ΙΟΥΛΙΟΣ 30!! ΑΓΙΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΣΙΛΑΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ

Transcript

1 ΙΟΥΛΙΟΣ 30!! ΑΓΙΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΣΙΛΑΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ (Μοναχοῦ Γερασίμου Μικραγιαννανίτου) ΜΙΚΡΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ Ἱστῶμεν στίχους δ, καὶ ψάλλομεν Στιχηρὰ Προσόμοια. Ἦχος δ. Ἔδωκας σημείωσιν. Χάριν τὴν τοῦ Πνεύματος, τοῦ Παναγίου δεξάμενος, Ἀποστόλων ὁμότροπος, ἐδείχθης καὶ σύσκηνος, Ἀπόστολε Σίλα, καὶ τῷ θείῳ Παύλῳ, ἀκολουθήσας ἱερῶς, τῷ θείῳ λόγῳ πολλοὺς ἐφώτισας, πρὸς πίστιν τὴν σωτήριον, ὡς τοῦ Σωτῆρος διάκονος, διὰ τοῦτο τὴν μνήμην σου, τὴν Ἁγία γεραίρομεν. (Δίς) Παῦλός σε ὁ ἔνθεος, ἐπιλεξάμενος ἔνδοξε, συνοδίτην σε ἔσχηκε σὺν τούτῳ γὰρ ὤδευσας, ἐπὶ πλείστας πόλεις, καὶ πολλοὺς κινδύνους, ὑπὲρ τῆς δόξης τοῦ Χριστοῦ, Σίλα Ἀπόστολε καθυπέμεινας διό σε κατεκόσμησεν, ἐπουρανίοις χαρίσμασιν, Ἰησοῦς ὁ φιλάνθρωπος, καὶ Σωτὴρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν. Ὤφθη Μακεδὼν ἀνήρ, ὑμᾶς καλῶν εἰς βοήθειαν, ἐν ὁράματι ἔνδοξοι ἐντεῦθεν ἐξήλθετε, ἀπὸ τῆς Τρῳάδος, εἰς Μακεδονίαν, Παῦλε καὶ Σίλα οἱ σοφοί, εἰς τὴν Νεάπολιν καὶ Φιλίππους δέ, σταθμεύσαντες ἀνάπαυσιν, τὴν ἀληθῆ διὰ πίστεως, τοῖς τῇ πλάνῃ συγκάμνουσιν, ἐβραβεύσατε Ἅγιοι. [1]

2 Δόξα. Ἦχος δ. Μαθητευθεὶς τῷ λόγῳ τῆς Χάριτος, τοῦ Εὐαγγελίου τῆς εἰρήνης, κήρυξ θεόληπτος ὤφθης, Σίλα Ἀπόστολε τὴν γὰρ γενομένην ἡμῖν σωτηρίαν, γλώσσῃ σοφῇ ἐκήρυξας, τοῖς ἐν σκότει καὶ σκιᾷ τῆς ματαιότητος καθεύδουσιν εἰρήνην γὰρ καὶ λύτρωσιν, καὶ φῶς ἀληθινὸν ἡμῖν ἐβράβευσε, Χριστὸς ὁ Θεός, καὶ Σωτὴρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον. Ἐκ παντοίων κινδύνων τοὺς δούλους Σου φύλαττε εὐλογημένη Θεοτόκε, ἵνα Σὲ δοξάζομεν, τὴν ἐλπίδα τῶν ψυχῶν ἡμῶν. Εἰς τὸν Στίχον. Ἦχος δ. Ὡς γενναῖον ἐν Μάρτυσιν Ἀστραπαῖς φωτιζόμενοι, ταῖς τοῦ Πνεύματος πάνσοφοι, τὰ τῆς γῆς πληρώματα περιήλθετε, καὶ τοὺς πιστοὺς ἐφωτίσατε, τὸν ζόφον μειώσαντες, ἀγνωσίας τοῦ βυθοῦ, ὡς τοῦ Λόγου Ἀπόστολοι ὅθεν σήμερον, γεγηθότες τελοῦμεν τὴν ἁγίαν, καὶ φωσφόρον ὑμῶν μνήμην, ἁγιασμὸν κομιζόμενοι. Στ.: Εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος αὐτῶν, καὶ εἰς τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης τὰ ῥήματα αὐτῶν. Ὡς νεφέλαι μακάριοι, ἐπὶ πάντα τὰ πέρατα, ὑετὸν ἐῤῥάνατε τὸν οὐράνιον, καὶ τὰς ψυχὰς κατηρδεύσατε, πιστῶν θείᾳ χάριτι, ἀποπνίξαντες δεινά, ἀθεΐας ζιζάνια, καὶ τελέσαντες, τὰς ψυχὰς καρποφόρους τῶν ἀνθρώπων διὰ τοῦτο ἐν αἰνέσει, ὑμᾶς τιμῶμεν Ἀπόστολοι. [2]

3 Στ.: Οἱ οὐρανοὶ διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ, ποίησιν δὲ χειρῶν Αὐτοῦ ἀναγγέλει τὸ στερέωμα. Συνελθόντες τιμήσωμεν, καὶ πιστῶς μακαρίσωμεν, Σίλαν τὸν πανάριστον, καὶ Ἀνδρόνικον, Ἐπαινετόν τε καὶ Κρήσκεντα, καὶ πόθῳ τιμήσωμεν, σὺν αὐτοῖς Σιλουανόν, τοὺς τῆς πίστεως κήρυκας, τοὺς προχέοντας, ποταμοὺς ἰαμάτων, καὶ παντοίων, παθημάτων ἐπηρείας, Πνεύματι θείῳ ἐξαίροντας. Δόξα. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον. Κατακρίσεως λύτρωσαι, Παναγία Θεόνυμφε, καὶ δεινῶν πταισμάτων, τὴν ταπεινήν μου ψυχήν, καὶ τοῦ θανάτου ἀπάλλαξον, εὐχαῖς σου καὶ δώρησαι, δικαιώσεως τυχεῖν, ἐν ἡμέρᾳ ἐτάσεως, ἧς ἐπέτυχον, τῶν Ἁγίων οἱ δῆμοι, μετανοίᾳ, καθαρθέντα με πρὸ τέλους, καὶ τῶν δακρύων ταῖς χύσεσιν. Νῦν ἀπολύεις. Τρισάγιον. Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ. Ὡραῖοι οἱ πόδες σου Σίλα Ἀπόστολε, τὴν γῆν καθηγίασαν, τῆς Νεαπόλεως καὶ τῶν Φιλίππων, τὴν κλεινὴν χώραν πανεύφημε φωτὸς τοῦ θείου μύστης, πρὸς ἡμᾶς χρηματίσας, ἔλυσας τῶν εἰδώλων, τὴν σκοτόμαιναν μάκαρ δι ὃ ἐν παῤῥησίᾳ Χριστῷ, πρέσβευε σωθῆναι ἡμᾶς. Δόξα... Καὶ νῦν... Θεοτοκίον Τὸ ἀπ' αἰῶνος ἀπόκρυφον, καὶ Ἀγγέλοις ἄγνωστον μυστήριον διὰ σοῦ Θεοτόκε τοῖς ἐπὶ γῆς πεφανέρωται, Θεὸς ἐν ἀσυγχύτῳ ἑνώσει σαρκούμενος, καὶ Σταυρὸν ἑκουσίως ὑπὲρ ἡμῶν καταδεξάμενος, δι' οὗ ἀναστήσας [3]

4 τὸν πρωτόπλαστον, ἔσωσεν ἐκ θανάτου τὰς ψυχὰς ἡμῶν. Ἀπόλυσις. [4]

5 ΜΕΓΑΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ Εὐλογήσαντος τοῦ ἱερέως, ὁ Προοιμιακός, καὶ τό Μακάριος ἀνήρ. Εἰς δὲ τό Κύριε ἐκέκραξα, ἱστῶμεν στίχους στ καὶ ψάλλομεν Στιχηρὰ Προσόμοια. Ἦχος δ. Ὡς γενναῖον ἐν Μάρτυσιν. Ὡς Ἀπόστολον ἔνθεον, καὶ τοῦ Παύλου συνέκδημον, Σίλα παμμακάριστε εὐφημοῦμέν σε ὅτι τὸν λόγον τῆς πίστεως, πανσόφως ἐκήρυξας, καὶ ὡδήγησας λαούς, πρὸς τὴν θείαν ἐπίγνωσιν, τοῦ δι ἔλεος, σαρκωθέντος καὶ σώσαντος τὸν κόσμον Ὃν ἱκέτευε σωθῆναι, τοὺς ἐκτελοῦντας τὴν μνήμην σου. (Δίς) Τῇ τοῦ Πνεύματος χάριτι, συνεδέθης Ἀπόστολε, τῷ οὐρανοβάμονι ἐθνῶν κήρυκι ἐπιλογῇ γὰρ τῇ κρείττονι, αὐτῷ ἠκολούθησας, καὶ ἐν πᾶσι χαρακτήρ, ἀκριβὴς ἐχρημάτισας, τούτου ἔνδοξε, τῶν δεσμῶν καὶ τῶν τρόπων καὶ τῶν λόγων, κοινωνήσας αὐτῷ Σίλα, ἐν τῷ ἐνθέῳ κηρύγματι. Τῇ προσκλήσει ὑπείκοντες, τοῦ ὀφθέντος Ἀπόστολοι, ὑμῖν θείῳ Πνεύματι ἐν ὁράματι, ἀπὸ Τρώαδος διέβητε, εὐαγγελιζόμενοι, εἰς Νεάπολιν λαμπρῶς, καὶ Φιλίππους τὸν Κύριον, Παῦλε ἔνδοξε, καὶ θεόληπτε Σίλα Ἀποστόλων, Ἑβδομήκοντα τὸ κλέος, καὶ πρεσβευτὰ τῶν ψυχῶν ἡμῶν. Τῇ τοῦ λόγου σου χάριτι, καὶ δυνάμει τῆς πίστεως, τοὺς πιστοὺς ὡς γέγραπται παρεκάλεσας, καὶ ἐπεστήριξας ἔνδοξε, ὡς θεῖος Ἀπόστολος, ὡς σοφίας θεϊκῆς, ὑποφήτης θεόληπτος, ὡς ἐλλάμψεως, [5]

6 πεπλησμένος ἀΰλου ἐπιπνόου, καὶ τῶν θείων μυστηρίων, Σίλα θεόφρον διάκονος. Ἡ Νεάπολις πρότερον, καὶ οἱ Φίλιπποι Ἅγιε, τοῦ πλούτου τῆς Χάριτος κατετρύφησαν, ταῖς διδαχαῖς σου Ἀπόστολε, ἐν ταύταις σὺν Παύλῳ γάρ, τὸν Θεὸν τὸν ἀληθῆ, θεῖε Σίλα ἐκήρυξας ὅθεν μάνδραν σοι, ἐν τῷ τόπῳ ἀνήγειραν οὗ ἔστης, καὶ τὴν μνήμην σου τὴν θείαν, χαρμονικῶς ἑορτάζουσιν. Δόξα. Ἦχος πλ. β. Ἀποστολικῇ ἐμπρέπων χάριτι, τοῦ Εὐαγγελίου τῆς εἰρήνης, ὑπηρέτης σοφὸς ἐχρημάτισας, Ἀπόστολε Σίλα πεφωτισμένος γὰρ τῇ ἐλλάμψει τοῦ Παρακλήτου, ὡς φωστὴρ λόγον ζωῆς ἐπέχων, τῷ κόσμῳ ἐξέλαμψας, καὶ τὸν Ἥλιον τῆς δόξης, τοῖς ἐν νυκτὶ τῆς ἀγνωσίας ἀληθῶς ἐγνώρισας τῷ γὰρ σκεύει τῆς ἐκλογῆς συνοδεύσας, πλείστους πόνους καὶ ἀγῶνας σὺν αὐτῷ ὑπέστης, καὶ τὸν δρόμον τὸν καλόν, ἀκλινῶς ἐτέλεσας ὅθεν τοῖς τελοῦσι τὴν μνήμην σου, αἴτησαι δεόμεθα, εἰρήνην καὶ μέγα ἔλεος. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον Τίς μὴ μακαρίσει σε, Παναγία Παρθένε; τίς μὴ ἀνυμνήσει σου τὸν ἀλόχευτον τόκον; ὁ γὰρ ἀχρόνως ἐκ Πατρὸς ἐκλάμψας Υἱὸς μονογενής, ὁ αὐτός ἐκ σοῦ τῆς Ἁγνῆς προῆλθεν, ἀφράστως σαρκωθείς, φύσει Θεὸς ὑπάρχων, καὶ φύσει γενόμενος ἄνθρωπος δι' ἡμᾶς, οὐκ εἰς δυάδα προσώπων τεμνόμενος, ἀλλ' ἐν δυάδι φύσεων, ἀσυγχύτως γνωριζόμενος. Αὐτὸν ἱκέτευε, σεμνὴ Παμμακάριστε, ἐλεηθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν. [6]

7 Εἴσοδος. Φῶς ἱλαρόν. Προκείμενον τῆς ἡμέρας. Ἀναγνώσματα. Πράξεων τῶν Ἀποστόλων τὸ Ἀνάγνωσμα (Πράξεις 15, 30-41) Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, ἀπολυθέντες οἱ Ἀπόστολοι, ἦλθον εἰς Ἀντιόχειαν, καὶ συναγαγόντες τὸ πλῆθος ἐπέδωκαν τὴν ἐπιστολήν. ἀναγνόντες δὲ ἐχάρησαν ἐπὶ τῇ παρακλήσει. Ἰούδας τε καὶ Σίλας, καὶ αὐτοὶ προφῆται ὄντες, διὰ λόγου πολλοῦ παρεκάλεσαν τοὺς ἀδελφοὺς καὶ ἐπεστήριξαν. ποιήσαντες δὲ χρόνον ἀπελύθησαν μετ' εἰρήνης ἀπὸ τῶν ἀδελφῶν πρὸς τοὺς ἀποστόλους. ἔδοξε δὲ τῷ Σίλᾳ ἐπιμεῖναι αὐτοῦ. Παῦλος δὲ καὶ Βαρνάβας διέτριβον ἐν Ἀντιοχείᾳ διδάσκοντες καὶ εὐαγγελιζόμενοι μετὰ καὶ ἑτέρων πολλῶν τὸν λόγον τοῦ Κυρίου. Μετὰ δέ τινας ἡμέρας εἶπε Παῦλος πρὸς Βαρνάβαν Ἐπιστρέψαντες δὴ ἐπισκεψώμεθα τοὺς ἀδελφοὺς ἡμῶν κατὰ πᾶσαν πόλιν ἐν αἷς κατηγγείλαμεν τὸν λόγον τοῦ Κυρίου, πῶς ἔχουσι. Βαρνάβας δὲ ἐβουλεύσατο συμπαραλαβεῖν τὸν Ἰωάννην τὸν καλούμενον Μᾶρκον Παῦλος δὲ ἠξίου, τὸν ἀποστάντα ἀπ' αὐτῶν ἀπὸ Παμφυλίας καὶ μὴ συνελθόντα αὐτοῖς εἰς τὸ ἔργον, μὴ συμπαραλαβεῖν τοῦτον. ἐγένετο οὖν παροξυσμός, ὥστε ἀποχωρισθῆναι αὐτοὺς ἀπ' ἀλλήλων, τόν τε Βαρνάβαν παραλαβόντα τὸν Μᾶρκον ἐκπλεῦσαι εἰς Κύπρον. Παῦλος δὲ ἐπιλεξάμενος Σίλαν ἐξῆλθε, παραδοθεὶς τῇ χάριτι τοῦ Θεοῦ ὑπὸ τῶν ἀδελφῶν, διήρχετο δὲ τὴν Συρίαν καὶ Κιλικίαν ἐπιστηρίζων τὰς ἐκκλησίας. Πράξεων τῶν Ἀποστόλων τὸ Ἀνάγνωσμα (Πράξεις 16, 8-15) [7]

8 Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, παρελθόντες δὲ τὴν Μυσίαν κατέβησαν εἰς Τρῳάδα. καὶ ὅραμα διὰ τῆς νυκτὸς ὤφθη τῷ Παύλῳ ἀνήρ τις ἦν Μακεδὼν ἑστὼς, παρακαλῶν αὐτὸν καὶ λέγων Διαβὰς εἰς Μακεδονίαν βοήθησον ἡμῖν. ὡς δὲ τὸ ὅραμα εἶδεν, εὐθέως ἐζητήσαμεν ἐξελθεῖν εἰς τὴν Μακεδονίαν, συμβιβάζοντες ὅτι προσκέκληται ἡμᾶς ὁ Κύριος εὐαγγελίσασθαι αὐτούς. Ἀναχθέντες οὖν ἀπὸ τῆς Τρῳάδος εὐθυδρομήσαμεν εἰς Σαμοθράκην, τῇ δὲ ἐπιούσῃ εἰς Νεάπολιν, ἐκεῖθέν τε εἰς Φιλίππους, ἥτις ἐστὶ πρώτη τῆς μερίδος τῆς Μακεδονίας πόλις κολωνία. ἦμεν δὲ ἐν αὐτῇ τῇ πόλει διατρίβοντες ἡμέρας τινάς, τῇ τε ἡμέρᾳ τῶν σαββάτων ἐξήλθομεν ἔξω τῆς πόλεως παρὰ ποταμὸν οὗ ἐνομίζετο προσευχὴ εἶναι, καὶ καθίσαντες ἐλαλοῦμεν ταῖς συνελθούσαις γυναιξί. καί τις γυνὴ ὀνόματι Λυδία, πορφυρόπωλις πόλεως Θυατείρων, σεβομένη τὸν Θεόν, ἤκουεν, ἧς ὁ Κύριος διήνοιξε τὴν καρδίαν προσέχειν τοῖς λαλουμένοις ὑπὸ τοῦ Παύλου. ὡς δὲ ἐβαπτίσθη καὶ ὁ οἶκος αὐτῆς, παρεκάλεσε λέγουσα Εἰ κεκρίκατέ με πιστὴν τῷ Κυρίῳ εἶναι, εἰσελθόντες εἰς τὸν οἶκόν μου μείνατε καὶ παρεβιάσατο ἡμᾶς. Πράξεων τῶν Ἀποστόλων τὸ Ἀνάγνωσμα (Πράξεις 16, 16-34) Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, ἐγένετο δὲ πορευομένων ἡμῶν εἰς προσευχὴν παιδίσκην τινὰ ἔχουσαν πνεῦμα πύθωνος ἀπαντῆσαι ἡμῖν, ἥτις ἐργασίαν πολλὴν παρεῖχε τοῖς κυρίοις αὐτῆς μαντευομένη. αὕτη κατακολουθήσασα τῷ Παύλῳ καὶ τῷ Σίλᾳ ἔκραζε λέγουσα Οὗτοι οἱ ἄνθρωποι δοῦλοι τοῦ Θεοῦ τοῦ [8]

9 ὑψίστου εἰσίν, οἵτινες καταγγέλλουσιν ἡμῖν ὁδὸν σωτηρίας. τοῦτο δὲ ἐποίει ἐπὶ πολλὰς ἡμέρας. διαπονηθεὶς δὲ ὁ Παῦλος καὶ ἐπιστρέψας τῷ πνεύματι εἶπε Παραγγέλλω σοι ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐξελθεῖν ἀπ' αὐτῆς. καὶ ἐξῆλθεν αὐτῇ τῇ ὥρᾳ. Ἰδόντες δὲ οἱ κύριοι αὐτῆς ὅτι ἐξῆλθεν ἡ ἐλπὶς τῆς ἐργασίας αὐτῶν, ἐπιλαβόμενοι τὸν Παῦλον καὶ τὸν Σίλαν εἵλκυσαν εἰς τὴν ἀγορὰν ἐπὶ τοὺς ἄρχοντας, καὶ προσαγαγόντες αὐτοὺς τοῖς στρατηγοῖς εἶπον Οὗτοι οἱ ἄνθρωποι ἐκταράσσουσιν ἡμῶν τὴν πόλιν Ἰουδαῖοι ὑπάρχοντες, καὶ καταγγέλλουσιν ἔθη ἃ οὐκ ἔξεστιν ἡμῖν παραδέχεσθαι οὐδὲ ποιεῖν Ῥωμαίοις οὖσι. καὶ συνεπέστη ὁ ὄχλος κατ' αὐτῶν. καὶ οἱ στρατηγοὶ περιῤῥήξαντες αὐτῶν τὰ ἱμάτια ἐκέλευον ῥαβδίζειν, πολλάς τε ἐπιθέντες αὐτοῖς πληγὰς ἔβαλον εἰς φυλακήν, παραγγείλαντες τῷ δεσμοφύλακι ἀσφαλῶς τηρεῖν αὐτούς ὃς παραγγελίαν τοιαύτην εἰληφὼς ἔβαλεν αὐτοὺς εἰς τὴν ἐσωτέραν φυλακὴν καὶ τοὺς πόδας αὐτῶν ἠσφαλίσατο εἰς τὸ ξύλον. Κατὰ δὲ τὸ μεσονύκτιον Παῦλος καὶ Σίλας προσευχόμενοι ὕμνουν τὸν Θεόν ἐπηκροῶντο δὲ αὐτῶν οἱ δέσμιοι. ἄφνω δὲ σεισμὸς ἐγένετο μέγας, ὥστε σαλευθῆναι τὰ θεμέλια τοῦ δεσμωτηρίου, ἀνεῴχθησάν τε παραχρῆμα αἱ θύραι πᾶσαι καὶ πάντων τὰ δεσμὰ ἀνέθη. ἔξυπνος δὲ γενόμενος ὁ δεσμοφύλαξ καὶ ἰδὼν ἀνεῳγμένας τὰς θύρας τῆς φυλακῆς, σπασάμενος μάχαιραν ἔμελλεν ἑαυτὸν ἀναιρεῖν, νομίζων ἐκπεφευγέναι τοὺς δεσμίους. ἐφώνησε δὲ φωνῇ μεγάλῃ ὁ Παῦλος λέγων Μηδὲν πράξῃς σεαυτῷ κακόν ἅπαντες γάρ ἐσμεν ἐνθάδε. αἰτήσας δὲ φῶτα εἰσεπήδησε, καὶ ἔντρομος γενόμενος προσέπεσε τῷ Παύλῳ καὶ τῷ Σίλᾳ, καὶ προαγαγὼν αὐτοὺς ἔξω ἔφη Κύριοι, τί με δεῖ ποιεῖν ἵνα σωθῶ; οἱ δὲ [9]

10 εἶπον Πίστευσον ἐπὶ τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, καὶ σωθήσῃ σὺ καὶ ὁ οἶκός σου. καὶ ἐλάλησαν αὐτῷ τὸν λόγον τοῦ Κυρίου καὶ πᾶσι τοῖς ἐν τῇ οἰκίᾳ αὐτοῦ. καὶ παραλαβὼν αὐτοὺς ἐν ἐκείνῃ τῇ ὥρᾳ τῆς νυκτὸς ἔλουσεν ἀπὸ τῶν πληγῶν, καὶ ἐβαπτίσθη αὐτὸς καὶ οἱ αὐτοῦ πάντες παραχρῆμα, ἀναγαγών τε αὐτοὺς εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ παρέθηκε τράπεζαν, καὶ ἠγαλλιάσατο πανοικὶ πεπιστευκὼς τῷ Θεῷ. Λιτή. Ἦχος α. Ἀγάλλεται ἐνθέως, ἡ Νεαπόλεως καὶ Φιλίππων Ἐκκλησία, σεμνυνομένη τῇ δόξῃ σου, Ἀπόστολε Σίλα. Τῷ γὰρ λόγῳ σου πεφώτισται, καὶ ἀπαρχὴ Χριστῷ γεγένηται, τῆς μετέπειτα προσαγωγῆς, τῷ Εὐαγγελίῳ τῆς Χάριτος, τῶν ἐν Εὐρώπῃ ἐθνῶν. Ὡς γὰρ ἀστὴρ συνεξέλαμψας ἡμῖν, τῷ φαεινῷ ἑωσφόρῳ Παύλῳ, ἑπόμενος ἔνδοξε ὅθεν, τὴν λαμπράν σου τελοῦσα μνήμην, βοῶμεν Κύριε, δόξα Σοι. Ἦχος β. Πλήρης χάριτος καὶ σοφίας, τοῦ Παρακλήτου τῇ ἐνεργείᾳ, ἀνεδείχθης Ἀπόστολε, δικαιοσύνῃ ἐκλάμπων ὅθεν, τὸ μέγα τῆς εὐσεβείας μυστήριον, λόγῳ σοφῷ διετράνωσας, καὶ ἔργῳ ἐβεβαίωσας, καὶ θαύμασιν ἐστήριξας τῶν πιστῶν τὰς καρδίας, μαθητευθεὶς γὰρ τῷ θείῳ κήρυκι, κατ ἀξίαν δεδόξασαι, Σίλα θεοδόξαστε. Ἦχος γ. Τὴν τῆς ψυχῆς σου λαμπρότητα, ὁ τῶν ἀποῤῥήτων κατιδὼν θεατής, ἀκολουθεῖν σε ἐξελέξατο, καὶ συνεργόν σε ἀνέδειξεν, ἐν τῷ Εὐαγγελίῳ τοῦ Χριστοῦ, [10]

11 Σίλα Ἀπόστολε ὅθεν, σὺν αὐτῷ ὡς ἀετὸς ὑψιπέτης, πλείστας πόλεις καὶ χώρας διέδραμες, καὶ ἐν Μακεδονίᾳ συμμοχθήσας, τὴν πάντα νοῦν ὑπερέχουσαν εἰρήνην, καὶ τὰ ἀγαθὰ τῆς πίστεως, εὐηγγελίσω ἡμῖν Ἅγιε. Ὧν τρυφῶντες ἑορτάζομεν, τὴν φωτοφόρον μνήμην σου. Δόξα. Ἦχος δ. Τῆς ἐν Χριστῷ οἰκονομίας, θεοειδὴς Ἀπόστολος καὶ διαπρύσιος κήρυξ ἀνεδείχθης ἐν τοῖς πέρασι, Σίλα παμμάκαρ ἐκ τῆς Σιὼν γὰρ ἀνατείλας, ὡς οὐρανὸς κατὰ Δαβὶδ ἔμψυχος, τοῖς ἐν γῇ διηγήσω, τοῦ κενωθέντος ἐπὶ γῆς δι εὐσπλαγχνίαν, καὶ οὐρανίους ἡμᾶς τελέσαντος τὴν δόξαν τὴν ἄῤῥητον, καὶ τῆς κενώσεως αὐτοῦ, τὸ μέγα μυστήριον. Αὐτὸν ἱκέτευε, θεηγόρε Ἀπόστολε, δωρηθῆναι τῇ οἰκουμένῃ εἰρήνην, καὶ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν τὸ μέγα ἔλεος. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον. Ἐκ παντοίων κινδύνων τοὺς δούλους Σου φύλαττε εὐλογημένη Θεοτόκε, ἵνα Σὲ δοξάζομεν, τὴν ἐλπίδα τῶν ψυχῶν ἡμῶν. Εἰς τὸν Στίχον. Ἦχος πλ. α. Χαίροις ἀσκητικῶν. Παύλῳ, μαθητευθεὶς τῷ σοφῷ, τῶν ὑπὲρ λόγον μυστηρίων διάκονος, Ἀπόστολε Σίλα ὤφθης, καὶ λειτουργὸς ἀληθής, τῆς σκηνὴς τῆς θείας ἥνπερ ἔπηξε, Χριστὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν, σαρκωθεὶς ὡς φιλάνθρωπος, οὗ τῆς ἀγάπης, καὶ τῆς θείας χρηστότητος, ἐν τοῖς ἔθνεσι, τὸν βυθὸν ἀνεκήρυξας ὅθεν σε μακαρίζομεν, τελοῦντες τὴν μνήμην σου, καὶ τοὺς μακρούς σου [11]

12 ἀγῶνας, ὑπὲρ Χριστοῦ μεγαλύνομεν, αἰτοῦντές σε μάκαρ, ἱκετεύειν τὸν Σωτῆρα, ὑπὲρ τῆς ποίμνης σου. Στ.: Εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος αὐτῶν, καὶ εἰς τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης τὰ ῥήματα αὐτῶν. Ὤφθη, τῇ εὐδοκίᾳ Θεοῦ, ὑμῖν ἀνήρ τις Μακεδὼν ἐν ὁράματι, Ἀπόστολοι θεηγόροι, τὴν παρ ἡμῶν ἐξαιτῶν, σωτήριον χάριν καὶ βοηθείαν ἐντεῦθεν ὑπείκοντες, ἐμφανίσει τῇ ἄνωθεν, ἀπὸ Τρῳάδος, εἰς Νεάπολιν ἥκετε, καὶ Φιλίππους δέ, τῷ Χριστῷ προσηγάγετε, Παῦλε θεομακάριστε, καὶ Σίλα θεόληπτε, τῶν οὐρανίων δογμάτων, λόγῳ καὶ ἔργῳ ἐκφάντορες, Χριστὸν δυσωπεῖτε, ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν δοθῆναι, τὸ μέγα ἔλεος. Στ.: Οἱ οὐρανοὶ διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ, ποίησιν δὲ χειρῶν Αὐτοῦ ἀναγγέλει τὸ στερέωμα. Ἔχων, τοῦ Παρακλήτου τὸ φῶς, ἐκ Νεαπόλεως ὁδεύων Ἀπόστολε, πρὸς πόλιν τὴν τοῦ Φιλίππου, ἀναψυχὴν τοῦ λαβεῖν, ἐν τῷδε τῷ τόπῳ ἔστης Ἅγιε, ἐν ᾧ Μονὴ θεία σοι, εἰς ψυχῆς περιποίησιν, ᾠκοδομήθη, καὶ τῇ σῇ ἀνατέθηται, θείᾳ χάριτι, καυχωμένη τῇ κλήσει σου. Ταύτην ἀεὶ περίεπε, ταῖς σαῖς ἀντιλήψεσι, καὶ τοῖς προστρέχουσι ταύτῃ, ἁγιασμόν τε καὶ λύτρωσιν, ἑκάστοτε δίδου, τῇ θερμῇ σου προστασίᾳ, Σίλα πανεύφημε. Δόξα. Ἦχος πλ. δ. Τῆς εὐσεβείας τὸν πλοῦτον, ταῖς πενομέναις τῇ πλάνῃ ψυχαῖς, ἀφθόνως παρέθου, θεηγόρε Ἀπόστολε. Τοῦ γὰρ Χριστοῦ τὴν χρηστότητα, κηρύττων τοῖς πᾶσι, τῆς σωτηρίας τὴν ὁδὸν ὑπέδειξας, τοῖς πλανωμένοις ἐν [12]

13 τρίβοις σκολιαῖς, πάσης ματαίας ἀναστροφῆς διὸ ἡ Μακεδονία ἡγιάσθη τοῖς ἱδρῶσί σου, Ἀποστολικῇ λαμπρυνθεῖσα πορείᾳ σου, Σίλα παμμάκαρ. Ταύτης γὰρ τὰς πόλεις διῆλθες, ὡς ἀστὴρ θεοφεγγής, τὸ ἀληθινὸν φῶς ἐκλάμπων, τὸ φωτίζον καὶ ἁγιάζον τὰς ψυχὰς ἡμῶν. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον Ἀνύμφευτε Παρθένε, ἡ τὸν Θεὸν ἀφράστως συλλαβοῦσα σαρκί, Μήτηρ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου, σῶν οἰκετῶν παρακλήσεις δέχου Πανάμωμε, ἡ πᾶσι χορηγοῦσα καθαρισμὸν τῶν πταισμάτων, νῦν τὰς ἡμῶν ἱκεσίας προσδεχομένη, δυσώπει σωθῆναι πάντας ἡμᾶς. Νῦν ἀπολύεις. Τρισάγιον. Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ. Ὡραῖοι οἱ πόδες σου Σίλα Ἀπόστολε, τὴν γῆν καθηγίασαν, τῆς Νεαπόλεως καὶ τῶν Φιλίππων, τὴν κλεινὴν χώραν πανεύφημε φωτὸς τοῦ θείου μύστης, πρὸς ἡμᾶς χρηματίσας, ἔλυσας τῶν εἰδώλων, τὴν σκοτόμαιναν μάκαρ δι ὃ ἐν παῤῥησίᾳ Χριστῷ, πρέσβευε σωθῆναι ἡμᾶς. Δόξα... Καὶ νῦν... Θεοτοκίον Τὸ ἀπ' αἰῶνος ἀπόκρυφον, καὶ Ἀγγέλοις ἄγνωστον μυστήριον διὰ σοῦ Θεοτόκε τοῖς ἐπὶ γῆς πεφανέρωται, Θεὸς ἐν ἀσυγχύτῳ ἑνώσει σαρκούμενος, καὶ Σταυρὸν ἑκουσίως ὑπὲρ ἡμῶν καταδεξάμενος, δι' οὗ ἀναστήσας τὸν πρωτόπλαστον, ἔσωσεν ἐκ θανάτου τὰς ψυχὰς ἡμῶν. Ἀπόλυσις. [13]

14 ΟΡΘΡΟΣ Μετὰ τὴν α Στιχολογίαν, Κάθισμα. Ἦχος α. Τὸν τάφον Σου Σωτήρ. Ὡς ἄστρον νοητόν, τῷ ἡλίῳ τῷ Παύλῳ, ἑπόμενος σοφέ, ἀληθείας το φέγγος, τοῖς πέρασιν ἐξήστραψας, καὶ ἡμᾶς κατεφώτισας, Σίλα ἔνδοξε, λόγοις καὶ πράξεις θείοις ὅθεν σήμερον, τὴν φωτοφόρον σου μνήμην, τελοῦντες ὑμνοῦμέν σε. Δόξα. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον. Συνέλαβες ἁγνή, ἐν γαστρὶ ἀποῤῥήτως, καὶ τέτοκας ἡμῖν, τὸν ὑπέρθεον Λόγον, ἡμᾶς ἀνακαλούμενον, διὰ πλοῦτον χρηστότητος, πρὸς οὐράνιον, ἐξ ἧς πεπτώκαμεν δόξαν, ἀπειρόγαμε, εὐλογημένη Μαρία, βροτῶν ἀνακαίνισις. Μετὰ τὴν β Στιχολογίαν, Κάθισμα. Ἦχος δ. Ὁ ὑψωθείς. Ἀκολουθήσας τῷ θεόφρονι Παύλῳ, ἀπὸ Τρῳάδος εἰς Νεάπολιν ἧκες, ὑποταγεὶς τῷ θεϊκῷ ὁράματι, ἔνθεν εἰς Φιλίππους δέ, τὸν Χριστὸν καταγγείλας, ἅπασας διέδραμες, ὡς Ἀπόστολος θεῖος, Μακεδονία Σίλα ἱερέ, ταύτην καθαίρων, τῷ θείῳ κηρύγματι. Δόξα. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον. Ὥσπερ πυρίμορφος καὶ ἔμψυχος θρόνος, ἐν ταῖς ἀγκάλαις τὸν Δεσπότην τῶν ὅλων, οἷάπερ βρέφος φέρεις ὑπομάζιον, μόνη παντευλόγητε, Θεοτόκε Παρθένε, ᾧ ἀγαθὰ λάλησον, ὡς Υἱῷ Σου καὶ κτίστῃ, ὑπὲρ ἡμῶν τῶν πίστει ἀκλινεῖ, καταφευγόντων, τῇ Σῇ ἀγαθότητι. [14]

15 Μετὰ τὸν Πολυέλεον, Κάθισμα. Ἦχος δ. Ἐπεφάνης σήμερον. Ἑορτάζει σήμερον, ἀγαλλομένη, τὴν ἁγίαν μνήμην σου, ἡ σὴ Μονὴ πνευματικῶς, Σίλα θεόφρον Ἀπόστολε, ὑπὸ τὴν σκέπην, τὴν σὴν καταφεύγουσα. Δόξα. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον. Ἐκ γαστρός Σου ἔλλαμψε, τοῖς ἐν τῷ σκότει, ὁ τῆς δόξης ἥλιος, μετὰ σαρκὸς ὑπερφυῶς, Θεογεννῆτορ πανάμωμε, οὗ τῇ ἐλλάμψει, τὸν νοῦν μου καταύγασον. Εἶτα, οἱ Ἀναβαθμοί τὸ α Ἀντίφωνον τοῦ δ ἤχου. Προκείμενον: Εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος αὐτοῦ, καὶ εἰς τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης τὰ ῥήματα αὐτοῦ. Στ.: Οἱ οὐρανοῖ διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ, ποίησιν δὲ χειρῶν Αὐτοῦ ἀναγγέλει τὸ στερέωμα. Εὐαγγέλιον, κατὰ Λουκᾶν (10, 1-6) Μετὰ δὲ ταῦτα ἀνέδειξεν ὁ Κύριος καὶ ἑτέρους ἑβδομήκοντα, καὶ ἀπέστειλεν αὐτοὺς ἀνὰ δύο πρὸ προσώπου αὐτοῦ εἰς πᾶσαν πόλιν καὶ τόπον οὗ ἤμελλεν αὐτὸς ἔρχεσθαι. ἔλεγεν οὖν πρὸς αὐτούς ὁ μὲν θερισμὸς πολύς, οἱ δὲ ἐργάται ὀλίγοι δεήθητε οὖν τοῦ κυρίου τοῦ θερισμοῦ ὅπως ἐκβάλῃ ἐργάτας εἰς τὸν θερισμὸν αὐτοῦ. ὑπάγετε ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω ὑμᾶς ὡς ἄρνας ἐν μέσῳ λύκων. μὴ βαστάζετε βαλάντιον, μὴ πήραν, μηδὲ ὑποδήματα, καὶ μηδένα κατὰ τὴν ὁδὸν ἀσπάσησθε. εἰς ἣν δ ἂν οἰκίαν εἰσέρχησθε, πρῶτον [15]

16 λέγετε εἰρήνη τῷ οἴκῳ τούτῳ. καὶ ἐὰν ᾖ ἐκεῖ υἱὸς εἰρήνης, ἐπαναπαύσεται ἐπ αὐτὸν ἡ εἰρήνη ὑμῶν εἰ δὲ μήγε, ἐφ ὑμᾶς ἐπανακάμψει. Ὁ Ν ψαλμός. Δόξα: Ταῖς τοῦ Ἀποστόλου... Καὶ νῦν: Ταῖς τῆς Θεοτόκου... Ἰδιόμελον. Ἦχος πλ. β. Στ.: Ἐλέησόν με ὁ Θεός... Τοῦ Εὐαγγελίου τὸν σπόρον, εἰς λογικὰς ἀρούρας σπείρας Ἀπόστολε, πολὺν καρπὸν Χριστῷ προσήγαγες, τῶν πεπιστευκότων τὰς ψυχάς ὅθεν τῶν ἀγώνων, κομισάμενος τὰ ἔπαθλα, μὴ διαλείπῃς πρεσβεύων δεόμεθα, ὑπὲρ τῶν τιμώντων σε. Εἶτα, οἱ Κανόνες τῆς Θεοτόκου, καὶ τοῦ Ἀποστόλου, οὗ ἡ ἀκροστιχίς: Σίλα μέλπω τὰς θείας πορείας. Γερασίμου. ᾨδὴ α. Ἦχος α. ᾨδὴν ἐπινίκιον. Σοφίαν παράσχου μου, Χριστὲ Σωτήρ μου, θερμαῖς παρακλήσεσι, Σίλα τοῦ μάκαρος, ἵνα ὑμνήσω φαιδρῶς, τούτου τοὺς πόνους τοὺς μακρούς, ὑπὲρ τῆς δόξης Σου. Ἰχνῶν καὶ τῆς χάριτος, τοῦ θείου Παύλου, ἀκόλουθος γέγονας, ψυχῆς θερμότητι, Σίλα θεράπον Χριστοῦ, καὶ τῶν καμάτων αὐτοῦ, ὤφθης συμμέτοχος. Λαμπρῶς ἑορτάζει σου, ἡ τῶν Φιλίππων, τὴν μνήμην τὴν ἔνδοξον, καὶ Νεαπόλεως, νῦν Ἐκκλησία σοφέ, λαμπρυνομένη τῇ σεπτῇ διδασκαλίᾳ σου. [16]

17 Θεοτοκίον. Ἀσπόρως συνέλαβες, τὸν Θεὸν Λόγον, ἀφθόρως δὲ τέτοκας, τοῦτον πανάχραντε, διαφθορᾶς καὶ παθῶν, ἀπολυτρούμενον ἡμᾶς, τοὺς Σὲ δοξάζοντας. ᾨδὴ γ. Στερεωθήτω ἡ καρδία μου. Μυσταγωγὸς θεοειδέστατος, τοῦ Εὐαγγελίου τῆς χάριτος, καὶ τῆς ζωῆς τῆς ἀληθοῦς, καὶ τῆς θείας σαρκώσεως, ἀνεδείχθης Σίλα ἔνδοξε, ὡς θεῖος Ἀπόστολος. Ἐπιλεξάμενος ὁ Παῦλός σε, οἷάπερ δοχεῖον τοῦ Πνεύματος, ἐπὶ τὰ ἔθνη τὰ μακράν, μετὰ σοῦ παραγέγονε, καὶ ἡμᾶς κατεφωτίσατε, Σίλα θείᾳ χάριτι. Λάμπων κηρύγματι τῆς πίστεως, Σίλα θεηγόρε Ἀπόστολε, εἰς τὴν Νεάπολιν σοφέ, καὶ Φιλίππους ἐξέλαμψας, καὶ διέλυσας τοῖς λόγοις σου, πλάνην τὴν καχέσπερον. Θεοτοκίον. Πεποικιλμένη ὑπὲρ ἔννοιαν, ταῖς τῆς παρθενίας φαιδρότησι, καὶ ταῖς ἀῤῥήτοις καλλοναῖς, δωρεῶν τε τοῦ Πνεύματος, Θεοῦ Μήτηρ ἐχρημάτισας, Παρθένε ἀμόλυντε. Κάθισμα. Ἦχος γ. Θείας πίστεως. Θείαις πίστεως, ταῖς λαμπηδόσιν, ἀνατέταλκας, πάσῃ τῇ κτίσει, καὶ εἰδώλων τὴν ἀπάτην ἐμείωσας ὅθεν φωστῆρά σε ἄδυτον εὕρατο, Μακεδονία τρισμάκαρ Ἀπόστολε, Σίλα ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος. [17]

18 Δόξα. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον. Σὰρξ γεγένηται, ἀνερμηνεύτως, ἐξ αἱμάτων Σου, τῶν παναχράντων, καὶ ἐτέχθη καὶ ἐφάνη ὡς ἄνθρωπος, ἐκ τῆς γαστρός Σου ὁ Λόγος ὁ ἄναρχος, τῆς ἀρχεγόνου κατάρας ῥυόμενος, Κόρη πάναγνε, τοὺς Σὲ Θεοτόκον ἄχραντον, κηρύττοντας ἀεὶ καὶ μεγαλύνοντας. ᾨδὴ δ. Ἐν Πνεύματι προβλέπων. Ὡράθη εὐδοκίᾳ τῇ θείᾳ ἀληθῶς, ὑμῖν θεομακάριστε ἀνήρ τις Μακεδών, οὗ τῇ πρσκλήσει καθυπείκοντες φωστῆρες, ἡμῖν ἐπέστητε Παῦλε καὶ θεῖε Σίλα, τοῦ Χριστοῦ τὴν δόξαν κηρύττοντες. Τῶν θείων Ἀποστόλων Ἀπόστολε σοφέ, ὤφθης τῶν Ἑβδομήκοντα ἀγλάϊσμα σεπτόν, τοῦ Παρακλήτου γὰρ τὴν χάριν περιφέρων, καθάπερ φλόγα τὴν ἀπάτην καταφλέγεις, Σίλα τῷ ἐν Θεῷ κηρύγματι. Ἀνύσας τὰς πορείας θεόφρον τὰς μακράς, κινδύνους πλείστους τέτληκας στεῤῥῶς ὑπὲρ Χριστοῦ, ἐκ τῆς Σιὼν ἐξορμηθεὶς Πνεύματι θείῳ, Μακεδονίας δὲ τὰς πόλεις διατρέξας, ἄχρι τῆς Κορίνθου διέλαμψας. Θεοτοκίον. Σαρκοῦται ἐξ ἁγνῶν Σου αἱμάτων ὁ Θεός, καὶ τῆς φθορᾶς ἐῤῥύσατο τὸ γένος τῶν βροτῶν Ὃν έκδυσώπει ὡς Υἱόν Σου Θεοτόκε, φθοροποιῶν ἡμᾶς λυτροῦσθαι νοσημάτων, καὶ πολυειδῶν ἄλλων θλίψεων. ᾨδὴ ε. Ἐκ νυκτός. [18]

19 Θεϊκοῖς προστάγμασιν, ἰθύνων πρὸς Χριστόν, τοὺς πλανωμένους πρότερον, πρὸ τρίβους ματαιότητος, ὡς Ἀπόστολος θεῖος, Σίλα τεθαυμάστωσαι. Ἐν Φιλίπποις Ἅγιε, δεσμὰ καὶ φυλακήν, καὶ ῥαβδισμοὺς ὑπέμεινας, καὶ δεσμῶν τῆς ματαιότητος, ἀπέλυσας Σίλα ἀνθρώπων τὰ συστήματα. Ἱερὰν πανήγυριν, τελεῖ χαρμονικῶς, ἐπὶ τῇ θείᾳ μνήμῃ σου, ἡ σὴ Μονὴ Ἀπόστολε, καὶ τὴν σὴν προστασίαν, ἀεὶ ἀπεκδέχεται. Θεοτοκίον. Ἁγνὴ Θεογεννήτρια, Ἀγγέλων χαρμονή, τὴν ἀθυμοῦσαν πάθεσι, ψυχήν μου παρακάλεσον, οἰκτιρμῶν Σου Παρθένε, τῇ θείᾳ χρηστότητι. ᾨδὴ στ. Τὸν Προφήτην Ἰωνᾶν. Συνοδεύων ἀκλινῶς, Παύλῳ τῷ πανευκλεεῖ, συνεργὸς ὤφθης αὐτῷ, τῷ τῆς πίστεως Χριστοῦ, κηρύγματι, καὶ ἐν τοῖς ἄθλοις, σύναθλος ἔνδοξε. Πλείστας πόλεις διελθών, καὶ τὸ φῶς τὸ θαυμαστόν, τῆς χρηστότητος Χριστοῦ, διαλάμπων ἐν αὐτοῖς, τῷ λόγῳ σου, Μακεδονίαν, πᾶσας ἐφώτισας. Ὁδηγήσας πρὸς Χριστόν, τὴν Νεάπολιν σοφέ, καὶ Φιλίππους τὴν κλεινήν, κατωκίσθης ἐν αὐτῇ, Ἀπόστολε, ὑπὲρ Κυρίου χαίρων τῷ πνεύματι. Θεοτοκίον. [19]

20 Ῥώμην δίδου μοι ἁγνή, τοῦ πατεῖν δι ἀρετῆς, τὴν δολίαν κεφαλήν, ὄφεως τοῦ νοητοῦ, καὶ βαίνειν με, τρίβῳ εὐθείᾳ, πρὸς τὰ οὐράνια. Κοντάκιον. Ἦχος δ. Ἐπεφάνης σήμερον. Ἑορτάζει σήμερον, ἐν εὐφροσύνῃ, τὴν ἁγίαν μνήμην σου, τῶν Ὀρθοδόξων ὁ λαός, ὃν περιφύλαττε πάντοτε, Σίλα παμμάκαρ, Ἀπόστολε ἔνδοξε. Ὁ Οἶκος. Ὡς ὑπηρέτης τοῦ Χριστοῦ καὶ κήρυξ θεηγόρος, τοῦ σκεύους τῆς ἐκλογῆς, ἀκόλουθος καὶ μιμητής, καὶ τύπος τε καὶ χαρακτήρ, ὡς ἀληθῶς ἐδείχθης. Τῆς Σιὼν γὰρ σὺν αὐτῷ ἐξελθών, καὶ τῇ τοῦ φανέντος ὁράματος ὁδηγίᾳ, τὴν Μακεδονίαν καταλαβών, τὴν Νεάπολιν ὡς ἀπαρχὴν ἁγίαν, καὶ Φιλίππους ὁδηγήσας εἰς Χριστόν, καὶ τὴν λοιπὴν χώραν, διαδραμών. Διό, συναθροιζόμενοι εὐλαβῶς, τὴν ἁγίαν μνήμην σου ἑορτάζομεν ἐν χαρᾷ, Σίλα παμμάκαρ, Ἀπόστολε ἔνδοξε. Συναξάριον. Τῇ Λ τοῦ αὐτοῦ Μηνός, Μνήμη τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ἐκ τῶν 70 Σίλα, Σιλουανοῦ, Ἐπαινετοῦ, Κρήσκεντος καὶ Ἀνδρονίκου [20]

21 Ἐπαινετὸς Κρήσκης τε καὶ Σιλουανός, Σίλας καὶ Ἀνδρόνικος, αἰνείσθων ἅμα. Τοὺς κήρυκάς Σου Σιλουανὸν καὶ Σίλαν, Σῶτερ θανόντας πῶς ἀκηρύκτους λίπω; Σὲ ἀγαπητὸν Παῦλος ἱστορεῖ μέγας, Καλῶν ἀπαρχὴν τῆς Ἀχαΐας ὅλης. Κρήσκης καὶ Ἀνδρόνικος οἱ μῦσται Λόγου, Βλέπουσι νῦν πρόσωπον τοῦ Θεοῦ Λόγου. Τριακοστὴν θέσκελον Σίλαν, ᾄσμασιν ἱεροῖς ὑμνέει. Ὁ μὲν Σίλας ἐγένετο ἐπίσκοπος Κορίνθου, μετὰ τὴν φυλάκισή του εἰς Φιλίππους μετὰ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου ὁ Σιλουανός, ἐγένετο ἐπίσκοπος Θεσσαλονίκης ὁ Ἐπαινετός, ἐπίσκοπος Καρθαγένης καὶ ὁ Κρήσκης, ἐπίσκοπος Νέας Καρχηδονίας Ἰσπανίας. Ἅπαντες, ἐκήρυξαν τὸν θεῖον λόγο καὶ ἐβασανίσθησαν ὑπὸ τῶν εἰδωλολατρῶν. Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῆς Ἁγίας Μάρτυρος Ἰουλίττης, τῆς ἐκ Καισαρείας Ὡς ἀχλυῶδες καὶ τὸ πῦρ τῆς καμίνου, Πρὸς τὴν καλὴν λάμπουσαν ἦν Ἰουλίτταν. Αὕτη ὥρμητο ἐκ πόλεως Καισαρείας τῆς Καππαδοκίας, ἣν καὶ ὁ μέγας Βασίλειος ἐγκωμίοις ἐτίμησε. Τοίνυν, δίκης αὐτῇ συνεστώσης πρός τινα πλεονεκτικὸν ἄνδρα καὶ βίαιον, ὅς, τῆς γῆς ταύτης τὸ πλεῖον ἀποτεμών, καὶ ἀγρούς, καὶ κώμας, καὶ βοσκήματα, καὶ οἰκέτας, καὶ πᾶσαν τὴν τοῦ βίου κατασκευήν, πρὸς ἑαυτὸν μετέστησε, καταφρονήσας τοῦ δικαίου, καὶ αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ, συκοφάνταις καὶ [21]

22 ψευδομάρτυσι καὶ δωροδοκίαις τῶν δικαζόντων ἐπερειδόμενος. Ἐπειδὴ οὖν ἡ ἀδικουμένη αὕτη γυνὴ ἤρξατο ἀναδιδάσκειν τὴν τυραννίδα τοῦ ἅρπαγος, πάραυτα αὐτὸς διαβάλλει αὐτὴν ὡς Χριστιανήν, καὶ ὡς οὐ δεῖ ταύτην τῶν κοινῶν μετέχειν, ὡς μὴ λατρεύουσαν τοῖς τῶν βασιλέων θεοῖς. Ἡ δέ, πρὸς μηδὲν ἰδοῦσα τῶν παρόντων, ἀλλὰ πάντα καταφρονήσασα: Ἐῤῥέτω, εἶπεν, ὁ βίος καὶ ἡ τούτου δόξα, ἐγὼ γὰρ τὸν ἁπάντων Δημιουργὸν καὶ Κτίστην οὐκ ἀρνήσομαι. Τότε ὁ ἄδικος κριτής, πυρὶ ταύτην παρέδωκεν. Ἡ δὲ κάμινος, περισχοῦσα τῆς Ἁγίας τὸ σῶμα, ἀκέραιον διεσώσατο τοῖς προσήκουσι, καὶ πᾶσι τοῖς πιστοῖς. Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἀπολλοδώρου, ἐπισκόπου Φαιακίας, ἑνὸς τῶν ἐν Νικαίᾳ Τριακοσίων καὶ Δέκα Ὀκτὼ θεοφόρων Πατέρων τῆς Α Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Υἱὸν Θεοῦ τὸν Λόγον κηρύξας κάτω, νῦν Αὐτῷ συνῇς, Ἀπολλόδωρε, ἄνω. Ταῖς αὐτῶν Ἁγίαις πρεσβείαις Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. ᾨδὴ ζ. Τοὺς ἐν καμίνῳ. Ἐκλελεγμένος Παύλῳ τῷ σοφῷ, σοφίας τοῦ Πνεύματος, σάλπιγξ ὤφθης μυστική, καὶ λόγον Χριστοῦ τὸν σωτήριον, πᾶσιν ἀληθῶς ἐσάλπισας, εὐλογητὸς ἐκβοῶν, ὁ τῶν Πατέρων Θεός. Ἱερομύστης ὤφθης ὤφθης ἱερός, ὡς θεῖος Ἀπόστολος μυστηρίων ὑψηλῶν, καὶ τῆς ζωῆς τὸ [22]

23 Εὐαγγέλιον, κόσμῳ Σίλα ἱερούργησας, καθιερώσας Χριστῷ, πεπιστευκότων πληθύν. Ἀναπαυθείς μάκαρ καθ ὁδόν, ἐκ Νεαπόλεως εἰς Φιλίππους προχωρῶν ἔνθα σοι Μονὴν σεπτὴν ἐδείματο, Σίλα ὁ ποιμὴν ὁ ἔνθεος, τὸν τόπον τοῦτο σοφέ, ἡγίασας ἀληθῶς. Θεοτοκίον. Σεσαρκωμένον τέτοκας ἡμῖν, Θεὸν τὸν ἀσώματον διὰ σπλάγχνα οἰκτιρμῶν ὅθεν τῆς σαρκός μου τὰ συντρίμματα, ἅμα καὶ ψυχῆς τὴν κάκωσιν, ἴασαι Κόρη ἁγνή, οἷάπερ Μήτηρ Θεοῦ. ᾨδὴ η. Ὃν φρίττουσιν Ἄγγελοι. Γεώργιον ἔμψυχον, Κυρίου γεγονώς, σοφῶς ἐγεώργησας, ταῖς θείαις διδαχαῖς, προσφέρειν τῷ λόγῳ, ἀρετῶν τοὺς καρπούς, τῆς Μακεδονίας τὰς πόλεις θεηγόρε. Εἰς πόλιν ἐπέφθασας, Φιλίππων ἱερέ, ἐκ τῆς Νεαπόλεως προσκλήσει μυστικῇ, ἀνδρὸς Μακεδόνος, ἐκ Τρῳάδος ἐλθών, καὶ Θεσσαλονίκην, καὶ Βέῤῥοιαν λαμπρύνεις. Ῥοαῖς τῶν δογμάτων σου, ἀρδεύεις δαψιλῶς, Ἀμφίπολιν Ἅγιε, κηρύξας τὸν Χριστόν, καὶ Ἀπολλωνίαν, διόδευσας καλῶς, πρὸς ὁδὸν ἰθύνεις, αὐτὴν ζωῆς ἁγίας. Θεοτοκίον. [23]

24 Ἀφθόρως ἐκύησας, Χριστὸν τὸν Λυτρωτήν, φθορᾶς ἐκλυτρούμενον, ἡμᾶς τοὺς γηγενεῖς διό με φθαρέντα, μεθοδείαις ἐχθροῦ, καίνισον Παρθένε, τῇ Σῇ ἐπιστασίᾳ. ᾨδὴ θ. Τὴν φωτοφόρον νεφέλην. Συνοδοιπόρος τυγχάνων, τοῦ θεοῤῥήμονος Παύλου, πλείστους κινδύνους σὺν αὐτῷ, θεῖε Σίλα ὑπέστης, καὶ διανύσας ἱερῶς τὸν δρόμον τὸν κάλλιστον, Ἀπόστολε, ἐπαξίως ἐδέξω, τὰς ἀφθάρτους δωρεὰς παρὰ Χριστοῦ. Ἰαματόβρυτος κρήνη, γένοιτο Σίλα τοῖς πᾶσιν, ἡ παναγία σου εἰκών, τοῖς πιστῶς προσιοῦσι, τῇ θεολέκτῳ σου Μονῇ, ἰάματα νέμουσα ἑκάστοτε, καὶ χαρὰν καὶ εἰρήνην, καὶ παντοίων πειρασμῶν ἀπαλλαγήν. Μακεδονία καυχᾶται, ταῖς ἱεραῖς διδαχαῖς σου ὅτι ἐπέδραμες αὐτήν, ὡς ἀστὴρ ἑωσφόρος, καὶ εὐσεβείας τῷ φωτί, κατηύγασας Σίλα παμμακάριστε, ἃς διέδραμες πόλεις, ὡς Ἀπόστολος Χριστοῦ θεοειδής. Οἱ ἐν τῇ Μάνδρᾳ σου ταύτῃ, τῇ ἱερᾷ ἐνοικοῦντες, καὶ ἑορτάζοντες φαιδρῶς, τὴν ἁγίαν σου μνήμην, τὴν προστασίαν σου ἀεί, ἐπιβοώμεθα Ἀπόστολε, ἣν ἡμῖν δίδου Σίλα, ὡς θερμὸς ἡμῶν φρουρὸς καὶ ἀρωγός. Θεοτοκίον. Ὕψος τοῦ Σοῦ μυστηρίου, καὶ τῆς ἀῤῥήτου Σου δόξης, τίς διηγήσεται ἁγνή, Θεοτόκε Παρθένε Σὺ γὰρ προήγαγες ἡμῖν, σαρκὸς ὁμοιώματι τὸν ἄσαρκον, τὸν ὑπέρθεον Λόγον, ἀλογίας ἐκλυτρούμενον ἡμᾶς. [24]

25 Ἐξαποστειλάριον. Τῶν Μαθητῶν ὁρώντων Σε. Τὸν μαθητὴν καὶ ἔνθεον μυστολέκτην, τῆς ὑπὲρ τοῦ λόγου νοῦν οἰκονομίας, Σίλαν τὸν Ἀπόστολον ὑμνήσωμεν ὅτι ἡμᾶς ἐῤῥύσατο, τῆς τῶν εἰδώλων ἀπάτης, Εὐαγγελίου τῷ λόγῳ. Θεοτοκίον. Θεὸν τεκοῦσα Κόρη δι εὐσπλαγχνίαν, ἐκ τῶν ἁγνῶν αἱμάτων Σου σαρκωθέντα, Μήτηρ ἀνεδείχθης ἀειπάρθενος, ἐν ταῖς ἀγκάλαις φέρουσα, τὸν τῇ δρακὶ πᾶσαν κτίσιν, φέροντα Θεὸν Λόγον. Αἶνοι. Ἦχος πλ. δ. Ὢ τοῦ παραδόξου θαύματος. Σίλα, τοῦ Χριστοῦ Ἀπόστολεε, καθάπερ ῥεῖθρον ζωῆς, ταῖς ἀρδείαις τοῦ Πνεύματος, μυστικῶς κατήρδευσας, τὰς αὐχρώσας τοῖς πάθεσι, ψυχῶν ἀρούρας καὶ ταύτας ἔδειξας, καρποφορούσας σπόρον τῆς πίστεως ὅθεν τὴν μνήμην σου, τὴν ἁγίαν σήμερον πνευματικοῖς, ὕμνοις ἑορτάζοντες, ἐπαγαλλόμεθα. Σίλα, ἱερὲ Ἀπόστολε, τῇ τοῦ φανέντος φωνῇ, ἐν ὁράματι Ἅγιε, Μακεδόνος ἔδραμες, θείῳ Παύλῳ ἑπόμενος, ἀπὸ Τρῳάδος εἰς τὴν Νεάπολιν, καὶ εἰς Φιλίππους, Χριστὸν ἐκήρυξας, ἔνθα ὑπέμεινας, ῥαβδισμοὺς τῷ σώματι καὶ ἐν εἱρκτῇ, καθειχθεὶς δεδόξασαι, ἐν ξένῳ θαύματι. [25]

26 Σίλα, παμμάκαρ Ἀπόστολε, περιφανής σοι Μονή, ὡς σεπτὸν ἱλαστήριον, καὶ θεῖον ἁγίασμα, ἱερῶς ᾠκοδόμηται, ἐπὶ τόπου ἐν ᾧ ἐστάθμευσας, ὁδὸν ὁδεύων τὴν τοῦ κηρύγματος, ἣν περιφύλαττε, ταῖς σαῖς παρακλήσεσι τῇ ἱερᾷ, σκέπῃ σου προστρέχουσαν, καὶ σὲ γεραίρουσαν. Σίλα, θεόφρον Ἀπόστολε, ὑπὲρ ἡλίου αὐγάς, ἡ σὴ μνήμη ἐξήστραψε, καὶ ἡμᾶς κατηύγασε, ταῖς ἀκτῖσι τοῦ βίου σου, ἣν πανταχόθεν συναθροιζόμενοι, ἐν τοῖς ἁγίοις Ναοῖς σου χαίροντες, πανηγυρίζομεν, καθαγιαζόμενοι ταῖς πρὸς Χριστόν, θείαις σου δεήσεσι, ψυχὰς καὶ σώματα. Δόξα. Ἦχος πλ. δ. Ἔχει μὲν ἐν οὐρανοῖς, ἡ τῶν πρωτοτόκων Ἐκκλησία, τὴν θεοειδή σου ψυχήν, κατηγλαϊσμένην ὡς νύμφην, ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι, Σίλα Ἀπόστολε ἔχει δὲ καὶ ἐπὶ γῆς, τὴν εὐαγῆ σου ταύτην Μονήν, ἡ Φιλίππων καὶ Νεαπόλεως Ἐκκλησία, ὡς ἁγιαστήριον θεῖον, ἁγιασμοῦ παρέχον δωρεάς, τοῖς εἰλικρινῶς προσιοῦσιν ἑκάστοτε, ἔνθα προστρέχοντες, τὴν εὐκλεῆ σου ἑορτάζομεν μνήμην, καὶ δυσωποῦμέν σε τοῦ πρεσβεύειν, ὑπὲρ τῶν τιμώντων σε. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον Ἀνύμφευτε Παρθένε, ἡ τὸν Θεὸν ἀφράστως συλλαβοῦσα σαρκί, Μήτηρ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου, σῶν οἰκετῶν παρακλήσεις δέχου Πανάμωμε, ἡ πᾶσι χορηγοῦσα καθαρισμὸν τῶν πταισμάτων, νῦν τὰς ἡμῶν ἱκεσίας προσδεχομένη, δυσώπει σωθῆναι πάντας ἡμᾶς. [26]

27 Δοξολογία Μεγάλη καὶ Ἀπόλυσις. Μεγαλυνάριον. Χαίροις εὐσεβείας θεῖος πυρσός, Ἀπόστολε Σίλα, καὶ τῆς Χάριτος θησαυρός χαίροις τῆς Μονῆς σου, ὁ θεῖος ἀντιλήπτωρ, ἣν φύλαττε καὶ φρούρει πάντοτε Ἅγιε. [27]