ΙΗΜΙ 4454 " fut; απιαλείε, quod Hes. itldcrti exp. αποπέμψει!." A [Arcliestr. ap. Athen μεγάλου δ' άπό χεϊρα«ΐαλλε, pro άπεχε. Tliuc. 5, 77 ] " Έσιάλλοντι, Dor. " pro είσίάλλουσιν: ab είσιάλλω, Immitto." [Hes.] " Ένιήλαι, Hes. exp. κωλύσαι, έμπobίσaι, ab ένιάλ- " λω." " Έξιάλλειν, Suidae έκβάλλειν, in Ms. etiam " Cod. Pro quo infra έξίλλειν, Ejicere, Excludere." οί Εφιάλλω, Immitto, Apoll. 111). 2, (183.) Ύφ yfjpas μέν έπι δηναιόν ϊαλλεν: per tmesin pro έφίαλλεν. Sicut vero dicitur χειpas 'ίάλλειν έπϊ τινι, Manus admovere alicui rei, sic etiam έφιάλλειν. Eust. ex Aristoph. ταχέα» ΰπεχε τήν φιάλη ν, 'όπως "Εργψ '(biar λώμεν, ['φιαλονμεν,] et alibi, 'Αλλ' ούκ αποδώσεις, οΰδ' έφιαλείς, οίδ' on, i. e. έπιβαλείς, ορμήσεις. In his tamen Aristoph. 11., quorum prior in Avibus [Pace 431.] est, alter in Vespis (1348.) legitur φιαλώμεν et φιαλε'ις, a φιάλη, quam lectionem agnoscit Schol., sicque Suidam etiam legere Eust. [Od ] tradit: synalcephen tamen hie fieri ei placet, sicut in τωμφ : Ut έφιαλείν έργψ sit χείρας έπ' έργω Ιάλλειν, i. e. έγχειρήσαι rrj πράξει. Ex Hom. [Od. X. 49.] quoque β Aristoph. Schol. citat, AVTOS γάρ έφίηλε rah' έργα, exponens έπεβάλετο. " Έπιάλλω, Immitto. Ari- " stoph. Ν. (I299.) &ξεις, έπιαλώ Κεντών νπό τόν " πρωκτύν σε τόν σειραφόρον, i. e. έπιπέμψω σοι, sc. " τό κέντρον. At ap. Thuc. 5, (77 ) Ρ 190. in Fce- " dire qtaodam, At δέ τι καϊ άλλο δοκή τοις ξνμμάχοις, " οίκαδ' έπιάλλειν. Domum mittere, i. e. Domum " missis Uteris nuntiisve significare, Schol. exp. έπι- " πέμπειν, στέλλειν. Sed scribitur ibi etiam άπιάλ- " λειν." AT 'Εφιάλτη*, quod hinc derivat Eust,, habes supra post "Αλλομαι in Έφάλλομαι. Προϊάλλω, Foras emitto, Od. O. (368.) ποσϊν δ' υποδήματα δοϋσα, 'Αγρόνδε προίάλλε, Amandabat foras in agrum, 11. Ο. (364.) αύτάρ έμέ Ζευς Τω έπαλεξήσονσαν άπ' ούρανόθεν προίαλλεν, Ε ccelo foras emisit, Promo, Od. a. (18.) έπεϊ προΐαλλε συβώτης Α'ιεϊ ζατρεφέων σιάλων τον άριστον απάντων. Έπιπρο'ίάλλω, idem, s. προπέμπω, Eust.: Protendo, Propono, προτείνω, προτίθημι. II, Λ. (627 )Ή σφωίν μέν πρώτον έπιπροίαλλε [έπιπροϊηλε~\ τράπεζα ν Κ αλήν, c κυανό πεζαν. ΊΑΠΤΩ, ψω, Mitto, ut Ιάλλω, cum quo ejusd. esse originis volunt. Sicut vero dicitur άτιμίησιν Ιάλλειν ab Hom. Ignominiis appetere, sic etiam λόγοι* ί«- κτειν. Tecmessa ap. Soph. Aj. (500.) Καί tis πικρό ν πρύσφθεγμα δεσποτών έρεϊ, Λόγο is 'ιάπτων 'ίδετε τήν όμερνέτιν A'iavros, Verbis incessens, probrosis appetens. Notandum tamen posse h. I. exponi etiam βλάψηε* In qua signif. sunt qui ab ίπτω, itidem pro βλάπτω, deducant: e quibus est Herodian.-, teste Eust.: alii ab ios, quod rubigo omniacorrumpat, ut ιάτττω i. sit q. φθείρω s. διαφθείρω. Apud Soph. Aj. (697 ) φάνήθ', <3 Θεών χοροποί', άναξ, όπως μοι Νΰσια Κνώσι' νρχήματ' αντοδαή Ξυνών ίάψης, Schol. exp. συνάφτρ : Ut mihi Nyssias Cnossias saltationes te magistro perceptas praesens jungas : Eust. vero ίάπτειρ ορχησιν esse tradit vel το ειπείν καϊ δίδαξα ι, derivando ab έπω, vel έπιπέμψαι, ab ίώ, i. e. πέμπω. ["Thom. Μ ad Charit Heyn. Hom. 4, , , 36. Lobeck. Aj. p D Theocr. 3, 17. ibique Valck. Noceo, Ruhnk. Ep. Cr Ίάπτομαι, Wakef. S. Cr. 3, 75." Schaef. Mss. ^lsch. S. c. Th Suppl Ag Apoll. Rb, 2, 875. Moschus 4, 39. Theocr. 2, 82. Quint. Sm. 3, , 546. Soph. Aj. 501.] Κ ατιάπτω, Laid ο, Corrumpo, βλάπτω, διαφθείρω, Od. Β. (376.) 'iis αν μή κλαίουσα κατά χρόα καλόν Ιάψη, [ίάπτί)]: est autem hie tmesis. [Moschus 4, l, * " ύερίίάπτω, Theocr. 2, 82." Boiss. Mss.] Προϊάπτω, Procul mitto, ablego, amando, II. A. (3.) de ira Achillis, Πολλά* δ' ίφθίμονε ψνχάς άίδι προιαψεν 'Ηρώων, i. e. προέπεμψεν, uta quibusdam simpliciter accipi Eust. annotat. Quibus ipse non assentitur; nec enim πομπήν aut προπομπήν h. 1. intelligi, sed φθοράν και βλάβην τινά, idque Straboni etiam placere : itaque commodius derivari ab ϊάπτω, το βλάπτω, vel τό μετά βλάβηs τι ποιώ: Ut ίάπτειν άίδι, sit βλάπτειν αίδι S. ζημιών ν, Oreo aliquem affligere s. multare, utpote extremo omiyum m^lo: atque sic αίδι dat. erit instrunientum significans : posse vero αίδι προιαψεν exponi etiam μετά βλάβη! εις <?δην πρό τον δέοντος 'έπεμψαν, ut praep. πρό tempus denotet. Η. e. Ante tempus s. fatalem diem misit. Ad extremum addit, posse etiam simpliciter exponi ίπεμφ$κ, ut praep. abundet, sicut in νήας προπάσας. Quam expos, licet prius improbasset, simplicior tamen est, eamque secuti videntur poetae Latini, cum Ad orcum mittere, Oreo mittere dixerunt: Virg. vero dicit etiam Demittere orco. II. E Καίμιν έγωγ' εφάμην Άίδωνήί προίάψειν. Apud Nicandr. vero.θ. (722.) ubi loquitur de symptomatis, quae phalarvgii morsum consequuntur, ovhi [ev δέ] re καϋλος Φύρματι μυδαχέος πρυίάπτετιιι, Schol. προπέμπεται,προδίδοται καϊ οιονεί σήπεται. [Orac. Sibyll. 14, 92. "Heyn. Hom. 4, , 36. 8, Wakef. Ale Wassenb. ad Hom. 20. ad II. E A. 55. Προσάπτω, Burgess. Praef. ad Dawes. M. Cr. xxii." Schaef. Mss.] τ ΗΛΟΣ, ό, Clavus, II. A. (245.) ποτϊ δέ σκήπτρα, βάλε γαίη Χρυσείοιε ήλοισι πεπαρμένον, Aureis clavie, Athen. 11.'Έξωθεν δει έμπείρεσθαιτούς χρνσονι ήλους τφ άργνρφ εκπώματι: 12. Χρυσονς ήλους ev rais κρψπίσι καϊ νποδήμασιν έφόρει, Gestabat crepidas et calceamenta aureis clavis confixa, ut Festus loquitur, cum Clavata vestimenta et calceanienta explicat quid sint: item χαλκοί ηλοι ap. Eund. 5. ierei clavi; item ήλοι σίδηροι καϊ ξύλινοι ap. Xen. Κ. (9, 12.) At "Αλλψ ήλγ έκκρονειν τόν ήλον Proverbiale est ap. Lucian. (1, 733.) De quo J. Poll, quoque et Erasm. Prov. Callosum tuberculum, album, rotundun, capiti clavorum simile, quod in toto corpore provenit, sed potissimum in plantis digitisque pedum, interdum et in summis mauuum digitis, [Aetius 14, 4.] Polluci,ήλος est συστροφή τυλώδης, περιφερής, * ν π ωχροί, * ήλοειδής" οτι άνωθεν μέν ενρύνεται, περί δέ τήν σάρκα άποστενούται, μάλιστα περϊ τά ίχνη. Diosc. 1, 137 de salice, Και ό φλοιός δέ τά αυτά δρφ" καείς δέ και φυραθείς οξει, τύλους και ήλους αίρει καταπλασθείς. Pro quo Plin. Corticis e ramis primis cinis clavum et callum aqua mista sanat: ubi Aceto scr. videtur: uisi quis in Gr. textu vitium esse respondeat." In oculis autem Clavi, dicuntur callosa in eorum albo tubercula, Cels. 7. Aetius vero scribit λον in oculo appellari, postquam staphyloma maximum evaserit, adeo ut palpebras excedat, et induruerit, cornea tunica undique callosa evadeute, Gorr. la olea etiain dicitur ceu Quaedam solie inustio, qua infestatur, Theophr. H. PL 4,(14, 3,) Ή δ' έλαια πpos τω τούς σκώληκας έχειν, οί δή καί τήν συκήν διαφθείρονσιν εντίκτοντες, φύει, και ^λον' οί δέ μύκητα, καλονσιν, ένιοι δέ λοπάδα" τούτο δ' έστϊν οίον ήλο* α^ τών. Plin. 17» 24. Olea praeter vermiculationem, quam aeque ac ficiis, sentit, clavum etiam patitur: ^iv.e fnngum placet dici, vel patellam. Haec est solie exustio. Ε quibus Plin. verbis apparet, eum non legisse, sed fortasse ήλίωσις. Gaza quoque vertit Soils exustio. Ab i'jj/u autem derivant ήλος Gramui^ quod immittatur iis, quae compiuguntur. ["Wyttenb. ad Plut. S. Ν. V Bergler. Alciphr Heyn. Hom. 4, , 229. Unde? Wyttenb. Select Cattier. Gazoph. 23. Άλοί conf. c. άλλος, Jacobs. Anth. 7, 92. 9, 352. "Ηλν τόν ήλον, ad Lucian. ' 1,716." Schaef. Mss. * Ήλοειδ,)*, J. Poll., vide supra.. Ήλόκεντρον, GL Calcar : *Ήλι»«$7Γ0ϊ Clavarius : * Ήλολ-οπέω- Glavo. * Ήλοπαγής, Manet ho l, 149.] 'HAOTVITOS, Clavo percussus aut fixus, Nonn. fjo. 20,91.] "Εφηλος, ό, ή, ΕΤ "Εφηλις, ή. Est autem εφηλος Clavis affixus, 6 ήλωμένο$, Suid. J Qui laborat vitio, quod έφηλιs dicitur, de quo paulo post: όέφηλίδας 'έχων el's τήν όψιν, Suid. Hes. Levit. 21, (20.) Κυρτός ή 'έφήλχ,ς, ν πτίλλος τους οφθαλμούς. Ubi Latina versio habet Lippus. II Videtur etiam esse Soli expositus aut Sole exustus : ea enim signif. tribuitur sequent! quoque έφηλις, et id Grammaticorum et Lexicogr. libri ahoqui corrupti innuunt. s. 'Εώ^λίί, utrumqlie enim agnoscunf Siiid. et Hes. sc. et όξύτονον et προπαροξντονον, Fibula, περόνη, qua sc. aliquid coustringitur, sicut clavo ligna aut alia ejusmodi com- ;

43 :"j\ios. Unde Gorr. Provenit, inquit, potissimum in facie ex inflamuiatione aut ardore solis: praesertim vero, ut scripsit Crito, circa malas et nasum ejusmodi maculae apparent, non quidem in alto fixae, sed instar flosculorum productae. Nomen inditum από τοϋ ήλίον, non quod a sole tantum vitia ilia in cute contrahantur, sed quod a reliquis inducta causis, Β similem asperitatem et colorem habeant. Quaecunque enim causa ea excitant, cutis, ceu multo sole exusta, candorem et laevorem amittit, contrahitqu^ nigritiem et aspredinem. Plin. (2, 513.) aliquando Discolorem a sole cutem, aliquando A sole usta, adust a interpr., eoque vitio deformes Solatos appellat. Alii Vitia cutis simpliciter Lathie reddunt. Haec ille. In veteri quoque Lex. έφηχίε esse dicitur ή εκ τον ήλίον περί τό πρόσωπον εκκανσις καί μεχανία. Nicander Θ. (S58.) de bryonia, ή καί εφηλιν ΘήΧντέρης [Θτ}λι>τέρων Schn.] έχθρήν χροιήε άπεμόρξάτο [έχθρήν τε χροόε ώμόρξ.] Χεΰκην. DiOsc. 1, 177 Άμνγδάλέαε πίκρας ή ρίζα αφεψηθεϊσα λεία έφήλειε ras έν προαώπψ άποκαθαίρει. Pro quo Plin. Amygdalae amarae radicum decoctum cutem in facie corrigit. Et c. 84. deficu, Σμήχει δε Χέπραs καί λειχήναε, έφή- Χειί, άλφούε, ψώρας: 2, 21. Έφήλιδαε καί άλψούς καί φακούε θεραπεύει. Ε quibus exemplis cognoscitur etiam duobus modis h. v. declinari, non solum ίδοε, sed etiam IOS.. {"'Έφήλος, Ruhnk. Ep. Cr c 'ίεψηλυ, Brunck. Soph. 3, 510." Schaef. Mss. Mathem. Vett. 63. 'Οφθαλμοί εφηλοι, ielian. Η. Α. 15, 18. Schleusn. Lex. in V. Τ.] '"Έπηλιε, Opercu- " lum&rcae, s. cistae: τό πώμα τήε λάρνακοε, Hes. " Exp. etiam Macula a sole, tanquam εφηλιε. Vide " Eust." [" Lobeck. Aj. p Brunck. Soph., 3, 510." Schaef. Mss. *"'Eφηλότηε, Sext. Emp. 7, 233; οφθαλμού.] [* Τρίσήλοε, Greg. Naz. 2, 279 ] Ήλόω, Clavo figo, VV. LL. [" Ad Timaei Lex. 7.1." Schaef. Mss. " Perf. pass. ήχωμαι, Clem. Alex. 240." Wakef. Mss. *'Ηλωτόε, Gl. Clavatus, Paul. JEg. 6, 66. καυτήρ. * " ΆνηΧόω, Cels. ap. Orig, 298." Kail. Mss. " Herodian. Epimer * Άνή- Χωτος, Suid._ v. Άγόμφωτ'ος." Boiss. Mss. * Άφη' λόώ, Just. Μ., Gl. Refringo : * Άφήλωσιε' Refractiol * " ΔιηΧόω, Clavum adigo, Cla v transfigo, Jud. 5, 26. ΑιήΧωσε' κρόταφον αΰτοΰ, ubi nonnulli leg. arbitrantur διήλασε, Transverberavit, a διελαύνω. Sed non solicitanda videtur lectio recepta, quae re'in facto posita satis confirmatur. Vide Scharfenberg." Schleusn. Lex. in V. Τ. * " Ένηλμω, Clavis affigo, Cels. ap. Orig. c. C<?ls. 6. p. 298." Seager. Mss. * ΈνήΧωσις, Athen * Έξήλόω, Gl. Eifringo, Refigo.] Έφηλόω, Clavo affigo, [JEsch. Suppl * Έφηλωτόε, Mathem. Vett. 244.] ΚαθηΧόω, Clavis defigo, Configo, [" Chrys. in Ps Τ. 1. p. 987." Seager. Mss. Plut. 7, 944. * ΚαθήΧωμα, 1 Reg. 6, 21. sec. Cod. Alex, et Inc.] Καθήλωσιε, Confixio quae fit clavis, [Symm. Theod. Ezech. 7, 23. "Procop. Euseb. Η. E. 4, 15, fin." Wakef. Mss.] Καθηλωτήε, Qui clavis defigit, configit: [Gl. Eictor. * Kaθηλωτόε, Schn. Lex. άμάρτύρως.] ΆποκαθηΧόω, Refigo, contr. rφ καθηχοω. ΆποκαθήΧωσις, Refixio : ut άποϊαθήλωσις τον Χριστού, Refixio Christi, qua sc. e cruce fuit exemtus, Bud. [* Ώροσκαθηλόω, Clem. Alex. Cohort. 45, 25.] Τίροσηλόω, Clavis affigo, Lupian. r (l t προσήκώσαι δεήσει, Cui alfigere opoi'teiiit, Plut. (7,.680.) 'A^\' άσπερ άγάλματα προσηχοό- PARS XV ΙΗΜΙ [pp τ-1681.] I KM 4456 pinguntur. Vitium faciei asperae, πάθαε έπϊ προ- a rat καί σνντήκεται βάσεσι, Sed ut signa suae basi affixa σώπου τραχύτητοε : unde εφηλοε, ο εφί/λιδαε ώε ήλονς?\ων eis τήν 'όψιν, ut Hes. docet. Atque secundum et applumbata cohaerescunt. Προσ>}λοϋί7θαιalicui rei dicimur metaph. etiam, ut Lat. Affixi esse, cui ita hanc definitloneni vocabuii εφηλιε ad pertinebit, yelut adhaerescimus, ut ab ea non discedamus, veluti Celsus certe έφήλιδα nihil aliud esse dicit quam A- ap. Chrys. Τ φ βιβλίοις προσήχονμένψ, ubi de episcoporum speritatem quandam et duritiem mali coloris : [Vitiligo, officio et studiis loquitur. Peculiariter vero 5, 6.] atque hac ratione εφηλιε cum ήλοε, Clavus, aliquid simile habebit, de quo jam dictum est. capitur pro Cruci affigo, ut ap. Dem. (549.) Bud. interpr. Καί μονονού προσηχώσθαι, Greg, de Christo, J. Polluci εφηλιε est ΰποπέλίδνοβ ev πρόσώπω έπίδρομή ΠροσηΧούμενοε, θαπτόμενοε, άνιστάμενοε. [Simpl. ad άφανίζουσα τ,ό κατά φύσιν χρω μα. Actuario autem Epict. p. 89. * Προσίίλωσίϊ, Gl. Affiigatio. Pla- ^φήλιε et φακϊς SUUt οιά τινα στίγματα περί τό πρόσωπον, άλλοχροοϋντα προs τό λοιπόν τον προσώπον χρώμα : Nicandri vero Schol., ή καλόν μένη Χέπρα, perperam. Aliis tamen haec etym. ab TJXOS non placet, sed ab nud. in Laudatione Diomedis ined." Boiss. Mss. * ΈυνηΧόω, Polyaen. 7, 21, 3. * ΙννήΧωσιε, Gl. Conclavatio.] 'HXtVicos, Claviculus, Parvus clavus. [" Aristoph. Fr T^etz. Exeg. in II. 120, 5." Schaef. Mss.] 'HXi-Tjs,, Clavaris, ut nonnulli interpr. Et ΉλίΠϊ Χεπίε, fem. Squama aeris, quae e clavis decutitur. De qua Diosc. 5, 89 Αεπίε δέ, ή μέν έκ τών Κ νπρίών χακκονργικών ήλων, πα χεϊα, καλονμένη δε ήλίτιε. Et Plin. 34, 11. Est autem squama haec decussa vi clavis, per quos panes aerei ferruminantur. In Cyprus maxime officinis omnia. ['HX/r?ys, i. q. λεπίε σιδήρον, Aetius 30, 20.] ΈΣΜΟΣ, ό, Examen, i. e. Apum congregatio, Fest., Apum agmen, Xen. Έ. (3, 2, 20.) Τίεριεπλήσθη ή οικία ένθεν καϊ 'ένθεν, ώσπερ νπό έσμον μελιττών ύ ήγεμών, Aristot. Η. Α. 9, (27, 6.) Οί δέ βασιλεϊε ον πέτονται έξω έαν μή μετα ολον τοϋ έσμοϋ. Pro quibus Plin. Cum procedit, una est totum examen, circaque eum conglobatur. Sicut vero Lat. Examen metaphorice capitur pro Quavis multitudine congregata, ita et hoc: unde ap. Dionys. Areop. de Equorum griege dicitur. Item μαρτυριών έσμόε, Copia, ut ap. Greg. Bud..interpr. Et ap. Synes. Ένί δέ τούτψ λόγφ ποίοε ούχ έ. αγαθών. Dictum autem volunt παρά τό άμα πετομέναε "ίεσθαι. [" Thom. Μ Brunck. ad Bacch. 699 Musgr. 709 Jacobs., Anim Anth. 6, , , , , , 68. Antip. Sid. 43. Lobeck. Aj. p Έσμόε, Valck. Phoen. p. 68. ad Rov. 47. ad Charit. 306." Schaef. Mss. " Non dubitandum videtur, quin hoc nomen a v. 'έζω derivatum sit, quod apes conglobatae adhaerescere alicubi et consider*; solent." Hermann, in Wolfii Anal. Liter. 3, 73. et in Classical Journal T. 18. p Schn. Xex. Suppl. a p. Barker. Έσμοτόκοε, Jacobs. 'Anth. 8, 355. Toup. Opusc. 1,418." Schaef. Mss. * 'E- ' σμοφύλάξ, Geop. 15, 2 ] Άφεσμόε, i. q. εσμός, Aristot. 1. c, Φασί δε καί εάν άποπλανήθρ ό ά., άνιχνευούσαε μεταβεί ν, εωε άν ενρωσι τόν ηγεμόνα, τή οσμή : paulo ppst, de rege, Καί εάν άπόλλνται, άπύλλνσθαι τόν ά. Pro quibus Plin. Amisso(rege, totum agmen) dilabitur. Ibid. Examen vocat. Aristot. ά. τών μελιττών γίνεται, Examina ducuntur, couduntur, Virg,, Colouia apum ducitur: άφεσιν etiam id ipsum appellat. [" Qui accurate considerarit verba Aristotelis, facile intelliget, έσμόν universe dici Examen apum, άφεσμόν autem, id quod plane cum ea, quam indicavi, origine vocabuii congruit, Examen vagum, a principal! examine, ut coloniam, digressura : idquc ι ab Romanis proprie Examen vocatur." Herman». 1. c. Eust. II. 2. p. 135, , 16. *'Έσμιοε, Hes.] " Έθμοί, Hesychio πολλοί, δεσμοί, πλόκαμοι. Sed "illud πολλοί valde male convenit cum ceteris." [" Valck. ad Rov. 47 " Schaef. Mss.] " "ΙΘΥΜΒΟΙ, Saltatores aut Saltationes έπϊ Αιονύ- " σψ, ut refert J. Poll. 4. c. 14. ( ) de salta- " tionum generibus, Hesychio 'ίθνμβοε^ί 6 γελοια- " στής et ro σκώμμα : άπό τών ίθύμβων, quae dicit " fuisse Poemata έπί χλέύρ καί γέλωπ συγκείμενα, et " φδήν μακράν καϊ ύπόκενον." [" Toup. Opusc. 2, 53." Schaef. Mss.] ΊΚΜΑΣ, άδος, ή, Humor, Vapor, II. P tyap δέ τε ίκμάς έβρ, δύνει δέ τ' αλοιφή, Πολλών έλκόντων, exp. υγρασία, Aristoph. Ν. (233.) "Ελκεί πρόε αύτήν ίκμάδα, Gal. Πρώτον μέν γάρ ό τοιούτος πυρετός έκβόσκεται τήν okeiav ί. τών μορίων, ύφ' ί}ι τρέφεται, Humorem vitalein, proprium piiclium. Bud. Ex Epigr. 13 D

44 4457 1KP Ικμάε δρυός ευκόλλος, pro Visco. Deducit autem Etym. ab 'ίκω, postquam exposuit ή υγρά σταγών, et Χιπαρότηε: sed hujus etymi rationem desidero, praesertim cum Ικμάε tenui scriptum passim inveniatur, at ikwaspero. ["Ilgen. ad Hymn Jacobs. Anth. 8, 25. Epigr. adesp. 472." Schaef. Mss. Theophr. C. PI. 3, 10, 1. in Addendis, Apoll. Rh. 3, , 680. Vide "Iκμαρ'. * " Ίκμαδώδηε, *Ίκματώδηε, ad Hesych. 1, 37,12." Dahler. Mss. " Schol. Arat.D Schol. Od. A. 7- * Ίκμώδηε, Schol. ^Esch. Pr. 88." Wakef. Mss.] Ίκμαλέοε, Humidus, ap. poetas : ίκμαλέον, ύγρόν, χλωρόν, στερεόν, Hes. [Opp. 'Α. 3, 595. Hippocr. 593, >}παρ.] " Ίγμάλέην, Hes. affert pro " ύγράν, δίύγρον, Humidam, Humectam, Madentem : " pro quo scr. ίκμ." Ίκμάίοε, Jupiter, q. d. Humidus Jupiter, pro Humoris dator, Apoll. Rb. 2, (522.) βωμόν ποίησε μέγαν Aιόε 'ικμαίοιο : ubi v. Schol. [" Markl. Suppl Jacobs. Anth. 7, 210. Fac. ad Paus. 1, 123. Kuhn. 57. Ruhnk. Ep. Cr ad Herod Bergler. Alciphr. 349." Scbaef. Mss. * " Ίκμιοί, Nonnus p. 70,15. άήρ." Schn. Lex.] Ί- κμασία, Humor, Humiditas, υγρασία, 6 ενδροσος αήρ, Hes. Ίκμάζω, Humecto, Huinefacio, Humidum reddo. Et pass. Ίκμάζομαι, Humector, Emollior, Hes. Sed Idem ίκμάζειν exp. etiam κατασκελετεύειν. [" Heyn. Hom. 8, 411." Schaef. Mss.] Άνικμάζω, idem. [Hippocr var. lect.] Interdum vero Exicco : Diosc. 2. (4, 65.) Πριν ή άνικμασθήναι πάν το ύγρόν. [" Schol. Nicandri Ά * Άνικμαστέοε,. Exiccandus, Diosc." Wakef. Mss.] " 'Airt- " κμώντο, Hesychio άπεψώντο. Videtur tamen pro- " prie esse Exiccabantur expresso aut exucto hu- " more: vel Humor eis exprimebatur." Αιίκμάζω, Humecto: Αίίκμαζομένης τήε γήε, Theophr. C. PI. 3, [4, 3.] Έξικμάζω, pro Exicco, Exugo: utap. Diosc. fiydropica ο'ώήματα dicuntur έξικμάζειν, quod exp. Humores exugere, Siccare. Et ap. Aristot. H. A. 8, (4.) Σαρκοφάγοι δέ οντεε οί όφειε, it, τι άν λαμβάνωσι ζώον έξικμάζοντεε: [7, 2, 5. Probl. 22, 9 ] Et ap. Theophr. (C. PI. 3, 6, 1.) Ή δέ κόπρος εξικμάζεσθαι ΰπό τοίϋ ήλίου. Ex Aristot. affertur etiam, Αέξασθαι τήν έίσελθονσαν τροφήν καϊ τήν έξικμασμένην έκπέμφαι: quae verba et ap. Plat, leguntur in Timaeo (9, 310.,) Lex. Cic. 19. una cum ipsius Cic. interpretatione. [Eur. Andr * Έξίκμασιε, Tzetz. Exeg. in II. 97, 12. * Έξικμαστικός, Procl. Paraphr. Ptol. 1, 4. p. 27.] Άνεξίκμαστοε, Qui exiccari non potest, exiccatus non est; Resiccabilis, e Gaza, VV. LL. Ead. pro Non exuccus legi tradunt ap. Aristot. Probl. [* Συνεξικμάζω, Theophr. de Sudor. 13. * " Κατικμάζω, Nicander Ά. 581." Wakef. Mss.] Σιινικμάξω, Humecto. Unde pass. Συνικμάζεσθαι ap. Theophr Humectari, Humidum fieri, Madefieri, Bud. [cf. C. PI. 4, 13, 6. de Lapid. 2, 10.] Ίκμαίνω, i. q. ίκμάζω, Humecto, Mollio, υγραίνω, μαλάσσω. [Apoll. Rh. 3, , Nicander 'A * Kartκμαίνω, Lycophr * Καθικμαίνω, Nonn. D. 3. p, 88. v. 606.] "Ανικμος, Humoris expers, Siccus, Arid us, Plut. (9, 745.) Ό δ' ά. καϊ ξηρός, sc. άήρ. [Artemid. 1, 19. * Άνίκμωε, Athanas. 2, 423. * Αύσικμος, Hippocr Foes.] CONTR. Ένικμος, Humorem habens, Cui humor inest, Humidus : ut τόπος, άήρ. Item, "Ε. τά χείλη των ποταμών, VV. LL. [Theopbr. Η. Ρ1. 5, 6, 3. C. PI. 1, 2, 1.] " ΊΚΡΙΟΝ, Tabula: vel Tabulatum : ap. Hom. " enim ϊκρία νηων interpr. σανώώματα rj καταστρώμα- " τα : Ut II. Ο. (676.) 'Αλλ' δγε νηων ίκρί' έπφχετο " μακρά βιβάσθων : (729 ) λίπε δ' ίκρία νηός έίσης " "Ενθ* αρ όγ' είστήκει δεδοκημένος, εγχεί δ' άίεϊ "Τρωας αμυνε νεών. ut et ap. Thuc. milites άπό " τών καταστρωμάτων μάχονται, Ε tabulate navis pu- " gnant. Et ap. Polyb. stant προς μάχη ν 'έτοιμοι έπι " τών καταστρωμάτων, In tabulate s. Super tabulato " navis. Rursum Hom. Od. E. (162.) δούρα-α μα- " κρά ταμων, άρμόζεο χαλκψ Εύρείην σχεδίην' άτάρ " ίκρία πήξαι έπ' αύτρ Ύφοΰ, Tabulas super ea coa- " gmenta s. compinge. Sic ap. Suid. προβλήματα δέ " ξύλων κατά τών ήμιτελέστων εφίστασαν, καϊ Ικρία " προσπήξαντες, διαβάσεις παρά σφάς έμηχανώντο. ρ ] ΙΚΤ " Itidem τά τών θεάτρων σανώώματα dicuntur ϊκρία, " necnon τά έν έκκλησίαις: nam olim Athenis dicun. " tur spectasse ludos έπϊ ξύλων antequam theatroto " extructum fuit: ibid, et conciones habuisse. Dicit " certe Aristoph. Θ. (395.)"ίΙστ'εύθύς είσιόντες άπό " τών ίκρίων Ύποβλέπονσ ήμαε: de viris e foro do- " mum reversis, s. e tabulato quod in foro erat ludi " spectandis vel concionibus habendis extructum. " Itidem ap. Athen. (167.) Demetrii Phalerei nepos " τοις Παναθηναίοις ύπαρχος ών, ίκριον έστησε προς " τοίς 'Ερμαίε 'Αρισταγόρ?, μετεωρότερον των 'Ερμων, " Tabulatum erexit Aristagorae Corinthiae, pellici " sua, super quo sc. ludos Panathenaicos spectaret. " Hes. quoque ίκρία esse dicit non solum τά πλάγια " καί τά μακρά σανώώματα τής νεώς, et τά ορθά ξύλα " τά έπϊ τήε πρύμνης καϊ πρώρας, verum etiam τά έπϊ " τοις ξύλοις κατασκευαζόμενα θεωρεία, S. τα ξύλινα " εφ' ι3ν έθέων πρό τοϋ τό έν Διονύσου θέατρον γενέσθαι. " Eid. Hes. ίκριον est etiam σανίδωμα ή ξύλον έν φ " οi κακούργοι ξέονται, Tabulatum s. Lignum super " quo sontes cruciantur. Et ap. Suid. ίκρίφ'ίον- " baioi τόν Σωτήρα προσήλιασαν, Tabulae erectae Ser- " vatorein affixeruut: nam et τά ορθά ξύλα vocari " Ικρία, testatur idem Suid. et Hes. quales ap. archi- " tectos sunt Arrectariae tabulae. Evangelistae quod " ibi ίκριον dicitur, vocant σταυρόν, Palum erectutn, " Turcam. Sed et ίστόν vocari ίκριον, testatur Eu3t,, " veterum Gramm. auctoritatem allegans : nam et " nauticus malus est ορθόν ξύλον, Lignum erectum : " unde ίκρια interpr. etiam Sublicas, Palos, Pertieas, " Nota vero ap. Enst. scribi ίκρια, proparoxytonws, " ut ap. Suid. quoque in manuscripto etiam Codice: " ap.hes. vero et Etym. ίκρία, paroxytonws. Ac si " Etymologo credimus ίκρία dicuutur non solum τά t( σανώώματα, bm to bi αυτών ίκνείσθαι: sed etiam " πάντα τά άπλώς μετέωρα, διά τό εις ύφος ήκειν, οιονεί " ίκήριά τινα όντα. Inde porro paragoge poetica Dl- " CITUR Ίκριόφι pro ίκρίων: ut Od. O. (283.) & " ίκριύφιν τάνυσεν νεός, Super tabulato navis: έπι " τών σανιδωμάτων καϊ καταστρωμάτων : (551.) NTJOI " άπ' ίκριόφιν, Ε, s. De tabulatis navis." Dionys. Η. 1, 582. Heyn. Hom. 7, 114. Kuster. Aristoph ad Marcell. de Thuc. 5. ad Charit Jacobs. Anim Leonid. Al. 4. Ruhnk. Ep. Cr Toup. Opusc. 1, 97. ad Herod. 320." Schaef. Mss. I. q; πύργος, Strabo 12. p. 88.] " Inde ET 'Ικριοπη- " γοϊ AC Ίκριοποιοϊ dicuntur Tabularum coagmen- " tatores, Qui tabulata conficiunt. Posterius legitur " ap. J. Poll. 7. c. 27. Ibi enim ίκρωποιούε esse di- " cit τούς ποιοϋντας τά περϊ τήν άγοράν ίκρία, Qui " conficiunt tabulata in foro." [* Ίκρώίον, Gl. 11- gillus, Schol. Aristoph. Σφ * Ίκριόω, Dio Cass Etym. M. Suid. v. Έδωλίάσαί. * ΊΚΡ/Β,- μα, Hes. _.'«Ad Lucian. 2, 334." Schaf. Mss.] " Έπ ίκριον, τό, Antenna navis. Od. E. (254.) 'Εκ δ' " ίστόν ποίει καϊ έπίχριόν αρμενον αύτφ. Apoll. Rh. " 2, (1264.) ιστία μέν καϊ έπίκριον ένδοθι κοίλης Ίστο- " δόκης στείλαντες έκόσμεον. Ubi tamen Schol. έπί- " κρια esse ait τά τής νηόε σανώώματα." " ΤΚΤΕΡΟς, ό, icterus, Morbus regius s. ar- " quatus: i. e. effusio biliosi humoris in corpus uni- " versum : oriens vel ab obstructione vesic illius " quae bilem recipit, vel a calida et sicca totius cor- " poris maximeque hepatis intemperie, aut facultatis " secretricis imbecillitate : vel a venenatorum mor- " sibus aut potu pharmacorutn deleteriorum : vel 'I P er morborum biliosorum crises. Est vero et ni- " ger icterus qui fit obstructione lienis, et in eo nigra " bills effunditur in corpus, et color niger apparet. " Hippocr. de Loc. in homine,"i/crepos ήν έπιγένηται " «ν τοίσιν οφθαλμοίσι. DiosC. 3. Ίκτερον διά των II ρινών άποκαθαίρει, Morbum regium per nares pur- " gat. II Avis quaedam ίκτερος vocatur a colore: si spectetur, sanari id malum tradunt, et avem mori. Hanc puto Latine vocari Galgulum. J Plin Meminit ejus et Opp," [Ccel. Aurel. 3, 5. ' Anonym. Rhedingerianus Ms. Ίκτερος ζώον λέγεται άπο τής χροιάς, όνεί τφ πάθει τούτω τις δεχόμενος "ώοι, φευξείται εύθύς τήν νόσον." S'cbiu'tex

45 4459 IKT [pp. 16 Schleusner. Lex. in V. T. : Gl. Aurugo, Morbus regius : *T«repis Aurugo.] " INDE Ίκτερώδης,Ictero " similis; item Icterum s. Morbum regium denotans: ««ut cum Hippocr. in Coac. Progn. dicit, At πυκναί " άναστάσιες ύπόγλισχροι, ίκτερώ^εες,. sc. ε'ισι, Mor- " bum regium significant, Icteri signa sunt. Idem " ίκτερώδεα* vocat Qui ictero s. arquato laborant. " Apbor. s. 5, artic. 71. Oi ίκτερώδεες, ού πάνυ τι " ννευματώδεές είσι," [567, 55.] " DLCITUR ΕΤ Ί- " κτεριώδης : Ut in Prorrhet. 2. ΟΙ σι δέ τά -χρώματα " νέοις εονσι πονηρά έστι πολύν χρόνο ν, ξυνεχέως δέ " μή ίκτεριώδεα τρόπον, ούτοι κεφαλήν άλγέονσι, Noll " in modum ictericorum s. eorum qui ictero labo- " rant. Item vero e Diosc. 2. et 3. affertur ίκτεριώ- " δηs pro Regio morbo laborans, Felle suffusus. Rur- " sum ap. Hippocr. in Coac. Progn. "Οσοισι όφθαλ- " μόε ϊκτεριώδηε και άχλυώδηε, Quibus oculi aurugine " et nubecula sunt suffusi:" [110. Lobeck. Phryn. 80.] " Ead. signif. DICITUR 'IicreptKos, Gal. Com- " ment. in Prorrhet. 1. Tr?sXew»js διά χωρήσεως, ήτις " εστίν ίδιον των ικτερικών σύμπτωμα. Sic Plin Ictericis radicis crudae succum gargarizandum " bibendumque demonstrat." [Gl. Auruginosus, Luridus, Arquatus. * 'Lrspoeis, Nicander Ά. 475.] " Est inde,et VERBUM Ίκτεράω, SIVE Ίκτεριάω, " Ictero laboro, Aurugine s. Regio morbo laboro, " Felle suffusus sum. Posterius legitur ap. Diosc. "8. Et ap. Gal. Comm. 1. eis ro κατ'ίατρεων. Ibi " enim dicit, 'Εάν μεν γάρ άπαντα αύτω φαίνηται γενο- " μένψ πικρά, καθάπερ τοις ίκτεριώσι, χολής έμπεπλή- " σθαι τήν γλώτταν. Est inde et aliud VERB. Ίκτε " ρονσθαι sc., significans Tentari auragine, Corripi " morbo regio, Arquato infestari, Felle suffundi. " Hippocr. Proirrhet. 1. Ύοίσι τοντέοισιν Ικτερονσθαι " κακόν. Et Gal. in Comment, ibid. Παρακρούσαν- " τός τε καϊ Ικτερωθέντος έπϊ κωφώσει και ούροις έζε- " ρύθροις. ibid. Hippocr. rursum dicit, Κακή δέ και " ή έπϊ Ικτέριρ μώρωσις: pro τό Ικτερωθέντα παρακρού- " εσθαι. Ab ave autem ictero DICTUS Ίκτερίας λί " θος, Icterias lapis, colore nimirum earn referens. " Plin. 37, 10. Icterias aliti lurido similis, ideo exi- " stimatur salubris contra regios morbos. Est et " alia eodem nomine liquidior. Tertia folio viridi " similis, latior prioribus, pene sine pondere, venis " luridis." [* " Ίκτήρ, i. q. ίκτερος, Febris ardens. et tabifica, Levit. 26, l6. sec. Vat." Schleusn. Lex. in V. T.] " ΊΚΤΙΝ, tvos, ο, ET 'Ικτίνος, ου, ό, Milvus: avis " e genere των γαμφωνυχων καί αρπακτικών : ut Plin. li quoque 10, 10. milvum esse dicit ex accipitrum " genere, sed magnitudine differentem : avem rapa- " cissimam et famelicam semper. Prius porro ϊκτιν "legiturlevit. il, (14.): alterum passim non ap. " Aristot. solum et Aristoph. in Avibus: sed etiam " ap. Lucian. et in Epigr. Apud Lucian. inquam " (1, I7O.) ΊΊροαρπάζων ωσπερ Ικτίνος τά οφα. Ε- " pigr. έχει γάρ "Αρπαγος Ικτίνου χείρα κραταιοτέρην. " Sed notandum ap. Suid. et Aristoph. proparoxyto- " nios scriptum esse ίκτινος, ap. alios properispwme- " ηωβ Ικτίνος. Est vero et e luporum genere qui- " dam/ov τίνες ίκτίνον * πολιότριχα φωτες ελεξαν: qui " nimirum άργυρέοις νώτοις και γ αστέρι λευκή ΤΙαμ- " φαίνει, δνοφερός δέ μόνων άκρα νείατα ταρσών, teste " Opp. Κ. 3," [331. " Ίκτίν, Apoll. Dysc. 58. et η., Brunck. Aristoph. 3, 194. Fr ad Paus Ικτίνος, Thom. M Jacobs. Anth. 9, 134. Munck. ad Anton. Lib Verh., Toup. Emendd. 2, 597. ad Lucian. 1, 435.Ικτίνος, Brunck. Soph. 3, Aristoph. 3, 150. ad Paus. 409."Schief. Mss. Opp. Ixeut. 1, 5. Julian. Misopog. p jelian. H. A. 2, 47. * Ίκτίνινος, Gl. Mjlvinus. * Ίκτ«, Ικτίνος, δ, Chceroboscus Bekkeri ad Etym. M.] " ΊΚΤίΣ, ibos, ή, Mustela sylvestris, et domestica " major, Plin. 29, 4. Apud Lucian. leguntur ϊκτίδες " νμενόπτεροι, e membrana alas habentes, ut vesper- " tiliones. Sunt qui Viverraih iriterpr." [" Thom. M. A/fl. Aristoph. Ά Brunck. Soph. 3, 519 Heyn. Hom. 6, 70, Heringa Ob's. 204." Schaf. Mss. Aristot. H. A. 9, 6. Nicander Θ. 196.] " INDE, 1682.] IKil 4460 ι " Ίκτίδεος, Ε mustela sylvestri s. viverra confectus. " II. K. (335.) Κρατι δ' έπ' ίκτιδέην" [al. έπι κτ.] " κυνέην, Galeain e mustelina pelle." "Kris, dici- " tur pro ίκτ\ς, per aphaeresin, i. e. Viverra. UNDE " Κτίδεος, Confectus e viverrae pelle s. corio. II. K. " (458.) Τοϋ δ' άπό μέν κτιδέην κυνέην κεφαλήφιν έλοντο " Και λυκέην." [" Heyn. Hom. 6, ' Ilgen. ad Hymn. 230." Schaef. Mss.] "ΙΚΩ, ξω, aor. 1. ΐ α, Venio, II. K. (142.) on δή χρειώ τόσον ικει ; II. Β. (667.) ές 'Ρόδον Ίξεν άλώμεvos, Hesiod. "Α. (32.) τάχα δ' Ιζε Τυφαόνιον. Et praet. imperf. Τκον, II. Α. (317 ) Κνίσση δ' ονρανόν Ικεν έλισσομένη περι καπνψ. Sed pro ικεν ap. hunc poetam quaedam exempl. habent ήκεν. Eust. tamen annotat ubique ap. Horn, cum 1 scribi, a quo esse factum ίκάνω et ΐκνώ, et a posteris Homeri ήκω per η. ATΊξον, Od. Γ. (4.) Ot δέ ΐϊύλον, Νηλήος έυκτίμενον πτολίεθρον,'ίζον, itidemque II. Κ. (470.) ΑΊφα δ' έπι θρρκών άνδρών τέλος \ξον ίόντες, est praet. im- ; perf. tanquam a th.tijw facto e fut. Sed observandum est Eust. in illo 1. II. Κ. Τξον exponere κατέλαβον, itidemque in illo II. Α. ϊκεν, κατελάμβανεν: addentem tamen, posse etiain intelligi per elletpsin praepositionis, pro ets ούρανόν ήρχετο. "Τζαι, Ve- " nire, Hes. τ ίκτο pro 'ίκετο, Venit, per sync. Hesiod. "(Θ. 481.)"Ενθα μενίκτοφέρουσα.'ιγμένος, Qui venit: " ό ελθών: ab Ικνέομαι s. 'ίκομαι. "\κοντες Hesychio " sunt nou solum παραχωροϋντες, sed etiam νπακοΰ- " οντες. Meminit Hes. quoque thematis ίκομαι, ex- " ponens et Venio et Supplico : nam Ικόμενον poni " tradit non solum pro παραγενόμενον, sed etiam pro " ίκετεύοντα. Reperitur et είκω pro ίκω positum : " unde ap. Hes. είκεν expositum ήλθεν; et EiVero, " ήλθε, παρεγένετο : necnon Είκέσθαι, παραγένεσθαι." ["Ίκω, Brunck. Aristoph. 3, 93. Apoll. Rh Jacobs. Anth. 9, , 308. Heyn. Hom. 4,356-5, , ad Charit Gesner. Ind. in Orph. Theocr Harles. quem vide,koppiers. Obs.63. Ilgen. ad Hymn. 338.Toup. ^ Emendd. 1, 94. Wakef. S. Cr. 3, Conf. c. ήκω, Heyn. Hom. 4, , , 533. T e, Hymn, in Cer Ruhnk. Ep. Cr Toup. Opusc. 1, 175.Ίξα, Heyn. Hom. 6, 94. Ίξειν, Jacobs. Anth. 11, 145. Ίκών, 8, 222.T ov ίόντες, Valck. ad II. 22. p. 59. Ίκομαι, Kuster. V. M. 13. De cibis in mensam illatis, Phoen. p. 96. Ίκωμι, II. I "Ικω, /Eolice, Toup. ad Longin De quant., Heyn. Hom. 7, " Schaef. Mss."Iio/ai, II. Z. 143.] Έξίκώ, Evenio : ut έζίκοι. Soph.: quod exp. a Schol. άποβαίη, in CEd. T. (1182.) τά πάντ hv έξίκοι σαφή. IT Ίκάνω, Venio, i. q. 'ίκω, et ex eo factum, ut dictum modo fuit, Od. Φ. (209.) Γιγνώσκω δ' ώς σφώίν έελδομένοισιν ίκάνω, Vobis cupientibus advenio. FrequentiUs cum accus., II. Ω. (501.) ίκάνω νήας 'Αχαιών, Od. Η. (147.) Σον re πόσιν, σά τε yoiivaff ίκάνω, πολλά μογήσας. Sed dicitur etiam res quaepiam ίκάνειν aliquem, ac turn exp. Gramm. etiam καταλαμβάνειν, Lat. autem reddi potest Invadere, Incessere. II. A. (254.) )? μέγα πένθος 'Αχαιίδα γαίαν ίκάνει. Sic άλγος ίκάνει θυμόν έμόν, Γ. (97 ) : Β. (171 ) επεί μιν &χος κραδίην καίθνμόν ίκανεν, Α. (6ΐ0.) δτε μιν γλυκύς ύπνος ίκάνοι. Od. Ν. (230.) σοι γάρ έγωγε Εύχομαι, ώστε θεψ, καί σεν φίλα γούναθ' ίκάνω, Eust. vult ίκάνω esse ικετεύω, quod itidem de illo altero 1. dicendum esset, quem ex Od. Ο. [H.] modo protuli; sed non video quid obstet, quominus utrobique suam signif. retineat, et sit Venio ad tua genua, pro Venio supplex ad tua genua. Et Ίκάνομαι pass, pro activo ίκάνω : et ut τά σά γούναθ' ίκάνω, sic τά σά γούναθ' ίκάνομαι, II. Σ. (457 ) et Od. Γ. [92. " Heyn. Hom. 4, 80. 6, , 489- δ, 478.; de quant., 7, 403. Brunck. Apoll. Rh Bergl. Praef. Od. p. 15. Ίκάνομαι, Heroic, adesp. 18. Conf. c. έπείγω, Heyn. Hom. 5, 434." Schaef. Mss. Άμφικάνω, Quint. Sm. 5, 609.] Άφικάνω, ET Είσαφικάνω, Advenio, Pervenio, Od.S. (159 ) Έστίη[Ίσ Τ ίη] τ' Ό- δυσήος άμύμονος, ήν άφικάνω, Χ. (99 ) μάλα δ' 2>κα φίλο ν πατέρ' είσαφίκανεν. Apud Hesiod; ("Α. 45.) quoque ευν δόμον είσαφίκανε,

46 IK IK [pp ] ΊΚΝΕΟΜΑΙ, Venio, Pcrvenio. Seci fut. ίξομαιμ A " aia, Hesychio, a quo exp. et ίκετεία, Supphcafio. aor. 2. Ικύμην, ab inus. Ίκομαι. II. (Τ. 440.) τό δ' άφ " Gal. vero in Lex. Hippocr. ίξιν exp. non solum ϊκεθ' "Εκτορα δίον : sc. δόρυ, Λ Άμφί μ Όδυσσηοε τάλασίφρονο* Ίκετ αυτή, ubi observa additam " in Hippocr. (598, 42.) κατ'ϊί,ιν exp. κατ' εύθυωρίαν, «άφιξιν, sed etiam εύθυωρίαν. Itidemque in Comm. etiam praep.: Od. Μ φίλαε ο, τι χείρας "ίκοιτο. Et " et κατ' εύθύ: alibi itidem scribens eum ίξιν solere sine casu : II. Σ αύτίκ' εφ' 'ίππων Bavres aepσιπύδων μετεκίαθον, αίφα b' 'ίκοντο. Interdum vero " de Morb. Acut. Scimus, inquit, eum 'ίξιν utplu- " nominare τήν ευθύτητοε θέσιν. Idem Comm. in L. redditur Subeo, Invado : A. (240.) Άχιλλήοε ποθή " rimum appellare τήν εύθυωρίαν : interdum vero ita ίξεται vlas 'Αχαιών, Desiderium subibit Acbivos: " vocat τήν φοράν. Et in L. de Fract. ait, "I ξι ν άεί (362.) τί bέ σε φρένα* ίκετο πένθος; Od. Ο ον " τήν εύθυωρίαν ονομάζει, ποτέ μεν, τήν κατά τό μή- ^ev ίκηται άλη, και πήμα, καϊ άλγοε, Invaserit. Ut " KOS τοϋ σώματος, εστι δέ οτε τήν κατά τό πλάτος. autem in Hom. 1. c. jungitur praep. άμφί, sic a Soph, " Haec ille: quibus subjungam exenipla aliquot ex cum έπϊ, quae et frequentior est constr., sequente " ipso Hippocr. Dicit igitur Γυναικ Καί rjv τά accusative rei, (Aj. 556.) "Οταν b' ΐκρ πρό* τούτο. " άπό τοϋ ανδρός άπιόντα όμομροθρ κατ' ίξιν, τό άπό II Supplico, Obsecro, Soph. (Aj. 587 ) "-e πρόε τοϋ " τής γυναικός ταχύτερον κυήσει. Et in I. de Artie. σοϋ τέκνου Και θεών Ικνοϋμαι, μή προδους ήμαε γένη, Μινύθουσι μέντοι αί σάρκεs πάντη, μάλιστα δε κατά Elir. (Or. 672.) Κάγώ σ ικνοϋμαι, και γυνή π ep ουσ " τήν όπισθεν 'ίξιν. Et in I. de Fract. Κατά τών σφυόμως : (663.) Ταύτης ικνοϋμαι σε, pro προς ταύτης, " ρών τήν 'ίξιν." [" "Iξιε, Pierson. Veris Toup. Per hanc te obsecro. Exp. vero et προς ταύτης όρκώ Opusc. 1, 176. Koen. ad Greg. Cor. 261." Schaef. σε. " Hes. quoque Ικνεϊται exp. non solum έρχεται, Mss. Hippocr Aretaeus 13. * Ίκτικόε, Hes. v. " et καθάπτεται, sed etiam ικετεύει, bε~tτaι, παρακαλεί." Β 'Ίκμενον.] ""AIKTOS, Hesychio απρόσιτος, lnaccessus, II In prosa Pervenire dicitur potius composito Άφικνοϋμαι: at simplex in alia quadam signif. ponitur; " et verbo ίκνέομαι, s. ϊκομαι." "Ίκτάω, Venio, s. " Ad quem perveniri nequit: vox compos, ex ά priv. Eis τήν ικνουμένην ωραν, Aristot. Constitute tempore, Suo tempore, Tempestive. Bud Et κτέομαι, Heringa Obs * Ίκτηε, Bibl. Crit. 1,4. " Ventito. Unde ϊκτquod Hes. exp. ήκει." [* " Ί- ικνούμενον μέγεθος, Aristot. Justa magnitudo. Vide p. 31. Musgr. ad Hec. 457." Schaef. Mss. Cf. Προίκτηε.] ibid. Sic ap, Thuc. 1, (99 ) To Ικνούμενον άνάλωμα. Apud Theophr. (C. PI. 1, 13, 3.) ικνούμεvoi καιροί Άφικνέομαι, Pervenio, Devenio. Habet autem Gaza vertit Congruentia tempora. Sic et Ικνουμένη praeter fut. άφίξομαι, et aor. 2. άφικύμην, sicut ΐξομαι ώρα redditur Congruens tempus, Congruum. Hue et ικύμην supra, in frequenti usu praet. άφϊγμαι, ab pertinent, quae ex Herod, afferuntur, sc. (6, 86.) 'Ev inus. sc. Άφίκομαι. Apud Hom. cum accus., sine χρύνψ ικνευμένψ : (84.) Τοϋ ίκνευμένου μάλλον, pro praep.: Od. A. (332.) Ή δ' οτε δή μνηστήρας άφίκετο Plus aequo. Sed et infin. ap. Eund. (9, 26.) 'Ετέρου δια γυναικών, Ψ. (269 ) Είσόκε τούε άψικωμαι, οι ούκ (κέρειί>s) φαμεν ήμέας Ικνεεσθαι ήγεμονεύειν. Et ap. 'ίσασι θάλασσαν, Άνέραε, Θ. (202.) Τοντον νυν άφίκεσθε, νέοι, Ο. (36.) άκτήν Ιθάκης άφίκηαι. Sed et III Xen. (Κ. 9> 14.) Διελεϊν δέ καϊ rrj σειρίδι καϊ τφ ξύλφ τής γης όσον ίξεσθαι άμφοϊν, Hacteuus scrobem cavare quatenus utrique conveniat. Est autem φύγρ. Q. in 1. annotat Eust. deesse praep.: quam Σ. (270.) άσπασίωε γάρ άφίξεται "Ιλιον ίρήν "Οε κε hie observandus idem aut certe affinis usus verbi si deesse hie dicamus, itidem certe in modo citatis Gallici, quod huic ad verbum respondet, sc. verbi 11. deesse dicendum fuerit. At Od. T. (81.) cum Venir: dicimus enim interdum II me vient de faire praep. ΰ*ό junxit, καί γαίαν υπό στυγερήν άφικοίμην. cela : pro eo, quod aliter dicimus II ine compete, II c touche it moi. Dicimus item, U me vient aulant pour ma part. Sed ap. Plut. Caesare, T δέ Ικνουμένψ χρόνφ, idem Bud. vertit etiam simpliciter Tempore veuiente, Cum tempus id venisset: quo sc. genius dixerat se rediturum. At vero ex Aristot. ίκνεομένη affertur nec pro hac simplici signif., nec pro ilia praecedente, sed aliquantum diversa ; nam ικνουμένη έπιστήμη τών περϊ τήν άγωνίαν, exp. Exacta circa certamina scientia. " Ίκνώμαι, Hes. affert pro " Ικετεύω: quod potius ικνοϋμαι dicitur : atque adeo " idem et ipsum Ικνοϋμαι attulerat pro άρχομαι, ίκε- " τεύω, παρακαλώ." [" Ad Herod Ruhnk. Ep. Cr. 257 Ammon. 73. Eran. Philo 169. ad Charit Wakef. Ion Here. F Theocr. E- pigr. 7 Porson. Or, 485. Heyn. Hom. 4, 80. 7, 681. Supplico, 6, , Valck. Phoen. p Hipp. p Brunck. ad Hec Herod, 1, 169. In prosa autem άφικνοϋμαι, modo cum είε, modo cum έπϊ, modo cum πρόε, nonnunquam et cum παρά construitur. Quarum omnium constrr. exempla proferam: in quibus observandum est άφικνεϊσθαι. tam late patere quam Lat. verbum Pervehire, Devenire. Cum eis, ut άφικνεϊσθαι ΐς τήν πατρίδα. Sic eis άνάγκην άφικνεϊσθαι,hi necessitatem devenire, redigi, Thuc. 4, (10.)"Οσα γάρ ές άνάγκην άφϊκται, ώσπερ τάδε, λογισμόν ήκιστα ενδεχόμενα, κινδύνου τοϋ ταχίστου προσδεϊται. Sic ap. Plut. 'Αφίχθαι eis δυστυχίάν, In caiamitatem devenisse. Latinius tamen est, In calamitatem incidisse. Cum επί, ut έπί πλείστον άνθρωπίνηε άφίξονται δυνάμεως, Pervenient ad earn, quae maxima esse potest inter homines potentiam, i. e. Consequentur tantam potentiam, quanta maxima inter homines esse potest. Dem. (566.) Ά δ' έπαιρβμενοε τούτοιε υβρίζει, έπϊ πολλούε και τούε τυχόντα* υμών άφικνούμενα ορώ, Video ad vos devenire. Latiniusy In 966. vos recidere, Conf. c. redundare. 'έχω, Cum πρόε autem, Porson. Or Deceo, Musgr. Wakef. Phil Ίκοντο et ίκανον conf., Heyn.' ut άφίξομαι πρόε υμάς, Perveniam ad vos ; sine comp., Horn. 6, Aor., 5, 618. Ίκνούμενος, ad He- D Veniam ad vos. Cum παρά, ap. Xen. Έ. 1, (1, 6.) rod Piut. Mor. 1, 20. Koen. ad Αφικόμενον παρ' αύτόν. Invenitur etiam άφίξομαι Greg. Cor χρόνοε, Tempus legitimum, ibid. ύμϊν, pro eo, quod est πρόε νμάε, jelian. Citatur Munck. ad Anton. Lib. 18. Verh., cf. Valck. Anim. praeterea e Dem. (466.) άφικνούμενοε σίτοε, pro Frumentum, quod hue imporlatur: ad verbum, Qubd ad Amnion. 7. ad Dionys. Η. 1, 167. Bast Lettre 130. Schneid. ad Aristot. Polit Plut. 4, 328. hue pervenit. Afferuntur item in VV. LL. duo Cor., Crusius ad Sueton Bud. Annot. in Pand. exempla, in quibus άφικνεϊσθαι genitivojungatur, sed fol. cxx. b. (χρόνου δίίκνονμένου, Longus p.m. 7. ubi in quibus nemo non videat έφικνεϊσθαι potius leg. esse. v. var. lect.) Ίξομαι, Bast Lettre 192. Valck. Phcen. " Άπικόμην, Ion. pro άφ., Veni." [" Jacobs. Anth. p. 92. ad Herod Brunck. ad jesch, Pr , 50. Heyn. Hom. 6, , 495. Markl. Suppl. ad Xen. Eph. 281."l ea6ai, ίξεϊσθαι, Heyn. Hom. 7, 170. Fischer. Ind. Palaeph., Ammon. 73. Eran. Philo 51. Ίκτο, Jacobs. Anth. 6, > 67- Ίκνείσθαι έε, 169. Abresch. Lectt. Aristaen. 71. Valck. Hipp, ad Herod Koen. ad Greg. Cor. p ad Herod Cum gen., Bast Lettre *"1σσω, Jacobs. Anth. 6, 170. Toup. Opusc. Heyn. Hom. 6, 476. Cutn accus., Musgr. Suppl. 1, 211." Schaef. Mss. Cf. Προίσσω.] Ίκνουμένωε,Οοαgrue, Convenienter, Rite, Bud. προσηκόντωε, Hes. A- παρά άνδρα, de coitu, 2, 3. p ad Herod έπί Ti, Aliqua re potiri, Bibl. Crit. 3, 2. p. 71. pud Herod.(6,65.)Ούκ ίκνεομένωε, Non rite, Bud. Ex δια λόγων, Markl. Suppl έε κοινωνίαν,δέοε, λύγον, πεϊραν, διαφοράν, άπέχθειαν, Boiss. Philostr Hippocr. π. Twaoc. 2. affertur, Καί γάλα πίνειν l. pro αρκούντως καϊ Ικανί!is. Gallice expressus Competemment. [" Bast Lettre 130. Koen. ad Greg. Cor. 257 " teub. Select Brunck. CEd. Τ Γυναικί έε τό έε λέσχην, λόγου*, ad Herod τινί δια μάχης, Wvt- Schaef. Mss,] ""ίξιε, εως,ή, Aclventus : άφιξιε,παρου- αύτό άφικέσθαι, Paus. 3, 251.'Απίκνεο, ad Herod. 509.

47 44,63 Κ [pp ] 1Κ 4464 Άπίκοντο, Άπικέατό, 427 " Schaef.-Mss.] Άφιξις, Adventus, παρουσία, Plato Epist. (7 Τ. 11. ρ. 98 ) Λέγω πάντων αρχήν γεγονέναι τών τότε την eis Σικελία? έμήν ά, e. MeUm in Siciliam adveutum : non, ut Vulgo interpr., Profectionem. Est etiam Incursus, Invasio, ίφοδοε, Hes.: pro qua signif. citant quidam Dem. (58.)*A. eis rovs ττυλεμίουε έποιήσάτο. II Discfessus, Act. 20, (29.) "Οτι είσελεύσονται μετά τήν ά. μοϋ λύκοι βαρείέ. Apud vett. profanos scriptt. baud temere in hac signif. reperietur. [Apud Herodian. 7, 11. perperam vujgo α. τήε στρατείαε pro αφεσιε, quod vide. " Ad Dionys. H. 4, Toup. Emendd. 1, 234." Schaef. Mss. JEscli. Suppl. 484.] ""ATTιξιε,ή, lonice pro αφιξιε, Abitus, Discesr " sus. Item Reditus, Adventus: dicit enim Herod, " (7, 58.) άπιξιν ποιέομαι pro Advenio." " Άφικτόν, " Hes. exp. άκάθαρτον, μισητόν: mox alferens Άφι- " κτροε, exponensque itidem άνάοαβτος, μιαρύς." " Ά- " φίκτωρ, veteribus dicitur δ Ικέσιοε, teste Eust " ubi ipsum ab Ίκω derivat. Hes. quoque άφίκτορα " dici scribit τον ίκέσιον: proculdubio quoniam ad " eum veniunt supplices opem petifum." [iesch. Suppl Zetis.] ΕΙσάφικνέομαι, Advenio, i. q. άφικνέομαι, Od. O. (38.) σνβώτην είσαφικέσθαι. " Έ- " σαφικνέομαι, Pervenio ad, Accedo. Έσαπικνέεσθαι, " Venire ad, Accedere : lonice ap. Herod. pyo είσα-." φικνείσθαι." " ΙΙροαφικνέομαι, Prior pervenio, Ante " pervenio. Thuc. 8. p Ώροαφιγμένοε δέ α'ντό- " σε ήν και Θρασύβονλοί. Affertur προαφϊκτο et pro " Priu9 abierat." [* Υίροσαφικνέομαι, Strato Epigr. 27. * Συναφικνέόμαι, Schrt. Lex. sine Auctore.] Α κα, μητέρα μήλων, 'Es Π>?λ))α άναχθ'' ό δέ με πρόφρων ύπέδεκτο, ubi observa duplicem constr., vult esse pro εφυγον καί ικέτευσα. Pro Persequor oratione s. verbis, e Soph. Aj. (1043.) & δή κακούργος έξίκοιτ' άνήρ. Simile est δίίκνοϋμαι in ea signif., qua dixit Hour, δαξομαι πάντα, ut paulo ante docui. ["Toup. Opusc. 2, 217. ad Herod Musgr. El Jacobs. Anim Fischer. Praef. ad Weller. Gr. Gr. p. xiii. Wakef. S. Cr. 4, 167. Schueid. Anab Boeckh. ad Sim. p. xxxiv. Cum inf., Longus 97- Viil." Schaif. Mss. Thuc. 1,70. Auctor Eryxiai c. 20. Plut. Pomp. 39. Memnon 3. * Αιεξικνέομαι, Polyb. 10, 26, 3.] Έφικνέομαι, Attingo, Pertingo, Pertineo, Assequor, Consequor, Plut. Apophth. Λακεδαιμόνιοι τών πολεμίων τόίε ξίφεσιν έφικνοννται. Apud Eund. in Probl, Rom. Καί νομίζειν (χώρα ν) πάσα ν ιδίαν, ήε άν τό bop υ έφίκηται. Isocr. (ad Demon. 2.) τήε αρετής έφικέσθαι, Virtutem consequi. Apud Eund. observavi έφικνείσθαι pro eo, quod dicit Dem, έφικνείσθαι τψ λόγω: Β ita enim ille in Paneg. fin. Tore μεν γάρ ωμην άξίως δυνήσεσθαι περί τών πραγμάτων ειπείν νυν δέ ούκ έφικνοϋμαι τοϋ μεγέθουε αύτών, άλλα πολλά με διαπέφευγεν ι5ν διενοήθην: at Dem. ita (361.) "Ολω» δέούδ' άν eis έφικέσθαι τω λόγω δύνάιτο τών έκεϊ κακών νυν όντων. Ab Eod. accipi et pro Aspirare tradit Bud., afferens (465.) Οί δ' έφικνονμένοι τον τριηραρχείν. II Affertur et cum accus. e Theophr. pro Permeare, Έφικνείται πολύν τύπον. Apud Xen. Κ. Π, 1, (1, 5.) cum έπί habente suum accus. Έφικέσθαι μέν έπί τοσαντην γήν, pro Pervasisse. Έφικνούμαι Luciarj. Αίίκνέομαι, Pervado, Permeo, διήκω, Aristot. de infinitivo etiam junxit (1, 182.) Tots τά τοιαύτα θεωρείν έφικνονμένοιε, pro lis, qui ad haec contemplanda Mundo, 'Επί τίάν δίίκνείσθαι, ubi Bud. exp. etiam Pertinere, Pertendere. Gal. ad Gl; E!s βάθοε γάρ idonei sunt; lis, quibus satis acuta mens est ad haec αύτών δει δίίκνείσθαι τήν δύναμιν, ει τοϋ προκειμένου contemplanda ; simplicius, lis, qui contemplations σκοπού τυγχάνειν μέλλοιεν. Idem Bud. vertit Pervenire, assequi haec possunt. Dixerat autem paulo ante in Theophr. Ού δννάμενον πέττειν ούδέ δίί- C ead. constr., Ούδέ γάρ -είπείν εφικτόν. ["Brunch. κνείσθαι πρόε τελείωσιν. Αάξομαι, Percurram oratione, Soph. 3, 440. ad Poet. Gnom Wakef. S. Gr. Edisseram, II. Ι. (61.) και πάντα δάξομαι. 4, 167. Boiss. Philostr Heyn. Horn. 6, 476. [" Heyn. Hom. 5, , 647- Bruftck. Apoll. Rh Aristoph. 2, 62. De tempore, Longus Villois. Oratione percurro, Hymn, in Cer ubi v. Ruhnk." Schaef. Mss.] Αϊίκτικος, Permeabilis, Segaar. in Daniel, p. 94. Valck. Phoen. p ad Chrys. 5. Bibl. Crit. 3, 2. p. 71. ad Herod ad Diod. S. 1, 317- Wyttenb. Select riyos, A t- tingo, Longus 30." Schaef. Mss. Herod. 8, 40. *"Eφιξιε, Gaza ap. Aristot. Probl. 11, (6l.) Ού γάρ άπαν το Gl. Instantia, Compulsio.] Εφικτός, q. d. At- μανωτερον, διίκτικώτερον, άν μή καϊ oi πόροι ωσιν άρ tingibilis et Assequibilis, Quem attingere, Ad quem μόττοντεε Τψ διίόντι. [* Είσικνέομαι,.ZEsch. Suppl. usque pertingere possumus, Quem assequi possumus, 565.] " Ένικνέομαι, Venio in, intro, Penetto." Plut. Antonio (39 ) Κελεύσαϊ, ό'-αν οί πρώτοι rols [Theophr. C. PI. 5, 13, 1.] όπλίταιε έν έφικτψ δοκώσιν είναι, τούε ιππείς έναντίον* Έξικνέομαι, Pervenio, Pertineo, Pertingo, Attingo, έίσελαύνειν, ubi Bud. ait accipi εφικτόν, ut a Suida Xen. ('Air. 2, 3, 19 ) 'Οφθαλμοί δέ, oi καί δοκυϋντες exp., sc. ro δυνατόν καταληφθήναι. Ab eod. Plut. έπί πλείστον έξικνεϊσθαι, Idem eod. modo dixit,.('απ. Themist. έ. ίργον vocatur Quod vires nostrae assequi 1, 4, 17 ) "Ομμα δύνασθαι επί πολλά στάδια έξικνεϊσθαι. Sic et Synes. Tots re όφθαλμοίε ύμάε, έφ' itidemque ap. alios όσον έφικτόν, ώί εφικτόν, ο σον ήμϊν possunt, par est viribus nostris. Apud Euud. autem οσόν έξικνονντο, προύπεμψα, Greg. Ούδέ γάρ οίον τε εφικτόν, signif. Pro viribus. Pro eod. vero dicitur των εικαζομένων ούδέν πρόε πα σα ν έξικνεϊσθαι τήν etiam καθόσον εφικτόν, utab Aristot. de Mundo, Καθόσον εφικτόν θεολογώμεν περί τνύτων, κατά το έ., vel άλήθειαν, Nulla imago pervenire potest ad veram illam et prirbam rei formam, i. e. Exacte illam et per D κατά τό ήμίν έ., quo usus est Greg. Dicitur etiam otrtnia referre. Apud Eund. Καί ούκ έξικνοννται rjj κατά τό έ. άνθρώποΐί, ώε έ. άνθρώποιε, Ut est captus διάνοιy πρόε τά εκείθεν, Non perveniunt cogitatione hominum, humanus. [" Koen. ad Greg. Cor usque ad cceleslia, VV. LL., Non penetrant, Bud., Wakef. Trach Jacobs. Anth. 9, 9. ad Dionys. qui addit a Luciano dici, 'Εξικνεϊσθαι πρόε τήνχρείαν H. 1, 318. Plut Alex Sclini., Schneid. ad Aristot. et πρόε τό δέον, Quod sufticit. Jungitur et praep. H. A. 2, 168. 'iis εφικτόν, Abrescb. Lect. Ari- είε, Herod. Έξάέσθαι eis βυσ&ύν. Et cum adv. πορβωτέρω, staen. 159." Schaef. Mss.] CoNTR. 'Ανέφικτος, Lu- Plut. Solone, Π. γάρ εξικνείται ταίε ρίζαις. cian.(1, 179.) Πολλά ovv φαίνεται ήμίν καί τών εύstaen. II Jungitur etiain gen.: ut ap. Xen. aliqui dicuntur οπλω έξικνεϊσθαι αλλήλων, Έ. 7, (5, 17 ) Ούδέν γάρ ούτω βραχύ οπλον - είχον, ψ ουκ έξικνονντο αλλήλων πορων άπορα, καί τών έφικτών ά., llbi εφικτά sunt Ea, ad quae vires nostrae velut pettingere aut pervenire possunt; et contra άνέφικτα, Ad quae non possunt: : 2, (4, 10.) Και δόρατα άφιέντεε, καίάκόντια, καί i. e. Quae nostris viribus majora sunt. Sed ex eod. πέτρονε, έξιξόμεθά τε αύτών και πολλούς κατατρώσομεν, Luciaui libello falso in VV. LL. haec citantur, A. AsseqtiemUr eos, Bud. Sic autem ap. Herod, (l, άνθρώποιε εστίν υύρανόε, pro Inaccessuin est liominibus 171.) έξικέσθαι άκορ redditur Assequi audiendo. Affetturque coelum ; nam ne habentur quidem ibi ista verba : ex Eod. cum gen. itidem, Τών καλών τε κάγαθών quaedam tamen sunt, quae occasionein ilia ei affingen- ίργων έξικνέεσθαι. Έξικνείσθαι, Sufficere, et di dedisse videri possunt. [Apollon, Syntax.43. Bekk. Posse, Bas. in Hexacm. 53. pro quo έξαρκεϊν ibid, * " Άνεφίκτωε, Atlian. 1, 600. (739 )" Kali.] AT dixit Bud. Έξικέσθαι exp. itidem άρκείν a Schol. VERO Ανσέφικτον, Ad quein vix pertingere s. pervenire Thuc. II Advenio, Venio, Hesiod. (Ά. 470.) Άθήνη possumus, Quem vix assequi possumus, non fa- Έξίκετ' Ονλυμπύν re μέγαν καί δώματα πατρόε. Advenio s. Accedo supplex, Od. Ν. (205.) εγώ δέ κεν άλλον cile, Vix assequendus, Cui vix pares sunt vires nostrae, [Apollon. Syntax Bekk. " Chrys. in Ep. νπερμενέων βασιλήων Έξικύμην, Schol. ίκέτευσα. ad Phil. Serm. 8. T. 4. p. 46." Seager. Mss. " Difcile, Eust. veto in II. I. (475.) Φθίην δ' έξικύμην έριβώλα- ficilis dictu, factu, cum infin., PoJyb, ap. Allien.

48 4465 IK [ρ ] 194. Aeyetv εστί δ., Enarratu difficile est, Polyb. 32, 11. στέφανο*, Haud facile consequenda laurea." Schw. Mss.] Compar. δυσεφικτότερος, Greg. Naz. [" Or. 16. p. 261." Boiss. Mss.], Καθικνέομαι, Contingo, Tango, Ferio, Percutio: καθικνεϊσθαι ράβδω, Eust. Tangere virga. Lucian. (1.77.) Ού γάρ έξεπιπολής, ονδ' ώε ίτνχεν ημών 6 λόγος καθίκετο, βαθεία δέ καϊ καίριος ή πληγή έγένετο. Sed (323.) de Perseo Gorgonem harpe ferieute, Kal rj/ μέν καθικνείται. Sic ώε καθιξόμενος ap. Plut. Tanquam percussurus: (Antonio 12.) de Lupercis loquens, Σκύτεσι λασίοις καθικνονμενοι μετά παιδιας τών έντυγχανόντων : ita enim leg., non άντιτνγχανόντων, ut in Bud. Comm. Idem in Alcib. (7.) Κονδύλφ καθικόμενος αύτοϋ. Transfertur autem et ad alia: ut, Καθικόμενος αύτοϋ λοιδορίαις, ap. Philostr. q. d. Qui convitiis pereussit. Sed Lat. Petere, Impetere convitiis, potius quam Percutere. Metaph. est et illud καθίκετο, quod in Luciano 1. c. habetur: ut autem ibi dicit, Ού γάρ έξεπιπολής καθίκετο, βαθεία δέ ή πληγή έγένετο, sic (1, 526.) Οντως άρα βαθέως καθίκετο αυτής ή τών ίερείων διαμαρτία: quod perinde est ac si quis dicat, Adeo altam plagam ejus animo iuflixerat: pro quibus Erasmus, sensum optime exprimens, meo quidem judicio, Usqueadeo alte dolsor hie animo illius insederat, quod sacris epulis esset frustrata. At Hom. accus. junxit, utens alioqui eo et ipse metaphorice : II. a Τ Ω Όδνσεν, μάλα πώς με καθίκεο θυμόν ένιπτ) Άργαλέρ, Vehementer tetigisti animum tua objurgatione s. increpatione; s. potius, Veheinenter pupugisti: malim enim, h. quidem 1., uti verbo illo, aut alio quopiam hujusmodi quam illo altero. Legimus autem in Od. A έπεί με μάλιστα καθίκετο πένθος άλαστον, ubi eand. metaph. inesse huic verbo censeo: dissentiens ab Eust., qui exp. ίκετο et κατέλαβε: atque adeo addit, tanquam hujus 1. immemor, posteros Homeri uti έπϊ τοϋ καθάψασθαι: quasi vero ipse quoque ita usus non sit. j Καθικνοϋμαι, Demitto, Paus. Achaic. Σταϋμώμενοι- μή πρόσω καθικέσθαι τής πηγής, αλλ' ο σο ν έπιφαΰσαι τον ύδατος τφ κύκλω τοϋ κατόπτρου, Ita librantes.ne ultra aquae superficiein demittant, sed eatenus demum ut summam aquam stringant, Bud. II Pro Assequor, Polyb. (2, 38, 8.) Ταχέωί καθικνεϊτο τής προκειμένης επιβολής, Statim assecuta est, quod faciendum susceperat, Bud. " Καθιγμένον, Hes. " exp. κατελθόντα, καταγενόμενον, καταντήσαντα: " item et φθάσαντα. Est particip. praet. a καθικνέο " μαι. A Suida quoque exp. έλθών et φθάσας, hoc " ejus exemplum afferente, Ό δε βασιλεύε καθιγμένοε " καϊ ταύτης τής έπιβονλής, έγένετο προς άναζνγήν." [" Lucian. 1, , 303. Philostr Boiss. Heyn. Hom. 5,647. 6, , 607. ad Mcer. 49- Τομρ. Opusc. 1, , 228. Τ. H. ad Lucian. Dial. 21. ad Plut. Mor. 1, 935. Brunck. ad Poet. Gnom (Ed. T ad Herod De vino, Casaub. ad Athen. 63.Καθιγμένος, Kuster. Bibl. Chois. 84." Schaef. Mss. Paus. 5, 18. Πικρότατα καθικόμενος αντον,.elian. V, Η. 14, 3. " Καθίκομαι, Attingo, Symm. Ps. 37,2. Καθίκεταί μον, Pervenit usque ad me." Schleusn. Lex.V. T.] " Ka7t- l " κτερία, Hesychio ή έπϊ καθόδφ θυσία, Sacrificium ob " reditum. lonice pro καθ." [* Παρικνέομαι, unde] " ΤΙαρικτόν, Hesychio πα- " ρερχόμενον." [* " Περιίκνέομαι, Arat (περϊ φρέναε ίκετο θαύμα.)" Wakef. Mss. Schol. Arat. D * Έκπερίίκνέομαι, unde * 'Εκπερίίζις, Synes. p. 29.] " Ώεριισ- " σεται ώρας Hes. affert pro περιέρχεται τάς ώρας. " Infra περινίσσεται hac signif. dicitur." [Cf. Πpoΐσσω.] " Τίρόίκνέομαι, Advenio, Accedo. Hes. enim προί- " κέσθαι exp. έφικέσθαι, et Etym. (689 ) ac Lex. meum " vet. πρό in hoc composito pro παρά accipi tradunt." [UNDE * " Ilpd^IS, Etym. 523." Wakef. Mss. ET] " Ήροίκτης dicitur ό προσαίτης s. μεταίτης, Mendicus: " ut qui nos accedat petitum stipem : Eustathio ό " πρόίκετεύων υπέρ τον λαβείν, Inuuit id Horn, etiam, " ap. quem subulcus IJlyssi mendicanti dicit (Od. " P. 350.) Τηλέμαχος τοι, ξέίνε, διδο"ί τάδε, καί σε u κελεύει Αίτίζειν μάλα πάντας έποιχόμενον μνηστήρας, Αιδώ δ' ούκ άγαθήν φησ Ιμμεναι άνδρϊ. κτν.. Ubi ut mendicus jubetur pudorem deponere, " ita (449.) dicitur, Ώί τις θαρσαλέος καϊ αναιδή? εσσι " προικτης: subjungiturque itidem,.έξ,είηε πάντεσσι " παρίστασαι. Suidas " [et Artemidorus] " προίκτας " vocari scribit τούς γύητας quoque et TOVS βωμόλύ- " χους, Praestigiatores et scurras, forsan quod tale» " plerumque sint medici." [" Jacobs. Anth. 6,170. ad Mcer Musgr. ad Hec. 457 Toup. Opue 1, 211. Valck. Hipp. p. 176." Schaef. Mss.] " Itu " DEM Προ'«ο$ ab Hes. exp. non solum πτωχός, " Mendicus, sed etiam μωρός, πονηρός, Fatuus aut " Morio, Improbus." [cf. Diog. L. 1, 82.] ΙΚ 4466 " ΐΐροισσω, s. Προΐσσομαι, ab ίσσω significantfe " προτείνω χείρα, est Protensa manu do, Porrecta " dextra praebeo." [Ion. pro προίσχω. Archilochus, Ώροτείνω χείρα καϊ προίσσομαι. " Jacobs. Anth. 6, 170.Toup. Opusc. 1, 211. Lex. Herod. 175."Schaef. Mss.] " UNDE Προϊξ, et persynaeresin Προίξ, dicitur " τό δώρον, Donum, ut quod protensa s, porrecta " manu detur : aliis tamen τήν προίκα denominatam " volentibus παρά τό προίκνείσθαι εις έτέρον χείρα. " H merus sane προίκα vocat δώρον quod datur τφ " προικττι s. προίκνουμένφ, Mendico qui stipis accipiw endae gratia aliquem accedit. Apud eum enim Od. " P. (412.) 'Οδυσσεύς ό προίκτης, cum ei omnes dedis- <( sent, peramque ei pane et carnibus implessent, " 'έμελλεν Αύτις έπ' ούδόν ιών προικός γεύσασθαι Ά- " χαιών, G us tare dona Achaeorum : adeoque Anti- " noum adit, et rogat sibi liberalius quam ceteri " panem det, ut qui bonus esse vir videatur et cete- " ris regalior. Itemque Od. N. init. Alcinous Ulyssi " peregrino viritim a Phaeacibus contribuendum " donum censet, quod άργαλέον sit ένα προικός χαρί- " σασθαι, Unum largiri donum s. munus. Posteri " autem Homeri προίκα peculiariter nominant τό γα- " μήλιον δώρον, et quidem id quod pater filiae dat - " cum earn elocat, Latinis Dos dictum. Etiam hoc " Etym. dictum vult παρά τό προδίδοσθαι είς τον του " γαμβρού οίκον, vel παρά τό προίκνείσθαι είς τόν τον " γαμβρού οίκον, retentis superioribus etymologiis. " Demosth.(1362.) Ό νόμος κελεύει, έάντιε άποπέμπρ " γνναίκα, άποδιδόναι τήν προίκα, Dotem reddere: " Et in Onet. 'Αποδείξω αύτόν τήν προίκα ού δεδωκότα, " Dotem non dedisse. Itidem Plut. in Erot. ΙΙοίφ " προικϊ τών εραστών έκράτησεν; Quanam dote sibi " paravit et devinxit V [" Phryn. Eel. 69. ad Charit ad Anton. Ljb Verb., Abre^ch. Add. ad Aristaen Ilewe προικός τάλαντα, Lucian. 3, Προΐ, ad Diod. S. 1, 579- * Προικοδότης, Heyn. Horn. 6, 443." Schaef. Mss. * ΙΙροικοφόροβ, Gl. Dofata. * Ώροικοψορέω, Eust. Od. Σ. p. 675, 47.] "Άπροικος, Doti^expers, Indotata: ut άπροαφν λα- " β.είν ap. Lys. (622.) Indotatam ducere. Sic Athen. " 1. 13, Τ αύτη ν άπήγον άπροικον." " Άντίπροικα, " Hesychio τά έπώνυμα καϊ ίσόπροικα. Sed pro eo " έπώνυμα, repohendum ενωία vel έπευωνισμένα, e " Polluce, qui c. 3. synonymws ponit εύωνα, καϊ " έπευωνισμένα, καϊ άντίπροικα. Itaque quae άντί- " προίκα vendi dicuntur, intelligendum est vendi vili " pretio et tantum non προίκα και άντ'ούδενός, ut ibid. I' loquitur : velut ap. Xen. Ages. (1, i&.) Άντίπροικα " τά πάντα έπωλείτο, Omnia vilissimo pretio et pro- II pemodum gratis venundabantur. Suid. άντίπροικα " exp. ομοια, afferens hunc sine Auctoris nomine 1., " Άντίπροικα ό δήμος ήγανάκτησε, καϊ θροϋς ύπεξήφβ{." [* " 'Έμπροικος, Appian. 2, 14. * Έμπροίκιον, Dos, 1, 752." Wakef. Mss.] '"Εζώπροικα, Paraph erna ^ dona in Pand. 'Εάν τά έξώπροικα τής γυναικός άνήρ " δαπανήσρ. Haec έπιμείλια dicuntur ab Hoinero "II." [ ] "inquit Bud." "'Επίπροικος, ^ Dotata, Quae cum dote locata fuit s. locatur: ut " contra άπροικος, Indotata, έπϊ προικϊ εκδοθείσα, ' Hes. Videet Pollucein (3, 25.) item Eust." retym- Μ. Anecd. Bekkeri p. 256.] " Έπίπροιξ, ^Quod doti accedit, Quod adjicitur doti. Έπίπροικα, τό δεύτερον έπϊ προικϊ δώρον, Hes." [*Ίσόπροικος, vide Αντίπροικα. * Ώολύπροικος, Eust. Od. Α. ρ, g.l " Ώροικφοε, Dotalis," [Etym. Μ. "Theod 1 ill " Wakef. Mss.] " Ετ Προ/mo*, pro eod.: ut δώρα, Dotalia munera s. Dona jugalia : quae et προίκεια

49 4467 IK [ρ; 1685.] IK 4468 " absolute. Theophyl. Epist. 75. Τήν σωφροσύνην A " ον τοι καταπροίζει τοντο ποιων, Non perges s. pro- <«άναδέίρμαι, a meretricia nimirum consuetudine ad " gredieris in hoc faciendo, i. e. Non impune evades " conjugalem conversus, καί προικείων τον γάμον "qui hoc facias, Non.impune tibi hoc cedet, ita " ώνήσομαϊ πρίασθαι γαρ πίστιν έταιρικήν, χαλεπώτα- " Horn., Ού θην ού δηρόν βέη, Non equidem diu pro- " τον. Dotalibus muneribus nuptias emam t nam et " grediaris, sed tibi αγχι παρέστης θάνατος. Atque " a maritis dotari uxores solebant: quae dona pecu- " adeo et Suid. ipse innuit esse a th. καταπροίκνεϊ- ** liariter φερνή dicebantur." [* Προικώος, Dosith. Ha- "σθαι s. καταπροίκε σθαι, exponens et ipse προίκα driani Resp. in Fabr. Β. Gr. 12, 434. *" Προίκ/δω*, " έκφνγείν, Gratis evadere, ad utrumque forsitan Dotalis, Philo J. 2, 443." Wakef. Mss. " Ad Diod. S. " etymon alludens. Praeterea observandum, ap. A- 2, 520." Schaef. Mss.] " Προικίδιον, το, Doticula, " ristoph. metri causa sine διαιρέσει legendum esse ; " Exigua dos. Plut. (9, 74,.)"Αθλια γύναια προικιδίοις " ut Phrynich. quoque annotat, quosdam ούκ ορθώς " έφελκόμενα, μετά χρημάτων eis οίκονομίαν καϊλογι- " διαιρεϊν, cum conjunctim dicendum sit καταπροϊ- " σμονς έμβάλλοντες άνελευθέρονς, ζυγομαχουντες όση- " ζεται. Rursum Suid. καταπροϊξεται exp. καταφρο- " μέραι διά χειρός Ζχουσι. Iidem Homeri posteri " νήσει, καταπροδώσει: quae expositio nullo modo "ACCUS. Προίκα, ut δωρεάν, adverbialiter etiam " quadrare videtur: licet ejus Hes. quoque memi- " usurparunt pro Gratis, Gratuito, Sine mercede : " nerit. Nam et ipse καταπροίζει exponit non solum " idque tam in carmine quam in prosa. Plato Po- " δωρεάν γελάσεις, Gratis et impune ridebi's, sed "lit. 1. "Οταν προίκα έργάζηται: cum paulo ante "etiam καταφρονήσεις: afferens itidem καταπρόίζά- " dixisset, 'Εάν μή μισθός αύτρ προσγίνηται. Sic Athen. " μένος pro καταφρονήσας και ούκ ενλαβηθείς, προίκα " Σύ μέν αύτη τοσούτον άργύριον δίδως ή δε " δέ αύτό ποιήσαε." [Lobeck. Phryn. ΐ69 Synes. " προϊκα Αιογένει τφ κυνϊ συγκνλίεται. Et Aristoph. Β 121. " Phryn. Eel Thom. Μ. 5θ6. Ja- " (Ν ) προίκα διδόναι, Gratis dare. Item ali- cobs. Anth. 6, 170. ad Moer Toup. Opusc. 1, " quis accipit vel habet aliquid προίκα, Gratis, Sine 211. Emendd. 4, 453. Koen. ad Greg. Cor ad " mercedis pensitatione. Xen. (Άττ. l, 2, 6θ.)Μίκρ(ί Herod Lex. Herod Καταπροί- " μέρη παρ έκείνον προϊκα λαβόντεε. Leonidas Ε- fcro, Plut. Mor. 1,35. Καταπροισθήναι, Καταπροι- " pigr. Προϊκα δ' έχει πολλήν έξ άλός εύβοσίην." χθήναι, Brunck. ad Argum. Soph. Antig. Καταπροί- [" Brunck. Soph. 3, 490. Dionys. H. 5, 276. Valck. ζομαι, Ernest. Obs. in Aristoph. N. p. 48." Schaef. Adoniaz. p. 374." Schjef. Mss. * Προίκοϊ, i. q. προί' Mss.] κα, Od. N. 15.] "Προίκιο*, Gratuitus, Qui fit ά/zt- [* Προσικνέομαι, /Esch. Ag Choeph " σθί: ut χάρις, Epigr. Gratia gratuita." ["Jacobs ] " Ώροσίκτωρ, Qui supplex ahcui ad genua Anth. 7, , 58. άοιδός, Cicada, Toup. in Schol. " procidit, Hes." [^.sch. Eum * Άπρό- Theocr *Προικίον, Kuster. ad Suid. 1, 821." σικτος, Pind. N. 11, 63.] Schaef. Mss. * ΠροικψαΤοϊ, Dio Cass Gl. Dota- [* " Σννικνέομαι, Ad me pertineo, Aristot, Eth. lis: *Ώροικίζω Doto. Phot. Cod " Ad Diod. Nic. 1, 11." Routh. Mss.] S. 2, * ΐϊροικισμός, ibid." Schaef. " Ίκμενος, inquit Hes., scriptum δασέως, signif. τόν Mss. Epiphan. 456.] " Έκπροικίζω, Doto, Dote " * ίκτικόν και πορεντικόν, h. e. rov Ικνεϊσθαι και πο- " data eloco." [" Phalar. 370." Schaef. Mss.] " ρεύεσθαι ποιούμενον : -φιλώς autem, τόν * ίκματώδη " Καταπροίκομαι, Progredior longius, Impune eva- " cal ενικμον, οίον ίννγρον : ut ilia scriptura denotet "do. Pnesentis ceterorumque temp. nulla reperi " Secundum, Impellentem et venire facientem : haec " exempla, sed fut. sunt frequentissima : et quidem " autem, Humectum, Humidum. Itidem Eust. Od. " in comminationibus. Archiloch. εύ δ' εκείνος oh c " Β- (420.) Τοΐσιν δ' ίκμενον ούρον ϊει γλανκώπις Ά- " καταπροϊξεται. Aristoph. Ν. (1239 ) Ον τοι μά τόν " θήνη, Άκραή ζέφυρο ν, dicit veteres exp. ύγρόν, " Δία rov μέγαν καί τούς θεούς, Έμοϋ καταπροίξει, " παρά τήν ίκμάδα : sed exponi posse etiam φορον " Haudquaquam per deos ita injurius in me esse " «*ί είς τό Ικέσθαι έπιτήδεων, ώϊ οιονεί ίκόμενον : " perges: seu, ut Schol. exp., δωρεάν έπεγχανγ μοι, " sed tunc aspirandum fore. Pro ilia expos, facit " Gratis me irridebis: ut paulo ante dixerat idem, " Od. E. (478.) άνέμων μένος ύγρόν άέντων, Humi- " Οί μ' ω ς καταγελγς. Et Σφ. (1366.) Ου τοι κατα- " dum spirantium ventorum : pro hac, Ο. (34.) πέμ- " προίξει μά> τόν Άπόλλω τοντο δρων : (1396.) Ό ϋτοι, " φει δέ τοι ούρο ν όπισθεν, Immittet tibi ventum se- " μά τώ θεώ, καταπροίξει Ούτω διαφθείρας έμοϋ τά " cundum, qui nimirum a tergo spirans puppim " φορτία, Non per deos impune progrediaris longius " optatis oris appellat. Rursum A. (7.) Ίκμενον " qui meas sarcinas ita corruperis. Quale est ap. " ούρον ϊει πλησίστιον, έσθλόν, έταϊρον." [" Heyn. " Hom. IJ. Π. (852.) Ου θην οϋδ' αύτός δηρόν βέγ, άλλά Hom. 4, 131. ad II. Α Pierson. Veris " τοι ήδη "Αγχι παρέστηκεν θάνατος, Non d'iu pro- Wassenb. ad Hom. 51. Bergler. Alciphr " " grediaris, sed jam mors tibi imminet. Herod, quo- Schaef. Mss.] "que hoc modo utitur isto verbo: ut 3, (36.) " "ϊκταρ, Prope. εγγύς, Hesychio, qui άπό τοϋ "p de Cambyse, Κροίσω μέν σννήδεσθαι, έφη, "ικνεϊσθαι derivatum scribit, significante nimirum " περιεόντι, εκείνους μέντοι rovs περιποιήσαντας, ού " έφικνεϊσθαι et καθάπτεσθαι, Attingere. Suid. quo- " καταπροΐξεσθαι, Non impune evasuros, sed se eos " que παρά ro έφικνεϊσθαι dictum tradit, exponens et " occisurum esse. Et (156.) p Zopyrus de Da- "ipse έγγύς, πλησίον: et quidem Atticum esse " rio fictitiis verbis dicit, Οϋ γάρ δή έμέ γε ωδε λω- " testatur Gal. Plato de Rep. 9. Καί τό λεγόμενον " βησάμενος καταπροίξεται, Non impune evadet qui Ρ "ονδ' ϊκταρ βάλλει, Proverb, pro Longe a scopo " me tam foede mutilarit. Itidemque in 7, (17.) et " jaculatur, Prorsus ad scopum non pervenit, Sco- " 5, (105.) Porro notandum est, quosdam hoc ver- " pum nullo modo attingit. Hes. 'ϊκταρ exp. praeterea " bum derivare παρά τήν προίκα : inter qugs est " πρόσφατον, άρτι, Recens, Nuper, Modo : item " Schol. Aristoph. quem paulo ante dixi ούτοι έμοϋ " πυκνώς, ταχέως, έζαπίνης, Crebro, Cito, Repente : " καταπροίζει exponere ού δωρεάν έπεγχανη μοι. Sic " ut ap. Hesiod. quoque 0.(690.) ot δέ κεραυνοί " Suid. quoque παρά η/ν προίκα derivat. Cum enim " "ϊκταρ άμα βρονττ} τε καί άστεροπή ποτέοντο, exp. "haec verba ex Aristoph. (Θ. 566.) attulisset, Οΰ " ταχέως: veruntamen et έγγυ* παρεπόμενοι, Propius " rot, μά τώ θεώ, σν καταπροίξει λέγουσα ταντί, expo- " affectantes. "Ικταρ, inquit Gal. in Lex. Hippocr., " suissetque, ού καταγελάσγ μου χωρίς ζημίας, sub- " ap. Atticos quidem significat έγ^ύϊ: ap. Hippocr. " jungit, προίκα enim vocabant et τήν ζημίαν. Nec- "vero Γυναικείων 2. ita vocatur τό τής γυναικός " non Etym. quoque, Καταπροίξασθαι, inquit, dicitur " αίδοϊον. Erotian. quoque in suo Lex. Hippocr. " άπό τής προικός, quam Iones divisim vocant προίκα. " meminit hujus vocis, sed in priori tantum signif., " Ac ut ή προίζ δωρεάν δίδοται, sic etiam dicunt, ού " non item in posteriore. "Ixrap, inquit, ap. Atticos " δωρεάν με καταγνώσεταί τις, άλλ'άποδώσει μισθόν " est έγγνς, ut et jesch. in Eumen. (IOOO.) dicit, " ύν Ζπραζε. Herodian. vero in suis 'Επιμερισμοί* " Χαίρετ' άστνκός λεώς,"ϊκταρ ήμενοι Διός: qui itidem " derivat ab ϊσσω, a quo est ίζεσθαι significans δω- " in Edonis bac voce utitur. Ischomachus vero et " ρεάν λαβείν: ut ap. Archilochum, προτείνω χείρα " Cydias Mylasseus scripserunt ίκμαρ: cujus rei " καί προίσσομαι. Sed etymon quod ego secutus " causa est vocis istius ignoratio. Sunt qui properi- " sum, et quod Suid. indicat, multo est simplicius, " βρωηιεηωβ scribant ϊκταρ : sed potius paroxytonωs " et ex Hom. etiam probari potest: ut enim dicunt " scribi debet, ut et in vet. Cod. manuscr. ] "ϊκταρ

50 44 Gl) IK [pp ^7 ] IK 4470 "est ct Piicis nomen, teste Eust." ["ThonuM. A 471. Wakef. Eum Stanl. ibid. Callim. 1,428. ad Lucian. 2, 346. Heringa Obss Moer. ISO. et 11.,.Timaei Lex et n., Wolf, ad Hesiod. 120." Schaef. Mss. Hesiod. Θ.690. JESCII. Ag. Il6.] " "ϊκαρ, Hesychio eyyvs καί παρ' ολίγον τοϋ έφικνεί- " σθαι, Prope, Ita ut proxime accedas. Pro quo in- " fra 'ϊκταρ : videnturque haec potius aspiranda, cum " παρά τό ΐκέσθαι ea derivet." [*"1χαρ, Statin),.Esch. Suppl. 857.] ΊΚΕΤΗΙ, ό, Supplex, Od. Π. (67.) ικέτης δέ τοι εύχεται είναι, I. (269.) Άλλ' αιδοίο, φέριστε, θεούς ίκέται δέ τοι είμέν. Hesiod. "Ε. (1, 325.) Τ Ισον δ' οσθ 1 ΐκέτην οστε ξείνον κακόν έρξει. Quod Hesiodi dictum convenit, ut hoe obiter dicam, cum isto Hom. Od. 1, (270.) ZEIS Δ' έπιτιμήτωρ ίκετάων τε, ξείνων τε, Ζείνως. In soluta oratione cum additur casus, dicitur potius Ικέτης σον, quantum quidem meminisse possum, Thuc. 1, (136.) p. 44. T?/s γνναικός ικέτης γενόμενος, Isocr. Paneg. Ίκέτην γενέσθαι τής πόλεως τής ημετέρας, Arcbid. (7.) Ίκέται κατέστησαν ταύτης τής πό- Β λεως. Sic Plut. Them. Ικέτης αύτοϋ καταστάς. Α Xei), dicitur aliquis ικέτης προσπίπτειν, Κ. Π. 4, (6, 2.) "Ηκω πρός σε, και ικέτης προσπίπτω. 'I(ier)js passive etiam Is, cui supplicatur.is, qui supplicem recipit, sicut ξένος signif. et τόν ξενίσαντα, et τόν ξενιπθέντα, ut quidam tradideruntexod. Π ούδ' ίκέτας έμπάζεαι, οϊσιν άρα Ζενς Μάρτυρος : qua (lere lege Eust. I807. FEM. 'Iiceris, ή, Quae est supplex. Unde 'kenses inscripta una ex Eur. Tragoediis. A Synes. χείρες etiam dicuntur ίκέτιδες. Nornini ικέτης Hes. alias etiam dat signiff., quarum exempla nulla afferuntur. Esse autem ικέτης ab ΐκέσθαι derivatum constat : cum hoc ipsum ΐκέσθαι pro Supplicare interdum accipiatur, teste etiam ipso Hes M qui exp. τταραγενέσθαι, ικετεύσαι, sicut et praesens tempus Ικνεϊσθαι. At vett. quorundam Gramm. etymon ut nimis curiose subtile repudio; voluerunt enim Ικέτης dici quasi 'ικέστης, ut sit Ικόμενος eis εστί αν τινός. [" Markl. Suppl Wakef. Phil Musgr. ad Hec ad II. Φ. 75. Conf. c. οίκέτης, Stanl. Eum ad c Diod. S. 1, , 367- Kuster. Aristoph Wessel. ad Dion. Cass Maittair. Dial Lips., Wakef. Alcest Fac. ad Paus. 1, ad Herod Vann. Cr Ί. καθέζομαι, seq. inf., pro ικετεύω, Musgr. Heracl. 33. Ίκέτις, Markl. Suppl. init Stanl. Eum Longus Villois., Eur. Hec CoBf. c. OIK., Jacobs. Exerc. 2, 180. Anth. 6, 52." Schsef. Mss.] ""Ifcrjjs Hesychio est ικέτης, επηλνς, πτωχός, Sup- " plex* Advena, Mendicus." [" Wakef. Ale. 772." Schaef. Mss.] Ίκεπ)δόχο5, ό, ή, Supplicum receptor, reccptrix:.quo vocabulo Eust. vett. usos tradit, 1807* Και ό τήν ίκετείαν δεξάμενος, ήτοι κατά τούς παλαιούς ειπείν, ΐ. Intelligit autem, opinor, vett. Gramm. eo exposilionis gratia utentes. [" Schol. Od. II. 422." Wakef. Mss. Ίκεταδόκος, Lobeck. Phryn iesch. Suppl Schol. Soph. (Ed. C. 262.] Ίκετί/σιος Ζευς, Supplicum praeses Jupiter, Supplicum curam gerens, In cujus tutela sunt supplices, Supplicibus jura dans, ut Ξένιος, Virg. Jura dans hospitibus, Od. N Ετ PER SYNC. Ίκέσιος, idem : sed hoc utrisque scriptt. commune est, illo poetae duntaxat utuntur, quod sciain. Apoll. Rh. 2, (215.) Ίκεσίον προς Ζηνός, Eur. Hec. (349.) θάρσει-. πέφενγας τον έμόν Ίκεσιον Δια. Interdum vero ίκέσιος sine adjectione ponitur: Lucian. (1, 572.) 'Αλλά προς Ίκεσίον φείσασθέ μου. Sed Ίκέσιος accipitur et pro ικέτης, Supplex, ίκετικός: unde ικεσία γίγνομαι, Eur. Med. (708.) Supplex sum, Supplico, χειρ (Hec ) itidemque Epigr.: άνάγκαι, Eur. (Suppl. 39.) Apud Greg, autem ί. λόγος: quibus in 11. posterioribus ίκέσιος est potius adjectivum. Ίκεσιον, una ex ieoli insulis, Eust. [" Thom. M Markl. Suppl Musgr. Heracl Andr Jacobs. Anth. 10, 327- ad Lucian. 1, 322. Gesner. Ind. it) Orph. Toup. Opusc. 2, 263. ad.moer. Phryu. Eel. 4. Eur. Hec. 345." Schaef. Mss.j " Ικεσία, i, q. ίκετηρία, Supplicatio. Epigr. θυ~ u «μόν ολισθηρής έμπλεο ν ίκεσίης. Item affcrtur e " Plut. Othonc, Ικεσίας χειρών ήπτοντο, pro bupph- «cibus manibus orabaut1" [Romulo 19- Lobeck, Phryn * Ίκεσιάβω, Nicet. Annal. 12, 10.] [* Ίκήσιον, Medicamcntum quoddam, Alex. Trail. 8. p. 415.]. Ίκετήριος, Ad supplices pertinens, Supplicibus conveniens: ut κλάδοι. SEftΊκτήριος potius in usu est, per syncopen factum : Soph, (Ed. T. (3.) Ίκτηρίοις κλάδοισιν έξεστεμμένοι: Aj. (1175.) θησαυρόν, ρ. 56. meae Ed. ITEM Ίκτήρες κλάδοι, (Ed. Τ. (143.) ρ In ead. vero Tragoedia (186.) ίκτήρες mu. litres pro ίκέτιδες, p \\Ίκετηρία, autem subst. illi ικετήριοι κλάδοι, qui potius ίκτίφιοι per sync, vocabantur, ut modo dictum fuit, Res, quam supplices gestabant et praetendebant, sc. Rami oleae lana obvoluti, seu in sing. Ramus oleae lana obvolutus, Aristoph. Πλ, (383.)Ίκετηρίαν έχοντα, v. Schol. Herod. Καί ίκετηρίαν λαβών. Greg, τό γήρας άνθ' ίκετηρίας προυβάλλετο. Q. e 1. dicere possumus ίκετηρίαν ττρονβάλλεσθαι, pro eo, quod Ovid. Velamenta praetendere, addens Manu supplice, Livius autem Porrigerc : de Bello Pun, 4. Ramos oleae ac velamenta alia supplicum porrigentes, orare ut reciperent sese. Idem alibi, Oratores ad Romanos cum infulis et velamentis miserunt. Hoc vero nihil aliud esse puto, quam quod interdum historici Graeci duobus dicunt verbis ίκετηρίαν 'έπεμψαν: quod tamen exp. simplicius, Legatos supplices miserunt. Hoc certe constat, ίκετηρίαν interdum accipi generaliter pro Supplicatione, seu, ut vett. Latinorum utar verbo, pro Suppliciis: unde Herodian. 7,(8,18.) /. θαλλοϋί dixit Supplicationis ramos, i. e. Qui supplications adhiberi solent. Isocr. Symm. (46.) Ίκετηρίας [Ί«- σίας, Corai.] πολλάς καί δεήσεις ποιούμενοι, Synes. Καί προς ίκετηρίας ήσαν οί άνθρωποι, πρηνείς οΐ πλείονς. Apud Chrys. autem, Ήμέρως δέχεται τους ί. προσάγοντας, redditur Eos placide recipit qui supplices acceduut. Bud. vero ίκετηρίαν ap. Dem. vertit Supplicem libellum. [" Ίκετηρία, Markl. Suppl Musgr. ibid. Markl Τ. H. ad Plutum p Villois. ad Long ad Diod. S. 2, ad Dionys. Η. 1, 546'. 2, IO79, Heyn. ad Apollod P. Abresch. Paraphr ad Herod Musgr. Or. 12, 383. Ίκτήρ, Heracl Hec Cyd Ίκτήριος, Wakef, Eum. 44." Schaef. Mss. * 'Ικαρία,.Esch. Suppl * Ίκετηρίς, Supplex, Job 40, 22. Orph. H. in Apoll. 27. φωνή.] [*Τκτωρ, Supplex, ^Esch. Suppl. 66l. "Musgr. Heracl *Ίκτορεύω, Ipb. A Brunck. Soph. 3, 515." Schaef. Mss.] [* Ίκταϊοί, iesch. Suppl. 397.] 'Lcemos, Ad supplices pertinens, Supplicibus conveniens, Quo Utuntur supplices: λύγος, Schol. Thuc. Apud Eur. (Hec. 845.) ί. χειρ exp. 'ικετική: [*'keτικώς, Schaef. ad Τ. H. Aristoph. Πλ. p et ad Schol. Apoll. Rh. T. 2. p. 64. Schol. Philostr. Her. Supplicationes, Supplicia, ut vett. lo- Exp, tamen et aliler Hes. 'kereiw, Supplico, Supplex oro, Od. A. (529 ) ό δέ με μάλα πόλλ' ίκέτενεν, Ο. (277 ) έπεί σε φυγών ίκέτενσα. Dicitur etiam ικετεύω σε τώνδε γοννάτων ab Eur. (Hec. 746.) subaud. praep. πρός. Saepe vero infinit. jungitur in prosa: Xen. Άπ. 1, (5,5.) Ίκετεύειν τούς θεούς δεσποτών άγαθών τυχεϊν, Κ. Π. 7, (2, 3.)"Εδεισάν τε και ίκέτενον πανσασθαι όργιέόμε* νον, 4, (6, 4.) Ίκέτενσε μή δούναι αύτήν τώ τον αδελ- 545.] Ίκετώσυνα, cutos esse dixi. φού φονεϊ. A Dem. (835.) δέομαι et ικετεύω copuiantur. Idem vero (842.) verbo ικετεύω subjunxit άmβολώ, Ικετεύω, άντιβολω πρός παίδων, πρός γνναικω*^ πρός τών 'όντων νμϊν άγαθών. Sciendum est autem ικετεύω sine infin. reddi etiam interdum Supplices 1 preces fundo : Chrys. Υπέρ Παύλου τόν εόν ίκετεύειν. Item, Supplex opem imploro: Plut. Solone, Ικετενονσι τάς γυναίκας. [" Heyn. Horn. 8, 262. ad Charit 556. Markl. Iph. p Wakef. Ale. 444, Boiss. Philostr Valck. Phoen. p. 338 Hipp,, p ad Herod Musgr. Cycl Orationi

51 4471 IK [pp ] IK 4472 interjectum, ad Phalar. 357 Cum infin., Thom. Μ. Λ videtur tam significans esse, quam Gr. Ικανωτάτους: l60. Subaud,, Wakef. Trach Cum accus., quo significari puto Qui maxime sint apti, et quasi ' Sohol. Aristoph. Πλ De m,ed., Wessel. ad pares ei oneri: quorum utrumque voce ilia Gallica Herod Ί. ές, ad II. Π Heyn. Horn. 7, exprimitur. At vero in Isocr. Hei. Enc. (18.) Ούδέ 239" Schaef. Mss. * Ίκετεντέος, Lucian. 1, 697 ] κριτήν ίκανώτερον εξομεν έπαγαγέσθαι, Judicem magis Ίκίret/μα, q. d. Supplicamentum. Exp. et Supplicatio. Thuc. 1, (136.) Άνίστησί re αύτόν μετά τοϋ re etiam *. dicunturque esse ικανά Quae sufficiunt, idoneum, satis commode vertere possumus. De έαυτον υΐέος, ώσπερ καϊ εχων αυτόν έκαθέζετο' καϊ μέγιστον ίκέτενμα τοντο. Ubi redditur etiam Suppli- Humerus, Thuc. 1, (2,)"ίϊστε καϊ es Ίώνίαν ύστερον, satis magna, multa sunt, Quorum satis magnus est candi genus, modus. Sic άπαραίτητον Ικέτενμα, Plut. ως ονχ ί. ούσης τής 'Αττικής, αποικίας έζεπεμφαν, Tanquam non sufficiente Attica, i.e. Non satis magna s. 9, (744.) Ut dixi in 'Απαραίτητος. [* Ίκέτενσις, Suid. * " Ίκετενσιμος, Hes." Wakef. Mss.] Άνικέτεντος, capace; s. potius Non satis instructa commeatu Cui supplicatum non est, non supplicatur, supplicari non potest. Ex Eur. (Iph. A ) affertur έλάττω τών Ικανών κεκτημένοι, Pauciora quam quae tantae hominum multitudini necessario. Dem. 01 pro Non supplex. [* Ικετευτικός, Schol. Soph. (Ed. sufficient, quibus sit opus. Et cum infin. e Plut. T. 143, Gl. Precarius. * Ίκετευτίκώς, Phav. 91.] Lycurgo (20.) 'Ικανοί τούς κακούς άπερύκειν, Satis AT VERO 'L-ere/a, formatum a praes., Supplicatio, roulti ad arcendoa malos, Tot quot satis esse possint Thuc. 2 Oi δέ Κερκνράϊοι τήν Ικετείαν ουκ έδέξαντο, ad etc. Bud. a Luca 7, (11 ) ίκανόν pro Satis inulto Plato Αρ. Socr. (29.) Έφ' Ικετείαν τραπείς Τών διω poni scribit. Sed interdum non pro Satis magnus, multus, sed pro Magnus, Multus: Antipb. κόντων, ubi redditur,- Ad supplicandum conversus. Et ικετείαν ποιείσθαι, vel ικετείας, Supplicare, Plato Β (626.) Ί. μέρος τών όντων άποβέβληκε, Magnam portiouem : (630.) Ί. λύπας καί φροντίδας έμβέβληκεν, de LL, Sic et Xen. Symp/'L re καϊ άντιβολήσεις έν ταίς δεήσεσι ποιούμενοι. Interdum vero additur gen. Multas molestias et solicitudines. Et εξ!., subaud. personae : Thuc. 3, (67 ) Πολλοί δικαιοτέραν υμών i. χρόνου, Jain a multo tempore s. longo. Sic e Plat. ποιούνται. ["Heyn. Hom. 7, 366. Thom. M οδός, Multa s. Longa via. At ro ί. λαμβάνειν, Diod. S.2, 323. ad Moer. 29. Phryn. Eel. 4. *Ίκετία, Act. 17, (9 ) Latiuorum more dictum, pro Satis accipere, i. e. Fidejussors iu earn sponsionem exigere ibid." Schaef. Mss. Lobeck. 505.] 'Εξικετεύω, pro simplici ικετεύω, Soph. (GEd. T. 760.) nisi dicamus et accipere, Bud. Qui et ap. Diog. L ίκανόν -praep. vim signif. augere. Καθικετεύω, itidem: ποιείν exp. Satisfacere, Praestare quod poscitur. " Κατικετενε, Ion. pro καβ., Obsecravit, Herod." [" 6, 6S. Cum accus., Apoll. Rh. ap, Athen. 283." Schw. Mss. *"Καθικέτης, Theodoret "Routh. Mss. * Ιυνικετεύω, Phot. Bibl " Basil. Sel. V. Thecl Ed " Boiss. Mss.] 'ΙΚΑΝΟΣ, Idoneus. Interdum Sufficiens, Aptust ut ικανός διδάσκειν, Xen. : et(k. Π. 2,1, 5.) ικανός ευ και κακώς ποιείν : ('Απ. 2, 10, 3.) Ύπηρέτην-^-τό κελευόμενον ίκανόν ποιείν, ubi redditur etiam Aptum. Herodian. 2, (9, 18.) de Severo, Ίκανώτατος δ' ήν πάντων Ανθρώπων μάλιστα προσποιήσασθαί τε καί πιστώσασθαι εύνοιαν, Unus omnium mortalium ad c arrrorem simulandum toaxime factus, Polit. O- mnium hominum solertissimus ad simulandam amicitiam, Bud. Lucian. 2, (926.) Αούσαντες αύτούς, ώς ονχ ικανής τής κάτω λίμνης λοντρόν είναι τοις έκεί, Tanquam non sufficiat ad Iavandos eos, qui ibi sunt. Bud. autem ικανός cum infin. non solum pro δυνατός poni tradit, item pro δεινρς, sed alicubi etiam Ικανός ήν, sicut οίος ήν, pro Sustinuit, Ausus est: Xen. Έ. 5, (3, 2?,) Ααβών μεθ' εαυτού τριακυσίους άνδρας, ικανός μέν ήν κωλύειν rovs βουλο μένους ειρήνη ν ποιείσθαί, Ικανός δέ οϊς ήπίστει ε'ίρξας φνλάττειν. A pud Mattli. vero etmarc. ac Paul, junctum itidem infinitivo pro Diguus: et cum ίνα habente conjunctivum, in ead. signif. ap. eund. Mattb. itidemque ap. Luc. Interdum praep. locum infinitivi obtinet, ut i. έπϊ rovs πόνους, i. q. φέρειν πόνους, Idoneus ad tolerandos labores : ap. Plat. T>)v τοϋ σώματος ίσχνν i. επί τούς πόνους έχουσι. Dicitur etiam ι. προς τι, Idoneus s. Aptus ad. aliquid. Interdum vero cum solo accus., qui est rei, in qua dicimur esse I., ut ί. σώματα e D Xen. Qui corporibus sufficientes vires habeut, corporibussatis validi sunt. Exp. etiam, Qui corpora habeut labori s. laboribus sufficientia. Tale est ικανός τήν ίατρικήν, Xen, q. d. Sufficiens in arte medica, i. e. Sufficientem rei medicae peritiam habens, et quanta satis esse possit: l. τάλλα πάντα τά τής τέχνης, Gal. ad Gl. 1. satis instructus cognitione omnium etc. Abunde instructus. Alii autem interpr. Callens non mediocriter omnia. [" Ίκανό$ γνώμην, Prudentia valens, Prudens, Herod. 3, 4." Schw. Mss.] Aliquando etiam sine adjectione ponitur eo plane sensu, quo Gall. Suffisant: quod quamvis respondeat Latino Sufficiens, atque adeo ex eo detortum sit, ^licubi tamen illud i. Gallico Suffisant reddi potest, Latino Sufficiens non potest: Isocr. Panath. (52.) 'Επί τάς άρχάς καθιστάνμι, καϊ τάς άλλας πράξεις, τούς ίκανωτάτονς τών ρολιτ.ών, Bailler les offices aux plus-suffisans, \ibi ίκαγωτάτους non itidem apte reddjderis Maxinie sufficientes at Maxime idoneos, non PARS XV. Ceterum ut ab ίκω s. potius ίκάνω ejus derivativo noil recusem deducere ικανός, facit significatio adverbii ίκνουμένως, quod est a verbo Ικνοϋμαι synonymo τψ ίκάνω: sed et ipsum ικνοϋμαι aliquando ta- Iem quandam signif; habet, qualem inter alios hoc nomen. ["Heind. ad Plat. Gorg Jacobs. Anth. 7, , 115. Diod. S. 1, 524. et var. lect. 2, 350. et var. lect., ad Timaei Lex Valck. Hipp. p Diatr Toup. Emendd. 3, l60. ad Lucian. 1, Athen. ], Satis multus, Longus 69. VilJ., Diod, S. 2, 376. Qui potest aliquid facere, Dionys. Η. 1, 332. Conf. c. Ία- KOS, Heyn. Horn. 4, 231.; cum δυνατός, Schneid. A- nab 'Lcavos, sc. είμϊ, Dionys. H. 1,439. Heind. ad Plat. Lys. 7. Cum inf., ibid. Xen. Mem. 1, 2, 10. Diod. S. 2, 174. Ί. μή, seq. inf., Xen. K. A Ί. είμι, cum participio, Herod. 579 Ικανός, fem., ad Dionys. H. 1, Unde? Cattier. Gazoph. 24. Ί. ώστε, Heind. ad Plat. Phaedr Et τω ικανός τεκμηριώσαι, Wyttenb. Select. 36ΐ.Χρόνον ίκανός, Diod. S. 1, 307- cf Έφ' ίκανόν, 1, " Schaef. Mss. " Ικανότατο* an ίκανώτατos dubitat Eust. II. 74, 33." Wakef. Mss.] [* 'kavosorrfs, Gl. Satisdator, " Pseudo-Chrys. Serm. 99. T. 7 P- 548." Seager. Mss.] Ίκανοδοσία, Satisdatio, Theoph. Institut. Civil. [Gl. Satisdatio, Stipulatio, Vadimonium : * Ίκανοποιέω Satisfacio. *'Ανίκανος, Heliod. 97. Cor., Arrian. Epict. 4, t. * "Άνικανότης, Amphil. 101." Kail. Mss.] " Ύπε- " ρίκανος, Plusquatn sufficiens. Perquam sufficiens, " VV. LL." Ικανότης, ή, Sufficientia, Bud. e Plat. Affertur autem et e Lys. [Fr. 27. Facultas dicendi, Reisk. J. Poll. 4, 3. Anecd. Bekkeri p Lobeck. Phryn. 351.] Ίκανόω, Sufficientem, Idoneum reddo, Paul. A- post. At pass, ίκανούσθω 3 Reg semel pro Sufficiat, Satis sit, Bud. [Teles Stob. Serm. 95. p Nicet. Annal. 7, 8. "Dionys. Η. 1, 398. Koen. ad Greg. Cor. 246." Schaef. Mss.] Ίκανώς, Sufficienter, Sic ut satis sit, Abunde, Affatim, Isocr, Archid. (12.) Ού μήν άλλα καί ταc6' ί. είρήσθαι νομίζω. Idem dixit, Εΐ δέ ταύτα μέν ί. έχεις, pro Si haec abunde habes, tibi suppetunt. [" Sed diversa notione dicitur, Ί. 'έχει μοι ποιείν τούτο, Ego hoc facere possum. Sic quidem duo vett. Codd. Mss. Herod. 7, 1 1. Ούκων έξαναχωρέειν ονδετέροισι ί. έχει, Quare «eutris retrogredi licet, ubi alii vulgo δννατώς, quod e Scholio invectum videtur." Schw. Mss.] Apud Thuc. (1, 91.) murus dicitur i. Qui sufficientem, justam magnitudinem habet, al. 13 Ε

52 4473 IK [pp. ΐ6δ& 1689.] IK 4474 Commodam. Apud Eund. certe ίκανώε inemini me A genitivo junxit cum ομοίως, (I, 149 ) "Hm ούχ legere pro eo omnino, quod dicimus Passablement. άμοίωε ώρέων, pro Non ad similem emit temperiem In VV. LL. affertur e Plat. Ί. οίπω ίχει, pro Nondum est absolutus. At vero e Chrys. Ί. εχω διοικ ούχ,όμοίως εζ, Non aeque bene." Schw. Mss.] At accedit vel pervenit, [.««ubi quidem intelhgi potest am, pro Possum regere. Valde, Admodum : ί. vero ex Eur. affertur (Ale. 291 ) f otf μέλας, Valde niger, Nigerrimus. Sic t. παλαιός. Interdum κατθανεϊν ήκονβίον, [βίον,] pro καλώς ήκοντος, ι. e. etiam ponitur pro Apte, Rite. [" Brunck. Cum eis bene accidat, quod vitam cum morte com- Anal. 2, 70. Xen. Mem. 1, 2, 4. Abresch. Lectt. A- ristaen Anton. Lib. 52. Verb., ad Charit. 299 mutent; Bene eveniat quod etc. Ita enim Cic. locutus est de re ead. Tusc. 1. Bene mihi evenire, quod έχειν TIVOS, Paus. 3, 298. Boiss. Philostr nvi, mittar ad mortem. Attineo, Pertineo, Dem. (3501) Plato Gorg. ΐ6θ." Schaef. Mss. *Ίκανωτάτως, Hippocr. 7, 37.] "Οσα τής, τ&ν Φωκίων σωτηρίας έπϊ τήν πρεσβείαν. ηκε, Quatenas ea legatio ad Phocensium salutem pertinebat, Synes. 'Αλλ' εγώ τό γε εις έμέ ήκον άπαν ποιώ, "ΗΚΩ, ξω, Venio, Accedo. Cum adv. e loco, ad locum, aut etiam cum utroque, /Eschin. c. Ctes."Hκονσιν οίκοθεν ταύτην έχοντες τήν δόζαν, Plato, "Η ει τό γε είς εμε ήκον μέρος, pro Quantum in me est. De Quod ad me attinet, impleo. Item τόγε είς έμέ ηκον, προθύμωε Άθήναζε. Et cum δεΰρο ap. L)em. "Ηκομεν quibus lege Bud Sed in Synes. J. c., τό δεΰρο άπό τής πρεσβείας. Sed interdum loco adver^ γε είς έμέ, ήκον, verti etiam posse arbitror Quod est biorum ponuntur tantum praepp. cum suis casibusy meimuneris, s. officii. "Ηκω ab Hom. posters fa- Ut ήκω έκ Αιγύπτου, ές τήν Αίγυπτο ν, Lucian. (l, 538.) Item cum dat. personae, ut,"hκουσιν αύτφ άγγελοι, Xen. (Κ. Π. 5, 3, 14.) Et Plut. Theseo (24.) Β 7 Ηκεν αύτφ χρησμός, ubi notandum est dici de re irianimata, et exponi ήκεν χρησμός, Allatum est Oraculum. Itidem όλεθροι a Dem. et κακόν ab Aristoph. dicuntur ήκειν τινί. Tribuitur autem et alibi saepe rebus inanimis, cum ead. etiam constr.: Plato Ap. Socr. (30.) Ύιμωρίαν νμϊν ή ζει ν εύθύς μετά τόν έμόν θάνατον. Sic et Lat. Malum, Poena venire. Saepe vero loco illius dativi habet praep. είς cum suo accus. : Aristoph, Πλ. (919 ) είς έμ' ήκει τής πόλεως τά πράγματα. Item, Ήκε τά πράγματα είς τό πράττειν, e Dem. Et Xen,(K.II. 1, 5, 7 )"Ηξει είς έμέ τό έλλείπον. Et ήκειν είς ολίγους, ex Aristot. Ad paucos devenire. Item cum ήκω tribuitur personae, ut ήκω είς ανάγκην ποιείν, Dem. [cf. 13.]: et είς τοντο τόλ 1 μης. Jungitur et praep. επί, ut ήκειν έπί τάς θύρας, τό δείπνον, Xeil. Sic ήζειν μέλλοντα τά έγκλήματα έφ' ημάς, exp. Crimina ad nos perventura, i. e. In nos redundatura. Sed saepe etiam έπί post ήκειν accipitur pro Ad versus: Plato de Rep. 1. "ίίσπερ θηpiov ή κεν έφ ήμάς: unde exp. etiam Irruit in nos. ο At cum πρός, ut ήκω εις νποφίαν e Dem. (154.) pro Venio in suspicionem. Jungitur vero et cum άπό, παρά. Cum άπό, ut in illo Dem. I. ante c. "Ηκομεν δεΰρο άπό τής πρεσβείας. Cum παρά autem, ut, "Ηκει Xoyos παρά σοϋ, quod e Dem. affertur: at e Plat, idem verbum cum eod. nomine, sed sine praep. Epist. 7 (11, 126.) Καί πάλιν ό λόγος ήκεν ό αυτός, τό μή δεϊν προδοϋναι Δίωνα. Jam vero et particip. saepe jungitur, et quidem vel praes. vel fut. Cum praes., ut ήκω άγων, Xen. (Σ. 1, 2.) Sic ήκω φέρων, de quo 'genere loquendi lege Bud. 773 At cum fut., ut ήκω σνμβονλεύσων, Dem. et ήκον άμννοϋντες, ap. Eund. Vjenerunt auxiliaturi, auxiliatum, nam supino in hujusmodi 11. utuntur Latini interdum, aut Venerunt suppetias. Sed et cum aor.: ut'ηκεν άναστρέφαε, Dem., quod exp. Rediit: sictkev ύποστρέφας, jeschin, Dicunt autem et ήκειν πάλιν pro Redire, Xen. et Aristoph. Quinetiam cum διά: Ό διά πάντων ήκων οφθαλμός τοϋ Θεοΰ, Synes. Epist. 44. Qui pervadit omnia, penetrat. Item in metaph. loquendi D genere, Αιά πάσης ήκοντα τής επιστήμης τόν ποιμένα, Chrys. If At vero όδόνήκειν μακράν, Xen. (Κ. Π. 5, 5, 13,) ut Lat. Longam ire viam, Longum iter conficere. "Ηκω cum gen. sed quem praecedit είς τοντο, οσον, aut certe εϊ, πόρρω: Eis τοντο τής ηλικίας ήκων, Plut. q. d. Ad id aetatis veniens, Qui venit, pro Eo provectus aetate, Id aetatis homo. At εις οσον ήκω δυνάμεως, Paus. Quammaxime facere possum. Cum εν autem, ut εν ήκω παιδείας, Sum bene doctus ; χρημάτων, Herod. (5, 62.) Sum bene numatus : φρένων, Sum prudens. Itidem vero μορφής εζ ήκούσας appellavit Lucian. (2,469.) Formosas. Simili constr. ab Herod. (8, 111.) dictum est, uthabent VV. LL.,"HKOI V ευ θεών χρηστών. Jungitur denique adverbio πόρρω: Ήλικίαϊ πόρρω ήκων, Plut. ietate provectus. Πό(5ρω ήκεις διαφθοράς, β Diogene> pro Jam magnopere morbus invaluit. Sed et πόρρω παιδείας ήκων eod. sensu, quo ev ήκων παιδείας. Tale est πόβρω σοφίας ήκεις, Plato Eutfeyd. Quibus addendum ήκω, quod Herod. ctum esse exttfw,quo ille utitur, dictum fuit in "Is». [""Ηκω, Thom. M Markl. Suppl ad Charit Dawes. M. Cr Jacobs. Anth. 9, 379. Porson. Or Heyn. Hom. 5, 95. Valck. Phoen. p Beck, ad Eur. Hec. init., Zeun. ad Xen. Κ. Π Τ. H. ad Lucian; Dial. 10. ad Lucian. 1, 346. Ilgen. ad Hymb ad Herod Veni, ad Dionys. H. 2, 823. Redeo, Cattier. Gazoph. 80. De tempore, ad Charit De rebus quae narrantur, Philostr Boiss, De rebus quae contingunt, ad Lucian. 1, 358. De cib» in mensam illatis, Valck. Phoen. p. 66. Callim De mercibus, ad Herod Pro καθήκω, Heyn. Hom. 7, 538. I. q. ήκον, Valck. Phoen. p. 33. ad Charit Pro 'έχω, v. c. εζ ήκω, Koen. ad Greg. Cor ad Herod Brunck. Aj. 637 PhiJ Pro είμϊ, ibid. Conf. c. άγω, ad Xea. Eph. 275.; cum ε'ίκω, Jacobs. Anth. 9, 44. "Ηκων et ήξων conf»,. ad Dionys. H. 2, 948. Ήξω et έξω, ad Charit ad Dionys. H. 4, Jacobs. Anth. 12, 68. Boiss; Philostr ad Thuc. 2, 232. Bav. Cum particip.j Dionys. H. 2, 974. Valck. Adoniaz. p Phoen. p Cum accus., Huschk. Anal. 78. Porson. ad Hec, 926. "Ηκων pro ών, Toup. Emendd. 4, 458. "Ηκει, Decet, Musgr. Or Ale "Ηκεσαν, Venerant, Joseph. 1, 926. Haverc, "Ηκει er, Res venit ad, Musgr. Ion "Ηκων, Boiss. Philostr t HKOV, Valck. Phcen. p Musgr. Eur. p Ήκέτωσαν, Abresch. Lectt. Aristaen T Hξα, Τ. Η. ad Plutum p Kuster. Aristoph Schneid. ad Xen, Pol "Ηξομαι, Alex. ML 5. Bast Lettre 192. EJ ήκω, Wakef. S. Cr. 30. Cum gen., Thom. M Wakef. Ale Phil Jacobs. Anim. 32. Paus. 1, 532. Lobeok. Aj. p ad Lucian. 1, 173. Toup. Opusc.-l, 280. Valck. Hipp. p Wessel. ad Herod. 73, 672. Wyttenb. Select. 346". Koen. ad Greg. Cor "Ηκω άριστος, Lobeck. Aj. ρ» 316. Δυνάμεως ήκειν μεγάλης, ibid. Είί οσον ηλικίας ήκει, Plato Charm. 6$i "Ηκειν έπϊ, ad Herod Boiss; Philostr is διαφοράν, 333, έπϊ πλείστον TIVOS, ad Diod. S. 2, 484; είε ταύτόν, Musgr. Iph. A eis ούδέν, ad Herod "Ηκει ΤΙ πρό ς έμέ, ad Diod. S. 2, 570. Ποϊ λύγος ήκει; Musgr. Tro Γένους μέν ήκεις ωδε το'ισδε, Eur. Heracl De h. 1. vide Porson. Phcen cf. Lobeck. Aj. p Ένβάέ' jfrw, Wakef. Phil. 377-"Ήκω γαϊαν, Toup. Opusc. 2, 193. De perfecta vi verbi ήκω, Burgess. Praef. ad Dawes. M. Cr. xxxviii., M. Cr. 48. Herod ad Lucian. l, 435." Schaef. Mss. * 7 H$s, Eur. Anecd. Bek+ keri p. 99.] 'Ανήκω, Ascendo, Evado, Pervenio : άνήκα proavaβέβηκα, dicit Amipsias, Suid. Herod. (5,49.) 'Ανήκες άρετήε πέρι es τά μέγιστα. Sic άνήκοντες χρήμασιψ Φίτά πρώτα, pro τοις χρήμασι πρωτεύοντες, Qui ad SOftnmum gradum pervenerunt* summum gradum atliiw gtfnt. Jul. Zeiioni, T^s Ιατρικής τέχνης ές τά πρώτα άνήκειν, Ad primum gradum artis medicinae ascen^ dere, Ad summum artis evadere, pervenire, Sumroam artis attingere. Dem. 'ΐής μέν έν τφ λέγειν'δυνάμεως ούκ έπϊ τοσούτον άνήκοντεε, Non pervenientes in tantum eloqueatiae, i. e. Non attin^entes euw

53 4475 IK [pp. 1689^1691.] IK 4476 eloquentiee graduno. Invenitur etiam Ούκ ανήκουσα A Exactum est, Herod. Έξήκει τέ οί χρόνοε ζημίηε, is τά μέτρα, itidem expositum, Non perveniens ad Tempus calamitatis exactum est, Bud.: qui etiam mensuram. Interdum vero capitur pro Pertingo, affert e Dem. (1055.) pro simili signif., Ή προθεσμία Porrigo, ut παρήκω, καθήκω, atque eo amplius προσήκω, Bud. : Herod. 6. Καί κώε σε 'έτι τουτέων ανήκει e Luciano (1, 630.) Έξήκει σοι ο χρονοε τηε κτήσεως : έξήκει: (1154.) Μέλλουσα έξήκειν τήε υπερημερίας: τών πρηγμάτων τό κύρος έχειν, Decet te, pro προσήκει. e Synes. Toi/rt μέν έτοε ήδη τρίτον έξήκει μετά τήν DAttineo, Referor, Specto, Bud.: Dem. (1389 ) Τά άμνηστίαν. Sed et Exire hoc in sensu affert ex Ulpiano, Si quis moram fecerit, quominus in jus veni- eis Αρετήν ανήκοντα, Ad virtutem spectantia : (1390.) Τά eis γένοε ανήκοντα, Ad natalium nobilitatem spectantium. Aristot. Ethic. 9 Καί τα ε'ιε τον βίον ανή- (I,,120.) ut idem Bud. scribit, dicit quidam sibi έξήret, ut actionis dies exiret. Apud Herod, autem κοντα : 8. Ανήκει είε τα ήθη. Apud Thuc. άνήκουσι vulgo exp. Rediguntur, 3. Ets τόν θάνατον al πολ- illo portendebatur, defunctum esse. Sic in VV. LL. κειν τόν όνειρον, pro Se jam insomnio et eo, quod \αι άνήκουσι, ubi tamen Schol. exp. Ανέρχονται. At e Xen. Συνήκεν έξήκειν τοϋ χρησμοϋ τήν φήμην^ [vix Suid., cum dicit άνήκουσι poni a Thuc. pro τελευτώσι, λήγουσι, non dubito, quin de hoc aut simili ejus 1. intellexerit. Sed VV. LL. consarcinatoresj imperitissimi et ineptissimi, ac stiva vel flagris potius dignissimi hominesj'cum Suid.dicit τελευτώσι, putarunt eum accipere pro τελευτώσι τον βίον, Moriuntur, non aniroadvfrtentes subjungi ab eo λήγουσι, atque ita scripserunt, άνήκουσι pro Decedunt, Moriuntur, ap. Β Thuc. Itidem cum dicat Suid. a Dem. άνήκοντοε sumi pro biafepowos, scripserunt illi, Demostlienem άνήκοντεε pro Excellentes dixisse, quasi vero διαφέρειν signif. duntaxat Excellere, et quidem eum locum Dem. in exemplum attulerunt, in quo ipse Suidas 'Αψήκω, Pervenio, Plato de Rep. 7 (7, 160.) M^j ποτ αύτών τι άτελεε έπιχειρώσιν ήμίν μανθάνειν ουε θρέφομεν, κάϊ ουκ έξήκον εκεϊσε άεϊ οί πάντα be! άφήκειν: nisi forteleg. est έφήκειν. [I. q. διήκω, Bekk. Anecd. 1, 470.]. Anjκαι, Pervado, Pertranseo, Pertineo, Aristot. de Mundo, To παν μία ή διά πάντων διήκουσα δύναμιέ, διεκόσμησε, Per omnia pertinens. Sic Theniist. Καί διά παντόε διήκειν του κόσμου. Sed et cum gen. solo, ut, Ήδονι) διήκει σφών, e Philostr. pro Percipitur ex eis voluptas : et e Plut. (Fab. 9.) Αιήξε τοϋ δήμου θόρυβος πολύε. Item διήκω cum ets, sequente accus. Aristot. de Mundo, Ισθμός ets τόν πόντον διήκει; Sic, Huipaav έξ αίώνοε άτέρμovos e'ts έτερον αιώνα. Item τραϋμά dicitur a Gal. διήκειν είε βάθος, Alte penetrare. Ad verbum, In altitudinem penetrare, i. e. profunditatem. Interdum veto διήκειν dicitur φωνή, φημη, sine ulla praep., ut ap. Auctorem Axiochi (ink). Αιηξε φωνή βοώντύε του, q. d. Pertransivit (acres). Pro quo Latini dicunt ad verbum interdum, Pervenit ad aures, Aures meas pepulit. Et διήξε φήμη, Eur. (Iph. A. 426.) Fama pervenit hue, ad aures nostras. In VV. LL. redditur Fama pervolavit^ increbuit. [Ad Greg. Cor. 499 Α. περί τι, Jambl. de Commun. Mathem Vill. " Brunck. Apoll. Rh. 74. Fac. ad Paus. 2, 45. Heind. ad Plat. Phaedr Philostr Boiss. Brunck. ad Each. Pr Wakef. S. Cr. 2, 148. ad Herod. 339." Schaef. Mss. jesch. Ag * Έν^ήκω, Sext. Emp. 465.] "Είσήκω, Venio intro, Ingredior. Unde affertur " είσήξεap. Aristoph. (N. 543.) : quod tamen alii ab " ε'ισαίσσω, cujus simplex α'ίσσω, pro άίσσω : tunc " autem fuerit scr. είσρξε cum tj habente i subscri- " ptum." [Dio Chrys. ί, 198. ubi v.reisk.] " Έσή- " κω, Venio, s. Pervenio in." Έξήκω, Praetereo, s. potius Praeterii.eo sensu, quo dicitur Praeteriit illud tempus, pro Elapsum est, s ap. Xen. extat.] Et ex Eod. Έξήκεν έπί τούε Πέρσαε, pro Egressus est in Persas: ete Soph. (El ) έξήκειε όδόν pro Capessis viam. [" Herod. 2, 13. Έξήκει οί ό χρόνοε, Exiit illi tempus, sic et 6, 69. Sed et, τον όνειρον, τό χρηστήριον έξήκειν ήγόνμαι, 1, , 80. cf. Εξέρχομαι." Schw. Mss. " Wakef. Trach. 115?. Phil Abresch. JESCII. 2, 110. ad Lucian. 1, 630. Τ. H. ad Plutum p Boiss. Philostr cf. Eur. Cycl. 692." Schaef. $TsS.] Έφήκω, Pervenio, Advenio, Venio, Soph. Aj. (34.) καιρόν έψήκειε, Opportune advenis, e Thuc. 'Εφήκεν ημέρα, Dies advenit. Hes. έφήκει exp. έφορμφ etf επέρχεται. [" Πα σα ν άλω μένος έφήξει τήν Ελλάδα, άνήκοντεε dicit signif. άνελθόντες: is est, quem antea Cltavi, Τήε μεν έν τφ λέγειν δυνάμενε ουκ έπϊ Gal. de Medic. Philos., ubi vulg. Cod. έφέξει."gataker. Mss.] τοσούτον άνήκοντεί. 'Ανήκον, το, Quod decet, est uostri officii, nos decet, τό πρέπον, Suid. Dicitur Καθήκω, Pertineo, Porrigor, Protendor: Καθίει et τό καθήκον. ['Ανήκω περί τι, Jambl. V. P. 94. Ισθμόε es τήν θάλασσαν, Paus. Et cumirpos, Thuc. 3. " Phalar Thom." M Jacobs. Antli. 7, Ot πρόε τόν Μηλιακόν κόλπον καθήκοντεε. Τό 65. Wakef. S. Cr. 4, 224..Brunck. Soph. 3, 498. καθήκον έκ θεοϋ, ap. Eund. Quod divinitus accidit. II Καθήκεν ε'ιε ήμάε ό λόγοε, ^Eschin. (31 ) ad Diod. S. 1, , 172. Fischer. Palaeph Wyttenb. Select ad Herod Vices loquendi ad nos devenerunt, Bud Sic Redeo, Burgess. Praef. ad Dawes. M. Cr; Τήε' βολήε καθηκούσηε είε αυτόν, Plut. Alcib. 'Eopr^fs xvi. Ascendo, Sylb. ad Paus. 225.'Ανήκεν, ad Charit Πρόσω άρετήε άνήκειν, Herod. 6l6. 'Ανή- 34.] At e Theophr. Ή ώρα τοϋ σπείρει ν καθήκει, pro ε'ιε τάε ήμέραε έκείνας καθηκούσηε, Fabio, [cf. Pomp. ceev els χρείαν, Photii Lex. Tit. Gr." Schaef. Mss.] Tempus est seminandi. Bud. tamen 1. c. καθηκούσηε " Έπανήκω, i. q. έπανέρχομαι, Redeo, Revenio." τήε <3pas ap. Eund. interpr. Suo et constituto tempore. Item καθήκων χρόνοε, Conveniens tempus, e [Demosth " Crates Epist in Notit. c MSSJ T. 11." Boiss. Mss.] Dem. Et καθήκουσάι ήμέραι, pro Dies stati et legitimi, solemnes : ex eod. Dem. (1372.) 'Sis γάρ άνέβησαν eis"apewv πάγον οί έννέα άρχοντεε εν τάϊε καθηκούσαrs ήμέραε. Ceterum ut in illo.esch. I. Bud. καθήκειν vertit Devenire, ita in Plut. Romulo, redditur Pervenire, Καθήκεν ή διαδοχή είε άδελφουε, ubi tamen et Devenire locum habere videtur. Sed ap. Polyb. καθήκειν redditur Obvenire, Ad venire : (4, 7, 1 ) Οί δ' 'Αχαιοί, καθηκούσηε αύτο'ιε εκ τών νόμων συνόδου κατά τόν καιρόν τούτον^ ήκον είε Αίγιον. Bud. tamen h. Dem. ]., in quo itidem καθήκειν εκ τών νόμων legitur, ETr' έκκλησίαν ποιήσαι, καί ταύτην Οταν έκ τών νόμων καθήκτ], vertit, Deinde concione advoeata : id, quod turn solemne est fierii cum praescriptis legum Congruit e re nata* Idem haec Polyb. Διά τό παρά τετάρτην ήμέραν έκάστ-g σημαίψ καθήκειν τήν λειτουργίαν, reddit, Quod quarto quoque die muneris obeundi vices ad singulas cohortes redeant. Sic autem καθήκειν, quod biscel in II. habetur, ad alteram potius signif. referendum erit, de qua in proxime seqq. Καθήκει μοι, Convenit s. Consentaneum est mihi. Synes. Owe ήδη μοι καθήκει πολλά μεμαθηκένάι, Nec consentaneum, nec verisimile est, Bud. Saepe etiam soirat Officii mei s. Muneris mei est, Lys. Ήμίν καθήκει ποιεϊσθαι κ. τ. λ. Bud item 1. Dem. et Polyb. in proxime praeced. HLNC ro καθήκον, Officium. Greg. Μή ποτε ούν τοσούτον άμελήσωμεν άρετήε, ή τοϋ φυσικού καθήκοντος. Et in plur. τά καθήκοντα άποτελείν, Xen. (Κ. Π. 1, 2, 5.) pro Officio perfungi. Cic. quoque quae καθήκοντα Stoici, ipse Officia vocat. Idem de Off. l. Perfectum autem officium, rectum, opinor, vocemus, quod Graeci κατόρθωμα: hoc autem, commune, quod ii καθήκον Vocant. Interdum vero dicitur τά eh τινα καθήκοντα, pro Officiis, quae illi debentur : Synes. Χάρισα ι τοίε eis τόν άπελθόντα καθήκουσι τήν είε τόν άνεφιόν τόν έκείνου τιμήν. [" Τά κ. non solum dicuntur Officia, sed et Res ad nos pertinentes, Praesens rerum status, Herod. 5, 49 Τά κ. έστι roiaira : 8, 40. Έττί τ οίε κ, πρήγμασι βουλήν ποιέεσθαι." Schw. Mas. "Dionys. Η. 1,245. 3,

54 4477 IK Thom. M ad Lucian. I, 431. Wyttenb. Select, A 378. ad Herod ActaTraj. 1, 232. Quid proprie? Wakef. S. Cr. 4, 135. De tempore, Valck. Anim. ad Ammon. 7- Dionys. H. 3, , Καθήκει, Diod. S. 1,81. MuSgr. Or Καθήκει, καθήκεν, ad Charit els, Valck. ad Herod Καθήκων, ad Lucian. 1, 307 Καθήκον, 828. Fischer, ad Palaeph Bibl. Crit. 2, 4. p. 69. Heind. ad. Plat. Gorg To κ., ad Herod. 394." Schaef. Mss.] " Κατήκω, Ion. pro καθήκω, Devenio. " Item Pertineo, Pertingo. Herod. (4, 171 ) Kar^icet " έπϊ θάλασσαν, Ad mare pertingit. Ex Eod. affertur " κατήκει Ιάμω, itidem pro Ad Samum pertinet. " Praeterea Idem (8, 102.) έπϊ κατήκουσι πρήγμασι " usurpasse dicitur pro Ob statum rerum praesenti- " um : (8, 19.) Έτι κατήκουσι τolsπρήγμασι τάδε ποιη- " τέα είναι, pro, Ad rem praesentein transigendam " hoc agendum esse." " Ka0>/K0vrws, Ita utofficium " postulat, Decenter, Cohvenienter, Rite. Hesychio " δεόντως, πρεπόντωε, προσηκόντως, itidemque Suidae." [Glossae Herod, e I. 6. ad Ονχ ίκνενμένωε. "Schol. Β Eur. ALc Schol. II. Z Heyn." Boiss. Mss. " Άκαθήκων, Athan- Ep. de Arrianis ad Monach. 50." Kail. Mss.] " Άκαθήκονσα διαθήκη, Inofficiosum " testamentum, Pand. Gr." [* " Άκαθηκόντωε, Georg. Alex. V. Chrys Orig. c. Cels. 1. p. 51., 3. p. 125." Seager.-Mss. * " Προκαθήκω, 1 Macc. 10,. 39 sec. Cod. Alex. Eis τήν προκαθήκουσαν δαπάνην. Si lectio sana est, nec forte leg; * προσκαθήκονσαν, ut in Compl. legitur, προκαθήκειν est h. l.,'i. q. simplex καθήκειν." Schleusn, Lex. V. T.] "Μεθήκω, ex Aristoph." [Έκκλ. 534.] "affertur " pro μετέρχομαι." [Eur. Tro ] ΤΙαρήκω, Pertineo, Perlranseo, Pertingo : "Αχρι Νασαμώνων παρήκοντεε, Paus. (Att. 33, 4.) Pertingentes. Item, Πλευρά$ ets τό πλάγιον παρηκούσας, Xen. (Κ. 4, 1.) Desirienteset porrectas. Bud [" Proprie signif. Juxta, Secundum aliquid porrigor, Herod. 2, 32. Παρήκουσι παρά πάσαν (τήν θάλασσαν) Αίfives, Juxta totum illud mari porriguntur, Incolunt secundum totam longitudinem Libyes." Schw. Mss.] Ex Soph. Aj. (742.) έξω παρήκειν, Foras prodire. At παρήκειν significans Sinere, male, pro παρείκειν, e quibusdam affertur II. Sed et παρήκαν perperam hucrefertur in VV. LL., cum a παρίημι sit. [" Dawes. M. Cr. 48. Abresch. Lectt. Aristaen ad Diod. 5. 1, Lobeck. Aj. p Cattier. Gazoph. 84. Ets τό παρήκον τον χρόνου, Plato 5, 96. Bip." Schaef. Mss. " Έκ τον παρήκοντοε λέγειν τι, Gennad. de Apol. pro Basilio de Praedest., cui opponit προύργον λέγειν, In transitu s. Obiter et De iudustria s. Dedita opera aliquid dicere." Gataker. Mss.] Άντιπαρήκω, Ex adverso porrigo s. protendor, Aristot. de Mundo (3, 7 ) Άντιπαρήκει δέ τοις ε'ιρημένοιε ό κόσμος, Bud. [Plut. Antonio 6l.] - ΐίεριήκω, Devenio, Pervenio mutatis in orbem vicibus : Περιήκεν eis Άντίπατρον ή φυλακή. Item, 7 Hs τό καλόν ets σε περιήκει, Synes. pro Cujus gloriae decus ad te pervenit s. recidit. Bud [" Apud Herod. 7,.16. 6, 86. 'Εγώ περιήκω τοϋτο, sive, ut alii accipiunt, Τοϋτο περιήκει με, valet Ego hoc constitutus sum." Schw. Mss. " Heyn. Hom. 5, 548. ad Herod Zeun. ad Xen. Κ. Π (4, 6, 6.)" Schaef. Mss. Arrian. Anab. 4, 13, 8. Paus. 8, ] Προήκω, Procedo, Progredior : προήκων πυρετός, Febris progressa, i. e. non incipiens, Bud. e Gal. Et ex Eod. Έπ-t προήκοντι λόγω, In progressu disputationis. Saepe de aetate dicitur, Aristoph. (N. 513.) προήκων 'Es βαθύ τήε ήλικίαε, Multum provectus tetate, Sic Plut. Alcib. (13.) Καθ' ήλικίαν προήκων, jetate provectus, Natu grandis. Sed ap. Eund. O- thone (1.) Υίροήκοντες καθ' ήλικίαν, redditur Anteeuntes aetate : sicut Thucydidi (2, 34.) προήκειν άξιώματι est Anteire s. Praeire dignitate s. Praestare dignitate. ["Thom. M. Add. ad p. 11. ad Charit Wakef. Ion Jacobs. Anim Anth. 6, 210. Paus. 1, , 263. Boiss, Philostr Fabric. Bibl. Gr. 1, 95. Wakef. ad Moschum 2, 115. Valck. Diatr. 90. τήν ήλικίαν, ad Herodian [pp ] c D IK 4478 Προήκων, Majoraetate, Thom. M Wakef. S.Cr. 3, 124." Schaef. Mss.] Προσήκω, Pertineo, Attineo: προσήκει μοι ravnt, Pertinent hzec ad me, Dem. ad Macart. Ια ουδέν προσήκονθ' έαυτψ 'έχειν ένόμιζεν, Nihil ad se peril» nentia, Herodian. (4,3, 15.) Τά δέ έπέκεινα μέχρ«άνατολήε, προσήκειν τψ Γέτφ, Plut. Rom. Προσήκουσα πάλιε αΰτψ, Urbs ad eum pertinens, ditionis ipsius. Et pro eod. Προσήκει μοι τούτων. Rursum ap. Dem. Et κατά τοντο οϊει σοι προσήκειν τών τούτον, Si idtfo pertinere ad te bona ejus censes. Hinc τά μ>) προσήκοντα, ap. Thuc. exp. τά άλλύτρια, Aliena. Et contra, To προσήκον έκάστω άποδιδύναι, Plato, Unicuique tribuere quod suum est, Quod ad eum pertinet. Pro quibus dicitur, Jus suum unicuique tribuease. Unde προσήκων redditur interdum Debitus, Meritus: ut προσήκουσα τιμή, δόξα : τιμωρίαy Plato. Interdum vero προσήκειν dicitur pro Pertinere, i. e. Convenire, Consentaneum esse, Conjunctum esse, et quasi affine ac cognatum : μή προσήκουσα, e Dem. pro Ad rem non pertinens, Non conseritanea. Et Plato τό προσήκονιτοϋ πράγματος, Pertinens ad causam, et quasi affine co* gnatumque et conjunctum cum causa, Bud., qui ap. Eund. Epinom. (9, 263.) Τελευτησαί τε els τόπονι ήζειν προσήκονταε άρετή, vertit, Et cum mortem obierit, ad locos se venturum virtuti consentaneos et convenientes. Alibi vero ex Eod. affert cunj alia constr., Μηνών και ένιαυτών στρατηγίφ προσήκει, Artis imperatoriae refert terupestates prassciscere, Ad artem itnper. pertinet et ei conjunctum est. Plut. autem dixit Nuina, Δεισιδαιμονίαν ούδέν τι ry κατά Novμάν ευσεβείς προσήκονσαν, Minime consentaneam. Sed dicitur et α'ιτία ούδέν προσήκουσα, a Dem. (550;) Και γάρ α'ιτίαν έπήγαγέ μοι φόνου ψευδή, καϊ ούδέν έμοϊ προσήκονσαν, Nihil ad me pertinentem, Cujus crimen in me non est verisimile, nec convenit,. Sic ap. Eund. δίκην δούναι' πραγμάτων, ύν ούδέν έμοϊ προ- σήκεν. Docet porro Bud. simili ratione dici AfBftis culpae, crimini, sceleri. Sed προσήκειν propriam etiam signif. affinitatis s. propinquitatis habet: ut et Gallice Appartenir: quod proprie est Pertinere. Thuc. 2, (29 ) Ύηοεί δέ προσήκεν ο Ύήρης ovros ούδέν, Cum Tereo nulla propinquitate conjunctus erat, Hinc προσήκων, Propinquus, Affinis, Necessarius, Necessitudine conjunctus : 1, (128.) Kat βασιλέως προσήκοντες rives : 2, (34.) Γι/vat tees at προσή κουσαι, Plato. Item, ό προσήκων εγγύτατα, Geuere proximus. Sed additur frequenter dat. γένει, vel γένοε, praecedente κατά, Isocr. ad Dem. (3.) Μάλλον έθαύμαζε τούς περϊ αυτόν σπουδάζοντας, ή τανε^τύ γένει προσήκοντας, Plut. Galba, τ Ην δε τι καί Αιβίψ κατά γένος προσήκων. Ea quoque, quae inter se aliquam cognatiouem babent, et velut cognata sunt, dicuntur προσήκειν άλλήλοις, Synes. de Insomn. Τον παντός τούτου συμπαθούς τε καϊ σύμπνου τα μέρη προ σήκειν άλλήλοις. Προσήκει μοι ποιείν ταϋτα, Pertinet ad me haec facere, Decet me haec facere, Consentaneum mihi est, Officii mei est, haec facere, Aristoph. Πλ. (14.) Τουναντίον δρών, ή προσήκ αύτφ ποιείν, Dem. Εί τινά φησιν έτερον έχειν τά σκεύει, καϊ μή προσήκειν αντψ άποδοϋναι, Si apud alium vasa esse dictitat, nec ad se eorum restitutionem pertinere, Bud. Plut. Rom.'iis προσήκον αντοίε μέγα φρονεί*, Tanquam eos deceret, illis consentaneum esset: est enim προσήκον pro προσήκοντος, ut παρόν et εξόν. Apud Herodian. 6, (2, 6.) Προσήκειν ουν αύτφ άνανεώσασθαι κ. τ. λ., Polit. vertit, Sui muneris esse. Dicitur vero et προσήκει με ταύτα ποιείν, et turn pronomen ab infin. regitur. Hinc etiam ro προσήcot ποιείν s. πράττειν, vel τά προσήκοντα, Facere quoddecet s. quae decet, Recte agere, Facere quod est nostri officii, Xen. Et κατά τό προσήκον, Ut decet» per est, Pro dignitate. Aristot. Rhet., qua in signif. et πρόε TO προσήκον έκάστοιε dicit Isocr., Pro dignitate cujusque. Cui opp. παρά ro προσήκον, Contra quam decet, Praeter honestatem. Et προσήκοντα εθη, Plato, Honestae consuetudines: προσήκοντα τά τοϋ δίκαιο» κεφάλαια, Thuc. (l, 40.) Rationi consentanea. Sed προσήκε cum infin. saepe pro προσήκει, ut ήν pro έστί, et χρήν pro χρή, sicut in illo Aristoph. 1., que»

55 4479 FA [pp } ΙΛ 4480 modo protuli. Sed et de hoc lectorem admoneo, interdum cum προσήκει vel προσήκε relinqui subaud. infin. Thuc. 2, (46.) Νΐν δέ άπολοφυράμενοι ον προσήκει έκάστω, άπιτε : subaud. άπολοφύρεσθαι. Dem* pro Cor. 'Εγώ δέ πάντα, δσα προσήκε τον αγαθόν πολίτη ν, έπρατταν, sub. πράττειν. Ubi προσήκε non est pro προσήκει, sed suam signif. retinet. [" ίΐροσήκω, Aristoph. Είρ Markl. Suppl ad Charit Wakef. Phil Τ. H. ad Plutum, p Mcer, 108. Bibl. Crit. 3, 1. p. 39 Koen. ad Greg. Cor Xen. Mem. 4, 5, Zeun. Ind. Κ. Π. Wyttenb. ad Plut. 1, Soph. CEd. T. 814, A»d venio, Valck. ad Theocr. x. Id. p. 41. De constr., ad Xen. Mem. 4, 5, 7- ad Dionys. H. 2,729..Heind. ad Plat. Gorg Προσήκει, Thom. Μ Aristoph. "Opv ad Xen. Mem. 2, 1, 32. Musgr. ad Hipp ad Or De constr., Heind. ad Plat. Gorg Buttm Oportet, Plato Phaedr Heind. Προσήκον, Thom. M Diod. S. 1, 474. ad Charit Steph. Dial. 15. Plut. Mor. 1, Valck. Diatr To πρ., Cognatio, Eur. Heracl Οί πρ., Villoison. ad Long Phalar Thom. M Ammon Valck. Anim. 7. Toup. Opusc. ], 535. ad Herod Οί έκ γένους πρ., Moer et η. Οί πρ. TIVOS, Lobeck. Aj. p. 277 Plato de LL. 34. Ast. Τα πρ., Xen. Mem. 1, 1, 12. Eran. Philo 165. Προσήκε, Thom. M ad Charit Brunck. Aristoph. 3, 163. Diod. S. 2, 639 Dionys. p. 1,495. Reiff. ad Artem Plut. Mor. 1, Lennep. ad Phal. 21. Wolf, ad Leptin Pro προσήκει, Heind. ad Plat. Charm. 70. Προσήκει, προσήκε, Herodian et η. Προσήκεν, προσήκει, προσήκον, προσήκειν, ad Charit. 669 Wakef. Ion (an προσήκονί) Musgr.434. Porson. Or Προσήκει μοί rhosfvalck. Diatr. 123." Schaef. Mss.] " Προσηκόντωε,- Convenienter, s. Decenter, πρεπόν- " τωε. Thuc. Προσηκόντως rrj πόλει έγένοντο rotoibe, " Ut civitati conveniebat." [4 Macc. 6', 23. Hesychio- όφειλόντωε, πρεπόντωε, * όψειλομένωε, δεόντνε. " Ad Diod. S. 1, 104." Schaef. Mss.] " Άπροσήκει Hes.affert ργο^ίδει: sed suspectumest." [* " Έπιπροσήκειν, Opportunum esse, de Vectigal. 3, 12. 'Επιπροσήκονταε τόπουε ώνρ τε καϊ πράσει. Ita legit Steph. Sed Leuncl. in Ed. secunda, ut Wels. et Zeunius, divisim scripsit: έπί πρ." Lex. Xen.] " Ίυνήκω, " Deeino. Aristot. Tatira δέ διαψύσευ έχει χονδρώ " bειs, είε οξύ συνηκούσαε, In acutum desinentes, Mu- " cronata specie. Redditur,etiam, In acutum com- " pressa specie. In VV. LL. est etiam <7v»^Ke(,Condu- " cit." ["Ad Charit.765. Porson. Phoen.473. Brunck. ibid. Valck. p Beck. p. 196." Schaef. Mss.] ΊΛΑΩ, ήσω,ιτεμίλ^μι, Propitius sum : a quibus alioqui inus. th. originem habent imperativi ϊλαθι el ϊληθι, secundum quosdam. Sed alii putant ϊλαθι per metaplasmum esse ex "λαε factum : e quo sec. Codd. Lips, et Coisl. Adde ex iisdem Codd. ϊλαθι sit ϊληθι : qua de re dicetur et infra. Ceterum Inc. Levit. 9, 15." Schleusn. Lex. in V. Τ.] Ίλαέφίεμαι dictum vult Ίλάω Eust. quasi ϊεμαι λάειν, i. e. &μόε, Placatio, Plut. Fabio, (18.) "Οσα μέντοι πρόε ί. καϊ ορμώ έπιβλέπειν, quod ii, qui propitii JJ θεών, ή τεράτων άποτροπάε συνηγόρευον οί μάντειε. sunt, libenter videant eos, qui precibus aliquid petitum Idem, Ί. τισϊ καϊ χοαϊε άνεκαλεϊτο τήν φυχήν τήε κόρηε, accedunt. Addit Idem, ab ίλάω derivatum esse Placaminibus quibusdam s. placamentis, Li v. Plin., 110η solum ϊλαοε, pro quo et ϊλεωε, sed etiam ίλαρόε. 1 Jo. 4, (10.) 'Απέστειλε τόν υίόν αύτοϋ ίλασμόν, Placamen AT Ίλάομαι active pie rum que capitur pro Propitium irae suae. Ab Hes. exp. bιaλλaγή, συγχώρησιε, facio, Propitio, quorum utroque Plaut. utitur, posteriori εύμένεια, πραότηε. [Orph. Arg * Ιλασμα, Suet, et Plin., Placo. U. B Έvθάbε μιν Zosim. 2, 6. * Ίλάσιμοϊ c Nicetae Annal. affertur in ταυροισι καϊ άρνείοιε ίλάονται Κούροι 'Αθηναίων, Propitium Schn. Lex., loco non indicato. * Ίλαστήρ, unde] reddunt, Placant tauris et agnis mactatis. Ίλασ^ήριοί, Cui placandi et propitiandi vis inest, Apoll. Rh. 2, (846.) Τόvbε πολισσοϋχον bιaπέ<pρabε q. d. Propitiatorius. Ίλαστήριον, Propitiatorium ; Βοιωτοϊσι Νεισαίοισί τε Φοίβοs έπιρρήδην ΐλάεσθαι, quo nomine dicebatur Tabula quaedam, qua cooperiebatui Propitiare, Placare. IMPER. autem ϊλαθι, de quo 1 area foederis, Exod. 25,(18.) et ad Hebr. pupra, usus est ap. poetas ifidem pro Propitiate, 9, (5.) Philo V. M. 3. (p. 668.) T Hs έπίθεμα ώσανεί Placare, Propitius fias, Propitius sis. Theocr. 15, πώμα, τό λεγόμενον έν ίεραϊε βίβλοιε ίλαστήριον, Quod (143.) Ίλαθι νϋν, φίλ' "Abωvι. Lucian. 3, (681.)Tλαθι, in sacris libris propitiatorium dicitur, Turn.: quod γραμματική φυσίζοε, ϊλαθι, μούσα, Propitia esto. Pro quo per ectasin ϋίοιτυκτληθι. Od. Γ. (380.) dicit videri esse σύμβολον φυσικώτερον μέν τήε ίλεω τοϋ θεοϋ δυνάμεωε, ήθικωτερον δέ διανοίαε. Id Exodi36. 'Αλλά, άνασσ, ϊληθι, διδωθι bi μοι κλέοε έσθλόν. Sunt tamen, ut paulo ante dixi, qui ϊλαθι putent per me- sine copula yocatur ίλαστήριον έπίθεμα: ibid, tamen taplasmum ex ϊλαε esse formatum : e quo ϊλαθι sit ϊληθι. Sed magis placet constituere th. inus.'ixfj/xt, A e quo-sit ϊλαθι, sicut a πίμπλημι est πίμπλαθι, e quo πίμπληθι. [" Ίλάω, ad II. A Pierson. Veris Ίλάομαι, Heyn. Hom. 4, De quant., Mitsch. H. in Cer Ίλάσσασθαι, ίλάσασθαι, Verh. ad Anton. Lib 'Ίλημι, Heyn. Horn. 4, 156. "Ιλαθι, Antiphil Jacobs. Anth. 1,40. 10,161. Valck. ad Theocr. x. Id. p Ruhnk. ad Hymn, in Cer. p. 2. Ilgen. Hymn Toup. Emendd. 4, 473. Wakef. S. Cr. 1, 11. "Ιλαμαι, Hymn. Hom. 89." Schaef. Mss. Ίλά>τεί, Hesychio έξευμενιζόμενοι: Ίλαόπ" ίλαρ^3.] " Εΐλί/θι, Eid. ϊλεωε " γένου : quod supra ϊληθι, per simplex 1, et baσέωε." Sic AUTEM Ίλήκω, th. inus., a quo tamen in usu est optat. ίλήκου pro Propitius sis, Ne irascaris. Item subjunct. (Od. Φ. 364.) εί κεν 'Απόλλων Ήμϊν ϊλήκρσι καϊ άθάνατοι θεοϊ άλλοι. Greg, in Carm. Καί τά μέν ίλήκοι, Et in his quidem mihi Deus propitius sit. Sic Epigr. Ίλήκοιε πολιούχε. Et Ίλήκοι*, ώ Ζεΰ, Propitius sis, Ne irascarisv P&ce tua dixerim. [" Jacobs. Anth. 10, , 38. ad Diod. S. 2, Heyn. Β Horn. 4, 156. Ίλήκοι, Alciphr Ruhnk. Ep. Cr. 12. Ilgen. ad Hymn. 240." Schaef. Mss.] Ceterum ab Ίλάομαι FIT Ίλάσκ'ομαι, ut φάσκω a φάω, idemque prorsus signif. i. e. Propitium reddo s. facio, Propitio, Placo, II. A. (386.)πρώτοεέγώ κελόμηνθεόν ίλάσκεσθαι, Hesiod. "Ε. (1, 336.) "Αλλοτε δι) σπονbijai θύεσσί τε ίλάσκεσθαι, Plut.^7, 177 ) Χαρίλαν ίλάσκεσθαι. Flit, autem et aor. possumus vel tan^ quam ad hoc irregul. vel tanquam ad ίλάομαι regulariter referre, II. A. (147 ) Όψρ' ήμϊν έκάεργον ίλάσσεαι: (443.) Φοίβο) θ' ίερήν έκατάμβην 'Ρέξαι ύπέρ Ααναών όφρ' ίλασσώμεθ' άνακτα, Ut propitiemus et placemus, propitium faciamus. Plut. Solone, "Ιλασο θυσίαιε ήρωαε. Lucian. (1, 536.) Ίλάσατο τόν θεόν φιλήσαε μόνον τήν αυτού bεξιάν.. Diversa autem constr. e Plut. Popl. (21.) citatur a Bud. 'Εκ τών Σιβυλλείων, ϊλασάμενοε τφ "Aiby, Cum e libris Sibyllinis orcum placasset, Sacrum piacular^fecisset. Reperitur etiam ίλάξομαι in fut. ap. Apoll. Rh. 2,(807 ) τό μέν (sc. ιερόν) μάλα τηλόθι πάντεε Ναυτίλοι άμπέ- C λαγοε θηεύμενοι ϊλάξονται, Quo procul in pelago conspecto, nautae eo venient eos placatum, s. ut propitios eos sibi faciant. Pass, quoque usurpatur. Unde ίλάσθητι imperativus, Propitius fias, Propitius esto, pro quo ϊλαθι dicunt poetae. Lucae 18, (13.) Ό θεόε ίλάσθητι μοι τφ άμαρτωλφ, Propitius sis mihi. Dicitur etiam ίλάσθητι μοι τηε παροίνιαε, Ut σύγνωθί μοι τήε άναιθησίαε, Bud. Ίλάσκομαι, Εχρΐο,Έρ. adhebr. 2, (17 ) Ίλάσκεσθαι τάε άμαρτίαε τοϋ λαού, Expiare peccata populi. At ίλασμένοε κριόε, Num. 5. Aries, qui offertur pro expiatione, s. pro propitiando Deo. ["Ίλάσκω, Even. 12. Antip. Sid. 53. Posidipp. 21. Lentul. Gaetul. 5. Philipp. Thess. 2. Valck. ad Xen. Mem Callim Dawes. M. Cr Ίλάσκομαι, Colo, Anton. Lib. 26. Verh." Schaef. Mss. " Pind. 'O. 7, 15. Dio Chrys. 1, 83." Wakef. Mss. * " Ίλάίω, Expio, Placo, Inc. Levit. 6, 26. ίλάξων substantive etiam capitur. [" Musgr. Helen " Schaef. Mss. * "Ίλαστ»)ί, Propitiator, Reconciliator,

56 4481 ΙΛ [pp. 1) ] ΙΑ 4482 Aqu.Theod.Ps. 85,4." Schleusn. Lex. in V. Τ. *'A- A νίλαστος, Iraplacahilis, Plut. 6, 650. * " Ίλατεύω, Levit. 8, 15. e Samaritico Schol. Καί ίλάτευσεν, Et expiavit." Gataker. Mss. Cf. Dan. 9, 18. * " Έν<λατεύω, Respicio, Redeo, Inc. sec. Cod. Coisl. etlips. Lev.,26, 9. ένιλατεύσω υμίν. Bene quoad sensum, dummodo legatur ευίλατεύσω, Propitius ero." Schleusn. Lex. in V. T.] Ευΐλατ-οί, ό, ή, Propitius, ευμενής, Suid. [Εΰί'λ. et εύήλ. conf., Barker, ad Etym. M LXX. Ps. 98, 9- * Εύίλασία, Gl. Propitiatio.] Εύίλατεύω, Propitius sum, Ps, (102, 3.) Εΰϊλατεύων ταis άνομίαιε σου, Propitius iniquitatibus tuis. " Legitur et Deuteron. 29, (20.) Οΰ μή θελή- " σει ό.θεos εύίλατεύειν αυτφ, Propitius ei esse et " ignoscere. Hes. quoque εύίλατεύειν affert pro " ευμενή είναι:" [et Phot. Lex. 30.], " Εύηλα- " τεύειν, VV. LL. afferent e Deuteron. 29. sed per- " peram pro εύίλ." [* 'Αφίλάσκομαι, i. q, έξιλ., Plato de LL.9. p. 43. Ύόν θυμόι+άφίλασαμένη.] Έξίλάομαι, pro quo dicitur έξίλάσκομαι, i. q. simplex, nisi quod praep. signif. aliquatenusauget, Xen. Κ. Π. 7, (2, 7 ) Β Πολλά μέν πέμπων αναθήματα χρυσά, ποχχά δ' αργυρά, πάμπολλα δέ θύων, έξίλασάμην ποτέ αυτόν, Plut. (6, 567.) Έξιλάσασθαι τό μήνιμα τήε θεού, Placare iram deae, Deam ex irata propitiam reddere, Synes. Έξιλαστέον, δέ rrj παραυτίκα τίσει ras κάτω ποινάε, PJacandae autem ^raesenti suppticio, quae ap. inferos sunt furiae. Expio, Levit. i6, (33.) Έζιλάσεται τό &γ ιον τοϋ άγιου καϊ τήν σκηνή ν, Expiabit sanctuarium. II Έξιλάσκομαί τι. Propitius redder ad condouandum aliquid, Sir. 31, (19 ) Ό νφιστοε έν πχήθει θυσιών ούκ έξιλάσεται [έξιλάσκεται] αμαρτίας, Noil reddetur propitius multitudiue sacrificioruin ad reniittenda peccata.. [Schleusn. Lex. in V. T. " Ad Diod. S. 1, 701. Horn. T. 1. p. 3. Ern. Toup. Opusc. I, 408. Έξιλαστέον, Boiss. Philostr. 590." Schaef. Mss.] 'Εξίλασμα, Placamen. Placamentum, Id, quod instituitur ad j^candiim Deum. [Suid. 1, LXX. 1. Ps. 12, 3.] AT 'Εξιλασμός, Placatio, Ipsa actio propitiandi, Expiatio. [Exod. 30, 10. et alibi.] 'Εξίλασιε, idem: [Num. 29, 11. " Diog. L. 1, 110." Wakef. Mss.] AT Έξίλατον, Placatuui, VV. LL. " falsum est." [* Έξιλαστικόε, Phurnut. 32. p * Άνεξίλαστοε, Schol. Apoll. Rh. 3, 337- Harpocr. * Δυοεξίλαστοε, Plut. 8, 405. *Eύεξίλαστοε, Schol. Apoll. Rh. 4, 148. * 'Εξιλαστήριο*, 2,487. *Προϊλάσκω, Paus. 5, 13. * Ύπεριλάσκομαι, Euseb.de Laud. Const, p. 501.] [*"Ιλαξ, Draco Straton. p. 55. sine expos.] Ίλαοϊ, ό, ή, Propitius, δπρόθ lytps εποπτεύει ν rovs δεβμένους, Eust., respieiens etym., quam in Ίλάω supra attuli, II. A. (583.) Αύτίέ επειθ' ϊλαοε 'Ολύμπιος!Loσεται ήμϊν, Propitius erit nobis, si sc. eum έπέεσσι καθάψτ) μαλακοίσι, Hesiod."Ε. (1, 338.) cum dixisset, "Αλλοτε δή σπόνδήσι θύεσσί τε ίλάσκεσθαι (θεοϊε,) subjunxit, "iis κέ τοι ϊλαον κραδίην καϊ θυμόν έχωσι. Quamvis vero diis peculiariter h. v. tribuatur, reperitur tamen simpliciter etiam positum ut propitios quoque parentes dixit Plaut. II. I. (635.) in oratione ad Achillem, συ δ' ϊλαον ενθεο θυμόν: de quo irato paulo ante dixerat,'άγριον έν στήθεσσι θέτο μεγάλη- D τορα θυμόν, Ν^λήί : ut άγριος θυμός et ϊλαοε θυμός,' sibi opponantur, item νηλήε et ϊλαοε.. Exp. etiam Hilaris. [«'Heyn. Hom. 4, , , 644. Clark, ad II. A Ernest, ad 583. Milsch. H. in Cer ubi et de quant., Ilgen. Hymn. 538." Schaef. Mss.] Παν/λαοί, Admodum propitius et clemens, Valde hilaris, quo modo exp. ap. Nonn. (Jo. 80, l'6.) πανίλαον όμμα τιταίνων. [Opp. Ά. 2, 40. * " Ίλάω», Hes." Wakef. Mss.] " Ίλάεφα, Hesychio est σελήνη) Luna." [Plut. 9, 642. et not.] "Ιλεωί, ω, ό,»/, i. q. ϊλαος, ex eoque Attice factum ut λεώϊ e λαός, Xen. Κ. Π. 1, (6, 2.) Θεοί ίλεω τε καϊ εύμενεϊς πέμπουσί σε, Plato de LL. Θε- c όν δή πρόε τήν τήε πόλεωε κατασκευήν έπικάλώμεθα δ δ' άκούσειέ τε καϊ ύπακούσας, ϊλεωε ευμενής τε ήμϊν έλθοι, συνδιακοσμήσων τήν τε πόλιν και τούε νόμους, Deum ad civitatis constitutionem invocemus: ille vero nos exaudiat,, expratusque, propitius ac benevolus adsit, una nobiscum civitatem ac leges constftuturus : [7- p. 330.] Athen. (363.) Aw καϊ το δαιμ,μ νιον ΐλεων ήξίονν γίνεσθαι, έπίφωνονντεε ίή, ιή. Ηοminibus etiam interdum tribuitur, significatque Fact lis, Benignus, Clemens : sicut Plautus Propitios quoque parentes dixit, nt ϊη"ιλαοί indicavi, Plut. (7,663.) Λιπαρής είναι καί πρόθυμος άκροατήε, ένδιδόντο* έαυτόν Ϊλεων καϊ παρέχοντας, Praesertim cum facilem se praeberet et traderet:' Antonio, Ίνα δι' εκείνων ΐλεώ σου τύχοιμι καϊ πραοτέρου. II I. q. ιλαροί, ορρ. τφ λνποΰμενοε, σκυθρωπός, Ut ostendit Athen. (363.) ex Ephippo Comico, εάν λυπούμενοε Τύχρ τις ήμών, εκολάκευσεν ήδέώε, 'Εφίλησεν fee, παρεμυθήσατο : atque hac ratione, Έποίησέ θ' ίλαρόν, εύθέωε τ' άφεϊλε πάν Αύτοϋ τό λυπούν, κάπέδειξεν ϊλεων. Sic etiam accipitur «ρ. Plat. Symp.Orav μέν καλφ προσπελάζω τό κυοϋν, ϊλεών τε δή γίγνεταικαί εύφραινόμενο^διαχεϊται, καϊ τίκτει τε καϊγεννφ. Et ap. Plut. (8, 359.) Τω Πελοπίδρ τήν δεξιάν ένέβαλε, καϊ τούε άλλους άσπασάμενο5, άμα ίλεως εξέπνευσε. [" Heyn. Hom. 4, , 642. ad Diod. S. 1, 270. Clark, ad II. A Bergler. Alciphr. 96." Schaef. Mss.] "Είληι εΐ, " Hes. affert pro ϊλεωε el, Propitius es." Repeiftur vero ET "Ιλεοϊ ap. poetas, Orph. H. (18.) "Ιλεο* άγκαλέω σε μολεϊν κεχαρηότα θύταις. [Herm. edidit, "ϊλαον άγκαλέω σε μολεϊν κεχαρηότα μύσταιε, et.sic Gesner. nulla lectionis varietate notata.] Adverb; EST Ίλέωϊ, Animo propitio, Animo hilari, Hilariter. Άνίλεως, Qui propitius non est, Ihclemens, Immisericors. In Epist. Jacobi (2, 13.) Ή γάρ κρίσις άνίλεϊλ τώ μήποιήσαντι έλεος. ["Herodian.Epimer *'Aνιλεής, Philo de 7 Mirac. 41.Hoeschel." Boiss. MsS.] Ίλίόω, Propitium reddo, Propitio, i. q. ίλάσκομαΐ. Et ίλεοϋμαι pass., ead. signif., Bud, ["Lucian. 2, 278. Toup. Opusc. 1, 470." Schaef. Mss. *Ίλέομάι,' iesch. Suppl ] Ίλεωτίιριον, Propitiatorium, i. q. ίλαστήριον, Suid. 'Εξιλεόω, Propitio, Placo, ut έξιλάσκομαι pro ίλάσκομαι. Etpass. έξίλεονμαι pro eod. [Strabo 4. p Schol. II. A * "Έζιλέομαι, Expio, Condono. Aquit. Deut. 32, 43. έξιλέεται, pro quoforsitan έξιλεοϋται leg." Schleusn. Lex. in V. Τ. * Έξιλέωμα, Hes * 'Ε&λέωσυ, Gl. Placabilitas, " Schol. iesch. Pers. 228." Boiss. Mas'. * Έξιλεωτίκόϊ, i. q. εξιλαστικόε, Scbol. Soph. Aj * Έξιλεωτόε, Gl. Orabilis, Placabilis, leg. 'Εξίλεωτικύε: * Άνεξιλέωτος Inexorabilis, Iraplacabilis.] IT Ίλαρόϊ, Hilarus, Hilaris, i. q. "λεωϊ in posteriori signif., ut ex Athen. docui, utriusque exemplo ex Ephippo Comico allato, Xen. (AT, 2, 7, 12.) 'Avrt σκυθρωπων ίλαραϊ ήσαν, Lucian. (3, 154.) "I. καί κωμικψ προσώπω. Sic ap. Suid. 'Αφορώντες τήν πόλιν /. τοϊε προσώποιε, εύθυμοι τήν τελευτήν προσδέχεσϋαϊ έλεγον, Hilari vultu atque laeto, Cic.: App. ap. Eund. Σύνβορ ί. και θορύβφ χρηστψ παρέπεμπον αυτόν. Item, ί. βίος ap. Lucian. (l, 552.) Hilara vita, Cic. Et ί. φέγγος ap. Aristoph. (B. 455.) Hilara lux et laeta, i. e. Hilaros reddens ac laetos. Sunt et ί. %σματα, Athen.(697.) ut sunjearmiria de amoribus: quemadmodum ibi declaratur, Ίέλευκον τόν των ί. ασμάτων ποιητήν. Et neutr. subst. τό ί., Hilaritas. Apud Suid. "Επρεπε δ' αύτφ μάλιστα τό τήε ψυχής ί. Plut. interpr. Faustum ; sic enim ait in Sylla (34.) To γάρ ευτυχές κάϊ ί. 'Ρωμαίοι φαϋστον καλοϋσι. Facilis, Humanus; nam ίλαρώτεροε, Suidae εύπροσιτώτεροε. ["Jacobs.ADim.312.Boiss.Philostr.3l6. Ί. άσματα, Jacobs. Anth. 7, 415." Schaef. Mss. Meleager44l " * Ίλαρώί, Anal. 3, 301. Job 22, 26. Xen. Apol. Socr. fin. *Ίλαροποιέω, Gl. Laetifico. *'ΐλαροτρα- γψδία, Cuper. Obs. 1, 10. "Jacobs. Anth. 6, 421.'' Toup. Opusc. 1, 398. Fabric. Bibl. Gr. 2, 320."' Schasf. Mss.] Ίλαρψδόε, δτών ιλαρών ^σμάτων ποιητής, Athen. (697.) Carmihum hilarorum poeta. Ita verodicti videntur, Qui carminibus de amoribus aut aliis rebus jucundis, quae gravitate tamen quadatn tragica condita essent, in theatro, conviviis, fertile celebntatibus, hominum animos exhilarabant, Athen: (621.) ex Arrstocle, Ιεμνότεροε δέ τών τοιούτων έστί ποιητών δ ί. καλονμενοε' ούδέ γάρ σχινίζεται- χρήται έ* εσθήτι λευκή άνδρε fc καϊ στεφανοϋται χρυσοϋν στέφανο» καί τό μέν παλαιό ν υπόδήμασιν έχρήτο, νϋν δί

57 4483 ΙΜ [ρρ ] ΊΜΑΣ, άντος, o, Lorum, Loreus funis, Corrigia, ατρεπτos 71s βοεύε, 'Eust., Funiculus e loris bubulis tortus, II. Ψ. (362.) Οί δ* άμα πάντες έψ' Ίπποισιν μάστιγας άειραν, ΤΙέπλτιγόν θ' ίμάσιν, Loris, Scuticis D loreis : Κ. (567 ) Ίππους μέν κατέδησαν έϋτμήτοισιν ίαασιφάτνρ ε ψ' ιππείς, Loris devinciebant ad praesepia: Γ. (371 )"Α.γχε δέ μιν πολύκεστοε ιμάς άπαλήν υπό δειρήν, Strangulabat eum lorum>colum., Strangulati liominis lorum: {375.) ΐμάς βοόε, sicut ιμάντες, βόειοι, Χ. (397 ) Lora e corio bubulo: κύνειος, Aristoph. (Σφ. 231.) Corrigia canina, Pirn., i. e. Lorum e pell.e canina. Sunt vero ap. Allien. 4. etiam άστραγαλωτοϊ Ιμάντες, quibus ossicula et tali inditi erant, ad caedendos sontes : 'Ράβδοιε καϊ ίμάσιν άστραγαλωτοϊε μαστιγοϋται. Xen. Κ. Π. 6, (2, 11.) Τά γάρ πλείστα καϊ άνθρώποις καϊ ίπποις ίμάσιν ήρτηνται. Sic ap. Plut. Hellen. Άναλαβεϊν τηρόε τάς ζώνας ίμάσιν. Aristot. de cauda chamaeleontis, Συνελιττομένη έπϊ πολύ καθάπερ ιμάντα, In modum fori se implicans, Plinio Implicans se viperinis orbibus. At χρύσειοι, επίχρυσοι ΙμάΡΚς, Athen. J. Poll., de Corrigiis calceamentotum. (I Pugiles quoque utebantur ίμάσιν, Caestibus, Apoll. Rh. 2, (52.) Θή/ce πάροιθε ποδών ho ιούς έκάτερθεν ιμάντας 'Ωμούς, άζαλέονς πέρι δ* οίγ' έσαν ΙΜ 4484 κρηπϊσι ψάλλει δ' αύτφ άρρην καϊ θήλεια, ws και τφ Α έσκληώτεε. Crudum ca;stum Virg. quoque dicit. Et αίλφδφ. Ibid, idem Aristocles tradit, hos ίλαρωδούs (67.) Οί δ' έπεϊ ovv ίμάσι διασταδόν ήρτνναντο. Ibid, suo tempore a quibusdam voeari solitos. Σιμωδον$, vocat ιοίνους βοών τμηθείσας, (57 ) δαεϊς δέ κεν άλλω Τφ τνν Σίμον διαπρέψαι μάλλον τών δίά τοϋ ίλαρφδείν ένίσποις "Οσσον έγώ ρινούς τε βοών περί τ' ειμί ταμέσθαι Άζαλέαε, άνδρών τε παρηίδας α'ίματι φύρσαι, ποιητών. Ίλαρφδία, Ejusmodi carminum cantio, Α- then, I. c. ex Aristoxene tradit, Τι)ν μεν l., σεμνήν quae verba sunt provocantis ad certamen. Sic Plato οΰσαν, παρά τήν τραγφδίαν είναι, τήν δε μαγωδίαν, παρά de Rep. 8. init. Schol. Apoll. Rh. ιμάντας in ea τήν κνμφδίαν. Quae eadem ap. Eust. sunt, nisi quod signif. exp. rovs καλουμένους μΰρμηκα$. J. Poll, tamen pro περί ap. eum legitur παρά, utrobique. Ίλαρφδέω, Ejusmodi carmina cano, cujus verbi exemplum quo aqua extrahitur e puteo. 'I^avres, Hesychio inter ea discrimen facere videtur. Varino Funis, babes paulo ante in Ίλαρωδο'ϊ. "Παν/λαροί, Omnino sunt etiam Funes nautici, κάλοι ναυτικοί, quod sc. e " laetus et. hilaris, Nonn. ομμα." [Cf. Παν/λαο$.] loro confecti essent : τά όπλα, ofs ανάγεται τό κεράς Ίλαρόττρ, Hilaritas. [Plut. 3, 614. ad Rom. 12, 8. τής νεώς: τά κύκλω τών τροχών σιδήρια, Ferramenta, *Ίλαρία, Herodotus Oribasii Coll. p. 70. Lucian. 5, quibus rotae circumcirca veluti loris vinciuntur I. q. γαλή, Artem. 3, 28. Suid. v. Γαλή, ubi II Ίμάς dicitur etiam, ut idem Hes. annotat, έπϊ τον Kuster. legit αίλουρο*.] κανονίου τοϋ συνέχοντας τήν- θύραν. Quo pertinet quod in Lex. quodam vet. citatur e Poeta quopiam, Ίλαρ<5ω, Hilaro, Exhilaro, Hilarem et laetum reddo. Ιμάντα θοώς απέλυσε Κορώνης, exponiturque ro * έπιίύγωμα τής θύρας, h. e. σανίδων άνωθεν έψηλούμενόν [Sirac, 7, 25.35, 8. 43, 27- * Έξιλαρόω, Atlien. 420.] Ίλαρυνω, i. q. Ιλαρόω, [" Hes. Schol. II. E. 688." ταίς θύραις. Affectus curculionis, cum longior, Wakef. Mss. Symm. Ps. 27, 10. * Άψιλαρύνω, Diogenes Zeuone 86, * Καθιλαρύνω, Suid. 2, 224;] Β gracilior, sicciorque evaserit; talis enim loro non inepte comparari potest. Differt άπό τής κιονίδοε, [*'IXape»oyuat, Exulto, Symm. Cant. 1, 4. Es. 49, quod in hac curculio non extenuatus sit, sed crassitiein e fluxione majorem utplurimum adeptus'. Gorr. 13. Nili Sent.322. Orell. * " Καθίλαρευω, Schol. Jo. Climac. 268." Boiss. xmss. Basil. 3, 505.] "Ofav ό γαργαρεών έζ άναθυμιάσεων πυρωδών λεπτυν~ 'Ιλάρια, Hilaria, Macrob. Sat. 1, 21. Praecipuam θείς έπιπολν οίον ίμαντώδης- γένηται, Cum e suffitu autem solis in his ceremoniis verti rationem, hinc nimium ignitus gracilescit, et loro similis propendet. etiam potest intelligi, quod ritu eorum καταβάσει finita, simulationeque luctus peracta, celebratur lasti- Hes. ut videbis paulo post. 'I^avres eid. Hes. Aetius 8, 43. Ίμάντωσιν appellat Actuar. ίμαντίον, tiae exordium, ad octavum calend. Aprilis, quem sunt etiam Populi quidam: fortassis ii, qui Plinio diem Ίλάρια appellant: quo primum tempore sol ίμαντόποδεε. [" Heyn, Hom. 4, , , 433. diem longiorem noctu protendit. Hilarium solelitnium meminit Fl. Vopiscus in Aureliano, initio, stoph. 3, 87. Mosr et n. De quant., Steph. Thom. M Jacobs. Anth. 8, l60. Bruhck. Ari- scribens, iis omnia festa et fieri et dici solere. Turneb. Hilaria existiinat fuisse Matris deum ferias, quae , 95." Schaef. Mss. II. Ψ Paus. Ar- Dial. 19. Brunck. Apoll. Rh. 60. Heyn. Hom. 5, principio veris celebrabantur maxima populi laetitia cad. 40. * " Ίμαντοκελεΐς, Gens fabulosa, Apollod. et nobilissima pompa, quovis e populo insignia cujusque dignitatis mentieftte atque simulante libere et Eund. 7, 422." Elberling. Mss. * ΊμαΜπέδη, Anal. ap. Tzetz-. Ch. 7, 767 * Ίμαντομάχος, Orac. ap. impune, ut internosci magistratus a simulatore plerumque non posset, ut ab Herodiano in Commodo lori tortum habet, cui opp. Rectus ab Juveualc. Ί- 2, 473.] Ίμαντόπϋνς, Loripes, Qui pedem in modum describitur: quamvis ipse hoc nomen Hilariorum μαντόποδες, Populi quidam iethiopiae. De quibus ita non exprimat. Maximus, Dionysii Areop. Schol., c Plin. 5, 8. Ίμαντόποδες, Loripedes quidam, quibus Ιλαρίas ήμέραε tempore idololatriae duplices fuisse serpendo ingredi nalura est. Pro quibus verbis, habet Solinus Flexis crurum nexibus ingredi. Fortassis scribit: quasdam privatas, ut cum uxorem aliquis ducebat aut filium suscipiebat; quasdam publicas, ii sunt, quos Ιμάντας appellari Hes. annotat. [Opp. quae Ίλάρια vocarentur, 'fls δταν βασιλεύς άναγορενόμενοε τάς δημοσίας ί. παρείχε' (cat ούτε πένθιμα εν ταν ] 'lyuavroro'juos, Qui lora scindit. Ίμαντοτομέω, Ixeut. 2, 9. * Ίμαντοστρόφος, Schol. Aristoph, B. ταις ψορεϊν εξήν, αλλά και θέαι καϊ θνσίαι καθ' έκάστην Lora scindo. Ίμαντελιγμos, Duplicis lori tortuosa ήμέραν διετελονντυ δημόσιαι' καί οί πενθοϋντες έταύοντο implicistio : διπλού ίμάντos σκόλια τις εϊλησις, ut e καϊ ε&εώρουν^ καί Ιν εύωχίαις άπαύστοις διήγον ras vett. Eust. tradit, Ludi speciem esse scribens : de ώρισμένας ημέρας ταϊς τοιαύταις ίλαρίαις: ap. Roma- quo vide J. Poll. 9, [118.] AT Ίμαντελικταίοι, Democrito [ap. Plut. 8, 427. Aid. et Ba-s.] Qui veluti Hof autem peculiariter Ίλάρκι fuisse Festum in honorem Matris deum, s. potius δαιμόνων, ut dicit Demophilus έν τφ Περί τών παρ' Άρχαίοιι Θυσιών. texunlt, Perplexi: [Salmas. scr. censet ίμαντελικτύων, funes loreos tortuosis nods implicant, h. e. Qui nodos Hodie Hilaria vocari potest dies ille, qui vulgo Car&me preuant, entrant: item Le jour saint Pansard, τελικτβύς vel ίμαντελίκτης: cf. Clem. Alex. Strom. ab ίμαντελικτνς, Reisk. edidit ίμαντελικτέων ab ίμαν- magnum Christianorum opprobrium. 328.] Ίμαντύδης, Lori vicem p\-rebens, vice flexilis, Bud. ap. Diosc. (2, 201.) Π Apud Plat, autem Tim Kara raira δή τά πάθη τών τριχών Το γένος έν τφ δέρματι πέφυκε' ξυγγενές μέν,!. ον, αύτοϋ, σκληρότερον δέ καϊ πυκνότερ ον τ ή πιλήσει τής ψύξεως, Pili in cute nati secundum pellis coriique similitudinem, cuti quam proximi, Ficin. [" Meurs. ad Apoll. Dysc. 84." Schaef. Mss. * " Ίμαντόω, Hes. ν.πνξ." Wakef. Mss. "Ίμάντωμα, Gl. Loramentum, Nicet. Annal. 10, 4. 21,7 Procop. Comm. in 3 Reg. 6. p Ένδέσμονς ras ιμαντρίδas Ικάλεσαν διά τριών δόμων ίμάντωμα διέτεινον κέδρινον.] Ίμάντωσις, Corrigiaruin in calceamentis constrictio, Hes. j Etiam δέσις ξύλων έμβαλλσμένων τοϊς οίκοδομήμασιν, Suid. ; seu, ut Hieron., Lignum, quod ad continendos parietes in medio structure ponitur. Sir. 22, (l6.)'i. ξύλινη ενδεδεμένη είς οϊκοδομήν, έν συσσεισμφ ού διαλυθήσνται, Loramentum ligneuni colligatum fundamento aedificii, Hieron. Ί. vocatur etiam όπότην (ό γαργαρεών) 'ισχνός μέν άλλως, επιμήκης δέ καϊ τοϋ συνήθους πλέον, ώε επιψαύειν τής γλώττης' έκ τοϋ τοις ίμάσιν έοικέναι, τήν προσηγόρίαν άπειληφώς. Ubi IIJterpres, Ίμάντωσις, quam nescio an Corrigiationem ausim dicere, nominatur, cum gracilis alioqui est, sed solito adeo fit longior, ut linguam contingat.

58 4465 ΙΜ [pp ] IN 448$ Appellationem vero a corrigiarum similitudine obti- A nuij. Ίμάϊ et ίμαντίον idem dicitur. [Walpol. Mem J. Poll. 1, 142.: i. q. ιμαντίον, Actuar. 2, 18. Vide Schleusn. Lex. in V. Τ.] Ίμάντινος, Loreus, Qui e loro est, [" Herod. 4, 189- θύσανοι, Fimbriae e loris." Schw. Mss. Hippocr. 837 δεσμά.] Ιμαντίον, Columnae in ore extensio: rijs ev τφ στόματι κιονίδος έκτασις, Hes. Vide 'Iyuas, Ίμάντωσις. [Aret. 6". Aetius 160. * Ίμαντιοπαικτική, Lobeck. Phryn. 241.] " Ίμαντίδιον,Lorulum, Corrigiola." [Etym.M.] Ίμαντάριον, Situla nautica, VV.LL.: Hes. ίμαντάρια, Nautica esse instrumenta etiam ipse dicit, sed quae sint, non indicat. [* 'Iyuavrpis, vide Ίμάντωμα.] eis demittendis et sursum trahendis moramur, praesertim in puteis profundioribus, ίμονιάν άποπατείν II Ίμάσσω, άσω, Loris caedo, verbero, Lorea scutica ferio, Od. E. (380.) "iis άρα φωνήσας ϊμασεν καλλίτριχας 'ίππους. Capitur interdum simpliciter- pro tris oneri, Έκχλ. (351.) 'Αλλά σύ μέν ίμονιάν,τιν' Aristoph. dicit pro Diu immorari deponendo ven- C do, Verbero, cum sc. ei dat. instrument! additur. άποπατεϊς' έμοϊ δ' "Ωρα βαδίζειν εστίν. In Lex. quodam vet. scribitur ETIAM Ίμωνία, per ω, et cum II. A, (531.) ϊμασεν καλλίτριχας ίππουs Μάστιγι λιγυρή, Ο. (17 ) καί ce πληγήσιν ίμάσσω. Sic ap. Hesiod. (Θ. 857 ) δάμασε πληγήσιν ίμάσσας. Et metaph. bat Aristoph. I., in quo corripitur, sicut etiam in accentu in penult. Rectius tamen per.o scribi pro- 11. Β. (782.) ore τ' άμφί Τνφωέί γάίαν ίμάσσρ, Ver- Β Ίμονιοστρόφος. [" Ad Moer Toup. Opusa 2, beret. Et Epigr. ίμασσόμενος δέμας αϋραις. [" Heyn Thom. M. 473." Schaef. Mss. Ίμονία, Athen. Hom. 4, , , 773. Archias 22. Wakef. 4, p. l60. Schw.] Ίμονιοστ{/όφος, Qui funem loreum, S. Cr. 5, 20. Wolf, ad Hesiod. 130." Schaef. Mss.] quo aqua e puteo hauritur, versat, Haustor, Aristoph. B. (1297.) Πόθεν ζυνέλεζας ίμονιοστρόφουμέλη; Άνίμαστος, δ, ή, Loro non caesus. Ε Nonno [Jo. 227, 12. * Καλλίμαστος, Tzetz. Carol, II. 184.] Ίμάσθλη, i.e. ίμαίαμέλη,μcallim.appellat, Carmina s.cantio* Scutica, Flagellum loreum, II. Ψ. (582.) ίμάσθλην nes, quas ii, qui funiculum loreum ad aquam e puteis hauriendain versant, canere solent. [*-"Ίμο- Χερσίν έχων ραδινή ν, r/π ερ τό πρόσθεν ελαυνες, Ίππων άφάμενος, Od. Ν. (81.) ίπποι Πάντες άμ' όρμηθέντες νιάω, Toup. Opusc. 2, 225." Schaef. Mss.] " Καθιυπό πληγήσιν ίμάσθλης. [" Heyn. Horn. 8, 470. ad " μονεύω, i. q. καθιμάω : καθιμονεύει, Hesychio κα- Charit. 7^8. Huschk. Anal Jacobs. Anjh. 10, " θίησι, pemittet." , 143. Valck. Phcen. p. 58. Musgr. p. I89.". Ίμαϊος, ό, ή: μέλη, Carmina, Cantiones, quae in Schaef. Mss. Opp. K. 4, 217.] Ίμάστα, ap. Hes. haurienda e puteis aqua cantari solent: τά τών ίμονιοστρόφων μέλη, Aristoph.: Callim. ap. Schol. Ari- ejusd. signif. [* Άνιμάσσω, Bianor 4.] ΊΜΑΩ, Loreo fune extraho^haurio, ab ίμάς, ut stoph. [B. p. 180.] 'Αείδει καί πού τις άνήρ ύδατηγος tradunt Gramm. Unde ϊμήσαι, Haurire : άντλήσαι, ίμαίον, sc. μέλος, %σμα : [Callim. ρ Ernest.} Hes. Et partic. ίμώσα, Hauriens, Extrahens, άντλοϋσα. ['] Τ. Η. ad Aristoph. Πλ. p Kuster. canuntur ab iis, qui molas versant. Sic et Tryphon Sunt tamen qui ί. ςίσματα exp. τά μυλωθρικά, Quae Aristoph. 12. ad Moer. 71. ad Timaei Lex ap. Athen. (6l'8.) Ίμαίος, ή έπιμνλιος καλούμενη, ήν De quant., Aristoph. Fr. 253." Schaef. Mss. *Ίμέω, παρά τους άλέτους ηδον. Hanc Eust. μυλωθρόν etiam Suid. v. Ίμάω. * " Ίμητήριον, ad Hesych. 1, 14." c vocari scribit, όμωνύμως άνδρί ή γνναικί άθρούσρ τήν Dahler. Mss.] Ίμητός, Loreo fune extractus, Haustus, * άντλητός, Hes. [* " Άνίματος, ad Moer. 79." nisi potius respiciatur ad earn signif. τοϋ νόστος, quam μύλην : at Hes. τήν έπίνοστόν, quae in reditu cantatur, Schaef. Mss.] Άνιμάω, Loreo fune sursum traho, in Ίμαλίς tradam ex Eust. Tunc autem derivatur Extraho, Haurio, Haustro sursum traho, Xen. K.'A. non ab ίμάω, sed Α Β Ίμαλ«, ut Trypbon putare se 4, (2, 6.) 'Ανίμων άλλήλους τοίς δόρασι, Hastis se scribit in 1. illo ex Athen. c. Est autem ίμαλϊς vocab. Dor, signif. νόστον και τά επίμετρα τών άλέτων^ mutuo extrahebant, ut loreis funibus aquam e puteo. Sic dicitur etiam ή κρεάγρα άνιμψν τά ζεστά, Extrahere. Lucian. (1, 617.) Άνιμήσθω ό ιχθύς, Extrahaditum, ut ap. Hom. et ceteros poetas accipitur, sed ut ibid. exp. Per νόστον autem hie intelligit non Retur e mari hamo. Diog. L. in Pherec. Kat άνιμηθέντος έκ φρέατος ύδατος, πιόντα, προειπεϊν ως είς τρίτην νοστος έλέγετο, Eust., i. e. Genium, qui molendtnis δαίμονά τινα έπιμύλιον, έφορον τών άλετών, os και εύ- ήμέραν 'έσοιτο σεισμός : quem Plin. dicit haustti aquae praeerat. Hesychio ίμαλίς est ή έπιμύλιος φδή :>i q. e puteo praesensisse ac praedixisse ibi terrae motum. ί μαίος φδή, Uvae quaedam species: νόστος, δίναμις, Male tamen scribitur ap. Diog. L. άναμηθέντος. Herodian. 2, (10, 10.) Πίνειν όρυττόμενον, άλλ' ούκ άνιβώμενον ύδωρ είθισμένοι, Potare effossos latices, non haustos. Et voce media, signif. act. ap. Plut. (9,96.) Καί τών θυγατέρων τά νεκρά ούτως ανιμήσατο, Extrahit, sc. e puteo. Elevo, Erigo, Eveho, Subveho, Sustollo, Bud, e Xen. Ίππ. (J, 2.) Έπειδάν δέ άνακουφίσρ έαυτόν είς τήν άνάβασιν, τή μέν άριστερφ άνι- D μάτω τό σώμα, τήν δέ δεξιάν έκτείνων συνεπαιρέτω έαυτόν. [Cass.t Probl. 63. Alciphro 1, 17. "Ad Charit ad Lucian. 1,640. Callim. 1,450. ad Mcer. 71. Timaei Lex. 35. et n., Ammon. 19. Thom. M. 74." Schaef. Mss.] " Άνικάσθαι, Haurire, Sol- " vere: VV. LL. perperam pro άνιμάσθαι. 'Avei- " μων τοις δόρασιν, Hes. affert pro άνεϊλκον. Ε quo " intelligimus, non solum άνιμάω scribi, sed etiam " cum diphthongo άνειμάω, ut non modo ίλη, sed " etiam ε'ίλη. Ita certe ap. Hes. quoque scr. esse, " alphabeticus ordo docet. Atque adeo scio ap. " Xen.Ίππ. quaedam exemplaria habere,τρ αριστερή " άνειμάτω τό σώμα." Άνίμησις, Extractio, quae fit fune loreo aut haustro, Extractio in altum. [Hes. * Έζιμάω, unde * Δυσεζίμητος, Cic, ad Att. 5, 10. al. δυσεξέλικτος ] Καθιμάω, Fune loreo demitto, Aristoph. Σφ. (396.) Μών ό γέρων οδε πή διαδύεται; respondet alter, μα Δι ού δήτ', άλλα καθιμξ. Αύτόν δήσας, Demittit seipsum litigatum e funiculo loreo. Et ap. At hei). Νύκτωρ πολλούς διά τών τειχών αυτούς,αθιμήσαντα*. Item simpliciter pro Demitto, καθιη μΐ) ut Aristoph. 1. c. 'Αλλ' έζάψας δια της θυριδος το κα. λώδιον, είτα καθίμα Δήσας σαυτόν, Demitte te inde suspensum. Pro quo paulo post, αλλ,, ω Ρ^ιστε, καθίει Σαυτόν θα^ών. [" Ad Moer. 71. Bentl. Opusc ad Thom. Μ. 75." Schajf. Mss.] Καθιμησις, Demissio per funem loreum, Plut. [7, 74.] Ίμονιά, Funis loreus, s. e loris bubulis tortus, quo aqua e puteo extrahitut, Funis, quo aqua hauntur, i. q. Ιμάς, Hes. Apud Suid. To δέ φρέαρ, άτε όρεινόν lv, κοίλον ήν καί βαθύ, ώστε δείν ίμονια» μακράς. Quoniam vero ejusmodi funes longi sunt, diuque in έπικαρπία, ήδονή, απαρχή τών γινομένων. [Vide Lex. VV. Peregr.] AT Ίμάλιοϊ, Abuudans, δαψιλής, πολύς, ικανός, πολυφόρος, καρποφόρος, νόστιμος, Hes. Ίμαλιά, τό έπίμετρον τών αλεύρων, έπιγέννημα άλετρίδος, ό άπό τών άχύρων χνοϋς, καί περιουσία, Hes. - ""IN, Meusurae nomen, teste Eust., qui dicit hinc " fortasse faetum esse ήμίνα, ut sit τό ήμισυ τοϋ ίν. " Exemplum autem hujus ίν hoc affert, έλαιον πλέον " ήπερ ίν. Exp. ίν etiam Fibra, Nervus: item " Vis. Sed id potius Is dicitur: de quo infra." [" Mensura liquidorum. Alias εΐν et vv scribitur. Lev. 23, 13. Num. 15, 4. et alibi saepius. Cf. Mohtf. ad Ezech. 45, 24." Schleusn. Lex. in V. T. Theocn 21,15. et nott. Schn. Suppl.] " Ήμίνα, Hemina: " dimidium sextarii: alio nom. Cotyla. Testatur " enim Athen. (479 ) τήν κοτΰλην vocari etiam " ήμίναν." "ΙΝΑ, Ut. Frequentissima autem, et prima etiam fortasse, constr. ejus est cum subjunctivo, II. A.(363.) ίνα ε'ίδομεν άμφω: est enim είδομεν pro είδωμε?. Dem. (13.)"Ινα γνώτε, ω άνδρες 'Αθηναίοι, καί αίσθησθε άμφότερα, Plato Synip. Καί πρώτον μέν, ίν' αϊ καί έγώ τήν ημετέρα ν τέχνην τιμήσω, ποιητής δ θεός σοφός, Saepe vero in ead. ilia orationis forma, cum είπω et λέγω Greg, in Epit. Basilii, Ίν' ούτως είπω, Ut ita dicam. Et Ίν' είπω τι καί * δικανικως, ap. Eund. Et*

59 4487 IN [pp. ] ] IN 4488 Ίνα μή λέγω, Ut non dicam, pro quo Lat. Ne dicam: ap. Eund., "Os πατρικής εύχής 'ετνχεν, Ίνα μή λέγω μόνος, ε"ιπερ τ is ανθρώπων Item, Ίνα μή λυπώ λέγων. Sed bic modus interdum peroptativum redditur: Plut. (6, 65&.) Ό δέ Λυκούργος εύτελβστάτας έποίηόεν έν-σ,πάρτρ ras θίtolas, Ίνα άεϊ rovs deovs τιμφν έτοίμως δύνωνται, Ut possent. Sic ap. Herod. Ίνα πύθησθε redditur Ut audiretis: Ίνα έκπολεμωθrj, Ut hostile redderetur. Itidem Cic. ap. Plat. Tim. Ίνα Ανοσον jj, vertit, Ne quis morbus eum posset affligere; nam emendatiora exempl. non habent, Possit, sed Posset: sicut sequitur, Ut unus esset. Jungitur autem et optativo non raro : ut in illo ipso Plat. 1. ; nam illud Ίνα ανοσον j), praecedunt hflec, paueissimis verbis interjectis, Τάδε διανοηθείς, πρώτον μέν Ίνα δλον on μάλιστα ζώον τέλεον έκτελέων των μερών e'ίη Γ quae Cic. vertit, Id obeas causas, primuin ut mundus animans posset e periectis partibus esse perfe- CtUS. Idem ibid. "Ινα δέ el η μέτρον εναργές τι, φώε ό θεόε άνήψεν, i. e., eod. Cic. interpr. Atque ut esset mensura quaedam evidens, deus ipse solem quasi lumen accendit. Et statim post, Ίνα φαίνοι, Ut colluceret. Tale est, άφίκετο Ίνα θεωτο, Venit ut spectaret. Ίνα construitur praeterea, ut docet Bud., cum praeterito indicatjvi, ubi de praeterito sermo est, sive sit παρατατικόε, S. αόριστος, s. παρακείμενος: Xen. Κ. Π. i; (6, 1-9 ) "Ινα έν τω σφόδρα φεύγειν, αυτός έαυτόν εμπίπτων ένέδυ, pro "να ένδύσαιτο, Ut sese in retraindueret. Luciau. (1, 75.)"Iv' ws πλείστον άνέσπων τής ηδονής: pro άνασπψεν. Dinarch. Ίνα άπηλλάγμεθα τούτου τοϋ δημαγωγού, Ut liberati essemus. Plura vide ap. Bud Ίνα μή, Ut ne, Ne. Cumsubjunctivo, utl'va μή λέγω, λυπώ, supra. Sic Ίνα μή πόιίli Xen. Idem Κ. Π. 4, (5; 14.) Ίνα ούν μή ούτως έχ-g, διορίσατε αυτά, ubi observa etiam interjici particulam o5v, sictit δέ, aut alia quaepiam interdum interjicitur. Jungitur vero et optativo: ut'ίνα μή Χέγοι, Ne diceret. In VV. LL. annotatur, Ίνα μή, cum de praeterito dicitur, optativo fere gaudere: cum autem de futuro, jungi subjunctivo: confundi tamen haec aliquando: ut 'ίνα μή βουλεύσησθε,.esch. de praeterito, et tamen cum subj.: Ίνα μή φέροι, Aristoph. pro Ne ferat.^_ita quidem VV. LL. sed admoneo, multis me in iff observasse hos subjunctivi et optativi usus vitiolibrariorum permutatos. vacante ώε, ex Epigr. ώε Ίνα έχρ. Ώε'ίνα, IT Ίνα, Ut : i. e. Quamvis. Lucian. Ίνα γάρ σοι τόϋτο πρόε ολίγον δώμεν, τό έζεϊναι, όσάκιε άν έθέληε, άποκηρύττειν,ονδ' άπλώε, οϊμαι, ούδ' έπϊ πάσαιε αΐτίαιε άποκί/ρυζιε. Idem,"Ινα δέ σοι δώ αυτά εκείνα κεκρικέvcft, Ut enim tibi dem, Quamvis enim tibi dem, et *<ioncedam. Vel, Sed sit sane, ut illud dijudicare possis, Bud. Idem vero in isto Greg. I. Ίνα μή ταϋτα λέγω, τις ουκ οίδε τήν κ. τ. λ., vult ίνα accipi pro Quamvis. At vero ap. Hom. ϊνα μή est etiam pro έάν μή, Nisi, II. Η. (352.) τψ ου νν τι κέρδιον ήμϊν "Ελπομαι έκτελέεσθαι, Ίνα μή ρέϊρμεν ι3δε; f "ίνα τί, VEL potius 'levari, Quamobrem, Quare. Pro quibus vet, Interpr. Ν. T. ad verbum reddidit, Ut quid. Plato Ap. Socr. (14.) Ίνατί ταϋτα λέγειε; Symp. Οΰκέτι προσδεί έρεσθαι, Ινατί δέ βούλεται εϋδάίμων είναι ό βουλόμενος; ubi scribitur et divisimi'va TL Legitur etiam aliquoties in Ν. T. Aristoph. dixit item ίνα δή τι pro eod., Nub. Ίνα δή τι τήν ένήν προσέθηκεν. Sed ap. Greg. Ίνα τί, aliter etiam accipitur: βαπτίζεται Ίησούε 6 καθαρός, καϊ παρά 'Ιωάννου, καϊ τών σημείων αρχόμενος' Ίνα τί μάθωμε ν, καϊ τί παιδευθώμεν ; προκαθαίρεσθαι και ταπεινοψρονείν : ad verbum, Ut quid discamus? Ut discamus quid? Quam rem ut discamus? I. e. Ad quam rem discendam? Cujus rei discendae gratia? Cui simile est ap. Soph. (El. 39O.) "Οπως πάθρς τί χρήμα ; nam hie όπως pro ίνα. Bud. tamen, quod valde miror, cum dixisset Ίνα W esse Quamobrem, Qua de causa, protulit ilium Greg. I., itidemque hunc Ejusd. Ίνα τί γένηται; Ίν' έξωσθή μέν ό Ιακώβ. Ατ VERO "Ινα, Adverb, loci, significat Ubi: pro quo Horn, dixit etiam ίνα τε, vacante particula τε : II. Τ. (478.) ίνα re ξυνέχουσι τένοντες Άγκώνος. Sic Apoll. Rh. 2, (735.) Ίνα τε σπέος. Aristoph, (Ν. 190.) PARS XV. Α 'Εγώ γάρ οίδ' Ίν' είσϊ μεγάλοι. Et cum gen. ap. Soph. (Aj._386.) ούχ όρ$ς Ίν' εϊ. κακού; Sic Herod. Έμαθε Ίνα ήν κακοϋ. Sed et pro Quo: ut Soph. (CEd. C. 937 ) 'Opijis Ίν' ήκεις. Accipitur et pro Illic ab Hom. II Sed in VV. LL. affertur, ίν' άν et pro Quandocunque, ex Aristoph. (N ) ταίτ' έθελήσεις άπομόσαι μοι τους θεούς, Ίν' άν κελεύσω 'γώ σε. [" "Ινα γής, Ubi terrarum, Qua parte regionis, Herod. 2, 133. Τής χώρης, 1, 98." Schw. Mss.] ["Ίνα, Wakef. S. Cr. 5, 2. Dawes. M Cr. 78. Ruhnk. ad Hymn, in Cer ad Callim. 1, 75. Plut. Mor. 1, 711. ad Charit &2. Ubi, Markl, Suppl Iph. p Wakef. Ion Musgr. IO Hoeschel. ad Philon. Opusc Porson. Or Τ. H. ad Plutump Brunck. Apoll. Rh. 10. Aristoph. 2, , 221. Anal. 2, 74. ad Bacch. p Heyn. Horn. 6, 28. Heind. ad Plat. Ph dr Longus 17. Munck. ad Anton. Lib. 29. Verh. Valck. Phcen. p. 77. Diatr. 76. Callirfi Toup. Β Opusc. 1, 150. Emendd. 1, 116. ad Herod. 286y 705. ad Xen. Eph ad Lucian. l, ad U ad Diod. S. 1, 186. Soph. (Ed. T Brunck. ad (Ed. C Trach. I159. Ubi, cum gen., Phil CEd. T Valck. ad Herod. ]67. Masgr. Andr Quo, Thuc. T. 3. p. 74. Bip, Herod. 177, 77-Od. Δ. 821.Soph. (Ed. T Cum gen., Eur. Hei Interrogate, Soph. CEd. T Ibi, U.K Heyn. Horn. 6,28. Ut, cuin indie., 4, , 369. Brunck. Aristoph. ], 193. Macedon. 18. Valck. Hipp. p Diatr' Phcen. p.35. Musgr. p.188. Brunck. 214.: ' "Ινα κατενάσθην, Ut habitarem. Sic optime Musgr. Eod. modo Lysias p. 43. Ed. Reisk. Είτα δοκώ άν ύμϊν, τόν συνδειπνονντα άφεϊέ, μόνος κατάλειφθήναι, καϊ έρημος γενέσθαι, ή κελεύειν έκέΐνον μένει ν, Ίνα μετ έμοϋ τόν μοιχόν έτιμωρείτο; ad q. 1. videndus Marklandus. Cf. notata ad jesch. Pr. 155.' Bninck. CEd. T Ut, cum fut. indie., Aristoph. 3, , 221. Heyn. Hom. 4,175. 5, , 12. Heind. ad c Plat. Gorg Koppiers. Obs. 88. Cum optat., Dawes. M. Cr Brunck. Otest. p. 219'. ad Diod. 5. ], 290. Interrogationem ordiens, Buttm. ad Plat. Gorg Eo eventu, Ut, ad Lucian. 1, xxxii Pro έάν, Heyn. Horn. 5, Non ab initio positum, Heind. ad Plat. Charm. 99. Quid proprie? Heyn. Hom. 5, 702. Pro έθοε, Ast. ad Plat, de LL. 57. De tempore, Hermann. Praef. ad Aristoph. N. p. xv. De constr., ad Phalar Jacobs. Anth. 6, 59. Thom. M ad Charit Musgr. Iph. A Iph. T Troad Wakef. Ion Aristoph. Λ Brunck. Aristoph. 1, Apoll. Rh Aj El. 57. Huschk. Anal. 23. Davis, ad Lactant. 91. Heyn. Hom, 7, 597.'681. Fischer. Palaeph Zeun. ad Xen. Κ. Π. 39- Herodian. Philet et n. Cum optat., nonnisi praeteriti temporis verbo subjungi potest, Brunck. Aristoph. 2, * Jacobs. Anth. 12, 143. Cum conj. praeteriti temporis verbo subjungi posse negat Brunck; Aristoph. 2, I) 90. sed v. ad h. 1. Hermann, Cum indie., Segaar, in Daniel. 17. ad Charit ad Lucian. 1, 285. Cum fut. indie., 267. Brunck. ad BaCch Toup. Opusc. 1, , 257- ad Callim. 1, 259. Valck Cum optat., ad Herod Ί Lennep. ad Phal ad Xen. Mem. 1, 2, 48. Post κίνδυνος, Dionys. H. 2, 662. Post οΰτως, Diod. S. 1, 719 Post δέομαι, Dionys. Η. 1, , (Herod. 2,126. Αέεσθαι, οκως άν αύτρ δωρέοιτο.) Post α'ιτεϊν, Agathias 34. Schol. Apoll.'Rh. p Post Ικέτης, ad Diod. S. 2, 410. Post έθέλειν, Macedonius 18. Hermann, ad Orph. p Eust. ad II. p. 50. Bas. Post ούτω, Xen. Eph. 70. Post τοιούτος, Bast. Specim. 23. Ίνα, Ubi, et οτι conf., Villois. ad Long Ίνα et ίνα μή, Heyu. Hom. 5, , Ίνα τε, Ubi, Eur. Iph. A Person. Pboen I765. Heyn. Hom. 5, , 28. Post ίνα, ίνα μή, indie., Valck. Phoen. p. 35. ad Charit Ίναπερ, Thom. Μ. 874.Ίν'άν, Heyn. Horn. 5, 724. Brunck. CEd. C Ίνα τι, Aristoph, 3, 13 F

60 4489 IS [p ] 130. (Quid ut, Liv. 1. p ) Ίνα μή, Heind. ad Plat. Gorg. 27- Ίνα δ>), Jacobs. Anth. 11, 402. Ίνα ήσαν, Ut essent, Dionvs. H. 3, Ίνα γε, Valck. Phoen. p Ίν Ιστέ-, Soph. CEd. T Ίν έζήλου; cf. 95?. Φοβούμενος Ίνα μή, ad Diod. S. 2, 329 Ώοιεύμην, ΐνα άμι/vjjs, II. I. 495." Schaef. IVlss.] " ΊΝΕΩ, Vacuo, Evacuo, Inanio, Expurgo. Fre- " quensap. Hippocr. e quogalen. quoque in suo Lex. " Hipp, affert ΐνέει pro κενοί, et ίνείται pro κενοϋται. " Sic ίνήσεται ap. Eund.de Lqc. in Homiiie, Έπήν δέ " Ισχνός τ}, πιπίσκειν και ίνήσεται πυρετφ." [" Koen. Praef. ad' Greg. Cor. 19." Schaef. Mss.] " INDE " Ίνηθμός, Purgatio, Evacuatio, Exinanitio : κενωσις, " Galeno in Lex. Hippocr. Utitur eo verbali Hip- " pocr. in eod. libro paulo ante 1. c., dicens, *Hv δέ " ίνηθμός έγγένηται, τ/ν μεν en νεαροϋ τ,οϋ σώματος έόν- " τος, τών ποτών άφαιρέειν." ["Valck. ad Rov. 44." Schaef. Mss,. Hippocr * Ίν>;σ«, Erotian.] " Est inde et COMP. Ύπεριγείν, cum verbali suo υπε- " ρίνησις." "Ύπέρινος,~Nimium purgatus,nimiumeva- " cuatus purgante pharmaco. Gal. enim ap. Hippocr. " ΰπέρινον esse ait τόν ύπερκεκαθαρμένον άνθρωπον. " Afferturque e Theophr. H.P1.9,(14,2.) de elaterio, " Φασί δέ μόνον μάλιστα ΰπέρινον άνω ποιείν τών φαρ- " μάκων: qui locus ita redditur, Aiunt inter medi- " camenta id unum omnium hominem per superna " ultra modum purgare. Gal. ait ΰπέρινον dici etiam " αύτήν τήν υπερίνησιν. Est autem νπερίνησις Eid. " alibi νπερκάθαρσις. Έξινώσαι, ut testatur J. Poll., "κενώσαι bia καθάρσεως : unde έξινωμένος : qui et " ύπερινωμενος. In VV. LL. Ύπέρινος dicitur etiam " esse Effoeia propter nimium partum. Ibidem " νπέρινοι aves ex Aristot." [" Valde gracilis, Etym. Μ. Ύπερίνησις, Hippocr. 414." Wakef. Mss.] " Έξι- " νόω, Evacuo, s. Purgationibus evacuo. Annotat " enim J. PolJ. 4, (178.) ro κενώσαι bia καθάρσεως di- " ctum fuisse έξινώσαι. Apud Hes. legitur έξινώ- " μενον, ex posillim έκκενούμενον, εκστραγγιξόμενον ; " quod dici scribit έπι τών χολήν καθαιρομένων. Id " igitur si mendo caret, est a th. έζινάω: ab εξινόω " enim dicendum foret έξινούμενον. At multo su- " spectius est έξείνει quod in Gal. Lex. legitur iti- " dem pro έκκενοϊ ab Hippocr. usurpatum : nec du- " bito quin pro eo reponendum sit saltern έξεινοί, si " non potius ε ξινοί, sinediphth." [Φάλαινα έξινω μένη, Lycophr * Ύπινέω, Subevacuo, Quodaiumodo expurgo, Scapulae Lex. άμαρτύρως, Schneidero susp.] " Ίνάω, i. q. ίνέω. Hes. enim Ινώμενος exp. " έκκενοίμενος, h. e. προίέμενος: subjungens etiam " έζελών, et ινώνται afferens pro ζώσι, ut et Ίννοΰν- " ται. Ίνάσσαι, Eid. καταχέαι, καταπλάσαι, et κατά- " βαλείν : afferenti et ίνάσσατο pro κατέχεέν, έκάθα- " ρεν," [έκαθάρθη :] " forsan<a th. ίνάω i. q, αίονάω, " Perfundo, Humore irrigo. Ίνάσθαι tamen Idem " exp. έκκενοΰσθαι, quod supra ινείσθαι et προίεσθαι; " ut et Ινώμενος, έκκενούμενος, προίέμενος." [Ίνάσθαι, Photio καθαίρεσθαι.] " Ίνώσατο, Hes. affert pro " έδέξατο^ επιε, κατέπιε, κατεκανθη." " Ίνύεσθαι, " Eid. κοσμείν, ίδρύνεσθαι, Ornare, Staluere :" [Ίννοιεν, Eid. εκαθέζετο. * Καθίννυμαι, pro καθέζομαι, Hippocr. 655, , 38. καθίγνυσθαι et εγκαθίγνυσθαι in var. lect. * Άνακαθίνννμαι, Aretaeus 10.] " *ΙΞ, Hesychio θηρίδιόν τι αμπέλους έσθίον, Ani- " malculum vites adedens. Unde Ajcman, Καί ποι- " κίλον ίκα τών οφθαλμών αμπέλων όλετήρα." [" Amnion. 74. Valck. Anim Koen. ad Greg. Cor. 272." Schaef. Mss. " Fragm. Nipophron.,'A^po6trjjs yovat άπερ έσθίει ταυτί τά πονήρ' όρνίθια τέφρους, ίκας, σκώληκας: vulgo perperam ίσως σκώλ." Schn. Lex. Suppl. Scribitur et \ξ, Grammaticus Hermauni p ςί.ίψ.] " ΊΞΤΣ, Hesychio οσφύς, λαγών, Lumbus, Ilia : " Etymologo οσφύς, ισχίον, Lumbus, Coxa: ut et J. " Toll όρροπυγιον τό υπεράνω dici tradit όσφύν " καί ίξύν. Gal. in Lex. Hippocr. ίξύας ab Hippocr. " vocari ait ro μεταξύ των Ισχίων και τής όσφύος, Quod Α " inter coxendicem et lumbum est interjectum : " procul dubio respiciens ad Hippocr. de tract., " Ιίροσπεριβάλλειν δέ,χρή όλίγα τών όθονίων κυκλψ " άμφί τό ίσχίον καί τάς ίξύας. Ubi Idem annotat, " quosdam eo nomine accipere τά τών λαγόνων όντα, " quosdam τό υπεράνω αύτών, quod propne λαπάρα «nominatur. Se autem, quod quidem ad λαπάραν " attinet, demonstrare posse esse earn τών μεταξύ " τών τε τοϋ θώρακος οστών, καί τών ιδίως καλουμένων " λαγόνων οστών : at vero περί τών ίξΰων non posse " διατείνεσθαι. Veruntamen cum Hom. dicat, Od. " E. (231.) περί δέ ζώνη ν βάλει' ίξυί, singulari nu- " mero utens: probabilius autem sit ev rj» μεταξύ " τών τε κατά τάς λαγόνας οστών καί τών τοϋ θώρακος «περιβάλλεσθαι τήν ίωνην, putare aliquem posse earn " corporis partem ϊξύν nuncupari: cum vero Hip- «pocr. plur. num. dicat τάς ίξύας, non absurde et " citra rationem ita dici videri τών λαγόνων όρτά, «Ilium ossa. Sic Opp. K. 2, (5.) de Centauris, Sypia " φΰλα θηρομιγή, μερύπων μεν έπ' ϊξύας, * ίξυόφιν δέ "Ίππων "ήμιβρότων,usque ad ilia,ilium ossa." [Gal. 2, , 274. " Longus 5. Vill. Toup. Opusc. 2, 240. Jacobs. Exerc. l, 126." Schaef. Mss. Pbanias Epigr. 4. * Ίξυύθεν, Arat. Phxn. 144.] ""ION, ro, Viola. Αρμύ Athen. Ποϋ μοι τά ρόδα, " ποϋ μοι τά 'ία; Propric vero ία appellantu/ Purpu- " reae nigricantesque violae, ut patet e verbis Plinii " in Ίάνθινος citatis. Et ideo in Epigr. ίρν κυαναυ- " γές. Idem vero et Theophr. indicat, sine epith. " dicens, καθάπερ τά 'ία καί τά γε λευκά, pro, Ut viols " tam nigrae quam Candidas. Veruntamen et lev μέ- " λαν dicit Idem H. PI. 1, (13, 2.) et ίον λευκόν, 6," [6,3. " Jacobs. Anth. 6,105. Heyn. Hom. 4,604. 6, 170. Dawes. M. Cr ad Charit Villois. ad Long. 83. De violis nigris, Wolf, ad Hesiod. 6θ. Ίο άμφότερα, ad Charit. 72. Mythologia ejus, Villois. ad Long. 46." Schaef. Mss.] " Ίοβλέφαρος, Purpureae " violae in modum nigricantes habeas palpebras. Ετ " Ίογλήνη, itidem Habens nigricantes pupillas iu c " modum violae: Hesychio μέλαινας γλήνας εχονσα. " ITEM ΊοΒνεφής, Violae et nubis in modum nigo - " cans: Eustathio μέλας, πορφυρούς, ίάνθινος, qui ex " 'ίον et νέφος compositum dicit interveniente i>. Od. " A. (135.) ήλακάτη ίοδνεφές expos έχουσα. Ετ Ίοει- " δής, Violae similis, Viol in modum purpurans s> " nigricans: ut Hesiod. (Θ. 844.) dicit ίοειδέα πόν- " τον. Sic vero et Hes. ίοειδέα exp. ev τφ όρασβαι " πορφυροϋν et μέλανα : afferens ET Ίόζωνος, pro " *πορφνρόζωνος, Purpureo in modum violae cingujo " circumdatus." [* Ίόκολποϊ, Alcaeus Apollonii Dyscoli 430. Reitz. * Ίοπάρειοί, Anon. H. in Virgin. 10. * " Ίύπαστος, Koen. ad Greg. Cor. 214." Schaef. Mss.] " Apud Hes. est COMPOS. Ίοπλόκαμο», quod " exp. μελανόθριξ, Nigricantes violae in modum cin- " cinnos crinium habens." [Pind. Π. 1, 2.] " E.T " Ίόπεπλος, Violae colore purpurantem peplum ge- " stans. Ετ Ίοπλάκοί: quod signify videtur Viola- '' rum contextrix, Quae e violis corrollas nectit." [Hephaest. 47.] " NECMON Ίοστέφανος, Coroname i> " violis gestans, Violaceo serto redimitus ; utkiirpis " ίοστέφανος, Plut. Solone" [26. Hom. Hymn. 5,18* Hermann, de Metr. j\ 605.] " Est praterea inde " DERIV. Ιώδης, ό, ή, Violaceus, Violae similis, Vio- "lam referens. Dioscor. 5,171. Πρό«χαλκώμο^α " έλκυσθείσα γραμμή ν Ιώδη άποφερομένη : de EretHa " terra, de qua Plin. 35, l6. Si aera praeducautur, " violaceum reddit colorem." [* Ίέλαιον, Synes. de Febr * Ί όμματος, Anon. Hymn, in Virgin. 10. * Ίόφρυς, ibid.] " Ίώψ, Piscis quidam, teste " Suida. Meminitejus Callim." [Fr. 38. " Dorion Athenaei 300." Schw. Mss.] Αευκοίον, Alba viola 1 " τό λευκόν ίον. Violarum enim differentia consistit " έν τφ άνθει: nam id est vel λευκόν, Album s. Can- " did um: vel Μήλινον, Melinum, ejus coloris cujus " sunt mala cotonea: vel κυανοϋν, Cyani colore: vel " πορφυροϋν, Purpuredm, inquit Diosc. 3, 138. Sic " Plin. 34,12. Ex eo candid um colorem sentientem " violam, λευκόίον appellant. Apud Plut. (6, 162.) et " Athen. μαλακών άνθεα λευκοίων." [Unguentum e

61 4491 ΙΠ [pp ] ΙΠ 4492 violis confectum, Theophr. de Odor. 27 al. *Αεν- ι Koimvi Athen. 689 ] " Μελάνων, Viola nigra: ut \evkoiof, Viola alba. Theophr. H. PI. c. ult. pro " quo et μέλαν ίον divisimap. eum legitur. Plin. 21, " U. μελάνων, Melanion, recenset inter flores vert( nos." " Ίωνίά, as, ή, dicitur όπου τά ίά φύονται, " ut βοδωνιά, ο πον τά ρόδα, teste Hes.: quemadmo- " dam Suid. quoque 'Iajvia,inquit, ό λειμών των ίων, " Λ&περ 'Ροδωνιά, δ των ρόδων' καϊ Κρινωνιά, ο των κρίνων. Ita igitur vocatur Violetum, Locus violis i( consitus: ut Aristoph. Είρ. (577 ) Tfjs ίωνιάs re τψ " irpis Ύφ φρέατι, τών τ έλαών, Ί Ων ποθοϋμεν. Ε " Theophr. vero (Η. PI. 6, 6, 2.) affertur Ιωνιά μέλα tea pro Nigrae violae tota plauta, ut άσφαραγώνιά " dicitur Stirps aspharagi cum radice et caule." [*Ίά5ω, Heliod. 97 Cor. 'Aκτήε θάλαττίas τό υποκείμενον ίαζουσηε. * Ίάτοϊ, Aetius 9* έλαιον, Oribas. Collect. 85. ro i. * Ίάτον, Violatum, ut * ροσάτον, Rosatum, Alex. Trail. 1. p. 94, 9 Ρ 536. * άψινθιάτον, , 10. p * άπιάτον, * λιβυστικάτόν, * κιτράτον,' * μαστιχάτον, 566. νδροροσάτον, ] ] ""Ιανθον, Hes. esse dicit άνθοε " et χρώμα τι πορφυροειδέε. Unde ιάνθινον χρώμα, " Color purpureus s. Violaceus. Plin. 21, 6. de vio- " lis, Ex iis vero quae sponte apricis et macris locis " proveniunt, purpureae, latiore folio statiin ab radice " carnosa exeunt, solaeque Graeco nomine a ceteris " discernuntur, appellata ία, ut ab his ianthina ve- " stis. Et c. 8. Alium in amethysto, qui in viola : " et ipse in purpureum, quemque * ianthinum appellavimus. Inde et Statius Papinius Violantillam " suam Ίανθίδα uoutinavit." [* " Ίανοβότρνχοε, Etym. M." Wakef. Mss.] " Ίανοκρήδεμνοε, Hesy- " chio ϊοιε ομοιοε τό επικράνισμα : Suidae δ στέμμα εξ ίων φορών, Ferens sertum e violis." " sychio μέλαν, Nigrum, Atrum." u " "Ιωλον, He- "ΙΟΝΘΟΣ, Suidae est ή πρώτη έκφυσις τών τριχών, Primus pilorum exortus, Primi qui efflorescunt " pili, ilanugo. Alii vero Uvdovs esse volunt ρίζας " et έκφύσεις τριχών, Radices enascentium pilorum. " Alioqui 'ίονθοι dicuntur etiam άνθήματα ψυδρακίοις " παραπλήσια περϊ τφ προσώπφ, σημείον ακμής, ut " tradit J. Poll. 4, (194.) quos Latini Varos appel- " latit: Graeci etiam άκμάς, quoniam citca aetatis " florem erumpere solent, ut in eo vocab. docui " supra. Sic Aristot. dicit 'ίονθοι μικροί. Et Diosc. "1, 40. Δύναμιν δ' έχει καθαρτικήν σπίλων, φαϊόνθων, ονλών μελανίαε: de oleo balanino. " κων " Unde Plin. 23, 4. Balaninum oleum repurgat " varos, furunculos, lentigines, gingivas." [Aristot. Probl. 34, 4. 36, 3. Cassii Probl Aetius 8,13.] " "Ιοννθος, perperam quidam scribunt pro "ωνθος." Ίονθάε, άδος, ή, Lanuginosa, Villosa: vel Varis " lahorans. Od. S. (50.) δέρμα ίονθάδος άγριου αί- " γόε. Ubi Appionexp. τήε ίον ση* θοώε, Celeriler " euntis, Velocis: item ίόνθουε εχονσηε, οίον έκφΰ- " ματα σκληρά, Hes. sicut et Schol. exp. νέαs, oa- " σείαε, ταχείας, et ίόνθουε έχούσηε'. ίόνθουε esse di- " Cens ριζ,αε καϊ έκφύσειε τών τριχών, S. τά έξανθήμα- " τά άκμάζοντοε σώματος." [* Ίονθώδηε, Theoph. Nonn Theophr. de Sudor. 248.] " Έξιονθίζω, " s. 'Εξιονδίζω, est τό τρίχα έκδίδωμι: 'ίονθοε enim " dicitur ρίζα τριχών ή νπερέχον, inquit Hes. Ita- " que έξωνθίζειν erit ίόνθουε emittere, i. e. Primam " pilorum lanuginem: earn enim Ιόνθουε vocant." " TOPKOI, ot, lorci: Caprearum genus ap. Opp. " K. 3, 3. Καί δόρκονε ορυγάε τε καϊ αίγλήεντας ίόρ- " κουε. Sunt qui eos esse dicant similes cervis, ma- " culosa pelle pardorum ritu. Apud Hes. habetur " 'ίορκεε non ϊορκοι: quos et ipse dicit esse e genere " τών δορκάδων! alii ήλικίαν έλάψου : ut Opp. rur- " sum K. 2, (296.) ΓΟΪΙ ίόρκοιε esse dicit ελάφοιο δέ- " μαε, at ρινόν έπϊ νώτφ στικτόν καϊ παναίολον, ut " pantheris." ψ "ΙΠΠΟΣ, ό, ή, Equus, Equa, Od. Γ. (324.) δίφροε τε και Ίπποι, II. (Ε. 192.) Ίπποι καϊ άρματα, Ω. (350.) ήμιόνονε τε καϊ ϊππουε, Ύ. (475.) "Ιπποι ά(ρσί- ποδεε, Μ. (96.) ίπποι Α'ίθωνεε μεγάλοι, Χ. (22.) Ίπποε άεθλοφόροε, Σ. (223.) κάλλίτριχεε Ίπποι, Ε, (752.) κεντρηνεκέεε Ίπποι, Χ. (162.) μώνυχέε Ίπποι, Ε. (772.) ύφηχέες Ίπποι, et ώκέεε Ίπποι: Od. (Υ. 245.) Ίπποι ώκύποδες, Ν. (81.) τετράοροι άρσενεε Ίπποι. Hesiod. (Ά. 120.) μέγαν Ίππο ν Άρειονα, κυανόχαίτην. Apud Xen. (Ίπττ. 10, 5.) Ίπποε μεγαλοπρεπής και περίβλεπτος'. item (Κ. Π. 1, 3, 3.) χρυσοχάλινοε: item ab usu (ΊΤΓΪΓ. 1, 2.) πολεμιστήριοε. At vero άδηφαγονντεε ίππο» ap. Isocr. (ATchid. 23.) Qui magnis sumtihus a^ equestria certamina aluntur. Et cum verbis : ut Ίππουε ζεύγνυσθαι, Od. Ψ. (244.) Pro quo II. Π. (148.) νπάγειν ζνγόν ΊππoυS: Ο. (680.) πίσυραε σν ναγείρεται Ίππουε. Et χαλινώσαι Ίππον, Xen. (Κ. 'Α. 3, 4, 21.) Et Ίππων έπιβαινέμεν, II. Ε. (255.) Conscendere equos, Od. Ε. (371.) ίππον έλαννειν, II. Ε. (748.) μάστιγι θοώε έπεμαίετο [ ετ' #/?'] Ίππουε, Ο. (352.) μάστιγι κατωμαδόν ήλασεν Ίππουε, Ρ. (456.) Ίπποισιν ενέπνευσε μένος ήν, (480.) Ίππων άποβήσομαι, Ε. (368.) Ίππουε Ανσασ εξ όχέων, Ν. (34.) "Ενθ' ίππουε 'έστησε : pro quo Xen. καθ έστησε. II. Β. (383.) Ίπποισιν δείπνον δότω, pro quo Xen. (Κ. Π. 8, 6', 6.) Ίπποιε χόρτόν έμβάλχέτω, II. Τ. (281.)"Ιππονε δ' είε άγέλην έλασαν. "l7f7ros fem. accipitur aliquando pro Ipso equitatu s. Equitibus, Herod. (5, 63.) χιλίη Ίππος, Mille equites: μυρίη, (7, 41.) Decern millia equi turn. Thuc. (1, 62.) διακόσια, Ducenti equites. Xen. Κ. Π. 4, (6, 2.) Κάί Ίππον είε χιλίαν τφ τών Άσσυρίων βασιλεί παρειχόμην, Equos circiter mille. ieschin. (77 ) Συμπατηθήσεσθαί υπό τήε Περσικήε ίππου, a Persico equitatu, Persicis equitibus. At Ίπποε δούριοε, δουράτεοε, τόν Έπειόε έποίησεν συν Ά- θήντ), ap. (Od. Θ. 493.) Equus durius, ligneus, Machina ad evertendos muros, cujus simulacrum in acropoli servatum Paus. (Att. 23, 10.) scribit. Plin. 7, 57 Equum, qui nunc Aries appeilatur, in muralibus machinis Epeum ad Trojam (invenisse dicunt.) II Piscis nomen, de quo Athen. (304.) f " Epic harm us, ίππίδια vocare videtur, quos alii Ίππουε, ut ibi annotatur. Plin. quoque Hippum nominat, retenta voce ι Gr. ΙΐΊτητο dicitur etiam tam de Pudendo muliebri, quam de virili, Hes. Unde ιπποκλείδηε infra. II Oculorum affectio, sed insita et naturalis, per quam nuuquam illi quiescunt, sed tremule subinde nictant, semper instabiles. Hanc oculorum affectiouem Gal. Comm. in Prognost. comparat stridori dentium naturali et congenita, patetque ex eo hon esse morbum praesertim cum nemo medicorum ejus meminerit. GOIT. "Ιππος in conipositione interdum signif. propriam amittit, ac tantum intendit signif. vocabuii ejus, cum quo corapositum est, sicut etiam βόϋε: τό μέγα denotans : ut Ιπποπόρνή, Magnum scortum, κρόνιπποε, Aristoph. (N ) Admodum senex et delirus. Quod vero ad etymon attiuet, sunt qui ab ϊπταμαι et πους derivatum velint, quasi Qui pedibus sit volucribus. [" Ad Herod Wyttenb.Ep. Cr. 47. ad Mcer Musgr. Ale Victima, Hei De navi, ad Charit. 273*. Sensu obscceno, 296. Brunck. Aristoph. 1, 20. Porson. Advers Valck. Anim. ad Ammon. 40. Toup. > Opusc. 1, 528. Ίπποε, ήί Villois. ad Long Jacobs. Anth. 11, 10. Heyn. Hom. 5, Schneid. ad Xen. CEc. 31. (5, 6.) Ernest, ad 11. B ad Diod. S. 1, 314. ad Herod Equitatus, 258. Thom. M Boiss. Philostr Equus, Verh. ad Anton. Lib. 48. "Ιπποε, b, Equa, 300, In compositione signif. auget, Cattier. Gafcpph. 95. Brunck. Aristoph. 2, 110. Bergler. Alciphr Equi soli immolati, Toup. Opusc. 1, 393. Equorum norriina, Jacobs. Anth. 6,-405. ad Lucian. 1, 272. In compos, ex Ίπποε spiritus asperi ratio non semper habita est, Bibl. Crit. 2, 4. p. 6"3, (ex Heusing. nott. ad Cic. Off. init. p. 2.) Τ. H. AUct. ad Hes. 2, 112. Cf. Villois. Proleg. ad Hom. p. iii. Heyn. Hom. 5, 16'. De Xanthippus, Heusing. ad Cic. Off Valck. ad Xen. Mem Heroicis temporibus equitatio in usu non erat, Brunck. ad Hipp. p Valck. Diatr Markl. Suppl. 6'59. "L Θεσσαλική, Heyn. Hom. 8, 356. Οίνος Ίπποε, Jacobs, Anth, 7, , 16. ΈπϊΊππον, Villois. ad Long ad

62 \ 4493 ΙΠΠ [ρρ, ] ΙΠΠ 4494 cum act signif. habeat, Eust. tradit debuisse collolocari accentum in penult. [Nom. propr., Xen. Ελλ. 7, 1, 33. unde * Ίπποδάμειοε άγορά, 2, 4, 8. et Suid. Thuc. 1, 3. Schneid. Anab. 6θ. Boeckh. ad Sim. p. XXX. Έφ' 'ίππου έσελάσαι, Wessel. Obs Παρ' ίππον καί κόρην, Callim. 1, 579 'Από ίππου, Xen. Κ. Ά. ρ. 10. Schn. Παρεξιέναι ϊππψ, Plut. 6, 269. Hutt. "Ιππου κρήνη, Pans. 1, 299 ibique Fac. Jacobs. Exerc. 2, 33. Ίπποι, pro ίπποε, Heyn. Hom. 6, 103. Equites, Zeun. ad Xen. Κ. Π Heyn. Horn. 4, 320. Currus, Heyn. Horn. 4, , 42. cf. II.Ά ad Od. I. 49- Ruhnk. ad Callim Ίππων et Ιππέων conf., ad Diod. S. 2, ad Dionys. Η. 1, 303. Schneid. Anab Αϊ ί'., Boiss. Philostr Musgr. Iph. T Heyn. Horn. 8, 'Εξ 'ίππων, Perses 1. Άφ' ίππων, ad Herod. 39 Έλαύνειν έπι Ίππων, Curru vehi, Philostr. 70. Boiss. Ί. Τρώϊοί, Heyn. Hom. 6, 223." Schaef. Mss.] Ίπποβάμων, ET Ίπποβάτηε SIVE Ίπποβήτης, Qui equum conscendit, Eques, Eur, Phcen. στρατόν ίπποβάμονα, Equestres copias, [cf. Soph. Trach ] At Ιπποβάμονά ρήματα ap. Aristoph.Β. (821.) Grandia verba et qnae quasi equo invehuntur sublimi et magnitico. [Lobeck. Phryn. 431.] Ίπποβάτηε autem et Ιπποβήτηε ap. Herod, sunt: a quo Ιπποβάται etjam ap. Chalcidenses vocantur locupletiores, quales fere ίπποτροφοϋντες ap. Athenienses : 5, (77 ) Oi δέ ίπποβάται έκαλέοντο oi παχεες των Χαλκιδέων. Ii a Plut. appellantur Ιπποβάται. [Strabo 8. p Sieb. * " Ίππόβατοε, Heyn. Hom. 4, 466." Schaef. Mss.] Ίππόβινόε, In modum equarum coiens, i. e. Valde libidinosus, Aristoph. (B. 428.) Καλλίαν Τούτον τον ίπποβίνου. idem fere qui ίππόπορνοε : nisi forte intelligendus sit κτηνοβάτης, Qui cum equa coiret. Annotat autem Schol. esse παραγραμματι σμόν in illo τον ίπποβίνου pro ίππονίκου. [Schol. Soph. Aj 232.] Ίπποβότηε, Quj equos pascit, alit, sc. ad equestria certamina, Eques, Eur. Or. (995 ) Άτρέοε Ιπποβότα. Apud Plut. autem ίπποβάται iu Chalcidensiura republica vocantur, qui opibus et gloria praecellerent: Pericle (23.) Χαλκιδέων μέν τούε ίπποβότ-ουε λεγομένουε, πλούτφ καϊ δόξρ διαφέροντας, έξεβαχε. Ii vocantur ίπποβάται ap. Herod. AT Ίππόβοτοε, Equos pascens, alens, Equestris: "Αργός, Hom. (Od. Δ. 562.) ab equorum, qui ibi alebantur, copia. Item Equis pascendis aptus: ίππόβοτοε χώρα. Od. A, (605.) 'Ev δ' Ίθάκτ) ούτ' άρ δρόμοι [δρόμοι] εύρέεε, owe τι Χειμών' Αίγίβοτοε' καί μάχχον έπήρατος ίπποβότοιο, Capris alendis idonea est, et gratior nobis quam si equis pascendis esset accommoda.. Sic ίππόβοτον πεδίον ap. Eur. [Andr " Heyn. Horn. 4, , 678. Jacobs. Anth. 6, 248. ad Diod. S. 2, 333. Markl. Suppl ad Horat. p. 19- Zeun." Schaef. Mss.] Ίπποβουκύλοε, Equorum pastor : improprie autem hie βουκύλοε accipitur, sicut etiam cum βονκοχείν Ίππους aliquis dicitur pro simpliciter Pascere equos; nam βουκοχεϊν proprie Boves pascere signif. Eur. Phcen. (28.) Πολύβον δέ νιν Χαβόντεε ίπποβουκύχοι Φέρονσ' έε οίκονε. Posset tamen aliquis generalius exp. Armentarios, qui et equos et boves pascerent. [" Heyn. Hom. 8, 54. Brunck. Soph. 3, 516. Valck. Phoen. p. 14. Valck. Callim. 75." Schref. Mss. * Ίππό/3ροτ-ο5, Lycophr ώδΐναϊ.] Ίππόβρωτοε, Ab equis devoratus. [" Fischer. Palaeph..104," Scbaef, Mss.] ΊππόγΧωσσός, Linguam equinam habens, referens. ΊππόγΧωσσον, Fruticis nomen, vide Ύπόγλωσσον, [Diosc. 4,132. perperam pro ΎπόγΧ., P. ^Egin Ruscus hypoglossuin Linn.] Ίππογνώμων, Qui equas gravidas a b aliis internoscit, V V. LL. Item ό μεγα- Χογνώμων: lit θυμόν ίππογνώμονa, ab Ίπποε epitatico, [Scbol. Soph. Aj. 143.] Ίππόγνποι, Qui ftagnis vulturibus invehuntur: έπί γυπών μεγάλων όχούμενοι, ut Lucian. 2, (80.) tradit, Populos esse quosdam scribens. Ibid, finguntur ETIAM ΊππΟγέρανοι Ετ Ίππομύρμηκεε, Qui magnis gruibus et magnis fornricis, ceu equis, invehuntur, 147 Ίππομύρμηκες, Formicae, quae equites dicuntur, Gaza ap. Aristot. [H. A. 8, 28. Formicae pinnatae, Plin. 11, 30.] Ίππόδαμοε, Equorum domitor, domandorum peritus, II. Γ. (237.) Κάστορα θ' ίππόδαμον : Β. (23.) Ά- τρέος ίπποδάμοιο : item Τρώων Ιπποδάμων. In q. v., «Wakef. Here. F. 29. * Ίπποδαμαστήε, ad Herodian. Philet. 449." Schaef. Mss.] Ίππόδασνι, Densus instar equi* Admodum densus, Od. X. (111.) πίσνραε κυνέαε χαχκήρεαε ίπποδασείαε, II. Γ. (369j)i κόρυθοε λάβεν ίπποδασείης. Ubi sunt qui exp. Habentis cristam e setis equinis : tit ίππύδασνς sit Hirtue e setis equinis. [Lobeck. Phryn. 538 ] Ίππόδεβμά,' Vincula equorum, Lora, Eur. [Hipp ] AT Ίπποδέτηε, Qui equum ligat: ut ρυτήρ, Lorum equi,, quo equus ligatur. Soph. Aj. [241. Hesych. Paue. Bceot. 26.] Ίπποδιωκτης, Qui equos agitat, ad cursum instigat, [Theocr. 14, 12.] Ιππόδρομο», Equorum curriculum, Spatium decursionis equestris, Circus in quo equi cursu certant, II. Ψ. (329 ) Aae δέ τοϋ έκάτερθεν έρηρέδαται δύο λευκοί [λβυκώ] 'Εν «/>»-' χήσιν οδού' Χείοε δ' ιππόδρομος άμφί*. Lueian. (1, 69») Καί τά θέατρα καϊ τόν ιππόδρομον, καϊ τ as τώνήνιόχων εικόνας. Et ap. Plut. Probl. Rom. Τών ιπποδρόμων ό Φλαμίνιοε, Circus Flaminius. Utuntur h.. v. Lat. quoque, inter quos Martial., Pulvereumque fugax hippodromon ungula pulsat. Metaph. autem ap. Athen. (377 ) e Posidippo Comico, Ιππόδρομος οΐιτόε εστί σοι μαγειρικής, Hie tibi bippodromus est, in quo culinariam exerceas, Hoc tibi culinariaecurriculum est. [Paus. 6, 20.] 'Ιππόδρομον Hes. tradit fuisse Certauien Athenis in honorem Thesei; atque inde pro Loco ipso, in quo cursu certatur, usurpatum docent VV. LL. " Ίπποδρόμος, penacote, Eques cursorius, Herod. 7, 158. ψιλοί, Cavalerie legfcre." Schw. Mss. Ad Greg. Cor :] Ίπποδρόμιοϊ, ut μήν, Mensis, in quo equorum cursu certatur. Sic vocatur ap. Bceotos Mensis ille, qui Atheniensibus est Hecatombaeon, Plut. Cam. (19.) Et in VV. LL. 'Ιπποδρόμια, τά, Equiria, Ludi curules: de quibus Ovid. Fast. 2. Marsque citos jun-' ctis curribiis urget equos. Ίππobpόμιov, 3 Mace. dicitur Animalculum marinum, quod alio nomine Ιππόκαμπος, VV. LL., [" Margo Cod. Vat. in Julian. JEg. 71. Jacobs. Anth. 10, , I " Schaef. Mss. Circus, Socr. Η. E. 7, 22. Schaef. ad Greg. Cor. 31. Pind. Ί. 1, 78.] AT Ιπποδρομία, Certatnen equestre, quo sc. equi cursu certant, Ludi circenses, seu, ut Bud. interpr.^ Certamen curule, Xen. Έ. 3, (2, 4.) de Odrysis a sepultura suorum reversis, Πολύν olvov εκπίοντεε έπ' αΰτοίε, και ίππ. ποιήσαντες, Equestres ludos instituentes, Curs us equestree ducentes, Virg. Thuc. 3, (104.) Οί Αθηναίοι τότε τόν άγώνα εποίησαν καί ιπποδρομίας, Circenses ludoe ediderunt. Aristoph. (Είρ. 899.) Ιπποδρομίαν άξετε, Equestres cursus ducetis, Virg. Herodian. 4, (12,12.) Τήν γνώμην περϊ τήν ίππ. έχων, Ad aurigandum intentus, Polit. Plut. (Cat. Min. 3.) 'Ιπποδρομίαν παιδικήν, ήν καχουσι Τροίαν : [8, 442. " Jaeobs. Anth. 7, 48. Diod. S. 1, 317- et η., Heyn. Horn. 5, 630. * Ιπποδρομικός, 8, 506." Schaef. Mss. * Ίπποδριφή,'- Aristeen. Ep. l, 8. Bast, ad Greg. Cor. 31.] * Ίπποθ^λαι, Equimulgi, Gaza ap. Aristot. H. A. 6, (23.) Pulli equarum lactentes, equarum uberibns suppositi. Ίππόθοος, Equo velox, celer, Qui equo currit, ηνίοχος, ίπποδιώκτηε, Hes. Ίππόθορβί, In equas insiliens, Equas inscendens, iniens : Sv<w,'ap. Hes. Asinus admissarius. At ίππόθοροε φδή, νόμος, Cantio, quae equabus coeuntibus accinebatur ad eas magis stimulandas, Plut. Symp. 7. Ίππο«δέ μιγννμέναις επαυχείται νόμος, ον ίππόθορον υνομάίουσι: (6, 522.) Έν μέν γάρ τοις μουσικοίς ένα τών' αύχητικών νόμων ίππόθορον έκάχονν, μέλος τι τοις ϊπποις όρμήε έπεγερτικόν, ώϊ εοικεν, ένδιδόντα περϊ τάς όχείας. [" Heyn. Horn. 8, 653. Musgr. Ale. 58(λ" Schaef. Mss. * Ίπποθυτέω, Strabo 11. p. 78O.} [* " Ίπποίατροε, Anthol. Pal. 2, 707" Schief.Mss. "Eust , 10." Wakef. Mss. Gl. Mulomedicu? ] Ίπποκάμπη, ET Ιππόκαμπος, Hippocampus, Plin. Animal marinum exiguum, Diosc. 2, 3.: Plin. videtur ponere in Locustarum genere. In VV. LL; e Cancrorum genere esse dicitur, et capi in aestuariis: r

63 4495 ΙΠΠ [pp ] ΙΠΠ ' item emissse sagittae iustar per aquae summa excursus facere, imo recursus flexusque equorum, dum agitantur, more, atque inde sumsisse nomen : 3 Macc. vocari Ιπποδρόμων, at δολιχόν ab Epicteto. Philostr. de Thetide marina, Ή μέν ετνχεν έπί δελφίνων καί Ιππόκαμπων άθνρουσα: sicut Plin. 36, 4. Nereides supra delphinos et cete et hippocampos sedentes. At-ηπποκάμπαι citatur ex /Eliano. Hippocampti, Equi marini, a flexu caudarum, quae piscosae sunt, Nonius. II 'Ιππόκαμπος ap. Paus. videtur aliquibus esse Aurigarum scutica, scribentem ap. Helicem urbem Neptunum aeneum stetisse, in cujus manu ιππόκαμπος, Scutica flectendis equis accommoda. [" Ad Lucian. 1, Jacobs. Exerc. 2, 75. Ίπποκάμπη, Heringa Obss Τ. H. ad Lucian. Dial. 1, 225." Schaef. Mss. Strabo 8, p Elian. H. A. 14, 20. * 'Ιππόκαμπων, J. Poll. 5, 97- * Ίπποκάνθαρος, Aristoph. Είρ. 182.] Ίπποκέλενθος, Equo iter faciens, Equester, Eust. Hesychio ό ΐπποις κελενων: s. Qui multum itineris confecit, ab 'ίππος έπιτατκφ. II. Π (126.) Πατρόκλει* ίπποκέλενθε. Ίπποκίντανρος, Hippocentaurus, Xen. Κ. Π. 4, (3, 4.) "Οδέδή μάλιστα δοκώ ζώων έζηλωκέναι ίπποκενταύρονς, et έγένοντο. [Mus. Cr. Cant. 3, 338. * Ίπποκεντανρείος, Sext. Emp. adv. Math. 9, 125. * " Ίπποκέντωρ, Tzetz. Ch. 9. tit. 290." Elberling. Mss.] Ίπποκλείδης, Pudendum muliebre, a claudendo equo, Hes. ex Aristoph. Sunt qui hue pertinere putent illud Horatii, Clunibus aut agitavit equum lasciva supinum. ["Phryn. Eel. 82. l60. Thom. M. 309." Schaef. Mss.] Ίπποκόμος, Equiso, Qui equos curat, Plut. (9, I65.) de Athea Scytha, Μηδέν οίεσθαι τών ίπποκόμων διαφέρειν εαυτόν 6τε σχολάζοι. Quod in Α- pophth. quoque ap. eum (6,665.) reperitur. Xen. 'E. 2, (4, 4.)/Καί οι ίπποκόμοι ψίιχοντες τους 'ίππους -φόφον έποίονν. II AtΊππόκομος, Ε comis s. setis equinis constans, Comans setis equinis, II. Π. (797 )> πήληξ, Ν. (132.) κόρνθες, Epigr. τρνφάλεια. [" Ίπποκόμος, a κομέω, Heyn. Hom. 6, , 270. Herodian. Philet et η., Zeun. ad Xen. Κ. Π καμήλων, ad Herod Valck. Callim. 75. Ίππόκαμβς, a κόμη, Heyn. Hom. 6, , 270. Christod. Ecpbr Harles. ad Theocr * Ίπποκόμης, Const. Manass. p. 36. Meurs." Schaef. Mss.] " Ίπποκομέω, Sum ίπποκόμος, i. e. Equorum " curator.". [Aristoph. Είρ. 73. * "Ίπποκόπος, ad Herodian. Philet. 449 " Schaef. Mss.] ΊπποΚορνστής, Setas equinas in galea habens, ut quosdam exponere, perperam, Eust. scribit. Ipse vero exp. Bellator equestris, ut i. sit q. ίππιοχάρμης, Qui armato equopugnam init. II. B.(l.)άνέρες ίπποκορνσταί. Ρ " Ίπποκόρυστος, Hes." Wakef. Mss. * ΊπποκόpvOos, Porph. Quaest. Hom. 15. * Ίπποκοσμία, Gl. Phakrae, leg. * Ίπποκόσμια, " Hes. v. Φόλα pa." Boiss. Mss. * " Ίπποκονρως, Heringa Obs. 222." Schaef. Mss.] Ίπποκρατέω, Equestribus copiis obtineo, vinco, Synes. 'Αλλ* ίπποκρατεϊται μέν άπαντα, κάί τήν χώραν εχουσι νϋνοί πολέμιοι, Equestribus copiis obtinentur, Bud. qui ινπόκρατείσθαι ap. Thuc. (6,71 ) etiam pro Equitatu vinci, accipi tradit. Legitur tamen "ap. Synes. ίπποκροτείται, ut paulo post videbis. Ίπποκρατία, Victoria, quae equestribus copiis acquiritur, Xen. Κ. Π. 1, (4, 24.) Έκ τούτον δή άνήγαγεν b 'Αστυάγης, μάλα χαίρων Tjj ίπποκρατίφ. [* " Ιπποκράτεια, (Festum ap. Arcadas,) Dionys. Η. 1, 86." Schaef. Mss.] " Καθ ίπποκρατέω, et Κ αθιππομαχέω, " Equis etequestri pugna vinco. Ambo ex J. Poll." [* Ίπποκρατιππιδίας, Anthol. 2, 262. * Ίππόκρατος, Cyrill. Alex, in Habac. 1. p. 525* * Ιπποκράτης, Nom. propr. " Ιπποκράτους παίδες, Toup. Opusc. 1, 107. Emendd. 1, l64." Schaef. Mss.] Ίππόκρημνος, Rupium modo grandis, Valde asper, sicut praecipitia: ρήματα, Aristoph. (B quale esse dicit, γρνπαιέτονς, χαλκηλάτονς, ζονθόν ίππαλεκτρνόνα. [*'Ιπποκρήνη, Gl. Aganippe. * " Ίππονκρήνη, Jacobs. Antb. 7, 2ΐ6. 9, 335." Schaef. Mss.] Ίππόκροτος, Equis resonans, perstrepens, [Eunap. 88. Eur. Hipp. 229* Anal. 2, 46'.] Ίπποκροτέω, Synes. Epist 'Αλλ' ίπποκροτείται μέν άπαντα, καί τήν χώραν έχον σι νυν οί πολέμιοι, Equis perstrepunt omnia. Sed Bud., legit ίπποκρατεϊται., Ίππολάπαθον, Hippolapathum, inde dictum, ut videtur, quod sativo majus sit, Diosc. Plin. (20, 21.) Species rumicis, foliis valde magnis; in hortis nascens, Gorr. [* " Ίππολέκτης, Herodian. Epimer. 211." Boiss. Mss. * Ίππολειχ»)»', Schol. Nicandri Θ * Ίππολεχήί, Paus. Arc. 42. Δηώ.] Ίππολονστρα, Locus, ubi equi lavantur, Hes. [* Ίππόλοφος, Anal. 3, 190, * Ίππολοφία, Hadrian. Declam. 4. * Ίππόλυτοϊ, Anal. 3, 226. * " Ιππολύτη, Jacobs. Anth. 12, 71. * Ίππολύτειον, Valck. Hipp. p. l65." Schaef. Mss.] Ίππομανής, Insano equorum amore flagrans, Qui ad insahiam usque equis delectatur, Qui supra modum equis studet, Soph. Aj. (1420 Μεγάλοι θόρυβοι κατέχουσ ημάς Έπί δυσκλείψ, σε τόν ίππο μανή Αειμών' έπιβάντ, όλέσαι Δα ναών Bora, quidam ίππομανή retulerunt ad Ajacem, ut sit μεγάλως μαινόμενον. Alii vero scribunt chornm non credidisse Ajacem furere, ideoque exposuisse τόν 'ίππου μαινόμενον. Quod improbantes alii, quippe qui dicerent insulares non ίπ- $ πομανείν, nec insulas Ιππηλάτονς είναι, ad pratum retulerunt, ut ίππομανής λειμών hie intelligatur ό ενανθής, έφ' όν οί ίπποι μαίνονται : vel ό άγαν μεμτ)- νώς καί άνθών καί έννβρίζων rrj χλόρ, Haec Schol. [Abundans florenti gramine, Br.] Qui equino more libidinis extimulatur furiis. [" Brunck. Soph. 3, 516. Lobeck. Aj. p Toup. Opusc. 1, 180. Wakef. S. Cr. 1, 27." Sch^f. Mss.] At Ίππομανές, Frutex, alio nomine άπόκννον, κννοκράμβη dictus: equis praesertim, si eo vescantur, lethalis: de quo Theocr. 2, (48.) Ίππομανές φντόν έστι παρ' Άρκάσι τωδ' έπι πάσαι Καί πώλοι μαίνονται άν' ώρεα καί θοαί ίπποι. Gorr, Ita ίππομανές erit Equos ad furorem concitans. Equina cupido coitus, Furor, quo equae coitus desiderio extimulantur. Amoris veneficium, quod equis innascitur, Aristot. H. A. 6, 22. de equa, quaj peperit, 'Απεσθίει τον πώλου ο έπιφύεται έπί τον μετώπου τούτων τών πώλων, ο καλείται ίππομανές' έστι δέ τό μέγεθος έλαττον μικρόν ίσχάδος, τήν δέ ίδέαν πλατν, περιφερές, μέλαν' τοντο έάν τις φθτ}ί λαβών καί j όσφρήται ή ίππος, έζίσταται καί μαίνεται πρός τήν οσμή ν' διό και at φαρμακίδες ζητοϋσι καί σνλλέγονσι. Unde Plin. 8, 42. Et sane equis amoris innasci veneficium, Hippomanes appellatum, in fronte, caricae magnitudine, colore nigro: qiiod statim edito partu devorat foeta, aut partum ad libera non admittit. Si quis praereptum habeat, olfactu in rabiem id genus agitur. Theocr. quoque Schol. Carunculam esse scribit in fronte pullorum strigmentosam, carica minorem, quam abedunt et ablambunt statim equae: idque si faciant, naturali amore prosequi partum; sin minus, odio prosequi, nec ad ubera admittere : quod cum naturali quadam vi ad φίλοστοργίαν conferat, a pastoribus praeripi, idque veneficis usui esse ad philtra paranda. Unde et Virg. ieu. 4. Quaeritur et nascentis equi de fronte revul^jus Et matri praereptus amor. Colum. 6, 27. Maxime itaque curandum est praedicto tempore anni, ut tam feminis quam admissariis desiderantibus coeundi liat potestas: quoniam id praecipue armentum, si prohibeas, libi- 0 dinis extimulatur furiis : unde etiam veneno inditum est nomen ίππομανές, quod eqninae cupidini similem mortalibus accendat. Ubi intelligunt Amoris rabiem insaniamque, quae desiderii poculo, ut vocat Horat., quod Gr. φίλτρον, conciliatur a veneficis, admixto veneno, quod peculiariter ίππομανές nominatur. Ambiguum autem est an ad priorem τού ίππομανές, an vero ad sequentem signif. haec ejus verba referenda sint. II Virus, quod ex equarum equientium naturalibus destillat, Virg. G. 3. Hinc deinum hippomanes, vero quod nomine dicunt Pastores, lentum destillat ab inguine virus: quod et ipsum ad philtra a veneficis expetitur. Idem tradit Aristot. H. A. 6, 18. de equabus, quae libidinis furiis agitantur, Tore δ' έκβάλλονσί τι' καλοϋσι δέ καί τοντο, ώσπερ έπί τοϋ τικτομένον, ίππομανές' έστι δέ οϊον ή καπρία' καί $ητονσι τοϋτο μάλιστα πάντων οί περί τάς φαρμακείας. Hoc Plin. appellat Equarum virus a coitu: quod tantas in v^neficio vires habere scribit, ut affusum aeris misturae in effigiem equae Olympiae, admotos

64 4497 ΙΠ [pp ] IU ^ 449«mares equos ad rabiem coitus agat. [Daubenton sur A I'Hipponiaues in d. M m. de l'acad. d. Sciences " Valck. ad Theocr. x. Id. p. 49. Warton. ad Theocr. (T. 2. p. 31.) laudat P. Baylui Diss, de Hippomane ad calc. Diction. Tom. ult." Schaef. Mss. jelian. H. A. 14, 18. Theophr. H. PJ. 9, 15, 6. Fr. 15.] Ίππομανέω, Equorum insano amore ducor, Magnopere equis delector, Synes. Αίτίαν έσχον όπλομανείν τε και ιππομανείν, Male audieram quasi insano studio armorum equorumque flagrarem, Bud. II Equio, de equa, quae ad rabiem coitus agitur, Plin., Libidinis extimulatur furiis, Colum. Aristot. 1. c. At μεν ovv ίπποι Ιππομανοϋσιν, Equiunt, Ad rabiem coitus aguntur, Libidinis extimulantur furiis. Nisi aliquis malit, Equorum insano amore corripiuntur. II Unde etiam, ut ibid. Aristot. docet, Έπί τήν βλασφημίαν τό 'όνομα αυτών έπιφέρουσιν άπό μόνον τών ζώων, τήν έπϊ τών ακολάστων πepl τό άφροδισιάζεσθαι: Ut Ιππομανάν hie sit More equarum aa rabiem coitus agi, libidinis furiis stimulari. [" Jacobs. Anth. 7, , 8. Lennep. ad Phal. 7." Schaef. Mss.] Ίππο- Β μανία, Vesauus equorum amor, Nimium equorum studium, Insanum studium equorum curulium, Lucian. p. 9* (1, 69 ) Καί τόν ιππόδρομον (διεξρει) και ras τών ηνιόχων είκόναε 1 πολλή γάρ, ώε άληθώε, ή ίππ., Aristoph. id ίππερον et ιππική ν νόσον appellat, [Ν " Lucian. 1, 52. Toup. Opusc. 2, 7 " Schaef. Mss.] ΊππομάραΟρον, Foeniculum sylvestre, a magnitudine, qua sativum excedit, ita appellatum, al. Myrsineum vocant. Divisa voce ΐππειον μόρα,- θρον dicitur a Nicandro Θ. (596 ) i. e. Foeniculum equinum. De quo Diosc. 3, 82. 6al. Simpl. 7- Plin. 20, 23. [Theophr. II. PI. 6, 1, 4.] Ίππόμαχοε, Ex equo pugnans, Lucian. (3, 220.) Ίππομάχων και πεζομάχων ονδενόε ήττων. [" Heyn. Horn. 6, 88. 8, 451. Koen. ad Greg. Cor. 287." Schaef. Mss.] Ίππομαχέω, Ex equo pugno, Xen. Κ. Π. 6, (4, 5.) Πώϊ άμα δννήσεται ϊππομαχείν τε και φάλαγγομαχείν και πυργομαχείν. [* " Ένιππομαχεω, ad Dionys, Η. 1, 263." Schaef. Mss.] Ίππομαχία, Pugna equestris, Thuc. 2, (22.) Και Ιππομαχία τιε έγένετο βραχεία, C Praeliumequestre, Demetr. Phal.Ίππ. καϊ ναυμαχίαε. [* " Ίππομαχικόε, Steph. Β. V. Άλάβανδα." Boiss. Mss. *Ίππομένηε,, Nom. propr., Theocr. 3, 40. * \ππόμ])τιε, i. q. ιππικό ε, Pind. Ί. 7, 12. * Ίππομιγήε, jeiian. V. Η. 9, l6. " Palaeph. ρ. lxx. Fischer., Vglck. ad Herod. 207." Schaef. Mss.] Ίππομολγόε, Equimulgus, Equimulga, Apollinaris. [" 'Ιππομολγόε et * ιππομολγία a Schneidero dubia censentur, qui tamen Ιππημολγόε et * ϊππημολγία (ab άμέλγω) admisit. In Anonymo (Lettre,Critique p. 16.) habetur ϊππομολγία. Etiamsi permutatio τον ό in ή frequens est et usitata, in Ionica maxime Dialecto, (vid. Apollonius MS. p. m, 55.) vocem tamen ίππομολγόε improbandam puto, propter elisionem τοϋ ά. De permutalione dicta potentur haec. In Opp. K. 1,521. άμαλλήτομοε, Messor, Culter, quod rectum est," [minime: leg. άμάλητόμοε :], " etsi Lexica nullum cum άμάλλη compositum, sed cum άμαλλο, agnoscunt. Jacobs, ad Anthol. 9, 147. νλησκόποε et υλοσκόποε, sed νλισκόποε falsum. Ύλιγενήε est ap. Brunck. A- D nal. 1, 417. Cf. Schneid. v. νλιβάτηε. Praeter haec duo nullum vocis ex νλΐ compositum exemplum cognosco." Bast, ad calcem Scap. Oxon. * " Ίππόμορφοε, Plato Phaedro 74. (205.,Bas. 1.)" Boiss. Mss.].. [* Ίππόνικοϊ, Gl. Equo vincens. "Ad Lucian. 1, 388." Schaef. Mss.] Ίππονόμοε, Qui equos pascit, ίπποβότηε, Soph. Aj. (230.) σνγκατακτάε Κελαινοίε ζίφεσιν βοτά, Kat βοτίιραε ίππονόμονε, Schol. exp. τόνε μεγάλωε φυλάττονταε. Ίππόνομα, Hesychio μισθόε ιππικοε καϊ ήμιύνων, Merces ex equis et mulis locatis. Nisi forte sit id, quod, Equimentum Varro appellat» i. e. Merces, quae pro admissario equo persolvitur. [* Ίππονομενε, Gl. Equarius, Equipastor.] AT Ίππονώμαε sol dicitur ab Aristoph. N.(571.) i.e. ο έλαννων καϊ νωμίον τό άρμα, καϊ τούε ίππουε ήνιοχών, Schol. [" Lobeck. Aj. ρ, 310. Valck. Phoen. p. 42. Hipp. p Brunck, Aristoph. 3, 203. *Ίπτόνονε, Soph. 3, 499." Schaef, Mss,] [* Ίπποπάρροε, Apollon. Lex * Ίπποπέδη, Proclus in Euclid, p cf. Xen. Ίππ. 7, * " Ίπποπείρηε, Anacr. 58." Boiss. Mss. In Ed. Aid. * Ίπποσείρηε.] Ίπποπ%>α<, Sacculi, quibus equite* necessaria itineri secum circumferunt. Seneca bac voce, ut Latina,. utitur, Epist. ad Lucil. Cauteri*' vehebatur, hippoperis quidem impositis, ut secum utilia portaret. Festus Bulgas appellat. [* " Smro. πυίητοε, Jacobs. Anth. 7, 18." Schaef. Mss.] Ίπν<* πόλοε, Qui circa equos versatur> equos alit, ac iis ad pugnam utitur, equorum studio tenetur, Equester» II. a. (227 ) Θρρκών, Equestrium, Bellicosorum. '!* - πόπορνοε, Equae equientis more scortans, Immane scortum, Alciphr de prostitutissima meretricei Μεγάρα ή ιππόπορνοε: [1,38. 3, ] Diogenes vero alio sensu quendam, quem iu equo κατρ. κισμένον τό γένειον videbat et unguentis delibotum, ιππόπορνον appellayit, ad.analogiam τοϋ ίπποκέντανροε, Eust. Ίπποποσειδών, Neptunus equestris, Ποσειδών 6 ίππιοε. [Schneidero susp.] ΊπποπΛτυμοε, Equus fluvialis, seu, ut Plin. etiam vocat, Hippopotamus. Divisa voce dicitur quoque ίπποι ποτάμιο* ab Aristot. H. A. 2, 7 Dicitur autem animal hoc Ιπποπ^ ταμοε a dorso equino et juba et hinnitu. Aristot. I.e. Plin. 8,25. [" Ad Lucian. 1,224. ad Diod.S. 1,42, *Ίππόπονε, Heyn. Hom. 7,183." Schaef.Mss.] "*Ιπ " ποπώληε, Equorum venditor, Qui equos venditat." Ίπποσέλινον, Apium hortensi multo majus cum caule, turn foliis: cui cum natura myrrhae imilis sit, σμύρνιον a quibusdam dictum est. Plin. 19, 7. Praecipue olus atrum mirae naturae est. Hipposelinon Graeci vocant, alii Smynieum. Sicut autem a Plin. vocatur Olus atrum, ita Pullum olus a Colum» 1 Nicander (Θ. 599 ). divisa voce, ίππειον σέλινον, 1 ut ϊππειον μάραθρον dixit, ubi Schol. annotat ita vocari vel ob magnitudinem, vel, διά τήν τών ίππων στραγγονρίαν: alio vero nomine appellari σμνρνείον et * κόφειον, ut ab Anacr, έν τφ περϊ ριζοτομικήι. Descriptioneni ejus babes ap. Theopbr. H. PI. 7, 6, (3.) Diosc, 3, 78. Plin. 1. c. [Schol. Nicandri Θ,' 945. * " Ίπποσκοπικόε, Bos. ad Nepot. Cim. 2, 1, p Stav. * Ίπποσόαε, ο, Heyn. Hom. 6, , 117. Ίπποσόα, ή, 6, 392. Musgr. Hippol. 229." Schaef. Mss. Pind. Ό. 3, 47. Ίπποσόαε, i. q. ίππτ»- 1 λάτηε, Π. 2, 119 ] Ίππόστασιε, [Eur. Ale. 596.] ET Ίπποστασία, SIVE Ίπποστάσιον, Equile, Stabulum^ equorum, Stationes equorum in stabulis, σταθμά^, Bud, 47O. [* " Ίπποστράτηγοε, conf. c. ΰποστρ., Ku-" ster, Bibl. Chois. 96." Schaef. Mss.] Ίππότανροε, i. q. ό ojipos et ή τράμιε, Erotian. [Heliod. 429 Cor. * Ίπποτέκτων, Lycophr * Ίτπότιγριε, Dio Cass. 873 ], Ίππόπλοϊ, Morbus equarum est, de quo ita Tiberius equarius medicus, 'Ω>& μασάν τινεε,πμθοε ιππότιλον άπό τον συμβαίνοντος <' ηλφ γάρ, καϊ εκλνσιε αύτφ περιγίνεται άπό τούτον,- καϊ σκέλη αύτοϋ συνδέδεται. VV. LL. [* Ίπποτόκοε, Νοηη. D. 47, 691. ρ ] Ίπποτοξότηε, Sagittarius equ^>», ster, Qui ex equo sagittas emittit, Philo V. M. i j Άκοντιστάε τε και σφενδονίταε καϊ ίπποτοξόταε, Hippo toxotas, ut Hirtius vocat. [Aristoph. A " Ad Diod. S. 2, 339. Ind. Xen. Mem,, ad Herod. 715." Schaef.Mss.] Άμφιπποτοζόται, Desultores sagittarii. [Plut. 6, 745,] In VV. LL. exp. Equestres sagittarii,- Equites sagittarii. Secundum quam exp. iidem esseftt άμφιπποτοζόται et ίττποτοζόται. 'Αφιπποτοζόται,Ο,οΐ ex equis sagittas emittunt, i.q. ίπποτοξόται. ["Ad Diod^ S. 1,122.2, , *Έφιππ0 Γ0 ξότηε, ibid." Schaef.' Mss. * " Ίπποτόζεια, Tzetz. Ch. 6, " Elberling. Mss.] Ίππο τραγέλαφος, Bellua, quae partiml equus, partim hircus, partim cervus est, Athen. Ίπποτρόφοε, 6, ή, Equorum nutritor, Stat. Virg., Lucian. (3, 233.) γή, Equorum altrix, ferax. Qui curules ' equos alebat. Dem. (331.) Μέγαϊ καϊ λαμπρόε- ιπποφ τρόφοε. [*Ίπποτροφείον, Polyb. 10,27,2. not. Strabo, 5. p. 325., 16. p * "Ίππστρόφιον, Schol. Pind. N. 1,1." Boiss. Mss.] Τπποτροφία, Equorum nutritio. Apud Plut. (6, 179 ) Simonidcs dicit> Τήν ίττποτροφίαν ού λακνθγ όπαδείν άλχ άρονραισι πυρο^ φύροιε, Thuc. 6, (12.) "Οπωί θανμασθρ μέν άπό rffs' ίππ., Athen. (624.) 'Ομολογεί δε ταύτα. ra7s-4iτπ. αη Χ

65 4499 ΙΠ [pp '.] ΙΠ 4500 των καϊ ξενοδοχίαις, de ieolensibus, quorum ήθος A Plin. appellat, sive subaudiendo navigium, sive substantive. Thuc* (4, 42.) Έν ίππαγωγοίς νανσϊν, Phi- dicit habere aliquid γάϋρον, ογκώδες, * ύπόχαυνον. [Xen. CEc. 2, 6. * Ίκποτροψικος, Clem. Alex. 338.] lostr. Ίππαγωγυν τρόπον ravs ποιοϋσι, Naves fabricantur quasi ad vehendos equos. [Herod. 6, 48. Ίπποτροφέω, Equos nutrio, alo, Diqsc. 4, 15. Οί δέ περϊ τον Στρυμόνα ποταμόν Θράκες, τήν μέν πύαν χλωρά ν ίπποτροφοϋσι, τον δε καρπόν γλνκνν όντα καί τρό Charit ad Herodian. Phil Ammon. 98." " Thom. M ad Diod. S. 1, , 465. ad φιμον, σιτοποιοϋνται, Plin. Thraces, qui ad Strymona Schaef. Mss.] Ίππάετος, Grandis aquila, Monstrosum animal, ex aquila et equo. Ίππαλεκτρνών, Ma- habitant, foliis tribuli equos saginant, ipsi nucleo vivunt: Athen. (534.) de Alcib., qui se omnium gentium moribus accommodabat, Έν Θετταλί^ δέ ίππο (932.) Τόν ξονθόν ίππαλεκτρυόνα ζητών τις εστίν όρνις, gnus gallus, ut quidam ap. Aristoph. interpr. B. τροφών και ήνιοχών, τών Άλευαδών ίππικώτερος. Ίπποτιροψεϊν dicebantur etiam Qui curules equos ale- παλεκτρνόνα, Monstrosum animal, quamvis philoso- ubi Schol. annotat legi etiam κολεκτρυόνα. At ίπ bant, in sacris certaminibus vincere cupiebant, Bud. phi negent in rerum esse natura, revera tamen esse 821. [Ίπποτετρόφηκα, Lycurg " Ad Lucian. Animal marinum, unumque a quodam suo tempore I, 387. Heind. ad Plat. Lys. p. 9" Schaef.' Mss.] fuisse interfectum, cum fortefortuna mari egressum " Καθιπποτροφέω, Alendis equis consumo. Bud. esset. ["Kuster. Aristoph. 71. E</> Toup. Opusc. 1, 362. Τ. H. ad Lucian. 1, 226. An et Ίππαλέκτωρΐ cf. Porson. Hec. p. xlii. Ed. 2." Schaef, " Comm. Cx lsaeo, (116.) Ού μήν ουδέ καθιπποτρόφη 'fms, ον γάρ πώποτε εκτήσω πλείονος Άξιον rj τριών " μνών, ούδέ κατεζευγοτρόφηκας." [* Φιλιπποτρόφοί, Phalar. Ep. 68.] Ίπποτυφίa, Equina superbia, Equinus veluti fastus, Fastus equestris, qualis eorum> qui Β se equis jactitant, Diog. L. (187 ) Platone, Έφ'ΐπιrov κα&ίσας εύθέως Κατέβη, φήσας ενλαβείσθαι μή ίπποτνψίφ ληψοί], Ne equestri fastu corriperetur, aul etiam equino fastu ; superbum enim animal equus. Unde Antisthenes cum vidisset equum φρνακτήν in quadam pompa, Platonem veluti τετυφωμένον taxans, ait, Έέόκεΐϊ μοι καί συίππος άν είναι λαμπρνντής. Lucian. (2, 58.) Μάλιστα πςιστέον τηνικαϋτα τω χαλινψ καϊ σωφρονητέον (περϊ τήν λέξιν,) είδότας ώί ίππυτυφία τις, καϊ ένλόγοις,. πάθος ού μικρόν γίγνεται. Ίπποφαές, SIVE Ίπποφανές, SIVE Ίπποφνές, Frutex, quo utuntur fullones in concinnandis vestibus. De quo Diosc. 4,162. Orib.Collect. il. Sunt qui Lappaginem et Lappulam interpr. quod aliis non placet. Plin. (22, 12.) Hippopliaes et Hippophyes notninat, eamque herbam, sicut et Hippopen, scribit debere accommodatam esse naturae equorum, neque ep. alia causa nomeu accepisse. Apud Theophr. H. PI. 6, 5, (1.) scribitur ΐππόφνον. [Vide Schn. Ind. Theophr. Sprengel. Hist. Rei Herb. p. 48. Columna c Phytob. p. 85. Schn. Lex.] Dicitur idem ET Ίππόφεως, Gal. Lex. Hippocr., addens, aliter vocari κνάφον, στύβον. Sic scribitur etiam ap. Theophr. 1. c. Ίππόφαιστον, Hippophaestum, Plin. Quidam Hippophaes appellant, Djosc. 4, 163. Spinae fulloniae genus, ut idem vuh: Plimautem in ipsa spina fullonia nasci auctor est. Apud P. iegin. SCRIBITUR ΎΠΌ' φαιοτον. Ίπποφοβάι, q. d. Equis terrorem s. metum incutiens, Herbae nomen Democrito, ap. Plin. quae alio nomine *Achaemenidon: 24, 17.Eandem, inquit, hippophobada appellat, quoniam equae praecipue caveant earn. Ίπποφορβός, Equorum pastor, Pastor equarius. II At Ιπποφορβός αύλός, Tibia, qua pastores equarii utebantur> J. Poll. 4, 1. scribitur vero ap. eum ίππο- Qqpfios, cum accentu in penult. [" Dionys. H. 1, 93. ad Herodian. Phil. 449 " Schaef. Mss. * Ίπποφορβάς, ή, Schol. Lucian. adv. Indoct. 5.] Ίπποφορβενς, i. q. ίπποφορβός, J. Poll. AT Ίπποφόρβιον, Locus pascendis equis, Schol. [II. B. 474.] Ίπποφύρβια, Greges equorum, Equar'ue, Varro; Equitium, Tacit. Ulpia- D nus. Xen, Έ. 4, (6, 6.) "Ελαβε παμπληθή καί βονκόλια καί ίππ. καϊ άλλα παντοδαπά βοσκήματα. [* " Ίπ ποφορβέω, Schol, II. Ρ. 448." Wakef. Mss. * Ίπποφορβία, i. q. ίπποτροφίa, Plato Politic, p. 299 ] Ίπποώορενς, Gradarius, VV. LL. [* " Ίπποφόρος, Fischer. Palaepb. 123." Schaef. Mss.] " Ίπποχάρμψ, Gaudens equis, Pugnans equo, E- quo in pugna utens. Idem et ίππιοχάρμης." [Pind. Ό. 1, 36.] Ίππαγροι, Equi sylvestres s. feri, Opp. K. 3, [252.] AT Ίππαγρέται in Lacedaemoniorum Rep. ab equitatu congregando dicebantur viri tres aetate florentes, qui ab ephoris eligebantur, Xen. [A. 4, 3.] Ίππαγρέται ap. Laced. Praefecti τών ιππέων. AT ιππείς ap. eos dicebantur οί νεανίαι. Cam. [Vide omuino Lex. Xen.] Ίππαγωγός, q. d. Equorum ductonus: νήες, πλο~ια, Naves ad trajiciendos equos, Quibus equi trajiciuntur s. vehuntur. Ilippagines, five, ut Liv. loquitur, Hippagogi naves. Hippagum Mss.] "Ιττταρ^οϊ, ET Ίππάρχης, Equitum magister s. praefectns. Apud Suid. Πρώτο? αφεθείς Δικτάτωρ προ&αιρέϊται 'ίππαρχον Σπόρων, Assumit sibi magistrum equitum. Xen. Symp. (1, 4.) Στρατηγοίς καϊ ίππάρχαις. Apud Lacedaemonios autem ίππαρχος dicebatur ό τών νέων επιμελητής, Hes. At Ιππάρχου πίναξ, Proverbium, vide ap. Suid. ex eoque Hes. corrige. [" Ίππάρχης, Dionys. H. 3, , Ίππαρχος, Zeun. ad Xen, Κ. Π. 761." Schaef. Mss. Lex. Xen. * Συνίππαρχοε, Herod. 7, 88.] Ίππαρχία, Magistri equitum dignitas,q. d. Magisterium s. Praefectura equitum, Prsefectura equestris, Xen. Athen. Rep. (1, 3.) Ούτε τών στρατηγικών κλήρων ο'ίονται σφίσι χρήναι μετείναι ούτε τών ίππαρχιών. Quidam accipiunt etiam pro Ala sexaginta et duoruni equitum, quam duae Tarentinae constituunt. [Arrian. Tact. p. 51. "Diod. S. 2, Polyb. 3, 307." Schaef. Mss.] 'Εφιππαρχία, Turma equitum 1024, ut traditur in 1. de Ordinib. Milit. Ίππαρχικός, Ad magistrum s. pra^fectum equitum pertinens, Xen. (Ίππαρχ. 5, 1.) Ίππαρχικόν δέ και χωρία γινώσκειν, Praefecti equitum officium est, Ad praefectum equitum pertinet. Et ίππαρχική ήγεμονία ap. Suid. Functio magistri equitum, s. Dignitas: Καί τής ίππαρχικής έπινοηθείσης, δευτεροναης κατά τήν νττεροχην τοϋ δικτάτωρος. Praefecturae equestris peritus, vel, ut Bud. interpr., Qui bipparchi munere bene fungitur. Ίππαρχέω, Praefectus s. Magister equitum sum, Xen. Ίππ. (11, 10.)*IIv τυμβή τινί τών τοιούτον 'ίππον κεκτημένων, ή φυλαρχήσαι, ή ίππαρχήσαι. Interdum genitivo construitur, capiturque simpliciter pro άρχω. Dem. (567.) τ Ων Ιππαρχέίν ήξίωσε παρ' νμίν ιππέων, Quibus praeesse equitibus; etiam, Apud quos equites cum praefecti equestris dignitate efse volebat, Hipparchia fungi. At ίππαρχείσθαι, Regi ab hipparcho. Bud. Comm. IO77. ex Aristot. Pol. 3. 'Iwπάφεσις, Carceres, unde sc. dimittuntur equi ad currendum stadium, i.q. άφετηρία supra, Polyb. (Fr.Gr. 76.) ap. Suid. Παραπλήσιόν τι πάθος 'έφασκε ro's έπί τών ίππ αφέσεων. Nomen mcretricis, Athen. [586. " Epigr. adesp et Jacobs., Dionys. Η. 1, 583. Toup. Opusc. 1, 177." Schaef. Mss.] [* Ίππελάτης, Opp.Κ. 1, 95. * Ίππελάτειρα, Orph. Η. in Minerv. 12. " Wakef, Ion " Sch^f. Mss.] Ίππέλαφος, Equicervus, Gaza, Animal ita appellatum a forma equi et cervi quam habet, Aristot. [H. A. 2, 2, 3.] Ίππεραστής, Equorum amator, studiosus, i. q. φίλιππος. In malam partem capitur pro ίππομανής. [Mian. H. A. 2, 28.] Ίππερος, E- quorum amor, studium. In malam partem accipitur pro ίππομανία, Nimius s. Insanus equorum amor. Aristoph. N. (74.) 'Αλλ' ίππερόν μον κατέχεεν τών χρημάτων, i. e. ιππικό ν 'έρωτα, Schol., allusisse eum dicens vocabulo hoc ad morbum, qui ίκτερος, Aurigo, vocatur. Alibi vero (N. 243.) ipse Aristoph. ίππικήν νόσον appellat. [Barker. Ep. Cr. ad Boiss. 205.] Ίππηγέτης, Equorum ductor, Neptunus ap, Delios. Ίππηγός, i. q. ίππαγωγός paulo ante, Diod. S. 20. Καί τάς ίππηγούς ρνμονλκονμίνας νπο τών είρεσίαις χρωμένων, Hippagines remulco tractas ab iis, qui remigio utereutur. Hippagum quoque Plin. ea signif. dixit, ut in Ίκπαγωγό$ indicavi. [" Ad Diod,

66 4501 ΙΠΠ [pp ] ΙΠΠ 45<# S. 2, 465." Schaef. Mss. Polyb. 1, 26, , 9 28* Α τrot dicuntur ad diffiereritiam τών κελητιζόντων, etpo* 2. 7 ] Ίππήλάτηε, Equorum agitator, Eques, [II. Δ. νίππων, Equites" desaltores: de quibus Hom. dicit, 387.] Ίππηλατέω, Equos agito,- impello, Equito. Θρώσκων άλλοτ' έπ' άλλον, quod e binis equis, quos [Aristoph. "Opv *Ίππηλατία, Leo Allat, 149 ] ageba«t, alternajjm ex altero in alterum insiliebant AT Ίππήλατοε, Per quem equi agitantur,agitari possunt, Od. Δ, (607.) postquam dixisset Ithacam esse torii equi. Pbilochorus άμίππουε etiam καϊ πρβδρόβ Si vero de ipeis equis dicatur, άμιπποι sunt Desul- α'ιγίβοτον καί μάλλον επήρατον ίπποβότοιο, subjungit, μονε: at Is us τούε σύν ίπποιε στρατευομένου vocaf Ού yap τιε νήσων ίππήλατοε,ονδ' εύλείμων, Nec enim vit. Harpocr. Suid. Vide et" Αμφιπποι. ["Heyn, ulla insula calcatur ab equis, Nec enim per ullam insulam agitantur equi, i. e. Nulli aut Rari in insulis not. et Lex. Xen.] "Αμφιπποι, οί, Desultores> Qui Hom. 6, 89. 7, 116." Schaef. Mss. Xen. Έ. 7, 5, 23. equi sunt, N. (242.) iterum de Ithaca, τρηχεία, καϊ duos equos absque ephippiis agitantes, ex altero in ονχ Ιππήλατόε kanv, Aspera est nec per earn equitari alterum subinde mira pernicitate desiliebant. Quibus verbis interpr. Bud. haec, Ot επί δνοίν άστρώίο& potest, Equitabilis non est: ονχ ίππενσιμόε εστι. Et Ιππήλατόε πύλη, Porta, per quam agi possunt equi. σννδεδεμένόιν όχούμενοι, και μεταπηδώντεε άπ' άκκαν [" Heyn. Hom. 6, 637-8, 688." Scluef. Mss. " A- είε άλλον, οταν ή χρεία καλρ. jelian. de Aciebus gitatus, ut equus, Tryphiod. 2" Wakef. Mss.] Ίππήλάσιοε, Per quem equi agi possunt, Equitabilis, II. Τ άττεται δέ τό τοιούτον σχήμα μάλιστα προ ε τονε περί Instruend. ubi de ampbistomio phalange tractaf, Η. (339 ) πύλας ποιήσρμεν εν άραρνίας, "Οφρα δι' αύ- τόν 'Ίστρον βαρβάρονε, οΰε καϊ άμφίππουε έλεγαν, us τάων ίππηλασίη όδόε είη, Ut per ipsas agi possint equi. Actum id JCti appellant. AT Ίππήλασία, Agitatio equorum, pass, signif..[* Ίππηλάσιον, το, Β idem, Nicet. Annal. 9, 1.] Ίππημολγοϊ, Equimulgae, Apollinaris, Populi cujusdam nom. ap. 11. [N. 5. Lobeck. Phryn * Ίππημολγία, Scymni Fr. v cf. Ίππομολγύε.]. Ίππίατροε, Medicus equarius, Valer., Veterinarius, Colum, [Gl. Veterinarius, Mulomedicus.] Ίππαιτρία, Medicina equaria. [* " Ίππ ιατρικός, Fabric. BibJ.Gr, 1, 14." Schaef. Mss.] Ίππονροε, Caudam equinam habens. "Ιππονρος, SIVE Ίππονρενε, Piscis nomen, Hippurum Plin. appellat, Athen. (304.) e Dorione tradit vocari etiam κορνφαιναν : at ίππονρέα ab Icesio. Quoniam autem crebro exiljat, άρνευτήν appellari a Numenio, 'He μέyav ανν,δδοντα ή άρνεντήν ίππρνρόν. Plin. in Locustarum genere eum ponere videtur. [Ίππουροε, Xenocr. 7. έπovpos, Hesych. " Gataker. A. M. P. p. 853." Schaef. Mss.] "ίππονριε, Setis equinis comans, i. fere q. ιππόκομοε : τρνφάλεια, sicut ίττπύκομοε τρνφάλεια, supra. U. Γ. (336.) κυνέην έύτυκτον έθηκεν "ίππονριν, Cristam habentem e cauda equina. Cau- c da equina, Herbaenom., de qua Diosc. 4, 48. Αίίξετ.αι δέ είε νφοε άναβαίνονσα έπϊ τα παρακείμενα στελέχη, καϊ κατακρημνάται περικεχυμένη κύμαιε πολλαίε μελαίναιε καθάπερ ίππον ουρά. Plin. 27, 13. Equisetum vocat, dicens esse piluin terrae, equinae setae siniileui. Ibidem, Alii, inquit, ίππονριν, alii έφεδρον, alii άγάβασιν. vocant, traduntquejuxta arbores nasci, et scandentem eas dependere comis junceis multis nigris, ut est equorum cauda. Alibi Equiselim vocat idem Plin, [Equisetum sylvaticum? Sprengel. Hippocr Mian. H. A. 16, 21. Geopon- 2, 6. " Valck. Anim. ad Ammon. 180." Schaef. Mss.' * Ίπποήοαιον,. Arat. Ph. 438.] Ίππώνηε, Equorum emtor, Qui equariam mercaturam exercet. Ίππωνία, Equorum emtio, Xen. (Ίππαρχ. 1, 12.) 'Αποστρέφεις μέν τούε πάίδαε τών πολντελών γε και μανικών ίππωνιών, [al. * ίππωνείών : at J. Poll. 1, 182. agnoscit Ιππωνιών: Ίππ. 1,1. 3, 1.] Ίππωνέω, Equos emo, Xen. (Ίππαρχ. I, 14.) Καί ιππωνείν σωφρονέστερον: (Ίππ. 11, 13.) Ήν μέν- D τοι τ is καλώς ιππωνήσρ, τρέφη δέ ώς πόνους δύνασθαι νποφξρειν. " Ίππονέω, e Xen. affertur pro Animum " ad equos adjicio: ET Ίππόνε«ι, pro Studium emen- " dorum equorum, sed perperam : scribendum enim " ίππωνέω, et ίππωνία." Alterum compositorum genus. "Αμιπποε, b, ή, Qui simul cum equis est, Equis adjunctus, ut Bopeas αμιπποε, Soph. (Antig. 985.) Item ίμιπποι,vocantur ap. Thuc, Pedites equitibus adjuncti: 5. Καί ϊππείε πεντακόσιοι και άμιπποι ίσοι, ubi scrjbitur etiam άνιπποι, quod convenit cum 1. Herod., quem jn Άνιπποί proferam. "Αμιπποι, ut Eust. e Paus. tradit, dicuntur etiam Ipsi equi copulati sine rheda, ίπποι έζευγμένοι χωρίς δίφρον : ita nominatii sicut ibid, e Paus. addit, quoniam επί δύο κέληταε άνέβαινον, ο μέν ήνιοχών, b δέ όπλίτηε' άπό τοίνυν τον άμα άμφοτέρουε χαθέζεσθαι, εί και ιδίφ έκατέρους, άμιπποι οί τοιούτοι έλέγοντο. Ubi tamen &μιπποι posterius ad ipsos equites refertur : atque άμιπ- είθισμένονε μεταβαίνειν άπό άλλων ίππων eis άλ}ιον6. Quae verba non ascripsit Bud., ut cui exemplaris Gr. copia non esset, sed eorum hanc interpr., quae est Gazae, Valet autem hoc instruendae aciei genu< potissimum contra barbaros, qui loca Istro amni'vicina incolunt, quos άμφίππουε cognominant a mutatione equorum : ex aliis enim in alios transsultattf consueverunt. Hactenus Mian. Vidi autem ejus exemplar in Regis Gallorum Bibliotheca, quod e regione horum verborum, 'Sis είθισμένονε μεταβοίνϊιν άπό άλλων ίππων είε άλλονε, habebat ascriptuai margin i, : Ό νύν τοίε Βονλγάροιε σννηθεε, Quod nunc Bulgaris usitatum est. Citat vero Bud. et istuttf Livii locum qui hue facit, Quibus desultorum in modum binos trahentibus equos, in recentem equum e fesso transsultare mos erat inter acerriinam pugnaffi. Hinc et Desultoria levitas, Bud. "Αμιπποι, de quo supra, sunt qui i. esse velint q. άμφιπποι, sed latius illud patere videbis ibi. 'Άνιπποι ab J. Poll dicuntur qui ab aliis άμφιπποι. Sed suspecta efit omnibus illo in 1. fides librariorum, nec immerft$t Proclivis autem fuit lapsus ex άμιπποι in άνιπποι; et quidem proclivior quam ex άμφιπποι: hoc tamen potius quam illud scripsisse J. Poll, existimo. ["Ad Diod. S. 2, 339 " Schaef. Mss. Mian. Tact. 37*.} "Ανιπποε, Equo carensj non insidens, Herod, def Massagetis, 1, (215.) Ίππόται δέ είσι, καϊ άνιππϋ άμφοτέρων γάρ μετέχονσι' και τοξόται τε καϊ αίχμοφό κ. τ. λ. Quod rectissime Gall, reddideris, lis col battent h pied et t cheval: q. d. Interdum ex equit praeliantur, interdum vero absque equis, Equis careb? in praelio. Aristoph. autem ανιπποε est Equitandi imperitus. Interdum vero άνιπποε οδόε, vel fivwrποεχωρα, Inequitabilis regio, redditur e Curt. Utitur autem hac in signif. Herod, (2, 108.) Iuvenitefin ea item άνιπποι signif.,. qua dicuntur ab aliis άμιππ&ψ ut videbis in "Αμιπποι. [^Eneae Tact. 8. " DionySi Η. 1, 263. * "Ανθιπποε, ad Diod. S. 2, 339. (19, 29 )" Schaef. Mss. * " Α'ϋθ^ποε, Aristot. Metaph. 6, 16, 13, 8." Kail. Mss.] "Αφιπποε, Equitandi Tm^ peritus, Artis equestris rudis et imperitus : άφιπ^ iuquit Hes., pi άπείρωε έχοντεε ιππικής : sic enim lel^r debet ap. ilium, non ίππικώε. Lucian. (3, 268.) 7 Eyi»' γάρ σοι δεινώς άφιππόε είμι, καί ούδέ ολωε έπέβην'ίππου έν τφ πρό τοϋ χρόνψ. Sic accipit et Plato ιππικούς opponens άφίπποιε, sicut μουσικούs άμούσοιέ, de Rep\ J. (6, 163.) T Aρ' ούν rrj μουσική oi μον#άχί άμούσουε δύνανται ποιείν ; 'Αδύνατον. ''Αλλά τη'ίπ* πικρ οί ιππικοί άφίππονε; Ούκ έστιν. Sic et in Protag. (3, 168.) Τινεί δέ άπό τών ίππων πολεμεί^ θαρραλέοι ε'ισί- πότερον οί ιππικοί, ή οί άφιπποι ; Notaft" dum est autem in άφιπποε praep; άπό privandi vim habere, eod. modo quo in άπόμονσοε, et aliis suo loco exponendis. "Αφιπποε f Equo carens. Apudi Suid. ita scribit nescio quis, Περιδεεΐ 5 δέ ήσαν <bs έν έρημίψ, τάτε άλλα και ά. γενόμενοι: quod exp. χωρίι ίππων, πεζοί: quae posterior exp. est a consequent!; "Αφιπποε autem de loco dictum, Non aptus equis/'si potius equitatui: ut χωρίον, quod et δύσιππάν. Exp. autem άφιππον Suid., έν φ μή έστιν ίππάσασθαι : citans hoc exemplum, Ό δέ έκκλίνει πρόετά δύσχωρά τε καί άνάντη καϊ &. Plut. Aristide (11.) Εύθύ* olv πα- *

67 4503 um [pp ] ΙΠΠ 4504 ραλαβών τόν Άριστείδην, ήγεν έπϊ τόν τόπον βύφυέ- χ vesch. Pers. 799 " Boiss. Mss. * Πολυϊππία, Gl. E- στατον ~ r nrnv ovra οντα παρατάξαι παοατάξαι φάλαγγα πεζικήν ϊπποκρατουμέναιε, διά ras υπώρειας τοϋ Κιθαιρώνος, αφιππα ποι- τηε." Elberling, Mss. * Προίπποε, unde * "ΤΙροίππι- ΐπποκρατοο- quitatnm. q,uitatum. *" Πτερόίπποε, Tzetz. Chil. 3,164. ίππόούσας τά καταλήγοντα καί συγκνροΰντα τοϋ πεδίου πρός Κ0Γ, Chrys. Serm Τ. 6. p. 975." Seager. Mss. Τα Ιερόν. Et ά. χώρα, Regio equitatui non apta, Non * " Ίύνιπποε, Una cum equo, Tzetz. Ch. 3, 868." aptaequitibus, peditibus, Bud. Rursum ap. Plut. Antonio (47.) ά. καϊ τραχεία οδός. [Synes " Act. tium. * " Ταχνίπποε, Schol. Aristoph. N.727." Boiss. Elberling. Mss. * Ίυνιππία, άγέλή ίππων, Ql. Equi- Traj. 1, 219. Wessel. ad Herod. 39." Schaef. Mss. Mss.] Τέθριπποε, Quatuor equos habens : άρμα, J.Poll. 1, 210. Xen. 'Ελλ. 3, 4, 12. Ages. 1, 15.] Currus quadrijugis, i. q. τέτρωρον. Et τέθριπποs Άφιππία, Equitandi imperitia, artis equestris, Xen. ο.χοε, Eur. (Hipp ) itidem Quadrijugis currus. Aristoph. vero dicit etiam ίππον τέθριππον Ίππαρχ. (8, 13.) Ανάγκη τούς μεν επί των βραδύτατων ''ίππων Η άλίσκεσθαι, τουε δε καϊ δι' άφιππίαν πίπτε ιν. Invenitur autem per ει scriptum άφιππεία, pro Quatuor equis uno jugo copulatis, N. (1407.) Ίππον [Ίππων Br.] τρέφειν τέθριππον, i. e. una voce, reθριπποτροφείν. Frequentius tamen substantive dicitur τέθριππον pro τέθριππον άρμα, Quadriga: sicut sed melius άφιππία scribitur cum simplici 1: quoniam άφιππεία esset tanquam ab άφιππεύω. [* " Aiίππos, Pind. in Strab. 819." Wakef. Mss. * Αίίππον, έξιππον, Currus in quo sex sunt equi. Athen. (533.) de Themistocle, Τέθριππον ζεύξαε έταιρίδων διά τοϋ Gl. Biga.] " Λύσιππος, Equis difficilis, Equitatui Κεραμεικοϋ πληθύοντοε ίωθινόί ήλασεν, ubi ambiguum " minus idoneus, Xen, 'Ελλ. 3, (4,, 12.) Πρίν Is esse dicit, Eire εταίρας τέτταρας συνεπέζευξεν ώς ίππους, είτε άνεβίβασεν αύτάς έπϊ τό τέθριππον : (194.) "τα δύσιππα ΐκέσθαι:" [Ages. 1, 15. J. Poll. 1, 186.] "Εξιππον ea forma dictum, qua τέθριππον, ί in descriptione pompae Antiochi, "Εξιππα μέν ήν εκατόν, τ. δέ τεσσαράκοντα' έπειτα έλεφάντων άρμα καϊ vide,τέθριππος. [Polyb. 31, 3,, II,] Ei/t7r7ros> Bo- j nos 8. Praestantes equos habens: Xen. εύιπποτά- Τουε τε καί εύοπλοτάτουε λαβών: Έλλ. 4, (2, 3.) "Οστις εύιπποτάτην καί εύοπλοτάτην τάξιν παρέχοιτο. Et εύιππΰς 'όχοε. ap. Eur. (Andr ) Item ευιπiros χώρα, Regio bonos equos producens. Interdum vero, Equitandi bene peritus, Equitatu praestans. [" Thom. M Wakef. Here. F Jacobs. Anth. 7, 48. ad Diod. S: 2, 333. Ruhnk. Ep., Cr ad Charit Valck. Callim. 273." Schaef. Mss. Xen. Κ. Π. 5, 5,5. Schol. Apoll. Rh. 1> 432 ] "Εφιππος, Qui equo insidet, vehitur: 'Eφάνη προηγούμενος αύτων έφιππος. Sed peculiariter dicitur έφιπιros Eques miles, a Xen. (Κ. Π. 4, 2, 1.) Sic a Syoes.,έφιππος opp. τφ πεζφ. Dicitur vero et άνδριας έφιππος a Plut. Popl. (19.) Statua equestris : sic εϊκών έφιππος, ab Eod. in Fabio. Sed et βίος. Vita equestris, e Philone. ["Ad Charit Kuster. Aristoph. 238." Schaef. Mss.] 'Εφίππιοε, Equestris: δρόμος, e Platone, Equestris cursus. Scribitur autem et έφίππειοε cum ει. [Xen. Κ. Π. 8, 3, 3.] At Suidae έφίππιον substantive, est Certamen equestre, αγώνισμα έφ' ίππων τρεχόντων. Nisi forte άγώνισμa cum έφίππιον jungi debet. 'Εφίππιον, Stratum equi, Sella equi, Lat. Ephippium. [" Ad Mcer. 140." Schaef. Mss.] Scribitur vero et έφίππιον cum ei, habeturque utraque scriplura ap. Xen. Ίππ. [7, 5. 12, 8.] Legimus vero et εφίππειον πϊλον ap. Plut. Artax. [11. * Κάλλ 7Γ7τοΓ, Spohn. Niceph. Blemm. n. 54.] " Κτήσιπποε, e Luciano pro Posses- " sor equorum. Alioqui est Nom. propr," [* "Λεύκιππος, Eur. Hei. 646." Seager. Mss. Pind. Ό. 6, l60. Π. 4, , 146. * Μελάνιπποε, ieschylus ap. Athen, 469. * Μελανίππειον, Suid. 2, 522. *M/- σ.ιπποε, J. Poll. 1, 198.] Μόνιπποε, Qui unico equo utitur, cursu conteudit, ό έπϊ ένόε ίππον άγω,νιζύμενος δρόμφ, ut e Paus. tradit Eust., dicens similem esse τφ κελητίζοντι. Dicitur autem ad differentiam των άμίππων. Plato de LL. 8. άρμάτων τροφάε excludit, μονίπποιε δέ άθλα τιθέναι jubet, in sua rep. II Item μόνιπποι opp. 701s άμίπποιε, Singuli equi, Qui juncti non sunt, Xen. K. fl. 6, (4, 1.) Καί τούε μέν μονίππουε παραμηρίδίοιε, τούε δ' έπϊ τοίε άρμασι παραπλευριδίοις (ώπλιζον,) Equos equitum, Bud,: ad differentiam eorum, qui currui juncti sunt. [ielian. H. A. 14, 26. Κατά ζεύγη καϊ μονίππουε.] ΤΙαρίπποε, Assectans equum, Assectator equi: ut e Cretensibus canibus, teste J. Poll., alii sunt διάπονοι, φί πάριπποι, qui sc. una cum equis currunt, ita ut ijec eos praecedant, nec ab iis a tergo relinquantur. Vide et Aristot. Bud. autem affert alia etiam signif. ex Juliano, p. 117.Άξ«δέ σε!> δημόσιος δρόμος, όχήματι χρφμενον ένϊ καϊ π. Et ex Eod. Epist. ad Aetii m,xp^(r»> δε όχημα τι δημοσίφ μέχρι τοϋ στρατοπέδου τοϋ έμοϋ, καϊ ένί π. Subjungit autem Bud. videndam esse legem Parhippum De cursu publico, sed ibi Alciatus Parephippium reponendum censuit. At de πάριπποε κόρη, et pariter de πάριπποε τόπος, lege Suid, [Polyb. 11, 18, 5.] " ΠολΰϊΐΓποί, Multos ha- " bens equos, Equis abundans. Dionys. P." [" Schol. PARS XV. συνωρίε.. Plut. (Cam. 7 ) Τέθριππον ύποζευξάμενοε λευκόπωλον, Quatuor equos albos curru jungens: Romulo (16.) Τεθρίπποιε είσήλαυνον, Quadrigis invehebantur. [" Τέθριππos, Markl. Suppl ad Charit Wakef. Ion Here. F Georg. p. 98. Jacobs. Anim Brunck. Aristoph. 2, 125. ad Diod. S. 1, ,185. Boiss. Philostr Heyn. Horn. 5, 445. Eur. Phcen Valck. ji. 90. Τέθριππον, Diatr. 30. ad Alcest Τέθρ. λευκόν, Diod. S. 1, " Schaef. Mss. * Τετράίππον, Gl. Quadriga. * Τεθριπποβάμων, Eur. Or. 990.] Teθριπποβάτης, Qui quadrigam conscendit, quadriga vehitur. [Herod. 4, 170.] AT Τεθριππόβανον, ή στολωτή ορμή τον άρματος, Varin. [* Τεθριππηλάτης, Gl. Quadrigarius.] Τεθριπποτρόφος, Qui quadrijuges alit equos, Quadrigarius, ut illi, qui Olympiae et aliis in certaminibus curule certamen exercebant, Bud. [Herod ] Τεθριπποτροφέω, Quadrigas, h. e. c Quadrijuges equos, alo, Herod. 6, (125.) p. 92. [* " 'ΐεθριππεύω, Aurigor, Quadrigas ago, Quadrigis utor, Eur. (s. quisquis Auctor est Fragmenti de lncremento Nili,) ap. Athen. Τ. 1. p τεθριππεύοντος ήλιου κατά χθόνα." Schw. Mss. * Τρίίππον, Gl. Triga.] Φίλιππος, Equorum amans, studiosus, Qui agitandis equis delectatur, Plut. (7, 209.) Πάντων των βασιλέων φιλιππότατοε ό Οινόμαος. Greg, φιλίππους appellat et Eos, qui curulis certaminis studiosi sunt. I) Interdum vero est Bellicosus, e consequenti : ut λαόί, Euv. (Hec. 9 ) Sic Θρακαε a Tragicis appellari ^ίλτ7γ7ΐόυ«tradit Eust.; scribit enim Thracas ab Hom. dici ΐπποπόλουε, tanquam ιππικούς et μάχιμους : eosdemque in Tragcedia φίλίππουε vocari. [" Plato Lyside 22." Boiss. Mss.] Nom. proprium regis, A QUO Φίλίππειοι στατήρεε, Latine etiam Pliilippei numi, qui et Philippi Horatio. [" Plato Lys. p. 26. Heyn. Hom. 7, 120. ad Herodian. Philet Steinbr. Mus. Tur. 1, 157 Wessel. ad Herod. 39. Conf. c. * Φείδιπποε, Ruhnk. ad Veil. Paterc. p. 4. * φιλιππόπολιε, ad Diod. S. 2, 513. Φιλίππειος, ad Charit Jacobs. Anth, 9, 313. Diod. S. 2, 88. Epigr. adesp ad Diod. S. 2, 299. *Φιλιππίζω, ad Cornel. Nep. 20. Stav. Valck, Oratt. p. 255." Schaef.Mss. "Schol. ieschin. 260, Bekk. * Φίλίτττησμόε, Schol. Dem. c. Ctes. 281." Boiss. Mss. *Φ - λιππία, Equorum studium, Stob. Eel. Eth. 120.] " Π ^ιλΐ7γ7γί?ιώσθα, Alexis Comicus usurpat ])ro " λελεπτύνθαι, Emaciatum esse, Redditum esse ma- " crum : a Pliilippide quodam qui a Comicis σκώ- " πτεται ε'ιε τήν ίσχνότητα: ut fusius docet Athen. " (552.) ubi tamen scriptum πεφιλιππώσθαι." [" Ad Herod Toup. Opusc. 1, 545." Schaef. Mss.] Ίππόσυνοε, Equester, Eur. Or. (1387 ) ίαλέμων Ααρδανία τλάμων Τανυμήδεοε Ίπποσύνα, Αιόε εύνέτα, i. e. ιππική,- Schol., qui tamen ait posse referri etiam hoc ίπποσύνα ad Ganymedem, ut sit Γανυμήδεοε Ιπποσύνα, i. e. ίππικοϋ: sed tunc esset a nominative ιπποσύνης. Ατ Ιπποσύνη, Ars equestris, Virtus equestris, II. Δ. (303.) ιπποσύνη τε καϊ ήνορέρφι πεποιθώε, 13 G

68 4505 ΙΠΠ [pp ] i.e. τή Ιππική. [" Heyn. Horn. 6, 207-8, 414. A Thorn Stat. Athlet. 11, 34. Brunck. ad Eur. Or. p " Schaef. Mss. Herod. 7, 141.]. Ιππότης, Eques, Od. Γ. (68.)To7s δ' ap [apa] μύθων ήρχε Γερήνιος ιππότα Νέστωρ. Ubi Ιππότα dicitur pro Ιππότης Macedonum more, ut ex Eudaemone Pelusiota tradit Eust. Interdum pro φυγάς, sicut e Glossographis tradit Eust., ut II. B. (628.) ον τίκτε Αά.φίλος ιππότα Φνλεύς. Nom. proprium: unde patronym. Ίπποτάέης. [" Markl. Suppl. 659, Plut. Alex Schm., Heyn. ad;apollod Xen. Κ. Π. p. 67. Valck. Phoen. p ad Herod * Ίππότις, Athlet. Stat. 2." Schaef. Mss. Nonn. D. l, 172. Tryphiod. 661.] ΙΠΠ 4500 πάκη, de qua infra. Apud Plin. autem obder nota, pro Spasmata corrigendum Asthmata, e Theo(pbi& ["Toup. ad Longin Jacobs. Anth. 7, 51. Τ. H. ad Plutum p. 453.Ίππικόν, Leontiusll. Τό ίππ., Lucian. 1, 248. Ιππική, sine articulo, Porson. ad Hec. 788." Schaef. Mss. Plut. Solone 23.], Ίππεύς, Eques, Xen. (Κ. Π. 8, 6, 5.) Ιππέας κα0,- στάναι έκ τών συνεπομένων Περσών: στίφος ίππένχ (1, 4, 19 ) Frequens est autem πεζοί καί ιππείς, Pedites et equites. Hom. autem ίππήες declinat: Od. Ω. (70.) Πε^οί θ" ίππήές τε, II. Λ. (529 ) Ίππήες πεζοί τε κακήν έριδα προβαλόντες. Item ιππείς in Athen. rep. Ordo equester : de quo in Ίππάς. Item ιππείς, Cancrorum genus: de quibus Plin. 9,31'. In Phoenipe ιππείς vocantur, tantae velocitatis, ut consequi non Ίππώδης, 6, ή, Equinus, Equo similis, Xen. Ίππ. sit. Sic enim ibi leg. esse patet ex Aristot. H. A. 4,2. (1,11.) Kat μην κορυφή μέν μείζων, άτα δε μικρότερα Περί δέ τήν Φοινίκην γίνονται έν τφ αίγιαλφ ους καλοίσιν Ιππείς, διά τό ούτως ταχέως θείν, ώστε μή ρψδιον ίππωδεστέραν τήν κεφαλήν άποφαίνει. [*Ίππαλέος, Ορρ. Κ. 1, , 14. 4,119- είναι ταχέως καταλαβεϊν. In quibus verbis Aristot. Bast. Ep. Cr. l6.] forsan postremum, ταχέως abundat. Cometae species ap. Plin. 2, 22. quam scribit imitari equinas ju- [* Ίππήεις, Anal. 3, 296. Nonn. D. 36. p. 896.] Ίππων, dvos, ό, Equile, Stabulum equorum, i. q. Β bas, celerrimi motus atque in orbem circa se coeuntes. [" Heyn. Hom. 8, 459. ad Apollod ad ιππόστασις supra, Xen..Ίππ. (4, 1.) Αγαθόν δέ οντω κατεσκευάσθαι τόν ίππώνα: paulo ante gen. vocabulo Charit Wakef. S. Cr. 3, 189- Ιππείς, Ruhnk. appellat αταθμόν. At Ίππων, Non\en proprium. ad Timaei Lex. 4. Eur. Phoen Valck. p. ["Ίππων, Phryn. Eel. 66. * Ίππεών, ibid. Koen. ad ad Herod De equitibus publicis, Bast. Special s Greg. Cor. 102." Schaef. Mss.] 34." Schaef.Mss. II. O >. Ίππόομαι, Equus fio, sum, Plut. (10, 6θ7 ) "Avθρωπον elyai καί ίππον καί τοίχον ού λέγουσιν, αύτονς πεύς, Demosth. c. Mid. 37 Spald." Boiss. Mss.] δέ τοιχοϋσθαι, καί ίπποϋσθαι καί άνθρωπονσθαι. 'Ιππεύω, Sum eques, Equito, Isocr. ad Dem.{4.)Ei Ίππίς, ή, Equestris : έσθής, Vestis equestris, Dion, τις ίππον κτί)σαίτο καλόν, κακώς ίππεύειν έπιστάμενβςί Τήν βουλευτικήν εσθήτα άπορρίφας, έν τή ίππίδι περιενόστει. [" Pro ίππος, Etym. Μ.".Wakef. Mss.] quando. ["Wakef. Ion. 41. Here. F S. Cr.'l, Dicitur etiam de equo ap. Xen., ut Lat. Equito rsli- " Ίππιάδες, Statuae equestres mulierum, VV. LL." 41. Lucillius 63. Porson. Phoen Τ. H. ad Plutum p Kuster. Aristoph. 51. ad Herod. 39- ad [Plin. 36, 10.] "Ιππειοί, ό, ή, Equestris : δίφρος, Equestris currus, Charit De vento, Valck. Phoen. p. 79. Callim; i. e. qui trabitur ab equis, Hesiod. (Ά. 321.) έπί δ' 162. έπ' όνου, Lucian. 3, 76." Schaef. Mss. Eur. ίππείου θόρε δίφρου. Sic dicitur ιππικό ν άρμα. Suppl. 993 ] "Iππενμα, Equitatio, Iter, quod ab [" Musgr. Rhes Ε Jacobs. Anth. 8, 59 equite conficitur, ex Aristoph. (Θ )'ils μακρό* Ο. Fae. ad Paus. 2, 66. Valck. Diatr ϊππενμα διώκεις. [<'Jacobs. Anth. 9, 248. Kuste Hipp. p Adoniaz. p Phcen. p Aristoph. 224." Schaef. Mss.] Ίππευσις, Equitatio, Brunck Porson. ibid. Toup. Opusc. 2, 6"0. c [unde * " Ίππενσιμος, ad Herod. 402." Schaef. Mss,} Emendd. 1, 213. Callim, ad Diod. Ίππε/α, Equitatio,, Xen. Κ. Π. 8, (8, 9.) Ού γάρ τή» S. 1,386. Ποσβίδών'Ίππ., Heringa Obss 'Αθηνά άππείας οΰτως, ωσπερ τοΰ μαλακώς καθήσθαι, έπιμέλον- Ίππεία, 152. ubi.et de Κολωνφ Ίππείω. Ίππεία, Ιππία, Jacobs. Anth. 7, 337" Schaef. Mss.] INVENJ- Villois. ad Long. 260." Sclixf. Mss. Xen. K. 'A. 5, ται. [Valck. Phoen. p ad Charit ?, TUR et Τππιοί unico Ι: άεθλα, ex Epigr. Equestria 6, 8. Strabo 5, p * " Ίππευτής, Eur. Here. F. certamina. Apud Aristoph. autem"ιππιο$ cognomento vocatur Neptuuus, quod sc. primus equum pro- πεύω, q. d. Equito adv. (aliquem ;) nam άνθιππεύειν 408." Seager. Mss. * Ίππευτήρ, Bianor 2.] Άνθιπ-' duxerit: N. (83.) N>) τον Ποσειδώ τουτονί τόν Ίππων.- άλλήλοις dicuntur a Xen. ('Iibr, 8, 12.) duo equites Hujus epitheti meminit et Paus. Sunt qui Τππ«ον inter se contendentes. Bud. [* Άνίππευ'ω, tur. Ion. Minervam quoque cognoininari velint, quod prima 41.] Άφιππεύω, q. d. Abequito, Equitans recedo/ currum instruxerit. ["Heyn. Hom. 7, , 471. fugio, Ex uno loco in alium me recipio equitando; 644. Jacobs. Anim Anth. 6, , 346. Equo me proripio, ut Bud. exp. etiam άφιππάζομtuj Ruhnk. Ep. Cr Toup. Opusc. 1, 178. Heyn. [Xen. K. 'A. 1,5, 12.] AT 'Αφιππεία ap. Xen ; ad Virg. #0. 1, 16. Fac. ad Paus. 1, , 66." signif. τοϋ άφιππεύω non sequitur ; est enim Equitandi. imperitia, ut Bud. in h. ejus 1. exp. (Ίππαρχ; Schaef. Mss.] 'Ιππικός, Equestris: οπλα, Equestria arma: sicut 8, 13.) 'Ανάγκη τούς μέν έπί τών βραδύτατων ίππων άλίσκεσθαι, τους δέ δι' άφιππείαν πίπτεις: ac πεζικά όπλα, Plato,de LL. Pedestria arma, quibus sc. utuntur pedites. Et ιππικοί άθλοι, Equestria certe άφιππίαν ibi scr. potius existimo, ut habent certamina, Dem. (1393.): στράτευμα, Xeb.Equestre quaedam exempl., quae etiam secutus sum supra, agmen, Equitum agmen: θεραπεία, ap. Eund.: qντυ- D de eo agens post Άφιππος. [* " Αι ιππεύω, Const. ' yes, Soph. (Aj ) significando e parte totum, Manass. Amat. 5, 358. Planudes, Ovid. Met. 11, Currus equestris: qui ιππειος δίφρος Hesiodo, ut 137. Niceph. Hist. p. 6." Boiss. Mss. " Theodoret. 3. p " Kail, Mss. Dio Cass modo dictum fuit. Apud Xen. (Έ. 5, 3, 20.) sunt et ίινπικοί λόγοι, Ad artem equestrem pertinentes. Diod. S- 19 p Polyaen * Είσιππενα, II Sed dicitur etiam το ίππικόν sine adjectione a Xen. Diod. S. 17. p Dio Cass. 245.] 'Κνιππεύα, et Dem. pro Equitatu. [ At ιππική τέχνη, et.ιππική q. d. Inequito, quod et ένιππάζομαι dicitur: sicut quoque sine adjectione, Ars equestris, cum aliis, άφιππάζομαι i. esse dixi q. άφιππεύω. Sed nullum turn Xen., cujus et lihellus ex tat περί Ιππικής inscriptus. II Sed ίππικρς dicitur etiam Artis equestris pe- 6, 102. * 'Εξίππεύω, Appian. l, Plut. usus horum exemplum in VV. LL. affertur. [Herod. ritus, Equitandi peritus, Xen. [Κ. Π. 3, 1, 9. " At Arato 42. * Αιεζιππεύω, Polyaen * ΈώιππεάΜ non solum Equitandi peritus, sed et Aurigandi, i. e. Opp. K. l, 390. Diod. S. 17. p. 572.] Καβ *, Equos regendi currui juuetos, quae ars itidem ιππική rerequito, Equitando decurro, Herodian. 6,(2,14.) dicitur, et Ιππικοί ap. Soph. El sunt ηνίοχοι, Κατατρέχων τε καί καθιππενων Μεσοποταμίαν, λείας Aurigae, ut recte interpr. Triclifl. et Glossae interlin." τε άπήλαυνε. Apud Eund. Politianus Adequitart' Schw. Mss.] II Ιππική, Herbae nomen, Plin. 25, 8. vertit, quod tamen respondet potius τφ προσιππεύειν. cum exposuisset vires herbae Scythicae, Idem, inquit, In VV. LL. Contra aliquem equitare', quod est άνθιππεύειν. Invenitur et pass. Καθιππεΰομαί, ap. eund. praestat ap. eosd. Hippice dicta, quod in equis quoque eund. effectum habeat. Apud Theophr. H. PI. Herodian. 6, (7, 15.) dicit enim Rhenum et Istram 9, 13, (2.) unde ea omnia desumta sunt, legitur ίππάκη, pro ιππική, ut^pud Plin. scribitur: sed f, 1. ίπθιππενεσθαι, Illos perequitari. [Eur. Phcen. per hyemem concretos gelu, Έν πεδίου σχήμαn κα- 744.

69 4507 mil [pp ] Opp. Ά. 2, 515.] ''Καθίππευσιε, Invasio et incursio A " quae equo lit. laliis Adequitatio." [*' Μεθιππεύω, Appian. 1, 356.] ΤΙαριππεύω, Obequito, Praeterequito, Praetereurro; Abeo alio, illis relictis, quae exp. ab Hes. pariter et Suida affertur. Ab utroque exp. etiam Praetereurro ; nam ille παριππευει exp. τταρατρέχει: liic παριππεΰσαντες, παραδραμόντες. Sed Hes. παριππευει vult esse etiam παρακολουθεί. Ε Nonno autem affertur παριππεύσας per catachresin dictum pro Qui transmiserat, traduxerat, ea signif. qua dicitur Transmittere s.traducere tempus, Παριπ- 7τεύσας ένϊ νούσω τρεις δεκάδας. [Eur. Hei Philostr. Soph. 1, 25, 9* " Supero equitando, Valck. Chrys. 48. Conf. c. περΰππεύω, ad Diod. S. 2, 428." -Schaef. Mss. * Άντιπαριππεύω, Arrian. Exp. Alex. 5, 16, 5.] " Περίίππεύω, Circumequito, Obequito. Po- "' lyb. (5, 73, 12.) Περάππεύσαντε* καί γενόμενοι κατά " νώτου tois πολέμιο is." [Achill. Tat. 86. Bip.]» Προ- " 'ιππεύω, Equito ante, Equo praecedo s. praeeo. Plut. " Camillo, Προϊππεύων τοϋ στρατού. Et in PoplicOla, " Πολύ πρόίππείιων των άλλων. In eod. Poplic.'Idem Β "dicit τοιςπρο'ιππευσαμίνοις pro Equitibus qui prae- " ierant, s. Qui praeierant equites :" [cf Alex. 60.] Προσιππεύω, Adequito, Juxta equito. Jungiturque dativo, quemadmodum Lat. Adequito: Προσιππεύων τή πάλει, Adequitans Urbi. [" Ad Diod. S. 132." Schaef. Mss. * "Ύπεριππεύω, Theod. Prodr. 233.' Elberling. Mss.] Ίππάί, Equestris, Herodian. (5, 1, 10.) Έκ τής ίππ άδης τάξεως, Ex ordine equestri. In Atheniensium repub. Pars una erat e quatuor illis, in quas a Solone populus erat distributus : sc. πεντακοσιομεδίμνους, ιππείς, ζυγίτας, et θήτας. Erant autem ιππείς isti, quorum, singuli,si opus foret, equum alere possent. Et ίππάδες θυσίάι, Sacrificia, quae pro equestri illo ordine peragebantur, ά! περί τών ιππέων έπιτελούμεναι, Hes.; δί αύτοϊ πέμποιεν ταίς πομπαίς, Suid. Bos quoque ipsa, quae sacrificio illi destinabatur, ίππάς vocabatuf, Hes. Sed et census, quem conferebat equester ille ordo, ίππάς appellabatur, ut Idem annotat: unde ίππάδα τελούντες ap, Plut. Solone (18.) Qui censum c equjestrem solvunt: Δευτέρους δε (προσηγόρ'ευεν ό Σόλων) τούς 'ίππον τρέφειν δυναμένους, τ) μέτρα ποιείν τριακόσια ' καί' τούτους ιππάδα τελοϋντας έκάλουν. ["Cattier. Gazoph. 48. Toup. Opusc. 1, 177. ad Herod. 39- Bergler. Alciphr ad Charit. 24." Schaef. Mss. Isaeus 1«5. I. q. ιππική, Herod.4, 80. στολή; Pro ή ίππος, Opp. Κ. 1, 162.] Ίππάάίω, Equito, VV. LL. Sed usitatius est pass. ίππάζομαι, Equo vehor, feror, Equito. II. Ψ. (426.) άφραδέως ίππάζεαι' άλλ' άνεχ ίππους. Aristoph. Ν. (14.) ό δέ κύμην έχων Ίππάζεταί τε καϊ ζυνωρικεύεται, 'ΟνειροπόλεΤ θ' ίππους. Xen. (Ίππ. 2, 1.) de equite, 'Επισταμένφ ήδη ίππάζεσθαι, Qui equo velii s. equitare jam norit. At in VV. LL. Έπί τούτων ίππάζύμενοι, Hos conscendentes et obequitantes. Plut. Camillo, Τήν, χώραν ίππασάμενοι, Qui regionem perequitarunt. In Aristoph. autem 1. praecedente sunt qui ίππάζεται exp. έπϊ ενός 'ίππου όχείται,'ϊ. e. έπί κέλητος, Vehitur unico equo et singulari, ad differentiam των άμίππων. Sed et ipse eijuus aliquando di- y citur ιππάϊεσθαι, passive, pro Agitari, έλαύνεσθαι. Xen. Ίππ. (3, 1.)' "Οταν γεμήν ιππαζόμενόν ώνήταί τις, Si quis equum, qui jam ascenditur et agitatur, emerit: (11, 7.) *Hv δέ καϊ, δτάν μέν ΙππάΖηται, μέχρι πολλού ίδρώτος έλαύνηται. Et ίππασθεϊς, Equitandi artem edoctus. [" Heyn. Hom. 8, 444. Brunck. Aristoph. 2, 68. Kuster. 51. ad Diod. S. 1, 631. ad Charit Achill. Tat. 33." Schaef. Mss.] Ιππασία, Equitatio, Equitatus, Ipsa actio equitandi, Xen. Ίππ. (3, 4.) Είσί δέ καϊ οί,διά κακήν'άγωγήν καϊ πρός τάς ο'ίκαδε άφόδους <j>εύγουσιν έκ τών ιππασιών, Ex equitationibus recurrunt ad domesticos recessus. Ibid. (7, 13.) ιππασία ή πέδη Equitatio quasi catenata S. titcularis, ή κυκλοτερής, ut J. Poll, tradit, τους γέβήν έτερόγνάθους μηνύει μέν. καϊ ή πέδη Κάλοϋμένη ίππάσ'ια, πολύ δέ μάλλον και τό μεταβάλλεσθαι'τήν ΐππασίαν, Duri quidem oris equos prodit non s6- Jum equitatio ilia quasi catenata, quae πέδη dicitur, tsed evidentius etiam mutata subito equitatio: (8, 9.) Άλλοτε μέν μακράς, άλλοτε < βραχείας τάς ιππασίας ιππ 4508 ποιείσθαι. Apud J. Poll, est etiam σχεδία Ιππασία, Equitatio extemporalisv In VV. tamen LL. exp. E- questris et ludicra commentatio. Et ίππασίαι σύντονοι ap. Gal., Equitationes contentae. [" Thom. M. 473." Schaef. Mss.] Ίππάσιμος, ό, ή, Equitabilis, i.'qi ίππήλατος, Xen. Έ. 7, (2, 12.) Τό μέν πλείστον τής ημέρας ένταϋθα άκροβολιΐόμενοι διήγον οί μέν περϊ τόν Εϋφρονα έπίδιώκοντες μέχρι τοϋ ίππασίμου, Usque ad campestria s. loca equitabilia, Per quae agi equi possunt. Metaph. vero dicitur, '\ππάσιμον άνεικώς έαυτόν τινι, Qui quasi patitur aliquem sessorem in modum equi, Ab alioquo regitur et hue illuc agitur more equi, qui sessorem admisit. Plut. Alex. (23.) loquens de ipso Alexandro, Πρόϊ ro κομπώδες ύποψορούμενος, καϊ τοίς κόλαξιν έαυτόν άνεικώς ίππάσιμον. [*Ίππασμα, Achill. Tat. 1, 13. p. 72.] Ίππαστής, Equitator, Eques, Qui equo vehitur, i. q. ίππηλάτης. Dicitur interdum etiam de ipso equo, Xen. Ίππ. (10, 17 ) Καί οί θεώμενοι τόν ίππον τοιούτον, άποκαλόϋσιν έλευθέριόν τε, καί' έθελουργόν, καϊ Ιππαστήν, καϊ θυμοειδή, καϊ σοβαρόν, Talem equum appellant liberalem et voluntarium et equitatorem et ferocem et supeibum. [* " Ίππαστήρ, Asclepiad, 30. Antip. Sid. 87- Toup. Opusc. 1, 528. ad Charit * Ίττπάστρια, ad Diod. S. 2, 347. (19, 37.)" Sch^f. Mss. Plut. Eum. 15. ubi v. not.] Ιππαστί, Equitantium modo : καθίζειν, Equitantium modo insidere alicujus humeris, divaricatis nimirum cruribus. [Hes. * Ίππαστικός, Equitationibus deditus, Plut. Alcib. 23. * Αυσίππάστος, Schol. Plat. 140.' Ruhnk. * " 'Αμφιππάζω, Theocr. Epigr. 6." Boiss. Mss.] 'Ανθίππάζομαι, Equitans occurro, Contra aliquem equo invehor. Sic etiam άνθιππεύειν άλλήλοις dicuntur duo equites. 'Ανθιππασία, Decursio equestris, cum άντιπρόσωποι προσελαύνουσιν άλλήλοις, φεύγοντες άλλήλους καϊ διώκοντες ταχέως. A Suida exp. ιππικός άγων. [Xen. Ίππαρχ. 1, 20. 3, 11, 5, 4.] Apud Eund. et in VV. LL, est ETIAM Άνιππασία^ ejusd. signif., sed errorem ibi esse patet β Suidae verbis, quae sequuntur. Nam cum dixisset, άνιππασία kal δΐίππασία, ή τών ίππων άμιλλα, subjungit, ωσπερ διωμοσία κάϊ άντωμοσία τό άύτό δηλοϋσιν : adeo ut quemadmodum legitur ibi άντωμοσία, sic etiam leg. άν θ ιππασία'. alioqui similitudo in exemplo non esset. Reperitur tamen ap. eund. Suidam suo etiam loco άνθιππασίa. 'Αφιππάζω, quod exp. Equitatum ago, VV. LL. At Άφίππάζομαι, Equo me prciripio, Bud. ap. Plut., dicens esse opp. τφ έξιππάίομαι. Strabo 7. p. 129 Τούϊ 'ιππέας ίδόντας τήν έφοδον τοϋ πελάγους άφιππάσασθαι, και φεύγοντάς έγγύς γενέσθαι τοϋ περικάταληφθήναι: ita ut sit Equo aufugere. [" Ad Plut. 6, 334. Wytt. ad Charit. 317." Schaef. Mss.] Αίίππασία, i. q. ανθιππασία, Sliid. [Etym. Μ.] Έ- νιππάζομαι, Equo invehor, Equito in. [Arrian. Exp. Alex. 2, 6, 4.], ΈξιππάΖομαι, Equo evehor, exeo, Bud. e Plut. (Caes. 27.) Έξιππάσάτο διά τών πυλών, Synes, Epist Έγωγέ τοι παρανατεΐλάσής εύθύς ήμέρας έξιππασάμενος ώς άνυστόν πορρωτάτω, και ώσί καϊ όφθαλμοίς απάντα πολυπραγμονω. [* " Άντεξ/ππασαν, cum var. lect. * άνεζίππευσαν, Plut. Pomp. 7." Corai. Mss. * " Αΐεξίππάζω, Polyaen. (5, 16, 3. p. 386.) ap. Abresch. Suppl. ad Aristaen. 2, 13." Boiss. Mss. * Ώροεξιππάέομαι; Theophyl. 3, 531.] Έφιππάζομαι, Equo invehor, EqUito super, adversus. [Artemid. 1, 79 λόγοις, Cratinus ap. Phryn. Bekkeri 39. * Έφιππαστήρ, Apollon. Lex * Έ- φιππαστής, Schaef. ad Schol. Apollon. Rh. T. 2. p. 257.] Καθιππά ομαι, Equo decurro in, incurso. Καθιππάσατο χώρην, Incursavit regionem. Melajiii. κάθιππάζεσθαι τής φιλοσοφίας, Diog. L. Bione, pro' Circa philosophiam se exercere, ut ibi Interpr. vertit, Τά μέν άλλα πολύτροπος καϊ σοφιστής ποικίλος και πλείστος άφορμάς δεδωκώς τόίςβουλομένοις καθιππάσασθαι τής φιλοσοφίας: [" 157,12. HSt. Invehi in pliilosbphiam, Maledictis earn aggredi." Seager. Mss. " Wakef. Eum ad Diod. S. 1, 631. Kaθιππάίω, Jacobs. Anth. 7, 408. Casaub. ad Diog. L. p. 67. Steph." Schaef. Mss.] Παριππάζομαι, A latere equito, Adequito, Praeterequito, Equo praetervehor. [* Περιϊππάίω, Gl. Obequito, "Zosim. 1, 53." Boiss. Mss. * Περίϊππασί'α, Polyaen. 2, 3, 15,

70 4509 ΙΠΤ al. *'Προίππασίβ. * Προσιππάέω, Josepli. Β. J. 4, 2,2. A " Diod S. I, 203." Schaef. Mss.] 'ίππάριον, ET Ίππίέιον, ET Ίππίσκρε, Equulus, E- quuleus, i. e. Parvus equus. Xen. Κ. Π. }, (4,19.) 'Επί πονηρών Ιιτπαρίων όχούμ )>οι άγουσιν ημών τα χρήματα. U Ίππάριον, Avis nom. similis vnlpanseri, Hes. [Lobeck. Phryn. 180.] Ίππίδιον, Piscis quoque e t, idem fortassis qui ίπποε, Athen. (304.) ex E- picharmo, Ιππ ίδια λεία ψύχει. [Lobeck. 1. c. Phryn. Bekk. 43.] At ίππίσκοε censetur quoque in Mundo muliebri; est enjm Hesychio επίθεμα, κεφαλή* ή γνναικεϊον κόσμιον. [" Moer. 200, et η." Schaef. Mss.] [* Ίππαλίδψ, Eques, epith Castoris, Theocr. 24, 127 Schaef. ad Mosch. l, 3, Clavier, ad ApoHod, 251,] Ίππόθεν, Ex equo, Od, Θ. (514.) άστυ διέπραθον vies Αχαιών Ίππ όθεν εκχρμενοι, κρίλον λόχον εκπρολνπόντεε, Ex equo illo durio pffusi: A. (529 ) ό δέ με μάλα πόλλ' ϊκέτενεν Ίππόθεν έξίμεναι, Ut ex equo exirem, e cavernis equi illius lignei exirem.. " Epigr. adesp, 276. ad Lucian. 1, 338." Schaef. Mas.] At β Ίππηδόν, More equorum. [" Toup. Emendd. 2, 221." Schaef. Mss. /Esch, Suppl S. c.th.313. Aristoph. Είρ. 81.] [*." Ίππάρισον, Diosc. Notha 466." Boiss, Mss.] " Ίππάδαν, et Κνβήσινδαν, vocant nonnulli τήν " έν κοτύλρ παιδιάν, teste J. Poll. 9. forsan quoniam " in hoc ludo ό φερόμενος videtujr veluti έποχείσθαι, " et inequitare τφ φέροντι." " Ίππαπαι, vox quaedam ab Aristoph, per jocum " et lusum facta παρά τό ρνππαπαί: ac ut hoc ρνπ- " πμπαι est επιφώνημα ναντικόν, ita illud dixit ώε έπϊ " ίππων '. Ίππ. (6θ2.) ETra ras κώπαε λαβόντεε <$σ~ " rrep ήμείε al βροτοϊ, %μβαλόντεε άνεβρναξαν, ίππα- " παϊ, τίβ έμβαλεί ;" 1ί Ίππάκη, Caseus equinus, Equi coagulum, Diosc. Plin.: Diosc. 2, 80. Ή δέ καλουμένη Ιππάκη, τυρός έστιν ϊππειοε: paulo post, "Evtpt δέ Ιππάκη ν έκάλεσαν τήν ιππειον πιτύαν. Hippocr. de Aere, Aqua, et Locis, loquens de gente Scy(hica, ΤΙίνουσι γάλα ίππων, καϊ ιππάκην τρώγονσι' τοντο δ' έστι τυρόε ίππων, g Idem de Morbis 4. iterum de Scythis loquens, Καί ro μέν πϊον (τρϋ γάλακτος,") ο βούτυραν καλέονσιν, έπιπόλήε δμσταται, έλαφρόν έόν Το δέ βαρν καϊ παχύ κάτω ϊσταται, δ καϊ άποκρίναντεε ξηραίνονσιν' έπήν δέ παγρ καί ξηρανθρ, ιππάκην μέν καλέορσι. Sic etiam leg. videtur ap. Theophr. H. PI. 9, 13, (2.) ubi de radice Scythica s. glycyrrhiza loquitur, Δΰναται δέ καϊ τήν δίφαν παύειν έάν τιε έν τφ στόματι εχρ' διό ταύτρ τε καϊ τρ Ιππάκη διάγειν φασϊ τούε Σκνθαε ήμέρας καϊ ένδεκα καϊ δφίεκα. Unde Plin, II. fin. Quaedam rursus exiguo gustu famem ac sitim sedant conservantque vires, ut butyrum, hippace, glycyrrhizon. Notandum tamen, in hoc Theophr. l. legi ίππακρ, ap Plin. vero ΐππικρ, ut supra admonui: eumque iu hoc ipso Theophr. 1., quem tran^tulit, vocab hoc accepisse pro Herba. Cum enim a Scythis herbam Scytliicam inventam tradidisset, ejusque vires exposuisset, subjecit, Idem praestat apud eos hippice dicta quod in eqms quoque eumj. effectum habeat: traduntque his duabus lierbis Scythas etiam in duodenos dies durare in fame sitique. Sed verisimilius est eos caseo isto equino una cum glycyrrhiza famem tamdiu tolerare posse quam duabus tantum radicibus, praesertim cum Hippocr. quoque eos isto caseo vicdtare scrihat, [291,44.] Attamen 'Gaza quoque ίππικρ in Theophr. 1. legisse, quippe qui Equestri reddiderit, ac pariter et ipse de radice intellexisse videtur. [" Thom. M Heyn. Hom. 6, 368." Schaef. Mss. Mathem. Vett, 86.] Reperitur vero ET Ίππάκηε, in ead. signif. Sic enim Eust. loquens de galactophagis et galactopotis ap. Hom. 'Αφ' (S.v. και ίππάκηε, κατά Αίλιον Δωνΰσιον, βρώμα Σκυθικόν διά γάλακτοε ίππε ίον σκεναζόμενον. 1[ Ίππάρέιον, Hippardium animal ita nominatum ab equi similitudine, ut videtur, quod, sicut et hippelaphum, habere έπϊ τρ άκρωμίφ χαίτη ν, tradit Aristot. Η. Α 2, 1. ΤΠΤΗΜΙ, πτήσω, aor. 2. ίπτην, Volo. Frequentius vero est pass, ϊπταμαι, itidem pro Volo : unde [pp ΙΠΤ 4510 D πτήσομαι, Epigr. Volabo. Metaph. de ii», quae cito cursu aut impetu, avium more feruntur, Plut. (6, 199.) loquens de adulatore, A Ms φησι ταχέω^ρέχειν, ϊπτασθαι δ' έκείνον. Apud Horn, vero crebrun» est εκ χςιρών επτατο, ^pro Ε manibus subito excidebat, quasi avolando. Od. M. (203.) Ύώνδ' άρα δεισάντων έκ χεψώνέπτατ' έρετμά : Ω. (533.) Τών. έ' άρα δεισάντων εκ χειρών έπτατο τεύχεα. Sic etiam I I. Ψ. (880.) Ώκύε δ' έκ μεχέων θνμόε πτάτο. Ac*,, 2., ut tradit Eust., EST Έπτόμην, a Β DO πτέσθαι infia. Atque inde comp, άνεπτόμην, Eur. επιπτέσθαι, Hom. Notandum vero, esse qui hos aorr. malint derivare Α Τίτάω SIVE Πτήμι: attamen sicut έστην, et qua? inde formantur, ad ipsum ίστημι, non autem ad στάω s. στήμι referuntur, sip etiam baec ad ipsum ίπτημι, non ad πτάω, nec ad πτήμι: praesertim cum nulla eorum proferantnr exempla. [Omnino v. Lobeck. Phryn. 325.] " Έπτάμην, Volavj: unde διεπτάμψ " II, Ε. (99.) δια δ' επτατο πικρόβ ο'ιστόε. In VV. LL. " thema constituitur πτάμαι, pro ϊπταμαι: ut επτην " a πτήμι." " IIr«/ijs, Voles, ab ϊπτημι, ut σταίψ'ab " ίστημι. Πτάμενοε, VolariS, ut πτάσα: ambo aor. 2.'' [""ϊπταμαι, Valck, Diatr Phryn. Eel Thom. M, 473. Markl. Iph. p, 111. Lucian. 2, 349, 3, 573. Πτήμι, Valck, 1. c. Phryn. Eel. 1. c. Markl. 1. c. Πταίηε, Meleager. 90. Πτάω, * Πταωτήι, Wakef. Eum Abresch..Esch. 2, 36." Schaef. Mss.] Πτήμα, Volatus. [Suid., Gl.] Πτήσιε, Volatus, Volatura, Aristot. [Eth. Nic. 10, 4.) Lu cian. Basil. Hoin. 8. Κατατολμώντεε τήε πτήσεαε, Audaces ad volatum tentandum. [* Εύπτησία, Ar» temid. [5, 69. * " Πτήσιμος, Julian. Epist. 16. p, 383." Boiss. Ms?.] Πτητικός, Volatilis, Ct)i vo landi facultas et vis inest: ό μή πτητικοί, Qui volare neqnit. [Athen Aristot. de Spirit, c. 8, "Clem. Alex * Πτητικών, Plqt. 2, 405." Wakef! Mss.] Πτηνό, ό, Volucris, Aristot. H. A. 1,5. Τώ» ie πτηνών τά μέν πτερωτά έστιν, οίον άετόε καϊ ίέραξ' τά δέ πτίλωτά, οίον μέλιττα καϊ μηλβλόνθη. Et πτηνά ξώα ap. Eund. Animalia volucria, vojatilia. Epigr. λενκους κόρακαε πτηνάε re χελώνας. In iisd. πτηνόν 'Ερμήν, Volucrem s. Alatum Mercurium. Metaph;, Epigr, πτηνοϊ πόδεε, Volucres pedes: λόγοι, Plato, ut έπεα πτερόεντα, Hom*.[" Thom. M ad Charit, 649. Musgr. Ipb. A Troad Herc.F, Wakef. ibid. Schneid. ad Xen. Κ. Π Markl. Iph. T Wakef. Phil S. Cr. 4, 26. Jacobs. Anth. 8, , 165. Boiss, Philostr Lobeck. Aj. p Toup. ad Longin Opusc. 1, 333. Voss Myth, Br. 1, 114. Valck. ad Hipp. p , 303. ad Charit ad Herod, 103. Pierson. Veris. 4. Sagitta, Wakef. Eum* 181. Πτηνόν, τό,. Fischer. Palaeph. 115." Sch f. Mss. * nrjjvoxerijs, unde * Πτ^νολέτίϊ,, Anal. 2, 452. νεφέλη., * Πττ/νοπεέιλοί, Orph. Hymn. 27, 4. * " Πτηνόπουε, Const, Manass. Chron. p " Boiss. Mgs. Nicet. Annal. 10, 4 t * " Πτηνοτοξοπνρφοροε, Nicet. Eugen. 2,143." Boiss, Mss.] Άπτήν, δ, ή, Volare non potens, Involucris, Gdl., ImpJumis, II. 1,(323.)'β? δ' opvis άπτήσι νεοσσιησι προφέρρσι Μάστμκ' έπεί κε λάβρσι. Ad q. 1. respexit Plut. (6, 298.) Ούθέν δ τοιοντοε σοφιστής διαφέρει,τήε, 'Ομηρικής ορνιθο$, ο, τι άν Κάβοι, τοις μαθηταίς, ωσπερ απτήσι νεοττοίε, διά τοϋ στομάτοε, προσφέρων : (174.) "ίίσπερ άπτήνεε νεοσσοί κεχρνότες αεί πρός άλλότριον στόμα, Ut pulli avium involucres et implumes. [" Jacobs. Aqth. 1, , 326. Exerc. l, 137. Paus. 3, 96. Heyn. Hom,5, 594. Lobeck. Aj. p. 271." Schref. Mss.] " Άμφιπτάμενος, Circumvolitans: particip. praes. \\ vel a W 2. med. a th. άμφίπταμαι, i. q. άμφιποτά- " ομαι." [Hes.] Άνίπτημι, s. 'Ανίπταμαι, SubvoTo, 1. e.sursum volo, Lucian. (1,213.) To έ'ίέαϊον τουτϊ παιδίον άρπάσαε, <5 γενναιότατε, άνέπτης, Subvolast^,' In coelum evolasti, Chrys, Δ'' νδατοε άναπτήναι καί rovs ούρανούε νπερβήναι, Hes, autem άναπτήτω exp. αναπετασθήτω, Suid. simpliciter πετασθητω. Pass, quoque ejusd. signif. est. Ut άναπτήσθε is rov oiρανόν, Subvoletis in coelum, Cic. Et ap. jeschin. (83.) Ο,ύκ έστιν όπη άναπτήσομαι. Et ap. Platv Ποβέν άναπτάσθαι. Est hinc ETIAM Άνεπτόμην, ut Eust.

71 4511 ΙΠΤ [pp ] ΙΠΤ 4512 vult, qui e Soph. Citat, περιχαρή* δ' άνεπτόμην. Qui Λ 361.] " Έπίπταμαι, Advolo, Supervolo, VV. LL. 1. est in Aj. (693.) scribiturque in vulg. Edd. άνεπτάμαν. Sic enim chorus ait, "Εφριξ ερωτι, περιχα- " ro, Od. O. (1. C.) έπέπτατο Sextos όρνις. Et έπιπτά- " pro έφίπταμαι. lllinc autem esse volunt έπέπταρής δ' άνεπτάμαν. Ab illo autem aor. 2. άνεπτόμην " μενοι ap. Plat, de Rep. 2. 'Επϊ πάντα τά λεγόest partic. άναπτό μένος, quod ap. Aristoph. legitur " μενα ΰσπερ έπιπτάμενοι'. pro έφιπτάμενοι, si sit "O. (1383.) 'Υπό σου πτερωθείς, βούλομαι μετάρσιος "in praes." [" 'Επιπτάς, ad Charit Bast Άναπτόμενοε εκ των νεφελών καινάε λαβείν άναβολάε: posset tamen hie άναπτάμενος etiam legi, sed 'Επίπταμαι, Valcki ad Xen. Mem Lettre 52. Έπεπτετο, ad Mcer Dawes. M. Cr. prior scriptura in vulg. Edd. reperitur. Sunt vero Wakef. Here. F. 489." Schaef. Mss. Έττιπτάϊ, Strabo ET'qui haec derivarint Α Β Άναπτάω, SIVE Άνάπτήμι> ut paulo ante admonui. [Άναπτήναι, Alciphr. 2, lando descendo, Lucian. Περι/ιένειν es τ civj> άετός 4. p. 304.] Κάθίπτημι, S. Καθίπταμαι, Devolo, Vo- J. " Άνίπταμαι, Phryn. Eel ad Charit κατάπτpj Donee aquila devolarit. " Κατ'απτάω, De- Markl. Iph. p Wakef, Ion Musgr. Here. F Jacobs. Anth. 10, 70. Valck, Phoen. p ad Herod Dawes. M. Cr Άμπτάμενοε, Eur. Hec ad Charit Άναπτήμι, Branck. CEd. T Thom. M Cattier. Gazoph. 62. Heyn. Horn. 4, 97" Schaef. Mss.] " Άμ- " πτάμενα per sync, pro άναπτ., Subvolantia, ap. " Eur." [* " Άνάπτησιε, Sursum volatus, Hieroeles 284." Wakef. Mss.] " Άναπτησιοκέράε, Hesychio " ό 'ίκτίνοε, Milvus: sed suspectuin est." [* 'Επαν«- πταμαι, Manetho 5, 220, * Έπανάπτημι, * 'Επαναπτήσιμοε, Hes.] ΤΙροανίπΤημι ΕΤ Συνανίπτημι, Ante in altum evolo, Simul in altum evolo, volo, Greg. "ίίσπερ εν ορνίθων άγελη τοίε προαναπτάσι συναναπτάν, καϊ οίδέ νυν έτι λήγει συνανιπτάμενον. [* Ύπανίπταμαι, Eust. ad Dionys. P. p. 8. * Ύπερανίπτημι, Theophyl. 1, 355. Άιρίπταμαι, Avolo, Evolo. Partic. άφιπτάμενος, Evolans, Lucian, (1, 21.) Aor. 2. med, est άπεπτάμην : unde aliud partic. άποπτάμεvos, " ut "Ωχετ άποπτάμενοε, (II. Β. 71.) Eodem " pertinet optat. άποπταίη ap. Hes." II. Π. (469.) Κάδδ' έπεσ έν κονίρσι μακών, άπό δ' έπτατο θυμός: Od. Λ. (221.) Ύυχή δ' ήυτ ονειροε άποπταμένη πεπότηται. Invenitur et aor. 2. άπέπτην a th. activae Vocis άφίπτημι. [Themist. l65. To κάλλος άπεπτη. " Phryn. Eel Thom. M Musgr. Tro ad Moer. 50. Άπέπτη, ad Lucian. 1, 285. 'Απέπταν, Wyttenb. ad Phit. de S. Ν. V. 80. 'Aπέπτατο, άπέπτετο, Brunck. Aristoph. 3,199. ("Opv ) Άποπτάμενοε, Hesiod, Θ. 284." Schaef. Mss. * 'Εξαφίπταμαι, Tzetz. Chil. 13. p * " Έζαπόπτημι, Const. Manass. Chron. p. 15." Boiss. Mss. * Συναφίπταμαι, Basil. 3, 519 ] A1- ίπτημι, Pervolo, Volando pertranseo. Sap. 5, (11.) *Ορνέου δίίπτάντος άέρα, Lucian. (2, 924.) Ουκ αν αυτήν διαπταίη, ουδέ τά νεκρά τών όρνέων. Pass, quoque ejusd, signif. est. II. Εν(99 ) δ' έπτατο πικρός όίίστόε, ubi tmesis est pro διέπτατο. Eur. Med. init. Είθ' &φε\' Αργούς μή διαπτάσθαι σκάφος Κόλχων ές αϊαν, κυανέας Συμπληγάδας, Transvolasse, Volando trausiisse. Plut. (8, 641.) Ανθρώπου τε κάθεύδοντος διαπτάμενοε, Transvolans per hominem dormientem. Herodian. 2, (8, 12.) Αίίπταμένη ή φήμη πάντα έπήλθεν έθνη, Didita fama quasi volando perveniebat ad omnes gentes. Sunt vero qui ET Αιαπτάω AC Δ«άπτημι ponant, ut in ΊπΤημι indicavi. [" Αιίπτημι, Jacobs. 9, 452. Αάπταμαι, KuSter. Bibl. Chois. 77. Brunck. Hipp. p Αιέπτην, Heyn; Hom. 7, 776." Schaef. Mss.] ΕΙσίπτημι, s. ΕΙσίπταμαι, Involo, Aristoph. ["Opv "Herod. 9, 100. Ή φήμη έσέπτατο ές τό στρατόπεδον, 101. Ή κλτ/δών σφι έσέπτατο.'' Schw. Mss.] " Είσπταμαι, Involo, Volo in : ut είσ- " πέτομαι." [Athen, 395.] " Έκπτάω affertur pro " Evolo: sed sine exemplo." [" "Εκπτημι, Eumatb. 290." Boiss. Mss. Έκπτήσονται, Hesychio έκπετασθήσονται. * 'Εκπτημι, Schleusn. Lex.in V. Τ. 'Εξέπτη, Hesiod."Ε. 1, 98. " Heyn. Horn. 7,776. Έξίπταμαι, Fischer. Ind. Palaeph." Schaef.Mss. Gl. Evolo, Athen Eur. El Achill. Tat. 6. p Salm.} Έφίπτημι, s. Έφίπταμαι, Advolo, Od. Ο. (I6O.) εΐπόντι έπέπτατο δεξιός Upvis, Greg. Λειμώνας μέλισσα έφίπταται, In prata advolat. Est hinc ETIAM Έπιπτίοθαι, Eust., II. A. (125.) άλτο If όίστός Όξνβελής καθ' όμϊλον έπιπτέσθαι μενεαίνων, Involare in multitudinem; nam volare missilia per metaph. dicuntur, ut etiam volucres sagittae. " Έπιπτάω, VV. LL. " Advolo, Supervolo. Et infin. pass, έπιπτήσεσθαι) e " Luciano, Φ^ έπιπτήσεσθαί μοι τόν άετόν:" [3, " volo: inusitatum th., a quo κάθίπτημι mutuatur " sua tempora, ut καθίστημι a κατάστάω. Lucian. " (1, 187«) Καταπτήσετάι δέ ήδη καϊ ό aeros άποκερών " τό ήπαρ. Affertur et κατάπτομαι pro Deorsum νο- " Ιο: unde καταπτέσθαι in aor. 2." [" Καθίπταμαι, Thom. Μ Καταπτάμενος, Καταπτάς, Moer et η. Καταπτάω, Wakef. Eum Abresch..Esch. 2, 36. Καταπτήτη'ν, Ileyrt. Hom, 5, 439 Καταπε- B πτηώς, 4, 255." Schaef. Mss.] " Ιίατίπταμαι, Ion. pro " καθ." [" Κατάπτημι, Nicet. Eugen ; 2, 134. *'E- ^ πικατάπτημι, Const, Manass. Chron. p. 3S." Boiss. Mss.] " Μεταπτάμενοε, Transvolans, Epigr. a μεθί- " πτημι" [" Μεταπτάω,Theod. Prodr. Rhod. 130." Boiss. Mss. Μεθίπταμαι, Appian. 1, 186.] Παρίπτημι, s. ΪΙαρίπταμαι, A latere volo, Praetefvolo. " Παραπτήναι, Praetervolare." ["Jacobs. Anth. 6, 60. Boiss. Philostr. 624." Schaef. Mss.] Συμπαρίπτημι, s. Συμπάρίπταμαι, Simul praetervolo, volo. [" Lucian. 1, 258." Wakef. Mss.] ΥΙεράπτημι, Circumvolo, [4 Macc. 14, 17. Plut. 10, 709, * " Συμπερϊ'ίπταμαι, Zosim. 1, 57 " Boiss. Mss. *Συμπερίπταμαι,Eust. ad Dionys. P, p. viii, *Ώροίπταμαι, Gl. Antevolo.] ΤΙροσίπτημι, Advolo. Unde πρόσεπταν pro 1τροσέπτησαν, ap. Aristoph- ('A. 865.) Philo V. Μ, 1. Ου σκνίπες, ου κυνόμυια, ούκ άκρϊς τούτοις προσέπτησαν, Ad hos advolarunt. Metaph. ap. Soph. (Aj. 282.) T/s γάρ ποτ άρχή του κακού προσέπτετο, i. e. προσέβαλε, Schol. " ΤΙρΟσπτάμενος, Qui advolavit, Aristoph," ["Opv. C l6l3. προσπτόμενος Br.] " ΤΙροσπτήται, Advolet, "Xen." ['Απ. 3, 11, 5, " Wakef.Ale Jacobs. Exerc. 2, 8, ad Diod. S. 1, 203. Προσπτάς, Bast Lettre 52." Schaef. Mss.] Ύπερίπτημι, Supervolo, Superne volo, [" Theod. Prodr. Rliod Ύπερπτάμενοέ, Alcman Athenaei 9, 16." Boiss. Mss.] " Ύπέρπταμαι, Supervolo. Apoll. Rh. 2, (1254.) " NJ/OS ύπερπτάμενον. Ύπερέπτηε, Supervolasti, Lu- " cian." ["Jacobs, A-nth. 8, 72. Heyn. Hom. 6, 447. Advolo, SteiHbr. Mus. Tiir. 1, l6l." Schaef. Mss. * Ύπόπτημι, Suid. v. Ύποπτηώτα." Boiss. Mss.] ΠΤΕΡΟΝ, Ala, 11. Ω. (319 ) de aquila, Ύόσσ'Ζρά τοϋ εκάτερθεν έσαν πτερά, Tantae ejus ab Utraqufe parte erat alae, sc. quantae januae thalami; Alae istius aquilae magnitudine sua fores thalami requabant. Aristot. Η. A. 1, 5. To καλούμενον ζώον εφήμερο ν τέτρασι καϊ ποσϊ καϊ πτεροίς κινείται, Quatuor et pedibus et alis. Plut. Alex. Τόν λόφον άπίψραξεν μετά θατέρου πτερού, Cum altera ala. Paus. Attic. Τα άγιώτατα ξόανα έχειν πτερά. Cum vero Gal. dicit τά πτερά danda D esse febricitantibus, ut quae came slut molli, intelligit de alis quatenus pennis nudae sunt, cum proprie de ala pennata et volucri intelligatur. Metaphi autem πτερά tribuuntur etiam uavibus pro Ipsis remis, quod iis ceu alis navis volet. Od. A. (124.) Οΰδ' εύήρε' έρετμά, τά τε πτερά νηυσϊ πέλονται. J. Poll, vero πτερά esse vult τό τελευταίον τής κώπηε, τον ταρσόν τήε κώπηε, Palmulam renii. Minus apte trarisfertur ad velum navis, Hesiod, "E, (2, 246.) Ενκόσμωε στόλισας νηός πτερά ποντοπόρόιο. Sic etiam ap. Lycophr. teste Eust. [Vide Πτίλον.] Simili metaph. poetae Lat. dicunt Velorum alas, Virg., sicut versa vice avibus tribuuni Remigium alarum. Apud Architectos autem πτερά's. πτερώματα dicuntur Muri duo in altitudinem consurgentes alarum instar, VV. LL. Πτερά in prora i. q. παρειά, i. e. τά έκατέρωθιν, J; Poll. H'Penna, Pinna : όρνιθος πρώτα πτερά, Avisprimae pinnae, Cic. ap. Arat. Lucian. (2, 266.) "Ομοια πεπονθώς τοις τά <3τα πτερω κνωμένοιε : (3, 152.) "Ωσπερ τους πτεροίς κνωμένονί. In qua signif. πτερόν Philostr. ac-

72 4-513 ΙΠΤ [pp ] ΙΠΤ 4514 cipit pro πτερά, Pennae: ut cum Epist. 31. de pavo- A ne dicit, To7s όφθαλμοϊε τοϋ πτεροντήν τών άστρων διακόσμησιν άγαπλάττεται: 34. de noctua, Το οικείον επιγνοϋσα πτερόν. Dicitur etiam de insectorum et vespertilionum sive pennis, s. membranis, quibus alarum pennarumve loco in volando utuntur: proprie tamen de avium pennis, sicut πτίλα proprie sunt apum et ceterorum insectorum : alteruin tamen pro altero usurpatur, ut videre est ap. Aristot. Η. A. 1, 5., ubi των πτηνών differentiae ponit. [ Pro Ipso animali pennato s. alato, i. e. pro Volucri, ponitur Od. H. (36.) Των vies- ώκε'ιαι ώσεϊ πτερόν, ήέ νόημα, Instar volucris : πτηνοϋ, Eust., dicens per partem intelligi totum. Quo referri posse videtur, quod ap. Soph, legitur in CEd. C. (97.) Ούκ έσθ' οπωε ού πιστόν έξ υμών πτερόν Έξήγαγ' es τόδ' άλσοε, i. e. οϊωνόν, τήν πτέρωσιν τής διανοίας. Comicis i. q. σκιάδων, Umbella, Umbraculum, J. Poll., qualia hodieque e pavonum pennis in Italia conficiiintur. Πτερά et άετοίis vocabant etiam τάς των Ιερών στέγαε ; Aristoph. Schol. ex Ionis Agamemn. At Hes. exp., οικοδομή- Β ματα Ιερών εκ λίθων. Hesychio est etiam i. q. σκηνή. II In iegyptio etiam labyrintho erat iedificiorum quaedam moles, Plin. 36, 13. Majore autein in parte transitus est per tenebras: aliaeque rursus extra murum labyrintlii aedificiorum moles: Pteron appellant. Derivatur autem πτερόν a πτώ, quod primitivum fingitur τον ϊπταμαι, vel a πέτομαι per sync.: ita dictum, quod ejus beneficio volucres volent. [" Wakef. Trach Here, F Musgr. ibid. Abresch. iesch. 2, 133. Brunck. CEd. C. 97- Sopli. 3, 524. Valck. Phcen. p Toup. Opusc. 1, 315. Wakef. S. Cr. 3, 138. Penna, Sylb. ad Paus Avis, Jacobs. Anth. 8, , , Eur. Phcen Villois. ad Long Aristoph. E2p. 76. Conf. c. πέτρόε, Jacobs. Anth. 7» Kuster. Aristoph. 59. Lobeck. Aj. p Πτ. νεώε, Ruhnk.,Ερ. Cr ad Charit Musgr. Iph. T Hei Jacobs. Anim Anth. 9, , , 265. Lobeck. Aj. p ύπνου, Ruhnk. Ep. Cr ad Callim. 1, c 190. Ejus usus in vomendo, Brunck. Aristoph. 3, 81. Kuster. 122." Schaef. Mss. Hippocr Foes. iesch. Suppl Schn. Lex. Suppl. *Πτεροβάμων, ό, r/, Empedocles ap. Simpl. in Aristot. Phys. p. 258.] Ώτεροδόνητοε, Qui alis circumagitur. Apud Aristoph. "Opv. (1388.) Cinesias poeta dicit, Τών διθυράμβων γάρ τά λαμπρά γίγνεται 'Αέρια, και σκότιά γε, και κναναύγεα, Καί πτεροδύνήτα. Paulo artte Vero ab av'e petit, ut se alis subvectum in altum tollat ad accipieudas e nubibus καινάε Άερυδόνήτονς καϊ νιφοβόλουε άναβολάε., ['* Υϊτεροκοπέω, Epiph. Serm. p. 228.] Πτ ρο7τοίκίλο$, Varias et pictas pennas habens, Pictus, ut Lat. poetae dicunt Pictae volucres, Aristoph. "Opv. [ * ΧΙτεροπομπόε, Tzetz. Chil. 11. p * ΤΙτερόπουε, Gl. AlipeS, Anthol. 4, 477. Έρμης.] Πτερορροέω, VEL potius Πτερορρνέω,., Pennarum defluvio laboro, Pennas amitto, Aristot : Aristoph."Opv. (284.) KaXXt'as dp' ούτος όύρνιε εστίν ; ώ$ πτερορρυεϊ. "Α τε γάρ ών γ εννάϊοε, υπό τών συκοφαντών τίλλεται: (105.) τόν χειμώνα πάντα τ&ρνεα η Πτερορρυεϊ τε κ αύθις έτερα φύομεν, Pennas amjttunt, et rursus plumescimus. [Πτερορρνήσαϊ τόν πλοντον, Philostr. Apoll. 6,36. * Ώτερορρύησιε, Psell. Exp. Dogm. Chald " Pennarum aefluvium, Hierocles 248." Wakef. Mss. Πτεροσείω, Alas excutio, Schol. Arat * " ΐΐτερόφοσοε, Koen. ad Greg. Cor. 38. Toup. Emendd. 2, 117 * Πτερο^οίτωρ, 4, 469. O- pusc. 1, 387«ΤΙτερόφοιτος, Ώτεροφοίτωρ, *Πτεροφντωρ, Heind. ad Plat. Phaedr. p (. 70.)" Scha>f. Mss.] Πτεροφόρος, Aliger, Penniger, Plin. Pinniger, Ovid. AT, at, al, Δρομάδεε 3> πτερΰφόροι, Ποτνιάέεί θεαϊ, Eur. Or. (310.) de Eumenidibus s. Furiis, Aligerae deae. Sic dicebatur etiam τέλος τι στρατιωτικόν, Hes., fortassis a pennigeris cristis, διά τήν έν rci7s λόφοιs πτέρωσιν. llrepo^opot vocabantur etiam Cursores, Tabellarii ac nuntii celeres, quod ii peregre profieiscentes, ut Dionys. scribit, surrectas in capite pennas gestare solerent, Plut. Othone (4.) Καί πτ. συνεχώς έφοίτων, αεί τι προσχωρεί ν έκείνιρ φρά όρτεε, interpr. Voredarii. Respexisse ad h. v. Juvenalis p u. tatur, Tanquam de Cattis aliquid torvisque Sicatnbris Dicturus, tanquam diversie parttbus orbis Anxia pnecipiti venisset epistola penna. Quidamiin M. gypto sacerdotes, Hes. ΤΙτεροφόροε, Regio quaedam Rhiphaeis montibus finitiina, ita appellata ab assiduo nivis casu pinnarum similitudine, Plin. Sic enim stulte opinabantur aerem oppletum esse pednis, proindeque non patere in longinqua prospectum neque transituin. [" Musgr. Hei Here. F EL 466. Toup. ad Longin Gierig. ad Ovid. 1, 71.» Schaef. Mss. Aristoph. "Opv cf. Casaub. ad Suet. Aug. 27. * " Άναπτεροφορέω, Philo ap. Jo. Damasc, 784." Kail. Mss. * Πτεροφνήε, Plato Politic. p. 266.] Ώτεροφνέω, Pennas produco, Pemize mihi nascuntur, Plumo, ea signif., qua Gell. dicit, Pullis jamjam plnmantibus, Plumesco, Plut. (9, 12.) de Cupidine, Kara μικρόν έν rals παλαίστρα^ πτερό φνήσαε, ούκ έτι καθεκτόε έστιν. Aristoph. (*Opv,, 1θ6.) disjuncta voce dicit φνσαι πτερά. [* " Τίτεροφΰησι^ Geopon (15, 2, 33.) * Πτεροφνία, Hierocles 292." Wakef. Mss. " Thom. Μ. 180." Sobaef. Mss. * ΤΙτερόφντος, Schol. Aristoph. Ίππ * "Πτερο^ φντευτοε, Const-Manass. Chron. p. 6(= 13. Meurs,)". Boiss. Mss. * Πτερώνυμοε, Plato Phaedro p. 252.] "Απτεροε, ό, ή, Alas non habens, Pennis s. Pinnis carens, Involucris, i. q. άπτήν supra. Apud Hom. άπτεροε μνθοε, Verba, quae permanent in mente ejus, qui audiit, nec quasi avolaiit, έμμονοε μϋθοε καϊ oi παραπτάς, Quae quasi alata, subito id, quod manda^ tur, exequuntur, i. e. Quae, qui audiit rem imperatam, statim cxequitur: ut sit ίσόπτεροε. Od. I*. (57.) T. (29 ) β Ω$ άρ' έφώνησεν rrj δ' άπτεροε έπλπό μϋθοε. In ^sch. Agam. (284.) ponitur pro προσηνήι, ταχύε! αιφνίδιος, Hes. At "Λπτερα, Urbs Cretae, inde dicta quod aliquando Sirenes cum Musis de cantu contendentes et victae, istic pennas abjecerintj cum prius volucres et pennatae essent, Etym. SiiidJ Civis hujus oppidi Άπτεράϊοε vel Άπτερενε, quorum prius ap. Suid., posterius ap. Hes. est: ap. quem repone Άπτερεύς pro Άπταρενς, et "Απτερα pro "Απτά. ["Απτεροε, Velox, Tryphiod. 85. " Wakef.. Eum Here. F Abresch. ^Bsch. 2, 34. Jacobs. Anth. 6, 102. Stanl. Eum. 51. "Απτερα, ad Paus Toup. Opusc. 2, 254." Schaef. Mss. "Aπτεροί φάτιε, iesch. Ag Scholiastae ίσόπτεροε^ κούφη.] Άπτερέωε, Celerrime, τάχιστα, Schol. Apoll. Rh. 4, (1765.) Κεϊθεν δ' άπτερέωε, διά μυρίον οίδμα λιπόντεε, Αϊγίνηε άκτγσιν έπέσχετον. Sunt qui ex έτοίμωε, [άφροντίστωε,] ελαφρώς, ήδέωε : alii am μωε, ήμελημένωε, Etym., dicens Herodian. ap. He-, siod. exponere άπωτέρω. [" Jacobs. Anth. 6, ldli' Ruhnk. Ep. Cr. 105." Schaef. Mss.] Ε LycopffiE: (627.) vero citatur ETIAM 'Απτέρωε, quod reguwin^ ab άπτεροε formatur: in άπτερέωε autem e insertum videtur, ut carmini heroico servire posset. Sed ET Πτερέως affertur pro Celeriter, ταχέως, [Schneideit^' susp. * Αύτόπτεροε, Aristid, 1, 27. \ * Βραγύπτερ ΜΪ Aristot. de Part. Anim. 1,4.] Δερμόπτεροε, Membranis vol a η s, Cui membranaceae pinnae sunt, Aristot. H~aT" 1, 5. Τά δέ (τών πτηνών εστί) δ., οιον άλώπηξκαϊ ννκτερίε. Ubi fortassis pro άλώπηξ leg. τέττιξ, cum Plin. dicat, membranis etiam cicadas volare, sicut alibi tradit vespertilioni membranaceas pinnas esse, ΔΙ-Λ πτεροε, Bipennis, Duas habens pennas, Aristot. Η.A, 1, 5. Α. δέ οσα Η μέγεθος μή? χ 1) Ή έμπροσοιόκεντραμ έστιν: paulo post, Τά δέ δ. έμπροσθεν έχςι τά Unde Plin. 11, 28. Nullum, cui aculeus in alvo b penne est: paulo ante, Nullum, cui telum in ore,'plunbus quam bims advolat pennis. At δ. ναόε, ap/ Architectos, JEdes duo habens ptera, ^.des dip'terili Vitruv. 3, 1. Dipteros autem octastylos et pronao et postico, sed circa aedem duplices habet ordines cp^ lumnarum. At Ψει/δοδίπΓερο$ vaos, ut ibid. docet Vitruv,, sic collocatur ut in fronte et postico sint column^ octonae in lateribus,cumangularibus, quindenae Γ*Έπίπτερον, Diosc. Notha 468.] Είπτεροε, Bene alatuh, pennatus, Pennis plurimum potens, Aristoph Ν (799) εύοωματεϊ γάρ καϊ σφριγά Κάστ' έκ γυναικών είπτέρων τών Κοισνραε, metapb, pro Ε ditioribus et nobilio^'

73 >15 ίπτ [pp. ] ] ΙΠΤ 4516 ribus, quae pennis suis ceteras quasi anteeunt, εύγενών, έπρρμένων καϊ μετεώρων καί υπερήφανων, κουφών, rum alae pluribus pennis discretae sunt, ut pedes ho- A vespertilionis alae: at σχιζόπτεροι aves erunt, qua- καϊ <Jv δ λογισμόε 'ίπταται, Schol. [Bion 1,82.] "Ίν σόπτεροι, Hesychio ισότιμοι. Sonat tamen potius ροε, ET Τανυσίπτεροε, Cui alae extentae sunt, I11- minis pluribus digitis. Aristot. H. A. 4. Τανύπτε- " Pares habentes alas." [Schol. iesch. Ag. 286.] gentibus alis patulus atque porrectus praevolans, Κακάπτέροε, opp. praecedenti, Male pennatus, Cui Gell.Hesiod. (Θ. 523.) αίετόν ώρσε τανύπτερον,"ε. (I, alae s. pennae malae sunt, Male volans, i. q. κακό 210'.) "fly έφατ' ώκυπέτηε "ρηζ ταννσίπτεροε όρνιε, Passis πετηε. Aristot.'Άπονε δέ και κακόπτεροε, ubi Budaeo Volans alis. [* Ύαχύπτεροε, /Esch. Pr. 88. * " T«- leg. videtur ενπουε. ["Jacobs. Anth. 12, 351." χνπτερορρνέω, Aristaen. 2, 1. ni leg. ταχύ πτ." Boiss. Sch&f. Mss. * " Καλλίπτεροε, Const. Manass. Chron. Mss.] Ύετράπτεροε, Quaternas gerens pinnas, Aristot. Η. A. I, 5.T. μέν όσα μέγεθοε έχει ή όσα όπι- p. 106." Boiss. Mss. * Kam^repos, iesch. Pr * Κονφόπτεροε, Orph. H. in Zephyr. 6. * Κνκνόπτεροε, σθόκεντρά έστι, Quaternas (pinnas) habent quae actileis in alvo armantur, Plin. [" Brunck. Soph. 3,387- Eur. Or * " Ααιφόπτεροι, Const. Manass. Chron. p * Λενκότπ-εροϊ, p. 77" Boiss. Mss. Koen. ad Greg. Cor. 257." Schaef.!Mss.] Ύπόπτεροε, Eur. Tro iescli. Pr νιφάε. *Λιγνπτερόφωνοε,'Procem. Orac. Slbyll. * Λινύπτεροε, /Esch. Pr. 20.) Δείζασά τι όχημα ύποπτερων ίππων τίνων τω Πη- Alatus, Alas habens, quibus subvehitur, Lucian. (1, 467.] Μακρόπτεροε, Longas alas s. pinnas habens. γάσω έοικότων, Aristoph. "Ορν. (797 ) "Αρ' νπόπτερον [Hes.] Μελανόπτεροί, Cui nigrae alae aut pinnae sunt: γενέσθαι παντόε έστιν αζων. Φοινικόπτερος, Rubeas ννζ, Aristoph, ("Opv. 695.) sicut μελανοπτερύγων alas s. pinnas habens : Noin. avis, quam Plin. quoque Pbcenicopterum nominat, retenta Gr. v. Ari- ονείρων, Eur. (Hec. 71 ) a πτέρνξ : quae atris circumvolat alis, u,t de morte Horat. dicit.'[" Sed et Pisces B stopll. "Opv. (272.) βαβαϊ, καλόε γε καϊ φοινικιοΰε. atras pinnas habentes dicuntur μελανοπτέρνγεε, Aristoph. Athenaei 7- p. 302." Schw. Mss. " Μελάμ- αύτω γ' έστ\ φοινικόπτεροε. Ώκύπτεροε, Cui pernices Quibus verbis alter subjicit, Έίκότωε' καϊ γάρ όνομ' πτερόε, Const. Martass. Chron. p. 14." Boiss. Mss. s. vieloces alae sunt, Celeres habens alas, i. q. ώκυπέτηε: ίρηξ, (II. Ν. 62.) quem ώκνπέτην vocat Hesiod. Anal, 2, 97. * MeXeffiVrepos, Lobeck. Phryn Suid. 1, 312. " Ad Charit. 5l6. Jacobs. Anth. 6, II Ώκύπτερα, Ipsae pinnae alarum prominentiores, quibus volandi celeritas juvatur, Ipsae^alae, Aristoph Toup. Opusc. 2, 178." Schaef. Mss. * " Miκρύπτεροε, Const. Manass. Chron. p, 5." Boiss. Mss. "Opv. (803.) Έτι τψ γελψε; respondet alter, έπϊ τοϊσι Glossas: Μικρόπτερα, ωε Βάρρων Auxillae'] Μονόπτεpos^IJnicampinnam habens. Monopteros aedes, Vitruv. sent ε'ιε εύτέλειαν χηνϊ γεγραμμένψ, ubi Schol. facit σοϊε ώκυπτέροιε, quippe cujus pinnae s. alae similes es- Quae linicum pteron habet: 4,17. Fiunt autem aedes tres πτερών species, πτίλα, πτερά, ώκνπτερα, Apoll. rotundae, e quibus aliae m. sine cella columnatje constituimtur, aliae peripterae dicuntur. [* " Μυριόπτερος, pinnas, Plut. (6, 700.) de Pyrrho, Τών δέ στρατιωτών Rh. 2, (1257 ) ώκύπτερα πάλλεν, Quatiebat alas s. Gonst. Manass. Chron. p. 77- * Ξενόπτεροε, 113." Άετόν αύτόν προσαγορευόντων, Tt γάρ, είπεν, ού μέλ-, Boiss. Mss. * Ξονθόπτεροε, Eur. Here. F.,487. Fr. Χω, τοίε ύμετέροιε οπλοιε, ώσπερ ώκνπτέροιε, αίρόμενοε ; Cress. 9. Athen. 640.] Όλιγόπτεροε, Cui paucae Pro Ipsis pinnis accipitur ap. Strattin Comicum, pehnae s. pinnae sunt. [Aristot.] Όλόπτερος, Qui [Athen. 654.] Πολλών φλνάρων καϊ ταών άντάξια, Ονε totus pennatus est, Cujus universuih corpus pennis βόσκεθ' νμείε ένεκα τών ώκνπτέρων. ["Jacobs. Anth. 6, tectum est, lotegras alas habens, Cujus alae fissae non 68. ad Lucian. 2,80.Toup. Opusc. 2,88."Schaef.Mss.] sunt : opp. τψ σχιξόπτεροε: tales auterrt sunt muscae [* nreporjjs, ή, Aristot. ap. Schn. Lex. Suppl., cf. et apes. faristot. Iusomn. 2. de Anim. Incess. 15. c no5ov??s.] Strabo 6. p. 393.] Όμόίόπτεροι, Quibus similes pen- nrepoets, Ajatus, Pennatus, Volucris, Epigr. MJp- nae sunt. ( Όμοίοπτερα, Volatilibus similia, VV. LL. [Aristot. Η. A. 1, 763.] AT Όμόπτεροι, Hesychio ομοιοι, * ομότριχεε, δμόχρονοι, άδέλφοϊ ήλικεε, δμον τρυγημένοι: at "tunc metaphora esset: ac fortassis exponi posset Simul volantes, ut όμόπτεροι essent Qui ita eand. agunt aetatem, ut aliquae aves, quae simul volant. [Eur. El Escli. Pers Aristoph. "Opv * " Όμοπτέρωε, Tzetz. Lyc. 627" Boiss. Mss. * " Όξύπτεροε, Accipiter, Inc. Deut. 14, 13. Vide Bochart. Hieroz. P. 2. L. 6. c. 3." Schleusn. Lex. in V. Τ.] Όρθόπτερος, Cui rectae pinnae sunt, Surrectas pinnas habens. [" Brunck. SoplT. 3, 524." Schaef. Mss. * " Πεζόπτεροέ, Const. Manass. Chron. p. 77;" Boiss. Mss.] Περίπτερος, Circumcirca pinnas habens. Dicitur de aedificiis, quae undiquaque eminentias habent, δ πανταχόθεν έξέχων. Athen. (205.) in descriptione navis PhilOpatOris, Σννήπτο δέ τουτοιε δ μέγιστοε οίκος, π. δ' ήν, είκοσι κλίναε επιδεχόμενος : paulo post, Κατεναντίον δέ τούτου α\\ο συ μ- πάσων 'πόλντελέε π., οι yap κίονεε αντον έκ λίθων Ίνδψων. Et peripteros aedes ap. Vitruv. 3, 1. Quae habet in fronte et postico senas columnas, in lateribus, cum angularibus, undehas. Περίπτερα, * άποσπινθηρισμόϊ, Hes. Suid., sed tunc substantivunl erit: sicut id'erri Hes. πέρίπτερον esse tradit στέγην έχουσαν. έξοχήν, itidem substantive, sed. secundum priniam hujus vocabuii signif. [LXX. Cant. 8, 6. Schleusn. Lex. in V. Τ.] AT Ύευδοπερίπτεροε, Qui peripteri formam simulat et quasi mentitur, Vitruv. 4, 7. [* Ποικιλόπτερο'ς, Pratinas ap. Athen. 6l7 * Ξενοπόικϊλόπτεροε, Tzetz. Ch. 2, 843 ] Πολνπτεροε, Multas pennas s. jiinnas habens: opp. τψ ολιγόπτεροε. [Aristot. Η. A. 1, 7,62. *Πυκνόπτερος, Soph. CEd. C. 17. "Πυρίπτεροε, 'Theod. Prodr. 141." Elberling. Mss.] Σχιξόπτεροε, Alas lissas habenis, ut σχιζύπουε, Habens pedes fissos, cui opp. στεγανόπουε. Dicitur autem hoc σχιζόπτεροε ad differentiara earum volucrium, quarum alae dividuae non sunt, ut μηκοε πτερόεντοε έπϊ νώτοισι καθεσθεϊε, Super tergum formicae pennigerae s. alatae. Apud Hom. dicitur de sagittis, s. quod pennatae sint, s. quod celeriter ferantur instar avium volantium, II. 1 (171.) όίστοί: Α. (II6.) ιόν Άβλήτα, πτερόεντα : Π. (773.) Ίοί τε πτερόεντεε άπό νενρήφι θορόντεε. Latini quoque poetae Pennigeras sagittas dicunt; Volucres, Volantes. Unde et Cic. ap. Arat. (691.) πτερόειε ό'ίστόε vertit Volucris sagitta. Hesiod. vero 'A. (220.) dicit etiam πτερόεντα πέδιλα, Calceos aligeros, volucres : άμφί δέ ποσσϊν εχε πτερόεντα πέδιλα. Apud Hom. autem dicuntur etiam έπεα πτερόεντα, Volucria verba aut Pennigera. Sic ap. Lat. poetam, sed non replenda est curia verbis Quae tibi magna volant. Aut verba, quee ex ore emissa, ut avis e manibus, re vocari nequeunt: sicut et Horat. semel emissum volat irrevocabile verbum. Sic intelligit etiam Plut. (8, 19 ) cuin ideo a poeta έπεα πτερόεντα appellari ait, Ο quoniam οντε πτηνόν έκ τών χειρών άφέντα ρφδών έστιν αίθιε κατασχείν, οντε λόγον έκ τον στόματος προέμενυν κρατήσαι καϊ σνλλαβεΐν δυνατόν. [" Ad Charit Eur. Ion Wakef S. Cr. 4, 26. Musgr. El Jacobs. Anth. 9, , 288. Porson. Phcen Valck. p Voss Myth. Br. l, Brunck. Trach De verbis, Clark, ad II. A ό'ίστόε, Wakef. Trach Phil Eum Mnasalc. 6." Schaef. Mss. Apoll. Rh. 4, 23.] [* Πτ-έρωϊ, ωτοε, δ, Nomen Cupidinis, Plato Pliaedr. p "Heind Toup. Emendd. 2, 117- Koen. ad Greg. Cor. 38." Schaef. Mss.] Πτερόω, Alas addo, accoinmodo, Alitem facio, Lucian. (1, 183.) Ή φύσιε (τήν μέλισσαν) πτερώσασα, Aristoph. "Opv. (1408.), Άλλ'Όνν εγωγ' ού παύσομαι, τοντ ίσθ' οτι, Πριν αν πτερωθείς διαδράμω τόν αέρα : (804.) έπτερωμένοε, Pennatus, Alatus, ΟΓσθ' J μάλιστ έοικαε έπτερωμένοε, Quam maxime avem alae tuas simulent, aut etiam Pinnae tuae: cui maxime pennue

74 4517 ΙΠΤ tuae assimiles sint, SC. Eis εύτέλειαν χηνϊ σνγγεγραμ,-. A μένω. Sic (πτερωμένη opvis, Pennata. Item Alis sulajeho, Aristoph. Β. (1437 ) E't τιε πτερώσας Κλβά, κριτον. Κινησία, Αίροιεν αυραι πελαγίαν υπέρ πλάκα, SiVg'uis Cleocritum Cinesia quasi alis subvehat, Cleocrito Cinesiam loco alarum supponat. Dicitur enim levis admodum fuisse Cinesias: de quo idem Aristoph."Opv. (1383.) Ύποσοϋ πτερωθείς βοϋη λομαι μετάρσιοε Άναπτύμενοε έκ των νεφελών καινάε λαβείν άναβολάε. Paulo ante, vero dicit, "Οpvis f γενέσθαι βούλομαι. Transfertur etiam ad naves, quas πτερώσαι dicirour, cum expassis velis quasi volucres facimus; vela eis quasi alas accommodamus; velorum expandimus alas, Virg.; remos utrimque quasi alas aptamus, quibus volare possint; remos erigimus in modum expansarum alarum. Plut. Antonio (63.) Tows ταρσούς τών νεών έγείραε και πτερώσαε έκατέρωθεν, Polyb. 1, (46,11.) Πτερώσαε τήν ναϋν, Remos. erectos retiueri jubens et ad remigium paratos : (9 ) At Se vf/es έπείχον έπτερωκυίαι πρός τήν έμβολήν, i. e. έπίκωποι e\ ingtructae ad irruendum, Remigio Β instruc.taead irruendum. Velo etiam πτεροϋσθαι dicuntur, ut Greg. Ή vavs έκ τών λιμένων ανάγεται και τψ ίστίψ πτεροϋται. Plato de Rep. 5. (7, 40.) Προί τοίνυν τα τοιαύτα πτεροϋν χρή παιδία όντα εύθύς, ίν, αν τι δέη, πετάμενοι άποψεύγωσι, Equites e peditibus facere, Bud. : propterea quod cum alter interrogans quomodo hoc iuteiligi velit, dicat πώε λέγεις, respondet alter, έπ\ τούε ίππους άναβιβαστέον: ita ut πτεροϋν. hoc in loco [pp ] IHT 12.: Strabo 17. ρ-556. Sieb., Schol, Aristoph."O m Procop. de ^dif. 2, 5. Lycophron 56.] Πrfc ρωσιε, εωε, ή, Pennarum productio, ut τρίχωσι*, Pilorum productio. Accipitur interdum pro πτέρωμα, Aristoph. πτέρωσιν αναλαμβάνει, Pennas recipit, Iterum plutiiescit, αίθις πτερά φνει, ut Idem 0)p r, 106.) loquitur. Lucian. πτ. διαλυθείσης, Pennis digsolutis, [cf ] etiam Remigium alarum, VV. LL. [" Wakef. Trach Lex. Herod a4 Herod. 679." Schaef. Mss. " Dio Chrys. 1, 371.* Wakef. Mss.] Πτερωτής, Qui al^s addit, alis subfevat. Sicut vero πτεροω metaph. capitur, ita etiam hoc πτερωτής. Greg. Τήε ερημιά* τόν πτ., τής επιμιξίας τόν νομοθέτην, Exhilaratorem et confirmatonem, Qui spe bona implet et sublevat, Bud. Πτερωτός, Alatus, Pennatus, Aristot. H. A. 1, 5. Τών δέ/πτηνύν τά μέν πτ. εστίν, οίον αετός καί ίέραξ' τά δε πτιλωλ^ οίον μέλιττα καϊ μηλολόνθη' τά δε δερμόπτερα,.οίον άλώπηξ και νυκτερίε. J. Ρο11> (6, 10.) Πτερωτά καϊ απλωτά προσκεφάλαια, Pujivinaiiia β. Cervicalia pluma tilia s. plumea, i. e. Pennis volucrium s. plurois farta. Et πτερωτοί calices ap. Plin. 36, 27 Alati aut Pennati calices. [" Ad Charit Wakef. Here. F Ale Trach Jacobs. Anim. 35. A-ntli. 10, 6'9. Toup. Opusc. 1,70. Valck. Hipp. p. 301." Schaef. Mss. Plut. 7, 305. χιτωνίσκος, Lycophr όλκάϊ.] Άπτέρωτος, 6, ή, Qui alatus aut pennatus non est, i. q. άπτερος v [Pbav Hes. " Jacobl.Λ Anth. 10, 69." Schaef. Mss. * Μελιπτερντα μάεα Μοκσαν, Cantica meuita jajataque,. Pratinas Athenaei 14. p Schw,, olim μελιηπτέροψι : Lobeck. Phryn * Πτερωτικί)ς, Hierocles 21OV] 1, sit q. άναβιβάζειν επι rovs ίππους, qui et ipsi alipedes a pogtis appellantur. Secundum alteram signif., του πτεροω, i. e. Alis subveho,, Alis in altum eveho et attollo, itidem metaph. accipitur, Philo de Mundo, Άναπτερύω, Alatum facio, Alis s. Pennis instruo. Πόσον τινά.χρή νομίσαι δρόμον των τήε. ψυχής ομμάτων, Sed metapb. capitur ut plurimum pro Excito quem«άπερ ύπο πολλού τοϋ τό εν κατιδείν τηλαυγώς ιμέ- piam ad aliquid agendum, reialicujus desiderium, In- ρου πτερωθένχα, πρός τόν εσχατον αιθέρα τείνεται, Ιπgenti stigo, Animum addo, In spem erigo,, Eur. Or. (865.) desiderio perspicue cernendi illud unum, quasi μών τι πολεμίων πάρα "Αγγελμ' άνεπτέρωσε Ααναιδών alis suhvecti, Prae ingenti illo desiderio alites factj, πόλιν; ubi,schol. άνεπτέρωσε, s.άνεπτέρωσε, utap. eum Greg. Kat rats έλπίσιν έπτέρου, μεμνημένουε τών υποσχέσεων, legitur, exp. διήγειρε. Erasmus Proverbium facit Alas Spe objecta et pollicitando erigebat animos addere,quod exponens ait,άναπτερείν vulgo diceban- eorum, et suspensos teuebat sublimesque, Bud.: ut c tur, qui verbis alicui adderent animum, inque bonam πτεροϋσθαι έλπίσιν, i. sit q. έπαιωρείσθαι, έπάίρεσθαι, spemerigerent: citatque h.l.ex ATistoph."O/ov.(1442.) Spe erigi et gaudio exultare, quasi volucrem et alir Αεινώς γ' έμοϋ τό μειράκιον δ Αίίτρέψης Λέγων άνεπτέρηκεν tem fieri: quia animus sic gestiens consistere nescit &σ& ίππηλατείν. Ita enim legitur ap. Erasm.^ et sibi constare. Bud. Πτεροϋσθαι in rebus adversis άνεπτέρηκεν, tanquam sc. a verbo άναπτερείν T quoi$j aut difficilibus est quasi Resumere alas, Excitari, Colligere animum, quo veluti alis rursus eleventur,, qui prius oueri succumbebant, Plut. Artax. (24.) ipse ponit. Sed nusquam invenio άναπτερέω, at pas^ sim άναπτερύω., a quo et άνεπτέρωκεν legitur in emeq*; datis Aristoph. exempl. Ceterum videtur hie άνεπτέ?, "Ωστε τούς άλλους πτεροϋσθαι και συνεπικουψίζεσθαι, ρωκεν esse Incendit eum ad cupiditatem equorugui τήν έκείνου προθυμίαν καϊ ρώμην ορώντας, [" Markl. Suppl./110. ad Charit Eur. Iph. Τ II Άναπτερόομαι, metaph. Exritor pass. Alis instruor, proprie. Et pcn ;? ad aliquam rem agendam, reialicujus Wakef. S. Cr. 1, 46. Trach Eum Jacobs. Anim Casaub. ad Athen. 47. Toup. Opusc. 1, 387. Alciphr Koen. ad Greg. Cor. 66. Herod. cupiditatem,; AccepdOT ad rei alicujus desi- derium, In spem 3. bonam spem erigor; nam Suid.> άνεπτερούτσ exp. έλπίσι χρησταίε ρετο, in h. 1. Ό δέ 679. Villois. ad Long.'91. Conf. c. έπαίρω, Porson. Νεμεσίων άνεπτεροϋτο καϊ μετέωρο ε ήν τ qils\ ελπίσν Hec. p. 11. Ed. 2. De navi, Plut Hutt." Apud Xen. itidem (Έλλ. 3, 4, 2.) άνεπτερωμ&ύι dici' Schaef. Mss. Polyb. 1, 46.] Πτέρωμα, Penuosum in mihi videntur In spem erecti, Erecti spectgtione. avibus tegmen, ut τρίχωμα Piliosum villosumque Plato Phaedro (10,327.)"Orav ro ττ$έ τις δρών κάλλος, τοϋ αληθούς άναμιμνησκόμεροε άναπτερώταί τε καί tegmen in bestiis, Cam. Dicitur certe πτέρωμα de tota pennarum multitudine, ut si Gallice dicas, άναπτερούμένος προθυμήται άναπτέσθαι: ubi adders Plumage, Pennage. Aristot. "Απαντα τά τριχώματα D άναπτάσθαι, Volare, alludit ad propriam τοϋ άναπ καϊ τά πτ. τοις δέρμασι συνακολουθεί^ Idem, Γίνονται ροϋσθαι signif. atque hie άναπτεροϋσθαι est propcmodum quod Lat. dicunt Gestire, Cic. de Ο rat, 2. δέ καϊ τά πτ. τών μελάνων ορνίθων, τά μεν πρός τψ σώματι μελάντερα πάντων, τά δέ πρός τοίε άκροις ξάνθότερα. Metaph. autem Synes. dicit τό νου πτ., Alas cupinnt. H. enim in 1. puto Gestiunt i. fere esse q. Animi forensibus negotiis defessi gestiunt ac volitare mentis. Πτερώματα, Pinnae et muri in aedificiis, άναπτεροΰνται, et Plat, verba retinendo, reddi posse Strabo 17 vocat Muros aeque altos ex utraque pronai parte ad templorum altitudinem surgentes. Sed haec Tvillii verba, Gestiunt ac volitare cupiunfc άναπτεροΰνται και προθυμοϋνται άναπτάσθαι. Quod ldem illam quoque, quae sit columnis, aedium tcircumvallationem, et potissimum in cellae lateribus, πτερώματοε dicit Ardentes et erectos, fortasse άνεπτερωμίνον* apte reddiderimus, Philipp. 4. Ego vos ardentes \ nomine intellexit Vitruv. quod alarum specie protegat. et erectos ad libertatem recuperandam adhortaboiv VV. LL Vitruvii verba sunt 3, 2. Pteromatos ratio [Bekk. Anecd. 1, 10. Τήν φυχήν Αναπτέρωσα, Msop. et columnarum circum aedem dispositio ideo est inventa, ut aspectus propter asperitatem intercoluinni- August. Fab. 71. " Brunck. (EdiT^ 153. Villois. ad Long. 91. Toup. Opusc. 1, 141. Walief. S, Cr. 1, 46. orum haberet auctoritatem : 4, 7. Alii vero removentes parietes aedis, et jipplicantes ad intercolumnia Eum Markl, "Suppl. 89- Mitscherl. Epist. Cr. pteromatfts, spatio parietis sublati efficiunt amplum p. 84. Heyn. Hom. 6, 224. Dionys. H. 2, 1154." laxamentum cellae. [" Markl. Suppl. 89- ad Charit. Schaef. Mss. Άναπτερώσαι τό κάλλος, Achill. Tat. 1, 663- Porson. Med. 19. Toup. Opusc. 2,9. Emendd. 55. Κρατϊ όρθιους έθείραε άνεπτέρωκα, Eur. Hei. 639 Or Suppl. 89- Xen, Σ. 9, 5. * 'Αναπτέρωση 2, 14." Schaef. Mss. I. q. πτερόν, /Elian. Η. A. 16, Epiphau. * " Συναναπτερόω, Chrys, iu Ep. ad Roiii.

75 4519 Ι 1 "* [pp- 17: 1720.] ΙΠΤ 4520 Serm. 13. Τ. 3. p. 108." Seagear. Mss:] L Ά. (570 ) χελώνης Γνίους, ή ταχινήσι διαπλώει πτερύγεσαιν, Basil. Ot ΐχθος υδαιρ τέμνουσί rfj μέν κινήσει ΔιαΐΓΓ ρ<5ο/, A fas explico, dispando, expaudo, g«- nerakits pro διαπτύσσω. [Hippocr * Αιαπτέpwcrti. Erotian. ap. Hippocr. *Έκπτερόω, Hippocr. γων appellatur. Sed et λόγχη πτέρυγας habet, i. e. τών πτερύγων ε'ις τό πρόσω χωροϋντες. Idem et πτερύ- 347, 20. hctvpoiv in var. lect. * " Καταπτερόω, Euniatb. 290." Boiss. Mss. * Ίυμπτερόω, Longin. p. 64. λάς, όθεν πλατύνεται ή λόγχη. Τίτέρυγες dicuntur Pinnas: seu, ut J. Poll. exp. ras εκατέρωθεν προβο- Ed.Oxon.] quoque τών πηδαλίων τά πλατέα καϊ τά χείλη, Hes. flreptvos, Alatus, Pennatus : deois; Aristoph. Opv. Pinnulae, Bud..seu, ut J. Poll, tradit, τα τελευταία τοϋ (903.) Pennatis s. Alatis diis : στέφανα, Polyb. (6, πηδαλίου. j Ilrepwyes vocantur etiam τά περί τά 23, 12.) i. q. πτερωτός, Corona pennata. Apud Suid. κράσπεδα τοϋ χιτώνος, Laciniae, Partes vestium circa Έπικοαμοϋνται oi 'Ρωμαίοι πτ. στεφ&νψ, πτεροίς φοινικίοις ή μελαινρρθοις τρίσϊν, ως πηχυαlots τό μέγεθος. gulis alarum formam referant, VV. LL.: Plut. Numa, iimbrias laciniosae, quod lacinioso procursu et an- Ubi pro μελαινόρθοις videtur leg. μέλασιν όρθοίς, aut al χιτώνος πτέρυγες. Et ap. Suid. Οετταλικαϊ πτέρυγες : quas inde dictas scribit, Άιά τό πτερύγων εχειν μελανόχροις. [" Jacobs. Anth. 9, 258. Toup. Opusc. 1,463. 2, 77 Emendd. 2, 515." Schaef. Mss.] τάς Οετταλικάς χλαμύδας, αιπερ ε'ισιν εκατέρωθεν γωνίαι, διά τό έοικέναι πτέρυξι. Hoc et Macedonicaa [* " nrep/itos, AMus, Etym. M." Wakef. Mss.] Ώτερύσσομάι, Alis latera ferio, ut galtinacei ante chlamydi laciniatim dispersae tribuit Plin. 25, 10. cantura, Lucian. (2, 134.)" "O, re γαρ έν rjj πρύμνη cum de Alexandria ait, Ad effigiem Macedonicae χηνίσκός Άφνω έπτερύξατο, και άνεβόησε, Latera quatere ceepit alis, Plin. de gallinaceis, Diem venientem anguloso procursu. VV. LL. At J. Poll. (1, 134.) chlamydis, orbe gyrato laciniosam, dextra laevaque nuntiant cantu, ipsum vero cantum plausu laterum, I πτέρυγας et πτερύγων tradit esse ro ήμισυ τοϋ χιτωνίσκου. II Habet vero et thorax πτέρυγας, Pinnufas, r?f πψερυξει. Haec Bud. Hue pertinet quod Ezech. 1,' (24.) legimilfc, "Ηκονον τήν φωνήν των πτερύγων αύτών εν τω πτερύσσεαθαι αυτά, Cum alis plauderent: καϊ τά κύκλψ, al πτέρυγες τοιαϋται καϊ τοσαϋται εστω- Xen. Ίππ. (12, 4.) Ilepi δέ ro ήτρον, καϊ τά αιδοία, scribitur tamen ibi etiam πορεύεσθαι, et paulo ante, σαν, ώστε στέγειν τά μέλη, Ad ioguen et verenda, circunique haec, pinnae applioenttir tot et tales, quas At πτέρυγες αυτών έκτεταμέναι, πτερυσσόμεναι ετέρα tfj έτέρψ. Exponi etiam potest Gestio alis, Passis illas partes obtegant: (6.) Tow μέν ούν θώρακος τό alis. Capitur vero et metaph., ut Athen. (236.) e κωλυον ταύτη άφαιρετέον, άντι^δέ τούτου πτέρυγες ώσιν Diphilo Comico, de parasito quodam, Άτενές δέ έν τοις γιγλύμοις προσθεταϊ, ρπως, όταν μέν διαίρηται τηρώ τοϋ μαγείρου τόν κάπνόν. Καν μέν σφοδρός φερόμενος ε'ις ορθόν τρέχη, Γέγηθα καί χαίρω τι και πτερύσται: Ab hac removebitur quicquid in thorace impe- ομοίως άναπτύσσωνται' οταν δέ καθαίρηται, έπικλείωνσομαι, Alas pando, ceu* avis gestiens, Alis gestio: dire illam possit, et hujus loco in nexibus applicatiles erunt pinnae, quae intensa cum manu quasi ex- Philo V. M. 1. Et δέ που διακινηθείη μόνον ήσυχη καϊ πτερυξαιτο, κολάσέις εμβριθεστέρας παρείχετο ή δια λόγων επιπλήξεις, Si paulum modo se commoveret et Id ipsum in άναβάσει vocat πτερύγια, ut paulo post currant, reductaque cum ilia rursum jungantur. Cam. tanquam alis gestiret, Turn.: loquitur autem ibi περί dicam. H Quibusdam τό άσπληνον, Gorr. e Diosc. παθών μεμηνότων καϊλελυττηκότων. - Alis strepo et [3, 151. " Markl. Iph. p. 18. Musgr. 120, Ion pttgnam meditor, ut gaili infer se dimicaturi. Sic Here. F Bacch. 37Ί. Wakef. Ion interpr. Bud. ap. Diog, L. m Socr. p. 76. Αείξας Abresch. jesch. 2, 133. Jacobs. Anth. 7, 157. αύτφ τοϋ κουρέως Μίδου άλεκτρυόναε άντίον τών Κάλλίου πτερνξαμένους. [" Wakef. S. Cr. 2, 80." Schaef. Aristoph, Fr Lobeck. Aj.p Gesner. Ind. Mss. ^Eliau. Η; Α. 7, 7 Lycophr " Άπτα-, in Orpb. Ruhnk. Ep. Cr. 50. Brunck. Antig " ρύσσεται, Hesychio πέτεταιί sed suspectam habet In aedibus i. q. άέτωμα, Huschk. Anal. Praef. p. ix. " scripturam : videtur enim potius άναπτερύσσεται De navi, ad Charit Musgr. Iph. T Hei. " ictibendum, aut άποπτερύσσεται:" [άπτερύ&σομαι, 146. Jacobs. Anim Anth. 9, , 265. Schn. Lex. *'Απτερύομαι, Arat ubi Schol. ev Brunck. Soph. 3,527. ΤΙτέρυγας φέρειν, Fischer, ad τψ άπτερύονται, προσέθηκε τό α, δια τό μέτρον πτερύσαειν γάρ έστι καϊ * πτερύειν.] ΓΓτέρνξις, Alarum plau- Mss. Hesiod.'A. 134* Plut. Alex. 16. J. Poll. 5, 21. Anacr. p. 16. ΥΙτερνξ, Heyn, Hom. 4, 256." Schaef. sus, vide ΪΙτερύσσομαι, [Eust. Erot. 385.] " Άπο- Mian. H. A. 9, 40. Musaeus 48. Callim. L. P. 124.] " πτερύσσομαι, Alas pando et quatio. Hes. enim " Άναπτέρυγες, Alae, VV. LL. ex Apocal. 4, (8.) sed " άποπτερύσσεται exp. αποτινάσσεται τά πτερά : ad- " falso : legitur enim ibi, Έν καθ' εαυτό έχον άνά " dens tamen etiam πτάρνυται, Sternuit, Sternutat." " πτέρυγας εξ κυκλόθεν." [Eust. II. Γ. p. 300, 43. Bas. * Αιαπτερύσσομαι, Plut. Ilrepicybet&JSJ Alae formam habens : πτερυγώδεις s. 10, 732.] Έκπτερύσσομαι, Alas expassas Concutio, «repi/yoeisets dicuntur duae apophyses ossis σφηνοειδοϋς, quas ad cranii basim extra ipsum emittit. Sic Lucian. (3, 92.) Κα! μην διήνθισται χατά τούς ταώνας, el τις άτενές βλέποι ές αύτήν, οπόταν έκπετάσα'σά πρός dictae sunt, quod alarum njodo promineant. Gorr, τόν ήλων έκπτερύσσηται, ΡζνοίΗΐιη instar variegata ΙΙτερυγώδης, Alae speciem gereiis, Alam referens. est, si quis attentius in earn oculos defigat, cum expanses ad solem alis sese verberitat. [* %/μπτερύσσο- carne nudeeque sunt, et alarum instar prominent re- Πτερϋγώδης ap. Medicos dicitur Is, cui scapulae sine μαι, Eust. ad Dionys. P. p. 8.] trorsumque producuntur, Gorr. Et Gall, in Hippocr. l.demorb.comm.1,18. de pbthisicis loquens, ΤΙτέρυξ, υγος,ή, Ala, II. Β. (316.) de dracone et pa$serculo, πτέρυγρς λάβε ν άμφιαχυίαν. Plut. de volu- ώμοπλάτας έξέχειν οπίσω δίκην πτερύγων έντεΰθεν δέ jj "Orav ό θώραξ στενός καί άβαθης είς τοσούτον (η) ώς τάς ptatibus, quae e virtutis operibus percipidntur, Ού καϊ πτ. όνομάςουσι 'τούς τοιούτους, [Aretaeus 3, 8. ταίς Έΐιριπίδου χρυσαίς πτίρυξιν, αλλά τοις Πλατωνικοί* έκείνοις καϊ ούρανίοις πτεροίς τήν φυχήν άνάφέ- * Πηρνγολάβοτ, Gl. Peni)irapus. * " Πτερυγόπους, Theophr. Η, PI. 3, 12, 2. * tlrepvyoei^iis,. ibid. ρουσιν, Aureis alis. Theophil. [Aristophon] Comicui Planud. Ovid, Met, 4, 755." Boiss. Mss. * nrepvyoτόμος,ρ. iegin, 6, 18.] ΤΙτερυγοφόρος, Aliger, Pen- ap. AthCii. (563.) Tas δέ πτέρυγας &ς είχε, τη Νίκη φόρείν 'Έδοσαν, περιφανές σκΰλόν άπό τών πολεμίων, niger. At πτ. ήλεκτρον, Succinum plumas paleasque attrahens, VV. LL. Ώτερυγωκνς, Alis celer, ae Cupidine, ού ανέκοψαν τά πτερά, ut paulo ante loquitur: i{a ut πτέρυξ et πτερόν idem sint. Et (197.) i. q. ώκύπτερος, ^Esch. [Pr A Blomfieldio nominat. πτερυγωκής rectius statuitur : vide Ά βαρύς, in descriptione pompae Ptolemaei Philadelphi, Νίκα ι χρυσάς έχουσαι πτέρυγας. Metaph. ap. Soph. El. Τ1εριβαρΰς.~\ (242.) Ίσχουσα 'ffftuyas Όξυτόνων γόων, Ajas luctuum acutisonorbm, ubi celeritatera exprimi Schol. δίπτερος, Epigr. [" Meleagri^ Huschk., Anal. 14$. Αιπτέρυξ, ό, ή, Binis alis volans, Bipennis, i. q. vult: quoniam άμα τη μνήμη καϊ όδυρμός, ούδενός τοϋ Jacobs. Anth. 8, 244." Schaef. Mss. * Εύπτέρυξ, δντοέ. f Pinna, Theophr. Η. PI. 3, φ, 6.) Nonn. D. 6, 136. * " Λευκόπτέρυξ, Ion ap. Schol. Εχει ίέ πτέρυγας τό φύλλον Καϊ έπ' ελαττον, ωστε τήν Aristoph. Ά. 835." Boiss. Mss. * Λινοπτέρυξ, i. q. ^ ολην μορφή ν βίνάι θολοειδή καίπαρόμοιον μάλιστα ταίς λ 4 νόπ Γ εροί,ορρ. Κ. 1,121. 4, 6l. *" Μεγαλοπτέρυξ, Βοιωτίαις kvviau. Plin. quoque abretis folium piunatuin esse scribit. De pinnis natalitium, Nicand. Nicet. Chon.-ap. Fabr. Bibl. Gr. 6, 411." Boiss. M«. Const. Mahass. Chron. p Amat. 11, 57. PARS XV. 13 Η

76 4-513 ΙΠΤ [pp ] ΙΠΤ 4514 * Μικροπτέρυζ, Schol. Piild. Π. 4, 29 *'" Σίδηρο- Α litudine, Duplex et in diversa humani corporis parte πτέρυξ, Schol. Apoll. Rh. 2, 1033." Boiss. Mss.] factum malum indicat. Ut enim alae in volantibug Τανυπτερυξ, Extentis et patulis alis volans, II. T. ab humeris extensae aperiuntur, sic in his ab angulo (350.) άρττη είκυϊα τανυπτέρυγι, λιγυψώνφ, Gell. 6, 6. clausujrave aliqua progredientes inutiles membrane: et Gum de jure augurio quaereretur et mentio praepetum avium facta esset, (audivi Apollinarem Sulpi- oculi est nervosa adnata ociili membranae excreecen- carunculae ocnlis et digitis nocent. Αοπτ. quidem cium,) e L. Claro prafecto urbis dicere, praepetes tia, exoriens ab angulo et ad pupillam inde perveni- sibi esse videri alites, quas Hom. ταννπτέρυγαε appellaverit: quoniam istas potissimum augures spectarent, quae ingentibus alis patulae atque porrectae praevolarent: atque ibi hos Homeri [II. M. 237 ] versus dixit, Τύνη b' οίωνοίσι τανυπτερύγεσσι κελεύεις, Πείθεσθαι, τών ούτι μετατρέπρμ' ούδ' άλεγίζω. [* Φερεπτέρνξ, Ορρ. Ά.,2, 482. * " Χρνσοπτέρνζ, Const. Manass. Chron. p. 6." Boiss. Mss. Himer. p. 670.] Άπτέρυγοε, 'ο, ή, Alas s. Pennas non habens, Involucris, i. q. άπτήν, άπτερος, Hedyle poetria ap. Α- Ι ben. (297.) Ή τούε Αλκυόνων π albas ετ' άπτερίιγους, Adliuc involucres s. implumes. Έζαπτέρυγοε, Sex alas habens, Senis alie volans, Greg. Naz. [" Clem. Β Alex.667." Wakef.Mss. *Ejjrepi/yos,Opp. K.3,,125. *Aιγυπτέρυγοε, Meleager, 112. * Μεγαλοπτέρυγοε, LXX. Ezech. 1/, Nicet. Annal. 21,3.] Me\aνοπτέρυγοε, [s. * Μελρνοπτέρνί,,] Nigras alas s. pennas habens, Nigris alis.volans, Eur. Hec. (70.) ω πότνια χθων, Μελανοπτερύγων ματερ ονείρων, Quae atris circumvolant alis, ut de morte Ho'ijat. dicit. Idem significat μελανόπτεροε. [Athen * Τανυσιιττέρνyos, Manetho 2, 78,] [* ΥΙτερύγινοε, Gt. Plumarius.] [* Πτερυγόω, Aristot Etym. M Koen. ad Greg. Cor. 311.] Πτερύγωμα, Ala, Pinna. At in 1 pudendo muliebri τα εκατέρωθεν σαρκώδη, quae et μυρτοχειλίδεε et κρημνοί dicuntur, irr.nominantur, J.Poll., 1. e. veluti alae. In auribus autem ea, quae panduntur, πτ. quasi pinnae, appellantur, Cam. e libro, qui inscribitur περί Ιατρού. Idem habetur etiam ap. Ruf. Ephes. [" Ala, Horapoll. 154." Wakef. Mss.] nrepwywros, Alatus, Pennatus, Pinnatus, Aristoph. Ίππ. (1086.) aeros. ' C Πτερυγίζω, Pennas rostro purgo, Theophr. (Fr. 6, 2, 3.) Αίθυιαι καϊ νήτται πτερυγίζουσαι άνεμον προαημαίνουσι, Mergi anatesque pennas rostro purgantes, ventum praesagiunt, Plin. Alas pando, explico, ut aves volaturae, Aristoph. "Opv. (795.) Ovros αν πάλιν παρ' υμών πτερυγίσαε άνέπτατο. Metaph., Frustra et inaniter conari, more pullorura volare nondum valentium, explicatis tamen alis volatum tentantium, Inaniter nitor, ut aves implumes, quae inaniter pandunt alas: τό πολλάε όρμάε άνηνντονε πειράζειν, καθάπερ οί νεοττοϊ πειράζοvres τόν πτέρυγα καϊ γυμνάζοντεε, Bud. ap. Aristoph. Πλ. (574.) έλέγζαι μ' ονπω δννασαι περί τούτον, 'Αλλά <j>λναρείε καί πτερυγίζειε, Frustra nugaris, Nihil promoves, Nihil agis. Bud. Usus est h. v. et Lucian. de Merc. Cond., ubi Erasm. interpr. Indecore'et scurriliter gesticulari. [" Wakef. S. Cr. 5, 13. Kuster. Aristoph Tzetz. Exeg. in 11, 47 " Schaef. Mss. * Πτέρισμα, Longini Fr. 3, 5. ubi Toup.: " D'Orvill. Vann. Crit." p legit πτερνσματα. Sed neutra vox Graeca est. ρ Ut a πτύσσω πτύγμα, sic a πτερύσσω πτέρνγμα, non πτέρυσμα. Quare scr. sine dubio, * πτερυγίσματα. Quod et Rubnkeuio placebat." * Πτέρυσμα legityr ap. Hephaest. 76. * Άναπτερυγίζω, /Elian. H. A. 4, 30.] Πτερύγων, Alula, dimin. a πτερυ ξ, pro quo frequenter usurpatur. In homine autem πτερύγια appellantur, Alae, τά εκατέρωθεν τών ωμοπλατών, J. Poll., quas Cam. Scapulas esse putat. At in auribus Pars ilia, quae ad tempora vergens inflectitur. In naso vero nominantur Exteriores et infiniae partes motu praeditae. Sunt autem cartilagines, tenuiaque corpuscula ab utroque latere adnata: in quae exigui duo musculi a malis prodeuntes, utriraque singuli inseruntur. Hi nasi alas adaperiunt. Gorr. Ύπήναι quoque ead. appellantur. Similiter et in mulieribus πτερύγια appellari Eminentias illas duas uteri sinum ambientes, scriptum reliquit Introductionis s. Medici Auctor, Gorr. Ab ejusd. etiam alae simi- ens, eamque obtenebrans. Saepius a narium, interdum etiain a temporum parte nascitur, rarissime superna aut inferna palpebra. Aetius autem 7. tradit πτερύγων esse cum album in oculo supra moduetaugescit, aut caro supercrescit, e scabra quadam lippj. tudine aut assiduis fluxionibus. Latini id mali genus Unguem vocant, Cels. 7, 7 quod humano ungui, ut credimus, progrediens. nervosa ea membrana similis sit. Gorr. In hac signif. Plin. v. Gr. retinet; nam quod Diosc. περί άλών tradit, Στέλλουσι καί rat ev όφθαλμοϊε ΰπεροχάε, καί πτ. τήκουσι, ipse sic transtulit, Item oculorum remediis, et ad excrescentes ibi carnes, totiusque corporis pterygia, sed in oculis peculiariter. Quod vero in hominis pedibus manibusque lilt πτ., est Incrementum carnis, quar partem unguis integit. Nascitnr potissimum in pollicibas, pedum quidem, ex offensione plerumque, manuum autem, e neglecta reduvia et post inflammationem in pus mutata. Est cum et os corrumpit, gravi cdm odore, digitusque per summa dilatatur etlivef. Gorr. Πτ. hoc Celso est cum caruncula ab ungue recedit, cummagno dolore. Haec quoque Plin., Gr. vocabulo retento, Pterygia appellat; nam quod Diosc. de oenanthe dicit, Κ,αυθεϊσα δέ παρωρυχίαε τε καί πτ. θεραπεύει, ipse Plin. ita reddidit, Cinisejus ad paronychias et pterygia probatur. Rursum quod Idem de alumine tradit, 'Αρμόζει όνυξί τε λεπροίε καί πτ. καϊ χειμέτλοιε,idem Plin. ita reddidit, Compescit et unguium scabritias et pterygia, perniones. Cum Plinio autem Dioscoridis Interprr. v. Gr. retinent. In piscibus vero πτ. Pinnaj sunt, Aristot. de marinis animalibus,"evea ούκ έχει πτ., άλλ' αντοϊε νεϊ τοίε πλατέσι. Unde Plin., Εplanis aliqua non habeut pinnas, ut pastinacae; ipsae enim latitudine natant. Aliud exemplum cum ejusd. Pliu. interpretatione invenieef in Θύννοε. [ In veste, i. q. πτέρυξ. Lacinia, 1 Reg, 15, (27 ) 24, (5.) πτερύγιο ν τήε διπλοίδοε, VV. LL. Budaeus autem non Laciniam hie interpr., sed Sum-J nritatem. Sicut Hesychio quoque πτερύγων signif. άκρωτήρων. j Sic in thorace quoque i. q. πτέρυξ,ι Xen. Κ. Ά. 4, (7, 10.) Εϊχον δέ θώρακαs λινοϋίμέχρ$ τοϋ ήτρον άντϊ δέ τών. πτ., σπάρτα πνκνά έστραμμένα, Loco pinnarum s. pinnularum ; sic enim Cam. πτέρνγαε interpr. ead. de re dictum. In'templo Pinnaculum, Pinna, Luc. 4, (9.)"Εστησεν αύτόν έπϊ τό πτερύγων τον ίεροϋ. ["Ad Charit Markl. Iph. p. 19. Wakef. Ion Heyn. Hom. 4, 580. Lobeck. Aj. p Gubernaculi, Graev. Lectti Hes. 516."'Schaef. Mss, "Pinna piscis, Theod. 1,123." Wakef. Mss. Theophr. Fr. 12, 2. Vide Schleusn. Lex. in N. et V. Τ. * Μεσοπτερύγιον, Mian, Η. A. 7, 17 ] 1Γ nrfyts, s. Πτερίί, utraque enim scriptura reperitur, prior vero frequentius, ibos, ή, Filix mas : a πτερόν derivatur, quod, ut Diosc. scribit, folia habeat έντετμημένα καί άνηπλωμένα ώε πτέρυζ, seu, ut SchoL Theocr., quod similis sit πτερώ στρονθωκαμήλονϊ sicut Plin. quoque scribit folia ejus lateribus pinnata esse ; atque inde nomen Graecos ei imposuisse. A- lio nomine vocatur πολύρ^ζον, βλήχνυν, Diosc. Plin,, βληχρόν, Schol. Theocr. βλήτροε, Nicand. quam scripturam Schol. quoque agnoscit. Theocr. 3, (14.) Τ ον κισσόν διαδύεκαϊ τάν πτέρι»%nicand. Θ. (39 ) de fugandis serpentibus, 'Εν δέ πολυσχιδέοε βλήτρου',πψ βάλλεο χαίτην. Plin. quoque earn ustam serpentes nidore suo fugare tradit. Πτέριδεε, Nymphae quadam ab hac berba, Hes. [" Casaub. ad Athen. 126." Schaef. Mss. Pterisaquilina Linn.]' " Πτερία pro πτε- " ρίε, Filix, affertur e Theophr. H. PI. 8, 8. manife " stum tamen ibi inter haec discrimen ponitur." [ " Πτέρων, Diosc. Notha " Boiss. Mss.] Οηλυπτερίε, Filix femina, alio nomine νυμφαία πτέρκ, Diosc. (4, 187.) Plin. ap. quos descriptionem et dis-

77 4-513 ΙΠΤ [pp ] ΙΠΤ 4514 crimen utriusque reperies. [Theophr. H. PI.9,18,8. * Θηλυπτέριον, Alex. Trail. Epist. de Lumbr. 7. ] ΠΤΙΛΟΝ, Penna, Pinna: proprie insectorum ; nam Aristot. tria τών πτηνών genera faciens, πτερωτά, πτιλωτά, δερμύπτερα, sub πτιλωτοίς insecta collocat: licet alibi eis πτερά quoque tribuat. Aristot. de Ingressh Anim. (15.) Τά δέ πτίλα rpis όλοπτέροις έκ του πλαγίου προσπέφνκεν, Membranulae pennarum, "Cam. Pinnas, Pennas simpliciter reddere aliquis possit, qui Plin. sequi velit; is enim iusectis, quae ex όλοπτέρων genere sunt, modo pennas, modo pinnas tribuit. Dicitur item ; de Serpentium alis, Herod, 2, (76.) de quodam serpente, Πτ/λα δέ ού πτερωτά φορέει, άλλά τοίσι τψ νυκτερίδος τττεροίσι μάλιστά κη έμφερέστατα. Dicitur etiam de Pinnis avium: Plut. (10, 28.) de llirundinibus, Λίμνης ή θάλάττης έν χρω παραπετΰμεναι ψαύονσι rois πτίλοιε έπιπολήε, Superficiem contingunt extremis alarum pinnis. Dicuntur etiam πτίλα Molliores avium pennae, i. e. plumae: item Lanugines exclusps pullos vestientes, quibus deinde cum incremento eorum pereuntibus, legitimae plumae oriuntur. Apud Aristoph. autem Ά. (1182.) Πτ/λον δέ το μέγα κομπολακνθου πεσόν Πρόϊ Tats' πέτραισι, δεινόν έξηίδα μέλος, Schol. dicit intelligi τήν περικεφαλαίαν, Galeam, a cono pennalo. At πτίλα νηόε metaph. dicuntur Vela, sicut et πτερά supra. [" Imo Reini, non Vela, quae a πτίλοις diserte distmguit Lycophr. 25." Schw, Mss.] * Posui autem hie πτίλον, quod ejusd. cum πτερόν originis id esse tradant Grainm.: sc. ab inusitato th. πτώ, unde ίπτημι. " Πτ?;λον affertur pro "πτερόν: perperam: scr. enim πτίλον." ["Jacobs. Anth. 9,125.10, 69. Brunck. Soph. 3, 475. Fac. ad Paus. 1, 416. ibique Kuhn. Toup. Opusc. 1,70. Valck. Diatr. 64. Herod An a Tragicis usurpatum, Porson. Med. 31." Schaef. Mss. Πτ/λα pro φύλλα, Nicander Θ *Ππλ<$νωτοί, Afial.2, 206.] "Απτιλος, Implumis, Involucris, i. q. άπτέρωτοε, Suid. ["Jacobs. Anth. 10, 69." Schaef. Mss.] Τετράπτιλοί, Quaternis pinnis volans, Quaternas pinnas s. pennas gerens, Aristoph. Ά. (1082.) Βούλει μάχεσθαι Τηρυόνγ τετραπτίλψ; ubi Laraacbum intelligit quatuor pinnas in galeae cono gerentem. [*" Πτ/λοω, Pennas do, Stob. Eel. Phys. 147." Wakef. Mss. Πηλόο^αι, Philostr. 3, 48.] Πηλωσκ, Pennarum plumarumque annua mutatio, ut Marcell. Diosc. Interpr, tradit. [/Elian. H. A. 16, 4.] j Deiluvium pilorum e palpebris callosis et rubentibus. Aetius scribit compositam esse affectionem έκ τής μαδαρώσεως καί τήε σκληροφθαλμίαε : non enim simplex pilorum defluvium est, sicut μαδάρωσιε, sed praeterea palpebris, et oris praesertim earuin, accedit crasshies, callositas et rubor, quae sunt τήε σκληρο- φθαλμίας συμπτώματα. G or r- Idem malum dicitur ETIAM Πτ/λα βλέφαρα a Diosc. 1, 87. ubi Marcellus vertit Glabrescentes simulque uascentes alias palbebras: hujus suae interpretationis rationem e Gal. Isagoge afferens, qui πτίλωσιν esse dicit, cum alise subnascuntur palpebrae : quae vero naturales antea erant, defluentes fractseve, dolores iis, quae punguntur, similes faciunt. At vocem hanc a πτίλον factam esse, quod quemadmodum pulli avium πτίλα, Lanugines, quibus primum exclusi vestiuntur, aetate progtjfelientes mutant, ac pennas assumunt, easque annuatim mutant: sic etiam in palpebris pili mutentur, ac mutatis alii subnascantur. Posset tamen deri- Vari etiam a πτίλος. NAM Πτ/λοι dicuntur, ut Gal, tradit Meth. Med. 14., quibus periere e ciliis pili. Alii vero non omnes generaliter, quibus ii pili deciderunt, πτίλουε vocatidos censent, sed quibus praeterea adjuncta est crassities, callositas, ac rubedo palpebrarum : quod aliter inter eos, qui τη πτίλώσέι, et eos, qui τη μ^λφώσει laborant, non liceat distinguere. Gorr. A ns 7, 80. Έπί δέ τών πτίλω ^ καλουμένων καί πεπα^βται καί τετύλωται τά μέρη ταύτα, i.e. οί ταρσοί τών οφθαλμών, ώί εΐ ναι σύνθεϊον τό πάθος έκ μαδαρώσεωε καί σκληροφθαλμίαε: loquens περί πλλώσεως. Diversis autem modis scribitur: ap. Hes. πτιλόε, [ό μαδαρός καί λελεπισμένοε τούε οφθαλμούς,'] cum accentu in ultima; ap. Suid. πτίλλοε, duplici λ et accentu in penult., at in medicorum libris πτίλος etiam. Sunt vero et quia τίλλω deriva- A turn existiment, secundum quos gemiuatum X fuerit, [Cornar. ad Gal. Comp. Med. s. L. p LXX. Lev. 21, 20. * Ύπόπτιλλοε, Gl. Sublippus. Πτίλλοε, Oculus, et * Ππλλ/as, Caecus, Olympiod. in Plat. Gorg. c. 40. Ιστορείται γάρ, 8τι πτιλλίας 'Αθηνάς ιερόν έποίησε' πτίλλους δέ έκάλουν τούς οφθαλμούς' ει δέήν τυφλωθείς, ούκ αν έποίησεν Ιερόν. * " Πηλώσσω, Archytas ap. Simpl. in Aristot. Categ. To πτιλώσσον τφ μή ορασιν έχεν." Schn. Lex. \. Όπτί- Xos.] Ππλωτόί, Pennatus, Pinuatus, Aristot. Η. A..1, 5. Τών δέ πτηνών τά μέν πτερωτά έστιν, οίον άετόί καί ίέραξ'.τά δέ πτ., οίον μέλιττα καί μηλολόνθη' τά δέ δερμόπτερα: Alia alis volant, ut aquha et accipiter, alia pinnis. Ibid. Π 7 " δέ, οσα άναιμα, οίον τά έντομα. Et πτ. πρρσκεφάλαια, Cervicalia plumea: de quibus vide in Πτερωτοί. ["Jacobs. Anth. 10, 69. Toup. Opusc. 1, 70." Schaef. Mss.] ΠΕΤΟΜΑΙ, ET ΥΙέταμαι, ET Πετάομαι, i. q. ίπτημι, Volo, ejusdemque originis : sc. ab inus. th. πτώ. II. Β. (89 ) Βοτρυδόν δέ πέτονται έπ' άνθεσιν είαρινοϊσι, Β de apibus: Μ. (207.) de dracone, Αϋτόςδέκλάγξαςπέτετο πνοιήσ' άνέμοιο. ^ristot. de Mundo, Τό αέρων - <?ώον οίχήσεται πετόμενον, Aerium animal volabit. Plut. de Solert. Anim. Ού γάρ ομοίως ίέρακεε. βλέπουσι καί τέττιγες, ούδέ άετοί πέτανται καί πέρδικες.- Aristot. Metaph. 3. Τά πετώμενα διώκειν. Apud Eund. reperitur πετώνται, non semel, Bud. Metaph. dicitur de iis, quae rapido cursu aut impetu feguutur, tam inanimis quam animatis, sicut et ϊπταμαι,,11. Π. (149.) de equis, άμα πνοιήσιπετέσθην : Τ. (506.) τώ δέ σπεΰδοντε πετέσθην: Ν. (6ΐ.) ΓυΤα δ' έθηκεν έλαφρά, πόδας καί χείρας ΰπερθεν, Αυτός δ' ώς [ώστ'] ϊρηξ ώκύπτερος ώρτο πέτεσθαι. Epigr. r Hv βραδύς Εΰτυχίδης σταδωδρύμος' άλλ' επί δείπνον "Ετρεχεν, ώστε λέγειν, Εύτυχίδης πέταται. ["ΤΙέτομαι, Phryn. Eel Thom.-Μ Musgr. Ion. 90. Iph. Τ Brunck. Aristoph.. 2, I6l (Ed. T ad Diod. S. 1,321.2,102. Heyn. Hom.4,451. 5,144. 6, 324. Jacobs. Anth.9, 452. Fischer. Pac laeph. 67- ad Charit Lennep. ad Phal ad Lucian. 1, 326. Τ. H. ad Dial. 84. Toup. Opusc. 1, 497. llapido cursu feror, Bergl. Alciphr ad Charit. 309 Conf. c. έπομαι, Heyn. Hom. 6, 312. Π. έλπίσιν, Valck. ad Phalar. p. xvii. Wakef. S. Cr. 1, 46. ad Charit Πέτομαι, Πέταμαι, ad Mcer ΙΙέταμαι, Phryn. Eel Thom. M. 11. cc. Jacobs. 1. c. Schneid. Anab. p. 42. Fischer, ad Anacr. p. 9. Brunck. p ad (Ed. T ',* Πετάω, Volo, Eust. II. 452, 29- Rom. Πετάομαί, Mesomedes 3. ad Dionys. Η. 1, 225. Brunck. Lectt. in Anal. 13. ad Anacr. p ad Mcer ad Lucian. 1, 326. ad Diod. S. 1,321. De act., Bast. Specim. 9 " Schaef. Mss. * Πετάσ^ο«, Nicet. Annal. 10,4.] Κακοπέτ^ϊ, Male volans, i. q. κακόπτερος, Bud. ex. Aristot. [H. A. 9, 15. cf. /Elian. H. A. 4, 47- Apud Schn. Lex. Κακοπετ<?ί. * "Όξυπέτηε, Schol. Od. Γ. 372." Elberling. Mss. * " Π«λ^πέτηί, Const. Manass. Chron. p. 70." Boiss. Mss.] Ταχι/πέη/s, Cele- D leriter volans. [" Suid. 2, 754." Wakef. Mss. * Ύψηλοπέτης, Gl. Praepes, lllustris.] Υψιπέτης, Altivolans, Cic. Altivolus, Plin. [II. N. 822.] Χαμαιπέτης, Humi volans, contr. praecedenti. Ώκνπέτης, Celeleriter volans, i. q. ταχυπέτης, ώκύπτερος, Hesiod. "Ε. (1, 210.) ώκυπέτης ϊρηξ, τανυσίπτεροε opvis, Ορρ. Κ. 3. νώτοισιν άκάχμενον ώκυπέτησιν Ίθνς άκοντί ει μαλερόνβέλος, Dorsis volucribus. ["Heyn. Horn. 6, , 281. Jacobs. Anth. 7, 10. Archias 24> Lobeck. Aj. p. 270." Schaef. Mss.] At Ώκνπέτη, ή, Harpyiae nom., Hesiod. Θ. [267. *'ίιτοπέτηε, Gl. Auritus.] Πετεινοί, Volucris, i. q. πτηνόε: πετεινά, plur. subst. Volucres, Aves, Aristot. Polit. 1. Pro quo poetice resoluta vooali, et verso t in η, DICITBK Πετεινοί, II. Β..(459.) ορνίθων πετεηνών έθνεα πολλά, Hesiod."Ε. (1, 275.) Ίχθύσι μέν καί θηρσί καί οιωνοί ς πετεήνοίς. Et plur. subst. τά πετεηνά, Volucres, II. Φ. (253 ) κάρτιστός τε καί ώκιστοε πετεηνών, de aquila : quain Ο. (247 ) Ω. (315.) vocat τελειότατον πετεηνών : Ρ. (675.) ύπερονρανίων πετεηνών. Aliqua t'a-

78 / 4535 ΙΠΤ men exempl. habent πετεεινών cum ei in penult., A quam scripturam Eust. non agnoscit, agnoscit autem priorem. Ex Epigr. citatur ETIAM ΧΙετηνοε, sed videtur scr. πετεινοί. " nereetvos quidam scribunt " per ει dipth. in penult., et sic legitur ap. Suid. " quoque in vulg. Edd. Sed pro eo vet. Cod. habet «nzrertvbs, itemquehes.et Eust. aliaque proba exem- " plaria." Πέτβίνοί, Thom. M ad Charit Schneid. adxen-κ.π. p. 82. Zeun. p (1, 6, 39.) Jacobs. Anth. 8, Porson. Hec. p. vii. Ed. 2. Lobeck. Aj. p Wessel. ad Herod. 163.(2, 123.) Πετεεινος, Thom. Μ. 1. c. Jacobs. Anth. 6, Porson. I. c. Heyn. Horn. 5, , TIere»jvos, ibid. Thom. M. I. e. Jacobs. Anth. 6, , 80. 8, 24. Valck. Adoniaz. p Graev. Lectt. Hes. 537." Schaef. Mss. Theognis 1055.] [* Άμφιπέτομαι, Opp. Ά. 2, 448.] Άναπέτομαι, Subvolo, Sursum volo, In altum volo, Aristoph. "Opv. (1372.) Άναπέτομαι δή πρόε "Ολυμπον Πτερύγεσσι κοίφαις, Subvolo in coelum. [* "Άναπετώμενος,Geop. Β 2» 5." Kail. Mss.] Άποπέτομαι, A vol ο, Dion 43. p Ot Se δή αετοί των στρατοπέδων α ντου ras πτέρυγαί αείσαντέί, ττρόβ τον Καίσαρα άπεπέτοντο. Citatur item pro Revolo e Plut.; sed 1. non profertur. [Aristoph. Είρ. 719 ] Αιαπέτομαι, Pervolo, Volando pertranseo, i. q. δάπταμαι Supra. [Aristoph. "Opv " Boiss. Philostr. 524." Schaef. Mss. O- mnino vide Person, ad Eur. Med. 1.] Έίσπετομαι ET Είσπέταραι, Inyolo, Volando introeo. ["Ad Herod. 738." Schaef. Mss.] Pro quo dicitur ETIAM Είσπετάομαι, Aristot. H. A. 9, 40. Oi flty- ' γάνει άλλοι» γε έως δν els τό σμήνος είσπετασθρ, I)onec in alveum involarit, i. e. έω% αν eis ro σμήνο$ άφίκηται, ut paulo post sequitur. [Elian.] Έκπέτομαι ET Έκπέταμαι, Evolo, Theophr. C. PI. 1, (5, 4.) de semine cupressi, Όπερ εχπέταται διαχασκόντων τών σφαιρίυιν, Evolant dehiscentibus pilulrs, Bud.: Aristoph. "Opv. (788.) Έκπετόμενοί άν OITOS ήρίστησεν ελθών οίκαδε, Aristot. Η. Α. 9, 40.*Airreρονμενα έκπέταται. Dicitur vero ΕΤ Έκπετάομαι pro c eod., Aristot. ibid, de fucis.'eav δ' έκπετασθώσι, προσφέρονται ρύβδην άνω προί τον ουρανό ν, έπ ιδινοϋντες αυτούς καϊ άσπερ άπογυμνάζοντες, i. e. έξω πετασθώσι, ut paulo post loquitur. " Έκπετήσιμος exp. Volucer, " Volatilis, sed sine exemplo." [Aristoph."Opf J. Poll. 2, 18. Elian. H. A. 3, ] 'Ext?τέτομαι ET Έπιπετάομαι, Advolo, Involo, Volo super, ad versum. [Elian. H. A. 17, 16. Eur. Hei ] Καταθέτομαι, ΕΤ Καταπετάομαι, Devolo, Volando descendo s. delabor, opp. τφ άναπέτομαι. [" Schol. Theqcr. 15,64." Boiss. Mss. "'Korawiraywu, Thom. M. 711." Schaef. Mss.] " Καταπετάμενος, Devo- " lans, Volatu delabens." [* Μεταπέτομαι, Lucian. 2, 6l J Παραπέτομαι ET Παραπετάομαι, Advolo, si modo accipi boc potest pro Juxta volo, A latere volo, Praetervolo. [Aristot. H. A. 1, 864. " Ad Liieian. 1, 326. ad Diod. S. 1,321. * ΐίαραπέταμαι, Callim. Ep. II." Schaef. Mss.] Περιπέτομαι, Circumvolo, Lucian. (1, 178.) Περιπέτεσθαι τά πελάγη. [* Προσπέτομαι, Gl. Advolo. Lucian. I, 132. d " Brunck. Aj. 282." Schaef. Mss. Porson. ad Eur. Med. 1. * ΥΙροσπετάομαι, Schaef. ad Apoll. Rh. T. 2. p * " Ί,νμπέτομαι, ad Herod. 650." Schaf. Mss. " Elian. H. A. 117." Wakef. Mss.] Ύπερπέτομαι, Supervolo, Superne volo, Aristot. H. A. 5. ["Ad Diod. S. 2, 102. Jacobs. Anth. 11, 130. * 'Τπςρπέταμαι, ibid. * Ύπερπετάομαι, ad Diod, S. I. c. * Ύποπέτομαι, Paus. 324." Schaef. Mss.] ΠΟΓ^, Volatus, a πέτομαι, ut νομή a νέμομαι, Od. Ε. (337Λ) Άιθνίη b' είκυ'ια ποτή άνεδνσατο λίμνης, ilergo volatu similis. Eust. ibi annotat posse etiam in nomin. legi ποτή άνεδύσατο λίμνης, Volans : scribi vero et ποτήν, subaudito fcctrci, ut sit Kara VRTFJTRTV. [" Ruhnk. Ep. Cr." Wakef. S. Cr. 1, 96." Schaef. -Mss.] Ποτάομαι, i. q. πέτομαι, πετάομαι, II. Β. (462.) "Ενθα καϊ ένθα ποτώνται άγαλλόμεναι πτερύγεσσι, de avibus: (90.) Αϊ μέν τ ένθα άλιί πεποτήαται, αί δέ τε ένθα, Partim hue volant, partim ihuc. Scribitur ETIAM Πωτάομ at, sicut (ττρωφάω, τρωπίν, Eust. " ΪΙοτέομαι, ήσομαι, i. q. ποτάομύι, [pp ΙΓΙΤ 45*6 " V6I0. ApoH,»b. 2, (227.) ^ϊριαι ποτέονται. " Sic Hesiod. (691.) ποτέοντο Xetpos άπο στφ^ " ρής, Volabant e manu." " Ώεπότημαι, Volavi: a " poetis usurpatur pro praes. πέτομαι. Apoll. ftfc.' " (2, 1043.) έφαάνθη"αλλος έπϊ προτέρψπεπητημένος. " Sic πεποτήαται, Ion. pro πεπβτηνται, Volant, " τονται, II. Β. (90.) Et in plusquamp. πεπότηύ " pro imperf. «πέτετο, Volabat. Hesiod. (Ά. 148,) " Αεινή έριί πεπότητο." [" Ποτάομαι, Musgr. Iph, Τ Wakef. Eum Jacobs. Anth. 10, 70. Person. Med. p. 53. Brunck. Soph. 3, 437- Aristopfc Etp Heyn. Horn. 4, 451. Mcer et n,> ad II. E. 50. ad Diod. S. 1, 321. nor^eroe, ad Charit Πεποτημένος, Jacobs. Anth Πβτέομαι, Wakef. Eum Vose Myth. Br. 1, 203. Valck. Callim Πωτάομαι, Adoniaz. p ad Mcer Koen. ad Greg. Cor Luzae. Exerc Jacobs. Antb. 8, 4θ6. 9, 173. Porson. I. c. Heyn. Hom. 6, 324. * Πωτήεις, Voss Myth. Br. 1, 152." Schaef. Mss. Nonn. D. 8, 178. Carm. Sibyll. 1. p * Πώτ^α, j scb. Eum. 250.] Ποτητόί ET Ποτηνός, Volucer, i. q. πτηνοε, πετεινοί; ποτητά plur. subst. Volucres, ut πετεινά, πετεψα, Od. Μ. (62.) Τρ μέν τ ουδέ ποτητά παρέργετβ,ι, oiii πέλειαι. At ποτηνος, Alatus, Volucer, citatur ex Eur. (Hipp. 734.) Pro quo Dorice DICITUR Πβτανος, Eust., citans e Lamprocle de Pleiadibus, Αϊ ποταναίς ομώνυμοι πελειάσιν έν αϊθέρι κείνται. [" Πύτηνόί, Τουρ. Emendd. 2, 117 Heind. ad Plat. Pbaedr Ποτανοϊ, Musgr. Hei Wakef. Ale Brunck. Hipp. p Valck. p. 243." Schaef. Mss. * Ύφιπότητος, Nonn. D. 5, 295.] Άρφιποτάομαι, Circumvolo, 11. Β. (315.) Μήτηρ δ' άμφεποτάτο όδυρομένη φίλα τέκνα. Ubi tamen Gic. vertit non Circumvolabat, sed Supervolabat, fortassis me»?i causa: Nona super tremulo genitrix cjaagore ^volebat. [* Άναποτάομαι, Schol. Aristoph. Λ. 775.] Έκποτάομαι et Έκποτέομαι, Evolo. At metaph^, II. T. (357.) ore ταρφειαϊ νιφάδες Atbs εκπστέοντύϊ^ pro Decidunt. [" Heyn. Hom. 7, 682. Lennep. ad Phal τάς φρένας, Valck. ad Herod. 2fvf ad Theocr. x. Id. p Wakef. Si Cr. 1,46." Schaef. Mss.] Scribitur vero ΕΤ Έκπωτάτ i ομαι per ω in secunda, Eust., sicut et in π τωτάομαι. [" Babrias 34." Walfef. Mss.] 'Επ-ιποτάομβ ίομαι, Advolo, Supervolo, Diesc. 5, 85. de pompholyg "Επ δέ κουφοτάτη, ωs δύνασθαι επιποτάσθαι τφ Ruell., Ut in auras evolare possit.. Notaoduw ve'w^ esse terminationem ποιητικωτέραν, ideoque script^^ ram h. 1. posse esse suspectam. [" Abresch. Esch^ 2,54. Valck. Diatr * Έπιπωτάομαι, ΡΙπΙ^Γ" 32." Schaef. Mss.] " Περιποτάομαι, CircumvoM^: περιπέτομαι, Soph." [(Ed. Τ * Ύπερποτάοραι, Theocr. 15, 120.] "ΙΠΤΩ, SIVE"I7t&», Noceo, Damnum infero, Laedo, βλάπτω. Pass, quoque vox ejusd. est signif., U.'B. (193.) de mente Atridae, N5v μέν πειράται, τάχαί' ίφεται Μας Αχαιών: Α. (454.) in precatiene Chrye ad Apollinem, Τίμησας μεν έμέ, μέγα δ' ϊφα» λαορ Αχαιών, i. e. έβλαφας. Sunt autem qui ab ιφ derive η t : alii contra nomen illud ab boc verbotiedocunt. Invenitur autem ETIAM 'Εξ/ττβται ap. Hes., expositutn έκπιέζεται, tanquam sc. a th.tn-w. ["^1- πτω, Heyn. Hom. 4, Lobeck. Aj. p Brunck. Aristoph., 3, 41. Valck. Anim. ad Ammort Ilgen. Hymn "Ww, "1, Valck. ad Theocr. x. Id. p Ruhnk. Ep. Cr " Schaef. Mss. Strabo 8. p Theocr. 30, Ί9 "Ιφαντο, Hesychio έμίσησαν : ίφεται κακώσει, ένοχkf- >σει: ίφόμενον φθίνοντα.] "Δίφαι, Hesychio βλάψαιτ.^ι " forsan a th. δίπτω, i. q. ίπτω. Affert Idem et " pro βλαπτικόν." " Κίφει, Eid. κακοποιεί, quod^t " ίπτει." " Άνίφανον, Hesychio ; et Lex; meo vet. oi " βεβλαμμένον, άδιάφθορον, lllaesum, Ab omni corra- " ptione intactum. Sed addunt, quibusdam esse ήλι- " κίας τάξιν. Eadem ap. Etym. leguntur, sed ap.eum " scriptum est άνίφαλλον, quod παρά ro ϊτιτω derivat, " exponens αβλαβές, etro άνευ rod ίάπτεσθαίί" [MIoλυίφιος, ad Dionys. H.de Comp. Verb SCHAF.] Ίπος, Muscipula, ή παγις τών μυών, ή μνάγρ*, ν. ψ

79 φορητικά, έπισπαστικά, Discussoria, Attractoria. Gal. ic. Τένη 7. Θεραπεύεται ταΰτα διά φαρμάκων διαφορούντων μέν δηλονότι τό παχυνθέν ύγρόν, ού μήν Ισχυρώς,γε καί άθρόωε τοϋτο ποιούντων, ώς τά διαφορητικά, ποιου σι φάρμακα' καλοϋσι δέ έπισπαστικά τε καί,e. τά τοιαύτα. 1Γ Iffvios, s. "Ιπνοί, Furnus, Testus, Testum, φοϋρj/ος, ^^avos, He3. Eust. Sic accipit Erotian. b. Ari ΙΠΤ [pp ] ΙΠΤ 4514 Eust. J. PolL? ab Vw, quod mrobys noceat et A stoph. 1. "Opv. (435. τήν πανοπλίαγ ταύτην) κρεμάσατον, τύχη 'γαθρ Eis τον ίπνον ε'ίσω, πλησίον τοϋ perniciem afferat, eos opprimat. Nam ίπρα accipiendum hi/0 est pro Eo muscipularum genere, quo 'πιστάτου: at Schol. ibi annotat, ίπνον proprie esse mures opprimuntur: unde ίπούς, scribitur enim et Caminum : καταχρηστικώς autem poni pro έσχάρα, oxytonws, Hes. esse dicit ro εμπίπτον τοίς μυσί ξύ- Focus. II Caminus, κάμινος, καπνοδόκη, Hes. Schol. ^ov. II Officina fullonis, Fullonica, το τών κναφέων Aristoph. Erotian. ap. Hippocr.: ap. quem tajiien έργά^είον, J. Poll, ex Archilocho citans, κέαται ev esse qui ίπνον pro Furno accipiant, idem Erotian. ϊπφ. Exp. etiam κόλασις, τιμωρία, Poena, Suppliciutn, Praetorium II Potus, πόσιζ, ut ap. Hippocr. in Ό δ',ίπνός [Ιποί Br.] ήμίν έξαπίνης ελεφάντινος: Σφ. annotat. Culina, μαγειρείον, Aristoph. Πλ. (815.) Μοχλικφ Gal. exp. Scribitur vero Cl Τπρί, cum (139 ) είς τόν ίπνον είσελήλυθε, Καί μυσπολεί τι καταδεδυκώς :, (837 ) Ό κύων παρέας εις τόν ίπνον, έξαρ- circumflexo, quod exp. πιεσμός, Pressus, sive Pressure, Pind. Ό. 4, (10.) ω Κρόνου παϊ, os Αίτναν πάσας Ύροφαλίδα. τυροϋ Σικελήν,, κατεδήδοκε. Γη his έχειε,'ιπον ήνεμόεσσαν έκατογ-κεφάλα Ύυφώνος, Onus tribus II. et ap. Schol. et in textu oxytonws scribitur. ventosum, quo centiceps Typbon premjtur. Apud II Lampas, Lychnus, λαμπτήρ, φανός, λύχνος, Aristoph. N J. Poll, autem aspero spiritu scribitur ίπος et ϊπόω, Είρ. (839 ) άτό δείπνου τινές Τών πλουσίων ούτοι βαδίζουσ' άστέρων, Ίπνούς έχοντες' έν δέ τοις ίπνοίσι πϋρ. contra quam in aliis libris : ap. Hes. autem est etiam ίπποϋμεν et Ιππου με vos, idque Suo loco, 1. e. II Ibid. (536.) Κόλπου γυναικών διατρεχουσών είς ίπνον, post Ιππότης. [Ίπος, Gl. Pressorium, ubi Prensurium. Τ. H. ad Aristoph. Πλ. p Barker. in Classical Journal T. 9. P 114. Pind. Ό. 4, ill. "Τποί, Callim.'1, 525- Bentl. Aristoph Β "Iiros, Heringa Obs Toup. Opusc. 1, 178. liawes. M. Cr τ Ιπο$, ίπος, Brunck. Aristoph. 1, :S68. Kuster. 14." Schaef.. Mss.] Apud Hps. est.etiam ΕΤποϊ, πάγιε, καί παν βάρος. [J. Poll. 10, 155. Έν δέϊιλοΰτω (8ΐ6 ) είπαν τήν μυάγραν καλεί, sc. Aristoph.] " Είλοί, Hesychio πάν το έπιπίπτον " βάρος, et τό έν ταίς πάγαις έπιπίπτον ζύλον : quod " et εϊπος. At Είλοί, ro, VV. LL.. afferunt pro " Fr?enum, Habena, Vinculum : nescio unde." Ίπόω, Premo, more fullonum aut muscipulae, πιέζω, Suid. ex Aristoph. Ίππ. (924.) Ίπρύμενος ταίς συμφοpats, J. Poll, e Cratino, δώσεις έμοίκ,αλήν δίκην ίπούμενος ταίς συμφοραίς, Dabismihi luculentas pcenas,pressus miseriis. Annotat J. Poll, verbum ίποΰ,ν et ίποΰσθαι acceptum pro άποθλίβεσθαι, πιέζεσθαι, κναίφευειν, fullonum esse proprium : ap. eum, sed.perperam, scribitur ίππούμενος. Ex Aristoph. [1. c. ubi.vide Br.] Eust. citat, ίπούμενος reus είσφοραίς, exponens βλαπτόμενος. [GI.'iLrwrai, Pressatum est, ubi Praesatum. Omnino v. Barker, in Classical Journal c,t. 9. p " Bibl. ; Crit. 2, 4- p. 43. Wessel, ad Herod Brunck. Arjslpph. 1, 24. (A. 291 ) 268..%, 41." Schaef. Mss. Ίπνόω pro ίπόω, ignotum G,TXciae esse verbum.nplavit Τ H ad Aristoph. Πλ..p Vide nptata ad ^Esch.Pr *'Ίπωσις, tgl. ή * σφίγζιε, Pressus, ubi είπωσις: Hippocr ubi Ίππωσις. * Ίπωτήρ, unde * Ίπωτήριον ληνού, Gl. Prelum, ubi editum ;est είπ. λινοϋ. * Άπιπόω, He-.tod/2, 94.] 'Έ,ζιπόω, Exprimo, Diosc..5. Έξίπωσον ro ΰδωρ, Aquam exprimito, Idem, EIra άποθλίβων πρός πλάκα, έξίπου : 1,54. Καί πάλιν έξίπου : panlo ante, 'Εάσας τήν νύκτα έκθλιβε: paulo post, έκπίεζε. Gal de LL. Aff. 1. Σκΰλλαν είς κάμινον έγκρίψας &σπερ κολοκύνθην, όταν μαλακή γένηται, έξίπωσον, Cjunque mollis het, exprimito. Et pass. "Εζιπφομαι,,Exprimor. ί Diosc. έζιπωμένα ρόδα, Intritu pressa, expressa : έξιπωθέν έλαιο ν, i. q. έκπιεσθέν, ut ipse Idem inquit. Bud. Medicament? autem aliqua dicuntur έξιποϋν, quae malos humores extrahunt ac velut exprimunt et expurgant. Unde et έζιπούμενος ab Hes. D exp. καθαιρόμενος. Aetius 13, 2. de emplastrorum, quae a canemorsis adhibentur, faculiate, Kai γάρ τον Ιώδη χυμό ν, εζιποϋσι καί * έκτνλοΰσι τον τών οδόντων επίπαγον, Venenosum humorem e dentium morsu relictum expurgant et quasi exprimuqt. [Geop. 9, 31. " Wessel. ad Herod Brunck. Aristoph. 1, 24. (A. 291.) Schneider. Scriptt. Rj R. 3,2. p. 63." Schaef. Mss.] Έζιπωτικός, Cui exprimendi vis inest, Extrahendi et expurgandi vi praeditus: φάρμακα, Medicamenta, quibus inest vis extrahendi et expurgandi, ac velut exprimendi malos humores : ead. fere qua: Schol. ίπνον positum annotat pro άγρόν. Aristoph. Cocalo (Fr. 10.) ίπνον appellavit τόν κοπρώνα, Sterquiliniuin, J. Poll. (5, 91.) Hes. Apud quem Hes. in hac signif. scribitur ίπός, at ap. J., Poll, 'ίπος cum accentu et spiritu leni io penult. Pars navis, Hes. Notandum vero, Cyrillum inter 'ίπος et ίπος hanc.constituere diiferentiam, ut cum oxytonum est, Furnum signif.: cum paroxytonum, Laternam, Lampadem, rov φανόν. Quae tamen scriptura non observatur. Ceterum quod ad etymon attinet, Eust. ab ίπτω derivat, una cum ίπος et ίπόω, etymologiae autem rationem non affert. [" Thom. M Dawes. M. Cr Jacobs. Anth. 8, 166. Brunck. A- ristoph. 1, 268. Kuster. 14- Bentl Τ. H. ad Plutum p. 278, Toup. Opusc. 1, 177 ad Timiei Lex Heringa Obs ad Diod. S. 1, 187. Sterquilinium, Aristoph. Fr Ruhnk. Ep. Cr Sella familiarica, Toup. Add. in Theocr. 404." Schaef. Mss. Lampas, ielian. H. A, 2, 8. * "Ιπνον, Theophr. H. PI. 4, 10, 1. *Ίττνοκαής, Lucian. 2, 331. * Ίπνοκήίον, Lobeck. Phryn Hesychio φρύγιον. * Ίπνοκαύστης, Gl. Fljrnarius.] Ίπνολέβης, ET Ίπνόλεβήτιον, Vas s. Lebes ad aquam in furno s. testo calefaciendam, Lucian. (2, 333.) '0 μέντοι ίπνολέβης υπερπαφλάζων, ές κεφαλήν ήμίν επέτρεπε τούς άνθρακας. J. Poll. 10. θερμαντήρες, θερμμστρίδες, θερμαντήρια, χαλκία, έσχαρίδες, λέβητες, λεβητάρια, ίπνολεβήτια, Vasa, in quibus caleht aqua, ίνα τό ύδωρ θερμαίνεται. [" Ίπνολέβης, ad Charit Jacobs. Anth. 10, 43. ad Lucian. 2, 333." Schaef. Mss. Casaub. ad Theophr. Char. e.g. p Athen. 98. Vpss. ad, Catull. p * " Ίπνοπλάθος, *;1πνρπλάστης, Heind. ad Pla^. Theaet. 298(=147.) Timaei Lex et η. * Ίπνοπλάθης, ibid." Scheef. tfss. J. Poll. 7, l63. Harpocr,] Ίπνοποιός, Qui furnps fabricatur, Lucian. (1, 26.) Καί αύτοί δέ 'Αθηναίοι τούς χυτρέας καί ίπνοποιούς, και πάντας, όσοι πηλουργοί, προμηθέας άπεκάλουν. Ίπνό/ω, In furno s. camino uro, In furnum s. caminum conjicio, jesch. Pr. (364.) ipso Prometheo, Ketrat στενωπού πλησίον θαλασσίου Ίπνούμενος ρίζαισιν Αίτναίαις ύπο, Ardens sub jetaae radicibus velut in camino. Sic legit etiam Aristoph. Schol. Posset tamen fortassjs legi etiam ίπούμενος,ab Ιπος: quo vocabulo in ead. re usus est Pind., ut paulo ante in 7 Ιπο$ videre pptes. [* Ίπνεύω, Τ. Η. ad Plutum p. 280.] Ίπνίτης, purnaceus, Testuaceus : άρτος, Athen. (109.)Panis furnaceus, in furno epetus. Ε Timocle, καταμαθών δε κειμένην σκάφην Θερμών ίπνιτών ήσθιον. [Rufus 146. " Toup. Opusc. 1,180. 2, 104, ad Diod. S. 1, 18^. Jacobs. Anth. 8, 166." Schaef. Mss.] "Ίπνιος, Qui e furno est, furni est: λυματα, Purgamenla et sor.des e furno. Aristoph. Schol. e Callim. (Fr. 216.) Συν δ' &μυδις φρρυτόν τε καί '(πνια λύματ' άειρεν. Q. tamen in 1. ipse Schol. intelligit τήν κόπρον τών ζώων. Idem Scbol. ίπνια subst. accipi tradit pro ra άποκαθάρματα τοϋ ίπνον, ή τά προς τήν κάμινον έπιτήδεια καύσιμα, Furni s. Camini sordes, Quae in, camino accendi et uri possunt. [" Ruhnk. Ep. Cr Toup. Opusc. 1, 177 " Scbapf. M??.] ΙΓ*!?^, ίπός, Vermis species, qui cornua corrodit, Od. Φ. (394.) de Ulysse arcum iuspectante - Πάντρ άνμστροφέων [ ωψών,] πειρώμενος ένθα καί ένθα, Μί) ρέρας [κέρα] Τπίϊ έδοιεν, άποιχομένοιο άνακτος, De-

80 [ρ ] rivatur autem ab ΐπτω, i. e. βλάπτω, quod cormbus sua corrosione noceat. Accipitur etiam pro Vermiculig, qui vites s. vitium oculos infestant: licet eos proprio nomine ίκας Alcaeus nominasse existimetur. Vide Ammon. [Barker, ad Etym. M Theophr. H. PI. 8, 10, 5. C. PI. 3, 22, 5. " Ammon. 74. Valck. Anim Koen. ad Greg. Cor. 272." Schaef. Mss. * Ίφιφαγία, Lexic. de Spir. p. 230.] Ίποκτύνός, Qui vermiculos vitium oculos infestantes occidit, Eust. Έρνθραίοι δέ ΉρακλήνΊποκτόνον σεβάζόνται, ως φθείροντα rovs άμπελοφάγονε Ίπ as. [Barker. 1. c.] '"*ΙΣ, Ivos, ή, Fibra. Sunt autem fibrae fila quae- " dam oblonga, gracilia, alba, solida, valida, omnis " generis partibus inserta. Quarum cum multiplex " differentia sit, praecipua tamen est quod aliae ner- " vosae sint et sentientes, aliae prodeant a ligamentis " in fila tenuissima diductis sensus expertes. Alia " quoque a situ sumitur, a quo fibrae aliae rectae, " aliae transversae, aliae obliquae dicuntur. Rectae " vocantur quae secundum corporis Iongitudinem " feruntur: transversae, quae rectas intersecant ad " angulos rectos aequales: obliquae, quae medio iu- " ter eas situ utrasque intersefcant ad angulos inae- " quales, unum acutum et alterum obtusum. Pro- " pria fibrariim actio est ipsarum in se contractio : " quae quidem pro vario fibrarum situ opus quoque " varium exercet. Nam rectae attrahunt, transversae " expellunt, obliquae retinent, praesertim aliis duobus " fibrarum generibus adjutae. Retentio enim firmis- " sima est omnibus fibris simul contractis circa id " quod continetur. Insunt autem fibrae omnibus " partibus animalibus, vitalibus et naturalibus, per " quas singulas muneribus suis defu^nguntur. Qui- " netiam cutis tota fibris inultis a partium subjecta- " rum nervis prodeuntibus plena est, per quas cum " partibus ipsis connectitur et sentit. Haec inter "aliae Gorr. Venio nunc ad exempla. II. Ψ. (191.) " μή π pit* μένοε ήελίοιο Ύ,κήλ y άμφί περί χρόα ίνεσιν " ήδέ μέλεσσι, Ne solis vis cutem fibras et artus cir- " cumvestientem exarefaceret: II. E. [Apoll. Rh. 2, " 826.] μέσσαε he συν όστέφ Ivas έκερσε, Fibras et " nervosa ligamenta. Od. A. (218.) Ο ύ γάρ ετι " σάρκας re και όστέα Ives έχονσι, Fibrae enim carnes " et ossa continent, veluti ligamenta. Prosae etiam " scriptt. eod. modo utuntur h. v. Hippocr. de Nat. " Iniantis, Έ ν δέ τφ ν μέν ι έφαίνοντο ένεοΰσαι Ives λευ- " και καί παχέΐαι. Sic Aristot. Η. Α. 3. T Ivas έχον- " σι, Fibras habent. Et in Epigr. Ivas αύχενίούς. " Transfertur haec vox et ad inanimata, ut herbas: " in quarum foliis a tergo non aliter quam in homi- " nis dorso, spina a reliquo folio veluti costa et " pulvinus eminet: divisiones enim eas intersectio- " nesque Graeci Ivas vocant. Plin. aliquando fibras, " aliquando nervos, aliquando dorsum, aliquando " venas appellavit. Sic Theophr. H. PI. 1, (1, 11.) "inter ceteras plantarum partes, numerat μήτραν, "has, φλέβαε, Medullam, fibras, venas. Gal. (9, " 354.) ίνα vocat etiam lineolam illam quae literam θ " per transversum sepat'. initio Comm. in Epidem, " Τάγα θύραι μεν ήν γεγραμμένον διά τον θ., τήε " μέσης δέ γραμμής έν αυτί] διαφθαρείσηε, έδοξεν ο " βιβλιογράφος ονραί γεγράφθαι' δυνατόν γάρ δή ούτω " καί λεπτής ivos άπολωλυίαε, σνναπόλλνσθαι τήν γρα- " φήν ταντην. Porro quoniam viriurn corporis " bona pars consistit in fibris, s. iis partibus quae " fibras multas habent et nervosae sunt, ideo ts a " poetis accipitur etiam pro Vis, Robur: 'ισχύς, δν " ναμις. II. Ε. (245.) τ Ιν', άπέλεθρον έχοντας. Od. " Σ. (3.) ουδέ οί ήν ts Ούδέ βιη: Φ. (282.) ει μοι ετ " έσήν*ίς, ο'ίη πάρος έσκεν ένί γναμπτοϊσι μέλεσσι. " Hesiod. Έ, (2, 135.) πώεα δ' ούτι διάη&ινίς άνέ- " μου βορέου, Vis aquilonis. Sed hie ts βορέαο pe- " riphrastice etiam dictum videri potest pro βορέας, " ut IS ποταμο'ιο ap. Hom. pro ποταμός: II. Φ. (356.) " Καίε-ο δ' ts ποταμοίο. Sic vero idem Hom. dicit is " Όδνσηος et ιςτηλρμάχοιο, et Is Ήρακληείη, pro Ό- " δυσσενς, Τηλέμαχος, 'Ηρακλής. II. Ψ. (720.) κρατε- " ρή δ' έχεν ts Όδυσήοε. Od. Β. (409 ) Τόϊσι δέ καί IX 4530 Α " μετέειφ' ιερή ts Τηλεμάχοώ. Hesiod. (Θ.^ 332Λ " 'Αλλά e Is έδάμασσε βίης Ήρακληείηι: (951.) ΓΙ» 'Η- " ρακλήοs τελέσάε στογόεντας άέθλονς. Itidem Hom. " dicit σθένος Ώρίωνος, et μένος Αίακίδαο, et βίη Ή- " ρακλήοε. II Denique Fluvii nomen esse dicitur." [" Wakef. Eum Timon Phi. 11. Jacobs, Anth. 12, 437. Heyn. Hom. 5, , 367 8, Valck. Callim. 27. Moldenb. Tentam. in Theophr. H. PI.'91. Periphrasi inserviens, Valck. Anim. ad Ammon Wolf, ad Hesiod. 94. Vena, Theocr. I,43. v. Valck.'Is, ts, Koen. ad Greg. Cor, 296." Schaef. Mss. Callim. Hymn, in Cer. 94. Arat, Pind. Ί. 8, 113. Aristoph. Εlp. 86. Orph. A. 358,] " Ehes, Hesychio νεύρα, Nervi." " Ίvaia, " Eid. est δνναμις, Vis, Robur, παρά ras "ivas" " Ίνοειδήε, Fibrae similis, Nervosus. Derivatum " inde et Ίνώδ^ϊ, itidem Fibrse similis, Nervosus. "ut Aristot. H. A. 1.(2,^7 ) Ίνώδεσι καί λεπτο'α νμενίοis, Fibrarum instar tenuibus mem branulis, s. " Extenuatis in venas membranulis, Gaza." [Geopon, Β 3, 8- *"A'ivos, Theophr. H. PI. 1, 5, 3. 8, 3, I.]* " Ε Vivos, Bene fibratus, Nervosus." ["Wakef. Trach. 12. Heyn. Hom- 7, 266." Schaef. Mss. Theophr. H. Pi. 3, 10, 1.] " Αεπτόίνος, Ten lies nervos s. exiles " fibras habens," [3, 9, 3.J " ΠολΛ'νοί, Multas ha- " bens fibras s. venas," [3, 10, 3. 3, 11, 1. 5, 1, 5. * Ίνάω, i. q. ένδυναμω, Herodian. Epimer. 49- *Έζινιά$ω, Athen. 4θ6. εγκεφάλους ε'ξινιασθένταί: Schneider, confert Cerebella enervata ap. Apiciutn 4, 2. Schweigh. vertit Cerebra probe expurgata. Έζινιάζω et *'ΕζινίΖω, ap. Gal " CoraL Mss.] "NECNON Ίνίον inde ortum est: quod alii " dicunt esse 70 όπισθεν τοϋ τραχήλου νεϋρον, Ρο- " steriorem colli nervum : alii τό άπό τής τοϋ έγκεφίτ, " λον βάσεως έπί τά πλατέα νεύρα, & δή τήν ίσχνν " ήμων εχειν δοκε Ι: Scholiastes Homeri τό κοίλον τον " τένοντος, διάτό νευρώδες είναι: vel πλατύ καί παχύ " νεϋρον τό καθήκον άπό τής κεφαλής έπί τόν αύχέναί^μ " omnes autem sic nominatum innuentes διά τό ivst- " δες καί νευρώδες είναι, Quod fibrosum sit et nervo- " sum : et sunt qui ίδνοϋσθαι hinc dictum arbitreit-. "tur: id enim esse Incurvari, et quidem'tendine " cervicis ad inferiora concidente, et ad humero3 " contracto., Latine Occiput et Occipitium interna " pretantur. Utitur porro h? v. Homerus II. E, " (73.) dicens, Βεβλήκει κεφαλής κατά ϊνίον όξέϊ δον ' " pi." ["Heyn. Horn. 5, l6. 6, 6l4. 7, 759- Lobeck. 1 Aj. p Thom. Μ Valck. Phrei p ad Charit. 341." Schaef. Mss. Gal. 4, 31. Rufus p. 23.] " 'Εφίνονς, Hes. dici scribit τάς έπί' " τοϋ Ινίον σάρκας." " Verum ΕΤ "Ivis, quo signif, " catur νέος vios et βρέφος, hinc originem traxissfe, " putatur, quoniam oi υιοί δύναμίς ε'ισι τών πατέρων, " et vis roburque parentuin in liberorum procreati- " onem insumitur. Subscribunt h«ic etymo praeter, " Etym. Eii^t, quoque, et Theocriti Schol. Euripi^ " des vero" [Androm Iph. A.'HQ.] "pro " Filia hoc bis usurpasse fertur." [" Valck. Diat^w , "Ivts, (sic,) Eur. Tro Wakef Here. F Trach Jacobs. Anth. 7, " Schaef. Mss.] "Ίφι, Hesychio Ισχυρώς, μεγάλως, Valide, Forti- " A ter, Magno animo, vel Magna cum potential II. ( 38.0 s Χρύσην άμφφέβ ηκα ς Κίλλαν τε ζαθέ'^, " Τενέδοιό re ΐφι άνάσσεις. Apud Etym. ex Eupho'r. " Ί<f>i βιαζομένη. Multa hinc sunt Nomm."propria- " Virorum, ut Ίφιδάμας, 'Ιφικλής s. Τφικλος, " της, Ιφιτοε: Mulierum, ut 'Ιφιγένεια, Ίώιμέδ&Μ ",Ίφινόη, Ίφιάνασσα." [Schol. Ven. II. Α. 151 d ^ ducit ab Ινόφι. " Toup. Opusc. 2,247. Gr v. Lectt, Hes Fischer, ad Weller. Gr. Gr. ] 405 Heyn. Hom, 4, , , 37. Est dat. contract, nominis is cum φι paragogico. Ab inus. Ιφις, Vis, ad Charit *Ίφιγένη, 6θ7 ad Eur. Iph. T Callim *Ίφιγύνη, Eur. El et Musgr.; Iφιγένη, Ίφιγόνη, Pierson. Veris. 22. 'ΙάιγένεΜ^α Marcellus 53. et Jacobs." Schaef. Mss. Ίφικλος, Lobeck. Phryn. 234^] " Ίφικρατήρες, Hesychio νπαδ^, " ματος euos, Genus calceamenti alceamenti: pro ( )U o Suid.. babet Ιφικρατίδεε, annotans et ipse esse Genus 1

81 4531 ΙΣΟ [pp ] ΙΣΟ 4532 " cfclceamenti denominatum ab Iphicrate Athenien- A άφίκετο rjf ιππική τοις ήλικιώταις. Interdum 'ίσον et " sium duce, filio sutoris. Idemque hoc exemplum " affert e Damascio, Tas Άττικάς Ίφικρατίδας rj τά δίκαιον CopUlant, ubi meminisse oportet vocab. Latini iequalis deducti ab iequus Justum itidem signif " συνήθη σάνδαλα περιδεδεμένος περιενόστει." [" Ad ficante, Epist. Philippi, IliDs έστι τοϋτ ίσον ή δίκαιον ; Cornel. Nep Bergler. Alciphr ad Diod. Et, Ίση καί δικαία ειρήνη, Dem. Idem (320.) Έκ S. 2,36." Schaef. Mss.] "Ίφιος, KT r l0ts,robustus, ποίας γάρ ίσης ή δικαίας προφάσεώς, Αισχίνη, τφ Γλαι/- " Fortis. Hesychio ίφις est ταχύς, Celer, Velox : af- κοθέας ξένος, ή φίλος, ή γνώριμος -ήν Φίλιππος ; Μ- " ferenti et 7 I</uv pro καλή v. Affert Idem ίφιον et pro qua, Non culpauda. Bud. Sed et 'ίσον pro δίκαιον " λιπαρον, Pingue s. Pinguem: quomodo et Etym. ap. Thuc,, si ejus Scholiastae credimus. Frequenter ^'annotat ίφια μήλα dici τά ευτραφή vel * ίσχυροποιά vero δμοια quoque jungitur cum ίσα: Xen. (Έ. 7, " των έσθιόντων : sed addens, κατ ευφημισμόν quo- 1, 1.) 'Ejri τόίς ίσοις καί όμοίοις, pro jequis conditionibus. Et in sing. Έπ-ί ίση καί όμοίψ, Thuc. saepe, " que sic nominata dici posse velut άσθενή καϊ ουκ, " Ισχυρά: Suid. vero exp. 'ισχυρώς βαδίζοντα. Legi- et reliqui, vel έπί τη ίση cum articulo, Pari jure et " tur porro hoc ίφια μήλα ap. Horn. (II.. E. 556.) conditione;.equali utrimque conditione juris sui " tedditurque Bene habitae, Vegetae, Pingues, Laetae obtinendi. Sed hie subauditur subst., Bud ubi " oves." [" Toup. Opusc. 1, 270. Heyn. Hom. 5, affert et ίσης ex Horn: pro 'ισομοιρίας. Apud Thuc. 107." Schaef. Mss.] " "fyfli/tos, Generosus, Fortis: άν. alicubi cum άπό τής ίσης subaudiendum putatur " δρείος, γενναίος, δαιφρων, Eustathio et aliis, quibus subst. μοίρας : alibi πολιτείας : (4, 105.) Tf/s ίσης μετέχων : at vero συντελείας, (1, 15,)"A7ro τής ίσης κοινάς στρατείας έτοιοϋντο. Denique cum hoc nomine " videtur esse quasi 'ιψίθυμος, per sync, et τροπήν " τοϋ υ. II. Α. (3.) Πολλάί δ' ίφθίμους φυχάς άίδι subauditur etiam inferdum τιμή: interdum vero et "προιαψεν: Ε. (415.) 'ϊφθίμη άλοχος. Aliquando Β δίκη. Substantivi autem locum saepe obtinet ίσον, et " redditur non tantum Fortis, Animosus, sed etiam exp. iequalitas, iequalis s..equa portio, iequabilitas, Juris aequabilitas, Jus : ro ίσον έχω, Jus meum " Viribus potens, Robustus : ut Od. K. (534.) Ίψθί- " μψ Άίδη και έπαινή ΤΙερσεφονείη : II. Π. (620.) χαobtineo, quod et τών ίσων τυγχάνω, interdum. Et " λεπόν σε και ίφθιμόν περ'έόντα ι II. Ψ. (260.) βοών άπο τοϋ ίσου, Thuc. itidem, ut έπί τη ίση καί όμοίφ, " τ. "ιφθιμα καρηνα." [" Wessel. Diss. Herod. 30. pro Pari jure et conditione : interdum vero Ex aequo Wassenb. ad Hom Heyn. 5, 85. 6, , jure. At, Σφίσιν εκ τοϋ ίσου γίγνωνται (2, 3.) redditur C^im ipsis exaequarentur. In VV. LL. affertur 63,1. An digarama habeat, 4, 6." Schaef. Mss. Ίφθίμη φιλότης, Dionys. P Apud Quint. Sm.vl3, et δι' ίσου, pro Per aequas portiones; Ιν ίσφ, pro In 334. legitur 'ιφθιμένοιο, ίο^η corrupte.] "Έτίφθι- pari conditione. Item, Έν ίσω γάρ ήν τόδ', ex Eur. " μος, Fortis, VV. LL. Sed vereor ne per errorem facta sit haec compositio: aspectis per transennam " duntaxat Hesychii verbis, έπ' ίφθίμψ, έπι τρ ίσχυ- ' " ρξ.: quasi sc. legeretur illic έπιφθίμψ composite : " cujus nominativus esset έπίφθιμος." τ ΙΣΟΣ, νει'ίσοί, nam et producta et correpta priore c syllaba reperitur,.equalis, Par, U.T. (100.) ei Se θεός πέρίσον τείνειεν πολέμου τέλος:ίσον έμοιφάσθαι, ηοη semel: (Ι. 612.) τ ίσόν έμοι βασίλευε, και ήμισυ μείρεο _ τιμής, ubi ad verbialiter accipi dicere possumus: E. (440.)μηδέ θεοίσινίσ'έθελεφρονέειν. ApudEund.non semel, ως μή τις άτεμβύμενος κίοι ίσης, subaudito subst.: pro 'ισομοιρίας, Virili parte. Bud. Utitur vero idem Poeta saepe pro δμοιος, Similis: II. A. (297 ) Έν δ' έπεσ υσμίνη, ύπεραέί ίσος άέλλη, ubi.scribit Eust. accipi manifeste pro δμοιος. At vero interdum pro 'όμοιος quidem Sumi ab Horn., sed it^ tamen ut sit έμφαντικώτερον, idem Gramm. alibi annotat. Exp. certe Ισα, 'όμοια, in illo etiam I., quem ex II. E. protuli; sed ego non video, quid obstet, quominus in altera signif. ibi sumatur. Annotat vero Idem ab Hom. quidem priorem hujus nominis produci, a Tragicis autem corripi. Quibus addo, prosae scriptt. hos potius secutos esse quam ilium, utpote ap. quos ίσος frequentius reperiatur quam Ισος. Invenitur autem ap. Hesiod. utraque syllabae quantitas in h. v. : sc. Ισος, D ut (Έ. 2, 325.) Μ»;δέ κασιγνήτψ ίσον ποιείσθαι έταΐρον: et alicubi 'ίσος, ut (370.) Mj?Se δυωδεκάμηνον Ίσον καί τοΰτο τέτυκται. At in soluta oratione 'ίσος, iequalis, Par, interdum vero et.equus, ut paulo post docebo, 'ίσον μέρος, Aristoph., iequalis porlio. Apud Athen. e quibusdam Comicis, Ισος ίσφ κεκραμένύς, subafldi οίνος ϋδατι: Ut sit 'ίσος οίνος ίσω ΰδατι: de Vino pari aquae mensura temperato. Dicitur etiam (κύλιξ) ίσον 'ίσφ κεκραμένη, ab Aristoph. [Philouide ap. Athen. 472.] At vero 'ίσον et πλέον opp. Isocr. Οΰ μόνον "ιΰον, άλλά καί πλέον έχοντες άπέρχεσθε. Sic Xen. (Κ. Π. 2, 2, 12.) ίσων τυγχάνειν et πλεονεκτείν inter se ορρ. Et quod Latini dicunt Par pari referre, Gr. dicunt τόίς ίσοις άμείβεσθαι. Sunt vero et qui interpr. ίσον ίσφ έπιφέρειν. Et illud των ίσων τυγχάνειν ap. Strab., est etiam Pcenam pariem, i. e. meritam et condignam, Damnum accipere, Bud. Interdum cum dat. personae: Ίσον σοι είσφίρω e Dem. pro Confero paria tibi, i. e. tantum, quantum tu : (528i) ro ίσον, sequente οσον : Ύο 'ίσον τφ δημοσίφ προστίμων όί νόμοι κελεΰοϋσιν οσον περ αν τφ Ιδιώττι, Tanti publice damnare, quanti privato damnatus est, Bud, Et Xen. Κ. Π. 1, (4, 5.) Ets τό 'ίσον (Iph. Α ) pro Id ex aequo ad omnes pertinebat. Et e Thuc. (2, 60.) Έν ίσφ εί καϊ μή ένεθυμήθη, pro Perinde ac si. Dicunt autem interdum ίσα sequente καί, adv., hac in signif., i. e. pro Perinde,.Eque, Thuc. 3, (14.) Kat Αία τόν 'Ολύμπιον, έν οδ τφ ίερφ ίσα καί ίκέται έσμέν, Perinde lit supplices, aeque atque supplices, Bud., afferens et e Diog. L. Polemone 189 Νικοστράτου γοΰν ποτέ άναγινώσκοντύς τι τοϋ ποιητοϋ αύτφ τε καί Κράτητι, τόν μέν * συνδιατίθεσθαι, τόν δ' ίσα καϊ μή άκοϋσαι, Hunc autem, perinde ac si non audivisset: quibus verbis signif. άσυμπάθειαχ ejus. Et e Greg. "Ισα καί παίδων ό τιμιώτατος. Apud Eund. autem ίσα δύνασθαι exp. Idem posse, Et, "Ισα δρώσι τοις σώμασι,.eque pollent ac corpora^ Itidem cum dat., ίσα βαίνων ΤΙυθοκλεί, Pari gradu incedens cum Pythocle, quod Proverbiale est: ίσον autem adv., 11. Γ. (454.) τ Ισον γάρ σφιν πασιν άπήχθετο κήρι μελαίνη,.eque ac : ίσον άπέχειν, Thuc., iequaliter abesse, Tantundem abesse. "Ισα κώλα, ap. Rhett.,'vide Ίσόκωλον. "Ισαι μαρτυρίαι, Marc. 14, 56. Paria testimoma, i. e. Cohaerentia. Vet. Interpr. Convenientia. De numero etiam dicitur: nam, ut scribit Aristot. Polit. 5. p. 157., ίσον est διττόν, τό μέν, άριθμψ, τό δέ, κατ' αξία v. Sic igitur Xen. dixit, τάς ίσας ναϋς, Totidem naves, Έ. 1, (6, 21.) Λυσίας έχων τάς ίσας ναϋς: Herod, ίσα έτεα, Totidem anni. Greg, vero singular! etiam num. 'ίσην pro ίσάριθμον dixit; nam uno in 1. scribit, Εννοώ τήν τρισσήν έμφύσησιν τοϋ Ήλί'ου προφήτου, και τοϋ αύτοϋ τήν ίσάριθμον κατά τών σχιδάκων έπίκλισιν : in altero autem, Έλισσαίου τε τήν ίσην διάκαμ-φιν έπί τόν παίδα τής Σουμανίτιδος, Totidem inclinationes et iucurvationes, q. d. totam : ut dicitur Totam quotam, pro τοσαύτας διακάμψεis. Bud. Frequenter vero dicitur ίσος, τόν άριθμόν, τφ άριθμψ, pro Ισάριθμος, Aristot. "Ετερα τούτοις 'ίσα τόν άριθμόν έκόμισαν, et, "Ισα τψ άριθμψ τά ώά πάντες έχουσι καί περιττά. ["Ίσος, ad Phalar. 300, Thom. Μ ad Charit Markl. Suppl Musgr Iph. A Wakef. S. Cr. 3, , 140. Ion Phil Brunck Jacobs. Anim Anth. 1, 18. 6,283. 7, 296. Luzac. Exerc Diod. S. 2, 388. Fischer, ad Weller. Gr. Gr. 3, 263. Crus. ad Sueton ad Herod Valck. Phcen. p ad Phalar. xix. Anim. ad Ammon ad Chrys Ammon. 74. Plut. Mor. 1, 16. Lucian. 3,399. an κατ'ίσονί Planus, de terra, Toup. Opusc. 1, 422. Pro 'ισάριθμος, Brunck. CEd. T Herod Neutral., Wyttenb. Select. 317

82 4533 ΙΣΟ [pp m Quomodo ab ojuoios differat, Valck. Phcen. p A p Matth. ap. Huttefn. ad Plat. 8, Neutri parti deditus, Dionys. H. 2, Plut. 5, 361. Hutt. Conf. c. δίκαιος, ad Dionys. H. 4 r "loot, Totidem, Diod. S. 2, ad Pint. 5, 394. Hutt. T<ro$, Iffos, Heyu. Horn. 6, 224. "Icos, ή, ad Charit Ίση, Brunck. (Ed. T Heyn. Hom. 4, , De constr., ad Diod. S. 2, 338. Valck. Hipp. p De quant., Jacobs. Anth. 6, 327. Brunck. ad Antig in Suppl. Ed. 4. Aristopjhr. 1, Fr Porson. Or. p. 6- Callim. 1, Koen. ad Greg. Cor " 1 <> S καϊ κοινό*, Dionys. Η. 2,659."\σος και 'όμοιος, Jacobs. Anim Anth. 7, , 124. Steph. Dial. 6,1. Callim. 1, 472. cf. Dionys. H. 5, 213. Τά ί. καϊ ο., ad Phalar ubi omnino de 'ίσος. Τόν t. χρόνον, Eur. Phcen. 497 "Ισοι πρός ίσους, Soph. Antig ad Herod. 2. Άπό τοϋ ί., τής 'ί., Thom. Μ Έξ Ϊ., Lucian. 1, , 269. et var. lect., Heind. ad Plat. Lys. 4. Moer Έξ'ίσης, Lucian. 3, 338. ΕΙναι έξί., ένί., Heind. ad Plat. Gorg Έν ίσω, Schneid. Anab. 63. ad Lucian. 1,298. Valck. β Callim 'Εν ί. καϊ, Diod. S. 1, 278. Έπϊ rois'i. - πασιν, 2, 24. Έπ"ίσ ν, ad Callim. 1, 26. Herod Περί των ί. δικαίων, Dionys. Η. 3, "Ισϋν ως, Eur. Ion "W &τε, Wakef. Here. F Ίσον ίσφ, Τ. Η. ad Plutum p Kuster. Aristoph Acharn Fr.273. T I<rav ίσφ πωλείν, Casaub. Athen. 397 'Ίση μάχη, Heyn. Hom. 6, 431. Ίσον οπερ άν, Simon. Dial "locμ ψήφοι, Abresch. Esch.2, 107. Τίεντήκοντα κούρους καϊ K0pas τάς ί., Α- pollod cf Alciphr Diod. S. 1, Herod Ίσα, Ίσα, Jacobs. Anth. 6, , 42. ad Diod. S. 1, 95. 2, 555. ad Lucian Heyn. Hom. 7, 71 Brunck. El Phcen Wakef. ad Mosch. 4, 9 S. Cr. 3, 124. JEque, Perinde, Bergl. Alciphr Brunck. ad Poet. Gnom, 305. Ilgen. Hymn "Ισα καί, Prope, Propemodum, Paene, Schweigh. Ind. ad Appian. Kara, έπϊ ίσα, Heyn. Hom. 6, 349-7, 71. Τά t, Wakef. Phil ad Paus ad Diod. S. 2, 548. Τά Ϊ. νέμεiv, ad Herod πράττειν τινί, Valck. ad c II. 22. p. 70. Ίσαίτερος, Markl. Suppl. 441." Schaef. Mss.] "Ισωϊ, jequaliter, Eque, Equabiliter, Cum aequabilitate, ciii opp. άνίσως, Dem. (35.) Έκ έε τοϋ, τά μέν Ελληνικά πιστώς, τά δέ πρός τους θεούς ενσεβώς, τά δ' έν αντοίς ίσως διοικεί ν, μεγάλην εΐκότως έκτήσαντα εύδαιμονίαν. Sed rarum est in hujusmodi signif.,* EST ENIM "Ισως Fortasse, in ea, quae passim obvia est, signif. Aristot. Rhet. 2. Kat αμφισβητούντες προστιθέασιν άεϊ τό ίσως καϊ τάχα, Xen. Κ. Π. 4, (3, 1.) Τσω$ μέν οζν ούτως έχει. Et ίσως μέν, cui redditur ίσως δέ, Plato Αρ. Socr. Item ίσως geminatum ap. Dem. (37 )"Ισως άν, ίσως, <5 άνδρες Αθηναίοι, τέλειόν τι καϊ μέγα κτήσαισθε άγαθόν. Plato in uno membro ίσως, in altero τάχα posuit in Minoe, (6, 126.) Καί ίσως καλώς λέγεις' τάχα δέ άμεινον είσόμεθα.. Saepe vero adjungitur hoc ipsum τάχα, et ίσως τάχα dicitur Ικ τοϋ παραλλήλου: ut ab eod, Plat. Ap. Socr. (18.) Ύμείς δ' ίσως τάχ άν άχθόμενοι, ρφίως άν (με) άπο dub.] Άνίσως, Inaequaliter. [Hippocr. 827.}j 'Anσότης, κτείνητε. Inajqualitas, Aristot. κτήσεως, Item τάχα praecedente: ut τάχα τοίνυν D τών τιμώ*. ίσως, VV. LL. Et 'ίσως δήτα, ead. e Plat, de LL. [" Wakef. S. Cr. 3, 126." Schaef. Mss.] " "Αϊσοι, Dicitur et ίσως πον, sicut τάχα που, vacante particula " i. q. άνισος, Inaequalis, Impar: ut Hes. άίσον,,exp. που. Sciendum est autem et ab Aristot. et ab aliis " άνισον : addens tamen etiam άγνωστον: quo sensa interdum ίσως adhiberi locis quibusdam, ubi alioqui " potius άίστον dicitur." [* ""Απισος, Wess^i ad de re minime dubia agitur: adeo ut addi videatur Herod Koen. ad Greg. Cor. 246." Schaf. Mss. ad loquendum modestius. Ceterum ίσως hac in signif. ""Εξισος, Hippocr., suspectum Schaefero ad Bos.Ellips, a nomine ίσος fieri minime censeo: de eo tamen nic dixi, quod nullum aptiorem 1. invenirem. [" Ad p. 295.] ""Επισος, Equalis, pro W."[Polyb 3, 115, 1. Suspectum Schaefero 1. c. ""Εψισος, Similis, Phalar Thom. M Markl. Iph. ^Equalis, Par, Sir. 9, 10, sec. Vat. Reliqui iibti p Wakef. S. Cr. 3, 126. ad Lucian. 1, 199. habent επισος et επίσης." Schleusn. Lex. in V. T.].Equaliter,.Eque, Pariter, Villois. ad Long. 97. ad Ammian. 2, 22. Wagn., Reisk. ad Dionys. H. 2, Heind. ad Plat. Gorg Iambi. Protr. Πάρισος, iequalis, Compar, Bud., afferens e Polyb, ΤΙάρισον τοίς'ι'ωμαίκοίς στρατοπέδοις τό τών συμμάχνν. - II Ώάρισον ap. Rhett., Prope aequatum, Quod constat 164. Kiessl., Deijiosth. 35, 26. Ut aequum est, Merito, similibus membris, teste Aquila. Quintil. 9, 3. cum 59, 19, Circa, Circiter, Fere, Schweigh. ad Athen. 1, 493. Aristoph. Πλ Philostr dixisset similium fere quadruplicem rationem esse, inter alia subjungit, Aut certe par est extremis syl Boiss. De re certa, 463. Aristoph. Πλ labis consonans, Non verbis, sed armis. Et boc 223. Diod. S. 2, 443. Heind. ad Plat Phtedr ad Gorg. 90. ad Dionys. H. 2, Lobeck. Aj. quoque quoties in sententias acres incidit, pulcruro est, Quantum possis in eo semper experire ut prosis. 55 Soph. Tracb Munck. ad Anion. Lib. 38. Verh,, Gail, ad Xeu. (Ec Steinbr. Mus. Tor. 1, 289. ownino Locella ad Xen. Eph Villebr. ad Athen. 2, 169. Par. Glossematum mdej, Gierig. ad Plut. p. 20. Conf. c. ίσον, ad Diod. S. 2, 415. Opp. 'όντως etc., Heind. ad Plat. Gorg Plato de LL Ast.'I. που, Eur. El Τυχόϊ, ί., ϊ. τάχα, Zeun. ad Xen. Κ. Π. p. 7 "Ι. καϊ hucal^- Dionys. Η. 4, 2097 " Schaef. Mss.] ADVERBIALITEH antem ponitur non solum de quo jam dixi: sed ETIAM Έξίσης, 'Επίσης: qu et disjunctim Έξ ίσης ET Έττ' ίσης. ITEM Έξίσσν, quod et ipsum saepe disjunctim Έξ 'ίσον scriptum invenitur. Chrys. Επειδή μήτε έστι τις 8τφ μέλν,τή, σής ευδοκιμήσεως, έξίσης έμοϊ,.equaliter mihi, ^Jjde ac mihi. Apud Liban. autem, Έξίσης άπήλθον oi V - κασταί, pro Adaequarunt sententiae judicum. Bud. Et επίσης ap. Xen. (Κ. Π. 3, 3, 18.) dictum pro jeque ac, Perinde, eod. modo,'quo έξίσης in illo Chrys. I. : itidemque cum dat., επίσης έμοϊ. Est autem medium τοϋ έπ' έλαττον, πλέον, Bud., afferens ex Alex, in Top. 35. επίσης λεγόμενο ν esse τό am κάτηγορούμενόν. At εξίσου vel εξ ίσου, de ntroque enim simul agam, aliis etiam modis et construitjs&et exp. quam praecedentia. In V V. LL. εξίσου, 2Eq«&- liter, Ex aequo, Tantundeui. Et oi εξίσου e Pfcfc de LL,.Equales,.Pares. Item e Luciano, Έ#βον κατα&τήσονται τοις ψιλοσόψοις, In eod., quo philosephi, prdine habebtfntur. Et e Dem. (145.) έξίση ποιείν, Exaequare. Bud. autem έξ ίσου disjunctim affert cum eod. verbo, ex Aristide, εξίσου ποιείν τινα εαυτψ, pro Square sibi aliquem, iequalem facere. At τοίς έκ τον ίσον ήμίν ουσι, pro lis, qui nobis sunt aequales : in Xen. (Ίερ. 8, 5.) Αιαλεγόμενοί τε άγαλλόμεθα τοίς προτετιμημένοις μάλλον, η τοίς έκ τοϋ ίορν ήμίν ουσι. Affert vero et εξίσου conjunctim, pro Ex aequo, in h. 1. Lys. (745.) Εξίσου δύναμαι συνείναι τόίς πλουσιωτάταις. At ex Andoc. disjunctim rursus, Έξ ίσου χρήται τοίς πολίταις. [" 'Εξίσου, Soph. Trach Έξίσης, Thom. Μ Επίσης, ibid. Fischer, ad Weller. Gr. Gr. 1, , 316. Diod. S: 1, ad Lucian. 1, Leo Philos. 3. Soph. El Timaei Lex. 14,- Jacobs. Anth. 1. p. 29. Athen. 1. p. 6." Schaef. Mss.] " 'E- " πίσας,.equaliter,.equabiliter, VV. LL. pro έπίσ$." "Ίσότης, ητος, ή, iequalitas, /Equabilitas, Pari- " litas : ut Solon ap. Plut. dicit 'iis ίσότης many " ού ποιεί. Sic Isocr. in Areop. Tas 'ισότητας και riu " δημοκρατίας επαινών." [Plut. 6, 367 * " ΑύτιΦ της, Dionys. Areop. 253." Kail. Mss.] "Ανισος, b, ή, Iuaequalis, Impar, Aristot. Polit. 7. "Αντε ίσον, άντε άνισο ν μεταλαμβάνωσι: 5. Πανπιχον γάρ διά τό ά. ή στάσις. Et άνισος ap. Eund., <fe persona dictum, Non akqualis, sed superior, vel infts rior. ["Valck. Phoen. p ad Charit Jacobs. Anth. 9, 51. Fem., Lobeck. Aj. p. 442." Scbaef. Mss. * Άνισοειδής, Porphyr. V. Pyth. 50. * Άνισόκυκλος, Vitruv. 10, 1. Anisocycla, lectio

83 4535, ΙΣΟ [pp ] ΙΣΟ 4536 Hoc est π&ρισον, ut plerisque placuit. Cleosteleus A p. Ixix. ad Diod. S. 1, 253. Wakef. Ion " νάρισον existimat Quod sit e membris non dissimilibus. Schaef. Mss. * Έξισωτέον, Soph. (Ed. T Hermog. πάρισον esse ait σχήμα λόγου, όταν * Έξίσωσΐ!, Gl. Exaequatio, Plut. Solone 18. Aqu. τ& avro ονομα άλλην καϊ αλλ ην προσλαβόν σνλλαβήν, Zach. 4, 7. Athanas. 1, 398. Basil. 3, 114.] Έξιδιαφόρου! διανοίας ϊχη. Isocr. (ad Dem. 4.) Έάν ys σωτής, Hesychio έπόπτης, Inspector. Sonat potius φιλομαθή!, εσει πολυμαθής. Et ap. Thuc. (1, 34.) " Exaequator." [Schol/Lycophr. 6l5. Lucian. 3, Κα«προεπιβουλεΰειν αίτοίς μάλλον δ' [ί] άντεπιβουλεύειν 'Επεζισόω, Max. Tyr. 30, 32. al. έπα- Eust. 1577* Κα/ρια δέ και επιφανή πάρισα, νισόω. * " Παρεξισόω, iequalem judico, Eod. loco i>s ev τέλει στίχων κείμενα, τό έξισωσαίμην και τό μυ- habeo> Arehestr. ap. Athen. 29." Schw. Mss.] Οησαίμην. [" Jacobs. Anth ad Diod. S. 1, Ιυνεζισόω, Coaequo," [" Dionys. H. 6, 782." 514. Heind. ad Plat. Gorg. p. 9. Moer. 86. et n., Boiss. Mss. * Έττισόω, Plut. Lysandro 19.] Παρισόω, ad Lucian. 1, 92. Πάρ«σα, Ruhnk. Oratt. Gr. 74. Adaequo, iequale reddo s. par, compar,.equiparo. Heind. ad Plat. Phaedr Heyn. Hom. 8, 724. Τα, π., Wessel. Obss ad Lucian. 1,374." Schaef. Plato de Rep. 6. (7, 99 )"Ανδρα δέ άρετή παρι- σωμένον καί ώμοιωμένον μέχρι τοϋ δννατοϋ τελέως Ms3.] Παρ/σωί, iequaliter, Bud. e Dem. [606. οί πώποτε εωράκασιν, Adaequatum. Bud. [" Casaub. << Girciter, Praeterpropter," Reisk. Ind. Dem. * Παρισωδης, ad Athen. 1. p. 7. ad Herod Brunck. CEd. Vita Isocratis in Mustox. Anecd. p. 13. T. 425." Schaef. Mss.] " Παρίσώματα, Hesychio Schn. Lex. Suppl.] " νμοωειδή." [Eupolis Suidae v. Ξενοφάνης.] Παρίσωσιι, Adaequatio. Apud Rhett. signif. peculiariter Structuram orationis, cui adhibentur quae πάρισα Ίσόω, Equo, Adaequo, Xen. Κ. Π. 7, <5, 23.) p Et δέ τι Άρα τήι τοϋ σώματος Ισχνοί μειοϋσθαι δοκονσιν, ό σίδηρος άν ίσοι roiis ασθενείς έν τψ πολέμψ vols ισχυροί!. Ίσώσασθαι, pro.equiparare se, JEquiparari, Od. H τοίσίν κεν έν άλγεσιν ίσωσαίμην. Legitur tamen έζισωσαίμην non solum in textu Commentariis Eustathii inserto, sed etiam ap. ipsum Eust.: quo valde miror, cum hanc lectionem versus nullo pacto admittat. Arat. (657.) επεί οΰκ ap εμελ- Xev εκείνη Αωρίδι καί Πανόπΐ) μεγάλων άτερ ίσώσασθαι. [" Musgr. adeur. p Brunck.ad CEd. Τ. 31. El ad Charit Wakef. Ion Tymnes 2. Leonid. Alex.21. Heyn. Hom. 7,17 " Schaef. Mss. Hesiod. *A *"Iσωσα, Gl..Equatio, Comparatio.] Άνισόω-, Exaequo, Adaequo : unde άνισω- Oels πλήθει, ex Herod.Exaequatus s. Adaequatus s. Par numero. Exp. etiam Ad aequalitatem redigo. Permuto, Commuto, Bud. e Plat. Politico, 175(=6, 72.) Καί τά των Άλλων τεχνών εργα διακομίζοντες έπ' αλλήλους, καί άνισοϋντες, οί μέν, κατ' άγοράς, οί δέ, πόλιν έκ πόλεως άλλάττοντες νόμισμα τε πρός τάλλα καί αυτό πρός αυτό διαμείβοντε!. Animadvertendum est autem non esse hoc άνισόω ab άνισος, cum repugnet signif., sicut est παρισόω a πάρισος: ideoque seorsum poni. [Opp. Ά. 5, 37.] " Ά- 44 νίσωσις, Adaequatio, Exaequatio." [Thuc. 8, 87 * Άντανισόω, Synes. 126.] " Άντανίσωμα, q. d. 44 Adaequamentum. Illo enim vocab. significatur 44.Equalis s. Par Humerus militum qui in locum cae- " sorum sufficitur. Aiferturque hujus signif. istud 44 exemplum ex Josepho de Antiq. "ίΐστε άντανίσωμα 44 TTjv τούτων πρόσοδον γενέσθαι πλήθους των άπολω- 44 λότων. Sed animadvertendum est, άντανίσωμα hie 44 signif. istam per se non obtinere, verum cum ad- " jectione." [* " Άντανίσωσιι, Euseb. Praep. E- vang. 556." Wakef. Mss.] Έπανισόω, i. q. άνισόω, Compenso, [" Plut. Sertorio 1." Boiss. Mss. * " Έ- πανίσωσις, Greg. Naz. Ep. 168." Strong. Mss.] Άντισόω, Adaequo, Exaequo, iequo,.equale reddo. Et pass. Άντισόομαι, Adaequor, etc. Greg. Πόσον γάρ είσοίσομεν δάκρνον, ίν άντισωοή rrj πηγί) τοϋ βαπτίσματος', [Thuc. 3, 11 ] Άπισύω, i. q. praecedentia άνισόω, άντισόω, Adaequo, Exaequo, Ad aec ualitatem redigo. [Koen. ad Greg. Cor.246. Herod. 4, 196. Plut. Thes. 11.] Άπίσωσις, Adaequatio. [*'Ενισόω, Geopon. 6, 6, 1.] 'Εξισόω,.Equo, Adaequo,.Equiparo: unde εζιάοΰμαι, Equor,.Equiparor. Thuc. 2, (97.) Ταύτη δέ άδύνατα έξισοϋσθαι. Bud. tamen έξισοΰσθαι reddit etiam Adaequare, dicens i. esse q. ίσάζειν, et Homero ίσοφαρίζειν. Polit. ap. Herodian. vertit etiam Conferri. At in hoc Plut. 1. in Themist. (15.) Tots βαρβάροις έζισούμενοι τό πλήθος, Barbaris pares numero. Apud Soph, autem El. (1194.) p Μήτηρ καλείται, μητρί δ' οίδέν έξισοί, sunt qui έξισο'ι neutr. esse velint pro ίση εστί: Schol. exp. οΰκ ίσα νράσσει τφ τής μψρόε ονόματι. In VV. LL. redditur, Nihil ; roatris nomini respondet, nec quicquam matre dignum facit. Ego vero arbitror ουδέν έξισοϊ posse reddi, servando receptam signif., Nulla in re officium maternum s. affectum adaequat. [" Brunck. (Ed. T Aristoph. 1,147. ad Herod Markl. Iph. p Suppl Fischer. Anacr. PARS XV. Β vocantur, de quibus modo dictum fuit. Aristoteli Rhet. (3, 9>) 184. παρίσωσις et παρομοίωσα et άντίθεσιι, Structurae sunt orationis, Bud. Quidam πaplσωσιν e Quintil. interpr. Pares elocutionum tractus. ["Eust. 45, 43." Seager. Mss. " Ad Diod. S. 1, 514. Marcell. de V. Thuc. 6. ad Dionys. H. 5, 148. Heind. ad Plat. Phaedr Gorg ad Lucian. 1, " Schaef. Mss. Schol. Thuc. 3, 82.] " Παρισωπκοί, Cui vis inest τοϋ παρι- " σωσαι." [Eust. 11. Κ. p. 703, 48.] " Ίσέω, JEquo. Hes. enim affert ίσεί pro ίσοι, ίσά- " ζει." Ίσάζω, JEquo, Adaequo : Ίσάζειν ras κτήσεις καί ομαλίζειν τάι ουσία!, Aristot. Polit. 2. p Sed interdum absolute etiam ponitur, ut Adaequare ap. Cic. Sic ίσάζουσαι ψήφοι, cum adaequant judicum sententiae. Alia exempla vide ap. Bud ubi et ίσάζοντα ζνγά pro.equilibrio ex Aristoph. ["Jacobs. Anth. 9, 96. Leonid. Alex. 22. Diod.-S. 2, 26. l60. Bast Lettre 126. Ruhnk. Ep. Cr. 164." Schaef. Mss. c II. M Med., Nicander Polyb. 6, 29 ] " Ίσάσκέτο, Similis erat: pro είσάσκετο. II. Ω " Οϋνεκ' apa Αητοί ίσάσκέτο καλλιπαρρψ. Quae scri- " ptura et in vet. Ms. Cod. extat:" [έξισοϋτο Schol. * Ίσασπκόί, Eust. Osann. Philem. p. xxxiv.] Άνισά- $ω,.equo, Adaequo, Compenso. Apud Aristot. άνισάζειν et έπανισοϋν idem signif., Bud. ascribens h. Aristot. l.de Part. Anim. 2. "Ινα άνισάΐ-g τήνθατέρου υπερβολή v. Pass, est άνισάζομαι, ^Equor, Adaequor, Compensor. [" Hippocr. 368." Wakef. Mss.] * " 'Ανίσασμος, Eust. 42, 6." Seager. Mss. * "Άντισάζω, Contra aequo, Oppono adaequando, Max. Tyr." Lex. Gr. Lat. ap. P. Baldvin ] " Έ- 44 νισάζω, exp. Exaequo:" [" falsa lectio pro άνισάζω, Aristot. de Incessu c. 8." Schn. Lex.] 'Εζισάζω, quod, sicut ίσάζω, interdum neutrum est, pro Adae^ quo, Idem polleo ap. Themist., Bud.: quem vide et p ubi etiam scribit έξισάζοντα dici ap. dialectics, sicut άντιστρέφοντα,εζ, quae άντικατηγορε'ιταf, i. e. Quae inter se vicissim praedicati et subjecti vicem D obtinent. [Strabo 2. p * Έξισασμόε, Simpl. ad Epict. p. 29. * " Άντεξισάέω, Buttm. Schol. Od. Λ. 309." Elberling. Mss. Schol. Od. p Camer. *Παρεζισάζω, "In aequalitatem redigo, Chrys. in Act. Apost. Serm. 6. T. 4. p. 646." Seager. Mss. * " Ιυνεξισάζω, Method, ap. Allat. 25." Boiss. Mss.] " Έττισάέω, Complano, Adaequo, Inculco. Aristot. " Probl. Έάν έπισάξ-g τήν γη ν, καί καταπατήση, ώστε " άποστέγειν τό νδωρ. Ita VV. LL., sed illud επισάξρ " refertur potius ad έπισάττω : quod vide." [* Παρισάζω, Sext. Emp. 1, 166. "Nectar. Homil. p. 8." Boiss. Mss.] 4ί Τσαίω, i. q. ίσάζω : ac sicut ίσάζομαι " neutraliter interdum usurpatur pro ίσο! καί ομοιός " είμι, ita et ίσαίομαι. Nicander Ά. (399 ) Τ/)ν ήτοι " γευθμψ μέν ίσαιομένην μάθε νάρδψ, Gustu similem " esse nardo." Ίσάκις, Equaliter, Pariter, Totidem vicibus. [" Thom. M Ί. ίσος, Heind. ad Plat. Theaet. 307." Schaef. Mss. Strabo 3. p. 263.] Ίσαχώ», Pariter, Totidem modis, Aristot. Eth. 1, 6. Τάγαθόν 13 I

84 4537 ΙΣΟ [pp ΙΣΤ 4538 ΐσαχώί λέγεται τω ούτι, Bonum toiidein modis dici- A tur, quot modis id quod est. Έίσος; pro ίσος, poet., II. B. (765.) de equabus, σταφύλρ έπί νώτο ν ει σας : (671.) ayev τ pels νήας έισας, i. e. ίοότοίχους, Quarum latera aequalia erant. Sic Od. 0. (280.) άπώσω νηός έίσης. Et δαίς έίση aliquoties ap. Euod. pro Dapibus, quae aequaliter omuibus distribuuiitur: U. A. (468.) Aaivwf' ovh' έτι [ούδέ ri] θυμός έδεύετο δασός έίσης, i. e. ίσομοίρου. Et είσαι φρένες ap. Eund. Animus moderatus et stabilis, Suique semper similis, εύκρατείς και άγαθαϊ φρένες. Od. Ξ. (178.) Τοϋ δέ τις αθανάτων βλάψε φρένας ένδον ει σας. Ubi sunt etiam, qui exp. ταχείς, ac derivent ab ίέναι. [" Heyn. Hom. 4, , , , 603. Έίση, Epith. navis, 4, 91. Musgr. Iph. A De cibo, Casaub. Athen. 32. ad II. A. 48. Ω. 69. Aats έίση, Zeun. ad Xen. Κ. Π Heyn. Hom. 4, 563. ΕΙσος, 8, 265." Schaef. Mss.] " Ίσήρης, JLqualis, Par: ut ίσήρεις ψήφους, Eur. " (Iph. Τ ) Paria et aequalia suffragia. Itidem B " Nicandri Schol. Ισήρης exp. ίσόστάθμοί, Paris et " aequalis pouderis, (Θ. 643.) άνδρακάδα προταμών " Ισήρεα, pro μερίδα ισόμοιρον, Partem aequalem." " Ισαίος, i.q.'ίσος, unde et derivatum est, Par, FE- " qualis : item Similis. Nicander Θ Νί/ν δ' Άγε " χερσύδροιο και άσπίδος ε'ίρεο μορφάς Ίσαίας : ubi " Schol. quoque exp. όμοιας καί κατά μέγεθος ίσας," [Callim. Hymn, in Jov. 63. Philostr. 867.] "Inde " COMPAR. Ίσαίτερος, et SUPERL. Ίσαίτατος, per " sync, pro ίσαιότερος et ίσαιότατος : nisi iis potius " assentiendum est qui haec Attice usurpari volunt " pro ίσότερος et ίσότατος, ut μέσαίτερος, φίλαίτερος, " μνχαίτατος, pro μεσώτερος, φιλώτερος, μυχώτατος. " Utitur sane hoc compar.thuc. 8. p Tijv πολι- " τείαν Ισαιτέραν καθιστάναι, Rempublicam ad statum " aequabiliorem transferre. Itemque ίσαίτερον ap. " Xert. ('Ελλ. 7, 1, 3.) et Eur. (Suppl. 441.) pro M- " quius. Alioqui Ισαίος est et Nom. propr. ap. " Suid." " Ίσακίω Suidae et Hes. άνδρείψ." c "ΗΜΙΣΤΣ, eos, ους: non enim Attice declinatur, ήμίσεως, ημίσεων, sed ήμίσεος et ήμισέων, Eust. : ό', f. g. ήμίσεια, η. ήμισυ, Dimidius. Thuc. (2, 78.) ήμισυ τείχος, Dimidius murus, Aristot. μέρος, Diinidia pars, Thuc. 1, (93.) To δέ ϋψος ήμισυ μάλιστα έτελέσθη, ol διενοείτο, Dimidia e parte altitudo ilia absoluta est, quam animo conceperat, Plut. Fab. Αυτούς δέ ονδ* ήμισυ μέρος 'όντας, Ne dimidiam quidem partem numero expleutes. Ήμίσεες, Dimidia pars, Od. Γ; (155.) 'Άμίσέες δ' άρα λαοί έρητύοντο μένοντες, -Ήμίσεες δ' άναβάντες έλαύνομεν. Xen. (Κ. Π. 2, 1, 2.) Ιππέας μέν ήμίν είναι μείον ή τρίτον μέρος τοϋ τών πολέμιων ιππικού, πεζούς δέ σχεδόν άμφί τους ήμίσεις, Thuc. (3, 20:) Ή μισείς ήγησάμενοι, Dimidia pars existimans, Athen. (671.) de corollis, Τω δευτέρω δίδωσι τούς ήμίσεις, Dimidiam partem e sexaginta coronls. Sic neutr. ap. Athen. (534.)Έχών έξουσίαν άπαντα λαβείν, τά ή μίση κατέλιπεν. Τό ήμισυ, Dimidium, Dimidia pars, II. Ν. (565.) τό δ' ήμισυ κείτ επί γαίης, Hesiod."Ε. (Ί, 40.) ού δέ ίσασιν οσω πλέον ο ήμισυ παντός. Et ap. Athen. Έκ τοϋ ήμίσους, Dimidia e parte. Apud Thuc. υπέρ ήμισυ, Supra dimidiam " τό ίμάτιον, teste Schol. Hesiodi." "Ή.111 n Γ ύβ partem. Et ap. Diosc. 'Άχρι ήμίσεος έψηθέν, Ad " Semicontusuin, Hes. Ήμισύτριτον, Duo cum dimidimidias decoctum. Item adv. pro Dimidia e parte. " dio: δύο ήμισν. Hes. ex Archilocho." [" Liebel. Idem Hesiod. Θ.(298.)de echidna,"ημισυμεν νύμφήν Archil. 244." Schaef. Mss.] έλικώπιδα, κάλλιπάρτ)ον, "Ημισυ δ' αιιτε πέλωρον ' [ " Αιημίσειαι, J. PolL 'όφιν. 7, 27" Kali. Mss. * Teτραπλασιεφήμισυς, Nic, Arithm. 102.] " Ύπεαι \\"Ημίσυς, ήμίσεια et ήμισυ, vel pllir. ήμίσείς &C. aliquando cunt gen. construuntur: et tunc Lat. redduntur Dimidia pars. Plato de LL. Tows ήμίσεις τού- άστών, Herod." [7, 156.], " σεες, Qui numero dimidiam partem exce ^ των, Horum dimidium. Et neutr., II. I. (6l2.) ήμισυ Ήμισεύω, Dimidius sum, Dimidia e parte aequo. μείρεο τιμής. Et in Prov. Άρχή δέ τοι ήμισυ παντός. II Ad dimidiam partem redigo, Ad dimidias decojqsffii Herod."Ημισυ άψίδος, ήμέρης, Thuc. 8. Υπέρ ήμισυ τοϋ χρόνου τούτου,xen. (Κ. Π. 3, 3, 21.)"Ημισυ αύτών, Diinidia ipsorum pars. Sic accipitur etiam plur. ήμίσεα et ήμίση, pro ήμισυ simpliciter, Dem. (1325.) Τά ήμίσεα τών φανθέντων, Dimidiam partem eorum, quae detulisset. Aristot. (Ec. 2. Τάήμίσεα, Jv ετχεν, Dimidiam partem eorum, quae quisque haberet. Plato de LL. Τά ήμίσεα τής χορείας, Dimidium choreas. At ap. Xen. (Κ.Ά. 1, 9, 14.) νμί^α άρτων, Panes dimidiatos. Dicitur etiam eleganter, ο ήμισυς τον χρόνου, et ήμίσεια τή$ γής, pro Dimidia pars temporis, soli: s. τό ήμισυ τοϋγρόνου, τής γήι. Dem. (459.) Ένιαυτόν διαλιπών έκαστος λειτουργεί ώστε τον ήμισυν ές τ' ατελής τοϋ χρόνον, Dimidiatum tempus: ut Cic. dicit Dimidiati mensis cibaria. Thuc. Τρ ήμΐ. σει τον στρατού, Dimidiae exercitus parti. Sic ap Dem. in plur. Ήμίσεσι τών ιππέων, Dimidiae pagi equitum. Et ap. Xen. (Κ. Π. 4, 5, 2.).Ύών &ρτm τούς ήμίσεις, Dimidiatos panes. Bud. Masc. et fem. genus sic usurpatum habes in h. I., Alexidis ap.: Athen. (47.) Τον μέν 'ιδιώτην, τον βίον τόν ήμισυ* Άπολωλεκέναι νόμιζε, τόν δέ (ποιητήν) τής τέχνης Τή* ήμίσειαν. Thuc. (5,31.) Έπίτί) ή μισεί? τής dimidii soli usumfructum, Xen. Κ. Π. (1, 2,9 ) ' ήμίσειαν τής φυλακής εξάγει, Dimidiam partem excubiarum, Plato Epist. 7.(11, 142.) Tijv ήμίσειαν τής ούσίας, είναι Αιώνος, τήν δέ ήμίσειαν, τον νίέως,ιόϊmidiam fortunarum partem. Sunt tamen qui. hie substantive capi velint. NAM Ημίσεια accipitur interdum pro ήμίσεια μοίρα, Dimidia pars, sicut ήμισν pro ήμισυ- μέρος, ut cum dicitur έξ ημισείας, Dimida e parte : et έφ'ήμισείφ: quorum priori Plato, altero Dem. utitur. Synes. Epist. 10. Έξ ήμισείας αν έπραρ τον πονήρως, Ε dimidia parte agitarem misere et infeliciter. Sic vero dicitur etiam έξ ήμιολίας. d'h/aw Semis, Athen. 97 Όψωνεϊν δέ πλείονος δυεϊν. δραχμαίν καϊ ήμίσονς. Sic Plut. Cat. (Mill. 44.)Έδο&ν ουν αύτοίς,- παραβαλέσθαι δραχμών έκαστον άργυρίσο δεκαδύο ήμισυ μυριάδας. Bud. Derivant autem ήμισυς ex &μα et ίσος, quod duae dimidiae partes simol eonjunctae ipsum totum aequent. [" Phryn. EcL 198. Thom. M Jacobs. Anim Anth» 8, , 120. Marcellus 15. ad Diod. S. 1,594. % 172. Paus ad Herod De declinal, Fk scher. ad Weller. Gr. Gr. 1, 123. Schol. Aristoph. Πλ. p Τ. Η.: "Ημισυ, conjunctum cum nume* ralibus, e. g. πέντε ήμισυ, Bernard. Reliq. 26. omnino Wessel. ad Herod. 23. Gen. ήμίσεως, Heyn. Horn. 8, 145. Ήμίση, ήμίσεα, etc. Herodian Bierson. et not. item Nunnes Pauw, "Ημισυς et τέλε05 0ρρ,, Boeckh. in Plat. Min Γ Ε»' ήμισν, δύο. ήμισυ, Bentley Dissert, upon Phalaris p Strabo 3, 264.: Heyn. Horn. 4, Bast Lettre 10. Schleusner. ad Phot. p De Hesiodeo πλέον ήμισυ παντός, ad Xen. Mem. 2, 6, 22. ad Lucian; I, 174, 742. To ήμισυ, Valck. Diatr. 12. θήμιαν} Brunck. Aristoph. 1, ,29. cf. Lysistr. 137.' "Ημισυς πρός τι, Boeckh. in Plat. Min Τοΰ βίσβ ό ήμισυς, τής τέχνης ή ήμίσεια, Casaub. ad A then^l, 121. Lips., Zeun. ad Xen. Κ. Π ad Lucian. 1, 356. Έξ ήμισείας, Dial. 84. Kuster. Aristoph Fischer. Palaeph. p. lxviii. Bergl. Alciphr. l&6. 'Ef ήμίσεις, Phryn. Eel. 149._ Demosth 'Es fyi? σειάν. τε καϊ δύο όργυίas, Paus. 3, 290. Δώδεκα καϊ ήμίσους μνών, ad Dionys. Η. 2, 680. TJ)V ή. τής έξουοίας, 700. Tas ήμισείας τών άπολειπομένων,α/θο. Τήν ή. τής στρατιάς μοφαν, 925." Schaef. Mss. pro ήμίσεα, Phrynichus Bekkeri 41. " Ήμισύτεροτ, Etym. Μ." Wakef. Mss.] "Θώμισυ, Attica synaicepha " dicitur pro τό ήμισυ, Dimidium, ut θοιμάτιον.ριο Bud. ex Hippiatr. "Εως ήμισευθη. Ήμίσευμα, D^S dium, Dimidia pars, Greg, de Homine. [Theolog. Arithm. p. 39. * " Ήμισευτής, * Ήμιτιεύς, Hes," Wakef. Mss.] "ΙΣΤΗΜΙ, ET Ίστάω, ET Ίστάνω, Statuo, Erigo. Lubeuter autem a verbo Statuo incipio, turn ut in compp. ab 'ίστημι incipiam itidem a comp. verbi

85 4539 [ΡΡ 17ί 1733.] ΙΣΤ 4540 Statuo, ubi id fieri poterit: turn quod videam Virg. k Sic Soph. (Aj. 774.) τοίς άλλοισιν Άργείων πέλας duobus iu II. dixisse Statuere crateras, pro eo, quod "Ιστω, i. e. ίστασο. Sic et στήναι saepe ponitur tam Hom. κρητηρα στήσασθαι, II. Ζ Dico autem, in prosa, quam in carm., II. A. (243.) Ύίφθ'ούτως έστητ,ε τεθηπότες. " Στάν pro έσταν, Steterunt, Hom." ubi id fieri poterit, quia nonuulla compp. reddenda potius erunt compositis a Sisto: aliqua vero nec his [II. Ι. 193.] Soph. Tr. (1078.) Καί,νΰν προσελθών nec illis vertere licebit. Sed quod dico de iis, quae στήθι πλησίον πατρός. Xen. Κ. Π. 4, (1, 1.) ΣΓΟΙΙ είς mterpretabimifr per compp. a Sisto, id de pass, potius intelligendum est: in qua interpr. locum alioqui τω όφθαλμώ παραβάλλων είστήκει, Constiterat,.Bud. τό μέσον. Athen. Μόνοι Σωκράτης βρενθυόμενος καϊ habebunt et compp. a Sto. Ut igitur στήσασθαι Et ορθός στήναι ποσί, Stare erectus in pedes, Od. Σ. κρατήρα ap. Hom. possumus e Virg. interpretari Statuere craterem, obiter autem ibi observa στήσασθαι stare reddi possit. In VV. LL. legitur et ίσταται (240.) cum tamen alioqui et στήναι per se Erectum yocein med. pro act. στήσαι, sic et στήσαι τρόπαιον, ορθός,, pro In pedes erigitur. Item ίστανται τρίχες, quod passim legitur, et quidem ap. Xen. praesertim, Aristot. Stant arrecti. Apud Thuc ίστασθαι qui et στήσασθαι τρόπαιον dicit (Έ. 4, 6, 12.) est πρός τινα, (5, 104.) Stare adversus aliquem, i. e. Resistere s. Obsistere alicui. Virg. dixit itidem Contra Ciceroni Statuere trophaeum. Quo pertinet ίστάναι χαλκοϋν ap. Dem. (807 ) pro Statuam aeream alicui stare. Alicubi ίσταμαι redditur etiam composite statuere. Sed rursus quod Horn. II. A. et alibi dicit ίστόν στήσασθαι, redditur vel Malum statuere, vel' Erigere. At Od. A. 127 "Εγχοι μέν ρ' έστησε φέρων πpos κίονα μακρήν, sunt qui έστησε vertant itidem Statuit, alii simpliciter Posuit; ego priorem interpr. malira, aut certe eod. sensu, Erectam collocavit: sequitur enim itidem περϊ έγχέων dictum ίστατο: pro quo habet Eust. π pos ορθότητα "ίστατο. Pro Erigo autem posuit et.aristot., ap. quem horror ΐστησι ras τρίχας, pro Erigit,.i. e. Facit ut erigantur. Dicitur etiam Ιστάναι τά ϋτα, quod Latine est potius Arrigere aures. Sed Soph, addidit ορθόν minime necessarium, El. (27 ) ορθόν oh Ϊστησι. Referendum hue et στήσαι τείχος [refyjj,] quod e Thuc. (1, 69.) affertur pro Extruere s. Excitare murum. Habet vero et alteram Excitandi signif., secundum quosdam, qui Od. a. (303.) στήσαι νεφέλην interpr. Excitare nubem. Sed et Φυλόπιδα στήσαι, (Od. Λ. 313.) sunt qui Excitare pugnam vertant, alii Committere: quidam vero et composite a Statuo, de quo antea dixi, utentes,' interpr. Instituere: quod nescio an satis Lat. sit hac in signif,; nam Certamen instituere ap. Cic. aliud est quam Certare. Sed et ϊστησιν βοήν, Eur. (Iph. T ) reddi fortasse possit itidem Excitatclamorem. II Et quoniam in mentionem verbi Instituo incidi, Bud. ίστάναι χορόν vertit Instituere, ap. Plut., sed Instituere accipiens pro παιδεύ * ειν, 470. II Est certe locus et alii composite a Statuo, in ίστάναι βασιλέα ap. Herod.; id :enim est, quod CiG. Constituere regem dicit, et quidem ipsum Herod. 1.interpretans, Cic. Lex Ίστημι, Sisto, Colloco, Xen. ('Air. 2, 9» 7 ) Πλησίον αύτοϋ ras άγέ- \as ίστάναι,' Κ. Π. 6, (3, 11.) TeXevratovs μέν τοι στήσω rovs έπϊ πάσι καλουμένους, Plato de Rep. 2. (6, 214.) Ύοϋτον δέ τοιούτον θέντες, τόν δίκαιον παρ' αύτόν ίστωμεν τω λόγψ, quo dicit modo et in Theaet. Στήσομεν αύτονς τψ λόγψ. Plut. Themist. 'Επί τούτου ςτήσαι βεβαίως αύτόν. Sisto; sed in altera signif., qua sc. dicitur aliquis Sistere cursum : unde et Inbibeo, Reprimo, redditur.. Philostr. Epist. Π όσους ιστίρς έπειγομένους; πόσους κατέχεις παρατρέχοντας.; Diosc. 1. Κοιλίαν ίστωσι. Synes. Epist. 73. Στήσατε τό κακόν. II Item στήσαι νέας, Od. Ρ. (427.) Appelkre naves, Στήσα δ' έν Αίγύπτψ ποταμψ νέας άμφιελίσσας. Includi autem et hie τψ ϊστημι quandam Sistendi signif. docebo in Καθίστημι, quo ead. in re idem poeta utitur. Appendo, Pondero: hinc, ut opinor, ducta signif., quod erigi soleant, quae appenduntur, Xen. K. II. 8. (2, 11.) Ύάδέ άριθμοϋντες, καί μετροϋντες, καϊ ίστάντεs, -πράγματα έχουσι, Άπ. 1, (1, 9 ) "Α έζεστιν άριβμήσαντας, ή μετρήσαντας,' ή στί/σαντας είδέναι, ubi observa eund., quem et in ajtero 1. servavi horum trium ordinem. Est autem Homerica et haec signif. " Στή pro έστη : at arjj in " conjunctivo modo. Στη η pro σταίη, Hom." [Στήρ, II. Ε. 598.] "Στείω poetice e στέω factum : " quod στέω est pro στώ, Stem, in conjunct. Στέομεν " poet, pro στώμεν, Stemus." [Στείομεν, 11. O. 297.] ΑζΚ'Έστην Έ,Ύ'Εστηκα AC "Εσταα, vide partim cum Ίσταμαι, partim post: quod haec Standi signif. itidem habeant, aliasque neulras. AT Στήσασθαι vicissim, quia signif. act. habet, quaere cum"^r}7jut. verbo a Sto : Ισταμένου δέ χρόνου, Aristot. (Econ. Instante tempore; Bud., qui tamen ίσταμένοιο μηνός ap. (Od. a. 162.) quo genere loquendi utuntur et prosae scriptt., vertit Ineunte mense: et έαρος νέον ι ίσταμένοιο, Hesiod. (Έ. 2, 187.) Vere nuper ineunte. Item Ίσταμαι pro Persto, VV. LL. Nonnunquam 'ίσταμαι redditur etiam aliquo composito a Sisto, sc. Desisto, Consisto, Persisto, Insisto: quarum signiff. exempla subjungam. Dem. (134.) Ού στήσεται πάντας άνθρώπους, άδικων, Non desistet ab inferenda injuria, desinet inferre injuriam. Sed frequentius est cum gen.: Ενταύθα στησόμεθα τοϋ λόγου. Sic Chrys. Οί γάρ πλούσιοι ούδαμοϋ τής άτοπου ταύτης ΐστανται έπιθυμίας, Desistunt ab hac cupiditate, Finem imponunt huic cupiditati. At pro Consisto, i.e. Quiesco, ap. Dein. (141.) 'iis ού, στήσεται τοϋτο άνευ μεγάλου τινός κακού. Et ap. Eund. (547 ) Ού μην ένταϋθ" έστηκε τό πράγμα, licet enim sciam Bud. vertere, Nec tamen hie res insistit, sed porro progreditur : malo reddere Consistit, Constitit. Herodian. (1,13, 10.) "Εστη.γάρ οϋτω τό δεινόν, Ita constitit, quievit sedatum fuit. Ίσταμαι, pro Persisto, e VV. LL. accipio, in quibus affertur e Greg. Ιστάμενος έπ ολίγων ρημάτων, pro In paucis verbis persistens. De- ; nique pro Insisto, e Gal. ad Gl."Ιστασθαι πρόςτό σφοδρότερον, Insistere adversus id, quod vehementius est. Hie autem meminisse oportet ejus ίστασθαι Thucydidis, quod eid. praepositioni junctum, dixi posse verti Obsistere, Resistere. \\Ίσταμαι, act. etiam signif. posuit Xen. Έ. 7, (5, 13.) Τρόπαιόν τε ίστατο, Trophaeum statuebat. Σταθήναι autem passive ponitur: σταθήναι έν άγορφ, Aristot., i. e., ad verbum, Statuis.Erigi in foro: deeo, cui statuitur s. erigitur statua. Virg. autem ead. de re Stare dixit Georg. 3, Stabunt et Parii lapides, spirantia signa. Έστηκέ ναι quoque interdum verbo Stare, Jacere, interdum pass. Situm s. Positum esse, redditur. Έστηκως κατά βορέαν, Thuc. (6, 104.) Τά. γράμματα έστηκε, Dem. Literae positae sunt, Bud. Item έστηκως,nomen participiale, pro Constans, Firmus, Stabilis, Bud Dicitur vero et Έστάσι pro έστήκασι, sicut Ιστάναι pro έστηκέναι. Et εστασαν pro είστήκεισαν, Stabant, ap. Horn. Idem vero, sicut et ceteri poetae, έσταότα dicit ab έσταα. pro Stantem: at prosae scriptt. έστώτα, > sicut et in sing, έστώς. Usus verbi Ίστάω, exempla attuli supra: volunt autem Gramm. ίστημι ab illo ίστάω derivatum esse, ut pleraque alia verba in μι, e verbis in αω deducta esse constat. AT Ίστάνω in compp. potius usurpatur: ut Καθιστάνω, Συνιστάνω.. " Στάσκω, StO, unde Στάσκε, pro έστασκε, " Stabat, Horn." [II. Γ Σ. ΐ6θ ] " Στάκω, Sto, " VV. LL. Sed potius Στάσκω scr. Έστηκώς, Stans, " Consistens, Constans, Firmus: unde έστηκυία ήλι- " κία ap. Plat, quae Ciceroni Constans et firmata " aetas." " Έστηώς, per sync, pro έστηκώς, Stans, " Perstans. Apoll. Rh. 2, (49.) Έστ^ώ* eis αύτόν έχ' f όμματα. At ex Hesiod. (Θ. 519 ) έστηώς κεφαλή, " Nixus capite. Έστώ$ per sync, pro έσταώς s. έστηκώς." "Ίστάνω, et Ίστάω, i.q. ίστημι,^statuo. " Item Sisto: ut Diosc. 1. Κοιλι'αν ίστωσι, Alvum " sistunt, reprimunt, inhibent. Exp. etiam Pondero, " Appendo, ut ίστημι." Ίσταμαι, StO, II. B. (172.) Άγχοϋ δ' ισταμένη, JPrope stans: quod hemistichium alibi reperitur. ["Ίστημι, Jacobs. Anth. 6, 56. Anim Excrc. 1, 89. Thom. M ad Charit.

86 4541 1ST [P ] 1ΣΤ Mark,. Iph. p Musgr, 789. Λ Wakef. S. Cr. 3, , 14. 5, 142. Heind. ad Plat. Theaet Bibl. Crit. 2, 2. p. 90. ad Moer. i. q. μαχήσεσθαι, 5, 459. Στήσασθαι άκοιτιν, Brunck ?. Wessel. ad Herod. 5. Valck Heyn. Apoll. Rh Βασιλέα ντησάμενοι, Dionys. Η, 1, Horn. 7, 660u 8, De tempore, ad Cbarit Σταθείς, Musgr. Tro Ίστάνω, Thom^if Boiss. Philostr Heind. ad Plat Diod. S. 2, 194. Moer et n. Append* Phaedr Pondero, Xen. Mem. 1, 1, 9 Valck. Heyn. ad Apollod. IO62. Ίστάω, ad Luciau. 3, 5ft). Diatr ad Lucian. 1, 472. ad Charit ad Charit ad Xen. Eph Valck. Anim.aiv Heyn. Hom. 5, 459-6, 502..De vento, Boiss. Philostr Facio, Callim. H. in Cer. 44. Vendo, Ve- Musgr. Cycl *Έσταότως, Heyn. Hom. 7,613.?, Ammon Diatr ad II. N T. 247» nalem expono, ad II. Ψ Στήσω et θήσω conf., Schief, Mss. * Στατέον, Plato. * "Εστημι, unde irtf. Musgr. Rhes Έστασαν et έστάσι, Heyn. Hom. εστάναι, Eur. Bacch Plato de Rep. 4. p , 330. Στήσαι, στήσασθαι, de simulacris, templis, Hippocr. 489, 39.] " Έστήκω,^ Sto, ^ Constants Valck. Hipp. p Wessel. ad Herod De " sto, Persto. Dem. "Οταν τα τρόπαια εστήκψ δή)^ aor. 1. ap. Hom., ad Od. H. 4. De praeterito verbi " πασιν άνθρώποιε : Ύεκμήριον ίστήίρνσιν al στήλαι. ΐστημι, et compositorum, contra constantem paene " Et Synes. 'Ορθός έστήξει. Media voce Arista. Scriptorum Gr. usum, activa notione nonnunquam " Metapbys 'Aei γάρ τό, re έστηκόί εστήξ»αι a Poly bio usurpari solito, Schweigh. ad Polyb. 8,1. " καί τό καθεδουμενον καθεδεϊται." [" Musgr. Hipp. p. 51. cf. Wessel. ad Herod. 47. ad Dionys. H 5, l67. D. W. ad Plut. 1, 600. cf. Mor. 1, 613. et ad 80. Valck. ad Theocr. χ. Id. p ad Callim. 1,42.2,8. Hymn. Hom ad Hewd. - h Hutten.... 8,. 27. S ad Charit τ*.* Musgr. 1 τ*71 β 526.,, I) 581. :J: t Markl. IT Iph. TJ... p. n 95. ict Huschk. Anal. Iph. A. 4. Wakef. S. Cr. 4, 209- Fischer, ad Wei ler. Gr. Gr. 2, De act. et med., Kuster. V. M (Appendere ad libram.) Ίστάναι βοήν, Brunck. Aristoph. 1, 122. Kuster Argum. Nub., Porson. Or Lucian. 2, Jacobs. Anth. 12, 350. μήνιν, βοήν, Brunck. CEd. T. 699, άγώνα, Aristoph. Fr πόλεμον, ad Diod. S. 2, 512. Bast Lettre 105. τό πρόσωπον, Xen. Κ. Π. p. 39. ad Charit χορόν, Ruhnk. Ep. Cr πόδα, Valck. Phcen. p κοιλίαν, ad Diod. S. 1, 364. άνάθημα, ad Herod Κατά συγγνώμη ν ϊσταται, Thom. Μ Θόρυβος ΐσταται, Wakef. Phil ad Diod. S. 1, 584. "Εστηκα, Jacobs. Anth. 7, , 227 *Eστηκα, Sto, είστήκειν, εστήειν, Stabam, Valck. ad Oratt Clark, ad IU A "Βστί/κα cum accus., ubi subaud. κατά, els, Markl. Suppl Έστήκειν, Heyn. Hom. 7, 126. Έστηκώς, Firmus, ad Lucian. 1, 504. Ηλικία έστηκνία, ad Charit "Εστηκε pugna, Heyn. Hom. 7, 453. Έστώί, ad Charit I. q. &v, Wakef. Ion Έσταότες, Heyn. Hom. 6, 339. Έσταότα, 8, 739. Ί στη, ΐστα, imperat., Jacobs. Anth. 6, 175. Heyn, Horn. 5, 572. "Εστην, Sto, Antip. Sid. 92. Quomodo differat ab έστήκειν, Ilgen. Hymn "Εσταν, 'έσταν, Heyn. Hom. 4, , 285/Εστασαν, 4, , l , 435. Schneid, Anab. 47- Στήναι Abresch. Add. ad Aristaen Is, Porson. Phcen Markl. Suppl Bast Lettre 181. «τί, cum gen., Protegere, Jacobs. Anth. 7, 159 μετά TIVOS, Brunck. Aristoph έπ' οικήματος, Valck. Anim, ad Ammon χαλκοϋν, de statuis, Boiss. Philostr Heind. ad Plat. Phaedr Στήναι; signif. latiori, Heyn. Horn. 6, 225. Στήσαι, στήναι, ad Charit Σταθήναι, στήναι, Ammon cf. Fischer, ad Anacr. p. 14. Στέωμεν, στείομεν, Heyn. Hom. 6,179. 7, 56. (II. O. 297.) Στά*, transitive, Musgr. El Jacobs. Anim. 78. Στάν, Heyn. Hom. 6, 129. "Εστάναι de papillis sororiantibus, Toup. Opusc. 2, 249. "Εσταθι, Anyte 1. Jacobs. Anth. 7, "Εστα- D 347. * Εΰέστη, μες, Theaetet. 1. Πώ$ ϊστηε', Toup. Opusc. 1, 230. vertit Quanti prostas venalis Ί Στήσαι τινα χρυσοΰν, ad Lucian. 1, 425. Ίστασθαι, Fischer, ad Palaeph Ammon. 93. Valck. Anim Τ. H. ad Plutum p. 405.: 'Ίστασθαι dicuntur, quae in mores abierunt, et communi consuetudine statum quasi publicum acceperunt.' Cotistare, opp. Mutari, Idem p Kuster. Aristoph. 7. Fr Esse, Adesse, Oriri, ad Charit Heyn. Hom. 8, 305. ΠολΙμουε ίστασθαι, Bella gerere, de his similibusque, Bibl. Crit. 3, 2. p. 43. Ίστασθαι dicuntur, quae nondum ad linem vel senectutem vergunt, ad Timaei Lex De tempore, ad Charit (omnino de iis, quae sunt- ev Ακ/ujJ,) Alciphr Villois. ad Long De mense) Ilgeu. ad Hymn ad HerOd Ίστασθαι διαφόράν,^diod. S. 1, 561. βίον σκληρό ν, Duriter vivere, Ruhnk. Ep. Cr. 297 Cum gen., Surgere a, Lobeck. Aj. p Ισταμένου τοϋ μηνός, Wessel. Diss, Herod, 115. Lareher Herod Posidipp, 15. Heyn. Hom. 7, 355." Schaef. M«s. * Στήκω, unde στήκοντεχ pro έστηκότες, Alex. Aphrod*. Probl. 1,49. 1 Cor. 16,3. Rom. 14, 4. Vide Scbleiotift Lex. in N. et V. Τ. * "Στεύομαι, Wakef. Phil Heyn. Hom. 4, , Geaner, Ind. in Orph. ν.'έστ. ad Od. Λ Ilgen. Hyma. 562." Schaef. Mss..Escb. Pers. 49. II. B Γ. 83. Batracb. 259 * Στανΰω, Cretensibus i. q. Ϊστημι, Chishull. Antiq. Asiat. p Στανυέσθων, Statoant, Marmor. Oxon. p " Koen. ad Greg. Cor. 207." Schaef. Mss.] " Στασάνη, Vadimonium. Ab Hes. "exp. εγγύη, υποθήκη." " Σταχάνη, Trutina, τρν- " τάνη, dicta παρά τήν στάσιν. Unde Proverb. AIC4V " ότερος σταχάνης, Suid. Existimatur autem essi* " vocab. Doricum." " Στήτη, ^,Femina, Mulirtfi " Theocr." [Syringe 14. Dosiadie Ara 2.] " Sic " autem initio Uiadis quidam δια στήτην divisim le- " gentes, στήτην exp. γυναίκα. Vide Eust. Aped- " Hes, est Στήτα." " Στησίψυλλον, τό, Telephiuiu, c " herba. Hes." <a [* Έστω, i. q. ουσία, Dorice, Archytas Stobafcil Phys. p. 81. Heer.] " Ενβστώ, Bonus et tranquil!' 3 " status. Democritus Abderita, teste Diog. " p. 359 τήν εύθυμίαν vocavit turn aliis nominib " turn εύεστώ: quam etiam ait τέλος elvai, ob τήν ", αυτήν ουσαν ry ηδονή,' αλλά καθ' ήν γαληνώφ'χαί " ευσταθώς ή ψυχή διάγει, υπό μηδενός ταραττομένη " φόβου ή δεισιδαιμονίας ή άλλου TIVOS πάθους. Qua^ " ap. Suid. quoque leguntur, habentem τυραννουμένη pro ταραττομένη. Eod. Suida teste εύεστώ vocatnr " ή ευδαιμονία, Ut άειεστώ dicitur έπι τής άίδιότψος. " Idem είεστοί affert pro εΰθηνίφ, καταστάσει. Sic " Hes. Εύεστώ, είθηνία, άπό τον eh είναι και εΰδαι- " μονία, έπϊ τοϋ εϋ εστάναι τόν οίκον." [Democf.'ap. Stobaei Serm. 42. et Clem. Alex Valck. Herod. 1, 85. " Diatr Phoen. p Koen. ad Greg. Cor, 200. De hoc et *Ενετώ omnino ad Herod Lex. Herod ad Callim. 2,15. Εύεστώ, Ενετώ, * Εύετνς, Jacobs. Anth. 10, * EtW/α, *Ενεση>ϊ, Εΰετός, Valck. ad Herod, 42." Schaef. Mss. Lobeck. Phryu. k 466. Maximus 538.] "Κακεστοΰν, Hesychio κακήν κατά- " στασιν, άπραγίαν, a nom. sing, κακεστώ." " Άστη ν, ήνος, ΕΤ"Αστι/ vos, ό,ή, Infortunatus, Iufr " felix, /Erumnosus, Calamitosus. Ambo ap. Hes.: " primum enim άστήνες affert pro ταλαίπωροι, δυο- " τυχε'κ: deinde άστηνον pro δύστηνον, sed expo«" nens etiam χαλεπόν, Difficile. Posterioris memi- " nerunt Etym. quoque et Suid.: άστήνουί enim " dici tradunt rovs δυστυχείς καϊ πένητας, παρά τό " στάσιν μή έχειν μήτε οίκησιν: derivantes nimirum " παρά τό στήν&ι. Rursum Hes. affert ΕΤ Άστηνεί, " quod exp. άδννατεί, Non potest, vel Viribus de " stitutus est." " Δΰστηνος, lnfortunatus, Infelix, Mi- "ser: δυστυχής, κακοδαίμων, άθλιος, ταλαίπωροι " secundum nonnullos παρά τό στένείν, ut sit Gravi- " ter gemens : secundum alios irapit τδ στήναι, nt sit " Qui vix locum, in venire potest ubi consistat ϊ quod "etym. verisimilius est et synonynio άστψκ con-

87 4543 ΙΣΤ [pp. 17i S ] ΙΣΤ 4544 " venieutius. II. x. (59 ) IIpos δέ με τόν δύστηνον ετι A Hanc stationem et locum obtinebam : verba sunt " φρονέοντ' έλέαιρε. Apud Plut. Τουνεκά σ oh δνναμαι τοϋ δικαίου πρός τόν συκοφάντην, qui pauper erat factus «< rpoxisrelv δύατηνον έόντα. Et ap. Demosth.(421.) per Plutum. Polyb. 2, (68, 7 ) Κατά γάρ τήν έξ άρχής " Δύστηνα λογάρια. Perditus, έξώλης: li. e. Perden- στάσιν έμενον έπί τών άκρών, Veteri loco et sede remanebant, " dus, Pernicie dignus. Soph. El. (121.) Τ Ω παί, παί Cam. Ephippus ap. Athen. (380.) "Evff " δυστανοτάτας 'Ηλέκτρα parpos.perditissimae matris." δνων ίππων τε στάσεις, Asinorum et equorum stabula: [" Wakef. Phil Luzac. Exerc. 8. Monthly Review, comp. voce hinc Xen. dicit ίπποστάσεις. Svno- Febr p Ruhnk. Ep. Cr Fischer. Ind. Palaeph. Lucian. Dial. 80. Porson. Hec Weller. Gramm Improbus, Wakef. Phil. nymum autem huic est σταθμός, de quo suo loco. II Sicut vero Lat. Statio accipi etiam putatur pro Officina, Consessu eorum, qui de aliqua re decernunt: 10l6. Here. F Musgr. ibid. Ruhnk. ad Schell. ita στάσις, Hesychio έργαστήριον, συνέδρα. p. 11. Detestabilis, Ep. Cr Brunck. El (cf ) 806. Cum gen., Crinagor. 44. Eur. II Status, vocab. rhet., Quihtil. 3, 6 Quod nos statum, id quidam Constitutionem vocant, alii Quaestionem, Tro Wakef. Here. F " Schaef. Mss. *Δυστήνως έχειν, Plut. 8,328.] " ΔνστηνΙα, Miseria, " verumnae, Calamitas. Ab Hes. exp. μοχθηρία, Im- " probitas, utδνστηνον Idem exp. non solum τάλαί- alii Quod e quaestione appareat. Theodo- "πωρον, sed etiam μοχθηρό v. Nisi forte μοχθηρόν " quoque hie pro Laborioso et ierumnoso accipere " velis." [* " Ανασταίνω. Hujus verbi etsi nullum suppetit exemplum, Graecos tamen eo usos fuisse vix dubites. Hinc δ'υσστηνος, vulgo δνστηνος, quemadmodum άστηνος, ejusd. vox signif., a v. άαταίνω, cujus vestigia satis expressa in Grammaticorum scripts apparent. Cf. Ruhnk. Epist. Cr (153.)" Schaef. ad Dionys. H. de Comp. Verb. p. 91.] " Ά- " σταινεί, Hesychio δυσπαθεϊ, μοχθεί, άμαρτάνει. Pro " quo supra άλασταίνει, Nisi forte est Anhelat e la- " bore et lassitudine: ab άω, Spiro. Apud Etym. " legitur Άσθαίνω, expositum itidem δυσπαθώ, κακο- " παθώ, μοχθώ, ταλαιπωρώ'. item χαλεπαίνω et άδυ- " νατώ: sed series alpbabetica pro eo postulat " άσταίνω." " Στάνης, o, Infelix, δνστηνος, Hes." Στάσις, Status, Statio, si haec dicere liceat pro Ipso standi actu : στάσις τοϋ χοροϋ, Chori status, cum stans carmina recitat, VV, LL. Greg. Κα/ μοι προεοικέναι δοκεϊ πνκτη καί κακοί τήν τέχνην, καί πριν τήν ατάσιν ε? θέσθαι προβαλλομένψ, Mihique assimilis esse videtur pugili artis ignaro, qui priusquam statum stabilito pede composuit, pugnos in adversarium intendit quasi adversarii petitionee excepturus, Bud. Idem, Ή στάσις, fjv αντίκα στήση μετά τό βάπτισμα πρό τον μεγάλου βήματος, Της εκείθεν δόξης εστί προχάραγμα, Statio, qua stabis, Positio et Collocatio, quasi Sistentia, qua sisteris ante altare, Bud. Στάσις πάννυχος, Statio per totam noctem, nocturna, Excubiae. Στάσις, i. e. Status, opp. aliquando τί} κινήσει, Motui, ac pro Quies ponitur, Plut. (10, 208.) δε τούτοις στάσιν καί κίνησιν, Statum et motum, Turn.: (2θ6.) μονήν dicit: ac pariter sibi opp. ίστασθαι et κινείσθαι. Idem (9, 727 ) *H μάλλον ή φνχρότης στερησίς έστι θερμότητας, ΰσπερ τοϋ φωτός τό σκότος λέγουσι, καί τής κινίισεω$ τήν στάσιν, Ut lucis tenebras ajunt> motus quietem, ita frigus quoque caloris privatio fuerit, Turn. Ita στάσις est Quies, qua aliquid, quod ante movebatur, subsistit. Et στάσις άνίμου, Thuc. Tranquillitas, qua ventorum furor quasi subsidit, Synes. Epist. ad Evoptium, Ή δέ στάσις ήρξατο μέν άπό τών άρκτικών πνευμάτων, Priores vero substiterunt et conticuerunt venti septentrionales, Priores quieverunt. Ibid, dicit, To πνεϋμα άπέλιπεν ήμάς: item "Ewetra ηύκόσμει τά πνεύματα. Diosc. Στάσιν λαμβάνει τό πνεϋμα, Venti flatus consistit s. subsistit, Ventus quiescit. Ita στάσιν λαμβάνειν pro Subsistere ponitur ab Alex. Aphr. Probl. Et Deuteron. 28, (65.) Οί μή γένηται στάσις τφ ίχνει τοϋ ποδός σου, Non consistet pes tuus, Et ad Hebr. 9, [8. έχειν στάσιν.] In contraria tamen signifl etiam dicituf ανέμου στάσις, sc. επί πνοής βίαιου άνέμον, ut Suid. in h. a se c. 1. exp; Γίνετα/ τις άνέμου στάσις, έχουσα τήκικαΰτην φβράν ώστε τάς στοάς σαλενειν. Ubi fortassis possit esse etiam metaph. a στάσις, quod pro Seditione capitur. Exp. etiam Stabilitas, Firmitas, Coostantia, Ptrseverantia, διαμονή. Στάσις accipitur etiam pro Loco, in quo statur, consistitur, quemadmodum Lat.Statio, jeschin. (83.) Όρατε τους πυκτας περί τής στάσεως πρός άλλήλους διαγωνιζομένους, De statione et loco inter se contendere. Aristoph. H\. (953.) "Επειτ' εκεί κορυφαίος έστηκώς, θέρουy Calesce : Κάγώ γάρεϊχον τήν στάσιν ταύτην ποτέ, rus geuerale caput, (i. e. κεφάλαιον γενικώτατον,) ad quod referuntur omnia. Et paulo post, Graeci στάσιν vocant, quod nomen primum ab Hermagora traditum putant: quanquam videtur /Eschin. quoque in Orat. c. Ctes. uti hoc verbo, cum ab judicibus petit ne Demosthenem permittant evagari, sed eum dicere de Β ipso causae statu cogant. Quae appellatio dicitur ducta, vel ex eo, quod ibi sit primus causae congressus, vel quod in hoc causa consistat. Ibid, statum esse dicit Id quod e prima conflictione nascitur, i, e. Genus quaestionis, Fecisti, Non feci: atque in hoc partem utramque insistere. Aliquanto poist dicit in eo statum causae consistere, quod sit in ea potissiinum, et in quo maxime res vertatur: idque generalem quaestionem et caput generate dici posse. Cie. Top. fin. Refutatio autem accusationis, in qua est depulsio criminis, quae Gr. στάσις dicitur, Lat, appellatur Status, in quo primum insistit quasi ad repugnandum Congressa defensio. Constitutio, σύστημα, Aristoph. B. (1281.) Mi), πριν γ' ακούσης χάτέραν στάσιν μελών. Malit tamen fortassis aliquis hie accipere in prima signif., et per στάσιν μελών intelligere στάσιμα μέλη, Carmina, quae stando concinuntur. Sic χορού στάσις dicitur etiam Actio ilia, qua chorus constituitur et cogitur. Bud. 47O. Constitutio et temperies : Hippocr. άέρος στάσις, Aeris c constitutio et temperies, διάθεσις καί πάθος. Et ap. Gal, τήν στάσιν παχύ, Substantia crasstim, cui opp. ή λεπτομέρεια στάσεως, Constitutions temperies tenuitasque. Στάσεΐί, Fluminum aggeres, ripa;, τά αναχώματα Τών ποταμών, Suid. Aristoph. 'Ιτπτ. (526.) Etra Κρατίνου μεμνημένος, ός πολλω pevaas ποτ έπαίνψ Διά τών αφελών πεδίων έβρει, καί τής στάσεως παρασύρων, Έφόρει τάς δρυς, καί τάς πλατάνους, II Στάσις transitive etiam accipitur pro Collocatio, Positus : sicut ίστημι.interdum pro Statuo, Colloco, 1.e. ίδρνμι: στάσις άνδριάντων, J.Poll. Sic accipi potest 1. etiam Greg. Naz. quem ab initio fere citavi, una cum Bud. interpr; At στάσις pro Seditione positum, cum suis derivatis et compp., reperies post omnia α\>ίστημι compp. [" Ad Charit Wakef. Ion Eum Jacobs. Anim Brunck. Apoll. Rh Τ. H. ad Plutum p ad Diod. S. 2, 467. Marcell, de V. Thuc. 6. Heind. ad Plat. Theaet Timaei Lex et ri., Valck. Diatr Wyttenb. Select ad D Diod. S. 1, 338. ad Herod Eur. Bacch Heyn. Hom. 8, 525. Obstaculum, Toup. Opusc. 2, 275. Rhetorice, Heyn. Hom. 5, 577. Ponderatio, Aristoph. B ΣΓ. ίππων, Brunck. Hipp. p Valck. p τών βοών, Heyn. Hom. 7, " Schaef. Mss. ΣΓ. μισθού, Hippocr. Praec. 4. cum nota Coraii p Ed. 2. Libri de Aere. * Στααίωρος, Eur. Cycl. 53. " Si vera est lectio, de Sileno intelligi debet, qui Cyclopis antrum vel stabulum custodiens, inde στασίωρος, i. e. στάσεως φύλαξ, dici poterat, ead. analogia, qua πνλωρός, κηπωρός, άρκνωρός, τεμενωρυς dicitur Januae, Horti, Retium venaticorum, Luci custos " Musgr.] 'Αστασία, Instabilitas, ap. Dionys. Areop., Bnd. Item Inconstantia. [Schol. Aristoph. Λ. 139 Manetho 1, 19.] " Διστάσιον, Duplo pondere repen- " dendum, Qui duplum ponderat. Bud." [Plato Hipparcho p. 268.] Διχοστασία, Dissensio, Secessio, cum in duas partes factiones secedunt, Cum in contraria studia aliqui sciuduntur, Virg. Apud Plut. (7,

88 4545 I ΣΤ [pp ] ΙΪΓ ) versus provefbialis, Έν δέ διχοστασίη καϊ δ πάγ- A κακός έμμορε τιμής : cui ibid. ορρ. τήν δμοφροσύνήν των άδελφών. [Anal. 3, 265. " Jacobs. Anth. Τ2, 172. Dionys. Η. 2, Plut/Alex Schm, Dubitatio, Theognis 78." Schaef. Mss. * " Διχοσταffia&rtKos, (Ad dissensionem pertinens,) Strabo 917 " Wakef. Mss.] " Ίσοστάσιοε, i. q. ίσόσταθμοε,. Qui " paris est ponderis : vel Qui aequali pondere appen- " ditur, Qui tantidem aestimatur, ^Equivalens pretio. T11 priore signif. Lucian. (1, 367.) 'Ιδού. σοι, tls " όρφς, γνμνδε αληθώς είμι, ical ισοστάσιος τοις άλ- " λοις νεκροις: hie enim ϊσοστάσιος signif. Ισόβα- " ρής, Ισόζνγος, et Ισοελκής, ut Nicander loquitur, " Plut. Graccho, Ίσοστάσιον δέ χρνσίον %ν προκεκη- " ρυγμένον τοίς ένεγκούσι τήν κεφαλήν: ut Hes. quo- " que Ισοστάσιον exp. Ισον τφ σταθμψ, et Ισον κατά " δλκήν. In posteriore autem, Atben. 526.) Ίσοστά- " σιος γαρ ήν ή πορφύρα προς άργνρον εξετασμένη, " Argento rependebatur: ut Plin. dicit de bpobal- " samo, Cum duplo rependebatur argento." [Memnou 53.] " Ίσόστασις autem, Hesychio 6st ή στακτή Β " S. σμύρνα. " [* " Νεοστασία, ad Hesych. 2, 670, 13." Dahler. Mss. Apoll. Rh. 3, 76.] Όρθόστασις, Status rectus, Corporis habitus, quo surrecti stamus nervis posterioribus contractis, VV. LL. [* Ώρωτόστασία, Gl. Principatus. * Ώρωτοστάσιον, τδ, Paul, Alex. Apotelesm. 1, 4.] Στάσιμος, Stabilis, Firmus, Constans, Plut. (9, 751.) Ούδέ ώς βραδεία και στ. προς όξύρροπον και κινητικδν (αντίκειται,) Nec ut tarda et stabilis veloci et mobili contraria est, Athen. 2. Τά δέ τών υδάτων στάσιμαχαλεπά, ώς τά λιμναία καϊ έλώδη, Aquae jstantes s. potius stagnantes; nam et ipsum stagnum a stando dicitur. Et metaph. ap. Plut. Artax. (27.) Οδδ' άλλως στ. ων τδ ήθος, άλλ' ανώμαλος και παράφορος, Minime stabili ingenio, Minime stabili et firmo, ut Cic. vocat animum stabilem et firmum, de quo dicit ibid. Ούδεμίαν έφερεν εμμελώς μςταβολήν. Sic etiam στ. ήθος ap. Hes. τό βέβαιον καϊ στερεόν. Et τό στ., Stabilitas, Constantia, Plut. (9, 728.) Καϊ τό στ. αύτω καϊ δνσκίνητον, ούκ άργόν έστι, Nec ejus stabi- c litas et pigritia iners censeri debet. At στ. μέλος, Carmen, quod stans chorus canit, Cum chorus post πάροδον recitat carmen arguinento conveniens, immotus et stabilis permanens : sicut contra in parodo ambulans. Id ipsum indicat Aristoph. Σψ. (270.) άλλά μοι δοκεί, στάντας ένθάδ', ώ "νδρες,"αιδοντας αύτόν έκβαλείν' ήν τι πώς άκουσας Τονμον μέλους, νφ' ήδονής έρπύστ) θύραζε: ac statim post haec verba sequitur χορορ μέλος. Quietus,Tardus, Gravis; ejusmodi enim quae sunt, stabilia videntur, i. e. non moveri, aut tarde et graviter moveri. Plut. (9, 727.) To ψυχρόν έοικε στ. είναι, κινητικόν δέ τό θερμό ν, Frigus quietum, calor mobilis esse videtur. Pro Gravis autem s. Tardus, in bonam partem, ponitur ap. Aristot. Probl. 19, 48. Ή δέ υποδωριστϊ (άρμονία μέλος έχει) μεγαλοπρεπές καϊ στ.. De qua harmonia Polit. 8. itidem, Περί δέ τής δωριστϊ πάντες δμολογοϋσιν ώς στασιμωτάτης ούσης καϊ μάλιστ' ήθος έχουσης άνδρειον. Hue pertinere videtur, quod ap. Eund, de Arte Poet. (12.) est, Στ. δέ μέλος χοροϋ τό άνευ D άναπαίστου καϊ τροχαίου. Et iterum, Τό γάρ ήρώίκόν στασιμώτατον καϊ όγκωδέστατον τών μέτρων έστι. [Hermann, ad Aristot. p. 142.] Alicubi vero habet signif. mixtam e praecedentibus : unde nonnunquam exp. Stabilis et sedatus, nonnunquam Stabilis et pacatus. Aristot. Etb. 4, 3. Καί κίνησις δέ βραδεία τοϋ μεγαλοφύχου δοκεί είναι, καϊ φωνή βαρεία, καϊ λέξις ( στ., Oratio stabilis et sedata : Rhet. 2. de familiarum diversa natura, Έξίσταται δέ τά μέν εύφνά γένη εις μανικώτερα ήθη, οίον οι άπ' Άλκιβιάδου καϊ οϊ άπό Διονυσίου τοϋ προτέρου, τα δέ στ. εις άβελτηρίαν καϊ νωθρότητα, οίον οί άπό Κίμωνος και Περικλέους και Σωκράτους, Quae stabili pacatoque ingenio sunt, ad stoliditatem ignaviamque delabuntur. Accipitur etiam in malam partem pro Tardus, Hebes, Stupidus : unde J. Poll, copulat cum άπόπληκτος et ανόητος. At στ. άργύριον, Pecunia usuraria, Lys. 115 (=360.) exponens quaedam verba antiquarum legum, To άργύριον στ. είναι έφ' όπόσψ άν βούληται δ δανείζων. Τό στ. τοντό εστίν, <3 βέλτιστε, ού ίβταναι, άλλά τόκον πράττεσθαι όπόσων άν βούληται. II Στάσιμα, Pondera, 1 J. Τ Poll. D/.1I Στ. δέ JtA τά ^n σταβμία /rrnftfifi, Κηφί: 1Γ«Α:ί. σόδωρος κέκληκε. [" Jacobs. Anim Wakef. 8." Cr. 3, 155. De carmine, Valck. Diatr. 19- Tyrwh. ad Aristot. p. 154." Schaef. Mss. Athen Hippocr * Στασίμως, 388, 41.. Στασιμωτέρω^Plato Tim. p. 55. * " Αύτοστάσιμος,Theodoret. Γ " Kail. Mss.] Στατός, Qui stetit s. stat: ίππος, Equus, qui ία gtabulo continetur, nec ad equarias admittitur, li.z, (506.) 'Sis δ' οτε τις στατός ίππος, άκοστήσαι έπί φάτήβ Δεσμό ν άπορρήξας θείει πεδίοιο κροαίνων. Et στ. tiiup, Aqua ex imbribus constans, Stagnans: sicut στ! νδωρ paulo ante ex Athen. citavi. Soph. Phil. (714.] Όί μηδ-' οίνοχύτου πόματος"ησθη δεκέτη χρόνον',αεύ^ σων δ', ε'ίπου γνοίη, στατόν εις ίίδωρ Αίεϊ προσενώ^ Stagnantem aquam. Sunt tamen qui intelligent etiam Fontanam : ut στ. ϋ. sit Aqua stabilis et quae a ven^ tis non agitatur, qualis esse fontium solet. Itimr στ. θώραξ, χιτών, Thorax, Tunica recta, i. q. στάδι». Aliquando vero substantive dicitur στατός. Plat; Alcib. Στατούς καί ξυστίδα καϊ τόν άλλον έναγών&% άμπεχόμενον κόσμον, de Callippide Tragcedo,. ubi sunt qui Cothurnos vertant; sed cum στάδιβί χιτίιν Eustatbio sit ό στάτός,.hie χιτών subaud. videtbk* Vide Όρθοστάδιος, Στάδιος. ["Jacobs. Anth.ll, 270. Phryn. Eel Wakef. Phil Brunei^ Soph. 3, 480. Heyfl. Hom. 4, 579-5, 19-6, 21. 8,' 119. Ruhnk. Ep. Cr ad Herod Στατί^ ad Timaei Lex. 4." Schaef. Mss. Anecd. Bekbe'ri 305. Στ. χιτών, Lobeck. Phryn * " Στατέω; unde perf. έστάτηκα, Diod. S. 2, 7." Wakef. Mss.] "Αστατος, δ, ή, Instabilis, Inconstans: opp. pr»- cedentibus στάσιμος, στατός. Theoph, Epist. 76. Δοξάριον άστατον, * κουφοποιόν, quod ibid, νπαρ ενύπνιο ν είναι τοίς εύφρόνοϋσι videri scribit. Philo de Mundo, 'Έ,νδόντες ά. καί τυχηροίς πράγμασιν εαυτόνr, Semetipsos fluxis rebus dediderunt. Et τό ά., Instabilitas, Inconstantia. [" Tzetz. Ch. 7, 796." Elber^ ling. Mss. " Jacobs. Anth. 10, 166, 11, 206. Amnft : 298. Philippus 74. Brunck. Aristoph. 2, 12?. A- bresch. Lectt. Aristaen. ill. Wessel. ad Herod. 15SE Valck ad Lucian. l, 513." Schaef. Mss. Nicander Θ. 602.] Άστάτως, Inconstanter, Non firtnit^p 'Αστατέω, Instabilis et inconstans sum, Vacillo, Tttubo, etiam Incertis sedibus vagor. [" Appian. B.S.' 221." Boiss. Mss. " Chrys. in 1 Ep. ad Cor. Serm;,: 6. T. l. p. 278." Seager. Mss. * Συναστατέ*, Pisid/ 434. * Άντιοστατέω, Soph. Phil * " Έναντώ? στατέω, Planudes Ovid. Met. 11, 484." Boiss. Mss.] Άριστεροστάτης, Qui a sinistra stat. [" Phryn. Eel Thom. M. 796." Schaef. Mss.] Δεξ ιοστάτ Qui a dextra stat. Sic dicebatur Qui in dextra chori parte praesidebat, VV. LL.: J. Poll. Τάχα δέ καίό αριστεροστάτης έν χορψ προσήκοι άν τρ αριστερή, ώι i δ, Tfj δεζιφ. [" Thom. Μ. 796." Scbref. Mss.] Διχοστατέω, Dissideo, q. d. Divisus sto, Discordo. EuT. (Med. 15.) διχοστατώ, πρός σε. Pro στασιάζω, citat Bud. e Platone de Rep. 5. Ambigo, Dubito.'Afc Probl. 1. "Οσοι δέ διχοστατονύιν ei σνμφύτως τψ πυρί σύνεστιν ή θερμότης, άπτικής α'ισθήσεώς είσιν ενδεείς^ [Elsch. Eum * Δυστατέω, Plut. 10, 129 * " Έμπεδοστατέω, Dionys. Alex, in Routhii Reliqq.' SS. 4, 357." Boiss. Mss.: ap. Euseb. P. E. 14, * Ίσοστατέω, Liban. 4, 798. * Μεσοστάτ^, Hero Belop. p. 30. Bald., pro quo Vitruv. Medianas pa* rastatas habet: Schn. Lex. Suppl. * " Νεάστβτ ~ Const. Porphyrog. 91." Boiss. Mss.] Όρβο Qui erectus slat. Όρθοστάται, Vocabulum est tect. In VV. LL. interpr. Arrectaria, ArrecW^ tigna. ^ Quae jnterpr. non videtur consentanea r nwi όρθοστάται et σκέλη idem signif.; nam quae Vitruv. appellat Arrectaria, ea Graeci σκέλη, ut alibi dicendum erit Satius igitur fuerit Gr. vocab. cum Vitruyio retinere. Utitur autem eo 2, 7. ubi de get" geribus structurarum ac earum qualitatibus tradi^t Medio cavo servato, secundum orthostatas intrinsecus e rubro saxo quadrato aut e testa aut e silicibi»^ ordinariis struat bipedales parietes. Et 10, 19.1η

89 Στατικόε, Sistendi vim habens, opp. τφ κινητικόε: κολλύρια, Aet., Collyria, quae inordinatum fluxionis impetum sistunt. Est et Statice herba ap. Plin. 26, 8. quam alvo sistendae utilem esse scribit: ac certe inde nomen et ipsa accepit. [Diosc. Parab. 2, 82.] (Ι Στατική, Scientia ponderum, de ratione ponderum : στατικόε, Hujus scienjiae peritus. ["Strabo Athen. 56." Wakef. Mss.] Στατικώε, More eorum, qui ponderant, quae ponderantur. Στατίζω, Sisto, Sto, Consisto, Stabulor. [" Musgr. El Wakef. Ale. 89." Schaef. Mss.] Στατηρόε, Stabilis, Firmus, i. q. στάσιμοε, σταθερόε, Bud. [* Στάτωρ Ζεύε, Plut. Romulo 18.] [* Στάba λίμνην, pro στάσαν, affert Draco Straton. 71. araba Grammat. Hermanni 433.] Στάbηv, Statim, i. e. Stando, More eorum, qui stant, Eust. [" Aristoph. Fr. 265." Schaef. Mss.] ΑτΣτήδην, Pondere, q. d. Appensim, Nicander Ά. 327, 'He νίτρου στήbηv όδελοϋ πόρε τριπλόον άχθοε Εντριβέο*. Dicitur autem στήδην ab ίστημι, ut βλήbηv a βλήμι S. βάλλω. [* Ίσoστάbηv, Suid. ν. 'Ανταγωνιστής.] Όρθοστάδην, Stando erecto corpore, More eorum, qui erecti slant. [.Escb. Pr. 32. ielian. H. A. 4, 31.] Όρθοσταδίαε ET Όρθοστάδιοι, Erectus stans. Όρθοσταδίας s. Όρθοστάδιοε'χιτών, Tunica recta, Plin. 8, 48. scribens, tales cum pura toga tyroni indui novaeque nuptae. J. Poll. (7, 84.) χιτών όpθoστάbιoε, ό ob ζωννύμενοε, Tunica recincta, laxa et fluens, ut ex Ovid. VV.. LL. exp. Ibid, tradit Aristoph. ejusmodi χιτωνίσκρνs,vocare ορθοσταάίαε. Et ap. Eust. opdoatabioi μεν (χιτώνες) oi στατοϊ, συρτοί δέ, oi συρόμενοι. Idem ap.hes. est: ap. quem tamen post Στατοϊ additur, * νπόκομμα έχοντες. Dicitur idem et στάbιos χιτών, Ut infra, videbis. [Dio Cass. 63, ad 999. " Phryi). Eel. 10?. (Lobeck. 238.) Brunck, ΑΠ IT [pp ]. ΙΣΤ 4548 descriptione terebrae bellicae, Ipsam niachinam uti Α stoph. 1, 7 Act. Traj. 1, 243." Schaef. Mss.] 'Opθοσταδοί, Erectus stans, Rectus: opdoatabov, Aphro- testudinem in medio habentem collocatum in orthostatis canalem faciebat. Panis sacri species, J. disiensibus i. q. ορθόν, Hes. [Adverb., Apoll. Rh. Poll., Species placentae, πέμματos, Hes.: ap. quem SCRIBITUR Όρθοστάδη. [" Wakef. S. Cr. 2, 20. Musgi IP" 1134 Valck. Adoniaz. p Όρθο στάτηε, Όρθοστάδη, * Όρθοστάε, Musgr. Here. F. 98Q. Hei Barnes, ibid." Schaef. Mss. Eur. Suppl * Όρθοβτατέω, Hippocr; IOI7. * Ovptoστάτηε, /Esch. Choeph *,ΪΙολύστατος, Philo de 7 Mirac. c. 5. Πολΰοτ. δέ καϊ συνεχέϊ5 ol πύργοι, Frequentes, Crebri.] Πρωτοστάτης, Qui primus stat. In acie πρωτοστάτης i. est q. λοχαγός et ήγεμών, Antesignanus, Primipilaris, et sic opp. τφ επιστάτη, quem ονραγόν etiam vocant. Secundum alios, Qui ante έπιστάτην stat: ac ante eum iterum επιστάτης, ante quem rursus πρωτοστάτης: ita ut totus ordo constet εκ πρωτοστατών και επιστατών. Xen. Λ. (11, 5.) Είσί μέν γάρ έν τη Λακωνική τάξει οι πρ. άρχοντες: Κ. Π. 6, (3, 11.) "Εργον γάρ έστι TO~IS μέν πρ. θαρρύνειν TOVS επομενους και λόγω καί έργω. (Ibid.) Τούτους γάρπρ. μέν άν Tts τάχτοι, οϊ και αυτοί όμολογοϋσι μηδέμίαν μάχήν άν ίπομεϊναι έκ χειρός, Antesiguanos, Bud. Et cum gen. ap. Thuc. Πρωτοστάτηε τον δεξιού κέρως, Qui primus in dextro cornu stat. J. Poll, scribit πρ. esse τόν έκ δεξιάε τον πρώτον ζνγοϋ : sed et πάν τό μέτωπον appellari πρ., Totam aciei frontem. Metaph. autem dicitur Act. 24, (5.) Πρ. re τήε τών Ναζωραίων αφέσεως, Antesignanus baeresis, Primos quasi ordines ducens, Primipilaris. In judicio πρ. i. est q. πρωτόβαθρος, Qui primo in subsellio sedet. In convivio autem πρ. i. q. προκλίτηε, Qui primus accumbit, Cui primus in accumbendo locus datur, & τήν πρωτοκλισίαν έχων, qui προκλίτηε teste J. Poll, dicitur. Item generaliter pro Antistitor, Praestes, Praeses. [" Thom. M Diod. S. 2, 414. ad Dionys. Η. 1, 508. Wyttenb. Select. 410." Schref. Mss. " Polyaen. 197." Wakef. Mss.] Πρωτοστατέω, Primus in ordine sto, Antistitor s. Antesignanus sum. Metaph. ap. Philon. V. Μ. 1. Ή γάρ όδηγόε νεφέλη πρωτοστατούσα τόν άλλον χρόνον, Quae ante principia antecedebat, Turn. [" Villois. Anecd. Gr. 2, 89." Wakef.-Mss.] 4, 1425.] Σταδαΐοϊ, Stans, Erectus; nam oraba'ta, Hesychio έστηκότα, όρθια. Et στ. μαχητής, Statarius miles. Q\ii stans pugnat, non excurrens modo, modo fugiens ; sed firmus et immotus depugnat. At στ. μέλος ap. Hes. τό πράον. Fortasse quod ro στάσιμον supra. ["Thom.M. 806." Schaef. Mss. Eust.II.H. p. 678, 31. "On bέ ό arabaίος άπό τον στάbηv γίνεται καθά έκ τοϋ χύδην ό χυδαίος, δήλόν έστιν. jesch. Pers. 239 ^Ύχν σταδάία Blomf. vertit Hastae ad ριιgnam statariam aptae: S. c. Th Ζεύε στ.] Στάδιοε, Stabilis, Statarius: μάχη, Stataria pugna, in qua non excursionibus aut levibus praeliis, sed collato utrimque pede firma contentione decertatur, Pugna, quae manu cominus initur: quae et σνστάδην μάχη et σταδιαία dicitur, μόνιμοε καϊ βεβηκν'ια : cui ορρ. δρομική et πελταστική ap. Plut., II. Η. (240.) Β Οίδα δ' ένί σταδίη δηΐω μέλπέσθαι'άρήί, ubi subaud. μάχη, ύσμίνη, tale quid. Legitur tamen ibi in quibusdam exeinpl. σταδίψ, ac tunc substantive capitur; ut dicat novisse se modos martios in stadio hostili: sed altera scriptura melior est, eamque Eust. quoque agnoscit. II. O. (282.) έπιστάμενοε μέν άκοντι, Έ- σθλόε δ' έν σταδίη. Integrum autem posuit, Ν. (314.) άγαθόε δέ και έν σταδίη ύσμίνη, Thuc. 4, (38.) ρ Ή,γάρ μάχη ού σταδία ήν. Στ. θώραξ, Thorax longus et rectus, Cam. ap. Apoll. Rh. 3, (1225.) περϊ μέν στήθεσσιν έεστο Θώρηκα στάδιον, ubi annotat Schol. esse, qui exp. εύπα γή, Fir mum et bene compactum. Hes. appellat θώρακα στατόν. Alio etiam nomine σταδιάίοε appellatur. Dicitur autem ad differentiam τοϋ άλυσιδωτοΰ, Loricae hamis consertae, quae complicari potest, cum hie flecti nequeat, sed depositus substet erectus. Statarium quidam dici posse putant. Sic vocatur etiam στ. χιτών, qui et όρθοστάδιοεet όρθο : άταδίαε, ut paulo ante dictum est, Tunica'recta, Plin. Callim. (Fr. 59 ) στάδιον δ' ύφίεστο [έπίεστο] χιτώνα, c i. e. ποδήρη, τέλειον, Suid. j Τό στ., Imrnota stabilitas, qua aliquis subsistit, nec loco movetur, Dion Cass. ap. Suid. Τω δή στ. τών σκαφών προδιδόμενοι, δεινώε ήσχαλλον, ί. e. τη στάσει καϊ άκινησίφ, ut ipse exp. y Appensus, Pondere demensus, Nicander Ά, (402.) πολλάκι μέν σταδίην ενανθέα νάρδον 'Ριζάδα [ΊΡίέίδα] θνλακόεσσαν όπάβεο, i. e. σταθμηθέίσαν, Schol. At στάδιοε s. στάδιον substantive, pro Stadio, vide infra, una cum suis. [" Musgr. Rhes. 30. Epith. vestis, Phryn. Eel Callim. 1, 436. pugnae, ad II. B Thom. M Diod. S. 2, 91. Jacobs. Anth. 11, 275. Heyn. Hom. 5, , 494." Schaef. Mss. Opp. K. 4, 326. Στάδιοε et σταδιάίοε, Lobeck. Phryn. 552.] " Αύτοσταδία, Statio iu loco " proprio, VV. LL. Homerus αύτοσταδίην vocat " Pugnam statariam : qua nimirum pede cum hoste " collato pugnatur. 11. N. (325.) de Ajace Telamo- " nio, Ονδ' άν 'Αχιλλήϊ ρηξηνορι χωρήσειεν, "Εν γ' " αύτοσταδίη, i. q. έν rrj σνστάδην μάχη, Schol." Σταδιαίοε, i. q. στάδιοε; ut μάχη, Lucian. (2, 864.) D Pugna stataria: de qua vide in Στάδιοε praecedente, et Bud. 95. Apud Suid. Ονδενόϊ δέ αύτών έν στ. μάχη ισταμένου. - Item στ. θώραζ, i. q. στάδιοε paulo ante. [Philostr πάλη, Reimar. ad Dion. Cass. 1. p. 33. Reitemier. Zosim. 4, 12. "Thom. M. 806, Callim. 1, 436. ad Diod. S. 2, 501. Dionys. H. 3, 1499." Schaef. Mss.] Σταθερόβ, Stabilis, Firmus, i.q. στάσιμος, στατηρός, ευσταθής, quae ejusdem cum hoc sunt originis, Joseph. ap. Suid. Καί στ. τήν ήλικίαν μετ έμπειρίας ορών, προβάλλεται στρατηγόν, i. e. μόνιμον, Eunapius ap. Eund Ό δέ πόλεμος τη τοϋ βασιλέως όξύτητι καί προνοίφ κατηνέχθη έπϊ τό στ. τε καϊ άσφαλέστερον, i. e., ut ipse Suid. exp., 'ισχυρόν, βέβαιον. Aliquando vero dicitur στ. θέρος, μεσημβρία, ήμαρ, pro Ferventissima aestate, Meridie, Die : propterea quod cum ad medium pervenit, in quo ceu termino subsistit fervor ejus, tunc sit maximus et quasi stabilis. Antimachus ap. Suid. θέρεος σταθερόϊο. Apoll. Rh. 1, (450.) 7 Ημοε δ' ήέλιοε σταθερόν παραμείβεται ήμαρ,

90 4549 ΙΣΤ [pp ] I2T 4550 Plato Phaedro (10, 311.) Μήπω γε, ω Spares, πριν A Paridis. Ead. signif. accipitur ap. Xen/I?r7r. (4, j.) hv το καν μα παρέλθρ ή ονχ opqs ώί σχεδόν ήδη μεσημβρίαίσταται ή '-δή καλονμένη σταθερά j Sic ap. Kts ό δεσπότης οφεται fbv ίππον. Ibid, specialion VQ. Έν τοιούτφ τής οικίας τόν σταθμόν είναι, οποι πλειστά- Synes. Ep. 58. Kat ταύτα κατά τό τής μεσημβρίαs cabulo vocat ίππώνα, alibi ϊπποστασίαν. Hoc tameq εδρατο σταθερώτατον, Ferventissimo sole, Bud. Sed interest inter U. cc., quod σταθμοί ap. Hom. et sunt qui στ. in hac signif. a σταθεύω derivent, quae dicuntur τά έν αγροίs ζωοστάσια καί επαύλεις, <Je Sfc. derivatio durior foret. At in h. 1. Cratini, Οντω σταθερός τοις λωποδύταις b πόρος πεινώσι παφλάζει, Suid. bulo, άντϊ τής τών υποζυγίων στάσεως, }. PolL Jmp bulis, quae run sunt: at ap, Xen. de Domestic? tfft. exp. όξνς, Ισχυρός. [Lobeck. Phryn "Epigr. Eust. latius extendit, ac σταθμούς esse dicit κατοικίας adesp Dionys. Η. 1, 179 ad 5, 170. Heind. ad άγροτικάς, s. ras έν άγpois καταγωγάς, Casas et tugeria rustica; generalius autem esse h. v. quam σηκόι: Plat. Phaedr Thom. Μ. 3θί. Schweigh. Epict. Ph. M. 5, 387. Huschk. Anal Jacobs. unde et Horn, discrimen facit inter haec duo, III. Anth. 12, 12. Diocles 4. Aristoph. Fr. 64. Bergler. (5 8 8.)Έ ν καλρ βήσσρμέγαν (νόμρν) οίων άργενίων Στβθμοΰς τε, κλισίας τε, κατηρεφέας ίέέ σήκονς. Statio, Alciphr Timaei Lex et u. De die, 235." Schaef. Mss. Appian. 1, 442. νδωρ, Aqua stagnaus. * "Σταθερώς, Phot, e Cratino, exponens οξέως, Ισχυρώς. * Σταθεροποιέω, Lobeck. Pliryn. 2l6. " Euseb. Η. E. 9, 7." Mendbam. Mss. * " Άστάθερος, Argum. 2. jn Isthm. Pind." Wakef. Mss. *Σταθερότης, Gl. Constantia, Stabilitas.] Reperitur ETIAM Σταθηρός, quod ejusd. cum σταθερός est signif.: βούλησις, Constans, Β Bud. e Pand. Et in altera signif. τοϋ σταθερός ap. Basil. Hexaem. Έν στ. μεσημβρίφ. [Wagner. Alciphr. 3, 12. Schaef. ad Dionys. H. de Comp. Verb Lobeck. 1. c.] Σταθηρότης, Stabilitas, Constantia, Firmitas, [" Theod. Prodr " Elberling. Mss. Lobeck. 1. c.] 'Ασταθής, Instabilis, i. q. άστατος, αβέβαιος, Hes. ["Husfchk. Anal Mitsch. H. in Cer. 164." Schaef. Mss. * " 'Αστάθεια, Chrys. in 2 Ep. ad Cor. Serm. 15. T. 3. p. 633." Seager. Mss.] Εύσταθής, Stabilis, Firmus, Constans, i.q. στάσιμος et σταθερός. ' Apud Suid. Αυτός γάρ λαβών άνεμον ενσταθή παρεκομίζετο παρά τήν χώραν άκινδννως πλέων, Ventum stabilem et firmum, et qui fiaije non desistebat. Nisi aliquis malit Secundum, Lenem et placid um, ut dicitur εύσταθοϋν πέλαγος. Apud Hom. ευσταθές μέγαρο ν, iedes stabili et firmo fundamento nitentes, Bene fundatae. Od. Σ. (374.) Έστάμεναι περϊ τοίχον eiισταθέος μεγάροιο. Alibi ενπηκτον dicit. Herodian. autem 2, (6, 8.) Οί μέν σεμνότεροι τε καί εΰσταθέστε- C ροι της συγκλήτου βουλής, Gravitate et auctoritate praediti, Polit. [" Ευσταθής τόν βίον, Athen. 4. cf. 819" Boiss. Mss. Hippocr. 997* νονσοι. " Ad Charit Athen. 1. p. 9-ad Herod Phryn. Eel Thom. M Jacobs. Anim. 219 Lobeck. Aj. p. 273." Schaef. Mss. Manetho 4, 338. Metrodorus Clementis Alex. 498 ] Εύσταθώς, Constanter, Firmiter, Tuto, App. ap. Suid. Ό δέ έστρατοπέδευσεν ευσταθώς ρπερ έβούλετο, i. e. ασφαλώς, βεβαίως, Tuto, et ita ut loco nullis incommodis moveretur, Herodian. 7. (4', 2.) Πρώτοι όπλα έκίνησαν ές τε άπόστασιν ευσταθώς ώρμησαν Λίβυες. Εύστάθεια, SIVE Ενσταθία, Stabilitas, Firmitas, Constantia, Plut. (8, 404,)"HS?j δέ και περϊτά τοιαύτα πολλήν ενστάθειαν επιδείξω, τό πρεσβντατον τών τέκνων άποβαλουσα. II Bona constitutio, habitudo, i. fere q. ευεξία: sic enim accipi videtur ap. Plut. (6, 513.) loquentem de Epicureis, Hpos τήν ύμνουμένην σαρκός εύστάθέιαν At ενσταθία pro Stabilimento citatur e Sap. 6, [24. al. εύστάθεια, " Phryn. Ed Thom. M D Fischer. Palaeph. p. lxviii.toup. Opusc. 2, 24. Plut. Mor. 1, 531. Εύσταθία, Jacobs. Anth. 10, 87." Schaef. Mss,] Εύσταθέω, Stabilis ac firmus sum. Dicitur etiam de mari, quod placidum ac tranqiiillum stat, nec ullo ventorum impetu agitatur, Lucian. (2, 94 ) Καί γάρ έτυχε γαλήνη οδσα καί εύσταθοϋν τό πέλαγος. ["Wakef. S. Cr. 3, 182. Dionys. Η. 2, 1157" Schaef. Mss. Auctor Rhesi 317. * Κακοστάθέω, Nicander Θ ] Νεοσταθής, Recens constitutus, institutus, i. q. νεοκατάστατος: δήμος, Recens institutus populus, VV. LL. [e Plut. 7, 274,] Σταθμός, ό, Stabulum, II. (Β, 470.) κατά σταθμό ν ποιμνήίον, Τ. (377 ) Σταθ/iy έν οίοπόλφ, Od. Ρ.(223.) σταθμών ρυτήρα γενέσθαι, (200.) σταθμό ν δέ κύνες καϊ βώτορες άνδρες Ύυατ'. Sic et II. (Ρ. 110.)"Ονρα Kvves τε καϊ άνδρες άπό σταθμοίο δίωνταιέγχεσι και φωνή, Α stabulo; specialius, A caula. Sic Eur. Andr. (281.) Σταθμούς έπι βουτά, Ad stabula bubulci s. pas tori s, Mansio, στάσις μονή, Eust. Stativa, i. e. Certa et definita loca, in quibus subsistunt, qui inter faciu«> sive peditis, s. equites, s. milites, s. duces: unde idem Eust. σταθμούς esse dicit τάς ώρισμένάς εγοη τεταγμένας ένύδίους άναπαύλας Τοίς είτε ίππεϋσιν eire * πεζοδρόμοι: alio autem nomine vocari άλλα ^; ut cum ap. Historicos dicuntur τοσοίδε σταθμοί νδεψθήναι πρός τίνων, vel τοσοίδε σταβμοϊ είναι άπό roiie τινός τόπου ets άλλον. Sic Athen. aliquoties, BOHW εν τφ επιγραφομένφ Σταθμοί τής 'Αλεξάνδρου Ώορείαι: 'Αμύντας εν τοίς Σταθμοίς : 'Αμύντας ένσταθμοίςιιψ σικοίς : 'Αμύντας εν τφ πρώτφ τών τής 'Ασίας Σταθμΰν, Herodian. 2, (15, 11.) Tfjs μέν οίν όδοιπορί^τηκ σταθμούς, Quibus locis itinere illo remoratus sit, ζοlit.: Philo V. Μ. 1. Άφικνοϋνται δ' έίς στ. δειrngg εννδρύν τε και ενδενδρον, Ad secunda stativa. Lucran. (2, 32.) Περί τούς τόπος αύτούς φεύδεσθαι, ού.πάλσάγγας μόνον, άλλα καϊ στ. όλους. Et ap. Herod.^V (52.) Σταθμοί βασϊλήίοι, καί καταλνσιες κάλλιστοι ί ρ quibus sc. subsistunt et deversantur ii, qui ad regem Persarum proficiscuntur, dispositis per oinnee repones et provincias. Quid autem discriminis sit inter στ. et παρασάγγας, ibid, declaratur, ut cum inter alia dicit, Δ(ά τής Κίλικίηε ίδόν ποιευμένφ, τρεις εΐσϊστ^ παρασάγγαι δέ πεντεκαίδεκα και ήμισυ. Ibid, dicit σταθμούς καταγωγίων, sicut σταθμοί καϊ καταλύί^ paulo ante. Έν δέ τρ Άρμενί-ρ στ. μέν είσι καταγωγίων πεντεκαίδεκα, παρασάγγαι δέ εξ καϊ πεντήκοντα καϊ ήμισν. Aliquanto post omnibus his mansionib^t enumeratis, inverse ordine dicit σταθμών καταγωγή, ut ante καταγωγών σταθμούς dixerat, Καταγωγαϊ^ νυν σταθμών τοσαϋταί είσι έκ Σαρδίων Is Σούσα ά. βαίνοντι, Tot deversoria mansionum: sicut σταθμοί καταγωγών, Mansiones deversoriorum. Hos σταθμοί* nonnulli, ut Bud, post Vallam, Mansiones, nonnufii Castra, nonnulli Stativa interpr. Non incommode autem utj vocabulo Mansio possumus, cum Plin. qnpque dicat, Aquarum ratione mansionibus dispojitis, loquens de itinere Indiae ab Alexandria. Sic etiftm in Pand. dicuntur Mansionum curatores, i. e. τών στ. και στρατιωτικών καταλύσεων,και καταγωγίων τν αγγελιαφόρων, Qui praeerant ordinandis per mao^ ones dimetiendisque militum itineribus, et eornin, qui diplomatibus utebantur, et cursu vehiciilaii: qui cursus publicus appellatur, Bud. Pand., qui ex Herod, bujusmodi mansionum i. e. σταθμών, spatium, centum et quinquaginta stadia facit, s. mill» vigintiocto semis. Ibid. στ. vocat Deversoria takllariorum, h. e. Certa quaedam spatia, quae curso^res uno actu conficere debent: et esse quas hodie Pbsta^ vocant, a pegasariis cursoribus imposito Domine, qui statis" locis mansiones suas positas habent. Militarium autem mansionum meminit LampritJ, in Alex., ubi de principe expeditionem parante, et edicta de exitu ex urbe proponente ait, Deinde (propo nebautur) per ordinem mansiones, deinde stafift, deinde ubi annona esset accipienda : et id quidem quousque ad fines barbaricos deveniretur. Et ώ'ψί, Milites expeditionis tempore sic disposuit, utin mansionibus annonasacciperent. Postis,.ro Ικατέροιβ» ξνλον κατά πλευράν τών θυρών, J. Poll., alio nomine vocatur παραστάς, Od. P. (3390 T I e * Ιπί μελί*» ούδον έκτοσθε θυράων Κλινάμενος σταθμφ κυπαρισσίνψ, Dorsum inclinans ad postem cyparissinum : (Η. 89 ) Άργνρεοι δέ σταθμοί εν χαλκέφ εστασανονδφ. Herod. (1,1790 Στ. κε και υπέρθυρα. Esaiae 6θ. Στ. τής θΰραι.

91 4551 UT [pp ΪΣΤ 4552 Ea πήγμαϊα suo tempore vocala fuisse tradit Hes. A ducisve exercitus, Hodie Mareschallihospitiorum nostra Statera, Libra, U. M.(434.) de muliere, quae manu victum quaerit, "Hre σταθμον έχουσα καί είρίον, άμφίε lingua vocitantur: qui eorum ministerio utuntur, quos Designatores mansionarios Lat. appellare possumus, άνέλκει Ίσάίονο ', Stateram et lanam : nisi aliquis et Cretarios designatores, a creta, qua utun- pro Ipso pondere accipere malit. Et άγαγετν έπ! τον tur. Isocr. Paneg. (43.) Έκατόμνο* ό τήε Καρ/as έ., Jr., Ad stateram redigete, examinare. Aristopli. B. Satrapam intelligit. Unde et Suidas buic 1. hanc (13β5ί) 'Eirl τόν σταθμον yap αυτόν άγαγείν βούλόμαι, expositionetn subjicit, υε ούδέν νστεροε ήν τ) κατά σατραπείαν "Οσπερ y έλέγξειτήν ποίησιν ν ων μόνος' To-yap βάpos Καρίας κύριος. [" Jacobs. Anth. 7, 286. νφν βασανιεί των ρημάτων, de ieschylo, qui sua ad Diod. S. 1, 717- Schaef. Mss. Polyaen. 7, 40, 1. et Euripidis verba pondere explorari volebat. Sic Callim, Epigr. 25. Convivii praefectus, Plut. 8, ap. Eust., ot πλάστιγγες τοϋ στ. Utroque utitur Aristoph.i.e. 4, 15.] "Έπίσταθμα, Mansiones, Stativa, VV. LL. 2rtt6^osdicitur etiam Ipsum pondus,thuc. " ex J. Poll." Έπισταθμία, Munus τοϋ έπιστάθμου. 2,(13.)de statua apbidiafabricata, 'Απέφαινε δ' έχον ["- Ad Diod. S. 2, * Άνεπίσταθμοε, Chandler. rb άγαλμα τεσ&αράκοντα τάλαντα σταθμον χρυσίου άπέψβον, Ponderare quadraginta talenta, Herod, σταθμον Inscr. Gr. p. 89." Schaef. Mss,] Σταθμεύω, Stabulor, Stativa habeo, Deversor, App. δίτάχαντοε, Ponderans duo talenta, Poiniere aequans in Mithrid. 'Es τό 'Αλεξάνδρου πανδοκείον κατέλνσεν, duo talenta. Idem,"EAicoi/<ra σταθμό ν τάλαντα δέκα,qui αίσιονμενοε άρα, ένθα 'Αλέξανδρος άνεπαύσατο, καί h Thucydideo similis est. Aristot. Polit. 1. 'Ορισθέν Μιθριδάτην σταθμεϋσαι, Ad Alexandri hospitium μεγέθει και σταθμφ. Sicut vero άριθμείν et ίστάναι devertit, in faustum utique omen vertens, quod in a Xen. conjungi supra dictum fuit, ita ab Eod. conjunguntur qua Alexander mansione requiesset, Mithridates deστ. άριθμόε et στ., Σ. (4, 43») Οντ' άριθμψ οντε B versorium habuisset. Bud. Et ap. Suid. Σταθμενσαε έπήρκει μοι, αλλ' δπόσον έδυνάμηνφέρεσθαι,τοσοΰτάν έπί τοϋ ρεύματοε, Stativa habens, Castra metans, μοι παρεδίδον. Sic ap. Plut. (6, 663.) in pollici- στρατεύσαε, ut ipse exp. [" Schweigh. Emendd. in tationibus, quibus Gyrus Lacedaemonios ad amicitiam invitabat, 'Αργυρίου δέ καί χρυσίου οΰκ άριθμόν, Suid. 29." Schaef. Mss.] Άστάθμεντος, tateiu habens άπό των έπισταθμειων, ό, ή, Immuni- Bud. e Plut. άλλά αταθμόν έσεσθαι. Ab Eod. dicitur de pondere Vide 'Errισταθμεία, Άνεπιστάθμευτοε. 'Επισταθμεύω, et gravitate, ut cum in Lycurgo de moneta ferrea ait, Stabulor alicubij Stativa habeo, Deversor, i. q. σταθμεύω, "Ατέ ττολλον στ. και ογκου. At in Athen. (141.) si καταλύω, Plut, Sylla (25.) Tous ο'ίκουβ έξέτρν non pro Pondo s. Libra accipiatur, saltern de Certo φεν ΰβρει Καί πολιόρκίφ των έπισταθμευόντων, i. e. τών pondere dici videtur, "Οφον τι μικρόν, έχον σταθμον καταλυόντων, Bud. At έπισταθμεύομαι, Ad mansiones ώε τέταρτον μνάε μάλιστα. Et paulo post, de iis loquens, comitatus principis designor, Plut. Antonio (9.) quae ad φιδίτια ap. Lacedaemonios conferebantur, Οίκίαι χαμαιτνπαιε καί σαμβυκιστρίαιε έπισταθμενόμε- Οίνου δέ χοάε ένδεκά τινας ή δώδεκα' παρά δέ vat, Ad stationes et noctes muliercularum designatae ταύτα, τυρον στ. τινα, καί σύκων. Ubi cum addat ab iis qui ίπίσταθμοι dicuntur, Bud. Sic ap* Suid. Ot τινά, generalius fortasse capi potest. Apud Myrepsum Φωκε7$ τά μέν ύπό τών άπολειφθέντων 'Ρωμαίων έν ταίε autem in panchresto antidoto pro γράμμα s. ναυσίν, έπισταθμευόμενοί, τά δέ, τάε επιταγάε δυσχε- Scripulum accipi tradunt VV. LL, Reperitur ETIAM ρώς φέροντεε, έστασίαζον, Partim quod hospitio recipere Σταθμά in plur. a σταθμόε, sicut ζυγά a ζυγός, per jussi essentrelictos in navibus Romanos, s. Quod metaplasmum, ut Gramm. tradunt. In prima autem relictis in nave Romanis mansiones ap. eos designate τον σταθμόε signif. σταθμά ap. Soph, pro Stabulis, essent, Et iterum, Έπισταθμευομένους τε υπ' αυτών Eust. Sic etiam ap. Xen. (Τη-π. 4, 3.) Τά τοιαύτα C καί διαρπαζομένονε, Quibus, ut hospitia eis praeberent, σταθμά καί εφεστηκότων άμα στερεοί τούέ πόδαε. Unde impositum erat, A quibus ad stativa ibi ha- comp. βούσταθμα. Item τά στ., Postes. Hesychio bendadesignatierant. ["Schweigh. Emendd. etobss. tamen τά θύρετρα. [Theocr. 24, 15.] In posteriore in Suid, 29. ad Diod. S. 2, 196." Schaef. Mss.'EirtσΤαθμεύειν autem signif., qua pro Libra et Pondere accipitur τά <3τα διαλέξεσιν άκαίροιε, Plut. 9, U3. σταθμόε, ap. Dem. (784.) Ζυγά καί στ. έχων. Ceterum Έττιστ. καί θυροκοπών, 294.] Έπ ισταθμεία, Stabu- derivatur σταθμόε ab ίστημι, ut βαθμόε a βήμι latio^ Deversatio, Diod, S. in hist. Alexandri, Είέο- i. βαίνω, μηνιθμόε a μηνίω, et similia. [" Heyn. κήσας τφ ξένιο, παρ φ τήν έ. έπεποίητο κεχαρισμένως, Honl. 4, , , 56θ. Coray Theophr. Apud quem jucunde deversatus fuerat, Bua. j Necessitas hospites recipiendi, hospitio recipiendi co Jacobs. Anth. 8, , 306. ad Diod. S. 1, 657., 2, Bast Lettre 81.. Boiss. Philostr. mitatuin principis, legati. Cic. ad Att. 13. fin. Hospitium sive έπισταθμείαν odiosam, mihi duxi non mo- 522; Thom. Μ. 8O7. ad Charit 624. Wakef. Ion Here. F Gesner. lud. in Orph, Ruhnk. lestam. Plut. Sertorio(6.) Τών έπισταθμειων [ μιών] ad H. in Cer. 1S6. Apollon. Lex. 95. Toll., Valck. άπαλλάξας: cujus rei quod immunitatem beneficio Phcen. p ad Rov. 42. Anim. ad Ammon ptincipali consecuti suntj ii άστάθμεντοι dicuntur. Schweigh. Emendd. in Suid. 32. Wyttenb. ad Plut. H. autem in 1. significari puto Inferioris muneris officium, Operum reficiendorum curatoris, qui εργεπι- 1,389. Oxon., ad II. E. 140.Palatium SatrapaePersici, ad Charit. 439 Pondus, Valck. Phcen. p στάϊης dicitur. Heec Bud. Notandum tamen, locum Cic. aliter legi in bonis exempl. quam a Bud; Anim. ad Ammon Diatr Wessel. ad Herod Apoll. Dysc Postis, ad Charit. adducilur, ita sc., Habes hospitium sive έπισταθμίαν, Ρ quam odiosam mihi duxi, non molestam. Ubi έπισταθμία i. fere esse videtur q. σταθμόε> i. e. Mansio Wyttenb. Select Statio, ad Herod Conf. c. σφυγμόε, Aristoph. Fr Σταθμον ποι- [Cic. locus ab Ern. sic editus est: Habes hospitium, «σ&αι, ad Diod. S. 2, I96'. Σταθμά, Bast Lettre 80. sive έπισταθμίαν odiosam, mibi, dixi, non molestam. Bruntk, Soph. 3, 529 Σταθμά τεκαίζνγά, Lobeck. Aj. p. 331." Schaef. Mss.] Σταθμοδότηε, Qui σταθμούς, Mansiones, distribuit et suam cuique assignat, Mansionum curator ; Qui hospitia distribuit in comitatu principum, Bud. Plut. Demetr. (23.) p Σταθμοϋχοε, Qui habet σταθμονε, Hospes, ap. quem stabulari et deversari aliquis potest, πανδοκεύς, Suid. Sic appellari per joenm posse Patrem quoque families, τόν οίκοδεσπότην, iradit J. Poll. [Polyaen. 7, 40, 1. "Ad Diod. S. 2, 196. Bentl. Epist. ad Hemsterh, 92. Piersou. ad Mrer. 74." Schaef. Mss.] Έπίοταθμοε, Praefectus των σταθμών, Mansionum cufator, Isocr. Paneg. (34.) de rege, Μόνον ουκ έπιστάθμουε iv ταίε πόλεσι καθιστάε. Aliquando, ut Bud. in Pand. annotat, επίσταθμοι appellantur Ii, qui super hospitia sunt in comitatu principis aut legati PARS XV. "Schweigh. Emendd. in Suid. 33." Schaef.Mss.] 'Ανεπιστάθμευτοε, δ, ή, Immunis ab hospitiis praebendis, a praebendis deversoriis principis comitatui vel exercitui in transitu, i. q. άστάθμευτοε, Polyb. (15, 24, 3.) Συγχωρείν τόν βασιλέα είναι Θασίουε άφρόν ρήτουε, άφορολογήτονς, άνεπισταθμεντους,[άσταθμεύτουε, Schw.] Bud. At Suid., cum exposuisset, σταθμον μή δεχομένουε, ήτοι άγγαρείαν, addit, ή σταθμά δεχομένονε, τουτέστι ζυγοστατουμένουε: in qua tamen signif. σταθμεύω usurpatum non reperitur. [" Toup. Opusc. 1, 6'2. Schweigh; I.e." Schaef.Mss.] Κατασταθμενω, In stabulo, statione, deversorio colloco, Strabo de Britannis, (l6. p ) Ενταύθα χαλυβοποιοϋνται καί τά βοσκήματα κατασταθμευονσι. Bud. Varro, Alienum pecus in suo fundo pascat et stabulet: Silius, Pecus stabulare sub Heemo : uterque 13 Κ

92 4553 ΙΣΤ transvtiva signif. Ot κατασταθμεύειν h. 1. A Α σταθμίζω, Gl. Depend0. Origen. 2, 735. Theod. P 8. Παρασταθμίδες, Postes cardinum, Antae, VV. LL. 57, 3.] Κατασταθμίζω, Appendo, Pondere demetior. τής θύρας τα πρυς τψ στράφιγγι, Hes. Α σταθμός, Κατασταθμισμόϋ, Appensio, Hermol. Singu. quod et ipsum, Postem signif. [* " Κοιλάσταθμος, Columnis cavis, striatis ornatus, lorum per sua pondera adjectio, Marceli. ap. Diosc, [1, 72. ubi Schneid. Lex. conjicit * Rumoring Chrys. in Ps Τ. 1. p. 817 " Seager. Mss. σμός.] Παρασταθμίζω, Praepondero, VV. LL : [GL " Laqueatus, Concameratus, Tabulis exeavatis te- Perpendo, Interado.] " Ύπερσταθμίζομαι, Pondere Ctus, Cava pegmata habens. Agg. 1, 4. Έν οίκοις " vinco, Prasgravo, Propendeo, Bud. e Damalft υμών κοιλοστάθμοιί, In domibus vestris laquealis. Inde "151.",. in Gloss. Mss. in Propli. κοιλοστάθμοις, (Ms, κυλοστάθμοι$,) AT VEKO Στάθμη, ή, Amussis, Regula, ad quato νψηλοις καϊ μεγάλοις. AUter Cyrill. Alex.' aliquid exaequatur, Fest., Funiculus tenuis, quem in hunc Prophetami p ita exponit: κοιλοστάθμςυς φησϊν, <Jv αν al φλιαϊ, ήτοι των θυρών οι σταθμοϊ σιδήρψ'* διεκοιλάίνοντϋ, περιορυττόντων οΐμαί που minio aut atramento imbutum, et ex utroque materiae angulo alligatum, intensumque, fabri paulum elevatum demittunt: qui demissus lineam reclam χεκτάνων αύτους, καϊ από, γε τής σφών εύτεχνίας έγχαραττόντων utrimque ducit, cujus ductum sequuntur in roate^ δαιδάλματα. Vide Suiceri Thes. h, v. exaequanda ^t complananda, Funiculus, regularity ifitt. ad Hes. v. Κοίλος et * Κυκλούτάθμοις, ac Ernestii Gloss. SS. e Suida et Phav. v. Κυκλοστάθμοις," tarii rubrica, ut dictum est,.ohlinunt, Rubricaa Pe^. Erasm. Quem quoniam fabri materiarii et carped Schleusn. Lex. in V. Τ. * Κοίλοσταθμέω,, 1 Reg. 6, sio appellatur; Linea a Gellio, ob rectitudic^h, 9» 15. " Κοιλόσραθμος,/ΚοιΧοσταθμέω, ad Hesych. II. 0.(410.) στάθμη δόρυ νήίον έξιθύνει Ύέκτονος\ 2, 294,25." Dahjer. Mss.]. "ΚοΧόσταθμρς, Hesychio Β παλάμτ/σι δαήμονος, Navaleliguum amussis s. rubrica " έπαυχις καταβατόν έχουσα, τόν πυλώνα.!' [Salmas* dirigit. Plut. (9, 220.) Γωνίαις χρωμένου καί κανάβι ap. Barker. Ep, Cr. ad Boiss. 269 ]. καϊ στ., ύφ' ων διαστρέψεσθαι τό έργον έμελλε ν) de imperito iabro lignario. Ammon; in Praedic. Compp. et derivata a σταθμόα in poster, signif. Aristotl Άντίσταθμος, u, ή, iequale pond us habens, iequalis ponderis: per metaph. jeque pollens,,/equivalens, /Equalis mornenti, Paris momenti. [Gl. Άντίσταθμον, Repensuin. " Valck. Hipp. p ad II. Θ Diod. S. 1, 353. ad Herod. 551." Schaef. Mss.,Soph. El. 571 ] Βαρύσταθμος, Ponderosus, Gravis pondere, Aristoph. B. (1397 ) Άλλ' έτερον αν.ζήτει τι των βαρυστάθμων,"0,τι σοι καθέλξει, καρτερόν τε κα,ϊ μέγα: quibus posterioribus Verbis exprimit quid sit βαρύσταθμον. Et ap. Aristot Eth. 6, 8. Β, ύδατα. [Βαρυσταθμάτερα ύδατα, Athen. 42. Plut. Lysandro 17 ] Βαρυσταθμίζω, Gravi pondere sum, Diosc. (I, 25,) Συντετριμμένου ets τό βαρυσταθμίσαι, λιθάργυρου ή μολυβδαίνης, Bud.: Gravitatem et pondus adjicio, Gravius reddo, VV- LL. [Verbum hoc contra Gr. Linguae aoalogiam peccat.] In VV. LL. est etiam βα-, ο ρν^ταθμϋσαι, Α Βαρυσταθμέω : eodemque modo exp. quo βαρυσταθμίσαι. [* Αι'σταθμός, Gl. Dipundius.] Έπίσταθμος, Qui ponderi adjicitur. Et plur. τά I. 8p. Cephisodorum Comicum, ead. qu?e σταθμά, σταθμία, στάσιμα, J. Poll. [4, 173. * Εύσταθμος, Gl. Pensans, " Qui est boni.justi ponderis, Pand." Lex..Gr. Lat. aj>., P. Baldvin , * Εύστάθμως, Hippocr. 588,43.] Ίσόσταθμο?, Par pondere, Qui Squalls ponderis est, i, q, ίσοστάσίος, Ισοβαρής, [Gal, 7» 336. σφυγμός., " Lycophr ubi tamen forsan * Ίσοστάθμητμ leg," Ind. Scap. Oxon. * Ίσοσταθμέω, Suid. 1, 35. * Ίσοσταθμία, Gl. Equilibrium. * " Παράσταθμος, Qui non est justi ponderis, Pand." Lex. Gr. Lat.] Σύαταθμος Ejusd. cam alio ponderis, i. q. ίσάσταθμος, Gal. Lex, Hipp [* Σιισταθμέομαι, i. q. συμμετρέω, Jambl. Arithm. 171 ] " Συσταθμία, Pon-. " deris aequalitas." [Gl. Cqmpensatio. Alex. TralL p. 96. Diosc. 1, 64. Theol, Arithm, 59,] ', - Σταθμίον,, forma diminutivoruni factum a σταθμός,: idemque signif,, i. e. Statera, Libra, Pondus. Usi- D tatius tamen est plur. στάθμια.~ Exempla, habeas ap. Bud e Prov, Solom. Luciano, Greg. [Schleusner. Lex. in V. Τ. * Σταθμίδιον, Foes. CECOQ. Hip- P.»cr,] [* Σταθμών, Postis, Hes.] [* Σταθμικός, Theodoret. Therap. 1. p. 18. τέχνη, Cod. Ms, στατική. " Σταθμική, Casaub. Athen. 94." Schaef. Mss.] Σταθμίζω, Pondero,. a σταθμός. Exp. etiam Ad ' amussim examino atque exigo, Expendo, δοκιμάζω: quae signif. referenda est ad στάθμη. Annotant Suid. et Eust. fut. et tempora, quae inde formantur, non, reperirn, [" Med., Ttutino, Schol. II. X. 351." Wakef. Mss. Schleusn. Lex. in V. Τ. * Σταθμιστής^ 01. Pond erat or.] Αντισταθμίζω, Rependo : Aurum pro Gracchi capite repensum, Cic. : Auro rependere, Plin., i. q. άντιταλαντεύω, ίσοστάσιον άποδΐδωμι, Bad. Vel, Pari pondere retribuo. Exp. etiam In aequilibrio pono. [Gl, Repenso, Phav. 93. * Aq- [pp ], ΙΓΓ 4554 'iis γαρ ο τ έκτων rrj στάθμη κέχρηται όργάνψ πρόϊ διάκρίσιν τών τε ορθών ζύλωίν καϊ τών καμπύλων, όμοίφι καϊ ό οικοδόμος τη καθέτψ διακρινύύση τους ορθούς tat, τούς μή τοιούτους τών τοίχων, Ut faber utitur amuasi instrumento ad exigendam materiae rectitudinent, sk structor utitur perpendiculo ad parietes dirigei" Bud. Ubi nota discrimen inter στάθμην et κάθέτ^i Lucian. (1, 841.) Τής εικόνος ταύτης άντίγρ πρός αυτήν εκείνη ν άκριβεί τη Τ. μετενηνεγμένή* Et metaph. ap. eund. Lucian. (1, 757 ) Κανόνα: κβί <ττ. ακριβή των τοιούτων. Apud Eund. (2, 69 ) KavijK. καϊ στ. ιστορίας δικαίας. Et in Prov. Στάθμης άκριβ&τ στερος, q. d. Ipsa rectitudine rectior. Eust. Qui», vero Lat. dicunt Ad amussim, Examussim, Anmss^' tim, fexamussatim, id Gr. έπί, κατά, παρά, πρός ατά* θμην. Od. Ε. (244.) de fabro complanante ligna, πε λέκκησεν δ' άρα χαλκψ, Ξέσσε δ' επισταμένως, καϊ έπϊ στάθμην ίθυνε: (Ρ. 340.) de poste cyparissino,"quem σταθμον appellat, ον ποτε τεκτων.έ,έσσεν επισταμένιρ* και έπί στάθμην ίθυνς. Soph. ap. Athen. (564.) <Sd τέκτονος Παρά στάθμην 'ιόντος όρθονται κανών. C simile est, quod legitur ap. Tlieogn. (939.) fjfl παρά στάθμην ορθή ν όδόν, οΰδετέρωσε Κλινόμενος Apud iesch. autem in Agam. (1054.) p παρβ στάθμηi> Schol. exp. παρά ro πρέπον. El in ProK Hpos στάθμην πέτρον τίθεσθαι, Amussi lapidem'appli care : in eos, qui praepostere aliquid agunt. Quod Plut. (6, 281.) mutata constr. dicit, Πρα$> στάθμ} πέτρον τίθεσθαι, μή τι πρός πέτρψ στάθμην. At mur tato vocabulo Basil, de Leg. Poet. Τόν λίθον ποτί τήν σπάρτον άγοντες, Ad funiculum, i. e. amussiflii At λευκή, στάθμη- Alba amussi,. liuea, ut Gellftfc loquitur post Lucil., h. e. Nullo delectu ac citra discrimen. Erasra. Chil., Bud. Pand. At Paus. ap; Eust. λευκήν στάθμην esse dicit τήν άδήλόν, quoniam si lapidi faber similis coloris lineam indueat, non ap parebit quod sequatur, aut certe vix apparebit, ae Prov. in eos, qui incerta incertis.significant aut nihil intelligunt, έπι τών άδηλα άδήλοις σημειονμένωίβν έπι τών μηδέν ουνιέντων. Item, Λευκώ λίθψ λευψ στάθμη, In albo lapide alba linea. De quo itidem Prov. ap. Eosd. Quod vero dicitur de albo lapije et alba linea, idem etiam de aliis coloribus dici pfcest,eijst. : ut, Έν έρυθρψ λίθψ ερυθρά στάθμη, et sk in similibus. Erat etiam στάθμη. * Ισαστική έν θεάτροις έπϊ τών δρομέων,. Eust, dicens sic accipi tun* ap. alios, turn ap. Opp. Στάθμη videtur pofli etiam pro Perpendiculo, άντ-ί καθέτου, licet diveii» hac duo esse e praecedentibus constet, in h. ap; Suid. 1. Στάθμην \θυτενή μόλιβαχθέα: nam in funiculo illo regulari, qui minio tingitur, plumbum non appenditur, sed tantum in funiculo perpendicxihflj: nisi forte Ferream amussim s. Ferream regulam bio accipias, qua materiarii ligna et lapides secundum latitudinem exaeqnant: utea propter pondus dicatiir. μολιβαχθής. Suid. σπαρτιον exp., quod amblguiyn:

93 4555 UT [pp ] ΙΣΤ 4556' est. H.Ensis capulus, quia suo pondere σταθμίζει τό A λθ5 καί παράφορος, idem Plut. dixit ead. signif. At ξίφος, Dirigit et ad aequipondium reducit, VV. LL., ά. άστέρες, Vagi et errones, Bud. ap. Xen. (Άττ. 4, citautia I). Diod. S. 1. Tais στ. των δοράτων τύπτοντες. 7, 5.)Τίλάνητάς τε καί ά. αστέρας γνώναι. Non incommode interpretetur aliquis, Stationem nou fa- -Ceterum in σταθμός et στάθμη earn accentufe esse rationem Eust. scribit, quae est in κακός et κάκη, ορθός cientes, ut Plin. de Martis sidere, quod ipsum quoque e planetarum numero est, dicit, nunquam id et όρθη, καλωνός et κολώνη. [" Ad Charit. 550; νwakef. Ion Musgr Jacobs. Anth. 7, stationem facere, 2, 17. [" Ad Charit Heindorf. ad Plat. Lys. p. 31. Toup. Opusc. 1,17 Valck. Huschk. AnaL 280. Brunck. Soph. 3,/436. Ileyn. Horn. 7, 71 Wyttenb. ad Plut. 1, 389. Oxon. ad Herod * Άσταθμήτως, ad Charit. 274." Valck. Anim. ad Ammon Hipp. p. 219 Schaef. Mss,] ^Theogn. (543.) 783. Toup. Opusc. 1, 268. Plut. 1, Άντισταθμάω, Rependo, Ε contrario pondero, Basil. Ουκ άντεστάθμησαν τήν πρό τούτου δουλείαν ημών, 290. ΣΓ. λευκή, Brunck. Soph, 3, 420. Heind. ad Plat. Charm, p. 58. (Alba linea,) Mcer et n. Rationem non habuerunt exhibiti a nobis officii servilis et addicti, Non compensandum duxerunt, quod ΛΓ. δόρατος, Diod. S. 2, 186. et η. Ίέναι παρά στάβμην, Toup. in Schol. Theocr. 211." Schaef, Mss, ipsis servivimus, Bnd. [Schol. Soph. El Aratns 184. Pind. Π. 2, L66, 6,45. N. 6, 13. Opp. * " Άντιστάθμησις, Eust. Od. I. 227." Boiss. Mss. Ά. 4, 102. Heliod. jetb. 8. p Cor., Theocr. '' Chrys. ad.theod. 6, 83." Seager. Mss. Schol. 25,94. * Σταθμωδης, Hippocr. 285, 48. * Ασταθμος,.Esch. Pers. 437.] Άποσταθμάω, Dependo, Appensum trado, σταθμω άποδίδωμι, Eust. Αιασταθμάομαι,.683! Τούτων γάρ οϋδεϊς ά., Nemo non conjicere et intelligere potest: Schneidero leg. videtur αστάθμητος.] Metor, Dispono, Eur. (Suppl. 20].) διεσταθμήσατό,. Σταθμάω, s, potius Σταθμάομαι, Ad amussim exi- Β Metatus est, Disposuit, VV. LL. Αιάσταθμήσαι, Hesychio διελέίν. [* 'Επισταθμάω, Chrys. Horn, in Ψ. go, AmuSsathn sequor, Lucian. (2,69.) ΟΙτός σοι κανών καί στ. ιστορίας δικαίας' καί ei μέν σταθμήσονταί 6. p. 15. Coteler., iesch. Ag * Έπιστάθμησις, rives αύτη, εύ άν έχοι. Σταθμάω, ί. q. Pondero,.Libro ' r unde σταθμησαι, Eustathio ζυγοστατήσαι, Hes. ev ζυγφ στήσαι. Ead. signif. est vocis pass. Paus, Achaic. Κάτοπτρον καλωδίψ δήσαντεε καθιάσι, φαβμώμενοι μή πρόσω καθ ΐκέσθαι τής πηγής, άλλ' οσον 4πιψαϋσαι τοήνδατος τψ κύκλψ τοϋ κατόπτρου, Ita librantes ne ultra aquas superficiem demittant, sed eatenus id.emum, ut summam aquam stringant, Bud. Idem JJud. exp. Libro, Modulor, Modum adhibeo, Ad cerium modum facio. Estimo, Perpendo, Examino, Bud. ap. Plat., Comm Conjecturain facio,,argumentum (Juco, Theophr. C. PI. 9, (4, 9.) Et rt he't σταθμάσθαι τούτοι Si quidem oporteat ex eo conjecturam facere et argumentum ducere, Bud. Idem porro ap, Herod. 3, (38.) σταθμώσασθαι Ion. esse dicit pro σταθμήσασθαι: Eu<st. tamen inter σταθμησαι et σταθμώσασθαι distinguit, sicut inter πολεμήσαι et πολεμώ σα ι : ac σταθμησαι esse dicit το ζυγοστατήσαι, at σταθμώσασθαι. ap. Herod. [3, 15. 7, ]TO Λτοχάσασθαι: videtur igitur σταθμώσασθαι derivare A Σταθμάομαι, ut πολεμωσω Ά πολεμάω. [Σταθμάω, jorell. Epicur. Fr., Pind. Ό. 10, 53. " Heyn. Horn. 7, 66Ό. Valck, Diatr Wakef. Diatr. 27. ad Herod Musgr. Cycl Σταθμάομαι, Schweigh. E m endd. in Suid. 29 Σταθμάω, Σταθμάομαι, Musgr. Ion. 1137, Monthly Review April p, 429- Brunck. Aristoph.,J 86. Callim. 1, 462. Heind. ad Plat. Lys. p. 8. Σταθμήσεται, pass., Kuster, V. M * Σταθμέομαι, Herod. 681, Σταθμάομαι, Wessel. Diss. Herod. 15." Scjhaef. Mss, * Σταθμητέος, Gl. Perpendend'us : * Στάθμησις, (Equamentum.] Σταθμητός, Ad amussim exactus, Qui ad amussim et lineam exigi ac dirigi potest, μετρητός, Suid. ap. Arrian. Ύ ϋν δέ καί. καμήλων οϋ στ, φλήβος. Item, Πετραι τε ob στ..τό μέγεθος. At ap. Plat, (Theage,243. Bas.l.) Έμοι μεν oh, ω έταΐρε,, ουδέν στ., Mihi quidem, ο socie, nihil pensi. ["Heindorf. ad Plat. Charm. 48." Schaef. Mss. * Στα- ρ θμψικός, Sqxt. Emp. 7, 442«Eust. I. A. p. 61, 13.] Αστάθμητος, Inconsiderate, Improvidus, Qui res perpendere non didicit, sed temere agere, Bud e Plut. Item, Instabilis, Incertus, άστατος, άδηλος, Schol. Tbuc.,4, (62.) p To δέ ά. τοϋ μέλ- ^OVTOS ώς έπιπλείστον κρατεί' πάντων δέ σχαλέρώ- Τατον υπάρχον, [ον,~\ ΐίμως καϊ. χρησιμώτατον /φαίνεται, ubi σφαλερόν et άσταθμον synonyma punt. Philo Υ.?Ί 1 Τά δ' ανθρωπεία καί μάλλον (μεταβάλλειν) οσψ καί άσταθμητότέρα,. Quo incertiora sunt. Eur. (Or. 970.) Βρότων δ' ό πάς άστάθμητος αιών, i. e., ut Eust. exp., φδε κάκεί ρέπων καί μή, μένων ώς έν ίσότητι σταθμού. Apud Dem. quoque (383.) ΉΊ ό μέν δήμος εςτιν.οχλος, άσταθμητότατον πράγμα τών απάντων, Kat, ύς άν τύχοι, κινούμενον, Omnium levissimuin ac maxime instabile: nisi quis in prima signif, accipere mailt. Et ap. Plut. Themist. 'Ανώμαλος καί ά., Nec sui semper similis, nec stabilis ac sibi constans: sic supra, Ού δ' άλλως στάσιμος,ώ,ν τό-ήθος, άλλ' άνώμα- C Gl, Interpondium. * Κατασταθμάομαι, unde * Καταστάθμησις, Orell. Epicur. Fr. * " Κατασταθμάζω, Orig. Eel. in Matth. 71. Ed. Ven." Routli. Mss.], H Στήμα, τό, Stamen. Dicitur de planta, Hes., fortassis eo sensu, quo Lat. Stamen. In VV. autem LL. στήμα dicuntur Onines herbae marinae. Est etiam Vocab. nauticum, Hes. At iu membro virili στήμα dicitur Pendula virgae pars, ro κατηρτημένον τοϋ καυλοΰ, J. Poll. (2, 171.) Rufus Ephesius quoque στήμα vocari scribit τό εκκρεμές τοϋ αίδοίου, Partem pudendi pendulam et prominentem : AT Ύπόστημα et περίναιον, et κΰστεως τράχήλον, ut J. PolL addit, appel-v lari partem ei subjectam, quae uon propendet, το μή έκκρεμάμενον αύτοϋ. Στήμων, ovos, δ, Stamen, Hesiod.Έ. 2,(156.) Στήμονι δ' έν παύρω πολλήν κρόκα μηρΰσασθαι, In pauco stamine multam tramam intexito, Plut. (10, 90.) loquens de alcyone liidificante, Συλλέξασα τάς τής f3ελόνης άκάνθας, σνντίθησι καϊ συνδέϊ πρός άλλήλας έγκαταπλέκουσα, τάς μέν, ευθείας, τάς δέ πλαγίας, ώσπερ έπϊ στήμονι κρόκην έμβάλλουσα. Plato Cratylo, Kepκίζυντες δέ τί δρω μεν; ού τήν κρόκην καϊ τους στήμονας διακρίνομεν; Stamina et subtegmiua s. tramam discernimus. Sunt enim stamina in tela fila recta et stabilia, quibus subtegmina intexuntur. Στήμων, ut Lat. Stamen, dicuntur etiam Ipsa fila, quae e coto ducuntur. Unde J. Poll, scribit, Plat, στήμονα vocare τό νήμα. Apud Lucian. (3, 293.) Κρόκη ν κατάγουσα, καί στήμονα κλώθουσα, Stamina nens, Tibull., torquens, Ovid. Et ap. J. Poll, est, στήσαι τόν στήμονα ή τά στημύνια, Intendere stamina, i, e. fila e colo ducta, ad ordiendam telam : et προφορείσθαι στήμονα, i. q. διάζεσθαι. Item συνδήσαι τόν στήμονα Ifai καιρώσ'αί. Apud Eund. άκλωστοι στήμονες e Plat, Comico : et στήμων εξεσμένος, i. e. δ ισχνός καί λείος, ex Aristoph. [" Fr Kuster. Aristoph. 189-ad Diod. S. 2, 292. Valck. Adoniaz. p ad Bion Voss. Myth. Br. 1, 125. Toup. Opusc. 1, 480. ad Lucian. 1, 514." Schaef. Mss. * Στημονοφυής, Plato Polit p. 309 ] Όλοστήμονος, δ, ή, ut τολύπαι, i, e. at ταινίαι, J. Poll. (7,32.) e Soph. [* Όλοστήμων, Schn. Lex. reinittebs ad Ind. Scriptt. R. R. p * Κατάστημος, Hes. et Phav. ap.-spohn. de Extr. Odyss. Parte 158. * Πολύστημος, Phav. v. ΥΙοΧυθύσανε : vide Στήμνιον. * Πυκνόστημος, Vestis densum stamen habens, Lexx. Gr. άμαρτύρως.] Στημονητικός, ut κρόκη, J. Poll. Trama, quae stamini intexitur. [Ita leg. ap. Plat. Politic p pro vulgato * Στημονική τέχνη. Στημονητικός, * Στημονονητικός, Lobeck. Phryn. 669 ] Στημύνιος, Stamineus, Theophr. PI. PI. 3, (18, 11.) de smilace, Τήν τε διά μέσου ωσπερ ράχιν λεπτήν 'έχει, καί τάς στ. διάλήφεις ούκ άπό ταύτης, ώσπερ τά τών Άλλων, άλλά περϊ άυτήν περιφερείς, Et intervalla staminea non ex eo porrefcta, ut cetera, sed circa eum in orbem circumacta, Gaza. AT Στημονίαι, Cin- Cinciniii prolixi et Scribitur taiften ibi στημνίους, cinni staminibus similes, Hes,

94 4557 ΙΣΤ leneri, Cam, Ίτημόνιον, Stamen, i. q. στήμων, ut A paulo ante ex J. Poll, στήσαι τόν στήμονα, ή στημύνια ν Aristot. Polit. 2, 4. Έξ ετέρου τό στ. έρίου γίνεται τήε, κρόκη?, Ex alia lana slamen fit, ex alia trama. [Pec contr. αρ. Hes, * Στήμνιον, ο ήμείς * πολνστ,ημον ή * κατάστημον. * Στημονάρων, Eust. 1533, 24.] Ιτημονώδηε, Stamineus, Stamen refcrens, Plat. (10, 29 ) loquens de arapea, Ή τον ν,ήματος ακρίβεια, καί τήε νφήε τό μή διεχεε μηδέ στ. Στημονίζομαι, Stamen duco, tendo, Ordior, i. q. στήμονα ίστημι, Aristot. Η. Α. 9, 39. de pbalangip, Υφαίνει, δέ πρώτον μεν δια,τείν^ιν πρόε τα πέρατα πανταχόθεν, είτα στημονί ζεται άπό τον μέσον, έπί δέ τούτοις ώσπερ,κρύκαε εμ-, Άνίστημι, Surgere facio, Erigo, Excito jaoqntem, Plato Charmide, Toy μέν άν*στήσαμεν, τόν δέ πλίγιον κατεβάλομεν, Qd. 5.(319.) Χειρόί άναστή βάλλει, Deinde stamina a medio dqcit, atque his II. Ω. (689 ) κήρυκα δ' άνίστη. Et Excito, quod est subtegmina anpectit, Plin. de hoc araneoruin ge-i Reviviscere facio, Excito mortuum, (550.) Οίιγάρ nere scribit, Texere a medio incipit, circinato ordine τι πρήξεις άκαχήμενοε νίos erjos, Ουδέ μιν άνσττμκιγ. subtegmina annectens. Paulo ante vero, Tereti filo Erigo, ExtruJ:.άνιστάναι πόλιν, στήλαε, Herod. Excitare aedificium dicitur itidem Latine. Bud. prima et aequali deducit stamina. Στήσιοε, ut Zevs, Jupiter Stator, Plut. Cicerone [16.]. hujus verbi signiif. ponit Erigo et ExuscRo. Nonm^j dixit etiam άναστήσαι βασιλήα, Excitare regem, ^ua^ Άμφίστημι, Circumsto, II. Σ. (233.) φίλοι i>' άμφέ- β Surgere facere ad regiae dignitatis fastigium. Dicitui_ ( σταν εταίροι Μνρόμεναι, Soph. (Aj. 723.) αυτόν, έν et άναστήσαι eo sensu, quo Lat. dicitur ab orattai. κύκλω Μαθύντεε άμφέστησαν. At Hes. άμφίστασθαι bus Excitare in concionem.,, exp. έξετά^ειν, [lj. Λ " Άμφιστάε, Valck. Άνίστημι, Moveo : Άνέστησε τόν στρατών, Castljf ν Adoniaz. ρ, 289 Koen. ad.greg. Cor. 105." Scbaef. movit. Migrare cogo, Sedibus pello, excio, Paus. Mss. * Άμφιστάτηε, Hes. * Άμφιστατήρ, Tab. Heracl. Cor. (25, 5.) Αργείοι δέ ύστερον τούτφν Opve&fiL 219 ] " Άμπιστατήρ Hesychio est έξ^ταστής, ανάστησαν l (J,) Άνέστησαν δέ καίτιρυνθίουε Άργάαζ^] " Examinator : afferent! itidem Άμπιστάσθαι pro quod et έξανίστημι dicitur. Hactenus Bud. Sdu^ * ( έξετάζειν, Examinare." dum est autem dici etiam άνιστάνat τό στρατόπεδοψ 'Ανθίστήμι, Contra statuo,. Oppono, Ex adverso a Thuc., pro Moyere castra: et pro Migrare coge pono, Adversarium statuo, Aristophi B. (1389.) dici etiam Sedibus excio, et quidem frequenting at 'Αλλ' έτερον είπάτω τι, κάντιστηαάτω. Άνθ.έστηκα et άντέστην ab άνθίστημι, neutr. pro άνθέσταμαι ab ανθίσταμαι, Repugnavi, Restiti, Reluctatus sum. Itidem infinitisi άνθεστηκξναι, άντιστήναι. _ Paul, ad Rom. 9>. (19 )T γαρ βουλήματι αύτοϋ τ is άνθέστηκε ; ad Gal. 2, (11.) Κατά πρόσωπον αύτφ άντέστην. Sic et participia άνθεστηκώς et άντιστάε, pro άνθεσταμένοε. Dicitur etiam άνθεστώε interdum pro άνθεστηκωε, (I Apud Tfaac,5, (4.) Άντιστάντοε αύτφ τον πράγματοε, Cum ei res 110η succederet; nam res non suceedens, ρ veluti repugnat desiderio nostro. Apud Eund. ibid. (38.) sine dat. personae, 'Sis δέ άντέστη τό πράγμα, i.e. ά,λλωε Απέβη,.Schol. ] Ανθίσταμαι, Registo, Ohsisto,,Repugno, Reluctor, Renitor, Adversor. A- pud Xen. hostis dicitur άνθίστασθαι, Κ. Π. 2, (4, 17 ) Καί ήν μέν άνθίστηται, δήλον οτι μάχεσθαι δεήσει. Dicitur et άνθίστασθαι πρόε τινα: Thuc.(l, 93.) Πρό» άπανταε άνθίστασθαι. [" Diod. S. 2, 580. Ainmon. 94, Deappendendo, Heyn. Hom. 8, 314. Άντιστήναι wpq's rt, Brunck. Soph. 3, 414. Lobeck. Aj. p Med, Thom. M. 871.",Schaef. Mss. Comparo, Compono, Plut. Thes. 5. Άνθίσταται δέοε, Obsistit, iesch. Pers Ανθίσταμαι είε άγώνα.πρός τινα, Xen. Σ. 5, 1.] " Άντιστατέον, Resistendum, Obsi- " stendum, Stand um adversus." Άντίστασιε, Resistentia, Reluctatio. Άντίστασιε, inquit Bud., Resistentia, Obnixus, ut Aristot. de Mundo, ubi de mundi harmonia loquens scribit, Τήμ γάρ Ίσην άντίστασιν έχει τά βαρέα πpos τά κούφα, καί, τά θερμά, πρόε τά θάτερα. Q. in 1. ίσην άντίστασιν alii interpr../equilibrium. Συστάδην και έξ άντιστάσεωε άγιχνίξεσθαι, Pede collato et acie non aperta, Herodian. (5, 4,.6.), qui alibi έκ παρατάξεωε άγωνίζεσθαι pro eod. dixit (5, 4, 9.) Bud.: (1, 13, 17 ) 'Εξ άντι-, στάσεως μάχαε (θηρίων) έπαιδενετο. Apud Rhett. Comparatio, Comparativum genus ap. Quintil. 7, 5.. Hermog. Γίνεται άντίστασιε, οχ αν ομολογώ ν ό φεύγων πεποιηκέναι τί ώς αδίκημα, άνθιστφ έτερον τι ευεργέτημα μείζον δι' αύτοϋ τοϋ άδιικήματος πεπραγμένου, ί. e. Fit άντίστασιε, cum reus confitens fecisse se aliquid tanquam maleficium, ex adverso opponit majus aliquod beneficium, cujus auctor fuerit maleficium illud committendo. Exp. άντίστασιε et Intentio, ex Julio Firmiano,. [.* Άντιατίισιος, i. q. ίσόσταθμοε s. ισόρροποε, Max. Tyr. 4, 1. ad Charit. 637 ] Άντιστάτηε, Reluctator, Adversarius. [Esch- S. c. Th. 520 Plut. 10,461.] Άντιστατέω, Obsisto, Resisto, Reluctor, Obluctor, Greg. Μάχη καί μίξις καί στάσιε άλλήλοιε άντιστατοίι^των. Obsisto, Partes [pp ] ΙΣΤ /; U5S D facio, cogo, i, e, Factiogus sum, Bud. ex Herod,^, 52. "Dionys. H. 5, 269. Plato Gorg. 230." Scharf, Mss,] Αντιστατικό*, Reluctatiyus, Ad reluctandam.e, ro. sistenjium valens, Resistendi vim habens. Apud Hep. mog. περί στάσεων, dicitur άντίθβσις αντιστατική Op* ppsitio, quae άντίστασιν habet, accipiendo άντίστασφ, in ea signif,, quam ap. Rhett. habere, modo docujmus ex eod. Hermog. [* Άντιστατικώς, Philes de Eleph. v. 149.]. - opinor, quam Sedibus excio. Verbum autem by* στάναι hanc signif. habens poni interdum simplicity cum accus., ut in 11. cc.: interdum cum gen, f constructo cum praep. έξ. Nonnunquam, praeter accus,,, cum praep. έξ juncta genitivo, additam habere et aliam, sc. είε, cum accus. Soph. (Aj. 788.) T/ μ' εξ έδραε άνίστατε; Plut. Pericle (23.) Έστιαιειε. δέ πάνα ταε άναστήσαε έκ τ-ήε χωραε, Αθηναίους κατφκισε. Cnia Utraque autem praep.: Άνίστημι ανθρώπους έκ τών πόλεων εΐε.ορη, Excito s. Excio homines ex urbiboe : in montes, pro Excitatos s. Excitos ex urbibus traduco in montes. Ceterum existimo άνιστάναι interdum tam late patere, quam Lat. Summover Cujus tamen signif. Bud. non memiuit, nec verbum, quo possit commodius reddi in Dem. Άνέστησεν αύτήν άπό ταύτη ε τήε καλής έργασίας. isto quidem versu, 11. Α. (191.) Tow μέν άναστήσειεν, ό δ'άτρείδην έναρίξοι, sunt qui άναστήσειενβχρ, Summoveret: de qua jexp. in proxime sequenti anpo», tatione dicain. Άνίστημι, Everto, Subverto: Πόλ«ι$ έκ βάθρ^κ άναστήσαε, Cum urbes funditus evertisset. Sic πό^λ άναστήσειν, pro άναστατωσειν, saepe dictum ab adtfn; quis scriptt. testatur Eust., exponens versum Home4; modo c. ex II. Α., ubi ait άναστήσειεν esse pro rape*, ξαε έξεγερεί, άνω κάτω ποιήσει, αναστατώσει, άναστάrovs ποιήσει. Hes. άναστήσειεν, non aliunde, ut opinor, quam ex illo Horn. 1. sumtum, exp. άνας?^rovs ποιήσειεν. In VV LL. άναστήσειεν exp. Summoveret: et subjungitur, i. e. άναστάτονε icctji έν ταραχή ποιήσειε, τουτέση. φυγάδας καταστήσετε,: qa» exp. habetur in brev. Schol. Hom. Sed eg non; video quomodo Summoveret significare possit ά*α-_ στάτους ποιήσείε: cum potius Summoveret respon(^(b alteri expositioni φυγάδαε καταστήσειε : quod vidtihpe dictum ab Auctore illorum Scholiorum pro είε φνγ^, τρέφαιτο : quem vix credo post άναστάτους καί Mi Ta P <1 XV παιήσειε, subjunxisse, τοντέστι φυγάδας καταστήσειε, sed aliam aliquam particulam quam τοντέαη^ scrjpsisse ; sunt enim haec diversa. Eust. obiter declarans quo sensu άναστάτους possit accipi, dicit άναστάτονε καί άβασιλβύτουε : quasi sc. illi, amisse suo rege, velut eversi futuri essent, eorum rege, tanquam propugnaculo quodam, everso et perditof nam tale quidpiam Eust. respexisse puto. Pr«t<y!e?»' quod attinet ad v. Summovere, scio esse Arcere potius quam Fugare, quod sonat, είε φυγήν τρέπεσόβιideo.fortasse mallet aliquis interpreted Summoveref i fugans, in fugam vertens. (.. V

95 4559 ΙΣΤ [pp ] ΙΣΤ 4560 Άνεστήν et Άνέστηκα quae sigriif. τοϋ Άνίσταμαι Α sequuntur, vide post ipsum. Άνίσταμαι, Exurgo, Surgo, sicut άνίστημι, Surgere facio, II. A. (58.) Τοίσι δ' άύιστάμενος μετέφη πάδοέuicvs Άχιλλενς, Plut. Alcibiade, ΆνισταμένΟυi έν τφδτ/μφλέγειν, Aristoph. Πλ: (683.)Έττί τήνχύτραν rifv τηε άθάρης άνίσταμαι. Invenitur et άνιστάμενος έπί τήι> άρχήν, ead. metaph., qua άναστήσαι βασιλήα ap, Nonnum, ut antea docuimus.' Apud Plut. Tas ναϋς rats πρύμναις άνεστώσας, vulgo exp. Naves puppibus insurgentes, i.e. altis puppibus. Habet autem άνεστώσας nominativum sing, rriasc. άνεστώς, quod dicitur ut e^rws, cujus formatipiiem vide ap. Gramm. Horn, autem o5ns άναστήσονται dixit pro Resurgent, cum ύπί>juncta genitivo, II. Φ. (56.) Αίτιε άναστήσονται ύπό ζόφου ήερόεντος. Ε Thuc. (1, 105.) citatur άνίσταμαι άπό Αϊγίνης, pro Discedo ab iegina ; sed videndum annou melius exgpneretur, Excitorab'iEgina, Migrare cogor. Pro Evertor, quam signif. babet potissimum in aor. 1. άνεστάθην. Dem.(367.) Περιείδετ' άνασταθείσαν, Passiestis evert i. Β At pro exemplo signif. activae του άνίσταμαι, citatur b. 1. in VV. LL. Άνιστάμενος κόνιν έκ τοϋ πτώματος : sed Auctor non additur ; ac certe rarissimum esse puto hunc usum, sicut et ceterorum compp., ut sc. in voce pass, active usurpentur. Άνέστην, aor. 2. ab άνίστημι et praet, άνέστηκα signif. τοϋ Άνίσταμαι sequuntur, quod itidem de eorum participiis άναστάς et άνεστηκώς intellige, ideoqiie hie a me ponuntur : quod in ceteris compp. itidem faciendum erit. Apud Horn, non semel, τοίσι δ' άνέστη, Inter eos autem surrexit, verba facturus sc. Sic passim et ap. scriptt. prosae : Xen. Έ. 6, (5, 37.) Τούτων 8ε διοριζομένων ύπ' αυτής τής εκκλησίας, άνέστή Κλειτέλης, καϊ είπε. Dem. pro Cor. Άλλ' άναστάς άντείπον: Phil. 4. Εϋθυί άναστάς τις λέγει. Interdum genitivo jungitur, cum praep. έξ, vel sine ea. II, A. (533.) θεοϊ δ' Άμα πάντες άνέσταν Έξ έδέων αφού πατρός έναντίον'. Τ. (77 ) Αύτόθεν έξέδρης, ουδ' εν μέσσοισιν άναστάς. Apud Plut. «ξ in eod. genere loquendi Sine praep. Άναστάντες τών βάθρων. At c Plato Lachete dixit cum praep. άναστήναι έκ τής νόσοm, pro A morbo resurgere, De morbo: Liv. Assurgere e morbo, ut et nostrates dicunt, Relever de la maladie, h. e. Convalescere. Haec enim verba, ΕΙ εϊμαρταί σοι άναστήναι έιΐ τής νόσον, έάν τε είσάγης τόν ίατρόν, εάν τ ε μή είσάγης, άναστήση,cic. ita vertit, Si fatum tibi est ex hoc morbo convalescere, s. tu medicum adhibueris, s. non adhibiieris, convalesces. Άνέστην, pro Excitatus s. Expulsus sum sedibus, Migrare coactus fui, Ad migrandum compulsus fui. Thuc. 6, (2.) Ύπό Λιγνών άναστάντες. Et άναστάντες ές τήν Θάψον, ex Eod. citatur procastra moventesirt Thapsum \ sed fortasse melius exponeretur, Cum emigtassent in Thap^um, sedibus suis pulsi: nam si esset άναστήσαντες, diceremus subaudiri nomen στράτόπεδον: quod postάναστάντες subaudiendirm minime videri possit. Invenitur etiam άνέστη πύλις, ρτο άνάστατος γέγονε, Eversa est. Sed et de hdmfiubus ap. Thuc. dicitur, άνέστησαν, ubi itidem exp. Schol. άνάστατοι έγένοντϋ: ego tamen άνάστατοι D Miction aefcipio ut in praecedente I., ubi dicitur πόλις ανάστατος, sed pro Sedibus pulsi fuerunt; nam utramque signif. habet άνάσΐατος, ut paulo post doctfto. Thuc. autem 1. est hre 1, (8.) Οί γάρ έκ τών νήσων κακούργοι άνέστησαν υπ' αύτοϋ, οτε περ Καϊ τάί ιτόκλάςαϊτώνκατωκιζε. In h.autem 1. Od.Σ. (333.) τις τοι τάχα'ίρου ά μείνω ν άλλοβ ά ν αστή, Bud. άναστη exp. άνταγωνίσηται, Certaturus existat. Ά- νέστη^ά, interdum pro άνάστατος γέγονα, Eur. Hec. (498.) Καί νϋν πόλις μέν πάσ άνέστηκεν δορί : partic. άνεστηκυϊα πόλις, Eversa civitas. Rarius autem pouitur pro άνέστην, Surrexi. " "Ανατε, per sync, pro "ΆΦάστατε, ut Άνα per apoc. pro άνάστά dicitur: " 11. e. Surgite: est enim imper. verbi άνίσταμαι. " Etym. Άνστάς, άν&τησον, άνστήτην, pet*"sync. ap. " poet, ρτο άναστάς, ιίνάστησον, άναστήτήν." ["Άνίστημι, Longus p. 127 Villois., ad Diod. S. 1,' , 530. Phfyn. Eel. 96. Thom. M ad Charit Epigr. adesp Ruhnk. Oratt. Gr. p. 72. Heyn. Hom. 4, 372'. 7, 19 8, Wakef. S. Cr. 1, , 24. Phil Abresch.'.Esch. 2, 93. Lectt. Aristaen Porson. Phoen Boiss. Philostr Jacobs. Exerc. 2, 50. ad Od. H Σ. 7 Fischer. Ind. Palaeph. Ammon Toup. Opusc. 2, 219.Lennep. ad Phal ad Herod Brunck. El Excito, sc. mortuum, ad Lucian. 2, 295. Valck. ad Theocr. x. Id. p. 37. Diatr ad Herod Everto, Musgr. El Eur. Hec Extruo, de bello, Dionys. Η. 1, De animo elato, Toup. ad Longin De re Venerea, Theocr. Id. 1. Art. ubi v. Valck. De act. et med., Kuster. V. M. 12. Άνίστη, Eur. Hei Ion Imper., ad Mcer Άνίστω, Villois. ad Long Άνίστω, άνίστασο, Thom. Μ. 75. Άνεστηκώς, Boiss. Philostr Desolatus, ad Herod. 1, 385i Άνστήσων, Heyn. Hom, 6, Άνάστηθι, ad Charit "Ανσ'ταθι, Valck. Phcen. p Άναστήναι, de adversario, Heyn. Horn. 8, Ανέστη βασιλεύς, Valck. ad Herod Wessel Άναστήσαι τινα γρυσόϋν, ad Lucian. 1, 425. Casaub. Athen. 1, 65. * Άνί&τάω, Phalar Charit Jacobs. Anth. 8, 82. ad Xen. Eph Άνίσταμαι, Thom. M De augm., 312. Phryn. Eel. 60, Restito, Pressum inhibeo, Cattier. Gazoph. 66. ίΐόλεμος άνίσταται, Bibl. Crit. 3, 2. p. 43." Schaef. Mss.] " ΆνιστΙ, " adv. excitandi, Ehodum, VV. LL. Sed nescio quo " exeniplo vel auctoritate." Άνάστασις, ή, Surrectio, Resurrectio. Intellige autem Surrectionem a sedili, cum sc. aliquis surgit, qui antea sedebat, vel a cubili, somno, cum nimirum quispiam de somno excitatur. Soph. Phi). (276.) πόίαν μ' άνάστασιν δοκείς Αύτών βεβώτών, έξ ύπνου στήναι τότε: Ιη Ν. Τ. frequens est pro Resur'rectione a morte in vitam : et interduiri dicitur άνάστασις simpliciter, Matth. 22, (23.) Σαδδόνκαίόι οί λέγοντες μή είναι άνάστασιν, 3θ. 11, (24.) Οιδα οτι άναστήσεται έν τρ άναστάσει: et CHRISTI salutifera resurrectio, itidem άνάστασις, Act. 2, (31.) Περϊ τής ά. τον Χριστοϋ : et 1 Petr. 3, (21.) Δι' άναστά'σεως 'Ιησού Χριστού. Interdum vero ά. νεκρών, et alicubi etiam ή έκ νεκρών, Act. 23, (6.) et 24, (2L) Περί ά. νεκρών εγώ κρίνομαι. ' Sic alibi saepe : et Rom. 1, (4.) Έξ ά. νεκρών Ίησοϋ Χριστοϋ. At Jo. 5, (29 ) babemus ά. ζωής. 11 Reperitur vero et pro Resurrectione a lapsu, Luc. 2, (34.) Ets πτώσιν καϊ άνάστασίν. Eversio, Dem. (10.) Άλλ' ά. καϊ άνδραποδισμόν τής πατρίδος, J. Poll, και πόλεως ά. καϊ άναστάτωσις, παρά Αημοσθένει. Est item Sedibiis expulsio, evocatio, Bud. II Α. τής εικόνος citatur e Phalaride pro Erectione statuae: quam autem signif. habet h. in 1., eand. videtur et in illo habere debere, άγαλμάτων, άνδρίάν των άνάστασις. Exp; tamen vulgo Simulacrorum consecratio. Ab J. Poll, ponitur άνδρίάντων στάσις καϊ ά., sdd sine exp. Ab Eod. ά. τειχών, οικοδομήματος, ubi videri potest accipere pro Eversione : ex eo, quod post άνάστατα έποίησε τά ταύτης χώρια, subjlingat, Kelt ά. ομοίως τειχών. Ill VV. LL. ά. τών τειχών exp. MurOrum iustauratio; sed commodius interpretaremur Extriictionem quam Instaurationem, ut άνασΐήσαί antea Extruere vertimus. Virg. Lat. verbum ad rem eand. transtulit, Non cceptae assurgunt turres. ["Phalar Wakef. Phil Eum Abresch..Esch. 2, 93. Lectt. Arist ad Diod. S. 1, 642. Toup'. Opusc. 2, 17. Ertiettdd. 1, 194. Resurrectio a morte, ad Lucian. 2, 295. Migratio, Aiiton. Lib. 56." Schaef. Mss. Ά. τών τειχών, Demosth. 478.] Αναστάσιμος, ό, ή, q. d. Resurrectivus, Resurrectorius. Scriptt. Eccl. άναστάσιμον dicunt, quasi Resurrectivum, Quod pertinet ad CHRI- STI resurrectioncm: quam ά. μνσ'τήριον Synes. Vocat. Et ap. Greg. Naz. habetur ά. ημέρα, ResUrrectorift dies, Dies resurrectionis. ["Synes " Wakef. Mss.]. ΆναστάτίΧος, Exuscitativus, Resurrectorius: άναστατίκά οργιά, Gazae Precationes et hymnos de Christi exuscitatiohe sive resurrectipne. "Άναστατικώς, " Seditiose, Polyb. 'Ομιλούντες ούν αύτόν ά. τότε καϊ

96 4559 ΙΣΤ [pp ] ΙΣΤ 4560 " ΜΆΛΑ νπερηφανώε." [NOD invenitur h. v. in LeX» Λ " et aor. 2. act, άντανέστην: ut άνταναστήννύέρωτι, " Repugnare amori, Plut. Numa." [Dio Cai 333, " Polyb.]'., Baruch 3, 19. " Plat. Alex. 51." Boiss. Mss.] Άναστάτήρ, Eversor, Vastator, iescb. S. e, Tb. (1023.) P. 120.Ώϊ OVT άναστατήρα Καδμείων χθονός: Άπανίστημι, et interdum Άπανιστάω, Excito aticunde, Exurgere facio, Erigo ad vitam, Greg. Έvrd. [Choeph. 300.] Άναστατήρωε, δ, ή, Resurrectorius: θνσίαι, Sacrificia, quae fiebant ad resurgendum e θεν ήμάε απ αν ιστών καί πρόε τήν ωήν έπανάγων vevt, ro'orbo, Ob resurrectionem e morbo ; nam άναστήναι ερωμένους. Idem, Καί τψ παρόντων άπανέστησε, raj έκ τήε νόσον, pro Resurgere a morbo e Plat, protulimus. Vide Hes. [Phav.] πρός τά μέλλοντα μετεσκενασεν. Bud, vertit Inde excito, exurgere facio, ostendere volens vim prcep* [* Άναστάτηε, Eversor, Vastator, Esch. Ag '] sitiouis άπό. Exp. etiam άπανίστημι, Summoveo, Sii Ανάστατος, ό, ή, Eversus, Vastatus: άνάστατον ποιείν, Evertere, Vastare, άνάστατον γίνεσθαι, Everti, Vastari, passim ap. prosae scriptt. Invenitur autem ά. πόλιε, χώρα, πεδίον..esch. in Ctesiph. Kat ras re ev Φωκεΰιπ πόλεις παραδόξως άναστάτονε εποίησε, Isocr. Καί ras πόλεις άπόλλνσθαι, καί rovs οίκους toils ίδίονε άναστάτονε γίνεσθαι, ad Phil. Άνάστατον ποιήσαι τήν Σπάρτην. Apud Plat. Άνάστατον ολην Σικελίαν γίνεσθαι. Apud Herod. (1, 106.) άνάστατα ήν exp. Vastabantur. Isocr. Panath. alias πόλεις facit παντάπασιν άναστάτονε γεγενημέναε, alias ire- β πορθημέναε. [Xen. Mem. 4, 2, 29.] Sedibus pule sus, Soph. Tr. (39.) p Ήμείε μέν έν Τραχίνι τρδ' ανάστατοι Βένω παρ' άνδρί ναίομεν. Reperitur et άναστάτονε ποιήσαι τόνε όμόρονε, quod vulgo exp. Sumniovere vi^inos : et ex Herod, citatur άναστάτονε εποίησε pro Exterminavit. Ανάστατοι, Placenta : rum genus, Hes. Suid. Eust. ["Ad Herod , $5. ad Lucian. 1, 408. ad Charit ad Diod. S. 1, Musgr. El Placentae ge>nus, Valck, Adoniaz. p Toup. Opusc. 1, ad Moer. 142," Schaef. Mss. Athen, 114. &pros, ubi olim ναστός. * Άναστάτως, Bekk, A need, 393, Etym. Μ. * Αναστασία, i.q. άνάστασις, Orac.Sibyll. 4. p. 493.] Άναστατόω, Everto, Vasto, Diripio, άνάστατον ποιώ. In Ν. Τ. capitur pro Conturbo, Seditionem, Tumultum concito, Ad seditionem s. tuniultum concito. [Act. 17, 6. 21, 38. ad Galat. 5, 12 East. II. A. 191,] Άναστάτωσις, Eversio, Conturbatio aut Hujusmodi concitatio, Budaeo άνάστασις, [Eust. 81, 41. Dem. ap. J. Poll. 3, 91-] C Άνασταδόν, Surgendo, More eorum qui surgunt. (II. Ψ. 469 ] [* Άναστάς, άδοε, ή', Porticus, Apoll. Rh. J, 789 sed Rutgers, correxit διά παστάδοε. " Heyn. Hom. 5, 635." Schaef. Mss.] Ανάστημα, Erectio, Assurrectio, g. potius Assurgimentum, si Latine dici potest, pro eo, quod assurgit, et in altum tendit: γης, Terrae agger in altum assurgens, Budaeo Terrae eminentia, Locus editus, II Statura, Proceritas, Theophr. H. PI. 9, (9, 5.) To έε ά. τήε όλης οσον σπιθαμιαιον, ενοσμον δέ, Exp. Bud. ανάστημα ήλικίαε itidem Staturam in h. 1., qui citatur a Suida, Θανμαστόν ό Θεός τφ Μωϋσεί τό τής ήλικίαε έξήρεν ά. Subjungitur autem ab eod. Suida, ά. ψυχής, quod exp ro πρός άρετάε έπιτεταμένον καί σνντονον ιδίωμα, Ead. autem forma dicitur ά. φνχής, qua παράστημα ψυχής, et parum dissimili signif. [" Diod. S. 1, 128, , 389, Toup. Opusc. 1, Timaei Lex. 202, De mente, D. R. ad Longin Toup et Ind," Schaef, Mss. ".Edi- ρ ficium, Stob.3l6, 37." Wakef. Mss. * " Άνάστεμα, Altitudo. Aqu, 1 Reg. 6, 10. Pro άνάστεμα leg. esse άνάστημα (quod etiam v. 4. in ejusd. Aquilae et Theodotionjs fragmentis occurrit), statuit Kreyssigius in Symbol. P. 3. p. 7- Sed obstare mihi videtur 1. Sopbon. 2, 14. ubi in Cod. Alex, άνάστεμα legitur, ac Compl. vitiose άνάστεμμα habet, Vatic, autem άνάστημα, unde apparere arbitror, de nominibus άνάστεμα et άνάστημαidem valere, quod de vocabulis άνάθεμα et άνάθημα supra sum suspicatus. Vide quoque infra * Σύστεμα et Σύστημα, (* Ύπόστεμa et Ύπόστημα,)" Schleusn, Lex. in V. Τ. * " 'Αναστημάτων, Lazer. Misc. 1, 52==Notit. Mss. 6, 547 " Boiss. Mss,] [* " Άναστησείω, Pierson. ad Mcer. 14. Sic έπα ναστητείώ" Schaef. Mss. Abresch. Diluc. 779, A- gath. 3, 71. Vide Άγορασείω.] " Άντανίσταμαι, Contra insurgo, Adversus quem-. "j>iam insurgo, Resisto, Repugno, Reluctor, Sic dibus pello, ap. Thuc. Herod. 3. Άπανιστάν^τψ στρατιάν, Abducere exercitum. Άπανίση^^ Surgo ex (aliquo loco), Exurgo, Chrys. Tij» κλίνη, άπαν ισταμένους φθάνειν άεί τόν ήλων, De lecto surgeon te? praevenire semper solem, i. e. Ante solis ortum semper cubili exurgere. Sedibus pellor, Emigre, Commigro, Thuc. (1, 2.) T^s re καθ' ήμέραν-άναγί καίον τροφής πανταχού αν ήγούμενοι έπικρατείν, ob χα. λεπώε άπανίσταντο. Et ap. Herod.; cum praep, ίάι^ juncta genitivo, άπανίστασθαι άπό τήε ττόλιοε, ι Et cum adverbio motum ad locum significante, ut άτα» νίσταντο έτέρωσε, Άπανέστην quoque aor. 2. vocis activae usurpatur passive, sicut εστην βί άνέοφ ac reliqua, ut άπανέστη έκ χωρών, Itidem - partic* άπαναστάσα: Greg. Ή μέλισσα έαρος τών σίμβ)φ? άπαναστάσα, τήν εαυτής σοφίαν έπιδείκννταλ, Migrsns ex alveis, Postquam migravit aut discessil. ["A( Herod BredowEp. Par. 89." Sehxf. Άπανάστασιε, Migratio, άποικία, μετάσταση Suwh Hes. [" Greg. Naz, Or. 10, 175." Strong. MM, * Άπαναστάτηε, Eust. Erot. 273.] Αιανίστημι, Excito, Exurgere facio, Budaeo Exuscito, e Greg, citanti, Αιανίστησιν δ Κύριοr τόν Aii iapov: et sic saepe ap. eum accipi annotat. Agf tur autem et hoc exemplum, Μι) τούτον τοϋ ΰκν»I διαναστήσητε, Ne hunc e somno eicitetis. j Aiayiσταμαι, Exurgo. Quam signif. retinet et aor. δια*^ στην, itidemque partic. διαναστάε : unde, AiavanH περίειμι έν κύκλψ οίκίαν. ['» Ad Charit, 214. Abreseh, Lectt. Aristaen ad Xen. Epb ad Diod, S. 1, 351. Phryn. Eel, 127- Lucian. 2, Dionys. H. 1,460. 2, 1063." Schaef. Mss. Thuc. ^ 128. * Διανάστασις, Xen. Κ, 10, 18. Polyb. 3, 55^.. 5,70, 8. Hippocr * " Προσδιανίσταμαι, Evigjlp et adsto, Simpl. in Epict. Encbir. 10. fin. Ύόν πα δαγωγόν ήδη προσδιανιστάμενρν εχουσι, Paedagogjim jam excitatum etadstantem habent, Paedagogw^in illis jam evigiiavit eisque adstat. Olim ibi^rpovaνίστ." Schw. Mss,' * " Συνδιανίστημι, Chrys. 6,1861" Seager. Mss.]....>j 'Έ,ξανίστημι, Excito, Exurgere facio, Eur. (Andn 266.) ΚάΟ»ϊσ' εδραία και γάρ et πέριξ σ έχει Tijwflt μόλφδοε, έξαναστήσω σ έγώ, Stabilissedeto, namqm te excitavero, Etiam liquato vincta si plumbo hftf reas, Turn. Surgere jubeo, cogo, Expello, JEjiei Xen. Κ. Π. 4, (1, 8.) Ού βονλοίμην άν έγωγε rfr όρων Μήδουε ενθυμονμένους, έξαναστήαας άν αγκά ατ κιγδυνεύσονταε ίέναι, Eos excitans, movere et ad exr peditionem se parare jubeus, Plato Protag. Καθί3» μένος ένταυθοί, έξαναστήσαε τόν παίδα τοντονί, Herodt 1,(17]' ) Έξανέστησαν αντούε [rows Kapas] εκ τα* νήσων, Ex insulis eos ejecerunt, Thuc. 4."Οσοι ε α ναστήΐταντές τινα, βί$ νέμονται γήν, Sedibus suis emoventes, Antiphon, Καί ήμών τούς προγόνον^έξ* ναστήσανταε, κατανείμασθαι τήν χώραν, Sede expik lentes. Et in pass. ap. Isocr. Panath. (11.) Mi) i«tφθειρομένονς νττό τών ευπραγιών, μηδ' έξανισταμ^λ αυτών, μηδ' ύπερηφάνους γιγνομένους, άλλ' έμμέν&φί τη τάξει τών εζ φρονούντων, ubi leg. videtur ύπ' αί τών, et siguif. Qui eriguntur, i. t. Quorum animi ah tolluntur, et velut assurgunt. Everto, EUT, (Suftpl ) Ίλ/01/ ποτ έξανεστήσας βάθρα, Evertens ΐΐϊϊ fundamenta. At vero 'Εξανίρταμαι, Exurgo, Loco me moveo, Isocr. Έξανίστασο πρό μέθης, Εχιιφ Surge priusquam inebrieris. Apud Xen. Σ. (9, 1 ) Έξανίστατο είς περίπατον, Surgebat s. Exurgebats at deainbularet. Et έξανίστασθαι τών θάκων, Ε sedibus exurgere, Assurgere honoris gratia, Xen. pro quo dicit et ύπανίσταμαι. Usurpatur etiam de athletii Άά certandum $ suo loco surgentibus. Quametapliii

97 4559 ΙΣΤ [pp ] ΙΣΤ 4560 dixit Alex. Probl. 2. Tovs μϋς έξαναστήναι πpos &μυ A άνίστασθαι, testator Eust., qui praeterea annotat, legem vav TQV λυποϋντος, MusculOs.exurgere s. exchari ad fuisse ap Lacedaemonios, έπανίστασθαι τούε noxia et laedentia depelleoda. Improprie vero de viovs πρεσβντέραιε. Apud recentiores vero, ut idem nionte dicitur: Polyb. ], (56, 4.)"Eirri γάρ opas περίτομον, tradit, μάχιμος ή λεξις, praep, έπί significante κατά, έξανεστηκός έκ της περικειμένης χώρας els ύφος quemadmodum ap..esch. et Eur., "Ηκε«έφ' ήμάε, ικανό)', Assurgens in altitudinem, ut Plin. et Colum. ideinque q. κατεξανίσταμαι, Surgo adversus, Insurgo de- monte itidem dicunt. At ίξανίστασθαι rfjs όδοϋ, ad versus. Thuc. 3, (39.) Τί άλλο ούτοι Γ/ έπεβούλευσάν be via decedere, Xen. (Σ. 4, 31,).Ύπανίστανται bi τε καί έπανέστησαν μάλλον ή άπέστησαν; Quid μριί}δη καί θάκων καί οδών εξανίστανται, [εξίστανται,] aliud isti quam insidiati sunt et in nos surrexerunt 1 De. via decedunt,, Bud, ΈξανασΓάντβϊ έξ ήθέων, Et 1, (115.) Πρώτον: μέν τω δήμφ έπανέστησαν καί Ε; sedibus emoti et exacti, Herod. [1, 15..5, 15. έκράτησαν τών πλείστων, Insurrexerunt adversus ροpulum. ".Lucian. 3, 303. Boiss. Philost '4. Abresch.* Et 8. 'Ε,παναστάντες τοίς δυνατοτ,ς. Eod. I. Έ- Lectt. Aristaen Toup. Opusc. 2, 219- ad Xen. παναστάνταε airovs άλλήλοις. In ead, signif. capitur Eph ad Herod. 81." Schaef. Mss. Demosth, ap. Herod. 3. Οί μάγοι είσι τοι oi έπαναστεώτες, Qui adversus te insurrexerunt. Et ap. Plut. Popl. Έπανέστη τφύαρκυνίφ, In Tarquinium insurrexit. In ead. I,259^ Elian. V. H. 14, 40. Act. Apost. 15, 5. * 'Είανίστάω, Eust. II. A. p. 757, 17 ] Έξανάστασις, signif. passive quoque capitur: Δούλων γάρ κακών Expulsioe sede, Ejectio, qua loco suo aliquem emoyemus et. exigjmus, Eversio, Polyb. 2, (21, 9 ) 04^ έπανίστασθαι rfj κνριότητι. Postea surgo. Sic exp. in VV. LL. locus'hom. paulo ante citatus: item hjc υπέρ ηγεμονίας έτι τών Ύωμαίων πρός avrovs ποίησαοθαΐ(πόλεμον, άλλ',υπέρ ολοσχερούς έξαναστάσεως αυ- Dem. de F. L.,< Έπαναστά* δ' ό Φιλοκράτηε, postea surgens.. II Metaph. de rebus inanimatis, ut έξανίστημι supra de monte in altum assurgente. Unde ap. τών και καταφβοράς, De eis funditus evertendis et de- Β lendis: [3, 55, 4.] Resurrectio, sc. niortuorum. Diosc. 5,85. (p. 352.) de bullis in aqua ferveute [Hippocr. 76. Strabo 2, p Ep. qd Philipp. 3,?urgentibus dicitur, Tats επανισταμέναις τών υδάτων II, *Άντεξαν ίστημι, Heliod. 7,19- p. 287 "Andr. πομφόλνξιν έοικός,- Erumpentibus aquarum bullis, Cr. 294." Kail. Mss.] Κατεξανίσταμαι, cum gen., Ruell. Potest etiam reddi Emineo, Aristot. H. A. 2. Contra aliquem insurgo, Bud e Basil. Έπανεστηκώς λόφος τών πτερών, Crista,. pennarum Chrys. Greg,: Diog. L. Ό be διαλεκτικός κατεξμνίσταται τον Κλεάνθου$ : Greg. Ούδέν άναδύς ούδε τοϋ Καί ή ράχις έπανέστηκεν ομοίως τη τών 'ιχθύων, de quo quadam eminentia extructa : 2, 11. de chamaeleonte, καιρόν κατεξαναστάς, In adversitatero adversarii insurgens, Bud., dicens i. esse q. έπ αίρομαι, et Insulto Idem de piscibus, Καί άκοής (δε όργανα έχονσι τα), Plin. Spina simili modo emmet (ut in piscibus.) per occasionem, Idem, Ίησοϋς βαπτίζεται υπό 'Ιωάννου, καί, σν κατεξανίστασαι τον σοϋ κήρυκας. Idem Bud. Possit vero aliquis his in II. uti etiam vocabulo ώτα, πλήν ούκ έπανεστηκότα, Sublatas, Eminentes, Bud. interpr. etia-m Non cedo, ap. Plut. Alex. Assurgo ;i aut simplici Surgo: sicut Celsus dicit Tumorem assurgere, et Plin. ac Colum. Assurgit in (6.) p. 218., ubi de bucephalo loquitur, Ούτ' άναβάτην προσιέμενος, οντε φωνήν υπομένων τινός τών altitudinem. Pro simplici Surgo, Aristoph. Πλ. ιτερί τόν Φίλιππο ν, άλλ' απάντων κατεξανιστάμενος.. (539.) έπανίστω, Surge, pro έπανίστασο, At vera [Sext, Emp. adv. Math. 8, , 212. " Jo. Damasc. in Hist. Barlaarai p. 6. Cod. Par." Boiss. Mss. καταστρώματος, Cum constitisset in transtris. Έπα- ap. Xen. Έλλ, 1, (4, 7.) de Alcib. Έπαναστας έπί τον. " Ad Diod. S. 2, ,.612. Fischer. Ind. Palaeph. v. Άνιστάναι, Toup. Opusc. 1, 103." Schaef, VV, LL. ex 1 Reg. 4, [15. " Valck. Phoen. p.'28. νέστησαν oi οφθαλμοί αύτοϋ, Caligaverant ocuji ejus, Mss. * " Κατεξανάστασις, Longin. 7, 3. ubi v. Toup., c Fischer. Ind. Palaeph. v. Άνίστημι, Wyttenb. ad Jambl. V. P ( )" Seager. Mss. "Ad Plut. de S. Ν. V. 62. Wakef. S. Cr. 2, 24. Herod. Hgsych. 2, 196, 23," Dahler. Mss. *'Κατεξαναστατιερς, Μ. Anton. 8, 39. Sext. Emp. p * " Συγ- p. 40. Surgo, sc. ad dicendum, in aor. 2., ad Lu De re Venerea, Valck. ad Theocr. x. Id. κατεξανίστημι, Plut. ap. Act. Philol. Monac. T. 2. cian. i, 810. ad Dionys. Η. 1, 341." Sch?ef. Mss, Fasc. 1. p. 59." Boiss. Mss.] " Μετεξανίστημι, Ex-.Elian; Epist. 15.] " 'Επανιστάω, s.έπαΐ'ίστάνω, ί. q. " pello et alibi sedem ponere cogo. Alii, Transfero " έπανίστημι, Excito." [Suid. 2, 241.] Έπανάστασίς, subinde." [Lacian. 3, 427 ] Προεξανίσταμαι, Prior ή, q. d. Assurrectio, Insurreptio, Dem. Phal. Οΰ γάρ exurgo, Ante alium surgo. Sicut vero έξανίστασθαι νπέρ τον μέγαν ποιήσαι τον λύγον ή έ., άλλ' υπέρ τόύ dici de athletis ad cerlandum suo loco surgentibus, paulo ante annotavi, ita etiam hoc : Plut. (6, 702.) δει νυν, Nou enim ins,urgit ut reddat orationem magnam, verumut vehementem reddat et acrem. Assurgere Τovs -ev rots άγώσι προεξανισταμένους μαστιγοϋσιν αεί. vero oratorem ea signif. dicit Quintil. Re-, Legit ur tamen et προεξισταμένουε, ut videbis in Προεξίσταμαι. bellio, qua adversus aliquem insurgimus, Thuc. 2, At ap. eund. Plut. Rom. (16.) Προεξανέστη (27.) Τών Ειλώτων τήν έ., Et 8, (21.) Έ. ύπό τον τφ πολέμω, Bellum praeoccupavit, VV. LL. ["Ad δήμου Tois δννατοίς, Rebellio, qua plebs in potentiores Charit Wakef. S. Cr. 2, 25, ad Herod insurgebat, ubi nota verbale retinere casum * ΐΙροεξανιστάω, Toup. Opusc. 1, 258." Schaef. Mss. verbi. Lucian. (1, 538.) γιγάντων έπανάστασις, Seditio, Ιπανέγερσ^. Bud. Ceterum inter e. et άπό- Diod.,S * " ΪΙροσεξανίστημι, Plut, Pyrrho 3." Boiss. Mss. Dio Cass. 60, 6,] Σννεξανίσταμαι, στασιν Schol. Thuc. ita distinguit, ut άπόοτασι*,-sit Una consurgo, exurgo, Plut. (9, 214.) Οί κπτοί TOIS οταν τινές κακώς πάσχοντες άποστώσιν,: at, έπανάστασις, οταν τινές τιμώμενοι και μηδέν αδικούμενο4 ισχύονσι τών δένδρων περιπίεκόμενοι, σννεξαν ί στ α νται, Q Hederae praevalidas arborescircumplexae, una consurgunt: [Caesare HSt.] Polyb. 16,(9,4.)Ήνάγκα- ut επανάστασις sit Seditio, qua adv. eos insurgilur, ατασιάσωσι και έχθρεύσωσι rots μηδέν άδικήσασι. Ita σε μέν τήν αύτοϋ πατρίδα συνεξαναστήναι τοίς καιροίς, qui nulla injuria lacessiverunt; at άπόστασιέ, Defectjo ob injuriam illatam.' Sicut vero έπανίσταμαι, Temporis occasionem sequi, Bayf. [Plut. Fabio 16. " Sertorio 26. Sylla 7. Alex, 16, et Cor." Boiss. Mss.] interdum pro E m ineo ; ita όρους έπανάστασις, Eminentia montis, s. potius Eminentia, qua mons assurgit 'Χπεξανίσταμαι, Assui-go, ut ii, qui honoris causa alicui assurgunt, Plut.Lycurgo(20.) 'Ύπεξαναστήναιπρεσβυτίρφ, Assurgere seniorj. Idem dicitur et νπαναστήναι, Plin. Colum. Έ. φλυκταινών, Eruptio pustularum, in altum ; nam Assurgere in altum de monte dicunt %πανίστημι, Excfto, Erigo, VV. LL. A Bud. exp. e Diosc. 8, 6. [Falso citatur hie locus.] At e. Excito, Solicito, in h. 1., quem e Greg, citat, Α «ά θρόνων, Insidiae regni, Soph. Antig. (533.), V V. LL. τοντο έπανίστησιν αύτφ ό φθόνος τόν άποστάτην βασι- Fortassis tamen es^ Rebellio s. Seditio, qua adversus, λέα. II Aptepono, Praefero, Greg, de iis, qui coelum thfonuin regium insurgitur, [GL Insurreclio, Supetventus. Paulus 137, 38. " Thom. M ad Diod, et eidera colebant, Ύφ κτίστη τήν κτίσιν έπανιστάντες, «Bud. II Pnpficio, Greg. "Αρχοντας ήμίν έπανέστησε S. 1, , 281. Dionys, Η. 1, , πλείίύ τών έπιταττομένων υπηρετούντα!, Neutr. pro ad Herod. 26. ad Lucian. 1, 515, Fischer. Aesurgo: klemque significat q. praecedens, s. simplex άνίσταμαι. II. Β. (85.) Οί δ' έπανέστησαν, πει- Opusc. 2,17. * Ετταναστήσείω, 1,365." Schaef. Mss.} Iiid. Palaeph. Άνιστάναι, ad Thom. M. 129, Toup. θοντό τε 'ποιμένι λαών, Honoris causa assurgebant; AT Έπανάστημα, Tumor, Tuber, Grum^, επαρμα^ nam έπανίστασθαι ap, vett. significasse τό έπί τιμή

98 4ό65 IRR [pp ] ΙΣΤ 4566 φλύκταινα, Bud. Possit tamen aliquis non incom- A Ύπανίσταμαι, Aseurgo, ut ii, qui honoris causa mode reddere Tumor assurgens, Cels. Apud Aristoph. έπαναστήματα exp. Bullae, Papulae, φλύκται- alicui assurguut, i. q. υπεξανίσταμαι, εξανίσταμαι, έπανίσταμαι: ύπανίσταμαι σοι τής καθέδρας, * Xen. ναι. [* Συνεπανίστημι, Una excito, Theod. Nahum Σ. (4, 31.) Ύπανίστανται δέ μοι ήδη *ai θάκων, *<,! 1,11. Dio Cass Thuc. 1, 182. Herod. 1, οδών εξίστανται οί πλούσιοι, -Aristoph. Ν. (991) 59. 3, 6l. 84. Dionys. Η. 1, 383.] Καί τών θακών τοζί πρεσβντέροα υπανίστασθαϊ, Assurgere de sella senioribus, Sedibus assurgendo, " Κατανίσταμαι, Insurgo contra s. adversum : vel senioribus cedere. Et cum praep. άπο< Xen. 'Iep. " Insurgo repugnaturus: άνίσταμαι κατά. Polyb. 1, (7, 2.) Ύπανιστώνται δ' άπό τών θάκων, οδών π τταραχωροϋσι. Surgere de sella, caput aperire solitum, " (46, 12.) Ό δε, διά το τάχος τής εϊρεσίας Απέπλευσε, " καταναστάς μιί} ντμ παντός τοϋ Των εναντίων στόλου : Sallust. Usurpatur etiam de iis, quae eminest, «" (1, 46, 10.) de Rhodio, Έκ τοϋ προφανούς τήν άνα* εξανίσταμαι, έπανίσταμαι. Philo e Theopbr. Et μή " γωγήν ποιησάμενος κατανέστη των πολεμίων τη τε γενέσεως αρχήν έλαβεν ή γη, μέρος υπανεστόι ούδ^α* " τόλμη καϊ τψ ταχυναυτείν. Suid. priorem 1. affert, exέωρατο, άλλά χθαμάλά ήδη τά 'όρη έγεγένψα, NitHa " poni'tque ύπερβαλών,ύπερνικήσας: ut sit In cert amine ejus parsassurgeretetemineret. Aliaautem signif.ap. " quo in aliquem insurgitur, vincere et superare." Xen. Κ.Π.2, (4, 14.) Πορευομένψ δέ αύτφ ευθύς evrf Μετανίστημι, Sedibus pello, Migrare facio. \\ Meτανίσταμαι, Sedibus pellor, Migro, Emigro, Thuc. 3, (114.) Οίπερ καϊ μετανέστησαν παρά Σαλύνθιον καϊ Άγραίους, Migrarunt, Philo de Mnndo, loquens de Abrahamo, Et δέ μετανασταίη, μεταναστήναί τε καϊ τής διανοίας τήν άπάτην, Sin inde migrare institisset, emi- Β graturam quoque ab se rationis imposturam, V. M. 1. Κ ατά ζήτησιν Τροφής είς Α 'ίγυπτον πανόικϊ μεταναστάντων, Cum omni familia ad alimenta quaerenda domo profecti, Turn. Ead. signif. est vocis passivae, Philo de Mundo, Προί ήν σπεύδοντα μετανίσταται, Demigrant, V. Μ. 1."ίίσπερ μετανισταμένου τοϋ λογισμού τά. ύποβαλλόμενα έξελάλει, Ceu mente capti, Turn. ["Diod. S. 1,328. 2, 534. * Μεταναστατέον, Fischer. ad Weller. Gr. Gr. 1,236." Schaef. Mss. Isocr.] Μετανάστασις, Migratio, Emigratio, Thuc. 2, (16.) Ού ρφδίως τάς μ. έποιοϋντο, Difficulter emigrabant, Philo V. Μ. 1. Τήν ένθένδε μ. είς άμείνω χώραν δμο* λόγων αύτοίς έσεσθαι, Illinc demigrationem in meliores partes pollicitus. [" Ad Dionys. H, 2, 858. ad Diod. S r 1, 395." Schaef. Mss.] Μεταναστάσιος, ut ύδωρ, Nonn. (Jo. 2, 47.) Aqua, quae de loco in locum transfertur, quasi migrans. [Apud Nonn. 1. c. legitur- " Μετανάστιον, ut et in D. 1, IO9. Meraναστάσιος, Anon. ap. Jacobs. Anth. 13, 677 " Boiss. Mss.] Μετανάστατος, ό, ή, Qui demigrat, Ocellus c de Universo. [3.] Pertinet hue ETIAM Μετανάστης, ' i. q. μέτοικος, Qui solum vertens alio commigrat, II. 1. (643.)*Μνή<Ηψαι (iis [os] μ' άσύφήλον έν Άργείοισιν ίρεζεν Άτρείδης, ωσεί τιν άτίμητον μετανάστην. Eust. μετανάστην esse dicit τόν μετά τό γεννηθήναί που άναστατωθέντά εκείθεν. Utitur Synes. quoque Ep. 67. Αυθαίρετοι μ. γινόμενος Voluntarii exules facti, Sua sponte solum vertentes. Apud Arat. (457 ) έπεϊ πάντες μετανάσται, Cic., malunt errare vagae per nubila cceli, Atque suos vario motu metirier orbes. ["Apud Herod. 7, l6l. (Athenienses) Μοϋνοι δε εόντες ού μ. 'Ελλήνων. At non ad th. Άνίστημι referendum b. v., sed ad Νάω, Ναίω, Habito; Μετανοώ, Μεταναίω, Sedes muto, In aliam regionem migro, quod vide suo loco, et cf. nott. ad Herod. L c." Scbw. Mss.] Μεταναστεύω, Exulo, Solum mutans alio comraigro, Bud. Pand., Licebat reis postprimam actionem exilium sibi consciscere ante judicium peractum, idque appellabant exilii causa solum vertere, μεταναστενειν, μετοικίζεσθαι, Synes. Ep Διά σέ D μοι δοκώ μόνην υπερόφεσθαι τής πατρίδος, Καν λάβωμαι σχολής, μεταναστευειν, Et si consequar otium, emigraturus esse. [* "ΊΊαρανίστημι, Athen. 156.ΤΊαρανίσταμαι, Joseph. 1108, 13." Wakef. Mss.] " Παραναστατείν, A resur- " rectione aberrare, e Gaza de Mens." [* Περιανίστημι, Apollod. 2, 1, 4. Schneidero susp.: vide Abresch. Lectt. Aristaen. 149 ] " ΐΐροανίσταμαι, " Prior exurgo, Ante alios surgo vel exurgo, Surgen- " do alios praevenio s. praeverfo. J. Poll, e Strattide " Comico, Τί οθ' ωσπψ oi σταδισδρόμοι προανίστασαι;" [* Προανάστασι/, Phot. Bibl * Προσανίσταμαι, Attentus adsto, vide Ώροσδιανίσταμαι. Dionys. H. 2, 43.] Συνανίστημι, Una exurgere facio, Xen. Σ. (9, 5.) Ό Διόνυσος άνιβτάμενος συνανέστησε μεθ' έαυτοϋ τήν Άριάδνην.' [Ι Neutraliter autem acceptum signif. Una consurgo : unde σνναναστώμεν, resursamus; Una surgamus, πρώτφιχωρίφ υπανίσταται λαγώς, Ei proficisceftti, continuo in primo agro exurgit lepus. ["Boiss. Philostr ad Charit Musgr. Ion Huschk, Anal. 84. Jacobs. Antb. 10, 380. ad Xen. Mem. 3, 3, 16'. ad Herod. 140." Schaef. Mss. Xen.A. 15, 6. * Ύπαναστατέον, 9, 5.] Ύπανάστασις, q» d. Assurrectio, Budaeo Honor habitus in cedendo loco, Aristot. Eth. 9, (2.) Παντϊ δέ τψ πρεσβύτερη τιμήν φ καθ' ήλικίαν (άποδοτέον) ύπαναστάσει καϊ κατακλίσέι, Assurgendo locumque cedendo. " Έξυπανέστη, As- " surrexit, Exurrexit: ab έξυπανίσταμαι. II.B.(267.) " Σμωδιξ δ' αίματόεσσα μεταφρένου έξυπανέστη, Exur- " rexit, Exorta est." Ύπερανίσταμαι, Praesto, Antisto, i. e, Supero^Excel I o, Greg. Δόγμα πάντων δογμάτων ύπερανεσϊηύ^ Idem, ΎπεραΫεστώσης αύτών δυναστείας διαφομ Idem, Ό πνευματικός τούτουυπεραν έστηκε. Arethas^t* Apoc. Θνητών φύσεων ύπερανεστηκός. Budaeo Longe sublimior sum,valde antecello, Longe praesto,comtttl II Philostr. Ύπερανεστηκός τής γνώμης, VV. LL Animi fastus, ["Dionys. Η. I, 583.Philostr. 186»5jXfe Boiss." Schaef. Mss. " Schol. Theocr. 1,12." Wakefr Mss.] Ύπερανάστης, Suidae i. q. μετανάστης, με ταβάτης. Άφίστημι, Absistere facio, Abduco,Deduco, Deter» reo,bud., afferens e Diog. L. Τλαύκωνα θέλοντα πολι^ \εύεσθαιάπέστησε, ubi ei opp. έπέστησεν ibid., ComoU 481. At p postquam άφίστημι exposuit Diriiin, Dissocio, Fide abduco, Ad defectionem solicito et impello, subjungit ex Herodiano (7,7,9 ) Bis TO am στήσαι αύτοϋ τά έθνη, et alia ejusd; signif. exempb. Addit vero, άφίστημι esse Separo, Sejungo : afferefi^' e Basil. Χωρι'έειν αύτόν καϊ άφιστφν έμελλε τήε κοινής σημασίας. Hactenus Bud. Ego άφίστημι, sicut δίίστημι, proprie sonare puto q. d. Seorsum statuo s. col loco, Procul statuo: unde etiam Absistere fac» pro prima interpretatione posui, ideoque commode reddi Dirimo, Disjungo, Sejungo, cum in illo Basil. 1., turn in aliis hujusmodi: e quibus est hie Ludatii p. 143(=2, 58.) ubi άφιστάναι et άπαρτγν opp. τψ συνάπτειν : Καί μήν καϊ συνθήκη τών ονομάτων εύκράτω και μέση χρηστέον, ούτε άγαν άφιστάντα καϊ άπαρτώντα, (τραχύ γάρ,) ούτε ρυθμψ παρ' ολίγον, ώς οι πολλοί, συνάπτοντα. Ut autem hie άφίστημι exp. Dirimo, sic et Eximo alicubi: DioSc. Άφίστησι λέπρας. Sed et Pellere, Inhibere, Cobibere, in aliis Ejusd. ll. huie similibus redditur: άφίστησι νομάς, et άφιστάνει Χειχήνας: itidemque ap. Thuc. Arcere, Suminovere. Interdum vero est Averto, Abduco, Avoco, quffi sunt illi Dirimendi signif. vicina, quo referenditfest Diog. L. 1. c. Sed frequentius addito genitivo hauc signif, habet: άποστήσαί τινα τών πολεμικών*- Sic Chrys, Ού δύναμαι τοϋ κριτοΰ τής άδικίας άποστήσβί τήν διάνοιαν. At omnium frequentissima ap. vett. praesertim scriptt. signif., est Absistere facio per defectionem, si ita loqui liceat: i. e. Ad defectionem solicito, impello; ut quidam interpr. eod. alioqttt' sensu, Fide abduco, deduco. Thuc. Tovs ξυμμάχους άφιστάναι, et Τήν Ίωνίαν άποστήσωσι, item τ ες τάς πόλεις, et alibi passim ι Άφιστάν Άποστήσαί s. Άποστήσασθαι, Appendere, Reddere aut Recipere appensum, appendendo, Bud. Harpocr. Hes. vv. Άφίστησι, Άποστήσασθαι, ΆποοΛ' ΐΎΐίιντηι IVfjinvinitAF- ftuid.«

99 4 56 Τ [pp ] ΙΣΤ 4568 Άπιστη ν, vide in Άφίσταμαι, ' Α έν αποστάσει πλείστη, τής έκ θεοΰ όντα ωφελείας, ασθενή ;elvai, Terrena quam longissime a divino admini- Άφίσταμαι, Absisto, AbsUm, Abscedb,' Secedp, Pro Absum (II- P. 375.) Πολλον άφεσταότες, de iis, culp abscedentia. Et έξ άποστάσρως, Eminus : cui qui longe aberant. Sic Aristot. Τά πλείστον άψεστηκότα, Quae lougissime absunt, Longissime remota. (17, 1.)"Ενια των ανθέων ε'ζ άποστάσεως, sic enim ibi opp. πλησίον, Prope, Comiuus. Theophr. C, PI. 6, Et ap. Eund. in Probl. Tots δέ μακροτέρω άφεστηκόσιν eniendandum pro υποστάσεως, ή πλησίοχ. έλθούσιν ΑείΧεπτοτέρα ή φωνή άφικνείται. At Thuc. 1, (101.) ευοσμότερα. ReCessus, Άπόστασις τών πλανήτων Τ& 'Ίθώμην άπέστησαν, pro Secesserunt. Herodian. 1, άπό τής γης, Bud. e Xen. ('Απ. 4,7, 5.) Άπύστασις (16, 11.) Ή μέν δακρΰουσα άπέστ η. Itidem άφιστά' βίου, Discessus e vita, VV. LL. ex Eur. (Hipp. 277 ) μεναι σάρκες ap. Diosc. exp. Carnes, qtia; abscedunt, j Άπόστασις κτημάτων, Detraptio facultatum, e Dem. golutae'sc. a continuitate sua. Jam vero et pro (386.) II Est et Figura, quam Separationem nonnulli vocarunt. De hac intellexisse videtur Philostr. Abscedo, i, e. Suppuro et colligor, unde απόστημα, AbScessus, Gal. Τέμνειν χρή,τό ούτως' άφιστάμενον. Epist. 12. ad juliam, At δέ αποστάσεις ε'ίτε προβολαί Et τα άφεστώτα, ap. Eund. Abscedentia, i. e. Collecta et apostema facientia. Bud. Est efjam Absiστα δέ έν τφ τών έπ οποίων κύκλω. Defectio : quae τών λόγών Fοργίου επεχωρίαζον πολλαχον μέν, μάλιsto (re aliqua), Abstineo, Non sum particeps (alicujus rei). Interdum et Cedo. De quibus signiff. lege Thuc. 3. p. 59 Άπόστασις μέν γε τών βίαιύν τι πα- quid ab έπανάστασις differat, supra dictum fuit. Bud. 473, Ubi et άφίστασθαι rijs αρχής, e Plat, pro σχόντων εσ,τί. Plut. Fabio, Συμμάχοις έπιβοηθοϋντες Abdicare se magistratu, Abire. Apud Eund. vero καί τάς άποστάσεις κωλύοντες, Εt ne deficerent impedientes. Herodian, 3, (3, 5.) Άγανακτήσας δε τότε in fine Epist.,8. Μήάποστήτε junctuni participio exp. Ne desinatis. Apud Synes. quoque Άπέστη τοϋ β είκότως έπί τη αποστάσει αύτών καί νβρει, Defec.tione διαναυμαχήΰαι exp. Desiit decertare. Praeterea ut illorum contumaciaque cpncitatus: 6, (4, 13.) Άπο~ άφίστημι, est Ad defectionem impello, Deficere facio, στάσεις στρατιωτών, Defec.tipnes militutn : 7, (4, 1.) Abduco a fide, sic άφίσταμαι est Deficio, Discedo a Et's μίσος καί άπόστασιν τους όχλους παρώξυνον, Ad fide : jungiturque itidem genitivo, qui tamen saepe odium el defectionem popnlos irritabaut. In VV. stibaudiendus reiinquitur. Interdum vero dicitur LL. e Thuc. άπί/στασις τών Αθηναίων, Defectio ab άφίσταμαι πρός τινα: Xen. Κ. Π. 3,(1, 7 )*Ην δέ Atheniensibus. ExEod. άπόστασις συμμάχων, Solicitatio sociorum ad defectionem. Apud Medicos καί πρός πολεμίους αύτόν γιγνώσκψ άφιστάμενον. 'Αφίσταμαι, Abhorreo, Al'enus suip ; nam qui ab aliquo s. a re aliqua abhorret et alienus est, ab ea ab- Aret. II Αποστάσεως nomen Hippocrates usurpat Abscessus, i. q. απόστημα, Gorr. ut πύου άποστάσιες, sistit s. abscedit, Dem. (489 ) Των μεν τοιούτων non modo in ejusmodi abscessibus, cujusmodi in έθών άφεστάσιν: Lucian. (2, 289 ) Άπ^λλάχθαι τής γραφικής καί τής ρητορικής άφεστηκέναι. Disto : τά πλείστον άφεστηκότα, Aristot. de Mundo. Et Ό π ό- σον άφεστηκεν ή νόσος τής συμμετρίας, Gal. Interdum autem passivo redditur verbo, Dirimor, Disjungor: unde άφεστηκώς Opp; τω προσπεφυκότι, Divulsus, Exemtus, D&junclus, Aristot. De qua signif. lege Bud " Άφέστατε, et Άφεστάσι, per " sync, pro αφεστήκατε et άφεστήκασι, teste Etym., ''' qui illud exp." αποθεν καί χωρίς έστήκατε ; hoc, πόρ-, ς. u βωθεν έστάσιν. Ambo sunt ab άφίστημι: ambo * etiam ap. Hom." [II. A N. 738.] -, " Άφεστήκω, i.q. άφίσταμαι: thema e praet. perf, " act. ejusd. verbi. Xen. K. 'A. 2, (4, 3.) Ενθύς Ά- " ριαίος άφεότήξέι' ώστε φίλος ήμίν ουδείς λελείφεται,. " i. e. άποστήσεται, Desciscet, Deficiet." [Plato de Rep- 9- ρ. 271 ] " Άφιστάνω, i. q! άφίστημι, Ab- " sistere fc. Discedere facio : Amoveo, Tollo. Diosc. " 3, 10ΐ. Άφιστάνει λειχήνας." "Άφιστάω, idem. "Basil. Χώριζε ι ν αυτόν καί άφιστφν έμελλε τής κοινής " σημασίας, Sejungere ipsum et abducere a communi "Signif." ["Ad Diiod. S. 1,65. ad Herod Toupi Emfendd. 2, 392. ad Lucian. 1, 405. Musgr. Med Fischer. Ind. Palaeph. Abresch. Lectt. Aristaen. 1'23. Dionys. H. 3, ad Charit Wakef. Here. F S. Cr. 4, 31. Kuster. V. M Heyn. Horn. 6, Άποστήσωνται, 8, Άπέστη, Wakef. Euin. 64. Άφεστηκέναι, Abhorrere, ad Lucian. 2, 289 Άφίσταμαι, Toup. Opusc. 1, 576. Thom. M Boiss. Philostr Άφίστασθαι χρέος, Valck. ad Ammon. 94. Anim ad II. N?745. Άφέστασαν et έφ. conf., Heyn. Hom. 7, 114. Άποστάς, Lucian. 1, 51. ad Herod Άφιστάνω, ad Lucian. 3, 570. Άφιστάω, 2, 58. 3, 570. Thom. M ad Charit Athen.- 1,15." Schaef. Mss. Thiic. 1, 93. Άφεσταίη, Od. Ψ al. άποσταίη. Άφίστασθαι pro" έπερωτ^ν, Plut. Lycurgo 6. * Άφεστάνειν pro άφίστασθαι, Hippocr Foes. Άφιστάνω, Callim. H. in Cer. 104.], " Άποστατέον, Desistendum est : item Decli- "nandum et fugiendum est: ut άποστατέον πο- " λέμου affjertur pro A belto abesse decet. Admit- " teye potest et alias signiff. ut primitivum ejus άφί- ""στ-ήμι." [Ciem. Alex " Theod. Prodr. 382." Elberling. Mss.] Άπόστασις, ή, Abscessio, Distantia, Bud. e Theophr. C. PI. 3, (7, 2.) de spatiis consit^rum arborum loquens, Χρή.δέ καί προς τόν τόπον όρίοντα ποιείσθαι τάς άποστάσεις, Aristot. de Mundo, Τα έπι'γής έοικεν PARS XV. 1 D Απόστημα dicentur, sed etiam in fracturis : in quibus quia quae fracta sunt, αφίσταται άλλήλων, Ab iavicem disceduut, merito affectus i te άπόστασις vo,catur. Verum Gal. no 11 άπόστασιν, sed usitato nomine τήν λ,ύσιν τής συνεχείας, Continui solutionem, appellat, Verum quibusdam in 11. Hippocr. appellat άπόστασιν unius morbi in alterum μετάστασιν, Transitionem, quam etiam Medici μετάπτωσιν vocant. II Idem, vero ita vocat τήν κατ έκρουν κένωσιν, Vacnatioiiein, quae per effluxum fit, ut τών Έπιδημ. 1. sicut in Comm. annotat Gal. Haec Gorr. [" Toup. Opusc. 1, 240. Valck. ad Ammon. 19. Phryn. Eel Tiiom. M Schneid. Scriptt, R. 11.3, 2. p. 25. ad Diod. S. 2, 90. Distantia, ad Lucian Venditio per libram, Kuster. Bibl. Chois, 98. Conf. c. στάσις, ad Diod. S. 2, 528.; cum άνοστα,- σία, ad Lucian. 2, 191. ad Dionys. H. 3, Plut. 5, 319- H. Cum gen., Dionys. H. 3, Άπύστ.' έκ, 2, 'Ενάποστ., Achill. Tat. 35." Scbief., Mss. Hippocr I. q. άπόστημα, Aret. 6.: Heraclides Pont, de Rep, Aphytaeorum, p, 361. Cor., Strabo 17. p Sieb.] Αποστασία, ή, Defectio, i. q. άπόστασις, Pint. Galba, (I.) Ή άπό Νέρωνος αποστασία, Defectio a Nerone. Utitur etiam in Fabio. [Lobeck. Phryn " Ad Plut. 6, 350. Hutt., ad Diod. S. 2, ad Dionys. H. 3, " Schaef. Mss.] * Άποστάσιον, ro, Repudium, Matth. 19, (7 ) Άποάτασίου βιβλίον, Libellus repudii. Et ap. H«s γράψαι άποστάσιον, i. e. απολϋσαι τήν γυναίκα : in quibus vv. Videtur subaudiri βιβλίον,. ut sit Scribere libelluni. repudii. Defectio, i.q. άπόστασ is: άποστασίου δίκη, ή κατά τών άποστάντω,ν απελεύθερων, 3. Poll. : Harpocr. esse annotat δίκην κατά τών άπελευθερωθέντων δεδομένην τοις άπελευθερώσασιν, έάν. άφιστώνται άπ' αύτών, ή έτερον επιγράφονται προστάτην, καί ά κελεύουσιν οί νόμοι μή ποιώσιν, Actionem in Jibertos, qui a ]>atroi)is descivisseiit aliumque sibi adoptas^ sent, aut aliquid neglexissetft quod leges juberent.^ In qua, lite qui vicissent, proi^us ljberi erant: qui vero causa cecidjssent, in servitutem redigebantur, ut Idem addit. Eadein, et alia quaedam Suidas recitat. II Άποστασίου δίκη erat etiam Actio in eos,qui in periciilo reip. subterfugissent, quos πολέμαρχος ad Areopagitasdeferebatcondemnandos. VV. LL. ex Harpocr. " Άπυσταδίου δίκη, Hesychio ή κατά τών άπελευθέ- " ρων, οτε άποστώσι τών άπελευθερωσάντων, Actio in " libertos cum defecerint ab iis a quibus manumissi " sunt, Alii hanc άποστασίου δίκην appellant." 13 L

100 4569 1ST [pp ] ΙΣΤ 457<# [" Ammon. 19. Thom. M. 103." Schaef. Mss. Plato A de LL. 11. p Harpocr. Valerius'Max. 2, 1. Cf. Άπροστάσιον.] Άποστατήρ, ό, Qui deficit, secessionem facit, Plut. Lyc. (6.) e rbetris, At δέ Ιτκολιάν ό δάμοε έροιτο [atpmτο,] τούε πρεσβυγενέαε καί άρχαγέταε άποστατήραε el μεν τοϋτ έστι, μή κυροϋν, άλλ' ολωε άφίστασθαι καϊ διάλύειν τον δήμον: Sin pravum quid populus statuerit, seniorum regumque esto discessionem facere, h. e. ut ne ratum id faciant, sed protinus concionem dimittant. [" Valck. Adoniaz. p. 291." Schaef. Mss.] Άποστάτηε, ο, i. q. άποστατήρ, Qui absceditab eo, quod tuendum suscepit, i. e. Transfuga et defector. Unde άποστάται dicti fuerunt peculiari signif., Religionis Christianae, quam professi erant, desertores : quo sensu Julianus Imperator dictus fuit Apostata. Galiica autem lingua Apostat appellat Monachum monachatus desertorem : formans hinc et verbum Apostater: ut et Cyprianus dixit Apostatare. ["Toup. Opusc. 1, 50. ad Diod. S. 1, l. 2, 123. Jacobs. Anth. 12, 19. ad Dionys. H. 2, Brunck. Soph. 3, Β 503." Schaef. Mss.] Fem. EST Άποστάτιε, ή, ut πόλιε, Civitas, quae desciscit. Ab Άποστάτηε autem DERIVATUR Άποστατικοε, Qui defectorum et transfugarum est, Dionys. άποστατικήν πληθύν, pro Stygiis copiis dixit, quae etiam άποστατικαί δυνάμειε dicuntur, quasi Virtutes transfugae, Bud e Greg. A. επίρρημα dicitur το ώστε a Gaza Gramm. 2. Digressivum adverbium, VV. LL. [Gl. Suppuratorius. Eust. Od. A, 50. Hippocr. 830.] Άποστατικώε, More eorum, qui desciscunt: Έν σάλω γενομένην άποστατικώε, Plut. Galba, Rebellando fluctuantem. VV. LL. II Apud Gramm. i. q. άσννδέτωε, Eust. [" Plut. Pelop. 15. Lucull. 32." Schaef. Mss.] " Άναπόστατοε, Qui desciscere nequit. Vide \A- " νέκφενκτοε." [Plut. Superst. 4. al. άνυττ.] Άποστατεω, Absum, Non adsum, praesto sum, ut res, quae non statim in loco suo reperiuutur, Xen. (CEc. 8, 15.) Πώί κείται τά εν rrj νηί, ή ε'ί τι άποστατεί, ή εϊ δνστραπέλωε τι σύγκειται, An quid deficiat, i. e. Non praesto sit. Plato Cratylo, Μ^δέ σμικρόν άπο- C στατή, άλλ' άεϊ παρη, ubi nota άποστατεϊν et παρεϊναι sibi oppoui. Deficio, Desero, Xen. Κ. Π. 4, (5, ΙΙ.^Οπωϊ τών μεν νυν παρόντων μηδείε άποστατήστ) ήμϊν συμμάχων, Nullus deficiat; Non praesto sit, Absit, si quis malit retinere praecedentem signif. Ubi itidem παρεϊναι et άποστατεϊν opposita esse vides. Philo de Mundo, Μ,ηδενόε άποστατοϋντοε μέρουε, άλλ' ολοκλήρων έγκατείλημμένων είσω, Cum nulla pars mundi ab ejus compage desciscat. Plut. Pericle, Τήν θεόν ούκ άποστατοϋσαν, άλλά σννεφαπτομένην τοϋ έργου και συνεπιτελοϋσαν, Non deserentem, abscedentem, absistentem. Arrian. (5, 23, 13.) ap. Suid. Αποστατήσω, [Άποστάτηε ώδε] ουδέ έγάι τον έργου, Incoepto non absistam, Liv. Apud Eund. Ούδ' έστιν οστιε άποστατήσαε τον τείχονε έλέγετο, Qui a muro discessisset, muro abscessisset. [" Brunck. Aristoph. 1,217. Soph. 3, 500. Wakef. Ale Eum Abresch..Esch. 2, 6l. ad Diod. S. 2, Heyn. Hom. 4, 685. Poet. Gnom Toup. Opusc. l, 49." Schaef. Mss.] D Άποσταδόν Ετ Άποσταδά, Eminus, Ex interstitio, εκ διαστήματοε, Eust. II. Ο. (556.) ον γάρ έτ εστίν άποσταδόν Άργείοισι Μάρνασθαι, Od. Ζ. (143.)'Ή αντωε έπέεσσιν άποσταδά μειλιχίοισι Λίσσοιτ. Ατ Άπόσταδον, Rete plumbo et calamis circumvestitum, VV. LL. ex Hes. [* Άποστάε, άδοε, ή, Nonn. D. 34. p. 86θ.] Απόστημα, τό, Abscessus, Cels., Apostema, Plin. Est autem Humor omms r qui digeri non potuit, in ikppurationem conversus, non tam perfecte quidem, ut pus jam factum sit, sed ut vitari non possit: namque ubi perfectum est, uon simpliciter άπόστημα, sed πεπεμμένον άπόστημα appellatur : ab άφίσταμαι, ut Gal. ad Gl; scribit, dictum: quoniam partes, quae humorem praeter naturam in se recepere, resolvuntur a se invicem, et quae prius contigua erant, disparautur. Gorr. Et aliquanto post, tradita duplici άποστημάτων specie, addit, τω άποστήματι κόλποε succedit: quamdiu enim humor in medio carnosarum partium spatio consistit et putrescit, nec pars ipsa affecta aperta est, Graecisάφεστάναι dicitur, i.e. Abscedere, ipsumque vitium άποστήμα nominafur; verum si qua aperiatur, ut humor, qui intus continelur, exitum habeat, vitium non jam amphus άπόστημα, sed κόλποε, Sinus, appellatur, Gal. Comm. Ε'ιε τό κατ Ίητρείον. Idem appellatur et απόστασα, de quo supra. Spatium et intervallum, quoabsistimus, absumus, Aristot. Eth. 1, 10. Δήλον δ' οτικα 1 τοίε ά. πρόε τουε γονείε παντοδαπώε έχειν αντονε ενδέχεται, Magno spatio interjecto magnam dissimilitudinem ac varietalem, si cum parentibus conferant«$ evenire posse, Polyb. (1, 9, 4.) Έν άποστήματι σννύχεν, Progredi vetuit et operiri eventum pugnae, Bud. II Ponitur ab Eod. pro Loco remotiore et secretiore, 'Εν άποστήματι κρνφαε τουε στρατιώταε, In secesg^' Virg. ["'Εξ άποστήματοε, Diod. S. 2, Λ Schaef. Mss. "Intervallum, Euclid. 606." Wakef. Mss. * Άποστηματώδηε, Apostematis s. Abscessus naturam habens, Hippocr * Αποστημάτων Parvum apostema, Parvus abscessus, Aetius.] ΆΤΝΚ στηματίαε, ό, Qui abscessu laborat, apostfmate laborat, Aret. (p. 37 ) ΟΙσι έν τησι κοίλίησι τοϋ ανθρωπιά κατ' ίζιν τοϋ θώρηκοε, ή τά κάτω ΰπό τό διάφραγμα πίιοι άποστάσιεε γίγνονται, ήν μέν αναγωσιν, έμπυοι o'ht καλέονται' ήν δέ τό πνον διεξίρ κάτω, άποστηματίαίγχtκλήσκονται, Si per alvum pus dejicitur, άποστηματίαί appellantur. [* Άποστημάτιοε, i. q. άποστηματϋ^ Schn. Lex. άμαρτύρωε.] Άποστηματικόε, Separative : ρήματα, Gaza 4. Verba separativa: ut χωρίζομαι, άπέχω, στέρομαι, διαφέρω, quae et εκστατικά appellantur. [I.q. άποστηματώδηε, Aetius 169. ογκοει * Άποστηματικωε, Osann. Philem. p. 26=13. "Pla» nud. de Gramm. ined." Boiss. Mss.] Άποστηματίζω, Resisto, Subsisto: unde Άποστηματιστέοι, Resistendum, Cunctandum, Immorandum. Differt a διαστηματιστέον, quod signif. Paulisper subsistendum. Bud. e Gaza 4. fin. φ " Άπεστύε, Hesychio άποχώρησιε, Discessus. Ά- " πεστώ, όοε, ή, Absentia. Herod. (9, 85.) p., 344. " 'Επαισχυνομένουε rrj άπεστοί τήε μάχηε, Eo quodai " pugna abfuissent. Callim. quoque pro άποδηρία " posuit, teste Suida. Perperam ap. Hes. scripttun J " άπέστω, paroxytonws: quod exp. etiam άγνοί " si tamen ita scripsit." ["Callim. 1, 553. Heringa- Obss Valck. Phcen. p ad Herod «731." Schsef. Mss.] [* " Διαφίστημι, Theopb. ad Autol. 3, 7." Kalb Mss.] 'Εζαφίσταμαι, Abscedo, Absisto, Discedo, Eur. (Iph. A. 479 ) παλαιών έζαφίσταμαι λόγων, A veteri sententia decedo, deducor. [Soph. CEd. C. 561.] ΐίροαφίστημι, Prior abscedo, absisto, Ante tempus abscedo: προαφίστασθαι in Politico Platonis (6, 63.) Prius absistere, desinere, Bud. Δέον, οταν μέν τήν τών πολλών τιε πρότερον α'ίσθηται κοινωνίαν, μή προ& φίστασθαι πριν άν έν αυτή τάε διαφοράε είδη πάσα*-, όπόσαι περ έν ε'ίδεσι κείνται. Prior deficio, Thuc. 3, (12.) Τίροαποστάντεε, διά τήν έκείνων μέλλησιν,των έε ήμάε δεινών, Qui ante desciverimus, Qui defeceiimus ante nostram calamitatem, propter illorum cunctationem. Προσαφίστημι, Praeterea ad defection^' solicito, Thuc. (4, 1,17 ) Νομίσαντεε ουκ αν ετι το* Βρασίδαν σφών προσαποστήσαι ούδέν, Brasidam nihil amplius earum rerum, quae ipsorum essent, ad defectionem tracturum. " Προσαποστήσαι, Insnpefii " Ultra ad defectionem solicitare." Συναφίστημt, vel Ινναφίσταμαι, Una deficio, Simul descisco. Unde est partic. συναποστάντεε, Thuc. συναπίστασθαι,'"si " mul deficere, rebellare," Herod, pro συναφίστα*» [Thuc. 1, Συναπιστέατο, Herod. 5, " Ιυναπέστη, Simul defecerit. Vide Άφίστημι." ναφιστάνω, Clem. Alex. Strom * ΣυναφιστΆ^ Joseph. B.J. 1, 24, 2.] Συναποστάτηε, ό, Qui sinwl desciscit, Defectionis socius, Synes. Ep. 66. Τά pk* δή μέχρι τούτου Άλεζάνδρω πρόε τούε σ. κοινά, Cum illis, qui simul defecerunt, communia sunt. ["Diod. S. 2, 531." Schaef. Mss. * Ύπαφίστημι, J. Pollv?, Elian. H. A. 2, 25. Ύπαφίσταμαι, 9,43. " Koett. ad Greg. Cor. 174." Schaf. Mss.] Διίστημι, q, d. Seorsum statuo, Dirimo, Separo,

101 4571 1ΣΤ [pp ] 1IT 4572 Dissocio, Plut. de Def. Orac. Άλλά χωρίζει καϊ hit- A Aristoph. 40.: τήν πόλιν, i. q. διαταράξαι, Antiphon ap. Harpocr. Δάστημι, Dionys. P στησιν, Symp. 4. (8, 629 ) Άλλά καί τους ήδονήν διίστάντας άπό τής νγείας. Ex Eod. affertur δίίστάναι Theocr. 16,97. "Surgere facio, Stob. 189, 28." &\\ovs ήμών, pro A nobis alios dissociare. Plato de Wakef. Mss. " Αιίστημί τί τίνος, Distinguo aliquid Rep. 2. (6, 213.) Έάν διαστησώμεθα τόν τε δικαιότατον καϊ τόν άδικώτατον, exp. Si secreverimus et νον, Inter thynnidem et thynnum. Seorsum statuo, ab aliquo, Athen Δίίστάς τήν θυννίδα τοϋ θύν- sejunxerimus. Ad dissidium impello, Bud., sed exemplum non afferens: nec dubium est, quin potius vox pass. δ<ϊισταμαι dissidii signif. habeat, ut paulo post docebo. Αΰσταμαι, Seorsum sto, ίδίψ Ίσταμαι, ut quidem Eust. exp. in isto Hom. 1. II. Φ Φοίβε, τίη δή νωί διέσταμεν ; i. e., inquit ille, ίδίφ. ίστάμεθα καϊ ον οψμπλεκόμεθα rrpos έριν; Rursum in II. P Αεξάμενοι δ' άρα τοί γε διαστάντες τανύονσι Κυκλόσ', exp. διαχωρισθέντες, ώδε καϊ εκεί στάντες: ut sit Separati, s. potius Sejuncti: sic autem usus est Herodian. Interdum vero exp. etdirimor, s. potius Diremtus s. Distractus sum et divisus, atque ita Bud. 474., subjungens tamen Aristotelis 11., iu quibus ηόη ipsum praesens, sed praet. et aor. habentur. Apud Thuc. B vero 1, (15.) Kat TO άλλο Έλληνικόν Is ζνμμαχίαν έκατέρων διέστη, redditur, Reliqua Graecia ad auxilinm utrorumque divisa est. At cum terra dicitur διίστασθαι, tunc redditur Discedere, ut ap. Cic., Cum terra discessisset, Dehiscere : potius quam Dirimi etc. Affert autem ille hujus signif. exemplum e solo Liban.; sed invenitur et ap. antiquiores scriptt. Nec vero terra tantum, sed et mare ab iliis dicitur δασταοθαι : Philo V. Μ. 1. Ή δε θάλασσα ραγείσα διίσταται. Sic Greg. Enc. Maccab. Ois θάλασσα διίστατο, καϊ ποταμός ίστατο. Sic autem loquentes Homerum imitati sunt, II. Ν. (29 ) Γηθοσύντ) δέ θάλασσα διίστατο, ubi tamen exp. potius Diducebatur, et quidem a Bud. quoque. Διίστασθαι dicuntur et qui alii ab aliis dirimuntur et separantur, ut alicui de via Oedant: ad quam signif. pertinet, quod ille e Plut. affert, 'iis ουν αύτω ο δήμος διέστη, interpretans, Postquam autem turba plebeia ei per medium viam fecit: [cf. Mar. 34.] Sed ap. Eund. διέστησαν vertit etiam Diremti sunt, Per medios ad miserunt. U t autem c proxime praecedentem usum ab Hom. manasse docui, sic et istum ab eod. originem sumsisse arbifror: 11. Ω ot δέ διέστησαν καϊ είξαν άπήνρ, ubi annotat Eust. οτι τό τόν οχλον ώδε καϊ εκεί χωρισθηναι, ού μόνον διασχείν λέγεται, άλλά καϊ είκειν καϊ διαστήναι. Διισταμαι, Dissideo, Dem. (231.) Έ- πειθ' ή Πελοπόννησος άπασα διειστήκει, Plut. Α- pophth. Πομπηίου δε καϊ Καίσαρος διαστάντων, Cum inter Pompeium et Caesarem dissidium ortum esset. Sic Thuc. 1, (18.)Ε'ί τινές που διασταίεν, πρός τούτους ήδη έχώρουν, redditur, Si qui usquam dissidebant. In alio quodam 1. Ejusd. διέστησαν vertere malim, Discessionem fecerunt. Quo pertinet, quod e Liv. affert Bud In duas partes discessit civitas. Ubi etiam citat ex Hom. pro bujus signif. exemplo, quod initio Iliadis legitur, Έξ ου δή ταπρώτα δια στήτην έρίσαντε: sed non video, quid obstet, quominus διαστήτην έρίσαντε exponamus simpliciter, Disjunct! sunt alter ab altero, "Discesserunt s.diremtisunta se " invicem," Segregati sunt, Divisi sunt, orta inter eos Ε contentione. Διισταμαι, Discrepo, Differo, Bud. ex Aristot. Διέστηκε πρός άλληλα. Διισταμαι, Dimensionem habeo, Idem ex Alex. Aphr., Comm "Δίίστάω, i. q. δάστημι, Dirimo, Sejungo, In, " terdum vero et Δίίστάνω dicitur pro eod.", l" Δίίστημι, Heyn. Hom. 6, , 197. Huschk. Anal Reisk. ad Dion. Chrys. 2, 275. Valck. Oratt Ammon Fischer. Ind. Palaeph. v. Διαβαίνω, Morus Ind. ad Xen. Hellen., ad Herod Wakef. S. Cr. 3, 64. ad Lucian. 1, 396. Dissentio, Callim. l, 486. Diod. S. 2, 292. Dirimo,Heyn, ad Apollod. 93. De constr., ad Diod. S. 2, 333. Dionys. H. 2, Διαστήναι, Divaricatis cruribus stare, Abresch. Add. ad Aristaen Διαστάς, Wakef. Ale Δίίστάω, ad Dionys. H. 3, Thom. M Fischer, ad Weller. Gr. Gr. 3, 243. Jacobs. Anth. 10, 218. Ammon. 85. ad II. N Δίίστάνω, Diod. S. 2, 353." Schaef. Mss. '* Δίίστάω, PJanudes Ovid. Met. 4, 707." Boiss. Mss. Δίίστάνω, Callix. ap. Athen K/ov8s διεστάθησαν, Columnae justis intervallis dispositae erant." Schw. Mss. * Αιαστήκω, Gl. Disto, Persto. * " Διεστήκομαι, Damasc. ap. Wolf. Anecd. 3, 237." Kail. Mss.] Διαστασμός, Distantia, Separatio, VV. LL. Atάστασις, Distantia, Iuterstitium, Intervallum. Nonnunquam reddi etiam potest Secretio ac Diremtus, Cic.: Plut. de Def. Orac. ai κατά τόπον δ., Locorum intervalla, Loci distantia, Distantia et disjunctio ratione loci, Plato Tim. ΊΊμιολίων δέ δ. καί έπιτρίτων καϊ έπογδόων γενομένων, Sesquialteris autem intervallis et sesquitertiis et sesquioctavis sumtis, Cic. Lex. 22. Aristot. Metaph. 10. Σώμα γάρ έστι τό πάντη έχον διάστασιν, Quoquoversus dimensionem habens et intervallum, Bud. Alibi pro eod. dicit πανταχη διεστηκός. Idem in Eth. 5. Μεγίστη μέν οϊν ίσως δ. άρετή καί κακία, εϊτα πλούτος καί πενία, Maximum intervallum inter virtutem el vitium, Magno intervallo diremta sunt et dissident. Plut. de Def. Orac. Εΐ μέν γάρ αμιγές καϊ καθαρόν -ήν καϊ έν, ούδέ ολως έϊχεν ή νλη διάστασιν, Nullum prorsus materia discessum seeretionemque haberet, Turn. Ibid, διαίρεσιν id ipsum appellat, i. e. Divisionem, Partitionem. Aristot. Polit. (Ακολουθεί) κατά τήν ύπεροχήν, ήνπερ είληφε, δ. ών φαμέν αύτάς είναι διαθέσεις ταύτας, Consecutionem habet proportione respondeutem ad differenliam, quam habent res ipsae mutuo compositae, quarum affectiones esse dicimus: Bud. interprete, qui βραχνλογίαν peripateticam h. in I. esse dicit, 994. Idem Aristot. Part. Anim. 3. de jecore loquens, Ή τον σώματος δ., διφνής μέν οζσα, πρόϊ μίαν δέ συντελούσα άρχήν, Bipartita corporis compositio. Et in VV. LL., Έν διαστάσει τών συλλαβών, In diversis syllabis. Item, Έν διαστάσει κείται, Dirimitur ac dissidet. Aliquando videtur active accipi pro Diremtio, Distractio in duas partes, Plut. Coriolano, Κατά ρήΐ,ιν καί δ. μορίων βιαιοτέραν, de Def. Orac. Καί φευγειν, ώς άνυστύν έστι, τομήν άπασαν καί δ., Divisionem distractionemque, Turn. Dissidium, Animorum disjunctio, Aristot. Polit. 4. "Οπου γάρ πολυ τό διά μέσου, ήκιστα στάσεις και δ. γίνονται, Thuc. 6, (18.) Mj) υμάς ή Νικίου τών λόγων άπραγμοσυνη καϊ δ. τοίς νέοις ές τούς πρεσβντέρονς άποστρέψη, Nec avocare vos a proposito debet oratio Niciae, quae quietem suadet, dissidiumque inter juvenes et senes quaerit. In VV. LL. i. etiam esse dicitur q. έκστασις, Mutatio in iis,' quae degenerant et a priore natura desciscunt, εκτροπή, μεταβολή καϊ άλλοίωσις : sicque interpr. ap..theophr. C. PI. 4, (5, 4.)"Ωστ' έκ τής υπερβολής ή δ. [Schn. μετάστασις,] de lino, quod scribit έξαιροΰσθαι, i. e. έκστήναι τον γένους, ejusque naturam μετακινείν: ut δ. hie sit, quam alibi μετάστασιν appellat. At paulo ante μεγάλη γάρ ή δ., in prima accipitur signif. pro διάστημα, Generum distantia, differentia. Apud Antiph. pro διακύσμησις accipi tradit Suid. A. vocabatur etiam, ut J. Poll, tradit, ή δραχμή, ήν έλάμβανον οι διαιτηταϊ παρά τοϋ Κρίνοντος, έγγρά-φάντος αύτοϋ έν γραμματείψ τό έγκλημα καϊ το τίμημα. [" D. R. ad Longin Toup Wyttenb. ad Plut. Mor. 1, 512. Fischer, ad Weller. Gr. Gr. 1, Jacobs. Antty. 11, 9. ad Diod. S. 2, 523." Schaef. Mss. Αύτή συνεβεβήκει δ. πρός τόν άνδρα, Plut. Sylla 35- Mario 37 ] Διαστατός, Distans, Diremtus, Philopon. To τριχή δ. σώμα, i. e., ut alibi exp., τό ταίς τριοί διαστάσεσιν όριζόμενον. Bud [Π<ίλΐϊ δ., i. q. διαταρασσομένη, Menander, Harpocr. * " Διαστατώς, Jambl.. Myst. p. 73." Wakef. Mss.] Άδιάστατος, ό, ή, Nullara habens dimensionem, Bud. ibid- [Plut. 8, 372.] Άδιάστατον Suid. ap. Antiph. exp. τό μήπω δίεστηκός, μηδέ διακεκριμένον, Nullis intervallis discretum : [Anecd. Bekk. p. 341.] Άδιαστάτως, Sine intervallo et distantia. Sine controversia, άναμφιλόγως, VV. LL. [Schol. Thuc. 2, 15, 5, 24. * Ίσο.

102 ET ΙΣΤ. [ρρ ] fin. Ύστερον δ' ένστήσαντας δει διορίσαι μάλλον, quod διάστατος, Pari distantia reruotus, Eust. D. P. 2.] a ante dixerat «πιστήσαντας: de quo usu τοϋ έφίστημ, Διαστατικός, Dirimendi vim habens, Plut. (9, 74*9 ) dicetur in illo. Bud. vertit Animo incumbered at To μεν πυρ δ. έστι καί διαιρεηκόν, Dirimit ac dissipat ego, si verbo neutro explicandum esset ένστήσαι hac. ignis, Turu. [Ad seditionem incitans, Pompeio 53. in signif., mallem reddere Insistere niente in rem aliquam, vel Insistere animo : cum alioqui hoc verbum Xoyos.] " Δισταηκός, Discretivus : ut a Gaza " Gramm ή υποτακτική ίγκλιοις dicitur διστα- in pass, voce Insistendi signif. habere, seqq. exempla, " τική, pro Modus discretivus s. conditionalis. Signif. doceant, aut etiam Insistere mente et animo, ut C -, " etiam Dubitativus." [Falsa lect. pro διστακτικός ap. sar loquitur. Schol. Aristoph. Πλ " Τ. Η. p. 46. Kuster. Ένίσταμαι, Insisto, Auctor Axiochi (II, 187,) Aristoph. 4. Toup. ad Longin. 362." Schaef. Mss.] [!ii Φροντίδες άντικρυς ύπέδυσαν, καί διαλογισμοί τίνα τι)ν Διαστάτης, Hes.] Διαστατέω, Disto. Exp. etiam τοϋ βίου όδόν ένστήσονται, Quam vita; viam insistent, διαστασιάζω, Dissidiis implico. Ad dissidia concito. Quod vita; iter tenebunt, sequentur. At ενίοτε Διασταδόν, Interjecto spatio, Intercedeute et dirimente utrimque intervallo, Eminus, κεχωρισμένως, σθαι rem aliquam, non est Persequi earn, ut up, Plaut. quidam exp. Insiste hoc negotium, sed potius πόρρω, μακράν, Apoll. Rh. 2, (67 ) ίμάσι διασταδόν ήρτύναντο, de duobus pugilibus, qui eminus; s. interstitio utrimque aliquo intercedente, casstus ad pugnam ineundam parabant: [4, 942. Opp. Ά. 1, 502.] Διάστημα, τό, Interstitium, Intervallum, i. q. διάσταση, Plato Timaeo, Διπλάσια και τριπλάσια δ., Du- Β pla et tripla intervalla, Cic. Ibid, διαστάσεις norninat. Chrys, Έκ πολλού τον δ. νικφν, Longo intervallo superare.. Athen. 5. Πάντες εν διαστι]μάσι βεβώτες,"* Certis insterstitiis firmati, Plut. (7, 530.) Τά μελγδού μενα δ. πέντε μόνα είσι' δίεσις και ήμιτόνιον, και τόνος, κ at * τριημιτύνιον και δίτονον : Modulata quoque tot intervalla sunt, diesis, hemitonium, tonus, sesquitonus, ditonum. Diastemata etiam quidam e Latinis ea vocant intervalla et spatia vocis, quibus acuta et gravis includitur : e quibus fiunt systemata. Sicut vero idem Plut. (9, 271.) dicit διαστήματι περιγραφύμενον, ita Lucian. (2, 290.) Διαστήματι περιωρίσθω. Διάστημα, Interstitium, Intervallum, dicitur ap. Hippocr. cum ossa, quae citra commissuram naturalifer se contingunt, affectu aliquo diducuntur et divelluntur. Gal. ev rats Γλώσσαις exp. διάστημα Corporum ipsorum coinpositionem lanis similem. Gorr. [" Ad Charit Dionys. H. 2, Toup. ad Longin et Ind., Xen. Eph. 26. Rubnk. ad Xen. Mem Alciphr Sectio, vide ad Suid. s. v. c Hesychius Milesius in Ed. Hesychii Albert. T. 1. Έκ διαστημάτων, ad Charit ad Diod. S. 2, 394." Schaef. Mss. M. Anton. 5, 24.] Διαστηματικός, Intervallatus, Intervallis discretus: φωνή, Vox intervallata, h. e. Quae ctim intervallo suspenditnr, quemadmodum in cantionibus et in legendis versibus heroicis : cui opp. συνεχής, Cael. Rliod. 5, 24. Martian. Capella 9 triplicem esse vocis rationem scribit, Continuam, velut colloquium; divisam, s. diastematicam, quam in modulatione servamus ; mixtani, qua carmina recitantur. [" Mabne de Arist. 16. Lips." Schaef.Mss. " Greg. Nyss. 3, 199 " Wakef. Mss. * Διαστηματικώς, Psell. Orac. Chald. 108.] Διαστηματίζω, Paulisper subsisto et cesso. Differt ab άποστηματίζω, quod est,resisto, Absisto^ ut fit in fine periodi. Bud. e Gaza. [* "Άντιδαστημι, Hes. \.'Αντιδιαστέλλεται."Boiss. Mss. Suid. 1, 122. Phav. 91.] _ Άποδάστημι ET Ά- ποδίίστω, Dirimo, Distinguo, Discrimen facio, Areth. in Apoc., Οΰ διαιρών καί άποδιίστών τήν εις Οεόν πί- JJ στιν τής τον Κυρίου πίστεως. Idem et άφιστφν dicitur et διαστήναι: nam ut Greg, copulat χωρίζειν καί άφιστφν, ita Plut. χωρίζει καί διίστησι. Hes. δίίστώνται, χωρίζωνται. At άποδάστημι neutr. pro Intervallo sejungor, dirimor ab aliquo. [" Thom. M. 327." Schaef. Mss. " Plut. 10, 36. Diog. L. 1, 71." Wakef. Mss. * Έκδάστημι, Μ. Anton. 9, 9. έκδιεστηκότων pro διεστ. Schneidero susp.] Καταδιίστημι, Dirimo, Intervallo separo et sejungo : καταδιίστάσι, καταχωρίζουσι, Hes. Suid. Προδιίστημι, Prius dirimor. Προδιέστη, Discordare jam coeperat, VV. LL. [* " Σννδιιστημι, Jo. Cantacuz. Hist. 1, 3. p. 16." Boiss. Mss.] Ένίστημι, Statuo s. Colloco inter, Interpono, Xen. Ίππαρχ. (5, 6.) Et τους ίπποκόμους είς τούς ιππέας ένισταίης. Et ap. Eund. simpliciter pro Colloco. Vide p Ένστήσαι, sub. τόν νοϋν, τήν διάνοιαν, pro Ad Inhere raentem, Advertere animum : Aristot. Eth. 7. v Instituere, Incipere, Incceptare. Cujus signif. eiemplum vide ap. Bud. 107 Sic ένστήσασθαι κατψ γορίαν κατ αύτοϋ, Hermog. pro Instituisse accuse tionem, Ulpian. Sed ένίατασθαι τήν δίκην, τόν άγ redditur Actionem (s. Crimen) intendere, Judicium dictare. Et ένεστηκυϊα δίκη, Judicium constitutum, Lis contestata. Item ένεστηκώς πόλεμος, Bellum commissum, i. e. Suscitatum s. Inceptum, Dem.: interdum vero ένεστηκώς πόλεμος, Bellum nondum finitum, sed durans adhuc ac vigens. Item θερm ενιστάμενον, pro Incipiente aestate, i. e. Ineunte, II Item ένιστάμενος, Installs: pro qua signif. afiert ev στάσης τής ώρας, e Plut. Sed et ένεστώς χρ6ν& pro Praesens tempus. Et; Ό καιρός ένέστη τών μυστηρίων, ap. Hermog. exp. Tempus advenit, adest II Insto, in altera signif., sc. pro Immineo, Obsern, et quasi capto, Plut. Ένστησόμενον TTJ φυγί; αυτοί. De quibus omnibus lege Eund Ένίσταμαι, Obsisto, Resisto, Repugno, Renitor, Thuc. (8, 69.) p Καί ήν τις ένίστηται τοις ποιον μένοις, Lys. (140.) Επειδή δέ αύτόν ήμυνάμην ένστ'βα, εβαλλέ με λίθοις. Apud Plut. (Romulo 25.) Ένίατασθαι ri) αύξήσει, πρός τήν αυξηγιν, Crescent! potent} alicujus adversari. Et a Diosc. ένίστασθαι dicuntur remedia, ut cum scribit, Ένίστανται ίφ, et Ένίσταν ται έρυσιπέλασι. Item ένέστηκε Platoni pro Controversiam efficit et adversatur, Controversum manet. Exp. et Intercedo ap. Plut. eo sensu, quo tribuni ap. Romanos dicebantur iutercedere, Bud» 108. Ένίσταμαι, Consisto, Alex. Apbr. Έκεΐ ένίσταται: ενιστάμενον γάλα, Diosc. 6. Lac concretuin, q. d. Consistenslac, ut Constitisse glacie, dicitur et Concre< turn esse glacie ead. signif. Ενιστάμενον γάλα έτι τά τοϋ στομάχου στενά τεθρομβωμένον πνίγει. " Ένεστάσι per sync, pro ένεστήκασι." [" Ένίστασθαι Is τήν τυραννίδα, Inire regnum, Herod. 2, 147. Nude ένίστ. ead. notione: 6', 59."Αλλος ένίσταται βασιλεύς, sic 1, 120. Σέο ενεστεωιέι βασιλήος, intelligi possit, Ε quo tu regnum iniisti; sed ibi quidem rectius vertitur Te regnante." Schw. Mss. Ένίστατο, Lobeck. Phryn " Ένίστημ^ Musgr. Iph. T Thom. M Coray Theopbr* 236. Τ. H. ad Plutum p Toup. Opusc. 2, 2S. 2, 275. Valck. Adoniaz. p ad Timaei Lex Act. Traj. 1, 226. ad Herod ad Charit Diod. S. 1, 31. Ammon Villois. ad Long Obsisto, Brunck. Apoll. Rh Diod. S. 1, 696.2, 373. Argum. Acharn. Koen. ad Greg. Cor. 16. Dionys. H. 3, Plut. Mor. 1, 514. Wyttenb. Select Incipio, Koen. ad Greg. Cor. 27. De bello, ad Diod. S. 1, , ΐβ. Reisk. ad Dionys. H. 2, , nae/to» ένέστηκε, Bolt. Silv. Crit. 76. Ένεστώς, Heyn. ad Apollod Valck. ad Herod Praesens, Plut. Mor. 1, 603. De tempore, Phalar Lennep Έκ τών ενεστηκότων, Lobeck. Aj. p Ένεστηαέναι καί έναντιονσθαι, Dionys. Η. 4, Ένσταση/ τής ημέρας, Ένίσταμαι, cum infi, Diod. S. 1, 684. De tempore, , (paulo post έπιστήναι,) Dionys. Η. 1, 180. De augm., Phryu. Eel. 60. Thom. M αίτίαν, Dionvs. Η 3, 1506." Schaef. Mss.] ' "Ενστασις, ή, Exordium et auspicatio rei, qux in-'

103 Λ67Ϊ m LPP ] ΙΣΤ 4576 stituitur, Btid ex ^Esch. π. Παραπρ. Quo re- A paulo post, Ταϊι" μαγείαις έξεστακέναι αυτούς. Quibus ferri potest, quod ap. Herodian. (8, 3, 17 ) legimus, tamen in 11. redditur Obstupefacere; sed a vet. Interpr. Dementa^e in posteriore 1. redditur, non tam 'Ελέγετο δέrrj ένστάσει τοϋ πολέμου έμμεμενηκέναι, In persequendo bellum incho^tum perseverasse. Institutio haeredis, Bud. e Pand. Signif. etiam Inore perperam Seducere. Luc. 24, 22. 'Αλλά και infideliter, nieo judicio, quam non Latine : at in pristantiam litis et causae, Bud. ibid, ex ieschine. Pro γυναικέςτινες έξήμών έξεστησαν ημάς, γενόμεναι κ.τ.λ,, ead. signif. citat e Codice. Pugnax contentio instantis adversario, b. e. ανταγωνισμό., άντιλογία, Obstupefecerunt nos. Sed si vis verbi spectetur, intelligendum putp, Ad mentis Usque alienatipnem nos Bud. ibid, e Greg. Ένστασίϊ ap. Aristot. in primo obstupefecerunt: ut sc. hie quoque subsit hyperbole. Sed male Bud. έξ ήμών jungi putavit cum Analyt. prior, fin,, est πρότασις,προτάσει εναντία. έξεστησαν, eod. mpdp, qup αύτών in illo Dem. 1. jungitur cum έξίστησιν : cum έξ ήμών cohaereat cum Item Intentionis depulsio: quohiodo exp. ap. Philop. in Procl. Τοϋτο δέ δεικννονσι μεν al πρός αυτόν liominativis γυναϊκές τίνες, et γνναϊκες εξ ήμών significet Mulieres e nobis, i. e. e nostro ccetu : quo sensu Ιίλλων τε τίνων και Άριστοτέλονς μυρίαι ενστάσεις. Est vero et Figura oratoria, de qua infra in Άντιπ.αράστασΐ5. Propositum, Institutum, Synes. dicit statim post, de viris loquens, τινές τών συν ή- 'Αλλ' ήμϊν els άντίδοσιν αρκεί τό μή άγνοείσθαι παρά σον τήν ένστασιν ημών, ότι μύνω σοι τών ζώντων έκκείμεθα, Propositum et corwtitutuin. Apud Suid. simile esse videtur, Κατά τήν έξ αργή! αίρεθεϊσαν ενστασιν τής ζωής,vitae institutum. Haec Bud. Quibus addi potest ex eod. Syues. Ep. 66, Trj δέ ήλικί/f σνμπρο'ί- Β ούσης τής μοναδικής τής κατά τόν βίον ενστάσεως, Cum aetate autem uua progredicnte solitariae vit<e instituto. In. priore autem Synesii 1., quem Bud. citavit, τήν Ενστασιν ήμών exp. etiam Studium nostrum. ΐρΕί-στασ-ίϊ, ut idem Bud. annotat, ab iusidendo dicitur in Hippiatr. Μάλιστ' έστι σεσηπότων χυμών δνσδιαφορήτων ένστασις κα,θ' ο μέρος ένίσταται τοϋ σώματος, εκείθεν τήν είδικήν έπωννμίαν έχουσα. [Hippocr. ρ. 25, 17 (sic forsan leg. pro εντάσεως,) Cael. Aurel. Acut. 3, 22. Wytt. ad Plut. 1,* , 4S5. Schn. Lex. Suppl., Jambl. Protr Kiessl. " Thom. M Heind. ad Plat. Theeet Plut. Mor. 1, 508." Schaef. Mss. * Ένστασία, i. q. ίνστασις, Democr. Ep. ad Hippocr. 1, 281. Lind. Sect. 8. p. 22 Foes., cf. Foes. CEcon. Hippocr. v. Ένίστημι.} Ένστάτης, proprie Qui alicui in via obstat, resistit, Obvaricator, Fest.: ut si quis CEdipodem Laii ένστάτην fuisse diceret: generaliter vero, 6 κατά πάντα kvιστάμενος, Ad versjirius. Soph. Aj. (104.) 'Οδυσσέα, C τον συν ένστάτην, λεγω, i. e. άντίπαλον, έχθρόν, ielian, ap. Suid. Κατά τινα χρησμόν βονληθείε ίλεώσασθαι τόν τψ οίκω αύτοϋ γεγενημένυν ένστάτην δαίμονα, Synes. Ep. 67 τηκεν ή κνρία, και ό δήμος παρήν πάλιν ένστάτηε και εναγώνιοι, Adversaries et reclamare paratus. Peculiariter vero in judicio ένστάτης dicitur ό αντίδικος, In causa, adversarius, Qui adversus aliquem litigat. Ένστατικόε, Pervicax, Acriter obsistens, Installs et urgens. Dicitur de disputatoribus, qui adversario acritcr obnituntur, nec ei cedunt. Apud Suid. Ό δέ Itτόδωρος ένστ. ών, άήττητοε εμενεν, i. e., ut ipse exp., ίνστασιν πρός τινα ποιούμενος. Aristot. de Ccelo 2. Διό δει τόν μέλλοντα καλώς ζητήσειν, ένστ. είναι διά τών φί^είων ενστάσεων εν τω γένει: [Η. Α. 1, I. "Eichst. de Dram. Sat. p. 8. Thom. M Wolf. Prol. 195." Schaef. Mss. M. Anton. 5, 20.] Ένστατικώε, Hermog. Pervicaciter, Instanter et pugnaciter, Quintil. "Ενστατος, Institutus liaeres, ut υποκατάστατος, Subatitutus, Bud.,[*"Eνστημα, i. q. ενστασις, Diog. L. Epicnro.Chryeijjpus Plut. 10, 363. Sext. Emp. 454.] Διενίσταμαι, Refragor disserendo, Bud e Basil. [Assevero, Lobeck. Phryn " Philo J. p. 420." Wakef. Mss.] " Περιενισταμένου τοϋ ήρος " affertur pro Ineunte vere : pro quo dicitur et ένι- " σταμένου." [* Πρνενίστημι, linde * Προενιστατέον, Aristot. Soph. Elench. 2, 5, 2.] Έξίστημι, q.d. De statu dejicio, Facio ut (aliquid) iiijstatusuo manere desinat. Sed peculiariter pro De ; statu mentis dejicio, Facio ut aliquis mente consiet, Mente emoveo, alieno, Dem. (537 ) Ταύτα D καί όσψρήται ή ίππος, έξίσταται καί μαίνεται πρόε τήν όσμήν. Saepe autem hac in signif. usurpatur έξέστηκα et έξέστην. αύτών, Et άήθεις quidem hoc posterius 'όντας in ipso etiam Kiye~i, ταύτα έξίστησιν ανθρώπους τον προπηλακίζεσθαι. Quali hyperbole dicitur Gall. Ν. T. habemus, Marc. 3, 21. Paul. 2 ad Cor. 5, 13. C«la le$ fait enrager. Sed interdum etiam pro Percejlo, Perterrefacio, εκπλήττω, Suid., Obstupefacio, ubi τφ έξέστημεν opp. σωφρονονμεν. Sed interdum quoniam animus ejus, qui perterrefactus est, obstupefactus, velut loco et certo de statu dimovetur, Cic.»: Act. 8, (9.) Έξιστών το έθνος τήε Σαμαρείαε, μϊν. Cic. tamen έκστήσαι ap. Aristot. vertit simpliciter, Ad admirationem traducere, Cic. Lex. 50. Ceterum cur hunc prdinem in exppnendis τοϋ ίξίστημι signiff. tenuerim, dpcebp in 'Εξίσταμαι. Έξίστημι, Desciscere facio, Degenerare facio, Immuto, Corrumpo. Qui autem rem aliquam degenerare facit, aut immutat, s. corrumpit, is earn in sua, ut ita dicam, statu manere non sinit, sed de eo velut dejicit: adeo ut hae quoque signiff. bene cum prima ilia mea interpr. convenire videantur. Tribuit autem Bud. has signiff. isti verbo, cum in aliis Aristot. 11., turn Eth. 3, (12.) Kat ή μέν λύπη έξίστησι και φθείρε* τήν του έχοντος ψνσιν' ή δε ηδονή ούδέν τοιούτο ποιεί. Sed interdum jungitur cum είς, ac turn έξίστημι verti posse arbitror, Degenerare facio et traduco, Degenerare faciens traduco, etiam Corrumpendo traduco, Corrumpens traduco. Alicubi vero simplicius, Imniutando traduco: Plut. Popl. (6.) Πάθοι/s μέγεθος els άναλγησίαν έξέστησε τήν φυχήν : ibid. Αρετής v\pos ε'ις άπάθειαν έξέστησε τήν φυχήν. Ad tabem et interitum perduco, Bud. ex Aristot. Phys. 3. Potest autem haec signif. sub Corrumpendi signif. includi. Έξέστην et Έξέστηκα, vide in 'Εξίσταμαι. 'Εξίσταμαι, q.d. De statu dejicior etc. sequendo analogiam signif. vocis act.: nam itidem capitur peculiariter pro De statu mentis dejicior etc. Vel, A mente discedo, A me discedo, s. potius, Mente non consto. Quam tamen exp. nec Bud., nec alii afferunt: sed nulla mihi aptior videtur, cum et ipse Cic. ita loquatur: et cum dicimus Non consto, verbo quidem Consto reddatur ίσταμαι, al negativa particula N011, exprimatur privativa particula έξ. Ideo et in Έξίστημι ad ceteras signiff. hanc addidi, Facio ut aliquis mente non constet. Itidem vero έξίσταμαι in eo sensu, quo usus est Thuc. (2, 6l.) Καί έγώ μέν ό αύτός ε'ιμι, και ούκ εξίσταμαι, aptissime verti dico Non consto : sed ita ut hie addatur dat. pronominis, sicut illic ablat. Mente. Quod tamen nomen interdum in Gr. loquendi formula ponitur, itidem ut in Latina, sed in alio casu; nam quod dicunt Graeci νοϋς, διάνοια έξίσταται, dicitur itidem a Latinis, Mens non constat, i. e. ut ap. Eosd. legitur, Mens labat. Quae cum ita sint, in exponendis τοϋ έξίστημι signiff, eum ordinem tenendum existiniavi, ut primum interpretarer generaliter, De statu dejicio, Facio ut (aliquid) in statu suo manere desinat: deinde in restringenda generali ilia signif. ab eo usu inciperem, quem exprimere possumus illo ipso loquendi genere; sed addendo gen. Mentis, et dicendo Dejicio de statu mentis, sicut et cum Non constare, cum de perspna dicitur, addi ablat. Mente, mpdp pstendi. Sed ad exempla venio. Soph. Antig. (563.) ονδ'ός άν βλαστή μένει Novs TOIS κακώς πράσσουσιν, άλλ' έξίσταται, ad verbum, Non constat mens iis, quos miseriae premunt. Itidem ή διάνοια έξίσταται ap. Diosc. 5. Ipsa autem persona dicitur έξίστασθαι, Non constare mente, Aristot. de hippomane, Τοϋτο έάν TIS φθρ λαβών additur gen. huic verbo pro ead. signif, ut γνώμης έξέσταν, Eur. (Iph. A. 136.) Έξέστηκα τοϋ φρονεϊν, Isocr., nam τοϋ φρονείν pro gen. censeri debet, ac

104 4577 ΙΣΤ turn έξέστην s. έξέστηκα est simpliciter Emotus sum, A Discessi: de qua signif. dicam postea. Ponitur vero εξίσταμαι et pro Percellor, Perterrefio, έκπλήττομαι, Suid., Obstupesco, Obstupefio. Et proprie quidem Obstupesco ad mentis alienationem usque, sequendo analogiam signif. τοϋ έξίστημι, s. Pr stupore aut admiratione dimoveo mente,s. De statu mentis dejicior. Quae signif. in Ν. T. est frequentissima, Matth. 12, 23. Kat έξίσταντο πάντες οι 'όχλοι. Sic Marc. 2, 12. "Ωστε έξίστασθαι πάνταs. Sed et cum suo verbali junxit idem, 5, 42. Kat έξέστησαν έκστάσει μεγάλη, q. d. Obstupefacti fuerunt obstupefactione magna. Εξίσταμαι, Non consto mihi, de quo et supra aliquid dixi, q. d. Sententia mea in eod. statu non manet, Thuc. 2, (6l.) Kat έγώ μέν ο αυτός είμι, καϊ οΰκ έξίσταμαι' ύμείς δέ μεταβάλλετε, Non discedo a mea sententia, Aliud propositum non sequor. Itidem vero ap. Xen. έξεστηκέναι τό πρόσωπον verto ad verbum Non constare vultum, quod alii vertunt Immutatum esse vultum, Κ. Π. 5, (2, 15.) Έκ πολ- Β λών έξεστηκότων προσώπων. Accipio autem meam hanc interpr. e Liv. Primo adeo perturbavit ea vox regem, ut non color, non vultns ei constaret. Έξίσταμαι, Degenero, Immutor, Corrumpor, Mutor et transeo, Theophr. C. PI. 6. Δάφνην δέ μεταψυτευομένην καϊ μνρρίνην διαφέρειν ποτέ φασίν ώς έπϊ τό πολν δ' έξίστασθαι καϊ ούδέ τό χρώμα διασώζειν. Et έξιστάμενα τέκνα, Libert degenerantes : unde et έκστασις, Ilia degeneratio, ap. Aristot. Gen. Anim. 4. p. 339 Haec Bud. qui et p έξίστασθαι, opp. verbo παρίστασθαι, exp. Exolescere et fugere, et a natura sua desciscere : ut cum dicitur οίνος έξιστάμενος. Ab Eod. έξεστηκώς οίνος alibi redditur una voce Vappa, ap. Dem. (933.) Όγδοήκοντα στάμνοι έξεστηκότος οίνου. In VV. LL. ex eod. Theophr. affertur Έξίσταται τοϋ γένους, itidem pro Degenerat. Et ex incerto 1. Έξιστάμενος έκ φύσεως, pro Degenerans a natura, Gaza. Item ex Aristot. Gen. Anim. 4. Έξίσταται είς τό τυχόν, pro In quodlibet mutatur et c transit. Ex Eod. in Polit. 5. Εξίστανται είς έναντίας πολιτείας. Έξίσταμαι, cum gen. Alienor, Abdicor: Plato Phaedro (10, 327.) Έξιστάμενος δέ των ανθρωπίνων σπουδασμάτων. Et ap. Xen. non solum pro Abdicor et Alienor, sed et pro Obli.viscor, (Κ. Π. 3, 3, 24.) Ιόντων εις μάχην συν οπλοις, έν φ πολλοί καϊ τών παλαιών μαθημάτων εξίστανται, Bud Έξίσταμαι, cum gen. Descisco, Deficio, Plato de Rep. 2. (6, 254.) έξίστασθαι τής αύτοϋ ίδέάς, Dem. (143.) Έξέστητε, 3> άνδρες 'Αθηναίοι, τής υποθέσεως, έφ' ής υμάς οί πρόγονοι κατέλιπον, ubi Bud. non solum Descivistis, sed et Degenerastis interpr., de qua signif. proxime dictura fuit. Synes. Ώς άρα έκ στήσει σαυτου καϊ όμότροπος έσει τοίς εύδοκιμοϋσι τών γραμματέων. Ubi έκστήσει σαυτοϋ reddere poterimus etiam e Cic. A te discedes, pro A te ipso descisces, i. e. a tua natura, et a te degenerabis. Plato autem in ead. re addidit genitivo praep. ets cum suo accus. de LL. Έξίστασθαι τρόπων αύτών είς τους εύσεβείς. D II Ceterum εξίσταμαι non solum Discedo, et quidem in alia etiam signif. quam in illo loquendi genere, sed et Recedo alicubi redditur : ut reddi posse arbitror et in Dem. (230.) Νΰν δ' έκστάς τής ορθής καϊ δικαίας όδοΰ, ubi metaph. ponitur. At in propria signif. ap. Herod. 3. Ενταύθα έκστάντες Τής όδοϋ, Digressi de via. Exp. et Cum secessissent e via. Εξίσταμαι, itidem cum gen. Cedo, Thuc. 2, (63.) 7 Hs (άρχή ς) ονδ' έκστήναι έτι υ μιν έστιν, Quo imperio ne cedere quidem vobis licet, Dem. (959.) Έξέστησαν άπάντων τών όντων, Bonis omnibus cesserunt. Philo, Μικρόν ύστερον isv έξέστη μετεποιείτο, ubi reddi potest verbo Cedere et cum accus., Quod cesserat, ct quidem ultro. Additur vero et dat., et dicitur εξίσταμαι σοι τούτον, pro eo, quod Lat. Cedo tibi liac re: Έκστήναι τοϋ στεφάνου έτέρφ, Philostr. Her. Sic Εξίσταμαι σοι τής τιμής. Cedo, i. e. Concedo, ct me tibi submitto, Bud. ex Jul. Et cum gen. όδοϋ, ac dat. personae, ut Lat.Cedere via alicui: Plut. Rom. [pp ] W* (20.) Έξίστασθαι όδοΰ βαδιζούσαις. Tale ap. Eund. in Popl. Έξιστάμενος αύτφ τής τάξεως. Item, Cedo tibi aliqua in re : pro qua signif. affertur e Chryj. 'Erepots τής τών καρπών έκσταίη φοράς. Ε Soph, et cum dat., quem sequitur infin. in Aj. (672.) Έξίση*. ται τη ήμέρ? φλέγειν. Item cum solo dat., in Phil. (1053.) νυν δέ σοι γ' εκών εκστήσομαι. Έξίσταμαι, cum dat., in VV. LL. ex Aristoph, έξίστασθαι χοροίσι pro Cedere, Procul abesse, Absti. nere. At Cam. vertit, Locum dare, B. (354.) Eifo μείν χρή, κάξίστασθαι τόίς ήμετέροισι χοροίσι. Έξίσταμαι, cum accus. pro Vito, Refugio, Subter. fugio, Detrecto, Soph. Aj. (82.) Φρονοϋντα γάρ vty ούκ άν έξέστην οκνφ. Bud. hac in signif. et constr. affert e Plut. Ούδένα κίνδυνον νπέρ δόξης έξέστη. Sed debuit potius e Dem. afferre, qui ante Plut. ita usug est his ipsis verbis, et quidem aliquoties : (460.) 'YVip δέ δόξης ούδένα πώποτε κίνδυνον έξέστησαν. Sic (6ΐ7.) Είσφέρων έκ τών Ιδίων, ούδένα πώποτε κίνδυνον vvep δόξης έξέστη. Apud Soph, autem Antig. (1105.) p καρδίας δ' έξίσταμαι Τό δρβν, exp. Hoc perpetrare animus refugit atque absistit. Cam. autem vertit, Abhorret animus ab hac re. Εξίσταμαι, cum infin. pro Abstiueo, Caveo: ut έξιστάμενοι χρήσθαι, Bud e Gal. " Έξιστάνω, i. q. έξίστημι, Emoveo. Et pecnliari- " ter Mente emoveo, Mentis alienationem affero." " Έξιστάω, i. q. έξίστημι. Act. Apost. 8,<9 )Έξι- " στων τό έθνος τής Ίαμαρείας, Obstupefaciens." [" Έξίστημι, Thom. Μ ad Charit fl Musgr. Yon Wakef. Here. F Musgr. ib. Luzac. Exerc Jacobs. Anth. 6, 159 1, , Boiss. Philostr Herodian,, 477. Abresch. Lectt. Aristaen Toup. Opusc, 2, 6. Valck. Hipp. p Wyttenb. Select A mente alieno, Bernard. Reliq. 74. Toup,; Append, in Theocr. p. 8. Opusc. 1, 120. Kuhn. ad Paus Verh. ad Anton. Lib Ruhnk. Ep. Cr Valck. ad Herod Eur. Bacch ad Lucian. 1. p. xxxiii Alciphr De vino vappescente, Bergler. 77- Toup. Opusc. 1, 497. 'Εξίστν^ Brunck. Aristoph. 3, 83. Kuster Έξεστηκ Brunck. 3, 205. Diod. S. 2, 493. Έκστήναι, Cattier^ Gazoph. 74. Reisk. Anim. ad Diod. S. p. 59 Lobeck. Aj. p εαυτούς Valck. Oratt ww, Diatr. 13. Τόν έλεον έξέστησεν, Dionys. Η. 5, 124. Έξίστασθαι, Boiss. Philostr Wakef. S. Cr. 3, 170. "Εξιστάω, Athen. 1, 31. Thom. M. 286." Schaef. Mss. " Έξίστημι, pro simpl. ίστημι significante ζυγοστατέω, Pondero, legitur in Epigr. Palladae meae collectionis Πολλάκυ έξεστησα τεήν,, φϊλύτητα καϊ ίβριν: sed magna non debet esse hujus poetae auctoritas." Brunck. Mss. "Έξεστηκότα ov vov, Aristid. 1, 255." Schw. Mss. Demostb. 363.» 891. Xen. Σ. 4, 31. Άττ. 1, 3, 12. 2, 1, 4.] "Εκστασις, DimAio rei alicujus e statu, in quo erat, Plut. (9, 728.) 'Εκστάσεις γάρ είσιν ειδών ea* άναιρέσεις ούσιών, Formarum a suo statu dimotiones et naturae eversiones. Plerumque de Mentis emotione, idque variis modis: cum sc. furore aut alto casu a mente discedimus. Apud Hippocr. enim dicitur de vehementi motione et aberratione mentis, ead. prorsus signif., qua μανίαν et έκμανήναι usu* pat; atque haec morbus animi est. Gal. in l Pnwrhetic. Hippocr. Comm. 1. s. 14. Μελαγχολιών εκστα-; σιν άκουστέον τήν σφοδράν καί θηριώδη. Quo referri - potest, quod ap. Aristot. reperitur, μανική έκστασις^ et έκστασις φρενών ap. Chrys. Sic ap. Plut. Έσκήψατο μέν έκστασιν τών λογισμών, Furere se simulavit, Mente se captum simulavit. At ap. Alex. Aphr. El's έκστασιν τραπήναι, Concidere s. Alienari mente, A mente discedere, Cic.: non tamen de furore, sed casu aliquo subito, qui mentem quasi abripit. " Dicitur etiam έκστασις, cum aliquis a sese discedit, h. e. animus ejus extra ipsum rapitur: quod αναγωγή,ί etiam appellatur, ut iis accidit, qui ad ceelestiuin et divinarum rerum contemplationem abripiuntor: in qua signif. frequenter a Dionys. Areop. usurpatur. ν Act. 22, (17.) Έγένετο δέ προσευχομένον μου έν τφ ' ίερφ, γενέσθαι με έν έκστάσει, Ut raperer extra me 3

105 4559 ΙΣΤ [pp ] ΙΣΤ , (10.) de Petro supra domum ascendente ut pre- A enim 'Εκστατικός est simpliciter Qui dimotus est a, caretur, Έπέπεσεν επ αύτόν έκστασις, Incidit in eum Qui discedere solet, discessit a : Aristot. Eth. 7, (1.) mentis excessus. Dicitur etiam έκσταση, cum animus admiratione percellitur et ap. se non est: unde 'Εκστατικός τοϋ λογισμού: cui.opp. ibid, ό έμμενε- TIKOS τψ λογισμω: (8.) de iis, qui incontinentes sunt, a Suida redditur θαυμασμός. Sic accipitur ap. Longin. (1,4.) Ού γαρ els πειθώ rovs άκροωμένους, άλλ' τόν λόγον έχοντες μέν, μή εμμένοντες δέ, Horum eniin disserens, Αυτών δέ τούτων βελτίους οί εκστατικοί, ή οί eis έκστασιν άγει τά ύπερφυά. Et Marc. 5, (42.) Έ- ii sunt meliores, qui facile de sententia et de gradu ξέστησαν έκστάσει μεγάλη, Obstupuerunt stupore magna, postquam sc. puellam resuscitatam viderunt. in ea non perstant. Interdum vero pro eo accipitur, dejiciuntur, quam qui ratione in consilium adhibita, Sic Luc. 5, (26.) post historiam de sanato paralytico, Και 'έκστασιε έλαβεν απαντας, Stupor cepit o- Plin.: et aliquando Furiosus, ό έκμανείς. Bud qui a mente discessit, Cic., Qui alienatus mente est, mnes. Interdum vero έκσταση dicitur, cum mens partim admiratione, partim t.iinore quasi e statu suo di- Puerum mente alienatum et desipientem. Nonnun- Plut. (6, 3.) Μειράκιον εκστατικόν καί παραφρονούν, movetur et discedere videtur, i. fereq. θάμβος: Marc. quam copulatur cum θυμώδης, θυμικός, ac tunc significat Eum, qui pronus est ad iracundiam furibun- 16, (8.) de mulieribus, quae Cliristi sepuicrum visentes, angel um viderant, Είχε δέ αϋτάε τρόμος καϊ έκaraais, Tremor el stupor cepit omues, quo pertinet in caecos ac praecipites impetus, quales sunt, quos dam, quique facile ad impotentiam animi erumpit, et ap. Cic. Magnitudine timoris a mente discedere, et Cic. Effraenatos appellavit. Arist. Part. Anim. 2. paulo ante έξεθαμβήθησαν, et paulo post, έφοβοϋντο. Ουμωδη το ήθος καί έκστατικά. Haec et alia Bud. ibid.! Abscessus, Discessus, Plut. (9, 727 ) Αϊ τε τών θερμών καταψΰξειε, ούδεμίας παρονσίφ γίνονται δυνάμεως, Β άλλ' έκστάσει θερμότητοε, Calidorum fervor nullius rei accessu, sed caloris abscessu refrigescit. Mutatis, qua res aliqua a sese suaque natura discedens, in aliam dejgenerat: cum sc. aliqua έξιστάμενα τήε προτέρας αύτών ουσίας, μεταβάλλει εις έτέραν, Themist. Sic ίκστασις φύσεως, TJieophr. C. PI. 3, (1, 6.) Apud Eund. eod. in 1. c. 6. Φθορά δέ τις ή έκστασιε, Generis autem mutatio, corruptio quaedam est: de transitu speciei in speciem : quam paulo ante vocat εξαλλαγή ν eh έτερον γένος, et paulo post μεταβολήν, atque μετάστασιν, item et διάστασιν. Quidam interpr. Egressionem e natura propria. Et "Εκστασιε όίνον, de Vino, quod pereunte sapore, vappae accipit nomen, Plin.: qua signif. έξεστηκώε quoque οίνος dicitur : ut dictum est in Εξίσταμαι. Plut. (8, 920.) Καί τοι περιφανώς έκστάσεις αύται καί μεταβολαΐ ποιοτήτων. Apud Aristot. autem Rhet. 1. ubi de honoris, qui exhibetur, partibus loquitur, Τά βαρβαρικά, οίον προσκυνήσεις καί έκστάσεις, δώρα τά παρ' έκάστοιε τίμια, Ιηterpres vertit, Conspectus evitationes. [" Ad Charit. c 448. ad Dionys. H. 5, 93. Toup. ad Longin Ammon. 92. Tyrwh. ad Aristot. p Apoll. Dysc " Schaef. Mss. Polyb. 2, 56, 6. ubi vide Schw. Schleusn. Lex. in N. et V. T.] [* " Έκστάσιον, Cessio bonorum, Anth." Lex. Gr. Lat. ap. P. Baldvin. l6ll. ""Εκστασιε υπαρχόντων, Gl. Bonorum cessio.] 'Εκστατικός, Cui vis est dimovendi rem aliquam e statu, in quo erat, Plut. (9, 746.) 'Εκστατικόν γάρ άμφοϊν ή κίνησις, Utrumque enim motus exturbat, Utrumque enim motus a statu suo dimovet. Et ap. Gramm. έκστατικά ρήματα, q. d. Verba enaotiva, Gaza 4. J Mentem de statu suo dimovens, ac interdum pro Furorem concitans, Alienans mutansque mentem, Virg. Faciens ut quis sit suae mentis, Cic. D em entans, Apul. Unde έκστατικαί δυνάμεις ap. Medicos, Facultates, quae vim habent abalienandi animum, qualis est in hyoscyamo, coriandro viridi et epbemero, Gorr.: Plut. de Def. Orac. Ή δε γή πολλών μέν άλλων δυνάμεων πηγάς άνίησιν άνθρώποις, χ) τάς μέν έκστατικάς καί νοσώδεις καί θανατηφόρους, Qui partim mentem e sua sede et statu dimovent, morbos et lethum infernnt. Idem ad Colot. Έν πάθεσιν έκστατικοίς καί μελαγχολικοίς. Et Theophr. Η. PI. 9, 13, (4.) de succorum in radicibus differentiis scribens, quasdam esse radices e dulcium genere tradit έκστατικάς, quasdam θανατηφόρους. Item Mentem e statu suo* dimovens, ac a sese ad ccelestia rapiens: Dionys. de divo Paulo, Έν κατοχή τοϋ θεού γεγονώε έρωτοε, καί τήε εκστατικής αύτοϋ δυνάμεως μετείληφώε. Ι] Qui mutari ac desciscerc a se facit, Themist. Physic. 4. Μεταβολή γάρ πάσα φύσει εκστατικόν: quod probans et declarans, subjicit, Kat γάρ ή κίνησις και ή μεταβολή καθ' αυτήν μέν έξίστησι τοϋ προϋπάρχοντος : ita ut εκστατικόν h. in 1. sit τό έξιστάν τοϋ προϋπάρχοντος. Aliam exp. hujus signif. babes in Έκστασιε praecedenti. Passive etiam capitur, ac easd. signiff. sequitur, quae in praecedenti sectione positae sunt. Interdum [" Toup. ad Longin Plut. Mor. 1, 4. Oxon. Tyrwh. ad Aristot. 166." Schaef. Mss.] Έκστατικώς, adv. quod nominis signif. sequitur, Plut. Dione, 'E*- στατικώς έχων καί δεδοικώς, De mentis statu dimotus ac timore perculsus, Qui magnitudine timoris a mente atque a se ipse discessit, Cic.: (8, 323.) 'Sis έμοϋ παντάπασιν έκστατικώς έν τψ παρόντι καί κακώς έχοντος, Me de mentis statu dimoto, Me mente alienato. [Έκστ. ποιεϊσθαι τόν κίνδυνον, Fortissime pugnare, ceu mente emota, Polyb. 15, 13, 6.] 'Αν τ εξίσταμαι, Contra insurgo, i. q. κατεξανίσταμαι, Plut. (9, 729 ) Ουδέ ποιεί κοινωνόν, άλλ' άντεξίσταται, Neque communionem patitur, sed contra insurgit. " Παρε ίστ^/ιι, i. fere q. έξίστημι, De statu suo di- " moveo s. emoveo. Plut. Symp. 4. Μτ/δέ άνασοβών " και παρεξιστάς βόμβυξι καϊ πολυχορδίαιε τήν διά- " νοιαν. Exp. etiam Degenerare facio, Immuto, Cor- " rumpo." [" De vino, Toup. Opusc. 1, 497." Schjef. Mss. " ΐίαρεξεστηκόε κυλίκιον, Lycophr. ap. Athen. 420." Strong. Mss. Euseb. Η. E. 5. p *Παρέ«- στασιε, 146.] ΤΙροεξίσταμαι, Prior excitor, exurgo, Plut. (6, 702.) Τ Ω Θεμιστόκλειε, τούς ev το'ιε άγώσι προεξισταμενουε [προεξανισταμένουε] μαστιγοϋσιν άεί, Propere surgentes et excitatos ad certamen, Bud. II Προεξεστϊ/κώϊ, Prominens, Projectus, Protectus, E- minens, Aristot. de leone, Πρόσωπον ούκ άγαν όστώδεε, τήν άνω τε γένυν ού προεξεστηκυϊαν, άλλ' ισορροπούσαν τη κάτω, Bud. [* Προσεξίστημι, Simul corrumpo, Plut. 6, 488. * " Ιννεξίστασθαί τινι εύθύμωε, Paratum se ostendere ad pugnandum cum aliquo, 3, 34, 9. n. 5, 39, 4. n. Cf. 3, 68, 8. η. Al. Ιννεξανίσταθαι." Lex. Polyb. *'Ασυνέκστατοε, Hes * Ύπερεξίστημι, Joseph. Antiq. 20, 2, 3. sed leg. ύπεξ.] Ύπεξίσταμαι, Cedo, Philo V. Μ. 1. Ούχ υπεκστήσεσθε rats πρότερον ήκούσαις, Non cedetis prioribus : ύπεξίσταμαί σοι τήε όδοϋ, Cedo tibi via, i. e. Decedo: quod etiam έξίσταμαι dicitur, li. e. παραχωρώ, Bud.: Philostr. Her. Ύπεξίσταντο αύτφ οδών, Ei de via decedebant. Plut. Apophtli. Ύπεξίσταμαι τής καθέδρας, Assurgens e sede, locum cedo; άρχής, Imperii jure cedo. Bud. exp. etiam Excedo, Cedo inimicis, ap. Antiph. 115(=6'95.) Ό μέν άνήρ ού καταγνους αυτός εαυτού, -άλλά τήν σπουδήν τών κατηγόρων φοβηθείς, ύπεξέστη. Declino, Vito: cum accus., Plato Philebo (4, 273.) 'Αλλά γάρ ύπεκστήναι τόν λόγον επιφερύμενον τούτον βούλομαι' τηδ' ουν διανοούμαι φεύγει v. Bud. At e Plut. Sol. citatur,'τπ-εκστήναι ταίε άπορίαις, pro Difficultatibus se liberare. [Callistr " Eumath Planud. Ovid. Met. 5, 314. Const. Manass. Chron. p. 85." Boiss. Mss. Ύπεξίσταμαι τίνος, Schaef. iesop Plut. 9, 230. " Ad Lucian. 1, 406. ad Charit ad Herod Jacobs. Exerc. 2, 47. Boiss. Philostr Lobeck. Aj. p Heind. ad Plat. Hipp. 168." Schaef. Mss.] Έφίστημι, q. d. Sisto juxta, Colloco juxta : unde exp. et Appono, Admoveo, Adhibeo: έφιστάναι ταϊς πύλαις s. θύραις φύλακας. Plut. Popl. Έπιστήσας ταίς θύραις φύλακα τήν έαυτοϋ γυναίκα : Fabio, Έπιστήσας τετρακισχιλίους όπλίταε, τήν διέξοδον ένέφραξε. Sic Thuc. 2, (75.) Εύλινον τείχος ξυνθέντεε, καί έπιστήσαντεε τψ εαυτών τείχει. Lucian, (1, 203.) Δέκα γύπας

106 4581 ΙΓΓ [ρρ, 1763 J 764.] iir 4 5Si hv επέστησε σοι. Rursum Plut. Lycurgo, Έπιστήσας A ro'ts γάμαιε αιδώ καί τάξιν, ubi exp. Cum adhibuisset. At έφίστων, Bud. Admovebant, iu Gal. Οί παλαιοί δέ ΚΛΙ τήν γυναίκα θηλάζουσαν έφίστων τοις τη φθύη καμνουσιν. Et έφίστημι τέλος, e Plat. Impono nnem. At pro Superimpono, vide in Έφίσταμαι. Sisto aliquem, et ut praesto sit facio, atque ut inter tractandum negotium adveniat, Bud c Dem. 'Εφιστάναι pro Praeficere, quoniam quem praeficimus alicui rei, eum velut sistimus juxta illam, et illi admovemus, vel Adhibere. Isocr. ad Nic. Τοιούτους έψίστη τοϊε πράγμασι. Sic Plut. Solone, Έπιστήσαι TOIS πράγμασι τον φρονιμώτατον. Lycurgo, Επέστησε τούτω παιδαγωγύν. Item έφίστημι τήν γνώμην, διάνοιαν, ΤΟΗ νουν, pro Adhibeo mentem s. animum, Applico mentem, qua in signif. ponitur et επέχω. Isocr. Evag. (26.) Καθ' ο, τι άν αυτών έπιστήσω τήν γνώμην. Sed ut plurimum omittitur accus. diciturque έφ ιστάναι sine adjectione, pro Animum intendere, Intentum esse, Animadvertere. Polyb. "Αξων δέ έπιστήσαι πώς κ. τ. λ. Basil. ΤΙαντΙ γνώριμον τφ καί Β μικρόν έπιστήσαντι. Aristot. Polit. 7* Ποίων δέ τινών τών σωμάτων υπαρχόντων μάλιστα 'όφελος είη τοις γεννωμένοις, έπιστήσασι μάλλον λεκτέον, Accuratius et exquisitius commentantibus et animadvertentibus, Bud. Et cum dat. rei, Aristot. de Mundo, Τούτοις έπιστήσαντες, Animo et studio ad haec incumbentes. Sic Έπιστήσας τοίς ποιήμασι, Plut. Ubi animum appulit ad poemata. Dicitur etiam έφιστάναι περί τίνος, Polyb. (6, 26, 12.) Έπψελέστερον έπιστήσαι περϊ τών τοιούτών,. Diligentius cousiderare talia, et animadversrone accuratiore persequi. Aristot. autem addidit et accus. διάνοιαν, qui alioqui subauditur, vel alius ei synonymus : Περί τών ορισμών έπιστήσας τήν διάνοιαν, Incumbens animo ad definitiones explicandas, tractandas. Bud ubi reddit hanc istius formulae dicendi rationem, ut sc. έφιστάναι τήν διάνοιαν sit quasi Sistere intelligentiam: unde, inquit, lingua.vernacula nostra hominem mentis compotem significare volens, Sistendi verbo utitur : intelligit autem quod dicimus Un bomme arr te, c atque hinc esse dictam έπιστήμην, Aristot. Probl. Sed idem Bud. paulo post non satis sibi constat, quippe qui exp. έφιστάναι τήν διάνοιαν, eo, quo ipse exposui, modo: qui etiam deductionem illam nominis έπιστήμη magis sublilem quam grammaticam existimo. Ceterum quantum ad έφίστημι attinetjunctum cum περί, sciendum est exponi et aliter, ut mox docebo, ubi de έφίστημι agam habente alteram τοϋ Sisto signif. 'Έφίστημι pro έπιτάττω, item Έπί' στασις in ead. signif. q. d. Substitutio, Bud e Polyb. Est autem vicina haec signif. superior!, qua exponebatur Colloco. Έφίστημι, Sisto, i. e. Reprimo, Inhibeo, Coerceo : Τήν πορείαν έπιστήσας, Plut. (Cimone 1.) Et cum accus. ac gen., Επέστησε τους ιππέας τοϋ πρόσω. Bud Ceterum hue pertinet altera ilia exp. bujus dicendi generis έπιστήσαι περί τίνος, pro έττέχειν, Assensionem retinere: Athenag. in Legat. pro Christo, Καί ποιηταί μέν καί φιλόσοφοι ούκ 'έδοζαν άθεοι D έπιστήσαντες περί Θεοΰ. Ετ Έφιστάνω, itidem pro Cohibeo, Diosc. Έφίστημι, Ascisco, Adduce, opp. τω άφίστημι, Bud e Diog. L. DE Έπέστην autem ET Έφέστηκα vide cum Έφίσταμαι. Έφίσταμαι, Insto, Advento, Advenio, Supervenio, Intervenio, Herodian. (3, 14, 7 ) Βρεττανο'ις επέστη : (12, 18.) Ώί δέ έπέΰτη τη βασίλείφ ανλη, Cum advenit in palatium. Et sic subinde. Apud Eund. vero έφεστώς exp. alicubi Polit. Stans, Qui adest. Έφίσταμαι et pro Repente ex insidiis prodeo, Lucian., Bud ubi tamen ipsum Luciani 1. non affert; sed hie fuerit fortasse, aut aliquis certe ei non dissimilis. Agens enim de adulterio Veneris cum Marts, (1, 245.) scribit, ΈπεΙ δέ έν εργψ ήσαν, καϊ εντός έγεγένηντο τών άρκυων, περιπλέκεται μέν αυτοίς τά δεσμά, έφίσταταί δέ αυτοίς ό"ηφαιστός. Dicitur etiam έπ (στήναι νυκτός ab Isocr., κατά τους ϋπνους a Plut., de Sup erven i elite in somnis. ; Έφίσταμαι, pro Insto, i.e. Urgeo, Dem., (1J87.) Έφειστήκει δ' αύτφ Καλλίστρατος καί Ιφικράτη^ & pro Instare operi alicui, ut qui sunt curatores; uu<fc ap. Aristot. de Mundo, έφιστάμενον δωικείν, a Bud. redditur, Operibus faciendis instare, Perfungi officio curatoris operum. Sic ap. Philon. έφεστηκότες, Coratores, V. Μ. 1. Έφεστηκώς κίνδυνος τη πάλει,.deni (287 ) Instans periculum, i. e. Imminens, Impeudf» 11 Praefectus sum, ut έφίστημι, Praeficio, unde οijjft στηκότες τοις πράγμασι, Summae rerum praefecti, Λ^ stopb. 1φ. (955.) de cane, Ofa τε πολλοίς προβιά έφ εστάναι, Qui multis ovibus praeesse possit. hibeo mentem, Adjicio animum ad rem aliqu eique incumbo, ac velut insisto in ea commentamla/ Isocr. Hei.Enc.(14.) Έπιστάς έπίτάθησέωςεργα. [jbisisto, Restito, Progredi nequeo, Synes., Bud.480^ Έφίσταμαι, Supernato, ad verbum, Superifl Diosc, 1, 96. Έφίστατάι δε τοΰτο καθάπερ oppos Μ λακτι, Supernatat pici, sicut serum lacti, Ruell, f autem ad verbum Supersto, Sto super. Sic aut έπί signif. Super et in act. έφίστημι pro Superii no, ut columnam basi: quam etiam interpr. alj Bud., (> " Έπιιστημι, Sepono, Admoveo, Insisto, Retenji^ " VV. LL.. Sed haec absque exemplis suspecta sunt. " Έφεστώς, per sync, pro έφεστηκώς, Adstans : item " Praefectus, Qui praeept. Έπεστεώς, Ion. pro έψε " στώε. Herod. 'Εττεστεώτες έπί τούτων; His prac " siti s. praefecti. Idem, Έπεστεωτες τη ζεύξει " ποταμού, Qui fluvio ponte jungendo praesupt " Έπιστάς, Adstans, Superveniens. Έπεστάθης ii " βαρεία, ex Eur. (Hipp. 819 ) affertur pro Gravii " mihi incubuisti. Est aor. 1. ab έφίστημι s. έπιστάς "-Έπισταθέντες pro Assistentes: ex Eur. (Iph. T. " 1375.) έπιστ. o^ot^-insistentes collibus." [" Έφίστημι, Thom. M.341. ad Charit ' Wakef. Trach Eum S. Cr. 4, 34. a4 Diod. S. 2, Schweigh. ad Polyb. 8, 1. p. 51. Act. Traj. 1, 229 Abresch. Add. ad Aristae^ 150. Lectt Valck. Phoen. p Hipp, p Diatr Ammon. 53. Wessel. ad Herod ad Lucian. 1, Raphel. Anno^f 2, 622. Brunck. Andr. IO96. ad Xen. Eph ufei errat Locella aoristo 2. vim activam ascribeus. Prtfr ficio, var. lect. ad Diod. S. 1, 673. ad 2, 67. Consfr dero, 1, 478. Phryn. Eel Wakef. S. Cr. 5,140, Plut. Mor. 1, 441. Sisto, ad Anton. Lib Verjjfj κατάπληζίν τινι, Diod. S. 1, 691. Έφέστηκα, de tempore, ad Charit ίππφ, Xen. Κ. Π. 68. Tijs etr τοϋμπροσθεν επέστη πορείας, Ulterius progredi desiit,' Diod. S. 1, 715. Έφίστη, ad Mcer. 38. Έπιστψ*βί τινι, Liebel. Archil. 98. Έπιστάς, Boiss. Philostr,' ad Charit Έφίσταμαι, Fischer. Palaeph Ind. v. Έπεισέρχομαι, ad Anacr. p. 14/ ' Wyttenb. ad Plut. de S. Ν. V. 9. Villois. ad Long/ 214. Boiss. Philostr ad Charit SuK sisto, ad Diod. S. 2, 457. Praefectus sum, Jacobs^ Anth. 9,223. Apoll. Dysc Koen. ad Grefe Cor. 53. ad Charit Supernato, Dionys^ H. 2, , De adventu Deorum, Jacobs. AnthV 10, 264. ad Charit De somnio, Heyn. Hom.'i, 200." Schief. Mss.] " Έφιστάνω, i. q. έφίστημι, Sisto, Inhibeo, Rfe- " primo. Diosc. 4, l6. Τοϋν τε γυναικείον έρυ()ρα " έφιστάνει: de liinonio. Hes. έφιστάνουσιν affert pjk' " εκζητοΰσι." [Arrian. Epict. 1, 27, 16. " Olyn^ piod. in Plat. Gorg. πρ. 23." Routh. Mss. -"Jacobs. Anth. 8, 107. Raphel. Annot. 2, 622." Sch^i' Mss. *'Eφιστάω, Gl. Instigo. " Έπιστάω, 'Εττι' στέω, Wessel. Diss. Herod. 153." Schaef. Mss.] " Έπιστατέον, Praeesse oportet: τοίς μυθοποιρκ " Plato de Rep. 2. Certi homines praficiendi sunt" " fabulatoribus. Ita VV. LL. tanquam nraw^u&i " accus." [" Schneid. ad Xen. CEc. p. 50. (7, ssm Schaef.Mss.] v.», ** 'Επίστασίϊ, ή, Animadversio, Consideratio, Com-* mentatio, Cautio, qua animum applicamus alicui rei, et attendimus, Polyb. (6, 3, 4.) Αιόπερ 0b τής τι/χούα σης προσδείται^ καϊ θεωρίας, ει μέλλει τις τά διαφέροντα* καθάρίως έν αυτή συνόφέσθαί, Quapropter non med?

107 4559 ΙΣΤ [pp ] ΙΣΤ 4560 ocri animi intentione et commentatione opus est'ei, A παρά τήν ά., Inconsiderate. qui ea intelligere contendit, quae in ipsa eximia sunt 'Ανεπίστατοε, ο, ή, Cui animum non advertimus, et pnestantia, Bud. Idem alibi, (3, 58, 3.) Ούκ έκ Qui nulla animadversione consideratur. In Polyb. παρέργου και * διερριμμένωε, άλλ' έξ έπιστάσεωε, Attente et accurate : (22, 3.) Τηλικαντη γάρ ή διαφορά γέγονε τήε διαλέκτου τήε [καί] παρά 'Ρωμαίοις τοίε [al. (5, 34, 4.) ΤΊανηγυρικώτερον διήγε τά κατά τήν άρχήν, ά. μέν και δυσέντευκτον αύτόν παρασκευάζω ν τοίε περι τήν αύλήν, VV. LL. interpr. Seipsum comparans in- νϊ)ΐ πρόε τήν άρχαίαν, ώστε την$ συνετωτάτουε ένια μύλιε έξ έπιστάσεωε διευκρινείν, Ut vix attenta animadversione et commentatione dignoscant et; intelligent. Idem (1 1, 2, 4.) "Αξιοί έ. καί ζήλου,dignus cui attendamus animum, et quem imitemur; est enim i. hie q. προσοχή, Suid.: Alex. Κρυπτόν δέ πάν οπερ απάγει τον άποκρινόμενον τήε περϊ τάε άποκρίσειε έπιστάσεωε, Quod avocat respondentem ab animadversione et cautione in respondendo, Bud. Rursus ap. Polyb. (3, 6l, 12.) Ϊ Η>' παρ' έκάστοιε έπίστασιε υπέρ row μέλλοντοε ούκ ευκαταφρόνητος, Attentio et cura. In h. autem Diod. S. 1. Πολλούϊ ήγεν els e. και φόβον, VV. LL. interpr. Multis solicitudinem metumque attulit. Q. d. Substitiitio, Bud e Polyb. Cura, Curatio, Inspectio, Bud.: Β ut έργων, Operum cura : έπιτρέπειν έργων έπίστασιν, Operum curam demandare, e Xen. (Άπ. 1, 5, 2.) Cohibitio, Coerctio,' Impetus, Theophr. C. PI. 2, (9, 1.) d^ arboribus, ΥΙνεύματα τραχύνέι,. και όζους έμ/ποιεί διά τήν έ., Nodos "faciunt propter insultum validamque impressionem, VV. LL. Έ. τήε κακίαε, Malorum incursio ex 2 Macc. 6, (3.) Έ. τών πολλών, i. q. προστασία, ut quidam exp. ap. Chrys. de Off. Ep. II 'Ε. γίνεται περι τούε ορχειε, Protrahitur in testes, VV. LL. ex Aristot. Gen. Anim. 1. II I. q. ένστασιε, Schol. Soph. Antig. (225.) Πολλάϊ γάρ έσχον φροντίδων έπιστάσειε, Multa; enim mihi cura: instabant, iucumbebant. Apud Hippocr. Aphor Id, quod insidet et supernatat urinae, s. Bulla, s. Pinguedo, s. Quid aliud, Gorr. II Hesychio Pars navis. Suida; γνώσιε: at tunc ab επίσταμαι derivatum videtur. [Lobeck. Phryn. 527 ; έπιστάσεωε δεύμενον, 282. " Heyn. Hom. 8, 452. Thom. M Diod. S. 1, , ad Xen. Mem. 1,5,2. Casaub. ad Athen Act. c Traj. l, 228. Abresch. Lectt. Aristaen Tonp. Opusc. 1, 127/ Emendd. 1, 194. Amnion. 65. Raphel. Annot. 2, 622. Consideratio, Ruhnk. Ep. Cr Meurs. ad Apoll. Dysc. 35. Teuch. 9s. ad Lucian. 1, 255. Phryn. Eel ad Diod. S. 2, 308. Imperium, 1, 706. Conf. c. έπίθεσιε, ad Dionys. H. 2,1111.; cum έπίτασιε, Schneid. ad Xen. K. A. HZ. (2, 4, 26.)" Schaef. Mss.] Επιστασία, i. q. έπίστασιε, Polyb. 2, (2, 2.)"Απερ ού παρέργωε, άλλά μετ επιστασίας θεωρητέον, Attento animo consideranda sunt, Diligenti animadversione contemplanda. Praefectura,Imperium, Plut:(7,733.) Ώε ε. τινι χρώμενον και άρχη : Lucullo (2.) Ούδέν γάρ άνθρωπου δνσαρκτότερον ευ πράσσειν δοκόϋντοε, ούδ' αυ πάλιν δεκτικώτερυν έπιστασίαε, συσταλέντος υπό τής τύχης, Nihil contumacius homine rebus secundis elato, nihil rursus imperii auscultantius homine dejecto rebus adversis, Bud. Synes. Epist Τραφεϊεδ' έκμελήε και άνάγωγοε, φιλόσοφον καϊ Αακωνικήν έπιστασίαν ρΰκ ήνεγκεν, Laconicum, i. e. Seve- rum, imperium ferre non potuit, Έ. τών πραγμάτων, Actus rerum, Bud Unde quod Paulus JCus dicit, Dispensatori, qui ab actu remotus est, idem Bud. Graece reddit, τφ πεπαυμένψ τήε έπιστασίαε. Ab Eod. exp. Cura, Curatio, Inspectio. [Lobeck. Phryn. 527 " Ad Xen. Mem. 1, 5, 2. Casaub. Athen. 137 Diod. S. 2, 428. Act. Traj. 1, 228. Apparitio dei, ad Charit. 215." Schaef. Mss. " Cognitio, Conscientia, Aret. 38." Wakef. Mss.] Έπιστάσωε Ζεύε, Jupiter stator, Plut. Rom. (18.) ToC Αιόε τοϋ Στάτωροε, ον Έπιστάσιον άν τιε έρμηνεύσειεν. Fecit autem h. v. Plut. ab έφίστημι, Sisto, quod sc. eum sublatis ad coelum manibus Romulus orabat στήσαι τό στράτευμα, Ut sisteret exercitum fugientem. Άνεπιστασία, Inconsiderantia, Incogitantia, i. q. άπροσεξία, seu, ut Bud. scribit, άνεπισκεψία, De aliqua re non cogitare et earn non considerare, e Philop. Et in Axiocho (11, 184.) Συνάπτειε γάρ, ω Άξίοχε, PARS XV. u cogniturrt et inaccessum. Άνεπιστάτωε, Sine animadversioue et commentatione, Bud e Polyb. (1, 4, 4.) Et ap. Suid. Ούκ άξιον άν. παραδραμεϊν περϊ τών τοιούτων, i. e., ut ipse exp. άνευ έπιστασίαε Επιστάτης, ό, Qui praefectus est rei alicui, praeest, Curator. Ut ap. Plut. de Def. Orac. Δαίμονας έπι-, στάταε καί περιπόλουε καϊ φύλακας, Genios laresque praefectos, curatores, custodes. Soph. Aj. (27.) ποιμνίων έπιστάταιε, Gregis curatoribus Ovilium magistris, Plato Ap. Socr. (4.) μόσχων ή πώλων, Xen. Κ. Π. 8, (1, 3.)"Εργων, Operum curator. Sic ap. ^Eschin. έπιστάτηε τοϋ μεγίστου τών έργων, Soph. El. (75.) καιρός γάρ, οσπερ άνδράσι Μέγιστος έργον παντός έστ έπιστάτηε. Et γυμνασίου έπιστάτηε, Eust., Gymnasii curator, έπιμελητής. Et τών Άθήνησιν υδάτων έπιστάτηε ών, Curandis aquae ductibus praefectus Athenis, VV. LL. e Themist. : τοϋ έλέφαντοε, Elephanti magister s. rector, Plut. et Suid. e Dione, Οί δε ελέφαντες άχθόμενοι τοίε πνργοιε, ούδ' αύτούε έτι τούε έπιστάταε έφερον. Έπιστάται dicuntur etiam Paedagogi, et παιδοτρίβαι, ut ex antiquis Gramm. tradit Eust. Sed et Ii, qui reip. curam gerunt, έπιστάται dicuntur. Unde Suid. έπιστάτην dictum tradit rov ev ro'is κοινοίε εφεστηκότα πράγματι ωτινιονν. Aristot. Polit. 4, 15. Επιστατών πολλών πολιτική κοινωνία δείται. Athenis autem duo erant έπιστάται, quorum alter έκ τών προέδρων, alter έκ τών. πρυτανέων sorte eligebatur. Suid. Eust. J. Poll. Praeerat hie έπιστάτηε decemviris, qui' πρόεδροι ab oratoribus appellantur: quorum illi septenos dies imperabant, hie unum solummodo, quod claves arcis et aerarii penes eum essent. Dem. (596.) Οί προεδρεύοντες της βουλής, καί ό ταϋτ έπϊψηφίζων έπιστάτηε ήρώτων, Hujus auctor suasorque psephismatos princeps senatus praesidesque populum in suffragium miserunt, Bud., quem vide 163. l64. Έπιστάται dicuntur et oi βραβευταϊ, J. Poll. In acie Έπιστάτηε dicitur ό τοϋ λόχου οπίσω τεταγμένος : quein sequitur πρωτοστάτης, atque hunc iterum έπιστάτηε: ita ut totus ordo constet ex epistatis et protostatis. Alii vero λοχαγόν appellant τόν πρωτοστάτην, ούραγόν autem τόν έπιστάτην. At J. Poll, έπιστάτην esse dicit τόν ΰπό τόν παραστάτην έξόπισθεν. Bud. έπιστάταε e Gaza interpr. Substites. Mendicus, Qui ad fores stans stipem petit, Supplex, ό Ικέτης, ή προσαίτης, Eust. ό μεταίτης, Hes.: Od. P. (455.) Ulysses ad Anlinouni, Ού σύ γ'άν έξ οίκου σω έιτιστάτη ούδ' άλα δοίηε, Όε νϋν άλλοτρίοισι παρήμενοε, ούτι μοι έτληε Σίτου άποπροελών δύμεναι. Apud Aristoph. "Opv. (435.) κρεμάσατον τύχη 'γαθη Eis τόν ιπνόν είσω, πλησίον τοϋ 'πιστάτου, sunt qui έπιστάτην exp. Tripodem aereuin, cui lebes superponitur; al. Vulcani 1 effigiem e luto, quae ad focum statuebatur veluti - ignis praeses et curatrix ; al. Lignum oblongum paxillis multis confixum, unde suspendebantur carneset vasa culinaria. At Callistratus, 70 τή έσχάρφ έπιηθέμενον ξύλον, ut partim Suid. et Aristoph. Schol. partim Eust. tradunt. Sunt tamen qui hoc nomin. έπίστατοε faciant, ET Έπίστατον esse velint τόν * πυρίστατον λεγύμενον, όν δηλαδή * πυροστάτην οί άγροικότεροι λέγουσι, Eust. [Od. 1827, 44. Inscr. Sigea, Chandler. Inscr. Att. 37, 43.] Έπιστάτηε est quoque i. q. είδήμων : Ίχνολέσχηε τών γραφών έπιστάτηε, Suid. e Piside. Ceterum ut masculini gen. est Επιστάτης, Sic Έπιστάτις, ή, Quas curandis et administrandis negotiis praeest: άρχή ap. Suid., de qua in Έπιστατέω. Epistatam Varro 56'. feminino gen. dixit, ac pro Villica accepit. [" Thom. M Kuster. V. M. Il6. Brunck. Soph. 3, 511. Aristoph. 2, 154. Kuster Heind. ad Plat. Gorg ad Charit ad Xen. Mem. 2,7, 9-3, 5, 18. Valck Zeun. Ind. Κ. Π., ad Κ. Π Act. Traj. 2, 13. Ammon. 44. ad Herod Magister, Diod. S. 2, 554. Plut. Alex Schm., Koppiers. Obs Μ

108 4585 ΙΣΤ Γρρ ] ΙΣΤ 4586 Ammon. 44. Quis Athenis ίπ. dictus? ad Herod, λ "Ev«o«γάρ ούκ επί τά λεγόμενα συνεπιστήσαντεε, Α\χ 645. Xen. Mem. 1, 1, 18. ibique nott., ad Lucian. έπ' αύτόν τόν λέγοντα.,] Ιυνεφίσταμαι, Una adsj'sto, 1, 415. Wyttenb. Select Έπ. άρμάτων, Valck. adsto, adsum, Diosc. 7, 1 To συνεφιστάμενον Τψ Phoen. p.,397. τών πλαστιγγών, Toup. Opusc. 1, άποτελεσματικψ, Quod adest causae finem et effectunj 362. Έπίστατον, (Basis crateris,) Fischer, ad Weller. per se facienti, VV. LL. Una insurgo, Act. iff, Gr. Gr. 2, 36. Act./rraj., 2, Toup. Opusc. (22.) Kat σννεπέστη b οχλοε κατ' αύτών, Una insurre- 1, 560. ad II. Z. 528." Schaef. Mss. Έπιστάτηε, i. q. xit turba adversus eos. [" Ad Diod. S. 2, 226." επιστήμων, Plato Protag.. 9.] Schaef. Mss. Polyb. 3, 59, 6. II, 19, 2. * Ιυνεφ* Έπιστατικοε, Ad curatorem et praefectum pertinens, Pertinens ad eum, qui cum imperio est, Synes. V. P. 39O. KiessL] στάνω, 4, 8, 8. 10, 41, 6. * Συνεπίστασιε, Jambl. Insomn.' Πριν τψ κοινω τήν έ. δύναμιν άπαγγείλαι, Καθιστή μι, Constitno. Nam ut Cic. dicit In fo. Priusquam, princeps facultas nuntiet. [" Fischer, ad Weller. Gr. Gr. 2, 78." Schaef. Mss. * Έπιστατικώε, cum alicujus quempiam constituere, sic καθιστάναι. τινά αντί τινοε dicitur : itidemque quod ab eo dicitur Schol. Apoll. Rh. 2, 84.] Constituere regem, est καθιστάναι βασιλέα, re- Έπιστατέω, Praefectus sum, Praesum, Herod. Έπεστάτεον τοϋ έργον, Operi inspiciendo praefecti erant. di generibus : sed primam hujus signif. affinem esse spondetque hoc Gr. illi Latino in aliis etiam loquen- Sic Xen. 'Απ. 2, (8, 3.) "Εργων έπιστατοϋντα. Et arbitror ei, quam habet v. Constituo, cum dicitur a cum dat. ap. Eust. έργοιε έπιστατείν, Praeesse, προίστασθαι. Et simili constr. ap. Eund, e Soph. ((Ed. Virg. Constituere taurum ante aras. In venio eni» Cic., Constituere quempiam ante pedes alicujus, T ) όρείοιε ποιμνίοις έπεστάτονν. Sic Plut. Pericle (13.) Έπεστάτει πάσι τοίε τεχνίταις, Praeerat Β σαι καί έφέσσαι. Eademque et constr. et signif,.ap. ap. Od. N Tows μ έκέλενσα ΐΐνλονδε καταστή- omnibus artificibus. Rursum cum gen. ap. Athen. Thuc. 4, (78.) p Κατέστησαν αυτόν έε Αίον τη, Τών λαών δοκεί σκληρώε έπεστατηκέναι, Praefuisse s. Περδίκκου άρχηε. Sic et ap. Plut. Pericle, Kareστήσαι πρόε τήν οίκίαν τόν άνθρωπον : nam hisce tri. Rexisse. Diversa constr. citatur e Plut. Pericle, Έπιστατονντοε τοντο Περικλέονε, pro Duce et auctore bus in 11. καταστήσαι est Sistere, Deducere in aliquem locum, et in eo velut collocare. Eust. ait esse Pericle. Apud Aristoph. vero Θ. (373.) Τιμόκλει, Ιπιστάτει" Λύσιλλ' επιγραμμάτενε. Suid. έπιστάτιδα καταστήσαι in illo Hom. versu, quod suo tempered», αρχήν esse dicit ήτα άνισταμένη συμβουλεύει περϊ πολέμου ή εϊρήνηε, ή άλλον τινόε. Fortassis tamen pos- deor Gallici sermonis ead. in re metaph. agnosceie - ceretur άποκαταστήσαι: in qua exp. plane niihi vi. set exponi Epistatam age, referendo ad illius επι- nam ut άποκαταστήσαι είε τινα τόπον est ad verbum στάτον munus, qui Athenis praeerat τοίε προέδροιε. [" Brunck. Soph. 3, ad Diod. S. 2, Jacobs.. Anth..12, 362. Schneid. Anab Plato Charm Kuster. Aristoph Xen. Κ. Π. p. 3. (8, 1, 16.) ad Moer. 54. Valck. Diatr. 87." Schaef. Mss. Schol. "Pind. Π. 6, 13. Sum έπιστάτηε, Thuc. 4, 118. * Έπιστατητέον, Xen. (Ec. 7, 35.] Άνεπιστάτητοε, ο, ή, Cui curator et inspector nullus praeest, Qui sine curatore est : άνεπιστάτητον, το άφύλακτον, * άνεπίσκοπον, Hes. [* Αύτεπιστατέω, * Αύτεπιστασία, Schol. Theocr. 7, 6. * Συνεπιστα- c τέω, Eust. II. Κ. p Plato de Rep. 7. p. 528,] Ponitur vero ET Έπιστατενω, quod ejusd. signif. est. Έπιστατεία, FuilCtio τον έπιστάτον, Curatio, Praefectura. [" Imperium, Jambl. V. P. p. 147." Wakef. Mss.] Restituere et reddere in locum aliquem, sic dicimus Rendre en quelque lieu : ut cum dicit nauta vectori, Je vous reudrai it telle heure k la ville. At vero ap. Od. M Νί?α κατάστησον, ίνα.νωίτέρην οπ' ακούσης, inclusa quidem est huic verbo ead. signif., sic tamen ut non tam apte νήα κατάστησον reddere possimus Navem tuam hue siste, quam si cum accus, personae diceretur Hue te siste. Cic. quidem certe interpr. Flectere, scribens, Quin puppim flectis. Scholiastae κατάστησον i. est q. καθόρμισον, Appelle. At Eust. vult κατάστησον esse pro simplici στήσοψ, inteliigens, ut opinor, στήσον pro Siste: sed ita sumto ut cum dicitur Sistere cursum, ut sit Siste navem, i. e. Cursum tuae navis. Quae exp. diversum sensum non reddet; sistimus enim cursum eo iu locot in quem appellimus. Possit tamen aliquis magm Έπιστατήρ, Rostrum navis, τό στόμα τήε νεώε, Hes. etiam proprio verbo utens, illud. στήσον Eustathj? [ΈπισΓαΓήρεϊ, Eid. οί των.πλοίων νομείς.] reddere Appelle, ut id ipsum sit, quod brev. Schol. Έπισταδόν, Constanter, Instanter, Stando, * έστηκότωε, ut Eusi. exponi posse annotat, Od. M. (392.) pro Statuo, Colloco, e Plut. Numa (10.) affertur, intelligit per καθόρμισον. Sed simpliciter etiam NetVeov άλλοθεν άλλον έπισταδόν. Et Ν. (53.) μελίφρονα όΐνον έκίρνα' Νώμησεν δ' άρα πασιν έπισταδόν. quoque καταστήσαι aliud 110η videtur esse quam Col- Καθίστησιν (αυτήν) έπί κλίμακος. Apud Aristidem Priori autem I. similis est Apoll. Rh. 2, (84.) ούδ' locare, Ή κατά τών θεών αυτόν καταστήσασα έχει*. ίλληξαν έπισταδόν οντάζοντεε, Schol. * έπιστατικώε καί Καθίστημι autem significantis Constituo in ill^s dicendi formulis, quas protuli, necnon in aliis nonuui- άμετακινήτωε, Instando et incumbendo, nec pedem loco movendo. Exp. etiam Scite, Scienter, έπιστημόνωε, quam signif. Eust.frequentiorcm ap. alios esse pov eys άρχειν, ή άλλον καθίστηε άντ' αύτοϋ; An lis, exempla sunt haec. Xen. Κ. Π. 3, (1,7.) Ilor»- annotat : ac fortasse sic accipi possit 1. ex Od. N. alium in ejus locum constituis 1 An alium pro illo c.; sed tunc ad έπίσταμαι pertinet. [Od. Σ substituis? utroque enim modo Cic. quoque loquitur. Tale est καταστήσαε άνθ' έαυτοϋ άρχοντα. Ut Apoll. Rh. 1, , 1687 ] Έπίστημα, Columna, quae erigi defunctis solet, D vero Constituere regem dicit Caesar, sic Dem. (13.) Stela sepulchralis, στήλη έπιτάφωε, Suid. in h. 1., Τουε μέν εκβολών, τούε δέ καταστήσαε τών βασιλέως "Εθαψαν δ' έκείνουε αντόθι, σεμνωε τε καί σοβαρώε έπιστήματα έπέστησαν. [" Valck. Diatr ad Diod. (252 ) dicit, Επειδή τυράννους έκείνοε έν ταύταιε ταίί Atque ut hie βασιλέας, sic τυράννους καταστεί S. 1, 544. ad Dionys. Η. 1, 380." Schaef. Mss.] AT πόλεσι κατέστησε. Tale est νομοθέταε καθιστάναι, Έπίστημοε, Cunctatrix, Cogitabunda, Haesitans, (31.) alibi δικαστάς, itemque ιππέας, Xen. (Ιππαρχ. Gorr. ap. Hippocr. [Epidem. 6. p ] interpr. 1,9 ) τάε.άρχάε, Aristot. έπ άρχους, Herodian. (1,9, επιρτατική, σύιΐ}>ονε, εφεκτική, Gal. 24.) ubi non solum Constituere, sed et Creare,reddi [* " Άντεφίστημι, Const. Manass. Amat. 5, 395." potest. Isocr. autem dixit etiam έπί τάε άρχά Boiss. Mss.: " Chron. 198, Aristid. 1,302." Panath. έπί τά μέγιστα τών 1 πραγμάτων, in SjJJUD. Kail. Mss.] Κατεφίστημι, Insurgo contra, Act 18, At cum ead. quidem praep., sed aliis casibus juncta, (12.) Κατεπέστησαν ομοθυμαδόν οί Ίονδάϊοι τψ Παι/λω, sc. gen. et dat. in Ν. T.: ut Matth. 24, (45.) "Or Insurrexerunt concorditer Judaei in Paulum. Συνεφίστημι, Una praeficio. Unde σι/νεφεστώε, Una prze- 25, (21.) 'Επί πολλών σε καταστήσω. Sic Act. 6,(3;) κατέστησε ν ό Κ ύριοε αύτοϋ έπί τήε θεραπείας αυτού.'. fectu,s, Qui una praeest. Thuc. 2, (75.) Λακεδαιμονίων δέ [re] ot ξεναγοί έκάστηε πόλεωε ζυνεφεστώ autem, ut Luc a; 12, (44.) Έπί πάσι τοίς ύπάρχουσιν Ονε καταστήσομεν έπί τήε χρείαε ταύτης. Cum da*, τεε, ήνάγκαζον έε τό έργον, Praepositi autem erant αύτοϋ.καταστήσει αύτόν. Quibus in II. non Constituere solum, sed et Praeficere verti potest, et qui- operi Lacedaemonii, qui peregrinis singularum civitatum militibus duces erant, atque opus urgebant. dem aptius, eod. alioqui sensu: dixit tamen Cic. II Una animum attendo, animum adverto, Polyb. 3. Constituere in aliquo munere. Affertur autem et

109 4587 1ST [pp. Ι76ί 1770.] ΙΣΤ 4588 Καθεστάσιν Μ rots βουλευταίε, ex Aristot., pro Sunt ί, nam et Horat. Sedatum Celeri opposuit. praefecti consiliariis: Καθεστώres επί τών φονικών, e Καθίστημι, Constituo, i. e. Firmo et stabilio, Bud. Plut. Romulo (20.) pro Constituti judices de caede. e Greg. Affert vero et pass, καθίστασθαι ex Isocr. At καθίστημι cum ptaep. eis latius extenditur, ut seqq. docebunt exempla: in quibus licet aliquam Constituendi signif. retineat, commodius tamen vertitur item e Theophr. pro Roborari, Confirmari, et Fructuosum robur assequi. Vide Comm Idem p καθίστημι exp. Compono et quod labat, stabilio; Redigere. Plut. Popl. Κατέστησεν es άσφαλέε Eum, qui labat vel pavet, confirino. Apud Acta ftjv πολιτείαν, Plato Epist. 7. (11, 102.) 'Ανθρώπους autem 17, (15.) Ot δέ καθιστώντεε τόν Παϋλον, dicit --els φιλίαν τε και έταιρείαν αλλήλους καθιστάναι. fortasse intelligi posse Qui Paulum comitatu suo Sic In tranquillum remp. redigere dixit Liv., In concordiam, Plaut., In gratiam, lerent. Sed pro καθι- ϋλιγαρχίαν καταστήσασθαι ap. Lys. scribit reddi confirmabant, securitatem ei praestantes. Idem στάναι εις εύδαιμονίαν, ap. Isocr. malim Perducere, posse Tueri, Confirmare, Instituere. Et ap. Gal. Adducere ad felicitatem, quam Redigere ad felicitatem: licet Redigere ad miserianj jdicatur. Aptis- et confirmata aetate. Idem vero partic. ab Aristot. "Ανδρα καθεστώσηε ήλικίαε esse Hominem plena simum vero est Redigere et in istis dicendi formulis: accipi de eo, quod sit jam justae magnitudinis et Καθιστάναι els σπάνιν, άπόνοιαν, άνάγκην: sic enim plenae. Lat. dicitur Redigere ad inopiam, desperationem, Καθίστημι, vel Καθίσταμαι, Restituo, Constituo, Compellere ad desperationem, Redigere ad necessitatem. Sed in his Isocr., Els ονείδη vel els αίσχύνην καθίσταμαι τυραννίδα. Sed non minus fortasse con- Bud. ap. Aristoph. Σ0. (502.) "Ηρετ ', εΐ τήν ΊππΙον καθιστάναι, quibus addendum ets άτιμίαν καθιστάναι venire possit Instituo; pro quo aperte ponitur et e Dem., et els ταραχάς καθιστάναι: sicut et passive j 5 ap. Isocr. Paneg. l6l. Τόν λόγον κατεστησάμην περϊ καθέσταμεν ets ταραχήν, item els πολέμους καϊ στάσειε τήε ηγεμονίας. Alicubi vero καθίστημι potest utrojibet verbo reddi : Aristot. de Solone, Τήν δέ δημο- καθιστάναι, non video quod aptius esse possit Lat, verbum reddendo Graeco καθιστάναι quam Conjicere. κρατίαν καταστήσαι καϊ τά δικαστήρια. Vide et Καταστήσασθαι όλιγαρχίαν, paulo ante, e Lys. Quod Sic enim Latini dicunt, nisi me memoria fallit, Conjicere in ignominiam, turbas, seditionem ; sicut et, autem ad Restituendi signif. attinet, sciendum est in tumultum, Liv. Quibus tamen frequentius esse ap. Thuc. quoque είς τά αύτά καταστήσαι exponi itidem, In eund. statum restituere; sed nihil obstat, fateor, Conjicere in metum, pericuhim, fugam : _ in quibus itidem verbo καθιστάναι utentes Graeci quoininus et hie καταστήσαι alio verbo interpretemur, cum addatur ε'ιε τά αύτά. Sed hue referri po- dicunt, καθιστάναι eis φόβον, κίνδυνον,' φυγήν, ut exemplis ostendam in Φόβος, Κίνδυνος, Φυγή, si test et καθίστασθαι opp. τφ έξίστασθαι: cum hoc recordatus fuero. At cum dicitur a Xen. ('Απ. 2, signif. Desciscere a natura sua, illud autem, Ad 1, 9.) els τους αρχικούς καθιστάναι, est Collocare inter suam naturam redire: e Theophr. (H. PI. 4, 7, 3.) eos, Referre inter eos, i. e. Referre in numerum eorum, qui etc. Invenitur et καθίστημι έμαυτόν els κρί- λαμβάνειν.' Nam Ad suam naturam redire, est ve- Όταν άποφύχηται, καθίστασθαι, καϊ τήν αυτήν χρόαν σιν, quod exp. OfFero me judicio, Exbibeo me judicio: luti Suae naturae restitui, Sibi restitui. At Isocr. fortasse autem et verbo Sistere, sicut Γη aliis loquen- dixit Ets τήν αυτήν φύσιν καταστήσαι, Hei. Enc. (28.): di gen. supra, locus esse hie potest. Nec vero καθιστάναι cum ets tantum, sed et cum έν jungitur : Xen. Κ. Π. 4, (5, 12.) Tows φίλους έν άκινδύνω καθιστάσι: eodemque modo cum καθεστάναι, quod est ι passivae signif. ibid, έν κινδΰνω καθεστάναι. Quinetiam affertur e Dem. Καθιστάναι τήν πόλιν έν ταπεινότητι, ubi exp. Redigere. Καθίστημι, vel Καθίσταμαι, Constituo, Compono, Moderor, Ordino, Thuc. 3. Kat τάλλα τά περϊ τό στρατόπεδον καθίστατο. Ibid. (35.) Καθίστατο τά περϊ'τήν Μιτνλήνην καϊ τήν άλλην Αέσβον rj αύτφ έδόκει. Plut. Pompeio, Διοκήσαε δέ τά εκεί και καταστήσαε. Item καθίσταμαι pro Constituo, i. e. Ad meliorem statum redigo, Bud. Affert vero et Compono, i, e. σχηματίζω, e Theophr Deniqiie et pro Compono, eo sensu, quo dixit Virg. inotos componere fluctus, s. Placidum reddo, Sedo. Vide Comm. 483.: sed in 1. Plut., qui ibi affertur, repone καταστήσαι pro καταλυσαι. Sic ap. Isocr. "Οταν καταστή τά πράγματα, Cura composite omnia fuerint et reddita tranquil la. Itidem καθεστηκότα πράγματα, Lys. pro Res pacatae, Greg. opp. etiam ταράττειν τήν πόλιν et καθιστάναι, quo dicitur modo aqua turbida καταστήναι, cum ejus crassamentum subsedit, Basil. ] aiitem dixit εκ τήε μανίας καθιστάναι pro Componere, i.e. Ad sese reducere : et q. d. Insanos motus sedare et compescere. Et pass. ap. Aristot. Polit. 8. Έκ δ τών ιερών μελών όρώμεν τούτους, οταν χρήσώνται τοίε έξοργιάζουσι τήν ψυχήν μέλέσι, καθισταμένουε. Et καθίστα σθαι, pro Componi inente et sedari post trepidationem; ap'. Eund. in Probl. 5L Sed et mulierem καθίστασθαι dixit pro Componi et ad frugem bonam reduci, H. A, 7. p.,97.' Utuntur porro et Medici hoc verbo, de sedandis inflaromationibus atque aliis doloribus loquentes : Καθιστώντεε έμπνευμάτωσιν, Gal. Idem οίδημα καθίστασθαι dixit passiva signif. At vero ap. Diosc. καθιστάναι Ίκτερον redditur Discutere morbum regium ; Ικτεριώνταε, Recreare laborantes regio morbo. Ubi tamen fortasse aptius reddi possit In pristinum statum restituere, i. e. Sanitati restituere. Habet autem hoc verbum quandam Sedandi signif. et cum dicilur'kaθιστάναι rov ίππον, pro Equum concitatum sistere; Panath. Καταστήσαι σφάε αυτούς είς τήν αύτών 'έξιν, et άναλαμβάνειν εαυτούς pro eod. posuit. Hue pertinet etiam καθιστάναι Ικτεριώνταε, quod e Diosc. ; paulo ante protuli.' Καθίστημι τόν πύλεμον, Committo bellum, συμβάλλω. Et καθιστάμενος πόλεμοε, Bellum cceptum, Thuc. init., Bud. qui et είε μάχη ν καθίστανται ap. Eund. vertit.praelium conseruerunt. Sed sciendum est ab eod. Thuc. dici etiam καθίστασθαι εις πύλεμον, ets πόλεμον τινί, pro Capessere bellum cum aliquo, adversus aliquem. In VV. LL. καθίστασθαι ές μάχην vertitur Ad pugnam descendere ; et καθίσταντο ές πόλεμον, pro Bellum suscipiebant, In bellum devenieba nt. ' Καθίστημι, Efficio, Reddo, Thuc. 2, (42.) Καί τήν εύλογίαν άμα έφ' ols νύν λέγω, φανεράν σημείοιε καθιστάς, Isocr. ad Nic. Tas μέν έργασιαε αύτοίε καθιστή κερδαλέαε : ubi καθιστή est pro καθίσταθι. Idem, Τά μεν άλλοις άδυνατα, δυνατά καθιστώσα. Sic ap. Eund. Hei. Enc. (9.) Τοϋ μέν έπίπονον καί φιλοκίνδυνον τόν βίον κατέστησε. Itidem ap Xen. (Άπ. 1, 5, 6.) Δεσπότη ν έαυτοϋ καθιστάναι redditur Efficere ; sed verti etiam potest Constituere: de qua signif., antea dixi. Bud. simul ponit καθιστώ pro Eflicio, Afficio, Redigo, 481. quem vide. Ego de Redigendi signif. egi supra. DE Κατέστην auteni ET Καθέστηκα vide partim cum pass. Καθίσταμαι, partim etiam post. Καθίσταμαι, Constituor, Redigor, Componor, Instituor etc. sequendo signiff., quae activae voci datae fuerunt, cum qua nonnulla et hujus exempla posuimus. Quinetiam ut ilia praepositioni είε jungitur cum variis accuss., sic quoque καθίσταμαι, et frequentius etiam κατέστην. Ac dictum quidem jam est de καθίστασθαι είε μάχην, πόλεμον, et quidem interdum addito personae dat. ; sed eis ex Isocr. addendum est Καταστάε είε έχθραν τφ βασιλε'ι, quod ead. forma dicitur, exp. autem Regi factus inimicus: de qua exp. mox dicam: similia autem loquendi genera vide et paulo post. At καταστάε είε φόβον, pro Conjectus in metum, ead. forma, qua supra καθιστάναι eis φόβον, Conjicere in metum. Sed pbtest καταστάε els φόβον reddi etiam, et quideqi Usitatiore

110 4589 ΙΓΓ [pp J. 1 ΙΓΓ 4500 dicendi formula, Metu perculsus, uno verbo Terre- A factus s. Perterrefactus. Affertur et καθεστάναι έν φόβψ, q.d. Constitutum esse in metu, Versari in metu, pro Metuere. Jam vero et Motus signif. inclusam habet nonnunquam : unde καταστάε redditur Cum venisset, appulisset: Thuc. 3, (86.)Καταστάνres ουν Is 'Ρήγιον τήε Ιταλίας. Tale est ap. eum, Καταστάί Is το στρατόπεδον. Tale ap. Herod, quoque, Καταστάε εε Α'ίγιναν. Quo exp. modo et in his plirasibus, καταστάε eis αγώνα τινϊ,πρόε τινα, eis δια φοράν ap. Plut. (Eumene 2.) Cum in certamen discordiam venisset. Quibus simile est, quod supra attuli, Καταστάε eis έχθραν τψ βασιλεί : licet alia interpretationis forma redditum, sc. Factus inimicus. Ac certe Bud. quoque καταστάε vertit Factus in Dem. (12.) ΔίκαιΟε λογιστήε τών παρά τώνθεών ήμίν υπηργμενων καταστάε: sed diversum est loquendi genus: at vero ut καταστάε reddetur cum els άγώνα, et cum eis διαφοράν, sic reddendum fuerit et cum illo accus. έχθραν. Quin autem verbo Venire in illis interpretandis utamur, nihil prohibet, cum a La- Β tinis non solum res dicatur in contentionem s. disceptationem venire, de qua sc. contenditur et disceptatur, verumetiam dicant in contentionem venire, eum, qui contendit. In hac autem signif. passive verbi καθίστασθαι, meminisse oportet illius signif, activi καθίστημι, qualem esse doeui turn ap. Hom., turn ap. Thuc. pro Sistere aliquem, Deducere in aliquem locum, et in eo velut collocare. Ceterum καθίστασθαι ε'ιε άγώνα alia etiam signif. dicitur, sicut et καθιστάναι eis άγώνα, de quo Bud Peculiare autem id habet καθίσταμαι, quod pro Fio, Sum, Existo, dicitur : Isocr. Πλείστων άγαθών δέσποτα ι καθίστανται: cujus signif. plura exempla Bud. affert 482. Idem 485. rursum idem exemplum Isocr. affert, in quo καθίστανται vertit Existunt et fiunt. Quo pertinet καταστάε pro Factus, de quo supra. Attulerat autem antea e Thuc. κατέστη pro Extitit, Enatum est, Cceptum est: item Tois νϋν καθεστηκόσιν έχθρο'ις, ex eod. Thuc. pro Hostibus, qui nunc sunt, esse coeperunt.' Sed et τά καθεστώτα dicit c esse Praesentia: et rois καθεστώσι KaipoTs reddit ap. Plut. Phoc. Statu praesentium temporum. Ubi addit, Καθεστηκώε et Καθεστώς signif. habere pass., itidemque Καταστάί, sc. pro κατασταθείς et καθεσταμένοε, ut Μεθεστηκώί et Μεθεστω5 ac Μεταστάς, ITEM Άφεστηκώε, et alia compp. AT VERO "Εστακα, cum act. voce una signif. habere act., υτ Άνεστακέναι έαυτόν, Greg. Ετ/Εφεστάκει άνδρας επιμελείς, Polyb. (10, 20, 5.) Ετ Έζεστακέναι αυτουε, Act. 8, (11.) II Quod autem ad aliam peculiarem signif. attinet, scribit, quae sequuntur, Καθίσταται, et Καθέστηκενet Κατέστη dicunt pro νενόμισται, In more positum est, Moribus receptum est, Solemne est. Et καθεσ-ηκόε, Quod jam receptum est ac moribus comparatum. Paus. 'Εν οσοιε καθέστηκεν θεούε άλλουε σέβειν έν δήμοιε κ. τ. λ. : (Att. 34, 2.) Θεον δέ Άμφνάραον πρώτοιε 'Ωροπίοιε κατέστη νομίζειν. Et ap. Eund. καθέστηκεν vertit, Legitimum est, Moribus bonis convenit, Natura comparatum est. Unde et παρά τό καθεστηκόε dici pro Indecore, Illicite. Item καθεστηκυία ν D Καθιστή, imper., ad Mcer Δυστυχή καθεστάναι,, τιμήν a Dein. Vocari Legitimum et moderatum pretium justumque. Item καθεστηκόε dici Constitutum, Infelicem esse, Eur. Phcen. 87. Καταστάν, Valck. Statum et fixum, ea autem, quam subjungit, signif. ad.illam pertinet, quam habet καθέστηκε et κατέστη ap. Paus., unde et ibi earn posui, de quibus lege plura p Sed p Τών καθεστηκότων μεταβολή exp. etiam Rerum novarum molitio. Eodemque modo στέργειν τά καθεστηκότα redditur Non studere rebus novis. Addo autem exemplis, quae de καθεστηκό* e Paus. affert pro Eo, quod moribus receptum est, hocethuc. sumtum de καθεστω5,1,(76.) 'Αλλ' αεί καθεστώτος, τόν ήσσω ΰπό τοϋ δννατωτέρου κατείργεσθαι, Quod ita semper moribus receptum fuerit. Ubi tamen et Legibus receptum, aut simul Legibus ac moribus receptum, vertere non dubitem. Quod si et Constitutum pro Receptum dici possit, melius expressum iri vim Gr. verbi existimo. Hoc certe extra controversiam est, ap. Eund. καθεστώτα νόμον verti posse vel Receptam legem, vel Constitutam. " Καηστάναι, Coneiituere : Ion. pro καθιστάναι, " a κατίστημι, Ion. pro καθίστημι. Sic Herod. Κα- " τίστα is πόλιαε δημοκρατίας, In civitalibus statum " popularem constituit: a th. κατιστάω pro καθιστάv. " Καθεστηκώε, particip. praet. perf. act. a th. καθί< " στη μι s. καταστάω, passivam tamen signif. habeas, " Constitutus : ut καθεστηκώε ev σύμφορη, ap. Dem, '' Itidem pro Constitutus accipitur cum ap. Thuc. " καθεστηκώε τρόπος exp. Mos assnetus : idem enim "est ac si dicas Constitutus et confirmatus longa " usu. II Compositus", Sedatus, Constans: b. e. Qui " non movetur, Qui non est in motu. Plut. Camilla " Ούπω καθεστηκότεε ονδ' άνειληφότεε αΰτούε, Nomfag^ " compositi nec ad se reversi. Philostr. Καθβστη " κότι έψκει. Itidem ap. Aristoph. (Β ) ^ " στηκόε πνεϋμα και λείον, Flatus sedatus etleuis. " Et καθεστηκυία ήλικία ap. Plat, in Epist. «Con- " stans aetas, quae et Maturi dicitur. Καθειστίζει, " Constitutus erat; vel etiam Erat: praet. plus. " quamp. a th. καθίστημι s. καταστάω. Κατεστείος " s. Κατβστώϊ, Ion. pro καθ., Constitutus. Kare- " σταθεν, Bceotica sync, pro κατεστάθησαν, Consti» " tuti sunt contra, s. Obstiterunt. Hesiod. Θ. (674.) " Οι τότε Τιτήνεσσι κατέσταθεν έν δαϊ λυγρρ. Kama ' " στέαται, Ion. ap. Herod, pro κατέστηνται, Consti- " tuti sunt: a th. act. καθίστημι s. καταστάια." [" Καθίστημι, Thom. Μ Markl. Suppl Iph. p. 83. ad Charit Musgr. HeJ Matth. Anecd. 1, 48. Diod. S. 2, 47- ad Lucian, 1, , 152. Brunck. CEd. C. 23. ad jesch, Pers Valck. Adoniaz. p Phcen. p Ilgen. ad Hymn Bergler. Alciphr Abresch. Lectt. Aristaen Lennep. ad Pbal. 16. ad Xen. Eph Zeun. ad Xen. Κ. Π ad Herod P. Abresch. Paraphr Pacoj Jacobs. Anth. 9, 65. Dionys. H. 2, , 1355»; Lobeck. Aj. p De tempore, ad Charit, De bello, ad Thuc. 1, 4. Abresch. Diluc. p. 1. Conf. c. κατακλείω, ad Diod. S. 2, 457*; cum κατα σκευάζω, ad 2, 36l. βουλήν, ad Dionys. H. 2, λόγουεί Heind. ad Plat. Hipp ζόην,. Fis», cher. Ind. Palaeph. v. Βρώ/χα, Herod Καταστήτί ναι, ad Charit. 379* I* q ύποστήναι, υφιζάνειν, Cat* tier. Gazoph. 80. Sensu latiore, Hevn. Hom. 6,225. ε'ιε τήν βασιλείαν, Xen. Κ. 'A. p. 3. Schn. is πόλεμον, etc. ad Diod. S. 1, ,77 Fac. ad Paus. 1, 154k Valck. Hipp. p αΐπον, Bolt Sylv. Cr. 76. Καταστήσαι κλαίοντα, Eur. Andr Καθέστήκε, Paus.', 378. (1, 422.) ad Charit Καθεστ^κώ, ad Mcer. 50. Wakef. S. Cr. 1, 46. ad Herod, * saub. Athen. 1, 71. Lucian. 2, 6l. Ον καθετήρων Qui non sana mente est, 3, 33. Γνώμη καθεστηκ* Valck. Callim To κ., Thom. M ad Charit* 500. Eun Here. F Jacobs. Anth. 9,137. Boiss., Philostr Τούτου καθεστηκάτοε, Cum hoc eveniret, Valck. Oratt Καθεντηκός πνεϊμβ$$! ad Charit βλέμμα, 336. Καθεστώς, i. q. ων,* Valck. ad Herod Ήλικίρ καθεστώς, ad CbariU 275. Νόμοικαθεστώτεε, Xen. Mem. 1,2, 9. paulo post πολιτεία καθεστώσα. Τά καθ., Toup. Opusc. 1,200, Hipp, p De act. et med., Kuster. V. M. 82. ad Diod. S. 2, 35. ad Herod Καθίστασθαι,, Boiss. Philostr Orell. Suppl. ad Nic. p. 4?. έκ, Xen. Κ. Π. 26. rows άρχοντας, Mem. 1,2, 9 Esse, Oriri, ad Charit Herod.464, Καλώ» καθίστασθαι, cum gen., Musgr. Med Καra&rfiσασθαι οργιά, Paus. 3, & Luciae^' 3, 169. Dionys. Η. 1,156. 2, 1078." Schaef. Mss. " Apud Galen, άνήρ καθεστώσης ήλικίας, Homo plena et confirmata aetate, quod etiam Herod. 7. his verbis signat, 'Επιλεξάμενος άνδρας τε τούς κατεστεώταί τριηκοσίους, καί τοίσι έτύγχανον παίδες έόντεε. Ρΰlyb. 4, 32. 'Εν ήλικίρ ovrat μέση τε καϊ καθεστηκυία Καθίσταμαι, παρασκευάζομαι, Thuc. 1, (125.) Κοθισταμένοις <5ν έδει ενιαυτός ου διετρίβη, Dum necessaria apparabant." Brunck. Mss.] " Καθιστάνω, ET Καθιστάω, i. q. καθίστημι,cousti* " tuo. Cum els redditur Coqjicio in: Ait ap. ChryePst.:

111 45&1 ΙΣΤ [pp lm.i ΙΣΤ 459a " de Officio Episcopi, Καθιστψ' σε els απολογίας άνά-, " γκην. Ponitur etiam pro αποκαθιστά*, Constituere " aliquo in loco,h. e. Salvum et iucoluinem constituere " aut constituendum suscipere : quodet καθιστάναι. " Act. Apost. 17f (15.) Ot he καθιστώντεε τον Παύλοι/ ' " ήγαγον αυτόν έωε'αθηνών^ Qui vero Paulum susce-' " perant tuto loco constituendum, deduxerunt eum «Athenas usque." [" Diod. S. 2, Phalar. 38. Thom. M ad Dionys. H. 2, 986: Valck. Hipp. p ad Herod. 508." Schaef. Mss.] " Καθεστηκότωε, Composite, Animo composijo et " moderato. Ex Aristot. Polit. I. 8." [Hippocr ] " Καθεστήκω, Consto, Persto, Constanter " permaneo: s. Firmus sto et ita ut non commovear. " Quomodo e Thuc. affertur, Ώάντων be δεινότατον " εί βέβαιον μηδέν καθεστήζει ων αν δόζρ περι. Et ex " Soph.(Aj ) ένθα μή κάθεστήκει," [* Καταστάτέον, Plato de LL. '6. ρ. 759 ] Κατάσταση, ή, Constitutio, et collocatio cujusque rei in suam sedem, Gorr. e Gal. 3. ets τό Περί 'Aγμων. II Exp. Constitutio, in alia etiam signif.: κ. τωρ αρχόντων, Aristot. Polit. ea signif., qua καθιστάναι ras άρχάε idem Aristot. dicit, i. e. Constituere s. Creare. Sic exp* etiam ap. Polyb. (3, 88, 7 ) Μετά τήν κ. θνσας τοις θεόΐε, Inito magistrate. Nisi forte sit Post constitutam remp. Constitutio, sed in alia praeterea signif., ut cum Constituere remp. dicimus : κ. τήε πολιτείας, Plato. Et ap. Polyb. Ύοιαύτψ έτυχε διορθώσεωε και κ. ubi Bud. esse dicit Compositionem et rerum constituticinem iu meliorem statum. Dicitur etiam de Constitutione judicii ap. Harpocr. v. ΕΙσαγγελία : Προί τήν βουλή ν ή δήμο ν ή πρώτη κατάσϊασιε έστω. Bud. Constitutio in pass, signif.: interdum et Status: ut cum dicitur de Constitutione corporis humani, aeris, et similium. Diosc. Praef. I. 7«Φασι γίνεσθαι τρέϊε κ. άνθρώπίνοιε χτώμασι. Gal. Έπι μέν των τοιούτων διαθέσεων ή νεκρώδηε έν τφ προάώπψ κ. έν τάχει γίνεται, ρίε οξεία, οφθαλμοί κοίλοι, Bud. interpr. Constitutionem corporis et habitum. Idem, "Οβτκ εύχνμοε φύσει, els χωρίον ύγρόν καί θερμόν έν ήρι μετέλθοι, κ. ουσηε θερμής καί ύγρas. Idem, Κατά ίιιαφερούσαε.upas καϊ κ., Diversis temporibus anni et temporis qualitatibus. Idem alibi, Καλώ δε κ. τήν τοϋ περιέχοντοε ημάς άέροε κράσιν, έν τ} καί ώρα καί χώρα περιείληπται, Bud.' Temperaturam aeris, Qualitatem coeli: item e Celso Qualitatem coeli, Tempestatem et Habitum tempestatis. Et ap. Hippocr. 3 Aphor. τών ώρέων κ., item, τον άέροε κ. καί αγωγή, Cceli habitus, ut e Colum. interpr. VV. LL. Cceli affectio vel conditio, ut e Cic. At Gorr. κατά στάσιν in a re esse dicit τήν παρά φύσιν έν τω περιέχοντα κρ&σιν, Temperiem aeris praeter naturam ; quae enim secundum naturam est, &pav dici, i. e. Anni tern-' pus: ejusque, sc. τήε άραε, quatuor esse differentias propriis temperamentis et nominibus designatas, ver, aeetafem, autumnum, hyemem : in quae si aliqua praeter naturam temperies inciderit, earn non jam ώραν, sed c. proprie nuncupari. Et ap. Lucian. κ. εύδίαε, Serenitatis tfmperies, (1, 180.) Μετά μικρόν δέ θαυμαστή TIS k. εύδίαε έγένετο. Et ap. AleX. Aplir. λοιμική κ., Pestilens aeris constitutio, Gal. ή τήε διαίτηε, Victus ratio. Pro Statu etiam accipitur, ut dixi, atque die exponi quidam e praecedentibus etiam II. possunt. Herod. 2, (173.) Έχράτο δε καταστάσει πρηγμάτων τοιϊ)δε, Hoc rerum statu utebatur, i. e. Haec erat ratio vitae ipsius. Sic ap. Polyb. 2, (71, 2.) Τήν ϋπάρχουσαν περί ΜαΚεδόναε τότε καί τούε "Έλληνας κquo in statu tunc fnerint res Macedonum et Grajcorum. Haec Cam. Dicitur etiam de reip. statu : Isocr. (Nic. 13.) Διαφυλάττετε τήν παροϋσαν κ., καί μηδεμιάε επιθυμείτε μεταβολής. Paneg. (33.) T/s γάρ άν τοιαΰτηε κ. έπιθυμήσειε; Item Status, de ipsa standi actione, aut loco, in quo consistitur. Soph; Aj. (1247.) Κατάστασιε γένοιτ' άν ούδενόε νόμου, Nullae l«ges possint consistere, Polyb. (2, 68, 9>) Τήν κ. ελ&μβανον, Locum ceperunt. Cam. In morbis vero Gorr. κατάστασιν vocari tradit Quandam veluti formam morborum, secundum quam e tantis et talibus constituitur universalibus temporibus, s. qtialemcunque e totius morbi temporibus compositionem,. quemadmodum Gal. docuit 1. 1, τών Κρίσεων: hanc autem non aliud esse quam totius morbi durationem circumscriptam temporibus quatuor, quae totius morbi tempora s. universalia a Medicis appellantur. Ab Hipp, quoque κατάστασιν vocari Omnem cujusque rei formam, idem Gorr. tradit e Gal. Comm. 3. in Epidem. In Plut. Tij τε κ. τοϋ προσώπου καί τφ σχολαίψ τοϋ βαδίσματοε γενναίόν τι ένιδών, Bud. interpr. Constantiam : videtur certe i. esse q. κατάστημα. Sedatio, Aristot. Rhet."E<rrw δή πράϋνσίε, κ. καί ήρέμησιε όργήε. PecUnia, quae iis ex aerario persolvebatur, qui in equitum ordineni assumebantur, Stipendium equestre, Cam. Harpocr. : άργύριον id esse dicit, όπερ οί κατασταθέντεε Ιππείς ελάμβαναν έκ τοϋ δημοσίου έπί- rrj καταστάσει, quod άπεδίδοτό υπό τών ίππευσάντων, οταν άντ αύτών έτεροι καθίτ σταντο άπητουν δέ οί φύλαρχοι. Exemplum autem hoc citat e Ly s. (574.) Ύηφίσασθαι TOVS φυλάρχουε έπενεγκείν [_άπενεγκε~ίν~] τουε ίππεύσανταε, ίνα τάς καταστάσεις άναπράζηται [άναπράττητε] παρ' αύτών. Ο- ί tat etiam ex Eupolide 1.: Cam. interpr. Constitutum stipendium in Lys. (574 ) Ούτε κατάστασιν παραλα* β όντα. II Apud Rhett. Exhibitio, Cam. ex Orat. πρός Νικόστρ. Δαιμόνων κ., Fortuna divina, Cam. ex Eur. Phoen. (1281.) Apud Theophr. legitur etiam (C. PI. 3, 7, 5/) κατάστασιε τών δένδρων καί Θεραπεία: quod idem esse putatur cum σχηματίσμόε καί άναγωγή. [Hippocr. Epidem. U1. Gal. 9, 254. " Ad Charit Musgr. Rhes Jacobs. Anim Diod.S. 1, 398.2, 354. Boiss.Philostr Eur: Hippol. p Phoen. p Valck. Plut. Mor. 1,12. Toup. Opusc. 1,264. Herod " Schaef. Mss. Consensus, Concilium,Concio, Herod. 3, 46. 8; > 9 Νυκτόε ένκαταστάσει, Auctor Rhesi 111.] ['* " Καταίττασ/α, Constitutio, Ordinatio, i. q. κατάστασιε, Tob. 4, 13. ubi pro ού καταστασία, quod legitur in Compl., reliqui libri habent άκαταστασία, quod eodem redit." Schleusn. Lex, V. T.] Καταστάτηε, Instaurator, Soph. El. (72.) άρχέπλουτον καί καταστάτην δόμων, de Oreste, i. e. ευτρε- ; πιστήν, Schol. Καταστατικόε, Certo statu praeditus, Bud. Sedandi vim habens, Plut. Lycurgo (4.) de carminibus et rhythmis, quibus utebantur Lacones, Πολν τό κόσμιον έχόντων καϊ καταστατικόν, ών άκροώμενοι κατεπραύνοντο λεληθότωε τά ήθη. [* " Καταστατόν, ad Mcer. 142." Schaef. Mss. Schol. Theocr. 9, 21. "Aμνλον δέ λέγεται τό κοινώε λεγόμενον καταστατόν' όπερ έστϊ τό γαλακτώδεε τοϋ σίτου βεβρεγμένου Καϊ σεσημένου καϊ άποπεπιεσμένου, είτα τφ ήλίω ξηραινόμενον.~\ Άκατάσϊατοε, δ, ή, Incompositus, Confusus, Certo in loco s. statu non collocatus, Non sedatus, Tumultuans, Plut. de Def. Orac. Εμπαθή καί ά., Perturbationis tumultuationisque plenum : [9, 73. Hippocr ο3ρα.] Άκαταστάτωε, Incomposite, Confuse, Cum res certo loco constitute aut sedata non est, Isocr. ad Euthyn. (7.) Ά. έχόντων τών έν rfj πόλει. Et ap. Gal. Πλανάται πυρετοί, οί μή * ώρισμένωε, άλλά ά. γινόμενοι, In certis vicibus. Ακαταστασία, ή, Tumultuatio, Agitatio, qua res in quiete aliqua, consistere non potest, 1 Cor. 14, (33.)Ofc γάρ έστιν άκαταστασίαε ό θεόε, άλλ' εϊρήνηε: 2 Cor. 12,(20.) Καταλαλιαί, ψιθυρισμοί, φυσιώσειε, ά. Cainerario Ordinis turbatio et turbuleutia. [Diog. L. 7, 110. Prov. 26, 28. *Άκαταστατέω, Arrian. in Epict. 2, l. Pallad. de Brachm. p. 25. Schleusn. Lex, in V. Τ.] Δυσκατάσταϊοε, Sedatu difficilis, Xen. Κ. Π. 5. ταραχή: (5, 3, l6.) Καί τό ταραχθήναι δ' έν νυκτϊ, πολύ μεϊίόν έστι πράγμα ή έν rjj ήμέρψ, καϊ δυσκαταστατώτερον. Εύκατάστατοε, Bene constitutus, compositus, Sedatus, Stabilis, [" Tzetz. Ch. 3, 264." Elberling. Mss.] ΝεόκατάσΓατο$, Nuper constitutus, fundatus : πόλιε, J. Poll., άνθρωποι, Thuc. 3, (93.) Novi coloni, Qui recens in aliqua sede collocati fuerunt. " Καταστατήραε, Hes. esse dicit * άποπεμπτήρια, " sicut sc. κατάστησον dici solet pro άπόπεμψον, vel " * Καταπαυστήριά, κατάστασιν έχοντα, καθεσταμενα, " άπόπεμπτα. Perperam vero ap. eum scriptum esse " καταστήραε, patet turn e serie alphabetica, turn ex " ipsa expos."

112 4693 ΪΣΤ [pp ,] ΙΣΤ ' 4594 Κατάστημα, το, Constitutio, Status, Diosc. 6. το A ut aqua turbulenta, Diosc. Pass, est ΆποκαθίW κατά φύσιν, Naturalis constitutio et habitus corporis, μαι, et pass, signif. habens: pro Restituor, Reddo* 1. αίθ(ηον, Serena coeli constitutio s. temperies, Al- Apud Theophr. H. PI. 7 το έξι&ταμενον dicitur α*ο. θρίον γάρ οντος τον κ. συλλέγειν δει τά φάρμακα. Et καθίστασθαι, Reddi sibi, quod ad naturam suam redit, κατάστημα άέρος νεφελώδες. Et σαρκός ευσταθές κατά- Bud. s'ubjungens haec ejus verba (H. PI. 8, 7, 4.) στημα, Stabilis corporis habitus, Bud. e Gell. Sic "Αν δέ έπικείρωσιν &ι Γ αξ μόνον, έξίστασθαι τον πυρή, κατάστασις supra. Item, Constantia, et habitus vul- καϊ γίνεσθαι μακρόν, ον καλοϋσι καμακίαν, καϊ owr tusque hominis compositae mentis nec conturbatae. άποκαθίστασθαι πάλιν σπειρόμενον., Secundum ["Notandum Constantiae notionem non inesse huic Bud. interpr., άποκαθίστασθαι sine adjunctive f vocabulo, sed simpl. Vultum habitumque signif. Sic valet q. άποκαθίστασθαι πρός τήν φύσιν, quod alibi ab Athen Sic et ap. Simpl. in Epict. Encliir. eod. Theophr. usurpatur. Άποκαθίστασθαι dicifut valet i. q. τό πρόσωπον ap. Epict. Diss. 1, a Plut. qiiod est τεταραγμένον, (8, 232.) Μικτήν nva 25, 31. 3, 5, 6. liecaliterusus est Plut. in locoab Η. φέρεσθαι καϊ τεταραγμένην κίνησιν, καϊ πολλφ πάνυ Steph. citato." Schw. Mss.] Bud. e Plut. Marcello χρόνφ καϊ μόλις άποκαθισταμένην. Sic aqua turbu- (23.) Ούτε θυμω πρός τούς Συρακούσιους τοϋ συνήθους lenta a Diosc. dicitur άποκαταστήναι, nt paulo ante μεταβολών κ./άλλά πρφως πάνυ και κοσμίως τό τής anuotatum est. Άποκαθίστα μαι, RedigOr, Evaijo^ δίκης Τέλος έκδεχόμενος, Idem Bud. interpr. Con- Theophr. H. PI. 4, (14, 5.) Τών δέ σκωλήκων τών b stantem mentis hilaritatem in Bas. de Vita Solit. To ταίς συκαίς οι μέν έξ αύτών γίνονται, οί δέ έντίκτοώα, γάρ ίλαρόν καϊ άλυπον τής ψυχής κ. αΐ τών ύμνων παρη- ΰπό τον καλόνμένον κεράστον πάντες δέ els κεράστψ γορίαι χαρίζονται. Exp. ab Eod. Equabilitas. f Κ. άποκαθίηανται: Rediguntur; Conformantur, Bud, pro σχήμα et καταστολή, Chrys. ad Tim Et Β Figurantur, Gaza. [Hipppcr. Aph "Thorn. καταστήματα ead., quae τά περιβόλαια, ap. (Ecuinen., M ad Diod. S. 1, & Bud. Κ., τό οίον * καταστήριγμα καϊ * άπόσκεμμα, 714. Argum. Aristoph. Lys. Brunck. Soph; 3, Quaedam veluti confirmatio et anihiadversio, ap. Callim. 1,474. Apoll. Dyse.6l. Teuch. Valck.PhrejiS Hippocr. Epidem. 2. Gorr. e Gal. Lex. Hipp. [" Ad p Jacobs. Exerc. 2, Plut. de S. Ν. V. Charit MUsgr. Rhes. ill. Jacobs. Anim De augm., Diod. S. 2, Reddo debi- Boiss. Philostr Ammon. 66. Casaub. ad Athen. turn, Toup. Opusc. 1, 362. Άποκαταστάς πρός τινα, 55." Schaef. Mss. Polyaen. 5, 12, 3. Catastema, Ve- Conversus ad aliquem, Argum. Aristoph. Nub. *'Aget. Mulom. 1, 17 J Καταστηματικός, Sedatus et qui ποκαθιστάω, Ruhnk. ad Timaei Lex. 8. Valck. ad Amnullo motu agitatur, Plut. T. Graccli. (2 ) Βλέμματι mon. 87 Diod. S. 2, 367. * Άποκαθιστάνω, 2, 300." καϊ κινήματι πργος καϊ κ., Diog. L. 2, (87 ) ρ Schaef. Mss.] Τήν κ. ηδονή ν τήν έπ' άναιρέσει άλγηδόνων καϊ οίον Άποκατάστασις,, Restitutio, Redditio, Restitutio άοχλησίαν. [" Jambl. V, P Kiessl., Bergler. Al- in pristinam formam, statum,.greg, de Baptistap, ciphr. 412." Schaef. Mss.] Καί ταντα, ούκ ούσης δευτέρας γεννήσεως, ούδέάναπχά- Άντικαθίστημι, Contra statuo, Adversus aliquem σεο>ς,ονδ' είς τό άρχαΐον άποκαταστάσεως, Natalmii statuo s. constituo, Oppono : undepass. Άντικαθί- restitutionis. Idem, Μετά την τοϋ σωτήρος ά., Ροέϊ σταμαι capitur pro Obsisto; Sto contra, quasi Con- resurrectionem. Ad verbum, Post restitutionwifip. tra s. Adversus statuor. Xen. (Ίππαρχ. 7, 5.) ΠΡΟΊ Servatoris, i. e. Post servatorenr vitae restitution a. μέν γάρ τό παρόν στράτευμα διακινδυνέύων, φ μηδέ reddituni. Circuitus solis et lunae et aliorum erδλη ή πόλις θέλοι άντικαθίστασθαι, Thuc. 3. Καϊ τής rantium, anno vertente in eod. signo, Bud. Plut. άντικαθισταμένης πόλεως τό πλήθος σύμμαχον έχοντες, C Caesare (59 ) de fastis loquens, "Ον (μήνα) Νομας ίο 1. e. έναντιουμένης. Apud Eund. vero 7, (39 ) Άν- βασιλεύς πρώτος έμβάλείν λέγεται, μικράν καί διατε τικαταστάντες ταίς ναυσϊ, Schol. exp. πλησιάζοντες νουσάν ού πόρρω βοήθειαν έξευρών τής περί τάς ά. πλημάλλήλοις διά τής πλεύσεως. Substituo, quasi Statuo μελείας. Cui I. Plut. subjungit Bud., hunc Colum. 4. pro alio, SufficiO in locum alterius: άντικαταστήσαι, Tempus, quo sol in eand. partem signiferi per eosd^ Plut. In locum demortui substituere, Bud. Itidem numeros redit, per quos cursus sui principium cepein pass. Άντικαθίσταμαι, Substituor: αντικαθιστάμε- rat, ά. vocant studiosi rerum coslestium. Dicitur et', vot, inquit Idem, sunt Sublecti, i. e. De mortuorum ά. περιοδική a Dionys. Areop. Καί τής τών δύο φωστ$\g loco lecti: sicut προσκαταλεγόμενοι, Allecti, i. e. ρων, οϋς τά λόγια, καλεί μεγάλους, άπό τών αυτών είς τά Numero additi. [" Democr. ap. Dionys. Alex, in αύτά περιοδικής άποκαταστάσεως. Ejus autem Scho^ Routhii Reliqq. SS. 4, 366" Boiss. Mss. "Diod. S. haec alibi annotat, κατάστασίς έστιν άπό σημείου τινοξ ν 2, Dionys. Η. 2, Adversarius sum, επί τό αυτό σημείον * έπαναδρομή οίον ό ήλιος δι' εν^ Diod. S. 2, 645, Άντικαθίσταμαι, ad Dionys. Η. 1, αντοϋ περιπολεί τούς ιβ οίκύνς, άπό τοϋ λεγομένου κριούς 304." Schaef. Mss, * Άντικατάστασις, Gl. Restitu- επί τόν αύτόν κριόν διερχόμενος. A quibusdam exp. tio, Refectio, Redhibitio, Dimicatio. Joseph. Antt. Anniversarius reditus in idem signum. Cum enirif l6, 2, 5.] sol et luna in idem signum redeunt, turn velut in Άποκαθίστημι, Restituo, Reddo. Apud Dem. pristinuin locum restituuntur et reponuntur. Dixi-; (256.) e psephismate Byzantiorum, Καί άποκατέστασε mus autem άποκαθιστάναι inter cetera siguif. In k>τάν πάτριον πολιτείαν καϊ τώς νόμως, Polyb. 4, (6, 5.) cum pristinum repouere s. restituere. At Serv. longe, Ό γάρ βασιλεύς 'Αντίγονος Όρχομενόν κατά κράτος aliter videtur accepisse: nisi forte ea perperam a ελών, ούκ άποκατέστησετοίς Άχαιοίς,άλλά σφετερισά- n libraries pro alia posita est, cum sic scribit in Virg, μένος κατείχε. Restituo, i. e. In locum pristinum Eel. 4. Videtur tamen h. 1. dictus per ά., i. e. per repono, Athen. (6θ6.) de delphino, Καί άναλαμβάνων Omnium rerum volubilitatem, e siderum ratione v«- 1 έπί τά νώτα έφερεν έπϊ Πλείστον νηχόμενος, κάϊ πάλιν. nientem, ut diximus supra. Hesychio exp. rextivάποκαθίστα εις τήν γήν. Restituo in pristinum σις. Reperitur etiam alia exp. incerti Auctorife, statum, Herodian. (2, 6, I7.) Tas έκείνου εικόνας τέλος τής καταστάσεως. Et quidam putant Act, 3, άποκαταστήσαντες. Observandum est autem in I. (21.) ubi dicitur'axpt ^όνων άποκαταστάσεως, signijsf illo Athen. praet. imperf. άποκαθίστα a th. Άποκαθι- τελειώσεως. ["Gal. de Sect. Opt. 30." Gataket?" στάω, quo utitur et Aristot. in Metaphys. Invenitur Mss. Jambl. V. P τής διανοίας. Aret. 9.1^ etiam th. Άπόκαθιστάνω, et infin. άποκαθιστάνειν. "Dionys. H. 4, Diod. S. 1, , 595. Am-,', II Restituo sanitati, Sano, Diosc. 4. 'Εχιοδήκτους άπο- mon. 22. Thom. M 93. ad Lucian. 1, 402. * Άπό-" καθίστησι, 1. Άποκαθίστησι δασυσμούς φωνής. Est καταστατέω, Heyn. Horn. 7, 154. * Άποκαταστατίι^^ autem affinis haec signif. proxime praecedenti; nam Reiz, Belg. Gr. 6'31." Schsef. Mss. Synes Niquem sanitati restituimus, eum in pristinum statum comach. 2, 17. p * Δνσαποκαθίστατ'ος, Μ. Anrestituere dici possumus. Pro καθίστημι, Efticio, ton. 11, 8. * Δυσαποκατάστατος, Gal. 2, ; Reddo, Lucian. (3, 595.) Kai σε στράτηγέτην άκατα-' *Δνσαποκατάστασις, Erotian. in Hippocr. V. Δνσθεσίη,' μάχητον αποκατέστησα, Te effecissem vel reddidissem Lobeck, Phryn, Eel * Σνναποκατάστασις, Schol. invictum imperatorem. Contr. τφ καθίστημι, Dis- Plat. p. 123.] solvo, διαλύω, ap. Aristot., Bud. Άποκαταστήναι, Έγκαθίστημι, Colloco, Isocr. φρουράς μείζους ή νυν lieutra signif. pro κάταστήναι, Consfdere, Subsidete, έγ αύταίς έγκαταστήσας. Sic Plut. Καϊ έκκρονσ.ρ φ

113 4595 ΙΣΤ [pp :] ΙΣΤ 4596 rog Ι,ελεΰκου φρουράν, καί κρατήσας, Ιδίους έγκατέστη- A vadente imperium, 'fls μεταστήσων είς εαυτόν άπαν τό σεν έπτακισχιλίουε άνδρας. Constituo, i. q. καθίστημι, s. potius.constituo in, Thuc. 1,(4.) Κάρα* έξελά- os τά έκεί πάντα πρός τούς Λακεδαιμονίους μετέστησεν, κράτος. Apud Xen. tamen (Έλλ. 2, 2, 3.) Έτεόνικον, σας, καί rovs έαυτοϋ παίδας Ηγεμόνας έγκαταστήσας, Et Bud. μετέστησεν exp. non simpliciter Transtulit, sed suos filios duces s. principes constituens: (122.) In ditionem et imperium subegit et subjugavit. Synes."Αγων καί μεθιστάς ούχη λυσιτελέστερον ήν, άλλ' Τύραννον δέ έώμεν εγκαθιστάναι πόλιν, τούς δ' εν μιγ μρρ&ρχovs άξιοϋμεν καταλύει ν, Ty rannam sinimus COilstitni in civitate. [" Markl. Iph. p Eur. Hipp, πολλου$ άπό τήε πλάνης μεταστήσας είς σωτηρίαν. η κερδαλεώτερον, Ducens et traducens, Greg. Καί p. 2. Valck." Schaef. Mss.] Έπικαθίστημι, Substituo, Sufficio, Polyb. 2, (19. 8.) 'Εν δέ rjj μάχη ταντη νίδας eis βασιλείαν μεταστήσαι, ubi tamen non solum Apud Plat, cum άντί in Epist. Τήν άρχήν άντί τυραν- Λευκίου τοϋ στρατηγού τελευτήσαντοε, Μάνιον έπικατέστησαν τόν Κόριον: (2,. 11.) 'ρ- 22 Έδοξε τοίε Αιτωveo, Expello, Facessere jubeo : μεθίστημι τινα τής κα- Traducere, sed et Mutare vertitur. At pro Summoλίας, os άν επικατασταθείς στρατηγός κρατήση τής πόλεως, κοινήν ποιείν τφ προϋπάρχοντι καί τήν οίκονομίαν in aor. med. interdum: Thuc. 5, (111.) Εί μή μεταθέδρας : sed frequentius etiam sine gen., et quidem τών λαφύρων, Substitutus, Suffectus, Successor 111agistratus, Bud. Apud Plat, autem in Tim. επικαθιστά- γνώσεσθε. ieschin. (72, 2.) Καί rovs μέν έναγεί» στησάμενοι έτι ημάς, άλλο τι τώνδε σωφρονέστερον ναι προφητών γένοε επίταίε ένθέοιε μαντείαιε, Prophetarum genus praeesse vaticiniis, VV.LL. [Thuc. 4, 130.] γον, Lucian. (2, 259 ) Μεταστησάμενος άπανταε, έδι- μετεστήσαντο, τούς δέ δι' εύσέβειαν φνγόντας κατήγα- ΤΙαρακαθίστημι, Juxta colloco s. appono, Dem. Παρακαταστήσας τινά τών οίκετών φνλάττειν, Apppnens culiarem signif. habet, sc. pro In exilium mitto, ad καιολογείτο πρόε με. Nonnunquam vero magis pe- custodem, asservatorem. Idem, ΤΙαρακατέστησε φν~ Β quam signif. Summoveo quoque et Expello alicubi λακήν. Lucian. (1, 531.) Τόν aero ν αύτω παρακαταστήσας τό ήπαρ όσημέραι κολάψοντα, fplut.ov άνθ' affertur pro ead. signif. Πρόί τήν ύπερορίαν μεταστή- restringuntur, ap. Plut. Aristide. Ε Chrys. etiam εαυτόν τω άδελφω Λενκίω παρακατέστησεν, Consiliaσαι. Apud Isocr. autem Bud. exp. Migrare cogo, rium.et quasi consortem imperii apposuit, h. e. sub persona legati, quasi custodem et moderatorein, Bud. Altrinsecus colloco, έξ εναντίας καί παρακειμένως καθίστημι, Bud. p ex Isocr. [2 Macc. 12, 3. Cod. Alex-, al. παρίστημι. " Plut. Mor. 1, 784. Diod. S. 2, 111." Schaef. Mss,] " ΤΙαρακατάστασις, affertur " pro παρακαταβολή, Depositum." [Lex. Rhet. in Bekkeri Anecd. Gr. 1, 290.] Προκαθίστημι, Prius constituo s. colloco, Thuc. 2, (2.) 'P ov έλαθον εΐσελθόντεε φυλακής ον προκαθεστηκυίαε, Nulla praepo- «fa custodia, Cum nulji ibi custodes.ante ipsos collocati fuissent. Exp. etiam Praeparo, ΙΙροκατάσταais, ή, Hermog. de Invent. 1. Narrationis praeparatio, ή προδιήγησιε, VV. LL. [Schol. Soph. Aj. 1286". El Antig Schol. Lycophr. 14. Dionys. H. 2, 76. * Προκατασταπκό$, Schol., Eur. Phoen. 88.] " Υϊροσκαθίστημι, Insuper constituo." [In potestatem redigo, Jud. 14,,11. Προρκατέστησαν αύτοϋ έτερους sec. Alex, Aid. et Compl.: Diod. S Dio Cass, 445. Suid.] Συγκαθίστημι, Un^ constituo,,confirmo, C Thuc, 4, (107.) Παρών δέ καί ΤΙερδίκκας ενθνς μετά τήν αλωσιν, ζνγκαθίστη ταντα, ϊ. e. σννεβεβαίον, Schol. Polyb. l6. Τών μέν. τοϋ Φιλίππου τών νεών τό πλήθος το σνγκαταστάν είς τόν άγώνα, Navium miroerns praelio, aptarum, Bayf. "Σνγκατάστασιε, " Conflictus, Dimicatio: ut, Tots έκ τής σ.. ήττη- " Θέντας, Polyb." [4, 8. τάς τών θηρίων σ.] Ύποκαβίστημι, Substituo, Sufficio, i. q. έπικαθίστημι, Herod ian. (δ, 8, 3.) Kat εφεδρενειν αύτοίε νπώπτενον, εί τινι δύλψ άποζωσθεlev, έκε'ινοι [εκείνο,] καί &τε; παρόντες ρφδίως ύποκατασταίεν, Si ipsi dolo quodam exayctorarentur, ne illi praesehtes protinus substituerentur, Bud. [* Υποκατάσταση, ή, Gl. Substitute, Pand.] Υποκατάστατος, ό, ή, Substitutus. Bud. e Pand. Άνθυποκαθίστημι, In locum alicujus substituo, Loco alicujus subrogo. Uude άνθυποκα raoχαθείς ap. Plut. I11 locum demortui vel abeuntis 1) mflgv9tratu suffectus. Μεθίστημι, Statuo aliud pro alio, Aristot. Eth. 5. Στασιάζουσιν όπως έκ τής καθεστηκυίας πολιτείας άλλην μεταστήσωσι, Bud. Hue autem pertinere videtur μεθιστάναι πόλιν, Thuc. Sed geueralius pro Muto accipi sciendum est, ut qui aliud pro alio statuit, mutationem facit, Aristpt. Οΰ γάρ ρφδιον τά έκ παλαιού τής ήθεσι κατειλημμένα.μεταστήναι, Plut. de Def; Orac. Καί τά σύμπαντα μεθιστάντας, καί τήν μαθηματικών άρδην άναψοϋντας. Antiph. (740.) Γνώμην έξ όργήε μετ,αστήσαι> [ ήσειν,] Conceptam ab ira sententiam mutare, Bud. Affertur et cum gen. Attico, ek Aristoph. (Ίππ. 398.) μεθίστημι τον χρώματος, pro Muto colorem. A Plat, accipi pro Muto et degenerare facio, Bud. II Et quoniam locum mutare facit, qui ex uno loco in alium transfert, s. traducit, submovef, expellit, sic etiam accipitur μεθίστημι, Paus. (Cor. 9, 1 ) 'Es 'Επικλε/δαν τόν άδελφόν μετέστησε τήν άρχην, Transtulit imperium. Greg, de Juliano in- II Dimoveo, Retraho, Revoco, Greg. "Ον καί χαλεπόν μεταστήσαι κακίαε. In quodam autem Thuc.' I. μεθιστάναι legisse mihi videor pro Dimovere de sententia, quod potius Deducere dicitur. Μεθίστημι άγαλμα φόνον, ex Eur. (Iph. Τ ) pro Arceo, Prohibeo statuam a caede, VV. LL. Μετέστην Ε'Γ Μεθέστηκα, vide in Μεθί'στα^αι. Μεθίσταμαι, Statuor pro alio, Mutor, Aristoph. (Πλ, 36ο.) iis πολύ μεθέστηχ ών πρότερον είχεν τρόπων, Plato, Λοιπός δή ό τυραννικός άνήρ σκέψασθαι πώε τε μεθίσταται έκ δημοκρατικού. Ex Herod, affertur μεθίστασθαι et pro Mutari animo, i. e. Mutare sententiam. Pro Degenero autem sicut εξίσταμαι, mutantur autem quae degenerant, Bud. e Polyb. (6, 9, 7 ) profert, Μεθίσταται δ' e'ts βίαν καί χειροκρατίαν ή δημοκρατία. Μεθίσταμαι, Transferor, Traducor, Plut. Apophth. Μετέστησαν είε δουλείαν, ubi tamen redditur et aliis verbis. Interdum Summoveor, Amoveor : Luc. l6, 4."Ινα οταν μετασταθώ τήε οίκονομίαε, Amotus fuero, ut vetus quoque Interpret reddidit. Sic ap. ieschin. μεθίστασθαι Bud. vertit Summoveri: (77, 19.)Όδέ Αλέξανδρος έξω τήε άρκτου καί τήε οίκονμένηε ολίγον δει ν μεθειστήκει. Saepe autem redditur verbo neutro, Migro, Facesso, Secedo, Bud. ex Athen Sic μεθίστασθαι είε έτερον τόπον, Plato, Migrare. Et cum άπό vel έκ habeutibus suum gen. : 'Εκ γάρ ξυνέδρον καί τυραννικού κύκλου Κάλχα* μεταστάς, Soph. (Aj. 749 ) Digressus, Cum recessisset. Sic, μεταστήναι έκ τής χώρας, πατρίδος, Migrare e regione, patria, Demigrare. Et sine praep. ap. Eur. (Ale. 21.) μεταστήναι βίου, Migrare e vita : sed interdum μεθίσταμαι sine adjectione etiam, utramque haruiu signiff, habet: et quidem in partic. praesertim: dicuntur enim μεθίστασθαι exules, qui migrant e patria, et solum-vertunt: unde Έπ' άκονσίω φόνφ μεθεστηκότεε, Dem. Et, Ύηφίσασθαι τοίς μεθεστώσι κάθοδον, Plut. (Aristide 8.) A quo μεθεστώτες dicuntur etiam pro μεθεστώτεε τοϋ βίου, Qui migrarunt e viia, Defuncti. Μ εθίσταμαι redditur etiam Transeo, Deficio, Plato Epist. Έκ τοϋ ψεύδους els τόν αληθή λόγον μετάστηθι, Xen. Έλλ. 1, (4, 4.) Τά χωρία τά πρόε Λακεδαιμονίους μεθεστηκότα, Quae ad Lacedaemonios defecerant. Qua dixit signif. Chrys. Έπί τόν διάβολον μεταστήναι. Sic et ap. Plut. Demetrio 288. Bud. exp. Deficio, Transitionem facio; sed et Secessionem facio exp. Idem ap. eund. Plut. II Μεθίστασθαι έπί πόδα, Retrocedere, Se recipere, Cam. e Polyb. Μεθίσταμαι invenitur et cum genn. diversis a superioribus, ut cum λύπης, φόβου. Exp. autem μεθίστασο λύπης ap. Eur. (Ale ) Depone mcerorem : μετέστημεν φόβου (Rhes. 295.) Desiimus timere : sed si verbum verbo reddendum sit, crediderim μεθίστασθαι λύπης esse Discedere a mcerore, itidemque μεθίστασθαι φόβου esse Discedere a metu, i.e. Liberari mcerore s. solvi, Liberari metu s. solvi. II Sto inter, Versor vel Sum

114 4597. ΕΤ [pp ] inter, Horn.: ετάροισι μεθίστατο, Versabatur inter A socios. " Μεθεστώται, oi, Qui demigrarunt e vita, " VV. LL. Sed crasso errore pro μεθεστώτες," [" Ad Charit Heyn. Horn. 8, 397. Markl. Iph. p Musgr. Here. F. 104, Abresch. jesch. 2,122. Jacobs. Aniin. 39- Brunck. Aristoph. 1, , , 219. ad Diod. S. 2, ad Dionys. Η. 1, l62, Bibl. Crit. 3, 2. p. 24- Coray in Thuc. par Levesque 1, 358. ad II. N Wyttenb. Select ad Lucian. 1, 435. ad Herod, 657 Μ εθίστηκα, Kuster. Aristoph. 15. Μεταστήναι έξάνθρώπων, Wessel. ad Diod. S. 1, Med., Diod. S. 1,7U. ad Lucian. 3, 198. Boiss. Philostr * Μεθιστάνω, ad Mcer.204. * Μεθιστάω, Diod.S. 2,301." Schaef.Mss. Μεθέστηκαε φρενών, Eur. Bacch cf Meθεστάσθαι, pro μεθεσίηκέναι, Diod. S. 4, 38. Μεθιστάνω, Phryn. Belikefi p. 51.] " Μετασί-ατέον, Sedes " mutandie, Transmigrandum." ["Ejiciendum, Themist." Wakef. Mss.] Μετάατασιε, ή, Mutatio, qua sc. aliud pro alio statuitur, status alicujus rei in alium traducitur, Β Dem. (21.) Πολλών δή τήν μ. καϊ μεγάλην δεικτέον τήν μεταβολήν. Summotio, Amotio, Andoc. 20. Ύήν ταχίστην τοϋ τότε παρόντος κακόν μ. SlC ή els τό δαιμόνων μ, τής αιτίας τον κακόν, Qua in divinum numen Cailsa malorum removetur. Unde a p. Rliett. inter sex status genera numeratur. Quintil. 3, 5. Et translationem, cujus ab hoc novum nomen inventum est μ.: novum tanquam in statu, alioquin ab Hermagora inter species juridiciales nsitatum. Est vero et Figura oratoria, de qua Aquila,, Μετάστασιν, inquit, quidam inter figuras nomiuant, cum res a nobis alio transmovemus in aliqua parte orationis, non ita ut ibi causam constituamus: alioqui jam non figura erit, sed species quaedam ejus status, quem qualitatis aut ex accidenti appellant, secundum Herinagoram. Rursus Quintil. 9,2. de figuris sententiarum, scribit μ. proprie esse Translatione temporum. II Transitus, i. q. μετάβασις. Pro Transitu ab hac luce in aliam, ponitur ap, Greg., Bud. Sic Lucian. (2, 929.) ή εκ βίον μετάστασις. In hac signif. Figurae quo- c que oratoriae nomen est, quae et μετάβασις dicitur. Unde Julius Rufus, Metastasis est, vel Metabasis, cum a persona ad personam transit um facimus, ratione aliqua vel affectu. Quidam Transitum interpr. et Variationem. L q. μετανάστασις, Migratio, qua e loco in locum imus: intcrduin Exilium, Exilii species quaedam. Plato Epist. 7 (11, 122.) Δίωνα δε ήξίου διανοείσθαι μή φνγήν αύ^φ γεγονέναι τότε, μ δε, Νοη exilium, sed sedis mutationem: de LL. 9 (9, 52.) M. eis τήν γείτονα πόλιν αύτφ γίγνεσθαι διά βίου, Ιη vicinam urljem per totam vitam relegetur. Plut. Aristide 103. Εξοστρακισμός, μ. δέκα έτών, Exilium decennale. Sicut vero i^ superiori 1. Plat, differentia statuitur inter φνγήν et μ., ita et in h. Plut. (7, 5870 ubi loquitur de quodam, qui περί φυγής αύτοϋ καϊ μ. oraculum sciscitabatur, Άνείλεν οΰν ό θεός, διδόναι Προκλεΐ φνγήν καί μ., όπου τόν φορμόν έκέλενσε κατ α- θέσθαι τόν Αίγινήτην ξένον, i. e. εις τήν θάλασσαν. At in Polyb. 2, (68, 9 ) Διά τό μή καταλειπέσθαι τύπον είς άναχώρησιν καί μ έαυτοίς, Ad recedendum et re- ρ cipiendum sese, Cam. Sublatio de medio, Polyb. 5, (06, 14.) p. 95. ΐΐάντφν i-κατά τήν δίοδον έπισημαινομένων τήν Έρμε ίου μετάστασιν, Transeunte rege plausu approbantium mortem Hermiae, Bud. Apud Soph. Antig. (718.) 'Αλλ' εϊκε θυμφ, καϊ μετάστασιν δίδον, Schol. exp. μετάνοιαν. Cam. ait ilium his verbis juberi, concedereiracundiae, et mutare quasi statum cogitationum. Aristot. Gen. Anim. 5. Μικραϊ μ. μεγάλων αίτίαι γίνονται, Parvae commotiones, causae magnarum esse solent, Cam. In scenicis autem, ή μέν είσοδος τοϋ χοροϋ, πάροδος vocatur: ut J. Poll.'tradit, ή δέ κατά χρείαν έξοδος ώς πάλιν είσιόντων,μ.' [" Greg. Naz. Ep. 95." Strong. Mss. τής ψυχής, Jambl. Protr. 36. "Jacobs. Anth. 6, , 100. ad Dionys. H. 2, 828. ad Diod. S. 1, Coray iuthuc. par Levesque 1, 358. Eur, Hec Wyttenb. Select. 367." Schaef. Mss. Thuc. 3, 82. Valesii not. ad Harpocr. 174.] ΜεΓαοταπκό$, Translative, Vocab. rhetoricum. ΙΣΤ 45& [Schol. Thuc. 3, 65.] [* Μετάστατος, Hippocr. 302, 31.] Άμετάσταη,, Immutabilis, Constans, Qui de statu in statum ra. duci non potest, Plato de Rep. 2. (6, 215.)Ήγ<,, a, μέχρι θανάτου, (250.) de adolescente loquens,'αλλ' δ άν τηλικοντος ών λάβ-g έν ταίς δόξαις, δνσεκνιπτ^ι καί ά. φίλεί γίγνεσθαι. Sic επιστήμη ά. καϊ βεβ^ [Plut. 8, 686. * 'Αμεταστάτως, Procl. Hymn. 1,19, Dionys. Areop. 1, 99. Clem. Alex "Planud. Ovid. Met. 3, 418." Boiss. Mss.] " Εύμετάσταςος, " Facile mutabilis, Instabilis, Inconstans, Plut. (6, J7.) " 'Χγίεια δέ, τίμιον μέν, άλλ' ευμ." 'Αντιμεθίστημι, In contrariam partem transfer, Vicissim loco moveo. At 'Αντιμεθίσταμαι, In locuin discedentis subeo, Aristot. Meteor (2, 569.) Themist. iu princip. 4. Phys. 'Αντιμεθίσταται άλλ^ λois τά σώματα, Alterum in alterius locum subif, Aliud pro alio subit, Bud. [Paul. 176, ,45. Aristoph. Θ Joseph. Antiq. 15,9, 2. 16, 8,6.] Άντχμετάστασις, ή, In contrariam partem transl^o s. transmutatio, [Dionys. Η. 1, 149- *ΣυμμεβΗ#$ μι, Clem. Alex Plut.6, 194. Dio Cass. 24$ 839-Strabo 1, 97.] Παρίστημι, interdum et Παριστάω, ac Παριστφ^ Sisto prope, juxta, ut παρίσταμαι est Sto prope, Adsto: de quo infra. Lucian. (1, 303.) Σύ δέ άλ^ δελφίνά μοί τινα τών ώκέων παράστησον' έφιππάσοραν γάρ έπ' αύτοϋ τάχιστα. Ubide delphine, utpote equi vicem praebente, loquitur ut de equo; dicimus enim παριστάναι τόν 'ίππον τινί, pro Sistere equum alicui ascensuro. Sic Act. 23, (24.) Κτήνη παραστήσαι. II Pro Sisto, quod est forense verbum, ut Pand. Gr. Πολλούς δούλους παριστφν : quod Ulpian. dixit Judicio sistere. Act. 23, 33. Παρέστησαν και τόν Παΰλο» αύτφ: SC. τφ ήγεμόνι. Chrys. Τφ κριτή παραστήσαι ' τήν χήραν. Item παριστάνα^έαντόν, Praesto se exii* bere ad mandata accipienda, Bud. 219 Ponitur etiam generaliter pro In medium produce, nec enim placet cum Bud., restringere signif. exponendo In judicium produco, Repraesento, Exhibeo, Dem. in Mid. Παιδία γάρ παραστήσεται, ubi observa ful jned. in act. signif.: sicut et παρεστησάμην saepe pro παρ ι στη σα ponitur. Herodian. 1, (4, 1.) Καϊ τόν παϊδα παραστησάμενος, Consjituto in eorum conspectu filife Polit. Lucian. (1, 537 ) Ό μέν γε Σκύθης αώ-ούι ανθρώπους Trj Άρτέμιδι παρίστήσι. Quidam [Socfates Rhodiusj ap. Athen. (148.) Πασι δέ λαμπτηραμ\ ρους παίδας Αιθίοπας παρέστησε. Sed accipitut^ef pro Repraesento metaphorice sumto, cum sc. ammo" alicujus ita repraesentainus rei cujuspiani imaginem, ut quasi in rem praesentem eum perducamus. Deje. (538.) To δεινόν παραστήσαι τοίς άκονουσι, Rei atrocitatem animis audieotium repraesentare, et quasi ante oculos ponere, Synes. "Ινα τήν ένίων κακίαν έμφαι#* κώτερον παραστήσαιμι, ubi exponi etiam potest Demonstrem, Ostendam. Sic et ap. Plut. in Vita Homeri [ap. Ernest. Hom. 5, 319 ] de eo dicitur, 'Εξ isv δήλός έστι παριστάς διά μέν τής Ίλιάδο$, άνδρίαρ σώματος διά δέ τής 'Οδύσσειας, φνχής γενναιότητα. Hermog. Σαφώς παραστήσω, Aperte ostendam. Interdum et Exprimo, Signitico, Doceo: quae affines sunt signiff. verbo Repraesento. Basil. 'Ολίγα γίφ ήν τά ρήματα πολλήν διάνοιαν παριστώντα, Multam sententiam exprimentia s. signiticantia. Themist. Phys. 4. Ταϋτα δε Έ,υδημος έν τφ τρίτφ τών έαντον Φυσικών παρίστήσι. ["Athen.,110. 'iis Φιλι>λλι<Μ ev Αίγη παρίστήσι, Docet, Declarat, Ostendit, 139 Σπεύσιππος παρίστησιν έν τετάρτφ 'Ομοίων. Sic saepins alibi." Schw. Mss.] His autem accenseudum videtur παρίστημι, quod ap. Lucam redditur Probo, nam qui aliquid probat, illud ostendit, et docet tale vel tale esse. Act.24, (13.)ΟϋΓε παραστήσαι δύνανται, περϊάν κατηγοροϋσί μου. Nec vero separandum videtur ab bis παρίστημι, quo Plato utitur de Rep. 10. (7, 294.) Κα! Πρόδικο* ό Kios, καί άλλοι πάμπολλοι δύνανται τοίς ty εαυτών παριστάναι, ίδί<} ξυγγιγνόμενοι, ώς. κ. τ. λ. Exp autem hie Persuadere, sed possumus etiam reddere Probare, aut certe Persuadere probando. At vero ap. Plut.(Thes.35.)cum accus. pers. et infin. pro Persuadere, Παρέστησεν 'Αθηναίους ώς ήρωα τιμφν Θησέα,

115 4599 ΙΣΤ [pp ] ΙΓΓ 4600 si locus mendo caret. Hue autem pertinet παρίστη- A 1383.) Τούτω Μόνος παρέστης χερσί, pro συνεμά^ησας: unde παραστάτης. In soluta autem oratione μι pro Cieo voluntatem rei alicujus faciendae: de qua signif, dicam paulo post. dicitur παρίστασθαι βοηθόν. Xen. Κ. Π. 5,(3, 10.) Παρίστημι,' Sisto ad latus, παραστάταε appono, Ad Οί' σοι, ήν δυνώμεθα, πειρασόμεθα μή χει ρους βοηθοί latus a'dmoveo, Bud e Polyb. et App. παραστήναι. Sic Plut. Themist. Παρεστάσιν ύμίν Παρίστημι, Sisto, sed pro Inhibeo, Revoco : παριστ if ν τόν ΐππον, Sistere equum currentem. Bud 'Ελλ. 6, (5, 33.) Ώς άεί ποτε άλλήλοιε έν τοίε μεγί- βοηθοί. Xen. tamen usus est et sine hoc nomine, e Xen. στοις καιροί: παρίσταντο έπ' άγαθοις. Aristoph. Σφ. Παρίστημι, Gonfero, Contendo, Res inter se corapositas aestimo, Bud ex Isocr. (Panath. 14.) (1388.) "Ιθι, μοι παράστηθ', άντιβολώ πρός τών θεών, Dem. ( ) Oi παρέστη πώποτε, ονδ' έβοήθησε. Sic Plut. Pol. Praec. Βοηθείν τοίς φίλοις καί παρίστασθαι. Tais πόλεσι παριστάναι δε'ι τάς παραπλησίαν δύναμιν έχούσας. Vide ibid, ct Plat. 1. Hanc autem τοϋ παρίστημι signif. ab ea, quam primam illi dedi, pendere arbitror; sistimus enim unum prope alterum, ut conferri possint. Παρίστημι, Cieo, Commoveo, Excito, Dem. (537.) Ού γάρ ή πληγή παράστησε τήν όργήν, TEschin. (49, 32.) Ό κίνδυνος καί διαλογισμόν παρίστήσι, Ratiocinandi viin excitat et comminiseendi, VV. LL. Exp. et Stimulo, Concito : Παρίστήσι δε καϊ πρός τά αφροδίσια, Diosc. Plura harum signiff. exempla habet Bud. Β Item παριστάναι pro Ciere voluntatem consiliumque rei alicujus faciendae, Admonere, 219- e Paus. Sed potest fortasse ad illam Pehuadendi signif. referri, de qua paulo ante. Puto autem similem signif. habere in Dem., ei quam habet in illo Paus.: SC. (228.) "Επειθ' ο,τι μέλλει συνοίσειν καϊ προς εύδοξίαν Koivrj καϊ πρός εύσέβειαν έκάστψ, τούτο παραστήσαι τους θεούς πάσιν ύμίν περι ταυτησϊ τής γραφής γνώναι. Vide Παρίστασθαι, In mentem venire. Παρίσταμαι activa signif. in fut. med. praesertim, et aor., interdum quidem, sicut et παρίστημι, In medium produce, ut supra dictum est. Sed peculiariter etiam Produco in medium aliquem ut testimonium dicat: παρίστασθαι μάρτυρας, inquit Bud., Testes corrogare et convocare, ut contestaturi faciunt. Sed hoc debuit addere Bud. interdum quidem addi accus. μάρτυρας, interdum non addi: certe cum additur, non video cur Bud. aliam quam per v. Producere interpr. *jua;sierit. Utriusque autem usus exempla leguniur c ap, eum, e duobus Dem. II., in quorum tamen altero fateor post πολλούς παρίστανται sequi~έπιμαρτύρόμενοι, quod accus. illius defectum quodammodo supplere videri possit; sed et non sequente hoc aut simili partic., in ea signif. positum observavi. Est praeterea παραστήσασθαι, Ad deditionem compellere, Subigere, Diripere, Thuc. 1, (124.) p. 40. Καί τήν *αθεστηκυίαν έν τη Ελλάδι πόλιν τύραννον παραστη-, σώμεθα έπελθόντεε, i. e. δουλωσώμεθα, Schol, Ex aliis autem scriptt. exempla Bud. affert p et inter alia^e Plat, παρεστήσατο cum praep. εις pro Adegit. [" Dem al. 3. p. 14. Reisk. "Ολννθον παραστήσεται, Ad deditionem compellet, In suam potestatem rediget, Herod. 3, 45. Είπερ αύτοϊ ΐκανοϊ ήσαν Πολυκράτεα παραστήσασθαι. Inde in aor. 2. act. notione passiva vel neutrali παραστηναι signif. Ad deditionem compelli, Deditionem facere, 3,13. Χρόνψπαρέστη σαν : 5, 65. Π αρέστήσαν οί Πεισιστρατίδαι έπ' νϊσι έβούλοντο οί 'Αθηναίοι. Turn et fut. primo verbi medii eadem notione passim utitur 3,,155. Οί πολέ- D μι οι παραστήσονται, Ad deditionem compellentur." Schw. Mss.] Παρίσταται neutris Lat. verbis redditur : et quidem in prima simplicique signif. verbo Adsto, Prope sto, Assisto. ΙΙ.Σ.70. Τψ δέβαρυστενάχοντιπαρίστατο πότνια μήτηρ. Alicubi tamen (Ε. 570.) addit άγχι. Dem. in Mid, Ούδένα ούτε καλουμένων των κριτών παρεστηκότα. Sed interdum παρίσταμαι non est simpliciter Adsto, sed Praesto sum, Appareo, Apparitoris munere fungor : ut ap. Lucian. oportet Mercurium πσρεστάναι τψ Αιί: item παρεστάναι τψ δικαστηρίψ, In foro apparituras facere. Saepe vero et pro Opitulor, Auxilior, Subsidio sum, Faveo: quae affinis est signif. II. K. (291.) "Ωί νϋν μοι έθέλουσα παρίστασο, καί με φύλασσε. Sic et Od. Ν. (300.) ήτε τοι αίε) Έν πάντεσϋι πόνοισι παρίσταμαι, ήδέ φυλάσσω. Saepe vero copulat et cum άμύνειν, alicubi et cum άρήγειν, sed huic Verbo priorem locum dans. Sic Hesiod. (Θ. 439? Έσθλή δ' ιππήεσσι παρεστάμεν, Soph. (Aj. PARS XV. Et παρίστασθαι τφ άπολογουμένψ, φεύγοντι, Reo adesse et favere, Patronum esse causae. Ut autem Lat. verbum Adesse hanc Auxiliaudi s. Favendi signif. habet, sicgallicum Assister, i. e. Assistere, παρίστασθαι, in prima signif., unde et Assistance, Auxiliuni. Sed alicubi redditur παρίσταμαι, vel Auxilior, Patrocinor, «fee. vel Astipulor, Assentio, Subscribo, Ut Philop. Tij Πλάτωνο* ό Πρόκλο* παράστησάμενος δόξη. At ap.alex. Aphr. Παρίστασθαι βουλόμενος τοίς τάς μαντείας έπαγγελλομένοις, est potius Patrocinari quam Astipulari: cum tamen alioqui illud ex hoc pendeat. Παρίσταμαι alicubi ap. Hom. Motus etiam signif. habet, sicut Lat. interdum Adsum, II. Γ. (405.) δεΰρο δολοφρονέουσα παρέστης, Hue accessisti, advenisti. Bud. autem Adventare exp., afferens etiam e Plut. "Ηδη τον δεινού παρεστώτος, pro Jamjam affuturo discrimine. A Bud. ap. Greg. exp. etiam In naturam rerum prod ire: qua in signif. habet itidem aliquam Motus signif. Vide p in principio. Π αρίστασθαι est etiam Animo obversari, In mentem venire, Subire, Paus. (Cor. 19, 3.) Παρίσταται δή τοίε Άργείοις, τψ μέν, Υελάνορα, Ααναόν δέ είκάσαι τψ λύκψ, Subito in mentem venit assimulare. Et ap. Plat. "Ωστε μοι παρίστασθαι, Ita ut mihi videatur. Quarum signiff. exempla vide ap. Bud Sed quod affert ex (Od. M. 42.) τψ δ' ούτι γυνή καϊ νήπια τέκνα Οίκαδε νοστήσαντι παρίσταται, ούδέ γάνυνται, minime hue pertinet, et perperam ab eo redditur, Liberorum etuxoris Surrepit oblivio. Significat enim Hom. Non adstant ei reverso uxor et liberi, neque gratulantur, i. e. non revertitur. Quo dicitur modo II. H. (503.) Ούδέ γάρ ή Προμάχοιο δάμαρ'αλεγηνορίδαο Άνδρϊ φίλψ έλθόντι γανύσσεται. Hue pertinet έκ τοϋ παρισταμένου λέγειν, pro Dicere quicquid in mentem subito venit, Ε tempore dicere : de quo loquendi genere lege quae traduntur ibid. Animadvertendnm est autem, sicut παρίστασθαι dicitur pro In mentem venire, ita παριστάναι, pro Menti alicujus velut indere, In mentem dare, Mentem alicujus velut impellere ad aliquid, Ciere voluntatem rei alicujus faciendae, et Persuadere: ut dictum est in Παρίστημι. Παρίστασθαι de animo dicitur et in alia signif., ab hac diversa: sc. pro Animi fiducia praeditum esse, Confirmari animo, Non labascere, linqui animo : Bud., afferens tamen e Diod. S. exempla, in quorum altero dativus ψυχρ, in altero dat. θυμφ, adjungitur verbo παρίστασθαι. Vide eund. Bud Hanc signif. sequitur verbale παράστημα. Παρίστασθαι, q. d. Consistere et absolvi, de iis, quae naturae suae perfectionem et vigorem adepta sunt: post quem statum dicuntur έξίστασθαι quasi Exoleseere. Theophr. C. Pi. 6, (7, 5.) loquens, περί τοϋ οίνου, De vino, Καί γάρ παριστάμενος και έξιστάμενος, καϊ οίον γηράσκων, έν ώρισμένοις τισϊ μεταβάλλει χυμοίς. (ΐί>, 6.) θάττον παρίστασθαι τους ηθικούς τών οίνων, Celerius perfici, Bud. addens, statum rerum inter incrementum et decrementum, hoc verbo παρίστασθαι significari, i.e. άκμήν. [Columella 627 ] Π αρίστασθαι, Conari, Eniti. I11 VV. LL. e Polyb. "Οπερ ήμείς αύτοί τε παραστησόμεθα ποιείν. " Παρέστατε πέλας, Mstate propius, Soph. Aj. " (1182.) per sync, pro παρεστάατε. Παρεστεώε, Ion. " pro παρεστώς." [" Παρίστημι, ad Diod. S. 2, Boiss. Philostr Heyn. Hom. 6, 624. Thom. M ad Charit Wakef. Trach Jacobs. Anim , Anth. 6, Ν

116 4.6οι 1ΙΤ [pp< 1780^731.] ET Φί 8,-383. Abresch. Lectt. Arista* Plut. Mor. 4 ναίως Αποθανείν, I e. όρμήν, ^ ^ ^ ^ J f ^ f 1, Bast. Specim. 27- Brunck. (Ed. C- 401» Unde n^wmwos, quod v.de. At.Itatafc aww.ft 916. Lennep. Phal Ante oculos pono, Paus. 9, 6.) pro Fiducia posuit et PowMMMfr Κ«μεγ,στ, 325. Matth Anecd. 1, Ruhnk. Ep. Cr δή π. bri τούτοις ei X e re* re ««««^..wpj Interprr. ad Hesych, Epist. ad Eulog. not αύτόν φίλο«ς, ώ, δικαίως ταντα yarrow Aw* m In mentem venire, Heind. ad Plat. Phiedr Dio- ductm et credulitas, VV. LL. Vehement' 3 * Cam. nys. Η 1, 15. 2, Bast Lettre 101. Fa*. * Exilium et Fuga ejus, qui extorris esse jimus eat, ad Paus. 1, 462. ad Charit Sic et παράτα- Aristot. Polit. 5. EI δέ μη, αποδημητικοί ποιειφ,ι to, ται, Paus Dionys. Η. A, Πα- παραβάσεις αύτών, AlmquiB CW quoquo modo civiραστηναι, Opem ferpe, Ruhnk. Ep. Cr. 57. Παραατή- tate procul smnmover?: significant simile rat ταίς ψνχαίς, Diod. S. 2, 193. ad.236. Παραστάί, άστρακισμον et relegatwws,ut B«id«eo vtdetur., j Vj < Toup. Opusc. 1, 365. Emenddw Παρεστώς, ac stataria quaedam negpftatio, Pars una mercaltiffc ad Charit Markl. Suppl Wakef. Ion. Aristot. Polit. 1, 7- Τής U μζταβλψικ^ μέγα** 947. Παρίσταμαι, Subigo, Fac. ad Pans. 1, με" εμπορία' mi ταύτης μέρη τρία, να,νκλφα, φβρ^ 3, 30. Act. Traj. 1, 215. ad Herod για, παράστασις, VV. LL. [" Έν π. γβνβμένη*cl«* Plut. Mor. 1, 913. Thom. Μ Reisk, Alex. Str. 633." Routh. Mss. " Heyn. Hom^, 58^ Oratt. 2, 135.'ad Diod.S. 1, 482. Brunck. Aristoph. Phryn. Eel. l65. ad Diod. S. 2, ,, ad 2, 75. Dionys. Η. 1, , Pint. Pericle Plin. 18. Cort., Gorenz. ad Cic. Fjn ad Mqft 28. Porti Lex. Ion. Παραστήσασθαι et παραιτήσασθαι 246. Timaei Lex et n., Herodian Touft conf., ad Lucian. 2, 315. De constr., Toup. ad Opusc. 1, , 81. Documentum, Hemsterb»^ Longin Τό παριστάμενον, Quod animo occurrit, Β Hesycli. Epist. ad Eulog. not. 25. ibid. Fab, et AJfe. 313< ad Lucian. 1,507- ad Charit Παραλή- not. 26." Schaef. Mss. Casaub. ad Suit. Aug. gf. σασθαι πόλιν, Η. Steph. de Dionys. Imitat. Thuc. " Stupor, Stob. 569, 15. Impetus animi prae dolaa* Έπόμνυσθαι παραστησάμενόν τινα, Lucian. 3, 33. Suid. 1, 883." Wakef. M$s.] " Παράστησις pro,» Παριστάω, Valck. Phoen. p. 54. Ammon. 92. et n.,' " ράστασις poni dicitur, q. e. Alacritas, προβνμ^ Fischer ad Weller. Gr. Gr. 2, Diod. S. 1, " afferturque e Polyb. Ttj δέ μητρϊ τον πρ^γμφφ , 411. * Παρεστήκω, ad Callim. 43." Schaef. " &φνω προσπεσόντρς,, περιχαρής ουσα^πρός τάς.ftp* Mss. "Μ. Anton. 10, 36." Gataker. Mss. "Non V άπήντα, καϊ μετά παραστήσεις ήσπάζετο, AJaeritpr solum παριστάναι, sed etiam παρίστασθαι, Persuadere " salutabat: vel Cum fiducia. Ita quidam; ege significat. Diod. S. l, 138. Ό Βέλΐσ^ τονς τε BajSw- " locum habeo suspectum*" [Gl. Commeatije.] λωνίουςεπεισεν άντέχεσϋαιτής έλενθερίας,καϊπρεσβεύ- Παραστάτης, b, Qui juxta aliquem Stat, a latfltt σας εις Άραβίαν, παρεστήσατο τόν ηγούμενο ν τών έγ- stat, Vocab, railitjkre, quo significatur, is, qui latus χωρίων, όντα φίλο ν αυτού και ξένον, μετασχείν τής alicujus cingit, ό παρ' "έκαστον ταττόμεν*^ A4stfl% επιθέσεως: ubi έπεισεν et παρεστήσατο idem fere si- Gaza. Exempla habes ap. Bud, 216, ex Horai gnif." Brunck. Mss. Παραση/σά/Ltevos διίο «epeta, Xen. Xen. Chrys.: Aristot, Eth. 5, 2. EI eyicarexmn, w Κ. Ά. 6, 4, 22. Θύων τφ Άπόλλωνι παρεστήσατο τόν π. Arrian. (Ind. 24, 6.) ap. Suid. 'Εν τω ΰδατιπροφ Εύκλείδην, 7, 8, 3. Τό παραστάν, Quod animo oc- μένειν τόν π. οί έσόμενον. Quidam, ut tradit. Can a currit, Τ. Η. ad Lucian. 3, 392. Άνεθάβρουν καϊ interpr. Manipularem. In J. περί Τάξεως, παλαιή παρίσταντο τψ.καιρφ προς τήν άπολογίαν, Plut. Alcib. παραστάται esse (licuntur, oi όμολοχοι* Alarii milit^ 19. Παρέστησαν ές Περσέων τήν γνώμην, Herod, 6, ut VV. LL. interpr., numero 64. eorumque dux, 99i Τόν έε. δεσπότην υμών ήμείς παραστησόμεθα ούτω, C τετράρχης. Apud Xen. sunt etiam Pedites,.qui eqsir pro διαθησόμεθα, 4, 136. Οΰ πρότερον τφ πολέμφ πα tibus auxiliares dantur, Bud. Inde παραρπίτιμ. roelfl» ρέστη σαν, Demosth. 597 Έμέ φιλοσοφείν παρίστατο, phorice pro Socio, Auxihario. etopitulatore, ponit^ Chion. Ep. 3. Παρεστηκέναι φρενών, pro παραπαίειν, Quialicujus latus veluti stipat, Cujus signif; exempla Polyb. IS, 36. riape<7rj?cms rjjj διανοίΐ}, 31, 10. Παρα- e Xen. et Greg, habes ap. Bud. 216, Sie ap. Hklfc σταθείς*. Strabo 10. p Παρίστασθαι Hesychio Alcibiade (J.) de illo Pqtidaeai» bel(p potente,, Ίωτό ίφπάζειν TOVS παίδας. * " Παραστατέον, Philo J. κράτη σύσκηνον είχε και π. έν τοίς άγώβιι* Pint. (7, 367 Clem. Alex." Wakef. Mss. * Παραστήκω, Ad- 917 ) 'Αλλά κ-αί νυν πολλαχοϋ. σνμβωμόϊ έψτιν 'Ιΰλ** ato, Praesum, Num. 7, 2. sec. Cod. Alex.] αύτω, καί συγκατεύχονται, π. Ηρακλέους όνομάζβν^ Παράατααις, ή, Exhibitio ejus, pro quo intercessit Eod. modo.ap. Synes. Θεοΰ έέ βδει δήπου καϊ 'Hpw quisin vadimonio.promittendo, Bud. 222; ubi lqcum κλέονς, ού μήν άλλά καϊ Ίόλεω, συμμάχου και παρα* e Pand. et UJp. confert. In Lex. autem παρά- στάτου. In choreis etiam dicitur Qqi praestiltori στασιν esse dicit, Cum quis sistit se judicio : citans secundusest ; qui prapsultor, etiatni»copmf«5ii;dickn^ e Pand. 'ί,γγυητήν δοϋναι έπϊ παραστάσει. Et, Έπε- έξάρχων, κατάρχωγ, χοροστάτης..est enim.hie ordo, ρωτηθείς παράστασιν έπι τφ αύτόν δικάέεσθαι. Vide ut praecentori proximus sit.q παραστάτης, et huic Comm. 22. in Π«ρακαΓα/3ολή, Πρυτανεία, 1. e Sohol. deinceps proximus sit ό τριτοστάτης. Exempla ex A- Aristoph. Drachma, quam litigatores in exordio ristot. et Basil, babes ap. Bud Cam. interpr. litis, dependebant irt causis privatis : nomine inde Adjunctum, Est etiam Vocab, arcbitectoeisuia traete, quod haec merces erat apparito,rum, qui siste- Apud eos enim Parastatae dicuntur pil^ quadrat», bant homines in judicio, h. e. evocabant, Bud aut lapides pilarum modo, columnarum astanteilatfr ex Andoc. At Dem. Phal. ap. Harpocr. et.suid. D ribus: prominentibus ipsis columnis partibus duv scribit, τούς διαιτητάς λαμβάνειν τάς δραχμάε, μίαν bus, aut secundum alios, tantum sui medietas. Be μέν ά-mo τής. λήξεωςt ήν παράστασιν έκάλονν, έτέρα/ν δέ quibus vide Vitruv. 5, 1. A quorum similitudine, κατά νπωμοσίαν έκάστην. fapud Eosd. habes 1. e alterum cruris os, Parastates nominatur in jumeatis Menandro et Aristot. de Polit. Athen. Pr.aemium ju- a Vegetio, quod ςί.παρακνήμιον appellat J. Poll, ^n diciorum interpr. Cam 1 Repreesentatio, qua quid catapulta autem παραστά-αι vocantur Arreota#' vehit praesens ostenditur, i. e. repraesentatur, Por^ tabulae, dextra ac sinistra, Turn. Advers «Λ» phyr. Πριόί τής κοινωνίας παράστασιν, Ad commu-; catapult descriptionem, quae est ap. Vitruv.'l0,15. pionis repraesentationem. Unde π. de lis dicitur, exp. Apud anatomicoi autem duo testium sunt quae pras se ferunt splendorem, atque augustam παραστάται, i. e., ut Cam. ex J. Poll, tradit, Meatus, magnifioentiam repraesentant, 1 Macc, 15, (32.) quibus de testiculis ad caunaleni virgje semen deri- Καί ειέε τήνδόξαν Ιίμωνος, καϊ κυλικείον μετά χρυσω- vatur, quorum alter κιρσοειδής dicitur, h. e. VatJO ' μάτων καϊ άφγιφωμάτων, καί π. ίκανήν, Splendoris sus : corpus id quod utrique testi antestat iij modi» atque magnificentiae sumtuosum apparatum, VV. pyramidis efformatuin, iucipiens paulo supra teste», LL. II Esp. etiam Documentum, Demonstratio, qua venje et arteriae spermatic coeun et conuni* Bud ubi exemplum habes ex Alex. Aphr. in 5 sceutur, deinde post multos gyros et circumvolu- Topic. II Significatto, ut Bud. ap. Eund. in 6 To- tiones, varicym in modum paulum latescene^et in pic. interpar. Impetus animi fiducia sui praediti, superiorem testis partem inse^um : alter άιενο«ίί Aftrmi praesentia, ut παράστημα, Bud. ibid, e Polyb. Glandulosusi corpus s. glandula meatui uriaeo* 4. Et ap. Suid. Καί λαβύντες παράστασιν είς τό γεν- supraposila, vasorum semen deierentium in^erjfp^ffi

117 δΐταε καί πρακτική». Ubi possit etiam exponi Addens anirao impetum, ut addere animum Lat. dicunt, aut Excitans in animo impetum: sicut res παριστάνόυσα θάρβ-os πρόε τόν κίνδυνον, ap. Polyb. [3>96, 3. " Toup. pes». 1, Diod. S. 2, 414. ad 627. Παραστατική, Schneid. «d Xe». Hier. 26I." Schaef. MsS. Sehol. Eur. Hipp: '6l6 ] Παραστατικώε, Preesenti animo, Promto aniino, Intrepido et fidenti afiiimo, PoljW: (16, 2$,' 8.) Π. καϊ δαιμονίωε ένήρμοσεν [ένώρ- < 4β0ί ΙΣΤ [pp. 1 Ti i ΙΣΤ 4604 excipiehs, Est autem ad humillimam vesicae partem sita, media quodatnmodo inter vesicae corplis et ejus cervicem. VerUni hanc aliqui non π. std προστάτην appellant, quo viteiit ' ambiguitatem. Gal έν ταίε ΓΧώσσαιί ahnotavit παραστάται ab Hippocr. ev τψ itepl Φλεβών vocari ras επιδιδυμίδας. 1 Haec inter alia Gtnr. improbans παραστατών definitioirem ap; P. JEgia. Quos intellexit Athen. (395.) Παρήσαν δέ πολ>- Χάκιε flp.1v και oi καλούμενοι παραστάται! de quibus paulo post, Etirl δ' oi όρχειε ούτω Καλούμενοι. Eorundem fit mentio (441.) e Platone Comico, ubi et πλακούντας ένόρχου meminit. Ossiculum laryngis, quod A similitudine Kterae Y appellatur ύοειδέε, Os gutturis tousiliis stfbjectum, ταίε άντιάσιν υποκείμενον όστοϋν, περιείληφόέ την τοϋ βρόγχου κεφαλήν, J. Poll.; Herophilus autem, ut idem annotate παραστάτην appellavit διά τό παρεστηκέναι Tats άντιάσι. Παραστάται, Hesychio oi πρόε τάς &bs στήμονες: at Etynlologico oi ύπηρετούντεε βασανισταί. [" Heyn. Horn. 7, ad Charit ad Rhes Musgr. Heracl. 90. Brunck. Apoll. Rh Lobeck. Aj. p Valoft. Diatr Zeun. ad Xen. Κ. Π et Ind., ad'herod ;" Schaef. Mss.] Παραστάrts, ή, quod metaphorice actipitur pro Socia et auxilistnce, Gpitulatrice, Greg, in Epitaph. Patris, 'Ορφανών καϊ χηρών παραστάτιε, Bad. Et ap; Xen. 'Απ. 2, (1, 32.) virtus estευμενής παραστάτις οίκέταις, Benigne illis adest, Cam. [Soph. (Ed. C Tr " Bast Lettre 81. Thom. M ad Charit. 694." Stihaef. Mss.] "Συμπαραστάτης, Qui una a latere adstat, Socius, Adjutor, Aristoph. (Πλ. 326.) "Οπως δ' έμοϊ καϊ τάλλα συμπαραστάται "Εσεσθε, καϊ σωτήρες οντες τοϋ θεοΰ, i. e.'ξΰμμαχϋι, ut e seqq. patet, h. e. Ut mihi adsitis et opem "feratis, Simul vindice's et defeusores sitis; Bud. [* 'Χδροπαραστάτηε, Corai. in Schtt. Lex. Suppl. p. 179 ] Παραστατέω, A latere sto, Adsisto, Sto apud s. juxta, Soph. CEd.T. (399 ) *Ov δή συ πeipips έκβαλείν, δοκών θρόνοιε Παραστατήσειν τοίς Κρεοντείοις πέλαε. Et metaph, AdsUm, Auxilior, Opitulor, Aristoph. Θ. (370.) Ήμϊν θεούς παραστατεϊν, Deos nobis anxilio affuturos. Συμπαράστατέω, Una a latere sto, adsisto; auxilior, adsum et opitulor, συμμαχώ, AtfetOph. [B Έκκλ.^Ιβ.] [* " Αυάπαραστάτως, Orig. in Jo." Routh. Mss.] - Παραστατικός, q, d. Exhlbitivus, Repraesentativus, Synes. de Insomn. Άλλά τούτο μέν ήμίν παρειλήφθω sr. r^i άξιας τήε κατά τήν έν φαντασίψ <3ωήν, Istud quidem nebis ademfum sit ad ostendendam dignitatem: δίκη'π., Actio ad exhibendum, quam intendit is, qui reins praesentem vi»dicaturus est, Bud. [Παραστάτέκοϊ άνδρες, Qui praesentia animi praediti sunt: quae dictio non solum Robur animi καϊ τό τεθαρρηκός τοϋ φρονήματος signif., sed etiam Extemporalem expromtamque solertiam, ac nusquam deprehensam, sed ubique ittstructam' et Oonsultam. Sunt igitur παραστατικοί, oi προί τά παρατυγχάνοντα πρόθυμοι καϊ σκεπτικοί, leal έν τψ παραχοήμά βουλευτικοί, ^Qui nunquam sibi desunt, aut animi praeetantiam, aut conrfultte mentis copiam tanquam in numerate habent, oi'sie τοϋ καιρού διανοητικοί, oi έπί καιρού βουλευτικοί Τε καϊ έπινοητικοϊ, οί έν τψ παρίαυτίκα ένθν ρηματικοί, Bud. Et π. διάθεσις, Praasentis animi: aifectio, quaevis petieula gubire paratd. At in malam partem aceipi ideturap.polyb. (1, 67, 6>) Άλλ' άποθηριοϋσθαιτό τελευτάίον καί π. Ήάμβάνειν διάθεσιρ, Efferari tandem, et induere animum immariem, Cam. Eseitandi vim habens et i ritandi, i. q. δκγβρτικ&ς, παροξύντικόε, παρορμητικός, Pint. Lycurgo (21.) "Αλλά καί τά μέλη κέντρον είχεν έγερτικόν θυμού, καϊ π. όρμήί ένθουνιώfovt: (6, 884.) ead. de re, Κέντρον δ' είχε ταύτα έγερτικόν θυμου καϊ φρονήματος, καϊ π. άρμης ένθουσιώ- Α μησεν] efs row ένεστώταε καιρούς, Praesenti animo atque admirahdo sese piraesentibus temporibus acc'ommodabat. Etap. Suid. Ό δέ έγραφε πικρώε καϊ π. όλάστορας άποκαλών καϊ πακαμναίουε διά τήε έπιστολήε. Apud Eund. Αιελέχθη π. άμα καϊ *παρρήσϋιζομένωε. Item, Παραστατικώτερον τόν κίνδυνον υπ έ- μειναν. Vehementer, Cam. [" Ad Diod. S. 2, 627." Schaef. Mss. " Clem. Alex. 862." Wakef. MsS.] «- ΠαρασΓά5, ή, Postis, Lignum aut Lapis ab utroque jaiiuae latere stans : unde et nomen habet: i. q. ντάθμοε ap. HOrn. : J; Poll. 1. Σταθμοί δέ τα εκατέρωθεν ξύλα κατά πλευράν τών θυρών, ά. καϊ Παρα- στάδαε φασίν. Greg. At τών ήμέτ.έρων θυρών παρα στάδεε. Lat. vocant etiam Antas, i. e., ut Fest; exp., -Latera ostiorum. Citatet J. Poll, e Cratini Diohysalex. Παραστάδας βούλει καϊ πρόθυρα ποικίλα; Vitruv. quoque 6, 9 "bi de Gr. aedificiorurii eorumque partium dispositione atque nominibus disserit, quae ab Italieis moribus et usibus discrepant, hoc vocabulo utitur: at in diversa signif; Locus, inquit, inter duals Β januas, Graece θυρωρείον appellatur: deinde est inintroitus in περίστυλον : id περίστυλον in tribus partibus habet porticus: in ea parte, quae spectat ad meridiem, duas antas inter se spatio amplo distarrtes, irt quibus trabes invehuntur : et quantum inter antas distat, ex eo tertia demta, spatium datur inttorsus. Hie locus ap. nonnullos προστάε; ap. alios παραστάε nominatur. Sic ille: [3,1.] Porticus, Eur. Phoen. (426;) Νύξ ήν, 'Αδράστου δ' ήλθεν είε παραστάδαε, Nox erat, Adrasti accesseramque ad porticus, Cam. Ex eod. Eur. Eust. παραστάς citat in priori siglfif. sumtum: locum tamen non ascribrt; Quod si dt h. 1. inte lexit, synecdochice caperetur pro Tola -domo, Ostio, Limine. Xen. 'lep. (11, 2.)Τή>< πόλιν Τείχεσί τε, καϊ να οίε, καϊ π., καϊ αγοραίε, Καϊ ~λιμέσι κατεσκευασμένην, «Urbis praeclare facta mcenia, tenipla, porticus, forum multiplex, portus, Cam. Quidam tamen hie interpr. Exhedras, qui h. 1. ab J. Poll, illttui putant 7, 27. ubi scribit, Παραστάδα5 δέ ό Ξενοφών, &s oi νϋν έξέδρας. Sic enim leg. ibi existimant Q pro παστάδας : propterea quod cum mehtionem fecijset τών τής θύρας ξύλων, locumque e GratittO citasset de παραστάε, statim quasi de diversa sigrlif. subjiciat, Παραστάδαε δέ. [" Thom. Μ θ lv<arkl. Iph. p Wakef. Ale Brunck. Apoll. Rh Bast Lettre 81. Heyn. Hom. 5, Schneid. ad Xen. Hier. p Wyttenb. Select Xen. Mem. 3, 8, 9. Toup. Append, in Theocr. p. 40. Valck; Phoen. p. 154." Schaef. Mss. Eur. Iph Andr Hero Autom. p. 269; Sext. Emp. Pyrrh. 1, 110.] ΠαρΟσταδόν, Astahdo, Stando a latere, Prope stando^ Od.^K. (172.) άνεγειρα δ'έταίρουε Μειλιχίοιε έπέϊσσι, παράσταδόν άνδρα έκαστο ν, i. e. παρεστώς πλησίονy Schol. Παράστημα, τό, Praefidentia et robur animi, Bud Latine Praesens animus et animi praesentia dicitur, Terent. Εύη. At Cic. dicit Aninius acer et praesens. Idem de Officiis, dicit, Prsesentis animi uti consilio, quod Bud. ibid, reddtt, Σύμβουλον ποιέίσθαι.ρ τοϋ θυ]χοϋ τό παράστημα. Synonymum vocab. est λήμα. Idem Bud. interpr. Animi praestantia, Honesta gerie- Toeaque fiducia. Diod. Hist. Alex. Ούτοι δέ τψ π. τής ψυχή5 πλεονεκτοϋντεε, ένεκαρτέρονν τοίς δέινοίε, Apimi fortitudine et prsestantia praediti et excellentes, Bud. {" D. R. ad Longin Toup. Opusc. 1, AiAmon. 89. Valck. Anim ad Diod. S. 2, " Schaef. Ms^. M. Anton. 3, 11. " Clem. Alex Joseph. 961, 29." Wakef. Mss.] [* " Άντιπαρίστημι-, In' Contrarium facio, Villois. "Anecd. Gf. 1, 212." Wakef. Mss. GL. Repraesento.] Άντιπαράστασιε, Figurie rhet. nbm., Tr'apezuntio Obsistentia, al. Depulsio diei posse existimartt. Similis est, ut Bud. scribit, ένστάσει, ut quasi ένστασις secundaria, Comm Cam. earn scribit pertinere ad μεταλήψεις, i. e. ad Translationes rhetorum, s. commutationes, esscque enstasin vehementiorem, quae refutat simpliciter factum: ut, NondeCet honestos juvenes otnatus vafius et lenociniunrforuiae : at ά. esse miliorem : ut, Concedatrtur sane et viris

118 4603 1XT munditiae, ac liceat illis uti exquisitiore ornatu : talis A tamen est inhonestus. Apud dialecticos autem en T stasiu esse dicit objectionem contra argumentum, mutata conclnsione: ut si inferatur. Ergo eruditi pbilosopbia sunt viri boni: per enstasin εζ αντιφάσεως opponatur, Quidam non sunt boni, ut Alcib. et Critias. [Eust. Od. A. p. 15, 27. Schol. Eur. Hec Schol. Soph. Aj El CEd. T. 404 ] Άντιπαραστατικόε, ut κεφάλαιην, Cum quid negatur, non simpliciter, sed addita circumstantia, VV. LL. [* " Άντιπαραστατικώε, Eust. Od. 258, 24.] Έκπαρίσταμαι, Prope adsto, Assisto, VV. LL. Ead. ap. Dem. (44.) 'Εκείνψ εν rrj γνώμη εκπαραστήναι interpr. Ad animum ejus subire, [Reisk. legit παραστήναι. * Έμπαρίστημι, Heliod. 7, 19- Greg. Naz. 2, 274. * Προσπαρίστημι, Joseph, Antiq. 19, 1, 10. * Συμπαρίστημι, Soph. CEd. C Joseph. B. J. 2, 6, J. Pind. Ό. 6, 72.] ΐίεράστημι, q. d. Statuo s. Colloco circum, circumquaque, Cireumstare facio, Circumpono, Circumdo, Cingo, Thuc. 8, (108.) p Ύηρήσαε apt- Β στοποιουμένους, καί περιστήσας τούε έαυτοϋ, κατηκόν,τισε. Sic Herodian. (7, 10, 13.) Περιστήσαντεε αύ- TOIS ξιφηφύρονε, Plut. Cam. Τω Καπιτωλίψ φρονράν περιέστησε, Capitolio praesidiuru circumposuit, circumdedit, Capitolium praesidio cinxit. Alia constr., App. B. C. 3. Φρονράν περιστήσασθαι περί τό σώμα, Custodes sibi apponere, et corpori circumdare, Bud, Sunt et qui περιστήσαι φρονράν alicubi vertant, Circumstatione militum munire, e Gellio, ad magis exprimendam vim' verbi. ΐίεράστημι noil solum Circumdo exp. Bud., sed et Circumvenio, et Undique immitto, afferens e Polyb. (2, 45, 4.) Πανταχόθεν περιστήσαντεε αυτοίs τόν πόλεμον. Dicitur vero et περιστήσαι φόβον πάσι a Plut. Fabio, pro Injicere metum omnibus, et quasi circumjicere; Injicere, quasi eum illis circumdando. Eademque forma dicitur ab Eo in Lycurgo, Περιστήσαι κίνδυνον τη πόλει. Greg, autem dixit etiam Περιϊσ 5 ανάγκην ήμίν τον λέγειν. Περάστημι, Redigo, Herodian. 7, (3, 12.) Έπεί δέ c i Μαξιμίνοε rovs πλείστους τών ενδόξων οίκων ές πενίαν περιστήσαε, Cum plurimas illustres familias ad egestatem redegisset, ( Aristot. Polit. 5. Ets εαυτόν περιέστησε τήγ πολιτείαν, In potestatem suam redegit, Chrys. de Sacerd. Ό μίν γάρ έαυτόν άσκών, els εαυτόν περιέστησε τήν πολιτείαν. Circumago S. Commuto in contrariuin, Bud ex ieschine et Athen. Affertur vero et e Dem. (1014.) Περίίστάναι τάς αυτών συμφοράς ε'ιε έμέ, pro In me derivare, et devolvere calamitates suas. Περιέστην vide iu Περάσταμαι. Περιί'σίσμαι, Circumsto, Circumsisto, II. P. 95. μήπως με τίεριστείωσ ένα πολλοί. Hac autem in signif. saepe περιέστην et περιστήναι ac περιστάε inveniuntur, itidemque partic. περιεστώε. Thuc. 7, Και περιστάντεε πανταχόθεν. Lucian. (l, 538.) Κόπτονται περιστάντεε ήδη πεφονενμένον. Synes. Καί φωνάε άφήκεν έπί σννεστώτων καί περιεστώτων λαών. Atque ut dicitur περιστήσαι rivt κίνδυνον, sic etiam κίνδυνος περιστήναι τινα, ad verbum, Periculum circumstare D aliquem, Virg. Thuc., "Ore περ μέγιστος κίνδννοε πε- ' ριέστη τήν πόλιν, [cf. 8, 15.] Item άνάγκην περιστήσαι τινι, sic άνάγκη περιστήναι τινα, aut etiam τινί dicitur, vel περάστασθαι. Dem. (407.) 'Ανάγκη περάστατο καί τούτω πάλιν είσιέναι, ubi non male fortasse reddetur, Necessitate constringebatur. Sic autem et Basil, dixit cum dat. personae, Μυρίων περιίσταμένώνήμίν άβουλήτων κακών. Sed ap, Eund. cum accus. Περιστάσηϊ υμάς αισχύνης., Περάσταμαι, Redigor, Cedo, Evado, Devenio, Dem. (551.) Kat ro πράγμα «is ύπέρδεινόν μοι περιέστη, Res mihi atrocissime cessit, Isocr. (Symm. 18.) 'Ενταύθα περιέστηκε τά πράγματα : alibi, Eis τοντο περιέστηκε τά πράγματα, Eo tandem res devenerunt, deductae sunt. Sic Περιστήσεται ε'ιε τοντο^τά πράγματα, Dem. (31.) Item dicitur aliquid περάστασθαι eis τούναντίον, ut a Plut. Pericle (33.) Ή δέ πείρα περιέστη τοις πέμψασιν els τούναντίον, Contrarium ei, quem sperabant, exitum habuit. Sic Synes, "Απαντα [pp ] ΙΣΤ 460ft γάρ ets τούναντίον μοι περάσταται, Omnia mihijq contrarium cedunt, Thuc. 1, (32.) Kat περιέστ«pg^ δοκονσα ήμών πρότερον σωφροσύνη, νυν άβρνλία κ^ ασθένεια φαινομένη, Et quae videbatur antea nostra moderatio et prudentia esse, eo redacta, vel deducta est, devenit, ut nunc imprudentia et iqibecillitae,vi. deatur. Dicitur vero et de persona, SyDes. Καί ir e - ριέατημεν,ήμείε ets ro τοίε μέν ήδικηκόσι γενέσθιπ f^ λάνθρωποι κ.τ.λ. Eo deveninms, ut etc. Eo jam mores nobis evaserunt, Bud Ubi verbum ire. ράστασθαι vult etiam esse alicubi In contrarihra/ce^ dere, quod Plut. et Synes. els τουναντίον περιιβ^ σθαι, ut in eo, quem modo e Dem. protuli 1. Affe^ autem ex Eod. (301.) Kat περιειστήκει rois βοηθ*fa, δεήσεσθαι δοκοϋσιν, pro Adeoque res in contrarimj; circumactae sunt, ut qui eo redacti eratis, alienj ut praesidii egentes esse videremini etc. Ε Luciano autem (1, 436») affertnr, 'Es ro αυτό σοι q λόγος wtριστη, pro Oratio ad idem circumagatur, revolvatur, II Περάστασθαι noli solum Devenio, sed et Pervenio, alicubi redditur, Plut. Pericle (6.) Ets ένα περιστήσε^ τό κράτοε, Ad unum perveniet imperium^ Nec.migli incommode fortasse els ένα περιστήσεται τό κρότοι reddi possit, Ad unum pertinebit imperium^ qu<im*< ap. Synes. Τά τήε άπολογίαε είε έμέ περιίστβ^ταφί' ', vertitur, Purgatio ad me pertinet. Apud eund. Plut. redditur et Desino, quae interpr. affinis est superior ribus, (6, 22.)To μέν γάρ ε'ιε άναισχυντίαν, άνδραποδωδίαν περάσταται. το δ' eh Περάσταμαι, Vito, Declino, Lucian. (1, 831.) Φιλοσόφψ δέ έε τό λοιπόν, καν άκων ποτέ εν νδψ βαδίζων έντύχω, οντωε έκτραπήσομαι, καί περιστήσομαι, &σπψ τους λυττώνταε τών κυνών. Joseph, autem usus est cum particula μή, Περάστατο γάρ μή πολλοί τήε r&t λόγων άσελγείαε αύτοϋ μιμηταί γένωνται, exp.etiaffi Metuebat. [" Sic cum accus., Μ. Anton. 3, 4. Xpr/ ro ε'ικη καί μάτην περάστασθαι. Philonides Medicus Atheuaei 675. Πάνταε * περιστατέον, Vita«i Repudiare oportet omnes, ubi Epitomator interprttandi causa παριτητέον posuit." Schw. Mss.] " Περιστείωσι, poet. epeuthesi τοϋ ι pro περ** στέωσι. hoc autem, Ion. dialysi pro περιστώσι di*. "citur: a th. περάσταμαι s. περιστάω." [Περάστημι, Lobeck. Phryn τά περιεστηκότα. "Athen. 21. ad Charit ad Herod Bibl. Crit. 2, 1. p. 95. Toup. ad Loasi gin Herodian et nott., Abresch. LectNt' Aristaen Fischer, ad Anacr. p. 14. ad Luciatfji 2, 2. 1, , 566". Thom. M ad Diod. S. 1, 6l Schneid. Anab Τ. H. ad Plutum p. 85. Boiss. Philostr ad Dionys. H. 2, Thuc, T. 2. p. 38. Bav. Redigo, Plut. Mor.l, 23. Vito, Declino, ad Charit Cattier. Gazopfe. 87 Jambl. V. P. 470, Περιέστηκα, cum participkqa H. Stepb. de. Dionys. Imitat. Thuc., ad Dionys. Hi 2,1138. Περιστήναι, 3, Heind. ad Plat. Theaet de constr., ad Diod. S. 2, 438. Bast Lettre 201. Περάστασαν, Cinxerunt, Circumsteterunt, Xen. K. Π. p Περάστασθαι, Τ. Η. ad Plutum p. 332; Heyn. Hom. 8,157. * Περίίστάω, Athen. 1, 34i" Schaef. Mss. Longin. 3, 4: Ed. Weisk.. nep^rom^ ήμάς είε τουναντίον: in Addendis haec legunturi 1 ' " Cum Par. habeat μήποτε. ίστ., Bastius monet recte legi περιίστάντεε, ad quod confirmanduin hzee affert: ' Plato de Rep. T. 6. p. 179 Bip. Ό λόγοίτοϋ δικαίου ε'ιε τούναντίον περιειστήκει. Suidt ν. Φροδέβ}Η Τ, 3. ρ Eis τουναντίον περιέσκη τά τών ελπί^ δων. Aristid. Τ. 1. ρ Jebb. Μάλλον δέ row χειμάβροις έκ τούναντίον (al. ε'ιε τουναντίον) περιέστησαν. (Liban. 4, 6. Reisk. μετέθηκεν, J Ύρώες, τόν περί ταύτα θεσμόν ε'ιε πάν τούναντίον, ubi Cod. V«p. No habet μεθέστησεν, non μετέθηκεν.) ieschines Dial. 3, 18. Ets τούναντίον με τψ λόγψ περιέστακαε.'"] " Περιεστήκω, i. q. περάσταμαι, Circumsto : unde περιεστήξει ap. Suid. quod itidem exp. περισταθήτϊί " σεται, Thema est factum e περάστηκα praeti mei. " verbi περάσταμαι." " Περιστήκω, i. q. περάσταμαι, "Circumsto; unde particip. περιστήζαντεε,. quod " exp. etiam Circumpositi." Περίστασιε, ή, - Circumstantia, Aristot. Proii. %

119 4607 ΙΓΓ [pp ] ΙΣΤ Δ(ά τί εν τοίε πνριατηρίοιε μάλλον ίδροϋσιν οταν ρ Α Aphr. Probl. τέρψειε σκηνικαϊ excogitatae sunt χάριν ψύχος; ή ort τό θερμό ν ού βαδίζει 'έξω δια τήν τον ψύχονε π.; Propter frigoris circumstantiam, Propterea 19. Διωσάμενοι δεινοτάταε καϊ μεγίσταε π., Depulsis τών π, Interdum vero additur nomen adj., Polyb. quod frigus circumstet. Seneca Natur. Quaest. 2, a se gravissimis maximisque periculis, quae eos circumstabant, [cf. 6, 44, 8.] Et 2 Macc. (4, 16.) 8. probans aeris unitatem, contra eos, qui ideo va- - cuuin in eo ponebant, quod avibus in illo tam facilis Περιέσχεν αύτούε χαλεπή π., Gravibus circumvent! motus, quod maximis minimisque per ilium transcursus sit: Aquarum quoque similis facilitas est, cumventus necessitudinibus: et Cic. Periculo cir- sunt necessitudinibus: Sallust. dicit, Omnibus cir- nec de unitate illaruin dubium est; quae sic corpora cumventi, Horat. Incommoda multa circumveniunt nccipiunt ut semper in contrarium acceptis refluaut. senem. Similiter ap. Diosc. Praef Οί διά μοχθηράν συνείδησιν ή χαλεπήν π. έκουσίωε προσενεγκά * Hanc nostri circumstantiam, Gr. autem π. appellant: quae in aere quoque sicut in aqua fit : circumstat enim omne corpus, a quo impellitur. Exembus circumventi necessitudinibus ac periculis, Gra- μενοι θανάσιμα, Mala conscientia adacti, aut graviplum hujus signif. ab Harpocr. et Suida citatur e vibus eos circumstantibus calamitatibus, Liv. Tot Dinarchi Tyrrhenico; sed in quibusdam exempl. circumstantibus malis, vel, ut Ruell. interpr., Tristi παράστασιν legi annotant. Est et Vocab. oratorium aliquo eventu oppressi. Et aliquauto post, Έν ταίε ap. Hermog. et Aphthonium. Lat. itidem Rhett. Circumstantiam appellant. Quintil..5, 10. Hoc genus stet, i. e. Tempore pestilentiae. Alex. Aphr. dicit λοιμικαίε π., Si pestilens aer corpora quasi circum- argumentorum sane dicamus e circumstantia : quia λοιμική κατάστασιε. Et ap. Eund. 'Εν νοσοποιφ π, τό ττ. dicere aliter non possumus : vel ex iis, quae cujusque causae propria sunt. At 3, 5. per π. scribit Β se intelligere Negotium. Negotium autem e Valgio definit congregatiohem personarum, locorum, temporum, causarum, modorum, casuum, factorum, instrumentorum, sermonum, scriptorum et non scru ptorum : sicut Hermog. quoque π. esse dicit ro πάν έν ήμίν καί λόyots καϊ πράγμασι, καϊ δίκαιε καί ύποθέσεσι, καϊ βίω, τόπον, χρόνον, τρόπον, πρόσωπον, αίτίαν, πράγμα, Cic. autem quas π. vocant hi Rhett., appellat Attributa personarum et rerum, negotiorum. Auctor ad Herenn. Res circumstantes. Quintil. etiam Adjuncta et accidentia. Corona, i. e. Turba circumfusa et circulum efficiens, Bud. ap. Polyb. 1, (32, 3.) Διά τήν π. των τον Ηανθίππον λόγων διαδοθέντων είε τά πλήθη, Pervulgato sermone per eos, qui ipsum loquentem circumsteterant. Quibus addendum quod e quodam Gramm. Budaeus citat, π. antiquis die tam τήν διά ταραχήν παρουσίαν πλήθους, afferente hoc exemplum, Ή δέ κραυγή καϊ δήμων π., Populi circumstantis corona. Sic etiam accipi putat Bud. ap. Athen. (212.) To δέ c μέγεθος τών μελλόντων λέγεσθαι, διά τό παράδοξον Τής π., εμποδίζει με : ut i. sit q.ibid. τό κνκληδόν περιεστη- KOS πλήθος : sed tunc παράδοξον acciperetur active pro Incredulus: commodius igitur referri potest ad rem ipsam et argumentum, de quo verba facturus erat. Quo pertinet Gell. 7, 4. explicantis cur dictum sit captivos sub corona venundari, Quod milites custodiae causa captivorum venalium greges circumstarent, eaque circumstatio militum, Corona appellate sit. Ubi itidem circumstatio est π., lpsi circumstantes. Casus circumstans aliquem, Necessitas circumstans: seu, ut Bud. interpr., Casus incommodus, Clades et Status afflictio: nam plerumque de rebus adversis dicitur, quae hominem quasi circumstare videntur, et certo spatio circumscribere, equo evadere nequeant, aut in arctum redigere et opprimere, ξνμφορά, ut ap. Stoicos praecipue accipi testantur Gramm. Apud Phalar. Epist.NeovSeόντα, κατά περίστασιν έκπεσείν τήε πατρίδοε, Casu quodam adverso quasi circumventum : licet hie nonnulli Se- χ> ditionem intelligi isto vocabulo existimeut. Polyb. "Οταν τά τήε περιστάσεωε κατεπείγη, ad verbum, Cum urgent res circumstantes, ut quidem in Rhetorum scholis loquuntur, h. e. Cum pericula/ quae circumstant, urgent; Cum necessitas urget: i. e., ut idem Polyb. loquitur 3, (86, 7 ) οί περιεστώτεε καιροί, Necessitas et temporum dlfficultas: seu, ut Thuc., ό περιεστώε τινα κίνδυνος. Idem Polyb. 2, (45, 5.) de Arato,"Ανδρα δννάμενον πάσης εύστοχεϊν π., Qui ορprimi nullo adverso casu possit, perspicere possit quid potissimum agendum sit in unaquaque pecessitate r 1, (84, 9 ) Eis τοϋτ ήγαγε περιστάσεωε, ώστε κ^τ.λ. Diod. L. Zenone, Τεύσεσθαι δέ καϊ τών άνθρωπίνων σαρκών τόν σοφό ν κατά περίστασιν, Si circumstantis temporis necessitas urgeat; Si riecesse sit, Bud. Apud Eund. Dionysius, Τέλο$ είπε τήν ήδονήν διά περίστασιν όφθαλμίας,- Quod eum quasi circumstans oculorum dolor ad id faciendum adige^ ret, AMlictio et casus adversus, Bud. Et ap. Alex. σώμα καθεστώε. Aliquando exp. Rerum eventus, Vicissitudo : ut ap. Basil. Epist. ad Patroph. Οντε καιροίε οντε π. τών άνθρωπίνων πραγμάτων σνμμεταβάλλονται. Diog. L. Herillo, Μηδέν είναι τέλοε, άλλά καϊ κατά τάε π. και πράγματα άλλάττεσθαι αύτό, Pro casuum varietate et rerum eventu mutari, Bud. Accipitur etiam in bonam partem pro Occasionis opportunitas, Temporis circumstantis s. Rerum circumstantium opportunitas : i. fere q. καιρόε. Polyb^ (1,-48, 3.)Ύήν έπιτηδειότητα τήε περιστάσεωε. At (54, 6.) Επιγενομένου δέ χειμώνοε, ιλιϊ π. προφαινομένηε έκ Τοϋ πελάγουε ολοσχερεστέραε, Interpres vertit, Cum jam hyems supervenisset, et significationes de mari accedercnt. At quidam ibi accipiunt pro Tempestate et maris commotione, figurate. Generaliter autem capi pro Rebus circumstantibus, etiam in bonam partem, sicut in superioribus fere in malam, ostendit Polyb. 3, (98, 2.) Kara μέν τήν δόξαν, καϊ TTjV τοϋ βίου π., οϋδενόε δεύτεροε Ιβήρων, Gloria et vitae commodis nulli Iberorum secundus, Si vitae circumstantias species, ad verbum. Diosc. Έπειέι) δέ καϊ π. τινέε έν έπιδημίφ. όμοίουε yινδύνουε έπιφέρουσι, Casus, qui hominem circumstare possunt, Casus quidam et res circumstantes, Synes. Χάριν άν είδείητάίε έλκούσαιε αύτόν έφ' έαυτάε π., Gratia η) habeat rebus circumstantibus, a quibus distrahitur. Ita ut h. v. signif. Omnia, quae hominem circumstare possunt s. prospera s. adversa, s. tempus s. locus; nam ea omnia τών π. nomine in Rhetorum scholis comprehenduntur, ut supra dictum est. At in Polyb. Αιά τήν π. τοϋ κήρυκοε φωνήσαντοε, Suid. έπίτασιν. Circuitus. Athen. (205.) Αί δέ τήε π. θύραι, τόν άριθμόν είκοσι οίσαι, θυϊ'ναιε κατεκεκόλληντο σανίσι, Portae, quae in circuitu erant, h. e. quae circumcirca erant. [Athen Lobeck. Phryn " Ad Phalar Thom. M ad Charit Τ. H. ad Plutum p Timon Phlias. 15. Toup. Opusc. 1, 346. Ammon Eran. Philo 169. Diod. S. 1, Ruhnk. ad Xen. Mem ad Callim. 1, 171. ad Lucian. 1, 485. Casus adversus, Jacobs. Anth. 11, 9. Diod. S. 2, Ambitus, Koen. ad Greg. Cor. 96." Schaef. Mss. Inscr. Sicula Gruteri p " Diog. L. 6, 22. Hierocles 130. Artemid. 18." Wakef. Mss. * " Ώεριστάσιμοε, Athen στοάν π. έχων, Frequens auditorium habens." Schw. Mss. * " Ώεριστασιώδηε, Clem. Alex. Sir. 2, 2." Kail. Mss.] Ilep^raros, ό, ή, Qui circumstatur, si ita loqui liceat; i. e., Qui circumstantium corona cingitur, Quem aliqui aut res aliquae circumstant. Isocr. π. Άντιδ., Οαυματοποιίαιε ταίε ούδέν ώφελούσαιε, ΰπό δέ Τών άνοήτων περιστάτοιε γενομέναιε, i. e., ut Suid. eum 1. citans exp., περϊ άε κύκλω ιστανται θεώμενοι. [Lobeck. Phryn " Τ. Η.' ad Plutum p Jambl. V. P. p. 76. Kiessl." Schaef. Mss. Theopompus Comicus ap. Athen. 485.] Άπερίστατοε, Quem nihil circumstat. Apud Rhett., Circumstautiis carens, Circumstantias non habens, Aphthon. Αιενήνοχε δέ,θέσιε ΰποθέσεωε, τφ τήν μέν ύπόθεσιν έχειν περίστασιν, τήν δέ θέσιν ά. είναι, ubi ορρ. έχειν περίστασιν et «. είναι. Sic ά. ζήτημα, Hermog. Quaestio circum-

120 4-609 ΙΣΤ stantiam nonfaabens: qiialem esse dicit si quis ffliera Λ sine ettusa άπ-μηρύττή. fl Desertus, Qui nulla circumstantiam, a quibus auxrlium ei ferri possit, corona eingitur, Phocyi. (24.) σώσον δ' άπερίστατον άνδρα. H Quem nulla circurtislantperieula, Virg., ut ραστώνη, Polyb. (6, 44, 8.) Status rebus secundis florens, in quem nulla clades aut alia rerum difficultas incurrit, nuhum infortunium. Bud. 427 e Polyb. Nec absimili signif. ap. Gat. κ. Γένη 2. ά. 'έλκη, Huieera, quae, quia magna non sunt, nec ulia gravior ea cireumstat incommoditass. noxa, periculo vacant atque discrimine, h. e., ut Gorr. exp., quae nec vitiosi humoris influxu impetuntur, nec sordida nec inflammata sunt, nec in circumposita carne intemperiem ullam habent. [" Euseb. Hist. Eccl. 10, 4." Mendbam Mss. Τ. Η. 1. c., Arrian. Epict. 4, 1, Saimas, de Fcenere Trapez * " Άπεριστάτνς, Orig. in Jo. 32." Routh. Mss.] " Άπ^ρίσταρις, Rerum fe- " licitas, εύπραζία, VV. LL.sed videriut: dicendum " enim foret potiws άπεριστασία, pro άπερίστατον " είναι, etnullis circumstari periculis s, casibus ad- Β " versis." Εύπερίστατον, Ep. ad Hebr. 12. (Ι.)'Όγκον άπύθέμεναι πάντα, και τήν εύπ. άμαρτίαν, Et peccatum ad nos circumcingendos proclive, Beza interpr., inteliigens naturae humamae pravitatem, qua nihil aeque aptum est ad nos circumsistendos, ac proinde ad cursum nostrum impediendum. Sic vero paulo ante dicit, περικείμενον ήμίν νέφος, ut εύπερίστατον hie act. signif, habeat: alioqui si analogiam prascedentis oompositi seq«amur, εύπερίστατος est Qui facile circumsistitur, Bonas habens circumstantias. [Schleusn. Lex. Ν. Τ.] Περιστατικό*, Circumstantias habens, Ad circumstantias pertinens, vocab. rhet. Et περιστατικά ap. eosd. Rhett., ipsae περιστάσεις, Circumstantiae. ; Adversus, Calamitosus, Minus secundus, Bud e Basil. Sic accipitur etiam, ut idem Bud. tradit, ap. Diog. L. in Zenone, p. 359 Καί τών καθηκόντων τά μέν άνευ περιστάσεως, τά δέ, περιστατικά' καϊ άνευ μέν περιστάσεως, οίον ύγιείας έπιμελείσθάι, καϊ τά Άμοια' κατά περίστασιν δέ, το πηρούν έαυτόν, καϊ τήν κτήσιν διαβριπτεϊν : ubi τά π. e't τά κατά π., C ( ορρ. τοϊς άνευ π., ac ilia sunt Calamitosa et affligentia et ad necessitatem adigentia, Bud.: haec autem, illis coutraria. ["Phryn. Eel Thom. M. 710." Schaef. Mss. Plut. 6, 647. Salmas. de Fcenere Trapez "Max. Tyr. 36, 4. Clem. Alex Diog. L. 431." Wakef. Mss. * " Περιστατικών ad Diod. S. 2,627." Schaef. Mss.]. Ώεριστατέω, i.q. περάσταμαι, Circumsto. Et περιστατέομαι, Circumsistor, Circumdor. Areth. in Apoc. Καί τοϋ πείρα ντου rjjs διαθέσεως μεταλαμβάνει τά περιστατούμενα καϊ πειραζόμενα, Ii, quos ille circumstat: Virg. Nec quae cireumstant te deinde. pericula cernis? Bud.. Ώερισταδόν, Circumstando, Circumcirca, Herod. 7,.(225.) IlepieXOoires πάντοθε π., Cum cinxissent illos cireumquaque astantes, Thuc. 7, (81.) p. 26ϊί..Έβάλλοντό τε π., Jaculis petebantur a circumstantibus, circumcirca, quos ante dicit κεκυκλώσθαι ύπο τών πολεμίων: paulo post de ipsis inimicis, Προίτπέσόντες καϊ περιστάντες πανταχόθεν, 'έβαλλον, ita ut έβάλλοντο π. i. sit q. έβάλλοντο πανταχόθεν ΰπό τών D περιστάντων καϊ κυκλονντων αυτούς πολεμίων.- Et ap. Theocr. 2, (67.) τφ δή τόκα πολλά μέν άλλα θηρία πομπεύεσκε περισταδόν έν δέ λέαινα, Turn multae aliae belluae earn circumsistentes, turn vero inter eas leaena. Apoll. Rh. 2, (206.) περισταδόν ήγερέθοντο, Circumcirca; ["Opp. K. 2, 209- Quint. Sm.2,105." Wakef. Mss. "Heyn. Hom. 6, 468. Gesner. I«rd. in Orph. * \\εριστάδην, ad Charit. 306." Schaef. Mss.] t [* Άμφιπβράστημι, Quint. Sm. 3, 201.] Άντιπεράστημι, Com primo, Coarcto, Intro cohibeo, Bud., citans; ex Aristot. Probl. s. 13. Δια ti ev τη ψυχροτάτηχώρη. oi καύσοι μάλλον γίνονται; ή διότι, άντιπεράστησι ΤΌ ψύχος είσω τήν θερμότητα ; Άντιπεροισταμαι, pass. Gohibeor et coerceor undique, Bud. A nonnulfis redditur Resisto contrario modo, Circumobsisto. Theophr. C. Pt. 6, (7, δοπέττει γάρ τό θερμόν άντιπερίίατάμενον, quod Bud. interpr. Concoquit enim calor intra terram compressus et«ohi- [pp β8ΐ] bitus coactusque. Plut. (9, 623.) ejeeod. Ttoefygjt Τω-ψυχρώ τό θερμόν υποχωρούν άντιπεράσταται. Aristot. Probl. s.24. *Η διότι ψυχρού μένοντος rod vhefot έγκάτακλείεται τό θερμόν, καϊ άντιπεράσταται ei&of^ fa. λυόμενο ν έξιέναί: 33ι Καί αί νόσοι άντιπβριι*! UifBfal τοϋ ώτός els Τα τοϋ πνεύμονυς πάθη. Bttd. Obsistere ex adverso in Arietot. de Mundo, M/d-ft έκ πάντων περαινομένη σωτηρία διατελεί άντιπερϋβφ μένων άλλήλοις. Gaza non satis felix fuit in v;^ interpretando, Bud. Comm. (Synes. p Polyb, 1, 23, 10. 4, 50, 1. Άντιπβράστα&θαΐ, Mutarf, LojU gin. 38, 1.] Άντιπβρίστασις, CiPtifmobsii?tei( j Cohibitio et compressio undique circumfusa - q^ fit non minus a calore quam a frigore, Bud. citaise Theophr. C. PI. 2, (6, 1.) Ύών δέ ποτίμων ύδάτ 1^ ψυχρά βέλτιστα' καϊ γάρ πέψιν -ποιεί μάλιστα διά φ άντιπ. του θερμού, καϊ κατάψνξιν ταίς ^ί$αις, ί. e., ut Idem vertit, Propter cohibitum et coarctatutft ; ci4t». rem a eireumfubo frigore. Arietot. Probl. 2, 16. cur dormientes magis sudent, *H διά την imirr] άθροισθέν γάρ τό θερμόν εντός έζελαύνει τό iypih Cam. interpr. In contrarium subito adachim senstiie; nt est cutis horn» in aqua calida. Bud. C^effi W. LL. in corpore hnmano dici scribunt, cntii e loco auperiore spiritus infra coercetur, et versa vie*; idque fieri per consensum et cognationem partftitti, i. e. per συμπάθειαν. [" Casaub, ad Athen. p. 73* Schaef. Mss. Ocellus 1, Plut. 9, 557 ] - Προϊστήμι, d. Statuo Si Colloco ante. Sed ejp. Propono, Praspoao, Antepono, Antefero. NoDttM quam vero et Prae me fero. Preeterea Ptwtefl^ Praetexo; Saepe etiam Praeficio. De quibus signiff. sigillatim dicam : sed prius admoneo, πρόίσταμ/ voce pass, potius usurpari, aut ao^. med. προ&τή^ά σθαι. Propono, Lucian. (1,200.) Κα\ τί Άν άλλο! 'πάβί δειγμάι τούτον άμεινον προϊστησάμην; Quodam'auteS exemplum melius propdnerem 1 PraeponO, Ante^f no, Greg. To χείρον its άμεινον πψοεστήσαντο. Μί me fero, Aristid. Εΐ μή τε προστησάμενοι σχήμα φttv λότερον τοϋ λόγον. At Praeteado, Praetexo, DetW /230.) Καί τον μέν άγώνοε ολου τήν πρόε έμέ'μι Οχθραν προΐσταται. Synes. Os δ' άν τήν έκκληοίί' προχτησάμενος αυξρ βαλάντιο ν, Etelesiam prartexeisf nec enim dubium cuiquam esse potest, quift 5 bee significafe voluerit Synes.: adeo ut mirer Bud^ptt^ tavisse pro Moderari etiam ac Regere hic'ac^f posse. Idem προίσταμαι accipi ait et pro In print pono, In principiis loco, afferens haec e Greg, AP τον προστησαμένοιε τοϋ λόγον τόν εκείνου θεόν : et Silt) jungens hanc idterpr., Defensorem et protectow moderatoremque orationis hujus Deum in primilflo' cantes. Haec autem ad signif. verbi Praeficio awlfr dunti quam in isto Herodiani 1. habere videti^ 7, (10, 3.) Προ&τησαμένουε εαυτών χέιροτοντβ^τμ8δί βλσιλ&α*: simul vero defensionis protectibnl^ ut in illo Greg. 1., signif. inclus&m habet : qtifl de isto Synes. 1. dici potest, Καί τήν έπϊ στρατέ θρυλλουμένην ύπ' αυτών δϋνάστείαν προστησάμέ* Itidem terte Bud., cum προίσταμαι dixisset poai efi am pro Praeficio^ Praifecturam confero, et e Dew. (1357.) attulisset, προίστασθαι Στέφανον τουτονϊ abtift; subjitngit tamen banc exp., Hunc sibi St. tutoretttt defensorem vindicemque assumit. Addit auteffi'iw" Andoc. Σφών δ' αυτών προύστήσαντο τιμωρόν ypj^wtmi" Κιφίσιον. Affertur vero ete Plut.Solone, Upo&tt0 μενοι τόν Σόλωνα, pro Qui ducem Solonem sibi pr - 1 fecerunt. Accipitur et pro Prostituo, προαγωγέ pro quo mendose in VV. LL. sicut et ia Gbfirti Bud. προαγόρεύω : Ώροστήσαι τήν ηιχμάλώτύνίφλ1&' Itidemque προίστασ^αι dicitur muher proρπίμ "" ut docebo infra. -. <* " ΤΙροειστήκει, Praeerat, Auctor erat." ΤΙροισταμαι, q. d. Sto ante, composite, Anteiftd, Antisto: sicut dicitur Antistes, quod el composltwi nem verbi προίσταμαι seqtfl videri potest: i. e. eaas 1 forma dici προίσταμαι pro Prassum, Praefectus serf, &ε. qua dicitur a Lat. Antistes c^remoniariutl jit* Pt<«fectus cererrtonlis. Thuc. 2, (65.)*Οσον re γάρ χρόνον προυστη τής πόλεως ev rij ειρήνη, μετρίωαείήγ** το, ναι άσφαλώς διεφύλαζεν αυτήν. Idem, Omx ffl

121 4611 ΙΣΤ [pp ] ΙΣΤ 4612 μάλιστα προειστήκεισαν τής μεταβολής, ubi existimo a 3.) Άντίοχος δε, πψοσδ^ξάμενος τήν. παρθένον, μετά verti etiam posse Auetores eraat: Bud. ap. Themist. τής ι άρμοζούσης άπαντήσεωί καί προστασίας, Excipiens Qi προϊστάμενοι τής δόξης, Qui auetores sunt et assert illam et curam ejus gerens lit decpit, Dem, (872.) tores hujus ppinionis. Dem pro Cor. Kat μεγίστων Ταϋτ' ού, περιφάνεια πολλή έστι : ταϋτ ούχ όμο λογούμένη δή πραγμάτων, τών κατ έμαυτον ανθρώπων προστάς, προστασία; Nonne bis planum fit, istos. Uti Curse et administratiooi praefectus, et Summum. curam alienae se opponere, seque ejus tutores, vinrtices, ac potestatem habens, Bud. qui et ap. Hero- assertores. iugerere 1 Bud. citans ex Aristide iti- dian. (4,. 8, 1 1.) Ύής βασιλείου μνήμης προεστώς, dem pro Tutela et Protectione. At προσ.τάσίαν et reddit Qu» erat principi a memoria. Affertur, vero e Patrocinium idem esse testatur Plut. Romulo (13.) Thuc. rursum (6, 28.) Προεστάναι τοϋ δήμου et ex ubi diversas etymologies affert nominis Patriciorum, Herod. Ilptwcii τής σεωυτοϋ πατρίδος. Plato Epist. 7 Oi. δέ (Πατρικίους κληθήναι λέγουσιν) άπό τής πατρωνείας' Μεγάληί πραεστώα πόλεως. Item e Plut. Pericle, Ού ούτω γάρ έκάλουν τήν πρ., καί καλοϋσιν άχρι κοσμίου προεστώσαν εργασίας, ουδέ σεμνής, Quae parum νυν, οίόμενοι Πάτρωνά τινα τών συν Ενάνδρφ παραγε- honesto quaestui praeesset. Sed et diversa νομένων, κηδεμονικόν τών νποδεστέρων. οντά κα,ϊ βοη- constr. e Xen. (Ec. (10j 10 ) Προστασαν προς τόν θητικό ν, αψ' αύτοϋ τω πράγματι ταύτην τήν προσηγορία* Ιστόν. II Huic autem affinis est, atque adeo saepe άπόλιπείν ' ita ut sit Κηδεμονία τών υποδεεστέ- ^nnexa signif., qua ponitur pro Tueor, Defendo, Patrocinor: ρων καί βοήθεια. Synes. Ep. 57 Άπογνώναι δέ προ- sicut et in signif. act. ostendi, nam et qui στασίας άδικουμένων, Patrocinium eorum, qui iujuρων aliquem tueri vult, solet εμπ'ροαθεν ίστασθαι. unde et riam patiuntur. At-in jeschin. (42, 2.) Αεί τά τή$ πρόσθεν ίστασθαι ap. Hom. in hac τοϋ προίσταμαι signif. 'Αθηναίων ακροπόλεως προπύλαια μετενεγκείν είς τήν Dem. (700.) Ύών υμετέρων δικαίων προίστασθαι, β πρ. τής Καδμείας, Didymus, teste Harpocr. et Suida, Jura, vestra tueri et defiensitare, Bud. Chrys. Οί» προστήνεται exp. πρόστασιν, i. e., lit nonnulli vocant, προστά- αύτοϋ τό ειπείν άτι έν τάλαντον είχον. -Hue δα. [* Πρόστασις, προστασία, Lobeck. Phryn pertinet quod ap. Soph, legitur in Aj. (803.) p. 48. " Ad Timaei Lex Toup. Opusc., 1, 14. Wessel. φίλοι, πρόστητ αναγκαίας τύχης, Sed et magis peculiariter dejud. Arch. 12. ad Diod. S. 2, siguificat Defensionem causae ajienae susci-.pere, eveatumque praestare, Liti pro alio se oppo T nere: cujus signif. exempla profert e Dem.i Bud. Thom. M.,824. Jacobs. Anth, 7, 300." Schaef. Mai. Ecphantas Stobaei p Chandler. Inscr. p. 80, Plato de Rep. 9, p Hippocr. 414,], 488 Prosto, unde Proetibuham,.Eschin. προεστάναι Προστατήριος, Praeses, VV. LL. Apollo autem Προ- τήν μητέρα,αλβη. Προεστηκυίαι έπ' οίκήμα- στατήριος dicitur> teste Schol. Soph., quod antea fores TW,., cum geii, ap. Eund. Kat ήργυρίσαντο προστάς statueretur, όυι πρό τών θυρών ίδρυται, seu, ut Cam. σαι τών οικημάτων, Bud. Quae prostabant in fornicibus. Videtur tamen et simplieius posse accipi propter additum gen, interpr., Patrqnusy cujus stataam ante aedes consecratam ponebant. Bud. eum diei scribit quasi Vesti> bularium et liminarem, quasique janitorem. Soph. Προίσταμαι, pro Antecello, e Plat. Timaeo, Πάντων EL (637.) KXtiois άν ήδη, Φοίβε προστατίφιε,,dem. προστάς, εύψυχίψ. Ead. plane forma, qua dixit (531.) Και εύχεσθαι'απόλλωνι προστατηρίω ττερί τύ- Cato brassicam Antistare omnibus oleribus, Tac. χας άγαθής, Paus. Att. (44, 2 ) ρ. 32. Απόλλωνος Locis, ordinibus, dignationibus antistare. ιερόν έστιν έν δεξιφ. Πρ. Et ΠροσΤατήριος μην ap; Προίσταμαι simpliciter prosto ante: eplut. Popl. Plut. (8, 602.) Mensis, quo Athenis mustum bibere To?s προερχομένοιςή πραεστώσι. incipiebant ac libabant, ut inm)xius et salutaris ejus Προίσταμαι pro Obsto, Obsisto, VV. LL e.soph. c usus ipsis deum beneficio concederetur. [.Escli S. c, Aj. (1133.) p. 6:4. T H σοι γάρ Ά'ίας πολέμιος προνστη irate ; At Schol. huic exposition! non astipulatur, quippe qui exp. προστάτης πολέμου έγένετο κατά σον. Tb. 455, Ag Photii Lex. Gl. Tutelaris.] Πρθ<ττάΓ?;ϊ, Praefectus, Praeses, Dux, Qui rei alicui praeest, eamque administrate Xen.: Κ. Π. 7, (2, 7.) luam certe Obsistendi signif. verbo προσίσταμαι poti^convenire, p Ειλοίτό με πάντες ο'ι κύκλω βασιλείς προστά- satis liotum est. τηντοϋ πολέμου, Ut bello isti: dux praeessem: i. e. [Προίστημι, Lobeck. Phryn. 6?3. προστάς, προσ* στρατηγοί', ut ibid, vocat. Et 'Ελλ. 3, (1, 2.) Πάσης -OTQis, c. Schaef. ad Dionvs. H. de C. VV. p τής Έλλαδοί προστάταιιείσί. Chrys. Αεί δέ αύτόν (τόν " Heind. ad Plat. Hipp ad Phalar. 362; ad Charit. νόμον) προστάτην είναι τών καλών καί τών. αισχρών, 416. ad Lucian. 1, 202. ad Xen..Eph; 232. καϊ άρχοντα καϊ υγεμόνα, Honestorum ac turpium Mtfsgr. Andr Cycl Wakef.,S. Cr. 2, 23. praesidem, principem ac imperatricem. Sic Aristoph. Zeun. ad Xen. Κ. Π Diod.:S. 1,301. Valck. Ίπττ. (1127 ) βοίλομαι Τρέφειν ένα προστάτην, CflUim. 190., ad Htrod Operam do alicui rei, Schol. exp. τόν πρόίστάμενον τοϋ δήμου, ll. e. δημαγωγόv. A r '8toph. Πλ Athen. l.p. 6. Defendo, II Patron us, Tutor, Plut. Romulp (13.) de Abresch. ^Eseh. 2, 118. Jacobs. Anth. 10, 234. Thom. M, 156. Magislratum gero^ ad Diod. potentioribus, Πάτρωνας ονομάίων, όπερ έστι προστάτας, έκείνους δέ κλίεντας, όπερ έστι πελάτης, de quibus S. I, 6l5, Prostituo* ad Greg. Cor Lips., Xen..paulo post, Προστάτας δικάζρμένοις,-. συμβούλους τε 100. Τίροεστηκώς τινι, Diod. S, 2, 80, Προστήναί πάντων καϊ κηδεμόνας έαντούς παρείχαν : Mario (5.) τινι, Lobeck. Aj. p τοϋ δήμο?) Wyt- Tovs πάτρωνας καλοϋσι τούς πρ-, οί 'Ρωμαίοι. Sic ac- tenb Select. 391 τοϋ αγώνος, Vajck., Adoniaz. cipit Bud. ap. App. B. C. 2. Os ήν τών Άλλοβρίγων p. 195 οικήματος, ewt OIK., Anim. ad Ammon d πρ., In cujus clientela erant Allobroges: "ίίσπερ άπά De hie similibusque, ad Xen. Eph Toup. ad σαις πόλεσίν εστί τις έν 'Ρώμρ πρ. Sic accipi possit.eschin.,676. Casaub.,ad Sueton. 443." Schaef. Mss. etiam Xen. (Έλλ. 3, 1, 2.) Πάσης τής 'Ελλάδος πρ. Athen, 612. Soph. El ] είσϊ, Totius Graeciae tutores et patroni, Tola Graecia, Προστασία, ή, Imperium, quo aliqnibus praesumt?9, iu ipsorum tutela et clientela est: de Lacedaemoniis. Praefecturae dignitas, Praefectoria dignitas, Sopll. (Ed. Τ. (βδίοθεον ού λήξω ποτέ Προστάταν Thuc. 2,.(80.) de Chaonibus, 7 Ων ήγοϋντο έπ έτησίφ ίσχων ; Semper mihi patronus et defensor Deus sit, πρ έκ τοϋ άρχικοϋ γένους,φώτιος καϊ Νικάνωρ, Cam. Sic Greg. Θεόν ποιείται πρ. κατά τής έπηρείας, Quorum duces erant annuam praefecturam gerentes Vindicem, Defensorem, Bud. Peculiariter autem Pbo.tius et Nicanor e priocipe familia orti. Suid. Athenis dicebantur οί τών μετοίκων προεστηκότες, Peregrinorum e Polyb. Ό δέ έξέπεμφε τόν ΤΉπλιον μετά μεγάλης etincolarunipatroni; unusquisque enim πρ. i. e. δυνάμεως, έξουσίας, Cum maximis copiis,. incola tenebatur civem quendam νέμειν προστάτην, quibus praeerat. Nisi aliquis malit, Cum maximis Adoptare sjbi patronum, Suid.,; et Harpocr. qui Hyperidem copiis anxiliaribu?; nam, βοήθειαab Eod.exp. At ct Menandrum auetores citat: e quo viden- in Polyb. (10, 18 f 8.) Γ *)) πρεσβΰτέρα, καί. τινα tur epe quae ap; Suid. sunt,"ax6oyuai δέ καϊ φέρω βαρέως πρ. άξΐϋψατικήν έπιψαίνονσα, Mulier auctoritatem τά τής πόλεως πράγματα'. ορώ γάρ αύτήν προστά- cwn d^nitate. prae se ferens, VV. LL. Cura, Tutela, ταις χμωμένην άεϊ πονηροίς' κάν τις ήμέραν. μίαν χρηmus Patrocinium: quo apte aliquem nos statuiστός γένηται, δέκα πονηρός γίγνεται. Aristot. Polit, 3. ad, ejus contra adversarium aut res adversas Πολλαχού μέν οΐν ούδέ.τούτων τελέως οί μέτοικοι με* defensionem : interdum et Auxilium. Pokyb. 5, (43, τέχουσι τής τοιαύτης κοινωνίας, άλλ' άνάγκη νέμειν

122 4613 ΙΣΤ προστάτην; Et ap. Hes, ΏΪ tov Κρέοντος προστά- A rου γεγράψομαι. Unde Άπροστασίου δίκη. [Plato de Rep. 8. Τ. 7 Ρ " Bip. J. Poll. 8, 35. "Ad Phalar Markl, Suppl Brunck. Soph. 3, 527. ad Dionys. Η. 1, 508. ad Lucian. 1, 869. Lobeck. Aj. p ad Xen. (Ec. 2, 6. ad Charit Act. Traj. 1, 122. Wessel. de Jud. Arch. 12. Obs. l62. ubi et de νέμειν, γράφεσθαι, άπογρ., έπιγρ. συγγρ. προστάτην : Toup. Opusc. 2, 273. Valck. ad Amnion. 49. ad Xen. Mem Diatr Wyttenb. Select Zeun. ad Xen. Κ. Π. 579 Sopb. (Ed. C Πρ. τοϋ δήμον, Wyttenb. Select Wessel. ad Herod. 240." Schaef. Mss. * Ένμπροστάτης, Greg. Naz. 2, 248.] Προστάτις, f[, Patrona, Suffragatrix, Bud e Chrys. in Ep. ad Hebr.' At in Ep. ad Rom. 16. Πρ. πολλών έγενηθη καϊ αύτοϋ έμοϋ, Turn multis hospitium praebmt, turn mihi, Beza: non assentiens iis, qui putant earn suo patrocirtio et defensione multis affuisse, eo quod gravius hoc sit quam ut mulieri conveniat: ita ut πρ. ead. sit, quae πρόξενος: προξένους autem et Β προστάτας dictos fuisse Qui a civitate aliqua deligebantur ut hospites ac peregrinos domum suam atque adeo in fidem suam reciperent. [" Musgr, El ad Diod. S. 1, 390." Schaef. Mss.] Προστατικός, Ad προότάτηνpertinens, Qui προστάτον est, Peritus muneris τοϋ προστάτου. [Plato de Rep. 8. p Polyb. 6, 6, 8. 33, 9 * Προστατικώς, 5, 88, 4.] Προστατέω SIVE Προστατεύω, Praesum, Praesideo, Synes. Ep. 57 Αύναιντο άν καϊ ίεράσθαι καϊ πόλεων προστατεϊν, Et episcopi esse et civitatibus praeesse, magistratus esse. Sic etiam ap. Xen. (Άπ. 1, 1, 8.) Τήε πόλεως προστατεϊν. Et sine casu ap. Plat, de Rep. 8. (7, 221.) Κακων οινοχόων προστατονντων, Praesidentibus, Cam. Xen,, ('Απ. 3, 4,"6.) Eire οίκου, είτε πόλεως, ε'ίτε στρατεύματος προστατεύει, Praeest, Praefectus est. Bud. Item cum praep. έν i Oi έν, ταίς πόλεσι προστατεύοντες, Qui in civitatibus praesunt. Πρίοστατείν t Patrocinari, Defendere, προϊστασθαι. Sic Greg. Naz. alicubi ait se habere προστατοϋσαν νόσον, Sibi patrocinari; Se sublevaje adversam valetudinem, Cam. Sic ap. Synes. Ep. 79-^VW έχεις προστατεϊν ανδρός λυσσωντος, Diceris patromis esse viri rabiosi, et eum ftueri. II Apud Soph. El. (781.) ό προστατών, Χρόνος, est ό έπιγενόμενος, Schol. Procedens tempus, Cam, [" Προστατεύω, ad Herod Diod. S. 2, 610." Schaef. Mss. Προστατέω, Xen. Hier. 5, 1. Inscr. Corcyraea, Murator. p. 637 Sicula, p Aristoph. Ίππ Eur. Heracl * Προστατία, Lobeck. Phryn. 521.] Προστατεία, ή, Praefectura, Procuratio, Bud. e Xen. (CEc. 2,6.) Χορηγίας, γυμνασιαρχίας, πρ., Bud. Ita προστατεία i. erit q. προστασία,' Munus et dignitas τοϋ προστάτου, προστατεύοντος. Cura, Patrocinium, Defensio, Polyb. 5, (43, 3.) Προσδεξάμενος τήν. παρθένον μετά τής άρμοζούσης απαντήσεως και πρ. Sed Cam. ibi legit προστασίας, quod ejusd. siignif. est: vide Προστασία. [" Porph. Abst. 363." Wakef. Mss. *Άπροστάτητος, M.Anton. 12, 14. Joseph, Antiq. 10,11.] Απροστάτευτος, ό, ή, Cui nemo praeest, tutor ct patronus non est, ύ μή έχων προστασίαν τινός, He$. [Matth. ad Gloss. Min. 53..Elian. H. A. 15, Ρ 5. Joseph. Antiq. 13, 1, 1. 20, 8, 8. Chrys. Serm. 11. T. 5. p. 56. * " ΠροσΓαΓ ΐ;Γ (ίό$, J. Poll * Άπροστασίαστος, Non rectus, Philo J. 1, 170. Sine lege, 239 " Wakef. Mss. * Αιαπροστατεύώ, Suasor et auctor sum, Polyb. 4, 13, 7.] [* Άπροστασία, Lobeck. Phryn " Amphiloch. p. 28." Kali. Mss. Praefecti privatio, Basil. 3, 197.] Άπροστάσιον, Cum quis patronum et tutorem non habet: dicebatur Athenis de incolis, qui sibi e [pp ] civibus nullum adoptarant patronum. Unde άπροστασίου δίκη, Actio in incolas, qui tutorem sibi non quaesierant, κατά των ού τελούντων τό μετοίκων, ή προστάτην μή νεμόντων, J. Poll, publicam esse scribens, sicut et τήν τής έπιτροπής, S. κατά των μή,άπογραφομένων προστάτην, lit Hes. Unusquisque enim των μετοίκων e legis praescripto babebat προστάτην civem aliquem, δι' ου τό, τε μετοίκων έτίθετο κατά έτος, καϊ τά άλλα διωκείτο: cum igitur aliquis, qui μέτοικος esse videbatur, προστάτην non ha be bat, aut ΙΓΓ non da bat ro μετοίκων, aut civem se esse dicebat, false in album civitatie inscriptus, instituebatur coutm eum actio άποστασίου ab eo, qui vellet, Suid,: ap. quem pro άποστασίου leg. άπροστάσιον[" Werttf, Obs Ammon. 19. Thom. M ad Xen. (Ec. 2,6. Brunck. Soph. 3, 527." Schaef. Mss. 5 ] Προστάς, ή, Hesychio i. q. πρόστωον, PorticotfV stibulum. Pro Ipsa vero porticu s. στοά accipitradunt Bud. et Cam., ac ille e Plut. citat. Athen. (206.) in descriptione navis Philopatorie, MerfrJj τούτο αίθρίον έξεδέχετο, τήν επάνω τής υποκειμevfllifp, τάξιν κατέχον. Vitruv. quoque (2, 8.) in-aidlciis Graecorum προστάδος meminit, quam παραστάδα qno, que appellari tradit, ut supra indicatum est. Προστάδες affertur ex Athen. pro Scortis quoqu^qu a plane forma Prostibula Lat. dicunt. Erit igitof^to. στάς synonymum τψ προστάσα γυνή. [" Brunek. A- poll. Rh. 36, 101. Hevn. Hom. 5, 634." Schaef. Mes. " Schol. Apoll. Rh. ί, 1174." Wakef. Mss.] ' " Πρό στ α μα, Hesvchio κοιτών, Cubile: sed snspe- " ctum." Προσίστημι, Sisto et inhibeo, Obicem oppono, Aristot. Probl. Καί τό πνεύμα προσίστησι, Et spiritum in. hibet ac commeare vetat. Idem, Ίδρώτάβ τε μα\ία» έκκρίνουσι, καϊ τό πνεύμα προσιστώσι. Usus est et ciim alia constr., scribens, Συμβάλλεται δέ τι έν ταίί<νορείαις και ή τοϋ σώματος σύγκαμ-φις, πρός τό μή εΰθν πορείν τό πνεύμα προσιστάσα, Inhibens qiiontidat recta commeet. Sic enim, addit Bud., ubiqutfltgi atque intelligi oportet. Affirmo, i. e. 1 rmiter colloco, Antiph. (662.) Τοϋ δέ παιδός* ΰπό τήν τοϋ άρτιου φοράν ύποδραμόντος, καϊ τό σώμα προστήσαντ&ίτιή σκοποϋ τυχείν, ο δέ υπό τό άκόντων έλθών εβλήθη Et corpus affirmante, ut in scopum collimaret, ut certiw jacularetur. " Appendo et pondero una cum aliis. " Athen. (243.) μή προσίστα τοϋτό μοι Τόστοΰν: ad " coquum qui σφόδρα όστώδες προσέκοπτε κρέας." II Προσίσταμαι, Obsisto, Adversor, Obstrepo, Chrys, Άλλά ταύτα πάντα ούχϊ ού πείθειν μόνον και έφέλκε σθαι τούς άκούοντας, άλλά καϊ προσίστασθαι πάσατ^ν ικανά, i. e. έμποδίσαι, έναντιονσθαι. Et προσίσταμαι σοι pro εχθρός σού ε'ιμι, ap. Polyb. ; Dionys. Η. it rbythmis Isocr. loquens et nimio eorum usu, Kol πάς ό τών σχημάτων κόσμος πολύς έστι παρ' αντλία! λι/πεΐ πολλάκις τήν άλλη ν κατασκευήν, προσιστά/ίβλ ταίς άκοαϊς, Obsidens aures et offendens, Aristot.Geo, Anim. Kat κεναϊ δ' ούσαι at ύστέραι, άνω προσινταμεναι πνίγουσι, Sursum versus obsidentes, et mole stae, et obstruentes: Probl. rursus, Χολή τε προνί σταται αρτοίς πολλάκις, Bilis molesta est et male afficit, Bud. At VV. LL. προΐσταται χολή αύτοϊς, ideoque in Προίσταμαι locus hie affertur, exponiturtjbec Gaza, Eis bilis prosistit. Adsum, Proximus sum, Ut παρίσταμαι, jeschiu. (16.) 'Ορώ έε πολλούς μεν rat νεωτέρων προσεστηκότάς πρός τω δικαστηρίω, πολλίκ/ι δέ τών πρεσβυτέρων, Dem. Ύούς δε τάς προκλήσειϊμφ τυροϋντας, τους άπό ταντομάτου προστάντας, Testes fortuitos, qui forte interim affuerunt. Apud Plat. Phl'lebo, Προσιστώμεθα δέ, καθάπερ άθληταί, προι τοϋτον άυ τόν λόγον, Aggrediamur igitur hanc quoque disputationem. [" Herodoto 5, 51. e Mss. restituit Schw. Προσεστήκεε τω Κλεομένει ή θυγατήρ, tibi perperam olim προεστήκέι." Schw. Mss. Demoitli " Dionys. H. 4, Wakef. Trach ad Charit Προσίστη, imper., ad Mcer. 209 Προστάς, pro προσστάς, Schneid. ad Xen. (Ec. p.71. ad Polit Conf. c. προΐστημι, Heind. ad Plat Lys. p. 14. Προσίσταμαι, Obsisto, ad Hipp. p Fischer, ad Weller. Gr. Gr. 2, 338. De nausea, Etym. M StCDh. Dial. 23. Dionys/H. 1,23 5, 67. Wyttenb. Ep. Cr. 59." Schaef. MSs. M. Anton. 5, 46. 8, 490. et n.] -- Συν'ιστημι, Constituo, Plato Timieo, ~υστήσ&& το πάν, Cum constituisset, Cic. passiva voce reddidit, Toto igitur omni constituto. Polyb. 2, (24;ΰ.) Έξαττέλεκυν αύτοϊς ήγεμόνα συστήσαντες, ut Lat. Constituere regem, judicem etc.: (2, 1, l.) 'ΨωμΑία σνστησάμενοι Τα κατά τήν Ίταλίαν, Cum jam colrttituissent et firmassent res Italic. Item pto Constituo, i. e. Astruo, Bud. afferens e Basil.^Ift'i^

123 4615 ΙΣΤ [pp ] ΙΣΥ 4616 τήν αγαθότητα.συνίστηβ ι τοϋ Θβοΰ: et reddens, Astruit, A Confirmat. Sic ap. Alex. Aphr. To μένγάρείναί τι τήν ειμαρμένη*, ικανώε ή κοινή των άνθρώπων συνίστησι πρόληφιε. Ad banc signif. refert Paul, ad Rom. 3, (5.) Et δέ ή -Αδικία ήμών, Θεοΰ δικαιοσύνη* συνίστησι. Affert vero et simplex Ιστώμεν ex Eod. pro βννίσταμεν, ita dictum ut Lat. Constituere remp. pro Stabilire labantem, Constituere majestatem. Jj Constituo, in ea signif., qua ponitur pro In unum concilio et consocio: Συ στήσαι ras πόλεις ταύτας, Isocr. Ceterum ut pro Astruo et Confirmo accipitur, sic etiam pro Constituo in loco et firmo, cujus signif. exemplum affert Idem p e Polyb. Συνίστημι, ut Astruo, sic et Construo interdum sonat, quam signif. habet et sub voce pass, nonnunquam : Aristot. Καί συνίστανται ovs καλοϋσι σφηκωνείε τούε μικρούς οίον τετραθύρους, Construunt favos suos quadrifores. Fiiigo, Formo, Creo, Coagmento, Cogo redditur, Plato Timaeo, de mundi creatione loquens, Tivt τών ζώων αυτόν είε ομοιότητα ό ξννιστάε ξυνέστησε, Cic. vertit Fingere: Cujusnam animan- Β tium deus in fingendo mundo similitudinem secutus sit. Sic Prometheus ap. Lucian. (1, 195.) dicitur ζώά τινα συστησασθαι. Concrescere facio, ap. Aristot. Potest vero alicubi et Spisso verti; nam haec Hippocratis, At βόρειοι καταστάσιεε τά τε σώματα σννιστώσι, καϊ έντονα καϊ εύκίνητα ποιέουσι, Celsus vertit, Aquilo sanum corpus spissat, et mobilius atque expeditius reddit. Nec solum Coagmento, Cogo, Concrescere facio, Spisso; sed etiam Contraho, Corrugo, Obduco: Plut. (6, 577 ) Ό δ' ού μάλα φαιδρόε, άλλά σνστήσαε τό πρόσωπον. Σρνέστημι, Conflo, Communi consensu compare, Unanimiter molior, Isocr. Hei. Enc. (23.) Υπέρ δέ ταύτηέ (oi "Ελληνες) τοσούτον συνεστήσαντο πόλεμον, Tantum conflaverunt bellum, Dem. (191 ) Καί διά ταύτα συνέστησαν έφ' ήμάε τόν τελευταίον τουτονϊ πύλεμον. At Plut. Fabio, Τοϋ πρός τόν Άννίβαν πολέμου συνίστατο τους πρώτους άγώνας, pro Prima belli certamina inibat. Polyb. 3. 'Ολοσχερή μέν κίνδυνον κατά μηδένα τρόπον σννίστασθαι, redditur, C Nequaquam de summa rerum uuo praelio periclitari. Sic pass, signif. συνεστηκέναι πόλεμος dicitur, Conflatum esse bellum s. exortum esse, exarsisse : quarum signiff. exempla habes ap. Bud. 498.: ubi et σννεστήσαντο πόλεμον ex 2 Macc. pro Conseruerunt pugnam. Ut autem σννίστασθαι πόλεμον, άγώνα, μάχην, sic etiam σννίστασθαι πολιορκίαν, Polyb. (1, 80, 5.): quod exp. πολιορκείν, Obsidere. De Conjuratione etiam usurpari ostendit Bud. ibid., atque hinc συνισταμένους vocari Conjuratos et coeuntes, ac fcedus ineuntes et consociatos. Seq. autem pag. ab JLschine συνεστηκύτα docet appellari Conjuratum, et qui consilium proditionis iniit. Hue pertinet Plut. συνιστάναι rovs άναιρήσογταε, pro Conflare interfectorum manum, cui dicto subest aliqua Conjurationis signif., vel, ut quidam vertunt, Apponere interfectores, Bud. Decuriare e Cic. Idtfm συνίστημι ait signif. interdum Ad defectionem, res novas solicito: Paus. Τοΰτον συνέβη δεθήναι, καταγνωσθέντα Αιγυπτίων άνδρας έπϊ τόν βασιλέα συνιστάναι. D Συνίστημι, Commendo, Plut. (8, 1Ϊ2.) Ξενοκράτει δ' έγραφε παραινών έπιμελέστερον τολοιπόν έξετάζειν, οΰε σννίστησι. Synes. Καί χάριν εϊδέναι τοίε συνιστάσι τούι δεομένουε δικαίων, Basil, διαβάλλειν et συνιστών ορρ. Frequens est certe et συνιστάνειν ap. Paul, jn hac Commendandi signif. In h. autem Diog. L. 1. Άπαγαγών συνέστησε τφ φιλοσόφψ, Bud. συνέστησε vertit Conciliavit et commendavit. Exponiturque verbum συνιστάναι illis duobus Lat. et ap. Dem. (1192.) "Of συνίστη OVTOS τφ πατρϊ τφ έμφ: ibid. Tilt συνέστησεν ουτοε τόν πατέρα τόν έμόν. Sed ut plurimum redditur solo verbo Commendare: pro quo et Tradere affertur non solum e Cic., sed etiam ex Horat. Metaphorice quoque dixit Synes."On καϊ Σιμωνίδης 'Ιέρωνα rrj διαδοχρ τον χρόνου συνέστησε, Simonides Hieronem posteritati c.ommendavit: eo modo, quo Cic. dicit Commendare sempiternae gloriae et immortalitati. Notum facio s. Nobilem : quae signif. velut annexa est proxime praecedenti; adeo PARS XV. ι ut etiam posteriorem ilium Synesii I., in quo dicitur Simonides Hieronem συστήσαι posteritati, Bud. afferat in exemplum illius signif., qua sc. ponitur pro Notum facio; sic tamen ut illi loco haec subjungat, His verbis signif. poemate Sintonidis Hierona illustratum et posteritatis memoriae commendatum. II Quoniam item qui aliquem commendant, de eo testificari solent, ejusque mores ac facta probare, hinc quidam factum esse annotant, ut pro Testificari accipiatur, Approbare, eo sensu, quo dicitur Aliquid approbare alicui. Ac pro Testificari quidem Bud e Dem. affert; at pro Approbare in ilia signif. sumto, citatur ex 2 ad Cor. 6, (4.) 'Αλλ' έν παντϊ σννιστώντεε έαντονε ώε Θεοί διάκονοι, Nos approbantes aliis, i. e. nostra facta ac dicta, s. vitam nostrain. Sic vero et 7, (Π.) Έν παντϊ σννεστήσατε έαντονε άγνούε είναι έν τφ πράγματι, quidam Approbastis, itidem interpr. sed rectius alii, Testarum fecistis. Σννίσταμαι, Consto: Ut έκ διαφόρων σννίσταται, Diversis e rebus constat. Aristot. Poet. Καί άπαν πράγμα, δ συνέστηκεν έκ τινών. Est σννίσταμαι, inquit Bud., άρχήν λαμβάνω, et υπαρξιν έχω καϊ φύσιν ειε το είναι, Consto, Componor, quae signif. nota est. Quidam σννεστάναι exp. etiam Compactum esse, vel Coagmentatum : et ap. Aristot. Poet. Tows συνεστώras εύ μύθονε, Rite compositas fabulas. Apud Polyb. 2, (68, 8.) Προσδεξάμενοι δ' άκεραίονε άμα καϊ συνεστώσας τάς σπείρας, Constantes et consistentes cohortes, i. e. Non dissipatas, sed plenas et integras. Et ap. Plat, de Rep. 8. (7, 188.) Χαλεπό ν μέν κινηθήναι πόλιν ούτω ξνστάσαν, Ita constantem et constitutam civitatem. Haec illi. At ego in hoc postremo 1. πόλιν ούτω σνστάσαν vertere matim Urbem, quae ita coaluit. Fortasse autem et συνεστώσαε σπείρας aliter potius reddi debuit quam Constant^ cohortes. Hue certe pertinere videtur Herodian. (6, 7, 2.) Στρατοί μή συντεταγμένος, μηδέ συνεστώς, άλλ' οχλοε μάλλον ή στρατός. Quo dicit modo Idem alibi (3, 1, 5.) συνεστόε στρατιωτικόν, quod a Polit. redditur Ordinatum. Hoc tamen Ejusd. (6, 5, 6.) Οΰδέ στρατόπεδα έχουσι συνεστώτα καϊ μένοντα, vertit, Neque stativis castris exercitus habent. At vero συνεστώσαν δύναμιν, (1, 9, 22.) interpr. Incolumem potentiam. Sed baec Theophr. de culicibus, Καί δοκοϋσιν έκ τήε νγρότητοε σννίστασθαι τήε υπό τόν φλοιόν συνισταμένης, vertit Plin., Videntur nasci ex humore tunc dulci subdito corticibus. Σννίσταμαι, Consto, Coeo, Ccetus habeo. Affertur autem Consto ad hanc signif. pertinens, e Plauto Capt. Constant, Conferunt serraones inter se. Item ex Sallust., Multitudinem procul hostium constare viderunt. Thuc. 2, (8S.) Κατά σφάς αυτούς Συνιστάμενοι : 3, (70.) Άυνίσταντό τε, καϊ λαβόντεε έγχειρίδια τόν τε Πειθίαν κτεΐνουσι. Qui 1. similis est omnino isti Ζυστάντεε τινέε τών νεωτέρων, κρύφα άποκτείνονσι. Xen. Κ.'Α. 5, (7, 1 ) Σύλλογοι έγίγνοντο, καϊ κύκλοι σννίσταντο. Quo pertinet Σννίσταμαι, pro Conjuro, Conspiro: Οί δέ σννίσταντο τω Κατιλίνφ, Plut. Alicubi vero σννίστασθαι simpliciter pro Congregari: Synes. Καίφωνάςάφήκενέπϊ σννεστώτων καϊπεριεστώτων λαών. II Consocior ad bellum, Thuc. 1. init. Καί ro άλλο Έλληνικόν ορών' ξννιστάμενον πρόε εκατέρονς, ubi tamen exp. et simplicius Cum alterutris se Conjungere, Conjurare. Xen. Έλλ. 7, (5, 18.) Σννεστάναι τούε Αακεδαιμονίονε, καϊ 'Αρκάδαε, καϊ Άχαιούε. Dicitur vero et ipsum- bellum σννίστασθαι, ut docui in Συνίστημι, pro Conflatum esse. Dicitur itidem άγων σννίστασθαι. Polyb. 2, (69, 1.) Περί τήε αύτών έλει,θερίαε συνεστάναι τόν ίΐλον άγώνα, quod redditur, De eorum libertate certamen con^ stare: ego malim, Certamen institutum esse, susceptum iniri. Plut. Roinulo, Συνισταμένων αγώνων, exp. Collato praelio, Pugna commissa. Sed ap. Herodian. (5, 4, 12.)"Ert τήε μάχης σννεστώσηε, Polit. vertit Stante adhuc acie. Sic vero σννίστασθαι redditur simplici Stare et ap. Thuc. 1, (90.) 'Αλλά καϊ τών έξω Πελοποννήσου, μάλλον όσοιε ζννβιστήκει ξνγκαθελείν μετά σφών rovs περιβόλους. Σννίσταμαι, Consisto. Et σννεστηκός, Quod consistere potest: σννεστηκόε ζήτημα, Quacstio, quap 13 Ο

124 4617 ΙΣΤ [pp. 17ί consistere potest, i. e., ita controversiam facere in judicio, ut ab utraque parte argumenta et probationes in medium adduci possint, et inde existere id, quod κρινόμενο* dicitur. Συνεατηκώε, Compactus, Solidus, Non fluxus, Bud. ex Aristot. Διό καϊ σάρκεί ννγεστήκασι μάλλον τών προσγείων Ιχθύων. Cic. praeterep ΐ,υνίατασθαι in Plat. Tiraaeo reddit Cohaerere. %wi<tταμαίσοι, q. d. Sto tecum, Sto a te, a partibus tuis, Budaeo Astipulor tibi, Sto a partibus tuis, afferenti e Themist. in Phys. 4. Έπισκεπχέον τοίννν δ λέγουσιν ol συνιστάμενοι τψ κενφ.. Huic σννίσταμαι, i. e. habenti istam signif., opp. άνθίσταμαι et ένίσταμαι. Συνίσταμαι, Commendor, ut συνίστημι, Commendo, Isocr. ad Phil. Μάλιστα μέν ου ν έβονλόμην άν αυτόν συσταθήναι δι' ήμών, Synes. Επειδή μοι παρά παντός συνέστη τοϋ βουλευτηρίου, Mihi a toto commendatus est senatu. In illo autem Isocr. 1. datur τψ συσταθήναι Conciliationis etiam signif.: sicut συνίστημι non solum Commendo, sed et Concilio signif. dictum est, sic enim redditur, In primis optassem eum tibi per nos commendatum esse et conciliatum. Συσταθήναι exp. etiam Studiose excipi, coli atque in contubernium admitti: Diog. L. Έλθόντα δι' άπορίαν υπό μέν Πλάτωνοί παροφθήναι, ΰπό έ* Αρίστιππου συσταθήναι : vide Σύστασιε. ["Συνίστημι, Phryn. Eel Thom. Μ «23. ad Diod. S. 1, , Jacobs. Anth. 9, 438. Dionys. Η. 1, , Heyn. Hom. 5, 81. Ruhnk. ad Veil. Paterc. p. 6. ad Herod Valck. Phcen. p ad Ammon. 89. ad Timaei Lex. 84. Toup. ad Longin Opusc. 1, ad Xen. Eph Lucian. 1, 199. Ammon. 46. Ruhnk. ad Xen. Mem Qommendo, ad Charit Jacobs. Anth. 9, 439. Villois. ad Long. 299 Schneid. ad Xen. CEc. p. 20. (3, 14.) Demonstro, ad Diod. S. 1, Συστήναι, de oppositis, contrariis, WesseL ad Herod De bello, Jacobs. Anth, 8, 239. ad Thuc. 1, 4. Abresch. Diluc. p. 1. ad Dionys. Η. 1, 330. Bast Lettre 105. Conf. c. kvστήναι, ad Diod. S. 1, 651. Συστήσαι rivas έπί τινα, Paus. 3, 275. (282.) τινά τινι, Demos'th Plut. 6, 280. Hutt., Plato 1, 1. p Bekk. τέχνην, ad Phalar τό πρόσωπον, Act. Traj. 1, 255. Plut. Mor. 1, 600. Συνεστηκέναι, ad Lucian. 1, Συνεστώε, 3, 56. (59 ) ad Diod. S. 2, 207. Heyn. Hom. 8,518. Τοϋ νΰν σκυθρωπού καϊ ζυνεοτώτοε, Wakef. Ale. 8O9. Ξυστάε, Congressus, Trach. 27. Rufinus 23. Aristoph. Σφ cf. iesch. S. c. Th Plut. Alex. p. 99. Schm., Xen. Κ. Π. 6, 1, 26. Τυμνάί,ων και συνιστάς τό σώμα, Simmon Dial. p. 23. Συνιστάναι συμμαχίαν, ad Diod. S. 2, 419. De act. et med., ad 2, 37 Med., ad 1, , 23. et var. lect., Thom. M. 8l6. Jacobs. Anth. 9, , (ad v. 237.) Zeun. ad Xen. Κ. Π. 85. Coeo in, Diod. S. 1, 137. contra, Xen. Κ. ΓΙ. p. 4. Συνίσταται, Constat, Aristot. 4, 450. b. c. ΪΙόλεμος συνίσταται, Bibl. Crit. 3, 2. p. 43. Diod. S. 1, 387 Σννίστασθαι άκροβολισμρύί, 692, 695. ad 2, 85. ad Dionys. Η. 1, 529- * Συνιστάς, ad Diod. S. 1, 678. ad Charit , 559. Villois. ad Long *Συνιστάνω, ibid. Diod. S, 1, 446." Schaef. Mss. "Planudes Ovid. Met. 3, 350." Boiss. Mss. Συνεστακέναι, transitive, Jambl. V. P Kiessl., Schaef. ad Dionys. H. de Comp. VV "Συνίστημι oppositionem quandoque signif.: Herod. 4, (132.) Σννεστήκεε δέ ταύτη τρ γνώμη ή Τοβρύεω, Huic sententiae contrariam dixit Gobryas: 8. Σννεστηκότων τών στρατηγών, Contra sc. consistentibus ducibus. Sic etiam capiendus locus ap. Eund. 7, (L42.) Τνώμαι πολλαϊ καϊ άλλαι έγίνόντο,, διίημένων τό μαντήίον, καϊ αιδε συνεστηκνίαι μάλιστα, Et hae maxime contrariae et pugnantes : ut 6. Έονλόμενοι τούς Άθήναίονς έχειν πόνους, συνεστεώτας Βοιωτοίσι, Cum Bceotiis cornmissos." Brunck. Mss. Polyb. 3, , 94. 7, 16. Isocr Demosth Jambl. V. P Συνεστεώτεε λιμψ, Fame euecti, Herod. 7, 170. Αιμφ συστάντεε καϊ καμάτω, 9, 89 * Συνεστηκότως, Aristot. Polit. 2, 455.] ΙΣΤ 461«Σύστασιι, i), Constitutio, Gal. Τ αύτη* γάρ ήμ&ι& Πλάτων έδίδαί,ετήν μέθοδο ν άπάσηε συστάσεως, Μβ > thodum constitutions artis cnjuslibet: Cic. Consti, tuere arteui. Sic exp. et in Plat, de Rep. 8. Ovhty τοιαύτη σ. τόν άπαντα μενεί χρόνον* Symp. Ήτ«(ι ώρών τοϋ ένιαυτοΰ α., Constitutio temporum anni: de LL. α. πόλεων et φθοραϊ opp. Budaeo est etiam Ces* stitutio corporis, in Alex. Aphr. Όρώμεν γοϋν ότι καϊ τό σώμα, τφ τοίον ή τοίον είναι τήν φύσιν, καϊ iv νόσόις καϊ έν φοοραΐε ακολούθως τη φνσικη σ. γίνεται. Paulo post, inquit, φυσικήν κατασκευήν pro eod. dixit, Σύστασιε, Coagmentatio, Structura, Composite; Plato Timaeo, ή τον κόσμου σ. In alio autem ejaeij. Timaei 1. redc itur Conjunctio a Cic. Idem de LL. Λιθολύγοις ή καί tivos ετέρας άρχομένοις α. Ibid. α. αρμονιών, exp. Corapositiones concentuum. Sic autem Bud. a. vertit Compositionem in Aristok Poet, (13.) Meyιστον δέ έστιν ή τών πραγμάτων σύστ<η& - Ιη VV. LL. e Plut. Pericle (5.) affertur etiaan σ. προσώπου, pro Compositio Oonformalio oris : et tamen, ex Eod. supra fuit prolatum συνιστάναι τό πρόσωπον, pro Contrahere, Corrugare. Coagmentu», Coocrementum, Crassitudo: quarum signiff. exempla Bud. ex Aristot. Gal. affert Ubi exp. etiam Concretionem, Corpus. Pro Crassitudo autem sunt qui Crassamentum etiam vertant, e Seneca, in Gal. ad Gl. 2. Μέχρι συστάσεως έμπλαστρώδους εφηθέ^,. Ibid, cum dicit τη α. μέν ύγρόν φάρμακο?, τρ δυνάμει δέ ξηρόν, sunt qui verti posse existiment vel Concuetione, vel etiam Substantia. '.. ' Σύστασιε, Astructio, Confirmatio, Assertio, Alex, Aphr. To γαρ eis τήν τούτου α. χρήσασθα* τφ λέγεις κ. τ. λ. Ad haec astruenda et confirmaoda, s, probanda. Σύστασις, Apparatus bellicus, qui fit commissi consensu, ut συνίστημι est Budaeo, Commusi consensu comparo, e Plut. Popl. Μεγάλη γάρέφαίνετο κατασκευή τών πολεμίων καϊ σ. Et ή έκ σ. μάχη, Herodian. (4, 15, 9 ) Praelium collate pede pugnawm. Hinc ή συστάδην, μάχη, σνστάδην μάχεσθαι, quod et : συσταδόν. II Turma: quod iul. de Vocabb. Milk. σύστασιε dicatur esse Numerus militum xxxir. Σύστασιε, Coitio, Conjuratio, Conspiratio, Sodalitium in perniciem legum, Bud, e Dem. (1122.) Καί τφ τάε εαυτών α. κνριωχέρας τών νόμων ntytvv είναι. Thuc. (2, 21.) Κατά ξυστάσεις γιγνόμενοι, ubi appellari mihi videntur Coetus eorum, qui coeunt^et conspirant, conspirationem moliuntur. QuidamJamen. interpr. In stationibus et eirculis consisteutejj constantesque, i. e. Una stantes et circulantes ; al stationes ac circuli sint loca, in queeconvenitur coas fabulandi causa. Plut. Numa, 'Επιβουλή καϊ σ. άν? δρών: Coriolano (29 ) 'Εν δέ σνστάσεσι καϊ λόγοα στασιαστικοίς όσημέραι προς άλλήλονε όντων.. Ge> neralius pro Ccetus, Conventus populi: ut cum Xen. (Ίππ. 7, 19.) de equis agitatis deseensionem fieri non vult Παρά σύστασιν ανθρώπων, In ccetu hominum, Cam. Et pro σννάθροισμα ex J. Poll. Καϊκαπήλωρ σι καϊ ναυτών συναγωγή. Sunt q<ui alicubiexp. etiam Congressus, Colloquium : Plut. Themistockv Ίψ i Θεμιστοκλεί τήν πρόε βασιλέα εντενζιν καί σ. γενέαβφ, II Affertur in VV.J.L. et pro Dissensio, Dissidium, e Thuc. (7, 71 ) Η. τήε γνώμης έχχι [βΐχβ,] quae suspecta sunt. Itidemque quod ex Aristot. citatur, sc. σ. pro Sustentatio, δια. τό κάμνειν τη a., Quod ftssus sustinere uequeat., Σύστασιε, Commendatio, ut συνίστημι, Commendo: et συνίσταμαι, Commendor. Sed latius etiam exteeditur, et quidem ad άγάπην usque, si Suidae credimus, ita exponenti in Polyb. (l, 78, 1.) Οδτο* ati μέν ο'ικείως διάκε*το προς τουε Καρχηδονίου, πατριφ έχων σύστασιν: et addenti esse metaph. ab equis, qui una aluntur όμούιστάμενοι. Exp. ergo Affectw; Amor, Studium erga aliquem. Sed Suid. post άγ^ πη addit et ομόνοια. Itidemque Bud. a. vult esse Conciliationem et Reductionem ad concordiam, in Isocr. in Callim. (13.) Προϊ μέν γάρ τον νόϊιεμον πολλαί πόλεΐί αν εΰρτβείεν καλώς ήγωνισμέναν περί δε συστάσεως ούκ έστιν ήν άν rts έπιδείζειεν άμεινον rfjs ήμετέραε βεβουλενμένην. Σύστασιε, in Pand. dicitur Cum contrahitur, i. e.

125 4619 ΙΣΤ [pp ΙΣΤ 4620 contractus inrtur : et λήσις, Cum dissolvitur. Bud. A 6, " Schsef. Mss.] AT VERO Συσταδόν ET [" Σύστασις, Tbom. M.'806. Jacobs. Anim, 237. DionyS. II. 2, , 386. Heyn. Hom. 5, 203, Toup. Opusc.. 1, Valck. Anim. ad Amnion. Συστάδην Adverbia sunt significantia Cominus: συσταδόν μάχεσθαι,. vel συστάδην, Cominus pugnare. Et ή συσταδόν μάχη vel συστάδην, Pugna, <]uae committitur cominus, " quae fit collato pede," stataria Wessel. ad Diod. S. 1, Herod Σ. προσώπου, Act. Traj. 1, 255." Schaef. Mss. Thuc. 7, (81.) 'Γοιαύταις δέ προσβολαίς καϊ ού ξυσταδον Polyb. 6, 7-Isocr. 659 ] μάχαις οι Συρακούσιοι είκότως έχρώντο, Gal. Τών σ. κρατεϊνδυναμένων τό vikq.v. [" Συστάδην, Thom. Μ Συστατικός, Constituendi vim habens et compingendi, Faciens ut res consistat. Commendatitius, ad II. Β ad Diod. S. 1, 315." Schaf. Mss.] 2 Cqr. 3, (1.) Ei μή γρήζομεν, ills rives, συστατικών Σύστημα, τό, Coagmentatio, Concretio, Compages. επιστολών, Literis commendatitiis. [" Villois. ad Exp. etiam Compositio, Collectio, Congregatio, A- Long Boeckh. in Plat. Min. 79. Wolf, ad Hesiod..100." Schaef. Mss. To κάλλοϊ πάσης συστα- έξ ούρανοϋ καί γής και τών έν, τούτοις περιεχομένων φύ- cervus, Cumulus. Aristot. de Mundo, Κόσμος έστι σ. τικώτερον επιστολής, Diog. L. 5, 18. Stob. Serm. 64. σεων, Mundus est compages e ccelo terraque coagmentata, atque ex iis naturis, quae intra ea p. 408, Arrian, Diss. Epict. 2, 3.] conti- Σνστάτης, ό, Qui simul stat. In aedificiis dicuntur Trabes, Tigna tectum sustinentja: αμείβοντες, Hom,: δοκοί μεγάλαι άλλήλοις,προσπίπτουσαι, ώστε βαστάξειν τήν ύροφήν, Schol. [II. Ψ. 712.] Συστατέω, Commendo, Probo, συνίστημι, VV. LL, [* " Ιυστατός, Fischer, ad Weller. Gr. Gr. 2, 196." Sclisef. Mss. * " 'Αρτισύστατος, Method, adv. Porph Clem. Alex. Fr Pott." Routh. Mss.] 'Α^σΰστατος, q. d. Qui consistere nequit, non potest esse in rerum natura. In VV. LL. exp. etiam Qui Stare nequit, Parum sibi constans. Plut. (10, 18.) Ά. καί άνυπάρκτου γενομένης : (9, 738.) Αυτό μέν γαρ καθ! εαυτό τό ύδωρ είδιάχυτον και άπαγές και ά. εστί: quae Turn, ita vertit, Humor enim ornni concretione v^caus et soliditate, suapte natura liquefactus et dikipsus diffunditur. Bud. 499 συνεστηκός, inquit, dicitur Quod consistere potest: ut συνεστηκός ζήτημα, Quaestio est, quae ita controversiam in judicio facere potest, ut ab utraque parte argumenta et probationes in medium adduci possioi (etc.) άσύσταrov autem ζήτημα est, in quo τό κρινόμενον consistere non potest. Exemplum autem ibi vide. Άσύστατα, inquit Cam., sunt ap. Rhett. Quae non veniunt in disceptationem, vel ubi causa non potest explicari, Ut si fur furem furti accuset. To άσύστατον refertur etiam inter Vitia orationis, simile ei, quod appellatur φενδάμενον. Fit autem quoties ejusmodi res pro ponitur, pt ne possit quidem esse, quod fingitur. Erasm. Ab Aristoph. Jischylus vocatur άξύστατος, Ν. (1367.) i.e., ut quidem Schol. [et Suid.] exp., ob συνεστώς, ούδέ πυκνός έν Ttj ποιήσει, άλλ' άραιόέ κάΐ κομπώδψ : affertur autem et alia exp., sc. αδιάθετος, άπιθανους συνιστάς τούς μύθους. [" Tzetz. Ch. 3, 90." Elberling. Mss. " Tbom. M. 823." Schaef. Mss. Aret Intolerabilis, Jiscli. Ag άλγος. * "Άσυστάτως, Just. Μ." Kail. Mss. * " 'Aσυστατέω, Const. Mauasp. A mat. 7." Boiss. Mss.] " Άσυστασία, dicitur fo άσύστατον είναι, Non con- " sistere s. cohaerere, Stare non posse : aliis Iacori- " stantia." * " Αντοσΰστατος, Epiphan. Ancor. 35." Kali. Mss.] Ίδιοσύστατος, Per se consistens. Ετ Ίδιοσυστάτως, q. d. Ε propria consist^ntia : quorum utrumque Bud. affert ex Damasc.,71. Ού γάρ Ιδιοσυι 'στάτως υπέστη ή τοϋ θεού σαρξ, ούδέ έτέρα υπόστασις γέγονε παρά τήν τοϋ θεού.λόγου ύπόσταριν άλλ' έν airjj ύποστάσα, ένυπόστατος μάλλον, καϊ ού καθ' αυτήν ί. γέγονεν. Propriam habens hypostasin, Qyrill. ap. VV. LL. [" Hes. Suid. 3, 559." WaKef. Mss.] Κακοσύστατος, Male consistens. In VV. LL* e Trapeze Neoin/^raros, Nuper concretus, Qui nt\per coafuit. In VV. LL! annotatur dici Nnper qoncreta, Quae nuper coaluerunt: et subjungitur e Gal. κ. Τόπ. 5. de lichenibus, Συγκρίνοντες άπό τών κεχρονισμένων τά νεοσύστατα, Discernentes recentes ab inveteratis, pro τά νέως συστάντα, Ibid, νεοσύστατοι, Qui recens professi erant sectam Pharisaeorum, ex Joseph [1063, 25. * Νεώελοσύστατος, Athanas. 2, 388.] Συστάδες άμπελοι, Vites ordine non plantatae. Putat enim Hes. ita dici τάς εική και μή κατά στοίχον πεφυτευμένας, potius quam ras πυκ,νάς. Aristot. Polit. 7, (11.) 'Ενδέχεται γάρ άν τις ούτω κατασκευάζ-ρ, καθάπερ έν τοίς γξωργοίς, &S καλοϋσι τίνες τών αμπέλων συστάδας. Meminit et J. Poll., sed nullam addens explicationem. \βυστάς, γή άμπελοφόρος, Phot. Lex. * " Σνστάς, Cisterna, ubi aqua consistit, Strabo nentur, Bud. Fortasse autem sic quoque reddi potest simplicius, Mundus e ccedo terraque constat. Nam quod Stoici dkebant, Τέχνη έοτί σ. έκ πολλών καταλήψεων, Cic. interpr. Ars e multis animi perceptionibus constat. Plut. Numa (I7.) Αοιπάς τέχνας Β ε'ις ταυτό συναγαγών, εν αύτό έκ πασών απέδειξε σ. Aristot. Καί μή ποιείν έποποίίκόν σ. τραγφδίαν. II Ccetus, ConventUs, peculiariter Turma, Globus, Manus militum,.polyb. de copiis Gallicis loquens, 2, (7, 6.) Tis ούκ άν έφυλάξατο τήν αύτοϋ τοϋ σ. έκείνου προαίρεσιν ; 1, (34, 5.) Tijs γε μην όλης τάξεως τό σ., διά τό βάθος τών έφε'στωτών, ew rivos αδιάσπαστος έμεινεν, q. l.cam. vertit, Copiae tamen universae ordines aliquautisper scrvabant, et suum quisque locum teuebat: quod agmen densum esset, et praecedentes urgerentura sequentibus. Idem alibi (3, 53, 6.) velitationem tantum extitisse scribens, non conflictum pleno exercitu collectisque in unum copiis, his usus est verbis, Όλοσχερεί μέν ούδενϊ περιπίπτων ετι συστήματι τών βαρβάρων'. In VV. LL. subjuugitur his 11. Polybii, sumi etiam pro Quavis collecta multitudine et coetu ; adeo ut idem Polyb. (10, 27, 2.) Armenta regia vocarit σ. βασιλικά τών ιπποτροφιών. II Ibid, scribuntur quae Sequuntur, Σ. pro Constitutione vox est proprie Musicorum : a quibus c intervalla dicuntur διαστήματα, Vocis spatia, quibus acuta et gravis includitur. Ex eis fiuut conslitutiones, quae σ. appellantur, ut ipsa intervalla constant e phthongis, hi sunt Sonitus Vitruvio, qui elementorum vice in musica funguntur, auctore Adrasto Peripatetico. Vel sic e Chalcidio, Apud Musicos σ. Principales partes vocantur : haec autem ipsa constant e certo tractu pronuntiationis : quai dicuntur διαστήματα διαστημάτων. Porro ipsorum partes sunt φθόγγοι, qui Sonitus dicuntur : subtque cantus elemeuta atque fundamenta. Ibid, haec subjunguntur, συστήματα alii άρμονίας et τρόπους exp,, i. e. Modos.: Boetius Constitutiones vocavit. Est autem constitutio, inquit Mus. 4, 14-, Plenum veluti modulaminis corpus e consonantiarum conjunctione consistens, quale est διά πωσών, πέντε, τεσσάρων, δις διά πασών. [" Ccetus, Euseb. V. C. 3, 64. Theod. Η. Ε. 1, 9/' Mendham. Mss. " Alciphr. 30 Herodian. Philet Ammon ad Diod. S. 1, , Jacobs. Anim D Τ. H. ad Plutum p Kuster. Aristoph. 56. De asterismis, Ileyn. Hom. 7^ 211." Schaef.Mss. Euclid. Harm. p. 2. Aristox. I. p. 1. R. * " Σύστεμα, Statio, speciatim militum, Inc. 2 Sam. 23, 14. ubi Castra notat, coll. v. 16. Fortasse tamen ibi leg. cum Ed. Compl. σύστημα, vide Άνάστεμα, Ύπόστεμα." Schleusner. Lex. V. Τ.] Συστηματικός, Collectitius, et q. d. Acervalis : σφυγμός, Qui pluriiim pulsuum quasi acervo constat. Est autem pulsus inaequalis, in pluribus pulsationibus magnitudinem non parem retinens. Et σ. άνωμαλία, Inaequalitas hujus pulsus dicti συστημάτικοϋ, Gal. 2 de Praenotione e Pulsibus, 'Εν άθροίσματι σφυγμών άνωμαλία, άνωμαλία σ. καλείται: et subjungit, ideo sic Vocari, quod reccntiores medici άθροισμα appellarint σ. [" In metricis, Schol. Soph. CEd. Τ. 1." Boiss. Mss.] [* Άντισυνίστημι, uncle * " Άντισύστάτος, Epiphan. Haer. 65. c. ult." Routh. Mss. * 'ΑνπσυσΓάδην, Theod. Prodr * Άποσυνίστημι, Jllian. V. Η. 4, 9. " Wolf. Anted. 3, 111. Bekk: Anecd. 2,-

126 4621 ΙΣΤ [pp ΙΣΤ " Kali. Mss. Gl. Delecto : * Άποσυνιστάω As» A sisto, Delego. *Άποσύστασιε, Clem. Alex. 458.] Ataσυνίστημι, Constituo, Instituo, VV. LL. sine exemplo. [M.Anton. 3, 2. Schneidero susp. * Διασύτ στασιε, Clem. Alex * Διασυστατικόε, 120. *Προδιασυνίστημι, Schol. Ven. 11. B ] Έ- πισυνίσταμαι, sicut et συνίσταμαι, ut supra dictum fuit, Coeo, Conspiro, Insurgo in aliquem, Plut. IIpos ουν τα τοιαύτα των νομοθετημάτων χαλεπηναντεε οϊ έφοροι έπισυνέστήσαν. Affertur et pro Concresco, e Diosc. [Plut. 9, 543. " Planud. Ovid. Met. 4, 485." Boiss. Mss. Parthenius 35. " Joseph. 541, , 30. Una coalesce, Ctes. Pers. 60. Stob. Phys. 16. Schol. Arat. 107." Wakef. Mss.] 'Επισύστασιε, Conspiratio, Coitio factiosa, Act. 24, (12.) Έ. ποιούντα Sext. Emp. Ethic. 127 * " Προσυνίστημι, Heyn. Hom. 7, 794." Schaef. Mss. " Ad Hesych. 2, 1309 n. 6." Dahler, Mss. Dionys. H. 2,110. * " Προσσυνίστημι, Dem. 5,217* Tauchn." Boiss. Mss.] {* "Ύπερίστημι, ad Herod. 518.(7, 17 ) Ύπερ- B στήναι, Adstare, Steinbr. Mus. Tur. 1, 159. ad Charit Ύπερίστάμαι, de somnio, Heyn. Horn. 4, 200." Schaef. Mss. Soph. El * Ύπερστατέω> jescli. Suppl. 347.] Ύφίστημι, q. d. Statuo sub, Colloco sub, Suppono, Subjicio, Pind^O. 6. init. Χρυσέαε υποστάσαντεε εύ-τέιχεϊ προθύρψ θαλάμου Κίοναε, Athen. β.ύποστήσαντα τήν άριστΐράν χείρα ωσπερ αι καρυάτιδες, Plut. Othone (17 ) Τό ξίφος ύποστήσας ορθόν άμφοτέpais rats χερσϊ, καϊ περιπεσών άνωθεν. Aliud exemplum ejusd. signif. habes in Στ-ήριγζ ex Eod. Substituo, i. e. Sufficio in locum alterius, Xen. Έλλ. 4; (1, 11.) 'Ύποστήσας Ήριππίδας ταξιάρχους καί λοχαγούς. II Atque ut Suppono in II. praeced., sic et Propono in nonnullis exp.: Soph. Aj. (IO91.) μή γνώμας υπύστήσας σοφάς. Sic ap. Greg. Naz. Ό τοίνυν εστι θεός, πρότερον υποστησόμεθα, redditur Proponemus. Sed videtur accipi/pro Supponemus tanquam fundamentum. At vero ap: Athen. cum dicit, Ot δ' άρχαίοι καϊ τούε θεούς ανθρωποειδείς ύποστησά- c μενοι, καϊ τά περϊ τάς εορτάς διετάξαντο, Bud. exp. Supponentes, Ponentes: accipit autem Supponere pro; eo, quod vernaculo sermone dicitur Presupposer:, qua in signif. licet vulgus utatur verbo Supponere, Lat. tamen non esse, satis constat. At pro eo, quod habemus ap. Diog. L. Οί έπί τής άγωγής τήε Αρίστιππου μείναντες, καϊ Κυρήναίκοϊ προσαγορευθέντες, τήν ήδονήν τέλοε είναι ύφίσταντο, dixerat Cic. 'Tusc. Quaest. 3. At qui ab Aristippo Cyrenaici philosopbi nominati, omne bonum in voluptate posuerunt. Ύφίστημι, In naturam rerum produce : Ό θέό υπέστησε πάντα έξ ούκ όντων. Bud Υφίσταμαι, q. d. Statuor sub, Collocor sub, Supponor, Substituor, Sufficior : quarum tamen signiff. exempla non afferuntur. Frequenter autem dicitur υφίστασθαι Quod cxtat, et in natura rerum est, q. d. Substare, sicut υπόστασις interdum redditur Substantia, s, Subsistere. Sed vertitur etiam I11 naturam, In naturam rerum produci: Bud. ap. Greg, de Baptismo, 'Αλλ' ωσπερ ουκ όντας άνθρώπουε υπέστησεν, ούτως υποστάνταε άνέπλασε, Sic in naturam productos denuo iinxit: ύπεστηκόε, ut Idem scribit, dicitur Quod in naturam rerum cadit, Quintil. Philo de Mundo, Ουδέν των όντων Ισότιμον ύφέστηκε θεψ, Nihil in naturam rerum proditum est, Nihil extitit. Υφίσταμαι, Subeo, Succedo: Ύπό τειχίον υποστάε, Plato ap. Bud. Item Subeo, i.e. Sustineo, Su$cipio: Υπέστη ταύτην τήν λειτουργείαν, Lys. ap. Eund. Et Υφίσταται δέ τήν πράξιν Πελοπέδαϊ, Plut. Pelop. pro Facinus sibi deposcit, Aggreditur rem ρ aud^ndam, Bud. : sed malim Suscipit. Sic Thuc. (4,28.) Υφίσταται τόν πλουν, Synes. 'Υφίστασθαι ταύτην τήν ύπηρεσίαν : quinetiam Ύποστάς τόν κίνδυνον, Thuc. (2, 61.) cui ορρ. ό φυγών. At Bud. addit signif. etiam Suscipio, i. e. Aggredior, Instituo, Incepto: Ύπεστημεν τοσούτον αγώνα, Aristid. Item Recipio, Polliceor: Υφίσταμαι έχειν, Xeη. Κ. Π. 6, (3, 12.) Recipio et polliceor me habiturum ; sed dicit Bud. υφίσταμαι poni poetice pro ύπισχνοΰμαι, legique in hac signif. ap. Histoncos quoquef ego contra non ap. solos Historicos, verumetiam ap. ceteros prosa; scriptt. raro quidem, sed legi tametr puto. At Thom. Μ. υφίσταμαι pro υπομένω in lisu esse ap. λογογράφους tradit, subjungens e Luciano (1, 151.) Ύπόστηθι, 3> Ύίμων, δι' έμέ. At pro Wtσχνούμαι usos esse poetas dicit, et cum illis Thuc. semel, 4,(39 ) p. l35."hyaye το στη. Aristoph. cum infin., qui etiam subauditur in proxime praecedente 1. Thuc.,' Σφ. (716.) καϊ σίτο» υφίστανται κατά πεντήκοντα μεδίμνους Ποριείν. Apud Hom. autem interdum cum accus.personae, interdum cum infin.: II. Φ. (457.) Μισθού χωόμενοι, τόν ύποστάε ούκ έτέλεσσε. Sic Od. Γ. (99 ) «""os, n έργον υποστάε ούκ έξετέλεσσε. Et cum accus. ύπόσχεσιν, II. Β. (2860 'όχλου, Ούδέ τι[τοι] έκτελέουσιν ύπύσχεσιν; ί ήνπερ υπέσταν : Od. Κ. (483.) τέλεσόν μοι υπόσχελι^ ήνπερ υπέστης. At cum accus. in una parte orationis, cum infill, in altera, Il. Ψ. (20.) Πάντα γαρ ήδη σοι [rot] τελέω, τά πάροιθεν υπέστην, Omnia jam tibi praesto, quae pollicitus sum: sc."εκτορα δεύρ' ερύσας δώσειν κυσϊν ωμά δάσασθαι, Δώδεκα δέ προπάρύι^-ττυρήε άποδειροτομήσειν κ. τ.λ. Sustineo, i. e. έέ^*- μαι, Excipio, Non cedo irruenti, ad verbum Subsisto, ut quidem usus est Liv.: Plut. Μαχόμενοι dv φείδονται τών ένδιδόντων, άναιροϋσι δέ τούε υφισταμένους : Demetrio (25.) Ούδενόε υφισταμένου τών έναν-- τίων, άλλά φενγόντων καί προεμένων ras πόλεις. Quae exempla Bud. affert, addens ettertium ex eod. Pint., itemque unum e Synes.: sed vett. quoque scriptt.^ ita usos esse hoc verbo sciendum est. Thuc. 1, (144.) Ύποστάντες Μήδονε. Usus est autem et cum dat., 2, (6l.) Χρεών καϊ ξυμφοραϊς ταίε μεγίσταιε έθέ λειν υφίστασθαι, καϊ τήν άξίωσιν μή άφανίζειν. Ubi tamen dat. est rei, nou personae: at Xen. usus est et cum dat. personae, Έλλ. 7, (5, 12.) "Εξεστι δέ λέγειν ώε τοίε άπονενοημένοις ούδεϊε άν ΰποσταίη: Utroque autem in 1. non incommode fortasse reddetur υφίστασθαι verbo Resistere, si constr. illam GrJ f retinere libeat. Eur. un& eodemque in 1. utramqoe constr. huic verbo dedit; nam cum dixissef ra7$ συμφοραϊε υφίσταται, sicut locutum esse Thuc. ostendi modo, subjunxit υποστήναι βέλος.' Locus 1 est ' Here. F. (1348.) Ta7s συμφοράis γάρ otrrts ούχ ύφίσταται, [Tas σνμφοράς γάρ οστιε ούκ έπ/irraraf,] Οϊί ό ανδρός αν δύναιθ' ύποστήναι βέλος-; quos versus ita quidam reddidit, Nam stistinere adversa si quis lion valet, Quo tela pacto sustinebit hostium 1 Sed vide-' tur quaerendum esse aliquod aptius verbum quamr Sustinere, cum ύποστήναι βέλος dicatur Qui telis teioffert impavidus, ad differentiam ejus, qui teli inetd^i hostis impetum non sustinet. Αΐνφίσταμαι cum ac-'" cus. rei, vertitur non solum Subeo, sed et Tolero,' Suffero: πόνουε, Hermog.: Plut. Πράω$ αδοξίούν ύφι-' ) στάμενοε. Affertur praeterea ex Alex. Aphr. Θλά?ιν ri ούχ υφίσταται, To μαλακόντής ύέλου είκον rfj θερ/ίδτητι ταχέώε, θλάσιν ούχ υφίσταται. Ceterum affiuitatem magnam habent inter se istae signiff., Subeo, Suscipio, Aggredior, Sustineo, Non ciedo, Pollieeor; hanc enim signif. posteriorem illis esse puto^ sedordinem Budaei secutus sum paulo ante, eandemque omnes ^originem habent: si quis enim rem aliquant*' aggressurus est, s. onus aliquod subiturus, si irruentem sustinere paratus futurus sit, eique minime cedere, si denique polliceri aliquid velit, et fidem suam de eo obstringere, oportet animi robur ύφίστίισθαι'εί, Subsistere: eo fere modo, quo dixit Tibull. Vire»' : subsistere. At Liv. imitatione Graecorum accus tivo junxit, dicens, si non mentiuntur exempl., Ndn feras tantum subsistere : item, Et posteaquam praepotentem armis Romanum nec acies subsistere ullae nec castra poterant. At Caesar sine casu usus est; alioqui pro υφίστασθαι et ipse, s. ύπομένειν. Β. G. J. Quo praelio sublati Helvetii,;qtiod quingentis equitt bus tautam multitudinem equitum propuleranti audacius subsistere: nonnunquam e novissimo agmine praelio nostras lacessere cceperunt. Sic Thuc. tylστασθαι sine casu posuit 4, (54.) p Και μάχη* γενομένης ολίγον μέν τινα χρόνον υπέστησαν οίκυθή- ", ριοι, έπειτα τραπύμενοι κ. τ.λ. [" Sic Lucian. Dial, Mort. 27, 3. υποστάε, Non cedens, Firmiter stans,

127 4623 ΓΓ [pp ] ΙΣΤ 4624 Sustinens, impetum." Scltw. Mss.] His autem ad- A στις ουσία τις αύτών καί ΰπόστασις γίνεται, είναι αύτά do, verbum υφίσταμαι interdum alteram quoque verbi Subsisto signif. habere : Aristot. de cervis loquens, (fat παρεϊναι τρόπον τινα παρασκενάζσνσα. Ceterum Έν δέ τψ φεύγειν, άνάπανσιν ποιούνται τών δρόμων, καί 'υφιστάμενοι μένονσιν 'έως αν πλησίον ελθη ό διώκων, τότε δε καί πάλιν φεύγονσι. Plin. tamen Stantes maluit reddere, quam Subsistentes, cum h. 1. ita interpretatus est: Et alias semper in fuga aquiescant, stantesque respiciunt ; cum prope ventum est, rursus fugae praesidia repetentes. Υφίσταμαι, Subsideo, Sido, Pessum eo, cui opp. επιπολάζω, Aristot. Probl. "Επ τά μέν άπόρρυτα διηθείται διά τής γης' διηθονμένων δέ, άεί μάλιστα υφίσταται τό παχύτατον καί βαρύτατοι', έκκρίνεται δέ τό κοϋφον. Apud Eund. ορρ. νφιστάμενον et έπιπολάζον, de Ccek) 4. Πρώτον μέν δίωρίσθω, βαρύ μέν άπλώς, τό πασιν νφιστάμενον, κοϋφον δέ, τό πασιν έπιπολά'ζον. Hinc et ύπόστασις, Sedimentum. *Υφίσταμαι, etiam κρνφίως ίσταμαι, υποχωρώ, Bud., exemplum tamen non afferens; sed habetur ap. Thom. M., e quo has expp. desumsit, hie enim Β postquam dixit υφίσταμαι inter alia signif. κρνφίως ίσταμαι, addit e Luciano (3, 62.) Έν σκοτεινφ ύποστάς. Quibus subjungit, accipi et pro ύποχωρώ: ex eod. Luciano afferens, (1, 152.) Έγώ δέ νμίνυποστήσομαι. De ilia autem exp. κρυφίως ίσταμαι, quod ad verbum sonat, Occulte sto, dicam et in Ύπόστασις. Υφίσταμαι, act. signif. Suppono, Pono, vide in Ύφίστημι, ubi afferuntur exempla hujus signif. in aor. med. [" Ύφίστημι, Act. Traj. 1, 253. Abresch. Lectt. Aristaen Toup. Opusc. 1, 527- Emendd. 2, 319. Jacobs. Praef. ad Bion. et Mosch. p. ix.x. Anth. 6, 53. Exerc. 1, 83. Valck. Diatr ad Lucian. 1,407. Τ. H. ad Dial; 110. Diod. S.I, , Boiss. Philostr ll. ad Herod Thom. M. 879 Luzac. Socr A- bresch. JEsch. 2, 34. Brunck. Aristoph. 3, 57. Valck. ad Theocr. x. Id. p. 67. Munck. ad Anton. Lib Verh. Ocoulto, ad Charit De pugnante, Heyn. ad Apollod τήν χείρα, Abresch. c Add.' ad Aristaen Ύποστήναι, ieseh. 2, 24. ad Charit. 603, 707. Cattier. Gazoph, 80. Jacobs. Anth. 7, 387. ad Diod. S. 2, 354. Cedere, Heyn. Hom. 5; 565., Promittere, 623. De constr., Wakef. Here. F Musgr. ibid, ad Diod. S. 2, 374. Schneid. ad Xen. Hell Ύφεστώς, ad Diod. S. 1, 216. Τούτων νφεστώτων, 189- Υφίστασθαι, ad Lucian. 1, Τ. Η. ad Dial Athen. 1,12. ad Thuc. 2, 440. Lennep. ad Phal. 104, Mitsch. H. in Cer ad Herod Fischer. Palasph ad Charit Abresch. Lectt. Aristam Lat. Subsistere, Doering. ad Horat. Carm. 4, 6, 34. Puto, Wessel. ad Diod. S. ], 15. Polliceor, ad Charit De alvo astricta, Plut. Mor. 1, 528. χρέος, Ammon. 94. ζημίαν, Τ. Η. ad Plutum p άγώνα, ad Diod. S. 2, 85. το έργον, ad I, 466. Phryn. Eel Markl, Suppl Musgr. Tro Here. F Wakef. Ion, 539." Schaef. Mss. * Ύποστατέος, Gl. Subeundus.] sunt qui his in 11. nomine Extantia uti malint, e Colum. Vitruv. II In Trinitat^ divina, inquit Bud., i. est q. ίδιότης et q. πρόσωπον, Greg, in Epiph. Θεοΰ δέ οταν είπω, evt φωτί περιαστράφθητε καί τρισί' τρισί μέν, κατά τάς ιδιότητας, είτουν ύ., εί τινι φίλον καλείν, είτε πρόσωπα' ένί δέ, κατά τόν τής ονσίας λόγον, είτουν θεότητος. Et Dionys. de Deo loquens, Ένάδα τρισυπύστατον dicit, i. e. τριπρόσωπον. Sacrosancta enim concilia statuerunt unam in Trinitate esse ούσίαν, et tres υποστάσεις, Basil. Haec Bud. quibus subjungit, interdum tamen ούσίαν et v. dicta pro eod. fuisse, ut Lat. Substantia et Essentia, affertque exemplum e Decreto Sardicensis Concilii, quod exemplum simulque alia de differentia, quae alioqui statuitur inter haec duo, habes p. 496.: ad Hebr. l, (3.) de Filio sic loquitur, Os ών άπαύγασμα τής δόξης, καί χαρακτήρ τής ύ. αύτοϋ, ubi vet. Interpr. vertit Substantiae. Quidam Personae vertere maluerunt, sequendo eum vocis πρόσωπον usum, qui modo e Greg, allatus fuit, et qui ap. ceteros quoque invenitur, ne Substantia cum Essentia confunderetur, et i. pro ούσία accipienda putaretur; absurdum enim esse dicere essentiam Patris impressam esse in Christo, cum eadem sit et quidem simplex utriusque essentia: contra vereapteque dici, quicquid Pater proprium habet, in Christo esse expressum: ut qui Christum videt, videat et Patrem, Jo. 14. Praeterea hoc commodi habere istam interpr., in qua utimur voce Personae, quod hypostases adv. Sabellium aperte distinguat, et τό όμοούσιον confirmet adv. Arianos. Arius enim impie deitatii essentiam trifaiiam dividens, tres deos statuebat; Sabellius autem impie et ipse personis Trinitatis in unam conflatis, υποστάσεις confundebat. Greg. To άσνγχντον τών τριών ύ. έν rrj μιφ φύσει τε καί άξίφ τής θεότητος. Plura de h. v. ap. eum ceterosque theologos, necnon ap. Suid. legenda tibi relinquo. Ab ea τοϋ υφίστασθαι signif., qua respondet verbo Subsistere, eo sensu, quo dicuntur Vires subsistere, dicitur Subsistere feras, ut sit quasi Subsistentia quaedam animi: Praesentia animi et fortitude, Audacia. Polyb. (6, 55, 2.) de Coclite loquens, Ονχ ούτω τήν δύναμιν, ώς τήν ΰ. αύτοϋ καί τόλμαν καταπεπληγμένων τών ύπεναντίων. Sic 2 ad Cor. 9» 4. itidemque 11, 17. Έν rj? v. ταύτη τής κανχήσεως, redditur, In ista gloriationis confidentia, confidente ista gloratione aut praefidente. Quidam etiam, In imperterrita ista gloriatioue. At vet. Interpr. male utrobique v. Substantiam, maleerasm. Argumentum, male quidam alius Materiam interpr. II Sedimentum, et quod ex urina subsidit, Cels., Bud. Ύπόστασις, inquit Gorr., est Crassior urinae portio secreta et subsideus. Sed generalius etiam, sicut νπόστημα, exp. Alicujus rei faex subsidens, Crassamen, Crassamentum, e Colum. afferturque non solum ούρων v., sed etiam ίδρώτός, ex Alex. Aphr. Probl. Et v. τοϋ περισσώματος, ex Aristot. Item, Ύ. γεώδη έχουσα σίφρενσις. Aliquando Hippocrati est Humorum consistentia s. status, et concretio, b. e. cum humores intus manent, quos vacuari oportebat, Gal. Comm. 2 είς τό περί "Αρθρων, Gorr. In VV. LL. exp. etiam Compages : κολλώδης, Theophr. C. PL 5, lo, 4. " Hue referri potest Diod. S. 1, 38. νέφους υποστάσεις. Hue pertinet quod in re coquinaria ύ. dicitur Condimentum, qua.lia ap. Gallos vel Gel6e, vel Cr&me vocantur, J. Poll. 4, 60. nott. ad Athen (Jus amylatum Apicii.) Cf. Υποστάθμη." Schw. Ύπόστασις, ή, Substantia, Naturae subsistentia, D Bud. in Aristot. de Mundo, Ίυλλήβδην δέ, τών έν aifii φαντασμάτων τά μέν έστι κατ' έμφασιν, τά δέ καθ' ν.: haec enim /ille sic reddit, Ad summam, eorum, qu in aere apparent, alia specie temis existunt, alia etiam habent naturae subsistentiam. Idem Bud. Comm. postquam dixit ύπόστασιν esse Rem natura et re vera subsistentem, ilium Aristot. 1. Mss.] Κ Insidiae, quae struuntur ab eo, qui υφίσταται, i. e. κρνφίως ϊσταται, ut exp. Thom. M., i. e. profert, itemque Themist. Phys. 2. Ot δέ τάς ιδέας λέγοντες, & μηδέ τψ λόγψ χωριστά, ταντα καί ύποστάσει χωρίΐουσι. Ibid, docet ϋπαρζιν interdum et ύπό- e Serv. Veget. Quo fortasse modo υφίστασθαι in ilia Stat in latebris. In VV. LL. exp. Insidiae, Subsessae στασιν pro eod. aceipi. In alio autem ejusd. libri I. τοϋ κρνφίως ίστασθαι signif. reddi possit Subsidere. νπόστασιν rursus Subsistentiam reddit ap. Ep. ad II Statio militum, vide Ύπόστημα. Suid. exp. άντίστασις in ieliani loco, ubi videtur esse Defectio, Hebr. II, (Ι.)'Έοτι δέπίστις, έλπιζομένων νπόστασις, πραγμάτων έλεγχος ού βλεπομένων, Est autem fides, Rebellio : 'Απέστη TO έθνος τών Σύρων, καί Φοινίκων subsistentia eorum, quae sperantur. Sunt et qui ita τονς γείτονας προσέλαβεν εν τήν αυτήν όρμήν τε καί ύ. reddant.est autem fides, illud, quod facit ut extent, Sed ego non dubito, quin mendose νπόστασιν pro quae sperantur. Schol. νπόστασιν et ούσίαν conjungit, in exponendo h. L, cum dicit,,έττειέι) γάρ τά έν 286. " Abresch, Lectt. Aristaen. 53. ad Diod. S. l, άπόστασιν hie scriptum fuerit. [Lobeck. Phryn. 73. έλπίσιν άνυπόστατά έστιν ώ» τέως μή παρόντα, ή πί-

128 462 = 1ST [pp ] IiT , 57, Propositio, 2, » A Ernest. Glossar. Polyb. Sedimentum,Phryn. Eel. 25. Thom. M, 472. Τ. H, ad Plutum p Insidiae, Socr. Hist. Eccl. ISO, 4. Jusculum, 5. Ind. ad Menandr." Schaef. Mss. Oribas. p. 46. Mattb., Schleusn. Lex. V. T.]. [*. Ύποστασία, ή, LXX. Jos. 22, 22. * Ύποστάσιον, Lobeck. Phryn. 519 ] Υποστάτης, 6, Qui in naturam rerum produxit, et subsistere fecit, Qui condidit et in naturam rerum edidit. Ετ Ύποστάτις, ή. Utrumque Bud. e Dionys. Areop. affert. Furca, qua quid fulcitur, Plut. Coriolano (24.) Ό yap oi "Ελληνες ύποστάτην καϊ στήριγμα, τοντο ο! 'Ρωμαίοι φοΰρκαν όνομάζονσΐι [" Paus. 3, 244." Schaef. Mss. * " Ύποστάτρια, in Marmore, Sacerdos Minervae, Recueil d'antiq. T. 2. p. 154." Ind. Scap. Oxon.] Υποστατός, Tolerabilis, Ferendus, άνασχετός, VV. LL. ex Eur. [Antig. Fr, 17. Suppl. 737 Leg, ύπόστατος. " Valck. Diatr Ύπόστατον, Fischer, ad Weller. Gr. Gr. 2, 36," Schaef. Mss. J. Poll. 10,46. B " Compar., Etym. M. 584, 29. Substantiam habens, Villois. Anecd. Gr. 2, 198." Wakef. Mss.] Άννπόστατος,.ό, ή, Subsistentiam non habens: cui opp. ενγπόστατος, quod vide. Intolerabilis, Cujus impetus sustineri nequit, Cui resisti non potest, Polyb. (4, 8, 10.) Κατίλην μέν και φαλαγγηδόν ανυπόστατοι* Hieronymus enarrans quod LXX. reddiderunt ίίέωρ ά., Verbupi, inquit, ap.-graecos ambiguum est, et potest sonare Quod non subsistat: ita enim ibi legendum est, non autem Quod subsistat: et quod intolerable sit: i. e., quod nemo ferre queat. [Xen. Κ. Π. 5, 2, 33. 8, 1, 3. 'ATT. 4, 4, 15. Rufus Fr. p ύδωρ, Aret. 3, 13. ovpa, Jambl. V. P Άννποστάτως, Aristobulus Eusebii Pr. E. 8, 10. p * " Α-ύθνιπόστ-ατος, Nicet. Laud.S. Eust. 80." Boiss. Mss. * " Αντοϋπόστατος, Maxim, ad Dionys. Areop. D. N. 4, 32." Kail. Mss.] Αυσυπόστατος, Cujus impetus vix sustineri potest: ut ανυπόστατος, Cujus impetus sustineri non potest. [Diod. S. 17. p. 56S Plut. Coriolano 8.] Έννπόστατος, Sub- c sistentiam habens, opp. praecedenti, Damasc. A let be έχει τον εαυτόν λόγον εξ αύτοϋ γεννώμενου, ev κατά τόν ημέτερο ν λόγον, ά. και εΐς.άέρα χεόμενον, άλλ' ένυπόστατον, ζώντα, τέλειον: et identidem ap. eum legitur pro Persona. Bud. [" Niceph. Callist. Or. in S. Magd. inter Bandini Anecd. p. 36." Boiss. Mss. * Ένυποστατικός, Epiphan. 1, 79 * " Ίάιοϋπόστατος, Dionys. Areop. D. N. 5. Schol. Epict. Enchir. 17." Boiss, Mss.] Όμοϋπόστατος, Eandem hypostasin habens : accipiendo Hypostasin in ea signif., qua accipi dictum est cum de Trinitate divina loquimur. Τρισυπόστατος, Tres hypostases habens, In tres hypostases divisus: Dionys. Areop. ένάία τρ. vocat, quod exp. τριπρόσωπον. * " Τρισυποστάτως, Hieron. de Trin. extr." Boiss. Mss.] 'Υποστατικός, Aactor et conditor substantias, Bud. e Dionys. Areop. Μάλλον be ως πάσης σοφίας ύποάτατικήν. II Praefidens : ut ΰπόστασις est Praefidentia, Animi praesentia, etc. [" Clearchus Athenaei 25S. usurpavit pro Homine, qui omnia tolerare, ύφίστα- ρ σθαι, potest, Parens, Qui πάντα υποδύεται, ut ait Idem ibid., νωταγωγών, Bajulus, τψ τής ψυχής ήθει: agitur de Humili assentatore." Schw. Mss. " Diod. S. 2, 462." Schaef, Mss.] 'Υποστατικών Praefidenter, Confidenter ; Asseveranter, Affirmate, ut quidam interpr. in Polyb., (5, l6, 4.)Τοΰ be βασιλέως i., αυτόν, φήσαντος συντεταχέναι.. At Suid. exp. νπομονητικώς et καρτερικώς, in li., quem affert, 1. Ό bi ύ. κεχρημένος τοις. επικειμένοις Ktvbvvois, δόξα ν ανδρείας άπηνέγ κατ ο. [* 'Υποστάθμη, ή, Gl. Faex, Suid. Lobeck. Phryn. 73. "Plato Phaedr p. 47. Bas. l., Plut, Phocione 1363, HSt." Seager. Mas. " Athen Τήν v., πάλιν ύποσπώντες, Sedimentum aquae rursus suhtrahentes." Schw, Ms$, " Ad Diod. S. 1, 211. Abresch. Lectt. Aristaen. 53. Wassenb. ad Hom. 93. Valek. Anim. ad Ammon Phryn. Eel. 24. Thom. M Matth. Anecd. 1, 33- Τ. H. ad Plutum p ad Lucian. 2, 212._ * Ύπορταθμϊς, Thom. Μ. 1. c." Schaef. Mss. Suid. 3, 559- Schneidero forn» susp.] Ύπόστημα, το, Sedimentum, etc. ut in Ύπ4στασ Η ut νποστήματα τής κοιλίας, Aristot. Η. Α. 1. [ p^ Hypostasis, in ea signif., qua sumitur a Theaiogi,. Greg. de Tlieologia, Πλήν οντε ούτοι περϊ οντε τις άλλος τών κατ' avrovs έστη εν ν. καΐούχψ Κυρίου, κατά το γεγραμμένον, Ούδέ Θ?ον φύσι^ε\δί» ή έξηγόρενοε. Satio militum : pro qua sigui aff f r- tur ex.lxx. 2 Reg.'23, [14. ubi υπόστεμα legit^ Itidem vero υπόρτασχν Bud. pro ead. signif affert^ 1 Reg. 13>.(23.) et 14, (4.) Έζήτει 'Ιωνάθαν btafoai εις τήν νπόστασιν τών άλλοφύλφν. Pudendivirifo jxars ea, quae minime pendula est, ap. Anatomieo^ llufus: addens, alio nomine περίναιον vocari; rrrfyn autem Idem dici testator Partem earn pudendi, propendet: inde quod ei subest, ύπόστημα puactf patur. (Ι Ύ. est etiam πλήθος, si Hes. et Suidae cr* dimus : affertque hie exemplum ktud, Τψ bi έ, r^ άvbρώv άντεϊχον ερρωμένως oi 'Ρωμαίοι. [" Abregcfe, Lectt. Aristaen. 53." Schaef. Mes. * 'Υπόστεμα, Lo, beck. Phryn Schleusn. Lex. V. T.] [* " Άνθυφίστημι, Schol. Pind. N. 10, 118." Boiss. Mss. Demosth * Άνθνπόστατος, Theod, Prodr. Ep. p * Έννφίστημ*, Μ. Anton. 4, 14, * " Καθνψίστημι, Const. Manass. Chron. p. 59." Boiss. Mss. Theod. Prodr. Ep. p Julian. Ot J. p. 163.] ΙΙαρνφίσταμαι, Subsisto vel Exist»-una, Una sum iu natura rerum, pro συνυφίσταμάι^ ut παραbvναστενω accipitur pro σννδνναστεύω, vel i. q, κατ 1 άκολουθίαν υφίσταμαι, Damasc. de libero arbitrio-loquens, Εί έε τοϋτο, έξ άνάγχης παρυφίσταται r$ J \oγικψ τό αύτεξούσιον. Alia exempla vide e Basil ap. Bud. 497 : ubi tamen παρνφίστασθαι paulo aliter sumi videtur. Propemodum subsisto, Fere in oatura sum rerum; est enim minus quam υφίσταμαι Bud., hujus quoque signif. exemplum afferens p. 49?. e Dionys. Alibi autem παρνφίστασθαι ait posse etiaii significare Obiter subsistere: accipiendo praep. παρά ut in παρανάλωμα. [Psell. Orac< Chald. 4 1()6, " Chrys. in Matth. Horn. 6'4. T. 2. p. 409." Seagef." Mss.] ΤΙαρυπόστασις, quod itidem miaus est quaoj νπόστασιςαρ. eund. Dionys, Ato owe νπόστασιν έχει fp κακόν, άλλά π., τοϋ άγαθοϋ ένεκα και ούχ έαντοΰφβ γνόμενον. ΤΙαρνφίσταμαι, Significor, Demonstror, Repraesentor, Bud. ap. Apoll. Gramm. To γάρή εκάστης λέξεως παρυφιστάμενον νοητόν, τρόπον τινα στοιχείον έστϊ τοϋ λόγον. Sed ita Cxponeodo, vacajfc praep. υπό. [" Diog. L. 597" Wakef. Mss. EusUM A. p. 97.] Ώροϋφίστημι, Prius in naturam rerum pioduco, sicut ΰφίστημι signif. In naturam rerum piftduco ap. Greg. Qui et hoc bicomposito utitur, scrt bens, Tots άλλοις τήν. υλην προνποστήσας., I Id)' vero ΤΙροϋφί&ταμαι, Prius in naturam rerum prodscor, prodeo, Prius subsistentiam habeo, προν*<4ΐμ μα ι: nam προυποκείμενα vocantur τά πρότερον φίσει όντα : quae έν rots προηγονμένοις censentur,, et'vo«προκαταβεβλημένοις: quae Praeeuntia et Antegfrij^ entia Lat. dici possunt, ut προνφεστηκό^α Praeor«io Primordia naturae. Bud. Alicubi tamen etiam πρόϋ* φεστηκώς, s. προϋφεστώς, exp. Antegressus; ut Ho* lliog. Μή γάρ προϋφεστώσης τής ύβρεως, ούδέ τό ττερί τήν έορτήν άδικεϊν συνίσταται. Sic προϋφεστάναι Redditur Antegredi, Antecedere, in Plut. (8, 256.) Πέτ φ vice δέ το δυνατόν, ώς yevos, προνφεστάνα ι τοϋ ενδεχομένου. Sed Bud. vertit Prius esse natura. [" Fischer. ad Weller. Gr. Gr. 3, 230. Dionys. H. 2 t , 9 " Schaef. Mss. " Hierocles 116." Wakef. Mss.] Προϋπόστασις, q. d. Praesubsistentift, PraBeflP stentia: de re, quae prius in naturam rerum prodierit. At e Diosc. (421.) affertur pro Antecedens corporis compages ; sed aliter pro hac signif. serif psisse Diosc. verisimile est. [* Ώροσυφίστημι, M> Aft ton. 5, 19;] ΣννυφίσταμΛΐ, Una subsist, i. e. Uni sum in rerum natura. Pro quo συννφίσταμφι dicia' - quando et παρυφίσταμαι, ut παραδυναστεύω^ρτο av * δυναστεύω, Bud. [Sallust. de Diis et Mundo 7i p. 256, 13. p. 269' Σνννφίστασθαί τινι πάντα, Omnjeisuscipere ac ferre cum aliquo et pro illo, Polyb. 4^33, 7 " Nemes, 101. Julian. 133." Wakef. Mss. * So ννπάοτατοε, Epiplan. 379 ]

129 αί τών στ. πολλαί διαψοραί. Et eis στάσιν έμβάλλειν, Xen. (Άπ. 4, 4, 11.) Ad seditionem concitare, inverso ordine Inducere seditionem in. Item, Ύήν πάλαιαν αΰθιςστ. στασιάζειν, Plut. Veterem sediti- Β onem rcdintegrare : Tac. Redintegratur seditio. Et έν στάσει είναι, Thuc. (2, 65.) Seditionibus agitah. [" Dionys. H. 2, 1188." Schaef. Mss. Pro στασιώται, Lobeck. Phryn * Στασιοκοπέω, Nicet. Annal. 9, 8. * "Ί,τασιοποιός, Nilus Epist Joseph. Vita 27." Boiss. Mss. * Στασιοποιέω, Lobeck. PhryD " NiooL Damasc. p Orell." Schaef. Mss.] Σπασιώδης, Seditiosus, Xen. (Άπ. 2, 6,4.) Στ.τέ έστι και θέλων πολλούς τοις φίλοις εχθρούς παρέχειν, [J. Poll. 8, 153. "Heyn. Hom. 8,609. Thom. Μ. 808." Schaef. Mss. Dionys. Η. 1, 472. *"Άντιστασι^ης, Rebellis, Clem. Alex (Str. 4, 2.)", Wakef. M,ss.] Στασιώτης, Qui factionis alicujus est. Ex Herod., ΣΓ. εκείνου, Qui sunt contrariae illi factionis. ΣΓ. σφϊ γενόμενοι, Conjurantes inter se^ VV. LL. II Seditiosi, Qui seditiones concitamt, οί στάσεις έγείραντες, Suid. [ Qui ejusd. ordinis sunt, oi έκ τής αυτής τάξεως, Hes. Apud Antiph. videtur accipi pro bopυφόpoς, Satelks, Harpocr. Suid.,ap. quos c locum reperies. At στασιώτας τοϋ - όλου Plato Theaet. jocans appellavit Parmenklem et Melissum, qui universitatem rerum consistere perhiberent, VV. LL. [Herod. 1, τούς στασιώτας αύτοϋ, Assedas, v. S«hw. adl, 173. "Phryn. Eel Thom. M/ Boiss. Philostr Mcer. 359 et 11., Wessel. ad Herod, p. 7* Conf. c. στρατιώτης, ad Dionys. H. 2, j 1737 " - Schfef. Mss. Xen. Κ- Ά. 6, 6, 6,] Άντιστασιώτης, contrariae factionis est, Bud. interpr. citans App. Parth. ["Joseph. 60«. Schol. II. I. 698." Wakef; Ms*. Xen. Κ. Ά. 1, 1, 10. Έλλ. 7, 1, 31.] Συστασφιης, Factionis socius, particeps, Lucian. [2, 3t5. Strabo 14. p 706. * Φιλοστασιώτης, Gl. Seditiosus.] Στ&σιωτικός, Factiosus, Seditiosus, Thuc. 8, (92.) p Πολλών και στ. λόγων, καϊ υποψιών προσγενομένων, Seditiosis et turbulentis orationibus. Ex Eod. στ. icatpos, Seditionis reip. teppus. A Bud. exp. non solum Seditiosus, sed etiam Seditioni obnoxius, citamte ex Aristot. Eth. 5. ΣΓ. δέ καί ro μή D όμύψυλον, έως άν συμπνεύστ). At κατά τό στ., Seditiose, More eorum, qui seditiones faciunt, κατά τό έθοςτών στασιαζόντων, ut Thuc. Seliol. exp, in 4, (130.) p. l63, Καί τίνος αύτφ τών άπό τοϋ δήμου άντει^τόν,τσς κατά τό στ. ['' Thoin. Μ * Στασιωτικι'ας, ad Dionys. Η. 2, ΙΟ96." Schaef. Mss.] AT Στασιωτεία, Seditiosus status, Ut ap. Plat. exp. de Rep. 4r Στασιωτείας, άλλ' ού πολιτείας τούτους τους νόμους φνμέν.: de Statu popufari, Statu optimatum et tyrant nide, 8. p Τούτων γάρ δή πολιτεία μέν ούδεμία, αιτ. δέ πάσαι λέγοιντ αν ορθότατα. Ubi non; incommode videtur verti posse Factiones. [Andocides 114.] Στασιάζω, Factiouibus contendo, Seditiose dissid^oj Plato Epist. Στασιάζουσα πόλις έν αύτη, Civitas intestinis sedi4ionibns laborans. Et e Thuc. Σταλιά* ζοντ<& έν άλλήλοι*: Xen. Άπ. 2,(6, 17 ) cum dat. στασιάζειν άλλήλοις. Et στασιάζειν πρός τινα ap. Plut. (6, 544.) Et in pass. ap. Greg. Naz. 'Εντεύθεν 4621 ΙΣΤ [pp ΙΣΤ 4622 f Στάσις, r/, Factio : hinc, ut SUepiCor, orta hac a ιίαϊ τά εκείνων έστασιάσθη, In seditionem res eorum signif., quod in factione pars utraque suam veluti versae sunt. Bud. Interdum comtnodius exp. Dissideo : Herodian. 3, (10, 5.) Πρό«άλλήλους έστασία- ςτάσιν seorsum habeat, i. e. Stationem. Viderit tamen lector an aptiorem aliquam hujus signif. rationem excogitare possit. Aristot. (Econ. 2.'Ορών στ. Epist Ούδέ στασιάσει μοί πρός τήν γλώτταν ή ζον οί άδελφοι, Inter se dissidebant. Sic ap. Synes. esony δίο, Duas factiones, Plut. Sertorio (4.) Κiwas γνώμη. Interdum Contendo, Certo. Unde quod he νεωτερίζων υποφερομένην άνεκαλείτο τήν Μάριου Plato dicit de nautis, Στασιάζοντας πρός άλλήλονς <rr., Cinna autem labantem jam Marii factionem rerum novarum molitione reparabat, Bud. Saepe red- eorum potissimum gubernaret. Sic Thuc. 4, (84.) περί τής κυβερνήσεως, Cic. Si nautas certarent quis ditur voce Seditio habenteaffinem signif. Plato de p Περί τοϋ δέχεοθαι αύτόν κατ άλλήλους έστασίαζον, de recipieudo eo seditiose certabant, Seditio Rep. 5. (7, 46.) Έπί μεν ου ν rrj τοϋ οικείου εχθρφ στάσις κέκληται έπί be rrj τοϋ άλλοτρίου πόλεμος. Thuc. inter eos orta erat. [" Thom. M Wakef. S. Cr. 4, (71.) Τών Μεγαρέων στάσεις φοβούμενοι, Isocr. 4, 93. ad Diod. S. 2, 452. Alciphr. 148." Scheef. Symm. (32.) Σψαΐγάϊ και στ, εν τάΐς πόλεσιν έποιήσαντο, Lat. Seditionem fhcere itidem: Idem, ΣΓ. ditio, s. potius Seditionis concitatio, Aristot. CEcon. Mss. " Stob. 510." Wakef. Mss.] Στασιασμός, Se- ποιείσθαι προς αλλήλους, Seditiose inter se certare: 2. Δίά στασιασμόν τής χώρας άργοϋ γενομένης, Cum (Nic. 10.) στ. καί bιaφopάs copulat. Plato autem dicit per civilem discordiam ager non coleretur. Στασιαστής, Qui seditiones concitat, Seditiosus, [" Eust. 158, 7 " Seager, Mss. "Thom. M Mcer et n." Schaef. Mss.] " Άστασίαστος, Seditione " carens, Seditionibus nullis turbatus, ut Hes. quo- " que άστασίαστον exp. άθόρυβον. Populi quoque " seu Cives urbis alicujus άστασίαστοι dicuntur, Qui " nulla dissident seditione, s. Qui nullas movent sedi- " tiones. Isocr. Paneg. (p. 89 )"Άπειροι μέν τνραν- " νίδων, έλεύθεροι δε πρός τούς βαρβάρους, άστασί- " αστοί δέ πρός σφάς αυτούς." [Thuc. 1, 2. Lysias Plato Philebo p *" Άστασιάστως, Diod. S. 2, 203." Schaef. Mss. " Athan. c. Gent. 38. (1, 32.)" Kail. Mss. Άστασιαστότερον, adv., Dio Cass. 683, 71. * ΐίολυστασίαστος, Appian. 2, 523 = 387 ] Στασιαστικός, Ad seditiones concitandas aptus, Seditiosus : λόγοι, Plut. /Eschin. [83. Plut. Coriolano 6. Dio Cass. 604.] Στασιαστικώς, Seditiose, Factiose, Aristot. Polit. ΣΓ. έχρώντο τοις όστρακισμοίς, Dem. (Ιΐ6.) Άπίστως και στ. έχουσι πρός αυτούς oi "ΕΑλη ves, Inter se dissident, πρός άλλήλους στασιάζονσι. Sic (245.) Κακώς τούς"ελληνας έχοντας πρός εαυτούς κάι στ. ["Thom. Μ ad Dionys. Η. 2, Plato Phaedr Heind." Scha:f. Mss.] ΆνΓίστασιά5ω, Contrariam factionem moveo, sequor, Contrariam partem sequor in seditione. [Plut, 6, 342. Xen. Κ. Π. 7, 4, 3.] Άντιστασιαστής, Qui est contrariae factionis, sequitur contrariam partem in factione, seditione: Qui est in seditione partis adverse, VV. LL. [Dio Cass. 38, 99. * "Άποστασιάζω, Deficio, Tzetz. Ch. 5, 950." Elberling. Mss.] άιαστασιάζω, Factiouibus et seditionibus implico, Seditionem inter aliquos concito, Plut. Ό δέ Μάνλιος διεστασίασε τήν πόλιν : Romulo (23.) Αιεστασί- *ασε τούς Σαβίνους. Aristot. Polit. 5, (4.) ΔιεστασΙασεν αύτούς πρός τούς εύπορους, Ad seditionem contra opulentiores concitandam induxit. Item, Dissidiis sejungo ac segrego, Lucr., Synes. Epist. 95 Αιεστασίάσεν ημάς, Ad -dissensionem nos induxit. [Dio Cass. 54, 17. "Ad Lucian. 1, 459. Argum. Soph. CEd. C." Schaef. Mss. * Έπιστασιά^ω, Sext. Emp. adv. Math. 11, 37 ] Καταστασιάζω, Seditione opprimo et affligo, circumvenio, Bud. e Plut. (Pomp. 47 ) Πάντα πράγματα καταστασιάσασαν καί καταβαλοϋσαν άνανταγώνισταν ροπήν έποίησε. Apud Plut. Pericle, Κατεστασίασε τήν βουλή ν, Concitata seditione seuatum delere gestiebat, VV. LL. At Καταστασιάζομat, Factione vincor, Seditionibus premor, Xen. (Έλλ. 1, 6, 4.) ΚαΤαστασιαζόμενος νπό τών Λυσάνδρου φίλων, Plut. Them. (11.) Καταστασιασθεΐς υπό τοϋ Θεμιστοκλέους, Factione victus a Themistocte. ["Diod.S. 1, , Wyttenb. Select. 325."Schaef. Mss. * Κάταστασιαστικός, Heliod. 7, 19 * Συγκαταστασιάζω, Plut. Philopcem. 13. * Ώροστασιάζω, Dio Cass. 83. * " Προ<τστασίά<?ω, 281." Wakef. Mss. Schneidero susp.] Συ στασιάζω, Seditionis s. potius Factionis socius sum, Factionem aliquam adjuvo, Thuc. 4, (86.) p Oi γάρ συστασιάσων ήκω. Potest tamen et aliter hie accipi. [* Σι/στασιαστής, Μ. Anton. 15, 7. "Ad Moer Toup. Opusc. 1, 441." Schaef. Mss.] ΣΤΑΔΙΟΝ, ET Στάδως, Stadium, Mensura pedum sexcentenum, Bud. ex Herod. 2,(149.) de labyrintho loquente, Α ί δ' έκατόν όργυιαι δίκαιαί eiai στάδιον

130 4629 1ST ίζάπλεθρόν' ίξαπό&ου μέν Λ. τής όργυιής μετρεομένης; καί Α τετράπήχεοί των ποδών μέν τριπαλαίστων 'όντων, τοϋ δέ πήχεος έξαπαλαίστου: Justae orgyiae centum, stadium implent sex plethrorum, ita ut orgyia senum sit pedum et qiraternum cubitorum, cubitum vero senum palmorum, etpes quaternum, Bud. Plin. autem, Stadium, inquit, centum et vigintiquinque nostros efficit passus, h. e. pedes sexcentos vigintiquinque. Suid. scjibit septem stadia et semis, facere milium, miliare : unum autem stadium πόδας χ, milium autem πόδας δσ, pedem vero, δακτύλους <<r. Thuc. 4, (8.) p Καί μέγεθος περί πεντεκαίδεκα σταδίου! μάλιστα, Χ tn. Έλλ. 3, (2, 14.) Πλέον ή σταδίου ύπόφαμμος, Aristoph. Β.(91.) Εΰριπίδον πλεϊν ή σταδίώ λαλίστερα, Euripidis loquacitatem superantes stadio uno et amplius, Ν. (430.) Τών Ελλήνων el ναι με λέγειν εκατόν σταδίοισιν Άριστον, Ut dicatis me Grascis omnibus praestantia antecedere centum stadiis, i. e. Ut dicatis me Graecorum dmnium praestantissimum. Archestr. ap. Athen. (101.) κατορωρύχθαι στάδιοvs άναρίθμονς. Eod. genere ap. Plut. στ.τεσσαράκοντα.' B Polyb. (3, 42, 7.) de Hannone, Ποιησόμενοι τήν πο ρείαν άντίοι τω ρεύματι παρά τόν ποτάμόν έπι διακόσια στ.: quod Liv. de eod. dicit, Adverso flumine ire iter unius diei. Interdum dicitur de Curricnlo, quod hoc spatium aequabat. Sic legerunt quidam ap. II. H. (240.) Οίδα δ' ένί σταδίω δηΐω μέλπεσθαι "Αρηί, ut dicat Novisse se modos martios in hostili stadio ; sed melior scriptura est σταδίη, ut supra annotavi. Herod. 5. Αγωνιζόμενος στάδιον συνεξέπιπτε τ ψ πρώτο), Xen. Έλλ. 2, (3,1.) Το στάδιον ένίκα Κροκίνας, Epigr. εδραμε τό στάδιον,lucian. (I, 858.) Πάν γάρ ήδη στάδιον ήττον ψοβερόν τω 'Ολύμπια τά μεγάλα νενικηκότι., Pro Loco etiam certaminis accipi ap. Theophil. Instit. 2. annotaut VV, LL, Derivant autem a στάδην, διά τό rovs περί αυτό άγωνιζομένους μή πρός θέαν μόνην άθροισθήναι, ώστε καθημένονς θεάσθαι, άλλ'ώστε πρός άθλα ίστάνειν, Eust. Pro στάδιον autem Dores DICUNT Σπάδιον. ["Boiss. Philostr, Musgr. Ion Jacobs. Anth. 8, 182. Bast Lettre 19. Villois. ad Long. 12. Toup. c Opusc. 1, 437. ad Charit ad Herod ad Diod. S. 1, 62. ad Lucian. 2, 500. Aulus Gell. N. A. 1, 1. Voy. de J. Anach. 9, 129. Conf. c. σταθμός, ad Diod. S. 2, 381. Schneid. Anab Curriculum, Fac. ad Paus. 1, 281. Sylb. ibid. Σταδίη λαλίστερος, Jacobs. Anth. 9, 280. Brunck. Aristoph. 1, 152. Casaub. ad Athen. 63. Στάδιον, Στάδιος, ad Herod ad Diod. S. 1, " Schaef. Mss. Dio Casfc. 52, 21.], Σταδιοδρόμος, Qui f stadium s. spatium sexcentenum pedum decurrit, Cursor stadii, Stadiodromus, ut quidam etiam Lat. appellant, inter quos Plin. Strattis Comicns ap. J. Poll. Τί 'ότι ΰσπερ οί σταδιοδρόμοι προανίστασαι; Lucill. Epigr. τ Ην βραδύς Εύτυχίδης σταδιοδρόμος, άλλ' επί δείπνον "Έτρεχε : Plato de LL. [* " Στάδιοδρόμης, Aristoph. Fr. 280." Schaef. Mss. J. Poll. 3, 146.] Σταδιοδρομέω, Stadium curro. Dem. (1386.) 'Am δωρίδην τόν-σταδιοδρομοΰντα, [Plut. 6, 106. Lobeck. Phryn ubi et fdrmae vitiosae, * Σταδιοδραμέω, [pp ] ΙΣΤ * AiWoiiov, ad Greg. Cor. 8O7. * " Efcoσαστάδιον, τό, je ne sais pas, si on le trouve nulle part dans cette forme substantive, dont Mr. Schneider doute avec raison. Mais on trouve l'adjectif * Εΐκοσαστάδιος dans Strabon 9. p πορθμφ, Un d6troit large de 20 stades." Corai. Mss.] Έκστάδιος, Qui sex stadiorum est. [Lucian. 3, 273. * ΉμισταδΙον, Strabo 17. p Athen Polyb. 3, 54. 4, 83. 5, 22. * Ήμισταδιαios, Lucian. 2, 102-3, 50. * Καλλιστάδιοβ, Eur. Iph. T * Όκταστάδων, Strabo 5. p. 375, 7 p Polyb. 34, 12, 4. * 'όμοιοστάδιος, Tzetz. Chil. 8, 26. p * Όρθοστάδιον, Aristoph. A. 45. * ΪΙαραστάδιος, Gl. PoStis. * Πεντα στάδιο*, Strabo 7. p, 492., 13. p. 892., 14. p * " Πενταστάδιον, 5,331. Heyn. # 0Qli 8, " Schaef. Mss. * Τετραστάδιον, Stral^, p. 500., 8. p * Ύριστάδώς, Schol. Apoll; RJ,, 3,41. Dionys. Η. 1, 26. Plato Crit. p. 115.] Σταδίας, ET Σταδιενς, ό, i. q. σταδιοδρόμο,? Q u ; stadium currit, stadio certat, Lucill. Epigr. 1(44,) Τόν σταδίη ν πρώην Έρασίστρατον ή μεγάλη γή Γίάντΰτ σειομένων ούκ έσάλέυσε μόνον, et, Καί πένταθλοι'όύι; καί σταδιενς Μενεκλής. [" Jacobs. Anth. 9, 449." Schaef. Mss. * Σταδιεύω, Sext. Emp. 9, 27- " Sfe. dium perficio, Philo J. 1, 328." Wakef. Mss. Niflfc Annal. 9, 12. * Σταδιεντής, 9, 9 ίππος.] ΣταδιΟβ Stadii mensuram aequans, Athen. [539. " Apolloi 227. (3, 9, 1.) Wessel. ad Diod. S. 1, 62." Schtefc Mss. Philostr πάλη.] Σταδισμυς, Dimensio terrae per stadia, Bud; eplo. lem. 6, 7. Videtur autem dici quasi a Σταδίέω; quod significant Dimetior per stadia. [* " ΣταδιΛσ Steph. Β. v. Άγάθη, Kuster. Acad, d. Belles Lettres 4, 670. Στ. τής θαλάσσης, Titulus OpusCuIi Geographici Anonymi in Yriartis Catal. Bibl. Matr. 485." 1 Boiss. Mss. Strabo,JL, ] ΣΤΑΤΗΡ, ό, Stater, Pondus drachmarufti quatuor, quod Hebraei Siclum dicebant, Bud., scribefii alibi, staterem a mensoribus vocari semunciam, Varii autem erant stateres. Aureus minam argenti valebat, Bud. ex J. Poll. Ό δε χρυσούς στατήρ pviy ήδύνατο, καί γάρ έν τοίς ίσταμένοις τήν μνάν ροπής στάτήρα όνομάζονσι, Aureus stater minam-valebat; nam et in iis quieappenduntiir, pondus mios staterem nominaverunt: unde colligit, staterem>aureum quaternos aureos uumos Romanos valuisee/^fjj fuerint stateres aurei unciales, cujusmodi fere tanici aurei visuntur, denis aureis aestimabiles. At Cyzicenus 28 drachmas Atticas, ut Dem. tradit (914.): i.e. paulo minus tribus aureis coronatis. Sed Attici stateres et Persici hoc Cyziceno multo uberiores fuerunt et pondere et indicatura, et praeeftlco} Persici, cum Babyloniuin talentum ephectam propertionem ad Atticum habuerit. At Daricus non minw denis aureis Francicis, i. e. Argenti mina. Plut. Kpoi σε/ων etiam mem init, scribens, * Κ ροισείων αίρετβ^; ρος στατήρων. Thuc. 4, (52.) p nominat etiam στατήρας * Φωκαίτάς. Et Athen. (143.) "ΕΚΛΓΗΗ Α ίγιναίον φέρει στατήρα. Item Φιλίππειοι no mil tur et 'Αλεξάνδρειοι: Philippos Horatius et Pla nominant. At pro στατήρες χρυσοί, Synes. dicit^oraτηρεί χρυσίου, έκ χρυσίου, Ep. 127 Τω μεν ένέ&0 όβολούς έκ χαλκού, τω δέ στατήρας χρυσίου. Derivant autem ab ίστασθαι,. Appendere. ["Ad Diod. S.I, 424. Bentl. Epist. ad Hemsterh. 81. Toup. Opase. 2, 282. Lennep. ad Phal ad Herod. 524." Schaef. Mss. J. Poll.9, 57. Ι- <\. χρεώστης, EpichaBK in Etym. Μ.] " Αεκαστάτηρος, Qui decern staterdm " est, Decern stateribus valens. 1 Perperam in VV. LL, " exp. Decurio: qui δεκάδαρχοι, dicitur et δεκάρχ^ΐ' [Arrian, 7, 23, 5. * " Αιστάτηρον, Valck. Adoi«. p. 315." Schaef. Mss. * Ήμιστατήρ, Hes.] Πει*». στάτηρος, Qui quinqtie staterum est, quinque minerum, i. q. πένταμνος, J. Poll. [Lobeck. PhryoJ'4lS. * Σταδιοτρέχω. Σταδιάδραμοΰμαι, Eur. Here. F " Huschk. Anal. 66. Bentl. Epist. ad Hemsterh. 81. D Hermann, corrigit στάδια δρ. Vide Schn. Lex. et Πενταστάτψον, Valck. Adoniaz. p. 315." Schaef. Suppl. * " Σταδιονίκης, Bentl. Opusc. p. 14." Schaef. Mss.] Στατηρίδιος, Statere valens, Qui stateris pre- Mss.] Στάδιάρχης, Stadio s. Curriculo praefectus, Praefectus certamini stadii, J. Poll, [* Αιστάδιος, Schol. Aristoph."Opv Appian. tio aestimatur, στατήρος άξιος. [J. Poll. 9, 59. " Kuster. Bibl. Chois. 93. *Στατηριαίος,ibid. Valck. Adoniaz. p Meurs. ad Apoll. Dysc. 53. Teucltf' Schaef.Mss.]." " ΣΤΑΑΙΗ, κος, Paxillus qui Varus Latine dici- " tur. Sed pluralis potius in usu est, sicut et vocis " Gr. Sunt igitur στάλικες Van, aut etiam Cervi, " Pax illi s. Furculae quibus attolluntur sustentantti " que retia. Plutarch: in Pelopida (8.) Σκύλακάς re " θιψεύτικος καί στά\ικας έχοντες." [" Wakef. Tracb Leon. Tar. 73. Jacobs. Anth. 8, , 240. Leonid. Alex. 20. ad Charit ad Mcer Toup. Opusc. 2, 282. Jacobs. Anim. in Eur. p; 15." Schaef. Mss. " Proprie Sudes adust, quibus : imponebant retia." Harles. ad Theocr. Epigr. 3.: Opp. 'A. 4, 606. K Άμματά τε, στάλικάί τε, πολνγληνόν τε σαγήνην, ubi Belin.: " Unum et idem est

131 4631 ΙΓΓ [p ] ΙΣΤ 4632 «π-άλίξ quod σχαλίς, Varus. Unde * Σταλίδας, Perticas, leg. suspicor, ne bis (sc. hie, et v. 150.) idem stoph. Πλ. (545.) 'Αντί δέ θράνους, στάμνον κεφα- Α " μνία. Fuisse porro 'Vasa fictilia conjicitur ex Arieb Oppiano proferatur. Erravit Pollucis Interpres " λήν κατεαγότος: ubi observandum, etiam genere Latinus, qui eand. tribuit signif. σταλίσι et στάλιξι, " masc. usurpari: Cum et Schol. observatione di- Onom. 5. segm. 19 " Στάλικες, Gl. τών δικτύων at " gnum id existimaverit, tanquam sc. magis recepto στάσεις, Plagae, Amites. " Στάλκες, Venabula, " fem. Admonetque, κεραμίου in quibusdam Codd. Becarias.:.sed indocte. Sunt autem Ligna, quibus retia ^ttolluntur et fulciuntur, Lat, Varri. " κεράμιον pro eod. ponit. In genere autem fem. " legi pro illo στάμνου. Sic Demosth. σταμνίον et Tryphiod. 'iis δ' οπότε σταλίκεσσι λίνόν περικυκλώσαντες'ανέρες μγρέϋτήρες. Lucanus alicubi: Sic 499 ] " Affertur alioqui et ex Exod. 16, (33.) Λάβε " usurpatum στάμνον habemus ap. Athen." [29, tam- disppsitis attollat retia varris Venator. J. " στάμνον χρυσοϋν ένα. Varronem quoque h. v.* Poll. 5. C. 3. σταλίδας et * Σταλιδώματα vocat, ut " usum esse, sed pro Stamnum male Stagnuiri scriquidem in Aldino libro legitur." Xylander ad Plut. " ptum fuisse, quidam annotarunt. Invenitur item I. c. Vide Schn. Lex.] " Dicuntur etiam Σχαλίδες " Σταμνεϊον ap. Hes., sed rectius scribi puto Στα- " et Σχαλιδώματα. Xen. Κ. (6, 7 ) Πηγνύειν δει τάς " μνίον." [L. Bos. in Disls. de Etymol. Gr. p. 40. " σχαλίδας ύπτιας, όπως άν έπαγόμεναι έχω σι τό συν στάμcos ab ιστάμενος derivat. Vide Spanhem. ad 1' τονον:" [*' Σχαλις, Varus, Furcula. J. Poll. 3, 51. Στάλικες δέ, και σχαλίδες, καϊ σχαλιδώματα,. ξύλα ορθά, έξ άκρον διττά, Ιστάμενα μέν κατά τής γης, τοις δέ δίιιροις άνέχοντά τους τών δικτύων βρόχους τε καϊ περιδρόμους :. 32. Καθίστανται δέαί σχαλίδες πλάγιοι, μάλλον είς άλλήλας προσνενουσαι. Disputat de iis Ulitius ad Grat. Falisc. 87.: K. 2, 8. Σχαλίδες τών άρκύων τό μήκος δέκα παλαιστών, etc.. 9 τών βολίδων. Margg. σταλίδων et σταλίκων : 6, 7 9* agitur de harum σχαλίδων usu et statione." Lex. Xen. Vide Belin. ad Opp. Κ. 1, 150. " Jacobs. Anth. 12,.240." Scliaef. Mss.] " Hinc Σχαλιδώσαι, ί' Erigere σχάλίδας, Plagas erigere, et furcis fulcire, (t ap, Xen. Atque hinc est verbale Σχαλίδωμα," [" Jacobs. Anth. 1. c." Schaef. Mss.] " Άποσχαλι- " δύω, Plagas erigo, furcisque venaticis fulcio, quae *' σχαλίδες Graecis, Lat. dicuntur Vari s. Varri: ut <' Lucano, dum dispositis attollat retia varis Venator. " UNDE Άπόσχαλίδωμα, Id quo άποσχαλιδούται τό. "δίκτυον, i.e. Furca venatica, Varus: i. q. σχαλις, s. σχαλίδωμα, στάλιξ, ut J. Poll, testatur: qui et " στήριγγας vocat has Furcas, quoniam nimirum iis " in terram depactis fulciuntur plagae. Xen. K. (10, i' 7 ) p. 579 Ets τβύς όρμους έμβάλλεσθαι τάς άρκυς, " επιβάλλοντα Τονςφρόχονς έπϊ άποσχαλιδώματα τής " ΰλης,δικρά, Super bifurcos e ligno varos: vel etiam, " In stipites sylvae bicipites, qui varorum' vicem <'. praestant in condensis nemoribus, Bud. Hes. per " σκ scribit, dicens a Xen. άποσκάλιδώματα vocari " των σταλίκων τά Ανθρωποειδή άκρα', e quo colligimus " summis borum varorum cacuminibus imponi solita 4< aliqua humana specie terriculamenta ad expave- <' faciendas magis feras." [" Ad Mcer. 36l." Schaef. Mss.] ΣΤΑΜΙΝ, ivos, ή, Lignum in navi rectum stamini simile, Aristarch. ap. Etym.: Eust, e vett. Gramm. tradit esse ξύλα επιμήκη, & στήμονας.τρόπον έχοντα, παρατιθέμενα τοίς ΪΚρίοις έκατέρωθεν, έστάναι ποιονσιν αύτά, quamobrem abίστημι derivant: alii esse volunt Ligna recta, quibus τά πηδάλια προσεμπήσσεται: alii vero τά έν τψ χείλει τοϋ πλοίου εξέχοντα ορθά ξύλα τοϋ κατάτό περίτονον τόπον. Haec vero ad suain usque aetatem σταμινάρια vocata fuisse in Lycia, idem Eust. tradit. Sunt qui Statumina a Caes. (B. C. 1, 54.) nominari scribant. Od; (E. 252.) 'Ίκρια δέ στήσας άραρών θαμέσι σταμίν6σσι. Athen. (206.) Γόμφους τε καϊ έγκοίλια καϊ στ.., καϊ τήν είς τήν άλλην χρείαν ϋλην : q. 1. Eust. quoque citat, Et paulopost.de clavis aereis, Διά τρυπάνων δ' ήσαν ούτοι ήρμοσμένοι, τους στ. συνέχοντες, ubi notandus articulus masc. [Nonn. D. 40. p ] AT Στμθμίδες, itidem Ligna in navi, quibus tabulae superimpo&untur, quae et κανόνια, τά ξύλα, έφ' ων αί σανίδες επίκεινται, 3. Poll. [1, 92* * Σταβεύς, * Σταβατίνης, i. q. κωπεών, Hesych., Schneidero hue referenda videntur.] " ΣΤΑΜΝΟΣ, ή, vel ό, Urna, Hydria. Ab Hes. '' exp. υδρία, κάλπη, κάλαθος. Invenitur et pro Urna ^ cui imponebantur suffragia. Redditur et Am (( pliora: nam J. Poll. (6. c. 2.) Στάμνον, sicut et u Σταμνίον, item Σταμνάριον, inter Vinaria vasa nuf merat. Quibus et Σταμνίσκος, formam itidem diminutivam habens, addi oportet. Hujus autem " usus exempla-ap. eum vide. Legimus etap. Plat. " Epist. ult. Πέμπω δε καϊ ο'ίνου γλυχέος δώδεκα στα PARS XV. Aristoph. B. 22. Schleusner. Lex. Ν. T. Deinosth " Toup. Emendd. 3, 197. ad Herod. 77. Valck. Callim Casaub. Athen. 1, 88. Phryn. Eel Aristoph. Fr Mcer. 44. et η., Σταμνίον, Β ibid. Brunck. Soph. 3, 510. Phryn. 1. c. Toup. Έ- mendd. 3, 196. Opusc. 2, 298. Graev. Lectt. Hes * Στάμνιος, Τ. Η. ad Plutum p. 161." Schaf. Mss. Aristoph. A Σταμνίσκος, Gl. Urceolus, Urceus.] " ΚατασΥάμνίζειν, In vas s. doliolum de- " fundere et condere : ut καταγγίίεψ. Itidem J. Poll, scribit mediae Comoediae scripto'res κάταντα- " μνίίειν oivov vocare τό κατερψν. Et e Theophr. " C. PI. 2, (18, 4.) affertur κατεσταμνισμένος οίνος " pro Vinum amphoris contentum." [" Nicostr. Comicus Athenaei 499 κατεσταμνισμένας λαγύναε." Schw. Mss. * Συσταμνί ω, Nicander Fr. 3, 13.] " ΣΤΑΤΕΥΩ, Foveo, Calfacio. Ita enim scribitur " ap. Hes., sicut et cum θ, Σταθεύω." [Cf. Σταθερός. << Thom. M ad Timaei Lex Heringa Obs Bergler. Alciphr. 306." Schaef. Mss. Aristoph. 'A Έκκλ. 127 A Aristot. H. A. 1,827. Eust. Od. B. p. 97, 14. * Στάτευσις, Aristot. Meteor. 4, 2. 3.] " Σαθεύω, Foveo, VV. LL. in hujus v. " expos, θάλλω pro θάλπω perperam scriptum ha- C " bent." [* Σταθευτός, iesch. Pr. 22. Στατεντός Aid. Lente tostus : πεφλογίσμένος ήρέμα, Hesych. άπό τοϋ στατός καί τοϋ εύω, Thom. Μ. σταθεύειν τό κατ ολίγον όπτφν. ("Αλλως. Σταθευτός, άπό τοϋ ίστημι στήσω, καϊ τοϋ εύω τό φλογίζω, ό έν τω ίστασθαι φλογιίόμενος. 'Αττική ή λέξις.) Schol. Γ. Mceris ρ Σταθεΰσαι, Άττικώς στατεΰσαι, "Ελληνες. Photius in Lex. Ms. Σταθεΰσαι, διά τοϋ θ. ουχί στατεΰσαι." Blomf. Gloss. Schol. Β. Σταθευτός, ιστάμενος καί φλογι8ύμενος' σταθεύειν φασίν 'Αττικοί τό κατά μικρόν καίεσθαι, άπό τοϋ ίστημι στήσω, κα) τοϋ άίθω τό καίω, γινόμενον. * Συσταθεύω, Aristoph. Λ. 844.] " Στα- " γρόν, Calidum, Aridum, Hes. Σταιρόν, Aridum, Ca- " lidum. Item άκρατον, Hes." ΣΤΑΥΡΟΣ, ο, Vallns, Palus ligneus acutus et erectus : ab ίστασθαι dictus, quoniam ϊσταται είς αέρα ηρμένος, Eust. : ον άπω'ξυμμένου κατ ευθείαν γραμμή ν στάσις έοικεν ήπλωμένη πτέρυγι : unde quidam σταυροϊσι κορσωτήν πτέρυγα dixit τήν τούτων έκτασιν, Eust. i. esse'dicens q. σκόλοπα. II. Ω. (452.) de tentorio D Achillis, Άμφί δέ οί μεγάλην αύλήν ποίησαν άνακτι Σταυροίσιν πνκινοίσι, Od. Ξ: (11.) de stabulo porcorum, Στανρούς δ' εκτός έλασσε διαμπερές ένθα καϊ ένθα Πνκνούς και θαμέας, τό μέλαν δρνός άμφικεάσσας, quales esse videntur ap. Virg, G. 2. acuto robore valli, IEN. 7. et sudes praeustae : nam Vallos et Sudes idem esse tradit Servius. Thuc. 4> (90.) p Καί σταυρούς παρακαταπηγνύντες : 7» (25.) p (Σταυρούς) πρό τών παλαιών νεωσοίκων κατέπηξαν εν τή θάλάσσr/, όπως αύτοίς αί νήες έντός όρμοίεν, καϊ οί Αθηναίοι έπιπλέοντες μή βλάπτοιεν έμβαλόντες: paulo post, τ Ησαν γάρ τών σταυρών ους ούχ υπερέχοντας τής θαλάσσης κατέπηξαν, Pali, qui e inari non extarent, quam appellat κρύφιον σταύρωσιν. Ibid. Σταυρούς καϊ άνέκλων, καϊ κατακολυμβώντες έξέπριον. Sic dicitur etiam Crux, Palus erectus, plerumque cum ligno in superior! parte transverso, e quo nialefici suspendebantur. Lignum figurae literae Τ, έφ' ό' άνθρύπους άνασκολοπίέονσι, Lucian. (1, 97.) Pluti (8, 192.) Καί τ φ μέν σώματι τών κολα$ομένων 'έκαστος τών κα- 13 Ρ

132 463? UT [pp ] ΕΤ 4034 κσΰργων έκφέρει τόν αΐτον σταυρόν, Unusquisque cru- A (75.) Ώεριεσταύρωσεν airo^ jottj^spm, Eosaibo. cem suam: Artax. (17.) p Έκδείραι ζώντα, καί rum cancellato vallo circumdedit. [Xen. K.'A, 7, μέν σώμα πλάγιον δια τριών σταυρών άναπήξαι, 4, 14.] ΐίερισταύρωμα, Munimentum e vallis cjrcun»- Tribus palis affigere. At Aristoph. "Opv. (527 ) de circa depactis. [" Ad Dionys. H. 2, 941." Sctyrf aucupe, "ίστησι βρόχους, παγίδα:, ράβδους, pro ρά~ Mss.] Προοταυροω, Vallis s. Palis in terram depa^l βδους Schol. annotat in quibusdam exeripl. scribi praemunio, ante munio, Thuc. 4. ΤΙροσταυροϋίτιτ^, σταυρούς, esseque είδος δικτύου, ο χρίονσιν ίξφ. Sed vavs, i. e. σταυρούs πρό τών νηών καταπηγνύονσι^μ quid ibi vetet in propria signif. accipere, non video ; alibi loquitur : [cf. 4, 9. ubi * προσεσταύρωσε. " Αρ. nec enim retia visco oblinuntur, sed calami, et pian. 2, 631." Wakef. Mss.] Συσταυρόω, Una cruci. fortassis etiam valli, quibus retia suspenduntur. fico, in crucem tollo, Marc. 15,(32.) Κal'oiemσταυρωμένοι αύτφ ώνείδιζον αύτόν : ap. Greg. Naa, [Schleusn. Lex. in Ν. T. "Ad Lucian. 1, 321. ad Charit (495.) Thom. M Συσταυρούμενοι Χριστφ. Et metaph. ap. Paul^ ad Jacobs. Anth. 9, 215. Wakef. S. Cr. 5, 91 * Σταϋ- Gal. 2, (19.) "Ινα Θεφ ζήσω, Χριστφ σννεσταύριpb λος, Thom. Μ Bast Lettre 81. * Σταϋλον, ad Mcer. 228." Schaef. Mss.] Σταυροειδής, ET Σταυρότύπος, ό, ή, Crucis formam et typum gerens. Σταυροειδώς ET Σταυροτύπως, Forma et typo crucis, [" prior vox extat in Schol. Jo. Geom. Parad. 62. Coa. Reg., posterior in Jo. Geom. ipso 1. c." Boiss. Mss. Utraque ap. Hes. * Στανροκομίστης, Gl. Furcifer, ubi editum est κόμιστος. * Σταυρόμορφος, Pisid. Op. 429 * Σταυροφάνεια, Schn. Lex. e Scriptt» Eccles. * Σταυροφόρος, Gl. Furcifer: * Άμφίσταυροε Bifurcatus.] IDEM Στανρηδόν quoque dicitur, adv. a nomine substantivo formato: ut βοτρυδόν a βότρυς. [* " Σταυρικός, Tzetz. Ch. 4, 220. θάνατος." Elberling. Mss. " Ρ sell. Cant. Cantic.2, 4. θάνατος, PJanud. Carm. Polit, Ms. ξύλον." Boiss. Mss. Epiphan. 2, 96.]... v Σταυρόω, Vallum s. Palum depango, σταυρόν καταπηγνύω, Thuc. 7, (25.) p "Ομως δ' αύθις οί Συρακούσιοι εσταύρωσαν, Palis in terram depactis se munierunt. Palo s. Cruci affigo, i. q. σκολοπίζω : quod periphrastice Alexis dicit άναπηγνύω έπί τοϋ ξύλου. Jo. 19, (23.) Εσταύρωσαν τόν Ίησοϋν, Apoc. 11. Ό Κύριος εσταυρώθη. [" Thom. Μ Diod, 5, 2, 507. ad Charit Conf. c. στρωννύω, Koen. ad Greg. Cor. 24." Schaef. Mss. Ep. ad Galat. 5, 24. 6, 14.] Σταύρωμα, q. d. Vallamentum, Plures valli s. puli in terrain depacti, Munimentum e vallis s, palis in terram depactis, Thuc. 6, (66.) p. 219 Παρά τε ras vavf σταύρωμα έπηζαν, sc. e caesis arboribus, i. e., nt Valla vertit, Ex illis cancellatim fixis naves praetexuerunt, Xen. Έλλ. 4, (4, 9 ) Ρ 206. Στανρώματ έποιήσαντο, καί τάφρον, ο'ίαν έδύναντο, πρό αύτών Σταύρωσιε, ή, Vallorum s. Palorum depactio, Thuc. 7, (25.) p Χαλεπωτάτη δ' ήν τής σταυρώσεως ή κρύφιος : vide Σταυρός. Crueifixio. [* Στανρώσιμοε, Gl. Furcifer, Crucifer, Hes., Scriptt, Eccles. * Σταυρωτήρ, Gl. Spicylum, leg. σαυρ.] Σταυρωτής, Qui va los s. palos depangit, Qui cruci affigit, in palum attollit. Άνασταυρόω, Iterum crucifigo, ad Hebr. 6, (6.) Άνασταυροϋντας έαντόϊί τόν υίον τοϋ θεοΰ, Denuo crucifigentes. [ In palum s. cruceni attollo, i. q. σταυρόω, nisi quod praep. signif. Evectionem s. Elevationem in altum, i. q. άνασκολοπίζω, Plut. Fabio (6.) Άνεσταύρωσε τους οδηγούς, de Annibale, pro eo, quod Liv. Virgis caeso duce, et ad reliquorum terrorem in crucentsublato, Thuc. 1, (110.) Προδοσίγ. ληφθείς άνεσταυρώθη, in crucem sublatus est, Herodian. 3, (8, 3.) Τήν κεφαλήν αύτοϋ δημοσίψ περίοπτον άνασταυρωθήναι, In palum S. crucem attolli, Plut. de Fort. Rom. κύων άνεσταυρωμένοε. [" P. Abresch. Paraphr Τ. H. ad Lucian. 1, 186. ad Herod ad Charit Thom. M Philostr Boiss. Ctes. Exc Gal Wess. *'Ava σταυρίζω, ibid. *Άνασταύρωσις, P. Abresch. 1. c."' Schaef. Mss. Gl. Suspendium. " Xeu. Eph. 56." Wakef. Mss.] Άποσταυρόω, Vallis in terram depactis munioj cingo, Thuc. 4, (69.) Κύπτοντες τά δένδρα καί ϋλην, άπεσταύρουν είπη δέοιτό τι, Schol. χαρακώματα έποίουν, Xen. Έλλ. 7, (4, 32.) Έκκόπτοντεε τά διαπεπονημένα σκηνώματα και άποστανρονντες, Plut. Dione, Tow δέ ξένους έπιστήσας, ελαθεν άποσταυρώσας τήν άκρόπολιν. Vulgo exp. etiam Cancellis firmo. Affigo cruci, Crucifigo. I. q. simplex σταυρώ. [Thuc. 7, 80. Xen. Κ. Ά. 6, 5, 1. al. άπεστρώννυσαν. *Αια.- σταυρόω, Thuc. 6, 97. Dio Cass. 41, 50.] Παρασταυρόω, Palos s. Vallos depango, Juxta s, A latere palos figo. ΐίεριστανρόω, Vaftis s., Palis in terram depactis circumcirca munio, circumdo, Thuc, 2, [" Psell. in Cant. Cantic. 4, 6. 5, 13." Boiss. Msg.] " Συνεσταυρώθη, Simul crucifixus est," [Ep.adRom. 6.6 ]., ΣΤΗΛΗ, ή, Lapis e terra extans, vel mumtionfi gratia, vel signi, erectus : ab Ίστημι, Statuo. II. 1 (259 ) Στήλας τε προβλήτας έμύχλεον, as άρ 'Αχαιοί ΪΙρώτας έν γαίη θέσαν εμμεναι έχματα πύργα^. ubi ι quidam άντήρείδαε intelligunt, quidam πλάκαέφεγί, λαε πρό τον τείχους, προβεβλημένας τοϋ εδάφους ιοί συνηρμοσμένas άλλήλοιs υπό πόδα τοϋ τείχος awl έρύματοε. Soph. El. (720.) Keivos δ' υπ' αυτήν έσχ&. την στήλην έχων, Sub ipsam stelen extremany ubi loquitur de lapide in stadio erecto. Plerumque accipitur pro Cippo s. Columna, quae in sepulcris statue batur, in qua fcedera inscribebantur, alia,,quaej steritati mandare cuperent. Stelen Plin. appe' nonnulli Lapidem titularem. Suid. esse dicit ί dem aut JES in altum evectum figura quadrat^: quem diversorum illustrium virorum ac femipaii στήλαι commemorantur. II. P. (434.) ώστε στήλyp νει έμπεδοε [έμπεδον,~\ ή τ' επί τνμβψ Άνεροε elrrrijii τεθνειότοε [-qoros,] ήέ γυναικός. Sic N. (437 ) <!W στήλην, ή δένδρεα ύφιπέτηλα, Άτρέμας έσταότα.: Π. (674.) "Ενθα e ταρχύσανσι κασίγνητοί τε, ίται τε, Τίμβψ τε στήλη τε' τό γάρ, γέρας εστί θανόντων. Thuc. 1, (93.) Πολλά/ τε στήλαι άπό σημάτων. Apud Eond.' 2, (43.) στηλών έν rrj οικείφ επιγραφή virorum fortipm et illustrium memoriam celebrat. Paus. Att. Και σφΰι εστάσιν έπί τοίς τάφοις στήλαι τά ονόματα καί ror δήμον εκάστου λέγουσαι- Has stelas Horat. vocat Cippos, et Cic. Columnas. Columnarum autem»,quibus foedera inscribebantur, meinineruut frequeuter jeschin.: et Dem. (278.) Στήλαις διαλαβεϊν TOW ορογς, (121.) Γράμματα τών προγόνων τών ήμετέζκτ δεικνύων, α εκείνοι κατέθεντο, eis στήλην χαλκήν γρά-, φαντες eis άκρόπολιν. Plin. dicit, Stelae lapideae Iiterje incognitis scriptae. ieschin. (63, 32.) Eif τήν αίτ)μ στήλην άναγεγράφθαι, i. e. ένορκον καί ένσπον$κ γενέσθαι, Bud. ; Et.'Ηράκλειοι στήλαι ap, Isocr.Atfc stot. et Historicos ac Chorograpbos : item Aioyimft Στήλαι, Columuae Herculis et Bacchi, quas suonl» laborum metas et monumenta in extremis orbis par-i tibus statuerunt. Στήλην άναγράφειν, In cippo.prth scribere, Bud. ap. Isocr. π. Ζεύγους (3.) 'Es τοσούτο» ύβρεως ήλθον ώστ έπεισαν ύμάς ελαννειν αΰτομ. ** πάσης τής 'Ελλάδος καί στήλην άναγράφειν. Pro σνψ λίτευμα et στηλίτευσα accipi ap. Greg, in fine, bbcund i SrTjXirevrifiov testatur Idcin. Thosou.Mf 559. Musgr. Tro. 39. Heyn. Hom. 6, , 219- Toup. Opusc. 1, 245. ad Xen, Eph ad Lucian, 1, Lenoep. ad Phal. 197, Fischer, ad A- nacr. 22. Valck. Diatr ubi et de forma Στάλα. Poenae, genus, Jacobs. Anim Statua, Furia ad jesop, 59. Lips. Unde? Cattier. Gazoph.22. Στήλί^ Ήρακλ., Jacobs. Anth. 12, 203. Bacchi, Pierawi, Veris Χτ. στήσαι, ad Herod. 409." Schaef. Msw Lysias ap. Athen. 612.] " Στάλη Hes. exp. ταμάφ( " κτηνών: ubi suspecta Codicutn est fides," [* " Στψ λοβίτης, Tzetz. Ch. 9, 331." Elberling. Mss.} Σπρ, λοειδής, vide infra in Στυλοειδής. Στηλοκαπέω, Irr stele s. cippo incido. Pro Infamia noto citatur ex Hermog. Et ap. J. Poll, εστηλοκοπημένος synof^ mum τφ έστηλιτενμένος. [Dio Cass. " Sed long? diversa notioue *Στηλοκόπat cognomiuatus videtur Polemon Athenaei 234. sc. quod in describendis columnarum aliorumque vetustorum monumentorunr inscriptionibus multum studii posuerit." Schw. Mse, " Jacobs. Anth. Proleg. 35. Wessel. Obs. *6."

133 4635 ΙΓΓ [pp. 18' 1807.] ΙΣΤ 4636 Schaef. Mss; * 1τηλομελή5, Greg. TSiaz. Qarm. 13, 8. τέτπγεε, dubia signif.] " Στάλουργός raipos affertur ex Μ Epigr. pro Sepulcro in quo extructa erat columna." Exerc. 1,215. *'1τηλήτιε, Antip. Sid. 87. (σταλάτιδι πέτρφ, Anal. 2, 30.)" Schaef. Mss.] Στηλιτεύω, In cippo inscribo, i. q. στηλοκοπέω, στηλογραφέω, J. Poll, έστηλίτευσαν, i. q. εν στήλη ένά- [Anal. 2, 31. " Στηλουργόε, * Στηλοϋχος, Jacobs. Anth. 8, 84." Schaef. Mss.] "Αστηλος, ό, ή, Stelen s. γραψαν. Bud. citat e quodam Auctore, Τά ονόματα Cippum non habens, Cui stele s. cippus erectus et αύτών έστήλιτεύθησαν, καί τψ κτείναντι κατ' άνδρα positus non est. [" Theodorid. 18." Wakef. Mss. έκηρύχθη τάλαντον, Nomina eorum in cippis proscripta fuerunt. Metaph. plerumque capitur, pro Me- Μεσόστηλον, Gl. Intercolumnium, cf. Μεσοστύλιον. * Μεταστήλιον, τό, Dio Cass. 782,]. moriae prodo et innotescere facio omnibus velut in Χτηλόω, Stelen s. Cippum erigo, Erigo et stabilio columna et cippo inscriptum, ita ut a quovis praetereuute cognoscatur : δημοσιεύω, ψανερύω, Suid. metaph. ut cippum, Statuo et pono, Thren. Jerem. 3, (12.) %αΐήλωσέ με ως σκοπόν is βέλος, Posuit ine quasi esse dicens a stelis, quae publice proponebantur. signum, ad quod sagittae mittuntur: 2 Reg. 18,(17 ) Greg, de Maximino Caesare, Ον τά σύμβολα τής έπί Έστήλωσεν έπ aytov σωρόν λίθων, Posuit super eum τούτω πληγήε αί εικόνες φέρουσιν έτι δημοσίψ προκείμενοι, καί στηλιτεύουσαι τήν λώβην τοϋ σώματος, Νο- acervum lapidum. Metaph. vero στηλούν es.t Affigere se alicui rei, Ita alicui rei dedere se et quasi tam facientes et velut inscriptam cippo omnibus testantes. Idem in Or. de Cypr. Μαιφ λόγψ στηλιτευων τήν προτέραν εαυτού κακίαν, Longa oratione juxta earn statuere, ut ab ea non discedas, perinde ac stele.alicubi constituta, firma et immota in Joco pravitatem suam, veluti cippo erecto inscriptam, suo manet, μένουσα έμπεδοε et άτρέμαε έστηκυϊα, ut omnibus notam faciens et divulgans. Hist. Eccles. 4. Horn, de ea paulo ante dixit. Greg, in Epitaph. Patris, Τis μάλλον ψά^μψδίαιε έαυτόν έστήλωσε, Dedidit, Β Τήν Άρειανήν σοφωτάτψ λόγψ στηλιτεύοντες αίρεσιν, Arianae haeresis impietatem oratione accuratissima, JBnd. Idem, Έστηλωμένοε, ΐν' ούτως είπω, Θεψ, Deditus, Affixus, Fixus et haerens Deo in modum cippi Synes. Ep. 58. Τών πρώην έστηλιτενμένων βαρύτερα, omnium oculis, quasi cippo inscriptam, exponentes. firmus et constans, de Basilio resistente tyranni violently, Άκλινήε καί το στόμα καί τήν όψιν, Graviora iis, quae non ita pridem promulgate fue- έστηλωμένοε,ίν ουτωεε'ίπω, τψ Θεφ καί τψ βήματι. Στηλοϋαβαι nentraliter etiam capitur, pro Immotus sto instar cippi. Iuterdum etiam simpliciter pro Sto: 1 Reg. 17 ΈστηΧωμένοι παρά τήν θύραν, Immoti et cipporum in-, starad januainstantes, etiam simpliciter Stantes: unde et έστήχωτο, είστήκει, Hes. [Anal."2, 233. Schleusn. Lex. V. Τ. * ΣτήΧώμα, Columna, 2 Sam. 18, 18. sec. Alex. Theod. Es. 6, 13. Aqu. Jud. 9, 6. * ΣτήΧωσιε, Statio, Erectjo columnae, etiam Columna ipsa, Aqu. Es. 6, 13.] Άναστηλόω, Erigo super cippum, Statuo super cippum, Plut. Εικόνα χαλκήν άναστηλώσαε, i. e. Statuens super cippo, Bud. [Lycophr " Jo. Monachus Hist. Barlaami in Cod. Reg. p. 32. *'ΑναστήΧωσΐ5, Const. Porphyrog. 88." Boiss. Mss. " Codin. 3, Hephaest. Ptolem." Kail. Mss. Phot. Bibl * " Ένστηλόω, Cippum erigo, etiam Erigo, Statuo, Pono, i. q. simplex στηλόω, 2 Sam. 8, 14. ένστηλωμένουε sec. C m P' ubi sine dubio leg. έστηχωμένουε," Schleusn. Lex. V. Τ. * Έπιστηλόω, Anal. 1, 244. * Karaar^Xow, Polyb. 34, 12, 3. Strabo 7. p- 497 ] ΣτηΧίτηε, In stelen s. cippum inscriptus: έστηλοκοπημένοε. Accipitur plerumque in malam partem, et de lis dicitur, qui ob crimina aliqua sua in cippo infamiae causa proscribebantur. Dem. (122.) Έκόλαiov δ' οΰτω καί έτιμωροϋντο, ops αν αϊσθοιντο δωροδοκαϋνταε, ώστε καί στ. ποιείν, Ita ut stelis s. cippis eorum nomina iuscriberent, ώστε καί στηλενσαι τα. ονόματα αϊτών, S. στήλη έγγράψαι, J. Poll. Apud Ari- StOt. Rbet. 2. Οίον Αεωδάμαε άπολογούμενοε, έλεγε, κατηγορήσαντος Θρασυβούλου ότι ήν στ. γεγονώε έν ττ) άχροπόλει' άλλ.' έκκόψαι έπί τών τριάκοντα ούκ ένδέχεσθαι έφ{ΐ μαλλονγάρ αν πιστεύει ν αύτψ τούε τριάκοντα, ίγγεγραμμένηε τής έχθρας πρόε τόν δήμον : quibusdam στηλίτηε έν τη άκροπόλει γεγονώε est i.q. Dein. γεyραμμένος έν άκροπόλει,.erarius factus, Relatus inter rerarios, incaerites tabulas, οφλων τψδημοσίψ καί κατάδικος: sicque interpr. Quemadmodum Leodamas dixit se defendens, cuin eum Thrasybulus accusaret, quod in columna aerariorum inscriptus esset in arte, Sed eximi, inquit, tyrannorum tempore non conducebat, quod plus fidei sibi triginta tyranni haberent cognito ac perspecto ejus in populum odio. Alii tamen generaliter accipiunt, ac aliter interpr. hoc modo, Ut Leodamas in sua defensione dixit: cum enim Thrasybulus eum accusaret ac diceret, ejus nomen tanquam infamis et hostis in columna, quae in arce erat, olim incisum fuisse, sed ab eo, cum triginta tyranni potirentur rerum, fuisse abrasum : regpondit, illud non esse verisimile. Nam mihi, inquit, triginta tyranni magis credidissent, si, quas cum pbpulo gessissem inimicitias, in columna scriptas yldissent. Στηλίτηε a Bud. exp. Proscriptus in cippo in arce. Atticum autem esse Hes. tradit, exp. ό έπ' μϊτίαν τινά έστηλογραφημένύε. ["Lucian. 3, 39 Wes- *jel. ad Diod, S. 1, 54. Jacobs. Anim. 257 * Ιτηλϊτις rant. Et in bonam partem ap. Greg, de Paralytico, "Ηιρθηε άπό τοϋ κραββάτου, μάλλον δέ ηραε τόν κράββατον, καί έστηλίτευσαε τήν ευεργεσίαν, Pervulgasti, ac ut innotesceret omnibus, quasi cippo inscriptum, fecisti. Idem in Enc. Maccab. Επτά τροπαίοιε σε στηλιτενσοντας, Septeni trophaeis te notaturos. Et in pass. ap. Philon. V. M. 3. T Hs ro εύχάριστον άθανατίζεται καί άνάγραπτον στηλιτεύεται παρά τψ Θεψ, Et ap. Deum in tabulas refertur. In quibus 11. in bonam partem accipitur. Frequentius tamen in malam partem. Greg. Ζένψ μέν θανάτψ τήν πονηρίαν, ξένη δέ υβρει τόν θάνατον στηλιτεύσαντεε, Insueto genere iujuriae infaraantes et fainosam facientes, Bud. Idem de serpente a Mose excitato loquens, quem vult esse typum daemonis, "Απνουε, νεκρόε, άκίνητοε, άνβ- C νέργητοε, καί εί τό σχήμα σώζεις οφεωε, έν νψει στηλιτευόμενος, Omnium oculis expositus et iufamia affectus, ut Bud. interpr. [Jambl. V. P " Jacobs. Anim Wakef.S.Cr.4, 206. ad Cornel. Nep.392. Wessel. ad Diod. S. 1, 54." Schaef. Mss. Plut. 7, 395 * Στηλίτευμα, Chrys. Hom. in Ps. p. 6. Coteler.] Στηλίτευσιε, ή, Inscriptio in cippum s. stelam, Invectiva, qua aliquem velut in cippo notamus, ejus scelera omnibus proponentes. Στηλιτευτικόε, ut λόγοε, Oratio infamatrix, Bud. Aliis Invectiva. Cui, velut cippo, alicujus facinora et flagitia inscribimus, ac omnium oculis expouimus : metaph. sumta a stelis, in quibus sceleratorum nomina proscribebantur. E- jusmodi Oratt. duae extant Gregorii contra Julianum Apostatam. [" Jacobs. Anim Bibl. Crit. 3, 2. p. 97." Schaef. Mss. * " Άναστηλιτεύω, Euseb. Η. E. 9,7." Kali. Mss.] Καταστηλιτεύω, In stela noto, proscribo, in cippo, i. fere q. simplex στηλιτεύω, nisi quod praep. aliquid signification! addit, Lucian. (3, 287.) Τά έπί τών τοίχων γεγραμμένα έν τψ Κεραj) μεικψ άνάγνωθι, οπου κατεστηλίτευται υμών τά ονόματα. J. Poll, κατεστηλιτευμένοε, i. q. έστηλοκοπημένοε. Στηλιε, ΕΤ Στηλίδιον, Parva stela s. cippus, Columella. Στηλίδια, Hesychio Limites, Termini, oi τεθειμένοι ΰροι. [2r>;A(s, J. Poll. 1, 90. "Coray Theophr. 283, Στηλίδιον, ibid. Tbom. M. 559 " Schaef. Mss.] " Σταλίζομαι, Hes. exp. έπί τήε στήληε τρόπον έστη^ " κα. Videtur autem deesse gen. post έπί: ut di- " catur έστηκα τρόπον στήληε, non autem jungatur " στήληε cum έπί." U Στύλοε, ό, Columna, i. q. κίων, J. Poll.: videtur autem proprie esse Columna, quae in aedificiis et machinis statuitur, ad ea fulcienda et sustinenda: at στήλαι plerumque in locis publicis, inscriptionum maxime gratia: licet ap. Hom. quoque pro Lapidibus, in quibus fundamentum aedificii innititur, secundum quosdam accipiantur. Apoc. 3, (12.) Ποιήσω αύτόν στύλον έν τψ ναψ : 10. (1.) Οί πόδεε. αύτοϋ ώς στύλοι, (1 Tim- 3, 15.) Στύλοε και έδραίωμα τήε άληθείαε, ubi metaph. usurpatur, sicut et a Chrys.,

134 δής. Apud Vitruv. autem In cochlea aquaria styli ferrei sunt, qui tignis utrimque positis infiguntur ad earn suspendendam, s. a column» s. a graphii similitudine ita dieti. ["Epigr. adesp Toup. ad Longin Heringa Obs ad Charit. 245." Schaef. Mss. Eur. Iph. T. 50. Polyb. 1, 22, 4. Strabo 14. p Paus. 5, 20.] Στυλοβάτης, ό, Columnae basis, s. pes. At J. Poll, strictiius accipit, et στυλοβάτην esse vult Columnae Doricae basin, σπείραν autem Ionicae. Gr. vocab. Vitruv. retinet: 3, 3. Extructis autem fundamentis, ad libramentum stylobatae sunt collocandi: supra stylobatas columnae disponendle. Et 4, 7. Insuper β stylobate columnae constituantur tam altae, quanta ab extremis stylobatarum parietibus est diametros. Ex Eod. tria praecipue stylobatarum genera tradunt VV. LL. Tuscanum, Doricum, Ionicum; ideoque J. Poll, indiligentiae arguunt, qui, ut supra dictum est, στυλοβάτην Doricae tantum columnae basin esse tradit. Varro quoque h, v. utitur. Στνλοεώής, Columnae formam habens. Στ. dicitur Processus ossis petrosi ab inferiori ejus sede exoriens, solid us, tenuis, et oblongus instar styli, s. graphii vel acus : unde Gal. γραφιοειδή et βελονοεώή eum se appellare scribit libro de Ossibus. Hae στηλοεώεϊς per η vocantur ap. Ruf. Eph., itidem \e- 7rrai καί ύπομήκεις καί κάτω προς τό φαρύγγεθρον νεύονσαι: quas ab Eudemo assimilari τοίς τών άλεκτρυόνων πλήκτροις annotat. Dicitur vero hoc nomine et άπύψυσις, Processus, cubiti, qui in eo, ut inquit Gal., έκ περιττού innascitur: ille carpo per διάρθρωσίν inarticulatur, ejusqueopus est, motus carpi obliquos dirigere, et firmare turn ligamentis, turn etiam occur- c su ossis carpi ipsum parva cavitate excipientis : alioqui lubrica et errabimda et parum firma fieret haec motio, si soli radii cavitati, quamquam σκαφοεώεί, committeretur. Dicitur autem interdum στήλοεώής per η, quod columnam repraesentat. Gorr, [* Στυ~ λοπινάκιον, Visconti Iscr. Triop Jacobs. Exerc. 2, 142." Schaef. Mss.]. " "Αστυλος, i. q. άστηλος s. άκίων, Columnas non " habens : ut Amphidvomion astylon ap. Plin. 34, " 8., Ά στυλό* autem ab Hes. esse dicitur τό τραχύ " ίμάτιον καί φαύλο* * μηλίτιον καί άναιδές." [Anal. 1, 23.7.] Αραιύστυλος, ο, ή, Raras columnas habens, Vitruv. 3, 2. de quinque aedium speciebus, Rarius quam oportet inter se diductis (columnis aedes,) ά. Cui opp.. πνκνόστυλος infra. " Αύτύστυλον, Hesychio " * αύτοσκεύαστον. Ad-verbum, Per se et suapte " natura columnis fultus." Δεκάστυλος, Decern columnas habens, Vitruv. 3, 1. Αιάστυλος, Qui amplius patentibus columnis est, Vitruv. 3, 2. Efpaulo post, Diastyli autem (aedis) haec erit compositio, cum trium columnarum crassitudinem intercolumnio interponere possumus. [* Αιαστύλιο*, Intercolumnium, Mathem. Vett. 109.] Έξάστυλ,οί, Sex columnas habens, Vit ruv. 3, 1. Εϋστυλος, Cujus columnae justis intervallis distributae sunt, ideoque columnarum i^ecie decorus, Vitruv. 3, 2. Eustylos (aedes, in qua columnae sunt,) intervallorum justa distributione. Quomodo autem ea facienda sit, ut figurations aspectum venustum habeat, unde εύστυλος dicitur, aliquanto post explicat. * Μεσοστύλω*, Gl. Intercolumnium : * Μεσαστύλιον, Lobeck. Phryn " Iu Od. T. 36. μεσόbμaι ab Aristarcho exp. τά * μεσά * στυλα." Schn. Lex. * Μεταστύλιον, Dio Cass. 1140, 72.] Όκτάστυλος, Octo columnas habens, Vitruv. 3, 1. Περ/στι/λοϊ, Circumcirca columnatus, Columnis in ambitu cinctus: αύλή, σύριγ'ζ, ap. Athen. (196.) Ύούτων b' έκτος περίστυλοϊ επεποίητο σνριγξ, ταίς τρίσί νλευραίς, καμαρωτήν έχουσα στέγη*. Et Vr. δόμοι ap. Eur. (Andr ) Quae per ambitum foris habent D 4637 UT [ρρ ] ΙΣΤ 4631 cum Petrijm et Paulum vocat rovs στύλους τής έκκλη- A pilas, VV. LL. Apud Ezech. autem 42, (3 ; )Άί σίας, Ecclesiae columnas : qualis metaph, est iu hoe [ro περίστνλα] τής αύλής, substantive, pro or στΐλο» c^lebri senario, Στύλοι γάρ οίκων είσι πα'ώες άρσενες. οί περί τήν ανλήν, Columnae aulam ambientes; Exemplum autem propriae signif* habes in Jlepiarv^ [" Diod. -S. 1, 58. Jacobs. Anim. 224." Schaef. M«.j λος infra. Pertica, VV. LL. Ejusd. autem cum AT Περίστυλον, Locus columnis cinctus* Vilruvj^ στήλη, esse originis, testantui Gramm. Pro Graphio 9. de Gr. aedifieiorum dfepositione, et nominibus af> etiam accipi quo in tabulis cereis exarabant, apparet e στνλοεώής, quod Galeno i. est q. γραφιοει* Italicis usibus di&repabtibas* Locus inter deer j a. nuas, Graece θυρωρείο»- appellatur : deinde est introitus in peristylon : id peristylum in tribus parti))^ habet porticus. Et paulo post, Id autem periity. lum, quod unam altiorem habet porticual, Rhodiji cum appellatur. Allien. (205.) in descriptive navis Philopatoris, Ή be ^ιάθεσις τον μέν καταγείον, topf στύλψ παραπλήσιος, Ezech. 42, (5.) <Έξείχετθ. τό κ. έξωθεν τοις στύλοις τοις κατωτέροις, '[al. I. τό ίίνέξ αϊτοί, εκ τοϋ ύποκάτωθεν π. " Heyn. Hom. 3, 8. Moer evn., Diod. S. 2, 278." Schaef. Mss.] IIept rt, λιον, Idem, Vitruv. I. c., Domus amplioree, habeifc* latiora p., in quibus pares sunt quatuor porticus altitudinibus, aut una, quae ad meridiem' spectat,-excelsioribus columnis constituitur. Paulo post, Habent hae domus vestibula egregia, et januks propifo cum dignitate, porticusque peristyliorum albariis et tectoriis et ex intestino opere lacunatiis ornatas. Item, Haec autem p. Andronitides dicuntur. Etsub finem, Inter haec p. et hospitalia, itinera sunt, qua Mesautoe dicuntur. Et 1,1. de aede hypaethrtj I». teriore parte columnas (habet) in altitudine dupfoes, remotas a parietibus, ad circuitionemi ut portien, peristyliorum. Πολύστυλοϊ, Multas habens columnas; Plut. Pericle (13.) To if ibbeiov, rrj μέν εντός biabkm πoλvεbpov καί π. [Strabo 15. p. 1017,17- p. IIp0ffTO\os,Abanteriore partecolumnas habens,vitrut. 3, 1. Prostylos (aedes) omnia habet, quemadmodnw in antisy columnas autem contra antas angnfariki duas, supraque epistylia. Idem in praf; 1. 7 PWMi ante templum in fronte columnis constitutis, prostylon fecit: ubi substantive accipi videtur, ut τερίστυλον, pro Loco columnas in fronte coustitutas habente. AT Άμψιπρόστυλος omnia habet ca/qus prostylos, praetereaque habet in postico ad eund. modum columnas et fastigium, Vitruv. ibid. ΠΚΗ& στύλος, Qui est crebris columnis, Vitruv. 3, 2. ini; tio. Et paulo post, Pycnostylos est cujus intercdl^ mnio unius et dimidiatae columnae crassitudo inter poni potest. Quae opp. rjf άραιοστύλω^ Σύστ^Λ Qui columnis est paulo remissioribus, Vitruv; ffc. Ibid. Systylos est, in qua duarum columnarum crassitudo in intercolumnio poterit collocari, et spiwjfum plint hides aeque magnae sint eo spatio, quod Ciierit inter duas plinthidas. Ύετράστνλος, Quatuor cow mnas habens, Vitruv. [* " Tpt'orwXos, Jo. Climac. p. 6." Boiss. Mss. * Ύπόστολος, Philo de 7 Minlt: P ' 5 ] ' Έπιστύλιον, Trabs, Lapis, qui supra columuasponitur. Epistyliuin Vitruv. appellat servata voce Gr.: 3, 2. In araeostylis autem (aedibus) rtec lapideis nec marmoreis epistyliis uti datur, sed imponendtt de materia trabes perpetuae. Ubi vides epistylioaet trabem, quae columnae imponitur, idem esse, sed materia tantum differre." Et 5, Ί. de foro Graecerum, Crebrisque columnis, et lapideis aut marfflo reis epistyliis, adornant : 6, 4. In iegyptiis autem (cbcis) supra columnas epistylia, ct ab epistyliis ad parietes, qui sunt circa, imponenda est contignatfo} deinde supra epistylium ad perpendiculum infe^»- rum columnarum, imponendae sunt minores quairia parte eolumnae. Plut. Pericle (13.) de Coroebo, qui Eleusine templum extruere ccepit, Kat τούς έτ? ΙΜ 1 φους κίονας έθηκεν ούτος, καί τοίς έπιστνλίοις έπέζβφ', et epistyliis junxit. Athen. (196.) Κίονες δ«εσγάθ»)αί ξύλινοι έφ'' J ν έπισΐνλίον καθηρμόσθη τετράγωνα vwepeibov τήν σύμπασαν τοϋ συμποσίου στέγήϊ : (205.) de oeco bacchico in navi Philopatoris, 'EjrtypuQv έχων τό γέϊσον, έως τον περιτρέχοντας έ. NotanJuW tamen Vitruv. έπιστύλια servata 'Voce Gr. vocire Id quod e lapide aut marmore fabricatum colnmnk imponitur: cum vero e ligno est, vocare trabes: id quod partim e superius cr.. ejus verbis patet,jjattim ex his quae nunc addo. Hagetor Byzanthis in descriptione testuditiis, Έπιζεύγνυνται έπ' airiii

135 4639 ΙΣΤ [pp ] lit 4640 (τών κιόνων) επιστύλια κύκλω: aliquanto post,έχει A δέ «Μ μέσην στέγήν έ'πϊ τών έ. άναπαυομένην, 8πως ή βελοσταγία 'επ' αυτής είή, i. e. interpr. Vitruv. 10,21. Snpia eos (postes) trabes circumclusae continebarit totam compactioftem. Et aliquanto post, Habuerat autem mediam contrabulationem supra frabiculas ubi scorpiones et catapultae collocabantur. Pro βελοσταγία autem videtur leg. * βελόστασία. Sunt qui -έπιστύλια putent esse Capitula s. Cs,pitella columnarum ; sed exemplum hujus signif. non afforunt. [" Ad Charit Fac. ad Paus. 3, 211." Schaef.Mss;] [* " Στ-υλόω, Columnain erigo,' Thren. 3, 12." Schleusn. Lex.V.T." Jacobs. Anth. 7,119 *Στύλωμα\ -aid Diod. S. 2, 309. * Στυλωτός, Heyn. Hom. 5, , 8." Schaef, Mss.] Αιαστυλόω, Columnis fulcio, Bud. e Polyb. 5, (4, 8.) p. 84. Όμοϋ παν το διέιττυλωμένον κατέβαλε τεϊχος, citans ex (5, 100, 4.) p Δύο πλέΰρα τοϋ τείχους ύπώρυξαν και διεστύλωίταν. ["Ad Diod. S. 2, " Schaef. Ms<i. * ΎττοσπΛόω, Mathem. Vett. p. 22. * Υποστύλωμα, β 108: var. lect. * Ύποστήλωμα.] Στύλίτης, Supra columnam locatus, 6 έπί κίονος Ιστάμενος, Suid. [Etym. M.] ΣτυΧίς, ή, Columella. Est etiam Pars navis ήμιολίας, Hes., Plut. Pomp. (24.) de luxu pirafarum loquens, ΣΓ. χρυσοίς, καϊ περιίτετάσμασιν άλουργόϊς, καί πλάταις ύπαργνροις. Sic dicitur etiam illud, quod nares, s. nasi foramina, instar muri dispescit: alio nomine κίων et διάφραγμα appellat um. J. Poll. ["Ad Charit. 245." Schaef. Mss.] Στνλίσκος, Columella. [Strabo 3. p. 249 ] [* Στύλαξ, Catena ferrea, Plato Pollucis 10, 167. Cf. Σ λα.] ΣΤΗΡΙΖΩ, Statuo firmiter, Figo ; nam plus est quam ίστημι, a quo derivatur. Hesiod.. (498.) de saxo quodam, Τον μέν Ζευς στήριζε κατά χθονός εύρνοδείης ΠυΟοϊ έν ήγαθέΐ), γνάλοις υπό ΐίαρνησσοίο, Σήμ'εμεν έξοπίσω, Quod Jupiter statuerat et fixerat in terra. Apud Lucam autem 16, (26.) Μεταξύ ήμών και -υμών χάσμα μέγα εσττιρικται, redditur Simpliciter, Hiatus ingens constitutus est. Stabilio, Firmo, c Fulcio. In qua signif. metaph. etiam capitur, ut L/dt. Stabilio, Confirmo. Lucae 22, (32.) Στήριξον τους άδελφ&ΰς. 2 Thess. 2, (17 ) Στηρίξαι ήμάς έν mttri λ-όγψ καί έργύ> άγαθψ. Interdum i. q. π'ιστόω, Fidem facio, Confirmo quod dubium est. Et στηρίζομαι, Stabilior, Firmor, Nitor aliqua re ceu stabilimento etfulcro. II. Π.(110.) de Ajace, qui a Trojanis impetebatur, όύδέ πη ειχεν Άμπνεϋσαι' πάντή δέ κα*ύν κα'κψ έστήρικτό. Hesiod. Ά. (218.) Θαύμα μέγα ψράσοασθ' επεί ούδαμή έστήρικτό : de Perseo, de quo dicit, OUT άρ' έπιψαύων σάκεος ποσίν, ονθ' έκάς αύτοϋ. Et (Θ. 779 ) & ίονη>-~-έστήρικταί. Aristot. de Mundo, Ύών σελάων ά μέν άκρντίζεται, ά δέ στηρίζεται, Per coelum aut jaculari specie transmeans, aut uno loco fixus, Bud. Et metaph. 2 Petri 1, (12.) ΈστηριγμένΟνς έν rrj παρσύση αληθείς, Stabilitos et confirmatos. II Neutr. etiam capitur pro Sto, Consisto, Firmo pedem, Sisto gr^fjum, Od. (M. 433.) ούδέ πη είχον Οντε στηρίξαι ποσίν εμπεδον ούτ έπιβήναι. In qua sigflif. ap. Mathematicos quoque usurpatur teste t Plat. (6, 284.) qui τούς πλανήτας στηρίζέιν λέγουσι παυσαμένους [ ης~\ τής είς τούμπροσθεν αύτών πορείας. II Morbus quoque iu partem aliquam corporis στηρίζέιν dicitur pro In earn 'incumbere ac ea ceu fulcimento niti, Thuc. 2, (49 ) Καί οπότε is τήν καρδίαν στηρίξαι, άνέστρϊώέ τε αύτήν, Cum in cor incubuerat. Sic ap. Diosc.' 6, 1. Ata τό υπό τής γενομένης θερμα- Itlas κατέχεσθαι τό δοθέν, στηρίζον έπί τούς τόπους όντας- κυρίους: idem έπισκήπτειν dicitur. ["Ad Charit Wakef. Trach ; Phil Huschk. Anil Jacobs. Anth. 8, 361. Matth. Anecd. 1, 42. Heyn. Hom. 4, 637. Musgr. ad Bacch. (972.) p Valck. Hipp. (1220.) p ad II. Φ Ilgen. ad Hymn. 358." Schaef. Mss. II. A A. 28. * 3*ηρικτέορ, J. Poll. p. 129.] Στήριγμα, Fiilcimemttm, istabilimemum, Id, quo res aliqua stability et fivmator, et cui innititur, Plut. (8, 574.) de hedera, ΤΙεριπλοκής δείται καί'οτ., άύτός εαυτόν άνέ- %Άν καί *οδή)>έιν άδυνατών. Joseph. de Captivit. ΎποΚαένΤωΡ-δέ τών στ., ό μέν πύργος έξαίφνης κάτασείεται, Adustis fulcimentis. Firmamina, Ovid. Ab Hippocr. qiioque έν τψ κατ Ίητρείον, στ. dicitur Parti aegrae adhibitum firmamentum, quod injecta quidem fascia fit, sed sine vinculo. Convenit partibus illis, quarum motus necessarius est, a quo cessatio noh est in nobis, eoque differt ab έρεισμά, Gal., teste Gorr. Στήριγμα et ύποστάτην Graecis i. esse q. Lat. Furcam, testatur Plut. Coriol., ut in Υποστάτης supra annotatum est. Infra στήριγγα vocat. At Lys., si J. Polluci credimus, στ. vocavit etiam Temorieiii currus, τόν ρυμόν τοϋ άρματος, h, e. ro τής αμάξης άνέχόν ξύλον, οταν άζευκτος ή : Plutarcho autem est τό άνέχον τήν άμάξην ξύλον, S, ο ταϊς άμάξαις ύφιστάσι, Furca, quae curribus, s. curruum temonibus, subjicitur et quae eos sustinet. Greg. Naz. Ep. 227" Strong. Mss. " Ad Charit ad Dionys. H. 3, ad Diod. S. 2, 309. *Στηριγία, ibid." Schaef. Mss.] Στηριγμός, Actio ipsa stabilieridi et firmandi, i. q. έδρασμός, Suid. Stabilitas, 2 Petri 3,(170 Φυλάσσεσθε' ίνα μή Trj τών άθέσμών πλάνη σνναπαχθέντες έκπέσητέ τοϋ ιδίου στ., Excida'tis a propria stabilitate. In VV. LL. interpr. Statum lixum. Qua signif. ap. Mathematicos στηριγμοί stellarum, quasi insistentiae, cum neque progredi neque recedere videntur. Cam. [Plut. 6, 284. " Matth. Anecd. 1, 42. ad Diod. S. 1, 92." Schaef. Mss. "Schol. Al-at.203." Wakef. Mss. * "Στήρίξις, Brunck. Aristoph. 3, 211." Schaef. Mss.] Στήριγξ, Fulcrum, i. q. στήριγμα. Metaph. autem Xen. Tibias equi vocavit στήριγγας, Ίππ. (1, 5.) Ύών γεμήν κνημών τά οστά, παχέα χρή είναι, ταϋτα γάρ έστι στήριγγές τοϋ σώματος, Stabilimentum corporis, Cam. Cujus 1. J. Poll, quoque meminit, ap. quem sunt qui στήριγγας vocent τά εκατέρωθεν τοϋ μείζονος όστοϋ, ό τήν κνήμην φέρει, κερκϊς καλούμενον, μικρά όστάρια, qua; et ireρόναι dicuntur et παρακερκίδες, ut ibid, annotatur: quos processus Cam. quasi Fulcra nominari tradit, Στήριγγα ap. Graecos i. esse q. Furcam, testatur Plut. (7, 133.) To δέ ξύλον (διπλούν, ο τάις άμάξαις ύφιστάσιν,) ήμείς μέν στήριγγα, *Ρωμαίοι δέ φούρκαν όνομά-, ζουσι. Mendose tamen ibi στήρητα scribitur. Interpres vero ita legit, eaque lectio rationi consentahea est: nisi quis nialit στήριγμα legere h. in 1., sicut ap^ Eund. in Coriol.: ut in Υποστάτης videre potes. [" Ad Diod. S. 2, 309." Schaef. Mss.] " Στήριξ, ή, " Furca, VV. LL. e Plut." Βαθυστήρίγξ, Fulcimentiim profundum habens, Profunde defixus, Epigr. λαα βα~ θυστήριγγά, [Philippus 74. Ieg./3a0v στήριγμα. * Στηρικτήέ, Schol. Ορρ. Ά. 373^] 'Αστήρικτος, ό, ή, Qui stabilitus et firniatus est, i. q. ανερμάτιστος, 2Petri3, (l6.) delis, quae iu epistolispaulinisdifficilia sunt, "Α οί άμαθείς καϊ ά. στρεβλοϋσιν, Indocti parumque stabiles, s. potius, In religione Christiana nondum stabiliti et firmati. Citatur etiain e Nonno [Jo. 59, 7 ] [* "Άναστηρίζω, Nonn. D. 46,972. ApoTlin. Metaphr. Ps. 67. p. 82." Kail. Mss. Anal. 3, 288.] Άντιστηρίζω, Contra fulcio, Protego quasi fulciendo, Fulciinentum adv. aliquid praebeo et firmamentum. Citatur ex LXX., ut Ps. (36, 24.) 'Αντιστηρίζει χείρα αύτοϋ. Suid. άντιστηρίζει exp. αντιλαμβάνεται. Alicubi a Gaza vertitur Renitor. [Hippocr ] Άντιστήριγμα, Fulcimentum, Firmamentum adv. quidpiam ut adversus calamitates, liostes. Exp. etiam ProteCtio : Ps. 17, (18.) Έγένετο Κύριος άντιστ. μοϋ. [Hippocr * " Άντιστηριγμός, Dionys. H. 5, 99 " Schaef. Mss.] Άποστηρίζω, Inniti facio, Fulcio, Sustento, άπερείδώ. Sicut et pass, άποστηρίζομαι et άπερείδόμαι in ead. signif. ponuntur : sc. pro Fulcior, Inriitor. Aristot. Probl. ΈΓ δέ rots κατάντεσι, διά τό ύποφίρεσθαι, τοίς σκέλεσι τούς μηρούς άποστηριζόμενοι, πονοϋμεν αύτούς. Vide aliud exemplum in ΈπΙστηρίζομαι. 'Αποστηρίζομαι act. etiam signif. dicitur pro άποστηρίζω, sicut άπερείδόμαι pro άπερείδώ. Themist. de Aniina 1. Ούδέ»/ γάρ τούτων οίατέ έστι ποιείν ή ψυχή, μή τό σώμα έφελκομένη είς ό καί τάς ένεργείας εαυτών εμφανώς άποστηρίζεται. [I. q. άποσκήπτω,hippocr " Med.,Me loco, Aristot. Η. Α. 214." Wakef. Mss.] Άποστήριγμα, Sustentaculum, /

136 Φ64.1 ΙΣΤ [ρ 1811.] ΙΣΤ Fulcimen, Fultura, Res, quae aliquid fulcit, cui aliquid innititur. [Hippocr , q. άπόσκημμα, 248.] At Άποστήριζις, Sustentatio, Innixus, [I.q. άπόσκηψιε, Hippocr *Έναποστηρί ω, 397 ] Διαστηρίζω,Stabilio, Fulcio, Firmo. [Hippocr. Epist. p Anal. 2* 214. *Ένστηρίζω, Gl. Insisto, Apoll. Rh. 4, 1518.] Έπιστηρίζω, Denuo stabilio, lnsuper confirmo, Stabilio et firmo super. At pass. Έπιστηρίζομαι, Fulcio et firmo me super, i. e. Innitor, Incumbo, Bud. in Aristot. Probl. Ό νέων άεί έπι στηριζόμενος έν τφ νδατι νεί* έν δέ τφ σωματωδεστέργ μάλλον άποστηρί ίεσθαι δυνάμεθα, ubi synonyma sunt άποστηρίζομαι, έπιστηρίζομαι. Ex 2 Reg. (1, 6.) Έπιστήρικτο έπι τό δόρυ, Incubuit super hastam. Et Caijtic. 8, (5.) Έπιστηριζομένη έπι τόν άδελφάόν αυτής, Super fratrem suum innixa. [" Opp. Κ. 4, 254." Wakef. Mss. * 'Επιστήριγμα, Gl. Columen, 2 Reg. 22, 19 ] " Ka- " ταστηρίζω, Incumbo: ut κατασκήπτω. Hippocr. " περί Παθών, Πάσχει δέ ταντα ΰπό χολής, οπαν εις " ras φλέβας καϊ τά άρθρα καταστηρίζη." [" Ad Charit. 741." Schaef. Mss. Job. 20, 7«* Καταστηριγμόε, Suid. VV. "Ιππαρχος, Ερατοσθένης, male pro Karaστερισμόε. * Έγκαταστηρίζω, Just. Mart. Epist. ad Diogn * Περιστηρίζω, Hippocr. 509, *5. *" ΤΙεριστηριγμόε, Dionys. H. de Str. Or. 16. de Adm. Vi die. Dem. 38." Kail. Mss.] Υποστηρίζω, Suffulcio, Alicui stabiliendo et firmando s. fulciendo aliquid substituo et suppono, [Ps. 36, , 14. Aqu.Es. 50, 4. Lucian, 2, ] 'Υποστήριγμα, Sujffulcimentum, Quod rei alicui firmandae et fuldendae substituitur et supponitur, [3 Reg. 7, , 12. Ezech. 38, 6. * Υποστήριζα, Pisid. Opif. $97. *Ίνναιποστηρίζω, Basil. 3, ] " 'ΙΣΤΟΣ, ό, Malus navis: dictus παρά τό στήσαι, " ab erigendo : ut Hom. quoque innuit dum dicit, " Od. O. (289 ) Ίστόν δ' είλάτινον κοίληε έντοσθε μεσό- " δμης Στήσαν άείραντες, κατά δέ προτόνοισιν 'έδησαν. " Sic Xen. Έλλ. (6, 2, 17 ) Έν δέ ταίε ναυοϊν αΐρό- " μένος αί τους ιστούς, άπό τούτων έσκόπει, Sublatis " in altum et erectis malis: nisi potius sit, Sublatis " in malos speculatoribus. Rursum Horn. Od. M. " (422.) Έκ δέ οί ίστόν άραζε [e'a e] ποτ ι τρόπιν. Et " paulo ante, ιστός δ' οπίσω πέσ,εν. ΊΙΤΓΟΪ dicitur " etiam έργαλεϊον ΰφαντικόν, a similitudine mali nau- " tici, et ipsum παρά τό ίστασθαι, teste Eust.: ut " Hesychio quoque ίστόε est non solum τό ορθόν " ζύλον τήε νεώε, sed etiam τό ΰφαντικόν. De hoc " textorio ligno s. textorio malo e quo stamina " ducta sunt, accipi potest quod Hesiod. dicit (Ή. " 15.) Ty δ' ίστόν στήσαιτο γννή, προβάλοιτό τε έργον. " Et quod Hom. Od. (Α. 356.) 'Αλλ' eis οίκον ίοϋσα " τά σαυτής έργα κόμιζε, Ίστόν τ ήλακάτην τε. II. Α. " (31.) Ίστόν έποιχομένην, καϊ έμόν λέχοε άντιόωσαν. " His inquam in 11. pro Textorio illo instrumento " intelligi potest ίστόε, ita tamen ut etiam de Tela: " nam et ipsum ύφασμα eo nomine appellatur : velut " Od. K. (221.) Κίρκηε δ' ένδον άκονον άειδούσης όπϊ " καλή, Ίστόν έποιχομένης μέγαν άμβροτον. Et II. Γ. " (125.) ή δέ μέγαν ίστόν ν φαίνε, Δίπλακα, μαρμαρέην. " Sic Hesiod. Έ (1, 64.) dicit, πολυδαίδαλον ίστόν " ΰφαίνειν. Et Hom. rursum Od. Ω. (144.) Καί τήν " γ' άλλνονσαν έφεύρομεν άγλαόν ίστόν." [" Jacobs. Anth. 6, 242. ad Diod. S. 2, 168. Valck. Adoniaz. p Anim. ad Ammon Koen. Praef. ad Greg. Cor. 19. Brunck. ad Hec. p ad Charit Ipsa tela, Valck. Adoniaz. p άράχνηε, Huschk. Anal Jacobs. Anth. 12,111. Καταβαίνειν αφ ίστοϋ, καθαιρέϊν ίστόν, Valck. Adoniaz. p Ίστόν έπόίχεσθαι, Phoen. p. 576." Schaef. Mss. Artem. 2, Polyb. 5, 89. Tibia cruris, Opp. Κ. 1, 408.] " A nautico porro ίστφ sunt COMP. Ίστοδόκη, Mali " nautici receptaculum : ή ΰποδεχομένη τόν ίστόν " * ιστοθήκη, i. e. τό κατά τήν πρνμναν άνέχον ζύλον " είχθ' ού κλίνεται ό ίστόε, Schol. II. Α. (434.) Ίστόν " δ' ίστοδόκρ πέλασαν προτόνοισιν νφέντεε." [" Heyn. Hom. 4,'119 Ammon. 76. Valck. Anim Toup. Emendd. 1, 434. ad Longin * Ιστοθήκη, ibid. Valck. Anim. ad Ammon. 115." Schaef. Mss. * Ίστοκεράία, Antenna, Artem. 2, 12. Orpb. Arg. 6'92.] " Ίστοπέδη, Pes mali : Etymologo ό εν μέσψ τήε νεώς A " κοίλος τόπος, είί Ζν ϋ ίστόε έντίθεται: quen # " ληνίδα nominari dicit. Suidae ζύλον όρθον άπό, gee. " habet έπί, τήε τρόπιδο«φ προσδίδεται ο ιστός, LJ. " gnum rectum e carina assurgens cui alligaturma- " lus. Od. M. (50.) Αησάντων σ έν νηί Bofj χείρίρ Η " πόδας τε, 'Ορθόν εν ίστοπέδρ. [" Jacobs Anth, 5, 393. Ammon. 76. Valck. Anim. 113." Schaef. Μβ». * Ίστοτρίβης, Qui circa malum versatur, iescb. AG * ίστρίβης Pauw. Schutz. Porson. * " φόρος, Qui malum gerit, Hes." Wakef. Mss.],,«"A " textorio vero ίστφ DICUNTUR Ίστόποδες. J. Poll. " enim 7,10. recensens vocabula quasdam ad lanifr. " cium et textoriam artem pertinently, scribit " λονταε" [κελέον^] " vocari τούς ίστόποδα*, quod " ad verbum sonat Pedes textorii ίστοϋ." [" Anfip. Sid. 87. Aristoph. Fr Wessel. ad Herotj. iftj. Valck. Adoniaz. p. 337 " Schaef. Mss. * " V j ^ Chrys. Serm. 17. T. 6. p Καί κερκίδα,κώ in-tvas καί ί." Seager. Mss, * " ΊστοποΛα, SchpL 1 Nicandri *Ίστοπόνοε, Manetbo 4, 423. *'I 0» r πονία, Telae labor, Clem. Alex * Ίστοτ4ή,, unde * ΊιτΓΟΓέλεια, Textrix, Nonn. D. (6, 154.) 37, 282. (312.)" Wakef. Mss. "Wakef. Trach. 831." Schaef. Mss.] " Ετ Ίστότονα πηνίσματα, Stamira'i. " Licia quibus textorius ίστόε intenditur, Aristoj^B. "(1315.) Α" θ' νπωρόφι'οι κατά γωνίαε Εί εί εί εί ά " είλίσσετε δακτύλοιε φάλαγγεε Ίστότονα πηνίρμφ^ " Ubi Schol. ίστότονα πηνίσματα esse dicit tovs la?w " ofis έν τφ άέρι νφαίνουσιν οί άράχναι, Telas qi>ai " araneae in aere texunt: eae tamen non dicuntijr " είλίσσεσθαι, Torqueri, s. Torquendo deduc^. se^ " ipsa licia et stamina s. fila quibus ό ιστός inten " ditur a textore cum telam orditur. Praeterea^ " ίστόε EST 'Iorovjiyos, Qui telas conficit, Qui telaa " tractat, Qui percurrit pectine telas, ut Virg. Jpoui- " tur, i. e. Textor." [" Valck. Adoniaz. p. 37& ad II. 22. p. 124." Schaef. Mss.] " Ίστουργία, Textactaj " vel Tel contextio. Theophyl. Epist. 20. 'ITS " τήν κρόκην άπερριφε, καϊ τήε ίστουργίαξ εύθύς etyutfr " στατο: ut ap. Plaut., Mulier telam deserit con^; " nuo." [Plato Conviv. p Eust. II. A.j^ 39.] " Inde Ετ Ίστουργικός, Ad textorem pertii " Telae texendae aptus : ut έργαλεϊον, Textoriun " strumentum." [" Schol. II. T. 332." Wakef. Ms^] " Et ίστουργική, sc. τέχνη, Ars textoria, Telae " dae scientia: ut ap. Greg. Naz. Ο ί περί τήν βασί " λέων ίστονργικήν, Quos rex habebat telae texendae " magistros, Regii textores." [" Valck. ad IL 23. p. 124." Schaef. Mss.] " Est inde et VERBUM/J- " στονργέω, Telam tracto, Telas texo : ut ap " Athen Ή των ίστονργούντων φδή, Can till " quam cantare solent qui telas tractant." [S CEd. C Eust. II. A. p. 23, 42. * 'lorovpy Gl. Textrina: "Ίστεών Textrinum. " Phryn. Ec) (Lobeck. l67.) KLoen. ad Greg. Cor Cattie*. Gazoph. 54. * Ίστ-ί»-, ibid. PhryD. 1. c." Schief. M^ J. Poll. 1, 79. 7, 28. * " Ιστία, (antστρια?)te?tm; Hes." Wakef. Mss. * Παριση'διο5, Anal. 1,241.] "De " nique ab ίστόε IJERIV. Ίστίον, Textum, Velnm^ " Plato Parinen. Olov εί ίστίψ καταπετάσαε πολλοί " άνθρώπονς φαίοιε έπί πολλοίς είναι 'όλον. Sic Εχοφ ' 27, (9 ) Ποιήσεις ιστία τήε αυλής έκ βνσσου κεκλ*ι- " σμένης. Et (15.) Δεκαπέντε πήχεων τών ίστίωχ^ το " ύφος, Velorum altitudo sit quindecim cubitonufe " Ubi quae ιστία dicuntur, vocantur ibid, et κολμ^- " ματα, ab aliis περιπετάσματα. Sed utpluri'fn {jj^ " ίστίον dicitur de navis velo tam in pr^sa quam in " carmine. II. A. (480.) Οί δ' ίστον στήσαντ',άνα θ' " ιστία λευκά πέτασσαν, 17 Erecto - malo ϊ ο Candida candida e^pl&t expfe^ cueruut vela. Od. O. (291.) "Ελκον ν δ' ιστία λ«βα_ " ενστρέπτοισι βοεϋσι: (Λ. 11.) Τήε s δέ πανημερίηί " τέταθ' ιστία ποντοπορούσης. II. Α. I. χ (481 ) / )^Χ " άνεμος πρήσεν μέσον ίστίον, Od. I. (70.)Ιστία if ' σ ψ ι Τριχθά τε καϊ τετραχθά διέσχισεν ts άνέμο*^. "(149.) Κελσάστ,σι δέ νηνσϊ, καθείλομεν ιστία πάντα ' " ut II. Α. (433.) Ιστία μέν στείλαντο, θέσαν δ' έν τη " μελαίντ,. Et Od. Π. (353.) Ιστία μέν'[τε] στεί " λαντες [στέλλοιταί,] ερ'ετμά τε χερσϊν έχοντες [-raij " Ubi quod στέλλειν βί καθαψείν ιστίά vocat, dicier, "etiam i/φιέναι: idem enim valeiit Contra here βά

137 4643 ΙΣΧ [pp ] ΙΣΧ 464iA> «detrahere velum, quod Summittere velum. Soph. " El. (335.) p. 97' Νυν δ' ev κακοίς μοι πλείν ύφειμένη " δοκεί, Navigare summissis velis : nautarum exemplo " qui ventorum vi resistere non valentes, υφιάσι τά " ιστία. Sic ap. Aristoph. 'Αλλά συστείλας, άκροισι " Χρώμενος τοις ίστίοισιν. His ορρ. πλήρεσιν ιστίοιε " πλείν et ολοιε ιστίοιε φερεσθαι, Plenovelo navigare. " Apud Suid. Πλήρεσιν ιστίοιε είε την αύτοϋ σοφίαν " καβήκεν: quod Proverb, esse dicit pro παντϊ σθένει, " πάση δυνάμει, ολη ψύχη. Et rursum ap. Eund.,," Ου κατά μικρόν, άλλ' όλο is Ιστίοιε άπηνέχθη τήε σοφι- " στικήε προαιρέσεωε, επειδή τό πρώτον έφιλοσόφησεν." [" Automedon 11. et Jacobs., Ruhnk. Ep. Cr. lio. Theogn Toup. Opusc. 1, 185. Ilgen..ad Hymn ad Herod Ιστία άείρεσθαι, 663. "I. μέλανα, Boiss, Philostr ] ".Ίστιοδρο- " μείν navis dicitur, Quae passis velis currit et vento " secundo refertur, non remis impellitur, Legitur " ap. Polyb., necnon in Epist. Hippocr. ad Damag. " (1, 60, 9 ) Έπεί κατά δαίμονα τψ οντι ί&τωδρόμηκεν " ή ναϋς, Quando omnino prospere velificata est "navis." ["Ad Diod. S. 1, 194." Schaef. Mss. Ίστιοδραμειν, Lobeck. Phryn. 617 * Ίστιοπέτηε, Gl. Velivolus. * Ίστωποιέω, Strabo 15. p ] " Ίστιορράφοε, Vellorum sutor, Qui vela consult. " Suid. ap. Aristoph. 0. (935.) usurpari ait pro ira- " νοϋργοε, metaph. άπό τών τά άρμενα ραπτόντων, Ab " iis qui vela consuunt, utpote dolosis." [" Dawes. M. Cr. 323." Schaef. Mss.] " Ιστιοφόρος, Hesychio " * άρμενοφόροε, Velifer, Qui velum gerit." [" Planudes Ovid. Met. 15,719." Boiss. Mss.] " AT Ίστιο- " κώπη, quod VV.,L. afferunt pro Navigatio quae " fit velo etremige, suspectum est." [J. Poll. 1,103.] ΙΣΧΥΣ, ύοε, ή, Robur, Vires, Xen. Κ. Π. l, (6, 14.) Οΰτω γάρ μοι δοκεί ήτε ΰγίεια μάλλον παραμένειν, κάϊ ισχύε προσγίνεσθαι : 2, (1, 7 ) Έν τούτω έπειράτο ό Κύρος άσκείν μεν τά σώματα τών μεθ' εαυτοϋ, πρόε iayyv. Aristot. Eth. 2, 2. ΟΙ ον έπϊ τήε ίσχύοε' γίνεται γάρ καϊ εκ τοϋ πολλή ν τροφήν λαμβάνειν, καϊ πολλονε πόνουε ΰπομένειν ί paulo ante, Τά τε ύπερβάλ- Κοντα γυμνάσια καϊ τά ελλείποντα φθείρει τήν ίσχύν. Interdum autem additur gen. σώματοε, sicut Lat. interdum Robur sine adjectione, interdum Robur corporis dicitur. Synes. Καί πείσει μεταθείναι τήν τοϋ σώματοε ί. έπϊ τήν τήε ψυχή ε άνδρίαν. Legitur vero et ίσχύοε ρώμη ap. Philon. de Mundo, quod exp. Vis roboris. Robur, i. e. generaliter Potentia, Vis, Soph. Aj. (118.) 'Opifs, Όδυσσεΰ, τήν θεών ισχύ ν δσή; Thuc. 1. Ίσχύϊ χρήσασθαι, Vi uti. Xen. Έλλ. 1, (3, 10.) 'ίΐε ούδέν ήδύναντο διαπράξασθαι κατ' ισχύ ν : Κ. Π. 4, (5, 8.) Αντίκα ούδεμίαν έχοντεε ίσχύν άναφανοΰμεθα. Etym. ίσχυρόε deducit ab ίσχω, ut sit ό ϊσχειν καϊ άντέχειν δυνάμενοε : sed debuit ίσχυρόε ab ίσχυε derivare, deinde hujus nominis etym. excogilare. Nom. propr., retracto accentu in priorem/ [" Jacobs. Anim. 82. Valck. Diatr Ammon; 45. Fischer. Ind. Palaeph. v. Αύναμιε, ad Herod. 497 De quant.^ Musgr. Ion Heyn. Hom. 8, 173 Conf. c.άρχή, ad Dionys. Η. 1, 313. Plur., Jambl. V. P Kiessl." Schaef. Mss.] ""Ανισχυε, " Robore et viribus corporis destitutus, Invalidus, "Infirmus. Unde plur. άνίσχόεε, quod affertur ex Esaiae 40," [30. Etym. M.] Ισχύω, Robustus sum, Sum robusto corpore». valido. Sed frequenter dicitur aliquis τψ σώματι Ιοχΰειν, sicut et ipsum σώμα interdum ϊσχύειν, Xen. (Άπ, 2, 7, 7') Ίσχύειν τοίε σώμασι, At Dem. C. Mid. Oire τψ τά σώματα άριστα έχειν καϊ μάλιστα ίσχύειν τούε διχάζοντας, ουτε τψ τήν ήλικίαν είναι νεώτατοι, άλλά τψ τοίε νόμοιε ίσχύειν. Item Potens sum, Potentia praeditus sum, Polleo. Bud. in Dem. μάλιστα irfjt'w vertit Praevaleutem esse ι at ίσχύειν τοίς νύμόιϊ, Legibus potentes esse, Vi legum pollere. Thuc. 3 Γ Τήϊ έπειτα προσόδου, δι' ήν ίσχύομεν, τό λοιπόν στερήσεαθς. Frequenter etiam additur dat. rei, qua quis potens est: ut ab hoc ipso Thuc. 2. ίσχύειν ναντικψ, [cf. 2, 13.] Item 3. Ίσχύομεν δέ πρόε τούς πολεμίους τψδε : quibus in 11. reddi etiam potest Pol- A leo. Apud Dem. ίσχύειν τοίς οπλοιε: et 1. c. TOIS νόμοις. Interdum vero commode redditur et vert» Posse : Aristoph. ("Opv ) μείζον ίσχύειν, Plus posse. Et ut Lat. dicitur, Plurinium posse ap. aliquem, pro Plurimum auctoritate valere, sic accipi et ίσχύειν puto in Plut. Δημητρίου τοϋ άπελευθέρου πλείστον ίσχύσαντος παρ' αύτω. Sed et pro Posse, cum infin.: ut Philo de Mundo, Τον κόσμον άχθοφορείν ίσχύσαι: sic autem et in Chrys. subaud. videtur infin. "Οπερ ούκ ίσχυσε φόβος, τούτο δέησις ίσχυσε : licet et Latine reddi sine infin. possit, Quod non potuit metus, id potuerunt preces. Aristot. "Ισχυσαν τούς τριάκοντα δημαγωγοϋντας, pro Potefant tantum quantum etc., VV. LL. [" Thom. M Diod. S. 2, 369. Valck. Diatr. 258, ad Corn. Nep Alberti Peric. Cr. 41. Toup. Opusc. 1, 532. De perf., Valck. ad Phalar. p. xix." Schaef. Mss. "Ισχύον αύτός έμαι/τοϋ, i. e. ισχυρότερος ήν, Aristoph. Σφ. 357 ] " Ίσκύω, Possum, Valeo, VV. LL. perperam "pro ισχύω." [* ""Ισχυσκ, Potentia, Philo J. 1, Β 354." Wakef. Mss. * Ίσχυτήριος, Hippocr Erotian., Φαρμάκψ ί., Τψ ίσχαίμω.'] Άντισχύω, Obnitor viribus, Contra nitor, Reluctor, Resisto, quasi vires viribus opponendo, [LXX. Dan. 11, 12. Sap. 7, 30. Dio Cass "Ad Diod. S. 2, 228." Schaef. Mss.] Αίίσχύω, quod exp., Viribus superior sum, vinco: et a quodam Gramm. Gr., [Suida,] κρατώ et άρχω, Bud. illius tamen non addens nomen : Ενισχύω, Vires sumo, Invalesco. Accipitur vero et active pro Corroboro, Validum reddo: Gennad. Διά δέ τοϋ πνεύματος αύτοϋ ένίσχυσε rovs άποστόλουε καϊ έφώτισε. [" Greg. Naz, Or. 30. p. 496." Strong. Mss. Diosc Hippocr. Νό^», 3. Aristot. Eth. 10, 9. " Diod. S. 1, , 449. Segaar. in Daniel. 66." Schaef. Mss. * Ενίσχυση, Epiphan. 1, 786. Theophyl. 3, 643. " Suid. 1, 827 " Wakef. Mss.] " Έζισχύω, exp. Possum, " et cum accus. construi dicitur. Cum infin. " junxit Paul, in Ep. ad Ephes. 3, (18.) "Ινα " έζισχύσητε καταλαβέσθαι, Ut valeatis assequi." c [ielian. V. H. 4, 18. 6, 13. ubi vide Perizon.: Sirach. 7, 6. Strabo 17 p. 479 Sieb., Aristoxenus ap. Stob. Serm Eust. Od. A. p. 26, 46. "Toup. Opusc. 1, 5^2. ad Cornel. Nep Segaar. in Daniel. 67." Schaef. Mss.] Έπισχυ'ω, i. q. ένισχύω, Vires sumo, Invalesco. Afferturque itidem pro Corroboro, Validum reddo," e Xen. CEc. (11,13.) Item pass. Έπισχύεσθαι pro Invalescere, teste Bud. qui tamen Auctorem non noininat. [Theophr. C. PI. 2, 2. " Ad Diod. S. 1, 378." Schaef. Mss. Vehementer insto, Luc. 23, 5.] Συνεπισχύω, pro Viribus meis aliquem adjuvo, Auxilior: Suid. συνεπισχύσας, συναγωνισάμενος, δύναμιν παρασχών, in h., quem ex A 110 " uyino profert, I. Άλλ' νφορώμενοε μή Φιλίππψ σ., έμ~ πόδων γένηται τη τών Ελλήνων έλευθερίψ. Sed male ap. eum utrobique LEGITUR συνεπισχήσας cum η. Apud Xen. autem Bud. exp. Confirmare, Suppetias ferre: (Άπ. 2, 4, 6.) de vero amico loquens, Κα» άν τέ τινα εΐ) ποιήσαι δέη, συνεπισχύει' άν τέ τις φόβος D ταράττή, συμβοηθεϊ, Vires sufficit amico ad ueneficium conferendum. Κατισχύω, q. d. Validus sum, Viribus praeditus adv. aliquem, A Bud. exp. Praevaleo, in Synes., Μή γάρ δή καϊ τής γνώμης ήμών ό δαίμων κατισχύσειε. Quo interpretatus est modo vet. Interpr. in Matth. 16, 18. Και πύλαι ψδου ού κατισχύσουσιν αυτής. Erasm. Valebunt adv. illam: Beza, Superabunt earn: quam interpr. aut illam vet. Interpr. potius sequi debemus, quam Erasmicam, hoc quidem I. In VV. LL. affertur ex LXX. pro Euitor, Conor, sequente infin., Es. 22, (4.) M?) κατισχύσητε παρακαλείν με, Ne conemini me consolari. Rursum ex Iisd., act. signif. pro Roboro: Κατίσχυσον αύτόν, e Deut. 3, (28.) Item pro Circumvenio, e Sap. 10, (11.) Έν πλέον etyq. κατ ισχυόντων αύτόν. Κατισχΰομαι, Viribus alicujus opprimor, Vincor, Cedo, Bud. in Diod. S., Ό δ' 'Αλέξανδρος ορών τη μάχη τών Τυριών κατισχυομένους τούς Μακεδιίναί, άνεκαλέσατο τη σάλπιγγι τούε στρατιώτας. ["Heyn. Hom. 7, 471. Dionys. Η. 2, , Callim. 1, 449- ad Diod. S. 1, , Se-

138 4645 ΙΣΧ gaar, ία Baqiel. 67.", Schaef. Mss. Elian. H. A. 5, 4 19, Polyb. 3, 4, 6. 20, 5, 6- Joseph. A. J. 16, 3, 1. *Περμσχνω, Phot. Bibl * Προσισχύω, Sext. Emp. adv. Math. 8, 36$.] Ίννισχύω, Corroboro, Confirmo, Suppetias ferendo roboro, VV. LL. [Schneidero susp.] Υπερισχύω, Praevalidus, Praepotens sum. Pro Praevaleo accipi a Dionys. Areop. testatur Bud., qui et affert e Theophr. Ού γαρ τοσούτον νπερισχνοχισιν ΰσω πλείω τοϋ συμμέτρου τον καρπόν,'ίσχουσι. At in VV. LL. affertur e Theophr. C.P1.1. Υπερισχύω τφ Ισχύειν, pro Praevaleo viribus: [3, 18,2. " Joseph.472, 27. Cum gen. rri, 1031, 3." Wakef. Mss. Schleusn. Lex. V. T.] Ισχυρός, Robustus, Validus. Xen. (Κ. Π. 7, 5, 230 ισχυρούς et ασθενείς infer se opp., i.e. Validos et Invalidos: σίδηρος άνισοι [ac ίσοί] rovs ασθενείς έν τψ πολέμα) rails ίσχυροίε. Soph. Phil ) p 'Οεάνδρ' έλών ίσχυραν έκ βίας μ' άγει, ubi observa ν produci, sicut et in hoc senario, qui Proverbialisesse videtur, Ίσχνρόν 'όχλοε εστίν, ονκ έχει δέ νουν : quem olim ita reddidi, Robusta res est turba, mente sed Β caret, Itidem in isto, Ίσχυρόν ο νόμος εστίν, ήν «ρχοντ εχη: quem ita verti, Res valida lex est, cum magistrates habet. Necrton in hoc, Ισχυρότερον ούδέν γάρ έστι τυΰ λόγου. AniiotaJur tamen habere secundam brevem ap. Aristoph. Πλ. [946. Vulgo Kat σνκιγον, τόν ίσχυραν τούτον θεόν, ubi Brunck; post Bentleium corrigit, Kat σύκινον, χοϋτον τόν ίσχυρόν θεόν.].quod Theophr. dixit, Β άρος δ'ένεγκείν ίσχνραΐ καϊ ή ελάτη καϊ ή πεύκη, Plin. vertit, Pondus sustinere validae, abies, larix. Saepe vero reddi debet Potens : quo reddi modo potest et in illis senariis. Dicitur etiam ίσχνρόν Quicquid estfirmum, et in quo praesidium collocari potest: φυλακαϊ, χωρίον, Xen. (Κ. Π. 1, 6, 19. Κ.Ά. 5, 2, 6.) Apud Thuc. autem (3,. 6.) Όρώντεε ουδέν ισχυροί' άπυ των Λεσβίων, pro Nullum acre certamen a Lesbiis cernentes, Interdum etiam τά ί. substantive Robur, Xen. de robore exercjtus, (Ίππαρχ.. 8, 24.) Ταχν μέν διώκων έν $ αν εγγύς ή τοϋ έαυτοϋ ισχυρού, ταχν δέ αποχωρών άπό τών τοίς πολεμίοιε ισχυρών. Sic et alibi utitur. c Itidem vero ap. jeschin. (63.) Τά τής πόλεωε ί. exp. Vires, Robur. In alio certe Ejusd. 1. reddendum potius videtur Praesidia. [" Coray Theophr ad Timaei Lex Toup. Einendd. 2, 195. Cum inf., Boiss. Philostr De quant., Τ. H. ad Plutum p Bentl Ίσχ. o'lvos, Τ. H. p. 293.,ΚαΓά τό ίσχ., ad Herod 'Ισχυροί ποιεϊσθαι, Kuster. V. Μ " Schaef. Mss. " De morbo, Suid. 2, 156." Wakef. Mss.] AD- VERB. autem Ίσχυρώε saepe respoudet omnino Latino Valde, dico autem huic respondere, quia- hoc licet ponatur pro Vehementer, Admodum, Multum, est tamen e Valide per sync, factum: imo vero et hoc ipsum Valide alicubi ita positum reperitur, ut Amare valide meretricem, ap. Plautum. Plin. vero in Epist. dixit etiam Validissime cupere, diligere : uecnon Cael'us Ep. ad Cic. Validissime faverem ei. Redditur etiam Vehementer, Admodum, Enixe. Hippocr. de oculis, "Έ,γκοιλοι ί. γινόμενοι, Cels. Qui vehementer subsederupt. Xen. Κ. Π. 8, (3,17.) "CWis D ουν, ί. χρι'ιμασιν ήδεται, εύ 'ίσθι τοϋτο, καί δαπανώντα, ί. άνιάσθαι. Idem I. φοβεϊσθαι, sicutjeschin. ί. δεδ,ιέναι. At vero Κ. Π. 1, (2, 8.) ρ. 3. Πειθομένουε τοίς άρχουσιν ισχυρώς, redditur aptius, Acri, Magno studio, Studiose, aliove simili modo. Alicubi etiam adverbio Acriter commode reddi potest. ["Herod. 4, 183. "Eflvos μέγα ισχυρώς, Populus magnus admodum." Schw. Mss. " Coray Theophr Toup. Qpusc. 1, 23. Emendd. 1, 32. 4, 437" Schaef. Mss. Ίσχυροτέρως, Herod. 3,129 ] [* " Ίαχνροβύρα'ξ, * Ίσχυροκάρδως, Hes." Wakef. Mss. "Musgr. Cycl * Ίσχνρόμαχοε, Const. Manass. Chron. p Meurs." Schaef. Mss,?Ίσχυροπαθής, unde * "Ίσχνροπαθέω, i. q. δέινοπα* θέω, Schol. Arat. Phaen. 71. * "Ίσχυροπλήκτης, Hes. v. Διοπλήκτης." Wakef. Mss. * " Ίσχΰροπλος, Toup. Opusc. 1,439.'.' Schaef. Mss. Ίσχνροτοιόε, Etynr. M, v. "I^ta μήλα. Schol.-Ven; II. O ] Ίσχνροποιέω, Robustum s. Validum reddo, Corroboro/ Et pass. [pp, $14.] I2X Ίσχνροπο.ιονμαι ap. Hermog. Cocroboror, [Lofceci. Phryn. ;200. Scbol. Thuc. 1. p. 4$. Diod. ft. 14, p "Joseph. 690, 22. * Ισχυροποίησα, Clem'. Alex. 601." Wakef. Mss. Gl. Confirmation Corrobtf. ratio. * Ίσχνροποτηί, Hes.. v. Ζαπότην, Phav. 335; * Ίσχνροποτέω, Diod. S * " Ίσχυρότύ Schol. Pind. Ό. 4, 2. 5, 6." Boiss. Mss. "SchoL Od. K Hes." Wakef. Mss. «ΊσχυροπρΜΜ SchoL II. E Paul. Alex. Apotelesm. M. "3.] " Ίσχυρόρριζοε, Validam radicem habens s. agenj, " Isocr." [* " Ίσχυροσώματος, Schol. Opp. 1, 360. * Ίσχυρόφρων, Hes. * Ίσχυρόφωνοε, Hes." WakejJ Mss. Spohn. Nicepb. Blemm. n. 2D3. Antyllos 0;; basii Coll. c. 10. " Wakef. Ion. 1. *Ίσχυρ_ Heyn. Hom. 5, 708. * Ίσχνρόψνχος,β, 132.".Sc Mss. " * Ίσχυρόψυχος, Hes. ν. Λάσιον κήρ." Boisj,' Mss. Apollon. Lex. 372.] Ανίσχυρος, Minime robustus, Invalidus. [Strabo2, 145. Dionys. Η. 1, 243. * Άνισχυρότηε, (}ψ}φι mitas. *" Άντίσχυρος, Hes. v. * Άνπκιψπρα," Wakef. Mss.] Έπίσχυρος, Auxiliator. Qua,in sigeic i. fuerit έπίσχυρος, q. partic. συνεπισχύων. nam αννεπισχύω accipi pro Auxilior dictum est. [Hesyehio επίκουρος. "Callim. 1, 524." Schaef.Mss. Cf.'Eiri. σκυροε. * " Πανίσχνροε, Schol..Esch. S. C. Tb. 261." Boiss. Mss.] Ύπερίσχυρος, Robustus snpra quam dici possit, Praepotens, [" Const. Manass. Chron. p. 73." Boiss. Mss. Xen. Κ. Π, 5, 2, 2.] [* Ίσχυρικό*, Lobeck. Phryn Anecd. Beti. 1, 100. * Ίσχυρίσκοε, ibid, ex Alexide.] [* Ίσχυρότης et έχυρότης conf., Schaef. Meletenfc Cr. 26. " Robur, Vis, Philo J. 1, 128." Wakef. Mss ] Ίσχνρόω, i. q. ισχυροποιώ, Robustum reddoji Validum, Corroboro. ["Joseph. 557 " Wakef. Mss. Esai. 41, 7 ] [*'Ίσχυρέω, unde *'1σχύρησις, Roboratio, Confir matio, Hippocr. 17, ,19.] [* Ίσχυρεύω, unde * Κατισχυρεύομαι, Aqu,Ps. 85> , 8. Lobeck. Phryn. 67.] [* Ίσχνριείω, * Αίίσχυριείω, Hippocr. 472.] / Ίσχυρίζω, i. q. ίσχνρόω, in VV. LL. sed sineexemplo. At Ισχυρίζομαι, pro Viribus utor, contendo, ex Aristot. affertur Eth. 4, (3.) Ίσχνρίζεσθανώ τους ασθενείς, Viribus contendere adv. imbecihiil II Sed accipitur potius pro Nitor, i. e. Fiduciam cel«loco : eo modo, quo Gallice dicitur Je me tienifort de cela: nam Je me fais fort alio pertinet. DenhiOt μήν ισχυρίζομαι τοντφ, Non nitor hoc, In hop fiduciam causae non colloco, In hoc cardinem causs nfci pono. I Ab iescbine pro Contendere dicendbfet conniti ponitur, Bud. Ita certe ap. Thuc. Ισχυρά σθαι, Contendere, άντισχνρίζεσθαι, Contra contendere, verti, cuin Valla ίσχυρίζεσθαι vertissetlniti cum ablat. 3, (44.) p. 98. KairoCro ο μάλιστα Κλΐβ* Ισχυρίζεται ές τό λοιπόν ζυμψέρον έσεσθαι 7rpot ίβ ή&σν» άφίστασθαι, θάνατον ζημίαν προθε'ισι, καί αυτός ros τερι τφΐ τοϋ ές τό μέλλον καλώς έχοντος άντισχυριζόμενο ναντία γιγνώσκω. Alicubi vero accipi videtur am pro illo altero loquendi genere Gallico, Je tat 1 fort: cui ead. plane metaph. subest, cum Fort ΒΐΛ sigrnfkcet ίσχυρόν. Ισχυρίζομαι, Assevero, Affirmo, ;β βεβαιούμαι, Synes. Ισχυρίζομαι δέ ώς έστιν οϋ τΰ> ιερών βιβλίων Θεός ταϋτα λέγει, [Gal. 4, 349- " Pierson. ad Herodian. '463. Boiss Philoslr Heind. ad Plat. Gorg. 144." Schaef. Mss. PlhtCic.' 29. jelian. H. A. 15, 15. * ΊσχυριΟτέον,^ Plat»de Rep. 7. p * Ίσχνριστικός, unde * Ί χνρ«μ*ώΐί Gal. ad Hippocr. 780.] Άντισχυρίζω, Ε contra# ISM firmo, munio, corroboro, Obfirmo. Pass. Άντι/ηρρί^ομαι, Ε contrario firmor. Item, Obnitor: Pint. (8, 119 ) Aet δ' άντισχνρίζεσθαι και πρόε αμφότερα. Capitur etiam pro Ε contrario affirmo, assev^r^ Contra contendo: vide Ισχυρίζομαι. [Artemidt*>i 62.] Άπισχυρίζομαι, Obnitor, Ad fortitudiuen^nje compono, Bud- in Plut. 1. (6, 301.) ΆπισχυρισΑμεναι προς έντεν'ξιν αίσχρον πλονσίου rivos, καί δωρείοΐνν^ι ριδύιν. Ab Eod. vero accipi ait pro Omni operesistere, de h. ipso 1. fortassis inteliigens, Idem in Comm. postquam Ισχυρίζομαιexpoemt tf'itqt, In^^hw fid uciam colloco, etc, addit, hoc idem siguificare

139 4647 ΙΣΧ [pp ] ΙΧΘ 4648 άπίνχυρίξομαι, NISI quod majorem conatum in ag- A exempl/: sed eodem res redit. Utitur h. v. etiairt grediendo, majoremque fiduciam in tuendo significat. Idem alibi άπισχυρίζεσθαι tradit accipi etiam pro Onjni ope et conatu efficere. Apud Synes. redditur. Firmiter retinere,'"οπερ έπεώάν.λάβηταιπέτραε,άπισχυ, ρίζεται. Thucydidi vero, et post eum Plutarcho, άπισχυρίζεσθαι est Acriter deiiegare, Abnuere, Pernegare, 1, (140.) p. 46. ubi συγχωρεί* et άπισχυρίζεσθαι inter se opp., ita Scribens, Oh el Συγχωρήσετε, καϊ άλλο τι μείζον εύθύε έπιταχθήσεσθε, ώε φόβψ καί τοΰτο ύπακούσοντεε' απισχυρισάμενοι be, σαφές αν καταατήσητε aims. Schol. exp. Ισχυρώε άπαγορεύσανres.. Ε quo perperam affertur in VV. LL. Άπ ίσχυρίζω pro Ισχυρώε απαγορεύω, cum legatur ap. eurtt sicut et in textu Thuc., απισχυρισάμενοι, non άπινχνρίσαντεε. ["Brunck. Aristoph. 1,284. Schneider, ad Aristot. H. A. 201." Schaef. Mss. Firmiter adhaereo, Synes. 165." Wakef. Mss. Plut. Olhone l6. * Άπισχυριστικώε, Phavorin. 143, 25.] Αιίσχυρίζομαι, Affirmo, Contendo, Plato Phaedone (8.) Nw δέ εύ ίστε οτι παρ' avbpas τε ελπίζω άφίζεσθαι αγαθούς Β καϊ τοΰτο μέν ούκ άν πάνο δίίσχνρισαίμήν' οτι μέντοΐ. παρά θεούς δερπότας πάνυ αγαθούς ήζειν, εύ ίστε οτι, είπερ τι ά^λο τών τοιούτων, δίίσχνρισαίμήν άν καϊ τονro.isaeus 48.: Lys Ακούω b' αύτόν δίίσχυρίζεσθαι οτι κ. τ. λ. Sic Dem. 148 (=447.) 'Εγώ b' on ενρεθήσεται ον πάνυ διισχυρίζομαι, Non admodum contendo. Plato Epist. Περί σον biίσχvpιζόμηv ώε (Λχ οϊός Γ' ίσοιο αύταρκέσαι τοίς διαβάλλονσιν ήμαε, [Aristot. 1, 545. "Herodian et η., ad Lucian. 1, 771." Schaef. Mss. Heliod * Δίίσχυριστέον, Strabo 6. p. 434.] 'Ενισχνρίζομαι, Nitor, Fidupiam cplloco: ut de Ισχυρίζομαι dictum fuit: nam ένισχνρίζεσθαι quoque a Dem. ita poni testatur. Bud. 98. qui alibi ένισχνρίζεσθαι τούτω τψ δικαίψ ex Eod. affert proi"}iti, Inniti, Fidere, Fiduciam habere : [1082 ] Έπισχνρίζω,Corroboro,VV.LL. Subjungitur tamen ibi Plut. Othone (ΐ6.)Πρ05 τούε ένίστασθαι και παρακαλείν έπιχειρ.οΰνταε έπισχνρίσάμενοε, exp. Ubi eos refellisset. At egb accipi potius existimo hie ut alibi ap. Eund. άπισχυρίζεσθαι, sc. pro Obniti, Omni ope resistere, etc. Nisi forte άπισχνρ,ισάμενοε et hie leg. est prb έπίσχ. [Sic et Reisk. " Brunck. Aristoph. 1, 284." Schaef. Mss. * " Ώροσεπισχυρίζω, Diog. L. PyTrhone 370. HSt." Seager. Mss.- Dio Cass.] Συνισχνρίζω, sicut et Συν ισχύω, Corroboro, Confirmo, VV. LL., sed sine exemplo: alioqui idem usus est praepositionis, et ead. couipositionis forma, quae in Lat. Corroboro. [Xen.' Κ. Π. 2, 2, 15. Συν ισχυρίζεται, Gl. Confortiat] "ΙΤΗΣ, TemeTarius, Audax, Praeceps periculorum facinorumque susceptor: interdum etiam in bonam partem pro Magnanimus, Animosus. J. Poll, enim tradit esse κοινόν έπί τε τοϋ ριψοκίνδυνου καϊ τοϋ εύψνχου. Sed perperam ap. eum SCRIBITUR Δείτηε pro be ίτηε. Plato Symp. de amore, Άνδρεϊοε ών καϊ ί. και σύντονος, θηρευτής bειvόs: Protag. (3, ΐ67 ) Πότερον rovs άνδρείουε θαρραλέους λέγεις, ή άλλό τι; Και ίτας γε, έψη, έφ' ά οί πολλοί φοβούνται ίέναι, Atque D etiam, inquit, praecipites ad ea, quae populus formidat. Bud. Aristoph. N. (445.) de Strepsiade, Θραirwj εύγλωττος, τολμηρός, ίτης, Βδελυρός, ψευδών Συγκολλητής, Schol. αναιδής, δι αυτών χωρών τών πραγμάτων, Impudens, et qui nullo cujuspiam habito respectu aliquid audet aut facit. Suidae est etiam ορμητικός, Qui praecipiti impetu ad aliquid agendum fertur. Mendicus, Pauper, πτωχόε: unde άλφιτον quidam derivari existimant, παρά τό άλφεσθαι ίταιε, quod ob suam utilitatem vel a quovis pauperum iuveniatur. Hujus tamen signif. exempla non afferunt. ["Jacobs. Anth. 7,142. Huschk. Anal. 41." Schaef. Mss.] ""Iras, Hesychio ϋρκοε et ό άναιδήε, quod " posterius Doricum erit pro ίτης." Ίτητικόε, Temeraiius, Praeceps, Temerarium et preecipitem reddens,. Aristot, Eth. (3, 8.) Ίτητικώτατον γάρ ό θυμός πρός τούί κινδύνους, interpr. Maximum ad adeunda pericula calcar admovet iracundia. Legitur vero eo ih'l. etiam όρμητικώτατον, κινητικώτατον, in quibusdam PARS XV. c Eust. ubi τρύμην ap. Aristoph. dicit esse τόν πανοϋργον καϊ ί., Vafrum et impudentia audaci praeditum. ["Heyn. Horn. 7, 233. Anon.de V. Pythag. p. 65. Kuster., ad Od. Ω. 317 " Schaef. Mss. "Max. Tyr. 21, 3." Wakef. Mss.] In VV. LL. est ETIAM W«, si mendosum non est, idem signif. 'Ιταμός, i. q. superiora, Aristot. Probl (29, 1.) de vino, Μικρω μέν πλείω ποθείελαλιστέρους ποιεί, έτι δέ πλείω, ρητορικούς καί θαρσαλέουε, προϊόντος be, προς τό πράττειν ίταμούε, Praecipites ad facinus aliquod audendum, Plut. Galba (25.) p Ού κατά τήν τον σώματος μαλακίαν καϊ θηλντητα τής 'ψυχής διατεθρυμμένοε, άλλ' ί. ών πρός τά bειvά καί άτρεπτοε : (6, ΐ68 ) Παντάπασιν ί. καϊ θρασείε οντες '. Fabio (19 ) de Minutio, Φύσει τοιουτοε ών, οίους "Ομηρος μάλιστα καλεί φιλοπτολέμους καί άγερώχουε έν τψ παραβόλψ καϊ ΐ. Sicut vero paulo ante copulavit ΐ. καί άτρεπτοε, ita etiam Popl. (17.) de Mutio Scaevola, Ί. καί άτρέπτψ τω προσώπψ πρός τόν Πορσήναν αποβλέπων, Audaci, ubi tamen in bonam partem accipi etiam potest ίταμόε, sicut Bud. accipit ap. Eund. Catone p Τψ μέν i. καί Οαρροϋντι τής όψεως ενθυε έκράτησε τοϋ θορύβου. Ex Eod. Rom. (7.) Το ΐ. τής ψυχής'. Interdum exp. Impudens, Inverecundus, Synes. Ep. 4. To δέ ούτω σοι σφόδρα ί. ήν, ώστε καί άποδύσασθαι, Protervum et impudens : 72. 'Αλλ' Ιταμόν γάρ άντισχείν 'ένα πολλεϊε, παλαιοτέροις νεώτερον, Inverecun? dum. Sic Aristoph. (Β ) Ίταμαίε κυσίν. ["Dionys. Η. 3, Toup. ad Longin Opusc. 1, 186." Schaef. Mss. Alciphr. 3, Βλέπειν iraμόν,.elian. H. A. 17, 12. Ίταμόν, Gl. Truculentum.] Ίταμώε, Temerario et praecipiti animo, Impudenter. [Plut. 6, , 106. * 'Iraμία, Temeritas, Iroprudentia, Jerem. 49, 15.] 'Iraμότης, Temeritas, Praeceps audacia, Impudentia, [Schol. Apoll. Rh. 2, 77 Plut. 8, 195. Plato Politic, p * " Ίταμεύομαι, Chrys. in Jo. Hom. 5. T. 2. p. 582." Seager. Mss. Audacler me gero, Julian. Or. 7. p. 210.] [*"ITON, Tuberis genus, Athen. 62. Vide Animadv.: Theophr. H. PI. 1, 6, 13.] " ΊΦΥΗ, Suidae est Species oleris agrestis. Apud " Theophr. vero H. PI. 6,6, (11.) reperio ίφυσον, ί c. " seq. ίφυον, inter τά θερινά άνθη, Flores aestivos: " at 7,(13, 7 ) τίφνον, itidem in genere τών άνθικών. " Quae posterior scriptura prioribus prsefertur, cum " ap. Plin. quoque 21, 11. reperiatur Tiphyon, ubi " interpr. Theophr. H. PI. 6, (8, 3.) numerans et " ipse istud tiphyon inter flores aestivos. Veruntamen " et ίφυον ferri posse videtur: atque adeo cum " in illo Aristoph: 1. quem Suid. citat, scriptum sit έκ " τών ίφύων, non ίφνών, in Ms. etiam Cod. putarim " esse anom.sing.'i^vov,non ίφύη." ["'Ίφυον, Jacobs. Anth. 8, 233. Brunck. Aristoph. 1, 133. (Θ. 910.) 3, 168. Fr (Φοιν. 1.) Casaub. Athen Pierson. ad Moer. 7 *Τφισν, ibid. Athen. 1, 44. Ίφύη, Pierson. 1. c." Schaef. Mss. Lobeck. Phryn ""Ιφυον, Lavendulam esse censet Bodaeus, Hesychii auctoritate; cf. Anim. in Allien, 72." Schw. Mss. Vide Schn. Ind. Theophr. v. Τί^υον.] "Ύίφιον, Herbae " coronario genere, ut annotatur e Theophr. H. PI. " 7, 12." [7, 13, 7- Schn., ubi Τ/<^ον.] ΊΧΘΥΣ, ύος, ο, Piscis, Hesiod."Ε. (1, 275.)'I X^VI μέν καίθηρσϊ καϊ οιωνοί ς πετεηνοϊς, II.Φ. (203.)έγχέλυέε τε καί ίχθύεε, Od. Ο. (479 ) φώκησικαϊ ίχθύσι, Autiphanes ap. Athen. Ουκ έστιν ovbέv θηρίον τών 'ιχθύων Άτυχέστερον. Apud Atticos dicuntur etiam τά 'ιχθυοπωλεία, Piscariae, Loca ipsa, ubi pisces veneunt, Hes. Sic vero et έλαιον, pro Loco ipso, in quo venditur oleum ap. eosd. Atticos accipitur, Eust. Est etiam Nom. promontorii in Elide ap. Thuc. 2,(25.) p. 57. Plin. Ichthyn nominat, Valla Piscem vertit. Derivat autem Eust. ab ΐκέσθαι καϊ θύειν, i. e. όρμφν, quia animal sit πολνκίνητον. [" Ad Charit Q

140 4649 1ΧΘ tpp-18 / Wessel. ad Herod ad Diod. S. 1, 184. Fabric. B. Gr. 1, 273. Toup. Emendd. 2, 571. De quant., ad Mcer Porson. in Toup. Emendd. 4, 471. Ίχθϋϊ, Forum, ubi venduntur, Brunck. Aristoph. 1, (Σφ. 785.) Kuster ad Suid. 1, 529- Toup. Append, in Theocr. 28. ad Mcer Heringa Obs Cattier. Gazoph. 54, Ίχθύα, Jacobs. Aiith. 9, 5. 10, 75. Ίχθϋς, acc. plur., Aristoph. Fr Porson. Hec. p. 83. Ed. 2. Ίχθύας, ίχθνς, ad Diod. S. 1, 332. Ίχθνων βίος, Beck. Bibl. Philol. 1, 110. Έπ' Ιχθύσι ταφήναι, Jacobs. Anth. 9, 15. καθή σθαι, Pierson. ad Herodian Valck. ad Herod. 142." Schaef. Mss.] Ίχθυοβόλοε, [Lobeck. Phryn. 679-] et Ίχθυοβολεύς, Qui tridente pisces figit, Piscator, [Hes.] Ίφθυυβολέω, Piscor. Ίχθυύβρωτος, A piscibus depastus>, depascendus, Plut. (8, 653.) Μηϊιαμώς ποίησης τιμάς ίχθυοβρώτους. [* Ίχθυοείδήί, Herod. 7, ^ 1. * Ίχθυοθήρας, Schol. Lycophr " Const. Manass. Chron. p * Ίχθυοθηρητήρ, Briggs. ad Theocr. 21, 6." Boiss. Mss. "Brunck.ad Eur. Med Toup. Emendd. 1, 213. Jacobs.' Anth. 7, 145. *Ίχθυοθηρευτύρ, 143. * Ίχθυοθηρευτής, Manfetho 4, 243." Schaef. Mss. "Hes. v. Άλιεϋσι." Wakef. Mss. * Ίχθυοθηρευτική, Ars piscatoria, Lexx. Gr. άμαρτύρως.] Ίχθυόθηρος dicitur prima Cyclaminus, Diosc. (2, 194.): ut autem scribit Pliu. tertia, quam sibi monstratam asserit uno omnino folio, radice ramosa, qua pisces necabantur. Sic enim a piscium venatu dicta est* Gorr. Romani vocant Rapum s. Umbilicum terrae, Append. Diosc. A Plin. autem Graecum hoc voc. non ponitur,sed χαμαίκισσος. Perperam autein in VV. LL. scribitur Ίχθυοτήριον. Ambiguum vero est in verbis Gr.anΙχθυόθηρονnomin. sit vel Ίχθυόθηρος, [" Barftes.Hel. l692."schaef.mss. *Ίχθυοθηρία, Eust. 11. Σ. p. 1224,23. * Ίχθυοθηρική, J.Poll. I.e.97. *Ίχθνοκένταυρος, Schol. lycophr. 34.] Ίχθυόκεντρον, Stimulus, quo pisces figuntur, Fuscina, Tridens, τρίαινα, Suid. [Hes. Phot, e Pausania.] Infra Ίχθύκεντρον. Ίχθυοκόλλα, Ichthyocolla, Piscis, cui glutinosum est corium, Plin. 32, 7- Idem nomen est glutino ejus piscis, ut itidem Plin. docet: Diosc. esse scribit κοιλίαν ιχθύος κητώου, Ventrem piscis cetacei; qualem Gorr. esse putat quem vulgus Morvam vocat, e cujus glutinoso ventre et corio glutinum fieri inter omnes convenit: indeque verisimile esse piscem ilium i. fuisse olim dictum. [* Ίχθυοκτόνος, Philes Anim. 80, 6. *"Ίχθυολήίστήρ, Leon. Tar. 91*. al.' Ίχθυσίλήίστήρ. Lobeck. Phryn. 687.] Ιχθυολόγος, Qui de piscibus dissent. Ίχθυολογέω, De piscibus dissero, Pisces commenioro et recenseo, Athen. (308.) ubi de piseibus sermo est, Έπεί πάντα σιωπάτε, ημείς μέν άλλους ίχθυολογήσομεv. ["Casaub. Athen. 57 * Ίχθυολύμής, Jacobs. Anth. 7, 331." Schaef. Mss. Aristoph. Είρ Pernicies macelli, Horat. Ep, 1, 15,31.] Ίχθυόμαντις, Qui e piscibus futura praedicit, Athen. (333.) Ύούς ίχθυομάντεις ανίιρας. Quibus autem ceremoniis divini isti utantur, ibid.narrat e Polycharmo. Ίχθυοπώλης, Piscium venditor, Piscarius, Varro: Amphis ap. Athen. (224.) ITpos roi)s καταράτούς ίχθυοπωλας έν άγορφ, Antiphanes ibid. Tot/s b' ίχθυοπώλας τούς κάκιστ άπολουμένους. [* Ίχθυοττώλις, ή, Gl. Piscaria.] Ίχθυοπωλαινα, ή, Piscium venditrix, Pherecr. Athen. (612;) οΰδείϊ ούτε * μαγείραιναν είδε πωποτε, Ού μην οϋδ' ίχθυοπώλαιναν. Ιχθυοπωλείο»', ro, Piscaria, Varro, i. e. Forum piscarium, Locus, ubi pisces venduntur, Plut. Symp. 4. Scribitur tamen ap. Eund. (8, 653.) ίχθυοπώλια, per 1, et cum accentu in antepen., Περί τα ίχθυοπώλια άναδώόντας εκάστοτε: [Schol. Aristoph. Β " Cattier. Gazoph. 52." Schaef. Mss. * Ίχθυοπώλια, ή, Athen. 276.] Ίχθυόρρους, Piscibus fluens, abundans, Timocles ap. Athen. (342.) Τόν τ ίχθυόρρουν ποταμόν. Ίχθυοτρόφος, Qui pisces alit, Piscinarius, Cic. Cum vero de loco aliquo dicitur, signif. Piscosum : ίχθυόεν, ιχθύς έχον, Hes. Ίχθυοτροφικός, Qui piscibus alendis delectatur, Geop. Piscinarium Cic; dicit. Potest etiarn i.esse q.ίχθυοτρόφος. Ίχθυοτροφείον, Piscium vivarium, Piscina, Locus, ubi pisces aluntur; ut ap. Gell. est, Lacus aut- Stagnum, quae piscibus vivis ; ] ΪΧΘ 4650 coercentur clausa. Athen. (541.) de κολυμβίιθρρ*^, lonis, Eis fjv έπαγομένων ποταμών καϊ κρηναίων via. των, ί. είναι. Colum. 8, 1. In villa est, quod apffellant Graeci όρνιθώνας καϊ περιστερέώναε, atque etiam, cum datur liquoris facultas, Ιχθυοτροφεία sedola cura exercentur. CitatBud. e Strabone etiam Ιχθυοτι$φ ια: quod ead. forma dictum erit, qua ίχθυοπώλια. [Atiien. 208.] Ιχθυοφάγος, Qui pisces comedit, piscibus victitat, Athen. (345.) de Psameticbo 'Egyptiorum rege, Παϊδα* θρέψαι Ιχθυοφάγους. Sunt etiam Populi quidam, qui 'Ιχθυοφάγοι nominantur, quos Plin. retento Gr. vocab. Ichthyophagos uominat, Paus. Att; (33, 4.) p. 25. 'Ανθρώπων be τών ύπέρ Συήνης έττ\ θάλασσαν έσχατοι τήν >Ερνθράν κατοικούσιν οί Ί. Hoj una cum suis jumentis vicfitare piscibus, aqiias pluviales et fossiles potare, pecorum autem carnes piscibus objicere, scribit Strabo 15. Ίχθοσφαγί^ Piscibus victito, Aristot. Zfj γάρ ή άλκυών ίχθΐ%- φαγοϋσα, i. e. Piscibus enim alcyones vivunt, PHfr; [*Ίχθυοφαγία, Eust. U. A. p * " Ίχθυοφίφι, Β Greg. Naz. Ep. 7. p. 771." Strong. Mss. "Ctfys. Horn T. 6. p. 935." Seager. Mss. LobecV. Phryn Phot. Bibl. 68. "Etym. Μ. 118,16, Ctes, Ind. 10. * Ίχθυοφορέω, Etym. M." Wakef. Mss.]A ; J Ίχθυβόλος, i. q. ίχθυοβόλος, Epigr. Εύστιβές αίθιάι αις ίχθυβόλοισι λέπας, Mergis, qui suis rostris piseei impetunt, Mergis piscatoribus. ["Leon. Tar. 91. Theaetet. 1. Villois. ad Long Jacobs. Anth. 11, 363. Epigr. adesp Toup. Opusc. 2,'60." Schaef. Mss. jesch. S. c. Th. 134.] Idem est Ίχθψβολεύς, Nicander Θ. (793.) Tows άλός έζερύουσιδελαστρέες ίχθυβολήες. [" Leon. Tar. 93. Phaedim. 4, Huschk. Anal Jacobs. Anth. 12, 243. Wakef, S. Cr. 3, 190." Schaef. Mss.] «Ίχθυβολέω, Pisces " ferio tridente, Pisces figo, Epigr." [* " Ίχθυβόροι, Jacobs. Anth. 7,129. Toup. Opusc. 2, 60." SeMtef. Mss.] Ίχθύκεντρον, i. q. ίχθνόκεντρον, h. e. ut Paus. ap. Eust. [II. K. p. 734.] exp. τρίαινα, jj έπϊμεγά&ι* 'ιχθύων det. 54. * " Ίχθυνόμος, Opp. 'A. 1, 643." Wakef. 1 Mss.] Ίχθυπαγής, Pisci haerens, Epigr. [Theaet, Schol. 1. Anal. 2, 514. * Ίχθύπρωρος, Hes. v. Σαμιακός, Schn. Lex. v. Ύπόπρωρος. * " Ίχθυτόκοϊ( Nonii." Wakef. Mss.] Ίχθϋφάγος, Pisces devoransj Piscibus vivens, i. q. 'ιχθυοφάγος, Epigr. {Philipp. Thess. 72.] σκυλακες. [* 'ίχθυφόνος, Opp. 444.] v i ι* " Ίχθυαγωγός, ad Hesych. 1, 87, 7" Dahler; Mss. * Ίχθύοπτος, Phot, έσχάρα : * Ίχθυοπτρϊς, 1. Poll. 10, 95. έσχάρα: * Ίχθυπέτης, Hes. έσχάρα. * ΊχθυοπΓίί, * Ίχθυοπτρϊς, Lobeck. Phryn. 255.] Ίχθυονλκός, Qui pisces (reti e mari aut fiumine) trahit, Piscator, Suid. [Phot.] Apud Hes. SCRIBITUR Ίχθυολκόϊ. [* Άν ιχθύς, Strabo 16. p ] Άπιχθυέ) Qui piscibus abstinet, non vescitur. "Απιχθυς, ioquit Bud., ap. Aristoph. (Erechtb, Fr.) ό i^wr άγευστος, ea forma, qua άπόσιτος, άπόνυμφος, [ex Eust. ad Od. M. p J. Poll. 6, 41. * Eiίχθϋς, Athen Aristid. 1, 438. "Ad Diod. S. 1,447. Cattier. Gazoph. 95." Schaef.Mss.] "Κάλ- " λιχθυς, q. d. Pulcer piscis, a quibusdam dicitur ό " άνθίας ίχθύς, qui et καλλιώνυμος, teste Athen." [344. Opp. 'A. 3, 335. *Πολύϊχθ,/ϊ, Strabo 3. p " Planud. Ovid. Met. 10, 531." Boiss. Mss. Πο λυίχθνος, Hom. Hymn. 1, 417. * Φίλίγθυί, Athen ] Ίχθυόεις, Piscosus, Pisculentus, Od. Γ. (177.)1 ^ χθνόεντα κέλευθα bιέbpaμov, Loca pisculenta, Plau^f; Od. (E. 420.) Πο'ντον επ' ίχθυόεντα. AT Ίχθυόεσά, Nom. proprium est insulae, Athen. (30.) Έ/ταΧεί- TO έε ή'ίκαρος πρότερον Ίχθυόεσσα, dicta, ut Eust; tradit, ob piscium copiam, bia τούς έκεΐ πολυπληθή? ίχθύας. Ichtbyoessam Plin. quoque nominat. [" Ad Charit ^Enigma 32. Antip. S. 14. GesniT. Ind. Orph." Schaef. Mss. * Ίχθύειος, Pierson. ad Herodian. 437 ] Ίχθυώδης, i. q. ίχθυόεις, interdum et Piscis similitudinem habens, Piscem' reftrene, [Aret. 29. " Tzetz. Ch. 4, 107." Elberling. Mss.] Ίχβνωέωϊ, Piscium modo. Ίχθυίκή πύλη, Piscaria

141 4651 IXN [pp ] IXN 4652 porta, 2 Paralip. [33,14. ubi Compl. vitiose ϊχθικήν. A Metaphorice etiam capitur, sicut Lat. Vestigium, Procl. Paraphr.,Ptol. 3, 17- p * Ίχθύίνος, R- ut ίχνη χειρών, αγαλμάτων, καί πάντων τών άμυδρώς ljan. H. A. 17,32.] Ίχθυηρός, Pisculentus,- Piscarius, Aristoph. Π\. (813.) ap. Athen. (229.) τους δέ (CEd. T. 109.) "l X vos παλαιάς α'ιτίας. Et ap. Plut. καί έν τύπφ φαινομένων, Eur. Schol. Item ap. Soph. πινακίσκους rovs σαπρούς, Tows ίχθυηρούς, αργυρούς, Lyc. 'Εν τούτοις oύbέv έστιν αδικίας ίχνος ούδέ πλεονεξίας : Virg. Sceleris vestigia. Antiph. (648.) Φα»'ε 1τάρεσθ' όργν, ubi videtur dicere Piscium itnpositorum sordibus inqiiinatos, Qui pisces olebant, Pisculentos; ρώς'τάίχνη της υποψίας είς τούτον φέρει, Plane suspicionis vestigia in hunc hominem tendunt. Rursum nisi sint Pisdarii, In quibus pisces apponuntur, reponuntur Schol. rovs επιτηδείους ίχθύν χωρήσαι. ap. Plut. de Def. Orac. loquentem de virtutum et [" Τ. Η. ad Plutum p. 277 ad Lucian. 2, 329 affectuum reliquiis in homine, 7 Ων ίχνη καϊ σύμβολα Brunck. Soph. 3, 451. Aristoph. Fr Casaub. πολλαχοϋ θυσίαι καϊ τελεταϊ, Vestigia et notae : de ad Athen ad Mcer. 69. Bergler. Alciphr. 8.9 ad Herod. "Ιχνη καϊ γνωρίσματα διηγήσεως. Sic Plato Herodian. Philet. 437." Schaef. Mss. * Ίχθυερός, Piscarius, Aptus ad pisces, LXX. Neh. 3,3. *'Iχθυρός, 12,38. " Jacobs. Anth. 9, 476." Schaef. Mss.] de Rep. 2. Ταύτη ίτέον ώς τά ίχνη Τών λόγων φέρει : Epist. Τ^ί πολιτείας είς ίχνος ίέναι, Reip. vestigiis insistere, Reip. vestigia sequi, Lucian. (1, 770.),. Ίχθυάω, Piscor, Od. A. (368.) Αίεΐ γαρ περί νήσον Έκείνοις έψη κατά τά Χρυσίππου καί Ζήνωνος ίχνη άλώμενοι, ίχθυάασκον Τναμπτο~ις άγκίστροισιν, Piscabantur uucis hamis, Hesiod. Ά. (209.) πολλοί γε μέν νϋν ή τών οικείων αύτοΐς καί φίλων μνήμη, πάσαν άραν προίών. Et Dem. (1393.) "Ωσπερ ίχνη, γνωρίζουσα άμμεσον αυτού Δέλφινες τη καϊ τρ έθννεον ίχθυάοντες έπί τούτους φέρεται τω πόθφ. Quod vero Statius dicit Νηχομένοις ϊκελοι. Internum vero casum adjunctum Delere vestigia, id Plut. de Herodot. Παν τό μνήμα habet sicut Lat. Piscor: Od. M. (95.) de Scylla, 1 καϊ πάν ίχνος εξάλειφειν. Pro Ipso autem pede accipi ap. Schol. Eur. Or. tradit, (140.) Σίγα σίγα, Αύτοϋ b' Ιχθυάα σκόπελον πέρι μαιμώωσα, Δελφίνάέ re, Kvvas τε, και el ποτε [είποθι] μείζον ελτβσι Ki/rbs. λεπτόν ίχνος άρβύλης Τιθείτε, μή ψοφείτε. Sed quid Ubi annotat Eust. improprie accipi, eo quod delphines et canes marini ac cete piscium numero non vestigium, non video. Idem Schol. non solum pro hie vetet in propria signif. accipere, ut Lat. Pohere contineantur. " Ίχθνάα, poet, pro ίχθυ$: et ίχθυάα- Pede, sed etiam άντί τής πορείας, pro Incessu, ap. " σκον Ion. pro Ιχθύων." [Opp. Ά. 1, 426. * Ίχθυάζω,, Anal. 2, Hec. (1048.) usurpari tradit, Πα βώ ; πα στώ','πά 138.] Ίχθυήματα videntur proprie esse Piscium squamae. Apud Hippocr. (887 ) dicuntur λεπίσματα φλοιών, Gal., i. e. ut Gorr. interpr., Corticum fragmenta : quae etiam ab aliis * τΐελεκύσματα, Praesegmina, vocari idem Gorr. annotat: [Erotiano πρίσματα, ρινίσματα.] [* "Άπιχθύομαι, Piscis fio, Stob. Eel. Phys. 147(= IO98.)" Wakef. Mss. * Άπιχθυόω, Schn. Lex. Suppl.] Ίχθύδιον, το, Pisciculus, Mnesimach. ap. Athen. (359.) Έιπεξαπάτα με' τούς μέν ίχθνς μοι κάλει Ίχθύδιον,, Plut. * Κωψώδεϊ ίχθύδών, Lat. Mutus piscis. Chrysippus ap. Athen. (89 ) de pinna, Ή πίννη bia- < στήσασα τό όστρακον, ησυχάζει, τηρούσα τά έπεισιόντα iχθύbta^. ό δέ πιννοτήρης παρεστώς, οταν είσέλθη τι, δάκνει αυτήν, ώσπερ σημαίνων' ή be δηγθέίσα συμμύει. De qua Cic. Cum pisciculi parvi in concham hiantem innataverint, turn admonita a squilla pinna mor- 90, comprimit conchas. [" Toup. Opusc. 1, 235. omniuo Dawes. M. Cr qui Graecum essenegat. * Ίχθνίδιον, ibid. Toup. 1. c. Aristoph. Fr. 257." Schaef. Mss. * Ίχθυάρΐον, Diphilus Athenaei p e Grotii emend, pro vulgato ίχθυηρόν.] [* Ίχθνια, Piscatus, Procl. de Honiero p. 9.] Ίχθύα, vel Ίχθύτ^ Squatinae marinae pellis arida. Potest etiam Ferreum unguem signif., quo in extractive sectioneque foetus utimur propter squamarum piscis similitudinem. Gorr. Sic i. fuerit q. έμβρνοθλάστης, έμβρυουλκός, έλκυστήρ, ac fortassis commodius ab liami piscatorii similitudine ita dictum videtur h. v. Erotian. autem ίχθύην ap. Hippocr. exp. βίνημα, πρίσμα, Limatura, Scobs, Ramentum. Citatur vero ex Hippocr. περϊ-'εγκατάτομής τοϋ Έμ- : βρύου,ίχθύην περίδησον περί τούς δακτύλους τής χειρός τους δυο, οκιας μή άπολισθάνη ή σάρξ: [914. Gal. 5, J 57. Bjis. "Lobeck. Aj. ρ! 350. Schneider. Pise. 349." Schaef. Mss.] "ΙΧΝΟΣ, τό, Vestigium, i. e. Ima pedis pars, seu, ut Gal. tradit Comm. 2 in Hipp, de Fracturis, Cutis ptedi subjecta. Sic vero Gell. dicit Stirpem ingentem Vestigio pedis haerentem revulsi. Et Virg. vestigia primi Alba pedis. Sed frequentius accipitur pro Vestigio, i. e. Signo, quod pes incedentis solo imprimit: ση μείον ποδός, σύμβολο ν έντετυπωμένον τή γη. Plut. (7, 288.) "Ιχνη ποδών άκρώνυχα καϊ περιολισθήσεις, Xen. Κ. (4, 5.) τά 'ίχνη τοϋ λαγό». Et cum verbis : Hesiod."Ε. (2, 297 ) οσον τ επίβάσα κορώνψ"ιχνος έποίησεν, Xen. Κ. (6, 15.) de canibus vestjgantlbus, Ύπό χαράς καϊ μένους προίασιν έξειλοΰσαι τά,'ίχνη, Soph. (Aj. 32.) Kar' ίχνος σσω, Feror per vestigia, i. e. Vestigia sequor ; E vestigio, Cam.. κέλσω ; Τετράποδος βάσιν θηρός όρεστέρου Τιθέμενος έπί χείρα, κατ' ίχνος; i. e., ut ipse exp., ποιούμενος έπί χείρα κατ' 'ίχνος, ήτοι κατά τούς πόδας, βάσιν και πορείαν θηρός ορεινού. [Gal. 12, 195. Σκληρόν καϊ παχύ τό ταύτης δέρμα τό καλούμενον 'ί,, Oribasius Cocchii 150. " Markl. Iph. p Jacobs. Anth. 6, 70. 8, 315. Musgr. Tro. 2. Wakef. Ion Epigr. adesp Monthly Review April p Segaar. in Daniel. 63. Toup. Opusc. 2, 13. Casaub. Athen Jacobs. Exerc. 1, 192. ad Charit Wakef. S. Cr. 1, 31. 3, 98. Valck. ad Herod Diatr Alciphr Pes, Porson. Hec Kar' ίχνος, Eur. Tro Stanl. Eum. 37. Jacobs. Anth. 7,16. 8, , 79- Longus p. 3. Vill. καγ'ϊ. έλθών, Vestigia secutus, Interpres: Villois. ad p Βαίνω ίχνος έπ' ίχνος, Pierson. Veris. 91- ad Charit Anal. 1, 8. "Ι. τιθέναι, Abresch. iesch. 2, 44. Kuster. Aristoph Ούδέ έν ονείρου ίχνει, Phryn. Eel "Ιχνεα', ίχνη, Schneid. Anab 48. "Ιχν»; τραυμάτων, Valck. ad Ammon ad Lucian, 1, 280. Τ. H. ad Dial. 77- τώνπληγών, Heind. ad Plat. Gorg τείχους, Dionys. Η. 1, 38." Schaef. Mss, ύποδημάτων, Arrian. Ind. 330.] Ίχνοβάτης, ό, Qui vestigiis insistit, consequitur, Ovidio Nomen canis Actaeonis, [Met. 3, 207. * Ίχνοβλαβής, Manetho 4> 500.] 'Ιχνογραφία, quae Vulgo Plana forma vocatur. Haec circini regulaeque modice continet usus; ex ea enim capiuntur formarum descriptiones in solis arearuin ; ichnographiaque dicitur quasi Vestigii descriptio, in quo quasi totum opus insistit. Bud. Pand. Hanc Caelius vocat Descriptionem operis futuri, a Cic. dicens vocari Formam. Definitio autem ilia ap. Bud. petita est e Vi- 1 truv. l, 2. [* Ίχνοειδής 1, et contr. * " Ίχνώδ^ϊ, Casaub. Athen. 145." Schaef. Mss.] Ίχνοπέδη, Laqueus pedum, Rete, Cassis. Sic Lascar, in quodam Epigr., ubi alii ίσχνοπέδη. ["Jacobs. Anth. 8, 25." Schaef. Mss.] Ίχνο<Γκο7τέω, Alicujus vestigia lustro, Virg. [Eclog. 2, 12.] Plut. (7, 568.) Ί. καϊ στιβεύοντι διά τών εύλόγων τό μέλλον, ομοιός έστι. [.Esch. Choeph. 226'. " Schol. Nicandri Θ. 143." Wakef. Mss. * Ί- χνοσκοπία, Plut. 9,633.] Έξιχνοσκοπέω, idem, Soph. Aj. (996 ) τόν σον ώ$ έπησθόμην Μόρον, διώκων κάξιχνοσκοπούμενος, Schol. κατ' ίχνος ακολουθών, Ε vestlgio sequens. Ίχνελάτη?, Qui vestigia liistrat, scrutatur, Vestigator, Qui vestigiis aliquem, aliqyid consequitur, Epigr. [Anal. 2, 452.] 'Ιχνηλάτης, idem,' Plut. (9, 53.) Ί. δεινού δέονται. Ίχνηλατέω, Vestigiis aliquid consequor, Vesligo, κατ' ίχνη άνάζητώ, Philo de Mundo, Κάκείνό μοι δοκεί μή άπό σκοπού τοις ίχνηλατούσι τάληθές, είρήσθαι, Non longe a proposito quasique scopulo abscedere eorum, qui verum vestigare instituerunt. Idem, Τρίπόθητόν ηγουμένης άλψ

142 4653 IXN [pp IXN 4654 θειαν ίχνήλατησ6ΐν> Quae antiquissimam curam habet A Soph. Aj. 32." Wakef. Mss..] Porro ab ίχνεύ» est veritatis investigandae. Bud. [" Ad Diod. S. 2,452. ETIAM Ίχνεία, i. signif. q. ϊχνενσιι, Vestigatio^In. ad II. Γ. 449" Schaef. Mss.] Ιχνηλασία, Vestigatio, dagatio, Xen. K. (3, 7.) de canibus vestigaotib«r Indagatio. Apud J.Poll, collocatur inter ίχνος, ίχνη, Τά τών άλλων κυνών ευρήματα iv ταίε ί. καί μεταδρο* σημεία ποδών: adeo ut videatur accepisse pro Ye- μαίς προθέονσαι. -, stigii impressione: at ίχνενσις, quod Vestigationem 'Ανιχνεύω, Pervestigo, Diligenter investigo, Bad. signif., aliquanto post ponit. Scribitur autem ap. interpr. Indago, Persequor, in Plut. Caes, (69.) de eum, et in VV. LL., perperam Ιχνηλατία: nam scribendum esse Ιχνηλασία, probant similia compp., ut ν ων καϊ άνιχνενων, άχρι τον μηδέ να λιπείν. τών άττε- ejus genio loquens, Αιά γήί πάσης καϊ θαλάσσηί έλβΰ- αρματηλασία, ίππηλασία, βοηλασία, et quae ejusmodi κτονότων. Et άνιχνενεσθαι dicitur fera, Cum a vestigantibus venatoribus quaeritur, i. e. vestigiis suis,in- sunt. [Lobeck. Phryn ubi agitur de utraque forma. * Ίχνηλατικός, i. q. 'ιχνηλάτης, Schol, Soph. dagari : διώκεσθαι καϊ άναζητείσθαι, ut J. Poll, docet; Aj. 8. p Erf. * " Ίχνηλατικώς, Tzetz. Horn. II Capitur etiam metaph. aliquando sicut Lat. Vestigo, Pervestigo, Indago, pro Perscrutor. [" Toup; 90. * Κατιχνηλατέω, Eumath. 334." Boiss. Mss.] [*Άνΐχνος, Greg. Naz. Od. 2, 55.] Opusc. 2, 254." Schaef. Mss. II. X. 192 ] 'An^,. Ίχνάομαι, Vestigo, Vestigiis consequor, i. q. ίχνοσκοπώ, ίχνηλατέω : Hes. ϊχνάται, ίχνοσκοπεί. Pint. τής, Pervestigator, lndagator, Perscrutator. [* Xw Q. νιχνενω, yelian. H. A. 10, 45. * Αιίχνεύω, Polyb. 4, (J0,47.)de dasypodibus, Πολλαχόθ» rats μεταδρομαίς ίχνηθέντες. 68. Oppian. 'A. 3, 33. "Jacobs. Anik. 6, 406,". Schaef. Mss.] 'Εξιχνείω, idem, h. e. Vestigo, Iny^ stigo, Vestigiis consequor, Plut. Λανθάνοντας efa [* " Ίχνέομαι, ad Charit. 766." Schasf. Mss.] χνεύων καϊ λαμβάνων. JEt alibi Diligenter inquire, de " Αίίχνείν, Investigare, Pervestigare. Ε * Galeomyo- Β conjuratione loquens. Bud. Sie 'Εξιχνενύίτάς άμαρ< " machia." " Έξιχνέομαι, Exeo orbitam, VV. LL." τίας, ap. Eund. Et in pass. ap. Lucian, (3, 378.) [* Περύχνέω, falsa lectio ap. Athen pro περιοιχ νέω ] Έξιχνεντέον τά θηρία, Vestigandae et indaganda sudt ferae. [Sirac. 6, 29-42, 24. Έξιχνευτέος, Baal 3, 2. Ίχνενω, idem, Xen. Κ. (4, 9 ) Τά μέν γαρ όρη οϊόν * 'Εξίχνενσις, Geopon. 2, 6, 22. * Έξιχνεντήχ, Gl. τέ εστι και ίχν.ενειν και μεταθέίν καθαρώς, Montes Investigator, Schol. Aristoph. Θ * ivre&jfwp*, euim promtum est vestigare canibus, et usquequaque Plut. Cic. 18. * Παριχνενω, Cod. Ms. ap. Piat^, persequi leporum cubilia. Et ίχνεύεσθαι, (8, 1.) Vestigiis indagari, διώκεσθαι,.άναζητείσθαι, J. Poll. 'Ι- παριχνίζειν, cujus vocis exemplum et ratio deude- 35. ubi vulgo περικνίζω: Xylander leg. suspicafur χνενεσθαι δέ rovs λαγώς (χρ>),) όταν νίψη ό θεός, Vestigandi lepores sunt, cum ningit, s. indagandi vesti- " Hes. vero προίχνενει exp» θεραπεύει^ Colit: sitx rantur.] " Προϊχνενω, Ante vestigo. Aliis Praefc giis, Cic. [" Markl. Suppl Wessel. Ep. Cr. 51. " men mendum non subest: ei smpturae." [*Σν)» Bergler. Alciphr Wyttenb. ad Plut. 1, 246." χνεΰω, Nonn. D. 16. p. 448.] Schasf. Mss. Maximus Καταρχ , * " ΊχνευΓέοί, Investigandus, Philostr." Wakef. Mss.] ^"Ιχνιον, Vestigium, i. q. ίχνος, ut αϋλιοκ, οίκίον, "Ιχνενμα, Indago: nisi forte sit Vestigium terrae impressum. Ab J. Poll, ponitur medium inter σύμ- Eust. Od. E. (193.) et H. (38.) μέτ ίχνια. βαα* a quo οικία plur. ap. Hom. diminutiva esse negat βολον έντετνπφμένον rjj γη et 'ίχνιον. "Iχνενσις, Vestigatio, Indagatio, Indago, Xen. K. (3, 4.) Είσϊ δέ bebat, "Ιχνια γάρ μετάπισθε -ποδών ήδε κνημάων 'Ρά' θεοίο. II. Ν. (71.) de deo qui Graecos pugaaca ju- τής ίχνεύσεως πολλοί τρόποι'. (10, 5.) Έπειδάν δέ 'έγνων- άπιόντος '. Σ. (321.) Πολλά δέ τ' άγκε'. λάβη αύτοϋ τά ίχνια, [al. ίχνη,] (ή κνων, χρή) έπεσθαι C μέτ άνέρος ίχνι έρεννών Είποθεν έξεύροι,. Omilibui έξης τη ιχνεύσει ηγουμένη άκολονθίγ, Indagine per- indagans vestigiis, Cic.: Vestigia lustrans, Virg. sequi. [* Ίχνευτήρ, Ορρ. Κ. 1, Nonn. D. 46. ρ ] Ίχνευτής, Vestigatpr, Iudagator, ίχνευτής άνήρ καϊ κύων, έπϊ τοϋ θηρώντρς, J. Poll. II Ίχνευταΐ, inquit Hes., dicuntur etiam Qui nunc Ιχνεύμονεε. Sic accipitur ap. Herod. 2. ubi loquitur de animalibus, quae in iegypto sepeliuntur, 'ίΐσαύτως δέ τη σι κνσϊ οί ί. θάπτονται, Ichneumones sepeliuntur eodem modo ut canes. Ubi male Valla, Indagatores. A Nicandro quoque sic accipitur, in 1. paulo post citando. [" Lobeck. Aj. p (Schol. 32.) Ichneumon, Wessel. ad Herod ad Callim. 1, 13." Scbaef. Mss.] Sed frequentius EST Ίχνενμων, quem Lat. quoque Ichneumonem Gr. vocab. retento appellant. Videtur autem nomen esse sortitus ab insidiis, in quibus latens, hostes invadit tanquam vestigia eorum persequens: aspidem sc. et crocodilum. Ac certe vocabulo r^s e7ri/3ovxev<7ewsutiturplut. de Anim. Sol. cum eum dicit crocodilo dormienti έπιβονλεύειν καί έπιτίθεσθαι. Id ipsum Plin. quoque indicare vide- D tur, cum eum in pugna cum aspide scribit aversum irritos ictus excipere, donee obliquato capite speculatus, invadat in fauces. Sic et crocodilum ad dulcedinem, quam e trochilo denies et fauces illi scabente percipit, quam maxime hiautem, inque ea voluptate somno pressum conspicatus, per fauces ut telum aliquod immissus, erodit eialvum, Plin. NicanderO Ίχνενμων δ' άρα μοϋνοε άκήριος άσπίδος όρμήν άλεύαται. Paulo post Ιχνεντάν appellat ut Herod, supra, Mop- <pij δ' ίχγενταο κινωπέτον οίον άμυδρής Ίκτίδος. Vespae genus, minus ceteris, et ipsum a pbalangiis astute venandisita appellatum, de quo Aristot. 5,22. Unde et ap. Plin. 10, 74. (Dissident inter se) ichneumones vespae,etphalangia aranei: nec enim postvespaedistinguendum est, quasi ichneumones, vespae, et phalangia inter se dissideant. [" Wessel. ad Diod. S. 1, Avis, Anton. Lib Verh." Schaef, Mss. " Ανίχνεντος, Lucian. 2, 435.] "Αυσίχνεντοι, Inve- " stigfitu difficilis, ^gre investigabilis." [" Schol. Exemplum e Xen. habes in "Ιχνενσις. ["Jacobs. Anim Anth. 8, Schneid. Anab. 84. Simonid. 20. Rhian. 4. Voss Myth. Br. l r 13& Toup. Opusc. 1,376. De acc., Hfeyn. Hom. 6,3β4. Mer ίχνιον, άστε θεοίο, Heind, ad Plat. Phaedr "Ιχνια ποδών, Schneid. 1. c>" Schaef. Mss. * ^ Έκΐχνιον, Priscian. 14, 337." Elberling., Mss. *Παΐϋ'ί χνιον, Omne genus vestigiis Opp. Κ. Γ, 453. *'Yd 1 χνιος, i. q. ύπουλος, Quint. Snu 9, έλκος, Schneidero susp. al. ύπ' ίχνίου.] [*Ίχνιάζω, unde] '* Άνιχνίαστος, ap.jeschykjd, " i, q. ανεξιχνίαστος, Impervestigabilis, Qui nullisdc- " prehendi vestigiis potest." 'Εξιχνιάζω, ϊ. q. έξιχνευω, VV. LL. [Aqu. Ps. 43, 21. Job. 32/ 12.] 'Εξιχνιασμός, Investigatio, Indagatio. [Aqu. Job. 11, 7. 38, 16. Ps. 94, 4.] 'Ανεξιχνίαστος, b, ή) Qui: investigari nequit, nullis vestigiis indagari»potest, Qttem nullis vestigiis consequi, possumus, Diony» Areop Greg. Naz. [" Euseb. Η. E. 10,, 4,.'.' Mendham. Mss.] : ',... " "Ιχματα, Hesychio ίχνια, Vestigia : quae supra " ίθματα." [" Heyn. Hom. 6, 384." Scha;f.. Mss.] 1Γ Ίχνονσα vocabatur olim Insula Sardo, Sardinia, διά τό έσχηματίσθαι τη περιμέτρψ ομοιότατα άνθρωπο* ίχνει, A similitudine vestigii humani, Aristot. ανμ. Άκονσμ. Unde et Plin. 3, 7 Sardiniam ipsamtimaeus Ίανδαλιώτιν appellavit, ab efflgie soleae; Myrsilus Ίχνοϋσαν, a similitudine vestigil AT "Ιχ*» eid. Plin. Oppidum in ora Macedoniae: cui assentitur Steph. B. citans Herod*. 7, (123.): ah Eratostlaene vero ν00ακΐ"αχναι annotat. Plnletae autem aliam esse urbem"i X vai, aliam"αχναι ap. Eund. asserit. Cujus Gentile nomen EST Ίχναίοα. Unde Ίχναία Νέμεσιε, quod ab Jove earn persequente in Ichnaeorum solo comprehensa fuerit; vel άι»ο rob διωχθηναι κατ ίχνος, ut ibid, docet Steph. B. Male igitur in V,V. LL. Ίχναίτ; Νέμεσις, Sequax, s. Quffi per vestigia sequitur, Suidae est ή Μακεδονία, Ma-

143 4655 ΙΧΩ [pp ,] ΙΧΩ 4656 cedonia, synecdechice. [Hom. H. in Apoll. 94. Ly- A σών ήλθον τών κολάσεων, ίνα τούς έμούς ιχώρας αναμίξω τοίς έκείνων ίχώρσι, καί ταίς σαρξί τάς γηραιάς cophr. 129^ Diod. Sard. 5. Passow. de Fine et Ratione condendorum LeXx. 90. " Jacobs. Anth. 9, σάρκας. Apud Hom. autem ίχώρ est Humor, qui e 79. ad Mcer Ilgen. Hymn Musgr. Med. 1 deorum cute vulnerata effluit; nec enim eos sanguinem habere, sed άναίμονας esse docet, sicut nec σϊτον 169." Schaef. Mss. Ίχναία Θέμα, Lycophr. 1?9 ] έδειν, nec πίνειν αίθοπα oivov, sed ambrosia et nectare victitare : unde II. E. (339.) de Venere vulne- ΊΧίΙΡ, capos, ό, Tennis et aquosa humiditas cujuscumque ea sit facultatis, s. in corpore adhuc contineatnr, s. ab hulcere emanet, s. etiam a mortuis corporibus profluat. Habent enim singuli fere humores eerporis, -sed maxime sanguis, tenues quasdam et a«foos3s superfluitates, ejusd. fefe facultatis cnm iis baraoribus, a quibus proficiscuntur. Unde Diocl. ap. P. jegrn. 1, 100. scribit sub aequinoctium vernum γλυκείς ίχώρης τοϋ αίματος, at circa Vergiliaruhi ortum πικρούς ίχώρας augeri. Similiter Gal. de Sanitate tuenda 6. scribit, in temperie corporis biliosa, si alvus sit άτονωτέρα, earn cibis stomacho commodis esse firmandam : sin minus, defluere in ipsam ίχώρας, o8s Αθροίζει τό σώμα περιττούς. Et paulo post, Ή κεφαλή θερμούς ίχώρας. έπιπέμπει τοίς κατά γαστέρα χωρίοα : de frigid is, Ets θερμή ν γαστέρα καταρρέουσιν έκ τής κεφαλής οί ψυχροί και φλεγματώδεις Ιχώρες. Plato vero tribuit non solum sanguini, sed et bili: Tim. 1/5(=9, 416.) Τά δ' άλλα 'όσα χολής είδη λέγεται, κατά τήν χρόαν Μσχε λόγον αύτών έκαστον 'ίδιον, ίχώρ δέ, δ μέν α'ίματος ορρός, πρφος, ό δέ μέλαινης χολής οξείας τε, άγριος: Interpres, At serosus sanguinis humor, mitis est; nigrae vero et acerbae bilis, ferus. Hippocr. etiam de Rat. Victus in Morbis acutis 4. δριμεας Καϊ χολώδεας ίχώρας dixit: de quibus Gal. ait, ".Οτι δέ νχώρας ονομάζει τάς λεπτάς νγρότητας, εύδηλον : Meth. Med. 3. Kat δή κάν τοις έλκεσιν ίχώρ μέν καλείται τό λεπτόν περίττωμα, ρύπος δέ έλκους, τό παχύ. Praeterea Aristot. Η. Α. 3. ίχώρα definit, sanguinem crudum, qui vel nondum concoctus sit, vel in serum versus. A quo non discrepat Galeni sententia, qui de Elem. 2. appellat Id, quod sero lactis respondet. Itaque quid Graecis significet, non est dubium ; sed quomodo Lat. reddi debeat, paulo magis iucertum est. Alii Serosos humores, alii Aquosos, alii Tenues, alii vero Saniem interpr.: Celsus 5, 26. dicit Saniei speciem esse, tenuis, subalbidae, ete malo hnlcere exeuntis, maximeque, ubi nervo laeso inflammat io secuta est. Verum sunt qui ita distinguemlum censeant, ut intra corpus quidem ί., Aquosa vel Serosa humiditas, s. Sanguinis s. Alterius humoris, Lat. reddi possit; extra corpus vero, Sanies verti debere. Sic Plin. inassati jecinoris saniem dixif,. quod Diosc. 2.Τοϋ ήπατος τής αίγός όπτωμένου τόν άπορρέοντα ίχώρα: Celsus Sanguinem quo ; que appellate de Imbecill. Ocul. 6. Sanguis jecinoris, ubi id coquitur, exceptus: eum humorem significant, qui ab jecinore, dum assatur, emanat. Itaque ap. Gal., tenue in liulceribus excrementum non absurde Sanies exponitur. Et in capitis vitiis, quae άχώρες vocantur, ίχώρες Sanies non inepte verti potest. Haec fere e Gorr. Aristot. de leone, "Οσα δ' άν δάκρ ή τοι» ονυξιν έλκώστ), έκ τών ελκών ίχώρες' ρέουσιν ώχροί. σφόδραt Pro quo Plin., Ex omni vulnere, s. ungue impresso, s. dente, ater profluit sanguis. J. Poll. 4. Καλείται δέ και ρβϋμα ύδωρ, ii έστιν ύδατώδης ίχώρ, οταν ήδη τά, έλκη καθαίρηται. Bud, vertit CruOrem in Greg. Macc. Enc. Εΐθε μέν καί δίά πα- rata a Diomede dicit, ρέε δ' άμβροτον αίμα θεοίο, Ίχώρ, οϊύς πέρ τε ρέει μακάρεσσι θεοίσι. Ad q. 1. respiciens Alexander ap. Plut. ad adulatores, qui deum eum esse dicebant, Τούτο μέν, είπε ν, ω φίλοι, το βέον, αίμα, καϊ ούκ Ίχώρ, οίος πέρ τε ρέει μακάρεσσι θεοίσι: paulo post Dione postquam filiam consolata est, άμφοτέρτ/σιν άπ' ίχώ χειρός όμόργνυ, filiae vulueratae manu ambabus manibus ίχώρα abstergebat. Est autem ibi ίχώ accus. ab ίχώρ per apoc., ut ίδρώ ab ίδρώς, Eust. Sed quaedam exempl. habent ίχώρ, inter quae et textus Eust. Scholiis insertus. Tribuitur etiam rebus inanimis: Diosc. de corno, Ό δέ τών χλωρών φύλλων καιομένων ίχώρ άρμόζει πρός λειχήνας καταχριόμενος, Plinio Sudor, 23, 8. Gorr. ibi putat non inepte verti posse Sanies. Et 5, 1. περί τοϋ δακρύου τής άμπέλου, De lacryma vitis, 'Ψιλοί τάς τρίχας, καί μάλιστα ό άπό τοϋ χλοφοϋ καιομένου κλήματος άφιδρούμενος ίχώρ, Plin. 23. init. Psilothri effectum habet, maximeque aqua, quam virides accensae vites exudant. Sed et lacti ίχώρ tribuitur: id autem est serum. Aristot. H. A. 3, 20. Πάν δέ γάλα έχει ίχώρα ύδατώδη, ο καλείται ορρός' καί σωματώδες, ο καλε~ιται τυρός. Quod vero ad etymon attinet, Eust. scribit antiquos derivare ab ίσχω. [Aristot. 1. c. 8, 8. Aetius 151. Schol. II. N " Ad Charit Dawes. M. Cr Wakef.Tori Musgr. 10l6. Fischer, ad Weller. Gr. Gr. 1, 390. ad Diod. S. 2, 240. Heyn. Hom. 5, l6l. 709, 710. Wolf. Proleg. Hom. 33. De accus., ibid, ad Thom. M. 98."Schaef. Mss. Eur. Ion Quint. Sm. 2, 566. Memmon. 2. * 'I^ws, unde accus. ίχώ, II. Ε sic ίδρώ, κι/κεώ.] Ίχωροειδής, Humoris aquosi et serosi speciem habens, Saniem C referens: αίμα, Aristot. Ύγραινομένου δέ λίαν τοϋ αίματοί, νοσοϋσι' γίνεται γάρ ίχωροειδες καί.διορρονταί πως. Apud Hippocr. vero ίχωροειδές αίμα, non accipiendum est pro λεπτόν καϊ ύδατώδες, sed τό μετά rtvos 'ιώδους καί κακοήθους δυνάμεως, ut Gal. tradit D Comm. 2. s. 28. in Hippocr. de Morb. Vulg. 6. Et paulo post, Ίχωροειδέ5 ούν αίμα καλείται τό περιέχον εν έαυτω μοχθηράν ύγρότητα λεπτήν, ούχ ύδατώδη καί άδηκτον, άλλά δακνώδη καί διύβρωτικήν. [Alex. Trail. 1. p. 4., 12. p "Const: Manass. Chron. p/63." Boiss. Mss. * Ίχωρώδης, Hippocr " Schol. Nicandri Θ,.709." Wakef. Mss.] Ίχωρροέω, Humore seroso aut Saniefluo: ίχωρροϋντα 3τα, Aures saniosae, Diosc. 3, 26. de absintllio, Kat πρός ίχωρροοϋντα ώτα ομοίως' καί ό ύπατμισμός δι' αύτοϋ αφεψήματος πρός ώταλγίαν, Plin. 27, 7 Aures decoctum ejus vaporis suffitu sanat, aut, si manat sanies, cum uielle tritum. [Hippocr " Erot. v. Δακρυώδες." Wakef. Mss, In Chirurg. Vett pro ίχωροϋν τό έλκος leg. ίχωρροοϋν.] [* Ίχωρίζω, Gl. Puro.] Έξιχωρίζω, Humorem serosum, Saniem exprimo: nam έξιχωρίζεσθαι, έκπιέζέσθαι τόν ίχώρα; έκβάλλειν, Suid, addens exemplum, είς γάρον έξιχωρίζεσθαι, quae verba leguntur ap. Eund. et in Ταριχεύειν. [Gl. Depuro.]

144 4657; Κ [Τ, II. pp. ν vi.] Κ 465'a LECTORI HUJUS THESAURI LINGUA GRJEC.E. Admonitum te volui, Lector, non fpre tibi quaerendum boc in Tomo nomen Κ άρτοι, totumque ejus coinitatum, post Kpciros: sed in calce ipsius Tomi. Cum enim diu multumque cogitassem ppipremne huic Kparos an illi Κάρτος locum dare deberem, diuque dubius haesissem, cum utrimque rations, qua: me moverent, haberem : accidil tandem ut, cum noinen Κρώτοί. priores sedes,occupare- permi. sissem, tanta stipatum caierva venerit, ut, dum animum meum in instruendis suis ordinibus detinet, interim mihi e memoria competitorem suum extruserit. Nec vero hie tantum, sed alibi quoque,iaiia contigisse scio: sed consulendum tibi esse Indicem memineris, ut quo quidque loco positum sit cognoscas : tunc certe, si quid lion esse ubi debuit, non tamen deesse comperies. Hoc praeterea te e me intelligere volui: cum literam Κ siniulque secundum Tomum a v. Καγχάδω auspicatus eisjeni, non utens ea separationis forma, quam ceteri Tomi postea habuerunt, libuisse ead. opera voci ilii Καγχάζω quasdam, necnon de ipsa litera Κ aliisque nonnulla praefigere: magis tainen ad implenda* paginas, quam quod cum ullo incommodo hinc abesse et in Indicem reservari possent.. TUUS K. Κ Litera dicta fuit Κάππα, necnon Κόππα, sed κατά γλώσσαν, ut docebo paulo post. Usurpatum autein fuit Κάππα pluraliter quoque: Prov. Τρία κάππα κάκιστα, Tria cappa pessima: sc. Cappadocia, Crete, et Cilicia, Suid. Notantur certe hoc Prov. tria trium nationum perversa ingenia, perversique mores. Quarum duae posteriores aliis etiam Proverbiis sunt infames. Extat enim de Cilicibus et hoc, Κίλιξ ον ρςώίως άληθενει, Cilix non facile verum dicit, vera loquitur. Atque adeo hinc est etiam VERBUM ΚιλικίΞειν, SIVE Κιλικϋεσθαι, pass, voce, pro κακοηθεΰεσθαι, κακοηθί&σθαι. Illud Suid., boc autem habet Hes.: uterque vocem pass. Κιλικίζεσθαι, non act. Κιλικίζειν afferens. At Eust. hanc act. vocem Κιλικί&ιν habet: dicens, Κιλικίέειν, SICUT ET Αϊγυπτιάζειν, esse τό πονηρεύεσθαι. Quinetiam COMP. 'Εγκιλικ($εσθαι ap. illos Lexicogrr. legitur: s. potius ap. Hes. quidem pass, hasc, vox Έγκιλικίζεσθαι, ap. Suid. vero ACT. Έγκιλικί$ειν : et PASS. Έγκιλικεΰεσθαι. Postquam enim dixit Cilices improbitate fuisse infames, subjungit, Unde et Έγκιλικεΰεται, pro κακοηθενεται. Est enim Έγκίλικίδει», τό κακοφίίεσθαι. Sed forsitan aliter scripta haec reliquit: cum alioqui absurde videatur dici, ideo 'Έ,γκιλικενεσθαι esse κακοηθεΰεσθαι, quod,έγκιλικίίεειν sit κακοηθίζεσθαι. Est enim idem per idem probare : nec magis ex 'Eyκιλικί2ειν confirmari potest signif. τοϋ Έγκιλικενεσθαι, quam ex Έιγκίλικενεσθαι signif. τον Έγκιλικίie.iv. "Έγκιλικίστρια, Hesychio * περιαγνίστρια." Ceterum.: invenitur ETIAM Κιλίκιος όλεθρος ProVerbialiter dictum, Cilicium exitium, de crudeli et immaui. Cilices.enim, ob piraticam, quam exercebant, et assiduas hostium depraedationes, infames erant imroaliitatis et crudelitatis nomine. Quapropter et Attici vindictas acerbiores Κιλικίονς appellabant. Haec E- rasm. partim e Suida, partim ex Hes. Ego autem aliquaudo suspicatus sum pro όλεθρος leg. esse ολέθριος: ut ολέθριος expositio esset illius KIA/KIOS. Habemusque fortasse hujus lectionis aliquod vestigium ap. Hes., in interpunctione, quae est inter Κιλίκιος et "Ολεθρος. Hoc saltern fatenduni est, Κιλίκιον ολεθρον, sequendo usitatiorem loquendi morem, prima fronte passive potius quam active accipi: i. e., pro Exitio, quod passi sint Cilices: cum tamen hie contra intelligendum sit de eo, quod intulerint s. iuferre soliti sint Cilices. " Κιλίκειοι άρτοι, Hes. teste dicuntur οί " ρνπαροί καί μεγάλοι: ut Athen. quoque (110.) scri- " bit Platonem Comicum τούς μεγάλονς άρτους καί " ρνπαρονς vocasse κιλικίους, his verbis, Κφτ' άρτους " ήκε πριάμενος, μι) των καθαρνλλων, άλλά μεγάλονς " κιλικίονς. Forsan autem κιλίκειοι sive κιλίκιοι di- " cuntur, quoniam tales in Cilicia fierent e farina per " cibrum s. saccellum non transmissa, sed mixta fur- " furibus. A Cilicum certe gente Κ ιλίκειοι s, KtXi- " Ktot τράγοι denominantur oi baaeis, Hirti et hispidi, " s. Villosi: quoniam tales ibi provenire dicumturi " indeque τά έκ τριχών συντιθέμενα vocantur κιλάαζ " teste Hes. et Suida : ut et Varro sub fin «" Re Rust. Capra, inquit, pilos ministrat ad usum " nauticum, et ad bellica tormenta el fabrilia vasa.' " Tondentur, quod magnis:villis sunt in magna parte " Phrygiae: unde Cilicia et cetera ejus generis feiti " solent. Sed qirbd primum ea tonsura in Cilicia sit " instituta, nomen id Cilicas adjecisse dicunt. Ife " igitur Columella dicit, Cilicio detergito quicquid " arenre adhaeserit. Et Cic. Civitatibus coria, cilicia, " saccos imperaret. Κιλικισμόν, Theopompus Histo- " ricus vocat τόν έκ παροινίας <povov } Caedem' e temu- " lentia, teste Suida. Κίλιζβοϋς, Hesychio auctoti " dicitur τό εν κέρας έχων άπεστραμμένον. K/XXif, " Eid. est άμνός rj βοΰς τό εν κέρας έχων διεστραμμέ- " νον, Agnus aut bos qui altero cornu est distfarto: " pro quo supra κιλιξ, uhico λ. Alioqui KAlfest " Nomen έθνικόν, significans Hominem e CiliciVW' " undum." [* Κίλισσα, ή, Herod. 8, 14. vacs.] "At " Κίλικι όλέθρω dicitur pro Κιλικίφ, i. e. πονηρή: " quoniam talis praedicatur Cilicum gens: unde et " Κιλικίους τιμωρίας dicunt τάς πικράς : latrones enim " crudelissimique homines fuisse perhibentur CI- «lices." [" Κίλιζ, Lobeck. Aj. p Thom. M Herodian Κ/λισσά, ibid. Thom. M. I.e. Schneider. Anab. 14. An K/Xtrra? ad LuCia^. v l, 313. * Κιλλικών, Brunck. Aristoph. 3, 128." Scteef. Mss. * KiXi'ws κνπειρος, Diosc. 1, 4.] Sed ad Crefcs veniendum est: a quibus est itidem VERBUM'Κρητϋειν, q. d. Cretizare, pro Mentiri, sequendo vulgatum illud, Κprjres άεϊ ψεϋσται, Cretenses semper sunt - mendaces: quod est initium hexametri versus ap., Paulum ex Epimenide sumti, ut quidam puta!!^ Ead. certe verba hexametrum versum ap. Callkr inchoaut: sed is aliis finitur verbis quam ap. Patil.; Κρητίζειν, inquit Eust., τό ψενίεσθαι: quod etid'm' ap. Callim. Schol. legitur, necnon ap. Suid. At Hes.' cum ψεύδεσθαι addit άπατων, Decipere. Proverbia liter autem dicitur, IIpos Κρ^τα κρητίζειν, Adversus Cretensem Cretizare, pro Adversus mendacem mendaciis uti. Qua forma, sed diverse sensu, dicitur IIpos Κάρα KaplSeiv. At vero COMP. Ίυγκρητί&ιν dicebatur de lis, qui, Cretensium more, post seditionem aut quampiain discordiam, inter se reconciliati hostibus aliunde invadentibus resistibant conjunctis viribus. Et hie omnium adv. communes hostes consensus, fuit DICTUS Συγέρη 1 τισμός. Vide Plut. de Frat. Carit. Extant porrri et alia verba a quarundam gentium nomine deiivata, easque itidem infamantia.* Quorum in numero est VERB. Λεσβιάέειν alibi. pro αίσχροποιε'ιν. Sed de"(ioc

145 4659 κ ' [t. II. pp. Κάππα biitxovv legitur ap. euud. Suid., quod ille A exp. κακόν. Erasm. existimat in hoc dicto respici ad geminum κάππα, quo scribitur vox κακά: acsimili ligura Plautum appellasse furem, Trium literarum hominem. Interdum haec litera κ nunieri nota est, sc. vigenarii>: sicut ι nota est denarii, et λ tricenarii, atque ita deinceps. " K, Decimae literae Graecorum uota " est, quam vocant κάππα. Utuntur ea Latini quo- " que, sed 'admodum raro, vicem ejus praestante " litera C. Est etiam Numeralis nota, significans Vi- " ginti, hoc modo; κ, κα, κβ', et sic deinceps: prae- " fixa autem acuti accentus apice ab imo sinistri " lateris pede, Viginti millia denotat,,/c." [" Conf. c. η, Reisk. ad Artemid Wessel. ad Herod. l63.; cum μ, Porson. Hec. p. 27- Ed. 2. Koen. ad Greg. Cor. 62.; cum π, Schleusn. ad Deuteron. p Casaub. ad Athen. 71-; cum χ, Tittm. ad Lex. Gr. 1, 791. Schweigh. ad Athen. 6. p Τρία κάππα κάκιστα, Fabric. Bibl. Gr. 1, 242. ad Callim. 1, 5." Sohaef. Mss,] Β Fuit autem dictum ETIAM Κόππα pro Κάππα, sed κατά γλωσσάΐ', Eust., ubi vox Γλώσσα iutelligenda est ή άπεί,ενωμένη διάλεκτος, ut ipse alibi exp. [" Ούδέ κόππα γινώσκων de Indocto et stupido homine dixit Parmeno ap. Athen ubi vide Animadv.. Casaub. et Schw." Schw. Mss.] Atque inde esse NOMEN Κοππατ/αϊ. Est autem haec vox ap_. A- vistoph. Nomen equi, N. (23.) Or' έπριάμην τόν κοππατίαν. Ubi Schol. itidem censet hanc esse nominis κοππατίαί.originem. Scribit enim κοππατίας Equos fuisse diqtos, quibus impressa esset litera κ: ut σαμφόρας, Eos, quibus σ. Adjungitque aliam illius nominis κοππατίας exp., sed quam minime probat: ut sc. κοππατίας dictus sit ο κότττων καϊ κοίλαίνων ταίς ΰπλάϊί τόmafos.. Idem tamen, nisi forte alius verba haec esse putanda sint, exponens b. ejusd. Conioediae 1. (437 ) h "/άρ άνάγκη με πιέζει Διά τούς ίππους τούς κοππατίας, annotat κοππατίας appellari non simpliciter. ab illius literae impressione, sed simul etiam respiciendo ad v. έκκόπτειν. Scribit enim, μετά τον c χαράγματος καϊ τούς έκκεκοφότας αύτοϋ τήν ούσίαν δήλοι. Quod si haec.exp. voci isti hie convenit, non dubium est quin et illic conveniat. Sed ego malim simpliciter περϊ τοϋ χαράγματος intelligere, assenj tieute etiam Eust., et NOMINE Σαμφόρας mecum, faciente: utpote in quo ad ipsum χάραγμα tantummodo respiciatur. Aristoph. N. (122.) Our' αύτός, OVFF ό ζύγios, ovff ό σαμφόρας, ubi Schol. esse ait dictos hoc nomine Equos, qui haberent σ in femore. Sed ap. eum legitur σαπψόραι, non σαμφόραι: additque et cum μ et cum π scribi b. v. Adeo ut, se-. quendo illu m,'.possit SCRIBI Σαπφορας quoque sicut Σαμφόρας. Athen. tamen habet duntaxat Jianc scripturam per μ, itemque Eust. nullam alterius mentionem faciens. Ejus verba sunt haec, Comm. in II. Κ., "Οτι δέ τό Κάππα στοιχείο ν Κόππα κατά γλώσσαν έλέγετο, δηλονσιν οί τόν Κοππατίαν ίππον είπόντες ο&τω λέγεσθαι διά τό έχειν κ έντετυπωμένον. ώσπερ Σαμφόραν, φ σ έγκέκοπται ή έγκέκανται' όπερ οί Αω ftejt έλεγον Σάν. Hes. quoque et Suid. Σαμφόρας U 4un(axat habent. Quod comp. sonare puto perinde ac si,qui$ dicat, σάν φορών. Quod autem scribit Eust, notam illam literae fuisse inustam,-optime convenit cum iis, quae ap. Anacr. legimus (53,1.) Έν ίσχίοις μέν, ίπποι Πυρός.χάράγμ'. έχουσι. Atque hie vicissim έν.ισχίρις convenit cum verbis Scholiastae, cujus memiuit notam illam τφ μηρφ imprimi solitam dicentis. [" κόππα, Voss. Arist. l, 3. Callim. 1, 555. Fischer, ad Weller. Gr. Gr. 1, 63. Κοππατίας, ibid. Kuster..Aristoph. 51. Fr Callim. 1. c. Σαμφόρας, ibid. Kuster. 1. c." Schaef. Mss.]. Καπποφόρος autem dictus a Luciano fideri possit, qui ab Aristoph. vocatus est equus κοππατίας. Affertur eijim ex illo, Ό δέ ίππον κτήσαιτο Μήδον, ή κεντάυρίδψ, ή καπποφόρον [κοππαφόρον], Ubi quicunqiie loquens ah eo inducitur, afferuntur enim haec ex eo (3, 104.) non indicato Dialogi nomine, jocose haee nomina usurpat, ut opinor, et quidem a se ficta. Quod porro in VV. LL. habetur, καπποφόρον equuin dictum fuisse Eum, qui ferret literam Cappa, hoc vi viii.] Κ 4660 quidem extra controversiam esse debere puto: sed quod ibi additur, literam hanc eximii equi fuisse notam, hoc vero nescio quo testimonio nitatur. Neque enim ap. Aristoph. videmus equum κοππατίαν, quem Lucian. καπποφόρον dixisse existimatur, ei praeferri, quem σαμφόραν appellat, i. e. φοροϋντα τό ami : ita enim comp. hoc vocab. resolvo : cujus exemplo Lucianum illud καπποφόρος dixisse credibile est. Illud Certe NOMEN Κενταυρίδης non minus nove ab eo usurpari crediderim de equo eximio, deductum a Centaurorum nomine, qui optimi optimorum equorum agitatores fuisse perhibentur. Ceterum ut literae quaedam equis imprimebantur, sic etiam aliis quibusdam rebus, ut numisraatibus, necnon clypeis. Nain Lacedaemonii quidem λ, utpote primam nomiuis sui literam, clypeis suis imprimebant: ut Messenii illis finitimi, literam μ: unde Eupolis ap. Eust. DIXIT τά Αάμβδα plurali numero pro Clypeis, Έζεπλάγην γάρ ίδών στίλβοντα τά λάμβδα, i. e. τάς κακωτικάς άσπίδας, Eust. Apud Xen. sunt itidem clypei notati litera σ. Quod autem ad numismata attinet, recordor in praesdntia literae χ duntaxat, qua Athenienses adulterinos nuraos notabant: eamque rem significabant VERBO Χιάζειν. Gum enim Chios odio prosequerenjur, quemcunque numum vitiosum offendebant, ei notam literae χ imprimebant, a se Chios eod. modo rejici innuentes. Talem deinde numum DICEBANT Κίβδηλον: ut in hac voce leges. Sed quod ap. Eust. generalius est, alii Athenienses in suo tantum adv. Chios bellofecisse commemorant. Utcunque sit, hue pertinet Χιάζειν, si quidem eo significetur Notare ut spurium : SICUT Χι αγόμενος στίχος dici putatur a Bud., qui notatur ut spurius. Quae verba accepisse eum e Soph, et Eur. Schol. puto: ab iis enim quidam versus χιάζεσθαι dicuntur: ut hie in Orest. (81.) Ελένη, τί σοι λέγοιμ' άν, ά γε παροϋσ όρφς; annotat, πρός πάσας τάς ύβρεις άντίκειται τό 'Έ,λένη' όθεν καί χιάζεται ό στίχος σεσημείωται γάρ τό όνομα τής Έλέν^ϊ. Sed fortassis aliquid aliud sub h. v, latet. Interdum certe dicunt simpliciter τό χ, idem significantes: Soph. Phil. (417 ) p meae Edit. Schol. in hunc secundum versum, Ούδ' όύμπόλητος Σίσυφου Λαέρτιου [Λαερτίψ, Br.] annotat, Το χ δέ, ότι πάλιν Λαέρτιου κτητικόν άντί πρωτοτύπου Λαέρτου. Sed et alias signiff. habeat v. istud Χιάζειν, de iis cad. opera dicendum fuerit: ac primum de ea, quae a Chiorum nomine itidem petita est. Hes. quidem habet duntaxat, χιάζειν, σιφνιάζειν. At J. Poll. 4, 9. in tit. περί 'Αρμονιών καϊ περϊ Νόμων, Τό μέντοι σιφνιάζειν, καί χιάζειν, τό περιέργοις μέλεσι χρήσθαι, άπό Δημοκρίτου τοϋ Χίου, καί Φιλοζένου τοϋ Σίφνιου os. καί Ύπερτονίδης έκαλείτο. Sed pro Philoxeno nominat Theoxenidem Suidas, quem vide. Fuerit certe Χιά$ειν, Cliium ilium Democritum imitari in curiosa nimium et aliquid nimis operosas atque adeo supervacaneai artis habente modulatione. Simul autem observa VERBUM Σιφνιάζειν: quod itidem interpretandum fuerit, Siphnium ilium s. Philoxenum s. Theoxenidem in curiosa nimium et aliquid supervacaneae artis habente modulatione imitari. [" Hesychius : Σιφνιάζειν : * καταδακτυλίζειν. Αιαβέβληνται γάρ οί Σίφνιοι, ώς παιδικοίς χρώμενοι' σιφνιάσαι οζν, τό σκιμαλίσαι." Seager. Mss.] At vero Χιάζειν a forma ipsa literae χ, redditur Decussare. Unde verbale NOMEN Χιασμός, Decussatio, είς τό χ κατάκαμφις, Platoni. Ita VV. LL., in quibus annotatur etiam, χιασμόν esse Figuram, quando quatuor propositis, tertium secundo respondet et convenit, quartum primo. Et χιασθήναι dici periodum ab Hermog. de Invent. 4. χιασμόν admittere, cum sc. in quadrimeinbri circuitu utrisque propositionibus ambae redditiones correspondent et conveniunt: et contra, Dem. (18.) Ό μέν γάρ (Φίλιππος) οσω πλείονα ύπέρ τήν άζίαν πεποίηκε την αύτοϋ, τοσούτω θαυμαστότερος παρά πάσι νομίζεται νμείς δέ οσω χείρον ή προσήκε κέχρησθε τοις πράγμασι y τοσοΰτψ πλείονα αισχύνη ν ώφλήκατε. Dicitur autem χιασμός a χ litera, quae crucis in modum intersecantibus seipsas duabus obliquis lineis figuratur. Hact«- nusvv. LL. Sed alia χιαζομένης περκίδονεχεηιρίβ vide ap. ipsum Hermog. tomo illo 4., in eo cap., in quo de

146 4 66α Κ [Τ. II. pp. viii ίχ.] Κ 466* periodo tractat. Est porro a v. Χιάζεσθαι deducturr» a et NOMEN XiacTos, ex hoc vero, ADV. Χιαστί. Est autem,χιαστός, sequendo interpr. datam nomini χιασμοί, Decussatio, Decussations forpiam habens. Unde ap. Eust. χιαστοϊ ζυγοί θυρών, χ. πόρπακες. Apud Eund. est Χιαστί τίλλειν: sed hoc est ab ipsis Chiis, ut ex ejus exp. cognosces., At vero χιαστί κείμεναι εύθείαι ap. Procl. Eucl., pertinet ad illam hujus vocis sigpif., de qua nunc agitnr, [" Χιάζω, Kuster. Hjst. Cf. Hom Wolf. Weslsel. Diss. Herod., 172. ad Herod.187. Valck. Diatr ad Od.X Toup. Opusc. 1, 566. Brunck. Aristoph. 2, 104. Χιασμοί, Notatjo loci in scriptore aliquo litera X, Heyn. Hom. 4, 608. Figura grammatica, 639. (5, 426. ad 65. ubi non intellexit Schol.) Fischer, ad Weller. Gr. Gr. 3, 34$. Valqk. Phcen. p ad Herod Χιαστός, Fabric. Bibl. Gr, 1, 366." Schaef. Mss.] Jam vero quoniam in hunc sermonem ingressus sum, ea, quae de aliis quoque Uteris in mentem mihi nunc veniunt, addenda his censeo : cum alioqui hie omissa, alium sibi locum, Β minus fortasse ccmmoduui, postulatura sint. Primum autem in iis locum LITERJE Λάμβύα dandum esse censeo, quod plura de ea quam de ceteris dicenda nunc occurrant. Praemonendusque est - lector, inveniri ETIAM Αάβδα : uncle est Λα/3baxir σμός pro Λαμβδακισμό:, ut infra docebitur. Sed habet alios quoqye usus hoc Αάβδα : Hes. ait esse οπλον : addens, esse στοιχείο* ύγρόν καϊ άμετάβολον,, Literam liquidam etimmutabileni: sicut et Gramm. vulgo quatuor literas liquidas s. immutabiles esse tradunt, λ, μ, ν, p. In Proverbio autem, quod Erasm. ex Aristoph. Έιοκλ. (920.) affert, Αρκείς δ' έμοϊ καϊ λάβδα κατά τούς Λεσβίους, Fellatricem indicat, velut aenigmate primae literae, quae communis Lesbiis, et vitio, quod ei genti tribuitur obsccena voce, sc. λειχάζειν. Vide Αεσβιάζειν. Apud Herod. Αάβδα Nom. est proprium mulieris, quae erat filia Amphionis cujusdam ex iis, qqi Bacchiadae inter Corinthios ^ppeljabantur,: de qua Pythicum Orac. editum fuit, Αάβδα κύει,τέζει δ'^ολοοίτροχον κ. τ.λ. p meae Edit. ["Jacobs. Antl^, 10, 77- Toup. Opusc. 1, ad Herod. 419 " Schaef. Mss. * Ααβδάρεοι, Murices lignei, Hero p. 4.] Medicis autem quaedam ραφή, Sutura, est DICTA Ααβδοειδής, SIVE Ααμβδοειδι)ς, Sutura transversa in ppsteriore cranii parte, quani sj a tergo spectesj figuram literae Λ imitari videbitur. Appellatur etiam λαμβδοειδής ab Actuario divipio venae cavae inferipris, qua in duo crura abit, paulo supra initium ossis sacri. Eand. divisionem Gal. de Anat, Ven. elemento ν comparat. Gorr. Sonat autem λαμβδοειδής, [Tzetz. Chil. 11. p. 215.] literae Lambda formam habens : eod. modo, quo DICITUR Ύοειδεί SIVE Ύφιλοειδές, Os quoddam in similitudinem literae Τ bicorne, pluribus ossiculis coutextum, ad radicem linguae situm. [J. Poll. 2, 202. Rnf. Ephes.] Sunt qui etiam λαμβδοεφές appellept, communi cum capitis sutura nomine, a litera λ, quae inversa, non est valde dissimilis literae T. His addendum est NOMEN Ααμβδακισμος, s. Λαβδακισμος, quo significatur literae λ Cre- D bra et odiosa repetitio, ut quidam volunt. Quiutil. 1, 9 (1, 5, 32 ) Et ilia per sonos accidunt, quae demonstrari scripto non possunt, vitia oris et linguae: ίωτακισμους, λαμβδακισμούς, et ισχνότητατ et ττλατυασμονς, feliciores fingendis nominibus Graeci >vocant. Labdacismus, inquit Capella, est ubi L plurimum dis?onat: ut si dicas, Sol et Juna luce lucent alba, levi, lactea. At Diomedes Lamdacismon esse ait, si Lucem pr. syllaba vel Alina nimium plene pronuntiemus. Quoniam autem is uno eodemque loco non de hac tantum voce, sed de aliis quoque quae ejusd. generis sunt, agit, sc. de eo quoque vitio, quod DICITUR Ίωτακισμος, de eo item, cui NOMEN Μυτακισμός, totum eum locum hue afferam. Sunt praeterea pronuntiationis quaedam vitia, inquit, quae nonnulli Barbarismos vocant: Ιωτακισμοϊ,λαμβδακισμοϊ, μυτακισμοί: hiatus, cpllisiones, et omnia, quae plus aequo minusνe sonaηtiaab eruditis auribus respuuntur. Haec vitia prolocuii cavenda, controversiam de nomine pertinacibus relinquamus, Ίωτακισμοϊ sunt, cum i litera supra justum decorem in dictionibus exteediti^. λαμδακισμοϊ similiter, si Lucem pr. syllaba vel Alma nimium plene pronuntiemus. ΜυτακισροΙί quoqug sunt, cum in fine partis orationis invenitur m litera, et sequens a vocali incipit, quae non sit loco consonantis posita. Haec enim scribitur, non autem pi, nuntiatur: ut, Quousque tandem abutere. Tune autem pronuntiamus m literam, cum sequitur vocalij loco consonantis posita: ut est, Turn Juno aeternetit servans. Haec ille : quibus adjungam, quae et Capella ead. de re scripsit. Is, compositioajs praece^ percurrens, vitium ejus maximum esse dicit, hiuitgfc, et asperas voces, iotacismos, metacismoet, labdack smos, * homceoprophoron, * dysprophoron et prijft sigma non vitare. Et paucis interjectis, Metacn0t est, cum verborum conjunctio Μ literae assiduifti colliditur: ut si dicas, Mammam ipsam amo, qnaei meara animam. Labdacismus est, ubi L plurimom dissonat: ut si dicas, Sol et luna luce lucent alba, levi, lactea. Iotacismus, jhnio Juno Jovis jure irascitur. Haec illi: ego vero puto brevius et generalius posse dici, in unoquoque liorum nominifm tespici ad ejusd. literae nimium crebram et odiosain repetitionem sive iterationem. Idque e Suida etiam coujicio, qui VERBUM 'Ρωτακίζειν esse ait τψ ρ <miχείψ συνεχώς χρήσθαι, Litera* ρ assidue uti, s, ideoiit dem. Nec enim dubium est, quin ab h. v. itidem sit DICTUM 'Ρωτακισμός, Assiduus literae ρ usnj, Frequens literae ρ repetitio. In VV. LL. ESTet 'Ρωτάζω, Literam ρ in pronuntiando saepiuscuk fce ro. Quemadmodum autem habes 'Pwra/ct^en^eqiio 'Ρωτακισμός, ita Ίωτακισμός, Λαμβδακισμός, Μιτα«σμός, ex Ίωτακίζειν, Λαμβδακίζειν, Μυτακίζειν, esse sciendum est, licet horum exempla non afferanttvi Ceterum quod ad hoc postremum verbue attinef, scribo pr. ejus syllabam litera ν: quamvis in eo, quem protuli, Diomedis loco non μυτακισμώ&χά μητακισμοϊ scriptum esse, et ap. Eund. legi iudem Metacismi, pariterque ap. Capellam, minime igoc rem. Sequor enim potius scripturam, quae ap.'om Vide 5, (92.) q nes reperitur, sc. Mi/, cum dehac litera agitur. ' Sie in versu, qui complectjtur argumentum libri Μ Ilia-, dis, Μϋ δε μάχη πρός τείχος, ο δ' εκθορε φαίδιμολκι τωρ. Interjiciuntur autem supervacaneae alioq^kt terae iu μυτακισμός ad vitandam cacophoniam. 'M' et hoc addendum de VOCULA MI/, earn ap. Ari^ inveniri initio Equitum, usum etiam alium habemeffit sc. pro FLebjli sono positam. Ibi enim quidaiftl^ ναυλίαν κλαίοντες, hunc sonum edunt, Mv μϋ, μυ/ά, et ita deinceps per totum jambicum versum : ubique μν in priore loco scripto, at μν in posteriore: hoc sc. producto, illo correpto, ad efficiendom e binis jambum. [Hipponax ap. Sext. Empir. adv. Gramm. 1, 13. p. 275.] Quinetiam VERBUM Mw?e0*ibinc originem habere sciendum est. Est enim μΰξί<r, Cla usis labris quendam e naribus sonum emitttife, qualis est gementiuro. Exp. autem et Musso, Mnssito : Aristoph. Θ. (231.) τί μύξεις; πάντα πεποίφα καλώς. Sic Bud. ap. Plut. (Pomp. 60.) de Cnam Bubiconein transeuute, Mi/was τψ λογισμψ, Secmii mussans inter reputandum facinus. Affert ete Basil. "Ενεγκε μνσας. Idem testatur Gazain reddett Mutire et Stridere, ap. Aristot.: e quo affertur, Μύζει καϊ τριγμόν άφίησι, Η. Α. 4. Item μύζων' «ί στένων, de delphmo, 8. [" Koen. ad Greg. Cor.265. ad Lucian. 1, Kuster. Bibl. Chois. 88. Wakef. Eum I89. Stanl Abresch..Ssclt. 2, 13. Brunck. Aristoph. 1, 96." Schref. Mss. Antimachus Eustathii ad Od. N. p. 523, 46. Bas. μερ* ζότε μνδαλέω τε, signif. dubia.] Hinc autem est VERBALE Μνγμος, quod de piscibus itidem usurp* tur ab Aristot., veluti cum H. A. 9. dicit de sihitf, Γινώσκεται fop υπό τών άλιέων ου άν τύχη ώο^υλβμι' έρύκων γάρ τά ίχθνδια αττει, καϊ ήχον ποιεί και J γμόν. Alioqui, sequendo id, quod de propriaw μύζειν signif. dictum fuit, est proprie Sonus,-qui labiis occlusis e naribus emittitur : qualis est gemen- 4ium: unde exp. etiam στεναγμός. Potest etiam reddi Mussatio, Mussitatio: ut^μύζείν, Mussare,Mossitare. A Suida muris quoque sonus esse dicitur; sed qaod olim ap. Suid. reposui e nuda conjectmi,

147 4663 Κ ΓΤ. π. pp. ίχ xi.) Κ 4664 sc. uv pro /XV6S, id nunc e vet. etiam Codicis auctoritate possum reponere: ut sc. legamus ap. eum, cem polios sciendum est: necnon ex aliis alias. Ita A rivantur ilia vocabula, ita e litera ρ factam esse vo- Μι/γ/uos, ό στεναγμός, καϊ 6 τον μϋ ήχος: non autem, enim e β traditur esse ortum nomen βόμβος, e 5 autem verbum ieetv, e ζ verbum ζέειν : denique e σ ό τον μυός: quem tamen errorem sequuntur VV. LL, In quibus est-έτι AM Μυγ/JJ?, quo dicitur significari verbum σίζειν, unde σιγμός. Adeo ut polcos esse Sonus narium irrisioni plerumque dicatus, et Repre- dicatur ό κατά τό ρ ήχοε, itidemque in ceteris. Sed bensjo. Unde Eum, qui, citra reprehensionis moreum agit, vocari άμύμονα, detracto γ. Affert quidem et Bad. μνγμόε ex Hes. expositum χλευασμός, sed ife. eum non reperio. ' [" Μυγμός,' Demetr. Phal. de Elocutione. 57" Seager. Mss. " Wakef. Euin Stanl. ibid, ad Diod. S. 2, l6' Μνγμή, Tzetz. Exeg, in II. 122,15." Schaef. Mss.] " Μυχμόϊ He- " sychio est Ιδίωμα-ήχου : aliis Sonitus qui per nares '.'redditur: qui et μνγμόε. Vide et Μυχθίζω." " 'Έπιμνζω, Suspiro summisse, Tacitus fremo, Com- " pressis labris gemo, et ita ut gemitus vix exaudiri " possit. 11. Δ. (20.) αί δ\ έπέμυ'ξαν Άθηναίη re καϊ ""Hprj," [Θ " Kuster. Bibb Chois. 88. * Έ- irιμυγμός, ad Lucian. 1, 354. Τ. H. ad Dial. 38." Schaef.Mss.] "HINC 'ΕπΙμυζιε, Suspirium tale, " s. {lemitus talis." [Hes. * 'Έπίμνκτος, Camerarius ad Theogn vulgo έπίμικτοε.] " Μνχθίζονσι, " Hesychio μνκτηρίζουσι, χλευάζουσι, Irrident, Deri- " dent. Sic Suid. quoque μυχθίζειε affert pro χλευ- " ά ειε, μυκτηρίζειε, cum hoc ex Epigr. exemplo, και " σιμά σεσηρώε ΝΙυχθίζειε' τάχα που σαρδόνιον γελά- " σείς. Suspiro, Ingemisco: unde ap. ^Esch. (Pri " 7,42.) esse dicitur άναμυχθίζειν. Sane VERBALE " Μυχθισμόε Hesychio est στεναγμός, Gemitus, Su- ", spirium. Meminit Eust. quoque verbi μυχθίζειν " in hac signif., derivans παρά τόν μυχμόν s. μυ-." γμόν, quem esse dicit, rov εκ τοϋ διά των μυκτήρων " άσθματος ήχον, Sonitum quem reddunt per nares ii " qui anhelant et respirant." [Μυχθίζω,Theocr. 20; 13, Polyb. 15, 26. " Jacobs. Anth. 6, 68. Wakef; ad Mosch. 4, 70. Trach Stanl. Eum T. JjL ad Lucian. 1, 353. ad Dial. 38. Toup. Add. in Theocr Valck. ad x. Id. p Μυχθισμός, Miisgr. Rhes ad Diod. S. 2, 169. Brunck. ad.esch. Pr Wakef. ad Mosch. 4, 70. ad Lucian. 1, 353." Schaef. Mss. * Μυχθώδης, a * Μύχθοί, Suspiriosus, Hippocr. Coac. 24. p. 203.] " Mt/rros;." Hesychio ένεός, Mutus. Μύτης, Eid. est ό eveo* << καϊ ό μή λάλων, Mutus, Qui non loquitur. Item ό it. «πρός τά αφροδίσια έκλελυμένος, Exolutus et ineptus ; ad res venereas." [Cf. Μυχλόϊ.] " Dicit esse etiam " Piscem feminam quae sine mare non pascatur." " Μυέο$ Hesychio άφωνος, Mutus." " MUKOS, Eid. " άφωνος, Mutus. Ei expositioni addit, ώς εϊ τις ε'ί- " π οι μνσαττόμενος. Praeterea, quosdam hoc nomine " intelligere τον κακοήθη καϊ σκολιόν άνθρωπον, Homi ' " nem malignum et perversum : quosdam fbit άλα- " ζόνα, Arrogantem et insolentem, Superbum. Apud " Eund. mox MCKOS, μιαρός, Impurus, Scelestus. " Μνττάξασα, Eid. est στενάξασα, Gemens, Ingenii- " scens : afferenti et Μυττηκάζειν pro στένειν.". Γ" Ad Lucian. 1,353." Schaef. Mss.] Est porro et αίίζω, Sugo :pro quo dicitur ETIAM Μνζέω, Xen. K. 'A. 4, (5, 19,)"ESe t, οπότε τις διφψη, λαβόντα els rp στόμα μύζειν [άμνζειν] τους καλάμους, A4>tero autem usus est Plut. de Demosthene loquens, Φάρμακον έχων. ΰπό rjj σφραγϊδι, μυ ήσαε a7re$awe.- J In venit ur etiam PARTIC. M"5wvres ap. Suid. quod exp. έκπιέζοντες. Horum autem compp., necnon alia hue pertinentia verba, in serie alphabetica ponenda erunt. At vero Etym. inepte et imperite literam μυ inde.nomen accepisse ait, quod hujus pronuntiatio μυγμόν qyendam habeat: cum contra ilia litera μυ huicyuvγμός, s. potius verbo μύ ω, e quo est μυγμός, Originem dederit. Nec vero his de μυ ineptiis contentus, similes, sed majores, de litera vv affert: sc. literam w.nomine hoc donatam fuisse, qtionianjvwy/iov τινα έχει ή τούτου έκφώνησιε. Scilicet vero ut idem etymum literae, v, quod et literae μ, dari posset, vox ista νυγμός ad signif., roc μυγμός pertrahenda fuit: cum alioqui nihil in signif. commune inter se habeant. Sed ethoc sciendum est, antequam dicendi de litera Mi finem faciam, earn a Democrito VQCATAM Μώ, Eust. c Rhet. Lex. Quemadmodum autem e μν de- PARS XV. quoniam litera σ plura e se derivata habet vocabb. quam reliquac istae, e quibus est etiam unum, quod ad ea pertinet compositionis vitia, de quibus sermo paulo ante fuit, de< vocibus ex ilia derivatis hie agere, iisque tractatum hunc claudere institui. Prius tainen lectorem monebo, quod ad ipsam literam attinet, earn non esse indeclinabilem ut ceterae : sed inveniri etiam PLUR. Ιίγματα, σιγμάτων. Xen. 'Ελλ. 4, (4, 10.) Οί δέ Άργε'ιοι όρωντες τά σίγματα έπϊ των άσπίδων, ώς Σικυωνίους, ούδέν έφοβοϋντο : paulo post, τά σίγματα ταντα. Genit. autem σιγμάτων legitur ap. Plat. Comicum, in hoc versu, "Εσωσας έκ τών σιγμάτων Εύριπίδου. Quem affert Schol. Eur., propter hunc senarium, quem in eo Β irrisum esse ait> e Medea (476.)" σωσά σ', <is ίσασιν Ελλήνων οσοι. Eust. in illo Platouis Comici versu post εσωσας addit ημάς : sed abundare manifestum est. Ceterum quamiis dicatilr τοϋ σίγματος, nihilominus tamen dicitur et rot? σίγμα,^ eod. modo, quo τοϋ άλφα, βήτα, itidemque in reliquis, Athen. (455.) Άποσχέσθαι τοϋ σίγμα. Hoc quoque sciendum est, σίγμα non solum esse Nom. literae, sed existimari esse et Nom. mensae s. potius ccenaculi semiroluhdi, instar hemicycli et.lunatae testudinis, a similitudine hujus literae. Sed de hac ejus forma C intellige. Habetur enim bis ap. Martial., et ap. Lampridium, ut ostendent-lat. Dictionaria. ["Coray Theophr Fischer, ad Weller. Gr. Gr. 1, 169. ad Paus Markl. Iph. p In theatro, ad Timaei Lex Σ. ούρανοϋ, Luna, D. R. ad Longin Indeclinabile, Porson. Med. p. 41." Schaef. Mss. Chcerili Fr Anecd. Bekkeri p Eust. 905, 7. ev δνσϊ σίγμασιν : 1389, 10. δι ένός σίγματος. * Φίλοσ/γ/ιαΓΟί, 1170, 53.] Venio ad ea, quae Q ex hujus literae nomine derivata sunt. In iis primum PONO ΊιγματΧ.ιχ,,ις, STVE Σιγμοειδής, Formam habens literae sigma: ut σιγματοειδής Thracia dicta fuit. Apud Medicos σιγμοειδείς dicuntur Membranulae tres, ad oriiicium venae arterialis positae. Item χόνδροι σ., et άπόψϋσις σ. Intelligendum autem de hac literae forma 0. Vide Gorr. [ Σιγματοειδώς, Schol. Ven , 5. Bast, ad Greg. Cor Schaef. Meletem. Cr. 96. Σιγμοειδής, Apollon. Cittiens. ap. Erot. v. "Αμβην.] Sequetur NOMEN' A- σιγμος, ό, ή, Carens litera Sigma, ut φδή ap. Athen. (455.) Πρός τούς νοθεύοντας Αάσου τοϋ Έρμιονέωε τήν άσιγμον ψδήν, ήτιε επιγράφεται Κένταυροι. Paulo post, ύμνος άσιγμος. Ibid, οί άσιγμοι. καλούμενοι τών γρίφων. Apud Eund. (455.)legimus τήν άσιγμοποιηθείσαν γδήv. Ubi nisi repo'nendum sit άσιγμον ποιηθεΐσαν, fuerit partic. e verbo 'Ασιγμοποιέομαι. praecedente voce ACTivA, 'Ασιγμοποιέω, Compono non utendo litera σ, Carmen compono in quo non utor litera σ. Et ita φδή άσιγμοποιηθείσα, Ode composita absque X) litera σ. Illi autem "Ασιγμός opp. NOMEN Πολυσιγμος, Abundans litera σ, Frequenter repetitam habens literam σ, ut ille ex Eur. Medea versus. At vero ap. Capellam legimus Polysigma, inter vitia compositionis, aitque Polysigma esse, ubi S litera crebrius geminatur : ut, Sosia in solario soleas sarciebat Suas. [* Σιγματίζω, Eust. Od. A. p. 17. *,Σιγματισμός, Casaub. ad Athen. 13. Valck. Phcen. p Hipp. p Brunck. ad Phoen ad Mcer ad Lucian. 1, 310. Eur. Med et n., Markl. Iph. p Luzac. Exerc. 9. Porson. Med. p. 41." Schaef. Mss.] Habeat praiterea haec litera factum e soni sui imitatione, ut antea dictum fuit, VERBUM Σ/ ω :. quod dicitur de stridore s. sjbilo, quem emittit ferrum candens, cum in aqua extinguitur. Hanc enim ejus esse signif. apparet ex Od. I. (394.) de oculo Poiypliemi, qui σίζ' έλαίνέφ νερϊ μοχλφ veluti ferrum, candens sc., quod aquae immergitur. Sic de eo, quod frigitur: ut piscis,. qui frigitur in sartagine, dicitur σίζειν. Athen. s. potius 13 R

148 4665 Κ Clearchus ap. Athen. (285.) περί τής άφνης loquens, Qi περϊ Άρχέστρατον επιβάλλοντας κελενονσιν έπί θερμόν τήγάνο'ν σίζουσαν άψαιρεϊν: quibus additur, "Αμα δ* ητται καί σίζει καθάπερ τοϋλαών ευθύς. Unde dicitur, "Ιδε πυρ άφύη. Tale est ap. Aristoph. Ά. (1157 ) ή δ* ώπτημένη Σίζονσα πάραλος, ubi Schol. ίεβι/σα, T!»S έπί τηγανιζ,ομένης, οϊον ήχον αποτελούσα : [Ίππ. 930.] Dicitur σίζειν et de vento: quod e Quintil. affertur. J. Poll, σίζειν proprium esse putat avium, quae κόψυχοι dicuntur. (" Wakef. Ale. 767«Cereal. 2. Brdnck. Aristoph. 2, 228. Ktister ad II. Δ. 125, ad Diod. S. 1, 93. Valck. ad Theocr. x. Id. p. 98." Schaef. Mss.] HINC Σ/ξιS ET Σιγμός, Stridor, qualis est ferri candentis, dum in aqua extinguitur. Potest autem et Sibilus reddi. [" Sic de Sibilo, quo eques regit vel excitat equum, Plut. 2, " Schw. Mss.] Aristot. Meteor. 2. de tonitru, Toe δέ ψόφον * έναποσβεννυμένου πυρός καί σίξιν είναι βροντήν λέγουσι. Idem inferius, "Εστι δέ ή σί'ξις, μικρά ϊέσις. Potest et de Stridore illo dici, qualis est piscis, qui frigitur. Eust. esse ait τόν του σήχον. ["Ad Lucian. 1, 310. ad Diod. S. 1,93. ad Dionys. H. 5, 72." Sebaef. Mss.] At vero COMP. Έπισίζειν dicitur de eo, qui carffes instigat in aliquem, s. incitat, sibilo quodam, Aristoph. Σφ. (J04.) κφθ' οταν οντός γ' έπισίζjj, ΈττΣ τόν έχθρόν τι ν' έπψρνζας, άγρίως αϋτοίς έπιπήδίρς. Sed pro τόν έχθρόν repono τών έχθρων. Illud quoque έπιρρΰξας mihi suspectum est. [* " Σίττω, Valck. ad Theocr. x. Id. p. 98." Schaef. Mss.] Apud Hes. est ETIAM Έπισιττειν, quod exp. κυνηγετικώς παρορμφν, Incitare venatorum more, ut sc. illi canes adv. feras incitant. Sed hoc έπισιττείν ab ead. origine esse non puto : quin potius esse a VOCE Σίττα, qua pastores uti soliti sunt ad gregem, ut eum ad festinandum incitarent. Theocr. 4, (45.) σίτ& ά Λέπαργος, Σίτ(F ά Κυμαίθα ποτί τόν λόφον' ούκ έσακονεις; Eust. σίττα ap. Theocr. esse dicit Adv. τάχους δηλωτικόν. Alibi vero SCRIBIT Σίττε, afferens tf/rr' άμνίδες. Hes. habet Σίττα, quod esse ait επιφώνημα αίξίν: atque ita peculiare esset caprariis: cum tamen latius patere ejus usum videamus. [" Harles. ad Theocr. p. 82. Valck. p. 98. Musgr. Cycl. 49 Brunck. Aristoph. 3, 5." Schaef. Mss.] Eund. porro usum habere VOCEM Φίττα tradit Eust. veluti cum dicitur φίττα μαλιάδες, et φίττα μελίαι, item et φίττα ροιαί. Ita euim haec scribuntur ap. ilium, qui etiam addit nympharum haec esse nomina. At J. Poll. (9,127.) corijunctim habet SCRIPTA Φιτταμαλιάδες, ΕΤ Φιτταμελίαι, ITEM Φίτταροι, quae juvencularum lusum fuisse tradit, in quo sese mutuo ad celerandum incitarent, simul εύφημοΰσαι τάς ννμφας. Unde fit ut alteram lectionem lubentius sequar. Ad φίτταροι quidem certe quod attinet, non dubium est quin factum sit e Φίττα ροιαί. " Ύίττα, " et Σίττα, sunt;βουκολικά επιφθέγματα quibus utuu- " tur έν τψ διώκειν ras βοΰς, ut tradit Schol. Theocr." [Lucian. Lexiph. 3.] "INDE Ytrra<?eiv, quod Pau- " sanias esse dicit ro * ποιμενικώςφθέγγεσθαι, Pas tori - " cium illud ψίττα sonare, teste Eust. MeminitHes. " quoque> scribens et ipse ψιτ τα, xytomus ejus Codd. " habent ψιττά, esse ποιμενικόν έπίφθεγμα : et Ψιτ- : " τάζων, ψιττά έπιφθεγγόμενος. Forsitan autem hoc " Ψίττα derivatum est e Ψίττον, quod Idem exp. " ταχέως, ευθέως, Cito, Velociter : ut sit vox pasto- " ritia qua pecus ad celerius progrediendum inci- " tant. Ψυττα, Hes. auctore, dieitur επί τον ταχέως " άποδραμείν." ΚΑΒΟΣ, ό, Mensurae frumentaceae genus, μίτρον σιτικών, inquit Hes.. itidemque Suid. Quinetiain J. Poll, κάβον esse:dicit σίτου μέτρον, etexeo factum Ut κάβασον appellarint τον περί τήν τροφήν άπληστο v. Pro quo έάβασον, ap. alios legi κάβαισον docebo paulo post. Hoc addo, Hes., postq.uaan dixit κάβ&ν esse μέτρον σιτικόν, addesre, καί οίνικόν: deinde, οί δέ σπυρίδα. Etym. pro μέτρον σιτικόν habet, non siue manifesto errore, μετασιτικόν. Ν alum autem esse errorein e compendiaria nota cujus signif.non animad- [T. 11. pp.xi xii ] ' κ A versa fuerit, mihi fit verisimile. [Geopon. 7,20, not 2 Reg. 6, 25. Didymus Alexandrine, de Mensqrii Lignorum et Lapidum. 20, Xqas, ο^μς? * λέγουσι, κάβους δέ ημείς.] I»ve»itur porro «t Wo. MEN Κάβη, ap. Suid., expositum τροφή, i. ^ Οφιΐβ Vide Κάβηί,. ["Τ. Η. ad Plutum p. 313.?, Mss.].Ka/3ai<TOS, ό, VEL Κάβασοί, utquidem'ip.jlp^' legitur, Edax, Vorax, Qui cibo est ine;splebjj ^ Hes. exp. generaliter άπληστος: at vero Polling 43.) κάβιισος est ό περί τήν τροφήν άπληστος. U(e». que alioqqi eaijdem ejus derivationem tradi^^ ab illo κάβος,, de quo dictum modo fuit. Esiitiee autem, cum κάβος sit Mensura fruuientaceg,. K^, σον proprie dictum fuisse Eum, qui multua^fn,. menti s. panis friimentaeei ederet: q. d.. Frumenti edacem s. voracem. Sic ap, nos Lemovicefc, propter panis edacitatem κάβαισοιappellari possipt. Cefc. rum si κάβος de Viuaria quoque mensura dictw» ^ ut Hes. testatua -, videtur κάβα,ισος dipi etiam dje gio potore vini potuisse. Cujus tamen sigui nul- B lam mentioaem ab ulb factam reperio. AKju^jdeo J. Poll, et Suid. minime illam agnoviste vkienlur, J.Poll, enim postquam dixit κάβασον mwfajtiui fuisse τόν περί τήν τροφήν άπληστον, subjungit, Amy οί νυν τόν πολυπότην, πίθο v. Suid. autem, )i quidem sequamur vulgata ejus exempl., yideri quidem peeat iis verbis, quae addit, alteram illam nominis κάβαφα signif. confirmare. At si fidem adhibeamus veteri meo Oodici, ut certe hie, si usquam alibi,fide (lignum esse manifestum est, eadem cum Polluoe dicere Suidam comperiemus. Postquam emm dixit κάβαισον dici τόν άπληστον, quia κάβος est μέτρον σιτκίι», adjicit, και τόν μέθυσον ήμείς, ut quidem habeat wjlg. exempl. Ubi prima fronte dixerit aliquis subatfdiendum duntaxat καλοϋμεν, aut tale verbum, cum adr, οϋτω : perinde ac si scriptum esset, καί τόν p&fr/jp ημείς ούτω καλοϋμεν : vel, και τον μέθυσον ημάς ίμοίφ κάβα,ισον καλοϋμεν. Sed aliam ejus fuisse, menjen indicat vetus Codex: in quo post ήμείς habetur«βο», hoc modo, καί τόν μέθυσον ήμείς πίθον.: sub. κιλών μεν. Observa autem obiter et usum hunc NOMTMI Πιθοϊ, ex J. Poll, pariter et Suid. Idem Codexahabet κάβαισος, ut.. Hes. et Etym., non κάβαιστος, ut vulj. exempl.: quorum tamen fidem sequuntur V^IL utpote in quibus annotetur dici κάβαισος, KafaSl Apud Hes. legitur ΈΤΙ ΑΜϋάβησος, et quidet»-flj nielumprothracicae urbis nomine, utap. Etym. el Suid,, sed et in ilia signif., quae data fuit praecedeptliiβαισος. Nisi forte irrepsisse ap. Hes. putandouest καί άπληστος post πόλις Θράκης, ή και Γάργαρος, Aj)i)d Steph. Β. legitur Καβησσός, gemino? scriptum^etaccentu in fine collocate. Diciturque ab eo esseiurbi Thraciae: Hellanicum tamen Lyciae earn tribuiae, Apionem tradidisse earn esse κώμην Cappa^ Et Eust., cum dixisset Κάβησον esse Urbem Hei ponticaui, vel Thraciae, quae est ad iemuni: subjungit, ο! δε Καππαδοκ/αί φασί, τά λεγόμενακάβ^ιτα. Ubi observa ΕΤΙΑΜ Κάβηιτα. Legitur autem hinc factum loci ADVERB. Καβησόθεν ap. II..N.,(3&) Πέφνε γάρ Όθρυονήα Καβησόθεν ένδον eovr^ ufc > Steph. Β. legit Καβησσόθεν, cum σα, si niod^ eju» vulg. exempl. non mentiuntur. Apud Eund^ cat» Sunt εθνικά NOMINA Καβήσιος ΐ,Ύ Καβησίν^ wop σ. Verum ut ad Κάβησος revertar, posifotm etiqp pro άπληστος, sciendum est huic scriptum aliieqn addi unam posse, VIDELICET Ka/3a K os: quam tam» mei duntaxat Lex. vet. auctoritate confirmare poisum. ^ Inveniuntur praeterea duo NOMINA Κά&ί EX Κάβαξ: quorum prius signif. habet cum precedents κάβαισος significatione convenientem: atposterius non item. Nam Κάβηζ quidem dicitu^ Suida esse Avis, quae alio nomine Larus: et «b edacitate λάρυς esse appellaja, non tamen ah illo K«βος deducendo, sed a v. Κά/J^qua significeiurt/w^i Cibus, ejusque metninisse Euphorionem hoc in Τής οί>δ' άίθυιαι, οάδε,κρυεροίκάβηκες. [" Τ. Η. ad^pi»' turn ρ. 313." Schaef. Mss.] At veto Ka^.ev sioot Etymologo, est πανούργος. [Draco.p. 51, Legend* tamen Καύαί, quod vide. * Tir Phot!] Καβλέει quoque, si signif. spectelur, quam illi d» 1

149 4667 ΚΑΓ [Τ. ii. pp. 1 2.] ΚΑΑ 466S Hes., ad κάβος s. κάβη pertinere judicetur: exp. A σει παράγεται. Hes. tamen καγχαλξν, exp. etiam enim καταπίνει: quod certe apte dicitur de iis, qui simpliciter χαίρειν, γαι/ριφν: Καγχαλάα, χρίρει, fjbετάι, sunt Άπληστοι. Sed ap. ceteros Lexicogrr. istud γελξ., Ridet. Quod autem ad etymon attinet, Eust. verbum minime reperio. Ac OMEN Κάβλημα, in Od. Ψ. scribit itidem, καγχαλόωσα ήγουν χαίρουσα quod ahoqui e verbo illo factum videri possit, ap. καί χαλωμένη, καί ώε οίον χαλίφρων, ύφ' ήδονής γινομένη. Quibus assentiens ipse Hes,, postquam καγ- eund. Hes. significationem nullo modo affinem illi habet. Exp. enim ab eo περ'ιστρωμα, diciturque esse χαλάα exp. ήδεται, addit, άπό τοϋ εν χαλάσματι τήν Laconum. Apud Eund. est ETIAM Κάβλη, Paphiis φυχήν έχειν. Et rursum, καγχαλώ, χαλώμαι,νπό χαράε, άνίεμαι. Ego lamen non aliunde καγχαλάω μάνδαλος τών θυρών. Ibid. "LEGITUR Κάβηλοε, ό απεσκολυμμένος το α'ώοϊον, Recutitus, Verpus, Apella. quam a καγχάζω deduci existimo, quod profusus Sed addit, oi be όνομα, ubi fortasse deest κόρων. risus summae laetitiae sit argumentum. [" Ad Charit. Credibile enim est eum scripsisse, οί δέ όνομα κύριον^ 757. Heyn. Horn. 4, , , 107. ad Mcer. sub. είναι λέγουσι, Alii autem nomen proprium esse 214." Schaef.Mss. Lycophr, 109./* Έτπκαγχαλάω, dieiint; Apud Eund. interjecta tamen voce Κάβησοί, legitur Κάβηλοε, quod esse ab eo dicitur πηλόε Ά. 4, 326.] Καγχαλίζομαι etiam est χαίρω, Gaudeo, Quint. Sm. 1, l6l. 2, 374. * Περικαγχαλάω, Opp. πλεκτόε. Sed merito suspecta hie scriptura ista κάβηλοε fuerit: turn quod sit interjectum unum vocab. Καγχάομαι, Hesychio γελώ άτάκτως, Rideo in- Hes.: et ίλαρύνω. [Barker, ad Etym. M. 1J28-30.] inter alterum κάβηλοε et hoc; turn etiam quod series composite. alph'abetica scripturam aliam postulet. ΚΑΑΟΣ, 0, vel Κάδδοί, illud tamen malo, Vas vi- ΚΑΓΧΑΖΩ, Cachinnor, i. e. Effuse rideo, Risum Ε effundo. Factum puto-per',onomatopceiam, imitando sorram, qui in profuso risu editur. Euuapius ap; Suid, O'l δέ Οίνοι, πλατύ καγχάσαντεε ωχοντο. II Cbnvitior, βλασφημώ, Suid., citans e Soph. (Aj. 199 ) Πάντων καγχαζόντων γλώσσαιε. [" Brunck. Aristoph. 1, , 48. Bentl Τ. H. ad Plutum p ad Mcer Fischer, ad Anacr. p. 17- Valck. Hipp. p. 293." Sclwef. Mss. Agalhiae Epigr. 27.] " Καχνάζει Hes. pro tray^clift diei testatur. " Κακχάζει Idem affert pro ατάκτως γελψ, S. αθρόως " καί άπαιδεύτωε γελψ, Cachinnatur." Καγχασμοί, Cachinnatio, i. e. Tpsa cachrnuandi actio, Cachin-, nus, Risus profusus, δ έκχυτοε γέλως, - Suid, [" Jacobs. Anth. llj 213. Toup. Opusc. 2, 71- Bergler. Alciphr Wakef. S. Cr. 3. Add." Scheef. Mss. " Clem. Alex. 196." Wakef. Mss. * " Κάγχασμα, TWod. Prodr. Amar. 451." Elberling. Mss.] Καγχαστήέ, et Καγχασπκός, Caehinnator, i. e. Quilubenter cachinnatur, Bud. ex J. Poll. [Phrynichus Bekkeri p. 45.] Άνακαγχάζω,' preep. άνά augente'c signif. simplicis καγχάζω, Plato de Rep. 1. Καί os άκουσας άνέκάγχασεμάλα Ί,αρδονιον, Lucian. (2, 931.) 'Έιφ' ο\ε έποιείτε καϊ έλέγετε, παμμέγεθες έπτ/ει άνακαγχάσαι. [" Toup. Opusc. 1, 258." Schaef. Mss.] " Έγκαγχάζω, Irrideo, Illudo : vel potius Petulan- " tibus cachinnis illudo." [" Suid. v. Καγχάζω." Wakef. Mss.] Έκκαγχάζω, praep. έκ itidem augente signif:'simplicis καγχάζω, Xen. Σ. (1, l6>) Κ,ριτόβουλυε be καϊ έζεκάγχασεν έπϊ τω οίκτισμω αύτοϋ, Aristot. Eth. 7, (7 ) Καί ωσπερ οι κάτεχε ι ν πειρώμενοι τόν γέλωτα, άθρόον έκκαγχάζονσιν. [" Ad Charit Fischer, ad Anacr. p. 18." Schaef. Mss.] Έπικαγχάζω, ut, Tovrow τοίε λόγοις έπικαγχάσαντες, pro καγχάσαντες έπϊ τούτοιε τοίε λόγοιε, Cum ad haec verba cacbiftnum sustulissent. Έπικαγχάζων, έπιγελών, Hes. [" Wakef. S. Cr. 4, 77 * Kara καγχάζω, Jacobs. Anth. 11, 48. Fischer. 1. c." Schaef. Mss. * Ύπερκαγχάζω, Diog. L. 7, 185.] " Καχαζώ affertur pro In cachinnos effundar: di- " citurque esse Doricum." [Theocr. 5, 142. " Valck. D aid Rov: 61. Hipp. p ad Mcer Fischer, ad Anacr. p. 17. Brunck. Aristoph. 2, 48." Schaef. Mss. * Έπεγκαχάζω, Lycophr; 285.] " Καφάζειν, Ridere: s. Effuse ridere, Cachinnari. " Hes. enim καφάζοι exp. et γελψ et καγχάζοι: affe- " iens item καφάζειν pro γελφν." ' 1Γ Καγχλάζω, i. q. καγχάζω, Athen. 175(=438.) 'θμσθον τε γενομένου, αυτός τε ό ΆντΙοχος έπεσε καγχλ&ζων. De qua lectione nos dubitare non sinit Hes., qui habet, καγχλάζει, άθρόως γελ$. [Aqu, Job. 41, 23. " Brunck. Apoll. Rh ad -Mcer * Καγκλάίω, Valck. Anim. ad Ammon, *Έ»ικαγχλάζω, Brunck. Apoll. Rh (4, 943.)" Schaef.Mss.] f Καγχαλάω, άαω, Exulto, Summo gaudio afficior. HQC verbo utuntur poetae, et soli quidem, ut opinor. IK K. (565i) Καγχαλύων, άμα δ' άλλοι 'ίσαν χαίροντας 'Αχαιοί, ubi Eust.'Έστι δ' όμωε fd καγχαλύων έπιτατικώτέραν τοϋ χαίρειν' όγε και έκ τού χαλ^ν τη εκλύ- narium, οίνου άγγείον, Cadus, Dolium, Doliolum, Herod, ap. J. Poll. Καί Φοινικίο» οίνου κάδδον: [" imo rectius κάδον; Herod. 3, 20." Schw. Mss.] Sunt qui e Diosc. referant, decern congiorum fuisse capacem, sicut et metretam : cum tamen alii scribant duodecim. Plin., inquit Bud., 14, 16. Cadum pro Metreta dixit. Ab Hes. exp. κεράμων, quod significat Testam, Amphoram. Philochorus, inquit J. Poll. 382, tradit amphoram, αμφορέα, vocatani fuisse a vett. κάδδον : et dimidiam amphoram, ήμιαμφόρων, appellatam fuisse 'ίίμ^κάbbιov. Epicharmus tamen distinguere videtur κάδδον et αμφορέα : Ο ντε έν κάδδω δηλοίμην, οντ' έν άμφορεΐ. Apud Lat. itidem scriptt., et poetas praesertim, Cadus nomen est vasis vinarii, habetque priorem brevem, sicut et in versu Gr., quem affert Suid.:,ita ut secundum eos κάδος, non κάδδοϊ scribendum sit. Esse autem ab 'ixabov derivatum suspicatus sum, mutata tenui in aspiratam, donee TDCad, ilebr. pro Hydria Alioque vasis genere in usu esse comperi. [" Est κάδος etiam Situla, quae e cisterno vel puteo hauritur aqua. Sic Apollod. Comicus ap. Athen τόν τε τοϋ λάκκου κάδον Ανσασα, καί τόν τον, φρέατος." Schw. Mss.] II Accipitur et pro Poculo, e quo bibitur: ut Anacreonti ap. Athen. 191(=472.) Οίνου δ' έξέπων κάδον. Quae verba corrupta sunt ap. J. Poll.: qui etiam scribit κάδδον a Bceotjs vocatum fuisse σκύφον. Ab Eod. affertur hie Aristoph. 1. Eis κάδδον.τινά λαβών ουρεί. Ε quo colligi posse videtur K0bbov fuisse etiam Vas matulae usum praestans. Vas, in quod calculi immittebantur, Situla s. Sitella suffragiorura, Bud. Aristoph. "Ope. (1032.) Ούκ άποσοβήσεις ; ούκ άποίσειε τώ κάδω; Paulo post, 'Εγώ δέ (τοϋ γε τώ κάbω διασκεδώ. Ubi Schol. τούε κάδους τους * άμφορικούς, είε ούε τάε φήφουε καθιάσιν.. Vide Καδίσκοε. Κάδδοί, unde Κεκαδδήσθαι, [Plut. Lyc. 12.] vide in Άπομαγδαλιά. [" Κάδο«, Ammon. 79* Thom. Μ Jacobs. Anth. 6, 152 Kuster. Aristoph Fr * Κάδο*, Jacobs. Anth. 8, 47. Κάδδο$, ad Mcer Thom. M et Add." Schaef. Mss. Πλεκτοί κάδοι, Mathem. Vett. 37- * Κάδοποιοί, Schol, Aristoph. Είρ * Καδδηφορέω, Tzetz. Chi). 4, 583. Pro κεκαδδί/<τθαι api Plut. 1. c., H. Steph. leg. censet κεκαδδίσθαι, a * Καδδίζω. Schn. Lex. habet et κεκαδδίχθαι. Reisk. edidit κεκαδδε'ισθαι, e conjectura tamen afferens κεκαδδιχίσθαι, a * Καδδιχίζω, vel * έκκεκαδδιχίσθαι, Vasculo ejici, a * Κάδδιχοε, quod extat in var. lect. ap. Plut. 1. c., necnon ap. Hes. et " Koen. ad Greg. Cor. 135." Schief. Mss.] Καδίσκο*ε, ό, vel Καδδίσκο$, dimin., Parvus cadus, Parva testa. J. Poll, inter vasa vinaria sicut κάδονε et άμφορεϊε, ίίά καδδίσκουε et * άμφορίσκουε ponit. Citatur e Nonno pro Situla, quae, in puteuni demittitur. Καδίσκοε, sicut et κάδοε, Vas, in quod calculi conjiciebantur: καδδίσκοε μέν ούν, inquit J. Poll., εστίν άγγε'ων, J τάς ψηφάνε έγκαθίεσαν. Dem. 110(=1302.) Λαμβάνοντες δί/ο καί τρεΐε ψήφους έκαστος παρά τούτου %νέβαλον είς τόν καδίσκον. Erant autem duo καδίσκοι, inquit Bud., ut colligimus ex Antiph. κ. A. V51. unus, in.quo absolutorii cajculi

150 4669 KAZ [Τ. II. pp. 2 3.] ΚΑΘ 4670 ponebantur, alter, in quo damnatorii. Idem in Comm. e quodam loco Schol. Aristoph. elici posse dicit duas fuisse aniphoras, aut duos cadiscos,, in quos judices calculos mittebant; alterum ακυρόν vocabant, et πρότερον, et τόν θανάτου, in quo at τών καταδικαζόντων ψήφοι ponebautur, αί άναιροϋσαι: alterum appellabant kvpiov, et ύστερον, et τόν έλέου^ in quo at τών άπολυόντων ψήφοι ponebantur, αί σώζουσαι. Isaeus 77(=281.) Els καδίσκοε ήμ2ν τεθήσεται, perinde ac si diceret Consortes litis sumus, Bud. [Athen " Thom. M et Add., ad Charit Pierson. ad Mcer. 12. Toup. Opusc. 2, 176. Wagner. Alciphr. 2, 226. ad Dionys. H. 4, Bekk. Anecd *Kαδίσκιον, J.Poll." Wakef. Mss.] Καδίον, dimin. Parvus cadus, Pera. Καδίον ποιμενικόν, Pera pastoralis, 1 Reg. 17, (40.) Bud. Ήμικάδιον, Dimidius cadus, ut ήμιαμφόριον, Dimidia amphora. Philochorus ap. J. Poll. 10. scribit vett. ήμιαμφόριον vocasse ήμικάδδιον, sicut αμφορέα κάδδον. " ΚΑΖΩ, σω, Orno, Exoruo, Decoro : vel Excolo, " Instruo: κοσμέω, καλλωπίζω. Poeticum est hoc " verbum, nec nisi in praet. pass, usitatum, itidem- " que in participio: ut Od. A. (725.) ΐΐαντοίτ/ε άρε- " τη σι κεκασμένον έν Δαναοϊσι. II. B.(530.)de Ajace " Oilei filio, Έγχείη έκέκαστο πανέλληναε καϊ Άχαι- " ούε, Hastae peritia ornatus instructusque erat ut " quivis alius universorum Graecorum: έκεκόσμητο '' ώε καϊ vikijii' : Ε. (54.) Ούδέ έκηβολίαι, ήσιν τό πριν " y έκέκαστο : Δ. (339 ) Κα/ συ κακοτσι δόλοισι κε- " κασμένε, κερδαλεόφρον, Malis instructe artibiis et " doiis. Apoll. Rh. 2, (867.) cum infin. dixisse tra- " ditur έκέκαστο Ίθύνειν, pro Praeditus erat regendi "facilitate. Afferunt VV. LL. et κάζουσασταφυ- " λή pro Praecox uv», ex Eccles. 21. Sed perperam " pro περκάζουσα, Maturesccns s. Pingi incipiens." " Κάδουσα Hesychio est εϊδοε σταφυλήε, Species' " uvae." [Φρούραί* κέκασται, Eur. El "Porson. Phcen Jacobs. Anth. 12,55. Exerc. 2, 200. Heyn. Horn. 4, , 12. 6, 449-7, , Κεκασμένοε, Wakef. Eum. 769." Schaef. Mss. Inde * Καστ-os, vox inusitata, cujus, tamen vestigia apparent in vetustis nominibus "Ακαστοε, Μηδεσικάστη, Ίοκάστη, etc. * Άκασταίοε pro άκασκάϊοε videtur legere Schol. iesch. Ag. 749 cum exponat λίαν κεκασμένον, notante Schn. Lex.: cf. Άκαστόφρων.] " Άκασμένα Hes. aifert pro άναπεπαυμένα, ήρμοσμέ- " να, Sedata, Coagmentata, Composita." [* Κάτωρ, Ruhnk. Ep. Cr. ρ.6θ. Hymn. Hom. 5, 55. Θάρσει, δίε κάτωρ, rji 'μφ κεχαρισμένε θυμφ. Κάτωρ legitur in Mss. Reg. et in Ed. prima, quod recentiores in κράτωρ mutarunt. Cod. Moscov. habet δτ έκάτωρ, ex quo alius, ut spero, verani lectioneni aliquando extundet. Martin. V. L. 4, 3. κάτωρ, monstrum vocis, a κάζω repetens, explicat Gubernatorem. Sed hie κάτωρ νηόε aeque ridiculus est ac Cator formularum, quem ille Ciceroni de Orat. 1, 55. obtrudebat." Bast, ad calcein Scap. Oxon. * Έγκάζω, II. Y. 35. ένϊ φρεσϊ πευκάλίμησι κέκασται: Schn. Lex. exhibet έπϊ φρ.,, ab * Έπικάζω. * " Κατακάζω, Emped. ap. T?etz. Ch. 13, 81. quem versum sic leg. puto, Ob μέν γάρ βροτέη κεφαλή κατά γνία κέκασται." Elberling. Mss.] ' " Λαικάζω, Suida: άπατώ, Decipio. Signif. etiam " Scortor. Aristoph. Ίππ. (167.) Βονλήν πατήσειε, " καϊ στρατηγούς κλαστάσεις, Δήσειε, φυλάξει ε, έν πρυ- " τανείψ λαικάσειε. Ibi enim Schol. exp. πορνεύσειε, " afferens ITIDEM Λαικάστρια pro πόρνη, Meretrix, " Prostihulum." [Aristoph. Ά ], " Ετ " Ααικαστήε, pro πόρνοε, Scortator, Qui corpore " quaestum facit. Quo posteriore vocab. utitur idem Aristoph, Ά. {79 ) Ήμε~ιε δέ, (sub. άνδραε ήγούμε- " θα,) λαικαστάε τε καϊ καταπύγοναε. Utitur idem et " altero ap. Athen. (570.) dicens Peloponnesiacum " bellum Graecis exarsisse έκ τριών λαικαστριών, Si- 4t maetha, et duabus Aspasiis raptis a Megarensibus. " Volunt haec esse παρά.τό κάζειν τό κοσμείν, et ro " λα τό. έπιτατικόν, inserto ι." [Λαικάζω, Cephisodorus ap. Athen.,689 "Λαικάστρια, Eust. II. (637, 23." Wakef. Mss. * Ααικάε, ή, idem,, Aristaen. A 2. Ep. 16. * Αηκύ, h, Membrum virile, Hes. Phot. * Αηκάω, i. q. λαϊκίζω, Hes.]... ΚΑΘΑΙΡΩ, Purgo, Mundo, Od. X. (438.) ^ τραπέζαε 'Ύδατι καϊ σπόγγοισι πολυτρήτοισι καθαίρί ι Athen. 7«Πάντα σπίλον καθαίρειν. Pass. Καθαίρομ αΐ) Purgor, Aristot. de Mundo, "Ομβροα γη καθαιρώ Herod. 5. ΚαθαρθεΊσα πονηρών ανθρώπων. Dicuntur etiam καθαίρεσθαι, Qui purgantur medicamento, Plut. (6, 487.) Α'ίσχιστα πολλάs ήμέραε κείνται καθ αί \ ρόμενοι, ' καί καταπλασσόμενοι, καί θεραπεγΰντες ία τρούε. Et mulieres καθαίρεσθαι dicuntur,. Cum purgantur per menstrua. Plut. Lycurgo, Καί τών ey rj κύειν καθαιρομένων γυναικών. Expio, Lustro; Καθαίρειν στολον, Lustrare classem, App. Β. C.J. Idem, Οΰτωε μέν oi 'Ρωμαίοι τά ναυτικά καθαιρείι. Κ αθαίρω καθ αρμό ν, pro Expiationem adbibeo; q. d, Expiatione expio, citatur e Plat, de LL. Et καθαρ. θήτω καθαρμούς, Expiationjbus expietur, ex 1M Idem, Άποδιοπομπησόμεθάτε αύτήν και καθαρούμβγ" Β Abluemus, expiabimusque,- eaque nos abdieabimus, Bud. Subjungitur autem vox activa, Έξενρόντεε Saw τά τοιαύτα δεινός καθαίρειν, είτε τών ιερέων, είτε τω σοφιστών. Affertur et ex Hermog. Owe καθτιράμ&οι άπό τών άδικημάτων, pro Neque a sceleribus expiatas. II Flagris caedo : καθαρθήναι, μαστιγωθήναι, Hes.: Schol. Theocr. 5, (119.) έκάθγρε esse dicit έμαίηίγα. σεν, item άντί τοϋ ετυπτε καϊ έζέδαιρε. Ibid, ponit et aliain exp. sensum obsccenum habentem. Pro ihaaatem exp. citat haec Aristoph., πέδει ta* πλευράς"*αϊ έκάθηρεν. ["Thom. Μ Cattier. Gazoph. 6l. Wakef.Trach S. Cr.4,251. 5,89 Abresth. iesch. 2, 42. Stanl. Eum Antiphil. 33. Jacobs. Anth. 9, 446. Heyn. Hom. 6, , 252. Diod.S. 1, 379* Casaub. Athen. 1, 58. Flagris caedo, Harks, ad Theocr Toup. OpUsc. 2, 281. Koem ad Greg. Cor De forma aor. 1., ad Dionys. H. l, 32. Moer et n., ad Xen. Eph Valet Hipp. p Wessel. ad Herod. 21. ad Diofe, ad Lucian. 1, 535. Bibl. Crit. 2, 1. p. 25.; c 3, 1. p. 48. cf. Wyttenb. ad Plut. S. Ν. V. 44. Valck. PhoeD, p Fabric. Bibl. Gr. 1, 32.: SyB. ad Paus. 244.: ',καθάραι' Rectius καθάραι, vel *aθήραι, ut infra Eliac. 1,1. Atticos certe καθήράι,,non καθάραι dicere, testatur Phrynichus. Infra καταϊιμ est a καταίρω, Lac. c. 24. forma quidem simjtijnt signif. diversa.' N011 dicitur lonice καταίρω, WcsSt" ad Herod. 20. cf. ad 598. Aor. 2. pass., Scbtfeider, ad Xen. Pol, 461. K. τήν κόμην, Abstergere, Ar'g Soph.Antig." Schaef.Mss.] " Καθάραι, 2 ; " dicunt Attici, si Phrynicho credimus. Ambo sunt." aor. 1. act. infin." " Καθαρτέον, Purganilum." [f " Καθαίρων, Nom. iridis, Diosc. Notha '441." Boiss. Mss.] -1 Καθαρμός, ό, Purgatio, Expiatio, Lustratio,'Plut. (6, 563.) Καί τήν δίαιταν αύτη και Τον κ., ψ χρώνΐαι Σκύθαι περϊ τούς κάμνοντας, Plato de Rep. 2. Avetu τε καί κ. άδικημάτων, Plut. καθαρμόν ποιείσθαι Ο/ι δυνάμεως, Lustrare exercituin, et, "Αγη καϊ μιαόμοί καθαρμών δεόμενοι, Scelera expianda. Kadhpfii D pro κάθαρμα, i. e. pro Piaculari homine, vide in «Sθαρμα. [" Wakef. Eum Abresch. jesch.2, 41. Epigr. adesp, 198. Fabric. Bibl. Gr. 1,-33. Vilck. Diatr ad Diod.S. 1, 167. ad Herbd. 598." Schaef. Mss. Xen. Κ. Ά. 5, 7, 35. * Όπλοκαβ^, Gl. Armilustrum.] Ap Κάθαρμα, τό, Purgamentum, J. Poll. 5. c. 46. Τών ev ταίε τριόδοιε καθαρμάτων έκβλητότεροε. Cuil. consentanea est haec expositio Ammonii, καθάρμ0ι, τά μετά. τό καθαρθήναι άπορριπτούμενα. Bud. tafteo in Annotat. post, iu Pand. ait ad verbum signif. Porgationem et Piamentum: cum alioqui sordesvills Purgamentum vocentur, non Purgatio. Quare Pnrgamentum ac Piamentuin ipsum scripsisse suspicbr. 1 ad Cor. 4, (13.)"Ωσπερ καθάρματα τοϋ κοσμούμε νήθημεν, πάντων περίψημα ίωε.άρτι. Ita enim legit Bud., et ita in veteri quodam exemplari me quoque legere memini:' cum tamen magis recepta sit altera lectio, ώε περικαβάρματα, quam suspicor ex ώσπερεϊ καθάρματα, factam, Retinendo autem περικαθά^",

151 4671 ΚΑΘ [Τ. Ii. pp. 3 4.] ΚΑΘ 4672 prop,. pondus addet, quasi quis dicat, ut annotat Beza, Sordes,undique everrendo collectas, i. e. * άποσαρώματα, θαρσίου έδέετό κυρήσαι. " Schw. Mss.] Gri?&. Enc, Macc. Παντόϊ τοϋ λαόϋ καθάρσων. Idem de Christo, Schol. Vide et aliam interpr. hujus loci Κ. τήε οικουμένης. Idem, Καθάρσων περιενεγκών έπϊ prtilo post. Eust. καθάρματα dici αϊίτούςρ'υπαρούς και ση έξοδω. Alluditur ad morem ilium, de quo Plut. αποβλήτους. Erit igitur κάθαρμα, qui et τών kv ra~is Praec. 'Pol. Περώνεγκείν καθάρσων περϊ τήν πόλιν τριόδοις καθαρμάτων έκβλήτότερος dicitur in illo Pollucis έκέλευσαν. Et ante eum Dem. Έπειδάν τό καθάρσων L, et συρφετός: aptissimeque, ut opinor, ex- ponetur Lat. voce Quisquiliac, servata metaphora. Lucian. 45 (= 1, 336.) Kat έζονειδί ει άνδράποδα και περιενεχθη : de quibus vide Schol. Aristoph. Ά. ubi porcellum expiatorium κάθαρμα vocatum scribit, et ab.esch. c. Tim. καθάρσων. Suid. quoque χοιρίδια, Porcellos, quibus populus lustrabatur in theatrij κ. ημάς άποκαλών. Et Philo, Καθάρματα και * πάρενοχλήματα και γης. άχθη καϊ οσα τοιαύτα άποκαλοϋσι. et concionibus, καθάρσια vocata scribit: ubi adjectivum etiam esse potest. Καθάρσια, Sacra expiatoria, In his enim et similibus.il. καθάρματα.videntur potius dici' VUes homines, contemlique et abjecti, quain Piacula. Lucian. (1, 628.) Trjs Έκάτ^ϊτό δείπνον φαγόντα,καϊτά έκ τών κ. ώά, Ova lustrationum, Turn.: Scelesti: de qua signif. statim dicetur. Id, quod nd.purgandum adhihetur, s. ad expiandum. Et Plut.Probl. Rom. dehecate itidem, Χθονίρ δέ δείπνον secundum hanc signif. καθάρματα vocabantur Homines scelerati, tanquam piaculares, i. e. pro patriae έπέχει μοφαν. In quibus 11. ιερών potest subaudiri, Εκάτη πεμπόμενοε είς τρώδους, άποτροπαίων καϊ κ. lustratione expiationeque devoti: qui et Sacri a Lat. et ita adjectivum erit καθαρσίων. Bud. καθάρσια interpr. Expiamenta in Paus. (7, 7 ) 'Απόλλων καϊ appellabantur, quorum sc. capite omnia civitatis aut gentis alicujus scelera luebantur, quique ad avertendara deorum iram mactabantur. Vide Schol. Ariγιάλειαν -αθαρσίων ένεκα. ["Ad Charit Stanl. "Αρτεμις άποκτείναντες Πύθωνα, παρεγένοντο έε τήν Αίstoph. Suid. Hue referens Bnd. dictum Pauli, "Ωσπερ Eum Brunck. Aristoph. 2, 11. 3, 59 Thom. καθάρματα τοϋ.κόσμου έγενήθημεν, hanc esse ait ejus M Abresch..Esch. 2, 42. Toup. Opusc. sententiain, Nos tanquam piacula mundi facti sumus, 1, 341. Ammon. 79. ad Lucian. 1, 330. Τ. H. ad et succidaneae pro populo victimae. Ac si diceret, Dial. 42." Schaef. Mss. To κ., Medicamentum catharticum, Alex. Trail. 1. p et saepius.] Non minus ap. gentium vulgus detestabiles quam illi, qui diris execrationibus onerati atque obruti, Καθαρτήε, o,purgator, Expiator, Lustrator: Soph. pro salute publica abjici olim solebant. Herod., ut Idem docet, καθαρμόν pro κάθαρμα dixit 7, ( l El. (69.) p. 83. Σύ τ', ώ πάτρφον δώμα' σοϋ γάρ έρχομαι Δίκη καθάρτήε, πρόε θεών ώρμημένοε. Plut. "Κ. 97 ) Hominem piacularem, et pro patriae lustratione expiationeque devotum, Καθαρμόν τήε χώρηε ποιευ- καϊ μάντεσι προσείχε τόν νονν. Schol. Aristoph. ait καθαρτήν dictyin τόν περικαθαίροντα τήν έκκλήσίαν. μένων 'Αχαιών Άθάμαντα τόν Αιόλου. Porcello, qui In VV. LL. scribitur et Καθαρτήρ, pro ead. signif., ad expiationem immolabatur, impositum fuisse hoc [q. v. legitur in Plut. 7, 205. " Ad Charit. 540=322." nomen, tradunt Schol. Aristoph. 'A. Hesychius. Schaef. Mss. "Manetho 4, 251." Wakef. Mss. Kaθαρτήε, Epimenidis cognomentum, Porphyr. V. P. H>nc igitur fit, ut κάθαρμα vocetur Homo sceleratus, et neutrum genus ita usurpetur, ut cum Lat. hotnipem vocant Scelus. Aristoph. Πλ. (454.) Γρνζειν δε pro quo ap. Jambl. 28. male καθαρίηε, p Kiessl. " Κ. θάμνων, Planud. Ovid. Met. 14, 649." Boiss. καϊ ιιολμάτον, <3 καθάρματε ; Eschin..(84.) "Α. δέ συ Mss. Hippocr. 301, 38. " Dio Chrys. 1, 168. *Kaθάρτρια, Purgatrix, Schol. Pind. fl.,3, 139. Hes." λέζειε, ε'ίποι άν κάθαρμα έηλοτυποϋν άρετήν. Itidem Deniost heni κάθαρμα est ψ μηδεμία μετονσία άρετήε : Wakef. Mss.} Καθαρτικοί, Purgativus, Purgatorius, (26^.) Σοι δέ άρετήε, ω κάθαρμα, ή τοίε σοΐε τίε μετουμία, ή καλών, ή,μή τοιούτων ; [" Brunck. Aristoph. 1, Purgandi vim habens, ut φάρμακον, Plut. (10, l6l.) 'Ελεγκτικό ν λόγον ΰσπερ κ. έχων φάρμακον.' Pro Εχpiativus autem potius dicitur καθάρσωε, καθαρτήριος, , 11. 3, ; Kuster Τ. Η. ad Plutum p Thorn. Μ ad Charit Musgr. quod hie sequitur. Bud. tamen καθαρτικόν μέλοε Here. p Abresch. jesch. 2, 42. Wyttenb. Ep, ap. Aristot. Pol. 8. interpr. Animi purgatorium, expiatorium. [Diosc. 5, 76.] Καθαρτήριοε, i. q.-καθάρ- Cr. 21. Toup. Opusc. 1, 178. coll ad Lucian. 1, 330. Amnion. 79." Schaef. Mss. Κάϋαγμά, Gl. σωε, Purgativus, Purgatorius, Expiativus, Synes. Ep. Sterquilinium, leg. Κάθαρμα. " Ά κάθαρμα pro κάθαρμα, Tzetz. Ch. 5, 547." Elberling. Mss. * " Kaτεμενίσμασι χέρνιβα, πόλεως καθαρτήριον. Idem, Ααί- 'Us έστι γε τό δημόσιον ξίφος ούχ ήττον ή τά έν τοίς προθαρματώδηε, Etym. Μ. 512 r 7 " Wakef. Mss.] μονές είσι κ. [J. Poll. 1,32. Dionys. Η. 1,571. "Τακ., Κάθαρσιε, Purgatio, Expjatio, [" Lustratio, Herod. ad Diod. S. 1, 92. *Κάθαρτρον, Tzetz. Exeg. in II. 1,35. "Έ.στιπαραπ,λησίη ή κ. τοίσιαυδοίσικ. τ. λ." Schw. 126." Scheef. Mss.] Mss.] Plato Craty lo, Πρώτον μέν γάρ ή κ. καϊ οί καθαρμοί καϊ κατά τήν ίατρικήν καϊ κατά τήν μαντικήν. Galeno et aliis, καθάρσειε έμμηνοι, Purgationes inenstruae mulierum, quae e.tiam τα έμμηνα, καταμήνια, γυναικεία, Lat. Menses, Menstrua. [Barker. Ep. Cr. ad Boiss " Abresch. /Esch. 2, 41. Wessel. ad Herod. 20. Heyn. Hom. 8, Bergler. Alciphr. 266." Sch?ef. Mss. " De vitibus, Phornut. 72." Wakef. Mss.] Αΰτοκάθαρσιε, Ipsamet purgatio, Greg. Naz. jle Baptismo, Χριστόε μέν γάρ αΰτ. ήν. Vel, Per se purgatio eral. Sic dicitur ut αΰτοάλήθεια, et alia. 'Ακαθαρσία, Sordes, Immunditia, Spurcitia, Dem. 230(=553.) pro Summa improbitate, ut impurum hominem dicimus Scelestum, Τοΰτο οΰκ έχον εστίν νπερβολήν άκαθαρσίας. Vide 'Ακάθαρτοε. [* Όπλοκαθαρσία, * Όπλοκαθάρσιον, Gl. Armilustruin.] Καθάρσιοε, ό, ή, Purgatorius, Purgativus, Purgandi vim habens, Expiatorius. Februarium mensem καθάριων posse dici tradit Plut.: nam, ut scribit Ovid., Februa Romani dixere piamina patres: κ. φύσιε, Greg. Naz. ϋδωρ, Nonn, Lustralis aqua. Citatur et ex Aristot. Κ. Ζευε, Expiator Jupiler. [Plut. 10, 147. "Markl. Suppl., Iph. p ad Charit Wakef. Eum Abresch..Esch. 2, 7- ad Moer. 60. Pierson. Veris. 65. Eldik. Suspic. 30. Ζεΰι Κ., Herod. 20." Schaef. Mss. Apoll. Rh. 4, 708. Κ. αίμα,.esch. S. c. Th. 686.] j Κ»θάρσ«>ΐ', substantive pogitum, pro κάθαρσιε, vel καθαρμός, Expiatio, Lustratio, Piaculum, ["Herod. 1, 35. Κα- 'Ακάθαρτος, ό, ή, quasi dicas, Non purgatus, pro Impurus, Immundus. Scelestus, ap. Dem. [ ] et Lucian. [Asin. 29.]: quae metaph. est et in voce Lat. Sic in 'Ακαθαρσία, supra. ["Abresch..Esch. 2, 35. ad Lucian. 2, 340. TOup. Opusc. 1, 541. Alciphr. 164." Schaef. Mss.] "Άκάρθατος, " Impurus, Immundus, Sordidus, VV* LL. perpe- " ram pro άκάθαρτος." *Άκαθάρτως, Gl. Impure. * Άκαθαρτοψαγία, Arethas in Apocalyps. 2, 15. * Άκαθαρτίέομαι, Immundus fio, Inc. Levit. 14, 36.] Εύκάθαρτος, Purgatu facilis, Qui facile purgari potest. " Αυσευκάθαρτος, in VV. LL. affertur pro Ineluibilis: " sed puto scr. Αυσεκκάθαρτοε, Expurgatu difficilis." Ανσκάθαρτος, Purgatu difficilis. [Aristoph, Είρ Dionys. H. l, 219.1, q. μιαρός, Soph. Antig * Νεοκάθαρτος, Suid. 2, 609.] Άνακαθαίρω, Expurgo, Perpurgo, simpl. Purgo. Nam praep. άνά interdum auget, interdum nihil signification! addit, sicut nec ceterae nonnunquam. Et Ά- νακαθαίρομαι signif.act., Plut. Antonio(9 ) Άνακαθαιρόμενοε τάπεριόντα τοϋ πολέμου, Persequens reliquias et repurgans. Άνακαθαίρειν τό πρόσκομμα, pro Purgare offendiculum, Greg. Naz. accipiendo Purgare eo sensu, quo Plin. Fastidium purgare pro Tollere. In VV. LL. tamen άνακαθαίρειν exp. hie Tollere. Vide infra 'Αποκαθαίρεται κέλυφος. Apud Plat, άνακαθαίρεσθαι pro Plane explicare, Persequi, Bud. Comm [Παμμήκΐ) λόγον άνακαθάιρόμενοε, Plato de LL. 1. p. 39. cf. 3. p. 110.] Apud Dionys.

152 4673 ΚΑΘ [Τ. ΓΙ, pp. 4 6.] ΚΑΘ 4674 Areop. Άνακαθαίρειν ρήμα, pro Sensum ejus allegoricum expkeare. Άνακαθαίρειν, inquit Bud. 321., theologicuin est verbum pro Allegori&s anagogicas ad liquiduiu usque sensum patefacere et explanare. II 'Αίακαθαίρεσθαι dicitur sol in delicjuio, cum luna solem subiens et eum nobis auferens, sensim praeterlabitur, et earn partem solis, quam nobis primum abstulit, praetereundo reddit. Bud. e Dionys. Areop., Comm ["Dionys. Η. 1, 32. Bibl. Crit. 2, 1. p. 25.; 3, 1. p. 43. Thom. M. 52. Zeun. ad Xen. Κ. Π Toup. Emendd. 2, 375." Schaef. Mss.] Άνακάθαρσιs, Expurgatio, Perpurgatio, simpl. Purgatio. Item, sequendo signif., qua; modo data fuit verbo άνακαθαίρειν, Allegorici sensus et reconditi arfagbgica explicatio» Bud. Comm [Barker. Ep. Cr. ad Boiss Strabo l6. p Dionys. Areop. de Ceel. Hier. 15, 1.] Άνακαθαρτικόε, Expurgandi s. Perpurgandi vim habens, simpl. Vim purgandi habens, Purgativus. Άποκάθαίρω : ϊ Expurgo, Repurgo, Abstergo, ut Xen. Κ. Π. 1, (3, 5.) Άποκαθαίρεις τήν χείρα είε τά χειρόμακτρα. Ε Plut. (1, 303.) Άποκαθαίρων τάς βαναύσους τεχνάε εις οίκετών χείρας. Lustro, Εχpio, ap. DionyS. Areop.; Bud Άποκαθαίρομαι, pass, voce usurpatur interdum active, pro άποκαθαίρω. Cum'autem passivam signif. habet, significat Expurgor, Abstergor, Lustror, Expior. Citatur praeterea Άποκαθαίρεται κεκνφος ex Aristot. Η. Α. 7. pro Detrahitur putamen. Vide supra Άνακαθάίρειν τό πρόσκομμα. [" Hippocr. Κρισ. 8." Kail. Mss. "Ad Stieton. 1, 662. Bttrm., Moer. 41. ad Diod. S. 1, 357. Athen. 1. p. 11." Schaef. Mss. Strabo 9. p Ή σελήνη άποκαθάφομένη dicitur, cum ex eclipsi pristinum spleiidorem recuperet, Plut..Em. Paulo 17. * " Άποκαθαρτέος, Aristid." Wakef. Mss.] Άποκάθαρμα, Expurgamentum, Repurgamentum, simpl. Gazae Purgamentum, Plinio Excrementum. II PiaculUm, Piamentum. ["Stanl. Eumv 455. Lobeck. Aj. p Toup. Opusc. 1, 178." Schaef. Mss. Athen. 88. Clem. Alex. Paed. 2, 10. p. 192.] Άποκάθαρσις, Expurgatio, Repurgatio, Purgatio, Thuc. 2, (49 ) Kat άποκαθάρσεις χολής πάσαι, οσαι ί/πό Ιατρών ώνομασμέναι ειάίν, έπήεσαν, καϊ αύται μετά ταλαιπωρίας μεγάλης, SchoK άποκρίσεις, Κενώσεις. II Expiatiio, Lustratio. [Plut. 6, " Ruhnk. ad Xen. Mem. 225." Schaef. Mss.] Άποκαθαρτικός, Expurgatorius, Expurgativus, Expurgandi vim habens, Ad expurgandum aptus. Expiativus. [*Προα«ποκαθαίρω, Euseb. Hist. Eccl. p ] " Σννα* " ποκάθαίρω, Simul purgo." ' Αίακαθαίρω, In diversis partibus purgo, q. d. Interpurgo. Theophrasto, inquit Bud., est Perputare arbores et interlucare, Comm Item pro simplici καθαίρω. J. Poll, loquens περϊ τον ουκ άφροντίστως λέγοντος, 6, c. 33. haec inter cetera ponit, Διακριβώσας, διακαθήρας, έκκαθηρας, paulo post έκκεκαθάρμένα, διηκριβωμένα. [" Clem. Alex Philo J. 2, 207." Wakef. Mss. Plato de Rep. 3. p. 288.] " Αιακαρθαίρω, Perpurgo, VV. LL. perperam pro " Αίακαθαίρω. Perperam itidem Eadem habent Δια- "Ίίάρθασις, Purgatio, pro διακάθαρσις.'' Αιακάθαρσις, q. d. Interpurgatio. Apud Theophr. [C. PJ. 3, ] lnterlucatio, Bud. Comm Item pro simplici κάθαρσις. [Plato de LL. 5. p. 735.] [* 'Εγκαθαίρω, Xen. Σ. l, 4. Vide Lex. Xen. " Kuster. Aristoph. 110." Schaef. Mss.] Έκκαθαίρω, respondet Latino Expurgo. Item Detergo: II. (B. 153.) Ουρονς δ' έξεκάθαφον, Alveos pnrgabant et detergebant, Turn. Et pass. Έκκαθαίρομαι, Expurgor: ap. Synes. cum gen., Ep Kat πονηρίας έκκαθαρθήναι τήν πόλιν. In VV. LL. έκκαθαίρείς iefcp.'discutis et Exptimis, in Plat, de Rep. 2. (p. 215.) Ώί ερβωμένως έκάτερον, ώσπερ άνδριάντα, εϊς τήν κρίσιν έκκαθαίρεις. In lisd. έκκαθαίρειν τόν βίον, pro Ε vita tollere. Vide supra, Άνακαθαίρειν τό πρόσκομμα, et Άποκαθαίρεται κέλυφος. J. Poll. Ut διακριβώσας et έκκαθρρας, ita διηκριβωμένα et έκκεκαθαρμένα conjungit. Idem φωνήν λενκήν et έκκεκαθαρμένην simul ponit. [" Ad Sueton. l, 662. Burm., Wakef. S. Cr. 5, 4. Jacobs. Anth. 12,. 97. Schneid. Anab. 16. D. R. ad Longin Toup. A 304. Bibl. Crit. 3, I. p. 48. ad Xen. Eph TiHi ad Lucian. Dial λογισμον, Arnaud. Var. Conj. 417." Schasf. Mss. Plut. 6, 238,. 'Εκκάθψ <m, Hierocl ] " Αυσβκκάθαρτος^ vide Δν. " σενκάθαρτσς." [*" Προεκκαθαίρω,ΎΙκο Mathem. p, 17. Lysis Ep. ad Hipparch., * Ύπεκκαθαίρω, Poetaster cum Wernsdorfti Phile p " Boiss. Mej.] " 'Επικαθαίρω, Perpurgo, Abstergo." [Hipped, Kpttr, 3.] Περικαθαίρω, q. d. Cireumpurgof Circumqua^ue purgo, In circuitu purgo, Perpurgor. Exp^et Abfei queo. Citatur ex Josne 5, (4.) Ώεριεκάθαρε τοϋς vloh 'Ισραήλ, pro Circumeidit filios Israel. [" Wakefjg; Cr. 2, 105. ad Lucian. 1, " Schaef. Mss.] Περικάθαρμα, q. d. Circumpurgamentuni 1. E*p,^t Refrimentum, Sordes: 1 ad Cor. 4, (13.) Ώ» περνκμ θάρματα τον κόσμου έγενήθημεν, ubi vet. Interpres, Pnrgamenta. Schol. * άποσαρώματα, q. d. Sordes undique everrendo collectas : id enim sigaificat άποσαρώματα. Sed quidam ώσπερ, S. ώσπερεϊ, ta- Β θάρματα scr. putarunt, et ita alicubi legitur.» Vide Κάθαρμα. [" Wakef: S. Cr. 4, 138." Schaef.. Ms». Apollon. Lex Schleusn. Lex. Ν. T. * " ITep,. κάθαρσις, Hes." Wakef. Mss. * " Περικαθαρτ^ά Hesych. 1, 472, 25." Dahler. Mss. * TUpm. θαρτήριον, ad Lucian. 1, 466." Schaef. Mss.] Άττφι. κάθαρτος, ό, ή, Non cireumpurgatus, mundatttg. [LXX. Levit. 19, 23.] Αυσπερικάθαρτος, Qui non fecile circumpurgari potest. [Cf. Αυσπερικά0ύφ&Λ.] " Προκαθαίρω, Praepurgo, Antepurgo, -SyrtetHylp, " 44. Πάς ον ον προκαθαίρει μετάνοια δημβ&νβ&κσα. " Ibid, προκαθηράμενον dicit pro Si prius tc puiga- " ris.' [Themist. 52. Clem. Alex: 846. " Ariilid. 97. Fabr. B. Gr. 2, 644. Prius dele, Appiah. 1, 483." Wakef. Mss. " Ad Lucian. 1, 535.^ Sehafe / Mss. *Προκάθαρσις, Schol. Aristoph. Πλ *Πρ&> καθάρσως, Alcin. Intr *" Προκαθάρσιον, Sciol. Soph. (Ed. T. 239." Boiss. Mss.] Ύπερκαθαίρω, Immodice, Supra modum purgoi [Erot.] Ύπερκάθαρσις, Immodica purgatio. I)e<miic lieribus dicta νπερκάθαρσις oppositam habet ετή^ τών εμμήνων, Suppressionem mensium. Bud. CoArt', 636. [" Hippocr Diosc. 414." Wakef. MsA^ Ύποκαθαίρω, q. d. Subpurgo, i. e. Levi ter pw^flk Inferius purgo, Per inferiores partes purgo. Sub) uco.j Ύποκάβαρσις ή διά τής κοιλίας, ifitf ad Gl..P^ ΚΑΘΑΡΟΙ, Purus, Mundus, Nitidus, Od/Z. ' (61.) καθαρά χροί ε!ματ' έχοντα, P. (48.) Άλλ' μένη, κάθαρά χροί είμαθ' έλουσα. Apud Eund. Ie^ mus II. β. (491.) Κ. (199 ) Ψ- (61.) Έν καθαρψ, <le quo vide Eust. 725.: καθαρός άρτος ορρ. ab Athen. (109.) τω συγκομιστώ. Καθαρός θάνατος ap. Ηθβ) Mors pura eorum, qui ense occiduntur, non eoruflh qui strangulantur, Od. X. (462.) Μι» μέ* δή καθβ^ θανάτψ άπό θυμόν έλοίμην Τάων, Eust. Καβαρβ^θβνατος, ό διά ξίφους μιαρός δέ ό άγχονιμλ~μς^\9%$> Philo de mundo, *Η θάνατον ου καθαρόντέναγχόνης υπομένουσιν. Purus,' i. e, ImpemMxte^ lntfep dum oopulatur cum άκρατος, interdum cuttti«pttfs. q Xen. Κ. Π. 8, (7, 3.) Άλλ' οταν άκρατος καϊ κ. δ νοίι έκκριθβ, τότε και φρονιμώτατον εικός αυτόνεΐνοχί i.e.; Cic. interpr., Sed cum omiii admistione corporis li beratus, purus et integer esse ccepisset-etc. Plut. Et μέν γάρ αμιγές καϊ κ. ήν τό Ιν, οΰδέν ολως'κ. τ. Χ. Apud Arat. Cic. κ. έπϊ νυκτϊ vertit Nocte serena. > Et venti v. in VV. LL. ex Aristot., Qui serenitateefthn' ducunt, Pellentes nebulas. In lisd. λόγος exp> Pura oratio, i. e. Simplex et inartificiosa: ut i. sit q. άκατάσκενος, cui opp. ενδιάσκευο*. Purus, i. e. Qui non se contaminavit aliquo scelere, Horatib Sceleris puras. Antipho, Έψηφίσαντο γάρ καϊ σαν, εάν τις τνραννίδι έπιθήται, ή τόν δήμον-καταμψ τόν αϊσθανόμενον, καθαρόν είναι άποκτείναντα. Pltffi Pericle dixit, Ού μόνον τάς χείρας δει κ. έχειν'ϊόν στρατηγόν, άλλά καϊ τάς όψεις, quod Cic., PrStttflpm non solum manus; sed etiam oculos abstinentes habere decet. Κ. ήμέραι, Dies fasti, Plato de LLti quibus opp. άποφράδες. Interdum cum accus. subatt* dita praep. κατά, et turn κ. vertitur simpliciter Puros, accusativus autem cuin sua praep. subaudita, per

153 4675 ΚΑ [Τ. χι. pp ΚΑΘ 4676 ablat*. ut τοίι κ τήν διάνοιαν ap. Greg., lis, qui Α 'Απέσφαξεν έαυτόν, έργω μαρτυρήσας ότι δικαίως καϊ κ. puri mente erant. Potest etiam verti, Qui pura υπέρ τών πολιτών άνθειστήκει Φιλίππρ. [" Musgr. menteerant. Sic καθαρός,ras χείρας, Lucian, 74 (=1, Heracl, ad Herod, 696. Κ. έλεύθερος, ad Charit. 200," Schaef. Mss, Athen. 16S.] 536.)' Καί τό μέν πρόγραμμα φησι μή παριέναι ε'ίσω περφραντηρίων, Sans μ>) κ, έστι ras χ^φας. Andoc. Καθαρότης, Puritas, Nitor, Muuditia. Hermogeni οσιον καί εααγή interpr. καθαρόν ras χείρας, Bud.. καθαρότης λόγου, quod Ciceroni Nitor orationis, secundum quosdam. Puritas, Inno.centia, Bud. [" Ad Coram Jungitur,et genitivo, ut Purps ab Horat, cum Integrum vitae scelerisque purum dicit. Diod., S. 1, 367. ad Xen. Mem. 2, 1, 22. Valck. Plut. Καθαρόν φόνου έποίησε τόν κτείναντα τόν τυραννειν βουλόμενον. Quod Antipho 1, c. dixit simplici- [*, Καθαρολογέω, Eust. ap. Lobeck. Aj. p. 280.] p. 242." Schaef, Mss.] ter καθαρόν, ead. de re loquens. Exp. tameu etiam Καθαροποιέω,, Purifico. Quo utuntur Suet. Plin.; aliter in W.LL. καθαρόs φόνου, pro Crimine caedis expiatus. e Plut. Popl. Antipbo (656.) καθαρόν πάντων τών έγκλημάτων vocat Quii nulli injuriam intulisset. Plut. de Socr. Daein. 'Αναίτιους καϊ κ. τών πεπραγμένων. Idem Πράξιν κ. πάσης άδικίας dixit. [Ι Καθαρόν, Aristoph. Σφ. (1015.) lngenuum, Liberum, Libere dictum, Νϋν α ντε λεφ, προσέχετε τόν νοϋν, είπερ καθαρόν τι φιλεϊτε. Schol. παρρησιαστικόν, ειλικρινές, γνήσιον. [" Κ. στρατός, τό κ. τοϋ στρατού, Herod. 1, ,135. Melior pars exercitus, cui opp. τό άχρήίον et τό φλαυρότατον, 1, 211. coll. 207 et oi άσθενεϊς, 4, 135." Schw. Mss.] Κ. ψήφοι Dem- 126(=303.) Ratio putata et perfecta, i.e. Quae nihil reliquamenti trahit, Bud. Lex. Hanc autem Buda:i interpr. sequendo, respondere puto ei, quod Galliee dicimus, Le conte tout net. Cum gen., Vacuus, Aristid. Panath. Οΐτε πολϊται βεβαιοϋσι τήν έπωνν.μ'ιαν τω καθαροί ξένων είναι τοεξαρχής. Sic Plut.iNuqaa, Ut in VV. LL., καθαράς ψόφων όδούε dixit Vacuas strepitibus vias. In VV. LL. citatur e Bu,d. καθαρά sine adjective etiam, pro Vacua : sc. κο@#ράάντρα ap. Alex. Aphr. pro Antra vasta et vacua. ['/,Sic et Locus s. Spatium quoddam dicitur Καβα- )ίο* absque genitivo, ubi nihil est quod obket vel iwpediat, Herod. 1, , 183." Schw. Mss. Καθαρός, ad Xen, Mem. 2, 1, 22. Valck Wyttenb. Select. 375, Bmnck. ad Hippol Vajfk^p Bergler. Alciphr. 31. Koppiers. Obs. 17. ad Charit. 2S ad Herod ad Diod. S. l, 28., ad Phalar Thom. M Jacobs.jA-nth. loi 262, Kuster,, Aristoph Merus, Ruhnk. ad Xen. Mem Τ. H. ad Lucian. Dial. 86 Grammat., Fischer, ad Weller. Gr. Gr. 1, , 287- ad M«er Dedie, Kwn. ad Greg. Cor. 249 ad Lucian. 1, 339- De loco, Brunck. Aristoph. 2, 21. Kuster Καθαρά ftbos, Via nulli trita, Huschk. Ep. in Propert. p. 4. De hoc.similibusque, Toup. Opusc. 1, 5,65. Emendd. 2,τ37.4. Jacobs, Anth. 7»293. Cum gen., Diod. S.2, 464. /Στρατός. κ., ad Charit "HXios κ., Heind. adjpljit. Phaedr Έν καθαρή, Ast. ad Plat, de LL.^0 6. Heyn. Hom. 8,367." Schief. Mss. Theocr. 24, 39. Aristoph. "Opv Έκκλ Καθαρά βλέπειν, Phrynichus Bekkeri p. 48., "Κ. άρτος, Stob. 523, 48." Wakef. Mss. Gl. Siligineus.].Καθαρνλλος, Diniin. a καθαρός, ut si a Nitidus dicas Nitidulus. "Αρτους ήκε πριάμενος. μή τών.καθαρύλλων, άλλά μεγάλους, Κιλικίους, Alexis, [Plato Comicus ap. Athen Eupolis 396.] Vide Καθαρός fyrof. [* Καθαρΰλλως, Nitide, Nitidiuscule, Cralin. ap. Athen. 396.] Καθαρώς, Pure, Hesiod. (Έ. 1,334.) dixit έρδειν ίερ'τ Άγνώς και καθαρώς. Luciail. (1, l68.) Καί τύπτεις τους ελευθέρους, οΰ κ. ελεύθερος ούδ' άστός wv, q. d. Non mere liber et ingenuus, habens meram libertatem. K. διαλέγεσθαι, Puro sermone uti et quasi jaitido; Cic. Verba quodammodo nitida, et Q«iiio«is nitor. Plut. (10, 593.) Tots άκριβέστερον ελληνίζονσι τούτοις, καί καθαρώτερον διαλεγομένοις; Sic etisocr. copulavit ακριβώς et κ. de sermone itidem loquens ad Phil. (2.) Μηδέ τήν λέξιν έπαινείν ως άιφφώς, καϊ κ. έχουσ,αν., Dilucide, Manifeste. Hes. *αφώς e»p.. et ακριβώς, quod posterius copulari cum καθαρών, modo vidimus. Plut, (6,411.) Et γάρ μή οίόν Τ&τβετά τοϋ σώματος μηδέν κ.,γνώναι. Sic Dem. π. i-'ilt:κ. ols μετά τανπα, έποίουν ε'ίσεσθ,ε. Ari- tftt. Rhet. Ι.ιΝίνδέ περϊ αύτών τοΰτων μάλλον δαορίκ., Ma^.«nucleate, ν Pu»e, Pura mente, (tfmiditje; Qallice, En saine conscience; Dem. (127 ) σαίρω, Verro, Hes. [Lobeck. Phryn * " Καθαροπρόσωπος, Toup. Emendd. 2, 515." Schaef. Mss. * Καθαρουργός, unde * Καθαρουργικός, Geopon. 20, 35. * Καθαροφόνος, * Καθαροφόντης, Phav. Il6. " Hes. v. Άργεφόντης." Wakef. Mss. * Φιλοκάθαρο5, Ptolemaei Tetrab., ap. Schn. Lex.] ['* Καθαρώδης, Hippocr. I162. 'όμματα, est falsa lectio pro καρώδης.] " Καθαραίαι dicuntur Ligna ilia quae τοίς τοϋ &p- B " ματ os θαιροίς υ πρπέπηγε, ut est ap. J. Poll, 1. C. "14." IT Καθαρεΰω, i. q. καθαρός είμι, Purus sum, cum gen. : Synes. Ep. 12. Πρύσελθε τω θεω καθαρευονση πάθους ψυχή, Animo puro a perturbatione. Sic φθόνου καθαρεύειν, Chrys. Purum esse ad invidentia. Plato, Καθάπερ ιερέα φόνου,καθαρεύοντα καί δεσμού. Καθαρεύων κακίας, Innocens, Bud. Dicitur etiam καθαρεΰω περϊ τούτο, Polyb. (6, 56, lfi.) Σπάνιον εύρείν άπεχόμενον άνδρα τών δημοσίων καϊ καθαρεύοντα περϊ ταϋτα, Inuocenter se gerentem circa haec. Dicitur et καθαρεύω έν τούτψ. Plut. Probl. Rom. Οί-έέ καθαρεύοντες έν τφ διαλέγεσθαι. Item καθαρεύω τούτω, sine έν, Philo, Καί λόγφ καϊ εργψ καϊ β ί ψ πάντι καθαρεύειν, Purum esse, Pure se gerere, Apud Eund. βίοχ καθαρεύων, Vita pura. [" Wakef. S. Cr. 5, 129. Boiss. Philostr Phryn. Eel Gell. Ν. A. 1, 7. Bip. Toup. Opusc. 2, 26, Plut. Mor. 1, Wessel. ad Diod. S. 1, 28. ad Lucian. 1, 439. Grammat., Fischer, ad Weller. Gr. Gr. 1, , 321. c *καθαρεντέον, Lucian. 2, 8. Boiss. Philostr. 339 " Schaef.Mss. "Clem. Alex. Paed. 3,, 6. p. 199(= 238.)" Kail. Mss. * " Καθάρενσις, Hes. v. Άγιασμόε." Boiss. Mss. " Purgatio, Puritas, Etym. M. 1Q, 38." Wakef. Mss. * " Άποκαθαρεύω, * Άποκαθαριεύω, Heyn. Hom. 3. p. civ." Schaef. Mss. * Σνγκαθαρεύω, Eust. II. A. p. 108, 8.] IT Καθαρίζω, Purifico, Mundo, Purgo. Et Καθαρίζομαι, pass. Greg. Naz. T>/v προτέραν έκαθαρίσθη γέννησιν. A priore generatione purgatus est. ( Καθαρμών, κομψευόμενοε, Hes. [" Pseudo-Abgarus in Grabii Spicil. Patr. Τ. 1. p. 6." Boiss. Mss. Schleusn. Lex. Ν. Τ. * " Καθάρισα, Valck. ad Rov. 77." Schaef. Mss. " Purificatio, Purgatio, Inc. et LXX. sec. Compl. Lev. 12, 4. καθαρίσεως, ubi reliqui libri καθάρσεως babent." Schleusn. Lex. V. Τ.] Καθαρ»- σμός, Purificatio, Purgatio, Expiatio, Expiamentum, Piaeulum, pro καθάρσων, Lucian. (2, 590.) 'Ρίψωμεν αύτόν έκ τοϋ κρημνού καθαρισμον τοϋ στρατού έσόμενον. Schol. Aristoph. ΆΪί καθαρισμόν dici etiam τό D κάθαρμα. [* Καθαριστής,,G1. Putator. * Καθαριστήρων, Harpocr. ν. Κεγχρεών. " Suid. 2, 289." Wakef. Mss. * 'Ανακαθορίζω, Tab. Heracl * 'Αποκαθαρίζω, Job. 25, 4. Tob. 12, 9.] Αιακαθαρίζω, i. q. simplex Καθαρίζω: vel praepositio i. signif. q. in διακαθαίρω, supra. [L q. λικμάω, Mattb. 3, 12. Luc. 3, 17. * Εκκαθαρίζω,.LXX. Jos. 17, Esai. 4, 4. Deut. 32, 44. * " Κατεκκαθαρίζω, Clem. Hom. 8,17." Kail. Mss. *Έπικαθαρίζω, Basil. 3, 149- * Περικαθαρίέω, LXX. Esai. 6, 7. Deut. 30, 6. Levit. 19, 23 ] ^ IT Καθάριος, ό, ή, s. Καθάρεως, ut ap. J. Poll, etiam, Mundus, Munditiem servans, praesertim in victu et cultu corporis. Dicitur non solum de persona, sed et de re: Pyth. Carm. (35.) Ε'ιθίζου δίαιταν έχειν καθάρεων, άθρυπτον. Et ro καθάριον pro ή καθαρώτης, Plut. Symp. Καί γάρ τό κ., Mtmdities. Exp. et Lautitia. VV. LL. citant ex Eur. (Iph. A ) καθάρεων πϋρ, pro Litstrali igne, [al. καθάρσων. " Καθάρως, ad Xen. Mem. 2, 1, 22.

154 4677 ΚΑΙ [Τ. II. pp. 7 8.] ΚΑΙ 4678 Valck Wyttenb. Select Markl. Iob r A exp. a nonnullis, ut καί duplex paulo ajileacic.: p Kuster. Aristoph. 51. Quomodo a καθαροί Plato de Rep.2.(init.) Ό Γ λαύκων&είτε άνδρειότατος, differat, 52. Τ. H. ad Plutum p Καθάρειο*, ων τυγχάνει πρόε άπαντα, καϊ δή καϊ τότε τοϋ θρασυμά Markl. Suppl Iph. p Zeun. ad Xen. K. χου τήν άπόρρησιν ούκ άπεδίξατο. Quidam interpr. Π. 38." Schaef. Mss.] Καθαρίωε, Munde, Munditiem Et sane. Καϊδή, Continue et Protinus, i. e.ideo, servando. Unde μή πολυτελώς, άλλά κ., aliquoties ap. Dem. Vide Bud. Comm Καί μέν δή καϊ, Atque adeo : vel, ut Bud. e Cic., Et vero. Theodorit. Athen., e Comicis: q. <J. Cum munda quadam frugalitate. II Budaeo Eleganter in Xen. Κ. Π. 1, (3, 7 ) Η. Ε. Όμοφυων άρχειε, (5 βασιλεϋ, καϊ μέν δή καϊ όροδούλων. Sic videtur accipi Καί δήτα a Luciano. Κ. έγχέουσι καί διδόασι rots τρισϊ δάκτυλοι! όχοΰντεε τήν φιάλην. Legitur et καθαρείωε, ut habetur et ap. J. Vide Bud. Comm Καί εί, pro εΐ καϊ, Etiamsi, Poll, ex hoc ipso loco. Athen. (152.) Προσφέρονται vide Εΐ. II Καί μην, vide in Μήν, Καί γε in Γε, Καί δε ταΰτα καθαρίως μεν, λεοντωδώε δέ, rats χερσιν αμφοτεραιε κ. τ. λ. [" Καθαρίωε, ad Xen. Mem. 2, 1, 22. Tot, et Κ«ί π Ρ» n Περ, licet potius conjuncte scriba- γάρ in Γάρ, Καί μάλα in Μάλα. Item Καί τοι iu Valck Zeun. ad Κ. Π. 38. Wyttenb. Select. tur καίτοι et καίπερ. " Καί jungitur 9. praemittitur 375. Casaub. ad Athen Καθαρείωί, ibid. Zeun. diversis particulis, quas ordine subjicia / Καί 1. c. Wyttenb. 1. c." Schaef. Mss.] Καθαριότηε, Mundities, Athen. (542.) de Demetrio Phalereo loquens, c Sed et καϊ γάρ pa itidem pro Etenim, ap. γάρ, Etenim. Et καί γάρ δή, pro eodem, videt. ]. Και rats μέν δαπάναιε rats ets τά δείπνα rovs Μακεδύναε υπερέβαλε, rrj Se καθαριότητι Κυπρίουε και Φοί- έχειν' καϊ γάρ ρα Κλυταιμνήστρης προβέβοϋ\ά..,μ poetas. II. A. (113.) πολύ βούλομαι αΰτήν Οίκοι νικαε. Ubi distinguitur δαπάναι a καθαριότηε, ut modo καϊ γάρ τοι affertur pro Atque ideo. Καί y e, vidimus πολυτελώε distingui a καθαρίωε. [Aristot. Β s. Καίγε, affertur pro Quanquam, Saltern, AtquL Eth. 10, 9. * Ka0npet0n?s, Plato Epinom. p Καί δή, Καί δ ή καί, Καί δήτα, supra. Ex Epigr. * Φιλυκαθάριοε, Procl. Paraphr. Ptol. 2, 3. p. 90.] vero affertur, καί δή <τύ χαίρε, pro Tu quoque salve. " Καθαρίεύομαι affertur pro Sum purus." [Καθαριευω, Porph. de Abst Vide Άγνευτήρων. " A- vis : quod et εί καί. Utitur eo Aristot. Polit. L 3. Καίει, Etsi, Etiamsi, Tametsi, Quanquam, Quam- pud Grammat., Herodian Pierson., Koen. ad Hom. vero ei subjungit κε : ut Od. Ο. (41.)καί«Greg. Cor. 231." Schaef. Mss.] κ' εύεργόε 'έησι. Et II. Ε. (351.) 7, τέ σ όίω'ριγήσαι" ['Ριγήσειν] " πόλεμόνγε καϊ εί χ έτέρωθι πύθη(η. Καί ή affertur pro Sive. Καί κέ τιε, ap. Hom. pro καί δή τιε. Et και κεν, pro καί δή άν. Καί μώιά$ί\ quidem, Atque adeo. In responsione accipittg^pb Equidcm, Ita sane, Ita profecto. Xen. ('Air. 2,2, KAI, Et: ut πένηε καϊ δίκαιοε. Interdum saepe repetitur et inculcatur, ut Dem. (777 ) Ίταμον γάρ ή πονηρία καϊτολμηόν και πλεονεκτικόν' καί τουναντίον, ή καλοκαγαθία, ήσυχιον, καϊ όκνηρόν, καϊ βραδύ, καϊ δεινό ν ελαττωθήναι, Interdum inculcatur, modo nomina, modo verba, aut alias diversas partes orationis cppulans. Dem. ibid. Πάντα γάρ τ ά καλά καϊ σεμνά, καί δι ι3ν ή πόλιε κοσμείται καϊ σώζεται, ή σωφροσύνη ή πρόε τουε γονέαε και τούε πρεσβυτέρουε κ. τ. λ. Nonnunquam ubi ponitur bis tantum, prius abundat, Xen. ('Απ. 1,. 3, 1.) Τά μέν πρόε τους θεούς φανερός ήν καϊ ποιων καϊ λέγων. Sic etiam Lat. Et faciebat et dicebat, pro Faciebat et dicebat. Saepe etiam ge- c minatur, interjecta particula δή aut μέν δή, aut rot, aut γάρ, aut alia quapiam. Isocr. Busir. (9.) Καί μέν-δή καϊ τήε περϊ τήν φρόνησιν επιμελείας κ.τ.λ. Est autem Attica haec geminatio, Bud. Comm. 9I8. ubi vide et alia exempla. Vide et in particulis Μέν, Δή, Γάρ, et reliquis. Nonnunquam interjicitur ris, vel τινέε, aut alius hujus nominis casus: Καί n καί νεανιευσαμένου τοιούτον, Dem. (401.) Atque adeo, Bud. II Interdum etiam abundat καί, semel duntaxat positum : Xen. (Έλλ. 2, 3, 18.)"Οστ«δέ μηδ[ έτέροιε αρέσκει, τούτον τί ποτε και καλέσαι χρή ; pro τί ποτε καλέσαι. Vide in Bud. Comm alia exempla. II Καί άλλοθι καί ev ύφη, Cic. e Xen. vertit, Cum in ceteris, turn maxime in textili, Cic. Lex. 40. ' Idem έφέροντο καί 'έφερον vertit ap. Plat., Turn ferebant, turn ferebantur, Lex. Cic. 34. ]Καί, Etiam, Plato, "Αχρηστοι μέν γάρ καϊ γιιναιξιν, Etiam mulieribus inutiles. Sic Cic. et Quintil., Et pro Etiam. Bud. Comm II ieque,perinde: utlat. Atque. Greg.Πάσηε τυχών παρ' αύτοϋ δεξιώσεως, Ισα καί παίδων ό τιμιώ- D τατοε,./eque atque liberornm carissimus. Paus. Att. *Hv δέ τύχη βαλών τιε φηφίδι, κατά ταυτά ούτόε τε ήχησε και κιθάρα κρουσθείσα, Perinde atque cithara pulsata resonat. Vide ap. Bud. Comm alia exempla. Aristid. Ούχ όμοίωε καί πρόσθεν,pro Non similiter ac prius, Non itidem ut antea. Et in Orat. Dom. Ώί έν ούρανω, καϊ έπί τήε γήε, Ut in ccelo, sic et in terra ; In terra similiter ac in ccelo ; Perinde ac in ccelo. II Quam, ut Ac.et Atque Lat., Arist. Polit. 1. Έστι γάρ ετέρα ή χρηματιστική, καί ό πλοΰτοε & κατά φύσιν,. Alia est quaestuaria atque divitiae (Economical Bud. II Pro Vel, Aristot. Gener. Anim. 4. Καί κρατεί καϊ κρατείται, Vel superat, vel superatur. Sic exp. et Eth. 2. Ή άρετή μετά λύπηε καϊ ήδονήε. Ούδέπν καϊ τήμερον, Ne hactenus quidem, Bud. Καί, Sed, cum a]ibi, turn post intcrrogationem: Themist. Ph. 2. Πότερο ν oh ν έν τοίε έξ ανάγκης ή τύχη; καϊ τίεάν είποι κ. τ.λ. Bud. Comm J Καί δή καϊ, praecedente καί in altera parte orationis, per Cum et Turn I.) ΟΤσθά τivas άνθρώπουε άχαρίστουε καλουμένους καϊ μάλα, έφη. Alioqui sequente όμως ponitur pro εί καϊ μάλα, καίπερ. Xen. Έλλ. 6. ρ. 354.'Of 'Αγησίλαος καϊ μάλα βουλόμενοε άπάγειν τό στράτευμα, ομωε εκεί κατέμείνε τρείε ημέρας,. Quatnvis maximopere vellet. Καί μέντοι καϊ, Atque etiam. Καί μέντοι καϊ άν, Quod si, Sin autem. Demosth. Καί μή, affertur pro Sive non. Καί μήν, t. 2. C. l625. καί μήν δή, ib. καί μην ti, καϊ μήν καϊ, ib. καί μήν ούδέ, καί μί]ν που, Και νυ exponitur Atque: jut ap. Hesiod. ("Εργ. 1, 273.) Καί νυ δίκης επαχονε, Atque ju^titiae obedi. Καί ού, Et non, l^tec, ap. eund. Hesiod. Sic Bud. καί ού, inquit, Et non: quod etiam άλλ' ου γε, dicitur. Greg. ΈλάΧονν ούν ξέναιε γλώσσαιε, και ού πατρίοις. Idem,,Καί ον λέγω τούτο, μή δείν πάντοτε μεμνήσθαι θεοΰ, Nequt tamen hoc dico, Non negaverim tamen. ΚαΙτάλαι, Et sane jampridem : vel simpl. Jamdudum, Jampridem: volunt enim quidam hie vacare καί. Καί π^ρ, Quamvis,Etsi, Tametsi: quod et Kuiwtp, conjunctim." " Καίπερ, Etsi, Tametsi, Etiamsi, Quanquam, Quamvis: usitatum tam in prosa quam in carmine. Sed a poetis nonnunquam dirimitur per tmesin, interjectis aliis dictionibns : ut II. A. (217 ) Καί μάλα περ θυμφ κεχολωμένον. Et alibi, καί πριν περ, pro καίπερ πρότερον. Nonnunquam et redundat περ in hoc καίπερ: velut in Apoll. Rh. 2, (359.) τοϋ καίπερ άφ' αίματος εύχετόωνται., Ibi enim Schol. annotat τό καίπερ περισσόν έχειν τό περ: nisi quis forte ad τοϋ referre yelit, et tmesin factam esse dicere. Nonn. vero καίπερ dicitur usurpasse pro Utique." " Καί πώε, t. 3. c. 650.Καί ταύτα, Idque, Praesertim, Maxime. In prioresignif. Dem. pro Cor. *Ev ή δύο βούλομαι τών caff ΰμάε πεπραγμένων καλών τη πόλει διεξελβείνγ καϊ ταύτα έν βραχέσι, Idque breviter, vel, Et haec'quidem quambrevissiine. At in hoc Attico loquendi et concludendi genere ap. Aristoph., Καί ταΰτα μέν δή ταΰτα, simpliciter sonat, Atque haec quidem hujusmodi sunt, Atque haec quidem ita se habent Itidemque ap. Plat. Καί ταϋτα μέν δή ταύτη, Et haec quidem hactenus, vel Et haec quidem hoc modo se habent. Καί τι δή, affertur pro Ideo, Καί τι καϊ, Atque adeo. Bud. e Dem. (401.) Keλευσαντςε δ' έκείνον λέγειν, καί τι καί νεανιευσαμένου τοιούτον ώς ούδέν οτι ού ποιήσει. Et rursum (402.) Ώϊ δέ προήει τό πράγμα και διεθερμαίνοντο,

155 4679 ΚΑΙ [Τ. II. Ρ. 8.] ΚΑΙ 4680 " κατακλίνεσθαι τήν γυναίκα, καί τι καϊ φδειν εκέλευον. A Wolf, ad Hesiod sed cf. Mitsch. ad H. in Cer. " Idem Bud. καί τι >eai affert etiam pro Et quidem, e " Luciano, Kat τι καϊ υπέμνησεν ola &c. Καί τοι, " Etsi, Tametsi: item, Vertim, Sed, At, Atqui : " item, Et quidem, Jam vero : item, Proinde, Ita- " que: de quibus vide Bud. Comm. Sed frequen- " tius conjunction scribitur. Καί &s, t. 4. c. 800." ["Καί, initiopositum,admirationem significans, Jacobs. Anth. 10,103. Apodosin inchoans, Heyn. Hom. 5, 427. Pro καίτοι, Wakef. Phil Heind. ad Plat. Apol. p. xvi. Pro άλλά, Abresch. iesch. 2,108. Boi$s. Philostr Pro αίιτίκα, τότε δ>), Musgr. Iph. A Heracl Ion Wakef. Ale S. Cr. 4, 24. Pro είτα, ad Dionys. Η. 1, 420. Bast Let I re 87. Pro καί περ, Quamvis, Valck. Phoen. p. 98. ad Herod Abresch. Lectt. Arist Graev. Lectt. Hes Lennep.Phal Beck, ad Charit. 38. Ilgen. ad Hymn Pro ώστε, Mitsch. Hymn, in Cer Pro otv, Muuck. ad Anton. Lib. 72. Verh., Fischer, ad Palaeph Etiam, ad Charit Toup. ad Longin Koen. ad Greg. 45. Od ad Moer Fischer. Palaeph. 92. Valck. Phoen.p In apodosi, ad Xen. CEc. 4, 8. 7, 22. Quamvis, Jacobs. Anim. 42. Anth. 6, 366. Luzac. Exerc. 22. Huschk. Anal ad Lucian. 1, 816. ad Diod. S. 2, 522. Vel, Adeo, ad Lucian. 2, 82. Villois. ad Long Heyn. Hom. 7, 105. U. E ad Xen. Mem. 2, 5, 5. 4, 1, 1. Hoc est, Sive, Jacobs. Anth. 7, 219. Plato 1, 60, 3. Bip., Steph. Dial. 54. Act. Traj. 2,151. Graev. Lectt. Hes Etenim, Abresch. Lectt. Arist Statim, Illico, Musgr. Hipp Ipse, Zeun. ad Xen. Mem. 1, 2, 12. Id est, Valck. Adoniaz. p Ilgen. Hymn Vis hujus particulae insignis, Vel, Tandem, Wyttenb. Select Revera, Prorsus, Heind. ad Plat. Apol. ix. I. q. όμως, Tamen, Valck. Phoeifc p I. q. καί τότε, Abresch. Lectt. Arist. 51. I. q. καί γαρ, Bast. Specini q. καϊ ταΰτα, Idque, Abresch. Lectt. Arist. 74. cf. Toup. Emendd. 2, 119- II. M. 371 I- q. v, Heyn. Hom. 8, 178. Redundans, ad Charit Jacobs. Anim Steph. Dial. 33. Heyn. Hom. 4, , 424. Bast Lettre 153. Koen. ad Greg. Cor. 45. Scheller. Praef. ad.elian, xxii. Munck. ad Anton. Lib. 72. Verh. Conf. c. κατά, Barnes. Tro Musgr. 8o3. Wakef. Ion Here. F Eum S. Cr. 4, 10. Porson. Or item Add., Brunck. Apoll. Rh Kuster. Aristoph ad Diod., S. 1, , ad Lucian. 1, 291. Wyttenb. ad Plut. 1, 640. Fabric. Bibl. Gr. 1, 142. Toup. Opusc. 1, 420. Wassenb. ad Hom Wakef. S. Cr. 3, 64. ad Bion. 1, 51. in Add., ad Moschum 1, 18. in Add., Lennep. ad Phal. 67. ad Herod l et Add., Zeun. ad Xen. Κ. Π Valck. ad Bion Coray Mus. Oxon. Consp. p. 13.: 'In Mss. Codd. nihil frequentius confusione τοϋ κατά et τοϋ καϊ, ex hujus ultimi competidiario scribendi modo repetenda.' Καί conf. c. καθά, Wakef. Eum. 231.; cum μέν, Jacobs. Anim Anth. 7, 291 Ernest, ad Callim Plato Theaet. 360.; cum τών, Luzac. Exerc. 90.; cum ώϊ, Schneid. ad Xen. (Ec. p. 13.; cum τοϋ, Reisk. Animadv. 4,434.: cum εκ, ad Diod. 5. 2, 315.; cum κού, Brunck. Aristoph. 2, 241.; cum κεί, Porson. Hec. p. 51. Ed. 2.;'cum δι', Jacobs. Anth. 9, 498.; cum μή, 7, 291. Fac. ad Paus. 2, 14. Ernest, ad Callim. 336'. Schneid. ad iesop. 13 ; cum oi, Porson. Med. p. 38. Heyn. Hom. 4, 104.; cum χ αί, Aristoph. A. 47.; cum δέ, Add. Wessel. ad Herod Reiz. Praef. p. vi. ad Charit. 335.; cum καν, Valck. Phoen. p. 99 Τε καϊ ct r/δέ conf., Heyn. Hom. 4, 500. Καί elisit sequens al, Schneid. ad Xen. (Ec. 46. Καί saepe, vocabulo, cujus initium KA., sequente, aut perit, aut earn syllabam absorbet, ad Diod. S. 2, Natum e praegressa syllaba κε, ad Dionys, H. 3, Non contractum cum seq. vocali, Lobeck. Aj. p Postpositum, BotbeEurip. 4, 390. De quantitate ante vocalem, Brunck. Aristoph. 2, 44. Jacobs. Anth. '12, 480. Greef. ad Meleagr. p. 117-, Add. PARS XV. p Plut. Mor. 1, 397- ad Callim. l, 56. 2, 8. Ilgen. ad Hymn Fere semper corripitur ante vocalem, Ruhnk. ad H. in Cer Ep. Cr. 92. an ap. Tragicos? Valck. Phoen. p Saepe usurpatum, ad Lucian. 1, , Plato Phaedro 321. Copula neglecta, Brunck. Aristoph. 1, 218. Kuster. 65. Porson. Hec. p. 72. Ed. 2. De copula interrogativis τίς, πώς, ποί, ποϋ, ποίος postposita, Porson. Phoen Plato Phaedro 315. Heind. ad Lys. p. 4. ad Theaet Boeckh. ad Simon. ix. Nullus ap. Tragicos senarius reperitur, qui ita spondeum in quinto loco dividat, ut καί sit pars secunda, Porson. Phoen, Καί vim explicandi habens, Heind. ad Plat. Gorg Apol. p. v. Demosth. 300, 2. Vim intendendi habens, Heind. ad Plat. Gorg. 253.; in καϊ πάνυ, Wolf, in Add. ad Xen. Hell Schn. Vim habens pronominisrelat., ad Diod. S. 1, 318. De positu copulae ratione adjectivi, Boeckh. ad Simon, p. xxvi. Καί trajectum, Β Theocr. 1, 95. Callim. Hymn, in Del Καί et δέ deinceps posita, Boeckh. in Plat. Min. 86. Apud Grammat., Valck. Phoen. p Interrogates cum admiratione, Bolt. Silv. Cr. 68. Omissum, ubi melius ponatur, Bast. Specim. 28. Non semper res diversas copulat, sed etiam eas, quarum una alteram coutineat, vide omnino Bibl. Crit. 2, 3L p. 56. Καί et δέ solent ubique in Codd. permutari, Valck. Oratt Lennep. ad Phal ad Callim. 1, Sic καί et γάρ, Valck. Hipp, pi 271. Καί δέ apodosin incipit, II. N. 73. vide not., Ilgen. Hymn Καί post άλλά subaud., ad Xen. Eph In fine senarii, Toup. Emendd. 1, 46. In medio collocatum, Ilgen. ad Hymn Bergler. Alciphr Hermann. Obs Luxuriantur Groeci in hujus conj. usu, ad Charit De elisione τοϋ καϊ, Brunck. Trach. fin., Ajac. fin., Phil Wakef. Trach. fin. contra Brunck. Καί in interrog., Ilgen. Hymn Repetitum, ad Xen. Ephes Omissum, ad vim orationis augendam, Abresch. Lectt. Arist. 7. c 109. Post nomina relativa, ad Xen. Mem. 1, 7, i. Καί κατ άνδρείαν και συνεσιν, Diod. S. 2, 354. dubito an recte : cf Schneid. Anab. 1, 9,2. CEc. p. 34. Bredow. Ep. Par ad Plut. 6, 316. Hutt. Καί δή καϊ, ad Herod. 100, (3,62.5, 83.) Jacobs. Anth. 6, 167. sic leg Καί γάρ καϊ, καϊ μήν καϊ, καϊ γάρ δή καί, καί δή και, Boiss. Philostr Plut. Alex. p. 91. Schm., Toup. ad Lotigiu Καί τίδή, Boiss. Philostr Τί καϊ, Quid denique, ad Charit Τό παθείν, οποίον καί έδρασε, Paus cf Καί γάρ, i. q. γάρ, Buttm. ad Plat. Gorg Πολλά και, Add. ad Dionys. H. 2, 972. ad 2, ll64.ad Phalar Thom. M Markl. Suppl Hermann. Hec. p Weisk. ad Xen. 3,312. Baver. Exc. Liv. 1, 184. ad Xen. K. 'A. 2,3, 18. Wetsten. N.T. 1, 674. Steph. Dial. 35. Brunck. Aristoph. 1, , 121. Ε!p ad Plut. de Verec. p. 81. Matth., Paus Diod. S. 1, 662. leg. πολλά καί κακά, Schneid. Anab Vales, ad Ammian D Wagner. 2, 301. Bergler. Alciphr Zeun. ad Xen. Κ. Π ad Herod Eur. Andr Πολλά καί μετά πολλών, Heind. ad Plat. Hipp Και τε, Apoll. Rh. 2, 389. et Brunck., Hesiod. Θ Ilgen. Hymn ad Charit Bergler. Praef. U. p. 8. OTos καί, Xen.' K. 'A Ό, n καί, Schneid. 65. Bergler. Alciphr. 83. omnino Locella ad Xen Soph. (Ed. T Aj Eur. Alcest ad Lucian. 2, ToC καί ποτ' εί; Aristoph. Et'p Κα/ τοι, Markl. Suppl Πλε/στων καί μεγίστων, Plato Hipp Τινά καί 'έρημον, pro και τ. έ., Strabo 6, Longus p. m. 62. /Esop. Fab. 47 Schn. Βαρβάρους καί Tivas, ad Dionys. Η. 3, Καί et, Huschk. Anal. 32. Davies. ad Cic. de LL Diod. S. 2, 313. Hal., Heyn. Hom. 6, 429. Jacobs. Anth. 12, 126. Heind. ad Plat. Fbaedr Valck. ad Xen. Mem Ilgen. ad Hymn Lucian. 1, 109. (male tentatus a Τ. H. 404.) 'Morus Ind. Hellen. v. Καί, Bast 13 S

156 4681 KAJ [Τ. ii. pp. 8 9 ] ΚΑΙ 4688 Specim. 37, Herod, Soph, (Ed. C A (Ed. T l6. Antig Aj Κει, Wakef. Ion. L6S0. Here. F Wakef. Phil. 79. Καί τοι, καί περ, omissum, Abresch. Lectt. Arist. 46. Καί μάλα, και μάλιστα, Wyttenb. ad Plut. de S. Ν. V. 13. Καί μάλιστα, Xen. Mem. I, 1, 2. Ernest, vertit Vel maxime, Kat τι κα), καί τοι και, ad Lucian. 1, 19.9 'Ομοίως και, Herod et η. τ Ισον, ϊσα και,.eque ac, Theocr Harles,, Soph. (Ed. T Κ«ί δή, ad Xen. Eph Valck. Hipp. p Zeun. ad Xen. Κ.Π ad Lucian. 1, 180. Amst, Jam, Toup. ad Longin ad Callim Μετά καί τών άλλων, Athen,. 1. p. 4. Καί μην, ad Xen. Mem. 2, 3, Valck. Diatr. 78. Ούδέν ομοίως και, Diverse a, Fac. ad Paus. 1, 54. Kuhn. 52. Καί μεν, καϊ -μεν, ad II. A Καί λίαν, καί μάλιστα, Fischer, ad Palaeph Καί ού γάρ, Fischer. Praef. ad Anacr. p. xv. Τί δει καϊ λέγειν, Bibl. Crit. 3, 1. p. 68. Κάμοϊ, Heyn. Hom. 8, 132. Καί δέ, ad Charit Wakef. Eum Abresch..Esch. 2, 59- Ja- Β cobs. Anth. 7, ,96. 12,141. Epigr. adesp. 695, Antip. S. 42. Wakef. S. Cr, 4, 112. Probl. Arithm. 10. II. H , H Κα* δέ καί, ad Charit Larcher ad Xen. 1, 73. Καί δέ, ad Lucian. 2, Heind. ad Plat. Phaedr ad Charit Hutch, ad Xen. Κ. Π. 63. Lond., Wakef.Ion. 497.Phil Eum Abresch. jesch. 2, Jacobs. Anim. 45. Anth. 8, , 98. Hippias Epigr. Parmenio 3. Philippus 60. Fac. ad Paus. 1, 587. Aristoph. Ίππ Είρ , Toup. Opusc. 2, 97. Emendd. 4, 490. Porson. Hec Xen. Mem. 1,1, 15. ubi vide Lectt. Varr., 1, 2,11. Zeun. ad Κ. Π Abresch. Lectt. Arist Greg. Cor. 33. Τ. H. ad Plutum p Brunck. Aristoph, 2, 156. Soph. 3, 396. Epigr. adesp ad Diod. S. 2,370. Heind. ad Plat. Theaet Porson. ad Orest. 614.: ' Conjunetiones istas (καί, δέ,) in eod. sententiae membro haud credo occurrere ap. istius (Sophoclei) aevi scriptt., nisi per librariorum errores :Mdem ad Phcen c Med. p. 55. Hec. p. 77-Ed. 2. Καί δέ, καί δή, Boiss. Philostr Τε, καί δέ, Heyn. Horn. 8, 44. Καί δή, ad Lucian, 1, 261. Valck. Diatr, 274. Καί ye, Jacobs. Atith. 6, 193 Porson, Or Phcen Med, Hec. p. Hi Ed. 2. Καί γε, καϊ, Vakk. Phcen. p Καί τε, Musgr. El. 67s. Wakef. Ale Eum Jacobs. Anth. 7, 27 Herod. 7, 175. p Brunck. Aristoph. 1, , 58. 3, 46. Εφ. 96" 1. Λ Jacobs. Anth. 9, 380. Porson. Hec. p. lii. 77. Ed- 2. Longus 27. Valck. Phoen. p Diatr Καί καί, Et, et, Longi Pastor, init. ter, ibid Simul ac, ad Xen. Eph De sede, ad Dionys. H. 2, Καί καί, Sive sive ; καί καν, Sive sive etiam, ad Xen. Eph Καί καί καί καί δέ, Xen. Mem. 1, 1, 15. Συν καί αύτη φιλοσοφίψ, Luzac. Exerc. 70. Lucian. 3, 375. Schneid» Anab. 78. Τόν καί φήναντα, Heyn, Hom. 4, 687. Bast, ad Greg. Cor 'Ev καί θάλασσα, Pind. Ό. 2, 51. Κ' in Homero, Heyn. Hom. D 5, , 80. Κάκ in prosa, Stanl. Eum Καίπερ, Herod ad Diod. S. 1, 620. Heyn. ad Hesiod Conf. c. καϊ γάρ, ad Diod. S. 2, 381. Καί περ, Heyn. Hom, 5, 437 " Schaef. Mss.] ϋ Καν pro καϊ έν, Κάν pro καίάν, i. e. έάν, utrumque per synaloephen, aut, ut scribit Eust., synaliphen, ut cum dicitur κάγαθός pro καί άγαθός, et κάδίκως pro καί αδίκως, ut καί δικαίως κάδίκως, Aristoph. Sed observandum est~dijigenter pro καϊ ά»' scribi κάν cum accentu, at pro καί έν, scribi κά%, sine accentu. II Κάν pro καί έν, ut κάν τούτω, Et in hoc, Etiam in hoc. Sic dicitur κάνταϋθα pro καί ένταΰθα, et κάνθεν pro καί ένθεν.. r Καν pro καί έάν, Quod si, Sin, Etsi, cum subjunct. Dem. (4l 1.) Κάν άναγκασθη που σνντνχε'ιν, άπεπήδησεν ευθέως. In ead. signif., sc. pro Etsi vel Etiamsi, jungitur etiam optativo, licet tanquam de praesenti sermo sit. Plato de Rep. 2. "Ον δ' αν γνώριμρν ϊδη άσπάζεται, κάν.μηδέν πώποτε υπ' αυτού άγαθόν πεπόνθοι. Et cum subjunct., Synes. Κάν βούληται, κάν μή βούληται. Nonnunquam bae insignif, ponitur subaudito verbo, quod repetendum άπο rov κοινου: Dem. Fals. Leg. Εϊ μέν γάρ μή άδικών, κάγύ φημϊ δεϊν εΐ δ' όλως κάν δτιοΰν, έπιορκείν δεδέηνται. Subauditur enim άδικήση, vel άδικ$. Κάν ει, itwitm pro Etsi, Etiamsi. Cum indie., Dem. Fals. Leg", Κάν εί ταντα πάντα ΰπήρχεν. Cum optat., Aristoph. (Β. 585.) Καν et γε τύπτοις μ', ούκ άν άντείποιμί σοι. Reperitur et εί trajectum per tmesin poet καν. Dem, ibid. Κάν άσέβειαν εί καταγινώσκοι TIS τών πεπρ. κ. τ. λ. Apud Aristot. saepe Καν ei τι τοιούτον έτερον, pro Et si quid simile, subaud. εστί, quod aliquando exprimit. Interdum κδν et et κάν sibi mutuo respondent, ut είτουν et είτε. Aristot. Meteor. 1. Oi yep αστέρες κάν εΐ μείζον ς, κάν έλάττονς φαίνωνται, Κδν εΐ μή, Et si non, Tametsi non, Aristot. K5v el μή ii άλλην α'ιτίαν, άλλά διά ταύτην, Etsi non ob alien causam, certe ob istam. Καν pro καί et άν potential! particula, Atque adeo, Etiam, Aristoph. (N ) Κάν προσκαταθείην γ\ ω στ' δμόσαι, τριώβολον, Dem. 228,(548.) Κα/ μοι δοκει κάν προσγράψασθαι τοΰθ' ήδέως, είπω ς ενήν, ert κ.τ.λ. ut Lat. Vel hoc pro Etiam hoc. Xen. ('ATT. 1, 3, 10.) Καν εγώ δοκώ μοι τον κίνδυνον τούτον two* μ είναι. Κάν pro Saltern, Lucian. (1, 831.) 0» πάντα φημί &σα προαήν αύτψ, μείζον γάρ ενχήβ τούτο γε, άλλά κάν έν έκ τών απάντων. Κήν etiam invenitur pro καί έν, Epigr. κήνχέρσψ λοίγια κήν πίλαγβ$ Invenitur et Κ ήν pro καί ήν, i.. e. καί έάν. Κήρβ pro καί έφη, vide Φημί. ΚΑΙΝΟΣ, Novus, Xen. Κ. Π, 8, (8* 8.) "Οσα μ πρόσθεν ενρητο, ούδέν αυτών άφηρηται, άλλά τε άεϊ καινά έπιμηχανώνταιι. Idem παλαιόν huic ορρ, Λ. (10, 8.) Οντω δέ παλαιοί οντες, 'έτι καϊ νϋν τοίς άλλοι* καινότατοι είσι, Isocr, Evag. (3.) Mij μόνβν τβά τ.εταγμένοις όνόμασιν, άλλά τά μέν ξένοι*, τά δέ καινοί!, Dem. (43.) Λέγεται' τι καινόν ; pro quo alibi dicit, λέγεται τι νεώτερον; Plut. (8, 316.) Kawerqwi et καινόν hac ipsa de re dixit eod. loco, Κάμοϋ μη τι καινότερο ν, ω Φ υλλίδα, προσπέπτωκεν είπόντος, έμοϊ μέν ούδέν, έφη, καινόν, ώ Καφεκτία : Lycurgo, καινούς et προσφάτους copulat. Apud Lucian. saepe το nacνότατον per parentbesin pro Res valde inusitata. Gall. Un cas fort etrange, Budaeo Quod maxime mireris. Έκ καινής, eod. modo, quo GalL De uouveau pro Derechef, De integro, Thuc. 3, (92.) Έτείχισαν τήν πόλιν έκ κ. " Καινή, Nova : έκ καν- " νής, Denuo, De novo, De integro: ut, 'Εκ καιτης " έτείχισαν τήν πόλιν. Sic Theophr. C. PL 5, 1. " "ίίσπερ εκ καινής έδει ποιείν. Ubi Gaza itidem ver " tit Denuo." Katvos, Nom. loci έν τψ δικαστηρίρ ap. Schol, Aristoph., a quo tres praeterea, τρίγωνος, μέσος, παράβνστρς uominantur. Apud ipsum tamen Aristoph. legimus τό καινόν neutr., 2φ. (120.) έδίκαζεν ές τό Καινόν έμπεσών. [" Καινόϊ, Markl. Suppl Musgr. ibid. Tro Bacch ad Charit., Abresch..Escli. 2, 58. Pierson. Veris Steinbr. Mus. Tur. l, 321. Toup. Op use. 1, 217. ad Xen. Eph Jacobs. Anth. 1, l. p. 28. Muret. Opusc. 1, 400. Brunck. Or Males, Markl. Suppl Iph. p Musgr. Iph. Ϊ. Il6l. Absurdus, Lucian. 1, Recens lotus, Bast Lettre 143. Nondum assuetus rei, Wyttenb, ad Plut. de S. N. V. p. 13. De nuptiis, Valck. Phcen. p Conf. α. κενός, Tbom. M et Add., ad Charit. 695, Musgr. Rhes Tro Hoeschel. ad Philon, Opusc Jacobs. Auim Anth. 7, , 32. Porson, Or Villois. ad Long ad Lucian. 1, 712. ad Diod, S. 2, ad Dionys. Η. 1, 383. Conf. c. κοινός, ad Charit, 695. Musgr. Tro. 55, Wakef, Ion Musgf: Brunck. Aristoph. 1, 94. 2, 243. ad Luciafl. 2, 164. Boiss. Philostor ad Dionys. H. 2, 106f. Καινόϊ ifρός άπάτην, Polyb. 2, 377. Κ. γέγονα, Toup. Emendd. 1, 331. Καινοί Τραγρδοί, ad Luciam 1, 426. Έκ καινής, Crueius ad Sueton To Και* νόν, sc. δικαστήριον, Brunck. Aristoph. 2, 206. Καινότερον, Fischer, ad Weller. Gr. Gr. 1, 302. To καινότατον, interjectum, ad Charit. 317." Schsef. Mss.] Καινωί, Nove, Novo modo : Τά παλαιά κ. διεξελ-

157 ΚΑΙ [Τ. χι. pp ] ΚΑΙ 4684 καινοτομίαν τοΰ βίου. ["Bergler. Alciphr. 189." Schaef. Mss. Plut. 8, 46i. 10, 662. *Έπικαινοτομέω, Euseb. Hist. Eccl. 7, 3. * Καινοτρύπος, Eur. Dan. 49. * " Καινοτροττι'α, Valck.ad Lesbon. 179." Schaef. Mss.] Καα>ουργέω, Designo, Res novas edo, Bud. in Lucian. (1, 190.) Καί τά περϊ τους ανθρώπους καινουρ- θξϊν, Isocr.'Paneg. (1.) Κ., παραδόξωι, Suid., Praeter opinionem. [" Heind. ad Plat. Phaedr. 317." Schaef. Mss.' Diosc. Ther. c. 19 ] Katvortjs, Novitas, Athen. (99.)"Ωσ-π ρ παρακελευόμενος τούτο is rots ένοματοποιοί,ς ψυλάττεσθαι τήν κ., Isocr. ad Nic.Z»jreIv ras κ., ev αίs ούτε παράδοξον κ. τ. λ. II Philostr. Ep. de coriis dixit, Δeival γαρ δακείν σάρκας άιταλας αί τών δερμάτων κ. [" Jacobs. Anth. 8, 208. Conf. c. κεν.., ad Dionys. Η. 5, 385." Schaef. Mss.] Ρ* Καινογραψής, Philicus Hephaestionis p. 53. Gaisf. σννθεσιε. * " Καινογράφοε, Add. ad Diod. S. 1, 194. * Καινογραφή, Toup. Opusc. 1, 547." Schaef. Mss. * Καινοδοξέω, Joseph. Antiq. 16, 11, 1. To μίσος εκαινοδόξει τήν έξουσίαν, al. έκαινοτόμει. * " Καινοδοξία, ad Lucian. 2, 72." Schaef. Mss. * " Καινοεώήs, Orig. c. Cels. 8. p. 289(==400.)" Seager. Mss. * " Καινόλεκτο!, Herodian. Epimer. Mss." Ind. Scap. Oxon. * " Κ οινολόγος, ad Lucian. 2, 321." Schaef. Mss.] Κοινολογία, Sermonis novitas, Nova loquendi ratio. [" Heind. ad Plat. Pbredr. 318." Schaef. Mss. D^owys. H 2,131. * Καινοπαθής, Soph. Trach ai. *Kάινοπαγής.* Καινοπαθέω, Plut. 10, 550. * Καινοπηγής, iesch. S. c. Th * Καινοπληγής, var. lect. * Καιτοπήμων, 369Λ] Καινοποιέω, Res novas facro, Innovo aliquid in re quapiam, Renovo, Diod. S. 16. Τοΰ πολέμου καινοποιηθέντοε, Bello renovato. [Soph. Trach " Toup. Opusc. 1, 219. Lucian. I,21.Wakef. S. Cr. 3,156. De augm.,toup. Emendd. 4, 455." Schaef. Mss.] Καινοποιό*, Innovator, Nova faciens, Greg. Naz. [Gl. Novator. * Καινοποιΐα, Polyb. 4, 2, 10.] Καινοποιητήε, Xen. Κ. Π. 8, (8, 8.) Novis artificiis in re quapiam utens, q. d.novitatis artifex, Καί γάρ καινοποιητάς αμφοτέρων τούτων κέκτηνται. [* Άνακαινοποιέω, Cod. Pseud. V. Τ. ρ Epiphan. 1, Phot. Bibl. 487 * Καινοπραγέω, Eust. II. Α. ρ. 27, 29- " Fischer, ad Weller. Gr. Gr. 2, 301. ad Diod. S. 2, 294." Schaef. Mss.] Καινοπραγία, Rerum novarum designatio, Bud. : Plut. Pericle, Έπ' είρηντ/ καί κ. τής Ελλάδος. [Diod , 8.] Καινοπρεπής, Novitatem decentem habens. Apud Hermog. κ. σχήματα exp. Nova et decentia schemata, Decenternovata. [Plut. 7, 320. "Toup. Opusc. 1, 216. Steph. Dial. 24. * Καινοπρέπεια, Koen. Praef. ad Greg. Cor. 25." Schaef. Mss. Eust. II. A. p. 70, 22. * " Καινοπρεπίυ, ArgUm. Aristaen. Epist. 1, 5." Boiss. Mss. * Καινοπρεπεστέρως, Aristot. Metaphys. 1, 850. Καινοπρεπέστατά, adv., Dio Cass. 1359, 15. * Καινόσπουδοβ, Loiigin. 5. * " Καινόσχημοε, ad Od. Δ, 11," Schaef. Mss.] Καινοτομέω, Innovo, Lucian. (2, 142.) Ένήλλαξα, καϊ έκαινοτόμησα τον τρόπον. Rem novam facio s. res novas, Novi aliquid edo, ut Greg, καινοτομήσαι naturam dixit, cum gigantes procreavit. Et pass. Καινοτομεΐσθαι, Innovari, Praeter solitum fieri. ΚαΓνοτομείν, Res'novas moliri, Nova designare, Res novare, Herodian. 6, (8, 9.)"Oer«ουν καϊ άλλως πρόε ro καινοτομείν επιτήδειοι, Bud. Comm Idem Herodian. τά καινοτομούμενα dixit Res novas, quas aljqui moliuntur: 7, (7, 2.) Καί πάντες μέν όχλοι κοϋψοι πρός τά καινοτομύυμενα. \\Καινοτομείν, Metallum aut Lapides excidere, exp. VV. LL.: J. Poll Καί χρνσία μεταλλεύειν, όρύττειν, έπίκατατέμνειν, καινοτομείν, καινοτομία. Hes. quoque inter cetera signif. dicit λατομε'ιν. [Xen. Vectig. 4, 27. " Thom. M Jacobs. Anth. 7, 383: 400. Fischer, ad Weller. Gr. Gr. 1, 265, 2, 300. Koppiers. Obs. 10. Toup. Opusc. 2, 22." Schaftf. Mss.] ICoινοτύμημα, Innavatio, Rerum novatio, Novum institutum, νεωτερισμός, καινόν επιτήδευμα. [* 'Άκαινοτόμητος, G\. Illibatas. " Phot. ap. Wolf. Anecd. 1, 6l." Kali. Mss. "Germanus in Dormit. B. Mar. 107 " Boiss. Mss. *Άκαινοτομήτως,Phot. Bibl. 416.] Καινοτόμος, Innovator. Καινοτόμον πράγμα, in VV. LL., Hermogeni Res nova. Καινοτόμως, Nove, Novo quodam more. Καινοτομία, Inftovatio, Rerum novarum molitio^ νεωτερισμός, Plato, Ούτι κ. ονομάτων ένεκα, Ν ή innovationis verborum gratia, Non ut verborum innovator eesem, Herodian. 2, (7, 13.) κ. τών καθεστηκύτων, 5, (4, 2.) πραγμάτων. Synes. Ep. κ. vocavit καα>ότητα, Npvitatem, "Ετερον, άλλά δνσηνιάστως τήν γήσαι. Καινονργεισθαι, Designari, Philo V. Μ. Πάντως τι καινουργεϊται τών άθεσμων, ώ άνθρωπε : de Mund ό, Γινώσκειν αυθημερόν πάντα τά έν rrj 'Ασίφ. καινουργονμενα, Qnicquid rerum novarum quisque in Asia moliretur, aut inceptaret. Utitur et alibi saepe h. v. idem Auctor. [" Alciphr Wakef. S. Cr. 3, 178. Jacobs. Anth. 12, 357 " Schaef. Mss.] Καινούργια, i. q. καινοτόμημα paulo ante. [* " Καινούργησις, Schweigh. Emendd. in-suid. 65." Schaef. Mss. * Καινούργια, Dionys. H. 2, 156.] Sic Καινουργός, i. q. καινοτόμος. Bud. τό καινουργόν a Luciano (1, 27.) accipi etiam ait pro ro καινουργούμενον, καινοποιούμενον. In VV. LL. ro καινουργόν, Recens factum sine aliquo archetypo. [" Lucian. 1, 648. * Kaivoupy^s, Jacobs. Anth. 6, 306. Fac. ad Paus. 1, 572. Heyn. Hom. 5, 549." Schaef. Mss. * 'Avaκαινουργέω, Anal. 3, 323. * Έπικαινοι/^γέω, Democritus Stobaei Serm. 1. p. ]0. Euseb. Hist. Eccl * Προσκαινουργέω, Aliquid novi addo, sed in rebus malis, Lexx. Gr. sine Auctore.] Καινονργίζω, i. q. καινουργώ. Ετ Καινουργισμόε i. q. καινούργημα. Est etiam Renovatio et instauratio, άνακαίνισις, προς τυ άρχαίον κάλλος * άναμόρφωσις, Suid. [* Καινοφανής, Eust. II. Α. ρ. 29, 44.] Καινύφιλος, Qui 110η iisd. amicis semper utitur, Suid. Vide Φιλόκαινοε. [Phot. * " Καινόφωνος, Bergl. Alciphr. p. 8. Valck. ad p. 55. Diatr. 204." Scha;f. Mss. * Καινοφωνέω, Eust. II. A. p. 50, 30 * Καινοφωνία, Gl. Vocum novitas.] " Άντίκαινον, Hesychio * ίσύκαινον, Simile et par " novo. Ad verbum, Quod novi loco est, Novi vi- " cem implens." " Φιλόκαινοί, Qui amat nova, No- " vitatis amator." ["Philo V. M. in Dahlii Chrestom. Philon Eust. II. A. 6." Boiss. Mss,] H Καινόω, Novo, Renovo, Innovo, Dion Cass. 219 'Es τό καινώσαί πως τά έπιβουλεύματα έξ έπιτεχνήσεωε. Herod., teste Suida, καινούν dixit pro Sermone novo uti : [" Absolute, Novum opus, Novi aliquid niolior, 2, 100. cujus verba perperam accepit Suid. cum Auctore Glossarum Herod." Schw. Mss. Thuc. 3, 82. * Καίνωσις, Joseph. Antiq. 18, 6, 10.] " Άνακαινόω, Renovo, Instauro," [2 Cor. 4, 16. Coloss. 3,10.] "Άνακαίνωσις, Renovatio,"[Rom. 12,2. Tit. 3, 5.,Schol. Aristoph. Θ ] " Έγκαινόω, " Innovo. Exp. etiam Initio, Dedico, ut έγκαινίζω." [* " Εγκαίνωσις, Dedicatio, Num. 7, 88. sec. Vat." Schleusn. Lex. V. Τ. * Έπικαινόώ, ^Esch. Eum e certissima Stepbani emend.] 1T Καινίζω, i. q. καινόω, Novo, Innovo, Renovo, Nonn. άρχαίον έκαίνισε θεσμόν εορτής, [Soph. Trach iesch. Ag " Markl. Iph. p Jacobs. Anth. 8, 172. Schol. Aristoph. Πλ Callim. 1, 487. Ruhnk. Ep. Cr Bentl. Opusc. 20. Valck. Phoen. p ad Herod Toup. Opusc. 2,-l6." Schaef. Mss.] Καινισμός, Innovatio. [Gl. Innovatio, Novatio. * Καίνισμα, Manetho 4,191. *ΚεδροχαρεΤ$ * σοροεργά τέχνης καινίσματ' έχοντες, ubi Spitzner. malit * κανονίσματα. * " Καίνισις, Philo J. 530." Wakef, Mss. * Καινιστής, Gl. Innovator. * Παγκαίνιστος, ^Esch. Ag. 968.] 'Ανακαινίζω, Renovo, Instauro, [Appian. Β. M Joseph. Antiq. 9, 8, 2. Ep. ad Hebr. 6, 6. " P. Abresch. Paraphr Thom. M. 57. ad Xen. Eph ad Charit. 327."Schaef. Mss.] Άνακαίνισις, Renovatio, Instauratio. Vide Καινουργισμός. [Athanas. in Matth. 12, 31. " Greg. Naz, Or. 10,174." Strong. Mss. * " Άνακ^νισμος, Cfem. Alex. 392." Wakef. Mss. * Έπανακαινίζω, Renovo, Instauro, Job. 10, 17 ] Έγκαινίζω, i. q. ανακαινίζω. In Ep. ad Hebr. et 3 Reg. 8, (63.) exp. Dedico, Ένεκαίνισε τόν οίκον Κυρίου ό βασιλεύς. J. Poll., post εγκαθίσαι τψ νεψ (τό Άγαλμα,) ponit έγκαινίσαι τψ θεψ. Quidam έγκαινίζεσθαι existimant dici Quae sacro usui veluti initiantur, ex Ep. ad Hebr, 9, (18.) IO, [20. " Strabo p. 38. Cas." Boi^s, Mss,] Έγκαι-

158 4685 ΚΑΙ [Τ. IT. pp ] ΚΑΙ 4686 ίισμόε, Renoviatio, Instauratio, Dedicatio, 1 Macc. A 4, (59 )"Ινα άγωνται αί ήμέραι έγκαινισμοϋ τοϋ θυσιαστηρίου, ubi exp. Dedicationis altaris. [2 Par. 7, 9. Num. 7, 10. * Έγκαίνισιε, 88. ubi in Alex, et Compl. perperam*έγκαίνησιεlegitur;] 'Εγκαίνια, Festivitas dedicationis tempi). Grace enim καινόν dicitur Novum. Quandocunque enim novum aliquid fuerit dedicatum, εγκαίνια vocatur. Haec Augustinus. Jo. 10, <22.) Έ- γένετο δέ τα εγκαίνια έν τοίε Ίεροσολύμοιε, v. Bezam. " 'Εγκαίνια, τα, Festum dedicationis cujuspiam rei: " ut ap. Daniel. (3, 2.) Nabuchodonosor jubet sa- " trapas suos et praefectos είσελθείν είε τα εγκαίνια " τήε είκόνοε, ήε έστησεν, Convenire ad dedicationein " statuae, quam erexerat. Itidem έγκαίνια Hieroso- " lymis dicebatur Festum illud quod agitabatur in " memoriam'templi post diutinam in Babylonia et " Perside captivitatem instaurati: vel potius Festum " illud quod Judas Maccabaeus pulso Antiochi pra- " sidio Hierosolymis instituit in memoriani templi " cultusque divini a sese instaurati ac veluti reno- " vati: nam, ut legimus 1 Macc. 4, (56.) constituit Β " Judas et fratres ejus,' totaque Israelis concio, ut " dies dedicationis altaris suis temporibus agitaren- " tur singulis annis. Joann. 10, (22.) 'Εγένετο δέ έγ- " καίνια έν Ίεροσολύμοιε. Suid. έγκαίνια esse dicit " έορτήν καθ' ήν έκαινουργεϊτό τι, Festum in quo ali-' " quid innov.abatur: Schol. Eur. (Or. 89 ) έορτήν τήν " έν εγκαινισμω. Sunt qui έγκαίνιον pro Tyrocinio " etiam accipiant iu Quintil. 7, (2, 23.) Nec pro " encaeaio ducendum scelus primum. Ita enim re- " ponendum judicant, cum vulg. Edd. habeant Per " έγκαίνια." '[Schleusn. Lex. Ν. Τ, * Έπικαινίζω, Renovo, Instauro, 1 Macc. 10, 44. * Μετακαινίίω, Anal. 1, 497 ] " ΚΑΙΝΩ, Perimo, Occido, φθείρω: ut Hes. quo- " que καίνει exp. φονεύει, κτείνει. Κ α ret ν Eid. κτεί- " νειν, άνελεΐν.; unde τό κανοΰν denominari ait άπο " τών καινό μένων ιερειών." [" Valck. Phoen. p Diatr Wessel. Probab. 41. Heringa Obs Zeun. ad Xen. Κ. Π Brunck. Antig Eur. c Cycl Thom. M. 547-et Add., Wakef. Ion (Musgr ) Here. F Jacobs. Antb. 8, 73. Boiss. Philostr * Κάνω, Valck. Phoen. p. 112." Scheef. Mss. " Caedo,Excido,Etym.M.489, ll.perf. med. κέκονα,soph.ap. Eund. 500." Wakef. Mss. Vide Brunck. Lex. Soph. * Διακαίνω, Gl.Interneco. *"'Eπικαίνω, Abresch." jesch. 2,99 Stanl. Eum. 696." Schaef. Mss.] " Κατακαίνω, Perimo, Conficio.Inte- " rimo. Eunap. Ό δέ τοξότηε ήφίει βέλοε, ένστοχοε " ών τοσούτους κατακαίνειν οσα ήφίει βέλη. Xen. (Κ.'Α. " 4, 2, 4.) Tows μέν, κατακαίνοντεε τούε δέ, κάταδιώ " ζαντεε," [vide Lex. Xen.] " Item,Tous μέν, κατακαί- " νων έν χερσί, τούε δέ, πλήττων, τούε δέ, φοβήσαε, " Quibus in 11. Suid. quoque κατακαίνειν exp. άναι- " ρε ίν, φονεύειν. Apud Hes. vero reperio ETIAM " Κατακαινιω pro άποκτενώ, tanquam ab Κατακαι- " νίζω." [" Diod. S. 1, 89- Έπειδάν τούε λίθουε κατακαίνωσι; exp. Postquam excideruut lapides. Vitiosa videtur scriptura." Schw. Mss. Κατβκανε, Lobeck. Phryn.90. "BastLettre 186.Schneid. adxen. K.'A. D Zeun. ad Κ.Π Heringa Obs Act. Traj. 1, 233." Schaef. Mss. * "Συγκατακαίνω, Una interticio, Appian. 2, 585." Wakef. Mss. * Πολι/κανήϊ, Multos caedens,.esch. Ag cf. Δορικανήε. *"Katvts, (Strages, Mors,) Brunck. Soph. 3, 487." Schaef. Mss. "Katvis, ή μάχαιρα, Herodian. Epimer. 63." Boiss. Mss. Lucian, 2, 608. Schneidero leg. videtur KWS.] " Kat via, Hesychio νίκη, Victoria: forsan " παρά τό καίνειν." "ΚάντΟρεε, Eid. ot κρατούντες : " qui et κράντορεε. Sed κάντορεε videtur sonare po- " tius Peremtores, a καίνω." " Καίνυμι, Vinco, Supero: unde imper. καίνυτω, " Hesychio νικάτω, Vincat. Frequentior usus vocis " pass, in signif. activa: quemadmodum Idem καί- " νυται exp. νικφ, προφέρει. Sic Hesiod. 'A. (4.)"H " pa γυναικών φϋλον έκαίνυτο θηλντεράων Ε'ίδεί τε " μεγέθει τε νόον γε μέν οϋ τιε έριζε Τάων. Et Od. " Γ. (282.) os έκαίρυτο φϋλ' άνθρώπωννήα κυβερνήσαι, " οπότε σπέρχοιεν άελχαι. ) Perimo, Occido ί et " quidem victum proprie : unde καιννμένα Hesychio " διαφθείρονσα. Eidem καίνυσθαι est no'n solurfi vi- " K(j.v, et άφαιρεϊσθαι, sed etiam * σχοινεύεσθαι, fierp&tw " άγρόν." [" Occido, Argum. Od. X. Heyn. Horn; - 8, 26." Schaef. Mss. *'Αμφικαίνυμαι, Quint. Sm: 10, ] " Άποκαίνυμαι, Vinco. Hes; enim et " Suid. άπεκαίνυτο exp. ενίκα, respicientes proeaidu- " bio ad II. Ψ." [Od. Θ. 127 ] "Tft au Efy&au* " άπεκαίί/υτο πάνταε άρίστουε:" [289 ] " Hes. exp. * " praeterea άφγρείτο, Auferebat." [Mosfchus 2, 92. * 'Έϊπικαίνυμαι,'Quint. Sm. 12,145- Tzetz. Carm.il * Περιϋαίνυμαι, Nicander Θ. 38.] ΚΑΙΡΟΣ, ό, Occasio, Opportunitastemporis, Ternpestivitas, Thuc. 4, (27 ) P Μηδέ'διαμέλΧει»<Α καιρόν παριένταε, Dem. (343.) Καιρόν τών πραγμάτων έάν τιε έκων καθυφή τοίε έναντίοιε καί προδψ, OcCtfsiotem rerum bene gerendarum, Bud. Aristot. Rhet^ Λ 2. Kat οί ή&ικημένοι, οί ν ομίζα ντε ε άδικείσθαι αεί γάρ '4 τηροϋσι τόν κ. Observant occasionem, Imminent in occasionem, occasion): qitod comp. voce «τα<ρο^νλ<μ κείν dicitur. Καιροΰ λαβέσθαι, Occasionem nancieci.*" Lucian. (1, 122.) Και άποδράσασθαι άπείλών, ei καιροϋ λάβοιο, παρ' αύτών. Apud Thuc. (1, 42.) Kat^t^ έχουσα χάριε, Beneficiuin in tempore et opportune collocatum. Soph. El. (1292.) p Χρόνου γάρΰν σοι καιρόν έζείργοιλόγοε,temporis occasionem,ipsum * temporis articulum. Et Dem. χρόνον et καιρόν ibid, posuit, (32.) Τίνα γάρ χρόνον ή τίνα καιρόν, ω άνδρεε 'Αθηναίοι, τον παρόντοε βελτίω ζητείτε; (16.) καιρόν et άκαιρίαν ορρ. Katpos cum infin. sub. έστ?, Xen. (Κ.' Π. 5, 5, 13.) Καιρόε ήδη διαλνειν τήν στρα- 'Jtl τιάν. Ε Plat, de LL. citatur πρόε καιρόν λέγειν pro la Opportune dicere. Dicunt et έν καφφ, pro Opper» ««J tune, Tempestive, Commodum. Item, έπί καιρού, -'Λ ut paulo post videbitur. Contra απο καιρού, ut ούκ -ο άπο καιρόν, pro ούκ άκαιρον, Non intempestivum. Plato,ί '. "Ισωί γάρ ούκ άπο καιροΰ πάλιν ώσπερ ίχνοε μετέλ Eur. (Hipp. 899 ) έε καιρόν πάρα, pro Tempestive, adest. Sic Soph. Aj. (34.) Katpov δ' έψήκενε, Tern»» pestive advenis, sub. ets. Contra παρά κ., Intern-' pestive, Alieno tempore, Lucian. Et καιροί plur. uf σνμβάντεε, Oblatae occasiones. Dicitur et de Loci opportunitate, Thuc., Καί ένανλισάμενοι τών ytopfau ου καφόε έ'ίη. Sic Eur. (Andr ) έί καιρόν «V πείϊ, Opportuno in loco vulneratus. Per quod-in^^ telligitur, Lethaliter vulneratus. Vide Καίριοι πλ^, ^ Lethale vulnus. Katpos generalius pro Commodi- ^s tate. Έν καιρψ γίνεσθαι τινι, Xen. (Κ. Π. 5, 1, 8.) ; Esse alicui commodum, utilem. Sic ap. Herod. 'Esκαι- " ρόν έσται exp. Utile erit Bud. έπί καιροΰ hie interprl - Opportune,Commode: sicut Lat. TempestiveetCom-! ^ modum pro eod. interdum, Μάλιστα δέ έπί καφοίλ τούτο γένοιτ' άν, καί πάνταε ώφελήσειενάνθρώπουε κοινή. Hinc υπέρ τόν καιρόν έμπίπλασθαι, Plus quam utile ^ sit, vel, quod malo, Supra modum. Nam καφόε est etiam Modus, i. e. μετριότηε, Bud. e Diog. L. p. 19. slf ' Theognis, (401.) Μηδέν αγαν σπεύδειν καιρόs δ' έπί πα- ' ^ σιν άριστοε Έργμασιν ανθρώπων. Hesiod. ("Ε. 2,312.) Μέτρα φυλάσσεσθαι Katpos δ' έπί πασιν άριστοι: ί. e. μετριότηε. Έχρ. tamen hie ab aliis Tempestivitas. Υπερβάλλων τον καιρόν, Plut. Ages. (8.) p Supra modum aliquid faciens; Plus quam commoiw^1 est. Plato Epist. (7. p Τάλλα δέ μακρά αν είη καί άνευ καιροΰ λεγόμενα, ReliqUa longum esset refer-^ re, et nihil ad rem, quae agitur, pertinent; s.potiot"" Modum excedentia, ut usus est Aristot^Probl. 10c Diog. L. 19. Haec Bud. Xen. Σ. (2, 19.) Μεί5ωτον,! καιρού τήν γάστερα έχων, μετριωτέραν βούλομαι ποιή- - u σαι αύτήν. Kaipos ap. Graecos Deus est, pro quo 1 ' Ausonius Occasionem dixit, Paus. Kaipos 6 νεώτατότ' τών Αώε παίδων. Tempus : κ. εύκαιροε, Tempus op- " ; portunum, saepe ap. Herodian.: quod et Katpos dicitur simpliciter, ut in exemplis cc. Sic καιρ προ- σευχήε, Chrys. Tempore orationis, Quo tempore Deum oramus. Sic in hoc alius scriptorisj. Κάι$ χειμώνοε συλλαβέσθάι Κυβερνητικήν, ή μή κ. τ. λ. Illad'^f*? autem καφόε εύκαιροε Herodiani, exp. etiam Hora opportuna. Dem. κ. et ώραν cbpulavit, (24.) M^rii ' v

159 Jo;- 4687' ΚΑΙ [Τ. II. pp ] ΚΑΙ 4688 «Ijic, μηδ' ώραν παραλείπων. Κατά καιρόν μεν, κατά και- Α Καιροφυλακέω, Occasionem observo, OcCasioni immineo ad nocendum alicui, invadendum aliquem. ιι^όν δέ, Inferdura quidem, Interdum vero, Plut. Peri-.fecle. Synes. Air as olv ταύτας παρά rovs κ. εκάστους Cum accus., Dem. (678.) Καί έργφ εαυτόν έξήλεγζεν nioiov σοι παρεστάναι συνηγόρους, Unoquoque tempore. οτι καιροφυλακεί τήν πόλιν ήμών, Et re ipsa planum ut IIf)os τόν κ. ap. Plut. Pro tempore, VV. LL. Παρ' fecit se tempus idoneum nocendi reip. aucupari. ^αΰτόντόν κ., In praesens, Impraesentiarum. Παρά τόν Aristot. Pol. 8, (3.) Διά τούτο δει παιδιάς είαάγεσθαι, mjjif. autem alio.sensu, vide in Παρά. Totsέκτον και- καιροφυλακοϋντας τήν χρήσιν, Observatis temporibus Ekpov προσγιγνομένοις, Polyb. (6, 32, 3.) lis, qui e utendi, Bud. [Appian. Β. P. 8, 88, Β. Μ. 6θ. Libau. ^tempore superveneriut. Vel, ex improviso. Bud. Έκ UiVw καιροΰ λέγειν, Ε tempore, έκ τοϋ παραχρήμα. (0 Καιροί, ut Lat. Tempora, cum Cic. dicit In gravissimis temporibus civitatis, Xen. Έλλ. 6, (5, 33.) αεί ποτε άλλήλοις έν TO!S μεγιστοις καιροί ς παρίσταντο ^..έπ' άγαθοίς. Plut. Fabio, Έν κ. αίσχίστοις. και δυσ LjWjUOrarots άναδεζάμενος τήν πόλιν. Καιροί, Jn- ^clinatio temporum exp. a Bud. in Dem. (358.) Πρό«Λίνδρα διά κ. τινάς ισχύοντα γράφοντες είρήνην άθάνα- ' \ον. II Idem,Bud. δοϋλον καιρού interpr. Servientem "statui rerum, in Greg. Μάλλον δέ του στρατιωτικού μέρος ούκ ελάχιστον, οσον ευρε σαθρόν καί νοσώδες, τοΰ """κ. δοϋλον και τότε και πρότερον. In Epigr. tamen καιρώ Β ^δουλενειν exp. simpliciter Tempori servile., * 1 [" Καιρός, Kuster. Aristoph Brunck. 1,121. "'"Villois^ ad Long Thom. M.489 Markl. Suppl ad Charit , Wakef. WEum S. Cr. 3, 31. 4, 18, , 5, **11.7. Georg. p. 51. Valck. Phcen. p Segaar. in ^'«Daniel, p. 35. Abresch. Lectt. Aristaen, 15. Toup. etl <Opusc. 1, Ammon. 79. Jacobs. Exerc. "««1,193, Zeun. ad Xen. Κ. Π. 606, Graev. Lectt. Hes. e «;"585. ad Herod Brunck. El. 75. Phalar. 212." ^Modus, ad Xen. Mem. 1,3, 6. Coray iu Consp. -tmus. Ox. p< 16., 21. ad Charit Wyttenb. Select Opportunitas, Bibl. Crit. 2, l. 47. Brunck. ad Eur. Med ad Xen. Eph. tl ω272.coray in Thuc» par Leves.que 2, 292. Numen, ΙΪ,ctVoss Myth. Br. 1, 155, Jaeobs. Anth. 8, 240. I. q. m%)?0?os, Callim. Ep. 36. Differt a χρόνος, Scaliger ad itrdicaton, Disticha 163. Arntz.: K. et χρόνος, Deinosth. :BpH , Plut. Sertorio c. 16. Conf. c. (it,tixf»pvos, ad:diod. S. 2, 201.; cum όρος, 341. Seq. in- c, Ifcfin., 1,445,73. 2,84. Longus p VilL, Valck. jpltadoniaz. p Hipp. p Subaud., Wakef. idel-ion Sing., plur., ad Diod. S. 2, 445. 'Ωρών et, ^καιρών, Wakef. Ion Κ., ό κ., Boeckh. ad Simon, ^p. xxxvi. Καιρόν, Musgr. Med Tempestivc, yicycl. 53. Kf'pov, ούδένα κ., Hei Καιρός ώστε, J jlf Tbuc. Τ. 3. p. 35. Bip.: Κ. τινός έστι, Opus est ali- ^qua re, Xpn. Hier. 8, 9. 9, 7..Greg. Cor K. j μ ets σκέφιν, ad Charit Κ. έτους, Mcer etn., I ^ad Herodian. Philet Τί σοι καιρός, Eur. Andr. '^130. Καιροΰ μείζον, Pierson. Veris. 37 Πρό καιρού,.jjthom. Μ.;741. Έπϊ καιρού, Lucian. 2, 167. De- \ mosth Wyttenb. Select Έκ κ., Dionys. Η. 2, 931. Έν ΚΑ) Thom. Μ Bernard. Reliq. "' 36. Valck. Hipp. p Καιρώ δουλεύειν, Jacobs. u Anth. 10, 26I. Ets καιρόν, ad Charit Huschk. Anal. 67. ad Lucian, 1, 749. Πρόίκ., 1, , 170. ^jad Charit. 570=360. Wakef. S. Cr. 4, 156. Am-. πιοη. ^β. Έπί καιρόν, έπϊ καιρών, ad Thoin. Μ. 82. " Κατά'καιρόν, ad Lucian. 1, 749 ad Charit Έκ d *'!' των κατςι κ. ποιητών, Jacobs. Anth. Proleg. 51. Χρόνψ!0 δε καιρόν λαμβάνων, Eur, Ion cf. ad Diod. S.! ) 1, 185. Κ. έχειν περϊ, Ruhnk. de Longino p Έπί καιρών, Demosth. 436, 12. 'Γοίς καιροίς τά πράγματα, Dionys. Jfl. 4, 2200.,Πρό τούς κ., Coray w Theophr. xxvii. * Katporepos, Heringa Obs. 223." r Schaef,, Mss. Άέρμν καιροί, Strabo 5, 1, 12. Πόλιν l' συνηγμένην υπό λιμοϋ εις τόν 'έσχατον κ., Plut. Sylla : J< 12.] Λ " Καιροθέουσι lies, affert pro : κρατέουσι, προτρέ if " χονσι, Vincunt, P/aecurrunt." [* " Καιρολουσία,. Tempestiva lavatio, Const. Apost. 210." Wakef. Mss. n! * " Καιρομανέω, * Καιρογομέω, Jacobs. Anth.. 9, 8 " t Schaef. Mss. * " Καιροσκόπος, Greg. Neoc Par." Routh. Mss. " Greg. Naz, Or. 53. p, 7-53; f * Καφοσκοπέω, Herodian. Epimer. 63." Boisp. Mss. ΐ Eust. II. A " p. 22, 51. "Ad Diod. S. 1, 5$8. t * Καιροτηρέω, ibid, el ^» 330..(19, 16.)'.'.Schae,f. Mss. i * Καιροτήρησις, Aristeas de LXX. Interprr.,p. 317,] 4, 802.], Καιροφυλακτέφ, pro eod., Lucian. (2, 173.) Παρόνι-α,; ύπηρετοϋντα, κ. [" Καιροφυλακέω, Καιροφυλακτέω, Reiz. ad Aristot. 59. Wakef. S. Cr. 5, 45. ad Diod. S. 1, 558." Schaef. Mss. * Καφοφυλακία, Phot. Lex.; " ad Hesych. 2, 111, 4." Dahler. Mss.] [* Καιροπτία, Joseph, c. Apion. 2, 11. lectio corrupta.] IT "Ακαιρος, ό, ή, Intempestivus, Non opportunus, Plato Axiocho (189.) Νυνί. δε.θάλπος άκαιρον, f/ κρύος, Thuc. (5, 65,) p ά. προθυμία. Dicitur etiam άκαιρος, cum ad personam refertur, Importunus, Qui obturbat et interpellat, Tempus opportunum non observans. Bud. Vide 'Ακαιρία paulo post. II Immodicus, cui opp. σύμμετρος, Isocr. "Εστα* δ' ό λόγος ουτ' όχληρός, ούτ ά., άλλά σύμμετρος καϊ προσήκων τοίς έμπροσθεν ε'ιρημένοις. [" Ad Xen. Eph, ad Charit. 20. (583.) Diod. S. 1, 196. Phryn. Eel. 203." Schaef. Mss.] Άκαίρως, Intempestive, Non opportune, Iinmodice: quo etiam modo ij urpatur παρακαίρως ab Isocr. [ad Demon. 3. " Valck. Hipp. p. 263." Schaef. Mss. *Άκαιροτέρως, Hippocr. 955.] Άκαιροβόας, Intempestive damans, Loquax, λάλος. [Clem. Alex * "'Ακαιροεπόπτης, (Qui intempestive speculatur,) Const. Apost. 1,4. 9, 11." Kail. Mss. *'Ακαιρολόγας, Eust. II. B *" 'Aκαιρολογέω, Heindorf. ad Plat, de LL. 503." Schaef. Mss. Schol. Ruhnk. ad Gorg., Schol. Aristoph. Θ. 39.] 'Ακαιρολογία, Intempestiva sermocinatio : βarτολογία, Hesychio άργολογία, άκαιρολογία. [Phot. Bibl. Cod. 40. " Legebatur olim h. v. in Paraphr. Enchirid. 48. ubi Schw. e vet. membr. Med. * Λακερολογία reposuit." Schw. Mss. *" Άκαιροπεριπάτητος, (Qui intempestive ambulat,) Const. Apost. 1, 4. 4, 11. * Άκαιροπερίσπαστος, Pseudo-Athan. Synt. Doctr. ad M " Kallj Mss.] 'Ακαιρία, Intempestivitas, Non opportunum teuipus. Dem. (l6.) ά. et καιρόν opp., Δει τοίνυν υμάς, τήν ά. τήν έκεί>>ου καιρόν ύμέτερον νομίσαντας, έτοίμως συνάρασθαι τά πράγματα. 'Α. dicitur etiam, secundum Ammon. de Illo, qui occasione destituitur. 'Ακαιρία, Theophrasto (Char. 14.) εστίν έντευζις λυποϋσα τους έτυγχανύντας, Molestia obturbatrix et interpellatrix, Bud. Eid. Theophr. (ibid.) άκαιρος est τοιοϋτός τα, οίος άσχολουμένφ προσελθών άνακοινοϋσθαι κ. τ. λ. II Immodicitas, Isocr. enim ut λόγον άκαιρον ορρ. τψ συμμέτρψ, ita (Panath. 32.) λόγου άκαιρίαν rrj συμμετρία [Jambl. V. Ρ Kiessl., Polyb. 4, 44. 5, 15. " Thom. Μ. 23. et η., Ammon. 9 ad Charit Porson. Med. p. 19." fechaef. Mss.] 'Ακαιρέω, Dcstituor opportunitate: cui opp. εύκαιρέω.. Dicitur 'Ακαιροϋμαι pro eod. [Photius, ήκαιρείσθε, έκω-, λύεσθε καιρόν οΰκ έχοντες. " Philo J. 2, 280..* 'Ακαιρεύομαι, l66." Wakef. Mss.] "EyKaipos, Opportunus, Tempestivus, εύκαιρος. [Plato Politico p. 282.] Έγκαιρία, Opportunitas. Plato enim in Politico (43. Ed. Fisch.) έγκ, τρ άκαιρίςι ορρ.: [Schneiderofalsum vjdetur pro εΰκ.: Έγκ. τροφής, i. q. εΰκ., Aret. 73.] Εγκαίρως, Opportune, εΰκαίρως. [Schol. Eur. Phcen. 106.] *Έκκαιρο5, Intempestivus, Epigr. ού γάρ έγωγε "Έκκαιρον. μήλων προσδ.έχομαι ρυτίδα, Rugam exoletam et vietam, [Anal. 3, 162. ".Jacobs. Anth. 11, 321. ad Dionys. II. 2, 931. Heind. ad Plat. Phaedr. 231." Schaef. Mss.] Επίκαιρος, Opportunus, Commodus, ut επί καιροΰ pro Opportune ap. Dem. Επίκαιροι τόποι, έπιτήδ.ειοι, Suid. Lucian. (1, 186.) Έπικαιρότατος ό σταυρός άν γένοιτο, II Praecipuus, Aristid. Κρατ.είν τών έ.. τής χώρας, Apud Gal., inquit Bud., Praecipuum mem-, brum, Principale,. Idem alibi Gal., inquit, vocare videtur επίκαιρα μόρια Vitales partes, jion semel. Suid. ίπικαψότατα exp. etiam έπικινδυνώτατα. Vide

160 4,ff&9 ΚΑΙ [Τ. ii, ρρ* Κ A! Κα/pies. II Temporarius, πρόσκαιρος, dp. Dionys. A ssepius dicitur παράκαιρος, praesertim ap. po^ Areop. Dicitur et έπικαίριοε pro έπίκαιροε; non tamen, \\ Immodicue, ut άκαιρος sumi ap. isocr; νί(ϋ ω# ut opinor, in hac postrema signif. Vide infra post ["Ad Lucian. 1, 282." Schaef. Mss. " Cf. Schpfl' Kaipws. ["Schneid. ad Xen. Κ. Π ad Hier, in Schaeferi Gnom. 316." Boiss. Mss.] Π αρακάς 259. ad CEc. 30. Dionys. H. 5, 393. Diod. S. 1, Intempestive, Immodice, ap. eund. Isocr. (addtm' , Toup. ad Longin A- 3.) Τόν πλοϋτον π. ήγάπα, pro υπέρ τόν Kaiptfi bresch. Lectt. Aristaen. 16." Schaef. Mss. Opponitur [* Υίρόκαιροε, unde adv. * Προκαίρωι, GL τφ aibios, Stob. Serm. 5. p Sch. Cf. Πρόσκαι- turn] ρο*.] Έπικαίμωε, Opportune. [" Wyttenb. Ep. Cr./ 7. 'En-itc. et έπί κέρωε, Hoeschel. ad Sirac. p * Έπικαψία, Boiss. Philostr. 625." Schaef. Mss. Hippocr. 271.) RvKaipos, Opportunus, Tempestivus, i. q. έγκαιρος, sed usitatius. Apud Herodian. saepe, καιρός είκαιpos, Tempus opportunum, vel, ut alii, Hora opportune, [1, 9, 6. Aristaen. p. 6. " Abresch. Lectt. p. 17. Toup. Opusc. 1, 394. Phryn. Eel Thom. M.770. ad Charit ad Diod. S. 1, Brunck. ad Poet. Gn. p To ev κ., Opulentia, Schweigh. Emendd. in Suid. p. 19." Schaef. Mss.} Ένκαίρως, Opportune, Tempestive. Quod Β et es καιρόν dicitur, ut ostendi paulo ante. [" Valck, Hipp. p Diod. S. 1, , 407. ad Charit. 583." Schaef. Mss. Polyb. 1, 42, 6. 5, 26, 10. " Dans le sens de καιρίωε, Mortellement,.Elian. V. H. 13, 1." Corai Mss.] Εύκαιρία, Opportunitas, Tempestivitas, Cic. de Fin. 3. Quemadmodum opportunitas, sic enim appeilemus εύκαιρίαν, non fit major productione temporis etc. Apud Philon. ή ev evκαιρίφ θέσis των πόλεων, Situs opportunitas : q. d. Situs opportunitatem habens etcommoditatem. Pro quo Polyb. (29,3.) brevius, ευκαιρία τών πόλεων. ["Diod. S. Ϊ, , Phryn. Eel Thom. M Opulentia, Divitife, Schweigh. Emendd. in Suid. 19. * Εύκαιρότης, ad Timaei Lex. 265." Schaef. Mss.] Ενκαιρέω, Opportunitatem habeo s. opportunum tempus, Otium est mihi, Vacat mihi hoc agere, Lucian. (2, 433.) T??s ανάγκης άφεθέντεε ηύκαίρουν έπινοείν τι τών κρειττόνων. Sic quidam, Ευκαιρώ περι τής σης κακίας λέγειν. Et Marc. 6, (31.) Καί ουδέ φαγείν ηνκαιρονν. Quibus duobusll. c posterioribus magis videtur convenire ilia interpr., quam praecedenti; nam τμ/καίρονν έπινοείν τι, est potius, meo judicio, Otium suum consumebant in coguatione etc. vel, in cogitando. Sic Chion Epist. Τί yap κάλλιον rj άνθρωπον οντά θνητής φύσεως, και θεοΰ κεκραμμένον μοίρφ, μόνυις εύκαιρείν rois άθανάτοιε έαντοϋ καϊ ταΰτα πρόε τό συγγενές άγειν ; Sic Act. 17, (21.) de Atheniensibus loquens, Eis ούδέν έτερον εΰκαίρόνν ή λέγειν τι και άκούειν καινότερον, Nulli alii rei vacabant, i. e. In nulla re alia otium suum consumebant. Et ita εύκαιρώ τοΰτο ποιείν dixerim esse Vacat mihi hoc facere : at εΰκαΐρώ τού τω τω εργω, Vaco huic opeii. I. e., Otium impendo huic operi, vel, ut loquitur Cic., Otium consumo iu hoc opere. Quam tameq distinctionem non observat Bud. II Εύκαιρω, vel Εύκαιροΰμαι, Copiosus sum et loeuples." Quidam ap. Suid. Ό δέ έκάλει των πολιτών rovs δοκοΰντας εύκαιρείν τοίε βίοιε. Athen. (275.) e Posidonio, Οί σφόδρα εύκαιρου μενοι rois βίοιε, Qui maxime copiosi rebus ad vitam necessariis erant, Qui loca maxime opportuna colebant ad quaerenda vitae necessaria, et quibus abunde vacabat vitae necessaria eomparare, Haec Bud. Ego certe εΰκαιρείν adfticultates relatum Id sonare simpliciter existimo, quod Gall. Etre homme ais6, Tantum faculiatum habere, quantum ad vitam commode degendam satis esse possit; nam καιρόν pro Commoditate etiam poni, antea dictum est. [" Phalar Phryn. Eel Thom. M Moer et n., Casaub. Athen. 1, 53. Opulentus sum, Schweigh. Emendd. in Suid. 20." Schaef. Mss. Polyb. 20, 9. 32, 21. * Εΰκα(ρημα ί Stob. Eel. Eth Lobeck. Phryn * 'Ενενκαιρέω, Arethas in Apocal *Kaτευκαιρέω,Polyb. 12,4. * Ώροσενκαιρέω, Vaco Arrian. Epict. 1, 27. Plut. 10, * Ιννέν, καιρέω, Bast. Ep. Cr. 48. Schol. Lucian. T. 7. p. 1. e corr. Cod, Veijeti, No *Ύπερενκαφέω, Hippoor. Epist. p. 1276, 33. * Όλιγάκαψόε, 422, 7.] Πΐφά/κΜ^βϊ, ό, ή, Intempe8tiVti8, aw««p(js. Pro quo D Πρόσκαιρος, Temporarius, Ad tempus dunt^ 2 Cor. 4, (18.) Τά γάρ βλεπόμενα, πρόσκαιρα, ^JJ μή βλεπόμενα, αιώνια. Sie Greg. Naz. xp&«jp[ κάθαρσιε, Temptfraria. Ab Eod. ponitur pasgiap w Temporarius significante Caducus, Fluxus/Seejij, ris: ut in Epitaph. Fratris, Τί γίνομαι πρόοκαφ,,. Cur inhaereo rebus caducis? Bud. [" Greg. Na^fo 10, l60. Άπό τήε σαρκόε και τών πρόσκαιρων!fa^ πνευματικά καιάίδια." Strong. Mss. "Phryn.Ecl.jif, 214. Thom. Μ ad Charit Wgkeft; Cr. 4, 155. Casaub. ad Athen. 47. Herodian. Phfe 476. Ammon. 72. Phalar. 206." Schaef. Mss.] Ity,.' καίρωε, Temporarie. Citatur e Theophili Instit, pr» Ad tempus. (Greg. Naz. 1, 749 ] [* Ένγκαιρος, Alciphr. 3,16.] [* " Ύπέρκαίρος, Modum excedens, Immodi^ Alhen σίτων, e Xen. ap. quem quidem υπέρ καιρόν legitur." Schw. Mss.] IT Καίριος, ό, ή, Tempestivus, Opportune»?ή» Tempestiva hora, Nonn. (Jo. I68, 15.) Philo KM. p. 48. Α ίά τήε καίριου μεταβολήε, Ε tempeifiva mutatione. Τά καίρια τήε όδοϋ προκαταλάμ Greg. Opportuna quacque loca praeocc Apud Ear. (Iph. A. 829 ) λέγειν τά καίράι,~$ quae tempori sunt consentanea, tempus exigit. Dicta opportuna et coinmoda. Exp. etiam Quae in alicujus sint momenti. Sic Soph. Aj. (120.) si bene memini,*h δρψν άμείνων εύρεθη τά καίρια; (ΕΙ. 2ίί.) φρονοΰντι καίρια, i. e. συμφέροντα, Suid. Pheti puus, Primarius, Bud. citans e Theophr. C. PI. J, (15, 4.)"Owt τό ύδωρ eis τά καιριώτατα τών Am» των έλθτι, καί 'eyrj τροφήν εν τω θέρει. Idem ΒιιαΛ, μέρη τοΰ σώματος vocari posse ait Principalia mein^ quae Gal. κνριώτατα nominal. Affert et e Gal., Kd κατά τοΰτο κίνδυνος ον μικρός, οταν εγγύς καιρίωίμφ ων ή καΰσιε γένηται. Ubi tamen posse et alrte&umi ait. In VV. LL. citatur e Diosc. 7. Κ. σημβσώφνη Principales signrficationes. Κ. πληγή, vel Κ. ψίμα, Plaga lethalis, Vulnus lethale. Dici autem r. existimo tanquam Opportunum ad mortem infer» dam. Quo videtur respexisse is quoque, qui πληγί^ί τά επιτήδεια dixit pro τά καίρια. Eoque magis m oi] quod Eust. in II. Θ. (84.) μάλιστα δέ καίριόν efff^bi., cit, η το θανασιμον κατά τονς παλαιούς, παρά τήν iftwz^ 70 ενκαιρον εις κίνδυνον, διά τόν ΰποκείμενον ίγκέψάχα', quasi vero non possit θανάσιμον signif. deducoodo 1 καιρός, et ita intelligendo ut dixi, ac non manifesto simum sit nimis violentam deductionem illam esse. Quod autem addit ενκαιρον εις κίνδυνον, conv&s cum eo, quod scribitur a Suida, καιριώτατα, ειτιχν δυνώτατα. Lucian. (l, 77.) ΒαβίΤα δέ και καίριοι πληγή έγένετο. Polit. ap, Herodian. 4, (13, v l j καίρ 10 ν πληγήν interpr. Lethale vulnus, at 1, (15,6-1 Κ. πληγαίς, Certissimis ictibus. Hinc κ. tl ', Plut. Loca lethalia in vulneratis. Dicitur,et κ. utn τοΰ σώματοε: interdum vero κ. subaudito subsfcurt. μέρη: Plut. de Alex. Fort. 'Αλλά γυμνά παρέχομ τοίε βέλεσι τά καίρια. Xen. Ίππ. (12, 8.) Πάντ^ί μάλιστα τον ίππον τόν κενεώνα δεί σκεπάζειν" τατον γάρ ον,»cat άφαυρότατόν έστι. ' Non dubift? intern, quin κ. τραύμα s. πληγήν dixerint prius quam' τόπον aut μέρος τοΰ σώματος, et quin hoc sit ab illo, non contra. ["Ad Diod. S. 1, Abrespb.Esch. 2, 83. Wakef. S. Cr. 4, 18. Jacobs. Anth.ioi , 76. Porson. Phcen Heyn. Hon. 4, , , Boiss. Philostr «3 M<er. 49. Brunck. Phil Toup. ad Longing Opusc. 1, 218, Emendd. 2, Wylt^jR^ Plut. 1, 320. Wakef. S. Cr. 3, 33. Valck. Cafe' 262. Lethalis, de plaga, ad Charit. 210.Valck.PbffiH p ad Xen. Eph Jacobs. Anth. 9, 479 (e«καιρόν Tvteis, Eur. Andr. H17.) Kalptos, ή, «""

161 " ΚΑΛΑΒΟΥΣΘΑΙ, Hesychio τό περισπζν τά Diciw* ΚΑΙΡΟΣ, b, Liciurn, τό * διάπλεγμα, δ ούκ έφ " ισχία, ap. quem et Καλαβίε." [" Καλαβϊς, Καλλαβς, IjaullJ^ws στήμονας σνγχέεσθαι, Καλαβόω, * Καλάίω, Heringa Obs " σειρά, δι' τ}ε οί στήμονες ψ^αθίενται'. vide ptura ap. Eust [" Valck. ad Schaef. Mss. Καλλαβίδεε, Figura saltationis, Athen. ]2,J.)l»Hen. p ad Phalar. p. xi. Callim. 1, 541. tftiif' Καιροσπάθητος, ibid. Toup. Opusc. 2,54. Emendd. Jfonil, 489 " Schaef. Mss. Suid. v. Ανθέων, ex Hermippo 629. JEschylus ap. Eund *"Καλαβίδια, Festum Dianae Derrhiatidis ap. Lacedaemonios," Schn. Lex. " Cf. Paus. Lacon. 3, 20. et Steph. Byz. v. jjljniictemjco.] ΚαιρόεIS, Bene textus, significando a Δέρρα." Schn. Lex. Suppl.] " Καλλιβάντεε He- (ioci«trte totum, Od. Η. (I07.) Καιροσέων δ' όθονέων η χβηίολείβεται νγρόν έλάιον, i. e. εννφών, εν κεκαιρωμέ- " sychio γένοε όρχήσεωε άσχημόνωε τών 'ισχίων κρα- " τον μένων." ^Jwav, ενμίτων, Eust. Α καφόεις fem. est καιρόεσσα, 0 (iji()lur. gen. καιροεσσωρ, et per sync, καφοσσών, et pjjjjtionice καφοσέων : vel καιροεσσών, et per metathesin ΚΑΛΑΜΟΣ, ό, Calamus, Arundo, παρά τό καλώς άμάσθαι, Etym.; sed parum recepta est haec etym.: [$αφοσέων. Καιρόω, Stamen connecto. [Κεκαφωμέ Eust. inter alia, quibus κάλαμον differre docet ab eo, stye's,, Schol..et East, ad Od. H. 107.] Καίρωμα et qui δόναξ appellatur, dicit δόνακα utplurimum esse fjj^καίρωσις, Connexio staminis, J. Poll. To δέ συνδήσαι Fluvialem, non item κάλαμον. Ubi intellige non στήμονα, καί καιρώσαι λέγειν χρή,.καί καίρωσιν, item Calamum esse fluvialem utplurimum; nam alioqui σύνδεσιν. Vide Eust. ibid. [" Valck. ad Pha- esse et κάλαμον ποτάμιον cum ex aliis aliorum II., ΊΥιι. pp* ] ΚΛΚ kaa 469«ώί ad Diod. S. 1, 262. Tiims if., 170. Plut. Mor, 1, A lar. p. 11. Callim, 1, 541." Schaef. Mss.] Καφω * Y890. Kaipla λέζιε* Dictio propria, Fischer. Ind. J I,Palaeph. v. Άφιέναι, Wolf. Prol. II. 89. Καίρια, pro ΐΛ αφιωί, Heyn. flora. 7, 130." Schaef. Mss,] Καιrjγρίωε, Tempestive, Opportune. Unde compar. ap. JXen. Κ, Π. 4, (5, 15.) Καιρίωτέρως av παρεϊναι. "j Lethaliter, srcut dictum est καίριον πληγήν signifiu care Lethalem plagam, καιρίωε πληγείς, ap. Basil. 1 Wakef. S. Cr. 3, 34-." Schaef. Mss. * " Καφιολε- "11, onilu 5J\*^,rOpportune loquor, East U. 871, 5." Wakef. *! (* " Άκαίριοε Breve tempus habens, Momenta- Ά ι -neus. Ita haec vox, in Lexicis ^ non obvia, exponi r/^otet ex 2 Macc. 6, 25. Aia τό μικρόν και άκαίριον Λ^Η $ec. Ed. Wechel., Propter cupiditatem hujus '^itxje et caducae vitae. Sed sine dubio ibi praef'e- \'"4nsta est lectio άκαριαίον, quam reliqui libri habent." y'schleusn. Lex. V. Τ.] Άποκαίριοε, Intempesti- \Hiie, AbsurdUs, Epigr. [" Jacobs. Anth. 7, 413." C f'%cb«f. Mss. Soph. Phil * Έγκαίριοε, unde «fr «Έγκαιριότης, Schol. Eur. Phcen Lobeck. Phryn. 351.] Έπικαίριος, i. q. επίκαιρος, paulo ante. Praecipue autem Xen. illo utitur libentiusquam hoc: ^ilfec. (15, 11.) Ot μεν Άλλοι Τεχνιται αποκρύπτονται Km φ* ω ς ta έπικαιριώτατα, ής έκαστος έχει τέχνης. Idem wepe tow έ. voeat non, ut in VV. LL., Quosdam Oppulwagistratus nvilitiae, sed potius Homines rebus agen-! )15.)iiis et conficiendis negotiis idoneos: q. d. Eos, qui- Etempti>43B opportune committi rerum agendarum cura posporwd^it. Vide meas Annot. in Xen. p. 13. ["Schneid.ad a pr&xen. Κ. Π (8, 2, 25.) Hieron CEcon. 30.»-i Jacobs. ABth. 7,413." Schaef. Mss. *'Επικαιρίως, M(]j(Strabo 10. p * Ενκαίριος, unde *" Ενκαιριότηε, tiam ^alpk, Phcen. p. 665." Schaef. Mss.] " Κατακαίi,Aj,(jj' piov, Periculosum, Lethale. Ita VV. LL. forsan iw^i' ex eo quod ap. Hes. legerunt Κατακαίριορ, είς καί-. j^*. ριον τόπον. Sed pro eo scr. esse divisim κατά καίrheoplt 4 Ρ 10 ", satis liquet." Τίαρακαίριος, Intempestivus, a^.it παράκαιρος. Hesiod. autem παρακαίρια ρέζων w [jiixrl "Ε. (1, 327.) pro Scelesta patrans, vel> secun- Pfjwj^uni alios, τά άπρεπη, Inhonesta. Sic fere Latine, j fr jjjium Importunum tempus dicatur, minime coinmo-. him, dicitur et ImportunUm scelus, et Importunitas Maximo scelere, sicut et pro Tempore alieno,, :t incommodo. Τ [* Καιρικός, Schneid. Scriptt. R, R. 3, 2. p. 65." I Schaef. Mssv Eust. II. A. p. 13, 23.] le. rn [* «< Kat'ptjuiis, Machon Athenaei 581. b δ' &φνω ' ""ratρίμ ην πληγείς. ' Κιρίμην, membr. A. manifesto :jw>itio. Nec vero vocab. καίριμοε, quod pro isto pro- ' '^Sabititer posuerunt Editores, alibi, quod sciam, re- «"Fxeritur. Possit tamen καψίμην πληγείς idem valere >καίριον πλ., Lethali vulnere, Certissimo ictu per- «^nssus/ Schw." Strong. Mss. " Occurrit ap. Hes." iggityakef. Mss. " Inc. Lev. 16, 21. καιρίμον sec. Coisl. atmo<tlips, Vide, ne librarius, cujus oculis έτοιμου in Vers, lioie \lex. obversaretur, καιρίμον pro καίριου scripserit." fi^lchleusn. Lex. V. Τ. * Άκαίριμος, Schaef. ad Dio- (mp^iys. H. de Comp. VV. p. 12. γλωττα. " Valck. it i<"jiatr ad Lucian. 2, 43. ad Dionys. H. 5, 5." dim Uchaef. Mss. Athen Victorii V. L. 11, 16. nus,suleopatdi Emendd. 7, 21.] στρίς vel Καφωστίε, Textrix, significando a parte totum Eust. [Od. II. p. 273.] e Callim. citat. [" Katρωστρίε, Valck. ad^il. 22. p. 62. ad Phalar. 11. Καιρωστρίε, Καφωστίε, *Καφωτίε, *ΚαφωΤρίε, ad Callim. 1, " Schaef. Mss. Lobeck. Phryn. 257 ] " KAKKABA, Hesychio πέρδιξ, Perdix: ut Athen. " quoque (389 ) trad it τουε πέρδικας a nonnullis vocari " κακκάβαε, ab Alcmane Κακκαβίδαε. Ibid, dicit non " omues perdices κακκαβίζειν, cum Theophr. in libro " περί Έτεροφωνίας των 'Ομογενών scribat, 0/ Άθή^ " νησί πέρδικες έπί τάδε τοϋ Κορυδαλοΰ πρός τό άστυ " κακκαβίζουσι' οί δ' έπέκεινα, τιττυβίξοναΐ. Ubi 110- " tandum illud κακκαβίδες, una cum verbo κακκαβί- " ζειν, quod ap. Aristot. quoque legitur, H. A. 4, 9. " ubi de vocis differentia loquens ait, Διαφέρει καί " τών έν ταντω γένει ζώων κατά τόπονε' οίον τό τών " περδίκων, οί μέν κακκαβίζονσιν, οί δέ τρίζονσι. At " 9, 8. dicit, Ον μόνον δέ ο πέρδιζ $δει, άλλά καί τρι- " γμόν άφίησι, καί άλλαε φωνάε. Item Philomelafe " Auctor, Caccabat hinc perdix. Hes. HABET Και:- " κάζειν quoque. Scribit enim κακκάζειν dici ab " Atticis ras ορνιε ras πρόε τό τίκτειν φθεγγομέναε, ut " gallinae etiam faciunt. J. Poll, vero meleagridum " proprium esse vult ro κακκάζειν, ut perdicum TO " κακκαβίζειν et τιττνβίζειν." [" Κακκάβα, AlciphT Valck. Anim. ad Ammon Κακκαβίζω, * Κακκαβάζω, * Κακαβάζω, * Κακιβάζω, Κακκάζω, ibid Κακκαβίζω, Thom. Μ Brunck. Aristoph. 1, 55. Κακκάζω, ad Moer * Κακκαχέω, 213." Schaef. Mss. Κακκαβίζω ap. Aristoph. A de noctuis usurpatur, pro quo Schneid. in Lex. suo reponi jubet * Κικκαβίζω', Tutubo. Cf. Κικκαβαν.] " KAKKABA, S. κακκάβη, Ε'Γ Κάκκαβοε, Caca- " bus, Olla testacea: ut ap. Allien. (338.) έν κακκά- " βψ $εονσ<. Idem (169.) scribit τήν γύτραν ab Ari- " stophane vocariκακκάβην cum alibi, turn in Δαιτάλενσι, ubi dicit, Κ άγειν έκε'ιθεν κακκάβην. Ibid, ex Antiph. affert, Μιχθεΐσα κοίλοιε έν βνθοϊσι κακκάβηε, Χλιαίνετ', αίρεθ', εψεται, παφλάζεται. Et rursum ex eod. Antiph. paulo post, κάκκαβον λέγω, nimirum quod aenigmatice vocavi Καρνοτον θρέμμα γηγενέε, utpote quod Carysti e terra fingatur, Σν " δ' 'ίσως άν ε'ίποιε λοπάδ'' έμοϊ δέ τουνομα Δοκεί διαφέρει ν είτε κάκκαβόν τινεε Χαίροντες όνομάζονσιν, είτε σίττυβον. Quae verba ap. J. Poll, quoque leguntur, c. 24. Ubi et DlMiN. Κακκάβιον hoc affert exemplum, ex Eubulo, Καί πατάνια καί " κακκάβια καί λοπάδια." [Athen. 1. c.] " Latini quo- " que Cacabum dicunt, uno e, ut et κάκαβοε alicubi " reperitur et κακάβη, unico κ, Gal. ad Glauc. Pli- " nius, Succus 111 cacabo novo coquitur. Paulus " JC.,Incacabis pulmentarium coquitur. SicColUm. " 12, 41. In cacabo figuli novo, vel 111 stanneo co- "quitur: de conditura e cydoniis." [" Κακκάβη, Κάκκαβοε, Phryn. Eel ad Mcer. 206' Koppiers. Obs. 58." Schaef. Mss. Κακάβη, Κάκαβοε, * Κακάμβη, Lobeck. Phryn * Κακάβων, ad Greg. Cor. 28.]

162 4,693 ΑΛ [Τ. II. pp ] ' ΚΑΛ 46^4 turn e Luciano liquet(l, 810.)*H «jai νήαία κάλάμψ τινι A et πλοία κ., Herod. 3,93. οικία, 5, Ιϋί." Schw, Jflsj,] έπ' όχθη παραποτάμια πεφυκότι. Item e Plut. Lycurgo (l6.) Έκάθευδον δ' όμοϋ κατ' ίλην και άγέλην έπϊ στι- ρούε. Fiscella exp. a nonnuilis. Et κ. πλέγμα Polluci, έφ' ου τούε ύγρονε ifyραινον^. βάδων, as αύτοϊ συνεφέρουν, τοϋ παρά τον Ευρώτα ν πεφυκότοε καλάμου. A Virg. G. 2. dicitur epithetice Flu- " Crus. ad Suetpn. 2,1-68." Schaef. Mss.] [* Κάλαμαδίαε, Arundinosus, Dio Cass, 72» vialis arundo. In VV. LL. κάλαμps άρωματικόε, Calamus aromaticus, nascens iu India, Diosc. 1. ευοδμοε, qui calamos inflant, Virg. Videtur κάλιψίξφ. Καλαμίζω, Calamo cano, canentes imitor: si Vt Calamus odoratus, qui nascitur in Felici Arabia: έρυ- contemtum dici ab Atben., eo modo,-quo κάλαβφ^ θραίοε, Dionys. P. Vide Έρυθραίοε. Hesychio κάλαμοι alia quaedam signif., et inter cetera τόν τοϋ σίτρυ καυλόν, Culmum. [" Thom. M Jacobs. Anth. 8, , 164. Schneid. Anab. 39 Brunck. Aristoph. 1,229. Soph. 3,388. Longus p, Vill., Toup. Opusc. 1, Emendd. 1, 428. ad Lucian. 1, ad Diod. S. 1, 161. Musgr. Or Virgae vestis, Jacobs. Anth. 7, 333. Tibia, 9, 364. Τ. H. ad Lucian. Dial. p. 68. Calamus piscatorius, ad Mcer. 42. scriptorius, Wessel. Epist. ad Veuem. p. 5. ^Egyptius, ad Diod. S. 1, Templum Veneris έν καλάμοιε, Jacobs. Anth. * 8, 135. Sphaera έκ καλάμων, 10, 293., Κ. τον σκέ- Β λούε, ad Lucian. 2, 89 " Schaef. Mss. Hardnin. in Themist. Or. p Salmas. ad Vopisci Aurei. c. 35. Instrumentum chirurgicum, Nonnus Theoph. c. 86. Vide Schn. Lex. Suppl.],Καλαμοβόαε, quidam dictus per contemtum, ap. Plut. (8, 45.) q. d. Calamo s. Arundiue obstrepens, vel calamis. Καλαμογλύφοε, Calamorum sculptor. Ετ Κα^αμογλυφείν, Calamos sculpere, Etym. Καλαμοειδήε, Arundinaceus, Arundinis s. Calami speciem gerens. [Hes. * Κάλαμοθήκη, Gl. Pennarium. * Καλαμύκόπον, Geopon. 2,6,31. ubi leg. * Καλαμοκρπιον, ut χορτοκόπιον. * Καλαμοστεφήε, Batrach * Καλαμηφάγοε, Anal. 3, 87 ] Καλαμόφθογγοε, Calamo sonans, canens, Aristoph. (Β. 231.) Ό καλαμόφθογγα παίζων. Καλαμοφθέγγηε pro eod.: utrumque est Panis epith. Καλαμοφόροε, Calamum s. Arundinem gestans, Xen. Έλλ. 2, (1, 2 ) Dicitur et Καλαμηφόροε, unde Κ,αλαμηφορεΊν, Themist (23.) Calamum gestare. [Lobeck. Phryn. 635.] Kaλαμόφϋλλοε, Arundinacea folia habens. [Theophr. H. PI. 1, 10, 5.] Καλαμόχνοοε, et per contr. Καλαμόχνουε, q. d. Arundinum lanugo. Sic dicta άδάρκη, quod in arundinibus concretae lanuginis modo irtveniatur. Gorr. Vide Άδάρκη. Καλαμάγρωστιε, Arundinaceum gramen, Herba, de qua Diosc. 4, [31.] Καλαμαύληε, Calamo canens, ρ καλάμφ αυλών, Athen. (176.) ET Καλαμαυλητήί, pro eqd. in versu Hedyli ibi c., a quo Theon quidam μόναυλοε et καλαμαυλη-ήε appellatur ead. signif. Ut autem καλαμαύλαε vocabant τουε καλάμω αΰλοϋνταε, sic ριπαύλαε, [ρα7τανλαϊ,] rows καλάμη αΰλοϋνταε, ut ibid, docet Athen. At Eustathio est μόναυλοε κάλαμοε, qui et καλαμαύληε et βαπταυληε. Idem [ad II. Σ. p. 1224,,48.] Αόναξ μέν, inquit, συριγκτα'ιε χρήσιμοε, κάλαμοε δέ αΰλητάϊε' όθεν καί τιε φαύλωε αυλών όλοσιαλρκάλαμοε έσκώφθη : [Cf. Athen. 617*] Sic autem Lucretius calamorum sibilum dixit. [" Jacobs. Anth. 7, " Schaef. Mss.] [* Αισκάλαμοε, Synes. p * Αεπτοκάλαμοε, Theophr. H. PI. 8, 9 Galen. 4, 312. Basil., Schol. Aristoph. B * Μεστοκάλαμοε, Arundo plena et sojida, Lexx. Gr. Schneidero nulla videtur niti auctoritate; vide Eund. v. Κάλαμοε. * Μονοκάλαμο*, Athen. 184.] Όλοσιαλοκάλαμοε, Indoctus tibicen per scomma ita dictus. Vide Καλαμαΰληε. [*"Όρθοκάλαμοε, Hemerocallis, Diosc. Notha 461." Boiss. Mss.] " Παχνκάλα/ios, Crasso assurgens culmo s. " calamo," [Theophr. C. PI. 3, 21, 3.] Πολυκάλαμοί, q., d. Multicalamus, Multiplici calamo assurgens, [Athen. 184 ] Καλαμώδηε, Arundinaceus, i. e. Arundinis speciem referens; Arundinosus, Gazae: τά κ., sub. χωρία, Arundineta. ["Jacobs. Anim Anth. 8, 208." Schaef. Mss.] Κάλαμόειε, Arundineus. In fen», καλαμόεσσα : ίαχά, Eur. (Iph. Α ) Vox calamis, calamo, arundine, edita: q. d. Arundinea vox, Arundineus sonus. Καλάμινοε, ό, ή, Arundineus, Arundinaceus: αύλοε, qui et τιτύρινοε, Athen. 4. (p. 182.) Apud Eund. σχεδίαι καλαμίναι, 3. [" Sic in Plut. 1. c., (697 ) Τοιούτων- γάρ ^μάτ^^ πάσα πλήρηs ή Φοινίκη, έν η και αύτόε περφ^ κα^. ζων. In VV. LL. exp. Κάλαμίζειν, Stipula s. p 0 fi Us Calamo carmen disperdere, Sylvestrem tenui m usaffi avena meditari. - Κάλαμίσκοε, Dimin. Calamulus, Parvus calatnui, Parva arundo. Apud Aristoph,-'A, (1033.) capi( Ur inquit Bud., pro Specillo vel Similimedicorii»JD! strumento, quo instillant pharmaca in ulcere, & J άλλά μοι σταλαγμόν ε'ιρήνηε ένα Eis τόν KaXaf^ ένστάλαξον τουτονί. [Galen. 5, 3590 ΚαΚάμια, aliud dimin. Parvum quoddam ornamentuffl'cincin! nos redimiens, Eust. [Gl. Arundinetum.] [*Kαλαμάριον, Gl. Atramentarium. Lexx.Gr,«ρ, Calamarium, Theca, in qua conduntur calanak] Καλαμιε, ίδοε, ή, Arundo piscatoria, Hes. Απυ^ simpliciter a Tibullo et Ovid, dicta. Caiat^aiB theca, quae et Graphiaria : γραφί ω ν θήκη, Hes. jfc utitur Theophyl. Epist. (50.) Καλαμίδα καί χό^, άράμενοε., V a s> cui lac imponebatur, Hes.,j 0r namcntum quoddam circum capillos, aut g«epfido nilis, eid. Hes. [Cf. Καμακιε, Καμαριε, Calv. p ] Hermolaus Calamistrum j^apj, Marcellus Acum arundineam, ap. Diosc»» addens id esse in purgandis a cibo dentibus acuminatawaraii dinis festucam. Graecos enim καλαμίδαε proprie dixisse Acus ex arundine factas, quibus mulkiei cincinnos et velamenta capitis firmabant. Diosc. I, est hie, 1, (89.) ubi de dentifriciis agit, T«i«{»W ρια χλωρά άντϊ καλαμίδων παρατριβόμενά'τοίε eirni σμήχει τούτουε : [al. επικαλαμίδων.] Hes. additroxc μίδα nonnuilis dici et σύριγγα, Fistulara. [" Tonp. Opusc. 1, 282. Jacobs. Anth. 11, 385." Schaef.Msi Paul. JEg. 6, 91. Anecd. Bekkeri 1, 269. *'Emxa!U μιε, Agathias 5. Β. Καί πτύα ώε πλείστα raitάηιλαμίσιν έντροπωσάμενοι, pro quo rectius ap. Said. έπισκαλμίσι. Vide Schn. Lex.] [* " Καλαμών (s. * Καλαμεών,) Nicet. Eugen. 3, 303. Schol. II. Σ. 576=Heyn. Hom Hesych." Boiss. Mss. Lobeck. Phryn Gl. Arundinetum, " Καλαμεών, Koen. ad Greg. Cor. 102." Schsf, Mss.] [* Καλαμεύε, Piscator, Pancrates ap. Athen,»305.] Καλαμεύω, Arundine piscor. - Unde Καλαμε»^, Piscator, qui arundine utitur. Etym. [485, 27. "Tonp, Opusc. 2, 15. Jacobs. Anth. 7, J45. 8, ,72 Archias 17." Schaef. Mss.] [* Καλαμόω, Galen. Parab. 3. Theophr. Η. PI. 8,2,4. 3,2. Schn. Eclog. Phys. p. 77 ] 7 Κώαμωτή, Septum quoddam e calamis aut materia to jusmodi, in navigiorum oris, s. extremitatibflpi τών ναυτικών, dicebatur, ut legimus ap. EustA [* " Καλαμώτηε, Stellio, Prov. 30, 28. sec. Cotapl- Melius autem legitur καλαβώτηε aut άσκαλαβ^. nam Hesychio Καλαμώται εϊδοε έσχάραε, Genuiw ticulae, et Stephano Septum e calamis contertum" Schleusn. Lex. V. T.] [* Καλαμηδόν, Paul. ^g. 6, 89 ] ΚΑΛΑΜΗ, Stipula, Culmus, Synes^ Ep. μέχρι μέν καλάμηε τό λήίον, μέχρι δέ φλοιού -τά δαπανησασαν. Eust καλάμοιε παρονομβ^βλ" ait τάε τών δραγμάτων ρίζαε, ob similitudibi^j^ quens de hac voce κάλάμαι. Quod convenit cum quod scribitur a Schol. Theocr., καλάμην esse η καταλειπόμενον ή περιλειπόμενον έκ τοϋ θέριζα^ σίτου καλαμώδεε καϊ τήε κριθήε. Vocat enim καλαμώδεε, ut opinor, Calamorum speciem quodandnodi' referens. A Lys. (Fr. 28, 8.) malus et avarus agriflp!» dicitur έπϊ καλάμηε άροϋν, q. d. In stipula atee II Suidae καλάμη est etiam ό στάχυε τοϋ σίτου: <] U1E exp. mihi suspecta est, cum sit potius τό λείψρ" 1 * \ τοϋ στάχυοε. Theocr. tamen -Schol. ait esse Io^'

163 4695 ΚΑΛ riorem partem spicae: addens ita dici et Quod cum spica amputatur, et Quod inamputatum in terra relinquitur. [ In VV. LL. καλάμη exp. etiam Spicilegium. Metaph., Corpus seueetute confectum, et quasi arescens, ro της νεότητας υπόλειμμα, Od. Ξ. (214.) 'Αλλ' έμπηε καλάμην γέ σ' οίο μα ι είσορόωντα ΐικώσκειν. Quo mihi videtur respexisse Lucian. (2, 212 ) Metpaictov μέν ovv en ων, πάνυ ώράίον, ώς evfjv άπό τήε καλάμηε τεκμαίρεσθαι. Vide Eust qui ost&idit ιίαλάμψ dici etiam Cadaver hominis interemti, 11. T. (222.) T Hs re πλείστην μέν καλάμην χθονί χάλκόε έχευεν. [" Heyn. Horn Phryn. Eel Jacobs. Anth. 7, , k. 10, 179. ad Lucian. 2, 212. ad Dionys. H. 2, 875. Pierson. Veris. 84. Toup. Opusc. 1, , 14. Emendd. 1, 303. Anal. 1, 2." Schaef. Mss. Polyaen. 6, 53. Ώοταμία if., Heliod. 8. p Cor. videtur esse i. q. κάλαμοε. *Καλαμητόμοε, Apoll. Rh. 4, 9 6.] Κ«λαμητομία, Stipularum seotio, in hoc versu, ap. Suid., άλλά και αύθις 'Εκ καλαμητόμίηε αμβλύ φέροι ίρέπανον. [Anal. 2, 217 ] Capit ur et pro Messe. [? Έπικάλαμοε, Phot. Lex.,"Anecd, Bekkerip~291. πνροί, vide Schn. Lex.]. Καλαμάομαι, Stipulas lego. Apud Plut. (6, 691.) Έκείνυε γάρ (Alexander) έθέρισε τήν Άσίαν, έγώ δέ (Antigouus) καλαμώμβ», Asiam messuit, ego autem stipubs duntaxat ex ea colligo. Καλαμώμαι est etiam Spicilegium faeio, Spicas colligo post messores: καλαμωμένος, inquit Suid., σταχνολογών. Et Eust. e RJnet. Lex. affert, Καλαμααθαι τό σνλλέγειν τά λείψανα τών τεθερισμένων. Nonnunquam καλαμώμαι pro Meto, Chrysi, de Sacerd. "Ινα βρίθηται μέν αντώ τό λήίον πολλψ τψ καρπψ, ή νίκα καλαμάσθαι καϊ τρυγαν δέη. Κ Racemorum reliquias colligo, Racemo, Hes.: LXX. Hier. 6 r {9.) Καλαμασθε, καλαμάσθε ώε &μνελοντά κατάλοιπα τοϋ'ισραήλ. Colligo oleas relictas, Deut. 24, (22.) 'Εάν έλαιολογήσηε, ούκ έπαναστρέψβιε καλαμήσασθαι τά οπίσω> σον. Hes. Καλαμάται, τρνγφ. τά ανώτερα μέρη τών έλαιών. Suid. alt, ή κατεσθίει. II Usurpatur καλαμώμαι metapho-rice etiam : vide 'Εκκαλαμώμαί, Έπικαλαμώμαι. [Schleusn. Lex. V..Τ.] Καλαμητρϊε, ίδος, ή, Quae spicilegium facit, stpicas legit. Καλαμητρίδεε, αί δράγματα σνλλέγονσαι, Hes. [Lobeck. Phryn; 256.] Κάλαμήτρια, Idem Plutarcho (9, 134.)'Ή κατ' άγρον έφορώντα κ, και θεριστάε. [' Valck. ad II. 22. p. 62." Schaef. Mss. *"Καλαμήστρα, Basil. Mss. p. m. 41." Ind. Scap. Oxon. * Άνακαλαμάομαι Hes. et A need. Bekk. 1, 207. exp. * άνα&ερίζέιν. * Άντικαλαμάβμαι, ^heophyl. 3, 735.] Έκκαλαμάομαι, Spicilegium facio, καλαμώμαι. Metaph. pro Avello, άποσπώ, Schol. Aristoph. 1φ. (609.) Καί' καππάζουσ άμα rrj γλώττη τό τριώβολον βκιίαλαμΰται, ubi Sohol. metaph. esse ait άπο τών διά καλύμονι τόνε ίχθύαε άγρευόντων. At idem schol. in (38,1.) ζητήτόν μ' έκκαλαμάσϋαι Κάνασπαστόν ποιείν, aiti melius sentiens, esse metaph. άπό τών τήν καλάμη»' τών σπερμάτων άνασπώντων ένεκα στέγης τω Φ οικημάτων. Addit tawien, vel άν-ομφν, ώε οί τούε ίχθίαε άνέλκοντες". quae deductio con venit cum ilia altera, quam sequintes quidam exp; έκκαλαμάσθαι, tanquam arundine expiscari. Έπικαλαμάομαι, Post alium vel alios spicilegium facio. Per metaph., pro Post alfum vel alios spolio, Spolio bonis, quae ab aliis relicta Sunt. Lucian. (2, 524.) Καί oi κόλακεε συνέθεύν έπικαλαμησόμενοι, όρώντεε έδώδψον 'έτι όντα τόν Αεινίάν, Bona ejus carpturi s. collecturi, quae a meretrice relacta illi erant s. quae e meretricis rapacitate illi' supererant. Sed vulgolegitur in eo L ίλιπαλαμησόμενοι: qjiam lectjonem -secutus et Erasm» vertit, Concurreruafckeni adulatbres applaudentes. Κάλαμητιάσαι, Lq. καλαμάσθαι, VV. LL. [* Καλαμίτης, Demosth. 270, ήρως. " Huschk. A- nal. 238, * Καλαμίτιε, (i. q. καλαμαία,) Jacobs, Anth. 7, 121." Scfeeef. Mss-. Alex. Trail. 5. p. 83.] Κ<ΛαμαϊοΓ, adject, q. d. CulmariiiSj Inter culmos s. stipulas versans.: άκρίε, i. e. ή άρονραία, ή εν rrj καλάμη γινομένη, Schol. Theocr. 10, (18.) Μάντιε τοι χάν νύκτα χροίζεται ά καλαμαία. Vide Μάντυ. Καλαμαϊον* subst. positum, * τεττίγιον ελάχιστον, Eust. U Καλαμαία pro καλάμη, vulgus dixisse, testantur PARS XV. [Τ. π.: ρρ, ΚΑΛ 4696 A Eust. Schol, Theocr. [1, 52.]. [* " Καλαμαιών, Mensis octavus ap,- Cyzicenos, Caylus Recueil 2, 239." Schn. Lex.] Καλαμενω, Meto: unde Καλαμευτήε, Messor, Theocr. 5, (111.) Οντω κ' νμμεί θήν έρεθίσδετε τώε καλαμευτάε, i. e. θεριστάε, Schol. [Valck. malit καλαμάras s. καλαματάί.] At καλαμευτήε pro Piscatore, a κάλαμοε, ut paulo ante dictum est. ΚΑΛΕΏ, λώ, έσω, κέκληκα, Voco, AccersO, II. A. (204.) "Ορσ', Άσκληπιάδη καλέει κρείων Αγαμέμνων. Plato Charm. (110.) Παϊ, έψη, κάλει Χαρμίδην. Xen. ('Απ. 2, 3, 11.) Καλεϊν σε έπι δβ'ιπνον. Hom. vero καλείν etiam di*it simpliciter pro καλείν έπϊ δείπνον, Od. Λ. (186.) Πάντ ϊ γαρ καλέονσι. Sic intelligendum puto quod am 1. Epigr. Έκλήθήν παρά σον τον ρήτοροε: quod tamen aliter exponi solet. Sic Lat. Vocare interdum pro Vocaread coenam. Hom. voce etiam med. usus est IK Γ. (161.) Πρίαμοε δ' Έλένην B έκαλέσσατο φωνη. Polit. καλείν Solicitare vertit in Herodiano 2, (8*, 6.) Ού φαϋλαι δέ ονδε κονφαι καλονσιν έλπίδεε. Ad verbum, Spes vocant. Cic. Iu spem vocare. Bud. έκάλει vertit Poscebat in Dem. (285.) 'Αλλ' <us εοικεν, ή ήμέρα εκείνη ού μόνον εϋνουν άνδρα έκάλει. Καλείν είε τό δικαστήριον, Dem. Vocare in jus. Et simpliciter καλεϊν pro eod.: quod et Kaλείσθαι voce pass. Vide paulo post. Dicitur et καλείν τήν δίκην ό άρχων, Vocare litem, Citare litem. Tnvoco, ImploroJ Dem. Sic Aristoph. (B. 479.) κάλει θεόν, pro Invoca-Deum. Voco, i.e. Nomino, II.Z. (402.) Τόν ρ' "Εκτωρ καλέεσκε Σκαμάνδριον. Cic. ap. Arat. vertit Vocitare. Idem, Nomine appellare interpr, ap. Plat. Athen. 14. Άνήρετο αύτούέ πώε εκείνην καλννσκν. Apud Plut. π. τοϋ Mr) χρ. καλείν πατρόθεν. Dicunt et καλείν όνομαστϊ, Appellare nominatim. Cic. ap. Arat. interpr. 'Signare nomine vero. II Καλέομαί, Vocor, Accersor, Nominor, Nomine appellor, Lucian. in Hermot. Kat rrj μητρϊ, ήτις ποτ' έκαλείτο, Qusecunque vocabatur : pro Quocunque (3 nomine v(icabatur. Dicrtur etiam καλούμαι τοΰτο, Vocor istud, pro Nomine isto vocor. Gal. ad Gl. 1. Καλούνται τ' αντό τοντο πυρετοί, καί είσι. Citatur e Plut. Galba, βα«ήμέραε καλείται Καίσαρ, pro Qui dies a Caesare appellantur. Et καλείται interdum ita significat Vocari, Appellari, ut simul deiclaret Esse. II. A. (60.) καί ούϊεκα σή παράκοιτις Κέχλημαι, ubi Eust. ait κέκλημαι valere i. q. ειμί. Sic II. Γ. (138.) Τω δέ κε νικήσαντι φίλη κεκλήση άκοιτιε. Sic Hesiod. Θ. (410.) Ήγάγετ' έε μέγα δώμα, φίλη-ν κεκλήσθαι ακοιτιν. [Eur. Hipp. init. et not. Moiikii.] Sic Hebraei suo utuntur. y ltem δίκη όίοίΐιΐγ καλε'ισθαι ap. Aristoph. Lis vocari s. citari. Signif. media, pro καλώ, In jus voco, καλούμαι τόν δείνα, ήγουν έκκαλοϋμαι είε έτερον, Eust. Apud Aristoph. frequens est hie usus, (N ) καλούμαι Στρεψιίδην 'Es τήϊ> ένην τε καί νέαν : et καλούμενος σε, in Vespis. Sic-Plato de LL. Καλείσθω τον έχοντα πρόε τήν άρχήν: Gall, ilideni Appeler ab* solute, pro In jus vocare. Καλέοντε*, ut Tusanus n e Laseari refert, Iustrumentiini quoddam textorum, ap. Theocr. 18, (34.) Κερκίδι σνμπλέί,ασα μακρών έταμ' έκ καλεόντων. Seel- melius fortasse legetur κελεόντων : de quo vide in Κέλλω. Καλέεσκον pro έκάλουν ut ποιέεσκον pro έποίουν. Καλήμεναι, poet, pro Vocare, [II. K. 125.] cujus intiuitivi thema est vel Καλαίνω, vel Κάλημι> Eust. [Cf. Φιλήμεναι, Πο0)'/μεναι, Πενθήμεναι, Buttm. Α. Gr. 1, 565. " Καλευντο Dor. pro έκαλόϋντο. Κεκλέαται, Ion. " pro κέκληνται, Vocati sunt s. Vocantur ab act. til. " καλέω s. κλέω. ΚεκλεΤ, Hes. affert pro καλεί, κε- " λεύει, Vocat, Jubet : tanquam a th. κεκλέω. Κεκλήι- " aro, poet, ectasi pro κεκλέατο: hot autem, Ion. " pro κέκληντο, Vocati erant, Hes. exp. σνγκεκλήμέ- " νοι ήσαν, Convocati erant. Καλημνε'ι Idem affert ' ' pro καλεί σαψώε, Clara voce vocat. Κικλαίει Eid. " καλεί, Vocat, quod et κικλήσκει. Κλησίασον, Eid. " σύναζον, Coge, Corigrega in unum. Forsan potius " est Convoca, Voce congrega, παρά 'τό κλή'σάϊ, Vo-. u CHjre-» 13 Τ

164 Κ Α Λ [T.I! ["Καλέω,&ά Phalar.271 Mark].Iph.p. 20. Wakef. Trach Phil ad Charit Jacobs. Anth. 7,37. ad Herod Invoco, Obtestor, Musgr. Heracl Hei Wakef. Phil (1324.) Exigo, Reiz. Glossar. Theophil. Appello nomine, de cjonstr.,,longus p. 4. Vill.,Pro έγκ., Wyttenb. Select Conf. c. Λέγω, Schneid. Anab. p ad Dionys. H. 3,.,1487 ; cum κελεύω, ad 1, , ad Herod. 379 Thom. M ad Diod. S. l, 280. Heyn. Hom. 5, , 15. Schneid. ad Xen. Anab Zeun. ad Κ. Π. 799 Lennep. pd Phal., 142.; cum γίνομαι, Porson. Phoen Fut. καλώ, Thom. M.,293. Wakef. Ale Eum Brunck. Aristoph. 1, l , Kuster. 3. Heind. ad Plat. Charm. 60. Eur. Or Matth., Schneid. Anab Heyn. Horn. 4, 530. ad Moer IO97. Έκαλον, aor. 2, agnoscit Munck. ad Anton. Lib Verh. Καλείν fcous, Musgr. Hipp. 1. Κάλει θεον, Coray Theophr Brunck. Aristoph.1, 172 Καλείν ets ονομα,?d Diod. S* 2, 441. τ*νί ΰνομά τι, Heind. ad Plat. Gorg τί τινι, ad Theaet έσω, Valck. Adoniaz. p ubi et de ίνδοθεν. Τοΰτο, ούτω καλείν, Schleusner. ad Phot. p. 50. Miiller. ad Lycophr. p Ίοϋτό με εκάλυυν, Tzetz. p ad Charit Callim. 1, 430. Heind. ad Plat. Phaedr Xen. CEc. 6, , 3. Καλεί* τι ; Heind. ad Plat. Gorg "HTM ή παίς καλοίτο, Lucian. 3, 430. Τί με καλείς; Valck. Phoen. p Casaub. ad Athen. 1. p.. 7. An καλήσαι Graecum? Valck. Diatr. Κάλήμεναι, Heyn. Hom 6, 28. Καλέσκετο, 7, 60. Med., Wakef. Georg. 8. Monum. Byz. 10. Faire appeler quelqu'un, Gail ad Xen. (Ec bis. In jus vocare, Toup. Opusc. 2,227. cf. Wyttenb. Select Pass.,Sum,Heyn. Horn.4,475.Toup. Add.inTheocr Harles, 350. Losn. Ind, ad Callim. Alberti Peric. Cr. 34. Musgr. ad Hec Wolf, ad Hesjod ad Od. Σ ad Callim. 1, Graev. Lectt. Hes <Cum καλείιτθαι significat είναι, hoc non simpliciter fit, sed ita, si quaedam notio fainae ac celebritatis in-sententia loci contineatur, Bibl. Crit. 2, 2. p. 53. Καλούμενος, de constr., Siebel. ad Hellen, 265. ad Diod. S. 2, 551. Subaud., Strabo 5, 273. Οντω καλούμενος, Diod. S. 2,607. Κληθήσομαι, ad Phalar Κ εκλύομαι, Wakef. Ale Brunck. ad jesch. Pr. 8,46. Κληθήσ. et κεκλήσ. conf., Musgr. Tro; 13. Porsoij. Med. p. 70. Κέκλημαι, Heyn. Hom. 8, 375. Keκλήσθαι, Valck. Phcen. p. l6q. Κεκλημένος, Jacobs. Anth. 10, 210, ΚαΛεϊβτθαι άπό, έπί TIVOS, Heyn. ad Apollod. 58. εκ TIVOS, Eran. Philo 169. Τούτο έκαλείτο, Interpr. Hoc illi nomen, Longus 7 Vill., v. Valck. Phoen. p. 9. Τοΰτο καλείται, ad Xen. Eph ad Lucian. 1, 235. Καλέιτκω, Καλεέσκω> ad II. Ο. 338, Toup. Opusc. 2, 195." Schaef. Mss. Κάλημι, * Κάλημμι, Schaef. ad Dionys. H. de Comp. VV. 352.] [* Κάλεσις, Dionys. Hal. Antiq. 4, 18. * Καλεστή, Schol. jesch. S. c. Th * " Καλεστόί, Lex. Cyrilli Ms. et Phav. Κλητή ή καλεστή καϊ ή έξοχωτάτη." Schleusn. Lex. V- Τ. ν. Κλτ/τόί.] " Καλή- " τωρ, epitheticws dicitur ό κήρυξ, Praeco, άπό τοϋ " βοφν καϊ συγκαλείν τόν οχλον, Schol, II. Ω " 'Es δ' άγαγον κήρυκα καλήτορα τοίο γέροντος, Prae- " conem vocatorem, i. e. Qui populum convocare " solet.",." Όμοκλής, Hesychio ομώνυμος, Qui eod. nomine " vocatur, Cognominis: ut Plaut. Ilia mea cognomi- " nis fuit." [Alcaeus Strabonis 9. p όμοκλέα pro ομο κλεέα.], &λήσis, Vocatio, Xen. (Κ. Π. 3, 2, 7 ) Τήν κλήσιν τοϋ Κύρου ήκουσε, Cyri vocationem audivit. Ι. e., se a Cyro vocari. Vocatio ad coenam, Xen. Σ. (1, 7.) Έπαινοΰντεί τήν κλήσιν, ούχ ύπισχνουντο συνδειπνήσειν. Vocatio simpliciter Catullo, Vocatus, Suet.: Plut. autem gen. δείπνων addidit in Pericle, Κλήσει$ re δείπνων καϊ τήν τοιβύτην άπασαν φίλοφρρσύνήν καϊ συνήθειαν έξέλιπεν. Vocatio in jus, Aristoph. Κλήσιε, inquit Ammonius, ή ets όπρϋν των δικαστηρίων γινομένη' πρόκλησις δέ, ή είς "Apeiov ΤΙάγον. Aristopl}, (Ν ) Έκεϊνοί ply τήν κλήσιν eis δν' ήμέρας"εβηκεν, είς τε τήν ένην τε καί νέαν. Si< autem in 1. c., καλούμαι Στρεψιάδην ές τήν ενην τε καί [.Ρ. 17.]- Κ Α Λ Α νέαν. Et Κλήσις τήί δίκης, Vocatio S. Citatio iiti,, Est etiam Κλήσις, Appellatio, i.e. Nomen. [««Ad Charit Add. ad Diod.S. 1, 194. Aramou^. Valck. Anim 126. Nomen, Ruhnk. ad Hymn, in Cer. 122 Valck. Phcen. p Κλ. in jus, Wyttenb. Select Conf. c. κρίσις, ad Dionye/H TV. VK Fischer, ad Weller. Gr. Gr. 1,13. Rv θείναι, Kuster. Aristoph. 62." Schaef. Mss. Xen.'EU; 1, 7, 8.] Κλητέος, Vocandus, Plato de Rep. 1. Oti^, κλητέοε ναύτης. fl Κλητόε, Vocatus, Accersitus. Habet enim»tgnif. participii κεκλημένοε. Od. P. (386.) 0Sroi.'yty κλητοί γε βροτών έπ' άπείρονα γαίαν. Apud.jEsejiin. κλητόε, Invitatus. Bud. [Elian. Η. Α. 11, 12.] Apijd II. I. (165.) 'Αλλ' άγετε κλητούς ότρύνομ ν, Ειώ. κλητούς interpr. έξονομακλήδην έπιλέκτους. [" Toup. Append, in Theocr. p. 14. Heyn. Hom. 5, FT, 6, 159, " Schaef. Mss.] "Κλητή ap. Hf> ṡ " legitur expositum νεοττεία, sed suspectum." " At Β " κλήτος, Suidae δόξα, Gloria: pro quo ap. Hes.rtfi- '* ros: alias Κλέοε. Meminit hujus vocabuii Etym, " quoque. Annotat enim, κλητός oxytonais sen- " ptum, masculinum esse, et signif. rov κεκλημέιβ- " at barytonon κλήτος, esse neutr., et denotare ψ " ίλευσιν καί συνάθροισιν. Per ι autem κλίτος, duo " signif., Partem quandam domus dictam πρόσκλτο, " S. κατάκλιτον, ut, ev rois κλίτεσι τής οικίας σαι: " item τόν ευώνυμο ν τόπον, S. τό εύώνυμον μέρος, ut, " Τ}εσείται έκ τοΰ κλίτους σοϋ χιλιάς, καί μνρια(,«" δεξιών σου. Haec ille." [" Κλ^τοϊ, Aqu. 1 SamJu, 38. Eis ras γωνίας τό κλήτος, h. e., interpr. MODI fauconio, In angulos multitudo, qui in nota subjecta addit : κλήτος, Multitudinem (ratus nempe, κλήτος καλείν deducendum esse) interdum, itemqne Gloria s. Decus significat. Symm. τούς μεγάλους, sc. λαοί. Sed versio Aquilae mihi admodum suspecta estjffi, quo fundamento nitatur observatio Montfancoim, equidem video. Vide ad h. 1. Scharfenbeigieei Montf. Lex. Hex. v. Κλίμα. Suspicor equttysfln c πλήθος repouendum esse." Schleusn. Lex. in V/T, "Heyn. Hom. 6, 287 " Schaef. Mss.] Non vocatus, Iuvocatus, ap. Plaut. et Cic. Apod Athen. (243.) Comicus quidam, [Apollodonjs^Carystius,] Καλώ δέ Χαιρεφώντα' καν γάρ μή ιτπλί, "Ακλητοε ήξει. [" Aristoph. Fr Jacobs. Anth.7, 37. Toup. Append, iu Theocr. p. 14. Athen. 1, p, Schaef. Mss.j Ετ 'Ακλήτωε, Invocato, Sine vocitione, invitatione, Ultro. Et pro eod.,"ακλιτοι,ut in Prov. illo, "Ακλ,ητοι κωμάζουσιν είε φίλουs φί\ω. "Άκλητϊ, Sine vocatione s. invitatione, q. d. Ίπ- " vocato: ut in Proverbiali isto senario, Άκλίρκ " κωμάζουσιν eis φίλους φίλοι: c'.li similis hie Ho- " meri versus, Αυτόματοι δ' άγαθοϊ αγαθών έπϊ hi- " ras ίενται." Αύτόκλητοε, A seipso vocatus, ififltatus, Qui non vocatus ad epulas venit, aut alio, Plato Ep. 7-(p. I07.) Άΰτόκλητοε έπί τόν τοιούτον ούκ έρχομαι, Non venio a meipso vocatus, Noh. ve-, nio ultro, Plut. (8, 827 ) M^ γήσιοε ών, μηδ' αυτόκλητος, άλλά τρόπον τινά νόθος καϊ παρεγγεγραμμι& D το σνμπόσιον. [Soph. Trach. 392.] Αύτοκληται, Spontanea vocatione, Ultro. [" Etym. Μ. 73'." Boiss. Mss. * " Δύσκλητος, Male audiens, IufaniSs, Diodes Medicus ap. Athen. 120." Schw. MSs.] " Όμόκλητος, Hes. ό μιφ κλήσει καλούμενος μετά ετί- "ρου." [Nicander Θ * Πασίκλητος, Anon. H.'in Virgin. 17.] Πολύκλ^Γοχ, A multis vocatus. Apiid Hom. πολύκλητοι, Ε multis locis convocati, II. i- (438.) πολύκλητοι δ' έσαν Άνδρες, Κ. (420.) ττολίκλν τοι επίκουροι Ευδουσι, i. e. άπό πολλών τόπων έιίιακλημένοι βοηθοί, Hes. [* Πρωτόκλητοι, Clem. Al«. 976, 24. " Πρωτοκλ. 'Αποστόλων Πέτρος Nicepl- P. CP. Disp. cum Leone Armeno e Theodore,Grapto 160. Combef." Boiss. Mss. * " Πρωτόκλ^ια, τά, Con vocatio, s. Con vent us principum,. 2 Macc. 4, 21. nisi fortasse ibi leg. est τήν * πρωτόκληϊρ Alu ibi legunt ra πρωτοκλίσια. Grotius eraendat * πρωτοκούρια." Schleusn. Lex. V. Τ.] Τ»;λέκλ^, Ε longinquo vocatus, τήλε κλητός. Scribitur λεκλητός, sed τηλέκλητος convenit cum πολύκλητοι. Apud Hom. [II. Z. HI.] τηλεκλητοί επίκουροι, t 4

165 4699 ΚΑΛ [Τ. ii. pp ] ΚΑΛ 4700 longinqup vocati s. accersiti auxiliares. Sed le- a p. 317 ] Sed ap. J. Poll, quoque ψευ^κλητεία legig'ltur etiam τηλεκλειτοϊ, Quorum decus procul per- tur, qui scribit, ψευύϋκλητεέας δέ (γραφή) κατά των venit.. oi &καίως κεκλητευκότων. [Demosth al. *Ψειί- K^wos, Vocativus, Appellativus: ap. Gram. κλ. δοκλί/τ/α.] πτώσις, Vocativus casus. Invocatorius, ut ύμνοι, if Κλήίην, Nomination, II. I. (11.) Κλήδην els άγο- Qui deorum habent iuvocationem : quibus opp. άπο- ρήν κικλήσκειν άνδρα έκαστον, Accersere voeando suo *ρμπτικοί. [", Anacr. p. Ixvii. Fischer., ad Weller. quemque nomine. [[Hinc et Έξονομακλήδην, quo Gr: Gr. 1, 317 " Schaef. Mss. Eust. II. A. p. 57. alibi [II. X. 415, Od. M. 250.] utitur ead. in signif. Schol. Eur. Hec. 534.]. " Vide "Ονομα. Κλήτωρ, όρος, ο, Vocator, Accersitor. Qui vocabat 'Άνακαλέω, s. Άνακάλέομαι, Inclamo, Alta.voce ad convivium in domibus potentum, Bud. e Luciano. appello, voco, Plut. in Cic. "Σωτήρα, κτίστηνάνακα- Qui vocabat in jus, Testis erat vocationis in jus, Χουντών τήε πατρώος: quod alibi voce passiva dixit} κχητήρ. Dem 149(=1147 ) "Οτι, μεν τοίνυν πρόσε- Bud. Comm., inteliigens,' ut opinor, h. ejus 1. in Galκλήθη υπ 1 έμοϋ, οί κλήτορες μεμαρτυρήκασιν. Praeco, ba, 'Ανακαλούμενοι Καίσαρα, ubi mendose. legitur Hes. : item άγγελοε, υπηρέτης, μάρτνε.. [" Ad Lucian. Alta voce evocure: pro Vocare posito Evocare. Nam 1» 513, Τ. H. ad Plutum p. 305." Schaef. Mss.] illi 1. Plut. quem ipse citat, similis plane est hie Xen. Χ)νομακλήτωρ, Nomenclator, Qui nominatim aliquos Κ. Π. 3, (3, 4.)'Ανακάλοϋντεε τον εΰεργέτην, τόν άνvocat. Sunt qui putent.ita dici qui a Plin. Voca- bpa, τόν αγαθόν: ubi tamen quidam άνακάλοϋντέε tor appellatur, quod nominatim vocet con vivas ad simpliciter reddunt participio Appellantes. Sed eodiscumbendum : ut is sit, qui ab Athen. (47.) nomi- rum interpr. videtur refellere Xen. Κ. Π. 7, (1, 17 ) natur ταξίαρχος των δείπνων. [" Ad Lucian. J, 665." Β Πολλ?/ δέ βοή τών μέν άνακαλούντων άλλήλους, τών be Schaef* MsS * Όνοματοκλήτωρ, Gl. Nomenclator. παρακελευομένωνκ.τ.λ.: 3, (3, 19.) 'Άν b' άρανμάε * ΤΙνευματοκλτ'ιτωρ, Cvrill. Alex. 4, ΐ69 ] " Κλητόριον, καϊ οί έμπροσθεν άνακάλοΰντεε έπεσθαι παρεγγυώσίν': " Suidae jj βασιλική δόξα vel τράπεζα." 2, (2, 16.) 'Ανακαλέ&ας τόν λοχαγόν δνομαστί. Cum " Κλητροϊ Hesychio κλήτορεε, VocatOres. Apud illo autem 1. Πολλή be βοή τών μέν άνακάλουμένων " Eund. κλητρόν reperio expositum κάλούμενον et convenit Plut. de Socr, Daem. Μέγα βοών άνεκαλείτρ " κλήσιν." τούε θεράπονταε. Sic in 'Αναβοάω antea dixi άνά Κλητήρ, Vocator. Sed peculiariter, Apparitor,.epitasin quandam significationis indicare. Pro qui in jus vocat, Viator, Stator. Bud. Comm. 16. simplici καλέω, Voco, Appello, Nomino, Thuc, Antestatus, Is, quem antestamur, cum alicui Έν τοίε έπεσιν Άχαιούε άνακαλεί. Sunt tamen qui diem dicimus, Testis vocationis in jus. Dem. (542.) hie exp. Praedicat. Άνακαλεϊν et Άνακαλείσθαι, ΙΙείσας τόν πρυτανεύοντα bovvai τήν φήφον παρά πάν- pro Invocare, Implorare, έπικαλεϊσθαι, Plut. 'Ave/ca- Ταε τούε νόμουs, κλητήρα ούδ' όντινοϋν έπίγραφάμενοε, λέίτο τάε Έριννύαε. Άνακαλείν, vel 'Ανακαλείσθαι, κατηγορών έρημο.ν, oύbεvόε παρόντος έκβάλλει καϊ άτι- voce pass. Revocare, Thuc. 1, (131.) Πρώτον bi' αύτά μοί τόν διαιτητήν, ubi v. Schol. Ab Hes. κλητήρεε ταΰτα άνεκάλεσαν αύτόν. Sic άνακαλείσθαι τάε κύναε, exp. μάρτυρες: at Harpocr. non dicit μάρτυραε,. sed Xen. Κ. (6, 18.) Sic videtur accipi et ap. Athen. 4. &σπερ μάρτυραε: ait enim, "E^et γάρ παρείναί τιναε Άνακαλεσαμένων bέ αύτόν τών 'Αρεοπαγιτών καϊ κε- &σπ ερ μάρτυραε τήε προσκλήσεως. Bud. Comm. l6. Χευόντών κ. τ.λ. 'Ανακαλείσθαι, inquit Bud., Revo- [" Τ. Η. ad PlutMm p Brunck. ad Poet. Gn. care, i. e. Retro accersere, ap. Paus. Basil. Αίσχρόν 338. Aristoph. 3, 212. ad Timaei Lex ad γάρ, τόν παρόντα καιρόν προεμένουε, νστερόν ποτ' άνα- Moer Toup. Opusc. 1, 384. Emendd. 2, 114." c καλείσθαι τό παρελθόν, ubi άνακαλείσθαι τό παρελθόν ch3ef, Mss. Esch. Suppl S. c. Tli Ari- ad verbum est Revocare, quod praeteriit. Sed intcletoph. Σφ ] ligendum foret Revocare votis, i. e. Vota facere pro If Κλητευω, In jus voco, Diem alicui dico, Vador, revocando eo, quod praeteriit. Atque ita intelligert- Detn. 115(=277.) T/soJv έκλήτευσεν ύμάε; i. e. προ- do, nihil necesse fuerit verbo huic dare peculiarein σεκάλέσατο, ut ibid, loquitur. Bud. Comm. 14. Te- interpr. inbas.: Bud tamen Requirere exp. Diosc. etinionium denuntio, i. e. Homini diem dico ferendo 7, 36. περϊ κόρεων loquens, Ύστερικώε bέ πνιγομέναε testimonio. H. e., Ad judicium evoco ferendi gra- ανακαλούνται, Eas autem revocant, quae vulvae suffotia testimonii. Bud. ex J. Poll.^S. Τόν bέ ού βου- catione laborant: ubi intelligo Revocant a suffoea- Χόμενον μαρτυρείν έκλήτευον, άνάγκην τοΰ μαρτυρή- tione. Vulgo tamen interpr. Vulvarum suffocationes σαι προστιθέντεε. J Testis sum in jus vocationis. s. exanimationes revocant. Bud. ait esse Evocare Κλήτευραι τό κλητήρα γενέσθαι, Harpocr. Κλη- et Revocare et Receptui canere, Diod. S. Άνεκαλέτενομαι, In jus vocor, Testimonium mihi denun- σατο rjj σάλπιγγι τούε στρατιώταε. Hinc άνάκλησιε et tiatur, Bud, Comm. l6. Ex Aristot. Probl. (29, άνακλητικόν, Classicum receptus, ut postea dicetur. 13.) citatur κλητεύεσθαι τήν &κην, pro In judi- Revocare ab exilio: Ό δέ TpaV'avos τήν φιλανθρω- Cium vocari. Vide,Έκκλητεύομαι. [Aristoph. Ν. π/αν έπ«κυροϊ, rovs έν νττερορίαίϊ,άνακαλούμενοί. ΙΙ-Ά " Ad Timaei Lex. l60. * Κλήτεναιε, ad Mcer. νακαλείσθαι, Reparare, Recuperare, quod et Revo- 160." Schaef. Mss,.] Έκκλητεΰω, Denuntio testimo- care est ap. Virg.; nam is Revocare vires dixit, quod nium, adjecta mulcta ni pareatur, Bud. citans haec Ovid. Reparare vires, nescio an ad Gr. hoc vcrieschin. (37 ) Κάλει δέ μοι 'Αμύντορα Έρχιέα, καϊ bum respiciens. Utut sit, possumus eum sequendo, εκκλήτευε, έάν, μή θέλτ) bεvpϊ παρεϊναι. Έκκλητεύομαι D ap. Gal. δίναμιν άνακαλέσασθαι interpretari Vires pro χλητεύομαι, Testimonium mihi denuntiatur, Bud. revocare. Quidam incertus Auctor ap. Suid., for- Cornm. 16. Idem alibi, Έκκλητεύεσθαι, inquit, di- tasse Polyb., Ό δέ έσπoύbaζεv άνακαλείσθαι τάε τών cebantur Qui ob testimonium non dictum mulcta- ΰποτεταγμένων εϋνοίαε καϊ προθυμίας έκ τοϋ γεγονότος bantur mille drachmis. Sic ^Eschin.,c. Tim. p. 12. έλαττώματοε, Reparare benevolcntias subdkorum, 3. Poll, autein dicit κλητεύεσθαι esse τό καλείσθαι είε Amissas recuperare, i. e. Gratiam subditorum sibi reμαρτνρίαν : at έκκλητεύεσθαι, τό δ/κην όφείλειν έπϊ τω conciliare. Qiiod Diosc.'dixit de glauce loquens, τάε χιλίαε καταβαλείν. Quae convenire videntur cum 4, 141. Αύτη έφομένη μετά αλεύρου κρίθινου καϊ αλός iis,,quae ab Harpocr. scribuntur rton de έκκλητεύε- καί έλαίου, καϊ ροφηθείσα, γάλα σβεννύμενον άνακαλείσθαι tantum, sed et de κλητεύεσθαι. [" Cattier. Ga- rat, Ruell. vertit, Coquitur cum hordeacea farina, jsoph. 74." Schaef. Mss. * " Έκκλητενσιμοε, Hes. sale, et oleo in sorbitione, ad revocandam extincti j. Poll. * Παρακλητεύω, Defendo, Philo J. 2,,520." lactis ubertatem. Plin. autem de ead. loquens, dixit, Wal^ef. Mss. Eust. II. 107, 3,3. " P. Abresch. Para- CoqUitur in sorbitione similaginis, ad excitandam phr. 223." Schaef. Mss. * " Ψευδοκλητεύω, Elian. ubertatem lactis. Άνακαλε'ισθαι, Budaeo Emen- 3» 36." Ind. Scap. Oxon.] Ύευδοκλψεία, q. d. Falsa dare, ^arcire, Rependere, Plut. Sertorio (4.) Κίνναε vocatio in jus. Est Accusatio apparitoris, qui falso δέ νεωτερίζων, ΰποφερομένην άνεκαλεϊτο τήν Μ'αρίον renuntiavit se quempiam in jus vocasse, ob eamque στάσιν, Labantem reparabat. Alia exempla ibi leges, renuntiationem, is, qui vocatus esse dicitur, in frau- Idem paulo post, Chrys., inquit, activa voce prosardem deserti vadimonii incidit. Bud. Comm cire dixit. Ad Rom. 11. Qh8i**> σοΰ to θέατρο* λέ- Apud Harpocr. legitur φενϊοκλησία : quem sequitur λυται, άλλ' είσω τοϋ σκάμματοε 'έστηκαε, καϊ bivaoai Suid., ipsamet ejus verba afferens. [Anecd. Bekkeri και εσχάτης πάληε πάσαε άνακαλέσαι ras ήττας, Tu

166 4701 ΚΑΛ [Τ. Μ. pp ] ΚΑΛ 47οι adhuc in agone es atque in campo pugilari et athle- A ticot tibi integrum est instaurare certamen, et offensionum noxaiu sarcire. Άνακαλείσθαι, Passiva ut voce ita et signif., Alta voce appellari s. vocari, lnclamari. Revocari, Herodian. (2, 4, 9.) Ets re ro εύτακτου και κόσμιον ανακαλούμενοι. Vide aliud exemplum in Άνάκλητοε. Item, Reparari, Sarciri, Instaurari. Greg. dechristoloquens, Τριήμεροι άνιστάμενοε, 'ίν εγώ σωθώ, καί τοϋ παλαιού πτώματος ανακληθώ, Tertio post die resurgens, ut ego server, et a veteri casu restaurer. [" Άνακάλέομαι, dans le-sens de Reparer, Αμαρτήματα άνακαλεσάμενος, Lys. c. Andoc. 1, 126. Auger." Corai. Mss. " Brunck. Apoll. Rh ad Diod. S. 1, , 325. Wakef. Ion Trach Phil S. Cr. 4, 102. Georg. 67. Jacobs. Anth. 6, Longus 105. Vill., Dionys, H. 3, l600. 5, 154. Schneid. Praef. Anab. xxii. ad Cornel. Nep Abresch. Lectt. Aristaen Pint, de S. Ν. V. 11. Mor. 1, 30. Valcik. Pheen. p Diatr. 13. Toup. O- pusc. 2, 88. Thom. M. 52." Schaef. Mss.] " Άγκα- " λεειν,.eol. sync, pro άνακαλέειν, itidemque άγκα' " λέω pro άνακαλέω, ap. Hes." Άνάκλησιε, Inclamartio, Appellatio, quae fit voce alta: sequendo pi imam verbi άνακαλείν s. άνακαλείσθαι signif. Suid. προσφώνησα exp., Allocutionem. Declarat etrevocationeiu : unde et άνάκλησιν σημαίτ νειν, quasi Revocationeni militum significare : quod Lat. Receptui canere. Plut. Fabio, Tjj σάλπιγγι σημή ν as άνάκλησιν. Idem valet ro άνακλητικόν σημαίνειν, ut paulo post dicetur. Revocatio ab exilio : Tois Λπερορίαν καταγνωσθεϊσιν, οία φιλάνθρωπος, χα* ρizoftevos τήν ά., qui 1. citatur a Bud. e quodam Simeone in Comm.: sicut et praecedens, ubi άνακαλείσθαι capitur pro Ab exilio revocare. Evocatio et -Invocatio, quae caulu fit, Bud.: Plut. (6, 614.) de Arione, Καί τινα θεών πελαγίων ά. προανακρονπάμενοε, ίβοι τον νόμον, Cum pro praeludio cantu deos maris evocasset, Bud. In h. autem Thuc. I., existimo Invocationem et implorationem in auxilium signif.,7,(7 1 ) Άνεθάρσησάν τε άν, και πρόε άνάκλησιν c θεών, μή στερήσαι σφάς τήε σωτηρίαε, έτρέποντο. II Άνάκλησιε, ut dixi, a Suida exp. προσφώνησιε, Compellatio, Allocutio : cujus signif. exemplum desidero. [Vide Plut. 6, 125. " Ad Paus. 345." Scluef. Mss.] Άνά,κλητοε, b, ή, Revocatus, Dion, OSs άνακλήτονε αν τιε έλληνίσας, οτι πεπανμένοι τήε στρατί as,,έπ αυτήν avois άνεκλήθησαν, όνομάσειεκ. [" Markl. ad Max. Tyr, 2, 145." Schaef. Mss. Hippocr. 261, 23.] Αυσανάκλητοε, Revocatu difficilis, Non facile revocable. [Joseph. B. J. 2, 18, 8. Plut. 6, 276. Tlveophylact. ad Ephes. 5, 14. * Δυσανακλήτως, Diosc. Alex. c. 18.] Εΰανάκλητοε, Revocatu facilis, Facile revocabilis, Qui facile flecti potest et ab ira revocari. [Xen. K. 7, 5.] Εύανακλήτωε, exp. a Suida συμπαθώ:, in ib., quem, eitaf, 1., Και πρύε TOVS χαλεπηνανταε καί -πλημμελήσανταε εύα νακλήτωε έχειν. Άνάκλημα, i. q. άνάκλησιε. Peculiariter autem sic appellatur Pars cantus : quod etiam, nisi fallor, inquit Bud., ένδόσιμον dicitur. Julian. Caesar Jam- D blicho, ΟίΙτω καί ημείς υπό τω σω πλήκτρψ τό είκόε αντηχήσω μεν, ώσπερ οί τψ χοροστάτη πρόε το ά. τον ρυθμού σννομαρτοϋντεε, Ut qui corypbaeo, et chori magistro, qui χοροδιδάσκαλος dioitur, accinunt et respondent ad auspicatum rhytbmi.. {* Άνακλητήρ, unde * " Άνακλήτήρια, τά,τοϋ βaσιλέωε, Solemuis proclamatio et inauguratio regis, qui hactenus sub tutoribus fuerat, 18, 38> 3. 28,10, 8." Lex. Polyb.] [* Άνακλήτωρ, Qui in jus vocat, Bruuck. Gnom. 198 ] v. 'A»OKX^rttcos,Inclamatorius. Invocatorius. Revocatorius, in qua signif. maxime usurpatur, Revocandi vim habens: Plut. Lycurgo (4.) Ά. λόγοι προε αμόνοιαν, Sermones apti ad revocandum in concor-- diam. Diosc. ανακλητική Ορέξεως, Appetentiae cibi revocatoria, i. e. Vim habens revocandae appetentiae eibi. Idem, Άνακλητικόε τών καταφερομένων, Revocatorius eorum, qui sopore opprimuntur : vel, ut alii, Excitatorius: qui enim revocat a sopore, excitat. B (I Substantive autem positum άναληηκορ] S%nan i quod datur receptui, pro quo Bud. Classicum reefc. ptus dicit: unde ro ά. σημαίνει, Signum 1 ceptue^pk tur, Receptui canitur. >Phit. Apopbth. Lac."AU 0 t έπί παρατάξεως τψ -πολεμίω τό ξίφος καταφέρομαι λων, επεί τό ά. έσήμγνεν, ονκέτι ιοιιτήνεγά!, Aline fo acie inflicturus jam enseni hosti, cum receptw'caoe. retur, non peregit ictum, Cam. Vide Σημαίνω: Pj^ (7, 109.) Τό ά. άκούσαε, Cum receptus «igmite'auftj visset, Cum receptui cani audivisset. [*" 'AwmAi^^ καν, τό, Villois. ad Long Lucilliue 79. Wa&/. S. Cr. 4, 184. ad Charit. 13a 555." Schaef. Merf. * " Άνακλητικώε, Schol. Eur. Plicen ' KaH, Mss.], 'Επανακαλέω, i. q. άνακαλέω, Revoco. Ετ 'JElrnνακαλονμαι pro eod. ro ζωγρείν, inquit Eust.,fc^j τοϋ $ωήν άγείρειν καί τήν λειποϋνμίαν έπανακαίλατβαί. [Schol. Aristoph. Λ Eust. II. Ζ. ρ *}, Λ " Hierocles 68." Wakef. Mss.] 'Επανίφ σιε, Revo,catio : Gal. ad Gl. Έ. θέρμης ποιεϊσθαι, ai* verbum, Revocationem caloris facere, pro Revoca* calorem. [" HieiOcles 70. Hippocr " Wakefc Mss. * " Άνεπανάκληταε, Non revocabilis, Plamid. Ovid. Met. 6, 264." Boiss. Mss.] " Άντικαλέω, Vicissim voco s. invito," [" Bekl. Anecd. 1, 184." Boiss, Mss. Xen. Σ. 1, 15. Luc; Evang. 14, 12. Vide Άντίκλημα.] Άποκαλέω, Voco, Appello, Nomino. Pro ut si dicas Denomino pro Nomino. Χβη.^'Αιτ. l,f t 57.) Άργονε άπεκάλει, Inertes vocabat. Sic Luria^l "Αθλιον έπικαχείς. Eiur. (Iph. Α ) Οι με tor γάμων άπεκάλουν ήσσον. Interdura unum accna. personae, alterum rei, habet, sicut et simplex saxii Xen. ('Απ. 2, 2, 1.) Καταμεμάθηκαε οίν τονετί ποιούν τ ας τό όνομα τούτο άπο καλοΰσιν, Hoc nomine appellent. (I Revoco, Xen. Κ. Π. 1, (4, 25.) TevKip» άπεκάλει, Cyrum revocabat. Interview, Veto, A- ristoph-'opv. (1262.) Άποκεκλήκαμεν Atoye^fts 0eo»«Μηκέτι γε τήν έμήν Διαπερφν πόλιν, Interdixdnus diis ccelestibus transitu urbis nostrae. Cam. [Bruock. Ind. Aristoph. interpr. Promulgo. " Knster. Aristoph. Il6. Diod. S. 1, , 538. όο ad Dionys. H. 2, Heind. ad Plat. Tbets Thom. M Jacobs. Anim. 1S8. Antfeg Apoll. Rb. p. xi. Wakef. S. Cr. 5, 22. Masgc. ad Soph, 1, 70. Fischer, ad Palaeph. 96. ad Chant Plut. de S. Ν. V. 75. Lucian. J, 20. Valck. ad Xen. Mem Schneid. ad 1,2,6. Alcipfar Wytteub>Select » Lainep. ad Phal Toup. ad Longin Interdict Diod. S, 2, 498. Bono sensu, Lucian. 2, <W i (347.) Boeckh. in Plat. Min Plut. Sytla 34. IB malam partem, ad Soph. Aj. p Erf.*. Sefcsef. Mss. * " Άπόκλησιε, Tzetz. Ch. 8. tit sed kg. videt ur άπόκλισιε." Elberling. Mss.] Απόκληρος,, ^, Vocatus: άπόκλητοι, κεκλημένοι, Suid. citans Polyb. (4, 5, 10.) Oure κοινήν προσδεξάμενοι σννοδον,^ οντ* τοίς άποκλήτοις σνμμεταδόντες, τάς αύτών κρίνΐκ διαλαβόντεε πόλεμον έξήνεγκαν. A Polyb. Cam, βποκλήτονε vocari existimat Eos, qui et evtxjjroi appcllantur. [Schn. Lex. confert Liv. 35, 24. Saaeiwr concilium, e delectis constans viris. *.«< 'Avreawe* λέω, Schol. Eur. Or sed cf. Heath." Boiss. Mss.] [* Αιακαλέω, unde] " Αιακλησιάδεε, Derivationes, " VV. LL." Έγίίαλέω, Accuso: q. d. In jus voco ob aliquod crimen : εγκαλώ σοι προδοσίαν, Appello te de prodftione. Gall, itidem, Je t'appelle de trabison, ut«w praesertim loquebantur. Έγκαλεϊν de private judiefoi εγκαλώ σοι τοΰτο. De hoc te accuso. Bud. Com 66. et cum gen. rei, Ut εγκαλώ σοι πληγών pro σε πληγών, Ago tecum injuriarum ob versera^ Β«ί Comm. 48. Interdum absolute έγκαλείν rm, Litert intendeve. Liban., Έ^κάλει τω Φορμίωνι. Sic'Eyκάλείσθαι, In judicium vocari, et actione convenirf. Dem. (907.) O-ir' εγκαλούντες, οντ' εγκαλούμενοι ψ ετέρων. Έγκαλείν χρέος, Pete re debit um, Bud. io Isocr. c. Euthyn. (10.) Ότι Ύιμόδημοε τοντονϊ rpifa κοντά μνάε έπράξατο, ού χρέος εγκαλΰν, άλλά άπάξ«ι* απειλών. Vide aliud exemplum hujus signif. ep-

167 4703 [Τ. η. pp ] ΚΑΛ 4704 Bud. 65. H Εγκαλώ dicitur et de quavis aecusatione extra forum etiam, Isocr. Panath. Αικαίωε εκείνο is μεν ά,παντεε έγκαλέσαιμεν ώε αρχηγοίs γεγενημένοις κ. τ. λ. Et εγκαλώ σοι τούτο, De hoc te accuso, i. e. Hoc tibi objicio, Vitio verto. Xen. Κ. Π. 7, (2, 7.) Ούδέν ενεκάλονν μετά τον τον παιδόε θάνατον rais τνχαυ. Plut. Lycurgo, Άδικίαν εγκαλεί TOIS Λυκούργου νόμοιε. Item Expostulo cum aliquo, ut amicus cum amico. Aristot. Eth, 9 Έν δέ τη ερωτική ψιλίιρ ενίοτε μέν όλραστής εγκαλεί οτι νπερψιλών ούκ άντιφιλε'ιται : 8. ΓελοΤοϊ δ' άν φαίνοιτο ο έγκαλών τφ μή τέρποντι φίλψ, εξόν μή σννημερενειν. Dicitur etiam εγκαλώ τούτφ, pro Hoe improbo et reprehendo. Dem. Τούτοιε νυν έγκαλών, ών ούκ εϊχεε ειπείν βελτίω. Έγκαλεϊσθαι active pro έγκαλείν, Bud. Comm ex Isocr. II Έγκαλείσβαι, Accusari, Reprehendi, Aristot. Eth. 4. Aid εγκαλείται τη τύχη, 'ότι οι μάλιστα άξιοι ήκιστα πλούτούσι, Hoc vitio vertitur fortunae, Hoc objieitur. Εγκαλούμαι τοντο, Hoc mihi objieitur, De hoc accusor, Hoc mihi vitio vertitur. Greg, de ficu sterili loquens, 176. Kat μή ταύτην εκτεμειν έγκαλονμένην τό άκαρπον. Et τά έγκεκλημένα, Quae objecta sunt. Dem. πρόε"αψοβον, Και ούδεν έχων άττολνσασθαι τών έγκεκλημένων. Έγκαλείσβαι τήν κρίσιν, Provocare judicium, A sententia appellare, VV. LL. sed leg. puto έκκαλείσθαι: de quo paulo post. [" Le sens actif d'έγκαλέoμαt est fond6 sur le seul passage d'isocrate, ού cependant au lieu d'έγκαλε^σθαι Denys d'halicarnasse avoit lu έγκάλέσαι. Voy. Isocr. 2, 258. de mon Edit." Corai. Mss. " Dionys. H. 3, Achill. Tat. 35. Interprr. ad Hesych. Epist. ad Eulog. n. 41. Toup. Opusc. 2, 205. Amnion. 44.' Wyttenb. ad Plut. 1, 277 Vit. Soph. p. x. ad Diod. S. J, 339-2, 570. Brunck. Apoll. Rh Phil Wakef. ibid. Thom. M Add. ad p. 96. ad Charit Schneid. Anab Cum ace., Callim. 1, 438. κατά τινοε, Lobeck. Aj. p Pass., Diod.S. 1,711-2, Lucian. 3, 471. (an άδικίηΐ) Dionys. H. 3, 1413." Schaef. Mss.] Έγκλητέος, Reprehensione dignus, επτλήφιμοε, έπίμεμπτοε, Bud. "Εγκλημα, τό, Id, de quo quis accusalur, Aecusatio, Aetio, Petitio, Libellus auctoris: i. e. τά έγκεκλημένα, et quaecttnque judiciaria persecutio dicitur. Unde έν έγκλήμασιν elvat sic dicitur ut έν αιτία is είναι, Crimiua et controversies pati. Bud. Comm. 65. 'Αναδέχεσθαι τό έγκλημα, vide Αΐτίαν άναδέχεσθαι. Dem. Έπί τψ έπιεικε'ι τε καί τψ καλώ τόδε τό έγκλημα &ν ένεκέκλητο, In bonum et honestum, In aequtim et bonum actio c.onciperetur, Bud. Άναιρείντό έγκλημα dicitur accusator, quando non instat accusation! institutae. Et εξεσμένον έγκλημα, vel κατεξνσμένον, vel a7τόκηλιμμένον, Interlitalis et inducta, etc. Bud. Comm Quod vitio vertitur, Quod objieitur, Crimen, Synes. Ep. 'Αλλά φνγεΐν παρ' ύμίν έγκλημα δειλίαε ησχύνθημεν. Dicitur et φεύγειν έγκλημα υπότινοεϊ δίκην, qui actione aliqua in judicium tractus est, eontra quem lege agitur. Bud. Έγκλημα αυτό ποιήτε, Thuc. Id crimini detis, In crimen id vertatie>. Id vitro vertatis: 1, (126.) Εγκλήματα ποιούμενοι, pro Crimina objectantes,pro εγκαλούντες. Apud Eund. (4, 23.) εγκλήματα έχοντεε, pro Habentes crimina, quae objiciant : unde Schol. exp. εγκλήματα έπ»φέροντεε. fl Exp. etiam Querela: Thuc. Τών ξυμμάχων εγκλήματα τά ets τούε 'Αθηναίους : 1, (34.) ΤΙολέμψ μάλλον ή τψ Ίσφ ήβουλήθησαν τά 'εγκλήματα μελ>ελθείν, Suas querelas pereequi : (140.) Κούλονται δέ πόλέμψ μάλλον ή λόγοιε τά εγκλήματα διαλύεσθαι. interpr. Controversias dirimere. [" Thom. Μ. 261; Fischer. Ind. Palaeph. ad Lucian. 1, 354. Wakef. S. Cr. 3, 193. ad Herod Conf. c. άγαλμα, ad Diod.S. 2,122. "Εχειν έγκλ., 575. Έγκλ. άποδιδόναι, Mcer et η., ubi et de έγκλ. ποιεϊσθαι, λαχείν, γρ&φειν. Έγκλ. τινι, Valck. Phcen. p. 345." Schaef. Mss.] Εγκληματικός, Accusatorius, Querulus, Expostulator, Litigiosus, Aristot., Bud. Comm. 66. [" Melamp. 486." Wakef. Mss.] Έγκληματικώς Aecasatorie, Cic.; Querule. Έγκληματευω, Accuso, Queror, Querulus sum. Annotatur a Bud., sed absque exeihplo. [" Thom. M. 261." Schaef. Mss. a * Έγκλήμων, Anal. 1, 234. Schneidero susp. * " Δυσεγκλήμων, ad Hesych. 1, 1043, 8." Dahler. Mss.] Φιλεγκλήμων, Amator qiwrelarum, Querulus, ut Εγκληματικός. Delator, Quadruplator, qui etiam σύκαστήε dictus est. Bud. (Cyrill. in Hoseam p. 15. in Zachar * Φιιλεγκλημόνωε, J. Poll. 338.] Έγκλησιε, Criminatio, Accusatio: ut in hoc jambioo versu Onirocrilici, Έκκλησίαιε έστώσιν έγκλησιν φέρει, In conjcione stantibus crimen notat. I. e., Si quis somniet se stare in concione, significatur illi criminatio, accusatio. Cam. [" Ad Charit " Schaef. Mss.] "Εγκλητος δίκη, νιάζ'έκκλητος. [Έγκλητοε, Gl. Appellatio. * "Έγκλήτως, Culpabiliter, Criminaliter, Orig. c. Cels. 5. p. 255." Seager. Mss.] Άνέγκλητος, ό, ή, Cui nullum crimen objici potest, Irreprehensus, InculpatUs, Xen. Έλλ. 6, (l, 4.) Ούκ ήδη ά. αν δικαίως είης εν τη πατρίδι : 'Απ. 2, (8, 5.) 'Ανέγκλητον διαγίνεσθαι. Plato Epist. J. (p. J03.) Έλθών τε, έμαντόν ήλενθέρωσα, καί Διός'Ξενίου καί τήε φιλοσόφου ανέγκλητον μοίρας παρέσχον. Additur Β in VV. LL. ά. αίτία, Culpa injuria illata, i. e. immerito. 'Ανέγκλητοε, Pacatus, Certus, Non controversus. Bud. Comm. 66. Άνεγκλήτωε, Irreprehense, Inculpate: ά. έχων, i. q. άνέγκλητοε. [Demosth, '* " 'Ανεγκλητί, Plato ap. Bekker." Kail. Mss.] Άντεγκαλέω, Vicissim criminor, Recriminor, Recriminando objicio. Jungitur dat. pers. ut έγκαλώ. [ Item άντεγκαλεϊν, pro Excusare culpam alicujus. Bud. Comm. 66. [Isocr. Trapez. 532, 28. Dionys. Η. 1, 511. Appian. B. C. 3. p. 885, 26., 5. p. 1137, 23.] 'Αντέγκλημα, Recriminatio, [" SchoL ThUc. 1, 489. Bav. (3, 67.)" Dindorf. Mss.] Quintil. 7, 5. de assumtiva defensione loquens, In hoc genere fortissimum est si crimen causa facti luemur : qualis est defensio Qrestis, oratio Milonis : άντέγκλημα dicrtui, quia omnis nostra defensio constat ejus accusatione, qui vindicatur. Occisus est, sed la tro : excaecatus, sed raptor. Άντικατηγορία quoque exp, Recriminatio, et Mutua accusatio. Άντεγκληματικόε, unde άντεγκληματική άντίθεσιε, i. e. άντέγκλημα c έχονσα, Recriminationein habens, s. potius excusationem culpae, Bud. [* Άντεγκληματικώε, Schol. Apoll. Rh. 1, 834. * " Αιεγκαλέώ, Atban. 2, 939." Kail. Mss. " Auctor Vitae Theod. Grapti 198- Combef." Boiss. Mss. * Έπεγκαλέω, Lysias 296.]; Κατεγκαλέω, pro simplici έγκαλέω, oppositum habens απολογούμαι, ap. Dionys. Areop. Vide Bud. Coram, 66. Κατέγκλημα ponitur ab Eust. pro expositione τον έπίκλημα. [* Κατέγκλησιε, Theophyl. 3, 6S5. * Παρέγκλτ;σι$, falsa lectio ap. Philostorg. Hist. Eccl. 9, 12. pro παρέγκλισις. * " Άπαρέγκλητοε, Bekk. Anecd. 1, 462." Kail. Mss.] " Προσεγκαλέω, Insu- " per accu«o s. incuso." ["Toup. Opusc. 2, 205." Schaef. Mss. Diod. S. 14. p Dionys. H. 1, 435. Lucian. 1, 255.] Εΐσκαλέω, Ad me voco, Intro voco, Aristoph. Ύ,φ. (937 ) τούε μάρτυρας γάρ έσκαλώ. Synes. Ep. 521 Είοκάλβί τοι τόν ξένον κ. τ. λ. [Appian. 1, 29 " Valck. Adoniaz. p * Έσκλητός, ad Herod * Έσκλητύε, " Schaef. Mss.] " Έπεισ- D " καλέω, Insuper intro voco. Aliis Accerso." [Lucian. 3, 55.] Έκκαλέω, Evoco, Propiie Extra voco: ut praececedens είσκαλέω, Intro voco, II. ft. (582.) Αμωάς δ' έκκαλέσαε λούσαι κέλετ', άμφί τ άλειψα ι, i. e. έξω καλέσας, Eust. Ejus frequens est usus in conjugatione media : Plut. Cam. Έκ καλείται πρός τά τείχη τούί πολεμίους, Interdum έκκαλώ, Pellicio, Plut. Pericle, "Α τψ χαίρειν προς τό οίκείον αύτήν άγαθύι> έκκαλείί Saepe et Provoco significat, praesertim in conjuga- 1 tione media. Polyb. 16, (9, 5.) Tous επιγενομένουs έξεκαλέσαντο πρόε τουε υπέρ τής πατρίδος καιρούς, BayL interpr., Posteros provocarunt ad fortiter subeunda pro patria pericula : 1, (40, 3.) Καί σπουδάζων έκκαλείσθαι τήν όρμήν αύτοϋ : (5.) Έωί αύτόν έξεκαλέσατο - διαβήναι τόν πρό τήε πόλεως ποταμόν. Elicio, Excito, Irrito, Bud. citans ex jescliine (28.) 'Αλλά τήν ύμετέραν όργήν έκκαλέσασθαι βεβονληται : (24, 40.) Ύοσοντουε δέ καί τηλικούτους 4κκαλέσασθαι παρά τών δικαστών θορνβουε (Κατεπαγγέλλεται.), [ Έκκαλείσθαι

168 4705 ΚΑΛ [Τ. II. pp. Κ Α Λ m τήν δίκην, q. d. Evocare litem,,ut vemaqulo sermone A loquimur, Litem,ab uno jud ice ad alium traij&ferre, Provocare : quod et έφιέναι τήν δίκην.. Interdum et έκκαλείσθαι τήν κρίσιν dicitur. Plut. (6, 681.) 'Εκείνον δ' μναβοήσαντοε εκκαλε'ισθαι τήν κρίσιν,διοργισθείε, Έπί τίνα, είπε. Et έκκαλείσθαι pro έπικαλείσθαι, Appellare magistratum, Bud. [" Heind. ad Plat. Gorg Musgr. Or Valck. Adoniaz. p.353. Dawes. M. Cr ad Charit Wakef. Trach. 1206, S. Cr. 4, 9. De jure dicendo, Plut. Mor. 1, 709." Schaef. Mss., E(f(c.(cat7rapo^ t>',philostr.540.ef δάκρυα, 586.] "Εκκληση, Evocatio, Provocatio. A Suida h. I. affertur, cujus Auctorera non nominat, Πρ/ίδηλρί γαρ έγένετο φυγή, κχ>ί των υπεναντίων έιςκλήσειε προε έπίθεσιν. [* Έκηλητήε, GI. ό έκκαλούμενοε, Appellator.] "Εκκλη- TOS, ο, ή, q. d. Evocatus, Is, ad quem provocatur, Is, qui appellatur, Plut. Vide Bud. Comm. 67., Et έκκλψ-οε πόλιε, ieschin. 17(=12.) Dicebantur et ipsae I^tes, de quibus provocatio est, est provocatum, έκκλητοι, u.t et έφέσιμοι, J. Poll Eaed. dicebantur et έγκλητοι: et έγκλητον δικαστήριοy ap. Suid., Β Ad quod provocatur,,quod appellatur in provoca- presbyterium, i. e. Seniprum collegium: MattlL JJ^ tion, Cam. Scribit (17,.) Έάν. idem. δέ Suid. παρακούση quamvis, αύτών, 'έγκλητον είπέ τη εκκλαβ, δικαστήριον et δίκην έγκλητον dicamus, non tamen Tandem vero usurpari etiam ccepit de Xkico, io η» dicere εγκαλέσασθαι: inteliigens sc. hoc verbo nos ipsa cogitur, ut Concio Latinis dicitur jpse etjk in ilia signif. non uti. In VV. LL. annotatur δίκαε locus, in quo cpngregatur concio: unde ^ctuip^ ras έγκλήτουε μετ έπιτιμίον ab Aristot. CEc. 2. vocari utgall. nommequpdlibet templum vocaverijt,egl^ Clontroversias, quarum crimina mulctantur pecunia. pronuntiantes. [" Boiss. Philostr M9. ^ In lisd. annotatur e Theophilo Instit. Civ. έγκλητον Charit Ammon. 47'. Valck. Anim. 7i7Lo«b ή έπί σύνοδον παραίτησα, cum Hes. habeat έγκλητον, concionis, Lucian. Dial. p. 80. Έκκλ. προτιθέ^,^ τήν σί/νοδον παραίτησιν, at Suid. έκκλητον legat, et 1, 482 Έκκλ., λόγίτιε, φυλετική, Dionys. Η,4, 2 $ " exp. τήν έπϊ συνάδω παραίτησιν. Dicebantur praeterea έκκλητοι Quidam ad certas consultationes destinati. Cam. ex Eur. Or. (938.) πορεύει δ' αύτόν εκκλήτων άπο Πυλάδ^ί δακρύων. Xen.Έλλ. 2,(4, 28.) ΙΑκούσαντεί δέ πάντων αύτών οί'έφοροι και οί έκκλητοι. Sic 5, (2, 24.) Nonnulli Nomen certi cujusdam magistratus esse volunt. ["Ad Lucian. 1, 188. Plut. Mor. 1, 858. ad Herod Stanl. Eum. 738." Schaef. Mss. * " 'Ανέκκλητος, Gruter. Inscr " Kail. Mss.] 'Εκκλητικόε, Evocativus, Evocatorius, Evocandi vim habens. i Et ap. Diosc. 2. έκκλητικόε ορέξεωε, Provocativus appetentiae, Aptus ad provocaudam appetentiam. Έκκλητικώε, Evocatorie, Tan- c 24.] II 'Εκκλησία* Vox in Christianorum etiam script!^ de freauens; visum est enim Spirifui sajjetp. appj), Jare hoe nomine Ccetum universum ad vitaiq a^ nam evocatum, q«h veram Christi religioflei^pro, tetur. In qua signif., καθολικής, Universal^apjj^. latip interdum additur. Nonnunquam vero paj^. lares ccetus, HJ, quos ille universalis distri^uijtur, έκκλησίαε nomine intelligent ur: ut cum eccfe^ Romanam, Corint%cam, Epbesiacam, et huji^jj vocamus : Tjj έκκλη^ίφ τοϋ θεοΰ τη ο'ΰση έν Kopiyfy 1 ad Cor. 1, (2.) Adeo quidem ut etiam restjbhgatui aliquando ad quampiajjl? familial^ quae Chrislmj profitetur, aut eos, qui % ilia Christum profiteer. ad Rom. 16, (5.) Τήνκατ φον αύτών ^ 1 ad Cor. l6, (19 ) Συν τη Κ»τ οίκον afaqv Ακληώ. et alibi. In hujusmodi autepj U. puta dimwfljjj forma posse verti Ecclesiolaiu. Hinc fi^ έκκλησίαι numero multitudiufs ^epe occult,^um alioqui unam eandemque omnes ^iciapt i. e. coetum ilium ad vitam aetern^pi evocato etc, Restringitur et alio modo εκκλησία.^d synedj^idj, Schaef.Mss.] r Έκκλησιάζω, Concionem s. Concilium, haty, Concionor, In concione delibero, Περί άπαλλαγήε τοϋ πολέμου μέλλοντα& ε^κλησ^μα^ Sic Isocr. Symm. (1.) "Ήκομεν γάρ περί τε πολέμου και είρήνηε: (4.) έκκ\η^ΐβζειν j^p τών τήε πόλεωε et βουλεύεσθαι ρπέρ τρν ϊδίρν int^ $ ορρ. Cum accus. citatur ex eod. ThiKU T 0 "»^» άλλήλοιε,έκκλησιάζοντεε. Ita se mutuo in cooci^k alloquentes. Interdum simpliciter signi(u^ Soj^ in concione, Intersum concipni. Pint. LycwM(\l.) To μέντοι φέρειν βακτηρίαν εκκλησιάζοντεε οί ται μετά τήν συμφοράν έκείνην άπέμαβον,, Sic SyB$8. quam evocapdo, Cum efficacia provocandi. Apud MarJJv άν ήκουσεν έκκλησιάζων δ δήμοε, Frustra aujjivisset in concione populus. Notandum est aijtem Suid. Έκκλητικώε έκκαλούμενοε. [* 'Εκκλητάριοε, Balsamonad Can. 63. Carthag. p ad Can dici πανηγυρίζειν etiam pro Panegyiri interess^rfa. Sardicens. p *'Εκκλητίζω, unde * "Έκκλή-, negyricarum oration um auditorem esse, ead. foi]ge, τισμα, Scriptt. Rei Accip. 158." Wakef. Mss. *'Aνεκκλητέω, Phav. Lex. 83. Hesych. 98.] Ad concionem voco, Aristoph. Σφ. (32.) 'F.rrJyyHB. qua dicitur έκκλησιάζειν. Lj concionem^ ad<fm IT 'Εκκλησία, q. d. Evocativus coetus, Concio : έκκλησίαν σνλλέγειν, Concionem advocare, coger.e, συνάγειν. Citatur e Deut. 31, (12.) ΈκκληφΐάΜ^ ζειν πρόβατα συγκαθήμςρα, ubi Schol. είε έκκλι^β Thuc. et Xen. Quod et έκκλησίαν ποιείν idem Thuc, τόν λαόν, pro Populum in unum congrega^. Sit dicit 1, (139.) Τίοιήσαντεε έκκλησίαν οί 'Αθηναίοι γνώμαε σφίσιν αύτοίε προντίθεσαν. Aristoph, Ά. (ΐ69 ) pro simpliciter συναθροίζεσθαι: Herodian,, 2,(7, 5.) autem et in voce neutra έκκλησιάζ/ειν a Polit. rejidij«r μή ποιείν έκκλησίαν Ύοίε θρφξί, pro Nop dare concionem Thracibus: ut Cic. dixit, Data concip Laelio έκκλησψζει, Quo maxima vis hominum conduit. Sifi "Es re rov ιππόδρομον, οπού μάλιστα τό πλήθοε σννιίφ, est. Apud eund. Aristoph. (Πλ. 171.) Ή 'κκλησία δ' (9, 7 ) "Ενθα επι τήε δημοκρατίας πρότερον ό ifjffi αύχι διά τούτον γίνεται; Sic έκκλησίαε,γενομένη* ap. συ νιων έκκλησίαζεν, Quo olim liber populus frequ^ 1)buc. Coacta cojicione. 'Ανέρτησε τήν έκκλησ,ίαν, conveniebat. [" Ad Charit Diod., S. 2, 498. Xen. Έλλ. 2, (4, 30.). Idem έκκλησίαε dictae μικράs D Heyn. Hom. 4,, 552. De quant., ad Moer. 71. De meminit 3, (3, 8.) Ούδέ τήν μικράν καλουμένην έκκλη- augm., Demosth. 577, 4. sed v. Reisk. ad h σίαν ξολλέζαντεε. Et qifomvis ρκκλησίαν σνλλέγειν κλησίαζρν, 315, 9 " Schaef. Mss. Fut. έκκλ^» dicatur hie, sicut et paulo ante a Thuc., iste.tamen Aristoph. Έκκλ. I6l. *'Εκκλησιασμόε, Poljb!,l3, inter έκκλησίαν et σνλλογον distinguit, 2, (22.) Έκκλησίαν τε ούκ έποίει αν,των, ούδέ ζύλλογον ούδένα: Qui in concione verba facit, sententiam dicit, An- 27, 9 ] Έκκλησιαστήε, δ, Concionator, in VV. LL., quod exp, quidam, Concionem non.habebat, neque Stot. Rhet. l. 'O? έκκλησιαστήε καϊ δικαστήε ήδη,νερί concilium ullnm. At de κατεκκλησία et ρύγκλητοε παρόντων καϊ άφωρισμένων λέγουσι, inquit Vift, Οβϊ εκκλησία vide in Κατακαλώ, Συγκαλώ. Item de κυρία in concione de rep. sententiam dicit, et qui in fo «t εκκλησία, vide in Κι/ρ/os. Apud eund. Thuc. εκκλησία έγίγνετο dici videtur pro In concione delibe- τών μελλόντων κρίνων, οϊον έκκλησιαστήε- δ δέ πψ causas judicat. Idem Arist. eod, 1. "Εστιδ'hμέν,ρψ rabatur, (6, 8.) p 'Εκκλησία ανθιε έγίγνετο καθότι χρή τήν παρασκενήν ταίε ναυσί τάχιστα γίγνεσθαι. Plutum, docet qui inter έκκλησιαστάε possent fuogi τών γεγενημένων, οϊον δικαστήε. Schol. Aristopb. ia j Concionis locus, Locus, in quo habetur concio, δικαστών munere. Exp. etiam simpliciter Qyi est Lucian. (1, 275.) Σαίρειν ro συμπό&ϊον δει, κμί διαστρώσαντα τήν έκκλησίαν είτα εύθετήσαντα κ. τ. λ, etiam Unuse Concione, ap. Lucian. In VV. LL Φ in concione, Qui interest concioni. A Bud. exp. Dem. τη βουλή, assiguat τό βονλευτίιριον, ut pppulo eun<j. Luc. in Nec. (19.) Is est qui audit concione»^ έκκλησίαν, pro Loco et ipse, ut opinor, accipiens: Rursum Vict, in illo posteriore loco AristoJ* aif (284.) Ot μέν πρυτάνειε τήν βουλήν έκάλουν. ε'ιε τό εκκλησία στην esse Qui in concione stat. Et βονλευτήριον, ύμείε δ' elf τήν έκκλησίαν έπορεύεσθε. έκκλησιαστάε interpr. Populum concianis, ίη Plat.

169 470? KA^V Ε τ ΙΓ ΡΡ ] ΚΑΛ 4708 Gorgia, ubi dicit partes esse oratoris, To πείθειν οΐόν ^ έπικαλεσαμένων σφάε. Apud Synes, cum infin. pro i re είναι rois λόγοιε, και ev δικαστηρίω δικαστάς, καϊ εν Advoco, Έπεκάλέσαντο δή Καμέ κοινωνόν αύτοίς γενέσθαι τοϋ σκέμματος, Advocarunt" me ut essem etc. βόυλ'ευτηρίω βουλευτάε, καίέν έκκλησίρ έκκλ. [Lucian Βουλευτά! και έκκλ., Aristot. 1, 6l4. Duval. II Provoco, Superiorem appello, Pint. (MarceHo 2.) Άνεκκλησίαστοε, Athen. 213.] Έκκλησιαστικόε, Ad Ό δέ έπικαλεϊται τονς δημάρχους. Idem, Nojuos τόν COtrinonem pertinens, q. d. Concionalis: μισθόε, Concionalis merces, i. e. eorum, qui concioni interfue- διδούς,.lex reo permittens ad populum a consulibus δήμον άπό τών υπάτων τω φενγοντι δίκην έπικαλείσθαι ruirt, ap. Lucian. (3, 509 ): χρήμα, itidem adje- provocationem. Sic Act. 25, (11.) Καίσαρα έπικαλούμαι, Caesarem appello. Ibid. (21.) et cum infin. ctive. Interdum vero τό έκκλ. absolute ponitur pro ScitX. μισθοε, quas erat τριώβολον, ap. Schol. Aristoph. Πλ. Apud Christianos Scriptt. Εκκλησιαστικός, Ecclesiasticus, i. e. Ad Ecclesiam Dei pertinens, Qui est ex Ecclesia, Ecclesiae doctrinam sequens. [*'Εκκλησιαστικά!, Basil. Ep. 3, 246. Epiphan. 1, 834.] Έξεκκλησιάζω, Concionem advoco, Aristot. CEcon. 2, (13.) Πάλιν δεηθείς χρημάτων, έξεκκλησιάσας rois Μνλασσεϋσιν έλεγεν, Alibi ubique έκκλησίαν συνα γαγών dixit. Bud. Citatur ex Hier. 26. Έζεκ-κλησιάσθη πάς ό λαό* έπϊ Ίερεμιαν, pro Congregatus est universus populus adv. Hieremiam. Sic supra e Deut. 'Εκκλησιάσατε τόν λαόν. [Concilium habeo ex- j tra locum solitura, Thuc. 8 r 93. Demosth Xen. Έλλ. 2,' 4, 331 5, 3, 16. Schn. Lex. Suppl. "Ad Gftarit Cattier. Gazoph. 74. Schneider. Bibl. Philol. J, 136." Schref. Mss.] Συνεκκλησιάζω, Simul concioni intersum, Concionis commune jus habeo: quae posterior interpr. est etiam Cam.: exp. praeterea Idem Ecclesiae assentior, Ejusd. sum ecclesiae, VV. LL. [" Clem. Alex. 214." Wakef. Mss.] " Έττεκκάλεω, Dorv. ad Charit. 311." Schaef. Mss. *Kατεκκαλέω, unde] " Κάτεκκλησία, ή, Concio " derepente convocata si gravius aliquod negotium 11 incidisset. J, Poll, enim scribit σύγκλητον έκ- " κλ^σίαν dici rjv εξαίφνης έποίονν, μείζονος χρείας "επίλαβονσης: ieandemque vocatam fuisse etiam κα- " τεκκλησίαν, quoniam et τούς έκ τών αγρών κατεκά- 4' λουν,' τούε re' τριήρεσι λειτουργούνταs, άλλους τε " τριηράρχους καϊ rovs έκ τής παράλον καϊ τής Σαλαμι- " vias. lies, habet κατακλησία." [* Συνεκκαλέω, Pliit.' 9,631.] Έπικαλέω, pro simplici καλώ, significante Voco, < ΐ. e. Nomino, Appello, άνδραποδιστάε εαυτών άπεκάλει. Interdum pro Cognomino: itidem et in pass, voice et signif. έπικαλείσθαι, Cognominari: Xen. (Άπ. 1, 4, 2.) Διάλεγομένου προς Άριστόδημον τόν μικρόν έπικαλούμενον, Ad Aristodefmim, qui cognomento vocabatur Parvus, ad Aristodemum cognomen to Parvum. Plato de LL."Ονομα δέ ύμνοι έπεκα λονντο. Sic έπικληθεϊς, Qui cognominatus fuit, Coghomento vocatus. Lucian. (3, 218.) Ό μνήμων έπικληθείς: (146.) ΠτολεμαΙψ τψ Διοννσψ' έπίκληθέντι. Hinc et έπίκλην adv; de quo infra. Invocn, Imploro, Herodian. 7, (4, 1.) Καί πάντες μέν ευχοντο, cat θέοίς τούς άδικονμένους έπεκάλουν, Ceterum votis taatummado agebanf, Isesa implorantes numina, Polit. Sed in hac'signif. longe usitatior est vox pass. επικαλούμαι, lit dicetur paulo post. Έτπκαλεΐν, a Schol.' Thuc. quodam loco exp. etiam προάγείν, έψέλκύεσθαι, έπικαλείσθαι : itidgttl alicubi έφέλκεσθαι. Ι) Ρ(Ό εγκαλώ, Objicio, Vitio verto, Crimini do, Thuc. 3, (36.) Έπικαλουντεε τήν τε άλλην άπόστα- χ our; Ά-ΐ'ούκ αρχόμενοι κ. τ.λ. Sic Herodian. (3, 5, 2.) Έπεκάλει γάρ άμφοτέροιε φιλίαν Ν ίγρου. Xenl (Έλλ. 1, 1, 190 Εί δέ τις έπικάλοίη τι αντοϊε, λόγον έφασαν χρήναι δίδόναι. Lucian. (2, 188.) Βίαιον δέ Καϊ ίβρισηκόν ούδειε ούδέν έπεκάλει μοι. Interdum cum infin.: Thuc. 2, (27.) Έπικαλέσαντες ούχ ήκιστα τ<λ πολέμου σφίσιν airiovs είναι. Plato de LL. ab,- solute Οί έπικαλοϋντες άλλήλοιε, pro Litigantes advetsarii. Et in pass, voce ac signif. Έτικαλ^ίσθαι itidem pro έγκαλεϊσϋαι, Postulari, Accusari. Antipbo, Τόν γάρ φεύγοντα άνόσιον άλω ναι μή φανερώς έλ'εγχθέντα, ά έιτικαλείται, Reiim enim scelus est dalrittafi nisi manifesto convictum eorum criminuin,quibus postulatus est. Bud. Item έπικαλούμενα χρήματα citatur etf^herod. pro Pecuniae, de quibus aliqui accimntur. Έπικαλέόμαι, signif. activa, Invoco, Implbrir/'Thuc. 1, (101.) AaKehaiuoviovs έπεκαλοϋντβ «Α h-αμύνειν έκέλενον, Plut. Popl. Έτεκαλεπ'οτόν Βρ&ϋϊον. Exp. ap. Eund. Accerso, 5. Κατά στάσιν ead. in signif. Τοϋ δέ Παύλου έπάαλεσαμένου τηρηθήναι αύτόν ets τήν τοϋ Σεβαστού διάγνωσιν. [" Thom. Μ ". Lucian. 1, 700. Boiss. Philostr. 6θ6. ad Charit Herod ad Diod. S. 1, 227. Brunck. (Ed. T Zeun. ad Xen. Mem. 1, 2,6. Toup. Append, in Theocr. p. 29 ad Thom. M Pro έγκαλέω, Zeun. ad Xen. Κ. Π Lucian. 1, 85. Dionys. H. 3, , Έπικαλέομαι, Valck. Oratt ad Herod Arcesso, Voco, Aristoph. Είρ Lucian. 3, 470." Schaef. Mss. Έπικ. τίνϊ εύήθειαν, j Stultitiam imputo, Joseph. 28, 8." Wakef. Mss.] " Έπικλήσαι, ap. Musaeum, Vocare." [* Έπικλήσκω, Orph. Arg ] Έπίκλημα, Criminis objectro, Criminatio, Crimen, quod objieitur, έγκλημα, Xen. CEc. (ll, 4.)'HV ev πολλί) άθνμίψ τψ,έ. τούτω. Sic Agath. ap. Suid., Ευπρεπέστατα ψ ο ντο άποσείσασθάι ro e. Idem, Καί άλλα τινά έ. επέφερε Τράίανψ'. Apud Soph, έπίκλημα esse κατηγορίαν, scribit Eust ['«Thom. Μ Brunck. CEd. Τ. 227." Sch f. Mss. I. q. έπώννμία, Etym. Μ.] Έπίκλησις, Cognominatio, επωνυμία, 11. Σ. (4,87.)"Αρκτον θ', ήν καϊ άμαξα ν έπίκλησιν καλίου σι, Π. (177 ) Αύτάρ έπίκλησιν Βώρω, Ιϊεριήρεος vh, ubi docet Eust. έπίκλησιν dici κλήσιν έπϊ rrj πρώτη πρόσθεταν. In prosa έπίκλην καλείν potius dicitur. Alioqui έπίκλησις in ea quoque usurpatur: Plut. Cor. (11.)'Eviois δέ τών βασιλέων καϊ σκώμματα παρέσχεν επικλήσεις, ώς Άντιγόνψ τόν Δώσω να, καϊ ΥΙτολεμαίω rov Αάθνρον. Invocatio, Lucian. Citatur e Thuc. (7, 68.) pro Ignominia, e. αϊσχίστη, Maxima ignominia : fortasse positum 3 fuerit pro έγκλημα, sicut de έπίκλημα modo dictum est. [Apoll. Rh. 1, 203. Arat. 36/544. " Ammon: 142. Valck. Anim ad Thbrn. M ad ^ Paus. 21. (2, 31.) Wakef. Phil Dionys. Η. 1, 26l. 2, , Έπίκλησιν, Heiiod. Θ Heyn. Horn. 5,334. 7, 172. Schol. Apoll. Rh. p extr Kar' έπίκλ., Heyn. Hom. 5, 712: * Έπίκλη, (nominat. inus.,) ad Thom. M 'ad Charit Jacobs. Anth. 1,1. p. 8." Schaef. MssI] Έπίκλην, Adv. positum ap; Hom. posteros, significat Cognomento, Ut 'Ερμογένης Ταρσεν ; ό έπίκλην ξνστήρ, Suid. Eust. ex e7rt'^j/itvfactumtradit,p. 1053; Idem tamen p non ex έπίκλησιν, sed EX έπικλήδήν, [q. v. legituropp. K. 1,471. 4,241.'A. 1,776.] dicto ead. forma, qua όνομακλήδην, hoc adverbium σνγκοπέν tradit. Ε Plat. Timaeo (319.) citatur h. 1., in quo έπίκλην constructionem accusativi έπίκλησιν habet, "Αστρα έπίκλην έχοντα πλάνητες. Apud App. nove in Parth. καϊ Κράσσος ό Μάρκος έπίκλην, Crassus praenomine Marcus. Bud. [" Apollod Athen. I. ) p. 6. Kuster. Aristoph Epigr. adesp Thom. M Fischer, ad Weller. Gr. Gr. 2, 439. Sic Cognomen, Mela 3, 8, 6. Tzscb." Schaef. Mss. Plato Philebo c. 29.] " Έπικλής, ό, ή, Cognominatus, si non men- " tiuntur VV. LL." [Opp. *A. 1, , 130.] Έπίκλητος, Advocatus, Evocatus, Accitus, Ascititius. Ab Herod evocati milites sic vocantur, Bud. Joseph, ap. Suid., "Ov ev rais άμηχαviais 'Ιουδαίοι έπίκλητον iavrois τύραννον προσήγαγον. Dixerat autem Suid., antequam h. 1. proferret, έπίκλητον esse τόν έπί τινι κάλονμενον υποθέσει. Citatur ex Aristoph. I. σύλλογος. Apud Plut. (8, 824.) Supernumerarii convivae, quasi insuper advocafci, Extraordinarii, et non vocati, sed advocati et allecti, Umbrae a Lat. dicti. Bud. Comm. 371* Hes. quoque habet έξωθεν επεισερχόμενοε δαιτνμών. Έ. πόλιε, Attributa, sicut 'Έπικληθείσαι πόλεις, Attributae, Bud. ex Josue. [" Thom. M Toup. Opusc. 1, 126. ad Herod (7, 8.)" Schaef. Mss. Strabo

170 4709 KAA [Τ. II. pp ] ΚΛΛ 14 p Callim, 3, 218.] Άνεπίκλητοί, NuUi a crimination! s.repreliensioni obnoxius, IiFepreheneUs, Inculpatus, Xen. ('Ay. 1, 5.) Κρίνασα. if κόλα άνεπικλητότερον el ναι Άγεσ(Χαονκαι τγ γένει και rrj apery. Άνεπικλήτως, Citra reprehensionem, Irrepreliense, Xen. [Thuc. 1, 92. * Άντεπικαλέω, Appian. Β. C. 5. p * Κ ατεπικαλέό), unde * Κατ επίκληση, Orig. c. Cels. 4. p * Ώροσεπικάλέω, Dio Gass. 206.] Κατακαλέω, «t Κατακαλοϋμαι, Evoco, Accerso, Convoeo, Cam. ί Plut. Solone, Κατακάλούμενας 'Aθήναζε τούτους. Et κατακληθειε in pass, signif. ap. ThuC.. (1, 24.) Έκ rrjs μητροπόλεως κατακχηθείς. A Suida κατακαλών exp. επιμελώς εκξήτ&ν,. Diligeilter nquirens,. in Polyb. Κατακαλων Is την Matcebotviav και τους τά χρέα ψεύγοντάς κ. τ. λ. Sed viderit Suid. Invoco, Imploro, Plut. Them. Τον θεόν & μα κοινή ΐΜτβκαλονντο tjxovrj. [Invito, Plut. Othor.e 18. " Valck. ad Amnion. 47. Argum. Aristoph. Nub." Schaef. Mss.] Κατάκλησις, Evocatio. Amnion. (47 ) dicit κατάχλησιν et έκκλησίαν ita differre, quod εκκλησία diceretur ab Atheniensibus, cum ii conveniebant, qui Β in eivitate eraht, at κατάκχησις, cum ii etiam, qui in agriserant, convocarentur, ut prudentius de agendis rebus deliberaretur. [" Valck. ADim. ad Amnion. 71. Diod. S. 1, 539" Sehaef. Mss.] " AT Karaί' κχησία, videtur esse Concio, Gonvocatia multitu- " dirtis: ut ap. Hes. "Οταν των μειζόνων τι δέη " πράγμα επικρίναι, ΚΑτακλησίας έποίουν των εν TO'IS " άγροϊς οίκούντων, Convoeabant qui in agris habi- " tabant." [* "K«r<k-X»jr s h\ia,t<xb. Heracl." Schn. Lex. * Κατακλητικοί, ielian. Η. A. 17, 19 ] ΜετακαΧέω, Ad me VQCO, Accerso, Aristoph. Πλ. 182.) μετεκάλει τον ιερέα. Sic Μετακαλούμαι, Accersor. Plato Axiocho, 'Οπόθεν δεΰρο μετεκληθην. II Revoco, άνακαχώ, Thuc. (8, 11.) p 'Αλλά καί rivas προανηγμένας μετακαλεΐν. Philo V. Μ. 1. Και δια δέος ήδη - προς ψυγην όρμων μετακαλείται. [" Ad Diod. S. 1, 139-2, 437- ad Charit Boiss. Philostr Cattier. Gazoph. &1. Aliternomino, Tzetz. Exeg. in IK p. 40, , 11. Conf. c. μεταβάχχια, ad Gharit. 605." Schaef. Mss.] c ''Μ<Γάϋλτ}σ«, Accitus s. Accersitio: κλησις δι ετέ- " povnvos, Hes." [" Mutatio nominis, Tzetz. Exeg. in IK 38, 21." Schaef. Mss. * Mera^r&u, Gl. Acciendusi * " Μετακλητοί, Const. Maoass; Cliron. p var. lech" Boiss. Mss. HeUod.,9, 26.] " Ά- μετακλητός, Jrrevocabilis, Qui revocari nequit. " Apud Suid. ΆμετάκΧητον ορμην εσχε τό πλήθος," [e Polyb..37, 2, 7. * λνσμετάκλητο5, Geopon. 19, 2,13.] Ηαρακαλέω^ Evoco, Accerso> Advoco.Xen. Κ, Π. 8, (7j 3.) llfc'pixas μεν τοι πάντας, και τους συμμάχους, επ\ τό μνήμα τονμον παρακαλείτε, AristopJl. Σ^.(214.) φξουσιν ολίγον ύστερον Οι ξυνδικασται παρακαλονντες τοντονι, ieschitt. (52.) Παρακαλώ δε Ευβουλον σννήγορον, Thuc. 5. Ilaji> if4^ ffav δε αυτουε αυτοί πρότεpqv. Citatur et e Plat, hac signif., Ιατρούς παρακαλώ όντως μτ) άπνθάντ)ι Vide alia exempla hujus signif. in voce etiam pass. ap. Bud Iuterdum per se i. valet q. παρακαλώ συνήγορον, in 1. modo prolato ex ^sehine ; nam Bud. ap. ieschin, Δημοσθένη παρακαχη interpr. Demo&thenem advocet,.i. e. Advoca- D turn accersat et imploret, Postulefpatronutu, Fidem ^us imploret et patrocinium Vide Comm Huic affine est παρακαλε'ιν σύμβουλοv, eis σνμβούχην, Advocare in consilium ; Latiluusi Adliibere in consilium., II Invoco, Xen. 'Ελλ. 2, (4, 10.) "Οταν δέ τον Ένυάλιον παρακαλέσωμεν, Ubi Martem invocavemuua. II Hortor, Invito, Xen. GEc. (3, 7 ) Παρακαλώ σε επί ίργον : Κ. Π. 4, (β,.2.) Παρακαλώ επί 0ήραν, Invito ad venandum. Plut. Numa, Παρακαλονντεϊ επι ττ)ν βασιλείαν, Hortautes ad imperium, i. e. ad sssapieadum imperium. Isocr. cum ιφος habente infiu., interjecta articulo, Arcliid. (25.) Ούτω ΔςΙΠΡΑΘΰΜΩΙ παρακαλοΰσιν ημας προς ΤΌ πάραδοϋναι rrfp Μεσσηνην. Alibi, cum infin. jungens sine praep.,π. et προτρέπω, ead. in periodo tanquam idem iigniticantisi ponit, ad Nicocf. Πολλών δε με προτρενόντων έψι,μένειν TO'IS επιιηδενμασι τούτοις, ΟΥΧ ΣΚΙΣΤΆ μ.κά.κβινο παρεκάλ&χβν. Interdum vero haec copulat, ut in ead. Orat. 'ϋγονμαι έ' ΥΰΤΩΕ ΑΝ μάλιστα παρα~ καλέσαι καί προτρ4ψα% πpes τα μνημόνευαν ΰμ^, ^ Ρ^θέντα. Apud Thuc. 3. παρακαλοϋντέι exp. etiam Solicilantes, 'Γουϊ δούλους παρακαλούνται τε καί θερί αν ΰπισχνούμενσι, Capitur et pro Impel Ιο, q^ a (finis est signif., Eur. (Iph. A. 497.) καμε raptt a. λβών es δάκρυα. Invenio praeterea ap. Xen. in signif. rara, quae tamen et ipsa his aftinis est, pro Elicio Κ. Π. 7, (5, 9.) Πολλής δέ πίτταν και στυππε'ιον,ί ταχύ παρακαλεί ποχχήν φλόγα : q. d. Pice flamenun invitare et quasi stimulare, pro Elicere. 0» Rogo, Obsecro, Greg. Ύοντο δη καί παρακαλοίμei» δεύμεθα νπερ Χρίστου. Sic saepe Plut., qui ldterduta duobus accus. jungit, Apophth. ΐίαρακαλε'ι μ ε δίκαιβ, Interdum cum infid.: παρακαλώ σε τοϋτο 7roie» ( Rogo te ut hoc facias. Noununquam sic interponi' tur seutentiae, ut Lat. Obseero, Amabo te. Greg, Epist. Ήμ'ιν τε, παρακαλώ, πάσα σπουδή γενεσθω'^ γοϋν συμφωνησαι. Observavi et in fine' sententig positum itidem pro Amabo te, Synes. Ep. Kai eiw, inrip ημών τον ίπποτοξότην πρόσειπε, παρακαλώ. ft(o alio precator intervenio, ut advocatus et patronuj; Chrys. Ύπερ τοϋ μεγάλου στρατηγού τον βασιλέα πορα. καλείν. Citatur praeterea παρακαλε'ιν ei^^.eplat.^ LL. pro Preces adtiibere. Sic pass, παρακαλούμαι^. gor, Plut. "Εσσεσθαι έέ σύμβουλος ιδίφ πνιρμάλοίμ. vos' εάν έέ μτ) παρακαλήται. Et παρακεντημένοιμάρ. τυρες, Testes rogati, Bud. Comm. 803.: 8Oi. ta^ κέκλησο ap. Basil, exp. Sinito te exorari.' Conjolor: unde παράκλησις, Consolatio.. [" Ad Xen.'Epb ad HerOd Bibl. Crit. 3, 2. p; 20. Valck. Oratt. 334.,Thom. M iid Cbarit Musgr. Ipb. A ad Diod. S. % l6l Oro, Achill. Tat. 33. Conf. c. παραλαμβάνω, ad Dionys. H. 5, 152.; cum παρακελϋίφ, ad 2, Cum particip., Heind. ad Plat. Gorg. 233, Παρακ. 'ίνα, ad Charit. 233." Schaef. Mss.] Παράκλ^σΐϊ, Evocatio, Advocatio. Οί έκ παρα κλήσεως σνγκαθήμενοι, Advocati et corrogati ut faveant concionanti yel causam dicenti. Bud. e Diem. (275.) Vide Comm Et, Τί/s σωφροσύνης παράκλησιν παρακεκληκα^ ieschin. (52.) pro Patrocinium suscepi teniperanliae, Bud. Comm Adboitatio, J. Poll. 5. ΐΐλείστην και σπουδην και π. «τμ οϋντο περι ταύτας τας τάξεις, Bud. Comm π. όι άρετήν, Greg. Precatio, Deprecatio, Plut. de Pytb. Orac. Καί περι της άμαρτίας r'/ρωτα τον θεον εϊ w««π. η Χύσιε. Bud. ου παρακλήσει, exp. Νοπ precario in h. Κ, Ον βίφ, οΰ λάθρα, οΰ π. Deprecatiofleta signif. et Lycurgo ap. Suid., Υμάς οϊμαι τοϋτο ποιήη» καί χωρίς της έμής π. Sic iutelligendum putat Bud. hoc Isocr. ad Dem. (2.)Αιέπψημείς, ob it. εύρόώ άλλα παραίνεσιν γράφοντες, μέλλομέν σοι συμβώλεύειν. Vel certe pro Evocatione, at sit sensus, Malui ad te orationem exhortatoriam scriberfe quam evocandi tui vel mei occasionem comminisci, ut coram te docerem. Consolatio, Basil. Άγαθοι Θεοί β άεί τα'ις θλίψεσι'πχιραέενγνύκ τάς π. Chrys. Πολλή» μοι παρείχες την π. Pro eod. παραμύθιαν dicit. ["Am mon Eran. Philo 174. Thorn. Μ ad Clrt rit.,464. Wakef. S. Cr. 5, 140. Consolatio, Phaliir, 278." Schief. Mss.], -i [* Παρακλί/reos, Luciao. 8&8. "Isocr. Clem. Ale*." Wakef. Mss.] ΤΙαράκλητοε, ο, r/, Accersitue et rogatus, ut fottat ahcui in judieio, Dem. (341.) Αί hi των παραχμ,ταν αύται δεήσεις. ' Deprecator, Intercessor exp. in Philone V. M. 3. ΆναγκαΊον γαρ ήν τον ίερωμένύ^ τον κόσμον πατρί, παρακλίρω χρ,ή&θαι τελειοτάπρΐρ άιρεττ)ν υί >. Apud Jo. 14. et 15. itidem Deprecator exp. a nonnullis, ab aliis Gonsolator, a quibesdam etiam Exhortator, Bud. Lex. Vide et ejus Comta* 802. Receptior est tamen illorum interpr., qni'consolatorem interpr. [Vide Schleusn. Lex. Ν. Τ. Ίψ Ικεσίας παράκλητος, Heracl. Alleg. 59.] ΠαρααΧ^ρ, Exhortator, Deprecator, Gonsolator. Hes. πάρακλητορες, quod ex aliquo, ut opinor, Pofcta aftrt, exp. παραμυθηταί. [Schol. Soph. CEd. T. 189 " Thom. M.736. Valck. ad Ammon. 121." Schaef. Mss.] ΤΙαρακλήτης, Invitatus, VV. LL.: quod iaspectum est. [* " Παρακλήτρια, Paraphr. Eup. He*

171 4Π1 ΚΑΛ [Τ, II. pp ] ΚΑΛ " Wakef. Mss,] Παρακλΐ)«κόί,' Exhortativus, Α E^hortatorius : λόγο«, Exhortativa ovalio. Interdum (Btiam Consolatorius. [" Dionys. H. 2, " Schaef. Mss. " Schol. Esch. Pr. 379 " Wakef. Mss. Plato de Rep. 7 P* * " Παρακλ^πκί^, Jo. Pamasc. Ep. ad Theoph. de Imag Combef." JBoiss. Mss. " Clem. Alex. 869 " Wakef. Mss.] A- παράκλητοε, b, ή, Qui non advocatus, accersitus vepit, Qui ultro se offert. Cui opp. παρακαλούμενόε ap. Plut. de Pyth. Orac. Καί βοηθήσειν αύτόε.καϊ πάραftςλρνμενοί καί άπαράκλητοε, Thuc. 2, (98.) άπαράκλητοι et έθελοvrai pro eod,. ponere videtur: Πολλοί γαρ τών μύτονΰμων Θρρκών άπαράκλητοι έφ' άρπαγήν ήκο- Χούθουν. Dixerat autem aliquanto ante^ Παρεκάλει δέ καϊ*τών ορεινών θρφκών πολλούς τών αυτονόμων : statim post, Καί τούς μεν μκτθφ επειθε ν, oi δ' εθελονξυνηκολούθουν. Insolabilis, Iaconsolabilis. [*" Άπαρακλητικόε, Jo, Climac. 33." Boiss. Mss. * Αύτβπαράκλητος, Chrys. Epist * " Αυσπαράκλητοε, Const. Manass. Chron. p. 70- Nicet. Eugen., 3»232," Boiss. Mss. Schol. Soph. (Ed. T. 336.'] B Εύίζνμάκληπκ, Qui facile advocator, allicitur, invitafcir. Ενπαράκλητοε πρός τι, Qui facile assentitur ei, ad quod eum exhortamur: q. d. Facile exhortabilis. Plato Ep. 7 (p 100.) ΏΪ εύπ. εϊεν πρός τόν νπ'έμού Χεγόμενύν άεϊ,λόγον και βίον: quod exp. VV. LL. Promti ad earn, quam suaderem, vitae disciplinam admittendam, 'Αντιπαρακαλέω, In contrarium bortor, Contra hortor. Apud Xen. (Κ. Π. 2, 2, 15.) Bud. interpr. In diversum hortari: quidam Dissuadere.. [Arrian. Exp. Alex*. 3, 10, 1. Thuc. 6, s6. Plato Gorgia p * Άντιπαράκλησιε, Polyb. 11, 12, 2.] Πρβσπαρακαλέω, Insuper advoco. At in VV. LL. exp. pro simplici παρακαλώ, Hortor. [Thuc. 1, 67. Polyb. 3, 64, 11.] Ί.νμπ<φ*καλώ, Una advoco, exhortor, Plato Ep, 7. (p. Ί01.) Ίκανώτατοί τε Αιαννσιβν σνμπαρακβλεϊν. [* " ΐίερίκλησις, e Tzetzae Ep«xeg, II si lectio certa; alioqui enim παράκλ. foret leg.: quam obrem certo coastitui nequit, uttura p. 46. παρακλή- ^retri an περικλ. corruptae vocis περακλ. loco restituendum sit." Spobn. deextr. Odyss. Parte 199 ]. ΐϊροκαλέρμαι, Evoco, Lucian. Timone (1,152.) Καί μή κάμης εκ του βάθους τόν θησαυρό ν is τουμ^ανές προκαλούμενη, Erasm. interpr., Et, ne defatigeris, dum ex abdito tbesaurum i» apertum evoearis. Malim, Dura evocas. Sunt autem TUnoois verba ad suam δίκελλαν, i. e. ad suum ligonem. Sic in W. LL. προκαλεϊσθαι ras rpotjxas βττ/ί τό.ν στόμαχβν, ex Alex. Aphr. citatur pro Evocare cibos iu stomachum. It Προκαλεϊσθαι, signif. act., Provocare, Lacessere : Προκαλούμενοι έαυνόν,tu τόν άγώνα τούτον, Xen. (Άττν 3, 17 ). Sic Προκαλείται τε ή μας eis μάχην, Herod. 6, Dicitur et πρός μάχην, Plut. Rom. Προ* μάχί* κύτους προνκάλεϊτο : ibid. Προνκαλοϋντο μάχεpro εις, πρός μάχην, Dicitur et προκαλούμαι σε Τ#ϋτο, Xen. (Κ. Π. 1, 4, 4.) Ούχ & κρείβκκαν ηδει ών, Ταΰτα προύκαλεϊτο τούς συνόντας* Horn, autem dixit βτροκαλεσσατο χάρμη bis,, II. Η. ( ) ubi χάρμη poet, est pro. μάχη. Idem U. Γ. (19.) dixit προβάλλε μαχέσασθαι, ut dicetur infra. Et nonnunquam npce^hsitf&m.per se positum pro προκαλεϊσθαι ε'ις άγώνα, μάχην : Plut. Numa, Προκαλέσασθαι τόν άριστενοντα βαρβάρων. Critias ap. Athen. (432.).de provocatione pro.pinantium, και προκαλεϊσθαι Έξονομακλήδην $ προπολεϊν έθέλει, Provocare aliquem ad. )ibeiidum eum nominarido<. Plaut. dixit Invitare pogulis. Aliquando jungitur tantum accusative rei, ut προκαλεϊσθαι έμετον, Alex. Aphr. Provocare s. Invitare s. Movere votaitum. Apud Herodian. 6, (1, 12.) προκαλεϊσθαι τάε ορέξεις eis αίσχράε επιθυμίας. Provocare appetitus ad obsccenas libidrnes, Incitare, IUicere ^ quae habent signif. vicinam verbo Provoke. A^ud Eund. 7, (1, 11.) Eis ωμότητα καϊ όργήν προκαλέΐΐτθαι, Incitare: 4, (3, 6.) Πλε/ous eis είνοιαν καί ψιλίαα προάναλεϊτο, Alliciebat,Polit. Προκαλεϊοθαι, Optione provocare, Conditionem ferre, Thuc. '.5, (.112 ) p., 196. cum infin. Ηροκαλοώ^εθα δέ ν μας, φίλοι μέν «&-«, πολέμιοι δέ μηδετέροις, Libro autem PARS XV. c D 4, (30.) p cum particula ei juncta optativo Προκαλούμενοι ei βονλοιντο κελεύειν παραδονναι. Nisi quis εί βούλοιντο seorsim legere malit. Frequentius apud eum observavi cum accus. rei, ut προκαλούμαι ταντ&, Conditiones has tibi fero, Haec a te peto, ut quidam interpr. Sic 2, (72.) p. 71 Bi δέ μή, (άπερ και τοπρότερον ήδη προνκαλεσάμεθα,) ήσυχίαν άγετε' (74.) ρ. 72 Προκαλεσάμενοι γάρ ιτολλά και εικότα, ού τνγχάνομεν, Cum honestas conditiones eis obtulerimus ; ut alii, Cum honestis conditionibus eos provocaverimus, Cum ab illis honesta postulaverimus. Sic (4, 22.) p. 129 Οϋτε τονς'αθηναίονς έπϊ μετρίοις ποιήσοντας, & προύκαλονντο. Eod. plane modo (2, 72.) p. 71 Άπεκρίναντο αύτω ΐίτι αδύνατα σφίσιν είηποιεϊν,ά προκαλείται άνευ 'Αθηναίων. Valer.Sponsione provocare dixit, Cic., Sponsione lacessere. II Προκαλεϊσθαι exp. etiam Hortari, Plato Epist. 8. fin. Πε/θονΓε$ καϊ προκαλούμενοι φίχους καί διαφόρους μαλακώς τε καϊ πάντως, μή άποστήτε κ. τ. λ. Sic Herod. Προκαλέομαι es όμβλογίην αίτούί. Eademque constr. ap. Thuc. (4, I9.) p. 127 Λακεδαιμόνιοι -ii ύμάς προκαλούνται έε σπονδάς καί διάλυσιν πολέμου. Sunt tamen qui hie exp. Conditioner/! ferunt foederis. Jungitur et infin., Plut. (8, 624.)Προβκαλού^εθα rov Φιλϊνον έπιθέσθαι τη κατηγορίφ τής ποικίλης τροφής : Theseo, ΠροέκαλεϊΓο φίλον εΐ ναι, Hortabatur ut amicitiam secum iniret, Invitabat ad ineundam amicitiam. f Προκαλεϊσθαι, Mancipia ad quaestionem exposeere, Bud. Comm. 86. Προκαλέίσθαι διαιτητήν, Arbitrio lacessere, Ferre arbitrum. Et Προκαλεϊσθαι δίκην, Provocare judicio : et cum duplici accus. Dem. (978.) Καί μετά ταντα προκαλείται μέν με τήν δίκην πάλιν, Post haec provoeat, laeessit me judieio rursus. Vide Bud. Comm. 87. Citatur et Προεκαλέσατο είε δίκην, e Xen. ('Air. 2, 9, 5.) pro In judicium prior vocavit: e Thuc. προκαλούμαι δίκαε, Ad judicium voco: (1, 34.) Προκληθεί* έ«κρίσιν, In judicium vocatus. II Προκαλεϊσθαι πρόκλησιν, Conditionem ferre, et provocare hominem aliquo judicio, vide in-fiρόκλησκ. Προκαλεϊσθαι, Denuntiare quippiam adversario suo, testatoque praedicere. Vide Bud'. 87 II Προκαλεϊσ&ωί τινα τραύματοε, In jus vocare ob inflictum vulnus, Lucian. (1, l60.) nisi forte προσκαλείσθαι reponendum est, quod Bud. deli. Let similtbus suspicatus est. Vide Προσκαλείσθαι. [" Ad Callim. 1, 266. Wessel. ad Diod. S. 1, ' ad Lucian. I, 220i ad Phalar ad Xen. CEc. 7, 3. Toup. Opusc. 1, 383. Valck. A- nim. ad Am<moti Wyttenb. Select Jacobs. Anth. 6, 110. Argum. Aristoph. Acharn. fin., v Kuhn. ad Paus Heyn. Horn. 5, Provoco, Ruhnk. Ep. Cr Zeun. ad Xen. Κ. Π Wyttenb. Select. 377* Dionys. H. 2, , Sensu forensi, ad Charit ad Lucian. ], Τ. H. ad Dial. p ad Diod. S. 1, 727. Conf. c. προσκ., ad 1, , Bast Lettre 43. ad Lucian. I, 220. τινά ην», Aliquem ad aliquid, Diod. S. 2, 448. Act. et med., Steph. ad Comic. Sent. 316," Schaef. Mss.] " Προκαλ'έσΓερον, Hesychio έτοιμότερον, Promtius. " Item Προκαδέοϊερβν, Eid, προνργιέστερον." Πρόκλησιε, Pro~vo<ratio> Ipse lacessendi actus, A- then. 4. "On δέ καί oi ένδοξοι καϊ oi ηγεμόνες έμονομάχουν, καί έκ πρ\ τοϋτ' έποίουν. Sic provocatione certare ap. Liv. Et ap. Plin. Ε provocatione interfecit eum. Sic 2 Macc. 4, (14.) Μετά τήν τοϋ δίσκου πρ. exp. Cum alter alterum provocasset ad^disci certauieu. Herodian. 6, (3, 9 ) Καί ro μέν Αρχειν άδικων έργων, ούκ είγνώμονα έχει τήν πρ* Apud Eund.- a Polit. vertitur Instigation in 7, (3, 4.)"Ανεσίε τε γάρ πάσα, μάλλον δέ καί πρ., δέδοτό συκοφάνταιε έε τό έπηρεά- ειν. II Conditio lata, Plut. Pol, Praec."Ηρεσε*' ή πρ. τψ Έρμείψ. Et Προκαλεϊσθαι πρ., Conditionem ferre, et provocare hominem aliquo judicio, Dem. (969.) Προκαλούνται πρ. ήμάε ώς ού δεξομένονε ή κομίσασθαι κ. τ. λ. Optionem nobis otferunt, velut non accepturis ut etc. Vide Bud. Comm. 86'. Citatur iu VV. LL. ex Aristot, Rhet. 1. in quo et verbale πρόκλησις-et ipsum verbum προκαλεϊσθαι habetur, Καί'τό τοϋ Έενοψάνϋυε άρμόττει, ότι ουκ ίση πρ. αυτη ανεβεί πρόε 13 U

172 4713 KAA [Τ. π. pp. 28_30.] KAA 4 Μ ευσεβή, άλλ' ομοία καί et Ισχυροί &σθενή πατάζαί η Α πληγή ναι προκαλέσαιτο, Vict, interpr., Nou esse a>quani provocationem impii adversus piutn, sed parem consimilemque ac si robustus aliquis infirmo corpore hominem provocaret, ut vel verberaret tel vapularet. Πρόκληση autem legi debet, ut in nielioribus Codd. scriptis, non πρόσκληση, ut in excusis. Est autem πρόκλησις Provocatio, et quasi Invitatio quaedam pollicitatioque. Idem de Rep, 4. "Ert δ' ol iv rais άρχαις εγκαλούντες τον δήμόν φασι δβίν κρίνειν' ό έέ ασμένως δέχεταιτήν πρόκλησιν: Tarn benignam invi tationem uou yepudiat,sed iibenter quod praebetur ar* 1'ipit» Lys. quoque (177 ) Οΰ γαρ δη που τηνγε τούτου πρ, ιτιστοτέραν υμάς νομί$.ειν δει της ήμετέρας > Pollicitationem. Hactenus Vict,: quem hanc vocem Pollicir tationem neque hie neque supra scripsisse credibile esl. Fortasse Conditionemlatam hie quoque interpretari possumus. Exp. Bud.non solumconditiolata,sed et Conditionis latio: citans Plut. Ό έέ 'Αντώνιος άνέ» γνω τινά Καισαρος. έπιστολήν προκλήσεις εχουααν τοϋ οχλου επαγωγούς.. Quod dam denuntiationis genus, Β de quo Bud. Comm Libellus, qui scribebatu'r de Mancipiis in queestionem postulatis, Harpocr. ubi et προκαλε'ισθαι ait esse Mancipia ad quaestionem postulare, exposcere. Secundum Ammon. ζ,κλήσις eo differt, quod κλήσις esset vocantis ad quodlibet tribunal, at πρόκλησις vocantis ad Areopagum. [" Ad Paus Dionys. H. 3, 1307 Toup. Opusc. 1, 383. Ammon, 82* Valck. Anim Τ. H. ad Lu* cian. Dial Sensu forensi, ad Charit. 474, ad Diod. S. 1, 728. Conf, c. πρύσκλ., Rcisk. ad Dionys. H. 3,1955. Έκ πρ., Heyn. ad Apollod. 317." Schaef. Mss. Vide Reisk. Ind. Demosth.] Υ\ρόκλητος, Provocatus, Promius, VV. LL. [Hesychio πρόθυμος.1 Προκλητικά, Provocatorius, Ad provocationem pertinens, Provocaodi vim habens s. elicieufli, Diosc. προκλητικός υγρών, Humores provocans, ciens: 1, 163. οΰρων, Urinam ciens., Idem, Σισάρου η piia εύστόμαχος, ορέξεως προκλητική, PllJJ. Siser stomachum excitat, fastidium abstergit. [" Clem. Alex JElian. H. A. 189 " Wakef. Mss.] Άντιπροκαλέομαι, Vicissim provoco. Interdum Or ptione provoco, Vicissim cpnditionem fero s. offero, Vicissim conditionem stipulor, Bud. e Dem. 86, [979 " Dionys. H. 4, 2324." Schsf. Mss. Gl. Restipulor.] Άν-ιπρόκλησις, Mutua provocatio, Stipulatio vicissim facta conditionem ferenti. [Suid. 1, 229.] Έκπροκάλέομαι, vacante praep. προ, Evoco, Od, B.,(400.)'Έικπροκαλενσαμένη μεγάρων εύ ναιεταόντων, cum evocasset ex aedibus. Προσκαλεω, Avoco, Ascisco, Accio, Accerso, Advoco in auxilium, Thuc. (8,98.) p Έθελο»'- τηδόν προσκαλέσαντες τους Βοιωτούς, Schol. παραλαβόι/τες : sed frequentius in voce med. dicitur προσκαλέσασθαι, ut, Προσεκαλέσαντο τον Μέμνονα οι Tpwes. Apud Diosc, Προσκαλείται τρίχας exp. Pilos evocat, elicit. II Interdum προσκαλώ poet, pro siropl. καλώ, Voco, Appello, Soph. Aj. (89.) T il osros, Αϊαν, δεύτ τερί/ν σε προσκαλώ. Antea dixerat, προσμολειν καλώ, et Α'ίαντα φωνώ. Προσκαλεί»', In jus vocare. Et in voce med., προσκαλέσασθαι pro eod., Dem. προς D Φορμ. Ύί.τούτον προσκαλείς; Aristopli. Σφ. (1406.) προσκαλούμαι σ όστις ε'ι, ΊΊρός τους Άγορανόμονς, βλάβης τών φορτίων, In jus te voco danini injuria dati. Dicitur et προσκαλέσασθαι τους άρχοντας, a Dem. Vide Bud» Comm Ut autem in illo Aristoph. I. προσκαλούμαι cum gen., sic et ap. Lucian. (1, l60.) Προσκαλούμαι ere τραύματος εις "Αρειον Πάγοκ, ut quidem leg. censet Bud., cum tamen ibi scriptum sit προκαλούμαι. Sed cum alibi, turn ap. Dem. eod. modo positum reperitur προκαλούμαι, ut (1018.) legimus > Τραύματος ως Άρειον Πάγο»' με προύκαλέσατο [προσεκαλέσατο, R.] ώί φυγαδενσων έκ τής πόλεως. Α- deo ut liaec differentia confundi videatur. Notandum est autem ap. Lat. itidem dici Accersere aliquem pro Advocare, et Accersere caedis pro Aceusare. II.Πρρσκαλρνμαι Λ pass, signif. Advocor y Accior, Act. 5, il t προσεκλήθη άριβμος ανδρών ώσει τετρακοσίων, Cui ascitus est numerus. Sed inagis prohatur altera lectio προσεκολληθη, obconstr..vide.koxaaw. Ια ju- c dieium vocor, Accusor, Accersor, Plut. Soioni Tlpo^ κληθείς φόνου els "Αρειον Πάγο»-, Caedis accersitm; Dicitur et προσκληθεϊ( δίκην, pro In jus vocattfs, Bud. Comm. 15. afferens ex Aristot. Pol. 5. ΦασΙ δΐκύ Πεισίστρατον ύπομεΐναί ποτε προσκληθεντα δίκην' ε;, "Αρειον ΐΐάγον. Ubi tamen videndum an non νπόμεΐναι jungi possit. [" Ad Xen.CEc.7,3. adtfeiiai Lex. l6o." Valck. Anim. ad Ammon. 127 ad Callim. 1, 266. ad Lucian. 1, , 411. ad Diod,IS. 1, , ad Phalar. 229 Luzac.-Exeit Bruuck. Aristoph. 2, 192." Schaef. Mse.^ Xefc Έλλ. 7, 4, 11.] Ώρόσκλησις, Advocatio. ia jui vocatio, Plato de LL. 8. Αήζεων be περί δικών^κύ προσκλήσεων κ. τ. λ., Bud. Comm. 15. Hes. πραακλησις, προτροπή, Adhortatio, * πρύσριψιβ επν δίκηί, [" Ad Charit ad Timaei Lex , Toop, Opusc. 1, 383. Valck. Anim. ad Ammefi, 12^ Schaef. Mss.] Προσκλητί), Advocatus, WvLL.; Hes, πρόσκλησης, προσκαλεσάμενοί. [* " Προσκλ^^Ι Adv., Hes," Wakef, Mss.] Πρόσκλητοί εκκλησία; vide Σύγκλητος. 'Απρόσκλητο* Μκη, Lis, quae contra euaj Intenditur, qui in judicium vocatus non est, non/fectt vocatus est, Dem. (1251.) Vide Bud, C0mfQj & [* Προσκληηκοί, Plut. 7, 397- * 'ΑντιπροσκΛΜν, Demosth ] Συγκαλέω, Convoco, Congrego: συγκαλείς συνάγεις, Suid. [" Valck. ad Ammon. 47 Anim. 71.» Schaef. Mss. * " Συγκαλεστέον, Theod. Ρ rod r. 413." Elberling. Mss.] Συγκλησία, Convocatar, Concilium: et dicitur de senatoribus, sicut εκκλησία de popobl; VV. LL. Σύγκλητοι, 6, ή, Convocatus: στρατεύματος, Eur. (Ipb. A. 301.) Convocati exercitue, q.d, Convocatitii, Collectitii. fl Σύγκλητο* vocabatiinct κλησία, Concio, quae indictiva erat, Dem. (249.)! εκκλησίας υπό στρατηγών σνναχθβίσψ. Bud Schol. Aristoph. Ά. dicit εκκλησίας νομίμοέί,et fyr σμένας, Legitimas et statas, i. e. statjs tempotibui haberi solitas, dictas fuisse κυρίας: at quae ob ur-, gentia quaepiam negotia couvocarentur, συγκλήτμ et προσκλήτους: utrumque enim ap. eum legitur ID locis vicinis. Postea autem σ. βουλή dictuar fuit Senatus Romanus, et σύγκλινο» etiam, sine adje ctione : quae appellatio frequens est ap. Plati Herodian. Dicitur et βονλή interdum sine adjectiewflatini vocarunt etiam Patres conscriptos. Soph. (A0t, 159 ) scribit Eust., σ. λέσχην dixit pro Eo, ^^d Horn, βουλήν, subaildiens σύγκλητον. [" Ad Ctejfit , ad Lucian. 1, 483. ad Herod Plut. 4, 322. Cor. Ή σύγκλ., Valck. ad Rov. 70. Σ. έαλψ σία, Valck. ad Ammon. 47. Anim. 71. ad Lociafejl» 483." Schaef. Mss.], ΣνγκλητιKOS, Senator^ Bud. c Plut. [Sylla 14. Galba 9.] Luciano [2, 233. " Diod. 5. 2, 431." Schaef. Mss. Dio Cass ' "'Am σύγκλητος, Plut. Sylla 8." Boiss. Mss. * " Περ^ίγκλη-ος, Plut. Mario 35. Sylla 8." Kail. Mss.] Σύγκλυε, vbos, Q, Collectitius, ut quidam ap. Said, Τοϋ άσημου καί σύγκλνδοε όχλου ταχέως προς ανrer συνισταμένου. Usitatius est in pliir. sruy^vsfe^rtt Άνθρωποι, quod exp. Convenae. GaH. Gens ramassfe Plut. Έμε, εϊπεν, ούδέιτοτε στρατ%ν άλαλαγμας έθοpi* βησεν, οϋτι γε σ. ανθρώπων : (8, 626.) lat. cum συγκλύδων : Isocr. autem bos μιγάδας συλλεγέντας appellat. [" Valck. Anim. ad Ammo»; 32. ad Herod ad Charit Fischer, ad Weller, Gr, Gr. 2, 52. Hoeschel. ad Philon. Opusc Mattkv A need ^ 1, 7. ad Diod. S. 1, 694. ad Luciao. 4 -js81i 2, ad Dionys. Η. 1, 231. «ΣύγκλιφΪΗ Charit. 1. c." Schaef. Mss. Clem. Alex. Str. 6. ρ.756 Interprr. ad Hes. v. Συγκλύδων, Bast, ad Greg^C» 917.] [* Ύπέρκλησις, Eunap. in Jambl. 'Eirt τής κρηιτ'ι^λ κατά. τήν νττερκλ., al. υπέρχνσιν, Corai. * ΰπέριίλν*" 1 Schn. Lex. et Suppl.] [* Ύποκαλέω,^ Basil. 2, 683.] tt ΚΑΛΙΖΩ, in VV. LL. et Καλί$ομαι Γ 'ρτο καλώ» Voco, [Opp, K. 4, 339. φίλη τ' εκαλί&τ' άϋτ/ά, Schneid. ex emend. Guieti, al. εκάλεσσε»».] Πρβ* λίζομαι, pro προκαλούμαι, Provoco, Lacesso : Hoffl. κούρους Καδμείων προκαλίζετο. Et saepe ap. Eund, cum infiu., II. Γ. (19.) τροκαλίζετο cum μαχέααφ',

173 4715 ΚΑΛ [Τ. II. pp ] lua 4716 Δ. (389.) Άλλ' ό'γ' άεθλεύειν προκαλίζετο, Od.( ) προκαλίζετο τοξάζεσθαι. Eust.'e προκαλώ factum tradit cod. modo, quo προμαχίίω e προμαχώ. [* Προ- *^torjua,gi.irritanientum : erlitumest *προκάλεσμα.] «, ΚΑΛΙΣΤΡΕΩ, pro καλώ, Voco. Eod. ferme modo factum esse puto e καλώ, quo βωστρω e βοώ. Reperitur autem καλιστρεϊν ap. Hes., qui exp. καλείν. [" Ruhnk. Ep. Cr Koen. ad Greg. Cor. 131." Scheef. Mss. Callim. H. in Dian. 67. Cer. 98. Demosth. ap. Harpocr. v. Έκαλίστρονν, Vales, ad Maussac. 275.] ΚΙΚΛΗΣΚΩ, apud poetas, i. q. καλώ, Voco, AceerSO, Od. X, (397 ) κικλήσκει σε πατήρ epos, ofpa τι είπη, II. I. (11.) Κλήδην eis άγορήν κικλήσρειν άνδρα έκαστον. Dicitur et κικλήσκομαι pro κικλήσκω, hac signif., Κ. (300i) άλλ' άμυδιε κικλήσκετο πάντας άρ/- άτόυ*. Interdum autem est ίκετικώε καλώ, I. (565.) Κικλήσκουο' Ά'ίδην και έπαινήν Περσεφόνειαν» ubi Eust. tradit non simpliciter κλήσιν, sed ίκετίκήν κλήσιν declarare. Nomino, ut καλώ, Od. I. (366.) Ούτιε έμοι γ' ονομ' έσθ\ Ουτιν δέ με κικλήσκονσι. Et pass., 0 (402.) Νήσόε τιέ Σνρίη κικλήσκεται, εΐ πον άκούεις. ["Heyn. Horn. 4,539 Brunck. Aristoph. 3, 175. Hom. Η. in Cer Theocr. 22, 133. Valck. Diatr. 62. Ilgen. ad Hymn. 321." Schasf. Mss.] " Άνακικλησκόμενος pro άνακαλούμενος affert "Bud. e Dionys. Areop." [132.] " Άποκικλήσκω, " Avoco: i. q. άποκαλέω, sed Ionicum." ΚΕΛΟΜΑ1 sunt qui a καλώ deducendum putarint, praecedente κέκλομαι, itidem et κλέος, a quo κλήζω et κλρδών: sed quaere κέλόμαι cum suis compp. post Κελεύω, at KXeos et compp., post Κλύω; ibi enim ea potius ponenda censui. ΚΑΛΟΝ, το, Lignum, Hesiod. Έ: (2, 44.) TpisitWaμον δ' &\piv τάμνειν δεκάδώρφ άμάξη, Πόλλ' επί καμπύλα καλα. In VV, LL. annotatur exponi Funem a Valla ap. Herod.: sic autem confunderetur κάλον cum κάλωί. Festus Ligneas clavas a Graecis καλα vocatas scribit, quas gestantes servos appellatos fuisse calones. Vide Καλοψόρος. [Ion Athenaei 411. " Toup. Opusc. 2, 88. Wakef. S. Cr. 2,98. Brunck. Aristoph. 1, 76. Callim. 1, 580." Schaef. Mss.] " Ka- " 'λοβάται affertur pro Grallatores, h. e. Qui grallis " subnixi gradiuntur, utpote quae sint κάλιναι, Li- " gfteae." [Manetho 5, 146. "Gothofr. in Deseript. Orb. p. 20. ad Charit * Καλοβάμων, 667." Schasf. Mss. Manetho 4, 287. "Apud Artemid. 3, 15. est *Κωλόβαθρον, Gralla, unde *Kωλοβαθρίζω, Κωλοβαθριστήί. Sic ap. Nonium, Grallatores, Colobalhfarii." Schn. Lex.] Καλοκοπέω, Ligna caedo, findo. Ab Hes. exp. non solum 'ξυλοκοπώ, Ligna findo, sed ct σκηνοποιώ, Tabernacula conficio. [* Καλοπέδιλον, Calceus ligneus, Theocr. 25, 103. Schneidero corruptum videtur pro καλά πέδιλα.] Καλ<5πον$, ET Καλοπόδιον, Ligneus pes, ad verbum, Lignea pedis forma, qua sutores utuntur. Horat. Formam dixit, 2 Serm. sat. 3. Si scalpra et A quoque Gal. 1. quaedam exempl. habent καλάποδι. II Καλοπούί, male pro καλωπούς, Hes. εύοφθάλμουε. Et Schol. Arist. scribit solitos servos appellari καλόποδας et καλλοιωνίστους, de quibus vide ill Καλόϊ. [" Καλόπου$, Callim. 1, 580. Καλοπόδιον, ad Horat Zeun." Schaef. Mss. Καλόποι/s, Gl. Forma calcis, Norma : Καλόποδε$ Formae : Καλάπου$ Norma, Forma : *Kαλαπόδιον Forma caligaris.] Καλοτύποί, Ligna tundens, Picus martius, ita dictus a tundendis arboribus, δρυοκολάπτης, Hes. Καλο^όροί, Qui ligna portat, Calo, Athen. 33(=143.) Εκάστη δ' αύτών άκολονθονσι δύο θεράποντεε ξυλυφάροι' καλοϋσι δ' αύτούε καλοψόρους. Servio Calones sunt, qui militibiis ligna portant: Festo, sunt Militum servi, qui ligneas clavas gerunt. Citatur ex eod. Festo, Calones, calcei e ligno facti. Quaecunque autem sit propria Latinae hujus vocis signif., a κάλον derivari minime controversum est. " ΈγκαλοσκελεΤί, dicuntur Qui " habent τά σκέλη έν τοϊε κάλου, Qui crura habent " inclilsa lignis s. numellis. Affertur haec vox ab Β " Hes., qui dicit TOVS μή άποδιδόνταε τά χρέα solitos " fuisse έν κάλοιε δεσμεύεσθαι τούε πόδας." Κάλινοε, Ligneus: κάλινα, ξύλινα, Hes. ["Toup. Opusc. 1, 554. ad Lucian. 1, 363. Brunck. Apoll. Rh. 73. (2, 382.)" Schaef. Mss. Lycophr, * Καλινοί Hesychio δοκίδεε.] "Κάλλινοϊ, Ligneus, VV. LL. " perperam pro κάλινοε." "Καλί$ Hesychio σκέπαρ- " νον, Securis." " Κάλαον Eid. est κάλον " [κάλινρν?] '' νπόπόδιον." ΚΑΛΑΘΟΣ, ό,, Calathus, Quasillum. Dicitur κάλαθοε, inquit Eust., παρά τό κάλον, i. e. ξύλον, et θέειν, quod est γυρονσθαι' καλα γάρ θέοντα κυκλοειδώς άποτελεϊ καλάθουε. Sic alibi κάλαθος, ήν δηλάδ)) κάλα περιθέει κύκλω: quae autem sunt haec ligna, declarat alio loco, de hac voce κάλαθοε scribens, *Ov δηλαδή άπσρτίζονσι κάλα θέοντα, ήγουν ξύλα καί λύγοι περιηγμένοι ές κύκλον. Animadvertendum est autem, ; ubi dicitur ab Eust ήν περιθέύνσι, fieri feim. hoc nomen : cum priecedat etiam ή παρά τω Καλλιμάχω κάλαθος. Quam tamen scripturam reddit mihi C suspectam hie ejusd. Gramm. locus, ubi pdstquam dixit τάλαρον posse etiam fortasse καλάθου appellatione significari, subjungit, Εΐ και άλλως δημητριακού καρπού * συγκομιστής ό κάλαθοϊ, ώε 'καίό παρά τω Καλλιμάχω δηλοί. Hoc autem eum intelligere puto de isto Callim. 1., ubi τώ καλάθω legitur Dorice pro τοϋ καλάθον, non pro τήε, Η in Cer. Τώ καλάθω κατιόντος έπιψθέγξασθε γυναίκες, Λάματερ, μέγα χαφε, πολντρόψε, πολυμέδίμνε, Vel, ut alii, πον λυμέδιμνε. Virg. Eel. 3. tibi lilia plenis Ecce ferunt nymphae calathis. Ubi Servius, Sane calathus Graecumest; nam Lat. Quasillum dicitur. In VV. LL. scribitur κάλαθον proprie dici Sportulam, ubi κάλλη, Tinctas lanas, reponebant: sed ad vasa tritici, uvarum, lactis, et aliorum, translatum esse. Quae quidem deductio ap. Etym. quoque habetur; sed earn plane repudio, cum et ipsa scriptura refragetur, ac potius alteram admitterem a γάλα, quam idem subjungit. Hes. etiam vult κάλαθον fuisse, in quo mulieres lanam reponebant. Calathus ap. Virg. est formas, non sutor. Gall, quoque Forme vocamus. Plato Symp. (204.) "Εχων τι τοιούτον οργανον, οίον oi D etiam Vas vinarium, Eel. 5. Vina novum fundam σκύτοτόμοι περι τόν καλόποδα λεαίνοντες τάε τών σκυτών βυτίδαε. Sic et ap. Gal. Therap. 9. 'Εκείνοι μέν inter alia est ποτήριυν, ό καί ψνκτήρ. Vide et alias calathis Ariusia ncctar. Hesychio quoque κάλαθοε οίτε $ητοΰσιν, ούτε ίσασιν, άλλά και κατά τήν παροιμίαν, Ένί καλόποδι πάνταε νποδέουσιν, ubi tamen Ε- Mss. Athen. 206.] Καλαθοειδ>}$, Calatbi formam signiff. ap. eum. ["Jacobs. Anth. 7, 67." Schasf. rasm. interpr, Calceamentum: Quin magis juxta Proverbium, Eod. calceamento calceant omnes. Utitur VV. LL. ad Marcelli annot. in Diosc. 4. ["Eust. habens. De calathi autem forma nos remittunt autem Gal. boc Proverbio adv. quosdam imperitos II ] Καλαθοειδώί, Iii formam calathi. medicos, qui non habita ratione morborum, ead. [" Galei Myth. 472." Wakef. Mss. * Καλαθοποιό*,' remedia omnibus admovebant. Sed Etym. in Κηλον, Apoll. Dysc., Bast. Ep. Cr. 16.] Καλαθηψόροε, Ca-' κά'λοπόδιον esse ait ξύλινον πόδα, et Acron quoque lathum gestans. Καλαθηιρύροι, oi τά μεγειρικά φέρΰν-* in illo Horatii 1. Formas interpr. καλ&πόδια, pro quo in τεε, Hes. [Apoll. Dysc., Bast. I. c. "Ammon, 50. vulg. Edd. legitur Calopodias. Apud J. Poll, duobus locis habetur, in uno καλόποδεϊ, p. 274.: in Καλαθίσκος, dimin. Parvus calathus, Schol. Callim. Huschk. Anal. 258." Scha;f. Mss.] Καλάθων, ET altero ιη^πονί, 396. Scribit autem in illo priore H. in Cer. 1. "E(?os γάρ ήν ev 'Αθήναις, έν ώρισμένη lofcct, Περι δέ δ γίγνεται καί περιβράπτεται τά κοίλα ήμίρφ έπί όχήματοε ψέρεσθαι κ. είς τιμήν τής Δήμητρας. υποδήματα, καλόποδες, ού κατά τήν νΰν χρεία ν μόνον, Apud Hes. autem καλαθίσκοε est etium'saltationis άλλά και κατά τήν άρχαίαν κέκληνται. In posteriore genus ; sed suspicor Καλαθισμόί leg. [Athen ailtem, post τομενς et σμίλη ponit καλάπυνς e Plat. Sytbposio, exilio opinor, quem protuli, et subjungit, Καί χεριίομενε δ' Άν βηθείη. καί χηλεύματα. In illo J. Poll. 4, 105, "Jacobs. Anth. 7, 67. 8, 35. *Kaλαθίνη, 9, 232."Schaef. Mss. *Καλαθόω, unde 1 *Ka- - λάθωσις, Gl. I.aquear, Lacunar. * " Καλαθωτόί, Add.,

174 4717 KAA [Τ. π. pp ] KA^ 47ΐ ί ad Diod. f>. I, igo." Schaef. Mss.] Καλαθισμοε, & Sallationis quoddam genus, forma, Athen. (629.) Σχήματα h' εστίν οράσεως ζιφισμός, κ., καλλακίδες, καλλαβίδες, σκώφ, σκώπευμα. ΚΑΛΙΑ, ή, Nidus: itidem άπό των κάλων, i. e. a lignis: quod nidi sonant esse e bacillis et festucis compact i. Phocyl. (79 ) 'όρνιθας κμλιής άμα πάντα! έλέσθω. (jtitur et Lucian. (3, 475.) pro Nido, Significat autem et Caveam» οίκίσκον όρνίθειο?, J. Poll. Dom^inculam aviariam. Ponitur et pro Domo, proprie autem Ea, quae est e lignis: voawia % inquit Suid., 7) QIKOS, ξύλινος : et addit,, καλα γαρ τά ξύλα, εξ ωχ σύγκειται. Quibus subjuqgit Epigr, llanos τ χ/χήεσσα, πιτνστέπτοιο καλίη. Sed et pro Quavis domo generaliter usurpari constat. Utitur saepe Hesiod. "E de fraudulenta muliere loquens, τεήν διφωπα καλιήν, 299 βιότου έε τεήν πίμπλησι καλιήν. Ceres sc. Et paulo post,"ii$ κέ τοι ωραίου βιότου πληθών ι καλιαί. Ubi quidam ηρη Totam domura, gjed peculiariter Horreum intelligendum putant. Obser" vandum est autefl» < ia hoc nomine produci in hisaliisque 11., sicut et in illo Epigr., cum tamen a Phocyl. corripiatur. [" Wakef. S. Cr. 3» 143. ad Mcer Gseev. Lectt. Hes Thorn. M, Jacobs. Antl), 8, » 391. Wakef. Georg. 26 Bnmek. Apoll. Pth ad Dionys. H. 1, 589 " Schaef. Mss. Σιροί, κοπετοί και καλιαϊ, Ar~,te id.. 2j 24,, Κ,, νστριχος, Callim. Η. in Dian. 96. Καλιαν, τον πίθηκον, κατ εύψημισμόν,.. G'A. de Tract. 3. ρ. 5,72." Gaiaker.Mss.] Κρλιά?, άδος, i/,tugurium, Domuncula, Plut., 279,(= ) "Hre yap, ιστάμενη καλιά: ενταύθα περί την άλω δι'εννέα ετών, ον ψωλεώδης του δράκοντος χειά, άλλα μίμημα τυραν. μικης η βασιλική? εστίν υικήσεως,. Ab Eod. pro Sacra, domupcula^ i. e. Sacello, videtur poni non semel: Nuina (8.) Ναοϋί και καλιάδας Ιεράς : Camillo, 'Ω$ οίκον επι τήν τοΰ "Αρεως. [" Jacobs. Anth. 8, 249 Dionys, Η. 1, 144., 58S. 589 ad 2, 672." Schaef. Mss.] Καλιόί,. Cavea, Cratin. ap. J. Poll, ets τον καλών, el τύχοι, καθείργννται. Item Domuncida, Casa. Ifi VV. LL. anaolatur καλών, sicut et καλιάν, ap, Dionys. H. pro Fano sive Sacello sumi; s potius καλιά? esse, quas Vitruv. Cellarum aedicule vocet,,v«igo dictas Niches. Career, Hes.: Lignum, quod et κλοώς VQcatur, Hes. Schol. Aristoph. [Πλ " Mcer et n., Graev. Lectt. Hes Τ. Η., ad, Ph\tum p Kuster. Aristoph,. 9." Schasf. Mss. Καλοιόί, Schol. Lucian. Pseudolog. Ci 17. falsa lect. pro καλώς s, κλοιός. * Κάλων Hesychio κννάριον, * βακτηρίδιον,. tuide] ",Καλίώσαι " Hesychio πράξει, πατάξει.'' ["Τ. Η. I.e., Boeckh. in Plat. Min. 192." Schaef. Mss.] Καλίδων. Domuncula, Tugurium : και oi μικροί ο'ικοι, καλιαί καί καλίδια, Hes. Citat J. Ppll. ex Eupolide. [" Mear. I c., Graev. I. c." ScliEef. Mss.] ΚΑΛΑΥΡΟΨ, h, potius q.u,am Καλάβροφ, Pedum, proprie Quod in summo est repandjum, ρύπαλον, έπικαμττες εν.ακρφ, ita vocatum quasi κάλυν αν ρέπον, Eusi, 1332, II. Ψ. (845.) "Οσσον.τίς τ ερβιφε καλαύραπλ βονκόλος άνήρ. VV. LL. citapt et καλαύροπά)τε τρ ηχεία ν Κάββαλε, ubi exp. ράβδον ποιμενική ν : quas exp. est Hesychii, qui Καλαι/ροπα dicit esse ποψενικήν ράβδον et βονκρλικήν. [" Longus p V r iu., Clark, ad II. B Pierson. Veris, 215. ad Charit Toup. Opusc. 2, 130. a,d Lucian. 1, 256. Boiss., Philostr Brunck. Apoll. Rh Ί, (4, 974.) Hoyu. Horn. 8, 528." Schaef. Mm AnUmachus ap. SchoL Ven. ad Horn. I. c.] " Kfttowpiww', Lignum^quo boves percutiuntur, Hes. ξίίλονι φ.τούς βό^ς βάλλονσιν, Lignum,, quo boves ". petunt, i, e. Pediim " " Άκαλαυρόπις,, ap. Eupd. " legitur,expositum ή *καλλί,ραβδαε, Pulcram.virgam, ".intellige pastoritiamv habeng. Attamen άκαλαυρό- " πις dlceretur potius Ea quae destituta est yirga pa- " storia s. pedo. Sin divisim scribas, ά Καλανρόπις, " idem signif. videtur quod ^ καλαύροφ." " Καλά- '' βρ0φ, Suidae βουκολική ράβδος, βαρντέρςι ουσα Ttj ". κεφαλρ,, άπα τρν κάτω ψέπε*ν, Virga pastoralis ca- " put habens cras^ius et gravius, Pedum. Philostr. " Eifltίνει το θτ)ρίον καλάβροπι, tfv opys α,ντον εμβάλ- " λοντα τω Οηρίψ,ώ$ &γκνραν " [* " Καλάβρωφ, Vilr Ids. ad LoDg. 25- ad Charit ad Lnciam/1,256.V Schaef, Mss.] " ' -,^ι, " ΚΗΛΟΝ, Suidae est το ξύλινον βέλος, Ligw^ " jaculum, ut Hes. quoque κήλα exp. ξύλα^ ^ " re&piciens proculdubio ad II. A, (53.) 'Evpfj^ " μι ν άνά στρατον ψχετο κήλα θεοίο : ubi Sebel.utj» " dem exp. βέλη, Jacula, Tela, Sagittae. Enst. " proprie esse dicit τον τοϋ βέλου» άτρακτοι, Fu^j " s. Lignum jacali: a καλόν q. e. ξύλον, JLij»wpp " Hes. rorsum κήλα exp. θεία σημεία, Signa div^ovf. " et ίερά αγάλματα, Sacra simulacra^, fowilaij,^ " liguo." [" Abresch. jesch. 2>.113. Hey*. Hoon 4, 29. 6, 322." Schaef. Mss. Hesiod. Θ. 70&. Xpj^ κήλα Solis, Anal. 2, 486. Vide ad Orph. Arf. Ind. * Κήλεα pro κήλα, Schol. Ven. II. Α. 155^Τήλ* yap αξνλίϊ) κατεπύθετο tojaea νη&ν, Schi.; Lex,] " Ind Ε Κ^λων et Κ ηλάνειφν dicitur Machine "lignea quaejuxtaputeosad aquam bauriendam-gtmj, " solet, tigno erecto trabecular» transversaiw^mi. " nente quae una parte deprimitur pondere appenio, Β " ab altera situtam sibi alligatam e puteo edik^, " Latini Tollenonem vocant, testa te Feetoi etiaa " Tollenonem esse genus machinse quo trawtus»^ " in alteram partem praegravanle poeticne, Ac m " Herod. (1, 193.) dicit κηλωνίοισιάρδ νόμ*^ΐβι&ριί& " 19, 4. Hortos tollenonum hauste rigpndosl. <jme " tollenones Plaut vocat Tollones. ttwyuafc^p alii <x Grues, ut Graeci etiam γ εράνους- Sed- notaudfp) " in Herodoteo isto l.quosdam Codd, habere ufa, " νηΐοισι: quod Ionicum est pro κηλωνά&ίς, teso " diphth. et e verso in η : iudeque petet, reetitwpji " diphth. scribi κηλώνειον quam κηλάνιον siffiplicii: " pr^sertim cum Hes. quoque et Suid. per dipbl^ " scriptum habeant: quorum ille κηλώνειον esse dicit " ξίιλον εν ψ 'έλκεται τύ νδωρ, S. άντλητήριύν ξυλί*ό>ΐ\ " hie,, το γεράνειο*." [Ά»τλ Γαι κ?ϊλωνι^ νη ΐ»ά, 9, 119 Instrumento dicto Ciconia, Valla.]. "Ad " prius autem κήλων quod attinwt, Hesychio est n " solum αντλημα, et ό εν rgf vifi λεγόμερας,, sed etiam " όχευτήε, Admissarius: ut et κηλώνιον Ά Suida em e " dicitur ίππος *επιβατόριος: quo auctore*$wjv dici- " tur ό θερμός els συνονσίαν τ Libidinosus et salajia " modum equi asinive admissarii. Eust. qooqw^- " d it hoc nomen κήλων factum esse «tv των " ονων, afeerens ex Arcbiloeho, άστ ομβυΐΐ/ώ^» " κτιλωνος/ έπλήμνρον." [Barker, ad Etym. ΚηλωνΠάν, Cratinus Etymj Μ. y. Ι^αβάκτψ, He^ phaestio 57- Gaisf. * Κηλωνεύω, Heso dc Sprit-174.] ^ ΚΑΛΟΣ, Pulcer, Formosus. Il. Γ. (169;) KeXini' οϋτω εγων ούπω 'ίδον όφθαλμιάσίν, Ο'υδ' ούτω γεραρόν: Φ.. (108.) Οϋχ ΰραας οίος κάγώ καλός τε μέγας τe J Sio καλη θυγάτηρ, Od. Θ. (320.) Sic,passim et id ι UU oratione usurpatur: ap. quoa interdum iutin. a^dfn» adjunctum habet, Plut. Romulo, καλός ό<ρθήναι$ραί cer aspectu. Dicitur Μκαλόςτήν όφιν: Atheev(5 ^> Theopompus Tyrrhenorum uxore* esse dicit <«d π_ιε'ιν δεινας, καί τ as οφεις πάνυ καλά** Legitutet καλός το σώμα+ sub. κατά : Xen. ('Απ. 2, 6, 30i)row κάλους τα σώματα et τους αγαθούs τάΐ φυχάς - diiit. D luterdum καλοί et εύειδής copulantun: Plat Crit- (.2.) Καλί) καί εΰειδής γυνή, Pulcritudine exiffliaifemina, Gic. Huic opp. αισχρός: sicut et κάλλαϊορρ. habet αισχρός. Utuntur ct de rebus inaoimatisspt χλαινάν καλήν, Od. Ω. (366.) &μαξαν, II. Ω. Sic Κρήτη Καλ,) καί πίειρα, Od. Τ. (173 ) Cic.ap. Plat. Καλό» εστίν δδε ΰ κόσμος vertit Pulcet est tic mundus. Pro loco tamen, cai adhibetur, interdam Decens, Decorus, interdum Egregius redditut. Ssfl autem καλόν per Honestum exprimitu. SicOd. 0. (166.) Ze7v',ai> καλόν εειπες, subatldito μϋθον, Nott lonestum sermonem protulisti: P. (381.) *AvHro^ oii μεν καλά καϊ. έσθλόί έών αγορεύεις, sub. επη, Νβη bpnesta verba : II. Ρ..(19 ) ού μέν καλόν νπέρβιον efyτάασθαι τ sub. eerri t Res est> inhonesta, iadecem Cic. καλόν non solum Pulcrun», Honestum, veruni etiam,pr^clauum, alicubi et Utile interpr.,, Lex-Cic. Idem σκέψεις καλάς ap. Plat, vertit Cogitationei bonas. Καλαν interpr. etiam' possum us alicubi-l ^ ut Eust^Od. T. (294.) ob γάρ καχόν άτέμβν* obbk δίκαιον Ζείνουι Τηλεμάχου, docet καλόν ess

175 4719 ΚΑΛ [Τ. Π. ρρ Ιναίνου &ξάν. &ιο Thuc. 3, (94.) Καλόν αύτω, &τρα->\ j observavi, tribus modis usurpantur; nam interdum τ ids τοιαύτης ξυνειλεγμφνηε, Αίτωλοϊς ειτιθέσθαι, Gloriosum ei fote. Sic Xen. (Έλλ. 2> 1, l6.) ούκ έν κα\ο>, pro ον καλόν, eod. sensu, Οΰκ ev καλφ έφη abrots \β(ιμείν, άλλά μεθορμίσαι es Σηστόν παρήνει, Noil gtoriosura, laudabile esse dicebat; Non honestum, Bud. Paulo poet autem ev καλώ alia signif. usurpatum illis significatur Vir probus, Vir ae'qui et boni amans. Gall. Un homme de bieh, Un honnfete homme. Et aut omnino vacat καλόε, ut videmus έαλόν κάγαθόν verti simpliciter a Cic. Bonum, ut eta Suida Hesychioque καλοκάγαθία simpliciter exp. άγαθότηε, aut id significat.quod GalliceHonn te, cum dicimus Une bonne yidebirous. Aunotant quidam καλόν appelliri a phi- et honn^te persoftne: quae videritur illis duabus voci- Κβλά 'ιερά, unde c»mp; καλλιε^εϊν, Laeta exta, ut quidam reddunl: vide'ιερόν Plin. deocimo loquens, pro eo, quod Theophr. dixerat Εί μέλλει καλόν έσει»6αι καί π ολν, scribit, Ut laetius proveniat, translate sc. signif. ut cum arva Laeta, segctes et fruges Laetae, herbae Lstae; pabula Laeta a Vir^. dicuntur. Vide Καλώί, pro eod. posita καλβ/s et ήδέωε\ Κ«λόί HiirfnQoi, vel Καλόϊ καί άγαθόε, contra Suid., Bonus; Cic. interpr, ap. Plat. Si bene recordor eo* iumy quee de ueu harum votum conjuncte positarum. 3^ 34.] ΚΑΛ 4720 kwopfus Quod quovrs modo pulcrum sit: at to bus Gr. resportdere. Exemplo autem esse poterit κϋλαν,..eximium illud ac vere pulcrum s. bone^ ille Plat. L, ubi Cic. καλόν καί άγαθόν vertit bonum,' stum,, quod a virtute proficiscitur. Nortnunquam et ei opp. άδικοε καϊ πονηρόs : Gorg. Τόν μέν γάρ κα-' ra κ, substantive ponitur, sicut τα κ,, et turn vertitur' λόν καϊ άγαθόν άνδρα καϊ γυναίκα, εΰδαίμονα είναι φη Dec us, Ornamentum : Eur. (Iph. A. 20.) τό καλόν μί' τόν δέ άδικον κ αϊ πονηρόν, άθλων. Hie autem ob 1 βου. Citatur et ert Isocr., τα τοϋ πατρός κ., pro Patlis arnaraeftta. Fortasse autem rectius interpr. Pa- άδι/iov, addens et πονηρόν, sic a Xen. τφ άγαθω et servandum est, ut Plato τω καλω καϊ αγαθοί ορρ. τόν tris egregia facta. Καλόν etiam pro Gommodo κάλα πράττσντι opponi τόν άδικυϋντα : Κ. Π. 3, (1,6.) dicimit; nam Lucian..obserfavi in Dial.'qui inscribitur Πλοΐον ηεύχαί, quod uno in ioco dixerat ev έπιδρα καί καλά πράττοντα τιμφε, ή ώε άδι^βϋντα, ήν λά- ρ. 38. Τοντον σν, πρώτος είπε, πότερον ώε άγαθόν άνκαίρω, postea djeere ev καλά. Ita enim prior habet βηε, κολάζεις. Observandum etiam 4dversus Suid. locus (3, 257.) O'lKiavre ήδη ωκβδομησάμην ev έπικαίpy, posterior.autem (259 ) Ή οικία ev καλώ ri)s πό- 1 dici. Sic Plut. de Prof. Virt. Ή καλοίε καϊ άγαθΰϊί in illo Plat, loco καλόν καϊ άγαθόν absque synalcephe λεωί οίκοδπμηθείσ». In quibus subaudio χωρίφ, τύπω. άνδράσϊν ίγκαλλωπίσασθαι, Bud. interpr, BonoS et At Xea» Έλλ. 6, (2, 6.)Έτι δέ κείσθαι τήν Κέρκυραν graves. Sunt'qui κάλους καί άγαθοΰε a Graecis vocari putent Eos, qui utrisque bonis ornati sint, sc. er καλψ μεν τοΰ Κορινθιακού κόλπου, καί τών πόλεω* a&tt. T. λ. vulgo exp. Sitam esse in loco peropportttoo ad trajicieftduiu in sihum CoTinthiacum et in nis animi. Porro ut copulantur καλό* et άγϊιθός ap. bonis exteriiis, quae sunt forturiae et corporis, et bo- u>rbes, quae etc., ut sit έν καλω τοΰ κόλπου και τών πόλεΐιμ pro έν καλω τον ets τόν κόλπο ν και ras πόλε/s nonnuilis loquendi generibus Bel et Bon, item Bien Graecos, sic in vernaculo sermone copulamus in παράπλου: et quidem ita ut gea. τοΰ παράπλου resolvatut iu praep. cum accus. hoc modo, Έν καλ<ρ πρόε cum καλό$ κάγαθ05 est, cum dicitur de Viro strenuo : et Beau adverbialiter. Secunda signif. harum vo- ray. eis rov κόλπο ν καϊ ras πόλεις παράπλουν : de qua q.d. Qui bonam operam navat bello. Quod et exp. diretur et paulo post. Thuc. καλώ$ παράπλου, εν ipsum exprirtimus sermone nostro, cum dicimus ιΐαράπλω dicit,ut postea docebitur. Ούκ έν καλφ είναι quempiam imperatoreni habere Un grand nombre de cum inftn, dicitur etiam pro Non commodum esse, bons hommes. Sed et Eos milites, qui strenue se Incomttodum esse, Xen. Έλλ. 4,. (3, 3.) p No- gesseruut, dicimus s'&tre montr s geas debien. Dem. μίβ&ντεε οΰκ έν καλω είναι πρόε τόνε. όπλίτas ίππομαχεΐν. Sic Sopl), (El. 384.) νΐν yap εν καλω φρονεϊν κάλοίε κάγαθοίε καϊ δικαιοτάτου είναι. Non enim hie (I39O.) 'Αλλ' ΰπήρχεν άΰτοίε πρός άπα σι τοίε αλλόι, pro ε&καλψύν εση. Rursum Xen. in ead. signif. articular» τοϋ ifttetjicit : ut in 1. c. e p post Έν paiiantur; nam dicit hos non fuisse solum viros fortes καλόίί κάγαθοίε et δικαιοτάτοιε conjunguntur, sed se- κ<τ>λγ Τοϋ tpf)ii>dtukev κόλπου,' καί τών πόλεων q? έπϊ et strenuos, verum etiam justissimos: cum alioqui τούτον καοήκουσιν, addit, Έν καλω δέ τον τήν Λακω- C martii viri plerumque justitiae cuitores non sin% sed νικήν χώρα*βλαφειν. Ubi videtur subaud. adverb, potius nihil non arrogent armis. In hac autem signif. plane otiosum esse vocab. KaXos ostendunt «««rei, quodfc et in praeted. apte subaudietur: ut fit &β κ&λφ eimska τοϋ VLop. κόλπου καί τών πόλεων. Ead. compos, άνδραγαθία, άνδραγαθίζομαι, Strenuifas, p&rtictfia i«> omnibus bujusmodi 11. subaudiri posse Strenue me gero. Tertia significatione dicitur καλοί κάγαθόε, s. potius plur. καλοί κάγαθοϊ, eod. plane videtur; et twambuis quadrare: cum alioqui non in owitibusita: riesolvi possit gen., ut medo resolviinus mordo, quo Lat. Optimates, et quo Gall, dicimus, τοϋ KtiXirou «t τών πόλεων: ubi autem hie quoque submwlieris ένεκα, et dixeris έν.καλω ένεκα Τον κόλπου, Lat. vox Optimates respondet Graecae άγα&οί, ita Qui sont de bonne maison, de bon lieu. Ut vero tuiic ένεκα τον κόλπου resolvl poterit in ένεκα τοϋ eis quod ab lisd. dicitur Honesti horiiines, Honesto loco rm> κόλπο* παράνλάύ. Sed; ut aliter potius resolvenduiji existimem, facit quod habetur in eod. 1., in fine qualite, respondet' illi alteri vocabulo καλοί. Xen. nati, et quod nos quoqu6 Hoinn^tes gens pro Gens de ipsiue clatreulae, 'Ef καλλίστω δέ τήε τε άντινέραν Κ. Π. 4, (3, 5.) p. 60." Καί βνδείε άν τών καλών κάγαθών έκών όφθείη Περσών οΰδάμοϋ πεζός ιών. Sic ^irelpotiy καί τοϋ ε'ιε ΤΙελοπόννηόον από Σικελίας παράitλ(μ. si enim hie έν καλλίστω ερεκα τής ήπείρου accepissct proevetfs τοϋ eis τήν ήπειρον παράπλου, tunc Τους καλονε κάγαθούε καλουμένους άνδρας. Citatur et Thuc. Καλοί'καί αγαθοί ονομαζόμενοι. Plut. Pericle, vocem παράπλου ufrique parti servire volcns, ita ex Eod. iu Popl'., ubi non καλουμένους dixit, sed νόμιζομένονς : et tamen pro Patriciis accipi putatur : Τών dixasset, έν καλλίστωτοϋείςτήν άντιπέραν ήπειρον καϊ eh'τήν Ιίελοπόννησον πχιράπλιβν. Bud. tamen exp. καλών κάγαθών νομιζομένων ο'ίκόνς. Nonnunquam Cwmnodissiuie ad trajectum in contincntem. Thuc. D et έργον dicitur καλόν κάγαθόν et frequerttius plur. Α, (59.) Άλλ' ίν καλω έδόιίει ή μάχη έσεσθαι, Schol. καλά κάγαθά έργα, Honesta facta, s. potius Egreg-m έπΐ'σνμψέροντι. At Xen. έ ν καλφ- aliter etiam usurpavit: «am, Ούκ ένκαλφ έφη αύτοϊε όρμεϊν, accepit Άλλ' έπείπερ σύνισμεν ήμϊν αΰτοίς άπο,παίδων άρξά- facinora, Res praeclarae. Xen. Κ. Π. 1, (5, 7 ) p. 14. pro Non honestum esse dicebat, Bud. ApUd Polyb. μενοι άσκηταϊ 'όντεε τών καλών Κάγαθών έργών, 'ίωμεν ev καλφ θέσθαι'interpr. In tuto collocare: (2, 22, έπί τοΰ έ πολεμίους: (Άπ. 2, 1, 20.) Τών καλών τε W),) Έν καλφ'θέσθαν ιτπονδάέίοντεε τά κατά foils Κελίηίκ. Sic autem Eis καλόν, 'Es καλόν, pro Commode, jectiva et cum aliis substantivis: Dem. (1466.) Ka- κάγαθών έργων έξικνεϊσθαι. Junguntur haec duo ad- Auepicato, alia tamen constr. Plato Symp. (170.) λαί κάγαθαϊ μαντείαι, Gall. Belles et bonnes. Xen. Ets καλόν ήκειε όπως συνδειπνήσφε. Sifc' Xen. ill suo et ipse Syrnp. (1, 4i) Els καλόν γε ΰμ'ιν σύντετνχηκα. autem aliter eti^m usurpavit καλόν κάγαθόν, Κ. Π. 7, (2, 5.) p Ύπεσχόμην δέ σοι ά*τϊ τούτων ή'μήν παρ' έκόντων Λ&δών έσεσθαι πάν ο, τι καλόν κάγαθόν έστι* έν Σάρδεσι*. Gall. Tout ce qu'il y a de bon et de beau. Quod non tam commode exprimitur verbis Lat., Quicquid pulcri et boni, belli et boni. Ditferetur eiilm potius, Quicquid praeclarum et eximium. : HINC Καλοκάγαθο*, Καλοκαγαθία, et ΚαλοΚάγΐάθικόε, per comp. Est autem καλοκάγαθος, ProbUs, Bonus, ut a Cic. redditur καλόί καϊ άγαθόε supra» A quibusdam vertitur, Probus ac honestus; Annotat