Ασία-Ειρηνικός Στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού βρίσκονται τέσσερις στρατηγικοί εταίροι της ΕΕ (Κίνα, Ινδία, Ιαπωνία και Δημοκρατία της Κορέας), ορισμένες από τις ταχύτερα αναπτυσσόμενες οικονομίες στον κόσμο, κάποιες αναδυόμενες υπερδυνάμεις και τα δύο τρίτα του παγκόσμιου πληθυσμού που ζει σε συνθήκες φτώχειας. Οι δυναμικές κοινωνίες και αγορές της περιοχής προσφέρουν τεράστιες δυνατότητες αλλά και κολοσσιαίες προκλήσεις για την ΕΕ. Η ΕΕ συναλλάσσεται με την περιοχή σε διμερή βάση, μέσω περιφερειακών οργανισμών και φόρουμ και εντός της G20. Οι κοινοβουλευτικές σχέσεις με τις χώρες της Ασίας πραγματοποιούνται σε τρία επίπεδα: σε διμερή βάση, μεταξύ αντιπροσωπειών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και εθνικών κοινοβουλίων περιφερειακώς, μέσω της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης της Ένωσης των κρατών της Νοτιοανατολικής Ασίας (AIPA), μέσω της Ευρωασιατικής συνόδου (ASEM) και μέσω της Κοινοβουλευτικής Εταιρικής Σχέσης Ασίας-Ευρώπης (ASEP). Στις χώρες της Αφρικής, της Καραϊβικής και του Ειρηνικού (ΑΚΕ) που καλύπτει η αντιπροσωπεία ΑΚΕ του ΕΚ ανήκουν 15 κράτη του Ειρηνικού. Νομική βάση Τίτλος V (εξωτερική δράση της ΕΕ) της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΣΛΕΕ). Τίτλοι I έως III και V (κοινή εμπορική πολιτική, συνεργασία για την ανάπτυξη και ανθρωπιστική βοήθεια διεθνείς συμφωνίες) της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ). Πολιτικές σε εξέλιξη Η ταχύτητα των αλλαγών που λαμβάνουν χώρα στην Ασία και η πολιτειακή και οικονομική πολυμορφία της περιοχής που περιλαμβάνει και ώριμες δημοκρατίες αλλά και αυταρχικά καθεστώτα, επιβάλλουν τη συνεχή προσαρμογή των πολιτικών της ΕΕ. Λόγω των διαρκώς αυξανόμενων και συχνά ανταγωνιστικών μεταξύ τους περιφερειακών δικτύων, η ΕΕ εργάζεται διαρκώς για τον εντοπισμό των πλέον κατάλληλων διαύλων συνεργασίας και για την εδραίωση της παρουσίας της. Η συνεργασία για την ανάπτυξη παραμένει μια σημαντική παράμετρος της σχέσης. Νότια Ασία Η ΕΕ ενθαρρύνει την περιφερειακή ολοκλήρωση και στηρίζει την Ένωση της Νότιας Ασίας για την Περιφερειακή Συνεργασία (SAARC), η οποία περιλαμβάνει τα εξής οκτώ μέλη: Αφγανιστάν, Μπαγκλαντές, Μπουτάν, Ινδία, Μαλδίβες, Νεπάλ, Πακιστάν και Σρι Λάνκα. Η Ευρώπη είναι ο πρώτος εμπορικός εταίρος για τις χώρες της Νότιας Ασίας και αποτελεί κύρια εξαγωγική αγορά. Η αναπτυξιακή συνεργασία μεταξύ της ΕΕ και των χωρών της Νότιας Ασίας αφορά χρηματοδοτική και τεχνική βοήθεια, καθώς και οικονομική συνεργασία. Οι Θεματολογικά δελτία για την Ευρωπαϊκή Ένωση - 2015 1
προτεραιότητες περιλαμβάνουν την περιφερειακή σταθερότητα, τη μείωση της φτώχειας, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τη βιώσιμη ανάπτυξη και τα δικαιώματα των εργαζομένων. Α. Ινδία Από το 1994 και έπειτα, οι σχέσεις μεταξύ ΕΕ και Ινδίας διέπονται από συμφωνία συνεργασίας που καλύπτει ζητήματα πολιτικού, εμπορικού και οικονομικού χαρακτήρα. Το 2004, η σχέση ΕΕ-Ινδίας αναβαθμίστηκε σε στρατηγική εταιρική σχέση. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων πέντε ετών, υπερδιπλασιάστηκαν οι διμερείς εμπορικές συναλλαγές και δεκαπλασιάστηκαν οι επενδύσεις. Οι διαπραγματεύσεις για τη σύναψη συμφωνίας ελεύθερων συναλλαγών που ξεκίνησαν το 2007 ενδέχεται να επαναληφθούν το 2015 αν και εξακολουθούν να παραμένουν άλυτα ορισμένα προβλήματα καίριας σημασίας. Υπό το τρέχον δημοσιονομικό πλαίσιο της ΕΕ για την περίοδο 2014-2020, η αναπτυξιακή βοήθεια της ΕΕ περιορίζεται σε αναδυόμενες οικονομίες, συμπεριλαμβανομένης της Ινδίας. Ωστόσο, παρά την αξιοσημείωτη πρόοδο της Ινδίας τις προηγούμενες δεκαετίες, σχεδόν το 30% του πληθυσμού της χώρας ζει σε συνθήκες φτώχειας. Η τελευταία σύνοδος κορυφής ΕΕ-Ινδίας διεξήχθη τον Φεβρουάριο του 2012. Ο προγραμματισμός για τη διεξαγωγή συνόδου κορυφής την άνοιξη του 2015 διεκόπη εξαιτίας της υπόθεσης των ιταλών ναυτικών Massimiliano Latorre και Salvatore Girone, οι οποίοι περιμένουν από το 2012 να δικαστούν για τα θανατηφόρα πυρά εναντίον δύο ινδών ψαράδων. Στα ψηφίσματά του, το ΕΚ εξετάζει ζητήματα που εμπίπτουν στα ανθρώπινα δικαιώματα, όπως μεταξύ άλλων τη βία κατά των γυναικών και τη συνέχιση πρακτικών που αντιτίθενται στις προσπάθειες της Ινδίας για εξάλειψη των διακρίσεων λόγω κάστας. Β. Πακιστάν Η πρώτη γενική συμφωνία ΕΕ-Πακιστάν υπεγράφη το 1976. Νομική βάση της σχέσης ΕΕ- Πακιστάν αποτελεί η συμφωνία συνεργασίας του 2004. Ένας από τους κύριους στόχους της ΕΕ είναι η στήριξη των δημοκρατικών θεσμών της χώρας. Το 2012 ετέθη σε εφαρμογή το πενταετές σχέδιο για τη συνεργασία ΕΕ-Πακιστάν. Μολονότι δεν πρόκειται για νομική πράξη που αντικαθιστά την υφιστάμενη συμφωνία συνεργασίας, το σχέδιο παρέχει πλαίσιο για την ανάπτυξη και την αναβάθμιση των διμερών πολιτικών σχέσεων σε σχέση με έξι στρατηγικής σημασίας τομείς: πολιτική συνεργασία, ασφάλεια, διακυβέρνηση, ανθρώπινα δικαιώματα, μετανάστευση, εμπόριο και ενέργεια. Κατόπιν αιτημάτων του Πακιστάν, η ΕΕ απέστειλε ομάδες εκλογικών παρατηρητών στις πλέον πρόσφατες γενικές εκλογές. Νικήτρια του βραβείου Ζαχάρωφ για το 2013 ήταν η πακιστανή μαθήτρια και ακτιβίστρια για την εκπαίδευση Malala Yousafzai. Το Κοινοβούλιο έχει εγκρίνει ψηφίσματα για την σφαγή του σχολείου στο Πεσαβάρ (2015), για τους νόμους κατά της βλασφημίας (2014), για τις περιπτώσεις διώξεων (2014) και για τον περιφερειακό ρόλο του Πακιστάν και τις πολιτικές σχέσεις με την ΕΕ (2014). Γ. Αφγανιστάν Στις 29 Σεπτεμβρίου 2014 το Αφγανιστάν ολοκλήρωσε την πρώτη δημοκρατική μεταβίβαση εξουσίας με την ορκωμοσία του Ashraf Ghani ως Προέδρου. Το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών προκάλεσε σοβαρή θεσμική κρίση και ο πολιτικός αντίπαλος του Προέδρου Abdullah Abdullah ονομάστηκε Διευθύνων Σύμβουλος της Κυβέρνησης. Μακροχρόνιες διαπραγματεύσεις καθυστέρησαν τον σχηματισμό πλήρους κυβέρνησης. Η Διεθνής δύναμη για την προαγωγή της ασφάλειας (ISAF) αποσύρθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2014 αλλά στη χώρα θα παραμείνουν 13 000 στρατιώτες των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ τουλάχιστον μέχρι τα τέλη του 2015. Οι Ταλιμπάν και προσφάτως το Ισλαμικό Κράτος εξακολουθούν να αποτελούν απειλή κατά της ασφαλείας και το Αφγανιστάν δεν έχει απαλλαγεί από τον κίνδυνο να μετατραπεί σε «διαλυμένο κράτος» ( failed state ). Μια μεγαλύτερη περιφερειακή συνεργασία μπορεί να αποτελέσει κινητήρια δύναμη εθνικής και περιφερειακής σταθερότητας. Θεματολογικά δελτία για την Ευρωπαϊκή Ένωση - 2015 2
Μετά την πτώση του καθεστώτος των Ταλιμπάν το 2001, η ΕΕ άνοιξε Αντιπροσωπεία της στην Καμπούλ με τον Πρέσβη να εκτελεί και καθήκοντα Ειδικού Εντεταλμένου της ΕΕ. Το Συμβούλιο ενέκρινε τη νέα στρατηγική της ΕΕ για το Αφγανιστάν τον Ιούνιο του 2014. Με τα συμπεράσματά του τον Οκτώβριο του 2014, το Συμβούλιο εξέφρασε την ικανοποίησή του για τη σύσταση κυβέρνησης εθνικής ενότητας και επανέλαβε τη μακροχρόνια δέσμευση της Ένωσης υπέρ της σταθερότητας της χώρας. Ο τρέχων προϋπολογισμός της ΕΕ προβλέπει κονδύλια ύψους 1,4 δισεκατομμυρίου EUR για το Αφγανιστάν και την περίοδο 2014-2020, με έμφαση στη γεωργία, στην ανάπτυξη της υπαίθρου, στην υγεία, στο κράτος δικαίου, στην αστυνόμευση, στον εκδημοκρατισμό και στην λογοδοσία. Το 20% περίπου των κονδυλίων θα χρησιμοποιηθεί ως κίνητρο για την υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων. Με το ψήφισμά του της 13ης Ιουνίου 2013, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ζήτησε να συναφθεί το συντομότερο δυνατό συμφωνία συνεργασίας για εταιρική σχέση και ανάπτυξη μεταξύ ΕΕ και Αφγανιστάν. Ανατολική Ασία Α. Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας Οι σχέσεις της ΕΕ με την Κίνα που είχαν ανασταλεί έπειτα από τη σφαγή στην πλατεία Τιεν Αν Μεν το 1989 αποκαταστάθηκαν το 1994 με ένα νέο πλαίσιο πολιτικού διαλόγου. Ωστόσο, το εμπάργκο όπλων της ΕΕ για την Κίνα, ύστερα από τα γεγονότα του 1989, παραμένει σε ισχύ. Η ανάδειξη της Κίνας ως παγκόσμιας δύναμης και η αυξανόμενη οικονομική αλληλεξάρτηση μεταξύ των δύο εταίρων αποτυπώνονται στη στρατηγική εταιρική σχέση που σύναψε η ΕΕ το 2003. Η Κίνα θεωρεί αντιστοίχως την ΕΕ «στρατηγικό εταίρο», αν και διαθέτει αρκετές δεκάδες «στρατηγικούς εταίρους». Οι ετήσιες διασκέψεις κορυφής, που πραγματοποιούνται εκ περιτροπής στις Βρυξέλλες και στο Πεκίνο, ορίζουν τις κατευθυντήριες γραμμές της ταχέως εξελισσόμενης σχέσης. Ο πολιτικός διάλογος περιλαμβάνει, επίσης, τακτικές υπουργικές συναντήσεις και περισσότερους από 60 τομεακούς διαλόγους. Κάθε δύο χρόνια λαμβάνει χώρα ένας διάλογος για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ο οποίος ωστόσο δεν έχει καταφέρει να αποφέρει ορατά αποτελέσματα. Η Κίνα είναι πλήρως αντίθετη σε οποιαδήποτε «παρέμβαση» στις εσωτερικές της υποθέσεις όσον αφορά ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η ΕΕ και η Κίνα αποτελούν τους δύο μεγαλύτερους εμπορικούς εταίρους παγκοσμίως. Η Κίνα αποτελεί τον δεύτερο σημαντικότερο εμπορικό εταίρο της ΕΕ, μετά τις ΗΠΑ. Ωστόσο, η ΕΕ είναι δυσαρεστημένη με τα προστατευτικά μέτρα της Κίνας, ενώ η κυβέρνηση της Κίνας επικρίνει την άρνηση της ΕΕ να χορηγήσει στη χώρα καθεστώς «οικονομίας της αγοράς». Από τον Σεπτέμβριο του 2012, όταν η Κίνα και η ΕΕ συμφώνησαν να αρχίσουν τις διαπραγματεύσεις για μια διμερή επενδυτική συμφωνία, μέχρι σήμερα, έχουν πραγματοποιηθεί δύο γύροι διαπραγματεύσεων, ο τελευταίος τον Μάιο του 2015. Η αντιπροσωπεία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τις σχέσεις με τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας διεξάγει συνόδους εργασίας με τους ομολόγους της από την Κινεζική Λαϊκή Εθνοσυνέλευση δύο φορές ετησίως. Στα ψηφίσματά του σχετικά με την Κίνα το ΕΚ αναφέρεται στην ευθύνη της Κίνας ως διεθνούς παράγοντα (σε σχέση με τη Συρία, τη Βόρεια Κορέα και τις θαλάσσιες διαφορές), στα ανθρώπινα δικαιώματα και στις θεμελιώδεις ελευθερίες (συμπεριλαμβανομένων των αυθαίρετων κρατήσεων, των στρατοπέδων εργασίας, της θανατικής ποινής, της ελευθερίας της έκφρασης, των αναγκαστικών εκτρώσεων και των κατασταλτικών πολιτικών στο Θιβέτ και το Σινγιάνγκ). Επίσης, το Κοινοβούλιο έχει υποστηρίξει τις εκκλήσεις κινέζων πολιτών για αποτελεσματικές πολιτικές μεταρρυθμίσεις [1]. [1]Ψήφισμα της 14ης Μαρτίου 2013 σχετικά με τις σχέσεις ΕΕ-Κίνας, P7_TA(2013)0097, http:// www.europarl.europa.eu/sides/getdoc.do?type=ta&language=el&reference= P7-TA-2013-97 Θεματολογικά δελτία για την Ευρωπαϊκή Ένωση - 2015 3
Β. Δημοκρατία της Κίνας (Ταϊβάν) Η ΕΕ εμμένει στην πολιτική της «μίας Κίνας» και δεν αναγνωρίζει την Ταϊβάν ως κυρίαρχο κράτος ωστόσο, έχει αναπτύξει μια στενή σχέση με την Ταϊβάν σε πολλούς τομείς. Το ΕΚ έχει υποστηρίξει πιθανές διαπραγματεύσεις για μια συμφωνία για οικονομική συνεργασία μεταξύ της Ταϊβάν και της ΕΕ και έχει ενθαρρύνει τη στενότερη διμερή συνεργασία όσον αφορά το εμπόριο, την έρευνα, τον πολιτισμό, την εκπαίδευση και την προστασία [2] του περιβάλλοντος. Γ. Ιαπωνία και Νότια Κορέα Οι σχέσεις της ΕΕ με την Ιαπωνία και με τη Νότια Κορέα παρουσιάζουν παρόμοια εξέλιξη, με διαφορετικά ωστόσο χρονοδιαγράμματα. Οι σχέσεις βασίζονται σε κοινές αξίες ανθρώπινα δικαιώματα, δημοκρατία και κράτος δικαίου καθώς και σε αναπτυσσόμενους εμπορικούς και επενδυτικούς δεσμούς. Και οι δύο χώρες είναι στρατηγικοί εταίροι της ΕΕ η Ιαπωνία από το 2003 και η Νότια Κορέα από το 2010. Οι κοινωνίες των τριών εταίρων αντιμετωπίζουν παράλληλες προκλήσεις, όπως είναι η γήρανση του πληθυσμού, οι δυσκολίες στις σχέσεις με την Κίνα και τη Ρωσία και η ασφάλεια στην ανοικτή θάλασσα. Οι διαπραγματεύσεις για τη σύναψη ΣΕΣ ΕΕ-Ιαπωνίας ξεκίνησαν επίσημα στις 25 Μαρτίου 2013. Το ΕΚ στηρίζει τις στενές σχέσεις με την Ιαπωνία και έχει εγκρίνει τη δρομολόγηση μιας ΣΕΣ. Ωστόσο, το ΕΚ εμμένει επίσης στις προϋποθέσεις που διασφαλίζουν ότι οι δύο εταίροι ωφελούνται εξίσου από τη συμφωνία και ότι οι διαπραγματεύσεις θα λήξουν, αν η Ιαπωνία δεν εκπληρώσει τις δεσμεύσεις της για μείωση των τεχνικών φραγμών στον τομέα του εμπορίου. Η ενίσχυση των δημοκρατικών αξιών και της κοινωνίας των πολιτών στη Νότια Κορέα σε συνδυασμό με την ταχεία ανάπτυξη μιας οικονομίας αγοράς έχουν ενθαρρύνει τη δημιουργία στενών πολιτικών και οικονομικών δεσμών με την ΕΕ. Οι σχέσεις με τη Δημοκρατία της Κορέας περιλαμβάνουν επίσης ένα αυξανόμενο επίπεδο οικονομικής και εμπορικής ολοκλήρωσης. Η ΕΕ και η Δημοκρατία της Κορέας έχουν κοινό στόχο την αποπυρηνικοποίηση της Κορεατικής χερσονήσου και τη διασφάλιση της σταθερότητας σε όλη τη βορειοανατολική Ασία. Δ. Βόρεια Κορέα Η ΕΕ δεν εκπροσωπείται διπλωματικά στη Βόρεια Κορέα και οι διμερείς σχέσεις είναι περιορισμένες. Προς το παρόν δεν υφίστανται διμερείς πολιτικές ή εμπορικές συνθήκες σε ισχύ. Επιπλέον, εκτός από την ανθρωπιστική βοήθεια, η αναπτυξιακή συνεργασία με την ΕΕ υπόκειται σε πολιτικές εκτιμήσεις στις κυρώσεις του ΟΗΕ και σε άλλους φραγμούς. Το ΕΚ έχει εγκρίνει διάφορα ψηφίσματα που καταδικάζουν την Πιονγιάνγκ για το πυρηνικό και πυραυλικό της πρόγραμμα και έχει εκφράσει έντονη ανησυχία για την επιδείνωση της κατάστασης στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη χώρα. Νοτιοανατολική Ασία Α. Ένωση κρατών της Νοτιοανατολικής Ασίας (ASEAN) Η ASEAN, που ιδρύθηκε το 1967 από πέντε κράτη σε μια από τις πιο ραγδαία αναπτυσσόμενες περιοχές παγκοσμίως, έχει έκτοτε εξελιχθεί σε έναν οργανισμό με σημαντική οικονομική και πολιτική ισχύ σε περιφερειακό επίπεδο. Η ASEAN η οποία πλέον περιλαμβάνει 10 χώρες (τα ιδρυτικά μέλη Ινδονησία, Μαλαισία, Φιλιππίνες, Σιγκαπούρη και Ταϊλάνδη καθώς και το Μπρουνέι Νταρουσαλάμ, το Βιετνάμ, το Λάος, την Καμπότζη και τη Βιρμανία/Μιανμάρ) αποτελεί διεθνή νομική οντότητα (όπως η ΕΕ) από την έναρξη ισχύος του Χάρτη της [2]Ψήφισμα της 12ης Σεπτεμβρίου 2012 σχετικά με την ετήσια έκθεση του Συμβουλίου προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για την κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφαλείας, P7_TA (2012)0334, http:// www.europarl.europa.eu/sides/getdoc.do?type=ta&language=en&reference=p7-ta-2012-334 Θεματολογικά δελτία για την Ευρωπαϊκή Ένωση - 2015 4
ASEAN την 1η Ιανουαρίου 2009. Ακολουθεί αυστηρή πολιτική μη παρέμβασης στα εσωτερικά ζητήματα των μελών της. Τα μέλη της ΕΕ και της ASEAN αποσκοπούν στην επίτευξη Συμφωνιών Εταιρικής Σχέσης και Συνεργασίας (ΣΕΣΣ). Η ΣΕΣΣ με την Ινδονησία ετέθη σε ισχύ το 2014. Οι διαπραγματεύσεις με την Ινδονησία, τις Φιλιππίνες, τη Σιγκαπούρη και το Βιετνάμ έχουν ολοκληρωθεί, Η ΣΕΣΣ με την Ταϊλάνδη δεν πρόκειται να κυρωθεί εάν δεν ανέλθει δημοκρατική κυβέρνηση στην εξουσία. Οι διαπραγματεύσεις με τη Μαλαισία και το Μπρουνέι συνεχίζονται. Η ΕΕ είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος εταίρος της ASEAN, ενώ η ASEAN είναι ο τρίτος μεγαλύτερος εταίρος της ΕΕ εκτός Ευρώπης (μετά τις ΗΠΑ και την Κίνα). Οι διαπραγματεύσεις για τη σύναψη ΣΕΣ ΕΕ-ASEAN σε διαπεριφερειακή βάση που ξεκίνησαν το 2007 παραμένουν στάσιμες προς το παρόν. Η ΕΕ επιδίωξε αντ ' αυτού εμπορικές διαπραγματεύσεις με μεμονωμένα μέλη της ASEAN και το 2014 ολοκληρώθηκε ΣΕΣ (συμπεριλαμβανομένου συμπληρωματικού κεφαλαίου περί επενδύσεων) με τη Σιγκαπούρη, η οποία και έχει διαβιβαστεί στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Οι διαπραγματεύσεις με τη Μαλαισία έχουν διακοπεί προσωρινά αλλά εκείνες με το Βιετνάμ συνεχίζονται. Οι διαπραγματεύσεις με τη Ταϋλάνδη είχαν ξεκινήσει το 2013 αλλά μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα του Μαΐου του 2014 έχουν επίσης διακοπεί. Το ΕΚ είναι παρατηρητής στη Διακοινοβουλευτική Συνέλευση της Ένωσης των κρατών της Νοτιοανατολικής Ασίας (AIPA). Β. Ινδονησία Η Ινδονησία, η μεγαλύτερη δημοκρατία με μουσουλμανική πλειοψηφία, είναι βασικός εταίρος για την ΕΕ. Προπαρασκευαστικές συνομιλίες για μια ολοκληρωμένη συμφωνία οικονομικής εταιρικής σχέσης ξεκίνησαν το 2012. Η Ινδονησία είναι η πρώτη χώρα της περιοχής που υπέγραψε το 2013 με την ΕΕ Εθελοντική Συμφωνία Εταιρικής Σχέσης όσον αφορά την Επιβολή της Δασικής Νομοθεσίας, τη Διακυβέρνηση και το Εμπόριο. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εξετάζει με τα ψηφίσματά του ζητήματα σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα. Με το ψήφισμά του Ιουλίου 2011 καταδίκασε επιθέσεις που είχαν στόχο θρησκευτικές μειονότητες. Γ. Βιρμανία/Μυανμάρ Μολονότι δεν υφίσταται συμφωνία πλαίσιο με τη χώρα λόγω των μακροχρόνιων κυρώσεων που της είχαν επιβληθεί από την ΕΕ, η σημερινή συνεχιζόμενη πορεία δημοκρατικής μετάβασης της χώρας έχει οδηγήσει την ΕΕ να αναστείλει όλες τις κυρώσεις με την εξαίρεση του εμπάργκο όπλων. Η Ένωση έχει προβεί σε ενέργειες αναθέρμανσης των πολιτικών και οικονομικών σχέσεων με την επαναφορά, το 2013, των εμπορικών προτιμήσεων και με την δρομολόγηση, το 2014, διαπραγματεύσεων για τη σύναψη επενδυτικής συμφωνίας. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εκφράζει με τα ψηφίσματά του ανησυχίες για τα ανθρώπινα δικαιώματα και συγκεκριμένα σχετικά με τα κρούσματα εθνοτικής βίας που παρατηρούνται στη χώρα. Η Μυανμάρ συγκαταλέγεται στις χώρες προτεραιότητας του Κοινοβουλίου ως προς την ολοκληρωμένη προσέγγιση στήριξης της δημοκρατίας. Το Κοινοβούλιο εξετάζει το ενδεχόμενο αποστολής αντιπροσωπείας παρατήρησης εκλογών στις πολυαναμενόμενες γενικές εκλογές που έχουν προγραμματιστεί για το δεύτερο εξάμηνο του 2015. Ειρηνικός Α. Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία Η ΕΕ, η Αυστραλία και η Νέα Ζηλανδία είναι εταίροι με παρεμφερείς απόψεις, κοινές αξίες και συμφέροντα. Εκτός από τις ισχυρές εμπορικές σχέσεις, οι κοινές θεωρήσεις των εταίρων τούς έχουν επιτρέψει να αναπτύξουν στενές επαφές σε κυβερνητικό επίπεδο και στον ιδιωτικό τομέα σχετικά με ζητήματα όπως η κλιματική αλλαγή, το παγκόσμιο εμπόριο, η ασφάλεια και η Θεματολογικά δελτία για την Ευρωπαϊκή Ένωση - 2015 5
ανάπτυξη, η τεχνολογική έρευνα και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Το ΕΚ έχει μία αντιπροσωπεία για τις σχέσεις με τις δύο χώρες. Β. Άλλες χώρες του Ειρηνικού Οι σχέσεις της ΕΕ με τις 15 χώρες του Ειρηνικού που είναι μέλη της ομάδας χωρών Αφρικής, Καραϊβικής και Ειρηνικού (ΑΚΕ) επικεντρώνονται στην συνεργασία για την ανάπτυξη, στην αλιεία και στην κλιματική μεταβολή. Όσον αφορά το ζήτημα της κλιματικής μεταβολής, η ΕΕ και τα αναπτυσσόμενα μικρά νησιωτικά κράτη του Ειρηνικού έχουν ταχθεί υπέρ της σύναψης μιας φιλόδοξης παγκόσμιας συμφωνίας. Το 2015, η ΕΕ πρότεινε προσωρινή τριετή διακοπή των διαπραγματεύσεων για τη σύναψη οικονομικής εταιρικής σχέσης με την περιοχή μέχρι να ολοκληρωθεί η επανεξέταση της διαχείρισης των αλιευτικών πόρων του Ειρηνικού. Roberto Bendini / Fernando Garcés de los Fayos / Manuel Manrique Gil / Laurence Vandewalle 07/2015 Θεματολογικά δελτία για την Ευρωπαϊκή Ένωση - 2015 6