ΗΡΑΚΛΕΙΟ 2013
Όχι μια φορά ούτε έναν καιρό μα στο δικό μας τον καιρό και στο δικό μας ποταμό που τον λένε Αλμυρό «Καλημέρα, περάστε στο μαγαζί μας!», θροϊζουν καλάμια και βούρλα και μάραθα και αλμυρίκια στα πουλιά που χαρούμενα πετούν από πάνω τους. «Καλημέρα, ανοίξαμε και σας περιμένουμε!», χαιρετούν τα φύκια, στο βυθό, τους πελάτες τους, τα ψαράκια, τα μικρά και τα μεγάλα. Ο καφενές «το πράσινο» ανοίγει πρωί πρωί με την αυγούλα κάθε μέρα.
«Ευχαριστούμε, όλα και σήμερα πεντανόστιμα!», λένε συνήθως τα ψαράκια μόλις τελειώνουν το πρωινό τους και κολυμπούν βιαστικά μέχρι τη δική τους ψαροταβέρνα «Τα αλμυρόψαρα». Δεν προλαβαίνουν ν ανοίξουν και οι πελάτες καταφθάνουν: πάπιες, χήνες, φραγκόκοτες, μα και ο μεγάλος, ξενόφερτος κύκνος! «πα πα πα πι πι πι κο κο κο πα πι κο πα κο πι πι πα κο», οι φωνές ανακατεύονται. Άσπρο, μαύρo, κόκκινο, πράσινο, μπλε, γκρίζο, πορτοκαλί τα χρώματα στολίζουν το ποτάμι. Μεγέθη μικρά, μεσαία, μεγάλα μπαίνουν σε σειρά και περιμένουν με υπομονή ή άλλοτε σπρώχνουν και τσιμπιούνται, ανάλογα με την πείνα τους. Ήχοι, χρώματα κι αρώματα, από τα πολλά μάραθα γύρω απ το ποτάμι, κάνουν τον τόπο μαγικό, ονειρεμένο!
«Α!!!!!!!!! εδώ χρειάζεται και μια καφετέρεια!», είχε σκεφτεί ο κύκνος, την προηγούμενη άνοιξη. «Και για να είμαι και πιο μοντέρνος, εγώ που ήρθα και από τα ξένα, θα φτιάξω ένα INTERNET-καφέ ή καλύτερα ένα INTERNET-νερό αφού οι πελάτες μου νερό θα πίνουν και νεροενημέρωση θα έχουν!», είχε σκεφτεί τότε. Το πε και το κανε! INTERNET-νερό «Το γρήγορο», έγραφε η επιγραφή, έξω απ το νέο μαγαζί. Όνομα και πράγμα που λένε! Το νερό φέρνει πολύ γρήγορα τα νέα, φρέσκα φρέσκα και γάργαρα. Έχει απευθείας σύνδεση με τον Ψηλορείτη, το πιο ψηλό βουνό της Κρήτης. Καθώς ρέει, διασχίζοντας βουνά και κάμπους και ρεματιές και πηγές και λαγγάδια και γκρεμούς και φαράγγια, τα νέα εμπλουτίζονται και καθώς στο τέλος το νερό, το γρήγορο, συναντά τη θάλασσα, οι ειδήσεις αλατίζονται και νοστιμίζουν. Η πελατεία μπόλικη! Μέρα και νύχτα: καλάμια, βούρλα, φύκια, αλμυρίκια, μάραθα, πάπιες, χήνες, ψάρια, βατράχια, χελώνες, πουλιά, πεταλούδες, μύγιες, αράχνες, κουνούπια, νυχτερίδες
Πέρασε όμορφα εκείνη η άνοιξη κι ήρθε το καλοκαίρι, το περσινό καλοκαίρι! Το INTERNET-νερό, το γρήγορο, γεμάτο από πελάτες κάθε μέρα και κάθε νύχτα Μα μια νύχτα μόλις οι νυχτερίδες έφτασαν μια δυσάρεστη έκπληξη τις περίμενε! Μια πινακίδα, μεγάλη μεγάλη, έξω από την καφετέρεια, γράφει: «ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΑΣΧΗΜΙΑ ΚΑΙ Η ΜΑΥΡΙΛΑ ΣΤΟ ΜΑΓΑΖΙ ΜΟΥ, υπογραφή: Λευκός Κύκνος» «Για μας το γράφει αυτό, για μας το γράφει, είμαστε μαύρες κι άσχημες», καταλαβαίνουν οι καημένες οι νυχτερίδες και πολύ στενοχωρημένες πετούν για τη σπηλιά τους, εκεί στο πίσω μέρος του ποταμού και ζουν μόνες τους λυπημένες και πεινασμένες αφού δεν μπορούν να βγουν στο ποτάμι να ψάξουν για φαγητό! Οι μέρες περνούν. Φεύγει ο πρώτος μήνας του καλοκαιριού, ο Ιούνιος και έρχεται ο δεύτερος, ο αδελφός του, ο Ιούλιος! Οι νυχτερίδες μόνες στη σπηλιά, «το γρήγορο» γεμάτο μέρα και νύχτα
Μα τι γίνεται; Κάτι παράξενο συμβαίνει στο μαγαζί του κύκνου! «Μα τι στο καλό έχετε πάθει; Γιατί ξύνεστε όλοι μαζί;», τους αγριοφωνάζει ο κύκνος, τη στιγμή που κι ο ίδιος με το ράμφος του ξύνει τη μια του φτερούγα. «Εγώ ξύνομαι παντού», «Κι εγώ φαγουρίζομαι», «Έχω γίνει κατακόκκινος», «Γέμισα σπυράκια», «Κι εγώ», «Κι εγώ», «Κι εγώ», παραδέχονται όλοι κι ο κύκνος το ίδιο! Κι όχι μόνο στο μαγαζί μα ούτε και στο χώρο τους, στη φωλιά τους, στον αέρα, στο νερό ή στο έδαφος δε βρίσκουν ησυχία. Η κυρία φαγούρα παντού μαζί τους, μέρα και νύχτα! Χάθηκε η ηρεμία, η χαρά, η ομορφιά και ακόμη κι ο ύπνος τους!
Μόνο τα κουνούπια συνεχίζουν να σερφάρουν ανενόχλητα στο διαδίκτυο του νερού! Αυτά ούτε φαγουρίζονται ούτε και έχουν κοκκινίσει από τα σπυράκια! «Μα τι αρρώστια είναι αυτή; Άραγε γιατί δε μεταδίδεται και στα κουνούπια;», αναρωτιέται συνεχώς ο κύκνος και ηρεμία δε μπορεί να βρει! Η κατάσταση γίνεται σοβαρή! Ο κόσμος στο ποτάμι υποφέρει! Όλοι κλεισμένοι στις φωλιές τους ξύνονται πότε δω και πότε κει και πότε παραπέρα κι ούτε γιατρούς έχουν ούτε και φάρμακα! Μόνο τα κουνούπια, πολλά πολλά σε σμήνη, φτιάχνουν σύννεφα με περίτεχνους σχηματισμούς και γεμίζουν τον αέρα με τους ενοχλητικούς τους ήχους: ζζζζζζζζζζζζζζζζζζζ ζζζζζζζζζζζζζζζζ ζζζζζζζζζζζζζζζζ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ο κύκνος, μόνος πια στο μαγαζί του, ψάχνει τη λύση μέσω του INTERNET-νερού. Πληκτρολογεί: φ α γ ο ύ ρ α και στην οθόνη εμφανίζονται κουνούπια! «Πρέπει, λοιπόν, να ξεφορτωθούμε τα κουνούπια, αλλά πώς;», καταλαβαίνει. οι νυχτερίδες τρώνε κουνούπια, χιλιάδες κουνούπια τη βραδιά διαβάζει σε μια σελίδα του διαδικτύου. «Πρέπει ν αντικαταστήσω την πινακίδα έξω από το μαγαζί μου», αποφάσίζει. Η νέα ανακοίνωση γράφει: «ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΤΙΣ ΝΥΧΤΕΡΙΔΕΣ» Τα πουλάκια το διαβάζουν και μεταφέρουν το μήνυμα στις νυχτερίδες, στη σπηλιά! Εκείνο, το ίδιο βράδυ, Ιούλιος ήταν ακόμη, οι νυχτερίδες πολύ χαρούμενες επιστρέφουν. Αρπάζουν χιλιάδες κουνούπια για να ξεπεινάσουν κι ύστερα, με λαχτάρα, σερφάρουν στο INTERNET-νερό, το γρήγορο έπειτα, λίγο πριν φέξει, γυρίζουν ευχαριστημένες στη σπηλιά τους!
Είναι τόση η ευτυχία τους που αποφασίζουν κι αυτές να φτιάξουν το δικό τους μαγαζί, εκεί στη σπηλιά τους. Καλούν τις αράχνες για τη διακόσμησή του και το ονομάζουν για να τις ευχαριστήσουν: «ΝΥΧΤΕΡΙΔΕΣ ΚΙ ΑΡΑΧΝΕΣ». Το ανοίγουν αργά τη νύχτα, κάθε νύχτα και σερβίρουν στους πελάτες τους, τα νυχτοπούλια, ποτό φτιαγμένο από ζωμό κουνουπιών και κουλουράκια από κουνουποζυμάρι! Η αρρώστια της φαγούρας εξαφανίζεται, οι πελάτες του INTERNET- νερού επιστρέφουν υγιείς και χαρούμενοι στο «ΓΡΗΓΟΡΟ», ο κύκνος κολυμπά περήφανος για τη λύση που έδωσε, οι νυχτερίδες μαζεύουν κουνούπια κάθε νύχτα από το κατάστημα του κύκνου, δουλεύοντας σε ομάδες εργασίας!
Και μέχρι και σήμερα ζουν όλοι καλά στο ποτάμι, χαρούμενοι και χορτάτοι, με την κοιλίτσα τους γεμάτη!
Συγγραφική ομάδα Στεφανία Κυπραίου- νήπιο Μάχη Βελιγραντή- νήπιο Άγγελος Κολομίτσεβ- νήπιο Αντώνης Σαμπροβαλάκης- νήπιο Μαρία Σιλιβέστρου- νήπιο Γιώργος Μπουγαδάκης- νήπιο Αντώνης Βισκαδουράκης- νήπιο Γιώργος Σπυριδάκης- νήπιο Τόμι Κουλλόλι- προνήπιο Γιώργος Φραγκάκης- προνήπιο Αγγελική Φραγκούλη- προνήπιο Μάνος Συντυχάκης- προνήπιο Μιχαέλα Σοκόλι- προνήπιο Σοφία Καπετανάκη- νηπιαγωγός
Ήχοι, χρώματα κι αρώματα, από τον Αλμυρό ποταμό Ηρακλείου Κρήτης, συνθέτουν το παραμύθι «INTERNET-νερό, το γρήγορο» με το οποίο το 6 ο Νηπιαγωγείο Ηρακλείου συμμετέχει στο διαγωνισμό της WWF Ελλάς: Υγρότοποι, μια ιστορία για το νησί μου. Όμορφα και άσχημα, μικρά και μεγάλα, όλα κρίκοι μιας μεγάλης αλυσίδας( τροφικής, στην περίπτωση μας), συμβάλλουν στη διατήρηση της ισορροπίας και στη συνέχιση της ζωής σ έναν υγρότοπο κι όχι μόνο ( από τις επισκέψεις μας στον υγρότοπο του Αλμυρού ) Ηράκλειο, σχολικό έτος: 2012-2013