33 ο Δ. Σ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΑΣΥΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ Σχολική χρονιά: 2012-13 Τάξη: Β 2 Πρόγραμμα Ευέλικτης Ζώνης Ζωγραφοϊστορίες
Φέτος στην Ευέλικτη Ζώνη ασχοληθήκαμε με μεγάλους Έλληνες και ξένους ζωγράφους. Παίρνοντας έμπνευση από τους πίνακές τους, φτιάξαμε δικές μας ζωγραφιές και ιστορίες. Γι αυτό ονομάσαμε το περιοδικό μας «ζωγραφοϊστορίες»! Ελπίζουμε να το βρείτε ενδιαφέρον και διασκεδαστικό. Με αγάπη, οι μαθητές του Β 2 του Ασύλου του Παιδιού: Γιώργος Μηνάς Αραμπατζής Ναθαναήλ Παναγιώτα Δήμητρα Αχτζαλωτίδου Νίκη Βαρσαμή Νίκος Ήργης Χριστίνα Δανάη Καριέτη Χάρης Κωνσταντινίδης Ξανθίππη Μάνσαλη Άλκηστη Μάτη Μαρία Μιχαλακού Γιώργος Μιχόπουλος Κωνσταντίνος Μπάκης Στυλιανός Μπάτης Ναμπίλ Μπρέιμ Κωνσταντίνος Πατσούρης Κωνσταντία Ποιμενίδου Αστέρης Πράντζος Νίκος Στουπιάδης Κωνσταντίνα Τζίντζιτς Παύλος Τοπτσίδης Μαρία Τοροσιάν Μαρία Τσαουσίδου και ο δάσκαλος της τάξης, Θωμάς Μενεξές Περιέχομενα: Χουάν Μιρό Πάουλ Κλέε Πάμπλο Πικάσο Βασίλι Καντίνσκι Βίνσεντ Βαν Γκονγκ Γιάννης Γαΐτης Σπύρος Βασιλείου Νικηφόρος Λύτρας Κων/νος Παρθένης Νικόλαος Γύζης Πάνος Βαλσαμάκης Αλέξης Ακριθάκης Μινωική τέχνη
Χουάν Μιρό (1893-1983) Ο Χουάν Μιρό ήταν Ισπανός ζωγράφος. Ο πατέρας του Μιρό δεν του επέτρεπε να ασχοληθεί με τη ζωγραφική. Τον υποχρέωσε μάλιστα να εργαστεί για δύο χρόνια ως κλητήρας σε γραφείο, μέχρι που ο Μιρό έπαθε νευρικό κλονισμό. Μόνο τότε οι γονείς του του επέτρεψαν να εγγραφεί σε μια σχολή τέχνης στη Βαρκελώνη. Δεν του άρεσε να πωλούνται ακριβά τα έργα του γι αυτό και τύπωνε πολλά αντίτυπα από τα χαρακτικά του ενώ συνήθιζε να ζωγραφίζει στους δρόμους. Οι δικές μας ζωγραφιές: Χουάν Μιρό
Η δική μας ιστορία: «Ο Μικρός εξωγήινος» Ο Ε32Α89 από τον πλανήτη Αφροδίτη προσγειώθηκε με το διαστημόπλοιό του στη Γη και συνάντησε μια παρέα παιδιών. Τα παιδιά τον ρώτησαν τι κάνει και αυτός τους είπε ότι ψάχνει την οικογένειά του. Τα παιδιά αποφάσισαν να τον βοηθήσουν να φτιάξει το διαστημόπλοιό του και του έδωσαν για δώρο παγωτό γιατί στον πλανήτη Αφροδίτη δεν έχει παγωτό. Ο Ε32Α89 γύρισε πίσω στην οικογένειά του και από τότε στον πλανήτη Αφροδίτη τρώνε κάθε μέρα παγωτό ακόμα και για πρωινό!!! Οι δικές μας ζωγραφιές: Χουάν Μιρό
Για τον Μιρό τα πάντα είχαν ψυχή και ζωή γι αυτό έβαζε παντού μάτια, ακόμα και στα δέντρα! Οι δικές μας ζωγραφιές:
Πάουλ Κλέε (1879-1940) Ο Πάουλ Κλέε ήταν Γερμανός ζωγράφος της μοντέρνας τέχνης. Άφησε συνολικά 9.000 έργα, μεταξύ αυτών υδατογραφίες, χαρακτικά και σχέδια. Το μεγαλύτερο μέρος των έργων του φιλοξενείται σήμερα στο κέντρο Πάουλ Κλέε στη Βέρνη της Ελβετίας. Οι δικές μας ζωγραφιές:
Η δική μας ιστορία: Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια γάτα που είχε συνέχεια ένα ψάρι στο μυαλό της γιατί πεινούσε. Και μια φορά όρμησε στη γυάλα με το χρυσόψαρο. Το χρυσόψαρο την παρακάλεσε να μην το φάει και η γάτα έχασε την τροφή της αλλά κέρδισε την αγάπη ενός φίλου. Από τότε η γάτα και το χρυσόψαρο έγιναν οι καλύτεροι φίλοι!!! Πάουλ Κλέε: «Γάτα και ψάρι» Οι δικές μας ζωγραφιές:
Οι δικές μας ζωγραφιές:
Η δική μας ιστορία: Μια φορά κι έναν καιρό ένα κοριτσάκι βρήκε στο δάσος ένα όμορφο περιστέρι, χτυπημένο από έναν κυνηγό. Το πήρε στα χέρια του και το φρόντισε και τότε το περιστέρι είπε: «Σ ευχαριστώ που με βοήθησες κι εγώ θα σου εκπληρώσω μια ευχή». Το κοριτσάκι ευχήθηκε να υπάρχει στον κόσμο ειρήνη και όχι πόλεμος κι από τότε το περιστέρι προστατεύει τη Γη από τον πόλεμο!!! Πάμπλο Πικάσο (1881-1973) Πικάσο: Παιδί και περιστέρι Ο Πικάσο έλεγε: «Κάθε παιδί είναι ένας καλλιτέχνης. Το πρόβλημα είναι πώς θα παραμείνει καλλιτέχνης καθώς μεγαλώνει». «Ζωγραφίζω αντικείμενα όταν τα φαντάζομαι, όχι όταν τα βλέπω» «Χρειάστηκα 4 χρόνια για να καταφέρω να ζωγραφίζω σαν ζωγράφος αλλά μια ζωή για να καταφέρω να ζωγραφίζω σαν ένα παιδί».
Οι δικές μας ζωγραφιές:
Οι δικές μας ζωγραφιές: Καντίνσκι (1886-1944)
Οι δικές μας ζωγραφιές: Βασίλι Καντίνσκι
Η δική μας ιστορία: Β. Καντίνσκι: «Ο Γαλάζιος Καβαλάρης» Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας γαλάζιος καβαλάρης που έτρεχε με το άλογό του στην πράσινη πεδιάδα για να σώσει μια πριγκίπισσα από έναν κακό δράκο που την είχε φυλακισμένη γιατί ήθελε να την παντρευτεί. Όταν ο δράκος παράγγειλε πίτσα για να φάει, ο γαλάζιος καβαλάρης μεταμφιέστηκε σε πιτσαδόρο, έβαλε στην πίτσα πιπέρι, καυτερή σάλτσα και πιπεριές και μόλις την έφαγε ο δράκος κατακάηκε και έτρεξε στο πηγάδι να πιει νερό. Τότε ο γαλάζιος καβαλάρης τον έσπρωξε στο νερό, πήρε την πριγκίπισσα και έφυγαν για να παντρευτούν. Έτσι ο δράκος πήρε το μάθημά του και έκανε επιτέλους και ένα μπανάκι γιατί είχε να πλυθεί 10 χρόνια και κάτι μέρες!!! Οι δικές μας ζωγραφιές: Έργα του Βασίλι Καντίνσκι
Βαν Γκονγκ Η δική μας ιστορία: Εκείνη τη νύχτα όλα τα αστέρια έλαμπαν ζωηρά. Οι άνθρωποι κοιμόντουσαν ήσυχα. Ξαφνικά, ένα τεράστιο αστέρι έπεσε στη γη, κοντά στο χωριό. Όλοι ξύπνησαν και έτρεξαν να δουν τι είχε γίνει. Έφτασαν εκεί και τι να δουν! Το αστέρι έλαμπε σαν τον ήλιο και ένας ζωγράφος που τον έλεγαν Βαν Γκονγκ ζωγράφιζε στο φως του αστεριού τον ήλιο με τα αστέρια. Ήταν η πιο όμορφη ζωγραφιά που είχαν δει ποτέ τους και την ονόμασαν «Αστεροχωριό»!!! Οι δικές μας ζωγραφιές:
Το Κόκκινο Αμπέλι είναι ο μοναδικός πίνακας που πούλησε στη ζωή του ο Βαν Γκονγκ!
Οι δικές μας ζωγραφιές: Έλληνες ζωγράφοι Γιάννης Γαΐτης
Η δική μας ιστορία: Στο Ιδιονησί όλοι οι άνθρωποι ήταν ίδιοι. Φορούσαν τα ίδια ρούχα, έτρωγαν το ίδιο φαγητό (μακαρόνια με κιμά), τραγουδούσαν πάντα το ίδιο τραγούδι (το τρελοβάπορο), είχαν όλοι γενέθλια την ίδια μέρα, χόρευαν τον ίδιο χορό (τον χορό της βροχής) τρώγανε όλοι το ίδιο γλυκό (σοκολατόπιτα), βλέπανε όλοι το ίδιο κανάλι στην τηλεόραση και όταν ήταν ένας άρρωστος όλοι πάθαιναν την ίδια αρρώστια. Ένα μόνο πράγμα έκαναν διαφορετικά. Έπαιζαν διαφορετικά μουσικά όργανα. Και όλοι μαζί έκαναν μια υπέροχη ορχήστρα!!!
Σπύρος Βασιλείου Νικηφόρος Λύτρας
Οι δικές μας ζωγραφιές: Η δική μας ιστορία: Κωνσταντίνος Παρθένης: Το καράβι που επέστρεφε στο λιμάνι ήταν γεμάτο τούρτες από την Τουρτόπολη, που ήταν το μέρος που κατασκεύαζαν τις καλύτερες τούρτες του κόσμου. Είχαν μέσα σαντιγί, φράουλα και σοκολάτα. Για να μη λιώσουν οι τούρτες, στο καράβι είχε μέσα πάγο από τον Βόρειο Πόλο και οι τούρτες θα τρώγονταν από τον αχόρταγο βασιλιά που όμως τρώγοντας την 13 η και γρουσούζικη έσκασε από το πολύ φαγητό. Τις υπόλοιπες τούρτες τις έφαγαν όλα τα παιδιά της χώρας γιατί μέχρι τότε ο κακός βασιλιάς τα απαγόρευε να τρώνε τούρτες!!!
Οι δικές μας ζωγραφιές: Πάνος Βαλσαμάκης
Αλέξης Ακριθάκης
Αλέξης Ακριθάκης Η δική μας ιστορία: Ο κ. Ετοιμούλης ετοίμασε τη βαλίτσα με όλα τα αγαπημένα αντικείμενά του. Έβαλε μέσα το αγαπημένο του καπέλο, το ξυπνητήρι του, τα μολύβια του, το τάβλι και το σκάκι του και την οδοντόβουρτσά του. Όμως λίγο πριν φύγει για το μεγάλο ταξίδι, ένα γαλαζοπράσινο περίεργο πουλί με μια μάσκα ήρθε από τον ουρανό και του έκλεψε την τσάντα. Ο κ. Ετοιμούλης έτρεξε όσο πιο γρήγορα μπορούσε για να προλάβει το πουλί αλλά η βαλίτσα έπεσε σε έναν καταρράκτη. Ο κ. Ετοιμούλης αναγκάστηκε να βουτήξει στον καταρράκτη κι όταν έφτασε κάτω βρήκε τη βαλίτσα του βρεγμένη αλλά από μέσα έλειπε η οδοντόβουρτσά του την οποία την ήθελε το πουλί για να πλένει τα πουλάκια του!!!
Η δική μας ιστορία: Νικηφόρος Λύτρας: Η Περσεφόνη περίμενε κάθε απόγευμα να περάσει ο νεαρός βοσκός που της τραγουδούσε με τη φλογέρα του. Μια μέρα του έριξε λουλούδια για να του δείξει ότι τον αγαπάει αλλά όταν ο μπαμπάς της το έμαθε την κλείδωσε στο δωμάτιό της και δεν την άφηνε να βγει μέχρι που ο βοσκός ήρθε στο σπίτι να παρακαλέσει τον πατέρα της να του δώσει την Περσεφόνη για γυναίκα του. Ο πατέρας της δέχτηκε να παντρευτούν υπό έναν όρο: να μένει κάθε χρόνο η Περσεφόνη έξι μήνες με τον βοσκό και έξι μήνες με τον πατέρα της. Ο βοσκός επειδή ήθελε οπωσδήποτε να την παντρευτεί δέχτηκε κι από τότε όταν η Περσεφόνη είναι με τον πατέρα της ο βοσκός είναι λυπημένος και δεν παίζει καθόλου τη φλογέρα του, όταν όμως είναι μαζί, ο βοσκός παίζει συνέχεια τα πιο όμορφα τραγούδια!!!
Νικόλαος Γύζης: «Ο Ζαχαροπλάστης»
Μινωική τέχνη Δελφίνια (από το μέγαρο της Βασίλισσας στην Κνωσό, περίπου 1.500 π.χ.)
Ταυροκαθάψια (Κνωσός, 1700-1500 π.χ.)
Παριζιάνα (1450 π.χ.) Κνωσός Ο Πρίγκιπας με τα κρίνα (1550 π.χ.) Κνωσός
Ταυροκαθάψια Ο Ψαράς (1650 π.χ.) Ακρωτήρι Θήρας Η δική μας ιστορία: Μια φορά κι έναν καιρό, στη Μινωική Κρήτη, ζούσε μια νέα κοπέλα, όμορφη και καλοντυμένη σαν παριζιάνα. Την κοπέλα αυτή την αγαπούσαν δύο νέοι, ο πρίγκιπας με τα κρίνα και ένας ψαράς. Η κοπέλα, επειδή δεν μπορούσε να αποφασίσει ποιον αγαπάει περισσότερο, τους είπε ότι θα παντρευτεί όποιον κατάφερνε να πηδήξει πάνω από έναν ταύρο στη γιορτή που γινόταν κάθε χρόνο. Ο πρίγκιπας ήταν λίγο τεμπέλης και φοβητσιάρης και δεν ήθελε να το κάνει. Ο ψαράς όμως, που ήταν γενναίος και ατρόμητος, αποφάσισε να περάσει αυτή τη δοκιμασία. Πήδηξε πάνω από τον ταύρο κι όλη η Κρήτη τον θαύμασε και έγινε γνωστός και αγαπητός παντού. Παντρεύτηκε την Παριζιάνα και όταν πέθανε ο Μίνωας όλοι αποφάσισαν ότι αξίζει να γίνει αυτός ο νέος βασιλιάς και έτσι η Παριζιάνα έγινε βασίλισσα!!!
Ψαράς και αντιλόπες (τοιχογραφίες από το Ακρωτήρι Θήρας), 1650 π.χ.