Μ ΝΟΠΑΤΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ # 1 IAN www.elpida2013.gr
Ξεκινάμε... 11 χρόνια μετά... Ζαγόρι, Παγγαίο, Κίσσαβος. Η Ελπίδα αγκάλιασε τους ανιχνευτές όλης της Ελλάδας, κρατάει στο σακίδιο της ένα βαρύ φορτίο αναμνήσεων. Η Ελπίδα έγραψε ιστορία και πλέον μεγάλωσε, ωρίμασε και ετοιμάζεται να γράψει νέες σελίδες. Ξεκινάμε... Ελπίδα 2013, συνεπείς στο ραντεβού μας, όπως είχαμε ανακοινώσει στην παρουσίαση της προηγούμενης στο Υπ. Παιδείας πριν από 2 χρόνια. Μια Ελπίδα γεμάτη προσδοκίες και φιλοδοξίες. Φιλοδοξεί να γίνει Μεγάλη Δράση για Ανιχνευτές, με διεθνή συμμετοχή και απήχηση. Φιλοδοξεί να μεγαλώσει τον ζωτικό της χώρο δίνοντας σας την δυνατότητα να επιλέξετε το δικό σας μονοπάτι. Προσδοκά να γίνει ακόμη «πιο δική σας», ζητώντας την ενεργή συμμετοχή σας στο σχεδιασμό και στην προετοιμασία. Προσδοκά να γεμίσει χαμόγελα αισιοδοξίας σε πείσμα των καιρών, κάνοντας πράξη τον νόμο μας. Το μονοπάτι της Ελπίδας είναι ζωντανό και σε καλεί να το διαβείς. Το που θα καταλήξεις εξαρτάται και από σένα! Ζήσε την δική σου δράση, κάνε τα δικά σου μικρά όνειρα για την 4η Πανελλήνια Μεγάλη Δράση Ανιχνευτών. Όλυμπος, Πιέρια, Βόιο, Σμόλικας σε περιμένουν να επιλέξεις. Το Βελβεντό Κοζάνης, στους πρόποδες των Πιερίων, ετοιμάζεται να υποδεχθεί την μεγαλύτερη Ανιχνευτική γιορτή! Ζήσε την περιπέτεια, κάνε νέους φίλους, δώσε χαμόγελο ελπίδας. Σε προσκαλώ στην Ελπίδα 2013. Καλή αντάμωση! Με αγάπη, Σωτήρης Μαρούδας Αρχηγός 4ης Πανελλήνιας Μ. Δράσης «Ελπίδα 2013»
1 ΟΛΥΜΠΟΣ συσκηνία ΟΛΥΜΠΟΣ έχει την ευκαιρία να περπατήσει Η στο Μυθικό βουνό,στο βουνό των Θεών στον μοναδικό Όλυμπο. Το δεύτερο ψηλότερο βουνό της βαλκανικής χερσονήσου. Το βουνό θα το προσεγγίσουμε από την δυτική πλευρά. Τα μονοπάτια της πλευράς αυτής σε σχέση με την ανατολική πλευρά δίνουν την δυνατότητα στον πεζοπόρο να προσεγγίσει ευκολότερα τις ψηλές κορφες του βουνού αφού το περπάτημα ξεκινά αρκετά ψηλά. Ο δυτικός Όλυμπος φημίζετε για την άγρια ομορφιά του και για τα αισθητικά μονοπάτια του. Η θέα που απολαμβάνει όποιος κοπιάζει να τον επισκεφτεί τόσο προς την κεντρική Ελλάδα (Γκιώνα, Παρνασσός, Βαρδούσια, Βελούχι ) αλλά και η θέα προς την κέντρο δυτική Ελλάδα είναι μοναδική. Από τις ψηλές κορφές όπως τον Άγιο Αντώνιο 2816μ και το Σχολιό 2905 η θέα αλλάζει χαρακτήρα μιας και τα ματιά μας αντικρίζουν το βαθύ γαλάζιο της Μεσογείου. Η Χαλκιδική, οι Σποράδες, ο Κίσσαβος και το βουνό των Κενταύρων (Πήλιο) απλώνονται μπροστά μας. Η πεζοπορία που θα πραγματοποιήσει η συσκηνια ΟΛΥΜΠΟΣ θα είναι μια διάσχιση τριών ημερών ξεκινώντας από το ΚΕΟΑΧ & καταλήγοντας στον Κοκκινοπλό μέσο της δεύτερης ψηλότερης κορυφή της Ελλάδας το Σχολιο 2905. Αλπική διαδρομή σε μεγάλο υψόμετρο. Μοναδική επιλογή για όσους γοητεύονται από το υψόμετρο και τα άγρια σεληνιακά τοπία. Ο Όλυμπος με τα δάση και τις πλαγιές του, υπήρξε καταφύγιο και ορμητήριο κλεφτών, επαναστατών και ανταρτών. Είναι το μοναδικό βουνό της Ελλάδας που ταυτίστηκε τόσο πολύ με το ελεύθερο πνεύμα, τη λεβεντιά και την περηφάνια των Ελλήνων. Αυτός είναι ο Όλυμπος, ο εθνικός δρυμός της χώρας, που ατενίζει περήφανος το Αιγαίο και δίνει στους «κατακτητές» αναβάτες του την αίσθηση της δύναμης, της κυριαρχίας, της αυτοπεποίθησης, και της σιγουριάς μετά την πολύωρη ανάβαση.
2 ΒΟΪΟ ΟΡΟΣ Στα θεμέλια της Πίνδου, ανάμεσα στους γίγαντες του Γράμμου, του Σμόλικα και της Βασιλίτσας βρίσκεται το Βόιο. Ένα μεγάλο βουνό αλλιώτικο από τα άλλα, ένα βουνό τόσο ιδιαίτερο όσο και το πανάρχαιο όνομά του. Από εδώ ξεκινούν οι ψηλές οροσειρές, τα περήφανα πέτρινα χωριά και ο μεγαλύτερος ποταμός της Ελλάδας, ο Αλιάκμονας. Οτιδήποτε απαντάται στους θαυμαστούς βουνίσιους κόσμους περικλείεται στο Βόιο. Απάτητες κορφές, καταρράκτες, φαράγγια, απόκρημνοι βράχοι, ατέλειωτα μυστηριακά δάση γεμάτα ζωή, θρύλοι και κτίσματα της παλιάς εποχής, πολύστροφοι ποταμοί και απότομα ρέματα, πέτρινα γεφύρια, κρυμμένα μονοπάτια και οικισμοί σκαρφαλωμένοι στις βουνοπλαγιές χαρακτηρίζουν το ιδιόμορφο αυτό τοπίο. Από τα δυτικά του Βόιου ξεκινάει άλλος ένας ιστορικός ποταμός, ο Σαραντάπορος, ο «Πρασινονέρης», ο οποίος διασχίζοντας την Ήπειρο ενώνεται με τον Αώο. Το Βόιο τέμνει με τέτοιο τρόπο τη Δυτικομακεδονική γη ώστε τα νερά της ανατολικής του πλευράς να καταλήγουν στο Αιγαίο Πέλαγος, ενώ αυτά της δυτικής στο Ιόνιο. Πρόκειται για ένα από τα πιο δασωμένα και πιο πυκνοκατοικημένα βουνά της Ελλάδας. Στα πλούσια οικοσυστήματά του, που περιλαμβάνουν πολλά μικτά δάση, κυριαρχεί η βελανιδιά, η καστανιά, η οξιά, το πεύκο, το έλατο, ενώ υπάρχουν επίσης και ρόμπολα. Η χαμηλή βλάστηση του βουνού διαθέτει πλούσιο τσάι, σαλέπι, πρασσάκο και πολλές τριανταφυλλιές. Το Βόιο αποτελεί βιότοπο κάθε είδους άγριας πανίδας που μπορεί να συναντήσει κανείς στη Βόρεια Ελλάδα, όπως ελάφια, ζαρκάδια, λύκους, αγριόχοιρους, αρκούδες, αετούς, γεράκια, μπούφους, σκίουρους, αλεπούδες, αγριόγατες αλλά και ψάρια. Τα χωριά του Βόιου, λεγόμενα Καστανοχώρια ή Μαστοροχώρια, σχηματίζουν ένα ξεχωριστό σύνολο με μοναδική φύση, παράδοση και αρχιτεκτονική. Αντιπροσωπευτικότερο δείγμα του πανέμορφου αυτού ορεινού τόπου αποτελεί ο ξακουστός Πεντάλοφος και η περιοχή που τον περιβάλλει. Σε περιμένουμε λοιπόν να ακολουθήσουμε τα μονοπάτια που χάραξε το νερό και σμίλεψαν οι Μαστροκαλφάδες..
3 ΠΙΕΡΙΑ ΟΡΗ Μια φορά κι έναν καιρό... Έτσι δεν ξεκινάνε όλα τα όμορφα παραμύθια; Έτσι λοιπόν θα ξεκινήσει και το δικό μας! Μια φορά κι έναν καιρό, σ ένα μαγικό βουνό, υπήρχαν μερικά πανέμορφα μονοπάτια που οδηγούσαν σε αληθινά μαγευτικές τοποθεσίες. Έλεγαν πως αν δεν έχεις περπατήσει ποτέ σ αυτά τα μέρη είναι σα να μην ξέρεις τι σημαίνει δάσος! Δάση οξιάς, βελανιδιάς, μαύρης και κόκκινης Πεύκης, τόσο πυκνά που σε μερικά σημεία ο ήλιος δε φτάνει στη γή κι έτσι υπέροχα μανιτάρια βρίσκουν ευκαιρία και ξεπηδούν από το χώμα. Δασοβατομουριές, αγριοτριανταφυλλιές, σπάρτα, αγιοκλίματα και βότανα ήταν οι χαμηλοί σύντροφοι των θαρραλέων οδοιπόρων. Περπατούσαν ατρόμητοι ακολουθώντας τα κατάφυτα μονοπάτια, με συντροφιά το βόμβο των εντόμων, το σούρσιμο της σαύρας στα ξερόχορτα, το ξαφνικό φτερούγισμα από τα χαμοπούλια, το θρόισμα των φύλλων και το κελάρισμα των νερών. Ήθελαν να φτάσουν από καταφύγιο σε καταφύγιο και από οικισμό σε οικισμό. Βλέπεις σ αυτά τα μονοπάτια είχε χαραχθεί βαθιά η ιστορία του τόπου. Τόσο η ήσυχη καθημερινότητα όσο και οι παλιές ιστορικές μάχες! Οι πιο ατρόμητοι έφταναν μέχρι την κορυφή Τούρλα και αγνάντευαν από κεί το βουνό των Θεών! Το άφθονο νερό που ανάβλυζε στις πηγές του βουνού τους ξεδιψούσε και το κελάρισμα του δε θα μπορούσε παρά να μοιάζει με τραγούδι Θεικό. Οι πιο αλλοπρόσαλλοι και τρελούτσικοι οδοιπόροι ορκίζονταν πως είχαν δει αιθέριες υπάρξεις να περιπλανιούνται γύρω από τις πηγές και τα ψηλά δέντρα. Ήταν οι Πιερίδες Μούσες! Στο ταξίδι τους αυτό όλοι οι οδοιπόροι ήθελαν να γνωρίσουν, να μιλήσουν και να μάθουν τα μυστικά της χαράς και της αγάπης για ζωή από τον Γιώργο Ζορμπά, κάτοικο του οικισμού Καταφύγι. Λένε πως κάποιος διάσημος συγγραφέας, χρόνια μετά, έγραψε προς τιμήν του ένα υπέροχο βιβλίο με τίτλο «Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά». Κάποιοι άλλοι οδοιπόροι, περισσότερο πιστοί σε ιδανικά και αξίες, σαν τους προσκόπους περίπου (αν τους έχετε ακούσει), φορούσαν πανοπλίες και ίππευαν γαιδάρους. Έφτιαχναν με τα χέρια τους ολοστόλιστα σαμάρια για τα αγαπημένα τους ζώα. Σκοπό τους έκαναν την υπεράσπιση των καλλιεργειών ροδάκινου και σταφυλιού που ευδοκιμούσαν στους πρόποδες του μαγικού βουνού. Υπερασπιζόντουσαν τις σοδειές ιππεύοντας περίφανα τα γαιδούρια τους με τα υπέροχα σαμάρια, γιατί οι δράκοι του Λούμπα έτρωγαν άπληστα τις καλλιέργειες. Ο Λούμπας, φόβητρο της περιοχής, ήταν κακός και σκληρός γίγαντας και είχε για κατοικίδια 6 δράκους που φυλούσαν τον πύργο του. Αυτοί ήταν οι ξακουστοί «δράκοι του Λούμπα»! Οι ιπποτοπρόσκοποι, πιστοί στα ευγενή ιδανικά τους και θέλοντας να βοηθήσουν τους κατοίκους, προκάλεσαν το Λούμπα σε μια μονομαχία επιχειρημάτων. (πρόκειται για το γνωστό μας πλέον debate). Το θέμα της ήταν: «πρέπει ή δεν πρέπει οι δράκοι να τρώνε την παραγωγή του χωριού;». Οι ιπποτοπρόσκοποι όχι μόνο κέρδισαν το Λούμπα αλλά τον έπεισαν κι όλας παράλληλα! Ο Λούμπας τότε έμαθε τους δράκους του να τρώνε μπανάνες και κακαόδεντρα και γι αυτό από τότε δε συναντάμε τέτοια δέντρα στην περιοχή. (Είπαμε πως οι δράκοι του Λούμπα πεινούσαν συνέχεια). Το χωριό αποφάσισε να φτιάξει ένα γλυκό προς τιμήν του Λούμπα και της μεγάλης αλλαγής και ο μεγάλος ζαχαροπλάστης του χωριού έφτιαξε ένα υπέροχο γλυκό με απόλυτα μυστική συνταγή. Το ονόμασε «το γλυκό του Λούμπα» ή πιο γρήγορα, του-λούμπα! Στο πέρασμα των χρόνων η του-λούμπα έγινε τουλούμπα και τώρα πια λόγω κρίσης έγινε τουλουμπάκι! Αυτό το υπέροχο παραμύθι θα αναβιώσει στα Δυτικά Πιέρια αρχές του Αυγούστου. Αν είσαι εκεί με την κοινότητα σου, θα σου δωθεί η ευκαιρία να περπατήσεις τα υπέροχα ιστορικά και κατάφυτα μονοπάτια του μαγικού βουνού, να αγναντέψεις το βουνό των Θεών αλλά και τη λίμνη πολυφύτου, ίσως και να ακούσεις το μελωδικό τραγούδι των Πιεριδών Μουσών. Οι φιλόξενοι κάτοικοι θα είναι εκεί κι αν πρόθυμα και με καλή καρδιά προσφέρεις κάτι στον τόπο τους, θα σου μιλήσουν για τις αλήθειες και τα μυστικά που αξίζει να ερευνήσεις, πίσω από το παραμύθι... Σε περιμένουμε στα Δυτικά Πιέρια!
4 ΣΜΟΛΙΚΑΣ Εσείς, μωρέ, παιδιά κλεφτόπουλα, παιδιά της Σαμαρίνας «Αν σου έλεγε κάποιος ότι υπάρχει ένα μαγικό μέρος στην πατρίδα μας, όπου μπορείς να συναντήσεις 33 παιδιά κλεφτόπουλα, επιζήσαντες της Εξόδου του Μεσολογγίου, τον έναν από τους γιους του Μακεδόνα τον Πίνδο, την Κοιλάδα των Δαιμόνων και έναν Δράκο θα το πίστευες; Κι όμως! Από τη μία μεριά η Σαμαρίνα, το ψηλότερο σε υψόμετρο χωριό των Βαλκανίων Από την άλλη μεριά οι Πάδες, το κεφαλοχώρι από τα Βλαχοχώρια της Λάκκας Αώου Και στη μέση; Ο Σμόλικας!» Πιο συγκεκριμένα, μία από τις πιο κλασσικές διαδρομές στον Σμόλικα, το δεύτερο ψηλότερο βουνό της Ελλάδας και το βουνό με τις περισσότερες κορυφές πάνω από τα 2.000 μέτρα. Η Σαμαρίνα, ξακουστή από το ομώνυμο δημοτικό τραγούδι, είναι το ψηλότερο σε υψόμετρο χωριό των Βαλκανίων. Σταυροδρόμι πολιτισμών διαμέσου των αιώνων, σε ταξιδεύει σε άλλες εποχές όταν γνωρίσεις την παράδοσή της, αφού ακόμη και σήμερα θα δεις να χρησιμοποιούν τη δριστέλλα... Οι Πάδες, το κεφαλοχώρι από τα βλαχόφωνα χωριά της Λάκκας Αώου, το χωριό των 8 μόνιμων κατοίκων το χειμώνα. Ένα χωριό που μπορεί να συνδυάσει αρμονικά το αρρεναγωγείο μιας άλλης εποχής με ένα αναρριχητικό πεδίο! Και στη μέση ο Σμόλικας, αγέρωχος φρουρός από τα 2.637 μέτρα... Φιλοξενεί κάτω από την κορυφή του τη Δρακόλιμνη Λύγκα ή Ντιβιρλίγκα, σε σχήμα καρδιάς, την οποία συχνά επισκέπτονται κοπάδια άγριων αλόγων... Ένα οδοιπορικό με συνεχή εναλλαγή εικόνων, σε ένα απαράμιλλο φυσικό περιβάλλον και σε οικισμούς που διατηρούν ακόμα σημάδια άλλων εποχών... «Όπως λέει ένας φίλος, ο Ανάσας, σε μια εποχή που πλέον όλα και όλοι αλλάζουν από μέρα σε μέρα και δεν ξέρεις πού να κοιτάξεις κι από πού να πιαστείς, μόνο ένας στέκει ακίνητος Ο «Γέρο-Σμόλικας», ακλόνητος και τόσο ψηλός για να τον βλέπεις κάθε στιγμή Εκεί λοιπόν θα συναντηθούμε κι εμείς αυτό το καλοκαίρι! Στην κορυφή του Σμόλικα, το δεύτερο ψηλότερο βουνό της Ελλάδας! Στα 2.637 μέτρα»