ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ 16 /2015

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΜΕΝΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΑΤΤΙΚΗΣ ΤΡΙΤΗ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΠΙΛΥΣΗΣ ΔΑΣΙΚΩΝ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΕΩΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ 16 /2015 Η κατά τις διατάξεις του άρθρου 10 3 του Ν. 998/1979 «Περί προστασίας των δασών και δασικών εκτάσεων της Χώρας», όπως αυτές τροποποιήθηκαν και συμπληρώθηκαν με τις διατάξεις της 5 του άρθρου 1 του ν. 3208/2003, σε συνδυασμό και προς την με αριθμό 90406/10.1.2005 Κοινή Υπουργική Απόφαση των Υπουργών Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης, Δικαιοσύνης και Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, ΤΡΙΤΗ Πρωτοβάθμια Επιτροπή Επιλύσεως Δασικών Αμφισβητήσεων Νομαρχιακής Αυτοδιοικήσεως Ανατολικής Αττικής, που αριθμήθηκε και συγκροτήθηκε με την με αριθμό 505/26.2.2013 Απόφαση του Γενικού Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής, αποτελούμενη από τους Αναστάσιο Αναστασίου, Πρόεδρο Πρωτοδικών Αθηνών, ως Πρόεδρο και τις Γλυκερία Ντασιοπούλου, Δασολόγο του Δασαρχείου Πεντέλης Αττικής και Ανθή Κακιού, Γεωπόνο της Περιφερειακής Ενότητας Ανατολικής Αττικής, ως μέλη αυτής. Συνεδρίασε δημόσια στις 18.3.2014 στα Γραφεία της Διεύθυνσης Δασών Ανατολικής Αττικής, παρουσία του Γραμματέα Αθανάσιου Κουτσόπουλου, Δασοπόνου, μετά από πρόσκληση του Προέδρου αυτής, για να κρίνει Τις με αριθμό πρωτοκόλλου 393/9.8.2005 αντιρρήσεις του Δημητρίου Λάμπρου του Ιωάννη, κατοίκου Νέας Ερυθραίας Αττικής, επί της οδού Ελευθερίου Βενιζέλου αριθμ. 68, ο οποίος παραστάθηκε αυτοπροσώπως και αναφέρθηκε στις αντιρρήσεις του και στα στοιχεία του φακέλου ΚΑΤΑ Του με αριθμό πρωτοκόλλου 3153/2.8.1993 εγγράφου πληροφοριακού χαρακτήρα - πράξης χαρακτηρισμού του Δασαρχείου Καπανδριτίου Αττικής, εκ μέρους του οποίου παρέστη ο Δασάρχης Απόστολος Σταθόπουλος, Δασολόγος, ο οποίος αναφέρθηκε στα στοιχεία του φακέλου. Η Επιτροπή, αφού προέβη σε επιτόπια θεώρηση, έλαβε υπόψη της τους ισχυρισμούς του αντιλέγοντος και το σύνολο των στοιχείων του φακέλου. ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ Με τις κρινόμενες αντιρρήσεις ζητείται η ακύρωση του με αριθμό πρωτοκόλλου 3153/2.8.1993 εγγράφου πληροφοριακού χαρακτήρα του Δασαρχείου Καπανδριτίου Αττικής, που εκδόθηκε κατ αίτηση του αντιλέγοντος, κατά το μέρος του με το οποίο του γνώρισε ότι τα περιγραφόμενα στο ένδικο δικόγραφο δύο [2] τμήματα του μείζονος ακινήτου του, συνολικής επίδικης επιφάνειας δύο χιλιάδων εξακοσίων τριάντα εννέα τετραγωνικών μέτρων

(2.639 τ.μ.), που βρίσκεται στη θέση «Πουρίθι» της Κοινότητας Βαρνάβα Αττικής, έχουν το χαρακτήρα ιδιωτικού δάσους, που έχει καταστραφεί από πυρκαγιά και έχει κηρυχθεί αναδασωτέο. Το πληροφοριακό αυτό έγγραφο δημοσιεύθηκε με επιμέλεια του αντιλέγοντος στις ημερήσιες εφημερίδες πανελλήνιας κυκλοφορίας «Ριζοσπάστης» και «Έθνος» στις 5.7.2005 και στις 24.6.2005 αντίστοιχα, αναρτήθηκε δε στην Κοινότητα Βαρνάβα Αττικής στις 21.6.2005 και το σχετικό αποδεικτικό αναρτήσεως υποβλήθηκε στο Δασαρχείο Καπανδριτίου στις 11.7.2005. Επομένως, οι κρινόμενες αντιρρήσεις ασκήθηκαν εμπροθέσμως (άρθρο 14 3 Ν. 998/1979) και πρέπει να ερευνηθούν περαιτέρω ως προς τη νομική και ουσιαστική τους βασιμότητα. Με το άρθρο 1 του Ν. 3208/2003 «Προστασία των δασικών οικοσυστημάτων, κατάρτιση δασολογίου, ρύθμιση εμπραγμάτων δικαιωμάτων επί δασών και δασικών εν γένει εκτάσεων και άλλες διατάξεις» (ΦΕΚ Α 303/24.12.2003) αντικαταστάθηκαν οι 1, 2, 3, 4 και 5 του Ν. 998/1979 «Περί προστασίας των δασών και των δασικών εν γένει εκτάσεων της Χώρας» (ΦΕΚ Α 289/29.12.1979) και ορίστηκε ότι «Ως δάσος ή δασικό οικοσύστημα νοείται το οργανικό σύνολο άγριων φυτών με ξυλώδη κορμό πάνω στην αναγκαία επιφάνεια του εδάφους, τα οποία, μαζί με την εκεί συνυπάρχουσα χλωρίδα και πανίδα, αποτελούν μέσω της αμοιβαίας αλληλεξάρτησης και αλληλοεπίδρασής τους, ιδιαίτερη βιοκοινότητα (δασοβιοκοινότητα) και ιδιαίτερο φυσικό περιβάλλον (δασογενές) [ 1]. Δασική έκταση υπάρχει όταν στο παραπάνω σύνολο η άγρια ξυλώδης βλάστηση, υψηλή ή θαμνώδης, είναι αραιά [ 2]. Η κατά τις παραγράφους 1 και 2 δασοβιοκοινότητα υφίσταται και το δασογενές περιβάλλον δημιουργείται σε μια έκταση όταν: I. Φύονται στην εν λόγω έκταση άγρια ξυλώδη φυτά, δυνάμενα με δασική εκμετάλλευση να παράγουν δασικά προϊόντα (δασοπονικά είδη). II. Το εμβαδόν της εν λόγω έκτασης στην οποία φύονται εν όλω ή σποραδικά τα ως άνω δασικά είδη είναι κατ ελάχιστον 0,3 εκτάρια, με γεωμετρική μορφή κατά το δυνατόν αποστρογγυλωμένη ή σε λωρίδα πλάτους τουλάχιστον τριάντα (30) μέτρων. Η δασοβιοκοινότητα υφίσταται και το δασογενές περιβάλλον δημιουργείται και σε εκτάσεις με μικρότερο εμβαδόν από 0,3 εκτάρια, όταν λόγω της θέσης τους βρίσκονται σε σχέση αλληλεξάρτησης και αλληλεπίδρασης με άλλες γειτονικές εκτάσεις που συνιστούν δάσος ή δασική έκταση. III. Οι κόμες των δασικών ειδών σε κατακόρυφη προβολή καλύπτουν τουλάχιστον το είκοσι πέντε τοις εκατό (συγκόμωση Ο,25) της έκτασης του εδάφους. Τα δασικά οικοσυστήματα χαρακτηρίζονται ως δάση ή δασικές εκτάσεις κατά τις επόμενες διακρίσεις: α)εάν στην ως άνω βιοκοινότητα τα δασικά είδη έχουν ευδιάκριτη κατακόρυφη δομή (ορόφους) και οι κόμες τους καλύπτουν ποσοστό μεγαλύτερο του τριάντα τοις εκατό του εδάφους (συγκόμωση μεγαλύτερη του 0,30), η εν λόγω έκταση χαρακτηρίζεται δάσος, με την προϋπόθεση ότι η συγκόμωση του ανορόφου υπερβαίνει τα δεκαπέντε εκατοστά (0,15) και σε περίπτωση έλλειψης υπορόφου η συγκόμωση του ανορόφου υπερβαίνει τα είκοσι πέντε εκατοστά (0,25). β)εάν στην ως άνω βιοκοινότητα η ξυλώδης βλάστηση αποτελείται από δασοπονικά είδη αείφυλλων ή φυλλοβόλων πλατύφυλλων που εμφανίζονται σε θαμνώδη μορφή, η εν λόγω έκταση χαρακτηρίζεται δασική έκταση, εφόσον οι κόμες των ειδών αυτών καλύπτουν ποσοστό μεγαλύτερο του είκοσι πέντε τοις εκατό του εδάφους (συγκόμωση μεγαλύτερη του 0,25). γ)στην έννοια των δασικών οικοσυστημάτων περιλαμβάνονται και οι εκτάσεις που απώλεσαν για οποιονδήποτε λόγο τη δασική βλάστηση και δεν αποδόθηκαν με πράξεις της

διοίκησης, μέχρι την έναρξη ισχύος του παρόντος νόμου, σε άλλες χρήσεις. Οι εν λόγω εκτάσεις διέπονται από τις διατάξεις της παραγράφου 3 του άρθρου 117 του Συντάγματος, κηρύσσονται αναδασωτέες και διατηρούν το χαρακτήρα που είχαν πριν από την καταστροφή τους [ 3]. Ως δασικές εκτάσεις νοούνται και οι οποιασδήποτε φύσεως ασκεπείς εκτάσεις, (φρυγανώδεις ή χορτολιβαδικές εκτάσεις, βραχώδεις εξάρσεις και γενικά ακάλυπτοι χώροι) που περικλείονται από δάση ή δασικές εκτάσεις, καθώς και οι υπεράνω των δασών ή δασικών εκτάσεων ασκεπείς κορυφές ή αλπικές ζώνες των ορέων. Στις εν λόγω εκτάσεις, πέραν επιτρεπτών επεμβάσεων που προβλέπονται από την παράγραφο 2 του άρθρου 13 του Ν.1734/1987 (ΦΕΚ 189 Α) και τα άρθρα 45 έως 61 του παρόντος νόμου, ουδεμία άλλη επέμβαση επιτρέπεται. Οι εκτάσεις των περιπτώσεων α, δ και ε της παραγράφου 6 του παρόντος άρθρου δεν υπάγονται στις διατάξεις αυτής της παραγράφου, έστω και αν περικλείονται από δάση ή δασικές εκτάσεις [ 4]. Στις διατάξεις του παρόντος νόμου υπάγονται και τα εντός των πόλεων και των οικιστικών περιοχών πάρκα και άλση, καθώς και οι εκτάσεις που κηρύσσονται ή έχουν κηρυχθεί με πράξη της αρμόδιας αρχής ως δασωτέες ή αναδασωτέες [ 5]». Όμως, οι διατάξεις αυτές ήδη καταργήθηκαν με το άρθρο 9 1 του Ν. 3818/2010 «Προστασία δασών και δασικών εκτάσεων του Νομού Αττικής, σύσταση Ειδικής Γραμματείας Επιθεώρησης Περιβάλλοντος και Ενέργειας και λοιπές διατάξεις» (ΦΕΚ Α 17/16.2.2010), που ορίζει ότι «Η παράγραφος 3 του άρθρου 3 του ν. 998/1979 (ΦΕΚ 289 Α), όπως αντικαταστάθηκε με την παράγραφο 1 του άρθρου 1 του ν. 3208/2003 (ΦΕΚ 303 Α), καταργείται, πλην της περιπτώσεως υπό στοιχείο γ) η οποία διατηρείται σε ισχύ ως αυτοτελής παράγραφος 5». Μάλιστα, με την 12 του άρθρου 25 του Ν. 3889/2010 «Χρηματοδότηση Περιβαλλοντικών Παρεμβάσεων, Πράσινο Ταμείο, Κύρωση Δασικών Χαρτών και άλλες διατάξεις» (ΦΕΚ Α 182/14.10.2010) προστέθηκε νέο εδάφιο στο τέλος του πρώτου εδαφίου της 1 του άρθρου 9 του Ν. 3818/2010, κατά το οποίο «Η κατάργηση αφορά και εκκρεμείς διαδικασίες για το χαρακτηρισμό μιας έκτασης ως δασικής ή μη, προς το σκοπό της επίλυσης του σχετικού ζητήματος σε όποιο στάδιο και αν βρίσκονται». Τούτο δε ανεξαρτήτως του ότι με τη με αριθμό 32/2013 απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ (ΕΔΔΔΔ 2013/100 = Αρμ. 2013/1161 = ΝοΒ 2013/776) κρίθηκε ότι οι διατάξεις του άρθρου 1 του Ν. 3208/2003 ήταν αντίθετες αφενός μεν προς το άρθρο 24 του Συντάγματος και το πρώτο εδάφιο της υπό το άρθρο 24 του Συντάγματος ερμηνευτικής δήλωσης για τους εξής λόγους: α)η της περ. Ι της 3 του νέου άρθρου 3 του Ν. 998/1979, όπως αντικαταστάθηκε κατά τα άνω, διότι εξαρτά την ύπαρξη ενός δασικού οικοσυστήματος από τη δυνατότητα οικονομικής του εκμεταλλεύσεως, η οποία ενδέχεται μεν να υπάρχει πλην δεν είναι υποχρεωτική, επανεισάγουσα έτσι στη θέση των υιοθετηθέντων από τον αναθεωρητικό νομοθέτη ορισμών της δασικής οικολογίας εκείνους στης δασοπονίας, β)η του πρώτου εδαφίου της περ. ΙΙ της 3 του νέου άρθρου 3 διότι, πέραν του ότι το δασικό οικοσύστημα πρέπει, σύμφωνα με αυτήν, κατά την αμέσως ανωτέρω αντίθετη προς το Σύνταγμα διάταξη, να αποτελείται αποκλειστικά από δασοπονικά μόνο είδη, εξαρτά την ιδιότητά του ως δασικού οικοσυστήματος από έκταση της οποίας το ελάχιστο εμβαδόν καθορίζεται αριθμητικώς αδιαφόρως της θέσεώς της και των επικρατουσών σε αυτήν εδαφολογικών, κλιματικών και άλλων συνθηκών και γ)η του πρώτου εδαφίου της περ. ΙΙΙ της 3 του νέου άρθρου 3 διότι, πέραν του ότι το δασικό οικοσύστημα πρέπει, κατά την κατά τα ανωτέρω αντίθετη προς το Σύνταγμα

διάταξη, να αποτελείται από δασοπονικά μόνο είδη, εξαρτά την ιδιότητα ενός οικοσυστήματος ως δασικού όχι από την εν όψει του είδους και της ηλικίας της δασικής βλαστήσεως καθώς και των ιδιομορφιών της περιοχής όπου αυτή φύεται επίτευξη της οργανικής της ενότητας αλλά από το ανελαστικό αριθμητικό κριτήριο της συγκομώσεως του εδάφους όπου αυτή φύεται και, αφετέρου, και ως προς το τελευταίο εδάφιο της υπό το άρθρο 24 του Συντάγματος ερμηνευτικής δηλώσεως, διότι δεν θέτει ως κριτήριο χαρακτηρισμού μιας εκτάσεως ως δάσους ή δασικής το αραιό ή μη της επ αυτής δασικής βλαστήσεως αλλά άλλο κριτήριο που συνάπτεται με το ύψος της βλαστήσεως, εφ όσον η άνω του 25% συγκόμωση των επί μιας εκτάσεως δασοπονικών ειδών συνεπάγεται το χαρακτηρισμό της τόσο ως δάσους, άρα μη αραιής βλαστήσεως, όσο και ως δασικής εκτάσεως άρα αραιής βλαστήσεως, αρκεί στην τελευταία αυτή περίπτωση (για το χαρακτηρισμό της δηλαδή ως δασικής) η βλάστηση να είναι θαμνώδης, άρα χαμηλή, ακόμα και αν η συγκόμωσή της είναι 100%. Περαιτέρω, με την 3 του άρθρου 15 του Ν. 1734/1987 «Βοσκότοποι και ρύθμιση ζητημάτων σχετικών με κτηνοτροφική αποκατάσταση και με άλλες παραχωρήσεις καθώς και θεμάτων που αφορούν δασικές εκτάσεις» (ΦΕΚ Α 189/26.10.1987), ορίστηκε ότι «Κοινόχρηστες και διαθέσιμες δασικές εκτάσεις του αγροτικού κώδικα, οι οποίες έχουν παραμείνει στην αρμοδιότητα της δ/νσης γεωργίας, περιέχονται με πράξη του νομάρχη, μετά από κοινή έκθεση ενός δασολόγου και ενός γεωπόνου, που υπηρετούν στις αντίστοιχες δ/νσεις γεωργίας και δασών της νομαρχίας στη διαχείριση της δασικής υπηρεσίας, εφ όσον καλύπτονται μερικά ή ολικά από δάσος δρυός (εκτός πρίνου και αριάς), πεύκης, ελάτης, οξιάς, πλατάνου, σκλήθρου και καστανιάς και δεν είναι απαραίτητες για την κτηνοτροφία. Οι τοπικές δασικές υπηρεσίας έχουν υποχρέωση, μετά τη δημοσίευση της πράξης του νομάρχη να θέσουν τις εκτάσεις αυτές σε δασοπονική διαχείριση και εκμετάλλευση ως δημόσια δάση». Η διάταξη αυτή αντικαταστάθηκε με την 6 του άρθρου 1 του Ν. 3147/2003 «Ρύθμιση θεμάτων αγροτικής γης, επίλυση ζητημάτων αποκατασταθέντων και αποκαθισταμένων κτηνοτρόφων και άλλες διατάξεις» (ΦΕΚ Α 135/5.6.2003), που όρισε ότι «Δημόσιες εποικιστικές εκτάσεις που παραχωρήθηκαν για αποκατάσταση ακτημόνων γεωργών, οι οποίες κατά την έναρξη ισχύος του νόμου αυτού καλύπτονται σε ποσοστό τουλάχιστον είκοσι πέντε τοις εκατό από τα δασοπονικά είδη της παραγράφου 1, διατηρούν το δασικό χαρακτήρα ως προς την καλυπτόμενη έκταση και οι δικαιούχοι τους τις διαχειρίζονται σύμφωνα με τις διατάξεις της δασικής νομοθεσίας. Για την υπόλοιπη έκταση ή για ολόκληρη την έκταση, αν δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις του προηγούμενου εδαφίου, εφαρμόζονται οι διατάξεις της αγροτικής νομοθεσίας». Η διάταξη αυτή, που θεωρεί μία έκταση ως έχουσα δασικό χαρακτήρα από την ύπαρξη σε αυτήν ορισμένων μόνο δασοπονικών φυτών και με μαθηματικώς οριζόμενο ποσοστό συγκομώσεως, κρίθηκε (ΟλΣτΕ 32/2013, ο.π.) ότι είναι αντίθετη προς το άρθρο 24 του Συντάγματος και την υπ αυτό ερμηνευτική δήλωση και ως εκ τούτου ανίσχυρη, ως προσκρούουσα στις υπέρτερης ισχύος συνταγματικές διατάξεις. Εν προκειμένω, από τα στοιχεία του φακέλου προκύπτει ότι σε απάντηση της από 23.11.1992 αιτήσεως του αντιλέγοντος και μετά τη διενέργεια αυτοψίας από αρμόδιους δασικούς υπαλλήλους του Δασαρχείου Καπανδριτίου Αττικής εκδόθηκε το με αριθμό πρωτοκόλλου 3153/2.8.1993 έγγραφό του πληροφοριακού χαρακτήρα, με το οποίο το Δασαρχείο πληροφορούσε τον τότε

αιτούντα ότι η έκταση που βρίσκεται στη θέση «Πουρίθι» της κτηματικής περιφέρειας της Κοινότητας Βαρνάβα Αττικής, επιφανείας δεκαέξι χιλιάδων τριακοσίων δώδεκα τετραγωνικών μέτρων (16.312 τ.μ.) τόσο κατά τον προσκομισθέντα τίτλο [το με αριθμό 1.499/1.8.1989 συμβόλαιο της Συμβολαιογράφου Ευαγγελίας Καραλάκη], όσον και κατά το από μηνός Ιουνίου του έτους 1992 σχεδιάγραμμα του μηχανικού Κωνσταντίνου Τσώνη, που επισυνάφθηκε στο προσβαλλόμενο έγγραφο, δεν ήταν δασική ούτε είχε κηρυχθεί αναδασωτέα, ενώ δεν είχε «εφαρμογή το άρθρο 15 του Νόμου 1734/1987, για τα τμήματα: i)με στοιχεία ΑΛΚΙΘΗΖΑ και ii)με στοιχεία ΜΓΡΟΞΝΜ, τα οποία εμφανίζονται στο τοπογραφικό διάγραμμα με κίτρινο χρώμα και έχουν συνολικό εμβαδό 13.673 τ.μ., που είναι αγροτικές εκτάσεις». Αντιθέτως, για τα επίδικα εδαφικά τμήματα και συγκεκριμένα i)το με στοιχεία ΖΗΘΕΖ επιφανείας χιλίων τριακοσίων εβδομήντα τετραγωνικών μέτρων (1.370 τ.μ.) και ii)το με στοιχεία ΛΚΙΟΞΝΜΛ επιφανείας χιλίων διακοσίων εξήντα εννέα τετραγωνικών μέτρων (1.269 τ.μ.), τα οποία εμφανίζονται στο τοπογραφικό διάγραμμα με πράσινο χρώμα διατυπώθηκε η κρίση ότι «είναι ιδιωτικό δάσος, καμένο και κηρυγμένο αναδασωτέο και απαγορεύεται η αλλαγή χρήσης του». Πράγματι, με την υπ αριθμ. 3789/92/13.1.1993 απόφαση του Νομάρχη Ανατολικής Αττικής, που δημοσιεύθηκε στο τέταρτο τεύχος της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως (ΦΕΚ Δ 125/19.2.1993) κηρύχθηκαν αναδασωτέα, ώστε να αποκλειστεί η διάθεσή τους για άλλον προορισμό, τα δημόσια δάση και οι δημόσιες δασικές εκτάσεις, τα δημόσια (διακατεχόμενα) δάση και οι δημόσιες (διακατεχόμενες) δασικές εκτάσεις, οι κοινόχρηστες εποικιστικές δασικές εκτάσεις, τα συνιδιόκτητα δάση και οι συνιδιόκτητες δασικές εκτάσεις και τα ιδιωτικά δάση και οι ιδιωτικές δασικές εκτάσεις, εμβαδού πενήντα πέντε χιλιάδων (55.000) στρεμμάτων, κειμένων στην Περιφέρεια των Δήμων Αυλώνας και Μαραθώνος και των Κοινοτήτων Μαρκοπούλου Ωρωπού, Μαλακάσας, Καλάμου, Αφιδνών, Πολυδενδρίου, Καπανδριτίου, Βαρνάβα και Γραμματικού του Νομού Αττικής, με σκοπό τη διατήρηση του χαρακτήρα των δασών και των δασικών εκτάσεων, των οποίων η δασική βλάστηση, που αποτελούταν από χ. πεύκη και θάμνους αειφύλλων πλατυφύλλων, καταστράφηκε από πυρκαγιά που εκδηλώθηκε στις 5.9.1992, όπως οι αναδασωτέες εκτάσεις απεικονίζονταν, περικλειόμενες εντός οριογραμμής, στο συνημμένο στην απόφαση του Νομάρχη σχεδιάγραμμα, το οποίο αποτέλεσε αναπόσπαστο μέρος της απόφασης αυτής και με την εξαίρεση των εντός της οριογραμμής κειμένων αγροτικών και εποικιστικών εκτάσεων (κληροτεμαχίων), οι οποίες κατά την ημέρα της πυρκαγιάς είχαν δασικό χαρακτήρα της 2 του άρθρου 3 του Ν. 998/1979, συνολικής επιφανείας είκοσι χιλιάδων (20.000) στρεμμάτων περίπου. Μεταξύ των εκτάσεων που με την απόφαση αυτή κηρύχθηκαν αναδασωτέες περιλαμβάνονται και τα παραπάνω δύο [2] εδαφικά τμήματα του μείζονος εκτάσεως ακινήτου του αντιλέγοντος. Εξάλλου, οι εκτάσεις αυτές περιλαμβάνονται και στην εδαφική επιφάνεια συνολικού εμβαδού εξήντα έξι χιλιάδων στρεμμάτων και οκτακοσίων τριάντα δύο χιλιοστών του στρέμματος (66,832 στρ.), που ανήκει στις κτηματικές περιφέρειες των Κοινοτήτων Γραμματικού, Βαρνάβα και Καπανδριτίου Αττικής και στην κτηματική περιφέρεια του Δήμου Μαραθώνα Αττικής, καταστράφηκε από την πυρκαγιά της 21ης 24ης Αυγούστου 2009 και κηρύχθηκε αναδασωτέα με την υπ αριθμ. 240/25.1.2010 απόφαση του Γενικού Γραμματέα Περιφέρειας Αττικής, που δημοσιεύθηκε στο τέταρτο τεύχος της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως (ΦΕΚ Δ

36/3.2.2010). Μετά την με επιμέλεια του αντιλέγοντος ολοκλήρωση των διατυπώσεων δημοσιότητάς του, όπως προαναφέρθηκε, το επίδικο έγγραφο πληροφοριακού χαρακτήρα έχει εξομοιωθεί από πλευράς εννόμων συνεπειών με πράξη χαρακτηρισμού (ΣτΕ 5390/2012). Με τις κρινόμενες αντιρρήσεις του ο αντιλέγων ισχυρίζεται ότι τα δύο [2] εδαφικά τμήματα του μείζονος ακινήτου του που χαρακτηρίστηκαν ως ιδιωτικό αναδασωτέο δάσος «βρίσκονται εντός ευρύτερης αγροτικής περιοχής και είναι μικρότερα των τριών στρεμμάτων». Για το λόγο αυτό και με την περαιτέρω επίκληση των Ν. 3147/2003 και 3208/2003 ζητεί να χαρακτηριστούν και τα δύο [2] επίμαχα εδαφικά τμήματα ως αγροτικά. Για όσους, όμως, λόγους προαναφέρθηκαν οι ισχυρισμοί του αυτοί δεν είναι νόμιμοι και πρέπει να απορριφθούν, καθόσον οι μεν διατάξεις του άρθρου 1 του Ν. 3208/2013 έχουν ήδη καταργηθεί, της καταργήσεως μάλιστα αφορώσας και εκκρεμείς διαδικασίες για το χαρακτηρισμό μιας έκτασης ως δασικής ή μη, όπως συμβαίνει εν προκειμένω, η δε διάταξη του άρθρου 1 6 του Ν. 3147/2003 είναι αντισυνταγματική και ανίσχυρη και, ως εκ τούτου, δεν μπορεί να εφαρμοστεί στην ένδικη περίπτωση. Σε κάθε περίπτωση, άλλωστε, από την επιτόπια θεώρηση των επιδίκων εδαφικών τμημάτων στην οποία προέβη η Επιτροπή δεν προέκυψαν στοιχεία ικανά να αντικρούσουν την περί του αναδασωτέου χαρακτήρα τους κρίση του Δασαρχείου Καπανδριτίου, αφού η βλάστηση στο σημείο είναι δασική. ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ Απορρίπτει τις με αριθμό πρωτοκόλλου 393/9.8.2005 αντιρρήσεις του Δημητρίου Λάμπρου του Ιωάννη, κατοίκου Νέας Ερυθραίας Αττικής, επί της οδού Ελευθερίου Βενιζέλου αριθμ. 68, κατά του με αριθμό πρωτοκόλλου 3153/2.8.1993 εγγράφου πληροφοριακού χαρακτήρα - πράξης χαρακτηρισμού του Δασαρχείου Καπανδριτίου Αττικής. Η παρούσα δεν αποτελεί στοιχείο απόδειξης ιδιωτικών εμπραγμάτων δικαιωμάτων, αφού με αυτή δεν θίγονται εμπράγματα δικαιώματα του Δημοσίου ή ιδιωτών. Κρίθηκε, αποφασίστηκε στις 27.06.2014 και δημοσιεύθηκε στις 27.3.2015 στα Γραφεία της Δ/νσης Δασών Ανατολικής Αττικής (Αγ. Ιωάννου 65 και Ελευθερίας 2), στην Αγία Παρασκευή Αττικής. Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΤΑ ΜΕΛΗ T.Y. T.Y. T.Y. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ 1.ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΚΟΥΤΣΟΠΟΥΛΟΣ ΝΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΥ T.Y. 2. ΑΝΘΗ ΚΑΚΙΟΥ