ΠΑΥΛΟΥ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ Η ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΕΥΤΕΡΑ

Transcript

1 ΠΑΥΛΟΥ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ Η ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΕΥΤΕΡΑ πα λος πόστολος ησο χριστο δι ϑελήµατος ϑεο κα τιµόθεος 1 δελφός τ κκλησί το ϑεο τ ο σ ν κορίνθ σ ν το ς γίοις π σιν το ς ο σιν ν λ τ χαΐ. χάρις µ ν κα ε ρήνη π ϑεο 2 πατρ ς µ ν κα κυρίου ησο χριστο. ε λογητ ς ϑε ς κα πατ ρ 3 το κυρίου µ ν ησο χριστο πατ ρ τ ν ο κτιρµ ν κα ϑε ς πάσης παρακλήσεως. παρακαλ ν µ ς π πάσ τ ϑλίψει µ ν ε ς 4 τ δύνασθαι µ ς παρακαλε ν το ς ν πάσ ϑλίψει δι τ ς παρακλήσεως ς παρακαλούµεθα α το π το ϑεο. τι καθ ς περισσεύει 5 τ παθήµατα το χριστο ε ς µ ς ο τως δι χριστο περισσεύει κα παράκλησις µ ν. ε τε δ ϑλιβόµεθα π ρ τ ς µ ν παρακλήσεως 6 κα σωτηρίας τ ς νεργουµένης ν ποµον τ ν α τ ν παθηµάτων ν κα µε ς πάσχοµεν ε τε παρακαλούµεθα π ρ τ ς µ ν παρακλήσεως κα σωτηρίας κα λπίς µ ν εβαία π ρ µ ν. ε δότες τι σπερ 7 κοινωνοί στε τ ν παθηµάτων ο τως κα τ ς παρακλήσεως. ο γ ρ 8 ϑέλοµεν µ ς γνοε ν δελφοί π ρ τ ς ϑλίψεως µ ν τ ς γενοµένης µ ν ν τ σί τι καθ περβολ ν βαρήθηµεν π ρ δύναµιν στε ξαπορηθ ναι µ ς κα το ν. λλ α το ν αυτο ς τ πόκριµα το 9 ϑανάτου σχήκαµεν να µ πεποιθότες µεν φ αυτο ς λλ π τ ϑε τ γείροντι το ς νεκρούς. ς κ τηλικούτου ϑανάτου ρρύσατο µ ς 10 κα ύεται ε ς ν λπίκαµεν τι κα τι ύσεται. συνυπουργούντων κα 11 1 v.1 παυλος αποστολος ιησου χριστου ιησου δια ϑεληµατος ϑεου και τιµοθεος ο αδελ- ϕος τη εκκλησια του ϑεου τη ουση εν κορινθω συν τοις αγιοις πασιν τοις ουσιν εν ολη τη αχαια. v.5 οτι καθως περισσευει τα παθηµατα του χριστου εις ηµας ουτως δια του χριστου περισσευει και η παρακλησις ηµων. v.6 ειτε δε ϑλιβοµεθα υπερ της υµων παρακλησεως και σωτηριας ειτε παρακαλουµεθα υπερ της υµων παρακλησεως της ενεργουµενης εν υποµονη των αυτων παθηµατων ων και ηµεις πασχοµεν και η ελπις ηµων εβαια υπερ υµων ειτε παρακαλουµεθα υπερ της υµων παρακλησεως και σωτηριας και η ελπις ηµων εβαια υπερ υµων. v.7 ειδοτες οτι ως ωσπερ κοινωνοι εστε των παθηµατων ουτως και της παρακλησεως. v.8 ου γαρ ϑελοµεν υµας αγνοειν αδελφοι υπερ της ϑλιψεως ηµων της γενοµενης ηµιν εν τη ασια οτι καθ υπερβολην εβαρηθηµεν υπερ δυναµιν εβαρηθηµεν ωστε εξαπορηθηναι ηµας και του ην. v.10 ος εκ τηλικουτου ϑανατου ερρυσατο ηµας και υσεται υεται εις ον ηλπικαµεν [οτι] οτι και ετι υσεται. v.11 συνυπουργουντων και υµων υπερ ηµων τη δεησει ινα εκ πολλων προσωπων το εις ηµας χαρισµα δια πολλων ευχαριστηθη υπερ υµων ηµων. 363

2 364 ΠΑΥΛΟΥ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ 1:12 2:2 µ ν π ρ µ ν τ δεήσει να κ πολλ ν προσώπων τ ε ς µ ς χάρι- 12 σµα δι πολλ ν ε χαριστηθ π ρ µ ν. γ ρ καύχησις µ ν α τη στίν τ µαρτύριον τ ς συνειδήσεως µ ν τι ν πλότητι κα ε λικρινεί ϑεο ο κ ν σοφί σαρκικ λλ ν χάριτι ϑεο νεστράφηµεν ν τ 13 κόσµ περισσοτέρως δ πρ ς µ ς. ο γ ρ λλα γράφοµεν µ ν λλ ναγινώσκετε κα πιγινώσκετε λπίζω δ τι κα ως τέλους πιγνώ- 14 σεσθε. καθ ς κα πέγνωτε µ ς π µέρους τι καύχηµα µ ν σµεν 15 καθάπερ κα µε ς µ ν ν τ µέρ το κυρίου ησο. κα ταύτ τ πεποιθήσει βουλόµην πρ ς µ ς λθε ν πρότερον να δευτέραν χάριν 16 χ τε. κα δι µ ν διελθε ν ε ς µακεδονίαν κα πάλιν π µακεδονίας 17 λθε ν πρ ς µ ς κα φ µ ν προπεµφθ ναι ε ς τ ν ουδαίαν. το το ο ν ουλευόµενος µή τι ρα τ λαφρί χρησάµην ουλεύοµαι 18 κατ σάρκα ουλεύοµαι να παρ µο τ να να κα τ ο ο. πιστ ς 19 δ ϑε ς τι λόγος µ ν πρ ς µ ς ο κ γένετο να κα ο. γ ρ το ϑεο υ ς ησο ς χριστ ς ν µ ν δι µ ν κηρυχθείς δι µο κα σιλουανο κα τιµοθέου ο κ γένετο να κα ο λλ να ν α τ 20 γέγονεν. σαι γ ρ παγγελίαι ϑεο ν α τ τ ναί κα ν α τ τ µ ν 21 τ ϑε πρ ς δόξαν δι µ ν. δ εβαι ν µ ς σ ν µ ν ε ς χριστ ν 22 κα χρίσας µ ς ϑεός. κα σφραγισάµενος µ ς κα δο ς τ ν ρρα- 23 να το πνεύµατος ν τα ς καρδίαις µ ν. γ δ µάρτυρα τ ν ϑε ν πικαλο µαι π τ ν µ ν ψυχήν τι ϕειδόµενος µ ν ο κέτι λθον ε ς 24 κόρινθον. ο χ τι κυριεύοµεν µ ν τ ς πίστεως λλ συνεργοί σµεν τ ς χαρ ς µ ν τ γ ρ πίστει στήκατε. 2 2 κρινα δ µαυτ το το τ µ πάλιν λθε ν ν λύπ πρ ς µ ς. ε γ ρ γ λυπ µ ς κα τίς στιν ε φραίνων µε ε µ λυπούµενος 3 ξ µο. κα γραψα µ ν το το α τ να µ λθ ν λύπην χω φ v.12 η γαρ καυχησις ηµων αυτη εστιν το µαρτυριον της συνειδησεως ηµων οτι εν απλοτητι και ειλικρινεια του ϑεου [και] ουκ εν σοφια σαρκικη αλλ εν χαριτι ϑεου ανεστραφηµεν εν τω κοσµω περισσοτερως δε προς υµας. v.13 ου γαρ αλλα γραφοµεν υµιν αλλ η α αναγινωσκετε η και επιγινωσκετε ελπιζω δε οτι και εως τελους επιγνωσεσθε. v.14 καθως και επεγνωτε ηµας απο µερους οτι καυχηµα υµων εσµεν καθαπερ και υµεις ηµων εν τη ηµερα του κυριου [ηµων] ιησου. v.15 και ταυτη τη πεποιθησει εβουλοµην προτερον ελθειν προς υµας το ελθειν προτερον ινα δευτεραν χαριν σχητε εχητε. v.17 τουτο ουν ουλοµενος µητι ουλευοµενος µη τι αρα τη ελαφρια εχρησαµην η α ουλευοµαι κατα σαρκα ουλευοµαι ινα η παρ εµοι το ναι ναι και το ου ου. v.18 πιστος δε ο ϑεος οτι ο λογος ηµων ο προς υµας ουκ εστιν εγενετο ναι και ου. v.19 ο γαρ του ϑεου γαρ υιος ιησους χριστος ο εν υµιν δι ηµων κηρυχθεις δι εµου και σιλουανου και τιµοθεου ουκ εγενετο ναι και ου αλλα ναι εν αυτω γεγονεν. v.20 οσαι γαρ επαγγελιαι ϑεου εν αυτω το ναι διο και δι εν αυτου αυτω το αµην τω ϑεω προς δοξαν δι ηµων. 2 v.1 εκρινα γαρ δε εµαυτω τουτο το µη παλιν ελθειν εν λυπη προς υµας ελθειν. v.2 ει γαρ εγω λυπω υµας και τις εστιν ο ευφραινων µε ει µη ο λυπουµενος εξ εµου.

3 2:3 3:4 Η ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΕΥΤΕΡΑ 365 ν δει µε χαίρειν πεποιθ ς π πάντας µ ς τι µ χαρ πάντων µ ν στιν. κ γ ρ πολλ ς ϑλίψεως κα συνοχ ς καρδίας γραψα µ ν 4 δι πολλ ν δακρύων ο χ να λυπηθ τε λλ τ ν γάπην να γν τε ν χω περισσοτέρως ε ς µ ς. ε δέ τις λελύπηκεν ο κ µ λελύπηκεν 5 λ λ π µέρους να µ πιβαρ πάντας µ ς. καν ν τ τοιούτ 6 πιτιµία α τη π τ ν πλειόνων. στε το ναντίον µ λλον µ ς 7 χαρίσασθαι κα παρακαλέσαι µήπως τ περισσοτέρ λύπ καταποθ τοιο τος. δι παρακαλ µ ς κυρ σαι ε ς α τ ν γάπην. ε ς το το 8 9 γ ρ κα γραψα να γν τ ν δοκιµ ν µ ν ε ε ς πάντα πήκοοί στε. δέ τι χαρίζεσθε κα γ κα γ ρ γώ ε τι κεχάρισµαι κεχάρισµαι 10 δι µ ς ν προσώπ χριστο. να µ πλεονεκτηθ µεν π το σαταν 11 ο γ ρ α το τ νοήµατα γνοο µεν. λθ ν δ ε ς τ ν τρ άδα ε ς 12 τ ε αγγέλιον το χριστο κα ϑύρας µοι νε γµένης ν κυρί. ο κ 13 σχηκα νεσιν τ πνεύµατί µου τ µ ε ρε ν µε τίτον τ ν δελφόν µου λλ ποταξάµενος α το ς ξ λθον ε ς µακεδονίαν. τ δ ϑε χάρις 14 τ πάντοτε ϑριαµβεύοντι µ ς ν τ χριστ κα τ ν σµ ν τ ς γνώσεως α το ϕανερο ντι δι µ ν ν παντ τόπ. τι χριστο ε ωδία σµ ν τ 15 ϑε ν το ς σ ζοµένοις κα ν το ς πολλυµένοις. ο ς µ ν σµ ϑανάτου 16 ε ς ϑάνατον ο ς δ σµ ω ς ε ς ωήν κα πρ ς τα τα τίς κανός. ο 17 γάρ σµεν ς ο πολλο καπηλεύοντες τ ν λόγον το ϑεο λλ ς ξ ε λικρινείας λλ ς κ ϑεο κατενώπιον το ϑεο ν χριστ λαλο µεν. ρχόµεθα πάλιν αυτο ς συνιστάνειν ε µ χρ ζοµεν ς τινες συ- 3 στατικ ν πιστολ ν πρ ς µ ς ξ µ ν συστατικ ν. πιστολ 2 µ ν µε ς στε γγεγραµµένη ν τα ς καρδίαις µ ν γινωσκοµένη κα ναγινωσκοµένη π πάντων νθρώπων. ϕανερούµενοι τι στ πι- 3 στολ χριστο διακονηθε σα φ µ ν γγεγραµµένη ο µέλανι λλ πνεύµατι ϑεο ντος ο κ ν πλαξ ν λιθίναις λλ ν πλαξ ν καρδίας σαρκίναις. πεποίθησιν δ τοιαύτην χοµεν δι το χριστο πρ ς τ ν 4 v.3 και εγραψα υµιν τουτο αυτο ινα µη ελθων λυπην σχω εχω αφ ων εδει µε χαιρειν πεποιθως επι παντας υµας οτι η εµη χαρα παντων υµων εστιν. v.5 ει δε τις λελυπηκεν ουκ εµε λελυπηκεν αλλα αλλ απο µερους ινα µη επιβαρω παντας υµας. v.7 ωστε τουναντιον µαλλον υµας χαρισασθαι και παρακαλεσαι µη πως µηπως τη περισσοτερα λυπη καταποθη ο τοιουτος. v.10 ω δε τι χαριζεσθε καγω και εγω και γαρ εγω ο κεχαρισµαι ει τι κεχαρισµαι ω κεχαρισµαι δι υµας εν προσωπω χριστου. v.16 οις µεν οσµη εκ ϑανατου εις ϑανατον οις δε οσµη εκ ωης εις ωην και προς ταυτα τις ικανος. v.17 ου γαρ εσµεν ως οι λοιποι πολλοι καπηλευοντες τον λογον του ϑεου αλλ ως εξ ειλικρινειας αλλ ως εκ ϑεου κατεναντι κατενωπιον του ϑεου εν χριστω λαλουµεν. 3 v.1 αρχοµεθα παλιν εαυτους συνιστανειν η ει µη χρηζοµεν ως τινες συστατικων επιστολων προς υµας η εξ υµων συστατικων. v.3 ϕανερουµενοι οτι εστε επιστολη χριστου διακονηθεισα υφ ηµων εγγεγραµµενη ου µελανι αλλα πνευµατι ϑεου ωντος ουκ εν πλαξιν λιθιναις αλλ εν πλαξιν καρδιαις καρδιας σαρκιναις.

4 366 ΠΑΥΛΟΥ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ 3:5 4:1 5 ϑεόν. ο χ τι κανοί σµεν φ αυτ ν λογίσασθαί τι ς ξ αυτ ν λλ 6 κανότης µ ν κ το ϑεο. ς κα κάνωσεν µ ς διακόνους καιν ς διαθήκης ο γράµµατος λλ πνεύµατος τ γ ρ γράµµα ποκτείνει τ 7 δ πνε µα οποιε. ε δ διακονία το ϑανάτου ν γράµµασιν ντετυπωµένη ν λίθοις γενήθη ν δόξ στε µ δύνασθαι τενίσαι το ς υ ο ς σρα λ ε ς τ πρόσωπον µωσέως δι τ ν δόξαν το προσώπου α - 8 το τ ν καταργουµένην. π ς ο χ µ λλον διακονία το πνεύµατος 9 σται ν δόξ. ε γ ρ διακονί τ ς κατακρίσεως δόξα πολλ µ λλον 10 περισσεύει διακονία τ ς δικαιοσύνης ν δόξ. κα γ ρ ο δ δεδόξασται τ δεδοξασµένον ν τούτ τ µέρει νεκεν τ ς περβαλλούσης 11 δόξης. ε γ ρ τ καταργούµενον δι δόξης πολλ µ λλον τ µένον ν δόξ. χοντες ο ν τοιαύτην λπίδα πολλ παρρησί χρώµεθα. κα ο καθάπερ µωσ ς τίθει κάλυµµα π τ πρόσωπον αυτο πρ ς τ 14 µ τενίσαι το ς υ ο ς σρα λ ε ς τ τέλος το καταργουµένου. λ λ πωρώθη τ νοήµατα α τ ν χρι γ ρ τ ς σήµερον τ α τ κάλυµµα π τ ναγνώσει τ ς παλαι ς διαθήκης µένει µ νακαλυπτόµενον 15 τι ν χριστ καταργε ται. λλ ως σήµερον νίκα ναγινώσκεται µω- 16 σ ς κάλυµµα π τ ν καρδίαν α τ ν κε ται. νίκα δ ν πιστρέψ 17 πρ ς κύριον περιαιρε ται τ κάλυµµα. δ κύριος τ πνε µά στιν 18 ο δ τ πνε µα κυρίου κε λευθερία. µε ς δ πάντες νακεκαλυµµέν προσώπ τ ν δόξαν κυρίου κατοπτριζόµενοι τ ν α τ ν ε κόνα µεταµορφούµεθα π δόξης ε ς δόξαν καθάπερ π κυρίου πνεύµατος. 4 δι το το χοντες τ ν διακονίαν ταύτην καθ ς λεήθηµεν ο κ κκα- 2 κο µεν. λ λ πειπάµεθα τ κρυπτ τ ς α σχύνης µ περιπατο ντες v.5 ουχ οτι ικανοι εσµεν αφ εαυτων ικανοι εσµεν λογισασθαι τι ως εξ εαυτων αλλ η ικανοτης ηµων εκ του ϑεου. v.6 ος και ικανωσεν ηµας διακονους καινης διαθηκης ου γραµµατος αλλα πνευµατος το γαρ γραµµα αποκτεννει αποκτενει αποκτεινει το δε πνευµα ωοποιει. v.7 ει δε η διακονια του ϑανατου εν γραµµασιν εντετυπωµενη εν λιθοις εγενηθη εν δοξη ωστε µη δυνασθαι ατενισαι τους υιους ισραηλ εις το προσωπον µωυσεως µωσεως δια την δοξαν του προσωπου αυτου την καταργουµενην. v.9 ει γαρ τη η διακονια της κατακρισεως δοξα πολλω µαλλον περισσευει η διακονια της δικαιοσυνης εν δοξη. v.10 και γαρ ου ουδε δεδοξασται το δεδοξασµενον εν τουτω τω µερει εινεκεν ενεκεν της υπερβαλλουσης δοξης. v.13 και ου καθαπερ µωυσης µωσης ετιθει καλυµµα επι το προσωπον αυτου εαυτου προς το µη ατενισαι τους υιους ισραηλ εις το τελος του καταργουµενου. v.14 αλλα αλλ επωρωθη τα νοηµατα αυτων αχρι γαρ της σηµερον ηµερας το αυτο καλυµµα επι τη αναγνωσει της παλαιας διαθηκης µενει µη ανακαλυπτοµενον οτι ο τι εν χριστω καταργειται. v.15 αλλ εως σηµερον ηνικα αν αναγινωσκεται αναγινωσκηται µωυσης µωσης καλυµµα επι την καρδιαν αυτων κειται. v.16 ηνικα δε δ εαν αν επιστρεψη προς κυριον περιαιρειται το καλυµµα. v.17 ο δε κυριος το πνευµα εστιν ου δε το πνευµα κυριου εκει ελευθερια. 4 v.1 δια τουτο εχοντες την διακονιαν ταυτην καθως ηλεηθηµεν ουκ εγκακουµεν εκκακουµεν.

5 4:2 17 Η ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΕΥΤΕΡΑ 367 ν πανουργί µηδ δολο ντες τ ν λόγον το ϑεο λλ τ ϕανερώσει τ ς ληθείας συνιστώντες αυτο ς πρ ς π σαν συνείδησιν νθρώπων νώπιον το ϑεο. ε δ κα στιν κεκαλυµµένον τ ε αγγέλιον µ ν 3 ν το ς πολλυµένοις στ ν κεκαλυµµένον. ν ο ς ϑε ς το α νος 4 τούτου τύφλωσεν τ νοήµατα τ ν πίστων ε ς τ µ α γάσαι α το ς τ ν ϕωτισµ ν το ε αγγελίου τ ς δόξης το χριστο ς στιν ε κ ν το ϑεο. ο γ ρ αυτο ς κηρύσσοµεν λλ χριστ ν ησο ν κύριον αυ- 5 το ς δ δούλους µ ν δι ησο ν. τι ϑε ς ε πών κ σκότους ϕ ς 6 λάµψαι ς λαµψεν ν τα ς καρδίαις µ ν πρ ς ϕωτισµ ν τ ς γνώσεως τ ς δόξης το ϑεο ν προσώπ ησο χριστο. χοµεν δ τ ν ϑη- 7 σαυρ ν το τον ν στρακίνοις σκεύεσιν να περβολ τ ς δυνάµεως το ϑεο κα µ ξ µ ν. ν παντ ϑλιβόµενοι λλ ο στενοχω- 8 ούµενοι πορούµενοι λλ ο κ ξαπορούµενοι. διωκόµενοι λλ ο κ 9 γκαταλειπόµενοι καταβαλλόµενοι λλ ο κ πολλύµενοι. πάντοτε τ ν 10 νέκρωσιν το κυρίου ησο ν τ σώµατι περιφέροντες να κα ω το ησο ν τ σώµατι µ ν ϕανερωθ. ε γ ρ µε ς ο ντες ε ς 11 ϑάνατον παραδιδόµεθα δι ησο ν να κα ω το ησο ϕανερωθ ν τ ϑνητ σαρκ µ ν. στε µ ν ϑάνατος ν µ ν νεργε ται δ 12 ω ν µ ν. χοντες δ τ α τ πνε µα τ ς πίστεως κατ τ γεγραµ- 13 µένον πίστευσα δι λάλησα κα µε ς πιστεύοµεν δι κα λαλο µεν. ε δότες τι γείρας τ ν κύριον ησο ν κα µ ς δι ησο γερε κα 14 παραστήσει σ ν µ ν. τ γ ρ πάντα δι µ ς να χάρις πλεονάσασα 15 δι τ ν πλειόνων τ ν ε χαριστίαν περισσεύσ ε ς τ ν δόξαν το ϑεο. δι ο κ κκακο µεν λλ ε κα ξω µ ν νθρωπος διαφθείρεται λλ 16 σωθεν νακαινο ται µέρ κα µέρ. τ γ ρ παραυτίκα λαφρ ν 17 τ ς ϑλίψεως µ ν καθ περβολ ν ε ς περβολ ν α ώνιον άρος δόξης κατεργάζεται µ ν. µ σκοπούντων µ ν τ λεπόµενα λλ τ µ 18 v.2 αλλα αλλ απειπαµεθα τα κρυπτα της αισχυνης µη περιπατουντες εν πανουργια µηδε δολουντες τον λογον του ϑεου αλλα τη ϕανερωσει της αληθειας συνιστανοντες συνιστωντες εαυτους προς πασαν συνειδησιν ανθρωπων ενωπιον του ϑεου. v.4 εν οις ο ϑεος του αιωνος τουτου ετυφλωσεν τα νοηµατα των απιστων εις το µη αυγασαι αυτοις τον ϕωτισµον του ευαγγελιου της δοξης του χριστου ος εστιν εικων του ϑεου. v.5 ου γαρ εαυτους κηρυσσοµεν αλλα χριστον ιησουν χριστον κυριον εαυτους δε δουλους υµων δια ιησουν. v.6 οτι ο ϑεος ο ειπων εκ σκοτους ϕως λαµψει λαµψαι ος ελαµψεν εν ταις καρδιαις ηµων προς ϕωτισµον της γνωσεως της δοξης του ϑεου εν προσωπω [ιησου] ιησου χριστου. v.10 παντοτε την νεκρωσιν του κυριου ιησου εν τω σωµατι περιφεροντες ινα και η ωη του ιησου εν τω σωµατι ηµων ϕανερωθη. v.12 ωστε ο µεν ϑανατος εν ηµιν ενεργειται η δε ωη εν υµιν. v.14 ειδοτες οτι ο εγειρας τον κυριον ιησουν και ηµας συν δια ιησου εγερει και παραστησει συν υµιν. v.16 διο ουκ εγκακουµεν εκκακουµεν αλλ ει και ο εξω ηµων ανθρωπος διαφθειρεται αλλ ο εσω ηµων εσωθεν ανακαινουται ηµερα και ηµερα.

6 368 ΠΑΥΛΟΥ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ 4:18 5:18 λεπόµενα τ γ ρ λεπόµενα πρόσκαιρα τ δ µ λεπόµενα α ώνια. 5 ο δαµεν γ ρ τι ν πίγειος µ ν ο κία το σκήνους καταλυθ ο κοδοµ ν κ ϑεο χοµεν ο κίαν χειροποίητον α ώνιον ν το ς ο ρα- 2 νο ς. κα γ ρ ν τούτ στενάζοµεν τ ο κητήριον µ ν τ ξ ο ρανο 3 πενδύσασθαι πιποθο ντες. ε γε κα νδυσάµενοι ο γυµνο ε ρεθη- 4 σόµεθα. κα γ ρ ο ντες ν τ σκήνει στενάζοµεν αρούµενοι πειδή ο ϑέλοµεν κδύσασθαι λλ πενδύσασθαι να καταποθ τ ϑνητ ν π 5 τ ς ω ς. δ κατεργασάµενος µ ς ε ς α τ το το ϑεός κα δο ς 6 µ ν τ ν ρραβ να το πνεύµατος. ϑαρρο ντες ο ν πάντοτε κα ε - 7 δότες τι νδηµο ντες ν τ σώµατι κδηµο µεν π το κυρίου. δι 8 πίστεως γ ρ περιπατο µεν ο δι ε δους. ϑαρρο µεν δ κα ε δοκο - µεν µ λλον κδηµ σαι κ το σώµατος κα νδηµ σαι πρ ς τ ν κύριον. 9 δι κα ϕιλοτιµούµεθα ε τε νδηµο ντες ε τε κδηµο ντες ε άρεστοι 10 α τ ε ναι. το ς γ ρ πάντας µ ς ϕανερωθ ναι δε µπροσθεν το ήµατος το χριστο να κοµίσηται καστος τ δι το σώµατος πρ ς 11 πραξεν ε τε γαθ ν ε τε κακόν. ε δότες ο ν τ ν ϕόβον το κυρίου νθρώπους πείθοµεν ϑε δ πεφανερώµεθα λπίζω δ κα ν τα ς συ- 12 νειδήσεσιν µ ν πεφανερ σθαι. ο γ ρ πάλιν αυτο ς συνιστάνοµεν µ ν λλ φορµ ν διδόντες µ ν καυχήµατος π ρ µ ν να χητε 13 πρ ς το ς ν προσώπ καυχωµένους κα ο καρδί. ε τε γ ρ ξέστη- 14 µεν ϑε ε τε σωφρονο µεν µ ν. γ ρ γάπη το χριστο συνέχει µ ς κρίναντας το το τι ε ε ς π ρ πάντων πέθανεν ρα ο πάντες 15 πέθανον. κα π ρ πάντων πέθανεν να ο ντες µηκέτι αυτο ς 16 σιν λλ τ π ρ α τ ν ποθανόντι κα γερθέντι. στε µε ς π το ν ν ο δένα ο δαµεν κατ σάρκα ε δ κα γνώκαµεν κατ σάρκα 17 χριστόν λλ ν ν ο κέτι γινώσκοµεν. στε ε τις ν χριστ καιν κτίσις 18 τ ρχα α παρ λθεν δού γέγονεν καινά τ πάντα. τ δ πάντα κ 5 v.3 ει γε ειγε και εκδυσαµενοι ενδυσαµενοι ου γυµνοι ευρεθησοµεθα. v.4 και γαρ οι οντες εν τω σκηνει στεναζοµεν αρουµενοι εφ ω επειδη ου ϑελοµεν εκδυσασθαι αλλ επενδυσασθαι ινα καταποθη το ϑνητον υπο της ωης. v.5 ο δε κατεργασαµενος ηµας εις αυτο τουτο ϑεος ο και δους ηµιν τον αρραβωνα του πνευµατος. v.10 τους γαρ παντας ηµας ϕανερωθηναι δει εµπροσθεν του ηµατος του χριστου ινα κοµισηται εκαστος τα δια του σωµατος προς α επραξεν ειτε αγαθον ειτε ϕαυλον κακον. v.12 ου γαρ παλιν εαυτους συνιστανοµεν υµιν αλλα αφορµην διδοντες υµιν καυχηµατος υπερ ηµων ινα εχητε προς τους εν προσωπω καυχωµενους και µη εν ου καρδια. v.14 η γαρ αγαπη του χριστου συνεχει ηµας κριναντας τουτο οτι [ει] ει εις υπερ παντων απεθανεν αρα οι παντες απεθανον. v.16 ωστε ηµεις απο του νυν ουδενα οιδαµεν κατα σαρκα ει δε και εγνωκαµεν κατα σαρκα χριστον αλλα νυν ουκετι γινωσκοµεν. v.17 ωστε ει τις εν χριστω καινη κτισις τα αρχαια παρηλθεν ιδου γεγονεν καινα τα παντα. v.18 τα δε παντα εκ του ϑεου του καταλλαξαντος ηµας εαυτω δια ιησου χριστου και δοντος ηµιν την διακονιαν της καταλλαγης.

7 5:19 6:17 Η ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΕΥΤΕΡΑ 369 το ϑεο το καταλλάξαντος µ ς αυτ δι ησο χριστο κα δόντος µ ν τ ν διακονίαν τ ς καταλλαγ ς. ς τι ϑε ς ν ν χριστ κόσµον 19 καταλλάσσων αυτ µ λογιζόµενος α το ς τ παραπτώµατα α τ ν κα ϑέµενος ν µ ν τ ν λόγον τ ς καταλλαγ ς. π ρ χριστο ο ν πρε- 20 σβεύοµεν ς το ϑεο παρακαλο ντος δι µ ν δεόµεθα π ρ χριστο καταλλάγητε τ ϑε. τ ν γ ρ µ γνόντα µαρτίαν π ρ µ ν µαρτίαν 21 ποίησεν να µε ς γινώµεθα δικαιοσύνη ϑεο ν α τ. συνεργο ντες δ κα παρακαλο µεν µ ε ς κεν ν τ ν χάριν το ϑεο 6 δέξασθαι µ ς. λέγει γάρ καιρ δεκτ πήκουσά σου κα ν µέρ 2 σωτηρίας βοήθησά σοι δού ν ν καιρ ς ε πρόσδεκτος δού ν ν µέρα σωτηρίας. µηδεµίαν ν µηδεν διδόντες προσκοπήν να µ µωµηθ 3 διακονία. λλ ν παντ συνιστώντες αυτο ς ς ϑεο διάκονοι ν 4 ποµον πολλ ν ϑλίψεσιν ν νάγκαις ν στενοχωρίαις. ν πληγα ς 5 ν ϕυλακα ς ν καταστασίαις ν κόποις ν γρυπνίαις ν νηστείαις. ν 6 γνότητι ν γνώσει ν µακροθυµί ν χρηστότητι ν πνεύµατι γί ν γάπ νυποκρίτ. ν λόγ ληθείας ν δυνάµει ϑεο δι τ ν πλων 7 τ ς δικαιοσύνης τ ν δεξι ν κα ριστερ ν. δι δόξης κα τιµίας δι 8 δυσφηµίας κα ε φηµίας ς πλάνοι κα ληθε ς. ς γνοούµενοι κα 9 πιγινωσκόµενοι ς ποθν σκοντες κα δού µεν ς παιδευόµενοι κα µ ϑανατούµενοι. ς λυπούµενοι ε δ χαίροντες ς πτωχο πολλο ς 10 δ πλουτίζοντες ς µηδ ν χοντες κα πάντα κατέχοντες. τ στόµα µ ν 11 νέ γεν πρ ς µ ς κορίνθιοι καρδία µ ν πεπλάτυνται. ο στενο- 12 χωρε σθε ν µ ν στενοχωρε σθε δ ν το ς σπλάγχνοις µ ν. τ ν δ 13 α τ ν ντιµισθίαν ς τέκνοις λέγω πλατύνθητε κα µε ς. µ γίνεσθε 14 τεροζυγο ντες πίστοις τίς γ ρ µετοχ δικαιοσύν κα νοµί τίς δ κοινωνία ϕωτ πρ ς σκότος. τίς δ συµφώνησις χριστ πρ ς ελιάρ 15 τίς µερ ς πιστ µετ πίστου. τίς δ συγκατάθεσις να ϑεο µετ ε δώ- 16 λων µε ς γ ρ να ς ϑεο στε ντος καθ ς ε πεν ϑε ς τι νοικήσω ν α το ς κα µπεριπατήσω κα σοµαι α τ ν ϑεός κα α το σονταί µοι λαός. δι ξέλθετε κ µέσου α τ ν κα φορίσθητε λέγει κύριος 17 v.21 τον γαρ µη γνοντα αµαρτιαν υπερ ηµων αµαρτιαν εποιησεν ινα ηµεις γενωµεθα γινωµεθα δικαιοσυνη ϑεου εν αυτω. 6 v.4 αλλ εν παντι συνισταντες συνιστωντες εαυτους ως ϑεου διακονοι εν υποµονη πολλη εν ϑλιψεσιν εν αναγκαις εν στενοχωριαις. v.14 µη γινεσθε ετεροζυγουντες απιστοις τις γαρ µετοχη δικαιοσυνη και ανοµια η τις δε κοινωνια ϕωτι προς σκοτος. v.15 τις δε συµφωνησις χριστου χριστω προς ελιαλ ελιαρ η τις µερις πιστω µετα απιστου. v.16 τις δε συγκαταθεσις ναω ϑεου µετα ειδωλων ηµεις υµεις γαρ ναος ϑεου εσµεν εστε ωντος καθως ειπεν ο ϑεος οτι ενοικησω εν αυτοις και εµπεριπατησω και εσοµαι αυτων ϑεος και αυτοι εσονται µου µοι λαος. v.17 διο εξελθατε εξελθετε εκ µεσου αυτων και αφορισθητε λεγει κυριος και ακαθαρτου µη απτεσθε καγω εισδεξοµαι υµας.

8 370 ΠΑΥΛΟΥ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ 6:18 7:13 18 κα καθάρτου µ πτεσθε κ γ ε σδέξοµαι µ ς. κα σοµαι µ ν ε ς πατέρα κα µε ς σεσθέ µοι ε ς υ ο ς κα ϑυγατέρας λέγει κύριος παντοκράτωρ. 7 ταύτας ο ν χοντες τ ς παγγελίας γαπητοί καθαρίσωµεν αυτο ς π παντ ς µολυσµο σαρκ ς κα πνεύµατος πιτελο ντες γιωσύνην 2 ν ϕόβ ϑεο. χωρήσατε µ ς ο δένα δικήσαµεν ο δένα φθείραµεν 3 ο δένα πλεονεκτήσαµεν. ο πρ ς κατάκρισιν λέγω προείρηκα γ ρ 4 τι ν τα ς καρδίαις µ ν στε ε ς τ συναποθανε ν κα συζ ν. πολλή µοι παρρησία πρ ς µ ς πολλή µοι καύχησις π ρ µ ν πεπλήρωµαι τ παρακλήσει περπερισσεύοµαι τ χαρ π πάσ τ ϑλίψει µ ν. 5 κα γ ρ λθόντων µ ν ε ς µακεδονίαν ο δεµίαν σχηκεν νεσιν σ ρξ 6 µ ν λλ ν παντ ϑλιβόµενοι ξωθεν µάχαι σωθεν ϕόβοι. λλ παρακαλ ν το ς ταπεινο ς παρεκάλεσεν µ ς ϑε ς ν τ παρουσί 7 τίτου. ο µόνον δ ν τ παρουσί α το λλ κα ν τ παρακλήσει παρεκλήθη φ µ ν ναγγέλλων µ ν τ ν µ ν πιπόθησιν τ ν µ ν 8 δυρµόν τ ν µ ν λον π ρ µο στε µε µ λλον χαρ ναι. τι ε κα λύπησα µ ς ν τ πιστολ ο µεταµέλοµαι ε κα µετεµελόµην 9 λέπω γ ρ τι πιστολ κείνη ε κα πρ ς ραν λύπησεν µ ς. ν ν χαίρω ο χ τι λυπήθητε λλ τι λυπήθητε ε ς µετάνοιαν λυπήθητε 10 γ ρ κατ ϑεόν να ν µηδεν ηµιωθ τε ξ µ ν. γ ρ κατ ϑε ν λύπη µετάνοιαν ε ς σωτηρίαν µεταµέλητον κατεργάζεται δ το κόσµου 11 λύπη ϑάνατον κατ ργάζεται. δού γ ρ α τ το το τ κατ ϑε ν λυπη- ϑ ναι µ ς πόσην κατειργάσατο µ ν σπουδήν λλ πολογίαν λλ γανάκτησιν λλ ϕόβον λλ πιπόθησιν λλ λον λ λ κδίκησιν 12 ν παντ συνεστήσατε αυτο ς γνο ς ε ναι ν τ πράγµατι. ρα ε κα γραψα µ ν ο χ ε νεκεν το δικήσαντος ο δ ε νεκεν το δικηθέντος λλ ε νεκεν το ϕανερωθ ναι τ ν σπουδ ν µ ν τ ν π ρ µ ν 13 πρ ς µ ς νώπιον το ϑεο. δι το το παρακεκλήµεθα π τ παρα- 7 v.3 ου προς κατακρισιν ου λεγω προειρηκα γαρ οτι εν ταις καρδιαις ηµων εστε εις το συναποθανειν και συζην. v.8 οτι ει και ελυπησα υµας εν τη επιστολη ου µεταµελοµαι ει και µετεµελοµην λεπω [γαρ] γαρ οτι η επιστολη εκεινη ει και προς ωραν ελυπησεν υµας. v.10 η γαρ κατα ϑεον λυπη µετανοιαν εις σωτηριαν αµεταµελητον εργαζεται κατεργαζεται η δε του κοσµου λυπη ϑανατον κατεργαζεται. v.11 ιδου γαρ αυτο τουτο το κατα ϑεον λυπηθηναι υµας ποσην κατειργασατο υµιν σπουδην αλλα απολογιαν αλλα αγανακτησιν αλλα ϕοβον αλλα επιποθησιν αλλα ηλον αλλα αλλ εκδικησιν εν παντι συνεστησατε εαυτους αγνους ειναι εν τω πραγµατι. v.12 αρα ει και εγραψα υµιν ουχ ενεκεν εινεκεν του αδικησαντος ουδε ενεκεν εινεκεν του αδικηθεντος αλλ ενεκεν εινεκεν του ϕανερωθηναι την σπουδην ηµων υµων την υπερ υµων ηµων προς υµας ενωπιον του ϑεου. v.13 δια τουτο παρακεκληµεθα επι δε τη πα- ακλησει ηµων υµων περισσοτερως δε µαλλον εχαρηµεν επι τη χαρα τιτου οτι αναπεπαυται το πνευµα αυτου απο παντων υµων.

9 7:14 8:14 Η ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΕΥΤΕΡΑ 371 κλήσει µ ν περισσοτέρως δ µ λλον χάρηµεν π τ χαρ τίτου τι ναπέπαυται τ πνε µα α το π πάντων µ ν. τι ε τι α τ π ρ 14 µ ν κεκαύχηµαι ο κατ σχύνθην λλ ς πάντα ν ληθεί λαλήσαµεν µ ν ο τως κα καύχησις µ ν π τίτου λήθεια γενήθη. κα τ σπλάγχνα α το περισσοτέρως ε ς µ ς στιν ναµιµν σκοµένου 15 τ ν πάντων µ ν πακοήν ς µετ ϕόβου κα τρόµου δέξασθε α τόν. χαίρω τι ν παντ ϑαρρ ν µ ν. 16 γνωρίζοµεν δ µ ν δελφοί τ ν χάριν το ϑεο τ ν δεδοµένην ν τα ς 8 κκλησίαις τ ς µακεδονίας. τι ν πολλ δοκιµ ϑλίψεως περισ- 2 σεία τ ς χαρ ς α τ ν κα κατ άθους πτωχεία α τ ν περίσσευσεν ε ς τ ν πλο τον τ ς πλότητος α τ ν. τι κατ δύναµιν µαρτυρ κα 3 π ρ δύναµιν α θαίρετοι. µετ πολλ ς παρακλήσεως δεόµενοι µ ν 4 τ ν χάριν κα τ ν κοινωνίαν τ ς διακονίας τ ς ε ς το ς γίους δέξασθαι µ ς. κα ο καθ ς λπίσαµεν λλ αυτο ς δωκαν πρ τον τ κυ- 5 ί κα µ ν δι ϑελήµατος ϑεο. ε ς τ παρακαλέσαι µ ς τίτον να 6 καθ ς προενήρξατο ο τως κα πιτελέσ ε ς µ ς κα τ ν χάριν ταύτην. λλ σπερ ν παντ περισσεύετε πίστει κα λόγ κα γνώσει κα 7 πάσ σπουδ κα τ ξ µ ν ν µ ν γάπ να κα ν ταύτ τ χάριτι περισσεύητε. ο κατ πιταγ ν λέγω λλ δι τ ς τέρων σπουδ ς κα 8 τ τ ς µετέρας γάπης γνήσιον δοκιµάζων. γινώσκετε γ ρ τ ν χάριν 9 το κυρίου µ ν ησο χριστο τι δι µ ς πτώχευσεν πλούσιος ν να µε ς τ κείνου πτωχεί πλουτήσητε. κα γνώµην ν τούτ δί- 10 δωµι το το γ ρ µ ν συµφέρει ο τινες ο µόνον τ ποι σαι λλ κα τ ϑέλειν προενήρξασθε π πέρυσι. νυν δ κα τ ποι σαι πιτελέσατε 11 πως καθάπερ προθυµία το ϑέλειν ο τως κα τ πιτελέσαι κ το χειν. ε γ ρ προθυµία πρόκειται καθ ν χ τις ε πρόσδεκτος 12 ο καθ ο κ χει. ο γ ρ να λλοις νεσις µ ν δ ϑλ ψις λλ ξ 13 σότητος ν τ ν ν καιρ τό µ ν περίσσευµα ε ς τό κείνων στέρη- µά. να κα τ κείνων περίσσευµα γένηται ε ς τ µ ν στέρηµα πως 14 v.16 χαιρω ουν οτι εν παντι ϑαρρω εν υµιν. 8 v.2 οτι εν πολλη δοκιµη ϑλιψεως η περισσεια της χαρας αυτων και η κατα αθους πτωχεια αυτων επερισσευσεν εις το τον πλουτος πλουτον της απλοτητος αυτων. v.3 οτι κατα δυναµιν µαρτυρω και παρα υπερ δυναµιν αυθαιρετοι. v.4 µετα πολλης παρακλησεως δεοµενοι ηµων την χαριν και την κοινωνιαν της διακονιας της εις τους αγιους δεξασθαι ηµας. v.5 και ου καθως ηλπισαµεν αλλα αλλ εαυτους εδωκαν πρωτον τω κυριω και ηµιν δια ϑεληµατος ϑεου. v.7 αλλ ωσπερ εν παντι περισσευετε πιστει και λογω και γνωσει και παση σπουδη και τη εξ ηµων υµων εν υµιν ηµιν αγαπη ινα και εν ταυτη τη χαριτι περισσευητε. v.12 ει γαρ η προθυµια προκειται καθο εαν εχη τις ευπροσδεκτος ου καθο ουκ εχει. v.13 ου γαρ ινα αλλοις ανεσις υµιν δε ϑλιψις αλλ εξ ισοτητος εν τω νυν καιρω το υµων περισσευµα εις το εκεινων υστερηµα.

10 372 ΠΑΥΛΟΥ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ 8:15 9:6 15 γένηται σότης. καθ ς γέγραπται τ πολ ο κ πλεόνασεν κα τ 16 λίγον ο κ λαττόνησεν. χάρις δ τ ϑε τ διδόντι τ ν α τ ν σπουδ ν 17 π ρ µ ν ν τ καρδί τίτου. τι τ ν µ ν παράκλησιν δέξατο σπου- 18 δαιότερος δ πάρχων α θαίρετος ξ λθεν πρ ς µ ς. συνεπέµψαµεν δ µετ α το τ ν δελφ ν ο παινος ν τ ε αγγελί δι πασ ν 19 τ ν κκλησι ν. ο µόνον δ λλ κα χειροτονηθε ς π τ ν κκλησι ν συνέκδηµος µ ν σ ν τ χάριτι ταύτ τ διακονουµέν φ µ ν 20 πρ ς τ ν α το το κυρίου δόξαν κα προθυµίαν µ ν. στελλόµενοι το το µή τις µ ς µωµήσηται ν τ δρότητι ταύτ τ διακονουµέν φ 21 µ ν. προνοο µενοι καλ ο µόνον νώπιον κυρίου λλ κα νώπιον 22 νθρώπων. συνεπέµψαµεν δ α το ς τ ν δελφ ν µ ν ν δοκιµάσα- µεν ν πολλο ς πολλάκις σπουδα ον ντα νυν δ πολ σπουδαιότερον 23 πεποιθήσει πολλ τ ε ς µ ς. ε τε π ρ τίτου κοινων ς µ ς κα ε ς µ ς συνεργός ε τε δελφο µ ν πόστολοι κκλησι ν δόξα χριστο. 24 τ ν ο ν νδειξιν τ ς γάπης µ ν κα µ ν καυχήσεως π ρ µ ν ε ς α το ς νδειξασθε κα ε ς πρόσωπον τ ν κκλησι ν. 9 περ µ ν γ ρ τ ς διακονίας τ ς ε ς το ς γίους περισσόν µοί στιν τ 2 γράφειν µ ν. ο δα γ ρ τ ν προθυµίαν µ ν ν π ρ µ ν καυχ µαι µακεδόσιν τι χαΐα παρεσκεύασται π πέρυσι κα ξ µ ν λος 3 ρέθισεν το ς πλείονας. πεµψα δ το ς δελφούς να µ τ καύχηµα µ ν τ π ρ µ ν κενωθ ν τ µέρει τούτ να καθ ς λεγον παρε- 4 σκευασµένοι τε. µήπως ν λθωσιν σ ν µο µακεδόνες κα ε ρωσιν µ ς παρασκευάστους καταισχυνθ µεν µε ς να µή λέγωµεν µε ς 5 ν τ ποστάσει ταύτ τ ς καυχήσεως. ναγκα ον ο ν γησάµην παρακαλέσαι το ς δελφο ς να προέλθωσιν ε ς µ ς κα προκαταρτίσωσιν τ ν προκατηγγελµένην ε λογίαν µ ν ταύτην τοίµην ε ναι ο τως ς 6 ε λογίαν κα µ σπερ πλεονεξίαν. το το δέ σπείρων ϕειδοµένως v.16 χαρις δε τω ϑεω τω δοντι διδοντι την αυτην σπουδην υπερ υµων εν τη καρδια τιτου. v.19 ου µονον δε αλλα και χειροτονηθεις υπο των εκκλησιων συνεκδηµος ηµων συν τη χαριτι ταυτη τη διακονουµενη υφ ηµων προς την [αυτου] αυτου του κυριου δοξαν και προθυµιαν ηµων υµων. v.21 προνοουµεν γαρ προνοουµενοι καλα ου µονον ενωπιον κυριου αλλα και ενωπιον ανθρωπων. v.24 την ουν ενδειξιν της αγαπης υµων και ηµων καυχησεως υπερ υµων εις αυτους ενδεικνυµενοι ενδειξασθε και εις προσωπον των εκκλησιων. 9 v.2 οιδα γαρ την προθυµιαν υµων ην υπερ υµων καυχωµαι µακεδοσιν οτι αχαια παρεσκευασται απο περυσι και το ο εξ υµων ηλος ηρεθισεν τους πλειονας. v.4 µη πως µηπως εαν ελθωσιν συν εµοι µακεδονες και ευρωσιν υµας απαρασκευαστους καταισχυνθωµεν ηµεις ινα µη λεγω λεγωµεν υµεις εν τη υποστασει ταυτη της καυχησεως. v.5 αναγκαιον ουν ηγησα- µην παρακαλεσαι τους αδελφους ινα προελθωσιν εις υµας και προκαταρτισωσιν την προεπηγγελµενην προκατηγγελµενην ευλογιαν υµων ταυτην ετοιµην ειναι ουτως ως ευλογιαν και µη ως ωσπερ πλεονεξιαν.

11 9:7 10:7 Η ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΕΥΤΕΡΑ 373 ϕειδοµένως κα ϑερίσει κα σπείρων π ε λογίαις π ε λογίαις κα ϑερίσει. καστος καθ ς προαιρε ται τ καρδί µ κ λύπης ξ νάγ- 7 κης λαρ ν γ ρ δότην γαπ ϑεός. δυνατ ς δ ϑε ς π σαν χάριν 8 περισσε σαι ε ς µ ς να ν παντ πάντοτε π σαν α τάρκειαν χοντες περισσεύητε ε ς π ν ργον γαθόν. καθ ς γέγραπται σκόρπισεν 9 δωκεν το ς πένησιν δικαιοσύνη α το µένει ε ς τ ν α να. δ 10 πιχορηγ ν σπέρµα τ σπείροντι κα ρτον ε ς ρ σιν χορη γησαι κα πληθυνα τ ν σπόρον µ ν κα α ξήσαι τ γεννήµατα τ ς δικαιοσύνης µ ν. ν παντ πλουτιζόµενοι ε ς π σαν πλότητα τις κατεργάζεται 11 δι µ ν ε χαριστίαν τ ϑε. τι διακονία τ ς λειτουργίας ταύτης 12 ο µόνον στ ν προσαναπληρο σα τ στερήµατα τ ν γίων λλ κα περισσεύουσα δι πολλ ν ε χαριστι ν τ ϑε. δι τ ς δοκιµ ς τ ς 13 διακονίας ταύτης δοξάζοντες τ ν ϑε ν π τ ποταγ τ ς µολογίας µ ν ε ς τ ε αγγέλιον το χριστο κα πλότητι τ ς κοινωνίας ε ς α το ς κα ε ς πάντας. κα α τ ν δεήσει π ρ µ ν πιποθούντων µ ς 14 δι τ ν περβάλλουσαν χάριν το ϑεο φ µ ν. χάρις δ τ ϑε π 15 τ νεκδιηγήτ α το δωρε. α τ ς δ γ πα λος παρακαλ µ ς δι τ ς πρ ότητος κα πιει- 10 κείας το χριστο ς κατ πρόσωπον µ ν ταπειν ς ν µ ν π ν δ ϑαρρ ε ς µ ς. δέοµαι δ τ µ παρ ν ϑαρρ σαι τ πεποιθήσει 2 λογίζοµαι τολµ σαι πί τινας το ς λογιζοµένους µ ς ς κατ σάρκα περιπατο ντας. ν σαρκ γ ρ περιπατο ντες ο κατ σάρκα στρατευό- 3 µεθα. τ γ ρ πλα τ ς στρατείας µ ν ο σαρκικ λλ δυνατ τ 4 ϑε πρ ς καθαίρεσιν χυρωµάτων. λογισµούς καθαιρο ντες κα π ν 5 ψωµα παιρόµενον κατ τ ς γνώσεως το ϑεο κα α χµαλωτίζοντες π ν νόηµα ε ς τ ν πακο ν το χριστο. κα ν τοίµ χοντες κ- 6 δικ σαι π σαν παρακοήν ταν πληρωθ µ ν πακοή. τ κατ 7 πρόσωπον λέπετε ε τις πέποιθεν αυτ χριστο ε ναι το το λογιζέσθω πάλιν φ αυτο τι καθ ς α τ ς χριστο ο τως κα µε ς χριστο. v.7 εκαστος καθως προηρηται προαιρειται τη καρδια µη εκ λυπης η εξ αναγκης ιλαρον γαρ δοτην αγαπα ο ϑεος. v.8 δυνατει δυνατος δε ο ϑεος πασαν χαριν περισσευσαι εις υµας ινα εν παντι παντοτε πασαν αυταρκειαν εχοντες περισσευητε εις παν εργον αγαθον. v.10 ο δε επιχορηγων σπορον σπερµα τω σπειροντι και αρτον εις ρωσιν χορηγησει χορηγησαι και πληθυνει πληθυναι τον σπορον υµων και αυξησει αυξησαι τα γενηµατα γεννηµατα της δικαιοσυνης υµων. v.15 χαρις δε τω ϑεω επι τη ανεκδιηγητω αυτου δωρεα. 10 v.1 αυτος δε εγω παυλος παρακαλω υµας δια της πραυτητος πραοτητος και επιεικειας του χριστου ος κατα προσωπον µεν ταπεινος εν υµιν απων δε ϑαρρω εις υµας. v.7 τα κατα προσωπον λεπετε ει τις πεποιθεν εαυτω χριστου ειναι τουτο λογιζεσθω παλιν εφ αφ εαυτου οτι καθως αυτος χριστου ουτως και ηµεις χριστου.

12 374 ΠΑΥΛΟΥ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ 10:8 11:5 8 άν τε γ ρ κα περισσότερόν τι καυχήσωµαι περ τ ς ξουσίας µ ν ς δωκεν κύριος µ ν ε ς ο κοδοµ ν κα ο κ ε ς καθαίρεσιν µ ν ο κ 9 α σχυνθήσοµαι. να µ δόξω ς ν κφοβε ν µ ς δι τ ν πιστολ ν. 10 τι α µέν πιστολα ϕησίν αρε αι κα σχυραί δ παρουσία το σώµα- 11 τος σθεν ς κα λόγος ξουθενηµένος. το το λογιζέσθω τοιο τος τι ο οί σµεν τ λόγ δι πιστολ ν πόντες τοιο τοι κα παρόντες τ ργ. 12 ο γ ρ τολµ µεν γκρ ναι συγκρ ναι αυτούς τισιν τ ν αυτο ς συνιστανόντων λλ α το ν αυτο ς αυτο ς µετρο ντες κα συγκρίνοντες 13 αυτο ς αυτο ς ο συνιο σιν. µε ς δ ο χι ε ς τ µετρα καυχησό- µεθα λλ κατ τ µέτρον το κανόνος ο µέρισεν µ ν ϑε ς µέτρου 14 φικέσθαι χρι κα µ ν. ο γ ρ ς µ φικνούµενοι ε ς µ ς περεκτείνοµεν αυτούς χρι γ ρ κα µ ν φθάσαµεν ν τ ε αγγελί το 15 χριστο. ο κ ε ς τ µετρα καυχώµενοι ν λλοτρίοις κόποις λπίδα δ χοντες α ξανοµένης τ ς πίστεως µ ν ν µ ν µεγαλυνθ ναι κατ τ ν 16 κανόνα µ ν ε ς περισσείαν. ε ς τ περέκεινα µ ν ε αγγελίσασθαι 17 ο κ ν λλοτρί κανόνι ε ς τ τοιµα καυχήσασθαι. δ καυχώµενος 18 ν κυρί καυχάσθω. ο γ ρ αυτ ν συνίστων κε νός στιν δόκιµος λ λ ν κύριος συνίστησιν. 11 φελον νείχεσθέ µου µικρόν τ φροσύνη λλ κα νέχεσθέ µου. 2 ηλ γ ρ µ ς ϑεο ήλ ρµοσάµην γ ρ µ ς ν νδρ παρθένον 3 γν ν παραστ σαι τ χριστ. ϕοβο µαι δ µήπως ς φις ε αν ξηπάτησεν ν τ πανουργί α το ο τως ϕθαρ τ νοήµατα µ ν π τ ς 4 πλότητος τ ς ε ς τ ν χριστόν. ε µ ν γ ρ ρχόµενος λλον ησο ν κηρύσσει ν ο κ κηρύξαµεν πνε µα τερον λαµβάνετε ο κ λάβετε 5 ε αγγέλιον τερον ο κ δέξασθε καλ ς νείχεσθε. λογίζοµαι γ ρ 6 µηδ ν στερηκέναι τ ν περ λίαν ποστόλων. ε δ κα διώτης τ v.8 εαν [τε] τε γαρ και περισσοτερον τι καυχησωµαι περι της εξουσιας ηµων ης εδωκεν ο κυριος ηµιν εις οικοδοµην και ουκ εις καθαιρεσιν υµων ουκ αισχυνθησοµαι. v.10 οτι αι µεν επιστολαι µεν ϕησιν αρειαι και ισχυραι η δε παρουσια του σωµατος ασθενης και ο λογος εξουθενηµενος. v.12 ου γαρ τολµωµεν εγκριναι η συγκριναι εαυτους τισιν των εαυτους συνιστανοντων αλλα αυτοι εν εαυτοις εαυτους µετρουντες και συγκρινοντες εαυτους εαυτοις ου συνιασιν συνιουσιν. v.13 ηµεις δε ουκ ουχι εις τα αµετρα καυχησοµεθα αλλα κατα το µετρον του κανονος ου εµερισεν ηµιν ο ϑεος µετρου εφικεσθαι αχρι και υµων. v.18 ου γαρ ο εαυτον συνιστανων συνιστων εκεινος εστιν δοκιµος αλλα αλλ ον ο κυριος συνιστησιν. 11 v.1 οφελον ανειχεσθε µου µικρον τι τη αφροσυνης αφροσυνη αλλα και ανεχεσθε µου. v.3 ϕοβουµαι δε µη πως µηπως ως ο οφις ευαν εξηπατησεν ευαν εν τη πανουργια αυτου ουτως ϕθαρη τα νοηµατα υµων απο της απλοτητος [και της αγνοτητος] της εις τον χριστον. v.4 ει µεν γαρ ο ερχοµενος αλλον ιησουν κηρυσσει ον ουκ εκηρυξαµεν η πνευµα ετερον λαµβανετε ο ουκ ελαβετε η ευαγγελιον ετερον ο ουκ εδεξασθε καλως ανεχεσθε ηνειχεσθε. v.5 λογιζοµαι γαρ µηδεν υστερηκεναι των υπερλιαν υπερ λιαν αποστολων.

13 11:6 23 Η ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΕΥΤΕΡΑ 375 λόγ λλ ο τ γνώσει λλ ν παντ ϕανερωθέντες ν π σιν ε ς µ ς. µαρτίαν ποίησα µαυτ ν ταπειν ν να µε ς ψωθ τε τι δωρε ν 7 τ το ϑεο ε αγγέλιον ε ηγγελισάµην µ ν. λλας κκλησίας σύ- 8 λησα λαβ ν ψώνιον πρ ς τ ν µ ν διακονίαν. κα παρ ν πρ ς µ ς 9 κα στερηθε ς ο κατενάρκησα ο δενός τ γ ρ στέρηµά µου προσανεπλήρωσαν ο δελφο λθόντες π µακεδονίας κα ν παντ βαρ µ ν µαυτ ν τήρησα κα τηρήσω. στιν λήθεια χριστο ν µο τι 10 καύχησις α τη ο σφραγίσεται ε ς µ ν το ς κλίµασιν τ ς χαΐας. διατί τι ο κ γαπ µ ς ϑε ς ο δεν. δ ποι κα ποιήσω να κκόψω τ ν φορµ ν τ ν ϑελόντων φορµήν να ν καυχ νται ε ρε- ϑ σιν καθ ς κα µε ς. ο γ ρ τοιο τοι ψευδαπόστολοι ργάται δόλιοι 13 µετασχηµατιζόµενοι ε ς ποστόλους χριστο. κα ο ϑαυµαστόν α τ ς 14 γ ρ σαταν ς µετασχηµατίζεται ε ς γγελον ϕωτός. ο µέγα ο ν ε 15 κα ο διάκονοι α το µετασχηµατίζονται ς διάκονοι δικαιοσύνης ν τ τέλος σται κατ τ ργα α τ ν. πάλιν λέγω µή τίς µε δόξ φρονα 16 ε ναι ε δ µήγε κ ν ς φρονα δέξασθέ µε να µικρόν τι κ γ καυχήσωµαι. λαλ ο λαλ κατ κύριον λλ ς ν φροσύν ν ταύτ 17 τ ποστάσει τ ς καυχήσεως. πε πολλο καυχ νται κατ τήν σάρκα 18 κ γ καυχήσοµαι. δέως γ ρ νέχεσθε τ ν φρόνων ϕρόνιµοι ντες. 19 νέχεσθε γ ρ ε τις µ ς καταδουλο ε τις κατεσθίει ε τις λαµβάνει ε 20 τις παίρεται ε τις µ ς ε ς πρόσωπον δέρει. κατ τιµίαν λέγω ς 21 τι µε ς σθενήσαµεν ν δ ν τις τολµ ν φροσύν λέγω τολµ κ γώ. βρα οί ε σιν κ γώ σραηλ ταί ε σιν κ γώ σπέρµα βραάµ ε σιν 22 κ γώ. διάκονοι χριστο ε σιν παραφρον ν λαλ π ρ γώ ν κόποις 23 περισσοτέρως ν πληγα ς περβαλλόντως ν ϕυλακα ς περισσοτέρως ν ϑανάτοις πολλάκις. π ουδαίων πεντάκις τεσσαράκοντα παρ µίαν 24 v.6 ει δε και ιδιωτης τω λογω αλλ ου τη γνωσει αλλ εν παντι ϕανερωσαντες ϕανερωθεντες εν πασιν εις υµας. v.9 και παρων προς υµας και υστερηθεις ου κατεναρκησα ουθενος ουδενος το γαρ υστερηµα µου προσανεπληρωσαν οι αδελφοι ελθοντες απο µακεδονιας και εν παντι αβαρη υµιν εµαυτον υµιν ετηρησα και τηρησω. v.10 εστιν αληθεια χριστου εν εµοι οτι η καυχησις αυτη ου ϕραγησεται σφραγισεται εις εµε εν τοις κλιµασιν της αχαιας. v.11 δια τι διατι οτι ουκ αγαπω υµας ο ϑεος οιδεν. v.14 και ου ϑαυµα ϑαυµαστον αυτος γαρ ο σατανας µετασχηµατιζεται εις αγγελον ϕωτος. v.16 παλιν λεγω µη τις µε δοξη αφρονα ειναι ει δε µη γε µηγε καν ως αφρονα δεξασθε µε ινα καγω µικρον τι καγω καυχησωµαι. v.17 ο λαλω ου λαλω κατα κυριον λαλω αλλ ως εν αφροσυνη εν ταυτη τη υποστασει της καυχησεως. v.18 επει πολλοι καυχωνται κατα την σαρκα καγω καυχησοµαι. v.20 ανεχεσθε γαρ ει τις υµας καταδουλοι ει τις κατεσθιει ει τις λαµβανει ει τις επαιρεται ει τις υµας εις προσωπον υµας δερει. v.21 κατα ατιµιαν λεγω ως οτι ηµεις ησθενηκαµεν ησθενησαµεν εν ω δ αν τις τολµα εν αφροσυνη λεγω τολµω καγω. v.23 διακονοι χριστου εισιν παραφρονων λαλω υπερ εγω εν κοποις περισσοτερως εν πληγαις υπερβαλλοντως εν ϕυλακαις περισσοτερως εν πληγαις υπερβαλλοντως εν ϑανατοις πολλακις.

14 376 ΠΑΥΛΟΥ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ 11:24 12:8 25 λαβον. τρ ς ρραβδίσθην παξ λιθάσθην τρ ς ναυάγησα νυχθήµε- 26 ον ν τ υθ πεποίηκα. δοιπορίαις πολλάκις κινδύνοις ποταµ ν κινδύνοις λ στ ν κινδύνοις κ γένους κινδύνοις ξ θν ν κινδύνοις ν πόλει κινδύνοις ν ρηµί κινδύνοις ν ϑαλάσσ κινδύνοις ν ψευδα- 27 δέλφοις. ν κόπ κα µόχθ ν γρυπνίαις πολλάκις ν λιµ κα δίψει 28 ν νηστείαις πολλάκις ν ψύχει κα γυµνότητι. χωρ ς τ ν παρεκτ ς 29 πισύστασις µου καθ µέραν µέριµνα πασ ν τ ν κκλησι ν. τίς 30 σθενε κα ο κ σθεν τίς σκανδαλίζεται κα ο κ γ πυρο µαι. ε 31 καυχ σθαι δε τ τ ς σθενείας µου καυχήσοµαι. ϑε ς κα πατ ρ το κυρίου µ ν ησο χριστο ο δεν ν ε λογητ ς ε ς το ς α νας 32 τι ο ψεύδοµαι. ν δαµασκ θνάρχης ρέτα το ασιλέως φρούρει 33 τ ν δαµασκην ν πόλιν πιάσαι µε ϑέλων. κα δι ϑυρίδος ν σαργάν χαλάσθην δι το τείχους κα ξέφυγον τ ς χε ρας α το. 12 καυχ σθαι δ ο συµφέρει µοι λεύσοµαι γ ρ ε ς πτασίας κα πο- 2 καλύψεις κυρίου. ο δα νθρωπον ν χριστ πρ τ ν δεκατεσσάρων ε τε ν σώµατι ο κ ο δα ε τε κτ ς το σώµατος ο κ ο δα ϑε ς ο δεν 3 ρπαγέντα τ ν τοιο τον ως τρίτου ο ρανο. κα ο δα τ ν τοιο τον νθρωπον ε τε ν σώµατι ε τε κτ ς το σώµατος ο κ ο δα ϑε ς ο δεν. 4 τι ρπάγη ε ς τ ν παράδεισον κα κουσεν ρρητα ήµατα ο κ ξ ν 5 νθρώπ λαλ σαι. π ρ το τοιούτου καυχήσοµαι π ρ δ µαυτο 6 ο καυχήσοµαι ε µ ν τα ς σθενείαις µου. ν γ ρ ϑελήσω καυχήσασθαι ο κ σοµαι φρων λήθειαν γ ρ ρ ϕείδοµαι δέ µή τις ε ς µ 7 λογίσηται π ρ λέπει µε κούει τι ξ µο. κα τ περβολ τ ν ποκαλύψεων να µ περαίρωµαι δόθη µοι σκόλοψ τ σαρκί γγε- 8 λος σατ ν να µε κολαφίζ να µ περαίρωµαι. π ρ τούτου τρ ς τ ν 9 κύριον παρεκάλεσα να ποστ π µο. κα ε ρηκέν µοι ρκε σοι v.24 υπο ιουδαιων πεντακις τεσσερακοντα τεσσαρακοντα παρα µιαν ελαβον. v.25 τρις εραβδισθην ερραβδισθην απαξ ελιθασθην τρις εναυαγησα νυχθηµερον εν τω υθω πεποιηκα. v.27 εν κοπω και µοχθω εν αγρυπνιαις πολλακις εν λιµω και διψει εν νηστειαις πολλακις εν ψυχει και γυµνοτητι. v.28 χωρις των παρεκτος η επιστασις επισυστασις µοι µου η καθ ηµεραν η µεριµνα πασων των εκκλησιων. v.31 ο ϑεος και πατηρ του κυριου ηµων ιησου χριστου οιδεν ο ων ευλογητος εις τους αιωνας οτι ου ψευδοµαι. v.32 εν δαµασκω ο εθναρχης αρετα του ασιλεως εφρουρει την δαµασκηνων πολιν δαµασκηνων πιασαι µε ϑελων. 12 v.1 καυχασθαι δει δη ου συµφερον συµφερει µεν µοι ελευσοµαι δε γαρ εις οπτασιας και αποκαλυψεις κυριου. v.3 και οιδα τον τοιουτον ανθρωπον ειτε εν σωµατι ειτε χωρις εκτος του σωµατος ουκ οιδα ο ϑεος οιδεν. v.5 υπερ του τοιουτου καυχησοµαι υπερ δε εµαυτου ου καυχησοµαι ει µη εν ταις ασθενειαις µου. v.6 εαν γαρ ϑελησω καυχησασθαι ουκ εσοµαι αφρων αληθειαν γαρ ερω ϕειδοµαι δε µη τις εις εµε λογισηται υπερ ο λεπει µε η ακουει [τι] τι εξ εµου. v.7 και τη υπερβολη των αποκαλυψεων διο ινα µη υπεραιρωµαι εδοθη µοι σκολοπς τη σαρκι αγγελος σατανα σαταν ινα µε κολαφιζη ινα µη υπεραιρωµαι.

15 12:9 20 Η ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΕΥΤΕΡΑ 377 χάρις µου γ ρ δύναµις µου ν σθενεί τελειο ται διστα ο ν µ λλον καυχήσοµαι ν τα ς σθενείαις µου να πισκηνώσ π µ δύναµις το χριστο. δι ε δοκ ν σθενείαις ν βρεσιν ν νάγκαις ν διωγ- 10 µο ς ν στενοχωρίαις π ρ χριστο ταν γ ρ σθεν τότε δυνατός ε µι. γέγονα φρων καυχώµενος µε ς µε ναγκάσατε γ γ ρ φειλον φ 11 µ ν συνίστασθαι ο δ ν γ ρ στέρησα τ ν περ λίαν ποστόλων ε κα ο δέν ε µι. τ µ ν σηµε α το ποστόλου κατειργάσθη ν µ ν ν πάσ 12 ποµον ν σηµείοις κα τέρασιν κα δυνάµεσιν. τί γάρ στιν ττή- 13 ϑητε π ρ τ ς λοιπ ς κκλησίας ε µ τι α τ ς γ ο κατενάρκησα µ ν χαρίσασθέ µοι τ ν δικίαν ταύτην. δού τρίτον τοίµως χω λ- 14 ϑε ν πρ ς µ ς κα ο καταναρκήσω µ ν ο γ ρ ητ τ µ ν λ λ µ ς ο γ ρ φείλει τ τέκνα το ς γονε σιν ϑησαυρίζειν λλ ο γονε ς το ς τέκνοις. γ δ διστα δαπανήσω κα κδαπανηθήσοµαι π ρ τ ν 15 ψυχ ν µ ν ε κα περισσοτέρως µ ς γαπ ν ττον γαπ µαι. στω 16 δέ γ ο κατεβάρησα µ ς λ λ πάρχων πανο ργος δόλ µ ς λα- ον. µή τινα ν πέσταλκα πρ ς µ ς δι α το πλεονέκτησα µ ς. 17 παρεκάλεσα τίτον κα συναπέστειλα τ ν δελφόν µή τι πλεονέκτησεν 18 µ ς τίτος ο τ α τ πνεύµατι περιεπατήσαµεν ο το ς α το ς χνεσιν. πάλιν δοκε τε τι µ ν πολογούµεθα κατένωπιον το ϑεο ν χριστ 19 λαλο µεν τ δ πάντα γαπητοί π ρ τ ς µ ν ο κοδοµ ς. ϕοβο µαι 20 γ ρ µήπως λθ ν ο χ ο ους ϑέλω ε ρω µ ς κ γ ε ρεθ µ ν ο ον ο ϑέλετε µήπως ρεις λοι ϑυµοί ριθείαι καταλαλιαί ψιθυρισµοί ϕυσιώσεις καταστασίαι. µ πάλιν λθόντα µε ταπεινώσ ϑεός µου πρ ς 21 v.9 και ειρηκεν µοι αρκει σοι η χαρις µου η γαρ δυναµις µου εν ασθενεια τελειται τελειουται ηδιστα ουν µαλλον καυχησοµαι εν ταις ασθενειαις µου ινα επισκηνωση επ εµε η δυναµις του χριστου. v.10 διο ευδοκω εν ασθενειαις εν υβρεσιν εν αναγκαις εν διωγµοις και εν στενοχωριαις υπερ χριστου οταν γαρ ασθενω τοτε δυνατος ειµι. v.11 γεγονα αφρων καυχωµενος υµεις µε ηναγκασατε εγω γαρ ωφειλον υφ υµων συνιστασθαι ουδεν γαρ υστερησα των υπερ λιαν αποστολων ει και ουδεν ειµι. v.12 τα µεν σηµεια του αποστολου κατειργασθη εν υµιν εν παση υποµονη εν σηµειοις τε και τερασιν και δυναµεσιν. v.13 τι γαρ εστιν ο ησσωθητε ηττηθητε υπερ τας λοιπας εκκλησιας ει µη οτι αυτος εγω ου κατεναρκησα υµων χαρισασθε µοι την αδικιαν ταυτην. v.14 ιδου τριτον τουτο ετοιµως εχω ελθειν προς υµας και ου καταναρκησω υµων ου γαρ ητω τα υµων αλλα αλλ υµας ου γαρ οφειλει τα τεκνα τοις γονευσιν ϑησαυριζειν αλλα αλλ οι γονεις τοις τεκνοις. v.15 εγω δε ηδιστα δαπανησω και εκδαπανηθησοµαι υπερ των ψυχων υµων ει και περισσοτερως υµας γαπων αγαπων ησσον ηττον αγαπωµαι. v.16 εστω δε εγω ου κατεβαρησα υµας αλλα αλλ υπαρχων πανουργος δολω υµας ελαβον. v.18 παρεκαλεσα τιτον και συναπεστειλα τον αδελφον µητι µη τι επλεονεκτησεν υµας τιτος ου τω αυτω πνευµατι περιεπατησαµεν ου τοις αυτοις ιχνεσιν. v.19 παλαι παλιν δοκειτε οτι υµιν απολογουµεθα κατεναντι κατενωπιον του ϑεου εν χριστω λαλουµεν τα δε παντα αγαπητοι υπερ της υµων οικοδοµης. v.20 ϕοβουµαι γαρ µη πως µηπως ελθων ουχ οιους ϑελω ευρω υµας καγω ευρεθω υµιν οιον ου ϑελετε µη πως ερις ηλος µηπως ερεις ηλοι ϑυµοι εριθειαι καταλαλιαι ψιθυρισµοι ϕυσιωσεις ακαταστασιαι.

16 378 ΠΑΥΛΟΥ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ 12:21 13:14 µ ς κα πενθήσω πολλο ς τ ν προηµαρτηκότων κα µ µετανοησάντων π τ καθαρσί κα πορνεί κα σελγεί πραξαν. 13 τρίτον το το ρχοµαι πρ ς µ ς π στόµατος δύο µαρτύρων κα 2 τρι ν σταθήσεται π ν µα. προείρηκα κα προλέγω ς παρ ν τ δεύτερον κα π ν ν ν γράφω το ς προηµαρτηκόσιν κα το ς λοιπο ς 3 π σιν τι ν λθω ε ς τ πάλιν ο ϕείσοµαι. πε δοκιµ ν ητε τε το ν µο λαλο ντος χριστο ς ε ς µ ς ο κ σθενε λλ δυνατε 4 ν µ ν. κα γ ρ ε σταυρώθη ξ σθενείας λλ κ δυνάµεως ϑεο κα γ ρ µε ς σθενο µεν ν α τ λλ ήσοµεθα σ ν α τ κ 5 δυνάµεως ϑεο ε ς µ ς. αυτο ς πειράζετε ε στ ν τ πίστει αυτο ς δοκιµάζετε ο κ πιγινώσκετε αυτο ς τι ησο ς χριστ ς ν µ ν στίν 6 ε µή τι δόκιµοί στε. λπίζω δ τι γνώσεσθε τι µε ς ο κ σµ ν 7 δόκιµοι. ε χόµαι δ πρ ς τ ν ϑε ν µ ποι σαι µ ς κακ ν µηδέν ο χ να µε ς δόκιµοι ϕαν µεν λλ να µε ς τ καλ ν ποι τε µε ς δ 8 ς δόκιµοι µεν. ο γ ρ δυνάµεθά τι κατ τ ς ληθείας λ λ π ρ 9 τ ς ληθείας. χαίροµεν γ ρ ταν µε ς σθεν µεν µε ς δ δυνατο 10 τε το το δ κα ε χόµεθα τ ν µ ν κατάρτισιν. δι το το τα τα π ν γράφω να παρ ν µ ποτόµως χρήσωµαι κατ τ ν ξουσίαν ν δωκέν 11 µοι κύριος ε ς ο κοδοµ ν κα ο κ ε ς καθαίρεσιν. λοιπόν δελφοί χαίρετε καταρτίζεσθε παρακαλε σθε τ α τ ϕρονε τε ε ρηνεύετε κα 12 ϑε ς τ ς γάπης κα ε ρήνης σται µεθ µ ν. σπάσασθε λλήλους ν γί ϕιλήµατι. σπάζονται µ ς ο γιοι πάντες. χάρις το κυρίου ησο χριστο κα γάπη το ϑεο κα κοινωνία το γίου πνεύµατος µετ πάντων µ ν µήν πρός κορινθίους δευτέρ γράφη πό ϕιλίππων τ ς µακεδονίας διά τίτου καί λουκ. v.21 µη παλιν ελθοντος µου ταπεινωση ελθοντα µε ταπεινωσει ταπεινωση ο ϑεος µου προς υµας και πενθησω πολλους των προηµαρτηκοτων και µη µετανοησαντων επι τη ακαθαρσια και πορνεια και ασελγεια η επραξαν. 13 v.2 προειρηκα και προλεγω ως παρων το δευτερον και απων νυν γραφω τοις προηµαρτηκοσιν και τοις λοιποις πασιν οτι εαν ελθω εις το παλιν ου ϕεισοµαι. v.4 και γαρ ει εσταυρωθη εξ ασθενειας αλλα η εκ δυναµεως ϑεου και γαρ και ηµεις ασθενουµεν εν αυτω αλλα ησοµεν ησοµεθα συν αυτω εκ δυναµεως ϑεου εις υµας. v.5 εαυτους πειραζετε ει εστε εν τη πιστει εαυτους δοκιµαζετε η ουκ επιγινωσκετε εαυτους οτι ιησους χριστος εν υµιν εστιν ει µητι µη τι αδοκιµοι εστε. v.7 ευχοµεθα ευχοµαι δε προς τον ϑεον µη ποιησαι υµας κακον µηδεν ουχ ινα ηµεις δοκιµοι ϕανωµεν αλλ ινα υµεις το καλον ποιητε ηµεις δε ως αδοκιµοι ωµεν. v.8 ου γαρ δυναµεθα τι κατα της αληθειας αλλα αλλ υπερ της αληθειας. v.9 χαιροµεν γαρ οταν ηµεις ασθενωµεν υµεις δε δυνατοι ητε τουτο δε και ευχοµεθα την υµων καταρτισιν. v.10 δια τουτο ταυτα απων γραφω ινα παρων µη αποτοµως χρησωµαι κατα την εξουσιαν ην εδωκεν µοι ο κυριος εδωκεν µοι εις οικοδοµην και ουκ εις καθαιρεσιν. v.12 ασπασασθε αλληλους εν αγιω ϕιληµατι (13:13) ασπαζονται υµας οι αγιοι παντες 13:13 13:14 η χαρις του κυριου ιησου χριστου και η αγαπη του ϑεου και η κοινωνια του αγιου πνευµατος µετα παντων υµων αµην.