«Εγώ Είμαι που χτίζω Ναό Φωτός, και μέσα σε αυτόν κατοικώ» ESOTERIC ASTROLOGY, Alice Bailey

Transcript

1 «Εγώ Είμαι που χτίζω Ναό Φωτός, και μέσα σε αυτόν κατοικώ» ESOTERIC ASTROLOGY, Alice Bailey Από το Χειμερινό Ηλιοστάσιο μέχρι και το Θερινό Ηλιοστάσιο, ο Ήλιος ανέτειλε κάθε μέρα και πιο νότια, κάνοντας τις μέρες μεγαλύτερες από τις νύχτες. Με την είσοδό του όμως στον Οίκο του Καρκίνου, ξεκινά να ανατέλλει κάθε μέρα όλο και πιο βόρεια, κάνοντας τις μέρες μικρότερες από τις νύχτες. Ο αστερισμός του Καρκίνου απεικονίζεται ως ένα καβούρι. Η παράξενη αυτή απεικόνισή του οφείλεται το ότι όταν μπαίνει ο Ήλιος στον Οίκο του Καρκίνου έχει μόλις συμβεί το Θερινό Ηλιοστάσιο κι επομένως τώρα ο Ήλιος φαίνεται να κινείται «σαν καβούρι», δηλαδή αντίστροφα απ' ότι πορευόταν μέχρι τώρα. Ο Καρκίνος είναι το τέταρτο κατά σειρά ζώδιο του ζωδιακού κύκλου, κι αυτό τον χαρακτηρίζει ως την εποχή του εκ νέου διχασμού της δυαδικότητας (δύο φορές το δύο). Μετά τον πρώτο έντονο διχασμό του αριθμού δύο και την ένωση από τον αριθμό τρία, το τέσσερα έρχεται να επαναλάβει τον διχασμό, αυτή τη φορά όμως χωρίς την ένταση και την σύγκρουση του αριθμού δύο. Ο αριθμός τέσσερα εκδηλώνεται σε υψηλότερες έννοιες της αρχικής δυάδας, για να φέρει μια πιο εκλεπτυσμένη ισορροπία και σταθερότητα. Γι αυτό, συνδέεται άμεσα με τα σημεία του ορίζοντα, τις φάσεις του Ήλιου (δύο Ισημερίες και δύο Ηλιοστάσια), τις φάσεις της Σελήνης, τα μέρη ενός εικοσιτετραώρου (αυγή, ημέρα, δειλινό, νύχτα), τα στοιχεία της φύσης, τις εποχές του χρόνου, και φυσικά με το σύμβολο του σταυρού που εμπεριέχει όλ αυτά [1]. 1 / 5

2 Ειδικά μάλιστα για τον Εβραϊσμό, ο αριθμός τέσσερα είναι μεγάλης σπουδαιότητας, λόγω του Τετραγράμματον -του ονόματος του Θεού που αποτελείται από τέσσερα γράμματα και είναι τόσο ιερό, που απαγορεύεται να προφέρεται. Ο αριθμός τέσσερα λοιπόν είναι σύμβολο του χρόνου και της Θείας γνώσης, αλλά και σύμβολο της ενσάρκωσης του Πνεύματος. Κατ επέκταση, ο Καρκίνος είναι η συνειδητοποίηση του Όλου και της Ολότητας στο κάθε τι. Το εσωτερικό μήνυμα του Καρκίνου είναι η «κτίση» προσωπικού πνευματικού οίκου στον οποίο όχι μόνο παραμένουμε οι ίδιοι, αλλά αφήνουμε και άλλους να εισέλθουν. Με απλά λόγια, αυτό σημαίνει ότι αφ ότου έχει κατανοηθεί το δίδαγμα των Διδύμων περί δίπολου, πλέον δίδεται περισσότερη σημασία στην καθαρότητα του νου, παρά του σώματος, διότι εάν ο νους είναι καθαρός τότε η ύλη αναγκαστικά θα ακολουθήσει. Το αντίθετο δεν είναι δυνατόν. Εάν ο νους είναι απαλλαγμένος από πονηρές και κακές σκέψεις, το σώμα δεν δύναται να παραδοθεί σε πονηρές και κακές πράξεις, διότι πολύ απλά δεν θα έχει τέτοιες επιθυμίες. Ο νους είναι ο αρχηγός του σώματος. Οι πράξεις δεν μπορούν να συμβούν εάν δεν υπάρξουν πρώτα ως σκέψεις. Δεν πρόκειται ποτέ κάποιος να κλέψει ή να σκοτώσει, εάν πρώτα δεν το έχει σκεφτεί να κλέψει ή να σκοτώσει. Ο πειρασμός ξεκινά από τις σκέψεις, όχι από το σώμα. Όσο λοιπόν κι αν θέλουμε να απέχουμε σωματικά από τις κακοτοπιές, εάν ο νους δεν έχει καθαρθεί και επομένως τις αποζητά, είναι θέμα χρόνου το να υποκύψει το σώμα στις επιταγές του. Αφ ότου λοιπόν οι μαθητές του Ιησού κατανόησαν την διαφορά μεταξύ θνητής και αθάνατης υπόστασης του ανθρώπου, ο Ιησούς τώρα τους διδάσκει εξηγώντας το πόσο σημαντικότερη είναι η καθαρότητα του νου από εκείνη του σώματος. Χαρακτηριστική είναι η διδαχή του όταν οι μαθητές του ζητούν να τους πει τι είναι πιο σημαντικό: «Εκείνη την ώρα πλησίασαν οι μαθητές στον Ιησού λέγοντας: Ποιος είναι άραγε μεγαλύτερος στη βασιλεία των ουρανών; Και αυτός, αφού προσκάλεσε ένα παιδί, το έστησε στο μέσο τους και είπε: Αλήθεια σας λέω, αν δε στραφείτε και δε γίνετε σαν τα παιδιά, δεν θα εισέλθετε στη βασιλεία των ουρανών. Όποιος, λοιπόν, ταπεινώσει τον εαυτό του σαν τούτο το παιδί, αυτός είναι ο μεγαλύτερος στη βασιλεία των ουρανών. Και όποιος δεχτεί ένα τέτοιο παιδί στο όνομά μου δέχεται εμένα» Κατά Ματθαίο 18: / 5

3 Εύστοχα ο Ιησούς χρησιμοποιεί ένα παιδί για να τους πει τι είναι σημαντικότερο. Διότι, τα παιδιά είναι πιο αθώα, πιο αγνά, πιο άκακα από τους ενήλικες. Ο νους τους δεν έχει ακόμα δηλητηριαστεί από σκέψεις πονηρές και κακές. Λίγο αργότερα, ξαναευλογεί τα παιδιά ως δίκαιους ιδιοκτήτες της επουράνιας βασιλείας. Οι διδασκαλίες του σ αυτή τη περίοδο συνεχίζουν με μια σειρά παραβολών που διδάσκουν ακριβώς το ίδιο πράγμα: την ελευθέρωση του νου από τις κακές/βλαβερές σκέψεις. Μονάχα με αυτήν την ελευθέρωση θα μπορέσει ο άνθρωπος ως σύνολο να γίνει πραγματικός οίκος Φωτός. Στην ίδια περίοδο, ο Ιησούς προλέγει άλλες δύο φορές τον θάνατο και ανάστασή του. Πράγματι, και ο Ήλιος τώρα οδεύει σταθερά προς τον θάνατό του, καθώς πλησιάζει η Φθινοπωρινή Ισημερία και μετά έρχεται το Χειμερινό Ηλιοστάσιο. Δεν είναι όμως ακόμα η ώρα. Προς το παρόν, είναι ακόμα Καλοκαίρι, ο Ήλιος λάμπει και ζεσταίνει την φύση, όπως ο Ιησούς συνεχίζει να διδάσκει και να ζεσταίνει τις καρδιές των ανθρώπων. Η θριαμβευτική είσοδος στην Ιερουσαλήμ Καθώς ο Ήλιος βγαίνει από τον οίκο του Καρκίνου και έχει σχεδόν μπει στον οίκο του Λέοντα, φαίνεται σα να καβαλάει τα δύο λαμπρότερα αστέρια του αστερισμού του Καρκίνου. Κατά την αρχαιότητα και σύμφωνα με τις Βαβυλωνιακές ονομασίες των αστερισμών, τα δύο αυτά αστέρια του Καρκίνου (που σχηματικά είναι οι δαγκάνες του) ονομάζονταν όνος και πουλάρι. Μέχρι σήμερα ονομάζονται Assellus Borealis και Asellus Australis, που σημαίνει βόρειος και νότιος όνος αντίστοιχα. Είναι τότε που ο Ιησούς μπαίνει θριαμβευτικά στην Ιερουσαλήμ, καβάλα σε δύο ζωντανά: ένα γαϊδουράκι και ένα πουλάρι. Ας διαβάσουμε πιο προσεχτικά το Κατά Ματθαίο Ευαγγέλιο, που μας δίνει και τις περισσότερες πληροφορίες για το γεγονός: «Και όταν πλησίασαν στα Ιεροσόλυμα και ήρθαν στη Βηθφαγή, στο Όρος των Ελαιών, τότε ο Ιησούς απέστειλε δύο μαθητές, λέγοντάς τους: Πηγαίνετε στο χωριό που είναι απέναντί 3 / 5

4 σας, και αμέσως θα βρείτε μια όνο δεμένη και ένα πουλάρι μαζί της. αφού τα λύσετε, να μου τα φέρετε. Και αν κάποιος σας πει κάτι, θα πείτε: Ο Κύριος έχει ανάγκη αυτά. Και ευθύς θα τα αποστείλει. Και αυτό έχει γίνει, για να εκπληρωθεί εκείνο που ειπώθηκε μέσω του προφήτη (Ζαχαρίας 9:9), όταν έλεγε: Πέστε στη θυγατέρα Σιών, Ιδού, ο βασιλιάς σου έρχεται σ εσένα πράος και ανεβασμένος πάνω σε όνο και πάνω σε πουλάρι γέννημα υποζυγίου. Αφού πήγαν, λοιπόν, οι μαθητές και έκαναν καθώς τους διέταξε ο Ιησούς, έφερ αν την όνο και το πουλάρι, και έθεσαν πάνω τους τα ρούχα και εκείνος κάθισε πάνω τους» Κατά Ματθαίο 21:1-7. Η αναφορά των δύο υποζυγίων γίνεται τρεις φορές μέσα σε επτά στίχους. Παρ όλ αυτά, περνάει απαρατήρητη, διότι, πολύ απλά, δεν έχει λογική. Πως είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να βρίσκεται καβάλα σε ένα γαϊδουράκι και ένα πουλάρι ταυτόχρονα; Φυσικά είναι αδύνατον. Εάν όμως έχουμε υπ όψη μας την αλληγορία, τότε αμέσως η σκηνή γίνεται απόλυτα λογική. Επιπλέον, για άλλη μια φορά σ αυτή τη σκηνή γίνεται αναφορά της συνεργασίας του θνητού Νου με την αθάνατη Ψυχή μέσω του Πνεύματος. Η όνος (θηλυκό γαϊδουράκι) συμβολίζει την τέλεια αθάνατη Ψυχή διότι είναι ένα πλάσμα αγαθό, εργατικό και υπομονετικό. Το γέννημά της, το πουλάρι, συμβολίζει τον τέλειο θνητό Νου διότι κατέχει όλα τα προτερήματα της μητέρας του αλλά είναι ακόμα νεαρό, ανήσυχο και ανυπόμονο. Το Πνεύμα, ο Χριστός στην συγκεκριμένη αλληγορία, τα ενώνει και τα οδηγεί σε συνεργασία. Και οι τρεις μαζί εισέρχονται στην Ιερουσαλήμ, την ιερότερη πόλη. Η αλληγορία δεν σημαίνει τίποτε περισσότερο από το ήδη επανειλημμένα αναφερόμενο δίδαγμα: μονάχα με την συνεργασία του Νου και της Ψυχής μέσω του Πνεύματος θα μπορέσει ο άνθρωπος να ανυψωθεί εκεί όπου είναι ο στόχος του, δηλαδή η «Βασιλεία των Ουρανών». ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ: [1] Bλ. ερμηνεία του σταυρού στην εισαγωγή και σχετικό άρθρο στην ιστοσελίδα (στα Σύμβολα). 4 / 5

5 5 / 5