ΑΔΕΛΦΙΑ, ΓΙΑΤΙ; Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ Γεγονὸς ἰδιαίτερα λυπηρό, παραμένει, ΙΣΧΥΣ ΕΝ ΤΗ ΕΝΩΣΕΙ

Transcript

1 ΠΕΡΙΟΔΟΣ Δ - Ἀρ. φύλ. 12 (92), ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2009 ΑΔΕΛΦΙΑ, ΓΙΑΤΙ; Σπύρος Ξέρας Εὐάγγελος Ντοῦλες ΙΣΧΥΣ ΕΝ ΤΗ ΕΝΩΣΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ Γεγονὸς ἰδιαίτερα λυπηρό, παραμένει, ἀτυχῶς, ἡ διάσπαση τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ Ἑλληνισμοῦ. Αὐτὴ ἡ διάσπαση ἔφερε στὴν ἐπιφάνεια ἀντιθέσεις καὶ πάθη καὶ πείσματα τῶν παραγόντων ἐκείνων, ποὺ θἄπρεπε νὰ βρίσκωνται στὴν πρωτοπορία τῆς συμφιλιώσεως καὶ τῆς ἐθνικῆς καταλλαγῆς. Εἴχαμε γνωρίσει ὅλους ἤ σχεδὸν ὅλους, ὅσοι φιλοδοξοῦσαν νὰ ἡγοῦνται τῆς Ἑλληνικῆς Ἐθνικῆς Κοινότητος. Καὶ εἴχαμε πιστέψει ἀπόλυτα στὴν φιλοπατρία τους καὶ στὸν δυναμισμό τους. Αὐτὸ τὸ πιστεύουμε καὶ τώρα. Γιατὶ οἱ Ἕλληνες διεκρίνοντο πάντοτε γιὰ τὴν ἀγάπη τους πρὸς τὴν πατρίδα καί, μάλιστα, σὲ στιγμὲς ποὺ ὀλέθριες καὶ βάρβαρες δυνάμεις ἀπειλοῦσαν τὸ Ἔθνος μὲ ἀφανισμό. Ἡ περίλαμπρη νίκη στὴν ναυμαχία τῆς Σαλαμῖνος κατέστη δυνατὴ χάρη στὸ ταπεινὸ φρόνημα τοῦ Θεμιστοκλῆ, ποὺ ἐνῷ ἔφαγε τὸ χαστοῦκι ἐκεῖνο ἀπὸ τὸν Εὐρυβιάδη, εἶπε τὸν περίφημο λόγο : «πάταξον μέν, ἄκουσον δέ». Ἔτσι τὰ «ξύλινα τείχη», δηλαδὴ ὁ ἀθηναϊκὸς στόλος ὅπως ὑποστήριζε ὁ Θεμιστοκλῆς, ἔσωσαν τὴν Ἀθήνα καὶ τὸν Ἑλληνισμό. Ἀλλὰ καὶ στὰ νεώτερα χρόνια, στὰ χρόνια τῆς Παλιγγενεσίας τοῦ 1821, τὸ ταπεινὸ φρόνημα τοῦ Κολοκοτρώνη, τοῦ Μάρκου Μπότσαρη, τοῦ Κανάρη καὶ ἄλλων γενναίων καὶ σεμνῶν πολέμαρχων ἔσωσε τὴν Ἐπανάσταση, ποὺ ἐκινδύνευε νὰ σβήσῃ ἀπὸ τὶς φιλοδοξίες ἀρχηγίσκων καὶ ὁμάδων, οἰ ὁποῖοι ἤθελαν ὅλοι νὰ γίνουν Πρωθυπουργοὶ καὶ Στρατηγοὶ καὶ τρωγόντουσαν μεταξύ τους τὴν ὥρα ποὺ ὁ Ἰμπραὴμ κατέστρεφε τὴν Πελοπόννησο! Καὶ τὶ νὰ πῇ, τέλος, κανεὶς γιὰ τὸ θρυλικὸ Ἔπος τοῦ 1940; Εἶναι γεγονός, ὅτι ἀρκετοὶ Ἕλληνες δὲν συμφωνοῦσαν μὲ τὸ ἐπιβληθὲν καθεστὼς τοῦ Ἰωάν. Μεταξᾶ. Ὅμως, ὅταν ἐξεδηλώθη ἡ Ἰταλικὴ ἐπίθεση, ἄφησαν πίσω τους τὶς πολιτικὲς ἀντιθέσεις. Καὶ ὅλοι μαζί, σὰν ἕνας ἄνθρωπος, πολέμησαν καὶ συνέτριψαν τοὺς ἐπιδρομεῖς. Καὶ ὑποχρέωσαν ὅλο τὸν κόσμο νὰ διακηρύξῃ μὲ τὸ στόμα τοῦ Ἄγγλου Πρωθυπουργοῦ Οὐΐνστων Τσῶρτσιλ, ὅτι στὸ ἑξῆς δὲν θὰ λέμε πὼς οἱ Ἕλληνες πολεμοῦν σὰν ἥρωες, ἀλλ ὅτι οἱ ἥρωες πολεμοῦν σὰν Ἕλληνες. Αὐτά, τότε. Τώρα, ὅμως, βλέπουμε ὅτι ἡ Ἱστορία δὲν ἐδίδαξε τοὺς Ἕλληνες τῆς Βορείου Ἠπείρου. Ἡ διχόνοια ἐργάζεται ἤδη τὸ καταστρεπτικὸ ἔργο της. Κι ἐμεῖς, ποὺ μὲ θλίψη βαθειὰ βλέπουμε καὶ παρακολουθοῦμε αὐτὸν τὸν θλιβερὸ διχασμό, ρωτᾶμε, χωρὶς νὰ γνωρίζουμε ἄν θὰ λάβουμε ἀπάντηση : Ἀδέλφια, γιατί ; Γιατὶ δὲν βλέπετε ὅτι ἀντίδικός σας δὲν εἶναι οἱ συμπατριῶτες σας, ἀλλ ὁ ἀλβανικὸς σωβινισμὸς καὶ οἱ ἐγκληματίες «Τσάμηδες», ποὺ προβάλλουν ἀδίστακτα καὶ προκλητικὰ τὶς διεκδικήσεις τους στὴν Θεσπρωτία; Γιατὶ δὲν βλέπετε ὅτι ὁ διχασμὸς τῶν Παλαιστινίων ἀπομακρύνει τὴν ἵδρυση Παλαιστινιακοῦ κράτους; Καί, ἐπὶ τέλους, γιατὶ δὲν ἀκοῦτε τὴν προτροπὴ τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ «ἰσχὺς ἐν τῇ ἑνώσει»; Ἐμεῖς, ὁ ΠΑΣΥΒΑ καὶ ἡ ΣΦΕΒΑ δηλαδή, ἀπευθύνουμε θερμοτάτη ἔκκληση στοὺς Βορειοηπειρῶτες ἀδελφούς μας, σ αὐτοὺς ποὺ μένουν στὴν πατρογονική τους γῆ καὶ σ αὐτοὺς ποὺ ἔχουν ἔλθει στὴν Ἑλλάδα, καὶ τοὺς λέμε: «Ὅλοι μαζί, ἑνωμένοι καὶ μονοιασμένοι, ἀγωνιστῆτε γιὰ τὴν ἱερὴ γῆ τῆς Βορείου Ἠπείρου, ἀφήνοντας κατὰ μέρους τὰ ψευδοφιλότιμα καὶ τοὺς καταστροφικοὺς ἐγωϊσμούς. Καὶ ὁ Θεὸς τῆς εἰρήνης, τῆς ἀγάπης καὶ τῆς καταλλαγῆς θὰ εἶναι μαζί σας. «ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΝ ΒΗΜΑ»

2 2σελ ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2009 Θυ μᾶ μαι Γρά φει ὁ Χρ. Σι χλι μοί ρης sixry@yahoo.com Δεκέμβριος 1989 Στὰ τέλη τοῦ 1989 τὸ κύμα τῆς κατάρρευσης τῶν μαρξιστικῶν καθεστώτων σάρωνε τὰ πάντα στὶς χῶρες τοῦ Ἀνατολικοῦ Μπλόκ. Μετὰ τὴν πτώση τοῦ Τσαουσέσκου καὶ τοῦ Ζιβκὼφ ἔντονα ἀναμενόμενη ἦταν καὶ ἡ σειρὰ τοῦ Ραμὶζ Ἀλία στὴ γειτονικὴ Ἀλβανία. Ἐν ἀναμονὴ αὐτῶν λοιπόν τῶν ἀναπότρεπτων ἀλλαγῶν στὴ γειτονικὴ χώρα, ὁ τότε Ἕλληνας Ὑπουργὸς Ἐξωτερικῶν Ἀντώνης Σαμαρᾶς, τὴ δεύτερη μέρα τῶν Χριστουγέννων καὶ ἐνῶ ξεπροβόδιζε στὸ ἀεροδρόμιο τὸ ἀεροπλάνο τῆς ἑλληνικῆς βοήθειας γιὰ τὴ Ρουμανία, ἔκανε μία δήλωση πού ξεσήκωσε θύελλα ἀντιδράσεων καὶ δίχασε τὸν ἑλληνικὸ πολιτικὸ κόσμο, σὲ μία περίοδο μάλιστα, πού ὁλόκληρος (οἰκουμενικὴ κυβέρνηση) συμμετεῖχε στὴ διακυβέρνηση τῆς χώρας. Χριστουγεννιάτικη ἐπίσκεψη ἀγάπης τῆς ΣΦΕΒΑ καὶ τοῦ ΠΑΣΥΒΑ στὴν Κορυτσὰ Μία δήλωση γιὰ τὴν ὁποία, ἀκόμα καὶ τόσα χρόνια μετά,- ἀκούστηκε καὶ αὐτὸ πρόσφατα στὴν ἐσωκομματικὴ ἐκλογικὴ ἀναμέτρηση - κάποιοι ἀμετανόητοι ἀριστεροὶ καὶ ἐλαφροκεντρῶοι δεξιοί τοῦ «χρεώνουν» τὴν ἀθρόα εἴσοδο τῶν Ἀλβανῶν στὴ χώρα μας.τρομάρα τους Ἦταν πολὺ κοντόφθαλμοι καὶ δὲν ἔβλεπαν τὴ φτώχεια, τὴν τυραννία, τὰ συρματοπλέγματα, τὴν ἐξαθλίωση τοῦ «παραδείσου» Καὶ ποιὰ ἦταν αὐτὴ ἡ περιλάλητη δήλωση τοῦ τότε Ὑπ. Ἐξωτ. κ. Σαμαρᾶ; «Χρήσιμον εἶναι ὅλες οἱ χῶρες νὰ καταλάβουν ὅτι ἔχει ἔρθει ἡ ὥρα τοῦ διαλόγου καὶ τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων. Καὶ ὅπως κάνουν σήμερα Χριστούγεννα στὴ Ρουμανία ἐλεύθερα οἱ Ρουμάνοι, θὰ εὐχόμουνα σύντομα νὰ μπορέσουμε νὰ δοῦμε τὰ ἴδια Χριστούγεννα νὰ κάνουν καὶ στὴν Ἀλβανία, ἡ Ἑλληνικὴ χριστιανικὴ μειονότητα, οἱ Ἕλληνες τῆς Ἀλβανίας». Ἡ δήλωση «μπέρδεψε» στὴν ἀρχὴ καὶ αὐτὴ τὴν ἴδια τὴν Κυβέρνηση, ὁ ἐκπρόσωπος τῆς ὁποίας κ. Παυλόπουλος ἔσπευσε νὰ τὴν χαρακτηρίσει «προσωπική».εἶχε ἀπὸ τότε φαίνεται ὑψηλὸ τὸ αἴσθημα τῆς ἄμυνας μήπως καὶ τοῦ κοστίσει πολιτικά!!! Ο κ.σαμαρὰς ὅμως ἐπανῆλθε μὲ δεύτερη δήλωση πρὸς πλήρη διαλεύκανση τῶν ὅσων εἶχε πεῖ, μὴ ὑποχωρώντας στὸν ἀήθη πόλεμο λάσπης πού ἐξαπέλυσαν ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ οἱ γνωστοὶ θαυμαστές του ἀνατολικοῦ μπλὸκ, καὶ χαροποιώντας τὰ μέγιστα τούς Ἕλληνες τῆς Βορείου Ἠπείρου. «Ἡ δήλωσή μου αὐτὴ ἦταν ἁπλὰ μιὰ ἱστορικὰ ἐπίκαιρη ἐπισήμανση τοῦ Ἕλληνα Ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν, πού ἀναφέρεται στὴ συνεχιζόμενη ἀπαγόρευση τῆς ἑλληνικῆς μειονότητας στὴν Ἀλβανία νὰ ἀσκεῖ ἐλεύθερα τὰ ἀτομικά της δικαιώματα. Ἰδιαίτερα μάλιστα τὰ θρησκευτικά της δικαιώματα, γεγονὸς πού ἔρχεται σὲ εὐθεία ἀντίθεση μὲ τὰ ὅσα ὁρίζει ὁ Καταστατικὸς Χάρτης τοῦ ΟΗΕ περὶ Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων». Τὸ τί ἀκολούθησε ἀπὸ τὰ κόμματα τῆς Ἀριστερᾶς - πού ἐκεῖνες τὶς στιγμὲς ἦταν μὲ τὴν πλάτη στὸν τοῖχο ἀπὸ τὰ γεγονότα ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὸ ΠΑΣΟΚ, δὲν περιγράφεται.βέβαια, τοὺς ὑβριστικοὺς χαρακτηρισμοὺς ὁ ἴδιος ὁ Ἀντώνης Σαμαρᾶς τοὺς ἐπέστρεψε στοὺς ὑβριστές, ἐπιβεβαιώνοντας, ὅτι δὲν εἶναι «Ὑπουργὸς ἀνδρείκελο». Τότε ἦταν ἔντονο βέβαια καὶ τὸ ἰδεολογικὸ - πατριωτικὸ στίγμα στὴ Ν.Δ. καὶ γι αὐτὸ κάλυψε ἡ Ρηγίλλης ἀπόλυτα τὸν Ὑπουργό της. Ἄλλωστε καὶ ὁ ἴδιος ὁ κ. Μητσοτάκης λίγες μέρες ἀργότερα στὸ μήνυμά του γιὰ τὸ Νέο Ἔτος, θὰ δήλωνε ὅτι «τὸ πρόβλημα τῶν Βορειοηπειρωτῶν τὸν ἀπασχολεῖ καθιερωμένη πλέον ἐπίσκεψη στὴν περιοχὴ τῆς Κορυτσᾶς πρὶν τὰ Χριστούγεννα ἦταν φέτος μία ἰδι- Ἡ αίτερη ἐμπειρία γιὰ τὰ μέλη καὶ τοὺς φίλους της ΣΦΕΒΑ καὶ τοῦ ΠΑΣΥΒΑ. 53 συνολικὰ ἄτομα ἀπὸ Θεσσαλονίκη, Ἰωάννινα, Σέρρες καὶ ἀλλοῦ ἀναχωρήσαμε τὸ πρωὶ τῆς Κυριακῆς. Ἀνάμεσά μας μεταξὺ τῶν ἄλλων σημειώνουμε τὴν παρουσία τῆς γνωστῆς ἀνὰ τὸ πανελλήνιο δασκάλας τοῦ Μεγάλου Δερείου κ. Χαρᾶς Νικοπούλου ποὺ μὲ περισσὴ ἀνδρεία ἀνθίσταται στὶς προκλήσεις τῶν ἐγκαθέτων του τουρκικοῦ προξενείου τῆς Κομοτηνῆς. Μᾶς τίμησε ἐπίσης μὲ τὴν παρουσία του ὁ ἐκδότης τοῦ περιοδικοῦ ΕΝΔΟΧΩ- ΡΑ καὶ δημοτικὸς σύμβουλος στὸ δῆμο Θεσσαλονίκης κ. Γ. Κουριανίδης. Ἀρχικὰ ἐπισκεφθήκαμε τὸ χωριὸ τῆς Πολένας ποὺ ὑπὸ μία ἔννοια ἔχει υἱοθετηθεῖ ἀπὸ τοὺς συλλόγους μας. Ἐκεῖ διαπιστώσαμε μὲ χαρὰ γιὰ ἄλλη μία φορὰ ὅτι ὀχτὼ περίπου δεκαετίες προσπαθειῶν τῶν Ἀλβανῶν γιὰ ἀφελληνισμὸ τοῦ χωριοῦ ἔχουν πέσει στὸ κενό. Τὰ παιδιὰ τοῦ χωριοῦ εἶχαν ἑτοιμάσει ἕνα σύντομο ἑορταστικὸ πρόγραμμα μὲ τὴν παρουσία ὅλου του χωριοῦ στὸ χῶρο τῆς ἐκκλησίας, (ποὺ εἶχε ἀνεγερθεῖ μὲ προσπάθειες τῆς ΣΦΕΒΑ καὶ συνεργαζομένων μαζί της φορέων), ἐνῶ ὅταν τελείωσε ἡ σύντομη γιορτή, ὑπῆρχε μία ἔκπληξη γιὰ τὰ παιδιὰ τοῦ τοπικοῦ φροντιστηρίου ἀλλὰ καὶ τοῦ κατηχητικοῦ: στὴν αἴθουσα διδασκαλίας εἶχαν τοποθετηθεῖ πολλὰ παιχνίδια καὶ δῶρα καὶ οἱ μικροὶ μαθητὲς διάλεγαν αὐτὰ ποὺ περισσότερο ἐπιθυμοῦσαν. Στὴ συνέχεια κατευθυνθήκαμε πρὸς τὴν πόλη τῆς Κορυτσᾶς, ὅπου παρακολουθήσαμε τὴ χριστουγεννιάτικη γιορτὴ τῶν φροντιστηρίων τῆς πόλης, παρουσία τοῦ Σεβ/ του Μητροπολίτου Κορυτσᾶς κ. Ἰωάννη. Μετὰ τὸ πέρας καὶ αὐτῆς τῆς γιορτῆς καὶ ἀφοῦ ἐνισχύσαμε τούς δασκάλους τῶν φροντιστηρίων, ἐπισκεφθήκαμε τὸ ὀρφανοτροφεῖο τῆς πόλης γιὰ νὰ παραδώσουμε παιχνίδια καὶ ἄλλο ὑλικὸ γιὰ τὰ παιδιὰ ποὺ ζοῦν ἐκεῖ ἀνεξαρτήτως ἐθνικότητας καὶ θρησκεύματος. Ἰατροφαρμακευτικὸ ὑλικὸ παραδόθηκε ἐπίσης καὶ στὴν κλινική τῆς Ἱερᾶς Μητρόπολης Κορυτσᾶς. Πρὶν ὁλοκληρώσουμε τὴν ἀποστολή μας, θεωρήσαμε ὑποχρέωσή μας, ὅλοι οἱ συμμετέχοντες νὰ ἀποτίσουμε φόρο τιμῆς στὸ ἡρῶο τῶν Ἑλλήνων στρατιωτῶν στὴν Μπομποστίτσα καὶ νὰ ἐπισκεφτοῦμε τὸ ἑλληνικὸ σχολεῖο ΟΜΗΡΟΣ γιὰ νὰ ἐνημερωθοῦμε γιὰ τὶς συνθῆκες λειτουργίας του. Παρὰ τὶς καιρικὲς δυσκολίες (τὸ τοπίο ἦταν χιονισμένο καὶ τὸ κρύο ἀρκετὰ τσουχτερό), γυρίσαμε γεμάτοι χαρὰ ἀπὸ τὴν ἐπικοινωνία μὲ τοὺς ἀδελφούς μας, ἀλλὰ καὶ τὴν αἴσθηση ὅτι μὲ τὶς ἐμπειρίες ποὺ ἀποκομίσαμε περισσότερα πήραμε παρὰ δώσαμε μὲ τὴν χριστουγεννιάτικη ἐπίσκεψή μας. Ὡς μέλη τῆς ΣΦΕΒΑ καὶ τοῦ ΠΑΣΥΒΑ θεωροῦμε καὶ χριστιανικὸ καὶ ἐθνικὸ χρέος μας νὰ συμπαραστεκόμαστε στοὺς ἐμπερίστατους ἀδερφούς μας τῆς Β. Ἠπείρου, ἐνῶ πιστεύουμε ὅτι ἡ ἀποστολὴ αὐτὴ ἦταν μία πρώτης τάξεως ἰδιαίτερα καὶ ὅτι θὰ παλαίψει γιὰ νὰ ἀποκτήσουν οἱ Ἕλληνες τῆς Ἀλβανίας ὅλα ἐκεῖνα πού γιὰ μᾶς εἶναι αὐτονόητα». Γράφει σήμερα ἕνας Βορειοηπειρώτης ἀπὸ τὴ Δερβιτσιάνη πού εἶχε ἀκούσει κρυφὰ στὸ ὑπόγειο τὶς δηλώσεις αὐτές. Εἶναι βαθειὰ στὴν μνήμη μας χαραγμένη ἡ παρουσία τοῦ κ. Σαμαρᾶ στὸ πολιτιστικὸ κέντρο Δερβιτσάνης τὸ 1990 σ.σ. ( , ἕνα περίπου χρόνο ἀργότερα) - ὅπου μετὰ ἀπὸ ὑπόδειξη μιᾶς γριᾶς ποῦ τὸν ἕσφιξε στὴν ἀγκαλιά της καὶ τὸν ἀσπάστηκε κλαίγοντας (φωτό), κατευθύνθηκε στὴν ἐκκλησία τοῦ χωριοῦ ὅπου τὸ χοτζικὸ καθεστὼς τὴν εἶχε μετατρέψει σὲ ἀποθήκη λιπασμάτων. Γι αὐτὸ, καὶ ἀνταπέδωσαν πρόσφατα οἱ Βορειοηπειρῶτες τὸν καλὸ λόγο στὸν κ. Σαμαρᾶ, κρατώντας τεράστιο πάνω σὲ μία ἀπὸ τὶς προεκλογικές του ὁμιλίες: «Η ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ ΚΑΙ ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΣΑΜΑΡΑ». (φωτὸ). Χριστουγεννιάτικη γιορτὴ στὴν Κορυτσὰ ἀπὸ τὰ παιδιὰ τῶν ἑλληνικῶν φροντιστηρίων. εὐκαιρία νὰ διαπιστώσουν πολλοὶ φίλοι καὶ δωρητὲς ποὺ πρώτη φορὰ ἐπισκέφτηκαν τὴ Βόρειο Ἤπειρο, ὅτι ἡ βοήθειά τους, εἴτε σὲ χρήματα εἴτε σὲ ἄλλο ὑλικό, ὅσο μικρὴ ἢ μεγάλη κι ἂν εἶναι, πιάνει τόπο, καὶ ἀπὸ τὴ δική μας πλευρά, ἡ παρουσία μας μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ θὰ εἶναι συνεχὴς στὸ πλευρὸ τῶν ἀδελφῶν μας. Φ. Κ. Ὅσοι ἀνα γνῶστες ἐπι θυ μοῦν νὰ λαμ βά νουν τὸ κατ οἶκον, μπο ροῦν νὰ στεί λουν τὰ στοι χεῖα τους στὴν ἠλε κτρο νικὴ διεύ θυν ση vor.vima@imdpk.gr ἤ νὰ ἐπι κοι νω νή σουν στὸ τη λέ φω νο Ἀποστέλλεται δω ρεὰν.

3 Γιὰ μία ἀκόμη φορά, πολλὰ μέλη καὶ φίλοι τῆς ΣΦΕΒΑ, βρέθηκαν στὰ ἁγιασμένα καὶ αἱματοποτισμένα χώματα τῆς Βορείου Ἠπείρου γιὰ νὰ τιμήσουμε μαζὶ μὲ τὰ ἀδέλφια μας, τὴν ἐπέτειο τῆς ἱερῆς ἐποποιίας τοῦ 1940, ἐκεῖ, στὰ ἠπειρωτικὰ βουνά, ποὺ γράφτηκαν μὲ αἷμα καὶ θυσίες χρυσὲς σελίδες δόξας γιὰ τὴν πατρίδα μας. Στ ἀλήθεια, ἀνατριχιάζει κανεὶς ὅταν αὐτὲς εἰδικὰ τὶς μέρες ἀντικρύζει τὰ ὑψώματα τοῦ ΙΒΑΝ καὶ τοῦ ΜΟΡΑΒΑ καὶ ἀναλογίζεται τὶς χιλιάδες τῶν παλικαριῶν ποὺ ἄφησαν τὰ κόκκαλα τους ἐκεῖ, ὄχι μόνο γιὰ νὰ ἀποκρούσουν τὴ φασιστικὴ ἐπίθεση τοῦ Μουσολίνι ὅπως μᾶς ὑπερτονίζει τὰ τελευταία χρόνια τὸ ἐπικρατῆσαν στὴν πατρίδα μας κυρίαρχο ἱστορικὸ ρεῦμα, ἀλλὰ γιὰ ἕνα λόγο παραπάνω. Γιατί εἶχαν ἀκράδαντη τὴν πεποίθηση ὅτι πεθαίνοντας, δὲν προάσπιζαν μόνο τὴν τιμή τους καὶ τὴν τιμὴ καὶ τὴν ἐλευθερία τῆς οἰκογενείας καὶ τῆς πατρίδας τους, ἀλλὰ ἀγωνίζονταν καὶ γιὰ κάτι ἄλλο ἐξίσου σημαντικό. Τὴν ἀπελευθέρωση ἀπὸ σκληρὴ σκλαβιὰ ἑκατοντάδων χιλιάδων ὁμοεθνῶν ἀδελφῶν τους. Πῶς νὰ μὴ συγκινεῖται κανεὶς ἀκούγοντας λεβεντόκορμους γέροντες 80 καὶ 85 ἐτῶν νὰ διηγοῦνται συγκρατώντας τὰ δάκρυά τους γιὰ τὸ πῶς ὁδηγοῦσαν τὸ στρατό μας ἀπὸ δύσβατα μονοπάτια, γιὰ τὸ πῶς μετέφεραν πυρομαχικά, ὅπλα ἢ καὶ πληροφορίες, γιὰ τὸ πῶς ὑποδέχθηκαν τὴν ἐλευθερία τους ἀλλὰ καί τὴν ἀπογοήτευση μετὰ τὴν ἥττα καὶ τὴ φυγή! Ἀλλὰ καὶ στὴ συνέχεια ὅταν πολλοὶ ἔθεσαν σκοπὸ τῆς ζωῆς τους τὴν τιμὴ στοὺς ἥρωες νεκροὺς, κάπως φανερὰ ὡς τὸ 1955,μυστικὰ καὶ μὲ κίνδυνο τῆς ζωῆς τους στὴ συνέχεια, συγκρατώντας καὶ καταγράφοντας σημεῖα ταφῆς, ὀνόματα καὶ βαθμοὺς νεκρῶν ἀλλὰ καὶ προσωπικὰ ἀντικείμενα ποὺ τὰ παρέδωσαν γεμάτοι συγκίνηση στὶς ἑλληνικὲς διπλωματικὲς ἀρχὲς μετὰ τὸ 1991 λέγοντας.εμεισ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΜΑΣ ΤΟ ΚΑΝΑΜΕ, ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΔΟΥΛΕΙΑ. Δὲν ὑπάρχει γωνιὰ τῆς Ἠπειρωτικῆς γῆς ποὺ νὰ μὴν ἔχει ποτισθεῖ μὲ τὸ αἷμα τῶν παιδιῶν τῆς Ἑλλάδας καὶ ὑπὸ αὐτὴν τὴν ἔννοια, ἀπὸ τὸ Βουλιαράτι καὶ τοὺς Ἁγίους Σαράντα μέχρι τὴ Χιμάρα, τὴν Κλεισούρα καὶ τὸ 731 καὶ ὡς τὴν Κορυτσὰ, αἰσθάνεσαι παντοῦ τὴν ἀνάγκη νὰ σκύψεις εὐλαβικὰ καὶ νὰ ἀποτίσεις φόρο τιμῆς στοὺς νεκρούς τοῦ ἀγώνα, ἀκόμη κι ἂν οἱ πολιτικὲς δολιχοδρομίες τῆς ἡγεσίας τῆς Ἀλβανίας δὲν ἔχουν ἐπιτρέψει τὴν κατασκευὴ κοιμητηρίων ἀντάξιων ταῆς θυσίας τους (ἀντί- ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2009 ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΠΕΤΕΙΟΥ ΤΟΥ ΟΧΙ ΣΤΗ ΒΟΡΕΙΟ ΗΠΕΙΡΟ Τὰ παιδιὰ τοῦ σχολείου στὸ Φοινίκι. θετα μὲ ὅτι συμβαίνει στοὺς Ἰταλοὺς καὶ Γάλλους στρατιῶτες ποὺ ἔχουν ὀργανωμένα κοιμητήρια). Βρεθήκαμε λοιπὸν στὴν Κορυτσὰ στὶς 25 Ὀκτωβρίου γιὰ τὸν ἑορτασμὸ τῆς ἐπετείου ἐκεῖ στὸ χωριὸ Μπομποστίτσα ὅπου σὲ ἕνα ὕψωμα βρίσκεται ὁ τάφος 2 στρατιωτῶν κάτω ἀπὸ ἕνα μεγάλο σταυρὸ ὕψους 4 μέτρων ποὺ ἔστησαν οἱ κάτοικοι τῆς Κορυτσᾶς μετὰ τὸ Μετὰ τὴν καθιερωμένη δοξολογία ἀκολούθησε κατάθεση στεφάνων μὲ τὴν παρουσία τοῦ νέου προξένου τῆς Ἑλλάδας στὴν Κορυτσὰ κ. Θεοδ. Οἰκονόμου - Καμαρινοῦ. Στὴ συνέχεια ἀκολούθησε ἑορταστικὸ πρόγραμμα στὸ ἑλληνοαλβανικὸ σχολεῖο ΟΜΗΡΟΣ μὲ τὴν παρουσία ὅλης της ὁμογενειακῆς ἡγεσίας (πρόεδροι τοῦ ΚΕΑΔ, τῆς ΟΜΟΝΟΙΑΣ, τοῦ ΚΑΔΕ κ.α. ) ἀλλὰ καὶ τοῦ Μητροπολίτη Κορυτσᾶς, τοῦ διευθυντῆ πρωτοβάθμιας ἐκπαίδευσης καθὼς καὶ πολλῶν ὁμογενῶν ποὺ γέμισαν ἀσφυκτικὰ τὴν αἴθουσα τοῦ σχολείου. Ἀξίζουν θερμὰ συγχαρητήρια τόσο στὰ παιδιὰ ποὺ μᾶς μετέφεραν μὲ τὴ θέρμη τους στὴν ἀτμόσφαιρα ἐκείνης τῆς ἐποχῆς, ὅσο καὶ στοὺς δασκάλους, Ἑλλαδίτες καὶ ντόπιους ποὺ μὲ τὴν προσφορὰ τους δημιουργοῦν αὐτὸ τὸ ἀποτέλεσμα. Παράλληλα εἴχαμε καὶ συναντήσεις μὲ ὁμογενειακοὺς παράγοντες ποὺ φαίνονται ἰδιαίτερα προβληματισμένοι ἀπὸ τὶς πολιτικὲς ἐξελίξεις μετὰ τὴν ἀποτυχία τοῦ ΚΕΑΔ στὶς τελευταῖες ἐκλογές, ἐνῶ εἴχαμε καὶ ἐπαφὲς μὲ δασκάλους τῶν φροντιστηρίων σχετικὰ μὲ σοβαρὰ τρέχοντα ζητήματα. Στὴ συνέχεια ἐπισκεφτήκαμε τὸ χωριὸ Πολένα ὅπου ἐπίσης ἐνισχύουμε τὸ φροντιστήριο. Ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ τέλος ὅτι τὰ τελευταία χρόνια πολλοὶ Ἑλλαδίτες ἐπιλέγουν νὰ ἐπισκεφτοῦν τὶς μέρες αὐτὲς τὶς περιοχὲς τῆς Βορείου Ἠπείρου γιὰ νὰ ἀποτίσουν φόρο τιμῆς στοὺς ἥρωες τοῦ ἔπους. Ἔτσι τουλάχιστον 5 σύλλογοι ἔδωσαν τὸ παρὸν στὶς ἐκδηλώσεις τῆς Κορυτσᾶς μὲ ὁρισμένους νὰ στηρίζουν ἤδη ἐδῶ καὶ λίγα χρόνια μὲ ποικίλους τρόπους τὰ ἑλληνικὰ ἐκπαιδευτήρια τῆς Κορυτσᾶς. Μία ἑβδομάδα μετά, στὶς 31/10 ἐπισκεφτήκαμε καὶ τὴν ἄλλη πλευρὰ τῆς Βορείου Ἠπείρου. Πρῶτος σταθμός μας τὸ χωριὸ Φοινίκι στοὺς Ἁγίους Σαράντα ποὺ εἶναι ἕδρα τῆς ἐπαρχίας Φοινικίου. Παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ ἔπαρχος κ. Λούτσης ἀπουσίαζε λόγω ἀσθενείας οἱ τοπικοὶ παράγοντες μᾶς ὑποδέχθηκαν μὲ ἀγάπη καὶ κατευθυνθήκαμε στὸ σχολεῖο τοῦ χωριοῦ ὅπου ἡ καλὴ δασκάλα, ἡ κ Γεωργία μὲ τοὺς μαθητὲς τοῦ φροντιστηρίου μᾶς παρουσίασαν ἕνα ἁπλὸ ἀλλὰ πολὺ συγκινητικὸ ἑορταστικὸ πρόγραμμα. Πρέπει νὰ σημειωθεῖ ἐδῶ ὅτι τὸ Φοινίκι ἀνήκει στὰ ἀναγνωρισμένα χωριὰ καὶ κατοικεῖται ἀπὸ Ὀρθοδόξους Ἕλληνες. Στὸ φροντιστήριο ὡστόσο φοιτοῦν περίπου 30 παιδιὰ ἀπὸ γειτονικὰ χωριὰ εἴτε μεικτὰ εἴτε μουσουλμανικά, τὰ ὁποῖα ἐπιθυμοῦν νὰ μάθουν τὴν ἑλληνικὴ γλώσσα. Στὸ χωριὸ ἔγινε καὶ συνάντηση μὲ ἀρκετοὺς ἀπὸ τοὺς δασκάλους τῶν φροντιστηρίων ποὺ ἐνισχύει ἡ ΣΦΕΒΑ στὴν περιοχή. Στὴ συνέχεια κατευθυνθήκαμε στὸν ἀρχαιολογικὸ χῶρο τῆς Φοινίκης στὸ λόφο 5 χλμ πάνω ἀπὸ τὸ χωριό. Ἡ παράδοση θέλει τὴν ἀρχαία Φοινίκη πρωτεύουσα τοῦ βασιλείου τοῦ Πύρρου, ἐνῶ ὑπῆρξε καὶ κέντρο τοῦ «κοινοῦ τῶν Ἠπειρωτῶν». Στὴν περιοχὴ βρέθηκε θέατρο, τάφοι μὲ σαρκοφάγους, ναὸς τῆς Ἀθηνᾶς, Γυμνάσιο κ.λπ. Ἂς σημειωθεῖ ὅτι τὸ Φοινίκι κρατάει μέχρι σήμερα τὸ ἀρχαιοελληνικὸ ὄνομά του: Φοινίκη, Πέρυσι, στὴν παρέλαση τῆς 28ης Ὀκτωβρίου, στὴν Θεσσαλονίκη, τμῆμα τῆς Σχολῆς Εὐελπίδων ποὺ παρήλασε, τραγούδησε τὸ «Μακεδονία ξακουστή τοῦ Ἀλεξάνδρου ἡ χώρα» καὶ τιμωρήθηκε ἐπειδὴ προσεβλήθη σκοπιανὸς ἐπίσημος ποὺ παρακολουθοῦσε τὴν στρατιωτικὴ παρέλαση ἀπὸ τὶς θέσεις τῶν ἐπισήμων!!! Φέτος, στὴν ἴδια παρέλαση, δύο τελειόφοιτοι Εὐέλπιδες ἀποφάσισαν νὰ ἐπαναλάβουν τὴν εὐγενικὴ πράξη τῶν συναδέλφων τους Εὐέλπιδών τῆς προηγούμενης χρονιᾶς. Κι ἐνῶ τὸ τμῆμα τῆς Σχολῆς Εὐελπίδων παρήλασε καὶ κόντευε στὸ τέλος τῆς πορείας του, δόθηκε τὸ σύνθημα ἀπὸ δύο νεαρὰ παλικάρια, ἀπὸ δύο νεαροὺς Εὐέλπιδες αὐριανοὺς ἀξιωματικούς του τοῦ Ἑλληνικοῦ Στρατοῦ Καὶ μὲ μία φωνὴ οἱ παρελαύνοντες Εὐέλπιδες ἀκολούθησαν τὸ «σύνθημα» καὶ τραγούδησαν τὴν «Μακεδονία ξακουστὴ» ἐν μέσω χειροκροτημάτων καὶ ἐπευφημιῶν τοῦ παρευρισκομένου πλήθους πολιτῶν Πράξη εὐγενική, ποὺ προδίδει τὸ βάθος τοῦ χρέους καὶ τῆς ἀγάπης πρὸς τὴν πατρίδα ποὺ αἰσθάνονται οἱ ἐκπαιδευόμενοι αὐριανοὶ ἀξιωματικοί τῆς Σχολῆς Εὐελπίδων. Ἐνέργεια ποὺ ἔδωσε τὸ χρῶμα ποὺ κάποιοι θέλουν νὰ ἐξαλείψουν ἀπὸ τὴν χώρα. Αὐτὰ τὰ νέα ἑλληνόπουλα, γνωρίζοντας τὶς πιθανότατες συνέπειες δὲν μπόρεσαν νὰ ἀντισταθοῦν στὸ καθῆκον τῆς τιμῆς ποὺ ὀφείλουν ἀπέναντι στὴν πατρίδα καὶ στοὺς νεκρούς της Καὶ οἱ συνέπειες δὲν ἄργησαν νὰ ἔρθουν! Μὲ ποινὴ 20ήμερης στέρησης ἐξόδου τιμωρήθηκαν οἱ δύο «ὑπεύθυνοι» Εὐέλπιδες! Ποινὴ ποὺ δέχθηκαν ἀδιαμαρτύρητα, ὅσο ἐξωφρενικὴ καὶ ἂν ἀκούγεται σὲ ὅλους ἐμᾶς Καὶ ἡ ποινὴ εἶναι ἄκρως παράλογη, ἐὰν σκεφτοῦμε πὼς τραγουδήθηκε ἕνα ἑλληνικότατο τραγούδι, ποὺ ἐνῶ πέρυσι ἔκανε τὸν σκοπιανὸ ὑπουργὸ Ἄμυνας νὰ αἰσθανθεῖ ἄβολα, φέτος ἐλλείψει σκοπιανῶν «ἐπισήμων»- ἀποδόθηκε ἀναίτια καὶ χωρὶς νὰ ὑπάρχει οὔτε μία σοβαρὴ δικαιολογία. Μήπως ὁ Λεωνίδας καὶ οἱ στρατιῶτες του δὲν γνώριζαν πῶς δὲν θὰ ἔβγαιναν ζωντανοὶ ἀπὸ τὶς Θερμοπύλες; Τὸ γνώριζαν καὶ ὅμως ὄχι μόνο πῆγαν, ἀλλὰ καὶ παρέμειναν, ἐκτελώντας τὸ καθῆκον τους, ὡς ὄφειλαν ἀπέναντι 3σελ πρωτεύουσα τῆς Χαονίας. Οἱ ἀνασκαφὲς βρίσκονται ἀκόμη σὲ πρώιμο στάδιο καὶ θὰ ἦταν καλὸ νὰ στραφεῖ καὶ πρὸς αὐτὴν τὴν περιοχὴ τὸ ἐνδιαφέρον τῶν ἀρχαιολόγων μας. Στὴ συνέχεια ἐπισκεφτήκαμε τὸ χωριὸ Ντερμίσι, ὅπου ἐδῶ καὶ λίγα χρόνια ὁ δραστήριος σύλλογος συνταξιούχων ἑλληνοδιδασκάλων Δελβίνου & Ἁγίων Σαράντα συντηρεῖ ἕνα πολὺ ἐνδιαφέρον μουσεῖο λαογραφίας καὶ ἐκπαιδευτικῆς ἱστορίας τοῦ τόπου. Ἡ ἐπίσκεψή μας ὁλοκληρώθηκε μὲ συναντήσεις στὴν πόλη τῶν Ἁγίων Σαράντα. Παρήγορο τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ περιοχὴ τῆς Βορείου Ἠπείρου ἀποτελεῖ «προορισμὸ» γιὰ πολλοὺς συμπατριῶτες μας τὶς μέρες αὐτές. Ὡστόσο χρέος τῆς πολιτείας εἶναι νὰ στηρίξει ἐμπράκτως τοὺς ἀδελφούς μας γιά νὰ παραμείνουν ὑπερήφανοι στὶς ἑστίες τους ἀλλὰ καὶ νὰ ἐξασφαλίσει ὅτι οἱ στρατιῶτες ποὺ το 1940 ἔδωσαν τὴ ζωή τους γιὰ τὴν ἐλευθερία τῆς πατρίδας θὰ ἀναπαύονται σὲ χῶρο ἀντάξιο τοῦ ἡρωισμοῦ καὶ τῆς θυσίας τους. Κεμετσεντζίδης Φιλόθεος Πρόεδρος Σ.Φ.Ε.Β.Α. Θεσ/νίκης Τιμώρησαν τοὺς Εὐέλπιδες γιὰ λόγους ἱστορικούς! στοὺς προγόνους, τὶς οἰκογένειές τους καὶ τὴν πατρίδα τους. «Τιμωρήθηκαν» ἐπειδὴ ἀντιστάθηκαν, ἀλλὰ στέφθηκαν ὡς νικητὲς στὸ βάθος τῆς ἱστορίας ποὺ τοὺς δικαίωσε ἀπόλυτα Καὶ μαζί τους ἔμειναν καὶ ἄλλοι, γιὰ νὰ μοιραστοῦν τὴν δόξα καὶ νὰ στεφθοῦν ἥρωες, ἔστω καὶ νεκροί. Ἡ «τιμωρία» τους, ὁ ἡρωικός τους θάνατος, τίμησε τὴν ζωή τους καὶ τὴν θέση ποὺ κλήθηκαν νὰ πάρουν ὡς Ἕλληνες! Τὸ ἴδιο ὅμως ἔγινε καὶ στὴ Σχολὴ Εὐελπίδων τῆς χώρας μας. Στὸ πλάι τῶν τιμωρημένων «ἀνυπάκουων» Εὐέλπιδων, στάθηκαν ὅλοι οἱ φίλοι τους, οἱ συνάδελφοί τους, τοῦ ἰδίου ἔτους, καὶ παρέμειναν ἐπὶ εἰκοσαημέρου ἐντός της σχολῆς, συμπαραστεκόμενοι στοὺς «τιμωρηθέντες». Σὰν ἕνας ἄνθρωπος στάθηκαν μπροστὰ στὴν τιμωρία καὶ μοιράστηκαν τὴν εὐθύνη ποὺ ἡ πατρίδα τους μετέφερε στοὺς ὤμους τους. «Τοῖς κείνων ρήμασι πειθόμενοι» οἱ Εὐέλπιδές μᾶς ἀπέδειξαν πὼς εἶναι ἄξιοί της ἐμπιστοσύνης ὅλων μας καὶ μᾶς ἀπέδειξαν γιὰ μία ἀκόμη φορᾶ- πὼς ἡ «τιμωρία» μπορεῖ κάποτε νὰ εἶναι καὶ χρέος. Ἡ ἱστορία ἐπαναλαμβάνεται καὶ δίνει εὐκαιρίες σὲ ὅλους νὰ γνωρίσουν τὴν δόξα ἢ τὴν χλεύη καὶ τὴν ταπείνωση Ἐμεῖς ὅμως, θὰ ἀναρωτιόμαστε ὄχι γὶ αὐτοὺς ποῦ ἔπραξαν αὐτὸ πού ἡ καρδιὰ τοὺς διέταξε, ἀλλὰ γὶ αὐτοὺς πού διέταξαν τὴν τιμωρία: Τιμωρήθηκαν γιὰ λόγους πειθαρχικῆς ἐθιμοτυπίας ἢ ἐπειδὴ δόθηκε διαταγὴ ἄνωθεν; Εὐέλπιδες, ἀποδείξατε γιὰ μία ἀκόμη φορᾶ πὼς δίκαια ἀποτελεῖτε τὴν ἐλπίδα μας γιὰ τὴν χωρὶς ὑπεκφυγὲς προστασία τῆς ἐθνικῆς μας κληρονομιᾶς. Εὖγε Εὐέλπιδες, γιατί μᾶς ἀποδείξατε πὼς τὸ χρέος ὅταν μοιράζεται δίνει μεγαλύτερη χαρὰ καὶ δόξα. Εὖγε Εὐέλπιδες, γιατί μᾶς κάνατε νὰ δακρύσουμε καὶ νὰ σᾶς ζηλέψουμε. Εὖγε

4 4σελ ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ : Οἱ Ἕλληνες λευτερώνουν γιὰ τρίτη φορὰ τὴν Βόρ. Ἤπειρο Ἀποτελεῖ σύμπτωση ἄραγε τὸ νὰ ὑλοποιεῖται συχνὰ αὐτὸ ποὺ ἐπιθυμοῦν οἱ ἰσχυροὶ τῆς Γῆς καὶ προωθοῦν οἱ ἐντολοδόχοι τους, ἐνῷ εἶναι ἀντίθετη ἡ βούληση τοῦ «κυρίαρχου» λαοῦ; Ἄς προσπαθήσουμε μία προσέγγιση στὴν παραπάνω σκέψη. «Τοῖς ξένων ῥήμασι πειθόμενοι» Εἶναι γνωστό, ὅτι κάθε μεγάλη δύναμη χαράσσει τὴν πολιτική της καὶ ἐπιβάλλει «τὰ θέλω» της ἀδιαφοροῦσα γιὰ τὴν βούληση τοῦ ὑφιστάμενου τὶς ἐπιπτώσεις ἀπὸ τὴν ἐνέργεια αὐτή. Ἐπειδὴ ἀσχολούμεθα μὲ τὴν Βόρειο Ἤπειρό μας, ἄς ἑστιάσουμε τὸ κείμενο μόνον στὰ τῆς ἀλύτρωτης αὐτῆς περιοχῆς. Ἀμφιβάλλει μήπως κανεὶς ὅτι στὴν Βόρειο Ἤπειρο κατοικοῦσαν ἀνέκαθεν ἑλληνικὰ φύλα; Οἱ ἱστορικοὶ τῆς ἀρχαιότητας καὶ τὰ ἀρχαιολογικὰ εὑρήματα τὸ ἀποδεικνύουν περίτρανα. Ἤ ἀμφισβητεῖται ἡ ἄποψη ὅτι, ὅσα δόθηκαν στὸ νεοσύστατο ἀλβανικὸ κράτος, δόθηκαν ἐλέῳ συμφερόντων ἰταλῶν καὶ αὐστροουγγαρῶν; Τὰ πάμπολλα ἐπίσημα ἔγγραφα τῶν ἐμπλεκομένων χωρῶν, τὸ καταμαρτυροῦν. Θέτει μήπως κανεὶς ἐν ἀμφιβόλῳ τὴν συνέχιση τῆς ἑλληνικῆς συνειδήσεως τοῦ ντόπιου πληθυσμοῦ καὶ τὴν μὲ κάθε τρόπο λαχτάρα του νὰ ἀνήκει, λαὸς καὶ τόπος, στὸν ἑλληνικὸ κορμό; Κάτι τέτοιο βεβαίως δὲν λογίζεται ὡς πιθανὸν, ἀφοῦ τὸ ἀποδεικνύει ἀφ ἑνὸς ὁ ἐπιτυχὴς ἔνοπλος ἀγῶνας γιὰ τὴν μὴ ἔνταξη στὸ ἀλβανικὸ κράτος καὶ ἀφ ἑτέρου ἡ συμμετοχὴ τῶν Βορειοηπειρωτῶν στὶς ἐπακολουθήσασες δύο ἀπελευθερώσεις κατὰ τοὺς δύο Παγκόσμιους Πολέμους. Κατόπιν αὐτῶν δύναται κανεὶς νὰ ἰσχυρισθεῖ ὅτι ἕνας τόπος ὁ ὁποῖος ἀρχέγονα κατοικεῖται ἀπὸ κάποιο λαὸ δὲν τοῦ ἀνήκει καὶ δὲν πρέπει ὁ λαὸς αὐτός, νὰ ἐπιθυμεῖ καὶ νὰ ἐπιδιώκει τὴ λύτρωση καὶ ἐπιπλέον νὰ μὴ δέχεται τὴν ἀπαλλοτρίωσή του ἀπὸ ἐπήλυδες (στὴν προκειμένη περίπτωση ἀπὸ Ἀλβανούς) καὶ ἰσχυρὰ κράτη; Τὶ τὸ φυσικότερο λοιπὸν ἀπὸ τὸ νὰ λαχταρᾶ ἡ μητέρα Ἑλλὰς τὴν ἐνσωμάτωση τῆς Βορείου Ἠπείρου σ αὐτήν; Καὶ ὅμως ἐγκαταλείφθηκε ἀβοήθητη τὸ 1914 ἀπὸ τὸ ἐπίσημο ἑλληνικὸ κράτος ἡ, ἀπελευθερωμένη σχεδὸν μόνον ἀπὸ τοὺς ἴδιους τοὺς κατοίκους της, Βόρειος Ἤπειρος, μὲ ἀποτέλεσμα οἱ ἠττημένοι Ἀλβανοὶ νὰ τὴν κρατήσουν γιὰ δική τους. Τὴν ἄφησαν τότε οἱ ἠγέτες μας ὑπακούσαντες στοὺς «μεγάλους». Καὶ ὅταν τὴν ξαναελευθερώσαμε στὸν Α Παγκόσμιο Πόλεμο, πάλι τὴν ἐγκαταλείψαμε, Ἔχει γίνει ἀντιληπτὸ καὶ στὸν πλέον ἀδαῆ ὅτι «κάποιοι» θέλουν τὴν Ἑλλάδα καὶ τὸν ἑλληνισμὸ συνεχῶς σὲ συρρίκνωση. διότι τὸ ἀπαίτησαν οἱ ἰσχυροὶ, κι ἐμεῖς ὑπακούσαμε ἄνευ ἀντιδράσεως. Καὶ ξαναμπήκαμε στὰ ἅγια χώματά της στὸν Β Παγκόσμιο Πόλεμο καὶ πιστέψαμε ὅτι ἦλθεν ὁ καιρὸς νὰ γίνουμε ἕνα μ αὐτὴν. Κι ἔτσι ἐμεῖς, ποὺ στὰ βουνά της καταγάγαμε τὴν πρώτη νίκη τῶν ἐλευθέρων λαῶν κατὰ τοῦ Ἄξονα καὶ ἀποδείξαμε στὴν τρομοκρατημένη ὑφήλιο ὅτι δὲν εἶναι ἀνίκητος, ἐνῷ ταυτόχρονα ἀνασχέσαμε τὶς προθέσεις κρατῶν νὰ συμπλεύσουν μ αὐτόν, πιστεύσαμε ὅτι ἀνήκοντες στοὺς νικητὲς τοῦ Β Παγκοσμίου Πολέμου θὰ δικαιούμασταν τὴν ἀδελφή μας Βόρειο Ἤπειρο. Καὶ τὸ θέμα παραπέμφθηκε νὰ ἐξετασθεῖ μετὰ τὴ λύση τοῦ αὐστριακοῦ καὶ τοῦ γερμανικοῦ ζητήματος. Καὶ τὸ μὲν αὐστριακὸ λύθηκε τὸ 1955 τὸ δὲ γερμανικὸ τὸ Ὅμως ἡ Ἑλλὰς δὲν ἐπανῆλθε διεκδικοῦσα τὸ αὐτονόητο. Ἀντίθετα, αὐτὸ ποὺ θέλουν οἱ μεγάλοι (γιὰ λόγους ποὺ δὲν εἶναι τοῦ παρόντος) εἶναι αὐτὸ ποὺ προωθοῦν ὡς φυσικό, οἱ ὑλοποιοῦντες στὴν Ἑλλάδα ἐντολὲς ἄλλων. Καὶ τὸ θέμα ἀποσιωπᾶται καὶ ἀπαξιώνεται σὲ σημεῖο πλέον καὶ ὁ λαός μας νὰ μὴν ἐμπνέεται ἀπὸ ἐκείνη τὴν ὑπερηφάνεια καὶ ἀξιοπρέπεια ἀπὸ τὴν ὁποῖα διακατέχονταν οἱ προηγούμενες γενιές, νὰ ἀγωνισθεῖ δηλαδὴ γιὰ τὰ δίκαια ποὺ τοῦ κλέβουν, παρ ὅτι βλέπει ὅλους τοὺς γείτονες νὰ διεκδικοῦν ἀπ αὐτὰ ποὺ δὲν τοὺς ἀνήκουν π.χ. οἱ Τοῦρκοι Κύπρο - Αἰγαῖο - Θράκη, οἱ Βούλγαροι Θράκη, οἱ Σκοπιανοὶ Μακεδονία καὶ οἱ Ἀλβανοὶ τὴν Νότιο Ἤπειρο μέχρι καὶ τὴν Ἄρτα. Καὶ μὴν ἐπιχειρήσει κανεὶς νὰ πεῖ ὅτι ἄλλαξαν τὰ δεδομένα ὕστερα ἀπὸ τόσα χρόνια, διότι ὑφίσταται πληθώρα παραδειγμάτων ὅπου, ὅταν ἕνας λαὸς τὸ ἐπιθυμεῖ, ὑλοποιεῖ καὶ τὸ πλέον δύσκολο ὄνειρό του. Κραυγαλέο παράδειγμα οἱ ἑβραῖοι, οἱ ὁποῖοι, ἐκδιωχθέντες ἀπὸ τὴν Παλαιστίνη πρὸ 1900 ἐτῶν, ὅλοι θεωροῦμε πλέον δίκαιο τὸ ὅτι ἐπέστρεψαν, καὶτοι ἡ γῆ ἐκείνη κατοικοῦνταν ἀνέκαθεν ἀπὸ γηγενεῖς Παλαιστινίους καὶ πρὶν ἀκόμη ἀπὸ τὴν ἐμφάνιση τῶν Ἰουδαίων στὴ γῆ τῆς Ἐπαγγελίας. Ἀλλὰ ἄς προχωρήσουμε στὰ τωρινὰ χρόνια γιὰ νὰ ἀνιχνεύσουμε ἐὰν ἔπαυσαν οἱ ἰσχυροὶ νὰ διαμορφώνουν τὶς εὐχές μας ἤ μᾶλλον τὶς ἀτυχίες μας. Ἔχει γίνει ἀντιληπτὸ καὶ στὸν πλέον ἀδαὴ ὅτι «κάποιοι» θέλουν τὴν Ἑλλάδα καὶ τὸν ἑλληνισμὸ συνεχῶς σὲ συρρίκνωση. Καὶ ὁ χορός, κακῶς γιὰ ἐμᾶς, καλὰ κρατεῖ. Μετὰ τοὺς ἀγῶνες τοῦ , ὁπότε παρὰ πᾶσα προσδοκία νικήσαμε, αἱμορραγήσαμε διὰ τῆς βίας καὶ τρομερὰ στὸν Α Παγκόσμιο Πόλεμο (ὀφεληθήκαμε μόνο τὴν Δ. Θράκη), χάσαμε τὸ 1922 Πόντο - Μ. Ἀσία - Ἀν. Θράκη- Κων/λη- Ἴμβρο- Τένεδο καὶ βρισκόμαστε πλέον στὸ στάδιο τῆς ἀπώλειας τῆς Δ. Θράκης, τοῦ μισοῦ Αἰγαίου καὶ τῆς Κύπρου, ἐνῶ δὲν θὰ ἀργήσουν νὰ μᾶς «ἀποδείξουν», ὅτι ὀρθὰ οἱ Σκοπιανοὶ διεκδικοῦν καὶ τὴν ἀνήκουσα στὴν Ἑλλάδα Μακεδονία καὶ ἑπομένως πρέπει νὰ «δικαιωθοῦν» ὅπως καὶ οἱ Ἀλβανοὶ ποὺ διεκδικοῦν κι αὐτοί, ὅπως προαναφέραμε, καὶ τὴν ὑπόλοιπη Ἤπειρο. Ἀφοῦ, λοιπόν, «τ ἀφεντικά», ὅπως τοὺς ἀποκαλεῖ ὁ λαός μας, δὲν θέλουν τίποτε καλὸ γιὰ τὴν Ἑλλάδα (ἄς θυμηθοῦμε τὰ 2,5 ἑκατομμύρια τῶν ἀλλοδαπῶν ποὺ μᾶς κατακλύζουν καὶ συνεχῶς αὐξάνονται) προχωροῦν μέσῳ τῶν «ἰδικῶν τους» ἀφ ἑνὸς στὴν ἐξάλειψη τοῦ ἐνδιαφέροντός μας γιὰ τὴ Βόρειο Ἤπειρο καὶ ἀφ ἑτέρου στὴν ἀπορρόφησή της ἀπὸ τὸ ἀλβανικὸ κράτος, κάτι ποὺ δὲν κατόρθωσε οὔτε ὁ ἀλήστου μνήμης Χότζα. Καὶ ὅποιον δὲν τοῦ ἀρέσει ἄς μετακομίσει στὴν ἐλεύθερη Ἑλλάδα, τὰ σύνορα εἶναι πλέον ἀνοικτά. Μᾶς εἶπαν, πρὸ δεκαετίας περίπου, πολιτικοὶ τῶν μεγάλων κομμάτων, ὅτι πρέπει ἡ «ΟΜΟΝΟΙΑ» νὰ γίνει πολιτιστικὸς σύλλογος καὶ οἱ Βορ/τες νὰ ἐνταχθοῦν στὰ ἀλβανικὰ κόμματα. Ἔτσι ὥστε νὰ παύσει ἡ ὕπαρξη τῆς Βορείου Ἠπείρου καὶ τοῦ λαοῦ της, ἀφοῦ οἱ περισσότεροι θὰ ἔλθουν ἐδῶ καὶ οἱ ὑπόλοιποι θὰ συνειδητοποιήσουν ὅτι πρέπει πλέον νὰ εἶναι Ἀλβανοί, «φτύνοντας» τοὺς ἀγῶνες τοὺς δικούς τους καὶ τῶν προγόνων τους. Καὶ ὅταν πρωτοειπώθηκαν αὐτά, ἀνατρίχιασαν ὅλοι ὅσοι τὸ ἔμαθαν, μὴ μπορώντας νὰ συλλάβουν τὸ ἀδιανόητο. Σήμερα ὅμως; Πρὶν ἀκόμη ἀλέκτωρ λαλῆσαι, ὁ ἕνας ἡγέτης μας ὑποστηρίζει τὸ ἕνα ἀλβανικὸ κόμμα, ὁ ἄλλος τὸ ἄλλο καὶ τρέχουν στὴν γείτονα γιὰ νὰ φωτογραφηθοῦν μὲ τοὺς ἀρχηγοὺς τῶν δύο κυρίαρχων ἀλβανικῶν κομμάτων ὥστε νὰ δείξουν στοὺς Βορειοηπειρῶτες ποιοὺς πρέπει νὰ ψηφίσουν. Ταυτόχρονα μοιράσθηκαν καὶ οἱ ἡγέτες τῶν Βορειοηπειρωτῶν στὰ ἀλβανικὰ κόμματα, ἀπαξιώνοντας τὴν αὐτόνομη κάθοδο στὶς ἐκλογές, ἡ ὁποῖα θὰ προσέδιδε ἀρκετὰ πολιτικὰ κέρδη ἀλλὰ καὶ τὸ ἐπιπλέον ἐφόδιο ὅτι θὰ ἦταν ἑνωμένοι ἀλλὰ καὶ ὑπολογήσιμοι. Κατόπιν αὐτῶν ποὺ προαναφέραμε, πιστεύει κανεὶς ὅτι γιὰ τὴν κατάντια μας, στὴν ταφόπλακα καὶ τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ δὲν θὰ γράψει ὁ ἱστορικὸς τὴ φράση «τοῖς ξένοις ῥήμασι πειθόμενοι» ; Π.τ.Π. ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΘΝΟΣ Στὴ Γαλλία μὲ πρωτοβουλία τοῦ προέδρου Νικολᾶ Σαρκοζὶ ἔχει ξεκινήσει μία μεγάλη δημόσια διαβούλευση. Στόχος της εἶναι ἡ ἀναζήτηση καὶ καταγραφὴ τῆς ἐθνικῆς ταυτότητας τῶν Γάλλων. Τὴν ὀργάνωση ἀνέλαβε ὁ Ἐρὶκ Μπεσόν, Ὑπουργὸς Μετανάστευσης καὶ Ἐθνικῆς Ταυτότητας καὶ ὁ διάλογος θὰ ὁλοκληρωθεῖ μέχρι τὸ Μάρτιο. Οἱ Γάλλοι πολίτες καλοῦνται νὰ τοποθετηθοῦν ἐπὶ θεμάτων ὅπως ἡ γαλλικὴ γλώσσα, ἡ σημαία, ὁ ἐθνικὸς ὕμνος, οἱ σχέσεις Κράτους-Ἐκκλησία, ἡ παραδοσιακὴ ἀγροτικὴ ζωὴ κ.α. Ἀντιθέτως στὴ χώρα μας ὁρισμένες θορυβώδεις μειοψηφίες προσπαθοῦν νὰ ἐπιβάλουν τὴν ἄποψη ὅτι ἡ ἀναφορὰ στὸ Ἔθνος καὶ στὴν ἐθνικὴ ταυτότητα εἶναι ἀναχρονισμός. Μερικοὶ ἐπικαλοῦνται τὴν Εὐρώπη ὡς πρόσχημα, ἀλλὰ στὰ ἐπίσημα κείμενά της ἡ Εὔρ. Ἕνωση δεσμεύεται νὰ διαφυλάξει τὴν ἐθνικὴ ταυτότητα τῶν λαῶν της. Ἄλλοι ἐπικαλοῦνται τὸν νεοφιλελευθερισμό, ἀλλὰ λησμονοῦν ὅτι ὁ θεμελιωτὴς τοῦ οἰκονομικοῦ φιλελευθερισμοῦ, ὁ Ἄνταμ Σμὶθ ἔγραψε βιβλίο γιὰ τὸν πλοῦτο τῶν Ἐθνῶν! Κάποιοι ἄλλοι ἐμμένουν στὸν μαρξισμό, ἀλλὰ δὲν μποροῦν νὰ ἐξηγήσουν πῶς μετὰ ἀπὸ δεκαετίες κομμουνισμοῦ τὸ ἐθνικὸ συναίσθημα παρέμεινε ἰσχυρὸ καὶ ἀλώβητο στοὺς Ρώσους, στοὺς Οὐκρανούς, στοὺς Γεωργιανούς, στοὺς Σέρβους, στοὺς Κροάτες κ.α. Καὶ ἄλλοι ἐπιχειροῦν νὰ ταυτίσουν τὴν ἐθνικὴ συνείδηση μὲ τὸν ἀκραῖο ἐθνικισμὸ ἀλλοιώνοντας τὴν Ἱστορία μας καὶ ἐξοβελίζοντας τὸν ἐθνικὸ ποιητὴ Διονύσιο Σολωμὸ ἀπὸ τὰ σχολικὰ βιβλία. Στὴ διαχρονικὴ πορεία τοῦ Ἑλληνισμοῦ τὰ θεμελιώδη στοιχεῖα τοῦ Ἔθνους ἔχουν καταγραφεῖ ἀπὸ μεγάλες προσωπικότητες. Ἀπὸ τὸν Ἡρόδοτο ποὺ ἔγραφε γιὰ τὸ ὄμαιμον, τὸ ὁμόγλωττον, τὰ κοινὰ τῶν θεῶν ἱδρύματα καὶ τὰ ὁμότροπα ἤθη, μέχρι τὸν Ἰωάννη Καποδίστρια, ὁ ὁποῖος ἐξηγοῦσε σὲ ξένους διπλωμάτες ὅτι τὰ χαρακτηριστικὰ τῶν Ἑλλήνων εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία καὶ ἡ ἑλληνικὴ γλώσσα. Ἀξίζει καὶ σήμερα νὰ ἀξιοποιηθοῦν αὐτὰ τὰ στοιχεῖα σὲ σύνδεση πάντα μὲ τὰ προβλήματα καὶ τὶς πραγματικότητες τῆς ἐποχῆς μας. Δὲν εἶναι λογικὸ στὴ Γαλλία νὰ συζητοῦν δημοσίως γιὰ τὸ Ἔθνος καὶ στὴν Ἑλλάδα νὰ καταργοῦμε τὴ λέξη «Ἐθνικῆς» ἀπὸ τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας. Ὅσοι δὲν πιστεύουν στὸ Ἔθνος καὶ στὶς ἀξίες του δὲν βοηθοῦν οὔτε τὴν πρόοδο οὔτε τὴ δημοκρατία. Ἡ κατάρρευση τῶν αὐτοκρατοριῶν καὶ ἡ δημιουργία ἐθνικῶν κρατῶν συνδέθηκε μὲ τὰ δημοκρατικὰ ἰδεώδη. Μόνο ἂν ἐπιβιώσουν οἱ ἐθνικοὶ πολιτισμοὶ ἡ Εὐρώπη θὰ ἔχει μέλλον. Κ. Χολέβας

5 ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2009 ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΤΣΑ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ (β μέρος) 5σελ Λίγους μῆνες πρὶν τὰ ἐγκαίνια τοῦ σχολείου. Τέταρτος ἀπὸ ἀριστερὰ διακρίνεται ὁ ἀείμνηστος πρόεδρος τῆς ΣΦΕΒΑ Θεσ/νίκης Γρηγόρης Ντριγκόγιας, ὁ ὁποῖος ὑπῆρξε καὶ ἡ ψυχὴ τοῦ ὅλου ἐγχειρήματος. Ἀπὸ τὰ ἐγκαίνια τοῦ ἑλληνοαλβανικοῦ σχολείου στὴν Κορυτσὰ ( ) Τὸ 2001 νέος πρόξενος στὴ Κορυτσὰ ἀναλαμβάνει ἕνας ἐξαίρετος διπλωμάτης ὁ κ. Ελ. Πρώιος. Ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς θητείας του ἀναλαμβάνει συντονιστικὸ ρόλο στὴν προσπάθεια γιὰ ἑλληνικὴ παιδεία καὶ θέτει ὡς στόχο (πέρα ἀπὸ τὰ φροντιστήρια) κάτι ποὺ ἀποτελοῦσε κρυφὸ πόθο καὶ ὄνειρο γιὰ πολλοὺς Κορυτσαίους, τὴ λειτουργία ἑλληνικοῦ σχολείου στὴν περιοχή! Τὰ ἐμπόδια ποὺ πρέπει νὰ ὑπερνικηθοῦν πολλά, τόσο ἐσωτερικὰ ὅσο καὶ σὲ σχέση μὲ τὸ ἀλβανικὸ κράτος. Ὡστόσο μὲ τὴ συμπαράσταση πολλῶν ἀνθρώπων καὶ φορέων ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα, τὴν ἠπειρωτικὴ ὁμογένεια τοῦ ἐξωτερικοῦ, ἀλλὰ κυρίως μὲ τὴ θέληση τῶν ἴδιων τῶν Κορυτσαίων ποὺ στήριξαν ἀνεπιφύλακτα τόσα χρόνια τὰ φροντιστήρια, τὸ μεγάλο αὐτὸ ἔργο ξεκινάει πάνω στὶς βάσεις τῆς προσπάθειας ποὺ γίνεται ἀπὸ τὸ Στὸν ἐκπαιδευτικὸ τομέα, τεράστιο βῆμα προόδου στὰ φροντιστήρια ἀποτελεῖ ἡ παρουσία ἀπὸ τὸ 2002 τριῶν ἐκπαιδευτικῶν ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα, ποὺ ἀποσπῶνται στὴν Κορυτσὰ γιὰ τὴν ἐνίσχυση τῆς διδασκαλίας. Ὁ ἐρχομὸς τους κατέστη δυνατὸς μὲ συντονισμένες ἐνέργειες τοῦ προξενείου καὶ τῆς ΣΦΕΒΑ, σὲ συνεργασία μὲ τὴν ἀδελφότητα ΕΛΠΙΔΑ, τῆς Θεσσαλονίκης, μέλη τῆς ὁποίας ἦταν οἱ 3 δασκάλες. Ὅπως εἶναι φυσικὸ ἡ παρουσία τους αὔξησε κατακόρυφα τὸ ἐπίπεδό τῆς διδασκαλίας ἐνῶ ἡ ἐμπειρία τους στὶς νέες μεθόδους ἀπετέλεσε ὁδηγὸ καὶ γιὰ τοὺς Βορειοηπειρῶτες συναδέλφους τους. Τὴν ἑπόμενη χρονιὰ ἔρχονται ἄλλοι 4 ἐκπαιδευτικοὶ, γιὰ νὰ φτάσουμε φέτος (2008) νὰ ἔχουμε 28 ἐκπαιδευτικοὺς τόσο στὸ σχολεῖο ΟΜΗΡΟΣ ὅσο καὶ στὰ φροντιστήρια ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ὅπως εἶναι ἡ ἐπίσημη ὀνομασία τους. Φτάνουμε ἔτσι στὸν Ἀπρίλιο τοῦ 2005 ὅπου τὸ ὄνειρο πολλῶν Κορυτσαίων γίνεται πράξη. Ἐγκαινιάζεται τὸ νέο ἑλληνοαλβανικὸ σχολεῖο τῆς Κορυτσᾶς ἀπὸ 2 Ἕλληνες ὑπουργούς, παρουσία καὶ τοῦ Ἀλβανοῦ ὑπουργοῦ Παιδείας, σὲ ἕνα ὑπερσύγχρονο κτίριο- προσφορὰ τῆς ἑλληνικῆς πολιτείας. Τὸ κτίριο ἀνηγέρθη σὲ χρόνο ρεκὸρ (10 μῆνες) κάτω ἀπὸ τὴν ἄοκνη φροντίδα τοῦ προξένου καὶ μὲ τὴν ἐπίβλεψη τοῦ προέδρου τῆς ΟΜΟΝΟΙΑΣ στὴν Κορυτσά, κ. Ἀνδρέα Μήτση. Στὸ κτίριο ποὺ θὰ στεγάσει ἀργότερα καὶ γυμνάσιο πέρα ἀπὸ τὸ δημοτικό, φοιτοῦν ἤδη στὸ νηπιαγωγεῖο καὶ στὶς δύο πρῶτες τάξεις πάνω ἀπὸ 300 παιδιὰ ἐνῶ ἀντίστοιχα στὰ φροντιστήρια τῆς πόλης ὁ ἀριθμὸς τους ὑπερβαίνει τὰ 500. Ἀξίζει νὰ ἀναφέρουμε ὅτι ἀπὸ τὸ σχολικὸ ἔτος ὅλα τὰ φροντιστήρια τῆς περιφέρειας Κορυτσᾶς (πλὴν τῆς πόλεως) ἐνισχύει ὁ σύλλογος ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΠΟ- ΛΙΤΙΣΜΟΥ ἐνῶ τὸ ἴδιο ἔτος ἀποχώρησε ἀπὸ τὴν προσπάθεια ἡ ἑταιρεία ΜΗΧΑΝΙΚΗ. Ἕως καὶ τὴ σχολικὴ χρονιὰ οἱ σύλλογοι τοῦ ΠΑΣΥΒΑ καὶ τῆς ΣΦΕΒΑ ἐνισχύουν τὰ μισὰ φροντιστήρια τῆς πόλης τῆς Κορυτσᾶς καθὼς καὶ τὸ χωριὸ Πολένα ὅπου οἱ σύλλογοί μας ἔχουν κτίσει ἀπὸ τὸ 1995 καὶ τὸ ναὸ τοῦ χωριοῦ, ἐνῶ τὰ ὑπόλοιπα φροντιστήρια τῆς πόλης καὶ ὅλης τῆς περιφέρειας ἐνισχύει ὁ σύλλογος ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ μὲ ὑπεύθυνο τὸν π. Ἐλευθέριο Καρακίτσο. Συμμετοχὴ σὲ κάποια ἔξοδα (κυρίως πετρέλαιο θέρμανσης) ἔχει καὶ τὸ προξενεῖο Κορυτσᾶς. Οἱ σύλλογοί μας ὡς τὸ 2002 εἶχαν καὶ τὴν εὐθύνη τῆς κατάρτισης τοῦ προγράμματος τῶν φροντιστηρίων καθὼς ἀρκετὰ μέλη μας εἶναι ἐκπαιδευτικοί. Μὲ τὴν ἔλευση ὅμως Ἑλλαδιτῶν ἐκπαιδευτικῶν, ὅπως εἶναι φυσικὸ αὐτὴ ἡ ἁρμοδιότητα πέρασε στὰ χέρια τους, ἐνῶ ἡ συνεισφορὰ ἡ δική μας ἔγκειται πιὰ στὴν πληρωμὴ τῶν μισθῶν τῶν δασκάλων καὶ τοῦ βοηθητικοῦ προσωπικοῦ, στὴν κάλυψη ἔκτακτων ἐξόδων, στὴ διανομὴ δώρων γιὰ τοὺς μαθητές, στὴν ἐνημέρωση καὶ εὐαισθητοποίηση φορέων ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα γιὰ τὸ ἔργο ποὺ γίνεται, ἀλλὰ καὶ στὴ γενικότερη συμπαράσταση σὲ κάθε θέμα ποὺ ἀπασχολεῖ τὰ φροντιστήρια. Θεσσαλονίκη Νοεμβρίου. Στὸν χῶρο τῆς HELEXPO (Διεθνὴς Ἐκθεσιακὸ Κέντρο τῆς Θεσσαλονίκης) πραγματοποιήθηκε αὐτὸ τὸ τετραήμερο ἡ διεθνὴς ἔκθεση POLIS (ἀφορᾶ τομεῖς τῆς τοπικῆς αὐτοδιοίκησης). Ἡ ἔκθεση ἐγκαινιάστηκε ἀπὸ τὴν Ὑφυπουργὸ Ἐσωτερικῶν, Ἀποκέντρωσης καὶ Ἠλεκτρονικῆς διακυβέρνησης κυρία Θεοδώρα Τζάκρη, (ὅπως διαβάζουμε στὴν ἐπίσημη σελίδα τῆς Helexpo τὴν Πέμπτη 26/11/2009 τὸ ἀπόγευμα) καὶ μάλιστα παρουσία τοῦ Δημάρχου κ. Παπαγεωργόπουλου καὶ τοῦ Νομάρχη Θεσσαλονίκης κ. Ψωμιάδη. Παρουσιάζουμε τὶς πελώριες διαφημιστικὲς γιγαντοαφίσες (μήκους 7 περίπου μέτρων) στὴν εἴσοδο τῆς HELEXPO (γωνία Ἐγνατία- Ἀγγελάκη). Παρατηρεῖστε προσεκτικὰ τὶς σημαῖες στὰ ἀνθρωπάκια. Ὅπως μπορεῖτε νὰ δεῖτε ΑΦΑΙΡΕΣΑΝ τὸν ΣΤΑΥΡΟ ἀπὸ τὸ ἀνθρωπάκι ποὺ φέρει τὴν Ἑλληνικὴ σημαία ἐνῶ ΟΛΑ Ἰδιαίτερα ἐντυπωσιακὸ στοιχεῖο γιὰ τὴν πρόοδο καὶ τὴν ἀνάπτυξη τοῦ θεσμοῦ τῶν φροντιστηρίων στὴν περιοχή, εἶναι ὅτι τὸ 2007, ὅπως καὶ τὸ 2008, γιὰ πρώτη φορά, ὁ ἀριθμὸς τῶν μαθητῶν στὴν Κορυτσὰ (σὲ φροντιστήρια πόλης - περιφέρειας καὶ στὸ ἑλληνοαλβανικὸ σχολεῖο) ὑπερβαίνει αὐτὸν τῆς ἀναγνωρισμένης ὡς μειονοτικῆς περιοχῆς (Ἀργυροκάστρο, Ἄγ. Σαράντα, Δέλβινο) μὲ ἀναλογία 1300/1150. (Νὰ σημειωθεῖ ὅτι στὸ κείμενο αὐτὸ ἀναφέρθηκαν οἱ φορεῖς ποὺ ἐνίσχυσαν κυρίως τὸν τομέα τῆς ἐκπαίδευσης στὴν Κορυτσά, καθὼς ὑπάρχουν καὶ πολλοὶ ἄλλοι εἰδικὰ ἀπὸ τὴ συμπρωτεύουσα, ποὺ μὲ τὶς συχνές τους ἐπισκέψεις καὶ τὴν κάθε εἴδους συνδρομὴ τους συνετέλεσαν τὰ μέγιστα στὴ σύσφιξη τῶν δεσμῶν μεταξὺ τῶν δύο πόλεων Θεσσαλονίκης & Κορυτσᾶς, κάτι ποὺ ὁδήγησε νομοτελειακὰ καὶ στὴν ἀδελφοποίησή τους τὸν Δεκέμβριο τοῦ 2005.) Φιλ. Κεμετσεντζίδης Ἔβγαλαν τὸν σταυρὸ ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ σημαία στὴ HELEXPO τὰ ὑπόλοιπα ἀνθρωπάκια ΦΕΡΟΥΝ κανονικὰ στὸ κέντρο τὸ σῆμα τῆς κάθε σημαίας. (πχ ἡ τουρκικὴ τὴν ἡμισέληνο, ἡ ἀλβανικὴ τὸν ἀετὸ κλπ). Καὶ γιὰ νὰ μὴν ἰσχυριστοῦνε ὅτι τὸ λάθος ἔγινε μόνο στὶς γιγαντοαφίσες, παραθέτουμε τὸ σῆμα τῆς POLIS ἀπὸ τὴν ἐπίσημη σελίδα τῆς HELEXPO ὅπου ἐπίσης ἀπουσιάζει ὁ σταυρὸς ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴ σημαία (ὑπάρχουν μόνο μπλὲ ἄσπρες λωρίδες). Ποῦ θὰ σταματήσει αὐτὸ τὸ κατρακύλισμα; antiparakmi.blogspot.com/

6 6σελ ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2009 ΡΕΠΟΡΤΑΖ Ἡ Πλατυτέρα στὴν Ἱ. Μονὴ Παναγίας Σουμελᾶ Πόντου. Ἡ Ἑλληνικὴ σημαία τοῦ Πόντου. Ἡ Ἱερὰ Μητρόπολις Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης δὲν θὰ μποροῦσε ν ἀφήσει ἀπαρατήρητο τὸ γεγονός ὅτι φέτος συμπληρώθηκαν 90 χρόνια ἀπὸ τὴν φοβερὴ γενοκτονία τοῦ Ποντιακοῦ Ἑλληνισμοῦ ἀπὸ τοὺς Τούρκους. ( ). Ἐξάλλου τὸσο ἡ περιοχὴ μας ὅσο καὶ ὁ ἡρωϊκὸς Πόντος συνδέονται μὲ 2 παραμέτρους κοινές: Ὅτι εἶναι περιοχὲς στὰ ἄκρα τοῦ Ἑλληνισμοῦ, καὶ ἐπιπλέον εἶναι ποτισμένες μὲ αἷμα ἡρώων καὶ Ἁγίων. Μὲ ἀφορμὴ, λοιπόν, τὰ 90 χρόνια ἀπὸ τὴν Γενοκτονία τοῦ Ποντιακοῦ Ἑλληνισμοῦ ( ) πραγματοποίησε δύο ὅμοιες Ἐκδηλώσεις. Ἡ πρώτη γιὰ τὴν Ἐπαρχία Κονίτσης στὴν αἴθουσα Ἐκδηλώσεων τοῦ Γυμνασίου-Λυκείου Κονίτσης ( ), καὶ ἡ δεύτερη γιὰ τὴν Ἐπαρχία Πωγωνίου στὴν αἴθουσα Ἐκδηλώσεων τοῦ Δήμου Ἄνω Καλαμᾶ στὸν Παρακάλαμο ( ). Ἡ Ἐκδήλωση περιελάμβανε τὴν κυρίως ὁμιλία ἀπὸ τὸν κ.δημήτριο Παπαδόπουλο, Πόντιο στὴν καταγωγή (Παπάζογλου ἦταν τὸ ἀρχικὸ ἐπίθετό του) καὶ Καθηγητὴ Φιλόλογο στὴ Φλώρινα, ποὺ, δὲν φείστηκε κόπου, ἀποστάσεως ἀλλὰ καὶ τῶν ἀπαιτήσεων ποὺ ἔχει μὲ τὴν πολύτεκνη οἰκογένειά του (4 παιδιὰ), νά ἑτοιμάσει τὴν Ὁμιλία γιὰ τὸν πονεμένο καὶ μαρτυρικό Ποντιακὸ Ἑλληνισμό. Κατὰ κοινὴ ὁμολογία ἦταν θαυμάσια. Ἡ Χορωδία τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ - ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΠΟΝΤΟ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΑ 90 ΧΡΟΝΙΑ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΠΟΝΤΙΑΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ( ) ποὺ ἀποτελούνταν ἀπὸ νεαρὰ μέλη καὶ μεγαλύτερα, ὑπὸ τὴν διεύθυνση τοῦ Μουσικοδιδασκάλου κ. Νικολάου Καραβίδα, ἔδωσε ἰδιαίτερο χρῶμα στὴν Ἐκδήλωση. Ἀρχικὰ ἔψαλε Ὕμνους σὲ Ἁγίους ποὺ κατάγονταν ἀπὸ τὸν Πόντο (Ἁγ. Ἑλένη, μητέρα Μ.Κων/νου, Ἅγ. Ἀδριανὸς καὶ Ναταλία, Ἅγιοι 40 μάρτυρες, Ἅγ. Θεόδωρος ὁ Τήρων) καὶ στὴν συνέχεια τραγούδησε μὲ τὴν συνοδεία μουσικῶν ὀργάνων Ποντιακὰ Κάλαντα Χριστουγέννων, καθὼς καὶ ἄλλα Δημοτικά Ποντιακὰ τραγούδια. Τὰ λόγια προβάλλονταν σὲ ὀθόνη καὶ ἐξηγοῦνταν οἱ ποντιακὲς λέξεις. Ἰδιαίτερη αἴσθηση προκάλεσε ἀφ ἑνὸς τὸ Ψαλτοτράγουδο πρὸς τὴν Παναγία Σουμελᾶ, καὶ ἀφ ἑτέρου τὸ τελευταῖο τραγούδι μὲ τὸν τίτλο «Ζεῖ ὁ Πόντον» ποὺ μελοποιήθηκε ἀπὸ τὴν Ἱ. Μητρόπολη. Τὴν χορωδία ξεκούραζαν οἱ Ἀπαγγελίες ποὺ παρεμβάλλονταν καὶ ποὺ ἀποτελοῦνταν ἀπὸ κείμενα ποὺ ἀναφέρονταν στὸν Θρῆνο τῆς Πτώσεως τῆς Τραπεζούντας, στοὺς Κρυπτοχριστιανοὺς τοῦ Πόντου, στὴν δράση τοῦ Μητροπολίτου Τραπεζοῦντος καὶ μετέπειτα Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν Χρύσανθο Φιλιππίδη κ.ἄ. Τὸ πολυπληθὲς ἀκροατήριο ἰδιαιτέρως ἐντυπωσιάστηκε ἀπὸ τὶς προβολὲς γιὰ τὴν ἱστορία καὶ τὴν γενοκτονία τοῦ Πόντου, τὰ μοναστήρια του, τὶς μορφὲς ποὺ γέννησε καὶ ἀνέδειξε καθὼς καὶ τὸν λεβέντικο χορὸ ποὺ ξεπήδησε ἀπὸ τὰ χώματά του. Οἱ προβολὲς ὅμως ἔφεραν καὶ δάκρυα στὰ μάτια, ἀφοῦ παρουσίασαν μὲ τὴν ἐναλλαγὴ εἰκόνας καὶ ἤχου τὴν παλαίφατη Ἱερὰ Μονὴ Παναγίας Σουμελᾶ, ὅπως εἶναι σήμερα, καθὼς καὶ τὴν ἀξία τῆς μάνας μέσω τοῦ γνωστοῦ Ποντιακοῦ τραγουδιοῦ «Ἡ μάνα ἔν (εἶναι) κρύον νερόν». (Τὸ πλῆρες πρόγραμμα μπορεῖ κανεὶς νὰ τὸ πληροφορηθεῖ ἀπὸ τὴν ἰστοσελίδα τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης στὴν διεύθυνση www. imdpk.gr ) Τὴν ἐκδήλωση ἔκλεισε ὁ Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης κ. Ἀνδρέας, ποὺ συνεχάρη ὅλους ὅσους ἐκοπίασαν γιὰ τὴν παρουσίαση τῆς Ἐκδηλώσεως, καὶ εὐχήθηκε νὰ δώσει ὁ Θεὸς τὴν ἐλευθερία στὰ ἱερὰ, ὅσο καὶ ἡρωϊκὰ Ποντιακὰ ἐδάφη. Χ.Ἱ. Ἀμαραντινός Ἐν συνόψει ἡ ΟΜΙΛΙΑ τοῦ κ. Δημ. Παπαδόπουλου γιὰ τὸν Πόντο Ὁ κ. Δημήτριος Παπαδόπουλος ἦταν ὁ κύριος ὁμιλητὴς τῆς Ἐκδηλώσεως γιὰ τὴν Γενοκτονία τοῦ Πόντου, ποὺ ὀργάνωσε τὸν Νοέμβριο ἡ Ἱερὰ Μητρόπολις Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης, συμπληρώνοντας φέτος 90 χρόνια ἀπὸ τὸ φοβερὸ γεγονός ( ). Ὁ Πόντιος στὴν καταγωγὴ Φιλόλογος, ἔκανε μιὰ ἱστορικὴ ἀναδρομὴ ξεκινῶντας ἀπὸ τὶς πρῶτες ἑλληνικὲς ἀποικίες ποὺ δημιουργήθηκαν στὴν περιοχὴ τοῦ Πόντου, τὴν ἱεραποστολικὴ περιοδεία τοῦ Ἀπ. Ἀνδρέα ἐκεῖ, τὸ πλῆθος ἁγίων μορφῶν ποὺ ἁγίασαν τὰ χώματά του (Ἁγ. Ἑλένη, Ἁγ. Βαρβάρα, Ἅγ. Θεόδωροι, Ἅγ. Γεώργιος Καρσλίδης, κ.ἄ), τὴν Αὐτοκρατορία τῶν Κομνηνῶν ποὺ μπόρεσε καὶ κράτησε 8 χρόνια μετὰ τὸ 1453, τὰ ἱστορικὰ Μοναστήρια τοῦ Ἁγ. Γεωργίου Περιστερεώτα, τοῦ Ἁγ. Ἰωάννου Βαζελῶνος καὶ Παναγίας Σουμελᾶ, τὶς ἡρωϊκὲς μορφὲς τῶν Ὑψηλάντηδων καὶ ἄλλων ποὺ ἀνέδειξε κατὰ τὴν περίοδο τῆς Τουρκοκρατίας ἡ γῆ τοῦ Πόντου. Ἀναφέρθηκε στὸν ἀνηλεὴ διωγμὸ ποὺ ὑπέστη ὁ ἐκεῖ ἑλληνισμὸς αὐτὴ τὴν περίοδο καθὼς καὶ στὸ θαυμαστὸ φαινόμενο τῶν κρυπτοχριστιανῶν ποὺ ἐμφανίστηκε ἔντονα ἐκεῖ. Ἐκτενέστερα ὁμίλησε γιὰ τὴν Γενοκτονία ποὺ ὑπέστη ὁ ἐκεῖ ἑλληνισμὸς ἀπὸ τὸν Κεμάλ Ἀτατούρκ κατὰ τὴν περίοδο Παρουσιάστηκαν οἱ μαρτυρίες καὶ οἱ διαμαρτυρίες ἐπωνύμων ἀνθρώπων τοῦ πνεύματος ἀλλὰ καὶ ἡ γενναία ἀντίσταση - ἀπάντηση τῶν Ποντίων στὰ βουνὰ μὲ τὸ ἀντάρτικο. Τελειώνοντας τόνισε ὅτι «καὶ ὁ Πόντος εἶναι Πατρίδα μας καὶ αὐτήν τήν Πατρίδα, κουβαλᾶμε μέσα μας. Ὅ,τι λέμε γι αὐτήν ἔχει μέσα του πολύ πόνο καί πολλή ἀγάπη, καθόλου μίσος, καμιά ἔχθρα. Κι εἶναι φτωχοί καί δύστυχοι καί πλανεμένοι ὅσοι δέν μποροῦν ν ἀγαπήσουν μήτε τή γῆ πού τούς γέννησε, ὅσοι προσπαθοῦν νά φιμώσουν κάθε πατριωτική φωνή, καταγγέλλοντάς την ὡς πατριδοκάπηλη. Ἡ εἰρηνική συνύπαρξη τῶν λαῶν, τήν ὁποῖα ὅλοι ποθοῦμε καί γιά τήν ὁποῖα ὅλοι προσευχόμαστε, δέν γίνεται νά θεμελιωθεῖ στό ψέμα καί στό ἄδικο. Ἄν δέν ποῦμε τά πράγματα μέ τό ὄνομά τους, δέν πρόκειται οὔτε μέ τούς ἄλλους νά τά βροῦμε καί νά συνυπάρξουμε, οὔτε καί μέ τόν ἴδιο τόν ἑαυτό μας. Στίς προκλήσεις τῶν καιρῶν, καί τήν ἀπειλή τῆς παγκοσμιοποιημένης Νέας Τάξης, εἶναι ἀναγκαῖος ὅσο ποτέ ἄλλοτε, ὁ ἀληθινός καί ἀκέραιος περί πατρίδος λόγος. Δέν εἶναι τυχαῖο ὅτι διακρίνονται ἰδιαιτέρως γιά τήν εὐαισθησία τους στά ἐθνικά θέματα, ἄνθρωποι πού ἔχουν πιό στενή σχέση μέ τήν Ἐκκλησία, τήν πνευματική ζωή καί τά βιώματά της. Εἴτε πρόκειται γιά τή γενοκτονία τῶν Ποντίων, εἴτε γιά τό Κυπριακό, εἴτε γιά τό σφετερισμό τοῦ ὀνόματος τῆς Μακεδονίας εἴτε, γιά τά δίκαια καί τήν ἀποκατάσταση τοῦ Ἑλληνισμοῦ τῆς Β. Ἠπείρου, θέμα πού ἔχει κέντρο του τήν Κόνιτσα ἀπό τήν ἐποχή τοῦ μακαριστοῦ μας πατέρα, τοῦ ἀείμνηστου Σεβαστιανοῦ, σέ κάθε περίπτωση, ἄνθρωποι τῆς Ἐκκλησίας, κληρικοί καί λαϊκοί, πρωτοστατοῦν μέ τήν εὐαισθησία τους. Καί εἶναι παρήγορο, γιατί ἤδη ζοῦμε σέ καιρούς πού τό ἀτομικό συμφέρον δέν ἀφήνει κανένα νά νοιαστεῖ γιά τίποτε. Καί γιατί οἱ ἄνθρωποι τῆς Ἐκκλησίας, ἀποτελοῦμε τήν ἔσχατη ἴσως ἐλπίδα νά λυπηθεῖ ὁ Κύριος, πού κρατᾶ στά χέρια Του τήν ἱστορία, γιά μία ἀκόμη φορά τή δύσμοιρη τήν Πατρίδα μας, πού δείχνει νά Τόν ξεχνᾶ καί νά Τοῦ γυρίζει τήν πλάτη. Ἴσως περισσότερο ἀπό κάθε τί ἄλλο, ὁ ἀγῶνας γιά τόν ἁγιασμό ὅλων μας εἶναι κατεξοχήν πράξη ἀγάπης πρός τήν Πατρίδα. Εἶναι καιρός καί ἡ γενιά μας, νά δώσει τή δική της μαρτυρία ἀπέναντι στίς προκλήσεις τῶν καιρῶν τῆς ἀποστασίας. Ὁ Θεός ἄς δίνει μετάνοια καί βίου διόρθωσιν, σέ ὅλους μας, κληρικούς καί λαϊκούς, ἄρχοντες καί ἀρχόμενους, καί ἄς εὐλογεῖ τόν ἀγῶνα ὅλων μας!». Χ. Παρατηρητής

7 ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ σελ ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ ( ) ΑΠ. Π. ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ Ἦτο τό ἔργο τοῦ ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ «ἀνθελληνικό, γιά ἐσωτερική κατανάλωση...;» Σήμερα, μετεκλογικά καί μέ τά γνωστά ἀποτελέσματα καί τήν ἀνάθεση τῆς διακυβερνήσεως τῆς χώρας στό ΠΑΣΟΚ, ὀφείλομε νά ὑπενθυμίσωμε σχετική ἐπιστολή μας γιά τή θέση τοῦ ἤδη Πρωθυπουργοῦ, κ. Γεωργίου Α. Παπανδρέου, πρό 10ετίας περίπου, γιά τό ἔργο τοῦ μακαριστόῦ ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΌΥ, ὡς «ἀνθελληνικό, γιά ἐσωτερική κατανάλωση...;», ὅταν, μετά τόν Αὐτονομιακόν Ἀγώνα τοῦ1914 καί τόν Σχολικό τοῦ , εἶναι πλέον παγκοίνως ἀνεγνωρισμένος ὡς ὁ ἱδρυτής καί πρωταγωνιστής τοῦ συγχρόνου λεγομένου Τρίτου ΒΗπειρωτικοῦ Ἀγῶνος, ἄνευ τοῦ ὁποίου δέν θά ὑπῆρχε τό ΒΗπειρωτικό Ζήτημα, ὡς Ἐθνικό Θέμα, ὑπό τίς διάφορες μορφές του (δικαιώματα, ἔστω καί μειονοτικά, ἀνάκτηση περιουσιῶν, ἐκπαίδευση, «Τσάμικο» κλπ). Εὐλόγως δέ διερωτώμεθα καί ποιά εἶναι ἡ θέση τῆς σημερινῆς Κυβερνήσεως καί γιά τό ΒΗπειρωτικό ἐν γένει. Ἰδού, λοιπόν, ἡ ἐν λόγω ἐπιστολή μας (ἐφημ. Πρωϊνός Λόγος, Ἰωάννινα, ),γιά τήν ὁποία οὐδέποτε έξεφράσθη κάτι τό διαφορετικό: «Ἡ ἐυκαιρία -τότε- τῆς πρόσφατης μεταβάσεως τοῦ κ. Γ. Α. Παπανδρέου, ὡς ΥΠΕΞ στά Τίρανα - καί σ ἄλλες Βαλκανικές πρωτεύουσες, ), προκειμένου νά συμβάλη, κατά τό δυνατόν,στήν ἐπίλυση ἤ τοὐλάχιστον, στή μείωση τῆς κρίσεως τοῦ Κοσσυφοπεδίου, καί μάλιστα στήν προσφερομένη σ αὐτό εὐρεῖαν Αὐτονομίαν, ἔφερε στό νοῦ μου τήν πρό πενταετίας περίπου συνέντευξή του στό περιοδικό «Εἰκόνες» (τχ1-9/9/1994) γιά τό ἔργο τοῦ πρωταγωνιστοῦ τοῦ νεωτέρου ΒΗπειρωτικοῦ Ὁ πρωθυπουργὸς τῆς Ἑλλάδας Γεώργιος Ἄν. Παπανδρέου. Ἀγῶνος, μακαριστοῦ Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης Σεβαστιανοῦ. Γι αὐτόν, λοιπόν, τόν ἀναμφισβήτητα γνήσιον, ἀνιδιοτελῆ καί πρότυπο πατριώτου, ὁ τότε Ὑπουργός Ἐθνικῆς Παιδείας καί Θρησκευμάτων κ. Γ. Α. Παπανδρέου (Σ.Σ: Σήμερα καταργήθηκε τό ΕΘΝΙ- ΚΗ!), ἰσχυρίσθηκε, ὅτι «προσφέρει συνειδητά ἀνθελληνικό ἔργο γιά ἐσωτερική κατανάλωση»!. Καί ὅπως ἦτο φυσικό, διήγειρε τότε πληθώραν ἀντιδράσεων, ἐνῶ καί Παρὰ τὸν πόλεμο λάσπης ἐναντίον τοῦ προσώπου του, ὁ ἀγωνιστὴς ἱεράρχης Σεβαστιανός, 15 χρόνια μετὰ τὸν θάνατό του, συνεχίζει, τραγικά, νὰ ἐπιβεβαιώνεται καὶ νὰ δικαιώνεται. ἔκτοτε ἡ ἱστορία καί τά γεγονότα δικαιώνουν ἀπόλυτα τίς πράξεις, τούς λόγους καί τό ἦθος τοῦ Σεβαστιανοῦ, ὅσο κι ἄν ἡ Πολιτεία δέν τά ἐξετίμησε, οὔτε ἀξιοποίησε ἀρκούντως. Σήμερα ὁ κ. Παπανδρέου, ἀπό τή νέα θέση, καί ἄμεσα καθ ὕλην ἁρμόδιος καί ὑπεύθυνος γιά τήν περαιτέρω ἐξέλιξη τοῦ ΒΗπειρωτικοῦ, τό δέ Ἐθνικό αὐτό θέμα, ἐν πολλοῖς παραγκωνισμένο ἀπό τή Μητέρα πατρίδα, βρίσκεται, ὡς γνωστόν, σέ πολύ κρίσιμη θέση, ἰδιαίτερα μέ τόν λίαν ἐπικίνδυνον ξερριζωμό τῶν ΒΗπειρωτῶν ἀπό τίς προαιώνιες ἑστίες τους καί μέ ὅλα τά ἐπακόλουθα. Ὅταν μάλιστα, πέραν τῶν κινδύνων ἀπό τόν ἄμεσο περίγυρο, τούς περισφίγγουν ἀκόμη καί οἱ Τοῦρκοι, μέ τίς ναυτικές βάσεις, πού τούς παραχωροῦν οἱ Ἀλβανοί στά ἴδια τά ΒΗπειρωτικά παράλια, ὅπως σέ ἄλλα δημοσιεύματα εἴχαμε τονίσει, τό ἀνωτέρω κακό γίνεται χειρότερο. Ἐν τῶ μεταξύ κατά τήν ἐν λόγω μετάβασή του στά Τίρανα, ὁ κ. Παπανδρέου, ἀπ ὅσα γνωρίζομε, οὐδόλως ἀναφέρθηκε, ὡς ὤφειλε, καί στήν κεκτημένην ἄλλωστε καί θεσμικά ἀπό τό 1914, ἐφαρμογή τῆς Αύτονομίας, τουλάχιστον, ἰσοτίμως μέ ἐκείνην τοῦ Κοσσυφοπεδίου, καί στή Β. Ἤπειρο. Θά άποτελοῦσε τοῦτο καί ἐλαχίστην ἐκδήλωση εὐγνωμοσύνης ἔναντι ὅσων πλουσιοπαρόχως ἡ Ἑλλάδα προσφέρει στήν Ἀλβανία καί σ ὁλόκληρο τό λαό της καί σ αὐτούς τούς Κοσσοβάρους, κατά τά δύσκολα αὐτά χρόνια. Ἀς μεριμνήση, τοὐλάχιστον, ἀπό δῶ καί πέρα, ἀπό τῆς θέσεώς του αὐτῆς, (ὡς ΥΠΕΠΘ), καί σ αὐτό τό Ἐθνικό θέμα, ἀξιοποιώντας δεόντως ἀνάλογες εὐκαιρίες, πρίν εἶναι πολύ ἀργά! Θά ἀποτελοῦσε τοῦτο καί ἕνα εἶδος ἐξιλεώσεως τοῦ ἰδίου καί γιά τό προαναφερθέν πρό πενταετίας ὀλίσθημά του, ἀλλά καί τοῦ προκατόχου του, κ. Θ. Παγκάλου, ἐμμέσως γιά τούς ἐπίσης ἀπαραδέκτους χαρακτηρισμούς τότε (Δεκ. 1998), ὡς δῆθεν εἰδικῆς κατηγορίας πιθηκοειδῶν κτηνῶν γιά ὅσους ἀσχολοῦνται μέ ὑπαρκτές ἤ ἀνύπαρκτες μειονότητες ὁμοεθνῶν μας, φυσικά καί τῶν ΒΗπειρωτῶν, λαμβάνοντας τήν δέουσαν ἀπάντησιν ἀπό τόν σεβασμιώτατον κ. Ἀνδρέα, ἀντάξιον Ὁ Γεώργ. Παπανδρέου (ἀριστερά), ὁ Ἀνδρέας Γ. Παπανδρέου (δεξιὰ) καὶ ὁ Γεώργιος Ἄν. Παπανδρέου. Οἱ ἐποχὲς ἀλλάζουν, ὅπως καὶ οἱ ἰδέες διάδοχο τοῦ μακ. Σεβαστιανοῦ. Θά ἱκανοποιοῦσε ἐπίσης ἡ πράξη αὐτή καί τήν ψυχή τοῦ παπποῦ του, ἐπίσης Γ. Παπανδρέου, μέ τήν ἀνεξίτηλη ὑποθήκη του (Ἰούν. 1960), ὅπου, μεταξύ ἄλλων, ἐτόνιζε, ὅτι «τό θέμα ὑφίσταται καί ἐκεῖνο, τό ὁποῖον ἀπαγορεύεται εἰς τόν αἰῶνα, εἶναι, δι οἱονδήποτε λόγον, ἡ ἀπάρνηση τοῦ ἱεροῦ αἰτήματος» (Α.Π.Π.: Ὁ Αὐτονομι- ακός Ἀγώνας τῆς Βορείου Ἠπείρου 1914, Άθ.1985, σελ 57-59)». Σήμερα, ἐν ἔτει 2009, ὁ κ. Γ. Α.Παπανδρέου εἶναι πλέον καί Πρωθυπουργός τῆς Ἑλλάδος, ἑπομένως καί μέ πολύ πιό ἐπηυξημένα καθήκοντα, ἁρμοδιότητες καί εύθῦνες. Ὀφείλει, λοιπόν, νομίζομε, νά συμπεριλάβη καί τήν ἀντιμετώπιση τοῦ Ἐθνικοῦ αὐτοῦ Θέματος, μή ἀφήνοντας ἄλλην εὐκαιρία νά πάη χαμένη. Τούτο μόνον ὑπενθυμίζω, γιά ὅλους τούς Πολιτικούς μας, ὅτι τό Κοσσυφοπέδιο, ἐνῶ ἀναζητοῦσε ἀρχικά, τοὐλάχιστον, κάποια Αὐτονομία, σήμερα ἐπέτυχε καί αὐτή τήν Ἀνεξαρτησία του! Στό ΒΗπειρωτικό, ἐν τούτοις, μέ τά πολύ περισσότερα καί ἰσχυρότερα διπλωματικά καί λοιπά πλεονεκτήματα, σήμερα λησμονήθηκε καί αὐτή ἡ κεκτημένη ἀπό τό 1914, καί ὕστερα ἀπό πολλούς Ἀγῶνες καί θυσίες, Αύτονομία! Δέν εἶναι ντροπή;

8 8σελ ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ ΧΡΟΝΙΑ... ΣΑΝ ΧΘΕΣ, ΣΑΝ ΟΝΕΙΡΟ Δεκαπέντε χρόνια ἔκλεισαν φέτος (12 Δεκεμβίου ) ἀπὸ τὴν ἐκδημία τοῦ ἀειμνήστου Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης κυροῦ ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ. Δεκαπέντε χρόνια καὶ φάνηκαν σὰν νὰ ἦταν χθές. Σὰν ἕνα ὄνειρο. Ἡ παρουσία του ἔμεινε ἀνεξίτηλη στὶς μνῆμες ὅλων ὅσων τὸν ἔζησαν ἀπὸ κοντὰ ἤ καὶ ἄκουσαν γι αὐτόν. Ἔτσι αὐθόρμητα, ὡς ἀνάγκη ψυχῆς, χωρὶς καμιὰ προσπάθεια νὰ δοθεῖ ἐπισημότητα ἀπὸ τοὺς ὀργανωτές, χωρὶς προσκλήσεις καὶ ἀνακοινώσεις, πολλοὶ ἔτρεξαν νὰ προσευχηθοῦν στὸ μνημόσυνο ποὺ ἔγινε στὴν Ἱ. Μονὴ Μολυβδοσκεπάστου Κονίτσης, στὸ τόπο ταφῆς του. Βεβαίως ἔγιναν καὶ σὲ ἄλλα μέρη ἀνάλογα μνημόσυνα, ὅπως στὴν Ἀθήνα, στὴν Θεσ/νίκη, στὰ Καλογριανὰ Καρδίτσης (τόπος καταγωγῆς του) καὶ ἀλλοῦ. Ὅμως ἄς ἀναφερθοῦμε στὸ μνημόσυνο ποὺ πραγματοποιήθηκε στὸ τόπο ποὺ βρίσκεται τὸ σκήνωμα τοῦ Μητροπολίτου, σὲ ἀπόσταση ἀναπνοῆς ἀπὸ τὰ Ἑλληνοαλβανικὰ σύνορα, ἐπιθυμία ποὺ ὁ ἴδιος ἐπέλεξε νὰ ταφεῖ ἐκεῖ σύμφωνα μὲ τὴν διαθήκη του. Ἀπὸ τὴν παραμονὴ τοῦ μνημοσύνου στὴν Κόνιτσα τὸ κλῖμα ἔπαιρνε μιὰ συγκινησιακὴ φόρτιση. Παρεβρέθησαν, ἐκτὸς τῆς παρουσίας τῶν κληρικῶν καὶ τῶν λαϊκῶν μελῶν τῆς ΣΦΕΒΑ καὶ φίλα προσκείμενων στὸν μακαριστὸ ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟ ἀπὸ διάφορα μέρη τῆς Ἑλλάδας, ὁ Μητροπολίτης Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς κ. Νικόλαος καὶ ὁ Μητροπολίτης Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας κ. Κοσμᾶς. Στὴν Λειτουργία ποὺ ἐτελέσθη τὴν Κυριακὴ 13 Δεκεμβρίου 2009 στὴν Ἱ. Μονὴ Μολυβδοσκεπάστου Κονίτσης χοροστάτησε στὸν Ὄρθρο ὁ Μητροπολίτης κ. Νικόλαος, λειτούργησε ὁ Μητροπολίτης κ. Κοσμᾶς καὶ συμπροσευχήθηκε ὁ ἐπιχώριος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης κ. Ἀνδρέας. Τὸν θεῖο λόγο ἐκήρυξε ὁ Ἀρχιμανδρίτης καὶ Ἱεροκήρυξ τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν π. Χρυσόστομος Παπαθανασίου, ἀναλύοντας καὶ ἐμβαθύνοντας στὴν Εὐαγγελικὴ περικοπὴ τῆς Κυριακῆς. Στὴν συνέχεια ἐτελέσθη Ἐπιμνημόσυνη Ἄνθρωπος προσευχῆς καὶ ταπεινώσεως ὁ Σεβαστιανός, δὲν ξιπαζόταν ἀπὸ τὶς ἐπιτυχίες τῶν ἐκδηλώσεών του γιὰ τὸ Βορειοηπειρωτικὸ καὶ τὸν κόσμο πού τὸν ἀκολουθοῦσε. Ἔκανε τὸ καθῆκον του ἀφοσιωμένος, καὶ μὲ ὅλη τὴ δύναμή του, χωρὶς νὰ ἐνδιαφέρεται τί γνώμη θὰ ἔχουν οἱ ἄλλοι καὶ τί μέγεθος ἐπιτυχίας εἶχαν οἱ ἐνέργειές του. Ἦταν συνεπὴς στὰ λόγια καὶ στὶς πράξεις του. Δέηση ἐντὸς τοῦ Ναοῦ ἀλλὰ καὶ ἐκτὸς τοῦ Ναοῦ ἀργότερα, ἐπὶ τοῦ τάφου τοῦ ἀειμνήστου Μητροπολίτου ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ ἀπὸ τοὺς τρεῖς Μητροπολίτες. Δόθηκε κάποιο κέρασμα καὶ στὴν συνέχεια παρετέθη τράπεζα στὸ Οἰκοτροφεῖο Θηλέων τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως. Ἀπὸ τοὺς αὐθόρμητους λόγους ποὺ ἀκούσθηκαν κατὰ τὸ δεῖπνο τῆς προηγούμενης ἡμέρας ἀλλὰ καὶ κατὰ τὸ γεῦμα ἀνήμερα τοῦ μνημοσύνου, ὁ Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, κ. Ἀνδρέας ἀφοῦ καλωσόρισε τοὺς ἐπισκέπτες ἀναφέρθηκε σὲ κάποιο ἄγνωστο περιστατικὸ, ὅπως ὁ ἴδιος τὸ ἔζησε καὶ ποὺ συνέβη μετὰ τὴν κοίμηση τοῦ ἀειμνήστου, ποὺ ἔδειχνε τὴν ἀγάπη καὶ τὸν σεβασμό ποὺ ἔδειχναν πρὸς τὸ πρόσωπό του, ὄχι μόνον οἱ συνεργάτες τοῦ Σεβαστιανοῦ, ἀλλὰ καὶ τὸ νοσηλευτικὸ προσωπικό. Στὴν συνέχεια ἔδωσε τὸ λόγο στὸν Μητροπολίτη Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς κ. Νικόλαο, ὁ ὁποῖος ἀναφέρθηκε πῶς ἦλθε στὴν Κόνιτσα καὶ χειροτονήθηκε ἀπὸ τὰ τίμια χέρια τοῦ Σεβαστιανοῦ. Πῶς ἔζησε ὁ ἴδιος ἀπὸ κοντὰ τὸν Μητροπολίτη κατὰ τὶς συνεντεύξεις ποὺ ἔδινε στὸ Κογκρέσο τῆς Ἀμερικῆς, τοὺς πύρινους καὶ ἐκφραστικοὺς λόγους του σὲ Πανηπειρωτικοὺς Συλλόγους τῆς Ἀμερικῆς, σὲ Ραδιοφωνικοὺς Σταθμοὺς καὶ σὲ ἄλλα βήματα ποὺ τοῦ προτείνονταν γιὰ νὰ ἐκθέσει καὶ διατραγωδήσει τὴν κατάσταση τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ Ζητήματος τότε. Τὸν ἐντυπωσίασε ἡ λιτότητα καὶ ἡ ἀσκητικότητα τοῦ βίου του, τὸ καθάριο βλέμμα του καὶ τὸ ἀνιδιοτελὲς τοῦ ἀγῶνος του. Ἡ δύναμη τοῦ λόγου του καὶ ἡ παραστατικότητα τῶν ἐκφράσεών του μαγνήτιζαν καὶ ἔκαναν ἀρκετὲς φορὲς τοὺς ἀκροατὲς του νὰ ἐνθουσιάζονται ἀλλὰ καὶ νὰ δακρύζουν. Ἦταν ὁ ἄνθρωπος ποὺ συνέπαιρνε τὰ πλήθη, ἀλλὰ καὶ ποὺ ἀσχολοῦνταν καὶ μὲ τὰ προσωπικὰ θέματα τοῦ καθενός. Ἄνθρωπος προσευχῆς καὶ ταπεινώσεως, ποὺ δὲν ξιπαζόταν ἀπὸ τὶς ἐπιτυχίες τῶν ἐκδηλώσεών του γιὰ τὸ Βορειοηπειρωτικὸ καὶ τὸν κόσμο ποὺ τὸν ἀκολουθοῦσε. Ἔκανε τὸ καθῆκον του ἀφοσιωμένος,καὶ μὲ ὅλη τὴ δύναμή του, χωρὶς νὰ ἐνδιαφέρεται τὶ γνώμη θὰ ἔχουν οἱ ἄλλοι καὶ τὶ μέγεθος ἐπιτυχίας εἶχαν οἱ ἐνέργειές του. Ἦταν συνεπὴς στὰ λόγια καὶ στὶς πράξεις του. Γι αὐτὸ κινδύνευσε πολλὲς φορὲς ἡ ζωή του. Ὅταν κρατικὲς ὑπηρεσίες τοῦ προμήνυσαν τὴν πληροφορία ὅτι κάποιοι Νεολαῖοι τῆς ΣΦΕΒΑ πλαισιώνουν τὸν ἀγωνιστὴ ἱεράρχη στὸ φυλάκιο τῆς Κακαβιᾶς. (Φεβρουάριος 1994). δρομολογοῦν τὴν ἐξόντωσή του ἀπάντησε: «Ἕνας Δεσπότης λιγότερος. Δὲν χάθηκε ὁ κόσμος». Ἔχοντας ὡς γνώμονα τὴν ἀλήθεια καὶ τὴν ὑπεράσπιση αὐτῆς «ἄχρι θανάτου» δὲν ὑπολόγιζε τὸν ἑαυτό του καὶ τὴν ἀνάπαυσή του. Ἦταν μιὰ προσωπικότητα ποὺ πίστευε στὸ δίκαιο τοῦ ἀγῶνα του καὶ τὸ ὑπερασπίζονταν πάσῃ θυσίᾳ. Γι αὐτὸ κάνοντας σήμερα τὸ μνημόσυνο καὶ προσευχόμενος γιὰ νὰ τοῦ συγχωρεθοῦν οἱ ἁμαρτίες του, συνέχισε ὁ Μητροπολίτης Μεσογαίας, περισσότερο μοῦ «ἔβγαινε» νὰ ζητήσω τὶς πρεσβεῖες του, παρὰ ὁ Θεὸς νὰ τὸν συγχωρέσει. Ἔτσι τὸ αἰσθανόμουν. Ὁ Μητροπολίτης Κονίτσης κ. Ἀνδρέας, ἐμφανῶς συγκινημένος γιὰ ὅσα ἀκούστηκαν, διετύπωσε καὶ τὰ ἑξῆς κλείνοντας: Ἄν λοιπὸν σὲ κάτι τὸν εἴχαμε πικράνει καὶ τὸν εἴχαμε στενοχωρήσει, ἄς μᾶς δώσει καὶ τὼρα τὴν συγγνώμη του καὶ τὴν εὐχή του. Ἔστω καὶ τώρα. Ἀμήν. 15 χρόνια... Σὰν χθές, σὰν ὄνειρο. Προσευχηθήκαμε, ἀναβαπτισθήκαμε, ἐπικοινωνήσαμε. Ὡς μέλη τῆς στρατευομένης Ἐκκλησία. Ἀλλὰ μὲ πρεσβευτὴ καὶ πρόμαχο στὴν θριαμβεύουσα, ἕνα μέλος μας. Τὸν ΣΕΒΑΣ- ΤΙΑΝΟ. Χ.Ἱ. Ἀμαραντινός Ἀπὸ τὸ μνημόσυνο στὴν Ι. Μ. Μολυβδοσκεπάστου.