MHN ºEBPOYAPIO. EXøN HMEPA ΕΥΤΕΡΑ. Προε ρτια τ ς Υπαπαντ ς το Κυρίου µ ν Ιησο Χριστο.

MHN ºEBPOYAPIO EXøN HMEPA 2 8 1. ΕΥΤΕΡΑ. Προε ρτια τ ς Υπαπαντ ς το Κυρίου µ ν Ιησο Χριστο. Τρ φωνος µάρτυρος. Η κολουθία ψάλλεται ς διαλαµ άνεται ν τ Μηναί ω, που ορτάζεται γιος Τρ φων κ τ ν Κυπρίων Μηναίων. Κατα ασίαι «Χέρσον υσσοτ κον...». Εν τ Λειτουργί α Κοντάκιον τ ξ ς προε ρτιον: Ηχος δ, «Επεφάνης σήµερον». «Ως γκάλας σήµερον, πιστοί καρδίας, φαπλο ντες δέξασθε καθαρωτάτ ω λογισµ, πιδηµο ντα τ ν Κ ριον, προεορτίους α νέσεις προσ άδοντες». (ζήτει το το καί ε ς τ «Iερατικ ν» κδοσις Aπ. ιακονίας». Απ στολος το Αγίου (Ρωµ. η 28-39) (2 α Σεπτ.) Ε αγγέλιον µοίως το Αγίου (Λουκ. ι 19-21) (Σα. Ι Ε δ. Λουκ ) Κοινωνικ ν: «Ε ς µνη- µ συνον...». 2. ΤΡΙΤΗ. Η ΥΠΑΠΑΝΤΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ. Απολυτίκιον: Κοντάκιον: Απ λυσις: Τ ευτέρ α σπέρας: Θ ΩΡΑ. «Ο ράνιος χορ ς...» «Ο µήτραν παρθενικήν...». (µικρά) «Χριστ ς ληθιν ς...»

124 ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ Προοιµιακ ς Εσπέρια: Τά 3 Ιδι µελα «Λέγε Συµεών...» ε ς 6. ξα, «Ανοιγέσθω π λη...». Ε σοδος: «Φ ς λαρ ν...», τ Προκείµενον τ ς µέρας καί τά Αναγνώσµατα. Απ στιχα: Τά 3 Ιδι µελα «Κατακ σµησον τ ν νυµφ νά σου Σιών...». ξα, «Ο το ς Χερου είµ ποχο µενος...». «Ν ν πολ εις...»,τρισάγιον «Χα ρε Κεχαριτωµένη...» (τρίς). Απ λυσις: «Ο ν γκάλαις το δικαίου Συµεών ασταχθ ναι καταδεξάµενος διά τήν µ ν σωτηρίαν, Χριστ ς ληθιν ς Θε ς µ ν...». Τ Τρίτ η πρω : ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ. Μετά τ ν Ν Ψαλµ ν Λιτή τ ς Εορτ ς. Τρισάγιον καί Απολυτίκιον «Χα ρε Κεχαριτωµένη...». Απ λυσις ς ν τ Εσπεριν. Καθίσµατα: Ανα αθµοί: Προκείµενον: Ε αγγέλιον Ορθρου: Ν ψαλµ ς: Κανών: Απ γ Ωδ ς: ΟΡΘΡΟΣ Εξάψαλµος «Χα ρε Κεχαριτωµένη...» (τρίς). Τά τ ς ορτ ς ς ν τ Μηναί ω. Τ α Αντίφωνον τ ν να αθµ ν το δ χου. «Μνησθήσοµαι το ν µατ ς σου...» «Ην νθρωπος ν Ιερουσαλήµ...» (Λουκ. 25-33). (Χ µα). ξα «Τα ς τ ς Θεοτ κου...». Καί ν ν Τ α τ. «Ελέησ ν µε Θε ς...» τ Ιδι- µελον «Ανοιγέσθω π λη...» (Ζήτει ε ς τά Εσπέρια ς ξα καί ν ν). Τ ς Εορτ ς νευ στίχων. Κάθισµα τ ς ορτ ς «Εν τ ρει τ Σιν...» ( παξ).

Αφ στ Ωδ ς: Κατα ασίαι: Αντί Τιµιωτέρας: Εξαποστειλάρια: Α νοι: ξα, οξολογία: Κοντάκιον καί Ο κος τ ς ορτ ς καί τ Συναξάριον τ ς µέρας. «Χέρσον υσσοτ κον...». Τά Μεγαλυνάρια τ ς ορτ ς: «Ακατάληπτ ν στι...» µέχρι καί το «Κατελθ ντ ξ ο ρανο...». Απ το στίχου «Λάµπρυν ν µου τήν ψυχήν...» προσάπτοµεν τά 4 τροπάρια τ ς Θ Ωδ ς δευτερε οντες τά δ ο πρ τα. Ε τα Κατα ασία: «Θεοτ κε λπίς... Εν ν µ ω, σκι καί γράµµατι...». «Εν πνε µατι τ Ιερ...» (τρίς). Τά τρία προσ µοια «Ν µον τ ν ν γράµµατι...» ε ς 4. «Ο ν χερσί πρεσ υτικα ς...» 125 Μεγάλη καί τ Απολυτίκιον «Χα ρε Κεχαριτωµένη...». Αντίφωνα: ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ Τ ς Εορτ ς, µετά τ ν στίχων α τ ν ς κολο θως: Αντίφωνον Α ñ Εξηρε ξατο καρδία µου λ γον γαθ ν. ñ Η γλ σσά µου κάλαµος γραµµατέως ξυγράφου. ñ Εξεχ θη χάρις ν χείλεσί σου. ñ ιά το το ε λ γησέ σε Θε ς ε ς τ ν α να. ñ ξα, Καί ν ν. «Τα ς πρεσ είαις τ ς Θεοτ κου...».

126 Αντίφωνον Β ñ Περίζωσαι τήν οµφαίαν σου πί τ ν µηρ ν σου δυνατέ. ñ Καί ντεινε καί κατευοδο καί ασίλευε. ñ Τά έλη σου κονηµένα δυνατέ λαοί ποκάτω σου πεσο νται. ñ Ρά δος ε θ τητος ά δος τ ς ασιλείας σου. «Σ σον µ ς Y έ Θεο, ν γκάλαις το δικαίου Συµεών ασταχθείς...». ξα, Καί ν ν «Ο Μονογενής Υ ς...». Αντίφωνον Γ ñ Ακουσον, Θ γατερ, καί δε, καί κλ νον τ ο ς σου. ñ Τ πρ σωπ ν σου λιτανε σουσιν ο πλο σιοι το λαο. ñ Μνησθήσοµαι το ν µατ ς σου ν πάσ η γενε καί γενε. «Xα ρε Kεχαριτωµένη...». Ε σοδικ ν: Απολυτίκιον: Κοντάκιον: Απ στολος: Ε αγγέλιον: Ε ς τ Εξαιρέτως: Κοινωνικ ν: «Εγνώρισε Κ ριος τ Σωτήριον α το ναντίον πάντων τ ν θν ν. Σ σον µ ς Υ έ Θεο ν γκάλαις το δικαίου Συµεών ασταχθείς, ψάλλοντάς Σοι Αλληλο ϊα». «Χα ρε Κεχαριτωµένη...». «Ο µήτραν παρθενικήν...» Τρισάγιον Τ ς ορτ ς: «Χωρίς πάσης ντιλογίας...» ( Ε- ρ. ζ 7-17) Τ ς ορτ ς: «Ανήγαγον ο γονε ς...» (Λουκ. 22-40) «Θεοτ κε λπίς... Εν ν µ ω σκι...» «Ποτήριον σωτηρίου...»

Απ λυσις: «Ε δοµεν τ φ ς...». Ως ν τ Εσπεριν. 127 3. ΤΕΤΑΡΤΗ. Συµεών το Θεοδ χου, Αννης τ ς προφήτιδος. Α στηρά νηστεία 4. ΠΕΜΠΤΗ. Ισιδώρου το Πηλουσιώτου, Θεοκτίστου µάρτυρος. 5. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ. Αγάθης µάρτυρος, Πολυε κτου Πατριάρχου Κωνσταντινουπ λεως, Θεοδοσίου το ν Σκοπέλ ω σίου. Α στηρά νηστεία 6. ΣΑΒΒΑΤΟΝ. (Ψυχοσά ατον). Μνήµην πιτελο µεν πάντων τ ν π α νος κεκοιµηµένων Ορθοδ ξων Χριστιαν ν, πατέρων καί δελφ ν - µ ν. Βουκ λου Σµ ρνης, Φωτίου Πατριάρχου Κωνσταντινουπ λεως το Μεγάλου. (Τ.Μ.Ε. Τυπ. Τρι ωδίου. Σά ατον πρ τ ς Απ κρεω 7, 8, 9). Απολυτίκιον: Κοντάκιον: Απ λυσις: Τ Παρασκευ σπέρας: Θ ΩΡΑ «Χα ρε Κεχαριτωµένη...». «Ο µήτραν παρθενικήν...». (µικρά) «Χριστ ς ληθιν ς...» Εσπέρια: ξα: ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ( Ανευ ε σ δου) Προοιµιακ ς Μαρτυρικά το α χου 3 «Τ πρεσ εί α Κ ριε...», «Η ν σταδί ω...» καί «Ω τ ς καλ ς µ ν...» (Ζήτει ν τέλει το Τρι ωδίου) καί τά 3 προσ µοια το Τρι ωδίου «Τ ν π α νος σήµερον νεκρ ν...». «Θρην καί δ ροµαι...»

128 Ανευ Ε σ δου: Απ στιχα: ξα: Τ α Θεοτοκίον το α χου «Τήν παγκ σµιον δ ξαν...». «Φ ς λαρ ν...» καί ντί το Προκειµένου τ ς µέρας ε ς χον πλ. δ τ «Αλληλο ϊα, λληλο ϊα, λληλο ϊα» κ γ, µέ στίχους ε ς τ «Μακάριοι ο ς ξελέξω καί προσελά ου Κ ριε» καί ε ς τ γ «Καί τ µνηµ συνον α τ ν ε ς γενεάν καί γενεάν». Τά 4 Μαρτυρικά το α χου (ζήτει τα τα ε ς τ τέλος το Τρι ωδίου, χος α, Σά ατον πρω, ε ς το ς Α νους). Τ πρ τον νευ στίχου: «Το ς θλοφ ρους το Χριστο...» Τ δε τερον µέ στίχον: «Θαυµαστ ς Θε ς ν το ς γίοις α το»: «Ο τοι ο στρατι ται...», Τ τρίτον µέ στίχον: «Το ς γίοις το ς ν τ γ α το θαυµάστωσεν Κ ριος»: «Υµ ς πανε φηµοι µάρτυρες...». Τ τέταρτον µέ στίχον: «Εκέκραξαν ο δίκαιοι καί Κ ριος ε σήκουσεν α τ ν»: «Αγαλλιάσθε µάρτυρες ν Κυρί ω...» Τ νεκρώσιµον «Αρχή µοι καί π στασις...» Θεοτοκίον «Πρεσ είαις τ ς τεκο σης σε...» Μετά τ «Ν ν Απολ εις...» ψάλλεται Κανών ε ς Κοιµηθέντας «Εν ο ρανίοις θαλάµοις διηνεκ ς...» (ζήτει το τον ε ς τήν Παρακλητικήν, χος πλ. τ Σα άτ ω πρω ε ς τ Πεντηκοστάριον µετά τ ν Εσπεριν ν το Σα άτου τ ς Ζ Ε δοµάδος, Παρασκευή σπέρας). Ο Κανών ψάλλεται νευ ε ρµ ν ε ς 4 τροπάρια νά Ωδήν µέ στίχους: Ε ς τ α τροπάριον «Πρεσ είαις τ ν µαρτ ρων σου Χριστέ Θε- ς νάπαυσον τάς ψυχάς τ ν δο λων Σου», ε ς τ τροπάριον «Α ψυχαί α τ ν ν γαθο ς α λισθήσονται», ε ς τ γ ξα καί ε ς τ δ Καί ν ν. Ε ς τ τέλος τ ς Θ Ωδ ς ε ρµ ς α τ ς «Θε ν νθρώποις δε ν δ νατον...». Τρισάγιον.

129 Ο Ιερε ς: Ο Χορ ς: Ο Ιερε ς: Ο Χορ ς: Ο Ιερε ς: Ο Χορ ς: Ο Ιερε ς: Ο Χορ ς: Ο Ιερε ς: «Ο άθει σοφίας...», ξα τ τέλος το πολυτικίου: «Εν σοί γάρ τήν λπίδα...». Καί ν ν «Σέ καί τε χος...». Η Εκτενής καί µετά τήν κφώνησιν «Οτι λεήµων...» ψάλλονται τά τροπάρια «Μετά πνευµάτων δικαίων...» καί γίνεται µνηµ νευσις τ ν Κεκοιµηµένων ς ξ ς: «Ελέησον µ ς, Θε ς, κατά τ µέγα λε ς Σου, δε µεθά Σου, πάκουσον καί λέησον». «Κ ριε, λέησον» γ. «Ετι δε µεθα πέρ µακαρίας µνήµης καί α ωνίου ναπα σεως πάντων τ ν π λπίδι ναστάσεως ζω ς α ωνίου κεκοιµηµένων ε σε ς ρθοδ ξων χριστιαν ν, ασιλέων, πατριαρχ ν, ρχιερέων, ερέων, εροµονάχων, εροδιακ νων, µοναχ ν, πατέρων, προπατ ρων, πάππων, προπάππων, γονέων, συζ γων, τέκνων, δελφ ν καί συγγεν ν µ ν, κ τ ν π ρχ ς καί µέχρι τ ν σχάτων. Καί τ ν δο λων το Θεο... (καί µνηµονε ει νοµαστικ ς τ ν Κεκοιµηµένων πέρ ν τελο νται µνηµ συνα) καί πέρ το συγχωρηθ ναι α το ς π ν πληµµέληµα κο σι ν τε καί κο σιον». «Κ ριε, λέησον» γ. «Οπως, Κ ριος Θε ς, τάξ η τάς ψυχάς α τ ν νθα ο δίκαιοι ναπα ονται τά λέη το Θεο, τήν ασιλείαν τ ν ο ραν ν καί φεσιν τ ν α τ ν µαρτι ν παρά Χριστ τ θανάτ ω ασιλε καί Θε µ ν α τησώµεθα». «Κ ριε, λέησον» γ. «Το Κυρίου δεηθ µεν». «Κ ριε, λέησον». τήν ε χήν: «Ο Θε ς τ ν πνευµάτων καί πάσης σαρκ ς, τ ν θάνατον καταπατήσας, τ ν δέ διά ολον καταργήσας καί ζωήν τ κ σµ ω Σου δωρησάµενος, Α τ ς, Κ ριε, νάπαυσον καί τάς

130 Ο Ιερε ς: Ο Χορ ς: Ο Ιερε ς: Ο Χορ ς: Ο Ιερε ς: ψυχάς τ ν κεκοιµηµένων δο λων Σου, ασιλέων, πατριαρχ ν, ρχιερέων, ερέων, ερο- µονάχων, εροδιακ νων, µοναχ ν, µοναζουσ ν καί πάντων τ ν π περάτων ως περάτων τ ς ο κουµένης κεκοιµηµένων ε σε ς ρθοδ ξων χριστιαν ν, πατέρων, προπατ ρων, πάππων, προπάππων, γονέων, συζ γων, τέκνων, δελφ ν καί συγγεν ν µ ν καί πάντων τ ν ν ν µνηµονευθέντων δο λων σου ν τ π ω φωτειν, ν τ π ω χλοερ, ν τ π ω ναψ ξεως, νθα πέδρα δ νη, λ πη καί στεναγµ ς π ν µάρτηµα τ παρ α τ ν πραχθέν, ν λ γ ω ργ ω διανοί α, ς γαθ ς καί φιλάνθρωπος Θε ς, συγχώρησον, τι ο κ στιν νθρωπος, ς ζήσεται πί τ ς γ ς καί ο χ - µαρτήσει σ γάρ µ νος κτ ς µαρτίας πάρχεις δικαιοσ νη Σου δικαιοσ νη ε ς τ ν α - να καί λ γος Σου λήθεια». «Το Κυρίου δεηθ µεν». «Κ ριε λέησον». «Οτι Σ ε νάστασις, ζωή καί νάπαυσις πάντων τ ν κεκοιµηµένων ε σε ς ρθοδ ξων χριστιαν ν, Χριστέ Θε ς µ ν καί Σοί τήν δ ξαν ναπέµποµεν σ ν τ νάρχω Σου Πατρί...» «Α ωνία µνήµη», κ τρίτου. Ε τα «Σοφία» «Ο ν ε λογητ ς» κλπ. καί κφωνε τήν συνήθη Απ λυσιν. Τ Σα άτ ω πρω : ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ Αναγινώσκεται τ Μεσονυκτικ ν το Σα άτου. Μετά τ «Τήν π σαν λπίδα µου...» λέγεται πολυτίκιον «Ο άθει σοφίας...». ΟΡΘΡΟΣ Εξάψαλµος Αντί το «Θε ς Κ ριος...» ψάλλεται ε ς χον πλ. δ τ «Αλληλο ϊα»

131 (γ) τετράκις, ς ψάλη ε ς τ ν Εσπεριν ν ντί το Προκειµένου, δίς νευ στίχου, καί δίς µετά τ ν στίχων «Μακάριοι ο ς ξελέξω...» καί «Καί τ µνηµ συνον α τ ν...» Ε θ ς: Καθίσµατα: Ο Ν ψαλµ ς: Κανών: Απ γ Ωδ ς: Αφ στ Ωδ ς: Ως ν τ Εσπεριν. Τά Μαρτυρικά το α χου (Ζήτει ε ς τ τέλος το Τρι ωδίου, Σά ατον πρω ). «Ως καλοί στρατι ται...» «Τάς λγηδ νας τ ν Αγίων σου...» καί «Το ς µάρτυρας Χριστο...». Ε ς τά δ ο τελευτα α λέγονται καί ο πρ α τ ν στίχοι. ξα «Ο σάρκα δι µ ς...» Καί ν ν «Το Γα ριήλ φθεγξαµένου...» ( Εάν θά γίν η µνηµ νευσις τ ν Κεκοιµηµένων ψάλλονται - µέσως τά νεκρώσιµα ε λογητάρια, γίνεται µνηµ νευσις καί µετά τ «Οτι σ ε νάστασις...» πισυνάπτονται τά καθίσµατα «Ανάπαυσον Σωτήρ µ ν...» καί «Ο κ παρθένου...»). Επειδή ε ς το ς νοριακο ς ναο ς δέν γίνεται ν τ Ορθρ ω µνηµ νευσις τ ν νοµάτων τ ν Κεκοιµηµένων, µέσως πισυνάπτοµεν τ Κάθισµα το Τρι ωδίου «Ανάπαυσον Σωτήρ µ ν...» ξα, Καί ν ν «Ο κ Παρθένου νατείλας...». (χ µα). Το Τρι ωδίου «Ασµα ναπέµψωµεν...». Εάν δέν θά ψαλ Κανών, µέσως µετά τ ν Ν λέγοµεν τ ν Ε ρµ ν τ ς γ Ωδ ς «Ο στερεώσας ν τ χειρί σου...», Α τησις, «Οτι σ ε Θε ς µ ν...». Καθίσµατα: «Ο δι µ ς ποµείνας...» ξα, Καί ν ν «Τήν ταχε άν σου σκέπην...». Εάν δέν λέγεται Κανών, πισυνάπτοµεν µέσως τ ν Ε ρµ ν τ ς Στ Ωδ ς «Συνεχ µενον δέξαι µε...». Α τησις, «Σ γάρ ε ασιλε ς...» Κοντάκιον, Ο κος τά ν τ Τρι ωδί ω. Συναξάριον το Μηναίου καί τ π µνηµα το Τρι ω-

132 Η Τιµιωτέρα: Εξαποστειλάρια: Α νοι: ξα: οξολογία: Απ στιχα: ξα: δίου. Μετά τήν η δήν µέσως «Α νο µεν ε λογο µεν... Τ ν ν ρει γί ω...» (Ε ρµ ς τ ς η Ωδ ς). Καί µετά τήν Θ Ωδήν Ε ρµ ς τ ς Θ Ωδ ς «Τ ν προδηλωθέντα ν ρει...». «Ο καί νεκρ ν καί ζώντων...». «Ανάπαυσον το ς δο λους σου...» καί τ Θεοτοκίον «Μαρία Θεον µφευτε...». Τά 4 Προσ µοια το Τρι ωδίου «ε τε πρ τέλους πάντες...». «Ως νθος µαραίνεται...» «Χα ρε Μαρία Θεοτ κε...» «Σοί δ ξα πρέπει...» (χ µα). Εκτενής Τά ν τέλει το Τρι ωδίου Νεκρώσιµα προσ - µοια «Σο Σ τερ δε µεθα τ ς σ ς...» (Σά ατον πρω, Απ στιχα α χου). «Αλγος τ Αδάµ...» «Σ ε Θε ς µ ν...» «Αγαθ ν τ ξοµολογε σθαι...», Τρισάγιον. «Ο άθει σοφίας...», «Σέ καί τε χος...». Απολυτίκιον Ε σ δου: Ε σοδικ ν: Κοντάκιον: Τρισάγιον. Απ στολος: ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ «Ο άθει σοφίας...» «ε τε προσκυνήσωµεν... ν γίοις...». «Ο άθει σοφίας...» καί τ το Ναο. «Μετά τ ν γίων...» Τ ν Κεκοιµηµένων «Ο θέλω µ ς γνοε ν...» (Α Θεσ. δ 13-17). Ε αγγέλιον: Το Σα άτου τ ς Απ κρεω: «Βλέπετε µή πλανηθε τε...» (Λουκ, κα 8-9, 25-27, 35-36). Ε ς τ Εξαιρέτως: «Αξι ν στιν...».

133 Κοινωνικ ν: «Μακάριοι ο ς ξελέξω...». «Ε δοµεν τ φ ς...» Μετά τήν πισθάµ ωνον ε χήν τά νεκρώσιµα Ε λογητάρια καί τά τροπάρια «Μετά πνευµάτων...» καί γίνεται µνηµ νευσις τ ν νοµάτων τ ν Κεκοιµηµένων ς καί ε ς τ ν Εσπεριν ν. «Ε η τ νοµα Κυρίου...» καί Απ λυσις «Χριστ ς ληθιν ς...». 7. ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ. Μνείαν ποιο µεθα τ ς δευτέρας καί δεκάστου παρουσίας το Κυρίου µ ν Ιησο Χριστο. Παρθενίου πισκ που Λαµψάκου. Λουκ σίου το ν Στειρί ω τ ς Ελλάδος σκήσαντος. Ηχος. Εωθιν ν Β. Απολυτίκιον: Κοντάκιον: Απ λυσις: Τ Σα άτ ω σπέρας: Θ ΩΡΑ. «Ο άθει σοφίας...» «Μετά τ ν γίων...» (µικρά) «Χριστ ς ληθιν ς...» Εσπέρια: ξα: Ε σοδος: Απ στιχα: ξα: ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ Προοιµιακ ς - Ψαλτήριον. Αναστάσιµα 4, το Τρι ωδίου «Οταν µέλλ ης ρχεσθαι...» 3 καί µεθέορτα 3 (ζήτει τ 6 η Φε ρ. ε ς τ ν Εσπεριν ν). Το Τρι ωδίου «Οταν τίθωνται θρ νοι...». Τ α Θεοτοκίον το χου: «Παρ λθεν σκιά το ν µου...». «Φ ς λαρ ν...» καί τ Προκείµενον τ ς µέρας «Ο Κ ριος ασίλευσεν...». Τά ναστάσιµα. Το Τρι ωδίου «Ο µοι µέλαινα ψυχή...». Τ τ ς ορτ ς «Ο ν χερσί πρεσ υτικα ς...» (ζήτει τ 7 η Φε ρ. ε ς τ ν Εσπεριν ν). «Ν ν πολ εις...», Τρισάγιον Τ ναστάσιµον: «Οτε κατ λθες...», ξα, Καί ν ν «Χα ρε Κεχαριτωµένη...».

134 Απ λυσις: «Ο ν γκάλαις το δικαίου Συµεών ασταχθ ναι καταδεξάµενος διά τήν µ ν σωτηρίαν καί ναστάς κ νεκρ ν...». Τ Κυριακ πρω : ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ. Μετά τ ν Ν ψαλµ ν Τριαδικ ς Κανών το χου. ξα Τ ν τ Τρι ωδί ω Ιδι µελον: «Τάς το Κυρίου γν ντες ντολάς...», Καί ν ν τ Θεοτοκίον «Υπ τήν σήν έσποινα...», (ζήτει ε ς τήν Λιτήν ξαν κα ν ν) τά Τριαδικά «Αξι ν στιν...». Τρισάγιον καί ντί τ ς Υπακο ς τά Κατανυκτικά τροπάρια: «Ελέησον µ ς...», «Κ ριε λέησον µ ς...» «Τ ς ε σπλαγχνίας...». Απ λυσις «Ο ναστάς...». Καθίσµατα: Ο Ν ψαλµ ς: Καν νες: Απ γ Ωδ ς: Αφ στ Ωδ ς: Κατα ασίαι: Η Τιµιωτέρα: Εξαποστειλάρια: ΟΡΘΡΟΣ Εξάψαλµος «Οτε κατ λθες...», ξα τ α τ, Καί ν ν τ ς ορτ ς «Χα ρε Κεχαριτωµένη...» Τά ναστάσιµα καί ντί Θεοτοκίων τά τ ς ορτ ς. Τά Ε λογητάρια, Υπακοή, ο Ανα αθµοί το χου καί πασα τάξις το Εωθινο (Β ) Ε αγγελίου. ξα «Τ ς µετανοίας...» Καί ν ν «Τ ς σωτηρίας...» «Ελέησ ν µε... Τά πλήθη...» Ο ναστάσιµος καί το Τρι ωδίου. Τ ναστάσιµον Κοντάκιον καί Ο κος καί ν κάθισµα το Τρι ωδίου «Τ µα σου φρικτ ν...» µετά το Θεοτοκίου «Τ ν πάντων ποιητήν...». Κοντάκιον καί Ο κος το Τρι ωδίου. Συναξάριον το Μηναίου καί τ π µνηµα το Τρι ωδίου. «Χέρσον υσσοτ κον»... Καί Κατα ασία «Θεοτ κε λπίς... Εν ν µ ω σκι καί γράµµατι...». Τ Β ναστάσιµον «Τ ν λίθον θεωρήσα-

Α νοι: ξα: οξολογία: σαι...», το Τρι ωδίου «Τήν φο εράν τ ς κρίσεως...» καί «Ιδο µέρα ρχεται...» καί τ µεθέορτον «Ατρέπτως καθ π στασιν...» (ζήτει τ 5 η Φε ρ.). Αναστάσιµα 5 καί το Τρι ωδίου «Εννο τήν µέραν...» 3. Το Τρι ωδίου «Προκαθάρωµεν αυτο ς...». «Υπερευλογηµένη...». Μεγάλη καί τ «Σήµερον σωτηρία...». 135 Αντίφωνα: Ε σοδικ ν: ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ Τ ς Κυριακ ς. «ε τε προσκυνήσωµεν... ναστάς...». «Οτε κατ λθες...», «Χα ρε Κεχαριτωµένη...», το Απ. Βαρνά α καί τ το Ναο. Κοντάκιον: Τ ς ορτ ς: «Ο µήτραν παρθενικήν...». Τρισάγιον. Απ στολος: Το Τρι ωδίου «Βρ µα µ ς ο παρίστησι...» (Α Κορ. η 8 - θ 2) Ε αγγέλιον: Κυριακ ς τ ς Απ κρεω: «Οταν λθ η Υ - ς...» (Ματθ. κε 31-46) Ε ς τ Εξαιρέτως: «Αξι ν στιν...». Κοινωνικ ν: «Α νε τε...». «Ε δοµεν τ φ ς...». Απ λυσις: «Ο ν γκάλαις το δικαίου Συµεών ασταχθ ναι καταδεξάµενος διά τήν µ ν σωτηρίαν καί ναστάς κ νεκρ ν...». Σηµείωσις: Απ το Εσπερινο τ ς σήµερον ε ς τά Απ στιχα ψάλλονται τ Ιδι - µελον το Τρι ωδίου, δίς, τ µ ηχον Μαρτυρικ ν καί τ Θεοτοκίον, ς ναγράφονται ε ς τ Τρι ώδιον. Επίσης ε ς τ ν Ορθρον κατά τήν στιχολογίαν ψάλλονται τά ν τ Τρι ωδί ω καθίσµατα, µετά τήν α τησιν τ ς Στ Ωδ ς λέγεται τ Μαρτυρικ ν το χου (ζήτει ε ς τ τέλος το Τρι ωδίου) καί ε ς τά Απ στιχα ψάλλονται τά ε ς τ Τρι ώδιον καθ κάστην µέραν κατακεχωρηµένα ( Ιδι µελον, Μαρτυρικ ν καί Θεοτοκίον).

136 Κατά τήν δοµάδα τ ς Τυροφάγου γίνεται ποχή κρέατος καί κατάλυσις χθ ος, τυρο καί ν (λευκή νηστεία). Αναγνώσµατα Καθηµεριν ν: Απ στολοι καί Ε αγγέλια Ε δοµάδος τ ς Τυριν ς. 8. ΕΥΤΕΡΑ. Θεοδώρου Μεγαλοµάρτυρος το Στρατηλάτου, Μακαρίου πισκ που Πάφου. Πανηγυρίζει Καθεδρικ ς Να ς Αγίου Θεοδώρου Πάφου. Η κολουθία το Αγίου Θεοδώρου ψάλλεται ς διαλαµ άνεται ε ς τά Κ πρια Μηνα α. Τ Κυριακ σπέρας: Εν τ Θ Ωρ α: Απολυτίκιον «Χα ρε Κεχαριτωµένη...» Κοντάκιον: «Ο µήτραν παρθενικήν...». Εν τ Εσπεριν : Εσπέρια: Τά 6 στιχηρά Προσ µοια το γίου Θεοδώρου, ξα «Σήµερον νέτειλεν πέρ τ ν ωσφ ρον...» Καί ν ν «Ο παλαι- ς µερ ν...». Ε σοδος, «Φ ς λαρ ν...», τ Προκείµενον τ ς µέρας «Ο Θε ς ντιλήπτωρ µου ε...» καί τά Αναγνώσµατα. Απ στιχα το γίου, ξα «Τ ν το Θεο δωρε ν...», Καί ν ν «Ο το ς Χερου είµ ποχο µενος...» «Ν ν πολ εις...», τ Τρισάγιον καί «Στρατολογί α ληθε...», ξα το γίου Μακαρίου: «Καν να πίστεως...», Καί ν ν «Χα ρε Κεχαριτωµένη...». Απ λυσις: «Ο ν γκάλαις...». Τ ευτέρ α πρω : Εν τ Μεσονυκτικ : Μετά τ ν Ν Ψαλµ ν, Λιτή, τ Τρισάγιον καί πολυτίκιον «Στρατολογί α ληθε...» Εν τ Ορθρ ω: Απολυτίκια ς ν τ Εσπεριν, τά Καθίσµατα µετά τ ν µεθε ρτων ς ε ρίσκονται ε ς τά Κ πρια Μηνα α, τ α Αντίφωνον τ ν να αθµ ν το δ χου, τ Ε αγγέλιον το Ορθρου, Ν, ξα «Τα ς το Αθλοφ ρου...» Καί ν ν «Τα ς τ ς Θεοτ κου...», «Ελέησ ν µε Θε ς...» καί τ Ιδι µελον «Το νοητο λ κου κφυγών...» Μετά τήν γ Ωδήν τ κάθισµα το γίου καί τ ς ορτ ς. Μετά τήν στ Ωδήν Κοντάκιον - Ο κος

137 το γίου. Κατα ασίαι «Χέρσον υσσοτ κον...». Η Τιµιωτέρα, «Θεοτ κε λπίς... Εν ν µ ω...» Εξαποστειλάρια το γίου «Μεγαλοµάρτυς νδοξε...» καί τ ς Εορτ ς «Εν πνε µατι τ Ιερ...». Ε ς το ς Α νους τά τρία στιχηρά το γίου ε ς 4, ξα «Αθλητικήν νδρείαν...», Καί ν ν «Ο κτίστης Ο ρανο καί γ ς...» οξολογία Μεγάλη καί πολυτίκιον «Στρατολογί α ληθε...». Εν τ Λειτουργί α: Αντίφωνα τ ς Υπαπαντ ς, Απολυτίκιον Ε σ δου: «Χα ρε Κεχαριτωµένη...». Ε σοδικ ν: «ε τε προσκυνήσωµεν... ν γκάλαις...». «Στρατολογί α ληθε...», το γίου Μακαρίου «Καν να πίστεως...», τ «Χα ρε Κεχαριτωµένη...» καί τ το Ναο. Κοντάκιον: «Ο µήτραν παρθενικήν...». Απ στολος καί Ε αγγέλιον το γίου ( Εφεσ., 4-10 καί Ματθ. ι, 16-22). Ε ς τ «Εξαιρέτως...» «Αξι ν στιν...». Κοινωνικ ν «Ε ς µνηµ συνον...» 9. ΤΡΙΤΗ. Η π δοσις τ ς Εορτ ς τ ς Υπαπαντ ς το Κυρίου. Νικηφ ρου µάρτυρος, Αµµωνος καί Φιλαγρίου πισκ πων Κ πρου, Αµµωνος καί Αλεξάνδρου µαρτ ρων τ ν Κυπρίων. Η κολουθία ψάλλεται ς καί ν τ κυριων µ ω µέρ α τ ς Εορτ ς καταλιµπανοµένων ν µέν τ Εσπεριν τ ν Αναγνωσµάτων, ν τ Μεσονυκτικ τ ς Λιτ ς, ν τ Ορθρ ω το Πολυελέου, το Ε αγγελίου το Ορθρου, το Συναξαρίου, ντί το ποίου ναγινώσκεται τ τ ς 9ης Φε ρουαρίου καί ν τ Λειτουργί α το Αποστ λου καί το Ε αγγελίου τ ς Εορτ ς, ντί τ ν ποίων ναγινώσκονται τά ντίστοιχα τ ς µέρας. Εφεξ ς ν µνήµ η ορταζοµένου Αγίου ψάλλοµεν: Κατα ασίαι: «Ανοίξω τ στ µα µου...». Κοντάκιον: «Προστασία τ ν Χριστιαν ν...». 10. ΤΕΤΑΡΤΗ. Χαραλάµπους εροµάρτυρος. Ζήνωνος σίου το Ταχυδρ µου. Η κολουθία ψάλλεται ς χει ν τ Μηναί ω. Κατα ασίαι «Ανοίξω τ στ µα µου...», Κοντάκιον: «Προστασία τ ν Χριστιαν ν...». Απ στολος το Αγίου «Ενδυναµο ν τ χάριτι...» (Β Τιµ., 1-10, ζήτει τ 26 η Οκτ.). Ε αγγέλιον το Αγίου «...Τα τα ντέλλοµαι µ ν...» ( Ιω. ιε 17 - ιστ 2, ζήτει τ 26 η Οκτ.). Κοινωνικ ν «Ε ς µνηµ συνον...».

138 11. ΠΕΜΠΤΗ. Βλασίου Ιεροµάρτυρος, Θεοδώρας ασιλίσσης. Η κολουθία διά τ ν γιον Βλάσιον ψάλλεται ς χει ν τ Μηναί ω. Κατα ασίαι «Ανοίξω τ στ µα µου...». Ε ς το ς Α νους τά ε ς τ ν σπεριν ν στιχηρά. Κοντάκιον «Προστασία τ ν Χριστιαν ν...». ιά τήν γίαν Θεοδώραν κολουθία ψάλλεται ξ διαιτέρας φυλλάδος. 12. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ. Μελετίου ρχιεπισκ που Αντιοχείας. Χρήστου νεο- µάρτυρος το Κηπουρο. Σήµερον δέν τελε ται Θεία Λειτουργία. 13. ΣΑΒΒΑΤΟΝ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ. Μνήµην πιτελο µεν πάντων τ ν ν σκήσει λαµψάντων Οσίων καί Θεοφ ρων Πατέρων µ ν. Μαρτινιανο σίου, Ε λογίου Αλεξανδρείας, Ακ λα καί Πρισκίλλης τ ν Αποστ λων. Απολυτίκιον: Κοντάκιον: Απ λυσις: Τ Παρασκευ Εσπέρας. Θ Ωρα «Ν µον νθεον µµελετήσας...». «Ορθοδοξίας το ς τρ ποις...». (µικρά) «Χριστ ς ληθιν ς...». Εσπέρια: ξα: Ανευ Ε σ δου: Απ στιχα: ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ Προοιµιακ ς Τά 3 Προσ µοια το Τρι ωδίου «ε τε παντες πιστοί...» ε ς 6. «Τ κατ ε κ να τηρήσαντες...». Τ α Θεοτοκίον το χου «Παρ λθεν σκιά το ν µου...». «Φ ς λαρ ν...», τ Προκείµενον τ ς µέρας «Ο Θε ς ντιλήπτωρ µου ε...», Προφητεία, τ «Καταξίωσον» καί τά Πληρωτικά. Τ Ιδι µελον «Καθαρίσωµεν αυτο ς...» (δίς), τ Μαρτυρικ ν «Τ ν γίων Μαρτ ρων... ( παξ).

ξα: Απ λυσις: «Τ ν µοναστ ν τά πλήθη...». «Χα ρε γνείας κειµήλιον...». «Ν ν πολ εις...», Τρισάγιον «Ο Θε ς τ ν Πατέρων µ ν...», ξα, Καί ν ν «Τ π α νος π κρυφον...». «Χριστ ς ληθιν ς Θε ς µ ν...». 139 Τ Σα άτ ω πρω : ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ Αναγινώσκεται τ Μεσονυκτικ ν το Σα άτου. Μετά τ «Τήν π σαν λπίδα µου...» τ Απολυτίκιον «Ο Θε ς τ ν πατέρων µ ν...». Απ λυσις µετά το «Ε ξώµεθα» ς συνήθως. Καθίσµατα: Ο Ν Ψαλµ ς: Κανών: Απ γ Ωδ ς: Αφ στ Ωδ ς: Α νο µεν, ε λογο µεν...: ΟΡΘΡΟΣ Εξάψαλµος. «Ο Θε ς τ ν Πατέρων µ ν...», ξα τ α τ, Καί ν ν «Τ π α νος π κρυφον...». Κατά σειράν ς ν τ Τρι ωδί ω. (χ µα). Το Τρι ωδίου µετά τ ν ε ρµ ν. Εάν δέν θά ψαλ Κανών, µέσως µετά τ ν Ν λέγεται ε ρµ ς «Ο κ στιν γιος...» καί γίνεται α τησις µέ κφώνησιν «Οτι σ ε Θε ς µ ν...». Καθίσµατα «Αντωνίου τ πρ ον...» ξα «Το ς δεσµο ς διαρρήξαντες...» Καί ν ν «Ε ς λ ν νεπάγην...». Εάν δέν θά ψαλ Κανών πισυνάπτεται µέσως Ε ρµ ς τ ς Στ Ωδ ς «Συνεχ µενον δέξαι µε...», Α τησις, «Σ γάρ ε ασιλε ς...». Κοντάκιον καί Ο κος το Τρι ωδίου. Μηνολ γιον τ ς µέρας καί τ Υπ µνηµα το Τρι ωδίου. Μετά τήν η Ωδήν το Καν νος άν δέν ψάλλεται ο τος µέσως µετά τ Υπ µνη- µα το Τρι ωδίου: Ο Ε ρµ ς τ ς η Ωδ ς: «Τ ν ν Ορει γί ω δοξασθέντα...»

140 Η Τιµιωτέρα: Εξαποστειλάρια: Α νοι: ξα: οξολογία: Καί Ε ρµ ς τ ς Θ δ ς: «Τ ν προδηλωθέντα ν Ορει...». «Ο κ σµον ρνησάµενοι...» καί «Το ς ν σκήσει...» Τά 4 Προσ µοια «Τήν τ ν Πατέρων παντες πληθ ν...» «Οσιοι Πατέρες...». «Θεοτ κε σ ε µπελος... µετά τ ν σ ν Οσίων...» Μεγάλη καί πολυτίκιον «Ο Θε ς τ ν Πατέρων µ ν...». Απολυτίκιον Ε σ δου: Ε σοδικ ν: Κοντάκιον: Απ στολος: Ε αγγέλιον: Ε ς τ Εξαιρέτως: Κοινωνικ ν: ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ «Ο Θε ς τ ν Πατέρων µ ν...». «ε τε προσκυνήσωµεν... ν γίοις θαυµαστ ς...». «Ο Θε ς τ ν Πατέρων...» καί τ το Ναο. «Προστασία τ ν Χριστιαν ν...». Τρισάγιον. Τ ν Οσίων: «Ο καρπ ς το Πνε µατος...» (Γαλ. ε 22 - στ 2) ( Ο δε τερος ν τ Τρι ωδί ω, τ Σα άτ ω τ ς Τυριν ς), µετά τ ν στίχων: «Καυχήσονται Οσιοι ν δ ξ η» καί «Α ψώσεις το Θεο ν τ λάρυγγι α τ ν». Το Σα άτου τ ς Τυριν ς: «Προσέχετε τήν λεηµοσ νην µ ν...» (Ματθ. στ 1-13). «Αξι ν στιν...» «Ε ς µνηµ συνον...» «Ε δοµεν τ φ ς». Απ λυσις. 14. ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗ ΤΥΡΙΝΗΣ. Μνείαν ποιο µεθα τ ς π το Παραδείσου τ ς τρυφ ς ξορίας τ ν Πρωτοπλάστων. Α ξεντίου, Α ραάµ, Μάρωνος σίων, Φιλήµονος πισκ που Γάζης εροµάρτυρος. Νικολάου Κορίνθου. Ηχος γ, Εωθιν ν Γ.

(Τ.Μ.Ε. Τυπ. Τρι ωδίου 14, 15, 16). 141 Απολυτίκιον: Κοντάκιον: Απ λυσις: Τ Σα άτ ω σπέρας: Θ ΩΡΑ «Ο Θε ς τ ν Πατέρων µ ν...» «Ως ε σε είας κήρυκας...» (µικρά) «Χριστ ς ληθιν ς...» Εσπέρια: ξα: Ε σοδος: Απ στιχα: ξα: Απ λυσις: ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ Προοιµιακ ς - Ψαλτήριον Αναστάσιµα 6 καί το Τρι ωδίου «Ο πλάστης µου Κ ριος...» ε ς 4. Το Τρι ωδίου «Εκάθισεν Αδάµ...» Τ α Θεοτοκίον το γ χου «Π ς µή θαυµάσωµεν...». «Φ ς λαρ ν...» καί τ Προκείµενον τ ς µέρας «Ο Κ ριος ασίλευσεν...». Τ Αναστάσιµα. «Εξε λήθη Αδάµ το Παραδείσου...». Τ µ ηχον Θεοτοκίον «Ο ποιητής καί λυτρωτής µου...». «Ν ν πολ εις...», Τρισάγιον Τ ναστάσιµον «Ε φραινέσθω τά ο ράνια...» ξα, Καί ν ν τ Θεοτοκίον: «Σέ τήν µεσιτε σασαν...». «Ο Αναστάς κ νεκρ ν...». Τ Κυριακ πρωί: ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ Μετά τ ν Ν ψαλµ ν, Τριαδικ ς Κανών το γ χου, ξα τ ν τ Τρι ωδί ω Ιδι µελον τ ς Λιτ ς «Ηλιος κτίνας κρυψεν...», Καί ν ν τ Θεοτοκίον «Μυστικ ς νυµνο µεν σε...». Τά Τριαδικά «Αξι ν στιν...», τ Τρισάγιον καί ντί τ ς Υπακο ς τά Κατανυκτικά τροπάρια: «Ελέησον - µ ς...», «Κ ριε λέησον µ ς...» «Τ ς ε σπλαγχνίας...». Απ λυσις «Ο ναστάς...».

142 Καθίσµατα: Ο Ν ψαλµ ς: Καν νες: Απ γ Ωδ ς: Αφ στ Ωδ ς: Κατα ασίαι: Η Τιµιωτέρα: Εξαποστειλάρια: Α νοι: ξα: οξολογία: ΟΡΘΡΟΣ Εξάψαλµος «Ε φραινέθω τά ο ράνια...», ξα τ α τ, Καί ν ν «Σέ τήν µεσιτε σασαν...». Τά Αναστάσιµα κατά σειράν. Τά Ε λογητάρια, Υπακοή, ο Ανα αθµοί το γ χου καί πασα τάξις το Εωθινο (Γ ) Ε αγγελίου. ξα «Τ ς µετανοίας...» Καί ν ν «Τ ς σωτηρίας...» «Ελέησ ν µε... Τά πλήθη...» Ο Αναστάσιµος καί το Τρι ωδίου. Τά Αναστάσιµα Κοντάκιον καί Ο κος, τά Καθίσµατα το Τρι ωδίου: «Εξε λήθη Αδάµ...», ξα «Ν ν καιρ ς...» Καί ν ν «Ο σιωπήσωµεν ποτέ, Θεοτ κε...». Κοντάκιον καί Ο κος το Τρι ωδίου, τ Συναξάριον το Μηναίου καί τ Υπ µνηµα το Τρι ωδίου. «Ως ν πείρ ω πεζε σας...». Καί κατα ασία «Θε ν νθρώποις...». Τ Γ Αναστάσιµον «Οτι Χριστ ς γήγερται...» καί τά δ ο το Τρι ωδίου: «Τ ς ντολ ς σου, Κ ριε...» καί «Αποικισθέντες Κ ριε...». Αναστάσιµα 5 καί το Τρι ωδίου «Ο µοι Αδάµ...» 3. Το Τρι ωδίου «Εφθασε καιρ ς...». «Υπερευλογηµένη...». Μεγάλη καί τ «Σήµερον σωτηρία...». Αντίφωνα: Ε σοδικ ν: ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ Τ ς Κυριακ ς. «ε τε προσκυνήσωµεν... ναστάς...». «Ε φραινέσθω τά ο ράνια...», το Απ. Βαρνά α καί τ το Ναο.

Κοντάκιον: Τρισάγιον. Απ στολος: Ε αγγέλιον: Ε ς τ Εξαιρέτως: Κοινωνικ ν: «Τ ς σοφίας δηγέ...». Κυριακ ς τ ς Τυριν ς «Ν ν γγ τερον µ ν σωτηρία...». ( Ρωµ. ιγ 11 - ιδ 4). Κυριακ ς τ ς Τυριν ς «Εάν φ τε το ς νθρώποις...» (Ματθ. στ 14-21). «Αξι ν στιν...». «Α νε τε...». 143 «Ε δοµεν τ φ ς...» καί Απ λυσις Ο Αναστάς...». Απολυτίκιον: Κοντάκιον: Απ λυσις: Τ α τ Κυριακ σπέρας. Θ ΩΡΑ «Ε φραινέσθω τά ο ράνια...» «Τ ς σοφίας δηγέ...» (µικρά) «Ο Αναστάς κ νεκρ ν...». ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ Μετά τ ν Προοιµιακ ν ψάλλεται κατανυκτικ ς Εσπεριν ς κατά τήν διάταξιν το Τρι ωδίου: (Τ.Μ.Ε. Τυπ. Τρι ωδίου 17) Εσπέρια: ξα, Ε σοδος: Προκείµενον: Στιχηρά Κατανυκτικά το γ χου: 4: «Εσπεριν ν µνον, προσφέροµέν σοι Χριστέ...» (Ζήτει ε ς τ τέλος το Τρι ωδίου), το Τρι ωδίου Προσ µοια 3 «Εγκρατεί α τήν σάρκα...» καί το Μηναίου 3 «Ποταµο τά ρµήµατα...» (15 η Φε ρ.). Θεοτοκίον το Μηναίου «Κατακρίσεως λ τρωσαι...». «Φ ς λαρ ν...». «Μή ποστρέψ ης τ πρ σωπ ν σου...» µετά τ ν στίχων ς ν τ Τρι ωδί ω. Εκτενής µέχρι καί τ ς α τήσεως «Ετι δε µε-

144 Απ στιχα: ξα, θα πέρ το Πατρ ς καί Αρχιεπισκ που - µ ν...» καί ε θ ς «Οτι λεήµων...». «Καταξίωσον...» καί τά πληρωτικά. Τ Ιδι µελον το Τρι ωδίου «Ελαµψεν χάρις σου Κ ριε...» (δίς) καί τ Μαρτυρικ ν «Ο νδοξαζ µενος...» µετά τ ν στίχων α τ ν. «Τ ν γγέλων α τάξεις σε...». «Ν ν πολ εις...», Τρισάγιον. Αντί Απολυτικίων: Τά τροπάρια: «Θεοτ κε Παρθένε...», «Βαπτιστά το Χριστο...» ξα «Ικετε σατε πέρ µ ν...», Καί ν ν «Υπ τήν σήν ε σπλαγχνίαν...». Αµέσως Αναγνώστης: «Κ ριε λέησον» (µ ), ξα, Καί ν ν «Τήν Τιµιωτέραν... Εν ν µατι Κυρίου ε λ γησον πάτερ», Ιερε ς «Ο ν ε λογητ ς...». Εν συνεχεί α ερε ς λέγει τήν ε χήν «Επουράνιε Βασιλε...». Α τρε ς µεγάλαι µετάνοιαι καί...» Απ λυσις «Χριστ ς ληθιν ς...» Πρ το «ι ε χ ν...» ψάλλεται τ τροπάριον «Πάντων προστατε εις γαθή...» Το του ψαλλοµένου ο πιστοί σπάζονται τήν χε ρα το Ιερέως λαµ- άνοντες συγχώρησιν. Σηµείωσις: Η τάξις α τη τηρε ται καί κατά το ς κατανυκτικο ς Εσπερινο ς τ ν Α, Β, Γ, κα Ε Κυριακ ν τ ν Νηστει ν, ψαλλοµένων τ ν Κατανυκτικ ν τροπαρίων τ ν χων κάστης Ε δοµάδος, τ ν λοιπ ν Τροπαρίων το Τρι ωδίου καί τ ν τροπαρίων τ ς µέρας κ το Μηναίου. 15. ΕΥΤΕΡΑ. (ΚΑΘΑΡΑ ΕΥΤΕΡΑ). Ονησίµου Αποστ λου, Ανθίµου το ν Χί ω. Αρχεται Αγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Σηµειώσεις: 1. Απ σήµερον καί καθ λην τήν διάρκειαν τ ς Μ. Τεσσαρακοστ ς, τ ευτέρ α, Τρίτ η, Τετάρτ η, Πέµπτ η καί Παρασκευ α κολουθίαι το Μεσονυκτικο ( περ παραλείπεται µ νον τήν Καθαράν ευτέραν), το Ορθρου, τ ν Ωρ ν καί το Εσπερινο τελο νται κατά τήν ν τ Τυ-

145 πικ το Τρι ωδίου (Τ. Μ. Ε.) ββ 18, 19, 20, 21 κτιθεµένην τάξιν τις καί καταχωρε ται κατωτέρω. 2. Μετά τήν Θ Ωραν ψάλλεται Εσπεριν ς τ µέν ευτέρ α, Τρίτ η καί Πέµπτ η νευ Προηγιασµένης κατά τήν ν τ Τυπικ το Τρι ωδίου (Τ. Μ. Ε.) β20, διάταξιν, τ δέ Τετάρτ η καί Παρασκευ καί ν µνήµ η ορταζοµένου Αγίου µετά Προηγιασµένης (Τυπικ ν Τρι ωδίου β21). 3. Τ ευτέρ α, Τρίτ η, Τετάρτ η καί Πέµπτ η σπέρας ψάλλεται τ Μέγα Απ δειπνον, ς χει ν τ Ωρολογί ω. Μετά τήν οξολογίαν τ µέν Α Ε- δοµάδι ψάλλεται τ ν τ Τρι ωδί ω τµ µα το Μεγάλου Καν νος, κατά δέ τάς λοιπάς Ε δοµάδας, Κανών κ το Θεοτοκαρίου (Τυπικ ν Τρι ωδίου β 23). 4. Τ Παρασκευ σπέρας ναγινώσκεται τ µικρ ν Απ δειπνον, ψάλλεται Κανών το Ακαθίστου καί ναγινώσκεται νά µία στάσις τ ν Χαιρετισµ ν. 5. Κατά τά Σά ατα τ µέν πρω ψάλλεται κολουθία το Ορθρου, κολουθε δέ Θεία Λειτουργία το Χρυσοστ µου, τ δέ σπέρας ψάλλεται Εσπεριν ς τ ς πα ριον Κυριακ ς, καθ ν τελε ται Θεία Λειτουργία το Μεγάλου Βασιλείου. Τυπική διάταξις Ακολουθι ν Μεγάλης Τεσσαρακοστ ς. (Α συγκεκριµέναι ναφοραί ε ναι διά τήν Καθαράν ευτέραν). α) ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ (Ζήτει ν τ Μ. Ωρολογί ω). Ο Ιερε ς «Ε λογητ ς Θε ς», «ξα σοι, Θε ς, λπίς µ ν, δ ξα σοι», «Βασιλε ο ράνιε». Ο Αναγνώστης τ Τρισάγιον. «Οτι σο στιν», «Κ ριε λέησον» (ι ). ξα, Καί ν ν «ε τε προσκυνήσωµεν» (γ ) καί Ν ψαλµ ς χ µα. Ε τα ναγινώσκεται Αµωµος καί ε θ ς τ «Πιστε ω ε ς να Θε ν». Τρισάγιον. «Οτι σο στιν» καί ναγινώσκονται χ µα τά Τροπάρια «Ιδο Νυµφίος», ξα «Τήν µέραν κείνην», Καί ν ν «Σέ τ π ρθητον». «Κ ριε λέησον» (µ ), «Ο ν παντί καιρ». «Κ ριε λέησον» (γ ), ξα, Καί ν ν «Τήν τιµιωτέραν», «Ο Θε ς ο κτειρήσαι µ ς» καί ε χή «Κ ριε καί έσποτα τ ς ζω- ς µου». Εν συνεχεί α α δ ο ε χαί το Μ. Βασιλείου «Κ ριε Παντοκράτορ» καί «Σέ ε λογο µεν». «ε τε προσκυνήσωµεν» (γ ) καί ναγινώσκονται 120 ς (ρκ ) καί 133ος (ρλγ ) Ψαλµ ς. Τρισάγιον. «Οτι σο στιν» καί τά 4 Τροπάρια «Μνήσθητι, Κ ριε» χ µα. «Κ ριε λέησον» (ι ) καί ναγινώσκονται α ε χαί «Μνήσθητι, Κ ριε, τ ν π λπίδι...» ως καί «Τήν

146 π σαν λπίδα µου...» Ακολο θως τά Κατανυκτικά Τροπάρια «Ελέησον - µ ς...» ξα «Κ ριε λέησον µ ς...» Καί ν ν «Τ ς ε σπλαγχνίας...». Ο ερε ς «Ελέησον µ ς Θε ς... Επάκουσον µ ν Θε ς...». Ακολουθε µικρά Απ λυσις µετά το «Ε ξώµεθα». Σηµείωσις: Η κολουθία το Μεσονυκτικο δέν ναγινώσκεται τήν ευτέραν τ ς Α Ε δοµάδος τ ν Νηστει ν. Τήν Καθαράν ευτέραν ρχ µεθα διά το «Ε λογητ ς Θε ς...» το Ορθρου. ) ΟΡΘΡΟΣ Ο Ιερε ς «Ε λογητ ς Θε ς...», Τρισάγιον, «Οτι σο στιν...» Τά 3 Τροπάρια «Σ σον Κ ριε τ ν λα ν...» ξα «Ο ψωθείς...» Καί ν ν «Προστασία φο ερά καί καταίσχυντε...» «Ελέησον µ ς Θε ς...» «Ετι δε µεθα πέρ τ ν ε σε ν...» «Ετι δε µεθα πέρ το Πατρ ς καί Αρχιεπισκ που...» «Οτι λεήµων...» «Εν ν µατι Κυρίου ε λ γησον πάτερ» «ξα τ γί α καί µοουσί ω...» Εξάψαλµος, τά Ε ρηνικά καί κφώνησις «Οτι πρέπει Σοι...». Ε θ ς τ Αλληλουϊάριον ε ς τ ν χον τ ς δο- µάδος (Α Ε δοµάς τ ν Νηστει ν: χος γ ) τετράκις µετά τ ν πρ α το στίχων, ς ν τ Ωρολογί ω. Ακολο θως ψάλλονται ο Τριαδικοί µνοι ( ρα το τους ε ς τ Ωρολ γιον ε ς τ τέλος το Τρι ωδίου) το χου τ ς δοµάδος. Σήµερον καί δι λην τήν δοµάδα ψάλλονται ο το γ χου «Πατέρα ναρχον...». ξα «Τριάς µοο σιε...». Καί ν ν «Αθρ ον Κ ριος...» 1. Ε τα µικρά Συναπτή καί κφώνησις «Οτι σ ν τ κράτος...». Μετά τήν κφώνησιν, τά Κατανυκτικά Καθίσµατα τ ς α στιχολογίας το χου ( ρα τα τα ε ς τ τέλος το Τρι ωδίου) ξ ν τ µετά το ο κείου στίχου 2, καί τ γ ξα, Καί ν ν τ Θεοτοκίον Σταυροθεοτοκίον (Τετάρ- 1. Mετά τ «Aγιος, Aγιος Aγιος ε Θε ς... «καστος µνος συµπληρώνεται ς ξ ς: ιά τ ν α ) τήν ευτέραν «προστασίαις τ ν Aσωµάτων σ σον µ ς», τήν Tρίτην «πρεσ είαις το Προδρ µου σ σον µ ς», τήν Tετάρτην «δυνάµει το Σταυρο Σου, σ σον µ ς», τήν Πέµπτην «πρεσ είαις τ ν Aποστ λων καί το Iεράρχου, σ σον µ ς», καί τήν Παρασκευήν πάλιν «δυνάµει το Σταυρο Σου, σ σον µ ς». ιά τ ν ) ταν Nα ς τιµ ται π ν µατι Aγίου Aγίας τ τε «πρεσ είαις το Aγίου ( Aγίων Aγίας Oσίου Oσίας κτλ.), σ σον µ ς», ναλ γως τ ς προσωνυµίας το Aγίου το Nαο. E ς περιπτώσεις κατά τάς ποίας να ς τιµ ται π ν µατι γεγον τος κ το εσποτικο Θεοµητορικο κ κλου τ τε παναλαµ άνεται κατακλείς το α µνου. ιά τ ν γ ) συµπλήρωσις πάντοτε διά το «διά τ ς Θεοτ κου σ σον µ ς». 2. O στίχοι το Kατανυκτικο Kαθίσµατος το χου τ ς α στιχολογίας ε ναι ο ξ ς: T ευτέρ α καί Tρίτη «K ριε µή τ θυµ σου λέγξ ης µε, µηδέ τ ργ σου παιδε σ ης µε» (Ψαλµ. 6, 2). T Tετάρτ η καί Παρασκευ «Yψο τε K ριον τ ν Θε ν µ ν, καί προσκυνε τε τ ποποδί ω τ ν ποδ ν α το, τι γι ς στι» (Ψαλµ. 8, 5). T Πέµπτ η «E ς π σαν

147 τη καί Παρασκευή), καί τά τ ς µέρας τ ς στιχολογίας «Τ ς νηστείας τ θεί α παρχ...». ξα, Καί ν ν «Ε σπλαγχνίας πάρχουσα πηγή...», καί τά τ ς γ στιχολογίας «Τήν πάνσεπτον γκράτειαν...». ξα, Καί ν ν «Τήν µαχον πρεσ είαν σου...». Ο Ν Ψαλµ ς (χ µα). «Σ σον Θε ς τ ν λα ν σου...». «Κ ριε λέησον» (ι ) καί κφώνησις «Ελέει καί ο κτιρ- µο ς...», καί ε θ ς στιχολογία τ ν Θ Ωδ ν 3. Ο Καν νες το Μηναίου καί το Τρι ωδίου νευ στίχων. Απ γ Ωδ ς, Ε ρµ ς το Μηναίου. Α τησις καί κφώνησις «Οτι Σ ε Θε ς µ ν...» καί τ Μεσ ώδιον Κάθισµα το Μηναίου µετά το Θεοτοκίου (διά τήν Τετάρτην καί Παρασκευήν Σταυροθεοτοκίον). Αφ 1 ς Ωδ ς το Καν νος το Μηναίου Ε ρµ ς. Α τησις καί κφώνησις «Σ γάρ ε Βασιλε ς...», τ Μαρτυρικ ν το χου ( ρα ε ς τ τέλος το Τρι ωδίου). Τ Συναξάριον. Ο Ε ρµ ς τ ς η Ωδ ς το Τρι ωδίου µετά το «Α νο µεν ε λογο µεν...» καί στιχολογε ται Τιµιωτέρα. Ο Ε ρµ ς τ ς θ Ωδ ς το Τρι ωδίου καί ε θ ς τ «Αξι ν στιν...». Α τησις καί κφώνησις «Οτι Σέ α νο σι...». Τ Φωταγωγικ ν το χου τ ς δοµάδος (σήµερον το γ χου «Εξαπ στειλον τ φ ς σου...») ( συµπλήρωσις τ ν φωταγωγικ ν γίνεται ς καί τ ν Τριαδικ ν - µνων). «Σοί δ ξα πρέπει...». Η οξολογία (χ µα) «Πληρώσωµεν τήν Εωθινήν...» κτλ. ς συνήθως. Ε ς τά Απ στιχα τ δι µελον το Τρι ωδίου «Ελήλυθεν νηστεία...» ( παναλαµ άνεται τ α τ µετά το στίχου «Ενεπλήσθηµεν τ πρω το λέους σου, Κ ριε...»), τ Μαρτυρικ ν µετά το στίχου «Καί στω λαµπρ της Κυρίου το Θεο...», ξα, Καί ν ν, τ Θετήν γ ν ξ λθεν φθ γγος α τ ν καί ε ς τά πέρατα τ ς ο κουµένης τά ήµατα α τ ν» (Ψαλµ. 18, 5). T Σα άτ ω «Θαυµαστ ς Θε ς ν το ς γίοις α το, Θε ς Iσραήλ» (Ψαλµ. 67, 36), καί διά τ γ Kάθισµα «Tο ς γίοις το ς ν τ γ α το θαυµάστωσεν K ριος, πάντα τά θελήµατα α το ν α το ς» (Ψαλµ. 15, 3). 3. A ννέα Ωδαί στιχολογο νται λ κληραι µέν κε ναι τ ν ποίων πάρχουσιν ν τ Tρι ωδί ω, πλήν τ ς Θ Ωδ ς τ ς ποίας τ δε τερον µέρος µ νον στιχολογε ται τοι Προσευχή το Zαχαρίου, πειδή τ α µέρος στιχολογε ται ε ς τήν «Tιµιωτέραν», τ ν δέ λοιπ ν µ νον ρχή καί τ τέλος καί µικρά δοξολογία τ ξα, Kαί ν ν. H τάξις α τη σχηµατικ ς χει ς κολο θως: HMEPA OΛOKΛHPOΣ H Ω H APXH KAI TO TEΛOΣ ευτέρα α η θ γ δ ε ς ζ Tρίτη η θ α γ δ ε ς ζ Tετάρτη γ η θ α δ ε ς ζ Πέµπτη δ η θ α γ ε ς ζ Παρασκευή ε η θ α γ δ ς ζ Kατά τήν αυστηροτέραν τάξιν α πολοιπ µεναι δ ο Ωδαί ς καί ζ στιχολογο νται λ κληραι τά Σά ατα της B, Γ, καί δοµάδος τ ν Nηστει ν πάντοτε κατά τ διον σ στη- µα: Oλ κληραι ς, ζ η, καί θ καί ρχή καί τ τέλος τ ς α, γ, δ καί ε.

148 οτοκίον «Σέ τήν το Θεο Μητέρα...», (διά τήν Τετάρτην καί Παρασκευήν τ Σταυροθεοτοκίον). «Αγαθ ν τ ξοµολογε σθαι...». Τρισάγιον. Απολυτίκιον «Εν τ να στ τες...». «Κ ριε λέησον» (µ ). ξα, Καί ν ν «Τήν Τιµιωτέραν... Εν ν µατι Κυρίου...». «Ο ν ε λογητ ς... Επουράνιε Βασιλε...», καί ε θ ς «ε τε προσκυνήσωµεν...», καί ναγινώσκονται α Ωραι. Ε ς τήν Θ Ωραν, µετά τ τροπάριον «Βλέπων λ ηστής...» κτλ., τ «Κ ριε λέησον» (µ ). ξα, Καί ν ν «Τήν Τιµιωτέραν... ι ε χ ν...», τάς γ µεγάλας µετανοίας µετά τ ν ε χ ν καί ε θ ς ο Μακαρισµοί. Ε τα τά τροπάρια «Χορ ς πουράνιος...» κτλ., τ «Πιστε ω ε ς να Θε ν...». «Ανες, φες...». «Πάτερ µ ν...», «Οτι Σο στιν...», καί ναγινώσκονται τά Κοντάκια «Επί το ρους µετεµορφώθης...», τ ς µέρας 4, το Αγίου το Ναο, τ Μαρτυρικ ν το χου τ ς µέρας τ πρ το Συναξαρίου ναγνωσθέν. ξα, τ Νεκρώσιµον «Μετά τ ν Αγίων...». Καί ν ν, Θεοτοκίον «Προστασία τ ν Χριστιαν ν...». «Κ ριε λέησον» (µ ), «Ο ν παντί καιρ...». «Κ ριε λέησον» (γ ). ξα, Καί ν ν «Τήν Τιµιωτέραν...». «Ο Θε ς, ο κτειρήσαι µ ς...», 3 µεγάλας µετανοίας τήν ε χήν το Αγίου Εφραίµ. Μή τελουµένης Προηγιασµένης ρχεται µέσως διά το «ε τε προσκυνήσωµεν...» Προοιµιακ ς. Εάν θά τελεσθ Προηγιασµένη Θεία Λειτουργία µετά τ «Ο Θε ς ο κτειρήσαι...» λέγεται ε χή «Παναγία Τριάς...» γίνεται µικρά Απ λυσις καί ρχεται Εσπεριν ς διά το «Ε λογη- µένη ασιλεία...». γ) ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ( Ανευ Προηγιασµένης) Ο Προοιµιακ ς Τά Ε ρηνικά. Ε ς τ «Κ ριε κέκραξα...», Στιχηρά Προσ µοια το Τρι ωδίου 3, καί το Μηναίου 3. ξα, Καί ν ν, Προσ µοιον Θεοτοκίον το Μηναίου (Τρίτην καί Πέµπτην τ Σταυροθεοτοκίον καί τήν Παρασκευήν τ α Θεοτοκίον το χου τ ς δοµάδος). «Φ ς λαρ ν...». «Εσπέρας». Τά Αναγνώσµατα µετά τ ν Προκειµένων καί τ ν στίχων, ς ν τ Τρι ωδί ω. «Καταξίωσον...». «Πληρώσωµεν τήν σπερινήν δέησιν...», κτλ. 4. ευτέρα τ ν Aσωµάτων. «Aρχιστράτηγοι Θεο». Tρίτη το Προδρ µου. «Προφ τα Θεο». Tετάρτη το Σταυρο. «O ψωθείς...». Πέµπτη τ ν Aγίων Aποστ λων. «Tο ς σφαλε ς καί θεοφθ γγους κήρυκας...», καί το Aγίου Nικολάου. «Eν το ς M ροις, Aγιε...» Παρασκευή το Σταυρο. «O ψωθείς...». Zήτει τα τα ε ς τ Ωρολ γιον, Aκολουθία τ ν Tυπικ ν, καί ε ς τ Tρι ώδιον ευτέρα α δοµάδος Nηστει ν ε ς τήν ο κείαν σειράν.

149 Ε ς τά Απ στιχα τ Ιδι µελον το Τρι ωδίου (δίς), τ Μαρτυρικ ν, µετά τ ν στίχων α τ ν «Πρ ς σέ ρα το ς φθαλµο ς µου...» καί «Ελέησον - µ ς, Κ ριε...». ξα, Καί ν ν, Θεοτοκίον. «Ν ν πολ εις...». Τρισάγιον. Τά τροπάρια «Θεοτ κε Παρθένε...», «Βαπτιστά το Χριστο...», ξα «Ικετε σατε πέρ µ ν...», Καί ν ν «Υπ τήν σήν ε σπλαγχνίαν...», Κ ριε λέησον (µ ), ξα, Καί ν ν «Τήν Τιµιωτέραν...», «Ο ν ε λογητ ς...», τήν ε χήν «Επουράνιε Βασιλε...», τάς τρε ς µεγάλας µετανοίας, τήν ε χήν το Αγίου Εφραίµ. Τρισάγιον. «Οτι Σο στιν...». «Κ ριε λέησον» (ι ), καί τήν ε χήν «Παναγία Τριάς...». «Ε η τ νοµα Κυρίου...», κ γ, ναγινώσκεται 33ος Ψαλµ ς καί Απ λυσις. δ) ΜΕΓΑ ΑΠΟ ΕΙΠΝΟΝ Τ Μέγα Απ δειπνον ψάλλεται κατά τήν ν τ Ωρολογί ω τάξιν. Μετά τ «Ε λογητ ς Θε ς...», «ξα σοι Θε ς... Βασιλε ο ράνιε...», Τρισάγιον, «Κ ριε λέησον» (ι ), ξα, Καί ν ν «ε τε προσκυνήσω- µεν...» (γ ), καί ρχ µεθα τ ς ναγνώσεως τ ν Ψαλµ ν π το δ Ψαλµο «Εν τ πικαλε σθαί µε ε σήκουσάς µου Θε ς...». Μετά τήν οξολογίαν ψάλλεται διά τήν σήµερον τµ µα το Μεγάλου Καν νος, τ ν τ Τρι ωδί- ω, µετά στίχου «Ελέησ ν µε, Θε ς λέησ ν µε». Ε ς τ τέλος τ ς ς Ωδ ς ψάλλεται µµελ ς τ Κοντάκιον «Ψυχή µου, ψυχή µου...», καί ε ς τ τέλος τ ς θ Ωδ ς παναλαµ άνεται µµελ ς Ε ρµ ς α τ ς «Ασπ ρου συλλήψεως...». Τρισάγιον. Τ Τροπάριον «Κ ριε τ ν υνάµεων...» µετά τ ν στίχων το 150ο Ψαλµο, καί ν συνεχεί α λοιπή Ακολουθία το Μεγάλου Αποδείπνου. Μετά τ «Τήν π σαν λπίδα µου...» τ Ε αγγέλιον τ ς Παννυχίδος τ ς ευτέρας τ ς Α Ε δοµάδος τ ν Νηστει ν. «Ε πεν Κ ριος λέπετε µή πλανηθ τε...» (Λουκ. κα, 8-36). Ε θ ς «Ε ρήνη π σι... Τάς κεφαλάς µ ν..., έσποτα Πολυέλεε...», καί τήν δέησιν «Ε ξώµεθα...». Τ «Πάντων προστατε εις...» 5, παρέχεται συγχώρησις καί τ «ι ε χ ν...». 16. ΤΡΙΤΗ. Παµφίλου µάρτυρος, Φλα ιανο Πατριάρχου Κωνσταντινουπ λεως. Φλα ιανο σίου. Τ σπέρας: Εν τ Μεγάλ ω Αποδείπν ω ψάλλεται τ τµ µα το Μεγά- 5. Tήν Tρίτην «Σφαγήν σου τήν δικον...» Tήν Tετάρτην «Πάντων προστατε εις...» Tήν Πέµπτην «Σφαγήν σου τήν δικον...».

150 λου Καν νος καί ναγινώσκεται τ Ε αγγέλιον τ ς Παννυχίδος τ ς Τρίτης τ ς Α Ε δοµάδος τ ν Νηστει ν: «Ε πεν Κ ριος προσέχετε τήν λεηµοσ νην...» (Ματθ. στ 1-13). 17. ΤΕΤΑΡΤΗ. Θεοδώρου µεγαλοµάρτυρος το Τήρωνος, Μαριάµνης σαποστ λου, Μαρκιανο καί Πουλχερίας τ ν ε σε ν ασιλέων. Α ξι ίου πισκ που Σ λων. Ακολουθίαι τ ν Αγίων Μαριάµνης καί Α ξι ίου ε ρίσκονται ε ς τά Κ πρια Μηνα α. Τ πρω µετά τάς κολουθίας το Μεσονυκτικο, το Ορθρου καί τ ν Ωρ ν α πο αι τελο νται ς προδιετυπώθησαν νωτέρω, ψάλλεται Εσπεριν ς µετά τ ς κολουθίας τ ν Προηγιασµένων. Η γενική διάταξις ς περιγράφεται κατωτέρω φαρµ ζεται καθ λας τάς Προηγιασµένας τ ς Μεγάλης Τεσσαρακοστ ς. (Τ.Μ.Ε. Τυπ. Τρι ωδίου 24). ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΚΑΙ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΗΓΙΑΣΜΕΝΩΝ ΩΡΩΝ «Ε λογηµένη Βασιλεία...» Ο Προοιµιακ ς - Τά Ε ρηνικά καί τά «Πρ ς Κ ριον...» τοι τ ΙΗ Κάθισµα το Ψαλτηρίου. Εσπέρια: 1. Τ Ιδι µελον τ ς µέρας «Νηστε οντες δελφοί σωµατικ ς...»(δίς) καί τ µ ηχον Μαρτυρικ ν «Ε τις ρετή...» 2. Τά 3 στιχηρά Προσ µοια το Τρι ωδίου «Φεγγο λους µ ς ς στραπάς...» 3. Τά 3 στιχηρά Προσ µοια το Μηναίου «Εµφιλοσοφώτατα τ ν νο ν...» (18 η Φε ρ.) ε ς 4, δευτερο ντες τ α. ξα, Τ προσ µοιον Θεοτοκίον «Πηγήν σέ γινώσκοµεν...». Ε σοδος: Μετά Θυµιατο. «Φ ς λαρ ν...» (χ µα), Ιερε ς «Εσπέρας» ναγνώστης «Προ-

151 κείµενον...» καί ν συνεχεί α τ Ανάγνωσµα κ τ ς Γενέσεως, τ κολουθο ν τερον Προκείµενον µετά το στίχου α το καί µµελ ς «Κέλευσον», Ιερε ς στάµενος πρ τ ς Αγίας Τραπέζης καί κρατ ν ε ς τήν δεξιάν λα- µπάδα ν ηµµένην καί ξηρτηµένον θυµιατ ν, κφωνε «Σοφία, ρθοί», στραφείς δέ πρ ς τ ν λα ν καί ξελθών ε ς τά Βηµ θυρα πιλέγει «Φ ς Χριστο φαίνει π σι», κολο θως Αναγνώστης τ Ανάγνωσµα κ τ ν Παροιµι ν. Ε ς τ τέλος το Αναγνώσµατος Ιερε ς πρ ς τ ν Αναγνώστην «Ε ρήνη σοι» καί ε θ ς «Σοφία» στάµενος µετά θυµιατο πρ τ ς Αγίας Τραπέζης καί θυµι ν α τήν, ψάλλει τ «Κατευθυνθήτω...» τ πο ον παναλαµ άνουσιν ο Χοροί ναλλάξ τετράκις, το Ιερέως θυµι ντος κ κλ ω κάστην πλευράν τ ς Αγίας Τραπέζης καί τήν Αγίαν Πρ θεσιν καί παγγέλλοντος το ς ο κείους στίχους. Επανερχ µενος δέ πρ τ ς Αγίας Τραπέζης, ψάλλει τήν ρχήν το «Κατευθυνθήτω...» µέχρι καί το «ς θυµίαµα νώπι ν Σου» π τε ξέρχεται ε ς τά Βηµ θυρα καί θυµι συγχρ νως τήν ε κ να το Χριστο, τ ς Θεοτ κου καί τ ν λα ν, ν Χορ ς συµπληρο «παρσις τ ν χειρ ν µου...»κλπ. Ε τα Εκτενής καί α Α τήσεις πέρ τ ν Κατηχουµένων, (τ ν πέρ τ φώτισµα ε τρεπιζοµένων - διπλοκατηχο µενα - παρεµ άλλονται π τ ς Τετάρτης τ ς Μεσονηστησίµου) καί τ ν πιστ ν. Μετά τήν κφώνησιν «Κατά τήν δωρεάν το Χριστο σου» ψάλλεται ντί το Χερου ικο, ε ς χον πλ., τ δε: «Ν ν α δυνάµεις τ ν ο ραν ν σ ν µ ν οράτως λατρε ουσιν, δο γάρ ε σπορε εται Βασιλε ς τ ς δ ξης». Ε ς τ σηµε ον το το γίνεται Ε σοδος τ ν τιµίων ώρων ν κρ α σιγ, το λαο προσπίπτοντος µέχρις δάφους, µεθ ν συνεχίζεται µνος: «Ιδο θυσία µυστική, τετελειωµένη δορυφορε ται πίστει καί π θ ω προσέλθωµεν, να µέτοχοι ζω ς α ωνίου γενώµεθα. Αλληλο ϊα». Ε τα τά Πληρωτικά καί Κυριακή Προσευχή «Πάτερ µ ν». Κοινωνικ ν «Γε σασθε καί δετε, τι χρηστ ς Κ ριος. Αλληλο ϊα». Αντί το «Ε δοµεν τ φ ς», ψάλλεται τ ξ ς Τροπάριον: «Ε λογήσω τ ν Κ ριον ν παντί καιρ διά παντ ς α νεσις α το ν τ στ µατί µου. Αρτον ο ράνιον καί Ποτήριον ζω ς, γε σασθε καί δετε, τι χρηστ ς Κ ριος. Αλληλο ϊα, Αλληλο ϊα, Αλληλο ϊα». Μετά τήν Οπισθάµ ωνον ε χήν («έσποτα Παντοκράτορ»), τ «Ε η τ νοµα Κυρίου» (γ ), µεθ Ιερε ς «Ε λογία Κυρίου καί λεος», καί λθών ε ς τ ν σωλέαν ποιε τήν µεγάλην Απ λυσιν. Τ σπέρας: Τ Μέγα Απ δειπνον καί τ γ τµ µα το Μεγάλου Καν νος.

152 Τ Ε αγγέλιον τ ς Παννυχίδος τ ς Τετάρτης τ ς Α Ε δοµάδος τ ν Νηστει ν «Ε πεν Κ ριος χετε πίστιν Θεο...» (Μάρκ ια, 23-26, Ματθ. ζ 7-8). 18. ΠΕΜΠΤΗ. Λέοντος Πάπα Ρώµης. Λέοντος καί Παρηγορίου µαρτ ρων, Αγαπητο πισκ που Σινάου. Τ σπέρας: Τ Μέγα Απ δειπνον καί τ δ (τελευτα ον) τµ µα το Μεγάλου Καν νος. Τ Ε αγγέλιον τ ς Παννυχίδος τ ς Πέµπτης τ ς Α Ε δο- µάδος τ ν Νηστει ν «Α τε τε καί δοθήσεται µ ν...» (Ματθ. ζ 7-11). 19. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ. (Α Στάσις τ ν Χαιρετισµ ν). Αρχίππου, Φιλήµονος, Απφία Αποστ λων, Φιλοθέης σίας τ ς Αθηναίας. Τ πρω : Α κολουθίαι το Μεσονυκτικο, το Ορθρου καί τ ν Ωρ ν, ς προδιεγράφησαν. Ακολο θως: Ο Εσπεριν ς καί Θ. Λειτουργία τ ν Προηγιασµένων. Ο Προοιµιακ ς καί τά «Πρ ς Κ ριον» Εσπέρια: Τ Ιδι µελον τ ς µέρας «ε τε πιστοί περγασώµεθα...» (δίς). Τά 4 στιχηρά Μαρτυρικά το γ χου «Μεγάλη τ ν Μαρτ ρων σου...» κλπ. (Ζήτει ε ς τ τέλος το Τρι ωδίου). Τά 4 Ιδι µελα το γίου Θεοδώρου «ε τε φιλοµάρτυρες πάντες...». (Τρι ώδιον, Παρασκευή Α Ε δοµάδος Νηστει ν, Εσπεριν ς). ξα: «Οργάν ω χρησάµενος...» (το γίου Θεοδώρου). Κα ν ν: Τ α Θεοτοκίον το γ χου «Π ς µή θαυµάσωµεν...» Ε σοδος µετά θυµιατο, «Φ ς λαρ ν...», τά Αναγνώσµατα το Τρι- ωδίου «Κατευθυνθήτω...» καί λοιπή κολουθία τ ν Προηγιασµένων ς προδιεγράφη ν τ παρ ντι. Τ σπέρας: Η Α Στάσις τ ν Χαιρετισµ ν τ ς Θεοτ κου. Αναγινώσκεται τ Μικρ ν Απ δειπνον. Μετά τ «Αξι ν στιν», ψάλλεται Κανών το Ακαθίστου «Ανοίξω τ στ µα µου» ε ς 6 Τροπάρια

153 ν κάστ η Ωδ µετά στίχου «Υπεραγία Θεοτ κε, σ σον µ ς» ε ς τά 4 πρ τα, ε ς δέ τά π µενα, ξα, Καί ν ν. Εν τέλει κάστης Ωδ ς παναλαµ άνεται Ε ρµ ς α τ ς. Ε τα ψάλλεται τ «Τ Υπερµάχ ω» καί ναγινώσκεται Α Στάσις τ ν Χαιρετισµ ν (Α - Ζ). Τά κροτελε τια «Χα ρε Ν µφη ν µφευτε» καί «Αλληλο ϊα» ψάλλονται π τ ν Χορ ν, ρχοµένου το Α Χορο. «Τ Υπερµάχ ω» σ ντοµον, τ Τρισάγιον καί τ Κοντάκιον το Αγίου Θεοδώρου: «Πίστιν Χριστο σεί θώρακα, νδον λα ών ν καρδί α σου, τάς ναντίας δυνάµεις κατεπάτησας πολ αθλε, καί στέφει ο ρανί ω στέφθης α ωνίως, ς ήττητος». «Κ ριε λέησον» (µ ). «Ο ν παντί καιρ», «Κ ριε λέησον» (γ ), ξα, Καί ν ν «Τήν Τιµιωτέραν», «Εν ν µατι Κυρίου». Ο Ιερε ς: «Ο Θε ς ο κτειρήσαι µ ς», καί ναγινώσκονται α ε χαί «Ασπιλε, µ λυντε», «Καί δ ς µ ν», «Υπερένδοξε», «Η λπίς µου», «Τήν π σαν λπίδα µου» καί ε θ ς Ιερε ς κφωνε «Καί πέρ το καταξιωθ ναι» καί ναγινώσκει τ Ε αγγέλιον τ ς Παννυχίδος ( Ιωάν. ιε 1-7). Ε τα ποιε τήν Απ λυσιν, λέγων «ξα σοι, Θε ς µ ν... Χριστ ς ληθιν ς Θε ς µ ν» µετά το «Ε ξώµεθα». Πρ το «ι ε χ ν» ψάλλεται τ «Τήν ραι τητα». Σηµείωσις: Η τάξις α τη τηρε ται καί κατά τάς φεξ ς Παρασκευάς τ ς Β, Γ καί Ε δοµάδος νευ Ε αγγελίου. Κοντάκιον δέ λέγεται τ : «Ως παρχάς τ ς φ σεως, τ φυτουργ τ ς κτίσεως ο κουµένη προσφέρει σοι, Κ ριε, το ς θεοφ ρους Μάρτυρας. Τα ς α τ ν κεσίαις ν ε ρήν η αθεί α τήν Εκκλησίαν σου, διά τ ς Θεοτ κου συντήρησον, πολυέλεε». Eκτ ς άν διατάσσηται λλως ν τ παρ ντι. 20. ΣΑΒΒΑΤΟΝ Α Ε δοµάδος τ ν Νηστει ν. Ανάµνησις το διά κολλ - ων θα µατος το γίου µεγαλοµάρτυρος Θεοδώρου το Τήρωνος. Τ ν ν τ Μον το Αγίου Σά α ναιρεθέντων Πατέρων Τ Σα άτ ω πρω. Εν τ Μεσονυκτικ : Μετά τ ν Ν, τά ν τ Τρι ωδί ω ε ς τ τέλος το Ορθρου τ ς σήµερον ε ρισκ µενα Απ στιχα το γίου Θεοδώρου «Χορε ουσι στίφη...» ξα τ κε σε ε ρισκ µενον «Αθλητικήν νδρείαν...» Καί ν ν «έσποινα πρ σδεξαι...» Τρισάγιον καί πολυτίκιον το γίου «Μεγάλα τά τ ς πίστεως...» Εν τ Ορθρ ω: Ε ς τ «Θε ς Κ ριος» τ Απολυτίκιον το Αγίου Θεοδώρου «Μεγάλα τά τ ς πίστεως», ξα τ α τ, Καί ν ν τ Θεοτοκίον «Πάντα πέρ ννοιαν». Καθίσµατα ε ς τήν α Στιχολογίαν τά Μαρτυρικά το γ χου «Οσοι φιλοµάρτυρες...» ( κτ ς το νεκρωσίµου) (ζήτει ν τέλει το

154 Τρι ωδίου) καί ε ς τήν Στιχολογίαν τά το Αγίου «Ζέων πίστεως». Ο Ν χ µα. Καν νες ο δ ο το Αγίου κ το Τρι ωδίου, µέν α µετά τ ν Ε ρ- µ ν καί νευ τ ν Ε ρµ ν. Απ γ Ωδ ς τά Καθίσµατα το Αγίου Θεοδώρου µετά το Θεοτοκίου. Αφ στ Ωδ ς τ Κοντάκιον καί Ο κος το Τρι ωδίου, τ Μηνολ γιον καί τ Υπ µνηµα το Τρι ωδίου. Κατα ασίαι «Ανοίξω τ στ µα µου». Ε τα στιχολογο µεν «Τήν Τιµιωτέραν» καί Κατα ασία «Απας γηγενής». Τ Εξαποστειλάριον το Αγίου µετά το Θεοτοκίου. Ε ς το ς Α νους τά 4 Προσ µοια. ξα το Τρι ωδίου «Αγιωσ νης δωρεά», Καί ν ν «Θεοτ κε σ ε µπελος... µετά το Αθλοφ ρου». οξολογία Μεγάλη καί τ Απολυτίκιον «Μεγάλα τά τ ς πίστεως». Εν τ Λειτουργί α (Λειτουργία το ερο Χρυσοστ µου).: Απολυτίκιον Ε σ δου τ το Αγίου. Ε σοδικ ν «ε τε προσκυνήσωµεν... ν γίοις θαυ- µαστ ς». Μετά τήν Ε σοδον, Απολυτίκια τ το Αγίου καί τ το Ναο. Κοντάκιον «Προστασία». Ο Τρισάγιος µνος. Απ στολος το Αγίου (Β Τιµ. 1-10) (26 η Οκτω ρ.) µετά το ο κείου Προκειµένου καί Ε αγγέλιον τ ς µέρας (Μάρκ. 23 - γ 5) (Α Σα. Νηστει ν). Ε ς τ «Εξαιρέτως» «Αξι ν στιν». Κοινωνικ ν «Ε ς µνηµ συνον». «Ε δοµεν τ φ ς». Μετά τήν Οπισθάµ ωνον ε χήν, γίνεται ε λ γησις τ ν κολλ ων ε ς νάµνησιν το θα µατος το Αγίου Θεοδώρου, ναγινωσκοµένης τ ς ε χ ς τ ν κολλ ων «Ο πάντα τελεσφορήσας τ λ γ ω σου Κ ριε». «Ε η τ νοµα Κυρίου». Απ λυσις. 21. ΚΥΡΙΑΚΗ Α ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΟΡΘΟ ΟΞΙΑΣ). Ανάµνησιν ποιο - µεθα τ ς ναστηλώσεως τ ν γίων καί σεπτ ν Ε κ νων. Ιακώ ου το Οµολογητο, Θωµ Κωνσταντινουπ λεως. Ηχος δ, Εωθιν ν. (Τ.Μ.Ε. Τυπ. Τρι ωδίου β 28, 29, 30). Απολυτίκιον: Κοντάκιον: Απ λυσις: Εσπέρια: Τ Σα άτ ω σπέρας. Θ ΩΡΑ «Μεγάλα τά τ ς πίστεως...» «Πίστιν Χριστο...» (µικρά) «Χριστ ς ληθιν ς...» ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ Προοιµιακ ς - Ψαλτήριον Αναστάσιµα το δ χου 6 καί το Τρι ωδίου «Σέ τ ν κατάληπτον...» 4.

ξα: Ε σοδος: Απ στιχα: ξα, Απ λυσις: Το Τρι ωδίου «Η χάρις πέλαµψε...». Τ α Θεοτοκίον το δ χου: «Ο διά σέ Θεοπάτωρ...» «Φ ς λαρ ν...» καί τ Προκείµενον τ ς µέρας «Ο Κ ριος ασίλευσεν...». Τά ναστάσιµα. Το Τρι ωδίου «Ο ξ σε είας...». «Ν ν πολ εις...», Τρισάγιον Τ ναστάσιµον «Τ φαιδρ ν τ ς Αναστάσεως...» ξα τ ς ορτ ς «Τήν χραντον ε κ να σου...». Καί ν ν τ µ ηχον Θεοτοκίον «Πάντα πέρ ννοιαν...». «Ο ναστάς κ νεκρ ν...». 155 Τ Κυριακ πρω : ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ Μετά τ ν Ν ψαλµ ν, Τριαδικ ς Κανών το δ χου. ξα τ ν τ Τρι ωδί ω διά τήν Λιτήν Ιδι µελον «Χαίρετε Προφ ται τίµιοι...». Καί ν ν «Τήν π σαν λπίδα µου...». Τά Τριαδικά «Αξι ν στιν...». Τρισάγιον καί Απολυτίκιον «Τήν χραντον ε κ να Σου...». ΟΡΘΡΟΣ Εξάψαλµος Ως ν τ Εσπεριν. Καθίσµατα: Τά ναστάσιµα κατά σειράν. Τά Ε λογητάρια, Υπακοή, ο Ανα αθµοί το δ χου καί πασα τάξις το Εωθινο ( ) Ε αγγελίου. Ο Ν Ψαλµ ς: ξα «Τ ς µετανοίας...» Καί ν ν «Τ ς σωτηρίας...» «Ελέησ ν µε Θε ς... Τά πλήθη τ ν πεπραγµένων...» Καν νες: Ο Αναστάσιµος καί το Τρι ωδίου µετά στίχου «ξα σοι, Θε ς µ ν, δ ξα σοι». Απ γ Ωδ ς: Τ Αναστάσιµον Κοντάκιον καί Ο κος καί τά Καθίσµατα το Τρι ωδίου: «Τήν θείαν σου µορφήν...». ξα «Μορφάς τ ν Προφητ ν...». Καί ν ν «Το ς π θ ω σου Σεµνή...».

156 Αφ στ Ωδ ς: Κατα ασίαι: Η Τιµιωτέρα: Εξαποστειλάρια: Α νοι: ξα: οξολογία: Κοντάκιον καί Ο κος το Τρι ωδίου. Συναξάριον τ ς µέρας καί τ Υπ µνηµα το Τρι ωδίου. «Θαλάσσης τ ρυθρα ον πέλαγος...». Καί κατα ασία «Λίθος χειρ τµητος ρους...». Τ Αναστάσιµον «Τα ς ρετα ς στράψαντες...», τ τ ς Εορτ ς «Σκιρτήσατε, κροτήσατε...» καί τ Θεοτοκίον «Ροµφα αι ν ν ξέλιπον...» Αναστάσιµα 4 καί το Τρι ωδίου τά 3 Προσ - µοια «Εν σοί ν ν γάλλεται...» ε ς 4. Τ Ιδι µελον το Τρι ωδίου «Μωσ ς τ καιρ...». «Υπερευλογηµένη...». Μεγάλη µετά το «Σήµερον σωτηρία...». Σηµείωσις: Εν Κ πρ ω ε θισται νά γίνεται ε ς τ σµατικ ν «Αγιος Θε ς» τ ς οξολογίας, τελετή νάλογος πρ ς τήν τ ς Σταυροπροσκυνήσεως καθ ν ξέρχεται το Ιερο Βήµατος καί λιτανε εται ντ ς το ναο ε κών τ ς Θεοτ κου, φερο σης τ ν Χριστ ν ς κολο θως: Ο Χοροί µετα αίνουσιν ε ς τήν ρειον ( ριστεράν) π λην το Ιερο καί ρχονται ψάλλειν τ σµατικ ν «Αγιος Θε ς». Ο λειτουργ ν Ιερε ς θυµι τήν Αγίαν Τράπεζαν καί τήν Ε κ να, κειµένην πί τ ς Αγίας Τραπέζης πί δίσκου η τρεπισµένου µετά νθέων καί 3 κηρίων, α ρει τ ν δίσκον µέχρι τ ς κεφαλ ς καί ξέρχεται διά τ ς ορείου π λης, λιτανε ων ντ ς το Ναο, προπορευοµένων λαµπαδο χων, ξαπτερ γων, κολουθο ντων τ ν Ψαλτ ν, καί ε τα το ιακ νου θυµι ντος. Ελθ ντος ε ς τ µέσον το Ναο, που πάρχει τετραπ διον η τρεπισµένον, περιέρχεται το το τρίς, σταται πρ α το καί, λέπων πρ ς νατολάς, κφωνε τ «Σοφία ρθοί». Ε τα ποθέτει πί το τετραποδίου τ ν δίσκον µετά τ ς Ε κ νος καί, θυµι ν τα την σταυροειδ ς, ψάλλει «Τήν χραντον ε κ να σου». Τ α τ παναλαµ άνουσι καί ο Χοροί. Εάν χοροστατ Αρχιερε ς, κατέρχεται το Θρ νου καί θυµι ν τήν ε κ να σταυροειδ ς, ψάλλει «Τήν χραντον ε κ να σου...». Τ α τ παναλαµ άνουσι καί ο Χοροί. Ε τα σπάζεται τήν ε κ να, ε λογε τ ν λα ν καί νέρχεται ε ς τ ν Θρ νον, τ ν Χορ ν ψαλλ ντων τ «Ε ς πολλά τη...». Αρχιερέως µή χοροστατο ντος θυµι τήν ε κ να καί ψάλλει τ «Τήν χραντον ε κ να σου...» Ιερε ς. ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ Τελε ται Θεία Λειτουργία το Μεγάλου Βασιλείου Αντίφωνα: Τ ς ορτ ς ς κολο θως:

Αντίφωνον Α. 157 ñ Ο Κ ριος ασίλευσεν, ε πρέπειαν νεδ σατο, νεδ σατο Κ ριος δ ναµιν καί περιεζώσατο. ñ Καί γάρ στερέωσε τήν ο κουµένην, τις ο σαλευθήσεται. ñ Τίς λαλήσει τάς δυναστείας το Κυρίου, κουστάς ποιήσει πάσας τάς α νέσεις Α το ; ñ Ε πάτωσαν ο λελυτρωµένοι π Κυρίου, ο ς λυτρώσατο κ χειρ ς χθρο. ñ ξα, Καί ν ν. «Tα ς πρεσ είαις τ ς Θεοτ κου...». Αντίφωνον Β ñ Εξοµολογησάσθωσαν τά λέη Α το καί τά θαυµάσια α το το ς υ ο ς τ ν νθρώπων. ñ Υψωσάτωσαν α τ ν ν κκλησί α λαο καί ν καθέδρ α πρεσ υτέρων. ñ Οφθαλµοί Κυρίου πί το ς λπίζοντας πί τ λεος Α το. ñ Το κο σαι το στεναγµο τ ν πεπεδηµένων, το λ σαι το ς υ ο ς τ ν τεθανατωµένων. «Σ σον µ ς... ναστάς κ νεκρ ν...». ξα, Καί ν ν «Ο Μονογενής...». Αντίφωνον Γ. ñ Α νεσάτωσαν Α τ ν ο ο ρανοί καί γ. ñ Α τη µέρα Κυρίου, γαλλιασώµεθα καί ε φρανθ µεν ν α τ. ñ Κ ριε Θε ς µου ε ς τ ν α να ξοµολογήσοµαί σοι. «Tήν χραντον ε κ να σου...».

158 Ε σοδικ ν: Κοντάκιον: Απ στολος: Ε αγγέλιον: «ε τε προσκυνήσωµεν... ναστάς...». Τ ναστάσιµον «Τ φαιδρ ν τ ς Αναστάσεως...», τ ς Εορτ ς «Τήν χραντον ε κ να Σου...», το Απ. Βαρνά α καί τ το Ναο. «Τ περµάχ ω...» Τρισάγιον Κυριακ ς Α Νηστει ν: «Πίστει Μωσ ς µέγας γεν µενος...» ( Ε ρ. ια 24-26, 32-40). Κυριακ ς Α Νηστει ν: «Ηθέλησεν Ιησο ς ξελθε ν...» ( Ιω. α 44-52). Καθ ξ ς Θεία Λειτουργία το Μεγάλου Βασιλείου. Ε ς τ Εξαιρέτως: Κοινωνικ ν: «Επί σοί χαίρει...». «Α νε τε...». ΤΥΠΙΚΗ ΙΑΤΑΞΙΣ ΤΗΣ ΛΙΤΑΝΕΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟ ΟΞΙΑΣ Μετά τήν Οπισθάµ ωνον Ε χήν καί πρ το «Ε η τ νοµα Κυρίου...» τελε ται πί τ Εορτ τ ς Ορθοδοξίας Λιτάνευσις το Τιµίου Σταυρο καί τ ν ερ ν ε κ νων πέριξ το Ναο. Εξερχ µενοι διά τ ς δυτικ ς π λης το ναο, προπορευοµένων το Τιµίου Σταυρο µετά τ ν Εξαπτερ γων καί χοντες ε ς χε ρας τάς εράς ε κ νας το Χριστο, τ ς Θεοτ κου καί τ ν Αγίων καί κρουοµένων χαρµοσ νως τ ν κωδώνων ψάλλο- µεν πανηγυρικ ς τ ν Καν να «Χαριστήριον δήν τ Ε εργέτ η Θε τ ν λων...» (Ζήτει ν τ Τρι ωδί ω, ε ς τ τέλος τ ς κολουθίας τ ς Κυριακ ς τ ς Ορθοδοξίας). Επανερχ µενοι ντ ς το ναο, ε ς τ ν Σωλέαν, προεξάρχων ερε ς ( ν προεξάρχων Αρχιερε ς) ναγινώσκει τάς ξ ς περικοπάς κ το Συνοδικο τ ς Ζ Ο κουµενικ ς Συν δου: «Ο Προφ ται ς ε δον, ο Απ στολοι ς δίδαξαν, Εκκλησία ς παρέλα εν, ο ιδάσκαλοι ς δογµάτισαν, Ο κουµένη ς συµπεφρ νηκεν, χάρις ς λαµψεν, λήθεια ς ποδέδεικται, τ ψε δος ς πελήλαται, σοφία ς πα ησιάσατο, Χριστ ς ς ρά ευσεν ο τω φρονο µεν, ο τω λαλο µεν, ο τω κηρ σσοµεν Χριστ ν τ ν ληθιν ν Θε ν - µ ν καί το ς α το Αγίους ν λ γοις τιµ ντες, ν συγγραφα ς, ν νοήµασιν, ν θυσίαις, ν ναο ς, ν ε κονίσµασι, τ ν µέν ς Θε ν καί εσπ την προσκυνο ντες καί σέ οντες, το ς δέ διά τ ν κοιν ν εσπ την ς α το