Eoin Colfer, 2006 Eικονογράφησης: Tony Ross, Ðñþôç Ýêäïóç: Ιούνιος 2008 ÉSBN Ìåôáìüñöùóç Metamorfossi, Greece

Transcript

1

2 TITΛΟΣ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΥ: THE LEGEND OF CAPTAIN CROW'S TEETH Από τις Εκδόσεις Puffin, Λονδίνο 2006 TÉÔËÏÓ ÂÉÂËÉÏÕ: Ο θρύλος του καπετάν Γεράκη ÓÕÃÃÑÁÖÅÁÓ: Eoin Colfer ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ: Tony Ross METAΦΡΑΣΗ: Φωτεινή Μοσχή ÅÐÉÌÅËÅÉÁ ÄÉÏÑÈÙÓÇ ÊÅÉÌÅÍÏÕ: Ευδοξία Μπινοπούλου ÇËÅÊÔÑÏÍÉÊÇ ÓÅËÉÄÏÐÏÉÇÓÇ: Ελένη Σταυροπούλου EÊÔÕÐÙÓÇ: Άγγελος Ελεύθερος & ΣΙΑ Ο.Ε. ÂÉÂËÉÏÄÅÓÉÁ: Κωνσταντίνα Παναγιώτου & ΣΙΑ Ο.Ε. Eoin Colfer, 2006 Eικονογράφησης: Tony Ross, 2006 EÊÄÏÓÅÉÓ ØÕ ÏÃÉÏÓ Á.Å., ÁèÞíá 2008 Ðñþôç Ýêäïóç: Ιούνιος 2008 ÉSBN Ôõðþèçêå óå áñôß åëåýèåñï çìéêþí ïõóéþí ëùñßïõ êáé öéëéêü ðñïò ôï ðåñéâüëëïí. To ðáñüí Ýñãï ðíåõìáôéêþò éäéïêôçóßáò ðñïóôáôåýåôáé êáôü ôéò äéáôüîåéò ôïõ Åëëçíéêïý Íüìïõ (Í. 2121/1993 üðùò Ý åé ôñïðïðïéçèåß êáé éó ýåé óþìåñá) êáé ôéò äéåèíåßò óõìâüóåéò ðåñß ðíåõìáôéêþò éäéïêôçóßáò. Áðáãïñåýåôáé áðïëýôùò ç Üíåõ ãñáðôþò Üäåéáò ôïõ åêäüôç êáôü ïðïéïäþðïôå ôñüðï Þ ìýóï áíôéãñáöþ, öùôïáíáôýðùóç êáé åí ãýíåé áíáðáñáãùãþ, åêìßóèùóç Þ äáíåéóìüò, ìåôüöñáóç, äéáóêåõþ, áíáìåôüäïóç óôï êïéíü óå ïðïéáäþðïôå ìïñöþ (çëåêôñïíéêþ, ìç áíéêþ Þ Üëëç) êáé ç åí ãýíåé åêìåôüëëåõóç ôïõ óõíüëïõ Þ ìýñïõò ôïõ Ýñãïõ. ÅÊÄÏÓÅÉÓ ØÕ ÏÃÉÏÓ Á.Å. PSICHOGIOS PUBLICATIONS S.A. äñá: ÔáôïÀïõ 121 Head office: 121, Tatoiou Str Ìåôáìüñöùóç Metamorfossi, Greece Âéâëéïðùëåßï: Ìáõñïìé Üëç 1 Bookstore: 1, Mavromichali Str ÁèÞíá Áthens, Greece Ôçë.: Tel.: Telefax: Telefax: info@psichogios.gr info@psichogios.gr

3 Μετάφραση: Φωτεινή Μοσχή ΠΡΩΤΗ ΕΚ ΟΣΗ

4 O ΟΟΥΕΝ ΚΟΛΦΕΡ γεννήθηκε το 1965 στο Γουέξφορντ της Ιρλανδίας. Το πρώτο του µυθιστόρηµα, ΜΠΕΝΙ ΚΑΙ ΟΜΑΡ, κυκλοφόρησε το 1998 και έγινε αµέσως µπεστ σέλερ στην Ιρλανδία, ενώ και τα επόµενα βιβλία του τιµήθηκαν µε βραβεία. Τίποτα όµως δεν προµηνούσε το θόρυβο που θα προκαλούσε ο ΑΡΤΕΜΗΣ ΦΑΟΥΛ: τιµήθηκε µε τα βραβεία Children s Book of the Year και Virgin Books Newcomer of the Year, ενώ ετοιµάζεται να µεταφερθεί στη µεγάλη οθόνη. Τα βιβλία του Κόλφερ έχουν ξεπεράσει σε πωλήσεις τα 1,6 εκατοµµύρια αντίτυπα µόνο στην Αγγλία. Από τις Εκδόσεις ΨΥ- ΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν τα πέντε βιβλία µε τις περιπέτειες του Αρτέµη Φάουλ (ΤΑ ΧΙΛΙΑ ΠΡΟΣΩΠΑ, ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΚΤΙΚΗ, Ο ΚΩ ΙΚΑΣ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑΣ, Η ΠΑΓΙ Α και Η ΧΑΜΕΝΗ ΑΠΟΙ- ΚΙΑ), το µυθιστόρηµα ΟΙ ΣΟΥΠΕΡ ΚΑΤΑ ΙΩΚΤΕΣ, καθώς και τα άλλα δύο βιβλία του για µικρότερους αναγνώστες, Ο ΘΡΥΛΟΣ ΤΟΥ ΧΕΙΡΟΤΕ- ΡΟΥ ΑΓΟΡΙΟΥ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ και Ο ΘΡΥΛΟΣ ΤΗΣ ΦΛΩΡΑΣ ΦΛΟΜΠΕΡ. Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε τις ηλεκτρονικές διευθύνσεις και

5 Τα αδέρφια μου Ηοικογένειά µου περνάει κάθε καλοκαίρι σε ένα τροχόσπιτο δίπλα στη θάλασσα. Στρι µωχνόµαστε όλοι µας σε ένα δωµάτιο σαν πορτµπαγκάζ. Κοιµόµαστε µε το παράθυρο ανοι χτό. Αν έχετε αδέρφια, ξέρετε γιατί. Εγώ πάντως έχω τέσσερα αδέρφια: τον Μάρ - τι, τον Ντόνι, τον Μπερτ και τον Μ.Μ. Η µαµά µου λέει ότι µπορούµε µέσα σε δευτερόλεπτα να διαλύσουµε το τροχόσπιτο χειρότερα από τυφώνα. Μάλλον σκέφτεστε ότι υπερβάλλει. Μάλλον θα λέτε από µέσα σας: ε γίνεται να είναι τόσο 7

6 άτακτοι. Κι όµως γίνεται. Θα σας πω µερικές ιστορίες µε τα αδέρφια µου. Θα ξεκινήσω από τον πιο µικρό. Αδερφός Νο 5: Μ.Μ. (Μισή Μερίδα). Προφανώς σκέφτεστε ότι ένα πεντάχρονο δε θα µπορούσε να κάνει και πολλές ζηµιές, αλλά ό,τι του λείπει σε µέγεθος, ο Μ.Μ. το έχει σε µυαλό. Μια µέρα που είχαµε επισκεφθεί κάτι ξαδέρφια µας, ο Μ.Μ. συνειδητοποίησε ότι τα µωρά µπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν χωρίς να τα

7 µαλώσει κανείς και αποφάσισε να ξαναγίνει µωρό. Έτσι, από εκείνη τη µέρα, για έξι ολόκληρους µήνες ο Μ.Μ. µιλούσε µόνο µε µωρουδίστικες λέξεις. Εµείς ξέραµε ότι το έκανε επίτηδες, αλλά η µαµά και ο µπαµπάς έπαθαν µεγάλο σοκ. Να µια ενδεικτική συζήτηση: Μπαµπάς: «Έλα τώρα, µικρέ. Τι κρατάω στο χέ ρι µου;» (Μπανάνα) Μ.Μ.: «Μµµµ Κακά». Μπαµπάς: «Όχι, όχι κακά. Σκέψου, Μ.Μ. Είναι φρούτο. Το αγαπηµένο σου. Μπα» Μ.Μ.: «νάνα». Μπαµπάς: «Μπράβο! Τέλεια! Το βρήκες. Νάνα. Πες τώρα ολόκληρη τη λέξη». Μ.Μ.: «Νανανανα κακά». (Σ αυτό το σηµείο ο µπαµπάς βάζει το κεφάλι του ανάµεσα στα χέρια του και παραδίνεται. Ο Ντόνι κι ο Μπερτ κάνουν νόηµα στον Μ.Μ. µπράβο!) Αδέρφια Νο 4 και 3: Ντόνι και Μπερτ. Τους βά - 9

8 ζω µαζί γιατί δουλεύουν οµαδικά. Όταν βλέπεις τον ένα, να είσαι σίγουρος ότι κάπου εκεί τριγυρνάει κι ο άλλος. Ο Μπερτ κρατάει τσίλιες, όσο ο Ντόνι διαπράττει τα εγκλήµατα. Η µαµά παλιά κολλούσε ετικέτες στα πράγ- µατα που δεν έπρεπε να αγγίζουν ο Ντόνι κι ο Μπερτ. Κάτω τα χέρια, έγραφε στο παγωτό. Μην αγγίζετε, κολληµένο στη σκόνη κακάο και Όποιος αγγίξει αυτό το βάζο, καλύτερα να φοράει γάντια, γιατί θα πάρω τα αποτυπώµατά του και θα τον εντοπίσω, έγραφε στο κουτί του κέικ. Το τελευταίο µήνυµα ήταν και µάθηµα για τις δευτερεύουσες προτάσεις µαζί, γιατί η µαµά µου παλιά ήταν δασκάλα. Η µαµά προσπάθησε να κρύψει το κέικ στο ντουλάπι, αλλά ο Ντόνι κι ο Μπερτ απλώς σκαρφάλωσαν στα ντουλάπια σαν πίθηκοι. Στο τέλος, η µαµά τύλιξε τα µπισκότα µε λαχανόφυλλα και τα έκρυψε στο πορτµπαγκάζ. 10

9 Αδερφός Νο 2: Γουίλ. Αυτός είµαι εγώ. Υπέροχο αγόρι και πολύτιµος σε κάθε οµάδα. Και δεν το λέω µόνος µου, το γράφει στον έλεγχό µου. 11

10 Αδερφός Νο 1: Μάρτι. Ο µεγάλος µου αδερφός. Ο Μάρτι ξέρει ότι και µόνο αν αγγίξει ένα µικρότερο αδερφό θα τιµωρηθεί µε µια βδο- µάδα στο δωµάτιό του, έτσι πρέπει να εφευρίσκει άλλους τρόπους για να µας βασανίζει. Ο Μάρτι φυλάει συνήθως τα χειρότερα βασανιστήρια για µένα. Ξέρει ότι φοβάµαι τα φαντάσµατα και γι αυτό µου κάνει ένα σωρό απαίσια κόλπα. Θα µπορούσα να γεµίσω τρία τετράδια µε ιστορίες απ τις ηλίθιες φάρσες του. 12

11 Τα Δόντια του Καπετάν Γεράκη Περνούσαµε τις µεγάλες καλοκαιρινές µέρες κολυµπώντας, φτιάχνοντας σχεδίες και βάζοντας καβούρια ο ένας στα παπούτσια του άλλου. Το χωριό Ντανκέιντ ήταν ιδανικό µέρος για διακοπές για αγόρια της ηλικίας µας. Είχαµε βάρκα, στολές κατάδυσης, σπιτάκι πάνω στο δέντρο και καλάµια για ψάρεµα. Και φέτος θα µπορούσα να πάω και στο Χορό της Σαρδέλας. Ο Χορός της Σαρδέλας είναι ένα παιδικό πάρτι που γίνεται µια φορά την εβδοµάδα και 13

12 είναι για παιδιά εννιά µε έντεκα χρόνων. Και πα ρόλο που έχει γελοίο όνοµα, ανυποµονούσα να πάω γιατί θα µπορούσα να κάνω παρέα µε τα µεγαλύτερα παιδιά. Ο Μάρτι είχε πάει µερικές φορές τον προηγούµενο χρόνο και µου είχε πιπιλίσει το µυαλό µε ιστορίες για παιδιά που περνούσαν τέλεια και χόρευαν κάτω από αληθινά φωτορυθµικά. Κυκλοφορούσε ακόµα και η φήµη ότι θα έρχονταν οι U2 για µια συναυλία. 14

13 Τη νύχτα πριν απ το πρώτο πάρτι του καλοκαιριού δεν µπορούσα να κοιµηθώ. Αυτό, βέβαια, δεν είχε καµία σχέση µε το πάρτι. Ήταν γιατί ο Μάρτι µάς τρόµαζε µε την αγαπηµένη του ιστορία µε φαντάσµατα: το θρύλο του καπετάν Γεράκη. Ήµασταν όλοι κουκουλωµένοι µε τα σλίπινγκ µπαγκ µας σε ένα δωµάτιο που κανονικά είχε δύο κρεβάτια, αλλά ο µπαµπάς είχε φτιάξει άλ - 15

14 λα τρία από παλιές σανίδες και κόντρα πλακέ. Κάθε νύχτα, ο Μάρτι περίµενε µέχρι να µας έχει µισοπάρει όλους ο ύπνος και µετά άρχιζε την ιστορία του. Όταν κάποιος µισοκοιµάται, µπορεί να πιστέψει οτιδήποτε. «Το άκουσε κανείς αυτό;» ρώτησε εκείνο το βράδυ. «Μου φάνηκε ότι άκουσα κάτι απ έξω». «εν άκουσα τίποτα», είπα εγώ, αν και ήξερα ότι το έλεγε επίτηδες. «Μπαµπούλας», πετάχτηκε ο Μ.Μ., που µιλούσε ακόµα µωρουδίστικα. Ο Μάρτι άναψε τον κατασκοπικό του φακό στο πρόσωπο του Μ.Μ. «Μην κάνεις τα κολπάκια σου σ εµένα, Μ.Μ.», απείλησε. «Εντάξει, Μάρτι», είπε ο Μ.Μ., που ήξερε πότε έπρεπε να διαφωνήσει. «Μπορεί και να µην ήταν τίποτα», συνέχισε ο Μάρτι, βάζοντας το φακό κάτω απ το σαγόνι του, δηµιουργώντας απαίσιες σκιές. «Μπορεί όµως να ήταν ο καπετάν Γεράκης, που ψάχνει το αγόρι που του κάρφωσε ένα τσεκούρι στο κεφάλι». «Μάρτι», παρακάλεσα, «µην τροµάζεις τους µικρούς». 16

15 «Εµείς θέλουµε να µας τροµάξει», διαµαρτυρήθηκε ο Μπερτ. «Ναι, και µην αφήσεις καµία λεπτοµέρεια», πρόσθεσε ο Ντόνι. «Αίµατα και έντερα, τα θέλουµε όλα». «Καλά λοιπόν, αφού το θέλετε», συµφώνησε ο Μάρτι σβήνοντας ξαφνικά το φακό και βυθί- 17

16 ζοντας το µικροσκοπικό δωµάτιο σε σκοτάδι πιο βαθύ κι απ την πίσσα. Σταµάτησε για λίγο, περιµένοντας να αρχίσουµε να έχουµε αγωνία, και µετά έπιασε να λέει την ιστορία του. «Πριν από περισσότερα από τριακόσια χρόνια», ξεκίνησε µε χαµηλή, τρεµουλιαστή φωνή, «τη θάλασσα γύρω απ το Ντανκέιντ την όργωνε ο τροµερός πειρατής καπετάν Αύγουστος Γεράκης. Ο καπετάν Γεράκης ήταν ο πιο κακός, απαίσιος και βροµερός πειρατής που είχε πατήσει ποτέ το πόδι του σε κατάστρωµα πλοίου». Στο µυαλό µας, ο καπετάν Γεράκης ήταν σαν τον Μάρτι µε γενειάδα. «Ο καπετάν Γεράκης και τα πρωτοπαλίκαρά του οδηγούσαν τα πλοία καταπάνω στις ξέρες σβήνοντας το φως του φάρου του Ντανκέιντ και ανάβοντας ένα άλλο φανάρι πάνω στα βράχια. Τα πλοία, ακολουθώντας το φως, πήγαιναν προς τα κει, όπου καραδοκούσαν ο καπετάν Γεράκης και τα τσιράκια του. Κούρσευαν το πλοίο, φόρτωναν τους θησαυρούς στο δικό τους πλοίο, τη Σαλώµη, και έφευγαν για το ληµέρι 18

17 τους. Κάποιες νύχτες, όταν τα λάφυρα ήταν πολλά, οι πειρατές άπλωναν τους θησαυρούς τους πάνω στα βράχια που εµφανίζονται µέσα από τη θάλασσα όποτε έχει άµπωτη. Όταν το φως από το φα νάρι τους έπεφτε πάνω στα βράχια, έλαµπαν και άστραφταν στη νύχτα, όπως τα δόντια του ίδιου του καπετάν Γεράκη. Αυτά τα βράχια έµειναν γνωστά ως» «Τα όντια του Καπετάν Γεράκη», ψιθύρισα. «Πι-πί;» έκανε ο Μ.Μ. «Σε προειδοποιώ», απείλησε ο Μάρτι, ανάβοντας το φακό. 19

18 «Εννοώ, µπορείς να περιµένεις µέχρι να πάω στην τουαλέτα;» εξήγησε ο Μ.Μ. αφήνοντας τα µωρουδίστικα. «Έχεις ένα λεπτό. Κάνε γρήγορα». Ο Μ.Μ. κατέβηκε απ την τριπλή κουκέτα και πήγε τρέχοντας στη µικροσκοπική τουαλέτα του τροχόσπιτου. Είµαι σίγουρος ότι σταµάτη- 20

19 σε για µια γρήγορη αγκαλιά απ τη µαµά για να µη φοβάται κατά τη διάρκεια της ιστορίας. «Μια χειµωνιάτικη, φουρτουνιασµένη νύχτα», συνέχισε ο Μάρτι, όταν ο Μ.Μ. τυλίχτηκε και πάλι στο σλίπινγκ µπαγκ του, «η Σαλώµη έριξε άγκυρα λίγο έξω απ το λιµάνι του Ντανκέιντ. Ο καπετάν Γεράκης και τριάντα απ τους πιο επικίνδυνους άνδρες του βγήκαν στην ακτή. Είχαν πολύ άγριες διαθέσεις και ήταν οπλισµένοι µέχρι τα δόντια µε σπαθιά, µαχαίρια και πριόνια». «Πριόνια;» ρώτησε ο Ντόνι. Αυτό ήταν καινούριο στοιχείο. «Ναι, πριόνια, για να τεµαχίσουν ό,τι έβρισκαν µπροστά τους. Ό,τι ή όποιον». Ο Μ.Μ. ανατρίχιασε από φόβο και ταρακουνήθηκε όλο το σύστηµα των κρεβατιών. «Οι πειρατές κατέλαβαν το φάρο χωρίς ούτε µια πιστολιά και µετά άναψαν το δικό τους φανάρι σε έναν άλλο βράχο. Τόση πειρατική κακία έχει ρουφήξει αυτός ο βράχος, που µέχρι σήµερα οι γλάροι δεν κάθονται εκεί. Όποιος καθίσει, νιώθει ένα παγωµένο ρεύµα κακίας στον πισινό του». 21

20 Αυτό ήταν αλήθεια. Είχα καθίσει σ εκείνον το βράχο µια φορά που είχα βάλει στοίχηµα και ο πισινός µου ήταν µουδιασµένος για µια εβδο- µάδα µετά. «εν είχε περάσει µια ώρα και ένα εµπορικό πλοίο, η Λέιντι Τζάκλιν, φάνηκε στον ορίζοντα και διόρθωσε την πορεία του για να µην πέσει πάνω στα βράχια ή τουλάχιστον έτσι νόµιζε ο καπετάνιος του. Το φως όµως που ακολουθούσε για να προσανατολιστεί ήταν το φανάρι των πειρατών και έτσι έπεσαν καταπάνω στα άγρια βράχια του Ντανκέιντ». ε χρειαζόταν και πολλή προσπάθεια για να φανταστείς τη σκηνή, έτσι όπως σφύριζε ο αέρας έξω απ το παράθυρό µας και η θάλασσα χτυπούσε τα βράχια δυο λεπτά δρόµο πιο κάτω απ το τροχόσπιτό µας. «Ο καπετάν Αύγουστος Γεράκης και οι πειρατές του όρµησαν στο ναυάγιο, ουρλιάζοντας και κραδαίνοντας τα σπαθιά τους. Κλείδωσαν τους επιβάτες και το πλήρωµα σε µια καµπίνα και ξαλάφρωσαν το αµπάρι από ό,τι µπορούσαν να κουβαλήσουν. Ο ίδιος ο καπετάν Γεράκης 22

21 όρµησε στην καµπίνα του καπετάνιου, γιατί πάντα στο χρηµατοκιβώτιο του καπετάνιου φυλάγονταν οι πιο σπουδαίοι θησαυροί. Εκεί δε βρήκε τον καπετάνιο, αλλά ένα αγόρι που είχε κρυφτεί στην καµπίνα. 23

22 » Βρε, βρε, βρε, είπε ο Γεράκης κοιτώντας το αγόρι µε τα µικρά µαύρα µάτια του. Για δες, τι έχουµε εδώ;»το αγόρι δεν απάντησε, αλλά έβγαλε το χέρι του πίσω απ την πλάτη του. Κρατούσε ένα µικρό παιδικό τσεκούρι.»ο καπετάν Γεράκης γέλασε µε το απαίσιο, διαβολικό του γέλιο. Κοιτάξτε, παιδιά! φώναξε στους πειρατές που ήταν πίσω του. Αυτός ο µικρός θα µας ξεπαστρέψει.»ενώ ο καπετάν Γεράκης έκανε τα αστειάκια του, ο µούτσος στριφογύρισε το µικρό τσεκούρι στο χέρι του. Ο καπετάν Γεράκης σήκωσε το βλέµµα του, τη στιγµή που το τσεκούρι καρφώθηκε στο κεφάλι του. Καθώς έπεφτε στο πάτω- µα, µουρµούρισε: Θα µου το πληρώσεις αυτό, µικρέ» Ο Μάρτι σταµάτησε και κανείς δεν είπε λέξη. Αυτό ήταν καλό σηµάδι. Αν είχαµε βαρεθεί, θα τον βοµβαρδίζαµε µε ηλίθιες ερωτήσεις, όπως τι ζώδιο ήταν το αγόρι. Καµιά ερώτηση σήµαινε ότι είχαµε κατατροµάξει όλοι. «Οι σύντροφοί του κουβάλησαν τον καπετάν 24

23 Γεράκη πίσω στο πλοίο του», συνέχισε την αφήγηση ο Μάρτι, «και ο χειρουργός, που ήταν παλιά χασάπης, κοίταξε την πληγή του. Αν τραβήξουµε το τσεκούρι, θα φύγει και το µυαλό του καπετάνιου, δήλωσε.»έτσι το άφησαν εκεί που ήταν. Ο σιδεράς του πλοίου το πελέκησε, ώσπου έµεινε µόνο µια ακρούλα που γυάλιζε στο κεφάλι του καπετάνιου σαν ασηµένιο µισοφέγγαρο. 25

24 »Ο καπετάν Γεράκης ξύπνησε έπειτα από δέκα µέρες που ψηνόταν στον πυρετό και οι πρώτες του λέξεις ήταν: Πού είναι αυτό το αγόρι;»οι πειρατές δεν είχαν ιδέα. Πάνω στη βιασύνη τους να σώσουν τον καπετάνιο, κανείς δεν είχε σκεφτεί να πιάσει το ναύτη.»οι πειρατές επέστρεψαν στο Ντανκέιντ, αλλά κανένα ποσό δεν µπορούσε να εξαγοράσει τις πληροφορίες που ήθελαν για το µυστηριώδες αγόρι. Ο καπετάν Γεράκης ήταν έξω φρενών. Εξαιτίας αυτού του ναύτη, θα είχε τροµακτικό πονοκέφαλο µέχρι να πεθάνει και ήθελε να πάρει εκδίκηση. Για την υπόλοιπη ζωή του, ο καπετάν Γεράκης έψαχνε µέχρι τα πέρατα της γης το αγόρι που του είχε κάνει τόσο κακό και ύστερα από δεκαπέντε χρόνια, όταν ο στρατός εντόπισε τον καπετάν Γεράκη στο κρησφύγετό του, οι τελευταίες του λέξεις προτού τα κανόνια κάνουν χίλια κοµµάτια το λη- µέρι του ήταν: Θα ξανάρθω για να βρω αυτό το αγόρι» «Και πού ξέρεις ποιες ήταν οι τελευταίες του λέξεις;» ζήτησε να µάθει ο Μπερτ. «Πώς µπο- 26

25 ρεί να το ξέρει κάποιος, αφού το ληµέρι του έγινε κοµµάτια;» «Ένας πειρατής επέζησε», εξήγησε ο Μάρτι που περίµενε την ερώτηση. «Ο Τζόνι Μονοδάχτυλος. Ένας πειρατής µε ένα µόνο δάχτυλο που καθάριζε τις κάννες απ τα ντουφέκια για να βγάζει το ψωµί του». «Έτσι µάλιστα», είπε ο Μπερτ, ικανοποιη- µένος. «Και έτσι λένε ότι το πνεύµα του καπετάν Γεράκη περιπλανιέται στο ακρωτήρι. Και όποτε τα βράχια, που λέγονται Τα όντια του Καπετάν Γεράκη, γυαλίζουν στο σκοτάδι τις νύχτες που τραβιούνται τα νερά, το φάντασµά του είναι εκεί κοντά και ψάχνει το αγόρι. Και αν βρει κάποιο αγόρι στην ίδια ηλικία µε εκείνο να περιπλανιέται στα βράχια µέσα στη νύχτα, θα το πάρει µαζί του στο πλοίο-φάντασµά του». Ο Μπερτ ρώτησε αυτό που δεν ήθελα να ξέρω. «Πόσων χρονών ήταν εκείνο το αγόρι;» «Εννιά», απάντησε ο Μάρτι, ανάβοντας το φακό και ρίχνοντας το φως στο πρόσωπό µου. 27