Ο Αρχαίος και Αποδεδεγμένος Σκωτικός Τύπος

Transcript

1 Ο Αρχαίος και Αποδεδεγμένος Σκωτικός Τύπος Οι περισσότεροι που μιλούν για Τεκτονισμό αναφέρονται στον Σκωτικό Τύπο, που έγινε διάσημος, διότι συνδέθηκε με τις επαναστάσεις και τα μεγάλα κοινωνικά κινήματα του 18 ου και του 19 ου αιώνα. Πρόκειται για τον Σκωτικό Τύπο, την τεκτονική παράδοση που αναπτύχθηκε στη Γαλλία από Σκώτους και Ιρλανδούς πρόσφυγες και από εκεί διαδόθηκε σε ολόκληρο τον πλανήτη. Και είναι γνωστό ότι αμέσως μετά τη δημιουργία της πρώτης Μεγάλης Στοάς του σύγχρονου Ελευθεροτεκτονισμού, το 1717, της Πρωταρχικής Μεγάλης Στοάς του Λονδίνου και του Ουεστμίνστερ (Grand Lodge of London and Westminster), ονόμασαν «Σκωτική» εκείνη τη Στοά που εργάστηκε σε βαθμό πέραν των τριών πρώτων συμβολικών βαθμών. Πολλοί βεβαίως, τέκτονες και μη, έχουν μια ασαφή ιδέα σχετικά με την καταγωγή και την ιστορία του Σκωτικού Τύπου, ο οποίος ιδρύθηκε από Σκώτους και Ιρλανδούς, αναπτύχθηκε στην Ηπειρωτική Ευρώπη μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας και διατηρεί περήφανα μέχρι και σήμερα τον τίτλο του Σκώτου. Τι είναι λοιπόν ο Αρχαίος και Αποδεδεγμένος Σκωτικός Τύπος του Ελευθεροτεκτονισμού; Ποια είναι η πορεία του ανά τους αιώνες και πως έφτασε μέχρι τις μέρες μας; Αρχικά, κατάγεται από τις Συντεχνίες, που παρείχαν τα συμβολικά εργαλεία και τους τίτλους. Όροι όπως Ελεύθερος και Αποδεδεγμένος, υπάρχουν ήδη από τα τέλη του 14 ου αιώνα. Απλωμένες σε όλη την Ευρώπη και με το μοναδικό προνόμιο της ελεύθερης κίνησης των μελών τους σε όλες τις τότε επικράτειες, οι Συντεχνίες απετέλεσαν το πρώτο ισχυρό δίκτυο πληροφόρησης και διακίνησης ιδεών. Ο κύριος λόγος της ελευθερίας αυτής ήταν ότι οι Συντεχνίες δεν ήταν εξαρτημένες ούτε από τις εκάστοτε κυβερνήσεις ούτε από την Εκκλησία. Απετέλεσαν επίσης δίκτυο φυγάδευσης ατόμων που διώκονταν είτε λόγω των ιδεών τους είτε λόγω της εμμονής τους στην θεραπεία της ελεύθερης επιστήμης. Τα άτομα αυτά κατέφυγαν στην προστασία των Ελευθεροτεκτόνων. Θα προστεθεί στη συνέχεια το εσωτερικό μέρος της τεκτονικής μυθολογίας και παράδοσης, που στις αρχές του φαίνεται να σχετίζεται ιδιαιτέρως με τη Σκωτία και τις Κέλτικες περιοχές του ύστερου Μεσαίωνα και της πρώιμης Αναγέννησης. Εκεί φαίνεται να υπάρχουν παραδόσεις που συντηρούν ένα πνεύμα που ξεκινάει από τις αρχαίες ακτές της Μεσογείου και, δια μέσου των αιώνων, συνδέεται με την αφήγηση της μυθικής επιβίωσης των Ναϊτών. Στην αυλή των Σκώτων βασιλέων της δυναστείας των Στιούαρτ, που ενώνουν κάτω από το σκήπτρο τους ολόκληρη την Βρετανική αυτοκρατορία, μετέχουν Ροδόσταυροι και Αλχημιστές του 17ου αιώνα καθώς και οι πρώτοι καταγεγραμμένοι ελευθεροτέκτονες, που υπάρχουν σχεδόν έναν αιώνα πριν την δημιουργία της Πρωταρχικής Μεγάλης Στοάς του Λονδίνου. Όταν οι Στιούαρτ χάνουν την εξουσία βρίσκουν καταφύγιο, μαζί με τους οπαδούς τους, στη Γαλλία. Και από εκεί ξεκινά η ιστορία. Στο παρόν κείμενο παραθέτουμε τη χρονολογική εξέλιξη της δημιουργίας του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου, δηλαδή το πέρασμα από τη μυθική στην ιστορική περίοδο κατά τον Μεσαίωνα και την περαιτέρω πορεία του μέχρι τις μέρες μας. ΜΕΣΑΙΩΝΑΣ Οι Άγγλοι, που είχαν πάντα διαφορές με τους Γάλλους, σημαδεύτηκαν βαθιά όταν ο δούκας της Νορμανδίας Γουλιέλμος ο Κατακτητής (Guillaume ΙΙ le Conquérant / William the Conqueror, ) κατέλαβε όλη τη χώρα το 1066, στέφθηκε βασιλιάς και κυβέρνησε την Αγγλία μέχρι το τέλος του. Όμως, οι Σκωτσέζοι, που διατηρούσαν πάντα φιλικές σχέσεις με τους Νορμανδούς και τους γαλλόφωνους γενικά, έφταναν μέχρι τις επιγαμίες και στις μεταναστεύσεις ευγενών από τη μια χώρα στην άλλη. Οικογένειες σπουδαίων Σκώτων ευγενών, όπως των Μοντγκόμερι (Montgomery), των Σαιντ Κλερ του Ρόσλιν (Saint- Clair/Sinclair of Rosslyn) και του θρυλικού Ρόμπερτ ντε Μπρους (Robert de Brus / Roibert a Briuis / Robert Bruce, ) κατάγονται από τη γαλλόφωνη Ευρώπη και όλοι σχετίζονται με τους Ναΐτες Ιππότες,

2 ii τον πρώτο Σκωτικό Τεκτονισμό και βέβαια τον Σκωτικό Τύπο. Ο γάλλος Ούγος ντε Παγέν (Hugues de Payens / Hugh de Payns / Hugo de Paganis, ), ιδρυτής των Ιπποτών του Ναού, παντρεύτηκε το 1127 την σκώτη Κατερίνα Σαιντ Κλερ (Catherine Saint-Clair/Sinclair of Rosslyn/Roslin), που όμως πέθανε πολύ σύντομα, οπότε ο de Payens αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά στο Ναϊτικό Τάγμα στους Αγίους Τόπους. Hugues de Payens, : Πρώτος Μέγας Μάγιστρος των Ιπποτών του Ναού Ο Henry St. Clair/Sinclair, πρώτος Κόμης του Rosslyn/Roslin και θείος της Catherine St. Clair, πολέμησε πλάι στον de Payens στους Άγιους Τόπους και ήταν ο πρώτος Μάγιστρος της Σκωτίας. Όπως λέει η παράδοση, η πρώτη περιοδεία που έκανε ο de Payens στην Ευρώπη μετά την ίδρυση του Τάγματος είχε προορισμό την Σκωτία. Εκεί φτιάχτηκε το πρώτο Ναϊτικό κοινόβιο μακριά από τους Αγίους Τόπους. Και εκεί, στον απομονωμένο και ασφαλή τόπο του πιστού φίλου και αδελφού του Sinclair of Rosslyn, σύμφωνα με έναν μύθο, φυλάχτηκαν τα ιερά ευρήματα που είχαν ανακαλύψει στα ερείπια του Ναού του Σολομώντα. Ένας μεταγενέστερος μύθος υποστηρίζει ότι αμέσως μετά την έναρξη των διωγμών εναντίον των Ναϊτών, το 1307, ένας ιππότης με επτά συντρόφους του δραπετεύουν από τη Γαλλία με τη βοήθεια περιοδευόντων Τεκτόνων, προσποιούμενοι ότι ήταν και αυτοί μέλη της συντεχνίας τους, και βρήκαν καταφύγιο στην Σκωτία που ήταν αφορισμένη από τον Πάπα. Προς τιμήν τους, το νέο Τάγμα που δημιούργησαν ονομάστηκε Franc Masons, αφού η λέξη Franc σημαίνει τόσο ελεύθερος όσο και Γάλλος. Ο μύθος κορυφώνεται με την αποφασιστική μάχη του Μπάνοκμπερν (Bannockburn), Ιουνίου Ο Robert Bruce, διοικώντας μια στρατιά απαίδευτων επαναστατών, συνέτριψε τα αγγλικά στρατεύματα απελευθερώνοντας τη Σκωτία. Στην κρισιμότερη στιγμή της μάχης, εμφανίστηκε από το πουθενά μια ομάδα σιδερόφραχτων ιπποτών που ισοπέδωσε τους πανικόβλητους Άγγλους. Μπορούμε να υποθέσουμε ότι οι μόνοι ιππότες που θα διακινδύνευαν να πολεμήσουν στο πλευρό απελπισμένων επαναστατών και του αφορισμένου από το Βατικανό Robert de Bruce ήταν οι καταδιωκόμενοι και επίσης αφορισμένοι Ναΐτες. Μετά τον θάνατο του άκληρου de Bruce, διαδέχεται στον θρόνο ο γαμπρός του Walter Stewart ( ) και έτσι ξεκινά ο Σκωτικός Βασιλικός Οίκος των Στιούαρτ. ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ και οι Πρώτοι Τέκτονες Αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι οι διαρκείς διαμάχες μεταξύ Καθολικών και άλλων χριστιανικών δογμάτων, ξεκινώντας από την Σταυροφορία εναντίων των Καθαρών της Νοτίου Ευρώπης ( ) και φτάνοντας μέχρι τον Τριακονταετή πόλεμο ( ), σκόρπισαν θάνατο και καταστροφή σε ολόκληρη τη γηραιά ήπειρο. Η διαμάχη μεταξύ Καθολικών και Προτεσταντών, ειδικότερα, επηρέασε σε μεγάλο βαθμό την πορεία της μοναρχίας και των διαδοχών στον αγγλικό θρόνο, που υπήρξε το πρώτο μη Καθολικό Βασίλειο από το 1534, τις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις και κατά συνέπεια την ιστορία του Τεκτονισμού. Οι

3 iii ηγεμόνες της δυναστείας των Στιούαρτ ήταν καθολικοί, αλλά αργότερα κάποιοι από αυτούς έγιναν προτεστάντες, πυροδοτώντας διενέξεις που επηρέασαν όλη την Ευρώπη, έναν αιματηρό εμφύλιο πόλεμο και τελικά την εξορία των Στιούαρτ. Δεν είναι περίεργο λοιπόν το ότι ο Τεκτονισμός, από ένα σημείο και μετά, συμπεριέλαβε την ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης στις θεμελιώδεις αρχές του. Το 1441, ο βασιλιάς της Σκωτίας Ιάκωβος Β Στιούαρτ (James II Stewart, ), παρευρισκόμενος στη Στοά του Κιλουίνινγκ (Kilwinning) που είχε ιδρύσει ο de Bruce, διορίζει Μεγάλο Διδάσκαλο με κληρονομικό προνόμιο τον Sir William Sinclair αυτόν που οικοδόμησε τον Ναό του Rosslyn και τον ανακηρύσσει Προστάτη και Υπερασπιστή των Σκώτων Τεκτόνων. Το προνόμιό του διατηρήθηκε μέχρι την ίδρυση της Μεγάλης Στοάς της Σκωτίας, το 1736, οπότε ο Sir William Sinclair of Rosslyn εκχώρησε τα κληρονομικά του δικαιώματα στην υπό ίδρυση Μεγάλη Στοά και αμέσως μετά εξελέγει πρώτος της Μέγας Διδάσκαλος. Σκηνή μύησης από το παρεκκλήσι του Rosslyn, c Το 1583, ο βασιλιάς Ιάκωβος Στ Στιούαρτ της Σκωτίας (James-Charles VI Stewart), μετέπειτα βασιλιάς Ιάκωβος Α της Αγγλίας (James I Stuart), ορίζει τον Γουίλιαμ Σόου (William Schaw, ) Διδάσκαλο των Βασιλικών Έργων (Maister o' Wark) και Γενικό Επόπτη των Τεκτόνων (General Warden of the master stonemasons), με καθήκον να αναδιοργανώσει τις Στοές. Εκδίδει διαδοχικά δύο Καταστατικούς Χάρτες, το 1598 και 1599 αντιστοίχως, όπου αναφέρεται σε Στοές με Μαθητές, Εταίρους και Διδασκάλους με τους ίδιους όρους όπως τους γνωρίζουμε σήμερα. Το χειρόγραφο Schaw

4 iv Επίσης, στον δεύτερο καταστατικό χάρτη, γίνεται για πρώτη φορά αναφορά σε μια υπάρχουσα εσωτερική γνώση μέσα στην Αδελφότητα, που φαίνεται να έχει σχέση με τον εσωτερισμό της Αναγέννησης και ειδικότερα με τη Μνημονική Τέχνη του Giordano Bruno ( ). Σύμφωνα με τη Μεγάλη Στοά της Σκωτίας, ο William Schaw είναι ο πατέρας και ιδρυτής του σύγχρονου Ελευθεροτεκτονισμού. Στις 8 Ιουνίου 1600, ο σκώτος ευγενής και βοηθός του Schaw, John Boswell ( ), παρευρέθηκε σε συνεδρίαση της Στοάς St. Mary s Chapel. H υπογραφή του στα πρακτικά ακολουθείται από ένα σταυρό μέσα σε κύκλο, σύμβολο που σχετίζεται με τους Ροδόσταυρους, οι οποίοι εμφανίστηκαν επίσημα στη Γερμανία 15 χρόνια αργότερα. Τον επόμενο χρόνο, τον Απριλίο 1601, ο James VI Stewart επισκέπτεται επίσημα το Περθ (Perth). Εκεί ο Τζον Μάιλν (John Mylne, ), από τους τελευταίους αρχιτέκτονες του Σκωτικού Αναγεννησιακού στιλ και «Διδάσκαλος» της Στοάς του Scoon and Perth, τον μύησε, κατόπιν επιθυμίας του, ως «ελεύθερο άντρα, τέκτονα και εταίρο» της Αδελφότητας. Το εξώφυλλο της πρώτης έκδοσης της Βίβλου, που μεταφράστηκε με εντολή του James Stuart Στην επιτροπή μετάφρασης ήταν δυο διάσημοι Ροδόσταυροι και αλχημιστές, οι Robert Fludd και Sir Francis Bacon Στη Στοά του Εδιμβούργου St. Mary s Chapel Ν o 1, που διατηρεί πρακτικά από το 1599, μυούνται οι Διδάσκαλοι των Βασιλικών Έργων και οι αξιωματούχοι του Βασιλείου των Στιούαρτ. Αντίγραφο από τα πρακτικά της Στοάς του Εδιμβούργου της 3ης Ιουλίου του 1634 Τελευταία διακρίνεται η υπογραφή του νεομύητου Sir Alexander Strachan Κάποιες άλλες υπογραφές χρησιμοποιούν ένα σχέδιο ανάλογο με γνώμονα και διαβήτη

5 v Ιδιαίτερη μνεία οφείλεται στον σερ Ρόμπερτ Μάρεϊ (Robert Moray/Murray, ) χημικό, μαθηματικό, Ροδόσταυρο, φυσικό φιλόσοφο, πολιτικό και Τέκτονα. Είναι αυτός που έπεισε τον βασιλιά Κάρολο Β Στιούαρτ (Charles II Stuart, ) να επιτρέψει την ίδρυση της Βασιλικής Εταιρίας του Λονδίνου λίκνο της σύγχρονης πειραματικής επιστήμης, που ως τότε ήταν διωκόμενη και να τη θέσει υπό την αιγίδα του. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το «μασονικό σήμα του Murray», όπως ο ίδιος το αποκαλούσε, με το οποίο υπέγραφε συγκεκριμένες επιστολές. Το σήμα του Murray προέρχεται από τα αρκτικόλεξα πέντε ελληνικών λέξεων, που σχηματίζουν την επίσης ελληνική λέξη ΑΓΑΠΑ. Ακρωνύμιο του Μάρεϊ: Α[γάπα] - Γ[νώθι] - Α[νέχου] - Π[ίστευε] - Ά[πεχε] Το 1638, ο Henry Adamson εκδίδει το ποίημά του Θρηνωδία των Μουσών, που περιέχει τους στίχους «Διότι εμείς, Αδελφοί του Ρόδινου Σταυρού, έχουμε τη Λέξη των Τεκτόνων και τη Δεύτερη Όραση». Τέλος, οφείλουμε να αναφέρουμε ότι Σκωτικά αρχαία χειρόγραφα του 17 ου αιώνα περιλαμβάνουν τη λέξη και τη χειραψία του Διδασκάλου, τα πέντε σημεία της Αδελφότητας και έναν υπαινιγμό για κάποιον τάφο όπου φυλάσσονται τα απολεσθέντα μυστικά. Η Στοά του Λονδίνου, που ιδρύεται πολύ αργότερα, το 1717, θα υιοθετήσει τον βαθμό του Διδασκάλου με διαφορά 50 χρόνων από τις αντίστοιχες Σκωτικές καταγραφές. Εξορία των Στιούαρτ στο Παρίσι και η Πρώτη Στοά στη Γαλλία Το 1688, οι χειρισμοί του καθολικού Ιάκωβου Β Στιούαρτ (James II για την Αγγλία και James VII για τη Σκωτία, ) στον εμφύλιο πόλεμο μεταξύ Καθολικών και Προτεσταντών τον αναγκάζουν να αυτοεξοριστεί στη Γαλλία. Ο εξάδελφός του Λουδοβίκος 14 ος, ο «Βασιλιάς Ήλιος», του προσφέρει καταφύγιο στο Κολέγιο των Ιησουιτών του Κλερμόν (Clermont), στο Παρίσι. Εκεί, μέλη του Βασιλικού Ιρλανδικού Συντάγματος, που τον έχουν ακολουθήσει, ιδρύουν στις 25 Μαρτίου 1688 την πρώτη Στοά σε Γαλλικό έδαφος. Το όνομά της ήταν La Parfaite Égalité και βρισκόταν στο Saint-Germain-en-Laye, που βρισκόταν λίγο έξω από το Παρίσι, ενώ οι Στοές στο βρετανικό έδαφος, που αποτελούνταν από οπαδούς των Στιούαρτ, αδρανούν. Saint-Germain-en-Laye, 18ος αιώνας

6 vi Ίδρυση της Πρώτων Μεγάλων Στοών Το 1717, μετά την αναταραχή επί Ιάκωβου Β και την άνοδο στον αγγλικό θρόνο του Ιάκωβου Γ Στιούαρτ (James Francis Edward III and VIII, ), ιδρύεται η Πρωταρχική Στοά του Λονδίνου και του Ουέστμινστερ (Westminster), που αργότερα θα μετονομαστεί σε Μεγάλη Στοά της Αγγλίας. Η Μεγάλη αυτή Στοά, που λειτούργησε αρχικά σε δυο βαθμούς, δεν δεχόταν την ύπαρξη και τη λειτουργία κανενός άλλου βαθμού ή τάξεως πέραν των δυο πρώτων συντεχνιακών βαθμών. Αυτό ξεσήκωσε την αντίδραση των άλλων προϋπαρχόντων Άγγλων Τεκτόνων και σύντομα δημιουργήθηκαν η Μεγάλη Στοά της Υόρκης (για όλη την Αγγλία) και η Μεγάλη Στοά των Αρχαίων Τεκτόνων. Η προμετωπίδα των Συνταγμάτων, χαμηλά στο κέντρο Πυθαγόρειο Θεώρημα με τη λέξη εύρηκα Τα περίφημα Συντάγματα του Άντερσον (James Anderson, ) είναι σε κάθε περίπτωση το ιδρυτικό κείμενο του σύγχρονου Ελευθεροτεκτονισμού. Όμως προσοχή: οι διαφορετικές επανεκδόσεις τους δεν περιέχουν το ίδιο ακριβώς κείμενο. Έτσι, το πρώτο και θεμελιώδες άρθρο στην πρώτη του έκδοση (1723) αναφέρει, μεταξύ άλλων, σχετικά με τη θρησκευτική πίστη ότι οι Τέκτονες πρέπει «να είναι καλοί άνθρωποι και αληθινοί, άνδρες της Τιμής και της Εντιμότητας, με όποιο θρήσκευμα ή πεποίθηση μπορεί να τους διακρίνει.» Τις δύο πρώτες παραλλαγές και την παράδοση που περιέχουν τις αποδέχονται και τις υιοθετούν τόσο οι Αρχαίοι Τέκτονες όσο και οι Ιακωβίτες (Jacobites). Οι Ιακωβίτες, δηλαδή οι οπαδοί των Stuart, που ήταν καθολικοί, έπαιζαν σημαντικό ρόλο στην Αγγλία, την Ιρλανδία και τη Σκωτία. Το γεγονός ότι οι Ιακωβίτες τέκτονες υποστήριξαν την ελευθερία της συνείδησης και της θρησκευτικής επιλογής μέσα από τα Συντάγματα του Άντερσον δείχνει τον βαθμό που ο Τεκτονισμός είχε διεισδύσει στην κοινωνία και οδηγούσε προς αναγκαίες, αδογμάτιστες και φιλελεύθερες λύσεις σε καίρια ζητήματα. Αργότερα, το ίδιο άρθρο αλλάζει ξανά δημιουργώντας αντιρρήσεις, αφού για κάποιους η πρώτη έκδοση είναι η αυθεντική και για άλλους απλά ένα ιστορικό κειμήλιο μουσειακής αξίας. Το 1724, ο Τζόναθαν Σουίφτ (Jonathan Swift, ), γνωστός σε όλους από το έργο του Τα ταξίδια του Γκιούλιβερ, γράφει: «η διάσημη αρχαία Στοά του Killwinning, στην οποία όλοι οι βασιλείς της Σκωτίας διετέλεσαν κατά καιρούς Μεγάλοι Διδάσκαλοι, χωρίς διακοπή από την εποχή του Fergus που βασίλεψε πριν από 1000 χρόνια. Πολύ πιο πριν από τους Ιππότες του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ ή τους Ιππότες της Μάλτας, δύο Στοές στις οποίες οφείλω οπωσδήποτε να αποδώσω την τιμή ότι στόλισαν τον αρχαίο Ιουδαϊκό και Παγανιστικό Τεκτονισμό με θρησκευτικές και χριστιανικές συνήθειες».

7 vii Le Chevalier Ramsay Παρόμοιο κείμενο χρησιμοποιεί ο Ιππότης Ράμσεϊ (Chevallier Ramsey, ), στον ιστορικό λόγο που εκφώνησε το 1737 ως Μέγας Ρήτωρ στη Μεγάλη Στοά των Ιακωβιτών της Γαλλίας, στο Παρίσι όπου ζούσε. Το γεγονός αυτό μαρτυρεί ότι η συγκεκριμένη αρχαία παράδοση η οποία συνδέει τους Τέκτονες με τα αρχαία μυστήρια και τους ιππότες, σε αντίθεση με τη συντεχνιακή εμμονή της νεογέννητης Μεγάλης Στοάς του Λονδίνου ήταν γνωστή σε κύκλους παλαιών Τεκτόνων και ότι πλέον είχαν αποφασίσει να την κοινοποιήσουν. Στο πλαίσιο αυτό, ο κόμης Charles Radcliffe ( ), εγγονός του Ιάκωβου Β και παιδικός φίλος του Ιάκωβου Γ, ανακηρύσσεται Μέγας Διδάσκαλος των Ιακωβίτικων Στοών στην Γαλλία. Πρώτες Αναφορές Ύπαρξης Σκωτικών Βαθμών Παρά την προσήλωση της νεογέννητης Μεγάλης Στοάς της Αγγλίας στη συντεχνιακή παράδοση, τα πρώτα στοιχεία χρήσης Σκωτικών Βαθμών προέρχονται ακριβώς από την Αγγλία. Εκεί, πολλές αρχαίες Στοές, αν και είχαν ενταχθεί στη Μεγάλη Στοά της Αγγλίας και παρά τις υπάρχουσες αντιρρήσεις, συνέχιζαν να εφαρμόζουν τις παραδόσεις τους. Έτσι, η Στοά των Σκώτων Τεκτόνων που συνεδριάζει στο Devil s Temple Bar του Λονδίνου, περιλαμβάνεται στη χειρόγραφη λίστα Στοών του Dr. Richard Rawlinson ( ). Σκωτικός Βαθμός σήμαινε (και σημαίνει) έναν βαθμό πέραν των τριών πρώτων συμβολικών βαθμών (Μαθητού- Εταίρου-Διδασκάλου). Γκραβούρα που συμπεριλαμβάνει Στοά Σκώτων Τεκτόνων, 1732

8 viii Το 1732, ιδρύεται από Ιρλανδούς εμπόρους στο Μπορντό (Bordeaux) της Γαλλίας η Loge L Anglaise. Αυτοί θα ιδρύσουν λίγο αργότερα την Στοά Parfaite Harmonie, που θα αποδίδει αποκλειστικά Σκωτικούς βαθμούς και θα γίνει η πρώτη Μητέρα Στοά των Σκωτικών Βαθμών. Παρενθετικά, η δεύτερη θα είναι του Παρισιού (1750) και η τρίτη της Μασσαλίας (1752), όλες αφιερωμένες στον Άγιο Ιωάννη της Ιερουσαλήμ. Οργάνωση Συστημάτων Ανώτερων Σκωτικών Βαθμών Τα επόμενα 30 χρόνια και μέχρι την έκδοση των πρώτων Μεγάλων Συνταγμάτων οργανώνονται από τις Μητέρες Σκωτικές Στοές ποικίλα συστήματα βαθμών. Ανεξαρτήτως των τίτλων, οι βαθμοί αυτοί περιέχουν μέρη των μύθων του 4 ου, 9 ου, 13 ου, 18 ου, 28 ου και 30 ου, δηλαδή των ίδιων βαθμών που μέχρι σήμερα ονομάζουμε Ενεργούς. Το έμβλημα της Στοάς Aux Trois Globes Το 1742, η γερμανική Στοά Aux Trois Globes (στις Τρεις Σφαίρες) εξουσιοδοτεί μέλη της να δημιουργήσουν στο Βερολίνο τη Σκωτική Στοά L Union «για να επιτρέψει στους νεότερους αδελφούς να προσβλέψουν στον ανώτερο ή, όπως ονομάζεται, Σκωτικό Τεκτονισμό». Τον επόμενο χρόνο, η Σκωτική Στοά L Union του Βερολίνου αποδίδει για πρώτη φορά τον βαθμό του Σκώτου Διδασκάλου. Η σελίδα των Πρακτικών της Σκωτικής Στοάς L Union της 14 ης Οκτωβρίου 1743, όπου αναφέρεται η πρώτη απόδοση Σκωτικών Βαθμών

9 ix Το 1745 γίνεται η τελευταία επανάσταση των Ιακωβιτών με υποκινητή και ηγέτη τον πρίγκιπα Charles Edward Stuart ( ), που επεδίωκε να γίνει βασιλιάς όλης της Μεγάλης Βρετανίας. Σύμφωνα με καταγραφές της εποχής, σε μια δεξίωση που έδωσε στο ανάκτορο του Holyrood, στο Εδιμβούργο, ο νεαρός διεκδικητής του θρόνου εμφανίστηκε με τη συνοδεία του φορώντας όλα τα διακριτικά του Ναΐτη Ιππότη. Όπως αναφέρει σε σχετική επιστολή του ο δούκας του Perth, παραιτήθηκε ο μέχρι τότε προεδρεύων των Ιπποτών, ο τέταρτος δούκας του Άθολ (Atholl), και η Βασιλική Υψηλότης, πρίγκιπας Charles Edward Stuart, εξελέγη Μέγας Διδάσκαλος. Σημειώνουμε ότι η Αρχαία Μεγάλη Στοά της Αγγλίας (Antient Grand Lodge of England, ) αποκαλείται και «Στοά του Atholl», επειδή τα μέλη της υπήρξαν προστάτες αυτού του Τάγματος που ήταν πολύ συγγενές με τον Τεκτονισμό των Στιούαρτ, επιβεβαιώνοντας έτσι ότι οι Σκώτοι συντηρούσαν και προστάτευαν μυστικά την αρχαία τους παράδοση. Charles Edward Stuart, ο επονομαζόμενος και Bonnie Prince Charlie Όμως, η επανάσταση του 1745 απέτυχε και ο πρίγκιπας Charles Edward Stuart επέστρεψε οριστικά στη Γαλλία το Το ίδιο έτος, ιδρύεται το πρώτο Ροδοσταυρικό Περιστύλιο στο Αράς (Arras) της νοτιοδυτικής Γαλλίας. Ο καταστατικός του χάρτης δίδεται από τον ίδιο τον Charles Edward Stuart. Σε αυτόν αποκαλείται «... sovereign Grand Master of the Chapter of Heredom known under the title of the Eagle and Pelican and, since our sorrows and misfortunes, under that of Rose Croix». Σε αρκετές Στοές που θα ιδρυθούν τα επόμενα χρόνια, ο ιδρυτικός χάρτης εκδίδεται στο όνομα του Charles Edward Stewart, Βασιλέως Σκωτίας, Ιρλανδίας και Αγγλίας ή από κοινού στα ονόματα του Stewart και του Μεγάλου Διδασκάλου των Γάλλων Δούκα του Κλερμόν (Clermont). «To 1747, οι Εταίροι ζήτησαν από τον διεκδικητή του θρόνου Charles Edward Stuart να ιδρύσει Περιστύλιο Ροδοσταύρων στο Arras» (Λάδι σε καμβά, Bibliothèque Nationale de Paris)

10 x Την ίδια χρονιά, 1747, οι κανόνες της Στοάς Saint-Jean de Jerusalem, Μητέρας Στοάς του Παρισιού, αναφέρονται για πρώτη φορά σε ένα πλήρες σύστημα επτά βαθμών και δίνουν στον ανώτερο βαθμό των Σκώτων Διδασκάλων εξουσίες επί όλων των άλλων. Σελίδα των πρακτικών της Σκωτικής Μητέρας Στοάς Saint-Jean de Jerusalem Το 1750 ακολουθεί το σύστημα των δέκα βαθμών της Μητρικής Στοάς του Bordeaux. Μια επιστολή μας πληροφορεί πως «Πρέπει να είναι κάποιος Εκλεκτός Διδάσκαλος για να γίνει Ιππότης της Ανατολής και για να είναι Εκλεκτός, που είναι αυτό που λέμε Σκώτος, πρέπει να έχει περάσει τους εννέα βαθμούς του Τεκτονισμού». Περίζωμα του ανώτατου βαθμού του πρώτου συστήματος του Μπορντό (Ιππότη της Ανατολής) και περίζωμα Υπέρτατου Σκώτου Ιππότη, 18ου αιώνα Το 1754 ιδρύεται το Περιστύλιο του Κλερμόν, στο Παρίσι, από τον Ιππότη de Bonneville (Nicolas de Bonneville, ) στο Κολέγιο των Ιησουϊτών του Κλερμόν. Το Κολέγιο των Ιησουιτών παρείχε άσυλο στους οπαδούς των Stewart. Ως εκ τούτου, θεωρείται ότι ο συγκεκριμένος Τύπος ήταν βαθιά επηρεασμένος από την παράδοση των εξόριστων Σκωτσέζων του Ιακωβίτικου Τεκτονισμού. Ο de Bonneville δεν δημιούργησε καινούργιους βαθμούς, αλλά έβαλε σε μια σειρά τους ήδη υπάρχοντες και οργάνωσε τον Τύπο που ονομάστηκε της Τελειοποιήσεως ή του Ερεδόμ (Rite de Perfection ή Rite de Heredom) κοινοποιώντας ευρέως τη ναϊτική παράδοση. Αργότερα, μαζί με το Συμβούλιο των Αυτοκρατόρων της Ανατολής και της Δύσης, συγχωνεύθηκαν στο Μεγάλο Συμβούλιο των Πριγκίπων του Βασιλικού Μυστικού, ολοκληρώνοντας τους 25 βαθμούς που περιλαμβάνουν τα πρώτα Μεγάλα μας Συντάγματα.

11 xi Τα Μεγάλα Συντάγματα του Σκωτικού Τεκτονισμού και η ύπαρξη του 33 ου προ του Το 1761, ο έμπορος Ετιέν Μορέν (Estienne/Étienne Morin, ) λαμβάνει εξουσιοδότηση (patent) να προωθήσει τον Τεκτονισμό πέραν του Ατλαντικού ως Μέγας Γενικός Επιθεωρητής. Είναι ο αδελφός που μαζί με τον Φράνκεν (Henry Andrew Francken, ) και τον ντε Γκρας-Τιλύ (Auguste de Grasse-Tilly, ), γιου του ήρωα της Αμερικανικής Επανάστασης ναυάρχου François de Grasse Tilly, συνέβαλαν με τη δράση τους περισσότερο από τον καθένα στη διάδοση του Σκωτικού Τύπου στα δυο ημισφαίρια. Το δίπλωμα υπογράφεται από το Μεγάλο Διδάσκαλο κόμη του Κλερμόν, αλλά και από τον Επικεφαλής των Ανωτέρων Σκωτικών βαθμών Chaillon de Jonville. Το πλοίο που μετέφερε τον Μορέν συνελήφθη από Βρετανούς. Κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας του στο Λονδίνο, ο Μορέν γνωρίζει τον Μεγάλο Διδάσκαλο των Άγγλων, αντιναύαρχο και αστρονόμο Sir Washington Shirley, 5 ο Κόμη του Ferrers ( ), ο οποίος προσυπογράφει την εξουσιοδότηση του Μορέν, που είχε την πρωτοτυπία να είναι υπογεγραμμένη από τους αρχηγούς του Συμβολικού Τεκτονισμού Γαλλίας και Αγγλίας και από την ηγεσία των Ανωτέρων Σκωτικών Βαθμών. Το 1762, συντάσσονται στο Μπορντό τα πρώτα Μεγάλα Συντάγματα του Σκωτικού Τύπου των 25 βαθμών (Τύπου της Τελειοποιήσεως - του Βασιλικού Μυστικού - ή Τύπου του Morin): «...Δια να επικυρωθούν και να τηρούνται υπό των Υπάτων Συμβουλίων των Εξοχωτάτων Ιπποτών και Πριγκίπων του Τεκτονισμού ως και υπό πάντων των επιμέρους Συμβουλίων και Μεγάλων Επιθεωρητών των κανονικώς συσταθέντων εις τα δύο ημισφαίρια.» Η διάρθρωση είναι σε 7 τάξεις και 25 βαθμούς : 1 η Τάξις (3 βαθμοί) 1 Μαθητής 2 Εταίρος 3 Διδάσκαλος 2 α Τάξις (5 βαθμοί) 4 Μυστικός Διδάσκαλος 5 Τέλειος Διδάσκαλος 6 Γραμματέας εξ Απορρήτων 7 Έφορος και Δικαστής 8 Επόπτης των Οικοδομών 3 η Τάξις (3 βαθμοί) 9 Εκλεκτός Διδάσκαλος των 9 10 Εκλεκτός των Ένδοξος Εκλεκτός των 12 Φυλών 4 η Τάξις (3 βαθμοί) 12 Μέγας Διδάσκαλος Αρχιτέκτονας 13 Ιππότης της Βασιλικής Αψίδος 14 Μέγας Εκλεκτός Αρχαίος Τέλειος Διδ. ή Τελειοποίησις 5 η Τάξις (4 βαθμοί) 15 Ιππότης της Ανατολής ή του Ξίφους 16 Πρίγκιπας της Ιερουσαλήμ 17 Ιππότης της Ανατολής και της Δύσεως 18 Ιππότης Ροδόσταυρος 6 η Τάξις (4 βαθμοί) 19 Μέγας Ποντίφηξ ή Ισόβιος Διδ 20 Πατριάρχης Νωαχίτης 21 Μεγάλος Διδάσκαλος της Κλειδός του Τεκτονισμού 22 Πρίγκιπας του Λιβάνου ή του Βασιλικού Πελέκεως 7 η Τάξις (3 βαθμοί) 23 Κυρίαρχος Μεμυημένος Πρίγκιπας 24 Ένδοξος Ιππότης Ταξιάρχης του Λευκού και Μέλανος Αετού 25 Εξοχότατος Πρίγκηψ του Βασιλικού Μυστικού

12 xii Το 1763, ο Morin ξεκινά το μεγάλο του έργο, ιδρύοντας Μεγάλο Συμβούλιο (Grand Council) στην Τζαμάικα και Σκωτική Στοά στη Νέα Ορλεάνη. Η σφραγίδα με την οποία ο Μορίν επικύρωσε τη χάρτα της 26ης Οκτωβρίου 1764 και η υπογραφή του Το 1765, η Στοά Le Patriotisme Ανατολής Βερσαλλιών ανοίγει τις εργασίες όλων των βαθμών σε Σκωτικό Τύπο, με την επίκληση στον Μεγάλο Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος και τη γνωστή σήμερα ως Σκωτική Επιφώνηση «Ουζέ» (Houzé). Δύο χρόνια αργότερα, επιστολή του Κόμη του Κλερμόν αναφέρεται στο Βαθμό του Ροδόσταυρου που πρέπει να δίδεται σε λίγους και υψηλής ποιότητος Τέκτονες. Σημειώνει: «Αυτοί που γνωρίζουν τα πάντα πρέπει να είναι 33 ο». Το 1771, ο Φράνκεν καταγράφει σε χειρόγραφο τα Συντάγματα του 1762 και τα Τυπικά των βαθμών 4 ο έως 25 ο. Τα τέσσερα χειρόγραφα του Φράνκεν (Francken Manuscripts) είναι το πρώτο πλήρες γνωστό αρχαίο κείμενο που τον 20 ο αιώνα τυπώθηκε και κυκλοφόρησε ευρέως. Στις Μαΐου 2015, εκτέθηκαν για τους ειδικούς ερευνητές και για το κοινό στο Μουσείο του Τεκτονισμού στο Παρίσι. Η πρώτη σελίδα των Franken Manuscripts Το 1772, η Μεγάλη Στοά της Γαλλίας και το Συμβούλιο των Αυτοκρατόρων της Ανατολής και της Δύσης, που εκπροσωπεί τους ανώτερους Σκωτικούς Βαθμούς, ενώνονται σε μια ενιαία Μεγάλη Στοά. Ως Μεγάλος Διδάσκαλος αναλαμβάνει ο Λουδοβίκος-Φίλιππος, Δούκας της Ορλεάνης (Louis Philippe Josèphe Duc d Orléans, ), ο οποίος, παρά την αριστοκρατική του καταγωγή, υπήρξε Ιακωβίτης και υποστηρικτής της Γαλλικής Επανάστασης. Τον επόμενο χρόνο, 1773, μέλη της Μεγάλης Στοάς της Γαλλίας, που δεν δέχονται την ένωση με τους ανώτερους βαθμούς, αποχωρούν και ιδρύουν την Εθνική Μεγάλη Στοά της Γαλλίας, η οποία μετά από μερικούς μήνες μετονομάζεται σε Μεγάλη Ανατολή της Γαλλίας (Grand Orient de France).

13 xiii Πορτραίτο του Louis Philippe δούκα της Ορλεάνης, με τεκτονικά διάσημα Εν τω μεταξύ, το Συμβούλιο Αναθεώρησης των Κανονισμών της Μεγάλης Στοάς θεωρεί Διδασκάλους με πλήρη δικαιώματα όσους έχουν λάβει και τους 15 βαθμούς, πέραν των τριών συμβολικών. Αυτό συνάδει με τα Μεγάλα Συντάγματα του Μπορντό, 1762, και τον Τύπο της Τελειοποιήσεως, όπου σαφώς αναφέρεται ότι ο Συμβολικός Τεκτονισμός ολοκληρώνεται στον 18 ο βαθμό. Γι αυτό και σήμερα οι βαθμοί 4 ος έως 17 ος λειτουργούν σε Στοά Τελειοποιήσεως και μετά ακολουθεί το Περιστύλιο. Το 1785, συμβαίνει κάτι με ιδιαίτερη σημασία: ο Dr. Solomon Bush ( ), κατ εντολήν του Υπάτου Μεγάλου Συμβουλίου των Πριγκίπων του Βασιλικού Μυστικού του Albany, USA, απέστειλε επιστολή στον βασιλιά της Πρωσίας Φρειδερίκο Β τον Μέγα ( ) προσφωνώντας τον «Υπέρτατο, Κραταιότατο, Κυρίαρχο και Ένδοξο Ηγέτη του Μεγάλου Συμβουλίου των Τεκτόνων». Με την επιστολή αυτή, ζητά άδεια ίδρυσης Υπέρτατης Στοάς στην Πενσιλβανία της Βόρειας Αμερικής. Στα πρακτικά της Μεγάλης Στοάς Τελειοποιήσεως του Albany της Νέας Υόρκης αναφέρεται η προετοιμασία εγγράφων και αναφορών για να διαβιβαστούν στο Βερολίνο, δηλαδή στον Φρειδερίκο Β. Ας σημειώσουμε εδώ την επίσημη σχέση φιλίας και συνεργασίας μεταξύ Πρωσίας και Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής. Την 1η Μαΐου 1786 (Ε.Φ. 5786), λίγους μόνο μήνες πριν από τον θάνατο του Φρειδερίκου του Μεγάλου, υπογράφονται στο Βερολίνο τα Μεγάλα Συντάγματα του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου του 33 ου βαθμού. «Με την έγκριση, παρουσία και υπό την αιγίδα της αυτού Μεγαλειότητος Φρειδερίκου (Καρόλου) ΙΙ, Βασιλέως της Πρωσίας, Μαργράβου του Βρανδεμβούργου,..., Κραταιοτάτου Μονάρχου, Μεγάλου Προστάτου, Μεγάλου Διοικητού του Τάγματος,» Ο Φρειδερίκος B της Πρωσίας σε Τεκτονική Στοά

14 xiv Κατά την παράδοση, ο Φρειδερίκος ο Μέγας αναδιάρθρωσε τους βαθμούς σε 33, αποφασίζοντας να συνταχθούν σε ένα Τεκτονικό Σώμα όλα τα διαφορετικά Σκωτικά συστήματα που αποτελούν, όπως αναφέρει το κείμενο, κλάδους «..ενός και του αυτού δένδρου». Ο 25 ος και τελευταίος βαθμός του Τύπου της Τελειοποιήσεως έγινε ο 32 ος του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου και η ανώτατη διοίκηση ανατέθηκε σε Συμβούλιο που αποτελούσαν αδελφοί κατέχοντες τον 33 ο και, λεγόμενο πλέον, «τελευταίο» βαθμό του Υπάτου Μεγάλου Γενικού Επιθεωρητού του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου. Την ίδια χρονιά, 1786, ο ρήτορας της Στοάς Le Patriotisme, Ανατολής Βερσαλλιών, γράφει στο βιβλίο του Το Άσυλο των Σοφών (L asile des sages): «κατά τη διάρκεια της συνεδρίας, [ο Φρειδερίκος Β ] παρέδωσε με ταπεινότητα τα Συντάγματα για τους Eλευθεροτέκτονες». Είναι μια από τις σπάνιες γραπτές αποδείξεις της αυθεντικότητας των Συνταγμάτων, που για πολλά χρόνια κρατήθηκαν μυστικά, χωρίς να υπάρχει πρόσβαση σε αυτά ή σε δημοσιευμένα αντίγραφα. Στις αρχές της Γαλλικής Επανάστασης (1789), ο Auguste de Grasse-Tilly, στον οποίο αναφερθήκαμε σε προηγούμενη παράγραφο, φτάνει στον Άγιο Δομίνικο και το 1796 μεταβαίνει στην Αμερική, όπου μαζί με Γάλλους αδελφούς ιδρύει τη Μεγάλη Σύνοδο (Concistory) του 25 ου βαθμού στο Τσάρλεστον (Charleston). Ο de Grasse-Tilly είναι ο αδελφός που θα ιδρύσει τα πρώτα Ύπατα Συμβούλια στην Ευρώπη. Πράγματι, το 1797, όπως αναφέρει η Encyclopédie Maçonnique του Chemin-Dupontès ( ), ο 33 ος βαθμός αποδίδεται για πρώτη φορά από τη Μεγάλη Σύνοδο της Γενεύης. Είναι μια σπάνια αλλά πολύ σημαντική αναφορά, που επιβεβαιώνει την ύπαρξη του 33 ου βαθμού πριν την ίδρυση του Υπάτου Συμβουλίου του Τσάρλεστον. Έγγραφα της ίδιας χρονιάς, που υπάρχουν στα αρχεία του Υπάτου Συμβουλίου της Νοτίου Δικαιοδοσίας και είναι μεταγενέστερα της Μεγάλης Συνόδου της Γενεύης, φέρουν τις υπογραφές των de Grasse-Tilly και Delahogue (Jean Batiste Marie de La Hogue/Delahogue, ) με το σημείο του 33 ου βαθμού. Όταν ιδρύθηκε το πρώτο Ύπατο Συμβούλιο στο Τσάρλεστον, οι ιδρυτές είχαν στην κατοχή τους μια χειρόγραφη αποσπασματική μετάφραση των Συνταγμάτων του Delahogue. Σημειωτέον ότι οι πρώτες έντυπες εκδόσεις των Συνταγμάτων του Delahogue έγιναν αρκετά αργότερα, στη Γαλλία, στα γαλλικά το 1832 και στα λατινικά το 1834, και από εκεί τις έλαβαν οι Αμερικανοί. Alexandre-François-Auguste de Grasse-Rouville, Comte de Grasse, marquis de Tilly (Musées de France) Έμβλημα της Μεγάλης Σκωτικής Στοάς του Τσάρλεστον και η Shepheard s Tavern, όπου συγκροτήθηκε το πρώτο Ύπατο Συμβούλιο

15 xv Την 31 η Μαΐου 1801, ιδρύεται από τους Gentlemen of Charleston το πρώτο Ύπατο Συμβούλιο του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου, στην Shepheard s Tavern, του οποίου η σύνθεση είχε ως εξής: John Mitchell Ύπατος Μέγας Ταξιάρχης Dr. Fredrick Dalcho Ανθύπατος Μέγας Ταξιάρχης Emanuel de La Motta Θησαυροφύλακας της Ι Α Abraham Alexander Γενικός Γραμματέας της Ι Α T. B. Bowen Μέγας Τελετάρχης Israel de Lieben Μέγας Γενικός Επιθεωρητής Isaac Auld Μέγας Γενικός Επιθεωρητής Moses C. Levy Μέγας Γενικός Επιθεωρητής Dr. James Moultrie Μέγας Γενικός Επιθεωρητής J. B. de la Hogue Ανθύπατος Μέγας Ταξιάρχης για τις Γαλλικές Ινδίες De Grasse-Tilly Ύπατος Μέγας Ταξιάρχης για τις Γαλλικές Ινδίες Το 1802 ο de Grasse-Tilly, εφοδιασμένος με εξουσιοδότηση να διαδώσει τον Τύπο, ξεκινά το ταξίδι της επιστροφής προς τη Γαλλία. Στους σταθμούς του ταξιδιού ιδρύει Ύπατο Συμβούλιο για τις Δυτικές Ινδίες στον Άγιο Δομίνικο και στην Τζαμάικα και το 1804 φτάνει στο Παρίσι. Εκεί, στις 22 Σεπτεμβρίου 1804, ιδρύει το πρώτο Ύπατο Συμβούλιο της Γαλλίας και της Ευρώπης. Από αυτή την ημερομηνία και εντεύθεν, υπάρχει ο Αρχαίος και Αποδεδεγμένος Σκωτικός Τύπος στην Ευρώπη, με την αυστηρή έννοια του όρου. Πρακτικό της ίδρυσης του Υπάτου Συμβουλίου της Γαλλίας Στις 3 Δεκεμβρίου 1804, μετά από επιθυμία του Louis Bonaparte, αδελφού του Ναπολέοντα, όλα τα τεκτονικά σώματα της Γαλλίας ενώθηκαν υπό την Μεγάλη Ανατολή και ο ίδιος ο Βοναπάρτης ανέλαβε Μέγας Διδάσκαλος. Το Ύπατο Συμβούλιο δεν ανέχθηκε περισσότερο από έναν χρόνο τον περιορισμό της ελευθερίας του και τον Ιούλιο του 1805 ανεξαρτητοποιήθηκε ενεργοποιώντας την Grande Loge Générale Ecossaise.

16 xvi Η σφραγίδα του πρώτου Υπάτου Συμβουλίου 1805 Ο de Grasse-Tilly συνεχίζει την αποστολή του και μέχρι το τέλος της ζωής του, εκτός από το Γαλλικό, ιδρύει και τα Ύπατα Συμβούλια της Ιταλίας, των δύο Σικελιών, της Ισπανίας και του Ολλανδικού Βασιλείου στις Βρυξέλλες. Από αυτά τα Ύπατα Συμβούλια, στη συνέχεια, θα γεννηθούν όλα τα Ύπατα Συμβούλια της Ηπειρωτικής Ευρώπης. Ο Σκωτικός Τεκτονισμός, προσηλωμένος σταθερά στην Απόλυτη Ελευθερία της Συνείδησης και της Βούλησης, προσέφερε ολοκληρωμένο πνευματικό υπόβαθρο στα μέλη του που συμμετείχαν ενεργά στις μεγάλες κοινωνικές αλλαγές του 19ου αιώνα. Οι Ελευθεροτέκτονες στη Γαλλία, πέρα από τη συμμετοχή τους στην Γαλλική Επανάσταση ( ), δεν αποδέχτηκαν καμία χειραγώγηση τους από την εξουσία, ακόμα και από τον ίδιο τον Ναπολέοντα Βοναπάρτη ( ) όπως ήδη αναφέραμε. Το ίδιο επαναλήφθηκε το 1862 όταν ο Ναπολέων Γ ( ) θέλησε να ενώσει όλες τις τεκτονικές δυνάμεις υπό την διοίκηση τού έμπιστού του Bernard Magnan. Ο Ύπατος Μέγας Ταξιάρχης Jean Viennet ( ) αρνήθηκε να υποταχθεί σθεναρά και με επιτυχία. Αυτή η αντίστασή του προκάλεσε ένα κύμα συμπάθειας προς τον Σκωτικό Τύπο, ειδικά από πολίτες με δημοκρατικά φρονήματα και αντίθετους με την Αυτοκρατορία. Η συμπάθεια αυτή θα μεγαλώσει το , όταν κατά τον Γαλλοπρωσικό πόλεμο τέκτονες συμμετέχουν ενεργά στην Παρισινή Κομμούνα (1871). Τέκτονες στα χαρακώματα κατά την Παρισινή Κομούνα, 29 Απριλίου 1871 Ο απελευθερωτής (El Libertador) της Νοτίου Αμερικής αδελφός Σιμόν Μπολίβαρ (Simon Bolivar, ), αδελφός Τζουζέπε Γκαριμπάλντι (Giuseppe Garibaldi, ) στην Ιταλία, οι Αμερικάνοι αδελφοί που οργάνωσαν το Τσάι Πάρτι της Βοστόνης (Boston Tea Party, 1773) καταλήγοντας στην έκρηξη της Αμερικανικής Επανάστασης ( ), εκείνοι που συνυπέγραψαν τη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας υπό τον αδελφό Τζορτζ Ουάσιγκτον (George Washington, ), εκείνοι που βοήθησαν όσο μπορούσαν το

17 xvii ελληνικό ζήτημα (όπως εκτενέστερα περιγράφεται σε άλλο άρθρο του ιστολογίου μας) εμπνεύστηκαν όλοι από τις ίδιες αρχές της απόλυτης ελευθερίας της βούλησης και της συνείδησης και έχοντας μοιραστεί στην πορεία τους μόνο το κοινό μυητικό βίωμα. Εν κατακλείδι, το 1929 αποφασίστηκε οριστικά ο απόλυτος διαχωρισμός Μεγάλων Στοών και Υπάτων Συμβουλίων. Οι συμβολικοί βαθμοί του κανονικού Ελευθεροτεκτονισμού λειτουργούν μόνο υπό τη Μεγάλη Στοά κάθε χώρας, ενώ τα Ύπατα Συμβούλια έχουν εξουσία μόνο επί των βαθμών 4 ο έως 33 ο και, παραδοσιακά, την ισόβια υποχρέωση και προνόμιο της υπεράσπισης και συντήρησης του Τύπου. Πληροφορίες και στοιχεία έχουν αντληθεί από το βιβλίο ΙΕΡΕΔΟΜ - Από τον Μεσαιωνικό Τεκτονικό Μύθο στον Αρχαίο και Αποδεδεγμένο Σκωτικό Τύπο, των Εκδόσεων ΑΡΧΕΤΥΠΟ και το μικρό Χρονολόγιο του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου, που με την άδεια του συγγραφέα έχει αναρτηθεί από το 2009 σε ιστοσελίδα αδελφού Υ.Σ.